ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας του Ισραήλ και της Συρίας έγιναν μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ των δύο αυτών κρατών που άλλοτε νίκησε η μία και άλλοτε η άλλη σειρά ανάλογα με το ποσό ισχυρή ήταν σε κάθε περίπτωση η κάθε πλευρά.

Το Ισραήλ ήρθε σε σύγκρουση με την Συρία ήδη κατά την περίοδο της Βασιλείας του Δαβίδ, ο οποίος κατάφερε να νικήσει τους Σύρους πολεμώντας τους Αραμαίος της Συρίας του Αδάδ και καταλαμβάνοντας την Δαμασκό.

Όταν ο Δαβίδ νίκησε στην Ημάθ τον Αδρααζάρ, το βασιλιά της Σουβά (Σωβά), όταν αυτός πήγαινε για να θέσει υπό την κυριαρχία του τους λαούς που ζούσαν κοντά στον Ευφράτη, οι Σύροι από τη Δαμασκό πήγαν για να βοηθήσουν τον Αδρααζάρ. Ο Δαβίδ νίκησε τους Σύρους, οι οποίοι ανέρχονταν σε 22.000 άντρες. Μετά ο Δαβίδ εγκατέστησε στρατιωτική φρουρά στη Δαμασκό και οι Σύροι έγιναν φόρου υποτελείς στον Δαβίδ

Ο Δαβίδ νίκησε στην Ημάθ τον Αδρααζάρ, το βασιλιά της Σουβά. Αργότερα ο Ραζών με τους άνδρες του κατέλαβαν τη Δαμασκό και ανακηρύχτηκε βασιλιάς. Με ορμητήριο τη Δαμασκό ο Ραζών κατέστη μάστιγα για τους Ισραηλίτες στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Σολομώντα.

Παράλληλα ο Δαβίδ νίκησε τους Σύρους του Βαιθ Ρεχώβ και του Μασχά Βεζώθ και του Αδάβ Εζέρ, ενώ όταν το Βασίλειο του Ισραήλ ήταν αδύναμο του επιτέθηκαν οι Αραμαίοι βασιλιάδες της Συρίας Αζαήλ και Βεν Αδάδ.

Αλλά και κατά την περίοδο της εποχής των Μακκαβαίων/Ασμοναίων το Ισραήλ υπό τον Ιούδα τον Μακκαβαιο πολέμησε πολλές φορές τους Σύρους μέχρι που τους νίκησε ολοκληρωτικά και έγινε ανεξάρτητο κράτος από τους διάδοχους του (https://alophx.blogspot.com/2024/12/blog-post_73.html).

Όμως και από την Μεσοποταμία υπήρξαν συγκρούσεις κατά του Ισραήλ και των προγονών του με άτομα από την Συρία και την Μεσόγαιά, όπως π.χ. όταν ο Κουσάμ Ρισθαήμ επιτέθηκε στο Ισραήλ από τον Οθνιήλ, αλλά και όταν ο Πατριάρχης και Προπάτορά Αβραάμ και νίκησε τον Χολοδογόμερ της Μεσοποτάμιας και τους συμμάχους του από την Συρία και την χώρα των Χετταίων.

Αλλά και στον Μεσαίωνα έγιναν συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ του Μεσαίωνα, την Ούτρεμερ, τα Σταυροφορικά Βασιλια, με πρώτο αυτό της Ιερουσαλήμ με τους Άραβες Αγιουβίδες της Αιγύπτου και της Συρίας υπό τον Σαλαντίν στις τρεις πρώτες Σταυροφορίες μέχρι την ήττα των Σταυροφόρων (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html, https://alophx.blogspot.com/2023/10/blog-post_17.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html, https://alophx.blogspot.com/2024/12/blog-post_24.html).

Στην νεότερη ιστορική περίοδο μετά την ίδρυση του συγχρόνου κράτους του Ισραήλ έγιναν πολλές συγκρούσεις του Ισραήλ με την Συρία (και την Αίγυπτο, την Ιορδανία αλλά και το Ιράκ του Μπάαθ, ενώ η Συρία προσπάθησε να εισβάλει στην Ιορδανία και το Ιράκ στην Σαουδική Αραβία) κατά την διάρκεια των Αραβοϊσραηλινών πολέμων (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html).

Η δε πρώτη ισλαμική εξέγερση που αντιμετώπισε η Συρία ξεκίνησε το έτος 1.976 μετά Χριστόν όταν ηγέτης της Συρίας ήταν ο ικανός στρατιωτικός και στρατηγός/Πτέραρχος Χάφεζ Αλ Άσαντ, ο πατέρας του σημερινού Προέδρου της Συρίας Μπάσαρ Αλ Άσαντ, ο οποίος είχε όμως όπως είναι γνωστό έναν ισχυρό στρατό.

Εκείνη την περίοδο η ίδια η Συρία στηριζόταν με όπλα, χρήματα εκπαίδευση, αλλά τις στρατιωτικούς και μισθοφόρους από την Σοβιετική Ένωση, η οποία διατηρούσε σημαντικές στρατιωτικές βάσεις στο έδαφος της χώρας αυτής.

Παράλληλα χάρις στους μεγάλους εξοπλισμός που έκανε η Συρία από τους Σοβιετικούς είχε καταφέρει να αποκτήσει έναν ισχυρό στρατό, ο οποίος όπως είναι γνωστόν πολέμησε το στρατό του Ισραήλ στον λεγόμενο πόλεμο Γιόμ Κιπούρ το 1973 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html).

Και παρόλο που στον πόλεμο αυτό η Συρία, ούτε έχασε όταν νίκησε, ο μέρος του λαού, κυρίως οι ισλαμιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας δεν ήταν ικανοποιημένοι καθόλου με την συγκεκριμένη εξέλιξη και αποφάσισε να εξεγερθούν εναντίον του Άσαντ.

Η εξέγερση των ισλαμιστών ξεκίνησε στην πόλη Χάμα και επεκτάθηκε στην συνέχεια και σε άλλες πόλεις, οι οποίες ήταν γύρω από την Χάμα και προσπάθησαν σε αυτές οι ισλαμιστές να αποκτήσουν την εξουσία, όπως και στην πρωτεύουσα της Συρίας, την Δαμασκό.

Όμως ο στρατηγός Χάφεζ Αλ Άσαντ θάλασσας δεν αστειεύονταν και έστειλε αμέσως στρατό προκειμένου πολιορκήσει αυτές τις πόλεις, οι οποίες έπεσαν σύντομα μετά από πολιορκία και βοήθεια από τους Σοβιετικούς.

Τελευταία έμεινε να πολιορκηθεί, να καταληφθεί και να απελευθερωθεί από τους ισλαμιστές η πόλη της Χάμα από που ξεκίνησε και εξέγερση και πραγματικά αυτό επετεύχθη μετά από λίγο χρονικό διάστημα και μετά από μία σκληρή πολιορκία.

Ο Άσαντ προκειμένου να αποτρέψει τους ισλαμιστές να ξανά-επαναστατήσουν στο μέλλον και να τους τρομοκρατήσει με μία καταστροφή μίας προδοτικής πόλης που ήταν υποχείριο και μισθοφόρων ξένων δυνάμεων και την κατάστρεψε ολοκληρωτικά, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Μέγα Αλέξανδρο που κατάστρεψε την προδοτική Θήβα που έκανε επαναστάσεις προς όφελος και όντως στην ουσία πράκτορας των Περσών βασιλέων.

Από τότε η Συρία ησύχασε για που είμαι καλό χρονικό διάστημα, αφού η κατάληψη της Χάμα το 1983 μετά Χριστόν τους έκανε να «ησυχάσουν». όμως παρόλα αυτά δεν σταμάτησαν τελείως οι επαναστάσεις, αφού περνώντας περίπου 40 χρόνια ξεκίνησε στην συγκεκριμένη περιοχή μία νέα εξέγερση και πάλι από την πόλη Χάμα το 2014 μετά Χριστόν από τους ισλαμιστές του isis.

Οι ισλαμιστές στην περίπτωση αυτή στην ουσία στηρίζονταν από τους  τους Ισραηλινούς, τους Τούρκους, τις πετρομοναρχίες του Κόλπου, όπως επίσης και την Δύση και το Ισραήλ, προκειμένου να αποδυναμώσουν την Συρία του Μπάσαρ Αλ Άσαντ.

Στην αρχή μάλιστα για άλλη μία φορά από την Χάμα άρχισαν να επεκτείνουν οι ισλαμιστές την εξέγερση τους το προς άλλες περιοχές και να καταλαμβάνουν πολλά εδάφη και πόλεις στην γύρω περιοχή .

Παρόλα αυτά σύντομος ο Συριακός στρατός κατάφερε να ανακαταλάβει την Χάμα και σε μερικές μέρες να την εκκαθαρίσει, αφού οι κάτοικοι και όσο βρίσκονταν εκείνοι είχαν την εμπειρία τι είχε πάθει πριν 40 χρόνια αυτή η πόλη και στη  συνέχεια να αρχίσει να αντεπιτίθεται και να ανακαταλαμβάνει άλλες περιοχές.

Παράλληλα ο Συριακός στρατός έλαβε και βοήθεια από άλλες δυνάμεις, όπως ήταν λόγο χάρη τους Ρώσους, που όπως έγινε και στο 1.983 μετά Χριστόν βομβάρδισαν και έστειλαν στρατό στην Συρία για να βοηθήσουν το Σύρους συμμάχους τους. ενώ το για ακριβώς έκανε και η Χεζμπολάχ από τον Λίβανο, όπως επίσης και το Ιράν.

Αλλά ακόμα και οι Κούρδοι της Συρίας παρόλο που ήταν και αυτοί εχθροί του Άσαντ, βλέποντας τις σφαγές και τις καταστροφές που έκαναν οι ισλαμιστές και στα δικά τους εδάφη, βοήθησαν και αυτοί το Συριακό καθεστώς προκειμένου τους περιορίσει,

Αλλά και Αμερικανοί όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ το 2016 μετά Χριστόν ο Donald Trump, αν και αυτοί βομβάρδισαν τους ισλαμιστές της Συρίας, όπως έκαναν και στο Ιράκ και αυτό βοήθησε πάρα πολύ στην πτώση τους.

Πραγματικά μετά από 3 χρόνια μαχών το 2017 μετά Χριστόν έπεσε και το τελευταίο προπύργιο του ISIS σε Ιράκ και Συρία και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η περιοχή αυτή την απελευθερωθεί και στην ουσία να βρίσκεται σε ειρήνη από τότε.

Όμως αυτή η σημαντική νίκη προκάλεσε τον εφησυχασμό του Συριακό καθεστώτος, το οποίο έκανε το μεγάλο λάθος να αποστρατεύσει μεγάλο μέρος του στρατού, πιστεύοντας ότι δεν θα ξανά-αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα και ξέρεις τον ισλαμιστών στο προσεχές μέλλον.

Οπότε οι δυτικοί εκμεταλλευόμενοι αυτή την φορά και με πιο έξυπνο τρόπο το γεγονός ότι οι Ρώσοι από την μία πολεμούσαν στην Ουκρανία και δεν μπορούσαν στείλουν μεγάλο μέρος του στρατού τους στην Συρία όπως επίσης και το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ είχε πολλά προβλήματα και πόλεμο στον Λίβανο αυτή την φορά, επιτέθηκαν μέσω των ισλαμιστών στην Συρία, οι οποίοι δεν είχαν αντιμετωπίσουν αξιόλογος αντιπάλους.

Πραγματικά μετά από προέλαση μόνο λίγο το ημερών κατάφεραν να νικήσουν πολλές Συριακές δυνάμεις και να καταλάβουν πολλές και μεγάλες και σημαντικές πόλεις, όπως λογού χάριν το Χαλέπι, την Χολμς και στο τέλος να φτάσουν και να πολιορκήσουν την ίδια την Δαμασκό.

Στην ουσία στις περιοχές αυτές οι ισλαμιστές δεν συνάντησαν καμία αξιόλογη αντίδραση από το Συριακό στρατό, ο οποίος άρχισε σιγά-σιγά να διαλύεται, ενώ όλοι περιμένουν ότι τόσο το καθεστώς όσο και οι Πραιτοριανοί αυτού θα πολεμούσαν σκληρά προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις και τις πόλεις τους στην Συρία.

Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ακριβώς αντίθετα θα μπορούσε να πει κανείς η μία πόλη μετά την άλλη παραδίδονταν μαζικά, ενώ ακόμα και οι Σύροι στρατιώτες πετούσαν τα όπλα τους και τις στολές τους και είτε παραδίδονταν στους ισλαμιστές, είτε ενώνονταν μαζί τους σε ένα σε μία ξέφρενη προέλευση που είχαν ξεκινήσει αυτοί.

Τελικά της 8 Δεκεμβρίου το 2024 μετά Χριστόν οι ισλαμιστές κατάφεραν υπό την ηγεσία του ηγέτη τους Αλ Γκουλάνι να καταλάβουν την Δαμασκό και στην ουσία με τον τρόπο αυτό έπεσε το καθεστώς Άσαντ, το οποίο κυβερνούσε για περίπου μισό Αιώνα την Συρία.

Πολύ αναμμένων ότι μετά από αυτή την πολύ μεγάλη νίκη, όπως επίσης και την κατάληψη πολλών αποθηκών οπλισμού του Συριακού καθεστώτος και την ενίσχυση του στρατού τους, οι ισλαμιστές μπορούν να καταλάβουν ή να προσπαθήσουν να καταλάβουν και άλλες περιοχές, όπως λόγου χάρη την Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ κ.λ.π - και να επιβάλλουν και σε αυτές ισλαμικά καθεστώτα.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η μεγάλη νίκη των ισλαμιστών θα εμπνεύσει παρεμφερές εξεγέρσεις αφού πρώτα λάβουν οπλισμό και εκπαίδευση και σε άλλες περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου, οι οποίες παλαιότερα είχαν και αυτές δικτατορικά ή άλλα μοναχικά καθεστώτα.

Συγκεκριμένα το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί στο Ιράκ, το οποίο γειτνιάζει και είναι πολύ κοντά στην Συρία, στον Λίβανο, όπως επίσης και στην Ιορδανία και με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουν οι ισλαμιστές να δημιουργήσουν μία μεγάλη ισλαμική Αυτοκρατορία που θα περιλάβαινε τα εδάφια αυτά (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Οι ισλαμιστές εάν καταφέρουν και καταλάβουν επίσης και τον Λίβανο με την βοήθεια της Τουρκίας, θα μπορούσαν να συγκρουστούν με το Ισραήλ και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εδάφη του Γκολάν (από τα οποία κατάγεται ο Γκουλάνι), όπως επίσης και να φτάσουν μέσω Ιορδανίας στην Δυτική όχθη και στην Ιερουσαλήμ, στην οποία πως γνωστόν ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει να ανακηρυχθεί ηγέτης όλων των μουσουλμάνων.

Παράλληλα, ο Ερντογάν θέλει με τους ισλαμιστές του να ρίξει τα καθεστώτα της Ιορδανίας, του Λιβανού, όπως επίσης και της Αίγυπτου και του Ιράκ και να περικυκλώσει με τον τρόπο αυτό το Ισραήλ, γεγονός που θα οδηγήσει σε σύγκρουση τους Τούρκους, τους Άραβες και τους Ιρανούς που θέλουν να αναδημιουργήσουν την Αυτοκρατορία τους (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html), με τους Ισραηλινούς που θέλουν να δημιουργήσουν το λεγόμενο «Μεγάλο Ισραήλ» με κομμάτια από την Παλαιστίνη (Δυτική Όχθη και Γάζα), Συρία, Λιβανό, Αίγυπτο και Ιορδανία.

Εννοείται βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι ότι θα εξαγριώσει τους Ισραηλινούς και ο Ερντογάν να πάθει ακριβώς ότι κι ο Άσαντ, τον οποίο πώς είναι γνωστό μία μέρα πριν την αρχή του ξεκινήματος της πτώσης της Συρίας, τον είχε προειδοποιήσει ο Νετανιάχου ότι θα είχε πολύ κακό τέλος αυτός και το καθεστώς του (https://alophx.blogspot.com/2017/04/16-2017.html).

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

 

ΠΩΣ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΞΑΝΑ ΙΣΧΥΡΑ

ΠΩΣ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΞΑΝΑ ΙΣΧΥΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν Αυτοκρατορίες που έχασαν πολλά εδάφη τους, την πρωτεύουσα τους ή και τα δύο μαζί και προσπάθησαν μετά από εμφυλίους ή και εξωτερικούς πολέμους να ανακαταλάβουν αυτές και τα εδάφη τους.

Μία πρώτη προσπάθεια αυτού του είδους έγινε στην Ρωμανία επί του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α΄ του Μέγα, ο οποίος προσπάθησε να επανένωσε τα χαμένα από τους Γερμανούς βαρβάρους εδάφη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως και την πρωτεύουσα της, την Πρεσβύτερη Ρώμη.

Για τον λόγο αυτό έστειλε τον ικανότατο στρατηγό του Βελισάριο να ξεκινήσει το έργο την ανασύστασης της εδαφικής και πολιτικής, οικονομικής, στρατιωτικής και εδαφικής ανασύστασης των παλαιών συνόρων. πληθυσμών και έκτασης Αυτοκρατορίας τους, αφού πρώτα πάταξαν οριστικά κάθε αντιπολίτευση καταστέλλοντας την «Στάση του Νίκα».

Με εισβολές και πραξικοπηματικά οι Γερμανοί βάρβαροι (Οδάκραος των Ερούλων και Θεοδώριχος των Οστρογότθων στην Ιταλία, Γεζέριχος των Βάνδαλων στην Καρχηδόνα κ.λ.π.), κατέλαβαν είτε με εισβολές, είτε πραξικοπηματικά τα εδάφη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, υπήρξε άγρια καταπίεση των Ορθόδοξων Χριστιανών από τους κατακτητές (οι οποίοι τόσο πολύ καταπιέζονταν που ζητούσαν την επέμβαση της Ρωμανίας για να ελευθερωθούν από την τυραννία της μειοψηφίας των κατακτητών και να ενωθούν με τους αδερφούς τους), οι οποίοι ήταν αιρετικοί ή παπικοί αιρετικοί μετέπειτα.

Η επέμβαση αυτή πράγματι συνέβη, ενώ και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, οι καταπιεσμένοι επί πολλά έτη από την τυραννία των κατακτητών υποδέχθηκαν στις περιοχές που η πλειοψηφία ήταν Ρωμαϊκής καταγωγής ως ελευθερωτές, με πρώτη την επιτυχή εκστρατεία του Βελισάριου στην Καρχηδόνα.

Στην Ιταλία οι Οστρογότθοι, ιδίως λάμβαναν βοήθεια από τους Φράγκους όταν ξεκίνησαν οι πόλεμοι της Ρωμανίας με τους Οστρογότθους για την απελευθέρωση της Ιταλίας για να εμποδίσουν τον Ιουστινιανό να εκπληρώσει το όραμα του.

Στο τέλος, ο Βελισάριος, αλλά και ο Ναρσής κατάφεραν να διαλύσουν ολοκληρωτικά τον στρατό των Οστρογότθων και των Φράγκων συμμάχων τους στην μάχη του Βολτούρνου ποταμού, με συνέπεια την διάλυση κάθε εστίας αντίστασης και ανταρτοπόλεμου, ενώ νωρίτερα είχε καταληφθεί και η Ρώμη και είχαν εξοντωθεί όλοι οι Οστρογότθοι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες (https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_13.html).

Ένα αντίστοιχο γεγονός συνέβη και στην Ρωμανία μετά την κατάληψη της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1.204 μ.Χ. Τότε, ο ικανός Αυτοκράτορας της Νικαίας που δημιουργήθηκε μετά την πτώση της Πόλης, ο Θεόδωρος Λάσκαρης, συνέχισε τον πόλεμο με τους Σταυροφόρους και τους Σελτζούκους Τούρκους.

Επίσης τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε ενεργά με την οργάνωση του κράτους του, την ενίσχυση της οικονομίας και του στρατού πάνω σε υγιείς βάσεις και την προετοιμασία της ανακατάληψης της Κωνσταντινούπολης. Ως διάδοχο του, επέλεξε τον Ιωάννη τον Βατατζή δίνοντάς του την κόρη του ως σύζυγό.

Ο Βατατζής νίκησε τους αντιπάλους που επιβουλευόταν τον θρόνο του και στην συνέχεια κέρδισε σε μάχες τους Λατίνους, οι οποίοι έχασαν τις περισσότερες Μικρασιατικές κτίσεις τους, μετέφερε τον πόλεμο στα Ευρωπαϊκά λατινοκρατούμενα εδάφη, άρχισε την ανακατάληψη των νησιών του Αιγαίου,  κυρίευσε αρκετές πόλεις της Θράκης, ανακατέλαβε την Αδριανούπολη, εκδίωξε τους Φράγκους, εκστράτευσε κατά της Θεσσαλονίκης, την πολιόρκησε και την κατέλαβε, οι εχθροί του στην Μικρά Ασία σαρώθηκαν από την εισβολή των Μογγόλων και  κέρδισε τον πόλεμο κατά των Βουλγάρων (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_23.html).

Όλοι οι ηγέτες της Νικαίας κατάφεραν με πολλούς αγώνες να ανορθώσουν την Ρωμανία και μόνο χάρις στο έργο αυτών κατάφερε ο Μιχαήλ ο Η΄ Παλαιολόγος μετά τον θάνατο του Ιωάννη Βατάτζη να απελευθερώσει την Πόλη και να ανασυστάσεις την Ρωμανία εκδιώκοντας τους Σταυροφόρους (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_23.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_3.html).

Το 1917 μ.Χ. ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά για την Ρωσία. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο Βλάντιμηρ Λένιν με την οικονομική υποστήριξη της Γερμανίας προχώρησε με τους οπαδούς του σε πραξικόπημα (που μετέπειτα βαφτίστηκε Οκτωβριανή Επανάσταση), εκμεταλλευόμενος την απελπισία, την τεράστια οικονομική δυσπραγία, και την αδιαφορία για τα πολικά τεκταινόμενα της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της αδύναμης και διεφθαρμένης της τότε φιλοδυτικής κυβέρνησης του Κερένσκι.

Αμέσως μετά την πραξικοπηματική κατάληψη της Μόσχας και της δεύτερης πρωτεύουσας της Ρωσίας, της Αγίας Πετρούπολης, ο Λένιν σύνηψε ειρήνη με τους Γερμανούς παραχωρώντας τους σημαντικά εδάφη και πληθυσμούς της χώρας του, ενώ παράλληλα έβγαλε και την χώρα του από τον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων.

Ύστερα προχώρησε σε εθνικοποίηση της βιομηχανίας και της γης, με στόχο όπως έλεγε να τις μοιράσει στον λαό (αλλά στην πραγματικότητα στους λιγοστούς κομματικούς οπαδούς του), ενώ προχώρησε επίσης στην εκδίωξη όλων των επιχειρήσεων Δυτικών συμφερόντων (αντίπαλων των Γερμανών εργοδοτών του) από την χώρα. Έτσι η Ρωσία εξήλθε ηττημένη από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Το 1.918 μ.Χ. εκμεταλλευόμενος την πτώση των αφεντικών του στην Γερμανία, λόγω της ήττας της χώρας αυτής στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο,  αυτονομήθηκε, και έβαλε σαν στόχο την δημιουργία μίας ισχυρής ένωσης κρατών, ελεγχόμενη από τον ίδιο, την ανακατάληψη των εδαφών που είχε χάσει και την επέκταση του κομμουνισμού σε όλες τις χώρες της Δύσης.

Από αυτούς τους στόχους, αφού κατάφερε πρώτα να κερδίσει έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, να πετύχει την ανακατάληψη των εδαφών που είχε παραχωρήσει στην Γερμανία και την δημιουργία μίας ισχυρής ένωσης κρατών (που ονομάστηκε ΕΣΣΔ ή Σοβιετική Ένωση), αλλά απέτυχε στην επέκταση της ιδεολογίας του, τόσο λόγω των στρατιωτικών ηττών που υπέστη, την αντίδραση των δυτικών κρατών και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πληθυσμών τους, καθώς και λόγω εσωτερικών συγκρούσεων (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Ύστερα δε από την επικράτηση των κομμουνιστών του Βλάντιμιρ (όνομα το οποίο σημαίνει στα Ρωσικά: «Ο Κυρίαρχος του Κόσμου») Λένιν στο πραξικόπημα αυτό, αυτοί υπέγραψαν ένα διάταγμα (μετρά από διαταγές των γερμανίων χρηματοδοτών τους), βάσει του οποίου, όλες οι μη Ρωσικές εθνότητες της πρώην Ρωσικής Τσαρικής Αυτοκρατορίας, θα μπορούσαν να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους από αυτή.

Το διάταγμα αυτό, ήταν μία καθαρή προδοσία των μπολσεβίκων ενάντια στην ίδια τους την πατρίδα, ξεπουλώντας αδίστακτα επαρχίες της Ρωσίας στους Γερμανούς, προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία στην Ρωσία.

Με βάση λοιπόν το διάταγμα αυτό, πολλές πρώην επαρχίες της Ρωσίας ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους αυτή, ύστερα και από γερμανική παρακίνηση, και συγκείμενα η Φιλανδία, η Λιθουανία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λευκορωσία, το Αζερμπαϊτζάν, η Γεωργία, η Αρμενία και η Ουκρανία, στην οποία και υπάρχει η πρώτη Ρωσική πρωτεύουσα της Ρωσίας, το Κίεβο.

Αμέσως μετρά, ο στρατός της νέας εθνικιστικής Ουκρανικής κυβέρνησης, ηττήθηκε από τους Ρωσόφωνους και οι επαρχίες Λβιβ και Κουρσκ ανακήρυξαν επίσης την ανεξαρτησία τους από αυτή, ενώ ο στρατός του Λένιν κατέλαβε το Κίεβο, όπως και όλες σχεδόν τις πρώην Ρωσικές επαρχίες (με εξαίρεση αυτών της Φιλανδίας και της Πολωνίας).

Λόγω της κατάστασης αυτής, οι Ουκρανοί απευθύνθηκαν στον Πολωνό Στρατάρχη Πλιδούσκι για βοήθεια, ο οποίος είχε επίσης δεχθεί επίθεση από τον Λένιν, με αντάλλαγμα την παραχώρηση Ουκρανικών εδαφών στην Πολωνία.

Ο Πετλιούρα δέχθηκε και αμέσως μετά ο Πλιδούσκι εισέβαλε στην Ουκρανία, κατέλαβε το Κίεβο, αλλά στην συνέχεια ο κοινός στρατός των Πολωνών και των Ουκρανών ηττήθηκε και ο στρατός του Λένιν αντεπιτέθηκε και έφτασε ως την Βαρσοβία, οπού ηττήθηκε από έναν στρατό Πολωνών και Γάλλων, και έτσι έληξε ο Ρωσοπωλονικός πόλεμος του 1920 (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_82.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_1.html).

Αμέσως μετά, εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ιαπωνία, με στόχο να ρίξουν τους μπολσεβίκους και να βοηθήσουν τους «Λευκούς» να καταλάβουν την εξουσία, αλλά και αυτοί αποκρούστηκαν στο τέλος, και οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν οριστικά την Ουκρανία, όπως και τις περισσότερες πρώην Τσαρικές επαρχίες (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.html).

Στην συνέχεια, και συγκεκριμένα το έτος 1.922 μ.Χ., αμέσως μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου στην Ρωσία, αυτοί ανακήρυξαν επίσημα την ίδρυση της ΕΣΣΔ (η οποία είχε στην πράξη ιδρυθεί το 1.917 μ.Χ.), ενώ  οι Αγγλογάλλοι μαζί με τα κράτη της λεγομένης «Μικρής Αντάντ» (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84) δημιούργησαν μία συμμαχία, η οποία θα «φυλάκιζε» τους μπολσεβίκους στα εδάφη τους, προκειμένου αυτοί να μην επιτεθούν ξανά στην Ευρώπη (https://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html).

 

Αλλά και το Ισραήλ με τους Αραβοϊσραηλινούς πολέμους κατάφερε να καταλάβει τα περισσότερα από τα Βιβλικά εδάφη με την βία, όπως και την Βιβλική πρωτεύουσα του Ισραήλ, την ιερή για όλες τις μονοθεϊστικές θρησκείες πόλη της Ιερουσαλήμ (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html).

[Με τον όρο δε Μόσχα ως την «τέταρτη Ιερουσαλήμ», συμπεριλαμβάνουμε σιωπηρά την Ρώμη και την Πόλη που είχαν το ίδιο προσωνύμιο αναγνωρίζουμε ως διάδοχο του Ισραήλ ως παγκόσμιο κέντρο πνευματικής επιρροής].

Αλλά και στην εποχή μας αντίστοιχα το 1.991 μ.Χ., με την κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας, η Ρωσία εξήλθε ηττημένη από τον Ψυχρό πόλεμο Με την πτώση της ΕΕΣΔ, προέκυψε στην νεοσχηματισμένη δημοκρατία της Ρωσίας ένα τεράστιο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό χάος.

Επικρατούσε  καθεστώς πλήρους ανομίας, που σε συνδυασμό με την εντελώς αδύναμη και διεφθαρμένη διακυβέρνηση του καθεστώτος του τότε φιλοδυτικού Προέδρου Μπορίς Γιέλτσιν (αντίστοιχου του Κερένσκυ στην σύγχρονη εποχή) και την πτώση της αξίας του ρουβλίου το 1.998 μ.Χ., είχε σαν αποτέλεσμα ορισμένα φιλόδοξα και άπληστα, αλλά ικανά στο να ανακαλύπτουν τις ευκαιρίες πρώην στελέχη του Σοβιετικού καθεστώτος, να αγοράσουν λόγω των γνωριμιών τους με τον Ρώσο Πρόεδρο, και λόγω της βοήθειας που του προσέφεραν έναντι των σκληροπυρηνικών υποστηρικτών του κομμουνισμού (και τους κύριους πολιτικούς του αντιπάλους).

Φρόντισαν επίσης άμεσα να οικειοποιηθούν όλοι τους, τους κύριους τομείς της Ρωσικής οικονομίας, δηλαδή του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, των πρώτων υλών, των ορυκτών και του τραπεζικού συστήματος.

Και σύντομα, αφού όλα αυτά τα στελέχη κατάφεραν να αποκτήσουν από το πουθενά τεράστιες περιουσίες, άρχισαν σύντομα να έχουν δοσοληψίες και οικονομικές συναλλαγές με πολλούς βιομηχανικούς κολοσσούς του εξωτερικού.

Εκείνη την περίοδο η χώρα υπό την διακυβέρνηση του αλκοολικού Γιέλτσιν είχε φτάσει σε τεράστιο σημείο παρακμής, αφού άρχισε τότε να εμφανίζεται και να παίζει σημαντικό ρόλο η Ρωσική Μαφία, η χώρα ακολουθούσε ακραιφνή πολιτική υποταγής στην Δύση.

Το 1.999 μ.Χ., μέσω πραξικοπήματος ουσιαστικά (όπως ήταν και η Οκτωβριανή Επανάσταση), ο εκλεκτός των Siloviki Πούτιν διορίστηκε πρωθυπουργός, ενώ μόλις ένα χρόνο αργότερα με την οριστική παραίτηση και απομάκρυνση του Γιέλτσιν εκλέχτηκε Πρόεδρος.

Το 2000 μ.Χ. ο Ρώσος Πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν κάλεσε τους Ολιγάρχες για συνάντηση στην Μόσχα, και εκεί τους ξεκαθάρισε ότι αυτοί δεν θα έπρεπε να ζητήσουν από τον ίδιο περαιτέρω πώληση κρατικών εταιριών, θα έπρεπε να αρκεστούν σε όσες είχαν έως τότε, να πληρώνουν τακτικά όλους τους φόρους τους, όπως επίσης και να μην αναμιγνύονται ποτέ με την πολιτική, αν δεν ήθελαν να υποστούν τις αναμενόμενες από την στάση τους συνέπειες.

Ο Πούτιν και τους υποστηρικτές του την αφορμή που χρειαζόταν προκειμένου να στραφούν ανοικτά εναντίον αυτών των ολιγαρχών και να τους θέσει στο στόχαστρο της δικαιοσύνης. Η περίπτωση της Yukos ήταν το κορυφαίο παράδειγμα,  όπου η Ρωσική κυβέρνηση άρχισε την ολοκληρωτική αποξήλωσης και παράλληλης εθνικοποίησης (όπως είχε πράξει και ο Λένιν) μιας βιομηχανίας ενός ισχυρού ολιγάρχη, και σύντομα η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και σε άλλους ολιγάρχες που στράφηκαν κατά της πολιτικής εξουσίας.

Η νέα αυτή ελίτ των επιχειρηματιών siloviki που ήταν έμπιστοι του Κρεμλίνου, χρησιμοποίησαν τέτοιες τακτικές που έδωσαν ουσιαστικά στην Ρωσική κυβέρνηση να ελέγχει όλο σχεδόν το οικονομικό της χώρας.

Έτσι σύντομα κατάφεραν να αποκτήσουν έλεγχο σε κάθε οικονομικό τομέα στην χώρα και κυρίως σε τομείς όπως η ενέργεια,  τα μεταλλεύματα, η  άμυνα και οι τράπεζες. Το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε εταιρίες του εξωτερικού σταμάτησε, και όσες συμβάσεις είχαν γίνει με έκνομο τρόπο με αυτές τις εταιρίες ακυρώθηκαν και πολλές από αυτές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα.

Έτσι, με την χρήση αυτών των ισχυρών οικονομικών εργαλείων, το Ρωσικό κράτος κατάφερε σύντομα να ανακάμψει, να σταματήσει την οικονομική παρακμή και τον κοινωνικό κατήφορο που είχε πάρει η χώρα, προσφέροντας δουλειά και κοινωνικά επιδόματα σε εκατομμύρια Ρώσους, αναδιοργάνωσε την οικονομική και τραπεζική βιομηχανία, ενώ παράλληλα έκλεισε επικερδή συμβόλαια για δημιουργία αγωγών με πολλές χώρες του εξωτερικού.

Παράλληλα άρχισε να οραματίζεται την δημιουργία μίας ισχυρής πολιτικής και οικονομικής Ένωσης, η οποία θα περιέβαλε τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και θα κάλυπτε το τεράστιο γεωπολιτικό κενό που είχε δημιουργηθεί λόγω της κατάρρευσης της (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Δείγματα αυτής της πολιτικής αναγέννησης ήταν οι νίκες της χώρας στον Β’ Τσετσενικό πόλεμο, στον πόλεμο του 2008 μ.Χ. με την Γεωργία, καθώς και η επιτυχημένη ανάμιξη της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας το 2014 μ.Χ., όπως και στον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο το 2022 μ.Χ. ως και στις μέρες μας (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Παράλληλα το 2014 μ.Χ. ιδρύθηκε και η Ευρασιατική Ένωση με κύριο σκοπό την πολιτική και οικονομική Ένωση των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, και την σταδιακή επέκταση της προς την καθημαγμένη οικονομικά και πολιτικά περιφέρεια της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (που είναι τώρα μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) και της ενσωμάτωσης των χωρών της σε αυτή (αφού φυσικά αποχωρήσουν από όλους τους προαναφερόμενους οργανισμούς).

Στις μέρες μας στην Δύση (με τις ΗΠΑ να είναι η υπερδύναμη της εποχής και το πλουσιότερο κράτος), ενώ όπως λέγεται οι Ρώσοι ετοιμάζονται να προελάσουν προς την Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Μέση Ανατολή, στην Δύση επικρατεί ηθική, οικονομική, πολίτικη και στρατιωτική παρακμή, ενώ αυτή χρησιμοποιεί πολλούς μισθοφόρους, όπως και να απελευθερώσουν όλη την Μικρορωσία/Ουκρανία και την Νοβορώσια και να ενωθούν μαζί με την Λευκορωσία και την Μεγαλορωσία/Ρωσία σε ένα ενιαίο Ρωσικό κράτος ξανά (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_23.html).

Αντίστοιχα στις μέρες μας με μία επίθεση των Ρώσων και των Λευκορώσων από τον Βορρά μπορεί το Κίεβο να καταληφθεί μετά από μάχες, βομβαρδισμούς πυροβολικού και αεροπορίας και πολιορκία από τους Ρώσους Ρώσων, ο Ζελένσκι να διαφύγει, να αυτοκτονήσει, να συλληφθεί ή εξοντωθεί, η Ουκρανία διαιρεθεί και να γίνει μία προσπάθεια αποναζιστικοποίησης της και περαιτέρω εδάφη της να ενσωματωθούν στις γειτονικές τις  χώρες (π.χ. Λευκορωσία, Ουγγαρία, Πολωνία) και στην Ρωσία (π.χ. Χάρκοβο, Χερσώνα, Νικολάγιεφ, Πολτάβά, Οδησσός, Κίεβο).

{Μία κατάληψη του Κίεβου μπορεί να ακολουθήσει ένας χωρισμός της Ουκρανίας στα δύο με το Ανατολικό, Νότιο και μεγάλο μέρος του Κεντρικού της τμήματος να ενωθεί με την Ρωσία, ενώ το Δυτικό είτε να μείνει «ανεξάρτητο» υπό την κυριαρχία της Δύσης ή να προσαρτηθεί στην Πολωνία, με συνέπεια η Ουκρανία να χωριστεί στα δύο υπό την κυριαρχία της Ρωσίας και της Δύσης αντίστοιχα, όπως και η Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Τέλος, ο Πούτιν με την πολιτική του φαίνεται ότι προωθεί την πολιτική να διαλύσει ολοκληρωτικά τους αντιπάλους σε αυτόν συνασπισμούς εντός της Ευρώπης, δηλαδή της Γερμανοκρατούμενης ΕΕ και του ΝΑΤΟ (https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html).

[Η Ρωσία έχει τώρα πολλές επιλογές λόγω της κακής απόφασης του Biden.... και καμία χώρα στην Ευρώπη που φιλοξενεί Αμερικανική βάση, δεν μπορεί να παραμένει ήσυχη, αφού όλες είναι εντός εμβέλειας Oreshnik ...

Το ακόμη χειρότερο για την Ευρώπη είναι πως το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι ένα ενδεχόμενο πυρηνικό χτύπημα της Ρωσίας μπαίνει στην εμβέλεια του αποδεκτού, εφόσον δεν χτυπήσει αμιγώς Αμερικανικό έδαφος, δηλαδή εντός Αμερικανικής επικράτειας.

Τι εννοεί το Πεντάγωνο; «Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα απ 'όλα, αυτός θα είναι ένας περιορισμένος πυρηνικός πόλεμος στην Ευρώπη, ο οποίος δεν θα επηρεάσει το έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών», δήλωσε ο Igor Korotchenko, αρχισυντάκτης του περιοδικού National Defense.

Πρόσθεσε ότι η Ουάσιγκτον αναμένει ότι το μέγιστο σε μια τέτοια σύγκρουση θα περιλαμβάνει μόνο εκείνες τις Αμερικανικές μονάδες που σταθμεύουν στην Ευρώπη και κυρίως... το έδαφος της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, ο ειδικός τόνισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες ότι αν εξαπολύσουν μια πυρηνική σύγκρουση, θα μπορούν να καθίσουν πίσω από τον Ατλαντικό και να... αγναντεύουν.

Σημείωσε επίσης ότι η Ρωσία δεν πρέπει να επιτρέψει στους Αμερικανούς να διαμορφώσουν ένα τέτοιο σενάριο ως πραγματικό και να εξηγήσει ότι κατά την εφαρμογή του, η Αμερική «θα υπογράψει μια θανατική ποινή» (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/771726/sto-eleos-enos-rosikoy-pyrinikoy-xtypimatos-i-evropi-me-tin-apodoxi-ton-ipa)].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.