Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΙΣΧΥΡΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΩΝ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΚΡΑΤΗ, Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ή Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ΕΚ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

 Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΙΣΧΥΡΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΩΝ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΚΡΑΤΗ, Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ή Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ΕΚ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό κατά την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν διάφορες Αυτοκρατορίες που ιδρύθηκαν από ισχυρούς ηγέτες και κατέκτησαν πολλά εδάφη και λαούς, όμως στην συνέχεια χωρίστηκαν σε πολλά τμήματα, ειρηνικά ή με εμφυλίους, ενώ στην συνέχεια, είτε διαλύθηκαν σε πολλά τμήματα και κατακτήθηκαν από άλλους λαούς, είτε κατάφεραν να επανενωθούν και να ακμάσουν ξανά.

Έτσι μία σημαντική Αυτοκρατορία που είχε μία τέτοια εξέλιξη ήταν η Ελληνική Αυτοκρατορία, η οποία ιδρύθηκε και επεκτάθηκε από τον βασιλιά Φίλιππο τον Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και τον γιο του, τον Μέγα Αλέξανδρο, με τις «ευλογίες» και του μαντείου των Δελφών (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html).

Ο πρώτος κατάφερε αρχικά να ενώσει τους Ελληνες με την διπλωματία, με πειθώ ή μέσω πολέμων και να τους στρέψει ενάντια στους Πέρσες, αλλά δολοφονήθηκε τελικά. Το έργο του συνέχισε ο γιος του Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος αφού επανένωσε μετά από έναν νέο σύντομο εμφύλιο πόλεμο τους Ελληνες εκστράτευσε εναντίον των Περσών κατακτώντας ολοκληρωτικά το κράτος τους (μην χάνοντας ποτέ του καμία μάχη) και ιδρύοντας μία πανίσχυρη και εκτεταμένη Αυτοκρατορία.

{Παλαιοτέρα η εκτεταμένη Περσική Αυτοκρατορία υπό πριν τον Αρταξέρξη τον Γ΄ είχε χωριστεί με την εξέγερση των σατραπών στην Φρυγία, την Αίγυπτο και την Κύπρο και την Σιδώνας, αλλά ο Αρταξέρξης κατάφερε μετά από πολλές μάχες να την επανενώσεις.

Αλλά και τα Τρία Βασίλεια της Κίνας, όταν είχε γίνει διαίρεση της Κίνας σε τρία ανεξάρτητα κράτη την περίοδο 220-280 μ.Χ. (των Γουέι, των Σού και Γού),  ενώ σε καθένα από αυτά τα ξεχωριστά κράτη που δημιουργήθηκαν διοικούνταν από έναν Αυτοκράτορα που ισχυριζόταν ότι ήταν ο νόμιμος κληρονόμος της Δυναστείας Χαν. Η περίοδος τελείωσε όταν τα κράτη αυτά κατακτήθηκαν από την νεοσύστατη Αυτοκρατορία των Τζίν}.

Λίγο αργότερα όμως πέθανε και η ισχυρή του Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε τέσσερα τμήματα (αρχικά τους Πτολεμαίους, το κράτος του Λυσίμαχου, των Σελευκιδών και του Κάσσανδρου μετά την μάχη της Ιψού και μετέπειτα ξανά σε τέσσερα, των Σελευκιδών, των Πτολεμαίων, των Αντιγονιδών που αντικατέστησαν το κράτος του Κάσσανδρου στην κυριως Ελλάδα και της Περγάμου που αντικατέστησε το κράτος του Λυσίμαχου).

Όλα αυτά, μετά από πολλούς εμφύλιους πολέμους, στο τέλος έχασαν μέρος τους από άλλους λαούς, όπως π.χ. οι Σελευκίδες έχασαν την Περσία από τις εισβολές λαών, είτε τα κράτη τους χωρίστηκαν (π.χ. των Σελευκιδών στα δύο για μεγάλο χρονικό διάστημα) και υποτάχτηκαν ότι απέμεινε από αυτά πλήρως στην ανερχομένη Αυτοκρατορία της Ρώμης.

Αλλά και η Ρώμη με την σειρά της χωρίστηκε μετά από ένα χρονικό διάστημα στα τέσσερα από τον Αυτοκράτορα Διοκλητιανού (τον 3^ο μ.Χ. Αιώνα είχε χωριστεί στην Ρωμαϊκή, την Γαλατική και την Παλμυριανή Αυτοκρατορία και επανενώθηκε από τον Αυρηλιανό), το οποίο αν και βραχυπροθέσμα δούλεψε, σύντομα προκάλεσε νέους εμφύλιους στην Αυτοκρατορία, η οποία επανενώθηκε ξανά από τον Αυτοκράτορα Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο.

Με τον θάνατο του Μεγάλου αυτού Αυτοκράτορα οι διάδοχοι, τους οι τρεις γιοι του (Κωνσταντίνος ο Β΄, Κωνστάντιος και Κώνστας) και ο ανιψιός του Δαλμάτιος χώρισαν στα τέσσερα το κράτος, το οποίο επανενώθηκε τελικά ξανά από τον γιο του Κωνστάντιο.

Αργότερα, όταν το 1204 μ.Χ. οι Σταυροφόροι κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Πόλη, η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας χωρίστηκε εκ νέου σε τέσσερα κράτη, την Αυτοκρατορία της Νικαίας, της Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου και την Λατινική Αυτοκρατορία, ενώ ενώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της από την Αυτοκρατορία της Νικαίας που νίκησε και κατέλαβε δεύτερο και τα τρίτο πρώτα κράτη και πηρέ πολλά εδάφη από το τέταρτο και επανίδρυσε την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας ως την πτώση της στους Οθωμανούς.

Στην Δυτική Ευρώπη, μετά την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Ρώμης στους βάρβαρους το 476 μ.Χ., ιδρύθηκε η μεγάλη Φραγκική Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2023/05/blog-post_12.html), ο οποίος κατάφερε να κατακτήσει και να ενώσει υπό την εξουσία του πολλά εδάφη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και να ανακηρυχτεί όταν κατέλαβε την Ρώμη το 800 μ.Χ. ως δήθεν «Αυτοκράτορας και νόμιμος διάδοχος των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων» αντί του νόμιμου διάδοχου της, δηλαδή την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας.

{Ο ίδιος ο Καρλομάγνος, αν και ζήλευε, μισούσε και σφετερίστηκε την κληρονομιά του Μεγάλου Κωνσταντίνου (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html), χρησιμοποίησε παρόλα αυτά μνημειώδεις Κωνσταντινιακές μορφές στην αυλή του για να υποδηλώσει ότι ήταν (τάχατες) «διάδοχος» και «ισότιμος» (σφετεριστής και κατώτερος στην πραγματικότητα) του Κωνσταντίνου.

Εκτός από τον Καρλομάγνο, ο Ερρίκος ο Η' , ο Φίλιππος Β' της Ισπανίας, ο Γοδεφρείδος του Μπουγιόν, η δυναστεία των Καπετιδών στην Γαλλία, ο Οίκος των Αψβούργων, ο Οίκος Στιούαρτ, ενώ στην Ρωμανία η Μακεδονική δυναστεία και οικογένεια Φωκάδων στην Ρωμανία ισχυριζόταν ότι κατάγονταν από τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο}.

Μετά τον θάνατο του Καρλομάγνου το κράτος του χωρίστηκε στα τρία, στους τρεις γιους του, στην Δυτική Φραγκιά/Γαλλία (υπό τον Κάρολο τον Φαλακρό), την Μέση Φραγκιά (την Ιταλία) υπό τον Λοθάριο και την Ανατολική Φραγκιά/Γερμανία υπό τον Λουδοβίκο τον Γερμανό, ενώ όταν πέθανε ο Λοθάριος, το κράτος του χωρίστηκε στους γιους του Λοθάριου, ενώ για ένα διάστημα υπήρξε και το κράτος του Κάρολου της Προβηγκίας.

Τελικά, μεγάλο μέρος του κράτους αυτού επανενώθηκε από τον Όθωνα τον Α’ της Σαξονικής δυναστείας, η Ανατολική, η Μέση και μέρος της Δυτικής Φραγκιάς, ο οποίος επανένωσε μεγάλο μέρος της Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου/Α’ Ράιχ, το οποίο καταλύθηκε τελικά το 1.806 μ.Χ. από τον Μεγάλο Ναπολέοντα.

Αλλά και το μεγάλο Αραβικό Χαλιφάτο των Αβασσίδων, μετά από μία περίοδο ακμής χωρίστηκε σε περισσότερα κράτη, π.χ. αυτά των Ομμειαδών, των Ιντρυσιδών και των Αγλαβίδων, τα οποία είτε χωρίστηκαν σε μικρότερα κράτη, είτε υποτάχτηκαν σε αλλά, π.χ. Φατιμίδες, Σελτζούκους και τους Μογγόλους, οι οποίοι κατέστρεψαν οριστικά το Αραβικό Χαλιφάτο. 

Αλλά και στην Μογγολία,    της οποίας η Αυτοκρατορία ιδρύθηκε και επεκτάθηκε από τον Μογγόλο φύλαρχο Bodonchar Munkhag και τον γιο του, τον Τζένκινς Χαν. Ο πρώτος κατάφερε αρχικά να ενώσει τους Μογγόλους με την διπλωματία, με πειθώ ή μέσω πολέμων (και τις «ευλογίες» των Σαμάνων ιερέων του ουρανού), αλλά δολοφονήθηκε τελικά (http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_21.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_31.html).

Το έργο του συνέχισε ο γιος του Τζένκινς Χαν, ο οποίος αφού επανένωσε μετά από έναν νέο σύντομο εμφύλιο πόλεμο τους Ελληνες εκστράτευσε εναντίον των άλλων κρατών (π.χ. Κίνας, Χωρασμίων, Ρωσίας, Καύκασο κ.λ.π.) κατακτώντας ολοκληρωτικά το κράτος τους (μην χάνοντας ποτέ του σχεδόν καμία μάχη) και ιδρύοντας μία πανίσχυρη και εκτεταμένη Αυτοκρατορία.

Λίγο αργότερα όμως πέθανε και η ισχυρή του Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε τέσσερα τμήματα/Χανάτα (πιο αναλυτικά σε αυτά της Χρυσής Ορδής του Τζόσι, του Ιλχανάτου, των Γιουάν και αυτό του Τσαγκατάι).

Όλα αυτά, μετά από πολλούς εμφύλιους πολέμους, στο τέλος έχασαν μέρος τους από άλλους λαούς, όπως π.χ. το Ιλχανάτου έχασε την Συρία από τους Μαμελούκους, είτε τα κράτη τους χωρίστηκαν (π.χ. αυτό του Τζόσι σε αυτά των δύο γιων του Όρντα και Μπατού) και υποτάχτηκαν ότι απέμεινε από αυτά πλήρως στην ανερχομένη Αυτοκρατορία της Ρωσίας ή της Κίνας.

Αλλά και η Ρωσία χωρίστηκε σε τέσσερα κράτη αμέσως μετά το πραξικόπημα των μπολσεβίκων και την πτώση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας των Τσάρων (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), χωρίστηκε στα κράτη της Ρωσίας (Μεγαλορωσίας)/Λευκορωσίας, της Ουκρανίας (Μικρορωσίας), των κρατών του Καυκάσου και του Τουρκεστάν, τα οποία όμως επανενώθηκαν ξανά από τους μπολσεβίκους μετά από τον Ρωσικό εμφύλιο πόλεμο.

{Παρεμφερής ήταν και ο χωρισμός της Ρωσίας του Κίεβου σε πολλά κράτη μετά τον θάνατο του Βλαδίμηρου του Β’ του Μονομάχου και τους εμφύλιους που ακολουθήσαν, αλλά και την εισβολή των Μογγόλων που χώρισε τα κράτος αυτό σε πάνω από δέκα ανεξάρτητα και αντιμαχόμενα μεταξύ τους κρατίδια (http://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post.html), πέρα από αυτά που υποτάχτηκαν στους Μογγόλους}. 

 

Η ίδια ακριβώς σχεδόν πορεία συμβαίνει και στις μέρες μας, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, όταν αυτή χωρίστηκε στα κράτη της Ρωσίας (Μεγαλορωσίας), της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας (Μικρορωσίας), των κρατών του Καυκάσου και του Τουρκεστάν και της Μολδαβίας, από οποία όμως πολλά επανενώθηκαν μέσω της Ευρασιατικής Ένωσης, αλλά και του Ρωσοουκρανικού πολέμου από τα έτη 2014 μ.Χ. ως και τις μέρες μας (http://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_23.html). 

Όμως στις μέρες μας, λέγεται ότι οι Αμερικανοί έχουν (ήδη από το 1.990 μ.Χ.), προκειμένου οι Γερμανοί να μην γίνουν ανεξάρτητοι και δημιουργήσουν ένα Τέταρτο Ράιχ στην Γερμανοκρατούμενη από αυτούς ΕΕ υπό την εξουσία τους (http://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, http://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html), αλλά και να πάψει η συνεργασία αυτών με τους Ρώσους, να διασπάσουν την ΕΕ σε τέσσερα διαφορετικά κράτη.

Πιο συγκεκριμένα ήδη από το 1.990 μ.Χ. έλεγαν ότι αυτά θα ήταν: Αυτό της Μεγάλης Βρετάνιας, η οποία όντως εξήλθε από την ΕΕ μέσω του BREXIT το 2016 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2017/05/brexit_7.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/to-brexit-kai-to-game-of-thrones-season.html), ενώ αναμένονται και αποχωρήσεις άλλων κρατών από την ΕΕ, η οποία θα διαλυθεί (https://www.tribune.gr/world/news/article/259074/h-cia-institouto-stratfor-echi-provlepsi-edo-ke-enamisi-chrono-ti-dialisi-tis-ee.html).

Με τον τρόπο αυτό θα δημιουργηθούν αλλά τρία κράτη από την ΕΕ, εκτός των Βρετανών, αυτό του Βορειοευρωπαικού Συμβουλίου (δηλαδή των Σκανδιναβικών κρατών), η ομάδα των κρατών της Κεντρικής Ευρώπης (μαζί με την Αυστρία, την Ιταλία και τα Βαλκάνια, εκτός Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας, οι οποίες φαίνεται ότι θα είναι ανεξάρτητα κράτη), όπως και η Δυτικοευρωπαϊκή Συνομοσπονδία, αποτελούμενη από Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Ισπανια)-(https://www.tribune.gr/politics/news/article/259459/chartis-tou-1990-apokalipti-ti-nea-evropi-vretania-ke-ellada-ine-ektos.html, https://www.triklopodia.gr/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-1990-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7/).

{Η Ένωση κρατών της Κεντρικής Ευρώπης υπάρχει ήδη στις μέρες μας και είναι η ένωση των κρατών του Βίζενγκραντ που είναι φιλοαμερικανικό και ταυτόχρονα απολυτά αντιγερμανικά και αντιρωσική και διεκδικεί την εξουσία στην ΕΕ από την Γερμανία υπό την Πολωνία.

Η Ένωση των κρατών της Δυτικής Ευρώπης που θα έχει ως βάση τον Γαλλογερμανικό Άξονα (με υποχείριο φυσικά των Γερμανών τους Γάλλους) θα αποτελείται από την Γερμανία και τις χώρες που είναι υποτελείς/δορυφόροι της που είναι οι ιδιες ακριβώς με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην ουσία ένα νέο επίσημο πια Δ’ Ράιχ της Γερμανίας, σε αντίθεση με την νυν Γερμανοκρατούμενη ΕΕ, η οποία είναι το ανεπίσημο Δ’ Ράιχ της Γερμανίας.

Παράλληλα, οι Γερμανοί θέλουν να δημιουργήσουν και έναν ευρωστρατό, ανεξάρτητο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ υπό την ηγεσία τους, όπως είχαν τις πανευρωπαϊκές πολυεθνικές μεραρχίες των SS Καρλομάγνος κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος θα είναι ταυτόχρονα αντιρωσικός και αντιαμερικανικός.

Στην ουσία θα είναι η ένωση του σκληρού πυρήνα των κρατών της ΕΕ υπό την ηγεσία της Γερμανίας, ή αλλιώς όπως λέγεται μία ενισχυμένη συνεργασία «προθύμων» κρατών της ΕΕ (9 με 10 με βάση τις συνθήκες της ΕΕ) που θα έχουν τα κριτήρια και θα θέλουν να προχωρήσουν μπροστά, με τις άλλες, είτε να μένουν πίσω, είτε να αποχωρούν από την ΕΕ, ή να αποχωρούν από αυτή τα κράτη της ενισχυμένης συνεργασίας (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_2.html).       

Η δε διάλυση της ΕΕ μπορεί να προέλθει από ένα παγκόσμιο οικονομικό κραχ σαν αυτό του 1.929 μ.Χ., από έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, από την αθρόα λαθρομετανάστευση και εξεγέρσεις ισλαμιστών στην ΕΕ.

 Ή και από την ατέλειωτη βάρβαρη καταπίεση των εθνών της ΕΕ από τους Γερμανούς και την δικτατορική/ανελεύθερη/τυραννική επιβολή των Γερμανών με την παράλληλη δίωξη του Χριστιανισμού, των εθνών της Ευρώπης και της ανεξαρτησίας τους, της οικογένειας και των παραδόσεων τους, ή την άνοδο των εθνικισμών και του αντιευρωπαϊσμού/ευρωσκεπτικισμού στην ΕΕ ή από έναν συνδυασμό των παραγόντων αυτών ή και όλων μαζί.

Υπήρξαν δε πολλοί που προσπάθησαν να γίνουν μιμητές του Μεγάλου Αλέξανδρου, του Καίσαρα, του Τζένκινς Χαν, του Καρλομάγνου και του Μεγάλου Ναπολέοντα τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στην Μεσαιωνική και την νεότερη ιστορική περίοδο}.

Το σχέδιο αυτό λέγεται ότι προωθείται από τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο, τον οποίο προκάλεσαν οι ΗΠΑ και πέτυχαν την υποταγή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στους ίδιους, όμως οι αποτυχημένες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, όπως και η άνοδος των BRICS και η αποδολαριοποίηση του κόσμου, μαζί με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου, της κατάρρευσης των τραπεζών σε ΗΠΑ και ΕΕ, μαζί με την πείνα και την οικονομική κρίση και την ανεργία λέγεται από πολλούς ότι θα οδηγήσουν στο τέλος στην διάλυση της ΕΕ και την εφαρμογή του παραπάνω σχεδίου, αφού πρωτα εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά/ευρωσκεπτικιστικά κόμματα ανέλθουν στην εξουσία των κρατών της ΕΕ.  

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Χάρτης του 1.990 μ.Χ. αποκαλύπτει τη νέα Ευρώπη – Βρετανία και Ελλάδα είναι εκτός.

Διαβάστε σχετικά για ΑΟΖ Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Βρετανία, Γερμανία, Γεωπολιτική, Γιώργος Ρωμαίος, Δημοψήφισμα, Έκθεση Φίλιπ Πέτερσον, Ενέργεια, Ευρωζώνη, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ), Ηνωμένο Βασίλειο, Μάνος Δανέζης, Μάργκαρετ Θάτσερ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, Ρωσία, Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ), Συμφωνία της Γιάλτας, Συμφωνία της Μάλτας, Τζορτζ Μπους, Τουρκία, Υδρογονάνθρακες, Φρανσουά Μιτεράν, Χένρι Κίσινγκερ.

Με αφορμή το BREXIT, αναδημοσιεύουμε από το προσωπικό του ιστολόγιο άρθρο του καθηγητή Αστροφυσικής Μάνου Δανέζη, στο οποίο εξηγούνται “προφητικά” όχι μόνο οι πρόσφατοι κλυδωνισμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το δημοψήφισμα στην Βρετανία, αλλά και αποκαλύπτονται οι σχεδιασμοί ΗΠΑ και Ρωσίας για αναχαίτιση του Γερμανικού ιμπεριαλισμού, όπως και εξηγείται τι θέλει η Γερμανία από την Ελλάδα με την οικονομική εξαθλίωση που μας επέβαλλε.

Διαβάστε το μακροσκελές και αποκαλυπτικό άρθρο: Τα πραγματικά αίτια της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής κρίσης. Διανύοντας μια κρίσιμη για το Έθνος μας περίοδο, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι, παρόλο που όλοι προσπαθούν να προσανατολίσουν την προσοχή των πολιτών στο τεράστιο οικονομικό μας πρόβλημα, κάτι συμβαίνει, πίσω από όλα αυτά, που κάποιοι γνωρίζουν και σιωπούν, αλλά οι πολίτες αγνοούν ή δεν ενθυμούνται

Άσχετα με το αν συμφωνούμε η όχι, είναι πλέον φανερό ότι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν αντιπαλεύουν μόνο τα φριχτά οικονομικά μας δεδομένα, αλλά και κάποιους διεθνείς σχεδιασμούς οι οποίοι απλά χρησιμοποιούν ως μέσον πίεσης την οικονομική δυσπραγία μας, την οποία έντεχνα και σκόπιμα δημιούργησαν με πολλούς τρόπους τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό βέβαια που δεν πρέπει να αγνοούμε είναι ότι:

1. Tα ισχυρά κράτη έχουν πάντα ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την επίτευξη των μεγαλοϊδεατικών στόχων τους.

Τους σχεδιασμούς αυτούς, ενίοτε, τους ονομάζουμε συνομωσιολογίες, όπως πχ τη συμφωνία της «Γιάλτας» με βάση την οποία, όπως μάθαμε μετά δεκαετίες, η ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση και η Αγγλία μοίρασαν σε σφαίρες επιρροής τον κόσμο των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων τους.

2. H πραγμάτωση αυτών των στόχων γίνεται συνήθως σε βάρος κάποιων λαών ευνοώντας κάποιους άλλους, ανάλογα των τοπικών συμφερόντων των σχεδιαστών.

3. Οι σχεδιασμοί αυτοί αποτελούν το περιεχόμενο μιας μυστικής απόρρητης διπλωματίας η οποία απαγορεύει στις Εθνικές Κυβερνήσεις να αναφέρονται δημοσίως σ’ αυτούς,, αν δεν θέλουν τα Έθνη τους να υποστούν δραματικές συνέπειες.. Για να γίνουμε όσο το δυνατόν κατανοητοί παραθέτουμε το τι έγραψε ο Γ. Καψής στο βιβλίο του «Στρατηγέ μου ιδού η φρεγάτα σας».

«…Το 1.950 μ.Χ. 0 Άγγλος πρεσβευτής Πάλερετ προειδοποίησε την Ελληνική κυβέρνηση (παρασκηνιακά) ότι αν υποστήριζε τις διεκδικήσεις των Κυπρίων θα αντιμετώπιζε την δημιουργία Μακεδονικού προβλήματος». Η στήριξη των Κυπρίων συνεχίστηκε και το «Μακεδονικό πρόβλημα», δημιουργήθηκε.

4. Όταν υπάρχουν μυστικές ή φανερές συμφωνίες μεταξύ των υπερδυνάμεων, τελικά τηρούνται στο ακέραιο, βέβαια μέσα στο πλαίσιο μικροπαραβιάσεων, μικρής χρονικής και τοπικής εμβέλειας.

Μην ξεχνάμε την μη ουσιαστική πρακτική παρέμβαση της «αδελφής» Μόσχας στο πρόβλημα διάλυσης της «αδελφής» Γιουγκοσλαβίας, και την μη παρέμβασή της κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην «αδελφή» Κύπρο πατρίδα του θερμού φίλου τους εθνάρχη Μακαρίου. Σημαντικό είναι να θυμηθούμε τα γεγονότα του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου.

Αν και η Μόσχα είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στην Αγγλική σφαίρα επιρροής με την συμφωνία της Γιάλτας, υποκίνησε έναν εμφύλιο προκειμένου να υποβοηθήσει την εφαρμογή της συμφωνίας της Γιάλτας στα Βαλκάνια, χωρίς την ενοχλητική παρουσία της συμμάχου Ελλάδας. Μόλις ορίστηκαν τα νέα συμφωνηθέντα στη Γιάλτα σύνορα, τα σύνορα της τότε Γιουγκοσλαβίας έκλεισαν οδηγώντας το Λαϊκό στρατό σε αφανισμό.

Με βάση όλα τα προηγούμενα και μόνο από την προσεκτική ανάγνωση του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, οι μελετητές της Πολιτικής Ιστορίας, γνωρίζουν ότι η βάση των οποιονδήποτε σημερινών κοινωνικοπολιτικών Ευρωπαϊκών προβλημάτων (και όχι μόνο…) ανάγονται σε μια νέα συμφωνία την οποία συνήψαν στις 2-3 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. οι, Τζ. Μπους ο πρεσβύτερος εκ μέρους των ΗΠΑ και Μ. Γκορμπατσόφ εκ μέρους της τότε Σοβιετική Ένωση στο κρουαζιερόπλοιο «Μαξίμ Γκόρκι» ανοικτά της Μάλτας.

Ο Γ. Ρωμαίος αντιπρόεδρος τότε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναφέρει σε άρθρο του στο «Βήμα» στις 2 Ιουνίου 2002 μ.Χ.:

«Οταν ο πρόεδρος Μπους (πατήρ) από την Ουάσιγκτον και ο Σοβιετικός ηγέτης Γκορμπατσόφ από την Μόσχα έκλειναν το «ραντεβού» για τις 2 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. σε ένα Αμερικανικό αντιτορπιλικό ανοιχτά της Μάλτας*, σίγουρα δεν είχαν προβλέψει ότι θα ήταν το «ραντεβού με την Ιστορία»… Αρχικός τους στόχος ήταν να δώσουν τέλος στη συμφωνία της Γιάλτας και να προσδιορίσουν το νέο πλαίσιο συνεργασίας για την από κοινού κηδεμονία της Ευρώπης…».

*Τελικά η συνάντηση δεν έγινε στο αντιτορπιλικό, αλλά λόγω θαλασσοταραχής στο κρουαζιερόπλοιο Μαξίμ Γκόρκυ.

Η συμφωνία αυτή αντικατέστησε την συμφωνία της «Γιάλτας» και βάση αυτής, οι ΗΠΑ και η τότε Σοβιετική Ένωση ξαναμοίρασαν τον κόσμο σε νέες σφαίρες επιρροής ερήμην των Ευρωπαϊκών Κρατών.

Όπως αναφέρει ο Γ. Ρωμαίος στο προηγούμενο άρθρο του: «Στην Μάλτα το 1.989 μ.Χ. και στην Ουάσιγκτον το 1.990 μ.Χ. Μπους (πατήρ) και Γκορμπατσόφ, ερήμην και εν αγνοία όλων των άλλων Ευρωπαίων, έχουν «γράψει» την ιστορία της Ευρώπης για τις επόμενες δεκαετίες».

Για την μη συμμετοχή των Ευρωπαϊκών κρατών στην συμφωνία της Μάλτας αναφέρεται στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 19 Νοεμβρίου 1.989 μ.Χ. «…5 ημέρες πριν την συνάντηση της Μάλτας έγινε προσπάθεια παρέμβασης στις συνομιλίες της Μάλτας από τους Ευρωπαίους ηγέτες με την λογική ότι η Ευρώπη δεν θα ήταν αμέτοχη στην νέα χάραξη των σφαιρών επιρροής όπως στην Γιάλτα».

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τον μόνο που επισκέφτηκε ο Μ. Γκορμπατσώφ λίγο πριν την συνάντηση της Μάλτας ήταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β, από τον οποίο ζήτησε την βοήθεια και συμβουλή …για πολλά θέματα (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 2 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. και εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 3 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ.).

Με τον τρόπο αυτό γίνεται κατανοητή η παρασκηνιακή συμμετοχή της παπικής εκκλησίας στις πολιτικές ανακατατάξεις στην Α. Ευρώπη όπως π.χ. στην Πολωνία. Όμως για να γίνει κατανοητό ότι η εμβέλεια της συμφωνίας της Μάλτας δεν οριοθετείτε μόνο στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών συνόρων, ας δούμε, μέσω δημοσιευμάτων, τη σχέση της με γεγονότα της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Αμερικής. Στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 27 Ιανουαρίου 1.991 μ.Χ. σε άρθρο του ο Γ Ρωμαίος αναφέρει:

«…Με την συμφωνία της Μάλτας το Δεκέμβριο του 1.989 μ.Χ., οι Μπους και Γκορμπατσώφ συνέταξαν τον χάρτη της «Νέας διαδρομής». Το Ιράκ δεν χρειαζόταν πλέον ως εξισσοροπιστικός παράγων…

Στόχος ο έλεγχος όλων των πετρελαίων της περιοχής ώστε να μπορούν να επηρεάζουν την πορεία της οικονομίας των χωρών που εξαρτώνται απόλυτα από τα Αραβικά πετρέλαια…». Ομοίως στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 4 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. ο Δ. Κωνταντακόπουλος ανταποκριτής της εφημερίδας στην Μόσχα μεταδίδει:

«…Μετά τη συνάντηση της Μάλτας ο Σοβιετικός πρόεδρος επιβεβαίωσε την ήδη διακηρυχθήσα θέση της χώρας του, ότι δηλαδή τερματίστηκαν οι αποστολές όπλων στην Κεντρική Αμερική, θέση που υφίστατο από την προηγούμενη σοβιετική θέση για «συμμετρική διακοπή της αποστολής όπλων στην περιοχή και κατά συνέπεια συνεπαγόταν εκ των πραγμάτων την αναγνώριση μεγαλύτερων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ για την ενίσχυση των φιλικών προς αυτές καθεστώτων και δυνάμεων».

Το πρόβλημα της ενοποίησης των δύο Γερμανιών. Όπως αναφέρει ο Γ Ρωμαίος σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 2 Ιουνίου 2002 μ.Χ.: «…Οταν ο πρόεδρος Μπους (πατήρ) από την Ουάσιγκτον και ο σοβιετικός ηγέτης Γκορμπατσώφ από τη Μόσχα …έφθασαν στην Μάλτα είχε ήδη γίνει η μεγάλη, η ιστορική ανατροπή. Το Τείχος του Βερολίνου, που χώριζε τους δύο κόσμους, το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου, είχε γκρεμιστεί και είχε διαλυθεί σε μικρά τεμάχια-ενθύμια …Οι κοινοτικοί εταίροι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους για την επανενοποίηση της Γερμανίας και τις διαδικασίες ένταξης της Ανατολικής Γερμανίας στην ΕΟΚ».

Το θέμα όμως της επανένωσης των δύο Γερμανιών αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό και άρνηση από μέρους των νικητών του Β Παγκοσμίου πολέμου. Έτσι διαβάζουμε στο «ΒΗΜΑ» της 3ης Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. σε ένα άρθρο του Henry Kissinger, τα ακόλουθα : …Οι υπέρμαχοι της ύφεσης εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους απέναντι στην διαδικασία ενοποίησης της Γερμανίας».

Η διατήρηση της διαίρεσης της Γερμανίας για τον Henry Kissinger «…αργά ή γρήγορα θα πυροδοτούσε ένα νέο Γερμανικό εθνικισμό» (εκ μέρους των Ανατολικογερμανών).. Αναφέρει ειδικότερα:

«…Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι του αιώνα ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας της Γερμανίας να αναπτύξει μια αμιγώς εθνική πολιτική στην καρδιά της Ηπείρου….Η Γερμανία απείλησε έναν προς έναν όλους τους γείτονές της προκαλώντας τους να δημιουργήσουν συμπαγείς στρατιωτικές δομές που συνέβαλαν στο ξέσπασμα του πολέμου…

Σήμερα ένα Έθνος 80 εκατομμυρίων κατοίκων ολομόναχο στο κέντρο της Ηπείρου θα απειλούσε εκ νέου την Ευρωπαϊκή σταθερότητα». Στην ιστοσελίδα newsbeast.gr στις 21 Φεβρουαρίου 2013 μ.Χ. διαβάζουμε:

«…Η μελέτη αποχαρακτηρισμένων απόρρητων εγγράφων της εποχής μας ενημερώνει ότι καταλύτης των εξελίξεων στάθηκε το αίτημα της Δυτικής Γερμανίας για επανένωσή της με την Ανατολική, κάτι που για πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες και ιδιαίτερα για τη βρετανίδα πρωθυπουργό, Μάργκαρετ Θάτσερ, και το Γάλλο Πρόεδρο, Φρανσουά Μιτεράν ήγειρε το «Γερμανικό ερώτημα» που μετουσιώνονταν στο φόβο της δημιουργίας μιας Μεγάλης Γερμανίας στην καρδιά της Ευρώπης, η οποία θα είχε εθνικοσοσιαλιστική ταυτότητα, που σε συνδυασμό με το μέγεθος, την εμπορική, οικονομική και νομισματική της δύναμη θα της επέτρεπε να μετατραπεί σε ευρωπαϊκή υπερδύναμη.

Η Θάτσερ πίστευε ότι η Γερμανία βάδιζε προσεκτικά στο δρόμο ενός σχεδίου που θα τη βοηθούσε μέσα σε δύο δεκαετίες να γίνει μια διεθνής νομισματική υπερδύναμη και τότε θα προσπαθούσε να επιβάλει το δικό της οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο σε ολόκληρη την Ευρώπη, με απώτερο στόχο την πολιτική ενοποίησή της κάτω από την ηγεμονία της.

«Στόχος της Γερμανίας είναι ένα διαρκώς υποτιμημένο μάρκο, που θα επιτευχθεί μέσω της σύνδεσής της σ’ ένα ενιαίο νόμισμα και θα της επιτρέπει να ξεφορτώνει προϊόντα σε όλους μας», αναφέρει η Θάτσερ σε απόρρητα έγγραφα Σε έναν αποκαλυπτικό διάλογό του με τη Θάτσερ, ο Μιτεράν εξέθεσε τον τρόπο με τον οποίο πίστευε ότι θα έπρεπε Βρετανία και Γαλλία να κινηθούν:

«Εφόσον κανένας από τους δύο (Βρετανία-Γαλλία) δεν πρόκειται να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της Γερμανίας, η λύση στον περιορισμό της δύναμής της θα μπορούσε να δοθεί μέσα από την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, και συγκεκριμένα μέσα από ένα κοινό Ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτή είναι μία πιθανή λύση στο «“γερμανικό ερώτημα”». Για να προλάβει τις εξελίξεις, ο Μιτεράν πρότεινε στο Γερμανό καγκελάριο μια μυστική συμφωνία:

Η Γαλλία θα στήριζε την προοπτική της επανένωσης και σε αντάλλαγμα η Γερμανία θα προχωρούσε στην εγκατάλειψη του μάρκου και στην υιοθέτηση ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, με την δέσμευση για τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. «Η μόνη ελπίδα της Γερμανίας για επανένωση είναι να δεσμευτεί σε μια ισχυρή Ένωση», είπε ο Μιτεράν στον Κολ, απειλώντας ότι θα ασκούσε βέτο στην απόφαση της επανένωσης.

Μετά την αλλαγή στάσης και από την Γαλλία, η Θάτσερ θεώρησε πως, εφόσον δεν μπορούσε να αποτρέψει το αναπόφευκτο, μια πιθανή λύση στο πρόβλημα θα ήταν η «διαπλάτυνση» της Ευρώπης, με την είσοδο όσο το δυνατόν περισσότερων κρατών για να γίνει «κάτι πολύ πιο χαλαρό», προκειμένου η υπεροχή της Γερμανίας να εξισορροπηθεί.

Αυτός ήταν ο λόγος που άλλαξε την πολιτική της ως προς την ένταξη πολλών χωρών στην ΕΕ και άνοιξε το θέμα της εισόδου κρατών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία- οι τέσσερις φτωχές χώρες, όπως αναφέρονται σε διάφορες εκθέσεις της εποχής- αλλά και κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ, βλέποντας στο μέλλον ακόμη μεγαλύτερη «διαπλάτυνση» με χώρες-αντίβαρα στην Γερμανία.

“Ο Μιτεράν υποχώρησε τόσο, ώστε να δεχτεί ταυτόχρονη εμβάθυνση και διαπλάτυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άσκησε πιέσεις στη Γερμανία προκειμένου να αποδεχτεί όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη στο ευρώ.

Το μήνυμα αυτό της προοπτικής ένταξής τους στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα κοινοποιήθηκε για πρώτη φορά στις «φτωχές χώρες» το 1.989 μ.Χ., την ώρα που γίνονταν οι μυστικές διαπραγματεύσεις της Γαλλίας με τη Γερμανία και την Βρετανία» Όμως η ανεξέλεγκτη ένωση των δύο Γερμανιών βρήκε αντίθετους και τους Γερμανούς Σοσιαλιστές.

Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο «ΒΗΜΑ» ο Γ. Ρωμαίος στις 11 Νοεμβρίου 1.989 μ.Χ.: «…Η πρόταση του Βίλυ Μπράντ με δυσκολία υιοθετήθηκε από τους Γερμανούς Σοσιαλιστές για αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιαχείρισης των Ανατολικογερμανών. Η πρόταση εγκρίθηκε με την προσθήκη ότι αυτή η δυνατότητα μπορεί να εννοηθεί μόνο μέσα στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης…».

Ομοίως στο ίδιο τεύχος της εφημερίδας αναφέρεται ότι: «… Ο βετεράνος διπλωμάτης και σχολιαστής . G. Kennan σε άρθρο του αναφέρει ότι οι «περισσότεροι από εμάς όταν πριν σαράντα χρόνια αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα της Γερμανίας πιστεύαμε ότι στο μέλλον δεν πρέπει ξανά να υπάρξει μια ενωμένη Γερμανία και ειδικότερα στρατιωτικοποιημένη, που να στέκει μόνη στην Ευρώπη».

Αντίθετη με κάθε σκέψη μιας αυτόνομης ένωσης των δύο Γερμανιών ήταν και η Μόσχα (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 4 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ. και 29 Νοεμβρίου 1.989 μ.Χ., εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 10 Δεκεμβρίου 1.989 μ.Χ.).

Όπως γίνεται φανερό η ενοποίηση των δύο Γερμανιών προϋπέθετε την ισχυρή δέσμευση των Γερμανικών πολιτικών κύκλων ότι ουδέποτε στο μέλλον δεν θα προσπαθούσε να δημιουργούσε μια νέα Γερμανική αυτοκρατορία η οποία, κατά το πρότυπο του Γερμανικού μεγαλοϊδεατισμού θα προσπαθούσε να δημιουργήσει, με οποιονδήποτε τρόπο, τις προϋποθέσεις ενός νέου Ράιχ.

Σε μια τέτοια περίπτωση, ήταν προειδοποιημένη η γερμανική πολιτική, ότι θα συναντούσε την μετωπική αντίδραση των παλαιών συμμαχικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα. Μετά όλα τα προηγούμενα γίνεται φανερό ότι οι νικητές του πολέμου θέλησαν την νέα ενωμένη Γερμανική οντότητα ενωμένη με άλλα κράτη στην ΕΕ ως αναγκαία προϋπόθεση ενοποίησης των δύο Γερμανιών.

Το γεγονός αυτό αποτελεί το αίτιο για το οποίο οι νικήτριες δυνάμεις του Β Παγκόσμιου Πολέμου δεν θα επιτρέψουν την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τρόπο ώστε να ενισχύεται το Γερμανικό Imperium.

Τα πραγματικά αίτια της διαχρονικής Γερμανικής επιθετικότητας. Ήταν όμως μόνο ο Εθνικιστικός μεγαλοϊδεατισμός της Γερμανίας που την οδήγησε σε δύο παγκοσμίους πολέμους και τον οποίον φοβόντουσαν οι σύμμαχοι, όταν αντιδρούσαν στην επανένωση των δύο Γερμανιών; Ασφαλώς και όχι.

Η τεράστια βιομηχανική (οικονομική) ανάπτυξη της Γερμανίας απαιτούσε, και συνεχίζει να απαιτεί, τεράστια αποθέματα ενέργειας και πρώτων υλών, τα οποία δεν διαθέτει ούτε κατ΄ ελάχιστο. Ως εκ τούτου επιδίωξή της ήταν και είναι πάντα η βίαια κατάληψη και κατοχή περιοχών πλούσιων σε ενέργεια και πρώτες ύλες.

Την πρόσβαση αυτή πέτυχαν οι συμμαχικές δυνάμεις να κλείσουν (συμφωνία της Γιάλτας) με απώτατο στόχο τον μηδενισμό της γερμανικής βιομηχανικής και οικονομικής ισχύος προς όφελος των δικών τους εμπορικών και βιομηχανικών συμφερόντων.

Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι δηλαδή, αλλά και οι πόλεμοι των τελευταίων ετών, υπήρξαν στην ουσία «Πόλεμοι Πετρελαίου και Πρώτων Υλών». Οι ενεργειακές σχέσεις Ελλάδας Γερμανίας. Η επανένωση των δύο Γερμανιών βρήκε το νέο ενιαίο Γερμανικό κράτος σε μια δεινή θέση.

Ενώ συνεχιζόταν η ανάγκη της συνεχώς αναπτυσσόμενης βιομηχανικής δομής του για ενέργεια και πρώτες ύλες, οι πηγές ελέγχονταν από συμμαχικές δυνάμεις. Το ενιαίο Γερμανικό κράτος με βάση διεθνείς συμφωνίες ποτέ δεν θα διέθετε πλέον την στρατιωτική ισχύ να καταλάβει μιλιταριστικά περιοχές πλούσιες σε πρώτες ύλες και ενέργεια.

Για το λόγο αυτό η πρώτη κίνηση της Γερμανίας (και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών) ήταν να προσπαθήσει να αποκτήσει πρόσβαση σε πλουτοπαραγωγικές πηγές χωρών εχθρικών (;) προς τις ΗΠΑ, μέσω προνομιακών εμπορικών σχέσεων (βλέπε Ιράν, Ιράκ, Λιβύη). Γνώριζε η Γερμανία ότι η τροφοδοσίας της μέσω Μόσχας σε ενέργεια ήταν πρόσκαιρη και απέβλεπε στην εξάρτηση και τον έλεγχο της ευρύτερης πολιτικής της από την Ρωσία.

Εξ άλλου η συμφωνία της Μάλτας, αλλά και οι ευρύτερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στις περιοχές των πηγών ενέργειας , όπως στο Ιράκ, το Ιράν και την Λιβύη της στέρησαν τις προαναφερθείσες δυνατότητες. πρόσβασης, έστω μέσω εμπορικών σχέσεων, στις πλουτοπαραγωγικές περιοχές του πλανήτη.

Η μόνη λύση πλέον ήταν οι ενεργειακοί πόροι της Ελλάδας, την οποία άρον- άρον ενσωμάτωσαν, δίχως προετοιμασία στην ΕΕ. Και στη συνέχεια στην ΟΝΕ. Η Γερμανία είχε να επιλέξει μεταξύ δύο δρόμων:

1. Το δημοκρατικό δρόμο της ρύθμιση της αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης ώστε αυτή να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των ενδιαφερομένων πετρελαιοπαραγωγών κρατών και των χωρών καταναλωτών προκειμένου το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο να μην αποτελούν αντικείμενο κερδοσκοπίας και πράξεων βίας εκ μέρους των μεν και των δε…» ή

2. Το δρόμο της βιαίας κοινωνικής, γεωστρατηγικής και οικονομικής υποδούλωσης της Ελλάδας με στόχο την οικειοποίηση των πηγών ενέργειας και πρώτων υλών της

Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται ο γερμανικός εθνικιστικός μεγαλοϊδεατισμός. Αντί η Γερμανία να επιλέξει τον πρώτο δρόμο, το γερμανικό DNA επέλεξε τον δεύτερο δρόμο. Το σημαντικό όμως είναι ότι την μέθοδο της κοινωνικής, γεωστρατηγικής και οικονομικής υποδούλωσης την εφήρμοσε και στις υπόλοιπες χώρες της ΟΝΕ (και όχι μόνο).

Επειδή όμως δεν είναι στις προθέσεις μας να αναλύσουμε τις μεθόδους που επέλεξε η Γερμανία προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της (είναι θέματα εσωτερικής πολιτικής, αν όχι κομματικής σκοπιμότητας) αρκεί να σημειώσουμε ότι:

«Η Γερμανική αυτή επιλογή επιβεβαίωσε τους αρχικούς δυτικούς φόβους περί της προσπάθειας γερμανικών κύκλων συγκρότησης ενός νέου Ράϊχ στο οποίο θα συμμετείχαν οι υποδουλωμένες οικονομικά Ευρωπαϊκές χώρες και θα αμφισβητούσε την Αμερικανική και Ρωσική παγκόσμια κυριαρχία».

Η αρχή του τέλους ήταν προδιαγεγραμμένη για τις Γερμανικές επιδιώξεις, αν και αργή, εφόσον η ΗΠΑ χρειάζονταν (και χρειάζονται ακόμα) τη Γερμανία προκειμένου να επιτύχουν άμεσους μελλοντικούς παγκόσμιους σχεδιασμούς τους.

Ήταν ζήτημα χρόνου η συσπείρωση των πρώην συμμαχικών δυνάμεων (+Ιταλία) ενάντια στον Γερμανικό μεγαλοϊδεατισμό και τους συμμάχους του. Την συσπείρωση αυτή την παρατηρήσαμε υπό τον μανδύα μιας ανεξήγητης στήριξης της Ελλάδας από χώρες οι οποίες πριν λίγες ημέρες στήριζαν τις πλέον ακραίες θέσεις γερμανών πολιτικών παραγόντων.

Η Ελλάδα στο γεωπολιτικό σύστημα της Μάλτας. Αν όμως η συμφωνία της Μάλτας υπήρξε, όπως είδαμε προηγουμένως, το αίτιο των γεωστρατιωτικών ισορροπιών όχι μόνο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο (βλέπε Βαλκανικές ανακατατάξεις, ανακατατάξεις στο χώρο των ανατολικών χωρών και την Αραβική άνοιξη) αλλά και πέραν αυτού σε περιοχές όπως το Ιράκ και η κεντρική Αμερική, άφησε εκτός του νέου σχεδιασμού των υπερδυνάμεων την περιοχή Ελληνικών συμφερόντων;

Δεν τέθηκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Μάλτας ζωτικής σημασίας Ρωσικά συμφέροντα, όπως πχ το θέμα των Στενών; του Αιγαίου, των Ελληνικών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου (τα κοιτάσματα αυτά ήταν γνωστά από την περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου);

Οι πληροφορίες είναι ελάχιστές και θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε όσες μπορέσαμε να συλλέξουμε από δημοσιεύματα εφημερίδων και περιοδικών τα τελευταία 25 χρόνια. Τις πληροφορίες αυτές, έχουμε δημοσιοποιήσει επανειλημμένως και τις επαναλαμβάνουμε με κάθε επιφύλαξη, αλλά και προσοχή λόγω της κρισιμότητας των στιγμών που διέρχεται (και θα διέλθει) η πατρίδα μας την επόμενη κοντινή μας περίοδο.

Η έκθεση Φιλίπ Πέτερσον. Την 1η Απριλίου 1.990 μ.Χ. στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» δημοσιεύθηκαν περικοπές μιας μελέτης του Φιλίπ Πέτερσον, ειδικού σοβιετολόγου που υπηρετούσε τότε στο υπουργείο άμυνας των ΗΠΑ

Η αποτελούμενη από 30 σελίδες μελέτη βασίστηκε σε αποκλειστικές συνομιλίες που είχε ο συντάκτης της με σοβιετικούς αξιωματούχους, αλλά και σε γνώμες και απόψεις που εξέθεσαν σοβιετικοί αξιωματούχοι σε άλλους ξένους επισήμους.

Περιεχόμενο αυτής της έκθεσης ήταν οι επιδιώξεις και σκέψεις τους για το γεωπολιτικό μέλλον της Ευρώπης. Το περιεχόμενο αυτής της έκθεσης αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη χώρα μας σήμερα, αλλά και συνολικά για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σύμφωνα με την έκθεση Πέτερσον, «Οι σοβιετικοί ηγέτες ήλπιζαν να δουν την Ευρώπη οργανωμένη σε περιφερειακές οικονομικές ομάδες σε στενή συνεργασία με μια νέα πολύ μικρότερη Ρωσική Συνομοσπονδία, η οποία θα διατηρούσε στενούς δεσμούς με μια ευρύτερη Ευρωπαϊκή Κοινότητα».

Οι σοβιετικοί ηγέτες σύμφωνα με τις αποκαλύψει , πολύ πριν τα όποια γεγονότα φέρονταν αποφασισμένοι να αποδεχθούν την απόσχιση των Βαλτικών Δημοκρατιών και πολλών άλλων μη αμιγώς Ρωσικών περιοχών όπως της Ουκρανίας. Όπως γνωρίζουμε οι διευθετήσεις αυτές έχουν ήδη συντελεστεί.

Όπως αναφέρει ο συντάκτης της έκθεσης: «…αυτές οι ελπίδες, που υποτίθεται ότι τρέφουν οι Σοβιετικοί, αποτελούν μέρος ευρύτερων σχεδίων της Μόσχας για περιφερειακές ομαδοποιήσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών με σκοπό τη συγκράτηση της Γερμανικής επιρροής». Ο Φιλίπ Πέτερσον περιγράφει τις ελπίδες αυτές των Σοβιετικών ως εξής:

«…Να ενωθεί η Αυστρία με την Ουγγαρία και να συμπεριληφθούν ως ενιαίο σύνολο, μαζί με την Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, στην ομάδα των Κεντρικοευρωπαϊκών κρατών. Ομοίως τα Σκανδιναβικά κράτη θα αποτελέσουν το σύμπλεγμα των Βορειοευρωπαίων που θα περιλαμβάνει και τις δημοκρατίες της Βαλτικής» . (σημ. Οι Βαλτικές Δημοκρατίες όπως αναφέρει η έκθεση ανεξαρτητοποιήθηκαν).

Η διαφωτιστική για τα αίτια των διεθνών ανακατατάξεων έκθεση, συνοδευόταν από έναν ασχολίαστο χάρτη που θα πρέπει σήμερα να μας δημιουργεί αρκετές σκέψεις εφόσον:

1. Θέτει την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, (δηλαδή τα ονομαζόμενα αργότερα σαρκαστικά P.I..G), την Ελβετία και την Αγγλία εκτός όλων των Ευρωπαϊκών ομαδοποιήσεων.

2. Φέρει την Ελλάδα περίεργα ενωμένη με την Βουλγαρία.

3. Περίεργες διευθετήσεις παρατηρούνται στην Ευρωπαϊκή περιοχή των Στενών.

4. Εκτός όλων των ευρωπαϊκών ομαδοποιήσεων βρίσκονται οι συνορεύουσες χώρες, Ρουμανία (συνορεύει με την Ουκρανία), και η Πολωνία (συνορεύει με την Ουκρανία και την Λιθουανία).

Για την Ουκρανία αναφέρει ότι η Μόσχα δεν θα έβλεπε εντελώς αρνητικά τον διαμοιρασμό της (σημ. γεγονός που έγινε πραγματικότητα). Το Σάββατο 28 Απριλίου 2001 μ.Χ., σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Επενδυτής», ο Καρλ Λάμερς, αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας CDU-CSU και επικεφαλής της επιτροπής εξωτερικής επιτροπής, διατυπώνοντας μια σειρά «σκέψεών» του, επιβεβαίωσε όλα τα προηγούμενα.

Κατά την άποψη του κ. Λάμερς, μελλοντικά η Ελλάδα τοποθετείται εκτός του πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο πλαίσιο μιας νέας Ένωσης, που θα βρίσκεται υπό την ΕΕ και θα περιλαμβάνει όλες τις χώρες των Βαλκανίων και μελλοντικά την Ουκρανία. Στην αυτή συνέντευξη ο κ. Λαμέρς εκφράζει και άλλες «ενδιαφέρουσες απόψεις», όπως της αλλαγής την συνόρων της περιοχής, με κριτήριο την ύπαρξη αντιδρώντων εθνικών μειονοτήτων.

Αυτή τελευταία «ιδέα» του κ. Λαμέρς θα πρέπει να συνδυαστεί με μιαν άλλη πληροφορία, που είχαμε επισημάνει σε σημείωμά μας στη «Βραδυνή της Κυριακής» στις 13 Μαΐου 2001 και είχε ως πηγή του δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος» το 1992. Στο σημείωμα αυτό αναφερόταν ακριβώς:

«…Η περίφημη συμφωνία για τη μείωση των συμβατικών δυνάμεων στην Ευρώπη αναμένεται να επικυρωθεί αμέσως μετά τις γιορτές. Να η ευκαιρία να κάνουν αυτοκριτική οι εκπρόσωποι όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων, αλλά πρωτίστως ο πρωθυπουργός.

Γιατί; Διότι έβαλε την υπογραφή του στο κείμενο της ΔΑΣΕ, που καθορίζει την αρχή του αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων, υποκαθιστώντας, όπως δήλωσε ο κ. Μπέικερ (υπουργός εξωτερικών τότε των ΗΠΑ), τη σύμβαση της Λωζάνης, που θέλει τη μειονότητα στη Θράκη μόνο θρησκευτική».

Μετά όλα τα προηγούμενα οδηγούμαστε στα επόμενα συμπεράσματα. Οι ΗΠΑ και η Ρωσία φοβούμενες ένα νέο Γερμανικό Ράιχ πρότειναν:

H Ρωσία, την διαίρεση της Ευρώπης σε επί μέρους ενότητες ώστε να ελέγχεται ο Γερμανικός μεγαλοιδεατισμός. Για λόγους εθνικού της συμφέροντος η Μόσχα θα ήθελε την Ελλάδα την Πορτογαλία και την Ιρλανδία εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι ΗΠΑ, όπως είδαμε στα προηγούμενα, πρότειναν την ενοποίηση όλων των Ευρωπαϊκών κρατών σε μία ενότητα, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό ελέγχεται ακόμα καλύτερα η επεκτατική διάθεση Γερμανικών κύκλων και οι κίνδυνοι που προκύπτουν για τον κόσμο.

Βέβαια και η πρόταση αυτή υπέκρυπτε Αμερικανικά συμφέροντα. Όπως γνωρίζουμε σήμερα η Αμερικανική Πρόταση έγινε τελικά αποδεκτή από τη Μόσχα και αποτελεί, εμφανώς τουλάχιστον, την συμφωνία μεταξύ των υπερδυνάμεων.

Αυτό όμως που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι οι προτάσεις διαφόρων Γερμανικών κύκλων περί δημιουργίας ενός Euro δύο ή τριών ταχυτήτων δεν αποτελεί παρά μια μασκαρεμένη διαίρεση της Ευρώπης σε ενότητες όπως θα ήθελε, σύμφωνα με την έκθεση Φιλίπ Πέτερσον, η Μόσχα. Ομοίως η προσπάθεια Γερμανικών κύκλων, αποβολής της Ελλάδας από τη ζώνη του Euro, και εισαγωγή ενός νέου νομίσματος, ταυτίζεται με την Ρωσική πρόταση.

Η επόμενη Εθνική απειλή. Επειδή η περίοδος είναι κρίσιμη για το Εθνικό μας μέλλον, οι μεγάλες αναλύσεις σε σχέση με τα μεγάλα ανοικτά Εθνικά μας θέματα μπορεί να είναι επικίνδυνες. Για το λόγο αυτό θα παραθέσουμε μόνο ένα άρθρο μας το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ο Κόσμος του Επενδυτή» στις 12 Ιουνίου 2011 μ.Χ.

Το πρόβλημα του Αιγαίου. Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες από τότε που ο Τούρκος πρωθυπουργός ανήγγειλε διθυραμβικά ένα μεγαλόπνοο σχέδιο διάνοιξης ενός τεράστιου διαύλου ο οποίος θα παρακάμπτει τα Στενά και θα αποτελεί μια εναλλακτική λύση εξόδου από την Μαύρη Θάλασσα.

Η αναγγελία αυτή συνοδεύτηκε από ένα μπαράζ άρθρων που ήθελαν την Τουρκία, μέσω αυτού του διαύλου, να αναδεικνύεται σε τοπική μεγάλη δύναμη. Βέβαια η απαισιόδοξη αυτή προοπτική, για τα Ελληνικά συμφέροντα, συνοδευόταν στην συνείδηση του μέσου Έλληνα Πολίτη, από απόψεις περί μιας συνολικής ηττοπαθούς εξωτερικής πολιτικής των Ελληνικών ηγεσιών.

Ως παράδειγμα αυτής της «κακής» και «ηττοπαθούς» πολιτικής, η Ελληνική αρθογραφία αναφέρει την αδυναμία μονομερούς εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου, του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και την μη δυναμική στρατιωτική αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις. Είναι όμως αλήθεια όλα τα προηγούμενα;

Επειδή το μεγάλο ζητούμενο, αυτή την περίοδο, είναι η σύμπνοια και όχι ο διχασμός, η κρίση μας σε τόσο σημαντικά Εθνικά θέματα δεν πρέπει να είναι επιπόλαια αλλά πρέπει να στηρίζεται στην βαθειά γνώση κάποιων γεγονότων που κανένας δεν ενημέρωσε τους πολίτες γι’ αυτά.

Ας υπενθυμίσουμε όμως κάποια θέματα που αφορούν το Αιγαίο και τα προβλήματα του που ίσως δεν μας αρέσουν καθόλου, αλλά αποτελούν μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε ότι αγνοούμε.

1. Τα όποια άλυτα προβλήματα στην περιοχή του Αιγαίου (υδρογονάνθρακες, ΑΟΖ κλπ) πάνε «πακέτο» με τα καυτά προβλήματα που αφορούν το καθεστώς των Στενών.

Τα Στενά, αυτή η ενεργειακή, εμπορική και στρατηγικής σημασίας δίοδος για όλες τις μεγάλες δυνάμεις, αποτελούν το μεγάλο πρόβλημα και οι οποιεσδήποτε διευθετήσεις στο Αιγαίο θα είναι «αποτέλεσμα» και θα «έπεται» χρονικά της «τελικής» διευθέτησης του καθεστώτος τους.

2. Άσχετα με την ύπαρξη διεθνών κανόνων δικαίου, τα ισχυρά κράτη έχουν πάντα την παρασκηνιακή δυνατότητα, μέσω εκβιαστικών εθνικών διλλημάτων, να δρουν όπως επιτάσσουν τα συμφέροντα τους.

3. Η ισχύς της συμφωνίας της «Γιάλτας» που χώριζε τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής των υπερδυνάμεων, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, έληξε τον Δεκέμβριο του 1989.

Τότε στα ανοιχτά της Μάλτας πραγματοποιήθηκε συνάντηση κορυφής μεταξύ των τότε προέδρων των ΗΠΑ και της πρώην ΕΣΣΔ, Τζόρτζ Μπους και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ξαναμοιράστηκε ο κόσμος σύμφωνα με τα νέα δεδομένα (Συμφωνία της Μάλτας).

Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε τότε αναφερόταν ότι οι δύο υπερδυνάμεις θα εργαστούν για την επίτευξη μιας “ειρηνικής, δημοκρατικής αλλαγής” στην Ανατολική Ευρώπης Μετά τα προηγούμενα, ας δούμε μερικά ουσιαστικά θέματα που αφορούν το καθεστώς των Στενών.

Η Θαλάσσια δίοδος που περιλαμβάνει τα Στενά, την Σαμοθράκη, τη Λήμνο την Ίμβρο την Τένεδο και τις Λαγούσες Νήσους με βάση την συνθήκη της Λωζάνης ουδετεροποιείτο, επιτρέποντας έτσι στη Σοβιετική τότε Ένωση να βγαίνει ελεύθερα προς τις «θερμές» θάλασσες χωρίς το φόβο ενός στρατιωτικού μπλοκαρίσματος.

Το καθεστώς αυτό ανατράπηκε με τη συνθήκη του Μοντρέ (20 Ιουλίου 1.936 μ.Χ.), η οποία επέτρεπε την επαναστρατικοποίηση όλων των προηγούμενων περιοχών, εγκλωβίζοντας εκ νέου την Σοβιετική τότε Ένωση στην Μαύρη Θάλασσα. Η διάρκεια ισχύος της συνθήκης του Μοντρέ ήταν 20ετής (έληξε τον Ιούλιο του 1.956 μ.Χ.) και σήμερα διατηρείται σε ισχύ με βάση τον άρθρο 28 που προβλέπει:

«…Εάν 2 χρόνια μετά την πάροδο της προαναφερθείσης περιόδου (των 20 ετών), καμιά από τις συμβαλλόμενες δυνάμεις δεν καταθέσει μια προειδοποίηση καταγγελίας της σύμβασης στη γαλλική κυβέρνηση, η παρούσα σύμβαση θα παραμείνει σε ισχύ μέχρι να περάσουν 2 χρόνια μετά το στάλσιμο μιας προειδοποίησης καταγγελίας της σύμβασης από κάποιο από τις συμβαλλόμενες δυνάμεις (Αγγλία, Βουλγαρία, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ρουμανία, Σοβιετική Ένωση, Ελλάδα, Τουρκία). Εάν η παρούσα καταγγελθεί σύμφωνα με τις διευθετήσεις του άρθρου αυτού, οι συμβαλλόμενες δυνάμεις υποχρεούνται να παραστούν σε μια νέα σύνοδο με σκοπό να συμφωνήσουν τους όρους μιας νέας συμφωνίας».

Μετά όλα τα προηγούμενα μπορούμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις: Με βάση την συνθήκη του Μοντρέ η στρατικοποίηση από την Τουρκία των Στενών δεν αποτελεί κυριαρχικό της δικαίωμα, αλλά ανάθεση στρατιωτικής φύλαξης όσο είναι σε ισχύ η συνθήκη.

Η αναθεώρηση της συνθήκης του Μοντρέ, με πιθανή αποστρατικοποίηση των Στενών, βασική στρατηγική επιδίωξη της Ρωσίας, δεν είναι δυνατόν να μην απασχόλησε ή να μην περιέχεται στη συμφωνία της Μάλτας.

Η Αποστρατικοποίηση των Στενών δεν πρόκειται να γίνει στα πλαίσια του άρθρου 28 της συνθήκης του Μοντρέ, αλλά με άλλες «μεθόδους» εφόσον στα συμβαλλόμενα κράτη δεν περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ και η Γερμανία. Παράλληλα η σύνθεση της ομάδας των συμβαλλομένων κρατών δεν εγγυάται ότι η σύνοδος του άρθρου 28 θα καταλήξει στα προσυμφωνηθέντα αποτελέσματα.

Μία αποστρατικοποίηση των Στενών στερεί την Τουρκία από το μεγαλύτερο «ατού» της στο παιχνίδι κυριαρχίας της στην περιοχή και τον βασικό μοχλό πίεσής της απέναντι στους ενδιαφερόμενους «ισχυρούς» παίκτες που καθορίζουν το παιχνίδι της περιοχής..

Παράλληλα αποκόπτει στρατιωτικά την Τουρκία από την Ανατολική Θράκη καθιστώντας την αποκλειστικά Ασιατική χώρα, με ότι άλλο αυτό σημαίνει. Η γνώση όλων των προηγουμένων θέτει όμως κάποια ερωτήματα και λύνει κάποιες απορίες.

Η προαναγγελία ανοίγματος ενός διαύλου από την Τουρκία που θα παρακάμπτει τα Στενά, καθορίζει την ισχύ της ως κράτος ή τον φόβο της ότι η ώρα της αποστρατικοποίησης των Στενών είναι κοντά; Ένα δεύτερο ερώτημα είναι: “Είναι δυνατόν αφού δεν έχει διευθετηθεί το τελικό καθεστώς των Στενών να επιβληθεί μονομερώς από την Ελλάδα μια λύση για τα προβλήματα του Αιγαίου»;

Όλα τα προηγούμενα, καθώς και οι δραματικές ανακατατάξεις, στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική (Αραβική άνοιξη) μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο επαναχάραξης των ζωνών επιρροής σε ολόκληρη την περιοχή.

Την κρίσιμη αυτή περίοδο δεν θα πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη που κάναμε μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε οι μεγάλες δυνάμεις μας παρέσυραν σε έναν εμφύλιο σπαραγμό στερώντας μας το δικαίωμα να συμμετάσχουμε στο παιχνίδι της χάραξης των νέων συνόρων της περιοχής.

Θα επαναλάβουμε το μεγάλο λάθος μας και σήμερα; Μην ξεχνάμε ότι ο θεϊκά ηρωικός, αλλά θερμοκέφαλος Αχιλλέας, ούτε την Τροία εκπόρθησε, ούτε γύρισε ζωντανός στην πατρίδα του. Αντίθετα ο υπομονετικός καςι πολυμήχανος Οδυσσέας, και την Τροία εκπόρθησε και επέστρεψε στην πατρίδα του, ασχέτως των δεινών του, βασιλεύοντας μέχρι το τέλος της ζωής του

Oπως γίνεται φανερό, το παιχνίδι αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά κρύβει κέρδη και ευκαιρίες για την Eλλάδα, αν επί τέλους η Eλληνική διπλωματία δράσει έξυπνα, και συγχρόνως οι πολίτες και οι πολιτικοί της Xώρας μας ενδιαφερθούν περισσότερο για αυτήν, και όχι για το κομματικό ή προσωπικό τους κέρδος και τις αστείες φιλοδοξίες τους.

Το μέλλον είναι ήδη παρόν. Όπως ίσως πολλοί θα έχουμε αντιληφθεί, η εφαρμογή της συμφωνίας της Μάλτας και η προσπάθεια επιβολή μιας νέας διαίρεσης του Κόσμου σε σφαίρες επιρροής των υπερδυνάμεων έχει οδηγήσει σε έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο.

Ο πόλεμος αυτός υπήρξε και συνεχίζει να είναι αιματηρότατος σε πολλές περιοχές του Κόσμου (βλέπε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αραβική άνοιξη, Κουρδικές και Τουρκικές περιοχές, Συρία κ.λ.π). Σε άλλες περιοχές ο πόλεμος παραμένει οικονομικός (προς το παρόν), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο κοντινό μέλλον δεν θα γίνει (αν απαιτηθεί) αιματηρός.

Η ανατροπή της παλαιάς χάραξης σφαιρών επιρροής και η χάραξη νέων, μάλλον απαιτεί συνοριακές ανακατατάξεις και επαναπροσδιορισμό κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών και διακρατικών δεδομένων και κεκτημένων.

Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία , εφόσον μας είχε ενημερώσει για τα επερχόμενα γεγονότα η καλά πληροφορημένη κ. Μπενάκη ως πρόεδρος της Βουλής, κατά την διάρκεια της ενημέρωσης του κ. Παπούλια ότι εξελέγη για δεύτερη φορά ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας

Τα σύννεφα στον Εθνικό ορίζοντα βαραίνουν και μόνο η Εθνική ομοψυχία και σύμπραξη μπορεί να αντιμετωπίσει τα μεγάλα γεγονότα που έρχονται όλο και πιο κοντά μας.. Προς το παρόν και στο άμεσο μέλλον έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ως πρόκριμα και προετοιμασία για όσα έρχονται, το σοκ των ραγδαίων οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών που βιώνουμε

Το σοκ όμως αυτό θα σημάνει ίσως το τέλος εκείνων των Εθνών και των Κοινωνιών, οι οποίες μη κατανοώντας τα πραγματικά αίτια της κρίσης, θα πολυδιασπαστούν σε ομάδες διαμαρτυρίας, αμφισβήτησης, ή ακόμα διεκδίκησης και υπεράσπισης ενός καταναλωτικού και αγοραίου τρόπου ζωής, που είναι δεδομένο ότι θα χαθεί μαζί με το επερχόμενο τέλος της κοινωνίας που τον δημιούργησε.

Επειδή, όμως, η κοινωνική πολυδιάσπαση και οι έντονες κοινωνικές αντιδράσεις είναι αναμενόμενο επακόλουθο του ραγδαίου παγκόσμιου κοινωνικού μετασχηματισμού, οι ευθύνες των ηγεσιών είναι τεράστιες. Η κρίση θα πάρει, εν καιρώ, εκρηκτικά έως βίαια χαρακτηριστικά, αν δεν αντιμετωπιστεί από την αρχή με πνεύμα κοινωνικής συναίνεσης και δικαιοσύνης.

Η ιστορία διδάσκει, ότι, αν κατά τη διάρκεια των μεγάλων κοινωνικών μεταλλαγών, οι προνομιούχες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις δεν επωμισθούν έγκαιρα και δίκαια το μερίδιο του κόστους που τους αναλογεί, σύντομα θα πληρώσουν ολόκληρο το κόστος κάτω από εξαιρετικά δυσάρεστες συνθήκες (https://www.tribune.gr/politics/news/article/259459/chartis-tou-1990-apokalipti-ti-nea-evropi-vretania-ke-ellada-ine-ektos.html, https://www.triklopodia.gr/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-1990-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7/).

 

H CIA (Ινστιτούτο Stratfor) έχει προβλέψει εδώ και ενάμιση χρόνο τη διάλυση της ΕΕ. Εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο το περιβόητο ινστιτούτο Stratfor, η “φωνή” της CIA, έχει προβλέψει το μέλλον της Ευρώπης.

Όσοι εκπλήσσονται από την απόφαση του Βρετανικού λαού να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση είτε αγνοούν αναλύσεις σαν και αυτή, οπότε δικαιολογούνται, ή απλώς είναι οι γνωστοί σε όλους μας “ευρωλιγούρηδες”, που με τον λαϊκισμό των “Μένουμε Ευρώπη” υπηρετούν τα συμφέροντα της νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας, ελπίζοντας να δαγκώσουν κι αυτοί ένα ξεροκόμματο.

Το Αμερικανικό ινστιτούτο Stratfor, υπογραμμίζουμε πριν από ενάμιση τουλάχιστον χρόνο, προσπάθησε να κάνει μια προβολή του κόσμου μας στο μέλλον -δηλαδή, στο 2025 μ.Χ. Μια εκτίμηση η οποία κάνει λόγο για την ύπαρξη όχι μιας Ευρώπης, αλλά… τεσσάρων: της Δυτικής, της Ανατολικής, των Σκανδιναβικών χωρών και των ΒΑρετανικών νήσων!

Πρόκειται, πάντα σύμφωνα με τους συντάκτες του Stratfor, για οικονομικές και πολιτικές ζώνες οι οποίες ναι μεν θα διατηρούν δεσμούς μεταξύ τους, ωστόσο αυτοί θα είναι πολύ πιο χαλαροί από ό,τι σήμερα, στο πλαίσιο της Ε.Ε. και της ζώνης του ευρώ.

Κι όλα αυτά, στο πλαίσιο ενός κόσμου ο οποίος, «σε δέκα χρόνια από σήμερα θα είναι ένα πολύ πιο επικίνδυνο μέρος για να ζει κανείς, με την αμερικανική ισχύ να εξασθενεί και άλλες χώρες με εξέχουσα θέση να αντιμετωπίζουν μια περίοδο χάους και αποδυνάμωσης».

Γερμανία σε κρίση, Πολωνία σε άνοδο. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδέχεται να επιβιώσει, με κάποιο τρόπο, όμως σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο θα κυριαρχούν, πρωτίστως, οι διμερείς ή οι περιορισμένης έκτασης πολυμερείς σχέσεις, οι οποίες δεν θα καλύπτουν ευρύ φάσμα, ενώ δεν θα είναι δεσμευτικές (…) Ορισμένες χώρες είναι πιθανό να διατηρήσουν μια κάποια ιδιότητα μέλους σε μια ριζικά αλλαγμένη Ε.Ε., όμως δεν θα είναι αυτό που θα σφραγίζει την ταυτότητα της Ευρώπης».

Αυτά αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα, το Stratfor στην πρόγνωση του για την επόμενη δεκαετία, σημειώνοντας παράλληλα ότι «δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η ευρωπαϊκή ενότητα έμοιαζε να αντιπροσωπεύει μια ιστορική δύναμη την οποία δεν μπορούσε κανείς να ανακόψει».

Φαίνεται, όμως, ότι η κρίση που ξέσπασε το 2008 μ.Χ. στον πλανήτη, με την κατάρρευση της Αμερικανικής Lehman Brothers, για να συνεχιστεί φτάνοντας να πλήξει τους ίδιους τους πυλώνες της «Ευρωπαϊκής ενοποίησης», έχει αλλάξει ριζικά τις ισορροπίες και έχει καταρρίψει μύθους και θέσφατα πολλών δεκαετιών.

Η σημερινή εικόνα μοιάζει να είναι απολύτως προσωρινή και μεταβατική, προς ένα νέο σύστημα ισορροπιών, το οποίο κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει απολύτως πώς θα είναι. Ακόμη και οι ισχυροί και κυρίαρχοι δεν μπορούν να θεωρούν δεδομένη την θέση τους -με πρώτη και καλύτερη την Γερμανία.

Όπως σημειώνει, άλλωστε, το αμερικανικό ινστιτούτο, «αναμένουμε ότι η Γερμανία θα αντιμετωπίσει σοβαρές οικονομικές αναταράξεις και ανατροπές μέσα στην επόμενη δεκαετία», καθώς η εξαρτώμενη από τις εξαγωγές οικονομία της είναι η περισσότερο ωφελημένη από την ενιαία αγορά της Ευρώπης, όμως θα είναι και ο μεγάλος χαμένος από την επιδείνωση της κρίσης στην Ευρωζώνη και το εντεινόμενο ρεύμα του Ευρωσκεπτικισμού.

Από την άλλη, οι αναλυτές χαρακτηρίζουν την Πολωνία ως την αναδυόμενη ευρωπαϊκή δύναμη, η οποία «θα βρεθεί στο επίκεντρο της οικονομικής ανάπτυξης, με παράλληλη διεύρυνση της πολιτικής της επιρροής».

Έτσι αιτιολογεί, μάλιστα, η έκθεση το αυξημένο ενδιαφέρον που δείχνουν οι ΗΠΑ όσον αφορά την εμβάθυνση των σχέσεών τους με την Πολωνία, με στόχο την οικοδόμηση μιας στρατηγικής συμμαχίας, ανάλογης με εκείνη η οποία υπάρχει ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Λονδίνο (https://www.tribune.gr/world/news/article/259074/h-cia-institouto-stratfor-echi-provlepsi-edo-ke-enamisi-chrono-ti-dialisi-tis-ee.html).

 

Το «διαβολικό σχέδιο» των ΗΠΑ: Θέλουν να σύρουν τη Ρωσία σε πόλεμο με Ουκρανία, που έχουν «κοινές θρησκευτικές, πολιτιστικές και σε… μεγάλο βαθμό εθνοτικές ρίζες» για να αλληλοσκοτωθούν! ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!

Το «διαβολικό σχέδιο» των ΗΠΑ: Θέλουν να σύρουν την Ρωσία σε πόλεμο με Ουκρανία, που έχουν «κοινές θρησκευτικές, πολιτιστικές και σε μεγάλο βαθμό εθνοτικές ρίζες» για να αλληλοσκοτωθούν! ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!

Αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας: «Η Ουάσινγκτον χρειάζεται πόλεμο και προσπαθεί να παρασύρει την Ρωσία σε αυτόν»! Το Διεθνές Κέντρο Στρατηγικών Πληροφοριών (ICSI) διέταξε στα μέσα Ιανουαρίου ν΄ανέβει στην Ουκρανία το επίπεδο κινδύνου σε κόκκινο (προτελευταίο), που σημαίνει ακραία πιθανότητα κρίσης και σοβαρής σύγκρουσης, δεν συνιστώνται ταξίδια σε αυτή την χώρα.

Το ICSI αναθεώρησε το επίπεδο κινδύνου προς τα πάνω μετά την αποτυχία των διπλωματικών διαπραγματεύσεων μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Σύμφωνα με το Κέντρο, μεγάλες στρατιωτικές συγκρούσεις είναι πιθανές στο ουκρανικό έδαφος εντός δύο εβδομάδων.

Tο Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν αποκλείει προκλήσεις από το Κίεβο και την Ουάσιγκτον πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, δήλωσε η επίσημη εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα.

Σχεδόν την ίδια στιγμή, το πολωνικό μέσο ενημέρωσης Mysl Polska περιέγραψε το «διαβολικό σχέδιο» των ΗΠΑ σχετικά με την Ρωσία, προβλέποντας ότι «οι διαπραγματεύσεις (με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) δεν θα αποφέρουν τίποτα».

Σύμφωνα με τους Πολωνούς συγγραφείς του άρθρου, η Ουάσιγκτον προσπαθεί να εκτροχιάσει τις διαπραγματεύσεις για την ασφάλεια με την Ρωσία. Θέλει να σύρει την Ρωσία σε πόλεμο. Γνωρίζοντας ότι η Ουάσιγκτον δεν θέλει έναν πυρηνικό πόλεμο.

«Χρειάζονται έναν πόλεμο στην Ουκρανία και προσπαθούν να σύρουν την Ρωσία σε αυτόν», λένε Πολωνοί δημοσιογράφοι. Αυτό το αποτέλεσμα θα ήταν βολικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί σε αυτή την περίπτωση οι Αμερικανοί δεν θα επηρεάζονταν από στρατιωτικές δραστηριότητες.

Οι Πολωνοί σημειώνουν ότι το «αληθινό διαβολικό σχέδιο» των Ηνωμένων Πολιτειών απαιτεί μια μετωπική σύγκρουση μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων, που έχουν «κοινές θρησκευτικές, πολιτιστικές και σε μεγάλο βαθμό εθνοτικές ρίζες» για να αλληλοσκοτωθούν σε μια μεγάλη σύγκρουση.

Όπως αναφέρουν πηγές του Bloomberg, η ευκαιρία να ξεκινήσει μια αιματηρή σύγκρουση στο ουκρανικό έδαφος θα προκύψει από τα μέσα Ιανουαρίου έως τα τέλη Φεβρουαρίου. Σημειωτέον ότι στα τέλη Δεκεμβρίου, η Αμερικανική διοίκηση είχε διαθέσει «κλεφτά» στο καθεστώς του Κιέβου πρόσθετη στρατιωτική βοήθεια 200 εκατομμυρίων δολαρίων.

Αυτή η βοήθεια περιλαμβάνει την παροχή όπλων πεζικού, πυρομαχικών, σταθμών επικοινωνίας, ιατρικού εξοπλισμού και ανταλλακτικών στην Ουκρανία. Στα μέσα Ιανουαρίου, αναφέρθηκε ότι ένα μυστικό πρόγραμμα της CIA είχε ήδη εκπαιδεύσει Ουκρανούς να «σκοτώνουν Ρώσους».

Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος οι Αμερικανοί προετοιμάζουν ενεργά τον ουκρανικό στρατό για την διεξαγωγή στρατιωτικών δραστηριοτήτων κατά της Ρωσίας. Αναφέρεται ότι το πρόγραμμα αυτό οργανώνεται στο έδαφος μιας βάσης στα νότια των Ηνωμένων Πολιτειών και στο Ντονμπάς. Αυτό είπε στα ΜΜΕ ένας πρώην βοηθός των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του και σύμφωνα με πηγές, το πρόγραμμα εκπαίδευσης για μαχητές της ελίτ της Ουκρανίας δημιουργήθηκε την εποχή του Μπαράκ Ομπάμα μετά την «Κριμαϊκή Άνοιξη». Στην συνέχεια επεκτάθηκε από την κυβέρνηση Τραμπ και ακόμη περισσότερο από αυτή του Μπάιντεν.

Αμερικανοί σύμβουλοι πήγαν ως μέρος αυτού του προγράμματος στο μέτωπο του Ντονμπάς για να δώσουν συμβουλές στους Ουκρανούς στρατιώτες, να τους διδάξουν πώς να χειρίζονται όπλα, να καμουφλάρονται και να βρίσκουν τον δρόμο τους γύρω από τη σκηνή. Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, αυτοί οι μαχητές καλούνται να παίξουν βασικό ρόλο στην ένοπλη σύγκρουση στα ανατολικά σε περίπτωση «εισβολής στη Ρωσία».

Αμερικανοί σύμβουλοι εργάζονται ανοιχτά στο ουκρανικό υπουργείο Άμυνας. Οι εποπτεύοντες σύμβουλοι των ΗΠΑ, Chris Rizzo και Todd Brown, εργάζονται σε μόνιμη βάση από τις 11 Ιανουαρίου 2022 μ.Χ. στην Διεύθυνση Αμυντικής Πολιτικής του Ουκρανικού Υπουργείου Άμυνας. Οι επίσημες αρμοδιότητές τους είναι να παρέχουν «συμβουλευτική βοήθεια για την εφαρμογή μέτρων στρατιωτικής μεταρρύθμισης» σχετικά με την αμυντική πολιτική, τη διαχείριση στον στρατιωτικό τομέα και την ευρωατλαντική ολοκλήρωση.

Μια πρόκληση ψευδούς σημαίας θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την αφετηρία για αιματοχυσία. Το Πεντάγωνο και ο Λευκός Οίκος το συζητούν ήδη ανοιχτά αναφερόμενοι σε «αξιόπιστες μυστικές υπηρεσίες» που αποδίδουν στην Ρωσική μυστική υπηρεσία την προετοιμασία ενός «προσχήματος» για εισβολή στην Ουκρανία οργανώνοντας ανατρεπτικές επιχειρήσεις κατά των αυτοαποκαλούμενων δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ.

Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, οι απαραίτητοι ειδικοί έχουν ήδη εκπαιδευτεί και εκπαιδευτεί στο χειρισμό όπλων και εκρηκτικών για την οργάνωση επιχειρήσεων ψευδούς σημαίας στο Donbass (https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD/).

 

 

 

70 αιματοβαμμένα χρόνια ΝΑΤΟ.

H ίδρυση του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε στις 4 Απριλίου του 1.949 μ.Χ, με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, μέσα στις συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου, ως ένας στρατιωτικό-πολιτικός οργανισμός για την αντιμετώπιση της λεγόμενης σοβιετικής - κομμουνιστικής απειλής αλλά και κάθε χώρας, λαού ή κινήματος με διαφορετικές επιδιώξεις από αυτές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου η πρόφαση ύπαρξης του ΝΑΤΟ έπαψε να υφίσταται.

Οι ΗΠΑ και οι υπόλοιπες ηγετικές δυνάμεις εντός του οργανισμού επιχείρησαν να προσδώσουν στο ΝΑΤΟ καινούργιο ρόλο, αυτό του χωροφύλακα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, επεκτείνοντας το πεδίο δράσης του σε ολόκληρο τον πλανήτη.  Παρά τις επίσημες διακηρύξεις του, το ΝΑΤΟ κάθε άλλο παρά προωθεί την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα. Αποδεδειγμένα αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης και πολέμου.

Η ιστορία του ΝΑΤΟ όλα αυτά τα χρόνια έχει ταυτιστεί με επεμβάσεις σε ξένες χώρες και με στήριξη δικτατορικών και αυταρχικών καθεστώτων, όπως έγινε στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Τουρκία.  Πρόκειται για δείγματα γραφής της δράσης και της φιλοσοφίας του οργανισμού, που είχε πάντα αντιδημοκρατικό προσανατολισμό.

Το «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ. Μετά την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ήδη από το 1.992 μ.Χ., το ΝΑΤΟ υιοθέτησε το νέο δόγμα, που δίνει τη δυνατότητα επέμβασης σε ολόκληρο τον πλανήτη, στο όνομα νέων κινδύνων, όπως η ασφάλεια, η τρομοκρατία, η προστασία ροής φυσικών πόρων, κ.λ.π.

Το ΝΑΤΟ μπήκε σε μια πορεία μετεξέλιξης διευρύνοντας τα όρια του σε όλο τον πλανήτη, αναπροσαρμόζοντας το δόγμα του, ώστε να καλύπτεται ο ρόλος του ως παγκόσμιου χωροφύλακα και στήνοντας νέες απειλές, ώστε να δικαιολογεί αυτόν τον ρόλο.

Στα πλαίσια αυτού του νέου δόγματος εντάχθηκαν ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, ο πόλεμος στην Βοσνία, οι ανελέητοι βομβαρδισμοί κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1.999 μ.Χ. καθώς και η απόσχιση του Κοσσόβου από τη Σερβία.

Επίσης, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ απέδειξαν ότι στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας καθώς και άλλων ανύπαρκτων απειλών οι ΗΠΑ και σύμμαχοί τους επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους εις βάρος των λαών του κόσμου.

Η προσπάθεια εφαρμογής του νέου δόγματος συντελέστηκε με την προώθηση πολιτικών ανάπτυξης της αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη αλλά και με την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων από την Λατινική Αμερική μέχρι και την Νότιο Κορέα.

Συνεταιρισμός για την «ειρήνη». Μέσα στα πλαίσια της προσαρμογής του ΝΑΤΟ στις νέες συνθήκες, αναπτύχθηκε το πρόγραμμα του «Συνεταιρισμού για την Ειρήνη» το 1.994 μ.Χ., που χρησιμοποιήθηκε για την ένταξη στο ΝΑΤΟ πρώην σοσιαλιστικών χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Ο ΣγΕ, διοικείται από το ανώτατο όργανο του ΝΑΤΟ και η προσχώρηση στο ΣγΕ εξαρτάται από την έγκριση των μελών του ΝΑΤΟ. Τα μέλη του ΣγΕ διαμορφώνουν τις αμυντικές τους δομές και τους στρατιωτικούς τους εξοπλισμούς, ώστε να συνάδουν με αυτά του ΝΑΤΟ, εκπαιδεύονται ώστε να μπορούν να συμμετέχουν μαζί με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις που αυτό αναλαμβάνει και παραχωρούν διευκολύνσεις σε έμψυχο και άψυχο υλικό προς τις νατοϊκές αποστολές. Η συμμετοχή στο ΣγΕ λειτουργεί για τις πλείστες χώρες-μέλη του, ως ο προθάλαμος του ΝΑΤΟ.

Επιπρόσθετα, η ένταξη της Κύπρου σε ένα στρατιωτικό οργανισμό όπως ο ΣγΕ, έρχεται σε κάθετη αντίθεση με το διακηρυγμένο στόχο της πλευράς μας για αποστρατωτικοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 Ανοίγει μάλιστα το δρόμο για άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού, πράγμα που θα συνιστούσε πισωγύρισμα στον αγώνα του λαού μας για δίκαιη λύση και όχι νατοϊκή λύση.

Την ώρα δηλαδή που διεκδικούμε εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για την Κύπρο, σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ειρηνική διαδικασία επίλυσης του κυπριακού, θα ενταχθούμε σε ένα οργανισμό που έχει τσαλαπατήσει επανειλημμένα όλα αυτά.

Το αίτημα για μη ένταξη στο ΣγΕ, συνδέεται με τον αγώνα του Λαού μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την κατοχή, για πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, για ξήλωμα των κατασκοπευτικών κεραιών από όλο το νησί. Τελικός στόχος παραμένει η πλήρης αποστρατιωτικοποίηση του νησιού, με την διάλυση των βρετανικών βάσεων, μάχη που θα δώσουμε σε κοινό μέτωπο Ε/κ και Τ/κ.

Το ΝΑΤΟ είναι ένας από τους συνδιαμορφωτές του Κυπριακού προβλήματος.  Ένταξη σ’ αυτό τον οργανισμό σημαίνει ταυτόχρονα υποταγή στην Τουρκία.  Η οποία ανά πάσα στιγμή θα ενημερώνεται για το πώς είναι διαμορφωμένη η αμυντική μας θωράκιση, κάτι που μας κάνει εύκολο στόχο.  Θα είμαστε λοιπόν το πρόβατο μέσα σε μια αγέλη από λύκους. 

Επιπρόσθετα η ένταξη μας θα μας μετατρέψει σε ένα «αβύθιστο νατοϊκό αεροπλανοφόρο»  για επιθέσεις ενάντια στους γειτονικούς λαούς της Μ. Ανατολής. Συνοπτική καταγραφή άμεσων ή έμμεσων επεμβάσεων του ΝΑΤΟ:

1.950 μ.Χ., Κορέα. Αμερικανική απόβαση στην Κορέα.

1.951 μ.Χ., Αίγυπτος. Βρετανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν αιγυπτιακές πόλεις.

1.952 μ.Χ., Τυνησία, Μαρόκο. Αρχίζει η τετραετής «εκπολιτιστική» δράση των Γάλλων «Λεγεωνάριων της τιμής» στην Τυνησία και στο Μαρόκο.

1.953 μ.Χ., Ιράν. Με την επίβλεψη της CIA εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η «ανεπιθύμητη» κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται και τη θέση του παίρνει ο διορισμένος από την CIA Σάχης που αναλαμβάνει την αποστολή της βιολογικής εξαφάνισης των κομμουνιστών.

1.954 μ.Χ., Γουατεμάλα. Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η νόμιμη δημοκρατική κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται βίαια και εγκαθιδρύεται καθεστώς φασιστικής δικτατορίας.

1.956 μ.Χ., Αίγυπτος. Άγγλο-γαλλικά αεροπλάνα αρχίζουν το βομβαρδισμό της Αιγύπτου.

1958 μ.Χ., Λίβανος. Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στον Λίβανο. Καταλαμβάνουν την Βηρυτό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους κυριότερους συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας.

1.958 μ.Χ., Αραβικά Εμιράτα. Αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Άντεν, στο Κουβέιτ, στο Ομάν και στο Μπαχρέιν.

Ιούλης 1.958 μ.Χ, Ιράκ. Αμερικανικά και αγγλικά στρατεύματα από το Λίβανο και την Ιορδανία εισβάλλουν στο Ιράκ.

Αύγουστος 1.960 μ.Χ., Κονγκό. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κονγκό, Πατρίς Λουμούμπα.

Απρίλης 1.961 μ.Χ., Κούβα. Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα.

1.964 μ.Χ., Βιετνάμ. Ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός προβαίνει σε γενοκτονία στο Βιετνάμ. Στην διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σ' όλες τις χώρες της Ινδοκίνας (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη).

Γενάρης 1.966 μ.Χ., Παναμάς. Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της.

1.966 μ.Χ.-67 μ.Χ., Γουατεμάλα. Νέα επέμβαση Αμερικανών πρασινομπερέδων εναντίον εξεγερμένων.

21 Απρίλη 1.967 μ.Χ., Ελλάδα. Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα με τη συμβολή της CIA.

1.967 μ.Χ., Αραβικές Χώρες. Αμερικανοί και Άγγλοι μισθοφόροι και στρατιωτικοί σύμβουλοι συμμετέχουν στον πόλεμο των έξι ημερών του Ισραήλ κατά των αραβικών λαών.

1.969 μ.Χ.-75 μ.Χ., Καμπότζη. Αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων και δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού. Εξαπολύονται βομβαρδισμοί κατά του λαού της χώρας. Πάνω από 2.000.000 οι νεκροί.

Σεπτέμβρης 1.973 μ.Χ., Χιλή. Ο απόφοιτος της στρατιωτικής σχολής δικτατόρων των ΗΠΑ Αουγκούστο Πινοσέτ σε συνεργασία με την CIA δολοφονεί τον Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο φασιστικό καθεστώς. Χιλιάδες οι νεκροί, οι ανάπηροι, οι αγνοούμενοι, οι φυλακισμένοι.

Οκτώβρης 1.973 μ.Χ., Αίγυπτος - Συρία: Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς που επιτίθενται ξανά ενάντια στην Αίγυπτο και την Συρία.

Ιούλης 1.974 μ.Χ., Κύπρος. Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου, σε συνεργασία με την ντόπια ΕΟΚΑ Β. Οι τούρκοι εισβάλουν στην Κύπρο και καταλαμβάνουν το 37% του κυπριακού εδάφους το οποίο κατέχουν παράνομα μέχρι σήμερα.

1.978 μ.Χ., Λίβανος. Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.

1.979 μ.Χ., Τσαντ. Αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο Τσαντ για να υποστηρίξουν το φιλοδυτικό καθεστώς Χάμπρε ενάντια στην μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

1.981 μ.Χ.-90 μ.Χ., Νικαράγουα. Ναυτικές δυνάμεις και πράκτορες της CIA κατευθύνουν τις επιδρομές των «Contras» και στρέφονται εναντίον της επανάστασης.

Αύγουστος 1.981 μ.Χ., Λιβύη. Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν την Λιβύη, με στόχο την δολοφονία του Καντάφι.

Αύγουστος 1.982 μ.Χ., Λίβανος. Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου «Νιου Τζέρσεϊ» σκορπούν στην Βηρυτό την φωτιά και το θάνατο.

Οκτώβρης 1.983 μ.Χ., Γρενάδα. Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στη Γρενάδα. Πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση...

1.987 μ.Χ.-88 μ.Χ., Ιράν. Οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στον πόλεμο Ιράκ - Ιράν υπέρ της Βαγδάτης με ναυτικές δυνάμεις, χημικά βιολογικά όπλα και βομβαρδισμούς.

Δεκέμβρης 1.989 μ.Χ., Παναμάς. Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών.

Γενάρης 1.991 μ.Χ., Ιράκ. Οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους εξαπολύουν στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ («Καταιγίδα της Ερήμου» - Πόλεμος του Κόλπου).

Δεκέμβρης 1.991 μ.Χ. Η ΕΟΚ αποφασίζει επίσημα το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, επισημοποιώντας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Οι Αμερικανοί συμμετέχουν, τορπιλίζοντας κάθε διπλωματική προσπάθεια τερματισμού του πολέμου...

Οκτώβρης 1.992 μ.Χ.-94 μ.Χ., Σομαλία. Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στην Σομαλία για «ανθρωπιστική» βοήθεια λόγω εμφυλίου πολέμου και λιμοκτονίας.

1.994 μ.Χ., Βοσνία. Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, έχοντας βαφτίσει τους Σερβοβόσνιους «μοναδικούς υπεύθυνους» για τον πόλεμο, χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ, που εξαπολύει τον Απρίλη βομβαρδισμούς.

Αϊτή, 1.994 μ.Χ.-96 μ.Χ. Με πρόσχημα την επιβολή της τάξης στο χάος που προκάλεσε δικτατορία στηριζόμενη από την CIA, οι ΗΠΑ προχωρούν σε ναυτικό αποκλεισμό της Αϊτής.

1.995 μ.Χ., Κροατία. ΑμερικανοΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί αεροδρομίων των Σέρβων της Κράινα...

Μάρτης 1.999 μ.Χ., Γιουγκοσλαβία. Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Κοσσοβάρους αυτονομιστές.

2001 μ.Χ., ΠΓΔΜ. Δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ υποστηρίζουν Αλβανούς αυτονομιστές που μάχονται το στρατό της χώρας, ζητώντας την ανεξαρτητοποίηση και ένωση των αλβανόφωνων περιοχών στα Βαλκάνια.

Οκτώβριος 2001 μ.Χ., Αφγανιστάν. ΗΠΑ - Βρετανία βομβαρδίζουν το Αφγανιστάν για να συντρίψουν, όπως διατείνονται, τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα... Σφαγές χιλιάδων αμάχων.

Μάρτιος 2003 μ.Χ., Ιράκ. Εισβολή των ΗΠΑ/Βρετανίας στο Ιράκ με χιλιάδες νεκρούς αμάχους και κατοχή ΝΑΤΟικών στρατευμάτων μέχρι και σήμερα. Παράλληλα, οι ΗΠΑ επισείουν απειλές κατά της ΛΔ Κορέας...

2006 μ.Χ., Λίβανος. Στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραηλινού στρατού ενάντια στον Λίβανο.

2009 μ.Χ., Παλαιστίνη. Οι Ισραηλινοί συντελούν εν ψυχρώ μαζική δολοφονία εκατοντάδων Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Επικαλούμενοι και πάλι την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και με τις πλάτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ο στρατός του Ισραήλ δολοφόνησε εκατοντάδες αμάχους, γυναίκες και παιδιά. Η πρόσφατη επίθεση αποτελεί την πιο αιματηρή, συνέχεια της ισραηλινής κατοχής από το 1.947 μ.Χ.

2011 μ.Χ., Λιβύη. Με αφορμή τον εμφύλιο πόλεμο, το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει την διοίκηση των επιχειρήσεων και εισβάλει στην χώρα.

2011 μ.Χ., Συρία. Σημειώνονται οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ ομάδων εξοπλισμένων και εκπαιδευμένων από τις ΗΠΑ με την Συριακή κυβέρνηση. Από τις δυνάμεις αυτές αναδύθηκε το τέρας του «Ισλαμικού κράτους».

2013 μ.Χ., Μάλι. Γαλλικά στρατεύματα με την υποστήριξη της Αμερικανικής αεροπορίας επεμβαίνουν στο Μάλι.

2014 μ.Χ., Ουκρανία. Εκδηλώνεται πραξικόπημα από ακροδεξιές δυνάμεις και καταλαμβάνετε η εξουσία. Οι νεοναζιστικές ομάδες στηρίζονταν τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Ε.Ε. ούτως ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο επικράτησης των φιλορωσικών δυνάμεων.

2018 μ.Χ., Συρία. Με πρόσχημα την χρήση χημικών όπλων από την κυβέρνηση Άσαντ οι ΗΠΑ εξαπολύουν πυραυλική επίθεση κατά της Συρίας. Οι ισχυρισμοί δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ και η πρόταση για ερεύνα από εμπειρογνώμονες απορρίφθηκε από τις Ηνωμένες πολιτείες.

1.950 μ.Χ.– 1.953 μ.Χ., Κορέα. Θύλακας ιμπεριαλιστών στην Άπω Ανατολή. Ο πόλεμος στην Κορέα ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας των ΗΠΑ να φράξουν το δρόμο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε πολλές χώρες, κάτι που έθετε σοβαρά εμπόδια στους στόχους του διεθνούς ιμπεριαλισμού στην μεταπολεμική περίοδο.

Η νίκη της επανάστασης στην Κίνα, που επίσης μπήκε στο δρόμο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια στην ιμπεριαλιστική δράση πέραν της Ευρώπης.

Επομένως, χρειάζονταν ένα θύλακα στην Άπω Ανατολή, ενάντια στο σοσιαλισμό που εξαπλωνόταν. Ο πόλεμος της Κορέας μπορεί να εκτελέστηκε κάτω από την ταμπέλα της εισβολής των αμερικανικών στρατευμάτων, αλλά είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι το αιματοκύλισμα έγινε με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ. Άλλωστε η παρουσία του ΝΑΤΟ στην χερσόνησο μέχρι σήμερα το αποδεικνύει.

Ιστορικό. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του λαού της Κορέας ενάντια στον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό, που ξεκίνησε το 1.905 μ.Χ., άνοιξε το δρόμο της πανεθνικής αντιαποικιοκρατικής  πάλης σε ένα μαζικότατο ένοπλο αντάρτικο αγώνα που πολύ γρήγορα απέκτησε το χαρακτήρα λαϊκού επαναστατικού στρατού. Σε όλη την διάρκεια του αγώνα ενάντια στο Ιαπωνικό κεφάλαιο, ο Κορεάτικος λαός είχε την αμέριστη στήριξη τόσο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κορέας όσο και των Σοβιετικών λαών.

Τον Αύγουστο του 1.945 μ.Χ., οι επαναστατικές ένοπλες δυνάμεις του κορεατικού λαού μαζί με τον Κόκκινο Στρατό συνέτριψαν τα ιαπωνικά στρατεύματα απελευθερώνοντας την Κορέα και ανοίγοντας το δρόμο για τη δημιουργία εθνικής κυβέρνησης η οποία να εκπροσωπεί ολόκληρο τον κορεατικό λαό.

Αιματοκύλισμα στην Κορέα. Οι ΗΠΑ, που βρίσκονταν στο νότιο τμήμα της Κορέας ως συμμαχικές δυνάμεις και είχαν την υποχρέωση της συνθηκολόγησης και παράδοσης των ιαπωνικών στρατευμάτων μαζί με την Σοβιετική Ένωση που βρισκόταν στο Βόρειο τμήμα, αγνόησαν την πανεθνική κυβέρνηση και από υποτιθέμενοι απελευθερωτές μετατράπηκαν σε καταπιεστές.  Έτσι συγκρότησαν αντιδημοκρατικά στο Νότιο τμήμα, Αμερικανική στρατιωτική κυβέρνηση με επικεφαλής Κορεάτες αιμοσταγείς αντικομμουνιστές.

Οι Αμερικανοί προκειμένου να μονιμοποιήσουν τη δική τους στρατιωτική ιμπεριαλιστική παρουσία στην περιοχή και να «διαλύσουν» την αντίσταση της «ερυθράς απειλής» του Κιμ Ιλ Σουνγκ από το Βόρειο Τμήμα της Κορέας, ξεκίνησαν στις 16 Σεπτεμβρίου του 1.950 μ.Χ. με 1.000 τανκς, 1.600 αεροπλάνα, 200 πλοία, 1.000.000 στρατιώτες αλλά και αγήματα από 15 χώρες «συμμάχους» το αιματοκύλισμα στην Κορέα, επιτιθέμενοι αδιακρίτως κατά «νοτίων» και «βορείων» πολιτών.

Ο πόλεμος τερματίστηκε με τη συνθήκη ανακωχής τον Ιούλιο του 1.953 μ.Χ. και αφού οι Αμερικανοί αιματοκύλησαν, με βομβαρδισμούς, ακόμη και με τη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων, εκατομμύρια αμάχους.

Αποτέλεσμά του ήταν ο διαμελισμός της Κορεατικής Χερσονήσου, έως τα σήμερα, η μόνιμη εγκατάσταση Αμερικανικού στρατού στην περιοχή μέχρι τώρα, και κυρίως ο διχασμός ενός λαού, που μετά την απελευθέρωσή του από τον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό προσδοκούσε να χτίσει το δικό του μέλλον, στην βάση της δικής του λαϊκής εξουσίας.

1.961 μ.Χ., Κούβα…Διαχρονικό εμπόδιο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην Λατινική Αμερική. Το νησί της επανάστασης βρίσκεται εδώ και 50 χρόνια στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού. Από την στιγμή που έγινε φανερό ότι η επανάσταση στην Κούβα (1.959 μ.Χ.) δεν επρόκειτο να κάνει βήμα πίσω από τις αρχές της, αναπόφευκτα ήρθε σε σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό.

Οι Αμερικανονατοϊκές δυνάμεις προσπάθησαν να κάμψουν τον αγώνα του λαού της Κούβας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού με κάθε δυνατό τρόπο, είτε αυτός ήταν οικονομικός αποκλεισμός, είτε στρατιωτικές επεμβάσεις, είτε ακόμα και συνωμοτικά σχέδια δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο.

Η πιο χαρακτηριστική προσπάθεια τους, ήταν η εισβολή των νατοϊκών στρατευμάτων των Αμερικανών στον Κόλπο των Χοίρων που συνέβηκε στην αυγή της νίκης της Κουβανικής Επανάστασης

Η προετοιμασία της εισβολής. Με το θρίαμβό της, το 1.959 μ.Χ., η Επανάσταση της Κούβας προκάλεσε ένα σεισμό σε όλη την Ήπειρο. Σε μερικά χιλιόμετρα από τις ακτές των ΗΠΑ, εγκαθιδρύθηκε μια επαναστατική εξουσία, που θα γινόταν ο εφιάλτης στους θιασώτες του καπιταλισμού στις ΗΠΑ. Η νίκη της επανάστασης στην Κούβα έπρεπε να «τσακιστεί» πάση θυσία.

Από τις αρχές του 1.960 μ.Χ., οι Αμερικανοί ξεκίνησαν να επεξεργάζονται την ανατροπή της επαναστατικής εξουσίας στην Κούβα. Στην προσπάθεια αυτή επιστρατεύτηκαν εξόριστοι αντεπαναστάτες, «αντιφρονούντες» της επανάστασης στην Κούβα που εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ με σκοπό τη στρατιωτική εισβολή στο νησί της Επανάστασης.

Δολιοφθορές και απόπειρες δολοφονίας. Το ίδιο διάστημα, οι δολιοφθορές στο εσωτερικό της Κούβας από τη CIA και τους αντεπαναστάτες όλο και εντείνονταν. Στόχος ήταν να δημιουργηθεί η εντύπωση πως η επανάσταση είναι ασταθής, ότι υπάρχει ενεργός αντίσταση σε αυτήν, ενώ δεν εγκαταλειπόταν ο στόχος να δολοφονηθούν οι κορυφαίοι ηγέτες της, και κυρίως ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα.

Τα σχέδια για ανατροπή εκ των έσω φάνηκε πολύ γρήγορα ότι δεν ήταν εφαρμόσιμα, αφού η επανάσταση διέθετε ισχυρό λαϊκό έρεισμα. Έτσι η εξέλιξη αυτή ανάγκασε τους αμερικανονατοϊκούς να αλλάξουν σχέδια.

Εισβολή στο κόλπο των Χοίρων. Προς τα τέλη του 1.960 μ.Χ., το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ ενέκρινε την αποβίβαση στρατού στον Κόλπο των Χοίρων. Στις 17 Απρίλη μερικές χιλιάδες αντεπαναστατών με την υποστήριξη αεροπλάνων και πλοίων των ΗΠΑ, αποβιβάστηκαν σε διάφορα σημεία του νησιού, ενώ ο πιο συγκροτημένος πυρήνας τους αποβιβάστηκε στον Κόλπο των Χοίρων. Ο Κουβανικός λαός απάντησε άμεσα και μέσα σε μερικές μέρες, οι Κουβανοί πολιτοφύλακες συνέτριψαν την απόπειρα εισβολής και περισσότεροι από 1.000 αντεπαναστάτες αιχμαλωτίστηκαν.

Η Κουβανέζικη σοσιαλιστική επανάσταση είχε δώσει ένα γερό μάθημα στους νατοϊκούς το οποίο βεβαίως θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, αν δεν υπήρχε ένα ισχυρό παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης των λαών καθώς επίσης και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

1.974 μ.Χ., Κύπρος… Η τραγωδία στην Κύπρο συντελέστηκε με τις εντολές του ΝΑΤΟ. Ο εχθρός του κυπριακού λαού, έχει όνομα. Ονομάζεται ιμπεριαλισμός. Πραξικόπημα και εισβολή εκτελέστηκαν στην βάση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, τα αποτελέσματα των οποίων παραμένουν ακόμα και σήμερα καρφί στο κορμί της Κύπρου που αιμορραγεί.

Οι ιμπεριαλιστές δεν είχαν σκοπό να αφήσουν ένα στρατηγικής σημασίας έδαφος για τα συμφέροντα τους, να υπάρξει ανεξάρτητο, αδέσμευτο, μακριά από την επιρροή της αμερικανονατοϊκής ισχύος και σίγουρα ήθελαν κιόλας να το κρατήσουν μακριά από την επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης.

Η γεωστρατηγική θέση του νησιού απέναντι από μια Μέση Ανατολή που φλεγόταν, απέναντι από το αραβικό κίνημα και τις πετρελαιοπηγές δεν άφηνε περιθώρια στους ιμπεριαλιστές παρά να εντάξουν το νησί πάση θυσία στο στρατόπεδο τους, είτε το αποδεχόταν ο κυπριακός λαός, είτε όχι.

Τα πρώτα βήματα των νατοϊκών… Οι πρώτοι που χάραξαν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού στον τόπο μας, ήταν οι Άγγλοι, σαν πρωτεργάτες αρχικά της κολοβής ανεξαρτησίας του 1.960 μ.Χ. και πιο μετά σαν «σχεδιαστές» της πράσινης γραμμής.

Αξιοποιώντας τις δύο εγγυήτριες δυνάμεις και νατοϊκούς εταίρους Ελλάδα και Τουρκία προώθησαν τα διχοτομικά τους σχέδια για νατοποίηση του νησιού, στην βάση πολλών μηχανορραφιών όπως ήταν τα σχέδια Μπώλ, Άτσεσον, Λέμνιστερ, Σάυρους, Βανς. Όλα παραλλαγές της διχοτόμησης και υποδούλωσης του νησιού στο ΝΑΤΟ.

Μάλιστα, το πιο θρασύ από τα σχέδια, το σχέδιο Άτσεσον το οποίο εκμεταλλευόμενο τους πόθους των Κυπρίων για Ένωση, προέβλεπε «διπλή ένωση» και την διχοτόμηση. Οι Βρετανοί χάραξαν πρώτοι το κορμί της Κύπρου βασισμένοι στα σχέδια του ιμπεριαλισμού, κρατώντας μέχρι σήμερα τις βάσεις τους που αποτελούν μόνιμη πληγή στο κορμί της Κύπρου.

…οι εθνικιστές υλοποίησαν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού. Με πρόσχημα την δράση των εθνικιστών, την οποία οι ίδιοι τροφοδοτούσαν, οι Νατοϊκοί προσπαθούσαν να παρουσιάσουν το κυπριακό ως μια ενδοσυμμαχιακή διαφορά Ελλάδας-Τουρκίας, οι οποίες θα αποφάσιζαν ερήμην του κυπριακού λαού για το μέλλον του.

Για την προώθηση των σχεδίων τους αυτών, οι Νατοϊκοί βρήκαν πρόσφορο έδαφος και συμμάχους  το σοβινισμό, το φανατισμό και την μισαλλοδοξία των κοντόφθαλμων εθνικιστικών μερίδων των δύο κοινοτήτων. Οι εθνικιστές και από τις δύο πλευρές, υλοποιούσαν την προσχεδιασμένη από τους ιμπεριαλιστές πορεία του Κυπριακού.

Όποτε υπήρχε πρόοδος στις διακοινοτικές συνομιλίες είτε η χουντική κυβέρνηση της Ελλάδος, η οποία αποτελούσε δημιούργημα και πιόνι της CIA, είτε η Τουρκία, επενέβαιναν για να γκρεμίσουν τις γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Πρωταγωνιστές πλέον στην Κύπρο ήταν οι εθνικιστές που αποτελούσαν όργανα των ιμπεριαλιστών και όργανα των εθνικιστών, η πατριδοκαπηλία, η βία και η τρομοκρατία.

Η Αμερικανόπνευστη χούντα ήρθε σε ρήξη με τον Μακάριο, ο Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β’ συνωμοτούσαν για την ανατροπή του Μακαρίου και της δημοκρατίας. Ο Μακάριος υπήρξε εμπόδιο για τα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην Κύπρο, γι’ αυτό και έπρεπε να φύγει από την μέση. Από την άλλη πλευρά, η TMT τρομοκρατούσε την τουρκοκυπριακή κοινότητα και καλλιεργούσε το μίσος ανάμεσα στις δύο κοινότητες.

Πραξικόπημα – Εισβολή. Όλοι αυτοί αποτέλεσαν όργανα των νατοϊκών δυνάμεων και τελικά η αποστολή τους στέφθηκε με επιτυχία με την τελευταία πράξη της κυπριακής τραγωδίας, το διπλό έγκλημα της Κύπρου: το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β στις 15 Ιουλίου 1.974 μ.Χ. και την τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1.974 μ.Χ.

Οι ερπύστριες των τανκς των δύο νατοϊκών συμμάχων μάτωσαν το πρόσωπο της πατρίδας μας. Από τότε οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν σταμάτησαν να στηρίζουν την τουρκική αδιαλλαξία, πάνω στην οποία προσέκρουε κάθε προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού.

Οι πληγές της Κύπρου είναι ακόμα ανοικτές από την επέμβαση του ιμπεριαλισμού το 1.974 μ.Χ.: Νεκροί, αγνοούμενοι, πρόσφυγες, καταστροφές, κατοχή του 37% του νησιού μας, διαμορφώνουν το σκηνικό της τραγωδίας στον τόπο μας.

1.991 μ.Χ., Πόλεμος του Κόλπου. Ο πόλεμος ξεκίνησε με την εισβολή του Ιράκ στις 2 Αυγούστου 1.990 μ.Χ., με την δικαιολογία ότι το Κουβέιτ κάνει γεωτρήσεις για πετρέλαιο υπό κλίση και έτσι "κλέβει" ιρακινό πετρέλαιο.

Αμέσως μετά την εισβολή υποβλήθηκαν οικονομικές κυρώσεις από τον Ο.Η.Ε.. Στις πρώτες, μόνο, 24 ώρες της «Καταιγίδας της Ερήμου», όπως ονόμασε την επιχείρηση του το ΝΑΤΟ στον Περσικό Κόλπο το Γενάρη του 1.991 μ.Χ., τα συμμαχικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν περισσότερες από 1.000 εξόδους και, παρά τις φωνές διαμαρτυρίας, η επίσημη εκδοχή κατηγορηματικά επέμενε ότι πλήττονται μόνο στρατιωτικοί και κυβερνητικοί στόχοι.

Σήμερα, υπολογίζεται ότι στο Ιράκ, εκείνες τις ημέρες, «έπεσαν» 940.000 οβίδες απεμπλουτισμένου ουρανίου, 141.921 τόνοι πυρομαχικών, συμβατική ποσότητα, που αντιστοιχεί σε 7 πυρηνικές βόμβες! Και το «ηλεκτρονικό παιχνίδι» ακριβείας δημιούργησε μέγιστη αμηχανία, όταν στις 13 Φεβρουαρίου, αμερικανικό «Στελθ» έπληξε με δύο βόμβες το «κυβερνητικό κτίριο» - καταφύγιο Αμίργια, στο κέντρο της Βαγδάτης. Περισσότεροι από 400 άνθρωποι, εντός δευτερολέπτων, βρήκαν τραγικό θάνατο και οι, έστω και λογοκριμένες, εικόνες, που έκαναν το γύρο του κόσμου, δεν μπορούσαν να χωρέσουν στις «παράπλευρες ζημιές».

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 27 Φεβρουαρίου, ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, μετά την λήξη και των τριήμερων επιχειρήσεων εδάφους, ανακοινώνει την νικηφόρο λήξη του πολέμου στον Κόλπο, αποφεύγοντας να σχολιάσει το γιατί τα συμμαχικά αεροσκάφη βομβάρδιζαν ασταμάτητα επί 40 ώρες το μοναδικό δρόμο υποχώρησης πολιτών και στρατευμάτων από το Κουβέιτ προς την Ιρακινή πόλη Βασόρα.

1.999 μ.Χ., Βομβαρδισμός Γιουγκοσλαβίας. Ο πόλεμος των ιμπεριαλιστών, που εξαπολύθηκε στις 24 Μάρτη 1.999 μ.Χ. κατά του λαού της Γιουγκοσλαβίας, με πρόσχημα τα δικαιώματα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, ήταν μια φάση ενός γενικότερου σχεδίου που προετοιμάστηκε από πολύ νωρίτερα, τουλάχιστον δυο χρόνια πριν.

Μετά τον πόλεμο της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, σειρά στο ιμπεριαλιστικό παζλ της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας είχε το Κοσσυφοπέδιο. Διαμελισμός, που βασίστηκε στη Συνθήκη του Ντέιτον, η οποία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την πρώτη εγκατάσταση του ΝΑΤΟ σε μια νευραλγική βαλκανική περιοχή εκτός των χωρών - μελών της Συμμαχίας.

Το Ραμπουιγέ, οι αποφάσεις της ομάδας επαφής και όλα αυτά μέχρι την λήξη των επιδρομών και την ψήφιση της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Γιουγκοσλαβία, ήταν μέρος μιας τακτικής των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με σκοπό την επίτευξη των στόχων τους, σε συνδυασμό με την επιχείρηση χειραγώγησης της διεθνούς κοινής γνώμης.

Μικρό ιστορικό. Χρησιμοποιώντας οι ιμπεριαλιστές δεκάδες εκατομμύρια δολάρια και συνεργαζόμενοι με Ιρανούς και Σαουδάραβες μουτζαχεντίν και όχι μόνον, από τα μέσα του '90, άρχισαν να υλοποιούν το σχέδιο δημιουργίας, εκπαίδευσης, εξοπλισμού και χρηματοδότησης του ΟΥΤΣΕΚΑ.

Από τα τέλη του '97 μ.Χ., η δράση του ΟΥΤΣΕΚΑ αρχίζει να γίνεται φανερή, προκαλώντας διχασμό στα πολιτικά κόμματα της αλβανικής κοινότητας του Κοσσόβου. Κατά την έναρξη των συγκρούσεων με το γιουγκοσλαβικό στρατό, διάφορα στελέχη των Αλβανών εναλλάσσονται σε ηγετικές θέσεις, ανάλογα με τις επιδιώξεις και τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Παράλληλα, άρχισαν τις πρώτες επαφές με τις όμορες χώρες της Γιουγκοσλαβίας ή με αυτές, με τις οποίες έχουν αναπτύξει σχέσεις. Δυο εβδομάδες πριν την έναρξη των βομβαρδισμών, Ουγγαρία, Τσεχία και Πολωνία έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ και άλλες, όπως Ρουμανία, Αλβανία, ΠΓΔΜ και Βουλγαρία, βρίσκονται εν αναμονή ένταξής τους στις ΝΑΤΟικές δομές. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι χώρες είχαν πρώτα γίνει μέλη του παρακλαδιού του ΝΑΤΟ «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη».

Στις 8 Φλεβάρη του 1.999 μ.Χ., μετά από ασφυκτικές πιέσεις και απειλές, η αντιπροσωπεία των Σέρβων μεταβαίνει στο Ραμπουιγέ της Γαλλίας, ανακοινώνεται πως συνυπέγραψαν με την κοσσοβάρικη αλβανική αντιπροσωπεία ένα αόριστο κείμενο δέκα βασικών σημείων, με βασικό άξονα την παροχή αυτονομίας στο Κοσσυφοπέδιο για μία περίοδο τριών ετών, εντός του πλαισίου των συνόρων της κυριότητας της Σερβίας.

Την ίδια μέρα, ο τότε ΓΓ του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα, θεωρεί «σχεδόν βέβαιη» την αποστολή πολυεθνικών ΝΑΤΟικών δυνάμεων. Έως τις 20 Φλεβάρη, και ενώ το Βελιγράδι μιλούσε για αποστολή πολυεθνικής δύναμης του ΟΗΕ, η Μαντλίν Ολμπράιτ ξεκαθάριζε ότι κάτι τέτοιο πρέπει να το διεκπεραιώσει μόνον το ΝΑΤΟ.

…Η έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών και τα αποτελέσματα τους. Λίγο μετά τις 20.00 το βράδυ της 24ης Μάρτη 1.999 μ.Χ., τα ΝΑΤΟικά αεροσκάφη εξαπολύουν τις πρώτες τους βόμβες κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Έως τις 10 Ιούνη, είχαν διεξάγει έναν ανελέητο και βρώμικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά μιας ανεξάρτητης χώρας, παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Το ΝΑΤΟ, στα 50 χρόνια από την δημιουργία του, ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ το νέο στρατιωτικό δόγμα για την εξαπόλυση και άλλων επεμβάσεων στο μέλλον, σε όποια γωνιά του πλανήτη κριθεί πως διακυβεύονται τα συμφέροντα του.

Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας έδειξε ότι συνεχίζεται η πορεία αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια, με τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τη μετατροπή της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, καθώς και με την ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση χωρών του ΝΑΤΟ στην Αλβανία, και τη μετατροπή της σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο.

Συνολικά, αυξήθηκε η ΝΑΤΟική παρουσία στα Βαλκάνια, ενώ όλες οι χώρες της περιοχής αντιμετωπίζουν ακόμα σοβαρότατα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και πολύ μεγάλη πολιτική αστάθεια. Στην Βοσνία, μόνον 100.000 από τους 800.000 πρόσφυγες, από τους οποίους οι 300.000 είναι Σέρβοι, επέστρεψαν στις εστίες τους και το ΝΑΤΟ έχει παρατείνει επ' αόριστον την παρουσία του.

Το πιο πρόσφατο κρούσμα της προσπάθειας επιβολής του ΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, είναι η μονομερής ανακήρυξη του Κοσόβου σε ανεξάρτητο κράτος και η αναγνώριση του από πολλές χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ, πέρσι το 2008 μ.Χ.

2001 μ.Χ., Εισβολή και κατοχή Αφγανιστάν. Στο Αφγανιστάν, όπως και σε άλλες χώρες, τις δεκαετίες μέχρι το 1.990 μ.Χ., συγκρούονταν τα δύο αντίθετα κοινωνικοοικονομικά συστήματα: Ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός. Συγκρούονταν οι επαναστατικές δυνάμεις κάθε χώρας και οι αντεπαναστατικές.

Τις μεν, τις βοηθούσε η Σοβιετική Ένωση, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, αλλού η Κούβα ή η Κίνα. Τις δε, τις ενίσχυαν ποικιλοτρόπως το ΝΑΤΟ ή οι ΗΠΑ και τα υποχείριά τους ανά τον κόσμο. Αυτή η σύγκρουση έλαβε χώρα και στο Αφγανιστάν, μετά την λαϊκή επανάσταση του 1.978 μ.Χ.

Ιστορικό πλαίσιο. Η λαϊκή εξουσία πάσχισε να βγάλει το Αφγανιστάν από το μεσαίωνα. Έκανε τη γυναίκα ισότιμη με τον άνδρα. Κατάργησε όλες τις διακρίσεις. Ανέπτυξε την παιδεία, ξεκινώντας από τη συντριβή του αναλφαβητισμού. Έβαλε ένα νοικοκύρεμα στην καθυστερημένη οικονομία, επιχειρώντας ν' ανεβάσει το επίπεδο στο οποίο ο Αφγανικός λαός είχε καταδικαστεί να ζει.

Ο αέρας της κοσμογονίας, που άρχισε να φυσάει σ' αυτή τη χώρα, ήταν φυσικό ν' ανησυχήσει τους αντιδραστικούς μουλάδες (βλέπε Μπιν Λάντεν και Αλ Κάιντα) και κυρίως τις ΗΠΑ, που έσπευσαν σε βοήθειά τους:

Εκατομμύρια δολάρια, ο πιο σύγχρονος εξοπλισμός πολέμου και κάθε είδος βοήθεια (μυστικές υπηρεσίες, δολιοφθορές κλπ.) τέθηκαν στη διάθεση των αντεπαναστατικών φυλών του Αφγανιστάν, που είχαν ορμητήριο το Πακιστάν! Και που επέδραμαν κατά της λαϊκής εξουσίας μαζί με Πακιστανούς.

Τότε η λαϊκή εξουσία ζήτησε τη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης, που ανταποκρίθηκε με στρατιωτικές δυνάμεις. Η λαϊκή εξουσία στο Αφγανιστάν είχε ευρύτατη λαϊκή στήριξη. Γι' αυτό και κατάφερε να διατηρηθεί επί τρία χρόνια μετά την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων.

Η ανατροπή της λαϊκής εξουσίας έγινε ο στόχος των ΗΠΑ και των γαιοκτημόνων και των αντιδραστικών μουλάδων και ουλεμάδων, που οργάνωσαν την αντεπανάσταση: Σκότωναν, έκαιγαν και δηλητηρίαζαν τα νερά και την αγροτική παραγωγή, έσφαζαν τους δασκάλους και τα στελέχη του Κόμματος, ανατίναζαν δρόμους και εργοστάσια.

Το χρήμα έρεε άφθονο. Οι ξένες υπηρεσίες, πρώτη και καλύτερη η ΣΙΑ, οργίαζαν. Ο πιο σύγχρονος εξοπλισμός δόθηκε από τις ΗΠΑ στους αντεπαναστάτες. Τα σύνορα Αφγανιστάν - Πακιστάν καταργήθηκαν. Πράκτορες της ΣΙΑ, στρατιωτικοί των ΗΠΑ, πακιστανικός στρατός, έμπαιναν κι έβγαιναν απ' το Αφγανιστάν στο Πακιστάν.

Σε ένα εκατομμύριο δολάρια την ημέρα υπολογίζεται το χρήμα που έδιναν οι ΗΠΑ, μόνο για να δημιουργηθεί κύμα προσφύγων προς το Πακιστάν! Επρόκειτο κυρίως για τους Αφγανούς γαιοκτήμονες, που έπαιρναν μαζί και τους κολίγους τους, στους οποίους ασκούσαν ισχυρή θρησκευτική και άλλη επιρροή. Χιλιάδες από τους «πρόσφυγες» πλούτισαν από το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών.

Μόνο για το 1.985 μ.Χ. το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε «βοήθεια» στους αντεπαναστάτες 250 εκατομμύρια δολάρια και 200 εκατομμύρια δολάρια η Ιαπωνία, η Σαουδαραβία και τα Αραβικά Εμιράτα!

Κι όπως έγραψε το περιοδικό «Τάιμς», «ο αγωγός της ΣΙΑ προς τους αντάρτες, που εγκαινιάστηκε από την κυβέρνηση Κάρτερ, κλιμακώθηκε από το νέο μετά την εκλογή του Προέδρου Ρήγκαν». Η επανάσταση νικήθηκε και η εξουσία επανήλθε στα χέρια των Μπιν Λάντεν και όλων των αντιδραστικότατων, που οι ΗΠΑ ανάθρεψαν και που τώρα τους... κυνηγούν ως τρομοκράτες!

…Η εισβολή και η μέχρι σήμερα κατοχή. Κι έτσι οδηγηθήκαμε το 2001 μ.Χ., μετά τις φονικές επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους στην Νέα Υόρκη, να αρχίζει ένας ανηλεής πόλεμος στο έδαφος του Αφγανιστάν από τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους.

Εγκαινίασαν μ’ αυτό τον τρόπο ένα νέο μεγάλο κύκλο αιματοκυλίσματος χιλιάδων αμάχων, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την κατοχή των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ, στο όνομα του δόγματος του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Την Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009 μ.Χ., ξεκίνησαν εκτεταμένη επίθεση στην επαρχία Χελμάντ και κατά μήκος της συνοριακής γραμμής Αφγανιστάν - Πακιστάν οι αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις του Αφγανιστάν, στο πλαίσιο υλοποίησης του σχεδίου του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, για «καθολικό πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» με αιχμή τη συγκεκριμένη περιοχή.

Περισσότεροι από 4.000 Αμερικανοί κατοχικοί στρατιώτες μεταφέρθηκαν τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης στην αφγανική μεθόριο, μαζί με 650 Αφγανούς στρατιώτες, με στόχο μία ευρεία επιχείρηση «θανάτου».

Οι κατοχικές δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι μπαίνουν σε χωριά που ελέγχουν οι Ταλιμπάν, χωρίς ωστόσο να δίνεται ξεκάθαρος αριθμός θυμάτων που υπάρχουν και στις δύο πλευρές, ενώ είναι επίσης βέβαιο ότι οι άμαχοι έχουν για άλλη μια φορά δεχθεί ισχυρό πλήγμα. Όπως υποστηρίζει το Πεντάγωνο, «κύριος στόχος της εισβολής στην Χελμάντ δεν είναι η καταδίωξη των Ταλιμπάν, αλλά η εγκατάσταση μόνιμης παρουσίας του ΝΑΤΟ στην επαρχία, ώστε να προστατευθούν οι ντόπιοι και να καταστεί δυνατή η συμμετοχή τους στις Προεδρικές εκλογές της 20ής Αυγούστου.»!

2003 μ.Χ., Εισβολή στο Ιράκ. Στις 20 του Μάρτη του 2003 μ.Χ., το Ιράκ δέχτηκε την επίθεση των στρατιωτικών δυνάμεων των Αμερικανοβρετανών ιμπεριαλιστών. Παρά την συντριπτική στρατιωτική υπεροχή των εισβολέων, ο Ιρακινός λαός αντιστάθηκε, ανεξάρτητα από την γνώμη που είχε για το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν.

Υπερασπίσθηκε την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του. Από την πρώτη μέρα κατέρριψε τα επιχειρήματα των ιμπεριαλιστών ότι θα υποδεχόταν τους εισβολείς με ροδοπέταλα ως ελευθερωτές. Από το 2003 μ.Χ. μέχρι και σήμερα βρίσκεται υπό Νατοϊκή στρατιωτική κατοχή, που συνεχίζεται με ημερομηνία λήξης αορίστου χρόνου.

Ο πόλεμος ήταν προαποφασισμένος, με στόχο το ξαναμοίρασμα των αγορών της Μέσης Ανατολής, με αφετηρία το έδαφος του Ιράκ, ώστε να εδραιωθεί και να διευρυνθεί η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ, να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο των ενεργειακών πηγών της Αραβικής Χερσονήσου, όπου βρίσκονται τα μεγαλύτερα βεβαιωμένα αποθέματα πετρελαίου παγκόσμια.

Ο πόλεμος είχε άμεση σχέση και με την συνεχιζόμενη ύφεση της αμερικανικής οικονομίας. Με την ανάγκη να διοχετευτούν συσσωρευμένα κεφάλαια στην ανοικοδόμηση του Ιράκ, αφού προηγουμένως υποστεί μαζική καταστροφή. Η στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την ανάκαμψή της.

Ισχυρότατοι όμιλοι της χρηματιστικής ολιγαρχίας στις ΗΠΑ καλούσαν σ' έναν νέο «σύντομο πόλεμο» κατά του Ιράκ, ως απαραίτητου στοιχείου της οικονομικής ανάκαμψης, άποψη που στήριξε και προώθησε ο Πρόεδρος της FED (Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ) καθώς και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η κίνηση της πολεμικής μηχανής του θανάτου μεταφράζεται επίσης σε τεράστια κέρδη και νέα επικερδή συμβόλαια (https://www.edon.org.cy/index.php/dik-antilipsi/imperialismos/889-70-xronia-nato).

 

Τζένκινς Χαν και Μέγας Αλέξανδρος.

Σε αυτή την σειρά εξετάζουμε ιστορικά πρόσωπα από το παρελθόν της Κίνας που έχουν ενδιαφέροντες δυτικούς παραλληλισμούς. Μέσα στον πανίσχυρο χείμαρρο της ιστορίας, ελάχιστοι ήρωες στην Ανατολή και την Δύση έχουν ξεχωρίσει όπως ο Τζένκινς Χαν και ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο Αλέξανδρος (356 π.Χ.–323 π.Χ.) και ο πρώτος Μεγάλος Χαν (1.162 μ.Χ.-1.227 μ.Χ.) είχαν και οι δύο μια ιδέα για την κατάκτηση του κόσμου. Και ήταν και οι δύο εξαιρετικά καλοί σε αυτό.

Αλλά εκτός από την επιτυχία τους στο πεδίο της μάχης και στην οικοδόμηση αυτοκρατοριών, μοιράζονταν επίσης αξίες και φιλοδοξίες, μια σύνδεση με τους αντίστοιχους θεούς τους και ένα ενδιαφέρον για νέα γνώση και πολιτιστική διάδοση. Ξεκινώντας με την πρώτη του νίκη σε ηλικία 18 ετών, ο Αλέξανδρος δεν έχασε ποτέ μάχη.

Μέσα από τις κατακτήσεις του, η Αυτοκρατορία του έγινε η μεγαλύτερη που είχε γνωρίσει ο κόσμος — εκτείνοντας πάνω από δύο εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια από την Αδριατική έως την Βορειοδυτική Ινδία. Στόχος του, ωστόσο, ήταν να φτάσει στα «άκρα του κόσμου και στην Μεγάλη Εξωτερική Θάλασσα».

Ο Αλέξανδρος ήταν ένας τολμηρός και χαρισματικός ηγέτης που πολέμησε ανάμεσα στους άνδρες του, οδηγώντας τους προσωπικά σε αποφασιστικές μάχες. Έλαβε ως πρότυπό του τον μυθικό Αχιλλέα (τον οποίο θεωρούσε πρόγονο του, όπως και τον Ηρακλή, δηλαδή υποστήριζε κατά κάποιον τρόπο ότι ήταν ο Αχιλλέας και ο Ηρακλής σε ένα άτομο), τον μεγαλύτερο Έλληνα πολεμιστή όλων των εποχών. Και θεωρούσε πατέρα του τον Δία, τον βασιλιά των Ολύμπιων θεών.

Κατά την διάρκεια των 13 ετών της Βασιλείας του, ο Αλέξανδρος απέκτησε μια σειρά αξιοζήλευτων τίτλων, όπως Βασιλιάς της Μακεδονίας, Ηγεμόνας της Ελληνικής Συμμαχίας, Φαραώ της Αιγύπτου, Σάχης της Περσίας και Άρχοντας της Ασίας.

Ο Αλέξανδρος περιφρόνησε τον ηδονισμό και επιδίωξε την τιμή και την αυτοσυγκράτηση. Δεν επιδόθηκε στο φαγητό (μόνο το κρασί) και ήταν γενναιόδωρος ανταμείβοντας τους άνδρες του για τα επιτεύγματά τους.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο πρώτος δάσκαλος του Αλέξανδρου ήταν ο Αριστοτέλης. Ο Αριστοτέλης εμφύσησε μια φιλοσοφική αντίληψη στον νεαρό πρίγκιπα, διδάσκοντάς του ρητορική, γεωμετρία και αστρονομία. Μύησε επίσης τον Αλέξανδρο στην ομηρική ποίηση και ιατρική, τα οποία έγιναν ενδιαφέροντα δια βίου.

Ενθουσιώδης μαθητής και άπληστος αναγνώστης, ο Αλέξανδρος είχε μια ομάδα βοτανολόγων και ζωολόγων που συλλέγουν δείγματα άγριας ζωής όπου κι αν πήγαιναν και πάντα κουβαλούσε ένα σχολιασμένο αντίγραφο της Ιλιάδας στις εκστρατείες του. Πράγματι, μια από τις μεγαλύτερες κληρονομιές του είναι η διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού σε όλο τον αρχαίο κόσμο.

Όσο για τον Τζένκινς Χαν, μοιάζει με μετενσάρκωση του Αλέξανδρου. Ο Τζένκινς Χαν ήταν ο ιδρυτής της Μογγολικής αυτοκρατορίας—εξ ου και το επιβλητικό άγαλμά του 131 ποδιών έφιππου που βλέπει πάνω από το σύγχρονο Ουλάν Μπατόρ. Ήταν επίσης ένας χαρισματικός ηγέτης με μεγάλη ανδρεία στο πεδίο της μάχης. Ως νέος, προδόθηκε από έναν ορκισμένο αδελφό. αλλά μετά από αυτή την ήττα δεν έχασε ποτέ μάχη.

Με έναν στρατό από ελίτ έφιππους τοξότες, ο Τζένκινς Χαν ένωσε τις αντιμαχόμενες νομαδικές φυλές γύρω του και στην συνέχεια κατέκτησε μεγάλο μέρος της Κίνας και της Κεντρικής Ασίας για να σχηματίσει την μεγαλύτερη Αυτοκρατορία στην ιστορία. Η πρόοδός του στην Κινεζική επικράτεια άνοιξε το δρόμο στον εγγονό του Κουμπλάι Χαν να ιδρύσει την Δυναστεία Γιουάν το 1.279 μ.Χ.

Ο θρύλος λέει ότι ο Τζένκινς Χαν γεννήθηκε κρατώντας έναν θρόμβο αίματος στη γροθιά του. Όταν έγινε ηγεμόνας, ή Χαν, ένας αρχηγός σαμάνος τον ανακήρυξε εκπρόσωπο του υπέρτατου θεού των Μογγόλων. Και ο Τζένκινς είδε ως το πεπρωμένο του να κατακτήσει τον κόσμο για αυτόν τον θεό.

«Είμαι η τιμωρία του Θεού. Αν δεν είχατε διαπράξει μεγάλες αμαρτίες, ο Θεός δεν θα έστελνε τιμωρία σαν εμένα πάνω σας», αναφέρεται να λέει. Ωστόσο, ο Τζένκινς έδινε συνήθως στις πόλεις την ευκαιρία να υποταχθούν ειρηνικά, αντί να αντιμετωπίσουν τον πλήρη αφανισμό.

Ο Τζένκινς Χαν ήταν μια στρατιωτική ιδιοφυΐα και ήταν οξυδερκής ηγέτης και σε αστικές υποθέσεις. Εκτός από τον διορισμό ορισμένων Μογγόλων αξιωματούχων ως επόπτες, ο Χαν επέτρεψε στους κατακτημένους πολίτες να συνεχίσουν τηN ζωή τους όπως πριν. Καθιέρωσε και προώθησε διεθνείς ταχυδρομικές και εμπορικές διαδρομές.

Διέταξε τηN δημιουργία ενός συστήματος γραφής για τους ανθρώπους του. Και δεν έπαψε ποτέ να μαθαίνει από τους λαούς στους οποίους ήρθε. Διάλεγε τους ειδικούς - κορυφαίους λόγιους, στρατηγούς, τεχνίτες- από τους κατακτημένους λαούς και πάντα έφερνε μεταφραστές στις εκστρατείες του για αυτόν τον σκοπό.

Θεωρούσε τον υπερβολικό πλούτο αδύναμο και μοιράστηκε τα λάφυρα του πολέμου με τους άνδρες του. Απαγόρευσε την απαγωγή ή την πώληση γυναικών. Και για τον Δέκατο Τρίτο Αιώνα, ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του στις πολιτικές του για θρησκευτική ανοχή. Ως εκ τούτου, βοήθησε πολλούς πολιτισμούς να εξαπλωθούν σε όλη την Ευρασία.

* * *

Ο Αλέξανδρος και ο Τζένγκις δεν ήταν οι μόνοι δύο ηγέτες που ήταν ίδιοι, αλλά από την σύνδεσή τους με μυθολογικούς θεούς μέχρι τηn δίψα τους για γνώση και τον κανόνα που έπαιζαν στην διάδοση του πολιτισμού - μοιράζονταν πολλές απίστευτες ομοιότητες. Στο τέλος, ο Έλληνας Φαραώ και ο Μογγολικός ομόλογός του δεν ανταποκρίθηκαν στις φιλοδοξίες τους να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά σίγουρα κατάφεραν να το επηρεάσουν (https://www.shenyunperformingarts.org/blog/view/article/e/ZIOBfrTqWtY/genghis-khan-and-alexander-the-great.html).

 

Διάσημα παράλληλα σχήματα Kangxi και Louis XIV.

Σε αυτή τη σειρά εξετάζουμε ιστορικά πρόσωπα από το παρελθόν της Κίνας που έχουν ενδιαφέροντες δυτικούς παραλληλισμούς. Ξεκινάμε αυτή την σύντομη σειρά με τον αυτοκράτορα Kangxi και τον βασιλιά Λουδοβίκο XIV, που κυβερνούσαν ταυτόχρονα Ανατολή και Δύση.

Ένας από τους πιο επιφανείς αυτοκράτορες της Κίνας, ο Αυτοκράτορας Kangxi (.1654 μ.Χ.-1.722 μ.Χ.) της δυναστείας Qing , παίρνει την τούρτα για τον μακροβιότερο αυτοκράτορα στην κινεζική ιστορία - βασιλεύοντας για 61 χρόνια. Ο Γάλλος ομόλογος του, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ' (1.638 μ.Χ.-1.715 μ.Χ.) βασίλεψε για 72 χρόνια - ο μακροβιότερος βασιλιάς μονάρχης στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Και οι δύο ξεκίνησαν την κυριαρχία τους ως παιδιά. Ο Λουδοβίκος ΙΔ' ανέβηκε στο θρόνο στα 4 και ο Κανγκσί στα 7. Αργότερα στη ζωή θα έπαιρναν ο καθένας το τιμόνι των μεγαλύτερων δυνάμεων του κόσμου.

Ο δέκατος έβδομος αιώνας είδε μεγάλη δέσμευση μεταξύ Κίνας και Γαλλίας. Ο Λουδοβίκος XIV ανέπτυξε έντονο ενδιαφέρον για την κινεζική κουλτούρα, ιδιαίτερα την εξαιρετική κινεζική κεραμική. Ο Kangxi, ένας ενθουσιώδης μαθητής, ήταν πρόθυμος να μελετήσει την δυτική ιατρική, την αστρονομία και πολλά άλλα θέματα και λάτρευε το γαλλικό γυαλί. Σήμερα, αν επισκεφτείτε το Παλάτι των Βερσαλλιών, θα βρείτε τη συλλογή του Λουδοβίκου XIV από κινέζικα μετάξια, λάκες και βάζα που του δώρισε ο Kangxi.

Ταυτόχρονα, περίπου 50 Γάλλοι Ιησουίτες στάλθηκαν στην Κίνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κανγκσί, και παρατήρησαν εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ του Κανγκσί και του Λουδοβίκου XIV. Εδώ αρχίζουμε να βλέπουμε το ρητό ότι ο Αυτοκράτορας Kangxi και ο βασιλιάς Louis προστατεύονταν από τον ίδιο άγγελο.

Και οι δύο μονάρχες ήταν πολύγλωσσοι. Ο Louis μιλούσε γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και λατινικά. Ο Kangxi μιλούσε Manchu, Mandarin και Μογγολικά. Και οι δύο ηγήθηκαν πολλών επιτυχημένων στρατιωτικών εκστρατειών, και οι δύο είχαν αγάπη για την μάθηση και προώθησαν τις τέχνες και τις επιστήμες.

Παρά τις πολυάριθμες ομοιότητες, πρέπει να σημειώσουμε ότι ενώ ο ταπεινός Kangxi έκανε μια πολύ μέτρια ζωή, τρώγοντας υγιεινά αλλά όχι υπερβολικά, αντλώντας ικανοποίηση από μερικούς ξηρούς καρπούς ως σνακ αργά την νύχτα, ο Louis ήταν λάτρης των πολυτελών συμποσίων και της επίδειξης της κάλτσας του. - ντυμένα πόδια σε τακούνια. Και ενώ ο βασιλιάς Λουδοβίκος XIV είχε 17 παιδιά, ο Kangxi τον ξεπέρασε με 56 (https://www.shenyunperformingarts.org/blog/view/article/e/SEpqIBQER80/emperor-kangxi-and-king-louis-xiv.html)!

 

Λάο-Τσε και Σωκράτης.

Σε αυτή την σειρά εξετάζουμε ιστορικά πρόσωπα από το παρελθόν της Κίνας που έχουν ενδιαφέροντες δυτικούς παραλληλισμούς. Φανταστείτε πόσο καλά θα τα πήγαιναν καλά ο Σωκράτης και ο Λάοζι (συχνά γραμμένος Λάο-Τσε) αν είχαν συναντηθεί; Πέρα από τα γλωσσικά εμπόδια, για τι θα μπορούσαν να μιλήσουν;

Τώρα, αυτοί οι δύο πολύ εκτιμημένοι σοφοί ήταν άνθρωποι με μεγάλη σοφία, έτσι τα λόγια τους έφεραν στρώματα νοήματος. Αλλά στο πνεύμα της καλής διασκέδασης, δανειστήκαμε μερικά από τα γνωστά αποφθέγματά τους για να στήσουμε μια φανταστική συζήτηση σε μια αρχαία σινο-γκρεκό υπαίθρια αγορά.

Ο καθένας εκφράζει τις σκέψεις του καθώς παρατηρεί τη φασαρία του θνητού κόσμου. Σημειώστε πόσο ίδιες φαίνονται οι απόψεις τους σε ορισμένα θέματα. Φυσικά, όταν ο Laozi και ο Socrates μίλησαν πριν από περίπου 2.500 χρόνια, οι περιστάσεις και το κοινό τους δεν ήταν το ίδιο. Έχοντας λοιπόν αυτό κατά νου… απολαύστε!

* * *

Βλέποντας τους ανθρώπους να κάνουν το δρόμο τους από μαγαζί σε μαγαζί κουβαλώντας τις αγορές τους, ο Σωκράτης σημειώνει: «Είναι πλούσιος αυτός που ικανοποιείται με τα λιγότερα. Γιατί η ικανοποίηση είναι ο πλούτος της φύσης». Χαϊδεύοντας την μακριά λευκή του γενειάδα και γνέφοντας καταφατικά, ο Λάοζι απαντά: «Αυτός που είναι ικανοποιημένος είναι πλούσιος».

Εν μέσω της ρακέτας των πωλητών που φωνάζουν για να διαφημίσουν τα προϊόντα τους, ο Σωκράτης λέει χαμογελώντας: «Η σιωπή είναι μια βαθιά μελωδία για εκείνους που μπορούν να την ακούσουν πάνω από κάθε θόρυβο».

«Όταν υπάρχει σιωπή, βρίσκει κανείς την άγκυρα του σύμπαντος μέσα του», συμφωνεί ο Laozi. «Γνώρισε τον εαυτό σου», προσθέτει ο Σωκράτης. «Το να γνωρίζεις τους άλλους σημαίνει να είσαι έξυπνος», λέει ο Laozi. «Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου σημαίνει να είσαι διαφωτισμένος».

Ένας ευγενής που περνάει κρυφακούει τη συνομιλία τους και συνειδητοποιεί ότι οι δύο είναι σοφοί. Παρά τον πλούτο του, ο ευγενής κατακλύζεται συχνά από θλίψη. Προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του ευτυχισμένο αγοράζοντας πράγματα. Ωστόσο, η ευτυχία που αποκτάται είναι εφήμερη. Πλησιάζει το ζευγάρι και ζητά το μυστικό για την αληθινή ευτυχία. Αναστενάζοντας, ο Λάοζι του λέει: «Αν η ευτυχία σου εξαρτάται από τα χρήματα, δεν θα είσαι ποτέ ευχαριστημένος με τον εαυτό σου».

Ο Σωκράτης παρηγορεί τον ευγενή και εξηγεί: «Το μυστικό της ευτυχίας, βλέπετε, δεν βρίσκεται στο να αναζητάς περισσότερα, αλλά στην ανάπτυξη της ικανότητας να απολαμβάνεις λιγότερο». Ο άντρας μένει έκπληκτος από την απλή αποκάλυψη και η οπτική του για την ζωή έχει αλλάξει εντελώς. Ευχαριστεί και τους δύο και συνεχίζει τον δρόμο του, βαθιά στο μυαλό…

* * *

Ο Λαόζι και ο Σωκράτης, που συχνά θεωρούνται οι πατέρες της ανατολικής και δυτικής φιλοσοφίας αντίστοιχα, μίλησαν για αλήθειες που είναι καθολικές. Και οι ομοιότητες μεταξύ των διδασκαλιών τους είναι συναρπαστικές και αξίζει να τις αναλογιστούμε. Έδειχναν μάλιστα να συμφωνούν στο ότι δεν γνωρίζουν:

Laozi: «Το να συνειδητοποιείς ότι δεν καταλαβαίνεις είναι αρετή. Το να μην συνειδητοποιείς ότι δεν καταλαβαίνεις είναι ελάττωμα». Σωκράτης: «Η μόνη αληθινή σοφία είναι να ξέρεις ότι δεν ξέρεις τίποτα».

Όσο ταπεινοί κι αν ήταν, υπάρχουν τόσα πολλά που μπορούμε να μάθουμε από αυτούς. Αυτοί οι σοφοί της αρχαιότητας εστίασαν την προσοχή τους προς τα μέσα. Καλλιέργησαν την καρδιά τους και απέκτησαν αυτοκυριαρχία ξεπερνώντας τους φόβους και τις επιθυμίες.

Όπως εξήγησαν: Laozi: «Εκδηλώστε απλότητα, αγκαλιάστε την απλότητα, μειώστε τον εγωισμό, έχετε λίγες επιθυμίες». Σωκράτης: «Όσο λιγότερες επιθυμίες μας τόσο περισσότερο μοιάζουμε με τους Θεούς».

Ίσως την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε σύγκρουση με κάποιον, προσπαθήστε να στρέψετε την προσοχή σας από το εξωτερικό στο εσωτερικό. Αντί να τους βρίσκεις λάθη , προσπάθησε να βρεις λάθος στον εαυτό σου . Τολμήστε να το κάνετε; Εάν το κάνετε, μπορεί να έχετε μόλις κάνει το πρώτο σας βήμα για να γίνετε σοφός!

* * *

Με τη δυναστεία των Zhou σε παρακμή, κάποια στιγμή γύρω στον τέταρτο αιώνα π.Χ., ο Laozi αποφάσισε να αναχωρήσει και πήγε στην Δύση, για να μην τον δει ποτέ ξανά. Αλλά πριν το κάνει, έγραψε 5.000 λέξεις σοφίας, το Τάο Τε Τσινγκ, και το άφησε στους μελλοντικούς μαθητές του να μελετήσουν και να το εφαρμόσουν.

Την ίδια περίπου εποχή, το 399 π.Χ., ο Σωκράτης καταδικάστηκε για ασέβεια κατά του αθηναϊκού πάνθεου και για «διέφθειρα της νεολαίας». Αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει πίνοντας ένα μπολ με δηλητήριο.

Ο Σωκράτης στάθηκε στις αλήθειες που δίδαξε κατά την διάρκεια της ζωής του, αφήνοντας ένα τελευταίο μάθημα στους μαθητές του. «Δεν μπορώ να διδάξω τίποτα σε κανέναν. Μπορώ μόνο να τους κάνω να σκεφτούν», είπε ο Σωκράτης. «Αυτός που ξέρει δεν μιλάει. Αυτός που μιλάει δεν ξέρει», είπε ο Λάοζι (https://www.shenyunperformingarts.org/blog/view/article/e/hZVFe9Kf4Jk/laozi-lao-tzu-tao-te-ching-and-socrates.html).

 

Mulan και Joan of Arc.

Δύο γυναίκες πολεμίστριες του παρελθόντος που έρχονται εύκολα στο μυαλό είναι η Mulan της Κίνας και η Joan of Arc από την Γαλλία. Και οι δύο γυναίκες διακρίνονται όχι μόνο για την γενναιότητά τους στη μάχη, αλλά και για την προσήλωση στις αξίες και τα πιστεύω τους. Παρά τις προφανείς ομοιότητές τους, ωστόσο, τα δύο ήταν επίσης εντυπωσιακά διαφορετικά.

Ας ξεκινήσουμε με την Μουλάν. Σήμερα, τα κινούμενα σχέδια και οι ταινίες έχουν κάνει την Mulan ένα γνωστό όνομα στην Δύση. Αλλά στην Ανατολή, οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν την ιστορία της για σχεδόν δύο χιλιετίες.

Αν και η ακριβής ημερομηνία γέννησής της είναι άγνωστη, η γενέτειρά της είναι αντικείμενο συζήτησης και διάφορες προσαρμογές της ιστορίας της έχουν προκύψει σε όλη την διάρκεια των δυναστείων, η Mulan προφανώς υπήρχε. Αναγνωρίζεται συνήθως ως Hua Mulan. Το επώνυμο Hua σημαίνει «λουλούδι» και συνδυάζεται καλλιτεχνικά με το μικρό της όνομα, που σημαίνει «μανόλια».

Η ιστορία της, που αποτυπώθηκε στη Μπαλάντα της Μουλάν που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Βόρειων Γουέι μεταξύ του τέταρτου και του έκτου αιώνα, λέει την πιο δημοφιλή εκδοχή.

Με την Κίνα σε πόλεμο ενάντια στο μογγολικό κράτος του Ρουράν, κάθε οικογένεια έλαβε ειδοποίηση στρατολόγησης. Αλλά ο ηλικιωμένος πατέρας της Mulan δεν ήταν σε κατάσταση μάχης. Ο μονάκριβος γιος του, ο αδερφός της Μουλάν, ήταν απλώς ένα παιδί. Από μια αίσθηση υιικής ευσέβειας, η Μουλάν έκοψε τα μαλλιά της, φορούσε την πανοπλία του μπαμπά και ξεκίνησε στην θέση του.

Στο πεδίο της μάχης, η Mulan ήταν οξυδερκής, γενναία και επιτυχημένη. Όλο αυτό το διάστημα κατάφερε να κρατήσει το φύλο της μυστικό από τους συμπολεμιστές της. Δώδεκα χρόνια αργότερα, οι στρατιώτες επέστρεψαν θριαμβευτές.

Ο Αυτοκράτορας εντυπωσιάστηκε πολύ όταν έμαθε για την ανδρεία της Μουλάν στο πεδίο της μάχης και ήθελε «αυτός» (αυτήν) να υπηρετήσει ως αξιωματούχος στην Αυτοκρατορική αυλή. Η Μουλάν αρνήθηκε ευγενικά, ζητώντας μόνο ένα γρήγορο άλογο για να της πάρει σπίτι για να μπορέσει να φροντίσει τους ηλικιωμένους γονείς της.

Εν τω μεταξύ, με διαφορά ωκεανών και αιώνες αργότερα, η Ιωάννα της Αρκ πήρε την θέση της στο πεδίο της μάχης, οδηγώντας τους στρατιώτες στην νίκη στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου.

Όπως η Mulan, η Joan of Arc (1.412 μ.Χ.-1.431 μ.Χ.) καταγόταν από μια συνηθισμένη οικογένεια. Οι γονείς της καλλιεργούσαν σε ένα μικρό χωριό στην Βορειοανατολική Γαλλία. Η μητέρα της μεγάλωσε την Τζόαν ως πιστή Καθολική. Ως παιδί, η Τζόαν ήταν ευγενική από την φύση της και συχνά νήστευε, προσευχόταν και έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσει τους μειονεκτούντες.

Όταν ήταν δεκατριών ετών, η Τζόαν είπε ότι άκουγε αγγέλους, ακόμα και τον Θεό, να της μιλούν. Μέσα από αυτές τις αποκαλύψεις, έμαθε ότι ήταν αποστολή της να βοηθήσει την Γαλλία να κερδίσει τον πόλεμο κατά της Αγγλίας, να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη και να βοηθήσει τον Γάλλο πρίγκιπα να γίνει βασιλιάς.

Αρχικά, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πίστευαν το κορίτσι της φάρμας. Αλλά μέσω της ακλόνητης πίστης, έσπασε όλα τα εμπόδια, είχε ακροατήριο με τον διάδοχο και τον έπεισε να της παραχωρήσει στρατιωτική εξουσία. Στις επόμενες μάχες, οδήγησε τους Γάλλους στρατιώτες σε πολλές νίκες και ανέβασε πολύ το ηθικό των στρατευμάτων. Για πολλούς δεν ήταν μόνο στρατιωτικός, αλλά και πνευματικός.

Στο τέλος, η Joan συνελήφθη ενώ προσπαθούσε να ανακουφίσει μια πολιορκημένη πόλη. Μετά από μήνες ανάκρισης, καταδικάστηκε σε θάνατο ως αιρετική και κάηκε στην πυρά. Μετά από 20 χρόνια, ωστόσο, το όνομα της Τζόαν αποκαταστάθηκε και τέσσερις αιώνες αργότερα ο Ναπολέων την έκανε εθνικό σύμβολο. Τελικά, αγιοποιήθηκε ως αγία.

Η Mulan και η Joan of Arc επιστρατεύτηκαν για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Η Μουλάν καθοδηγούνταν από το υιικό καθήκον - ένα κεντρικό δόγμα στην παραδοσιακή κινεζική κοινωνία. Αν και το να υποδύεται έναν στρατιώτη τιμωρούνταν με θάνατο, πήρε το ρίσκο για να σώσει τον πατέρα της. Και ενώ έπρεπε να είναι προσεκτική για να κρύψει το μυστικό της, εξακολουθούσε να υπερασπίζεται την χώρα της.

Όσο για την Τζόαν, την οδηγούσε η πνευματική αφοσίωση. Παρά τις αμφιβολίες όλων, παρέμεινε σταθερή στην πίστη της στον Θεό και αφοσιωμένη στην αποστολή που της είχαν εμπιστευτεί. Επέμεινε, ακόμη και μετά την σύλληψή της και την κακομεταχείριση, και μέχρι τις τελευταίες της στιγμές πριν την τυλίξουν οι φλόγες.

Αν και οι λόγοι της Joan και της Mulan για να πάρουν το σπαθί ήταν διαφορετικοί, η αύρα που εξέπεμπαν αποφασιστικότητας, θάρρους και ανιδιοτέλειας είναι εντυπωσιακά παρόμοια. Και κάθε πολεμιστής άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία, αν και μόνο ένας έπρεπε να είναι ο κύριος χαρακτήρας στην σκηνή του Σεν Γιουν (https://www.shenyunperformingarts.org/blog/view/article/e/yYrlmk7Jz9I/.html).

 

Ji Gong και Joseph of Cupertino.

Η Κίνα είχε το μερίδιό της από φαινομενικά τρελούς μοναχούς και Ταοϊστές. Ο Τζι Γκονγκ είναι ίσως ο πιο διάσημος. Στην Δύση, ο πιο αξιοσημείωτος μοναχός για τις ιδιαιτερότητές του είναι ο Ιωσήφ από το Κουπερτίνο. Και τα δύο έχουν πολλά κοινά.

Τόσο ο Crazy Ji, ένας βουδιστής μοναχός που έζησε στην δυναστεία των νότιων Song (960 μ.Χ.-1.279 μ.Χ.), όσο και ο Joseph, ένας Ιταλός μοναχός που έζησε το 1.600 μ.Χ., λέγεται ότι είχαν υπερδυνάμεις. Και οι δύο είχαν εκκεντρικές προσωπικότητες. Και οι δύο κακοποιήθηκαν και απορρίφθηκαν πριν γίνουν τελικά σεβαστοί.

Ιωσήφ του Κουπερτίνο. Γνωστός ως «Ο ιπτάμενος μοναχός», ο Τζόζεφ ήταν τόσο ευσεβής που δεν μπορούσε να σταματήσει να αιωρείται κατά την διάρκεια της Λειτουργίας. Αλλά τότε, αντί να είναι σημάδι θεϊκής σύνδεσης, η αιώρηση συχνά πίστευαν ότι σχετιζόταν με τη μαγεία. Εξοστρακίστηκε και καταγγέλθηκε από την Καθολική Ιερά Εξέταση.

Η ιστορία της ζωής του αποτυπώνεται όμορφα στην ταινία του 1.962 μ.Χ The Reluctant Saint . Μεγαλώνοντας, ο Τζόζεφ δεν ήταν το πιο κουλ παιδί στο μπλοκ. Ήταν δύστροπος και αργόμαθα, είχε κακή μνήμη και σύντομο θυμό και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα σωστά.

 Η μητέρα του προσπάθησε να τον μαθητεύσει, αλλά εκείνος άφησε τα πιάτα ως πλυντήριο πιάτων και απέτυχε ως τσαγκάρης. Όταν τελικά βρήκε ένα μέρος που θα τον δεχόταν, ήταν ένα μοναστήρι των Φραγκισκανών.

Ωστόσο, πριν μπορέσει να ξεκινήσει την εκπαίδευσή του για την ιεροσύνη, ο Τζόζεφ έπρεπε να αρχίσει να κάνει το έργο του υπηρέτη. Με τον καιρό, άρχισε να αλλάζει προς το καλύτερο. Έγινε ευγενικός, ταπεινός και ευγενικός.

Έγινε ακόμη πιο προσεκτικός και επιτυχημένος στην ολοκλήρωση των καθηκόντων του. Πάνω απ' όλα ήταν εξαιρετικά αφοσιωμένος στην πίστη του. Σύντομα ο Τζόζεφ άρχισε να επιδεικνύει θαύματα. Σε ένα γνωστό περιστατικό, συγκινήθηκε τόσο πολύ από τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ενώ ήταν γονατισμένος άρχισε να αιωρείται.

Συνολικά, έχουν καταγραφεί περισσότερες από 70 περιπτώσεις αιώρησης του Τζόζεφ. Καθώς διαδόθηκε η είδηση ​​για αυτόν τον απίστευτο μοναχό, οι άνθρωποι ήρθαν σε αυτόν για να ζητήσουν συμβουλές και να ομολογήσουν τα λάθη τους. Και με τη σειρά του, ο Τζόζεφ μπόρεσε να βοηθήσει πολλούς ανθρώπους στη διάρκεια της ζωής του.

Τζι Γκονγκ. Ίσως έχετε μάθει για τον Ji Gong από τους χορούς Shen Yun όπως ο Ji Gong Abducts the Bride ή ο Crazy Ji Saves the Day . Μπορεί να τον θυμάστε ως έναν ιδιόρρυθμο χαρακτήρα με κουρελιασμένα ρούχα, κουρελιασμένα παπούτσια και σπασμένη βεντάλια.

Στην αυστηρή βουδιστική τάξη της Κίνας του 12^ου Αιώνα, ο Τζι Γκονγκ ήταν αντικομφορμιστής. Με το να τρώει κρέας και να πίνει κρασί -και τα δύο ταμπού- τον έδιωξαν από τον ναό Lingyin και έγινε ένας πλανόδιος μοναχός που βασιζόταν στην επαιτεία για φαγητό. Αλλά ο Τζι Γκονγκ είχε έντονο αίσθημα δικαιοσύνης και, όπως ο Τζόζεφ, του άρεσε να βοηθάει τους άλλους και ήταν βαθιά αφοσιωμένος, έστω και με ασυνήθιστο τρόπο.

Η ιστορία του Ji Gong αποτυπώνεται επίσης όμορφα (άλλη μια παράλληλη!) στην Κινεζική τηλεοπτική μίνι σειρά του 1.985 μ.Χ. με το ίδιο όνομα (αν και πραγματικά είναι τα πρώτα έξι επεισόδια που αξίζει να παρακολουθήσετε και τελειώνει μετά από αυτό).

Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι για τον Τζι Γκονγκ που ανταμείβει τους καλούς και τιμωρεί το κακό, θεραπεύει τους άρρωστους και βοηθάει τους φτωχούς. Μεταξύ των πολλών θαυμάτων που του αποδίδονται, λέγεται ότι μπορούσε να παγώσει τους κακούς (όπως στο «μην κινείσαι», όχι όπως στο παγωτό) στα βήματά τους απλώς δείχνοντάς τους το δάχτυλό του και στην συνέχεια να τους απελευθερώσει κατά βούληση.

Σε μια δημοφιλή ιστορία, ο Ji Gong βοηθούσε στην κατασκευή ενός ναού στην πόλη Hangzhou. Όταν τους τελείωσε η ξυλεία, άρχισε να τηλεμεταφέρει κορμούς από ένα δάσος στην επαρχία Σιτσουάν, περίπου 900 μίλια μακριά. Τα τεράστια κούτσουρα μόλις άρχισαν να βγαίνουν από ένα πηγάδι ένα προς ένα, σαν κάποια μαγική πύλη ξυλείας.

Όλοι οι άλλοι μοναχοί στοίβαξαν γρήγορα τα κούτσουρα, ενώ ένας άλλος μοναχός ήταν υπεύθυνος για την καταμέτρησή τους. Όταν είχαν ό,τι χρειάζονταν, εκείνος ο μοναχός φώναξε: «Φτάνει!» Αλλά ο Τζι Γκονγκ είχε ήδη καλέσει ένα άλλο κούτσουρο. Ακούγοντας τον καλόγερο, σταμάτησε αμέσως το κούτσουρο, που έμεινε μισοβυθισμένο στο πηγάδι.

Σήμερα, υπάρχει ένα περίπτερο χτισμένο πάνω από αυτό το πηγάδι, το οποίο ονομάστηκε «Θεία Πηγάδι Τηλεμεταφοράς». Για περισσότερα σχετικά με τον Τζι Γκονγκ, το πώς απήγαγε μια νύφη για να σώσει ένα χωριό και τον ογκόλιθο που πετάει, δείτε αυτό το άρθρο .

***

Παρά το γεγονός ότι οι δύο ηπείροι χωρίζουν, αυτοί οι δύο μοναχοί φαίνεται να έχουν κοπεί από το ίδιο ιμάτιο. Στην εποχή τους, γελοιοποιούνταν καθώς και αναγνωρίζονταν για την συμπόνια τους, ανάλογα με την οπτική γωνία. Με τον καιρό, ο Ιωσήφ ανακηρύχθηκε Άγιος (1.767 μ.Χ.) ως Άγιος και ο Τζι Γκονγκ έγινε σεβαστός ως θεότητα (https://www.shenyunperformingarts.org/blog/view/article/e/PMPME8WsEIE/crazy-monk-ji-gong-and-saint-joseph-of-cupertino.html).

 

Ban Zhao και Anne Komnene.

Οι Ban Zhao και Anne Komnene μπορεί να μην είναι γνωστά ονόματα. Αλλά αυτές οι δύο γυναίκες, που έζησαν πάνω από χίλια χρόνια και τέσσερις χιλιάδες μίλια μακριά, έχουν πολλά κοινά. Ας ξεκινήσουμε από την Κίνα. Μπαν Ζάο. Η Ban Zhao (49 μ.Χ.–117 μ.Χ.) θεωρείται η πρώτη γνωστή γυναίκα ιστορικός της Κίνας.

Γεννήθηκε σε μια αριστοκρατική οικογένεια λογίων τρίτης γενιάς στην αυλή της δυναστείας Χαν. Η Ban Zhao ήταν πολύ καλά μορφωμένη και αφιέρωσε τη ζωή της στον ακαδημαϊκό χώρο. Συγγραφέας και ποιήτρια, έγινε βιβλιοθηκάριος στην βασιλική βιβλιοθήκη, δασκάλα για τους μελετητές της αυλής και τελικά της ανατέθηκε ως σύμβουλος της αυτοκράτειρας και δασκάλα της αυτοκρατορικής οικογένειας.

Η Ban Zhao είναι γνωστή για τα Μαθήματα για Γυναίκες . Αυτό το ευρέως απομνημονευμένο βιβλίο ήταν μια ηθική πυξίδα για τις γυναίκες, με κανόνες συμπεριφοράς που τις καθοδηγούσαν πώς να εφαρμόζουν τις αρχές του Κομφούκιου στην καθημερινή τους ζωή. Στα τελευταία της χρόνια ολοκλήρωσε το Βιβλίο του Χαν —ένα μνημειώδες έργο που καλύπτει την ιστορία της Δυτικής ή Πρώην Δυναστείας Χαν.

Ο πατέρας της, Ban Biao, είχε κοπιάσει για αυτό το μακρύ έργο μέχρι το θάνατό του. Στη συνέχεια το έργο ανέλαβε ο μεγαλύτερος αδερφός της, Ban Gu. Ωστόσο, αργότερα ενεπλάκη σε έναν αγώνα για την εξουσία και πέθανε στη φυλακή. Στη συνέχεια, ο αυτοκράτορας διόρισε την Ban Zhao να συνεχίσει το έργο της οικογένειάς της.

Για να τελειώσει το βιβλίο του Χαν, ο Μπαν Ζάο χρειάστηκε 19 χρόνια. Το να μην είχε μια διαδικτυακή μηχανή αναζήτησης μπορεί να την επιβράδυνε λίγο, αλλά είχε πρόσβαση σε εκτενή αυτοκρατορικά αρχεία και τουλάχιστον δεν έχασε ποτέ χρόνο μελετώντας τα ιστολόγια τροφίμων.

Το τελικό προϊόν περιελάμβανε χρονικά, βιογραφίες, χρονολογικούς πίνακες και πραγματείες για το δίκαιο, την γεωγραφία, την επιστήμη, τις τελετουργίες και τη λογοτεχνία και ήταν ταξινομημένο σε 120 τόμους.

Ο Μπαν Ζάο θαύμαζε τους όρθιους αυτοκράτορες του παρελθόντος που κυβερνούσαν με αρετή. Αυτό οδήγησε στην δημιουργία του τόμου 20—του περίφημου «Πίνακας αξιοσημείωτων ανθρώπων του παρελθόντος και του παρόντος». Σε αυτό απαριθμούσε περίπου 2.000 ιστορικές προσωπικότητες, παρέχοντας στις μεταγενέστερες γενιές μια εις βάθος αναφορά για μελέτη.

Το Βιβλίο του Χαν είναι μέρος του επίσημου κανόνα των δυναστικών ιστοριών της Κίνας, γνωστού ως Είκοσι Τέσσερα Βιβλία της Ιστορίας . Η μορφή του έγινε το υπόδειγμα για τις μελλοντικές δυναστικές ιστορίες.

Άννα Κομνηνή. Ας προχωρήσουμε γρήγορα μια χιλιετία και ας ταξιδέψουμε στην Κωνσταντινούπολη. Η Άννα Κομνηνή γεννήθηκε το 1083 μ.Χ. επί του πατέρα της, του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αλέξιου Α΄ Κομνηνού.

Η πριγκίπισσα ήταν καλά μορφωμένη στην Ελληνική λογοτεχνία και ιστορία, τη φιλοσοφία, τη θεολογία, τα μαθηματικά και την ιατρική. Στα νιάτα της δίδασκαν ειδικοί και συμμετείχε σε συζητήσεις με τους μεγάλους μελετητές της αυλής. Αργότερα, ο πατέρας της διόρισε προϊσταμένη σε ένα νοσοκομείο δέκα χιλιάδων κλινών, όπου δίδασκε και ιατρική.

Σε αντίθεση με τον Μπαν Ζάο, η Άννα είχε τις δικές της πολιτικές φιλοδοξίες. Ήταν λιγότερο από ευτυχισμένη όταν γεννήθηκε ο μικρότερος αδερφός της και έγινε διάδοχος του θρόνου. Μετά το θάνατο του πατέρα της, η Άννα προσπάθησε να καθαιρέσει τον αδελφό της. Ωστόσο, δεν είχε επιτυχία, καθώς ο σύζυγός της δεν συνεργαζόταν με τα σχέδιά της, καθώς πίστευε ότι ο διάδοχος είχε το δικαίωμα της διαδοχής.

Ο σύζυγος της Άννας Νικηφόρος Βρυεννιάς ο νεότερος ήταν και ο ίδιος λόγιος. Έγραφε μια ιστορία της αυτοκρατορίας όταν πέθανε, αφήνοντας το έργο ανεκπλήρωτο. Στην συνέχεια, η Άννα εγκαταστάθηκε σε ένα μοναστήρι και ανέλαβε να ανανεώσει και να ολοκληρώσει το έργο του συζύγου της.

Στα τελευταία της χρόνια, η Άννα δημοσίευσε αυτήν την πολιτική και στρατιωτική ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μετονομάζοντάς την σε Αλεξιάδα . Δεκαπέντε τόμοι και μήκους σχεδόν 600 σελίδων, το βιβλίο εξακολουθεί να μελετάται σήμερα και περιέχει την μόνη διαθέσιμη αφήγηση βυζαντινών αυτόπτων μαρτύρων της Πρώτης Σταυροφορίας (1096 μ.Χ.–1099 μ.Χ.).

Περιγραφική και συναρπαστική, η Αλεξιάδα θεωρείται ένα εξαιρετικό ιστορικό έργο από τον Μεσαίωνα. Και η Άννα μνημονεύεται ως η πρώτη γυναίκα ιστορικός του δυτικού πολιτισμού - η δυτική αντίστοιχη του Μπαν Ζάο, θα μπορούσε να πει κανείς.

Τόσο η Ban Zhao όσο και η Anna Komnene ήταν γυναίκες με υψηλή μόρφωση και χαρακτήρες με επιρροή στην αυτοκρατορική αυλή που έδωσαν στις μελλοντικές γενιές ανεκτίμητα χρονικά της εποχής τους.

Είχαν κάποιες διαφορές, προσέξτε. Ο Μπαν Ζάο, για παράδειγμα, δεν προσπάθησε ποτέ να καταλάβει τον θρόνο. Η Άννα δεν συνέθεσε ποτέ ποίηση σε στυλ fu . Ωστόσο, οι δύο γυναίκες, που έζησαν πολύ διαφορετικές ζωές ωκεανών χωριστά, άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στην παγκόσμια ιστορία και τα άφησαν με τα δικά τους λόγια (https://www.shenyunperformingarts.org/blog/view/article/e/Qx3LiOd_9D4/famous-female-historians-ban-zhao-anna-komnene-comnena.html).

 

Liu Bowen και Nostradamus.

Αυτό το ζευγάρι των προφητών φαινόταν να προβλέπει τα πάντα εκτός από ένα ιστολόγιο που γράφτηκε γι 'αυτούς. Νοστράδαμος. Ο διάσημος προφήτης Νοστράδαμος (γεννηθείς Michel de Nostradame) ήταν αστρολόγος και γιατρός που έζησε στη Γαλλία κατά τον δέκατο έκτο αιώνα.

Το 1.555 μ.Χ., δημοσίευσε τις Προφητείες , ένα βιβλίο που περιείχε σχεδόν χίλια τετράστιχα προβλέψεων. Γραπτές σε ποιήματα που μοιάζουν με γρίφους, οι προφητείες προβλέπουν μια σειρά γεγονότων μέχρι το έτος 3.797 μ.Χ.

Σύμφωνα με ένα καταγεγραμμένο γεγονός, το 1.556 μ.Χ. ο Νοστράδαμος βρισκόταν στη βασιλική αυλή του Παρισιού και του ζητήθηκε να εξηγήσει μια από τις προηγούμενες προφητείες του, η οποία εικάζεται ευρέως ότι αφορούσε τον βασιλιά Ερρίκο Β'.

Σε αυτή την προφητεία, ο Νοστράδαμος προβλέπει ότι ένα μεγαλύτερο λιοντάρι θα υποκύψει σε ένα νεότερο λιοντάρι στη μάχη, και ότι το νεότερο λιοντάρι θα διαπερνούσε το μάτι του μεγαλύτερου, οδηγώντας σε έναν οδυνηρό θάνατο. Ενώ εξήγησε αυτή την προφητεία, ο Νοστράδαμος προειδοποίησε τον βασιλιά ότι δεν έπρεπε να συμμετάσχει σε αγώνες.

Αλλά τρία χρόνια μετά από αυτό, ο βασιλιάς Ερρίκος Β' συμμετείχε σε έναν αγώνα jousting. Η λόγχη του αντιπάλου του τρύπησε το κεφάλι πίσω από το μάτι. Ο βασιλιάς πέθανε από μόλυνση δέκα επώδυνες μέρες αργότερα.

Μεταξύ των σημαντικών παγκόσμιων γεγονότων που λέγεται ότι είχε προβλέψει ο Νοστράδαμος είναι η Γαλλική Επανάσταση, ο Ναπολέοντας, η άνοδος του Χίτλερ, η δίωξη του Φάλουν Γκονγκ και η 11^η Σεπτεμβρίου.

Κάποιοι λένε τώρα ότι προέβλεψε επίσης την τρέχουσα πανδημία. Μπορεί να είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο Νοστράδαμος έγινε για πρώτη φορά διάσημος για τη θεραπεία εστιών της βουβωνικής πανώλης σε όλη την Νότια Γαλλία και την Ιταλία, και εξέδωσε επίσης δύο ιατρικά βιβλία.

Liu Bowen. Ο Liu Bowen (γεννημένος Liu Ji) έπαιξε έναν τόσο παρόμοιο ρόλο με τον Γάλλο ομόλογό του που έχει ονομαστεί ο Κινέζος Νοστράδαμος. Όπως ο Νοστράδαμος, είναι επίσης γνωστός για τις ανησυχητικές του προφητείες.

Ο Λιου, που έζησε τον δέκατο τέταρτο αιώνα, ήταν φιλόσοφος, ποιητής, στρατιωτικός στρατηγός και πολιτικός. Ήταν επικεφαλής σύμβουλος του Zhu Yuanzheng, ιδρυτή της δυναστείας των Μινγκ. Θυμάται ως λαμπρός στρατηγός καθώς και ως σοφός και ορθός αξιωματούχος που, το 1.348 μ.Χ., αρνήθηκε να δεχτεί δωροδοκία από τον αρχηγό μιας ανταρτικής δύναμης.

Όπως ο Νοστράδαμος, ο Liu έγραψε επίσης για άλλα θέματα, σε αυτήν την περίπτωση τη στρατιωτική στρατηγική, δημοσιεύοντας τα βιβλία Extraordinary Strategies of a Hundred Battles and Eighteen Strategies and Affairs .

Όπως ο Νοστράδαμος, που θα διαλογιζόταν για να βρει έμπνευση για τις προφητείες του, ο Λιου ήταν επίσης πνευματικός αναζητητής. Όπως ο Νοστράδαμος, ο Λιου έγραψε τις προφητείες του σε λυρική μορφή, τις προβλέψεις του κρυμμένες σε γρίφους.

Το πιο διάσημο έργο του είναι το Pancake Song (Shaobing Ge), το οποίο παρουσίασε στον Αυτοκράτορα. Σε αυτό, λέγεται ότι είχε προβλέψει την εισβολή των Μογγόλων το 1.449 μ.Χ., τον Σινο-Ιαπωνικό πόλεμο, την εμφάνιση του Sun Yat-Sen και την ίδρυση της Δημοκρατίας της Κίνας το 1.911 μ.Χ.

Ο Liu, επίσης, έχει πρόσφατα κερδίσει την προσοχή για τις προφητείες του για μια πανούκλα. Στην επιγραφή του στην επαρχία Shaanxi Mount Taibai , λέει ότι η πανούκλα θα ξεσπάσει στα χρόνια του Χοίρου και του Αρουραίων. Σύμφωνα με τον Κινεζικό ζωδιακό κύκλο, το 2019 μ.Χ. (όταν άρχισε να εξαπλώνεται ο ιός) ήταν το έτος του χοίρου και το 2020 μ.Χ. ήταν το έτος του αρουραίου.

Ανεξάρτητα από το αν είστε πλούσιοι ή φτωχοί, αν δεν βελτιώσετε τα ήθη σας, ο θάνατος θα είναι σύντομα μπροστά σας, προειδοποιεί ο Liu. Οι άνθρωποι θεωρούν τα χρήματα πολύτιμα, αλλά είναι άχρηστα στην πανούκλα. Η επαρχία Huguang θα έχει μεγάλο πρόβλημα, λέει.

Huguang είναι το όνομα μιας αρχαίας επαρχίας που περικλείει την επαρχία Hubei, πρωτεύουσα της οποίας είναι η Wuhan. Υπάρχουν περισσότερα σε αυτό, αλλά ας σταματήσουμε εδώ πριν αργήσει πολύ. Ο Liu τελειώνει όντως προτείνοντας ότι η κατοχή του αληθινού θησαυρού - υψηλών ηθικών αξιών - θα επιτρέψει στους ανθρώπους να ζουν ειρηνικά.

Και σε αυτό, ο Liu εντάσσεται σε μια παράδοση που έχουμε δει τόσο στην Ανατολή όσο και στην Δύση, όπου οι σοφοί έχουν από καιρό τονίσει ότι αν κρατήσουμε σταθερά την ηθική, έχουμε ελπίδα (https://www.shenyunperformingarts.org/blog/view/article/e/7-m8ZZfGutY/famous-prophets-liu-bowen-nostradamus.html).

 

Wang Zhaojun και Ελένη της Τροίας.

Σήμερα ρίχνουμε μια ματιά σε δύο από τις πιο θρυλικές όμορφες γυναίκες στην ιστορία. Αν και η μία τιμάται για τη θυσία της για την ειρήνη και η άλλη για τον πόλεμο που προκλήθηκε από τις υποθέσεις της καρδιάς της, ίσως και οι δύο να περπατούσαν προκαθορισμένα μονοπάτια. Ίσως και οι δύο ήταν, μάλιστα, απεσταλμένοι της θεϊκής παρέμβασης.

Ποιοί ήταν αυτοί? Η Κινεζική παράδοση λέει για τις Τέσσερις Μεγάλες Ομορφιές—τέσσερις γυναίκες από διαφορετικές δυναστείες που ήταν τόσο εκπληκτικά όμορφες που βλέποντάς τις να κολυμπούν τα ψάρια θα βυθιζόταν (Xi Shi), το φεγγάρι θα έπεφτε σε έκλειψη (Diao Chan), τα ανθισμένα λουλούδια πέφτουν από ντροπή ( Yang Guifei), και τα πουλιά κατά την πτήση πέφτουν από τον ουρανό (Wang Zhaojun).

Ο Wang Zhaojun γεννήθηκε πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια, κατά την διάρκεια της δυναστείας των Δυτικών Χαν. Πέρα από την μαγευτική της εμφάνιση, ήταν επίσης μορφωμένη στα κλασικά κείμενα και φημισμένη για το καλλιτεχνικό της ταλέντο. Με τον καιρό, η νεαρή κυρία κλήθηκε στο αυτοκρατορικό παλάτι προετοιμάζοντας να γίνει παλλακίδα του αυτοκράτορα.

Τότε ήταν συνηθισμένο για τους αυτοκρατορικούς καλλιτέχνες να ζωγραφίζουν πορτρέτα των κυριών στο χαρέμι ​​για να επιλέξει ο αυτοκράτορας. Δυστυχώς, το δικαστήριο διοικούνταν από διεφθαρμένους ευνούχους, τους οποίους οι νεαρές κυρίες έπρεπε να δωροδοκήσουν για να έχουν την ευκαιρία να επιλεγούν.

Αλλά ο Wang αρνήθηκε να καταφύγει στην δωροδοκία. Σε αντίποινα, η καλλιτέχνις πρόσθεσε στο πορτρέτο της έναν αντιαισθητικό σπίλο. Έτσι ο αυτοκράτορας παρέβλεψε τη Γουάνγκ και δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να τη δει.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Κίνα είχε εμπλακεί σε έναν αιματηρό πόλεμο με μια βόρεια φυλή. Ο Αυτοκράτορας και ο αρχηγός συμφώνησαν τελικά να επιλύσουν την σύγκρουση με μια γαμήλια συνθήκη. Ο αρχηγός επέμενε, ωστόσο, ότι δεν έπρεπε να έχει άλλη από την κόρη του Αυτοκράτορα.

Ωστόσο, ο Αυτοκράτορας δεν ήταν πρόθυμος να αποχωριστεί την πολύτιμη πριγκίπισσα του, και έτσι διέταξε να επιλεγεί μια άλλη γυναίκα για να πάρει την θέση της. Οι αξιωματούχοι παρουσίασαν το κολακευτικό πορτρέτο του Γουάνγκ για έγκριση και εκείνος έδωσε ένα αδιάφορο εντάξει.

Ο αυτοκράτορας δεν είχε ιδέα για την εξαιρετική ομορφιά της Wang μέχρι που παρουσιάστηκε στον αρχηγό. Όμως ήταν πολύ αργά. Την πήγαν στα άγρια ​​λιβάδια του βορρά, για να μην επιστρέψει ποτέ. Ο αρχηγός ήταν ευχαριστημένος με το τέλος της συμφωνίας. Από τότε, οι σχέσεις μεταξύ του λαού του και των Χαν βελτιώθηκαν εντυπωσιακά και η ειρήνη επικράτησε για περισσότερο από μισό αιώνα.

Η Wang Zhaojun έχασε τις μελλοντικές της προοπτικές για την ευημερία της πατρίδας της. Με απλά λόγια, η ιστορία της είναι μια μεγάλη προσωπική θυσία. Και χάρη σε αυτή τη νεαρή κοπέλα, σώθηκαν αμέτρητες ζωές. Κάποια λαογραφία υποστηρίζουν ότι η Wang ήταν μια ουράνια νεράιδα που στάλθηκε από τους ουρανούς για να φέρει τα δύο έθνη σε ειρήνη - αυτή ήταν η αποστολή της.

Όπως ίσως γνωρίζετε, η παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα πιστεύει ότι όλα τα γεγονότα ιστορικής σημασίας οργανώνονται από τους θεούς και βρίσκονται υπό τη σκόπιμη καθοδήγησή τους. Αυτό περιλαμβάνει τον πόλεμο και την άνοδο και την πτώση των δυναστειών. Ο Αυτοκράτορας πιστεύεται επίσης ότι είναι ο Υιός του Ουρανού. επιλέγεται από τους θεούς και πρέπει να διατηρήσει την Εντολή του Ουρανού.

Ως εκ τούτου, ένα θνητό άτομο μετά βίας θα μπορούσε να αφήσει ένα σημάδι στην ιστορία ή να αλλάξει το μεγάλο σενάριο της ιστορίας, εκτός αν εκπλήρωνε το θέλημα του ουρανού. Έτσι, από τα εγγενή δώρα της Zhaojun σε κάθε βήμα που την έφερνε στο παλάτι και τελικά την οδήγησε σε μια μνημειώδη επιλογή, ίσως τίποτα από αυτά δεν ήταν τυχαία.

Ελένη της Τροίας. Ενώ η ομορφιά του Wang μπορούσε να χτυπήσει τα πουλιά από τον ουρανό, η Ελένη της Τροίας είχε ένα πρόσωπο που μπορούσε να εκτοξεύσει χίλια πλοία. Για Αιώνες, ονομάστηκε επανειλημμένα «η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο».

Η κόρη του Δία και της θνητής βασίλισσας Λήδας, η Ελένη ήταν ημίθεος. Η ιστορία της, που απεικονίζεται στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου , έχει αποδοθεί ξανά και ξανά σε έργα τέχνης, θεατρικά έργα και ταινίες για πάνω από τρεις χιλιετίες.

Η Ελένη, λέει η ιστορία, θαυμάστηκε από πολλούς ισχυρούς και ισχυρούς άνδρες. Ήταν ο βασιλιάς Μενέλαος της Σπάρτης που κέρδισε το χέρι της, αλλά αργότερα απήχθη και μεταφέρθηκε στην Τροία από τον Τρώα Πρίγκιπα Πάρη. Οι παραλλαγές της ιστορίας αφθονούν: Παρασύρθηκε ανίσχυρα ή στην πραγματικότητα έφυγε με τον Πάρη;

Όπως και να έχει, οι εξαγριωμένοι Σπαρτιάτες ξεκίνησαν με χίλια πλοία για να επιτεθούν στην Τροία και να ανακτήσουν την Ελένη, ξεκινώντας τον αιματηρό δεκαετή Τρωικό πόλεμο. Στο τέλος, ο Πάρης σκοτώθηκε στη μάχη και η Ελένη επέστρεψε στο σπίτι.

Ωστόσο, αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι ο σύζυγος της μητέρας της Ελένης (ο πατριός της βασιλιάς Τυνδάρεως) προσέβαλε μια φορά κατά λάθος την θεά Αφροδίτη. Η θεά έβαλε κατάρα σε όλες τις κόρες του Τυνδάρεως —τόσο την δική του όσο και την Ελένη— καταδικάζοντάς τες να αφήσουν τους συζύγους τους και να εμπλακούν σε πολλαπλούς γάμους. Και παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι ήταν ιδέα του Πάρη να πάει στην Σπάρτη —με το πρόσχημα της διπλωματικής αποστολής— για να αρπάξει την Ελένη, αυτό ήταν επίσης προκαθορισμένο.

Πρίκουελ: Στην Κρίση του Παρισιού , ο Δίας χρησιμοποιεί τον Πάρη για να επιλέξει τη νικήτρια ενός διαγωνισμού ομορφιάς μεταξύ τριών θεών—της Αφροδίτης, της Ήρας και της Αθηνάς. Κάθε μία από τις θεές δελεάζει τον Πάρη με μια τεράστια ανταμοιβή.

Όμως ο Πάρης επιλέγει την Αφροδίτη επειδή του προσφέρει την πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο—την Ελένη, θετή κόρη της παλιάς της μνησικακίας Τυνδάρεως. Σε όλη την ιστορία, η Αφροδίτη φέρνει τον Πάρη και την Ελένη ο ένας στον άλλο ξανά και ξανά.

Για να περιπλέξει τα πράγματα, το όλο θέμα προκαλεί την οργή της θεάς Ήρας, η οποία έχασε τον παραπάνω διαγωνισμό ομορφιάς. Και όταν η βασίλισσα του Ελληνικού πανθέου θέλει εκδίκηση, τα βγάζει πέρα. Καθώς η Αρχαία Ελληνική ιστορία είναι πολύ συνυφασμένη με την Ελληνική μυθολογία, δεν αποτελεί έκπληξη να βρούμε τον Τρωικό πόλεμο σε σκηνοθεσία των θεών.

Έτσι η Ελένη θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ηθοποιός σε ένα μεγάλο έργο θεϊκής παρέμβασης που περιλαμβάνει την Αφροδίτη που βρίζει τον Τυνδάρεο, τον Δία που βάζει τον Πάρη σε δύσκολη θέση να κρίνει τον αγώνα των θεών, την Αφροδίτη που υπόσχεται να ανταμείψει τον Πάρη και την Ήρα που ζητά εκδίκηση από τον Πάρη . Και τότε πολλοί άλλοι Έλληνες θεοί μπαίνουν και στις δύο πλευρές για να βοηθήσουν να διευθετηθεί το αποτέλεσμα.

Λοιπόν, το έχετε—δύο θρυλικές καλλονές από την Ανατολή και την Δύση, μία που ειρήνευσε έναν πόλεμο και μία που ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει ένας. Φαινομενικοί παραλληλισμοί που τρέχουν σε αντίθετες κατευθύνσεις, αλλά μόλις λάβετε υπόψη την θεϊκή παρέμβαση, πιο όμοιοι από ό,τι φαίνονται (https://www.shenyunperformingarts.org/blog/view/article/e/qwb47T7y7tc/wang-zhaojun-helen-of-troy.html).