ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2019
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Ως
γνωστόν, και αυτόν τον μήνα συνέβησαν κάποια πολύ σημαντικά πολιτικά γεγονότα
στην Ευρώπη και τον κόσμο, τα οποία και επηρέασαν σημαντικά την πορεία της Ευρώπης,
του κόσμου και της πατρίδας μας.
Έτσι
στην Γερμανία, είχαμε καταρχάς την επιλογή της νέας ηγεσίας στο κόμμα της ακροδεξίας
AfD.
Σε
αυτή, την επανεκλογή του ως συμπρόεδρος στην ηγεσία της «Εναλλακτικής για τη
Γερμανία» (AfD) πέτυχε ο Γκέοργκ Μόιτεν στο συνέδριο του κόμματος στο
Μπράουνσβάιγκ της Κάτω Σαξονίας.
[Αν
και ο αδύναμος Μέυθεν, επανεξελέγη τελικά συμπρόεδρος της AfD, η αλήθεια είναι ότι για άλλη μία
φορά (όπως παλαιότερα οι πρώην ηγέτες του κόμματος Λούκε και Πέτρυ), πολλοί
σημαντικοί αντιπάλοι του Χόκε, όπως ο Παντέρσκι και οι συνεργάτες του δεν
επανεξελέγησαν στις διοικητικές θέσεις που είχαν στο κόμμα ως τότε].
Νέος
δε Πρόεδρός του, μετά την αποχώρηση του 78χρονου αρχηγού Αλεξάντερ Γκάουλαντ,
εξελέγη ο Τίνο Κρουπαλά, σηματοδοτώντας το τέλος «της εποχής των ιδρυτών» της
AfD, αλλά και την «αλλαγή γενιάς».
Κατά
την αποχαιρετιστήρια ομιλία του, ο Γκάουλαντ, επιλογή του οποίου ήταν ο Κρουπαλά
ως διάδοχός του, τόνισε ότι το κόμμα πρέπει το επόμενο διάστημα να καταστεί
έτοιμο και πρόθυμο να ασκήσει εξουσία και προέβλεψε ότι «όταν θα ενωθούν οι
Πράσινοι με τους Σοσιαλδημοκράτες και την Αριστερά, τότε οι Χριστιανοδημοκράτες
δεν θα έχουν άλλη επιλογή από εμάς» (https://www.zougla.gr/kosmos/article/germania-alagi-genias-stin-igesia-tis-afd).
«Πιστεύω
ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης χωρίς εμάς θα γίνεται ολοένα δυσκολότερος, μέχρι
που θα γίνει εντελώς ανέφικτος», δήλωσε από την πλευρά του ο Μόιτεν καθιστώντας
σαφείς τις προθέσεις του ακροδεξιού AfD.
Ο
δε Σάξονας ζωγράφος και επιχειρηματίας (ζωγράφος και ελαιοχρωματιστής σαν Χίτλερ)
Tino Chrupalla (ο οποίος ήταν επιλογή του ιδού του Γκάουλαντ για να τον διαδεχτεί
στην ηγεσία του κόμματος), αν και δεν θεωρείται μέλος της δεξιάς πτέρυγας του Χόκε,
έχει ήδη κάνει ριζοσπαστικές δηλώσεις.
Ο
Chrupalla επιθυμεί να επικεντρωθεί περισσότερο η προσοχή της AfD στην
οικονομία, στα ΜΜΕ και στην εκπαίδευση.
Στην
εναρκτήρια ομιλία του ως ηγέτης του κόμματος, ο Κρουπαλά τόνισε: "Δεν
υπάρχει κανέλα άλλο γερμανικό κόμμα όπου ένας ακαδημαϊκός", ο Meuthen -
"και ένας τεχνίτης να μπορεί να παίρνει από κοινού την ηγεσία του."
Παρόλο
που τον Chrupalla στήριζε όλη σχεδόν AfD εκ των προτέρων, υπήρχαν
αντιρρήσεις από κάποια μέλη του κόμματος που έλεγαν ότι ήταν πολύ άπειρος και πολύ
άγνωστος στα μέλη του κόμματος στην Δύση.
Επισης,
προκειμένου να εκλεγεί, ο Chrupalla εξαρτιόταν επίσης από τις ψήφους της δεξιάς
ριζοσπαστικής "πτέρυγας" του κόμματος υπό τον Χόκε. Τις τελευταίες
εβδομάδες, ο ίδιος άρχισε να χρησιμοποιεί πιο έντονους τόνους στις ομιλίες του.
Σε
μία από αυτές και συγκεκριμένα στην μπόλια του για την ημέρα της πτώσης του
τείχους του Βερολίνου στην Μπούντεσταγκ δήλωσε, έχοντας την καγκελάριο Angela
Merkel να το ακούει από το ψηλότερο βήμα: «Λυπάμαι που η καγκελάριος μας δεν
μας λέει ποιες μεθόδους προπαγάνδας, επικυριαρχίας και αποσύνθεσης του λαού έμαθε
να χρησιμοποιεί ίδια στο FDJ τότε».
Σε
κάποιες δε περιφερειακές ενώσεις όμως του κόμματος επικρίνεται επίσης
επανειλημμένα το στυλ ηγεσίας του Chrupalla. Ο ίδιος έχει δηλώσει: "Η
ηγεσία σημαίνει να οργανώνεις όλα τα πράγματα μέσω. Χρειάζεστε μια συγκεκριμένη
πειθαρχία που γνωρίζω ως επιχειρηματία. "
Στο
συνέδριο στο Braunschweig, ο Chrupalla προσπάθησε να συνεχίσει την γραμμή του τέως
πια αρχηγού του κόμματος Αλέξανδρου Γκάουλαντ, ενώ έχει προσπαθήσει τους
τελευταίους μήνες να παρουσιάσει το κόμμα της AfD ως αστικό.
Για
τον λόγο αυτό ανέφερε και ο ίδιος πρόσφατα: "Βλέπω ότι υπάρχει μεγάλο
εκλογικό δυναμικό, το οποίο μπορούμε να διεκδικήσουμε στο αστικό στρατόπεδο".
Για να επιτευχθεί αυτό, δεν χρειάζεται "δραστική γλώσσα".
Η
AfD θέλει να κυβερνήσει» επιγράφεται σχετικό σχόλιο της Frankfurter Allgemeine
Zeitung (FAZ), που επισημαίνει τα εξής για τον Κρουπάλα: «Απευθύνεται στους
ανθρώπους χωρίς πτυχία, στην μεσαία τάξη, στον απλό κόσμο.
Με
αυτή την συνταγή η AfD κατάφερε πολλά στην Ανατολική Γερμανία, τώρα θέλει να
την εφαρμόσει και στα δυτικά κρατίδια. Το αν θα γίνει πραγματικότητα ο στόχος
του Γκάουλαντ για συμμετοχή στην κυβέρνηση, εξαρτάται και από το εάν θα
συνεχίσουν να εξασθενούν τα παραδοσιακά κόμματα του Κέντρου».
Η
εφημερίδα Rheinpfalz του Λόυντβιχσχαφεν εκτιμά ότι «έξι χρόνια μετά την ίδρυσή
της, η AfD παραμένει ένα κόμμα με πολλές ακραίες θέσεις. Μοιράζει χαστούκια σε
όλους, ενώ την ίδια στιγμή ισχυρίζεται πως η ίδια είναι διωκόμενη και
περικυκλωμένη από τα υπόλοιπα κόμματα, από τα μέσα ενημέρωσης, από τις
υπηρεσίες για την προστασία του Συντάγματος (https://www.tovima.gr/2019/12/02/world/to-spd-agonizetai-gia-tin-epiviosi-tou/).
[Φυσικά
εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Κρουπαλά έχει την πλήρη υποστήριξη του αρχηγού
της δεξιάς πτέρυγας της AfD,
Μπγιορν Χόκε, ο οποίος ελέγχει το 40% περίπου των ψήφων του κόμματος, μέσω των οποίων
εξελέγη Κρουπαλά στην εξουσία του.
Επιπλέον,
αν και ο Κρουπαλά δεν είναι μέρος της δεξιάς πτέρυγας, έχει άρχισε να συμμετέχει
τακτικά στις ετήσιες συναντήσεις της στο Kryffhauser, ενώ και αυτός προέρχεται από την Ανατολική
Γερμανία, όπως και τα ισχυρά μέλη της δεξιάς πτέρυγας Χόκε, Κάλμπιτς και Ουρμπάν.
Το
γεγονός αυτό, δείχνει ότι με την ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος από ένα μέλος
προερχόμενο από την Ανατολική Γερμανία και φίλο της δεξιάς πτέρυγας, αυτή έχει ουσιαστικά
θα συνεχίσει να επεκτείνει την επιρροή της σε όλο το κόμμα και πολύ πιθανόν σύντομα
θα το «αλώσει» πλήρως.
Επιπλέον,
ο ίδιος ο Κρουπαλά έχει δηλώσει ότι η δεξιά πτέρυγα του κόμματος ήταν και θα
είναι πάντα ένα αναπόσπαστο κομμάτι της AfD, ενώ για πολλούς ο ίδιος επιλέχθηκε
ως νέος ηγέτης του, επειδή μπορεί να «γεφυρώνει» τις απόψεις των μελών της φιλελεύθερης
πτέρυγας και της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος.
Συγκεκριμένα,
ο πρόεδρος της Περιφερειακής Οργάνωσης της Θουριγγίας και επικεφαλής της
φράξιας του κόμματος «Δεξιά Πτέρυγα», Μπγιορν Χόκε, δήλωσε ότι επιθυμία του
ήταν μία ισορροπημένη παρουσία των Ανατολικογερμανών στην και ότι ο ίδιος βλέπει θετικά την εκλογή του
Κρουπάλα στην ηγεσία της AfD.
Όσον
αφορά τον Χόκε, ο οποίος δεν έβαλε υποψήφιος για την αρχηγία του κόμματος αυτή
την φορά, με έναν σχεδόν πλήρως ελεγχόμενο από τον ίδιο ηγέτη στην ηγεσία του, θα
μπορέσει να συνεχίσει τα σχέδια του για επέκταση της δεξιάς πτέρυγας σε αυτό,
της οποίας τα μέλη θα γίνουν σταδιακά η πλειοψηφία στο κόμμα.
Και
στην συνέχεια, μέσω αυτής θα μπορέσει να περάσει στο πρόγραμμα αυτού την φιλολαϊκή
οικονομική πολιτική την οποια θέλει, την οποία αρνούνται τα φιλελεύθερα στελέχη
αυτού, ενώ ο νέος ηγέτης του κόμματος Κρουπαλά, ήδη την υποστηρίζει.
(Το
δε οικονομικό πρόγραμμα της κοινωνικής πολιτικής της AfD, θα αποφασιστεί τον Απρίλιο του
2020).
Ο
δε πονηρός Χόκε, ο οποίος έχει δηλώσει παλαιοτέρα ότι έχει υπομονή και ότι μπορεί
να περιμένει όσο χρειαστεί για να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος, όταν θα κρίνει
ότι η κατάλληλη στιγμή έχει έρθει σε ένα νέο έκτακτο ή και στο επόμενο συνέδριο
του κόμματος για την νέα ηγεσία αυτού, θα βάλει υποψηφιότητα για την ηγεσία του
και έχοντας φροντίσει τα πιο πολλά μέλη του κόμματος να ανήκουν στην δεξιά πτέρυγα
που αυτός διοικεί, θα τον εκλέξουν πανηγυρικά στην ηγεσία της.
Ενώ
οι πιθανώς νέες ακραίες συνθήκες στην Γερμανία, οι οποίες θα ευνοήσουν την άνοδο
του Χόκε, είναι με βάση τα όσα έχει γράψει ο ίδιος σε βιβλία του, θα είναι π.χ. ένα πλήρες οικονομικό κραχ στην Γερμανία,
ή ένας ξεσηκωμός ισλαμιστών στην χώρα αυτή και ένας πόλεμος αυτών και των αριστερών
υποστηρικτών τους με τους πατριώτες Γερμανούς πολίτες, τον στρατό και το κράτος
με συνέπεια εμφύλιο στην Γερμανία)].
Έτσι,
μεγάλο προβληματισμό προκαλεί στην Γερμανία η ενίσχυση της ακροδεξιάς πτέρυγας
στο εσωτερικό της «Εναλλακτικής για την Γερμανία» (AfD). Ο 44χρονος διακοσμητής
Τίνο Κρουπάλα από την πρώην Ανατολική Γερμανία, που αναδείχθηκε στην ηγεσία του
κόμματος, είχε τη στήριξη της ακροδεξιάς φράξιας του κόμματος, που φέρει το
όνομα «Πτέρυγα».
Ο
επικεφαλής της, Μπγιορν Χόκε, απέφυγε να θέσει υποψηφιότητα, καθώς θεωρείται
διχαστική προσωπικότητα και έχει επανειλημμένως καταφερθεί κατά της κουλτούρας
μνήμης της ναζιστικής θηριωδίας, με αμφιλεγόμενες δηλώσεις, οπότε επελέγη ο Κρουπάλα,
ως πιο ανώδυνη, ενδιάμεση λύση.
Αξίζει
να σημειωθεί ότι ο τελευταίος είχε συναντηθεί στις αρχές του έτους με τον
διαβόητο πρώην σύμβουλο του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, Στιβ Μπάνον,
στο Βερολίνο (https://www.kathimerini.gr/1054465/article/epikairothta/kosmos/anakatata3eis-ston-germaniko-synaspismo).
Ο
Tino Chrupalla, ετών 44, αντικατοπτρίζει για κάποιους τον πρότυπο ψηφοφόρο της
AfD, αφού είναι
άνδρας και μεσήλικας. Ο ίδιος ακολούθησε τ εκπαίδευση ως ζωγράφος στις σπουδές
του, ενώ ήταν κατά την δεκαετία του 1990 για δύο χρόνια ενεργός μέλος της ένωση
Junge, που ιδρύθηκε από τον Helmut Kohl (όπως ακριβώς και ο Χόκε ήταν και αυτός
μέλος της ένωσης αυτής και οπαδός του Κολ στα νιάτα του).
Αργότερα
ο Κρουπαλά ίδρυσε μια οικογενειακή επιχείρηση ως ζωγράφος και ελαιοχρωματιστής,
η οποία σήμερα διευθύνεται απο τον γαμπρό του.
Σε
συνεντεύξεις ο Chrupalla συγκρίνει την δεξιά πτέρυγα της AfD με την «Ένωση Αξίας»
της CDU ή τον «Κύκλο Seeheimer» του SPD. Είναι δηλαδή για αυτόν η δεξιά πτέρυγα
εάν εξουσιοδοτημένο τμήμα της AfD.
Μάλιστα
ο Κρουπαλά υποστήριξε ότι αρχηγός της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος, ο Björn
Höcke, επαίνεσε το "οργανωτικό μου ταλέντο και την πολύ καλή δουλειά μου
στην Bundestag".
Και
στην συνέχεια ο Χόκε συμπλήρωσε: "Ως πτέρυγα έχουμε μια πολύ υψηλή γνώμη
για τον Tino Chrupalla. Για μας είναι σημαντικό ότι η Ανατολική Γερμανία
αντιπροσωπεύεται λίγο καλύτερα τώρα στην ηγεσία του κόμματος μας.".
Ο
δε Κρουπαλά έχει καταφέρει σε παλαιότερες δηλώσεις του κατά της
παγκοσμιοποίησης και του φιλελευθερισμού (https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B1-%CF%84/), κατά των ισλαμιστών
λαθρομεταναστών, ενάντια στην αλλοίωση του πληθυσμού της Γερμανίας και του
επανεποικισμού του κράτους αυτού από τους μουσουλμάνους, ενώ αποκάλεσε τον
εαυτό του ως «Την προσωποποίηση της ανόδου της Ανατολικής Γερμανίας στην ηγεσία
της AfD».
Επιπλέον,
ο Τίνο Κρουπαλά, ανακοίνωσε ότι θέλει να προσελκύσει περισσότερες γυναίκες
ψηφοφόρους στην AfD,
και σκοπεύει για τον λόγο αυτό να πάρει όλα τα ενδεδειγμένα πολιτικά μέτρα για
να πέτυχει τον στόχο του αυτό.
Επιπλέον,
τα μέλη της AfD,
προειδοποιούν ότι στην Γερμανία το έτος 2040μ με βάση πρόσφατες έρευνες, οι
αλλοδαποί στις πόλεις θα αγγίζουν το 70%, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την
αποτροπή του φαινομένου αυτού (https://www.triklopodia.gr/%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf-2040-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%b4%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%af-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%82/)].
Επιπλέον,
τον ίδιο μήνα στην Γερμανία, είχαμε και την εκλογή για την νέα ηγεσία του κόμματος
των Σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι είναι για την ώρα τουλάχιστον σύμμαχοι της Μέρκελ
στον «Μεγάλο Συνασπισμό» που διώκει την χώρα αυτή.
Σε
αυτή, νικητές αναδείχθηκαν ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Βόρειας Ρηνανίας
Βεστφαλίας Νόρμπερτ Βάλτερ - Μπόργιανς και η βουλευτής του ίδιου κρατιδίου
Σάσκια Έσκεν και είναι οι επόμενοι αρχηγοί του κόμματος.
Οι
Βάλτερ-Μπόργιανς και Έσκεν απέσπασαν το 53,6% των ψήφων των 425.600 μελών του
κόμματος και επικράτησαν του αντικαγκελάριου και υπουργού Οικονομικών Όλαφ
Σολτς και της Κλάρα Γκάιβιτς, μέλους του προεδρείου του κόμματος, οι οποίοι
συγκέντρωσαν ποσοστό 45,3%.
Για
πρώτη φορά από το 1993 η ηγεσία εκλέγεται από την βάση του κόμματος, ενώ είναι
και η πρώτη φορά που την ηγεσία μοιράζονται δύο άτομα, όπως συμβαίνει στην
Γερμανία αυτή την στιγμή στους Πράσινους, στην Αριστερά και στην «Εναλλακτική
για την Γερμανία» (AfD).
Το
αποτέλεσμα θεωρείται έκπληξη, καθώς το δίδυμο Σολτς - Γκάιβιτς είχε κερδίσει
τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, ενώ θεωρείται ότι εκπροσωπεί την πιο αριστερή
πλευρά του κόμματος.
Το
πρώτο ζήτημα που θα κληθεί να διαχειριστεί η νέα ηγεσία είναι η συζήτηση
σχετικά με το εάν το SPD θα παραμείνει ή όχι στον κυβερνητικό συνασπισμό, με
τον Βάλτερ - Μπόργιανς να έχει εκφραστεί επανειλημμένα ιδιαίτερα επικριτικά για
το έργο της κυβέρνησης.
Είναι
χαρακτηριστικός ο τίτλος της εφημερίδας «Tagesspiegel», «Αντίο,
Σοσιαλδημοκράτες!». Σε άρθρο γνώμης η εφημερίδα αναφέρει ότι είναι πιθανό να
ακολουθήσει σοβαρή πολιτική αναταραχή, ακόμη και διάλυση του κυβερνητικού
συνασπισμού.
«Με
αυτή την απόφαση το σίγουρο είναι ότι θα ακολουθήσουν σοβαρές αναταραχές. Θα
μπορούσαν να οδηγήσουν σε διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού και στο τέλος της
γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας ως λαϊκού κόμματος.
Παρόλες
τις προειδοποιήσεις, η βάση του SPD άφησε το μέλλον του κόμματος στα χέρια της
Σάσκια Έσκεν και του Νόρμπερτ Βάλτερ - Μπόργιανς. Μια μέχρι τώρα άγνωστη τοπική
βουλευτής και ένας μετρίως επιτυχημένος πρώην τοπικός υπουργός Οικονομικών στην
ηγεσία του παλαιότερου κόμματος της Γερμανίας - αυτό δεν μπορεί να πάει καλά»,
γράφει η εφημερίδα του Βερολίνου (https://www.zougla.gr/kosmos/article/germania-nei-arxigi-tou-spd-i-valter---mporgians-ke-esken).
Ανοιχτό
παραμένει και το πολιτικό μέλλον του Σολτς, καθώς δεν αποκλείεται η αποχώρησή
του από την κυβέρνηση, ακόμη και εάν το SPD παραμείνει στον συνασπισμό με την
Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU).
Θα
πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι το αποτέλεσμα αυτό θα έχει επιπτώσεις στον κυβερνητικό
συνασπισμό υπό την Άνγκελα Μέρκελ. Στον προεκλογικό τους αγώνα ειδικά η Σάσκια
Έσκεν είχε υποστηρίξει την έξοδο των Σοσιαλδημοκρατών από την κυβέρνηση.
Σύμφωνα
πάντως με τις πρώτες της δηλώσεις, μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος χθες
το βράδυ, δεν θα πρέπει να αναμένεται ότι στο συνέδριο οι νέοι πρόεδροι θα
θέσουν θέμα τερματισμού του κυβερνητικού συνασπισμού.
Θα
καταθέσουν όμως σε ψήφιση έναν κατάλογο μέτρων που θα πρέπει να υλοποιήσει η
κυβέρνηση, προκειμένου να παραμείνει το SPD. Για παράδειγμα την καθιέρωση των
12 ευρώ κατώτατου μισθού την ώρα, κρατικές επενδύσεις δισεκατομμυρίων,
ανεξάρτητα αν ο προϋπολογισμός θα είναι ισοσκελισμένος ή όχι, και ακόμη
υψηλότερους φόρους για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Πρόκειται
για αιτήματα που είναι μάλλον αδύνατον να τα αποδεχτούν οι Χριστιανοδημοκράτες.
Η πρόεδρος τους Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ έχει ήδη ανακοινώσει ότι δεν
πρόκειται να διεξάγει νέες διαπραγματεύσεις με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Σε
περίπτωση που διατηρήσει αυτή τη στάση, η διακυβέρνηση Μέρκελ θα τερματιστεί.
Βέβαια, το τέλος του συνασπισμού και η προκήρυξη εκλογών δεν θα βοηθούσε κανένα
από τα κόμματα που το απαρτίζουν.
Στις
δημοσκοπήσεις οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν πέσει κάτω του 15%, ενώ
Χριστιανοδημοκράτες και Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές συγκεντρώνουν από κοινού
μόλις ένα 26%. Με αυτά τα δεδομένα είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς το τι θα
συμβεί τις επόμενες εβδομάδες στο Βερολίνο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συνοχή
του κυβερνητικού συνασπισμού έγινε πιο εύθραυστη από ότι ήδη ήταν (https://www.zougla.gr/kosmos/article/telos-tou-kivernitikou-sinaspismou-sti-germania).
Ανάμεσα
στις βασικές απαιτήσεις του νέου διδύμου από τους Χριστιανοδημοκράτες είναι η
αύξηση του κατώτατου από τα 9 ευρώ την ώρα στα 12 ευρώ την ώρα και την χαλάρωση
της κεντρικής δημοσιονομικής πολιτικής ώστε να επιτραπούν περισσότερες δαπάνες
για κοινωνικά προγράμματα και υποδομές. Καλούν ακόμη για μία πιο ριζοσπαστική
αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Το
CDU έχει ήδη
ξεκαθαρίσει ότι δεν θα δεχθεί αυτούς τους όρους. «Στόχος μας είναι να κυβερνήσουμε
σωστά την χώρα και τα θεμέλια για αυτό είναι η συμφωνία για τον κυβερνητικό
συνασπισμό. Αυτή η εσωτερική απόφαση του SPD δεν αλλάζει κάτι» είπε ο
γραμματέας του κόμματος Πολ Ζιέμιακ σχολιάζοντας τις εξελίξεις.
Μετά
τις τελευταίες εξελίξεις η Γερμανία κινδυνεύει να μπει σε μια περίοδο πολιτικής
αναταραχής, ιδιαίτερα εφόσον καταρρεύσει ο εξαιρετικά εύθραυστος συνασπισμός. Παράλληλα,
αυξάνει τις πιθανότητες να βρεθεί η Άνγκελα Μέρκελ εκτός γερμανικής και
ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής πολύ νωρίτερα από ότι υπολόγιζε.
Και
από την στιγμή που οι Μπόργιαν-Έσκεν νίκησαν με οκτώ μονάδες διαφορά το δίδυμο
Σολτς-Γκέιβιτς που ήταν το φαβορί και τα φώτα, πλέον, πέφτουν στον υπουργό
Οικονομικών της χώρας.
Εάν
ο Όλαφ Σολτς αποφασίσει να αποχωρήσει από την θέση του στην κυβέρνηση της
Μέρκελ ο συνασπισμός SPD-CDU θα έχει, ουσιαστικά, τελειώσει. Ο Γερμανός
πολιτικός ήταν ο αρχιτέκτονας πίσω από την κυβερνητική συμφωνία και η ήττα του
στις εσωκομματικές εκλογές εκλαμβάνεται ως αποδοκιμασία προς το πρόσωπο και τις
ενέργειές του. Ακόμη κι αν προκηρυχθούν εκλογές, πάντως, αυτές θα
πραγματοποιηθούν στα μέσα του 2020.
Εάν
δε καταρρεύσει ο συνασπισμός η Άνγκελα Μέρκελ θα έχει τέσσερις δρόμους: να
παραιτηθεί, να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, να επιχειρήσει τον σχηματισμό κυβέρνησης
μειοψηφίας ή να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
Το
κόμμα της καγκελαρίου, πάντως, είναι σε δύσκολη θέση. Παρά το γεγονός κέρδισε
τις περασμένες εκλογές, τα ποσοστά του CDU βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/221305_se-kindyno-i-kybernisi-merkel-meta-tin-allagi-igesias-sto-spd).
Βέβαια,
ο χρόνος αυτής της πολυαναμενόμενης αλλαγής παραμένει αβέβαιος. Θα μπορούσε να
συμβεί ακόμα και του χρόνου, αναλόγως του για πόσο ακόμα θα παραμείνει
γαντζωμένη στην εξουσία η καταρρακωμένη κυβέρνηση της καγκελαρίου Άγκελας
Μέρκελ και του αν η Γερμανία θα πάει σε πρόωρες εκλογές.
Όμως
το κρίσιμο σημείο είναι πως έρχεται αλλαγή. Μάλιστα, η Γερμανία πλησιάζει σε
μια πολιτική μετάβαση που θα μπορούσε να είναι τόσο σημαντική όσο αυτή του
1969, όταν το SPD ηγήθηκε μιας κυβέρνησης για πρώτη φορά στην μεταπολεμική
περίοδο, και του 1998, όταν οι Πράσινοι συμμετείχαν για πρώτη φορά στην
ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Διότι
δεν είναι μόνο η εποχή της κυρίας Μέρκελ, καγκελαρίου από το 2005, που
πλησιάζει στο τέλος της. Το ίδιο συμβαίνει και με την εποχή των «μεγάλων
συνασπισμών» που ενώνουν το Χριστιανοδημοκρατικό της κόμμα με το SPD.
Αυτή
η συνεργασία είχε δώσει τρεις από τις τέσσερις κυβερνήσεις της Γερμανίας κατά
την εποχή της Μέρκελ. Όμως η τρίτη κυβερνητική συνεργασία, στην οποία κατέληξαν
οι δυο πλευρές μετά τις εκλογές στην Bundestag το 2017, έχει αποδειχθεί η πιο
δυστυχής από όλες -και για τα δύο μέρη.
Το
SPD υστερεί στις δημοσκοπήσεις με την στήριξή του να ανέρχεται γύρω στο 15%,
ανταγωνιζόμενο με τους δεξιούς λαϊκιστές της «Εναλλακτικής για την Γερμανία»
για την τρίτη θέση. Πρόκειται για μια εξευτελιστική θέση για το πιο σεβάσμιο
σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης.
Άρα, το σκηνικό έχει στηθεί για μια αλλαγή μετά τις
επόμενες εκλογές της Bundestag, που αναμένονται τον Σεπτέμβριο του 2021. Αν η
νέα ηγεσία του SPD αποφασίσει να «βγάλει από την πρίζα» την κυβέρνηση της κυρίας
Μέρκελ, τότε οι Γερμανοί θα μπορούσαν να πάνε νωρίτερα στις κάλπες –στο πρώτο
εξάμηνο του επόμενου έτους ή στις αρχές του 2021.
Η
διενέργεια πρόωρων εκλογών κατά το δεύτερο εξάμηνο του επόμενου έτους δεν
φαίνεται πιθανή διότι εκείνο το διάστημα η Γερμανία θα έχει την εξάμηνη εκ
περιτροπής προεδρία της ΕΕ, ενώ παράλληλα, λέγεται ότι οι τράπεζες της
Γερμανίας αναμένεται να αντιμετωπίσουν έντονη οικονομική κρίση μέσα στο 2020-(https://www.pentapostagma.gr/2019/12/%cf%83%ce%b5-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b7-%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%ac%cf%80%ce%b5%ce%b6%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bb.html).
Σε
κάθε περίπτωση, ο κατακερματισμός του γερμανικού κομματικού σκηνικού την
τελευταία δεκαετία σημαίνει πως μια από τις τρεις εκδοχές συνασπισμού
πιθανότητα θα έρθει στην εξουσία μετά τις επόμενες εκλογές της Bundestag (https://www.euro2day.gr/ftcom/ftcom_gr/article-ft-gr/1709156/eftase-h-ora-ths-allaghs-gia-th-germania.html).
[Τελικά
όμως, όπως πάντα οι δειλοί και «μετρ της κωλοτούμπας» Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες
νυν εκλεγμένοι αρχηγοί, οι οποίοι παρίσταναν τους «αριστερούς επαναστάτες» πριν
εκλέγουν, οι οποίοι τάχα θα έριχναν τον συνασπισμό με την Μέρκελ αν δεν γινόταν
δεκτά τα αιτήματα τους από αυτή, εκαναν άμεση πολιτική κωλοτούμπα μόλις αυτή
τους έτριξε τα δόντια.
Και
αποφάσισαν αντίθετα μάλιστα με τις προτιμήσεις των ίδιων των ψηφοφόρων τους να
διατηρήσουν τον «Μεγάλο συνασπισμό» (https://www.in.gr/2019/12/06/world/germania-den-egkataleipoun-ton-kyvernitiko-synaspismo-oi-sosialdimokrates/), για να παραμείνουν στην εξουσία
της χωράς και να απολαμβάνουν τα οφέλη της (χρήμα και εξουσία).
Πάντως
ήδη φαίνεται ότι αυτή η εξευτελιστική πολιτική κωλοτούμπα των Γερμανών
Σοσιαλδημοκρατών πως έχει εξοργίσει ήδη τους ψηφοφόρους τους, αφού πρόσφατες
δημοκοπικές έρευνες, δείχνουν το κόμμα τους να πέφτει ακόμα και στο 11% (https://www.pentapostagma.gr/2019/12/%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%b1-%cf%80%cf%84%cf%8e%cf%83%ce%b7-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-spd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5.html)].
Τον
ίδιο μήνα στην Γερμάνια, σε ένα παραλήρημα ξέσπασε η Μέρκελ, αφού φαίνεται ότι
θυμήθηκε τα χρονιά υπηρεσίας της στην Στάζι στο δικτατορικό καθεστώς της
Ανατολικής Γερμανίας, αφού όπως και αυτό και αυτή υποστήριξε ότι θα πρέπει να
περιοριστεί η ελευθερία του λόγου.
Μάλιστα,
η Μέρκελ ισχυρίστηκε ότι η ελευθερία του λόγου πρέπει να περιορίζεται, εάν
θέλουμε την διατήρηση μιας ελεύθερης κοινωνίας.
Συγκεκριμένα,
κατά την διάρκεια πρόσφατης ομιλίας της στην Βουλή, η Γερμανίδα καγκελάριος
Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε στους νομοθέτες ότι η ελευθερία του λόγου πρέπει να
περιορίζεται στην ελεύθερη κοινωνία.
«Έχουμε
ελευθερία έκφρασης στην χώρα μας», ανέφερε η Μέρκελ σε συναδέλφους μέλη του
γερμανικού κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια μιας οργισμένης ομιλίας που είχε δημοσιευθεί
στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Παρασκευή από την Deutsche Welle (DW).
«Για
όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν πλέον να εκφράσουν την γνώμη
τους, τους λέω: Αν εκφράσετε μια έντονη άποψη, πρέπει να ζήσετε με το γεγονός
ότι θα αντιταχθείτε. Η έκφραση γνώμης δεν έρχεται με μηδενικό κόστος’, συνέχισε
η Μέρκελ.
«Αλλά
η ελευθερία της έκφρασης έχει τα όριά της», προειδοποίησε η Μέρκελ,
προσθέτοντας: «Αυτά τα όρια ξεκινούν από όπου εξαπλώνεται το μίσος. Ξεκινούν
εκεί όπου παραβιάζεται η αξιοπρέπεια των άλλων ανθρώπων. »
«Αυτός
ο οίκος πρέπει να αντιταχθεί στην ακραία ομιλία. Διαφορετικά, η κοινωνία μας
δεν θα είναι πλέον η ελεύθερη κοινωνία που ήταν», κατέληξε η Μέρκελ.
[Ουσιαστικά,
η Μέρκελ θυμίζει κατά πολύ με τα λογία της αυτά τον δικτάτορα της Ανατολικής
Γερμανίας Χόνεκερ (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CF%81-%CE%B5/), τον οποίο και υπηρέτησε ως μέλος
της Στάζι].
Πέρυσι,
οι Γερμανοί νομοθέτες απαγόρευσαν την χρήση των αποκαλούμενων «λόγων μίσους».
Σύμφωνα με τους νέους νόμους, σε ιστότοπους μπορούν να επιβληθούν πρόστιμα
ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ για την απομάκρυνση από τις πλατφόρμες τους λόγων
μίσους.
Ο
νέος νόμος στοχεύει σε ανεξάρτητα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σε πολιτικούς που
τολμούν να μιλήσουν για τα καταστροφικά αποτελέσματα που εξακολουθούν να έχουν
οι μεταναστευτικές πολιτικές της Μέρκελ στην Γερμανία και την Ευρώπη.
Χάρη
δε στον νόμο αυτό, ορισμένοι Γερμανοί επλήγησαν με κατηγορίες ρητορικής μίσους
όταν τόλμησαν να επισημάνουν τις μεταναστευτικές στατιστικές βιασμού, τα
ποσοστά ανεργίας των μεταναστών και άλλα γεγονότα που οι αριστεροί προτιμούν να
αγνοούν (https://www.pentapostagma.gr/2019/12/%cf%83%ce%bf%ce%ba-%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%bb-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%81%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84.html).
Επισης
στην Γερμανία, οπού υπάρχουν 680.000 άστεγοι (https://www.nooz.gr/world/1565004/680000-astegoi-sti-germania-pws-o-antre-apektise-ta-dika-toy-34-tm), p τέως υπουργός Οικονομικών της
Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έφτασε όμως στο σημείο να επιρρίπτει στην ΕΚΤ
την ευθύνη για την άνοδο του ακροδεξιού μορφώματος «Εναλλακτική για την
Γερμανία», επειδή με την πολιτική των αρνητικών επιτοκίων έπληξε τους Γερμανούς
(https://www.kathimerini.gr/1055293/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/xrewnoyn-pleon-kai-toys-mikrokata8etes).
Τέλος,
τον ίδιο μήνα στην Γερμανία, σκιές αναφαίνονται στο CDU της Μέρκελ, λόγω της
σύνδεσης στελεχών του κόμματος με νεοναζιστικές ομάδες και πολιτοφυλακές.
Το
γεγονός πως οι ακροδεξιές, νεοναζιστικές ιδέες και δράσεις βρίσκουν αυξανόμενη
απήχηση στην Γερμανία είναι από μόνο του εξαιρετικά ανησυχητικό, όταν, όμως οι
αποκαλύψεις αγγίζουν το κυβερνών κόμμα, τότε η κατάσταση δείχνει να γίνεται
ανατριχιαστική.
Αυξάνεται
η πίεση στην Άνγκελα Μέρκελ και τους Χριστιανοδημοκράτες να προστατεύσουν το
κόμμα τους από την «εισχώρηση» ακροδεξιών στοιχείων, καθώς αποκαλύπτεται ότι
όλο και περισσότερα στελέχη ήταν μέλη μυστικού δικτύου που είχαν σχέση με
ομάδες που έχουν χαρακτηριστικά ακροδεξιών πολιτοφυλακών.
Όπως
αναφέρει ο Guardian, την περασμένη εβδομάδα ένα μέλος της εκτελεστικής
επιτροπής του CDU στην περιοχή του Ανχαλτ Μπίτερφελντ, ο Ρόμπερτ Μόριτζ
επιβεβαίωσε ότι ήταν μέλος της Uniter, ενός ιδιωτικού δικτύου υποστήριξης για
ενεργούς στρατιωτικούς, απόστρατους και προσωπικό ασφαλείας.
Στην
σκιά της δολοφονίας του Βάλτερ Λούμπκε, πολιτικού που ήταν υπέρ των προσφύγων,
και της σχεδιαζόμενης επίθεσης σε συναγωγή στο Χάλε, από υπέρμαχο της
ανωτερότητας της λευκής φυλής, κύκλοι ασφαλείας άρχισαν να εκφράζουν φόβους για
προσπάθειες δεξιών εξτρεμιστών να εισχωρήσουν στον στρατό και την αστυνομία.
Παρά
το γεγονός ότι η Uniter παραμένει ένας νόμιμος οργανισμός και δεν βρίσκεται στο
στόχαστρο των υπηρεσιών ασφαλείας, ο ιδρυτής της, Αντρέ Σμιτ, βρίσκεται
υπόδικος για παραβιάσεις που σχετίζονται με το γερμανικό σύμφωνο για όπλα και
εκρηκτικά.
Ο
ιδρυτής της ομάδας έχει επίσης στήσει και είναι προϊστάμενος μίας περίπλοκης
αλυσίδας δικτύων τσατ στο Telegram, στα οποία υποομάδες συζητούν σχέδια να
χτίσουν παράλληλες δομές ώστε να είναι προετοιμασμένοι για την… κατάρρευση της
κοινωνικής τάξης όπως τη γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή.
Ορισμένα
από αυτά τα τσατ ασχολούνται με την «ισλαμιστική απειλή», τις τρομοκρατικές
επιθέσεις και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να τις αντιμετωπίσουν
συγκεντρώνοντας όπλα, πυρομαχικά και προμήθειες.
Άλλες
τέτοιου τύπου ομάδες έχουν κατηγορηθεί πως έχουν καταρτίσει «λίστες θανάτου» με
στόχους αριστερούς ή υποστηρικτές των προσφύγων, αλλά και πως έχουν ήδη
παραγγείλει… σακούλες για να ξεφορτωθούν τα θύματά τους την ημέρα που θα έρθει
ο «Αρμαγεδών».
Μέχρι
στιγμής το παράρτημα των Χριστιανοδημοκρατών στη Σαξονία-Άνχαλτ δεν έχει
αποβάλει τον Μόριτς παρά την παραδοχή του ότι συμμετείχε και σε νεοναζιστική
συγκέντρωση το 2011 και ότι είχε ναζιστικό τατουάζ. Το τοπικός επικεφαλής του
κόμματος επιμένει ότι ο 29χρονος έχει πλέον πάρει πιστευτές αποστάσεις από το
ακροδεξιό κόμμα.
Η
περίεργη σχέση της Uniter με τα γραφεία του μεγαλύτερου κόμματος της Γερμανίας
είναι πιο πολύπλοκη από ότι ήταν μέχρι τώρα γνωστό.
Ο
Κάι Μέχλις, μέλος του σκληρού συντηρητικού κύκλου του CDU, ο οποίος βρίσκεται
επίσης στην περιοχή της Ανχαλτ καταγράφεται στην ιστοσελίδα της Uniter ως μέλος
της οργάνωσης, ενώ έχει συμμετέχει σε εκδήλωσή της μόλις την περασμένη
εβδομάδα. Όπως και ο Μόριτς, ο Μέχλις ακύρωσε τώρα την ιδιότητα μέλους του.
Ακόμη
ένα μέλος του CDU, δημοτικός σύμβουλος στην περιοχή Σάντερσντορδ-Μπρένα ήταν
ιδρυτικό μέλος της Uniter από το 2012. Ο πολιτικός ανέφερε την Τετάρτη ότι το
έκανε για να βοηθήσει τους Γερμανούς στρατιώτες να βρουν εργασία μετά την
επιστροφή τους από αποστολές στο εξωτερικό και ισχυρίστηκε ότι δεν γνωρίζει τα
άλλα δύο μέλη της Uniter που ανήκουν και στο CDU. Από το περασμένο Σάββατο το
προφίλ του φαίνεται να έχει… εξαφανιστεί από την ιστοσελίδα του CDU.
Οι
αποκαλύψεις έρχονται τη στιγμή που η Άνγκελα Μέρκελ διανύει την τελευταία της
περίοδο ως καγκελάριος και η χώρα αναμένει με αγωνία ποια θα είναι η πολιτική
κατεύθυνση του κόμματός της στη μετά Μέρκελ εποχή.
Ενώ η διάδοχος της Μέρκελ, Ανεγκρέτ Καρενμπάουερ,
έχει το φιλελεύθερο προφίλ της καγκελαρίου, συντηρητικά στελέχη στις ανατολικές
περιοχές πιέζουν ώστε το κόμμα να απομακρυνθεί από την αυστηρή πολιτική που
ακολουθεί κατά του ακροδεξιού AfD.
Ο
δε γραμματέας των Σοσιαλδημοκρατών κατηγόρησε την Καρενμπάουερ ότι έχει
αποτύχει να καταστείλει τις ακροδεξιές τάσεις εντός του κόμματός της.
«Σπάει
το φράγμα» σχολίασε χαρακτηριστικά ο Λαρς Κλίνγκμπελ με άλλον πολιτικό του SPD,
τον Ραλφ Στέγκνερ να σημειώνει ότι τα γεγονότα στη Σαξονια-Ανχαλτ δείχνουν πως
το «δίχτυ προστασίας από την ακροδεξιά καταρρέει»
Άποψη
για το θέμα εξέφρασε, φυσικά, και ο Βόλφκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος δήλωσε ότι «τα
δημοκρατικά κόμματα και ιδιαίτερα το δικό μου κόμμα δεν πρέπει να έχουν καμία
σχέση με τους νεοναζί».
Πάντως,
αρκετοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του CDU έχουν σταματήσει να ζητούν την
αποπομπή στελεχών με νεοναζιστικό παρελθόν.
Ο
υπουργός Εσωτερικών, Χορστ Ζεεχόφερ, των Χριστιανοκοινωνιστών, στις αρχές της
εβδομάδας ανακοίνωσε ότι δημιουργεί 600 νέες θέσεις για να ξεριζωθούν οι
ακροδεξιοί εξτρεμιστές και τα δίκτυα τους, όμως η αντιπολίτευση εκτιμά ότι οι
έρευνες θα πρέπει να ξεκινήσουν από την πόρτα του Ζεεχόφερ.
Ένα
από τα ιδρυτικά μέλη της δεύτερης έκδοσης της Uniter, ο Ρίνγκο Μ., δούλευε για
την τοπική υπηρεσία πληροφοριών στην Βάδη-Βυτεμβέργη, ενώ ένας από τους
τέσσερις τοπικούς ηγέτες της οργάνωσης ήταν εκπαιδευτικός στην ακαδημία της
αστυνομίας.
Ο
Άρμιν Σούστερ, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής εσωτερικών υποθέσεων του
CDU, απόρριψε τους ισχυρισμούς πως η γερμανική ασφάλεια έχει μεγάλης κλίμακας
πρόβλημα με την ακροδεξιά, αλλά παραδέχθηκε ότι ορισμένες από τις πρόσφατες
αποκαλύψεις είναι ανησυχητικές.
«Αυτό
που παρακολουθούμε είναι μία σειρά από μεμονωμένες, ύποπτες περιπτώσεις και για
εμένα είναι πολλές» είπε ο Σούστερ στον Guardian.
Η
πρόεδρος του CDU, πάντως, δεσμεύθηκε να αναλάβει αποφασιστική δράση και να
αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο ζήτημα εντός του κόμματός της (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/223952_skies-sto-cdu-logo-syndesis-stelehon-me-neonazistikes-omades-kai-politofylakes).
[Το
μόνο βέβαιο είναι ότι μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, πολύ δύσκολα θα μπορούν
οι Χριστιανοδημοκράτες να κατηγορήσουν την AfD για σχέσεις με ακροδεξιές ομάδες
χωρίς οι ίδιοι να φαίνονται υποκριτές, ενώ όπως είναι γνωστό, ήδη πολλά στελέχη
των Χριστιανοδημοκρατών ζητούν τόσο την δημιουργία τοπικών πολιτικών
σχηματισμών συγκυβέρνησης με την AfD, όσο και σε πανεθνική κλίμακα
μετέπειτα].
Στην
γειτονική Ιταλια, αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα βρίσκεται η Βενετία, η οποία πρόσφατα
επλήγη από σφοδρές βροχοπτώσεις, ενώ για πέμπτη συνολικά φορά οι πολίτες της
προσέρχονται στις κάλπες για να ψηφίσουν υπέρ ή κατά της αυτονομίας τους από
την ενδοχώρα του Μέστρε.
Προηγήθηκαν
δημοψηφίσματα με αρνητικό αποτέλεσμα το 1979, το 1989, το 1994 και το 2003. Στο
πρώτο o δικηγόρος Τζόρτζιο Σουπιέι έπεσε θύμα ξυλοδαρμού ως επικεφαλής της
οργάνωσης «Βενετία, Γαληνοτάτη» που έκανε εκστρατεία υπέρ της αυτονομίας.
«Μου
πήρε δύο μήνες να αναρρώσω. Με χτύπησε μια άγρια συμμορία πληρωμένη από τους
αντιπάλους για να σαμποτάρουν την ψηφοφορία», δήλωσε στον Guardian για να
προσθέσει το εξής:
«Η
Βενετία είναι εξοργισμένη. Τα προβλήματά μας έχουν χειροτερέψει. Υπάρχει
έλλειψη ασφάλειας και προστασίας, η διαχείριση του τουρισμού είναι κακή, ο
πληθυσμός συρρικνώνεται. Η Βενετία έχει εξελιχθεί σε μια αγελάδα που την
αρμέγουν για το χρήμα και η μόνη της σωτηρία είναι η ανεξαρτησία».
Οι
καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου μήνα αποκάλυψαν περαιτέρω τα «φλέγοντα»
ζητήματα και πυροδότησαν αντιδράσεις για θέματα, όπως ο μαζικός τουρισμός με τα
κρουαζιερόπλοια και ένα σκάνδαλο διαφθοράς σχετικά με τη σοβαρή καθυστέρηση
ενός έργου φραγμού πλημμυρών.
Η
Βενετία απαρτίζεται από 11 μη κατοικήσιμα νησιά και ήταν διοικητικά αυτόνομη
μέχρι που ο Μπενίτο Μουσολίνι την συνέδεσε με την βιομηχανική ενδοχώρα του
Μέστρε. Το πλάνο του πρώην δικτάτορα λειτούργησε ικανοποιητικά μέχρι που άρχισε
να μειώνεται ο πληθυσμός της Βενετίας.
Από
τον πληθυσμό των 175.000 πολιτών τη μεταπολεμική περίοδο σήμερα στη Γαληνοτάτη
ζουν 55.000 άνθρωποι. Ο πληθυσμός του Μέστρε τριπλασιάστηκε. «Πιστεύουμε ότι οι
δύο περιοχές πρέπει να είναι διοικητικά ανεξάρτητες», σημείωσε ο Σουπιέι.
Οι
υπέρμαχοι της αυτονομίας επισημαίνουν ότι οι κάτοικοι εγκαταλείπουν την πόλη,
γιατί έχει γίνει κυρίως ένας τόπος που εξυπηρετεί τους τουρίστες που έχουν μόνο
στόχο να δουν τη Βενετία.
Ο
δήμαρχος της Βενετίας, Λουίτζι Μπρουνιάρο είναι κάθετα στο δημοψήφισμα και
ανέλαβε νομική πρωτοβουλία για να το εμποδίσει υποστηρίζοντας ότι η ανεξαρτησία
θα έφερνε με τεράστιο κόστος. Τέλος, και ο Νικόλα Πελικάνι, βουλευτής του του
κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος που ζει στο Μέστρε διαφωνεί με την
ψηφοφορία.
«Αυτή
είναι η πέμπτη φορά που ψηφίζουμε για ένα νομίζω αναχρονιστικό θέμα. Το να
πιστεύεις ότι τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν εδώ και χρόνια μπορούν να
επιλυθούν από μια μικρή κοινότητα είναι μια ψευδαίσθηση. Αυτό που χρειαζόμαστε
είναι μια ισχυρή διοίκηση» συμπλήρωσε (https://www.efsyn.gr/node/221272).
Επιπλέον
στην Ιταλια, κατά της συμφωνίας Τουρκίας - Λιβύης τάχτηκε μιλώντας στην Ιταλική
εφημερίδα, Corriere della Sera, ο Ματέο Σαλβίνι και είπε χαρακτηριστικά ότι
«Χάρισαν την Λιβύη στην Τουρκία δήλωσε πως πρέπει άμεσα να κατασκευαστεί ο East
Med.
Ο
επικεφαλής της Λέγκα διατηρεί στο σταυρόνημά του την Τουρκία, στρέφοντας τα
πυρά του και στην κυβέρνηση συνασπισμού στην Ρώμη για την εξωτερική της
πολιτική: «Συναντώ πολύ κόσμο που ανησυχούν παρά πολύ.
Η
Λιβύη για μας [την Ιταλία] ήταν προτεραιότητα για την ασφάλεια, το
μεταναστευτικό αλλά και για την ENI και τις άλλες [ιταλικές] εταιρείες που
δραστηριοποιούνται εκεί. Τώρα χάρισαν την Λιβύη στους Γάλλους και την Τουρκία»,
λέει οργισμένος. Και συνεχίζει: «Το μόνο που απομένει ως προς την Κίνα είναι οι
γονυκλισίες και το Ισραήλ είναι σχεδόν οργισμένο μαζί μας».
Ο
Σαλβίνι επιμένει ότι η κυβέρνηση της χώρας δεν φροντίζει να θεμελιώνει φιλίες
στην ευρύτερη περιοχή. «Το τρένο της ειρήνης τώρα μεταξύ του Ισραήλ και της Σαουδικής
Αραβίας, που θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλη ευκαιρία, είναι ο αγωγός μεταξύ
Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας», σημειώνει.
Εν
συνεχεία, ο Σαλβίνι άφησε αιχμές κατά των Πεντάστερων πρώην εταίρων του στον
κυβερνητικό συνασπισμό, επειδή δεν ψηφίζουν υπέρ της ενεργειακής συνεργασίας
των τεσσάρων χωρών. «Είναι μια κυβέρνηση αριστερή με αριστερά αντανακλαστικά»,
σημείωσε ο Σαλβίνι (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/828050_m-salvini-harisan-ti-livyi-stin-toyrkia).
Τέλος,
στην Ιταλια, η ελεγχόμενη από τους εχθρούς του Σαλβίνι εισαγγελία, ζήτησε να
γίνει η παραπομπή του ιδίου σε δική (https://gr.euronews.com/2019/12/19/parapompi-se-diki-toy-salbini-zitei-h-italiki-eisaggelia), ενώ υπέρ της παραπομπής του
Σαλβίνι σε δίκη τάχθηκε και το Κίνημα Πέντε Αστέρων.
Η
δε κατηγορία, ότι ο Σαλβίνι δήθεν έκνομα δεν επέτρεψε σε παράνομα ερχομένους
από την Λιβύη στην Ιτάλια λαθρομετανάστες να αποβιβαστούν στην Σικελία, όπως
και για δήθεν κατάχρηση εξουσίας, ακούγεται πέρα από ανόητη και υποκριτική.
Και
αυτό διότι αυτή έγινε όταν τα Πέντε Αστέρια και ο Κόντε συγκυβερνούσαν με τον
Σαλβίνι, υποστήριξαν πλήρως την ενέργεια του αυτή, ενώ ο δικηγόρος Κόντε είχε
δηλώσει τότε, ότι εάν δεν ήταν πρωθυπουργός, θα αναλάμβανε ο ίδιος την
υπεράσπιση του Σαλβίνι.
Ουσιαστικά,
στην πράξη η ενεργεία αυτή των Πεντάστερων , για παραπομπή του Σαλβίνι σε δική,
δεν είναι πάρα μία πράξη φτηνής πολιτικής εκδίκησης, όπως είναι η αντίστοιχη
που γίνεται την ίδια περίοδο κατά του Τραμπ από τους δημοκρατικούς αντιπάλους
τους, ενώ το πιθανότερο είναι να δικαιωθούν και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις
δικαιωμένοι οι Σαλβίνι και Τραμπ και να αυξηθεί μάλιστα η δημοτικότητα τους.
Και
παρόλη την θέληση των εχθρών τους να τους αφανίσουν πολιτικά, η δημοτικότητα των
ιδίων (Τραμπ και Σαλβίνι) να αυξηθεί κατακόρυφα, οι ίδιοι να κερδίσουν την
συμπάθεια του κοινού, αφού διώκονται άδικα και στο τέλος να εκλέγουν
πλειοψηφικά ηγέτες των κρατών τους (ο Σαλβίνι) ή να επανεκλέγουν (ο Τραμπ).
[Με
αντίστοιχες ψεύτικες διώξεις και συκοφαντίες κατάφερε παλαιότερα και ο Ερντογάν
να εκλεγεί πρωθυπουργός και μετά Προέδρος με αυξημένη μάλιστα πλειοψηφία στην
Τουρκία].
Στην Μεγάλη Βρετανία, τελικά είχαμε μία ιστορική νίκη
για τους Συντηρητικούς του Μπόρις Τζόνσον (παρόλες τις «Κασσάνδρες»-http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/12/blog-post_429.html#more), ο οποίος κέρδισε τις πρόωρές βουλευτές εκλογές της
12 Δεκέμβριου του 2019 με ενισχυμένη αυτοδυναμία, προσφέροντας στους
Συντηρητικούς μία ιστορική νίκη. Είναι αλήθεια ότι το κόμμα των Τόρις είχε να
κερδίσει εκλογές με τέτοια σαρωτική διαφορά από το 1987 και την Μάργκαρετ
Θάτσερ.
Ο
Μπόρις Τζόνσον, λοιπόν, έχει κάθε λόγο να είναι ευτυχής. Το σύνθημά του
«Επιτέλους, υλοποιήστε το Brexit», το οποίο επαναλαμβανόταν ad nauseam (μέχρι
αηδίας), όπως επισημαίνει με καυστικό χιούμορ, η γαλλική «Le Monde»,
τελικά και πέρα από κάθε αμφιβολία αντιπροσώπευε την συντριπτική πλειοψηφία των
Βρετανών ψηφοφόρων.
Οι
πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου ήθελαν το Brexit, ψήφισαν για την έξοδο από
την Ε.Ε. στο δημοψήφισμα του 2016, επανήλθαν με την ψήφο τους στις εκλογές του
2019 δίνοντας φρέσκια και ρητή εντολή στον Μπόρις Τζόνσον να βγάλει έως την 31η
Ιανουαρίου 2020 τη Μεγάλη Βρετανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η
ψήφος της 12ης Δεκεμβρίου 2019 ήταν η επιβεβαίωση του «Όχι στην Ευρώπη» στο
δημοψήφισμα του 2016. Είναι χαρακτηριστικό πως στις εκλογικές περιφέρειες όπου
κυριάρχησε το «Όχι στην Ευρώπη» οι ψηφοφόροι, αν και παραδοσιακά ανήκαν στους
Εργατικούς, την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου ψήφισαν Τζόνσον και μάλιστα «δαγκωτό».
Πρόκειται
για τις περιφέρειες που ανήκουν στο περίφημο «Κόκκινο Τείχος», στα παλιά κάστρα
του κόμματος των Εργατικών όπου λειτουργούσε η βαριά βιομηχανία και βρίσκονταν
τα ανθρακωρυχεία. Τώρα ούτε οι Φάμπρικες υπάρχουν ούτε και οι ανθρακωρύχοι,
τους οποίους εξαφάνισε η Θάτσερ την δεκαετία του 1980.
Οι
αριστεροί ψηφοφόροι και τα παιδιά τους που εν τω μεταξύ ενηλικιώθηκαν ψήφιζαν
παραδοσιακά Labor. Από το 2016 όμως κάτι άλλαξε. Οι πολίτες θεώρησαν πως
φταίει η Ε.Ε. και οι Βρυξέλλες για την οικονομική παρακμή της μεσαίας αλλά και
της μικρομεσαίας τάξης στη Μεγάλη Βρετανία.
Πίστεψαν
τότε τον Φάρατζ και προτίμησαν την έξοδο από το ευρωπαϊκό κοινοτικό σχήμα. Αυτή
η αλλαγή συνέβαλε και στην πολιτική μετατόπιση της αριστερή ψήφου προς τα δεξιά
και μάλιστα πολύ προς τα δεξιά. Ο πολιτικός χάρτης του Ηνωμένου Βασιλείου
άλλαξε.
Το
Εργατικό Κόμμα υπέστη μία ιστορική ήττα, χάνοντας δεκάδες έδρες σε σχέση με τις
προηγούμενες εκλογές. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο αριστερός Σοσιαλιστής που «τράβηξε»
τους Εργατικούς από τον κεντρώο χώρο όπου τους είχε αφήσει ο Τόνι Μπλερ,
ανακοίνωσε πως δεν θα ηγηθεί πλέον του κόμματος. Οι εκλογείς τον έστειλαν σπίτι
του και μάλιστα με μία θεαματική πολιτική αποδοκιμασία. Η ανταπόκριση της
γαλλικής «Liberation» από το Λονδίνο είναι χαρακτηριστική:
«Η
''σφαλιάρα'' που εισέπραξαν οι Εργατικοί είναι τρομακτική. Ενδεχομένως να μην
καταφέρουν να συγκεντρώσουν περισσότερες από 191 έδρες, όταν στην προηγούμενη
Βουλή διατηρούσαν 267 έδρες».
Όντως,
μετά τη θεαματική υποχώρηση των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών του SPD, η ήττα
των Εργατικών στη Βρετανία σηματοδοτεί τη γενική οπισθοχώρηση της ευρωπαϊκής
σοσιαλδημοκρατίας με κάποιες εξαιρέσεις (Ισπανία, Φινλανδία, Ολλανδία), οι
οποίες ωστόσο επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Αποδοκιμάστηκε
όμως και ο πνευματικός πατέρας του Brexit, ο φλύαρος λαϊκιστής που
λειτούργησε ως πολιτικό παράσιτο. Δεν κατάφερε να εκλέξει ούτε έναν βουλευτή.
Θα χάσει και την έδρα του ευρωβουλευτή. Καταστροφή δηλαδή.
Η
στερλίνα αναθάρρησε με την νίκη του Μπόρις Τζόνσον και την Παρασκευή το πρωί,
13 Δεκεμβρίου, άρχισε να σκαρφαλώνει, σημειώνοντας ιστορικά υψηλές ισοτιμίες με
το δολάριο και το ευρώ. Οι αγορές αντέδρασαν θετικά και αυτή η συμπεριφορά τους
αποτελεί άλλο ένα θετικό μήνυμα που εισπράττει ο Μπόρις Τζόνσον (https://www.zougla.gr/kosmos/article/istoriki-niki-gia-tous-sintiritikous).
Συγκεκριμένα,
με κερδισμένες 363 έδρες, οι Συντηρητικοί απέκτησαν την πλήρη αυτοδυναμία στο
Βρετανικό κοινοβούλιο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο προς υλοποίηση της εξόδου της
χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αντίθετα,
η επίδοση του επικεφαλής των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν είναι η χειρότερη για
οποιονδήποτε αρχηγό του κόμματος τα τελευταία 40 χρόνια και πλέον.
Τον
στρατηγικό στόχο του να «σπάσει» το αποκαλούμενο «κόκκινο τείχος» στις
εκλογικές περιφέρειες στα Μίντλαντς, στην βόρεια Αγγλία και στην Ουαλία,
κερδίζοντας προπύργια των Εργατικών εδώ και δεκαετίες, πέτυχε ο Μπόρις Τζόνσον.
Μάλιστα,
οι Εργατικοί έχασαν περιφέρειες-κλειδιά: Γουόρκινγκτον, Ρέξαμ, Ντάντλεϊ Νορθ,
Γουέικφιλντ, Ντιούσμπουρι, Στοκ ον Τρεντ, Μπλάιθ Βάλεϊ κ.ά. Χαρακτηριστικό ως
προς τις απώλειες του Εργατικού κόμματος σε αυτές τις περιοχές είναι το γεγονός
ότι ακόμη και αν κάποιες εκλογικές περιφέρειες παραμείνουν στα χέρια του
κόμματος (Νιούκαστλ, Σάντερλαντ), παρατηρείται μετακίνηση ψήφων προς τους Τόρις
κατά ποσοστό 11%.
Τραγικά
τα αποτελέσματα και για τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, οι οποίοι έχασαν δέκα
συνολικά έδρες, την ίδια ώρα που η ηγέτης τους Τζο Σουίνσον έχασε την έδρα της
στη Βουλή των Κοινοτήτων και εν συνεπεία παραιτήθηκε από το αξίωμά της στην
παράταξη.
Τέλος, μεγάλη άνοδο σημείωσαν τα ποσοστά του
Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας, που είδε τις έδρες του να αυξάνονται στις 48, με
άνοδο 13 θέσεις. «Πρέπει να επιτραπεί στην Σκοτία να οργανώσει νέο δημοψήφισμα
για την θέση της στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά τη συντριπτική νίκη του Σκοτσέζικου
Εθνικού Κόμματος (SNP) στις εκλογές», είπε στις πρώτες της δηλώσεις η αρχηγός
του Νίκολα Στέρτζον (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/brexit_13.html).
[Όπως
ήταν φυσικό, ο Μπόρις Τζόνσον από την πλευρά του απέρριψε αμέσως μετά την
θριαμβευτική νίκη του στις εκλογές, την δυνατότητα διοργάνωσης οποιοδήποτε νέου
δημοψηφίσματος σε σχέση με την ανεξαρτησία της Σκοτίας από την Μεγάλη
Βρετανία].
Στην
Βόρεια Ιρλανδία, για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές στην Βρετανία οι
Ιρλανδοί εθνικιστές κατάφεραν να κερδίσουν περισσότερες έδρες από τους
ενωτικούς στη Βόρεια Ιρλανδία.
Το
Sinn Fein διατήρησε τις επτά έδρες του, ενώ το επανεμφανιζόμενο φιλο-ιρλανδικό
κόμμα SDLP κέρδισε ακόμη δύο. Μαζί τα δύο αυτά κόμματα των Ιρλανδών εθνικιστών
μαζί ξεπερνούν σε έδρες το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα, το οποίο είδε τις έδρες
του να μειώνονται από δέκα σε οκτώ.
Το
πρωτοφανές αποτέλεσμα μετά τον χωρισμό της Ιρλανδίας το 1921 οδήγησε το Sinn
Fein να εντείνει τις εκκλήσεις του για αποχώρηση της Βόρειας Ιρλανδίας από το
Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο μετά τη συντριπτική νίκη του Μπόρις Τζόνσον οδεύει
με σιγουριά προς το Brexit.
Τα
ιστορικά αποτελέσματα των εκλογών στην Βόρειο Ιρλανδία, τα οποία είδαν τους
υπέρ-ιρλανδούς εθνικιστές να ξεπερνούν τους υπέρ Βρετανούς συνδικαλιστές για
πρώτη φορά, δείχνει ότι τα δημογραφικά στοιχεία της περιοχής κινούνται υπέρ
μιας ενωμένης Ιρλανδίας, ανέφεραν οι αναλυτές στην RT.
Με
το δημοκρατικό Sinn Féin να κατέχει τις επτά θέσεις του και το εθνικιστικό
Σοσιαλδημοκρατικό και Εργατικό Κόμμα (SDLP) να κερδίζει δύο έδρες - ενώ ο
σκληροπυρηνικός συνδικαλιστής Δημοκρατικός Συνδικαλιστικός Κόμπος (DUP) έχασε
δύο έδρες, πιστεύουν στην προώθηση της αιτίας της ιρλανδικής ενότητας είναι
τώρα στην πλειοψηφία.
Δεδομένου
ότι η Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής (GFA), που υπογράφηκε το 1998,
περιλαμβάνει μια διάταξη για μια ενωμένη Ιρλανδία με δημοψήφισμα, οι εθνικιστές
θα θέσουν τώρα πιο πιεστικά το ζήτημα
από ποτέ άλλοτε, δήλωσε ο δημοσιογράφος Finian Cunningham στην RT.
Ο
δημοσιογράφος που γεννήθηκε στο Μπέλφαστ δήλωσε ότι τα αποτελέσματα των εκλογών
αντικατοπτρίζουν «μια αρκετά δραματική και ιστορική μετατόπιση», αλλά πρόσθεσε
ότι εδώ και αρκετό καιρό είναι σαφές ότι τα δημογραφικά στοιχεία θα πάνε πάντα
υπέρ των εθνικιστών.
Ο
κ. Cunningham σημείωσε ότι ενώ ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον
απολαμβάνει μια συντριπτική πλειοψηφία
στο κοινοβούλιο, τα πράγματα δεν φαίνονται καλά γι 'αυτόν στη Σκωτία ή τη
Βόρεια Ιρλανδία, τα οποία πηγαίνουν στην αντίθετη πολιτική κατεύθυνση προς την
Αγγλία και την Ουαλία. Και οι δύο ψήφισαν κατά του Brexit με σημαντικές
πλειοψηφίες το 2016 και είναι και οι δύο φανατικοί για αλλαγή.
Ο
κ. Cunningham είπε ότι τα αποτελέσματα των εκλογών μείωσαν επίσης τις
πιθανότητες νέων αναταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία. Με το DUP να έχει αποδυναμωθεί
και να μην είναι πλέον βασιλιάδες στη Βουλή των Κοινοτήτων, ο Johnson θα είναι
ελεύθερος να προχωρήσει με το σχέδιο του Brexit για την εφαρμογή διοικητικών
συνόρων στην ιρλανδική θάλασσα - παρά για ένα σκληρό σύνορο στο νησί της
Ιρλανδίας, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει εθνικιστική οργή και ενδεχομένως
δημοκρατική βία.
Το
DUP βίωσε έντονα τα θαλάσσια σύνορα, βλέποντάς το ως ένα είδος «συμβολικού
διαχωρισμού» από τη Βρετανία ή ένα πρώτο βήμα στο δρόμο προς μια ενωμένη
Ιρλανδία, αλλά τώρα που έχουν χάσει τη δύναμή τους, η στάση δεν είναι πολιτικά
σημαντική, είπε ο Cunningham.
Υπάρχει
ο κίνδυνος να ενοχληθούν ορισμένοι συνδικαλιστές από τα θαλάσσια σύνορα και από
την εθνικιστική ώθηση για ενότητα με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, αλλά η
πιθανότητα σοβαρής βίας μειώνεται από το γεγονός ότι έχει αποφευχθεί ένα σκληρό
όριο.
Οι
συνδικαλιστές δεν θα έχουν πλέον καμία επιλογή, αλλά να σέβονται την
δημοκρατική εντολή του λαού της Βόρειας Ιρλανδίας, η οποία δείχνει προς μια
ενωμένη Ιρλανδία - κάτι που θα ήταν πάντοτε "αναπόφευκτο" δεδομένων
των μεταβαλλόμενων δημογραφικών στοιχείων.
Ο
πολιτικός αναλυτής John Laughland συμφώνησε ότι η αλλαγή βρίσκεται στην Βόρεια
Ιρλανδία και ότι η DUP έχει αποδυναμωθεί. Ομοίως, στην Σκωτία, ανέφερε στην RT,
η ανεξαρτησία θα γίνει «ουσιαστικό ζήτημα στα επόμενα χρόνια».
Σχετικά
με το ζήτημα της ενωμένης Ιρλανδίας, ωστόσο, δήλωσε ότι «τίποτα δεν είναι
αναπόφευκτο στην πολιτική» και δεν το βλέπει σαν κάτι που θα συμβεί σύντομα.
"Το
πιο άμεσο ερώτημα θα είναι η Σκωτία, όχι η Βόρεια Ιρλανδία" , δήλωσε, αν
και παραδέχτηκε ότι όπου η ιρλανδική ενότητα αφορά "τα πράγματα έχουν
μετατοπιστεί ελαφρά προς το αποτέλεσμα αυτό κάποια στιγμή στο μέλλον" (https://www.rt.com/uk/475840-northern-ireland-nationalists-united/).
Ο
αρχηγός του κόμματος Brexit, Nigel Farage, δήλωσε από την πλευρά του ότι ο
πόλεμος του Brexit έχει τελειώσει και ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ πιο
κοντά στην έξοδο από την ΕΕ, αφού οι συντηρητικοί κέρδισαν τις γενικές εκλογές.
Μιλώντας τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής το πρωί στο Sky News ης
Αυστραλίας και αφού τα exit polls προέβλεπαν μια τεράστια πλειοψηφία για το
Συντηρητικό Κόμμα, ο Farage δήλωσε: «Τελείωσε.
Ο
πόλεμος τελείωσε. Φεύγουμε.” Παραταύτα, δήλωσε: «Η ολοκλήρωση του Brexit δεν
τερματίζει όλα τα πολιτικά επιχειρήματα. Αλλά αυτό που κάνει, αν γίνει σωστά,
είναι πως μας φέρνει πίσω στο να είμαστε ένα ανεξάρτητο, δημοκρατικό,
αυτοδιοικούμενο έθνος – κάτι που δεν θα έπρεπε ποτέ να εγκαταλείψουμε τη δεκαετία
του ’70.
Όταν
ρωτήθηκε για τον (πρώην πλέον) επικεφαλής των Εργατικών Jeremy Corbyn, είπε:
«Είναι
σαν ένας 70χρονός φοιτητής. Δεν μεγάλωσε ποτέ από τη φάση της δεκαετίας του
1960». «Χαίρομαι που παρά τους πειρασμούς κάποιων νέων ανθρώπων να σκεφτούν ότι
ο σοσιαλισμός είναι ελκυστικός -γιατί δεν έζησαν ποτέ κάτω από αυτόν- ότι απόψε
δόθηκε ένα κρίσιμο χτύπημα στο σοσιαλισμό στην χώρα μας για μερικές δεκαετίες
και είμαι ευχαριστημένος», προσέθεσε.
Επισης,
στην Μεγάλη Βρετανία, με ηλεκτρονική άδεια και διαβατήριο θα γίνεται η είσοδος
στην χώρα αυτή μετά και την υλοποίηση του Brexit.
Ηλεκτρονική
άδεια, στο πρότυπο των ΗΠΑ, θα πρέπει να έχουν εξασφαλίσει οι Ευρωπαίοι πολίτες
που θα εισέρχονται στη Βρετανία, μετά το Brexit, σύμφωνα με τις προεκλογικές
δεσμεύσεις της κυβέρνησης των Συντηρητικών, που υπόσχονται και με αυτό τον
τρόπο να βελτιώσουν την ασφάλεια των συνόρων της χώρας, εάν κερδίσουν τις
εκλογές.
Η
υπουργός Εσωτερικών, Πρίτι Πατέλ, παρουσίασε το νέο πρόγραμμα απαλλαγής από την
υποχρέωση βίζας (ETA, Ηλεκτρονική Άδεια Ταξιδιού), που θα εφαρμοστεί για τους
Ευρωπαίους πολίτες, και θα απαιτεί, εκτός των άλλων, τη χρήση βιομετρικού
διαβατηρίου, και όχι απλά την ταυτότητα, όπως ισχύει σήμερα, ενώ θα τους
ζητείται να συμπληρώνουν μία ηλεκτρονική αίτηση, τουλάχιστον τρεις μέρες πριν
ταξιδέψουν, μαζί με κάποιο ποσό πληρωμής.
Με
τον τρόπο αυτό, υποστηρίζει η κυβέρνηση, θα μπορούν οι υπεύθυνοι ασφαλείας να
ελέγχουν τις αφίξεις και να σταματούν ενδεχόμενους κινδύνους που απειλούν την
χώρα. Σύμφωνα, εξάλλου, με τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, υπόσχονται ότι θα
συγκεντρώνουν περισσότερες πληροφορίες και για αγαθά που μεταφέρονται στη
Βρετανία, έτσι ώστε να αποτραπεί το λαθρεμπόριο, κάτι που θα εξοικονομήσει κατά
τους υπολογισμούς της περίπου 5 δισεκ. λίρες τον χρόνο από τους χαμένους
φόρους.
Σε
ό,τι αφορά τους νέους κανόνες μετανάστευσης θα υπάρξουν, όπως είπε, «ευρύτερες
εξουσίες» ώστε το υπουργείο Εσωτερικών να μπορεί να σταματά όσους έχουν
καταδικαστεί για σοβαρά εγκλήματα. «Όταν οι πολίτες ψήφιζαν την αποχώρηση το
2016, ψήφιζαν για την ανάληψη του ελέγχου των συνόρων μας. Μετά το Brexit θα
εισαγάγουμε ένα αυστραλιανού τύπου σύστημα πόντων για τη μετανάστευση και θα
πάρουμε μέτρα για την ενίσχυση των συνόρων και της ασφάλειας της Βρετανίας»
δήλωσε η υπουργός.
Είπε
ακόμη ότι η Βρετανία υφίσταται καθημερινά τις συνέπειες από την εφαρμογή του
ευρωπαϊκού νόμου που περιορίζει την ικανότητα των συνόρων της χώρας. «Είναι
λυπηρό το γεγονός ότι ναρκωτικά και όπλα φτάνουν στους δρόμους μας από την
Ευρώπη, φέρνοντας βία και εθισμό. Και το πιο σοκαριστικό, γνωρίζουμε ότι οι
τρομοκράτες κατάφεραν να μπουν στην χώρα εκμεταλλευόμενοι την ελεύθερη
μετακίνηση» πρόσθεσε.
Πάντως,
το αντιπολιτευόμενο κόμμα των Εργατικών υποστηρίζει ότι το Brexit των
Συντηρητικών θα υπονομεύσει την ασφάλεια της χώρας, καθώς η Βρετανία θα
αποσυρθεί από σημαντικά κοινά με την ΕΕ συστήματα πληροφοριών και βάσεις
δεδομένων (π.χ. Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης-https://www.kathimerini.gr/1054422/article/epikairothta/kosmos/me-hlektronikh-adeia-kai-diavathrio-h-eisodos-sth-vretania-meta-to-brexit).
Παράλληλα
στην Μεγάλη Βρετανία, ο Νάιτζελ Φάρατζ
κατέθεσε στις αρμόδιες αρχές της χώρας νέα ονομασία κόμματος, αυτή του
Μεταρρυθμιστικού Κόμματος (Reform
Party), για την
περίπτωση που ο Μπόρις Τζόνσον βγάλει το Ηνωμένο Βασίλειο από την Ευρωπαϊκή
Ένωση με βάση την συμφωνία που έχει προτείνει, για την οποία ο Φάρατζ ισχυρίζεται
ότι θα κατρακυλήσει την χώρα πίσω στην «κρίση του Ιουνίου».
Το
νέο Μεταρρυθμιστικό Κόμμα θα εστιάσει σε δομικά ζητήματα της βρετανικής
πολιτικής, όπως η κατάργηση της Βουλής των Λόρδων και οι αλλαγές στον εκλογικό
νόμο. Βασικός στόχος ωστόσο του κόμματος θα είναι η διασφάλιση της εκπλήρωσης
ενός κανονικού BREXIT
από τον πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον.
Όσο
για το αν αυτό είναι και το τελικό όνομα του κόμματος, ο Φάρατζ είπε:
«Απολύτως, έχω καταθέσει ήδη το όνομα». Ο ηγέτης του BREXIT PARTY αναφέρθηκε και στην συμφωνία BREXIT του Τζόνσον, λέγοντας: «Αν
προχωρήσει χωρίς τροποποιήσεις, θα καταστεί αδύνατο για εμάς να κάνουμε
οποιαδήποτε εμπορική συμφωνία με οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου».
Κι
ενώ προβλέπει ότι το BREXIT
PARTY θα
κερδίσει «κάμποσες» έδρες στις ερχόμενες εκλογές, ο κ. Φάρατζ αμφισβητεί την
δέσμευση του πρωθυπουργού να περιορίσει την μετανάστευση.
«Ο
Μπόρις Τζόνσον ήταν πάντοτε πολύ μαλακός στο ζήτημα της μετανάστευσης. Αλλά
ξέρετε; Έρχονται εκλογές κι έτσι λέει στον κόσμο αυτό που θέλει ν’ ακούσει»,
ανέφερε. Προσέθεσε δε ότι οι Συντηρητικοί «δε θα αφοσιωθούν πραγματικά στον
περιορισμό του αριθμού των εισερχομένων και αυτό είναι το τέταρτο πρόγραμμα των
Συντηρητικών στη σειρά που υπόσχεται να μειώσει τα νούμερα».
Ο
τέως ηγέτης του Κόμματος Ανεξαρτησίας (UKIP), ο οποίος εδώ και δύο δεκαετίες
προωθούσε την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ίδρυσε το BREXIT PARTY τον Απρίλιο. Το BREXIT PARTY έχει ήδη επιτύχει εκλογικές
επιτυχίες, καθώς κυριάρχησε στις Ευρωεκλογές του Μαΐου, κερδίζοντας 29 έδρες,
περισσότερες έδρες από οποιοδήποτε άλλο κόμμα.
Η
κορυφαία προτεραιότητα της κυβέρνησης του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον
είναι να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 31 Ιανουαρίου και να
εξασφαλίσει μια νέα εμπορική συμφωνία με την ΕΕ μέχρι το τέλος του ερχόμενου
χρόνου, δήλωσε σήμερα ο υπουργός Μάικλ Γκόουβ.
Μετά
την επανεκλογή των Συντηρητικών την περασμένη εβδομάδα με πλειοψηφία 80 εδρών,
ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον θα επιδιώξει δύο προτεραιότητες -να εκπληρώσει
την υπόσχεσή του να πραγματοποιηθεί το Brexit και να ρίξει χρήματα στο βρετανικό
σύστημα υγείας.
«Αυτό
που μπορώ απολύτως να επιβεβαιώσω είναι ότι θα έχουμε την ευκαιρία να ψηφίσουμε
το Νομοσχέδιο Συμφωνίας Αποχώρησης σχετικά σύντομα και στη συνέχεια θα
καταστήσουμε σαφές ότι θα περάσει πριν από τις 31 Ιανουαρίου», δήλωσε ο Γκόουβ
στο Sky
News.
«Θα
έχουμε ολοκληρώσει μέχρι το τέλος της επόμενης χρονιάς τις συνομιλίες μας με
την ΕΕ για το νέο πλαίσιο ελεύθερου εμπορίου και φιλικής συνεργασίας»,
πρόσθεσε.
Ο
Γκόουβ δήλωσε ακόμη πως η κορυφαία προτεραιότητα της κυβέρνησης στο εσωτερικό
είναι να ενισχύσει την υπηρεσία δημόσιας υγείας, κάτι που είναι ουσιώδους
σημασίας για να διατηρήσει ο Τζόνσον την υποστήριξη ψηφοφόρων στη βόρεια και
την κεντρική Αγγλία που ψήφιζαν παραδοσιακά το Εργατικό Κόμμα, όμως ψήφισαν
στις εκλογές αυτές τους Συντηρητικούς, σε πολλές περιπτώσεις για πρώτη φορά (https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/829260_vretania-brexit-ki-emporiki-symfonia-me-ee-oi-stohoi-toy-mptzonson).
Η
νίκη του Μπόρις Τζόνσον στην Μεγάλη Βρετανία, αναμένεται σύμφωνα με πολλούς
πολιτικούς αναλυτές να ανοίξει τον δρόμο για την ήττα της Γερμανίας, και παράλληλα
να ξεκινήσει το ξήλωμα του πουλόβερ της γερμανικής Ευρώπης (https://slpress.gr/diethni/tha-chasoyn-oi-germanoi-ki-ayton-ton-polemo/).
Την
Μεγάλη Βρετανία αναμένεται σύντομα να ακολουθήσει και η Ιταλία στον ίδιο δρόμο
(δηλαδή στην έξοδο από την ΕΕ), ενώ ταυτόχρονα, ενισχύονται παντού στην Ευρώπη
οι δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού, που τώρα πια παίρνουν την μορφή μετωπικής
σύγκρουσης με το Βερολίνο (https://slpress.gr/politiki/to-brexit-anoigei-ton-dromo-gia-tin-itta-tis-germanias/).
Τελικά,
προς τα τέλη του μηνός, εγκρίθηκε από τη βουλή των Κοινοτήτων το νομοσχέδιο της
συμφωνίας του Μπόρις Τζόνσον για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με 358
ψήφους υπέρ και 234 κατά, ανοίγοντας το δρόμο για υλοποίηση του Brexit στις 31
Ιανουαρίου 2020.
Το
νομοσχέδιο θα δώσει την ευκαιρία στην Βρετανία «να προχωρήσει μπροστά» ανέφερε
κατά την ομιλία του ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον.
Από
την πλευρά του, ο ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν έκανε λόγο για
«απερίσκεπτο» νομοσχέδιο που θα διχάσει την κοινωνία, ενώ πιστεύει πως υπήρχε
πιο δίκαιος τρόπος εξόδου από την ΕΕ.
Η
Βουλή θα διακόψει τη λειτουργία της για την εορταστική περίοδο και επανέρχεται
στις 7 Ιανουαρίου, για να αρχίσει το επόμενο στάδιο της νομοθετικής διαδικασίας
εξέτασης και ψήφισης του νομοσχεδίου (https://www.zougla.gr/kosmos/article/egri8ike-sti-vouli-ton-kinotiton-to-nomosxedio-tou-tzonson-gia-to-brexit).
[Και
όπως έχει δηλώσει και ο Τραμπ πολύ πρόσφατα στον Τζόνσον, με το BREXIT ανοίγει ο δρόμος για μια τεράστια
εμπορική συμφωνία ΗΠΑ - Βρετανίας (https://www.protothema.gr/world/article/954990/ekloges-sti-vretania-megali-niki-tou-boris-vlepei-o-donald-trab/)].
Στις
ΗΠΑ, Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε νόμους για τα νομοσχέδια που
υπερψήφισαν τις τελευταίες μέρες η Βουλή και η Γερουσία για τον προϋπολογισμό
Εθνικής Άμυνας και της κατανομή κονδυλίων.
Παράλληλα,
η ολομέλεια της Γερουσία των ΗΠΑ, υπερψήφισε με ψήφους 71-23 το νομοσχέδιο για
της κατανομή κονδυλίων, το οποίο συμπεριλαμβάνει ολόκληρο το νόμο «για την
εταιρική σχέση ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο».
«Πρόκειται
για μια ιστορική και πραγματική μετασχηματιστική εξέλιξη στην εξωτερική
πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της
Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής (AJC), Ντέιβιντ Χάρις, ο οποίος ηγήθηκε στην
προώθηση των δεσμών μεταξύ των ΗΠΑ, της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ισραήλ για
περισσότερες από τρεις δεκαετίες.
«Και
οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούμε να
βασιζόμαστε σήμερα στην Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρώτη γραμμή της
Αμερικής σε αυτή τη στρατηγικά και οικονομικά ζωτική περιοχή περιλαμβάνει την
Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, καθώς και αρκετές αραβικές χώρες, ξεκινώντας
από την Αίγυπτο και την Ιορδανία», πρόσθεσε.
«Η
πολυμερής διπλωματία της τελευταίας δεκαετίας στην Ανατολική Μεσόγειο έχει
οδηγήσει σε νέες πολιτικές επιλογές για την προώθηση της σταθερότητας και της
ευημερίας στη νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή», δήλωσε ο εκτελεστικός
διευθυντής του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC) Έντι Ζεμενίδης.
«Χάρη
στην ηγεσία των γερουσιαστών Μενέντεζ και Ρούμπιο και των βουλευτών Μπιλιράκη,
Σιτσιλίνε και Ντόιτς, οι Η.Π.Α. μπορούν να έχουν την πιο ενεργό συμμετοχή σε
αυτές τις πολυμερείς πρωτοβουλίες. Ο νόμος East Med θέτει την ουσία πίσω από το
«ισχυρότερο» μάντρα».
Σε
δηλώσεις του ο δημοκρατικός Γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ είπε πως αισθάνεται
ότι βρισκόμαστε σε μια στιγμή όπου όλα τα αστέρια έχουν ευθυγραμμιστεί στον
ουρανό.
«Πιστεύω
ότι υπάρχει όλο και μεγαλύτερη αναγνώριση της σημασίας που έχει η Ελλάδα και η
Κύπρος μαζί με το Ισραήλ για τη νέα στρατηγική στην ανατολική Μεσόγειο. Φυσικά,
οι παράνομες δραστηριότητες της Τουρκίας έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση ενός
περιβάλλοντος που βοήθησε τους ανθρώπους να αντιληφθούν την ανάγκη για μια
εναλλακτική στρατηγική.
Παρόλα
όμως αυτά, πιστεύω ότι ακόμα και αν η Τουρκία ήταν ένας απόλυτα ιδανικός
σύμμαχος, κάτι που φυσικά δεν συμβαίνει, θα χρειαζόμασταν και πάλι μια νέα
στρατηγική για την ανατολική Μεσόγειο.
Και
νομίζω ότι είναι ενδεικτικό της σημασίας της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ
το γεγονός ότι μπορούσε να το ενσωματώσουμε (EastMed Act) στη συμφωνία για το
νομοσχέδιο του προϋπολογισμού (appropriations bill) που θα γίνει νόμος», είπε (https://www.zougla.gr/kosmos/article/o-tramp-ipografi-ta-istorika-nomosxedia-tis-gerousias-gia-tin-elada-kipro-israil).
Επισης,
ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε κι έκανε έτσι νόμο του κράτους
σχέδιο νόμου που συμπεριλαμβάνει τον τεράστιο αμερικανικό στρατιωτικό
προϋπολογισμό (738 δισεκ. δολάρια) αλλά και την επιβολή κυρώσεων σε όλους όσοι
συμμετέχουν στο έργο του υποθαλάσσιου αγωγού Nord Stream 2, ο οποίος έχει σκοπό
να αυξήσει τις ποσότητες ρωσικού αερίου που μεταφέρονται απευθείας στην
Γερμανία.
Ο
νόμος δίνει στον Τραμπ περιθώριο 60 ημερών για να επιβάλλει κυρώσεις σε σκάφη
και εταιρείες που εγκαθιστούν σωληνώσεις ή συμμετέχουν στα έργα του Nord Stream
2 και του Turkstream, του αγωγού που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο στην Τουρκία, καθώς
και σε οποιονδήποτε άλλον που κρίνεται ότι υποστηρίζει τα έργα αυτά (https://www.zougla.gr/kosmos/article/o-tramp-epikirose-to-nomosxedio-gia-tin-epivoli-kiroseon-se-eteries-pou-simetexoun-stin-kataskevi-tou-nord-stream-2).
Ο
Nord Stream 2, που αναμένεται να αρχίσει να λειτουργεί τους επόμενους μήνες,
βρίσκεται στην καρδιά μιας οικονομικής και γεωπολιτικής διένεξης ανάμεσα στις
ΗΠΑ και την Ευρώπη. Θα διπλασιάσει τις ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου που
διατίθεται στη δυτική Ευρώπη μέσω Γερμανίας.
Η
Μόσχα και το Βερολίνο έχουν ήδη καταδικάσει έντονα τις κυρώσεις καθώς τα μέτρα
αυτά διένυαν τη διαδρομή τους στο Κογκρέσο, με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ
Πούτιν να προειδοποιεί πως θα υπάρξουν αντίποινα.
Ταυτόχρονα,
η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ιταλία και το Ισραήλ συμφώνησαν να προχωρήσει ο αγωγός
φυσικού αερίου East Med, αναφέρουν κυπριακά ΜΜΕ, που επισημαίνουν ότι στις
αρχές του 2020 θα πέσουν και οι σχετικές υπογραφές στην Αθήνα.
Σύμφωνα
με το κυπριακό κανάλι Σίγμα, η συμφωνία Λιβύης – Τουρκίας φέρεται να οδήγησε
στην υπέρβαση των προβλημάτων που καθυστερούσαν το project. «Αρχές του χρόνου,
στην Αθήνα, θα πέσουν οι υπογραφές στη διακρατική συμφωνία για τον αγωγό
EastMed» τονίζει το κυπριακό κανάλι, αναφέροντας ότι είναι σε εξέλιξη
διαβουλεύσεις στο ανώτατο δυνατό επίπεδο για μια τελετή – απάντηση στην
Τουρκία, που θα έχει και την ισχυρή υποστήριξη των ΗΠΑ.
«Πρόκειται
για ένα μεγαλεπήβολο έργο τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας, το οποίο θα
αποτελέσει την συλλογική απάντηση Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας στην
τουρκική βουλιμία και τις παράνομες συμφωνίες της με τη Λιβύη» τονίζεται. Κι
αυτό, γιατί «με την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας, που θα έχει τη σφραγίδα
της ΕΕ, οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου στέλνουν το μνημόνιο Ερντογάν στον
κάλαθο των αχρήστων» σχολιάζει το κανάλι.
[Εδώ
μπορεί να αναφερθεί ότι το σήμα των τεσσάρων παρατεταμένων και τεντωμένων δακτύλων
(εκτός του αντίχειρα), το οποίο κάνει συχνά ο Ερντογάν, είναι το σήμα χαιρετισμού
της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html)].
Όπως
αναφέρει το Σίγμα, «δεν αποτελεί απλά μια διπλωματική ενέργεια. Είναι κάτι πολύ
περισσότερο. Πρόκειται για την κορυφαία ενάσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από
τέσσερις χώρες». Στη συμφωνία καθορίζονται ζώνες, δικαιοδοσίες, δικαιώματα
ελέγχου και έκδοσης αδειών, ενώ εξασφαλίζεται η πορεία του αγωγού που περνά
μέσα από την περιοχή που η Τουρκία παράνομα θεωρεί ως γειτνιάζουσα υφαλοκρηπίδα
της με τη Λιβύη.
Εξάλλου,
το Σίγμα αναφέρει ότι σύντομα θα υπάρξει δημόσια στήριξη των ΗΠΑ στον Εastmed
ως την μοναδική εναλλακτική τροφοδοσίας της ΕΕ για τη μείωση της ενεργειακής
εξάρτησής της από την Ρωσία (https://www.pentapostagma.gr/2019/12/%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b7%cf%80%ce%b1-%ce%bf-eastmed-%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%bc%cf%80-%cf%85%cf%80%ce%ad%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%88%ce%b5-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf.html).
Ωστόσο,
σε μία καθαρή κίνηση, η οποία δείχνει ποσό θα μας προστατεύσουν οι δήθεν δυτικοί
σύμμαχοι μας περίπτωση πολέμου με την Τουρκία, ο Αμερικανός Πρόεδρος εμφανίστηκε
αντίθετος τόσο στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Ελλάδα, όσο και στην
παροχή διεθνούς στρατιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και την Κύπρο και στην
συμμετοχή των ΗΠΑ στο Ενεργειακό Φόρουμ της Ανατολικής Μεσογείου και πιθανόν
στις τριμερείς (3+1).
Μετά
την συγκεκριμένη εξέλιξη, πηγή του Κογκρέσου διευκρίνισε στο ΚΥΠΕ ότι οι
προεδρικές ενστάσεις έχουν να κάνουν περισσότερο με θέματα δικαιοδοσίας και
διάκρισης των εξουσιών μεταξύ του Κογκρέσου και του Λευκού Οίκου, καθώς ο
Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί ότι το Κογκρέσο προσπαθεί να επιβάλλει πολιτικές σε
ζητήματα που αποτελούν αποκλειστικό δικαίωμα του αξιώματός του (https://www.pentapostagma.gr/2019/12/%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%b8%ce%b5%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%bc%cf%80-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9%cf%89.html).
[Στις
ΗΠΑ επίσης, η προσπάθεια καθαίρεσης του Τραμπ από τους δημοκρατικούς στις ΗΠΑ,
θυμίζει την αντίστοιχη προσπάθεια καθαίρεσης του Μπιλ Κλίντον, του Άντριου
Τζόνσον, καθώς και του Νίξον (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD/), από τους αντιπάλους τους (https://www.ethnos.gr/kosmos/63118_tzonson-nixon-kai-klinton-treis-proedroi-poy-kindyneysan-me-apopompi).
Ταυτόχρονα
με τον Τραμπ, και ο στενός φίλος του στο Ισραήλ Νετανιάχου παραπέμπεται σε δική
και απειλείται με φυλάκιση, με τις κατηγορίες της δωροδοκίας και της διαφθοράς].
Στην
Αυστρία, έπειτα από παλινωδίες πολλών εβδομάδων και συνεχείς αναβολές, το πρώην
συγκυβερνών στην Αυστρία, ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων, διέγραψε
την Παρασκευή οριστικά από μέλος του, τον πρώην αρχηγό του - επί δεκαπενταετία
- Χάιντς-Κρίστιαν Στράσε, ο οποίος από τον Δεκέμβριο 2017 μέχρι τον περασμένο
Μάιο διετέλεσε αντικαγκελάριος (σ.σ. αντιπρόεδρος) της κυβέρνησης συνασπισμού
με το Λαϊκό Κόμμα.
Την
απόφαση διαγραφής ανακοίνωσε νωρίς το απόγευμα ο νέος αρχηγός των Ελευθέρων,
Νόρμπερτ Χόφερ, ο οποίος στα τέλη Μαΐου είχε διαδεχθεί στην ηγεσία του κόμματος
τον Στράσε, όταν εκείνος είχε αναγκαστεί να παραιτηθεί από όλα τα αξιώματα του,
μετά τις αποκαλύψεις για την «Υπόθεση Ίμπιζα»:
Το
πρωτοφανές σκάνδαλο διαφθοράς και πολιτικής συναλλαγής, στο οποίο ο ίδιος
φέρεται να εμπλέκεται άμεσα.
Η
συμμετοχή του Στράσε ως μέλους του Κόμματος των Ελευθέρων, είχε τεθεί σε
διαθεσιμότητα ήδη από τις αρχές Οκτωβρίου, ωστόσο όχι τόσο λόγω της «Υπόθεσης
Ίμπιζα», όσο λόγω της κατασπατάλησης από μέρους του, χρημάτων του κόμματος για
προσωπικά του έξοδα.
«Για
εμάς αυτό είναι μία απελευθέρωση», τόνισε χαρακτηριστικά ανακοινώνοντας την
διαγραφή του Στράσε, ο Νόρμπερτ Χόφερ, καθότι όπως σημείωσε, μπαίνει τώρα
«τελεία και παύλα» στην «Υπόθεση Ίμπιζα», και το Κόμμα των Ελευθέρων μπορεί
τώρα να ατενίσει στο μέλλον.
Σύμφωνα
με τον Νόρμπερτ Χόφερ, «το Κόμμα των Ελευθέρων θέλει να είναι ένα σταθερό κόμμα
του 25%» από το οποίο θα προκύψει ένα σοβαρό, σταθερό, δεξιο-συντηρητικό
κίνημα, που θα έχει επίσης μία νέα σεμνότητα και στο οποίο «δεν θα υπάρχουν,
ούτε προσωπολατρίες, ούτε και σκάνδαλα».
Επίσημα
πάντως, η ερήμην του, οριστική διαγραφή του Στράσε, δεν αποτελεί επακόλουθο της
«Υπόθεσης Ίμπιζα», ή της σπατάλης κομματικών χρημάτων, αλλά οφείλεται στις
«επιζήμιες για το κόμμα δημόσιες εμφανίσεις του Στράσε, τις τοποθετήσεις του
στα ΜΜΕ, τις αναρτήσεις του στο Facebook και σε άλλα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης».
Σάλο
είχαν προκαλέσει πριν δύο εβδομάδες οι νέες αποκαλύψεις, ότι ο Χάιντς-Κρίστιαν
Στράσε, δικαιολογούσε ως «έξοδα παράστασης», ακόμη και τις δαπάνες συντήρησης
της πισίνας της βίλας του σε προάστιο της Βιέννης, ή και τις πληρωμές
ιδιαιτέρων μαθημάτων.
Και
αυτό, πέραν από τις ήδη γνωστές σπατάλες κομματικών χρημάτων για προσωπικές
αγορές του ίδιου και της συζύγου του, και βέβαια πέραν από την φερόμενη άμεση
εμπλοκή του στο πρωτοφανές σκάνδαλο διαφθοράς και πολιτικής συναλλαγής, γνωστό
ως «Υπόθεση Ίμπιζα», για το οποίο διενεργείται από την Γενική Εισαγγελία έρευνα
σε βάρος του για απιστία.
Μετά
την «Υπόθεση Ίμπιζα», αλλά πολύ περισσότερο εξαιτίας των άλλων αποκαλύψεων σε
βάρος του Στράσε - όπως είσπραξη από πλευράς του, ποσού 10.000 ευρώ μηνιαίως
για προσωπικά έξοδα, και 2.500 ευρώ μηνιαίο επίδομα κατοικίας για τη βίλα του -
το Κόμμα των Ελευθέρων έχει υποστεί μεγάλες απώλειες και στις τέσσερις
εκλογικές αναμετρήσεις από τον περασμένο Μάιο μέχρι σήμερα.
Κάποιες
από αυτές τις ήττες των Ελευθέρων, ήταν από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικά, είτε
επρόκειτο για τις Ευρωεκλογές του Μαΐου. είτε τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές
της 29ης Σεπτεμβρίου - στις οποίες το ποσοστό τους μειώθηκε στο 16% από το 26%
στις εκλογές του Οκτωβρίου 2017 - είτε επίσης τις περιφερειακές εκλογές στα
ομόσπονδα κρατίδια του Φόραλμπεργκ και της Στυρίας.
Στο
πλαίσιο των μακρών συζητήσεων ως προς μία διαγραφή του πρώην αρχηγού του
κόμματός τους, τρία ανώτερα στελέχη του που διατελούν μέλη του δημοτικού
συμβουλίου και της τοπικής Βουλής του Δήμου και του ομόσπονδου κρατιδίου της
Βιέννης και τα οποία θεωρούνται δυναμικοί υποστηρικτές του Χάιντς-Κρίστιαν
Στράσε, ανακοίνωσαν χθες την ίδρυση νέας πολιτικής ομάδας με την επωνυμία «Η
Συμμαχία για την Αυστρία» που προτίθεται να κατέλθει στις επόμενες δημοτικές
και περιφερειακές εκλογές στη Βιέννη το φθινόπωρο του 2020 και μάλιστα με
επικεφαλής υποψήφιο τον ίδιο.
Παρατηρητές
έκαναν λόγο για «μερική διάσπαση» των Ελεύθερων, αναφέροντας ως κοινό χαρακτηριστικό
των τριών ιδρυτικών στελεχών του νέου κόμματος, την αφοσίωση τους στον Στράσε,
την οποία, όπως δήλωναν, θα συνέχιζαν ακόμη και σε περίπτωση ποινικής αγωγής
εναντίον του - για παράδειγμα στην υπόθεση κατασπατάλησης κομματικών χρημάτων
από μέρους του (https://www.zougla.gr/kosmos/article/afstria-oristika-parel8on-gia-to-akrodeksio-e8nikistiko-koma-ton-elef8eron-o-straxe).
Στην
Πολωνία, αψηφώντας τις προειδοποιήσεις των Βρυξελλών, το κοινοβούλιο της χώρας
αυτής, ενέκρινε το νομοσχέδιο με το οποίο θα επιτρέπεται να επιβάλλονται
κυρώσεις στους δικαστές που αντιτίθενται στη μεταρρύθμιση του δικαστικού
συστήματος, τις οποίες η αντιπολίτευση θεωρεί επικίνδυνες για το κράτος
δικαίου.
Η
ψηφοφορία διεξήχθη λίγες ώρες αφότου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάλεσε τη Βαρσοβία να
μην εισάγει το νομοσχέδιο στο κοινοβούλιο και να ζητήσει τη συμβουλή διεθνών
εμπειρογνωμόνων.
Ο
νέος νόμος εγκρίθηκε με 233 ψήφους υπέρ, 203 κατά και 10 αποχές.
Το
συντηρητικό, κυβερνών κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS), είχε προτείνει αυτό το
νομοσχέδιο αντιδρώντας στις αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ και του Ανώτατου
Δικαστηρίου της Πολωνίας, τα οποία αμφισβήτησαν τις μεταρρυθμίσεις που
προωθούσε στον δικαστικό τομέα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ζμπίγκνιου Ζιόμπρο
δήλωσε χθες, κατά την πρώτη ανάγνωση του κειμένου, ότι «προστατεύει και
αποκαθιστά τη φυσιολογική κατάσταση» στη δικαιοσύνη.
«Ο
νόμος αυτός προστατεύει το δημοκρατικό κράτος δικαίου» απέναντι στην απόλυτη
εξουσία των δικαστών που θα προκαλούσε «χάος, αναρχία και ανισότητα», είπε ο
υπουργός.
Ο
Ζιόμπρο είπε ότι η πρόσφατη γνωμοδότηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου αμφισβητούσε
το κατά πόσο ήταν ικανοί ορισμένοι δικαστές (σ.σ. εκείνοι που διορίστηκαν από
το νέο Ανώτατο Συμβούλιο Δικαιοσύνης) να εκδίδουν έγκυρες αποφάσεις. Κατηγόρησε
επίσης τους δικαστές που διαφωνούν με τη μεταρρύθμιση ότι δεν υπερασπίζονται τα
συμφέροντα των πολιτών αλλά εκείνα «της κάστας τους».
Το
νομοσχέδιο αυτό είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στους δικαστικούς κύκλους
της Πολωνίας, ενώ είχαν οργανωθεί και πολλές διαδηλώσεις τις τελευταίες ημέρες.
Το πρωί σήμερα, η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδια για το κράτος
δικαίου, Βέρα Γιούροβα, προειδοποίησε την Πολωνία, με επιστολή της προς τον
πρόεδρο της χώρας, τον πρωθυπουργό και την πρόεδρο του κοινοβουλίου.
Η
Γιούροβα «ενθάρρυνε» τις πολωνικές αρχές να συμβουλευτούν την Επιτροπή της
Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης (σ.σ. η οποία είναι αρμόδια για θέματα
κράτους δικαίου) και κάλεσε όλους τους θεσμούς να μην προχωρήσουν στις
διαδικασίες για την εφαρμογή του μέχρι να υπάρξουν «οι αναγκαίες διαβουλεύσεις
με τα ενδιαφερόμενα μέρη».
Από
την πλευρά του, ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα
δικαιώματα Ρούπερτ Κόλβιλ, εξέφρασε την «ανησυχία» του για το νομοσχέδιο που,
όπως είπε, υπάρχει κίνδυνος ότι θα παρεμποδίσει την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης
στην Πολωνία (https://www.zougla.gr/kosmos/article/polonia-i-vouli-enekrine-to-nomosxedio-gia-ti-metari8misi-tou-dikastikou-sistimatos).
Τον
ίδιο μήνα, η Ρωσία, η Ουκρανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ύστερα από πολύωρες
συνομιλίες χθες, κατέληξαν σε νέα συμφωνία επί της αρχής για τη μεταφορά αερίου
που θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2020, ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάρος Σέφτσοβιτς.
Η
Ουκρανία είναι βασική διαμετακομιστική οδός του ρωσικού αερίου που εξάγεται
στην Ευρώπη. Η σημερινή συμφωνία μεταξύ Κιέβου και Μόσχας λήγει στα τέλη του
έτους.
«Ύστερα
από πολύ εντατικές συνομιλίες με χαρά μου ανακοινώνω ότι καταλήξαμε σε μια
συμφωνία επί της αρχής σε όλα τα βασικά στοιχεία, το οποίο πιστεύω ότι είναι
πολύ θετική είδηση για την Ευρώπη, για τη Ρωσία και την Ουκρανία», δήλωσε ο
Σέφτσοβιτς αργά χθες βράδυ σε συνέντευξη Τύπου.
Ο
αντιπρόεδρος της Κομισιόν, ο Ουκρανός υπουργός Ενέργειας Ολέξι Ορζέλ και ο
Ρώσος υπουργός Ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Δεν δόθηκαν
περισσότερες λεπτομέρειες για τη συμφωνία.
Η
Gazprom ανέφερε σε ανακοίνωσή της ότι αξιωματούχοι από τη Μόσχα και το Κίεβο θα
συναντηθούν στο Μινσκ της Λευκορωσίας για να συνεχίσουν τις συζητήσεις. Ο
Ορζέλ, μιλώντας στην ίδια συνέντευξη Τύπου, δήλωσε ότι ελπίζει να υπάρξουν
σύντομα «θετικά αποτελέσματα για όλες τις πλευρές». Ο Νόβακ, επαινώντας τον
μεσολαβητικό ρόλο της Γερμανίας στην συμφωνία, έκρινε ότι «όλοι κάναμε καλή
δουλειά» (https://www.zougla.gr/kosmos/article/komision-nea-simfonia-rosias--oukranias--e-gia-ti-metafora-aeriou).
Στο
Ισραήλ, η Κνεσέτ τελικά ενέκρινε σχέδιο νόμου βάσει του οποίου προβλέπεται η
διάλυσή της και την προκήρυξη νέων πρόωρων βουλευτικών εκλογών, τη 2α Μαρτίου —
την τρίτη προσφυγή στις κάλπες σε λιγότερο από έναν χρόνο.
Το
νομοσχέδιο εγκρίθηκε στο σύνολο από 94 κοινοβουλευτικούς — κανένα από τα 120
μέλη της Κνεσέτ δεν ψήφισε κατά — λίγες ώρες μετά την παρέλευση της τελικής
προθεσμίας για να οριστεί νέος πρωθυπουργός μετά τις προηγούμενες εκλογές, τον
Σεπτέμβριο, ένα λεπτό πριν από τα μεσάνυχτα (τοπική ώρα και ώρα Ελλάδας).
Μετά
τις δύο προηγούμενες πρόωρες εκλογικές αναμετρήσεις, την 9η Απριλίου και τη 17η
Σεπτεμβρίου, ούτε ο δεξιός υπηρεσιακός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ούτε ο
κεντρώος αντίπαλος του Μπένι Γκαντς μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβερνητικό
συνασπισμό (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/blog-post_772.html).
Στην
Αλγερία, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους στην πρωτεύουσας,
μετά τις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν τον Δεκέμβριο του 2019 στην χώρα
αυτή, από τις οποίες μεγάλος νικητής αναδείχθηκε ο Αμπντελμαζίντ Τεμπούν, πρώην
πρωθυπουργός του προέδρου Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα.
Ο
74χρονος Τεμπούν συγκέντρωσε το 58,15% των ψήφων, επεσήμανε ο πρόεδρος της Anie
Μοχάμεντ Σάρφι στην διάρκεια συνέντευξης Τύπου από το Αλγέρι.
Το
τελικό ποσοστό συμμετοχής στις προεδρικές εκλογές έφτασε το 40%, ιστορικό
χαμηλό για την Αλγερία, ενώ διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν και κατά τη διάρκεια
της ψηφοφορίας (https://www.zougla.gr/kosmos/article/algeria-dekades-xiliades-an8ropi-diadilonoun-kata-tou-neou-proedrou-tempoun).
Την
ίδια χρονική περίοδο, με το σύνθημα: «Η Αλγερία θέλει να απελευθερωθεί» μία
ανθρώπινη παλίρροια ξεχύθηκε στο Αλγέρι μετά την εκλογή του νέου προέδρου
Αμπντελμαζίντ Τεμπούν.
Οι
προεδρικές εκλογές της Αλγερίας διεξήχθησαν μέσα σε κλίμα έντασης και
κοινωνικής αναταραχής, με τους Αλγερινούς που διαδηλώνουν εδώ και 42 εβδομάδες
να ζητούν εκ βάθρων αλλαγή «του συστήματος» εξουσίας που κυβερνά την Αλγερία
από το 1962.
Οι
ογκώδεις διαδηλώσεις οδήγησαν σε παραίτηση τον πρόεδρο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα,
ωστόσο, ο νέος πρόεδρος, υπήρξε πρωθυπουργός του Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα, και
αυτό διόλου καθησυχάζει την οργή των Αλγερινών που ξεχύθηκαν στους δρόμους.
Το
«Χιράκ», το κίνημα κατά του καθεστώτος στην Αλγερία ξεκίνησε στις 22
Φεβρουαρίου την αποχώρηση όλων όσοι υποστήριζαν ή συμμετείχαν στην κυβέρνηση
του Μπουτεφλίκα, που βρισκόταν στην εξουσία επί 20 χρόνια. Οι πέντε υποψήφιοι
πρόεδροι θεωρούνται όλοι παιδιά αυτού του «συστήματος».
Από
την πλευρά του, ο νέος πρόεδρος της Αλγερίας Αμπντελμαζίντ Τεμπούν δήλωσε ότι
"τείνει το χέρι" στο "Hirak", το πρωτοφανές λαϊκό κίνημα
αμφισβήτησης που συγκλονίζει την Αλγερία τους τελευταίους σχεδόν δέκα μήνες.
"Τείνω
το χέρι στο 'Hirak' για διάλογο με στόχο την οικοδόμηση μιας νέας
Αλγερίας", δήλωσε χωρίς άλλη διευκρίνιση ο Τεμπούν, ένας πρώην πιστός του
έκπτωτου προέδρου Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα κατά τη διάρκεια της πρώτης
συνέντευξης Τύπου που έδωσε στο Αλγέρι μετά την προεδρική του εκλογή.
Απευθυνόμενος
στο κίνημα αμφισβήτησης, ο νέος πρόεδρος δεσμεύτηκε να "τροποποιήσει το
Σύνταγμα, το οποίο θα τεθεί σε λαϊκό δημοψήφισμα" χωρίς να διευκρινίσει
σύμφωνα με ποια διαδικασία και από ποιον θα γίνει η τροποποίηση.
Για
να διασώσει την εξουσία του και να κατευνάσει το κίνημα αμφισβήτησης ο
Μπουτεφλίκα είχε προτείνει τον Μάρτιο τη συγκρότηση "εθνικής
διάσκεψης" αρμόδιας κυρίως για την τροποποίηση του Συντάγματος. Αλλά αυτό
δεν ήταν αρκετό και τελικά τον εξανάγκασε σε παραίτηση.
Ο
Τεμπούν δεσμεύτηκε επίσης να προασπίσει την ελευθερία του Τύπου (https://www.zougla.gr/kosmos/article/o-neos-proedros--tis-algerias-tini-to-xeri-sto-kinima-amfisvitisis).
Οι
ΗΠΑ δήλωσαν σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές στην Αλγερία ότι στηρίζουν το
δικαίωμα των Αλγερινών να «εκφράζουν ειρηνικά τις απόψεις τους» χαιρετίζοντας
παράλληλα τη διαδικασία των προεδρικών εκλογών από τις οποίες αναδείχτηκε
νικητής ο 74χρονος Αμπντελμαζίντ Τεμπούν, πρώην συνεργάτης του έκπτωτου
προέδρου Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα.
«Εδώ
και έναν χρόνο, ο Αλγερινός λαός εξέφρασε τις προσδοκίες του όχι μόνο
προσερχόμενος στην κάλπη αλλά και πραγματοποιώντας κινητοποιήσεις», δήλωσε η
εκπρόσωπος της αμερικανικής διπλωματίας Μόργκαν Ορτέιγκους. «Οι ΗΠΑ
υποστηρίζουν το δικαίωμα των Αλγερινών να εκφράζουν ειρηνικά τις απόψεις τους».
«Ανυπομονούμε
να εργαστούμε μαζί με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Αμπντελμαζίντ Τεμπούν για την
προώθηση της ασφάλειας και της ευημερίας στην περιοχή», δήλωσε επίσης (https://www.zougla.gr/kosmos/article/ipa-i-ouasington-stirizi-to-dikeoma-ton-algerinon-na-ekfrazoun-irinika-tis-apopsis-tous).
Στον Λίβανο, συνεχίζονται οι διαδηλώσεις, ενώ ο νέος
πρωθυπουργός της χώρας, ο Χασάν Ντίαμπ, υποσχέθηκε πως θα συστήσει κυβέρνηση
τεχνοκρατών.
Παράλληλα,
ο Χασάν Ντίαμπ διαβεβαίωσε ότι επιθυμεί να σχηματίσει κυβέρνηση «ανεξάρτητων
τεχνοκρατών» προκειμένου να αντιμετωπίσει τη βαθιά οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει
η χώρα, όπως το απαιτούν οι διαδηλωτές.
Ηλικίας
60 ετών ο Ντίαμπ, καθηγητής πανεπιστημίου και πρώην υπουργός Παιδείας που δεν
ήταν ευρέως γνωστός ως τώρα, ορίστηκε την Πέμπτη νέος πρωθυπουργός του Λιβάνου
έπειτα από διαβουλεύσεις στο κοινοβούλιο, περισσότερους από δύο μήνες μετά την
έναρξη ενός άνευ προηγουμένου κινήματος αμφισβήτησης εναντίον του συνόλου της
κυβερνώσας τάξης, την οποία οι πολίτες κατηγορούν για ανικανότητα και διαφθορά.
Την
ώρα που ο Αμερικανός υφυπουργός Πολιτικών Υποθέσεων Ντέιβιντ Χέιλ βρίσκεται
στον Λίβανο και κάλεσε την κυβέρνηση να δεσμευθεί «σε μεταρρυθμίσεις», ο Ντίαμπ
υποσχέθηκε «να σχηματίσει κυβέρνηση ανεξάρτητων τεχνοκρατών».
Επίσης
ο νέος πρωθυπουργός ζήτησε από τους διαδηλωτές «να του δώσουν μία ευκαιρία» να
σχηματίσει «ειδική κυβέρνηση» και δεσμεύθηκε να συναντηθεί αύριο Κυριακή «με
διάφορους εκπροσώπους» του κινήματος διαμαρτυρίας.
Όμως
το γεγονός ότι στηρίχθηκε από το σιιτικό κίνημα Χεζμπολάχ και τους συμμάχους
του, ανάμεσά τους και το κόμμα του προέδρου του Λιβάνου Μισέλ Ακούν,
προκειμένου να αναλάβει την πρωθυπουργία, ενίσχυσε την οργή των πολιτών, κυρίως
των σουνιτών που θεωρούν ότι η κοινότητά τους περιθωριοποιείται.
Αν
και ο ίδιος σουνίτης, ο Ντίαμπ δεν έλαβε τη στήριξη παρά μόνο έξι σουνιτών
βουλευτών από τους συνολικά 69 που τάχθηκαν στο πλευρό του κατά τις
διαβουλεύσεις.
Από
την πλευρά του ο πρώην πρωθυπουργός του Λιβάνου Σαάντ Χαρίρι δεν έχει στηρίξει
δημοσίως τον διάδοχό του, ενώ το Ρεύμα του Μέλλοντος, το κόμμα του, «δεν θα
συμμετέχει στη μελλοντική κυβέρνηση», σύμφωνα με πηγή από το εσωτερικό του.
Ο
Ντίαμπ συναντήθηκε χθες με τον προκάτοχό του αλλά και άλλους σουνίτες
πολιτικούς. Για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ σε κυρίως σουνιτική συνοικία της
Βηρυτού ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και ομάδες νεαρών
ανδρών, κυρίως υποστηρικτών του Χαρίρι, οι οποίοι προσπάθησαν να κλείσουν
δρόμους.
Οι
διαδηλωτές φώναξαν συνθήματα κατά του Ντίαμπ προτού πετάξουν πέτρες και
φωτοβολίδες εναντίον στρατιωτών που προσπαθούσαν να ανοίξουν ένα κλεισμένο
δρόμο, ενώ η αστυνομία αντιμετώπισης ταραχών απάντησε κάνοντας χρήση
δακρυγόνων.
Στην
Τρίπολη, την πόλη του βόρειου Λιβάνου οι κάτοικοι της οποίας είναι κυρίως
σουνίτες, διαδηλωτές έκλεισαν δρόμους καλώντας σε γενική απεργία, ενώ τα
σχολεία έκλεισαν.
Διαδηλωτές
διέκοψαν την κυκλοφορία σε οδικούς άξονες σε πολλές περιοχές του βόρειου
Λιβάνου, ανάμεσά τους και στην πόλη Άκαρ και στα ανατολικά βάζοντας φωτιά σε
λάστιχα και κλείνοντας τους δρόμους με κάδους απορριμμάτων, μετέδωσε το
πρακτορείο Ani.
Το
απόγευμα οι διαδηλωτές έκλεισαν τον δρόμο μεταξύ των παράκτιων πόλεων Νααμέ και
Χαλντέ, νότια της Βηρυτού, προτού επέμβει ο στρατός και τον δώσει και πάλι στην
κυκλοφορία.
Ο
Χαρίρι ζήτησε από τους υποστηρικτές του να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση. Σε μήνυμά
του στα αραβικά στο Twitter έγραψε: «Όποιος με αγαπά πραγματικά, θα πρέπει να
φύγει αμέσως από τον δρόμο».
«Είναι γελοίο να ισχυρίζεται κανείς ότι η
επόμενη κυβέρνηση θα κυριαρχείται από τη Χεζμπολάχ», διαβεβαίωσε ο Ντίαμπ σε
συνέντευξη που παραχώρησε χθες στο διεθνή, γερμανικό ραδιοφωνικό σταθμό της
Deutsche Welle.
Εξάλλου
πρόσθεσε ότι αναμένει «την πλήρη στήριξη των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ», κυρίως
στην περίπτωση που σχηματιστεί «ειδική κυβέρνηση».
Κάποιοι
παρατηρητές φοβούνται ότι η στήριξη της Χεζμπολάχ προς τον Ντίαμπ θα θέσει σε
κίνδυνο την αποστολή κρίσιμης βοήθειας κυρίως από τις δυτικές χώρες, οι οποίες
έχουν χαρακτηρίσει το σιιτικό κίνημα «τρομοκρατική οργάνωση».
Η
διεθνής κοινότητα συνδέει την παροχή οποιασδήποτε νέας οικονομικής βοήθειας
στον Λίβανο με τον σχηματισμό κυβέρνησης που θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις.
Χθες
ο Χέιλ συναντήθηκε με τον Χαρίρι, τον Αούν και τον πρόεδρο του κοινοβουλίου
Νάμπιχ Μπέρι και κάλεσε τις λιβανέζικες αρχές «να βάλουν στην άκρη τα
μικροκομματικά συμφέροντα και να ενεργήσουν προς το εθνικό συμφέρον, να
προωθήσουν τις μεταρρυθμίσεις και να σχηματίσουν κυβέρνηση που θα δεσμευθεί να
προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις αυτές και θα είναι ικανή να το πράξει».
«Είμαστε
έτοιμοι να βοηθήσουμε τον Λίβανο να επιστρέψει σε μια νέα φάση οικονομικής
ευμάρειας που θα χαρακτηρίζεται από την σωστή διακυβέρνηση και την απουσία
διαφθοράς», τόνισε ο Αμερικανός υφυπουργός (https://www.zougla.gr/kosmos/article/sinexizonte-i-diadilosis-ston-livano---kivernisi-texnokraton-sxediazi-o-neos-pro8ipourgos).
Στην
Λιβύη, οι εξελίξεις ήταν αυτόν τον μήνα επίσης ραγδαίες, αφού ο Στρατάρχης
Χαφτάρ διέταξε τον στρατό του να καταλάβει την Τρίπολη.
Ο
διοικητής του Εθνικού Λιβυκού Στρατού διέταξε το βράδυ όλες τις μονάδες του να
προχωρήσουν προς την πρωτεύουσα της χώρας για την «τελική νίκη».
Ο
διοικητής του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, Χαλίφα Χαφτάρ διέταξε τις δυνάμεις του
να ξεκινήσουν να αναπτύσσονται προς την Τρίπολη και ανέφερε πως οι ένοπλοι που
βρίσκονται στην πόλη, θα έχουν την ασφάλεια που επιθυμούν, αν παραδώσουν τα
όπλα τους.
«Ο
Εθνικός Λιβυκός Στρατός είναι, αναπόφευκτα, νικητής στη μάχη της Τρίπολης.
Καλούμε τις μονάδες που προχωρούν προς την Τρίπολη να συμμορφώνονται με τους
δεσμευτικούς κανόνες. Καλούμε τους αγωνιστές που μάχονται ενάντια στο στρατό
μας να παραμείνουν στα σπίτια τους και θα είναι ασφαλείς», δήλωσε ο Χάφταρ σε
τηλεοπτικό του μήνυμα το βράδυ της Πέμπτης, που μεταδόθηκε από το δίκτυο Al
Arabiya.
Ο
Χαφτάρ ηγείται της επίθεσης για την κατάληψη της πρωτεύουσας της χώρας από την
κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας (GNA), που έχει έδρα την Τρίπολη (την ίδια στιγμή,
τον Σάρατζ έχουν αρχίσει να τον εγκαταλείπουν και οι μέχρι πρότινος σύμμαχοι
του Ιταλοί και Γερμανοί-http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/blog-post_678.html,
https://slpress.gr/diethni/i-italia-se-trochia-egkataleipsis-tis-kyvernisis-saraz/, ενώ ταυτόχρονα, η Αίγυπτος προέβη
σε αναγνώριση ως νόμιμης κυβέρνησης της Λιβύης την Λιβυκή Βουλή και παράλληλε ήρε
την αναγνώριση της προς την κυβέρνηση του ισλαμιστή φιλότουρκου (και τουρκικής καταγωγής)
Σαρατζ-https://www.pentapostagma.gr/2019/12/%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%bb%ce%b9%ce%be%ce%b7-%ce%b7-%ce%b1%ce%af%ce%b3%cf%85%cf%80%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%bd%cf%8e%cf%81.html,
https://www.defence-point.gr/news/i-presveia-tis-livyis-stin-aigypto-strafike-pros-ton-stratigo-chaftar).
Οι
εντολές αυτές δόθηκαν προς τις μονάδες του, ώστε να προχωρήσουν προς την Λιβύη,
προέκυψαν την ημέρα, που ξεκίνησαν εκ νέου οι πτήσεις στο μοναδικό λειτουργικό
αεροδρόμιο της Λιβύης, που είχε μείνει κλειστό για τρεις μήνες λόγω των
πυραυλικών επιθέσεων (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/blog-post_351.html).
Στην
πολύ πιθανή δε περίπτωση που ο Χάφταρ
τελικά καταλάβει την Τρίπολη και ενώσει όλη την Λιβύη υπό την ηγεσία του, τότε
θα γίνει ένας «νέος Καντάφι» για την χώρα, δηλαδή ένας ισχυρός κοσμικός
εθνικιστής στρατηγός, ο οποίος με τον στρατό του και τους συμμάχους του
(Ρώσους, Αιγυπτίους) θα ενώσει την Λιβύη και θα εκδιώξει τους Τούρκους (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CF%85%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83/).
[Ακούστηκε
και από τον Ερντογάν την προηγουμένη περίοδο, ότι είναι πρόθυμος εάν του
ζητηθεί να αποστείλει στρατό στην Τρίπολη για να βοηθήσει τους ισλαμιστές του
Σάρατζ σε αυτή να αποκρούσουν τον συνεχώς προελαύνοντα στρατό του Στρατάρχη
Χάφταρ (ιδίως τώρα που ο Ερντογάν υπέγραψε και στρατιωτική συμμαχία με τον
ισλαμιστή Σαρατζ-https://www.pentapostagma.gr/2019/12/ektakto-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1.html).
Στο
άκουσμα αυτής της είδησης, το νόμιμο κοινοβούλιο της Λιβύης, ζήτησε να
διενεργηθεί μία άμεση έκτακτη συνεδρίαση του Αραβικού Συνδέσμου και να
ενεργοποιηθεί το στρατιωτικό σκέλος αυτού, με στόχο να αποσταλούν Αραβικά
στρατεύματα υπό την ηγεσία της ισχυρότερης Αραβικής χώρας, της Αιγύπτου (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/h-repubblica.html), στην Λιβύη για να αποκρούσουν
τους Τούρκους αν τελικά αυτοί προσπαθήσουν να εισβάλουν στην χώρα αυτή.
Αν
και αυτό δεν φαίνεται πολύ πιθανόν να συμβεί μετρά την ραγδαία προέλαση του
Στρατάρχη Χάφταρ στην Τρίπολη, μπορεί να ειπωθεί ότι σε περίπτωση που συνέβαινε
αποστολή Τούρκων στρατιωτικών στην Λιβύη, αυτό θα γινόνταν μπούμερανγκ για τα
παν ισλαμικά σχέδια του Ερντογάν, αυτό το φτωχόπαιδο, που έγινε τελικά
«Σουλτάνος» (https://slpress.gr/diethni/to-ftochopaido-poy-egine-quot-soyltanos-quot/).
Και
αυτό γιατί από την μία θα αναζωογονούσε την παλαιά Αραβοτουρκική ιστορική
αντιπαλότητα, η οποία διαρκεί αιώνες, ενώ θα ένωνε και τους Άραβες σε έναν
κοινό σκοπό, κατά ενός κοινού εχθρού (της Τουρκίας στην περίπτωση αυτή), οι
οποίοι αν έβρισκαν έναν κοινό και ικανό ηγέτη, θα μπορούσαν να υλοποιήσουν και
το όραμα της Παναραβικής Ενότητας, το οποίο ήταν ένα όνειρο που δεν μπορέσαν να
υλοποιήσουν οι Νάσερ, Άσαντ, Σαντάμ και Καντάφι.
Παράλληλα,
μία πιθανή αποστολή στρατού από το λεγόμενο «Αραβικό ΝΑΤΟ» (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html,
https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/07/blog-post_35.html) κατά των Τούρκων στην Λιβύη, ως
μία ειρηνευτική δύναμη, αλλά και ως δύναμη απόκρουσης των Τούρκων, θα είχε ως
αποτέλεσμα, την «νομιμοποίηση» αποστολής Αραβικού στρατού και σε αλλά Αραβικά
κράτη που έχουν δεχτεί Αραβική εισβολή αν αυτά το ζητήσουν από τον Αραβικό
Σύνδεσμο (όπως π.χ. το Ιράκ και η Συρία).
[Φυσικά,
εννοείται ότι ένας στρατός του Αραβικού ΝΑΤΟ σε Συρία και Ιράκ θα προσπαθούσε
να διώξει και τους Ιρανούς από τα κράτη αυτά, ή ακόμα και σε ακραία περίπτωση (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1/,
http://alophx.blogspot.com/2019/10/blog-post_2.html), συνένωση με αυτούς για πόλεμο
κατά του Ισραήλ].
Ουσιαστικά,
στην περίπτωση αυτή, θα εμφανιζόταν και πάλι ένας «Νέος Λόρενς της Αραβίας» για
να οδηγήσει τους Άραβες σε μία πετυχημένη αντίσταση και εκδίωξη των Τούρκων
ισλαμιστών κατακτητών από τις Αραβικές χώρες (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_36.html).
(Εννοείται ότι με μία πιθανή αποστολή Αραβικού στρατού
στην Συρία, το Ισραήλ θα είναι ουσιαστικά από παντού περικυκλωμένο από Άραβες,
αφού μετά την μερική επαναστρατικοποίηση του Σινά από την Αίγυπτο στον Νότο, το
Ισραήλ θα έχει να αντιμετωπίσει έναν «ειρηνευτικό Αραβικό στρατό» στον Βορρά
στην Συρία, την Χαμάς Νοτιοδυτικά στην Γάζα, καθώς και τον στρατό της Ιορδανίας
στην Ανατολή.
Αυτή
θα είναι μία ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη για το Ισραήλ, αφού σε μία τέτοια
περίπτωση θα βρεθεί ξανά περικυκλωμένο από τους Άραβες, όπως ακριβώς ήταν το
κράτος αυτό λίγο πριν τον πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967.
Όσο
για το Ερντογάν, αυτός σε περίπτωση εκδίωξης του από το Ιράκ, την Συρία και την
Λιβύη από τους Άραβες, θα είναι στην ουσία μία αποτυχημένη εκδοχή των Οθωμανών
Σουλτάνων Σελίμ του Α’ του Σκληρού, καθώς και του Σουλεϊμάν του Α΄ του
Μεγαλοπρεπούς, οι οποίοι κατέκτησαν ιστορικά την Συρία, το Ιράκ, την
Παλαιστίνη, την Αίγυπτο και την Λιβύη).
Παράλληλα,
μία τέτοια εξέλιξη, θα οδηγούσε στην πλήρη διάλυση του «ισλαμικού ΝΑΤΟ» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/1831-1839.html), όπως και στην ιδέα της ισλαμικής
ενότητας που πρεσβεύει ο παν ισλαμιστής Ερντογάν, όπως και η Μουσουλμανική
Αδελφότητα, της οποίας είναι μέλος, με συνέπεια την πλήρη αποτυχία των σχεδίων
της οργάνωσης αυτής, καθώς και του Κατάρ που την χρηματοδοτεί (http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html).
[Και
φυσικά, στην περίπτωση αυτή, δεν θα υπάρξει καμμία απολύτως ενεργοποίηση, αλλά
πλήρης διάλυση του λεγόμενου «μουσουλμανικού τόξου».
Αν
ο Σίσι νικήσει τον Ερντογάν στην Λιβύη, τότε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας
«Νέος Νάσερ» και ήρωας του Αραβικού κόσμου και του Παναραβισμού (αφού και ο
Σίσι θα έχει εκδιώξει σε μία τέτοια περίπτωση επιτυχώς τους Τούρκους, όπως το
1956 ο Νάσερ ειχε εκδιώξει επιτυχώς τους Αγγλογάλλους), ο οποίος θα μπορούσε σε
μία τέτοια περίπτωση να αναβιώσει.
Εννοείται
ότι μία τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε μία καίρια ήττα του Πανισλαμισμού της
Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Τουρκίας του Ερντογάν και του Κατάρ (http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html), και ταυτόχρονα έναν θρίαμβο και
αναγέννηση για τον Αραβικό εθνικισμό.
Και
ήδη ο Σίσι δήλωσε ότι δεν θα ανεχθεί η Λιβύη να ελεγχθεί από άλλη ξένη χώρα,
γιατί αυτό θα έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα και την εθνική ανεξαρτησία της
Λιβύης, ενώ ήδη έχει αποστείλει στρατό στα σύνορα με την Λιβύη.
Από
οπού αν χρειαστεί ο στρατός του θα μπορέσει να προελάσει προς την Τρίπολη και
να εξαλείψει πριν ενδυναμωθούν οι ισλαμικοί θύλακες στην χώρα αυτή, όπως και
ένα πιθανό προγεφύρωμα του Ερντογάν πριν αυτό αναπτυχθεί (το αντίθετο δηλαδή
από ότι συνέβη το 74 στην Κύπρο με το προγεφύρωμα των Τούρκων)].
Σε
μία τέτοια περίπτωση, μόνο μία ακραία πράξη τρομοκρατίας (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1/,
http://alophx.blogspot.com/2019/10/blog-post_2.html), η οποία θα προκαλούσε παν
ισλαμική εξέγερση κατά της Δύσης και του Ισραήλ, θα μπορούσε να υλοποιήσει
τελικά τα για την ώρα σχεδόν απολυτά διαλυμένα σχέδια της Μουσουλμανικής
Αδελφότητας.
Η
δε φιλόδοξη και αναθεωρητική Τουρκία επιθυμεί να καταστεί περιφερειακή
ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή – Ανατολική Μεσόγειο και να συναλλάσσεται ως
ίσος προς ίσον με τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Και
επιδιώκει παράλληλα την, μερική έστω, ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
(έχει εισβάλει σε Συρία, Ιράκ, διατηρεί βάσεις σε Κατάρ, Σουδάν και επεμβαίνει
στην Λιβύη). Παράλληλα εμφανίζεται ως παγκόσμιος προστάτης του σουνιτικού
Ισλάμ.
Η
δε αποσταθεροποίηση ενός μέρους της Αφρικής αποτελεί βασικό στόχο της τουρκικής
εξωτερικής πολιτικής και υπό αυτή την έννοια προωθείται ο εξισλαμισμός της
«Μαύρης Ηπείρου».
(Όλες
αυτές οι εξελίξεις, δείχνουν ότι η Λιβύη βρίσκεται σε κινούμενη άμμο, αφού
οι κινήσεις Ερντογάν, ο οποίος δήλωσε
ότι θα στείλει στρατό στην Λιβύη, μετά από «αίτημα» του ισλαμιστή συμμάχου του
Σάρατζ (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/blog-post_606.html,
https://www.pentapostagma.gr/2019/12/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf-%ce%b7-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b7-%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b2%ce%bf%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84.html), «διαλύουν» την συμμαχία της
Τουρκίας με την Ρωσία στο κράτος αυτό, αφού αυτή υποστηρίζει τον Χάφταρ, ο
οποίος είναι αντίπαλος του Ερντογάν και του Σάρατζ (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/blog-post_441.html).
Όμως,
εκτός από τους Τούρκους, βοήθεια από πέντε «φίλες» χώρες ζητά ο ισλαμιστής
Σάρατζ, την ώρα που κλιμακώνει την επίθεση ο στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ,
στέλνοντας μάλιστα τελεσίγραφο να αποχωρήσουν οι πολιτοφυλακές που
υπερασπίζονται την κυβέρνηση της Τρίπολης.
Με
επιστολές που απευθύνονται στους ηγέτες των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ιταλίας,
της Αλγερίας και της Τουρκίας, ο επικεφαλής της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας
(ΚΕΕ), Φάγε αλ-Σαράτζ, ζήτησε τη σύναψη διμερών συμφωνιών ασφάλειας για να τη
βοηθήσουν να απωθήσει την επίθεση του Χάφταρ στην Τρίπολη.
Στις
επιστολές προς τους ξένους ηγέτες ο Σάρατζ προτρέπει αυτές τις «φίλες χώρες να
ενεργοποιήσουν τις συμφωνίες συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας», σύμφωνα με
μια ανακοίνωση.
Σκοπός
είναι να «απωθηθεί η επίθεση κάθε οργάνωσης η οποία επιχειρεί εκτός της
κρατικής νομιμότητας, προκειμένου να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη και να
επιτευχθεί η σταθερότητα της Λιβύης», σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΚΕΕ.
Ο
Σάρατζ κάλεσε τις πέντε χώρες «να συνεργαστούν και να συντονιστούν» με την ΚΕΕ
στη μάχη κατά «των τρομοκρατικών οργανώσεων, κυρίως του Ισλαμικού Κράτους και
της Αλ Κάιντα».
Ο
αποκαλούμενος Εθνικός Λιβυκός Στρατός υπό τον Χάφταρ έδωσε διορία τριών ημερών
στις πολιτοφυλακές που υπερασπίζονται την Τρίπολη, να αποχωρήσουν (https://www.zougla.gr/kosmos/article/telesigrafo-xaftar-se-erntogan-8a-vomvardiso-ton-tourkiko-strato-an-patisi-sti-livi).
Συγκεκριμένα,
στο τελεσίγραφο του ο Χαφτάρ προειδοποιεί τον Ερντογάν δηλώνοντας του ότι: «Θα
βομβαρδίσω τον τούρκικο στρατό αν πατήσει το πόδι του στην Λιβύη».
Με
ανακοίνωσή του απαιτεί από τις ισχυρές πολιτοφυλακές της Μισράτα, που μάχονται
υπέρ της κυβέρνησης του Σαράτζ, να αποχωρήσουν τόσο από την Τρίπολη όσο και από
την παραθαλάσσια πόλη της Σίρτης.
Η
πολιτοφυλακή της Μισράτα έπαιξε βασικό ρόλο στην αποπομπή του Καντάφι.
Την
προηγούμενη εβδομάδα ο Χάφταρ κήρυξε την «ώρα μηδέν» για τη μάχη της Τρίπολης,
σχεδόν οκτώ μήνες αφότου ξεκίνησε την επίθεση για την κατάληψη της λιβυκής
πρωτεύουσας (https://www.efsyn.gr/node/224095).
Από
την πλευρά της, η Αίγυπτος απέστειλε Αιγυπτιακά τεθωρακισμένα στην Λιβύη για να
αντιμετωπίσουν την όποια τουρκική παρέμβαση στη μάχη για την κατάληψη της
Τρίπολης.
Δύναμη
αιγυπτιακών ΤA-72 και APC κατέφθασε στην
Λιβύη τις 19 Δεκεμβρίου, για να ενισχύσει τον Εθνικό Λιβυκό Στρατό (LNA) του
στρατάρχη Χαφτάρ, που είχε μόλις εισέλθει στα νότια προάστια της Τρίπολης.
Η
εν λόγω αποστολή διατάχτηκε προσωπικά από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ-Φατέχ
αλ-Σίσι, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές της ισραηλινής ιστοσελίδας DEBKAfile.
Συμπληρωματικά
αναφέρεται πως υπάρχουν οδηγίες από την αιγυπτιακή ηγεσία για εμπλοκή αριθμού
εναερίων στρατιωτικών μονάδων (δεν αναφέρονται αριθμοί ή άλλα στοιχεία) της
Αιγύπτου για την υποστήριξη της προσπάθειας του Χαφτάρ να καταλάβει την
πρωτεύουσα Τρίπολη.
Ο
αλ-Σίσι έλαβε τις παραπάνω αποφάσεις και αυτά τα μέτρα ως απάντηση στο σχέδιο
της κυβέρνησης Ερντογάν να στείλει δύναμη εθελοντών από την Τουρκική
Μουσουλμανική Αδελφότητα (SADAT) για να συνδράμει την αντίσταση της GNA
απέναντι στον Χαφτάρ. Η SADAT αποτελείται από πρώην τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα
και του Ισλαμικού Κράτους που στρατολογήθηκαν στη Συρία από την τουρκική
μυστική υπηρεσία MIT αναφέρει η ισραηλινή ιστοσελίδα. .
Ο
αλ-Σίσι αναφερόταν σε αυτή την τουρκική παρέμβαση στη μάχη της Τρίπολης όταν
δήλωνε αυτή την εβδομάδα: «Η λιβυκή κυβέρνηση κρατήθηκε όμηρος από
τρομοκρατικές ομάδες ανταρτών στην πρωτεύουσα, την Τρίπολη» (https://www.zougla.gr/kosmos/article/rosotourkikos-polemos-mis8oforon-sti-livi).
Παράλληλα
η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Λιβύης έπεισε την κυβέρνηση της Τρίπολης να
αιτηθεί επισήμως τη στρατιωτική βοήθεια από την
Άγκυρα για να αποκρούσει την εισβολή του Χαφτάρ.
Η
τουρκική στρατιωτική βοήθεια προς τη GNA, μέχρι στιγμής, αποτελείται από 3.000
στρατιωτικούς «συμβούλους» και μία σταθερή ροή προς την Τρίπολη οπλικών
συστημάτων συμπεριλαμβανομένων αντιαρματικών πυραύλων και drones καθώς και
τεθωρακισμένων τύπου KIPRI.
Ο
στρατός του Χαφτάρ υποστηρίζεται από την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
και τη Ρωσία. Οι Αιγύπτιοι παρέχουν πληροφορίες, όπλα και πυρομαχικά, ενώ οι
Ρώσοι έχουν αποστείλει χιλιάδες μισθοφόρους, οι περισσότεροι εκ των οποίων
ανήκουν στην ιδιωτική εταιρεία Wagner.
Ένας
αριθμός Ρώσων μισθοφόρων φέρεται να έχει μεταφερθεί στη Λιβύη από την Συρία. Τα
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πρόσφατα παρείχαν στις δυνάμεις του Χαφτάρ μία μικρή
ομάδα έξι αμερικανικών αεροσκαφών Archangel ISR. Τα αεροσκάφη αυτά συνήθως
παρέχουν υποστήριξη από αέρος σε αστυνομικές δυνάμεις εδάφους. Ο στρατός του
Χαφτάρ τα μετέτρεψε σε βομβαρδιστικά. Αν η Τουρκία προχωρήσει με το σχέδιο να
αποστείλει εθελοντές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Λιβύη, η αιγυπτιακή
αεροπορία θα αναλάβει δράση ενάντια στις τουρκικές παρεμβάσεις.
Όσο
για τα δύο «Μνημόνια Συνεννόησης» Ερντογάν και Σάρατζ, αυτά θεωρούνται άκυρα
για τους πιο κάτω λόγους:
1. Η Κυβέρνηση της Τρίπολης δεν μπορεί να
θεωρείται νόμιμη επειδή δεν έχει λάβει ποτέ ψήφο εμπιστοσύνης από το
Κοινοβούλιο της Λιβύης, όπως προνοεί το Σύνταγμα.
2. Το Δικαστήριο της Λιβύης απεφάνθη ότι
αποφάσεις που εκδίδονται από τη Κυβέρνηση της Τρίπολης θεωρούνται άκυρες.
3. Η Συμφωνία Εθνικής Συμφιλίωσης, βάσει της
οποίας συστήθηκε η Κυβέρνηση της Τρίπολης, προέβλεπε μέγιστη διάρκεια θητείας
της τα δύο χρόνια, η οποία έχει λήξει προ πολλού και γι’ αυτό οι αποφάσεις της
δεν δεσμεύουν την χώρα.
4. Το «Μνημόνιο Συνεννόησης» για οριοθέτηση των
θαλάσσιων ζωνών παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας και έχει υπογραφεί από δύο
χώρες που δεν έχουν κοινά σύνορα. Επιπλέον, θέτει σε κίνδυνο και βλάπτει τις
καλές σχέσεις γειτονίας της Λιβύης με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο και
άλλες χώρες (https://www.zougla.gr/kosmos/article/dikastirio-tis-livis-torpilizi-ti-simfonia-tou-erntogan-me-ti-livi).
Τον
ίδιο μήνα, δυνάμεις της ανατολικής Λιβύης, που είναι πιστές στον στρατάρχη
Χαλίφα Χαφτάρ, κατέσχεσαν ένα πλοίο με σημαία Γρενάδας και με πλήρωμα
αποτελούμενο από Τούρκους ναυτικούς στα ανοιχτά της Λιβύης, όπως ανέφερε ένας
εκπρόσωπός τους, εν μέσω της κλιμακούμενης έντασης με την Άγκυρα, η οποία
στηρίζει την αντίπαλη, διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση (GNA) που εδρεύει στην
Τρίπολη.
Ένα
πολεμικό σκάφος του Εθνικού Λιβυκού Στρατού του Χαφτάρ σταμάτησε το πλοίο στα
χωρικά ύδατα της Λιβύης, στα ανοιχτά της πόλης Ντέρνα, και το ρυμούλκησε στο
λιμάνι Ρας Ελ Χιλάλ «για επιθεώρηση και να εξακριβωθεί το φορτίο του», είπε ο
εκπρόσωπος Άχμεντ Μισμάρι στο πρακτορείο Reuters.
Οι
δυνάμεις που στηρίζουν τον Χαφτάρ έδωσαν στο πρακτορείο ένα βίντεο που δείχνει
να σταματούν το πλοίο και να ανακρίνουν τρία μέλη του πληρώματος. Έδωσαν επίσης
στη δημοσιότητα φωτογραφίες με τα διαβατήρια τριών Τούρκων υπηκόων.
Μέχρι
στιγμής, δεν έχει διευκρινιστεί ποιο είναι το φορτίο του πλοίου. Σύμφωνα με μια
έκθεση εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, την οποία επικαλείται το πρακτορείο Reuters, η
Τουρκία έχει στείλει στρατιωτικό εξοπλισμό στην Λιβύη, κατά παράβαση του
εμπάργκο πώλησης όπλων που έχει επιβάλει ο Οργανισμός (https://www.zougla.gr/kosmos/article/livi-i-dinamis-tou-stratarxi-xaftar-katelavan-plio-me-pliroma-tourkous-naftikous).
Στην
Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή η Τουρκία δεν μπορεί να κρύψει πλέον τα χαρτιά
της. Προσπαθεί με θρησκευτικά κυρίως μέσα να ενδυναμώσει την παρουσία της στην
Αφρική και σε κάποιους αφελείς Ευρωπαίους λέει ότι αυτό που κάνει είναι υπέρ
της Ευρώπης. Στην ουσία προσπαθεί μέσω της προώθησης του εξισλαμισμού της
Αφρικής να δημιουργήσει προϋποθέσεις αποσταθεροποίησης της Νότιας Ευρώπης,
μέρος της οποίας είναι βέβαια η Ελλάδα και η Κύπρος.
Έτσι,
πέρα από τα τζαμιά που Τουρκία και Κατάρ χρηματοδοτούν και ιδρύουν σε
συγκεκριμένες χώρες της Αφρικής (Νιγηρία, Αλγερία, Μαλί κ.α.), εσχάτως ο κ.
Ερντογάν στέλνει στον Νίγηρα για παράδειγμα τζιχαντιστές που οι υπηρεσίες του
είχαν συλλάβει στην Συρία.
Και
βέβαια αυτά τα λαμπρά μπουμπούκια – δολοφόνοι, άμα τη αφίξει τους επιδίδονται
στο θεάρεστο έργο τους της σφαγής, όλως συμπτωματικά, αντιισλαμιστών
στρατιωτών.
Υπενθυμίζεται
ότι στην Νιγηρία που είναι χωρισμένη σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, δρα η
ισλαμική συμμορία Μπόρκο Χαράμ, η οποία πέρα από την Νιγηρία, φιλοδοξεί να
εξαπλωθεί στο Τσαντ, στον Νίγηρα και στο Καμερούν.
Υπάρχουν
δε υποψίες ότι στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης Τουρκίας, Κατάρ με την Σαουδική
Αραβία, ο αφρικανικός τζιχαντισμός ενισχύεται από τις δύο πρώτες χώρες, οι
οποίες επιλεκτικά παίζουν και διπλό παιχνίδι στις σχέσεις τους με την Δύση.
Αυτός είναι ο λόγος εξάλλου για την καχύποπτη στάση της Κίνας απέναντι στην
Τουρκία και στον πρόεδρό της, ο οποίος θεωρείται και «μαιτρ» διγλωσσίας και άρα
υποκρισίας.
Αξίζει
τον κόπο στο σημείο αυτό να επισημάνουμε ότι ο παγκοσμίου φήμης Αλγερινός
συγγραφέας και δημοσιογράφος σήμερα, Kamel Daoud, πριν ο Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν
επισκεφθεί την Αλγερία το 2018, σε σημαντική τότε ανοικτή επιστολή του προς
αυτόν, που είδε το φως της δημοσιότητας στον ιστότοπο Χάφινγκτον Πόστ, ασκούσε
εις βάρος του σκληρή κριτική για τα έργα και τις ημέρες του στην Τουρκία.
«Ο
Ισλαμισμός - του έγραφε- που έχεις επιλέξει για το βιοπορισμό σου, κόστισε
πολλά σε εμάς προ ετών.
Ακριβό
ήταν το τίμημα που καταβάλαμε σε όσους είχαν τότε εκτιμήσει τις ιδέες και το
συμφέρον τους πιο πολύτιμα από τη ζωή μας.
Σε
αυτούς που κρατούσαν αιχμάλωτα τα παιδιά μας, λεηλάτησαν τις ψυχές μας και
εξάλειψαν κάθε ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον». Δεν σταματούσε όμως εδώ ο
Daoud. Τουναντίον συνέχιζε.
Και
σε τόνο ακόμη πιο επικριτικό, ισχυριζόμενος ότι ο Τούρκος Πρόεδρος χρησιμοποιεί
τη θρησκεία ως σκαλοπάτι, τον δε Θεό ως εμπορεύσιμο προϊόν με αποκλειστικό
στόχο να φθάσει στον προορισμό του, ως ένα κακό βέβαια και αιματηρό αντίγραφο
των Οθωμανών προκατόχων του.
«Μισείς,
τόνιζε, την ελευθερία, μισείς την ανεξάρτητη σκέψη και εκπροσωπείς το αντίθετο
όλων των αξιών που πρεσβεύει ο Αλγερινός λαός».
Και
κατέληγε με το ερώτημα: "Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που αφενός σκορπά
το θάνατο στους ομόθρησκους του Κούρδους και σε όσους τον αντιπολιτεύονται να
προθυμοποιείται αφετέρου να βοηθήσει την Αλγερία και να συνδράμει οικονομικώς
στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικονομία της»;
Υποθέτουμε
ότι σήμερα, που ο λαός της Αλγερίας λογικά διαμαρτύρεται και σαμποτάρει τις
προεδρικές εκλογές – παρωδία στην χώρα του, προέκταση του καθεστώτος
Μπουτεφλίκα, στενού φίλου του κ. Ερντογάν, ο τελευταίος θα πρέπει να
προβληματίζεται. Ίσως οι καιροί να μην είναι τόσο καλοί για χαλίφες και
Σουλτάνους.
Όμως
αυτό ακριβώς το γεγονός τους κάνει δραματικά επικίνδυνους (https://www.lykavitos.gr/giati-i-tourkia-stelnei-tzixantistes/).
Ταυτόχρονα
με όλες αυτές τις εξελίξεις, και ο βασιλιάς Σαλμάν Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας
εκδηλώθηκε εναντίον της Τουρκίας για το θέμα της Λιβύης (https://slpress.gr/diethni/kai-o-vasilias-saoynt-enantion-tis-toyrkias-gia-ti-livyi/).
Παράλληλα,
την ίδια ώρα ακριβώς που οι τριβές στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ φθάνουν σε σημείο
πρωτοφανές, με τον Ταγίπ Ερντογάν να απειλεί με κλείσιμο της αμερικανικής βάσης
στο Ιντσιρλίκ, εάν υλοποιηθούν οι κυρώσεις που έχει εγκρίνει κατά της χώρας του
το Κογκρέσο, νέα μέτωπα προκύπτουν με τις χώρες στις οποίες κατεξοχήν
στηριζόταν μέχρι τώρα η Μεσανατολική πολιτική της Άγκυρας:
Την
Ρωσία, ως συνεννοήσιμο συνδιαχειριστή της τελευταίας φάσης της Συριακής κρίσης,
και το Εμιράτο του Κατάρ που φάνταζε ως ακλόνητος εταίρος στην περιοχή.
Η
καχυποψία στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Κατάρ οικοδομούνταν εδώ
και καιρό, εντάθηκε ωστόσο με την υπογραφή των δύο τουρκο-λιβυκών μνημονίων
στις 27 Νοεμβρίου και τις επανειλημμένες δηλώσεις του Ερντογάν έκτοτε ότι η
χώρα του είναι πρόθυμη να αποστείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Λιβύη, εάν
προσκληθεί από την προστατευόμενή της κυβέρνηση Σαράτζ, που κινείται στο κλίμα
της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Άγκυρα και Μόσχα βρίσκονται σε διαφορετικά στρατόπεδα
σε ό,τι αφορά τον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, αφού αποτελεί κοινό μυστικό ότι η
Ρωσία στηρίζει (όπως πράττουν και η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)
τον ανταγωνιστικό προς την κυβέρνηση Σαράτζ Ελεύθερο Συριακό Στρατό του
στρατηγού Χάφταρ, χωρίς ωστόσο να κόβει τις γέφυρες και με την Τρίπολη.
Υπενθυμίζεται
εδώ ότι Άγκυρα και Ντόχα έχουν συμπύξει έναν "Άξονα” που στηρίζεται στην
από κοινού προώθηση των κατά τόπους κλάδων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, στην
αιμοδότηση της τουρκικής οικονομίας από καταριανά κεφάλαια και στην παρουσία
3.000 Τούρκων στρατιωτών στο Εμιράτο, η παρουσία των οποίων υπήρξε καταλυτική
το 2017, όταν το Κατάρ τέθηκε σε απομόνωση από τους γείτονές του, με
προεξάρχουσα την Σαουδική Αραβία και φαινόταν πιθανή ακόμη και μία στρατιωτική
εισβολή τους.
Δύο
μέρες πριν από την συνυπογραφή των τουρκο-λιβυκών μνημονίων, ο Ταγίπ Ερντογάν
βρισκόταν στην Ντόχα για την συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας των
δύο χωρών, εν μέσω πολλών φιλοδοξιών για την αναβάθμιση της στρατιωτικής τους
συνεργασίας.
Μόνο
που ήδη από τον Οκτώβριο το Εμιράτο βρισκόταν σε διακριτικές διαπραγματεύσεις
με τους γείτονές του του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, οι οποίες πλέον
δηλώνεται δημοσίως ότι προχωρούν εποικοδομητικά.
"Σπάσαμε
το αδιέξοδο της μη επικοινωνίας με τους Σαουδάραβες” δήλωσε την Κυριακή στο CNN
ο καταριανός υπουργός Εξωτερικών Μοχάμεντ μπιν Αμπτουλραχμάν αλ-Θάνι,
προσθέτοντας πάντως ότι η χώρα του δεν πρόκειται να γυρίσει την πλάτη σε
όποιον, όπως η Τουρκία, προσέφερε πολύτιμη στήριξη κατά την περίοδο του
αποκλεισμού.
Το
τελεσίγραφο 13 σημείων που είχαν απευθύνει το Ριάντ και οι δορυφόροι του στο
Κατάρ το 2017 περιλάμβανε μεταξύ άλλων την παύση της ανάμιξης του Εμιράτου στα
εσωτερικά των λοιπών αραβικών κρατών (δηλ. της προώθησης της Μουσουλμανικής
Αδελφότητας) και το κλείσιμο της τουρκικής βάσης.
Είναι
πολύ νωρίς για να προβλέψει κανείς ποιοι από τους όρους αυτούς θα υλοποιηθούν
και κατά πόσον, όμως όσο χαλαρώνει ο αποκλεισμός του Κατάρ, τόσο μειώνεται η
εξάρτησή του από την Τουρκία, που είναι μάλλον ασύμμετρη. Τα οφέλη για την
Άγκυρα από τη σχέση με το Εμιράτο είναι πρωτίστως (γεω)πολιτικά, ενώ τα
οικονομικά ανταλλάγματα υπήρξαν συγκριτικώς περιορισμένα.
Ουσιαστικά,
στην Αραβική χερσόνησο παρατηρούνται κινήσεις επαναπροσέγγισης Σαουδαράβων και
Κατάρ. Προφανώς, μια τέτοια εξέλιξη φαντάζει σαν ένας εφιάλτης για την Άγκυρα
μιας και η Ντόχα αποτελεί έναν από τους λίγους πραγματικούς συμμάχους της.
The
Wall Street Journal ανέφερε ότι ο υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ Σέιχ Μοχάμεντ
Αλ Τάνι είχε επισκεφθεί το Ριάντ τον Οκτώβριο. Ο υπουργός Εξωτερικών Θάνι
επιβεβαίωσε τις συνομιλίες με τους "αδελφούς της Σαουδικής Αραβίας".
Πρόκειται για το πρώτο και σημαντικότερο σημάδι βελτίωσης των σχέσεων των δύο
χωρών από τον Ιούνιο του 2017. Τι θα σήμαινε για τη Τουρκία το λιώσιμο των
"πάγων" Κατάρ-Σαουδικής Αραβίας:
Πρώτον,
βασική προϋπόθεση άρσης του εμπάργκο στο Κατάρ είναι το κλείσιμο της τουρκικής
στρατιωτικής βάσεις στο έδαφός του. Βέβαια, το Κατάρ έχει καταφέρει να
αντεπεξέλθει στον αποκλεισμό που του έχει επιβάλλει ομάδα κρατών με κεφαλής τη
Σαουδική Αραβία. Ωστόσο, η Τουρκία φαίνεται να ανησυχείς μήπως αλλάξει αυτή η
κατάσταση εξαιτίας του φλερτ της Ντόχα με το Ριάντ.
Δεύτερον,
η Τουρκία φοβάται μήπως το Κατάρ αποσύρει την πολύ σημαντική στήριξή του στους
Αδελφούς Μουσουλμάνους που βρίσκονται διάσπαρτοι σε διάφορα κράτη της περιοχής.
Το Κατάρ εξάλλου δεν πήρε ξεκάθαρη θέση υπέρ της Τουρκίας στον Αραβικό Σύνδεσμο
που καταδίκασε την Τουρκία για την στρατιωτική επιχείρηση "Πηγή
Ειρήνης". Μόνο η Λιβύη αντιτάχθηκε στην καταδίκη της Τουρκίας από τον Αραβικό
Σύνδεσμο.
Τρίτον,
η Τουρκία θα ζοριστεί πολύ αν χάσει την συμμαχία με το Κατάρ διότι γρήγορα
φαίνεται να ξεμένει από συμμάχους. Εξάλλου, πριν τα χαλάσει ο Ερντογάν με το
Ριάντ, Άγκυρα και Ριάντ είχαν εξαιρετικές σχέσεις. Οπότε, υπάρχει ο κίνδυνος να
επαναληφθεί το ίδιο σενάριο (https://slpress.gr/diethni/allages-sto-geopolitiko-trigono-toyrkia-katar-saoydiki-aravia/).
Αξίζει
να σημειωθεί ότι όταν εκδηλώθηκε η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας
"Πηγή Ειρήνης” στην βορειοανατολική Συρία, η καταδίκη από μέρους του
Αραβικού Συνδέσμου υπήρξε σχεδόν ομόφωνη, με μόνη αρνητική ψήφο αυτήν της
Λιβύης του Σαράτζ. Το Κατάρ και η Σομαλία (που επίσης φιλοξενεί τουρκικά στρατεύματα)
απλώς διατύπωσαν επιφυλάξεις, ενώ η κάλυψη από το καταριανό δίκτυο Al Jazeera
υπήρξε άκρως κριτική.
Αν
η "Πηγή Ειρήνης” ακολουθηθεί από κάποια τουρκική στρατιωτική περιπέτεια
στην Λιβύη, όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν πάρει το μήνυμα και η τάση συσπείρωσης
των Αραβικών χωρών, με παραμερισμό των προηγούμενων διαφορών τους, θα ενισχυθεί
θεαματικά.
Ο
διάδοχος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που φέρεται ως μέντορας και του
Σαουδάραβα ομολόγου του και καταγγέλλεται από ερντογανικούς κύκλους ως χρηματοδότης
του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016 στην Τουρκία, καταβάλλει ήδη
προσπάθειες για την επιστροφή της Δαμασκού στην αραβική οικογένεια και για
κλείσιμο του δρόμου στις εξωαραβικές δυνάμεις της περιοχής. Άλλωστε η
μεταπολεμική ανοικοδόμηση της Συρίας αποτελεί επενδυτική ευκαιρία δελεαστική
για πολλούς, ενώ ακόμη και η Ρωσία ενδιαφέρεται για την στενότερη συνεργασία
της με τα Εμιράτα (https://www.capital.gr/diethni/3399807/skies-stis-sxeseis-tis-tourkias-me-rosia-kai-katar)].
Επιπλέον,
την ίδια ώρα που η Άγκυρα προκαλεί με τις άνομες και εκβιαστικές ενέργειες της
την πατρίδα μας στην ΑΟΖ και στο Αιγαίο, ακούγεται έντονα ότι υπάρχει και μία
μυστική συμφωνία Τιράνων-Άγκυρας από το 1922, η οποία προβλέπει ότι σε
περίπτωση Ελληνοτουρκικού πολέμου οι Αλβανοί θα εισβάλουν στην Ελλάδα (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/blog-post_82.html).
[Ίσως
οι Τούρκοι να περιμένουν να συμβεί μία πολιτική και πολιτειακή κρίση να συμβεί
στην Ελλάδα πριν πραγματοποιήσουν οποιοσδήποτε θερμό επεισόδιο ή εισβολή στα
Ελληνικά νησιά του Αιγαίου και στην Κύπρο, έτσι ώστε η πατρίδα μας να είναι
ευάλωτη σε αυτούς, όπως ακριβώς έπραξαν το 1974, όταν συνέβη πολιτειακή εκτροπή
και κρίση στην Κύπρο λόγω του πραξικοπήματος του Σαμψών στην Κύπρο ενάντια στον
νόμιμο Προέδρο αυτής Μακάριο σε συνεργασία με τον τότε δικτάτορα της Ελλάδας
Ιωαννίδη (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_61.html,
http://alophx.blogspot.com/2017/09/1974-2016.html)].
Αν
δε τώρα οι Τούρκοι στείλουν παντελώς παράνομα με το Διεθνές Δίκαιο το
ερευνητικό τους σκάφος με το όνομα «Φετίχ» είτε στα Ελληνικά χωρικά ύδατα στην
Κρήτη, είτε στην Κύπρο, έχοντας τάχα «νομιμοποίηση» από την παντελώς παράνομη
συμφωνία που υπέγραψαν με την εξίσου παράνομη ισλαμική κυβέρνηση της Τρίπολης
για τον καθορισμό της ΑΟΖ των δύο αυτών κρατών, τότε είναι πολύ πιθανόν να
αποσταλούν Ελληνικά πολεμικά σκάφη για να το σταματήσουν.
Αν
δε στην συνέχεια έρθουν και τουρκικά για να το «υπερασπιστούν», τότε, είτε
υπάρξει πολεμική εμπλοκή, είτε θερμό επεισόδιο, είτε αποκλιμάκωση μεταξύ
Ελλάδας και Τουρκίας, θα έχουμε μία επανάληψη της κρίσης του «Χώρα» 1976 ή
«Σίσμικ» το 1987 (http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_21.html).
[Ο
δε Ερντογάν, προσπαθεί με την προσπάθεια του να καταλάβει την Λιβύη, εκτός από
το να αρπάξει παράνομα την Ελληνική ΑΟΖ, παράλληλα και να περικυκλώσει την
Ελλάδα από τον Νότο (Λιβύη), από Βορρά (την Αλβανία οπού η Τουρκία έχει
ναυτικές και άλλες στρατιωτικές βάσεις), όπως και από την Ανατολή (από τα
Μικρασιατικά παράλια).
[Εδώ
μπορεί να αναφερθεί ότι ο δε Σάρατζ, πήρε την εξουσία της Τρίπολης και της
Δυτικής Λιβύης το 2014, όταν μέσω ενός πραξικοπήματος (και με έναν στρατό
ισλαμιστών, χρηματοδοτούμενο από Κατάρ, Τουρκία και Σαουδική Αραβία), ενάντια
στην τότε νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Λιβύης, και εκδίωξε τα νόμιμα εκλεγμένη μέλη της στο Τόμπρουκ της Ανατολικής Λιβύης.
Εκεί,
αυτά συνέστησαν το νόμιμο κοινοβούλιο, και όρισαν ως αρχιστράτηγο του κράτους
και της νόμιμης κυβέρνησης τον Χάφταρ, ο οποίος σύντομα κατάφερε να
απελευθερώσει και το δυτικό ισλαμοκρατούμενο τμήμα της χώρας από τους
ισλαμιστές του Σάρατζ.
Στου
οποίου τα χέρια πια μένει μόνο η Τρίπολη, και για τον λόγο αυτό ο ίδιος
βλέποντας πως έρχεται το τέλος του (είτε μέσω καθαίρεσης του από την Βουλή της
Λιβύης για την παράνομη συμφωνία που υπέγραψε με τους Τούρκους χωρίς την άδεια
της, είτε μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος, είτε μέσω της κατάληψης της
Τρίπολης από τον Χάφταρ), για να σώσει το τομάρι του, στράφηκε και υποδουλώθηκε
πλήρως στον Ερντογάν.
Και
για τον λόγο αυτό, υπέγραψε μαζί του ένα σωρό παράνομες δήθεν «συμφωνίες» για
την ΑΟΖ με την Τουρκία, εις βάρος της πατρίδας μας, προκειμένου ο Ερντογάν να
τον ενισχύσει με χρήματα, όπλα, Τούρκους στρατιώτες και μισθοφόρους.
Αν
δε πέσει ο ισλαμιστής Σάρατζ από την ηγεσία της Τρίπολης, τότε ο Ερντογάν
φοβάται ότι θα πάθει και αυτός τα ίδια, είτε από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα
των κεμαλιστών εναντίον του, είτε μέσω προεδρικών εκλογών στην Τουρκία (π.χ.
μέσω του κεμαλικού Ιμάμογλου-https://www.ethnos.gr/kosmos/75342_dimoskopisi-sok-stin-toyrkia-o-imamogloy-dimofilesteros-apo-ton-erntogan-gia-tin).
Εδώ
πάντως μπορεί επίσης να αναφερθεί, ότι ο Χάφταρ έχει εξασφαλίσει ακόμα και την
υποστήριξη του Σαίφ Καντάφι, δεύτερου γιού του Μουαμάρ Καντάφι, ενώ παράλληλα ο
Χάφταρ ανακοίνωσε επίσης ότι θέλει καλές σχέσεις με το Ισραήλ (https://www.triklopodia.gr/%ce%bf-%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%b3%ce%ac%ce%bd-%ce%ac%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%be%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bb%ce%b9%ce%b2%cf%8d%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%86%ce%b7%ce%ba%ce%bf/).
Μπορεί
επιπλέον να αναφερθεί ότι σύμφωνα με κάποιους ερευνητές έχει βρεθεί παλαιοτέρα
εάν λεπτομερές "σχέδιο" των Αδελφών Μουσουλμάνων (των οποίων μέλος
είναι ο ισλαμιστής Ερντογάν, ο οποίος μαζί με την οργάνωση αυτή υποστηρίζει τον
ισλαμιστή Σάρατζ στην Τρίπολη), το οποίο παλαιοτέρα ειχε ανακαλύψει η Ελβετική
αστυνομία, το οποίο δεν ήταν ποτέ μυστικό, αλλά είναι γνωστό ήδη από το 1924,
όπως ήταν και τα σχέδια του Χίτλερ στο πολύ γνωστό βιβλίο του «Mein Kampf» (https://odysseiatv.blogspot.com/2019/12/blog-post_36.html).
Συγκεκριμένα,
το έτος 1992, οι Αιγυπτιακές δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν τους υπεύθυνους της
«Salsabil Computer Company» (Αδελφοί Μουσουλμάνοι), αποκαλύφθηκε πλήρως το
παγκόσμιο σχέδιο κυριαρχίας των Αδελφών, επειδή τα αποκαλυφθέντα μυστικά σχέδια
πρόβλεπαν την ανατροπή της Αιγυπτιακής
κυβέρνησης και μετά ολόκληρου του κόσμου (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html), μέσω της «διείσδυσης» σε θεσμούς
(συνδικάτα, μέσα ενημέρωσης, δικαστικούς, εκπαίδευση, σχολεία, κοινοβούλιο,
στρατό και αστυνομία).
Και
παρόλο που όντως οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι πήραν όντως την εξουσία στην Αίγυπτο
μέσω του ισλαμιστή ηγέτη τους Μόρσι και προσπάθησαν να ενώσουν όλα τα ισλαμικά
κράτη με την Τουρκία σε μια παγκόσμια ισλαμική ένωση κρατών, η ανήλεης
καταπίεση τους, προκάλεσε στρατιωτικά πραξικοπήματα, στρατιωτικές επεμβάσεις,
λαϊκές επαναστάσεις και εκλογικές ήττες σε πολλά από τα μουσουλμανικά κράτη που
τα μέλη των Αδερφών Μουσουλμάνων πήραν την εξουσία (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).
Περαιτέρω
στην πτώση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, συνέβαλε και η εμπλοκή των
Υπερδυνάμεων (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1/), των ΗΠΑ και της Ρωσίας εναντίον
των κρατών (π.χ. των Ταλιμπάν), όπως και των τρομοκρατικών οργανώσεων που
στήριζαν την Μουσουλμανική Αδελφότητα (π.χ. ISIS, Αλ Κάιντα), καθως και η άνοδος
στην ηγεσία των χωρών αυτών, αλλά και της ΕΕ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html), πολλών αντιισλαμικών κομμάτων
και ηγετών.
Συγκεκριμένα,
μπορεί να αναφερθεί ότι από τα κράτη της Τυνησίας, της Λιβύης, της Αιγύπτου, του Σουδάν, της Σομαλίας, του Μάλι, των
εδαφών της Συρίας και του Ιράκ που έλεγχε ο ISIS, της Υεμένης, του Αφγανιστάν, του
Πακιστάν, της Τουρκίας και της Γάζας, στα χεριά φιλοισλαμικών κυβερνήσεων
κρατών των οποίων οι ηγέτες είναι μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας,
παραμένουν στις μέρες μας μόνο η Χαμάς στην Γάζα, ο Ερντογάν και το ισλαμικό
κόμμα του στην Τουρκία και Σάρατζ, μόνο στην Τρίπολη της Λιβύης.
Η
δε Τρίπολη μάλιστα λέγεται ότι είναι έτοιμη να απελευθερωθεί τελικά από τους
ισλαμιστές, χάρις στον στρατηγό Χάφταρ (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/12/blog-post_517.html), κάτι που αν τελικά συμβεί, θα
έχει ως αποτέλεσμα στα χεριά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (και του Κατάρ που
την υποστηρίζει, να παραμένουν πια μόνο η Τουρκία και η Γάζα)].
Μια
"Ευρωπαϊκή" εκδοχή αυτού του παγκόσμιου σχεδίου με την ονομασία
Tamkine/Hakimmya κατασχέθηκε το 2001 στο Λουγκάνο, στο σπίτι ενός εξέχοντος
ηγέτη των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Ευρώπη και διευθυντή της Taqwa Bank.
Αυτό
το σχέδιο κατάκτησης με διείσδυση και υπονόμευση δεν είναι στην φαντασία της
ακροδεξιάς ή των «ισλαμόφοβων, ενώ σε αυτό αναγγέλεται ξεκάθαρα στο έγγραφο των
προαναφερθέντων Αδελφών, Το Έργο, το οποίο ανακαλύφθηκε από την Ελβετικές
υπηρεσίες το 2001 στο σπίτι του επικεφαλής της τράπεζας Al-Taqwa κοντά στο
Λουγκάνο, του διάσημου δισεκατομμυριούχου Γιουσέφ Νάντα.
Ο
Γιουσέφ Νάντα είναι πολύ υψηλόβαθμου και διεθνής χρηματοδότης της
Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Στο δε έγγραφο αυτό αναφέρεται να πραγματικό σχέδιο
διείσδυσης-κατάκτησης των άπιστων κοινωνιών μέσω της ανατροπής των αξιών και
του προσηλυτισμού.
Επίσης,
οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι εξακολουθούν να έχουν έναν σοβαρό οικονομικό χορηγό, ο
οποίος έχει το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα φυσικού αερίου στον κόσμο: Το
μικροσκοπικό σε μέγεθος κράτος του Κατάρ, που ενώ έχει μόλις 300.000 κατοίκους,
είναι ισοδύναμο σε πλούτο και ενέργεια με την απέραντη σε έδαφος Ρωσία των
150.000.000 κατοίκων.
Το
Κατάρ, θεωρείται ο πιο πολύτιμος ο σύμμαχος για το σχέδιο κατάκτησης των
Αδελφών Μουσουλμάνων στην Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα η χώρα αυτή χρηματοδοτεί την
κατασκευή στα κράτη της ΕΕ εκατοντάδων
τζαμιών, ισλαμικών σχολείων και θρησκευτικών κέντρων, τα οποία όπως είναι
φυσικό βρίσκονται όλα υπό την ηγεσία μελών της εξτρεμιστικής Μουσουλμανικής
Αδελφότητας.
Στην
Ιταλία, το Κατάρ έχει κάνει τις περισσότερες επενδύσεις για να ιδρύσει τζαμιά
των Αδελφών Μουσουλμάνων, ενώ ακολουθούν σε επενδύσεις στον «τομέα» αυτό, η
Σουηδία, η Γερμανία, η Γαλλία, ειδικά στις πόλεις της Χυλού, της Λυών, της
Μασσαλίας κ.λ.π.
Η
ιδιοφυΐα των Αδελφών Μουσουλμάνων βρίσκεται στο ότι χρησιμοποιούν την ενοχή, το
σύμπλεγμα των Δυτικών και στο να πιστέψουν οι μουσουλμάνοι ότι
"διώκονται" για να δικαιολογήσουν ένα νέο-αποικιοκρατικό/σκοταδιστικό
πρόγραμμα που στοχεύει να κάνει τους μουσουλμάνους μια ξεχωριστή κοινότητα:
αυτή είναι στρατηγική της «παράνοιας».
Αυτή
η στρατηγική λειτουργεί σύμφωνα με κάποιους μελετητές αρκούντως αποτελεσματικά
επειδή, σύμφωνα με μια μελέτη του Ινστιτούτου Montaigne, το 1/3 των
μουσουλμάνων πιστεύει ήδη ότι η Σαρία είναι ανώτερη από τους νόμους της Δημοκρατίας
(https://odysseiatv.blogspot.com/2019/12/blog-post_36.html,
http://aktines.blogspot.com/2019/12/blog-post_27.html#more).
Ο
ίδιος ο Χασάν Αλ-Μπάννα, ο οποίος και ίδρυσε τους «Ικχβάν» (Αδελφούς
Μουσουλμάνους) ήταν και αυτός που τους έδωσε την ιδεολογία τους. Ο Χασάν Αλ
Μπάννα, υποστήριξε αρχικά τον μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ Aλ Χουσεϊνί (τον
γνωστό συνεργάτη του Χίτλερ και των Ναζί-http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/09/blog-post_38.html,
http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_14.html,
http://corfiatiko.blogspot.com/2019/11/blog-post_69.htm
http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html l),
ο οποίος πολέμησε τους Εβραίους και τους Άγγλους στην Παλαιστίνη, προτού
καταφύγει το 1941 στο Βερολίνο για να βοηθήσει τον Χίτλερ, εντασσόμενος στις
τάξεις των μουσουλμανικών Waffen-SS.
Ο
Αλ-Μπάννα, το 1946, επέτρεψε στον μεγάλο μουφτή να καταφύγει στο Κάιρο, όπου
και ο ίδιος τελικά εκτελέστηκε το 1949 από την Αιγυπτιακή κυβέρνηση, ύστερα από
την διοργάνωση συνομωσιών εναντίον της.
Τον
διαδέχτηκε ο Σαγίντ Κουτμπ, ο οποίος ήταν ένας «πνευματικός πατέρας»,
αναγνωρισμένος από τους σύγχρονους τζιχαντιστές, και είχε αποφασιστική επιρροή
στους Iκχβάν.
Ο
δε Σαΐντ Ραμαντάν, ο γαμπρός του Χασάν Aλ-Μπάννα, ο οποίος τον διαδέχτηκε στην
ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αναγκάστηκε τελικά να εξοριστεί στην
Ελβετία, από όπου έλεγχε τον «Ευρωπαϊκό κλάδο» των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Στενός
συνεργάτης του Ραμαντάν, ήταν ο Φρανσουά Γκενούντ, ο εκτελεστής της διαθήκης
του Χίτλερ, ο οποίος μετέπειτα μεταστράφηκε στο Ισλάμ (και ο οποίος ήταν
επιπλέον και ηγέτης της ODESSA
μαζί με τον επίσης μετάστρεφε στο ισλάμ Ελβετό δημοσιογράφο Άχμεντ Αλμπερτ
Χούμπερ-https://attikanea.blogspot.com/2017/02/h-odessa.html,
http://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html,
http://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html,
http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).
Ο ίδιος ο Ραμαζάν ήταν
ύποπτος για τρομοκρατία, αλλά προστατευόταν από τους δυτικούς που ήλπιζαν να
τον χρησιμοποιήσουν εναντίον του Nάσερ. Οι γιοι του Χάνι και Ταρίκ, προσέγγισαν
τους αριστερούς κύκλους, στρατηγική που εφαρμόζεται τώρα στην Δύση.
Οι
Αδελφοί Μουσουλμάνοι θεωρείται ότι ελέγχουν το Πανεπιστήμιο Eλ-Aζχάρ του
Καΐρου, το οποίο παίζει σύμφωνα με κάποιους αναλυτές για τους σουνίτες
μουσουλμάνους τον ρόλο του «Σουνιτικό πάπα».
Οι
ίδιοι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι εμπνέουν και ελέγχουν παράλληλα και πολλά
ισλαμικά κόμματα στο Μαγκρέμπ και την Μέση Ανατολή, καθώς και το AKP στην
Τουρκία και την Χαμάς, που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας. Ο πρώην Αιγύπτιος
ισλαμιστής πρόεδρος Mόρσι (στενότατος φίλος του Ερντογάν) ανήκε επίσης στο
κίνημά τους.
Τέλος,
οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι χρηματοδοτούνται από το Κατάρ και καταδιώκονται από την
Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που τους
κατατάσσουν στα τρομοκρατικά κινήματα (https://odysseiatv.blogspot.com/2019/12/blog-post_36.html)].
Παράλληλα
στην πατρίδα μας, από μηδενική βάση αποφασίστηκε να ξεκινήσει ο διάλογος
Μητσοτάκη – Αρχιεπισκόπου για τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων μεταξύ
Πολιτείας και Εκκλησίας.
Πρόκειται
για ένα διόλου ευκαταφρόνητο ζήτημα που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς εκ μέρους
των δύο πλευρών προκειμένου να μην υπάρξουν αντιδράσεις εντός και εκτός
Ιεραρχίας όπως είχε συμβεί με την προηγούμενη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Επί
της ουσίας «ο διάλογος μεταξύ των δύο πλευρών θα ξεκινήσει από μηδενική βάση,
ιδίως όσον αφορά την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας» όπως
επισημαίνουν πηγές του Μεγάρου Μαξίμου.
Σε
πρώτη φάση θα υπάρξουν συζητήσεις μεταξύ των μελών της Επιτροπής Διαλόγου που
θα συσταθεί επί τούτου και θα συνεδριάσει τις επόμενες ημέρες.
Επί
της ουσίας θα πρόκειται μια πρόσωπα που θα ορίσουν οι δύο μεριές ούτως ώστε να
τεθούν οι κατευθύνσεις αξιοποίησης των ακινήτων που θεωρούνται «φιλέτα» και
παραμένουν μέχρι και σήμερα αναξιοποίητα.
Εκ
μέρους της κυβέρνησης στην Επιτροπή αναμένεται να μετέχουν ο υπουργός
Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, ο
υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος καθώς επίσης και η υπουργός Παιδείας και
Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως.
Όσον
αφορά την Εκκλησία στο τραπέζι θα καθίσουν ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου
Επίσκοπος Ωρεών Φιλόθεος και ο διευθυντής της Εκκλησιαστικής Κεντρικής
Υπηρεσίας Οικονομικών, Αρχιμανδρίτης Νίκοδημος Φαρμάκης.
Σε
πρώτη φάση δεν επίκειται επίσημο θεσμικό ραντεβού μεταξύ του πρωθυπουργού
Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου.
Θα
ολοκληρωθούν πρώτα οι συναντήσεις των μελών της Επιτροπής Διαλόγου (που θα
ξεκινήσουν μέσα στον Δεκέμβριο) και αμέσως μετά θα βρεθούν και οι επικεφαλής
των δύο πλευρών.
Το
έργο που θα κληθούν να περαιώσουν δεν θα είναι πάντως εύκολο αφού σε πρώτο
πλάνο θα τεθούν τα μπλοκαρισμένα ακίνητα λόγω διεκδικήσεων και γραφειοκρατικών
κωλυμάτων, τα οποία είναι πολλά και σημαντικά.
Θυμίζουμε
ότι η παλαιότερη συμφωνία μεταξύ του κ. Αλέξη Τσίπρα και του προκαθήμενου της
Ελλαδικής Εκκλησίας κ. Ιερώνυμου αφορούσε την διευθέτηση της εκκλησιαστικής
περιουσίας με την από κοινού εκμετάλλευσή της μέσω του Ταμείου Αξιοποίησης
Εκκλησιαστικής Περιουσίας καθώς επίσης και την άρση των όποιων διεκδικήσεων από
την πλευρά της Αρχιεπισκοπής και των μητροπόλεων ανά την Ελλάδα.
Παράλληλα
είχε τεθεί επί τάπητος η αποχώρηση των ιερέων από το μισθολόγιο των δημοσίων
υπαλλήλων και της καταβολής μισθοδοσίας μέσω ετήσιας επιχορήγησης που θα έδινε
το κράτος στην Εκκλησία κάτι που δεν άρεσε καθόλου τόσο στους κληρικούς όσο και
σε αρκετά μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2019/12/blog-post_53.html).
Με
βάση όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, γίνεται σαφές ότι μέσα στον Σεπτέμβριο
συνέβησαν πολλά σημαντικά γεωπολιτικά γεγονότα, τα οποία θα επηρεάσουν
σημαντικά όλο τον κόσμο, και φυσικά και την ίδια την πατρίδα μας.
ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ
ΑΡΘΡΑ