ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΤΙΡ -Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ- Η ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ-ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΤΙΡ -Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ- Η ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ-ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ

Ιουλίου 13, 2016

Γράφει ο Αλώπηξ

21 Ιανουαρίου 2015

Η Συμφωνία Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας (Transatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ), την οποία διαπραγματεύονται (και  αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο των μυστικών διαπραγματεύσεων) από τον Ιούλιο του 2013 Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαϊκή Ένωση (Στο μέλλον αναμένεται να προστεθεί και η Κίνα σε αυτή). Προβλέπει ότι η ισχύουσα νομοθεσία στις δύο πλευρές του Ατλαντικού θα υποταχθεί στους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου, που έχουν καθιερωθεί από και για τις μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές επιχειρήσεις, επί ποινή εμπορικών κυρώσεων για τη χώρα-παραβάτη ή αποζημιώσεων αρκετών εκατομμυρίων ευρώ προς όφελος των εναγόντων. Πρόκειται στην ουσία για μια "κοινή αγορά" εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίου ,μια Διατλαντική Συμφωνία Ελευθέρων Συναλλαγών ,μεταξύ των δυο πλευρών του Ατλαντικού.

Οι συνομιλίες για τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2013 όταν το Συμβούλιο έδωσε «το πράσινο φως» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η συμφωνία που φιλοδοξεί να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ζώνη ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο στοχεύει στην προώθηση των διατλαντικών εμπορικών συναλλαγών και επενδύσεων, γεγονός που σύμφωνα με τους υποστηρικτές της και υποτίθεται ότι θα οδηγήσει σε αύξηση της ανάπτυξης και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Η συμφωνία αυτή στοχεύει στην κατάργηση των εμπορικών φραγμών σε ένα ευρύ φάσμα τομέων της οικονομίας και αποτελείται από τρία κύρια μέρη:

• Πρόσβαση στην αγορά (συμπεριλαμβανόμενων των εμπορικών δασμών).
• Κανονιστικές ρυθμίσεις και μη δασμολογικοί φραγμοί.
• Ειδικοί Κανόνες (π.χ. δικαιώματα  πνευματικής ιδιοκτησίας, τελωνειακές και εμπορικές διευκολύνσεις, εμπόριο και βιώσιμη ανάπτυξη).

Οι αντίστοιχες συζητήσεις για τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Καναδά και Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν ξεκινήσει το 2008. 
Το σχέδιο ΤΤΙΡ, « η χούντα των επιχειρηματιών », όπως το ονομάζει η Lori Wallach, το οποίο αποτελεί αντικείμενο μυστικών διαπραγματεύσεων, υποστηρίζεται ένθερμα από τις πολυεθνικές, καθώς, εάν υιοθετηθεί, θα τους επιτρέπει να φέρνουν ενώπιον της Δικαιοσύνης κάθε κράτος που δεν θα συμμορφώνεται με τους κανόνες του φιλελευθερισμού. Επίσης δεν θα δοθούν τα συμφωνηθέντα μεταξύ των ΗΠΑ και ΕΕ στην δημοσιότητα στο κοινό, αλλά θα κρατηθούν εντελώς μυστικά.

Αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές δηλώνουν ανοιχτά πως ο κύριος στόχος του TTIP είναι να παραμερίσει τις κανονιστικές ρυθμίσεις που αποτελούν "εμπόδιο" στην κερδοφορία πολυεθνικών επιχειρήσεων στις δύο μεριές του Ατλαντικού. Στην πραγματικότητα, τα "εμπόδια" αυτά είναι οι περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, τα εργασιακά δικαιώματα, οι κανόνες ασφάλειας για τα τρόφιμα, οι κανονισμοί για τη χρήση χημικών τοξικών ουσιών, οι νόμοι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στο διαδίκτυο, ακόμη και κάποιες από τις ρυθμίσεις για τις τράπεζες που είχαν στόχο να αποφευχθεί μια επανάληψη της οικονομικής κρίσης του 2008.

Η συμφωνία θα επιδιώκει την εξάλειψη όλων των δασμών, τελών και λοιπών επιβαρύνσεων στο εμπόριο γεωργικών, βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων, αυξάνοντας τις επενδυτικές ευκαιρίες στην ΕΕ και την ποικιλία των ευρωπαϊκών προϊόντων στα αμερικανικά ράφια, μειώνοντας συγχρόνως την τελική τιμή τους. Οι επικριτές της συμφωνίας ισχυρίζονται ότι διακυβεύονται όχι μόνο τα Ευρωπαϊκά Κεκτημένα στην Υγεία, την Ασφάλεια Τροφίμων, την Προστασία του Περιβάλλοντος και τα Εργασιακά Δικαιώματα, αλλά και τα ίδια τα νομοθετικά δικαιώματα των κοινοβουλίων, η ίδια η δημοκρατία. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημοκρατία, σύμφωνα με το βρετανικό Guardian είναι το investorstate dispute settlement (ISDS), το οποίο δίνει στις πολυεθνικές νομική ισχύ κρατών, οι οποίες θα μπορούν δικαστικά να ακυρώνουν νόμους που έχουν ψηφιστεί στο κοινοβούλιο.

Με την TTIP επιχειρείται παράλληλα η υιοθέτηση παγκόσμιων προτύπων, με αποτέλεσμα οποιαδήποτε νέα νομοθεσία, πριν φθάσει στο Κοινοβούλιο μιας χώρας, να πρέπει πρώτα να εξετάζεται εάν είναι σύμφωνη με τις επιταγές της TTIP. Οι πολυεθνικές θα μπορούν ανά πάσα στιγμή να σύρουν κράτη στη διεθνή διαιτησία για διαφυγόντα κέρδη στην περίπτωση που τα κράτη ψηφίζουν νόμους για την προστασία της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος ή του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Η κατάργηση των ευρωπαϊκών κανονισμών για την ασφάλεια των τροφίμων αποτελεί προτεραιότητα των επιχειρηματικών λόμπι στις διαπραγματεύσεις για το ΤΤΙΡ. Από τη λίστα τους δεν λείπουν και οι περιορισμοί που αφορούν τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (ΓΤΟ), τα φυτοφάρμακα, το βοδινό κρέας με ορμόνες και τις αυξητικές ουσίες. Από την πρώτη στιγμή, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δήλωσε ρητά ότι θα χρησιμοποιήσει τις διαπραγματεύσεις του ΤΤΙΡ για να βάλει στο στόχαστρο τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς που θέτουν φραγμούς στις αμερικανικές εξαγωγές τροφίμων και ειδικά τους κανονισμούς για την ασφάλεια των τροφίμων, τους οποίους υπερασπίστηκαν επί δεκαετίες οι Ευρωπαίοι πολίτες με τους αγώνες τους.

Η αμερικανική κυβέρνηση χρησιμοποιεί επίσης το ΤΤΙΡ για να αποδυναμώσει την Ευρωπαϊκή Οδηγία για την Ποιότητα των Καυσίμων: σκοπός της είναι να διευκολύνει τα αμερικανικά διυλιστήρια να εξάγουν στην Ευρώπη καναδικό πετρέλαιο που εξορύσσεται από κοιτάσματα ασφαλτούχας άμμου, με ολέθριες συνέπειες για το περιβάλλον. Επιπλέον, η εφαρμογή του ΤΤΙΡ θα ανοίξει την πόρτα στις μαζικές εξαγωγές σχιστολιθικού φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη, οδηγώντας στην επέκταση της υδραυλικής ρωγμάτωσης.

Θεωρείται  ότι η ΤΤΙP θα βάλει σε κίνδυνο την  προστασία του καταναλωτή και της δημόσιας υγείας, θα ακυρώσει την περιβαλλοντική και την κοινωνική νομοθεσία στην Ευρώπη, θα βάλλει εμπόδια στην πρόσβαση των πολιτών στις πληροφορίες, θα διευκολύνει την πρόσβαση των επιχειρήσεων στα προσωπικά δεδομένα, για εμπορική χρήση. Θέτει επίσης σε αμφισβήτηση, θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, για να προστατεύσει τα συμφέροντα των πολυεθνικών, με μειώσεις μισθών, μειώσεις θέσεων εργασίας, κατάργηση συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και συνεχή συρρίκνωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων με στόχο την μείωση του κόστους εργασίας.

Δεν υπάρχουν αναλύσεις που να δείχνουν το τι θα συμβεί εξαιτίας της «διαφορικής ανταγωνιστικότητας» των δυο οικονομιών (ΗΠΑ,ΕΕ) και για το τι παρενέργειες θα υπάρξουν μεταξύ των λιγότερο ανταγωνιστικών οικονομιών στις περιοχές που ανήκουν στα εσωτερικά περιβάλλοντα των δυο πλευρών. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η συνολική ανταγωνιστικότητα των 28 κρατών μελών της ΕΕ είναι πολύ μικρή έναντι της ανταγωνιστικότητας των ΗΠΑ και των άλλων οικονομιών του κόσμου με έμφαση τις αναδυόμενες οικονομίες των BRICS (Brazil, Russia, India, China, South Africa). Από γεωπολιτικής απόψεως και από πλευράς «διεθνούς ισχύος» το δίπολο ΗΠΑ και ΕΕ καθημερινά οδεύει από ήττα σε ήττα, ιδιαίτερα έναντι της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Κίνας, (παρόλες τις πάμπολες οικονομικές, πολιτικές πιέσεις και κυρώσεις που ασκεί έναντι αυτών). Για αυτό τον λόγο, επειδή οι ΗΠΑ βλέπουν τον επερχόμενο γεωπολιτικό, κίνδυνο από την άνοδο της Κίνας (με το σύμφωνο της Σανγκαής), της Ρωσίας (μέσω της Ευρασιατικής Ένωσης) και των άλλων δυνάμεων των BRICS αποφάσισαν να αντιδράσουν άμεσα.

Για αυτό οι ΗΠΑ αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία οικονομική ένωση, αντίστοιχη της ΕΕ, σε πανηπειρωτική κλίμακα, που τον ρόλο της κυρίαρχης χώρας σε αυτή θα έχουν οι ίδιες (όπως η Γερμανία ασκεί πλήρη και τυραννικό έλεγχο στα άλλα μέλη της ΕΕ) και την οποία θα ελέγχουν οι ίδιες πλήρως και θα αποφασίζουν μόνο αυτές ουσιαστικά για τους κανόνες που θα ισχύουν στην ένωση αυτή (και φυσικά θα είναι πάντα μόνο υπέρ αυτών).  Επίσης με την μελλοντική προσθήκη της Ιαπωνίας και αφού πάντα μία οικονομική ένωση σημαίνει μακροπρόθεσμα και πολιτική ένωση (όπως έγινε με την μετάλλαξη της ΕΟΚ σε ΕΕ), πιθανόν να δούμε μελλοντικά και μία πολιτική ομοσπονδία μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνίας (στα πρότυπα και με όλα τα μέλη που αποτελούν την υποοργάνωση της γνωστής Λέσχης Μπίλντενμπεργκ, της Τριμερούς Επιτροπής, και είναι περιττό ίσως να αναφερθεί ότι όλα τα οικονομικά της μέλη προωθούν και επωφελούνται από μία τέτοια συμφωνία). Αυτό σε συνδυασμό και με την πανθρησκειακή οικουμενιστική ένωση που επιχειρείται (υπό τον φόβο της τρομοκρατίας και για το καλό με την συνεργασία και ένωση όλων των θρησκειών και αιρέσεων), υπό την ηγεσία του συνεργάτη των ΗΠΑ και ΕΕ (και με την ενεργή πολιτική και οικονομική υποστήριξη τους φυσικά) πάπα της Ρώμης, ίσως δείχνει τι είδους ένωση θα είναι αυτή και με για ποιο πραγματικά σκοπό προωθείται. Έτσι πιστεύεται ότι ως τέλος του 2015 να συζητηθούν μόνο ζητήματα κανονιστικών ρυθμίσεων, και οι διαπραγματεύσεις να συνεχίσουν με απώτερο σκοπό να επιτευχθεί συμφωνία μέσα στο 2016.

Από την άλλη πλευρά οι Ρωσία και Κίνα δεν θέλουν σε καμία περίπτωση την δημιουργία ενός τόσο εκτενούς αντίπαλου, εχθρικού και ελεγχόμενου από τις ΗΠΑ πολιτικού μορφώματος και ιδίως οι Ρώσοι δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση την οριστική απώλεια της Ευρώπης και των όσων χωρών αυτής  θέλουν να προσαρτήσουν στην Ευρασιατική Ένωση. Έτσι χρηματοδοτούν σε όλη την ΕΕ ακροδεξιά, αντι-ευρωπαϊκά, ευρωσκεπτικιστικά, πατριωτικά (που θέλουν όσο τίποτα  την πολιτική και οικονομική ελευθερία των χωρών τους και για αυτό δέχονται και την χρηματοδότηση του, αφού όλες οι άλλες οικονομικές πηγές είναι υποταγμένες σε ΗΠΑ και ΕΕ)  ακόμα και αριστερά κόμματα με τελικό ανομολόγητο σκοπό να την απορυθμίσουν και να την διαλύσουν.

 Σύμφωνα με το περιοδικό Business Insider ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει γίνει σοκαριστικά αποτελεσματικός, στο να ασκεί επιρροή στην ευρωπαϊκή πολιτική, μέσω ενός πλήθος ακροδεξιών κομμάτων, αναφέρει το δημοσίευμα, που περιλαμβάνει και ένα διάγραμμα από το Κέντρο Ευρασιατικής Στρατηγικής (CESI), που καταγράφει την αυξανόμενη επιρροή του Κρεμλίνου σε έξι διαφορετικές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.

Τα συγκεκριμένα ακροδεξιά κόμματα- περιλαμβάνονται ακόμη εκείνα της Μ. Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Βουλγαρίας και Ουγγαρίας- έχουν υψηλή δημοτικότητα και μάχονται σθεναρά κατά της παραχώρησης μεγαλύτερων εξουσιών στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Κάθε ένα από αυτά τα κόμματα, σημειώνει το Business Insider, έχει επίσης δημιουργήσει μία στενότερη σχέση με τη Ρωσία και έχει αντιδράσει στις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Μόσχα μετά από την προσάρτηση της Κριμαίας. Πέρα από τη Χρυσή Αυγή, η αναφορά γίνεται στο UKIP της Μ. Βρετανίας, το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, το Jobbik της Ουγγαρίας και το Ataka της Βουλγαρίας. Τους στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία- σύμφωνα με το δημοσίευμα- έχει το UKIP, αλλά και το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, δύο κόμματα που είχαν υψηλά ποσοστά σε πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.

Η άνοδος των ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων συνδέεται, σε μεγάλο βαθμό, με ρωσικές πολιτικές που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Με βάση αυτές, ασκείται εξωτερική πολιτική μέσα από ένα συνδυασμό κατασκοπείας και «σκοτεινού» χρήματος, αναφέρει το δημοσίευμα. Όπως σημειώνει ο αναλυτής σε ρωσικά θέματα, Τζον Σίντλερ, ενώ η Σοβιετική Ένωση στήριζε κομμουνιστικά κόμματα για να επηρεάσει την πολιτική, η Ρωσία τώρα χρηματοδοτεί ακροδεξιές παρατάξεις, σε μία προσπάθεια να κατευθύνει την ευρωπαϊκή πολιτική.

Έτσι το σχέδιο του Πούτιν είναι με την άνοδο όλων αυτών των κομμάτων στην εξουσία να πραγματοποιηθεί η διάλυση της ΕΕ, να αποτύχει έτσι πλήρως η οικονομική και πολιτική και οικονομική ένωση των ΗΠΑ και ΕΕ μέσω της ΤΤΙΡ και τα κράτη της ΕΕ που θα έχουν αποκτήσει και πάλι την ανεξαρτησία τους, είτε να συμμαχήσουν μαζί του, είτε να γίνουν μέλη της Ευρασιατικής Ένωσης. Βέβαια θα πρέπει να αναφερθεί ότι ακόμα και αν όλα αυτά τα κόμματα πάρουν την εξουσία δεν σημαίνει ότι και όλα τους θα ασκήσουν και στην συνέχεια φιλορωσική πολιτική  και όταν θα έχουν την εξουσία δεν θα ξεχάσουν τις υποσχέσεις τους και θα στραφούν σαν μπούμερανγκ εναντίον της (ειδικά τα ακραία εθνικιστικά κόμματα).

Έχοντας δημιουργήσει ένα τέρας ανεξέλεγκτο όπως ο δόκτωρ Φρανκενστάιν δημιούργησε το ομώνυμο τέρας του θα πετύχουν ίσως αυτό που προσπάθησε να κάνει ο φιλοβασιλικός καγκελάριος Μπρύνινγκ στην Γερμανία της κρίσης του 1929, εφαρμόζοντας  επίτηδες στην χώρα μία τεράστια και άγρια λιτότητα, προκειμένου οι πολίτες απελπισμένοι από την αποτυχία του δημοκρατικού πολιτεύματος να ζητήσουν σαν σωτηρία την επιστροφή στην μοναρχία του Κάιζερ της οποίας ήταν οπαδός,  αλλά το σχέδιο του δεν έπιασε πλήρως αφού πραγματικά οι γερμανοί πολίτες πραγματικά αναζήτησαν έναν σωτήρα, ο οποίος δεν ήταν βέβαια ο Κάιζερ, όπως θα ήθελε ο Μπρύνινγκ, αλλά ο Χίτλερ (ο οποίος ανέβηκε στην εξουσία και με χρηματοδότηση τραπεζών των ΗΠΑ, όπως ο Λένιν είχε πάρει την εξουσία στην ΕΣΣΔ με την χρηματοδότηση του Κάιζερ και των γερμανικών τραπεζών).

Για αυτό θα χρειαστεί προσοχή από μέρους των Ρώσων για την άσκηση τέτοιας πολιτικής γιατί όποιος παίζει με την φωτιά συνήθως καίγεται. Και μόνο όποιος επιδείξει απόλυτα αποφασιστικότητα, ικανότητα, θάρρος, γνώσεις και υπομονή θα είναι αυτός ο ποίος θα καθίσει νικητής στον αιματοβαμμένο σιδερένιο και θανάσιμο (ακόμα και για όσους κάθονται σε αυτόν) θρόνο μέσα από τις άπειρες δοκιμασίες και συγκρούσεις επιτυγχάνοντας την απόλυτη δύναμη και συντριβή των εχθρών του,  κερδίζοντας  επάξια και την απόλυτη εξουσία, αναδεικνυόμενος μοναδικός νικητής στο αέναο και ταυτόχρονα εντελώς βίαιο και αιματηρό παιχνίδι της κατοχής της ύψιστης εξουσίας και απόκτησης του πολυτιμότατου αυτοκρατορικού στέμματος.