ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Απριλίου 21, 2016

Werner-Nauman

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

21-4-2016 

Είναι εντυπωσιακό πως όσο προχωρά η ιστορική έρευνα νέα ιδιαίτερα εντυπωσιακά και αποκαλυπτικά στοιχεία έρχονται στην επιφάνεια, σχετικά με τον ρόλο πολλών πρώην Ναζί στελεχών στην μεταπολεμική Δυτική Γερμανία, καθώς και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν αυτά στην πολιτική κατεύθυνση της χώρας αυτής.

Πρόσφατα μάλιστα, αποκαλύφθηκε (με τον αποχαρακτηρισμό τόσο γερμανικών, όσο και αμερικανικών, αλλά και βρετανικών αρχείων της εποχής) ότι τις 14 Ιανουαρίου του 1953 στην Γερμανία σημειώθηκε μία προσπάθεια πραξικοπήματος, από τον Βέρνερ Νάουμαν (https://en.wikipedia.org/wiki/Werner_Naumann), τον πρώην μέλος των SS, δεξί χέρι και διάδοχο του Γιόζεφ Γκέμπελς στο Υπουργείο Προπαγάνδας μετά την αυτοκτονία του το 1945 (αντίστοιχη με την προσπάθεια πραξικοπήματος στην Ιταλία του Λίτσιο Τζέλι, ηγέτη της Μασονικής Στοάς P-2 το  1970, σε συνεργασία με σημαντικά πολιτικά, στρατιωτικά, και οικονομικά στελέχη της χώρας- http://www.tanea.gr/news/world/article/5319505/pethane-o-litsio-tzeli-epikefalhs-ths-masonikhs-stoas-p2-propaganda-2/ ), στην οποία έλαβαν μέρος όχι μόνο πρώην Ναζί (κάτι που ήταν ούτως ή άλλως αναμενόμενο), αλλά και πολιτικοί πολλών κομμάτων και ανώτατα μέλη της Γερμανικής βιομηχανίας.

Πιο συγκεκριμένα οι αρχές της χώρας (αλλά και οι συμμαχικές) ανακάλυψαν την ύπαρξη ενός ευρύτατου ναζιστικού δικτύου (της ODESSA, καθώς και των σχεδίων μελών του πολιτικού κόσμου της πολιτικής και της βιομηχανίας (ουσιαστικά εφαρμόζοντας στην πράξη επακριβώς τα σχέδια που αναφέρονται αναλυτικά στο RED HOUSE REPORT 1944, όπως φαίνεται αναλυτικά και στο παλιότερο άρθρο μου «H ΟΡΓΑΝΩΣΗ ODESSA Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ»,

και αποδεικνύοντας έτσι πως αυτά ήταν όντως αληθινά) που εκτεινόταν από την Γερμανία ως το Κάιρο, την Μαδρίτη, το Μπουένος Άιρες και το Μάλμο της Σουηδίας, το οποίο είχε στενές σχέσεις με καίρια κυβερνητικά στελέχη, αλλά και επεκτάσεις και προεκτάσεις σε πολλά πολιτικά κόμματα και οργανώσεις σε όλη την Γερμανία.

Ο Νάουμαν χρηματοδοτούταν με μεγάλα ποσά από ομάδες Ναζί σε ξένες χώρες, και είχε καταστρώσει ένα σχέδιο διείσδυσης στους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας. Σκοπός της ομάδας του ήταν αρχικά η τοποθέτηση σκληρών Ναζί σε θέσεις κλειδιά σε όλα τα δεξιά κόμματα της χώρας, και η δημιουργία με αυτό τον τρόπο οργάνων προπαγάνδας που θα χρησιμοποιούταν από ένα μαζικό νεοναζιστικό κίνημα.

Πιο αναλυτικά με βάση τα  έγγραφα που διέρρευσαν από τους Βρετανούς, ο Νάουμαν είχε σαν σκοπό να χρησιμοποιήσει το δημοκρατικό σύνταγμα της χώρας σαν βιτρίνα προκειμένου πίσω από αυτό να οργανωθεί ένα νέο ναζιστικό κίνημα, το οποίο θα αναλάμβανε τον έλεγχο του κράτους, όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν. Ο καγκελάριος Αντενάουερ θα αφηνόταν να παίξει τον ρόλο που έπαιξε ο Στρέσεμαν το 1920, έτσι ώστε η νέα γερμανική ισχύς να αναπτυχθεί ανενόχλητη χωρίς να κινήσει υποψίες, ενώ θα έμπαινε σε εφαρμογή και μία νέα μέθοδος άλωσης των πολιτικών κομμάτων και της κρατικής μηχανής εκ των έσω, με αποφυγή θορυβωδών διαδηλώσεων και προκλήσεων και την χρήση μικρών πυρήνων, οι οποίοι την κατάλληλη  στιγμή θα ενωνόταν σε μία μεγάλη μαζική νεοναζιστική οργάνωση.

Ουσιαστικά οι συνωμότες ήθελαν να επιτύχουν και την δημιουργία ενός νέου πολιτικού κόμματος εθνικής αντιπολίτευσης, από υπάρχοντα δεξιά κόμματα, την συγκρότηση και τον έλεγχο μαζικών φορέων, όπως ενώσεις βετεράνων και προσφύγων, την διεξαγωγή πολιτικής προπαγάνδας σε ξένες χώρες και την δημιουργία επαφών σε αυτές για λογαριασμό των μεγάλων γερμανικών ομίλων (σχέδια που βλέπουμε ουσιαστικά να πραγματοποιούνται σήμερα στην Γερμανία, με την ίδρυση ακροδεξιών οργανισμών και κομμάτων όπως το AfD-Εναλλακτική για την Γερμανία, και της PEGIDA, τα οποία διαθέτουν όντως στις τάξεις τους πολλά στελέχη που είναι νυν και πρώην νεοναζί).

Επίσης ο Ναόυμαν είχε επαφές προκειμένου μέσω των γνωριμιών του με μεγάλα ονόματα της βιομηχανίας και της πολιτικής να τοποθετήσει σε καίριες θέσεις στο κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών και των Ελευθέρων Δημοκρατών δεκάδες πρώην Ναζί (ΟΙ ΝΑΖΙ ΕΛΕΓΧΑΝ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, του Ηλία Παπαθανάση, Στρατιωτική Ιστορία, τεύχος 214).

Οι συλληφθέντες αμέσως μετά την παράδοση τους στις γερμανικές αρχές, οδηγήθηκαν στην φυλακή, αλλά μόλις έξι μήνες μετά αφέθηκαν ελεύθεροι, και το 1954 η υπόθεση αυτή απορρίφθηκε αθόρυβα από το ανώτατο Γερμανικό δικαστήριο, μετά από έντονες παρασκηνιακές πολιτικές και άλλων ειδών πιέσεις (όπως σχεδόν έγινε και με τον Λίτσιο Τζέλι και τους συνεργάτες του στην Μασονικής Στοάς P-2 στην Ιταλία).

Επιπλέον, ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι το ποσοστό των Ναζί στην Δυτική Γερμανία έφτανε το 40-50% των στελεχών της χώρας, ενώ στην αντίστοιχη Ανατολική το 20-30%. Θα πρέπει να τονιστεί πως αν και η Ανατολική Γερμανία και η ΕΣΣΔ ήταν και ιδεολογικά εναντίον του Ναζισμού, δεν δίστασε ούτε αυτή (όπως και η Δυτική Γερμανία και οι ΗΠΑ), να χρησιμοποιήσει πρώην ναζί στρατιωτικούς, πράκτορες, βασανιστές, επιστήμονες και πολιτικούς στις υπηρεσίες της, αδιαφορώντας για τα πεπραγμένα αυτών στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Είναι άλλωστε γνωστό πως τόσο ο πρώην χριστιανοδημοκράτης καγκελάριος Κουρτ Γκέοργκ Κιεζίνγκερ (1966-1969), ο πρώην πρόεδρος της Γερμανίας (προερχόμενος από το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών, κυβέρνησε το 1974-1979), καθώς και πολλοί πρώην υπουργοί της Γερμανίας (προερχόμενοι τόσο από το Χριστιανοδημοκρατικό, το Χριστιανοκοινωνικό, το Φιλελεύθερο κόμμα, το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών, αλλά και των σοσιαλοδημοκρατών), ήταν κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ενεργά στελέχη του Ναζιστικού κόμματος.

Αντίστοιχη εκτενής παρουσία πρώην Ναζί υπήρχε επίσης και στο δικαστικό σώμα της χώρας (τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από το Γερμανικό κοινοβούλιο με αριθμό 17/8134, και με σκοπό να συνταχθεί ένας κατάλογος ονομάτων πολιτικών και όχι μόνο, οι οποίοι υπήρχαν ενεργά μέλη τόσο του Ναζιστικού κόμματος, όσο και πολλών άλλων δημοκρατικών κομμάτων στην Δυτική Γερμανία).

Πρόσφατα εκδόθηκε και ένα έγκριτο βιβλίο, γραμμένο από μία διεθνή ανεξάρτητη επιτροπή ιστορικών, και χρηματοδοτούμενο από την ίδια την Γερμανική κυβέρνηση, με τίτλο «Das Amt Und die Vergangenheit: Deutsche Diplomaten im Dritten Reich und die Bundesrepublik», το οποίο έδειξε τον καίριο ρόλο του υπουργείου εξωτερικών επί Ναζί στην διαμόρφωση της βίαιης πολιτικής των Ναζί, τόσο στην εξόντωση των κατεκτημένων λαών, όσο και στις μαζικές εκτελέσεις, τις εθνοκαθάρσεις και άλλα εγκλήματα.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, αποδομείται επίσης ο μύθος, πως τάχα ο πυρήνας του υπουργείου αποτελούταν από παραδοσιακούς αριστοκράτες και διπλωμάτες, οι οποίοι έκαναν ότι ήταν δυνατό προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες των διώξεων των Ναζί και να περιορισθούν οι εθνοκαθάρσεις του καθεστώτος.

Η επάνοδος τόσων πολλών πρώην Ναζί στο καίριο Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο, επηρέασε σημαντικά την πολιτική της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και συντέλεσε σημαντικά στην επιλογή της χώρας αυτής να ενταχθεί στον Δυτικό συνασπισμό (αντί να κρατήσει ειρηνόφιλη πολιτική, να μείνει ουδέτερη από πολιτικούς συνασπισμούς με όφελος την προοπτική της ταχείας επανένωσης) να διακόψει τις σχέσεις της με την Ανατολική Γερμανία και τα άλλα κράτη του Ανατολικού μπλοκ.

Αφού στην πρώτη φάση του Ψυχρού Πολέμου σκοπός ήταν η κυριαρχία επί της Ευρώπης και κλειδί αυτού η Γερμανία (κρίση του Βερολίνου το 1948), η Δυτική Γερμανία εκμεταλλεύτηκε τον Ψυχρό Πόλεμο και βοήθησε στην διαμόρφωση της ιδεολογικής ρητορικής περί «σωτηρίας του Δυτικού κόσμου από την (όντως βίαιη, επεκτατική και καταπιεστική) ΕΣΣΔ», κάτι που βοήθησε σημαντικά την χώρα αυτή να βγει από την απομόνωση, να πετύχει διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους της και να επανεξοπλιστεί, γινόμενη και πάλι μία σημαντική δύναμη κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Πολλοί πρώην Ναζί διπλωμάτες επανήλθαν στις θέσεις τους, και βοήθησαν πολλούς καταζητούμενους πρώην Ναζί να καταφύγουν σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής, με την βοήθεια παράνομων δικτύων όπως η ODESSA (όπως φαίνεται αναλυτικά και στο παλιότερο άρθρο μου «H ΟΡΓΑΝΩΣΗ ODESSA Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ»).

Παράλληλα υπήρχαν και κρυφοί στρατοί στην χώρα, με σκοπό είτε να κάνουν αντάρτικο σε περίπτωση Σοβιετικής εισβολής στην χώρα, είτε να κάνουν πραξικόπημα σε περίπτωση που υπάρξει κίνδυνος να πάρουν οι κομμουνιστές στην χώρα, είτε με ειρηνικά, είτε με βίαια μέσα (ανάλογα ίσως με αυτά που πήρε ο ιταλός στρατηγός De Lorenzo κατά της διάρκεια της Νατοικής επιχείρησης Solo στην χώρα του-http://novafm106.gr/articles/politic-history/2120-the-paramilitary-arm-of-nato-in-greece.html, και όπως φαίνεται αναλυτικά και στο παλαιότερο άρθρο μου «ΤΑ FREIKORPS, Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΟΒΙΕΤΙΩΝ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ»).

Επίσης λέγεται πως το 70% των αναφορών που υπέβαλε η CIA στην Ουάσινγκτον τα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, προερχόταν κυρίως από την κατασκοπευτική οργάνωση του πρώην Ναζί Γκελέν (με ότι συνέπειες σε σχέση με την ακρίβεια την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα που θα είχαν αυτές έναντι της ΕΣΣΔ, μιας και η οργάνωση αυτή ήταν κύριος εχθρός της), αφού η CIA είχε μόλις ιδρυθεί και η μόνη τότε διαθέσιμη πηγή πληροφοριών ήταν η οργάνωση του Γκελέν, η οποία βοήθησε σημαντικά στην οργάνωση και την ιδεολογική κατεύθυνση της CIA στις απαρχές της, και η οποία είχε ανθρώπους της σε θέσεις κλειδιά σε όλα τα υπουργεία της τότε Γερμανικής κυβέρνησης, καθώς και στην αστυνομία, σε εφημερίδες, σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, καθώς και αλλού  (για περισσότερη ανάλυση δείτε  το παλαιότερο άρθρο μου «H ΟΡΓΑΝΩΣΗ ODESSA Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ»).

Τέλος στις μέρες μας βλέπουμε την Γερμανία να ακολουθεί για άλλη μία φορά να εφαρμόζει ουσιαστικά τα σχέδια που είχε κάνει ο Νάουμαν στον Ψυχρό Πόλεμο, με την ίδρυση ακροδεξιών οργανισμών και κομμάτων όπως το AfD-Εναλλακτική για την Γερμανία (που είναι σε φάση ανόδου-http://www.thepressproject.gr/article/92421/Dimoskopisi-Sunexizetai-i-anodos-ton-akrodeksion), της PEGIDA, τα οποία όντως διαθέτουν (κατά το σχέδιο του Νάουμαν) πολλά στελέχη που είναι νυν και πρώην νεοναζί (αλλά μαζί με αυτά και πολλά πρώην στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών, των Χριστιανοκινωνιστών, όπως ο Γκαλάντ στην AfD και η Φέστερλινγκ στην PEGIDA, ακόμα και υποστηρικτές από την σοσιαολοδημοκρατία, όπως ο πρώην σοσιαλοδημοκράτης τραπεζίτης Θίλο Σαραζίν), ενώ παράλληλα είναι εμφανής και η ύπαρξη πολλών πρώην ναζιστικών μελών σε άλλα κόμματα, όπως στο Χριστιανοδημοκρατικό, το Χριστιανοκοινωνικό, και το κόμμα των Φιλελευθέρων.

Αυτό υποδεικνύει ότι πιθανότατα, για άλλη μία φορά, όλα τα γεγονότα στην Γερμανία και την ΕΕ, κινούνται «βάσει σχεδίου», και η χώρα αυτή φαίνεται να διαβαίνει για άλλη μία φορά το ίδιο ολισθηρό μονοπάτι που έφερε (και όπως φαίνεται θα ξαναφέρει) το χάος στην Ευρώπη, καθώς και στην ίδια την χώρα αυτή, αποδεικνύοντας ουσιαστικά έτσι για άλλη μία φορά ότι μυαλό δεν έβαλε και δικαιώνοντας πλήρως το γνωστό λαϊκό ρητό του σοφού λαού μας που λέει «το τρις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».