Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ STILLE HILFE ΤΗΣ ODESSA ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ STILLE HILFE ΤΗΣ ODESSA ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστόν η οργάνωση της Stille Hilfe ήταν ένα παράδειγμα της ODESSA (https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html) ή της DEUTSCHE GEMEINSCHAFT, που ιδρύθηκε το 1.951 μετά Χριστόν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου στην Δυτική γερμανία (ο δε Ναζί Alfried Krupp απελευθερώθηκε από τους Συμμάχους και πηρέ την περιουσία του πίσω από αυτός το ίδιο έτος, το 1.951 μ.Χ.), από Ναζί με πρώτο σκοπό την διαφυγή πολλών εγκληματιών πολέμου, γερμανών αξιωματικών, στρατιωτών και μελών των SS και της Γκεστάπο στην Λατινική Αμερική και στην Μέση Ανατολή (όπως αναφέρεται και στο βιβλίο «Τα άλογα του Χίτλερ» του συγγραφέα Άρθουρ Μπραντ).

[Λίγο μετά το τέλος του πολέμου, δημιουργήθηκαν διάφορες ομάδες και ενώσεις (παράλληλα, οι οργανώσεις αυτές στήριξαν τις οικογένειες των κρατουμένων. Επιπλέον, παρείχαν επίσης βοήθεια διαφυγής μέσω της λεγόμενης Γραμμής Αρουραίων, που οργανώθηκε από τον Επίσκοπο Alois Hudal, μέσω Νοτίου Τιρόλου και Ρώμης , κυρίως στη Νότια Αμερική , αλλά και στην Μέση Ανατολή (π.χ. Συρία, Αίγυπτο)].

Παράλληλα σε όσους από αυτούς δεν θα μπορούσε να διαφύγουν και θα πήγαιναν σε φυλακές ή κρατούνταν σε στρατόπεδα συγκέντρωση των Συμμάχων μεσώ της οργάνωσης παροχής χρημάτων διαδηλώσεων για την απελευθέρωση αυτόν, όπως παράλληλα και με την πληρωμή δικηγόρων και των εξόδων των δικών τους.

Η οργάνωση ιδρύθηκε τότε ως ένα «φιλανθρωπικό ίδρυμα» που όπως έλεγε είχε σκοπό να φροντίσει αρρώστους, ηλικιωμένους, όπως και ανθρώπους που είχαν ανάγκη, ενώ το καθεστώς της ως φιλανθρωπικό ίδρυμα της επέτρεπε να λαμβάνει δωρεές από πολλούς συμπαθούντες, χωρίς αυτές οι δωρεές, όπως και αυτοί που τις έκαναν να υπόκειντο σε φορολογικό έλεγχο όπως και για το ποιοι ήταν αυτοί.

Αμέσως μετά την λήξη του πολέμου η οργάνωση αυτή φρόντισε τα συγκεκριμένα άτομα να παίρνουν κάποια σύνταξη από το γερμανικό κράτος, να έχουν σπίτι, υγειονομική περίθαλψη, σύνταξη, αλλά και την διαμονή τους οίκους ευγηρίας, όπως λόγω χάραξε έναν που είχε φτιάξει σε μία έκταση που είχε λάβει από τον Ρούντολφ Ες η χήρα του, που ήταν μέλος της οργάνωσης για τον συγκεκριμένο σκοπό.

Κάποιοι από τους πιο διάσημους Ναζί που φρόντισε συγκεκριμένη οργάνωση να διαφύγουν από την γερμανία και να πάνε στο εξωτερικό για να γλιτώσουν την δίκη για την εκτέλεση για τα τρομερά εγκλήματα που αν διαπράξει κατά τον Δεύτερό Παγκοσμίου Πολέμου ήταν λόγου χάρη ο Άιχμαν που εκτελέστηκε στο Ισραήλ αφού δικάστηκε πρώτα όταν συνελήφθη από την Μοσάντ, ο Γιόζεφ Μένγκελε, ο γνωστός «Άγγελος του θανάτου», ο Παόυλ Φον Σέφερ της Colonia Dignidad/«Αποικίας της Αρετής» (https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html) κ.λ.π,. μέσω των λεγόμενων οδόν διαφυγής.

[Η «Αποικία της Αρετής» ήταν ένα Γερμανικό «κρατίδιο», ένα σωστό κράτος εν κράτει μέσα στην Χιλή του Πινοσέτ, που λειτουργούσε με απαράβατη ιεραρχία τύπου θρησκευτικής σέχτας, προμήθευε με οπλισμό το δικτατορικό καθεστώς και στις εγκαταστάσεις του λάμβαναν χώρα βασανιστήρια πολιτικών κρατουμένων, σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών και ό,τι πιο διαταραγμένο έχει σκεφτεί να κάνει ο άνθρωπος στον άνθρωπο.

Αν και τα όρια της σχέσης της Colonia Dignidad με την Γερμανική κυβέρνηση δεν έχουν επαρκώς διερευνηθεί, φαίνεται πως ο Σέφερ διατηρούσε δεσμούς με το επίσημο κράτος, καθώς κρατά ζωντανό το όραμα της μεγάλης Γερμανίας σε μια Λατινοαμερικάνικη χώρα.

Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε και το συντηρητικό Γερμανικό πολιτικό κόμμα CSU (Χριστιανο-Σοσιαλιστική Ένωση Βαυαρίας), το οποίο θαύμαζε τον τρόπο με τον οποίο είχε μεταφέρει τις Βαυαρικές παραδόσεις στις Άνδεις ο Σέφερ και δεν το έκρυβε. Ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Φραντς-Γιόζεφ Στράους, είχε επισκεφθεί εξάλλου την Αποικία και είχε μείνει κατενθουσιασμένος από την «εθνική δουλειά» που συντελούνταν εκεί.

Η Deutsche Welle αποκάλυψε σχετικά πρόσφατα πως πολλοί Γερμανοί αξιωματούχοι και πολιτικοί είχαν φιλοξενηθεί για λίγο στις δομές της Αποικίας, ιδιαίτερα μεταξύ 1.978 μ.Χ.-1.982 μ.Χ., και κανείς τους δεν είδε κάτι το περίεργο (https://www.pronews.gr/istoria/576855_poia-einai-i-nazistiki-apoikia-tis-hilis-colonia-dignidad-foto/)].

Άλλα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Δυτική γερμανία το 70% όλων των υπαλλήλων σε κάθε τομέα, πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό, δικαστικό πρακτόρων, βασανιστών, στρατιωτικών, κ.λπ. ήταν όλοι τους μέλη του ναζιστικού κόμματος, ενώ κατά «παράδοξο τρόπο» το ίδιο συνέβαινε και στην Ανατολική γερμανία όπου όμως αυτό το ποσό ήταν χαμηλότερο και έφτανε σχεδόν στο 40% (https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html).

Αλλά ακόμα κι όταν είχαν καταφέρει να βγάλουν τους περισσότερους από αυτούς από τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης, σε όσους Ναζί δικαζόταν στην γερμανία ή ήταν και από εκεί ή ήταν από άλλες χώρες για να δικαστούν σε αυτές ή στην Γερμανία αντίστοιχα, αναλάμβανέ έξοδα της δίκης τους με δικηγόρο, προσλάβει συγκεκριμένη εταιρεία ενώ το ίδιο ακριβώς πράγμα έκανε και στο μέλλον σε νεοναζί που διέπρατταν να εγκλήματα στην Γερμανία και αλλού, αλλά και με σκίχεντ.

Έτσι π.χ. η οργάνωση αυτή η κατάφερε να ανατρέψει την έκδοση του γερμανούς Κλάας Φάγιερ από την Γερμάνια το 2011 μ.Χ. από το Γερμανικό κράτος, το οποίο και κατάφερε να πείσει ότι θα πρέπει να δίνεις συντάξεις σε μέλη Ναζί αλλά και της Γκεστάπο και των SS ακόμα που είχαν διαπράξει ακόμα και εγκλήματα πολέμου.

Ιδρυτής της συγκεκριμένης οργάνωσης ήταν η αρχικά Helene Elisabeth Von Isenburg, η οποία ήταν αριστοκράτισσα και είχε παντρευτεί τον επίσης αριστοκράτη αλλά Ναζί καθηγητή σύζυγο της Wilhelm Prince of Isenburg and Büdingen και μαζί με όλους πρώην Ναζί, άλλα καθολικούς και προτεστάντης που στήριζαν τους Ναζί ίδρυσαν την οργάνωση αυτή τάχα σαν φιλανθρωπικό όμιλο, για να μην δίνουν στόχο και να κουνούν υποψίες, αλλά παράλληλα να έχουν και το φορολογείτο και το απόρρητο των δωρεών. Η γυναικά αυτή είχε σχέση με αριστοκράτες, με πολίτικους, οπός και με βιομήχανους, αλλά και την ανώτερη μέση τάξη, οπός και το Βατικανό σαν καθολική.

Η Πρόεδρος της ένωσης Stille Hilfe αυτοτιτλοφορήθηκε ως «Μητέρα των Landsbergers», ενώ η Stille Hilfe ήρθε σε συνεργασία και με άλλες οργανώσεις παρεμφερείς με την ίδια για την απελευθέρωση Ναζί και προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της, οπός π.χ. την «Arbeitsausschuß für Wahrheit und Gerechtigkeit».

Εκτός από τον Πρόεδρο, το ιδρυτικό συμβούλιο περιλάμβανε: Ο βοηθός καθολικού επίσκοπος Neonäuser, ο περιφερειακός προτεστάντης επίσκοπος Wurm, ο δικηγόρος του Μονάχου Rudolf Aschenauer ως νομικός σύμβουλος και αρκετοί υψηλόβαθμοι πρώην αξιωματούχοι των Ναζί, τον προτεστάντη επίσκοπο της Βυρτεμβέργης Theophil Wurm, όπως ο πρώην SS-Standartenführer και επικεφαλής τμήματος στο Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ (RSHA), ο Wilhelm Spengler και ο SS-Obersturmbannführer Heinrich Malz, ο οποίος ήταν ο προσωπικός σύμβουλος του Ernst Kaltenbrunner στο RSHA.

Η Helene Elisabeth von Isenburg κατάφερε να εμπλέξει συντηρητικούς κύκλους και να κερδίσει τους υψηλόβαθμους εκπροσώπους της εκκλησίας ως ηθικές αρχές: Theophil Wurm, Joseph Cardinal Frings και Johannes Neuhäusler.

Ειδικά ο Neuhäusler, ο οποίος όχι μόνο έπρεπε να υπομείνει την φυλάκιση της Γκεστάπο υπό τους Ναζί, αλλά επίσης φυλακίστηκε ως ειδικός κρατούμενος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου , είχε μεγάλη δημόσια αξία για την «STILLE HILFE.

Οι περαιτέρω διασυνδέσεις της Πριγκίπισσας και του δικηγόρου Aschenauer ήταν κυρίως με τις οργανώσεις αποφοίτων των SS και τον κύκλο Gauleiter γύρω από τον Werner Naumann, μερικά από τα οποία είχαν ήδη δημιουργηθεί στα συμμαχικά στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου.

Η Helene Elisabeth von Isenburg ενέπλεξε μια ολόκληρη σειρά οργανώσεων και ενώσεων στις δράσεις της, όπως: Για παράδειγμα, η «Ομάδα Εργασίας για την Διάσωση των Φυλακισμένων του Landsberg», η οποία χρηματοδοτήθηκε ουσιαστικά από τις εκκλησίες.

Τις επόμενες δεκαετίες, η Stille Hilfe εργάστηκε μάλλον κρυφά σε ένα στενό δίκτυο με οργανώσεις που αρνούνταν το Ολοκαύτωμα και εξέχοντες πρωταγωνιστές του « ψέματος του Άουσβιτς », όπως οι Thies Christophersen και Manfred Roeder και συνεργάστηκε με σχετικούς οργανισμούς και προσωπικότητες (π.χ. Florentine Rost van Tonningrelle , L.).

Μέσω κληρονομιών και τακτικών δωρεών, ο σύλλογος διέθετε σταθερά σημαντικούς οικονομικούς πόρους από την ίδρυσή του. Τα στοιχεία για το 1.993 μ.Χ. είναι γνωστά στο κοινό. Αντίστοιχα, το 1.993 μ.Χ., το Stille Hilfe είχε εισόδημα 150.253,81 DM από δωρεές, κληρονομιές και τόκους, έξοδα 209.507,47 DM και περιουσιακά στοιχεία 318.559,45 DM σε λογαριασμούς καταθέσεων καθορισμένης διάρκειας.

Μετά τον von Isenburg (μέχρι το 1.959 μ.Χ.), οι πρώην ηγέτες του BDM Gertrud Herr και Adelheid Klug ήταν Πρόεδροι μέχρι το 1.992 μ.Χ. Από το 1.992 μ.Χ., το «Stille Hilfe» διευθύνεται από τον Horst Janzen, προηγουμένως ελεγκτή της ένωσης και επόπτη και παρατηρητή εκ μέρους του «Stille Hilfe» στην δίκη του Düsseldorf Majdanek, αλλα και η Ursulla Muller Rudol Aschenauer.

Όταν ο Gerhard Rose, ο οποίος είχε καταδικαστεί για συμμετοχή σε πειράματα σε ανθρώπους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Buchenwald, πέθανε τον Ιανουάριο του 1.992 μ.Χ., η νεκρολογία του στο FAZ ζήτησε «δωρεές στον Stille Hilfe ή στην Εταιρεία Max Planck». Για χρόνια, η «Σιωπηλή Βοήθεια» είχε την Γκοντρούν Μπουρβίτς, την κόρη του Χάινριχ Χίμλερ, ως εξέχουσα προσωπικότητα της .

Από το 1.989 μ.Χ.. έως το 1.993 μ.Χ. η ένωση είχε έδρα στο Rotenburg (Wümme). Το ιδρυτικό μέλος Adelheid Klug έζησε εκεί. Ο σύλλογος ήταν εγγεγραμμένος ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός στο Μητρώο του Συνδέσμου Rotenburg για 40 χρόνια. Ο διευθυντής της πόλης του Ρότενμπουργκ, Ερνστ Ούλριχ Φάιφερ, αργότερα υποψήφιος του CDU του Ρότενμπουργκ για τη θέση του διοικητή της περιφέρειας, κατηγορήθηκε για κάποιο διάστημα ότι υποστήριξε την STILLE HILFE.

Ένα μέλος του CDU του Ρότενμπουργκ και ανώτερος αξιωματικός των τότε στρατώνων της Σαρακοστής έκανε δουλειά γραφείου για το Stille Hilfe. Ο επιχειρηματίας του Ρότενμπουργκ Gustav Wordelmann ήταν εκείνη την εποχή ταμίας του Stille Hilfe.

Έλαβε υποψηφιότητα για δημοτικό συμβούλιο για το κόμμα του WfB. Η υποψηφιότητά του για τις εκλογές του δημοτικού συμβουλίου υποστηρίχθηκε από την Adelheid Klug και τον επιχειρηματία και αρνητή του Ολοκαυτώματος Ernst-Otto Cohrs (WSL).

Σύμφωνα με τις δικές της πληροφορίες, η Stille Hilfe είχε 100 ενεργά μέλη εκείνη την εποχή. Αυτή η περίοδος είδε επίσης την συμμετοχή του δικηγόρου Klaus Goebel, ο οποίος διορίστηκε στο διοικητικό συμβούλιο από την Stille Hilfe.

Το 1.992 μ.Χ. τα κεντρικά γραφεία μεταφέρθηκαν στο Βούπερταλ. Το 1.993 μ.Χ./1.994 μ.Χ., υπήρξε πολιτική συζήτηση στην Bundestag για το μη κερδοσκοπικό καθεστώς της ρεβιζιονιστικής δεξιάς ριζοσπαστικής ένωσης και έλεγχος από τις φορολογικές αρχές. Μόλις τον Νοέμβριο του 1.999 μ.Χ. το Ομοσπονδιακό Δημοσιονομικό Δικαστήριο αποφάσισε ότι η Stille Hilfe έπρεπε να στερηθεί το «μη κερδοσκοπικού καθεστώτος».

Την τελευταία γνωστή ημερομηνία (αρχές Αυγούστου 2006 μ.Χ.), ο σύλλογος έλεγαν ότι αριθμούσε περίπου 40 μέλη. Ταυτόχρονα, ωστόσο, εντάθηκαν οι επαφές με την «Οργάνωση Βοήθειας για τους Εθνικούς Πολιτικούς Κρατουμένους και τις Οικογένειές τους» (Ο.Ε.Φ.- HNG), ώστε η συνέχεια της οργάνωσης να φαίνεται και να είναι εξασφαλισμένη.

Η «οργάνωση αρωγής για εθνικούς πολιτικούς κρατούμενους και τους συγγενείς τους» (HNG) ήταν μια οργάνωση που ιδρύθηκε το 1.979 μ.Χ. που φρόντιζε και υποστήριζε καταδικασμένους ακροδεξιούς εξτρεμιστές σε όλη την Γερμανία κατά την διάρκεια και μετά την φυλάκιση τους σε σωφρονιστικά ιδρύματα. Πιο πρόσφατα, η οργάνωση είχε περίπου 600 μέλη, καθιστώντας την μια από τις πιο συνδεδεμένες δεξιές εξτρεμιστικές οργανώσεις στην Γερμανία.

Η τελευταία της έδρα ήταν στη Φρανκφούρτη του Μάιν, αλλά η τελευταία της διεύθυνση ήταν στο Μάιντς-Γκονσενχάιμ . Στις 21 Σεπτεμβρίου 2011 μ.Χ., η οργάνωση απαγορεύτηκε με διάταγμα που εκδόθηκε από τον αρμόδιο Ομοσπονδιακό Υπουργό Εσωτερικών, Hans-Peter Friedrich.

Το HNG, που ιδρύθηκε το 1.979 μ.Χ. (εγγεγραμμένο στο Περιφερειακό Δικαστήριο της Φρανκφούρτης στις 21 Σεπτεμβρίου), φέρεται να φρόντιζε μεταξύ 50 και 100 κρατουμένων, οι οποίοι κατονομάζονταν σε μηνιαίο ενημερωτικό δελτίο που δημοσιεύεται από την οργάνωση με τίτλο Nachrichten der HNG.

Για παράδειγμα, από το 2000 μ.Χ. έως και τον Μάρτιο του 2001 μ.Χ., καταγράφηκαν κρατούμενοι από περίπου 70 σωφρονιστικές εγκαταστάσεις (JVA) σε συνολικά δεκατρείς ομοσπονδιακές πολιτείες. Ανάμεσα τους ήταν ή είναι πολλά άτομα που καταδικάστηκαν για φόνο ή απόπειρα φόνου, εγκληματίες πολέμου όπως ο Erich Priebke, Josef Schwammberger ή τρομοκράτες όπως ο Stefan Michael Bar, ο Gottfried Küssel, ο Peter Naumann και ο Steven Smyrek καθώς και αρνητές του Ολοκαυτώματος όπως ο Udo. Το HNG περιλάμβανε πρώην μέλη σχεδόν όλων των απαγορευμένων νεοναζιστικών οργανώσεων.

Στην δεκαετία του 1.980 μ.Χ., η Christa Görth από το Bielefeld ήταν Πρόεδρος του HNG. Προερχόταν από τον κύκλο του Michael Kühnen και το Μέτωπο Δράσης Εθνικοσοσιαλιστών/Εθνικών Ακτιβιστών (ANS/NA). Από το 1.991 μ.Χ. έως τον Ιούλιο του 2011 μ.Χ., ο Hans Stempel ήταν η Πρόεδρος, ακολουθούμενη από την Daniela Wegener.

Γνωστά μέλη ήταν και είναι, μεταξύ άλλων, οι Jürgen Baumgärtner, Siegfried Borchardt, Friedhelm Busse, Günter Deckert, Thomas Gerlach, Lutz Giesen, Christian Hehl, Manfred Roeder, Frank Schwerdt, Norbert Weidner και Hans – Christ, Εντα Γκερινγκ.

Στόχος της ψυχολογικής και υλικής υποστήριξης ήταν να διατηρηθεί το «μαχητικό ηθικό» και να αποτραπεί ο κόσμος να εγκαταλείψει την νεοναζιστική σκηνή. Θεωρήθηκε διάδοχος οργανισμός της «Σιωπηλής Βοήθειας για Αιχμαλώτους Πολέμου και Αιχμαλώτους», η οποία επιδίωκε παρόμοιους στόχους.

Με το HNG News, ο οργανισμός εξέδιδε ένα μηνιαίο περιοδικό με κυκλοφορία περίπου 700 αντιτύπων. Οι δημοσιεύσεις είχαν σκοπό να τεκμηριώσουν «την υποτιθέμενη δίωξη της «εθνικής αντίστασης» στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία». Οι τακτικά ενημερωμένες λίστες των κρατουμένων που φροντίζονται δημοσιεύονταν εδώ.

Ο ομοσπονδιακός Υπουργός Εσωτερικών, Hans-Peter Friedrich, απαγόρευσε την οργάνωση με διάταγμα στις 21 Σεπτεμβρίου 2011 μ.Χ. Ο Φρίντριχ αιτιολόγησε την απαγόρευση δηλώνοντας ότι "δεν ήταν πλέον αποδεκτό να ενθαρρύνονται οι φυλακισμένοι ακροδεξιοί εξτρεμιστές από το HNG στην επιθετική τους στάση ενάντια στην ελεύθερη δημοκρατική βασική τάξη ".

Το HNG «συνέβαλε στη ριζοσπαστικοποίηση της νεοναζιστικής σκηνής». Μια αγωγή κατά της απαγόρευσης απορρίφθηκε από το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο τον Δεκέμβριο του 2012 μ.Χ. Η προσφυγή στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο απορρίφθηκε τον Ιούλιο του 2018 μ.Χ.

Διάδοχος οργανισμός. της είναι το Aryan Defense Jail Crew, το οποίο αποκαλύφθηκε από τις Γερμανικές αρχές το 2013 μ.Χ. Το δίκτυο ιδρύθηκε στο Hünfeld της Έσσης, από τον Bernd Tödter. Ο διάδοχος οργανισμός, Prisoner Aid, είναι εγγεγραμμένος ως ένωση στην Σουηδία και στην Σουηβία και συνεχίζει να λειτουργεί σε επίσημο πλαίσιο μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, μετά την απαγόρευση του HNG με διάταγμα του Ομοσπονδιακού Υπουργού Εσωτερικών τον Σεπτέμβριο του 2011 μ.Χ. και η αγωγή που κατατέθηκε εναντίον του απορρίφθηκε από το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο τον Δεκέμβριο του 2012 μ.Χ., αυτή η σύνδεση δεν είναι πλέον δυνατή. Έκτοτε, η Stille Hilfe δεν εμφανίστηκε δημόσια ως ένωση ή οργάνωση.

Στην συγκεκριμένη οργάνωση λέγεται ότι ο σκληρός πυρήνας της αποτελείται από 100 μέλη και ευρύτερος σε πάνω από 1000, ενώ παράλληλα χρηματοδοτούν την οργάνωση πολλοί συμπαθούντες βιομήχανοι, τραπεζίτες, υπερεθνικιστές πρώην Ναζί, νεοναζί, επιστήμονες, ακαδημαϊκοί, όπως επίσης και απόγονοι των Ναζί που έχουν διασυνδέσεις.

Η διασυνδέσεις, αλλά και η διείσδυση της δεν σταματά μόνος στον χώρος του στρατού, όπως επίσης και το ακαδημαϊκού κόσμου, αλλά επίσης εκτείνονται και σε άλλους τομείς. όπως είναι λόγου χάρη η αστυνομία, οι μυστικές υπηρεσίες και γενικότερα τα σώματα ασφαλείας, αλλά παράλληλα και σε όλα σχεδόν τα κόμματα της γερμανίας.

[Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι κάθε τόσο και λιγάκι ανακαλύπτονται και εκδιώκονται από το Γερμανικό στράτευμα, αλλά και από κόμματα, όπως λόγο χάρη των φιλελευθέρων (του οποίου όπως είναι γνωστό επανίδρυες μετά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν και πολλοί Ναζί που εντάθηκαν σε αυτό), άτομα τα οποία φαίνεται ότι έχουν στενή σχέση με τους Ναζί και προωθούν υλικά τους και την προπαγάνδα τους.

Η ίδια οργάνωση έχει παράλληλα σχέσεις και με την Γερμανική μυστική υπηρεσία της bnd, η οποία άλλωστε είναι γνωστό ιδρύθηκε άλλωστε από έναν Ναζί, τον Γκελέν, ενώ ή οργάνωση αυτή όταν έγινε μία προσπάθεια να απαγορευτεί το npd, το διάδοχο ακόμα του Χίτλερ το 2003 μετά Χριστόν, αυτό δεν κατέστη εφικτό, γιατί έγινε έλεγχος στο κόμμα αυτό, έγινε γνωστό πώς είχε διαφθαρεί και είχαν διεισδύσει σε αυτή πολλά μέλη της Γερμανικής μυστικής υπηρεσίας.

Μία παρεμφερή προσπάθεια έγινε και σε σχέση με την οργάνωση Stille Hilfe στην Γερμανία, η οποία όμως δεν έγινε εφικτή το 2011 μετά Χριστόν και από τότε δεν ξαναγίνει ποτέ προσπάθεια η οργάνωση αυτή να απαγορευτεί με κάποιον τρόπο.

Παράλληλα η οργάνωση της Stille Hilfe χρηματοδοτεί και πολλούς νεοναζί με τους οποίους λέγεται ότι έχει υπόγεια συνεργασία και διασυνδέσεις και κάποιοι από αυτούς είναι και μέλη της όπως και κάποιοι από αυτούς είναι μέλη ή συνεργάζονται με το κόμμα AfD.

Επίσης εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι πάρα πολλοί Γερμανοί πολιτικοί στις μέρες μας, Πρόεδροι και ηγέτες άλλων χωρών, αλλά επίσης και Πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ευρωζώνης, του νατο, όπως επίσης γερμανίας, της Ιταλίας και άλλων κρατών είναι απόγονοι Ναζί των δωσίλογων και κυβερνούν ακόμα και τώρα την Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλά κράτη της Ευρώπης (https://alophx.blogspot.com/2023/12/blog-post_1.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_6.html, https://alophx.blogspot.com/2025/03/blog-post_15.html).

{Οι σημαντικότεροι από αυτούς τους πολιτικούς είναι ο Σολτς, ο Τουσκ, ο Μερτς, ο Λίτνερ, ο Λούκερμπαχ, ο Χάμπεκ, η Μπέρμποκ, η Κάλλας όπως επίσης και ο Σόιμπλε, ο Κολ, ο Σρέντερ και ο Στόλτενμπεργκ, ενώ και η συμπρόεδρος της Εναλλακτικής για την Γερμανία, η Βάιντελ είναι και αυτή απόγονος Ναζί}.

Δεν είναι καθόλου επίσης τυχαίο το γεγονός ότι τα κράτη που αποτελούσαν τον Άξονα με κυριότερη την γερμανία στις μέρες μας με αφορμή τα μνημόνια που επιβλήθηκαν παράνομα αντισυνταγματικά και αντεθνικά στους λαούς της Ευρώπης, τους οποίους οι Γερμανοί αποκαλούσαν PIIGS (Portugal Ireland, Italy, Greece, Spain) από την γνωστή λέξη γουρούνια (PIGS) στα αγγλικά τέλος σύμφωνα με τα BILD, FOCUS SPIEGEL και με αυτό τον τρόπο να τους υποτιμήσουν και να τους δείξουν ποια τα πραγματικά αισθήματα για τους υπόλοιπους λαούς τα οποία δεν έχουν αλλάξει παρά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους.

Σημαίνον στέλεχος της συγκεκριμένης οργάνωσης ήταν και Γκοντρούν Μπουρβίτς Χίμλερ (ο Χίμλερ, ηγέτης των SS ήθελε ην ίδρυση θρησκείας με κέντρο και «απόκρυφο μεσσία» του Χίτλερ και αρχιερέα του τον Χίμλερ), η οποία ήταν η κόρη του ομώνυμου αρχηγού των SS και της Gestapo  επί Χίτλερ και είχε τα ίδια γαλανά μάτια με αυτόν (και όπως είναι γνωστό λένε για τα γαλανά μάτια, «Ματιά γαλανά, ψυχή του σατανά»), την οποία την έβλεπαν όλοι με σεβασμό στο κύκλους των Νάζι και την θεωρούσαν ιέρεια του ναζισμού, ενώ όσοι βετεράνοι την είχαν δει από κοντά την έτρεμαν, έχοντας η ίδια το ίδιο ψυχρό βλέμμα.

Την συγκεκριμένη την έλεγε ο πατέρας της «κουκλίτσα» ενώ οι νεοναζί την αποκαλούσαν, όπως και είναι οι παλιοί Ναζί «πριγκίπισσα του (νέο)ναζισμού». Η Γκοντρούν ισχυρίζονταν ότι μετά την λήξη του Β΄ΠΠ βρισκόταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Συμμάχων με την μητέρα της και κακοποιήθηκαν πάρα πολύ εκεί από τους Συμμάχους και τους στρατιώτες στα μέρη αυτά και για τον λόγο αυτό ανέπτυξε έντονο μίσος για αυτούς και τους πολεμούσε σε όλη της την ζωή. Η Γκοντρούν Μπουρβιτς Χίμλερ, ήταν επίσης φίλες με την Φλωρεντίνα Τόνιγκεν και ειχαν και οι δύο το προσωνύμιο «μαύρες χήρες».

Η Florentine Rost van Tonningrelle της Ολλανδίας ήταν εκτός από φίλη της Γκοντρούν Μπουρβιτς Χίμλερ, που ονομάζονταν και η «Γκοντρούν Μπουρβιτς Χίμλερ της Ολλανδίας», με σύζυγο μέλος SS, όπως και αδελφό, ήταν φίλη με τον Έρμε, την Πάολα Χίτλερ, τον Γιάλμαρ Σαχτ, τους Ρούντολφ και Ίλσε Ες (η Ίλσε Χες ήταν πεπεισμένη εθνικοσοσιαλίστρια μέχρι τον θάνατό της το 1.995 μ.Χ.), τον Άρτουρ Ζεις Ίνβκαρτ κ.λ.π.

Το 1.999 μετά Χριστόν το Γερμανικό κράτος αφαίρεσε από την οργάνωση αυτή το καθεστώς της φιλανθρωπικής οργάνωσης και έτσι η οργάνωση αυτή έχασε το αφορολόγητο που της εξασφάλιζε ως τότε πολλά πλεονεκτήματα, αλλα κατάφερε παρόλα αυτά να βρει άλλους τρόπους για να συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτε, χρησιμοποιώντας φυσικά και συνδέσεις στον Γερμανικό κράτος και αλλού.

Και παρόλο που πόλοι από τους αρχικούς δωρητές της έχουν λέγεται πως έχουν πεθάνει, έχουν βρεθεί καινούργιοι που είναι συμπαθούντες και ομοϊδεάτες, όπως και ο απόγονοι των αρχικών ναζιστών, οι οποίοι συνεχίζουν να χρηματοδοτούν την οργάνωση υπόγεια και να την στηρίζουν χωρίς φυσικά να φαίνονται οι ίδιοι.

Ένας από τους στόχους που έχεις συγκεκριμένη οργάνωση είναι ένα καταφέρει να επανέλθει το κίνημα του ναζισμού στην εξουσία, είτε από το δικά διάδοχο κόμμα το npd, είτε από κάποια άλλη οργάνωση κόμμα και με σκοπό στο τέλος να δημιουργήσουν μία ισχυρή και γερμανία και να επανιδρύσουν ένα Τέταρτο Ράϊχ στην γερμανία αλλά ακόμα και σε όλη την Ευρώπη  ή για άλλους ακόμη και στον κόσμο.

Μέσα στην οργάνωση αυτή πολλοί Νεοναζί όταν μπαίνουν, άντρες και οι γυναίκες, διδάσκονται την ιδεολογία της και τους σκοπούς της, ενώ παράλληλα όπως αναφέρθηκε πάρα πολλές νεοναζιστικές οργανώσεις χρηματοδοτούνται από την οργάνωση αυτή.

Και πολλές από τους οργανώσεις στην ουσία πραγματοποιούν όπως είναι το κάνουν οι ισλαμιστικές, αλλα και οι ακροαριστερές, ακροδεξιές, αναρχικές και οι κομμουνιστικές και άλλες κι άλλων ειδών τρομοκρατικές οργανώσεις με πάρα πολλά θύματα στις χώρες τους και αλλού.

Στην Γερμανία ειδικά πολύ νωρίς πραγματοποιούνται τρομοκρατικές επιθέσεις η εξοντώνονται μέσα στην χώρα αυτή ή ξυλοκοπούνται από νεοναζί, που θεωρούν τους εαυτούς τους συνέχεια της ανταρκτικής ομάδας των λυκανθρώπων που είχε ιδρύσει ο Όττο Σκορτσένι με εντολή του Χίτλερ λίγο πριν το τέλος του Τρίτου Ράιχ το έτος 1.944 μετά Χριστόν-(https://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html) σαν νέα «Freikorps» (https://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/freikoros-odessa.html).

Και όπως είναι γνωστό πολλές υπόγειες εθνικός σοσιαλιστικές μαζικές και ακραίες ακροδεξιές οργανώσεις, το λεγόμενο «ναζιστικό υπόγειο»/ncu, το οποίο ήταν υπεύθυνο για την δολοφονία 10 Τούρκων Γερμανικής καταγωγής, ενώ στο αρχηγείο τους είχαν συγκεντρώσει πάρα πολλά όπλα και εκπαιδεύονταν σε τακτικές μάχης.

Είναι πιθανόν ότι όλος αυτές οι οργανώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω έχουν άμεση σχέση με την GLADIO, η οποία στην ουσία αποτελεί τα νέα FREIKORPS (https://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/freikoros-odessa.html), όπως επίσης και τρομοκρατικές οργανώσεις, νεοναζιστών και νεοφασιστών στην Ιταλία και στην Γερμανία, ενώ αντίστοιχα ακροαριστερές οργανώσεις, αναρχικών, όπως και των ισλαμιστών αποτελούν θα έλεγε κανείς μαζί με τις νέο κομμουνιστικές της αντίστοιχες των κομμουνιστών του Μεσοπολέμου.

Οι χρηματοδότες της STILLE ΗILFE υπήρχαν ισχυροί πρώην Ναζί, συμπαθούντες του ναζιστικού κόμματος, όπως το λόγο π.Χ. ο Φρανσουάρ στην Ελβετία, μαζί με τον Albert Cooper, ενώ δεν είναι τυχαίο του γεγονός το γεγονός ότι η STILLE HILFE είχε και πολύ στενές σχέσεις και με την οργάνωση του Νάουμαν (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html).

[Ο Νάουμαν επέστρεψε από την εξορία στην Αργετινή για να συμμετάσχει σε αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Σκορτσένι και τους Ναζί και SS μισθοφόρους του, τον Ναζί ιδρυτή της BND Γκελέν και τον αρχηγό Ναζί στρατηγό της GLADIO της Γερμανίας Άλμπερτ Σνελ και του Χανς Σπρίντερ που συμμετείχαν στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του Νάουμαν.

Που έγινε ο ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ του Συμμαχικού στρατού στην Κεντρική Ευρώπη, αλλα και τον που Χόιζινγκερ ήταν ο πρώτος γενικός επιθεωρητής της Μπούντεσβερ, συνολικής δύναμης 50.000 αντρών σύμφωνα και με αποκαλύψεις του Spiegel.

Το δε Σχέδιο του Νάουμαν για διείσδυση ναζιστικών στελεχών σε όλα τα κόμματα της Γερμανίας, όπως π.χ. το CDU, το CSU, το FDP και το NDP (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html), συνεχίζει με τα ίδια ακριβώς κόμματα και στην εποχή μας, συν του κόμματος του AfD].

Ο οποίος προσπάθησε όντας υφυπουργός του Γκέμπελς και στρατηγός των ss να προωθήσεις στελέχη της όλα τα κόμματα της Γερμανίας για τα ελέγχει, όπως ακριβώς έκανε και ο Φλικ και παράλληλα να προσπαθήσει να κάνει όπως λένε και πολύ ένα αποτυχημένο πραξικόπημα στην Γερμανία με την συνεργασία και Όττο Σκορτσένι, ιδρυτή και ηγέτη της «DIE SPINNE», άλλου παραρτήματος της ODESSA (https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html, , https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.htmlhttps://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, ).

Ο Φρίντριχ Καρλ Φλικ Που ήταν ένας από τους χρηματοδότες της STILLE ΗILFE  ήταν πάρα πολύ πλούσιος και μέλος της ODESSA, είχε φροντίσει να αγοράσει και να προωθήσει πολιτικούς σε όλα τα κόμματα της Γερμανίας (παραδείγματος χάριν το φιλελεύθερο κόμμα), ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, προκειμένου από την μία να τα ελέγχει και από την άλλη να μπορούν αυτά να παίρνουν ευνοϊκές αποφάσεις από τον ίδιο σε κάθε περίπτωση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο άνθρωπος αυτός προώθησε όπως λένε τους βοηθούς, αλλά και τον ίδιο τον καγκελάριο Χέλμουτ Κολ στην εξουσία της Γερμανίας λίγο πριν την επανένωση της χώρας αυτής και μέσω αυτού στην ουσία έλεγχε την εξουσία της χώρας αυτοίς αλλά και την πολιτική της.

Ο γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την επανένωση της Γερμανίας, λέγεται ότι βρέθηκε υπό την επιρροή του συγκεκριμένου ανθρώπου και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό απέπτυσε φόρου τιμής σε νεκροταφείο νεκρών Ναζί εγκληματιών στρατιωτών και μέλλον των SS, παίζοντας μάλιστα και τον ύμνο τους το 1.986 μετά Χριστόν, όπως ακριβώς κάνουν και οι Ιάπωνες τιμώντας τους Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου του Β΄ΠΠ που έχουν θα θαφτεί στον στην Chiyoda του Τόκιο της Ιαπωνίας κάθε χρόνο, αλλά και την αλλαγή των Ιαπωνικών βιβλίων ιστορίας και την δικαιολόγηση των εγκληματιών πολέμου (οπός συμβαίνει και σε Γερμανία και Ιταλία).

[Η ODESSA μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου φρόντισε πολύ πρώην Ναζί που διέφυγαν στην Λατινική Αμερική και στην Μέση Ανατολή και αλλού να δράσουν σαν μισθοφόροι και πράκτορες, ενώ παράλληλα οι ίδιοι προώθησαν το εμπόριο ναρκωτικών, όπλων, ξέπλυμα χρήματος όπως και το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, έργων τέχνης και αρχαιοκαπηλία, όπως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο χρηματοδοτήθηκαν και άλλα καθεστώτα όπως λόγω χάρη το Ιράν, η Χεζμπολάχ, αλλά και οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και η Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Η χρήση και πώληση ναρκωτικών όχι μόνο σε άλλους λαούς, άλλα ακόμη και στους ίδιους τους τους στρατιώτες, προκειμένου αυτά να κερδίσουν χρήματα και να χρηματοδοτήσουν «μαύρες επιχειρήσεις» που δείχνει και πόσα αδίστακτα ήταν καθεστώτα ήταν αυτά, συνέβη τόσο από τους Αμερικανούς στον τους κατά την διάρκεια του του πολέμου του Βιετνάμ, όπως επίσης και από τους Σοβιετικούς στον στρατό τους κατά την διάρκεια του πολέμου του Αφγανιστάν.

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι και η STILLE ΗILFE σε μεγάλο βαθμό, όπως και η ODESSA, το λαθρεμπόριο έργων τέχνης τεχνών ήταν από έργα τέχνης που είχαν αρπάξει οι Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ή από αυτά που είχαν δημιουργηθεί από καλλιτέχνες που συνεργάζονταν με το Ναζιστικό Γερμανικό κράτος, αλλα και αυτά που είχαν στην κατοχή τους απόγονοι παλαιών Ναζί.

Τα άτομα αυτά κατάφεραν να αποκτήσουν πολλά από τα έργα αυτά μέσω λαθρεμπορίου, κυρίως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βρεθούν χρήματα για την οργάνωση αυτή από διάφορους αξιωματούχους που τα πουλούσαν για χρήματα στην μαύρη αγορά.

Όπως ακριβώς έχει συμβεί και με την κατάρρευση της Τσαρικής Αυτοκρατορίας, στον Ρωσικό Εμφύλιο και πάλι από τους κομμουνιστές (του Λένιν), πουλούσαν πολλά έργα τέχνης της Ρωσίας, αρχαιολογικά αντικείμενα, αλλά και Άγια Λείψανα στο εξωτερικό, προκειμένου να αποκτήσουν χρήματα για τους εαυτούς τους αλλά και σε πολύ πιο μικρό βαθμό για το κράτος.

Τις πρώτες μέρες, η νομική συνδρομή για τους φυλακισμένους ναζί δράστες οργανώθηκε κυρίως από τον δικηγόρο Rudolf Aschenauer, ο οποίος επίσης συνέταξε και υπέβαλε αναφορές για επιείκεια και εκκλήσεις. Ο σύλλογος πλήρωσε επίσης επιδόματα εορτών , αποφυλάκισης και Χριστουγέννων στους κρατούμενους και στήριξε επίσης τις οικογένειές τους. Η STILLE HILFE («Σιωπηλή Βοήθεια») επιδίωκε επίσης έναν ιδεολογικό και αναθεωρητικό στόχο.

Ο Wilhelm Cevian που ήταν Βοηθός Επίσκοπος στην Κολωνία, ο Hans Stempel, ο Joseph Frings, ο Αρχιεπίσκοπος Κολωνίας, ο Αλόις Χουντάλ, ο χασάπης των Ορθοδόξων Σέρβων της Βοσνίας και της Σερβίας, ο Herman Olbert, ο Χάγιο Χέμαν μέλος των SS κ.λ.π.

Είναι επίσης πάρω πολύ γνωστό ότι ο συγκεκριμένους «επίσκοπος» της καθολικής «εκκλησίας», ο Χουντάλ ήταν υπεύθυνος για την δημιουργία των Ratlines στην Ιταλία και σε άλλα μέρη για την διαφυγή των Ναζί μέσω αυτών στην Λατινική Αμερική, όπως επίσης και στην Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές.

Κατάφερε δε η οργάνωση της STILLE HILFE πολλές καταδίκες σε θάνατο να τις μετατρέψει σε ισόβια και απελευθέρωση πολλών Ναζί από τις φυλακές, ενώ σε άλλους έδινε και ενδυμασία, όπως παράλληλα και φαγητό και στέγη.

Η βοήθεια που παρείχε το «Silent Help» ήταν ιδιαίτερα εμφανής στην περίπτωση του Anton Malloth: Ο Malloth, ο οποίος ζούσε ανενόχλητος στο Merano για περίπου 40 χρόνια, απελάθηκε από την Ιταλία στη Γερμανία το 1.988 μ.Χ., αλλά καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη από το Περιφερειακό Δικαστήριο του Μονάχου I για τις πράξεις του ως φρουρός στο Theresi20 Fort.

Προηγουμένως, η εισαγγελία του Μονάχου είχε αναλάβει την υπόθεση από την εισαγγελία του Ντόρτμουντ, η οποία είχε καθυστερήσει την διαδικασία για χρόνια. Από το 1.988 μ.Χ. έως το 2000 μ.Χ., ο Malloth έζησε στο Pullach στα νότια προάστια του Μονάχου.

Για λογαριασμό του Stille Hilfe (Ακόμα Βοήθεια), ο Γκούντρουν Μπουρβίτς του είχε βρει ένα δωμάτιο σε έναν πολυτελή οίκο ευγηρίας, χτισμένο σε γη που ανήκε στον «Αναπληρωτή Φύρερ», Ρούντολφ Ες, κατά την διάρκεια της ναζιστικής εποχής.

Όταν δημοσιοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ. ότι η διοίκηση κοινωνικής πρόνοιας (και συνεπώς οι Γερμανοί φορολογούμενοι) είχαν αναλάβει σε μεγάλο βαθμό τα σημαντικά λειτουργικά έξοδα της παραμονής του Malloth σε οίκο ευγηρίας, υπήρξε σημαντική κριτική στα μέσα ενημέρωσης - επίσης για τη συμμετοχή της κόρης του Himmler, Gudrun Burwitz .

[Από τους τρόπους με τους οποίους κατάφεραν οι σύγχρονοι Ναζί και οι απόγονοι τους να αποκτήσουν πολλά από τα τεχνουργήματα που είχαν αρπάξει οι πρόγονοί τους είχαν δημιουργηθεί από Γερμανούς καλλιτέχνες για το καθεστώς επειδή τους τα πώλησαν άνθρωποι που τα είχαν συγκατοχή τους όταν έπεσε η Ανατολική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση προκειμένου αποκτήσουν λεφτά.

Αλλά βέβαια πρέπει να ειπωθεί ότι και πιο πριν το κομμουνιστικό καθεστώτος στην Ανατολική Γερμανία, λόγου χάρη από τον δικτάτορα Χόνεκερ, έκανε λαθρεμπόριο έργων τέχνης, προκειμένου να αποκτήσει η χώρα αυτή με τον τρόπο αυτόν συνάλλαγμα το οποίο δεν μπορούσε να αποκτήσει με κάποιο άλλη τρόπο εκείνη την εποχή.

Επίσης εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι πολλές να ναζιστικές οργανώσεις στην Δυτική Γερμανία είχαν διαβρωθεί αντίστοιχα από την Στάζι τις Ανατολικής Γερμανίας, όπως ακριβώς αντίστοιχα και πολλές κομμουνιστικές οργανώσεις στην Δυτική Γερμανία και στην Ιταλία είχαν διαβρωθεί από την GLADIO των δυτικών (https://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/freikoros-odessa.html)].

Υπήρξαν πάρα πολύ οικονομικάoι, οργανισμοί, βιομηχανίες, τράπεζες και επιχειρήσεις υποστήριξαν τους Ναζί, τόσο κατά την διάρκεια του πολέμου, όσο και μετά την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και συνέβαλαν στην δημιουργία της ODESSA, όπως ακριβώς είχε αποφασιστεί στην συνάντηση στο House Maison στο Στρασβούργο, σύμφωνα με το έγγραφο που αποχαρακτηρίσει και το 1.996 μετά Χριστόν στις ΗΠΑ με την ονομασία Red House Report (https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html, , https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.htmlhttps://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, ).

Κάποιοι από αυτούς ήταν ο οικονομικός όμιλος των Φλικ, του Βάλτερ Φουνκ, οι Φινκ, η IG Farben (νυν Bayer), η Siemens, η Deutsce Bank, αλλα και η Volkswagen, η Messerschmitt, η Quandt, η Rheinmetal, η Escer Wyss του Ευγένιου Σβαμπ πατέρα του Κλάους Σβαμπ, ενώ σημαντικά Γερμανικά κεφάλαια υπάρχουν και στην BlackRock.

Πολλοί από τους ομίλους αυτούς παρήγαν όπλα στον Β΄ΠΠ, μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και στον Ψυχρό Πόλεμο, άλλαξαν την λειτουργία τους και πούλαγαν άλλα προϊόντα, αλλά τώρα με αφορμή ουκρανικό πόλεμο επέστρεψαν στην Γερμανία και άρχισαν ξανά την παραγωγή όπλων, όπως έκαναν στο Μεσοπόλεμο.

Και όλα αυτά προκειμένου να επανεξοπλίσουν την Ευρώπη και την Γερμανία και φυσικά να αποκτήσουν οι ίδιοι ένα σωρό μεγάλο οικονομικά κέρδη και πολιτική επιρροή, αλλα και να δημιουργήσουν και να υλοποιήσουν για άλλη μία φορά με μία τρίτη προσπάθεια όπως οι ίδιοι πιστεύουν όλα τα γεωπολιτικά σχέδια που δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν κατά την διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων.

Όλοι αυτοί οργανισμοί χρηματοδοτούν λένε την ODESSA αλλα και την STILLE HILFE, όμως παράλληλα χρηματοδοτούν και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Σβαμπ, όπως επίσης και την Τριμερή Επιτροπή και τον Σόρος, ο οποίος είναι μέλος του Φόρουμ αυτού (https://alophx.blogspot.com/2022/09/blog-post_21.html, https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_26.html, https://alophx.blogspot.com/2022/11/blog-post_25.html).

Με σκοπό είτε την δημιουργία μιας παγκόσμιας οργάνωσης με ναζιστικά στοιχεία που θα είναι δημιουργία τον Σβαμπ και το Σόρος μέσω του Παγκόσμιου Οικονομικούς Φόρουμ ή αν αυτό το σχέδιο αποτύχει την επάνοδο στην εξουσία όπως λέει και το έγγραφο του Red House Report για άλλη μία φορά του ναζιστικού κόμματος στην Γερμανία και στην ουσία σε όλη την Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πολλά κράτη με την άνοδο εθνικιστικών, νεοναζιστικών και νεοφασιστικών ηγεσιών σε αυτή, όπως και σε όλη την Δύση.

Ίσως δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην Ελβετία βρίσκεται η έδρα της ODESSA, όπως και η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIIS)-(https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_7.html), εκεί έχει την έδρα της η εταιρείας του Σβαμπ, όπως επίσης και του παρατήματος της ODESSA του Φρανσουά Γκενούντ και του τα Ahmed Albert Huber, ενώ ακόμα και το κόμμα της AfD στην Γερμανία έχει λάβει χρήματα από την συγκεκριμένη χώρα, από φαρμακευτική εταιρεία της χώρας αυτής με ισχυρή δύναμη οικονομία και επιρροή.

Και όπως οι οργάνωση της Θουλής στην Γερμανία του Μεσοπολέμου και αμέσως μετά την λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, βοήθησε στην άνοδο του Τρίτου Ράιχ και στην ίδρυση του κόμματος του Χίτλερ από που μέλη της εταιρείας αυτής, έτσι και στην εποχή μας ή ODESSA μετά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο θέλει να βοηθήσει στην άνοδο του Τετάρτου Ράιχ στην Γερμανία και λέγεται ότι έχει βοηθήσει και στην άνοδο και στην δημιουργία πολλών κομμάτων, όπως είναι λόγου χάρη το NPD και το AfD.

Τόση οργάνωση της Θουλής πόσο επίσης και της ODESSA,  χρηματοδοτήθηκαν και δημιουργήθηκαν από παγγερμανιστές οικονομικούς κύκλους, όπως επίσης και ισχυρούς επιχειρηματίες, τραπεζίτες και Γερμανούς μιλιταριστές με στόχο στην οικονομική, πολιτική και στρατιωτική επάνοδο και κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Και οπός μετά την λήξη του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου και την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ δημιουργήθηκε οργάνωση της ODESSA για να διαφύγουν αυτοί έναν και μπορέσουν κάποια στιγμή να επιστρέψουν για να καταλάβουν την εξουσία στην Γερμανία, για τον ίδιο σκοπό μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την κατάρρευση της δημιουργήθηκαν οι Σιλοβίκι στην Ρωσία, οι οποίοι κατάφεραν με την εκδίωξη του Γιέλτσιν να ανακαταλάβουν την εξουσία στην χώρα αυτή (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Ίσως δε η Mέκρεέ, όπως επίσης και η Mελών αλλά και η Βάιντελ μπορεί να είναι για κάποιοι λένε οι μπροστινές γυναικείες φιγούρες και ισχυρές γυναίκες οι οποίες θα λειάνουν τον δρόμο για την επιστροφή των ισχυρών ανδρών σε Γερμανία, Ιταλία και αλλού, με αποτέλεσμα την εκ νέου άνοδού στις χώρες αυτές ενός νέου Ντούτσε στην Ιταλία όπως και ενός νέου Φύρερ στην Γερμανία.

Είναι δεν πάρα πολύ παράξενο το γεγονός ότι το σχέδιο που είχε ο δημιουργός των βομβών V2 του Xiτήλε και αργότερα ο αρχηγός των Αμερικανικού διαστημικού προγράμματος της Βέρνερ Φον Μπράουν είχε το όνομα Έλον στο πρόγραμμα για ταξίδι και αποικισμό του Άρη, που θυμίζει πάρα πολύ το όνομα το Elon Mask].

Ο δε επανεξοπλισμός της Γερμανίας στην εποχή μας γίνεται κατά παράβαση των συνθηκών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίες λένε ότι θα πρέπει να λάβουν έγκριση από όλα τα μέλη του ομόφωνα, άρα και της Ρωσίας, κάτι που δεν συμβαίνει, όπως ακριβώς με παρεμφερή τρόπο παραβιάζοντας συνθήκες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επανεξοπλίστηκε κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου ξανά η Γερμανία πριν ξεκινήσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Παράλληλα οι Γερμανοί σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν σαν πυρηνική ομπρέλα προστασίας τα πυρηνικά όπλα της Γαλλίας έναντι κάποιας απειλής, παρόλο που αυτά είναι λίγα και απαρχαιωμένα και δεν θα τους προστατεύσουν ούτε από την Αμερική, ούτε από την Ρωσία, όπως ακριβώς με παρόμοιο τρόπο προσπαθούν και οι Σαουδάραβες να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά όπλα του Πακιστάν σαν ομπρελά προστασίας έναντι στο Ιράν και άλλων κρατών, τα οποία αισθάνονται σαν απειλή.

Κάποιοι λένε ότι η συγκεκριμένη στάση των Ευρωπαίων, όπως και των Αράβων, κυρίως δηλαδή των Γερμανών και της Σαουδικής Αραβίας, να εξοπλιστούν ξανά και οι δύο αυτές χώρες με εκατοντάδες δισ. δολάρια έγκειται στο γεγονός ότι οι Αμερικανοί θέλουν να επικεντρωθούν με όλο τον στρατό, τον στόλο, την αεροπορία, τα όπλα τους και τις βάσεις τους έναντι της Κίνας στην Νοτιοανατολική Ασία και να αφήσουν στην Ευρώπη σαν χωροφύλακα την Γερμανία και στην Μέση Ανατολή αντίστοιχα την Σαουδική Αραβία σαν χωροφύλακα.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

A Shocking Document. Proof that during WWII, Nazi leaders and top German industrialists planned to rebuild the Nazi empire.

Enclosure No. 1 to despatch No. 19,489 of Nov. 27, 1.944 μ.Χ., from the Embassy at London, England. S E C R E T. SUPREME HEADQUARTERS. ALLIED EXPEDITIONARY FORCE. Office of Assistant Chief of Staff, G-2, 7 November 1.944 μ.Χ.

INTELLIGENCE REPORT NO. EW-Pa 128. SUBJECT: Plans of German industrialists to engage in underground activity after Germany’s defeat; flow of capital to neutral countries. SOURCE: Agent of French Deuxieme Bureau, recommended by Commandant Zindel. This agent is regarded as reliable and has worked for the French on German problems since 1.916 μ.Χ. He was in close contact with the Germans, particularly industrialists, during the occupation of France and he visited Germany as late as August, 1.944 μ.Χ.

1. A meeting of the principal German industrialists with interests in France was held on August 10, 1.944 μ.Χ., in the Hotel Rotes Haus in Strasbourg, France, and attended by the informant indicated above as the source. Among those present were the following:

Dr. Scheid, who presided, holding the rank of S.S. Obergruppenfuhrer and Director of the Heche (Hermandorff & Schonburg) Company. Dr. Kaspar, representing Krupp. Dr. Tolle, representing Rochling. Dr. Sinderen, representing Messerschmitt. Drs. Kopp, Vier and Beerwanger, representing Rheinmetall. Captain Haberkorn and Dr. Ruhe, representing Bussing. Drs. Ellenmayer and Kardos, representing Volkswagenwerk.

Engineers Drose, Yanchew and Koppshem, representing various factories in Posen, Poland (Drose, Yanchew and Co., Brown-Boveri, Herkuleswerke, Buschwerke, and Stadtwerke). Captain Dornbuach, head of the Industrial Inspection Section at Posen. Dr. Meyer, an official of the German Naval Ministry in Paris. Dr. Strossner, of the Ministry of Armament, Paris.

2. Dr. Scheid stated that all industrial material in France was to be evacuated to Germany immediately. The battle of France was lost for Germany and now the defense of the Siegried Line was the main problem. From now on also German industry must realize that the war cannot be won and that it must take steps in preparation for a post-war commercial campaign. Each industrialist must make contacts and alliances with foreign firms, but this must be done individually and without attracting any suspicion. Moreover, the ground would have to be laid on the financial level for borrowing considerable sums from foreign countries after the war. As examples of the kind of penetration which had been most useful in the past, Dr. Scheid cited the fact that patents for stainless steel belonged to the Chemical Foundation, Inc., New York, and the Krupp company of Germany jointly and that the U.S. Steel Corporation, Carnegie Illinois, American Steel and Wire, and national Tube, etc. were thereby under an obligation to work with the Krupp concern. He also cited the Zeiss Company, the Leisa Company and the Hamburg-American Line as firms which had been especially effective in protecting German interests abroad and gave their New York addresses to the industrialists at this meeting.

3. Following this meeting a smaller one was held presided over by Dr. Bosse of the German Armaments Ministry and attended only by representatives of Hecho, Krupp and Rochling. At this second meeting it was stated that the Nazi Party had informed the industrialists that the war was practically lost but that it would continue until a guarantee of the unity of Germany could be obtained. German industrialists must, it was said, through their exports increase the strength of Germany. They must also prepare themselves to finance the Nazi Party which would be forced to go underground as Maquis (in Gebirgaverteidigungastellen gehen). From now on the government would allocate large sums to industrialists so that each could establish a secure post-war foundation in foreign countries. Existing financial reserves in foreign countries must be placed at the disposal of the Party so that a strong German Empire can be created after the defeat. It is also immediately required that the large factories in Germany create small technical offices or research bureaus which would be absolutely independent and have no known connection with the factory. These bureaus will receive plans and drawings of new weapons as well as documents which they need to continue their research and which must not be allowed to fall into the hands of the enemy. These offices are to be established in large cities where they can be most successfully hidden as well as in little villages near sources of hydro-electric power where they can pretend to be studying the development of water resources. The existence of these is to be known only by very few people in each industry and by chiefs of the Nazi Party. Each office will have a liaison agent with the Party. As soon as the Party becomes strong enough to re-establish its control over Germany the industrialists will be paid for their effort and cooperation by concessions and orders.

4. These meetings seem to indicate that the prohibition against the export of capital which was rigorously enforced until now has been completely withdrawn and replaced by a new Nazi policy whereby industrialists with government assistance will export as much of their capital as possible. Previously exports of capital by German industrialists to neutral countries had to be accomplished rather surreptitiously and by means of special influence. Now the Nazi party stands behind the industrialists and urges them to save themselves by getting funds outside Germany and at the same time to advance the Party’s plans for its post-war operation. This freedom given to the industrialists further coments their relations with the Party by giving them a measure of protection.

5. The German industrialists are not only buying agricultural property in Germany but are placing their funds abroad, particularly in neutral countries. Two main banks through which this export of capital operates are the Basler Handelsbank and the Schweizerische Kreditanstalt of Zurich. Also there are a number of agencies in Switzerland which for a five per cent commission buy property in Switzerland, using a Swiss cloak.

6. After the defeat of Germany and the Nazi Party recognizes that certain of its best known leaders will be condemned as war criminals. However, in cooperation with the industrialists it is arranging to place its less conspicuous but most important members in positions with various German factories as technical experts or members of its research and designing offices.

For the A.C. of S., G-2. WALTER K. SCHWINN. G-2, Economic Section. Prepared by MELVIN M. FAGEN. Distribution: Same as EW-Pa 1, U.S. Political Adviser, SHAEF. British Political Adviser, SHAEF.

 

Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Απόδειξη ότι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ναζί ηγέτες και κορυφαίοι Γερμανοί βιομήχανοι σχεδίαζαν να ανοικοδομήσουν την ναζιστική αυτοκρατορία. Νο. 1 προς αποστολή Νο. 19,489 της 27ης Νοεμβρίου 1.944 μ.Χ., από την Πρεσβεία στο Λονδίνο, Αγγλία.

ΜΥΣΤΙΚΟ. ΑΝΩΤΑΤΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ. ΣΥΜΜΑΧΙΚΟ ΕΚΠΡΩΜΑΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΗ. Γραφείο Βοηθού Αρχηγού Επιτελείου, G-2, 7 Νοεμβρίου 1.944 μ.Χ.

ΕΚΘΕΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΑΡΙΘ. EW-Pa 128. ΘΕΜΑ: Σχέδια Γερμανών βιομηχάνων να συμμετάσχουν σε παράνομη δραστηριότητα μετά την ήττα της Γερμανίας. ροή κεφαλαίων προς ουδέτερες χώρες.

ΠΗΓΗ: Πράκτορας του γαλλικού Deuxieme Bureau, που προτείνει ο Commandant Zindel. Αυτός ο πράκτορας θεωρείται αξιόπιστος και έχει εργαστεί για τους Γάλλους για γερμανικά προβλήματα από το 1916. Ήταν σε στενή επαφή με τους Γερμανούς, ιδιαίτερα τους βιομήχανους, κατά την διάρκεια της κατοχής της Γαλλίας και επισκέφτηκε τη Γερμανία μέχρι τον Αύγουστο του 1.944 μ.Χ.

1. Μια συνάντηση των κύριων Γερμανών βιομηχάνων με συμφέροντα στην Γαλλία πραγματοποιήθηκε στις 10 Αυγούστου 1.944 μ.Χ., στο ξενοδοχείο Rotes Haus στο Στρασβούργο της Γαλλίας, στην οποία συμμετείχε ο πληροφοριοδότης που αναφέρθηκε παραπάνω ως πηγή. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν οι εξής:

Ο Dr. Scheid, ο οποίος προήδρευσε, έχοντας τον βαθμό του SS Obergruppenfuhrer και Διευθυντή της Εταιρείας Heche (Hermandorff & Schonburg) Ο Δρ. Kaspar, εκπροσωπώντας την Krupp. Ο Δρ. Tolle, εκπροσωπώντας τον Rochling.

Ο Δρ. Sinderen, εκπροσωπώντας τον Messerschmitt. Οι Δρ. Kopp, Vier και Beerwanger, εκπροσωπώντας τη Rheinmetall.Ο καπετάνιος Χάμπερκορν και ο Δρ. Ρούε, εκπροσωπώντας τον Μπάσινγκ.

Οι Δρ. Ellenmayer και Kardos, εκπροσωπώντας τη Volkswagenwerk. Οι μηχανικοί Drose, Yanchew και Koppshem, που αντιπροσωπεύουν διάφορα εργοστάσια στο Posen της Πολωνίας (Drose, Yanchew and Co., Brown-Boveri, Herkuleswerke, Buschwerke και Stadtwerke)

Ο καπετάνιος Dornbuach, επικεφαλής του τμήματος βιομηχανικής επιθεώρησης στο Posen. Δρ. Meyer, στέλεχος του γερμανικού υπουργείου Ναυτικών στο Παρίσι. Δρ. Strossner, του Υπουργείου Εξοπλισμών, Παρίσι.

2. Ο Δρ Scheid δήλωσε ότι όλο το βιομηχανικό υλικό στη Γαλλία επρόκειτο να εκκενωθεί αμέσως στη Γερμανία. Η μάχη της Γαλλίας χάθηκε για τη Γερμανία και τώρα η άμυνα της γραμμής Siegried ήταν το κύριο πρόβλημα. Στο εξής και η γερμανική βιομηχανία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και ότι πρέπει να λάβει μέτρα προετοιμασίας για μια μεταπολεμική εμπορική εκστρατεία. Κάθε βιομήχανος πρέπει να κάνει επαφές και συμμαχίες με ξένες εταιρίες, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται μεμονωμένα και χωρίς να προκαλεί καμμία υποψία. Επιπλέον, θα έπρεπε να δημιουργηθεί το έδαφος στο οικονομικό επίπεδο για δανεισμό σημαντικών ποσών από ξένες χώρες μετά τον πόλεμο. Ως παραδείγματα του είδους διείσδυσης που ήταν πιο χρήσιμο στο παρελθόν, ο Dr. Scheid ανέφερε το γεγονός ότι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τον ανοξείδωτο χάλυβα ανήκαν στο Chemical Foundation, Inc., Νέα Υόρκη, και στην εταιρεία Krupp της Γερμανίας από κοινού και ότι η US Steel Corporation, η Carnegie Illinois, η American Steel and Wire και η εθνική Tube η Krupp, κ.λπ. Ανέφερε επίσης την Zeiss Company, την Leisa Company και την Hamburg-American Line ως εταιρείες που ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικές στην προστασία των γερμανικών συμφερόντων στο εξωτερικό και έδωσε τις διευθύνσεις τους στη Νέα Υόρκη στους βιομήχανους σε αυτή τη συνάντηση.

3. Μετά από αυτή τη συνάντηση πραγματοποιήθηκε μια μικρότερη, υπό την προεδρία του Δρ. Bosse του Γερμανικού Υπουργείου Εξοπλισμών και στην οποία συμμετείχαν μόνο εκπρόσωποι των Hecho, Krupp και Rochling. Σε αυτή τη δεύτερη συνάντηση δηλώθηκε ότι το Ναζιστικό Κόμμα είχε ενημερώσει τους βιομήχανους ότι ο πόλεμος είχε πρακτικά χαθεί, αλλά ότι θα συνεχιζόταν μέχρι να εξασφαλιστεί η εγγύηση της ενότητας της Γερμανίας.

Οι Γερμανοί βιομήχανοι πρέπει, ειπώθηκε, μέσω των εξαγωγών τους να αυξήσουν τη δύναμη της Γερμανίας. Πρέπει επίσης να προετοιμαστούν για να χρηματοδοτήσουν το Ναζιστικό Κόμμα το οποίο θα αναγκαζόταν να περάσει στην παρανομία ως Maquis (στο Gebirgaverteidigungastellen gehen). Από εδώ και πέρα η κυβέρνηση θα διέθετε μεγάλα ποσά στους βιομήχανους, ώστε ο καθένας να μπορεί να δημιουργήσει ένα ασφαλές μεταπολεμικό ίδρυμα σε ξένες χώρες.

Τα υπάρχοντα χρηματοοικονομικά αποθέματα σε ξένες χώρες πρέπει να τεθούν στην διάθεση του Κόμματος ώστε μετά την ήττα να δημιουργηθεί μια ισχυρή Γερμανική Αυτοκρατορία. Απαιτείται επίσης άμεσα τα μεγάλα εργοστάσια στη Γερμανία να δημιουργήσουν μικρά τεχνικά γραφεία ή ερευνητικά γραφεία που θα ήταν απολύτως ανεξάρτητα και δεν θα είχαν καμία γνωστή σχέση με το εργοστάσιο.

Αυτά τα γραφεία θα λάβουν σχέδια και σχέδια νέων όπλων καθώς και έγγραφα που χρειάζονται για να συνεχίσουν την έρευνά τους και τα οποία δεν πρέπει να αφεθούν να πέσουν στα χέρια του εχθρού. Αυτά τα γραφεία πρόκειται να δημιουργηθούν σε μεγάλες πόλεις όπου μπορούν να κρυφτούν με μεγαλύτερη επιτυχία καθώς και σε μικρά χωριά κοντά σε πηγές υδροηλεκτρικής ενέργειας όπου μπορούν να προσποιηθούν ότι μελετούν την ανάπτυξη των υδάτινων πόρων. Την ύπαρξη αυτών πρέπει να γνωρίζουν πολύ λίγοι άνθρωποι σε κάθε κλάδο και οι αρχηγοί του Ναζιστικού Κόμματος. Κάθε γραφείο θα έχει έναν πράκτορα-σύνδεσμο με το Κόμμα. Μόλις το Κόμμα γίνει αρκετά δυνατό για να αποκαταστήσει τον έλεγχό του στη Γερμανία, οι βιομήχανοι θα πληρωθούν για την προσπάθεια και τη συνεργασία τους με παραχωρήσεις και εντολές.

4. Αυτές οι συναντήσεις φαίνεται να υποδεικνύουν ότι η απαγόρευση της εξαγωγής κεφαλαίου που επιβαλλόταν αυστηρά μέχρι τώρα έχει αποσυρθεί πλήρως και αντικαταστάθηκε από μια νέα ναζιστική πολιτική σύμφωνα με την οποία οι βιομήχανοι με την κρατική βοήθεια θα εξάγουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου τους.

Προηγουμένως, οι εξαγωγές κεφαλαίων από Γερμανούς βιομήχανους σε ουδέτερες χώρες έπρεπε να πραγματοποιούνται μάλλον κρυφά και μέσω ειδικής επιρροής. Τώρα το ναζιστικό κόμμα στέκεται πίσω από τους βιομήχανους και τους προτρέπει να σωθούν παίρνοντας κεφάλαια εκτός Γερμανίας και ταυτόχρονα να προωθήσουν τα σχέδια του Κόμματος για τη μεταπολεμική του λειτουργία. Αυτή η ελευθερία που δίνεται στους βιομήχανους σχολιάζει περαιτέρω τις σχέσεις τους με το Κόμμα παρέχοντάς τους ένα μέτρο προστασίας.

5. Οι γερμανοί βιομήχανοι όχι μόνο αγοράζουν αγροτική περιουσία στη Γερμανία αλλά διαθέτουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, ιδιαίτερα σε ουδέτερες χώρες. Δύο κύριες τράπεζες μέσω των οποίων λειτουργεί αυτή η εξαγωγή κεφαλαίων είναι η Basler Handelsbank και η Schweizerische Kreditanstalt της Ζυρίχης. Επίσης, υπάρχουν πολλά πρακτορεία στην Ελβετία τα οποία με προμήθεια πέντε τοις εκατό αγοράζουν ακίνητα στην Ελβετία, χρησιμοποιώντας έναν ελβετικό μανδύα.

6. Μετά την ήττα της Γερμανίας και το Ναζιστικό Κόμμα αναγνωρίζει ότι ορισμένοι από τους πιο γνωστούς ηγέτες του θα καταδικαστούν ως εγκληματίες πολέμου. Ωστόσο, σε συνεργασία με τους βιομήχανους, κανονίζει να τοποθετήσει τα λιγότερο ευδιάκριτα αλλά πιο σημαντικά μέλη της σε θέσεις σε διάφορα γερμανικά εργοστάσια ως τεχνικοί εμπειρογνώμονες ή μέλη των γραφείων έρευνας και σχεδιασμού της.

Για το AC του S., G-2. WALTER K. SCHWINN. G-2, Οικονομικό Τμήμα. Προετοιμάστηκε από ΜΕΛΒΙΝ Μ. ΦΑΓΕΝmΔιανομή: Το ίδιο με το EW-Pa 1, Πολιτικός Σύμβουλος των ΗΠΑ, SHAEF. Βρετανός Πολιτικός Σύμβουλος, SHAEF.

 

Για να δούμε πού οδηγεί αυτή η οικονομική «καλή θέληση», είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε το μυαλό του ιδρυτή της ThyssenKrupp AG στον κόσμο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Alfried Krupp von Bohlen und Halbach ήταν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του προκατόχου οργάνωσης της ThyssenKrupp, Fried Krupp AG, από το 1.943 μ.Χ. έως τον θάνατό του το 1.968 μ.Χ. Πιθανώς περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο της εποχής του, καταλάβαινε ότι οι οικονομικές σχέσεις θα μπορούσαν να είναι πρόδρομος για την πολιτική κατάκτηση. Κάποτε είπε ότι η εταιρεία του θα αντιστρέψει την παλιά παροιμία ότι το εμπόριο ακολουθεί τη σημαία. Σε ένα νέο, μεταπολεμικό γερμανικό Ράιχ, η σημαία θα ακολουθούσε το εμπόριο.

Ο Alfried Krupp και άλλοι μεγάλοι Γερμανοί βιομήχανοι χρησιμοποίησαν τις εξαγωγές της εταιρείας τους για να ενισχύσουν την οικονομία της Γερμανίας και να αυξήσουν την πολιτική επιρροή της σε άλλα έθνη - ειδικά σε έθνη πλούσια σε πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως βιομηχανική βάση.

Ως η πλουσιότερη και πιο ισχυρή προσωπικότητα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ιδρύθηκε το 1.957 μ.Χ.), ο Άλφριντ Κρουπ βοήθησε να τεθούν τα θεμέλια για τις οικονομικές σχέσεις που κορυφώθηκαν με την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ως ένας από τους πρώτους δυτικοευρωπαίους βιομήχανους που δημιούργησε επιχειρηματικές επαφές με τις αγορές της Ανατολικής Ευρώπης, ο Krupp βοήθησε να τεθούν τα θεμέλια για την επέκταση της ΕΕ προς τα ανατολικά μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.

Ως ένας από τους πρώτους που αναγνώρισε τη σημασία της δημιουργίας εμπορικών επαφών με τη Λατινική Αμερική, έθεσε σε κίνηση μια διαδικασία οικονομικής κατάκτησης που έχει πλέον κορυφωθεί με τη Βραζιλία να χαρακτηριστεί ως ο μεγαλύτερος τόπος ξένων επενδύσεων της ThyssenKrupp.

Η σημαία ακολουθεί το εμπόριο και αν η ιστορία είναι κάποια ένδειξη, η Λατινική Αμερική μπορεί κάλλιστα να είναι η επόμενη παγκόσμια περιοχή που θα πέσει θύματα μιας επεκτεινόμενης Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας - μιας Αυτοκρατορίας με την Γερμανία ως την καρδιά της. Όπως έγραψε ο Θ. Τέτενς στο βιβλίο του «Η Γερμανία συνωμοσίες με το Κρεμλίνο» , «η Νότια Αμερική θα κατακτηθεί από επιχειρηματίες, όχι από όπλα».

Οι Σύμμαχοι απελευθέρωσαν τον Alfried το 1.951 μ.Χ. και στην πραγματικότητα τον άφησαν να αναλάβει ξανά την αποκλειστική ιδιοκτησία της Fried Krupp AG το 1.953 μ.Χ. Όταν ανέλαβε εκ νέου τον έλεγχο της εταιρείας του, ο Alfried άρχισε αμέσως να εργάζεται ενισχύοντας τη Fried Krupp AG (και τη Γερμανία) δημιουργώντας νέες εξαγωγικές αγορές στην Ανατολική Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.

Η επιχειρηματική του ιδιοφυΐα ήταν τέτοια που μετά από 10 χρόνια εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ως ο πλουσιότερος άνθρωπος και ο πιο ισχυρός βιομήχανός της. Ο Άλφριντ είχε κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου, αιματηρή διάθεση και αμετανόητο ναζισμό, αλλά κανείς δεν μπορούσε ποτέ να τον κατηγορήσει για απιστία στην εταιρεία του.

Παρόλο που ο Άλφριντ πέθανε το 1.967 μ.Χ., με το προσωπικό του αντίγραφο του Mein Kampf ακόμα στο κομοδίνο του, η εταιρεία του συνέχισε να ακολουθεί τον δρόμο που είχε χαράξει για αυτήν. Η Fried Krupp AG δημοσιοποιήθηκε καθώς ο προστατευόμενος του Krupp Berthold Beitz έγινε πρόεδρος και εκτελεστικό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Alfried Krupp von Bohlen und Halbach στο Έσσεν (το ίδρυμα που από το 2005 μ.Χ. κατείχε το 23,58 τοις εκατό των δικαιωμάτων ψήφου στην ThyssenKrupp AG). Ο Beitz εξακολουθεί να κατέχει αυτή τη θέση—καθώς και αυτή του επίτιμου προέδρου του Εποπτικού Συμβουλίου της ThyssenKrupp AG.

Υπό την ηγεσία του, η εταιρεία έχασε μεγάλο μέρος της δημόσιας σχέσης της με τον ναζισμό. Αυτό που δεν έχασε ήταν η ακλόνητη αφοσίωσή της στο ιδανικό μιας παγκόσμιας κυρίαρχης μεταπολεμικής Γερμανίας. Όλα πάνε όπως είχαν σχεδιάσει ο Alfried Krupp και ο Dr. Kasper πριν από περισσότερα από 60 χρόνια.

Ο Alfried Krupp είχε αποκαταστήσει την ευημερία της εταιρείας του μέχρι τη δεκαετία του 1.960 μ.Χ. Πέθανε στο Έσσεν το 1.968 μ.Χ. Krupp Σήμερα. Το 1.997 μ.Χ., η Krupp συγχώνευσε την χαλυβουργία της με την Thyssen ag , μια ανταγωνιστική εταιρεία.

Σήμερα, η ThyssenKrupp Stahl ag είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός χάλυβα στον κόσμο. Αυτός ο βιομηχανικός κολοσσός έχει πέντε τμήματα και κατέχει περίπου 100 εταιρείες. Παράγουν χάλυβα, βαρέα μηχανήματα, μεταφορικό εξοπλισμό και βιομηχανικές εγκαταστάσεις.

Το μυστικό έγγραφο που κυκλοφόρησε το 1.996 μ.Χ. έδειξε ξεκάθαρα ότι αρκετοί βιομήχανοι, συμπεριλαμβανομένου του Krupp, είχαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο να υποστηρίξουν την αναπόφευκτη αναζωπύρωση της Γερμανίας —και του Ναζιστικού Κόμματος.

Ο Gustav Krupp εκπλήρωσε τον στόχο του να επανεξοπλίσει την Γερμανία αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή είναι μια ιστορική πραγματικότητα - μια εκπλήρωση καταστροφικής πρόθεσης που θα πρέπει να μας προκαλέσει μεγάλη ανησυχία.

 

Δισεκατομμύρια [γερμανικά] μάρκα από Γερμανούς φορολογούμενους [έχουν] καταβληθεί σε Ναζί εγκληματίες πολέμου και ονομάζονται συντάξεις «θύματα». Εκπρόσωπος του γερμανικού Υπουργείου Εργασίας επιβεβαίωσε ότι δαπανώνται επιπλέον χρήματα βοήθειας σε εγκληματίες πολέμου, αλλά ισχυρίστηκε ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει για συνταγματικούς λόγους» ( The Panorama Report, ard γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο, 19 Ιανουαρίου).

Η έκθεση συνέχισε, «Οι Ναζί εγκληματίες πολέμου λαμβάνουν, εκτός από τις κανονικές συντάξεις τους, συντάξεις «θύματος», σύμφωνα με τον γερμανικό νόμο «Κοινωνική Αποζημίωση και Βοήθεια Θυμάτων Πολέμου» (bvg).

Μόνο πέρυσι, από ομοσπονδιακούς προϋπολογισμούς και κρατίδια, καταβλήθηκαν σήμερα σχεδόν 13 δισεκατομμύρια μάρκα σε πάνω από 1,1 εκατομμύριο «θύμα» συνταξιούχων πολέμου. υπηρεσία Επειδή κανείς δεν αποκλείεται από το bvg , σε κάθε εγκληματία πολέμου που υποβάλλει αίτηση χορηγείται σύνταξη «θύματος» εάν μπορεί απλώς να αποδείξει τραυματισμό πολέμου.

Ποιες περιοχές του κόσμου αποτελούν το «υπόγειο»; Αρκεί να ακολουθήσουμε το μονοπάτι των χρημάτων για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση. «Ο εκτιμώμενος αριθμός πρώην Ναζί που λαμβάνουν συντάξεις είναι: 601 στην Αυστραλία, 1.115 στην Αυστρία, 128 στην Αργεντινή, 324 στο Βέλγιο, 196 στην Βραζιλία, 1.882 στον Καναδά, 1.010 στην Κροατία, 459 στην Αγγλία, 810 στην Ιταλία, 810 στην Γαλλία4, 1 2.380 στη Σλοβενία, 152 στην Νότια Αφρική, 3.377 στις ΗΠΑ» ( The Panorama Report, ό.π.).

Το Panorama ανακάλυψε ότι σε όλο τον κόσμο, πολλοί Ναζί εγκληματίες πολέμου λαμβάνουν σήμερα μηνιαίες πληρωμές από 100 έως πολλές χιλιάδες μάρκα από Γερμανούς φορολογούμενους. Ο αξιοσέβαστος Γερμανός στρατιωτικός ιστορικός Gerhard Schreiber υπολογίζει τον αριθμό των εγκληματιών πολέμου που λαμβάνουν αυτές τις επιπλέον πληρωμές από την γερμανική κυβέρνηση σε 50.000. Πηγές ειδήσεων ισχυρίζονται ότι αυτοί οι 50.000 είναι πρώην μέλη των ελίτ SS του Χίτλερ.

 

Η πιο συγκλονιστική αποκάλυψη μέχρι τώρα: Υπήρχε κυριολεκτικά ένας μυστικός ναζιστικός στρατός.

Μάθαμε ότι το Υπουργείο Οικονομικών και το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας είχαν διεισδύσει πλήρως από πρώην Ναζί. Ανακαλύψαμε ότι η υπηρεσία πληροφοριών της επέτρεψε σε άνδρες όπως ο Adolf Eichmann να ξεφύγουν.

Σύμφωνα με έγγραφα που έδωσε στη δημοσιότητα η υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας, αυτός ο στρατός θα μπορούσε να είχε τοποθετήσει 40.000 άνδρες σε περίπτωση πολέμου. Είχε 2.000 αξιωματικούς—συμπεριλαμβανομένων υπολοχαγών και στρατηγών από τον στρατό του Χίτλερ. Το γερμανικό περιοδικό Spiegel ανέλυσε τις εφημερίδες και διαπίστωσε ότι αυτός ο στρατός είχε κυβερνητικές διασυνδέσεις υψηλού επιπέδου και πιθανώς ένα ακόμη ευρύτερο ναζιστικό δίκτυο.

Η ομάδα ξεκίνησε το 1.949 μ.Χ. Οι αξιωματικοί που είχαν υπηρετήσει στον Γερμανικό στρατό κατά την διάρκεια του πολέμου ανησυχούσαν για το πώς θα μπορούσε το έθνος να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής των Σοβιετικών. Αν και οι Σύμμαχοι έθεσαν εκτός νόμου όλες τις «στρατιωτικές» δυνάμεις με ποινή ισόβιας κάθειρξης, αυτοί οι αξιωματικοί αποφάσισαν να χτίσουν το έθνος έναν μυστικό στρατό.

Αυτός ο στρατός έσβησε από τη σκηνή στα μέσα της δεκαετίας του 1.950 μ.Χ., όταν η Γερμανία ίδρυσε έναν επίσημο στρατό, την Bundeswehr. Αλλά πολλοί από εκείνους που είχαν ηγηθεί αυτού του μυστικού στρατού συνέχισαν να κατέχουν εξέχουσες θέσεις στην νέα δύναμη.

Ο οργανωτής του στρατού, Άλμπερτ Σνέζ, συνταγματάρχης του στρατού του Χίτλερ, έγινε αντιστράτηγος στην Μπούντεσβερ και επιθεωρητής του στρατού. Συνδέθηκε επίσης στενά με τον Γερμανό Υπουργό Άμυνας Φραντς Γιόζεφ Στράους.

Το Spiegel αναφέρει, «Δηλώσεις του Schnez που αναφέρονται στα έγγραφα υποδηλώνουν ότι το σχέδιο για την οικοδόμηση ενός μυστικού στρατού υποστηρίχθηκε επίσης από τον Hans Speidel… και τον Adolf Heusinger». Ο Σπάιντελ έγινε ο ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ του Συμμαχικού στρατού στην Κεντρική Ευρώπη και ο Χόιζινγκερ ήταν ο πρώτος γενικός επιθεωρητής της Μπούντεσβερ.

Ένα άλλο βασικό πρόσωπο ήταν ο Anton Grasser, στρατηγός στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος έγινε γενικός επιθεωρητής στο Γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών την δεκαετία του 1.950 μ.Χ. Χρησιμοποιώντας αυτή τη θέση, φρόντισε ο μυστικός στρατός να έχει πρόσβαση στον εξοπλισμό και τα πυρομαχικά των τακτικών μονάδων της Γερμανικής Αστυνομίας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Στην πραγματικότητα, το Spiegel αποκαλύπτει ότι οι συνδέσεις αυτού του μυστικού στρατού πήγαν μέχρι την κορυφή. Το 1.951 μ.Χ., ο Schnez συναντήθηκε με τον Reinhard Gehlen, τον επικεφαλής της γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών. Η υπηρεσία πληροφοριών ανέφερε ότι υπήρχαν «πολλές σχέσεις φιλικού χαρακτήρα» μεταξύ των δύο ανδρών.

Ο Gehlen μετέδωσε πληροφορίες για την ομάδα στον Γερμανό καγκελάριο Konrad Adenauer — ο οποίος επέτρεψε στον στρατό να συνεχίσει. Η καγκελαρία ζήτησε από τον Gehlen «να φροντίσει και να παρακολουθήσει την ομάδα».

Το Spiegel αναφέρει ότι τα έγγραφα δείχνουν ότι ο Αντενάουερ ενημέρωσε τον αρχηγό του αριστερού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, καθώς και τους Αμερικανούς για την ύπαρξη του στρατού.

Αν όντως ισχύει αυτό, η Αμερική δεν έκανε τίποτα για να διατηρήσει το νόμο της ενάντια στις «στρατιωτικές» δυνάμεις. Αλλά αυτό δεν είναι πολύ περίεργο. Το 1.950 μ.Χ., Αμερικανοί και Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν μιλήσει για την δημιουργία αυτού του είδους δύναμης - «να συγκεντρώνουν μέλη πρώην γερμανικών ελίτ τμημάτων σε περίπτωση καταστροφής, να τα οπλίζουν και στη συνέχεια να τα αναθέτουν στα συμμαχικά αμυντικά στρατεύματα».

 

Η συγγένεια της Μπούντεσβερ με τον ναζισμό αποκαλύπτεται —και πάλι.

Η επίλεκτη μονάδα καταδρομών της Γερμανίας, η Διοίκηση των Ειδικών Δυνάμεων (ksk) συγκλονίστηκε από ένα ακόμη σκάνδαλο. Ένας αξιωματικός εντάλματος, ο οποίος ταυτοποιήθηκε μόνο ως Philipp S., συνελήφθη την περασμένη εβδομάδα αφού βρέθηκαν στο σπίτι του όπλα, πυρομαχικά και ναζιστικά ρεγάλια.

Το ksk είναι η στρατιωτική μονάδα της Γερμανίας, οι αριθμοί της οποίας κρατούνται μυστικοί, αλλά υπολογίζεται ότι είναι λίγο περισσότερο από 1.000 στρατιώτες. Συνήθως αναπτύσσεται για τις πιο επικίνδυνες και τολμηρές αποστολές και έχει εξαιρετική φήμη για αποτελεσματικότητα και πληρότητα.

Ωστόσο, αυτή η φήμη αμαυρώνεται από την πρόσφατη ανακάλυψη του εκτεταμένου ριζοσπαστισμού των αξιωματικών της μονάδας. Οι στρατιώτες έχουν κατηγορηθεί για κάθε είδους δεξιές πράξεις, από τους ναζιστικούς χαιρετισμούς και την κατοχή ναζιστικών γεγονότων μέχρι τη συσσώρευση όπλων του στρατού και την απειλή δολοφονίας αριστερών πολιτικών.

Ο Philipp S., ειδικότερα, τέθηκε υπό έρευνα το 2017 μ.Χ. μετά από χαιρετισμό του Χίτλερ σε ένα πάρτι . Συνελήφθη πριν από δύο εβδομάδες αφού η αστυνομία βρήκε στο σπίτι του ένα όπλο, 2 κιλά εκρηκτικά, χειροβομβίδες καπνού, χιλιάδες φυσίγγια και ναζιστικά αναμνηστικά.

Έχοντας πρόσφατα ερευνήσει τουλάχιστον 20 μέλη του προσωπικού για ύποπτες εξτρεμιστικές δραστηριότητες και πίστη στους νεοναζί, η γερμανική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών πιστεύει ότι το ksk είναι μια «εστία της ακροδεξιάς».

Φυλακή. Ο στρατηγός Markus Kreitmayr συμφωνεί, αποκαλώντας αυτή την «πιο δύσκολη φάση» στην ιστορία του Στρατού. «Μέσα μας υπήρχαν και υπάρχουν, προφανώς εξακολουθούν να υπάρχουν, άτομα από τη λεγόμενη ακροδεξιά», είπε.

Πράγματι, αφού ο Philipp S. εθεάθη να δίνει τον χιτλερικό χαιρετισμό, αποβλήθηκε από το ksk και του επιβλήθηκε πρόστιμο. Αμέσως μετά, ωστόσο, αποκαταστάθηκε. Δύο χρόνια αργότερα, έχει συλληφθεί με αποδείξεις για την εμμονή της ιδεολογίας του.

Το θέμα αντιπροσωπεύει ένα «σοκαριστικό ναδίρ» για τη μεταπολεμική Γερμανία και τις ένοπλες δυνάμεις της, σύμφωνα με τον στρατηγό Kreitmayr. Ορκίστηκε να ξεριζώσει τους εξτρεμιστές και τους συμπαθούντες των Ναζί από το ksk και τον στρατό ως σύνολο.

Αλλά η μεγάλη ανησυχία είναι ότι αυτοί που φιλοξενούν ακροδεξιές ιδεολογίες μπορεί να είναι περισσότεροι από αυτούς που δεν το κάνουν. Πρόσφατες ανακαλύψεις αποδεικνύουν ότι αυτό δεν είναι τραβηγμένο.

Η Bundeswehr, ή ο Γερμανικός Στρατός, στο σύνολό της έχει υποστεί τις ίδιες κατηγορίες τα τελευταία χρόνια. Ο συνεργάτης της τρομπέτας Josué Michels ανέφερε ότι τα περίπου 550 μέλη της Bundeswehr ερευνώνται για δεξιό εξτρεμισμό . Το 2019 μ.Χ. προστέθηκαν επιπλέον 360 περιπτώσεις. Το ksk πιστεύεται ότι έχει ποσοστό εξτρεμισμού πέντε φορές υψηλότερο από αυτό της Bundeswehr.

Όπως ρώτησε ο Michels, «Αν οι ελίτ δυνάμεις και μερικές εκατοντάδες στρατιώτες του στρατού δείξουν ανοιχτά την εξτρεμιστική τους νοοτροπία, πόσοι την έχουν κρυφά;» Ο Philipp S. δεν είναι εφάπαξ. Είναι μόνο ένα από τα πολλά ανώνυμα μέλη του Στρατού που έχουν ανακαλυφθεί με ναζιστικές συμπάθειες. Το Der Spiegel κροταλίζει ονόματα—Franco A., Maximilian T., Ralf G., μεταξύ άλλων— και αφηγείται τις ιστορίες στρατιωτών στην Bundeswehr που βρέθηκε ότι ανήκουν στην ακροδεξιά.

Όπως και ο Philipp S., διώχτηκαν για τις απόψεις τους, αλλά τις διατήρησαν. Πόσοι συνάδελφοι στρατιώτες γνώριζαν τα πιστεύω τους και όμως δεν έκαναν τίποτα. Επιπλέον, πόσοι γνώριζαν αυτές τις πεποιθήσεις και συμπαθούσαν;

Η Bundeswehr χτίστηκε από τον Adolf Heusinger, έναν από τους «σημαντικότερους στρατιωτικούς συμβούλους» του Αδόλφου Χίτλερ, σύμφωνα με τον Johannes Hürter. Οι ένοπλες δυνάμεις ξαναχτίστηκαν και οργανώθηκαν με «το παλιό πνεύμα» που είχε κυριαρχήσει στη Βέρμαχτ, τις ένοπλες δυνάμεις της Ναζιστικής Γερμανίας. Πολλοί νεαροί στρατιώτες στην Bundeswehr γοητεύτηκαν από αυτό. Περίπου το 80 τοις εκατό των αξιωματικών στην Bundeswehr πολέμησαν ως μέρος της Wehrmacht στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο .

Το 1998, η Bundestag κατέληξε στο συμπέρασμα ότι περίπου 10.000 μέλη του Στρατού ανήκαν στην ακροδεξιά. Ακόμη και τρομοκρατικές ομάδες ευδοκιμούν απαρατήρητες στον Στρατό. Το Der Spiegel έγραψε ότι το πιο ανησυχητικό είναι ότι τέτοιες ιδεολογίες και ομάδες «θα μπορούσαν να έχουν μείνει απαρατήρητες από μια συνταγματική οργάνωση που έχει το καθήκον να προστατεύει τη δημοκρατία με ένα όπλο εάν χρειαζόταν».

Η ιστορία του Philipp S. είναι ανησυχητική. Αφού έκανε ένα χαιρετισμό του Χίτλερ πριν από τρία χρόνια σε ένα ιδιωτικό πάρτι, πόσοι άνθρωποι αναστατώθηκαν από τις πράξεις του; Πόσοι ήταν άνετοι με αυτό που έκανε;

Πόσοι συμμερίζονται τις πεποιθήσεις και τις αξίες του; Παρέμεινε στην ομάδα εργασίας και διατήρησε τις ιδεολογικές του τάσεις, σε προφανώς ριζοσπαστικό βαθμό. Τώρα που συνελήφθη, πόσοι απλώς κρύβουν αυτές τις πεποιθήσεις από τα μάτια τους αντί να τις εξαφανίζουν;

 

Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ: Ο Φασισμός αναβιώνει. Ο «καπιταλισμός των ενδιαφερομένων» ακούγεται φουτουριστικός και προοδευτικός, αλλά είναι ένα νέο όνομα για ένα παλιό σύστημα.. Ένα Τέταρτο Ράιχ.

Ο καθηγητής Klaus Schwab, ιδρυτής και πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ισχυρίζεται ότι εφηύρε τον «καπιταλισμό μετόχων» πριν από περίπου 50 χρόνια. Ωστόσο, αυτό το σύστημα έχει πραγματικά μια μακρά, σκοτεινή ιστορία. Ο Ιταλός φιλόσοφος Giorgio Agamben τον αποκαλεί «κομμουνιστικό καπιταλισμό», ενώ ο Αμερικανός μελετητής Michael Rectenwald τον αποκαλεί «εταιρικό σοσιαλισμό».

Ο καπιταλισμός των ενδιαφερόμενων μερών μοιάζει με τον εταιρικό σοσιαλισμό που χρησιμοποιείται στην Αργεντινή του Juan Perón, στην Αυστρία του Engelbert Dollfuss, στην Χιλή του Augusto Pinochet, στην Κροατία του Ante Pavelić, στην Γαλλία του Pierre Laval, στην Γερμανία του Adolf Hitler, στην Ιταλία του Benito Mussolini και σε άλλες χώρες. Με άλλα λόγια: ο καθηγητής Schwab προσπαθεί να πείσει τους παγκόσμιους ηγέτες να υιοθετήσουν ένα φασιστικό οικονομικό σύστημα.

Ο πρώην δικαστής Andrew Napolitano ορίζει τον φασισμό ως «ιδιωτική ιδιοκτησία, αλλά κυβερνητικό έλεγχο». Ένα τέτοιο σύστημα διαφέρει από τον κομμουνισμό (κυβερνητική ιδιοκτησία και κυβερνητικός έλεγχος) και τον καπιταλισμό (ιδιωτική ιδιοκτησία και ιδιωτικός έλεγχος). Αυτό το σύστημα επιτρέπει στους ιδιώτες να έχουν επιχειρήσεις, αλλά αντικαθιστά τις ελπίδες, τα κίνητρα, τις ελευθερίες και τις ευθύνες των ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων με τη σιδερένια βούληση των κυρίαρχων ελίτ.

Αυτή είναι μια πολύ σημαντική τάση. Μια οντότητα του τέλους του χρόνου θα καθοδηγήσει μια οικονομική δύναμη που μεθάει όλα τα έθνη με τον πλούτο και τη λαμπρότητά της. Αυτή η οντότητα θα συγχωνεύσει την κρατική, την εταιρική και την πνευματική εξουσία με τρόπο που πιθανότατα θα υποστηρίξει ο καθηγητής Schwab!

Για να καταλάβετε πώς θα λειτουργήσει τελικά ο «καπιταλισμός μετόχων» του καθηγητή Schwab, δείτε την Ευρώπη του 1.930 μ.Χ. και την Λατινική Αμερική του 1.970 μ.Χ. Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, φασίστες δικτάτορες όπως ο Μπενίτο Μουσολίνι και ο Αδόλφος Χίτλερ διοικούσαν ανοιχτά εταιρικές σοσιαλιστικές οικονομίες με την ευλογία του πάπα. Και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι καθολικοί δικτάτορες της Λατινικής Αμερικής όπως ο Χουάν Περόν και ο Αουγκούστο Πινοσέτ έκαναν το ίδιο πράγμα.

Το Wef επαίνεσε το οικουμενικό Fratelli Tutti του Πάπα Φραγκίσκου ως «συνταγή για την επαναφορά της παγκόσμιας οικονομίας», αλλά δεν υπογραμμίζει το γεγονός ότι η κοσμοθεωρία του Φραγκίσκου διαμορφώθηκε στην Αργεντινή του Περόν.

Γι' αυτό ο πάπας συχνά προειδοποιεί για τις «υπερβολές του καπιταλισμού» ενώ εκφράζει τη συμπάθειά του για διάφορες μορφές σοσιαλισμού. Ακολουθεί το είδος του καθολικού σοσιαλισμού που ασκήθηκε στην Αργεντινή κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Περόν.

Έτσι, όπως ο καθηγητής Schwab, ο Francis θέλει να δημιουργήσει ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα όπου οι επιθυμίες των καθημερινών επιχειρηματιών υπόκεινται στις ιδιοτροπίες μιας κεντρικής επιτροπής σχεδιασμού τύπου wef .

Αυτά τα γεγονότα γίνονται πιο ανησυχητικά όταν συνειδητοποιείς ότι ο καθηγητής Schwab έχει δεσμούς με τη ναζιστική Γερμανία. Γεννήθηκε το 1.938 μ.Χ. από τους Eugen Schwab και Erika Epprecht.

Ο Eugen μετακόμισε από την Ελβετία στην Γερμανία κατά την διάρκεια του Τρίτου Ράιχ και έγινε διευθυντής στην Escher Wyss AG, η οποία, μεταξύ άλλων έργων υψηλής τεχνολογίας, χαμηλών αρχών, χρησιμοποιούσε σκλάβους για την κατασκευή τεχνολογιών ατομικής βόμβας για τον Αδόλφο Χίτλερ. Ο Κλάους ήταν πολύ μικρός για να είναι συνένοχος στα εγκλήματα του πατέρα του, αλλά οι σχέσεις του με πραγματικούς φασίστες δεν σταματούν εκεί.

Το αποχαρακτηρισμένο έγγραφο γνωστό ως Έκθεση του Κόκκινου Οίκου παρέχει μια λεπτομερή περιγραφή μιας μυστικής συνάντησης στο ξενοδοχείο Rotes Haus στο Στρασβούργο της Γαλλίας, στις 10 Αυγούστου 1.944 μ.Χ.

Καθώς έχανε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο , οι Ναζί αξιωματούχοι διέταξαν μια ελίτ ομάδα βιομηχάνων να σχεδιάσουν ένα Τέταρτο Ράιχ. Αυτή η έκθεση ανατυπώνεται στο δωρεάν φυλλάδιο μας Η κατάκτηση των Βαλκανίων από την Γερμανία, που αποδεικνύει ότι κάτι βδελυρό ανακατεύεται στη Γερμανία και στο Βατικανό.

Μετά την αποφοίτησή του από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη, ο Schwab ίδρυσε το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Διαχείρισης το 1.971 μ.Χ. υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και διαφόρων ευρωπαϊκών βιομηχανικών ενώσεων.

Αυτός ήταν ο οργανισμός που αργότερα θα γίνει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 1.987 μ.Χ. όταν ο Schwab διεύρυνε τις φιλοδοξίες του από την ευρωπαϊκή ενοποίηση στην παγκόσμια διακυβέρνηση. Μια μελέτη των πρώτων συναντήσεων αυτού του φόρουμ ρίχνει φως στον παγκοσμιοποιητικό οργανισμό που θα γινόταν τελικά.

Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Διοίκησης του Παγκόσμιου Οικονομικόυ Φόρουμάνοιξε το 1.971 μ.Χ. με ομιλία του Otto von Habsburg, του τελευταίου διαδόχου της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Αυτό τράβηξε πολύ την προσοχή στη νέα ομάδα, έτσι ένα χρόνο αργότερα πραγματοποιήθηκε ένα δεύτερο συμπόσιο που επικεντρώθηκε στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.

υτό τράβηξε πολύ την προσοχή στη νέα ομάδα, έτσι ένα χρόνο αργότερα πραγματοποιήθηκε ένα δεύτερο συμπόσιο που επικεντρώθηκε στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Αυτή η συνάντηση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Altiero Spinelli, ενός πρώην Ιταλού κομμουνιστή και ενός από τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και υποτίθεται ότι θα διευθυνόταν από τον Δρ Χέρμαν Αμπς, έναν ισχυρό τραπεζίτη στο Τρίτο Ράιχ του Χίτλερ. Αλλά ο Δρ. Abs έπρεπε να ακυρώσει την συμμετοχή του σε σύντομο χρονικό διάστημα, αναγκάζοντας τον Schwab να προεδρεύσει ο ίδιος στην συνάντηση.

Ως επικεφαλής του τμήματος εξωτερικών της Deutsche Bank, ο Δρ. Abs ηγήθηκε της λεηλασίας του Χίτλερ σε ολόκληρη την Ήπειρο κατά την διάρκεια του πολέμου, αλλά με κάποιο τρόπο, του επετράπη να βοηθήσει τον Γερμανό Καγκελάριο Konrad Adenauer να ανοικοδομήσει την Γερμανία μετά τον πόλεμο.

Ο Δρ. Abs θεωρούνταν ευρέως ως ο πιο εξέχων Ευρωπαίος επιχειρηματικός ηγέτης εκείνη την εποχή, έτσι μαζί με τον Otto von Habsburg, η υποστήριξή του βοήθησε να μετατραπεί το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Διαχείρισης του καθηγητή Schwab στην παγκοσμιοποιητική οντότητα που είναι τώρα.

Θα μπορούσατε σχεδόν να πείτε ότι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ πετυχαίνει εκεί που οι στρατηγοί του Χίτλερ απέτυχαν. Η ήπειρος έχει κατακτηθεί από τεχνοκράτες και επιχειρηματίες, όχι με όπλα. Και αυτοί οι τεχνοκράτες και οι επιχειρηματίες θέλουν τώρα να διαδώσουν το εταιρικό σοσιαλιστικό οικονομικό μοντέλο τους σε όλο τον κόσμο.

 

Οι Ναζί δισεκατομμυριούχοι και η Γερμανική πολιτική.

Ο πλούτος των βιομηχάνων επέτρεψε τον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο . Πολλοί από τους ίδιους βιομήχανους επωφελήθηκαν από τις εθνικοσοσιαλιστικές πολιτικές μέσω της αρειοποίησης του καθεστώτος, της δουλείας ή της αυξημένης παραγωγής όπλων.

Μετά τον πόλεμο, συνέχισαν να διαμορφώνουν την πολιτική, και κάποιοι σημείωσαν έναν συγκεκριμένο πολιτικό: τον Φραντς Γιόζεφ Στράους. Τι σημαίνει αυτή η ιστορία για την Χριστιανοκοινωνική Ένωση (csu) και την Γερμανική πολιτική σήμερα;

Η ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου των πλουσιότερων δυναστειών στην Γερμανία ήταν εδώ και καιρό σκοτεινή. Το βιβλίο του 2022 μ.Χ. Nazi Billionaires έχει ρίξει φως στους σκοτεινούς διαδρόμους της ιστορίας.

Στο βιβλίο του, ο David de Jong δηλώνει: «Η βάναυση κληρονομιά των δυναστειών που κυριάρχησαν στην Daimler-Benz, συνίδρυσαν την Allianz και εξακολουθούν να ελέγχουν τις Porsche, Volkswagen και BMW, παρέμεινε κρυμμένη σε κοινή θέα—μέχρι τώρα». Ο De Jong εστιάζει στην οικογενειακή ιστορία των Quandts, των Flicks, των von Fincks, των Porsche-Piëchs, των Oetkers και των Reimanns.

Ο κατάλογος μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες εταιρείες και άτομα που επωφελήθηκαν από το Τρίτο Ράιχ. Ο De Jong ολοκληρώνει το βιβλίο του αναφέροντας λεπτομερώς πόσοι από τους δισεκατομμυριούχους κληρονόμους έχουν αρνηθεί να αντιμετωπίσουν αυτήν την ιστορία με τον κατάλληλο τρόπο. Αλλά το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι: Τι σημαίνει αυτό για την Γερμανία σήμερα;

Είναι ένα καλά τεκμηριωμένο γεγονός ότι ορισμένες από αυτές τις εταιρείες εξακολουθούν να εμπλέκονται πολιτικά. Για παράδειγμα, η γερμανική Zeit έγραψε τον Απρίλιο:

Είναι πλούσιο, ισχυρό και ελάχιστα γνωστό. Η ένωση Die Familienunternehmer καταπολεμά την ενεργειακή μετάβαση με επιθετικές εκστρατείες και οδηγεί την πολιτική. … Το διοικητικό συμβούλιο της ένωσης περιλαμβάνει μετόχους από την Henkel, τον Dr. Oetker, τη Miele και την Deichmann—διεθνώς ενεργές εταιρείες με πωλήσεις δισεκατομμυρίων.

Ο Δρ Oetker είναι μια από τις δυναστείες δισεκατομμυριούχων Ναζί. Το 2018 μ.Χ., αποκαλύφθηκε ότι ένας κληρονόμος από τους φον Φινκς ήταν ένας από τους κύριους συντελεστές στην άνοδο του ακροδεξιού κόμματος Alternative für Deutschland (AfD). Ακόμη πιο διάσημη είναι η υπόθεση Flick, μια μεγάλης κλίμακας πολιτική δωροδοκία από τη δεκαετία του 1.980 μ.Χ.

Αλλά η εμπλοκή των Ναζί δισεκατομμυριούχων στην πολιτική πηγαίνει πιο πίσω και είναι ακόμη πιο εκτεταμένη. Το παράδειγμα του Franz Josef Strauss από το csu το καταδεικνύει αυτό. Στην βιογραφία του για τον Στράους, ο Peter Siebenmorgen σημειώνει:

Ο Στράους, συγκεκριμένα, υπήρξε ένας εξαιρετικά δημιουργικός και επιτυχημένος έρανος για το κόμμα του από τις πρώτες μέρες του στο πολιτικό αξίωμα. Δεν χρειάστηκε καν να ζητήσει πολλούς δωρητές, οι οποίοι τον προσέγγισαν με την θέληση τους και μερικές φορές του παρέδιδαν σημαντικά ποσά σε μετρητά. στο περιθώριο μιας εκλογικής εκδήλωσης στο Garmisch-Partenkirchen το 1.949 μ.Χ., για παράδειγμα, 12.000 δημοτών —μια περιουσία εκείνη την εποχή.

Ο Siebenmorgen αφηγείται ότι οι αρχηγοί των δυναστείων Flick και Quandt έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Strauss, εκτιμώντας ακόμη και τις συμβουλές του για τις επιχειρήσεις τους. Αυτό ήταν επικερδές για τον Στράους και το κόμμα του.

Η Siebenmorgen απέκτησε επίσης πληροφορίες για αρχεία που απέδειξαν ότι ο Στράους λάμβανε δωροδοκίες μέσω μιας εταιρείας κέλυφος από το 1.964 μ.Χ. έως την δεκαετία του 1.980 μ.Χ. Το 2015 μ.Χ., το Spiegel έγραψε:

«Η λίστα των πληρωτών κυμαίνεται από BMW και Bertelsmann έως Daimler-Benz και Dornier έως εταιρείες που ανήκουν στην Αυτοκρατορία Flick και τον μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης Leo Kirch's TaurusHolding GmbH». Για άλλη μια φορά βλέπουμε τα δακτυλικά αποτυπώματα των Ναζί δισεκατομμυριούχων.

Ο De Jong επισημαίνει μια άλλη σύνδεση μεταξύ των Ναζί δισεκατομμυριούχων και του Strauss. Στη δεκαετία του 1.960 μ.Χ., ο Krauss-Maffai υπό τον έλεγχο του Flick ανατέθηκε με τα πρώτα συμβόλαια του τανκ Leopard χάρη στην «υποστηρίξη του Strauss».

Ο σχεδιασμός της δεξαμενής δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την Porsche. Τα επόμενα χρόνια, το τανκ Leopard και οι μεταγενέστερες εκδόσεις ενσωματώθηκαν στις Γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις και εξήχθησαν σε όλο τον κόσμο - και οι οικογένειες δισεκατομμυριούχων των Ναζί συμμετείχαν και πάλι σε μεγάλης κλίμακας παραγωγή όπλων.

Στα χρόνια μετά τον πόλεμο, ο τραπεζίτης August von Finck υποστήριξε το CSU και το Βαυαρικό Κόμμα. «Όπως εκείνες τις μέρες, η ροή των χρημάτων δεν ήταν πάντα κατανοητή με την πρώτη ματιά», ανέφερε η Süddeutsche Zeitung το 2010 μ.Χ. «Διατηρούσε ήδη στενές σχέσεις με τον νεαρό Franz Josef Strauss, ο οποίος τον επισκεπτόταν συχνά στο κτήμα Möschenfeld κοντά στο Μόναχο, αλλά καμία με τους Σοσιαλδημοκράτες».

Ο ίδιος Φινκ βοήθησε στη χρηματοδότηση της ανόδου του Αδόλφου Χίτλερ και επωφελήθηκε από την αρειοποίηση των εβραϊκών τραπεζών από τους Ναζί. Ο γιος του έκανε δωρεά στην προεκλογική εκστρατεία του πολιτικού κληρονόμου του Στράους, Έντμουντ Στόιμπερ, και αργότερα επέτρεψε την άνοδο του AfD.

Ο εγγονός του August François έκανε τα νέα το 2019 μ.Χ. ως ο πιο σημαντικός δωρητής στην Augustus Intelligence, μια σκοτεινή εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης με δεξιές διασυνδέσεις που περιλαμβάνει ένα ακόμη εξέχον μέλος της CSU : τον Karl-Theodor zu Guthenberg.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε πριν από σχεδόν 80 χρόνια. Αλλά πολλές από τις δραστηριότητες αυτών των οικογενειών δισεκατομμυριούχων Ναζί καλύπτονται από μυστήριο. Πολλοί από τους κληρονόμους αποφεύγουν τα φώτα της δημοσιότητας ενώ οι εταιρείες τους ανθίζουν. Η Βίβλος αποκαλύπτει ότι θα παίξουν και πάλι ρόλο στη διαμόρφωση της μοίρας της Γερμανίας. Αυτές οι προφητείες εξηγούνται στο «Ring From the German Underground », από τον αρχισυντάκτη της Trumpet Gerald Flurry.

Σε αυτό το άρθρο, ο κ. Flurry επισημαίνει την λεγόμενη «σύσκεψη του Κόκκινου Οίκου» που έλαβε χώρα προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ ανώτερων Ναζί και εκπροσώπων εταιρειών όπως η Krupp, η Messerschmitt, η Volkswagenwerk και η Rheinmetall.

Το έγγραφο, το οποίο αποχαρακτηρίστηκε το 1.996 μ.Χ. από τις υπηρεσίες πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών, αποκάλυψε ότι σε αυτούς τους επιχειρηματικούς ηγέτες είχαν πει ότι πρέπει «να προετοιμαστούν για να χρηματοδοτήσουν το Ναζιστικό Κόμμα, το οποίο θα αναγκαζόταν να περάσει στην παρανομία…».

Πόσο εκτεταμένα ήταν αυτά τα σχέδια; Ποιοι ήταν όλοι οι εμπλεκόμενοι βιομήχανοι; Πόσο καλά εκτελέστηκε το σχέδιό τους; Και τι σημαίνει αυτό για τις μέρες μας;  Ενώ το έργο των βιομηχάνων καλύπτει ένα ευρύ φάσμα πολιτικής υποστήριξης, όλα στοχεύουν στην αναζωογόνηση της δύναμης της γερμανικής αυτοκρατορίας. Ο βιομηχανικός όμιλος ετερογενών δραστηριοτήτων της Γερμανίας θα ενωθεί ξανά για να υποστηρίξει έναν πολιτικό ηγέτη.

 

Η οικογένεια δισεκατομμυριούχων Ναζί πίσω από την Ακροδεξιά της Γερμανίας.

Το πιο εξέχον ακροδεξιό κόμμα της Γερμανίας, το Alternative für Deutschland (AfD), προηγείται στις δημοσκοπήσεις με τη δυνατότητα να γίνει το πιο δημοφιλές κόμμα της Γερμανίας. Αυτό το κάνει ακόμη πιο ανησυχητικό το γεγονός ότι η αρχική επιτυχία αυτού του κόμματος δόθηκε από μια οικογένεια δισεκατομμυριούχων Ναζί.

Η τελευταία δημοσκόπηση του insa δείχνει το AfD στο 21 τοις εκατό ως το δεύτερο ισχυρότερο κόμμα, σε απόσταση αναπνοής από τους Χριστιανοδημοκράτες, επί του παρόντος στο 25 τοις εκατό. Εάν οι εκλογές γίνονταν την επόμενη Κυριακή, η επιτυχία του AfD θα καθιστούσε είτε αδύνατη τη δημιουργία παραδοσιακών συνασπισμών είτε θα διασφάλιζε την εμφάνιση ενός άλλου συνασπισμού που θα συμβάλει περαιτέρω στην άνοδο του AfD.

Το AfD είναι πλέον σε θέση να διαμορφώσει την μοίρα του. Έχει ανέβει από το στοιχειωμένο σε αυτό που στοιχειώνει τους άλλους. Αυτή είναι μια τρομακτική εξέλιξη. Ένας από τους κύριους στόχους του κόμματος φαίνεται να είναι η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο βλέπουν οι Γερμανοί το παρελθόν τους.

Το AfD έχει επανειλημμένα φωτίσει το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας και ζήτησε μια αλλαγή στη μνήμη του Ολοκαυτώματος του έθνους. Οι στόχοι του κόμματος γίνονται εκατό φορές πιο ανησυχητικοί αν σκεφτεί κανείς ποιος βοήθησε το κόμμα να φτάσει εδώ που είναι σήμερα: ο επιχειρηματίας August von Finck Jr.

Ο Finck Jr. κληρονόμησε την περιουσία του από τον πατέρα του, τραπεζίτη August von Finck, ο οποίος βοήθησε στη χρηματοδότηση της ανόδου του Αδόλφου Χίτλερ τη δεκαετία του 1.920 μ.Χ. Επωφελήθηκε από την αρειοποίηση των εβραϊκών τραπεζών, την οποία ζήτησε προσωπικά. Σε επιστολή του προς το Εμπορικό Επιμελητήριο του Μονάχου το 1΄.937 μ.Χ., έγραψε:

 «Σήμερα, ο γερμανικός ιδιωτικός τραπεζικός τομέας εξακολουθεί να αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από μη άριες εταιρείες. Η σταδιακή κάθαρση αυτού του εμπορίου, που επηρεάζεται έντονα από το εβραϊκό στοιχείο, δεν πρέπει να σταματήσει με τη χορήγηση αιτήσεων για εξαιρέσεις, αλλά πρέπει να προωθηθεί με κάθε τρόπο».

Μετά τον πόλεμο, η οικογένεια Finck έγινε ξανά πολιτικά ενεργή. Επί των ημερών του Franz Josef Strauss, ο Finck δώρισε μεγάλα ποσά στη συντηρητική Χριστιανοκοινωνική Ένωση. Το 2010 μ.Χ., αποκαλύφθηκε ότι δωρεές εκατομμυρίων έρεαν επίσης στους φιλικούς προς τις επιχειρήσεις Ελεύθερους Δημοκράτες. Ο τελευταίος λέγεται ότι ωφέλησε την συνιδιοκτησία των οικογενειών σε περισσότερα από δώδεκα ξενοδοχεία στη Γερμανία.

Ο Φινκ απέφυγε να συζητήσει δημόσια τις πολιτικές απόψεις και τη δημοσιότητα γενικότερα. Όμως ο επιχειρηματικός του συνεργάτης και δεξί του χέρι, Ερνστ Κνουτ Σταλ, έκανε μια ανησυχητική δήλωση για τους Εβραίους στον τραπεζικό κλάδο. «Υπάρχει κίνδυνος μπροστά», είπε ο Stahl. "Υπάρχει ένας δρόμος στη Νέα Υόρκη με πολλούς επενδυτικούς τραπεζίτες, δικηγόρους και ούτω καθεξής. Κατά σύμπτωση, είναι όλοι Εβραίοι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία εδώ. Θέλουν να ωθήσουν τη Γερμανία στην καταστροφή. Ελέγχουν τα πάντα."

Το πλαίσιο αυτού του αποσπάσματος, που δημοσιεύτηκε από το περιοδικό Der Spiegel το 2018 μ.Χ., είναι επίσης ενδιαφέρον. Ο Stahl επιδίωκε να ιδρύσει μια νέα εφημερίδα, την Deutschland Kurier. Η παραπάνω δήλωση προέρχεται από μια συνάντηση την 1^η Μαΐου 2017 μ.Χ. με έναν εκδότη που προσπάθησε να κερδίσει για τον σκοπό του, ο οποίος αργότερα μοιράστηκε το σχόλιο του Stahl ενόρκως .

Αμέσως μετά την συνάντηση, η Deutschland Kurier προσγειώθηκε στα γραμματοκιβώτια των ανθρώπων και βοήθησε την εκστρατεία του AfD ενάντια στην προσφυγική πολιτική της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ. Το άρθρο του Der Spiegel « Ένας δισεκατομμυριούχος υποστηρικτής και τα σκοτεινά οικονομικά του AfD » υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο ο Stahl και ο Finck βοήθησαν το AfD από την πρώτη του αρχή.

Έρευνα του Der S piegel αποκάλυψε ότι ο δισεκατομμυριούχος και ο κύκλος του όχι μόνο είχαν συνεισφέρει στην εφημερίδα που συνδέεται με το AfD που διανεμήθηκε κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2017 μ.Χ., αλλά χρηματοδότησε επίσης εκδηλώσεις του AfD και συμμετείχαν στο επικερδές εμπόριο χρυσού, το οποίο το AfD αρχικά χρησιμοποιούσε για να συμπληρώσει τα οικονομικά του. Η τελευταία αφορούσε την θυγατρική του Finck Degussa που προμήθευε ράβδους για το κατάστημα χρυσού του AfD.

Το Der Spiegel έγραψε: Ιδεολογικά, ο Φινκ ταιριάζει πολύ με το κόμμα. Πριν από πολλά χρόνια, ένας τραπεζίτης που γνωρίζει καλά τον Finck είπε στο Der Spiegel ότι «μόνο ο Ghengis Khan μπορεί να βρεθεί στα δεξιά του Gustl», χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο του Finck. Ο πατέρας του Finck, August Sr., ήταν θαυμαστής του Χίτλερ και παρείχε οικονομική υποστήριξη στους Ναζί.

Ο Finck Jr. πέθανε το 2021 μ.Χ., αλλά ο γιος του August François συνέχισε τις αμφίβολες σχέσεις του. Ακόμη και πριν από το θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε περισσότερες θέσεις στις επιχειρηματικές συναλλαγές της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένης μιας στην Ελβετική θυγατρική του εμπόρου χρυσού Degussa.

Από τότε, οι σχέσεις της οικογένειας με το ναζιστικό καθεστώς έχουν φωτιστεί σε μεγάλο βαθμό στο Nazi Billionaires: The Dark History of German's Wealthiest Dynasties. Προς το τέλος του βιβλίου του, ο David de Jong συνδέει την οικογενειακή ιστορία του Finck με τις συνεισφορές του στο AfD. Τονίζει ότι η Degussa βοήθησε στην παραγωγή του φυτοφαρμάκου Zyklon B με βάση το κυάνιο που χρησιμοποιείται στους θαλάμους αερίων των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η εταιρεία κέρδισε όταν οι Εβραίοι λεηλατήθηκαν.

Για παράδειγμα, το διυλιστήριο του Βερολίνου της Degussa έλαβε απευθείας αποστολές χρυσών δοντιών από το γκέτο του Λοτζ. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η εταιρεία δεν γνώριζε τις τερατώδεις φρικαλεότητες.

Μια οικογένεια που κέρδισε τον πλούτο της από εβραϊκές τράπεζες συνεργάστηκε με μια εταιρεία που απέκτησε εβραϊκό χρυσό. Μαζί χρηματοδότησαν ένα κόμμα που κατηγορείται ότι αναζωογόνησε το μίσος προς τους Εβραίους. Αλλά οι αμφίβολες διασυνδέσεις δεν τελειώνουν εκεί.

Ο August François φαίνεται να συνεχίζει την κληρονομιά του πατέρα του και του παππού του με τον δικό του τρόπο. Έκανε τα νέα το 2019 μ.Χ. ως ο πιο σημαντικός δωρητής στην Augustus Intelligence — μια σκοτεινή εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης με δεξιές διασυνδέσεις.

Ο Hans-Georg Maassen, επικεφαλής του Ομοσπονδιακού Γραφείου για την Προστασία του Συντάγματος μέχρι τον Νοέμβριο του 2018 μ.Χ., είχε σχέση με την Augustus Intelligence. Το ίδιο και ο πρώην επικεφαλής της υπηρεσίας εξωτερικών πληροφοριών της Γερμανίας, August Hanning, ο οποίος επέκρινε την προσφυγική πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης το 2015 μ.Χ.

Συμμετείχε επίσης ο πρώην υπουργός Άμυνας Karl-Theodor zu Guttenberg, τον οποίο παρακολουθεί στενά η Τρομπέτ . (Διαβάστε το " Is KT zu Guttenberg να έρθει στην εξουσία; " από τον αρχισυντάκτη της Trumpet Gerald Flurry.)

Σήμερα, είναι εύκολο να απορρίψουμε τους ισχυρισμούς ότι μια ομάδα ή ένα άτομο είναι «ακροδεξιός» ή νεοναζί. Αλλά όσον αφορά τις επιχειρηματικές συναλλαγές και την πολιτική στη Γερμανία, υπάρχουν εύλογοι λόγοι να ανησυχούμε.

Το 1.996 μ.Χ., οι Ηνωμένες Πολιτείες δημοσίευσαν αποκαλύψεις ενός άκρως απόρρητου εγγράφου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (πλήρες τυπωμένο στο δωρεάν φυλλάδιο μας Η κατάκτηση των Βαλκανίων από τη Γερμανία ) που αποκάλυπτε συμφωνίες μεταξύ γερμανικών βιομηχανικών κολοσσών και κορυφαίων Γερμανών πολιτικών αξιωματούχων.

Πολλοί έχουν απορρίψει την πραγματικότητα ενός ναζιστικού υπόγειου λόγω υποτιθέμενης έλλειψης στοιχείων. Σχεδόν 80 χρόνια μετά, οι άνθρωποι νοιάζονται ακόμη λιγότερο. Θα πρέπει όμως να δώσουμε προσοχή. Το γεγονός ότι η ακροδεξιά σήμερα υποστηρίζεται από την ίδια οικογένεια που υποστήριξε τον Αδόλφο Χίτλερ μπορεί να μην είναι τυχαίο. Στις 9 Μαΐου 1.945 μ.Χ., ο αείμνηστος Herbert W. Armstrong προειδοποίησε:

Από την αρχή κιόλας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου , εξέτασαν το ενδεχόμενο να χάσουν αυτόν τον δεύτερο γύρο, όπως έκαναν και τον πρώτο — και σχεδίασαν προσεκτικά, μεθοδικά , σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τον τρίτο γύρο — τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο !

Ο Χίτλερ έχασε. Αυτός ο γύρος πολέμου, στην Ευρώπη, τελείωσε. Και οι Ναζί έχουν περάσει πλέον στην παρανομία . … Τώρα σχεδιάζεται μεθοδικά ένα ναζιστικό υπόγειο. Σκοπεύουν να επιστρέψουν και να κερδίσουν στην τρίτη προσπάθεια.

Ανεξάρτητα από το μέλλον του AfD, αυτό το κόμμα και αυτή η οικογένεια δισεκατομμυριούχων έχουν ήδη αλλάξει τη διάθεση της Γερμανίας. Αλλά ο μεγαλύτερος μετασχηματισμός της Γερμανίας είναι ακόμη μπροστά.  Πολύ σύντομα, οι βιομήχανοι της Γερμανίας θα ρίξουν και πάλι το βάρος τους πίσω από έναν άνθρωπο που θα οδηγήσει τον κόσμο μας σε έναν άλλο πόλεμο.

 

Ο Manfred Richard Kurt Roeder ήταν Γερμανός δικηγόρος και τρομοκράτης νεοναζί, αρνητής του Ολοκαυτώματος και πρώιμος εκπρόσωπος του κινήματος Reichsbürger. Ο Roeder γεννήθηκε στο Βερολίνο-Friedenau σε Ευαγγελική οικογένεια.

Ο πατέρας του ήταν μηχανικός και αργότερα SA - Obersturmführer. Το 1.939 μ.Χ., ο πατέρας του Roeder τον έστειλε στο Εθνικό Πολιτικό Ινστιτούτο Εκπαίδευσης στο Plön. Μετά από μια αντιπαράθεση με τον διευθυντή του σχολείου, ο Roeder στάλθηκε σε ένα Heimschule που διοικούνταν από τα SS το 1.943 μ.Χ. Τον Ιανουάριο του 1.945 μ.Χ., ο Roeder κατατάχθηκε για υπηρεσία στο Volkssturm και συμμετείχε στη Μάχη του Βερολίνου.

Το 1.965 μ.Χ., ο Roeder εντάχθηκε στο CDU και δραστηριοποιήθηκε σε ένα Ευαγγελικό εκκλησιαστικό συμβούλιο. Το 1.967 μ.Χ., ίδρυσε την Demokratische Intiative, που προοριζόταν ως ένα συντηρητικό αντικίνημα στην αριστερή Außerparlamentarische Αντιπολίτευση. Το 1.969 μ.Χ., μετακόμισε στο Bensheim , όπου εντάχθηκε στην Reichenberg Fellowship. Παντρεύτηκε τη σύζυγό του Gertrud, κόρη του πρώην διευθυντή του σχολείου του στη Νάπολα, την ίδια χρονιά.

Η ριζοσπαστική δεξιά ιδεολογία του Roeder σημειώθηκε για πρώτη φορά από την Ανατολικογερμανική Στάζι το 1.966 μ.Χ., αλλά η προσπάθεια παρακολούθησης του εγκαταλείφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1.970 μ.Χ., αν και ένα λεπτομερές οικοδομικό σχέδιο της κατοικίας του παρέμεινε στα αρχεία.

Το 1.970 μ.Χ., ο Roeder αποχώρησε από το CDU και μαζί με άλλους έξι, ίδρυσε την "Bürgerinitiative gegen moralische und politische Anarchie", που αργότερα συντομεύτηκε σε "Deutsche Bürgerinitiative".

Η αρχική εστίαση του κινήματος ήταν η αντίθεση στην πορνογραφία , οι διαμαρτυρίες σε ερωτικά συνέδρια, η δυσφήμιση διαφημίσεων για σεξουαλική εργασία και η σύνταξη αναφορών κατά πορνογραφικών περιοδικών.

Τον Ιούνιο του 1.971 μ.Χ., η ρητορική του μετατοπίστηκε προς το αντισημιτικό και ρατσιστικό περιεχόμενο. Δημιούργησε δεσμούς με την ακροδεξιά πολιτική σκηνή στην Γερμανία, όπως το NPD , και στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της Κου Κλουξ Κλαν.

Τα μέσα ενημέρωσης χαρακτήρισαν τον Roeder ως «πολιτικό κλόουν» για τα παρατραβηγμένα εγχειρήματά του, όπως το να γράψει γράμματα σε ξένους ηγέτες, όπως ο δικτάτορας της Ουγκάντα Idi Amin για βοήθεια στην «αποκατάσταση του Ράιχ» ή ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Ερνέστο Γκέισελ για να απελευθερώσει τον κρατούμενο ναζί εγκληματία πολέμου με τον Gustav's Wastog. καθώς και την ίδρυση δύο αυτοαποκαλούμενων «Ράιχσταγκ» στο Ρέγκενσμπουργκ και στο Φλένσμπουργκ.

Ο Roeder μετακόμισε στο Schwarzenborn , όπου έζησε για το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα συγκρότημα που ονόμασε "Reichshof". Έκανε συναντήσεις με άλλα μέλη του κινήματος Völkisch στο ακίνητο τις δεκαετίες που ακολούθησαν. Επίσης το 1.971 μ.Χ., ο Roeder υπηρέτησε για λίγο ως δικηγόρος του Rudolf Heß και κατέβαλε δημόσιες προσπάθειες για να τον αφήσει ελεύθερο από την φυλακή μέχρι την αυτοκτονία του Heß το 1.986 μ.Χ.

Μέχρι το 1.974 μ.Χ., ο Roeder είχε αρχίσει να πιστεύει στη θεωρία συνωμοσίας ότι το σύνταγμα της Δυτικής Γερμανίας ήταν άκυρο, καθώς το γερμανικό Ράιχ δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει. Για να επιβεβαιώσει την πίστη του, επικοινώνησε με τον Karl Dönitz , τον τελευταίο ηγέτη της ναζιστικής Γερμανίας . Ο Dönitz θεώρησε τις ιδέες του Roeder ως γελοίες και δήλωσε σταθερά ότι δεν θεωρούσε πλέον τον εαυτό του Πρόεδρο της Γερμανίας.

Ωστόσο, ο Roeder το είδε αυτό ως δήλωση παραίτησης και αυτοανακηρύχτηκε διάδοχος του Dönitz ως "Reichsverweser" (δηλαδή νέος αρχηγός του γερμανικού κράτους) και ανακοίνωσε μια νέα κυβέρνηση με την μορφή του "Freiheitsbewegung Deutsches Reich" (Κίνημα Ελευθερίας του Γερμανικού Ράιχ).

Ο ερευνητής Tobias Ginsburg υποστήριξε ότι αυτή η κίνηση πιθανότατα έκανε τον Roeder τον πρώτο Reichsbürger που διεκδίκησε έναν υψηλό τίτλο για τον εαυτό του. Οι δραστηριότητές του ως θεωρητικός συνωμοσίας οδήγησαν τον Ρόντερ να γίνει μαχητικός ακτιβιστής και τελικά τρομοκράτης.

Η καριέρα του Roeder χαρακτηρίστηκε από μια πληθώρα ποινικών κατηγοριών, συμπεριλαμβανομένης της αντίστασης κατά της κρατικής εξουσίας, και της μπαταρίας. Το 1.980 μ.Χ. η Deutsche Aktionsgruppen Γερμανικές Ομάδες Δράσης"), μια νεοναζιστική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον Roeder, πραγματοποίησε επιθέσεις εναντίον κτιρίων που στέγαζαν ξένους εργάτες και αιτούντες άσυλο. Δύο άνθρωποι δολοφονήθηκαν σε αυτές τις επιθέσεις. Ο Roeder χαρακτηρίστηκε ως τρομοκράτης από τις γερμανικές νομικές αρχές ως αποτέλεσμα αυτών των δραστηριοτήτων.

Τον Αύγουστο του 1.980 μ.Χ., η Deutsche Aktionsgruppen επιτέθηκε σε κατάλυμα προσφύγων στο Αμβούργο με βόμβες μολότοφ , σκοτώνοντας δύο Βιετναμέζους βάρκες. Λόγω του αναπόσπαστου ρόλου του σε μια τρομοκρατική οργάνωση, ο Ρόντερ καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκιση το 1.982 μ.Χ. 2010 μ.Χ. Ο Roeder αφέθηκε ελεύθερος το 1.990 μ.Χ., αφού εξέτισε τα δύο τρίτα της ποινής του, για καλή συμπεριφορά και αντιληπτή κοινωνική αποκατάσταση.

Το 1.997 μ.Χ., το Βρετανικό πρόγραμμα επικαιρών υποθέσεων Panorama είπε ότι το 1995, ο Roeder είχε εμφανιστεί, κατόπιν πρόσκλησης, ως ομιλητής στην ακαδημία εκπαίδευσης αξιωματικών του γερμανικού στρατού στο Αμβούργο.

Αυτό το σκάνδαλο, καθώς και το γεγονός ότι ο Roeder είχε λάβει οικονομικές δωρεές από τον στρατό, οδήγησε στην απόλυση του διοικητή της ακαδημίας και την τοποθέτηση του αντιναύαρχου Rudolf Lange ως αντικαταστάτη του, με στόχο την αποκατάσταση της καλής φήμης της ακαδημίας.

Το 1.996 μ.Χ., ο Roeder, μαζί με άλλους ακροδεξιούς εξτρεμιστές, διέπραξε επίθεση σε μια έκθεση στην Ερφούρτη που περιγράφει λεπτομερώς τον ρόλο της Βέρμαχτ στην ναζιστική Γερμανία, για την οποία κατηγορήθηκε για υλικές ζημιές και του επιβλήθηκε πρόστιμο -4.500 DM.

Το 1.997 μ.Χ., ο Roeder στάθηκε υποψήφιος του ακροδεξιού NPD στο Stralsund στο Mecklenburg-Vorpommern κατά τη διάρκεια των κοινοβουλευτικών εκλογών, προωθώντας τον εαυτό του ως " εναλλακτικός καγκελάριος 1.998 μ.Χ.", αλλά ήταν ανεπιτυχής.

Αφού καταδικάστηκε σε φυλάκιση από τα κρατικά δικαστήρια του Schwerin και του Rostock βάσει του Γερμανικού νόμου Volksverhetzung (υποκίνηση μίσους) και για άλλα εγκλήματα, του δόθηκε προθεσμία δέκα μηνών τον Σεπτέμβριο του 2004 μ.Χ. από το κρατικό δικαστήριο της Φρανκφούρτης για περιφρόνηση του κράτους.

Τον Φεβρουάριο του 2005 μ.Χ., το δικαστήριο του Schwalmstadt έλαβε μια περαιτέρω καταδίκη για το ίδιο έγκλημα. Στις 12 Μαΐου 2005 μ.Χ., άρχισε μια ποινή φυλάκισης στο Gießen , αλλά αφέθηκε ελεύθερος λίγο αργότερα για λόγους υγείας.

Θάνατος. Ο Roeder πέθανε στις 30 Ιουλίου 2014 μ.Χ. σε ηλικία 85 ετών. Ένα χρόνο πριν από το θάνατό του, το σπίτι του Roeder αγοράστηκε από την κόρη του Αυστραλού αρνητή του Ολοκαυτώματος Michèle Renouf και παρέμεινε σε χρήση ως χώρος συνάντησης νεοναζί μέχρι το 2018 μ.Χ.