Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΤΟ 1952, Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΜΠΑΡΑΚ ΤΟ 2011, Η ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ

Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΤΟ 1952, Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΜΠΑΡΑΚ ΤΟ 2011, Η ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ

Ιουλίου 30, 2016

                                                                                               

 2 Νοεμβρίου 2015    

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

 

Ο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ ήταν Αιγύπτιος στρατιωτικός, πραξικοπηματίας και πολιτικός, ανέλαβε την προεδρία της Αιγύπτου μετά από πραξικόπημα. Γιος ταχυδρομικού υπαλλήλου, γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1918 και σπούδασε στη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Καΐρου, από την οποία και αποφοίτησε το 1938, ενώ διακρίθηκε στον πόλεμο εναντίον του Ισραήλ το 1948. Υπήρξε ένας από τους βασικούς ιδρυτές της παραστρατιωτικής οργάνωσης των «Ελεύθερων Αξιωματικών», η οποία, εκμεταλλευόμενη τη πικρία του λαού εκ του πολέμου με το Ισραήλ, ανέτρεψε την αιγυπτιακή δυναστεία του διεφθαρμένου και καταπιεστικού Βασιλιά Φαρούκ Α΄ στις 23 Ιουλίου 1952 και το 1953 ανακήρυξε την Αίγυπτο δημοκρατία ισλαμικού τύπου.

Στην συνέχεια το 1954 ο Νάσερ ανέτρεψε και τον πρώτο Πρόεδρο της Αιγυπτιακής Δημοκρατίας Συνταγματάρχη Μωχάμετ Ναγκίμπ θέτοντάς τον σε κατ' οίκον περιορισμό (με αιτιολογία τη μετριοπαθή στάση του απέναντι στο Σουδάν) και ανέλαβε την προεδρία κατόπιν ανελεύθερων εκλογών το 1956 υπό την (αφανή) διπλωματική προστασία της Σοβιετικής Ένωσης. Τον ίδιο χρόνο η Αγγλία και οι ΗΠΑ συνομολογούν με την Αίγυπτο για την (βοήθεια) στη κατασκευή του μεγάλου φράγματος του Ασουάν και παράλληλα ο Νάσερ ζήτησε μεγάλες στρατιωτικές προμήθειες για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της χώρας.

Μοίρασε την εθνική γη στους ακτήμονες και εθνικοποίησε πολλές ξένες επιχειρήσεις, με πρώτη τη διαχείριση της διώρυγας του Σουέζ. Τότε ξέσπασε οξύτατη κρίση και μάλιστα μετά την ανάληψη εκ μέρους της Αγγλίας και Γαλλίας συνεπικουρούμενη και από το Ισραήλ μεγάλης στρατιωτικής επέμβασης την οποία τελικά τα Ηνωμένα Έθνη καταδίκασαν ως παράνομη και οι δύο Δυνάμεις αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν. Η εξέλιξη αυτή έκανε τον Νάσερ να φαντάζει ως ήρωας.

Το 1958 ίδρυσε την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία συμπράττοντας με τη Συρία, την Ιορδανία και τον Λίβανο σε ένα διακρατικό τύπο "αραβικού σοσιαλισμού" η οποία όμως αργότερα το 1961 αυτοδιαλύθηκε. Οι ΗΠΑ και η Αγγλία συνέχισαν να αρνούνται την στρατιωτική εξοπλιστική προμήθεια του Αιγυπτιακού στρατού. Ο Νάσερ τότε στράφηκε προς τη Ρωσία. Το γεγονός χαιρετίστηκε ιδιαίτερα από το Κρεμλίνο και ο Πρόεδρος Χρουστσώφ του επεφύλαξε θερμή υποδοχή. Τότε η Σοβιετική Ένωση ανέλαβε και τη κατασκευή του φράγματος του Ασουάν. Ήταν 9 Ιανουαρίου 1960 όταν οι Πρόεδροι Νάσερ και Χρουστσώφ, επιβαίνοντες σε ποταμόπλοιο, έριξαν μικρές πέτρες ως θεμέλιους λίθους στο σημείο κατασκευής του φράγματος.

Η επιρροή του Νάσερ δεν μειώθηκε παρά τη συντριπτική ήττα των Αράβων από τους Ισραηλινούς στον πόλεμο των έξι ημερών τον Ιούνιο του (1967). Με τη λήξη του πολέμου σε ραδιοφωνικό μήνυμά του ανήγγειλε στον Αιγυπτιακό λαό την παραίτησή του. Η είδηση συγκίνησε τον αιγυπτιακό λαό τόσο που ξεχύθηκε στους δρόμους του Καΐρου σε μια τεράστια πορεία - συγκέντρωση, ζητώντας την παραμονή του στη Προεδρία. Έτσι και παρέμεινε. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1970 ένας Υπουργός του που ανέμενε την υπογραφή του αντιλαμβάνεται ότι ο Πρόεδρος χάνει τις αισθήσεις του. Σε λίγα λεπτά ξεψύχησε από καρδιακό επεισόδιο μέσα στη Προεδρική Έπαυλη. Η κηδεία του Νάσερ θεωρείται μέχρι σήμερα η πολυπληθέστερη που έχει γίνει ποτέ στον αραβικό κόσμο και όχι μόνο.

Επί των ημερών του κατέρρευσε η ανθούσα μέχρι τότε ελληνική παροικία της Αιγύπτου λόγω των εθνικοποιήσεων και της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα συναλλάγματος, Ο ίδιος εφάρμοσε αστυνομοκρατούμενη εσωτερική πολιτική που εφαρμόσθηκε και σε άλλες χώρες της Μεσογείου, ενέπλεξε τη χώρα σε δύο πολέμους, με την Υεμένη, πενταετή (1962-1967) και με το Ισραήλ (πόλεμος των έξι ημερών) το 1967 με ασυγχώρητα μεγάλο αριθμό νεκρών, έστρεψε τη χώρα προς τη Σοβιετική Ένωση για να λάβει εξοπλισμούς που δεν μπόρεσαν να ενεργοποιηθούν στις κατάλληλες στιγμές ξεπουλώντας όλη τη παραγωγή δημητριακών και βάμβακος στη Σοβιετική Ένωση. Η στροφή αυτή μετά το θάνατό του αποδείχθηκε λανθασμένη και ακολούθησε αναστροφή, έτσι ώστε ο Κίσσινγκερ να χαρακτηριστεί και «μάγος» της Διπλωματίας. Ξεκίνησε ένα εθνικό - σοσιαλιστικό πολιτικό πρόγραμμα που εκ των πραγμάτων όχι μόνο δεν καρποφόρησε αλλά το μόνο που πέτυχε ήταν να γίνει ο ίδιος ίνδαλμα σε αρκετούς άλλους πραξικοπηματίες της Μεσογείου και όχι μόνο.

Αντίθετα οι οπαδοί του εγκωμιάζουν τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις του. Του αναγνωρίζουν την απαλλαγή της χώρας από τη Δυναστεία του Φαρούκ που κάτω από το πάθος της καλοπέρασης και της χαρτοπαιξίας δεν αντιλαμβανόταν τις δυσκολίες που περνούσε η χώρα, ανεξαρτήτως του διπλωματικού επεισοδίου που είχε δημιουργηθεί εξ υπαιτιότητάς του σε βάρος της ελληνικής βασιλικής οικογένειας, που αποκαταστάθηκε όμως επί Νάσερ. Ανεξάρτητα όμως από όλα τα παραπάνω, είναι γεγονός πως ο Νάσερ υπήρξε η πρώτη πολιτική φυσιογνωμία που προσπάθησε να αποκαταστήσει γενικά την αξιοπρέπεια στους Άραβες που την είχαν μακρόχρονα ταπεινώσει οι Δυτικοί.

Η αντίστοιχη ιστορία επαναλήφθηκε κατά κάποιο τρόπο και στην σύγχρονη εποχή. Το 2011 ο Ο Χόσνι Σαΐντ Μουμπάρακ, δικτάτορας της Αιγύπτου (γνωστός και ως ο «τελευταίος Φαραώ»),  εξίσου διεφθαρμένος και καταπιεστικός, όσο και ο πρώην Βασιλιάς Φαρούκ Α της Αιγύπτου, έπεσε από την εξουσία (μετά από «λαϊκή-κατευθυνόμενη» εξέγερση), ύστερα από διακυβέρνηση της χώρας του, επί 30 συνεχή συναπτά έτη. Τις 11 Φεβρουαρίου του 2011, ο Μουμπάρακ λόγω της λαϊκής εξέγερσης εναντίον του, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και την παράδοση της εξουσίας στον στρατό.

Την αρχή (θέση προέδρου) κατέλαβε ύστερα από αμφιλεγόμενες εκλογές, ο βίαιος και αυταρχικός ισλαμιστής πολιτικός Μοχάμεντ Μόρσι, ο οποίος προσπάθησε με αιματηρά μέσα, να ανακηρύξει την Αίγυπτο «δημοκρατία» ισλαμικού τύπου.

Στην συνέχεια το 2013 ο Στρατός καθαίρεσε τον Μόρσι του αξιώματός του και ανέστειλε την ισχύ του Συντάγματος, παρουσιάζοντας τον οδικό χάρτη που είχε σχεδιάσει τις προηγούμενες ημέρες το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, οποίος θα οδηγήσει τη χώρα μέχρι τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Τη εξουσία κατέλαβε ο Αμπντούλ Φατάχ Σαΐντ Χουσεΐν Χαλίλ αλ-Σίσι, αρχηγός των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και υπουργός Άμυνας και Στρατιωτικής Παραγωγής, από τις 12 Αυγούστου 2012 ως το 2014, που ως επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκδίωξη του πρόεδρου Μοχάμεντ Μόρσι με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στις 3 Ιουλίου 2013.

Στις 17 Νοεμβρίου του 1922 στην Τουρκία, ο γνωστός σφαγέας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ύστερα από την Μικρασιατική καταστροφή και την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, προέλασε προς την Κωνσταντινούπολη, και ο τότε αδύναμος Σουλτάνος (και χαλίφης όλων των μουσουλμάνων) Μωάμεθ Στ΄, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Πόλη, ουσιαστικά παραδίδοντάς την στην κυβέρνηση της Άγκυρας. Στις 29 Οκτωβρίου του 1923 ο Κεμάλ ορκίστηκε πρώτος πρόεδρος της, ενωμένης πια, Τουρκίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1938, ημερομηνία θανάτου του (από κίρρωση του ήπατος), αφού προηγουμένως είχε κερδίσει τις εκλογές του 1927, 1931 και 1935, αφού βέβαια από το 1930 είχε καταργήσει τα αντιπολιτευόμενα κόμματα με αποτέλεσμα το δικό του, το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, να είναι μόνο του στη Βουλή και κυβερνώντας με τον στρατό και την βία. Την εγκαθίδρυση του κεμαλικού δικτατορικού καθεστώτος στην Τουρκία, ακολούθησε η επιβολή δικτατοριών και σε άλλες χώρες της Ευρώπης (το κίνημα των αξιωματικών στην Χίο το 1922, η άνοδος στην εξουσία της Ιταλίας του Μουσολίνι το ίδιο έτος, η απόπειρα πραξικοπήματος στην Γερμανία από τον Χίτλερ το 1923, καθώς και η άνοδος και άλλων δικτατορικών καθεστώτων την επόμενη δεκαετία π.χ. Χόρτυ σε Ουγγαρία, Ριβιέρα σε Ισπανία κλπ).

Αντίστοιχα στην Τουρκία το 2003, η άνοδος στην ηγεσία της Τουρκίας του πρώην δημάρχου της Κωνσταντινούπολης και ισλαμιστή πολιτικού  Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά από νίκη στις εκλογές έναντι του διεφθαρμένου και καταπιεστικού κεμαλικού κατεστημένου, με την προοπτική να φέρει την αλλαγή στην χώρα του. Σύντομα όμως αποκάλυψε και αυτός τις πραγματικές του προθέσεις και άρχισε να φέρεται αυταρχικά και σύντομα προσπάθησε να μετατρέψει την Τουρκία σε ισλαμική δικτατορία με τον ίδιο στην θέση προέδρου με υπερεξουσίες. Στράφηκε για αυτό τον λόγο όχι μόνο έναντι των πολιτικών του αντιπάλων (κεμαλιστών και στρατού), αλλά και έναντι εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων (π.χ. Κούρδοι, Αλεβίτες), καθώς και πρώην συμμάχων του (Γκιουλέν).

Θα φτάσει άραγε η κόντρα του Ερντογάν και των ισλαμιστών στα άκρα, και θα συμβεί πραξικόπημα κατά του Ερντογάν από τον στρατό όπως συνέβη και σε όλες τις παραπάνω –περιπτώσεις (και ο Ερντογάν θα έχει την μοίρα όλων των ισλαμιστών συναδέλφων του ή του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Μέντερες);  

Και θα ακολουθήσει της εγκαθίδρυσης του η άνοδος και άλλων παρεμφερών καθεστώτων και σε άλλες χώρες όπως παλαιότερα μαζί με εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις; Τίποτα δεν είναι βέβαιο, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε το ρητό που ισχύει για κάθε καθεστώς σαν το δικό του: «Όλα τα αποτυχημένα καθεστώτα πάντα στρέφονται σε τυχοδιωκτισμούς στο εξωτερικό προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τον λαό τους από τα εσωτερικά προβλήματα».

UPDATE  21 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

Φαίνεται πως η ώρα ανατροπής του Ερντογάν και αντικατάστασης του από έναν νέο «Τούρκο Σίσι», ίσως τελικά να φτάνει, ιδίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα «οπερέτα» των στρατηγών (ή προβοκάτσια του ίδιου του Ερντογάν) στην Τουρκία (http://nikosxeiladakis.gr/%ce%bf-%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b2%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%b3%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b5%ce%b9%cf%84/).

 Το κύμα διωγμών που εξαπέλυσε κατά των αντιπάλων του ως συνέπεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος της 15 Ιουλίου 2016 (που παίρνει πια την μορφή πογκρόμ κατά των εχθρών του, ειδικά μετά την κήρυξη της χώρας αυτής σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης-ουσιαστικά δικτατορία του Ερντογάν-και θυμίζει μία νέα «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» σαν αυτή που εξαπέλυσε ο Χίτλερ στους αντιπάλους του το 1933 μετά το κάψιμο του Ράιχστάιγκ  και την έκτακτη κατάσταση στην οποία κήρυξε στην χώρα με πρόσχημα και αυτός την προστασία του πολιτεύματος-http://www.ethnos.gr/giorgos_kapopoulos/).

Παράλληλα η εξαφάνιση πολλών μαχητικών, ελικοπτέρων (40), πλοίων (14), αλλά και στρατιωτών στην χώρα σημαίνει για πολλούς (αν δεν είναι προβοκάτσια του ίδιου του Ερντογάν για να κρατά σε μόνιμη κατάσταση κινητοποίησης τους οπαδούς του) την πιθανή προετοιμασία για αντάρτικο στην χώρα από πλευράς πραξικοπηματιών με την υποστήριξη ξένων δυνάμεων (ΗΠΑ-http://www.pronews.gr/portal/20160716/defencenet/toyrkia-enoples-dynameis/62/toyrkia-praxikopima-0).

Παράλληλα η Τουρκική λίρα και οικονομία καταρρέει (http://anargyros61.blogspot.gr/2016/07/blog-post_67.html), η κυβέρνηση Ερντογάν σκέφτεται την επιβολή  capital controls για να συγκρατήσει την φυγή κεφαλαίων, οι σκέψεις Ερντογάν για ένταξη στην εχθρική για ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ Ευρασιατική Ένωση (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/07/blog-post_739.html), η παύση της χρήσης της βάσης Ιντζιρλίκ από τις ΗΠΑ στην Τουρκία (όπου υπάρχουν και πυρηνικές βόμβες-http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/07/blog-post_172.html, http://anargyros61.blogspot.gr/2016/07/blog-post_28.html), και οι συνεχείς αναφορές ότι οι ΗΠΑ οργάνωσαν το πραξικόπημα στην χώρα από επίσημα και ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, επιδεινώνουν το ήδη τεταμένο κλίμα μεταξύ τω ν δύο χωρών (http://www.pentapostagma.gr/2016/07/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf-%ce%bf%ce%b9-%ce%b7%cf%80%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b5.html#ixzz4ElVvngz1, http://www.triklopodia.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%BF).

Δεν είναι τυχαίο πως αμέσως μετά από αυτές τις δηλώσεις ο γνωστός ιστότοπος WIKILEAKS (ο οποίος ελέγχεται ουσιαστικά από την CIA, μην ξεχνάμε πως και οι επιτυχημένες «επαναστάσεις»  της «Αραβικής Άνοιξης» σε Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη  άρχισαν όταν ο ιστότοπος αυτός έβγαλε στην φόρα έγγραφα για την διαφθορά των χωρών αυτών, που σε συνδυασμό με την πείνα-χρηματιστηριακή κρίση και διατροφική κρίση των σιτηρών τότε, και την καταπίεση στις χώρες αυτές οδήγησε και με την βοήθεια των ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης στις εξεγέρσεις στις χώρες αυτές), έβγαλε στην φόρα σημαντικά έγγραφα που εκθέτουν τον Ερντογάν και το κόμμα του (http://www.defence-point.gr/news/?p=156659, http://www.pentapostagma.gr/2016/07/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%b3%ce%ae%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-email-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-wikileaks-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%ac%ce%b6%ce%bf.html#ixzz4Ex99VTBR, http://www.iokh.gr/2016/07/email-wikileaks.html, http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/07/wikileaks.html, https://hellasforce.com/2016/07/19/wikileaks-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%B1-%CE%B7-%CE%B5%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%84/), με ήδη δυσάρεστα για τον ίδιο αποτελέσματα (http://www.enikos.gr/international/400735,O-Erntogan-pisw-apo-to-praxikophma-pisteyei-to-1-3-twn-Toyrkwn.html) και παρά την προσπάθεια του να απαγορεύσει την πρόσβαση στον ιστότοπο αυτό σε όλη την χώρα (http://www.pentapostagma.gr/2016/07/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%b3%ce%ae%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-email-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-wikileaks-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%ac%ce%b6%ce%bf.html#ixzz4Ex99VTBR).

Βλέπουμε λοιπόν ότι συσσωρεύεται ένα εκρηκτικό μείγμα προβλημάτων στην γείτονα χώρα, τα οποία όταν εκραγούν θα αποτελέσουν το «έναυσμα» για μία «πυρκαγιά» σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Ειδικά εάν ο Ερνογάν αρχίζει να χάνει πλήρως τον πόλεμο με τους Κούρδους (με συνέπεια να χάσει και τα κουρδικά εδάφη της χώρας του), τότε και η υποστήριξη που έχει μέχρι τώρα μεταξύ του λαού της Τουρκίας θα εξανεμιστεί, και τότε το τέλος του είναι σχεδόν βέβαιο.

Δεν αποκλείεται ο Ερντογάν πάνω στο πανικό του και την παραφροσύνη του να προσπαθήσει να εξάγει την κρίση της χώρας του στο εξωτερικό  (ίσως δοκιμάσει εναντίον της χώρας  μας κάποιο επεισόδιο για να συσπειρώσει  τους Τούρκους υπό την ηγεσία του εναντίον ενός υποτίθεται «κοινού εχθρού», αλλά και για να τους αποπροσανατολίσει  από την εσωτερική έκρυθμη κατάσταση της χώρας) και για αυτό θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα για τα πεπραγμένα του από εδώ και στο εξής.

Σε κάθε περίπτωση στον Ερντογάν, τις πράξεις, αλλά και την χώρα του ταιριάζουν απόλυτα τα εξής βιβλικά ρητά «το χωρισμένο σπίτι (Ερντογάν-Κεμαλιστές-Γκιουλενιστές-Κούρδοι-Αλεβίτες) είναι καταδικασμένο»  και «όποιος (Ερντογάν)  δεν φερθεί καλά στους οικείους του (τον λαό του) θα κληρονομήσει αίμα (εξεγέρσεις, αντάρτικα, διαμελισμό ή νέο πραξικόπημα)», μα πάνω από όλα το διαχρονικό (και ιδιαίτερα επίκαιρο για τον Ερντογάν αυτή την στιγμή) ρητό «Μωραίνει ο Κύριος ον Βούλεται απωλέσαι».