ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 6

ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 6

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην Βίβλο περιγράφονται πολλά ιστορικά γεγονότα, τα οποία αντιστοιχούν κατά πολύ με γεγονότα τα οποία συνέβησαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους από όταν αυτή γράφτηκε. Τα σημαντικότερα εξ’ αυτών είναι τα εξής:

Με τα θηρία ζούσε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στο Σαραντάριο Όρος, ο Άγιος Βάρβαρος στην Τρύφο και ο Άγιος Παίσιος στο Σινά.

Έπεσε από την υψηλή θέση που του είχε δώσει ο Θεός ο διάβολος, όπως και το Ρωμαϊκό και διεφθάρησαν και οι δύο, με το μεν πρώτο να είναι αδιόρθωτος, ενώ το δεύτερο να μπορεί να ξανανεβεί στην υψηλή θέση από την οποία εξέπεσε.

Κατά την αιχμαλωσία τους (και από τις μητέρες τους) στην Αίγυπτο και στην Θήβα αντιστοιχα ο Προφήτης Μωυσής και ο Φίλιππος ο Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας έμαθαν την τέχνη της πολιτικής και του στρατού από τους Αιγύπτιους και τους Θηβαίους και με αυτή δημιούργησαν και εκπαίδευσαν τον στρατό τους και στην συνέχεια κληρονόμησαν την τέχνη αυτή και τους στρατούς στους αήττητους διάδοχους τους Μέγα Αλέξανδρο και Ιησού του Ναυή.

Τόσο στον Εγλών οι υπηρέτες του, όπως και στον Στάλιν οι φρουροί του από φόβο δεν άνοιγαν την πόρτα του δωμάτιου τους και όταν άνοιξαν οι πρώτοι και οι δεύτεροι αυτές, βρήκαν τον έναν νεκρό και τον άλλο ετοιμοθάνατο από τους Εβραϊκής καταγωγής Εούδ και Μπέρια αντίστοιχα.

Κάηκαν τα πτώματα των γιων του Σαούλ και των 3 γιων του μετά τον θάνατο τους, όπως και του Φίλιππου του Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και του Καίσαρα.

Κλάδο Φοίνικα έδωσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγιά μας, όπως και στον Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τα παιδιά και ο λαός όταν εισέρχονταν στα Ιεροσόλυμα.

Η Αγιά Γερόντισσά Γαλακτία είδε από τον Άγιο Γεώργιο πράγματα που δεν μπορούσε να πει, όπως και Άγιος Παύλος όταν ανέβηκε στον ουρανό.

Ο Άγιος Πατήρ Νέστωρ στην Ρωσία στο χωριό Ζάρκι είχε βίαιο και μαρτυρικό θάνατο από φανατικούς κομμουνιστές εισβολείς στο Μοναστήρι του, όπως και ο Άγιος Φιλούμενος στο Φρέαρ του Ιακώβ από φανατικούς Εβραίους ραβίνους εισβολείς.

Ο Άγιος Ἰωάννης  Αρχιεπίσκοπος  τοῦ Novgorod, ταξίδεψε στά Ἱεροσόλυμα καβάλα σ᾿ ἕνα δαίμονα (Συναξαριστής, 7 Σεπτεμβρίου). Ἀναφέρεται στο Βίο του Στάρετς Αντωνίου της Ὄπτινα: «Κάποτε ἐπισκέφθηκαν τό Γέροντα δύο κτηματίες.

Ὁ ἕνας τους ἦταν "ἐλεύθερος", σκεπτικιστής. Ἐνῶ συνομιλοῦσαν, διετύπωσε τήν ἀμφισβήτησί του ἄν ἦταν ἀλήθεια ὅσα ἀναφέρονταν για τόν ἅγιο Ἰωάννη, ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Novgorod, ὅτι ταξίδεψε στά Ἱεροσόλυμα καβάλα σ᾿ ἕνα δαίμονα(Συναξαριστής, 7 Σεπτεμβρίου). —Δέν μπορεῖ νά πιστέψη κανείς τέτοια πράγματα, κατέληξε.

Βέβαια, ἀπάντησε διδακτικά ὁ Γέροντας. Παληότερα συνηθιζόταν να καβαλικεύουν οἱ ἅγιοιτούς δαίμονες, ἐνῶ τώρα οἱ δαίμονες καβαλικεύουν κάποιους Ρώσους ἀριστοκράτες. Καί λέγοντας αὐτά ὁ Γέροντας χαμογέλασε μέ πικρία.Τα λόγια αὐτά ἔκαναν βαθειά ἐντύπωσι στον ἀκροατή του.

Σταμάτησε ξαφνικά να μιλάη, ἔπεσε σε συλλογή κι ἔπειτα ἔβαλε τα κλάματα. Ο φίλος του βγῆκε ἀμέσως ἀπό τό δωμάτιο γιά νά τούς ἀφήση μόνους. Το τί εἰπώθηκε ανάμεσα στο Γέροντα καί στόν ἄνθρωπο αὐτό εἶναι ἄγνωστο.

Τα δάκρυα στα μάτια του ἐπισκέπτη, ὅμως, πού πρίν εἶχε μιλήσει τόσο ἐλεύθερα, ἔδειξαν πώς τα λόγια τοῦ Γέροντα άγγιξαν την καρδιά του. Κι ὅσο κι ἂν προσπάθησε ἀργότερα ν' ἀποκτήση τόν προηγούμενο αέρα του, τά μάτια του ήταν δακρυσμένα γιά παραπάνω ἀπό μιά ώρα» (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/novgorod-7.html).

Και από το αυριανό Συναξάριον: Σύναξις της Παναγίας της Σκριπούς εις Ορχομενόν: Το ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ Υ.ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ, την νύκτα της 9ης προς 10^η.9.1.943 μ.Χ, 4 ημέρες πριν της δι εμπρησμού καταστροφής της πόλεως Κερκύρας υπό των ... ιδίων ούνων ...

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1.943 μ.Χ. οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν και στην αρχή αρνήθηκαν να παραδώσουν τον οπλισμό τους στους συμμάχους τους Γερμανούς. Τότε η περιφερειακή οργάνωση του Ε.Α.Μ. Ορχομενού θεώρησε ότι μπορούσε να επωφεληθεί και να παραλάβει αυτή τον ιταλικό οπλισμό. Γι' αυτό παρακίνησε τους οπλισμένους και μη Ορχομενίους να κινηθούν προς την Λειβαδιά.

Οι Γερμανοί όμως κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς κι όταν έμαθαν για τις προθέσεις των Ορχομένιων έστειλαν εναντίον τους την άλλη μέρα, 9 Σεπτεμβρίου, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φτάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Άγιου Ανδρέα, ανέτοιμοι και αδιοργάνωτοι καθώς ήσαν, σκόρπισαν στην γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο. Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους.

Τη νύχτα της 9ης προς τη 10^η Σεπτεμβρίου 1.943 μ.Χ. λίγα μέτρα πιο κάτω από την εκκλησία της Παναγίας, τα γερμανικά τανκς ακινητοποιήθηκαν χωρίς να υπάρχει κανείς φανερός λόγος. Όπως εξιστόρησε ο επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος Χόφμαν, η μορφή της Παναγίας φανερώθηκε στο νυχτερινό ουρανό.

Μετά το τέλος του πολέμου ο επικεφαλής επέστρεψε προσκυνητής στην Παναγία της Σκριπούς, χαρίζοντας στο ναό μια εικόνα με την αναπαράσταση του οράματός του. Από τότε σχεδόν κάθε χρόνο επεστρέφει στο ναό για να προσκυνήσει στις 10 Σεπτεμβρίου. Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_232.html).

Κάποιος ἔκανε τατουὰζ τὸ σταυρὸ καὶ μοῦ τὸ ἔδειξε.

1. Κάποιος ἔκανε τατουὰζ τὸ σταυρὸ καὶ μοῦ τὸ ἔδειξε. «Βρὲ παλαβέ, τοῦ εἶπα, τὸ Σταυρὸ τὸν ἔχουμε στὴν καρδιὰ μας καὶ ὄχι στὸ δέρμα μας». Το τατουὰζ εἶναι δαιμόνιο πού ἐπεκτείνεται. Γέροντας Ἐφραίμ Βατοπαιδινὸς +.

2. Ἡ δερματοστιξία ἤ ἀλλιῶς τατουάζ (tattoo) εἶναι φαινόμενο παγανιστικό, δηλαδή, εἰδωλολατρικό καί παμπάλαιο. Ὁ ἅγιος Κύριλλος (4^ος Αἰώνας μ.Χ.) καί ὁ Προκόπιος Γαζαῖος (6^ος Αἰώνας μ.Χ.) ἐπιβεβαιώνουν τήν εἰδωλολατρική πρακτική τῆς δερματοστιξίας λέγοντας: «Τοῖς εἰδωλολάτραις ἔθος ἐντομίδας ποιεῖν ἐν παρειαῖς καί ἐν βραχίοσιν». Δηλ., οἱ εἰδωλολάτρες ἔχουν συνήθεια νά κάνουν τατουάζ στά μάγουλα (στό πρόσωπο) καί στά μπράτσα τους.

Ὁ Άγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, στό ὑπόμνημά του στόν προφήτη Ἱερεμία, ἀναφέρει ὅτι ἀπό τή ἀρχή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὁ Διάβολος ἔθεσε στόχο μέ τή δερματοστιξία (τατουάζ) νά ὁδηγήσει τό εὐλογημένο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ στήν πιό μεγάλη ἀσχήμια. Τόν 8ο μ.Χ. Αἰώνα ἡ Ἐκκλησία καταδίκασε τήν ἀποτύπωση ὁποιουδήποτε συμβόλου ἐπί τοῦ σώματος τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ὡς εἰδωλολατρικό ἔθιμο καί πρακτική τῶν βαρβάρων (https://www.triklopodia.gr/%ce%ba%ce%ac%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%e1%bc%94%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b5-%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85%e1%bd%b0%ce%b6-%cf%84%e1%bd%b8-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%81%e1%bd%b8-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6/)!

Ο Άγιος Συμεών ο Στυλίτης ήταν ο Διογένης της εποχής του.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφορίστηκε από την Ελληνική Εκκλησία γιατί δίωξε Αρχιερείς και τον Ελληνικό λαό υποστηρίζοντας τα εγκλήματα των Αγγλογάλλων όταν κατέλαβαν τον Πειραιά, με αποτέλεσμα στο τέλος να έρθει η Μικρασιατική Καταστροφή.

Ο Ιωάννης Κωλέττης όταν ξεθάφτηκε επειδή ήταν δόλιος βρέθηκε άλιωτο το σώμα του, όπως και οι αφορισμένοι ενωτικοί αιρετικοί μοναχοί που επί Βώκου στο Άγιο Όρος δίωξαν τους Ορθοδόξους και τέλεσαν κοινό συλλειτουργό με τους αιρετικούς παπικούς.

Επίσης ο Βενιζέλο, όπως και ο αντίπαλος του βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’ προσπάθησαν να εκτρέψουν πραξικοπηματικά το πολίτευμα, στο τέλος να ηττηθούν και να εξοριστούν στο εξωτερικό οπού πέθαναν από αρρώστια και οι δύο, ενώ και οι δύο συνέλαβαν στην καταστροφή του πολιτεύματος που ήθελαν με τις αυταρχικές πράξεις τους (την μοναρχία και την δημοκρατία αντίστοιχα).

Επίσης, ο Πατριάρχης Τύχων αφόρισε τον Λένιν και τους μπολσεβίκους για τις άδικες διώξεις και διωγμούς κατά των Ορθοδόξων και της Εκκλησίας (λαϊκών, ιερέων και Μονάχων), με αποτέλεσμα στο τέλος ο Λένιν να πεθάνει είτε από τα τραύματα που του προκάλεσε η σοσιαλίστρια Καπλάν, είτε από εγκεφαλικά, καρδιακά, αυτοάνοσο, ή από το δηλητήριο που του έδωσε ο Στάλιν, αυτοβούλως ή επειδή του το ζήτησε ο ίδιος.

3.000 μετάνοιες έκαναν ο Μακρυγιάννης και ο Γέρων Νικόδημος Μάκρης.

Το Άγιο Πνεύμα μετέφερε τον Πάτερ Θεόδωρο από την Πόλη και την Αγιά Σοφιά πίσω στην Αλεξανδρούπολη, όπως είχε κάνει παλαιοτέρα με τον Προφήτη Αβακούμ που τον μετέφερε από την Ιερουσαλήμ στην Βαβυλώνα για να δώσει τροφή στον Προφήτη Δανιήλ μέσω ενός Αγγέλου και τον γύρισε στην συνέχεια πίσω.

Το Ερημητήριο της Όπτινα είναι σαν το «Άγιο Όρος της Ρωσίας».

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε μέσω ενός Αγγέλου σε όραμα στον Άγιο Θαδδαίο της Βιτόβνιτσας να Εχει θάρρος γιατί είχε ακόμα να βοηθήσει και να παρηγορήσει πολλούς Σέρβους στην φυλακή από τα SS και τους Ναζί Γερμανούς το 1.943 μ.Χ., όπως και στον Απόστολο Παύλο το ίδιο γιατί είχε να κηρύξει σε άρχοντες και βασιλείς σε όλη την οικουμένη, όπως και στην ίδια την Ρώμη στην φυλακή από τους Εβραίους και τους Ρωμαίους.

Τόσο ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, όπως και ο Άγιος Πορφύριος έλεγαν ότι η ζωή μας είναι σαν καταιγίδα και από τις δύσκολες μας λυτρώνει μόνο η αγκαλιά του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Άγιος Γέροντας Θαδδαίος από την Σερβία μιλούσε σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του, όπως και ο Καίσαρας.

Εμφανίστηκε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και η Παναγιά μας στον Άγιο Θαδδαίο της Βιτόβνιτσας και σε άλλους Αγίους, π.χ. τον Απόστολο Παύλο και τον Άγιο Παίσιο.

Δεν είχε που να μείνει και την «κεφαλή κλείνει» ο Άγιος Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας τα τελευταία χρονιά της επίγειας ζωής του, σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Με τον θάνατο του Αγίου Θαδδαίου της Βιτόβνιτσας ακόμα και τα ζώα που αγαπούσε και προστάτευε τον αποχαιρέτισαν και του απέδωσαν τιμή, όπως έγινε και με άλλους Αγίους, π.χ. τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτης και τον Κάθμπερτ Λίντισκορν.

Ο Άγιος Ιωαννίκιος ο Μέγας όσο ήταν λαϊκός και στρατιωτικός ήταν αήττητος σαν τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο και τον Μέγα Αλέξανδρο.

Όπως η Αρχαία Ρωμαϊκή ειδωλολατρική Αυτοκρατορία δίωκε τους Χριστιανούς και σκότωσε εκατομμύρια από αυτούς, αλλά στο τέλος έγινε Χριστιανική επί Μεγάλου Κωνσταντίνου και από το κήρυγμα των Ευαγγελίων, έτσι και η Σοβιετική κομμουνιστική άθεη Ρωσία (ΕΣΣΔ τότε) δίωξε και αυτή τους Χριστιανούς και σκότωσε εκατομμύρια από αυτούς, αλλά στο τέλος ξαναέγινε Χριστιανική επί Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν και Πούτιν.

Όπως με τέχνασμα οι Έλληνες (μέσω του Δούρειου Ίππου) εισήλθαν στην πόλη της Τροίας και άνοιξαν τις πύλες, και την κατέλαβαν, έτσι και η Ιερουσαλήμ (τότε Ιεβούς) καταλήφθηκε από τον Δαβίδ άντρες που εισήλθαν μέσα σε αυτή από ένα υπόγειο πέρασμα ενός υδραγωγείου/πηγαδιού που οδηγούσε μέσα στην πόλη αυτή.

Με τον Τίμιο Σταυρό και την ένδοξη Θεϊκή Του Δύναμη ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τον διάβολο, τον θάνατο, την κόλαση, τον Άδη και τους δαίμονες, όπως και ό Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος τους αντίθεους ειδωλολάτρες εχθρούς του.

Με το λάβαρο του Τίμιου Σταυρού κατάφερε να κερδίσει και ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος να νικήσει τους Ζωροάστρες Πέρσες που είχαν αρπάξει τμήμα του Τιμίου Σταυρού και να τον φέρει ξανά πίσω στην Ρωμανία.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με την θυσία Του και τους Μάρτυρες και τα Μαρτύρια που ακολούθησαν μετά από Αυτόν κατά το παράδειγμα Του (που και αυτοί ήταν όπως ο Κύριος ασκητικοί, είχαν απαρνηθεί τα πλούτη και ήταν εκούσια φτωχοί), όπως και με την μη βίαιη αντίσταση, την Μεγάλη Πίστη και τα Θαύματα τους, κατάφεραν να ρίξουν από μέσα ειρηνικά την πανίσχυρη ειδωλολατρική αντίθεη Ρωμαίοι Αυτοκρατορία που τους δίωκε και έκανε να μαρτυρήσουν 11 εκατομμύρια από αυτούς και στο τέλος να την κάνουν Χριστιανική.

Αντίστοιχα και ο Γκάντι (διαβάζοντάς τα βιβλία του Ρώσου συγγραφέα Τολστόι που μίλαγαν για τον Χριστιανισμό και τους Μάρτυρες και την μη βίαιη αντίσταση) και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (κατά το παράδειγμα του Κυρίου και του Γκάντι), με την μη βίαιη και ειρηνική παθητική αντίσταση και αυτοί, κατάφεραν παρά τους διωγμούς να νικήσουν την πανίσχυρη Βρετανική Αυτοκρατορία και την Αμερικανική πολιτική αντίστοιχα (και με τον τρόπο αυτό ο ένας να ελευθερώσει την Ινδία και ο άλλος να κερδίσει δικαιώματα για τους Αφροαμερικάνους στις ΗΠΑ), με τίμημα και σε αυτούς τον μαρτυρικό θάνατο των ηγετών τους, ενώ ο Γκάντι ακολουθήσε την εκούσια φτώχεια και τον ασκητισμό και του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και των Μαρτύρων.  

Την τρίτη θέση στο Βασίλειο είχε ο Δανιήλ όταν έλυσε το όραμα με το Χέρι επί Βαλτάσαρ, όπως και την δεύτερη ο Ζοροβάβελ όταν εξήγησε την αξία της αλήθειας στον Δαρείο, όπως και ο Μαρδοχαίος επί Αχασβηρου/Ξέρξη όταν έσωσε αυτόν από μία απόπειρα δολοφονίας των αυλικών του.

Βασιλική στολή/πορφύρα και διάβημα/στέμμα κέρδισε ο Μαρδοχαίος επί Ξέρξη/Αχασβηρου για τις υπηρεσίες του, όπως και ο Ζοροβάβελ για τον ίδιο ακριβώς λόγο από τον Δαρείο.  

Ο Δαρείος έκανε συμπόσιο για τους κυβερνήτες των 127 επαρχιών του κράτους του, όπως ακριβώς και ο Ξέρξης/Αχασβήρος.

Στο χωριό Κοτρόνι που πέρασε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και εν του εδωσαν ούτε ένα ποτήρι νερό, η Εκκλησιά της Παναγιάς έχει μεγαλύτερη κλίση από τον Πύργο της Πίζας.

Σκλάβοι γίνονταν όσοι δεν είχαν να πληρώσουν τα χρέη τους στην Αρχαία Αθήνα και στο Αρχαίο Ισραήλ.

Στὴν Ἀλεξανδρινὴ Ἐκκλησία, ἐπὶ 75 χρόνια Πατριάρχης ἦταν «Ἰωακεὶμ ὁ πάνυ», δηλ. ὁ μέγας. Ἦταν ἐνάρετος, ταπεινός, ἁπλὸς καὶ ἀγαθὸς μὲ πολλὰ χαρίσματα πλουτισμένος καὶ κατὰ τὴ μακρόχρονη περίοδο τῆς Πατριαρχίας του, πολλὰ θαύματα δι’ αὐτοῦ ἐνήργησεν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἀφοῦ ἐποίμανε θεάρεστα τὸ πλήρωμα τῶν χριστιανῶν, κοιμήθηκε σὲ ἡλικία 135 χρόνων, όπως και ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2024/09/blog-post_459.html).

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Εὐστάθιος πανῆλθε στὸ στράτευμα, ἐνίκησε τοὺς βαρβάρους καὶ γύρισε στὴ Pώμη. Τοῦ ξαναδῶσαν τὴν περιουσία του, ἀποκατεστάθη, δηλαδή. Καὶ μιὰ μέρα ὁ αὐτοκράτωρ Ἀδριανός, πλέον ὁ διάδοχος τοῦ Τραϊανοῦ, τὸν ἐκάλεσε νὰ θυσιάσουν στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν, τάχα, τοὺς Θεοὺς γιὰ τὴ νίκη ποὺ τοὺς ἔδωκαν, καὶ τὴν ὁποία εἶχε πετύχει ὁ μέγας Εὐστάθιος, ὁ ὁποῖος μέχρι τότε λεγόταν Πλακίδας καὶ μετὰ τὸ βάπτισμα ὀνομάσθηκε Εὐστάθιος.

Λοιπόν. Ἐκεῖνος, ὅμως, ὁμολόγησε τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Θεό. Καὶ τότε ὁ Ἀδριανὸς τὸν ἐτιμώρησε γιὰ τὴν πίστη του, καθὼς καὶ τὴ Θεοπίστη, τὴ γυναῖκα του, καὶ τὸν Ἀγάπιο καὶ Θεόπιστο, τὰ τέκνα του. Τί τοὺς ἔκανε;

Τοὺς ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα χάλκινο βόδι, πυρακτωμένο (σαν του τύραννου Φάλαρι) καὶ τοὺς ἔκλεισε. Κι ἐκεῖ παρέδωσαν τὶς ψυχές των αὐτοὶ οἱ τέσσερεις λεβέντες στὸν φιλάνθρωπο Χριστό. Κι ὅταν ὕστερα ἄνοιξαν τὸ βόδι, νὰ δοῦν τί ἔγινε, δὲν εἶχε καεῖ οὔτε τρίχα ἀπ’ τὰ σώματά τους (σαν τους Τρεις Παίδες στην Βαβυλώνα). Εἶχαν παραδώσει τὶς ψυχές τους μόνο στὸν Κύριο. Εἶν’ αὐτὸ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο. «Καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται» (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2024/09/blog-post_449.html).

Η εορτή του Αποκεφαλισμού του Προφήτη, Προδρόμου και Βαπτιστή του Κυρίου Ιωάννη.Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελίν.

Δοξάζοντας τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, χαιρόμαστε για το ύψος στο οποίο ο Κύριος ανύψωσε την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπό του, και ταυτόχρονα εμείς, όπως λέμε,Βλέπουμε κάτω από τα πόδια μας μια απύθμενη άβυσσο στην οποία πέφτει η ανθρωπότητα στο πρόσωπο της εγκληματικής δυναστείας του Ηρώδη.

Το όνομα Ηρώδης εμφανίζεται συχνά στο Ευαγγέλιο. Αυτό δεν είναι μόνο το όνομα ενός ατόμου, αλλά και ένα οικογενειακό επώνυμο. Ο πρώτος Ηρώδης ήταν ο Αντίπατρος, ο οποίος ονομάστηκε «μεγάλος», ίσως λόγω των μεγάλων θηριωδιών του. Ο δεύτερος Ηρώδης είναι ο Αντύπας, ο ίδιος που σκότωσε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Ο τρίτος είναι ο Ηρώδης Αγρίππας, που ονομάζεται Αγρίππας ο Πρώτος, ο οποίος συνέκρινε τον εαυτό του με θεότητα και πέθανε ξαφνικά μπροστά στους ανθρώπους. Ο τέταρτος Ηρώδης είναι ο Αγρίππας ο Δεύτερος, ο καλύτερος από όλους τους Ηρώδη, ενώπιον του οποίου κήρυξε ο άγιος. τον Απόστολο Παύλο και που ήθελε να τον ελευθερώσει από τα χέρια των Ιουδαίων.

Ο Ηρώδης Αντύπας Α' κλήθηκε στην Ρώμη για κρατικές υποθέσεις. Ο αυτοκράτορας Τιβέριος συσσώρευσε πολλά παράπονα για την αυθαιρεσία και την σκληρότητα του Ηρώδη. Όταν έφτασε στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, έμεινε με τον συγγενή του, τον ξάδερφό του Φίλιππο, που ζούσε στη Ρώμη ως ιδιώτης. Ο Φίλιππος υποδέχτηκε τον Ηρώδη με κάθε φιλοξενία και εγκαρδιότητα, αν και, όντας στην εξουσία, δεν θυμόταν καν την ύπαρξη του αδελφού του.

Πρέπει να πούμε ότι ο αυτοκράτορας Τιβέριος ήταν ένας ψυχικά άρρωστος άνθρωπος, που πάντα φανταζόταν συνωμοσίες και απόπειρες κατά της ζωής του. Ο θυμός του αυτοκράτορα ήταν τρομερός και δολοφονικός και οι αποφάσεις του ήταν γρήγορες και ανελέητες.

Και επομένως, δεχόμενος τον Ηρώδη, ο Φίλιππος εκτέθηκε σε κίνδυνο: αν ο Ηρώδης είχε κατηγορηθεί και εκτελεστεί, τότε η βασιλική οργή θα είχε αγγίξει το σπίτι του αδελφού που τον δέχτηκε. Ωστόσο, ο Φίλιππος επέλεξε να εκπληρώσει τον ιερό νόμο της φιλοξενίας.

Η συνάντηση με τον Καίσαρα πήγε καλά για τον Ηρώδη, κατάφερε να δικαιολογηθεί και αφέθηκε ελεύθερος με την ησυχία του. Και ευχαρίστησε τον αδελφό του για την αρχοντιά του, ανταποδίδοντάς του απαγάγοντας τη νεαρή σύζυγό του Ηρωδιάδα και φυγαδεύοντας κρυφά μαζί της από τη Ρώμη. Μαζί τους ήρθε και η κόρη της Ηρωδιάδας, η Σαλώμη, που ήθελε περισσότερο να γίνει πριγκίπισσα στην Γαλιλαία παρά να ζήσει στην Ρώμη στην αφάνεια.

Ο Ηρώδης ντροπιασμένος έδιωξε την νόμιμη σύζυγό του, την ενάρετη κόρη του Άραβα βασιλιά Αρέτα, από τον εαυτό του και τότε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ύψωσε την φωνή του εναντίον του. Το παράδειγμα του βασιλιά θα μπορούσε να είναι μεταδοτικό για τον λαό, οπότε ο Ιωάννης τον κατήγγειλε άφοβα. Ούτε οι απειλές, ούτε η κολακεία, ούτε η πειθώ είχαν καμία επίδραση στον προφήτη.

Τότε ο Ηρώδης διέταξε να τον συλλάβουν κρυφά και να τον φυλακίσουν στο φρούριο Mohedron, που βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Νεκράς Θάλασσας. Ο Ηρώδης έχτισε αυτό το φρούριο προετοιμαζόμενος για πόλεμο με τους Άραβες, γνωρίζοντας ότι ο βασιλιάς της Αραβίας θα τον εκδικηθεί για την ντροπή της κόρης του.

Και μια μέρα, στα γενέθλια του Ηρώδη, οι καλεσμένοι συγκεντρώθηκαν στο Mohedron, συμπεριλαμβανομένων των πρεσβυτέρων του ισραηλινού λαού. Η Σαλώμη, η κόρη της Ηρωδιάδας, βγήκε να χορέψει μπροστά τους, και ευχαρίστησε τόσο πολύ τον βασιλιά και τους μεθυσμένους καλεσμένους του, που ο Ηρώδης ορκίστηκε να εκπληρώσει οποιαδήποτε επιθυμία της, ακόμα κι αν ζητούσε το μισό βασίλειο. Η Σαλώμη ρώτησε τη μητέρα της Ηρωδιάδα τι να ρωτήσει τον βασιλιά και εκείνη απάντησε: «Το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή».

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος εξορίστηκε και ο ίδιος από τις δολοπλοκίες της αδίστακτης Βυζαντινής βασίλισσας Ευδοξίας, με λίγα λόγια την ημέρα του Αποκεφαλισμού του Ιωάννη του Προδρόμου λέει: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομερό από την οργή του μια κακιά γυναίκα. Καλύτερα να ασχολείσαι με δράκους παρά μαζί της. Πάλι χορεύει η Ηρωδιάδα, πάλι μαίνεται, πάλι ψάχνει το κεφάλι του Ιωάννη», είπε ο Άγιος στον κόσμο, αναφερόμενος ήδη στον εαυτό του.

Τότε ο Ηρώδης, δικαιολογούμενος από το γεγονός ότι πρέπει να εκπληρώσει τον βασιλικό του όρκο, έστειλε έναν πολεμιστή-δήμιο στο μπουντρούμι, το μπουντρούμι του κάστρου, όπου ήταν αλυσοδεμένος ο μεγαλύτερος από τους προφήτες. Αυτός ο πολεμιστής βρήκε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να γονατίζει προσευχόμενος στον Θεό.

Ο Προφήτης ήξερε ότι είχε έρθει ο θάνατός του, αλλά δεν κουνήθηκε καν. Ο πολεμιστής έκοψε το κεφάλι του Ιωάννη με ένα σπαθί και αυτό το κεφάλι το έφεραν στον βασιλιά σε μια επιχρυσωμένη πιατέλα. Το έδωσε στη Σαλώμη, που το έδωσε στην μητέρα της.

Σύμφωνα με τήν  παράδοση η Ηρωδιάδα άρχισε να τρυπάει το στόμα του Ιωάννη του Βαπτιστή με μια βελόνα, το στόμα που την κατήγγειλε, αλλά ως απάντηση άκουσε από τον νεκρό Προφήτη τα ίδια απειλητικά λόγια καταγγελίας.  Διέταξε να θάψουν το κεφάλι του Προδρόμου στο μέρος όπου πετάχτηκαν τα σκουπίδια έξω από το παλάτι και το σώμα του το πήραν οι μαθητές του και το μετέφεραν κρυφά στην πόλη Σεβαστια.

Η εκτέλεση του Ιωάννη του Βαπτιστή δεν είναι μόνο ένα γεγονός που συνέβη πριν από περίπου δύο χιλιάδες χρόνια στην Παλαιστίνη.με μια μυστικιστική έννοια επαναλαμβάνεται συχνά στις ψυχές μας. Η Σαλώμη είναι η εικόνα της αμαρτίας και η κοπέλα που χορεύει είναι οι σαγηνευτικές αμαρτωλές εικόνες που ζωγραφίζονται μπροστά μας.

Ο νους μας είναι ο βασιλιάς, πρέπει να κυριαρχεί στα συναισθήματα, αλλά ο βασιλιάς, μεθυσμένος από το πάθος, γίνεται δούλος της αμαρτίας, και ο νους μας εξελίσσεται στο πώς να ικανοποιήσει το πάθος του.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μυστικά είναι η συνείδησή μας, που μας καταδικάζει δυνατά για αμαρτία, αλλά μετά μισούμε τη συνείδησή μας, θέλουμε να την αντιμετωπίσουμε, θέλουμε να μην μας βασανίσει και να μας καταδικάσει, για να καταλαγιάσει η φωνή της. το καταπιέζουμε, σαν να δικαιολογούμαστε - αυτό είναι σαν να βάζουμε τον Γιάννη στην φυλακή.

Η εικόνα της Ηρωδιάδας είναι μια σκοτεινή, δαιμονική δύναμη που μας ελκύει στην αμαρτία. Και έτσι βρισκόμαστε συχνά αντιμέτωποι με μια επιλογή: είτε τη χάρη του Θεού είτε την αμαρτία. Και επιλέγουμε την αμαρτία. τότε είμαστε σαν αυτούς που σκότωσαν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Ο Ηρώδης στέλνει έναν δήμιο στον Ιωάννη, δικαιολογώντας τον εαυτό του λέγοντας ότι διαφορετικά θα ατιμαζόταν στα μάτια του λαού και ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Αυτοί ήταν ήδη μεθυσμένοι Εβραίοι καλεσμένοι που μισούσαν στην ψυχή τους τόσο τον ίδιο τον Ηρώδη όσο και ολόκληρη τη δυναστεία του. Ο Ηρώδης τους περιφρονούσε, κι όμως ήταν σκλάβος της γνώμης τους.

Τόσο συχνά εκτιμούμε τις απόψεις ανάξιων ανθρώπων και συχνά διαπράττουμε ανέντιμες πράξεις για χάρη των νόμων, των συνηθειών και των απόψεων του κόσμου. Για παράδειγμα, στην παρουσία μας βλασφημούν το όνομα του Θεού, αλλά εμείς μένουμε σιωπηλοί, στην παρουσία μας βλασφημούν, αλλά εμείς χαμογελάμε. Δεν είμαστε αυτή τη στιγμή σαν τον Ηρώδη, που έγινε δούλος των καλεσμένων του;

Η αμαρτία ξεκίνησε με ένα γλέντι στο παλάτι του Ηρώδη και κατέληξε σε ένα τρομερό έγκλημα και φόνο. Η αμαρτία ξεκινάει από μικρή. Στο βιβλίο του Ιώβ ο δαίμονας ονομάζεται δαίμονας, δηλαδή μυρμήγκι και λιοντάρι. Στην αρχή σέρνεται στις καρδιές και στις σκέψεις μας σαν μυρμήγκι, και μετά μεγαλώνει και γίνεται τεράστιο και δυνατό σαν λιοντάρι.

Οι αμαρτίες μας στεγνώνουν την αγάπη μας για τον Θεό. Ρεύματα νερού δεν ρέουν πλέον από την πηγή, η οποία είναι γεμάτη πέτρες και συντρίμμια. Ομοίως, εμείς, χωρίς να καθαρίσουμε την καρδιά μας, δεν μπορούμε να βιώσουμε αληθινή πνευματική χαρά και εγγύτητα με τον Θεό, γιατί ο μόνος δρόμος προς την αγάπη είναι η μετάνοια.

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο μεγαλύτερος από τους αγίους μετά την Υπεραγία Θεοτόκο. Συνδυάζει τα κατορθώματα και τα στέφανα των προφητών, γιατί είναι ο τελευταίος από τους προφήτες που προείπε την επικείμενη έλευση του Σωτήρα του κόσμου. Είναι επίσης ο πρώτος από τους αποστόλους γιατί υπέδειξε τους ανθρώπους στον Χριστό που είχαν ήδη έρθει.

Είναι πρωτότυπο των αγίων, αφού τέλεσε το βάπτισμα, πρωτότυπο των χριστιανικών μυστηρίων. Είναι εξομολογητής επειδή φυλακίστηκε για την αλήθεια και είναι μάρτυρας επειδή αποδέχτηκε τον θάνατο επειδή αποκάλυψε τα κακά του βασιλιά.

Είναι γραμμένο ότι αυτός που δέχεται τον θάνατο για παρθενία και αγνότητα στον αγώνα κατά της αμαρτίας είναι ίσος με τους μάρτυρες για την πίστη στον Χριστό. Είναι δίκαιος άνθρωπος, γιατί διατήρησε την αγνότητα και την αγνότητα της ψυχής του, επικοινωνώντας με τους ανθρώπους, δηλώνοντας πάντα μόνο την αλήθεια. Είναι κήρυκας γιατί κήρυξε στους ανθρώπους τη μετάνοια - το πιο απαραίτητο πράγμα για την σωτηρία.

Λένε οι Άγιοι Πατέρες: «Ο Χριστός είναι αγάπη προσωποποιημένη. Ο Ιωάννης είναι η εικόνα της μετάνοιας». Ολόκληρη η εκκλησιαστική λειτουργία - σε όλες τις γιορτές, ακόμη και το Άγιο Πάσχα - είναι εμποτισμένη με θρίαμβο και χαρά από μετάνοια. Και όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας υποδεικνύει τον Χριστό ως Σωτήρα του κόσμου, έτσι και η μετάνοια μας οδηγεί στην αγάπη (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_982.html)!

Ο Ηρώδης Αντύπας ντροπιασμένος έδιωξε την νόμιμη σύζυγό του, την ενάρετη κόρη του Άραβα βασιλιά Αρέτα, όπως ακριβώς και ο Άγγλος βασιλιάς Ερρίκος ο Η’ για να συζήσει και να παντρευτεί και αυτός παράνομα την Άννα Μπολείν. 

Ο Όσιος Νίκων ο Μετανοείτε δίδαξε και επανευαγγέλισε ξανά την Πελοπόννησο και την άλλοτε Αραβοκρατούμενη Κρήτη.

Τον Φεβρουάριο του 2022 μ.Χ., ο πατήρ Νικόλαος, με καταγωγή από το Κρανίδι, εκοιμήθη και μόνο τότε ο κ. Δημόπουλος αποφάσισε να αποκαλύψει δημόσια τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος αυτός ήταν Χριστιανός. Μας μίλησε, πιάνοντας το νήμα από την αρχή της ιεροσύνης του απλού λευίτη:

O παπα-Νικόλας ο ψαράς. Ένας ψαράς που έγινε ιερέας σε μεγάλη ηλικία, ήταν ο παπα Νικόλας. «Eίδε κάποτε έναν ψαρά με άδεια την σακούλα του και θλιμμένο. Παλιός ψαράς ο ίδιος, κατάλαβε την στεναχώρια του και του πρότεινε να του κάνει δωρεάν αγιασμό στα δίχτυα και στο ψαροκάικο. Μετά τον αγιασμό είπε του ψαρά να ρίξει τα δίχτυα του στην θάλασσα, αλλά αυτός αρνήθηκε. Ήταν σίγουρος ότι δεν θα πιάσει πάλι τίποτα.

Ο παπα-Νικόλας επέμενε όμως με πίστη: “Βρε αδελφέ πες πως μου έδινες 2-3 δραχμές για τον αγιασμό, κάνε τον κόπο σαν ανταμοιβή για μένα!” Στο τέλος ο ψαράς ανοίχτηκε εκεί κοντά και έριξε τα δίχτυα, μέχρι όπου εκόντεψε να γύρει η βάρκα ανάποδα απ’ τα πολλά ψάρια που ψάρεψε (όπως ακριβώς έγινε με το Θαύμα που έκανε και ο Κύριος Ημών Ιησού Χριστός με τον Απόστολο Πέτρο). Χάρισε στον παπα-Νικόλα δύο μεγάλα κοφίνια ψάρια και από τότε, όποτε έπιανε ψάρια, πάντα έστελνε και στον παπα-Νικόλα (https://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/3023-agnostoi-agioi-psarades-tis-epoxis-mas-poy-ezisan-mesa-sta-spilaia-kai-tis-opes-tis-gis-kai-poy-den-eimaste-aksioi-na-pianoume-sto-stoma-mas-to-onoma-tous).

Την Αρχαιότητα, οι πόλεις της Μεσοποταμίας (π.χ. επί Σουμέριων, Ακκαδίων, Βαβυλωνίων, Ασσυρίων κ.λ.π.), είχαν τον δικό τους δήθεν «θεό-προστάτη» (όπως και Αρχαίες Ελληνικές πόλεις), αλλά και σαν τις μέρες μας που οι πόλεις έχουν τον δικό τους τοπικό προστάτη Άγιο.

Και τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη τον πήγε ο Άγιος Γεώργιος με άλογο του στο Μοναστήρι του θείου του στο Ερεζερούμ πετώντας όταν ήταν μικρό παιδί για να γίνει Μονάχος και μετέπειτα Μεγάλος Άγιος στην Ελλάδα και όλη την Ορθοδοξία.

Αντίστοιχα και Άγιος Ιωάννης, Αρχιεπίσκοπος του Νόβγκοροντ πήγε πάνω σε έναν δαίμονα με μορφή αλόγου στα Ιεροσόλυμα από το Μοναστήρι του και ύστερα γύρισε με τον ίδιο τρόπο πίσω σε αυτό (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/novgorod-7.html, https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_161.html, https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_128.html).

Έκλεισε και σφράγισε με την σφραγίδα του τον λάκκο των λέοντων ο Δαρείος ο Μήδιος για να μην μπορεί να μπει κάνεις μέσα και για να μην βγει ο Προφήτης Δανιήλ από αυτόν, όπως και ο Κύρος ο Μέγας σφράγισε με την σφραγίδα του τον ναό του Βηλ για να μην μπορεί να μπει κάνεις μέσα.

Τα μέταλλα από τα οποία αποτελούνταν το άγαλμα στο όνειρο του Ναβαχοδονόσορα ήταν ο χρυσός, ο αργυρός, ο χαλκός και ο σίδηρος, ενώ και τα αγάλματα των δήθεν «θεών» των Βαβυλωνίων ήταν κατασκευασμένα από ίδια μέταλλα (χρυσός, αργυρός, χαλκός, σίδηρος, αλλά και πέτρα και ξύλα).

Ὑπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα κληρικῶν καί μοναχῶν, ἀκόμη καί Προφητῶν, πού ἔχουν πολεμήσει ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος. Ἐνδεικτικῶς, ἀναφέρομεν τά ἑξῆς: 

3.1. Ὁ Προφήτης Ἠλίας κατέσφαξεν πολλάς ἑκατοντάδας ἱερεῖς τοῦ Βάαλ (Γ΄ Βασ. 18:40), οἱ ὁποῖοι ἐξηπάτουν τόν λαόν, ἀποσπῶντες αὐτόν ἀπό τήν Πίστιν εἰς τόν ἀληθινόν Θεόν καί προσηλυτίζοντές τον εἰς τά εἴδωλα, ὅ,τι ἀκριβῶς πράττουν σήμερον καί οἱ Οἰκουμενισταί.   

3.2. Εἰς τήν ἐκστρατείαν τῶν κατακτητῶν Ἑνετῶν ὑπό τόν Δούκαν Ἀ. Δάνδολον κατά τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Χανίων, οἱ 47 πολιορκούμενοι μοναχοί ἀμύνονται ἀνδρείως ἐπί 12 ἡμέρας, τοξεύοντες ἐπιτυχῶς ἀπό τάς πολεμίστρας τῆς Μονῆς καί ρίπτοντες πελωρίους λίθους «ποιοῦσι θραῦσιν εἰς τό σῶμα τοῦ ἐχθροῦ». Τελικῶς, μή ἔχοντες καμμίαν ἐπικουρίαν, συνθηκολογοῦν καί ὁ ἐχθρός σφαγιάζει τούς 24 ἐκ τῶν 47 μοναχῶν (Σπυρίδων Ζαμπέλιος, Ἱστορικά Σκηνογραφήματα, Ἀθῆναι 1.860 μ.Χ., σ. 38).

3.3. Ἁπό τό ἱστορικόν τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας (βλ. διαδίκτυον) πληροφορούμεθα ὅτι, κατά τόν 14^ου Αἰῶνα μ.Χ., μίαν νύκτα ἡ Θεοτόκος προέτρεψε τούς μοναχούς τῆς Ἱ.Μ. Βατοπεδίου ὄχι μόνον νά μή ἀνοίξουν τήν πύλην τῆς Μονῆς, διότι ἔξωθεν ἐκαρτέρουν πειραταί ἕτοιμοι νά εἰσβάλουν εἰς αὐτήν μόλις θά ἠνοίγετο ἡ πύλη, ἀλλά καί ν’ ἀνεβοῦν εἰς τά τείχη τῆς Μονῆς διά νά τούς ἐκδιώξουν. Ἀσφαλῶς, ἡ ἐκδίωξις τῶν πειρατῶν δέν θά ἐγίνετο μέ κομβοσχοίνια!  

3.4. Τό 1.422 μ.Χ. καί τό 1.453 μ.Χ. κληρικοί καί μοναχοί ὑπερασπίζονται τήν Κων/λιν. Πρίν ἀπό τήν Ἅλωσιν, συμπεριελήφθησαν εἰς τούς σχετικούς καταλόγους, μαζί μέ τούς ἄλλους πολίτας, δυναμένους νά φέρουν ὅπλα καί «δυναμένους σταθῆναι ἐν τῷ κάστρῳ» (Γεώργιος Σφραντζῆς, Μικρόν Χρονικόν, εἰς: Νικόλαος Τωμαδάκης,

Περί Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1.453 μ.Χ.), ἀνατύπωσις 2ας Ἐκδ., Πουρναρᾶς, Θεσσαλονίκη 1993 (c1.953 μ.Χ.), σ. 167· καί Σπυρίδων Λάμπρος, Παλαιολόγεια καί Πελοποννησιακά, τ. Γ΄, Ἐπιτροπή ἐκδόσεως τῶν καταλοίπων Σπυρίδωνος Λάμπρου, ἐν Ἀθήναις 1926, σ. γ΄, ιθ΄ [εἰσαγωγή], 177-178 [πηγή]). 

3.5. Τό 1.645 μ.Χ. οἱ Τοῦρκοι ἐπιτίθενται κατά τῆς Κρήτης. 34 μοναχοί τῆς Ἱ.Μ. τῆς Παναγίας Χρυσοπηγῆς τῶν Χανίων, ὑπό τόν Ἡγούμενόν των Φιλόθεον Σκοῦφον, συμμετέχουν εἰς τήν ἄμυναν τοῦ Φρουρίου τῶν Χανίων. Κατά τάς σκληράς μάχας πού ἔλαβον χώραν, οἱ 32 ἐκ τῶν 34 μοναχῶν ἐφονεύθησαν (Κ.Δ. Μέρτζιος, Νέαι εἰδήσεις περί Κρητῶν ἐκ τῶν ἀρχείων τῆς Βενετίας. Γ΄ Φιλόθεος Σκοῦφος, Κρητικά Χρονικά, τ. Β΄, 1.948 μ.Χ., σ. 274-275). 

3.6. «Ὅτε βραδύτερον, κατά τά τέλη τοῦ δεκάτου ἑβδόμου Αἰῶνος μ.Χ., ὁ Ἑλληνισμός ὑπεβοήθει τάς ἑνετικάς προσπαθείας κατά τῆς ἡμισελήνου, ἐπ’ ἐλπίδι ἀποτινάξεως τοῦ βαρβαρικοῦ ζυγοῦ καί ἀρχῆς ἐκπληρώσεως τῶν πανελληνίων πόθων, διεκρίθησαν μεταξύ ἄλλων ὁ ἐπίσκοπος Κεφαλληνίας Τιμόθεος Τυπάλδος, ὁ ὁποῖος κατά τήν πολιορκίαν τῆς Λευκάδος ἡγεῖτο σώματος ἐξ 150 κληρικῶν καί μοναχῶν, καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κορίνθου Ζαχαρίας, ὅστις καί ἐθανατώθη ὑπό τῶν Τούρκων» (Δημ. Σίμου Μπαλᾶνος, Ἡμερολόγιον τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1.922 μ.Χ., σ. 255-256). 

3.7. Γνωστοί τοῖς πᾶσι εἶναι, βεβαίως, οἱ ἐθνικο-απελευθερωτικοί ἀγῶνες τῶν κληρικῶν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, ’Ησαΐου Σαλώνων, Γρηγορίου Δικαίου Παπαφλέσσα, Ἀθανασίου Διάκου, τοῦ μοναχοῦ Σαμουήλ πού ἀνετίναξε τό Κούγκι (1.803 μ.Χ.) κ.ἄ.  

3.8. Τήν 26-7-1.823 μ.Χ. ἡ Προσωρινή Διοίκησις τῆς Ἑλλάδος ἀναθέτει εἰς τόν ἐπίσκοπον Μεθώνης νά ἐνισχύσῃ τήν πολιορκίαν τοῦ φρουρίου τῆς Μεθώνης μέ νέους κανονιέρηδες καί πυροβόλα καί ν’ ἀπομακρύνῃ τόν ἐχθρικόν στόλον.

Ἐπίσης, ὁ Ἰωάννης Φιλήμων γράφει ὅτι τό 1.821 μ.Χ. ἐτέθησαν ἐπικεφαλῆς πολεμικῶν δράσεων οἱ ἐπίσκοποι Ἰωνᾶς, Γρηγόριος, Γερμανός καί Θεοδώρητος (Ἀρχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Παλιγγενεσίας, τ. 2, Βιβλιοθήκη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἐπανέκδοσις, Ἀθῆναι 1.972 μ.Χ., σ. 539· καί Ἰωάννης Φιλήμων, Δοκίμιον Ἱστορικόν περί τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τ. 3, Ἀθῆναι 1.860 μ.Χ., σ. 51-52, 158).  

3.9. «Πολλοί μοναχοί τοῦ Αγίου Ὄρους ἐξεστράτευσαν ὑπό τήν σημαίαν τοῦ Σταυροῦ καί τήν ὁδηγίαν τοῦ Ἐμμανουήλ Παππᾶ … μέγας ἐνθουσιασμός κατέλαβε τούς μοναχούς, καί ὑπερδισχίλιοι τῶν νεωτέρων ὡπλοφόρησαν» (Σπυρίδων Τρικούπης, Ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, 3^η Ἔκδ., τ. 2, Ἀθῆναι 1888, σ. 132). 

3.10. Ἔνοπλοι κληρικοί καί μοναχοί, ὅπως ὁ ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κρέστας, ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίου Δημητρίου Καρακαλᾶ Διονύσιος μέ ἐνόπλους μοναχούς, ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς   Αὐγοῦ μέ ἄλλους μοναχούς κ.ἄ., συμμετέχουν εἰς τήν πολιορκίαν τοῦ Ναυπλίου (Διονύσιος Κόκκινος, Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάστασις, τ. Α΄, 6^η Ἔκδ., Μέλισσα, Ἀθῆναι 1974, σ. 423-424). 

3.11. «Μεταξύ τῶν ἐκ τῆς Ἄνδρου καταταχθέντων εἰς τό τακτικόν στράτευμα εἶναι καί πολλοί μοναχοί … Οἱ καλοί μοναχοί ἀπεφάσισαν ν’ ἀφήσωσι τάς κατά τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ πολεμούσας φάλαγγας, καί νά καταταχθῶσιν εἰς τάς κατά τῶν ὁρατῶν τῆς πατρίδος ἐχθρῶν πολεμούσας. Ἡ πατρίς πολεμεῖ τήν σήμερον ὄχι μόνον ὑπέρ ἑαυτῆς, ἀλλά καί ὑπέρ τῆς πίστεως ἐκείνης τήν ὁποίαν αὐτή πρώτη ἐδέχθη παρά τῶν κηρύκων τοῦ Χριστοῦ» (Γενική Ἐφημερίς τῆς Ἑλλάδος, ἀριθ. 13, Ναύπλιον, 18 Νοεμβρίου 18.25 μ.Χ., σ. 50) 

3.12. Ὁ Ἰμβραήμ πασᾶς ἐκάλεσεν ἐπανειλημμένως τούς 100 μοναχούς τοῦ Μ. Σπηλαίου Καλαβρύτων νά προσκυνήσουν, ἀλλ’ ἐκεῖνοι ἠρνήθησαν. «Ἡ δύναμις τοῦ Ἰμβραήμ ἦτο κολοσσιαία, ἀλλά δέν ἦτο δυνατόν νά χρησιμοποιηθῇ ὁλόκληρος λόγῳ τῆς ὑφῆς τοῦ ἐδάφους καί τῆς ἐπί καθέτου ἐγκοπῆς τοῦ κρημνοῦ θέσεως τῆς περιωνύμου Μονῆς.

Ἡ ἄμυνα ὑπῆρξεν ἐπίμονος καί ἀποτελεσματική. Οἱ μοναχοί ἐπολέμησαν ἀκατάβλητοι, μέ μαχητικήν ἱκανότητα ὡς οἱ ἐμπειρότεροι τῶν πολεμιστῶν … ὁ Ἰμβραήμ ἀφοῦ ἀπέσυρε τάς δυνάμεις του … χωρίς νά κατορθώσῃ νά πατήσῃ τό Μέγα Σπήλασιον» (Διονύσιος Κόκκινος, Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάστασις, τ. ΣΤ΄, 6^η Ἔκδ., Μέλισσα, Ἀθῆναι 1.974 μ.Χ., σ. 124-126)-(https://www.triklopodia.gr/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b6%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%ac%ce%bf%cf%85-%cf%84%cf%8c-%cf%87%cf%81%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%84%e1%bf%86/).

Ο Άγιος Παφνούτιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Όταν αυτός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Αρριανός ξεκίνησε να συλλάβει τον Παφνούτιο μέσα στις ερημιές της Αιγύπτου, όπου ζούσε. Αλλά αυτός έρχεται και συναντά μόνος του τον Αρριανό, που διέταξε να βασανισθεί ο Παφνούτιος επί τόπου.

Ξέσχισαν τις σάρκες του μέχρι του σημείου να φαίνονται τα εντόσθια του. Ο Παφνούτιος προσευχήθηκε και, εντελώς θαυματουργικά, οι πληγές του έκλεισαν με αποτέλεσμα να πιστέψουν στο Χριστό οι δύο στρατιώτες που τον βασάνισαν. Ο Αρριανός αποκεφάλισε τους δύο στρατιώτες, και τον Παφνούτιο τον έριξε στην φυλακή.

Εκεί, συνάντησε 40 προκρίτους που ήταν έγκλειστοι γιατί καθυστερούσαν τους φόρους προς το δημόσιο, και κατάφερε να τους κάνει Χριστιανούς. Το έμαθε ο Αρριανός και οργισμένος τους έκαψε όλους ζωντανούς (όπως εκτέλεσαν και οι Τούρκοι τους φυλακισμένους πρόκριτους στην Τριπολιτσά), αλλά ο Παφνούτιος με θαύμα έγινε άφαντος από τα μάτια του (όπως εξαφανίστηκε και τηλεμεταφέρθηκε και ο Απόστολος Φίλιππος όταν βάφτισε τον Αιθίοπα ευνούχο και ανώτατο βασιλικό επίτροπο της βασίλισσας της χώρας αυτής)-(https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/7266153_eortologio-simera-giortazei-o-agios-panfoytios).

Τόσο ο Νώε, όπως και ο Βοόζ ήπιαν και οι δύο κρασί, τους έπιασε κέφι και ύστερα έπεσαν για ύπνο.

Αυτοκτόνησαν με το να κρεμαστούν σε ένα δέντρο οι ολιγαρχικοί στον εμφύλιο της Κέρκυρας, όπως και ο Ιούδας. 

Στον τόπο Μαρτυρίου των τεσσάρων Μαρτύρων του Ρεθύμνου (Γεώργιου, Αγγελή, Μανουήλ και Νικόλαου), εμφανίστηκε Θαυμαστά Ουράνιο φως, όπως ακριβώς έγινε και στον τόπο του Μαρτυρίου του Άγιου Γεώργιου του Νεομάρτυρα εξ’ Ιωαννίνων.

3 θεολόγοι στην Ορθοδοξία, ο Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Γρηγόριος  Θεολόγος και Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Ήταν βοσκοί που έγιναν βασιλιάδες, με ικανό ανταρτοπόλεμο και νίκες επί των αντιπάλων τους, ο Περδίκκας, ο 1ος βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, όπως και ο Δαβίδ στο Ισραήλ, ενώ και στην Ισπανική Ιβηρία ο βοσκός Βαριάθος έγινε κυβερνήτης της με τις νίκες του επί των Ρωμαίων.

Με υπερφυσικό και σε μεγάλη ηλικία και από στείρους γονείς γεννήθηκαν Θαυματουργικά από τον Θεό, ο Ισαάκ, ο Άγιος Ιωάννης Προδρόμος και Βαπτιστής και η Παναγιά μας.

Οι διδαχές και οι λόγοι και οι Προφητείες πολλών Αγίων, π.χ. του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του Αγίου Παίσιου καταγράφηκαν από αυτούς που τις άκουσαν, μαθητές τους που τους ακολουθούσαν και τους επισκέπτονταν, όπως και από πολλές προφορικές μαρτυρίες που διασώθηκαν.

Ο Καποδίστριας, όπως και οι Εθνομάρτυρες, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε και Επίσκοπος Σμύρνης Χρυσόστομος είπαν όλοι τους ότι η θυσία τους θα βοηθούσε το Ελληνικό Έθνος στην Αναγέννηση του.

Ο Άγιος Γεώργιος από τους 4 Μάρτυρες του Ρεθύμνου είχε κομμένο ένα χέρι σαν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη από τους εχθρούς τους.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωάννης Κωλέκας επέτρεψε τον Κρυπτοχριστιανισμό στους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας για να σωθούν και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Νεκτάριος Λεισίδας στους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Κρήτης.

Τόσο οι Κορμούληδες στο Νότιο Ρέθυμνο, όπως και οι Βλατάκηδες στο Νότιο Ηράκλειο είχαν παράλληλους βίους, αφού και οι δύο αυτές πλούσιες οικογένειες ήταν Κρυπτοχριστιανοί, συγγενικές μεταξύ τους και το 1.821 μ.Χ. διακήρυξαν δημοσιά την Πίστη τους στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και πολέμησαν ηρωικά κατά των Τούρκων για την ελευθερία της Κρήτης και όλης της Ελλάδας στον Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ.

Ο Καποδίστριας ονομάστηκε και Μπαρμπαγιάννης/Καλό-Γιάννης από τον λαό, όπως και ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Κομνηνός, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης και ο Ιωάννης Βατάτζης, ενώ τον έλεγε ο Μέτερνιχ και οι Άγγλοι διπλωμάτες, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος της Ευρωπαϊκής διπλωματίας και Άγιο (https://www.youtube.com/watch?v=WtVy0ukQnl0), όπως έλεγαν τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη.

Έχομε τον Άγιο, 30 Σεπτεμβρίου τον Άγιο Γρηγόριο επίσκοπο Αρμενίας, τον φωτιστή. Στα χρόνια κι εκείνος του Διοκλητιανού. Τέλος 3ου αιώνος αρχές 4^ου Αιώνα μ.Χ. 284 μ.Χ-305 μ.Χ. Έτσι τα λέμε, για να ξέρουμε που βρισκόμαστε. Δίνουμε τις συντεταγμένες. Έτσι, χονδρικά. Εκείνος έζησε στην Αρμενία. Ο πατέρας του είχε σκοτώσει τον βασιλιά της Αρμενίας και στην συνέχεια τον διαδέχτηκε ο γιός του βασιλιά, ο Τιριδάτης.

Έμαθε πως ο Γρηγόριος είναι χριστιανός και παίρνει πολλούς ειδωλολάτρες και τους φέρνει στον Χριστό και στην Εκκλησία. Τον συνέλαβε, τον απείλησε, ομολόγησε εκείνος την πίστη του, και τότε τι έκανε; Τον έδεσε και τον έριξε μέσα σ ένα λάκκο (όπως έκαναν οι εχθροί του με τον Προφήτη Ιερεμία). Σ’ ένα πηγάδι. Όπως τον Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων, που χε άγρια θηρία και Ιοβόλα ερπετά.

Φίδια, σκορπιούς, και τα υπόλοιπα. Και τον έριξε στο λάκκο, γιατί έμαθε πως ο πατέρας του Γρηγορίου είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Και Σου λέει, θα σ’ εκδικηθώ τώρα. Τι έφταιγε ο γιός; Ψυχή που αμαρτάνει, αυτή και πεθαίνει, λέει η Παλαιά Διαθήκη. Κι αν σφάλλει ο πατέρας, δεν πληρώνουν τα τέκνα για το σφάλμα του.

Μπορεί να πληρώνουν από άλλα πράγματα, με την βιολογική νομοτέλεια, και τότε αγιάζουν τα τεκνα, αλλά ηθική νομοτέλεια δεν υπάρχει. Να το ξέρομε αυτό. Και τον άφησε στο πηγάδι δεκαπέντε χρόνια, παρακαλώ. Κι όταν είμαστε πουθένα κλεισμένοι, είτε σε ασανσέρ είτε οπουδήποτε είτε σε νοσοκομείο είτε φυλακή, να σκεφτόμαστε τους Αγίους.

Δεκαπέντε χρόνια η ψυχούλα ήταν εκεί μέσα στο πηγάδι. Και μια χήρα ευλαβής του πήγαινε ψωμάκι μόνο και έτρωγε και ζούσε σαν το σπουργιτάκι. Σαν τα πετεινα του ουρανού. Και μάλιστα δεμένος. Τα θηρία δεν τον πείραξαν. Τι έγινε, όμως, στη συνέχεια;

Καθώς εκείνος ζούσε στο πηγάδι, ο Τιριδάτης, ο βασιλιάς της Αρμενίας, τι έπαθε; Σάλεψε το λογικό του (όπως και του Ναβαχοδονόσορα για 7 έτη στην Βαβυλώνα). Έτρωγε τις σάρκες του και πήγαινε στο βουνό, παραιτήθηκε, βέβαια, κι έβοσκε με τα χοιρινά. Σαν άλλο χοιρινό κι αυτός. Κι η αδελφή του, που ‘ταν καλή, είδε στον ύπνον της κάποιον ουράνιο, και της είπε:

Ο αδελφός σου, ο βασιλιάς, δεν θα γίνει καλά, εάν δεν βγάλει τον Γρηγόριο από το πηγάδι. Αν δεν τον ελευθερώσει. Το ‘πε εκείνη στους άρχοντες, πήγαν οι άρχοντες στο πηγάδι, έβγαλαν τον άγιο, ήταν ακέραιος. Δεν είχε πάθει τίποτε.

Κι έλαμπε το πρόσωπο του. Και τι έκανε εκείνος, αμέσως-αμέσως, για να αμείψει τον Τιριδάτη; Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, να, ο Χριστός και η Εκκλησία. Θεράπευσε τον εχθρό του. Θεράπευσε τον Τιριδάτη. Κι ο Τιριδάτης μετάνοιωσε. Βαπτίσθηκε, καθώς και όλοι οι άρχοντες και πολύς λαός (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2024/09/blog-post_184.html).

«Αγιοφάραγγο»: Ο θρύλος με τους 300 ερημίτες (σαν τους 300 Σπαρτιάτες του ηρωικού βασιλιά Λεωνίδα και τους 300 πολεμιστές του Γεδεών) που συναντιόνταν μια φορά το χρόνο για να δουν πόσοι είχαν απομείνει (όπως με τους 7 ή 9 ή 12 Αόρατους Μοναχούς του Αγίου Όρους που όταν πεθαίνει ένας τον αντικαθιστά άλλος, όπως και οι αντίστοιχοι Αόρατοι Ασκητές της Κρήτης).

Στα Νότια παράλια της Κρήτης πριν από χιλιάδες χρόνια ένα τεράστιο σπήλαιο γκρεμίστηκε και δημιουργήθηκε το επιβλητικό Αγιοφάραγγο. Γεμάτο σπηλιές, απόκρημνα βράχια και δύσκολη πρόσβαση, ήταν ο ιδανικός τόπος για ασκητική ζωή.

Από τη Μινωική εποχή που υπάρχουν ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας και μετέπειτα στα χρόνια του Χριστιανισμού, δεκάδες μοναχοί ασκήτευαν στις σπηλιές μέσα στα βράχια του Αγιοφάραγγου. Το όνομα του φαραγγιού δεν είναι τυχαίο, αλλά ούτε και και το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο τον ασκητή. Σύμφωνα με τον θρύλο, τριακόσιοι ερημίτες ζούσαν εδώ σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης.

Ο καθένας ασκήτευε μόνος και συναντιόταν με τους άλλους μόνο μια φορά τον χρόνο στο «γουμενόσπηλιο». Εκεί έκαναν καταμέτρηση και έβλεπαν πόσοι είχαν επιβιώσει σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Καλά κρυμμένο από την φύση είναι το επιβλητικό Λιμνοβάραθρο Βουρβουλίτης. Μόνο από ψηλά μπορεί να φανεί.

Ένα άνοιγμα στα απόκρημνα βράχια με την λίμνη που επικοινωνεί υπόγεια με την θάλασσα και έχει υφάλμυρο νερό. Δίπλα από την παραλία υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί επάνω στον βράχο όπου βρίσκεται ο Βουρβουλίτης. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή γιατί τα βράχια είναι απότομα και επικίνδυνα. Ο ασφαλέστερος τρόπος είναι μια πτήση με drone πάνω από το σημείο (https://romioitispolis.gr/agiofaraggo-o-thrylos-me-toys-300-erimites-poy-synantiontan-mia-fora-to-chrono-gia-na-doyn-posoi-eichan-apomeinei/).

«Οι κατ’ εξοχήν δρακοντοκτόνοι άγιοι στην Ανατολική Εκκλησία ήταν οι δυο Θεόδωροι, ο Τήρων και ο Στρατηλάτης. Η παλαιότερη παράσταση με τον Γεώργιο του έκτου αιώνα τον δείχνει ως αξιωματούχο, δηλαδή με την επίσημη και όχι με τη στρατιωτική του στολή. Δεν γνωρίζω για παράσταση του ένατου Αιώνα μ.Χ. Πάντως, μόλις τον εντέκατο εμφανίζεται ως δρακοντοκτόνος. Πως και γιατί αντικαταστάθηκαν οι Θεόδωροι από τον Γεώργιο είναι ένα ζητούμενο».

Εκτός από τη μορφή δράκων το «κακό», πολλές φορές, παίρνει τη μορφή γιγάντων ή τρομερών πολεμιστών, όπως τού Βούλγαρου πολιορκητή τής Θεσσαλονίκης Ιωάννη Ασάν ή Καλογιάννη, τον οποίο οι βυζαντινές πηγές ονομάζουν Σκυλογιάννη και τον οποίο φέρεται στις εικόνες τού να φονεύει ο άγιος Δημήτριος.

Επίσης. οι δράκοι, συνήθως, φυλάνε το νερό πηγών (περίπτωση Αγίου Γεωργίου) και περάσματα (περίπτωση Αγίου Θεοδώρου), στα οποία δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους να πλησιάσουν. Ο θάνατος τού τέρατος από τον άγιο έχει ως αποτέλεσμα την απόδοση τού χώρου, και πάλι, σε κοινή χρήση και προς όφελος των ανθρώπων.

Δρακοντοκτόνοι Άγιοι:

    Εκτός τού αγίου Γεωργίου και των κατ’ εξοχήν δρακοντοκτόνων Αγίων τής Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας Θεοδώρων (Τήρωνος και Στρατηλάτη) δρακοντοκτόνοι υπήρξαν και οι επόμενοι Άγιοι:

·           Ο Απόστολος Ανδρέας,

·           Ο Άγιος Γεώργιος,

·      Ο Άγιος Δημήτριος (προστάτης και πολιούχος Θεσσαλονίκης), που εικονίζεται έφιππος, με στρατιωτική περιβολή, να σκοτώνει τον Βούλγαρο πολιορκητή τής Θεσσαλονίκης Ιωάννη Ασάν ή Καλογιάννη, τον οποίο οι Βυζαντινές πηγές ονομάζουν Σκυλογιάννη, και είναι, επίσης, ντυμένος με στρατιωτική περιβολή.

·   Ο Άγιος Δονάτος (30 Απρ.) (στην Παραμυθιά). Ήταν επίσκοπος Ευροίας, στην Παλαιά Ήπειρο, την εποχή τού Μεγάλου Θεοδοσίου, τον 4ο αιώνα. Στον άγιο αποδίδεται η εξολόθρευση τού δράκου που δηλητηρίαζε το νερό στο χωριό τής επαρχίας του με το όνομα Σωρεία, κοντά στις πηγές τού Αχέροντα.

·   Ο Άγιος Ευμένιος, επίσκοπος Γορτύνης Κρήτης (18 Σεπτ.), που με λαμπάδες λέγεται ότι έκαψε έναν φοβερό δράκοντα που του επιτέθηκε. Έζησε τον 7ο αι. και κοιμήθηκε σε βαθύ γήρας.

·       Ο Προφήτης Ηλίας,

·       ο άγιος Ιωάννης (στην Πάτμο),

·       Ο Άγιος Νικόλαος (στην Αττική),

·       Η Αγία Παρασκευή,

·       Ο Άγιος Ρηγίνος (στην Σκόπελο) (25 Φεβρ.), αφού, σύμφωνα με την παράδοση, σκότωσε τον δράκοντα που λυμαινόταν το νησί, στο Δρακοντόσχισμα, που βρίσκεται μεταξύ Σταφύλου και Αγνώντα.

·          Ο Όσιος Υπάτιος, ο εν Ρουφινιαναίς (17 Ιουν., 29 Μαΐου), σε φορητή εικόνα τού 1817, του ι. ναού Παναγίας Δεξιάς τής Θεσσαλονίκης, εικονίζεται με ραβδί να θανατώνει τον τρικέφαλο δράκοντα.

·          Ο Άγιος Φανούριος (27 Αυγ.) την ιδιότητα του αυτήν- του δρακοντοκτόνου Αγίου- πέραν του στρατιωτικού επαγγέλματός του, πιστεύουμε ότι οφείλει στο γεγονός ότι σε στιχηρό τής ακολουθίας του, που ανήκει στον μουσικό Λαυριωτικό κώδικα (Λ 164, φ. 405), που συνέταξε, το πιθανότερον, ο Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β΄ (ο Διασπωρηνός) κατά τον ιδ΄ Αιώνα μ.Χ., σημειώνεται χαρακτηριστικά: «υπερεθαύμασαν Άγγελοι το της ψυχής σου στερέμνιον, ω του Κυρίου αθλητά, Φανούριε, πώς εσαρκώθης ο ένσαρκος δαίμοσι συμπλεκόμενος, ω του Κυρίου αθλητά, Φανούριε, επικρατέστερος γέγονας και την οφρύν αυτών κατέβαλες, ω του Κυρίου αθλητά, Φανούριε» (https://ret-anadromes.blogspot.com/2012/10/23.html).

Όταν κάποτε οἱ Ἰσραηλίτες ἀποστάτησαν, ἔστειλε ο Θεός τούς Βαβυλωνίους, οι οποίοι τούς αἰχμαλώτισαν καί τούς μετέφεραν στήν Βαβυλώνα, ὅπου ἔμειναν γιά 70 χρόνια (παραδόξως καί οἱ Ρῶσοι παρέμειναν στά γκούλακ γιά 70 χρόνια!).

Ο Μωάμεθ ὁ Πορθητής τό 1.453 μ.Χ., ὅταν μπῆκε στην πόλη μέσα, τό πρῶτο βράδυ πού ἔκανε τό δεῖπνο μέ τίς παλλακίδες, εἶδε στόν τοῖχο νά φαίνεται μία παλάμη μέ 5 δάκτυλα, όπως και ο Βαβυλωνιος βασιλιας Βαλτασαρ επί Προφητη Δανιηλ.

Οἱ τρεῖς λοιπόν διαχρονικοί ἐχθροί τοῦ Γένους, πού εἴπαμε ὅτι εἶναι οἱ Ἑβραῖοι (μετά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ), οἱ Φράγκοι (μετά τήν κατάληψη τῆς Δυτικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τούς Φράγκους) , καί τό Ἰσλάμ (μετά τήν μάχη τοῦ Μαντζικέρτ, τό 1071 μ.Χ.), πού εἶναι σήμερα οἱ Τοῦρκοι καί οἱ Σουνῖτες Ἰσλαμομετανάστες, τόν 21^ο Αἰῶνα μ.Χ. χτύπησαν τό ἐναπομεῖναν κομμάτι τῆς Ρωμηοσύνης (ἐπειδή τήν μισοῦν ἀφάνταστα), τοῦ κράτους δηλαδή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τό νοτιοανατολικό της ἀκόμα ὑπάρχον κομμάτι, πού περιλαμβάνει τήν Χριστιανική Μέση Ἀνατολή και τά δύο Ελληνικά κράτη τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου. Καί τήν μέν Χριστιανική Μέση Ἀνατολή

Ἡ ἱστορία διδάσκει, ὅτι παιδεία τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀπαλλαγή ἑνός λαοῦ ἀπό τά δεινά σχεδόν πάντα περνάει μέσα ἀπό αἷμα καί θυσίες. 200 χρόνια μαρτυρίου χρειάσθηκαν, μέ χιλιάδες μάρτυρες τούς πρῶτες δύο αἰῶνες μετά τόν Χριστό, γιά να πῆ ὁ Θεός ''Στόπ, μέχρι ἐδῶ!''.

Καί δείχνει στόν Μέγα Κωνσταντῖνο τόν ἄκτιστο Τίμιο Σταυρό στόν οὐρανό καί ἀναλαμβάνει ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καί δίνει τέλος στην εἰδωλολατρία, καί φτιάχνει μιά αὐτοκρατορία πού ἔπιανε ἀπό τήν Ἀγγλία μέχρι κάτω τήν Συρία, τό Imperium Romanorum. Τήν Ρωμανία.

400 χρόνια μαρτυρίου χρειάσθηκαν γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Γένους ἀπό την ὑποδούλωση στούς Τούρκους μέσα ἀπό τούς ἥρωες καί ἡγέτες τοῦ 21 μ.Χ. Γιά την ἀνάσταση τώρα τοῦ σημερινοῦ ἀποστασιοποιημένου ἀπό τήν παράδοσή του Ελληνικοῦ Γένους, τί παιδεία θά χρησιμοποιήση ὁ Θεός;

Ο Καποδίστριας ονομάστηκε και Μπαρμπαγιάννης/Καλό-Γιάννης από τον λαό, όπως και ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Κομνηνός, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης και ο Ιωάννης Βατάτζης, ενώ τον έλεγε ο Μέτερνιχ και οι Άγγλοι διπλωμάτες, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος της Ευρωπαϊκής διπλωματίας και Άγιο (https://www.youtube.com/watch?v=WtVy0ukQnl0), όπως έλεγαν τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είχε πολύ καλό φιλο τον Λάζαρο και αγαπημένο μαθητή και καλό φιλο τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και Θεολόγο, όπως ακριβώς και ο Μέγας Αλέξανδρος τον Ηφαιστίωνα.

Όταν ένα πτώμα νεκρού τοποθετήθηκε στον τάφο του Ελισαίου, ο νεκρός αναστήθηκε όταν ακούμπησε τα οστά του, όπως και ο γιος μιας χήρας στον Ρέθυμνο όταν προσευχήθηκε στην ταφή των 4 Μαρτύρων αναστήθηκε (σαν της Ανάσταση του γιου της χήρας Ναυν με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και της χήρας επί Προφήτη Ελισαίου).

3 μέρες έμειναν άταφα τα σώματα των 4 Μαρτύρων του Ρεθύμνου, όπως και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, αλλά και του Εθνομάρτυρα Αγίου Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’, όσες μέρες δηλαδή έμεινε και στον Πανάγιο Τάφο και το σώμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού μέχρι την Ένδοξη Ανάσταση Του.

Στους Άγιους 4 Μάρτυρες του Ρεθύμνου, όπως και σε πολλούς άλλους Άγιους, π.χ. τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Άγιο Παίσιο, τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη, όπως και με τον Εθνομάρτυρα Αγίου Οικουμενικό Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’, πρωτα έγιναν Άγιοι από τον λαό και στην συνείδηση του και ύστερα από την Εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Οι Άγιοι 4 Μάρτυρες (που ήταν συγγενείς μεταξύ τους) του Ρεθύμνου προτίμησαν το Μαρτύριο από το να προδώσουν την Πίστη τους και μαρτυρήσαν με την σειρά από τον μεγαλύτερο ως τον μικρότερο, παρά τις υποσχέσεις και τις απειλές των τυράννων, όπως ακριβώς και οι Άγιοι 7 Μακκαβαίοι (που ήταν αδέρφια, μαζί με τις μητέρα τους).

Ο Μητροπολίτης Ρεθύμνου και Ιωάννινων Ιωαννίκιος πρωτοστάτησε στην Αγιοποίηση, τόσο των 4 Μαρτύρων, όσο και του Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρα εξ΄ Ιωάννινων.

Στον ήδη ετοιμασμένο τάφο του Ιωσήφ εξ΄ Αριμαθείας τάφηκε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μέχρι την Ένδοξη Ανάσταση Του και ο τάφος του έγινε ο Πανάγιος Τάφος, όπως και στους ήδη ετοιμασμένους (πριν το Μαρτύριο τους) τάφηκαν αλλά 13 άτομα, ενώ οι 4 Μάρτυρες τάφηκαν σε άλλο κοινό τάφο.

Οι Άγιοι 4 Μάρτυρες μαρτύρησαν στην Μεγάλη Πόρτα, διπλά από έναν Αιωνόβιο Πλάτανο, όπως τον Πλάτανο που μαρτυρούσαν στην Άρτα οι Έλληνες πατριώτες επί Αλή Πασά.

Οι Άγιοι 4 Μάρτυρες στο Ρέθυμνο αποκεφαλίστηκαν από ισλαμιστές, όπως ακριβώς στις μέρες μας αποκεφαλίζονται νέοι Μάρτυρες σε Συρία και Ιράκ από τους ισλαμιστές του ISIS.

Σε στάβλους αλόγων μετέτρεψαν Εκκλησίες οι βάρβαροι Τούρκοι, οι βάρβαροι κομμουνιστές των Λένιν και Στάλιν στην Ρωσία, ενώ το ίδιο έκαναν και οι εξίσου βάρβαροι Γερμανοί στην διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής της πατρίδας μας με τον Ιερό Ναό των 4 Μαρτύρων στο Ρέθυμνο.

99 Πατέρες + ο Ιησούς Χριστός = 100! Ο Άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι άλλοι 98 θεοφόροι Πατέρες, σύντροφοι και πνευματικοί συναγωνιστές του, που ασκήτεψαν στην περιοχή του νομού Χανίων, είναι από τους πιο αγαπητούς αγίους στην Κρήτη και θεωρούνται από τους πρωτοπόρους του ορθόδοξου μοναχισμού στο Νησί, που αργότερα έλαβε τεράστιες διαστάσεις και έδωσε λαμπρά πνευματικά αναστήματα.

Κατά την παράδοση, προέρχονταν από την Αίγυπτο και ήρθαν στην Κρήτη από την μεγάλη τους ταπεινοφροσύνη, αναζητώντας απόμερο τόπο να ασκητέψουν. Παρέμειναν 99, ώστε μαζί με το Χριστό, με τον Οποίο βρίσκονταν σε ενότητα, όπως και μεταξύ τους, να συμπληρώνεται ο αριθμός 100.

Πρώτη τους στάση ήταν η περιοχή Αζωυρές. Εκεί μόνασαν και απέκτησαν μεγάλη φήμη, γιατί ήταν προικισμένοι με το διορατικό και το θαυματουργικό χάρισμα, με αποτέλεσμα να βοηθήσουν ποικιλότροπα το φτωχό και ταλαιπωρημένο Κρητικό λαό (https://romioitispolis.gr/99-pateres-o-iisoys-christos-100/).

Ο Ιεχονίας έπεισε τους Εβραίους που είχαν παντρευτεί αλλοεθνείς γυναίκες και είχαν αποκτήσει παιδιά με αυτές να τις διώξουν με αυτά, όπως έκανε η Σάρρα με τον γιο του Ισμαήλ από την αλλοεθνή Αιγύπτια Άγαρ.

Εξήγησε τα όνειρα του Βαβυλωνίου βασιλια Ναβαχοδονόσορα ο Προφήτης Δανιήλ, όπως και το υπερφυσικό όραμα με το χέρι του Βαβυλωνίου βασιλιά Βαλτάσαρ.

Κατέστρεψαν και τα μνήματα των Πατριαρχών οι Τούρκοι στην Πόλη στα Σεπτεμβριανά, όπως έκαναν και οι Βαβυλώνιοι με τους τάφους των βασιλέων της Ιουδαίας.

Ο Μέγας Αλέξανδρος έφερε τον Ελληνικό πολιτισμό από την Δύση στην Ανατολή και ο Μέγας Κωνσταντίνος από την Δύση στην Ανατολή τον Χριστιανισμό.

Στον Άγιο Συμεών τον Θεόδοχο είπε ο Θεός ότι δεν θα πεθάνει μέχρι να δει την Γέννηση του Μεσσία Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, όπως και ότι δεν θα γευτεί θάνατο ο Άγιος Ιωάννης Ευαγγελιστής και Θεολόγος μέχρι ο Κύριος να ξαναρθεί.

Ένα αόρατο χέρι έδωσε χαστούκι στον Άγιο τον Συμεών τον Θεόδοχο όταν αυτός απίστησε στην Προφητεία του Ησαΐα για την Γέννηση του Σωτήρα και Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού από την Παρθένο (την Παναγιά μας), όπως και ο Άγιος Σπυρίδωνας έδωσε χαστούκι στον αιρετικό Αέριο για την απιστία και την αίρεση του, καθώς και τον χωρισμό της Εκκλησίας εξαιτίας του.

Πέταξε στο δαχτυλίδι του στο νερό και είπε ότι μόνο αν βρεθεί θα πιστέψει στην Γέννηση του Σωτήρα και Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού από την Παρθένο (την Παναγιά μας) ο Άγιος Συμεών ο Θεόδοχο και πράγματι στα ψαριά που αγόρασε για φαγητό εκείνη την μέρα ο ίδιος στο πρώτο που έβαλε για φαγητό βρήκε μέσα το δαχτυλίδι του.

Η Αγία Πρόκλα (η σύζυγος του Ποντίου Πιλάτου) έβλεπε Θεϊκά όνειρα, όπως και ο Πατριάρχης Ιακώβ.

Δεν είχαν που να κλίνουν την Κεφαλή ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όπως και ο Άγιος Χριστόφορος Παπουλάκος όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ενώ και οι δύο τους ήταν σκευή εκλογής σαν τον Άγιο Παίσιο και οι ίδιοι δεν είχαν περιουσία πέρα από το ραβδί και το ράσο τους.

Παράλληλα, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ήταν Εθναπόστολος και έκανε περιοδείες, όπως και οι Άγιοι Απόστολοι και ο Άγιος Χριστόφορος Παπουλάκος.

Οι Εφραιμίτες αναίτια κατηγορήσαν και στράφηκαν κατά των Κριτών Γεδεών και Ιαφθάε, επειδή τάχα δεν τους προκάλεσαν για να πολεμήσουν τους εχθρούς του Ισραήλ.

Έχασε όλο τον στρατό του στην μάχη με το Ισραήλ ο Σισερά και την ζωή του πολεμώντας με τους Ισραηλίτες, όπως και ο Ελίτσων έχασε όλο τον Βρετανικό στρατό και την ζωή του πολεμώντας με τους Αφγανούς.

Αρνήθηκαν να εφοδιάσουν τον εξαντλημένο στρατό του Γεδεών οι κακότροπο κάτοικοι της πόλης της Σουκκώθ και του φρούριο Φανουήλ, όπως και τους εξαντλημένους άντρες του Δαβίδ ο κακότροπος Ναβάλ.

Ο τύραννος Νέμρωδ αυτοανακηρύχθηκε ως δήθεν «θεός» για να ελέγχει τον κόσμο και τους οπαδούς του στην Βαβυλώνα με την βία και απάτες, όπως και ο τύραννος Κλέαρχος στην Ηράκλεια του Πόντου και αυτός αυτοανακηρύχθηκε ως δήθεν «θεός» για να ελέγχει τον κόσμο και τους οπαδούς του στην πόλη αυτή με την βία και απάτες.

Διέλυσε με νυκτερινή επίθεση τον στρατό των Νομάδων της Ανατολής ο Κριτής Γεδεών, όπως και τους Πέρσες ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος.

Έκαναν μικρή παύση στις ομιλίες που είχαν με πιστούς ο Άγιος Χριστόφορος Παπουλάκος, όπως και ο Χαρισματικός Γέροντας Ευθύμιος στο Κελί Αναστάσεως στην Καψάλα του Αγίου Όρους στην Έρημο της Καψάλας.

Τάισε με ψωμί εκατό Προφήτες ο Οβαδίας που διώκονταν και κρύβονταν σε δύο σπηλιές και Θαυμαστά ο Προφήτης Ελισαίος άλλους εκατό Προφήτες.

Τόσο ο Αζαήλ, όσο και ο Μεναχέμ ξεκοίλιαζαν έγκυες γυναίκες.

Πήρε την εξουσία με τον θάνατο/εκτέλεση των δολοφονών του πατέρα του Αμμών ο Ιωσίας, όπως και ο Αμασίας πήρε την εξουσία με τον θάνατο/εκτέλεση των δολοφονών του πατέρα του Ιωάς, αλλά και ο Ουζζίας πήρε την εξουσία με τον θάνατο/εκτέλεση των δολοφονών του πατέρα του Αμασία και τέλος και ο Εδουάρδος ο Γ΄ της Αγγλίας πήρε την εξουσία με τον θάνατο/εκτέλεση του δολοφόνου του πατέρα του Μόρτιμερ.

Ο Αμασίας προκάλεσε μετά τις νίκες του κατά της Εδώμ τον βασιλιά του Ισραήλ Ιωάς και του κήρυξε πόλεμο και ο Ιωάς προελάσει στην πόλη του Ιούδα Βαιθ Σεκές και νίκησε σε αυτή και συνέλαβε τον Αμασία, ενώ όταν απελευθερώθηκε ο Αμασίας έπεσε με πραξικόπημα στο τέλος από την εξουσία και δολοφονήθηκε.

Αντίστοιχα και ο Ναπολέων ο Γ΄ της Γαλλίας προκάλεσε μετά τις νίκες του κατά των Αυστριακών και των Ρώσων τον Πρώσο βασιλιά (και μετέπειτα πρώτο Κάιζερ) Γουλιέλμο τον Α΄ και του κήρυξε πόλεμο και ο Γουλιέλμος μαζί με τον καγκελάριο του Μπίσμαρκ και τον αρχιστράτηγο του Μόλτκε προέλαυσαν στην πόλη του Σεντάν και νίκησαν σε αυτή και συνέλαβε τον Ναπολέοντα τον Γ’, ενώ πριν απελευθερωθεί ο Ναπολέων ο Γ΄ το καθεστώς του έπεσε με λαϊκή επανάσταση, αλλά και πραξικόπημα στο τέλος και ο ίδιος εξορίστηκε.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, οι νικητές κατέλαβαν τις εχθρικές πρωτεύουσες (Ιερουσαλήμ και Παρίσι) μετά από πολιορκία, τις λεηλάτησαν, πήραν ομήρους και τεράστια πολεμική αποζημίωση, ενώ το Βασίλειο του Ιούδα και η Γαλλία έκαναν χρόνια να αναδιοργανωθούν και να ανακαταλάβουν μετέπειτα με πολέμους τα εδάφη που έχασαν στους πολέμους αυτούς.

Τόσο ο Ουζζίας του Ιούδα, όσο και ο Σαούλ έχασαν την εύνοια του Θεού όταν προσπάθησαν εκτός των άλλων να σφετεριστούν τα ιερατικά καθήκοντα.

Τόσο ο Αχαάβ, όσο και ο Μανασσής εδωσαν σαν ολοκαύτωμα ανθρωποθυσίας τους γιους τους και οι δύο, ενώ όπως ο Μανασσής στράφηκε στην νεκρομαντεία το ίδιο έκανε και ο Σαούλ.

Οι χειρότεροι διώκτες των Χριστιανών ήταν οι “Χριστιανοί” εξωμότες, οι προδότες, οι σπιούνοι, οι τάχα “Χριστιανοί”, οι οπαδοί ήξεραν “ανθρώπους και πράγματα”, όπως τότε επί κατοχής 1.941 μ.Χ-1.944 μ.Χ., όπως και επί Τουρκοκρατίας με τους εξωμότες, τους γενίτσαρους και τους Τσάμηδες.

«Οι Εβραίοι είχαν την παλιά συνήθεια να συναθροίζονται —υπό την Προεδρία ενός πρεσβύτερου— κοντά στις πύλες της Ιερουσαλήμ για να συζητήσουν και να αποφασίσουν πάνω στα κοινωνικά, πολιτικά και νομικά ζητήματα που τους απασχολούσαν. Και οι αποφάσεις που έπαιρναν εκεί είχαν τεράστιο κύρος μεταξύ των Εβραίων.

Αυτές οι συνελεύσεις ήταν το ανώτερο συμβούλιο για όλα τα σημαντικά ζητήματα, επειδή σε αυτό το σημείο είχαν διακηρυχθεί και οι Εντολές του Θεού, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αθηναίοι στην Αγορά και την Εκκλησία του Δήμου.

Το 1.948 μ.Χ. οι κομμουνιστές «αντάρτες» λεηλάτησαν το Άγιο Όρος (https://www.triklopodia.gr/%cf%83%e1%bd%b0%ce%bd-%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%bf%e1%bc%b1-%e1%bc%80%ce%bd%cf%84%ce%ac%cf%81%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b5%e1%bc%b0%cf%83%ce%b2%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%ba/#google_vignette), όπως ακριβώς έκαναν και οι Τούρκοι κατά την διάρκεια του Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ.

Αμφισβήτησαν κάποιοι ότι ο Άγιος Ιωάννης Ευαγγελιστής και Θεολόγος έγραψε την Αποκάλυψη και ο Όμηρος την Οδύσσεια, ξεχνώντας με ότι με την πείρα και οντάς μεγάλοι σε ηλικία όταν τα έγραψαν είχαν αλλάξει το γραφικό στυλ και οι γνώσεις, ενώ ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής δεν έγραψε ο ίδιος την Αποκάλυψη, αλλά την υπαγόρευσε στον μαθητή του, τον Άγιο Πρόχορο όταν έβλεπε το Όραμα της.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μιλούσε με παραβολές, προκειμένου με φανταστικές και προσφιλείς ιστορίες να δώσει κρυφά μνήματα για την ζωή, έτσι και ο Όμηρος έκανε τοι ίδιο με τις παρομοιώσεις του.

Σκότωσε το παιδί σε ηλικία ανιψιό του και νόμιμο διάδοχο του θρόνου Αντίοχο ο Αντίοχος ο Δ΄ των Σελευκιδών για να του πάρει τον θρόνο, όπως και ο Ηρώδης έσφαξε τα νήπια της Βηθλεέμ από φόβο μην του πάρει κάποιο από αυτά τον θρόνο του. σύμφωνα με την Προφητεία για τον ερχομό του Μεσσία από την Βηθλεέμ.

Με μορφή αντρών εμφανίστηκαν οι Άγγελοι στον Αβραάμ και στις γυναίκες στον Πανάγιο Τάφο μετά την Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Μετονομάστηκε ο Αβράμ σε Αβραάμ (με δύο α) και η Σάρα σε Σάρρα (με δύο Ρ) από τον Θεό.

Ο αιρετικός ψευδο-«πατριάρχης» και μονοφυσίτης Διόσκουρος κλώτσησε τον μαρτυρά Νεοφιβιανό με πολλές δυνατές κλωτσιές στο στομάχι, μέχρι που τον σκότωσε, όπως έκαναν και οι τύραννοι Νέρωνας και ο Περίανδρος με τις συζυγούς τους.

Ο Σταυρός για τους Χριστιανούς ξεκίνησε ως όργανο εκτέλεσης, πριν γίνει θυσιαστήριο, πάνω στο οποίο ο Χριστός προσέφερε την ζωή του ως θυσία για εμάς όλους. Και το πώς οι διαστάσεις του απεικονίζονται στην σύγχρονη Ελληνική σημαία, δεν αλλάζει σε τίποτα αυτό το γεγονός.

Άλλωστε ο σταυρός είναι διαχρονικό σύμβολο όλων τών λαών, λόγω τής απλότητάς του. Τον συναντάμε για παράδειγμα ακόμα ενωρίτερα από την Κνωσσό, στην Παλαιά Διαθήκη, όταν κατά την ίδια περίπου εποχή, γύρω στο 1.700 π.Χ. ο Ιωσήφ ο εγγονός τού Αβραάμ, ευλόγησε σταυροειδώς τα παιδιά του (https://www.oodegr.com/neopaganismos/epistoles/parasyromenos_3.htm).

Ο σύζυγος της Γοθολίας Ιωράμ σκότωσε όλα τα αδέρφια του, όπως και ο Αβιμέλεχ.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Εζεκίας ονομάστηκε Δίκαιος, όπως ακριβώς και ο Αριστείδης στην Ελλάδα.

Υπερηφανευτήκαν και μετάνιωσαν όταν έκαναν απογραφή ο βασιλιάς Δαβίδ και επίδειξη του πλούτου του στους Βαβυλωνίους ο Εζεκίας.

Βίαιο τέλος είχαν οι τυραννικές βασίλισσες Ιεζάβελ (ανιψιά της Διδώς) στο Ισραήλ μετά από πραξικόπημα, όπως και η κορη της Γοθολία στον Ιούδα.

Με σφαλιάρα κτυπήσαν τον Προφήτη Μιχαία, όπως και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό κατά την δική Του.

Ο Βοόζ ήταν φιλάνθρωπος και αν και πλούσιος διακονούσε τους άλλους, όπως ο Δίκαιος Αβραάμ και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Ο Άραβας χαλίφης Μουρβάν, είχε ταχύτητα λεοπάρδαλης, όπως και ο Ασαήλ ήταν Γοργοπόδαρος.

Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος (https://oimos-athina.blogspot.com/2024/10/blog-post_277.html), μέσα από το παράθυρο της φυλακής έστελνε μηνύματα στον λαό που τον τυραννούσαν ανελέητοι ξένοι δικτάτορες (ο Κροάτης Τίτο), όπως και ο Άγιος Χριστόφορος Παπουλάκος από το παράθυρο της φυλακής έστελνε μηνύματα στον λαό που τον τυραννούσαν ανελέητοι ξένοι δικτάτορες (ο Βαυαρός Όθωνας οι τρεις Γερμανοί αντιβασιλείς του).

Οι Διωγμοί και τα μαρτύρια των Προφητών και των Δίκαιων της Παλαιάς Διαθήκης, όπως και των Μακκαβαίων, προμήνυαν τους Διωγμούς και τα μαρτύρια των Αγίων, των Προφητών και των Μαρτύρων της Καινής Διαθήκης.

Το παράδειγμα των Μαρτύρων Μακκαβαίων, της μητέρας και του δάσκαλου τους Ελεάζαρου λίγο αργότερα έδωσε το παράδειγμα αντίστασης και για τον ξεσηκωμό των Μακκαβαίων που απελευθέρωσαν την πατρίδα τους σε μικρό ποσοστό αρχικά από τους κατακτητές μετά από αγώνες το μεγαλύτερο μέρος της.

Αντίστοιχα και το παράδειγμα των Νεομαρτύρων στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα αντίστασης και για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων (όπως και των προηγουμένων 120 επαναστάσεων πριν από αυτή) το 1.821 μ.Χ. που απελευθέρωσαν την πατρίδα μας σε μικρό ποσοστό αρχικά από τους κατακτητές μετά από αγώνες το μεγαλύτερο μέρος της.

Πολλοί δε έφυγαν ως εξόριστοι από το Ισραήλ μετά την κατάκτηση των Εβραίων από τους Βαβυλωνίους και τους Ρωμαίους, όπως και από τους Έλληνες από την Ελλάδα όταν τους κατέκτησαν οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι.

Τρεις μέρες έμειναν άταφα τα σώματα των Αγίων τεσσάρων Μαρτύρων του Ρέθυμνου (Γεώργιος, Μανουήλ, Αγγελής και Νικόλαος), όπως και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Εθνομάρτυρα Αγίου Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, όσες ακριβώς μέρες δηλαδή έμεινε και μέσα στον Πανάγιο Τάφο το Πάναγνο Σώμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Οι τέσσερις Μάρτυρες στο Ρέθυμνο (Γεώργιος, Μανουήλ, Αγγελής και Νικόλαος) είπαν στους Τούρκους όταν τους είπαν να αρνηθούν την Πίστη τους στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό αυτοί είπαν όπως και ο Αθανάσιος Διάκος όταν του είπαν το ίδιοι οι Τούρκοι: «Εμείς Χριστιανοί γεννηθήκαμε και Χριστιανοί θέλουμε να πεθάνουμε».

Μόνο να μην ξαναβγεί ..κανονίστε ... Μόνο να μην ξαναβγεί ο Άγιος Δημήτριος με τα αλόγατα… Μόλις έληξαν οι εορτασμοί για την μεγάλη εποποιία του 1.940 μ.Χ. Με παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις ανά το Πανελλήνιο, τιμήθηκε και δοξάσθηκε η μνήμη των γενναίων Ελλήνων αγωνιστών και ενδόξως πεσόντων στα πεδία των μαχών.

Μεγάλο το αξιόμαχο των τότε  Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, το υψηλό ηθικό τους φρόνημα, το αίσθημα αυτοθυσίας και φιλοπατρίας που τους διέκρινε, ενώ  οι ηρωικές τους ψυχές, που σαν μια ψυχή ορθώθηκαν και γιγαντώθηκαν απέναντι στο άδικο, προκάλεσαν με   μοχλό τη δύναμη της  πίστης, το θαύμα.

Και αυτό ακριβώς είναι που αποσιωπάται πάντοτε στις εθνικές μας εορτές. Ότι το θαύμα της κάθε νίκης δεν είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα ανθρώπινου παράγοντα, αλλά συγχρόνως και θεϊκού παράγοντα, που δεν είναι οπωσδήποτε αθέατος στις δραματικές αυτές ώρες του πολέμου, αλλά συχνά ορατός, ολοζώντανος και δραστικότατος.

Υπάρχει και κινείται τις ώρες εκείνες περικείμενο νέφος Αγίων και μαρτύρων γύρω και ανάμεσα στους πολεμιστές, που ανταποκρίνεται στις επικλήσεις τους για βοήθεια. Περικείμενο και όχι υπερκείμενο. Δηλαδή, τους περιβάλλει, και μάλιστα ζωντανά και συμπολεμά μαζί τους και πολλοί είναι εκείνοι που  βλέπουν τους αγίους να αγωνίζονται πλάι τους με τα ίδια τους τα μάτια.

Η Ελληνική ψυχή βίωνε πάντοτε το μυστήριο αυτό. Ας θυμηθούμε το έπος της Ιλιάδας του Ομήρου, όπου με πολύ φυσικό τρόπο οι θεοί  μάχονται μετά μανίας πλάι στους ήρωες και μάλιστα ως ανθρωπόμορφοι θεοί που είναι, πληγώνονται κιόλας και τραυματίζονται, εμψυχώνουν τους πολεμιστές και συνομιλούν μαζί τους.

Ακόμη κι αν αυτά ακούγονται σαν ποιητικές μυθοπλασίες, όμως απηχούν την αλήθεια ότι πάντα στις μεγάλες και δύσκολες ώρες ο ουρανός σκύβει ενεργητικά απάνω από τον άνθρωπο για βοήθεια. Ο μακαριστός πατήρ Ανανίας Κουστένης αναφέρεται με ενάργεια  στα θέματα αυτά μέσα από τις πλούσιες ομιλίες του, από τις οποίες και παραθέτουμε ακολούθως σχετικά αποσπάσματα:

«Στα Βυζαντινά χρόνια, καθώς σημειώνει ο μεγάλος χρονογράφος Θεοφάνης, σε πολλούς πολέμους και μάχες, ενώ οι Βυζαντινοί ήσαν λίγοι, αλλά είχαν την Υπέρμαχο Στρατηγό μαζί τους, τι γινόταν; Ερχόντουσαν από τον ουρανό δυνάμεις και ενωνόντουσαν με τις βυζαντινές και τι βλέπαν από απέναντι οι πολέμιοι; Ένα αμέτρητο πλήθος στρατευμάτων και ετρέποντο εις φυγήν. Οι δε Βυζαντινοί,  που δεν έβλεπαν τίποτε, παρά μόνο τους  εαυτούς τους, απορούσαν.

Στα 1.912 μ.Χ., ανήμερα στη χάρη του Αγίου Δημητρίου ελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη. Πολλοί στρατιώτες, αλλά και λαϊκοί που ακολουθούσαν, και στα χωριά ακόμη, τι έβλεπαν να προπορεύεται του στρατεύματος; Ο καβαλάρης Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης.

Κι ενώ η κυβέρνηση τότε προέτρεπε τον στρατηλάτη διάδοχο Κωνσταντίνο να πάει να πάρει το Μοναστήρι, όμως ο Άγιος εφώτισε τον Έλληνα πατριώτη Ίωνα Δραγούμη, που έστειλε μήνυμα μυστικό στον Κωνσταντίνο και στους υπόλοιπους και έλεγε, «ελάτε να πάρετε τη Θεσσαλονίκη, γιατί κινδυνεύει από τους Βουλγάρους».

Του είπαν, «Ευχαριστούμε, αλλά εμείς βλέπουμε μπροστά μας φανερά τον Άγιο Δημήτριο να μας οδηγεί». Και τους έφερε ο Άγιος, ανήμερα στη χάρη του, ελευθερωτές της Θεσσαλονίκης, “που από βραδύς εκοιμάτο δυστυχισμένη σκλάβα και την αυγή εξύπνησε αρχόντισσα κυρά” (Ι. Πολέμης). Αλλά και όταν στο παρελθόν κινδύνευε κάθε τόσο η Θεσσαλονίκη από πολλούς εχθρούς, συχνά οφθαλμοφανώς παρενέβαινε ο Άγιος με ουράνια στρατιά και τους γκρέμιζε κάτω από τα τείχη.

Και στο μεγάλο ’40 μ.Χ., στην Β. Ήπειρο και Αλβανία, ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γεώργιος και πολλοί άλλοι άγιοι κι ο Άγιος Σπυρίδων από απέναντι, ήταν στον πόλεμο, συμπολεμούσαν με μας εναντίον των εχθρών.

Ένας Ιταλός αξιωματικός, την ώρα της μάχης, μπήκε σ’ ένα στενό εκκλησάκι της Β. Ηπείρου, είδε μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου , που κάποιον του θύμιζε. Και θυμήθηκε πως πριν λίγο, ανάμεσα στους Έλληνες στρατιώτες που εμάχοντο, ήταν κι αυτός, ο Άγιος Γεώργιος. Την πήρε την εικόνα και ξεκίνησε να φύγει.

Οι Έλληνες τον έπιασαν αιχμάλωτο, του ζήτησαν τα προσωπικά του αντικείμενα, μαζί και την εικόνα, αλλά την εικόνα δεν την έδινε και ζήτησε ακρόαση από τον Δοικητή. « Ξέρεις, του είπε, όταν πολεμούσαμε, αυτός ήταν ανάμεσά σας και αυτός μας έδιωξε και τώρα καταλαβαίνω ότι η θρησκεία σας είναι αληθινή.»

Αλλά και στην Αφρική, στο Ελ Αλαμέιν, (Τόπος του Αγίου Μηνά) όπου έλαβε μέρος η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, χάρη στην πίστη των Ορθοδόξων στρατιωτών και αξιωματικών, ο Άγιος Μηνάς βγήκε, όπως τον είδαν, από τα χαλάσματα, από το παλιό μοναστήρι του, και με το φουσάτο του και τη συνοδεία του πήγε στην έρημο, εκεί που ήταν τα τανκς των Γερμανών, ξεσήκωσε αμμοθύελλα βουνά, έθαψε τα τανκς και τα αχρήστεψε με την άμμο.

Και ανέφεραν οι Άγγλοι και οι υπόλοιποι, ο Μοντγκόμερυ, και κατόπιν οι ιστορικοί ότι ένας αστάθμητος παράγων άλλαξε εκεί  τα γεγονότα και τους συσχετισμούς. Ενώ ο Άγιος όλα τα έφερε με το μέρος μας και νικήθηκαν οι εχθροί, χωρίς εμείς να πολεμήσουμε.

  Εξαιρέτως, η Κυρία Θεοτόκος με την Αγία Σκέπη της, είναι η νικήτρια κατά το έπος του ’40 και αυτή άλλαξε τον ρου και την πορεία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Την ημέρα σκέπαζε τους Έλληνες μαχητές ως νεφέλη  και τη νύχτα τους φώτιζε.

Στο μέτωπο της Αλβανίας οι Αλβανοί και οι Ιταλοί έβλεπαν από απέναντι σαν να ήρχοντο οι Έλληνες από το υπερπέραν, γιατί ήταν επικεφαλής η Υπέρμαχος Στρατηγός, και τα πυροβολεία τους τα έβλεπαν σαν τείχη και όταν μετά τον πόλεμο ήρθαν οι Ιταλοί και έψαχναν τα πυροβολεία αυτά, είδαν μόνο απλά λιθαράκια και πετρούλες και έμειναν άφωνοι και έτριβαν τα μάτια τους. Τα τελευταία χρόνια, ήρθαν στη Β. Ήπειρο τρεις Ιταλοί αξιωματικοί του ’40 μ.Χ., υπέργηροι, πήγαν στο Καλπάκι, φίλησαν το χώμα και ζήτησαν συγγνώμη από τους Έλληνες της Β. Ηπείρου.

Στις 15 Αυγούστου του 1.940 μ.Χ., οι Ιταλοί ανήμερα της Μεγαλόχαρης, ως γνωστόν, τορπίλισαν το εύδρομο «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου. Υβρίσθη η Δέσποινα του κόσμου. Η υβρισθείσα Θεοτόκος από κει και πέρα, θα καθαιρούσε δυνάστας από θρόνων και θα ύψωνε ταπεινούς. Παρουσιάστηκε στον αξιωματικό Νικόλαο Γκάντζαρο και του λέει: «Ο πόλεμος  αυτός εκηρύχθη εναντίον της Ελλάδος και είναι άδικος. Εγώ θα μεσιτεύσω στον Υιό μου να νικήσετε.

Τον πόλεμο αυτόν τον επέτρεψε ο Θεός, γιατί η Ελλάς έρρεπε προς εκφυλισμόν.»  Σας λέει τίποτε αυτό; Να  βοηθήσει ο Θεός και οι Άγιοι και η Παναγιά να φύγουμε απ’ αυτόν τον εκφυλισμό και  να έρθουν πάλι ημέρες δόξης και αναψυχής. Γιατί την Ορθόδοξη Ελλάδα τη χρειάζεται όλος ο πλανήτης».

Αναλογιζόμαστε αυτά τα φοβερά λόγια της Θεοτόκου, μέσα από τον λόγο του μακαριστού πατρός Ανανία, ότι το 1.940 μ.Χ. ο Θεός επέτρεψε έναν τέτοιο πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, γιατί η Ελλάδα έρρεπε προς εκφυλισμόν.

Άραγε, τι έχει να επιτρέψει σήμερα ο Θεός που ο εκφυλισμός δεν αποτελεί απλά ροπή, αλλά  αναίσχυντο τρόπο ζωής; Ευτυχώς, έχουμε τη μαρτυρία του Αγίου Εφραίμ του Αριζονίτη, που όταν τον ρώτησαν επιστήμονες της ΝΑΣΑ, «τι είναι αυτό το περίεργο φως που καλύπτει την Ελλάδα;» ο Όσιος απάντησε:

«Είναι το φως της Παναγίας» Δηλαδή, έχουμε ακόμη την Αγία Σκέπη της και τρέφουμε  την ελπίδα ότι παρά τις φοβερές ανομίες μας, δεν μας εγκατέλειψε και ούτε θα μας εγκαταλείψει. Όμως λαμβάνουμε επίσης θάρρος και αναπτερώνεται το ηθικό μας πάλι μέσα από ένα μικρό μέρος  ομιλίας του πατρός Ανανία Κουστένη, όπου μας λέει ο μακαριστός πατήρ:

«Παρουσιάστηκε η Κυρία Θεοτόκος στον Άγιο Παΐσιο, στο εκκλησάκι του στην Παναγούδα και του είπε:  “ Εσύ να φροντίζεις τους πονεμένους κι εγώ θα φροντίζω τα σύνορά σας”. Παρά τον εκφυλισμό μας, η Παναγία , μαζί και ο Άγιος Δημήτριος φυλάνε τα σύνορά μας. Εκείνος συγκρατεί τους μέσα και τους έξω λύκους από το να μας διαρπάσσουν και να μας διασπαράξουν. Αυτό οι εχθροί μας δεν το γνωρίζουν και μάλιστα οι νεότεροι.

Οι παλαιότεροι είχαν λάβει πείραν του Αγίου Δημητρίου, γι’ αυτό κι ας προσέχουν, μην ξαναβγεί  ο Άγιος με τα αλόγατα και τα φουσάτα του και δεν θα ξέρουν πού να πάνε να κρυφτούνε. Ας προσέχουν, γιατί ο Άγιος δεν αστειεύεται.

Μπορεί να περιμένει, μπορεί να συγχωρεί, μπορεί να είναι μεγαλόψυχος, αλλά όταν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο, ο Άγιος Δημήτριος παρεμβαίνει». Ας προσέχουν, λοιπόν, να μη ξαναβγεί (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2024/10/blog-post_903.html)…

Πήραν κρυφά τα άθαφτα λείψανα του Σαούλ και των γιων του και τα έθαψαν οι κάτοικοι της Βαιθ Σαν, όπως έκαναν και ευσεβείς Ορθόδοξοι Χριστιανοί με τα άθαφτα Ιερά Λείψανα των Τεσσάρων Μαρτύρων στο Ρέθυμνο.

Υποχρέωσε σε εργασία τον λαό του ο Φαραω επί Μωυσή (και τους Εβραίους), όπως και ο Αχασβήρος/Ξέρξης τον δικό του λαό.

Δύο ευνούχοι και ο Αμάν κρεμάστηκαν σαν συνωμότες με διαταγή του Αχασβηρου/Ξέρξη.

Ο Σαούλ έσφαζε όπως και ο Τζένκινς Χαν ακόμα και τα ζώα στις πόλεις που κατέστρεφε.

Μόνο ο ιερέας Αβιάθαρ σώθηκε από την σφαγή των αδερφών του και ιερέων στην Νωβ από τον Σαούλ, όπως και μόνο ο Ιωθάμ σώθηκε από τα αδέρφια του από την σφαγή των 70 αδερφών του από τον ετεροθαλή αδερφό τους Αβιμέλεχ.

Μεταμφιεσμένος ο Σαούλ πήγε να πάρει χρησμό από την νεκρομάντισα στο Έντορ, όπως μεταμφιεσμένη πήγε να πάρει Προφητεία η γυναίκα του Ιεροβοάμ του Α΄ από τον Προφήτη Αχιά, ενώ και οι δύο τους αναγνώρισαν.

Δούλος για ένα διάστημα ήταν ο Πατριάρχης Γεννάδιος, όπως και ο λασπολόγος Φραντζής από τους Τούρκους όταν έπεσε η Πόλη και μετά ελευθερώθηκαν.

Άρτους της προθέσεως έφαγε ο Δαβίδ στην Νωβ και άζυμα ψωμιά ο Σαούλ από την νεκρομάντισα στο Εντός.

Με ψευδομάρτυρες καταδίκασαν οι δολοπλόκες και τυραννικές βασίλισσές Ιεζάβελ και Φαύστα τους αθώους Ναβουθαί και Κρίσπο σε θάνατο.

Ο λαός και ο στρατός ήθελαν διάδοχο του Μεγάλου Κωνσταντίνου τον ικανό γιο του Κρίσπο, στην περίπτωση του Φίλιππου του Β΄ τον ικανότατο γιο του Μέγα Αλέξανδρο και στην περίπτωση του Σαούλ τον ικανό γιο του Ιωανάθαν.

Κατακάθισαν με πέτρες το πτώμα του Αχώρ οι Ισραηλίτες, όπως και του Καϊάφα.

Ο πρώτος άνθρωπος που βλασφήμησε τον Θεό λιθοβολήθηκε, όπως και ο πρώτος που έκανε ιεροσυλία, ο Αχώρ.

Ο Θεός είπε στον Προφήτη Μωυσή να λύσει και να αφαιρέσει τα υποδήματα από τα πόδια του με την Κείμενη Βατό που δεν καίγονταν παρά την φωτιά που είχε, όπως ακριβώς είπε και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στον Ιησού του Ναυή στην Ιεριχώ.

Τα μάνα των Εβραίων στην έρημο συμβόλιζε αφού ήταν από τον ουρανό τον Ουράνιο Άρτο, που είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δηλαδή την Θεία Κοινωνία και το Αντίδωρο.

Όπως η παραπληγική ακούμπησε την άκρη του χιτώνα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και θεραπεύτηκε, έτσι και πολλοί άρρωστοι που ακούμπησαν τα μαντήλια που φορούσαν οι 12 Απόστολοι και ο Απόστολος Παύλος, όπως και η τυφλή μάνα του δήμιου που εκτέλεσε τους Άγιους 4 Μάρτυρες του Ρεθύμνου (Γεώργιο, Μανουήλ, Αγγελή και Νικόλαο) όταν ακούμπησε το μαντήλι που ο γιος της σκούπισε το αίμα των 4 Μαρτύρων χωρίς να ξέρει για αυτό ξαναβρήκε την όραση της.

Υπήρξαν τύραννοι και μονάρχες με μεταφυσικές ανησυχίες σαν τον Τιβέριο, τον Ηρώδη τον Αντύπα, τον Ρωμανό ον Γ’ Αργυρό στην Ρωμανία και στις μέρες μας ο Κάρολος ο Γ΄ της Αγγλίας.

«Γιατί μας το έκανες αυτό;» έλεγαν οι Εβραίοι και κατηγορούσαν τον Προφήτη Μωυσή επειδή δεν είχαν νερό και στον Ιησού του Ναυή μετά την ήττα ενός μικρού αποσπάσματος των Εβραίων στην πόλη της Γάι.

Έτρεξε πιο νωρίς από την υπόλοιπη συνοδεία τους ο Τωβίας και ο Αρχάγγελος Ραφαήλ για να προϋπαντήσουν τον Τωβίτ, όπως και ο Ιακώβ για να συναντήσει τον αδερφό του τον Ησαυ/Εδώμ.’

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ προανήγγειλε τόσο την γέννηση, όσο και τα ονόματα, τόσο του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου και Βαπτιστή, όσο και Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Έμεινε τυφλός μέχρι την γέννηση του γιου Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστή του ο Ιερέας Ζαχαρίας με Θαυμαστό τρόπο, όπως και ο Τωβίτ μέχρι την επιστροφή του γιου του Τωβία και του Αρχάγγελου Γαβριήλ.

Όρκισε τον γιο του Ιωσήφ τον Δίκαιο να πάρει τα οστά του μετά τον θάνατο του και να τα θάψει στην Χαναάν ο Ιακώβ όπως και έγινε, όπως και ο Ιωσήφ ο Δίκαιος με τα οστά του τους απογόνους του όταν θα έφευγαν από την Αίγυπτο όπως και έγινε.

Με κλήρο λάμβαναν οι πολίτες τα αξιώματα στην Αρχαιά Αθήνα, όπως και τα ιερατικά αξιώματα στον Ναό του Σολομώντα οι Αρχαίοι Εβραίοι.

Τόσο ο Άγιος Χριστόφορος, όσο και ο Άγιος Σιλουανός ο Παφλαγόνας βοήθησαν και οι δύο παιδιά και αγίασαν πολύ και οι δύο.

Στο Αρχαίο βασίλειο της Σαβά, βασίλευε ένας τυραννικός, κακούργος και αιμοδιψής βασιλιάς, ο Δου-Νοουάς. Είχε ασπασθεί τον Ιουδαϊσμό, όπως έκανε και ο Προέδρος της Αργετινής Μίλει στις μέρες μας που και αυτός καταπιέζει τον λαό του και τον φτωχαίνει.

Βλέποντας ο θηριώδης βασιλιάς ότι ήταν δύσκολο να κατακτήσει την πόλη και το σπουδαιότερο, να πείσει τους κατοίκους να απαρνηθούν την χριστιανική τους πίστη, σοφίστηκε ένα δαιμονικό δόλιο τέχνασμα. Έπεισε τους προεστούς της πόλεως ότι ήθελε να επισκεφτεί την πόλη εθιμοτυπικά και πως επιθυμούσε την ειρήνη.

Μάλιστα έφτασε στο σημείο να ορκιστεί στο «θεό» των Ιουδαίων ότι οι προθέσεις του ήταν αληθινές. Οι προεστοί τον πίστεψαν, μπήκε στην πόλη και άρχισε να εγκωμιάζει τους κατοίκους για την ευγένειά τους και την πρόοδό τους.

Αφού έφαγε και ήπιε, ζήτησε από τους προεστούς να ανταποδώσουν την επίσκεψη στο στρατόπεδό του. Εκείνοι, εντυπωσιασμένοι από την δήθεν αλλαγή του ηγεμόνα, τον ακολούθησαν στο στρατόπεδό του, με προεξάρχοντα τον σεβάσμιο Αρέθα. 

Μόλις μπήκαν στην σκηνή του έγιναν φανερές οι πραγματικές του προθέσεις. Ο τύραννος έδωσε διαταγή να συλληφθούν και να φυλακισθούν (όπως ακριβώς έκανε και ο Λαλά Μουσταφά πασάς με τον ηρωικό Μαρκ Αντώνιο Βραδινό την Κύπρο και τον εκτέλεσε μαρτυρικά).

Η πόλη ακέφαλη από τους προεστούς της, ήταν ανίσχυρη να αντισταθεί στον εχθρό (όπως έγινε και στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας). Οι στρατιώτες όρμισαν και την κατέλαβαν. Άρχισαν τις σφαγές και τις λεηλασίες με αλλόφρονα μανία. Τίποτε δεν έμεινε όρθιο.

Πήραν τα τίμια λείψανα του Αγίου Επισκόπου της πόλεως Παύλου, που είχε κοιμηθεί πριν δύο χρόνια και αφού τα βεβήλωσαν, τα έκαψαν (όπως ο Ιουλιανός ο Παραβάτης του Αγίου Βαβύλα). Οι κάτοικοι, κλήρος και λαός, συγκεντρωμένοι στις πλατείες προσεύχονταν στο Θεό και βοούσαν: «Είμαστε αποφασισμένοι να πεθάνουμε για το Χριστό»!

Αυτές οι φωνές εξαγρίωναν περισσότερο τους στρατιώτες, οι οποίοι είχαν βάλλει φωτιά και κατέκαιγαν την πόλη από άκρου εις άκρον. Άρπαζαν τους κατοίκους και τους θανάτωναν με άγριο τρόπο. Έκαψαν ζωντανούς 477 κληρικούς, μοναχούς και μοναχές και μαζί τους 127 λαϊκούς. Οι υπόλοιποι έτρεχαν να κρυφτούν και να σωθούν από τη μανία των αλλοθρήσκων φονιάδων.  

Κατόπιν ήρθε η σειρά του Αρέθα και των 340 συντρόφων του. Τον έφεραν μπροστά στον τύραννο να απολογηθεί για λογαριασμό των κατοίκων. Ήταν υπέργηρος 95 ετών (όπως σε παροιμία ηλικία μαρτυρήσαν οι Άγιοι Ελεάζαρος και Παντελεήμονας από τον Αντίοχο τον Δ΄ τον Επιφανή και τους Ρωμαίους).

Ο  κακούργος βασιλιάς έγινε θηρίο από το θυμό του και διέταξε τον άγριο σφαγιασμό τους σε γειτονικό χείμαρρο. Εκεί τους οδήγησαν με βιαιότητα, κραδαίνοντας τα φονικά σπαθιά τους. Εκείνοι, με ηρωικό φρόνημα, προσευχήθηκαν και έδωσαν τον τελευταίο ασπασμό της αγάπης και της ειρήνης μεταξύ τους. Πρώτος σφαγιάστηκε ο γηραιός Αρέθας και κατόπιν οι άλλοι. Ο χείμαρρος γέμισε και έτρεχε σαν νερό το τίμιο αίμα τους. Έδωσαν στο Χριστό, ό, τι πολύτιμο είχαν, το αίμα τους και την ζωή τους! 

Ο τόπος του μαρτυρίου τους έγινε πηγή αγιασμού για αιώνες. Οι πιστοί έτρεχαν να αγιαστούν και να θεραπευτούν από τα νοσήματά τους. Μια γυναίκα έτρεξε με το τριετές παιδί της για να χρησθεί από το τίμιο αίμα των Μαρτύρων. Ο βασιλιάς διέταξε να την κάψουν ζωντανή μαζί με το σπλάχνο της! Η μνήμη του Αγίου Αρέθα, μαζί και των υπολοίπων Μαρτύρων εορτάζεται στις 24 Οκτωβρίου (https://www.triklopodia.gr/%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%83-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bf%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%83-%ce%b1%cf%81%ce%b5%ce%b8%ce%b1%cf%83-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bd-%ce%b1-3/).

Τρεις άνθρωποι στην Βίβλο που δεν πέθαναν ποτέ, Ενώχ, Προφήτης Ηλίας και Μελχισεδέκ.

«Γιατί μας το έκανες αυτό;» είπε ο Ιησούς του Ναυή στον Αχάρ που παρακράτησε παράνομα λάφυρα, όπως και οι  ναύτες στον Ιωνά στο πλοίο.

Από σεβασμό και από μακριά για να μην δουν γύμνια οι γιου του Νώε τον σκέπασαν και οι Μυροφόρες δεν πήγαν να ενταφιάσουν μαζί με τον Ιωσήφ τον Αριμαθείας τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Από 12 ετών ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης ήθελε να γίνει Μονάχος, ενώ έγινε μικρός σε ηλικία Μονάχος, κρυφά από τους γονείς του, όπως ακριβώς και ο Άγιος Πορφύριος και επισκέφτηκαν κρυφά χρονιά αργότερα αυτούς.

Ο διάβολος πείραζε τους Αγίους Ιωάννη τον Καλυβίτης, Άγιο Παίσιο και Άγιο Πορφύριο με την ενθύμηση της οικογένειας τους και των οικείων τους.

Ο Άγιος Αλέξιος ο Άνθρωπος του Θεού, όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης επέστρεψαν και οι δύο κοντά στους γονείς τους για να τους σώσουν τις ψυχές τους.

Με τον θάνατο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη, έγινε σεισμός και αναστήθηκαν νεκροί, όπως και με τον θάνατο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού πριν την ένδοξη Ανάσταση Του.

Με συκοφαντία έστρεψε ο διάβολος τους Πρωτοπλάστους στην Εδέμ κατά του Θεού στον Παράδεισο, όπως και με συκοφαντία έστρεψαν οι Αρχιερείς, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι τον Εβραϊκό λαό ενάντια στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Σε δημοσιά θεά έκανε τα οργιά του ο Καλιγούλας, όπως και ο Αβεσαλώμ.

Και η προγιαγιά του Δαβίδ, η Νωεμίν, όπως και νύφη της, η Ρουθ, ήταν και οι δύο ενάρετες, όπως και ο Βοόζ, ενώ τόσο η Νωεμίν, όσο και ο Βοόζ δούλευαν και οι δύο.

Ήθελαν να βάλουν τα άγαλμα και τα σύμβολα τους στον Ναό του Σολομώντα, τόσο ο Καλιγούλας, όπως και ανιψιός ή νόθος γιος του Νέρωνας.

Δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί μπροστά στην θλίψη των αδερφών του ο Ιωσήφ ο Δίκαιος και ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης των γονιών του.

Την μισή περιουσία τους την εδωσαν οι γονείς του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτης στους φτωχούς και την άλλη μισή την αφιέρωσαν στον τάφο του, όπως και ο Άγιος Ζακχαίος έδωσε την μισή του περιουσία στους φτωχούς και επέστρεψε το τετραπλάσιο όσα πήρε με απατή.

Η τίμια κάρα του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη μεταφέρθηκε στην Δύση από τους Σταυροφόρους και μία από τις Αγίες Κάρες των 4 Μαρτύρων του Ρεθύμνου στην Ρωσία από τον Ρωσο ναύαρχο όταν αυτή του δωρίσθηκε από τον Επίσκοπο Κρήτης.

Υπήρξαν πολλοί Άγιοι Ανάργυροι, ο Κοσμάς και ο Δαμιανός από την Μικρά Ασία, οι ομώνυμοι με τα ιδιά ακριβώς ονόματα από την Ρώμη, οι Άγιοι Κύρος και Ιωάννης, οι Άγιοι Λεόντιος, Άνθιμος, Αγάπιος και Ευτρόπιος, ο Ερμόλαος ο Ιερομάντης, ο Συμεών ο Ξενοδόχος, ο Διομήδης ο Μάρτυς, ο Μώκιος ο Ιερομάρτυς, ο Φώτιος και ο Ανίκητος, ο Θαλλέλαιος ο Ιαματικός ο Ιερομάρτυς, ο Τρύφων ο Θαυματουργός, ο Ιουλιανός ο Μάρτυς, η Ζηνάις και η Φιλονίλλα, όπως και ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας.

Τους Άγιους Ανάργυρους Λεόντιο, Αγάπιο και Ευτρόπιο, Κοσμά και Δαμιανό τους έριξαν σε φλεγόμενο καμίνι και αυτοί δεν έπαθαν τίποτα, όπως ακριβώς έγινε και με τον Άγιο Θαλέλαιο τον Ιαματικό τον Ιερομάρτυρα και τους Τρεις Παίδες εν Καμίνω στην Βαβυλώνα.

Οι Αποστολικές Συνοδοί ενέπνευσαν και ήταν προπομποί των 7 Οικουμενικών Συνοδών.

Ο Φιλόθεος Αλεξάνδρειας κυνήγησε τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, όπως και κληρικοί του Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας τον Άγιο Νεκτάριο Αίγινας και τους έδιωξαν από την Αίγυπτο και τους δύο άδικα και με συκοφαντίες.

Ο Όσιος Ιάκωβος έμεινε έγκλειστος σε μία σπηλιά σε έναν τείχος για να εξιλεωθεί για έναν φόνο που είχε κάνει παλαιοτέρα, όπως και η Ελίζαμπεθ Μπάθορυ στην Ουγγαρία στο κάστρο της για τα φονικά που είχε κάνει.

Ο Κλεομένης παντρεύτηκε δύο γυναίκες, με ην πρώτη αγαπούσε πολύ να ήταν άτεκνη και την δεύτερη που παντρεύθηκε για να αποκτήσει διάδοχο όπως και ο Ιακώβ που αγαπούσε την Ραχήλ που ήταν αρχικά άτεκνη, αλλά και την Λεία, ενώ στο τέλος και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις οι άτεκνες κατάφεραν με Θείο και θαυμαστό τρόπο να μείνουν έγκυες και να γεννήσουν παιδιά.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Προδρόμος και Βαπτιστής τρέφονταν με ακρίδες (τις άκρες των φυλών) και μελί, ενώ ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με γάλα και μελί.

Ο τότε νεαρός στην ηλικία Άγιος Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής σώθηκε επειδή είχε στην καρδιά του το εγκόλπιο που του έδωσε η γιαγιά του Δέσποινα και του είπε να το έχει πάντα στην καρδιά του, όταν τον πυροβόλησαν οι  Σοβιετικοί, όπως και ο Leonard Knight, ετών 17 στον Α΄ΠΠ.

Σείστηκε ο τόπος όταν προσευχήθηκαν οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης μετά την απόλυση τους από τους Αρχιερείς και ο κόσμος στην περιοχή αυτή γέμισε με Άγιο Πνεύμα, όπως και όταν προσευχήθηκε ο Προφήτης Σαμουήλ μετά την ανακήρυξη του Σαούλ ως βασιλιά μετά την νίκη κατά των Αμμωνιτών έπεσαν αστραπές, βροχές και βροντές.

«Γιατί μας το έκανες αυτό»;, είπε ο Ιησούς του Ναυή στον Αχάν λίγο πριν την εκτέλεση του για κλοπή λάφυρων, όπως και την ίδια φράση «Γιατί το κάνατε αυτό»;, είπε ο Απόστολος Πέτρος στον Ανανία και την Σαπφείρα πριν τον θάνατο τους, μετά την προσβολή του Θεού.

Ενώνονταν μόνο αν κινδύνευε  ανεξαρτησία τους οι 12 Εβραϊκές Φυλές μέχρι την ένωση τους από τους βασιλιάδες Σαούλ, Δαβίδ και Σολομώντα, όπως και οι Αθηναϊκοί συνοικισμοί μέχρι την ένωση τους από τον Θησέα, αλλά και οι Ελληνικές πόλεις κράτη (από τους Πέρσες) μέχρι την ένωση τους από τον Φίλιππο τον Β΄ και τον Μέγα Αλέξανδρο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας.

Οι δύο Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ έσωσαν από πνιγμό εργάτη και τον μετέφεραν στην Μονή Δοχειαρείου (https://simeiakairwn.wordpress.com/2023/01/13/%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85/), όπως ακριβώς έκανε Άγγελος με τον Προφήτη Αβακούμ που τον μετέφερε στην Βαβυλώνα από την Ιερουσαλήμ για να δώσει τροφή στον Προφήτη Δανιήλ και τον γύρισε πίσω.

Με κατάπληξη έβλεπαν οι Αρχιερείς την μεταμόρφωση των Αποστόλων από απλούς ψαράδες και φοβισμένους ανθρώπους σε γενναίους μαχητές και κήρυκες του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, όπως και οι Εβραίοι της Αντιοχείας, την μεταμόρφωση του Αποστόλου Παύλου, από διώκτη των Χριστιανών σε μαχητή και κήρυκα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Όπως στα υπόγεια των φυλάκων της Τριπολιτσάς βασανίστηκαν και μετέπειτα εκτελέστηκαν οι Πρόκριτοι και οι Αρχιερείς το 1.821 μ.Χ., έτσι και στα υπόγεια του Θαλασσιού Πύργου στο Ρέθυμνο βασανίστηκαν και αργότερα εκτελέστηκαν στον Πλάτανο οι 4 Μάρτυρες Ρέθυμνου (Γεώργιος, Αγγελής, Μανουήλ, Νικόλαος).

Ο Μανουήλ Παπαδάκης ζήτησε τα σώματα/Άγια Λείψανα των Τεσσάρων Μαρτύρων του Ρέθυμνου (Γεώργιο, Αγγελή, Μανουήλ, Νικόλαο). για να τα θάψει σε τάφο από τον τοπικό Πασά και την έλαβε, όπως και ο Ιωσήφ της Αριμαθείας ζήτησε με θάρρος μετά την Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού την άδεια από τον Πιλάτο το Πάναγνο Σώμα Του, για να το θάψει στον τάφο που είχε ετοιμάσει για τον εαυτό του, που έγινε ο Πανάγιος Τάφος.

Όπως χέρι Αγγέλου έγραψε στον Τοίχο με μορφή χεριού στον Βαλτάσαρ το «Μανή, θεκέλ, φάρες», τις οποίες ερμήνευσε τελικά ο προφήτης Δανιήλ, σύμφωνα με τον οποίο σήμαιναν: «Ο θεός μέτρησε τις μέρες της βασιλείας σου, ζυγίστηκες και βρέθηκες ελλιπής, το βασίλειό σου διαιρέθηκε και δόθηκε στους Μήδους και τους Πέρσες», έτσι και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ χάραξε με το δάχτυλο του τα λόγια πάνω σε μία πετρά του Ύμνο «Άξιον Εστί ως Αληθώς» το 980 μ.Χ.

Ο Αττίλας, όπως και ο Τζένκινς Χαν ήταν αδελφοκτόνοι (όπως και ο Καρακάλας και ο Σανδρόκοτος) και στην συνέχεια έγιναν βάρβαροι εισβολείς και λεηλατητές άλλων ανθρώπων, όπως ακριβώς και ο Κάιν.

Ο Παπα-Ευάρεστος (αλλιώς Παπα-Τζιρίτης), ήταν ο πιο ταχύς δρομέας στην ιστορία και στους Αιώνες, ενώ έκανε την διαδρομή του Λούη στον Μαραθώνιο 52 λεπτά λιγότερα και σαν τον Φειδιππίδη έκανε την διαδρομή Αθήνα-Σπάρτη και τούμπλαλιν σε λίγες μέρες και έλαβε μέρος σε όλους τους αγώνες για την ελευθερία της Κρήτης και την ένωση με την μητέρα Ελλάδα στην εποχή του.

Επί 3 μέρες ο Απόστολος Παύλος εξηγούσε στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο την ερμηνεία των επιστολών του.

Ο Ioan David/ μακαριστός Ιωάννης Δαυίδ, ονομάστηκε Ποιμένας του Θεού επειδή ήταν ποιμένας, όπως και ο Δαβίδ.

Με σκοινί από το παράθυρο φυγάδευσε η Ράαβ τους Εβραίους κατασκοπους στην Ιεριχώ από τους στρατιώτες της πόλης που τους έψαχναν, όπως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και η Μιχάλ φυγάδευσε τον Δαβίδ από τους στρατιώτες του πατέρα της του Σαούλ που σκόπευαν να τον σκοτώσουν.

Το ονομα Ναβάλ και το Βρούτος σημαίνουν και τα δύο ανόητος.

Τόσο ο Ναβάλ, όπως και ο Άλκιμος που ήταν και οι δύο κακοί, εχθροί του Δαβίδ και του Ιούδα Μακκαβαίου αντίστοιχα, πέθαναν από παράλυση και συμφόρηση αντίστοιχα.

Οι Σαδδουκαίοι ήταν άθεοι και δεν πίστευαν στον Θεό και δίωκαν τους Πιστούς και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστού και ήταν και υλιστές και χρησιμοποιούσαν την Πίστη για τα συμφέροντα τους, όπως ακριβώς και οι κομμουνιστές.

Με παγίδα με σπαθί όταν ήταν μονοί τους σκότωσε ο Ιωάβ τον Αβενήρ, όπως και ο Εούδ τον Μωαβίτη βασιλιά Εγλών.

Οι δύο διεφθαρμένοι πρεσβύτεροι ανάγκασαν την Σουζάνα να βγάλει το πέπλο της για να δείξει την ομορφιά της, ενώ το ίδιο ζήτησε και ο Αχασβήρος/Ξέρξης από την πρώτη πολύ όμορφη σύζυγο του Αστίν.

Όταν ο Σαούλ σκοτώθηκε σε μάχη με τους Φιλισταίους αυτοκτόνησε όπως και ο οπλοφόρος του, όπως ακριβώς και ο Χίτλερ μετά την ήττα του από τους Ρώσους μαζί με κάποιους από τους αξιωματούχους του.

Νίκησε τους Αμαληκίτες και απελευθέρωσε τις γυναίκες του Αβιγαία και Αχιλάμ ο Δαβίδ, όπως και όλους τους αιχμάλωτους και τα λάφυρα που αυτοί πήραν τα έφερε πίσω, όπως ακριβώς και ο Δίκαιος Πατριάρχης Αβραάμ νίκησε τον στρατό του Χολοδογόμερ και απελευθέρωσε τον ανιψιό του Λωτ και την οικογένεια του, όπως και όλους τους αιχμάλωτους και τα λάφυρα που αυτοί πήραν τα έφερε πίσω.

Οι ηγεμόνες των Φιλισταίων δεν εμπιστεύονταν και ζήλευαν τον ικανό στρατιωτικο Δαβίδ και έπεισαν τον βασιλιά Αχείς να μην τον ακούσει και να τον διώξει, όπως και οι Πέρσες σατράπες δεν εμπιστεύονταν και ζήλευαν τους ικανούς στρατιωτικούς Μέμνωνα και Αριστόδημο και έπεισαν τον βασιλιά Δαρείο τον Γ΄ να μην τους ακούσει.

Τα μαρτυρία του Αγίου Γεωργίου έκαναν και την σύζυγο και την κορη του Διοκλητιανού Χριστιανές και αυτές στην συνέχεια μαρτύρησαν από αυτόν, όπως ακριβώς έγινε και με την σύζυγο του Μαξέντιου που έγινε Χριστιανή με το Μαρτύριο της Αγίας Αικατερίνης και στην συνέχεια μαρτύρησε από τον σύζυγο της.

Μεταφέρθηκαν οι γιορτές του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και του Αγίου Νεκτάριου Αίγινας κατά μία ημέρα για να μην συμπίπτουν με τις γιορτές του Τιμίου Σταριού και των Αρχαγγέλων.

Η Ρουθ λόγω πείνας με την οικογένεια της πήγαν στην Παλαιστίνη, όπως είχε κάνει νωρίτερα και η πεθερά της Νωεμίν με την οικογένεια της και αργότερα όπως και ο Αβραάμ και ο Ιακώβ για τον ίδιο λόγο πήγαν στην Αίγυπτο.

Ο Φαραω με την υποστήριξη του Θεού έσωσε την σύζυγο του Σάρρα από τον Φαραω που τον πήρε και αυτός του την έδωσε πίσω με πλούτη δώρα από τον Φαραω που τον έκανε πλούσιο, όπως έκανε και ο Θεός με τις Δέκα Πληγές του Φαραω επί Προφήτη Μωυσή, αφού και στην περίπτωση αυτή οι Αιγύπτιοι έδιναν τα πλούτη που είχαν αρπάξει από τους Εβραίους και χρυσό και έτσι έγιναν αυτοί πλούσιοι.

Όπως στην Βαβέλ οι άνθρωποι με αλαζονεία προσπάθησαν να φτιάξουν τον Πύργος της Βαβέλ που ήθελαν να φτάνει ως τον ουρανό, το ίδιο προσπάθησαν αργότερα με τους ουρανοξύστες στην Αμερική, ενώ στις μέρες μας στην Σαουδική Αραβία, η ηγεσία της χωράς αυτής θέλει να φτιάξει το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο, σε μία πόλη ενός εκατομμυρίου κατοίκων, ενώ για την κατασκευή του έχουν ήδη πεθάνει από τις κακουχίες 20.000 νεκροί εργάτες και μπορεί και όλα αυτά τα κτίρια να χαθούν όπως και ο Πύργος της Βαβέλ.

Το πρώτο αμάρτημα (το Προπατορικό του Αδάμ και της Εύας), ο πρώτος φόνος (ο Κάιν στον Άβελ) και το πρώτο ψέμα (Ανανίας και Σαπφείρα) στον Χριστιανισμό τιμωρήθηκαν παραδειγματικά. 

(Και) Το Σάββατο πολεμούσαν οι στρατιώτες του Ιούδα του Μακκαβαίου αν και ήταν ιερό σαν μέρα, όπως ακριβώς και το Σάββατο έκανε Θαύματα και Θαυμαστές Θεραπείες και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χρηστός.

Οι πραξικοπηματίες Κερκυραίοι ολιγαρχικοί στους ναούς αλληλοσκοτώθηκαν μεταξύ τους πριν τους φτάσουν και τους εξοντώσουν οι δημοκρατικοί, όπως ακριβώς έκαναν οι Εβραίοι επαναστάτες στην Μασάντα πριν την καταλάβουν οι Ρωμαίοι κατακτητές.

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας από την Παραμυθιά της Ηπείρου, αρνήθηκε να εξισλαμιστεί όπως και ο Αθάνασιος Διάκος, λέγοντας και οι δύο «Εγώ Γραικός (Ορθόδοξος Χριστιανός) γεννήθηκα, Γραικός και θα πεθάνω» και στην συνέχεια μαρτυρήσαν και οι δύο από τους Τούρκους με βασανιστικό τρόπο.

Διεφθαρμένες πόλεις ήταν η Σύβαρις, τα Σόδομα, τα Γόμορρα, η Σαμάρεια και η Ιεβούς/Σαλήμ (μετέπειτα Ιερουσαλήμ) και όλες στο τέλος καταστράφηκαν.

«Τα ζώα (αλεπούδες, πουλιά κ.λ.π.) έχουν φωλιά, όμως ο Υιός του Ανθρώπου δεν έχει που να κλίνει την κεφαλή του» έλεγε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ενώ ο Τιβέριος Γράκχους έλεγε για τους Ρωμαίους «Όλα τα ζώα και τα πουλιά έχουν τις φωλιές τους, εκτός μόνο από τους φτωχούς Ρωμαίους που τους πήραν την γη τους οι πλούσιοι», ενώ τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όσο και ο Τιβέριος Γράκχους καταδικάστηκαν άδικα σε θάνατο από τους εχθρούς τους.

Διέταξε να τον σκότωσε έναν δούλο του ο Μιθριδάτης, όπως και ο Γάιος Γράκχος όταν ηττήθηκαν, όπως και ο Σαούλ και ο Αβιμέλεχ έναν πάροικο και έναν στρατιώτη τους του ζήτησαν το ίδιο.

Με το διάταγμα των Μεδιολάνων ο Μέγας Κωνσταντίνος και ο Λικίνιος και με το διάταγμα της Σαρδίκης ο Γαλέριος επέτρεψαν την ελευθερία λατρείας στους Χριστιανούς και την παύση των άδικων διωγμών εναντίον τους.

Έπεσε και σκοτώθηκε πέφτοντας από την στερνά ο αδερφός του Μιχαήλ Γ΄ Κωνσταντίνος, όπως και ο Σελίμ ο Β΄ από την σκάλα του, όπως και ο Οχοζίας.

Οι Αρεοπαγίτες καθαιρέθηκαν κατά δεκάδες και αποδυναμωθήκαν και έχασαν την εξουσία από τον Εφιάλτη και τον Περικλή, όπως ακριβώς και οι Κριτές που ήταν γιοι του Ηλεί και του Σαμουήλ έχασαν για παρομοίους λογούς τις θέσεις τους και την θέση τους πήραν οι βασιλιάδες Σαούλ και Δαβίδ.

Μετά δε τον θάνατο τόσο του Περικλή, όσο και του γιου του Δαβίδ του Σολομώντα, ακολούθησε ένας άγριος εμφύλιος και στις δύο περιπτώσεις, με το Βασίλειο του Δαβίδ και του Σολομώντα να χωρίζεται στα δύο και η Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία να διαλύεται.

ΑΥΡΙΟ ΤΙΜΑΤΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ. Το μεγάλο θαύμα της διάσωσης αεροπλάνου από τον Άγιο Ιάκωβο, όπως το διηγείται ο Έλληνας επιβάτης του.

ΑΥΡΙΟ ΤΙΜΑΤΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ  ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟ. "Σε ένα από τα ταξίδια μου στην Νέα Υόρκη χτυπήθηκε από κεραυνό το αεροπλάνο. Ράγισε το παρμπρίζ από το πιλοτήριο. 

Πετούσαμε στα 37.000 πόδια.       Πεφταμε.      Δεν πρόλαβα να πω το Πάτερ ημών. Έβγαλα από την τσέπη μου τις δύο εικονιτσες.  Άγιε μου Δαβίδ.. Άγιε μου Γέροντα Ιάκωβε,  βοηθήστε μας.  Πεθαίνουμε..  Τότε,Τον είδα από το παράθυρο (όπως και πολλοί Άγιοι έρχονταν με προσευχές και ακόμα και πετώντας όταν τους επικαλούνταν οι Πιστοί, .όπως οι Άγιοι Παίσιος, Πορφύριος, Εφραίμ Αριζόνας κ.λπ.).

Ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος πετούσε δίπλα μου. Το ράσο ανέμιζε από την σφοδρότητα του ανέμου. Κρατούσε με τα χέρια Του το αεροπλάνο. Το προσγείωσε. Όταν κατεβήκαμε όλοι οι επιβάτες σώοι και αβλαβείς, κανείς δεν το πίστευε.  " Άγιο είχαμε",  μας έλεγαν όλοι.  Ναι είχαμε Άγιο! Είχαμε τον ιερό Βλαστό του Λιβισίου , Μικράς Ασίας.  Τον Άγιο Γέροντα μας Ιάκωβο Τσαλικη, τον Θαυματουργό" (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/11/blog-post_609.html).

ΤΟ ΆΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΣΤΗΝ ΑΡΜΕΝΊΑ.

Το άγαλμα του Ιησού Χριστού, που σχεδιάστηκε από τον Αρμένιο γλύπτη, με την ονομασία Armen Manvelian, θα έχει ύψος 33 μέτρα τοποθετημένο στην κορυφή βάθρου 44 μέτρων που θα τοποθετηθεί στο όρος Χάτης, το οποίο βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα Βορειοανατολικά του Ερεβάν, και το οποίο είναι περισσότερο από 2500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η Χριστιανική Αρμενία διώκεται, αλλά με ευλογημένους ανθρώπους (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/09/blog-post_570.html).

Συμπερασματικά, θα μπορούσε να πει κάνεις, ότι το ιερό βιβλίο της Αγίας Γραφής, εξετάζοντας πολλά από τα περιστατικά του, περιέχει πολλά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, τα οποία είναι πάντα ιδιαίτερα διδακτικά για όλους τους αναγνώστες του.