ΟΥΝΙΑ ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΛΗΓΗ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ

Ουνία μία σημαντική πληγή που ταλαιπωρεί την Ορθοδοξία στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές που είναι Ορθόδοξες

Γράφει ο αλώπηξ

Όπως είναι γνωστό η ουνία είναι μία σημαντική πληγή η οποία ταλαιπωρεί τόσο την Ορθοδοξία στην Ελλάδα, όσο επίσης και σε άλλες περιοχές που είναι Ορθόδοξες, όπως λόγου χάρη στην Ουκρανία και τους Ορθοδόξους των βαλκάνιων.

Η ουνία θα μπορούσε να πει κανείς ότι ξεκίνησε άτυπα κατά την περίοδο της δήθεν «συνόδου» της Φεράρας Φλωρεντίας όταν και κάποιοι βυζαντινοί ιεράρχες πιστεύοντας αφελώς ότι εάν αυτοί γίνονταν καθολικοί και υποτάσσονταν στον πάπα θα μπορούσαν να έρθει βοήθεια προς το Βυζάντιο παρόλο που οι συνθήκες εκείνης της εποχές δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο σε καμία απολύτως χώρα.

Οι πιο γνωστή από τους βυζαντινούς ιεράρχες οι οποίοι πείστηκαν αφελώς από τις προσπάθειες αυτές του παπα και τους εκβιασμούς του στην σύνοδο αυτή ήταν κυρίως ο βυζαντινός ιεράρχης Βησσαρίωνας, όπως επίσης και ο Ισίδωρος, οι οποίοι όμως αποδοκιμάστηκαν από το λαό τους και εκδιώχθηκαν.

Όμως η σύγχρονη ιστορία της ουνίας η οποία ξεκινάει ανεπίσημα θα έλεγε κανείς στην περιοχή της Πολωνίας και στα εδάφη που είχε αυτή υπό την κατοχή της κυρίως δηλαδή την Λιθουανία και μέρος της σημερινής Λευκορωσίας και Ουκρανίας.

Την περίοδο εκείνη όπως και στις μέρες μας γνωρίζουμε ότι η πολώνια ήταν καθολική όμως όταν ενώθηκε με την Λιθουανία όπου το μεγαλύτερο μέρος των πιστών ήταν Ορθόδοξη ενώ και τα εδάφη που είχε σε Λευκορωσία και Ουκρανία ήταν και αυτά Ορθόδοξα και πληθυσμός τους μη καθολικός, σκέφτηκαν ένα σχέδιο για να παρασύρουν τους Ορθόδοξους στον αιρετικό παπισμό.

Συγκεκριμένα σκέφτηκαν οι Ιησουίτες της εποχής στις αρχές περίπου του 17^ου Αιώνα μ.Χ. και με την σύμφωνη γνώμη του βασιλιά της Πολωνίας να αναλάβουν την εκπαίδευση του γιου του, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Πολωνίας μετέπειτα με το όνομα Σιγμούνδος ο τρίτος.

Πραγματικά τον εκπαίδευσαν μέχρι να αναλάβει την βασιλεία και πολλά βασιλικά καθήκοντα και στην συνέχεια αυτός ο άνθρωπος όπως και όποιος ηγέτης μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε από Ιησουίτες, να τον φέρουν υπό την επιρροή τους επί σουίτες απόλυτο όργανό τους.

Οπότε αυτή οι Ιησουίτες οι οποίοι είναι πάντα πονηροί και ύπουλοι και σκανδαλώδεις υποκριτές όπως λένε όταν ο φέρει κανείς το όνομα τους και εκ των οποίων μέλος είναι δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως ήταν ο πρώην πάπας Φραγκίσκος, αποφάσισαν να επιβάλουν τον καθολικισμό στους Ορθοδόξους με έναν ύπουλο τρόπο.

Αρχικά αποφάσισαν για να μην αναγκάσουν τους πληθυσμούς αυτούς να ξεσηκωθούν εναντίον τους και να τους διώξουν να μην τους επιβάλουν με την βία τον αιρετικό παπισμό να εφεύρουν ένα νέο τρόπο υποταγής τους.

Αυτός ήταν θα έλεγε κανείς σχετικά απλοϊκός αλλά πονηρός και έξυπνος από την πλευρά τους και στην ουσία έλεγε ότι έμεναν Ορθόδοξοι και θα μπορούσα να κρατήσουν τα τυπικά τους, τις αμφιέσεις, τις λειτουργίες που έκανα αλλά και από την άλλη θα έπρεπε να υπακούν απόλυτα τον πάπα και να δέχονται τις διαταγές του.

Στην ουσία με αυτό τον τρόπο ο οποίος στην αρχή ήθελε ύπουλα να πείσει τους Ορθοδόξους ότι δεν υπήρχε και καμία διαφορά και στην ουσία θα συνέχιζαν τα τυπικά τους και θα είχαν την ίδια αμφίεση και τα έθιμα τους, όπως επίσης και τις λειτουργίες τους και το μόνο που θα άλλαζε θα ήταν ο αρχηγός χωρίς να αλλάξει υποτίθεται όλα τα άλλα.

Φυσικά εννοείται ότι όλα αυτά δεν ήταν αλήθεια αφού αν κανείς ήταν με τον πάπα και υπάκουε τις διαταγές του, θα έπρεπε να αλλάξει και τους τρόπους, τα δόγματα, όπως επίσης και την Ορθοπραξία όλων των πιστών της εκκλησίας της μοναδικής αληθινής Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας.

Επίσης η πονηρή Ιησουίτες πίστευαν ότι σιγά-σιγά αυτό τον τρόπο οι Ορθόδοξη μην μπορώντας να ξεχωρίσουν ποιος από τους ιεράρχες τους είχε δεχτεί την ουνία και δεν ήταν Ορθόδοξος και ποιος όχι, σιγά-σιγά θα γίνονταν και αυτοί έμμεσα, είτε καθαρή καθολικοί.

Φυσικά παράλληλα με όλα αυτά υποσχόταν πολλά χρήματα δόξες και προνόμια σε όποιον δέχονταν να γίνει ουνίτης στην ουσία, ενώ από την άλλη απειλούσαν ότι όσοι δεν έκαναν αυτό το πράγμα θα έχαναν τα προνόμια τους.

Φυσικά το μεγαλύτερο μέρος του λαού των Ορθοδόξων στα εδάφη της που τότε περιλάμβανε και τις υπόλοιπες βαλτικές χώρες και μέρος όπως αναφέραμε της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας όταν ενώθηκε με την πολώνια, δεν δέχτηκαν σε καμία περίπτωση αυτή την κατάσταση και αντέδρασαν.

Οπότε οι Ιησουΐτες εξοργισμένοι και βλέποντας ότι δεν έπιανε το σχέδιο τους πέταξαν το προσωπείο της καλοσύνης της ευγένειας και με όργανό τους τον βασιλιά Σιγμούνδο τον τρίτο ξεκίνησαν άμεσο και ευθέως διωγμό εναντίον των Ορθοδόξων με σκοπό να τους επιβάλουμε με την βία τον καθολικισμό στην πλειοψηφία του πληθυσμού που δεν υπέκυψαν στην ουνία σε αντίθεση με την μειοψηφία.

Όμως παρόλους τους διωγμούς το μεγαλύτερο μέρος του λαού παρέμεινε Ορθόδοξο και προτίμησε να δεχτεί όλους τους διωγμούς και τις διώξεις από τους εχθρούς του παρά να αλλάξει την πίστη του για την αίρεση του παπισμού και την αποδοχή αυτής είτε με την βία είτε με ύπουλο τρόπο όπως αναφέρθηκε.

Όλη αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε στα εδάφη της Πολωνίας για πολλούς Αιώνες από τους αιρετικούς καθολικούς ή ουνίτες και συνεχίστηκε και αργότερα όταν τα περισσότερα εδάφη της Πολωνίας με εξαίρεση το Ανατολικό του τμήμα που τα κατέλαβαν οι Γερμανοί υπό τον Αυτοκράτορα της Αγίας ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που ήταν και αυτός καθολικός και οι από την οικογένεια των Αψβούργων.

Οι Αψβούργοι ήταν οι αγαπημένοι συνεργεί του πάπα της ρώμης και της αιρετικής ψευτο-«εκκλησίας» που ενστερνίστηκαν άμεσα την ιδέα του ουνιτισμού και προσπάθησαν και αυτοί να τον επιβάλλουν με την βία κυρίως και λιγότερο με υποσχέσεις στους Ορθόδοξους πληθυσμούς που είχαν υπό την επιρροή τους στα εδάφη τους, αυτά της Πολωνίας όσο και σε όσα κατείχαν ήδη στα βαλκάνια.

Εννοείται ότι για άλλη μία φορά οι Ορθόδοξοι θα έπρεπε για Αιώνες να υποστούν τις βαρβαρότητες αυτές των αιρετικών παπικών αλλά και στην περίπτωση αυτή ο λαός και δεν επέτρεψε στους αιρετικούς να επιβληθούν στην Πίστη και στην ιστορία του.

Στην ουσία τόσο στην Ρωσία, όσο και στα βαλκάνια και στις υπόλοιπες χώρες που προσπάθησαν καθολικοί είτε με την ουνία και με την βία επέβαλαν τον καθολικισμό, δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από ότι έκαναν οι πρόγονοί τους, οι εξίσου καθολικοί και βάρβαροι Σταυροφόροι στην Πόλη και στην υπόλοιπη Αυτοκρατορία της Ρωμανίας στα εδάφη που κατέλαβαν από αυτή στην 4^η Σταυροφορία.

Και στην περίπτωση αυτή οι Ορθόδοξοι της Ρωμανίας Έλληνες, όπως επίσης και των Βαλκανίων διώχθηκαν άγρια από τους σταυροφόρους της κατά την διάρκεια της βάρβαρης Λατινοκρατίας και χάρης στους αγγόνες των Ελληνικών κρατών εκδιώχθηκαν και η Πόλη ελευθερώθηκε από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας και επανήλθε η Ορθοδοξία και ο νόμιμος Ορθόδοξος Πατριάρχης σε αυτή.

Φυσικά η κατάσταση αυτής συνεχίστηκε για πολλούς Αιώνες μέχρι που στο τέλος χάρη στους δύο Παγκοσμίως Πολέμους στους οποίους οι Αυστριακή ήταν στην συμμαχία της Γερμανίας  και ηττήθηκαν και η μεγάλη Αυτοκρατορία διαλύθηκε σε πολλά κράτη, ενώ πολλά από το Ορθόδοξα εδάφη που είχαν καταλάβει αυτοί κατάφεραν να τα απελευθερώσει και να ενσωματώσει ξανά η Ρωσία.

Όμως και κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου οι ουνίτες από τους οποίους θα πρέπει να αναφερθεί εδώ πέρα οι Αψβούργοι και άλλοι Γερμανοί πολιτική δημιούργησαν τους πρώτους εθνικιστές τόσο στην Ουκρανία, στην Λευκωσία σου και σε άλλα μέρη για να χτυπήσουν την Ρωσία και αυτοί συμμάχησαν με τους με Γερμανούς με εθνικιστικά τάγματα υπό τον Μπαντέρα και Αζώφ, κυρίως στα εδάφη της Δυτικής Ουκρανίας στα οποία υπήρχαν ο ουνίτες και καθολικοί.

Όλοι αυτοί συνεργάστηκαν ανάμεσα με τους ναζί και έκαναν πολλά εγκλήματα πολέμου και έσφαξαν πάρα πολλούς συμπατριώτες τους εκατοντάδες χιλιάδες στον αριθμό και πολλοί από αυτούς είτε εκτελέστηκαν ή το έσκασαν μετά τον πόλεμο για να μην συλληφθούν για τα εγκλήματα τους στην δύση όπου χρησιμοποιήθηκαν σαν μισθοφόροι.

Αλλά και στα βαλκάνια τα πράγματα δεν ήταν καθόλου καλύτερα αφού το Βατικανό και οι Ιησουίτες και εκεί ο δήθεν αρχιεπίσκοπος των Κροατών Στέπινατς προσπάθησε στα εδάφη τον των Σέρβων να επιβάλει με τη βία την ουνία, είτε με απειλές κυρίως και τρομοκρατία και σφαγές και λιγότερο με υποσχέσεις.

Και στην περίπτωση αυτή μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Στέπινατς το έσκασε στο Βατικανό για να σωθεί για τα εγκλήματα πολέμου που έκανε όπως και πολλοί Κροάτες Ουστάσι φασίστες, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους ναζί.

Αλλά και στην εποχή μας για άλλη μία φορά οι ουνίτες στην Δυτική Ουκρανία, αλλά και στην Σερβία στην περιοχή της Βοσνίας, όπως και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησαν μαζί με τους δυτικούς και έκαναν εγκλήματα πολέμου εναντίον των Ορθοδόξων της Ουκρανίας, όπως επίσης και των Σέρβων της Βοσνίας και πάλι με την συμμετοχή και υποστήριξη του Βατικανού.

Το Βατικανό το οποίο θα πρέπει να αναφερθεί ότι πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στήριξε την άνοδο δικτατόρων όπως ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, ο φράνκο και ο Σαλαζάρ υπογράφοντας με αυτούς κονκορδάτα και στήριξε τους δικτάτορες του Άξονα για να νικήσουν και να καταλάβουν την Ρωσία και να επιβάλουν σε αυτή με την βία τον καθολικισμό.

Αυτό προσπάθησε επίσης στην διάρκεια του πολέμου αυτού να συνάψει ειρήνη με την γερμάνια πριν την καταλάβουν οι Ρώσοι ανεπιτυχώς, ενώ όπως ξέρουμε όλοι μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο φυγάδευσε σε πάρα πολλούς εγκληματίες πολέμου ναζί και φασίστες στην Λατινική Αμερική και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αφού είχε με αυτούς συνεργασία και άμεσα συμφέροντα για τους χρησιμοποιήσει μετέπειτα όταν θα τους χρειαζόταν και να τους επαναφέρει πίσω.

Πραγματικά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η Δύση επανάφερε πίσω στα κράτη τα οποία προέκυψαν τους δωσίλογους απογόνους του Μπαντέρα όπως επίσης και των Αζόφ, οι οποίοι στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν όπως όλοι ξέρουμε στο πραξικόπημα των μαϊντανέ το 2014 μετά Χριστόν και στην αρχή του Ρωσοουκρανικού Πολέμου που ξεκίνησε επίσημα το 2022 μετά Χριστόν.

Τόσο κατά την διάρκεια της δήθεν «πορτοκάλι επανάστασης» στην Ουκρανία, όσο και στο πραξικόπημα στο Μαιντάν και στον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο, το Βατικανό με όλους τους πάπες που είχε μέχρι τότε στήριξε τους πραξικοπηματίες Ουκρανούς νεοναζί που προέρχονταν από την Δυτική Ουκρανία και ήταν περισσότεροι από τους σουνίτες και αιρετικοί, όπως επίσης και στις σφαγές εναντίον των Ορθοδόξων με σκοπό η νέα ψευτο εκκλησία που δημιουργήθηκε να γίνει σύντομα στην ουσία ουνιτική και μέρος αυτού και να εγκαταλείψει την Ορθοδοξία, κάτι που επιχειρήθηκαν ανεπιτυχώς χάρη στους επιτυχείς αγώνες και τον Ρώσων.

Πολλοί λένε ότι οι δυτικοί ετοιμάζονται να στείλουν στρατό στην Ουκρανία και ο νέος πάπας εάν συμβεί αυτό μετά τις αποτυχημένες ψευτο-συνομιλίες για ειρήνη τις οποίες πρότεινε στην Ουκρανία να γίνουν στο Βατικανό, θα ευλογήσει τα όπλα των δυτικών και τον πόλεμο εναντίον των Ρώσων σε μία νέα Σταυροφορία που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ουκρανία αν εισβάλουν οι δυτικοί στην Ουκρανία.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Ράμα επιτίθεται με την Ουνία στην Ορθοδοξία στην Χειμάρρα. Ένα ύπουλο σχέδιο προαγάγει το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Καινοτομίας και Πολιτισμού της Αλβανίας, σε κεντρική κοινότητα του Δήμου Χειμάρρας, σχέδιο που αποτελεί πρόκληση στο ευαίσθητο-θρησκευτικό πεδίο.

Συγκεκριμένα, στην ιστορική μαρτυρούμενη κοινότητα του Βουνού, προγραμματίζεται η κατασκευή σχολικού κτιρίου, δίπλα στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, αλλά και η δημιουργία μουσείου, με σκοπό την πολιτιστική σύνδεση της περιοχής με τους Αρμπερές, τους αρβανίτικους πληθυσμούς της Κάτω Ιταλίας. Αυτό είναι το ένα.

Το δεύτερο είναι ότι μαζί με το σχολικό κτίσμα, θα συμπεριληφθεί και ένα άλλο παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Ταξιάρχη Μιχαήλ. Είναι προφανείς οι υποψίες – για όσους έχουν επιφανειακή έστω γνώση των ισορροπιών στην Χειμάρρα, το κυρίαρχο ιστορικό αφήγημα των Τιράνων για την περιοχή και άλλα ιστορικά δεδομένα από την δραστηριότητα της Ουνίας εκεί – για τον πραγματικό στόχο της πρωτοβουλίας,  που τελεί υπό κρατική μέριμνα και χρηματοδότηση.

Εξάλλου, σε ό,τι αφορά την σχέση των Αρμπερές με τη γενέθλια γη – την σημερινή Αλβανία – θα μπορούσε να επιλεγεί οποιοδήποτε άλλο σημείο και, μάλιστα, αντί ενός περιφερειακού χωριού, ένα αστικό κέντρο. Πάντως, οι κρατικές αρχές έχουν επίγνωση της βαθύτερης στόχευσης και των ενδεχόμενων αντιδράσεων. Για αυτό και με την παρουσίαση του προαναφερόμενου σχεδιασμού τους, επιδιώκουν να βολιδοσκοπήσουν τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, διαρρέοντας ότι “πρόκειται απλά για μία ιδέα”.

Όμως, στην πραγματικότητα, το αλβανικό κράτος είχε αποπειραθεί κάτι αντίστοιχο και παλαιότερα, με διαφορετικά βεβαίως μέσα: Ήταν ακριβώς δέκα χρόνια πριν, όταν στην παρακείμενη κωμόπολη των Δρυμάδων, οι κρατικές δυνάμεις κατεδάφισαν το παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου. Ο τότε πρωθυπουργός είχε ισχυριστεί ότι δεν επρόκειτο για ορθόδοξο ναό και πως σχεδίαζαν ανασκαφές για ίχνη λατρείας των Αρμπέρηδων!

Ως απάντηση στην αντίδραση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της Ελλάδας, ακόμα και φορέων της ΕΕ, είχαν επιστρατευτεί τα ΜΜΕ, σε μια φρενίτιδα προπαγανδιστικής προσέγγισης της ιστορίας, αναφερόμενοι στην δήθεν εδραίωση των μισιοναρίων του Βατικανού, υπό το κάλυμμα της Ουνίας στους προηγούμενους αιώνες… Προφανώς δεν ήθελαν απλώς την κάμψη του φρονήματος των κατοίκων της περιοχής, με μια δυσανάλογου βάρους κρατική επιχείρηση, ούτε να χαϊδέψουν μόνο τα αυτιά του Βατικανού…

Στόχος η Ορθοδοξία. Πάγιος στόχος παραμένει ο διχασμός της τοπικής κοινωνίας, εργαλειοποιώντας θρησκευτικά ζητήματα, δεδομένου ότι άλλα αφηγήματα – όπως τα περί “δίγλωσσου χαρακτήρα” των κοινοτήτων της περιοχής και περί “άλλων πληθυσμών” που κατέβηκαν από βορειότερα και κατοίκησαν κατά τους παρελθόντες αιώνες – δεν έχουν επιφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα στην υπονόμευση της ενοποιητικής βάσης που διατηρεί η Ορθοδοξία και η Ελληνική γλώσσα στον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.Ε

Πρέπει επιπλέον να επισημανθεί η απροκάλυπτη ανάμειξη του Αλβανικού κράτους σε ευαίσθητα θρησκευτικά ζητήματα, όπου σαφώς λαμβάνει εχθρική θέση έναντι της Ορθοδοξίας. Κρατικές υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού είχαν πρόσφατα εγκρίνει την επιθυμία “προσκυνητών” από την Κάτω Ιταλία, να ιερουργήσουν στον ιστορικό Ναό της Γέννησης της Θεοτόκου στο Λάμποβο του Σταυρού. Στην αντίδραση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι τοπικές αρχές της Καθολικής Εκκλησίας στην Αλβανία είχαν αρκεστεί να απαντήσουν ότι η συγκεκριμένη ομάδα κινούνταν εν αγνοία τους!

Στην δεκαετία του ’90 μ.Χ., πολύ πιο προκλητικά, είχε επιχειρηθεί η δημιουργία κέντρου Ουνίας στις περιοχές της Σπαθίας στο Ελμπασάν. Όλες αυτές οι προσπάθειες αποτρέπονταν αποτελεσματικά χάρη στην παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, η συμμετοχή του οποίου στα φόρα του διαχριστιανικού διαλόγου τον καθιστούσε παράγοντα ισχύος στην προστασία της εγχώριας Ορθόδοξης κοινότητας.

Το ιστορικό δίδαγμα στην Χειμάρρα. Στην κοινότητα του Βουνού της Χειμάρρας είχε επιβιώσει ο (μακαρίτης πλέον) υπερήλικας ιερέας, Θεόδωρος Πρωτόπαπας. Στην πρώτη μάλιστα περιοδεία του Αρχιεπισκόπου, τον Αύγουστο του 1.991 μ.Χ., τον είχαν συναντήσει συνεργάτες του, όπως και στη συνέχεια, έως την αποδημία του το 1.995 μ.Χ. Τον είχαν ρωτήσει και σχετικά με τη γλώσσα στις λατρευτικές συνάξεις, δεδομένου του δίγλωσσου των κατοίκων της περιοχής. Είχε απαντήσει και έχει βαρύνουσα σημασία ότι «εμείς Ελληνικά τα βρήκαμε κι έτσι οφείλουμε να τα διατηρήσουμε και παραδώσουμε»!

Οι Ουνίτες μισιονάριοι στην περιοχή της Χειμάρρας, λόγω και του καθεστώτος ελευθερίας που διέθετε και της θαλάσσιας προσέγγισής της, εμφανίζονται ήδη από τον 17^ο Αιώνα μ.Χ. Δεν είχαν όμως κανένα αποτέλεσμα. Η σύνδεση της τοπικής κοινωνίας με την Ορθοδοξία ήταν τόσο βαθιά που ξάφνιαζε και τους καθόλα προετοιμασμένους και ευφυείς “ιεραποστόλους” του πάπα. Προσέφεραν το αγαθό της παιδείας, για το οποίο διψούσε και η κοινωνία, με την προσδοκία ότι θα προσεταιριστούν και τον καθολικισμό. Όμως, η Εγκύκλιος του τότε Μητροπολίτη Ιωαννίνων, στον οποίο υπάγονταν η Επισκοπή Χειμάρρας, Καλλίνικου και ειδικά η πληθωρική και βαθυστόχαστη διδαχή του Αγίου Κοσμά, συνετέλεσαν στον ξεριζωμό του φαινομένου… που επιδιώκουν να φυτέψουν και πάλι!

Ο Σιλβέστρο Σλάδη, ένας εκ των μισιοναρίων, γράφει χαρακτηριστικά για τους Χειμαρριώτες μετά από την αρκετών χρόνων παραμονή και δραστηριότητα του στην περιοχή: «… Είναι πέρα για πέρα βουτηγμένοι στις θρησκευτικές πλάνες των Ελλήνων…». «…Μεταξύ των Χειμαρριωτών δεν υπάρχει κανείς καθολικός. Όλοι τους είναι σχισματικοί, εχθροί του πάπα και ανηλεείς διώκτες μου…». «…Τους διαβεβαίωσα πως τιμές και χρήματα θα έχουν να απολαύσουν αν προηγουμένως μου έδειχναν σημεία πίστεως τους στον καθολικισμό. Αυτοί μου αποκρίθηκαν πως είναι Ορθόδοξοι και υπακούουν μόνο στον Πατριάρχη τους στην Κωνσταντινούπολη. Για την αλλαγή του δόγματος τους δεν συζήτησαν καθόλου…». «…Δεν βρήκα σπίτι που να με δεχθεί να μείνω, ούτε Εκκλησία για να λειτουργήσω». Και πρόκειται για επίσημη έκθεση του Σλάδη, η οποία συζητήθηκε στη συνεδρία των αρδιναλίων τον Σεπτέμβρη του 1.790 μ.Χ.-(https://slpress.gr/ethnika/o-rama-epitithetai-me-tin-ounia-stin-orthodoxia-stin-xeimarra/).κ

Ο John Kiriakou, πρώην στέλεχος της CIA, ισχυρίζεται ότι ο πατρ. Βαρθολομαίος πήρε 20 εκατομμύρια δολάρια για να αναγνωρίσει την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας Οι ισχυρισμοί θα πρέπει να συνοδευτούν με αποδείξεις για να αποδείξουν τα λεγόμενα.

Η είδηση και το βίντεο με το πρώην στέλεχος της CIA μεταφέρεται ως είδηση χωρίς να υιοθετείται καμία άποψη. Στο βίντεο ομιλεί ο Γιάννης Κυριάκου (John Kiriakou), μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος (whistleblower), πρώην στέλεχος της CIA.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας βρίσκεται υπό την δικαιοδοσία της Ρωσσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για λίγο περισσότερο από χίλια χρόνια. Στην ιεραρχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των Ρώσσων και των Ουκρανών.

Η Χίλαρι Κλίντον λοιπόν, όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών, ρώτησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο Α’ αν θα ανακήρυττε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας σε αυτό που ονομάζεται αυτοκέφαλος. Διοικείται μόνη της. Δεν υπόκειται πλέον στις ιδιοτροπίες του Ρώσου Πατριάρχη.

Και ο Πατριάρχης είπε «Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι καλή ιδέα. Βρίσκονται υπό την Ρωσσική δικαιοδοσία χίλια χρόνια. Πολιτικά δεν μπορώ να το κάνω». Και η Χίλαρι φέρεται να είπε : «θα βοηθούσαν 20 εκατομμύρια δολάρια;». Και αυτός (ο πατρ. Βαρθολομαίος) είπε, «Ναι, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα 20 εκατομμύρια».

Και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έστειλε 20 εκατομμύρια, πιθανώς μέσω της USAID…. Έστειλαν τα 20 εκατομμύρια σε κάποια ουκρανική τράπεζα και αυτό προκάλεσε αμέσως μια εμπόλεμη σχεδόν κατάσταση μεταξύ της Ρωσσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (https://romioitispolis.gr/o-john-kiriakou-proin-stelechos-tis-cia-ischyrizetai-oti-o-patr-vartholomaios-pire-20-ekatommyria-dolaria-gia-na-anagnorisei-tin-aytokefalia-tis-ekklisias-tis-oykranias/).

Συγκλονιστική ομολογία από φίλο του Πατριάρχου Βαρθολομαίου: «ΜΑΖΙ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΚΗ ΣΤΟΑ».

Διὰ τὸν Ἀθηναγόραν, τὸν ὁποῖον συνεχῶς ἐξυμνεῖ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἐδημοσιεύσαμεν τὴν «ἀπόδειξιν μέλους» τῆς Στοᾶς. Τὸν προλογίσαντα βιβλίον Τέκτονος, Σεβ. Ἐλπιδοφόρον, ἀνέδειξεν εἰς Ἀρχ. Ἀμερικῆς. Ἤγγικεν ἡ ὥρα…

Ἀπὸ τὴν νέαν περιοδείαν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου εἰς τὴν Ἑλλάδα πλέον ἀξιοπρόσεκτος ἦτο ἡ παρουσία του εἰς τὴν ΧΑΝΘ. Διὰ ποῖον λόγον ἐπεσκέφθη μίαν ὀργάνωσιν; Κατὰ τὴν ἄφιξίν του εἰς τὴν ΧΑΝΘ ἐδήλωσε (Thestival.gr, 25.4.2022 μ.Χ.):

«Μόλις πρὸ ὀλίγου ἔφθασα στὴ Θεσσαλονίκη καὶ χαίρω, διότι ἐγκαινιάζω τὴν ἐδῶ παρουσία μου μὲ μία τέτοια ἐπίσκεψη ποὺ ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὴν κοινωνία, γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ γιὰ τὸ ταπεινό μου πρόσωπο». Ἔπειτα κατὰ τὸν ἐπίσημον χαιρετισμόν του ἐκεῖ ἀνέφερε καὶ τὰ ἑξῆς (δελτίον τύπου Πατριαρχείου Κων/λεως):

«Μὲ πολλὴ χαρὰ βρισκόμαστε, μαζὶ μὲ τὴν τιμία Συνοδεία μας, στὴν ἕδρα τῆς Χριστιανικῆς Ἀδελφότητος Νέων Θεσσαλονίκης, γιὰ νὰ τιμήσουμε τὴν ἐπέτειο τῆς συμπλήρωσης ἑνὸς αἰῶνος ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της… (Η ΧΑΝΘ) Συμβάλλει στὸ νὰ συνειδητοποιήσουν οἱ νέοι, ὅτι εἶναι κληρονόμοι καὶ συνεχιστὲς ἑνὸς ὑπέροχου πολιτισμοῦ, στὸ κέντρο τοῦ ὁποίου βρίσκεται ἡ ἐλευθερία, ὁ σεβασμὸς τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρεπείας καὶ ἡ πίστη στὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς εἰρήνης…

Ὁ Θεὸς νὰ εὐλογεῖ τὶς ὡραῖες προσπάθειές σας, νὰ χαρίζει σὲ ὅλους σας ὑγεία καὶ ὅλα τὰ καλά, γιὰ νὰ συνεχίζετε τὸν καλὸν ἀγώνα γιὰ τὰ ἰδανικὰ τῆς Ἀδελφότητας, γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν πολιτισμό. Εὐχόμαστε, καὶ στὸν δεύτερο αἰώνα τῆς ἱστορίας της, ἡ Χ.Α.Ν.Θ. νὰ εἶναι καύχημα γιὰ τὴν Θεσσαλονίκη καὶ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τοὺς νέους, γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τους».

Διατί ἔχει μεγάλην σημασίαν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς εἶπεν, ἡ ἐπίσκεψις εἰς τὴν ΧΑΝΘ; Ποῖα 100 ἔτη ἐτίμησε; Πῶς ὁμιλεῖ διὰ τὴν πίστιν εἰς τὸν Θεὸν εἰς μίαν μὴ Ὀρθόδοξον ὀργάνωσιν; Διατὶ ἐπευλογεῖ τὴν ΧΑΝΘ καὶ εὔχεται νὰ ἀποτελῆ σημεῖον ἀναφορᾶς;

Ἡ ΧΑΝΘ ἀντίκειται εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ὡς θὰ καταδειχθῆ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐτίμησε μίαν ὀργάνωσιν, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπὸ οἰκουμενιστικὰ καὶ μασονικὰ στοιχεῖα. Εἰς τοὺς βασικοὺς σκοποὺς τῆς ΧΑΝΘ ἀνήκουν, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἰδία ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα της: «Ἡ Χριστιανικὴ Ἀδελφότης τῶν Νέων ἔχει σὰν σκοπὸ νὰ ἑνώσει ὅλους τους νέους, ποὺ θεωρώντας τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ σὰν θεὸ καὶ Σωτήρα τους, σύμφωνα μὲ τὶς Γραφές, ἐπιθυμοῦν νὰ γίνουν μαθητές Του, στὴν πίστη καὶ τὴν ζωή τους, καὶ νὰ ἑνώσουν τὶς προσπάθειές τους στὴν ἐπέκταση τοῦ Βασιλείου Του μεταξὺ τῶν Νέων. Ὁποιαδήποτε ἄλλη διαφορὰ γνώμης σὲ ἄλλα θέματα δὲν θὰ πρέπει νὰ ταράζει τὶς ἁρμονικὲς σχέσεις μεταξὺ τῶν Τακτικῶν καὶ Συνεργαζομένων Μελῶν τῆς Παγκοσμίου Ἑνώσεως… ἡ ΧΑΝ εἶναι ἕνα παγκόσμιο Χριστιανικό, οἰκουμενικό, ἐθελοντικὸ κίνημα γιὰ γυναῖκες καὶ ἄντρες, μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση στὴν  εἰλικρινῆ ἀνάμειξη νέων ἀνθρώπων… ἀναζητᾶ νὰ μοιραστεῖ τὸ Χριστιανικὸ ἰδεῶδες τῆς δημιουργίας μίας ἀνθρώπινης κοινότητας, ὅπου θὰ ἐπικρατεῖ ἡ δικαιοσύνη μὲ ἀγάπη, εἰρήνη καὶ συμφιλίωση γιὰ τὴν πληρότητα τῆς ζωῆς ὅλων τῶν ὑπάρξεων… Νὰ μοιράζεται τὰ καλὰ νέα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ παλεύει γιὰ τὴν πνευματική, νοητικὴ καὶ σωματικὴ εὐημερία τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν πληρότητα τῶν κοινοτήτων… Νὰ καλλιεργεῖ τὸν διάλογο καὶ τὴν συντροφικότητα ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους διαφορετικῆς πίστης καὶ ἰδεολογίας… καθὼς καὶ πίστη στὶς οἰκουμενικὲς ἀρχὲς τοῦ ἔμπρακτου χριστιανισμοῦ, χωρὶς δογματισμούς».

Εἰς αὐτὰ τὰ ἀντορθόδοξα πρέπει νὰ προσ­τεθῆ ὅτι ὑπάρχουν προγράμματα γιόγκα, ρέικι, ἀλλὰ καὶ ἰδιαίτερα σεμινάρια μὲ θέμα «συναισθήματα καὶ ἐνέργεια», διὰ τὴν «αὐτογνωσία», τὴν «αὐτοθεραπεία καὶ ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες» κ.ἄ. Ὅπως ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅλα ὅσα παρετέθησαν ὄχι μόνον εἶναι ἀσύμβατα μὲ τὴν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον καλλιεργοῦν τὸν συγκρητισμόν.

Πρόκειται περὶ εἴδους οἰκουμενιστικῆς κινήσεως! Αὐτὰ ἐπηυ­λόγησεν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος; Ἡ ΧΑΝΘ καὶ ἡ Μασονία. Ὁ μακαριστὸς πνευματικός μας Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος εἶχεν ἀποκαλύψει τί εἶναι ἡ ΧΑΝΘ (Ὁ Οἰκουμενισμὸς χωρὶς μάσκα, σ. 53-62, ὅπου κανεὶς δύναται νὰ μελετήση πολλὰ περισσότερα):

«Στὸ βιβλίο «Διακόσια χρόνια Ἑλληνικοῦ Τεκτονισμοῦ» τοῦ Μαρίνου Πολλάτου, σημαίνοντος στελέχους τῆς Στοᾶς «Προμηθεὺς» Ἀθηνῶν… γράφει: «Οἱ ὅμιλοι αὐτοὶ ἀνῆκαν εἰς τὰς ἀνεγνωρισμένας Ὀργανώσεις τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, τῆς Χριστιανικῆς

Ἀδελφότητος τῶν Νέων καὶ εἰς τὴν Παραμυθίαν τῆς Ἐγγὺς Ἀνατολῆς. Εἰς τὰἐπιτελεῖα τῶν Ὀργανώσεων τούτων ὁ Ἑλληνικὸς Τεκτονισμὸς ἀπένειμε τὰς δεούσας τιμὰς συμφώνως πρὸς τὰ τεκτονικὰ θέσμια, ὡς ἀποτελούμενα κατὰ τὰ ἐννέα δέκατα ἀπὸ Τέκτονας»!…

Ὁ Ἰ. Μεταξᾶς ὑπῆρξε μέχρι τὸ 1.921 μ.Χ. μασόνος: Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖ μέσα στὴν Μασονία πολλὰ ἐγνώρισε γιὰ τὴν φθοροποιὸ δραστηριότητά της, ἀπεμακρύνθη τὸ ἔτος αὐτὸ ἀπὸ τοὺς μασόνους. Καὶ ἐπολέμησε ἔπειτα τὴν ΧΑΝ, διὰ τῆς διαλύσεώς της.

Μετὰ τὴν διάλυση, ὅμως τῆς ΧΑΝ, διεμαρτυρήθη ἐντόνως ἡ ἱδρύτριά της καὶ χρηματοδότις «YMCA» τῆς Ἀμερικῆς. Τότε ὁ Ἰ. Μεταξᾶς κατήγγειλε, μὲ τὴν λεπτότητα τῆς διπλωματικῆς γλώσσας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν σαφήνεια, ποὺ ἐπέβαλε ἡ περίσταση ὅτι ἡ ΧΑΝ ἐξηπάτησε τὸ Ἔθνος…».

Διαπιστώνεται, ἑπομένως, ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ἐκεῖ δὲν καταδεικνύει ἁπλῶς τὴν οἰκουμενιστικήν του ἀφοσίωσιν, ἀλλὰ καὶ ἐμβάλλει εἰς σκέψεις περὶ τῆς στάσεώς του ἔναντι τῆς Μασονίας.

«Μαζὶ πήγαμε στὴν μασονικὴ στοά». Μίαν ἡμέραν πρὸ περίπου ἑξαετίας ἐπεσκέφθη τὰ γραφεῖα ἐκδόσεως τοῦ «Ο.Τ.» ὁ κ. Ἀντώνιος Ἰακώβου Ἐλευθεριάδης, Δρ. Φιλολογίας καὶ Θεολόγος. Δὲν ἦτο ἄγνωστος εἰς τὸ περιβάλλον τῆς ἐφημερίδος. Ἔτυχεν ἐκείνην τὴν στιγμὴν νὰ εὑρίσκεται εἰς τὸν χῶρον ὁ πρώην πρόεδρος τῆς ΠΟΕ, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν ὑπεδέχθη καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν αἴθουσαν ὁμιλιῶν. Μετὰ ἀπὸ τὸ πρῶτον «καλωσόρισμα» καὶ τὰς ἀπαραιτήτους προσρήσεις ἐτέθη τὸ ἐρώτημα περὶ τοῦ σκοποῦ τῆς ἐπισκέψεως, καθὼς διὰ μεγάλο διάστημα δὲν εἶχε καμίαν ἐπαφὴν μὲ τὴν ΠΟΕ. Ἐκεῖνος ἀπεκρίθη:

«Πρὸ μηνῶν συνέγραψα αὐτὸ τὸ βιβλίο καὶ σᾶς τὸ ἔφερα, γιὰ νὰ παρουσιασθῆ ἀπὸ τὸν “Ο.Τ.”». Ἐκείνην τὴν στιγμὴν παρέδωσεν ἕνα κόκκινον βιβλίον μὲ τὸν τίτλον «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατὰ τῆς Μασονίας. Δοκίμια Ἀντιρρητικῆς Θεολογίας». [Ἂς σημειωθῆ τὸ ἀξιοπερίεργον ὅτι εἰς μεταγενεστέραν ἔκδοσιν τὸ βιβλίον ἤλλαξε τὸν τίτλον ὡς ἑξῆς «Ἡ μασονία ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ὀρθοδοξίας»…]

Περιεργαζόμενοι τὸ ἐν λόγῳ πόνημα παρετηρήσαμεν ὅτι ἐδέσποζεν εἰς τὸ ὀπισθόφυλλον ἀνακοινωθὲν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τῆς 28ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ: «Ἐξ ἀφορμῆς σχετικῶν δημοσιευμάτων, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον διὰ τοῦ παρόντος διαψεύδει κατηγορηματικῶς ὅτι ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ἔχει οἱανδήποτε σχέσιν μὲ τὴν Μασονίαν».

Διὰ τοῦ ἐπιγραμματικοῦ ἀνακοινωθέντος ἡ γραμματεία τοῦ Φαναρίου ἀπεπειρᾶτο τότε νὰ ἀποσοβήση τὸν θόρυβον ἀπὸ δημοσιεύματα ἐφημερίδων, τὰ ὁποῖα ἀνέφεραν ἐπίσκεψιν Μασόνων τὴν 22αν Ἀπριλίου 2000 εἰς τὸ Πατριαρχεῖον καὶ τὴν ἐπὶ ἡμίσεος ὥρας συζήτησιν μετὰ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Μνημειῶδες ἐπὶ τοῦ ἀνακοινωθέντος ἦτο τὸ σχόλιον –ἐγκριθὲν ἂν ὄχι γραφὲν ὑπὸ τῆς χειρὸς τοῦ ἀειμνήστου δεινοῦ Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου- εἰς τὸ περιοδικὸν «Ὁ Σταυρὸς» (ἔτος ΞΑ΄, ἀριθ. 595, Δεκέμβριος 2013, σ. 173):

«Νὰ τὰ πιστεύσωμε; Πολὺ θὰ τὸ θέλαμε, ἀλλὰ οἱ ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχου δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ τὰ πιστεύσωμε. Πρὸ καιροῦ ὁ Πατριάρχης ἰσχυρίσθηκε καὶ ὅτι δὲν εἶναι οἰκουμενιστὴς καὶ ἔγινε τόσο πιστευτὸς ἀπὸ τὸν πιστὸ λαό, ὅσο θὰ γινόταν καὶ ὁ πρωταγωνιστὴς ἠθοποιὸς ἑνὸς θιάσου, ἐὰν ἐδήλωνε ἀπὸ τὴν σκηνὴ τοῦ θεάτρου τὴν ὥρα τῆς παραστάσεως, ὅτι δὲν ἔχει σχέσι μὲ τὸν θίασο καὶ τὴν παράστασι!

Καλὸ θὰ ἦταν τὴ διάψευσι περὶ Μασονίας νὰ ἔκανε ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης προσωπικῶς καὶ ὄχι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γνωρίζη ὅλες τὶς πτυχὲς τῆς προσωπικῆς ζωῆς τοῦ Πατριάρχου. Καλὸ ἐπίσης θὰ ἦταν, γιὰ νὰ ἔχη ἀξία ἡ διάψευσι, νὰ παύση ὁ Πατριάρχης νὰ δέχεται καὶ νὰ τιμᾶ ἐκπροσώπους ἀπ’ ὅλα τὰ παρακλάδια τῆς Μασονίας.

Τέλος, ἐὰν ὁ Πατριάρχης θέλη νὰ διαλύση τὶς φῆμες καὶ διαδόσεις, ποὺ τὸν συνδέουν μὲ τὴ Μασονία, ἂς συγκαλέση Σύνοδο καὶ ἂς καταδικάση συνοδικῶς τὴ Μασονία, ὡς «θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορο καὶ ξένη τῆς Χριστιανικῆς Θρησκείας», ἡ ὁποία στὸ πρόσωπο

τοῦ ΜΑΤΣ λατρεύει τὸν ἴδιο τὸν Ἑωσφόρο, καὶ μὲ τὴν ὁποία οὐδεμία σχέσι μπορεῖ νὰ ἔχη ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Θὰ τὸ κάνη ὁ Παναγιώτατος; Ἀμφιβάλλομε, διότι, ἐὰν τὸ κάνη, θὰ δυσαρεστήση σφόδρα πολλοὺς φίλους του καὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ Πατριαρχείου, ποὺ εἶναι μασόνοι, ἴσως δὲ καὶ πολλοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου, γιὰ τοὺς ὁποίους πολλὰ ἀκούονται καὶ λέγονται. Εὔκολο νὰ δηλώνεις, ὅτι δὲν εἶσαι μασόνος, δύσ­κολο ὅμως νὰ τὸ ἀποδείξης καὶ ἀκόμη δυσκολώτερο νὰ διακόψης κάθε σχέσι μὲ τὴν Μασονία καὶ νὰ τὴν καταδικάσης δημοσίως». Πολὺ προσφάτως ὁ «Ο.Τ.» ἐδημοσίευσε καὶἑτέραν διήγησιν μασόνων, περὶ ἐπισκέψεώς των ὑπὸ τὸν ἀρχηγόν των τὸν κ. Πάτκα εἰς τὸ Φανάρι, ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρεται καὶ τὸ ἑξῆς:

«Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, 30 Νοεμβρίου τοῦ 1.994 μ.Χ., καταλάβαμε ἀπὸ νωρὶς [στὸ Φανάρι] τὶς ἐπίσημες θέσεις ποὺ μᾶς ὑπεδείχθησαν στὴν Ἐκκλησία. Ἡ μακρὰ πατριαρχικὴ Λειτουργία μὲ τὴν Βυζαντινή της λαμπρότητα μένει ἀνεξίτηλη στὴν μνήμη μας, ἐνῶ ἐπίσης μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση μεταλάβαμε ὅλοι τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο».

Συνταρακτικὴ ἦτο καὶ ἡ ἀποκαλυπτικὴ εἴδησις πρὸ ἐτῶν ὅτι ὁ Σεβ. Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρος, ὡς Μητροπολίτης Προύσης, εἶχε προλογίσει τὸ βιβλίον «Νοοπολιτικὴ» τοῦ δημοσίως γνωστοῦ μασόνου κ. Νικολάου Λάου. Ἂς ἐπανέλθωμεν ὅμως εἰς τὴν ἀποκαλυπτικὴν συζήτησιν μετὰ τοῦ κ. Ἀντωνίου Ἐλευθεριάδου. Ἐρωτώμενος, διατί ἔθεσεν εἰς τὸ ὀπισθόφυλλον τοῦ βιβλίου τὴν διάψευσιν τοῦ Πατριαρχείου ἀπήντησε:

«Τὸ βιβλίο τὸ ἔχω ἀφιερώσει εἰς τὴν Α. Θ. Παναγιότητα, τὸν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μὲ τὸν ὁποῖον ἡ φιλία μας χρονολογεῖ­ται πίσω, ἤδη ἀπὸ τὰ φοιτητικά μας χρόνια στὴν Ἰταλία. Κάναμε τότε πολὺ παρέα». Αὐθόρμητα τότε ἀνέκυψε τὸ ἐρώτημα: «Ἐσεῖς, λοιπόν, ποὺ τὸν γνωρίζετε, τόσο καλὰ καὶ ἀπὸ τόσο παλαιὰ δὲν ἔχετε ἀκούσει τὶς φῆμες ὅτι εἶναι Μασόνος;» Ἡ ἀπάντησίς του ἦτο πλήρως διαφωτιστική:

«Ἀκοῦστε. Σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι δὲν εἶναι Μασόνος παρὰ τὰ ὅσα λέγονται. Μάλιστα γιὰ νὰ σᾶς τὸ ἀποδείξω θὰ σᾶς ἀφηγηθῶ μία πραγματικὴ ἱστορία ἀπὸ ἐκεῖνο τὸν καιρό. Μᾶς πλησίασε κάποτε ἕνας Μασόνος καὶ μᾶς προσκάλεσε σὲ τελετὴ σὲ Μασονικὴ Στοὰ στὴν Ρώμη. Ὁ Δημήτρης, συγγνώμη ἐγὼ τὸν ἤξερα καὶ μὲ τὸ κοσμικό του ὄνομα τὸν Βαρθολομαῖο, μοῦ εἶπε: «Καλά, θὰ πᾶμε ἐκεῖ;» καὶ ἐγὼ τοῦ ἀπάντησα: «Πᾶμε νὰ δοῦ­με».

Ὄντως πήγαμε στὸ σημεῖο τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα ποὺ μᾶς ὑπέδειξε καὶ εἰσήλθαμε στὴ Στοά. Ὅταν τελειώσαμε καὶ βγήκαμε ἔξω, ὁ ἴδιος ὁ Βαρθολομαῖος μοῦ εἶπε: «Καλά, τέτοιες ἀνοησίες εἶναι ἡ μασονία; Μὲ αὐτὲς τὶς γελοιότητες ἀσχολοῦνται;». Καταλαβαίνετε λοιπὸν πόσο ἀπορριπτικὸς ἦταν γιὰ τὴν Μασονία, γι’ αὐτὸ ἀποκλείεται νὰ εἶναι Μασόνος».

Οἱ παρόντες εἰς τὴν συζήτησιν «ἐπάγωσαν» ἀπὸ τὰ ἀποκαλυπτόμενα. Ἡ συζήτησις ἐστράφη ἔπειτα εἰς τό, ἐὰν προτίθεται ὁ «Ο.Τ.» νὰ προβῆ εἰς βιβλιοπαρουσίασιν τοῦ πονήματος. Τελικῶς, τὸ αἴτημα ἀπερρίφθη. Τὰ ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα προέκυπταν ἦταν πολλά: Τυχαῖα τοὺς ἐπλησίασεν ἕνας Μασόνος; Τί ἀκριβῶς συνέβη ἐντὸς τῆς Στοᾶς; Ἀφήνουν οἱ Μασόνοι νὰ εἰσέλθη ἐκεῖ οἱοσδήποτε; Εἶναι τελικὰ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Μασόνος;

Τραγικὸς ἐπίλογος μιᾶς ζοφερᾶς Πατριαρχίας. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἰς τὸπαρελθὸν ἔχρισεν Ἄρχοντα Διδάσκαλον τοῦ Φαναρίου τὸν Καθηγητὴν κ. Μ. Κωνσταντίνου, τοῦ ὁποίου φωτογραφία μὲ τοὺς Ρόταρυ, τὸν «προθάλαμον τῆς μασονίας», κυκλοφορεῖ παντοῦ.

Τὴν 26ην Μαΐου 2022 μ.Χ. προέβη εἰς τὴν ἀπόδοσιν τοῦ ἰδίου αὐτοῦ τίτλου καὶ εἰς τὸν Καθηγητὴν κ. Χρ. Σταμούλην, ὁ ὁποῖ­ος ἐκτὸς ἀπὸ τὰς κακοδοξίας του περὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, εἶναι καὶ ὑμνητὴς τοῦ ὑβριστοῦ τοῦ Θεανθρώπου Ν. Καζαντζάκη, τοῦ ὁποίου τὸ ἔργον ἔχει θεοσοφικὰς καὶ μασονικὰς ἐπιρροάς.

Δὲν θὰ μᾶς ἐξέπληττε, λοιπόν, ἂν ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατέτασσε δημοσίως τὸν ἑαυτόν του ὁμοῦ μετὰ τῶν Προκατόχων του Μελέτιον Μεταξάκην καὶ Ἀθηναγόραν Σπύρου, οἱ ὁποῖ­οι ἦσαν Μασόνοι (https://romioitispolis.gr/sygklonistiki-omologia-apo-filo-toy-patriarchoy-vartholomaioy-mazi-pigame-sti-masoniki-stoa/).