ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου, η Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Γερμανία λόγω της κατάστασης που επικρατούσε τότε, ανέβηκαν και κατέβηκαν σε αυτή πάρα πολλές κυβερνήσεις διάφορων πολιτικών καταστάσεων και κομμάτων.

Συγκεκριμένα με την λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Γερμανία ανέβηκα στην εξουσία οι σοσιαλιστές υπό τον Έμπερτ, οι οποία κατάφεραν μετά την πτώση του τυραννικού καθεστώτος του Γερμανού Αυτοκράτορα/kaizer Γουλιέλμου του Β΄ να επιβάλλουν μία κατά κάποιον τρόπον «δημοκρατία» στην χώρα αυτή.

Όμως η κατάρρευση της Αυτοκρατορίας αυτής, σε συνδυασμό παράλληλα με την μεγάλη οικονομική κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική καταστροφή που είχαν πάθει οι Γερμανοί στον πόλεμο αυτό, είχε φέρει την Γερμανία στο χείλος της καταστροφής.

Σύντομα στην χώρα αυτή, όπως επίσης και στην υπόλοιπη Ευρώπη, συνέπειά της μεγάλης οικονομικής κρίσης, η οποία διήρκεσε τουλάχιστον 3 έτη από το 1.920 μετά Χριστόν και το 1.923 μετά Χριστόν, σε συνδυασμό με την Iσπανική γρίπη που συνέβη τότε, είχε σαν ένα αποτέλεσμα να υπάρξει τεράστια φτώχεια και ανεργία, πολλοί άνθρωποι να χάσουν τις δουλείες τους και να πεθάνουν από την πείνα και τις κακουχίες του πολέμου και των παρεπόμενων αυτού.

Συνέπεια της κατάστασης αυτής ήταν ο άλλοτε διάσημος καγκελάριος της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» όπως ονομάστηκε, ήταν ο Έμπερτ σύντομα να εξευτελιστεί στα μάτια του Γερμανικού λαού και να γίνει ιδιαίτερα μισητή τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα του και είχε συμβάλει σε αυτή την εξέλιξη να πέσει από την εξουσία και να χάσει μεγάλο μέρος της πολιτικής του δύναμης.

Στην συνέχεια μετά την πτώση της κυβέρνησης του Έμπερτ άρχισαν να τον διαδέχονται άλλες κυβερνήσεις οι οποίες κράτησαν πολλές φορές λίγους μόνο μήνες και δεν είχαν ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ένα μεγάλο αντίκτυπο και κάποιο θετικό αποτέλεσμα στην «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» εκείνη την περίοδο (https://alophx.blogspot.com/2023/12/blog-post_1.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_20.html).

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι που πήρε την εξουσία στην χώρα αυτή ο συντηρητικός Στρέσεμαν, ο οποίος αναγκάστηκε να αποδεχτεί τους όρους που του είχαν επιβάλει οι νικητές της Αντάντ και να πληρώσει μεγάλες πολεμικές αποζημιώσεις, όπως παράλληλα και να αφοπλίσει εντελώς την Γερμανία σύμφωνα με τους όρους τους πολέμου.

Η κατάσταση αυτής σε συνδυασμό με την μεγάλη οικονομική κρίση, είχε σαν αποτέλεσμα ο συγκεκριμένος άνθρωπος κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να φτιάξει τα οικονομικά της Γερμανίας, αν και αυτός να μην είναι καθόλου αγαπητός από τον ίδιο του τον λαό.

Παρόλα αυτά το γεγονός ότι οι Γερμανοί δεν είχαν να πληρώσουν για να φτιάξουν όπλα και μεγάλο μέρος των εισόδων του κράτους μαζί με τα δάνεια που έπαιρνε από τους Αμερικάνους, τα έδιναν για την ανάπτυξη, κάτι που σαν είχε σαν αποτέλεσμα να φτιαχτεί έστω και προσωρινά θα έλεγε κανείς την Γερμανική δημοκρατία και οικονομία.

Η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» θα πρέπει κανείς να ομολογήσει ότι ήταν μία θα έλεγε κάνει κατά κάποιο τρόπο τεχνητή οικονομία που λειτουργούσε με δάνεια που τους έδιναν οι Αμερικάνοι και αν αυτά κάποια στιγμή κόβονταν όταν τα ζητούσαν πίσω οι Αμερικάνοι, θα κατέρρεε στην στιγμή, αφού σε αυτή την δημοκρατία οι μόνοι που μπορούσαν να έχουν κέρδος ήταν οι πλούσιοι επιχειρηματίες και σε καμία περίπτωση ο απλός και φτωχός λαός, ο οποίος ελάχιστα είχε να κερδίσει από αυτή.

Τον καγκελάριο αυτό διαδέχθηκε στην εξουσία της Γερμανίας ο Βίλχελμ Μαρξ, ο οποίος από την πλευρά του άνηκε στην παράταξη του Κέντρου και αυτόν για άλλη μία φορά ο Βίλχελμ Μαρξ, ο οποίος ήταν σοσιαλδημοκράτης.

Επί του συγκεκριμένου σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου στην ουσία κατέρρευσε η Γερμανική οικονομία, αφού τότε συνέβη το μεγάλο κραχ του 1.929 μετά Χριστόν και αυτός αναγκάστηκε να πάρει πάρα πολλά αντιλαϊκά μέτρα και να χάσει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό όπως θα περίμενε κανείς να συμβεί και απολύτως λογικά την φήμη του στον Γερμανικό λαό (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html).

Εννοείται φυσικά ότι τα μέτρα αυτά δεν έφεραν κανένα απολύτως αποτέλεσμα κάτι το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές να κερδίσουν οι συντηρητικοί και το καθολικό κόμμα και καγκελάριος της χώρας αυτής να γίνει ο Μπρύνιγκ, ο οποίος με τα διατάγματα που του είχε παρέχει ο τότε Πρόεδρος της χώρας, ο συντηρητικός στρατάρχης Χίντεμπουργκ, «κατάφερε» να επιβάλει αυτό που θα λέγαμε στην εποχή μας έκτακτα μνημονιακά μέτρα.

Η κατάσταση αυτή κράτηση 3 χρόνια και ακόμη περισσότερο και αντί να φέρει στην Γερμανική οικονομία λύσεις, της επέφερε πιο πολλά προβλήματα (πολλοί λένε ότι αυτό γινότανε επίτηδες προκειμένου ο Γερμανικός λαός να απελπιστεί και κάποιοι μοναρχικοί κύκλοι να επαναφέρουν για άλλη μία φορά τον Kkaizer ως έναν δήθεν «μεσσία» για να λύσει τα πρόβλημα των Γερμανών), κάτι που στην περίπτωση τους αντί να φέρει αυτόν που ήθελαν (τον μονάρχη πίσω στην Γερμανία), αλλά κατάφερε αντίθετα να φει στην θέση του τον Χίτλερ.

Μετά από 3 χρόνια τυραννικής καταπόνησης και μίσος από τον Γερμανικό λαό ο Μπρύνιγκ αναγκάστηκε να παραιτηθεί και ο Χίντεμπουργκ χάρη στο μυστικοσύμβουλο του, τον δολοπλόκο στρατηγός Σλάιχερ επέβαλε σαν νέο καγκελάριο της Γερμανίας τον Φον Πάπεν.

Ο Φον Πάπεν προσπάθησε από την πλευρά του να συνεχίσει και ο ίδια πολιτική, αλλά ταυτόχρονα να απεξαρτήθηκε από τον Σλάιχερ, κάτι το οποίο τον έκανα στραφεί εναντίον του και σύντομα να το ρίξει από την εξουσία και να γίνει ο ίδιος καγκελάριος της Γερμανίας (ο Σλάιχερ), ενώ η κατάσταση στην χώρα αυτή επιδεινώνονταν οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, αφού λόγω της ανεργίας και της πτώχευσης είχαν σπάσει μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ των διάφορων παρατάξεων που έχουν παραστρατιωτικά σώματα, όπως λέω χάρη οι Ναζί, οι σοσιαλδημοκράτες, οι καθολικοί, οι κομμουνιστές και οι αναρχικοί.

Στο τέλος ο Φον Πάπεν για να εκδικηθεί τον Σλάιχερ αποφάσισε να συμμαχήσει με τον Χίτλερ και να δημιουργήσει μαζί του έναν εκλογικό συνασπισμό με τους συντηρητικούς, όπως επίσης και το κόμμα του Χούκενμπεργκ (https://alophx.blogspot.com/2018/12/afd.html, https://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post_1.html), που ήταν μεγάλος ιδιοκτήτης των μέσων μαζικής ενημέρωσης και με τον τρόπο αυτό έγινε ο Χίτλερ καγκελάριος της Γερμανίας και την οδήγησε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η κατάσταση αυτή θυμίζει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τις μέρες μας με την επάνοδο (μετά την πτώση της κομμουνιστικής) της επαινεμένης Γερμανίας, η οποία συντελέστηκε με την πτώση του κομμουνιστικού μπλοκ το 1.989 μετά Χριστόν μέχρι και τις μέρες μας.

Συγκεκριμένα με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης παράλληλα έπεσε και η Ανατολική κομουνιστική γερμάνια και το τυραννικό δικτατορικό καθεστώς της και ο τότε καγκελάριος της δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Κολ κατάφερε για άλλη μία φορά να ενώσει όλη την Γερμανία (σαν νέος Μπίσμαρκ) υπό το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, το οποίο τότε διοικούσε.

Όμως αυτή η ένωση δεν προσέφερε όπως τα περίμενε κανείς μεγάλη ευημερία στους Ανατολικούς Γερμανούς, αφού από την Δυτική Γερμανία αντί να δουν ανάπτυξη, αντίθετα αυτοί αποφάγαν να ξεπουλήσουν όλη την περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας και να απολύσουν όλο τον κόσμο από τις κρατικές επιχειρήσεις και με τον τρόπο αυτό έφεραν μεγάλη φτώχεια στην περιοχή αυτή, η οποία υπάρχει μέχρι και στις μέρες μας.

Σαν να μην τα αν όλα αυτά αρκετά, άρχισαν κοινωνικές συγκρούσεις στην συγκεκριμένη περιοχή και πολύ ήταν πάρα πολλοί οι δυσαρεστημένοι από τον τότε Υπουργό Οικονομικών που οργάνωσε αυτή την καταστροφή, τον γνωστό σε όλους μας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ένας δυσαρεστημένος από την περιοχή αυτή τον πυροβόλησε στην συνέχεια, τον έβγαλαν τρελό δήθεν, αντι να πουν ότι ήταν λόγω της καταστροφικών πολιτικών που έκανε και ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

Στην συνέχεια οι Γερμανοί στράφηκαν σύντομα κι αυτοί ενάντια στον τότε θεωρούμενο καγκελάριο της ένωσης Κολ και αυτός έχασε τις εκλογές και από εσωτερικές δολοπλόκες στο κόμμα του από τον Σόιμπλε και την Μέρκελ και νέος ηγέτης και καγκελάριος της χώρας αυτής έγινε ο Σρέντερ.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν σοσιαλδημοκράτης και προσπάθησε όπως έκαναν οι σοσιαλδημοκράτες του Στρέσεμαν στον Μεσοπόλεμο να έρθει σε συμμαχία και οικονομική συνεργασία με τους Ρώσους, προκειμένου να μπορέσει να προμηθεύεται η Γερμανία φθηνό στην πετρέλαιο για τις βιομηχανίες της και φυσικό αέριο, προκειμένου αυτές να λειτουργούν και να γίνει μία ισχυρή χώρα.

Πραγματικά κατάφερε η οικονομία της Γερμανίας για περίπου μία δεκαετία να ανέλθει, αλλά παρόλα αυτά θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο κοινωνικό του μέρος δεν πήγε καθόλου καλά, αφού με την οικονομική πολιτική που εφάρμοσε, που ήταν ένα μίνι μνημόνιο θα λέγαμε στην εποχή μας στην Γερμανία (η λεγομένη «ατζέντα 2010 μ.Χ.») και τους επέφερε μεγάλη οικονομική κρίση.

Τον καγκελάριο αυτό διαδέχτηκε η χριστιανοδημοκράτης πολιτικός Άγγελλα Μέρκελ, η οποία έβαλε τον Σόιμπλε ως Υπουργό και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης/ΕΕ/Ράϊχ της Γερμανίας επέβαλαν τα αντισυνταγματικά παράνομα και αντεθνικά μνημόνια σε αυτές, όπως και στην πατρίδα μας στην Ελλάδα και με αυτό κατάφεραν κυριαρχήσουν στην Ευρώπη.

Σύντομα όμως η κακές πολιτικές τες οι καταπίεση των άλλων εθνών επέφεραν σαν αποτέλεσμα την άνοδο διάφορων κομμάτων που ήταν ενάντια στους Γερμανούς σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ενώ η φαεινή ιδέα της Μέρκελ (και του Τσίπρα) να φέρει εκατομμύρια ισλαμιστές λαθρομετανάστες στην Ευρώπη προώθησε ακόμα περισσότερο τα κόμματα αυτά και είχε σαν αποτέλεσμα η ίδια να πέσει από την εξουσία σταδιακά και για τον λόγο αυτό.

Στην ουσία στην Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη συνέβη ότι και στον Μεσοπόλεμο με την εισαγωγή πολλών αλλοεθνών πληθυσμών, λόγου χάρη Ρώσων εμιγκρέδων και των Λευκών από τον Ρωσικό Εμφύλιο πόλεμο και Εβραϊκής καταγωγής, τα οποία και σε εκείνη την περίπτωση κατάφεραν να προκαλέσουν την άνοδο κομμάτων που ήταν ενάντια σε τέτοια παράνομη μετανάστευση όπως ακριβώς συμβαίνει και στις μέρες μας.

Μετά την Μέρκελ καγκελάριος στην Γερμανία έγινε ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς, ο οποίος προσπάθησε με μία καταστροφική και αυτοκτονική πολιτική για την Γερμανία να αποκόψει κάθε γέφυρα με την Ρωσία και να πάψει να παίρνει το φθηνό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της και να στραφεί στο πανάκριβο Αμερικάνικο που λόγω των πλοίων έκανε εβδομάδες να φτάσει στην Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με τις μεγάλες αυξήσεις τιμών που είχαν ήδη ξεκινήσει πριν από τον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html), αλλά επιδεινώθηκαν μετά την έναρξης του, όπως και στα τρόφιμα και καύσιμα, προκάλεσε μεγάλη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στην Ευρώπη, η οποία πιο πριν είχε ήδη υποστεί την μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 2008 μετά Χριστόν και 2009 μετά Χριστόν, αλλά παράλληλα και τον κορωνοιό και στην ουσία έκαναν όλα αυτά να καταρρεύσει οικονομία της Ευρώπης, της Δύσης, μαζί και αυτή της ισχυρής Γερμανίας.

Και σαν να μην ήταν όλα αυτά αρκετά ο συγκεκριμένος καγκελάριος αποφάσισε να δαπανήσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια τόσο για να εξοπλίσεις τους ουκρανούς, αντί να τα δώσεις στον Γερμανικό λαό που τα έχει ανάγκη, όπως επίσης και να επαναδημιούργησει τον ισχυρό Γερμανικό στρατό της παλιάς εποχής επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την οικονομική και κοινωνική κρίση στην χώρα του.

Εξαιτίας όλο τον παραπάνω πολλοί αναμένουν ότι στην εποχή μας θα υπάρξει όπως και στην περίοδο εκείνη μία μεγάλη οικονομική κρίση η οποία θα καταστρέψει την δυτική οικονομία, όπως ακριβώς συνέβη το 1.929 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_23.html), με αποτέλεσμα σε πολλές χώρες αυτής να ανέβουν για άλλη μία φορά καθεστώτα σαν αυτά του Μεσοπολέμου και όπως διαλύθηκε η Λατινική Ένωση τότε να διαλυθεί και Ευρωπαϊκή Ένωση στις μέρες μας (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_62.html).

Παράλληλα σε ία τέτοια κατάσταση δεν αναμένεται κανένα γερμανικό κόμμα να καταφέρει να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και σε περίπτωση που συμβεί αυτό όπως αναμένεται από πολλούς να υπάρξει και μία τεράστια έκρηξη της δημοφιλίας και της εκλογικές δύναμης της Εναλλακτικής για την Γερμανία.

Και σύντομα να σπάσουν για άλλη μία φορά τα ταμπού στην Γερμανία και να αναγκαστεί ο Μερτς, ο οποίος πιθανότατα θα είναι αυτός ο οποίος θα νικήσει τις εκλογές στην Γερμανία (ακόμα και με μικρό προβάδισμα) και όχι με τόσο μεγάλη διαφορά όπως αναμένεται από την AfD, να γίνει καγκελάριος ακόμη και με την συνεργασία με την Εναλλακτική για την Γερμανία, αν στην αναμενόμενη μάχη του δεν δημιουργηθεί κυβέρνηση με συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλιστών και πράσινων, αν όπως αναμένεται πάρουν όλοι τους μικρό ποσοστό και οι φιλελεύθεροι δεν καταφέρουν να μπουν στο Γερμανικό κοινοβούλιο.

Στην περίπτωση αυτή ο Μερτς θα μπορούσε να πει κανείς ότι στην ουσία θα μπορούσε να γίνει ένα συνδυασμός του Χούκενμπεργκ, όπως επίσης του Φον Πάπεν, αλλά παράλληλα και των συντηρητικών, οι οποίοι και συνάψαν συμμαχία με τον Χίτλερ και για άλλη μία φορά στην Ευρώπη και κυρίως στην Γερμανία να ανέβουν κόμματα με παρεμφερή ιδεολογία στην εξουσία.

[Με την ομιλία του Μερτς (που είναι μέλος της Blackrock και Γερμανικών συμφερόντων, η οποία ελέγχει και τις Αμερικάνικες εταιρείες οπλών, πετρελαίου, τραπεζικές και κατασκευαστικές και είναι μέλος του Βαθέως Κράτους) ότι θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί η ΕΕ από τις ΗΠΑ οικονομικά, πολιτικά και να δημιουργήσει δικό της στρατό και πυρηνικά, σιγουρά ο Τραμπ θα αποδιέλυσε την ΕΕ, μονός του (https://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html) ή και με τον Πούτιν μαζί (https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html).

Ο δε Τραμπ είναι πρόθυμος και για την διάλυση του ΝΑΤΟ αν δεν αυξήσουν τα έξοδα οι Ευρωπαίοι και αν αποχωρήσουν από αυτό οι ΗΠΑ θα μείνει ένας Ευρωπαϊκός στρατός/Ε του Δ΄ Ράιχ της ΕΕ, μία νέα «Μεραρχία Καρλομάγνος».

Ο Τραμπ θα μπορούσε να είναι για την ΕΕ ένας Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν δύο σε ένα, ενώ όπως ο Γιέλτσιν διέλυσε την KGB και το Βαθύ Σοβιετικό Κράτος, το ίδιο θα κάνει στις ΗΠΑ και ο Τραμπ με την CIA και το Αμερικανικό Βαθύ Κράτος.

Παράλληλα η ΕΕ από τα λεγόμενα της Κάλλας φαίνεται πως έχει τρελαθεί και λέει ότι εκτός από το ότι θέλει να στραφεί κατά των ΗΠΑ, παράλληλα θέλει να στραφεί και να «νικήσει» και την Ρωσία και την Κίνα, όπως και στην Μέση Ανατολή για τα πετρέλαια της.

Στην Γερμανία μετά τον Α΄ΠΠ έγινε εμφύλιος στην Γερμανία (όπως και στην Ιταλία), ανάμεσα στους Γερμανούς εθνικιστές στρατιώτες και στους κομμουνιστές, αλλά και στα Freikorps (https://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/freikoros-odessa.html) και στους Γερμανούς στρατιώτες που έρχονταν από μέτωπα που πολεμούσαν στην Ανατολή, Ουκρανία, Φιλανδία, Βαλτικές Χώρες και Καύκασο (με αποτέλεσμα την διάλυση του Β΄ Ράιχ, όπως και της Τσαρικής Ρωσίας με τον ίδιο τρόπο).

Αντίστοιχα στις μέρες μας μπορεί να γίνει εμφύλιος στην Γερμανία (αλλά και στην Ιταλία και όλη την ΕΕ) μεταξύ Γερμανούς εθνικιστές και ακροδεξιούς και στους αναρχικούς, ισλαμιστές κομμουνιστές, αλλά και στους Γερμανούς στρατιώτες που έρχονται από μέτωπα που πολεμούσαν στην Ανατολή, Ουκρανία, Φιλανδία, Βαλτικές Χώρες και Καύκασο.

Και όπως με την φυγή από την ΚΤΕ της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της αποβολής της ΕΣΣΔ και της μη εισδοχής των ΗΠΑ, αυτός ο οργανισμός διαλύθηκε, έτσι και στις μέρες μας μία πιθανή αποχώρηση από τον ΟΗΕ των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας θα διαλύσει τον οργανισμό αυτό (https://alophx.blogspot.com/2016/09/blog-post_49.html).

Η δε ξεδιάντροπη Κάλλας καταδικάζει τους αμάχους Αλαουίτες και Δρούζου που σφάζονται από τους ισλαμοναζί του Τζολάνι στην Συρία και όχι τους ισλαμιστές που τους βοηθούν στην γενοκτονία τους οι Τούρκοι (όπως έκαναν και με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου, όπως και τους Αρμένιους και τους Ασσυροχαλδαίους παλιότερα), γιατί πάντα οι Ναζί και οι Γερμανοί συνεργάζονταν με ισλαμιστές και έκαναν μαζί γενοκτονίες και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους (https://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_0.html).

Οι δε Γερμανοί, όπως και οι Ναζί στήριξαν στον Α΄ και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αντίστοιχα τους ισλαμιστές και τις γενοκτονίες αυτών, των Τούρκων κατά των Ελλήνων, Αρμένιων και Ασσυροχαλδαίων για να αρπάξουν τις περιουσίες τους, όπως και των Σέρβων και των Ελλήνων με τα Χαντζάρα  SS του Χουσεΐνι για τον ίδιο λόγο (ενώ το ίδιο έκαναν με τους Εβραίους στην Γερμανία).

Ακριβώς τα ίδια κάνουν στις μέρες μας στηρίζοντας τους ισλαμιστές που έχουν πάτρωνες τους Τούρκους και σφάζουν τους Χριστιανούς και άλλους λαούς σε Συρία και Ιράκ (π.χ. Αλεβίτες, Δρούζου, Κούρδους), έτσι ώστε να αρπάξουν τα εδάφη και τα πλούτη τους και να περάσουν από αυτά ενεργειακοί αγωγοί (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_4.html) και να αναδημιουργήσουν το Χαλιφάτο και τις παλιές Αυτοκρατορίες τους (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_88.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html ).

Ο Φρίντριχ Μερτς μπορεί όπως και ο Χούκενμπεργκ συνεργάστηκε με τους Ναζί, να συνεργαστεί με την AfD, ενώ ο πατέρας του (ή και οι παππούδες), όπως και του Λούκερμπαχ, της Φον Ντερ Λάιεν, του Σρέντερ, του Σόιμπλε, του Σολτς, της Μπέρμποκ, του Χάμπεκ, του Λίτνερ, της Βάιντελ, του Τουσκ, της Κάλλας και άλλων ήταν και αυτοί ναζιστές.

Πριν από την ίδρυση του Β΄ Ράιχ η Γερμανία είχε ενοποιηθεί από τον Μπίσμαρκ, μετά τον Α΄ΠΠ επανενώθηκε από το Γ΄ Ράιχ του Χίτλερ, ενώ στις μέρες μας, μετά την πτώση της Ανατολικής Γερμανίας από τον Κολ.

Η ΕΕ της Φον Ντερ Λάιεν θέλει να καταργήσει το βέτο για τα μικρά κράτη και να αποφασίζουν μόνο τα μεγάλα και να παραστρατούν με πλειοψηφίες που ελέγχουν τα συμφέροντα των πολλών μικρών και παράλληλα καταργεί εκλογές σε κράτη που δεν τα βολεύει, π.χ. στην Ρουμανία.

Ο Αντενάουερ, ο «δημοκράτης ηγέτης» της Δυτικής Γερμανίας έλεγε όπως και οι Ναζί μετά τον Β΄ΠΠ ότι οι Εβραίοι έχουν τεράστια πολιτική επιρροή σε όλο τον κόσμο, αλλά για το καλό της Γερμανίας θα πρέπει να συνεργαστεί μαζί τους.

Ένα νέο ακροαριστερό κόμμα, το Sahra Wagenknecht Alliance ( bsw ) κέρδισε το 4,97 τοις εκατό των ψήφων. Αν βρει μόλις 0,03 τοις εκατό περισσότερο, μπορεί να μπει στο κοινοβούλιο. Αυτή η ανακατανομή των εδρών θα καθιστούσε αδύνατο έναν συνασπισμό cdu - sdp .

Το bsw εξετάζει την αμφισβήτηση των εκλογών στα δικαστήρια. Τους επόμενους μήνες, ένα δικαστήριο θα μπορούσε να αποφασίσει για επανάληψη των εκλογών και ο συνασπισμός θα μπορούσε να πέσει.

Η Blackrock (και Γερμανικών συμφερόντων) ελέγχει με πλειοψηφία μετοχών τις αμυντικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, των τροφίμων, τις φαρμακευτικές, όπως και τις κατασκευαστικές, οι οποίες όπως είναι γνωστό κέρδισαν πολλά από τον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο.

Ο Φρίντριχ Μερτς είχε συμπάθεια για τις ΗΠΑ και η αγάπη του για τον Ρόναλντ Ρίγκαν σαν τον Τραμπ.

Για κάποιους, όπως η Θάτσερ ήταν μία ενδιάμεση γυναίκα πολίτικος για να περάσουν ακραίες πολιτικές, πριν αναλάβουν ξανά την θέση της άντρες, το ίδιο συνέβη και με την Μέρκελ, ενώ λέγεται ότι το ίδιο συμβαίνει και στην Ιταλία με την Μελόνι και θα συμβεί με την Βάιντελ στην Γερμανία και την Λεπέν στην Γαλλία.

Ήξαν δε και άλλες ισχυρές γυναίκες που βοήθησαν στην άνοδο ιδεολογιών, όπως η Μαργαρίτα Σαλφάτι βοήθησε στην άνοδο του Μουσολίνι στην Ιταλία, όπως και η βοηθός του Λένιν που έστειλε στην Ρωσία, η Angelica Balabanoff, ενώ στην άνοδο του Χίτλερ συνέλαβε η Λένι Ρίφενσταλ, όπως και η Helene Hanfstaengl].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Δεν υπάρχουν νόμιμοι τρόποι διαφυγής! Μόνο ο Γ' ΠΠ θα μας λυτρώσει! Μολδαβικές εκλογές: Το exit poll έδειχνε συντριπτική νίκη της αντιπολίτευσης & τελικά… επικράτησε η Σάντου! Περίεργες ανατροπές σε μία χώρα που βρίσκεται σε ένα από τα πιο «καυτά» γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη.

Διάχυτες είναι οι υποψίες στην Μολδαβία για εκτεταμένες παρατυπίες στις εκλογές, όπου το λεγόμενο «Πατριωτικό Μπλοκ»  της αντιπολίτευσης (BEP), το οποίο η ΕΕ θεωρεί φιλορωσικό, προηγούνταν με μεγάλη διαφορά του φιλοδυτικού συνασπισμού της Μάια Σάντου (PAS) σύμφωνα με τα στοιχεία της Μολδαβικής Επιτροπής μετά την καταμέτρηση του 5,45% των ψήφων από τα εκλογικά τμήματα αλλά και στις προβλέψεις των exit poll.

Όμως σε κάθε επόμενη δημοσίευση δεδομένων, ευνοούνταν ο συνασπισμός της Σάντου, ο οποίος αύξανε το προβάδισμά του από ένα σημείο και μετά. Μετά το τέλος της ψηφοφορίας, τo exit poll έδειχνε νικητή το BEP με πολύ μεγάλη διαφορά έναντι της Σάντου. Συγκεκριμένα προέβλεπε:

− Πατριωτικό Εκλογικό Μπλοκ (BEP) 36%

− Κόμμα «Δράση και Αλληλεγγύη» (PAS) – 21% (27% στη διασπορά, 3% στην Γκαγκαουζία). Πρέπει να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, ένα exit poll να πέφτει τόσο πολύ έξω…

Με καταμετρημένο το 96% των 1,6 εκατομμυρίων ψήφων, το Κόμμα Δράσης και Αλληλεγγύης (PAS) της Σάντου πλησίασε στο να κερδίσει το 50% των ψήφων, πολύ μπροστά από το λεγόμενο φιλορωσικό Πατριωτικό Εκλογικό Μπλοκ που είχε ποσοστό κάτω του 25%. "Περίεργες ανατροπές" σε μία χώρα που βρίσκεται σε ένα από τα πιο «καυτά» γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη.

Η προσέλευση ήταν πάνω από 52%, υψηλότερη από ό,τι τα τελευταία χρόνια. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, ο Ιγκόρ Ντόντον, είχε ανακοινώσει την νίκη του με βάση τα exit polls και κάλεσε τους πολίτες σε διαμαρτυρίες έξω από το κοινοβούλιο την Δευτέρα. Ήδη έχουν ξεκινήσει συλλήψεις από την μολδαβική αστυνομία ανθρώπων που θεωρούνται ως πιθανοί διοργανωτές συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας!

Τους κατηγορούν μάλιστα ότι θα εφοδίαζαν τους διαδηλωτές με πυροτεχνήματα και εύφλεκτε ύλες. M' άλλα λόγια, δεν υπάρχουν πλέον νόμιμοι τρόποι στο να αλλάξει ένας λαός την μοίρα του σ' αυτή την ήπειρο, την Ευρώπη, που γέννησε τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Δεν υπάρχουν πλέον νόμιμοι τρόποι στο να διαμαρτυρηθεί για οτιδήποτε, όπως έχει κάθε δικαίωμα. Οι εκλογές είναι στημένες, οι δημοκρατικές διαδικασίες υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, η Δικαιοσύνη είναι ξεκάθαρα αγορασμένη από τους συστημικούς και όλα, ακόμη και οι εκλογές, λαμβάνουν χώρα απλά για να ...νομιμοποιηθούν. Το παιχνίδι είναι στημένο και δεν τους ενδιαφέρει καν αν γίνονται ρεζίλι.

Το αφήγημα είναι πάντα ότι 2+2=5 και όποιος λέει το αντίθετο, είτε συλλαμβάνεται είτε...εξαφανίζεται... Αυτή η σταλινικού τύπου σκληρή δικτατορία δεν φεύγει με το καλό. Δεν φεύγει ούτε με νόμιμο τρόπο, ούτε με νόμιμα μέσα. Φεύγει ΜΟΝΟ με την βία (https://www.pirinoslogios.com/post/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%BF-%CE%B3-%CF%80%CF%80-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CF%85%CF%84%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9).

 

«Πολλοί καραβανάδες, ελάχιστοι... στρατιώτες» - Ειδικός αποκαλύπτει τις δομικές αδυναμίες του Γερμανικού στρατού. Ο Γερμανικός στρατός χρειάζεται... ολικό reboot, εκτιμάει ο Sönke Neitzel. Ο Γερμανικός στρατός είναι σήμερα μια δυσλειτουργική και εντελώς μη βιώσιμη δομή, εκτιμάει ο ειδικός στην στρατιωτική ιστορία Sönke Neitzel.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Bundeswehr χρειάζεται άμεση και ριζική μεταρρύθμιση. «Η Bundeswehr παραμένει ένας δυσλειτουργικός οργανισμός, ανίκανος να προσαρμοστεί στον σύγχρονο πόλεμο. Η αποτυχία στην απόκτηση drones και άλλου εξοπλισμού είναι χαρακτηριστική, αποτέλεσμα της γραφειοκρατικοποίησης του Υπουργείου Άμυνας—η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων περνάει τις μέρες της ανταλλάσσοντας απόψεις σε ομάδες εργασίας», σημειώνει ο Neitzel σε άρθρο του στη Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Προσθέτει ότι από τους 180.000 στρατιωτικούς, λιγότεροι από τους μισούς υπηρετούν σε μονάδες μάχης, και ότι γενικά ο στρατός έχει υπερβολικά πολλούς μάνατζερ και πολύ λίγους στρατιώτες. «Ένας δυσανάλογα μεγάλος αριθμός ηλικιωμένων επιτελικών αξιωματικών ασχολείται επί χρόνια μόνο με διοικητικά καθήκοντα. Με μια τόσο υπερβολικά δυσκίνητη δομή, ένας στρατός που στοχεύει σε επιτυχία είναι μη βιώσιμος», τονίζει ο ιστορικός.

Ο Γερμανικός στρατός χρειάζεται... ολικό reboot. Μιλώντας για τα αίτια της σημερινής κατάστασης, ο Neitzel υπογραμμίζει ότι πηγάζουν από δεκαετίες ειρήνης. Σε έναν στρατό καιρού ειρήνης, όπως αναφέρει, οι ανταμοιβές δεν δίνονται για τα καλύτερα στρατιωτικά αποτελέσματα, αλλά για την «άψογη εκτέλεση της διαδικασίας».

Σε μια τέτοια δομή, κανείς δεν θέλει να πάρει αποφάσεις και να αναλάβει ευθύνες. Όπως τονίζει ο Sönke Neitzel, η Bundeswehr χρειάζεται τώρα ένα «ολικό reboot», το οποίο θα πρέπει να διασφαλίσει ο σημερινός επικεφαλής του Υπουργείου Άμυνας της Γερμανίας, Boris Pistorius.

Ο Υπουργός Άμυνας Boris Pistorius καλείται να ξεκινήσει μια «βαθιά μεταρρύθμιση» της δομής και της κουλτούρας του Γερμανικού στρατού. Ο ειδικός εξηγεί, τονίζοντας ότι ο επικεφαλής της Bundeswehr περιορίζεται επί του παρόντος σε πολύχρωμες ομιλίες για τους “νέους καιρούς”.»

Προτείνοντας συγκεκριμένες λύσεις στο πρόβλημα, ο Neitzel πιστεύει ότι η Bundeswehr πρέπει να περικόψει τις περιττές θέσεις και να περιορίσει το ποσοστό της ηγεσίας και των μη στρατιωτικών μονάδων στο 30% του συνόλου. Και οι μονάδες μάχης πρέπει επειγόντως να προσαρμοστούν στις σύγχρονες στρατιωτικές τεχνολογίες.

Πρέπει να προστεθεί ότι ο επικεφαλής της Bundeswehr μιλά τακτικά για την ανάγκη προετοιμασίας για μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση με την Ρωσία. Σύμφωνα με τον ίδιο, πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/828695/polloi-karavanades-elaxistoi-stratiotes-eidikos-apokalyptei-tis-domikes-adynamies-tou-germanikoy-stratoy).

 

 

Πρόβλεψη σοκ για  ΝΑΤΟ: Θα διαλυθεί πολύ πριν το 2035 μ.Χ.- Φεύγουν Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία  - Καταρρέουν με το 5% του ΑΕΠ για όπλα. Η πραγματικότητα αποδομεί την «λογική» του σχεδίου για το 5% το οποίο δεν οδηγεί σε σταθερότητα, αλλά σε μια εντεινόμενη αποσταθεροποίηση τόσο εντός όσο και εκτός Ευρώπης.

Τον Ιούνιο του 2025 μ.Χ., στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Χάγη, οι 32 χώρες-μέλη συμφώνησαν — ύστερα από μακροχρόνια πίεση του Αμερικανού Προέδρου Donald Trump να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες τους στο 5% του ΑΕΠ έως το 2035 μ.Χ. Το νέο αυτό «δώρο» προς το βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα παρουσιάζεται ως απαραίτητη απάντηση στις «απειλές» της Ρωσίας, της Κίνας και της Βόρειας Κορέας.

Αλλά πίσω από τα ηχηρά συνθήματα και την υποτιθέμενη «αμυντική ανάγκη», ξεπροβάλλει μια βαθύτερη, πιο σκοτεινή πραγματικότητα: πρόκειται για μια βίαιη μετάθεση εθνικών πόρων προς τον μιλιταρισμό, με αμφίβολη αποτελεσματικότητα, βαθύ κοινωνικό κόστος και ενίσχυση της εξάρτησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η πραγματικότητα αποδομεί την «λογική» του σχεδίου για το 5% το οποίο δεν οδηγεί σε σταθερότητα, αλλά σε μια εντεινόμενη αποσταθεροποίηση τόσο εντός όσο και εκτός Ευρώπης. Πολιτική ουτοπία - Ποια χώρα μπορεί ρεαλιστικά να φτάσει το 5%; Η πραγματικότητα είναι σκληρή: ελάχιστες χώρες του ΝΑΤΟ έχουν φτάσει ακόμα και το προηγούμενο όριο του 2%, πόσο μάλλον το νέο «ταβάνι» του 5%.

1. Η Γερμανία θα χρειαζόταν πάνω από 200 δισ. ευρώ ετησίως για να πιάσει τον στόχο — ποσό αντίστοιχο με σχεδόν 40% του κρατικού προϋπολογισμού της.

2. Η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία αντιμετωπίζουν ήδη πιέσεις για κοινωνικές δαπάνες και δημοσιονομική σταθερότητα.

3. Η Ισπανία εξασφάλισε εξαίρεση, χαρακτηρίζοντας το 5% «παράλογο».

 Ακόμα και για χώρες με μικρότερο ΑΕΠ, όπως τα κράτη της Βαλτικής (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία), το 5% είναι τρομακτικά δυσανάλογο σε σχέση με τις πραγματικές τους ανάγκες.

Πρόκειται, λοιπόν, για μια δέσμευση που δεν στηρίζεται σε πολιτικό ρεαλισμό, αλλά σε ιδεολογικό φανατισμό και αμερικανική πίεση. Είναι μία απαίτηση ουτοπική που θα οδηγήσει σε διάλυση του ΝΑΤΟ, προβλέπει το αμερικανικό περιοδικό National Interest.

Το 5% δεν έχει λογική στρατηγική τεκμηρίωση. Πού ακριβώς στηρίζεται αυτός ο στόχος; Ποιος υπολόγισε ότι το 5% του ΑΕΠ είναι το «μαγικό νούμερο» που διασφαλίζει ειρήνη και ασφάλεια; Η απάντηση είναι: κανείς. Δεν υπάρχει στρατηγική μελέτη που να τεκμηριώνει γιατί το 5% και όχι το 2,7%, το 3,5% ή το 4% είναι επαρκές.

Δεν υπάρχει μηχανισμός αξιολόγησης της πραγματικής απειλής ανά χώρα. Δεν υπάρχει αξιολόγηση του κόστους-οφέλους. Υπάρχει απλώς μια αριθμητική εντολή με μοναδικό στόχο να ικανοποιηθεί η αμερικανική πολιτική ηγεσία — και το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα.

Κοινωνική αιμορραγία - Κανείς δεν μπορεί να πληρώσει τον λογαριασμό. Οι κυβερνήσεις που θα δεσμευτούν σε αυτή τη στρατιωτική έκρηξη δαπανών θα αναγκαστούν να περικόψουν προγράμματα κοινωνικής προστασίας, επενδύσεις σε υγεία και παιδεία, περιβαλλοντικά έργα και προγράμματα για τη στέγαση, την ενέργεια, ή την έρευνα.

Οι απλοί πολίτες θα σηκώσουν στους ώμους τους μια δαπάνη για έναν πόλεμο που ίσως δεν έρθει ποτέ — αλλά και για εξοπλισμούς που συνήθως μένουν στα αζήτητα ή δεν είναι κατάλληλοι για την άμυνα που πραγματικά χρειάζονται οι κοινωνίες μας.

Το 5% δεν είναι «επένδυση στην ασφάλεια». Είναι φορολογική λεηλασία προς όφελος των εξοπλιστικών κολοσσών, αναφέρει το National Interest. Υπό αυτό το πρίσμα δεν έχει κανείς παρά να κοιτάξει σε χώρες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Βρετανία όπου τα κυβερνώντα κόμματα κατακρημνίζονται και πρώτα είναι πολιτικά σχήματα από τον πατριωτικό χώρο.

Είναι χώρες, που τα επόμενα χρόνια, είναι εξαιρετικά πιθανό να υπάρξει τεράστια πολιτική μεταβολή με την ανάληψη της εξουσίας από κόμμματα που αντιμετωπίζουν το ΝΑΤΟ με σκεπτικισμό εάν όχι αρνητικά.  

Στρατηγική υποταγή στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ — που ήδη καλύπτουν το 69% των συνολικών δαπανών του ΝΑΤΟ — θα συνεχίσουν να επιβάλλουν τις προτεραιότητές τους στο σύνολο της συμμαχίας. Το λεγόμενο «μοίρασμα του βάρους» στην πράξη καλύπτεται με πολιτική κυριαρχία.

Οι ευρωπαϊκές χώρες θα αυξάνουν συνεχώς τις στρατιωτικές τους δαπάνες χωρίς να αυξάνεται ανάλογα η ευρωπαϊκή αυτονομία. Θα αγοράζουν F-35, αμερικανικά drones, και τεχνολογίες ελέγχου — χωρίς στρατηγική αυτάρκεια.

Η υπόσχεση του ΝΑΤΟ ως «συμμαχία ίσων» έχει μετατραπεί σε μηχανισμό διπλωματικού εκβιασμού και επιβολής αμερικανικών συμφερόντων. Το ΝΑΤΟ δεν εγγυάται ειρήνη — Παράγει γεωπολιτική πόλωση. Το ΝΑΤΟ παρουσιάζει τον εαυτό του ως «ασπίδα της δημοκρατίας». Στην πράξη, όμως:

1. Συμμετείχε στον πόλεμο στο Ιράκ (2003 μ.Χ.), στην Λιβύη (2011 μ.Χ.), και στην Συρία.

2. Αγνόησε το διεθνές δίκαιο όταν έβλεπε παραβιάσεις από «συμμάχους».

3. Δεν προστάτευσε χώρες-μέλη από κυβερνοεπιθέσεις ή ασύμμετρες απειλές.

4. Υποστήριξε στρατιωτικά καθεστώτα και αυταρχικά καθεστώτα εφόσον εξυπηρετούσαν συμφέροντα. Αντί να λειτουργεί ως δύναμη εξισορρόπησης, το ΝΑΤΟ οξύνει τις παγκόσμιες εντάσεις, πολώνει τη διεθνή σκηνή και στρέφεται όλο και πιο πολύ στη λογική του «πολέμου πριν από την ειρήνη».

Το 5% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς είναι θανάσιμη οπισθοδρόμηση. Το σχέδιο του ΝΑΤΟ για 5% στρατιωτικές δαπάνες ως το 2035 μ.Χ. δεν αποτελεί «ιστορικό βήμα», όπως διαφημίζεται. Είναι οικονομικά καταπιεστικό, πολιτικά αμφίβολο εάν όχι ακατόρθωτο, στρατηγικά ατεκμηρίωτο και κοινωνικά επικίνδυνο.

Το ζητούμενο δεν είναι περισσότερα όπλα, αλλά περισσότερη διπλωματία, στρατηγική αυτονομία, ειρήνη με όρους δικαιοσύνης και ένα ΝΑΤΟ που δεν μετατρέπεται σε όργανο στρατιωτικής κυριαρχίας, αλλά σε αληθινό φορέα συλλογικής ασφάλειας (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/828494/provlepsi-sok-gia-nato-tha-dialythei-poly-prin-to-2035-tha-fygoun-germania-gallia-italia-tha-katarreysoun-me-to-5-tou-aep-gia-amyntikes-dapanes).

 

Ο Λαβρόφ συγκρίνει την Γερμανία με την εποχή του Χίτλερ! Τονίζει: “Η Γερμανία επαναναζιστικοποιείται για να κινηθεί κατά της Ρωσίας – Ο Μερτς έχει αμνησία”.

Ο Σεργκέι Λαβρόφ εξαπέλυσε σφοδρές κατηγορίες κατά της Γερμανίας, συγκρίνοντάς την με την ναζιστική εποχή, ενώ προειδοποίησε την Δύση για αποφασιστική αντίδραση σε κάθε επιθετική ενέργεια κατά της Ρωσίας, εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων στην Ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ

Με ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα, ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ εξαπέλυσε κατηγορίες κατά της Γερμανίας, υποστηρίζοντας ότι η χώρα ακολουθεί μια πορεία στρατιωτικοποίησης και επαναναζιστικοποίησης, που θυμίζει τις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας της.

Μιλώντας στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο Λαβρόφ δεν δίστασε να συγκρίνει τις σημερινές γερμανικές πολιτικές με εκείνες της ναζιστικής εποχής. «Η Γερμανία βρίσκεται σε διαδικασία στρατιωτικοποίησης και επαναναζιστικοποίησης», δήλωσε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πως αυτό γίνεται «πιθανόν με τον ίδιο στόχο που είχε και ο Χίτλερ: Να υποτάξει ολόκληρη την Ευρώπη».

Σύμφωνα με τον ίδιο, ενώ ο Χίτλερ επιδίωκε τη στρατηγική ήττα της Σοβιετικής Ένωσης, η σημερινή Γερμανία φαίνεται να στοχεύει στην αποδυνάμωση της Ρωσίας, ακολουθώντας μια παρόμοια στρατηγική.

Στο στόχαστρο ο Γερμανός καγκελάριος. Ο Λαβρόφ δεν περιορίστηκε σε γενικές αναφορές, αλλά επιτέθηκε προσωπικά στον Γερμανό καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς, κατηγορώντας τον για μιλιταριστική ρητορική που, όπως είπε, αυξάνεται διαρκώς. Σύμφωνα με τον Ρώσο υπουργό, ο Μερτς καυχιέται ότι άλλαξε το Σύνταγμα ώστε να μετατρέψει την Γερμανία σε μεγάλη στρατιωτική δύναμη.

«Όταν ένα πρόσωπο, του οποίου η χώρα διέπραξε φασιστικά και ναζιστικά εγκλήματα, το Ολοκαύτωμα και γενοκτονίες, μιλά για το ότι η Γερμανία θα γίνει ξανά μεγάλη στρατιωτική δύναμη, τότε έχει αμνησία — και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο», τόνισε με έμφαση.

Προειδοποιήσεις προς τη Δύση και το ΝΑΤΟ. Ο Λαβρόφ, μιλώντας νωρίτερα στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, προειδοποίησε την Δύση ότι οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια κατά της Μόσχας θα αντιμετωπιστεί με «αποφασιστική απάντηση». Το μήνυμα ήταν σαφές: όσοι επιχειρήσουν να καταρρίψουν ρωσικά αεροσκάφη στον εναέριο χώρο της Ρωσίας, θα πρέπει να είναι έτοιμοι για συνέπειες.

«Κάθε επιθετική ενέργεια εναντίον της χώρας μου θα έχει αποφασιστική απάντηση. Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό μεταξύ εκείνων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ που λένε στους ψηφοφόρους τους ότι ο πόλεμος με τη Ρωσία είναι αναπόφευκτος», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ανησυχία στην Ανατολική Ευρώπη και διεθνείς αντιδράσεις. Οι δηλώσεις του Λαβρόφ έρχονται σε μια περίοδο έντονης στρατιωτικής κινητικότητας στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Η Εσθονία κατήγγειλε πρόσφατα ότι τρία Ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη παραβίασαν τον εναέριό της χώρο, ενώ νατοϊκά πολεμικά αεροπλάνα κατέρριψαν Ρωσικά drones πάνω από την Πολωνία.

Οι συνεχείς παραβιάσεις έχουν προκαλέσει ανησυχία στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες βλέπουν την Μόσχα ως τη νμεγαλύτερη απειλή μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Παράλληλα, οι ελπίδες για σύντομη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία φαίνεται να εξανεμίζονται.

Η παρέμβαση Τραμπ και η εικόνα του Ρωσικού στρατού. Μέσα σε αυτό το τεταμένο κλίμα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έκανε δηλώσεις που ενίσχυσαν τη ρητορική κατά της Ρωσίας. Ο Τραμπ στήριξε την ιδέα κατάρριψης Ρωσικών μαχητικών που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο του ΝΑΤΟ και χλεύασε την απόδοση του Ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, χαρακτηρίζοντάς τον «χάρτινο τίγρη» (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7330232_o-labrof-sygkrinei-ti-germania-me-tin-epohi-toy-hitler-tonizei-i-germania).

 

Δύο στους τρεις Βέλγους θέλουν τον στρατό στους δρόμους. Για να αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς. Σχεδόν δύο στους τρεις Βέλγους θέλουν να δουν τον στρατό να περιπολεί στο δρόμο για να αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς, αποκαλύπτει δημοσκόπηση που δόθηκε σήμερα στην δημοσιότητα.

Η δημοσκόπηση του Ipsos “Μεγάλο Βαρόμετρο», για λογαριασμό των Γαλλόφωνων ΜΜΕ “Le Soir” – RTL και των φλαμανδόφωνων “Het Laatste Nieuws” – VTM, αποκαλύπτει ένα ενδιαφέρον παράδοξο, επισημαίνει η «Soir”: ενώ οι περισσότεροι Βέλγοι αισθάνονται ασφαλείς στις γειτονιές τους, σχεδόν δύο στους τρεις (64%) θέλουν να βλέπουν στρατιώτες να περιπολούν στους δρόμους.

Σύμφωνα με το Μεγάλο Βαρόμετρο, οι περισσότεροι Βέλγοι πιστεύουν ότι η γειτονιά τους είναι ένα ασφαλές μέρος. Το 56% των ερωτηθέντων, και στις τρεις περιφέρεις της χώρας, λένε ότι αισθάνονται “αρκετά ασφαλείς”. Ένας στους πέντε Βέλγους (21%) λέει μάλιστα ότι αισθάνεται απόλυτα ασφαλής στην γειτονιά του. Η Φλάνδρα καταγράφει το υψηλότερο ποσοστό (23%), ακολουθούμενη από τη Βαλλονία (19%) και τις Βρυξέλλες (16%). Αντίθετα, το 6% των ερωτηθέντων λέει ότι δεν αισθάνονται καθόλου ασφαλείς. Αυτό το αίσθημα ανασφάλειας είναι ελαφρώς πιο έντονο στις Βρυξέλλες (9%) και την Βαλλονία (7%) από ό,τι στη Φλάνδρα (6%).

Ωστόσο, η πλειοψηφία των Βέλγων τάσσεται υπέρ της πιθανότητας να χρησιμοποιηθεί ο στρατός σε ορισμένες περιοχές, ιδιαίτερα των Βρυξελλών. Σχεδόν δύο στους τρεις (64%) υποστηρίζουν την ιδέα, με ιδιαίτερα ισχυρή υποστήριξη στην Βαλλονία (65%) και τη Φλάνδρα (64%), αλλά και στις Βρυξέλλες (58%). Αντίθετα, το 29% των ερωτηθέντων αντιτίθεται, με υψηλότερο ποσοστό στην πρωτεύουσα (37%).

Υπέρ τάσσεται η πλειονότητα των ψηφοφόρων (82%) που βρίσκονται κοντά στο ακροδεξιό Φλαμανδικό Κόμμα (Vlaams Belang), ακολουθούμενοι από εκείνους των Φιλελευθέρων – MR (79%) και της εθνικιστικής Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας N-VA (75%). Οι υποστηρικτές των αριστερών κομμάτων είναι λιγότερο σύμφωνοι με την ιδέα – μόνο το 46% των υποστηρικτών του Ecolo και το 54% της ριζοσπαστικής Αριστεράς PTB εγκρίνουν αυτήν την ιδέα (https://www.zougla.gr/kosmos/dyo-stous-treis-velgous-theloun-ton-strato-stous-dromous/).

Τρομερά στοιχεία – Το μυστικό της επιτυχίας του AfD: Το στηρίζουν μαζικά Ρώσοι και Πολωνοί μετανάστες στην Γερμανία. Μεταξύ των ανθρώπων με πολωνικές ρίζες, η AfD είναι τώρα πρώτη (33%).

Η AfD είχε σημαντική επιτυχία στις πρόσφατες εκλογές ενσωμάτωσης στην Νόρτχαϊν-Βεστφαλία. Σε αρκετές πόλεις του Ρουρ κατέκτησε τη δεύτερη θέση, ενώ στο Χάγκεν έφτασε ακόμα και στην πρώτη. Μια νέα μελέτη του συντηρητικού ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ επιβεβαιώνει αυτή την τάση: Το κόμμα κερδίζει επίσης όλο και περισσότερη υποστήριξη από άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο.

Για την έρευνα, το ίδρυμα ανέθεσε στο Ινστιτούτο USUMA να ρωτήσει περισσότερα από 3.000 άτομα από την 1η Οκτωβρίου 2024 έως τις 28 Ιανουαρίου, πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές – Γερμανούς με και χωρίς μεταναστευτικό υπόβαθρο, καθώς και ξένους που ζουν στην Γερμανία.

Η ανάλυση δείχνει σοβαρές διαφορές μεταξύ των ομάδων προέλευσης. Μεταξύ των Πολωνών και των μεταναστών που ήρθαν αργότερα, η AfD είναι στην πρώτη θέση, ενώ μεταξύ των Τούρκων είναι μόνο πέμπτη. Οι Ρώσοι βρίσκονται στην μέση.

Η Ένωση χάνει υποστήριξη στους μετανάστες. Ο αρθρογράφος της μελέτης, τονίζει σύμφωνα με την FAZ, ότι δεν υπάρχει ομοιογενής εκλογική ομάδα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η πτώση της Ένωσης: πριν από μερικά χρόνια, οι CDU και CSU βρίσκονταν στην κορυφή μεταξύ των Πολωνών και των Ρώσων, ενώ τώρα χάνουν σημαντικά έδαφος.

Μεταξύ των ανθρώπων με πολωνικές ρίζες, η AfD είναι τώρα πρώτη (33%). Ακολουθούν η Ένωση (25%) και το SPD (17%). Οι Ρώσοι πλέον υποστηρίζουν κυρίως το SPD (43%). Στην συνέχεια έρχονται η Ένωση και η AfD με 14% η καθεμία.

Μεταξύ των μεταναστών που ήρθαν αργότερα, η AfD προηγείται τώρα με 31%, ακολουθούμενη από την Ένωση με 25%. Ακόμα και μεταξύ των Γερμανών τουρκικής καταγωγής, η AfD φτάνει το 8%, το ίδιο ποσοστό με τους Πράσινους.

Στην κορυφή παραμένει το SPD (35%), ακολουθούμενο από το BSW (24%), την Αριστερά (14%) και τις ενώσεις κομμάτων (12%). Η μελέτη αναφέρει ως εξήγηση τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις.

Ενώ οι Πολωνοί υποστηρίζουν κατά πλειοψηφία τον περιορισμό της μετανάστευσης, οι Τούρκοι το απορρίπτουν σε μεγάλο βαθμό. Από αυτό προκύπτει η διαφορετική εγγύτητα στην AfD. Ταυτόχρονα, το ίδρυμα επισημαίνει ότι τα αποτελέσματα θα πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή λόγω της μη σταθμισμένης αριθμητικής.

Παρ’ όλα αυτά, τα στοιχεία αποτυπώνουν μια σαφή εικόνα: Η AfD δεν είναι πια φαινόμενο των ανατολικών κρατιδίων της Γερμανίας, αλλά εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο και στην δύση – και σε τμήματα του μεταναστευτικού πληθυσμού (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/829197/tromera-stoixeia-to-mystiko-tis-epityxias-tou-afd-to-stirizoun-mazika-rosoi-kai-polonoi-metanastes-sti-germania).

 

Εφιάλτης στην Γαλλία - Η Γερμανία ξανακτίζει τον στρατό της και σκορπά τρόμο για την… ηγεμονία της Ευρώπης. Που θα ρίξει τα δεκάδες δισεκατομμύρια το Βερολίνο: στη δημιουργία μιας πιο στρατηγικά αυτόνομης ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας ή  σε αμερικανικά εξοπλιστικά συστήματα.

Σε μια εποχή όπου η Ευρώπη αναζητά την δική της στρατηγική και στρατιωτικήκ αυτονομία, η Γερμανία αναδεικνύεται ξανά ως ο «παίκτης-κλειδί» με έναν αμυντικό επανεξοπλισμό-μαμούθ που αλλάζει τους συσχετισμούς δυνάμεων. Το Παρίσι βλέπει έναν παλιό εφιάλτη του… να επιστρέφει, έστω και αν έχει πάρει μια άλλη μορφή.

Η οικονομική υπεροπλία του Βερολίνου μετατρέπεται σε στρατιωτική ισχύ, ανακινώντας παλιούς φόβους και πυροδοτώντας έναν νέο γύρο ανταγωνισμού για την ηγεμονία στην ευρωπαϊκή σκακιέρα. Η μάχη για το μέλλον της Ευρωπαϊκής άμυνας δεν είναι πια θεωρητική — είναι ήδη εδώ, και η Γερμανία διεκδικεί με θάρρος τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Γαλλικός εφιάλτης. Ένας παλιός γαλλικός εφιάλτης - αυτός της αυξανόμενης Γερμανικής στρατιωτικής ισχύος - επανέρχεται με νέα μορφή όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το Politico. Πράγματι, οι ανησυχίες του 19^ου και 20ού Αιώνα μ.Χ. για εισβολή από τη Γερμανία μέσω του ποταμού Ρήνου έχουν από καιρό εξαλειφθεί χάρη στην εταιρική σχέση Γαλλίας-Γερμανίας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών και διατλαντικών συμμαχιών.

Επιπλέον, τα σημερινά σχέδια του Βερολίνου να διπλασιάσει τις αμυντικές του δαπάνες χαιρετίζονται στη Γαλλία ως ανάχωμα τόσο απέναντι στην Ρωσική επιθετικότητα όσο και στην «απεξάρτηση» από τις ΗΠΑ.

Οι ανησυχίες Macron. Ωστόσο, σύμφωνα με ανώνυμους κυβερνητικούς αξιωματούχους, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron φέρεται να είναι «εμμονικός» με την τεράστια δημοσιονομική ελευθερία που διαθέτει η Γερμανία για να επανεξοπλιστεί τα επόμενα πέντε χρόνια, ειδικά σε σύγκριση με την οικονομικά πιεσμένη Γαλλία.

Ο φόβος του δεν αφορά το σενάριο εισβολής σε Γαλλικό έδαφος, αλλά την «εισβολή» στην πρωτοκαθεδρία της Γαλλίας ως της πιο αποτελεσματικής στρατιωτικο-διπλωματικής δύναμης στην ΕΕ. Ανησυχεί επίσης για το αν τα δισεκατομμύρια της Γερμανίας θα χρησιμοποιηθούν για να στηρίξουν ή να υπονομεύσουν το όραμά του για μια στρατηγικά αυτόνομη ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία.

Δεν τα καταφέρνει το Παρίσι. Θεωρητικά, και οι δύο χώρες δεσμεύονται από την νέα υπόσχεση των μελών του ΝΑΤΟ να δαπανούν το 3,5% του ΑΕΠ τους για την άμυνα έως το 2035 μ.Χ. Όμως, ενώ η Γερμανία έχει ένα αξιόπιστο σχέδιο για να φτάσει αυτόν τον στόχο έως το 2029 μ.Χ., η Γαλλία - εκτός αν προκύψουν τεράστιες επιχορηγήσεις από ένα ευρωπαϊκό αμυντικό ταμείο που ίσως δεν υπάρξει ποτέ - δεν έχει προφανή τρόπο να τηρήσει ταυτόχρονα τη δέσμευσή της προς το ΝΑΤΟ και να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Τεράστιες διαφορές στις δαπάνες. Παρά την διαφορά στο ΑΕΠ και στους πληθυσμούς τους, οι φετινοί αμυντικοί προϋπολογισμοί της Γερμανίας και της Γαλλίας είναι περίπου συγκρίσιμοι — 86 δισ. ευρώ για τη Γερμανία και 62 δισ. ευρώ για την Γαλλία.

Ωστόσο, έως το 2029 μ.Χ., η Γερμανία αναμένεται να δαπανά 150 δισ. ευρώ ετησίως, ενώ η Γαλλία, ακόμη και με τα νέα της επεκτατικά σχέδια για την άμυνα, το πολύ να φτάσει τα 80 δισ. ευρώ. Παρόλα αυτά, ορισμένοι ανώτεροι Γάλλοι αξιωματούχοι που μίλησαν ανώνυμα, απέρριψαν τους φόβους ότι η νέα στρατιωτική ισχύς της Γερμανίας - και σε κάποιο βαθμό της Πολωνίας - θα διαβρώσει τη θέση του Παρισιού στις Βρυξέλλες.

Υποστήριξαν ότι το «ειδικό» καθεστώς της Γαλλίας εντός της ΕΕ βασίζεται και στην παγκόσμια στρατιωτική της εμβέλεια, στην μόνιμη έδρα της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στην πυρηνική αποτροπή της.

Μακριά ακόμα… η Bundeswehr. Στρατιωτικοί αρχηγοί της Γαλλίας, που επίσης ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμοι, εξέφρασαν αμφιβολίες για την ικανότητα της Bundeswehr (γερμανικός στρατός) να μετατραπεί σε αποδοτική δύναμη μετά από οκτώ δεκαετίες ιστορικής αποστροφής προς κάθε τι στρατιωτικό.

Είπαν ότι οι δαπάνες για να καλυφθεί η «χαμένη απόσταση» είναι ευπρόσδεκτες και σημαντικές, αλλά θα περάσουν πολλά χρόνια πριν ο γερμανικός στρατός και η αεροπορία μπορέσουν να φτάσουν στο επίπεδο της Γαλλίας.

Που θα ρίξει τα δισεκατομμύρια το Βερολίνο. Το πιο άμεσο πρόβλημα, ωστόσο, είναι η κατεύθυνση που θα ακολουθηθεί. Θα συμβάλει η στρατιωτική ενίσχυση της Γερμανίας στη δημιουργία μιας πιο στρατηγικά αυτόνομης ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, θα δημιουργήσει ευρωπαϊκές θέσεις εργασίας και θα ενισχύσει την ευρωπαϊκή οικονομική ισχύ;

Ή θα ρίξει χρήματα σε αμερικανικά εξοπλιστικά συστήματα και θα ευνοήσει βιομηχανικές συνεργασίες με αμερικανικούς αμυντικούς κολοσσούς; Ορισμένες φορές, ο Καγκελάριος της Γερμανίας Friedrich Merz εκφράζεται με παρόμοιο τρόπο με τον Macron, λέγοντας ότι η αύξηση των αμυντικών δαπανών της χώρας του πρέπει να έχει ένα ευρωπαϊκό «πλαίσιο» και να προάγει την «ευρωπαϊκή στρατηγική κυριαρχία».

Άλλες φορές, όμως, μιλά για ένα «συμβόλαιο συμμαχίας» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και για την σημασία της διατλαντικής εταιρικής σχέσης. Βασικός παίκτης η Γερμανική βιομηχανία. Όπως και να έχει, η τεράστια κλίμακα των γερμανικών δαπανών στα επόμενα χρόνια θα καταστήσει αναπόφευκτα τη γερμανική αμυντική βιομηχανία βασικό παίκτη στην Ευρωπαϊκή στρατιωτική καινοτομία και τις προμήθειες.

Και στο παρελθόν, μεγάλο μέρος της γερμανικής βιομηχανίας προτιμούσε να συνεργάζεται με τις ΗΠΑ ή να στρέφεται σε γερμανικές νεοφυείς επιχειρήσεις, παρά να συνεργάζεται με κατεστημένους φορείς της Γαλλίας ή άλλων χωρών της ΕΕ.

Η απόφαση της Rheinmetall. Συνεχίζοντας αυτή την παλιά τάση, το Παρίσι απογοητεύτηκε από την πρόσφατη απόφαση της Rheinmetall να συνάψει συμφωνία με την αμερικανική Anduril για την παραγωγή drones και πυραύλων.

Αλλά, παρότι μπορεί να είναι πολύ αργά για να απομακρυνθεί η Γερμανία από τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη, η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει στιβαρή ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανική βάση εάν τα κράτη-μέλη της ΕΕ δεν συνεργαστούν για την ανάπτυξη των όπλων του μέλλοντος.

Στενό το παράθυρο ευκαιρίας. Είναι επομένως κρίσιμο το Βερολίνο και το Παρίσι να καθορίσουν αμέσως ένα κοινό πρότυπο για τα επικείμενα χρόνια ανάπτυξης και να ενισχύσουν την πολιτική τους δέσμευση στην Γαλλογερμανική συνεργασία στην αμυντική καινοτομία, την εκπαίδευση και τις προμήθειες. Το παράθυρο ευκαιρίας είναι στενό — και μετά θα υπάρχει μόνο περιθώριο εφαρμογής των ήδη ειλημμένων αποφάσεων.

Η κυρίαρχη άποψη στο Παρίσι είναι ότι ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας θα αναδείξει πρώτα ζητήματα «βιομηχανικής ισορροπίας» πολύ πριν εγείρει ζητήματα «πολιτικής ισορροπίας» εντός της ΕΕ. Αλλά ο Merz κατανοεί επίσης ότι, εάν η ενίσχυση της Γερμανικής στρατιωτικής ισχύος δεν ενταχθεί σε Ευρωπαϊκή συναίνεση, μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό πρόβλημα — και όχι μόνο για τους Γάλλους.

Οι Γερμανοί… αποφασίζουν. Παρά ταύτα, η Γαλλία θα παρακολουθεί με ανησυχία τη δεκαετία που έρχεται, καθώς η Γερμανία θα διατηρήσει την θέση της ως η βιομηχανική υπερδύναμη της Ευρώπης και θα γίνει — μόνο λόγω του μεγέθους της — η κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη στην ΕΕ.

Η άβολη αλήθεια για την Γαλλία είναι ότι, όσον αφορά την δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας — και ακόμη και την πιθανή ραγδαία αύξηση της δικής της στρατιωτικής ισχύος — η στρατηγική αυτονομία βρίσκεται πλέον στα χέρια της Γερμανίας (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/829066/efialtis-sti-gallia-i-germania-ksanaktizei-ton-strato-tis-kai-skorpa-tromo-gia-tin-igemonia-tis-evropis).

 

 Η επικεφαλής των Γερμανών Εθνικιστών αποκαλύπτει το πως η χώρα είναι σε τροχιά μιας επικής χρεοκοπίας που θα ταράξει την ΕΕ. Το Βερολίνο και η κυβέρνηση Μέρτζ οδεύουν σε πτώση με μαθηματική ακρίβεια προκαλώντας ντόμινο πολιτικών εξελίξεων και στην Γαλλία.

Ηηγέτιδα του εθνικιστικού κόμματος «Εναλλακτικής για την Γερμανία» Άλις Βάιντελ, αποκάλυψε σε ομιλία της το γιατί ακριβώς η Γερμανία οδεύει προς την κρατική χρεοκοπία, η οποία θα ταρακουνήσει συθέμελα την Ευρώπη.

“Με το σχέδιο προϋπολογισμού για το 2026 μ.Χ., εσείς, κύριε Μερτς, δημιουργήσατε ένα μνημείο για τον εαυτό σας. Θα μείνετε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος χρεοκοπημένος από όλους τους καγκελάριους της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Βλέπω ότι ο καγκελάριος δεν είναι εδώ αυτή τη στιγμή. Το Ομοσπονδιακό Ελεγκτικό Συνέδριο μόλις επιβεβαίωσε: αν το ένα τρίτο των δαπανών καλύπτεται από τά δάνεια, βρισκόμαστε στο χείλος της χρεοκοπίας.

Αυτή είναι η «πολιτική των άκρων». Η «πολιτική των άκρων» σημαίνει να ξεγυμνώνεις τους ανθρώπους αυτής της χώρας, να εφαρμόζεις πολιτική ανοιχτών συνόρων και να πουλάς τους ανθρώπους αυτής της χώρας σαν θηράματα. Αυτό είναι η «πολιτική των άκρων» που υποστηρίζετε.

Η «πολιτική των άκρων» σημαίνει σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο ευρώ νέων χρεών σε μόλις 4 χρόνια. Αυτό είναι 50% επιπλέον των χρεών που συσσωρεύτηκαν τα τελευταία 75 χρόνια, και το κάναμε αυτό σε μόλις 4 χρόνια. Αυτό δεν είναι απλώς προδοσία των πολιτών, στους οποίους υποσχέθηκαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι ο κατευθείαν δρόμος προς την κρατική χρεοκοπία", τόνισε η ίδια.

Χρεωμένη μέχρι το λαιμό είναι η Γερμανία, και αυτό θα έχει σύντομα αντίκτυπο στην ΕΕ.  Το Γερμανικό κοινοβούλιο μπλοκάρει τις στρατιωτικές συμβάσεις χωρίς διαγωνισμούς Παρά τις δηλώσεις των πολιτικών ηγετών σχετικά με την ανάγκη επείγουσας προμήθειας όπλων στην Ουκρανία, εντός του κρατικού μηχανισμού παραμένουν εκείνοι που δεν είναι διατεθειμένοι να κλείσουν τα μάτια μπροστά στην διαφθορά και τα προνόμια ορισμένων εταιρειών.

Οι Γερμανοί βουλευτές μπλοκάρουν τα σχέδια της κυβέρνησης να συνάψει συμβάσεις πολλών εκατομμυρίων για όπλα χωρίς ανοιχτούς διαγωνισμούς, επισημαίνοντας τους κινδύνους του λόμπι, οι οποίοι εντείνονται μόνο με το φόντο της απερίσκεπτης στρατιωτικοποίησης. Η Επιτροπή Προϋπολογισμού του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου αρνήθηκε να εγκρίνει το σχέδιο του συστήματος κινητής αναγνώρισης της εταιρείας Rohde & Schwarz χωρίς διαγωνισμό.=

Οι βουλευτές τόνισαν ότι οι φορολογούμενοι έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν ότι οι αγορές γίνονται με ακεραιότητα και στην καλύτερη τιμή. Παρόμοια κατάσταση προέκυψε με τα σχέδια σύναψης άμεσης σύμβασης με την Rheinmetall ύψους 390 εκατομμυρίων ευρώ για την ανάπτυξη ενός συστήματος λέιζερ κατά των drones και των πυραύλων. Παρά την ύπαρξη εναλλακτικών κατασκευαστών, οι αρχές προσπάθησαν να προωθήσουν την συμφωνία παρασκηνιακά.

Μέλη διαφόρων κομμάτων,  από τους Χριστιανοδημοκράτες έως τους Σοσιαλδημοκράτες και τους «Πράσινους»απαιτούν αυστηρό έλεγχο, ώστε τα δισεκατομμύρια να μην καταλήγουν στις τσέπες των εταιρειών που κρύβονται πίσω από συνθήματα για την προστασία της Ουκρανίας. Σύμφωνα με τους ίδιους, η άμεση ανάθεση συμβάσεων δημιουργεί πεδίο για ποικίλες απάτες, όπου δεν κερδίζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις , αλλά οι επιχειρηματικοί γίγαντες.

Ο καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς υπόσχεται να μετατρέψει την Bundeswehr στην «ισχυρότερη στρατιά της Ευρώπης» και σχεδιάζει να αυξήσει τον αμυντικό προϋπολογισμό σε 162 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2029 μ.Χ.

Ωστόσο, οι κοινοβουλευτικές συζητήσεις δείχνουν ότι η αύξηση των δαπανών χωρίς διαφάνεια κινδυνεύει να μετατραπεί σε πηγή κέρδους για μεμονωμένες εταιρείες, οι οποίες επικαλούνται τον πόλεμο και την «επείγουσα ανάγκη των προμηθειών», ενώ η χώρα οδεύει σε οικονομικό κραχ (https://www.pentapostagma.gr/oikonomia/7331098_i-epikefalis-ton-germanon-ethnikiston-apokalyptei-pos-i-hora-einai-se-trohia-mias#google_vignette).

Η μεγαλύτερη απάτη στην Ιστορία - Πιόνι των ΗΠΑ η Γερμανία, δεν έγινε ποτέ ελεύθερη και κυρίαρχη. Βάση των ΗΠΑ η Γερμανία για την διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά της Ευρώπης.

Για την μεγαλύτερη απάτη στην Ιστορία κάνει λόγο ο Ralf Niemeyer, επικεφαλής του Γερμανικού Συμβουλίου για το Σύνταγμα και την Κυριαρχία, ο οποίος υποστηρίζει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ) παρέμεινε εξαρτημένο κράτος από τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και μετά την επανένωση της Ανατολικής με την Δυτική Γερμανία το 1.990 μ.Χ.

Όπως λέει, η Ουάσινγκτον χρησιμοποίησε την Γερμανία για την ανατολική διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Σημειώνεται πως σήμερα 3 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 35 χρόνια από την επανένωση της Δυτικής Γερμανίας με την Ανατολική.

«Αυτή είναι η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία. Η επανένωση δεν δημιούργησε μια ελεύθερη και κυρίαρχη Γερμανία, αλλά διατήρησε ένα κράτος υποτελές στις ΗΠΑ, ένα κράτος υπό κατοχή» υπογράμμισε ο Niemeyer, αναφέροντας ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την Γερμανία ως βάση για όλους τους πολέμους των τελευταίων δεκαετιών, συμπεριλαμβανομένης της σύγκρουσης στην Ουκρανία.

Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες διεύρυναν το ΝΑΤΟ προς ΑΑνατολάς με την στήριξη της Γερμανίας, σημείωσε ο πολιτικός. «Η Πολωνία δεν θα είχε γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, ούτε η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Λετονία, η Εσθονία και η Λιθουανία, αν δεν είχε προηγηθεί η ενοποίηση της Γερμανίας», υποστήριξε ο Niemeyer (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/829557/i-megalyteri-apati-stin-istoria-pioni-ton-ipa-i-germania-den-egine-pote-eleytheri-kai-kyriarxi)

35 χρόνια μετά η δυσαρέσκεια παραμένει - Σχεδόν οι μισοί Ανατολικογερμανοί μετανιώνουν την επανένωση. Σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Infratest dimap για το Deutschlandtrend, ένα σημαντικό ποσοστό Γερμανών εξακολουθεί να βλέπει την επανένωση με καχυποψία. Στην Ανατολική Γερμανία, σχεδόν το 46% δηλώνει δυσαρέσκεια, ενώ στην Δυτική το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται σε 31%

Περίπου το ένα τρίτο των Γερμανών που συμμετείχαν σε έρευνα δηλώνουν δυσαρεστημένοι με την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, 35 χρόνια μετά, σύμφωνα με το ινστιτούτο Infratest dimap, που επικαλείται στοιχεία της μελέτης Deutschlandtrend.

«Έξι στους δέκα (61%) Γερμανούς είναι πολύ ή μάλλον ικανοποιημένοι με την πορεία της επανένωσης. Ένας στους τρεις (34%) είναι λιγότερο ή καθόλου ικανοποιημένοι», αναφέρεται σε έκθεση που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο του τηλεοπτικού καναλιού ARD.

Σημειώνεται ότι 31% των ερωτηθέντων που ζουν στην Δυτική Γερμανία εξέφρασαν δυσαρέσκεια για την επανένωση. Στην επικράτεια της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανία), το ποσοστό δυσαρεστημένων φτάνει το 46%! Σύμφωνα με την έρευνα, το 74% των Δυτικογερμανών δηλώνουν ικανοποιημένοι από το έργο της τρέχουσας γερμανικής κυβέρνησης, ενώ στην Ανατολική Γερμανία το ποσοστό αυτό φτάνει στο 84% (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/829716/35-xronia-meta-i-dysareskeia-paramenei-sxedon-oi-misoi-anatolikogermanoi-metanionoun-tin-epanenosi).

 

Στα πρόθυρα εμφυλίου η Γερμανία - Merz: Μνημόνιο ή χάος - Η Αριστερά απειλεί με δολοφονία την Weidel (AfD). Σε μια δραματική ομιλία ο Merz κάλεσε τους Γερμανούς να αποδεχθούν επώδυνες μεταρρυθμίσεις για να προστατεύσουν την οικονομία και την ασφάλεια της χώρας, τη στιγμή που η γερμανική κοινωνία παραμέχει βαθιά διαιρεμένη και διχασμένη και η πολιτική βία από την αριστερά αυξάνεται.

Ο καγκελάριος της Γερμανίας, Friedrich Merz, απηύθυνε έκκληση στους Γερμανούς να αποδεχθούν επώδυνες αλλά απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, διαφορετικά η οικονομία της χώρας θα παρακμάσει. Η ομιλία του στο Saarbruecken, σε εκδήλωση για τα 35 χρόνια από την επανένωση της Γερμανίας, περιέγραψε την σημερινή περίοδο ως μία «καθοριστική φάση» για την ιστορία της χώρας. Ο Merz επισήμανε ότι πολλές αλλαγές πρέπει να γίνουν ώστε η Γερμανία να διατηρήσει το επίπεδο της ανάπτυξης ή ακόμη και να το βελτιώσει.

Την ίδια στιγμή ωστόσο το 1/3 των Γερμανών αισθάνεται μετανιωμένο για την επανένωση της Γερμανίας, ενώ η αριστερά απειλεί με δολοφονία την πρόεδρο της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD) Alice Weidel!

Κάλεσμα για ενότητα. Στην ομιλία του, ο Merz επεσήμανε ότι η χώρα χρειάζεται νέα ενότητα και κοινή προσπάθεια. Τόνισε ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις — υψηλές τιμές ενέργειας, ανταγωνισμό από φθηνά ηλεκτρικά οχήματα της Κίνας, αυξανόμενα κόστη άμυνας και ασταθή οικονομική ανάπτυξη.

Σε αυτό το πλαίσιο, παρουσίασε την ανάγκη για ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος, ειδικά μετά από περιστατικά παραβίασης του εναέριου χώρου με drones σε κρίσιμες υποδομές.

Ωστόσο, η κυβερνητική συμμαχία CDU/CSU και SPD παραμένει διχασμένη, κυρίως γύρω από το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων στο κοινωνικό κράτος. Παρά την πίεση για αλλαγές, μία πρόσφατη διήμερη συνάντηση της κυβέρνησης απέτυχε να καταλήξει σε συμφωνία.

Το πολιτικό κλίμα επιδεινώνεται από την άνοδο της AfD, η οποία σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις προηγείται για πρώτη φορά του κυβερνώντος κόμματος CDU/CSU (27% έναντι 24%). Η οικονομία, που ξεκίνησε δυναμικά το 2025, παρουσίασε πτώση 0,3% το δεύτερο τρίμηνο και προβλέπεται να έχει μόνο μικρή ανάπτυξη στο τέλος του έτους.

Οι Γερμανοί παραμένουν ανήσυχοι, καθώς το 74% των πολιτών της Δυτικής Γερμανίας και το 84% της Ανατολικής δηλώνουν ικανοποιημένοι από την κυβερνητική πολιτική, αλλά η προσωπική δημοτικότητα του Merz παραμένει χαμηλή, με μόλις το 26% να δηλώνει ικανοποίηση από την ηγεσία του.

Ο Merz κατέληξε στην ομιλία του καλώντας τους Γερμανούς να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες με ενότητα και αποφασιστικότητα, τονίζοντας ότι η χώρα χρειάζεται «μια κοινή προσπάθεια για μια νέα ενότητα». Παρά τις πολιτικές και οικονομικές δυσκολίες, τόνισε ότι μόνο με μεταρρυθμίσεις και συνεργασία η Γερμανία μπορεί να εξασφαλίσει ένα ασφαλές και ισχυρό μέλλον.

Βαθιά διχασμένη η χώρα. Η εικόνα στην κοινωνία ωστόσο είναι εντελώς διαφορετική: περίπου το ένα τρίτο των Γερμανών που συμμετείχαν σε έρευνα δηλώνουν δυσαρεστημένοι με την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, 35 χρόνια μετά, σύμφωνα με το ινστιτούτο Infratest dimap, που επικαλείται στοιχεία της μελέτης Deutschlandtrend.

«Έξι στους δέκα (61%) Γερμανούς είναι πολύ ή μάλλον ικανοποιημένοι με την πορεία της επανένωσης. Ένας στους τρεις (34%) είναι λιγότερο ή καθόλου ικανοποιημένοι», αναφέρεται σε έκθεση που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο του τηλεοπτικού καναλιού ARD.

Σημειώνεται ότι 31% των ερωτηθέντων που ζουν στη Δυτική Γερμανία εξέφρασαν δυσαρέσκεια για την επανένωση. Στην επικράτεια της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανία), το ποσοστό δυσαρεστημένων φτάνει το 46%!

Σκηνικό εμφυλίου. Την ίδια στιγμή μια πρωτοφανής κλιμάκωση της πολιτικής βίας λαμβάνει χώρα στην Γερμανία. Σύμφωνα με καταγγελίες, η Νεολαία του κόμματος Die Linke στο Hanover διανέμει αυτοκόλλητα με φωτογραφία της Alice Weidel, Προέδρου της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD), πάνω στην οποία υπάρχει ένα στόχος και η φράση: «Aim Here» (Στοχεύστε εδώ).

Αυτή η πράξη έχει προκαλέσει άμεση έρευνα από την Γερμανική αστυνομία. «Αυτό το αυτοκόλλητο διανέμεται από τη νεολαία της Αριστεράς στο Hanover. Δεν πρόκειται απλώς για μια κλήση στην βία — είναι προτροπή για επίθεση, στο πνεύμα της αριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης Antifa. Η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να σταματήσει άμεσα. Υποβάλλεται ποινική καταγγελία!», δήλωσε ο Thorsten Weiß, Αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της AfD στο Βερολίνο.

Η καταγγελία έρχεται λίγες ημέρες μετά από άλλη πρόκληση από την ίδια ομάδα: Μετά την δολοφονία του Charlie Kirk, η Νεολαία της Αριστεράς στο Hanover είχε αναρτήσει εικόνα που πανηγύριζε το γεγονός: «Αιματηρή και δεξιά πολιτική οδηγεί σε αιματηρές σφαίρες… Με ένα στοχευμένο χτύπημα στον λαιμό του Kirk, σφραγίστηκε το τέλος των δεξιών, απάνθρωπων και εκμεταλλευτικών του πολιτικών».

Αξιοσημείωτο είναι ότι η πρώτη ανάρτηση από το Remix News σχετικά με το θέμα λογοκρίθηκε στο X, πιθανόν κατόπιν αιτήματος Γερμανικών ή Ευρωπαϊκών αρχών. Η κριτική στο περιστατικό ήρθε από όλο το πολιτικό φάσμα. Η νεολαία της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) ζήτησε τα εξής:

«Άμεσος έλεγχος της Νεολαίας της Αριστεράς στο Hanover από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Προστασίας του Συντάγματος, λόγω εξτρεμιστικών ενεργειών που δοξάζουν τη βία και υπονομεύουν το κράτος δικαίου. Άμεσο πάγωμα της χρηματοδότησής τους, ώστε κρατικά κονδύλια να μην υποστηρίζουν οργανώσεις που δοξάζουν την βία και δρουν εναντίον της δημοκρατίας». Παρά την κατακραυγή, η Νεολαία της Αριστεράς στο Hanover ανέβασε ακόμη πιο ακραία εικόνα κατά της Weidel, χωρίς να υπάρξει μέχρι στιγμής σχόλιο από το ομοσπονδιακό κόμμα Die Linke (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/829722/sta-prothyra-emfyliou-i-germania-merz-mnimonio-i-xaos-i-aristera-apeilei-me-dolofonia-tin-weidel-afd).

Κεντρικό στοιχείο της συζήτησης για την παρακμή παραμένει ο Oswald Spengler (1.880 μ.Χ.-1.936 μ.Χ.) με το μνημειώδες έργο του The Decline of the West: Outlines of a Morphology of World History. Δημοσιεύτηκε σε δύο τόμους (1.918 μ.Χ. και 1.922 μ.Χ.) και εκτείνεται σε 1.200 σελίδες συν ένα ευρετήριο 50 σελίδων.

Μέσα σε είκοσι χρόνια, πούλησε πάνω από 200.000 αντίτυπα σε 75 εκδόσεις. Ο Σπένγκλερ ήταν στα τριάντα του όταν το έγραφε, πέθανε στα 56 του, πιθανώς σχεδιάζοντας αναθεωρήσεις που δεν έζησε ποτέ για να κάνει.

Η έμπνευσή του; Ίσως η Δεύτερη Κρίση του Μαρόκου το 1.911 μ.Χ. (η αναγκαστική εγκατάλειψη των αποικιακών φιλοδοξιών από την Γερμανία), σίγουρα η καταστροφή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, πιθανώς ακόμη και η βύθιση του Τιτανικού στις 14-15 Απριλίου 1.912 μ.Χ.– φαινομενικά για πολλούς μια τέλεια μεταφορά για την τεχνολογική ύβρη που συναντά τη φυσική πραγματικότητα.

Διανοητικά, ο Σπένγκλερ αναγνώρισε τα χρέη του: «Εν κατακλείδι, αισθάνομαι υποχρεωμένος να ονομάσω για άλλη μια φορά αυτούς στους οποίους οφείλω σχεδόν τα πάντα: τον Γκαίτε και τον Νίτσε. Από τον Γκαίτε έχω τη μέθοδο, από τον Νίτσε τις ερωτήσεις...»

Η βασική θέση του Spengler: η παγκόσμια ιστορία κινείται σε κύκλους ανόδου και παρακμής. Δανείζεται τις βιολογικές-μορφολογικές μεταφορές του Γκαίτε (εξ ου και ο υπότιτλός του που αναφέρεται στη «μορφολογία»). Και για τους δύο άνδρες, όλη η ζωή περνά από φάσεις νεότητας, ωρίμανσης, γήρανσης και θανάτου.

Αυτοί οι κύκλοι ισχύουν για την τέχνη, την κοινωνία, την πολιτική και το κράτος. Κάθε υψηλός πολιτισμός διαρκεί περίπου μια χιλιετία. Για τη «Δύση» (μία από τις οκτώ υψηλές κουλτούρες που προσδιόρισε), ο Σπένγκλερ χαρτογράφησε τις φάσεις ως εξής: Άνοιξη (500 μ.Χ.-900 μ.Χ.), Καλοκαιρινή ανθοφορία (900-τέλη 18^ου Αιώνα μ.Χ.), Φθινοπωρινή παρακμή (από το 1800 μ.Χ.), Χειμερινός θάνατος (μετά το 2000 μ.Χ.).

Όλοι οι πολιτισμοί γίνονται τελικά πολιτισμοί στη φάση της παρακμής τους. Πολιτισμός εναντίον Πολιτισμού – αυτή είναι η μεγάλη αντινομία του Σπένγκλερ: πατρίδα εναντίον κοσμοπολιτισμού, θρησκεία εναντίον επιστήμης, σοφία εναντίον απλής νοημοσύνης.

Οι πολιτισμοί του τελευταίου σταδίου έχουν κοινά συμπτώματα: γεροντική ανάγκη για ανάπαυση, μετα-ηρωισμό και ανιστόρητο, τεχνητότητα και ακαμψία σε όλους τους τομείς της ζωής, κυριαρχία ανόργανων παγκόσμιων πόλεων πάνω στη ζωτική ύπαιθρο, ψυχρή πραγματικότητα που αντικαθιστά τον σεβασμό για την παράδοση, υλισμό και αθρησκεία, άναρχος αισθησιασμός, νοοτροπία «άρτου και θεάματος», βιομηχανίες ψυχαγωγίας, ηθική κατάρρευση και καλλιτεχνικός θάνατος, δημοκρατία που διολισθαίνει στον ιμπεριαλισμό και τις «άμορφες δυνάμεις», φθίνουσα γεννητικότητα, απουσία «θέλησης για διάρκεια» (συμπεριλαμβανομένου του γάμου).

Προσθέστε σε αυτή την εμπορευματοποίηση της τέχνης, την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, τις καταναλωτικές συμπεριφορές και την παντοδυναμία του χρήματος («δισεκατομμυριούχος σοσιαλισμός», όπως τον αποκαλεί σε ξεχωριστό κεφάλαιο).

Κάθε πρώην πολιτιστική περιοχή καταλήγει να κατοικείται από πρωτόγονες μάζες, τους φελαχίν (Αιγύπτιους αγρότες-αγρότες) – ή κάθε ιστορία κάθε υψηλής κουλτούρας της Μέσης Ανατολής που υπάρχει. Η Δύση κοιτάζει την ιστορία αυτών των τόπων και σκέφτεται: «Λοιπόν, σίγουρα θα είναι διαφορετικά αυτή την φορά».

Με την παρακμή της ελευθερίας έρχεται η απαξίωση του ορθολογισμού, η άγνοια του τι είναι σωστό αλλά αισθάνεται λάθος και η επιστροφή της μεταφυσικής πείνας. Ο τελικός νικητής είναι όποιος κατακτήσει καλύτερα τις αναρχικές τάσεις κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής διάλυσης.

Για τον Σπένγκλερ, η ουσία της Δύσης είναι «φαουστική» – ανήσυχη, επεκτατική, αναζητώντας πάντα το υψηλότερο και βαθύτερο: «Ο φαουστικός πολιτισμός κατευθύνθηκε εξαιρετικά προς την επέκταση, είτε ήταν πολιτική, οικονομική ή πνευματική.

Ξεπέρασε όλα τα γεωγραφικά-υλικά εμπόδια. Επεδίωξε, χωρίς κανένα πρακτικό σκοπό, καθαρά για χάρη του συμβολισμού, να φτάσει στον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο. τελικά μετέτρεψε ολόκληρη την επιφάνεια της Γης σε ένα ενιαίο αποικιακό έδαφος και οικονομικό σύστημα».

Κάποιοι κατηγόρησαν τον Σπένγκλερ ότι ενέπνευσε τον εθνικοσοσιαλισμό. Είναι αλήθεια ότι δεν ήταν λάτρης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αλλά οι Ναζί μισούσαν τον Σπένγκλερ και ο Σπένγκλερ μισούσε τους Ναζί. Μια συνάντηση με τον Χίτλερ στις 25 Ιουλίου 1.933 μ.Χ. στο Μπαϊρόιτ επιβεβαίωσε την αμοιβαία αντιπάθεια.

Αποκάλεσε το πρώτο υπουργικό συμβούλιο του Χίτλερ το 1.933 μ.Χ. «Υπουργείο καρναβαλιού». Σχετικά με τον Μύθο του Εικοστού Αιώνα του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ -αναμφισβήτητα το δεύτερο πιο σημαντικό βιβλίο του ναζιστικού κινήματος μετά το Mein Kampf- ο Σπένγκλερ έγραψε: «Ένα βιβλίο όπου τίποτα δεν είναι σωστό εκτός από τους αριθμούς σελίδων».

Αλλού, ο Σπένγκλερ έγραψε: «Ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν σε μεγάλο βαθμό μια εισβολή της ταταρικής βούλησης στα σύνορα της Δύσης, όσο το δυνατόν πιο αντιγερμανική, μη Γερμανική, μη φαουστική – επίπεδη σαν τις μεγάλες ασιατικές πεδιάδες!».

Αποκάλεσε το Ναζιστικό Κόμμα το 1.933 μ.Χ. «οργάνωση των ανέργων από τους ντροπαλούς εργάτες». (Ακούγεται οικείο;") Στον ναζιστή Reichsleiter Hans Frank, έγραψε προφητικά το 1.936 μ.Χ.: «... αφού σε δέκα χρόνια ένα γερμανικό Ράιχ πιθανότατα δεν θα υπάρχει πια!»

 Ο Σπένγκλερ προέβλεψε ότι οι Γερμανοί θα αγκαλιάσουν τον «άψυχο» αμερικανισμό: υλιστικό, μιλιταριστικό, ζωώδες. Έβλεπε τους Γερμανούς ως μια «πολιτικά αμόρφωτη μάζα», με επικεφαλής πολιτικούς «ανόητους, δειλούς, εγκληματίες». Τα πολιτικά κόμματα ήταν «κερδοσκοπικές επιχειρήσεις με αμειβόμενο γραφειοκρατικό μηχανισμό». Αυτός ο «βάλτος» είχε κάνει το κράτος «λεία» του.

Αξίζει ακόμα να συζητηθεί ο Σπένγκλερ; Η παγκόσμια ιστορία δικαιώνει τον Σπένγκλερ σε εκπληκτικό βαθμό. Ο ξεχασμένος Σπένγκλερ εκδικείται απειλώντας ότι θα έχει δίκιο. Το αν αυτή η εκτίμηση ισχύει 75 χρόνια μετά από αυτό το άρθρο παραμένει συζητήσιμο. Αλλά ανησυχεί για την «παρακμή της εκπαίδευσης, της ηθικής, του ατόμου, της οικογένειας, της φιλοσοφίας. ειδικά η παρακμή του πολιτισμού σε «πολιτιστική βιομηχανία» και «υπολογισμένη ηλιθιότητα» (https://oimos-athina.blogspot.com/2025/10/blog-post_824.html).