ΑΝΟΔΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΣΕ ΙΣΧΥΡΕΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΠΕΤΥΧΑΝ

Ανοδος εθνικιστικών κομμάτων σε ισχυρές χώρες που έκαναν επεκτατική πολιτική αλλά μετά απέτυχαν

Γράφει ο αλώπηξ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας και ιδιαίτερα 20^ο και 21^ο Αιώνα μ.Χ. υπήρξε συχνά άνοδος εθνικιστικών κομμάτων σε ισχυρές χώρες οι οποίες στην συνέχεια έκαναν επεκτατική πολιτική η οποία την επιτυχής μέχρι ενός σημείου αλλά μετά απέτυχαν λόγω της αντεπίθεσης των κρατών αυτών και των συμμάχων τους και στο τέλος τα κράτη αυτά ηττήθηκαν.

Οι πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτού του είδους ήταν η Γερμανία πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στις αρχές του 20^ου Αιώνα μ.Χ. στην οποία είχε αναπτυχθεί πάρα πολύ η βιομηχανία και ο στρατός χάρις στις μεταρρυθμίσεις του ενοποιητή της Γερμανίας και πρώτο καγκελάριο του β ράιχ του bismarck.

Με την απομάκρυνση του ο Kaizer o Γουλιέλμος ο 2^ο ανέλαβε την πλήρη εξουσία της χώρας αυτής και έχοντας όραμα να την κάνει κυρία δύναμη στην Ευρώπη και στον κόσμο ξεκίνησε μία μιλιταριστική πολιτική και με έντονους εξοπλισμούς όπως και συγκρούσεις με τις υπόλοιπες δυνάμεις.

Η ίδια η Γερμανία είχε συνάψει συμμαχία στρατιωτική τόσο με τους Ιταλούς, όσο επίσης και τους Αυστρούγγρους, την Τριπλή Συμμαχία, η οποία στα μέσα του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, μετά την αποχώρηση της Ιταλίας, και την προσθήκη της Βουλγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ονομάστηκε Κεντρικές Δυνάμεις.

Αντίστοιχα και οι αντίπαλοι της οι οποίοι φοβούταν την ισχυρή δύναμη της, συγκεκριμένα οι Γάλλοι, οι Ρώσοι και οι βρετανοί είχαν συνάψει και αυτή μία συμμαχία, την λεγόμενη Αντάντ, στην οποία προστέθηκαν και άλλες χώρες, ενώ στην διάρκεια του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου αυτή μεγάλωσε ακόμα περισσότερο.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε με την επίθεση των Αυστριακών στην Σερβία, έχοντας την πλήρη υποστήριξη για αλλιώς λευκή επιταγή της Γερμανίας για την επίθεση αυτή, με σκοπό να διαλύσουν αυτή την χώρα και στην συνέχεια οι Γερμανοί να επιτεθούν και να νικήσουν γρήγορα τους Γάλλους και τους Ρώσους και να κυριαρχήσουν οριστικά στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Όμως αντίθετα πότε περίμεναν οι Γερμανοί δεν συνέβη αυτό και κατάφεραν να αντισταθούν ισχυρά στον Αυστριακό στρατό και να τον απωθήσουν στις πρώτες μάχες, ενώ ούτε οι Γάλλοι ούτε οι Ρώσοι κατέρρευσαν όπως περίμεναν αντίστοιχα οι Γερμανοί.

Παρόλα αυτά οι Γερμανοί κατάφεραν κατά την διάρκεια του πολέμου αυτού να προελάσουν και να καταλάβουν πάρα πολλά εδάφη τόσο στο Βέλγιο και στο Λουξεμβούργο, ενώ στην συνέχεια προέλαυσαν και κατέλαβαν πολλά εδάφη μέσα στην ίδια την Γαλλία φτάνουν το σχεδόν όσο στο ίδιο το Παρίσι.

Όμως εκεί στην μάχη του Μάρνη που έλαβε χώρα, η Γερμανία ηττήθηκε όπως συνέβη και 4 χρόνια αργότερα στην μάχη που έγινε πάλι στην ίδια περιοχή και το μέτωπο αναγκάστηκε να σταθεροποιηθεί με τα χαρακώματα σε αυτό το σημείο.

Καλύτερα τα πήγαν οι Γερμανοί στο Ανατολικό Μέτωπο όπου πολεμούσαν τους Ρώσους. αλλά κατάφερναν με την νίκη στις Μαντζουριανές Λίμνες να νικήσουν τους αντιπάλους τους και να προελάσουν για να καταλάβουν πολλά εδάφη τόσο στην Πολωνία, όσο επίσης και μέσα στην κυρίως Ρωσία.

Αυτή η κατάσταση με διάφορες προσωρινές νίκες των Γερμανών σε Σερβία, Ρουμανία, Ιταλία και Ελλάδα κράτησαν για μικρό χρονικό διάστημα ενώ μετά την εισδοχή και των Αμερικανών στον πόλεμο η γερμανική προσπάθεια κατέρρευσε και στο τέλος η Γερμανία ηττήθηκε και αναγκάστηκε να παραδοθεί.

Για τις μεγάλες καταστροφές που επέφερε η χώρα αυτή και με την προοπτική να μην ξεκινήσει πάλι έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο της επιβλήθηκαν μεγάλες κυρώσεις, αφοπλισμός και πολεμικές αποζημιώσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Παρόλα αυτά η πολιτική ηγεσία της χώρας αυτής ανεξαρτήτως κομμάτων, καθολικοί, σοσιαλιστές, δεξιοί, λαϊκή αριστερή, συνέχισαν την πολιτική του επανεξοπλισμού κρυφά τώρα αφού δεν μπορούσαν να την κάνουν φανερά λόγω των όρων της συμφωνίας ειρήνης, ενώ παράλληλα άκμασε στην χώρα αυτή ένα διεφθαρμένο και παρακμιακό κράτος τόσο πολιτικά, όσο οικονομικά και κοινωνικά και πολιτιστικά, η λεγόμενη δημοκρατία της Βαϊμάρης.

Τελικά η ψεύτικη ευημερία για λίγους και ψευδο-δημοκρατία του κράτους αυτού κατέρρευσε με την οικονομική κρίση του 1.929 μετά Χριστόν μετά το μεγάλο κραχ στην Αμερική και η γερμανική οικονομία κατέρρευσε και οι άνεργοι έφτασαν στα 6 εκατομμύρια.

Η κατάσταση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την επάνοδο των εθνικιστών στην εξουσία της Γερμανίας και συγκεκριμένα του που ναζιστικού κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος κατάφερε το 1.933 μετά Χριστόν να εκλεγεί καγκελάριος της Γερμανίας.

Σαν καγκελάριος ο Χίτλερ συνέχισε ουσιαστικά την πολιτική που ξεκινήσει οι προκάτοχοι του με το κρυφό αρχικά επανεξοπλισμό της Γερμανίας και στην συνέχεια χάρη στους κατάλληλους πολιτικούς και διπλωματικούς, αλλά και στρατιωτικούς χειρισμούς, άρχισε να εξοπλίζει φανερά την Γερμανία με την ανοχή των Γάλλο-βρετανών οι οποίοι φοβόταν την Ρωσία και ήθελε την Γερμανία αντίβαρο σε αυτή.

Κενό αρχικά είχε υποσχεθεί ψευδώς όπως πάντα ο Χίτλερ ότι θα μείνει ήσυχος και το μόνο που ήθελε ήταν να ενώσει τις γερμανικές μειονότητες κράτη με την Γερμανία και να είναι όλοι οι πολίτες της, μετά την ενσωμάτωση της Αυστρίας, της Τσεχοσλοβακίας και την εισβολή στην Πολωνία έδειξε τις πραγματικά του προθέσεις, οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα (η εισβολή δηλαδή στην Πολωνία παράλληλα με τους Ρώσους που είχε συμμαχήσει), την έκρηξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Και στον πόλεμο αυτό οι Γερμανοί κατάφεραν να προελάσουν και να επιτύχουν πολλές και σημαντικές νίκες, όπως ακριβώς και να καταφέρει να επιτύχουν και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο νικώντας πολλούς αντιπάλους τους και καταλαμβάνοντας πολλά εδάφη.

Συγκεκριμένα οι Γερμανοί κατάφεραν να κατακτήσουν πάρα πολλά εδάφη σε Βέλγιο, Ολλανδία Λουξεμβούργο, όλη την Γαλλία, την Νορβηγία, την Δανία, την Πολωνία, Αυστρία Τσεχία, Σλοβακία, ένα παράλληλα κατέκτησαν πολλές χώρες τα βαλκάνια όπως την Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα και στην συνέχεια μετά την αποτυχημένη τους εκστρατεία για κατάληψη της Μεγάλης Βρετανίας στράφηκαν εναντίον των Ρώσων.

Η εισβολή στην Ρωσία που είχε το να ονομασία επιχείρηση Μπαρμπαρόσα αρχικά ήταν επιτυχίες και κατάφεραν οι Γερμανοί όπως στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο να καταλάβουν πολλά ρωσικά εδάφη όπως την Ουκρανία, την Λευκορωσία, την Μολδαβία, το ρωσικό μέρος της Πολωνίας και έφτασαν στην ίδια την Μόσχα, όπως και άλλες σημαντικές πόλεις όπως το Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη) αλλά και στο Stalingrad.

Ενώ αν φαίνονταν ότι η γερμανική εισβολή ήταν να ασταμάτητη και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα στην κατάκτηση όλης της Ρωσίας, τελικά ο ρωσικός Χειμώνας, η ηρωική αντίσταση των Ρώσων (όχι της ηγεσίας τους) και οι ικανές πολεμικές τακτικές των στρατιωτικών ηγετών της, αλλά και η μερική ενίσχυση από τους Αμερικανούς και βρετανούς βοήθησαν στην απόκρουση της Γερμανίας και στην ήττα των Γερμανών εκεί και σε άλλες περιοχές.

Βέβαια οι Γερμανοί δεν το έβαλαν κάτω τόσο εύκολα κάτω και προσπάθησαν για άλλη μία φορά με μία τεράστια επιχείρηση στο Χάρκοβο να νικήσουν ξανά το ρωσικό στρατό και να προελάσουν παρά τις μεγάλες απώλειες που είχαν, όμως στο τέλος ηττήθηκαν και εκεί και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.

Στην συνέχεια οι Ρώσοι από την πλευρά τους ξεκίνησαν την μεγάλη δική τους αντεπίθεση που είχε την ονομασία επιχείρηση Μπαγκρατιόν, με την οποία κατάφεραν να προελάσουν και να καταλάβουν όλη την σημερινή Πολωνία και την πρωτεύουσα της.

Παράλια προέλαυσαν προς στα βαλκάνια που κατέλαβαν με εξαίρεση την Ελλάδα, αλλά  και την Κεντρική, Νότια και Ανατολική Ευρώπη και εν συνέχεια κατέλαβαν Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία, Αυστρία και στην συνέχεια προέλαυσαν μέσα στην ίδια την Γερμανία από την πλευρά της Ανατολής, όπως έκαναν αντίστοιχα από την πλευρά της Δύσης και οι Σύμμαχοι μετά την απόβαση την Νορμανδία οι Αγγλοαμερικάνοι μαζί με τους Γάλλους.

Τελικά οι Ρώσοι περικύκλωσαν το Βερολίνο, στο οποίο έγιναν μεγάλες μάχες, αλλά κατάφεραν τελικά να καταλάβουν την Γερμανική καγκελαρία, ενώ Χίτλερ και μέρος της γερμανικής ηγεσίας είχε αυτοκτονήσει πιο πριν τερματίζοντας με τον τρόπο αυτό τον πόλεμο.

Όμως υπήρξε και ένα άλλο κράτος στο οποίο από την ίδρυση του υπήρχε σε έξαρση ο εθνικισμός και έκανε επεκτατικούς πολέμους και κατέλαβε άλλα κράτη, όπως είχε κάνει η Γερμανία, τόσο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και στον Δεύτερο, αλλά και πιο πριν τον καιρό της Αποικιοκρατίας.

Το κράτος αυτό ήταν το κράτος του Ισραήλ, το οποίο έχει ιδρυθεί το 1.948 μετά Χριστόν με την υποστήριξη των ΗΠΑ και αρχικά και της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία μετά μετάνιωσε για την επιλογή της αυτή και ήταν ο περικυκλωμένο και πολεμούσε συνεχώς τους Άραβες, οι οποίοι ήθελαν να το καταστρέψουν, αλλά και αυτό ήθελε να αρπάξει τα εδάφη τους με πόλεμο.

Σημαντική πολιτικοί ηγέτες και πρωθυπουργοί του συγκεκριμένου κράτους κατάφεραν να κερδίσουν πάρα πολλές νίκες και να προελάσουν θα μπορούσε να πει κανείς και να καταλάβουν πολλά εδάφη 2 με το πόλεμο του 1.948 μετά Χριστόν, τον λεγόμενο του πόλεμο της ανεξαρτησίας, όπως και το 1.967 μετά Χριστόν με το λεγόμενο Πόλεμο των 6 ημερών (https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html).

Οι ηγέτες του συγκεκριμένο κράτους ήταν πάρα πολύ ικανοί στα στρατιωτικά αλλά όχι πολιτικά, ηγέτες όπως λόγω χάρη ο Μπέγκιν, ο Σαρόν, όπως και αντίστοιχα ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο Νετανιάχου.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι καταλάβαμε εδάφη από το Άραβες και τους παλαιστίνιους, τους οποίους έδιωχναν στην συνέχεια και τα προσαρτούσαν και έφερναν εποίκους τους από διάφορες περιοχές δημιουργώντας μικρές φυλασσόμενες πόλεις, φρουρούμενες σαν φυλάκια, μέσα σε αυτά και αρπάζοντας όλους τους πόρους (π.χ. το νερό, τα δέντρα, τα χωράφια και ό,τι πολύτιμο είχαν περιοχές αυτές), ενώ κατέστρεφαν αντίστοιχα τους δρόμους και τις περιουσίες των Παλαιστινίων.

Στην ουσία για πολλούς οι Εβραίοι ήθελαν να κάνουν στους Παλαιστίνιους ότι τους είχαν κάνει οι ναζί, αλλά και οι Βαβυλώνιοι και οι Ρωμαίοι παλαιότερα, δηλαδή να τους εκδιώξουν απόν τη χώρα αυτή και να την εποικήσουν οι ίδιοι.

Στις μέρες μας ένας πολιτικός ο οποίος έκανε πόλεμο κάθε φορά που υπήρχε οικονομική πολιτική κρίση στο Ισραήλ, όπως και ο Χίτλερ όταν υπήρχε οικονομική κρίση είναι ο νυν πρωθυπουργός του Ισραήλ  Νετανιάχου.

Ο άνθρωπος αυτός κατηγορήθηκε για πολιτική διαφθορά και κλοπή της δημόσιας περιουσίας και ήταν να καταδικαστεί και να γίνει εμφύλιος πόλεμος στο Ισραήλ πριν την εισβολή της Χαμάς όπως είναι γνωστό το 2023 με τα Χριστόν.

Όμως ο ίδιος μη θέλοντας να δικαστεί και ξέροντας ότι εν καιρώ πολέμου μπορεί να εξωτερικεύσει μία εσωτερική κρίση κάνοντας τον λαό να στραφεί στον εξωτερικό εχθρό και ότι η ο κόσμος συσπειρώνεται γύρω από τον ηγέτη τόσο υπάρχει πόλεμος, αποφάσισε όπως έκανε και άλλοι ηγέτες που ήθελαν να γλιτώσουν με τον ίδιο τρόπο για εσωτερικά σκάνδαλο (όπως ήταν λόγω χάρι ο Περικλής που προκάλεσε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, αλλά και ο bill Clinton με τον πόλεμο της Σερβίας, οι οποίοι φυσικά έγιναν και για γεωπολιτικούς λόγους), να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον των Παλαιστινίων.

Για αντίστοιχους λόγους ξεκίνησε το ίδιο άτομο και τον πόλεμο με το Ιράν στην εποχή μας βομβαρδίζοντας τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις, αφού πρώτα χτυπούσε και σκότωνε ηγέτες του, ενώ στην συγκεκριμένη περίπτωση είχε τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτείων Αμερικής σε αυτόν.

Όμως το Ιράν ενώ περίμεναν όλοι στην Δύση ότι θα κατέρρεε πολιτικά και στρατιωτικά (και ήθελαν  να βάλουν σαν φερέφωνο τους τον δωσίλογο γιο του Σάχη στην εξουσία, όπως οι Ναζί στην ΕΣΣΔ τον δωσίλογο Βλασόφ), όπως περίμεναν και Γερμανία όταν εισέβαλλαν στην Σοβιετική Ένωση επειδή είχαν και οι δύο χώρες τυραννικό καθεστώς χάρη στον ηρωικό αγώνα των Ιρανών αξιωματικών και του λαού που συσπειρώθηκε γύρω από την ηγεσία του και αυτός και από την άλλη την ενίσχυση που έλαβε από το συμμάχους του Ρωσία, Κίνας και μουσουλμανικά κράτη (σαν το Πακιστάν και την Τουρκία), κατάφερε να αντέξει, να αποκρούσει τους εχθρούς του και να σώσει μεγάλο μέρος του πολεμικό του προγράμματος.

Σύντομα υπογράφει και μία ανακωχή μεταξύ των εμπολέμων, οι οποία όμως δεν αναμένεται για πολλούς να κρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού οι Ισραηλινοί έχουν πει  ότι σύντομα θα ξανά-επιτεθούν στο Ιράν για να ρίξουν το καθεστώς του, ενώ οι Αμερικανοί ότι θα επιτεθούν ξανά στο Ιράν μάθουν ότι η προσπαθεί να εμπλουτίσει κρυφά το ουράνιο για να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα.

Στην ουσία το Ισραήλ κάνει προληπτικό πόλεμο έναντί ενός υποτιθέμενου εχθρού, όπως έκαναν και οι Γερμανοί όταν υπήρχε πολιτική κρίση και την εξωτερικεύουν όπως έκανε και ο Χίτλερ κάθε φορά που υπήρχε οικονομική κρίση και εισέβαλε σε άλλα κράτη για να αρπάξει την περιουσία τους και να μην υπάρξει πολιτική και οικονομική κρίση με τον τρόπο αυτό στην Γερμανία.

Είναι πιθανόν ότι όπως οι Γερμανοί προσπάθησαν να ετοιμάσουν τη μεγάλη αντεπίθεση τους στο Χάρκοβο στους εχθρούς τους, να κάνουν το ίδιο και οι Ισραηλινοί με τους Αμερικάνους, αλλά είναι πολύ πιθανό στην περίπτωση αυτή να επιτεθεί φανερά με στρατό, αεροπορία και στόλο το Ιράν και τους συμμάχους του Ρώσους και Κινέζους να αποτύχουν και αυτοί όπως έπαθαν οι Γερμανοί στην συγκεκριμένη μάχη όταν οι Ρώσοι και οι Κινέζοι στείλουν και αυλοί με στρατό, αεροπορία και στόλο για να βοηθήσουν το Ιράν και να διώξουν τους δυτικούς.

Και στην συνέχεια ο συνασπισμός και η συμμαχία της Ρωσίας, Κίνας, Ιράν και μουσουλμανικών κρατών να προελάσει και να νικήσει τους εχθρούς σε έναν επίσημα τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, καταλαμβάνοντας την Μέση Ανατολή και φτάνοντας ως στο Ισραήλ, όπως ακριβώς και οι Σύμμαχοι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μετά την ήττα τον Γερμανών στην Ρωσία σε τέθηκαν από όλες τις πλευρές συντονισμένα και κατάφεραν κερδίσουν αυτή και τους συμμάχους της Ιάπωνες στα Ιταλούς και τα υπόλοιπα κράτη στην συμμαχία  του Άξονα.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.