ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ, ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ, ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Μαρτίου 07, 2015

                                                                                                                                        Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Προς το τέλος της βασιλείας του Νέρωνα (μετά από 12 χρόνια της προσωπικής και όχι της συνολικής του βασιλείας) συνέβησαν πολλές παρανοϊκές συλλήψεις, βίαιες ταραχές, ανηλεής και τυραννικότατη κρατική τρομοκρατία, συνομωσίες, τεράστια οικονομική κρίση, κοινωνικές επαναστάσεις, διωγμοί, εξεγέρσεις και εμφύλιοι.

Το έτος 68 μ.Χ. έγινε η εξέγερση στην Γαλατία του Γαλατικής καταγωγής Γάιου Ιούλιου Βίνδηκα. Αυτός ενώθηκε με τον ισχυρό κυβερνήτη της Ισπανίας Σέρβιο Σουλπίκιο Γάλβα (αν και ο Γάλβας ποτέ στην πραγματικά δεν πρόσφερε στρατό ή κάποια  υποστήριξη στον Βίνδηκα), άγνωστο γιατί. Πραγματικά ο Γάλβας από τον Όθωνα, κυβερνήτη της Λουσιτανίας (Σημερινή περιοχή της Πορτογαλίας), προετοιμάστηκε για να προελάσει προς τη Ρώμη.

Όμως οι Ρωμαίοι στρατιώτες της επαρχίας της Γερμανίας, οι οποίοι μισούσαν τον Ρωμαϊκό στρατό στην Γαλατία και τον διοικητή του Βίνδηκα, γιατί αυτός και οι περισσότεροι άντρες του ήταν Γαλατικής καταγωγής, υπό την ηγεσία του Λούσιου Βιργίνιου Ρούφου, συνέτριψε την εξέγερση του Βίνδηκα, κάτι το οποίο φάνηκε να είναι μια ξαφνική καταστροφή για την εξέγερση του Γάλβα, ενώ παράλληλα οι δυνάμεις του Ρούφου προσπάθησαν  να τον ανακηρύξουν αυτοκράτορα, αντί να συνεχίσουν την υποστήριξή τους από την καταρρέουσα νερώνεια διοίκηση.

ΝΕΡΩΝ

ΟΘΩΝ

  

ΓΑΛΒΑΣ

ΑΟΥΛΟΥΣ

Επίσης στην Αφρική επίσης, ο Clodius Macer υποστήριξε τον Γάλβα και οι λεγεώνες του επαναστάτησαν, κόβοντας την παροχή σιτηρών στη Ρώμη κάνοντας τον ήδη καταχρεωμένο, τυραννημένο και οργισμένο ρωμαϊκό λαό να εξεγερθεί. Τότε ο πραιτοριανός έπαρχος  Γάιος Νυμφίδιος Σαβίνος, έπαιξε το δικό του παιχνίδι και υποσχέθηκε στους πραιτοριανούς μια μεγάλη ανταμοιβή για την υποταγή τους στον Γάλβα και η μοίρα του Νέρωνα σφραγίστηκε οριστικά.

Στις 9 Ιουνίου μ.Χ. 68 ο Νέρων αυτοκτόνησε και ο Γάλβας ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας. Τότε Γάιος Νυμφίδιος Σαβίνος, ο οποίος πίστεψε ότι και αυτός θα μπορούσε να πάρει τον θρόνο, ανακήρυξε ότι ήταν νόθος γιος του Καλιγούλα και άρα πρώτος ξάδερφος του Νέρωνα (χαρακτηρισμό που αρκετοί ιστορικοί δεν θεωρούν αβάσιμο) και υποσχέθηκε στους πραιτοριανούς πλούτη και δύναμη εάν τον βοηθούσαν (κάτι που δεν συνέβη αφού ο Γάλβας προσέφερε πιο πολλά και ο Νυμφίδιος τελικά εκτελέστηκε).

Ο Γάλβας, παρά την καλή του τύχη έκανε αρκετά αναμφισβήτητα λάθη στην αρχή της βασιλείας του, επειδή ως νέος αυτοκράτορας αρνήθηκε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του στον στρατό και τον λαό, τον στρατό, όπως και τους πραιτοριανούς, με αποτέλεσμα οι λεγεώνες του Ρήνου που είχαν καταστείλει την εξέγερση του Βίνδηκα να επαναστατήσουν και να επιλέξουν ως αυτοκράτορα τον διοικητή τους

Βιτέλλιο την 1η Ιανουαρίου του 69 μ.Χ.

Παράλληλα ο σύμβουλος και κυβερνήτης της Λουσιτανίας Όθωνας, επειδή ο άτεκνος Γάλβας, παρά την υποστήριξη που του προσέφερε δεν τον είχε επιλέξει για διάδοχο του θρόνου ως ανταμοιβή, συνωμότησε με τους πραιτοριανούς και αφού τους δωροδόκησε, επιτέθηκαν μαζί και εκτέλεσαν τον Γάλβα στην αγορά.

ΒΕΣΠΑΣΙΑΝΟΣ

Η Γερουσία εξέλεξε τον Όθωνα ως αντικατάσταση του Γάλβα, αλλά σύντομα τα στρατεύματα του Βιτέλλιου έφτασαν στην Ιταλία και ο Όθωνας συγκέντρωσε βιαστικά δυνάμεις, προσπάθησε να διαπραγματευτεί με τον Βιτέλλιο, αλλά απέτυχε και τελικά στην μάχη του Βιδράκιου πεδίου, ο στρατός του Βιτέλλιου σύνθλιψαν αυτόν του Όθωνα και αυτός αυτοκτόνησε.

Ο Βιτέλλιος ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας, κυβέρνησε όπως και οι προκάτοχοι του τυραννικά και όπως ήταν αναμενόμενο, τον Ιούλιο του 69 μ.Χ. συνέβη μια ακόμη εξέγερση, αυτή την φορά από τα ανατολικά μέρη της Αυτοκρατορίας, όταν ο στρατηγός Τίτος Φλάβιος Βεσπασιανός εξεγέρθηκε, ο στρατός του προέλασε προς την Ρώμη, συγκρούστηκε με τον στρατό του Βιτέλλιου, τον νίκησε στην δεύτερη μάχη του Βιδράκιου πεδίου, κατέλαβε την Ρώμη, τον συνέλαβε και τον εκτέλεσε και ίδρυσε την Φάβια δυναστεία δίνοντας έτσι τέλος στον άγριο και αιματηρό αυτό ρωμαϊκό εμφύλιο.

Υπάρχουν κάποιες αντιστοιχίες με τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, στον οποίο οι Γερμανοί κέρδισαν τους Γάλλους (όπως και ρωμαϊκά στρατεύματα της Γερμανίας κέρδισαν τα ρωμαϊκά στρατεύματα της Γαλατίας), η 12χρονη προσωπική ηγεσία του Χίτλερ και του Νέρωνα (που και οι δύο στο τέλος αυτοκτόνησαν, ενώ και οι δύο κατηγόρησαν ο μεν ένας τους πολιτικούς του αντιπάλους για το κάψιμο του Ράιχσταγκ, ο δε άλλος τους Χριστιανούς για το κάψιμο της Ρώμης, ενώ οι ίδιοι είχαν βάλει τις φωτιές, και τους έκαιγαν ζωντανούς, ο Χίτλερ στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο Νέρωνας σε φλεγόμενους σταυρούς).

 

Επίσης και οι δύο προδόθηκαν από τις υπηρεσίες ασφαλείας τους (τον Χίτλερ τον πρόδωσε και τον εγκατέλειψε ο Χίμλερ, ενώ τον Νέρωνα τον πρόδωσε και τον εγκατέλειψε ο Τιγγελίνος), υπό την εξουσία τους συνέβησαν πολλές παρανοϊκές συλλήψεις, βίαιες ταραχές, ανηλεής και τυραννικότατη κρατική τρομοκρατία, συνομωσίες, τεράστια οικονομική κρίση, διωγμοί και εξεγέρσεις στις αυτοκρατορίες τους, ενώ και στις δύο περιπτώσεις όλος ο κόσμος πανηγύριζε την πτώση τους.

Όμως θα μπορούσε κανείς να πει ότι η ιστορία του έτους των τεσσάρων αυτοκρατόρων (από τον Γάλβα ως τον Βεσπασιανό) θα μπορούσε να είναι ένα σενάριο για το σήμερα. Τότε στην ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τώρα στην «νέα ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» κατά την έκφραση των ιδρυτών της το 1957, υπάρχει στην ΕΕ μία τεράστια οικονομική κρίση, εξεγέρσεις, βίαιες ταραχές, συνομωσίες, ανηλεής και τυραννικότατη κρατική τρομοκρατία, πολλές παρανοϊκές συλλήψεις, διωγμοί, και όλος ο κόσμος στην ΕΕ κραυγάζει εναντίον των διεφθαρμένων εθνικών και ευρωπαίων ηγετών του και ζητάει επιτακτικά την πτώση τους.

Επίσης οι «επαρχίες», οι λαοί τους και οι επικείμενοι μετά από εκλογές αντιευρωπαϊκοί «στρατηγοί» τους, κυρίως των χωρών της Γαλλίας Λεπέν (όπως στο παρελθόν του Βίνδηκα), της Ισπανίας (υπό την ηγεσία του ηγέτη των Podemos Πάμπλο Ιγκλεσίας), της Ιταλίας (υπό τον Γκρίλλο, τον Μπερλουσκόνι, τον Σαλβίνι ή κάποιον άλλο αντιευρωπαίο ηγέτη, όπως ήταν ο Νυφίδιος στο παρελθόν), της Αυστρίας (υπό τον Στράσσε), της Μεγάλης Βρετανίας (υπό τον Φαράτζ) ακόμα και της ίδιας της Γερμανίας (όπως ο Μπερντ Λούκε, ο Λουτς Μπάχμαν ή κάποιος άλλος αντιευρωπαίος ηγέτης, κατά το παράδειγμα του Βιτέλλιου στην Ρωμαική ιστορία), είναι έτοιμοι να εξεγερθούν κατά του «οικονομικού Νέρωνα» της ΕΕ, την Μέρκελ, που όπως ο Νέρωνας κατηγορεί τους λαούς για τις καταστροφές των δικών της σχεδίων και πολιτικών και τους καταδιώκει ανηλεώς (όπως ο Νέρωνας τους Χριστιανούς), ενώ παράλληλα οι ήδη καταχρεωμένοι, τυραννημένοι και οργισμένοι λαοί της Ευρώπης είναι έτοιμοι να εξεγερθούν και να διαλύσουν το καταπιεστικό ευρωπαϊκό σύστημα. Η σωτηρία θα έρθει και πάλι όπως και στο παρελθόν, είτε από την Δύση (ΗΠΑ), είτε από την Ανατολή (Ρωσία) από δυνάμεις, οι οποίες θα επωφεληθούν από την καταστροφή της Ευρώπης και θα θελήσουν να έρθουν για να την θέσουν υπό την ηγεσία τους.

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το μόνο που διδάσκει η ιστορία σε μερικούς ανθρώπους (και δυστυχώς ιδίως στους πολιτικούς που μας κυβερνούν) είναι ότι δεν τους διδάσκει απολύτως τίποτα και επειδή είναι γνωστό ότι ένας λαός που δεν μαθαίνει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει, ας ελπίσουμε οι ευρωπαϊκοί λαοί σύντομα να μελετήσουν την ιστορία των χωρών τους, να διδαχθούν και να φροντίσουν να μην ξαναεπαναλάβουν τα λάθη τους, αλλά να κάνουν μόνο εκείνες τις πράξεις που αποδείχθηκαν ωφέλιμες για τους ίδιους και τα έθνη τους, συντελώντας έτσι στην προσωπική, εθνική, οικογενειακή και πνευματική τους ακμή και ευημερία.