ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο όρος επτά αδελφές, καθιερώθηκε από τον ιδιοκτήτη της πετρελαϊκής Ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ, Enrico Mattei, ο οποίος αποκάλεσε με αυτό το όνομα τις επτά μεγάλες δυτικές εταιρείες, οι οποίες κυριαρχούσαν στην αγορά του πετρελαίου από την δεκαετία του 1940 μέχρι και την δεκαετία του 1970.

[Οι Επτά αδελφές «ενώθηκαν» επίσημα στις 28 Αυγούστου του 1928, όταν οι εκπρόσωποι και από τις εφτά, συναντήθηκαν σε εάν κάστρο της Σκωτίας, προκειμένου να συζητήσουν για το πώς θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν από κοινού την τεράστια αγορά πετρελαίου.

Μία από τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη σύσκεψη αυτή, ήταν οι επτά μεγάλες αδελφές του πετρελαίου να σταματήσουν τις μεταξύ τους διαμάχες και να φροντίσουν να μοιράσουν από κοινού όλα τα κέρδη από το πετρέλαιο.

Στην Σύσκεψη αυτή, αποφασίστηκαν επίσης ποιες θα είναι οι ζώνες επιρροής τις οποίες θα έχει κάθε εταιρία, καθώς και οι τιμές τις οποίες θα φρόντιζαν να επιβάλουν στις αγορά, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους,

Συνεπεία των γεγονότων αυτών, ήταν η ίδρυση του γνωστού καρτέλ από τις εφτά αυτές εταιρείες και από την συμμαχία αυτή των επτά αυτών εταιρειών, ήταν που ο Ενρίκο Ματέι της ΕΝΙ, εμπνεύστηκε  τον τίτλο 7 αδερφές, λόγω των κοινών πια συμφερόντων των εταιριών αυτών, οι οποίες υποστηρίζαν η μία την άλλη σαν «αδερφές»].

Πριν δε τις μεγάλες πετρελαϊκές κρίσεις των ετών 1973 και 1979, οι εφτά αυτές εταιρίες, έλεγχαν σχεδόν το 90% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου, αλλά μετά το πέρας αυτών των κρίσεων, το ποσοστό τους μειώθηκε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.

Επίσης, μετά τις κρίσεις αυτές, μεγάλο μέρος της παγκόσμιας πετρελαϊκής παραγωγής, βρέθηκε στα χεριά των χωρών του ΟΠΕΚ, ενώ λόγω της πετρελαϊκής ανάπτυξης της ΕΣΣΔ στον Ψυχρό Πόλεμο, μεγάλο μερίδιο της παγκόσμιας πετρελαϊκής αγοράς, «κερδήθηκε» και από αυτή, εις βάρος των συμφερόντων των εφτά αδελφών.

Οι εφτά αυτές εταιρίες, ήταν η Anglo-Iranian Oil Company (τώρα BP), η Gulf Oil (μετέπειτα μέλος της Chevron), η Royal Dutch Shell, η Standard Oil Company of California (τώρα μέλος της Chevron), η Standard Oil Company of New Jersey (μετέπειτα Exxon), η Standard Oil Company of New York (μετέπειτα Mobil και τώρα μέλος της ExxonMobil), καθώς και η Texaco (τώρα μέλος της Chevron).

Από αυτές, οι πέντε ήταν καθαρά Αμερικανικών συμφερόντων, ενώ οι άλλες δύο, ήταν αντίστοιχα καθαρά των συμφερόντων των κρατών της Μεγάλης Βρετανίας καθώς και της Ολλανδίας.

Ως τότε, ως κύριο καύσιμο, θεωρούταν το κάρβουνο, το οποίο τη χρησιμοποιούνταν ευρέως από όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες της Δύσης, προκειμένου αυτές να πραγματοποιούν τις μεταφορές τους και να κινούν τις μηχανές των οχημάτων και των εργοστασίων τους.

Μια δε από τα πρώτες τότε χώρες, στις οποίες έγιναν εκτενείς πετρελαϊκές έρευνες από τον Alfred Nobel, καθώς και τον όμιλο των Ροκφέλερ (https://katohika.gr/diethni/ta-enoxa-mystika-tis-panisxiris-dinastias-tou-rockefeller-giati-o-kosmos-tous-misouse/), ήταν η Ρωσία και συγκεκριμένα η περιοχή του Καυκάσου (του Μπακού),  η οποία βρισκόταν τότε υπό την κυριαρχία της ισχυρής Ρωσικής αυτοκρατορίας των Τσάρων.

Όμως το μεγάλο σημείο καμπής για την αλλαγή αυτού του κλίματος, ήταν η τοποθέτηση του γνωστού βρετανού πολιτικού Winston Churchill στην θέση του πρώτου Λόρδου του ναυαρχείου.

 Αυτός, διέβλεψε σύντομα, ότι η χρήση πετρελαίου θα συντελούσε σημαντικά στην ανάπτυξη και την γρηγορότερη κίνηση του Βρετανικού ναυτικού, καταλαβαίνοντας ότι έως τότε θεωρίες των διάφορων στρατιωτικών αναλυτών της Μεγάλης Βρετανίας για μη χρήση του πετρελαίου και προτίμηση στο κάρβουνο ως πηγή ενέργειας, ήταν παντελώς λανθασμένες.

Μάλιστα, στην συνέχεια το πετρέλαιο δεν χρησιμοποιήθηκε απλά για τη μετακίνηση των πλοίων αλλά και των νέων οχημάτων που ανακαλύφθηκαν εκείνη την περίοδο, όπως των αυτοκινήτων των αεροπλάνων των αρμάτων καθώς και των υποβρυχίων και των τρένων.

Το γεγονός αυτό, άνοιξε μία νέα περίοδος στην ιστορία του πετρελαίου, όμως παράλληλα ήταν και το σημείο καμπής, από το οποίο  και ύστερα ξεκίνησαν η αιματηροί πόλεμοι για το πετρέλαιο, οι οποίοι συνεχίζονται από τις μέρες μας ατελείωτα (εκατομμύρια) θύματα.

Λίγο αργότερα δε από αυτά τα γεγονότα αυτά, ξεκίνησε και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ενώ λίγο πριν από τις απαρχές του, είχαν ανακαλυφθεί στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου, τεράστιας ποσότητες πετρελαίου, οι οποίες ήταν ένας σημαντικός λόγος για τον οποίον Πολεμήσαν όλα τα δυτικά κράτη και Μεγάλες δυνάμεις στον πόλεμο αυτό, πέραν της προσπάθειά τους για την επίτευξη παγκόσμιας κυριαρχίας.

[Συγκεκριμένα, το έτος 1908 William Κnox  Darcy βρήκε πετρέλαιο στην Περσία και κατάφερε να λάβει άδεια από τον Σάχη της χώρας αυτής, για να εκμεταλλευτεί μεγάλο μέρος των αποθεμάτων αυτού, ιδρύοντας παράλληλα την εκδοτική εταιρεία πετρελαίου, η οποία ήταν ο πρόγονος της σημερινής BP (η εταιρία αυτή, ιδιωτικοποιήθηκε μετέπειτα).

Την ίδια περίοδο, ο William, κατάφερε να παραγκωνίσει τους Ρώσους ανταγωνιστές του από την περιοχή αυτή και να λάβει αποκλειστική εκμετάλλευση όλων των περσικών κοιτασμάτων, ενώ ταυτόχρονα, προχώρησε στην κατασκευή δρόμων στην περιοχή, οι οποίοι βοηθούσαν την ευκολότερη μεταφορά του πετρελαίου από την μία περιοχή της χώρας αυτής στην άλλη.

(Χρησιμοποίησε ακριβώς δηλαδή τις ιδίες τακτικές, τις οποίες χρησιμοποίησαν οι Ροκφέλερ στις ΗΠΑ, προκειμένου να μεταφέρουν ευκολότερα το  πετρέλαιο των διυλιστηρίων τους από την  μία πλευρά  της χώρας στην άλλη).

Το έτος 1914, η τότε Βρετανική κυβέρνηση, με πρώτο Λόρδο του ναυαρχείου τον Winston Churchill, αγόρασε την πετρελαϊκή εταιρεία αυτή (ύστερα από συμβουλή του ιδίου), κρίνοντας  ότι η εξασφάλιση των πετρελαίων της Περσίας, καθώς  και της υπόλοιπης Μέσης Ανατολής, ήταν απόλυτα ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και ορθή λειτουργία των εργοστασίων και των βιομηχανιών του Βρετανικού κράτους.

Επιπλέον, για την λειτουργία του ισχυρού Βρετανικού στόλου ήταν απαραίτητες τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, οι οποίες δεν υπήρχαν στο Βρετανικό κράτος, το οποίο δεν είχε (τότε), ανακαλύψει πετρέλαιο στα εδάφη του (τα πετρέλαια της Σκωτίας ανακαλυφθήκαν αργότερα).

Και για αυτό τον λόγο, αποφάσισε να αγοράσει την πρόγονο εταιρεία της BP και να εξασφαλίσει τα κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής, προκειμένου να καταφέρει κρατά σε λειτουργία τον ισχυρό πολεμικό Βρετανικό στόλο (αλλά και τις βιομηχανίες και τα οχήματα της χώρας).

Όμως, λίγο πριν ξεκινήσει ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, οι Βρετανοί είχαν αγοράσει και μέρος των πετρελαίων του Ιράκ στην Μεσοποταμία, το οποίο βρισκόταν τότε υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αλλά, μετά την έναρξη του παραπάνω  πολέμου, οι Οθωμανοί δέσμευσαν το μερίδιο του πετρέλαιού των Βρετανών, το οποίο αυτοί χρειαζόταν για την κίνηση του στόλου τους, συμμαχώντας μάλιστα με τους Γερμανούς εχθρούς τους, και ως εκ τούτου, οι Βρετανοί, εκστράτευσαν εναντίον τους, προκειμένου να ανακαταλάβουν τα πετρέλαια αυτά.

Αυτός ήταν ο λόγος, για τον οποίο οι Βρετανοί ευνόησαν την εξέγερση των Αράβων έναντι των Τούρκων, υπό τον Lawrence της Αραβίας (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_36.html), προκειμένου οι πετρελαϊκές περιοχές της Αραβίας, να μην αξιοποιηθούν από τους Τούρκους, ενώ αυτές, αποδυναμωμένες λόγω του πολέμου, να καταληφθούν ευκολότερα στην συνέχεια από τους ίδιους.

Με την λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι νικητές Μεγάλη Βρετάνια και Γαλλία, μοίρασαν  την περιοχής της Μέσης Ανατολής με την συμφωνία sykes-picot (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%83-%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD/), εννοώ οι Βρετανοί κατάφεραν να καταλάβουν ολόκληρο το Ιράκ (την Μεσοποταμία), μαζί με το πετρέλαιο του.

Ως αντάλλαγμα δε για την υποστήριξή των Γάλλων, στην απαίτηση των Βρετανών για κατοχή της επαρχίας της Μουσούλης από τους ίδιους, οι βρετανοί παρέδωσαν το 25% των κοιτασμάτων πετρελαίου της επαρχίας αυτής στους Γάλλους.

Το έτος 1923, βρέθηκαν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου στο Κιρκούκ του Ιράκ και τότε ιδρύθηκε η Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράκ στην υπό εντολή των Βρετανών χώρα αυτή, ενώ την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της ανέλαβαν οι Royal dutch Shell oil Company, καθώς και η Aglopersian Oil Company.

Μέσω δε των ισχυρών αποικιακών κρατών, των οποίων τα συμφέροντα υποστήριζαν στην ουσία οι εφτά αδερφές πετρελαίου, αυτές κατάφεραν να αποκτήσουν την ικανότητα διαχείρισης του στις κατεκτημένες από τους δυτικούς χώρες, χωρίς φυσικά ποτέ να ερωτηθούν οι λαοί αυτών, σχετικά με την εκμετάλλευση των πλούτου τους από τους δυτικούς, η οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση προς όφελος των ιδίων.

Αλλά και κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί  προσπάθησαν να καταλάβουν τις πετρελαϊκές περιοχές του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής προς όφελος των ιδίων, μιας και οι ίδιοι είχαν μηδαμινές πετρελαιοπηγές

Ενώ αντίθετα, οι δυτικοί αντίπαλοί τους, έκαναν το παν για να υπερασπίσουν την κατοχή του, και στην προσπάθειά τους αυτή στηρίχθηκαν από τις εφτά αδερφές, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να χάσουν την κυριότητα της χρήσης των πετρελαίων αυτών.

Με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την έναρξη του Ψυχρού, ακολουθήσε η περίοδος της λήξης της αποικιοκρατίας και πολλά κράτη απέκτησαν στην συνέχεια την ανεξαρτησία τους.

Δυστυχώς όμως για αυτά, είχαν υπό την κατοχή τους μεγάλους ποσότητες πετρελαίου.

Κάποια δε από αυτά, έκαναν το λάθος να προσπαθήσουν να ακυρώσουν τα εντελώς άδικα συμβόλαια διαχείρισης του πετρελαίου, τα οποία τα είχαν αναγκάσει να υπογράψουν πριν  φύγουν οι δυτικοί αποικιοκράτες όπως π.χ. το Ιράν του Μοσαντεκ.

Έτσι, όταν αυτός προσπάθησε να σηκωθεί στα πετρέλαια του Ιράν, τα οποία διαχειρίζονταν η BP, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία,  οργανώσουμε ένα πραξικόπημα εναντίον του, με το οποίο αυτός έχασε την εξουσία και η εθνικοποίηση  των ιρανικών πετρελαίων σταμάτησε.

Το γεγονός αυτό, αν και εκείνη τη στιγμή θεωρήθηκε θετικό για τα συμφέροντα των δυτικών, μετέπειτα είχε σαν αποτέλεσμα με τη μέτρηση της Επανάστασης στο Ιράν το 1979 (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/isis.html), να επικρατήσουν παντού εχθρικά για τις ΗΠΑ συνθήματα (λόγω της ανάμειξης τους το πραξικόπημα κατά του Μοσαντεκ) και ο Χομεϊνί να καταλάβει την εξουσία και να προβεί εθνικοποίηση όλων τα πετρέλαια της χώρας αυτής (με πλήρη λαϊκή υποστήριξη).

Όμως η Ιρανική Επανάσταση (όπως  και η Ρωσική επανάσταση (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/siloviki-1999.html) πριν από αυτήν), είχαν το θετικό για τις εφτά αδερφές αποτέλεσμα, ότι το ανταγωνιστικό πετρέλαιο της Περσίας έπαψε να διατίθεται στην δυτική αγορά πετρελαίου.

Συνέπεια αυτής της κατάστασης, ήταν λόγω της έλλειψης του, από τη μία να αυξηθούν οι παγκόσμιες τιμές πετρελαίου (και αρά και τα κέρδη των εφτά), ενώ από την άλλη, η Δύση να αναγκαστεί να αγοράζει πετρέλαιο από τις εφτά αδερφές, αφού αυτά το Ιράν θεωρούνταν επικίνδυνο και σε «καραντίνα», ενώ το πετρέλαιο του δεν το αγόραζε κάνεις.

[Τα ίδια ακριβώς, έπραξαν οι δυτικοί στην Ρωσία, υστέρα από την (δήθεν) «Ρωσική Επανάσταση του 1917»- http://alophx.blogspot.gr/2017/09/siloviki-1999.html].

Για παρεμφερείς λόγους έγινε και η επέμβαση των Άγγλων και των Γάλλων (μαζί με το Ισραήλ), κατά της Αιγύπτου το 1956, διότι φοβόταν ότι ο Νάσερ (ο οποίος ήταν εχθρός των επτά αδελφών) και φιλοσοβιετικός, θα έκλεινε την διώρυγα του Σουέζ, μέσω της οποίας η Δύση ελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου της για την λειτουργία των οχημάτων και των εργοστασίων της.

Επίσης,  κατά την  περίοδο του μεσοπολέμου, Οι ΗΠΑ υπέγραψαν συμβόλαιο αποκλειστικής πώλησης των πετρελαίων της Σαουδικής Αραβίας σε δολάρια (καθώς και πώληση πετρελαίου μόνο στους Συμμάχους και όχι στον Άξονα).

Ως αντάλλαγμα για την αποκλειστική διανομή πετρελαίου στις ΗΠΑ και στους συμμάχους τους, οι Σαουδάραβες εκτός των τεράστιων χρηματικών κερδών που έλαβαν από την Δύση, απέκτησαν παράλληλα σε αυτή μεγάλη πολιτική και οικονομική επιρροή, καθώς και προστασία από αυτές για την διατήρηση του καθεστώτος από πιθανά επαναστατικά στοιχεία τα οποία μπορούσαν να είναι εθνικιστές, ισλαμιστές, ή αντάρτες κομμουνιστικών τάσεων.

Όμως, με την εξέλιξη του Ψυχρού πολέμου και την ίδρυση του ΟΠΕΚ, καθώς και την είσοδο στην αγορά των Σοβιετικών πετρελαϊκών εταιρειών, οι  εφτά αδερφές έχασαν με πολύ μεγάλο μέρος της  παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου.

Για τον λόγο αυτό, αποφάσισαν να συνεργαστούν με τις Αραβικές πετρελαϊκές χώρες της Μέσης Ανατολής (οι οποίες ήταν υπερ. των ΗΠΑ και της Δύσης),  προκειμένου να λαμβάνουν ένα μέρος του πετρελαίου από αυτές και να μην  συντριβούν από τον ανταγωνισμό  αυτών τον και των Σοβιετικών.

Με τις πετρελαϊκές κρίσεις του 1973 καθώς και το 1979,  οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν δραματικά, αλλά παρόλα αυτά, οι εφτά αδερφές, έχασαν μεγάλο μέρος των κερδών τους.

Και αυτό,  λόγω των εθνικοποιήσεων των κρατικών πετρελαϊκών εταιριών από τις πετρελαϊκές μοναρχίες του Κόλπου, οι οποίες  με πρόφαση την υποστήριξη πού έδωσαν οι  Δυτικοί στο Ισραήλ έναντι των Αράβων κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB-%CE%BC/),  προχώρησαν στην πράξη αυτή.

Τα ιδιά ακριβώς γεγονότα, συνέβησαν και με την επανάσταση του 1979 στο Ιράν όταν οι  εφτά αδερφές, εκτός των πετρελαίων που είχαν χάσει το 1973 από τους Άραβες, έχασαν τώρα και τα πετρέλαια του Ιράν.

Παρόλα αυτά, η συμμαχία των εφτά  αδερφών της Δύσης και των Αράβων κατά των Σοβιετικών και των πετρελαίων αυτών, κράτησε όχι μόνο μέχρι και το 1989 με την λήξη δηλαδή  του ψυχρού πολέμου, αλλά συνεχίζεται ακόμη μέχρι τις μέρες μας.

Η δε προσπάθεια του προέδρου του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, να καταλάβει τις πετρελαιοπηγές του Κουβέιτ, τις οποίες εκμεταλλευόταν οι Επτά αδελφές και οι οποίες βοηθούσαν στην προμήθεια πετρελαίου των δυτικών, καθώς και τα πιθανά σχέδια του να προελάσει στην Σαουδική Αραβία στην συνέχεια και να καταλάβει και τις πετρελαιοπηγές αυτής, προκάλεσαν τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, για την προστασία των πετρελαίων των περιοχών αυτών από την Δύση.

Αλλά και τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου το 2003, εναντίον του Ιράκ, ο οποίος προκλήθηκε εξαιτίας της προσπάθειας τον Δυτικών εφτά αδερφών, να καταλάβουν πλήρως τα πετρέλαια της χώρας αυτής προς όφελός τους, έναντι των Γάλλων, Γερμανών, Ρώσων και κινέζων ανταγωνιστών τους.

Επίσης, ο έλεγχος του πετρέλαιού, ήταν και ο λόγος για τον οποίο συνέβησαν και  πολλές δήθεν Αραβικές εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή και ιδίως στην Λιβύη,  το Λίβανο, την Αίγυπτο και την Συρία, στις οποίες ανακαλύφθηκαν τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως και στο Ισραήλ.

Επιπλέον,  μεγάλες ποσότητες πετρελαίου υπάρχουν και στην Γάζα της Παλαιστίνης, καθώς και φυσικά στο Αιγαίο και στην Κύπρο και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο Τούρκοι διεκδικούν την κατοχή των νησιών μας, προκειμένου να καταλάβουν το πετρέλαιο φυσικό αέριο των περιοχών αυτών προς όφελός τους, αρπάζοντας τα από εμάς τους Έλληνες, τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.

Και πιθανώς, αυτά θα αποτελέσουν την αίτια μελλοντικών πολέμων στις περιοχές αυτές, με στόχο την κατοχή τους, μιας και η Δύση δεν διαθέτει δικά της πετρέλαια και μόνο μέσω των στρατιωτικών κατακτήσεων των χωρών που τα διαθέτουν, μπορεί χρησιμοποιεί το ορυκτό αυτό προς όφελός της.

Ειδικά στις μέρες μας ,μία σύγκρουση στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, θα έκλεινε τα στενά του Ορμούζ, από το οποίο περνάει το 35% των παγκόσμιων ποσοτήτων πετρελαίου, κάτι το οποίο σημαίνει, πως αν αυτά κλείσουν, αυτό το πετρέλαιο δεν θα διατίθεται στις δυτικές αγορές, με συνέπεια οι τιμές του να εκτοξευτούν σε τεράστια επίπεδα, καθώς και άπειρες ελλείψεις και οικονομικό κραχ στην Δύση.

Επίσης, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να πούμε, πώς οι εφτά αδελφές συνδέονται άμεσα, όχι μόνο με τις ΗΠΑ, αλλά ακόμα και με την ίδια Βασιλική οικογένεια της Βρετανίας (η οποία έχει μέσω της Βρετανικής κοινοπολιτείας τον έλεγχο 52 σχεδόν χωρών), καθώς και τεράστιες ποσότητες μετοχών και στις επτά αυτές μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες.

Κάτι που όπως μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει τι σημαίνει, ότι δηλαδή, συμφέρουν πάρα πολύ την Μεγάλη Βρετανία (και την ίδια την Βασιλική οικογένεια αυτής), οι προκλήσεις πόλεμου στα εδάφη με πετρέλαιο, προκειμένου μέσω των  εταιρειών αυτών, η ιδία να διασφαλίζει τα κέρδη της.

Επίσης, στις μέρες μας και συγκεκριμένα στην δεκαετία του 90, ύστερα από  πολλές εξαγορές, από τις κάποτε επτά αδελφές, έχουν μείνει πια τέσσερις και συγκεκριμένα η Mobile exxon mobil, η Royal dutch Shell, η BP και η Chevron.

[Ταυτόχρονα, έχουν δημιουργηθεί και νέες ανταγωνιστικές προς αυτές εταιρείες, όπως Saudi Aramco (Σαουδική Αραβία), η GAZPROM (Ρωσία), η Rosfnet (Ρωσία), η  CNPC (Κίνα), η NIOC (Ιράν), η PDSA (Βενεζουέλα), η Petrobras (Βραζιλία), η Petronas (Μαλαισία), η ΕΝΙ (Ιταλία), καθώς και η Total (Γαλλία)].

Τελευταία, οι (πρώην) εφτά, έχουν αρχίσει έρευνες για πετρέλαιο σε Ιόνιο και Αιγαίο (όπως και της υπόλοιπης Μεσογείου-http://www.triklopodia.gr/%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84/#), οι οποίες λέγεται πως έχουν πετρέλαιο αξίας ενός τρις δολαρίων (κάτι που ίσως δείχνει τον πραγματικό λόγο των πολεμικών εντάσεων στην περιοχή και των μνημονίων στην χωρά μας).

[Και τώρα, όλες αυτές οι πετρελαϊκές εταιρίες (οι πρώην εφτά και νυν τέσσερις  πετρελαϊκές αδελφές της Δύσης και οι ανταγωνιστές τους), αναμένεται να παλέψουν για την κυριαρχία των νέων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αεριού που ανακαλυφθήκαν πρόσφατα σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου (https://www.pentapostagma.gr/2018/02/%CE%B5%CF%86%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%8D%CF%81%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B1.html, http://www.zougla.gr/kosmos/article/aravo-israilino-deal-gia-to-fisiko-aerio, http://corfiatiko.blogspot.gr/2018/02/blog-post_626.html, http://corfiatiko.blogspot.gr/2018/02/blog-post_124.html), και των οποίων η κατοχή, θα επιφέρει την ενεργειακή κυριαρχία του κόσμου, στην πλευρά που θα τα καταλάβει].

Θα είναι άραγε αυτό το μέλλον της χώρας μας; Μια αγρία σύγκρουση με τους βάρβαρους γείτονες μας (http://corfiatiko.blogspot.gr/2018/02/7.html), οι οποίοι παρακινημένοι από τις (πρώην) εφτά, θα επιτεθούν για να καταλάβουν τα πετρέλαια μας (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/02/blog-post_733.html);

Δεν είναι καθόλου απίθανο, και για τον λόγο αυτό, θα πρέπει ως έθνος να προβούμε σε όλες εκείνες τις απαραίτητες ενέργειες και συμμαχίες, οι οποίες θα μας εξασφαλίσουν την εθνική ανεξαρτησία και ευημερία].

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, η περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, κατακτήθηκε και αποικίστηκε από τους Σλάβους τον 7^ος μετά Χριστόν αιώνα.

Στους αιώνες που ακολουθήσαν, η περιοχή αυτή, βρισκόταν κυρίως υπό την κυριαρχία των Σέρβων, και ορισμένες φορές και των Ούγγρων.

Όμως, το έτος 1483 μ.Χ., η περιοχή της Βοσνίας, κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία των Τούρκων, η οποία και κυρίευσε τα εδάφη της και τα κατείχε υπό την εξουσία της για σχεδόν τέσσερις αιώνες, στους οποίους και συνέβησαν πάρα πολλές εξεγέρσεις στην περιοχή.

Οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν την περιοχή αυτή, προχωρήσαν στον βίαιο εξισλαμισμό μεγάλου μέρους των κάτοικων της (Σέρβων ή Κροατών), με συνέπεια αυτοί να χάσουν την εθνική τους συνείδηση και να εκτουρκιστούν, γενόμενοι ισλαμιστές και γενίτσαροι, με απρόθεσμα, οι ίδιοι να μεταμορφωθούν στους χειροτέρους εχθρούς των πρώην συμπατριωτών τους.

Τελικά το 1878 μ.Χ., στο Συνέδριο του Βερολίνου, αποφασίστηκε η περιοχή της  Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, να δοθεί στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία των Αψβούργων ως προτεκτοράτο, οι οποίοι και την προσάρτησαν το 1908 μ.Χ.

Όμως, οι Σέρβοι, οι οποίοι αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της περιοχής, και ήθελαν να απελευθερωθούν από τον Αυστριακό ζυγό, και να ενωθούν με το ελεύθερο κράτος της Σερβίας, αντέδρασαν βίαια στην πράξη αυτή των Αυστριακών.

Το έτος 1914, η δολοφονία του  διάδοχου του θρόνου της Αυστροουγγαρίας, του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου από τον  Γκαβρίλο Πρίντσιπ, ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα του Α΄ παγκόσμιου Πολέμου.

Με το τέλος του πολέμου αυτού, το 1918, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη ενώθηκε με το νεοιδρυθέν βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, υπό την διοίκηση των Σέρβων, με βασιλιά τον Αλέξανδρο τον Α΄ της Γιουγκοσλαβίας.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βοσνία καταλήφθηκε από τις δυνάμεις του Άξονα, και στην περιοχή αυτή, συστάθηκε το «Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας», υπό την ηγεσία του φασίστα διοικητή των Ουστάσι, Άντε Πάβελιτς.

Αυτός, με την βοήθεια του Βατικανού και των Γερμανών, προχώρησε στην γενοκτονία των Σέρβων της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, σφάζοντας πάνω από 500.000 Σέρβους (αλλά και με την βοήθεια των μουσουλμάνων της χώρας αυτής) και προσπαθώντας να εκκροατίσουν και να κάνουν τους υπολοίπους καθολικούς με την βία (μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου, ο Πάβελιτς το έσκασε στην Ισπανία με την βοήθεια του πάπα).

[Τα «κατορθώματα» αυτά των Κροατών και των μουσουλμάνων, μείναν βαθιά χαραγμένα στα μυαλά των Σέρβων, οι οποίοι και τα θυμήθηκαν πολύ κατά τον πόλεμο της Βοσνίας τα έτη 1992-1995].

Με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η  Βοσνία-Ερζεγοβίνη, κατελήφθη από τις δυνάμεις  κομμουνιστή στρατάρχη Τίτο, ο οποίος και συνένωσε ξανά όλη την Γιουγκοσλαβία υπό την ηγεσία του.

Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, παρέμεινε μία από τις φτωχότερες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και μια πολυεθνική και πολυπολιτισμική κοινωνία, λόγω του φόβου των κάτοικων για την οργή του Τίτο.

 και πολυθρησκευτικής κοινωνίας.

Όμως, με τον θάνατο αυτού, οι εντάσεις στην περιοχή μεταξύ των διάφορων εθνοτήτων (Σέρβων, Κροατών, μουσουλμάνων), βγήκαν στην επιφάνεια και οδήγησαν στην βίαιη σύγκρουση αυτών.

Τον Μάρτιο του 1992, η Βοσνία και η Ερζεγοβίνη ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και υστέρα από λίγο διάστημα, ξέσπασε πόλεμος στην περιοχή, μεταξύ Σέρβων, Κροατών και Βοσνίων, που έμεινε γνωστός ως Πόλεμος της Βοσνίας.

Το 1992, το Βατικανό, η Γερμανία και η Ιταλία, ακριβώς όπως συνέβη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναγνωρίσαν (αφού πρώτα παρακίνησαν) την ανεξαρτησία της Κροατίας, της Βοσνίας και της Σλοβενίας, που ήταν και η αφορμή για την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και για τον εμφύλιο που ακολουθήσε στα εδάφη της.

Στην συνέχεια, οι χώρες αυτές, μαζί με τις ισλαμικές χώρες (Σαουδική Αραβία, Τουρκιά, Πακιστάν, Ιράν, Κατάρ), παρείχαν στους Κροάτες και τους Βοσνίους μουσουλμάνους την πλήρη διπλωματική, οικονομική και πολιτική στήριξη τους.

Παράλληλα, οι δυτικοί παρακίνησαν τα καθολικά έθνη στην υποστήριξη της Κροατίας, ενώ τα ισλαμικά τους μουσουλμάνους κατά των Ορθοδόξων.

Στον πόλεμο αυτό, που διήρκησε τρία χρονιά, σκοτώθηκαν πάνω από 200.000 άνθρωποι, οι υλικές καταστροφές ήταν τεράστιες, χιλιάδες ήταν οι εκτοπίσεις και οι προσφυγές, ενώ τον Απρίλιο του 1995 διακηρύχθηκε η ανακωχή ανάμεσα στους Σέρβους της Βοσνίας από την μια και τους Βόσνιους Μουσουλμάνους και Κροάτες από την άλλη.

Με τις συμφωνίες του Ντέιτον, οι ηγέτες των τριών αντιμαχόμενων πλευρών, ο Ιζετμπέγκοβιτς, ως πρόεδρος των Βόσνιων Μουσουλμάνων, ο Ντούτζμαν ως πρόεδρος της Κροατίας και αντιπρόσωπος κροατοβοσνιακής πλευράς και ο Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς, ως πρόεδρος της Σερβίας και εκπρόσωπος των Σερβοβοσνιων, αποφασίστηκε ο διαχωρισμός της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης σε τρεις αυτοδιοικούμενες πολίτικες ενότητες:

Τον Κροατο-μουσουλμανικός τομέα, με την με ονομασία Ομοσπονδία της Βοσνία– Ερζεγοβίνη, η οποία καταλάμβανε το 51% των συνολικών Βοσνιακών εδαφών και το Σερβικό τμήμα, το οποίο κατείχε το  υπόλοιπο 49% της χώρας αυτής.

Το κρατίδιο αυτό που ιδρύθηκε, ήταν ένα δυσλειτουργικό προτεκτοράτο της Δύσης, μεταξύ των τριών αυτών εθνοτήτων, στις οποίες βαθύ, αμοιβαίο και αγεφύρωτο μίσος μεταξύ τους και δεν μπορούσε να λειτουργήσει λόγω της αναγκαστικής συνύπαρξης τριών εθνοτήτων, οι οποίες όμως δεν μπορούσαν, είτε και ήθελαν να ζήσουν μαζί.

Οι δε πρόσφατες αντιδημοκρατικές συμπεριφορές των δυτικών, οι οποίοι θέλουν να περιορίσουν την δυνατότητα συναποφάσισες της διακυβέρνησης της χώρας από τους Σέρβους, όπως και η ανεξαρτησία διάφορων κρατών στην περιοχή, όπως των Μαυροβούνιο και των κάτοικων της Κριμαίας, έβαλε «ψύλλους» στις τρεις αυτές εθνότητες.

Και οι ηγέτες των Σερβοβοσνίων (όπως και των Κροατοβοσνίων), με την υποστήριξη των Δυτικών και Ρώσων συμμάχων τους, σχεδιάζουν να οργανώσουν δημοψηφίσματα (https://www.pentapostagma.gr/2018/01/%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2.html, http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/11/cia.html#more), με στόχο την ανεξαρτησία τους από το τυραννικό μόρφωμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.

Αυτό, είναι κάτι που μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις και μια τέτοια προσπάθεια του κράτους της Βοσνίας, μπορεί να οδηγήσει ξανά στην επανέναρξη του εμφυλίου, και στην περίπτωση αυτή, όλοι οι πρωταγωνιστές (Σερβοβόσνιοι, Κροατοβόσνιοι, μουσουλμάνοι), θα μπορέσουν υπό την βοήθεια των πατρώνων τους (Δυτικών, Ρώσων, πετρομοναρχιών του Κόλπου), να ολοκληρώσουν όλες τις γενοκτονίες που άφησαν ανολοκλήρωτες τότε.

Και αν οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας κηρύξουν τζιχάντ έναντι των ομόφυλων εχθρών τους, τότε μπορεί ακόμα και να συσπειρώσουν τους Χριστιανούς (Ορθόδοξους Σερβοβόσνιους, καθολικούς Κροατοβόσνιους) εναντίον τους, οι οποίοι με την βοήθεια των μεγάλων (Ρώσων, Δυτικών), διαλύσουν οριστικά αυτή την φορά τους ισλαμιστές εχθρούς τους και δημιουργήσουν ανεξάρτητα κράτη, τα οποία θα ενωθούν με την Κροατία και την Σερβία, δημιουργώντας την «Μεγάλη Σερβία» και την «Μεγάλη Κροατία» αντίστοιχα.

[Μάλιστα, τώρα τελευταία, οι Σέρβοι, βρήκαν απρόσμενη υποστήριξη για τις αξιώσεις του στο Βόρειο Κόσσοβο από την (ιστορικά πάντα εχθρική προς αυτούς) Αυστρία (http://www.zougla.gr/kosmos/article/to-kosovo-ine-anamfisvitita-tmima-tis-servias-1544737), ενώ λέγεται ότι την ίδια στιγμή, λαμβάνουν χωρά παρασκηνιακές συνομιλίες Σέρβων και Κoσοβάρων για ανταλλαγή εδαφών (http://www.defence-point.gr/news/paraskiniakes-synomilies-servon-ke-kosovaron-gia-antallagi-edafon), αλλά και για είσοδο στην ΕΕ, αν και οι Σέρβοι το διαψεύδουν (http://corfiatiko.blogspot.gr/2018/02/blog-post_768.html)].

ΠΩΣ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΠΩΣ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στο νότιο τμήμα της Ελλάδας στην Αρχαιότητα, οι πόλεις των Αθηνών και της Σπάρτης (ιδίως η πρώτη), αμέσως μετά την λήξη των Περσικών Πολέμων και λίγο πριν την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_37.html), γνωρίσαν μεγάλη πολιτική, οικονομική και πολιτισμική ακμή.

Αυτά τα γεγονότα, είχαν ως αποτέλεσμα, στην Αθηνά, να δημιουργηθεί ο «Χρυσός Αιώνας του Περικλέους», ενώ στην πόλη αυτή, κατασκευάστηκαν δεκάδες δημοσιά κτίρια, αγάλματα και ναοί την χρονική αυτή περίοδο (έστω και με καθόλου ηθικό τρόπο- http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B7/ , http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_98.html).

Πως όμως κατέστη εφικτή όλη αυτή η οικονομική και πολιτισμική άνοδος των Αθηνών, πέρα από το γεγονός της ωμής βίας, καθώς και του ιμπεριαλισμού των Αθηναίων, αλλά ακόμα και άλλων Ελληνικών πόλεων (Σπάρτης, Θήβας, Κορίνθου κ.λ.π.);

Πέρα από τα αλλά σημαντικά εσωτερικά γεγονότα του Ελληνικού κόσμου, ένας από τους βασικούς λογούς που επετεύχθη αυτή η κατάσταση, ήταν ότι Νότιοι Έλληνες, πάρα τις κατά καιρούς-περιοδικές συγκρούσεις μεταξύ τους, δεν είχαν ποτέ να αντιμετωπίσουν καμμιά μόνιμη στρατιωτική απειλή από οποιοδήποτε σημείο του ορίζοντα.

Μια στρατιωτική απειλή, η οποία θα τους ανάγκαζε να διαθέτουν την πλειονότητα των πόρων και της ενεργητικότητας τους κυρίως προς αυτόν τον τομέα αντί για άλλους (π.χ. οικονομία, πολιτισμό, κ.λ.π.).

Και αυτή την πραγματικά, δεν την «κατάφεραν» οι Νότιοι Έλληνες, χάρις στην εφαρμογή μιας εξαίρετης και ευφυέστατης στρατηγικής ή λόγο της τύχης, αλλά χάρις και μόνο τους αγώνες των αδελφών τους στην Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα, χάρις στα Ελληνικότατα βασίλεια της Μακεδονίας και της Ηπείρου.

Τα κράτη αυτά, τα οποία αποτελούσαν και τα προπύργια της άμυνας του Ελληνισμού έναντι των βορείων βάρβαρων, αμέσως μετρά τους Περσικούς Πολέμους (αλλά και πριν από αυτούς), είχαν να αντιμετωπίσουν τις συνέχεις βαρβαρικές εισβολές των Ιλλυρίων (που κατοικούσαν στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας), των Δαρδανών (που κατοικούσαν στα σημερινά Σκόπια), καθώς και των Σκυθών (οι οποίοι κατοικούσαν στην σημερινή Βορειά Βουλγαρία).

Οι εισβολές αυτές, ήταν συνέχεις και πολύ καταστρεπτικές για τα Ελληνικά αυτά κράτη, ιδίως στις απαρχές τους, όταν αυτά ήταν ιδιαίτερα αδύναμα πολιτικά και στρατιωτικά, ενώ οι απώλειες τους, τόσο σε έμψυχο (πληθυσμός), όσο και άψυχο δυναμικό (π.χ. κτίρια, οικονομία), ήταν επίσης πολύ βαριές.

Οπότε ο μονός τρόπος, προκειμένου να επιβιώσουν οι Ελληνικές αυτές μοναρχίες ως κρατικές οντότητες (τα βασίλεια της Ηπείρου και της Μακεδονίας), ήταν να στρατικοποιηθούν εκτενώς έναντι των ποικίλων εχθρών τους (αλλά ακόμα και να συμμαχήσουν μεταξύ τους ή ακόμα και με μέρος των αντίπαλων τους).

Συνέπεια αυτής της αναγκαστικής αυτής πολιτικής, ήταν οι Βόρειοι Έλληνες, να ξοδέψουν κυρίως τους πόρους τους, στην δημιουργία ισχυρού στρατού, άμυνας και οχυρώσεων και οι τομείς του πολιτισμού και των τεχνών να παραμεληθούν πολύ σε σχέση με την Νοτιά Ελλάδα (αλώστε, αν κινδυνεύει όλη την ώρα η ζωή σου, πολύ δύσκολα θα σκέφτεσαι να προβείς σε «πολιτισμικές δημιουργίες»).

Στην προσπάθεια τους να αποκρούσουν τους βάρβαρους εχθρούς τους, τους βοήθησε σημαντικά και το μοναρχικό τους σύστημα, καθώς και το ενοποιημένο κράτος πόλεων, πληθυσμών και πλουτοπαραγωγικών που διέθεταν.

Και όσο και αν τους μεμφόταν ο (δήθεν) «Μέγας δημοκράτης Δημοσθένης» (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%BA/), γνωστός δωσίλογος συνεργάτης των Περσών την εποχή εκείνη (οι οποίοι του έστελναν μάλιστα και χρηματικές «χορηγίες» για την υποστήριξη του), για αναχρονιστικό πολιτικό σύστημα που ανήκε καλύτερα σε βάρβαρους, η αλήθεια είναι ότι αν τα κράτη αυτά, αντί για μοναρχίες, ήταν ξεχωριστές αυτόνομες πόλεις, τότε τα πράγματα δεν θα ήταν τραγικά μόνο για αυτά, αλλά για όλους τους Έλληνες.

Γιατί αν ίσχυε το πολιτικό σύστημα των Νότιων Ελλήνων στον Ελληνικό Βορρά (δηλαδή πολλές ανεξάρτητες μεταξύ τους πόλεις, που μαχόταν μεταξύ τους αλλά και τους Βορείους βάρβαρους εχθρούς τους), τότε, δυο πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν:

Είτε αυτές οι πόλεις, υπό την πίεση των βάρβαρων θα στρατικοποιούταν και θα σύνηπταν και κάποια στρατιωτική συμμαχία για την απόκρουση τους, αφού η απειλή τους θα ήταν μόνιμη (οπότε και πάλι θα ενοποιούταν λόγω του μονίμου εξωτερικού εχθρού σε μόνιμη μορφή).

Η αλλιώς, αυτές θα κατακτιόταν από τους βάρβαρους και αυτοί θα αρχίζαν τις επιθέσεις τους στους Νοτίους Έλληνες (Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πεν/νήσος), με αποτέλεσμα και αυτοί να αναγκαστούν να στρατικοποιηθούν πλήρως, προκειμένου να γλιτώσουν από την μόνιμη βαρβαρική απειλή, προκειμένου να μην καταστραφούν και αυτοί.

Οπότε, όπως ευκολά καταλαβαίνει κάνεις ότι σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα υπήρχε κανένας «Χρυσός Αιών», αλλά πολλά στρατικοποιημένα Ελληνικά κράτη, τα οποία πιθανώς και θα ενωνόταν μεταξύ τους, για να αντιμετωπίσουν τον κοινό κίνδυνο, αφιερώνοντας όλους τους πόρους τους σε αυτόν.

Αρά, ευκολά καταλαβαίνει κάνεις, ποσό ουσιαστικοί, ουσιώδεις και σωτήριοι, υπήρξαν οι αγώνες των Βορείων Ελλήνων, οι ποιοι αποτέλεσαν τον «κυματοθραύστη» κατά των εισβολών των βάρβαρων για τους νοτίους Έλληνες και την ανάπτυξη του κλασικού πολιτισμού στην Ελλάδα.

Και φυσικά, ούτε οι στρατιωτικές γνώσεις και πείρα των Βορείων Ελληνικών βασιλείων, δεν ήταν ανωφελή, αφού με τις στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις του βασιλιά Φίλιππου του Β’ της Μακεδονίας, την συμμαχία του με το βασίλειο της Ηπείρου (μέσω του γάμου του Φίλιππου με την Ολυμπιάδα) και κυρίως χάρις τις στρατιωτικές ικανότητες του γιου του Αλέξανδρου του Γ’ του Μέγα.

Γιατί, χάρις αυτά τα στοιχεία, ο κοινός απόγονος των Ελληνικών βασιλείων της Μακεδονίας (του Φίλιππου) και της Ηπείρου (Ολυμπιάδας), ο Αλέξανδρος ο Μέγας, όχι μόνο διέλυσε τις βαρβαρικές απειλές του Βορρά, αλλά κατάκτησε και την πανίσχυρη Περσική Αυτοκρατορία, φτάνοντας με τον στρατό του, ως και την Ινδία!!!

Το ιδιά ακριβώς γεγονότα, συνέβησαν και την περίοδο του Μεσαίωνα, όταν ένας άλλος Μεγάλος Έλληνας, ο Μέγας Κωνσταντίνος (γιος της Ελληνίδας Αγίας Ελένης και του Ρωμαίου Καίσαρα-Αυτοκράτορα, Κωνστάντιου του Χλωρού), ίδρυσε την πανίσχυρη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποία «επέζησε» σε χρονική διάρκεια για πάνω από μια χιλιετία.

Η δοξασμένη αυτή Αυτοκρατορία, τόσο στα στάδια της μέγιστης ακμής και εξάπλωσης της (π.χ. επιώ Μεγάλου Κωνσταντίνου ή Ιουστινιανού), όσο και όταν κατείχε μικρότερή εδαφική έκταση (ακόμα και όταν λόγω της Δ’ Σταυροφορίας, όταν έσπασε σε πολλά μικρότερα κρατίδια, όπως π.Χ. το Δεσποτάτο της Ηπείρου), είχε να αντιμετωπίσει, δεκάδες εχθρούς, οι οποίοι σε αντίθεση με τα βασίλεια της Μακεδονίας και της Ηπείρου, είχε να αντιμετωπίσει συνέχεις στρατιωτικές εισβολές (καταστρεπτικές, τόσο σε έμψυχο, όσο και άψυχο υλικό), όχι μόνο από τον Βορρά, αλλά κυριολεκτικά από κάθε σημείο του ορίζοντα.

Έτσι, ανά τους αιώνες αντιμετώπισε πάμπολους λαούς (π.χ. Πέρσες, Άραβες, Τούρκους, Μογγόλους, Βουλγάρους, Σέρβους, Οστρογότθους, Βησιγότθους, Ούννους, Βανδάλους, Λομβαρδούς, Πετσενέγκους, Κουμάνους, Πατζινάκες κ.α.), με συνέπεια, προκειμένου να επιβιώσει, να αναγκαστεί και αυτή να στρατικοποιηθεί εκτενώς έναντι των ποικίλων εχθρών της (αλλά ακόμα και να συμμαχεί με μέρος αυτών, έναντι των υπολοίπων αντίπαλων της).

Και στην περίπτωση αυτή, συνέπεια της αναγκαστικής αυτής πολιτικής, ήταν οι Βυζαντινοί υποχρεωμένοι να ξοδέψουν κυρίως τους πόρους τους, στην δημιουργία ισχυρού στρατού, άμυνας και οχυρώσεων, ενώ οι τομείς του πολιτισμού και των τεχνών να παραμελήσουν εν μέρει (σε σχέση πάντοτε με την Αρχαιά Ελλάδα και όχι φυσικά με την βαρβαρική σχεδόν τότε Δυτική Ευρώπη).

Στην προσπάθεια δε των Βυζαντινών, να αποκρούσουν τους βάρβαρους εχθρούς τους, τους βοήθησε σημαντικά και το μοναρχικό τους σύστημα, καθώς και το ενοποιημένο κράτος πόλεων, πληθυσμών και πλουτοπαραγωγικών που διέθεταν.

Και όσο και αν τους μεμφόταν αργότερα δυτικοί και εντόπιοι (δήθεν) «καλοθελητές» (στην πραγματικότητα συκοφάντες), για αναχρονιστικό πολιτικό σύστημα που ανήκε καλύτερά σε βάρβαρους, η αλήθεια είναι ότι αν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αντί για ένα ενοποιημένο κράτος-μοναρχία, ήταν χωρισμένη σε πολλά μικρά (βασίλεια ή δημοκρατίες), τότε τα πράγματα δεν θα ήταν τραγικά μόνο για τους Μεσαιωνικούς Έλληνες, αλλά και για τους δυτικοευρωπαίους.

Γιατί, τότε, δυο πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν:

Πρώτον αυτά τα κράτη, υπό την πίεση των βάρβαρων να στρατικοποιούταν και να σύναπταν και κάποια στρατιωτική συμμαχία για την απόκρουση τους, αφού η απειλή τους θα ήταν μόνιμη (οπότε θα ενοποιούταν λόγω του μονίμου εξωτερικού εχθρού σε μόνιμη μορφή).

Η αλλιώς, αυτά θα κατακτιόταν από τους βάρβαρους και αυτοί θα αρχίζαν στην συνέχεια τις επιθέσεις τους προς την Δυτική Ευρώπη, με αποτέλεσμα οι κρατικοί αυτής, να αναγκαστούν να στρατικοποιηθούν πλήρως, προκειμένου να γλιτώσουν από την μόνιμη βαρβαρική απειλή, προκειμένου να μην καταστραφούν και αυτοί.

Οπότε, όπως ευκολά καταλαβαίνει κάνεις ότι σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα υπήρχε καμμιά  «Αναγέννηση», αλλά πολλά στρατικοποιημένα δυτικοευρωπαϊκά κράτη, τα οποία πιθανώς και θα ενωνόταν μεταξύ τους, για να αντιμετωπίσουν τον κοινό κίνδυνο, αφιερώνοντας όλους τους πόρους τους σε αυτόν.

Αρά, ευκολά καταλαβαίνει κάνεις, ποσό ουσιαστικοί, ουσιώδεις και σωτήριοι, υπήρξαν και οι αγώνες των Βυζαντινών Ελλήνων, οι οποίοι αποτέλεσαν τον «κυματοθραύστη» κατά των εισβολών των βάρβαρων για τους δυτικοευρωπαίους, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό, στην ανάπτυξη του πολιτισμού στην Ευρώπη.

(Φτάνει να σκεφτεί τι θα γινόταν αν οι Πέρσες ή οι Άραβες καταλάμβαναν την Κων/λη και την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, εισβάλοντας στην συνέχεια ανενόχλητοι στα παντελώς αδύναμα και αποδιοργανωμένα κρατίδια της δυτικής Ευρώπης, στα οποία κυριαρχούσαν βάρβαροι φύλαρχοι, οι οποίοι είχαν καταλάβει με την βία, διαλύοντας οριστικά την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία αποτελούσε και αυτή ανάχωμα κατά των εισβολών των βάρβαρων πριν την πτώση της).

Αλλά και στα νεότερα χρονιά, πάλι τα εδάφη της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας και Ηπείρου, ήταν αυτά τα οποία αποτέλεσαν το «κυματοθραύστη» κατά των εισβολών βάρβαρων λαών προς την Ελλάδα, οι οποίοι προσπαθούσαν πολλές φορές, όχι μόνο να καταλάβουν αυτά, αλλά και τα υπόλοιπα εδάφη της Νοτιάς Ελλάδας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε ο ένδοξος Μακεδονικός Αγώνας, στον οποίο οι ντόπιοι Έλληνες της Μακεδονίας, καθώς και πολλοί άλλοι γενναίοι και φιλοπάτρεις Έλληνες εθελοντές, προερχόμενοι από πολλά μέρη της πατρίδα μας (π.χ. Ήπειρο, Κρήτη, Θράκη, Πεν/νησο, Κύπρο και αλλού),  πολέμησαν έναντί των βάρβαρων Βουλγάρων κομιτατζήδων, οι οποίοι προσπάθησαν να καταλάβουν την Μακεδονία μας (όπως και οι Σέρβοι).

Τα ιδιά γεγονότα ηρωικών αγώνων για την ελευθέρια, επαναλήφθηκαν και σε άλλες Βόρειες Ελληνικές περιοχές (π.χ. Ήπειρο και Θράκη), όταν οι Βουλγάροι και άλλοι το ίδιο άγριοι με αυτούς λαοί (π.χ. Τούρκοι, Αλβανοί), προσπάθησαν να τα καταλάβουν με την βία.

Στις μέρες μας, οι περιοχές αυτές, αποτελούν ακόμα τον κυματοθραύστη των αποκρούσεων νέων «βαρβαρικών εισβολών από τον Βορρά και την Ανατολή».

(π.χ. των πλαστογράφων Σκοπιανών (https://alophx.blogspot.gr/2018/02/y.html, http://hggiken.pblogs.gr/2018/02/efeyrhma-dekaetias-sthn-istoria-ths-pgdm-o-megas-alexandros.html), οι οποίοι θέλουν να κλέψουν το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας μας, μαζί με τα εδάφη της, των Αλβανοτσάμηδων απογόνων των συνεργατών των ναζί που θέλουν να κατακτήσουν την Ήπειρο μας (http://hggiken.pblogs.gr/2018/02/oi-albanoi-miloyn-gia-allagh-synorwn-sta-balkania.html, http://corfiatiko.blogspot.gr/2018/02/blog-post_272.html), σφάζοντας ταυτόχρονα τους Βορειοηπειρώτες αδελφούς μας.

Επίσης, των Βουλγάρων, οι οποίοι πρόσφατα μέσω της κυβέρνησης τους, «αξίωσαν Βουλγαρική μειονότητα» στην Μακεδονία μας και φυσικά στους Τούρκους (http://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%B8/), οι οποίοι διεκδικούν την Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο μας- https://www.pentapostagma.gr/2018/02/%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9- %CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D.html.).

[Τώρα μάλιστα, όλοι οι εχθροί της πατρίδας μας, συμμαχούν μεταξύ τους εναντίον μας- https://www.pentapostagma.gr/2018/02/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%85%CF%80%CF%8C-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA.html].

Όλη αυτή την άθλια κατάσταση, την «σιγοντάρουν» και Μεγάλες δυνάμεις, λόγω ενεργειακών αγωγών και συμφεροντων-http://www.defence-point.gr/news/i-thessaloniki-filoxeni-kitasma-tou-megethous-tou-leviathan, http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9/).

Ουσιαστικά, ο Ελληνισμός, έχει να αντιμετωπίσει απειλές, σχεδόν από κάθε σημείο του ορίζοντα (ακόμα και την Ιταλία- http://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CE%BB%CE%B2/), σε ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο γεωπονικό περιβάλλον, και οποιαδήποτε υποχώρηση στα εθνικά μας δίκαια, μπορεί να αποβεί μοιραία για την εδαφική ακεραιότητα και το μέλλον της πατρίδας μας.

 Οπότε, γίνεται ευκολά αντιληπτό, πως δεν χωρά καμμιά υποχώρηση, ούτε σε σχέση με το όνομα της πάντα Ελληνικότατης Μακεδονίας μας, ούτε και σε σχέση με τις εξίσου Ελληνικότατες περιοχές της Ηπείρου, της Θράκης, των νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου μας.

Γιατί μόνο ενωμένοι ως λαός, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε εχθρική απειλή για την χρω μας, καθώς και την εδαφική ακεραιότητα αυτής. Ας μην αφήσουμε λοιπόν τους εχθρούς μας να μας διαιρούν («διαιρεί και βασίλευε»), αλλά όλοι μαζί, ενωμένοι σαν μια γροθιά, να πολεμήσουμε για την ανόρθωση και το μέλλον της πατρίδας, γιατί όπως λέει και η γνωστή λαϊκή φράση: «Η ισχύς, επιτυγχάνεται πάντα εν τει ενώσει».