Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΡΟΥΖΒΕΛΤ, ΤΟ NEW DEAL ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΠΑΝΑΚΑΜΨΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ ( ΜΟΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ)

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΡΟΥΖΒΕΛΤ, ΤΟ NEW DEAL ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΠΑΝΑΚΑΜΨΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ ( ΜΟΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ)

Μαρτίου 12, 2015

                                                                                                                                      Γράφει ο Αλώπηξ

http://info-war.gr/2015/02t

Τον Μάρτιο του 1933 ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ, εκλέχτηκε 32ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στην θέση του προκατόχου του Χούβερ, ο οποίος ήταν υποστηρικτής της ακραίας λιτότητας στην οικονομία,  με πρόγραμμα του να επουλώσει τις ανοιχτές πληγές του οικονομικού κραχ του 1929, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και να  επανακινήσει την αμερικάνικη οικονομία.

Το New Deal που εφάρμοσε ο Roosevelt ήταν μία σύνθεση, ένα μωσαϊκό μέτρων πολιτικής, για να αντιμετωπιστούν τα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών και δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως εφαρμογή μίας συγκεκριμένης οικονομικής θεωρίας στην πράξη. 

Την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης του, που έμεινε γνωστή στην ιστορία, ως η φάση των εκατό ημερών, έθεσε σε εφαρμογή τη νέα συμφωνία, το περίφημο new deal. Η πρώτη σειρά τέτοιων μέτρων, που ορισμένοι ιστορικοί αποκαλούν ως «Πρώτο New Deal», ψηφίστηκε μεταξύ 1933 και 1934. Ο Ρούσβελτ αναμόρφωσε την αμερικανική οικονομία με σειρά νόμων όπως τη εφαρμογή νέου, αυστηρότερου θεσμικού πλαισίου για το τραπεζικό σύστημα, ενώ παράλληλα έδωσε εντολή για προσωρινό κλείσιμο των τραπεζών και συγχωνεύσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα.

http://info-war.gr

Την ίδια στιγμή, κατάργησε τον κανόνα του χρυσού, μειώνοντας με αυτό τον τρόπο τα υψηλά αμερικανικά επιτόκια και κάνοντας ελκυστικότερο το δολάριο. Τα προγράμματα στόχευαν στην επίτευξη της ανακούφισης των φτωχότερων και των ανέργων, την ανάκαμψη της οικονομίας σε φυσιολογικά επίπεδα και την αναμόρφωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας ώστε να μην επαναληφθεί παρόμοια κατάσταση.

Στην προσπάθεια του να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό, ο Ρούζβελτ υιοθέτησε νόμο για μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων των βετεράνων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η απόφασή του, σε συνδυασμό με την ανέχεια του αμερικανικού λαού προκάλεσε λαϊκή έκρηξη, κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων και δυναμικούς αγώνες (Τολέντο, Σαν Φρανσίσκο και Μινεάπολη), στους οποίους έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 88 εργάτες.

Κυματοθραύστες» της εργατικής αντίδρασης υπήρξαν οι νόμοι «Βάγκνερ» και «Κοινωνικής Ασφάλισης», με τον πρώτο να ενισχύει το δικαίωμα συλλογικών διαπραγματεύσεων και γενικά την δύναμη των συνδικάτων και το δεύτερο να καθιερώνει γενικό σύστημα συνταξιοδότησης, προστασίας από την ανεργία και κοινωνικών παροχών προς τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Επίσης θεσπίστηκαν νέοι κανόνες για τα χρηματοοικονομικά ιδρύματα (Glass- Steagall act - 1932) ο οποίος υπήρξε προγενέστερος του New Deal, την διαπραγμάτευση των χρεογράφων (Securities Act - 1933), και τη (Securities Exchange Act of 1934).

Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε στο Glass-Steagall act, o οποίος καταργήθηκε μόλις το 1999, από τον δημοκρατικό Μπιλ Κλίντον. Το Τραπεζικό νομοσχέδιο του 1932 επιτρέπει στην Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα την άμεση έκδοση χρήματος με εγγυητή το αμερικανικό κράτος και τα αποθέματα χρυσού του, αλλά και τον άμεσο δανεισμό έως και 5 εκατομμυρίων δολαρίων των συστημικών ή μικρότερων τραπεζών, κάτω από σχετικά ευνοϊκές συνθήκες.

Επίσης, προχώρησε σε ένα σύνολο παρεμβάσεων για την καταπολέμηση της ανεργίας, με την δημιουργία νέων δημόσιων έργων, και την στήριξη των αγροτών («Πράξη Αγροτικής Προσαρμογής» - Agricultural Adjustment Act, 12 Μαΐου 1933), την εκστρατεία «NRA Blue Eagle» («Πράξη για την Εθνική Βιομηχανική Ανάκαμψη» - National Industrial Recovery Act), με σκοπό την αύξηση των τιμών μέσω της στήριξης της Βιομηχανίας ύστερα από μια μεγάλη περίοδο αποπληθωρισμού, καθώς και με πολιτικές για την απελευθέρωση του εμπορίου, το οποίο μέχρι εκείνο τον καιρό βρισκόταν υπό τον έλεγχο πιο προστατευτικών πολιτικών.

Την ίδια περίοδο, ο Ρούσβελτ έκανε σημαντικά βήματα και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ανοίγοντας δίαυλο επικοινωνίας με τη Σοβιετική Ένωση, η οποία ως τότε δεν είχε αναγνωριστεί από τις ΗΠΑ. Στη Λατινική Αμερική εφάρμοσε το δόγμα του «καλού γείτονα» και υπογράφονται οι πρώτες εμπορικές συμφωνίες..

Η δεύτερη σειρά μέτρων («Δεύτερο New Deal») πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 1935 και του 1938. Υπήρξε πιο φιλελεύθερη από την πρώτη και ταυτόχρονα πιο αμφιλεγόμενη. Στις 14 Αυγούστου 1935 υπογράφηκε η «Πράξη Κοινωνικής Ασφάλειας» (Social Security Act) με την οποία θεσπίστηκε οικονομικές παροχές για διάφορες ευπαθείς ομάδες πληθυσμού όπως οι ηλικιωμένοι, οι οικογένειες με παιδιά και οι άνεργοι. Οι παροχές χρηματοδοτούνταν με φόρο στις μισθωτές υπηρεσίες.

 Στις 6 Ιουλίου 1935 υπογράφηκε η «Πράξη για τις Εθνικές Εργασιακές Σχέσεις» (National Labor Relations Act) με την οποία διασφαλίζονταν δικαιώματα των εργαζομένων και η συμμετοχή τους σε συνδικάτα, ενώ με την υπογραφή της «Πράξης των Δίκαιων Προτύπων Εργασίας του 1938» (Fair Labor Standards Act of 1938) ορίζονταν οι μέγιστες ώρες εργασίας (στις 44 ανά εβδομάδα) και οι κατώτεροι μισθοί (στα 25 σεντς ανά ώρα) για τις περισσότερες κατηγορίες εργατών, ενώ έθετε απαγορεύσεις σχετικά με την παιδική εργασία. Νέα μεγάλα δημόσια έργα πραγματοποιήθηκαν για την καταπολέμηση της ανεργίας, όπως νοσοκομεία, σχολεία και μεγάλες οδικές αρτηρίες, στα οποία απασχολήθηκαν πάνω από 8,5 εκατομμύρια εργάτες, υπό τη εποπτεία μια νέας μεγάλης κεντρικής υπηρεσίας, της Works Progress Administration.

 

http://info-war.gr/2014/01/big-jail/

Τέλος ψηφίστηκαν νομοθετικές παρεμβάσεις που είχαν σκοπό να αμβλύνουν - την πραγματική εκείνη την εποχή στις Η.Π.Α. - ανθρωπιστική κρίση και τα δικαιώματα στην εργασία:

6 Ιουλίου 1935 National Labor Relations Act, η οποία έδινε το δικαίωμα στους εργάτες να οργανώνονται σε συνδικάτα και να διαπραγματεύονται μισθούς.

14 Αυγούστου 1935 Social Security Act,  με την οποία θεσπίστηκαν οικονομικές παροχές για διάφορες ευπαθείς ομάδες πληθυσμού όπως οι ηλικιωμένοι, οι οικογένειες με παιδιά και οι άνεργοι. Οι παροχές χρηματοδοτούνταν με φόρο στις μισθωτές υπηρεσίες.

25 Ιουνίου 1938 Fair Labor Standards Act, με την οποία θεσπιζόταν το κατώτερο ωρομίσθιο στα 25 cents και καθόριζε τις ώρες εργασίας στο όριο των 44 ανά εβδομάδα. Έθετε επίσης αυστηρότατους περιορισμούς στην παιδική εργασία.

Το 1935 ιδρύθηκε η Works Progress Administation (W.P.A.) η οποία χρηματοδοτήθηκε κατ΄ αρχήν με 4,88 δις $ για να απασχολήσει τους άνεργους και τους χαμηλών προσόντων εργάτες.  Ασχολήθηκε με την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων, η αναδάσωση, η κατασκευή μεγάλων κτιρίων, τα  απόβλητα, ο καθαρισμός και η ανασυγκρότηση παραγκουπόλεων κλπ.  Λόγω της γιγάντωσης της ενεπλάκη σε πάμπολα σκάνδαλα, νεποτισμούς, πολιτικές παρεμβάσεις και διασπάθιση δημοσίου χρήματος ώστε το 1939 αναδιοργανώθηκε και εντάχθηκε στο Federal Works Agency.  Υπολογίζεται ότι απασχολήθηκαν 8,5 εκ. εργαζόμενοι.

Ο Ρούσβελτ προσπάθησε, επίσης, να τροποποιήσει το φορολογικό σύστημα με σκοπό την αναδιανομή του πλούτου. Ο νόμος του 1935, Wealth Tax Act, επέβαλε υψηλούς φόρους στα εισοδήματα των πλουσίων, με μέγιστο αυτών το 75% επί των εσόδων στα άτομα με έσοδα πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια (ένα κριτήριο το οποίο στην πραγματικότητα πληρούσε μόνο ένα άτομο στις ΗΠΑ, ο Τζον Ντ. Ροκφέλερ).

 Ο φόρος δεν είχε στην πραγματικότητα μεγάλους εισπρακτικούς στόχους, αλλά καθαρά πολιτικούς. Αντίθετα, μεγάλα εισπρακτικά οφέλη αποσκοπούσε ο αμφιλεγόμενος «Φόρος Αναδιανομής των Κερδών» (Undistributed profits tax) του 1936, με τον οποίο θεσπιζόταν η αρχή πως τα διατηρούντα εταιρικά κέρδη θα μπορούσαν να φορολογηθούν. Σκοπός του φόρου ήταν να πιέσει τις εταιρίες να διανέμουν τα κέρδη τους σε μερίσματα και μισθούς, αντί στην εξοικονόμηση ή σε επανεπενδύσεις. Τελικά, συνάντησε την αντίδραση διαφόρων κύκλων και τελικά, αφού πρώτα οι συντελεστές του μειώθηκαν το 1938, καταργήθηκε το 1939.

Η ύφεση επανήλθε το 1937. Η ανεργία αυξήθηκε από 14,3% το 1937 σε 19% το 1938. Το κλίμα στην Αμερική ήταν ιδιαίτερα πολωμένο. Οι Συντηρητικοί κατηγόρησαν το New Deal πως ήταν εχθρικό απέναντι στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων, πως είχε απειλήσει διάφορες πολιτικές κατά των μονοπωλίων και είχε προκαλέσει μεγάλες απεργίες. Από την πλευρά του ο Ρούσβελτ κατηγορούσε τις μεγάλες επιχειρήσεις πως πολεμούσαν το New Deal. Τελικά αποφάσισε την άνοιξη του 1938 να εγκαταλείψει τις προσπάθειες για την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού και να προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα δαπανών 5 δισ. δολαρίων για να αυξήσει την αγοραστική δύναμη.

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:FDR_in_1933.jpg

Τελικά το 1938 ο Ρούσβελτ και εν όψει της διαφαινόμενης μη επιτυχίας του New Deal αναγκάστηκε να αποσύρει τις "ιδέες" του. Βέβαια την παρτίδα έσωσε η είσοδος των Η.Π.Α. στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που εκτόξευσε τις ανάγκες σε πολεμικά εφόδια ακόμη όμως και τις εξαγωγές της προς τρίτες χώρες (π.χ. Lend - Lease Act 1941), καθιστώντας τις Η.Π.Α. παγκόσμιο κυρίαρχο. Να μην ξεχάσουμε και τις συνεχείς αποστολές πολεμικού υλικού προς την τότε U.S.S.R. του "συντρόφου" Στάλιν οι οποίες και έσωσαν την Σοβιετική Ένωση από την κατάρρευση, τα πρώτα χρόνια του πολέμου. Οι επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να προσλαμβάνουν περισσότερους εργάτες ακόμα και χωρίς τις κατάλληλες εργασιακές δεξιότητες, οι συμβάσεις της κυβέρνησης με εταιρίες επιταχύνθηκαν χωρίς την υποχρέωση διαγωνισμού για χαμηλότερες τιμές, ενώ νέο εργατικό δυναμικό στα εργοστάσια της χώρας προήλθε από πρώην αγρότες, νοικοκυρές ή μαθητές, με την κυβέρνηση να πληρώνει τα έξοδα για την εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού.

Τελικά, η Ύφεση παρτίδα έσωσε η είσοδος των Η.Π.Α. στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς υπό τις νέες έκτακτες συνθήκες οι δαπάνες για τον πόλεμο διπλασίασαν το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας.  διότι ο πόλεμος εκτόξευσε τις ανάγκες σε πολεμικά εφόδια ακόμη όμως και τις εξαγωγές της προς τρίτες χώρες (π.χ. Lend - Lease Act 1941), καθιστώντας τις Η.Π.Α. παγκόσμιο κυρίαρχο.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Signing_Of_The_Social_Security_Act.jpg

Ο Ρούσβελτ επανεκλέχτηκε στον προεδρικό θώκο το 1937, αλλά και το 1941 και γίνεται ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος διεκδίκησε και κέρδισε τρίτη συνεχόμενη θητεία στο Λευκό Οίκο – ο περιορισμός για τις θητείες καθιερώθηκε αργότερα με Συνταγματική τροπολογία-. Η πρωτόγνωρη επιτυχία του Ρούζβελτ δημιούργησε πολλές αντιδράσεις τόσο στο κόμμα των Ρεπουμπλικανών, όσο και μέσα στο ίδιο του το κόμμα.

Το 2008 αμέσως μετά την εκλογή του στο αξίωμα του 44ου πρόεδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, στην θέση του προκατόχου του Μπους, ο οποίος ήταν υποστηρικτής της ακραίας λιτότητας στην οικονομία, ο Μπάρακ Ομπάμα έθεσε το θέμα μείωσης των οικονομικών ανισοτήτων και ρύθμισης της αγοράς εργασίας.. Ο Αμερικανός Πρόεδρος υπαινίχθηκε ένα νέο new deal, αν και οι πιθανότητες να περάσει οι προτάσεις του από το Κονγκρέσο δεν ήταν μεγάλες.

Παρόλα αυτά ξεκίνησε το πρόγραμμα του εφαρμόζοντας παρόμοιες με τον Ρούζβελτ πολιτικές.  Στις 17 Φεβρουαρίου του 2009 υπέγραψε νομοσχέδιο για τη χορήγηση οικονομικού πακέτου ύψους 787 δισ. δολαρίων για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες από την παγκόσμια οικονομική ύφεση. Μάλιστα την ίδια περίοδο, ο Ομπάμα έκανε σημαντικά βήματα και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ανοίγοντας δίαυλο επικοινωνίας με την Κούβα, όσο και το Ιράν. Στην Μέση Ανατολή εφάρμοσε το δόγμα του «καλού γείτονα» και υπέγραψε πολλές πρώτες εμπορικές και μη συμφωνίες.

Παρόλο λοιπόν που αρχικά προσπάθησε να μιμηθεί και να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ρούζβελτ, σύντομα τόσο λόγω της μη ικανότητας υλοποίησης του προγράμματος του, τόσο λόγω της ανέφικτης εφαρμογής του, αλλά και λόγω της αντίδρασης των Ρεπουμπλικανών αντιπάλων του, απέτυχε και σύντομα στράφηκε και αυτός όπως και ο προκάτοχος του στην ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Quezon_Roosevelt.jpg

Έτσι το 2016 η στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ – και μέσω αυτής τα μεγαθήρια της πολεμικής βιομηχανίας, που ελέγχουν και αρκετούς ακόμη τομείς της αμερικανικής οικονομίας και τα μέσα ενημέρωσης, αναμένεται να λάβουν 600 δισεκατομμύρια δολάρια. Σε αυτά περιλαμβάνεται αύξηση 38 δισεκατομμυρίων που εξήγγειλε επισήμως ο Αμερικανός πρόεδρος και άλλα 51 δις, που πέρασαν κάτω από το χαλί σαν έκτακτες δαπάνες λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια επιθετική επιστροφή στον κεϊνσιανό μιλιταρισμό με τον οποίο ο Λευκός Οίκος θα εξασφαλίσει εκατόμβες αθώων θυμάτων στο εξωτερικό και αναδιανομή πλούτου από τους πολλούς προς το 1% του πληθυσμού στο εσωτερικό.

Οι υποσχέσεις του Ομπάμα λοιπόν για στήριξη των μεσαίων στρωμάτων έπεσαν στο κενό, ενώ προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι φορολογικές ελαφρύνσεις που υποσχέθηκε. Εκτός από την περαιτέρω μείωση κατά 10% στη φορολογία μεγάλων επιχειρήσεων, έθεσε σε εφαρμογή και ένα πρόγραμμα ξεπλύματος «μαύρου» και αφορολόγητου χρήματος, με πρόσχημα την ανάγκη επιστροφής των περίπου δυο τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που βρίσκονται «παρκαρισμένα» σε ξένες τράπεζες και δεν φορολογούνται, ο Ομπάμα πρότεινε μείωση της φορολογίας επαναπατρισμού κεφαλαίων από το 35% στο 14%.

Στα φιλολαϊκά μέτρα που είχε εξαγγείλει και στα οποία συμπεριλαμβανόταν η δωρεάν φοίτηση σε κολέγια, φορο-ελαφρύνσεις σε μεγάλες οικογένειες, ενίσχυση της προ-νηπιακής πρόνοιας και επενδύσεις σε έργα υποδομής μέσω των οποίων θα μειωθεί η ανεργία, καθώς και οι υποσχέσεις για φορολόγηση των πλουσίων που δεν πληρώνουν φόρους δεν φαίνεται ότι τελικά θα υλοποιηθούν.

Οι κρατικές δαπάνες πράγματι θα αυξηθούν, όπως υποσχέθηκε ο Ομπάμα, όμως οι αυξήσεις δεν θα αφορούν το κράτος πρόνοιας, αλλά το Πεντάγωνο, το οποίο καλείται να αυξήσει την παρουσία του και την επιθετική του στρατηγική για τη Μέση Ανατολή και την Ασία.

Μέχρι στιγμής αυτό είναι το οικονομικό πρόγραμμα του Ομπάμα για το 2016, και δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει κάποια αλλαγή. Η οικονομία των ΗΠΑ παραπαίει, το νόμισμα της πέφτει και αμφισβητείται τόσο από τις χώρες των BRICS, όσο και από πετρελαιοπαραγωγές χώρες ως αποθεματικό νόμισμα, η ανεργία και οι ανισότητες αυξάνουν και δεν διαφαίνεται πουθενά στον ορίζοντα καμία προοπτική για την ανόρθωση της οικονομίας των ΗΠΑ. Εκτός και αν… όπως συνέβη και με τον Ρούζβελτ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, συμβεί μία μεγάλη (παγκόσμια ή και περιφερειακή) πολεμική σύγκρουση στον κόσμο, η οποία θα σώσει για άλλη μία φορά την παρτίδα για τις Η.Π.Α.,  και θα που εκτοξεύσει τις ανάγκες σε πολεμικά εφόδια , όπως και τις εξαγωγές της προς τρίτες χώρες,  καθιστώντας τις Η.Π.Α. για άλλη μία φορά παγκόσμιο κυρίαρχο, με παράλληλες συνεχείς αποστολές πολεμικού υλικού προς πολλές εμπόλεμες χώρες.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Yalta_summit_1945_with_Churchill,_Roosevelt,_Stalin.jpg

Θα έχουμε λοιπόν σύντομα μία νέα παγκόσμια σύρραξη, η οποία θα έχει ως σκοπό την προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας των σχεδόν χρεοκοπημένων ΗΠΑ; Μένει να φανεί αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι αυτός είναι και ο λόγος που οι ΗΠΑ προσπαθούν να παρασύρουν σε εισβολή την Ρωσία στην Ουκρανία, και προκαλούν τους Κινέζους, έτσι ώστε από την παγκόσμια σύγκρουση που θα δημιουργηθεί να αναπτυχθούν για άλλη μία φορά οι συνθήκες που θα ξανακάνουν τις ΗΠΑ παγκόσμια οικονομική δύναμη. Θα επιτύχουν τον στόχοι τους; Ο χρόνος θα δείξει αν και οι αντιπάλοι τους γνωρίζουν τα σχέδια τους και προετοιμάζονται για να τα αντιμετωπίσουν.

Σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις και μόνο όσοι έχουν γνώση των ευρύτερων σχεδιασμών θα μπορέσουν να τους αντιμετωπίσουν και να επιβιώσουν. The knowledge is power, αλλά και The power is power, όπως λέει και η γνωστή σειρά Game of Thrones και μόνο οι κάτοχοι της θα μπορέσουν να σταθούν όρθιοι στον άγριο αγώνα αυτό πάλης και να στεφθούν επάξια νικητές στον ματωμένο θρόνο της απόλυτης εξουσίας και δύναμης.