ΙΣΧΥΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΣΕ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΟΙΝΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΑΛΗΞΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥΣ

Ισχυρά πολιτικά καθεστώτα που έκανε εκστρατείες σε χώρες που δεν είχαν κοινά συνΟρα με τις ίδιες και αυτές στο τέλος καταλήξαν στην καταστροφή και την πτώση τους

Γράφει ο ΑΛΩΠΗξ

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν σε πολλές περιπτώσεις αποτυχημένα καθεστώτα, αλλά επίσης παράλληλα διεφθαρμένα, μιλιταριστικά και πολεμοκάπηλα που προσπάθησαν εξωτερικεύσουν ισχυρές εσωτερικές κρίσεις και τα προβλήματά του σε άλλες χώρες κάνοντας σε αυτές πόλεμο.

Με τον τρόπο αυτό πίστευαν ότι θα καταφέρνουν να αποσπάσουν την προσοχή του λαού τους από την τυρρανίδα, την διαφθορά τα οικονομικά και κοινωνικά τους προβλήματα και να τους ενώσουν εναντίον ενός εξωτερικού εχθρού προκειμένου να τους έχουν υπό την εξουσία τους με αυτή την δήθεν εξωτερική απειλή, ακόμη και αν δεν είχαν σε πολλές περιπτώσεις απευθείας σύνορα με τις χώρες αυτές.

Βέβαια εκτός από τις παραπάνω αιτίες τα συγκεκριμένα καθεστώτα έκαναν τους πολέμους αυτούς τόσο για να πλουτήσουν τα ίδια όσο και συνεργάτες τους και επιχειρήσεις με τις οποίες συνεργαζόταν πολλά λάφυρα, όπως και οι στρατιώτες που θα τους ακολουθούσαν ην Αθήνα στην εκστρατεία στην Σικελία και μέρος των πολιτών για να τους έχουν ικανοποιημένους και να τους πληρώνουν μέσα από τα λάφυρα τα οποία θα κέρδιζαν και έτσι να έχουν την ψήφο τους και την υποστήριξη τους.

Ένα λοιπόν Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του είδους ήταν αυτό της Αρχαίας Αθήνας της εποχής της Σικελικής Εκστρατείας της οποίας ηγέτες ήταν η τριανδρία των Στρατηγών Αυτοκρατόρων Νικία, Λαμάχου και κυρίως του Αλκιβιάδη, ο οποίος ήταν η ψυχή και οργανωτής της συγκεκριμένης εκστρατείας στο συγκεκριμένο νησί.

Και παρόλο που αρχικά τα στρατεύματα της Αθήνας προέλαυσαν και κατάφεραν να καταλάβουν πολλές περιοχές στο συγκεκριμένο νησί, μετά οι πολιτικές δολοπλοκίες μέσα στην ίδια την Αθήνα κατάφεραν να κάνουν ον Αλκιβιάδη να στραφεί ενάντια στην πόλη του και να πάει στους Σπαρτιάτες προδοτικά.

Εκεί ο Αλκιβιάδης συμβούλεψε τους Σπαρτιάτες και είναι η αλήθεια ότι τον άκουσαν, να στείλουν στρατό, ενισχύσεις και όπλα στην Σικελία προκειμένου να νικήσουν και να εκδιώξουν και να αποδυναμώσουν τον στρατό των Αθηναίων και πραγματικά αυτοί έστειλαν μαζί με το συμμάχους τους Κορίνθιους τον ικανότατο στρατιωτικό γύλιππο, ο οποίος κατάφερε να σε έρθεις στις Συρακούσες και στο τέλος να νικήσει ολοκληρωτικά και να καταστρέψει το Αθηναϊκό σώμα.

Η μάχη αυτή τόσο πολύ αποδυνάμωσε την Αθήνα που παρόλο που αυτή συνέχισε τον πόλεμο και μερικά ακόμα χρόνια, χάρις στη συμμαχία της Σπάρτης, της Κορίνθου, της Θήβας και της Περσίας εναντίον της Αθήνας, στο τέλος αυτή η κατέρρευσε και η σύμμαχοι κατάφεραν να καταλάβουν και να κατακτήσουν την Αθήνα.

Άλλη μία χαρακτηριστική περίπτωση ενός κράτους που έκανε επίθεση σε ένα μακρινό κράτος από το ίδιο ήταν και η περίπτωση της εισβολής των Γάλλων μαζί με τους βρετανούς αρχικά στο Μεξικό αρχικά υποτίθεται για προκειμένου να πάρουν το χρέος που τους χρωστούσε η χώρα αυτή με μπροστάρη και αρχηγό της εκστρατείας αυτής το Γάλλο Αυτοκράτορα Ναπολέοντα τον τρίτο.

Πραγματικά οι Γάλλοι κατάφεραν σύντομα να επιβληθούν και να επιβάλλουν ένα νέο δικό τους καθεστώς στην συγκεκριμένη χώρα υπό τον αδελφό του Αυτοκράτορα της Αυστρίας Μαξιμιλιανό, τον οποίον πίστευαν ότι θα έχουν το χεριού τους και ότι θα καταφέρουν να τον κάνω αγαπητό στον ντόπιο πληθυσμό.

Όμως το τέλος κάτι τέτοιο δεν συνέβη και αντίθετα οι Μεξικανοί αντιστάθηκαν στην εισβολή της χώρας τους από μία ξένη δύναμη όπως και έναν ξένο ηγέτη που τους επιβλήθηκε με το ζόρι και στο τέλος μετά από σκληρό ανταρτοπόλεμο εκδίωξαν τους Γάλλους, ενώ ο Αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός συνελήφθη και εκτελέστηκε από τους αντάρτες όταν ανακατέλαβαν όλο το Μεξικό και την πρωτεύουσα αυτού και με τον τρόπο αυτό απέτυχε παιδαγωγός η γαλλική εκστρατεία σε μία μακρινή χώρα.

Βέβαια εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι δεν ήταν πρώτη φορά που οι Γάλλοι προσπαθούσαν να επιτεθούν και να καταλάβουν μία μακρινή ξένη χώρα αφού το είχαν πραγματοποιήσει για άλλη μια φορά παλαιότερα \ στην περιοχή ξανά τις Λατινικής Αμερικής και κυρίως της Κεντρικής.

Συγκεκριμένα την περίοδο εκείνη οι Γάλλοι έστειλαν στρατό υπό τον Γάλλο στρατηγό Λεκλάιρ προκειμένου να καταλάβει την Αϊτή, στην οποίαν ειχαν επαναστατήσει και είχαν επικρατήσει οι μαύροι σκλάβοι διώχνοντας τους σκληρούς Γάλλους αφέντες τους από όπως και τους Ισπανούς από την περιοχή αυτή με την βοήθεια για τον βρετανών.

Σύντομα ο λαός της χώρας αυτής ανέπτυξε έναν ικανότατο πόλεμο που εκδίωξε τους εισβολείς και παρόλο που κατάφεραν προσωρινά οι Γάλλοι να συλλάβουν τον αρχηγό της αντίστασης Τουσαίν, σύντομα ο υπαρχηγός του που ανέλαβε την εξουσία (ο Ντε Λοβερτούρ), νίκησε εντελώς τους Γάλλους και διέλυσε παντελώς το συγκεκριμένο στρατιωτικό σώμα και οι Γάλλοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την χώρα αυτή, όπως ακριβώς έπαθαν μετέπειτα με την εισβολή τους στην Ρωσία από τον ικανότητα το πόλεμο των ντόπιων.

Η ίδια ακριβώς κατάληξη είχε και εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, την οποία πίστευαν ότι θα κατακτούσε, θα μπορούσε να προελάσει προς την Ινδία και να καταλάβει τις βρετανικές βάσεις και αποικίες σε αυτή όμως ηττήθηκε από τους βρετανούς στην ναυμαχία στην Αλεξάνδρεια και με τον ανταρτοπόλεμο τον Αράβων και τον τούρκων και αναγκάστηκαν επιστρέψουν ηττημένοι στην Γαλλία και σύντομα η Αίγυπτος ανακαταλήφθηκε από το στρατό των μουσουλμάνων.

Στην ίδια περίοδο ένας άλλος στρατός εκπαιδευμένος από τους Γάλλους επιτέθηκε σε μία μακρινή για αυτόν χώρα προκειμένου να αρπάξει στα εδάφη της και να ενσωματώσεις αυτά και συγκεκριμένα η Αίγυπτος του Ιμπραήμ στην Ελλάδα ύστερα από συμφωνία με τον Σουλτάνο.

Πραγματικά αυτοί προέλαυσαν και κατέλαβαν πολλά εδάφη στην Πελοπόννησο, όπως επίσης στην Κρήτη και στην Στερεά Ελλάδα, όμως τόσο χάρις στον ικανότατο ανταρτοπόλεμο τον Ελλήνων που τον Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη, την ναυμαχία στο Ναβαρίνο, αλλά και τον πάρα πολύ σημαντικό Ρωσοτουρκικό πόλεμο των ετών 1.828 μετά Χριστόν και 1.829 μετά Χριστόν και οι Αιγύπτιοι ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν αποχωρήσουν την χώρα αυτή (https://alophx.blogspot.com/2017/03/blog-post.html).

Και άλλες Μεγάλες δυνάμεις συνέχισαν να ακριβώς το ίδιο μοτίβο, να επιτίθεται δηλαδή σε μακρινές χώρες προκειμένου να αρπάξουν τα πλούτη τους και να σκλαβώσουν τον πληθυσμό τους και να γίνουν οι ς ίδιες και οι πολίτες τους και οι βιομηχανίες τους πλούσιες.

Μία πολύ χαρακτηριστική κατάσταση αυτού του είδους ήταν η Μεγάλη Βρετανία, η οποία κατάφερε να δημιουργήσει μία τεράστια Αυτοκρατορία που όπως όλοι γνωρίζουμε καταλάμβανε στην μεγαλύτερη έκτασή της το ένα τέταρτο της γης σε έκταση και πάρα πολλά εκατομμύρια, δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια κατεκτημένων λαών.

Σε μία τόσο ισχυρή Αυτοκρατορία φαίνονταν πάρα πολύ εύκολο να κατακτήσει μικρές και υποδεέστερες χώρες, ιδίως όσες βρίσκονταν στις τότε φτωχές Ασία και Αφρική που ήταν παντελώς αδύναμες οικονομικά και στρατιωτικά.

Για τον λόγο αυτό η Βρετανία αρχικά αποφάσισε να στείλει στρατεύματα στο Αφγανιστάν υπό τον υπέργηρο στρατηγό Έλφιστον προκειμένου να κατακτήσουν την συγκεκριμένη χώρα στο παιχνίδι για τον έλεγχο της Κεντρικής Ασίας, το λεγόμενο και «Μεγάλο Παιχνίδι».

Όμως και στην περίπτωση αυτή όπως είναι έπιασε τις επόμενες εισβολές των Αφγανιστάν ο ανταρτοπόλεμος των ντόπιων, η ανικανότητα των βρετανών, όπως επίσης και άλλες συνθήκες έφεραν ην καταστροφή του συγκεκριμένου σώματος και ένας μόνο ένας άντρας γύρισε πίσω ζωντανός για να αναφέρει και το ότι είχε συμβεί.

Τα κατορθώματα αυτά των βρετανών δεν σταμάτησαν μόνος στην συγκεκριμένη χώρα, αλλά συνεχίστηκαν και σε άλλες χώρες τις οποίες προσπάθησαν κατακτήσουν και στις οποίες απέτυχαν για άλλη μία φορά και συγκεκριμένα στην Αφρική.

Μία από τις χώρες τις οποίες επιτέθηκαν ήταν το Σουδάν στο οποίο προσπάθησαν να επιτεθούν και να το καταλάβουν υπό την διοίκηση του στρατηγού gordon μαζί με τους Αιγύπτιους και πράγματι προέλαυσαν και κατάλαβαν την πρωτεύουσα του Χαρτούμ.

Όμως ο ικανός ο ανταρτοπόλεμος του ισλαμιστή Μοχάμεν Αχμάτ Μαχντί κατάφερες στο τέλος να νικήσει τον βρετανικό στρατό και μάλιστα προέλαυσε και κατάλαβε το Χαρτούμ, ενώ στην μάχη για την κατάληψη του σκοτώθηκε και βρετανός στρατηγός gordon.

Το τίμημα για τους βρετανούς ήταν τόσο μεγάλο που αναγκάστηκαν μετά τον θάνατο του Μαχντί να στείλει τον ικανό στρατηγό τους Kitchener στην συγκεκριμένη περιοχή προκειμένου να την καταλάβει με την βία, όπως προσπάθησαν να κάνουν για άλλη μία φορά και πιο πριν με το Αφγανιστάν όχι και πολύ επιτυχημένα για δεύτερη φορά.

Όμως δεν ήταν αυτές οι μόνες χώρες στις οποίες οι βρετανοί ηττήθηκαν, αφού ακριβώς τέτοια πράγματα έπαθαν όταν προσπάθησα να κατάκτήσουν το κράτος των Μπόερς στην Νότια Αφρική στον λεγόμενο Πρώτο Πόλεμο τον Μπόερς.

Και στην συγκεκριμένη περίπτωση οι βρετανοί μπήκαν με την γνωστή αλαζονεία τους και την σιγουριά ότι θα κατακτήσουν «άχρηστους κι ανίκανους» λαούς που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν καθόλου, αλλά αυτό αντίθετα δεν συνέβη και κατάφεραν να ηττηθούν μετά από ανταρτοπόλεμο και να φύγουν από τον πρώτο πόλεμο των Μπόερς, όπως είχε γίνει αρχικά και με τους Ζουλού.

Φυσικά μετά από αυτές τις μεγάλες ήττες τους οι βρετανοί επέστρεψαν εξαγριωμένοι και πιο αποφασισμένοι προκειμένου να καταλάβουν τις περιοχές αυτές και μετά από σκληρές μάχες κατάφεραν με τον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς να καταλάβουν την χώρα τους, όπως ακριβώς με το Δεύτερο Πόλεμο των Ζουλού κατέλαβαν τελείως το κράτος των Ζουλού.

Το ίδιο ακριβώς μοτίβο συνέβη και με άλλες Μεγάλες Δυνάμεις στην συνέχεια, όπως λόγου χάρη τις Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση η οποίες εισέβαλαν οι μεν πρώτοι στο vietnam και η 2^η στο Afghanistan και αυτοί ηττήθηκαν, όπως και οι Κινέζους όταν εισέβαλαν και αυτοί στο Vietnam και αποχώρησαν ηττημένες από αυτά. Στο Αφγανιστάν επιτέθηκαν στην συνέχεια και οι Αμερικανοί και στο τέλος αποχώρησαν νικημένοι και αυτοί, αφού στην πρώτη περίπτωση πέρα από τον ανταρτοπόλεμο.

Οι Αμερικανοί όμως συνέχισαν τις επιθέσεις του σε μικρότερα κράτη προσπάθησαν να τα ελέγξουν και να τα κατακτήσουν, όμως στη, συνέχεια ηττήθηκαν με ισχυρό ανταρτοπόλεμο  από τους κατοίκων στο χωρών αυτόν και από τις χώρες που λάβαν ενισχύσεις.

Μία πολύ χαρακτηριστική περίπτωση αυτό το είδους ήταν το Ιράκ στο οποίο εισέβαλαν οι ΗΠΑ το 2003 μετά Χριστόν πιστεύοντάς πως θα ήταν εύκολο να το κατακτήσουν όμως μετά από πολλούς αγώνες ανταρτοπόλεμο και πάνω από μία δεκαετία μαχών αναγκάστηκαν όπως κάνω κάνει με το Αφγανιστάν και τον vietnam αποχωρήσουν ηττημένοι από την περιοχή αυτή.

Αλλά και στην περιοχή της Σομαλίας παλαιότερα όπως αναφέρεται και στην γνωστή ταινία με το όνομα black Hack Down για ο Αμερικάνικο εκστρατευτικό σώμα προκειμένου να νικήσουν τον ηγέτη ης συγκεκριμένης περιοχής, όμως ηττήθηκαν στην περίπτωση  και οι άντρες από τα ελικόπτερα τους λιντσαρίστηκαν από τους ντόπιους και οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν ηττημένοι να αποχωρήσουν από την χώρα αυτή.

Στις μέρες μας οι Αμερικανοί όπως και στις παραπάνω περιπτώσεις ετοιμάζονται να κάνουν και άλλη μία φορά μια εκστρατεία σε μία μακρινή χώρα η οποία πολλοί πιστεύουν ότι θα έχει ακριβώς την ίδια κατάληξη με όλες τις παραπάνω και συγκεκριμένα στο Ιράν, ενώ μπορεί στην περίπτωση αυτή να εμπλακούν και άλλες δυνάμεις που είναι σύμμαχοι με το Ιράν, όπως η Ρωσία, η Κίνα, η βόρεια Κορέα και άλλα μουσουλμανικά κράτη και ο πόλεμος αυτός να γίνει ακόμη και Παγκόσμιος.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.