ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΕΤΟΣ 2017

ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΕΤΟΣ 2017

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το έτος 2017, θα πραγματοποιηθούν σημαντικά δημοψηφίσματα στην Ευρώπη και τον κόσμο, τα οποία θα επηρεάσουν σημαντικά την πορεία, τόσο των παγκόσμιων, όσο και των ευρωπαϊκών εξελίξεων.

Το σημαντικότερο δημοψήφισμα είναι φυσικά, αυτό που θα πραγματοποιηθεί στις 25 Σεπτεμβρίου στο Ιρακινό Κουρδιστάν.

Σε αυτό, οι Κούρδοι του Ιράκ θα αποφασίσουν εάν επιθυμούν την ανεξαρτησία τους από το Ιρακινό Κουρδιστάν. Αν η πλειοψηφία του πληθυσμού απαντήσει καταφατικά, τότε το Ιρακινό Κουρδιστάν, θα γίνει το πρώτο ανεξάρτητο Κουρδικό κράτος εδώ και αιώνες.

Διαθέτοντας σημαντικά πετρελαϊκά αποθέματα (π.χ. του Κιρκούκ), πηγές ύδατος, καθώς και μία ιδιαίτερα αποτελεσματική κρατική οργάνωση (διοικητικές υπηρεσίες), όλες οι προοπτικές ανάπτυξης του φαίνονται ευοίωνες.

Η δε οικονομία του είναι ανθηρή για ένα νεοπαγές κράτος, ο πληθυσμός του σημαντικός (εφτά εκατομμύρια), τα ολικά το έσοδα φτάνουν τα 27 δις δολάρια (με 5.500 δολάρια κατά κεφαλήν εισόδημα), ενώ ακόμα και ο στρατός του είναι εμπειροπόλεμος και καλά εξοπλισμένος.

Στην περίπτωση το Ιρακινό Κουρδιστάν γίνει τελικά ανεξάρτητο κράτος, τότε το γεγονός αυτό θα προκαλέσει γεωπολιτικό σεισμό και ιδιαίτερη ανησυχία στα γειτονικά με το Ιράκ κράτη, τα οποία διαθέτουν σημαντικούς κουρδικούς πληθυσμούς στα εδάφη τους (Συρία, Ιράν, Τουρκία).

[Ο συνολικός αριθμός των Κούρδων στην Μέση Ανατολή, είναι σχεδόν σαρανταπέντε εκατομμύρια].

Στην Συρία (τρία εκατομμύρια συνολικά), οι Κούρδοι έχουν εξασφαλίσει την αυτονομία τους από το ίδιο το καθεστώς του Άσαντ, με αντάλλαγμα την βοήθεια τους στην καταπολέμηση του ISIS. Συνεργάζονται δε παράλληλα με τους Ρώσους και τις ΗΠΑ για τον ίδιο λόγο.

Οι Κούρδοι του Ιράν δεν είναι πολύ ισχυροί. Έχουν βέβαια μεγάλο πληθυσμό στην χώρα αυτή (σχεδόν δέκα εκατομμύρια), αλλά το αυτονομιστικό τους κίνημα, δεν έχει ούτε την διάθεση, ούτε την ισχύ των Κούρδων των άλλων περιοχών, ενώ για την ώρα ούτε και την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ιρανών Κούρδων.

Οι πιο πολυπληθείς Κούρδοι, είναι φυσικά αυτοί που βρίσκονται στην Τουρκία (περίπου είκοσι εκατομμύρια). Εδώ και τριάντα χρόνια, από την δεκαετία του 80, κυμαίνεται ένας άγριος πόλεμος των Κούρδων για την ανεξαρτησία τους από τους Τούρκους.

Οι Τούρκοι φοβούνται (όπως και όσες χώρες έχουν κουρδικές μειονότητες), ότι εάν ανακηρυχθεί ανεξάρτητο Κουρδιστάν στο Ιράκ, αυτό θα αποτελέσει πόλο έλξης (και παράδειγμα προς μίμηση) για όσους Κουρδικούς πληθυσμούς δεν έχουν δικό τους κράτος.

Αυτοί, θα ενισχύονται και θα προβλέπουν σε αυτό για βοήθεια, προκειμένου να αποκτήσουν την ελευθέρια τους, αλλά και να ενωθούν μαζί του σε ένα ενιαίο εδαφικά κράτος (το Μεγάλο Κουρδιστάν).

[Ακριβώς όπως έκαναν οι υπόδουλοι Έλληνες στους Τούρκους, μετρά την ίδρυση του ελεύθερου Ελληνικού κράτους, μετά την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1821, και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πρόσβλεπαν οι διαιρεμένοι ή υπόδουλοι Ιταλοί και Γερμανοί στην Σαβοΐα και την Πρωσία για την Ένωση τους τον 19^ο αιώνα].

Αυτό είναι κάτι που δεν το θέλει ούτε η Τουρκία, ούτε και τα γειτονικά με αυτή κράτη με κουρδικούς πληθυσμούς (Συρία, Ιράκ, Ιράν), αφού σε μια τέτοια περίπτωση θα χάσουν πολλά εδάφη.

[Ειδικά, αν το κράτος των Κούρδων της Συρίας φτάσει εδαφικά τα σύνορα του, από το Ιράκ ως την Μεσόγειο, θα συμβάλλει με τον τρόπο αυτό και στο οριστικό κλείσιμο διάδρομου λαθρομετανάστευσης, μιας και δεν θα μπορούν να παίρνουν λαθρομετανάστες από τα εδάφη του.

Επιπλέον, η ύπαρξη ενός ισχυρού κουρδικού κράτους, βοηθάει σημαντικά τις ΗΠΑ, την Ρωσία, αλλά και τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής στην καταπολέμηση του ISIS και του ισλαμικού εξτρεμισμού].

Αυτός είναι ο λόγος, που και η Τουρκία πραγματοποιεί περιοδικά, αποτυχημένες και πρόσκαιρες στρατιωτικές εισβολές στο Συριακό και Ιρακινό Κουρδιστάν, πάντα όμως χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Ένα Μεγάλο Κουρδιστάν, αποδυναμώνει τους Άραβες (που χάνουν εδάφη, πληθυσμούς, ορυκτούς πόρους, έσοδα και φορολογουμένους), κόβει των διάδρομο ένωσης που το Ιράν θέλει να δημιουργήσει με το Ιράκ και την Συρία (για ενίσχυση τόσο του Άσαντ και της Χεσμπολάχ, όσο και για την δημιουργία πετρελαϊκού αγωγού που θα διέρχεται από τις χώρες αυτές-https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/10/blog-post_8.html,http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%b9%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%83-%cf%84%ce%b6%ce%b9/, https://nikosxeiladakis.gr/%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B4%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4/, https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/10/blog-post_13.html).

Ταυτόχρονα, είναι μία κεντρική γεωπολιτική βάση, από όπου μπορεί κάνεις να στραφεί στρατιωτικά οπουδήποτε στην περιοχή, διαθέτει πετρελαϊκούς πόρους, είναι σημείο από όπου διέρχονται πετρελαϊκοί αγωγοί, και έχει τον έλεγχο των σημαντικών υδάτινων περιοχών (των ποταμών Τίγρη και του Ευφράτη).

Τέλος, ένα Μεγάλο Κουρδιστάν, οντάς ένα κράτος εχθρικό προς τους Άραβες και συμμαχικό προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, γίνεται ουσιαστικά ένα νέο-δεύτερο και μεγαλύτερο πληθυσμιακά, οικονομικά και στρατιωτικά, Ισραήλ της Μέσης Ανατολής.

[Με όλα αυτά, αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά και το σχέδιο των ΗΠΑ για μία «Μεγάλη Μέση Ανατολή»- http://www.militaire.gr/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B7%CF%80%CE%B1/, http://www.topontiki.gr/article/150061/shediazontas-ti-nea-mesi-anatoli-se-hartes].

Στην Ευρώπη, το σημαντικότερο δημοψήφισμα είναι αυτό που πραγματοποιήθηκε το 2016, για την ανεξαρτησία της Σκοτίας. Τότε, μία οριακή πλειοψηφία των Σκοτσέζων ψήφισε όχι, φοβούμενη πως αν επέλεγε ανεξαρτησία, θα έχανε την ένταξη της στην ΕΕ, καθώς και όλα τα «οφέλη» που κέρδιζε μέσω αυτής.

Τώρα όμως, μετά το αποτέλεσμα υπέρ του Brexit, οι Σκωτσέζοι δεν έχουν πλειοψηφικά πια κανέναν λόγο να θέλουν να παραμείνουν στην Μεγάλη Βρετανία, μιας και ήδη αυτή διαπραγματεύεται την έξοδο της από την ΕΕ (που τόσο φοβόταν ο λαός της Σκωτίας), ενώ και πολλά «οφέλη» που κέρδιζαν μέσω αυτής, θα χαθούν.

Έτσι, ακούγονται ήδη φωνές για την πραγματοποίηση ενός δεύτερου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας (http://www.skai.gr/news/world/article/347583/deutero-dimopsifisma-anexartisias-tis-skotias-provlepei-to-manifesto-tou-snp/).

Σημαντικό είναι και το δημοψήφισμα για ανεξαρτησία, που έχει οργανώσει για την 1^η Οκτωβρίου η Καταλονία. Μια πλούσια επαρχία, που πάντα μισούσε την κεντρική ισπανική κυριαρχία, και η οποία επιθυμεί τώρα πιο έντονα (λόγω οικονομικής κρίσης), την ανεξαρτησία της.

Η Καταλονία, πάντα ήθελε να ανεξαρτητοποιηθεί από την Ισπανία, ενώ τώρα λέει πως δεν θέλει αυτή να δίνει τα χρήματα του λαού της για τους άλλους Ισπανούς, τους οποίους θεωρεί αλλοεθνείς και θέλει να πάψει οριστικά να είναι ένα ενιαίο κράτος μαζί τους, αλλά μόνο για τους πολίτες της. 

Οι Ισπανοί, προσπαθούν όπως είναι απόλυτα φυσικό, να το αποτρέψουν αυτό-http://www.triklopodia.gr/%ce%b1%ce%ba%cf%85%cf%81%cf%8e%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%88%ce%ae%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/, http://www.defence-point.gr/news/sokarismeni-i-ispania-enopion-tis-prooptikis-katalanikis-aposchisis-(τόσο για να μην χάσουν εδάφη, πληθυσμούς, ορυκτούς πόρους, έσοδα και φορολογουμένους, όσο και να μην «παίρνουν θάρρος» και άλλες εθνικές μειονότητές της Ισπανίας σαν τους Βάσκους και αρχίσουν να ζητάνε τα ιδιά).

Σε αντίθετη περίπτωση είναι πιθανό η Ισπανία να διαλυθεί ή να γυρίσει λόγω των εθνοτικών συγκρούσεων και της πολιτικής πόλωσης σε άλλες σκοτεινότερες εποχές, ακόμα και εμφυλίου πολέμου (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/05/blog-post_32.html).

Στην δε Βοσνία, οι Σερβοβόσνιοι ανακοίνωσαν πως θέλουν να πραγματοποιήσουν  δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία τους, κάτι που αν συμβεί, θα έχει ως πιθανό αποτέλεσμα την διάλυση του ψευδοκράτους (και νατοϊκού προτεκτοράτου) της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, μιας και πιθανότατα και οι άλλες μειονότητες της χώρας (Κροατοβόσνιοι και μουσουλμάνοι), θα πράξουν ακριβώς το ίδιο.

Τέλος, ακόμα και στην Ιταλία, στελέχη της Λέγκας του Βορρά, ζητούν δημοψήφισμα για ανεξαρτησία-(https://www.vice.com/gr/article/pgyym8/venetoi-aytonomistes-theloun-na-aposxistoun).

Εδώ, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η συζήτηση για τις εθνικές μειονότητες και την ανεξαρτησία τους, δεν είναι πάντα αθώα:

Είναι γνωστό, πως το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για τις Ευρωπαϊκές μειονότητες, ελέγχεται από τους Γερμανούς, οι οποίοι, ανάλογα με τι συμφέρει τους ίδιους πολιτικά αποφασίζουν αν μια μειονότητα είναι υπαρκτή, αν καταπιέζεται ή εάν αξίζει η όχι να αποκτήσει δικό της κράτος.

[π.χ. στην Γιουγκοσλαβία αποφάσισαν πως έπρεπε να γίνουν ανεξάρτητες η Κροατία και η Σλοβενία, στην Σερβία το Κόσσοβο, όχι όμως και η Κριμαία ή το Ντονμπάς στην Ουκρανία ή η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία στην Γεωργία.

Αυτές οι κρατικές οντότητες, φυσικά ήταν συμμαχικές με τους εχθρικούς προς την Γερμανία Ρώσους, οπότε δεν δικαιούταν αναγνώριση ή κράτος, μιας και σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα μπορούσαν να καρπωθούν τα πλούτη τους οι ίδιοι.

Αντίστοιχα με τις εκθέσεις που κάνουν και οι ΗΠΑ για τις «μειονότητες» και την υποτιθέμενη «καταπίεση» τους σε διάφορες χώρες ανάλογα με τα συμφέροντα τους].

Γενικά, οι μειονότητες και τα δημοψηφίσματα (http://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B7-%CE%BA/ , http://ketivasilakou.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html), είναι δίκοπο μαχαίρι, και ακόμα και στις πιο «δίκαιες» περιπτώσεις, πάντα θα υπάρχουν πίσω από αυτές και πολλά άλλα βρώμικα ξένα συμφέροντα, προκειμένου το όνειρο τους για ανεξαρτησία να γίνει πραγματικότητα.