ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό το τελευταίο χρονικό διάστημα διαδραματίζονται τόσο στην χώρα μας, όσο παράλληλα στην Ευρώπη και τον κόσμο πολλά ενδιαφέροντα γεγονότα.

Στην Μέση Ανατολή είχαμε πρόσφατα τον βομβαρδισμό από δυνάμεις των ΗΠΑ στην Συρία ενός αεροδρομίου που βρίσκεται υπό την κατοχή των δυνάμεων του προέδρου της χώρας Μπάσαρ αλ Άσαντ.

Η αιτιολογία δε που ειπώθηκε προκειμένου να δικαιολογηθεί αυτή η αεροπορική επιδρομή ήταν πως τάχα το καθεστώς του Άσαντ, χρησιμοποίησε χημικά όπλα κατά των εχθρών του και του λαού του.

Φυσικά το πιθανότερο είναι πως όλη αυτή η ιστορία είναι μία προβοκάτσια στημένη από τις ισλαμικές ομάδες (με την αμέριστη βοήθεια της Τουρκίας του Ερντογάν, αλλά και του φιλοπόλεμου λόμπυ των ΗΠΑ) που πολεμούν το φιλορωσικό καθεστώς της χώρας, με σκοπό να το «δαιμονοποιήσουν» στα μάτια της κοινής γνώμης  και να προετοιμάσουν «αφορμές» για στρατιωτική διεθνή επέμβαση εναντίον του.

Είναι ακριβώς το ίδιο σενάριο για το οποίο είχε κατηγορηθεί η Δαμασκός και επί διακυβέρνησης Ομπάμα, μέχρι να αποδειχθεί ότι τα χημικά τότε τα είχαν στην πραγματικότητα ρίξει οι λεγόμενοι ισλαμιστές αντάρτες.

(Η πιθανότητα που αναφέρουν ορισμένοι, ότι δηλαδή ο Άσαντ πήρε θάρρος από την δήλωση των ΗΠΑ ότι δεν έχουν προτεραιότητα την πτώση του καθεστώτος του και ως εκ τούτου του δίνουν έμμεσα το πράσινο φως να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να εξοντώσει τους κοινούς ισλαμιστές εχθρούς που έχει με τις ΗΠΑ, δεν έχει κανένα έρεισμα και θεωρείται σχεδόν απίθανη).

Σε κάθε περίπτωση όμως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να δείξει «πυγμή», να αυξήσει την δημοτικότητα του, όπως και το γεγονός του ότι δεν είναι «δέσμιος» των Ρώσων όπως τον κατηγορούν οι εχθροί του, μιας και η επίθεση του στον σύμμαχο της Ρωσίας Άσαντ, φαίνεται καταρχάς ως μία αντιρωσική κίνηση.

Όμως είναι πολύ πιθανό η «επίθεση» αυτή στην πραγματικότητα να έγινε σε συνεννόηση με τους Ρώσους, έτσι ώστε ο Τραμπ να μπορέσει να ενισχυθεί έναντι των επικριτών του στις ΗΠΑ και να προετοιμάσει μία παρασκηνιακή συμφωνία με τους Ρώσους (http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%84%CF%89%CF%86-%CF%81%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80-%CE%BA%CE%B1%CE%B9/, http://www.freepen.gr/2016/11/1815-1945.html).

Υπάρχει φυσικά και η πιθανότητα ο Τραμπ, μετά την απομάκρυνση των «φιλορώσων» συνεργατών του, Μπανόν και Φλιν, να παρασύρθηκε από το «λόμπυ του πολέμου» σε μία αντιρωσική εκτός από αντικινεζική πολιτική.  Μένει να φανεί αν όντως ισχύει στην πράξη κάτι τέτοιο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η κίνηση αυτή του Τραμπ έχει αρχίζει να τον αποξενώνει από τους μέχρι τώρα ευρωσκεπτικιστές οπαδούς του στην ΕΕ (http://www.zougla.gr/kosmos/article/i-evropei-akrodeksi-egatalipoun-ton-tramp).

Παράλληλα όμως ο Τραμπ μπορεί να καταστρώνει και σχέδια  για την «απομάκρυνση» και αποδυνάμωση των εχθρών του, ακόμα και στον θρησκευτικό τομέα, τόσο στην ΕΕ, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο

(http://www.pentapostagma.gr/2017/03/%ce%bf%cf%81%ce%b8%cf%8c%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%b8%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%bc%ce%b1%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af.html, http://www.eleftherostypos.gr/diethni/84513-kinima-amfisbitisis-toy-papa-fragkiskoy/, http://www.iefimerida.gr/news/323600/zesto-amerikaniko-hrima-reei-sto-mylo-toy-akrodexioy-ollandoy-gkeert-vilnters, http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/04/blog-post_332.html).

Στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής η Ρωσία ξανακερδίζει την επιρροή της (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%81-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%B9-%CF%80%CF%8E%CF%82/, https://hellasforce.com/2017/03/19/%CF%80-%CE%BF-%CE%BB-%CE%B5-%CE%BC-%CE%BF-%CF%83-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B9%CF%86%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7/), ενώ για κάποιους κρύβεται πίσω από ακόμα πιο φιλόδοξα σχέδια (http://www.triklopodia.gr/kremlino-piso-deutero-dimopsifisma-aneksartisia-skotias/).

Στην ΕΕ σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες της προτείνουν την δημιουργία πολλαπλών ταχυτήτων με ένα στενό πυρήνα μελών (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26517&subid=2&pubid=114566191), βλέποντας πιθανώς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πνέει τα λοίσθια και σύντομα επίκειται η πλήρης διάσπαση ή καταστροφή της αν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό (http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/662941/ti-simainei-gia-tin-ellada-i-ee-pollon-tahutiton-/).

Στο δε πολιτικό επίπεδο της Ευρώπης, όλα τα συστημικά κόμματα, ιδιαίτερα τα αριστερά, φαίνεται να έχουν αποδυναμωθεί σημαντικά. Στην Ισπανία στο σοσιαλιστικό κόμμα στα τέλη Μαΐου του 17, γίνονται εσωκομματικές εκλογές με σκοπό την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του.

Αντιμέτωποι είναι ο πρώην γενικός γραμματέας του (και ξανά υποψήφιος για το αξίωμα),  Σάντσεθ, ο οποίος προβάλει ένα φαινομενικά «αριστερό» προφίλ, είναι υπέρ της παύσης της στήριξης της κυβέρνησης μειοψηφίας του Ραχόι από το κόμμα του, ενώ παράλληλα υποστηρίζει  μία συγκυβέρνηση με τους PODEMOS του Ιγκλεσίας. Ο αντίπαλος του, ο Ντίαθ υποστηρίζει ακριβώς τις αντίθετες πολιτικές απόψεις στους τομείς αυτούς από τον Σάντσεθ.

Σε κάθε περίπτωση όμως και οι δύο αντίπαλοι απειλούν ότι σε περίπτωση ήττας του θα αποχωρήσουν από το κόμμα, μαζί με όλα τα κοινοβουλευτικά στελέχη που τους υποστηρίζουν, κάτι που θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησης Ραχόι και πιθανότατα νέες εκλογές στην χώρα (θα πρέπει επίσης να αναφερθεί πως ακόμα και οι PODEMOS έχουν παρεμφερή εσωκομματικά προβλήματα όπως αυτά των σοσιαλιστών που αν εκδηλωθούν μπορούν να οδηγήσουν και αυτούς σε αποδυνάμωση ή ακόμα και διάσπαση).

Πιο εμφανές και δυσμενέστερο είναι το σκηνικό στην Γαλλία, όπου η παντελώς αποτυχημένη διακυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ, βύθισε στις δημοσκοπήσεις την δημοτικότητα και το κόμμα του ιδίου.

Ο σοσιαλιστής υποψήφιος Αμόν συγκεντρώνει ελάχιστα ποσοστά αποδοχής από το εκλογικό κοινό, μην έχοντας ουσιαστική υποστήριξη ούτε καν από τα στελέχη του κόμματος του, ενώ παρεμφερή ποσοστά συγκεντρώνει και ο «αριστερός» Μέλανσον. Κανείς από τους δύο αυτούς υποψηφίους δεν φαίνεται να περνά καν στον δεύτερο γύρο.

Έτσι ο Ολάντ και οι σοσιαλιστές προσβλέπουν στην επικράτηση στις εκλογές του θεωρούμενου «ανεξάρτητου» και ιδιαίτερα προβεβλημένου από τα ΜΜΕ (με νύχια και με δόντια) υποψηφίου, του Μακρόν, πρώην υπουργού οικονομικών του Ολάντ, όπως και πρώην τραπεζικό στέλεχος της Goldman Sachs, προσπαθώντας να τον παρουσιάσουν ως «πραγματικά ανεξάρτητο» και αδιάφθορο (για τον λόγο αυτό ο ίδιος δεν κατέβηκε με κάποιο πρόγραμμα στις εκλογές, προκειμένου να μην «ταυτιστεί» και θυμίσει την υποστήριξη που έδωσε ο ίδιος στην πολιτική λιτότητας του Ολάντ).

Οπωσδήποτε οι εκλογές στην χώρα αυτή (αλλά και αλλού) θα επηρεάσουν σημαντικά τα ευρωπαϊκά δρώμενα (http://www.athensvoice.gr/politiki/simadia-eyropaikis-apostatheropoiisis).  

Στην Μεγάλη Βρετανία το «αριστερό» εργατικό κόμμα υπό τον Κόρμπιν υπολείπεται σχεδόν 20 ποσοστιαίων μονάδων των Συντηρητικών της Μέι στις δημοσκοπήσεις και ανταγωνίζεται με το UKIP, υπό τον νέο του ηγέτη, τον Πωλ Νατόλ, για την δεύτερη θέση.

Στις δημοσκοπήσεις, βοηθάει ιδιαίτερα την Μέι, η προσπάθεια της να αντιγράφει το σκληρό στυλ της Θάτσερ σε θέματα διεθνούς πολιτικής, μιας και ότι έκανε παλαιοτέρα η Θάτσερ με τα Φωκλαντς, προσπαθεί τώρα να κάνει αντίστοιχα και η Μέι με το Γιβραλτάρ (http://www.iefimerida.gr/news/328948/o-vrahos-tis-orgis-polemos-vretanias-ispanias-gia-givraltar-me-aformi-brexit).

Στην Ιταλία το σοσιαλιστικό κόμμα, το οποίο ήδη έχει διασπαστεί και αποδυναμωθεί εκλογικά (http://www.liberal.gr/arthro/118664/epikairotita/2017/ton-M-d-Alema-katigorei-o-M-Renzi-gia-tin-aposchisi-sto-dimokratiko-komma.html, http://www.efsyn.gr/arthro/kinima-diaspasis-0), προσπαθεί υπό τον νέο πρωθυπουργό της Ιταλίας, τον Τεντζιλόνι (υποχείριο του πρώην πρωθυπουργού Ρέντσι) να κρατηθεί στην εξουσία μαζί με τον μικρό του κυβερνητικό κεντροδεξιό έταιρο, Αλφάνο (κάτι σαν τους δικούς μας Τσίπρα και Καμμένο στην Ελλάδα).

Όμως ο ενισχυθείς από τις πρόωρες εσωκομματικές εκλογές στο κόμμα Ρέντσι, έχει αρχίζει να ανεβάζει τους τόνους και να ζητά πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην χώρα (http://www.efsyn.gr/arthro/o-rentsi-poliorkei-ton-tzentiloni), πριν την λήξη της παρούσας κυβέρνησης και παρά το γεγονός ότι είναι πια πίσω στις δημοσκοπήσεις (http://www.kathimerini.gr/901680/article/epikairothta/kosmos/provadisma-gkrilo-deixnei-prosfath-dhmoskophsh, http://www.enikonomia.gr/international/145130,poios-chalaei-ta-schedia-tou-rentsi-gia-na-xanakerdisei-tin-proth.html, http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9308974).

Αν αυτές γίνουν μπορούν να φέρουν στην εξουσία μία κυβέρνηση συνεργασίας όλων των ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων της χώρας (http://www.thetoc.gr/diethni/article/italia-to-plan-b-tou-gkrilo-gia-kubernisi-me-ti-legka-tou-borra, http://www.902.gr/eidisi/kosmos/121868/enteinontai-oi-endoastikes-diergasies), βγάζοντας την από την ευρωζώνη και την ΕΕ (http://www.pronews.gr/portal/20170308/world/eyropaiki-enosi/56/bloomberg-ti-tha-ginei-pragmatika-ean-dialythei-eyro-ta-6-senaria),  ενδυναμώνοντας παράλληλα παντού τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα στην Ευρώπη.

Σε αυτόν τους στόχο,  θα βοηθήσουν τα κόμματα αυτά, τόσο οι εσωτερικές «μέθοδοι προπαγάνδας» (http://www.protagon.gr/epikairotita/mia-viomixania-parapliroforisis-stin-ypiresia-tou-bepe-gkrilo-44341288553), όσο και εξωτερικοί παράγοντες (http://www.euro2day.gr/news/world/article/1522322/mnhmonio-ths-ligkas-toy-vorra-me-to-komma-toy-poyt.html).

Στην Γερμανία, το μόνο κράτος στο οποίο τα ποσοστά των σοσιαλιστών «αριστερών» του Σουλτς φαίνονται για την ώρα να έχουν ανεβεί, αρχίζει να παρατηρείται μία κάμψη αυτών και άνοδος της Μέρκελ (http://www.ant1iwo.com/news/kosmos/article/264300/mia-monada-brosta-i-merkel-se-nea-dimoskopisi/).

Μια χώρα, που είναι ουσιαστικά η μόνη σε όλη την ΕΕ χωρίς σύνταγμα (https://www.mikrometoxos.gr/%ce%93%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%b7-%ce%93%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%a3%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/), στην οποία αναδύονται σιγά, σιγά οι παλιές «χαριτωμένες συνήθειες» της (http://www.zougla.gr/kosmos/article/germania-erevna-se-275-stelexi-ton-enoplon-dinameon-pou-feronte-na-anikoun-stin-akrodeksia), και της οποίας η κατάσταση των τραπεζών της είναι ένας τεράστιος κίνδυνος για την ίδια την σταθερότητα όλης της Ευρώπης (http://www.tribune.gr/world/news/article/341864/deutsche-bank-i-italikes-ekloges-sinistoun-ti-megaliteri-apili-gia-tin-evrozoni.html).

Μια χώρα, της οποίας τα διαχρονικά σχέδια (http://mignatiou.com/2017/03/to-anatrichiastiko-schedio-tou-kaizer-goulielmou-v-efarmozi-i-merkel/, http://www.geopolitics.com.gr/2017/02/blog-post_71.html) έφεραν μόνο το χάος και την καταστροφή στον κόσμο όταν εφαρμόστηκαν.

Τέλος στην πατρίδα μας, τα καμώματα της «αριστερής» κυβέρνησης της, έχουν κάνει την πλειοψηφία του λαού να αρχίζει να την αποστρέφεται πλήρως, δίνοντας της όλο και μικρότερα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, στρεφόμενος παράλληλα και ιδεολογικά εναντίον της (http://www.enikos.gr/society/505739/erevna-apokalyptei-6-stous-10-ellines-theoroun-apeili-tous-metana, https://hellasforce.com/2017/03/09/%ce%b8%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b7-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%bd/).

Και όλα αυτά την στιγμή που έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται και να «διαρρέουν» εντέχνως στον διεθνή τύπο ακόμα και σενάρια για πλήρες χάος και πολιτειακή εκτροπή για την χώρα μας (http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/03/blog-post_402.html).

Το μόνο βέβαιο φαίνεται πως είναι ότι μετά και την συμφωνία με τους δανειστές, νέες περιπέτειες περιμένουν τον πολυβασανισμένο της λαό, χωρίς να συμπεριλάβουμε σε αυτές και τις αχόρταγα επικίνδυνες «επιθετικές ορέξεις» του Ερντογάν και τους περιβάλλοντος του.

Αλλά κάτι καλό όμως φαίνεται μέσα σε όλα αυτά: Ο Τσίπρας φαίνεται ότι θα καταφέρει να απαξιώσει πλήρως την «Αριστερά», ενώ ο Μητσοτάκης την «Νεοφιλελεύθερη Δεξιά», όταν και εάν κυβερνήσει (είτε σαν κυβέρνηση συνεργασίας μετά από εκλογές, είτε προσωρινά, ή σε πιο ακραίες καταστάσεις σαν μέλος ή επικεφαλής μιας οικουμενικής κυβέρνησης ή μιας δήθεν κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας»).

Και η απαξίωση αυτή θα μας θυμίσει ότι μεταξύ των Ελλήνων δεν πρέπει να υπάρχουν ανούσιοι και βλαβεροί ιδεολογικοί διχασμοί, αλλά ότι μόνο όλοι μαζί ενωμένοι θα έχουμε  την δυνατότητα να σώσουμε και αναδημιουργήσομε για άλλη μία φορά την πολυαγαπημένη μας πατρίδα.