ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2020
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Ως γνωστόν, τον Φεβρουάριο του 2020, συνέβησαν κάποια πολύ σημαντικά γεγονότα στην πατρίδα μας, καθως και στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, τα οποία επηρέασαν σημαντικά τις πολιτικές εξελίξεις παγκόσμια.
Στην Γερμανία, η εκλογή του προερχόμενου από το φιλελεύθερο FDP, Τόμας Κέμεριχ (των Φιλελεύθερων, που μόλις είχαν καταφέρει να περάσουν το εκλογικό όριο 5% και να εκπροσωπηθούν στο τοπικό Κοινοβούλιο.) στην Θουριγγία με την στήριξη των Χριστιανοδημοκρατών, των Φιλελευθέρων αλλά και του ακροδεξιού AfD προκάλεσε εμφύλιο στην γερμανική κεντροδεξιά.
Ο προερχόμενος από το φιλελεύθερο FDP, Τόμας Κέμεριχ, ένας πολιτικός γνωστός στην περιοχή του όχι τόσο για την ισχνή πολιτική του δράση και σταδιοδρομία αλλά περισσότερο για την… αλυσίδα των κομμωτηρίων που είχε ιδρύσει, εξελέγη την Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου, πρωθυπουργός στο κρατίδιο της Θουριγγίας στην Ανατολική Γερμανία, εκτοπίζοντας τον προερχόμενο από την Αριστερά Μπόντο Ράμελο.
Την εκλογή του Κέμεριχ στην πρωθυπουργία στήριξαν, πέρα από τους Φιλελεύθερους, οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) αλλά και το ακροδεξιό κόμμα της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD).
Το AfD από την μεριά του πανηγυρίζει κάνοντας λόγο για «νίκη της δημοκρατίας». Πίσω στο Βερολίνο, ωστόσο, η ούτως ή άλλως δοκιμαζόμενη ηγεσία του CDU «βράζει».
H Ανεγκρέτ Κραμπ Κάρενμπαουερ, που έχει διαδεχθεί την απερχόμενη από την καγκελαρία Άνγκελα Μέρκελ στην ηγεσία των κυβερνώντων Χριστιανοδημοκρατών, αποκήρυξε ως «αντίθετη με τις συστάσεις, τις παρακλήσεις και τις οδηγίες του κόμματος» την γραμμή που ακολούθησε η «τοπική» του CDU στην Θουριγγία.
Σε αναλόγως επικριτικό τόνο, και ο γενικός γραμματέας του CDU, Πάουλ Τσέμιακ, έκανε λόγο για μια «μαύρη ημέρα» που «διχάζει τη χώρα», όπως σημειώνει σε δημοσίευμά της η ελληνόφωνη Deutsche Welle. Ο Τσέμιακ προχώρησε, μάλιστα, ακόμη παραπέρα ζητώντας την διεξαγωγή νέων εκλογών στην Θουριγγία, πράγμα που ζήτησε και Χριστιανοκοινωνιστής πρωθυπουργός της Βαυαρίας Μάρκους Ζέντερ (https://www.ethnos.gr/kosmos/86949_5i-febroyarioy-2020-h-imera-poy-cdu-fdp-kai-afd-enosan-tis-dynameis-toys).
Με τον τρόπο αυτό, τα πάνω-κάτω ήρθαν στο μικρό γερμανικό κρατίδιο της Θουριγγίας καθώς ο φιλελεύθερος Τόμας Κέμεριχ εκλέχθηκε πρωθυπουργός με την στήριξη, μεταξύ άλλων, του ακροδεξιού κόμματος AfD σε μια πρωτοφανή για τα χρονικά «συμμαχία» με μοναδική στόχευση την εκπαραθυρώσει του αριστερού Μπόντο Ράμελο.
Οι εκλογές τον περασμένο Οκτώβριο ανάδειξαν σε νικητή τον απερχόμενο πρωθυπουργό, Μπόντο Ραμέλοφ (Die Linke), αλλά δεν κατέστη δυνατόν να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία (και με τις ψήφους των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων). Ακόμα και έτσι, ο Ραμέλοφ διατηρούσε τον τίτλο του φαβορί για να επανεκλεγεί και να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας στον τρίτο γύρο της ψηφοφορίας που ήταν προγραμματισμένη για την Τετάρτη.
Όμως, λίγο πριν την τρίτη ψηφοφορία, είχαμε την απόλυτη ανατροπή. Οι Φιλελεύθεροι ανακοίνωσαν αιφνιδιαστικά μία ακόμη υποψηφιότητα για το αξίωμα του πρωθυπουργού, εκείνη του επικεφαλής τους, Τόμας Κέμεριχ. Στην τρίτη και κρίσιμη ψηφοφορία, ο «εκλεκτός» του ακροδεξιού AfD δεν έλαβε ούτε μία ψήφο ανοίγοντας το δρόμο για την εκλογή του Κέμεριχ που θα πρέπει να σημειώσουμε πως είχε και την στήριξη των Χριστιανοδημοκρατών (CDU).
Όπως μετέδωσε η DW, όλα δείχνουν ότι η AfD στήριξε (με ή χωρίς προσυνεννόηση) τον υποψήφιο των Φιλελευθέρων, με απώτερο στόχο να εκπαραθυρώσει τον αριστερό Ράμελο. Άγνωστο παραμένει, εάν υπήρξε σχετική συνεννόηση και με τους Χριστιανοδημοκράτες (https://www.efsyn.gr/node/230056).
Το τοπικό παράρτημα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος τον στήριξε, παρά τις ρητές εντολές του αρχηγείου στο Βερολίνο, κάτι που προκαλεί μία ακόμα σοβαρή κρίση στο CDU και τον κυβερνητικό συνασπισμό. Όπως γράφουν οι Financial Times, είναι η πρώτη φορά που τα μεγάλα γερμανικά κόμματα «σπάνε» την άτυπη συμφωνία μεταξύ τους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να εξοστρακίσουν την Άκρα Δεξιά (https://www.protagon.gr/epikairotita/germania-seismos-apo-ti-synergasia-megalwn-kommatwn-me-tin-akrodeksia-sti-thouriggia-44341992765).
Η εκλογή του Τόμας Κέμεριχ προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στο Βερολίνο. H Άνεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ, διάδοχος της Άνγκελα Μέρκελ στην προεδρία του CDU όσο και ο γενικός γραμματέας των κυβερνώντων Χριστιανοδημοκρατών, Πάουλ Τσέμιακ, εμφανίστηκαν αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις και, σε μία προσπάθεια να βγουν από τη δύσκολη θέση ζήτησαν την παραίτηση του νέου πρωθυπουργού Τ. Κέμεριχ και την διενέργεια νέων εκλογών.
Στην πρόταση αυτή κατέληξε ομόφωνα και το προεδρείο του κόμματος. Ωστόσο, η ανάδειξη του νέου πρωθυπουργού ήταν καθ΄ όλα σύννομη, και ο ίδιος δεν δείχνει διατεθειμένος να παραιτηθεί για να διευκολύνει το CDU.
Λίγες ώρες μετά την επεισοδιακή ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας στο κοινοβούλιο της Ερφούρτης, χιλιάδες Γερμανοί συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας τόσο στην Θουριγγία, όσο και στο Βερολίνο, μπροστά από τα κεντρικά γραφεία του FDP, αλλά και στην Κολωνία, στην Λειψία, στην Φρανκφούρτη, στο Μόναχο και στο Μαγδεμβούργο στη Γερμανία.
Το μέλλον του «μεγάλου» συνασπισμού τέθηκε ήδη εν αμφιβόλω από τον αντικαγκελάριο και υπουργό Οικονομικών Όλαφ Σολτς (SPD), ο οποίος προειδοποίησε ότι οι εξελίξεις στην Θουριγγία θα έχουν συνέπειες σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία ταξίδευε χθες για την Νότια Αφρική, δεν θέλησε να μιλήσει για το θέμα κατά την πτήση για την Πρετόρια. Θεωρείται ωστόσο βέβαιο ότι θα υποχρεωθεί σύντομα να τοποθετηθεί.
Οι ηγεσίες των κομμάτων στην Γερμανία, ακόμη και ο αρχηγός του FDP Κρίστιαν Λίντνερ, καταδίκασαν το αποτέλεσμα κι έκαναν ανοιχτά λόγο για το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών στο ανατολικό κρατίδιο. «Αν τα κόμματα του δημοκρατικού κέντρου, CDU, SPD και Πράσινοι δεν ανταποκριθούν στην πρόκληση του κ. Κέμεριχ για συνεργασία, τότε θα πρέπει να αναμένονται σύντομα νέες εκλογές – και, κατά την γνώμη μου, θα ήταν απαραίτητες», δήλωσε ο κ. Λίντνερ.
Στην δεύτερη ανάλυση των εξελίξεων, οι περισσότεροι πολιτικοί παρατηρητές συμφωνούν ότι ο μεγάλος κερδισμένος της χθεσινής ημέρας ήταν η ακροδεξιά, η AfD, καθώς και ότι αν την επιτυχία της μπορεί να την πιστωθεί ένα πρόσωπο, αυτό είναι ο Μπγιορν Χόκε, επικεφαλής του κόμματος στην Θουριγγία και ιδρυτής της ομάδας «Η Πτέρυγα», η οποία συγκεντρώνει τους πλέον ακραίους του κόμματος στην Γερμανία.
«Ο αληθινός νικητής λέγεται Χόκε», κρίνει το γερμανικό δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο ARD σε άρθρο γνώμης που έχει αναρτηθεί στον ιστότοπο του και στο οποίο επισημαίνεται ότι ο στόχος του κ. Χόκε, να απομακρυνθεί από την εξουσία ο συνασπισμός Αριστεράς, SPD και Πρασίνων και να βρεθεί το δικό του κόμμα σε θέση διαπραγμάτευσης με τα δημοκρατικά κόμματα, επετεύχθη.
[Ο δε πρόεδρος της AfD στην Θουριγγία, Μπγιορν Χόκε χαρακτηρίζεται, μετά και από απόφαση δικαστηρίου, «φασίστας», αφού οι θέσεις του και η φρασεολογία του παραπέμπουν στους ναζί και το Γ΄ Ράιχ]
«Ο ίδιος δεν έθεσε υποψηφιότητα για Πρωθυπουργός, αλλά πρότεινε κάποιον άγνωστο και δοκίμασε την συμπεριφορά του CDU στους δύο πρώτους γύρους της ψηφοφορίας. Το CDU και το FDP ανέχθηκαν να συμφωνήσουν με την AfD, η οποία αμφισβητεί δημοκρατικές αξίες όπως η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η ανοιχτή κοινωνία, η ελευθερία του Τύπου. Αξίζει όλο αυτό μόνο και μόνο για να εκτοπιστεί μια κυβέρνηση Αριστεράς, SPD και Πρασίνων;», διερωτάται η συντάκτρια του άρθρου για την πολιτική κατάσταση στη Γερμανία.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι τι θα συμβεί τις επόμενες ημέρες. Από την μια πλευρά η μεγαλύτερη Κοινοβουλευτική Ομάδα, της Αριστεράς, εκτοπίστηκε από την εξουσία από ένα κόμμα, το FDP, που εξασφάλισε μετά βίας την είσοδό του στην Βουλή, ενώ ο νεοεκλεγείς κρατιδιακός πρωθυπουργός δεν μπορεί να στηριχτεί σε κάποιον συνασπισμό δυνάμεων.
Ακόμη και αν CDU, SPD και Πράσινοι ανταποκριθούν στο κάλεσμά του, δεν διαθέτουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία χωρίς την συμμετοχή είτε της Αριστεράς είτε της AfD. «Η Θουριγγία ήταν πεδίο πειραματισμού για την πρώτη κυβέρνηση Αριστεράς, SPD και Πρασίνων στην Γερμανία. Και παραμένει πεδίο πειραματισμού - τώρα υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες», καταλήγει το σχόλιο του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης.
Σε κεντρικό της σχόλιο, η εφημερίδα Die Welt επιτίθεται στον επικεφαλής του CDU στην Θουριγγία, τον Μάικ Μόρινγκ: «θα πρέπει να έχει στενή σχέση με την βλακεία», γράφει, «δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η πολιτική μικρόνοια να συνταχθεί το CDU με την AfD χωρίς λόγο». Η εφημερίδα προσθέτει ότι αυτό είναι το... καλό σενάριο: διότι, εάν δεν επρόκειτο για ανοησία, τότε υπήρχε σίγουρα σχέδιο και συνεννόηση με το FDP και ίσως και με την AfD – για να απαλλαγούν από την Αριστερά.
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung υποστηρίζει ότι ο πολιτικός ελιγμός της AfD στην Θουριγγία, να ψηφίσει τον δικό της υποψήφιο στις δύο πρώτες ψηφοφορίες αλλά στην τρίτη να ψηφίσει αιφνιδιαστικά τον υποψήφιο του FDP, όπως είχε κάνει προηγουμένως και το CDU, «είναι τόσο διαφανής όσο και αυτός του CDU και αυτό θα τους χαρακτηρίσει συνεργούς».
Η εφημερίδα στο σχόλιό της αναφέρει ακόμη ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση (μειοψηφίας) και αν σχηματιστεί, θα φέρει την «ρετσινιά» ότι υπάρχει χάρη στην AfD, ένα κόμμα το οποίο παρακολουθείται από τις ομοσπονδιακές μυστικές υπηρεσίες.
Για «σημείο καμπής στην μεταπολεμική πολιτική ιστορία» της Γερμανίας κάνει λόγο σε σχόλιό της η Handelsblatt και προβλέπει ότι το τίμημα που θα πληρώσουν CDU και FDP θα είναι τελικά πολύ υψηλό.
«Η πολιτική δεν είναι παιχνίδι», υπογραμμίζει η Süddeutsche Zeitung και χαρακτηρίζει «ανεύθυνη» την εκλογή του Τόμας Κέμεριχ. Τονίζει ακόμη ότι πέρα από τις συνέπειες, θα πρέπει να απασχολήσει και το πώς μπόρεσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Η ευθύνη, σύμφωνα με τον αρθρογράφο της SZ, ανήκει σε δημοκρατικά εκλεγμένους πολιτικούς οι οποίοι τελικά δεν καταλαβαίνουν ποια είναι η αποστολή τους.
«Αξιοθρήνητη» χαρακτήρισε την κατάσταση η εφημερίδα Bild και ζητά από τον Τόμας Κέμεριχ να προχωρήσει στην «πλέον αξιέπαινη πράξη της πολιτικής του καριέρας και να γίνει ο ‘συντομότερος’ πρωθυπουργός κρατιδίου στην ιστορία» (https://www.iefimerida.gr/kosmos/germania-ekloges-thoyriggia-akrodexia).
Από την πλευρά του, ως «αναπόφευκτες» περιέγραψε την παραίτηση του και την διάλυση της Βουλής ο φιλελεύθερος (FDP) Πρωθυπουργός της Θουριγγίας Τόμας Κέμεριχ, η εκλογή του οποίου με την στήριξη και της ακροδεξιάς προκάλεσε, πολιτικό σεισμό στην Γερμανία.
Ο κ. Κέμεριχ ανακοίνωσε ακόμη ότι η Κοινοβουλευτική του Ομάδα θα ζητήσει την διάλυση του τοπικού Κοινοβουλίου, προκειμένου «να φύγει η ρετσινιά» της στήριξης της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD) από το πόστο του Πρωθυπουργού. «Οι δημοκράτες χρειάζονται δημοκρατικές πλειοψηφίες, οι οποίες προφανώς δεν υπάρχουν σε αυτήν την Βουλή», τόνισε ο κ. Κέμεριχ και δήλωσε εμφατικά ότι «συνεργασία με την AfD δεν υπάρχει, δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ».
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν δέχθηκε πιέσεις από τον αρχηγό του κόμματός του, τον Κρίστιαν Λίντνερ, προκειμένου να παραιτηθεί, ο κ. Κέμεριχ δήλωσε ότι «κανείς δεν πίεσε κανέναν», αλλά αξιολογήθηκαν οι εξελίξεις των τελευταίων 24 ωρών, οι αντιδράσεις των ΜΜΕ, οι αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και η κατάσταση στο Κοινοβούλιο της Θουριγγίας.
«Η AfD προσπάθησε με ένα ύπουλο τρικ να βλάψει την δημοκρατία», πρόσθεσε ο Τόμας Κέμεριχ και διευκρίνισε ότι βρισκόταν τις τελευταίες ημέρες σε συνεχή επαφή με τον κ. Λίντνερ, αλλά την απόφαση την έλαβε μόνη της η οργάνωση της Θουριγγίας.
Κληθείς να απαντήσει πώς θα αντιδράσει, αν η πρόταση του κόμματός του για διάλυση της Βουλής δεν υπερψηφιστεί, ο κ. Κέμεριχ εξήγησε ότι τότε θα θέσει ζήτημα ψήφου εμπιστοσύνης.
Είχε προηγηθεί πάντως συνάντηση του κ. Κέμεριχ με τον Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος μετέβη εκτάκτως στην Ερφούρτη, προκειμένου, σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, να τον ωθήσει σε παραίτηση (https://www.ethnos.gr/kosmos/86997_politiki-krisi-sti-germania-paraitithike-o-prothypoyrgos-tis-thoyriggias).
Ουσιαστικά, ο κ. Κέμεριχ και ανακοίνωσε ότι η Κοινοβουλευτική του Ομάδα θα ζητήσει την διάλυση του τοπικού Κοινοβουλίου και την προσφυγή στις κάλπες.
«Οι δημοκράτες χρειάζονται δημοκρατικές πλειοψηφίες, οι οποίες προφανώς δεν υπάρχουν σε αυτήν την Βουλή», τόνισε ο κ. Κέμεριχ και δήλωσε εμφατικά ότι «συνεργασία με την AfD δεν υπάρχει, δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ».
Κληθείς να απαντήσει πώς θα αντιδράσει, αν η πρόταση του κόμματός του για διάλυση της Βουλής δεν υπερψηφιστεί, ο κ. Κέμεριχ εξήγησε ότι τότε θα θέσει ζήτημα ψήφου εμπιστοσύνης.
Είχε προηγηθεί πάντως συνάντηση του κ. Κέμεριχ με τον Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος μετέβη εκτάκτως στην Ερφούρτη, προκειμένου, σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, να τον ωθήσει σε παραίτηση.
Η Άνγκελα Μέρκελ - της οποίας οι τοπικοί βουλευτές ψήφισαν υπέρ του Κέμεριχ κόντρα στην βούληση της εθνικής ηγεσίας του κόμματος - καταδίκασε την εκλογή του ως «ασυγχώρητη» και δήλωσε ότι το αποτέλεσμα αυτό δεν μπορεί να σταθεί (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/230194_paraitithike-o-prothypoyrgos-tis-thoyriggias-meta-ti-stirixi-toy-apo-toys).
Για μια «κακή μέρα για τη δημοκρατία» έκανε λόγο η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, αναφερόμενη στην εκλογή του Φιλελεύθερου (FDP) Τόμας Κέμεριχ ως πρωθυπουργού της Θουριγγίας με τις ψήφους του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) και της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD). Χαρακτήρισε τη διαδικασία «ασυγχώρητη» για το κόμμα της και ζήτησε το αποτέλεσμα να αναστραφεί με νέα προσφυγή στις κάλπες.
«Η εκλογή αυτού του πρωθυπουργού αποτέλεσε μια "μοναδική" διαδικασία, η οποία έρχεται σε σύγκρουση με μια πεποίθηση -τόσο του CDU όσο και δική μου- ότι καμία πλειοψηφία δεν επιτρέπεται να επιτυγχάνεται με την βοήθεια της AfD. Kαθώς το πώς θα εξελισσόταν η εκλογή στην τρίτη ψηφοφορία μπορούσε να προβλεφθεί, μπορεί να πει κανείς ότι αυτή η διαδικασία είναι ασυγχώρητη και γι΄ αυτό το αποτέλεσμα πρέπει να αναστραφεί» δήλωσε η κυρία Μέρκελ από την Πρετόρια, όπου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη.
Τουλάχιστον το CDU «δεν μπορεί να συμμετάσχει σε κυβέρνηση υπό πρωθυπουργό ο οποίος έχει εκλεγεί με αυτόν τον τρόπο» δήλωσε η Καγκελάριος, για να καταλήξει χαρακτηριστικά: «Ήταν μια κακή μέρα για τη δημοκρατία. Ήταν μια μέρα κατά την οποία συνέβη μια ρήξη με τις αξίες και τις πεποιθήσεις του CDU και πρέπει τώρα να γίνει το παν προκειμένου να καταστεί σαφές ότι αυτό δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να ταυτιστεί με όσα πιστεύει και κάνει το CDU. Και αυτό πρέπει να γίνει τις επόμενες ημέρες».
Η καγκελάριος χαιρέτισε ακόμη τη σύγκληση της κυβερνητικής επιτροπής, η οποία έγινε με πρωτοβουλία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), για μεθαύριο στην Καγκελαρία και σημείωσε ότι έχει ήδη μιλήσει σχετικά με τους αρχηγούς του SPD Σάσκια Έσκεν και Νόρμπερτ Βάλτερ-Μπόργιανς, καθώς και με τον αντικαγκελάριο Όλαφ Σολτς.
«Δεν μπορώ να πω περισσότερα» δήλωσε η κυρία Μέρκελ απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν οι εξελίξεις στη Θουριγγία θέτουν σε κίνδυνο τον κυβερνητικό συνασπισμό της ομοσπονδίας, αλλά χαρακτήρισε θετικό το γεγονός ότι τόσο η αρχηγός του CDU Άνεγκρετ Κραμπ-Καρενμπάουερ όσο και ο αρχηγός της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU) Μάρκους Σέντερ έχουν ήδη από διατυπώσει ξεκάθαρα την άποψή τους υπέρ της διενέργειας νέων εκλογών στο κρατίδιο (https://www.zougla.gr/kosmos/article/paretite-o--neoeklegis-pro8ipourgos-tis-8ourigias---merkel-kaki-mera-gia-ti-dimokratia).
Την απόφαση να παραμένει στον πρωθυπουργικό θώκο της Θουριγγίας και να μην παραιτηθεί άμεσα -όπως είχε αρχικά αποφασίσει- έλαβε ο Τόμας Κέμεριχ.
Ο Κέμεριχ εξήγησε πως έλαβε την απόφαση να μην παραιτηθεί άμεσα αφού πρώτα συμβουλεύτηκε τους δικηγόρους του που του πρότειναν να παραμείνει στο αξίωμα προκειμένου να μην διαταραχθεί η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης στην Θουριγγία.
Ο Φιλελεύθερος πολιτικός αρνήθηκε να λάβει την νόμιμη αποζημίωση των 93.000 ευρώ (μαζί με τα επιδόματα) για το πρώτο 24ωρο στην πρωθυπουργία και ανακοίνωσε πως θα περιοριστεί στον μισθό του βουλευτή.
Ο δε ηγέτης της AfD στο συγκεκριμένο κρατίδιο, την Θουριγγία, είναι ο Björn Höcke (ο οποίος ήταν στα νιάτα του μέλος της Junge Union, της νεολαίας του CDU), θεωρείται ότι ανήκει στην ακραία - στην πραγματικότητα πρωτο-φασιστική - πτέρυγα του κόμματος.
Ο πρώην δάσκαλος Χόκε, είχε αποκαλέσει το μνημείο του Ολοκαυτώματος ως «Μνημείο της ντροπής» και απαίτησε μια «στροφή 180 μοιρών στην πολιτική μνήμης στην Γερμανία». Ο Höcke περιέγραψε επίσης ως ένα "μεγάλο πρόβλημα" το ότι ο Αδόλφος Χίτλερ απεικονίστηκε ως "το απολύτως κακό", παρόλο που δεν υπάρχει «ούτε μαύρο ούτε και άσπρο στην ιστορία».
Για κάποιους αναλυτές, η Γερμανία ακολουθεί το προ δεκαετιών παράδειγμα της Αυστρίας και 75 χρόνια μετά την αυτοκτονία του Αδόλφου Χίτλερ μέσα στο καταφύγιο του, κανονικοποιεί την άκρα δεξιά.
Η δε πολιτική σκηνή της Θουριγγίας μοιάζει με εκείνη της Γερμανίας και σε τελική ανάλυση ολόκληρης της Ευρώπης, που γίνεται όλο και πιο κατακερματισμένη και ασταθής. (https://www.capital.gr/bloomberg-view/3409366/i-akrodexia-prokalei-politiko-seismo-sti-germania).
Είναι η πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που ένας Γερμανός πολιτικός εξελέγη στο υψηλότερο αξίωμα, με την υποστήριξη της ακροδεξιάς, και πραγματοποιήθηκε στο ίδιο κρατίδιο όπου οι πρώτοι Ναζί ανέλαβαν κυβερνητικούς ρόλους την δεκαετία του 1930, λίγο προτού γίνει καγκελάριος ο Αδόλφος Χίτλερ.
[Συγκεκριμένα το κρατίδιο της Θουριγγίας εξελίχθηκε στον Μεσοπόλεμο σε προπύργιο των Ναζί, οι οποίοι στις τοπικές εκλογές του 1927, του 1929, και του 1932, έλαβαν 3,5%, 11% και 42,5% αντίστοιχα, ενώ το 1930 συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπική κυβέρνηση ένας ναζί υπουργός].
Μια τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί να θεωρηθεί ατύχημα ή στιγμιαίο λάθος. Έσπασε ένα μεγάλο πολιτικό ταμπού, κατέρρευσε μια πολιτικό-ηθική συμφωνία των κομμάτων σε όλη τη μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας.
Όπως είπε η συμπρόεδρος του AfD: «ο αποκλεισμός μας δεν είναι πια επιλογή». Αυτός ήταν ο στόχος του AfD και για αυτό ένα κόμμα που ήρθε δεύτερο στις εκλογές στοιχήθηκε με ευκολία πίσω από την υποψηφιότητα του μικρού FDP. Κι αυτόν τον στόχο, ό,τι κι αν γίνει από εδώ και πέρα στην Θουριγγία, τον πέτυχε. Η συνεργασία με το ακροδεξιό AfD δεν έγινε αυτή την φορά, είναι όμως πια στη σφαίρα του δυνατού, του νοητού.
Τελικά ο Κέμεριχ, που πήρε αρχικά πίσω την απόφασή του, λέγοντας ότι θα παραμείνει στην θέση του έως ότου βρεθεί άλλη λύση, παραιτήθηκε τελικά, μετά την ανακοίνωση των κομμάτων του μεγάλου συνασπισμού, οριστικά αυτή την φορά, ώστε να διευκολύνει τη διεξαγωγή των εκλογών.
Τα κόμματα εξέταζαν το ενδεχόμενο ενός νέου γύρου διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης (πράγμα που ήταν ομολογουμένων δύσκολο λόγω των ποσοστών των κομμάτων στις πρόσφατες εκλογές) είτε να γίνουν πρόωρες εκλογές.
Στην κοινή δήλωση που έκαναν η Χριστιανική Ένωση (Χριστιανοδημοκράτες-CDU και Χριστιανοκοινωνιστές) και οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD), αναφέρουν τα εξής:
«Η εκλογή πρωθυπουργού στην Θουριγγία με πλειοψηφία η οποία μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με τις ψήφους το AfD, είναι ασυγχώρητη», και «πρέπει να γίνουν άμεσα εκλογές για νέο πρωθυπουργό» (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/230477_pros-proores-ekloges-sti-thoyriggia-meta-tin-paraligo-sygkybernisi-me-tin).
Σε μία δε αποκλειστική του συνέντευξη, ο Höcke εξήγησε ότι η AfD δεν είχε προβλέψει την δυναμική που θα επέφερε η εκλογή του Thomas Kemmerich:
«Ο πολιτικός σεισμός στην Thuringia εν τω μεταξύ έχει γίνει σεισμός στη Γερμανία. Δεν φοβούμαστε νέες εκλογές, αλλά πρέπει να τις ζυγίσουμε και να τις αναλύσουμε προσεκτικά. Σε κάθε περίπτωση, η AfD θα συνεχίσει να προσπαθεί να αποτρέψει τον Ramelow (Die Linke) να εκλεγεί πρωθυπουργός της Θουριγγίας», διευκρίνισε ο Höcke στην συνέντευξη του αυτή.
[Η δε AfD τρίβει από την πλευρά της τα χέρια της και περιμένει την επόμενη ευκαιρία. Το κόμμα είναι ισχυρό στα ανατολικά κρατίδια, δηλώνει ότι αυτό τοποθετεί εαυτό στο “μέσο” της κοινωνίας, ότι αυτό εκφράζει τα συμφέροντα των “μικρών ανθρώπων” - κι ότι τα συστημικά κόμματα το καταδιώκουν.
“Είδατε, δεν αντέχουν την δημοκρατία, όταν το αποτέλεσμα δεν τους αρέσει”, λένε τώρα οι υποστηρικτές της AfD- και πείθουν ένα σημαντικό κομμάτι της γερμανικής κοινωνίας, αφού σε μια δημοσκόπηση - εξπρές που έγινε μετά την εκλογή και την παραίτηση του Μέζερικ ο ένας στους τέσσερις είπε ότι ήταν “λάθος” το ότι αναγκάστηκε να παραιτηθεί].
Ένα δε από τα κυριότερα αποτελέσματα των εξελίξεων στην Θουριγγία, είναι ότι δεν θα είναι υποψήφια για την καγκελαρία στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2021 η Ανεγκρέτ Κραμπ-Κάρενμπαουερ, η επικεφαλής της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) του κόμματος της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ.
Την είδηση μετέδωσε το πρακτορείο Reuters, επικαλούμενο πηγή του κόμματος. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η Κραμπ-Καρενμπάουερ θα οργανώσει την διαδικασία για την εκλογή του υποψήφιου καγκελαρίου του CDU, το καλοκαίρι, οπότε και η ίδια σκοπεύει να αποχωρήσει από την προεδρία των Χριστιανοδημοκρατών.
Εξάλλου, η ίδια πηγή επεσήμανε ότι η καγκελάριος Μέρκελ επιθυμεί η δελφίνος της να παραμείνει υπουργός Άμυνας στην κυβέρνησή της.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέφεν Ζάιμπερτ, ερωτηθείς εάν η Άγγελλα Μέρκελ έχει πλέον αναθεωρήσει την απόφασή της να μην θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την Καγκελαρία, επανέλαβε την σχετική της δήλωση, με την οποία δημοσιοποίησε την απόφαση της να μην διεκδικήσει δημόσιο αξίωμα μετά το τέλος της τρέχουσας θητείας της και τόνισε ότι «σε αυτό δεν υπάρχει κάτι καινούργιο - έτσι έχει η κατάσταση».
Στο μεταξύ δύο από τους πρώην αντιπάλους της Κραμπ-Κάρενμπαουερ για την προεδρία του CDU, ο επιχειρηματίας Φρίντριχ Μερτς και ο Γενς Σπαν, προετοιμάζονται να διεκδικήσουν ξανά τον θώκο.
Ο Μερτς αποχώρησε από την εταιρεία Blackrock, για να επικεντρωθεί περισσότερο στην πολιτική, ενώ ο Σπαν, που είναι υπουργός Υγείας, εμφανίστηκε ιδιαίτερα δυναμικός τώρα, με το ξέσπασμα της επιδημίας του κορονoϊού (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/230664_den-katebainei-gia-kagkelarios-i-igetis-toy-cdu-kramp-karenmpaoyer).
Η 57χρονη Κραμπ- Κάρενμπαουερ κέρδισε τον Δεκέμβριο του 2018 τις εκλογές για την προεδρία του CDU, όμως έκτοτε δυσκολεύεται να επιβληθεί στο κόμμα. Τον ίδιο μήνα, οι Χριστιανοδημοκράτες της Θουριγγίας, αψηφώντας την γραμμή του κόμματος, στήριξαν τον Τόμας Κέμεριχ για την πρωθυπουργία του κρατιδίου μαζί, με τους βουλευτές του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD).
Η ίδια εξήγησε ότι «ένα μέρος του CDU έχει μια ακαθόριστη σχέση με το AfD», αλλά και με το κόμμα της άκρας αριστεράς Die Linke, αν και η Κραμπ-Κάρενμπαουερ απορρίπτει οποιαδήποτε συμμαχία, είτε με το ένα είτε με το άλλο, εξήγησε πηγή από τους Χριστιανοδημοκράτες.
Από την πλευρά του, την ανησυχία του για τις εξελίξεις στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU) φέρεται να εξέφρασε ο Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μετά την ανακοίνωση της πρόθεσης της Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ να παραιτηθεί και να μην είναι υποψήφια για την Καγκελαρία στις επόμενες εκλογές.
«Ο επόμενος υποψήφιος Καγκελάριος δεν θα γίνει Καγκελάριος, αν συνεχίσουμε έτσι», προειδοποίησε, σύμφωνα με την BILD, τα μέλη του προεδρείου του κόμματός του ο κ. Σόιμπλε, τονίζοντας ότι το κεντρικό ζήτημα είναι η διαδικασία επιλογής του υποψηφίου.
Κατά την εσωκομματική διαδικασία εκλογής προέδρου το 2018 ο κ. Σόιμπλε είχε στηρίξει τον αντίπαλο της κυρίας Κραμπ-Καρενμπάουερ, Φρίντριχ Μερτς. Τον ίδιο υποψήφιο υποστήριξε και η Νεολαία του κόμματος, η οποία κατά το πρόσφατο Συνέδριο εισηγήθηκε την ανάδειξη του υποψηφίου Καγκελάριου από την βάση. Η πρόταση απορρίφθηκε από τους συνέδρους (https://www.zougla.gr/kosmos/article/germania-anisixia-gia-to-cdu-ekfrazi-o-volfgang-soimple).
Θεωρητικά, με την εκλογή της στην προεδρία του CDU, η ΑΚΚ άνοιγε τον δρόμο και για την καγκελαρία στις εκλογές του 2021. Αυτό ήθελε, άλλωστε, και η Μέρκελ, για να παραμείνει το κόμμα με έναν κεντρώο προσανατολισμό. Ειδικά μπροστά στον κίνδυνο επικράτησης του εκλεκτού του Σόιμπλε, Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος υποστηρίζει, ότι μόνο με μια δεξιά στροφή θα υπάρξει ανάσχεση της δυναμικής που εμφανίζει η Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD).
Επίσης, όταν είχε εκλεγεί η Καρενμπάουερ πολλοί είδαν στο πρόσωπό την εκλεκτή της Μέρκελ που επικράτησε έναντι δύο πολύ συντηρητικότερων αντιπάλων. Αλλά ήδη από την εκλογική διαδικασία είχε φανεί ότι η CDU βρισκόταν σ’ ένα σημείο καμπής.
Επί 18 χρόνια η Μέρκελ είχε ηγηθεί του κόμματος επιχειρώντας ανοίγματα στον κεντροαριστερό χώρο και υιοθετώντας σε κάποιο βαθμό κάποιες από τις ιδέες των Σοσιαλδημοκρατών, στρατηγική που είχε αποδώσει καθώς η CDU διατηρούσε την δύναμή της, ενώ το SPD κατέρρεε στις δημοσκοπήσεις.
Αλλά η στρατηγική αυτή είχε και τα αρνητικά της καθώς άφησε ένα κενό δεξιά της CDU που εκμεταλλεύτηκε η ακροδεξιά Εναλλακτική για την Γερμανία (AFD) και προκάλεσε στο εσωτερικό των Χριστιανοδημοκρατών ένα κίνημα αντίδρασης, την αποκαλούμενη «Ένωση Αξιών», που κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος.
Η Καρενμπάουερ προσπάθησε να βάλει φρένο στην αρχή στη συντηρητική αυτή πτέρυγα, αλλά χωρίς επιτυχία και ένα από τα βασικά ερωτήματα τώρα είναι κατά πόσον αυτή η πτέρυγα θα κερδίσει ακόμη περισσότερη επιρροή.
Ένας από τους επικεφαλής της είναι ο Φρίντριχ Μερτς, ο επιχειρηματίας που είχε αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική πριν από μια δεκαετία λόγω των διαφορών του με την Άνγκελα Μέρκελ, και ο οποίος επανήλθε το 2018 για να χάσει οριακά στην μάχη για την ηγεσία της CDU από την Καρενμπάουερ.
Ένας άλλος πιθανός διάδοχος της Καρενμπάουερ είναι ο πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Άρμιν Λάσετ, που θεωρείται αφοσιωμένος υποστηρικτής της Μέρκελ ειδικά από το 2015 όταν δέχθηκε μαζικά πυρά για την πολιτική της στο προσφυγικό. Ο Λάσετ θεωρείται ότι ανήκει στη φιλελεύθερη πτέρυγα των Χριστιανοδημοκρατών και μέχρι στιγμής κρατά κλειστά τα χαρτιά του.
Αν, ωστόσο, επικρατήσει στην κούρσα ο Μερτς πολλοί στο Βερολίνο φοβούνται ότι η CDU θα μετατοπιστεί καίρια προς τα δεξιά. Η μάχη για την ηγεσία της CDU, εκτιμά η ηγέτιδα του Αριστερού Κόμματος, Κάτια Κίπλινγ, θα εξελιχθεί σε μάχη για τις μελλοντικές της πολιτικές.
Κι αν νικήσει ο Φρίντριχ Μερτς σε αυτή, «Η CDU σύντομα θα κάνει συνασπισμό με την Εναλλακτική για την Γερμανία», κάτι που διαφάνηκε και από το πρόσφατο φιάσκο στην Θουριγγία.
Στο δυτικό τμήμα της Γερμανίας η πλειοψηφία συμφωνεί ότι η μοναδική επιλογή για την CDU είναι η ρητή απόρριψη μιας συνεργασίας με την AfD. Αλλά στις ανατολικές περιοχές της χώρας πολλοί Χριστιανοδημοκράτες επιθυμούν μια συνεργασία με την ακροδεξιά AfD.
Η Καρενμπάουερ έχει καταστήσει σαφή την θέση της ότι δεν επιθυμεί καμία προσέγγιση ή συνεργασία με την Εναλλακτική για την Γερμανία ή το Αριστερό Κόμμα.
Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει η υπό προθεσμία πρόεδρος της CDU να επιμείνει σ’ αυτή τη γραμμή. Από τη στιγμή που ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αποχωρήσει και δεδομένης της διάβρωσης της ισχύος της κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι αυτό, σημειώνει η Deutsche Welle (https://www.iefimerida.gr/kosmos/germania-karenmpaoyer-pros-ta-poy-tha-kinithei-i-cdu).
Επιπλέον, τα τεκταινόμενα στους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες και η κούρσα διαδοχής της Καρενμπάουερ στην ηγεσία του κόμματος και της Μέρκελ στην καγκελαρία έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον των βρετανικών γραφείων στοιχημάτων, όπως το Ladbrokes που ποντάρει 5/4 σε μια επικράτηση του Μερτς:
Δηλαδή για κάθε τέσσερις λίρες που στοιχηματίζει ο παίκτης υπέρ του θα πάρει εννιά λίρες μόλις ο Μερτς γίνει νέος καγκελάριος – δηλαδή του δίνει πιθανότητες 44%. Αρκετά πίσω ακολουθούν ο Γιενς Σπαν με 20% και ο Άρμιν Λάσετ με 17%.
Ένα άλλο γραφείο στοιχημάτων, το Smarkets «βλέπει» επίσης τον Μερτς μπροστά από τον Σπαν, ενώ δίνει μόλις 7% πιθανότητες στον πρωθυπουργό της Βαυαρίας (https://www.iefimerida.gr/kosmos/germania-koyrsa-diadohis-merkel-ypopsifioi-kagkelarioi).
Τον ίδιο μήνα στην Γερμανία, σχεδόν ένας στους δύο Γερμανούς, το 48%, εκτιμά ότι το ακροδεξιό κόμμα "Εναλλακτική για τη Γερμανία" (AfD) θα συμμετέχει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση ή στην κυβέρνηση κάποιου κρατιδίου ως το 2030.
Μόνο το 29% των ερωτηθέντων απάντησε ότι δεν αναμένει το AfD να συμμετέχει σε κάποια κυβέρνηση μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από την YouGov για λογαριασμό του dpa.
Περίπου το ένα τέταρτο των Γερμανών (26%) δήλωσε ότι δεν θεωρούν την συμμετοχή του ακροδεξιού κόμματος στην κυβέρνηση κάποιου κρατιδίου ως πρόβλημα. Για το 19% δεν θα υπήρχε θέμα αν το AfD συμμετείχε σε κυβερνητικό συνασπισμό σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Ωστόσο ξεκάθαρη πλειοψηφία 59% απορρίπτει εντελώς την συμμετοχή του σε κυβέρνηση.
Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε μετά το σοκ που προκάλεσε η εκλογή του πρωθυπουργού της Θουριγγίας με τις ψήφους του AfD, ένα γεγονός που προκάλεσε οργή και διαδηλώσεις στη Γερμανία.
Το 54% των ερωτηθέντων απάντησε ότι το σκάνδαλο στη Θουριγγία έβλαψε την πίστη του στη δημοκρατία. Εξάλλου για το 34% των ερωτηθέντων το AfD ήταν αυτό που ωφελήθηκε περισσότερο από τα γεγονότα στο κρατίδιο αυτό, ενώ ακολουθεί το ακροαριστερό Die Linke με 1-%. Η δημοσκόπηση αυτή διενεργήθηκε στις 7 και 8 Φεβρουαρίου του 2020 (https://www.news247.gr/kosmos/germania-vlepoyn-tin-akrodexia-stin-kyvernisi-os-to-2030.7581407.html).
Πρόωρες εκλογές και το τέλος του CDU «βλέπει» από την πλευρά του και ο πρώην Αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (CDU) Ζίγκμαρ Γκάμπριελ μετά τις εξελίξεις στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU) και κάνει λόγο για κυβέρνηση «η οποία παραλύει για δεύτερη φορά σε λίγο χρόνο».
«Υποψιάζομαι ότι αυτό δεν θα κρατήσει πολύ ακόμη, διότι θα γίνουν εκλογές», δήλωσε ο κ. Γκάμπριελ στην εφημερίδα «BILD» και χαρακτήρισε την επικείμενη παραίτηση της Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ «λογική συνέπεια», καθώς στο θέμα της Θουριγγίας δεν κατάφερε να επιβληθεί. «Οι διάφορες πτέρυγες εντός του κόμματος έχουν απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο. Βιώνουμε το τέλος του δεύτερου μεγάλου λαϊκού κόμματος στην Γερμανία», τόνισε ο κ. Γκάμπριελ.
Ζήτημα σταθερότητας του κυβερνητικού συνασπισμού μετά την γνωστοποίηση της πρόθεσης της αρχηγού του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ να παραιτηθεί, θέτουν οι Πράσινοι, απαιτώντας άμεση διευθέτηση του ζητήματος.
Η αρχηγός των Πρασίνων Αναλένα Μπέρμποκ έκανε λόγο για «δραματική κατάσταση» για τη χώρα και για τον «κίνδυνο» να προκύψει «ακόμη μεγαλύτερο κενό εξουσίας». Το CDU πρέπει να ξεκαθαρίσει πώς μπορεί, υπ' αυτές τις συνθήκες, να στηρίξει μια σταθερή κυβέρνηση.
Όλα τα κόμματα απαιτείται τώρα να μην αρχίσουν τους τακτικισμούς με γνώμονα τις στρατηγικές τους, αλλά να υψώσουν ένα σαφές τείχος εναντίον της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD). Η αστάθεια της Θουριγγίας δεν επιτρέπεται να εξαπλωθεί σε όλη την Γερμανία», τόνισε η κυρία Μπέρμποκ.
Η γνωστοποίηση της πρόθεσης της αρχηγού του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ να παραιτηθεί από την ηγεσία του κόμματος και να μην είναι υποψήφια Καγκελάριος έστρεψε την προσοχή στους δύο εσωκομματικούς αντιπάλους της, τον Φρίντριχ Μερτς και τον Γενς Σπαν.
Ο κ. Μερτς, ο οποίος δεν είναι βουλευτής, ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες ότι σκοπεύει να παραιτηθεί από το Εποπτικό Συμβούλιο της εταιρίας επενδύσεων Blackrock προκειμένου να αφοσιωθεί περισσότερο στην πολιτική και να στηρίξει το CDU.
Κληθείς δε να σχολιάσει τις εξελίξεις στο κόμμα του, περιορίστηκε να δηλώσει μόνο ότι «σε μια τέτοια κατάσταση είναι πιο σημαντικές οι έξυπνες δεύτερες σκέψεις από ό,τι οι γρήγορες δηλώσεις», ενώ ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν εξέφρασε τον σεβασμό του για την απόφαση της κυρίας Κραμπ-Καρενμπάουερ και έκανε λόγο για δυσκολίες που προέκυψαν από τον διαχωρισμό της Καγκελαρίας από την ηγεσία του κόμματος. «Η κατευθυντήρια γραμμή μας πρέπει τώρα να είναι η συνοχή του κόμματος», δήλωσε (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/230694_trigmoi-stin-politiki-skini-tis-germanias-ston-apoiho-ton-exelixeon-sti).
Το δε Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) προειδοποίησε ότι θα παραμείνει στον κυβερνητικό συνασπισμό με τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU), μόνο εφόσον η Άγκελα Μέρκελ παραμένει καγκελάριος.
Αφού η δελφίνος της Μέρκελ, η Ανεγκρέτ Κραμπ- Κάρενμπάουερ, ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί από την προεδρία του CDU, το κόμμα ξεκινά την διαδικασία εκλογής νέου επικεφαλής αλλά και υποψήφιου για την καγκελαρία στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2021.
[Και ήδη στην Γερμανία, ξεκινήσαν οι διαδικασίες εκλογής για την νέα ηγεσία στο CDU (https://www.euractiv.gr/section/thesmika-themata/news/germania-xekinoyn-oi-diadikasies-gia-ti-nea-igesia-sto-cdu/).
Η τωρινή αποτυχία της ΑΚΚ είναι σαφώς μια τεράστια ήττα για την ίδια την καγκελάριο και πιθανότατα της αφαιρεί κάποιους πόντους στην προσπάθεια να ελέγξει εκ νέου αυτή τη διαδικασία. Η κυρία Μέρκελ ακόμα δεν έχει πάρει σαφή θέση για το πότε και πώς θα πρέπει να χριστεί ο υποψήφιος διάδοχός της.
Η Κραμπ-Κάρενμπάουερ ήταν οπαδός της θεωρίας «των δύο άκρων», αποκλείοντας οποιαδήποτε συνεργασία με τα δύο αυτά κόμματα. Όμως, ο φόβος ότι το «σύνδρομο της Θουριγγίας» δεν θα είναι κάτι προσωρινό, ότι δηλαδή μια κατάσταση, όπου μετεκλογικά δεν θα μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή ή την στήριξη ενός εκ των δύο αυτών κομμάτων είναι κάτι, που απασχολεί πλέον έντονα τον Τύπο.
Εκ των πραγμάτων, κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε ανατολικογερμανικό κρατίδιο. Σε ομοσπονδιακό επίπεδο φαντάζει αδύνατο, αλλά κανείς δε μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια. Άλλωστε, η AfD μέσα σε επτά μόλις χρόνια από την ίδρυσή της έχει αναδειχθεί σε σημαντικό παίκτη στην πολιτική σκηνή και κάθε άλλο παρά σημάδια κόπωσης δείχνει, παρά τις κατά καιρούς εσωκομματικές της κρίσεις.
Υπάρχουν φωνές μέσα στην Χριστιανοδημοκρατική Ένωση, που από καιρό έχουν μιλήσει για την ανάγκη να σταματήσει ο αποκλεισμός της AfD. Οι πιο μετριοπαθείς και κεντρώοι, ειδικά οι προερχόμενοι από την πρώην Ανατολική Γερμανία υποστηρίζουν το ίδιο για την Αριστερά.
Σε επίπεδο θέσεων και ιδεών βεβαίως είναι προφανές ότι οι ακροδεξιοί «γειτονεύουν» πολύ περισσότερο. Δεν πρέπει να ξεχνά άλλωστε κανείς ότι ο πραγματικός εγκέφαλος της AfD, που κινεί πολλά νήματα από το παρασκήνιο είναι ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ, ένας πρώην Xριστιανοδημοκράτης.
Κάποιοι αναφέρονται επίσης σε παραδείγματα άλλων χωρών όπως η Ιταλία, η Αυστρία, η Ισπανία, όπου εδώ και καιρό έχουν σπάσει τα ταμπού για μια προσέγγιση της Κεντροδεξιάς με την ακροδεξιά.
Ο Φρίντριχ Μερτς, από τη μεριά του, χρησιμοποιεί και πάλι το σλόγκαν, ότι θέλει να επαναπατρίσει στο κόμμα εκείνους, οι οποίοι έχουν μετακινηθεί προς την AfD, χωρίς να διευκρινίζει πώς θα πετύχει κάτι τέτοιο. Ήταν κάτι που έλεγε και μετά τις εκλογές του 2017 και στην πορεία προς το συνέδριο του ‘18 όπου και ηττήθηκε από την ΑΚΚ, ίσως γιατί ούτε και τότε κατάφερε να πείσει ότι έχει μια αποτελεσματική συνταγή για κάτι τέτοιο.
Στο μεταξύ, ασαφές παραμένει το τοπίο σε σχέση με το αν και πότε θα γίνουν νέες εκλογές στη Θουριγγία. Η Αριστερά ζητά να εκλεγεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα ο νέος πρωθυπουργός, κατά προτίμηση και πάλι ο Μπόντο Ράμελο και να προκηρυχθούν στη συνέχεια εκλογές.
Οι Χριστιανοδημοκράτες επιμένουν ότι δεν θα τον αποδεχθούν σε καμιά περίπτωση και προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο για να ανακάμψουν από το πατατράκ της συνεργασίας τους με την ακροδεξιά και τους φιλελεύθερους, που τους έχει ρίξει δημοσκοπικά στα χαμηλότερα ποσοστά της ιστορίας τους. Στις τελευταίες μετρήσεις της κοινής γνώμης η Αριστερά έχει ανέβει στο 39% και η CDU έχει πέσει στο 13%.
Πάντως και ο Ράμελο έχει διευκρινίσει ότι οι νέες εκλογές δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη και φαίνεται να προκρίνει μια ημερομηνία κάπου το φθινόπωρο. Αυτός είναι και ο λόγος, που θέλει να επιδιώξει την επανεκλογή του από αυτή τη Βουλή, έτσι ώστε το κρατίδιο να μη μείνει χωρίς κυβέρνηση. Άλλωστε, υπάρχει ήδη κυβερνητικό πρόγραμμα επεξεργασμένο σε συνεργασία με Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινους. Αυτή τη στιγμή παραμένει ως υπηρεσιακός ο Τόμας Κέμμεριχ.
Η εμπλοκή αυτή διασκεδάζει, όπως φαίνεται την ακροδεξιά, που απολαμβάνει το ρόλο της ως ρυθμιστή. Είναι χαρακτηριστικό του πώς αντιλαμβάνονται στην AfD τις δημοκρατικές διαδικασίες, αυτό που πρότεινε ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ στους κομματικούς του συνοδοιπόρους. Να ψηφίσουν δηλαδή και αυτοί τον Ράμελο για να τον υποχρεώσουν και αυτόν να παραιτηθεί, αφού δεν θα μπορούσε να σταθεί πολιτικά έχοντας εξασφαλίσει πλειοψηφία με τις ψήφους της ακροδεξιάς (http://epohi.gr/psaxnoun-antidoto-sto-syndromo-ths-thouriggias/)].
Το ενδεχόμενο στην προεδρία του CDU να εκλεγεί κάποιος αντίπαλος της Μέρκελ ενδέχεται να καταστήσει δύσκολο το έργο της Γερμανίδας καγκελαρίου και ίσως την αναγκάσει να παραιτηθεί πριν το τέλος της θητείας της.
«Η Άνγκελα Μέρκελ είναι η καγκελάριος. Εισήλθαμε στον συνασπισμό με εκείνη. Και επίσης θα αποχωρήσουμε από αυτό τον συνασπισμό με τον κανονικό τρόπο στις επόμενες εκλογές», δήλωσε ο γενικός γραμματέας του SPD Λαρς Κλίνγκμπαϊλ μιλώντας στον όμιλο RND.
«Επιθυμούμε να συνεχίσουμε το κοινό μας έργο στην κυβέρνηση με το CDU. Η κυβέρνηση εξελέγη για να κυβερνήσει ως το φθινόπωρο του 2021», πρόσθεσε.
«Δεν γνωρίζω κάποια άλλη ημερομηνία εκλογών», υπογράμμισε ο Κλίγκμπάιλ, αν και πρόσθεσε ότι το κόμμα του είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή για εκλογές.
Ο εύθραυστος συνασπισμός του SPD με το CDU έχει φτάσει κοντά στην κατάρρευση αρκετές φορές. Ωστόσο πολλοί βουλευτές επιθυμούν να αποφύγουν την αναστάτωση μιας εκλογικής αναμέτρησης το διάστημα που η Γερμανία θα έχει την εναλλασσόμενη προεδρία της ΕΕ, το δεύτερο εξάμηνο του 2020.
Ο Κλίνγκμπαϊλ επεσήμανε ότι ελπίζει οι Συντηρητικοί να έχουν επίγνωση των ευθυνών τους και «να μην παρασυρθούν».
Το SPD ίσως δυσκολευτεί να συνεργαστεί με τουλάχιστον δύο από τους πιθανούς διεκδικητές της προεδρίας του CDU, τον Φρίντριχ Μερτς και τον Γενς Σπαν, οι απόψεις των οποίων βρίσκονται πιο δεξιά από αυτές της Μέρκελ.
«Το αν μπορούμε να βασιστούμε στο CDU θα αποδειχθεί από την στάση τους προς τη δεξιά. Το CDU πρέπει να πάρει σημαντικές αποστάσεις από το εσωτερικό φαν κλαμπ του AfD», του κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία, κατέληξε ο γενικός γραμματέας του SPD (https://www.pronews.gr/kosmos/eyropaiki-enosi/847104_germania-i-merkel-apeilei-oti-tha-apohorisei-apo-ton-kyvernitiko).
Η δε αποχώρηση της Καρενμπάουερ είναι πάντως ένα σημαντικό πλήγμα για την Άνγκελα Μέρκελ, η οποία την είχε στηρίξει στη μάχη της διαδοχής τον Δεκέμβριο του 2018. «Είναι πιθανό να πλησιάζει το τέλος της καγκελαρίου» γράφει η «Sόddeutsche Zeitung» του Μονάχου και προσθέτει: «Το πόσο καιρό θα παραμείνει στην εξουσία θα εξαρτηθεί από το ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος».
Η οικονομική ελίτ της Γερμανίας στήριξε και στηρίζει τον Φρίντριχ Μερτς, που είναι σκληρός νεοφιλελεύθερος και ορκισμένος εχθρός της Μέρκελ (https://www.tovima.gr/2020/02/13/world/cdu-oi-endiaferomenoi-gia-to-xrisma-tou-xristianodimokratikou-kommatos-gia-ton-ypopsifio-kagkelario/). Είχε ηττηθεί μάλιστα στο νήμα από την Καρενμπάουερ. Ο Μερτς έχει ισχυρές προσβάσεις στην πιο δεξιά πτέρυγα των Χριστιανοδημοκρατών και αναμένεται -αν εκλεγεί- να πετάξει στον κάλαθο την κεντροδεξιά πορεία με την οποία πορεύτηκε η Άνγκελα Μέρκελ τα τελευταία χρόνια (https://www.newsbreak.gr/apopseis/76280/germania-plisiazei-to-telos-tis-merkel/).
[Όμως εάν ο Μερτς επικρατήσει και εφαρμόσει την σκληρά νεοφιλελεύθερη πολιτική του, πετώντας στον δρόμο και κόβοντας τα επιδόματα από τα εκατομμύρια φτωχών, αστέγων και ανέργων της Γερμανίας, θα οδηγήσει τις ομάδες αυτές στην απελπισία.
Και είναι πολύ πιθανόν στην περίπτωση αυτοί οι ψηφοφόροι των Χριστιανοδημοκρατών, να στραφούν εκλογικά προς την AfD, η οποία αναμένεται τον Απρίλιο να ψηφίσει ένα έντονα φιλολαϊκό πρόγραμμα για όλες τις παραπάνω κατηγόριες ανθρώπων της Γερμανίας, αυξάνοντας σημαντικά τα εκλογικά του ποσοστά πανεθνικά και κάνοντας πιθανόν αυτό το κόμμα σε σύντομο χρόνο την νέα κυβέρνηση της Γερμανίας].
Από την πλευρά του, ο πρώην επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU), Φρίντριχ Μερτς, προτίθεται να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία του, σύμφωνα με δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου, που αναμετάδωσαν το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (dpa) και το Reuters.
Μετά την ανακοίνωση της παραίτησης της προέδρου του CDU Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ, ο Φρίντριχ Μερτς προφανώς επιθυμεί να θέσει υποψηφιότητα για την διαδοχή της, όπως πληροφορήθηκε σήμερα από το περιβάλλον του το dpa.
Εκτός από τον Μερτς, δυνητικοί υποψήφιοι για την προεδρία του CDU είναι ο πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας Άρμιν Λάσετ, και ο ομοσπονδιακός υπουργός Υγείας Γενς Σπαν.
Ο Γερμανός πολιτικός είναι αποφασισμένος να θέσει κατέβει στην κούρσα διαδοχής, γνωρίζει ότι η βάση του κόμματος τον υποστηρίζει και έχει ενθαρρυνθεί από τις τρέχουσες δημοσκοπήσεις, τονίζει το Γερμανικό Πρακτορείο.
Ένας εκπρόσωπος του Μερτς δεν θέλησε να επιβεβαιώσει τα δημοσιεύματα. Ερωτηθείς από την εφημερίδα Die Welt απάντησε: «Θα συνεχίσουμε να μην συμμετέχουμε σε εικασίες» (https://www.euro2day.gr/news/world/article/2008014/germania-o-frintrih-merts-tha-thesei-ypopshfiothta.html).
[Όλη αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει ανατροπές στην δημοτικότητα των κομμάτων στην Γερμανία (https://www.makthes.gr/germania-ptosi-cdu-csu-kai-prasinon-anodo-spd-kai-afd-katagrafei-dimoskopisi-260114)].
Οι Χριστιανοδημοκράτες φαίνεται να μπαίνουν λοιπόν σε μια παρατεταμένη περίοδο κρίσης, αφού η Κραμπ-Κάρενμπαουερ παραμένει ως μεταβατική ηγέτης μέχρι το συνέδριό τους, τον Δεκέμβριο, κι ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες εταίροι τους προειδοποιούν ότι θα αποσυρθούν από τον μεγάλο συνασπισμό αν δεν παραμείνει η Μέρκελ καγκελάριος.
Αυτό το σενάριο θα μπορούσε να επαληθευτεί αν αναδειχθεί επικεφαλής του CDU ο Μερτς, ο οποίος αναμένεται να απομακρύνει το κόμμα από το κέντρο του ιδεολογικού φάσματος. Μια συγκατοίκηση Μέρκελ-Μερτς φαντάζει αρκετά δύσκολη, με αποτέλεσμα να προεξοφλείται η παραίτηση της πρώτης.
Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι ο Μερτς θα μπορούσε να επαναπατρίσει τις δεξιές ψήφους που προσείλκυσε το AfD και να επανασυστήσει το μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα (Volkspartei), που συστέγαζε από υπερσυντηρητικούς σε κοινωνικά θέματα και θρησκόληπτους υπέρμαχους της αχαλίνωτης οικονομίας της αγοράς μέχρι μετριοπαθείς οπαδούς του παραδοσιακού κοινωνικού κράτους που θεωρούν π.χ. ότι η υποδοχή των μεταναστών αποτελεί χριστιανική υποχρέωση.
«Δεξιότερα της Ένωσης Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) δεν πρέπει να υπάρξει δημοκρατικά νομιμοποιημένο κόμμα», είχε διακηρύξει κάποτε ο Φραντς Γιόζεφ Στράους, ιστορικός ηγέτης του CSU. Το αξίωμα καταρρίφθηκε στις αρχές της κρίσης χρέους, με την ίδρυση της AfD, που απέκτησε λόγο ύπαρξης ως αντίδραση στα πακέτα στήριξης των ασθενέστερων οικονομιών του ευρωπαϊκού Νότου, κυρίως της Ελλάδας.
Η έλευση ενός εκατομμυρίου και πλέον προσφύγων στην χώρα από το 2015 έδωσε την ευκαιρία στο κόμμα να μετεξελιχθεί από τιμωρό της δημοσιονομικής απειθαρχίας της περιφέρειας της Ευρωζώνης σε αμιγώς ξενοφοβικό, εθνικιστικό σχηματισμό, διανθισμένο με ορισμένα στελέχη που είναι συγκεκαλυμμένοι ή απροκάλυπτοι νοσταλγοί του ναζισμού (https://www.kathimerini.gr/1065011/article/epikairothta/kosmos/germania---cdu-zhteitai-arxhgos-kai-politiko-stigma).
Κάποιοι δε αρθρογράφοι ισχυρίζονται, ότι η Μέρκελ θέλει με κάθε τρόπο η Μέρκελ παραμείνει στην καγκελαρία, ενώ προτίθεται να θυσιάσει πολλά για να παραμείνει καγκελάριος, σχολιάζει η Handelsblatt σε σχόλιο με τίτλο "Η προσκόλληση της Μέρκελ στην εξουσία απειλεί το CDU":
H οικονομική εφημερίδα σημειώνει ότι «με όποιο τρόπο μπορεί η καγκελάριος αγωνίζεται να παραμείνει στην εξουσία. Η τελευταία που το συνειδητοποίησε είναι η εκλεκτή της και διάδοχός της στην προεδρία των Χριστιανοδημοκρατών Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ.
Όταν ολοκληρωθεί η περίοδος διακυβέρνησης Μέρκελ το πολιτικό τοπίο στην Γερμανία ενδέχεται να είναι εντελώς διαφορετικό από ότι όταν ανέλαβε για πρώτη φορά καθήκοντα καγκελαρίου» (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_113.html).
Ταυτόχρονα, διχασμένη φαίνεται πως είναι η κοινή γνώμη στην Γερμανία σχετικά με το αν θέλει να παραμείνει στην καγκελαρία η Άνγκελα Μέρκελ.
Το περιοδικό Der Spiegel διενήργησε δημοσκόπηση με ερώτημα το αν θα πρέπει να παραμείνει στην καγκελαρία και να εξαντλήσει την θητεία της (λήγει το 2021), αφού εκλεγεί ο νέος πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU). Οι απόψεις ήταν μοιρασμένες, με την πλειοψηφία ωστόσο να θεωρεί πως θα πρέπει να αποχωρήσει από την θέση της καγκελάριου.
Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, το 35,7% των ερωτηθέντων απαντά ότι «ναι, σε κάθε περίπτωση», η κυρία Μέρκελ πρέπει να αποχωρήσει μετά την εκλογή νέου αρχηγού, ενώ το 30,2% εκτιμά ότι θα πρέπει να παραμείνει στην θέση της, ανεξαρτήτως των εξελίξεων στο CDU.
«Μάλλον ναι» στην αποχώρηση της Καγκελαρίου απαντά το 10,3%, «μάλλον όχι» το 15,7%, ενώ αναποφάσιστο δηλώνει το 8,1%. Η Μέρκελ έχει κατ' επανάληψη δηλώσει ωστόσο ότι σκοπεύει να ολοκληρώσει την τρέχουσα θητεία της, η οποία λήγει το φθινόπωρο του 2021 (https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/849322_35-ton-germanon-thelei-na-apohorisei-apo-tin-kagkelaria-i-amerkel).
Μετά τον "σεισμό" της Ερφούρτης, της πρωτεύουσας της Θουριγγίας, ακολούθησε όμως και μια μιντιακή "καταιγίδα" από τα αριστερά. Οι χριστιανοδημοκράτες κατηγορούνται για "ακόμα πιο δεξιά στροφή", όταν άπαντες γνωρίζουν ότι η Μέρκελ ουσιαστικά τους "σοσιαλδημοκρατικοποίησε" σε μια σειρά από σημαντικά θέματα (μεταναστευτικό, ενεργειακό, κλίμα κ.α.).
Ο δε Όσκαρ Λαφοντέν θύμισε ότι «πολλά μέλη του CDU μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου απέκρυψαν το ναζιστικό τους παρελθόν και έγιναν ακόμα και πρωθυπουργοί (Κουρτ Γκέοργκ Κίζινγκερ), όπως επίσης ότι το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα απορρόφησε το CDU της Ανατολικής Γερμανίας, που ήταν παράρτημα του σοσιαλιστικού SED, μαζί και τη γραμματέα της κομμουνιστικής νεολαίας FDJ, τη σημερινή καγκελάριο Μέρκελ, που ήταν υπεύθυνη για την προπαγάνδα και την αγκιτάτσια γι' αυτό και της επιτρεπόταν να σπουδάσει στο εξωτερικό και να ταξιδεύει στην Δύση» (https://slpress.gr/diethni/i-thyella-tis-thoyriggias-to-vaterlo-tis-christianodimokratias/).
Σύμφωνα δε με δημοσκόπηση την οποία διεξήγαγε το Ινστiτούτο Forsa για λογαριασμό της Handelsblatt και η οποία θα δημοσιευτεί αύριο Παρασκευή, το 23% των ψηφοφόρων του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU), δηλαδή ο ένας στους τέσσερις, δεν θα το ψήφιζε, εάν δεν ηγείτο του κόμματος η Α. Μέρκελ. Αυτό σημαίνει ότι το CDU θα έχανε 2,4 εκατομμύρια ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του 2017.
Επίσης, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων αναμένει ότι η πολιτική κατάσταση θα χειροτερέψει χωρίς την καγκελάριο Μέρκελ. Βελτίωση, ιδίως στους τομείς της περιβαλλοντικής, της εξωτερικής και της ευρωπαϊκής πολιτικής αναμένει μόνο το 24% του συνόλου των Γερμανών πολιτών στην μετά-Μέρκελ εποχή υπό έναν νέο ηγέτη του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU). Αυτήν την απαισιόδοξη εκτίμηση συμμερίζεται και το 46% των ψηφοφόρων του CDU (https://www.sofokleousin.gr/germania-dimoskopisi-to-23-ton-psifoforon-tou-cdu-den-tha-to-psif).
Τελικά στην Θουριγγία, την διεξαγωγή νέων εκλογών στις 25 Απριλίου του 2021 και τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης μειοψηφίας με επικεφαλής τον πρώην Πρωθυπουργό Μπόντο Ράμελο (Αριστερά), αποφάσισαν Χριστιανοδημοκράτες (CDU), Σοσιαλδημοκράτες (SPD), Πράσινοι και Αριστερά στην Θουριγγία, σε μια προσπάθεια υπέρβασης της κρίσης που προκλήθηκε όταν στις 5 Φεβρουαρίου εξελέγη Πρωθυπουργός ο φιλελεύθερος (FDP) Τόμας Κέμεριχ, με τις ψήφους του CDU και της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD).
Στις 4 Μαρτίου το τοπικό Κοινοβούλιο - με τις ψήφους και του CDU - αναμένεται να εκλέξει τον κ. Ράμελο Πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης Αριστεράς, SPD και Πρασίνων, η οποία θα αναλάβει να καταθέσει τον Προϋπολογισμό του επόμενου έτους και να οδηγήσει το κρατίδιο σε εκλογές.
Έπειτα από πολύωρες διαβουλεύσεις, τα τέσσερα κόμματα συμφώνησαν σε έναν «μηχανισμό σταθερότητας», όπως τον ονόμασε ο κ. Ράμελο, ο οποίος θα φροντίσει να διασφαλίσει ότι η ακροδεξιά δεν θα επιχειρήσει να εξαπατήσει εκ νέου το τοπικό Κοινοβούλιο.
«Ευχαριστώ ιδιαίτερα το CDU, το SPD, τους Πράσινους αλλά και το κόμμα μου που κατάφεραν να βρουν για αυτό το κρατίδιο από κοινού έναν δημοκρατικό δρόμο μέσα από μια κατάσταση για την οποία ευθύνονται άλλοι», δήλωσε ο κ. Ράμελο, ενώ ο αντιπρόεδρος του CDU στην Θουριγγία Μάριο Βόιγκτ δεσμεύθηκε ότι το κόμμα του θα ασκήσει «εποικοδομητική αντιπολίτευση».
Από την πλευρά του SPD, ο επικεφαλής της τοπικής οργάνωσης Βόλφγκανγκ Τίφενζε τόνισε ότι το CDU «ανοίγει τον δρόμο για σταθερότητα έως το τέλος του έτους» (https://www.zougla.gr/kosmos/article/germania-ekloges-ton-aprilio-tou-2021-ke-metavatiki-kivernisi-miopsifias-sti-8ourigia).
Επίσης, το ίδιο μήνα ο Χόκε έλαβε μέρος στην 200η επέτειο ίδρυσης και πορεία της PEGIDA (https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/05/blog-post_691.html, http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/10/blog-post_866.html, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2017/10/blog-post.html) στην Δρέσδη μαζί με τον ηγέτη και ιδρυτή του κινήματος αυτού, τον Λουτς Μπάχμαν, στην οποία παραβρέθηκαν άνω των 3.000 ατόμων.
Στην ομιλία του, ο Höcke επιτέθηκε σε αυτό που αποκαλούσε το ίδρυμα πολιτικο-μέσων ενημέρωσης που, κατά την άποψή του, καταστρέφει την Γερμανία. «Οι δήθεν συναινετικοί δημοκράτες των καθιερωμένων κομμάτων, με επικεφαλής την καγκελάριο Μέρκελ, θα δημιουργούσαν ένα ενιαίο εθνικό μέτωπο για να βλάψουν την δημοκρατία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», τόνισε.
Περιέγραψε δε τις διαμαρτυρίες των άλλων κομμάτων στην Θουριγγία ως μια προσπάθεια μιας "ηθικά δήθεν ανώτερης μειονότητας" να υπονομεύσει την δημοκρατία. Ο αρχηγός της AfD περιέγραψε την δήλωση της Μέρκελ ότι το αποτέλεσμα πρέπει να αντιστραφεί ως ένα τσουκάλι. Συνεπώς, ο εθνικός του σύλλογος υπέβαλε ποινική δίωξη εναντίον του καγκελάριου για εξαναγκασμό συνταγματικών οργάνων, ανακοίνωσε ο Höcke, φωνάζοντας το ακροατήριο.
Σύμφωνα με εχθρούς του Χόκε, στην πορεία της 30λεπτης ομιλίας του, ο πολιτικός της AfD ζήτησε σχεδόν ανοιχτά την ανατροπή της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. «Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία ήταν ένα τρελό σπίτι», είπε.
Περιέγραψε τους επικριτές του κόμματός του με το ενθουσιώδες χειροκρότημα των υποστηρικτών της Pegida ως ανεξέλεγκτα τρελό, εντελώς τρελό και διανοητικά διαταραγμένο πλήθος.
"Ο κανόνας των εξαντλημένων κομμάτων και ελίτ πρέπει να αντικατασταθεί και θα τα αντικαταστήσουμε. Η χώρα είναι ανάποδα. Πρέπει να την στήσουμε ξανά στα πόδια της, πρέπει να την σηκώσουμε και πάλι πάνω. Θα αγωνιστούμε μαζί και θα κερδίσουμε μαζί ".
[Βέβαια, για κάποιους το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο Höcke δεν είπε ποτέ αυτά τα λόγια με τέτοιο τρόπο και νόημα].
Ο Höcke επίσης διαμαρτυρήθηκε επίσης για τη "βασιλεία των κακών" στη Γερμανία:
"Οι Γερμανοί κυβερνώνται άσχημα. Επειδή εδώ σε αυτή τη χώρα η πολιτική κυριαρχείται από τα συμφέροντα εναντίον του λαού μας από τους ηγεμόνες του. Επειδή εμείς και τα παιδιά και τα εγγόνια μας στερούμαστε το μέλλον μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κανόνας των εξαντληθέντων κομμάτων είναι μια φρίκη. Ένας κανόνας του κακού. Μια βασιλεία των κακών που πρέπει να σταματήσουν για να ανακουφιστούμε ".
"Τα χρησιμοποιημένα κόμματα από την Merkel τρέχουν τώρα μαζί σε ένα νέο ενωμένο μέτωπο. Όλοι αισθανόμαστε ότι έτσι είναι. Αυτά τα παλαιά κόμματα δεν είναι επιλογή για ενός ορθού πολίτη, καμία επιλογή για έναν ορθό δημοκράτη, καμία επιλογή για έναν όρθιο πατριώτη.
Αυτά τα εξαντλημένα κόμματα, διαλύουν την Γερμανία μας σαν ένα σαπούνι κάτω από ένα νεροχύτη νερού. Ας στερέψουμε αυτή την βρύση τώρα, αγαπητοί φίλοι. Αυτό απαιτεί γενναίες και ειρηνικές φωνές στα κοινοβούλια. Χρειάζονται γενναίες φωνές και ειρηνικές φωνές στους δρόμους και τις πλατείες της δημοκρατίας μας, εδώ και σήμερα και παντού, τώρα και αμέσως. Ζήτω Σαξονία! Ζήστε για την γερμανική πατρίδα μας! Ζήτω η πραγματική Ευρώπη! "
[Στο παρελθόν ο Χόκε έχει δηλώσει ότι εκτιμά τις αξίες του Pegida και το 2016 σε ομιλία του προς το κόμμα είχε τονίσει ότι «χωρίς αυτούς, το AfD δεν θα ήταν εκεί που έχει φτάσει»].
Στην δική του ομιλία στην ίδια εκδήλωση, ο ηγέτης της Pegida Λουτς Μπάχμαν χαρακτήρισε τους πολιτικούς στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες «πολιτικούς εγκληματίες».
Επιπλέον, τον ίδιο μήνα, η Γερμανία τίμησε την 75η επέτειο του βομβαρδισμού της Δρέσδης από τους συμμάχους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε τεταμένο πολιτικό κλίμα. Και αυτό γιατί η γερμανική ακροδεξιά προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το γεγονός αναθεωρώντας προς τα επάνω τον αριθμό των θυμάτων.
Ο πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Στάινμάιερ θα συμμετάσχει το απόγευμα στην ανθρώπινη αλυσίδα που θα σχηματισθεί στην μνήμη των 25.000 θυμάτων από τους βομβαρδισμούς της RAF και της αμερικανικής αεροπορίας.
Οι εμπρηστικές βόμβες κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της πόλης της ανατολικής Γερμανίας από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου 1945.
Όμως η επέτειος δίνει κάθε χρόνο την ευκαιρία τους νεοναζιστές να πραγματοποιήσουν μία «πένθιμη πορεία», καλλιεργώντας τον μύθο της «μαρτυρικής πόλης», που θυσιάστηκε από τους Συμμάχους, ξεχνώντας ότι η ναζιστική Γερμανία προκάλεσε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μετατρέποντας σε στάχτη μέρος της Ευρώπης.
Η πορεία των νεοναζιστών και οι αντιδιαδηλώσεις που οργανώνονται για την επέτειο θα πραγματοποιηθούν αύριο υπό ενισχυμένα μέτρα ασφαλείας.
Το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD), σε «πλήρη άνθηση» στο ανατολικό τμήμα της χώρας, που καταγράφει τις καλύτερες εκλογικές του επιδόσεις στο κρατίδιο της Σαξονίας πρωτεύουσα του οποίου είναι η Δρέσδη, θα ανοίξει ένα περίπτερο ενημέρωσης στην κεντρική πλατεία της Δρέσδης.
Στόχος του, να αποτίσει φόρο τιμής «για τα καταγεγραμμένα και τα μη καταγεγραμμένα θύματα» των βομβαρδισμών αυτών.
Γιατί η AfD βεβαιώνει ότι ο αριθμός των 25.000 θυμάτων που έχει εξακριβωθεί από επιφανείς ιστορικούς είναι ευρέως υποτιμημένος αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, επικαλούμενο το AFP.
Για τον συμπροδρεύοντα της AfD Τίνο Χρουπάλα, ο απολογισμός ανέρχεται «σε περίπου 100.000 θύματα». Και όπως δηλώνει στο περιοδικό Der Spiegel, στηρίζεται στις διηγήσεις της γιαγιάς του, του πατέρα του και «άλλων μαρτύρων» που του έχουν περιγράψει «τα βουνά των πτωμάτων» στους δρόμους της παλιάς πόλης της Δρέσδης τον Φεβρουάριο 1945.
Επί δεκαετίες, ο αριθμός των θυμάτων των βομβαρδισμών της Δρέσδης έγιναν αντικείμενο πολεμικής.
Όμως, η επιτροπή ιστορικών αποφάνθηκε το 2010, έπειτα από έρευνες έξι ετών, ότι 25.000 άνθρωποι χάθηκαν από τις 650.000 εμπρηστικές βόμβες που έριξαν αμερικανικές και βρετανικές αεροπορικές δυνάμεις, λιγότερες απ΄ ό,τι στο Αμβούργο και στην Κολωνία, τις άλλες γερμανικές πόλεις που αφανίσθηκαν.
Ο Τίνο Χρουπάλα ζητεί επίσης την ανέγερση μνημείου στην Δρέσδη. «Η μνήμη των θυμάτων απαιτεί έναν ιδιαίτερο τόπο».
Ο μύθος της «αθώας πόλης» συνεχίζεται, γράφει η τοπική εφημερίδα Sächsische Zeitung, που κατηγορεί την άκρα δεξιά ότι εκμεταλλεύεται την επέτειο αυτή «για να ελαχιστοποιήσει τα γερμανικά εγκλήματα πολέμου».
Η φετινή επέτειος αναμένεται ακόμη περισσότερο τεταμένη, καθώς η AfD επιδιώκει να επενδύσει στην πρόσφατη πολιτική επιτυχία της στην γειτονική Θουριγγία, που προκάλεσε την πτώση της Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ, της προστατευόμενης της Άνγκελα Μέρκελ στην ηγεσία της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU).
Το σύντομο επεισόδιο της συνέργειας CDU-AfD στην Θουριγγία προκλήθηκε από την ακραία πτέρυγα του κόμματος της γερμανικής ακροδεξιάς, της πτέρυγας που αμφισβητεί έντονα την κουλτούρα της γερμανικής μεταμέλειας για τις ναζιστικές θηριωδίες.
Ο επικεφαλής της, ο περιώνυμος Μπγιορν Χόκε, έχει χαρακτηρίσει το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο «όνειδος». Και ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ, πρώην μέλος της ηγεσίας της AfD, έχει δηλώσει ότι «το Τρίτο Ράιχ δεν ήταν παρά μία κουτσουλιά στην χιλιετή γερμανική ιστορία» (https://www.protagon.gr/epikairotita/o-vomvardismos-tis-dresdis-kai-oi-vomves-tou-afd-44341997936).
[Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι και το CDU έχει την δικιά του «δεξιά πτέρυγα των φτερών», ανάλογη με αυτή του Μπγιορν Χόκε στην AfD, την Wertunion, υπό την ηγεσία του Χανς Γκέοργκ Μάασεν, του πρώην αρχηγού της γερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, της γνωστής σε όλους μας BND.
Πρόσφατα ο πρώην επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Προστασίας του Πολιτεύματος, Μάασεν, εκλεκτός του υπουργού Εσωτερικών και πρώην προέδρου των Χριστιανοκοινωνιστών, Χ. Ζεεχόφερ, σχολίαζε στο Twitter πως, κατά την σοσιαλιστική λογική, οι δράστες αιματηρών επιθέσεων είναι πάντα δεξιοί και τα θύματα αριστερά, ενώ κατόπιν παρέθεσε για σύγκριση τον Στάλιν, τον Μάο και τον Πολ Ποτ.
Αργότερα θέλησε να διευκρινίσει ότι η ανάρτηση δεν αφορούσε το μακελειό της Χανάου, όμως δεν έπεισε ούτε τους διαδικτυακούς του φίλους, που αναπαρήγαγαν εντυπωσιακά το σκεπτικό του πως ο δράστης δεν ήταν ακροδεξιάς ιδεολογίας, αλλά είχε μια δική του αυτοδημιούργητη ιδεολογία. Με άλλα λόγια ήταν ένας άνθρωπος ψυχικά ασθενής, πλην όμως έστρεψε την ψυχική του ασθένεια στοχευμένα εναντίον μεταναστών.
Απόψεις όπως του Χ. Γ. Μάασεν, που είναι ταυτόσημες με τις απόψεις του AfD για την ακροδεξιά τρομοκρατία, θεωρούνται παρείσακτες και καταδικαστέες από το πολιτικό σύστημα, όμως φαίνεται πως είναι αποδεκτές από μεγάλο μέρος της γερμανικής κοινωνίας].
«Ο αναγεννημένος εθνικισμός και ο λαϊκισμός θέτουν όλο και περισσότερο σε κίνδυνο την κουλτούρα της μεταμέλειας», προειδοποίησε ο δήμαρχος της Δρέσδης Ντιρκ Χίλμπερτ.
Ορισμένοι επιζώντες του βομβαρδισμού της Δρέσδης εκφράζουν την κόπωσή τους από την πολιτική εκμετάλλευση της επετείου. «Αυτή η μέρα μας ανήκει», λέει η 89χρονη Ούρσουλα Έλσνερ μέσα από τις σελίδες του Der Spiegel (https://www.newsbeast.gr/world/arthro/6016232/ypotimimenos-o-arithmos-ton-25-000-nekron-toy-vomvardismoy-tis-dresdis-leei-i-akrodexia).
Παράλληλα, στην Γερμανία, υπό έρευνα για διασυνδέσεις με την ακροδεξιά βρίσκονται 550 Γερμανοί στρατιώτες, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Welt am Sonntag.
Επιπλέον 360 περιπτώσεις υπόπτων για εξτρεμισμό καταγράφηκαν το 2019, επιβεβαίωσε με δηλώσεις του στη γερμανική εφημερίδα ο επικεφαλής της υπηρεσίας αντικατασκοπείας του γερμανικού στρατού, Κριστόφ Γκαμ, που σημείωσε ότι 14 άτομα καταδικάστηκαν πέρυσι.
Σύμφωνα με την υπηρεσία, ακόμα 40 απέτυχαν να τηρήσουν τις αξίες του Συντάγματος της χώρας. «Ο στόχος μας είναι όχι μόνο να απομακρύνουμε τους εξτρεμιστές από το γερμανικό στρατό αλλά και τους ανθρώπους που δεν έχουν πίστη στο Σύνταγμα» σχολίασε ο Γκαμ. Ο ίδιος απέδωσε την αύξηση των αριθμών στους ελέγχους της υπηρεσίας.
Θυμίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί τα κρούσματα εξτρεμισμού τόσο στο σώμα των ενόπλων δυνάμεων όσο και άλλων σωμάτων ασφαλείας της Γερμανίας, ενώ τον περασμένο μήνα νέο σκάνδαλο με νεοναζί στο στρατό είδε το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτοντας την συμμετοχή αξιωματικών και στρατιωτών σε δραστηριότητες ακροδεξιών (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/228492_ekatontades-stratiotes-ypoptoi-gia-diasyndesi-me-tin-akrodexia-sti-germania).
Επίσης, η αντιπαράθεση σχετικά με την κάλυψη των γυναικών μουσουλμάνων που ζουν σε χώρες της Δύσης αναζωπυρώνεται στην Γερμανία.
Αφορμή στάθηκε περίπτωση φοιτήτριας στο πανεπιστήμιο του Κιέλου, η οποία επέμενε να παρακολουθεί τα μαθήματά της φορώντας νικάμπ, παρά την απαγόρευση από την σχολή της.
Η διοίκηση του Πανεπιστημίου απαγόρευσε σε φοιτήτρια να προσέρχεται στις παραδόσεις φορώντας νικάμπ και, όταν εκείνη αρνήθηκε να συμμορφωθεί και υπέβαλε επίσημη διαμαρτυρία, το Πανεπιστήμιο απευθύνθηκε στην κυβέρνηση του κρατιδίου (Σλέσβιγκ-Χολστάιν), την οποία απαρτίζουν το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU), οι Φιλελεύθεροι (FDP) και οι Πράσινοι.
Σύμφωνα με το CDU, υπάρχει σχέδιο νόμου το οποίο επιτρέπει στα Πανεπιστήμια να αποφασίζουν ανεξάρτητα εάν θα προχωρούν σε απαγόρευση της κάλυψης του προσώπου των φοιτητών ή των φοιτητριών, το οποίο ωστόσο μπλόκαραν οι Πράσινοι. «Η ελευθερία να φέρει κανείς θρησκευτικά σύμβολα είναι απόδειξη μιας ανοιχτής κοινωνίας η οποία διέπεται από τους κανόνες του κράτους δικαίου», δήλωσε η επικεφαλής τους στο κρατίδιο Αν-Κάτριν Τραντσίσκα.
«Πρόκειται για το μέλλον της ελεύθερης κοινωνίας μας. Οι Πράσινοι δεν αναλαμβάνουν τη ευθύνη τους και αφήνουν τα πανεπιστήμιά μας μόνα τους», τόνισε η υπουργός Παιδείας του κρατιδίου Κάριν Πρίεν, για να βρει απροσδόκητη στήριξη από τον πρώην αρχηγό των Πρασίνων Τζεμ Έζντεμιρ, ο οποίος δήλωσε στην εφημερίδα Bild:
«Ακόμη κι αν πρόκειται για μόνο μία περίπτωση, η μπούρκα ή το νικάμπ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την μαντίλα. Εδώ στόχος είναι να γίνουν οι γυναίκες αόρατες ως άνθρωποι στον δημόσιο χώρο. Για ποιον λόγο; Ώστε οι άνδρες να μην τους επιτίθενται σαν ζώα; Συγγνώμη, αλλά δεν πείθομαι».
Κριτική όμως άσκησε και η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών μουσουλμάνων, Σεϊράν Άτες, επισημαίνοντας στην εφημερίδα ότι «το ισλάμ δεν αναγνωρίζει σύμβολα» και ότι η κάλυψη του κεφαλιού είναι «ηθικός περιορισμός της ενδυμασίας, για την προστασία των γυναικών από τα σεξουαλικά ανδρικά βλέμματα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την ανοιχτή κοινωνία».
Παράλληλα, Διοικητικό Δικαστήριο του Αμβούργου αποφάνθηκε ότι μια 16χρονη μαθήτρια είναι ελεύθερη να προσέρχεται στα μαθήματά της με πλήρως καλυμμένο το κεφάλι, προκαλώντας την αντίδραση της τοπικής κυβέρνησης:
«Ακόμη και αν αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ανάγκη, δεν θα διστάσουμε να αλλάξουμε την νομοθεσία για τα σχολεία», δήλωσε ο σοσιαλδημοκράτης (SPD) υπουργός Παιδείας του Αμβούργου Τίες Ράμπε, τονίζοντας ότι «ανεξαρτήτως του ποια θρησκεία ή κουλτούρα το επιβάλλει, στο σχολείο δείχνουν όλοι ελεύθερα το πρόσωπό τους και θα κάνουμε το παν προκειμένου αυτό να διασφαλιστεί στο μέλλον» (https://www.iefimerida.gr/kosmos/germania-antiparathesi-gia-tin-nikamp-sta-sholeia).
Παράλληλα, για άλλη μια φορά το Βερολίνο προκλητικά αποκλείει την Ελλάδα από τη νέα διάσκεψη για την Λιβύη υπακούοντας στις απαιτήσεις της Άγκυρας και του Ρ.Τ.Ερντογάν. Το Βερολίνο ανακοίνωσε νέα διάσκεψη για την Λιβύη & πάλι χωρίς την Ελλάδα!
Είναι σαφέστατη η ανακοίνωση του γερμανικού ΥΠΕΞ η οποία ξεκαθαρίζει ότι θα συμμετάσχουν στη νέα διάσκεψη αυτοί που συμμετείχαν στην προηγούμενη!
Έτσι για άλλη μία φορά το Βερολίνο αδιαφορεί για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα τα οποία αμφισβητεί ευθέως το φιλοτουρκικό καθεστώς της Λιβύης το οποίο έχει συνάψει συμφωνία αρπαγής της ελληνικής υφαλοκρηπίδας μαζί με την Άγκυρα.
Οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών οι οποίες επιδιώκουν να μεσολαβήσουν προκειμένου να συναφθεί συμφωνία ειρήνης στη Λιβύη αναμένεται να συναντηθούν στα μέσα του Μαρτίου, δήλωσε χθες Κυριακή ο επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας Χάικο Μάας.
Οι μεγάλες δυνάμεις συμφώνησαν τη 19η Ιανουαρίου στο Βερολίνο να υποστηρίξουν την εύθραυστη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στην Λιβύη.
Όμως τα αντίπαλα μέρη δεν τηρούν την εκεχειρία, ενώ χώρες που υποστηρίζουν τον αυτοαποκαλούμενο Λιβυκό Εθνικό Στρατό (ΛΕΣ) του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης, ή τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (ΚΕΣ) του πρωθυπουργού Φάγεζ ας Σάρατζ δεν σταματούν να τους προμηθεύουν όπλα.
Έντεχνα πάντως το Βερολίνο αποφεύγει να κατονομάσει την Άγκυρα η οποία όχι μόνο στέλνει οπλισμό αλλά επιπλέον στέλνει και στρατιωτικές δυνάμεις για να οργανώσουν και να πολεμήσουν μαζί με τον GNA κατά των δυνάμεων του LNA των οποίων ηγείται ο στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ.
«Όλοι οι υπουργοί Εξωτερικών (των χωρών) που συμμετείχαν στην πρόσφατη διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο θα συναντηθούν ξανά στα μέσα Μαρτίου», είπε ο Μάας στο γερμανικό δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο ZDF.
Είναι σημαντικό τα αντίπαλα μέρη στην Λιβύη να κάνουν συναντήσεις «μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες», πρόσθεσε.
Η λεγόμενη επιτροπή 5+5 που θα αποτελείται από πέντε αξιωματικούς των δυνάμεων κάθε πλευράς, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Διάσκεψης του Βερολίνου, δεν συναντήθηκε όπως σχεδιαζόταν υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η Γερμανία θα καταβάλλει προσπάθεια στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επικυρώσει απόφαση βάσει της οποίας οι χώρες που παραβιάζουν το εμπάργκο όπλων, το οποίο έχει επιβληθεί στην Λιβύη από το 2011, να αντιμετωπίσουν «συνέπειες», δήλωσε ακόμη ο Γερμανός ΥΠΕΞ (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_0.html#more).
Τελικά, το προεδρικό συμβούλιο της κυβέρνησης Σάρατζ ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από τις συνομιλίες «έως ότου ληφθεί αποφασιστική στάση εναντίον των παραβιάσεων από τις δυνάμεις των στρατιωτών του Χαφτάρ.
Σημείωσε επίσης ότι το λιμάνι είναι ζωτικής σημασίας για τους ανθρώπους για να καλύπτουν τις βασικές ανάγκες τους όπως τρόφιμα και φάρμακα, και κατηγορεί τις δυνάμεις του Χαφτάρ ότι διαπράττουν εγκλήματα πολέμου.
Το συμβούλιο ανέφερε επίσης ότι, εάν η διεθνής κοινότητα επιθυμεί πραγματικά τη σταθερότητα στην Λιβύη, τότε πρέπει να εφαρμοστούν οι αποφάσεις κατάπαυσης του πυρός. Οι δε δυνάμεις του Χαφτάρ ανακοίνωσαν ότι επιτέθηκαν σε τουρκικό πλοίο το οποίο ξεφόρτωνε όπλα, ενώ κατέρριψαν επίσης δύο drones (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_277.html).
Την ίδια χρονική περίοδο, ο επίτροπος Bartels σημείωσε πως “στο Βερολίνο κανείς δεν ετοιμάζει στα σοβαρά έναν στρατό του 2%” . Και σίγουρα μετά από δραστικές περικοπές που ακολούθησαν το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Γερμανία πλέον αυξάνει τα χρήματα για την Άμυνα σε πολύ μικρά ποσοστά.
Πέρυσι, διέθεσε 43.2 δισεκατομμύρια Ευρώ (αν και δεν τα ξόδεψε όλα, χάρη στη γραφειοκρατία) και φέτος 45.1 δις αφήνοντας υπόνοιες πως θα τα αυξήσει κι άλλο. Ο Bartels όμως αποκλείει να φτάσει ποτέ τον στόχο του 1.5% του ΑΕΠ μέχρι το 2024.
Οι βαθύτεροι λόγοι εντοπίζονται στην μεταπολεμική κουλτούρα της Γερμανίας. Έχω βρεθεί σε πτήσεις εντός ΗΠΑ που ο πιλότος ανακοινώνει πως στην πτήση υπάρχει ένας στρατιώτης κι όλο το αεροπλάνο αντηχεί από χειροκροτήματα.
Το αντίθετο περίπου συμβαίνει στην Γερμανία. Δεκαετίες μετά την επανασύσταση του Δυτικογερμανικού Στρατού το 1955 τους στρατιώτες που κυκλοφορούσαν έξω με στολή τους έφτυναν στο δρόμο. Οι ενοχές πως είχαν ξεκινήσει δύο παγκοσμίους πολέμους έκανε τους Γερμανούς να υιοθετήσουν μια εντελώς νέα νοοτροπία, αντιπολεμική και αντιστρατιωτική.
Με την πάροδο του χρόνου, η κατανοητή αυτή αντίδραση προς το παρελθόν τους μετουσιώθηκε σε μια αναβλητική αυταρέσκεια: η αντίληψη “οι σύγχρονοι Γερμανοί δεν πολεμούν, διαπραγματεύονται” έγινε νόρμα που τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια.
Σαν αποτέλεσμα, η Γερμανία μετακύλισε την άμυνα της όπως και τα βάρη της αστυνόμευσης των διεθνών δικαίων στις ΗΠΑ και σε μικρότερο βαθμό στη Γαλλία και στη Βρετανία.
Συγχρόνως, οι Γερμανοί πολιτικοί -ιδίως εκείνοι της αριστεράς- καβάλησαν ένα καλάμι και έκαναν μαθήματα ηθικής χρηστομάθειας στους συμμάχους τους πως τάχα είναι πολεμοκάπηλοι. Όλο αυτό το διάστημα, η Γερμανία εκμεταλλεύτηκε τη Διεθνή κατάσταση ως είχε και έγινε εμπορική υπερδύναμη.
Λίγοι στην γερμανική πολιτική ελίτ έβλεπαν τα πράγματα όπως πραγματικά ήταν και πως η κατάσταση αυτή δεν θα διαρκούσε για πάντα. Το 2010, ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδίας, Horst Koehler, είπε πως η Γερμανία θα έπρεπε να συμμετάσχει σε περισσότερες αποστολές στο εξωτερικό για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της, κρατώντας ανοιχτές τις εμπορικές οδούς, μόνο και μόνο για να θαφτεί σε μια θάλασσα υστερικών αντιδράσεων και κατηγοριών που τον ανάγκασαν να παραιτηθεί. Οι Γερμανοί πολιτικοί συμπέραναν πως το να ζητάς ισχυρότερο στρατό είναι το κόκκινο κουμπί της πολιτικής.
Δεν θα έπρεπε όμως. Ο κόσμος είναι επικίνδυνος και το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει ήδη πολλούς κινδύνους τη στιγμή που ο Ευρωπαϊκός Στρατός παραμένει όνειρο θερινής νυκτός. Η μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη παραμένει η Ρωσία, που σύμφωνα με αμυντική έκθεση Σουηδών αναλυτών μπορεί να νικήσει την Ευρώπη με έναν συνδυασμό υβριδικού πολέμου, ενισχυμένων συμβατικών δυνάμεων και την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων.
Ποιος λοιπόν θα το πει στο γερμανικό κοινό; Μια υποψήφια είναι η νέα υπουργός Αμύνης, Annegret Kramp-Karrenbauer, που είναι και σκαιώδης διάδοχος της Μέρκελ στην Καγγελαρία. Μάλιστα, ανέφερε το θέμα ζητώντας μια γερμανική αποστολή στη Συρία και συμμετοχή του στρατού στο πλευρό των Γάλλων στην Αφρική. Κάθε φορά, όμως, που ανοίγει έτσι το στόμα της, τα ποσοστά δημοφιλίας της καταβαραθρώνονται.
Έτσι, μένει μόνο η Μέρκελ. Ήδη αυτοκτόνησε πολιτικά λέγοντας πως δεν θα ξανακατέβει υποψήφια. Παρόλα αυτά, παραμένει δημοφιλής και ο κόσμος την πιστεύει, έχοντας κρατηθεί στην καρέκλα για πάνω από 14 χρόνια και οδήγησε τη χώρα μέσα από πολλές κρίσεις, που περιλαμβάνουν την επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Τώρα, προσπαθεί να μεσολαβήσει σε άλλες συγκρούσεις, όπως τον εμφύλιο στη Λιβύη, ενώ ανησυχεί υπέρμετρα για την προοπτική να αποχωρήσει η Αμερική του Τραμπ από τον ρόλο της ως η εγγυήτρια της ασφάλειας στην Ευρώπη. Τώρα, με λιγότερα από δύο χρόνια να της απομένουν, μπορεί να ξεκινήσει μια νέα εποχή ανοίγοντας τη συζήτηση οδηγώντας τους Γερμανούς να σκεφτούν διαφορετικά για τον στρατό τους (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_28.html).
Μια παράμετρος των στενών γερμανοτουρκικών σχέσεων, ιδιαίτερα σημαντική, αλλά που δεν τυχαίνει ανάλογης σημασίας στην Ελλάδα, είναι και ο ρόλος της τουρκικής μειονότητας στην Γερμανία κατά τα τελευταία εξήντα χρόνια.
Μια μειονότητα που συνδυάζει πλέον όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την αναδεικνύουν σε ισχυρότατο λόμπυ και σε σημαντικό πολιτικό παράγοντα, με μεγάλη κοινωνική και οικονομική δυναμική αλλά και σ΄ ένα είδος στέρεας "γέφυρας" ανάμεσα στις δύο χώρες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι οι λεγόμενοι Γερμανότουρκοι (Deutschtürken) αποτελούν ένα μεγάλο "όπλο" και "το μακρύ χέρι" του Ερντογάν στην Γερμανία.
Πρόσφατα, ο δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος δήλωσε "έκπληκτος" από όσα του διαμήνυσε "κορυφαίο στέλεχος γερμανικού επιχειρηματικού κολοσσού": «Δεν είναι τόσο ο φόβος για ένα εκ Τουρκίας κύμα μεταναστών που διακατέχει την κα Μέρκελ. Η Ελλάδα, ευτυχώς για εμάς, έχει αποδεχτεί το κλείσιμο των προς Βορράν συνόρων της, εξαναγκαζόμενη έτσι σε υποχρεωτική φιλοξενία τους.
Η κα Μέρκελ τρέμει τους Τούρκους της Γερμανίας. Ήδη αυτοί ανέρχονται σε σχεδόν 4 εκατομμύρια, είναι πολιτογραφημένοι Γερμανοί, τα 2 εκατομμύρια από αυτούς ψηφίζουν, και στην πλειονότητά τους είναι οπαδοί του Ερντογάν. Συνεπώς είναι καθοριστικός ο ρόλος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα. Για αυτό και η καγκελάριος έχει καταστεί πειθήνιο όργανο του Ερντογάν».
Μπορεί οι λέξεις "πειθήνιο όργανο του Ερντογάν" να θεωρηθούν υπερβολικές κι απαξιωτικές και ν΄ αντανακλούν την ορολογία τόσο της γερμανικής ακροδεξιάς όσο και της αριστεράς. Όμως, ένας τέτοιος χαρακτηρισμός ουσιαστικά ελάχιστα διαφέρει από αυτόν της Deutsche Welle που θεωρεί ότι «Η Μέρκελ παραμένει εξαρτημένη από τον Ερντογάν», καθώς το μεταναστευτικό αποτελεί για τον Τούρκο Πρόεδρο «όπλο πολλαπλών σκοπών».
Ευθύς εξ αρχής πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η προσπάθεια των Γερμανών για την ενσωμάτωση της τουρκικής μειονότητας είναι διαχρονικά σταθερή, πολύτροπη και έχει κοστίσει αμέτρητα δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά με σχετικά μικρά αποτελέσματα. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί πως για ευνόητους λόγους όλα σχεδόν τα γερμανικά Μέινστριμ είναι αρκετά συγκρατημένα στην κριτική τους απέναντι στην τουρκική μειονότητα.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν εμφανίζονται ενίοτε και τίτλοι εφημερίδων που επισημαίνουν ότι η μειονότητα «αποτελεί το μακρύ χέρι του Ερντογάν» ή πως είναι «Το λόμπυ του Ερντογάν στη Γερμανία» . Γεγονός είναι πάντως ότι το 81% των Γερμανών θεωρεί δίκαιη την κριτική που ασκείται στον Ερντογάν στα ΜΜΕ, όταν το ποσοστό αυτό στην τουρκική μειονότητα πέφτει στο 20%. Διευκρινίζεται όμως ότι στο στόχαστρο κάποιων από τα γερμανικά ΜΜΕ δεν είναι η μειονότητα ή η Τουρκία αλλά ο Ερντογάν.
Το 20% δείχνει πάντως ότι το τουρκικό ακροατήριο του Τούρκου Προέδρου στην Γερμανία είναι πολύ μεγάλο και συμπαγές. Επιτρέψτε μου εδώ να παραθέσω έξι βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της μειονότητας που αποτελεί, κατά την άποψή μου, όντως ένα ακόμη σημαντικό «εργαλείο» άσκησης εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, που υποχρεώνει τη Γερμανία να είναι ιδιαίτερα προσεκτική και πάντοτε με καλές διαθέσεις απέναντι στην «ιδιότροπη» σύμμαχό της. Για να δούμε λοιπόν ποια είναι η κατάσταση της τουρκικής μειονότητας στη Γερμανία σήμερα.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τέλη του 2018 ζούσαν σε μόνιμη βάση στη Γερμανία περίπου τρία εκατομμύρια ανθρώπων, το "μεταναστευτικό υπόβαθρο" των οποίων είχε οικογενειακές και θρησκευτικές ρίζες στην Τουρκία. Από αυτήν την ομάδα, που είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό "ετερογενής" σε εθνικό, θρησκευτικό και γλωσσικό επίπεδο, περίπου οι μισοί έχουν και τη γερμανική υπηκοότητα.
Υπάρχουν όμως πολίτες τουρκικής καταγωγής, τρίτης και τέταρτης γενιάς γεννημένοι στη Γερμανία (περίπου το 55% της τουρκικής μειονότητας), που παραμένουν Τούρκοι υπήκοοι. Ακόμη, υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Κούρδων της Γερμανίας κυμαίνεται μεταξύ 500.000 και ενός εκατομμυρίου, κάτι που σημαίνει ότι η τουρκοκουρδική αντιπαλότητα στην Μέση Ανατολή έχει αντίκτυπο και στην Γερμανία, με τα επεισόδια μεταξύ των δύο εθνοτήτων να είναι συχνό φαινόμενο.
Συνολικά, οι Γερμανοί έχουν εντοπίσει στην επικράτειά τους 25 με 30 διαφορετικές εθνικές και γλωσσικές ομάδες από την Τουρκία (Αλεβίτες, Λαζοί, Τσερκέζοι, Αρμένιοι, Αραμαίοι κ.α.). Ανάμεσά τους και 35 με 40 χιλιάδες Κούρδους Γεζίντι. Σημαντική παράμετρος για την δημογραφική εξέλιξη της Γερμανίας, εκτός από τις εκ Τουρκίας οικογενειακές συνενώσεις, είναι και ότι ενώ σε κάθε Γερμανίδα αντιστοιχούν κατά μέσο όρο 1,33 γεννήσεις παιδιών, το ποσοστό αυτό στις Τουρκάλες στην Γερμανία φτάνει το 1,87 παιδιά.
Αναφορικά με το θρησκευτικό δόγμα της τουρκικής μειονότητας, η συντριπτική πλειοψηφία, περίπου το 63 % των Τούρκων μουσουλμάνων της Γερμανίας υπάγονται στο σουνιτικό δόγμα. Ένα 12% συγκαταλέγεται στην κοινότητα Αλεβιτών, ενώ οι Σιίτες δεν ξεπερνούν το 2%.
Υπάρχει ακόμα ένα 7% που δηλώνει άλλο δόγμα, όπως και ένα 8% που είναι ανεξίθρησκο. Σήμερα, στην Γερμανία λειτουργούν συνολικά περίπου 2.350 τζαμιά και θρησκευτικοί οίκοι, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ελέγχονται από την τουρκική κυβέρνηση που στέλνει εκεί τους δικούς της ιμάμηδες.
Αναφορικά με το θρησκευτικό συναίσθημα της τουρκικής μειονότητας είναι άκρως αποκαλυπτικά τα στοιχεία μιας έρευνας, σύμφωνα με την οποία το 47% των ερωτηθέντων υποστηρίζει ότι «η τήρηση των εντολών που επιβάλει η ισλαμική θρησκεία είναι σημαντικότερη από τους νόμους του κράτους». Το γεγονός αυτό τους φέρνει πολύ κοντά στις αυταρχικές, ισλαμοφασιστικές και εθνικιστικές τοποθετήσεις του Ερντογάν. Το 36% πιστεύει ότι «μόνο το Ισλάμ είναι σε θέση να λύσει τα προβλήματα της εποχής», ενώ το 50% θεωρεί ότι «μια μόνο θρησκεία, το Ισλάμ, είναι η αληθινή».
Αυτό όμως που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι ένα 32% πιστεύει ότι «οι μουσουλμάνοι πρέπει να επιδιώκουν την επιστροφή σε μια κοινωνική τάξη πραγμάτων όπως στην εποχή του προφήτη Μωάμεθ».
Για τους ερευνητές του πανεπιστήμιου του Μύνστερ, το 13% των ερωτηθέντων που αποδέχεται και τις τέσσερεις παραπάνω δηλώσεις, είναι σαφές πως συμφωνούν με τον "θρησκευτικό ριζοσπαστισμό" και την "αιώνια θεϊκή βούληση" του ισλαμισμού. Ποσοστό που στην δεύτερη γενιά των Τούρκων της Γερμανίας φτάνει στο 18%.
Ως προς την εκπαίδευση, σημειώνεται πως μόνο το 14% είναι απόφοιτοι γερμανικού λυκείου (Abitur) και μόνο το 5% των Τούρκων μεταναστών είναι απόφοιτοι πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Ποσοστά ιδιαίτερα χαμηλά σε σχέση με άλλες εθνικές ομάδες, όταν μάλιστα ένα 60% των μεταναστών με τουρκική καταγωγή δεν έχει ούτε το απολυτήριο του βασικού 9τάξιου σχολείου (Hauptschüle).
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν έρευνες που γίνονται σε γερμανικά σχολεία με μαθητές μουσουλμανικής πίστης που δείχνουν ότι πολλά από αυτά τα σχολεία λειτουργούν και σαν φυτώρια "νεαρών εξτρεμιστών της γενιάς της Σαρία", στο πνεύμα του Σαλαφισμού. Ενδεικτικά, κάποια στοιχεία:
Κάθε τρίτος από αυτούς τους μαθητές «μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να πολεμά για την πίστη του και να διακινδυνεύει γι αυτό ακόμα και τη ζωή του».
Κάθε πέμπτος βλέπει την Δύση σαν κίνδυνο για το Ισλάμ και που δικαιολογεί την βίαιη αντίσταση.
Υπάρχουν όμως και πιο ακραίες απόψεις. 8% αυτών των 16χρονων μαθητών υποστηρίζουν των αγώνα των αδελφών μουσουλμάνων για ένα Ισλαμικό Κράτος, ενώ σχεδόν 4% θεωρεί ότι αυτός ο αγώνας δικαιολογεί και τρομοκρατικά χτυπήματα.
Το 2011 περίπου 80.000 επιχειρήσεις στην Γερμανία ανήκαν σε Τούρκους μετανάστες, τρεις φορές περισσότερες απ' ότι το 1990, ενώ μέχρι το 2017 προστέθηκαν και άλλες 10.000. Ο τζίρος των τουρκικών επιχειρήσεων στη Γερμανία ξεπερνά τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ από τους συνολικά 500 χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτές, το 35-40% ήταν Γερμανοί.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ακόμη ότι η 1η χώρα σε εισαγωγές τουρκικών προϊόντων είναι η Γερμανία και αντιστρόφως η 1η χώρα σε εξαγωγές στην Τουρκία είναι η Γερμανία. Το 2017, ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών ανάμεσα στις δύο χώρες έφτασε τα 37,6 δισ. ευρώ. Συγκριτικά ο αντίστοιχος όγκος των συναλλαγών Ελλάδας-Γερμανίας είναι μόλις 7,2 δισ. ευρώ!
Αποτελώντας περίπου το 1,5% στο σύνολο των ψηφοφόρων στην Γερμανία (σχεδόν ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι) οι Τούρκοι της Γερμανίας αποτελούν πλέον σημαντική πολιτική οντότητα στο γερμανικό πολιτικό σύστημα, με στρατηγικά χαρακτηριστικά. Στην σημερινή, 19η γερμανική βουλή βρίσκονται 14 βουλευτές τουρκικής ή κουρδικής καταγωγής, 3 περισσότεροι από το 2013 και 9 από αυτή του 2009.
Το κόμμα που ψηφίζουν παραδοσιακά είναι το σοσιαλδημοκρατικό, στο οποίο στις τελευταίες εκλογές του 2017 έδωσαν το 39% των ψήφων τους, όταν στους Γερμανούς ψηφοφόρους το ποσοστό αυτό κυμαίνονταν στο 20% . Ακολουθούν Πράσινοι και Αριστερά.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η ψήφος των Τούρκων μεταναστών στις τουρκικές εκλογές που επίσης αποκλίνει σημαντικά από αυτή των ψηφοφόρων στην Τουρκία. Στο δημοψήφισμα για το τουρκικό Σύνταγμα του 2017 το 63% των Τούρκων εκλογέων της Γερμανίας ψήφισαν υπέρ του Ερντογάν, όταν το ποσοστό αυτό στην Τουρκία ήταν 51,2%.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2015 υπέρ του Ερντογάν ψήφισε περίπου το 60% των Τούρκων εκλογέων της Γερμανίας.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι περίπου το 60% ψηφίζει Ερντογάν και το "συντηρητικό" ΑΚΡ, ενώ στην Γερμανία επιλέγει "προοδευτικά" κόμματα (SPD, Πράσινοι, Αριστερά), από τα οποία οι τουρκικής καταγωγής ψηφοφόροι αναμένουν ευλόγως μια μεταναστευτική και κοινωνική πολιτική που τους ευνοεί περισσότερο. Ιδιαίτερα όσον αφορά στα πολλά κρατικά επιδόματα που απολαμβάνει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της τουρκικής μειονότητας - περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μειονότητα (https://slpress.gr/diethni/to-makry-cheri-toy-erntogan-sti-germania/).
[Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι ο Άγγλο- Σάξονας Τσώρτσιλ είχε πει μετά τον Β’ παγκόσμιο: «Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια. Δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί»].
Το 19,8% των ερωτηθέντων απάντησε ότι ο φασίστας δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι «ήταν ένας μεγάλος ηγέτης οποίος έκανε μόνον κάποια λάθη».
Παράλληλα, το 14,3% του στατιστικού δείγματος θεωρεί ότι «οι Ιταλοί δεν είναι φασίστες αλλά αγαπούν τις ισχυρές προσωπικότητες» και το 12,8% ότι «πολλοί Ιταλοί είναι φασίστες». «Τάξη και πειθαρχία αρέσουν στους Ιταλούς», προσθέτει το 12,7% όσων απάντησαν στην έρευνα.
Όπως υπογραμμίζει η εφημερίδα La Repubblica, το 15,6% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι «το Ολοκαύτωμα δεν έλαβε ποτέ χώρα». Το 2004, το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνούσε το 2,7%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, 25% των Ιταλών έχει αρνητική σχέση με τους μετανάστες. Οι μετανάστες που γεννήθηκαν στην Ιταλία και έχουν υπηκοότητα μειώθηκε από 60,3% σε 50% από το 2010.
Σε ό,τι αφορά, τέλος, αντισημιτικές επιθέσεις που σημειώθηκαν τους τελευταίους μήνες στην Ιταλία, το 47,5% του στατιστικού δείγματος του ινστιτούτου Eurispes, απαντά ότι «αποτελούν μια επικίνδυνη αναζωπύρωση του φαινομένου αυτού», ενώ το 37,2% εκτιμά ότι «πρόκειται για επιπολαιότητες, προκλήσεις ή και κακόγουστα αστεία» (https://www.zougla.gr/kosmos/article/to-ena-pempto-ton-italon-a8oni-ton-mousolini-simfona-me-erevna).
Επίσης, παρόλο που η Κεντροαριστερά να κέρδισε, τελικά, τις περιφερειακές εκλογές στην Εμίλια- Ρομάνια, την ιστορική καρδιά της σοσιαλιστικής και βιομηχανικής Ιταλίας, αλλά το γεγονός ότι αυτή τη νίκη θεωρείται έκπληξη, αναδεικνύει τον βαθμό της επίδρασης που ασκούν ο Ματέο Σαλβίνι και η Λέγκα σε ολόκληρη την χώρα.
Η έγκυρη γαλλική Le Monde δεν εθελοτυφλεί και προειδοποιεί μέσω κεντρικού άρθρου της πως «η Εμίλια-Ρομάνια δεν είναι η Ιταλία». Αναμφίβολα οι αρχισυντάκτες της γαλλικής εφημερίδας χάρηκαν ιδιαίτερα με την επικράτηση του Στέφανο Μπονατσίνι του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, ο οποίος κέρδισε την περιφέρεια με ποσοστό 51,4%, ενώ η Λουτσία Μποργκοντζόνι, η υποψήφια της Λέγκας, κατέλαβε τη δεύτερη θέση με 43,6%.
Η Le Monde εκφράζει εδώ και πολύ καιρό και με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την απέχθειά της για τον εθνικιστή και ακροδεξιό Σαλβίνι ενώ η προσοχή με την οποία κάλυψε την εκλογική αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής επιβεβαιώνεται και από τα εύσημα που έσπευσε να δώσει στις περίφημες, πλέον, «Σαρδέλες».
Κυρίως γιατί έφεραν «νέα πνοή στην ιταλική δημοκρατία που τόσο πολύ είχε ανάγκη». Και το έκαναν μέσω ενός «απλού μηνύματος» το οποίο δεν ήταν «ούτε κομματικό αλλά ούτε απολιτικό» καθώς «αυτή η μικρή ομάδα τριαντάρηδων» επιδίωξε την «απώθηση της ρητορικής του μίσους» και την «επιστροφή στις πηγές του αντιφασισμού».
«Στην Ιταλία του σήμερα αλλά και αλλού, αυτή η επίκληση του πολιτισμού που κατέληξε, παραδόξως, να είναι ανατρεπτική, είναι ευεργετική». Οι «Σαρδέλες» διαδηλώνουν Πέρα, όμως, από τις Σαρδέλες, καίριο ρόλο στην επικράτηση του κεντροαριστερού υποψηφίου διαδραμάτισε σίγουρα και το γεγονός πως στην Εμίλια – Ρομάνια η οικονομική ανάπτυξη παραμένει ισχυρή ενώ η ανεργία δεν ξεπερνά το 5%.
Συγχρόνως στην περιφέρεια των 4,4 εκατομμυρίων κατοίκων υψηλός παραμένει επίσης ο αριθμός των επενδύσεων, δημόσιων και ιδιωτικών, ενώ οι υποδομές είναι λειτουργικές και οι υπηρεσίες υγείας αποτελεσματικές. Το βιοτικό επίπεδο στην Εμίλια-Ρομάνια, το οποίο συγκρίνεται με το βιοτικό επίπεδο της Βόρειας Ευρώπης, είναι δύο φορές ανώτερο από το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της Καλαβρίας, όπου η ανεργία πλήττει το ¼ του ενεργού πληθυσμού, όπου κυριαρχεί η ανομία και η εγκληματικότητα λόγω της κρατικής αδιαφορίας, όπου η σαλβινική Ακροδεξιά θριάμβευσε με περισσότερες από 25 μονάδες διαφορά.
«Πώς μπορούμε να ελπίζουμε πως οι ίδιες συνταγές θα αποδώσουν και εκεί;», διερωτάται ανήσυχη η Le Monde. Είναι αναντίρρητο πως η επικράτηση του Στέφανο Μπονατσίνι αποτελεί μια σημαντική νίκη για το σύνολο των προοδευτικών δυνάμεων της Ιταλίας. Το γεγονός, ωστόσο, ότι ο Σαλβίνι δεν κατάφερε να αλώσει την Εμίλια- Ρομάνια, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως η Κεντροαριστερά μπορεί να κερδίσει και την υπόλοιπη Ιταλία.
O Ματέο Σαλβίνι σε προεκλογική ομιλία στην Εμίλια – Ρομάνια (REUTERS/Guglielmo Mangiapane) Από το 1945 και μετά η Αριστερά δεν έχασε καμιά εκλογική αναμέτρηση στην πλούσια περιφέρεια της Βόρειας Ιταλίας ενώ αυτήν την φορά επικράτησε «χάρη στην εξαφάνιση του (αντισυστημικού) Κινήματος 5 Αστέρων, μια εξαφάνιση που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία του Ματέο Σαλβίνι, γύρω από τον οποίο περιστρέφεται ο πολιτικός διάλογος στην Ιταλία», υπογραμμίζουν οι Γάλλοι και υποστηρίζουν πως «η επιστροφή του δίπολου Αριστερά – Δεξιά καθ’ εαυτήν δεν είναι κάτι το αρνητικό» καθώς σηματοδοτεί την ρήξη με την «απολιτική ρητορική» που επικράτησε την τελευταία εικοσιπενταετία.
Υπάρχει, ωστόσο, ένα σημαντικό πρόβλημα και έγκειται στο ότι «η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι ανάμεσα σε μια αποπροσανατολισμένη και δίχως σχέδιο Αριστερά και μια εθνικιστική και εξτρεμιστική Δεξιά, η οποία κερδίζει έδαφος εδώ και πολλούς μήνες» (https://www.protagon.gr/epikairotita/i-emilia-romania-den-einai-i-italia-proeidopoiei-i-monde-44341987672).
«Ας ελπίσουμε πως στο μέλλον η Ιταλία θα μοιάζει λίγο περισσότερο με την Εμίλια- Ρομάνια», δήλωσε μετά την επικράτησή του ο κεντροαριστερός υποψήφιος, αποσιωπώντας, ωστόσο, το γεγονός πως την Κυριακή περισσότεροι από τέσσερις στους δέκα ψηφοφόρους της «κόκκινης» περιφέρειάς του στήριξαν με την ψήφο τους είτε την Λέγκα του Σαλβίνι (32%) είτε το μεταφασιστικό κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας» (10%).
«Δεν νομίζω ότι θα με καταδικάσουν. Διαχειριστήκαμε την όλη υπόθεση μαζί με τον Τζουζέπε Κόντε και τον αρχηγό των Πέντε Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο» δήλωσε ο γραμματέας της Λέγκα Ματέο Σαλβίνι, μια ημέρα μετά την παραπομπή του σε δίκη από την Ιταλική Γερουσία κατηγορούμενος ότι στέρησε την ατομική ελευθερία σε 131 μετανάστες.
Παράλληλα πρόσθεσε ότι «αν χρειαστεί, η αναλυτική αναφορά στο όλο αυτό θέμα θα γίνει στις δικαστικές αίθουσες» και πως «η αποβίβαση των μεταναστών του πλοίου Γκρεγκορέτι καθυστέρησε κατά τέσσερις ημέρες για να εξασφαλισθεί πρώτα το πράσινο φως για την ανακατανομή τους σε πέντε ευρωπαϊκές χώρες και σε δομές της Καθολικής Εκκλησίας».
«Στην φάση αυτή, οι κύριες προτεραιότητες της Λέγκα είναι η μείωση των φόρων και η απλούστευση της γραφειοκρατίας» υπογράμμισε ο Ιταλός πρώην υπουργός Εσωτερικών και διευκρίνισε ότι «το κόμμα (του) δεν ζητά την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ». «Μια βασικής σημασίας προτεραιότητα είναι επίσης η επανεκκίνηση της οικονομίας, διότι η ανάπτυξη της Ιταλίας είναι μηδενική» διευκρίνισε ο Σαλβίνι.
Σχετικά με το μεταναστευτικό, ο επικεφαλής της Λέγκα θεωρεί ακόμη ότι «η Ευρώπη άλλαξε στάση χάρη στην συμπεριφορά του, διότι μέχρι πρότινος η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία αποτελούσαν τους μόνους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ένωσης. Από την άλλη, ο Ιταλικός Τύπος έχει υπογραμμίσει κατ΄ επανάληψη ότι, ως υπουργός Εσωτερικών, ο Σαλβίνι συμμετείχε σε ελάχιστες διασκέψεις της Ένωσης στις οποίες συζητήθηκε η στρατηγική για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και του προσφυγικού.
Σε ότι αφορά, τέλος, το Brexit, ο Ματτέο Σαλβίνι δήλωσε σήμερα ότι «μόνον η Ιστορία θα μπορέσει να πει αν ήταν μια σωστή ή λανθασμένη κίνηση, αλλά ήταν οπωσδήποτε μια περίπτωση στην οποία η λαϊκή βούληση μπόρεσε να τύχει σεβασμού» (https://www.zougla.gr/kosmos/article/mateo-salvini-den-nomizo-oti-8a-me-katadikasoun).
Σύμφωνα με ό,τι διαρρέει δεν είναι και τόσο βέβαιο διότι η όλη υπόθεση, μετά από μια πρώτη φάση κατά την οποία εξετάσθηκε από την ειδική εισαγγελία που ασχολείται με αδικήματα πολιτικών, μπορεί να καταλήξει και πάλι στα χέρια της τακτικής δικαιοσύνης.
Και πολλοί εκτιμούν ότι η τετραήμερη καθυστέρηση της αποβίβασης των μεταναστών που βρίσκονταν στο πλοίο Γκρεγκορέτι (με πρωτοβουλία του Σαλβίνι) δεν είναι αρκετή για να υποστηριχθεί ότι υπήρξε, πράγματι, στέρηση της ατομικής ελευθερίας.
Παράλληλα, ο ηγέτης της Λέγκα επαναλαμβάνει ότι η σχετική απόφαση ελήφθη από όλο το υπουργικό συμβούλιο της προηγούμενης κυβέρνησης και όχι μόνον από τον ίδιο.
Είναι σαφές, πάντως, ότι ο Ιταλός πρώην υπουργός Εσωτερικών θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει την όλη αυτή υπόθεση για να αποκομίσει πολιτικό όφελος. Σε τρεις μήνες θα γίνουν περιφερειακές εκλογές σε έξι μεγάλες περιοχές της Ιταλίας και είναι βέβαιο για τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι ο Ματέο Σαλβίνι θα παίξει το χαρτί του «κατατρεγμένου πολιτικού».
Την ώρα, μάλιστα, που στο εσωτερικό της νέας κυβέρνησης Κόντε, είναι όλο και εμφανέστερες οι διάφορες εντάσεις. Η τελευταία αιτία διαφωνίας είναι ο νόμος για την παραγραφή των αδικημάτων. Το μικρό κόμμα του Ματέο Ρέντσι, «Ζωντανή Ιταλία», το οποίο στηρίζει την κυβέρνηση, αποφάσισε να μην πάρει καν μέρος στο υπουργικό συμβούλιο που θα συζητήσει το θέμα.
Ο Ματέο Σαλβίνι, δηλαδή, μπορεί να έχασε τις τοπικές εκλογές στην περιοχή της Μπολόνια, αλλά ετοιμάζεται να εκμεταλλευθεί την αβεβαιότητα και την ανομοιογένεια των αντιπάλων του (https://www.skai.gr/news/world/italia-se-diki-o-mateo-salvini-gia-to-prosfygiko).
Ταυτόχρονα, να κατέβουν στους δρόμους κατά της κυβέρνησης, ζητεί από τους Ιταλούς πολίτες ο Λουίτζι Ντι Μάιο, πρώην επικεφαλής του Κινήματος των Πέντε Αστέρων. Παρότρυνση που θα ήταν φυσιολογική, αν ο ίδιος και το κόμμα του δεν ήταν μέλος της κυβέρνησης!
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας είπε ότι ο λαός πρέπει να διαδηλώσει ειρηνικά στην Ρώμη το Σάββατο εναντίον ενός συστήματος «που θέλει να ακυρώσει τους νόμους μας» και συγκεκριμένα μίας τροπολογίας που μειώνει την σύνταξη των βουλευτών.
Έλα όμως, που έτσι υπονομεύει την ίδια την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει μαζί με το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα του Νίκολα Ζινγκαρέτι, ένας συνασπισμός ο οποίος είναι ιδιαίτερα εύθραυστος μετά και τη συντριπτική ήττα των Πέντε Αστέρων στις εκλογές της Εμίλια Ρομάνια και της Καλαβρίας, όπου το κίνημα έχασε περισσότερους από τους μισούς ψηφοφόρους του σε σχέση με το 2018.
Και όλα αυτά, ενώ παραμονεύει «στην γωνία» ο Ματέο Σαλβίνι με την ακροδεξιά του Λέγκα για να έλθει ξανά στην εξουσία. Ο Γιάκοπο Ιακομπόνι, συγγραφέας βιβλίου για το κίνημα, είπε στην Guardian ότι το κάλεσμα του Ντι Μάιο έχει στόχο να υπενθυμίσει στο κόμμα τα ιδανικά πάνω στα οποία δημιουργήθηκε.
Το κίνημα των Πέντε Αστέρων, δημιουργία του κωμικού Μπέμπε Γκρίλο, τα κατάφερε περίφημα στην αντιπολίτευση, αλλά έχει αποτύχει στην εξουσία – όπως είναι παντού άλλωστε η μοίρα των λαϊκιστικών κομμάτων.
Ο Ντι Μάιο ισχυρίστηκε επίσης ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να καταργήσει τον βασικό μισθό. «Στην πραγματικότητα, προσπαθεί να μην δημιουργήσει μία αληθινή κρίση, αλλά να κάνει τους εναπομείναντες ψηφοφόρους του να αισθανθούν όμορφα με τη δική τους πολιτική ιστορία», είπε ο Ιακομπόνι (https://www.protagon.gr/epikairotita/italia-se-diadilwsi-enantion-tis-kyvernisis-tou-kalei-o-louitzi-nti-maio-44341998542).
Η δε ένταση στις σχέσεις του Ιταλού πρωθυπουργού, Τζουζέπε Κόντε με τον πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό του κόμματος «Ζωντανή Ιταλία», Ματτέο Ρέντσι, αυξάνεται διαρκώς.
Αιτία ο νέος νόμος για την παραγραφή των αδικημάτων, ο οποίος εγκρίθηκε μετά από μεγάλη πίεση που ασκήθηκε από το κίνημα Πέντε Αστέρων. Το κόμμα του Ρέντσι, όμως - έστω και αν μετέχει στην κυβέρνηση - ζητά την ακύρωση του νόμου ή την ριζική αλλαγή του, με επιστροφή σε ευρύτερη ισχύ της παραγραφής, διότι «οι τροποποιήσεις που έγιναν έως τώρα είναι αντισυνταγματικές».
Πρόκειται για θέμα ιδιαίτερα πολύπλοκο, το οποίο οι Ιταλοί δεν παρακολουθούν σε βάθος και με μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό, όμως, που έχει σημασία, στη φάση αυτή, είναι το αν η συγκεκριμένη σύγκρουση μπορεί να οδηγήσει σε κυβερνητική κρίση.
«Ο πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, αν θέλει να μας διώξει, ας το πράξει, είναι δικαίωμά του. Άλλωστε, πρόκειται για τον μεγαλύτερο ειδήμονα σε ό,τι αφορά την αλλαγή των κυβερνητικών συμμαχιών», δήλωσε ο Ματτέο Ρέντσι. «Αν, όμως, μας θέλουν στην κυβέρνηση, πρέπει να δεχθούν και τις ιδέες μας. Δεν είμαστε πολίτες χωρίς δικαιώματα, αλλά σύμμαχοι», πρόσθεσε.
«Είμαι ο επικεφαλής της κυβέρνησης και έλαβα ψήφο εμπιστοσύνης για να μπορέσω να εφαρμόσω ένα πρόγραμμα. Τι νόημα θα είχε να προσπαθήσω να συγκροτήσω την τρίτη μου, κατά σειρά, κυβέρνηση;», απάντησε από την μεριά του ο Ιταλός πρωθυπουργός, ο οποίος κατηγορεί την «Ζωντανή Ιταλία» ότι φέρεται σαν να βρίσκεται την αντιπολίτευση.
Ο Ρέντσι, παράλληλα, επιτίθεται και στο κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, από το οποίο και προέρχεται, διότι θεωρεί ότι «αποφάσισε να ακολουθήσει τις επιλογές των Πέντε Αστέρων» και ότι δεν χαρακτηρίζεται, πλέον, από μεταρρυθμιστικές θέσεις.
Τις επόμενες ημέρες θα αποσαφηνιστεί αν το κόμμα του Ματτέο Ρέντσι θα αποφασίσει να καταθέσει πρόταση μομφής κατά του υπουργού Δικαιοσύνης, Aλφόνσο Μποναφέντε (του κινήματος Πέντε Αστέρων) ή αν θα μπορέσει να βρεθεί, τελικά, ένας κάποιος συμβιβασμός. Σε περίπτωση που επιλεγεί η πρώτη οδός, η πρόταση μομφής ενδέχεται να οδηγήσει σε κυβερνητική κρίση, με προσφυγή σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Είναι σαφές ότι το όλο αυτό κλίμα, τέλος, δεν ευνοεί την κυβέρνηση Κόντε, η οποία θα πρέπει να προετοιμαστεί και για τις νέες περιφερειακές εκλογές - που θα διεξαχθούν σε έξι μεγάλες περιοχές της Ιταλίας - στα τέλη Μαΐου (https://www.zougla.gr/kosmos/article/italia-sinexizete-i-entasi-metaksi-konte-ke-rentsi).
Στην Μεγάλη Βρετανία, επεισοδιακή η οριστική επικύρωση του Brexit στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, είναι έτοιμος να «ανοίξει σαμπάνιες» το Σαββατοκύριακο. Αφού συγκαλέσει υπουργικό συμβούλιο, θα σταθεί έξω από τον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, δίπλα σε ένα ρολόι που θα μετρά αντίστροφα. Την ίδια στιγμή, ο Νάιτζελ Φάρατζ θα πραγματοποιεί πορεία μαζί με τους οπαδούς του.
Ο Φάρατζ κατά την ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο ανέβασε τους τόνους, εξαπολύοντας επίθεση κατά της Ένωσης. Μεταξύ άλλων, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ξέρω ότι θα σας λείψουμε. Ξέρω ότι θέλετε να ακυρώσετε τις εθνικές σημαίες μας, αλλά εμείς θα σας πούμε αντίο». Η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μαίριντ ΜακΓκίνες, του έκλεισε το μικρόφωνο και είπε σε αυστηρό τόνο «κατεβάστε τις σημαίες σας, φεύγετε». Εκείνος, απτόητος, εθεάθη να γιορτάζει με ένα ποτήρι μπύρα.
Μετά το τέλος της διαδικασίας, όλα τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σηκώθηκαν όρθια και τραγούδησαν ένα παραδοσιακό σκωτσέζικο τραγούδι, το Auld Lang Syne, ως ύστατο αποχαιρετισμό της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, πριν την αποχώρησή της.
Με την έγκριση του Brexit από το Ευρωκοινοβούλιο, ξεκινά το ταξίδι στα αχαρτογράφητα νερά. Η Βρετανία από το Σάββατο θα βρίσκεται στη νόμιμη «μεταβατική περίοδο» που προβλέπεται. Θα εξακολουθήσει να εφαρμόζει τους νόμους της Ε.Ε. μέχρι το τέλος του έτους και θα ξεκινήσει να πληρώνει το «χρυσό διαζύγιο» με την Ευρώπη, ύψους 39 δισ. λιρών. Μέχρι τον Δεκέμβρη του 2020, οι Βρετανοί δεν θα δουν διαφορά στην καθημερινότητά τους. Σύμφωνα με ανάλυση της Mirror, από το 2021 θα τεθούν σε εφαρμογή νέοι κανονισμοί, που θα προκύπτουν από πιθανή εμπορική συμφωνία του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ε.Ε (https://www.ethnos.gr/kosmos/85649_epikyrothike-brexit-sooy-toy-faratz-kai-o-apohairetismos).
Το Ηνωμένο Βασίλειο με την επικύρωση αυτοί, «πέταξε» ουσιαστικά προς την ελευθερία: Αποχωρεί οριστικά από την ΕΕ και πλέον η Βρετανία ανακτά την εθνική της ανεξαρτησία.
Ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον είναι ο πρώτος Βρετανός πρωθυπουργός της νέας εποχής της χώρας, αυτός που με πείσμα και μεθοδικότητα ανέλαβε να κάνει πράξη την εντολή του βρετανικού λαού και να το οδηγήσει εκτός ΕΕ.
Στο διάγγελμά του, λίγα λεπτά μετά και το επίσημο διαζύγιο των δύο πλευρών, το οποίο ενεργοποιήθηκε στις 11 ώρα Λονδίνου, 01.00 μετά τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας. «Ήρθε η ώρα να ενώσουμε την χώρα μας.
Δεν είναι τέλος, είναι αρχή», είπε και πρόσθεσε ότι η επόμενη ημέρα θα είναι επικεντρωμένη στους Βρετανούς πολίτες, με νόμους που θα είναι προς το συμφέρον τους και για μία καλύτερη καθημερινότητα, θέτοντας ως προτεραιότητές του τον έλεγχο της μετανάστευσης, τη δημιουργία ελεύθερων λιμανιών, την απελευθέρωση των ιχθυοκαλλιεργειών και την ένταξη σε συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου.
Τόνισε δε ότι ήρθε η ώρα για εθνική ανανέωση και αλλαγή με καταπολέμηση της εγκληματικότητας και έμφαση στην εκπαίδευση, την τεχνολογία, το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τη μεγαλύτερη ανανέωση στις υποδομές της χώρας από τη Βικτωριανή εποχή.
Ο Μπόρις Τζόνσον άφησε αιχμές κατά των Βρυξελλών, λέγοντας πως οι πολιτικές που εφαρμόζουν είναι αντίθετες με την κατεύθυνση που αρμόζει και ταιριάζει στη Βρετανία.
Μάλιστα, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην «ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας» και στην «ανεξαρτησία μας» και δήλωσε σίγουρος ότι το αύριο που θα ξημερώσει, θα είναι καλύτερο για τη χώρα του και τους πολίτες της.
Διευκρίνισε, ωστόσο, ότι η Βρετανία δεν θέλει να απομακρυνθεί από την ΕΕ και τις πολιτικές της, αλλά επιδιώκει μία φιλική συνεργασία.
Η Βρετανία θα αναδειχθεί σε μία «πραγματικά σπουδαία ευρωπαϊκή δύναμη και παγκόσμια τόσο στο εύρος όσο και στις φιλοδοξίες μας».
Αφότου το Brexit, με τη «βούλα» της βασίλισσας Ελισάβετ, έγινε νόμος του κράτους και μετά την έγκριση της συμφωνίας από το Ευρωκοινοβούλιο, οι Βρετανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν την έναρξη ενός νέου κεφαλαίου στην ιστορία της χώρας τους.
Σκεπασμένοι με βρετανικές σημαίες, γιόρτασαν την έξοδο είτε σε παραδοσιακές παμπ, πίνοντας μπύρες, είτε στους δρόμους, τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια.
Η ατμόσφαιρα στο Λονδίνο όσο πλησίαζε η επίσημη ώρα εξόδου (στις 01:00 το βράδυ), όλο και γινόταν πιο γιορτινή. Στην Parliament Square ένα ηχοσύστημα έδινε από νωρίς το βράδυ τον ρυθμό παίζοντας επιτυχίες του Tom Jones και των Queen, με πλήθος κόσμου να έχει συγκεντρωθεί για να γιορτάσει το "διαζύγιο".
Άλλον αέρα στην βρετανική πρωτεύουσα έδωσε και η φωταγώγηση κτιρίων που στεγάζονται υπουργεία σε κόκκινο και μπλε, τα χρώματα της Βρετανικής σημαίας (https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/843363_i-vretania-petaxe-pros-tin-eleytheria-vgike-apo-tin-ee).
Την ίδια χρονική περίοδο, στην Βόρεια Ιρλανδία, εντείνεται η φόβος για αναζωπύρωση της βίας στη Βόρεια Ιρλανδία. Πολλοί προτεστάντες φαίνονται εξοργισμένοι με το νέο καθεστώς μετά το Brexit, αλλά προς το παρόν τηρούν στάση αναμονής.
Στο Μπέλφαστ ακόμα και οι νεκροί διαχωρίζονται με ένα τείχος. Στο δημοτικό νεκροταφείο της βορειοϊρλανδικής πρωτεύουσας ένα υπόγειο τοιχίο οριοθετεί τους τάφους των καθολικών από εκείνους των προτεσταντών. Είναι μία από τις πολλές συνοριακές γραμμές που σκιάζουν την καθημερινότητα στο Μπέλφαστ, είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον τερματισμό της εμφύλιας σύρραξης στη Βόρεια Ιρλανδία.
Τα αποκαλούμενα "ειρηνευτικά τείχη" που διαχωρίζουν συνοικίες των καθολικών από εκείνες των προτεσταντών εκτείνονται σε μήκος δεκάδων χιλιομέτρων και φτάνουν τα οκτώ μέτρα ύψος. Σε κάθε γωνία δεσπόζουν μνημεία για τους πεσόντες, τοιχογραφίες με πολιτικά μηνύματα, αναμνηστικές πλακέτες. Πολλοί φοβούνται ότι η αβεβαιότητα μετά το Brexit μπορεί να πυροδοτήσει νέο κύμα βίας στη Β. Ιρλανδία.
Ο Πωλ Μακ Καν μπροστά σε τεράστια τοιχογραφία που απαθανατίζει τον Γουλιέλμο της Οράγγης Ο Πωλ Μακ Καν μπροστά σε τεράστια τοιχογραφία που απαθανατίζει τον Γουλιέλμο της Οράγγης
"King Billy's on the road" τραγουδάει ο ξεναγός Πωλ Μακ Καν στους δρόμους του Μπέλφαστ. Είναι ένα παλιό προτεσταντικό τραγουδάκι. Γιγαντιαία γκράφιτι στις προτεσταντικές γειτονιές του Μπέλφαστ εξηγούν ότι ο "Μπίλι" είναι ο Γουλιέλμος της Οράγγης, κυβερνήτης της Ολλανδίας και βασιλιάς της Αγγλίας, ο οποίος το 1690 είχε καταφέρει να προσαρτήσει το καθολικό νησί της Ιρλανδίας στην προτεσταντική Αγγλία.
"Μας έδωσε ξανά την ελευθερία μας", λέει για τον Γουλιέλμο της Οράγγης ο Μακ Καν, που δεν είναι μόνο φανατικός φιλοβρετανός προτεστάντης, αλλά και ένθερμος θιασώτης του Brexit. Πιστεύει μάλιστα ότι μόνο έτσι θα ξαναδεί "μία κραταιά Βρετανία".
Την ίδια στιγμή ωστόσο, πολλοί προτεστάντες κατηγορούν τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον ότι "τους έχει προδώσει" στη διαπραγμάτευση για το Brexit, καθώς η σχετική συμφωνία προβλέπει ότι η Βόρεια Ιρλανδία, σε αντίθεση με τη Μ. Βρετανία, παραμένει στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά.
Ήδη σήμερα οι καλύτερες και πιο καλοπληρωμένες θέσεις στη δημόσια διοίκηση πηγαίνουν στους καθολικούς, ενώ παλαιότερα ήταν "κρατημένες" για τους προτεστάντες. Ναυπηγικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, ακόμα και τα ναυπηγεία στα οποία είχε κατασκευαστεί ο "Τιτανικός" έχουν βάλει λουκέτο. Η ανεργία των νέων είναι πλέον πολύ υψηλότερη στους προτεστάντες. "Αν δούμε ένα νέο κύμα βίας μετά το Brexit, αυτό θα προέρχεται από τους προτεστάντες", υποστηρίζει ο ιστορικός Ντίτερ Ράινις, ειδικός σε θέματα Βόρειας Ιρλανδίας.
Από την πλευρά του ο Βορειοιρλανδός Πωλ Μακ Καν λέει ότι οι παραστρατιωτικές οργανώσεις του παρελθόντος διατηρούνται μέχρι σήμερα. "Τίποτε δεν έχει εξαφανιστεί", επισημαίνει. Η πολιτική επιστήμων Mαρίσα Μακ Γκλίνσι υποστηρίζει μάλιστα ότι τους τελευταίους μήνες οι προτεστάντες παραστρατιωτικοί προχώρησαν σε μία σειρά συναντήσεων.
Σε μία από αυτές είχαν υψώσει ...ανάποδα τη βρετανική σημαία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική του Λονδίνου. Παρά ταύτα, υποστηρίζει η Ιρλανδέζα Μακ Γκλίνσι, το πιο πιθανό είναι ότι η προτεστάντες θα επιδείξουν εγκράτεια τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2020, αναμένοντας τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου που δρομολογούν αυτήν την εποχή η ΕΕ και η Βρετανία. Αν οι σχετικές διαπραγματεύσεις ναυαγήσουν, το αποτέλεσμα θα είναι ένα σκληρό Brexit, κάτι που θα ικανοποιούσε τους βορειοιρλανδούς προτεστάντες.
Δεν αποκλείεται όμως να εξελιχθούν διαφορετικά τα πράγματα και το Brexit να αποτελέσει εφαλτήριο για την επανένωση της Ιρλανδίας. Αυτό θα ήταν σενάριο τρόμου για τους προτεστάντες, αλλά ευχής έργον για τους αντιπάλους τους στο κόμμα Σιν Φέιν, το οποίο παλαιότερα δρούσε ως πολιτικός βραχίονας της φιλοϊρλανδικής τρομοκρατικής οργάνωσης IRA.
Ήδη η Μαρτίνα Άντερσον, στέλεχος του IRA και ευρωβουλευτής, προτείνει ένα δημοψήφισμα για την επανένωση της Ιρλανδίας, υπενθυμίζοντας ότι, το 2016, η Βόρεια Ιρλανδία είχε καταψηφίσει το Brexit.
Για τον ιστορικό Ντίτερ Ράινις δεν είναι απολύτως βέβαιο, αυτή τη στιγμή, ότι οι καθολικοί διαθέτουν την πλειοψηφία. Ο ίδιος πιστεύει ωστόσο ότι "στα επόμενα πέντε χρόνια θα υπάρχει σίγουρα καθολική πλειοψηφία". Εξάλλου, επισημαίνει, δεν λείπουν και οι προτεστάντες που υποστηρίζουν τη λύση της επανένωσης, εφόσον αυτό συνεπάγεται την επιστροφή της Β. Ιρλανδίας στην ΕΕ.
Το ζήτημα είναι αν συμφωνούν με όλα αυτά και οι ίδιοι οι Ιρλανδοί. Γιατί σε περίπτωση επανένωσης, η κυβέρνηση του Δουβλίνου δεν θα είχε άλλη επιλογή από την αύξηση των φόρων, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τον φτωχότερο προτεσταντικό Βορρά (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/01/blog-post_256.html).
Στην Βόρεια Ιρλανδία επίσης, ο κόμμα της ιρλανδικής αριστεράς Σιν Φέιν, το οποίο υποστηρίζει την επανένωση με τη Βόρεια Ιρλανδία, ήρθε πρώτο σε δημοσκόπηση για τις βουλευτικές εκλογές του Σαββάτου για πρώτη φορά στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ενώ το κόμμα του πρωθυπουργού Λίο Βαράντκαρ υποχώρησε στην τρίτη θέση.
Σύμφωνα μ' αυτή τη μελέτη IPSOS MRBI που δημοσιεύεται από την εφημερίδα Irish Times, το Σιν Φέιν, πρώην πολιτικό σκέλος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), έχει το 25% των προθέσεων ψήφου.
Προηγείται έτσι των δύο μεγάλων κεντρώων κομμάτων της χώρας που αυτή τη στιγμή κυβερνούν μαζί, του Φιάνα Φάιλ (23%) και του Φάιν Γκέιλ (20%) του Λίο Βαράντκαρ.
Ενώ άλλοτε επικρινόταν δριμύτατα για τις σχέσεις του με τον IRA, το Σιν Φέιν, ένα εθνικιστικό κόμμα της αριστεράς, αγωνίζεται για την επανένωση της Ιρλανδίας.
Αν και πιθανόν δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει μόνο, το κόμμα, του οποίου ηγείται η Μέρι Λου Μακντόναλντ, θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού.
Μια νίκη του θα θεωρούνταν «ιστορικό» αποτέλεσμα, σύμφωνα με την εφημερίδα Irish Times. Εντούτοις, προσθέτει η εφημερίδα, το Φιάνα Φάιλ του Μάικλ Μάρτιν παραμένει το κόμμα που οι ψηφοφόροι θα ήθελαν περισσότερο να δουν σε μια κυβέρνηση συνασπισμού, ενώ το Σιν Φέιν είναι το κόμμα που οι περισσότεροι ψηφοφόροι επιθυμούν να μην δουν στην κυβέρνηση.
Οι βουλευτές της Ντάιλ (η κάτω βουλή του ιρλανδικού κοινοβουλίου), που αριθμεί 160 έδρες, εκλέγονται για πέντε χρόνια.
Σε μια ένδειξη αλλαγής της τάσης, η Μέρι Λου Μακντόναλντ κλήθηκε τελικά να συμμετάσχει απόψε στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ που θα μεταδοθεί από το δημόσιο δίκτυο RTE. Αρχικά επρόκειτο να προσκληθούν σ' αυτό μόνο οι ηγέτες των δύο μεγάλων κεντρώων κομμάτων.
Η δημοσκόπηση IPSOS MRBI διεξήχθη σε δείγμα 1.200 προσώπων και έχει περιθώριο σφάλματος συν ή πλην 2,8% (https://www.zougla.gr/kosmos/article/irlandia-to-koma-sin-fein-gia-proti-fora-proigite-se-dimoskopisi).
Τελικά στην Ιρλανδία, το αριστερό δημοκρατικό κόμμα της Ιρλανδίας Sinn Fein υπερέβη τις δημοσκοπήσεις στις γενικές εκλογές της χώρας, κερδίζοντας το 24,5% των ψήφων.
Σύμφωνα με το τελικό αποτέλεσμα, το Sinn Fein, μετά την πρώτη ημέρα της καταμέτρησης την Κυριακή, είχε 29 έδρες. Το αποτέλεσμα είναι η καλύτερη απόδοση του Sinn Fein στις Ιρλανδικές εκλογές.
Η νίκη αυτή θα μπορούσε να δει την πρώην πολιτική πτέρυγα του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA) να σχηματίζει κυβέρνηση στην Δημοκρατία. Το Κόμμα των Πρασίνων έλαβε το 7,1% των πρώτων προτιμήσεων, με το Εργατικό Κόμμα να φθάνει τα 4,4% και τους Αριστερούς Σοσιαλδημοκράτες το 2,9%.
Η απογοήτευση για την οικονομική λιτότητα και η συνεχιζόμενη κρίση στη στέγαση πυροδότησαν την άνοδο του Sinn Fein, το οποίο δεσμεύεται για την επανένωση της Ιρλανδίας και εξακολουθεί να παραγκωνίζεται από το πολιτικό κατεστημένο για τους δεσμούς του με τον IRA.
Ο IRA ήταν η ιρλανδική δημοκρατική παραστρατιωτική οργάνωση που προσπάθησε να τερματίσει τη βρετανική κυριαρχία στη Βόρεια Ιρλανδία με στόχο να επανενώσει ολόκληρη την Ιρλανδία σε μια ανεξάρτητη δημοκρατία.
Μιλώντας σε δημοσιογράφους το βράδυ της Κυριακής, ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, Λέον Βαραντάρ, δήλωσε: «Για εμάς ο συνασπισμός με το Sinn Fein δεν είναι επιλογή, αλλά είμαστε πρόθυμοι να μιλήσουμε με άλλα κόμματα».
Η πρόεδρος του κόμματος Sinn Fein, Mary Lou McDonald, δήλωσε ότι η πρώτη προτεραιότητά της είναι να σχηματίσει κυβέρνηση με συναδέλφους αριστερά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων των Πρασίνων.
«Fianna Fail ή Fine Gael» δήλωσε η McDonald σε συνέντευξή της στον ιρλανδικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο RTE.
Πάντως η McDonald πρόσθεσε ότι φυσικά δεν θα αποκλείσει τις συνομιλίες με Fianna Fail και Varadkar του Fine Gael (https://www.zougla.gr/kosmos/article/ekloges-stin-irlandia-to-koma-pou-sindete-me-ton-ira-se-istorika-ipsilo-epipedo).
Η δε (εχθρική προς τον Τζόνσον και διόλου αντικειμενική προς τους Βρετανούς) Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) θεωρεί οργισμένη ότι "για την αποχώρηση από την ΕΕ το Ηνωμένο Βασίλειο θα πληρώσει ένα αντίτιμο, το οποίο είναι υψηλότερο από εκείνο που θα καταβάλει η ηπειρωτική Ευρώπη. Τι θα συμβεί, εάν αποδειχθεί αφιλόξενη η Γη της Επαγγελίας, στην οποία ελπίζει να εισέλθει ο Μπόρις Τζόνσον;
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αφορά την οικονομία, η ενότητα του Βασιλείου βρίσκεται σε κίνδυνο. Αποκύημα του αγγλικού εθνικισμού είναι η διάθεση πολλών φίλων του Brexit να θυσιάσουν την ένωση με τους Σκωτσέζους και την ιδιαίτερη σχέση με τους Βορειοϊρλανδούς. Η κυβέρνηση της Σκωτίας θα απαιτήσει, πιο έντονα από ποτέ, ένα δεύτερο δημοψήφισμα. Κάποτε ο Τζόνσον θα πρέπει να ενδώσει, ότι κι αν ορίζει η λαϊκή βούληση".
Παραφράζοντας τον Άμλετ, η εφημερίδα Die Welt υποστηρίζει ότι "πολλή σαπίλα υπάρχει στο κράτος των Βρετανών. Επί σχεδόν τέσσερα χρόνια δεν είχαν συγκροτημένη διακυβέρνηση και αυτό είναι εμφανές στην κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. H εγχώρια πολιτική ατζέντα έχει παραμεληθεί, με αποτέλεσμα να κλιμακώνονται προβλήματα σε πολλούς τομείς.
Από την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων θα κρίνουν οι πολίτες τα οφέλη της εθνικής κυριαρχίας, που τόσο πολύ είχαν αναπολήσει". Προσωπική κριτική στον Βρετανό πρωθυπουργό από την εφημερίδα Westfälische Nachrichten του Μύνστερ, η οποία, μεταξύ άλλων, επισημαίνει:
"Ως εκπρόσωπος μίας πολιτικής κάστας που θέλει τα αποκυήματα φαντασίας να εκτοπίζουν τα αντικειμενικά δεδομένα, τα tweets να είναι πιο σημαντικά από τα γεγονότα, τη διατήρηση της εξουσίας να υπερέχει της ηθικής, (ο Μπόρις Τζόνσον) φέρει ευθύνη για το γεγονός ότι οι Βρετανοί αποφάσισαν ένα ιστορικό βήμα με κριτήριο συγκεχυμένα συναισθήματα. Οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι δραματικές: στη Βόρεια Ιρλανδία και στη Σκωτία το αίτημα για ανεξαρτησία γίνεται όλο και πιο ισχυρό".
Η Süddeutsche Zeitung εστιάζει στους "27" μετά το Brexit και το συμπέρασμα δεν είναι αισιόδοξο: "Η Ευρώπη αποτελεί ένα αμάγαλμα από συμφέροντα και ιδιαιτερότητες. Ζωντανή απόδειξη γι αυτό θα είναι η διαπραγμάτευση για τον προϋπολογισμό στους επόμενους μήνες. Χωρίς τη Βρετανία η Ευρώπη δεν μεταβάλλεται αυτομάτως σε μία όαση αρμονίας, αν και η Βρετανία απαιτούσε πάντοτε προσεκτική μεταχείριση".
Παράλληλα, ο αρθρογράφος εστιάζει και στις ευθύνες των Βρετανών: "Δεν υπάρχουν σημαντικές ιδέες για το μέλλον, ούτε καν συγκροτημένο σχέδιο για τις μελλοντικές σχέσεις με τους παλαιούς γείτονες, για να μη μιλήσουμε για ιδέες που θα αποκαθιστούν τη συμφιλίωση σε μία βαθιά διχασμένη πατρίδα. Η φαντασίωση ενός νέου μεγαλείου δεν αποδεικνύει τίποτε άλλο, μέχρι στιγμής, παρά μικρόθυμη άρνηση της πραγματικότητας και απαξίωση των προβλημάτων".
Στις δυσκολίες τις ίδιας της Ευρώπης επικεντρώνεται η Mitteldeutsche Zeitung από το Χάλε της ανατολικής Γερμανίας: "Η διακωμώδηση της δήθεν ελαφρότητας ή παράνοιας στη βρετανική πολιτική πρέπει να σταματήσει. (...).
Ακόμη και χωρίς τη Μ. Βρετανία υπάρχουν πολλά στην Ευρώπη που προχωρούν μετ΄εμποδίων ή σε λάθος κατεύθυνση. Πολλές, υπερβολικά πολλές φορές στους προηγούμενους μήνες το Brexit γινόταν άλλοθι για την πολιτική της ηπειρωτικής Ευρώπης, η οποία θεωρούσε τα δικά της λάθη ήσσονος σημασίας. Η Ευρώπη πρέπει να γίνει καλύτερη, πιο ελκυστική, πιο κατανοητή. Αυτό είναι το δίδαγμα του Brexit για τα 27 κράτη-μέλη που παραμένουν".
Την δική του άποψη καταθέτει στην ηλεκτρονική έκδοση της εβδομαδιαίας επιθεώρησης Die Zeit ο Φίνταν Ο'Τουλ, σχολιαστής των Irish Times: "Ο Τζόνσον βλέπει το Brexit ως μία επιστροφή στη βασική αρχή της πρωτοκαθεδρίας του εθνικού κράτους. Αυτό εμπεριέχει μία μεγάλη δόση ειρωνείας: η Μεγάλη Βρετανία δεν είναι εθνικό κράτος, ποτέ δεν ήταν. Το ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί μείγμα τεσσάρων εθνών, της Αγγλίας, της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Βορείου Ιρλανδίας.
Στην μεγαλύτερη διάρκεια της ιστορίας του δεν βρισκόταν στο επίκεντρο μίας εθνικής πολιτικής συγκρότησης, αλλά μίας τεράστιας, πολυεθνοτικής και πολύγλωσσης αυτοκρατορίας. Πριν από την ΕΕ δεν υπήρχε κανένα έθνος 'Ηνωμένου Βασιλείου' στο οποίο θα μπορούσε κανείς να επιστρέψει. Αυτή είναι η αντίφαση, την οποία το Brexit δεν μπορεί να παραδεχθεί, πόσο μάλλον να επιλύσει" (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_51.html).
Το ίδιο χρονικό διάστημα, σημαντική αύξηση κατέγραψε ο αριθμός των αντισημιτικών περιστατικών στη Βρετανία το 2019 για μια ακόμη φορά εν μέσω κατηγοριών ότι το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα απέτυχε να αντιμετωπίσει το ζήτημα που είχε προκύψει στους κόλπους του, όπως κατήγγειλε σήμερα μια οργάνωση που συμβουλεύει την εβραϊκή κοινότητα της χώρας για ζητήματα ασφάλειας.
Η εβραϊκή κοινότητα στη Βρετανία εκτιμάται ότι αριθμεί 280.000 άτομα.
Σύμφωνα με την Κοινοπραξία για την Ασφάλεια των Κοινοτήτων (Community Security Trust, CST), το 2019 σημειώθηκαν 1.805 περιστατικά, αύξηση 7%. Αυτή ήταν η τέταρτη συναπτή χρονιά που σημειώνεται τόσο μεγάλη αύξηση. Ο επικεφαλής της οργάνωσης Ντέβιντ Ντίλιου είπε ότι η οργάνωση δεν εκπλήσσεται από το νέο ρεκόρ των περιστατικών αυτών και ότι θεωρεί ότι ο πραγματικός αριθμός είναι ακόμη υψηλότερος.
«Είναι σαφές ότι τόσο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και η κυρίαρχη πολιτική γλώσσα είναι χώροι απ' όπου θα πρέπει να εκλείψουν ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός, αν θέλουμε να βελτιωθεί η κατάσταση στο μέλλον», δήλωσε ο ίδιος. Τον περασμένο μήνα οι παγκόσμιοι ηγέτες, τιμώντας τα θύματα του Ολοκαυτώματος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προειδοποίησαν για μια αυξανόμενη τάση αντισημιτικών αισθημάτων, η οποία υποκινείται τόσο από τους ακροδεξιούς οπαδούς της λευκής υπεροχής όσο και από τους ακροαριστερούς.
Στην Βρετανία-- η CST ανακοίνωσε-- σημειώθηκε μια αύξηση τέτοιων περιστατικών όταν βρισκόταν στην επικαιρότητα η υπόθεση με τα αντισημιτικά κρούσματα στους κόλπους των Εργατικών. Από τότε που ο βετεράνος σοσιαλιστής, ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ένας ένθερμος υποστηρικτής των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, έγινε ηγέτης του κόμματος το 2015, οι Εργατικοί αντιμετώπισαν κατηγορίες ότι απέτυχαν να ανακόψουν τον αντισημιτισμό μεταξύ κάποιων μελών.
Ο Κόρμπιν, ο οποίος αποσύρεται από αρχηγός του κόμματος τον Απρίλιο, έχει χαρακτηρίσει "άθλιο και λανθασμένο" τον αντισημιτισμό, αλλά το κόμμα βρίσκεται στο μικροσκόπιο έρευνας από την Βρετανική Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τον περασμένο Φεβρουάριο, ένας αριθμός Εργατικών βουλευτών έφυγε από το κόμμα επικαλούμενο αυτό το πρόβλημα ως λόγο, ενώ πριν από τις εθνικές εκλογές του Δεκεμβρίου ο επικεφαλής ραβίνος της χώρας είπε ότι ο Κόρμπιν είναι ακατάλληλος για πρωθυπουργός.
Από το σύνολο των περιστατικών τα 224 συνδέονται με τους Εργατικούς, είπε το CST, το οποίο συγκεντρώνει τέτοια στοιχεία από το 1984.
Σύμφωνα με την οργάνωση, ο βασικός λόγος για τη συνολική αύξηση αυτών των περιστατικών είναι μια απότομη άνοδος στην διαδικτυακή αντισημιτική ρητορική.
Αλλά σημειώθηκαν επίσης 157 επιθέσεις--αύξηση 27% σε σχέση με το 2018--με σχεδόν τις μισές από αυτές να συγκεντρώνονται σε μόλις τρεις περιοχές της χώρας: το Μπάρνετ και το Χάκνεϊ στο Λονδίνο και το Σάλφορντ στην Βόρεια Αγγλία, όπου κατοικούν οι περισσότεροι εβραίοι της Βρετανίας.
Στην Γαλλία, η Marion Marechal-Le Pen είναι ανιψιά της γνωστής Γαλλίδας πολιτικού, Μαρί Λεπέν και για πολλούς πολιτική διάδοχος της, μπήκε στην μαύρη λίστα στην Τουρκία, (όπως και πολλοί Έλληνες), γιατί δεν δίστασε να δηλώσει πως το μέλλον των Τουρκίας δεν είναι στην Ευρώπη αλλά πέρα στην… Μογγολία…
Συγκεκριμένα η Μαρίον σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Ερντογάν ότι οι Ευρωπαίοι ασκούν ναζιστικές μεθόδους στους Τούρκους της Ευρώπης ,δήλωσε τα εξής χαρακτηριστικά όπως τα μετέδωσαν τα ίδια τα τουρκικά ΜΜΕ : «Αγαπητέ μου Ερντογάν το μέλλον των Τούρκων της Ευρώπης είναι να πάνε πίσω στην Ασία».
Όπως ήταν επόμενο η δήλωση αυτή της 27χρονης νέας Γαλλίδας πολιτικού, ανιψιά της Λεπέν και πιθανό ανερχόμενο πολίτικο αστέρι της Γαλλίας, έστειλε… στα «κάγκελα» τους Τούρκους.
Η Marion Marechal-Le Pen εκλέχτηκε για πρώτη φορά στις εκλογές του 2012 βουλευτίνα του Εθνικού Μετώπου σαν η νεότερη βουλευτίνα στην γαλλική βουλή, ενώ το 2015 στην περιοχή της, της Alpes-Cote, προτάθηκε και σαν υποψηφία για την γαλλική προεδρία (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/02/blog-post_15.html).
Παράλληλα, τον ίδιο μήνα, στην Γαλλία, σε θυελλώδη ατμόσφαιρα και με έντονους διαξιφισμούς ξεκίνησε η εξέταση της επίμαχης μεταρρύθμισης του συστήματος των συντάξεων από ειδική επιτροπή της Εθνοσυνέλευσης.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν καταθέσει περίπου 22.000 τροπολογίες για αυτό το αμφιλεγόμενο σχέδιο δημιουργίας ενός «καθολικού συστήματος» συντάξεων. Μόνον η ομάδα της Ανυπότακτης Γαλλίας (LFΙ) του Μελανσόν κατέθεσε 19.000 τροπολογίες!
Στο μεταξύ, οι Γάλλοι εργαζόμενοι συνεχίζουν τον αγώνα. Από την αρχή του Δεκεμβρίου η χώρα βρίσκεται σε ανάφλεξη, με ογκώδεις κινητοποιήσεις και μακρές απεργίες.
Με αυτές τις συνθήκες είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν τα 71 μέλη της ειδικής επιτροπής της Βουλής να ολοκληρώσουν την εξέταση και των 65 άρθρων του νομοσχεδίου. Από την έναρξη των εργασιών της τη Δευτέρα, η ειδική επιτροπή έχει εξετάσει μόνο 360 τροπολογίες και απομένουν 20.000 να συζητηθούν.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις CGT, FO, FSU, Solidaires, UNEF, MNL, UNL οργάνωσαν την Πέμπτη εθνική κινητοποίηση με απεργίες και διαδηλώσεις διαπιστώνοντας τη μεγάλη συμμετοχή και την υποστήριξη του πληθυσμού.
«Το κοινωνικό κίνημα αυξάνεται, με πρωτοβουλίες ενότητας σε ολόκληρη τη χώρα. Οι ημέρες των απεργιών και των διαδηλώσεων την Παρασκευή 24 και την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου συγκέντρωσαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό αποτελεί ένδειξη μαζικής απόρριψης των προτάσεων που υπέβαλε η κυβέρνηση», δηλώνουν οι συνδικαλιστές.
Οι διαδηλωτές δηλώνουν ότι η μεταρρύθμιση είναι άδικη και επικίνδυνη. «Η κυβέρνηση δεν θέλει να διαπραγματευθεί και μας κοροϊδεύει. Πρέπει το νομοσχέδιο να αποσυρθεί». Στην εθνική κινητοποίηση της 6ης Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το Συνδικάτο CGT, συμμετείχαν 130.000 στο Παρίσι, 4.500 στη Μασσαλία, 3.500 στην Τουλούζη, 2.700 στο Μπορντό.
Νέα μεγάλη απεργία στις μεταφορές οργανώνεται στις 17 Φεβρουαρίου, την ημέρα που θα εξεταστεί το νομοσχέδιο στην Εθνοσυνέλευση.
Ο Γάλλος πρόεδρος έχει προγραμματίσει την τελική υιοθέτηση του νομοσχεδίου πριν από το καλοκαίρι. Στα μέσα του Φεβρουαρίου θα γίνει συλλογική εξέταση των εργασιών και θα κορυφωθεί η ένταση. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα χρησιμοποιήσουν όλα τα διαδικαστικά τεχνάσματα για να παρατείνουν τις εργασίες.
Ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία θα χρησιμοποιήσει την εφαρμογή του άρθρου 49.3, ενός «υπερόπλου» του Συντάγματος που επιτρέπει τη συντόμευση των συζητήσεων και την υιοθέτηση του κειμένου χωρίς ψηφοφορία.
Ο ελιγμός που χρησιμοποιούν σήμερα τα κόμματα είναι γνωστός ανέκαθεν και επέστρεψε στις αρχές του 2020 με την ομάδα του Μελανσόν, ο οποίος σκοπεύει να προκαλέσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη καθυστέρηση στην έγκριση της μεταρρύθμισης.
Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν ζητάει από τον Μακρόν δημοψήφισμα για να αποφασίσουν οι πολίτες σχετικά με την επίμαχη μεταρρύθμιση των συντάξεων. Θα χρειαστούν «100 ημέρες και είναι πολύ πιθανό η ειδική επιτροπή να μην ολοκληρώσει την εξέταση των 65 άρθρων του κοινού νομοσχεδίου και των πέντε του νομοσχεδίου για τα βιολογικά προϊόντα», ανέφερε βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος.
Κοινό μέτωπο δημιούργησαν τώρα οι αριστερές ομάδες: Ανυπότακτη Γαλλία, κομμουνιστές, σοσιαλιστές συμφώνησαν να καταθέσουν πρόταση μομφής. Ζητούν επίσης να καταθέσουν μια πρόταση στην εκτελεστική εξουσία, για να υποβληθεί το νομοσχέδιο σε δημοψήφισμα.
Θεωρητικά η ψηφοφορία για τον νόμο έχει προγραμματιστεί για τις 3 Μαρτίου, Είναι μια αυστηρή προθεσμία, την οποία θα προσπαθήσει να τηρήσει η αντιπολίτευση για να καθυστερήσει την ψήφιση της μεταρρύθμισης.
Το δεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικανών-LR θα ψηφίσει άρθρα τα οποία είναι συμβατά με την ιδεολογία του. Ωστόσο η απόφασή του θα εξεταστεί αργότερα σε συνεδρίαση. Η Μαρίν Λεπέν, ηγέτιδα του Εθνικού Συναγερμού, δεν αποκλείει την ψηφοφορία επί της πρότασης μομφής. «Θα το διαβάσουμε, θα δούμε το περιεχόμενό του» και «θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ως μέλη του Κοινοβουλίου για να αποτρέψουμε την εφαρμογή αυτού του νομοσχεδίου».
Μαύρη εβδομάδα αντιμετώπισε ο Μακρόν, που είχε άσχημα νέα και από αντάρτες στο κόμμα του. Δύο βουλευτές εγκατέλειψαν το κόμμα γιατί διαφωνούν με την πολιτική του και γιατί «περιφρονεί τη φωνή του λαού».
Τρεις άλλοι βουλευτές αποχώρησαν τον Ιανουάριο. Με τις αποστασίες η πλειοψηφία της ομάδας LREM μειώνεται σε 300 μέλη. Το 2017 ο Μακρόν είχε μεγάλη πλειοψηφία 314 εδρών (ενώ η απόλυτη πλειοψηφία είναι 289 έδρες) και τώρα η πλειοψηφία της ομάδας συρρικνώνεται (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/230463_22000-tropologies-gia-tin-aishri-metarrythmisi-makron).
Την ίδια ώρα τα ποσοστά αποδοχής του Γάλλου προέδρου κατρακυλούν με τελευταίες δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι μόλις ένας στους τρεις Γάλλους έχει θετική γνώμη για το έργο του και αναλυτές να προβλέπουν σημαντική ενίσχυση του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού (Rassemblement National) της Μαρίν Λεπέν και εκλογικά κέρδη για τους Πράσινους. Μια ανησυχητική εξέλιξη για τον Μακρόν καθώς πολλοί απ’ αυτούς που αγκάλιασαν την πολιτική του επανάσταση και το όραμά του μέσα στο LREM φαίνεται τώρα ότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του.
Στην Ρωσία, το κομμουνιστικό κόμμα λέει ''Ναι'' στην αναφορά στον Θεό στο ρωσικό σύνταγμα, αφου σύμφωνα με τον ηγέτη του Zyuganov η κομμουνιστική ιδεολογία δανείστηκε πολλά από την Βίβλο.
Την στιγμή που στην χώρα μας οι αριστερο-μπερδεμένοι άθεοι αναζητούν συνεχώς τρόπους να πλήξουν την πίστη μας κάτι που φάνηκε και με την Συνταγματική Αναθεώρηση που πήγε να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (CPRF) δηλώνει πως δεν πειράζει να αναφέρεται στον Θεό το προοίμιο του ρωσικού συντάγματος. Αυτό τουλάχιστον δήλωσε ο ηγέτης του, Γκενάντι Ζιουγάνωφ.
Σε συνέντευξη Τύπου, ο Zyuganov απάντησε σε μια ερώτηση σχετικά με την δυνατότητα να αναφερθεί ο Θεός στο προοίμιο του συντάγματος, λέγοντας: "Είναι μια εικόνα που είναι σύμφωνη με τις κύριες ηθικές και πνευματικές αξίες του κράτους μας". Ο Θεός αναφέρεται επίσης στο ρωσικό εθνικό ύμνο, είπε.
Σύμφωνα με τον Zyuganov, τα βιβλικά θέματα έχουν γίνει μέρος της κομμουνιστικής ιδεολογίας. «Όταν μελέτησα την Βίβλο, οι επιστολές του Παύλου του Αποστόλου [...] περιέχουν το βασικό σύνθημα του κομμουνισμού:« Αυτός που δεν εργάζεται ούτε θα φάει», είπε ο Ζιουγάνωφ.
"Στην πραγματικότητα, δανειστήκαμε πολλά στον Ηθικό Κώδικα του κομμουνισμού από την Βίβλο. Και αν κάποιος προσπαθήσει να τα πει διαφορετικά, πρέπει απλώς να βάλει τα έγγραφα αυτά δίπλα-δίπλα", είπε.
Υπενθυμίζεται πως αρχές του μηνός ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος θεώρησε αναγκαίο να αναφερθεί ο Θεός στο Σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ειδικότερα, ο Πατριάρχης θεώρησε επίκαιρο και έγκαιρο να αναφερθεί ο Θεός στο Σύνταγμα της Ρωσίας, αφού κατά τη γνώμη του οι περισσότεροι κάτοικοι της Ρωσίας αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν ύψιστες δυνάμεις.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής της Ρωσικής Κρατικής Δούμας για την οικοδόμηση και την νομοθεσία του κράτους Pavel Krasheninnikov αντιτίθεται στην πρωτοβουλία αυτή.
Η Ρωσία ετοιμάζει σειρά τροποποιήσεων στο Σύνταγμά της, οι οποίες κατά κάποιον τρόπο θα μπορούσαν να αναδιανείμουν τις εξουσίες μεταξύ των διάφορων κλάδων και κατοχυρώνει σε αυτό το Κρατικό Συμβούλιο, ένα ήδη υπάρχον συμβουλευτικό όργανο (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/rosia/6923782_kommoynistiko-komma-leei-nai-stin-anafora-ston-theo-sto-rosiko-syntagma).
Στην Βουλγαρία, «Το 50 τοις εκατό των Βουλγάρων δεν θέλει την υιοθέτηση από τη χώρα μας το ευρώ ως επίσημο νόμισμα αντί για το λεβ, ενώ το 19% τάσσεται υπέρ μιας τέτοιας αλλαγής και το υπόλοιπο 31% δεν γνωρίζει ή δεν μπορεί να αξιολογήσει»., γράφει βουλγαρικό δημοσίευμα.
Τα στοιχεία ελήφθησαν από μια εθνική αντιπροσωπευτική έρευνα του «Trend Agency», η οποία διεξήχθη από τις 7 έως τις 15 Νοεμβρίου 2019, μεταξύ των 1008 ερωτηθέντων ενηλίκων. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων τάχθηκε εναντίον της καθιέρωσης του ευρώ στις συναλλαγές τους.
Μάλιστα, το 39% των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος GERB τάχθηκε κατά του ευρώ (έναντι του 36% υπέρ) και το 70% των ψηφοφόρων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης- BSP τάχθηκε εναντίον του ευρώ (έναντι 8% υπέρ).
Ο πιο συχνός λόγος για την υποστήριξη του ευρώ είναι η ευκολία των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχουν ένα νόμισμα - αυτή η γνώμη εκφράστηκε από το 32% όσων επιθυμούν να αλλάξουν το λεβ με το ευρώ.
Ο δεύτερος πιο συχνός λόγος προτιμήσεως της ευρωζώνης (21%) είναι η αίσθηση ότι μια τέτοια κίνηση προς την ολοκλήρωση θα μας κάνει να γίνουμε πλήρη μέλη της ΕΕ και να προεδρεύσουμε.
Ο πιο δεδηλωμένος λόγος για την απροθυμία εισαγωγής του ευρώ ως νόμισμα της Βουλγαρίας είναι ότι «όλα θα αυξηθούν και τα εισοδήματα δεν θα αυξηθούν» - μια τέτοια απάντηση δόθηκε από το 35% των αντιπάλων του ευρώ στη Βουλγαρία.
Το δεύτερο συνηθέστερο επιχείρημα κατά (14%) είναι ότι "οι Βούλγαροι θα γίνουν φτωχότεροι" (https://www.pronews.gr/kosmos/valkania/842390_50-ton-voylgaron-politon-den-thelei-i-hora-na-mpei-sto-eyro).
Στην Ρουμανία, οι Ρουμάνοι βουλευτές ανέτρεψαν την κεντρώα κυβέρνηση μειοψηφίας του πρωθυπουργού Λούντοβικ Όρμπαν και εκφράζονται φόβοι για παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα στην χώρα επειδή το κοινοβούλιο είναι κατακερματισμένο.
«Αυτή η κυβέρνηση απορρίφθηκε από το κοινοβούλιο με μεγάλη διαφορά», δήλωσε ο Μαρσέλ Τσολάκου, ο επικεφαλης του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, το οποίο κατέθεσε την πρόταση μομφής. «Είναι ένα μεγάλο βήμα για τη δημοκρατία», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 261 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της ανατροπής του Όρμπαν. Η πρόταση μομφής χρειαζόταν 233 ψήφους για να περάσει (https://www.zougla.gr/kosmos/article/roumania-iperpsifistike-i-protasi-momfis-pefti-i-kivernisi-tou-l-ormpan).
Με τον τρόπο αυτό, τρεις μήνες από τότε που αναρριχήθηκε στην εξουσία, η κυβέρνηση στην Ρουμανία δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο με αποτέλεσμα να πέσει και να προκηρυχθούν εκλογές. 261 βουλευτές από το σύνολο των 465 που υπάρχουν στην ρουμανική βουλή ψήφισαν την πρόταση μομφής που είχε υποβληθεί.
δήλωσε ο Μαρσέλ Κιολακού, ηγέτης της αντιπολιτευτικής παράταξης των Κοινωνικών Σοσιαλδημοκρατών (PSD), η οποία εκκίνησε τις διαδικασίες για την πρόταση δυσπιστίας.
Η πρόταση μομφής προκλήθηκε από την προσπάθεια του Ορμπάν να αλλάξει τον νόμο για τις τοπικές εκλογές, επαναφέροντας ένα σύστημα ψηφοφορίας δύο γύρων. Το PSD προέβαλε σθεναρή αντίσταση επειδή θεώρησε την κίνηση Ορμπάν απειλή ενόψει των τοπικών εκλογών που θα πραγματοποιηθούν τον Ιούνιο.
Παραδόξως, η κατάρρευση της κυβέρνησης μπορεί να ωφελήσει το μέχρι πρότινος Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Ορμπάν (PNL), το οποίο ήθελε -ούτως ή άλλως- πρόωρες εκλογές, ώστε να επωφεληθεί από το σημερινό μεγάλο προβάδισμα που έχει στις δημοσκοπήσεις.
Η κυβέρνηση του PNL ανέλαβε καθήκοντα τον Νοέμβριο, ύστερα από πρόταση μομφής κατά του PSD. O πρόεδρος της χώρας Κλάους Ιοχάνις πρέπει τώρα να διορίσει νέο πρωθυπουργό, ο οποίος τώρα, με την σειρά του, πρέπει να καταφέρει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης.
Σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας, ο πρόεδρος μπορεί να διαλύσει το Κοινοβούλιο έπειτα από δύο αποτυχημένες προσπάθειες να οριστεί νέα κυβέρνηση εντός 60 ημερών (https://www.ethnos.gr/kosmos/86922_roymania-epese-i-kybernisi-ystera-apo-molis-treis-mines-stin-exoysia).
Στο Μαυροβούνιο, τα 2/3 των πολιτών του Μαυροβουνίου (ήτοι ποσοστό 66,4%) υποστηρίζουν την ιδέα της ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ το 26,7% αντιτίθεται σ' αυτήν, σύμφωνα με όσα προκύπτουν από την έρευνα που διενήργησε η εταιρεία De Facto Consultancy σε δείγμα 1.014 ατόμων, για λογαριασμό της αντιπροσωπείας της ΕΕ στο Μαυροβούνιο.
Σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στην έρευνα, τα σημαντικότερα εμπόδια στην ενταξιακή πορεία του Μαυροβουνίου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το έγκλημα και η διαφθορά, ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα είναι η ανεργία.
«Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα και απάντησαν η ανεργία και η έλλειψη θέσεων εργασίας. Ακολουθούν η διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα» δήλωσε η εκπρόσωπος της De Facto Consultancy, Ολιβέρα Κόμαρ, παρουσιάζοντας τα ευρήματα της έρευνας.
Από την έρευνα προκύπτει επίσης ότι το 1/4 των πολιτών (76,2%) θα υποστηρίξει την ένταξη του Μαυροβουνίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση εάν διεξαχθεί δημοψήφισμα, ενώ το 20% των ερωτηθέντων θα την καταψηφίσει. Το 53,3% των συμμετεχόντων πιστεύει ότι το Μαυροβούνιο θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι το 2025, ενώ το 10,4% πιστεύει ότι το Μαυροβούνιο δεν θα γίνει ποτέ μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μετά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της έρευνας στους πολιτικούς του Μαυροβουνίου, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της ΕΕ στο Μαυροβούνιο Άιβο Όβαρ, με ανάρτησή του στο Twitter, επισήμανε ότι «οι πολίτες επιθυμούν ευημερία, κράτος δικαίου, εξάλειψη της διαφθοράς και περισσότερες ευκαιρίες για τη νεολαία. Το μήνυμα προς τους πολιτικούς του Μαυροβουνίου είναι ότι στην ΕΕ λύνουμε τα προβλήματα μέσω του διαλόγου που απαιτείται και στο Μαυροβούνιο».
Από τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, το Μαυροβούνιο έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για την ένταξή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς έχει ανοίξει 32 από τα συνολικά 33 κεφάλαια διαπραγματεύσεων (https://www.zougla.gr/kosmos/article/ta-23-ton-mavrovounion-ti8ente-iper-tis-entaksis-stin-evropaiki-enosi).
Στην Βοσνία, οι ισλαμιστές του ISIS και ο Ερντογάν μαζί με την Μουσουλμανική Αδελφότητα, ονειρεύονται το πρώτο ευρωπαϊκό χαλιφάτο, όπως οι πλέον φανατικοί τζιχαντιστές, όπως έχουν διακηρύξει πολλάκις μέσω ιστοσελίδων τους.
Εκεί, σε αυτό το κράτος-μόρφωμα που προέκυψε από τον αιματηρό γιουγκοσλαβικό εμφύλιο και λειτουργεί μόνο στα χαρτιά, οι ακραίοι ισλαμιστές με την οικονομική και όχι μόνο ενίσχυση χωρών του ουαχαβιτισμού, επωφελούμενοι της απουσίας δομών ασφαλείας, στήνουν δίκτυα στρατολόγησης, χρηματοδοτούν την ανέγερση παράνομων τζαμιών ακόμα και στα μικρότερα χωριά, τα επανδρώνουν με φανατικούς ιμάμηδες εκπαιδευμένους σε σκοταδιστικά κράτη του Κόλπου, συγκροτούν «νησίδες» ισλαμισμού στις οποίες οι νόμοι του κράτους έχουν υποκατασταθεί από την σαρία.
«Μεγάλος αριθμός ανθρώπων που έχουν θέσεις στις πολιτικές δομές της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης όχι μόνον υποστηρίζει την τρομοκρατία, αλλά είναι αναμεμειγμένος ευθέως σε τρομοκρατικές οργανώσεις», προειδοποίησε ο υπουργός Πολιτικών Υποθέσεων της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης Σρέντογε Νόβιτς. Τουλάχιστον τριάντα χωριά στη Βοσνία λειτουργούν ως μικρά «χαλιφάτα» με απόλυτη κυριαρχία σαλαφιστών, και την αστυνομία να μην τολμά να εμφανιστεί.
Πρόκειται για ορεινά χωριά, στις δυτικές κυρίως επαρχίες, τα οποία εγκατέλειψαν οι Σέρβοι διαρκούντος του πολέμου και αργότερα «αγοράστηκαν» από μουτζαχεντίν οι οποίοι παρέμειναν και δημιούργησαν οικογένειες στη Βοσνία. Κάθε ένα από τα «χαλιφάτα» έχει τον πνευματικό ηγέτη του, ο οποίος διατηρεί το αποκλειστικό δικαίωμα να εκπροσωπεί τα μέλη της Ούμα (κοινότητας) απέναντι στις Αρχές αλλά και να επικοινωνεί με κάθε ξένο, που πολύ δύσκολα αποφασίζει να επισκεφθεί το χωριό...
Τρομοκρατικές επιθέσεις φανατικών μουσουλμάνων με νεκρούς και υλικές ζημιές έχουν σημειωθεί πολλές, με χαρακτηριστικές εκείνες στο Σεράγεβο εναντίον στρατιωτών και στο Σβόρνικ κατά αστυνομικού τμήματος, ενώ η Βοσνία είναι η τέταρτη κατά σειρά χώρα στον κόσμο που τροφοδότησε το Ισλαμικό Κράτος με πολεμιστές –ξεπερνούν τους χίλιους–, οι οποίοι επιστρέφοντας μεταλαμπαδεύουν τη φλόγα του ακραίου Ισλάμ στου ομοθρήσκους τους.
Στις διεθνείς υπηρεσίες δίωξης της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, η Βοσνία είναι γνωστή ως τόπος επώασης του τζιχαντισμού και εξαγωγής θρησκευτικής τρομοκρατίας, όμως όλοι συμφωνούν ότι πολύ λίγα πράγματα γίνονται, ώστε ειδικά σε αυτό το κράτος να χτυπηθεί το πρόβλημα στη ρίζα του (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/02/isis.html).
Τα ίδια ίσχυαν λένε πολλοί αναλυτές και για το Κόσσοβο, το οποίο θεωρείται επίσης λίκνο των τζιχαντιστών, στην δημιουργία του οποίου η Σαουδική Αραβία έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_37.html).
Παράλληλα, στην Βοσνία, η «ωρολογιακή βόμβα» της εθνικής απαξίωσης των Σέρβων και της δημιουργίας του μουσουλμανικού κράτους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης επάνω στα εθνικά τους εδάφη, φαίνεται ότι πλησιάζει η ώρα να απασφαλιστεί:
Στο Βελιγράδι, με πρωτοβουλία του προέδρου της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς, σύσκεψη των πολιτικών ηγετών των Σέρβων από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Μαυροβούνιο με αντικείμενο τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων του σερβικού πληθυσμού σε Βοσνία και Μαυτοβούνιο και ανακοινώθηκε για πρώτη φορά η επικείμενη ανακήρυξη απόσχιση της Δημοκρατίας της Σερβίας (Republika Srpska) από την Βοσνία (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/balkania/6925072_ta-balkania-apeiloyntai-me-neo-diamelismo-pros-aposhisi-kinoyntai-oi).
Πρόκειται για δύο κράτη τα οποία αποσπάστηκαν από τον σερβικό εθνικό κορμό, το πρώτο με πόλεμο και το δεύτερο με ένα δημοψήφισμα που κέρδισαν οι οπαδοί της διάσπασης με πλειοψηφία ελάχιστων χιλιάδων ψήφων και ήδη καταγγέλλεται ως «νόθο» από πολλές πολιτικές δυνάμεις της Σερβίας.
Στην συνάντηση συμμετείχε και ο Πατριάρχης των Σέρβων κ. Ειρηναίος, ενδεικτικό της εθνικής σημασίας της.
Ο εκπρόσωπος των Σέρβων στο συλλογικό προεδρείο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης Μίλοραντ Ντόντικ δήλωσε ότι με την απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης για την δημόσια γη ξεπεράστηκε η «κόκκινη γραμμή» και ανήγγειλε δημοψήφισμα για την απόσχιση της Σερβικής Δημοκρατίας!
«Ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει. Θα ζητήσουμε την λαϊκή ετυμηγορία ώστε με δημοψήφισμα στην αυτόνομη δημοκρατία μας να καθοριστεί το καθεστώς της Σερβικής Δημοκρατίας» διεμήνυσε ο Ντόντικ.
Σημειώνεται ότι το συνταγματικό δικαστήριο της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, στις 6 Φεβρουαρίου, εξετάζοντας προσφυγή για την χρήση της δημόσιας αγροτικής γης στην Σερβική Δημοκρατία έκρινε ότι αυτή η γη αποτελεί περιουσία του κράτους της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης και όχι της αυτόνομης δημοκρατίας των Σέρβων (Republika Srpska) έκτασης 24.533 km² (στον χάρτη με κίτρινο τα διοικητικά όριά της σε σχέση με την υπόλοιπη Βοσνία).
Η απόφαση αυτή της Βοσνίας-Ερζεγβίνης φυσικά είναι μία καθαρή προσπάθειας κατάργησης της αυτόνομης Σερβικής Δημοκρατίας, η οποία έτσι ή αλλιώς έχει εντελώς συμβολική παρουσία στο κρατίδιο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με την αντίστοιχη κροατική αυτόνομη περιοχή, να επιθυμεί και αυτή την... ενοποίησή της με την Κροατία!
Τα θέματα που κυριάρχησαν ήταν και η κατάσταση στο Μαυροβούνιο μετά την ψήφιση του νόμου για τις θρησκευτικές κοινότητες ενώ εξετάστηκε και η απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου της Βοσνίας με την οποία αμφισβητείται η εδαφική κυριαρχία της Σερβικής Δημοκρατίας (Republika Srpska).
Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς τόνισε ότι η Σερβία θα συνεχίσει να υποστηρίζει τα δικαιώματα του σερβικού λαού στο Μαυροβούνιο και την Βοσνία-Ερζεγοβίνη υπογράμμισε δε την ανάγκη ενημέρωσης των διεθνών οργανισμών για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να κατηγορηθεί η Σερβία ότι αποσταθεροποιεί την περιοχή.
Ο Στρατός της Republika Srpska (VRS) ιδρύθηκε στις 12 Μαΐου 1992 από τα κατάλοιπα του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού (JNA) της πρώην Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας από την οποία αποσύρθηκε η Βοσνία και Ερζεγοβίνη τον ίδιο χρόνο.
Όταν με γερμανική προτροπή αποσχίστηκε η Βοσνία Πόλεμος, αριθμούσε περίπου 80.000 Σερβοβόσνιους στρατιώτες.
Αυτά τα στρατεύματα, τα οποία είχαν τη δυνατότητα να κρατήσουν τα βαριά όπλα τους, αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του νεοσυσταθέντος Στρατού της Δημοκρατίας Σέρπσκα. Εκτός από το γεγονός ότι αποτελούνταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από Σέρβους αξιωματικούς και στρατολόγους από τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, ο VRS περιελάμβανε επίσης περίπου. 4.000 αλλοδαπούς Ορθόδοξους εθελοντές.
Από αυτούς οι 1.000-1.500 ήταν από την Ρωσία και την Βουλγαρία και περίπου 100 Έλληνες επίσης προσφέρθηκαν να πολεμήσουν από την πλευρά των Σερβοβόσνιων, σχηματίζοντας την Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, η οποία ότι συμμετείχε στην πολιορκία της Σρεμπρένιτσα.
Μετά τον πόλεμο, η χώρα της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης είχε δύο στρατούς, εκείνο του VRS και του Στρατού της Ομοσπονδίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης (AFBiH).
Το 2003 ο Στρατός των Σέρβων άρχισε να εντάσσεται στις ένοπλες δυνάμεις της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Το 2005 εγκαταστάθηκε μια πλήρως ενοποιημένη μονάδα Σέρβων, Βοσνίων και Κροατών για να ενισχύσει τις δυνάμεις συνασπισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Ιράκ. Στις 6 Ιουνίου 2006, ενσωματώθηκε πλήρως στις ένοπλες δυνάμεις της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης που ελέγχονται από το υπουργείο Άμυνας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.
Τώρα περίπου 100.000 Σέρβοι της Δημοκρατίας Σέρπσκα, έχουν λάβει στρατιωτική εκπαίδευση και θεωρούνται αξιόμαχοι.
Επίσης η Σερβία υλοποιεί ένα μεγάλο πρόγραμμα επανεξοπλισμού των στρατιωτικών της δυνάμεων με την αμυντική της βιομηχανία να έχει αναστηθεί και να παράγει δεκάδες κύρια αμυντικά συστήματα, ενώ η Ρωσία μπορεί πλέον και εγγυάται την ασφάλεια των Σέρβων, «όπου και αν βρίσκονται».
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ στις ερχόμενες εκλογές του Απριλίου στα Σκόπια το εθνικιστικό VMRO είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επικρατήσει και θα δώσει την «χαριστική βολή» στην επονείδιστη για την Ελλάδα συμφωνία των Πρεσπών. Με ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει για την ασφάλεια της περιοχής...
Oι Σέρβοι της Βοσνίας, περίπου 1,3 εκατ. ανθρώπων, οι συμπατριώτες του Ράτκο Μλάντιτς και του Ράντοβαν Κάραζιτς, ζουν το τελευταίο χρονικό διάστημα έναν «εθνοτικό πυρετό» ανυπομονώντας να ενωθούν με την λοιπή Σερβία (https://www.pronews.gr/kosmos/valkania/848196_pyretos-sta-valkania-kai-pali-i-serviki-dimokratia-tis-vosnias-proaniggeile).
[Στην ίδια χώρα την ίδια χρονική περίοδο, Βόσνιος Υπουργός κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ένα νέο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα 100.000 μετανάστες, οι οποίοι θα κατευθυνθούν βόρεια από την Ελλάδα προς τη Δυτική Ευρώπη (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/balkania/6925408_bosnios-ypoyrgos-100000-metanastes-tha-kateythynthoyn-boreia-apo-tin-ellada)].
Στην Ινδία, η ψήφιση του νέου νόμου περί ιθαγένειας στην Ινδία προκάλεσε την αντίδραση των μουσουλμάνων της χώρας. Ο νέος νόμος, που ήλθε να ρυθμίσει το ζήτημα των ξένων μεταναστών που ζουν στην χώρα, παραχωρεί αυθαίρετα την ιθαγένεια μόνο σε ινδουιστές γειτονικών χωρών, εξαιρώντας του μουσουλμάνους και τα υπόλοιπα θρησκευτικά δόγματα.
Για να κατανοήσει κανείς την αντίδραση του μουσουλμανικού στοιχείου, αλλά και πολλών ινδουιστών, δεν πρέπει να εξετάσουμε τον νόμο αυτόν μεμονωμένα. Θα πρέπει να τον εξετάσουμε ως αναπόσπαστο τμήμα των πρακτικών στοχοποίησης και των πολιτικών υποβάθμισης των μουσουλμάνων, από τη στιγμή που το κυβερνών Κόμμα του Ινδικού Λαού (BJP) ανέλαβε την εξουσία το 2014.
Το πλαίσιο αυτό περιλαμβάνει την επανεμφάνιση της ρητορικής μίσους και των απρόκλητων επιθέσεων που δέχονται μουσουλμάνοι. Περιλαμβάνει επίσης την κατάργηση του ειδικού καθεστώτος αυτονομίας που απολάμβανε το Κασμίρ, το μοναδικό κρατίδιο με μουσουλμανική πλειοψηφία. Τέλος, περιλαμβάνει και τον αδικαιολόγητο αποκλεισμό 1,9 εκατομμυρίων μουσουλμάνων από τους νέους ληξιαρχικούς καταλόγους του κρατιδίου Assam, με τον κίνδυνο αφαίρεσης της υπηκοότητας να είναι προ των πυλών.
Από το 2014, που το Κόμμα του Λαού της Ινδίας ανέλαβε την εξουσία, ένα θρησκευτικό πογκρόμ έχει εξαπολυθεί από ακραίες ομάδες Ινδουιστών εναντίον τόσο των μουσουλμάνων, όσο και των Χριστιανών. Οι υπηρεσίες του υπουργείου εσωτερικών της Ινδίας δεν καταγράφουν συγκεκριμένα τις δολοφονίες που σχετίζονται με το θρησκευτικό μίσος, αλλά τον αριθμό των περιστατικών σεχταριστικής σύγκρουσης μεταξύ Ινδουιστών και μουσουλμάνων.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν μια αύξηση των σεχταριστικών συγκρούσεων κατά 28% μεταξύ 2014-2017. H Washington Post παίρνει ως δείκτη της εξέλιξης του φαινομένου τα περιστατικά εγκλημάτων θρησκευτικού μίσους που καταγράφονται στον αγγλόφωνο τύπο της Ινδίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει η εφημερίδα το 2013, τελευταίο χρόνο διακυβέρνησης του Εθνικού Κογκρέσου, καταγράφηκαν εννιά εγκλήματα θρησκευτικού μίσους.
Ο αριθμός που διπλασιάστηκε το 2014 (18), και συνέχισε να αυξάνεται με αριθμητική πρόοδο (30 περιστατικά το 2015, 41 το 2016, 74 το 2017 και 69 μέχρι τον Οκτώβριο του 2018). Η εκτροφή βοοειδών για θανάτωση είναι ένα από τους πιο συχνούς λόγους εγκλημάτων μίσους. Μεταξύ 2015 και 2018 44 άτομα δολοφονήθηκαν μόνο για εκμετάλλευση η θανάτωση βοοειδών σύμφωνα με το Human Rights Watch.
Τα βοοειδή θεωρούνται ιερό ζώο στην ινδουιστική θρησκεία, η οποία και απαγορεύει την θανάτωση τους, όπως και την κατανάλωση κρέατος που προέρχεται από αυτά. Τις τελευταίες δεκαετίες ινδουιστικοί κύκλοι έκριναν ότι η κυβέρνηση δεν κάνει αρκετά για να προστατεύσει την παράνομη θανάτωση και το παραεμπόριο βοοειδών, καλώντας την κοινότητα των πιστών να αναλάβει το ιερό αυτό καθήκον.
Έτσι, ομάδες ινδουιστών ελέγχουν οχήματα και κτηνοτροφικές μονάδες και σε περίπτωση που επαληθεύσουν τις υποψίες τους ακολουθεί τιμωρία, συνήθως ξυλοκόπημα μέχρι θανάτου. Τα τοπικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος συχνά κάνουν δηλώσεις που υποκινούν τα πλήθη σε τέτοιου είδους ενέργειες, ενώ η κυβέρνηση είναι συνήθως επιεικής απέναντι τους. Ανάλογες διώξεις έχει υποστεί πρόσφατα και η χριστιανική κοινότητα της Ινδίας.
Η κατάργηση του ειδικού καθεστώτος του Κασμίρ ήταν ένα ακόμα πλήγμα για την μουσουλμανική μειονότητα της Ινδίας, καθώς πρόκειται για το μόνο κρατίδιο που υπερισχύουν πληθυσμιακά οι μουσουλμάνοι. Ινδία και Πακιστάν συγκρούστηκαν στρατιωτικά τέσσερις φορές για τον έλεγχό του (1947-48, 1965, 1971, 1999), ενώ, από το 1962, προστέθηκε ένας ακόμα παίκτης στην εξίσωση, με την κατάληψη της περιοχής Ακτσάι Τσίν από την Κίνα.
Για την Ινδία, πέρα από τους γεωστρατηγικούς λόγους, το Κασμίρ ήταν σημαντικό για ένα ακόμη λόγο. Η ενσωμάτωση μιας περιοχής με μουσουλμανική πλειοψηφία αποτελούσε την καλύτερη απόδειξη των αρχών της θρησκευτικής ανεκτικότητας και του κοσμικού κράτους, τα οποία πρέσβευε το Εθνικό Κογκρέσο.
Το 1956 η συνταγματική συνέλευση του Κασμίρ επικύρωσε το σύνταγμα της αυτόνομης περιοχής και τις σχέσεις της με το Νέο Δελχί. Οι βασικές του πρόνοιες ήταν η μη εμπλοκή του Νέου Δελχί στην εσωτερική διακυβέρνηση του κρατιδίου, πλην της οικονομίας και των επικοινωνιών, αυστηροί περιορισμοί σε Ινδούς πολίτες προερχόμενους από άλλα κρατίδια στο να εγκατασταθούν και αποκτήσουν γη και η επάνδρωση των υπηρεσιών του κρατιδίου μόνο με ντόπιους (άρθρα 370 και 35 Α του Ομοσπονδιακού Συντάγματος).
Οι σχέσεις του Κασμίρ με την κεντρική κυβέρνηση διακατέχονταν από μια αμοιβαία δυσπιστία. Στο μεν Κασμίρ η τοπική, φίλα προσκείμενη προς την Ινδία, πολιτική ελίτ φοβόταν την πιθανή άρση της αυτονομίας από τη κεντρική κυβέρνηση, πλειοδοτώντας πολλές φορές σε θέσεις υπέρ της αυτοδιάθεσης.
Από την άλλη, η κεντρική κυβέρνηση φοβόταν ότι η αυτονομία μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για μια πιθανή απόσχιση και ένωση της περιοχής με το Πακιστάν, παραβιάζοντας συχνά την αυτονομία και παρεμβαίνοντας στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις του κρατιδίου.
Με την πάροδο του χρόνου πολλές από τις πρόνοιες της αυτονομίας του Κασμίρ καταργήθηκαν στη πράξη. Ο έλεγχος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης διευρύνθηκε, χωρίς να τίθεται όμως υπό αμφισβήτηση ή ίδια η έννοια της αυτονομίας. Αυτό επέτρεπε στους κατοίκους της περιοχής να διατηρήσουν μια διακριτή ταυτότητα που επέτρεπε τον αυτοπροσδιορισμό τους και συγκρατούσε την ροπή προς τα ένοπλα αποσχιστικά κινήματα.
Σε αντίθεση με το Εθνικό Κογκρέσο, τα συντηρητικά ινδουιστικά κόμματα ήταν ανέκαθεν αντίθετα με το ειδικό καθεστώς που απολάμβανε το Κασμίρ. Βλέπουν την διακριτή ταυτότητα του ντόπιου πληθυσμού, όχι ως πλεονέκτημα, αλλά ως πρόβλημα που εμποδίζει τον στόχο της ομογενοποίησης της χώρας στη βάση του ινδουισμού.
Η κατάργηση της αυτονομίας του Κασμίρ δεν έγινε λοιπόν για λόγους πάταξης της διαφθοράς, εκσυγχρονισμού του νομικού πλαισίου της περιοχής ή οικονομικού εκσυγχρονισμού, όπως ανέφερε η κυβέρνηση. Η δημογραφική αλλοίωση μιας περιοχής με ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά και η αφομοίωση της με την ινδουιστική πλειοψηφία της υπόλοιπης επικράτειας, ήταν ο πραγματικός λόγος της κατάργησης της αυτονομίας του Κασμίρ.
Η τελευταία πρόκληση που αντιμετωπίζει ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ινδίας προέρχεται από τις συνδυαστικές συνέπειες του νέου νόμου περί ιθαγένειας και του Εθνικού Μητρώου Υπηκόων. Το Εθνικό Μητρώο Υπηκόων συστήθηκε το 1951. Αφορούσε αποκλειστικά την ανατολική επαρχία Assam, η οποία βρίσκεται στα σύνορα με το Μπαγκλαντές. Εκείνη την εποχή δεχόταν μεγάλες μεταναστευτικές ροές από το γειτονικό Μπαγκλαντές.
Σκοπός του μητρώου ήταν να διακρίνει τον ντόπιο πληθυσμό στο κρατίδιο από τους μετανάστες, νόμιμους ή παράνομους. Καθώς οι μεταναστευτικές ροές προς το κρατίδιο αυξήθηκαν τις επόμενες δεκαετίες (λόγω και της ανεξαρτητοποίησης του Μπαγκλαντές), η επικαιροποίηση του μητρώου ήταν επιβεβλημένη.
Λόγω τεχνικών δυσκολιών αυτή τελικά ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2019, καταγράφοντας 31,1 εκατομμύρια νόμιμα διαμένοντες και 1,9 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες.
Κατά την διάρκεια της απογραφής πολλοί μουσουλμάνοι στερήθηκαν την υπηκοότητα λόγω ορθογραφικών και άλλων γλωσσικών λαθών στα έγγραφα τα οποία προσκόμισαν. Τα τελικά αποτελέσματα φαίνεται πάντως πως δεν ήταν αρεστά ούτε στα τοπικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, καθώς εκτός μητρώου βρέθηκαν αρκετοί ινδουιστές.
Στο σημείο αυτό έρχεται ο νόμος περί ιθαγένειας να δώσει χέρι βοηθείας στους εν λόγω ινδουιστές, αφήνοντας εκτός νυμφώνος τους μουσουλμάνους που βρίσκονται στην αντίστοιχη θέση. Ο νόμος όπως αναφέραμε επιτρέπει την πολιτογράφηση για τους ινδουιστές και άλλα θρησκευτικά δόγματα που εκδιώχθηκαν από τα γειτονικά κράτη, όχι όμως και σε μουσουλμάνους.
Η ανακοίνωση της κυβέρνησης να εφαρμόσει μελλοντικά το εθνικό μητρώο υπηκόων σε όλη την επικράτεια θέτει όλη τη μουσουλμανική κοινότητα της χώρας υπό αίρεση. Στην πραγματικότητα, αποτελεί ένα ισχυρό μέσο πίεσης προς του μουσουλμάνους, ώστε να εκτονώσουν τις αντιδράσεις τους για τις διώξεις και διακρίσεις που υφίστανται.
Συμπυκνώνοντας, η Ινδία βρίσκεται εν μέσω ενός ινδουιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας και του κράτους. Στη νέα Ινδία που οραματίζεται η κυβέρνηση Μόντι η έννοια του πολίτη θα ταυτίζεται όλο και περισσότερο με τον ινδουισμό. Η διαφορετικότητα δεν θα έχει θέση, ή στην καλύτερη περίπτωση θα βρίσκεται στο περιθώριο (https://slpress.gr/diethni/quot-i-india-gia-toys-indoyistes-quot-to-dogma-tis-kyvernisis-monti/).
Ο Λευκός Οίκος την διαφήμιζε εδώ και καιρό ως «Συμφωνία του Αιώνα». Η σκληροπυρηνική δεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ την ανακήρυξε «ιστορική» πριν καν δημοσιοποιηθούν οι λεπτομέρειές της. Περιθωριοποιημένοι από την Ουάσινγκτον, οι Παλαιστίνιοι την απορρίπτουν κατηγορηματικά, χαρακτηρίζοντάς την «ήδη νεκρή». Αμήχανη, η διεθνής κοινότητα -με πρώτη την Ε.Ε.- παρακολουθεί στωικά τις εξελίξεις...
Σχεδόν έναν μήνα πριν από τις τρίτες μέσα σε έναν χρόνο βουλευτικές εκλογές στο Ισραήλ, στις 2 Μαρτίου, κι ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου βρίσκονται αντιμέτωποι με δίκες (ο μεν με το ερώτημα της καθαίρεσης, ο δε για σκάνδαλα διαφθοράς, ενώ και οι δύο έχουν να αντιμετωπίσουν εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις στις χώρες τους μέσα το 2020), ο Λευκός Οίκος αναμένεται να δημοσιοποιήσει τις λεπτομέρειες του πολυαναμενόμενου, κατ’ επίφαση ειρηνευτικού σχεδίου του για την Μέση Ανατολή.
Εν αναμονή των επίσημων ανακοινώσεων, ισραηλινά ΜΜΕ και Παλαιστίνιοι ανέφεραν ότι, επιγραμματικά, προβλέπει: (α) την προσάρτηση από το Ισραήλ του 1/3 των κατεχόμενων εδαφών της Δυτικής Όχθης, συμπεριλαμβανομένων των παράνομων εβραϊκών οικισμών και της στρατηγικής σημασίας Κοιλάδας του Ιορδάνη, (β) την επιβολή ισραηλινού ελέγχου και κυριαρχίας σε όλη την κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ, μέχρι το διαχωριστικό τείχος. Κάτι που θα βάλει ουσιαστικά ταφόπλακα στην λύση των δύο κρατών, στα σύνορα του 1967 και στην προοπτική ίδρυσης εντός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.
Αυτά και άλλα πολλά τέθηκαν επί τάπητος στις ξεχωριστές συναντήσεις που είχε χθες στον Λευκό Οίκο ο Αμερικανός πρόεδρος με τον Νετανιάχου και τον βασικό πολιτικό αντίπαλο του Ισραηλινού πρωθυπουργού, πρώην επιτελάρχη Μπένι Γκαντς -ο οποίος έσπευσε επίσης να δεσμευτεί προεκλογικά για την προσάρτηση της Κοιλάδας του Ιορδάνη.
Όπως αναφέρουν αναλυτές, η προσάρτηση της κοιλάδας του Ιορδάνη, είναι ένα περίπλοκο ζήτημα, καθώς θα απειλούσε τη σταθερότητα στην Ιορδανία και τη συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ. Επιπλέον, περίπου 75.000 Παλαιστίνιοι ζουν στην κοιλάδα (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/mesi-anatoli/6921315_sti-dimosiotita-i-nea-symfonia-toy-aiona-sto-israil-i-koilada-toy).
Με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, στην Συμφωνία υπάρχει το σχέδιο μίας σήραγγας που θα συνδέει την Γάζα με την Δυτική Όχθη.
Σύμφωνα με πηγές της Jerusalem Post, «Ο πρόεδρος Τραμπ θα τους παρουσίαζε τον χάρτη των νέων συνόρων του Ισραήλ, βάσει του σχεδίου του». Αμερικανός αξιωματούχος, μιλώντας ανωνύμως στο πρακτορείο Reuters, συνόψισε το μήνυμα Τραμπ προς τους Νετανιάχου και Γκαντς στο: «Έχετε έξι εβδομάδες για να το “τρέξετε”, εάν το θέλετε». Κοντολογίς, μέχρι τις κάλπες του Μαρτίου.
«Πιστεύω ότι είμαστε σχετικά κοντά» στην υλοποίηση της συμφωνίας, «όμως χρειάζεται να συμφωνήσουν κι άλλοι σε αυτήν», τόνισε χθες ο ίδιος ο Τραμπ, υποδεχόμενος τον Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο. Υποστήριξε ότι τα Αραβικά κράτη θεωρούν το σχέδιό του «μια σπουδαία αρχή». Οι δε Παλαιστίνιοι, τόνισε, που είναι «σπουδαίοι διαπραγματευτές», «στο τέλος θα θελήσουν την συμφωνία».
Εντελώς διαφορετικά είναι, βέβαια, τα μηνύματα από την Ραμάλα -και όχι μόνον. Σύμφωνα με διαρροές, ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Αμπάς αρνήθηκε ακόμη και να μιλήσει τηλεφωνικά με τον Τραμπ. Ο δε Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Μοχαμάντ Σταγιέχ κάλεσε χθες «την διεθνή κοινότητα να μη συμμετάσχει» στο σχέδιο των ΗΠΑ. «Δεν είναι ένα σχέδιο ειρήνης για την Μέση Ανατολή», τόνισε.
«Προέρχεται από μια πλευρά που έχει απολέσει την αξιοπιστία της ως έντιμου μεσολαβητή» και «αντίκειται στο διεθνές δίκαιο και στα δικαιώματα των Παλαιστινίων, τα οποία είναι προς πώληση», υπογράμμισε.
Μια σαφής αιχμή στο οικονομικό σκέλος του αμερικανικού σχεδίου, που παρουσιάστηκε τον περασμένο Ιούνιο και γενικόλογα προβλέπει διεθνείς επενδύσεις ύψους περίπου 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα παλαιστινιακά εδάφη και σε γειτονικές Αραβικές χώρες, σε βάθος 10ετίας.
Μιλώντας στο πρακτορείο AFP, ο Σαέμπ Ερεκάτ, γενικός γραμματέας της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), υπενθύμισε με νόημα ότι οι Παλαιστίνιοι διατηρούν το δικαίωμα να αποσυρθούν από τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Όσλο...
«Νέα φάση στον αγώνα» κατά της ισραηλινής κατοχής προανήγγειλε ο ηγέτης της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, καλώντας τις παλαιστινιακές παρατάξεις σε νέες συνομιλίες στο Κάιρο για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου κατά του Αμερικανικού σχεδίου. Ήδη, στην Λωρίδα της Γάζας άρχισαν χθες διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Το ειρηνευτικό σχέδιο του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για τη Μέση Ανατολή «δεν θα περάσει» και θα μπορούσε να οδηγήσει τους Παλαιστίνιους σε μια «νέα φάση» του αγώνα τους, διαμήνυσε από την πλευρά του ο ηγέτης του ισλαμιστικού κινήματος της φιλότουρκης Χαμάς (η οποία είναι το παράρτημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Παλαιστίνη).
«Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι η “Συμφωνία του Αιώνα” δεν θα περάσει.
«Η νέα συνωμοσία εναντίον της Παλαιστίνης είναι καταδικασμένη στην αποτυχία» ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Ισμαήλ Χανίγιε, ο ηγέτης του κινήματος που ελέγχει την Λωρίδα της Γάζας, τον παλαιστινιακό θύλακα των 2 εκατομμυρίων κατοίκων.
Λίγη ώρα μετά τη δημοσιοποίηση αυτής της ανακοίνωσης, μια ρουκέτα εκτοξεύτηκε από την Γάζα προς το Ισραήλ, σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας οι ισραηλινές δυνάμεις εξαπέλυσαν επιθέσεις εναντίον θέσεων της Χαμάς, αφού προηγουμένως από την Γάζα στάλθηκαν προς το Ισραήλ φλεγόμενα μπαλόνια.
Απαντώντας στην εκτόξευση της ρουκέτας σήμερα, ο στρατός ανέφερε ότι έπληξε και πάλι θέσεις της Χαμάς στην Νότια Γάζα.
Η Χαμάς έχει επίσης ζητήσει να διεξαχθούν συνομιλίες στο Κάιρο με την συμμετοχή και των άλλων παλαιστινιακών οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης και της Φάταχ του Μαχμούντ Αμπάς, ώστε να συντονίσουν την αντίδρασή τους στο Αμερικανικό σχέδιο (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/01/blog-post_411.html).
Οι Παλαιστίνιοι εξετάζουν και το ενδεχόμενο να αποσυρθούν από τις συμφωνίες του Όσλο, που περιβάλλουν αυτή τη στιγμή τις σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής, εάν ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώσει το ειρηνευτικό σχέδιό του για την Μέση Ανατολή.
«Εάν ο Τραμπ ανακοινώσει το σχέδιό του, όπως προβλέπεται έως την προσεχή Τρίτη», η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης επιφυλάσσεται του δικαιώματος να «αποσυρθεί από την προσωρινή συμφωνία», όπως ονομάζονται τα αποτελέσματα των συνομιλιών του Όσλο, επισήμανε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Σαέμπ Ερεκάτ, γενικός γραμματέας της.
«Αυτό το σχέδιο θα μετατρέψει την προσωρινή κατοχή σε μόνιμη» υπογράμμισε.
Οι Παλαιστίνιοι, που μποϊκοτάρουν τους Αμερικανούς αξιωματούχους μετά την μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, λένε ότι δεν κλήθηκαν στις συζητήσεις στην Ουάσινγκτον, όπου αναμένεται να ανακοινωθεί το σχέδιο ειρήνης των ΗΠΑ για την Μέση Ανατολή.
«Το σχέδιο του Τραμπ είναι η Συνωμοσία του Αιώνα για να αποτελειώσουν τον παλαιστινιακό σκοπό» σημειώνει το παλαιστινιακό υπουργείο Εξωτερικών σε ένα δελτίο τύπου (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/01/blog-post_158.html).
Την συγκυρία έσπευσε να εκμεταλλευτεί εν τω μεταξύ το υπό ανασυγκρότηση «Ισλαμικό κράτος». Σε χθεσινό ηχητικό μήνυμα, κάνει λόγο για «νέα φάση» με επιθέσεις κατά ισραηλινών στόχων. «Με την βοήθεια του Αλλάχ», προσθέτει ως προαναγγελία επίθεσης, «θα δείτε μέσα στις επόμενες ημέρες (...) κάτι που θα σας κάνει να ξεχάσετε την φρίκη» του παρελθόντος.
Τελικά, ο Ντόναλντ Τραμπ παρουσίασε το σχέδιο ειρήνευσης στην Μέση Ανατολή, γνωστό και ως το «Σχέδιο του Αιώνα» (https://alophx.blogspot.com/2019/06/2019.html), λέγοντας πως είναι μια «ρεαλιστική λύση για να κερδίσει» τόσο το Ισραήλ όσο και η Παλαιστίνη.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αποκάλεσε την πρότασή του «όραμα» και, γεμάτος αυταρέσκεια την χαρακτήρισε σπουδαία συμφωνία για Ισραήλ και Παλαιστίνιους, σημειώνοντας, όμως, ότι είναι η τελευταία ευκαιρία που θα έχουν οι Παλαιστίνιοι (https://www.efsyn.gr/kosmos/boreia-ameriki/228853_orama-tramp-gia-israil-palaistini-bazei-fotia-sti-mesi-anatoli).
Το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία δύο κρατών: ενός παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, και του κράτους του Ισραήλ.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του, το σχέδιο προβλέπει, μεταξύ άλλων:
- Δύο κράτη, με το Ισραήλ να κρατά την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα και το μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος να έχει πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, όπου οι ΗΠΑ θα ανοίξουν πρεσβεία.
- Τα εδάφη των Παλαιστινίων θα διπλασιαστούν και θα είναι συνεχόμενα, ενώ κανένας Παλαιστίνιος ή Εβραίος δεν θα φύγει από το σπίτι του.
- Η Παλαιστίνη θα συνεργαστεί με τον βασιλιά της Ιορδανίας (ως εγγυητή) για την ασφάλεια του Όρους του Ναού (Temple Mount)
- Οι Παλαιστίνιοι θα έχουν στη διάθεσή τους 50 δισ. για επενδύσεις στο νέο τους κράτος.
- Σε δέκα χρόνια θα δημιουργηθούν ένα εκατ. θέσεις εργασίας, η φτώχεια θα μειωθεί στο μισό, το ΑΕΠ θα διπλασιαστεί ή θα τριπλασιαστεί.
- Οι Παλαιστίνιοι θα έχουν στην διάθεσή τους τέσσερα χρόνια (θα παγώσουν οι εποικισμοί) για να λάβουν τις αποφάσεις τους. Οι Παλαιστίνιοι θα έχουν ένα ισχυρό μελλοντικό κράτος, εφόσον αποκηρύξουν την τρομοκρατία.
Οι Παλαιστίνιοι «αξίζουν μια καλύτερη ζωή» τόνισε επίσης ο Τραμπ μιλώντας από τον Λευκό Οίκο, πλάι στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, στην επίσημη παρουσίαση του 80σελιδου σχεδίου, το «πιο λεπτομερές» που έχει ποτέ καταρτισθεί, σύμφωνα με τον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Η κρατική παλαιστινιακή υπόσταση θα εξαρτάται από τα βήματα των Παλαιστίνιων για την αυτοδιοίκησή τους, όπως ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του Τύπου και το να έχουν διαφανείς και αξιόπιστους θεσμούς, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους.
Ο Αμερικανός πρόεδρος ενέκρινε επίσης ένα προτεινόμενο χάρτη που δίνει το περίγραμμα των δύο κρατών. Το παλαιστινιακό κράτος θα διπλασιάσει το μέγεθος των εδαφών που ελέγχουν τώρα οι Παλαιστίνιοι και τα εδάφη αυτά θα συνδέονται με δρόμους, γέφυρες και τούνελ.
O χάρτης εμφανίζει εδάφη υπό παλαιστινιακό έλεγχο σε κάποιες περιοχές της Δυτικής Όχθης, που θα είναι όμως πλήρως περικυκλωμένα από το Ισραήλ, με οδικές προσβάσεις στην Ιορδανία.
Οι εβραϊκοί οικισμοί στην Δυτική Όχθη τίθονται υπό ισραηλινό έλεγχο, όπως ολόκληρη η κοιλάδα του Ιορδάνη.
Η περιοχή νότια της Γάζας στην έρημο Νεγκέβ θα μεταφερθεί στον έλεγχο των Παλαιστινίων.
Σύμφωνα με το αμερικανικό σχέδιο, το Ισραήλ θα πρέπει να «παγώσει» την κατασκευή νέων οικισμών στα παλαιστινιακά εδάφη για τέσσερα χρόνια, ωστόσο οι υπάρχοντες εποικισμοί του Ισραήλ αναγνωρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Τραμπ λέει ότι η Ιερουσαλήμ θα είναι η «αδιαίρετη πρωτεύουσα» του Ισραήλ στο πλαίσιο της ειρηνευτικής διαδικασίας της Μέσης Ανατολής.
Το σχέδιο «εγγυάται ένα αποστρατιωτικοποιημένο Παλαιστινιακό κράτος να ζει ειρηνικά πλάι στο Ισραήλ», αναφέρει ο Λευκός Οίκος σε μια ανακοίνωσή του που συνοψίζει τα βασικά σημεία του σχεδίου.
Ανακοίνωσε επίσης ότι οι ΗΠΑ θα ανοίξουν πρεσβεία στην Παλαιστίνη, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς και ότι θα δημιουργηθεί επιτροπή από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ για να υλοποιηθεί το ειρηνευτικό σχέδιο.
Η Ουάσινγκτον θα αναγνωρίσει ως μέρος του Ισραήλ τους εποικισμούς στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, δήλωσε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, τονίζοντας πως η παρουσίαση του ειρηνευτικού σχεδίου του Αμερικανού πρόεδρου Ντόναλντ Τραμπ για την Μέση Ανατολή σηματοδοτεί μια «ιστορική ημέρα».
Σύμφωνα με την ενημέρωση από τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, η πρόταση για τη νέα πρωτεύουσα του παλαιστινιακού κράτους είναι το Αμπού Ντι, μια γειτονιά στα προάστια της Ιερουσαλήμ.
Ο Μπ. Νετανιάχου πρόσθεσε ότι «το Ισραήλ προσφέρει στους Παλαιστίνιους, στο τέλος της πορείας, μια υπό όρους, περιορισμένη κυριαρχία».
Το σχέδιο, που σκοπός του οι συντάκτες του ισχυρίζονται πως είναι να φέρει την ειρήνη στην περιοχή, θα δώσει ισραηλινή κυριαρχία στην κοιλάδα του Ιορδάνη, πρόσθεσε ο Νετανιάχου, μιλώντας για ένα «ρεαλιστικό μονοπάτι» για την επίτευξη βιώσιμης ειρήνης στην περιοχή.
Όπως ανέφερε, το Ισραήλ «θα εφαρμόσει τους νόμους του στην κοιλάδα του Ιορδάνη» και σε όλους τους άλλους εβραϊκούς οικισμούς στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και οι ΗΠΑ συμφώνησαν να αναγνωρίσουν ως μέρος του Ισραήλ, υποδηλώνοντας την προσάρτηση των εδαφών.
Η προτεινόμενη παλαιστινιακή πρωτεύουσα στο Αμερικανικό ειρηνευτικό σχέδιο για την Μέση Ανατολή είναι το Αμπού Ντις, μια γειτονιά στα προάστια της Ιερουσαλήμ, δήλωσε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Μετά την παρουσίαση του σχεδίου από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο Νετανιάχου είπε σε δημοσιογράφους πως οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν την Ιερουσαλήμ ως την αδιαίρετη πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ πρόσθεσε πως θα φέρει προς έγκριση στην επόμενη σύγκληση του υπουργικού συμβουλίου, πιθανώς την Κυριακή, πρόταση για εφαρμογή ισραηλινής δικαιοδοσίας στην κοιλάδα του Ιορδάνη, την Νεκρά Θάλασσα και τους εποικισμούς στην Δυτική Όχθη.
«Το Ισραήλ προσφέρει στους Παλαιστίνιους, στο τέλος της πορείας, μια υπό όρους, περιορισμένη κυριαρχία», τόνισε ο Νετανιάχου.
Με βάση το σχέδιο Τραμπ, οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες δεν θα έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν στο Ισραήλ, διευκρίνισε.
«Το σχέδιό σας προσφέρει στους Παλαιστίνιους ένα μονοπάτι προς ένα κατάλληλο κράτος», είπε ο Νετανιάχου στον Τραμπ, προσθέτοντας πως «ίσως τους πάρει πολύ χρόνο για να φτάσουν στην αρχή αυτού του μονοπατιού».
'Έθεσε ως όρο για διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους, να αναγνωρίσουν το Ισραήλ ένα «Εβραϊκό κράτος», σημειώνοντας πως το Ισραήλ θα διατηρήσει το στάτους κβο σε περιοχές που δεν περιλαμβάνονται στο σχέδιο Τραμπ.
Η ανακοίνωση έρχεται μετά την συνάντηση του Τραμπ με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Νετανιάχου και τον κύριο πολιτικό αντίπαλό του Μπένι Γκάντζ. Οι παλαιστινιακές Αρχές έχουν επανειλημμένα αντιταχθεί στο σχέδιο και μαζικές διαμαρτυρίες αναμένονται στα παλαιστινιακά εδάφη καθώς το Ισραήλ σφίγγει τα μέτρα ασφαλείας.
Η Χεζμπολάχ του Λιβάνου δήλωσε σήμερα ότι το σχέδιο διευθέτησης της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης που παρουσίασε σήμερα ο Αμερικανός πρόεδρος είναι μια «απόπειρα εξάλειψης των ιστορικών και νόμιμων δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού».
Αυτή η «συμφωνία της ντροπής», όπως την αποκαλεί η Χεζμπολάχ, «δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την συνέργεια και την προδοσία ενός αριθμού Αραβικών καθεστώτων», τόνισε το ισχυρό φιλοϊρανικό κίνημα σε ανακοίνωση.
«Το σχέδιο διευθέτησης (της σύγκρουσης) υπό τη συμφωνία αυτή συνιστά έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους και αποσκοπεί στην εξάλειψη του δικαιώματος της επιστροφής και στην κλοπή από τον παλαιστινιακό λαό του δικαιώματος στην γη του... καθώς και να δημιουργήσει κοινωνική και δημογραφική ένταση και στάση που εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα του εχθρού και επεκτατικούς σκοπούς», αναφέρει το σιιτικό κίνημα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επαναδιατύπωσε σήμερα την «σταθερή» της δέσμευση για μια «διαπραγματευτική και βιώσιμη λύση δύο κρατών», λίγο μετά την παρουσίαση από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ ενός ειρηνευτικού σχεδίου για την Μέση Ανατολή, πολύ ευνοϊκό για το Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων.
Η ΕΕ «θα μελετήσει και θα αξιολογήσει τις προτάσεις που υποβλήθηκαν», δήλωσε ο Ζοζέπ Μπορέλ, ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική. Αλλά θα το πράξει με βάση τα όσα έχει ήδη εκφράσει, τόνισε, ζητώντας «την επανέναρξη των προσπαθειών που είναι επείγουσα αναγκαίες» ενόψει αυτής της διαπραγματευμένης λύσης.
Παράλληλα, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας, σχολιάζοντας το Αμερικανικό ειρηνευτικό σχέδιο, δήλωσε πως μόνο μια λύση «αποδεκτή και από τα δύο μέρη» μπορεί να «οδηγήσει σε διαρκή ειρήνη μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων»
«Η Αμερικανική πρόταση εγείρει ερωτήματα που θα συζητήσουμε τώρα με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση», πρόσθεσε ο Μάας σε ανακοίνωσή του, αναφέροντας ανάμεσα σε αυτά τα ερωτήματα τη «συμμετοχή των μερών στην σύγκρουση σε μια διαπραγματευτική διαδικασία».
Η Τουρκία απέρριψε το ειρηνευτικό σχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ, τονίζοντας ότι αυτό αποτελεί μια απόπειρα κλοπής παλαιστινιακών εδαφών και αφανισμού κάθε προοπτικής εγκαθίδρυσης ενός παλαιστινιακού κράτους πλάι στο Ισραήλ.
«Αυτό το σχέδιο είναι ένα σχέδιο προσάρτησης που στόχος του είναι να σκοτώσει την λύση των δύο κρατών και να κλέψει παλαιστινιακά εδάφη», αναφέρει το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του, χαρακτηρίζοντας «θνησιγενείς» τις προτάσεις του Τραμπ.
Τουλάχιστον 13 Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν απόψε σε συγκρούσεις που ξέσπασαν με τις ισραηλινές δυνάμεις στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, μετά την ανακοίνωση του αμερικανικού ειρηνευτικού σχεδίου για τη Μέση Ανατολή, έγινε γνωστό από την παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνο.
Σύμφωνα με έναν δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου, περίπου 200 Παλαιστίνιοι συγκεντρώθηκαν στην έξοδο της Ραμάλα, ορισμένοι εξ αυτών καίγοντας φωτογραφίες του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και άλλοι πετώντας πέτρες προς την κατεύθυνση των Ισραηλινών στρατιωτών, που απάντησαν με τη ρίψη δακρυγόνων.
Κανένας Παλαιστίνιος δεν μπορεί να δεχτεί ένα ανεξάρτητο κράτος χωρίς την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσά του, δήλωσε απόψε ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς σε μια πρώτη απάντηση στο ειρηνευτικό σχέδιο για τη Μέση Ανατολή του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
«Είναι αδύνατο, για οποιοδήποτε παιδί, Άραβα ή Παλαιστίνιου, να δεχτεί να μην έχει την Ιερουσαλήμ» πρωτεύουσα ενός παλαιστινιακού κράτους, τόνισε ο πρόεδρος Αμπάς για να δηλώσει το μέγεθος της άρνησης των Παλαιστινίων να δουν την Ιερουσαλήμ να γίνεται "αδιαίρετη" πρωτεύουσα του Ισραήλ, όπως προτείνει ο Αμερικανός πρόεδρος.
«Λέω στον Τραμπ και στον Νετανιάχου: Η Ιερουσαλήμ δεν πωλείται, όλα τα δικαιώματά μας δεν πωλούνται. Και η συμφωνία σας, η συνωμοσία, δεν θα περάσει», υποστήριξε.
Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος έκανε τις δηλώσεις αυτές από την Ραμάλα, στο τέλος μιας συνεδρίασης των παλαιστινιακών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένης της ισλαμιστικής Χαμάς, στόχος της οποίας ήταν να αποφασιστεί ποια πολιτική πρέπει να ακολουθηθεί μετά την ανακοίνωση του αμερικανικού σχεδίου στην Ουάσινγκτον.
Οι δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για το σχέδιό του για το Μεσανατολικό είναι «επιθετικές» και οι προτάσεις του για την Ιερουσαλήμ είναι «ανοησίες», δήλωσε σήμερα αξιωματούχος της παλαιστινιακής ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς υπό τον έλεγχο της οποίας τελεί η Λωρίδα της Γάζας.
«Η ανακοίνωση του Τραμπ είναι επιθετική και θα προκαλέσει πολλή οργή», δήλωσε στο Reuters ο Σάμι Αμπού Ζούχρι.
«Η ανακοίνωση του Τραμπ για την Ιερουσαλήμ είναι ανοησία και η Ιερουσαλήμ θα είναι πάντα μια γη για τους Παλαιστίνιους... Οι Παλαιστίνιοι θα αντιταχθούν σε αυτή την συμφωνία και η Ιερουσαλήμ θα παραμείνει παλαιστινιακή γη», πρόσθεσε ο Αμπού Ζούχρι.
«Σήμερα λέμε ότι απορρίπτουμε αυτό το σχέδιο. Δεν θα δεχτούμε υποκατάστατο για την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους της Παλαιστίνης», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Χαλίλ αλ-Χάγια, υψηλόβαθμος αξιωματούχος του παλαιστινιακού κινήματος, αναφερόμενος στις δηλώσεις του Τραμπ.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ιορδανίας Αϊμάν Σαφάντι δήλωσε σήμερα ότι ο μόνος δρόμος για συνολική και διαρκή ειρήνη στην Μέση Ανατολή είναι η εγκαθίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους βάσει των συνόρων του 1967 και με την Ανατολική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσά του.
«Η Ιορδανία υποστηρίζει κάθε αληθινή προσπάθεια που στοχεύει στην επίτευξη δίκαιης και συνολικής ειρήνης την οποία οι πολίτες θα δεχτούν», δήλωσε ο Αϊμάν Σαφάντι σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά την παρουσίαση του ειρηνευτικού σχεδίου της κυβέρνησης Τραμπ στην Ουάσινγκτον.
Ο Σαφάντι κάλεσε να διεξαχθούν σοβαρές και απευθείας διαπραγματεύσεις που θα επιλύσουν όλα τα θέματα του τελικού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας των ιορδανικών συμφερόντων, και προειδοποίησε για τις «επικίνδυνες συνέπειες μονομερών ισραηλινών μέτρων ... που αποσκοπούν στην επιβολή νέας πραγματικότητας επί του εδάφους».
Το ειρηνευτικό σχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ για την Μέση Ανατολή είναι μονάχα μια συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ, δήλωσε σήμερα σύμβουλος του προέδρου του Ιράν, απορρίπτοντάς το ως πρόταση «επιβολής και κυρώσεων».
«Αυτή είναι μια συμφωνία μεταξύ του σιωνιστικού καθεστώτος (Ισραήλ) και της Αμερικής. Αλληλεπίδραση με τους Παλαιστίνιους δεν υπάρχει στην ατζέντα της. Αυτό δεν είναι ειρηνευτικό σχέδιο αλλά σχέδιο επιβολής και κυρώσεων», έγραψε ο Χισαμεντίν Ασένα στο Twitter μετά την παρουσίαση στην Ουάσινγκτον λεπτομερειών του σχεδίου.
Η Βρετανική κυβέρνηση διατύπωσε σήμερα την εκτίμηση ότι το σχέδιο που παρουσίασε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για την επίλυση της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης «θα μπορούσε να αποτελέσει ένα θετικό βήμα».
Το σχέδιο αυτό συζητήθηκε κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνδιάλεξης σήμερα μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του πρωθυπουργού της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον.
«Θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βήμα προς τα εμπρός», τόνισε ο εκπρόσωπος Τύπου του Τζόνσον.
Η Ρωσία θα μελετήσει το αμερικανικό ειρηνευτικό σχέδιο για την Μέση Ανατολή, αλλά το κύριο είναι να εκφράσουν την άποψή τους για αυτό οι Παλαιστίνοι και οι εκπρόσωποι των άλλων αραβικών χωρών, δήλωσε ο ειδικός απεσταλμένος του Ρώσου προέδρου για την Μέση Ανατολή και τις χώρες της Αφρικής, υφυπουργός Εξωτερικών Μιχαήλ Μπογκντάνοφ.
«Θα το μελετήσουμε. Το κύριο είναι να εκφράσουν την άποψή τους οι Παλαιστίνιοι και οι Άραβες» δήλωσε ο Μπογκντάνοφ αναφερόμενος στο ειρηνευτικό σχέδιο για την Μέση Ανατολή που παρουσίασε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.
Η Ρωσία προέτρεψε τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστινίους να ξεκινήσουν «απευθείας διαπραγματεύσεις» για να βρεθεί ένας «αμοιβαίως αποδεκτός συμβιβασμός» μετά την παρουσίαση του σχεδίου του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για τη Μέση Ανατολή.
«Πρέπει να ξεκινήσουν απευθείας διαπραγματεύσεις για την επίτευξη ενός αμοιβαίως αποδεκτού συμβιβασμού. Δεν γνωρίζουμε εάν η αμερικανική πρόταση είναι αμοιβαίως αποδεκτή ή όχι. Πρέπει να περιμένουμε την αντίδραση των μερών», είπε σε ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων ο υφυπουργός Εξωτερικών Μιχαήλ Μπογκντάνοφ.
«Το σημαντικό είναι ότι οι Παλαιστίνιοι και οι Άραβες να διατυπώνουν την άποψή τους» συνέχισε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι η Μόσχα θα «μελετήσει» το αμερικανικό σχέδιο.
Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν σήμερα στην πόλη της Γάζας εναντίον του σχεδίου ειρήνης των ΗΠΑ που απορρίπτεται ήδη από τους Παλαιστινίους.
Φωνάζοντας «το σχέδιο δεν θα περάσει», οι διαδηλωτές έκαψαν λάστιχα αυτοκινήτων, αμερικανικές σημαίες και εικόνες του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Στην Ράφα, στο νότιο τμήμα της λωρίδας της Γάζας, οι διαδηλωτές ανέμισαν παλαιστινιακές σημαίες και ποδοπάτησαν πορτρέτα του Ντόναλντ Τραμπ.
Διαδηλώσεις αναμένονται επίσης στη Ναμπλούς και στη Ραμάλα στην Δυτική Όχθη, οι οποίες προβλέπονται να συνεχιστούν τη νύχτα.
Ο Τραμπ υποδέχθηκε χθες, Δευτέρα, στην Ουάσινγκτον τον «φίλο» του τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον ηγέτη της ισραηλινής αντιπολίτευσης Μπένι Γκαντζ, που αμφότεροι χαρακτηρίζουν «ιστορικό» το αμερικανικό σχέδιο.
Από την πλευρά τους, οι Παλαιστίνιοι υποστηρίζουν πως το Αμερικανικό σχέδιο ευνοεί υπερβολικά το Ισραήλ. Σύμφωνα με τους Παλαιστίνιους και ισραηλινά ΜΜΕ, το σχέδιο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την προσάρτηση εβραϊκών οικισμών και της κοιλάδας του Ιορδάνη, μιας αγροτικής και στρατηγικής σημασίας περιοχής που καλύπτει περίπου το 30% της Δυτικής Όχθης, όπως και την επίσημη αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.
Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος είναι πεπεισμένος ότι το ειρηνευτικό του σχέδιο για την Μέση Ανατολή θα τύχει αποδοχής τόσο από τους Ισραηλινούς όσο και από τους Παλαιστινίους. Το σχέδιο «είναι πολύ καλό και για τις δυο πλευρές» διεμήνυσε ο Τραμπ υποδεχόμενος στον Λευκό Οίκο τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου. Ο τελευταίος φάνηκε να συμμερίζεται την αισιοδοξία του Αμερικανού προέδρου, εκτιμώντας ότι το σχέδιο μπορεί να είναι «η ευκαιρία του αιώνα». Στους Παλαιστινίους ωστόσο οι αντιδράσεις δεν ήταν το ίδιο ενθουσιώδεις.
Ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Μοχάμεντ Στάγεχ, ο οποίος σημειωτέον δεν προσεκλήθη χθες στην Ουάσιγκτον, απορρίπτει το σχέδιο εκ προοιμίου. Ο ίδιος θεωρεί βέβαιο ότι ο κατάλογος των προτεινόμενων στο σχέδιο μέτρων αντίκειται στα συμφέροντα των Παλαιστινίων. Πέραν αυτού χαρακτηρίζει τη συνάντηση στο Λευκό Οίκο μεταξύ Τραμπ και Νετανιάχου αλλά και του ηγέτη της ισραηλινής αντιπολίτευσης Γκαντς «προσπάθεια αποπροσανατολισμού».
«Το σχέδιο αυτό προστατεύει τον Τραμπ από την διαδικασία παραπομπής και τον Νετανιάχου από τη φυλακή», επισήμανε ο Στάγεχ σύμφωνα με το Reuters, προσθέτοντας, πως «δεν πρόκειται για ειρηνευτικό σχέδιο». Υπενθυμίζεται ότι στην Αμερικανική Γερουσία «τρέχει» η διαδικασία παραπομπής του Αμερικανού προέδρου ενώ στην ισραηλινή Βουλή αναβλήθηκαν εν τέλει, την ύστατη στιγμή, οι διαβουλεύσεις για την άρση της ασυλίας του Νετανιάχου σχετικά με την κατηγορία της διαφθοράς που αντιμετωπίζει από τον περασμένο Νοέμβριο.
Οι Παλαιστίνιοι δεν είναι πάντως οι μόνοι που κατηγορούν τον Αμερικανό πρόεδρο ότι μεροληπτεί υπέρ του Ισραήλ. «Η κυβέρνηση Τραμπ δεν είναι η πρώτη αμερικανική κυβέρνηση που δεν είναι αμερόληπτη», εξηγεί ο ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής Τζέφρεϊ Άρονσον σε συνέντευξή του προς τη DW.
Οι ΗΠΑ εμφανίζονταν ανέκαθεν ως ένα είδος συνηγόρων υπεράσπισης του Ισραήλ, όπως λέει. «Ωστόσο υπάρχει κάτι που έχει αλλάξει όντως. Η κυβέρνηση Τραμπ είδε τις τελευταίες δεκαετίες την αποτυχημένη πολιτική ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή και αποφάσισε να απεμπολήσει κάθε στρατηγική της διεθνούς κοινότητας και διπλωματίας».
Ως παραδείγματα για του λόγου το αληθές ο ειδικός παραπέμπει στη μεταφορά της Αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ αλλά και στην άρση από πλευράς Τραμπ της υποστήριξης οργανώσεων των Ηνωμένων Εθνών που συνδράμουν παλαιστίνιους πρόσφυγες. Πέραν αυτών, όπως επισημαίνει ο Τζέφρεϊ Άρονσον, και κόντρα στην διεθνή κοινότητα, ο Τραμπ δεν αντιμετωπίζει τους ισραηλινούς εποικισμούς στην παλαιστινιακή Δυτική Όχθη ως παράνομους.
Γεγονός είναι ότι μέχρι στιγμής καμία διπλωματική προσπάθεια στην Μέση Ανατολή δεν κατάφερε να αποφέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Η δε προσέγγιση Τραμπ δεν θα έχει καλύτερη τύχη, εκτιμά ο ειδικός. «Το φάρμακο που προτείνει είναι χειρότερο από την ίδια την ασθένεια. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα εκείνα στα οποία κατέληξε τις τελευταίες δεκαετίες η διεθνής κοινότητα. Τα προτεινόμενα μέτρα απηχούν περισσότερο τις ακροδεξιές αντιλήψεις στο Ισραήλ».
Κομβικό ρόλο στην πολιτική του Τραμπ έναντι του Ισραήλ φαίνεται να διαδραματίζει ο γαμπρός του, Τζάρεντ Κούσνερ, σύζυγος της κόρης του Ιβάνκα. Ο Κούσνερ κατάγεται από Εβραϊκή οικογένεια που φέρεται να διατηρεί μακροχρόνιες σχέσεις με τον Νετανιάχου. Το 2017 η New York Times έγραψαν διεξοδικά για την στενή σχέση Κούσνερ-Νετανιάχου.
Το σημαντικότερο, εν προκειμένω, είναι ότι η οικογένεια του Κούσνερ στηρίζει την σκληροπυρηνική πολιτική του ισραηλινού πρωθυπουργού. Μεταξύ άλλων φέρεται να έχει στηρίξει οικονομικά ισραηλινούς εποικισμούς που βρίσκονται βορείως της Ραμάλα στη Δυτική Όχθη. Η επιρροή του Κούσνερ στην αμερικανική πολιτική έναντι του Ισραήλ δεν θα πρέπει να υποτιμάται, σχολιάζει ο Άρονσον.
«Η κυβέρνηση Τραμπ δεν δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην εμπειρία του υπουργείου Εξωτερικών», όπως λέει. Αντ΄ αυτού ο Τραμπ προτιμά και εμπιστεύεται περισσότερο άτομα του στενού του οικογενειακού του περιβάλλοντος, όπως τον γαμπρό του, ο οποίος χωρίς καμία αξιοσημείωτη εμπειρία σε πολιτικά αξιώματα έγινε σύμβουλος του Λευκού Οίκου.
Το οικονομικό σκέλος του σχεδίου Τραμπ για την Μέση Ανατολή που παρουσιάστηκε ήδη την περασμένη χρονιά προβλέπει, μεταξύ άλλων, επενδύσεις δισεκατομμυρίων στις παλαιστινιακές περιοχές. Όσον αφορά το μείζον πολιτικό σκέλος που αναμένεται σήμερα, έχει διαρρεύσει ότι δεν προβλέπει πλέον την λύση των δυο κρατών ως θεμέλιο λίθο για την ειρήνευση στην περιοχή.
Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η παλαιστινιακή ηγεσία έχει απορρίψει ήδη εκ προοιμίου την διαμεσολαβητική προσπάθεια Τραμπ, ισχυριζόμενη ότι παραβιάζει βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου και είναι μεροληπτική υπέρ του Ισραήλ.
Ο Τραμπ φέρεται να έχει ζητήσει από το Ισραήλ να προχωρήσει τάχιστα με την υλοποίηση του σχεδίου του. Τι τύχη μπορεί να έχει όμως ένα ειρηνευτικό σχέδιο όταν δεν υποστηρίζεται από μια από τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές (https://www.zougla.gr/kosmos/article/tramp-1786563, https://www.zougla.gr/kosmos/article/palestini-diadilonoun-sti-gaza-kata-tou-sxediou-irinis-ton-ipa, https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/228796_spania-kinisi-enotitas-palaistiniakon-organoseon-logo-tramp, http://corfiatiko.blogspot.com/2020/01/blog-post_255.html);
Σφοδρές αντιδράσεις συγκέντρωσε το σχέδιο του Αμερικανού προέδρου με την ονομασία «Σχέδιο του Αιώνα» (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/761186_rosia-o-tramp-proothei-ti-symfonia-toy-aiona-se-sok-i-ee, https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/761379_ektakto-ayto-einai-periehomeno-tis-symfonias-toy-aiona), που αλλάζει την Αμερικανική πολιτική δεκαετιών σε μια περιοχή που μυρίζει μπαρούτι. Το κείμενο των 80 σελίδων που παρουσίασε την Τρίτη ο Ντόναλντ Τραμπ επιχειρεί να βάλει τέλος στην Ισραηλο-παλαιστινιακή διένεξη, δίνει τα πάντα στους Ισραηλινούς και πετά λίγα ξεροκόμματα στους Παλαιστινίους.
Σύμφωνα με τα όσα «οραματίστηκε» ο Αμερικανός πρόεδρος και οι σύμβουλοί του, τα σύνορα του ’67 διαγράφονται ως βάση για τη λύση των δύο κρατών. Αντ’ αυτών, κόντρα στις αποφάσεις του ΟΗΕ και στο Διεθνές Δίκαιο, το Ισραήλ ανταμείβεται με την προσάρτηση μέρους της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, επεκτείνοντας την κυριαρχία του σχεδόν στο σύνολο των παράνομων εβραϊκών εποικισμών. Έτσι, περίπου το 30% της Δυτικής Όχθης θα καταλήξει στο εβραϊκό κράτος.
Η πρόταση για τη νέα πρωτεύουσα των Παλαιστινίων είναι το Αμπού Ντι (μια γειτονιά στην ανατολική πλευρά του τείχους ασφαλείας που χωρίζει το Ισραήλ από τα Παλαιστινιακά Εδάφη) και ενώ οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους την Ιερουσαλήμ, γεγονός που ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων.
Οι Παλαιστίνιοι θα έχουν το δικαίωμα σε ένα κράτος, αλλά υπό προϋποθέσεις. Θα πρέπει να αναγνωρίσουν το Ισραήλ ως «Εβραϊκό κράτος», «να απορρίψουν την τρομοκρατία σε όλες τις μορφές της» και να ενισχύσουν τα θεσμικά τους όργανα.
Εάν συμφωνήσουν να διαπραγματευτούν και τελικά να αποκτήσουν ένα τέτοιο κράτος, την ίδρυση του οποίου αποδέχθηκε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου, αυτό το παλαιστινιακό κράτος θα είναι «αποστρατιωτικοποιημένο». Το Ισραήλ θα παραμείνει υπεύθυνο για την ασφάλεια και τον έλεγχο του εναέριου χώρου στα δυτικά της κοιλάδας του Ιορδάνη, ενώ η Χαμάς, η οποία ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας, θα πρέπει να «αφοπλιστεί».
Ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος με το σχέδιο Τραμπ θα πολύ μικρότερο από αυτό που επιθυμούν οι Παλαιστίνιοι, δηλαδή όλα τα εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967. Ωστόσο, ο Τραμπ επέμεινε, υποστηρίζοντας ότι οι Παλαιστίνιοι θα δουν την επικράτειά τους «διπλάσια» σε σύγκριση με σήμερα.
Με το αμερικανικό σχέδιο παγιώνεται η πλήρης ισραηλινή κυριαρχία στην Ιερουσαλήμ ως «αδιαίρετης πρωτεύουσας του Ισραήλ», δηλαδή το τμήμα που κατέλαβε και προσάρτησε το Ισραήλ το 1967, που οι Παλαιστίνιοι διεκδικούν ως πρωτεύουσα του κράτους τους.
Η κυβέρνηση Τραμπ προωθεί να αφήσει στους Παλαιστίνιους μόνο προάστια στην ανατολική πλευρά της ιερής πόλης - δηλαδή, τοποθεσίες όπως το Άμπου Ντις, που τεχνικά βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, αλλά στην ανατολική πλευρά του τείχους ασφαλείας που χωρίζει το Ισραήλ από τα Παλαιστινιακά Εδάφη.
Σχετικά με το θέμα των Αγίων Τόπων, ο Αμερικανός πρόεδρος ζήτησε τη διατήρηση του στάτους κβο quo στην Πλατεία των Τζαμιών, το Όρος του Ναού για τους Εβραίους, διατηρώντας τον έλεγχο αυτού του τόπου, όπου βρίσκεται ειδικότερα το τέμενος αλ Άκσα, από την Ιορδανία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες προτείνουν ένα παλαιστινιακό κράτος «εδαφικά συνεχές» το οποίο μπορεί να αποδειχθεί δυσεπίλυτο παζλ για αυτή την περιοχή κατακερματισμένη από τους ισραηλινούς οικισμούς που αποτελείται από δύο μπλοκ που χωρίζονται από το Ισραήλ, τη Λωρίδα της Γάζας στην Μεσόγειο και την Δυτική Όχθη στην ανατολική πλευρά.
Το σχέδιο Τραμπ προτείνει επομένως «σύγχρονα και αποτελεσματικά δίκτυα μεταφορών για εύκολη μετακίνηση» τόσο για ανθρώπους όσο και για αγαθά. Όπως σιδηροδρομική γραμμή μεγάλης ταχύτητας μεταξύ Γάζας και Δυτικής Όχθης.
Ο Ντόναλντ Τραμπ θέλησε να ενταφιάσει το δικαίωμα των Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στο ισραηλινό έδαφος αν ανήκουν σε οικογένειες που εγκατέλειψαν αυτά τα εδάφη, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1967. Το ζήτημα αυτό ήταν πραγματικό αγκάθι σε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες ειρηνικής διευθέτησης, εξαιτίας της άρνησης του Ισραήλ.
«Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες θα έχουν την επιλογή να ζήσουν στο μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος, να ενταχθούν στις χώρες στις οποίες διαμένουν σήμερα ή να εγκατασταθούν σε μια τρίτη χώρα», ανέφερε ο Λευκός Οίκος (https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/228882_kat-epifasi-eirineytiko-shedio-tramp-gia-ti-mesi-anatoli).
«Μεγάλη παραβίαση των νόμιμων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων» βλέπει στο ειρηνευτικό σχέδιο του προέδρου των ΗΠΑ για τον τερματισμό της σύγκρουσης με το Ισραήλ, ο Γενικός Γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου Άχμεντ Αμπούλ Γάιτ.
«Οποιοδήποτε σοβαρό σχέδιο για την επίτευξη ειρήνης θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και των δύο πλευρών», προσθέτει ο Γάιτ σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Τετάρτη ο Αραβικός Σύνδεσμος και υπογραμμίζει ότι «δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί, αγνοώντας την πραγματικότητα της ισραηλινής κατοχής παλαιστινιακών εδαφών από το 1967».
Ωστόσο, ο Αραβικός Σύνδεσμος «μελετά το αμερικανικό όραμα προσεκτικά. Είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια που γίνεται για να επιτευχθεί ειρήνη», προσθέτει στην ανακοίνωσή του ο Γ. Γ., εκτιμώντας πάντως ότι «μια πρώτη ανάγνωση του σχεδίου δείχνει σημαντική παραβίαση των νόμιμων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων».
Το σχέδιο αυτό «αντανακλά μια αμερικανική θέση, η οποία δεν είναι δεσμευτική», σχολιάζει επίσης ο Άχμεντ Αμπούλ Γάιτ, υπογραμμίζοντας ότι «η σημασία του θα μπορέσει να αποτιμηθεί», ανάλογα με το πόσο είναι συμβατό με το διεθνές δίκαιο.
Οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών μελών του Αραβικού Συνδέσμου θα πραγματοποιήσουν έκτακτη σύνοδο το Σάββατο, για να συζητήσουν για το ειρηνευτικό σχέδιο για την Μέση Ανατολή που παρουσίασε χθες, Τρίτη, στην Ουάσινγκτον ο Τραμπ, παρουσία του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, το οποίο δίνει στο Ισραήλ τον έλεγχο των ισραηλινών οικισμών στη Δυτική Όχθη και της στρατηγικής σημασίας κοιλάδας του Ιορδάνη, ενώ καλεί επίσης για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους (https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/228928_arabikos-syndesmos-shedio-tramp-parabiazei-ta-dikaiomata-ton).
Ο Αραβικός Σύνδεσμος απέρριψε το ειρηνευτικό σχέδιο για τη Μέση Ανατολή του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σε μια σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του οργανισμού σήμερα στο Κάιρο, λέγοντας ότι δεν θα οδηγήσει σε μια δίκαιη συμφωνία ειρήνης.
Ο Αραβικός Σύνδεσμος δεν θα συνεργαστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εκτέλεση του σχεδίου, αναφέρει ένα κοινό ανακοινωθέν. Το Ισραήλ δεν θα πρέπει να εφαρμόσει την πρωτοβουλία αυτή με τη βία, αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν των υπουργών Εξωτερικών του Αραβικού Συνδέσμου.
Από την πλευρά του, ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ανακοίνωσε την διακοπή «όλων των σχέσεων», περιλαμβανομένων εκείνων που αφορούν την ασφάλεια, ανάμεσα στην Παλαιστινιακή Αρχή, από τη μια πλευρά, το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες από την άλλη, κατά την έκτακτη σύνοδο του Αραβικού Συνδέσμου για το αμερικανικό σχέδιο ειρήνης.
Η Παλαιστινιακή Αρχή ανακοίνωσε ότι δεν θα δεχτεί τη «συμφωνία του αιώνα», όπως αυτή γνωστοποιήθηκε από τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στις 28 Ιανουαρίου.
Ο Αμπάς δήλωσε ότι η «Συμφωνία του Αιώνα» δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία με το Ισραήλ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
«Ενημερώνουμε πως δεν θα υπάρξει κανενός είδους σχέση με εσάς (τους Ισραηλινούς) ούτε και με τις Ηνωμένες Πολιτείες, περιλαμβανομένου του τομέα της ασφάλειας, υπό το φως» του αμερικανικού σχεδίου που αποτελεί «παραβίαση των συμφωνιών του Όσλο» που υπογράφτηκαν με το Ισραήλ το 1993, δήλωσε ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής στο Κάιρο.
Το Ισραήλ και οι δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής συνεργάζονταν επί μακρόν για την αστυνόμευση περιοχών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη που τελεί υπό παλαιστινιακό έλεγχο. Η Παλαιστινιακή Αρχή έχει υπογράψει επίσης συμφωνίες για συνεργασία στον τομέα των υπηρεσιών πληροφοριών με τις ΗΠΑ, η οποία συνεχίστηκε παρότι οι Παλαιστίνιοι άρχισαν από το 2017 να μποϊκοτάρουν τις ειρηνευτικές προσπάθειες της κυβέρνησης Τραμπ.
Ο Αμπάς, ο οποίος είπε ότι διαβίβασε το μήνυμα στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, κάλεσε το εβραϊκό κράτος να «αναλάβει τις ευθύνες του ως κατοχική δύναμη» των παλαιστινιακών εδαφών.
Οι Παλαιστίνιοι «έχουν το δικαίωμα να συνεχίσουν την νόμιμη μάχη τους με ειρηνικά μέσα για να τερματιστεί η κατοχή», πρόσθεσε.
Ο Αμπάς είπε ακόμη ότι αρνήθηκε να συζητήσει με τον Τραμπ το σχέδιό του τηλεφωνικώς ή να λάβει έστω ένα αντίτυπό του για να το μελετήσει.
«Ο Τραμπ ζήτησε να του μιλήσω στο τηλέφωνο αλλά του είπα 'Όχι' και ότι θέλει να μου στείλει μια επιστολή... αλλά αρνήθηκα», είπε.
Το Αμερικανικό σχέδιο, που ανακοίνωσε την Τρίτη ο Ντόναλντ Τραμπ και που προβλέπει κυρίως την προσάρτηση τμημάτων της κατεχόμενης από το Ισραήλ Δυτικής Όχθης, προκάλεσε την επιδοκιμασία πολλών Ισραηλινών αλλά και την οργή των Παλαιστινίων.
Μεταξύ των πολλών ευαίσθητων σημείων του σχεδίου είναι η προσάρτηση από το Ισραήλ οικισμών που έχει κατασκευάσει στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη από το 1967, ιδιαίτερα στην κοιλάδα του Ιορδάνη, που θα καταστεί το ανατολικό σύνορο του Ισραήλ.
Οι οικισμοί που έχουν κατασκευαστεί στα παλαιστινιακά εδάφη τα οποία έχει καταλάβει το Ισραήλ από το 1967 έχουν κριθεί παράνομοι από τον ΟΗΕ, και ένα μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας θεωρεί πως αποτελούν ένα μεγάλο εμπόδιο για την ειρήνη.
Αν και ο εποικισμός από το Ισραήλ της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης συνεχίζεται από όλες τις κυβερνήσεις από το 1967 και στο εξής, έχει επιταχυνθεί τα τελευταία χρόνια με παρακίνηση του Νετανιάχου και του συμμάχου του στην Ουάσινγκτον, του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Το σχέδιο του Τραμπ καλεί επίσης για αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως αδιαίρετης πρωτεύουσας του Ισραήλ.
Η ανακοίνωση του Αραβικού Συνδέσμου:
Το Συμβούλιο της Ένωσης Αραβικών Κρατών πραγματοποίησε έκτακτη σύνοδο σε υπουργικό επίπεδο το Σάββατο 1-2-2020 υπό την προεδρία της Δημοκρατίας του Ιράκ, κατόπιν αιτήματος του Κράτους της Παλαιστίνης και παρουσία του Πρόεδρου του Κράτους της Παλαιστίνης κ. Μαχμούντ Αμπάς και του Γενικού Γραμματέα και τους Υπουργούς Εξωτερικών των κρατών μελών στην έδρα της Γενικής Γραμματείας του Καΐρου.
Κατόπιν εξέτασης του σημειώματος της Γενικής Γραμματείας, της ομιλίας του Προέδρου Μαχμούντ Αμπάς, των παρεμβάσεων των υπουργών και των αρχηγών των αντιπροσωπειών καθώς και του κ. Γενικού Γραμματέα, και υπό το πρίσμα της συζήτησης του Συμβουλίου σχετικά με την αποκαλούμενη "Συμφωνία του Αιώνα" που προτάθηκε από τον Αμερικανό Πρόεδρο και τον επικεφαλής της ισραηλινής κατοχικής κυβέρνησης στις 28 / 1-2020, το οποίο δεν είναι ένα σχέδιο για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη, αλλά μια νέα οπισθοδρόμηση στις ειρηνευτικές προσπάθειες τριών δεκαετιών.
Υπό το πρίσμα του γεγονότος ότι η συμφωνία αυτή κορυφώθηκε με τις παράνομες και άδικες αμερικανικές αποφάσεις που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο όσον αφορά την Ιερουσαλήμ, τα Υψίπεδα του Γκολάν, τους αποικιακούς οικισμούς του Ισραήλ, το ζήτημα των προσφύγων και της UNRWA, δεν θα επιτύχει καθώς παραβιάζει τις διεθνείς αναφορές για την ειρηνευτική διαδικασία και δεν ανταποκρίνεται στις ελάχιστες προσδοκίες και τα αναφαίρετα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, πρωτίστως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Η ίδρυση του ανεξάρτητου και κυρίαρχου Κράτους στα προ της 4ης Ιουνίου 1967 σύνορα με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και το δικαίωμα επιστροφής βάσει του ψηφίσματος 194 του 1948 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Το Συμβούλιο επιβεβαίωσε όλες τις αποφάσεις του σχετικά με το Παλαιστινιακό ζήτημα και την αραβοϊσραηλινή σύγκρουση στο επίπεδο της υπουργικής διάσκεψης κορυφής, ιδίως τις δύο τελευταίες συνόδους κορυφής, τη διάσκεψη κορυφής της Ιερουσαλήμ που διεξήχθη στο Dhahran στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας το 2018 και στη σύνοδο κορυφής της Τύνιδας το 2019.
Αποφασίστηκε:
1- Επιβεβαίωση της κεντρικής θέσης του παλαιστινιακού ζητήματος σε ολόκληρο το αραβικό έθνος, την αραβική ταυτότητα της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ, πρωτεύουσα του Κράτους της Παλαιστίνης και το δικαίωμα της Κράτους της Παλαιστίνης στην κυριαρχία επί όλων των εδαφών που κατείχε το 1967, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, και του εναέριου και θαλάσσιου χώρου, των χωρικών υδάτων, των φυσικών πόρων και των συνόρων με τις γειτονικές χώρες.
2 - Απορρίπτοντας την αμερικανική-ισραηλινή «Συμφωνία του Αιώνα», καθώς δεν ανταποκρίνεται στα ελάχιστα δικαιώματα και προσδοκίες του παλαιστινιακού λαού και παραβιάζει κάθε αρχή για την ειρήνη βάσει του διεθνούς δικαίου και των σχετικών ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών και καλεί τις ΗΠΑ να τηρήσουν τις διεθνείς αναφορές για μια δίκαιη, διαρκή και συνολική ειρήνη.
3 - Εξασφάλιση δεν θα γίνει αποδεκτή αυτή η αθέμιτη συμφωνία ή συνεργασία με την Αμερικανική διοίκηση στην εφαρμογή της με οποιονδήποτε τρόπο (https://www.zougla.gr/kosmos/article/egiptos-ektakti-sinodos-tou-aravikou-sindesmou).
Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό, μετά τις μεμονωμένες αντιδράσεις αραβικών χωρών που απέρριψαν την αμερικανική πρόταση για την Μέση Ανατολή, ο Αραβικός Σύνδεσμος είπε συνολικά όχι, σε μια έκτακτη σύνοδο στο Κάιρο. Στην σύνοδο αυτή, οι υπουργοί Εξωτερικών του οργανισμού απέρριψαν το σχέδιο Τραμπ, κρίνοντας δεν μπορεί να οδηγήσει σε μια δίκαιη συμφωνία ειρήνης. Στο κοινό ανακοινωθέν, ο Αραβικός Σύνδεσμος τονίζει ότι δεν θα συνεργαστεί με τις ΗΠΑ στην εκτέλεση του σχεδίου και υπογραμμίζει ότι το Ισραήλ δεν θα πρέπει να το εφαρμόσει με τη βία.
Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι η απόφαση του Αραβικού Σύνδεσμου λειτουργεί σαν ομπρέλα, καθώς υπερκαλύπτει την στάση αραβικών χωρών που τάχθηκαν υπέρ του σχεδίου, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα, ή εξέφρασαν επιφυλάξεις χωρίς να αντιδρούν γενικώς στην αμερικανική πρωτοβουλία, όπως έκανε η Αίγυπτος.
Με αυτήν την απόφαση, βγαίνουν κάπως από την δύσκολη θέση η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος, οι οποίες δεν μπορούσαν να αντιταχθούν μόνες τους στις ΗΠΑ, λόγω της διευρυμένης συμμαχικής σχέσης τους. Δεν μπορούν όμως να ανεχθούν και την κριτική του Ερντογάν, ο οποίος βρήκε άλλη μία ευκαιρία να παρουσιαστεί ως προστάτης των Παλαιστινίων και επίδοξος ηγέτης του σουνιτικού μουσουλμανικού κόσμου (https://slpress.gr/diethni/i-kokkini-karta-twn-aravon-ston-tramp-kai-i-glossa-toy-erdogan/).
Παράλληλα και ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) «απορρίπτει» το σχέδιο του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για την επίλυση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης, δήλωσε ο πανισλαμικός οργανισμός έπειτα από έκτακτη σύνοδό του στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.
«Αυτό το Αμερικανοισραηλινό σχέδιο δεν αποκρίνεται στις ελάχιστες προσδοκίες και στα νόμιμα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού», αναφέρεται σε ανακοίνωση του OIC που περιλαμβάνει 57 μέλη, μεταξύ των οποίων την Σαουδική Αραβία, το Ιράν και την Τουρκία, και εκπροσωπεί «περισσότερους από 1,5 δισεκατομμύριο μουσουλμάνους σε όλον τον κόσμο».
Το Αμερικανικό σχέδιο για την Μέση Ανατολή προβλέπει την προσάρτηση τουλάχιστον 130 ισραηλινών οικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, όπου ζουν περισσότεροι από 400.000 έποικοι, και της κοιλάδας του Ιορδάνη, μιας εύφορης πεδιάδας που τελεί ήδη υπό ισραηλινό έλεγχο χωρίς όμως να αποτελεί τμήμα του εδάφους του Ισραήλ.
Η Ουάσινγκτον εκτιμά εξάλλου πως η Ιερουσαλήμ είναι η «αδιαίρετη» πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους και προτείνει την δημιουργία της πρωτεύουσας ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους στο Αμπού Ντις, ένα προάστιο της Ιερουσαλήμ, Οι Παλαιστίνιοι, από την πλευρά τους, θέλουν να κάνουν το σύνολο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του μελλοντικού κράτους τους.
Το σχέδιο προβλέπει επίσης την δημιουργία ενός αποστρατιωτικοποιημένου παλαιστινιακού κράτους στην ακρωτηριασμένη κατεχόμενη Δυτική Όχθη και στην λωρίδα της Γάζας,
Ο OIC επέμεινε στο «δικαίωμα του κράτους της Παλαιστίνης να έχει κυριαρχία σε όλα τα κατεχόμενα από το 1967 παλαιστινιακά εδάφη, περιλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ», και στη «σταθερή δέσμευσή του υπέρ της λύσης των δύο κρατών».
Ο πανισλαμικός οργανισμός κάλεσε επίσης τα μέλη του «να μην συμπράξουν με οποιονδήποτε τρόπο στις προσπάθειες της αμερικανικής διοίκησης να επιβάλει την εφαρμογή» του σχεδίου.
Μεταξύ των μελών του OIC περιλαμβάνονται αραβικές χώρες που είναι σημαντικοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών κυρίως χώρες του Κόλπου όπως η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ που δεν έχουν επικρίνει απευθείας το αμερικανικό σχέδιο, αντίθετα με το Ιράν και την Τουρκία.
Πιο πριν, και ο Αραβικός Σύνδεσμος απέρριψε και αυτός το σχέδιο του Αμερικανού προέδρου χαρακτηρίζοντάς το «άδικο» απέναντι στους Παλαιστίνιους. Στην διάρκεια μιας έκτακτης συνόδου στο Κάιρο, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς ανακοίνωσε τη διακοπή «όλων των σχέσεων», περιλαμβανομένων εκείνων που αφορούν την ασφάλεια, με το Ισραήλ.
Ωστόσο, ο Παλαιστίνιος πρόεδρος μετρίασε την θέση του λέγοντας πως αυτή είναι μια «επιλογή» και όχι ένα μέτρο που έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή από τους Παλαιστινίους.
Συγκεκριμένα, ο Μαχμούντ Αμπάς δήλωσε ότι δεν έχει διακόψει τις σχέσεις με το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ότι μπορεί να το κάνει.
«Αν οι Αμερικανοί συνεχίσουν με αυτό το σχέδιο, το μποϊκοτάζ είναι μια επιλογή, ένα πλήρες μποϊκοτάζ», δήλωσε σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στην Ραμάλα.
Μετά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Εβραϊκού κράτους το 2017, η Παλαιστινιακή Αρχή διέκοψε τις πολιτικές σχέσεις με τη διοίκηση Τραμπ.
«Παραμένει ένας δίαυλος και αυτός ο δίαυλος πρέπει να κοπεί», πρόσθεσε ο Μαχούντ Αμπάς αναφερόμενος στη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Παλαιστινιακή Αρχή επισείει την απειλή της διακοπής της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας με το Ισραήλ προκειμένου να αντιτεθεί σε πολιτικές αποφάσεις - όμως ποτέ δεν έχει υλοποιήσει αυτή την απειλή (https://www.zougla.gr/kosmos/article/o-organismos-islamikis-sinergasias-aperipse-to-sxedio-tramp-gia-ti-mesi-anatoli).
Στην πραγματικότητα όμως, σε σχέση με την κατάσταση αυτή, σε όλο τον Αραβικό κόσμο από το Ραμπάτ ως το Κάιρο και από το Ομάν ως την Βαγδάτη, οι Άραβες ηγέτες έχουν την ίδια άποψη για την κατοχή των Παλαιστινίων από το Ισραήλ
Όλοι τους, συμπεριλαμβανομένου του Abbas, γνωρίζουν πολύ καλά την πραγματικότητα στο έδαφος. Η ισραηλινή κατοχή, συνοδευόμενη από κατασχέσεις γης, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συλλήψεις και κατασκευή παράνομων οικισμών, αποτελεί γεγονός της ζωής εκεί.
Βαθιά στην καρδιά τους ξέρουν ότι πιθανώς μετά από 53 χρόνια η κατοχή δεν μπορεί να αντιστραφεί και μιλούν με αφορμή και το σχέδιο για de jure προσάρτηση.
Μέχρι στιγμής, οι Άραβες ηγέτες και οι κυβερνήσεις παρατηρούν. Δεν σχολιάζουν, ή όταν το κάνουν χρησιμοποιούν αδύναμη και μη δεσμευτική γλώσσα. Οι υπουργοί εξωτερικών ολόκληρου του αραβικού κόσμου αρνήθηκαν να δεχτούν την πρόσκληση του Trump για την τελετή του Λευκού Οίκου της Τρίτης. Μόνο οι πρεσβευτές του Ομάν, του Μπαχρέιν και των ΗΑΕ ήταν παρόντες.
Για τουλάχιστον τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι περισσότεροι Άραβες ηγέτες έχουν δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον για την Ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Είναι κουρασμένοι από τις παλαιστινιακές απορρίψεις, την έλλειψη ενδιαφέροντος του Ισραήλ για την ενίσχυση μιας σοβαρής ειρήνης και τους κύκλους της βίας.
Οι Αραβικές κυβερνήσεις έχουν πιο σοβαρά προβλήματα: αντιμετωπίζουν εσωτερικές αναταραχές στο Λίβανο και το Ιράκ, εμφύλιους πολέμους στη Συρία και την Υεμένη και τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ των αραβικών κρατών του Κόλπου και του Ιράν.
Οι Αραβικές χώρες του Κόλπου χρειάζονται το Ισραήλ ως “μαστίγιο” κατά του Ιράν. Οι επικεφαλής των πληροφοριών τους συναντώνται συχνά με τους αρχηγούς της Mossad. Κάνουν επιχειρηματικές συναλλαγές με κυβερνητικές εταιρείες του Ισραήλ και εταιρείες υψηλής τεχνολογίας για να βελτιώσουν τις στρατιωτικές και αμυντικές τους ικανότητες κατά της Τεχεράνης.
Εφόσον οι διαμαρτυρίες στους δρόμους κατά του Ισραηλινο-Αμερικανικού σχεδίου για την προσάρτηση μεγάλων κομματιών της Δυτικής Όχθης δεν ξεφεύγουν από τον έλεγχο, οι Αραβικές κυβερνήσεις δεν θα εμπλακούν.
Αλλά αν ξεσπάσει μια μεγάλη και βίαιη κλιμάκωση ως αποτέλεσμα των ισραηλινών σχεδίων και δράσεων, τότε οι Άραβες ηγέτες, φοβούμενοι τους δικούς τους ισχυρούς φιλοπαλαιστινιακούς πληθυσμούς, δεν θα έχουν καμία επιλογή από το να λάβουν σκληρότερα μέτρα εναντίον του Ισραήλ.
Οι πιο ευαίσθητες σχέσεις είναι με το Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας. Ήδη ο θρόνος του βασιλιά Αμπντουλάχ είναι πολύ ασταθής. Οι περισσότεροι από τους πολίτες του είναι Παλαιστίνιοι, η οικονομική κρίση διευρύνεται και οι δυσκολίες για την απορρόφηση και την περίθαλψη πολλών προσφύγων από τη Συρία αυξάνονται κάθε ημέρα.
Αν τώρα, πέρα από όλα αυτά τα προβλήματα, το Ισραήλ προσαρτήσει την κοιλάδα του Ιορδάνη, που είναι τα σύνορα μεταξύ Ισραήλ, Δυτικής Όχθης και Χασεμιτικού βασιλείου, οι συνέπειες για τον βασιλιά της Ιορδανίας μπορεί να είναι αφόρητες.
Ο βασιλιάς Αμπντουλάχ και οι στρατιωτικοί επικεφαλής γνωρίζουν ότι το Ισραήλ είναι ο σημαντικότερος στρατηγικός σύμμαχός τους. Οι δύο χώρες έχουν περάσει δεκαετίες με ανταλλαγή πληροφοριών, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και βοηθώντας ο ένας τον άλλον να κρατήσει την Χαμάς, την Χεζμπολάχ και το Ισλαμικό Κράτος σε ισορροπία.
Η Ιορδανία μπορεί να βρεθεί παγιδευμένη. Δεν θα μπορέσει να αντέξει να μην έχει το Ισραήλ ως σύμμαχο, αλλά από την άλλη, η προσάρτηση εκ μέρους του Ισραήλ δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη (https://www.pentapostagma.gr/apopseis/6921829_shedio-tramp-gia-tin-mesi-anatoli-poy-moiazei-me-aparthaint).
Η υπηρεσία αρωγής του ΟΗΕ προς τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες εξέφρασε την ανησυχία ότι το ειρηνευτικό σχέδιο της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την Μέση Ανατολή θα προκαλέσει περαιτέρω βία και είπε ότι έχει λάβει μέτρα προκειμένου να ενισχύσει την προστασία και την αρωγή στα κατεχόμενα εδάφη.
Ο Κρίστιαν Σόντερς, επικεφαλής της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA), απαντώντας σε ερώτηση για το σχέδιο των ΗΠΑ το οποίο δεν θα επιτρέπει το δικαίωμα επιστροφής (των Παλαιστινίων προσφύγων), είπε πως το δικαίωμα αυτό έχει «κατοχυρωθεί στο διεθνές δίκαιο σε πολλά ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ».
«Οπωσδήποτε έχουμε σοβαρές ανησυχίες ότι το (σχέδιο των ΗΠΑ) θα έχει αποτέλεσμα την κλιμάκωση των συγκρούσεων, της βίας», δήλωσε ο Σόντερς σε συνέντευξη Τύπου στη Γενεύη. «Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες προστρέχουν επίσης σε εμάς για να τους παράσχουμε διαβεβαιώσεις σε εποχές όπως αυτή, όταν τα δικαιώματα και η ασφάλειά τους τίθενται υπό απειλή».
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ πρότεινε στις 28/01 του 2020 ένα πολύ ευνοϊκό προς το Ισραήλ ειρηνευτικό σχέδιο, επιτρέποντάς του να προσαρτήσει κατεχόμενα εδάφη σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο. Οι Παλαιστίνιοι ηγέτες αρνήθηκαν αμέσως να διαπραγματευθούν σε αυτή την βάση.
Το Αμερικανικό σχέδιο προτείνει να δημιουργηθεί η πρωτεύουσα ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους στο Αμπού Ντις, προάστιο της Ιερουσαλήμ. Οι Παλαιστίνιοι θέλουν να κάνουν το σύνολο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του κράτους που θέλουν να εγκαθιδρύσουν.
Στο σχέδιό του ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ προβλέπει επίσης την προσάρτηση του συνόλου των ισραηλινών οικισμών καθώς και της κοιλάδας του Ιορδάνη στην κατεχόμενη από το 1967 Δυτική Όχθη.
Η UNRWA, που παρέχει ζωτικής σημασίας υπηρεσίες σε 5,6 εκατ. Παλαιστίνιους πρόσφυγες σε όλη την Μέση Ανατολή, περιλαμβανομένης της Δυτικής Όχθης και της Γάζας, έκανε έκκληση για δωρεές 1,4 δισ. δολαρίων (1,3 δισ. ευρώ) φέτος (https://www.zougla.gr/kosmos/article/oie-i-ipiresia-gia-tous-palestinious-prosfiges-fovate-oti-to-sxedio-ton-ipa-gia-ti-mesi-anatoli-8a-prokalesi-peretero-via).
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με Ισραηλινό δημοσίευμα, ένα πρόσφατο επεισόδιο στην Ιερουσαλήμ δίνει με σαφήνεια, την απάντηση σε ένα μεγάλο βαθμό στο ερώτημα στο τι επιδιώκουν οι Παλαιστίνιοι αυτήν την περίοδο ανάμεσα σε απελευθέρωση ή νεα νεο-οθωμανική κατοχή.
Ο Χίζμ αλ-Ταχρίρ και το «Κόμμα της Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης», υποστήριξαν μια μεγάλη υπαίθρια εκδήλωση κοντά στο τέμενος του Al-Aqsa, για να τιμήσουν την επέτειο της Ισλαμικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης (29 Μαΐου 1453).
Πρόκειται για κίνηση που έχει σαφώς τουρκική υποκίνηση, μιας και αυτό επιδίωκε ο Ερντογάν, πατρονάροντας την Λωρίδα της Γάζας και ειδικά την Α. Ιερουσαλήμ, ως ο μοναδικός σωτήρας των Παλαιστινίων.
Ο ίδιος προωθεί την εικόνα του "θεϊκού" απεσταλμένου, στους δυστυχισμένους Παλαιστινίους, που πέφτουν στην παγίδα του σουλτάνου, ο οποίος επιδιώκει “άλωση” της περιοχής μέσω της θρησκείας.
Για την Ελλάδα τέτοιες συμπεριφορές, εκτιμάται ότι δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο του Παλαιστινιακού λαού και προέρχονται από ελεγχόμενα από την Άγκυρα άτομα, τα οποία θέλουν την διακοπή των πολύχρονων καλών σχέσεων της πατρίδος μας με την Παλαιστίνη.
“Η εορτή για την επέτειο της κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης φέρνει νέο άνεμο για τα πράγματα που έρχονται. Φέρνει την είδηση ότι η Ρώμη θα κατακτηθεί στο εγγύς μέλλον. Προσεγγίζουμε την εκπλήρωση τριών προφητειών και προσευχόμαστε ότι ο Αλλάχ θα εκπληρώσει αυτές τις προφητείες.
Η πρώτη προφητεία είναι η ίδρυση του καθοδηγούμενου Χαλιφάτου σύμφωνα με τον νόμο του προφήτη.
Η δεύτερη προφητεία είναι η απελευθέρωση του τζαμιού Al-Aqsa και η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του κράτους του Χαλιφάτου.
Η τρίτη προφητεία είναι ότι το Ισλάμ θα ρίξει τους γείτονές του στο έδαφος και ότι η έκτασή του θα εκτείνεται κατά μήκος της ανατολής και της δύσης αυτής της Γης. Αυτή είναι η υπόσχεση του Αλλάχ και ο Αλλάχ δεν αρνείται τις υποσχέσεις του”, δηλώνει ο ηγέτης της οργάνωσης Χίζμ αλ-Ταχρίρ.
Ισραηλινός ειδικός αναφέρει ότι, “αν σκεφτούμε για μια στιγμή τη σημασία αυτών των ισχυρισμών, που προέρχονται από κάποιους Παλαιστινίους, οι οποίοι αναζητούν συγχρόνως την συμπάθεια από τη διεθνή κοινότητα, τότε θα εισέλθουμε σε ένα πολύ μεγάλο μπέρδεμα”.
“Πρώτα απ 'όλα, η ισλαμική κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης ήταν ακριβώς μια βάναυση και άγρια κατάκτηση και η μόνη νομιμότητα της ήταν η δύναμη των όπλων.
Όπως έπρατταν οι μουσουλμάνοι εδώ και αιώνες σε Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, έτσι εισέβαλαν και κατέκτησαν τη "Νέα Ρώμη", όχι επειδή γιατί είχε διαπράξει κάποια αδικία η ηγεσία της πόλης, αλλά επειδή οι Τούρκοι μουσουλμάνοι τότε είχαν αποφασίσει την υποταγή όλων των μη μουσουλμάνων.
Επιπλέον, οι νεο-Οθωμανοί είχαν από καιρό βάλει στο στόχαστρο την Κωνσταντινούπολη για την οποία οι Τούρκοι είχαν δηλώσει ότι: "Θα κατακτήσουμε την Ρώμη σας, θα σπάσουμε τους σταυρούς σας και θα υποδουλώσουμε τις γυναίκες σας και θα ασκήσουμε φόβο στις καρδιές των πιστών σας".
Το μήνυμα ήταν σαφές τότε, αλλά και τώρα για πάρα πολλούς μουσουλμάνους, και αφορά την επιθυμία για «απελευθέρωση της Παλαιστίνης», και την «κατάκτηση του Ισραήλ», καταλήγει ο ίδιος.
Ο Ερντογάν στην διάσταση που αφορά την μουσουλμανική θρησκεία, έχει αναγάγει τον εαυτό του σε μεγάλο ηγέτη, ο οποίος θα υπερασπιστεί όλους τους απανταχού μουσουλμάνους, υλοποιώντας ταυτόχρονα το άπιαστο όνειρο της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη θεώρηση των πραγμάτων, μιας και ο νέος σουλτάνος θέλει να μετατρέψει οποιαδήποτε πιθανή διαμάχη στην περιοχή μας, σε θρησκευτικό πόλεμο, εμπλέκοντας όλους του μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής, αλλά ούτε και αυτό του βγήκε.
Αίγυπτος, Σ. Αραβία και άλλα κράτη κατανόησαν τα σχέδια του και την πρόθεση του να γίνει ο ηγέτης όλων των ισλαμικών χωρών της Μεσογείου και του Κόλπου και τον έκαναν στην άκρη (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_55.html).
Την ίδια περίοδο, τόσο στην ΕΕ όσο και την Τουρκία διατυπώνονται αμφιβολίες για το μέλλον της προσφυγικής συμφωνίας που υπογράφηκε το Μάρτιο του 2016. Η καγκελάριος Μέρκελ εμφανίζεται ωστόσο αποφασισμένη να κρατήσει στη ζωή την συμφωνία.
Τον πρώτο καιρό μετά την υπογραφή της, η προσφυγική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας έδειχνε ότι λειτουργούσε καλά. Οι πρόσφυγες και μετανάστες που περνούσαν από την Τουρκία στην Ελλάδα μειώθηκαν δραστικά διότι η Άγκυρα συγκρατούσε αποτελεσματικά τις ροές.
Όμως ο ζήλος της Τουρκίας εξασθένησε το τελευταίο διάστημα με την αιτιολογία ότι η ΕΕ δεν κατέβαλλε την οικονομική βοήθεια όπως είχε συμφωνηθεί. Εκτός αυτού η Άγκυρα άρχισε να απειλεί με το τέλος της προσφυγικής συμφωνίας κάνοντας μάλιστα λόγο για «άνοιγμα των συνόρων».
Αμφιβολίες για την προσφυγική συμφωνία διατυπώνονται όμως και στην ΕΕ. Ορισμένες χώρες-μέλη προειδοποιούν ότι με τη συμφωνία η Άγκυρα είναι πλέον σε θέση να εκβιάζει τις Βρυξέλλες. Την ίδια στιγμή όμως οι ευρωπαίοι ηγέτες φοβούνται πως μια ακύρωση της συμφωνίας θα οδηγήσει σε αύξηση των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη και θα ενισχύσει ακροδεξιές και λαϊκιστικές δυνάμεις στην ΕΕ.
Η Γερμανίδα καγκελάριος είναι πάντως πεπεισμένη ότι η προσφυγική συμφωνία ΕΕ-Τουρκία έχει νόημα και ότι θα πρέπει να συνεχίσει να εφαρμόζεται και στο μέλλον. Στην συνάντηση της με τον τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν στην Άγκυρα την περασμένη εβδομάδα η Άγκελα Μέρκελ ευχαρίστησε τη Τουρκία για την φιλοξενία εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων και υποσχέθηκε επιπλέον οικονομική βοήθεια.
Ο ειδικός σε ζητήματα μετανάστευσης Γκέρλαντ Κνάους, ο οποίος θεωρείται ένα από τους αρχιτέκτονες της προσφυγικής συμφωνίας, εκτιμά ότι «ορθώς η καγκελάριος υποσχέθηκε στην Τουρκία περαιτέρω οικονομική βοήθεια, διότι χωρίς αυτή τίθεται σε κίνδυνο η προσφυγική συμφωνία».
Για τον Αυστριακό ειδικό υπάρχει ένα ακόμα πρόβλημα που είναι σε θέση να δυναμιτίσει την συμφωνία: «Η αδυναμία της ΕΕ να διασφαλίσει στους προσφυγικούς καταυλισμούς στα ελληνικά νησιά ότι η εξέταση των αιτημάτων χορήγησης ασύλου θα γίνεται δίκαια και με αξιοπρεπείς συνθήκες. Στην ουσία το σύστημα ασύλου έχει καταρρεύσει.
Στην παρούσα φάση ισούται με μηδέν η πιθανότητα επαναπροώθησης στην Τουρκία ατόμων που δεν χρίζουν ασύλου. Αν η ΕΕ δεν καταφέρει να λύσει αυτό το πρόβλημα η προσφυγική συμφωνία θα αποτύχει».
Το μέλλον της προσφυγικής συμφωνίας εξαρτάται όμως και από τους οικονομικούς πόρους. Στην παρούσα φάση οι χώρες μέλη της ΕΕ συζητούν για τον προϋπολογισμό της επόμενης επταετίας.
Οι διαπραγματεύσεις κάθε άλλο παρά εύκολες είναι λόγω της αποχώρησης της Μεγάλης Βρετανίας που συνεπάγεται σημαντική μείωση των εισφορών στα κοινοτικά ταμεία. Στην προσπάθεια εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης στο ζήτημα του κοινοτικού προϋπολογισμού πραγματοποιείται στις 20 Φεβρουαρίου έκτακτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Το ζήτημα της οικονομικής στήριξης της Άγκυρας στο προσφυγικό με επιπλέον δις βρίσκεται ήδη στην ατζέντα (https://www.zougla.gr/kosmos/article/deutsche-welle-amfivolo-to-melon-tis-prosfigikis-simfonias).
Στο Ιράκ, ο Ιρακινός πρόεδρος Μπαρχάμ Σάλεχ διόρισε πρωθυπουργό τον Μοχάμεντ Ταουφίκ Αλάουι, μετέδωσε η κρατική τηλεόραση, τερματίζοντας ένα πολιτικό αδιέξοδο δύο και πλέον μηνών.
Ο Αλάουι θα είναι πρωθυπουργός μέχρι να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές. Θα πρέπει να συγκροτήσει την νέα κυβέρνηση μέσα σε ένα μήνα.
Ο πρώην πρωθυπουργός Αντέλ Αμπντούλ Μάχντι παραιτήθηκε τον Νοέμβριο εν μέσω μαζικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων κατά τις οποίες χιλιάδες Ιρακινοί κατέβαιναν στους δρόμους ζητώντας την απομάκρυνση της ιρακινής πολιτικής ελίτ. Σχεδόν 500 διαδηλωτές σκοτώθηκαν κατά τη φονική καταστολή των δυνάμεων ασφαλείας.
Ο Αλάουι, πρώην υπουργός Τηλεπικοινωνιών, δήλωσε στην κρατική τηλεόραση πως θα παραιτηθεί αν τα κόμματα επιδιώξουν να επιβάλουν υποψηφίους για τα διάφορα υπουργεία.
Κάλεσε επίσης τους διαδηλωτές να συνεχίσουν να διαδηλώνουν μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους.
Ωστόσο, οι τελευταίοι αναμένεται να αντιταχθούν στον διορισμό του ως πρωθυπουργού.
Για τους διαδηλωτές, που απαιτούν απομάκρυνση της διεφθαρμένης κυβερνώσας ελίτ, όπως την αποκαλούν, ο πρώην υπουργός Επικοινωνιών στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Νούρι αλ-Μάλικι -- ο οποίος ήταν στον θώκο όταν πολλές ιρακινές πόλεις έπεσαν στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους το 2014 και κατηγορείται για πολιτικές που ευνοούσαν τους σιίτες-- είναι μέρος του συστήματος και ως εκ τούτου δεν γίνεται δεκτός.
Το Ιράκ είναι αντιμέτωπο με τη σοβαρότερη κρίση μετά την στρατιωτική ήττα του Ισλαμικού Κράτους το 2017. Μια κυρίως σιιτική λαϊκή εξέγερση στην Βαγδάτη και στο νότο θέτει σε δοκιμασία την κυρίως σιιτική, υποστηριζόμενη από το Ιράν κυβερνώσα ελίτ.
Η χώρα έχει βυθιστεί πιο βαθιά στην κρίση μετά τη δολοφονία του διοικητή της επίλεκτης ιρανικής δύναμης Αλ Κουντς, Κασέμ Σουλεϊμανί, σε επίθεση μη επανδρωμένου αεροσκάφους των ΗΠΑ στις 3 Ιανουαρίου. Το Ιράν απάντησε εξαπολύοντας επιθέσεις με πυραύλους εναντίον βάσεων στο Ιράκ όπου στάθμευαν δυνάμεις των ΗΠΑ, σπρώχνοντας την περιοχή πιο κοντά σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο.
Πολιτικοί που πρόσκεινται στο Ιράν έχουν προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν τα γεγονότα αυτά για να στρέψουν την προσοχή από τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τη διακυβέρνησή τους σε αντιαμερικανικά συλλαλητήρια και αιτήματα για την αποχώρηση των στρατευμάτων των ΗΠΑ (https://www.zougla.gr/kosmos/article/irak-o-moxament-alaoi-dioristike-neos-pro8ipourgos).
Στις εκλογές στο Ιράν τον ίδιο μήνα, αναμένεται να βγει ενισχυμένη η πτέρυγα των σκληροπυρηνικών υποστηρικτών του θεοκρατικού καθεστώτος, καθώς αποκλείστηκαν από υποψήφιοι περίπου επτά χιλιάδες στελέχη των μεταρρυθμιστών και των συντηρητικών. Αναλαμβάνοντας τον έλεγχο του ιρανικού Κοινοβουλίου, οι σκληροπυρηνικοί θα αποκτήσουν προβάδισμα για τις προεδρικές εκλογές του 2021.
Δικαίωμα ψήφου για την εκλογή του νέου Κοινοβουλίου, που έχει 290 βουλευτές, έχουν 58 εκατομμύρια Ιρανοί. Δεν έχουν όμως και το δικαίωμα πολλών επιλογών αφότου οι Αρχές απέκλεισαν χιλιάδες μεταρρυθμιστές και συντηρητικούς υποψηφίους με κατηγορίες όπως «δεν ήταν πιστοί στο Ισλάμ».
Οι εκλογείς είχαν να επιλέξουν κυρίως μεταξύ σκληροπυρηνικών και σχετικά άγνωστων συντηρητικών υποψηφίων. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Τον Νοέμβριο είχαν σημειωθεί διαδηλώσεις επί εβδομάδες, με χιλιάδες διαδηλωτές να διαμαρτύρονται για την αύξηση στην τιμή των καυσίμων και ζητώντας την αποχώρηση από την εξουσία του ανώτατου ηγέτη του Ιράν αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.
Σύμφωνα με ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας σκότωσαν τουλάχιστον 300 διαδηλωτές στην προσπάθεια να καταπνίξουν τις αντιδράσεις κατά του θεοκρατικού καθεστώτος.
Οπότε, το μέτρο που αποτυπώνει ίσως καλύτερα πόσο επιδοκιμάζει ή αποδοκιμάζει ο ιρανικός λαός την σημερινή ηγεσία της χώρας είναι το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές. Σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Reuters, η συμμετοχή των Ιρανών ψηφοφόρων στις εκλογές για την ανάδειξη των 290 βουλευτών ήταν χαμηλή χθες στην Τεχεράνη. «Στην περιοχή μου, στην κεντρική Τεχεράνη, δεν ψηφίζουν πολλοί άνθρωποι.
Υπάρχει ένα εκλογικό κέντρο δίπλα στο σπίτι μου και μόλις μια χούφτα εκλογέων ήταν εκεί όταν κοίταξα πριν από μία ώρα», λέει στο Reuters ένας 28χρονος καθηγητής Γυμναστικής. Οι Αρχές προέβλεψαν ότι το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές θα διαμορφωθεί γύρω στο 50%, δηλαδή πολύ χαμηλότερα από το 62% και 66% αντίστοιχα στις εκλογές του 2016 και του 2012.
Ο αγιατολάχ Χαμενεΐ ήταν από τους πρώτους που ψήφισαν χθες, δηλώνοντας πως η ψήφος είναι «θρησκευτικό καθήκον». Το ημικρατικό πρακτορείο ειδήσεων ISNA μετέδωσε χθες δήλωση αξιωματούχου του ιρανικού υπουργείου Εσωτερικών, σύμφωνα με τον οποίον επτά ώρες μετά το άνοιγμα της κάλπης είχαν ψηφίσει 11 εκατομμύρια πολίτες, από τα 58 εκατομμύρια που έχουν δικαίωμα ψήφου. Νωρίτερα η κρατική τηλεόραση είχε μεταδώσει πως οι κάλπες θα έμεναν ανοικτές για δέκα ώρες, αλλά και πως μπορούσε να παραταθεί η ψηφοφορία αν ήταν χαμηλή η συμμετοχή.
Η προβλεπόμενη επικράτηση των σκληροπυρηνικών στις βουλευτικές εκλογές θα σημάνει ότι η αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα θα συνεχιστεί στους ίδιους σκληρούς τόνους.
Θα σημάνει ακόμη πως, στην τελευταία του χρονιά στην εξουσία, ο μεταρρυθμιστής πρόεδρος Χασάν Ροχανί θα δυσκολευτεί πολύ να ψηφίσει σημαντικούς νόμους και ότι οι σκληροπυρηνικοί θα έχουν ενισχυμένο ηθικό στις προεδρικές εκλογές του 2021. Δεν θα σημάνει πάντως πως το καθεστώς του αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ είναι λαοφιλές (https://www.kathimerini.gr/1065910/article/epikairothta/kosmos/pros-epikrathsh-sklhropyrhnikwn-stis-voyleytikes-ekloges-toy-iran).
Για κάποιους δε αναλυτές, εάν οι προβλέψεις αυτές επαληθευτούν, η νίκη των σκληροπυρηνικών θα είναι πύρρειος, μια και το αποτέλεσμα θα μεταφραστεί σε αποδοκιμασία του καθεστώτος. Όχι τυχαία, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, αγιατολάχ Χαμενεΐ, χαρακτήρισε δημόσια την ψήφο «θρησκευτική υποχρέωση» των υπηκόων.
Ακόμη όμως κι αν αυτή η έκκληση δεν βρει ευήκοα ώτα (αν και πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι το θεοκρατικό καθεστώς θα... μεριμνήσει και γι’ αυτό, με κάθε μέσο), το αυτί των σκληροπυρηνικών δεν δείχνει να ιδρώνει. Κι αυτό γιατί η νίκη τους θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή παντοκρατορίας του «βαθέος κράτος» υπό τον Χαμενεΐ, παρατηρεί o Ιρανο-Καναδός αναλυτής Σαχίρ Σαχιντσάλες.
Επόμενο ορόσημο, αναφέρει σε άρθρο του στον ιστότοπο Middle East Eye, θα είναι η αναμενόμενη επόμενη νίκη τους στις προεδρικές εκλογές του 2021. Κι αυτή με τη σειρά της, καταλήγει, «θα ολοκληρώσει ένα σχέδιο εγκαθίδρυσης ενός “ενιαίου πολιτικού συστήματος”» στη χώρα.
Απόρροια αυτού θα είναι «να καταπνιγεί κάθε επικριτική φωνή στη χώρα», εκτιμά η αναλύτρια Στεφανί Τρουγιάρ στο δίκτυο France 24, καθώς και «μια πιο επιθετική εξωτερική πολιτική, που δεν αναμένεται να οδηγήσει σε αποκλιμάκωση της έντασης με τις ΗΠΑ πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές», τον προσεχή Νοέμβριο.
«Πρόκειται ασφαλώς για τραγική ειρωνεία», σχολιάζει η δρ Σάναμ Βάκιλ, αντιπρόεδρος του Προγράμματος MENA (Μέσης Ανατολής-Βόρειας Αφρικής) του ινστιτούτου αναλύσεων Chatham House. Μέσω της πολιτικής «μέγιστης πίεσης», εξηγεί στο αμερικανικό δίκτυο CNBC, «η κυβέρνηση Τραμπ επεδίωξε να αλλάξει τη συμπεριφορά της Ισλαμικής Δημοκρατίας και, αντί αυτού, την ενισχύει».
Ο αναλυτής Μπόμπι Γκος έχει πάντως άλλη γνώμη. Ανεξαρτήτως του τι λένε το Κοινοβούλιο και ο πρόεδρος στο Ιράν, γράφει σε χθεσινό άρθρο του στο Bloomberg Opinion, «είναι ο αγιατολάχ που έχει τον τελευταίο λόγο».
Κι αν και «μια νίκη των σκληροπυρηνικών θα συνοδευτεί από κλιμάκωση της αντι-αμερικανικής ρητορικής», επισημαίνει, «η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι διαπραγματεύσεις» για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα «θα παρέμεναν ούτως ή άλλως στον “πάγο”, μέχρι να φύγει από το πολιτικό προσκήνιο η “κουτσή πάπια»». Ήτοι ο μετριοπαθής νυν πρόεδρος, Χασάν Ρουχανί (https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/232116_olotahos-pros-mia-pyrreio-niki-ton-moyladon).
Τα δε πρώτα εκλογικά αποτελέσματα στο Ιράν δίνουν προβάδισμα στους συντηρητικούς, το οποίο ενισχύθηκε από πιθανή χαμηλή συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές εξαιτίας του αποκλεισμού χιλιάδων υποψηφίων.
Η ψηφοφορία διεξήχθη χθες εν μέσω σφοδρής οικονομικής ύφεσης, η οποία εν μέρει οφείλεται στις αμερικανικές κυρώσεις κατά του Ιράν και στην αυξημένη ένταση στις σχέσεις ανάμεσα στην Τεχεράνη και την Ουάσινγκτον.
Πριν από την ψηφοφορία, περί τα ήμισυ των 16.000 αποκλείσθηκε. Στην πλειονότητά τους επρόκειτο για μεταρρυθμιστές και μετριοπαθείς υποψηφίους, γεγονός που μετέτρεψε τις εκλογές σε αναμέτρηση ανάμεσα στους συντηρητικούς και υπερσυντηρητικούς.
Πολιτικοί παρατηρητές είχαν προβλέψει υψηλή αποχή, καθώς ο πληθυσμός έχει χάσει τις ψευδαισθήσεις του έπειτα από τις αθετημένες υποσχέσεις της πολιτικής τάξης και είναι απορροφημένος με τις δύσκολες συνθήκες ζωής.
Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, η συμμαχία συντηρητικών-υπερσυντηρητικών φαίνεται ότι εξασφαλίζει άνετο προβάδισμα στην Τεχεράνη, σύμφωνα με την Εθνική Εκλογική Επιτροπή. Οι μεταρρυθμιστές και μετριοπαθείς υποψήφιοι ήταν ελάχιστοι στην ιρανική πρωτεύουσα που αποτελεί σημαντικό πολιτικό διακύβευμα με τις 30 έδρες στην ιρανική βουλή.
Εάν επιβεβαιωθεί η τάση που δείχνουν τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα, θα πρόκειται για σοβαρό πλήγμα στον μετριοπαθή πρόεδρο Χασάν Ροχανί, ο οποίος θα έχει μικρά περιθώρια κινήσεων μέχρι το τέλος της θητείας του το 2021.
Σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία που δόθηκαν στην δημοσιότητα από το πρακτορείο Fars, ο συντηρητικός συνασπισμός θα εξασφαλίσει 191 από τις 290 έδρες της νέας Βουλής. Οι μεταρρυθμιστές θα εξασφαλίσουν 16 και οι ανεξάρτητοι 34 έδρες (https://www.zougla.gr/kosmos/article/ekloges-sto-iran-ta-prota-apotelesmata---aneto-provadisma-ton-sintiritikon).
Στο Ισραήλ, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, απέσυρε το αίτημά του για ασυλία από τη δίωξη για διαφθορά λίγες ώρες προτού συνεδριάσει η Κνεσέτ για το θέμα.
Σε δήλωσή του που αναρτήθηκε στον επίσημο λογαριασμό στο Facebook, ο Νετανιάχου, ο οποίος βρίσκεται στην Ουάσινγκτον, όπου ο Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται να παρουσιάσει το ειρηνευτικό του σχέδιο για το Μεσανατολικό, τονίζει ότι «αποφάσισε να μην αφήσει να συνεχιστεί αυτό το βρώμικο παιχνίδι».
Η Ισραηλινή βουλή (Κνεσέτ) επρόκειτο να συνεδριάσει σήμερα για να συζητήσει το σχηματισμό επιτροπής που θα μελετήσει το αίτημα του πρωθυπουργού για ασυλία από την δίωξη. Ο Νετανιάχου κατηγορήθηκε τον Νοέμβριο για απάτη, κατάχρηση εμπιστοσύνης και δωροδοκία σε τρεις διαφορετικές υποθέσεις. Ο ίδιος έχει αρνηθεί όλες τις κατηγορίες.
Το κόμμα του Νετανιάχου, το Λικούντ, αναμενόταν να μποϋκοτάρει την συνεδρίαση της βουλής. Η κίνηση αυτή του πρωθυπουργού ανοίγει το δρόμο για να ξεκινήσουν οι νομικές διαδικασίες ενάντιά του, ενόψει των τρίτων κοινοβουλευτικών εκλογών στις 2 Μαρτίου (https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/228742_apesyre-o-netaniahoy-aitima-asylias-toy-apo-tis-dioxeis-gia-diafthora).
Τέλος, τον ίδιο μήνα, στο Ισραήλ, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου επιστρέφει απόψε στο Ισραήλ με μια νίκη στη φαρέτρα του: ένα ειρηνευτικό σχέδιο ευνοϊκό για τη χώρα του. Αλλά αυτό θα είναι αρκετό για να εξασφαλίσει μια εκλογική νίκη στον πρωθυπουργό, ο οποίος κατηγορείται για διαφθορά;
Ο Νετανιάχου, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην ιστορία του Ισραήλ, με σχεδόν 14 χρόνια στην εξουσία, παίζει την πολιτική του επιβίωση στις εκλογές της 2ας Μαρτίου, τις τρίτες σε λιγότερο από έναν χρόνο.
Επιστρέφει στο Ισραήλ σήμερα, την επομένη "μιας ιστορικής ημέρας" στην Ουάσινγκτον, όπου παρουσίασε, περιχαρής δίπλα στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ένα σχέδιο που υποτίθεται ότι θα επιλύσει την Ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη, το οποίο όμως απορρίφθηκε από τους Παλαιστινίους.
Σε βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διακρίνεται ένας Νετανιάχου που λάμπει και ευχαριστεί τους υποστηρικτές του για την "τιμή" που είχε να τους εκπροσωπήσει σε ένα γεγονός "που ενισχύει σημαντικά το Ισραήλ".
Το Αμερικανικό σχέδιο έχει θετικές πλευρές στα μάτια της ισραηλινής δεξιάς -- από την οποία προέρχεται ο Νετανιάχου -- όπως η προσάρτηση των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Όχθη, αλλά και της αριστεράς, όπως η δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους.
Παρότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων που θα προσέλθει στις κάλπες δεν γνωρίζει λεπτομερώς το αμερικανικό σχέδιο, ο Νετανιάχου μπορεί στο εξής να αποσπάσει ένα πολιτικό πλεονέκτημα, σύμφωνα με αναλυτές.
Το σχέδιο έστρεψε την προσοχή της κοινής γνώμης "από τις προσωπικές υποθέσεις του Νετανιάχου στη διπλωματική δραστηριότητα", δήλωσε ο Γκίντεον Ραχάτ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ.
Το Αμερικανικό σχέδιο μονοπώλησε τα πρωτοσέλιδα των ισραηλινών εφημερίδων. Οι αναγνώστες έπρεπε να γυρίσουν αρκετές σελίδες προτού βρουν άρθρα που γράφουν για την παράδοση στο δικαστήριο της Ιερουσαλήμ του κατηγορητηρίου σε βάρος του Νετανιάχου από τον εισαγγελέα Αβιχάι Μάντελμπλιτ την Τρίτη.
Ο Μάντελμπλιτ ήταν αυτός που απήγγειλε τις κατηγορίες σε βάρος του Νετανιάχου τον Νοέμβριο για διαφθορά, κατάχρηση της εμπιστοσύνης και απάτη σε τρεις υποθέσεις. Το κατηγορητήριο επιδόθηκε στους δικαστές, οι οποίοι και θα ορίσουν ημερομηνία για τη δίκη του πρωθυπουργού.
Το Αμερικανικό σχέδιο για την Μέση Ανατολή μπορεί, ωστόσο, να στραφεί κατά του Νετανιάχου, εκτιμά ο Γκάντι Βόλφσφελντ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο IDC στη Χερτζλίγια.
Το αμερικανικό σχέδιο, που θεωρείται ευνοϊκό για το Ισραήλ, απορρίφθηκε από την παλαιστινιακή ηγεσία, αλλά και από τη "Ενωμένη Αραβική Λίστα", ένας συνασπισμός ισραηλινών αραβικών κομμάτων. Δηλαδή, οι Άραβες πολίτες του Ισραήλ που αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% του πληθυσμού της χώρας, μπορούν να ψηφίσουν στις εκλογές της 2ας Μαρτίου και να προσπαθήσουν να μπλοκάρουν τον Νετανιάχου.
"Μπορώ να φανταστώ ένα σενάριο που θα ενισχύσει το ψηφοδέλτιο των αραβικών κομμάτων στις επόμενες εκλογές μετά την παρουσίαση αυτού του σχεδίου", δήλωσε ο Βόλφσφελντ. "Και αυτό, φυσικά, θα κάνει ακόμη πιο δύσκολο για τον Νετανιάχου να εξασφαλίσει πλειοψηφία ώστε να σχηματίσει έναν συνασπισμό", πρόσθεσε.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δόθηκε την Τετάρτη στη δημοσιότητα από την Direct Polls, το δεξιό Λικούντ του Νετανιάχου φέρεται να συγκεντρώνει 35 έδρες από τις 120 του κοινοβουλίου, έναντι 33 για το κεντρώο κόμμα "Μπλε-Λευκό" του πρώην αρχηγού του στρατού Μπένι Γκαντζ, του κύριου αντίπαλου του πρωθυπουργού στις βουλευτικές εκλογές.
Το ίδιο ινστιτούτο έδινε μόλις πριν από δύο εβδομάδες 32 έδρες στο Λικούντ, 34 στο "Μπλε-Λευκό", χωρίς ωστόσο να αναφέρει εάν αυτή η διαφοροποίηση οφειλόταν στην παρουσίαση του αμερικανικού σχεδίου.
Το κόμμα "Μπλε-Λευκό" θεωρεί ότι το σχέδιο του Τραμπ προσφέρει "μια σταθερή και βιώσιμη βάση για να προωθήσει μια ειρηνευτική συμφωνία με τους Παλαιστινίους". Αλλά "για να είναι εφικτή η εφαρμογή του, το Ισραήλ πρέπει να κινηθεί προς μια ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση, υπό την ηγεσία ενός προσώπου που θα μπορεί να αφιερώσει όλο τον χρόνο και την ενέργειά του σε αυτό" και όχι από ένα πρόσωπο κατηγορούμενο για διαφθορά, "μπλεγμένο στις νομικές και προσωπικές του υποθέσεις" τονίζει το κόμμα.
Με τις δικαστικές διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, ο Νετανιάχου πρέπει ακόμα να περάσει "αρκετά εμπόδια" προτού επωφεληθεί από το αμερικανικό σχέδιο, σημειώνει ο Βόλφσφελντ (https://www.zougla.gr/kosmos/article/israil-o-netaniaxou-8eli-na-epofeli8i-stis-vouleftikes-ekloges-apo-to-irineftiko-sxedio-tou-tramp).
Τον ίδιο μήνα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου συζήτησε για την «εξομάλυνση» των σχέσεων μεταξύ του Σουδάν, χώρας της οποίας οι περισσότεροι πολίτες είναι Άραβες και μουσουλμάνοι, και του Ισραήλ κατά την συνάντησή του στην Ουγκάντα με τον επικεφαλής του Στρατιωτικού Μεταβατικού Συμβουλίου στρατηγό Άμπντελ Φάταχ αλ-Μπουρχάν.
«Συνάντησα στο Εντέμπε τον πρόεδρο του Στρατιωτικού Μεταβατικού Συμβουλίου του Σουδάν και συμφωνήσαμε να αρχίσουμε μια συνεργασία που θα εξομαλύνει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών», έγραψε στο Twitter ο Νετανιάχου, κατά τη διάρκεια της μονοήμερης επίσκεψής του στην Ουγκάντα, την πέμπτη του επίσκεψη στην Αφρική «τα τελευταία τρία χρόνια».
Οι Αραβικές χώρες έχουν θέσει ιστορικά ως προϋπόθεση για μια εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος.
Αλλά ο Νετανιάχου και μέλη της αμερικανικής κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ υποστηρίζουν μια αντίστροφη προσέγγιση σύμφωνα με την οποία η εξομάλυνση των σχέσεων με τις αραβικές χώρες μπορεί να ευνοήσει την ειρήνη με τους Παλαιστίνιους.
Μεταξύ των Αραβικών χωρών, το Ισραήλ διατηρεί διπλωματικές σχέσεις μόνο με την Αίγυπτο και την Ιορδανία. Τώρα προσεγγίζει και άλλες αραβικές χώρες, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία.
Ο Νετανιάχου δεν σταματά να δηλώνει ότι οι νέες πραγματικότητες στην περιοχή, αρχής γενομένης κατά την άποψή του από την εξάπλωση της επιρροής του Ιράν, δημιουργεί μια σύγκλιση συμφερόντων με τις αραβικές χώρες.
Μια εξομάλυνση με το Σουδάν θα έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία καθώς οι σουδανικές αρχές κατηγορούσαν από παλιά το Ισραήλ πως υποστηρίζει τις εξεγέρσεις στο νότιο Σουδάν και στο Νταρφούρ.
Το Νότιο Σουδάν έγινε ανεξάρτητο κράτος το 2011 ενώ η σύγκρουση στο Νταρφούρ, στη δυτική πλευρά του Σουδάν, συνεχίζεται.
Ο πρώην πρόεδρος του Σουδάν Ομάρ ελ-Μπεσίρ, που ανατράπηκε τον περασμένο Απρίλιο, κατηγορούσε κυρίως το Ισραήλ ότι στηρίζει τους μαχητές στο Νταρφούρ του Απελευθερωτικού Στρατού του Σουδάν (SLA) υπό τον Αμπντελουαχίντ Νουρ.
Μετά την ανατροπή του προέδρου Μπεσίρ, το Σουδάν κυβερνάται από μια μεταβατική αρχή υπό τον στρατηγό αλ-Μπουρχάν.
«Το Σουδάν οδηγείται σε νέα θετική κατεύθυνση... ο στρατηγός 'Αμπντελ Φάταχ αλ-Μπουρχάν θέλει να βοηθήσει τη χώρα του να εκσυγχρονιστεί θέτοντας τέλος στην απομόνωσή της», αναφέρει ο Νετανιάχου σύμφωνα με ανακοίνωση.
Σε βάρος του Ομάρ ελ-Μπασίρ εκκρεμούν δύο διεθνή εντάλματα σύλληψης που εκδόθηκαν το 2009 και το 2010 από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για «γενοκτονία», «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου», στο Νταρφούρ, όπου ο πόλεμος με τους αντάρτες μετρά 300.000 νεκρούς και 2,5 εκατομμύρια εκτοπισμένους, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Τα εντάλματα αυτά και η σύγκρουση στο Νταρφούρ είχαν συμβάλει στη διπλωματική απομόνωση του Σουδάν (https://www.zougla.gr/kosmos/article/o-mpeniamin-netaniaxou-kani-logo-gia-eksomalinsi-ton-sxeseon-me-to-soudan).
Στις Φιλιππίνες, την στιγμή που η παγκόσμια επικαιρότητα είναι εστιασμένη στο πολεμικό μέτωπο της Συρίας, μία πολύ σημαντική είδηση ήρθε από τον μακρινό Ειρηνικό. Ο πρόεδρος των Φιλιππίνων Ροντρίγο Ντουτέρτε, έδωσε τέλος στην στρατιωτική συνεργασία της Μανίλα με την Ουάσιγκτον, ακυρώνοντας το Σύμφωνο Επισκεπτόμενων Δυνάμεων. Το συγκεκριμένο σύμφωνο, που ίσχυε από το 1999, επέτρεπε την ανάπτυξη αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ασιατική χώρα.
Οι Φιλιππίνες, αποικία των ΗΠΑ μέχρι το 1946, υπήρξε προνομιακός σύμμαχος των Αμερικανών, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα. Ο ίδιος ο Ντουτέρτε είχε χαρακτηρίσει παλαιότερα τον φιλιππινέζικο στρατό ως «φιλοαμερικανικό», σχολιάζοντας τις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις που πραγματοποιούσε με τους Αμερικανούς. Πάντως, η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων υποστήριξε δημόσια την απόφαση του Ντουτέρτε. Φαίνεται πως υπήρξε κάποια προσυνεννόηση με την Ουάσιγκτον, με δεδομένη την ασυνήθιστα χαλαρή στάση που επέδειξε ο Αμερικανός πρόεδρος.
Ο Τραμπ δήλωσε ότι «δεν ενοχλείται» από την «νόμιμη», όπως την χαρακτήρισε, απόφαση του Φιλιππινέζου ομολόγου του, ενώ ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας περιορίστηκε να την χαρακτηρίσει ως «ατυχή». Η πιο σοβαρή αμερικανική αντίδραση, ήρθε από τον επικεφαλής της ναυτικής διοίκησης των ΗΠΑ στον Ειρηνικό, ναύαρχο Φίλιπ Ντέιβιντσον. Ο Ντέιβιντσον προειδοποίησε για τον κίνδυνο ενδυνάμωσης των τζιχαντιστικών ομάδων που δρουν στο νότιο τμήμα των Φιλιππίνων.
Οι προειδοποιήσεις του Αμερικανού ναυάρχου δεν είναι αβάσιμες, μιας και οι Φιλιππίνες έχουν ιστορικό ισλαμικής τρομοκρατίας. Εξάλλου, όπως έδειξε και η αιματηρή επίθεση του Ισλαμικού Κράτους στην Σρι Λάνκα, οι χώρες της Ασίας αποτελούν προσφιλή στόχο των τζιχαντιστών. Όμως θεωρούμε πως η σημαντικότερη ανησυχία του Αμερικανού ναυάρχου δεν είναι η δράση των τζιχαντιστών, αλλά η Κίνα, έστω και αν αποφεύγει να την κατονομάσει.
Ήταν ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, κατά την επίσκεψη του τον περασμένο Μάρτιο στις Φιλιππίνες, που είχε υπενθυμίσει εμφατικά τις αμερικανικές προτεραιότητες. Υπερασπιζόμενος την στρατιωτική συνεργασία Ουάσιγκτον-Μανίλας, o Μάικ Πομπέο είχε χαρακτηρίσει ως «απειλή» τις δραστηριότητες της Κίνας στην Νότια Σινική Θάλασσα. Ο Πομπέο αναφέρονταν στον ακήρυχτο πόλεμο που μαίνεται τα τελευταία χρόνια, μεταξύ της Κίνας και άλλων ασιατικών χωρών.
Η Κίνα αντιπαρατίθεται με τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ, την Ταϊβάν και την Μαλαισία για τον έλεγχο βραχονησίδων και τον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών στην Νότια Σινική Θάλασσα. Οι διεκδικήσεις της Κίνας είναι αντίστοιχες με αυτές της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Μεσόγειο. Το Πεκίνο θεωρεί την Νότια Σινική Θάλασσα ως «χώρο εθνικής κυριαρχίας της», όπως έχει αναφέρει χαρακτηριστικά στην αρθρογραφία του ο καθηγητής Γεωπολιτικής Κώστας Γρίβας, αγνοώντας ακόμα και το δίκαιο της θάλασσας.
Μάλιστα τον Ιούλιο του 2016, το Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης καταδίκασε τις διεκδικήσεις της Κίνας στην Νότια Σινική Θάλασσα, δικαιώνοντας την μονομερή προσφυγή των Φιλιππίνων. Όπως αναμένονταν, η Κίνα αντέδρασε σαν μεγάλη δύναμη. Πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την απόφαση του Δικαστηρίου, χαρακτηρίζοντας την «αστήρικτη». Είναι φανερό πως οι Κινέζοι πιστεύουν στο «πολιτικό δίκαιο», όπως είχε αναφέρει ο πρόεδρος Ερντογάν, κατά την τελευταία επίσκεψη του στην Ελλάδα.
Η εκλογή του αντιαμερικανού και λαϊκιστή Ντουτέρτε στην προεδρία που ακολούθησε, σήμανε μία νέα εποχή στις σχέσεις Μανίλας-Πεκίνου. Ο Ντουτέρτε επεδίωξε εξαρχής στενούς οικονομικούς και εμπορικούς δεσμούς με την Κίνα. Όταν είχε επισκεφτεί την Κίνα, τον Οκτώβριο του 2016, συνοδεύονταν από μια "στρατιά" εκατοντάδων Φιλιππινέζων επιχειρηματιών. Ενώπιον του Κινέζου προέδρου, είχε δηλώσει πρόθυμος να «βάλει στην άκρη» τις διαφορές Φιλιππίνων-Κίνας. Ο Ντουτέρτε πρόκρινε την ειρήνευση με την Κίνα, προκειμένου να εστιάσει στον δικό του "εσωτερικό πόλεμο".
Έναν πόλεμο που έχει κηρύξει στις γειτονιές των Φιλιππίνων, τον επονομαζόμενο "πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Θυμίζοντας τον Τσαρλς Μπρόνσον στην σειρά ταινιών "Ο Εκτελεστής", ο Ντουτέρτε έχει εξαπολύσει στους δρόμους τάγματα θανάτου από άνδρες της αστυνομίας και φιλοκυβερνητικές πολιτοφυλακές, τα οποία προβαίνουν σε εξωδικαστικές εκτελέσεις εμπόρων ναρκωτικών.
Ο αιματηρός πόλεμος του Ντουτέρτε έχει προκαλέσει χιλιάδες νεκρούς και τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας, τις οποίες αγνοεί επιδεικτικά ο Φιλιππινέζος πρόεδρος. Ο Ντουτέρτε θα μείνει σίγουρα στην ιστορία για τους πρωτοφανείς υβριστικούς χαρακτηρισμούς που εκτοξεύει κατά των διεθνών επικριτών του, μεταξύ άλλων είχε αποκαλέσει τον Ομπάμα «...ανας γιο», όπως και για τις παρανοϊκές δηλώσεις που, κατά καιρούς, προβαίνει.
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές του ήταν όταν σύγκρινε τον εαυτό του με τον Αδόλφο Χίτλερ, λέγοντας πως θα τον «χαροποιούσε» να σκοτώσει όλους τους Φιλιππινέζους χρήστες και εμπόρους ναρκωτικών! Την στιγμή που "ψιθυρίζονταν" η παραπομπή του Ντουτέρτε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για "εγκλήματα πολέμου", η Κίνα επέλεξε, εξαρχής, να υποστηρίξει την αιματηρή "σταυροφορία" του αμφιλεγόμενου Φιλιππινέζου προέδρου.
Πάντως προκαλεί πράγματι εντύπωση η απάθεια του Ντόναλντ Τραμπ, μοιάζει να αδιαφορεί για το ενδεχόμενο να στραφεί ο Ντουτέρτε προς την Κίνα. Πόσο μάλλον όταν έχει, ουκ ολίγες φορές, χαρακτηρίσει την Κίνα ως «απειλή» για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Ο ίδιος σχεδόν πανηγύρισε δηλώνοντας ευτυχής που οι ΗΠΑ «θα γλιτώσουν λεφτά», από τον περιορισμό της στρατιωτικής τους παρουσίας στις Φιλιππίνες!
Τελικά το δόγμα «Πρώτα η Αμερική» του Τραμπ δεν περιλαμβάνει μόνο την (μερική) απόσυρση των ΗΠΑ από την Μέση Ανατολή, αλλά όπως φαίνεται ακόμη και από τον Ειρηνικό! Ο Αμερικανός πρόεδρος, που έχει θέσει ως προτεραιότητα την αντιμετώπιση της Κίνας, εμφανίζεται πρόθυμος να εξυπηρετήσει τα κινεζικά συμφέροντα στην Μανίλα, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον προκάτοχο του. Ενώ οι Αμερικανοί υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών καταφέρονταν κατά της Κίνας στο Μόναχο, την ίδια στιγμή ο Τραμπ πανηγυρίζει που ο Ντουτέρτε είναι έτοιμος να αγκαλιάσει την Κίνα!
Επομένως ο Τραμπ που αδιαφορεί για την τύχη μιας παλιάς Αμερικανικής αποικίας, που είναι πρόθυμος να τερματίσει την Αμερικανική στρατιωτική παρουσία σε μία περιοχή "γεωπολιτικό φιλέτο", θα υπερασπιστεί, για παράδειγμα, τα Ελληνικά συμφέροντα έναντι της Τουρκίας, για να κρατήσουν οι ΗΠΑ τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και του Βόλου; Με δεδομένα τα αμερικανικά ανοίγματα που παρατηρούμε τελευταία προς την Τουρκία, φαίνεται πως τελικά ο Ειρηνικός «δεν κείται μακράν» (https://slpress.gr/diethni/veloydino-diazygio-ipa-filippinon-o-ntoyterte-strefetai-pros-tin-kina/)!
Παράλληλα, κάνοντας κανείς έναν νηφάλιο απολογισμό των πολιτικών πεπραγμένων του Ερντογάν, μακριά από την προπαγάνδα των μηχανισμών που τον στηρίζουν προκύπτει η ακόλουθη εικόνα:
Κομπάζει για τον ρόλο που ανέλαβε στην Μέση Ανατολή να είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων. Τι πέτυχε με την συμμετοχή του στις συνομιλίες της Μόσχας και του Βερολίνου για τη Λιβύη;
Η Τουρκία αναγνωρίζει και στηρίζει μόνο την κυβέρνηση του Σάρατζ που εκπροσωπεί την Τρίπολη και τα περίχωρα της. Στην Μόσχα αναγκάστηκε να αναγνωρίσει και τον Στρατηγό Χάφταρ που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης.
Στο Βερολίνο του έκοψαν τα φτερά για την αποστολή στρατεύματος και όπλων. Υπογράφοντας τα 55 άρθρα της συμφωνία του Βερολίνου αυτομάτως ματαίωσε και τα μνημόνια που υπέγραψε με την κυβέρνηση της Τρίπολης. Η οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων με την Λιβύη παραμένει ένα όνειρο…
Στην Συρία επίσης τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά . Οι δυνάμεις του Άσαντ υπό την προστασία της ρωσικής αεροπορίας προελαύνει στο Ιντλίμπ.
Ο δημοσιογράφος Αχμέτ Τακάν αναλύοντας την “σκληρή δήλωση του Ακάρ” για την Ελλάδα, παρατήρησε ότι ο υπουργός Άμυνας μίλησε για τον αφοπλισμό 16 νησιών που εξοπλίστηκαν παράνομα. Δεν αναφέρθηκε δηλαδή στα 16 νησιά που όπως ισχυρίζονται Τούρκοι αξιωματούχοι κατέκτησε παράνομα η Ελλάδα.
Ο Τακάν επισημαίνει επίσης ότι μετά τις αποτυχίες στην Συρία και την Λιβύη η κυβέρνηση θέλει να στραφεί ξανά στο Αιγαίο. Εκεί τα πράγματα, κατά την άποψη του, είναι δύσκολα, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνη της. Καθημερινά αυξάνεται η στρατιωτική υποστήριξη της από τις ΗΠΑ. Αναλογίζεστε, αναρωτιέται την απειλή ενός ελληνικού αεροσκάφους που θα απογειωθεί από την Λήμνο;
Με λίγα λόγια η Τουρκία είναι εγκλωβισμένη από παντού χάρη στην διπλωματική, πολιτική ιδιοφυία του σουλτάνου. Ο μεγαλύτερος, όμως κίνδυνος που θα κλονίσει αναμφισβήτητα την εξουσία του είναι το Κουρδικό κράτος που ετοιμάζεται να ανακηρυχθεί. Μπορεί η ανακήρυξη του να καθυστερεί, όμως, πολλά γεγονότα συνηγορούν ότι η επίμαχη στιγμή πλησιάζει.
Πρώτα απ’ όλα οι ΗΠΑ δεν θα επιτρέψουν την άνοδο στην Ιρακινή εξουσία Σιιτικής κυβέρνησης, κάτι που είναι πιθανόν να συμβεί. Για να σπάσει τον άξονα Τεχεράνης-Βαγδάτης σίγουρα θα δημιουργήσει έναν σουνιτικό θύλακα. Ήδη Αμερικανοί στρατιώτες φωτογραφήθηκαν να πίνουν τσάι με Κούρδους της οργάνωσης PKK/YPG.
Τυχαία συναντήθηκε στο Νταβός ο Τραμπ με τον πρωθυπουργό του ιρακινού Κουρδιστάν Νετσιρβάν Μπαρζανί στο Νταβός (https://www.triklopodia.gr/%ce%bf-%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%b3%ce%ac%ce%bd-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%b9%ce%b3%ce%b1%ce%af%ce%bf-%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%8d/);
Έτσι, από την πλευρά του, ο ορκισμένος εχθρός του, Φετουλάχ Γκιουλέν, κατά την διάρκεια συνέντευξής του στην γερμανική εφημερίδα «Die Welt», προειδοποίησε, πως δεν θα έχει καλό τέλος ο Σουλτάνος του Βοσπόρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ερωτηθείς για την επιρροή Ερντογάν στην Λιβύη, ο ιμάμης Γκιουλέν, που ζει αυτοεξόριστος στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ από το 1999 και κατηγορείται από το καθεστώς της Άγκυρας ως υπαίτιος του αποτυχημένου πραξικοπήματος το καλοκαίρι του 2016, τόνισε:
«Στην Λιβύη, ανέκαθεν υπήρχαν εντάσεις ανάμεσα σε διάφορες περιφέρειες.
Κι εδώ ο Ερντογάν παίζει αρνητικό ρόλο καθώς υποστηρίζει συγκεκριμένες ομάδες. Στόχος του είναι να γίνει ο νέος ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου αλλά πώς μπορεί να διεκδικεί μία τέτοια θέση όταν υποδαυλίζει συγκρούσεις ανάμεσα στους σουνίτες».
Σύμφωνα με τον Γκιουλέν, «η πολιτική του Ερντογάν καθοδηγείται από το φθόνο, το μίσος και την εκδίκηση. Η Τουρκική κυβέρνηση καθοδηγείται από την παράνοια στις αποφάσεις της» (https://www.skai.gr/news/world/gkioulen-gia-livyi-o-stoxos-tou-erntogan-tha-exei-to-telos-tou-xitler-i-tou-stalin).
Ο ίδιος τόνισε επίσης ότι ο Τούρκος πρόεδρος εγκλωβίζεται στις αντιφάσεις του.
«Ναρκισσιστές τύραννοι όπως ο Χίτλερ ή ο Στάλιν δεν είχαν καλό τέλος. Η παντοδυναμία τους πνίγηκε στην οργή. Αυτή θα είναι και η μοίρα του Ερντογάν», πρόσθεσε ο Γκιουλέν (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/841972_o-fetoylah-gkioylen-proeidopoiei-den-tha-ehei-kalo-telos-o).
Παράλληλα, να κλείσει τα στενά του Βοσπόρου επιθυμεί ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τα όσα διεμήνυσε κατά την διάρκεια συνέντευξης του στο CNN.
Για πρώτη φορά, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ανοιχτά πως καταργεί τη Συνθήκη του Μοντρέ για τη Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης, βάζοντας τέλος στην ελεύθερη ναυσιπλοΐα.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας τόνισε πως σύμφωνα με τα σχέδια της τουρκικής κυβέρνησης από τα Στενά του Βοσπόρου θα περνούν μόνο τα πλοία ξηρού φορτίου ενώ όλα τα υπόλοιπα πλοία, πρόκειται να περνούν από την διώρυγα της Κωνσταντινούπολης όπου εντούτοις εκεί δεν θα ισχύει η συνθήκη του Μοντρέ.
«Σκεφτείτε χρησιμοποιούν τα Στενά και δεν κερδίζετε τίποτα. Όμως με το Καναλ Ιστάνμπουλ (διώρυγα της Κωνσταντινούπολης) θα δημιουργηθούν δικαιώματα, όπως συμβαίνει και στη διώρυγα του Σουέζ. Εμείς θα προχωρήσουμε το σχέδιο αυτό», δήλωσε πρόσφατα ο τούρκος πρόεδρος για να επισημάνει ξεκάθαρα χθες στο CNN Turk πως «η Συνθήκη του Μοντρέ μαζί με τα Στενά είναι ιστορία».
«Η Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης θα μειώσει την κίνηση στο Βόσπορο. Από τα Στενά του Βοσπόρου θα περνούν μόνο τα πλοία ξηρού φορτίου. Η Συνθήκη του Μοντρέ αφορά και δεσμεύει μόνο τα Στενά. Η Διώρυγα είναι εκτός της Συνθήκης του Μοντρέ. Η Συνθήκη του Μοντρέ μαζί με τα Στενά είναι ιστορία”, είπε χαρακτηριστικά ο Τούρκος πρόεδρος.
Το σχέδιο του Τούρκου προέδρου προβλέπει ότι μέχρι το 2021 θα έχει κατασκευαστεί το 60% και το 2025 το έργο θα έχει ολοκληρωθεί. Η διώρυγα της Κωνσταντινούπολης θα κοστίσει περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια και θα έχει μήκος 43 χιλιόμετρα. Μέσω της λίμνης Κιουτσούκ Τσεκμετζέ, θα φτάνει στην Προποντίδα περνώντας μέσα από δάση, αγροτικές εκτάσεις και πηγές γλυκού νερού (https://www.tanea.gr/2020/01/06/world/kleinei-ta-stena-tou-vosporou-o-erntogan-parelthon-i-synthiki-tou-montre/).
Ταυτόχρονα στην Λιβύη, πηγές που προτίμησαν να μείνουν στην ανωνυμία για λόγους ασφαλείας- γράφει το λιβυκό δημοσίευμα- έδειξαν ότι μια σημαντική πτυχή των μισθοφόρων είναι οι Τουρκμένοι της Συρίας που θεωρούνται ιδεολόγοι μαχητές του Οθωμανισμού, που ανήκουν στο τμήμα Σουλτάνου Μουράτ μαζί με άλλες εθνότητες από χώρες της Κεντρικής Ασίας, ενώ οι Άραβες μαχητές είτε προέρχονται από τα πολιτικά ισλαμικά ρεύματα είτε αναζητούν μια καλή ευκαιρία να περάσουν λαθραία στην Ιταλία με σκάφη μετανάστευσης.
Και συνέχισαν, ότι μερικοί από αυτούς τους μισθοφόρους δηλώνουν ανοιχτά ότι προσλήφθηκαν από τον στρατό του Οθωμανικού Χαλιφάτου και ότι έχουν ως Σουλτάνο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και εκτελούν τις διαταγές του.
[Στην δε Ιντλίμπ, υπάρχουν αυτή την στιγμή 4,5 εκατομμύρια άμαχοι, καθως και όλοι σχεδόν οι τζιχαντιστές του ISIS μαζί με τις οικογένειες τους και πολλοί φοβούνται ότι μία πολιορκία της πόλης αυτής, θα προκαλέσει ένα αντίστοιχο προσφυγικό κύμα στην Τουρκία και την Ευρώπη (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/stratfor.html), ανάλογο με αυτό του 2015, που αυτοί την φορά όμως θα συμπεριλαμβάνει και χιλιάδες ισλαμιστών, τους οποίους κάνεις δεν θα μπορεί να ξεχωρίσει από τους πρόσφυγες, με τους ανάλογους κίνδυνους που κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται για την ΕΕ].
Ο Αχμέντ Κάρμο Σιχαμπί επικεφαλής στον Εθνικό Στρατό της Συρίας που υποστηρίχθηκε από την Άγκυρα, εμφανίστηκε το περασμένο Σάββατο σε ένα από τα τουρκικά κανάλια πιστά στην κυβέρνηση του Ερντογάν, επιβεβαιώνοντας ότι έστειλε μαχητές στη Λιβύη, λέγοντας: «Είναι έτοιμοι να πάνε οπουδήποτε για να στηρίξουν τους καταπιεσμένους και θα πάνε στο Τουρκεστάν», προσθέτοντας: "Οι ψυχές μας, τα παιδιά και οι παππούδες μας επιθυμούν τη λύτρωση του οθωμανικού χαλιφάτου».
Υπάρχουν περίπου 5.000 μαχητές από την Ουιγουρία στην βόρεια Συρία, που λειτουργούν υπό την αιγίδα του λεγόμενου Ισλαμικού Κόμματος του Τουρκμενιστάν, και υποστηρίζουν την ιδέα της αναβίωσης του Οθωμανικού Χαλιφάτου (Οθωμανικής Αυτοκρατορίας).
Οι παρατηρητές επισημαίνουν ότι αυτές οι δηλώσεις δεν είναι σύμπτωση, αλλά μάλλον εκφράζουν τη φύση της κουλτούρας που έφτασε να κυβερνά τις ενέργειες των ένοπλων στην τροχιά του τουρκικού καθεστώτος, υπό το φως της επιμονής του Ερντογάν να υπενθυμίζει το Οθωμανικό Χαλιφάτο στις διάφορες δηλώσεις του, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν την Συρία και την Λιβύη.
Πνευματικοί και πολιτιστικοί κύκλοι καθώς και μέσα ενημέρωσης έρχονται να παγιώσουν το Οθωμανικό Χαλιφάτο και να υπερασπιστούν όσους ζητούν την αναβίωση του (https://www.echedoros-a.gr/2020/01/blog-post_511.html).
Σε σχέση με την Λιβύη, η Αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων φέρεται να κάλεσε τον πρωθυπουργό της Λιβύης, Αμπντουλάχ αλ Θάνι και τον υπουργό Εξωτερικών, Αμπντούλ Χάντι αλ Χαουαΐτζ, που υποστηρίζονται από τη λιβυκή Βουλή των Αντιπροσώπων και τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να ακούσει την άποψή τους για την επίλυση της λιβυκής κρίσης.ΣΟΚ στην Άγκυρα: Η αμερικανική Βουλή κάλεσε την κυβέρνηση που υποστηρίζει ο Χαφτάρ στην Ουάσιγκτον
Αυτό υποστηρίζει με ανάρτηση στο Twitter ο ανεπίσημος λογαριασμός που πρόσκειται στον Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA).
Να σημειωθεί ότι στην Τρίπολη εδρεύει ο ισλαμιστής και τουρκικής καταγωγής πρωθυπουργός Φαγιέζ αλ Σαράτζ, της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που υποστηρίζεται από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το Κατάρ.
Ο Αμπντουλάχ αλ Θάνι είχε διατελέσει και στο παρελθόν πρωθυπουργός της Λιβύης και τώρα είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης που περιβάλλει με την εμπιστοσύνη της η λιβυκή Βουλή (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_72.html).
Παράλληλα, τελεσίγραφο φέρεται ότι έστειλε κατά την αναχώρηση του για την Ουκρανία ο Ρ.Τ. Ερντογάν στον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, απαιτώντας την απελευθέρωση των Τατάρων της Κριμαίας, ενώ η χώρα του δεν έχει αναγνωρίσει την προσάρτηση της Χερσονήσου στη Ρωσία.
Το σκηνικό όμως σύμφωνα με τον ρωσικό τύπο, είχε “θερμανθεί” για το ίδιο θέμα, κατά την πρόσφατη επίσκεψη Πούτιν στην Τουρκία με αφορμή την έναρξη λειτουργίας του αγωγού Turk Stream.
“Οι τουρκικές αρχές έθεσαν το ζήτημα της κατάληψης της Κριμαίας κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στη χώρα του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν”. Αυτό δήλωσε ο υπουργός εξωτερικών της Ουκρανίας V. Pristayko στο λογαριασμό του στο Twitter, μετά από μια τηλεφωνική συνομιλία με τον Τούρκο υπουργό εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
"Ο συνάδελφός μου σημείωσε επίσης ότι η Τουρκία έθεσε στην ίδια επίσκεψη, το θέμα κατάργησης της κατοχής της Κριμαίας, αλλά και της απελευθέρωσης των Ουκρανών πολιτών που κρατούνται παράνομα στη Ρωσία και στα κατεχόμενα εδάφη, τόνισε ο Ουκρανός πολιτικός.
Στις 7 Ιανουαρίου, ο Ρώσος ηγέτης Βλαντιμίρ Πούτιν έφτασε στην Τουρκία για να παρευρεθεί στην τελετή εγκαινίων του αγωγού φυσικού αερίου Turk Stream, κατά την οποία είχε καυτή συζήτηση για πολλά διεθνή θέματα, σε Συρία και Λιβύη με τον Τούρκο πρόεδρο.
Ποια ήταν πραγματικά η αντίδραση Πούτιν δεν μάθαμε, αλλά σίγουρα πριν επιχειρήσει να ξεστομίσει οτιδήποτε στο σουλτάνο Ερντογάν, θα σκέφθηκε τις εμπορικές συμφωνίες της Ρωσίας με την Τουρκία, οι οποίες αποτιμώνται σε πολλά δισεκατομμύρια.
«Η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την Κριμαία ως κομμάτι της Ρωσίας και θέτει θέμα αναγνώρισης των Τατάρων», είχε δηλώσει το 2017 ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, πιστοποιώντας την πάγια θέση της Άγκυρας στο θέμα αυτό, και γεγονός που επιβεβαιώθηκε και σήμερα με τις επιθετικές δηλώσεις του Ερντογάν.
«Βασική μας προτεραιότητα παραμένει η αναγνώριση της κοινότητας των Τατάρων της Κριμαίας, η διατήρηση της ταυτότητάς τους και η προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων τους», ανέφερε τότε η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών.
Άνοιξε η πόρτα του φρενοκομείου μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, με αφορμή την Ιντλίμπ, διότι το ζήτημα της Κριμαίας παραμένει ένα πολύ μεγάλο αγκάθι στις μεταξύ τους σχέσεις. Η Άγκυρα ενδιαφέρεται για την περιοχή, καθώς υπάρχουν χιλιάδες Τατάροι, οι οποίοι είναι πειθήνια όργανα της Τουρκίας.
Τον Μάρτιο του 2014, η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία μετά από ένα δημοψήφισμα, με την πλειοψηφία των κατοίκων της Χερσονήσου να είναι φυσικά Ρώσοι πολίτες.
Ο αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτικής και Στρατιωτικής Ανάλυσης στην Μόσχα, Alexander Khramchikhin, αναφέρθηκε στην Κριμαία.
Ο ίδιος ανέφερε πως η Ουκρανία επιδιώκει επίθεση κατά της Κριμαίας, όπου θα έχει προφανώς την στήριξη της Δύσης. Εκεί που ρίχνει την βόμβα βέβαια είναι στο θέμα της Τουρκίας, καθώς σύμφωνα με τον αναλυτή, οι σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας μπορεί να αλλάξουν γρήγορα προς το χειρότερο και ίσως να οδηγηθούν σε σύγκρουση.
Οπότε λόγω του ενδιαφέροντος της Άγκυρας για την περιοχή, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί στο μέλλον (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/rosia/6922257_kryfi-atzenta-agkyras-gia-oykrania-o-erntogan-thetei-zitima-gia-tataroys)!
Ταυτόχρονα, πληροφορίες αναφέρουν ότι εδώ και μεγάλο διάστημα ευρίσκεται υπό εξέλιξη ένα σχέδιο το οποίο επεξεργάζονται από κοινού Τούρκοι και Ουκρανοί, έχοντας «νονό» τις ΗΠΑ, το οποίο αφορά την πρόκληση κοινωνικής εξέγερσης των Τατάρων στην Κριμαία.
Η δημιουργία κλίματος εξέγερσης των χιλιάδων Τατάρων που διαβιούν στην περιοχή, ξεκίνησε με τη δήλωση του προέδρου της Κριμαϊκής Ταταρικής Εθνοσυνέλευσης (ΚΤΜΜ), Ρεμπάτ Κούμπαροφ (ΚΤΜΜ), ότι η Μόσχα εξαναγκάζει τη μουσουλμανική νεολαία της Κριμαίας να υπηρετεί στο ρωσικό στρατό.
"Η Ρωσία, στρατολογώντας τη νεολαία μας, παραβιάζει το άρθρο της Σύμβασης της Γενεύης για την προστασία του άμαχου πληθυσμού κατά τη διάρκεια του πολέμου", δήλωσε ο Τσουμπάροφ.
Σύμφωνα με το άρθρο 51 της σύμβασης, απαγορεύεται στους ανθρώπους που ζουν σε κατεχόμενα εδάφη να είναι στρατιώτες στο στρατό του κατεχόμενου κράτους... Υπενθυμίζεται ότι κάθε χρόνο, περίπου 5.000 νέοι από την Κριμαία καλούνται να υπηρετήσουν την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία τους στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Μεταξύ αυτών είναι και Τάταροι, σε ποσοστό 20% των προσκληθέντων στο ρωσικό στρατό.
Οι Τούρκοι χτύπησαν ρωσική περίπολο στο Χαλέπι - Πληροφορίες ότι οι Ρώσοι κατέρριψαν αμερικανικά UAV στην Α. Μεσόγειο
Ο Τάταρος πρόεδρος σημείωσε ότι το κράτος-"εισβολέας" (δηλαδή η Ρωσία), έχει μεταφέρει επίσης χιλιάδες Ρώσους πολίτες στην χερσόνησο της Κριμαίας. “Η Ουκρανία θα έχει αντιμετωπίσει μια νέα πληθυσμιακή αλλοίωση όταν θα θέσει την χερσόνησο υπό την κυριαρχία της. Άτομα που έχουν μετακινηθεί παράνομα στη χερσόνησο έχουν εγκατασταθεί εκεί.
Ο κύριος λόγος για αυτή την πράξη, είναι το ρωσικό σχέδιο για πρόκληση φόβου και καταπίεσης κατά των Τούρκων Τάταρων της Κριμαίας. Ο έτερος λόγος είναι ο εξαναγκασμός αποχώρησης των Ουκρανών πολιτών από την χερσόνησο, με αυτή την πρακτική να συνεχίζεται σήμερα”, τόνισε ο Τάταρος πρόεδρος.
Μιλάμε για ένα σχέδιο ένωσης όλων των μουσουλμανικών πληθυσμών που είναι σε εξέλιξη από την Τουρκία και προσωπικά από τον πρόεδρο Ερντογάν, το οποίο επεκτείνεται και στην γειτονική Μολδαβία και τους Γκαγκαούζους.
Ο Τούρκος πρόεδρος προκρίνει τον εαυτό του ως το προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων, εξοργίζοντας πολλούς μουσουλμάνους ηγέτες άλλων χωρών για ευνόητους λόγους.
Ο Ερντογάν ενδιαφέρεται φυσικά για το σχέδιο της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο ίδιος επιχειρεί να τοποθετήσει όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που ζουν στα γεωγραφικά σημεία όπου κάποτε βρισκόταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό τον έλεγχο της Άγκυρας, όπως για παράδειγμα οι Τάταροι της Κριμαίας, εξοργίζοντας την Μόσχα.
Οι Τάταροι είναι μουσουλμάνοι σουνίτες τουρκικής καταγωγής, οι οποίοι ζουν στην Κριμαία. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες εθνότητες πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα εκπροσωπούν μόνο το 10% του πληθυσμού της Κριμαίας (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/rosia/6922431_toyrkikos-daktylos-gia-exegersi-tataron-stin-krimaia-den-pame-fantaroi-sto).
Στην συνέχεια, αφού κατάφερε να εκνευρίσει την Μόσχα και τον ρωσικό τύπο κάνοντας χρήση του φασιστικού χαιρετισμού των Ουκρανών γκαουλάιντερ κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την κραυγή Slava Ukraina (δόξα στην Ουκρανία) των Ουκρανών ναζί, τελικά ο Ταγίπ Ερντογάν αναγκάστηκε από την πολιτική πραγματικότητα να ανακρούσει πρύμναν.
Κατά την διάρκεια διαλόγου που είχε με δημοσιογράφους εντός του αεροσκάφους που τον μετέφερε από την Ουκρανία στην Τουρκία ο Ερντογάν δήλωσε απερίφραστα: «Σε αυτή την φάση δεν είναι απαραίτητο να συγκρουστούμε με την Τουρκία ούτε να βρεθούμε σε ανταγωνισμό».
Είναι προφανές πως αυτός και οι σύμβουλοί του κατάλαβαν πως μια ρήξη με την Ρωσία σε αυτή τη φάση θα εξέθετε ανεπανόρθωτα τις τουρκικές στρατιωτικές κινήσεις στην Συρία, την Λιβύη και την Αν. Μεσόγειο.
«Είναι πολλά τα λεφτά στην ενέργεια και τους εξοπλισμούς» επισήμαιναν το απόγευμα της Τρίτης δυτικοί διπλωματικοί παράγοντες στην Άγκυρα, σχολιάζοντας τη στάση του προέδρου της Τουρκίας.
Δεν θα μπορούσε όμως ο Ταγίπ Ερντογάν να μην χρησιμοποιήσει κάποιον άλλο στόχο για να κρατήσει τα προσχήματα. Έτσι τα πυρά του συγκέντρωσε ο πρόεδρος Άσαντ της Συρίας ο οποίος εισέπραξε τις ξεκάθαρες απειλές του Ταγίπ Ερντογάν. «Θα υπάρξουν συνέπειες για το καθεστώς της Δαμασκού» είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Τουρκίας ο οποίος σαν να μην ήθελε να παραμείνει και πολύ στο συριακό ζήτημα, ασχολήθηκε με την Λιβύη. «Παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις.
Τον ίδιο μήνα, πραγματοποιήθηκε και η κοινή συνάντηση των στρατιωτικών επιτροπών μας. Θα συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την πολιτική λύση στηρίζοντας όμως τον πρόεδρο Σάρατζ. Πρόκειται να συζητήσω το θέμα αυτό με τη Μέρκελ (τηλεφωνική επικοινωνία που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης) και εύχομαι να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα για τη Λιβύη».
Στο σημείο αυτό κάποιος από τους δημοσιογράφους θύμισε στον Ερντογάν ότι η Γαλλία είναι εξαιρετικά ενοχλημένη από την στάση της Τουρκίας στο ζήτημα αυτό, όσον αφορά το εμπάργκο όπλων.
«Και εμείς θα τους πούμε στη Γαλλία και τη Γερμανία τις ανησυχίες μας. Αν και τους έχουμε εξηγήσει επανειλημμένα, αυτοί επιλέγουν να συνεργάζονται με τρομοκράτες, πρωτίστως ο Μακρόν και δευτερευόντως η Μέρκελ. Αν και παραδέχονται ότι ο Σάρατζ είναι ο νόμιμος, στηρίζουν τον παράνομο Χαφτάρ».
Στο σημείο αυτό, ο Ταγίπ επανήλθε στις σχέσεις της Άγκυρας με την Μόσχα, προαναγγέλλοντας τηλεφωνική συνομιλία με Πούτιν στα αμέσως επόμενα εικοσιτετράωρα. Είναι προφανές πως η στρατιωτική κατάσταση στο Ιντλίμπ και η απόφαση τη Δαμασκού και των Ρώσων να κρατήσουν ανοιχτές και υπό τον έλεγχο τους τις οδικές αρτηρίες Μ4 και Μ5 που ενώνουν την Δαμασκό με την Λαττάκεια και την ρωσική βάση, αλλά και το Χαλέπι έτυχαν ειδικής ανάλυσης στην Άγκυρα η οποία θα έπρεπε να επιλέξει αν θα υποχωρήσει ή αν θα προκαλέσει αποτελεσματική παρέμβαση της ρωσικής αεροπορίας κατά των τουρκικών παρατηρητηρίων στο θύλακα αυτό. Πρυτάνευσε προφανώς η λογική στο προεδρικό μέγαρο της Άγκυρας.
Είναι φανερό πως ο Ταγίπ Ερντογάν (του οποίου την ίδια χρονική περίοδο το Αμερικανικό Think Tank, RAND Corporation, καθώς και Τούρκοι πολιτικοί (https://www.triklopodia.gr/%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%83%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%bc-%cf%87%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b5%ce%b9%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%84/, https://www.skai.gr/news/world/gkioulen-gia-livyi-o-stoxos-tou-erntogan-tha-exei-to-telos-tou-xitler-i-tou-stalinhttps://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/6925705_toyrkos-eidikos-den-aposyrthoyme-apo-intlimp-tha-katastrafoyme, http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/02/umit-ozdag.html, http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_963.html, https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/6925614_amerikanos-diplomatis-shedio-gia-othomaniki-aytokratoria-tha), προβλέπουν με «άμεσο ή έμμεσο τρόπο» την πτώση-(http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_978.html, http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_327.html, https://www.tribune.gr/world/news/article/644267/toyrkia-fimes-gia-neo-praxikopima-erchetai-viaio-telos-gia-ton-erntogan.ht, ml https://slpress.gr/diethni/ta-senaria-tis-rand-gia-tin-toyrkia-pyrodotoyn-fimes-gia-praxikopima/http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_308.html#more, , ) δεν διαθέτει ευρύ πεδίο ελιγμών.
Ο Ερντογάν, γνωρίζει πως αν τεντώσει το σχοινί με τους Ρώσους στην Β. Συρία τότε θα υποστεί καταλυτική για τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας στρατιωτική ήττα στο μέτωπο αυτό. Δεν θα μπορούσε να το αντέξει.
[Ενδιαφέρων όμως στις δηλώσεις του παλαίμαχου Τούρκου πολιτικού Doğu Perinçek, είναι κατά τον ίδιο, ότι η εισβολή του Ερντογάν στην Συρία θυμίζει την εισβολή του 2003 του Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ, που τελείωσε με το γνωστό οδυνηρό τέλος του Ιρακινού ηγέτη (https://www.triklopodia.gr/%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%83%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%bc-%cf%87%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b5%ce%b9%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%84/).
Αν δε πέσει η Ιντλίμπ στην Συρία, η οποία αποτελεί το τελευταίο προπύργιο των ισλαμιστών-τζιχαντιστών του ISIS στην χώρα αυτή, τους οποίους στηρίζει ο Ερντογάν, αυτοί, μαζί με την επιρροή και τα εδάφη που ο Ερντογάν ελέγχει μέσω αυτών στην Συρία ως τώρα, θα χαθούν για πάντα για τον ίδιο και την Τουρκία.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην Λιβύη, εάν φτάσουν οι Ρωσοτουρκικές σχέσεις λόγω Συρίας σε πλήρη ρήξη και οι Ρώσοι ενισχύσουν εκ νέου τον Χάφταρ και τον βοηθήσουν να καταλάβει τελικά την Τρίπολη (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/846957_kolasi-i-livyi-oi-dynameis-toy-haftar-poliorkoyn-tin-tripoli), κάτι που αν συμβεί τελικά, θα έχει ως συνέπεια, αυτή (που είναι και το τελευταίο προπύργιο των ισλαμιστών-τζιχαντιστών του ISIS στην χώρα αυτή), μαζί με την επιρροή και τα εδάφη που ο Ερντογάν ελέγχει μέσω των ισλαμιστών ο Ερντογάν στην χώρα αυτή ως τώρα, θα χαθούν για πάντα για τον ίδιο και την Τουρκία].
Η Άγκυρα γνωρίζει επίσης πως δεν μπορεί να προσβλέπει σε αμερικανική βοήθεια δεδομένου ότι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ έχουν απαγκιστρωθεί από την επίμαχη αυτή γεωγραφική περιοχή.
Στριμωγμένη και χωρίς εναλλακτικές η Άγκυρα θα αντιληφθεί κάποια στιγμή το πόσο δίκιο είχαν οι Τούρκοι στρατηγοί (προ πραξικοπήματος) όταν ξεκαθάριζαν σε όλους του τόνους πώς η Τουρκία δεν έχει καμία δουλειά να μπλέξει «Στα βαλτονέρια της Μεσοποταμίας». Κάποιος από εκείνους τους στρατηγούς θα το θυμάται πολύ καλά διότι ήταν παρών σε αυτές τις συζητήσεις. Τον έλεγαν στρατηγό Ακάρ και είναι ο σημερινός Υπουργός Αμύνης (https://www.zougla.gr/kosmos/article/kani-piso-o-erntogan-me-tous-rosous).
Ουσιαστικά, ο Ρωσοτουρκικός μήνας του μέλιτος φαίνεται να τελείωσε στο Ιντλίμπ, την βορειανατολική πόλη της Συρίας που γειτνιάζει με την Τουρκία. Καμμιά δεκαριά Τούρκοι στρατιωτικοί φονεύθησαν και άλλοι τόσοι τραυματίσθησαν, κατόπιν επιθέσεως του Συριακού στρατού με όλμους στα προάστια της Ιντλίμπ. Εις αντίποινα, οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις άνοιξαν πυρ
με τεθωρακισμένα και ισχυρίσθησαν ότι προκάλεσαν σοβαρές απώλειες στους Σύρους. Οι εχθροπραξίες επεξετάθησαν στην Λαττάκεια και Χαμά, δυτικότερα του Ιντλίμπ. Οι Ρώσσοι υποστηρίζουν με αεροπορία το καθεστώς του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσσαντ.
Εν τούτοις, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογκάν προειδοποίησε την Μόσχα να μην αναμιχθή στην αντιπαράθεση με τον Σύρο πρόεδρο και εδήλωσε ότι κατάσταση στα Τουρκοσυριακά σύνορα καθίσταται «ανεξέλεγκτη». Επισκεπτόμενος μάλιστα το Κίεβο, πρωτεύουσα της Ουκρανίας εδήλωσε, παρουσία του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκυ, ότι δεν αναγνωρίζει την προσάρτηση της Κριμαίας απ’ την Ρωσσία και ανησυχεί δια τους «Τατάρους της χερσονήσου, Τουρκικής καταγωγής» (*) (ΣΣ: μετά την … «Γαλάζια πατρίδα του»!)
Οι υπουργοί εξωτερικών Ρωσσίας και Τουρκίας Λαβρώφ και Τσαβούσογλου εμφανίσθηκαν να υποστηρίζουν την κατάπαυση του πυρός του 2017 στα Τουρκοσυριακά σύνορα, όπου συγκεντρώνεται μέγας αριθμός προσφύγων. Όμως η Μόσχα απέρριψε τις αιτιάσεις της Αγκύρας.
Όπως σε κάθε γάμο εκ συμφέροντος, το διαζύγιο δεν αργεί. Η Τουρκία έχει γεωπολιτικές φιλοδοξίες να ηγηθή του Ισλαμικού τόξου και οι Ρώσσοι να εδραίωσουν τις θέσεις των στην Μεσόγειο. Έτσι οι κύκλοι συμφερόντων αλληλο-επικαλύπτονται και δημιουργούν τριβές, από Συρίας μέχρις Λιβύης.
Όμως, αμφότερες οι χώρες παρουσιάζουν πολλές αδυναμίες. Η Ρωσία βλέπει με τρόμο την πτώση των διεθνών τιμών πετρελαίου, παρά τις προθέσεις της Σαουδικής Αραβίας να μειώσει την παραγωγή της κατά ένα εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως. Η Τουρκία υποφέρει από υψηλό πληθωρισμό (12,15%) και αρνητικά επιτόκια που αποθαρρύνουν την αποταμίευση. Επίσης έχει σοβαρά προβλήματα με την Αμερική, όπου η κρατική Τουρκική Τράπεζα ΧΑΛΚΜΠΑΝΚ συνελλήφθη ξεπλένουσα Ιρανικά κεφάλαια.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξ άλλου επεξεργάζεται κυρώσεις κατά Τούρκων επισήμων, που ευθύνονται για πετρελαϊκές γεωτρήσεις στην Κυπριακή υφαλοκρηπίδα και για την παράκαμψη της απαγορεύσεως εξαγωγής όπλων στην Λιβύη.
Όσον χρόνον το πετρέλαιο υποχωρεί σε επίπεδα τιμών που αρμόζουν σε παγκόσμια, οικονομική ύφεση, λόγω και της πανδημίας του Κινεζικού ιού, τόσον οι… μεγαλοϊδεατισμοί των Ερντογκάν και Πούτιν θα απομακρύνονται από την πραγματικότητα. Για το καλό ή το κακό στην περιοχή μας (https://www.energia.gr/article/163630/o-mhnas-toy-melitos-teleiose).
Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι στην Συρία, κυνηγημένοι από τους Αμερικανούς, τους Ρώσους και τους Σιίτες από την Περσία και το Ιράκ, οι τζιχαντιστές του Χαλιφάτου και οι μουζαχεντίν της συριακής Αλ Κάιντα βρήκαν τελικά καταφύγιο στη βόρεια γωνιά της Συρίας, στον θύλακα Ιντλίμπ, όπου σήμερα κατοικούν περί τα 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι.
Το σύνολο των οπλισμένων τζιχαντιστών στο Ιντλίμπ υπολογίζεται από 40.000 έως 60.000 άτομα. Οι μισοί από αυτούς κατάγονται από τη Συρία. Από τις μεγαλύτερες εθνότητες τζιχαντιστών είναι οι Ουιγούροι από την Κίνα, που υπολογίζονται σε 5.000 άνδρες, και οι Τσετσένοι, που επίσης υπολογίζονται σε 5.000.
Οι υπόλοιπες «φυλές» της Τζιχάντ είναι Κιργίσιοι, Ουζμπέκοι, Βόσνιοι και Αλβανοί. Τόσο η Μόσχα όσο και το Πεκίνο έχουν διαμηνύσει στην Άγκυρα πως δεν πρόκειται να δεχθούν ζωντανούς τζιχαντιστές μαχητές που ανήκουν σε εθνότητες των χωρών τους. Ο δε Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ξεκαθαρίσει στον Ταγίπ Ερντογάν πως δεν πρόκειται να δεχθεί ούτε έναν ζωντανό Τσετσένο μαχητή ή την οικογένειά του στο έδαφος της Ρωσίας.
Οι τζιχαντιστές αυτοί διαθέτουν βαρύ οπλισμό, ακόμα και τεθωρακισμένα αλλά και drones, όλμους και πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος, καθώς και ρουκετοβόλα, ακόμα και ελαφρείς πυραύλους.
Είναι εξαιρετικά εκπαιδευμένοι και ικανοί μαχητές οι οποίοι έχουν αναπτυχθεί κατά μήκος δύο οδικών αρτηριών στον θύλακα του Ιντλίμπ, της Μ4 που εξυπηρετεί τη Λαττάκεια (ρωσική βάση), και της Μ5, που οδηγεί στο Χαλέπι.
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2018, στο Σότσι συναντήθηκαν ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν. Τότε ο πρόεδρος της Τουρκίας υπέγραψε συμφωνία αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να αφοπλίσει τους τζιχαντιστές στο Ιντλίμπ και να τους αφαιρέσει κυρίως τον βαρύ οπλισμό.
Από τις 17 Σεπτεμβρίου του 2018 μέχρι και σήμερα η Τουρκία δεν υλοποίησε ούτε ένα μικρό μέρος της συμφωνίας αυτής. Για αντάλλαγμα η Άγκυρα εγκατέστησε 14 παρατηρητήρια στο Ιντλίμπ, τα οποία αντιστοιχούν σε μίνι στρατιωτικές βάσεις που επανδρώνονται από 30 έως 40 άτομα.
Τις τελευταίες εβδομάδες οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ενίσχυσαν την παρουσία τους σε αυτά τα παρατηρητήρια και κινήθηκαν κατά μήκος των δύο οδικών αρτηριών Μ4 και Μ5. Εκεί ακριβώς χτύπησε ο στρατός της Συρίας, ο οποίος, ως γνωστόν, υποστηρίζεται σε όλες του τις επιχειρήσεις από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, κυρίως δε τη ρωσική αεροπορία, που επιχειρεί από τη βάση της Λαττάκειας.
Είναι φανερό δηλαδή πως ο πρόεδρος Άσαντ και οι Ρώσοι σύμμαχοί του αντέδρασαν όταν οι τουρκικές μονάδες στο Ιντλίμπ κινήθηκαν για να ενισχύσουν την παρουσία τους σε στρατηγικής σημασίας οδικούς άξονες που ελέγχονται αποκλειστικά από τους Ρώσους και από το καθεστώς της Δαμασκού.
Για τον λόγο αυτόν οι απώλειες είναι σημαντικές και από τις δύο πλευρές. Δεν πρόκειται δηλαδή για διπλωματικό παιχνίδι όπου δήθεν Άγκυρα και Μόσχα υποκρίνονται επιδείνωση των μεταξύ τους σχέσεων, αλλά είναι φανερό πως στην Βόρεια Συρία εξελίσσεται ένα παιχνίδι στρατηγικού ελέγχου σε μια κρίσιμη περιοχή για το μέλλον αυτής της χώρας, αλλά και της παρουσίας των Ρώσων σ' αυτή (https://www.zougla.gr/kosmos/article/i-files-ton-tzixantiston-ke-to-emirato-tis-al-nousra).
[Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί, ότι πραγματικούς «φίλους», ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει πολλούς. Έχει, ωστόσο, στην «υπηρεσία» του μια σειρά από «υποχείρια» τα οποία επιδιώκει να εργαλειοποιεί κατά τρόπο εκβιαστικό: την καλούμενη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Φάγιεζ αλ Σάρατζ στην Λιβύη με την οποία η Άγκυρα συνήψε τον Νοέμβριο του 2019.
Καθώς και εκείνα τα παράνομα μνημόνια συναντίληψης επί της στρατιωτικής συνεργασίας και των θαλασσίων οριοθετήσεων, το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο που συνεχίζει να λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο των τουρκικών επεκτατικών διεκδικήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, την παλαιστινιακή Χαμάς που επενδύει πολιτικά στην συμπόρευση με το καθεστώς του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (με τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, να έχει μόνο τον τελευταίο ενάμισι μήνα επισκεφθεί δύο φορές την Κωνσταντινούπολη για επαφές με τον Ερντογάν), τη Σομαλία και το Σουδάν, κράτη δηλαδή της Αφρικής τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν και «αποτυχημένα» (failed-states) κ.ά.
Ακόμη και εκείνες οι «φιλίες» ωστόσο της Τουρκίας του Ερντογάν, οι φαινομενικά «κραταιές», με την Ρωσία, το Κατάρ και το Ιράν προσιδιάζουν επί της ουσίας περισσότερο σε λυκοφιλίες, λυκοφιλίες που χρησιμεύουν και ως διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της Άγκυρας για να μπορεί να συνεχίζει να «εκβιάζει» την Δύση και τους όποιους εχθρικούς προς εκείνη άξονες δυνάμεων (όπως θα μπορούσε για παράδειγμα να θεωρηθεί ο άξονας Αιγύπτου, Σαουδικής Αραβίας, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Μπαχρέιν).
Όσον αφορά την Τουρκία και τις σχέσεις με το Κατάρ άρχισαν να έρχονται πιο κοντά κατά την περίοδο της καλούμενης Αραβικής Άνοιξης, κυρίως από τις αρχές δηλαδή του 2011 και μετά. Οι δεσμοί τους, ωστόσο, θα ενδυναμώνονταν έτι περαιτέρω από το καλοκαίρι του 2017 και έπειτα, με την Άγκυρα να παίρνει τότε εμφατικά θέση στο πλευρό του Κατάρ στην κόντρα του με τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα, προμηθεύοντας την αποκλεισμένη από τους λοιπούς Άραβες Ντόχα με έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια και… στρατιωτικές ενισχύσεις.
Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν υποστηρίξει μάλιστα, μιλώντας στον ιστότοπο MiddleEastEye, πως εάν η Άγκυρα δεν είχε στείλει τότε, το καλοκαίρι του 2017, μεταξύ άλλων και στρατεύματα στην Ντόχα, το Καταριανό καθεστώς θα είχε εν τω μεταξύ ανατραπεί με πραξικόπημα.
Ακόμη και μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ωστόσο, η συμπόρευση της Τουρκίας με το Κατάρ δεν θα εκτυλισσόταν κατά τρόπο ανέφελο τα προηγούμενα χρόνια. Αντιθέτως, στην πορεία θα ανέκυπταν και εντάσεις προερχόμενες κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας που έχει άλλωστε την τάση να παρεμβαίνει στα εσωτερικά γειτόνων, συμμάχων και εταίρων ωσάν επικυρίαρχος η ίδια.
Η δημοσιογραφική γραμμή του καταριανής ιδιοκτησίας ειδησεογραφικού δικτύου Al Jazeera, που τολμάει να ασκεί κριτική στο καθεστώς Ερντογάν, είναι κάτι που έχει ενοχλήσει έντονα κατ' επανάληψη τους κυβερνώντες πίσω στην Άγκυρα.
Μόλις το φθινόπωρο του 2019, σύσσωμος ο καθεστωτικός ή καθεστωτικά ελεγχόμενος μιντιακός μηχανισμός της Τουρκίας (TRT, TRT World, Daily Sabah κ.ά.) θα εξαπέλυε μια καλά συντονισμένη ομαδική επίθεση κατά του Al Jazeera, επειδή το τελευταίο «τόλμησε» να ασκήσει κριτική στην απόφαση του Ερντογάν να εισβάλει στρατιωτικά στην Συρία (επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης») για τρίτη φορά μέσα σε τρία χρόνια.
[Φυσικά, εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι το Κατάρ, παρά τους όποιους φαινομενικούς «τσακωμούς του για τα ματιά του κόσμου με την Τουρκία», ελέγχει στην πραγματικότητα όλη την τουρκική οικονομία και ο Ερντογάν στην ουσία παραμένει στην εξουσία χάρις στην οικονομική στήριξη του, αφού χωρίς αυτήν, η οικονομία της Τουρκίας και το καθεστώς του θα είχαν καταρρεύσει εδώ και πολύ καιρό.
Ταυτόχρονα, το Κατάρ, μέσω της οικονομικής εξάρτησης, χρησιμοποίει την Τουρκιά, τόσο για την στρατιωτική προστασία, όσο και ως ένα πολύτιμο στρατιωτικό και πολιτικό «όχημα» για την υλοποίηση των σχεδίων του για την επαναδημιουργία του παλαιού Αραβικού Χαλιφάτου (https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2018/04/blog-post.html, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/08/blog-post_11.html, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2020/01/blog-post_17.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B5-%CF%84%CF%81/, https://greek1.blogspot.com/2016/01/matitheloyn-epiteloys-germania-toyrkia-katar-ipa.html#axzz6D49pTZVB)].
Το τι είχαν ακούσει τότε οι Καταριανοί… δεν λέγεται: ότι «υπονομεύουν τη σχέση τους με την Τουρκία», ότι «διασπείρουν αντιτουρκικά μηνύματα υπό το πρόσχημα της ανεξάρτητης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας», ότι «κάνουν προπαγάνδα υπέρ των Κούρδων», ότι «λασπολογούν» σε βάρος του Ερντογάν όταν τολμούν να του προσάπτουν κατηγορίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι η δημοσιογραφική τους κάλυψη είναι «ίδια» με εκείνη του σαουδαραβικού Al Arabiya κ.ά.
Η τουρκική Daily Sabah είχε φτάσει μάλιστα τότε στο σημείο να υποστηρίξει, εν είδει απειλής, ότι κινδυνεύει ακόμη και το μέλλον της «εταιρικής σχέσης» μεταξύ των δύο χωρών. Επικαλούμενο τουρκικές πηγές, το MiddleEastEye υπογραμμίζει ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου είχε μεταφέρει την ενόχληση της Άγκυρας κατά την επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει στη Ντόχα τον Νοέμβριο του 2019, χωρίς ωστόσο οι ανησυχίες του να εισακουστούν.
Όσοι παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις θα θυμούνται άλλωστε και κάτι άλλο, ότι από το 2014 έως το 2017 είχε λειτουργήσει και ένα… τουρκικό Al Jazeera (Al Jazeera Turk) στο οποίο ωστόσο μπήκε λουκέτο τον Μάιο του 2017 λόγω διαφωνιών στον άξονα Τουρκίας-Κατάρ.
Με ενόχληση και επικριτικά σχόλια έχει γίνει δεκτό όμως πίσω στην Τουρκία και το γεγονός της άμεσης συμμετοχής του Κατάρ δια της εταιρείας Qatar Petroleum - που τυγχάνει και κρατική - στο ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας (https://www.ethnos.gr/kosmos/86652_toyrkia-oi-ehthroi-ta-ypoheiria-oi-lykofilies-kai-risko-toy-erntogan).
Προς μεγάλη απογοήτευση της Τουρκίας του Ερντογάν, ο καταριανός ενεργειακός κολοσσός δραστηριοποιείται μαζί με την αμερικανική ExxonMobil στο οικόπεδο 10 (όπου εντοπίστηκε πέρυσι και το πλούσιο κοίτασμα «Γλαύκος») της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, απορρίπτοντας προφανώς εν τοις πράγμασι τις όποιες τουρκικές «ενστάσεις» (περί «εκλιπούσας» Κυπριακής Δημοκρατίας και «παράνομων» γεωτρήσεων) και αψηφώντας τις δεδομένες τουρκικές απειλές (διότι είναι το ίδιο του τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών το οποίο κατά καιρούς έχει απειλήσει μέσα από επίσημες ανακοινώσεις του με «αντίποινα» τις εταιρείες που συμμετέχουν στο ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας)].
Την ίδια χρονική περίοδο, σε δημοσκόπηση της εταιρείας AREA εμφανίζει τους Τούρκους να γυρνούν την πλάτη σε καθετί σχετικό με τον Ερντογάν: στο κυβερνών AKP, στον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο, στο προεδρικό σύστημα, στην αποστολή στρατευμάτων στην Λιβύη.
Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης που πραγματοποιήθηκε από την AREA Araştırma σε επτά μεγάλες πόλεις της Τουρκίας (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αττάλεια, Άγκυρα, Μαλάτεια, Αντέπ, Σαμψούντα) το διάστημα από τις 20 έως και τις 27 Ιανουαρίου του 2020 θα έπρεπε κανονικά να έχουν προκαλέσει… συναγερμό πίσω στην Άγκυρα.
Στην ερώτηση «ποιο κόμμα θα ψηφίζατε εάν διεξάγονταν βουλευτικές εκλογές σήμερα;», το ισλαμοσυντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης AKP του Ερντογάν λαμβάνει μόλις 30,3%, το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα CHP 20,8%, το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών HDP 10,8%, το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης MHP 9,4% και το Καλό Κόμμα IYI Party 9,3%, ενώ υπάρχει και ένα 16,2% των ψηφοφόρων που δηλώνουν αναποφάσιστοι.
Επιπλέον, περίπου το 57% των ερωτηθέντων εμφανίζεται να απορρίπτει το προεδρικό σύστημα που έφερε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και να προκρίνει την επιστροφή στο προηγούμενο σύστημα, με τους υποστηρικτές του νυν συστήματος αντιθέτως να μην ξεπερνούν το 36% και τους αναποφάσιστους να κυμαίνονται μεταξύ 7% και 8%.
Και αν διεξάγονταν προεδρικές εκλογές σήμερα στην Τουρκία, ποιον θα ψηφίζατε; Στην σχετική ερώτηση, ο Ερντογάν εμφανίζεται να λαμβάνει μόλις 35,3%, με το ποσοστό των αναποφάσιστων παράλληλα να αγγίζει το 12,3%.
Κατά τα λοιπά, οι Τούρκοι ψηφοφόροι εμφανίζονται σε ποσοστό σχεδόν 59% να διαφωνούν με την αποστολή τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη (μόνο το 27,4% δηλώνει υπέρ) και σε ποσοστό 54,1% να αντίκειται στα σχέδια για το νέο φαραωνικό κανάλι-διώρυγα που προωθεί ο Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη (μόνο το 36,1% δηλώνει υπέρ).
Όσο για τα μεγαλύτερα προβλήματα στο μυαλό των Τούρκων ψηφοφόρων, αυτά είναι κατά σειρά σήμερα: η κατάσταση της τουρκικής οικονομίας, η ανεργία και το προσφυγικό λόγω Συρίας (https://www.ethnos.gr/kosmos/87569_dimoskopisi-kolafos-gia-erntogan-lene-ohi-se-oles-tis-epiloges-toy, https://www.pentapostagma.gr/kosmos/6923383_xekinise-i-apokathilosi-toy-erntogan-bythizetai-akp-o-soyltanos).
Η δε συνεχής είσοδος λαθρομεταναστών στην Τουρκία από το Αφρίν και την Ιντλίμπ μειώνει σε μεγάλο βαθμό την δημοτικότητα του Ερντογάν και στην χώρα του, κάτι που σημαίνει ότι με μία μεγάλη ήττα των Τούρκων και των τζιχαντιστών στις περιοχές αυτές και με μία μαζική είσοδο νέων προσφύγων και λαθρομεταναστών στην Τουρκία, η δημοτικότητα του Ερντογάν θα πέσει ακόμη περισσότερο.
Παράλληλα, ο Ερντογάν ξεκινά διωγμό και εναντίον των μασόνων της Τουρκίας δηλώνοντας ότι: «Οι Μασόνοι είναι εχθροί του Ισλάμ, αυτοί οργάνωσαν το πραξικόπημα εναντίον μου το 2016» (https://www.tribune.gr/world/news/article/645177/o-erntogan-xekina-diogmo-masonon-epeidi-einai-echthroi-toy-islam-kai-organosan-to-praxikopima.html).
Σύμφωνα δε με την ισλαμική και ερντογανική εφημερίδα «Yeni Safak», 16 από τους 23 ιδρυτές της οργάνωσης του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού της απόπειρας πραξικοπήματος, είναι μασόνοι.
Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι οι ελευθεροτέκτονες είχαν τον απόλυτο έλεγχο στην Τουρκία, ότι αυτοί ίδρυσαν την Τουρκική Δημοκρατία, ότι οι περισσότεροι πρόεδροι της Τουρκίας -εκτός από τρεις ή τέσσερις- ήταν μασόνοι όπως μασόνοι ήταν και οι 18 από τους 27 πρωθυπουργούς.
Η «Yeni Safak» κατηγορεί τους Τούρκους ελευθεροτέκτονες ότι ευθύνονται για την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την κατάργηση του χαλιφάτου, την αλλαγή του αλφάβητου (από αραβικό σε λατινικό) και ότι δηλητηρίασαν τον Κεμάλ Αττατούρκ για να τον διαδεχτεί ο ελευθεροτέκτονας Ισμέτ Ινονού.
(Βεβαίως και ο Κεμάλ ήταν μέλος της ίδιας αδελφότητας, αλλά αυτό η «Yeni Safak» παραλείπει να το αναφέρει).
Η δηλητηρίαση του Κεμάλ Αττατούρκ από τους ελευθεροτέκτονες, σύμφωνα πάντα με την «Yeni Safak», ήθελε να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα ότι «θα εξοντώσουμε ακόμα και το ισχυρότερο όνομα εάν κριθεί αναγκαίο».
Ύστερα επιτάχυναν τις διαδικασίες για να βλάψουν το Ισλάμ και τους μουσουλμάνους και συνέχισαν να πολεμάνε το Ισλάμ και τους μουσουλμάνους βάζοντας μπροστά το όνομα του Κεμάλ.
Οι Σεμσετίν Γιουναλτάι, Αντνάν Μεντερές, Τουργκούτ Οζάλ, Γιλντιρίμ Ακμπουλούτ, Νετσμεττίν Ερμπακάν, Αμπντουλάχ Γκιουλ, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Αχμέτ Νταβούτογλου και Μπιναλί Γιλντιρίμ ήταν οι μόνοι Τούρκοι πρωθυπουργοί που δεν ήταν μασόνοι.
Η επίθεση ενάντια στους ελευθεροτέκτονες που εξαπολύει τώρα η τουρκική εφημερίδα δεν είναι τυχαία, αφού η Μουσουλμανική Αδελφότητα, με την οποία συνδέεται το ισλαμικό κόμμα AKP του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και της οποίας ηγετικό στέλεχος είναι ο Τούρκος πρόεδρος, βρίσκεται σε ανοιχτό ιδεολογικό πόλεμο με τους ελευθεροτέκτονες.
Οι ελευθεροτέκτονες εκπροσωπούν (δήθεν) τον Ορθό Λόγο, τις επιστήμες και την λογική, ενώ η Μουσουλμανική Αδελφότητα την θεοκρατία.
Η μόνη «δομή» στην Τουρκία που ο Ερντογάν δεν είχε εξαπολύσει ακόμα διωγμούς εναντίον της είναι ο Ελευθεροτεκτονισμός. Μετά από αυτό το δημοσίευμα, που τους στοχοποιεί για ανάμιξη στο αποτυχημένο πραξικόπημα, πιστεύουν κάποιοι αναλυτές ότι μάλλον πλησιάζει η ώρα τους.
[Οι ελευθεροτέκτονες υπήρξαν οι κύριοι φορείς του διαφωτισμού στην Δύση και πρωταγωνίστησαν στην Αμερικανική, στη Γαλλική και στην Ελληνική Επανάσταση. Ελευθεροτέκτονες επίσης ήταν σχεδόν όλοι οι σοσιαλιστές ηγέτες και οι ιδρυτές του σοσιαλισμού.
Υψηλόβαθμοι ελευθεροτέκτονες ήταν ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, αλλά και οι ιδρυτές του ελληνικού σοσιαλισμού. Οι ελευθεροτέκτονες πολέμησαν μαζί με τους κομμουνάριους στην Γαλλική Κομμούνα και με τους Δημοκρατικούς στον ισπανικό εμφύλιο].
Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο, με τα καμώματα του ισλαμιστή Ερντογάν σε σχέση με τα Στενά του Βοσπόρου, η Μόσχα προειδοποίει την Τουρκία ότι ένα κλείσιμο των Στενών, μπορεί να είναι μία αιτία πολέμου-Casus Beli για την Ρωσία έναντι των Τούρκων (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/02/bomba-apo-ti-mosha-aitia-polemoy-kleisimo-ton-stenon.html).
Στις ΗΠΑ, ολοκληρώθηκε η δίκη του Ντόναλντ Τραμπ (ο οποίος θέλει επίσης να διαλύσει την ΕΕ της Γερμανίας-https://www.pronews.gr/opinion-makers/849810_o-ntonalnt-tramp-thanatonei-tin-germania, https://katohika.gr/ellada/xartis-1990-apokaliptei-ti-nea-europi-vretania-ellada-einai-ektos/2/, http://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html) στην Γερουσία, με απαλλαγή του προέδρου από τις κατηγορίες τις οποίες του είχε απαγγείλει η Βουλή των Αντιπροσώπων.
Συγκεκριμένα, για το άρθρο αναφορικά με την κατάχρηση εξουσίας, ο Τραμπ απαλλάχθηκε με ψήφους 52 υπέρ και 48 κατά, ενώ για το δεύτερο άρθρο που αφορούσε την παρακώλυση του έργου Κογκρέσου, οι ψήφοι ήταν 53 υπέρ και 47 κατά.
Η «αθώωση» του Τραμπ ήταν προδιαγεγραμμένη αφού απαιτούνταν 2/3 των 100 Γερουσιαστών ώστε να καθαιρεθεί από την θέση του.
Νωρίτερα, ο Μιτ Ρόμνει, ο Γερουσιαστής από την Γιούτα έγινε ο πρώτος στην ιστορία του ψήφισε υπέρ της καθαίρεσης του προέδρου που προέρχεται από το ίδιο με αυτόν κόμμα (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_21.html).
Οι Αμερικανοί μοιράζονται σχεδόν εξίσου, κατά μήκος των κομματικών γραμμών, ως προς την απόφαση της Γερουσίας να αθωώσει τον Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στη δίκη του για κατάχρηση εξουσίας και παρακώλυση της καλής λειτουργίας του Κογκρέσου, μολονότι οι περισσότεροι πιστεύουν πως πιθανόν πράγματι έκανε κάτι παράνομο, κατέγραψε δημοσκόπηση του ινστιτούτου Ipsos και του πρακτορείου ειδήσεων Reuters που μεταδόθηκε χθες Πέμπτη.
Η αντιπροσωπευτική δημοσκόπηση που διενεργήθηκε σε εθνικό επίπεδο κατέδειξε ότι το 43% των ενηλίκων στις ΗΠΑ τάσσεται υπέρ της απόφασης της ελεγχόμενης από τους Ρεπουμπλικάνους Γερουσίας να αθωώσει τον Τραμπ και να τον διατηρήσει στην προεδρία μετά το τέλος της δίκης του για τις δοσοληψίες του με τον ομόλογό του της Ουκρανίας. Το 41% των ερωτηθέντων εναντιώθηκε στην αθώωση του μεγιστάνα των ακινήτων, ενώ το 17% απάντησε ότι είναι αναποφάσιστο.
Ωστόσο, το 48% του δείγματος έκρινε ότι ο Τραμπ «πιθανόν είναι ένοχος» για όσα του πρόσαψαν οι Δημοκρατικοί της Βουλής των Αντιπροσώπων, που τον παρέπεμψαν σε δίκη με το ερώτημα της καθαίρεσης και απλά «η Γερουσία τον προστατεύει», ενώ το 39% συμφώνησε με τη θέση ότι «πιθανόν είναι αθώος» και «η Γερουσία έλαβε τη σωστή απόφαση να τον αθωώσει».
Τα αποτελέσματα μοιάζουν να υποδεικνύουν πως μέρος του δείγματος έχει πειστεί από το επιχείρημα των Ρεπουμπλικάνων πως ακόμη κι αν ο Τραμπ έκανε κάτι ανάρμοστο, δεν ήταν τέτοιας τάξεως που να καθιστά δικαιολογημένη την καθαίρεσή του.
Η έρευνα σε δείγμα 1.006 Αμερικανών ψηφοφόρων, που έχει περιθώριο στατιστικού σφάλματος ±4% έγινε αφού η Γερουσία ενέκρινε με 52 ψήφους υπέρ έναντι 48 κατά την απαλλαγή του Τραμπ από την κατηγορία της κατάχρησης εξουσίας και με 53 ψήφους υπέρ έναντι 47 κατά την απαλλαγή του από την κατηγορία της παρακώλυσης της έρευνας και άρα της καλής λειτουργίας του Κογκρέσου.
Ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Μιτ Ρόμνι ήταν το μοναδικό στέλεχος του GOP που τάχθηκε υπέρ της καταδίκης του Τραμπ για κατάχρηση εξουσίας. Κανένα στέλεχος των Δημοκρατικών δεν ψήφισε υπέρ της απαλλαγής του προέδρου για κάποια από τις κατηγορίες (https://www.zougla.gr/kosmos/article/dimoskopisi-to-43-ton-amerikanon-egrini-tin-a8osi-tou-tramp).
[Για τους εχθρούς της Νέας Δεξιάς, τεράστιος κίνδυνος είναι ο Τραμπ μετά την πιθανότατη επανεκλογή του το 2020 στην Αμερικανική Προεδρία, να ρίξει το βάρος των διεθνών πιέσεων του στο να εκλεγεί η Λεπέν στη Γαλλία. Που θα είναι game over για την γερμανοκρατούμενη ΕΕ εάν μία τέτοια εκλογή συμπιέσει με μία κυβέρνηση Σαλβίνι στην Ιταλία].
Συμφώνα δε με κάποιους αναλυτές, την ίδια περίοδο σε μια Νέα Κρίση των Πυραύλων της Κούβας (ήταν μία αντιπαράθεση διάρκειας 13 ημερών που συνέβη τον Οκτώβριο του 1962 μεταξύ των ΗΠΑ. και της Σοβιετικής Ένωσης λόγω των Σοβιετικών Βαλλιστικών Πυραύλων που αναπτύχθηκαν στην Κούβα), οδεύουμε ολοταχώς με την τοποθέτηση των Ρωσικών Συστημάτων Αεροπορικής Άμυνας και Πυραυλικής Άμυνας στην Κούβα S-400, απέναντι από το Μαϊάμι!
«Η κύρια απειλή του S-400 θα είναι για των εναέριο χώρο του Μαϊάμι και Φλώριδας , και στις Αεροπορικές Βάσεις Homestead Air Base και Key West Naval Airfield, όπου διαθέτουν F-15C Eagles και F-16C / D Fighting Falcons, καθώς F-22 Raptor, F-35 Lightning II και B-2 Spirit.
Όλα αυτά τα αεροσκάφη θα είναι αόρατα στους S-400, φέροντας μεγάλο εκνευρισμό στις ΗΠΑ, αλλάζοντας σημαντικά το ισοζύγιο δυνάμεων στην περιοχή, μια κίνηση ΜΑΤ της Ρωσίας που μπορεί πλέων να ελέγχει τα 4ης και 5ης γενιάς αεροσκάφη των ΗΠΑ, βοηθώντας σημαντικά την Κούβα και Βενεζουέλα (https://www.triklopodia.gr/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%8d%ce%bb%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%b2%ce%b1%cf%82-%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%8d/)!
Τον ίδιο μήνα, δήμος, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα, ζητώντας από τους δημότες του να πάρουν θέση, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο “Κλεισθένης”!
Ο λόγος για το Δήμο Ιάσμου (νομός Ροδόπης), όπου προχωρά σε δημοψήφισμα για την ίδρυση Δημοτικής Επιχείρησης Αποχέτευσης, μετά την καταψήφιση της σχετικής πρότασης από την πλειοψηφία του Δ.Σ., καθώς και από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης .
Η δημοτική Αρχή του Οντέρ Μουμίν, ο οποίος είναι ένας από τους τρεις Δημάρχους της Θράκης που είναι κοντά στο Τουρκικό Προξενείο, θεωρεί αναγκαία την ίδρυση της Δ.Ε.Υ.Α. Ιάσμου, ανακοινώνοντας πως θα κάνει χρήση των όσων ορίζει η νομοθεσία για τοπικά δημοψηφίσματα, προκειμένου οι συνδέοντες του να λάβουν θέση. Προτίθεται, μάλιστα, να φέρει το θέμα στην επόμενη συνεδρίαση του Δ.Σ. Ιάσμου, με προτεινόμενη ημερομηνία διεξαγωγής την Κυριακή 8/3/2020.
Και ο Δήμαρχος αλλά και όσοι του εισηγήθηκαν την κίνηση αυτή, γνωρίζουν πολύ καλά πως το δημοψήφισμα θα πρέπει να έχει την έγκριση της κεντρικής εξουσίας, κάτι που δεν θα γίνει. Αμέσως οι επικοινωνιακοί του Τουρκικού Προξενείου στην Θράκη και την Ευρώπη, θα καταγγείλουν την Ελλάδα ότι καταπατά τα δικαιώματα όχι των «τούρκων μουσουλμάνων,» αλλά και όλων των υπολοίπων Ελλήνων.
Η Άγκυρα αλλάζει πολιτική στην Θράκη και η Αθήνα όχι μόνο δεν έχει την δυνατότητα να την αντιμετωπίσει αφού οι μηχανισμοί της στην περιοχή είναι σε κατάρρευση, αλλά και έχοντας την προσοχή της σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αδυνατεί να βρει και τρόπους αντιμετώπισης.
Το βέβαιο είναι ότι αυτή η προσπάθεια για δημοψήφισμα, είναι η πρόβα από τα επόμενα που θα υποκινήσει η Τουρκία στην Θράκη, και αυτά δεν θα αφορούν τα νερά (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_81.html).
Επίσης, στην πατρίδα μας τον ίδιο μήνα, έκρυθμη είναι η κατάσταση στο νησί της Λέσβου μετά τα εκτεταμένα επεισόδια στον καταυλισμό της Μόριας, ενώ οι κάτοικοι απεγνωσμένα ζητούσαν βοήθεια.
Οι αλλοδαποί παράνομοι μετανάστες συνέχισαν να βάζουν φωτιές όλη την νύχτα κατά την διάρκεια των συγκρούσεων με την αστυνομία γύρω από την Μορια και τον Καρά Τεπε αλλά και δίπλα στο εργοστάσιο της ΔΕΗ.
Η ανησυχία των κατοίκων είναι μήπως στο τέλος οι αλλοδαποί εφορμήσουν στο εργοστάσιο της ΔΕΗ ή ακόμα και σε αποθήκες οπλισμού που έχει το νησί καθώς επί του πρακτέου είναι κυριολεκτικά τα πάντα αφύλακτα.
Φωτιές, οδομαχίες και η συμμετοχή 2.000 Αφγανών αιτούντων άσυλο στις κινητοποιήσεις εκ των πραγμάτων δημιουργούν προβληματισμό με τον αρμόδιο υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη να επισημαίνει ότι οι Ελληνικές αρχές ερευνούν το ενδεχόμενο υποκίνησης των συγκεκριμένων αντιδράσεων (https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/esoteriki-asfaleia/6922325_ekrythmi-i-katastasi-stin-moria-me-toys-metanastes, https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/844381_sto-eleos-ton-allodapon-moria-kai-mytilini-oi-katoikoi).
Διαδραματίστηκαν σοβαρά επεισόδια, σε δύο φάσεις, με την αστυνομία να προχωρά σε 40 προσαγωγές, ενώ φωτιά ξέσπασε σε εγκαταλελειμμένη κατοικία τη νύχτα, προκαλώντας εκ νέου την οργή στους κατοίκους της περιοχής.
Αρχικά, δημιουργήθηκε ένταση στην πορεία περίπου 2.000 Αφγανών αιτούντων ασύλου, οι οποίοι άναψαν φωτιές στους δρόμους και φώναζαν «ελευθερία», διαμαρτυρόμενοι για την πολύμηνη παραμονή τους στην Μόρια και το Καρά Τεπέ.
Κάποιοι βρέθηκαν μάλιστα κοντά στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ, όπου έβαλαν φωτιές, ενώ άλλη ομάδα μπήκε στην πόλη καταλαμβάνοντας τον κεντρικό δρόμο της προκυμαίας, μπροστά στο δημοτικό θέατρο.
Η αστυνομία προσπάθησε να τους διαλύσει από την πορεία τους κάνοντας ρίψη δακρυγόνων, ενώ το κλείσιμο του δρόμου δεν επέτρεπε και την έξοδο των οχημάτων της Πυροσβεστικής από τις εγκαταστάσεις της υπηρεσίας που βρίσκονται στην περιοχή.
Στην συνέχεια, αφού έφυγαν από τα σημεία όπου πραγματοποίησαν διαμαρτυρία, ορισμένοι πέρασαν μέσα από το χωριό για να πάνε πίσω στον καταυλισμό. Όταν αυτό έγινε αντιληπτό από τους κατοίκους, κάποιοι χτύπησαν τις καμπάνες και αρκετοί κάτοικοι βγήκαν στους δρόμους.
Δεν έχει διευκρινιστεί αν μπήκαν μέσα στο χωριό από μόνοι τους, ή αν οδηγήθηκαν από την ΕΛΑΣ, όπως αναφέρει η τοπική ιστοσελίδα tonisi.gr, όμως αυτό μικρή σημασία είχε για τους κατοίκους, που το βράδυ πήγαν οργισμένοι στα γραφεία της κοινότητας του χωριού.
Με τους κατοίκους να έχουν βγει έξω από την κοινότητα, έγινε λαϊκή γενική συνέλευση, με τη συμμετοχή και αυτοδιοικητικών, με επικεφαλής τον περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, Κώστα Μουτζούρη και τον δήμαρχο Μυτιλήνης, Στρατή Κύτελη.
Στην συνέλευση, αποφασίστηκε να υπάρξουν αντιδράσεις και μάλιστα σήμερα στις 7 το πρωί έχουν προαναγγείλει πως θα κάνουν κατάληψη της γενικής γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής πολιτικής. Παράλληλα, ζήτησαν σταθερή διμοιρία στην είσοδο του χωριού, ώστε να μην εισέρχονται εντός αυτού οι μετανάστες και να γίνονται περιπολίες στους δρόμους του χωριού.
Όπως αναφέρουν τα τοπικά ΜΜΕ, το αίτημα έγινε δεκτό και αναμενόταν το βράδυ ή σήμερα το πρωί, να φτάσουν δύο επιπλέον διμοιρίες των ΜΑΤ για να ελέγξουν την κατάσταση. Επίσης, στην Γενική συνέλευση ζήτησαν την αποσυμφόρηση της Μόριας και το κλείσιμό της σταδιακά.
Μιλώντας στον ΘΕΜΑ 104,6 ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κώστας Μουτζούρης αποκάλυψε ότι έστειλε επιστολή με την οποία ζητά να κηρυχθούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τα τρία νησιά του ανατολικού Αιγαίου που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος του μεταναστευτικού, Μυτιλήνη-Χίος-Σάμος, προσθέτοντας ότι σε συνομιλία του με τον Νότη Μηταράκη του ειπώθηκε ότι η κυβέρνηση το εξετάζει σοβαρά.
Σε κάθε περίπτωση, η οριακή κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί στη Μόρια, περιγράφεται και στην δραματική ανακοίνωσή των υπαλλήλων του Περιφερειακού Γραφείου Ασύλου Λέσβου, στην οποία εκφράζουν πλέον φόβους για την ασφάλειά τους. «Εργαζόμαστε σε έναν χώρο ο οποίος δεν πληροί τις απαιτούμενες προϋποθέσεις ασφαλείας που προβλέπονται τόσο για το προσωπικό κάθε Υπηρεσίας όσο και των εξυπηρετούμενων αυτής, οι οποίοι ξεπερνούν αυτή την στιγμή τους 500 ημερησίως.
Συγκεκριμένα, δεν υπάρχει πραγματική έξοδος κινδύνου διαφυγής σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, καθώς η μόνη έξοδος είναι ένας διάδρομος ο οποίος αφενός οδηγεί και πάλι εντός του χώρου Κέντρου Φιλοξενίας και συγκεκριμένα δίπλα σε σκηνές και κοντέινερ, αφετέρου ο συγκεκριμένος διάδρομος ουσιαστικά δεν υφίσταται λόγω της τοποθέτησης ξύλινων παραπηγμάτων και σκηνών εντός αυτού από την πλευρά διαμενόντων.
Σημειωτέον ότι η Υπηρεσία λειτουργεί και στεγάζεται εντός του Camp, κυριολεκτικά μεταξύ των παρατεταγμένων σκηνών, καθιστώντας πρακτικά αδύνατη σε περίπτωση ανάγκης την διαφυγή χωρίς έξοδο κινδύνου» (https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/esoteriki-asfaleia/6922325_ekrythmi-i-katastasi-stin-moria-me-toys-metanastes, https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/844381_sto-eleos-ton-allodapon-moria-kai-mytilini-oi-katoikoi).
Υπήρξαν καταλήψεις Am από ουρές μεταναστών στην Λέσβο, ενώ ταυτόχρονα, αλλοδαποί παράνομοι μετανάστες «έγδυσαν» το νοσοκομείο της Λέρου: Πήραν από κλιματιστικά έως πιεσόμετρα (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_84.html).
Παράλληλα, σε σχέση με το μεταναστευτικό, λόγω ης έκρυθμης κατάστασης στην Λέσβο και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, να κηρυχθούν σε κατάσταση ανάγκης οι Λέσβος, Χίος και Σάμος που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος των μεταναστευτικών ροών και των σοβαρών επεισοδίων που λαβαίνουν χώρα σε αυτά (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/fast-track.html), ζήτησε ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κ. Μουτζούρης (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_29.html#more).
Φυσικά οι έκτακτες ανάγκες αφορούν φυσικές καταστροφές δεν αφορούν κίνδυνο για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, οπότε κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος.
Ο στρατιωτικός νόμος επιβάλλεται ακόμα και σε περιπτώσεις μεγάλων φυσικών καταστροφών για την διατήρηση της τάξης, αλλά κυρίως για καταστολή εξεγέρσεων των πολιτών μίας χώρας, όπου πολλές χώρες χρησιμοποιούν εναλλακτικά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/844458_kmoytzoyris-na-kiryhthoyn-se-katastasi-anagkis-ta-nisia).
Στην συνέχεια, μία σφοδρή επίθεση των δυνάμεων ασφαλείας φαίνεται να διέλυσε τους Αφγανούς (τουλάχιστον προς το παρόν)- και απέτρεψε τα χειρότερα στην πόλη της Μυτιλήνης (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/844492_ektakto-nea-epidromi-afganon-stin-poli-tis-mytilinis).
Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής κυβέρνησης, σχεδόν τα δύο τρίτα των μεταναστών προέρχονται από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν και περίπου το 12% είναι πρόσφυγες πολέμου από τις διάφορες επαρχίες της Συρίας. Πολλοί από τους λαθρομετανάστες δεν δικαιούνται προστασίας και ασύλου και πρέπει να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία με βάση την συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας για τους πρόσφυγες, που υπεγράφη το 2016 (https://righter.gr/2019/12/22/chabek-na-feroume-chiliades-metanastes-apo-tin-ellada/).
Σύμφωνα δε με πρόσφατη δημοσκόπηση, οι Έλληνες για πρώτη φορά δηλώνουν πως δεν εμπιστεύονται το ΝΑΤΟ. Οι κριτικές για την Συμμαχία μάλιστα είναι οι χειρότερες και το αξιοσημείωτο είναι στο ότι δεν ''ψηφίζουν'' κατά οι αριστεροί, αλλά πολίτες από όλα τα ιδεολογικά ''φάσματα'' και αυτό έχει την σημασία του.
Συγκεκριμένα, κατά μέσο όρο το 53% των πολιτών σε 16 χώρες- μέλη έχουν θετική εικόνα για την Συμμαχία και μόνο το 27% αρνητική. Ωστόσο, οι απόψεις σε διάφορα ζητήματα ποικίλλουν- ειδικά όσον αφορά στις υποχρεώσεις περί συλλογικής άμυνας που προκύπτουν από το Άρθρο 5, βάσει του οποίου επίθεση εναντίον μιας χώρας- μέλους είναι επίθεση εναντίον όλων.
Τα ποσοστά αυτών που έχουν θετική άποψη για το ΝΑΤΟ στις χώρες- μέλη του ποικίλλουν, από ένα 82% στην Πολωνία (το υψηλότερο ποσοστό) μέχρι το 21% στην Τουρκία (το χαμηλότερο, με το 55% των Τούρκων να εκφράζουν αρνητική γνώμη για τη Συμμαχία), και την Ελλάδα να βρίσκεται επίσης στις χαμηλότερες θέσεις, με 37% (το 51% των Ελλήνων έχουν αρνητική άποψη για το ΝΑΤΟ).
Οι ΗΠΑ και η Γερμανία βρίσκονται περίπου στην μέση, με 52% και 57% αντίστοιχα. Επίσης, σε χώρες που δεν είναι μέλη, η Σουηδία και η Ουκρανία βλέπουν θετικά τη Συμμαχία, με 63% και 53% αντίστοιχα, ωστόσο στη Ρωσία το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 16% (κάτι που δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη).
Τα ποσοστά βέβαια είναι λογικά. Από την στιγμή που η Συμμαχία κάνει τα ''στραβά'' μάτια στις καθημερινές τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, είναι λογικό και επόμενο να υπάρχει δυσφορία.
Όταν οι Τούρκοι παραβιάζουν καθημερινά το ελληνικό FIR και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ απλά λέει ''βρείτε τα'', τότε είναι φυσιολογικό οι Έλληνες να τους ''γυρίζουν την πλάτη''.
Το ερώτημα είναι «Υπάρχουν μέρη γειτονικών χωρών που στην πραγματικότητα ανήκουν σε εμάς;».
Στη συγκεκριμένη δημοσκόπηση της Pew Resarch Center, το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό συγκεντρώνει η Ελλάδα. Το 60% των ερωτηθέντων από την Ελλάδα θεωρεί πως εδάφη γειτονικών χωρών ανήκουν στην ίδια, ενώ το ίδιο πιστεύουν Τούρκοι και Βούλγαροι σε ποσοστό 58%.
Η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό είναι η Ουγγαρία με ποσοστό 67%. Από εκεί και πέρα υψηλά ποσοστά συγκεντρώνουν και οι Ρώσοι, με το 53% θα θεωρεί πως ορισμένα εδάφη ξένων χωρών θα έπρεπε να ανήκουν σε εκείνους. Ακολουθούν οι Πολωνοί με 48%, οι Ουκρανοί με 47% και οι Σλοβάκοι με 46%.
Αντίθετα πολίτες από χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχουν αντίθετα συναισθήματα.
Το 82% των Σουηδών, το 74% των Ολλανδών, το 72% των Βρετανών, το 62% των Γερμανών, το 60% των Ισπανών και το 59% των Γάλλων θεωρούν πως άλλες χώρες δεν κατέχουν εδάφη τους.
Κανείς δεν ξεχνάει τις αλησμόνητες πατρίδες στην χώρα μας (https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/6923658_i-pleiopsifia-ton-ellinon-kata-toy-nato-mas-anikoyn-edafi-geitonikon-horon).
Παράλληλα στην πατρίδα μας, στο στόχαστρο παραμένουν η Ορθοδοξία και η Πατρίδα με διαδοχικές δικαστικές αποφάσεις που στόχο έχουν να σβήσουν τις έννοιες «εθνική» και «θρησκευτική» συνείδηση.
Έτσι, λίγο μετά την ψήφιση του νόμου για μη αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας από το απολυτήριο και πριν καλά –καλά κοπάσουν οι αντιδράσεις από την απόφαση να μην συμπεριληφθεί ο Σταυρός στο επίσημο σήμα που θα συνοδεύει τις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, έρχεται το Συμβούλιο της Επικρατείας και κρίνει συνταγματική την αφαίρεση «της ανάπτυξης της θρησκευτικής συνείδησης» από τις αρμοδιότητες του Υπουργείου Παιδείας.
Με λίγα λόγια ο νομοθέτης κρίνει ότι αποστολή του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων είναι η προστασία της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης και της λατρείας, και όχι η «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης».
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε την αίτηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την οποία ζητούσε να ακυρωθεί το ΠΔ 18/2018 για τον οργανισμό του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, κρίνοντας ότι είναι συνταγματική η αφαίρεση από τον εν λόγω οργανισμό, της «ανάπτυξης της θρησκευτικής συνείδησης», δηλαδή της θρησκευτικής αγωγής των νέων.
Στο ΣτΕ έχουν προσφύγει με το ίδιο αίτημα, εκτός της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Μητρόπολη Πειραιά, ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, η «Πανελλήνια ‘Ενωσις Θεολόγων», η «Εστία Πατερικών Μελετών» και δύο γονείς των οποίων τα παιδιά τους φοιτούν στο δημοτικό σχολείο και στο λύκειο και εκκρεμεί η έκδοση των σχετικών αποφάσεων.
Σε ανακοίνωσή της η Εκκλησία της Ελλάδος αναφέρει ότι η απόφαση του ΣτΕ, δεν αφαιρεί επί τη ουσίας της θρησκευτική αγωγή από τους σκοπούς του Υπουργείου Παιδείας, αναφέροντας ότι «το ΣτΕ έκρινε ότι η παράλειψη αναφοράς του σκοπού αυτού στο Διάταγμα δεν αποτελούσε παράβαση του Συντάγματος, όχι επειδή επιτρέπεται η αφαίρεση της θρησκευτικής αγωγής από την εκπαίδευση, αλλά επειδή αρκεί ότι η θρησκευτική αγωγή ήδη προβλέπεται στο Σύνταγμα (16 παρ. 2) και στον νόμο 1566/1985, ώστε δεν απαιτείτο η επανάληψή της στο διάταγμα οργάνωσης των υπηρεσιών του ΥΠΕΘ».
«Συνεπώς αντίθετα με όσα διαδόθηκαν χωρίς κατανόηση του σκεπτικού της, η απόφαση 210/2020 του ΣτΕ δεν έκρινε ότι παύει να εντάσσεται στους σκοπούς της δημοκρατικής παιδείας υπό την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων η ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης, για το περιεχόμενο της οποίας σε ό,τι αφορά τα τέκνα ορθοδόξων χριστιανικών οικογενειών, έχει εκδώσει κατά τα τελευταία έτη αποφάσεις η Ολομέλεια του ΣτΕ (660/2018, 926/2018, 1749/2019 και 1750/2019)» καταλήγει η Εκκλησία της Ελλάδος.
Ανακίνηση εκ μέρους της αρμόδιας επιτρόπου, του θέματος της καλλιέργειας εθνικής συνείδησης, προκάλεσε προ ημερών ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου.
Ο κ. Κούλογλου στην συγκεκριμένη ερώτηση κατήγγειλε την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως για δηλώσεις της, ότι «η εκμάθηση της Ιστορίας δεν πρέπει να έχει χαρακτήρα κοινωνιολογικό, αλλά να αναπτύσσει εθνική συνείδηση».
Η Επίτροπος για τα θέματα της Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας, Μαρίγια Γκάμπριελ, απάντησε εξ ονόματος της Επιτροπής λέγοντας ότι τον Μάιο του 2018 το Συμβούλιο εξέδωσε συστάσεις για την προώθηση των κοινών αξιών, της εκπαίδευσης χωρίς αποκλεισμούς και της ευρωπαϊκής διάστασης της διδασκαλίας, καθώς και για τις βασικές ικανότητες της διά βίου μάθησης. «Τα κράτη μέλη παροτρύνθηκαν να εφαρμόζουν προοδευτικό κλίμα στην τάξη, προάγοντας ανεκτικές στάσεις, και να ενθαρρύνουν την κριτική κατανόηση των κυριότερων εξελίξεων στην ιστορία. Τα κράτη μέλη ανέλαβαν επίσης την δέσμευση να προωθήσουν τη γνώση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» δήλωσε.
Η Ευρωπαία Επίτροπος αναφέρθηκε μάλιστα και στην αφαίρεση της ιθαγενείας και του θρησκεύματος από το εθνικό απολυτήριο. Καταπέλτης είναι και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Ελλάδα. Η απόφαση είναι αμετάκλητη και συνιστά πλέον καταδίκη για την Ελλάδα για την υπό όρους απαλλαγή από τα Θρησκευτικά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Μας καταδικάζει για παραβίαση του δικαιώματος στην εκπαίδευση υπό το φως του δικαιώματος στην ελευθερία της συνείδησης, της σκέψης και της θρησκείας, αλλά η χώρα δεν έχει κάνει ακόμα τίποτα για να συμμορφωθεί, υποστηρίζει ο δικηγόρος κ. Σωτηρόπουλος, ο οποίος εκπροσώπησε όσους προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και συνέχισε:
«Με επιστολή της 4.2.2020, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου γνωστοποίησε ότι η Ελλάδα δεν υπέβαλε αίτηση για επανεξέταση της απόφασης Παπαγεωργίου κ.α., η οποία εκδόθηκε από το Πρώτο Τμήμα του.
Αυτό σημαίνει ότι η απόφαση κατέστη αμετάκλητη την 31.1.2020 τα μεσάνυχτα (ώρα κεντρικής Ευρώπης).
Η απόφαση καταδίκασε την χώρα για παραβίαση του δικαιώματος στην εκπαίδευση υπό το φως του δικαιώματος στην ελευθερία της συνείδησης, της σκέψης και της θρησκείας, λόγω του ότι η Ελλάδα επέβαλε σε γονείς να γνωστοποιήσουν ότι τα παιδιά τους δεν είναι Χ.Ο. ως προϋπόθεση για να λάβουν απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/02/blog-post_96.html).
Παράλληλα στην πατρίδα μας, ο Σύριζες καθηγητής κος Λιάκος, στενός σύμβουλος του Τσίπρα και αυτός και μέλος του Open Society, σε ανάρτησή του στο Facebook έγραψε ότι λόγω του δημογραφικού προβλήματος, χρειαζόμαστε εδώ 1.000.000 μετανάστες.
Δηλαδή προτείνει μια γιγαντιαία εθνική επιμειξία, χωρίς να μας λέει πως θα αφομοιώσουμε αυτούς τους ανθρώπους και κυρίως πως θα διατηρήσουμε τα εθνικά χαρακτηριστικά της φυλής.
Επίσης, ο κος Λιάκος δεν μας λέει πως φτάσαμε σε αυτό το οξύ δημογραφικό πρόβλημα και σε αυτή την βίαιη διασπορά των Ελλήνων, εξαιτίας όλου του πολιτικού προσωπικού και φυσικά και του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, ο καθηγητής κος Ροζάκης – άνθρωπος του Σημίτη και προσωπικός σύμβουλος του κυρίου Μητσοτάκη, δήλωσε σε συνέντευξή του στην κυρία Όλγα Τρέμη, ότι στη Χάγη δεν θα κερδίσουμε….θα δώσουμε και κάτι (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/02/blog-post_842.html, https://odysseiatv.blogspot.com/2020/02/blog-post_479.html#more).
Επιπλέον, μία αποκαλυπτική δημοσκόπηση δείχνει ότι απειλή για την χώρα θεωρούν τους λαθρομετανάστες το 65% των κατοίκων των νησιών, λέγοντας ότι πια δεν αντέχουν άλλο και το δείχνουν πλέον με κάθε τρόπο.
Η εγκατάλειψη από την Κυβέρνηση, αλλά και οι ασφυκτικές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, αποτυπώνονται περίτρανα σε μία αποκαλυπτική δημοσκόπηση.
Το εξαιρετικά αρνητικό κλίμα για τους μετανάστες στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος στο μεταναστευτικό αποτυπώνει έρευνα της Kapa Research σύμφωνα με την οποία το 65% των κατοίκων των νησιών του Βορείου Αιγαίου κάνει λόγο για απειλή για την χώρα.
Το ποσοστό αυτό, μάλιστα, είναι αυξημένο κατά 9 μονάδες σε σχέση με αντίστοιχη έρευνα του Σεπτεμβρίου του 2019 όταν τότε το 56% έλεγαν ότι «οι μετανάστες αποτελούν απειλή για τη χώρα και πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο».
Στον αντίποδα το 21% απαντά ότι η παρουσία των μεταναστών στην χώρα είναι αναπόφευκτη λόγω των διεθνών και γεωπολιτικών εξελίξεων ενώ μόλις ένα 10% συμφωνεί με τη φράση ότι οι μετανάστες μπορούν να αποτελέσουν και ευκαιρία για την χώρα αν ενσωματωθούν αποτελεσματικά.
Στην ίδια έρευνα, 9 στους 10 κατοίκους των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου εκτιμά ότι οι αυξημένες μεταναστευτικές ροές έχουν επηρεάσει αρνητικά ή μάλλον αρνητικά την περιοχή τους.
Στα υπόλοιπα ερωτήματα της έρευνας που διεξήχθη σε δείγμα 1.203 ατόμων από τις 11 έως τις 13 Φεβρουαρίου:
- Το 56% εκτιμά ότι κανένα αντισταθμιστικό μέτρο δεν μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση
- Το 70% αισθάνεται μεγάλη ανασφάλεια
- Το 45% θεωρεί ότι οι αυξημένες ροές οφείλονται στο «αρκετά δεκτικό« καθεστώς που επικρατεί στην Ελλάδα (https://www.pentapostagma.gr/koinonia/6925342_apokalyptiki-dimoskopisi-apeili-gia-ti-hora-oi-metanastes-leei-65-ton-katoikon-ton).
Με βάση όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, γίνεται σαφές ότι μέσα στον Σεπτέμβριο συνέβησαν πολλά σημαντικά γεωπολιτικά γεγονότα, τα οποία θα επηρεάσουν σημαντικά όλο τον κόσμο, και φυσικά και την ίδια την πατρίδα μας.
ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ
https://slpress.gr/diethni/to-ekatontaetes-palaistiniako-zitima-apo-tin-intifanta-sto-schedio-tramp/
