ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΧΑΡΗ ΠΟΛΕΜΩΝ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΔΕΧΘΗΚΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΑΝΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Περιπτώσεις καθεστώτων που έχασαν το πολιτικό τους καθεστώς χάρη πολέμων που έχασαν και τα διαδέχθηκε ένα νέο περισσότερο φανατικό καθεστώς

Γράφει ο αλώπηξ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν περιπτώσεις καθεστώτων τα οποία πολλές φορές που έχασαν το πολιτικό τους καθεστώς χάρη πολέμων τους οποίους έχασαν και σύντομα αυτές διαδέχθηκε ένα νέο περισσότερο φανατικό καθεστώς το οποίο συνέχισε τον πόλεμο, είτε επιτυχώς ή ανεπιτυχώς έναντι των αντιπάλων τους.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το είδους συνέβη κατά την διάρκεια των Ιουδαϊκών πολέμων εναντίον στην ρώμη και όπως γνωρίζουμε οι Ιουδαίοι πολεμούσαν τρεις φορές εναντίον των Ρωμαίων στον πρώτο πόλεμο εναντίον του Τίτου και του Βεσπασιανού, στον δεύτερο που η διασπορά που πολέμησε στην Λιβύη, στην Κύπρο και στην Μεσοποταμία τους Ρωμαίους και στον τρίτο στον οποίο πολέμησαν τον Ανδριανό.

Την περιοχή των της Παλαιστίνης κατοικούσαν κυρίως Εβραίοι και Σαμαρείτες ενώ βρισκόταν υπό την ηγεσία του Ιδουμαίου Ηρώδη του Μέγα και της δυναστείας του που ακολούθησε, η οποία μισούσε τους Εβραίους και τους δίωκε πάρα πολύ.

Σαν να μην ήταν αρκετή η κατοχή από τον ξένο και φανατικό Ηρώδη τον Μέγα ο οποίος έσφαξε όπως ξέρουμε τα νήπια στην Ιερουσαλήμ και δεν δίστασε φυσικά πιο πριν να σφάξει ακόμη και τους ίδιους τους γιους, με αποτέλεσμα ο Αύγουστος να πει ότι καλύτερα είναι κανείς γουρούνι  παρά γιος στην αυλή του Ηρώδη, είχε παράλληλα να αντιμετωπίσει και τους Ρωμαίους κατακτητές.

Οι δυναστεία του Ηρώδη πέρα από την καταπίεση που ασκούσε στους ίδιους της πολίτες είχε καταντήσει παράλληλα σαν να μην έφταναν όλα αυτά και ένας μεγάλος λακές των ξένων κατακτητών Ρωμαίων, κάτι το οποίο την έκανε ακόμα περισσότερο μισητή.

Είχε μάλιστα καταφέρει να αποκτήσει και οπαδούς, την γνωστή παράταξη των Ηρωδιανών, οι οποίοι πρέσβευαν ότι θα έπρεπε οι Ιουδαίοι να είναι σύμμαχοι με τους Ρωμαίους και φυσικά να υποστηρίζουν απόλυτα την δυναστεία του Ηρώδη, για την οποία είχαν ότι ο Ηρώδης ο Αγρίππας ήταν δήθεν ο «μεσσίας του κράτος» αυτού.

Βέβαια η καθεστηκυία τάξη τόσο της δυναστείας του Ηρώδη, όσο επίσης και του της ρωμαϊκής κατοχής στήριζε και οι τάξη των Σαδδουκαίων που ήταν ουσιαστικά σαν τους άθεους στην εποχή μας πάρα πολύ πλούσιοι, δεν πίστευαν σε τίποτα και ήταν λακέδες ξένων κατακτητών, όπως ακριβώς συμβαίνει με πολλούς Έλληνες φιλοδυτικούς στην εποχή μας.

Οι οποίοι και αυτοί στηρίζουν την καθεστηκυία τάξη που είναι η πολιτική διεφθαρμένη ηγεσία που υπάρχει στην Ελλάδα υπό την Μεταπολίτευση και τους διαδόχους της και φυσικά την γερμανική κατοχή με τα μνημόνια υπό την ηγεσία της Γερμανίας και του 4^ου ράιχ της Γερμανίας, δηλαδή την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση.

Υπήρχαν κι άλλες δύο τάξεις φυσικά οι οποίες προσπαθούσαν κάθε μία με τα συμφέροντά της να επηρεάσει την κατάσταση στην περιοχή, από την μία ή αίρεση των Εσσαίων, η οποία όμως δεν ήταν φιλοπόλεμη και δεν επηρέαζε άμεσα στα πολιτικά πράγματα και από την άλλη οι φαρισαίοι.

Οι φαρισαίοι ήταν φανατικοί τυπολάτρες οι οποίοι είχαν προσθέσει πέρα από το γραπτό νόμο και την παράδοση και πολλές άλλες ψεύτικες παραδόσεις σύμφωνα με τον Ιώσηπο που δεν υπήρχαν μέσα στον νόμο με σκοπό να προωθούν τα συμφέροντα τους και να έχουν τον έλεγχο του πληθυσμού τους.

Όλος αυτές οι παραπάνω περιπτώσεις ήταν αυτές οι οποίες όπως γνωρίζουμε σταύρωσαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό γιατί φοβόταν ότι θα έχαναν την εξουσία τους και παράλληλα ο ίδιος επιτιμούσε τόσο για τις εγκληματικές τους πράξεις ως επίσης και τις παράνομες αγοροπωλησίες στον Ναό και την ασέβεια τους.

Βέβαια οι παραπάνω μέθοδοί στους απέτυχαν αφού πως όλοι γνωρίζουμε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός αναστήθηκε και οι Απόστολοι παρόλο που τους δίωξαν πολλές φορές και τους σκότωσαν, τόσο αυτοί, όσο και δυναστεία του Ηρώδη, στο τέλος κατάφερε να κάνουν την Αυτοκρατορία Χριστιανική με διωγμούς και με το έργο της περιοδείας και τα θαύματα τους και όχι με την βία.

Υπήρχαν όμως και άλλες δύο ισχυρές ομάδες στην συγκεκριμένη περίπτωση από την μία ήταν οι Σικάριοι που ήταν ουσιαστικά αντάρτες και ληστές οι οποίοι κράταγαν εγχειρίδια και με τα οποία δολοφονούσαν τους πολιτικούς αντιπάλους (όπως έκαναν οι Ασσασινοί) και οι οποίοι έκαναν ανταρτοπόλεμο εναντίον των Ρωμαίων με τον τρόπο αυτό ή και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις λήστευαν τους απλούς περαστικούς.

Υπήρχαν όμως και οι Ζηλωτές, οι οποίοι ήταν φανατική οπαδοί του Ιουδαϊκού νόμου, οι οποίοι θα ήθελαν να ελευθερώσουν την χώρα τους, να διώξουν την δυναστεία του Ηρώδη και τους Ρωμαίους και να φτιάξουν πάλι ένα ισχυρό ό κράτος υπό έναν απόγονο του Δαυίδ και να δημιουργήσουν ξανά το Μεγάλο Ισραήλ, όπως είχε συμβεί τόσο επί Δαυίδ, όσο επίσης και τον οποίο των Μακκαβαίων και Ασμοναίων.

Οπότε σύντομα λόγω της καταπίεσης των Ρωμαίων, τόσο σε φόρους όσο και πολιτικής και των σφαγών με τους διάφορους επιτρόπους που είχαν υπό την κατοχή του στην Ιουδαία, σύντομα οι Ιουδαίοι επαναστάτησαν εναντίον των Ρωμαίων υπό την ηγεσία κάποιων ηγετών.

Ο πιο σημαντικός από τους πρώτους που εμφανίστηκαν ήταν ο Ιωάννης της γισκάλας ο οποίος κατάφερε σύντομα με ανταρτοπόλεμο να ελευθερώσει αρκετά εδάφη και να αποκτήσει πολλούς οπαδούς και σύντομα προέλαυσε στην Ιερουσαλήμ, στην οποία κατάφερε να εισέλθει μαζί με τους οπαδούς του.

Επαναστατικές εστίες έγιναν και σε άλλες περιοχές της Ιουδαίας που είχαν σχηματιστεί πολύ επαναστατικοί πυρήνες με σκοπό την απελευθέρωση της χώρας και σύντομα δημιουργήθηκε και μία προσωρινή θα έλεγε κανείς Εβραϊκή κυβέρνηση υπό την ηγεσία από την μία του Ιωανάθαν Μπεν γκούριον και από την άλλην τον Αρχιερέα Χανάν Μπεν Χανάν.

Από τον πρώτο εμπνεύσθηκε το επίθετό του ο γνωστός σε όλους μας ηγέτης της ανεξαρτησίας και πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ Δαυίδ Μπεν Γκούριον, ενώ ο δεύτερος ήταν υπεύθυνος για την εκτέλεση του Ιάκωβου του Αδελφόθεου και πολλών άλλων Χριστιανών.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος και βλέποντας ότι οι Ρωμαίοι ήταν πολύ ισχυροί και παρά τις αρχικές είναι και σύντομα θα τους νικούσαν όπως έβλεπαν ότι θα συνέβαινε τους Ιουδαίους, η προσωρινή Εβραϊκή κυβέρνηση προσπάθησε να έρθει σε συμφωνία με τους Ρωμαίους για να κάνουν μία ανακοίνωση και να αποκτήσουν μία ήμι-ανεξαρτησία.

Όμως αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσαν να δεχθούν οι Ζηλωτές, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θα άφηναν να συμβεί κάτι τέτοιο και οι οποίοι ήθελαν την πλήρη απελευθέρωση της χώρας και την πλήρη επαναδημιουργία του βασιλείου του και αυτοκρατορίας του Δαυίδ.

Οπότε προσπάθησαν να τους ρίξουν από την εξουσία με μία επίθεση εναντίον τους, η οποία όμως σύντομα απέτυχε και μάλιστα κατάφεραν αντίθετα οι Ζηλωτές να αντεπιτεθούν και να νικήσουν τους αντιπάλους τους.

Και σαν μην ήταν όλα αυτά αρκετά σύντομα προέβησαν και σε ένα πραξικόπημα εναντίον των μετριοπαθών που είχαν ως τότε την εξουσία και κατάφεραν πραγματικά να τους ρίξουν από την εξουσία και να συλλάβουν τα περισσότερα στελέχη τους όπως λέω χάρη τον Χανάν Μπεν Χανάν και τον Ιωανάθαν και εκτελέσαν πολλούς από αυτούς και λίγοι κατάφεραν να ξεφύγουν από το πραξικόπημα αυτό.

Σύντομα επέβαλαν ένα καθεστώς τρόμου διώκοντας και πολιτικούς αντιπάλους και πολεμώντας με μανία τους Ρωμαίους, οι οποίοι είχαν αρχίσει να πολιορκούν έχοντας περικυκλώσει αρχικά την Ιερουσαλήμ.

Λίγο πριν την περικύκλωση της Ιερουσαλήμ είχε εισέλθει στην μέσα στην πόλη αυτή και ένας νέος ισχυρός επαναστάτης ηγέτης με πάρα πολλές νίκες και εκπρόσωπος των αγροτικών πληθυσμών και πολύ αγαπητός από αυτούς, ο Σιμών Μπαρ Γκιορά.

Ο ηγέτης αυτός πραγματικά εισήλθε μέσα στην πόλη αυτή, σύντομα όμως ήρθε σε σύγκρουση για την εξουσία με τον Ιωάννη της γισκάλας και άλλη μία τρίτη φατρία, κάτι το οποίο αποδυνάμωσε τους Ιουδαίους.

Έτσι όταν οι Ρωμαίοι επιτέθηκαν μέσα στην Ιερουσαλήμ και παρόλο που έκαναν μία προσωρινή ανακωχή οι τρεις αντίπαλοι μέσα στην πόλη αυτή κατάφεραν μετά από πολλές και ισχυρές μάχες να καταλάβουν την συγκεκριμένη πόλη να καταστρέψουν τελείως αυτή και τον Ναό της, ενώ από τους ηγέτες της εξέγερσης τους περισσότερους τους εκτέλεσαν, όπως τον Σιμών Μπαρ Γκιορά, ενώ ο Ιωάννης Ιωάννη της Γισκάλας συνελήφθη και στάλθηκε σιδηροδέσμιος στην ρώμη που πέθανε μετά από χρόνια μέσα στην φυλακή αιχμάλωτος.

Η συγκεκριμένη κατάσταση, δηλαδή πτώση ενός ισχυρού πολιτικού καθεστώτος πολέμου και στην συνέχεια η άνοδος ενός άλλου καθεστώτος στην θέση του με σκοπό να συνεχίσει τον πόλεμο συνέβη και κατά στην διάρκεια του 20^ου Αιώνα μ.Χ.

Συγκεκριμένα την περίοδο εκείνη η Ρωσία πολεμούσε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως όλοι γνωρίζουμε εναντίον της Γερμανίας και των Κεντρικών δυνάμεων έχοντας τότε την τσαρική δηλαδή μοναρχική Αυτοκρατορική εξουσία.

Όμως η συνέχιση του πόλεμο και η κακή οικονομική και πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας είχε σαν αποτέλεσμα την εξέγερση του Φεβρουαρίου χάρη στην οποία την εξουσία στην χώρα αυτή την πήρε ο Κερένσκι ο οποίος ήταν σοσιαλδημοκράτης (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_86.html).

Ο ίδιος από την πλευρά του συνέχισε τον πόλεμο από εναντίον των Γερμανών ο οποίος ήταν μη δημοφιλής και σύντομα και αυτός που θεωρούνταν μετριοπαθής είχε πολλές ήττες στο ενεργητικό του με αποτέλεσμα κυβέρνηση να γίνει αντιδημοφιλής.

Σύντομα όμως και χάρη στα κόλπα που από έκανε οι Γερμανοί συνέβη το γνωστό σε όλους μας πραξικόπημα των μπολσεβίκων, οι οποίοι ήταν φανατικοί και οι οποίοι κατάφεραν να καταλάβουν την εξουσία και διώκοντας τον Κερένσκι εκτελώντας πολλούς από τους συνεργάτες του συνέχεια (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Με την κατάληψη της εξουσίας ίδια επέβαλλαν ένα σκληρό αυταρχικό καθεστώς το οποίο δίωξε άγρια τους αντιπάλους, τους έσφαξε και έκανε ουσιαστικά μία ανηλεή δικτατορία, η οποία κράτησε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα σχεδόν 7 δεκαετίες.

Παράλληλα προσπάθησαν για λίγο, παρόλο που η Γερμανία τους επέβαλε στην εξουσία να «αντισταθούν» δήθεν σε αυτή, σύντομο όμως η Γερμανία επιτέθηκε, τους νίκησε και κατάλαβε πολλά στο ωραία δάφνης Αυτοκρατορίας, ενώ άλλα τους τα παρέδωσαν οι μπολσεβίκοι προδοτικά, με σκοπό να μπορέσουν να αποκτήσουν την εξουσία στην χώρα αυτή.

Βέβαια σε αντίθεση με ότι συνέβη στην Ιερουσαλήμ με τους μετριοπαθείς και τους Ζηλωτές τους οποίους κατέστρεψαν παντελώς οι Ρωμαίοι, οι μπολσεβίκοι από την πλευρά τους δεν καταστράφηκαν όπως οι Ζηλωτές ,ούτε υπό την πίεση των Γερμανών, ούτε και από την εισβολή μετέπειτα των συμμάχων της Αντάντ, αλλά κατάφεραν να κρατήσουν εξουσία στην χώρα για σχεδόν 7 δεκαετίες πριν πέσουν.

Είμαι δε πολύ πιθανό στην εποχή μας εάν συμβεί για άλλη μία φορά ένας Παγκόσμιος Πόλεμος να πέσουν πολλά καθεστώτα όπως συνέβη τότε εν μέσω πολέμου και άλλα πιο φανατικά να πάρουν εξουσία τους στην θέση τους και άλλα από αυτά είτε να καταφέρνουν επιζήσουν εν μέσο πολέμου ή να καταλήξουν και αυτά ενώ σε αυτό και εξαιτίας αυτού στην περίπτωση αυτή.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.