ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΩΝ 1831-1839, Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΑΝΤΑΜ ΣΤΟ ΚΟΥΒΕΙΤ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ-ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΩΝ 1831-1839, Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΑΝΤΑΜ ΣΤΟ ΚΟΥΒΕΙΤ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ-ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

Απριλίου 02, 2016

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

2-4-2016

Ως γνωστόν το 1822 ο Ιμπραήμ, (γνωστός από την αιματοβαμμένη δράση του κατά την διάρκεια της Ελληνικής Εθνεγερσίας του 1821), είχε κατακτήσει την Νουβία, το Σεναάρ, το Κουρδιστάν και ένα τμήμα της Αβησσυνίας. Αυτό το πέτυχε με την συνεργασία του με Γάλλους αξιωματικούς, εκσυγχρονίζοντας την δύναμη του στρατού της χώρας του, και συνεργαζόμενος, άλλοτε με τους δυτικούς (Άγγλους, Γάλλους) και άλλοτε υπακούοντας πειθήνια τον Σουλτάνο, στον οποίο ήταν τυπικά υποτελής. Για αυτό τον λόγο, μετά από πρόσκληση του Σουλτάνου Μαχμούτ, ο Ιμπραήμ με ισχυρό στρατό και στόλο κατευθύνθηκε προς την Ελλάδα, προκειμένου να υποτάξει την επαναστατημένη χώρα, με την γνωστή για την ιστορία εξέλιξη των εκεί επιχειρήσεων.

Το 1831 ο Ιμπραήμ, γιος του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου, στράφηκε εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (και των συμφερόντων των δυτικών δυνάμεων, αλλά και των Ρωσικών) και την περίοδο 1831 με 1833 κατέκτησε την Συρία, την οποία και ζήτησε να κρατήσει στην κατοχή του, αφού νίκησε επανειλημμένως τα στρατεύματα του Σουλτάνου. Τον επόμενο χρόνο κατατρόπωσε τον οθωμανικό στρατό και στο Ικόνιο και άρχισε να προελαύνει προς την Κωνσταντινούπολη. Ύστερα από παρέμβαση όμως της Ρωσίας, σταμάτησε την προέλασή του αυτή. Το 1839 έγιναν ξανά εχθροπραξίες μεταξύ των δύο χωρών, που είχαν σαν αποτέλεσμα την ήττα της Τουρκίας στο Νεζίπ.

Επενέβησαν όμως οι Μεγάλες Δυνάμεις και τον ανάγκασαν να φύγει από την Ασία, επιστρέφοντας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία την Συρία, τις περιοχές της Μικράς Ασίας που κατέλαβε και το Κουρδιστάν. Αυτό το πέτυχαν αποβιβάζοντας δυτικά (Αγγλικά, Γαλλικά) στρατεύματα στην Συρία, τα οποία έδιωξαν (έχοντας και την διπλωματική υποστήριξη των Ρώσων) τα Αιγυπτιακά, ενώ λίγο πριν την αποβίβαση τους, κατάφεραν να οργανώσουν εξέγερση των Σύρων κατά των στρατευμάτων του Ιμπραήμ. Στο τέλος ο Ιμπραήμ πέτυχε ειρήνη, και την αναγνώριση κληρονομικού δικαιώματος επί της αντιβασιλείας για την οικογένεια του στην επαρχία της Αιγύπτου. Το 1844, ο Ιμπραήμ αρρώστησε και πέθανε μετά από δύο μήνες.

Στην νεότερη εποχή, άλλος ένας αρχικά πειθήνιος ηγέτης αραβικού κράτους, ο Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος είχε με μεγάλη προθυμία είχε κηρύξει τον πόλεμο στο Ιράν κατά παραγγελία των σουνιτικών μοναρχιών του Κόλπου (κυρίως της Σαουδικής Αραβίας-Κατάρ-Κουβέιτ, αλλά ακόμα και της Τουρκίας), χρηματοδοτούμενος για αυτό τον λόγο από αυτές, και  ο οποίος σαν ηγέτης συνεργαζόταν, άλλοτε με τους δυτικούς (Άγγλους, Γάλλους, Αμερικάνους, Γερμανούς) και άλλοτε και με τους Σοβιετικούς, στράφηκε και αυτός (όπως ο Ιμπραήμ παλαιότερα) κατά των πρώην αφεντικών του, και εισέβαλε στο Κουβέιτ (ενώ αργότερα έκανε και μία προκαταρκτική μικρού μεγέθους εισβολή και στην Σαουδική Αραβία).

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα πετρελαιoπαραγωγά κράτη του Κόλπου, να ζητήσουν την βοήθεια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στους οποίους είχαν κάνει επενδύσεις τρις δολαρίων στις οικονομίες τους, λέγοντας τους πως θα πληρώσουν αυτοί όλα τα έξοδα του πολέμου για αυτούς. Φυσικά αυτοί δέχτηκαν και μετά από 5μηνη προετοιμασία εισέβαλαν στο Κουβέιτ, έδιωξαν τον Σαντάμ, και κατέστρεψαν τον στρατό του, που ήταν ως τότε ο πιο σημαντικός της Μέσης Ανατολής. Αυτό το πέτυχαν αποβιβάζοντας στρατεύματα στο Κουβέιτ, όπου  έδιωξαν (έχοντας και την διπλωματική υποστήριξη των Σοβιετικών) τα Ιρακινά, ενώ λίγο πριν την αποβίβαση τους, κατάφεραν να οργανώσουν εξέγερση των Κουβετιανών (αλλά και των Κούρδων και των σιιτών του Ιράκ αργότερα) κατά των στρατευμάτων του Σαντάμ. Τέλος το 2003, μετά και τον Β’ πόλεμο του Κόλπου, ακολούθησε η οριστική πτώση του Σαντάμ και του καθεστώτος του, καθώς και η σύλληψη και η εκτέλεση του.

Στις μέρες μας είναι γνωστό, ότι μετά τον Β’ πόλεμο του Κόλπου, και τον Ιρακινό εμφύλιο που ακολούθησε στην χώρα αυτή, πραγματοποιήθηκε η ραγδαία εμφάνιση και επέκταση της ισλαμικής οργάνωσης ΙΣΙΣ,  με την πάντα ευγενική συνδρομή και χορηγία (σε χρήματα, όπλα, άντρες και άλλα μέσα), τόσο των αραβικών σουνιτικών μοναρχιών του Κόλπου (κυρίως την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, όσο και του αυτοαποκαλούμενου Χαλίφη-Σουλτάνου-Πρόεδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν), οι οποίες υποστήριξαν την οργάνωση αυτή (ΙΣΙΣ) σε Ιράκ και Συρία, με την πεποίθηση ότι αν αυτή καταλάμβανε την εξουσία και εδραιωνόταν στις περιοχές αυτές, θα μπορούσαν εύκολα να δημιουργήσουν ένα κράτος πλήρως ελεγχόμενο από αυτές, ενώ παράλληλα θα μπορούσαν μετά την πτώση του καθεστώτος του Άσσαντ στην Συρία, να δημιουργήσουν και τον πετρελαϊκό αγωγό που τόσο ήθελε το Κατάρ (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/02/isis_24.html), ματαιώνοντας τον αντίπαλο αγωγό πετρελαίου που σχεδίαζε το αντίπαλο σιιτικό Ιράν (τον αγωγό Ιράν-Ιράκ-Συρία). 

Φυσικά αυτό δεν συνέβη, γιατί αφενός ο αρχηγός του ΙΣΙΣ, Μπαγκάντι, άρχισε να δρα λιγότερο φιλικά και υπάκουα προς τις χώρες αυτές (έχοντας αποκτήσει δικά του έσοδα από λαθρεμπόριο πετρελαίου, αρχαιοτήτων, ναρκωτικών, σωματεμπόριο, πώλησης νερού, φορολογία σε πολίτες και σε εμπορικές οδούς κ.λ.π.), και σε πολλές περιπτώσεις στράφηκε και εναντίον τους (όπως έκανε και ο Ιμπραήμ παλαιότερα και ο Σαντάμ με τους δικούς τους προστάτες), θέλοντας να ιδρύσει μία δική του ηγεμονία, παρότι ότι η οργάνωση του εξελίχθηκε και επεκτάθηκε χάρις την δική τους οικονομική και άλλη ενίσχυση, ενώ παράλληλα οι αεροπορικές επιδρομές των Ρώσων που ακολουθησαν, μαζί με την αντεπίθεση του Συριακού στρατού, αποδυνάμωσαν τόσο αυτή την οργάνωση, όσο και άλλες που στήριζαν αυτές οι χώρες, συμβάλλοντας έτσι στην μεγάλη ενδυνάμωση του Ασσαντ, των συμμάχων του (Ιρανών, Ρώσων και Κινέζων), αλλά και των Κούρδων της Συρίας.

Για αυτό τον λογο ετοιμάζουν οι Αραβικές και σουνιτικές χώρες-συμμάχοι των ΗΠΑ και της Δύσης (με προεξάρχοντες και πάλι την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, την Τουρκία, αλλά και την Αίγυπτο όπως τον καιρό του Ιμπραήμ) για πολλούς μέσα στο 2016 μεγάλες στρατιωτικές ασκήσεις (http://www.mydailyinformer.com/350000-soldiers-20000-tanks-2450-warplanes-460-helicopters-saudi-arabia-massing-for-war-with-russia/), οι οποίες είναι στην ουσία προετοιμασίες για εισβολή στην Συρία (ακόμα και στο Ιράκ), και με πρόσχημα την προστασία των σουνιτών της Συρίας από τον ΙΣΙΣ και τον «κακό» Άσσαντ, να εισβάλουν στην χώρα αυτή, να ρίξουν τον Άσσαντ, να διώξουν τους συμμαχους του (Ιράν, Ρωσία, Κίνα), και να εγκαταστήσουν εκεί ένα συμμαχικό για τις ίδιες καθεστώς, υλοποιόντας τελικά τα ενεργειακά και γεωστρατηγικά τους σχέδια (http://corfiatiko.blogspot.gr/2016/03/350000-20000-te-2450-460.html).

http://noiazomaiblog.blogspot.gr/2015/08/blog-post_9.html

Σε αυτό τους τον σχεδιασμό έχουν ως υποστηρικτές και ευρωπαικά κράτη (π.χ. Γερμανία), τα οποία για δικούς τους λόγους, κυρίως οικονομικούς (θελουν την κατασκευή του αγωγου των Σαουδικής Αραβίας-Κατάρ, για να απεξαρτηθούν ενεργειακά και οικονομικά από τους Ρωσικούς αγωγούς στην Ευρώπη, κάτι που δεν θέλουν οι Ρώσοι και αυτός είναι και ένας από τους πολλούς λόγους που εμπλέχτηκαν στον πόλεμο της Συρίας) αλλά και λόγω εχθρότητας προς τους Ρώσους (http://www.pronews.gr/portal/20160306/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B7%CF%83-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-nato-%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%BB#sthash.PfoXIafH.dpuf), στηρίζουν τον άξονα αυτό.

Αντίθετα οι ΗΠΑ, φαίνεται πως «στηρίζουν και παρακινούν» τα κράτη αυτά, να προχωρήσουν στην κίνηση τους αυτή. Δεν είναι σίγουρο, εάν το κάνουν ολόψυχα και αναγκαστικά (μιας και οι χώρες αυτές έχουν δύο τρις δολάρια σε επεωδύσεις στην χώρα τους), ή τις «ωθούν» να εισβάλουν, προκειμένου να χτυπηθούν και πιθανότατα να διαλυθούν από τους Ρώσους (http://noiazomaiblog.blogspot.gr/2016/02/blog-post.html), αποδυναμώνοντας με αυτό τον τρόπο και τους δύο αντιπάλους τους, και με τα σουνιτικά κράτη χωρίς ουσιαστικά πια στρατό να προχωρήσουν στην οριστική πια αναδιαμόρφωση του χάρτη της Μέσης Ανατολής, σύμφωνα με τα συμφέροντα τους (http://noiazomaiblog.blogspot.gr/2015/08/blog-post_9.html).

Θα έχουν άραγε τα πράγματα μία τέτοια εξέλιξη; Δεν αποκλείεται, αλλά σε αυτή την περίπτωση όμως, θα ισχύει για τις χώρες αυτές η γνωστή φράση: «Οι άνθρωποι έχουν την τάση να επαναλαμβάνουν τα λάθη τους από την ιστορία και να μην διδάσκονται καθόλου από αυτά».