ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΧΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΧΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και του Μεσοπολέμου, η Γερμανία απέκτησε σαν ηγέτη Αδόλφο Χίτλερ, κάτι το οποίο συνέβη αμέσως μετά την μεγάλη οικονομική κρίση του 1.929 μετά Χριστόν, η οποία γονάτισε την οικονομία της Γερμανίας, της Αμερικής και όλων των κρατών της Δύσης και αυτό επέφερε μεγάλη κρίση σε αυτά.

Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύτηκε ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος έχοντας πολλές ρητορικές ικανότητες κατάφερε να πείσει πολλούς Γερμανούς να ψηφίσουν αυτόν και το κόμμα του, προκειμένου να κυβέρνησε την Γερμανία υποσχόμενος ότι θα ελευθερώσει όλα τα Γερμανικά εδάφη που υπήρχαν σε άλλες χώρες, θα ενώσει ξανά τους Γερμανούς σε ένα κράτος και θα κάνει την Γερμανία μεγάλη και ισχυρή για άλλη μία φορά, ενώ παράλληλα θα βελτιώσει την οικονομία της και θα επέφερε κοινωνική τάξη μετά τον μεγάλο εμφύλιο πόλεμο και την ταραχή που είχε ενσκήψει στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης για περίπου 15 χρόνια.

Επίσης ο Χίτλερ υποσχέθηκε ότι θα καταργούσε την Συνθήκη των Βερσαλλιών και οι όροι που ίσχυσαν σε σχέση και με την παύση εξοπλισμού και την μη ύπαρξη ισχυρού στρατού στην Γερμανία θα έπαυαν ισχύουν και σύντομα αυτή θα κατάφερε να αναπτύξει έναν ισχυρό στρατό.

Πραγματικά σύντομα ο Χίτλερ κατάφερε με διάφορες πολιτικές αρχικά να εκλεγεί και να διοριστεί καγκελάριος από τον Πρόεδρο Χίντεμπουργκ, ενώ μετά τον θάνατο του συγκεκριμένου ανθρώπου κατάφερε να ενοποιήσει τα αξιώματα του καγκελαρίου της Γερμανίας, όπως επίσης και του Προέδρου και να δημιουργήσει το αξίωμα του Φύρερ.

Αρχικά ο Χίτλερ χρησιμοποιείσαι μία κεινσιανή οικονομία και έκανε πάρα πολλά έργα και κατασκεύασε πάρα πολλά όπλα, ενώ κατάφερε με προστατευτική πολιτική να μειώσει την ενεργεία από 6 εκατομμύρια σε μισό εκατομμύριο, κάτι που τον έκανε να κερδίσει μεγάλη αγάπη από τον ίδιο του το λαό.

Παράλληλα ο Χίτλερ εκμεταλλευόμενος και την πυρκαγιά που ξέσπασε στο Ράιχσταιγκ το 1.933 μετά Χριστόν επέβαλε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης (https://alophx.blogspot.com/2016/09/blog-post_14.html), στην ουσία δικτατορία, η οποία κυβέρνησε από τότε την Γερμανία μέχρι και τον θάνατο του, ενώ στο τέλος ο Χίτλερ κατήργησε όλα τα αντίπαλα κόμματα και εξόντωσε όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Πραγματικά ο Χίτλερ κατάφερε να επανεξοπλιστεί την Γερμανία, να παραβιάσει όλους τους όρους των Βερσαλλιών αρχικά και με διπλωματία και στην συνέχεια και με την βία και τον πόλεμο για να καταφέρει να απελευθερώσει ή να προσαρτήσει πολλά εδάφη, Γερμανικά και μη, ακόμα και την Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία, όπως και μέρος της Πολωνίας στην Γερμανία και την κάνει πάλι μία ισχυρή Αυτοκρατορία, την οποια ονόμασε ο ίδιος Τρίτο Ράιχ της Γερμανίας μετά τον Καρλομάγνο, των Όθωνα και τον Bismarck.

Ειδικά σε σχέση με τον Bismarck ο Χίτλερ (όπως και τον Μεγάλο Φρειδερίκο) τον θαύμαζε πάρα πολύ και ήθελε να του μοιάσει και να κάνει στην ουσία ότι έκανε και αυτός, δηλαδή ενώσει για άλλη μία φορά την Γερμανία που είχε διαιρεθεί τότε σε πάρα πολλά κράτη.

Ο Χίτλερ φρόντισε επίσης να βγάλει την Γερμανία από οργανισμούς, οι οποίοι δεν είχαν καμία αξία τον ίδιο όπως λόγο χάρη ήταν η Κοινωνία των Εθνών (https://alophx.blogspot.com/2016/09/blog-post_49.html), η οποία σύντομα με την αποχώρηση και άλλων μελών ή την εκδίωξή τους, λόγου χάρη της Ιταλίας, της Ιαπωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης, στην ουσία κατέρρευσε και έπαψε να υπάρχει μέχρι και το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Πραγματικά όταν ο Χίτλερ ένιωσε αρκετά ισχυρός εξόπλισε πάρα πολύ τον στρατό του και συμμάχησε στην αρχή με τους Ρώσους και στην συνέχεια επιτέθηκε και κατέλαβε, αφού πρώτα έκανε μία μεγάλη συμφωνία, το γνωστό σε όλους μας σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (https://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_8.html), όλη την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, όπως επίσης και την Ανατολική στην συνέχεια και της Νότιας για να βοηθήσει τους συμμάχους του, τους Ιταλούς σε Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα αλλά και στην Μέση Ανατολή, προς την Λιβύη και την Αίγυπτο.

Όμως, ενώ αρχικά ο Χίτλερ ήταν όπως αναφέρθηκε σύμμαχος με τον Στάλιν σύντομα η λυκοφιλία αυτών των δύο ανδρών έσπασε και αυτοί ήρθαν σε άμεση σύγκρουση μεταξύ τους προκειμένου να αρχίσουν να καταλαμβάνουν ο ένας εδάφη του άλλου για να γίνουν κυρίαρχοι της Ευρώπης.

Αυτός που επιτέθηκε πρώτος στην περίπτωση αυτή ήταν ο Χίτλερ εισβάλλοντος με τον ισχυρό στρατό του μέσα στην Σοβιετική Ένωση και παρόλο που στην αρχή κατάφερε να προελάσει και να καταλάβει πάρα πολλά εδάφη, σύντομα η Ρωσία αντεπιτέθηκε και σε συνδυασμό με τον ικανό τους ανταρτοπόλεμο, τον στρατηγό χειμώνα και τις τακτικές τους, κατάφερε να απωθήσουν τους Γερμανούς και να τους εκδιώξουν από τα εδάφη τους.

Προκειμένου δε οι Γερμανοί να προελάσουν προς την Μόσχα προχώρησαν μέσω της Ουκρανίας, την οποία είχαν καταλάβει και προσπάθησαν να καταλάβουν όλα τα Ρωσικά εδάφη, όπως επίσης και τον πετρελαϊκό πλούτο του Καυκάσου.

Όμως όπως αναφέρθηκε η αντεπίθεση στον Ρώσων διέλυσε στην ουσία του τον Γερμανικό στρατό και σύντομα αυτοί άρχισαν να προλάβουν προς την Δύση και απελευθέρωσαν πολλά εδάφη ή  κατέλαβαν και στο τέλος σε συνδυασμό και σε συμμαχία με τους δυτικούς Συμμάχους, κυρίως στους Αμερικάνους και τους Βρετανούς κατάφεραν να προελάσουν και να απελευθερώσουν μεγάλο μέρος της Ευρώπης (ή να κατακτήσουν) και στο τέλος το Βερολίνο έπεσε στα χέρια των Σοβιετικών, ενώ ο Χίτλερ αυτοκτόνησε.

Στις μέρες μας έχει συμβεί αντίστοιχα μια μεγάλη οικονομική κρίση τόσο στην Αμερική, όσο επίσης στην Ευρώπη και γενικότερα σε όλη την Δύση, ακόμα και σε όλο τον κόσμο, η οποία ξεκίνησε τα επί 2008 μ.Χ. και 2009 μετά Χριστόν, επεκτάθηκε παρόλα αυτά περαιτέρω από τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως επίσης και με τον κορωνοιό και την οικονομική καταστροφή που επέφερε αυτός πέρα από την κοινωνική, αλλά επίσης και των οικονομικών καταστροφικών οικονομικών αποτελεσμάτων και κοινωνικών του που έγιναν με την έναρξη του Ρωσοουκρανικού Πολέμου (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Λόγω αυτών των καταστάσεων όπως επίσης και τις μεγάλης της εισροής λαθρομεταναστών η οικονομική κατάσταση στην Δύση άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία και σύντομα άρχισαν να έρχονται στην εξουσία αυτής ικανοί πατριώτες, εθνικιστές, ακροδεξιοί ή ακροαριστεροί ηγέτες, οι οποίοι έλεγαν ότι θα λύσουν τα πρόβλημα των λαών τους.

Στην Αμερική εκλέχτηκε αρκετές φορές σαν Πρόεδρος της ο φιλολαϊκός Donald Trump, ο οποίος παρέλαβες μία οικονομία καταστραμμένη από τους δημοκρατικούς και κατάφερε με τις κατάλληλες κινήσεις, ενώ είχαν ακριβύνει ή τιμές σε καύσιμα τρόφιμα, ενώ επίσης υπήρχε και τεράστια ανεργία στην Αμερική και χάθηκαν πολλές θέσεις εργασίες και εργοστάσια πήγαν σε άλλες χώρες, να αλλάξει την κατάσταση.

Συγκεκριμένα ο Τραμπ εφάρμοσε προστατευτικές πολιτικές και είπε στις εταιρείες που παρήγαγαν τράγημα και καύσιμα, όπως και σε αυτές των οποίων τα εργοστάσια είχαν φύγει εκτός Αμερικής, ότι αν δεν μειώσουν τις τιμές και τα καύσιμά τους και δεν φέρουν πίσω το εργοστάσια και τις θέσεις εργασίας στην Αμερική, αυτό το οποίο θα έκανε ο ίδιος θα ήταν αυξήσει τους δασμούς και τους φόρους τους στο 80% τοις εκατό.

Φυσικά αυτό το έκανε τόσο το έτος 2016 με τα Χριστόν, όσο και το έτος 2025 μετά Χριστόν, ενώ οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες τρόμαξαν και πραγματικά σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, φρόντισαν πολλές από τις επιχειρήσεις που ήταν στο εξωτερικό να έρθουν στην Αμερική για να μην υποστούν τέτοιες οικονομικές συνέπειες, πολύ βαριές για τις ίδιες, οι υπόλοιπες μείωσαν τις τιμές τους, ενώ με την εκδίωξη πολλών λαθρομεταναστών που δουλεύουν παράνομα στις ΗΠΑ, πολλοί ντόπιοι Αμερικανοί θα πάρουν νόμιμα τις θέσεις τους.

Παράλληλα ο Donald Trump φρόντισε να αναγγείλει με την επανεκλογή του 2025 μετά Χριστόν και την εκ νέου έναρξη της Προεδρίας του για άλλη μία φορά το σχέδιο του με το οποίο πιστεύει ότι θα καταφέρει να κάνει πάλι μεγάλη και ισχυρή την Αμερική.

Συγκεκριμένο ίδιος πρότεινε ότι προκειμένου να γίνουν πάλι ισχυρές και σεβαστές οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, θα πρέπει καταρχάς ο Καναδάς, όπως επίσης το Μεξικό, η Γροιλανδία και Ισλανδία να ενωθούν με την ΗΠΑ και να γίνουν επαρχίες της, ενώ η Αμερική θα πρέπει να ελέγχει και την διώρυγα του Παναμά και όλη σχεδόν την Βόρεια Αμερική.

Στην ουσία πρότεινε αντί να υπάρχει μία ομοσπονδία μεταξύ των κρατών αυτών σαν την NAFTA όπως υπάρχει στις μέρες μας, αντίθετα να ενωθούν όλες αυτές τις περιοχές με την Αμερική και να γίνουν επαρχίες της με ευνοϊκούς για τις ίδιες οικονομικούς όρους.

Ο λόγος που Τραμπ θέλει να κάνει κάτι τέτοιο, στην ουσία να δημιουργήσει μία Βορειοαμερικανική ένωση, είναι ότι γεγονός ότι γνωρίζει ο ίδιος ότι αν καταφέρει να ενοποιήσει τις χώρες της με την δική του ή κάνει ευνοϊκές οικονομικές συμφωνίες για τις ΗΠΑ με αυτές, θα καταφέρει να έχει μερίδιο στην ΑΟΖ της αρκτικής, η οποία όπως είναι γνωστό, όπως ο Βόρειος και Νότιος Πόλος, έχει από κάτω της το 25% του παγκόσμιου φυσικού αερίου και πετρελαίου, όπως και πάρα πολλά άγνωστα είδη, ενώ σε περίπτωση που λιώσουν τα χιόνια και οι πάγοι σε αυτές τις περιοχές θα μπορεί παράλληλα να υπάρχουν και νέες οικονομικές και εμπορικές οδοί.

Σε σχέση με την Γροιλανδία ο λόγος για τον οποίο ο Τραμπ θέλει να την ενώσει με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι το γεγονός ότι αυτή περιέχρια από κάτω της τεράστιο πλούτο, ενώ θα μπορεί από την περιοχή αυτή να εγκαταστήσει βάσεις, προκειμένου να ελέγχει και να έρχεται πιο κοντά ευκολότερα στην Ευρώπη, αλλά και σε άλλους πιθανούς αντιπάλους στην περιοχή, π.χ. την Ρωσία, το ισλάμ, ακόμα και την Κίνα με έμμεσο τρόπο.

Επίσης εάν καταφέρει να επιτύχει όλα αυτά τα πράγματα που αναφέρθηκαν παραπάνω ο Πρόεδρος Τραμπ, η χώρα του θα αποκτήσει στην ουσία κοινά σύνορα με την Ρωσία και σε αυτόν τον τομέα, αφού έχουν όπως είναι γνωστό κοινά σύνορα και στην Σιβηρία και στην Αλάσκα, ενώ αν συμβεί αυτό, οι Αμερικανοί θα έχουν πάρα πολύ μεγάλο λόγω στο ζήτημα της ΑΟΖ της Αρκτικής, όπως έχει και η Ρωσία σε αυτές τις περιοχές.

Είναι πολύ γνωστό, η Ρωσία έχει σε μεγάλο βαθμό στείλει πολλές αποστολές και ελέγχει την Αρκτική, κάτι το οποίο θέλω να κάνουν και οι Αμερικανοί, ενώ ακόμα και η Ρωσία, όπως οι Αμερικάνοι έχει κάνει και αυτή για παρεμφερείς λόγους εκδηλώσεις ενδιαφέροντος για την απόκτηση της Γροιλανδίας από τη Δανία.

Εάν αποκτήσουν κοινά σύνορα με τους Ρώσους οι Αμερικανοί, ενσωματώνοντας τις παραπάνω περιοχές, όχι όπως τώρα που υπάρχουν πολλές περιοχές που διεκδικούν την Αρκτική, δηλαδή Ρωσία, Καναδάς, Αμερική, Γροιλανδία, Δανία, Νορβηγία ίσως και Μεγάλη Βρετανία, τότε στην ουσία όλες αυτές τοι περιοχές θα ελέγχονται κατά μεγάλο ποσοστό από τους Αμερικανούς και τους Ρώσους.

Όμως επειδή οι Αμερικάνοι θα έχουν το με τα άλλα εδάφη που θα έχουν ενσωματώσει, θα μπορούν να επεκτείνουν τα ναυτικά τους μίλια και να μπλοκάρουν την επέκταση των Ρώσων στην περιοχή αυτή, και με τον τρόπο αυτό να τους κόψουν την είσοδο στον Αρκτικό ωκεανό, όπως προσπαθώ να κάνουν στην Βόρεια Θάλασσα μέσω των Βαλτικών χωρών και της Πολωνίας και των Σκανδιναβίας.

Εάν αυτό συμβεί θα έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν τους Ρώσους στα εδάφη αυτά και θα χτυπήσουν άσχημα το εμπόριο τους, κάτι το οποίο φυσικά εννοείται ότι Ρωσία δεν μπορεί να ανεχθεί και να επιτρέψει σε καμία περίπτωση, ενώ παράλληλα είναι σίγουρο ότι αν αλλάξουν όπως θέλουν και ρίξουν τον Ερντογάν από την εξουσία στην Τουρκία και ξαναφέρουν τους κεμαλικούς (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), θα προσπαθήσουν να κάνω το ίδιο στην Ρωσία και στην Μαύρη Θάλασσα.

Και με τον τρόπο αυτό να μπλοκάρουν οι Αγγλοσάξονες το εμπόριο της Ρωσίας από αυτές τις οικονομικές και εμπορικές οδούς, κάτι το οποίο θα έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν να διεξάγουν το εμπόριο τους και να δεχθεί μεγάλο οικονομικό πλήγμα, το οποίο μπορεί να φέρει οικονομική αναταραχή και εξέγερση πραξικόπημα στην χώρα αυτή και πτώση του καθεστώτος, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα έρθουν όλοι κάποιοι ολιγάρχες φίλοι των δυτικών στην εξουσία της χώρας αυτής, αλλά πιθανότατα κομμουνιστές, ευρασιανιστές, εθνικιστές, εθνικομπολσεβίκοι ή όλα αυτά μαζί.

Παράλληλα ο Τραμπ έχει προτείνει στους Ρώσους να κάνουν μαζί μια σύνοδο κορυφής όπως ήταν κάποτε η Γιάλτα (https://alophx.blogspot.com/2016/10/1815-1945.html) ή και το σύμφωνα μολότοφ και με αυτήν να μοιράσουν τον κόσμο και την Ευρώπη μεταξύ τους, αφού τόσο Τραμπ μόνος του (https://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html), όσο επίσης ο Trump μαζί με τους Ρώσους (https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html), έχουν κοινά σχέδια για διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαμοιρασμό αυτές και του κόσμου μεταξύ τους (όπως και την διάλυση άλλων οργανισμών, π.χ. τον ΟΗΕ, τον ΠΟΥ, τον ΗΠΑ., το ΝΑΤΟ, τους παγκοσμίους οργανισμούς εμπορίου, την USSAID, την NED κ.λ.π.-https://alophx.blogspot.com/2016/09/blog-post_49.html).

Εάν επικρατήσει αυτό το σενάριο το οποίο είναι και το καλύτερο δεν θα έρθουν σε σύγκρουση αυτές οι δύο χώρες μεταξύ τους και θα καταφέρουν ειρηνικά να μοιράσουν όπως τότε τον κόσμο και να υπάρχει μία σχετική ειρήνη στην περιοχή, παρόλο που αυτές τις δύο χώρες στην ουσία όπως είναι γνωστό θα ανταγωνίζονται σε άλλους τομείς κυρίως στον οικονομικό και των πολιτικό, χωρίς όμως να έρχονται σε άμεση σύγκρουση μεταξύ τους.

Αν όμως αυτή η συμφωνία δεν γίνει η γίνει και κρατήσει μόνο μόνο χρονικό διάστημα και αργότερα σπάσει και αρχίζουν συγκρούσεις μεταξύ των δύο αυτών κρατών, μπορούν παράλληλα οι Αμερικανοί έχοντας βάσεις στα παραπάνω μέρη που αναφέρθηκαν αλλά και στο ΝΑΤΟ αν δεν το έχουν διαλύσει και δεν έχουν φύγει μέχρι τότε, από αυτές να εισβάλουν μέσω Πολωνίας και Ουκρανίας για άλλη μια φορά στα Ρωσικά εδάφη, όπως και κάνει παλαιότερα ο Χίτλερ και με τον τρόπο αυτό να ξεκινήσει ένας νέος Παγκόσμιος Πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, ο οποίος βεβαίως μπορεί να ξεκινήσει και από αλλού, λόγω χάρη την Μέση Ανατολή ή την Κίνα και να επεκταθεί και να γίνει ένας Παγκόσμιος, στην ουσία ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος στην συγκεκριμένη περίπτωση (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Γιατί πολλοί νεαροί Γερμανοί στρέφονται προς την ακροδεξιά -Τρεις νέοι μιλάνε για την υποστήριξή τους στο AfD. Όλο και περισσότεροι νέοι άνδρες και γυναίκες στην Γερμανία στρέφονται προς την ακροδεξιά. Παρακάτω, πέντε νέοι μιλάνε για την υποστήριξή τους στο κόμμα AfD.

«Αυτό που μου έμαθαν οι γονείς μου είναι ότι στο παρελθόν ζούσαν με ειρήνη και ηρεμία, χωρίς να έχουν κανένα φόβο στην χώρα τους» λέει στο BBC ο 19χρονος Γερμανός Νικ από την πόλη Φράιμπεργκ της Σαξονίας. «Θα ήθελα να ζήσω σε μια χώρα όπου δεν χρειάζεται να φοβάμαι».

Ο Νικ και ο φίλος του Ντομινίκ, ο οποίος είναι 30 ετών, είναι υποστηρικτές της ακροδεξιάς παράταξης «Εναλλακτική για την Γερμανία» [AfD], ένα κόμμα που καταγράφει σταθερά την δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις στην Γερμανία για περισσότερο από ενάμιση χρόνο, καθώς η ακροδεξιά εδώ και αλλού στην Ευρώπη προσελκύει όλο και περισσότερους νέους, ιδίως άνδρες.

Μετανάστευση, η κύρια ανησυχία. Ένας ιδιαίτερος λόγος για τον οποίο ο Νικ - και πολλοί άλλοι νέοι Γερμανοί άνδρες - δηλώνουν ότι «φοβούνται» είναι ο αριθμός των επιθέσεων στην Γερμανία στις οποίες εμπλέκονται ύποπτοι που είχαν ζητήσει άσυλο, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το θανατηφόρο μαχαίρωμα ενός νηπίου και ενός άνδρα σε ένα πάρκο στη βαυαρική πόλη Άσκαφενμπουργκ.

Η μετανάστευση είναι πλέον η κύρια ανησυχία του Nick και του Dominic, αν και δεν αντιτίθενται σε όλες τις μορφές της. «Οι άνθρωποι που ενσωματώνονται, που μαθαίνουν, που σπουδάζουν εδώ, που κάνουν τη δουλειά τους - δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί τους» λέει ο Dominic, αν και είναι επικριτικός απέναντι σε όποιον θεωρεί ότι «εκμεταλλεύεται το σύστημα ασύλου».

«Αλλά αυτές τις μέρες τέτοιες δηλώσεις θεωρούνται εχθρικές», λέει ο Dominic. «Σε αποκαλούν ναζιστή εξαιτίας του παρελθόντος της Γερμανίας». Τώρα, καθώς η Γερμανία περιμένει να δει πόσο καλά θα τα πάει η ακροδεξιά στις επερχόμενες εκλογές, το ερώτημα είναι γιατί τόσοι πολλοί νέοι άνδρες, ιδίως, έλκονται από την ακροδεξιά και ποιες θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες για μια χώρα που έχει βαθιά συνείδηση του ναζιστικού της παρελθόντος.

Νέοι άνδρες με άγχος και στρες. Έρευνα του Ινστιτούτου Pew το 2024 διαπίστωσε ότι το 26% των Γερμανών ανδρών είχε θετική άποψη για το AfD, σε σύγκριση με το 11% των γυναικών, ενώ το ποσοστό των ανδρών που έχουν αυτή την γνώμη έχει αυξηθεί κατά 10 μονάδες από το 2022 μ.Χ.

Στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2024 μ.Χ., σύμφωνα με τα Γερμανικά exit polls, ο αριθμός των νέων κάτω των 24 ετών, ανδρών και γυναικών, που ψήφισαν το AfD στην Γερμανία ανήλθε στο 16%, αυξημένος κατά 11 μονάδες από το 2019 μ.Χ.

Αυτό συμβαίνει σε μια χρονική συγκυρία που αυξάνεται η «γενική ανησυχία» των νέων, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Γερμανικού Ινστιτούτου Έρευνας Γενεών. Σε δείγμα 1.000 Γερμανών ηλικίας 16 έως 25 ετών, τα επίπεδα άγχους ήταν τα υψηλότερα μεταξύ των ερωτηθέντων που κατατάσσουν τον εαυτό τους στην ακροδεξιά, ενώ ήταν τα χαμηλότερα μεταξύ των ατόμων που τοποθετούν τον εαυτό τους στο μέσο του πολιτικού φάσματος.

Οι γυναίκες ήταν πιο πιθανό να ανησυχούν για τα δικαιώματά τους και τα δικαιώματα των μειονοτικών ομάδων, ενώ οι άνδρες βρέθηκαν να ανησυχούν περισσότερο για τις συντηρητικές αξίες του παρελθόντος.

Ο Dr. Rüdiger Maas, από τη γερμανική δεξαμενή σκέψης Institute for Generational Research, λέει ότι τα αριστερά κόμματα συχνά επικεντρώνονται σε θέματα όπως ο φεμινισμός, η ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών. «Συνολικά, οι άνδρες δεν "βλέπουν" τον εαυτό τους σε αυτά τα θέματα», λέει. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν την τάση να ψηφίζουν πιο δεξιά ή ακροδεξιά».

«Το 60% των νέων ανδρών κάτω των 30 ετών θα σκεφτόταν να ψηφίσει την ακροδεξιά στις χώρες της ΕΕ και αυτό είναι πολύ υψηλότερο από το ποσοστό μεταξύ των γυναικών», λέει ο Tarik Abou-Chadi, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σε ανάλυση που αντλήθηκε από ένα υποσύνολο της μελέτης για τις Ευρωπαϊκές εκλογές του 2024 μ.Χ.

Το AfD έχει κατηγορηθεί εδώ και καιρό για αντιμεταναστευτική ρητορική / Facebook / AfD Thuringen. Ο ρόλος του TikTok. Εκτός από τα ζητήματα φύλου, μετανάστευσης και οικονομίας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίζουν ρόλο. Πλατφόρμες όπως το TikTok επιτρέπουν στις πολιτικές ομάδες να παρακάμπτουν τα κυρίαρχα, παραδοσιακά ΜΜΕ, τα οποία η ακροδεξιά θεωρεί «εχθρικά».

«Είναι σαφές ότι το AfD "κυριαρχεί" απόλυτα στο TikTok σε σύγκριση με άλλα Γερμανικά κόμματα», λέει ο Μauricius Dorn από το Ινστιτούτο Στρατηγικού Διαλόγου (ISD). Έχει 550.000 followers στον επίσημο κοινοβουλευτικό λογαριασμό του, έναντι 160.000 για το SPD που έχει σήμερα τις περισσότερες έδρες στο γερμανικό κοινοβούλιο.

Και δεν είναι μόνον οι επίσημοι λογαριασμοί, αλλά ένας «σημαντικός αριθμός ανεπίσημων λογαριασμών οπαδών συμβάλλει επίσης στη διάδοση του περιεχομένου του κόμματος» λέει ο κ. Dorn, ο οποίος παρατηρεί ότι άλλα κόμματα αναγνώρισαν ιστότοπους όπως το TikTok «πολύ αργά».

Οι influencers του AfD. Το BBC συνάντησε επίσης μια influencer του AfD, τη Celina Brychcy. Η 25χρονη TikToker έχει περισσότερους από 167.000 followers, το 53% των οποίων είναι άνδρες, με το 76% να είναι ηλικίας μεταξύ 18 και 35 ετών.

Μοιράζεται κυρίως βίντεο χορού, τάσεων και lifestyle, αλλά και περιεχόμενο υπέρ του AfD. Η Celina Brychcy λέει ότι δεν βγάζει χρήματα από την προώθηση του AfD, αλλά το κάνει επειδή πιστεύει στον αγώνα και θέλει να «περάσει ένα μήνυμα».

Στα κοινωνικοπολιτικά της ιδεώδη περιλαμβάνονται η επιθυμία επιστροφής της στρατιωτικής θητείας, η μεγαλύτερη υποστήριξη για τις μητέρες που θέλουν ή πρέπει να μείνουν στο σπίτι και οι αυστηρότεροι έλεγχοι στα σύνορα. «Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που απλώς δεν ταιριάζουν με εμάς τους Γερμανούς» πρόσθεσε, αλλά επανειλημμένα επέμεινε ότι δεν είναι ρατσίστρια και δεν έχει τίποτα εναντίον των ξένων.

Το AfD πανηγυρίζει για την υποστήριξη από τον δισεκατομμυριούχο της τεχνολογίας, Elon Musk / Facebook / AfD Thuringen Αντιστροφή ρόλων. Η κ. Brychcy είναι επίσης κατά της «αντιστροφής των ρόλων» όσον αφορά τον τρόπο που ντύνονται οι άνδρες και οι γυναίκες.

Όταν το BBC αμφισβητεί την Brychcy σχετικά με το αν αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί οπισθοδρομικό, εκείνη απάντησε ότι «βιολογικά μιλώντας, είμαστε άνδρες και γυναίκες», και πιστεύει ότι οι άνθρωποι πρέπει να παρουσιάζονται ανάλογα.

Δεν συμφωνεί με εκείνους που θεωρούν το AfD «επικίνδυνο» κόμμα - μάλλον, λέει, πρόκειται για ένα κίνημα που θα προσφέρει γνήσια, ριζική αλλαγή. Όταν η Brychcy ερωτάται αν «θεωρεί τον εαυτό της ακροδεξιό», λέει ότι σε ορισμένα θέματα, όπως ο έλεγχος των συνόρων και η εγκληματικότητα, «σίγουρα ναι, είμαι ακροδεξιά».

Είναι μια εντυπωσιακή απάντηση, ιδίως καθώς συχνά ο χαρακτηρισμός της ακροδεξιάς απορρίπτεται από τους υποστηρικτές του AfD, συμπεριλαμβανομένης της αρχηγού του κόμματος, Alice Weidel, η οποία επιμένει ότι ηγείται ενός συντηρητικού, ελευθεριακού κινήματος.

Αυτό που σίγουρα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε είναι ότι αυτή είναι μια γενιά που μεγάλωσε με κόμματα όπως το AfD - είτε αυτό συμβαίνει σε τηλεοπτικές εκπομπές είτε στο κοινοβούλιο, αφού το AfD απέκτησε τους πρώτους του βουλευτές το 2017 μ.Χ.

«Δεν φαίνονται πια τόσο ακραίοι». Ο καθηγητής Abou-Chadi πιστεύει ότι η ακροδεξιά, γενικά, έχει εξομαλυνθεί σε σημείο που «δεν φαίνονται πια τόσο ακραίοι». Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι ένα σημαίνον στέλεχος της «σκληρής» ακροδεξιάς πτέρυγας του AfD, ο Björn Höcke, τιμωρήθηκε δύο φορές με πρόστιμο πέρυσι για τη χρήση ναζιστικού συνθήματος, αν και αρνήθηκε ότι το έκανε εν γνώσει του.

Το AfD, σε τρία Γερμανικά ομόσπονδα κρατίδια, χαρακτηρίζεται από τις αρχές ως «ακροδεξιό» - μεταξύ άλλων και στην Σαξονία, έναν χαρακτηρισμό που το κόμμα αμφισβήτησε ανεπιτυχώς στο δικαστήριο.

Πρόκειται για ένα κρατίδιο όπου ο αριθμός των «ακροδεξιών εξτρεμιστών» είχε φθάσει σε «νέο υψηλό επίπεδο» - σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε πέρυσι από την υπηρεσία εσωτερικών πληροφοριών της Σαξονίας.

Η «Εναλλακτική για την Γερμανία» [AfD] καταγράφει σταθερά τη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις στην Γερμανία για περισσότερο από ενάμιση χρόνο / Facebook / AfD Thuringen «Η ομοφυλοφιλία είναι λάθος». Σε ένα εμπορικό κέντρο στην πόλη Κέμνιτς της Σαξονίας, το BBC συναντά μια ομάδα νεαρών ανδρών που -αν και δεν θέλουν να μιλήσουν επίσημα- λένε ότι είναι ακροδεξιοί.

Ντυμένοι στα μαύρα, με ομοιόμορφα κοντά μαλλιά, εκφράζουν τις πεποιθήσεις τους ότι «η ομοφυλοφιλία είναι λάθος» και φοβούνται ότι η «Γερμανική φυλή» απειλείται λόγω της αυξανόμενης κοινότητας μεταναστών.

Η Diana Schwitalla διδάσκει ιστορία και κοινωνικές σπουδές εδώ και οκτώ χρόνια. Λέει ότι χρειάστηκε να αντιμετωπίσει μια περίπτωση άρνησης του Ολοκαυτώματος στην τάξη και έχει ακούσει και άλλα ανησυχητικά σχόλια.

«Ακούμε ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν στην πραγματικότητα κάτι καλό και ότι υπήρχε λόγος που πέθαναν άνθρωποι τότε - και ότι αυτό είναι καλό. Ο Χίτλερ περιγράφεται ως "καλός άνθρωπος"», λέει η κυρία Schwitalla.

Η ακροδεξιά εδώ και αλλού στην Ευρώπη προσελκύει όλο και περισσότερους νέους, ιδίως άνδρες / Facebook / AfD Thuringen. Οι τρεις νεαρές κοπέλες. Το BBC μίλησε και με τρεις νεαρές κοπέλες, τις Cora, Melina και Joey. Και οι τρεις είναι 18 ετών και ανήκουν, πολιτικά, στον αριστερό χώρο.

Η Cora λέει ότι έχει ακούσει άνδρες της ηλικίας της να εκφράζουν την επιθυμία τους οι γυναίκες να μένουν κλεισμένες στο σπίτι, ανατρέχοντας σε μια εποχή «που οι γυναίκες φρόντιζαν τα παιδιά και όταν ο σύζυγος γυρνούσε από τη δουλειά, το φαγητό ήταν μαγειρεμένο και έτοιμο». Το παρομοιάζει με τη λεγόμενη τάση της «παραδοσιακής συζύγου», δηλαδή την προσκόλληση στους παραδοσιακούς ρόλους των δύο φύλων.

Η Cora και η Melina εκφράζουν φόβους για την ανατροπή των δικαιωμάτων των γυναικών - μεταξύ άλλων όσον αφορά τις αμβλώσεις, ακόμη και το δικαίωμα ψήφου. «Ευτυχώς, αυτό δεν έχει συζητηθεί ακόμα στην πολιτική» λέει η τελευταία, «αλλά έχω ακούσει συζητήσεις για το ότι οι γυναίκες δεν θα πρέπει πλέον να ψηφίζουν στις εκλογές».

Το BBC επισκέπτεται ένα Γερμανικό πανεπιστήμιο για να παρακολουθήσει τις φοιτητικές εκλογές, εκεί όπου μια μικρή ομάδα φοιτητών στήνεται στην ουρά για να ψηφίσει. Όταν βγαίνουν τα αποτελέσματα, το «Die Linke» βρίσκεται στην κορυφή: είναι το αριστερό κόμμα που είναι σχετικά δημοφιλές μεταξύ των νέων, αλλά συγκεντρώνει μόνο περίπου 5% σε εθνικό επίπεδο.

Το AfD ήρθε δεύτερο, ενισχύοντας αυτό που διαπίστωσε ο καθηγητής Abou-Chadi, ότι «οι νεότεροι άνθρωποι είναι πολύ πιο πιθανό να επιλέξουν ένα πιο αριστερό ή πιο δεξιό κόμμα από ένα κεντρώο». «Οι νεότεροι άνθρωποι είναι πολύ πιο πιθανό να επιλέξουν ένα πιο αριστερό ή πιο δεξιό κόμμα από ένα κεντρώο».

Δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας. «Μιλώντας με ανθρώπους στην Γερμανία, είναι σαφές ότι η υποστήριξη προς το AfD δεν μπορεί να εκληφθεί απλώς ως κάποια μορφή ψήφου διαμαρτυρίας, ακόμη και αν υπάρχει απογοήτευση για τα κόμματα που κυβέρνησαν παραδοσιακά την Γερμανία» συνοψίζει το ρεπορτάζ του Βρετανικού δικτύου, και προσθέτει εμφατικά:

«Η Celina, ο Dominic και ο Nick - και άλλοι με τους οποίους μιλήσαμε - ελπίζουν ειλικρινά και πιστεύουν ότι το AfD θα μπορούσε να βάλει την Γερμανία στο δρόμο της ριζικής αλλαγής». Κόμματα όπως το AfD έχουν εργαστεί σκληρά για να προσπαθήσουν να «εξομαλυνθούν» και να «κανονικοποιηθούν» στα μάτια του κοινού.

Ενώ υπάρχουν άνθρωποι στην Γερμανία και την Ευρώπη που θεωρούν την ακροδεξιά ως μια εξτρεμιστική, ακόμη και αντιδημοκρατική δύναμη, φαίνεται ότι αυτή η προσπάθεια «κανονικοποίησης» έχει αποτέλεσμα -και όχι μόνο μεταξύ των νέων (https://www.iefimerida.gr/stories/giati-oi-neoi-germanoi-strefontai-akrodexia-afd).

 

Αντιμέτωπη με ενεργειακή κρίση η Ευρώπη – Πλαφόν στο φυσικό αέριο εξετάζει η Κομισιόν. Η τιμή του φυσικού αερίου είναι 3-4 φορές υψηλότερη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η νέα εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου παραπέμπει σε νέα μίνι ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη μέχρι το τέλος του χειμώνα. Το ύψος στον ολλανδικό κόμβο (ΤΤF) να πλησιάζει τα 60 ευρώ ανά μεγαβατώρα, επίπεδο που δεν έχει φτάσει επί μια 2ετία.

Η τιμή του φυσικού αερίου είναι 3-4 φορές υψηλότερη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, γεγονός που θέτει σε κίνδυνο την ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε μια περίοδο που η ΕΕ προετοιμάζεται για εμπορικό πόλεμο με τον Ντόναλντ Τραμπ. Η Κομισιόν εξετάζει το ενδεχόμενο ενεργοποίησης του σχεδίου για πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου με βραχύβιο χαρακτήρα και σκοπό τον περιορισμό της απόκλισης από την τιμή στις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τους Financial Times, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συζητά την επιβολή ανώτατου ορίου στην τιμή στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων για ένα κείμενο πολιτικής «καθαρής βιομηχανικής συμφωνίας», το οποίο θα παρουσιαστεί τον επόμενο μήνα (https://www.newsbreak.gr/oikonomia/842936/antimetopi-me-energeiaki-krisi-i-eyropi-plafon-sto-fysiko-aerio-exetazei-i-komision/).

Ποιος θα πληρώσει για την άμυνα της Γερμανίας; Η Bundeswehr θα χρειαστεί σύντομα ακόμα περισσότερα χρήματα. Σε περίπτωση που δεχόταν επίθεση, η Γερμανία θα μπορούσε να αμυνθεί μόλις για λίγες ημέρες, σύμφωνα με τους ειδικούς – η λιτότητα στην Bundeswehr έχει αφήσει τα ίχνη της. Ως εκ τούτου, δεν προξενεί καμία απορία το γεγονός ότι η ετοιμότητα της χώρας στην άμυνα αποτελεί ένα από τα κύρια ζητήματα του προεκλογικού αγώνα.

Πόσα χρήματα χρειάζονται, προκειμένου να διατηρείται σε καλή κατάσταση ο Γερμανικός στρατός; Και από πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα, δεδομένου ότι λείπουν κάμποσα δισεκατομμύρια στον γερμανικό προϋπολογισμό;

Το τελευταίο διάστημα η Μπούντεσβερ έχει πάρει κάπως τα πάνω της, με τον καγκελάριο Scholz (SPD) να θεωρεί πως αυτό οφείλεται πρωτίστως στη δική του πολιτική – αμέσως μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022 μ.Χ. έδωσε εξάλλου στον στρατό επιπλέον 100 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το SPD δεν προβαίνει σε περικοπές στην κοινωνική πολιτική. «Απ’ όταν βρέθηκε ένας Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Άμυνας και ένας Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος, η κατάσταση για την Bundeswehr έχει βελτιωθεί και πάλι», επεσήμανε προσφάτως στην Bundesbank ο Scholz.

Το ειδικό ταμείο των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ ήταν, όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος ο Σολτς, «ένα μεγάλο στοίχημα» - αλλά και μία τακτική που ο πολιτικός του SPD σκοπεύει να συνεχίσει, εφ’ όσον επανεκλεγεί στην καγκελαρία, μιας και υπόσχεται ακόμα περισσότερες επενδύσεις στις ένοπλες δυνάμεις.

Αυτό βέβαια είναι κάτι που προτείνουν και τα υπόλοιπα κόμματα. Οι Σοσιαλδημοκράτες ωστόσο τονίζουν πως με αυτούς στην κυβέρνηση, οι επενδύσεις στον στρατό δεν θα γίνουν σε βάρος της κοινωνικής πρόνοιας.

Ο Σολτς υπόσχεται να μην θέσει ποτέ τους πολίτες ενώπιον του διλήμματος «να δώσουμε λεφτά για την Μπούντεσβερ ή να διασφαλίσουμε την καταβολή των συντάξεων». Πώς θα βρεθούν τα χρήματα αυτά; Μέσα από μία μεταρρύθμιση του κατοχυρωμένου στο γερμανικό Σύνταγμα χρεόφρενου, που περιορίζει τις δυνατότητες της κυβέρνησης να δανειστεί χρήματα.

Το 2024 μ.Χ., για την Μπούντεσβερ δαπανήθηκαν 52 δισεκατομμύρια ευρώ βάσει προϋπολογισμού, αλλά και 20 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον από το ειδικό ταμείο. Επ’ αυτών προστέθηκαν και άλλα έξοδα, όπως για παράδειγμα η αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, με τις στρατιωτικές δαπάνες να ανέρχονται συνολικά στα 90,6 δισεκατομμύρια ευρώ – και έτσι η Γερμανία πέτυχε και τον στόχο καταβολής τουλάχιστον του 2% επί του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες, τον οποίο θέτει το ΝΑΤΟ.

Το ειδικό ταμείο θα έχει αδειάσει έως το 2027 μ.Χ. Για χρόνια η Γερμανία δεν πετύχαινε τον συγκεκριμένο στόχο – και ο Σολτς παρουσιάζει ως επιτυχία της καγκελαρίας του το γεγονός ότι τώρα τα κατάφερε. Ωστόσο, αναμένεται δύσκολο για την χώρα να μπορέσει να διατηρήσει τις δαπάνες της σε αντίστοιχα επίπεδα, όταν το ειδικό ταμείο των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ θα έχει πια αδειάσει.

Το ταμείο αναμένεται να αδειάσει το αργότερο στα τέλη του 2027 μ.Χ., όταν και θα έχουν ξοδευτεί όλα τα χρήματα για την αγορά πολλών ακριβών οπλικών συστημάτων. Οι ανάγκες του γερμανικού στρατού όμως εξακολουθούν να είναι μεγάλες, ιδίως και λόγω του ότι η Μπούντεσβερ έχει δώσει πολλούς εξοπλισμούς στην Ουκρανία.

Με τους εξοπλισμούς που έχουν παραγγελθεί τώρα, ο Υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους (SPD) θέλει να καταστήσει την Γερμανία ετοιμοπόλεμη – και με αυτόν τον τρόπο να αποτρέψει την Ρωσία από το να επιτεθεί σε νατοϊκή επικράτεια.

80 δισ. ευρώ ετησίως για την Bundeswehr; Το πώς θα χρηματοδοτείται η Μπούντεσβερ όταν θα έχει αδειάσει το ειδικό ταμείο παραμένει ακόμη αβέβαιο, ενόψει και των εκλογών της 23^ης Φεβρουαρίου. Εξαιτίας της κατάρρευσης της κυβέρνησης δεν έχει ψηφιστεί ο προϋπολογισμός για το 2025 μ.Χ.– σε αυτόν προβλέπονταν 53,25 δισεκατομμύρια ευρώ για την Μπούντεσβερ, δηλαδή περί τα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα από το 2024 μ.Χ., με τον Πιστόριους να ζητάει ακόμα περισσότερα χρήματα χωρίς επιτυχία.

Προκειμένου να συνεχίσει να πετυχαίνει τον στόχο του 2%, η Γερμανία θα έπρεπε να διοχετεύει ετησίως γύρω στα 28-30 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα προς την Μπούντεσβερ – και σύμφωνα με τον υποψήφιο της CDU για την καγκελαρία, Φρίντριχ Μερτς, τόσα θα πρέπει να της δοθούν.

Ο Μερτς έχει υπογραμμίσει σε πρόσφατες δηλώσεις του πως στο εξής θα χρειάζονται «τουλάχιστον 80 δισεκατομμύρια τον χρόνο» για την Μπούντεσβερ. «Θα πρέπει να κλείσουμε αυτήν την διαφορά το αργότερο το 2027 μ.Χ. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια και να θέσουμε νέες προτεραιότητες στον προϋπολογισμό».

Η CDU θέλει αναδιάρθρωση του προϋπολογισμού. Ο Μερτς ωστόσο δεν προτίθεται να οδηγήσει τη χώρα στην ανάληψη νέων χρεών με στόχο την κάλυψη των απαραίτητων δισεκατομμυρίων. «Θα διατηρήσουμε το χρεόφρενο του Συντάγματος», αναφέρεται στο προεκλογικό πρόγραμμα των CDU/CSU.

Αντ’ αυτού, ο Μερτς θέλει να προβεί σε μία αναδιάρθρωση του προϋπολογισμού προς όφελος της Μπούντεσβερ. Ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός υπογραμμίζει περαιτέρω πως η παράταξή του αντιλαμβάνεται τον νατοϊκό στόχο του 2% «ως κατώτατο, και όχι ως ανώτατο όριο».

Αν και στη Γερμανία δεν υπάρχει σχεδόν κανένας που να συμφωνεί με τον Ντόναλντ Τραμπ πως τα μέλη του ΝΑΤΟ θα πρέπει να δίνουν όχι μόνο 2%, αλλά 5% του ΑΕΠ τους σε αμυντικές δαπάνες, στον συγκεκριμένο προεκλογικό αγώνα η Μπούντεσβερ και η άμυνα της χώρας διαδραματίζουν μεγαλύτερο ρόλο απ’ όσο συνήθως – με αποτέλεσμα οι πολιτικοί συχνά να καταφεύγουν σε υπερβολές για να πείσουν για τις προθέσεις τους.

Ο υπουργός Οικονομίας και υποψήφιος των Πρασίνων για την καγκελαρία, Robert Habeck, θεωρεί πως κατά τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να δαπανάται περίπου το 3,5% στην άμυνα – το οποίο οι Πράσινοι υπόσχονται να επιτύχουν μεταξύ άλλων και με την ανάληψη μεγαλύτερου χρέους.

Είναι η λύση ένα δεύτερο ειδικό ταμείο; Στον δημόσιο διάλογο επανέρχεται διαρκώς η ιδέα της δημιουργίας ενός δεύτερου ειδικού ταμείου για την Μπούντεσβερ. Ο Υπουργός Άμυνας ωστόσο δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στους υποστηρικτές αυτής της λύσης, διότι «ένα ειδικό ταμείο δεν μπορεί να συμβαδίσει με το αυξανόμενο λειτουργικό κόστος των νέων προμηθειών» - δηλαδή με το κόστος καυσίμων, ανταλλακτικών, συντήρησης και προσωπικού, που είναι συνεπαγόμενο με την αγορά νέων οπλικών συστημάτων.

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν αυτονόητο για την Γερμανία πως θα δαπανηθούν περισσότερα χρήματα για την άμυνα – εξ ου και κατά μέσο όρο δινόταν το 3% του ΑΕΠ. Το 1.963 μ.Χ. οι αμυντικές δαπάνες ανέρχονταν στο 4,9% του ΑΕΠ – ένα ποσοστό που μοιάζει ανέφικτο με τα τωρινά δεδομένα.

Σήμερα το βέβαιο είναι πάντως πως οποιοσδήποτε και αν κερδίσει τις εκλογές, οι αμυντικές δαπάνες θα αποτελέσουν ένα από τα καθοριστικά ζητήματα για τον σχηματισμό του επόμενου κυβερνητικού συνασπισμού (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/786471/poios-tha-plirosei-gia-tin-amyna-tis-germanias).

Τα μυστικά εργοστάσια της Rheinmetall. Αν επενδύσατε στην Rheinmetall πριν από τρία χρόνια, θα ήσασταν πολύ πλούσιοι τώρα. Οι μετοχές αξίας €100 στις αρχές του 2022 μ.Χ. αξίζουν σήμερα €880. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ωθήσει την Ευρώπη σε ένα πρόγραμμα επανεξοπλισμού συντριβής. Πριν από τον πόλεμο, η Rheinmetall πουλούσε 70.000 βλήματα πυροβολικού το χρόνο. Τώρα στοχεύει να κάνει και να πουλήσει 1,1 εκατ.

Και δεν είναι μόνο οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που θέλουν να αγοράσουν όπλα της Rheinmetall. Αλλά το σύνταγμα της Γερμανίας σχεδιάστηκε για να σταματήσει το έθνος να βαδίζει στον δρόμο για να γίνει ξανά παγκόσμια στρατιωτική δύναμη. Απαιτεί συγκεκριμένα όλες οι πωλήσεις όπλων να ρυθμίζονται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Αυτή η κυβέρνηση γίνεται πιο ανεκτική όσο περνάει ο καιρός, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ περιοριστική για τη Rheinmetall. Για να ξεπεράσει αυτά τα συνταγματικά όρια, έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο μυστικών εργοστασίων σε όλο τον κόσμο με την βοήθεια τοπικών συνεργατών και θυγατρικών.

Τον Δεκέμβριο, το Investigate Europe αποκάλυψε ένα σχέδιο «σταθερά υπολογισμένο» για την αποφυγή αυτών των περιορισμών. Οι δημοσιογράφοι της μίλησαν με στελέχη της Rheinmetall και πρώην υπαλλήλους της και εξέτασαν χιλιάδες σελίδες εγγράφων.

«Σε συνδυασμό, αυτές οι συνομιλίες και τα έγγραφα δίνουν μια εικόνα μιας διακριτικής εξαγωγικής επιχείρησης όπου ορισμένοι πελάτες της Rheinmetall μένουν στην σκιά», ανέφερε. «Μεταξύ των γνωστών πελατών είναι κράτη που συνδέονται με εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και που προμηθεύουν πυρομαχικά στην Ρωσία».

Η Denel Munition βρίσκεται στο επίκεντρο των εργασιών της Rheinmetall. Το 2008 μ.Χ., η Rheinmetall αγόρασε το πλειοψηφικό μερίδιο της Νοτιοαφρικανικής αμυντικής εταιρείας. Γιατί; «Η Rheinmetall επένδυε σε μια οικονομικά χρεοκοπημένη εταιρεία, αλλά τεχνικά, η Denel Munitions είχε τεράστιες δυνατότητες», δήλωσε στο Investigate Europe ένας πρώην διευθυντής της Rheinmetall Denel Munition.

Η Rheinmetall αγόραζε την δυνατότητα να πουλάει όπλα στο εξωτερικό μέσω μιας θυγατρικής της Νότιας Αφρικής που δεν υπόκειται στους περιορισμούς εξαγωγών της. Όταν πούλησε ένα από τα εργοστάσια της Denel το 2017 μ.Χ., ένας διευθυντής της Rheinmetall είπε ότι ήταν μία από τις 39 «παρόμοιες εγκαταστάσεις» παγκοσμίως.

Η Rheinmetall χρησιμοποίησε την Denel Munition για να δημιουργήσει εργοστάσια όπλων για χώρες σε όλο τον κόσμο. Το Investigate Europe βρήκε στοιχεία ότι βοήθησε στην δημιουργία εργοστασίων στην Ινδονησία, σε δύο χώρες της Λατινικής Αμερικής και στην Ινδία. Προηγούμενες αναφορές των μέσων ενημέρωσης δείχνουν ότι η Rheinmetall δημιουργεί εργοστάσια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο.

Το να βοηθάμε άλλες χώρες να δημιουργήσουν τα δικά τους εργοστάσια πυρομαχικών είναι καλή υπόθεση για τη Rheinmetall. Όχι μόνο λαμβάνει την αρχική αγορά, αλλά «κλειδώνει[ τους πελάτες] στη γκάμα των προϊόντων τους», σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή της Rheinmetall Denel Munition. Οι αποδέκτες των εργοστασίων φέρεται να πρέπει να υπογράψουν αποκλειστική συμφωνία για να αγοράσουν μόνο προϊόντα Rheinmetall.

Το Investigate Europe αντιπαραβάλλει την ανοιχτή επέκταση της Rheinmetall στην Ευρώπη – την κατασκευή νέων εργοστασίων στην Ουγγαρία, την Ρουμανία, την Λιθουανία και την Ουκρανία – με τις πιο μυστικές δραστηριότητές της που ξεκίνησε από την θυγατρική της στην Νότια Αφρική. Δεν ξέρουμε πού είναι, πόσα είναι ή τι φτιάχνουν.

Τι πιστεύει η γερμανική κυβέρνηση για την κατάσταση; Η κυβέρνηση συνασπισμού υποσχέθηκε να αλλάξει το νόμο για να αποτρέψει τη Rheinmetall να παρακάμψει τους περιορισμούς των εξαγωγών με αυτόν τον τρόπο. Αλλά δεν το έχει κάνει. Γιατί;

Ο Alexander Lurz της Greenpeace Γερμανίας κατηγόρησε «τη νέα άνετη σχέση με την βιομηχανία όπλων» μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Είναι επίσης εύκολο να καταλάβει κανείς ότι η τρέχουσα κατάσταση επιτρέπει στην Γερμανική κυβέρνηση να έχει το κέικ της και να το φάει: μπορεί να χρησιμοποιήσει τις πωλήσεις όπλων για να δημιουργήσει συμμαχίες στο εξωτερικό, η αμυντική βιομηχανία της μπορεί να επεκταθεί και δεν χρειάζεται να δικαιολογήσει στους ψηφοφόρους ότι υπογράφει συμφωνίες όπλων με αμφισβητούμενες χώρες.

Αυτοί οι εξαγωγικοί περιορισμοί υπάρχουν για να αποτρέψουν την επανάληψη της ιστορίας. Αλλά παρακάμπτοντάς τους, η Γερμανία και η Rheinmetall επαναλαμβάνουν με ακρίβεια την ιστορία. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Συνθήκη των Βερσαλλιών έθεσε ακόμη αυστηρότερους περιορισμούς στον στρατό της Γερμανίας.

Στη δεκαετία του 1.920 μ.Χ., η Γερμανία ξεπέρασε αυτούς τους περιορισμούς συνεργαζόμενος με την Ρωσία, δημιουργώντας μυστικές βάσεις, εργοστάσια και αεροδρόμια στην Ρωσία. Σε αντάλλαγμα, η Ρωσία εκπαιδεύτηκε με τον γερμανικό στρατό και συμμετείχε στα στρατιωτικά πλεονεκτήματα.

Η Rheinmetall ήταν μια από τις γερμανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στην Ρωσία την δεκαετία του 1.920 μ.Χ. Οι τεχνικοί του ήταν στο μόνιμο προσωπικό της σχολής αρμάτων μάχης Κάμα, η οποία άνοιξε το 1.929 μ.Χ. Ανέπτυξαν «ελαφριά τρακτέρ» και «μεγάλα τρακτέρ» με όπλα διάτρησης θωράκισης και περιστρεφόμενους πυργίσκους για δοκιμή και εκπαίδευση στην Ρωσία.

Αυτό ήταν χρόνια πριν η Γερμανία πολεμήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν είχε καν ξεκινήσει την άνοδό του στην εξουσία. Αυτή η συνεργασία σήμαινε ότι η Γερμανία μπόρεσε να ξεσπάσει ξαφνικά στη σκηνή με καλά εκπαιδευμένα στρατεύματα, σύγχρονο οπλισμό και εκλεπτυσμένες τακτικές όταν έσπασε δημόσια την Συνθήκη των Βερσαλλιών. Η χρήση της Denel από την Rheinmetall σημαίνει ότι μπορεί να σφυρηλατήσει στρατιωτικούς δεσμούς με χώρες μακριά από δημοκρατικό έλεγχο. Τι άλλο θα μπορούσε να κρύβει;

Η Rheinmetall ήταν επίσης παρούσα σε μια συνάντηση κορυφαίων Ναζί όταν συμφώνησαν να περάσουν στην παρανομία και να ξαναχτίσουν κρυφά. Στις 10 Αυγούστου 1.944 μ.Χ., Ναζί και βιομηχανικοί ηγέτες συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Rotes Haus στο Στρασβούργο της Γαλλίας.

«Από εδώ και στο εξής και η γερμανική βιομηχανία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και ότι πρέπει να λάβει μέτρα προετοιμασίας για μια μεταπολεμική εμπορική εκστρατεία», αναφέρει μια έκθεση της συνάντησης.

«Κάθε βιομήχανος πρέπει να κάνει επαφές και συμμαχίες με ξένες εταιρείες, αλλά αυτό πρέπει να γίνει μεμονωμένα και χωρίς να προκαλεί υποψίες». Συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν το ίδιο βιβλίο από την δεκαετία του 1.920 μ.Χ.

Με όλη αυτή την ιστορία, το να αγνοήσουμε τα μυστικά εργοστάσια της Rheinmetall θα ήταν εξαιρετικά ανόητο. Ωστόσο, η έκθεση του Investigate Europe έχει λάβει λίγη προσοχή. Πρέπει να ρωτήσουμε: Θα μπορούσε αυτό να είναι κάτι πολύ περισσότερο από το κέρδος και τη ζημία; Η Γερμανία και οι εταιρείες όπλων της έχουν δημοσίως ενισχύσει την στρατιωτική τους ισχύ σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Τι κάνουν όμως στα κρυφά;

«Δεν καταλαβαίνουμε την Γερμανική σχολαστικότητα». «Από την αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εξέτασαν το ενδεχόμενο να χάσουν αυτόν τον δεύτερο γύρο , όπως έκαναν και τον πρώτο — και σχεδίασαν προσεκτικά, μεθοδικά, τον τρίτο γύρο ! Ο Χίτλερ έχασε. Αυτός ο γύρος πολέμου, στην Ευρώπη, τελείωσε. Και οι Ναζί έχουν πλέον περάσει στην παρανομία…. Σκοπεύουν να επιστρέψουν και να κερδίσουν στην τρίτη προσπάθεια».

 

Προειδοποιεί ο Orban - Σύντομα ο Γερμανικός στρατός θα είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς η Ρωσία και η Αμερική θα αντιδράσουν στον επανεξοπλισμό της Ευρώπης, ανέφερε ο Orban.

Το πρόσφατα εγκεκριμένο πρόγραμμα επανεξοπλισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα οδηγήσει τη Γερμανία να αναπτύξει τον μεγαλύτερο στρατό στην Ευρώπη από τον Β" Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό κατήγγειλε ο πρωθυπουργός της Ουγγραίας Viktor Orban, υπενθυμίζοντας ότι «δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς η Ρωσία και η Αμερική θα αντιδράσουν σε αυτό", ανέφερε ο Orban κατά τη διάρκεια ομιλίας του που εκφώνησε στο εθνικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Ουγγαρίας.

Επιπλέον, ο Orban αμφισβήτησε το οικονομικό σκεπτικό της χρηματοδότησης του προγράμματος επανεξοπλισμού της ΕΕ από κρατικά δάνεια, το οποίο είπε ότι θα αυξήσει το χρέος του μπλοκ και θα παραβιάσει την Συνθήκη του Μάαστριχτ. "Ο βασικός νόμος της Ουγγαρίας δεν το επιτρέπει αυτό, οπότε θα εξακολουθεί να υπάρχει μια συζήτηση εδώ", κατέληξε (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/790877/proeidopoiei-o-orban-syntoma-o-germanikos-stratos-tha-einai-o-megalyteros-stin-evropi-apo-ton-v-pagkosmio-polemo).

BLACKROCK. Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ROTHSCHILDS ΠΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΧΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες επέτρεψαν στην Blackrock, τον μεγαλύτερο διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, να αναλάβει τη Διώρυγα του Παναμά. Δεν είναι οι ΗΠΑ που το κατέχουν τώρα, είναι μια ομάδα πλούσιων και ισχυρών ατόμων. "Το δάσος συρρικνωνόταν, αλλά τα δέντρα συνέχισαν να ψηφίζουν για το τσεκούρι, καθώς η λαβή του ήταν κατασκευασμένη από ξύλο και νόμιζαν ότι ήταν ένα από αυτά." -Τουρκική παροιμία

Σε συνέχεια του Trump World, εδώ είναι μια σύντομη, αλλά περιεκτική εξήγηση για το πώς η BlackRock ανέβηκε στην εξουσία. Λάβετε υπόψη ότι η BlackRock είναι ένα μέρος του κορυφαίου 0,01% που κατέχει τώρα τον κόσμο.

Εδώ είναι ένα σύντομο βίντεο όλα σχετικά με την άνοδο της BlackRock στην εξουσία και όπως αναφέρει: Η κυβέρνηση Trump μόλις πανηγύρισε μια ακόμη νίκη, καθώς η Διώρυγα του Παναμά είναι τώρα υπό τον έλεγχο όχι, όχι των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά πιο συγκεκριμένα της RockRock:

Ενεργοποιήστε την αυτόματη μετάφραση κάνοντας κλικ:  Στο πρώτο κάτω δεξιά εικονίδιο (Υποτίτλοι ή Subtitles). Μετά στο δεύτερο (ρυθμίσεις).  Επιλέγετε Υπότιτλοι ή Subtitles (κλικ) και στην συνέχεια. Αυτόματη μετάφραση ή Auto translate (κλικ),  Ελληνικά ή Greek (κλικ). Έχω μεταγράψει το μεγαλύτερο μέρος του εδώ, καθώς και προσθέτοντας μερικές περαιτέρω πληροφορίες:

Η Blackrock είναι ο κορυφαίος διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων σε ολόκληρο τον κόσμο και τώρα ανακοίνωσε την απόκτηση δύο βασικών λιμανιών της Διώρυγας του Παναμά, Cristall και Balboa, ως μέρος μιας συμφωνίας ύψους 19 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η συμφωνία θα δώσει στην κοινοπραξία BlackRock τον έλεγχο 43 λιμένων σε 23 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των λιμένων Balboa και Cristobal στον Παναμά, καθώς και άλλων στο Μεξικό, την Ολλανδία, την Αίγυπτο, την Αυστραλία, το Πακιστάν και αλλού. (1)

Για την BlackRock, η συμφωνία αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης ώθησης στις παγκόσμιες επενδύσεις σε υποδομές. Η εταιρεία αναμένει ότι τα αποκτηθέντα λιμάνια θα παράγουν περίπου 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια κέρδη προ τόκων, φόρων, αποσβέσεων και αποσβέσεων. (2)

Η Blackrock θα ελέγχει πλέον περισσότερο από το 40% του συνόλου της κυκλοφορίας εμπορευματοκιβωτίων που διέρχεται από τη Διώρυγα του Παναμά και θέλω να τονίσω εδώ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επέτρεψαν στον μεγαλύτερο διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων σε ολόκληρο τον κόσμο να αναλάβει την Διώρυγα του Παναμά.

Δεν είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που κατέχουν το κανάλι τώρα. Είναι μια ομάδα εξαιρετικά πλούσιων ατόμων που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αυτή τη συμφωνία. Δεν πρόκειται για υποδομή των ΗΠΑ. Η Διώρυγα του Παναμά δεν αποτελεί μέρος της υποδομής των ΗΠΑ. Είναι ιδιωτική ιδιοκτησία και δεν ανήκει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα, σε ποιον ανήκει η Blackrock. Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα.

Σε ποιον είναι πιστός ο Larry Fink, Διευθύνων Σύμβουλος της Blackrock; Σε ποια χώρα επένδυσε η Blackrock 33 δισεκατομμύρια δολάρια; Γνωρίζουμε ποιος και γνωρίζουμε ποιος πολύ καλά και αυτός είναι ο δικαιούχος αυτής της συμφωνίας, όχι ένας μέσος Αμερικανός και θα το αφήσω μόνο σε αυτό.

[Κίνα. FYI, η BlackRock κατέχει μερίδια στο στρατιωτικό συγκρότημα της Κίνας, για παράδειγμα ένα μερίδιο 46 εκατομμυρίων δολαρίων στον Εθνικό Πυρήνα Πυρηνικής Ενέργειας της Κίνας, για να μην αναφέρουμε τα δισεκατομμύρια που έχει διοχετεύσει σε κινεζικές εταιρείες που κατηγορούνται για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έτσι, εκτιμάται ότι η σύνδεση του Παναμά χειρίζεται περίπου το 10 έως 12% του εμπορίου εμπορευματοκιβωτίων των ΗΠΑ. Αυτό περιλαμβάνει τόσο τις εισαγωγές όσο και τις εξαγωγές και το ποσοστό θα μπορούσε να είναι υψηλότερο για ορισμένες περιοχές.

Για παράδειγμα, η Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια περίπου 12.000 έως 14.000 διελεύσεις πραγματοποιούνται μέσω της διώρυγας κάθε χρόνο με σημαντική κυκλοφορία εμπορευματοκιβωτίων, συμπεριλαμβανομένων χύδην εμπορευμάτων, υγροποιημένου φυσικού αερίου, γεωργικών προϊόντων, λιπασμάτων και προϊόντων πετρελαίου.

Έτσι, αυτά μεταφέρονται μέσω της διώρυγας, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας από τους μεγαλύτερους χρήστες της διώρυγας του Παναμά με σημαντικό όγκο εισαγωγών που προέρχονται τόσο από την Ασία όσο και από την Λατινική Αμερική.  Αν και δεν έρχονται όλες οι εισαγωγές μέσω της διώρυγας, ένα μεγάλο μέρος αυτών που το κάνουν προέρχονται από αγορές που αντιμετωπίζουν τον Ειρηνικό.

Προφανώς, η συμφωνία βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και πολύ καιρό. Ίσως θυμάστε ότι όχι πολύ καιρό πριν, τον Ιανουάριο, ο Ντόναλντ Τραμπ παραπονέθηκε ότι η Διώρυγα του Παναμά είναι εθνικού ενδιαφέροντος και φυσικά είπε ότι η Κίνα τη διαχειρίζεται. Αυτό είναι σύμφωνα με τον Τραμπ και έτσι έπρεπε να μεταφερθεί πίσω.

Δεν μεταφέρεται στον έλεγχο των ΗΠΑ. Μεταφέρεται στον έλεγχο μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο Τραμπ είπε: «Η Κίνα λειτουργεί τη Διώρυγα του Παναμά και δεν την δώσαμε στην Κίνα». Είπε, «το δώσαμε στον Παναμά και το παίρνουμε πίσω τώρα».

Αντί οι Ηνωμένες Πολιτείες να αναλάβουν τη Διώρυγα του Παναμά, κάτι που θα ήταν αδύνατο, φυσικά, η BlackRock το κάνει αρκετά κομψά μέσω μιας απλής επιχειρηματικής συναλλαγής που επιτρέπει στις Ηνωμένες Πολιτείες να ασκούν μεγάλο έλεγχο σε μια βασική παγκόσμια ναυτιλιακή διαδρομή.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Blackrock, Larry Fink, συνεργάστηκε στενά με την κυβέρνηση Trump για να εξασφαλίσει αυτή τη συμφωνία και να την πραγματοποιήσει, σύμφωνα με τους Financial Times. Για να αντιμετωπίσει τις πιθανές πολιτικές επιπτώσεις, ο διευθύνων σύμβουλος της Blackrock, Larry Fink, ενημέρωσε ανώτερους ηγέτες της κυβέρνησης Trump, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου, λένε οι Financial Times, για να εξασφαλίσουν την υποστήριξή τους για την εξαγορά.

Ένας από τους ανθρώπους πρόσθεσε ότι η κοινοπραξία δεν θα είχε προχωρήσει με αυτή την προσφορά εάν πίστευαν ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν θα υποστήριζε την συμφωνία.  Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα τοποθετήθηκε επανειλημμένα εναντίον της Blackrock. Αν το θυμάστε αυτό, ξέρετε ότι υπάρχουν πολλές φορές που ήταν εναντίον της Blackrock.

Τώρα είναι σαφές ότι όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, όταν ορισμένοι άνθρωποι μπορούν να επωφεληθούν από αυτές τις συνθήκες, μπορούν να γίνουν παραχωρήσεις στις επιχειρήσεις και στην πολιτική και εκείνοι που επιτέθηκαν ο ένας στον άλλο χθες θα κρατηθούν τώρα χέρι-χέρι σήμερα.

Τώρα επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα, εδώ είναι μια θέση από τον VP JD Vance όπου λέει ανοιχτά, αναφερόμενος στο BlackRock: «Η παλιά φρουρά νομίζει ότι δημιουργεί αξία... Νομίζω ότι καταστρέφουν αξία και εμπλέκονται σε παράνομες και ανήθικες συμπεριφορές. Πρέπει να αντιμετωπιστούν αναλόγως." (3)

Έτσι, η ερώτησή μου προς εσάς, JD Vance, είναι τι άλλαξε; Γιατί αλλάξατε γνώμη, γιατί η διοίκηση Trump διευκόλυνε αυτή τη συμφωνία, αν πιστεύατε ότι η Blackrock είχε εμπλακεί σε ανήθικη και παράνομη συμπεριφορά.

Και έτσι, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται τώρα είναι φυσικά ότι τους δίνονται όχι μόνο φορολογικές περικοπές, αυτό δεν είναι αρκετό, αλλά επίσης, τους δίνεται μια ευκαιρία ζωής, επειδή η Διώρυγα του Παναμά είναι ένα στρατηγικό σημείο διέλευσης, για να ενισχύσουν τους δεσμούς της Blackrock με την κυβέρνηση και να πλουτίσουν οι ίδιοι και φυσικά οποιοσδήποτε εμπλέκεται. Έτσι, αυτό είναι μόνο δουλειά τώρα.

Είτε πρόκειται για τη Διώρυγα του Παναμά, είτε για την Ερυθρά Θάλασσα, την Αρκτική, η BlackRock θα γίνει όλο και πιο σημαντική στη γεωπολιτική και επίσης στην πολιτική οικονομία. Για να δω πιο καθαρά πώς η Blackrock έφτασε να ασκεί τέτοια δύναμη, έχω συμπεριλάβει ένα βίντεο 14 λεπτών παρακάτω που αξίζει τον χρόνο σας. Λάβετε υπόψη ότι: Η BLACKROCK ήταν το go-to για τις κυβερνητικές διασώσεις, και κάθε φορά έχει αυξηθεί σε δύναμη, όπως θα κάνει για άλλη μια φορά με αυτή τη συμφωνία της Διώρυγας του Παναμά.

Αν βάλετε την BlackRock μαζί με τις άλλες δύο μεγαλύτερες εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, την Vanguard και την State Street, αυτές οι τρεις εταιρείες ελέγχουν πάνω από το 70% του ΑΕΠ των Ηνωμένων Πολιτειών.

Εκτός από την εξήγηση της ιστορίας της BlackRock και του ποιος είναι ο Larry Fink, αυτό το βίντεο πηγαίνει στο Alladin της BlackRock, το οποίο επιβλέπει ένα εκπληκτικό ποσό 21 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε περιουσιακά στοιχεία, ενώ συλλέγει ευαίσθητα δεδομένα για ΕΣΆΣ.

Όπως έχω πει ξανά και ξανά, όποιος έχει τα περισσότερα δεδομένα κυβερνά τον κόσμο. Για πρώτη φορά στην ιστορία, η μάχη για την εξουσία δεν διεξάγεται μεταξύ των εθνών για εδάφη, διεξάγεται από μια τάξη δισεκατομμυριούχων πάνω στα δεδομένα μας μέσα στο μυαλό μας, που τροφοδοτείται στην τεχνητή νοημοσύνη.

Ενεργοποιήστε την αυτόματη μετάφραση. (Δείτε πως, στο πιο πάνω βίντεο). Ακολουθεί μια σύντομη επισκόπηση του βίντεο: BlackRock υπό τον Πρόεδρο Μπους, 2008 μ.Χ.: Η «διάσωση της Wall Street Bank» καθοδηγήθηκε από έναν πολύ καλά συνδεδεμένο δισεκατομμυριούχο με το όνομα Larry Fink. Η BlackRock έλαβε αυτές τις βασικές κυβερνητικές συμβάσεις για να βοηθήσει στην κατάρρευση χωρίς ανταγωνιστική προσφορά.

Ενώ ήταν τυλιγμένος σε μυστικότητα, βασικά ο Larry προσλήφθηκε για να είναι ο διαχειριστής της διάσωσης της Wall Street από την Ουάσιγκτον, παρόλο που η BlackRock είναι ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους στις ίδιες τράπεζες που βοηθούσαν να διασωθούν, καθιστώντας τον Larry Fink τον πιο ισχυρό άνθρωπο στη μεταμνημονιακή οικονομία.

Η BlackRock υπό τον Πρόεδρο Τραμπ, 2017 μ.Χ.-2021 μ.Χ.: Κατά την διάρκεια της κρίσης του Covid, ποιον προσέλαβε ο εκτυπωτής χρήματος των ΗΠΑ, η Federal Reserve, για να διαχειριστεί το σχέδιό τους να αγοράσουν εταιρικά ομόλογα; (Βασικά, διέσωζαν εταιρείες που είχαν υπερβολικό χρέος ή που έπρεπε να δανειστούν χρήματα).

Το μαντέψατε, πήγαν αμέσως πίσω στο BlackRock. Παρόλο που και πάλι, οι ίδιες εταιρείες που η BlackRock βοήθησε να διασωθούν, ήταν οι ίδιες εταιρείες στις οποίες κατείχαν μερικά από τα μεγαλύτερα μερίδια.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όταν το προφίλ της BlackRock μεγάλωσε και οι άνθρωποι άρχισαν να την επικρίνουν, η BlackRock μετατοπίστηκε στην ατζέντα woke, προσποιούμενη ανησυχία για το περιβάλλον διαλαλώντας «βιώσιμες επενδύσεις» ή «ESG» και ΔΕΗ.

Ωστόσο, αυτό διαλύθηκε γρήγορα καθώς ο Τραμπ ήρθε στην εξουσία. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να δούμε ότι σε όλους τους τομείς, κάθε μεγάλη εταιρεία, ακόμη και στη φιλελεύθερη Silicon Valley, κατέστρεψε γρήγορα τις ατζέντες DEI / ESG. Η BlackRock υπό τον Πρόεδρο Τραμπ, 2025 μ.Χ.: Και εδώ είμαστε, με την BlackRock στα πρόθυρα του ελέγχου των εμπορικών λιμένων όχι μόνο στη Διώρυγα του Παναμά αλλά σε όλο τον κόσμο.

Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία και την Γροιλανδία δεν διαφέρει. Ισχυρές εταιρείες αποκτούν τον έλεγχο για να αρπάξουν τα ορυκτά που χρειάζονται για να τροφοδοτήσουν τις τεράστιες μηχανές τους. Όλα αυτά προαναγγέλλονται ως μια μεγάλη νίκη για τους Αμερικανούς, αλλά πείτε μου πώς οι Αμερικανοί πολίτες θα αποπληρωθούν οτιδήποτε, όταν οι συμφωνίες ωφελούν τεράστιες εταιρείες και τους δισεκατομμυριούχους που τις κατέχουν.

Όταν ο Larry Fink ρωτήθηκε τι είναι πιο σημαντικό γι 'αυτόν, απάντησε: «Είναι πραγματικά σημαντικό να σε αντιλαμβάνονται ως ένα καλό ανθρώπινο ον, ένα άτομο που νοιάζεται και το συναντά ως πραγματικό και ανεπιτήδευτο».

Και αυτό τα λέει όλα, όχι μόνο για τον Larry Fink, αλλά και για το κορυφαίο 0,01%, καθώς καταβροχθίζουν όλο και περισσότερη δύναμη και τους επιτρέπουμε να το κάνουν. Ξέρουν ότι δεν θα πετύχουν αν δεν μας πείσουν ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για τους καθημερινούς Αμερικανούς.

Θέλω να πω, τουλάχιστον η Blackrock είναι μια αμερικανική εταιρεία, όχι κινεζική. Αλλά όπως είδαμε, αυτές οι εταιρείες και οι άνθρωποι που τις κυβερνούν δεν ενδιαφέρονται για τα σύνορα ή την πίστη σε μια χώρα, ενδιαφέρονται για συμφωνίες. Και τέλος πάντων, ακόμα κι αν τα γνωρίζουμε όλα αυτά, τι επιλογή έχουμε πραγματικά; Έχουμε γίνει πολύ εθισμένοι και εξαρτημένοι από τα προϊόντα που μας πωλούν.

Δεν μπορούμε να έχουμε δουλειά, δεν μπορούμε να αγοράσουμε τρόφιμα, δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε τις συσκευές που ελέγχουν και από τις οποίες αποκτούν πρόσβαση στα δεδομένα μας, τροφοδοτώντας τα στις τεράστιες μηχανές τους για να τις κάνουν πιο έξυπνες και εμάς χαζούς.

Κατά τη διάρκεια του Covid, ήμασταν στοιβαγμένοι σε ψηφιακές φυλακές, χωρισμένοι ο ένας από τον άλλο, ακόμη και τα μέλη της οικογένειάς μας, οι φίλοι μας, οι συνάδελφοί μας και μας είπαν ότι έπρεπε να μισούμε ο ένας τον άλλον και όχι τα ισχυρά άτομα που μας έβαλαν εκεί.

Μέσα στις ψηφιακές φυλακές μας, οι αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης μας τροφοδοτούν τώρα με έναν συνεχή βρόχο πληροφοριών που έχει αποφασίσει ότι θέλουμε να ακούσουμε, ωθώντας μας όλο και περισσότερο σε θαλάμους ηχούς.

Μόλις ανατεθεί σε όλους ένας πράκτορας τεχνητής νοημοσύνης, όπως θίγω στο Stargate, Μέρος Ι και Μέρος ΙΙ, θα γίνουμε ακόμα πιο τεμπέληδες στην κατοχή των δικών μας σκέψεων, καθώς οι πράκτορές μας κάνουν όλη την δουλειά της αναζήτησης και της εύρεσης πληροφοριών, οπότε καθόμαστε αναπαυτικά και απολαμβάνουμε την ουτοπία.

Όπως μας έχει υποσχεθεί ο Elon Musk: «Η τεχνητή νοημοσύνη θα δημιουργήσει ένα μέλλον όπου δεν θα χρειάζονται θέσεις εργασίας. Η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι σε θέση να κάνει τα πάντα». Και αν πιστεύετε ότι όλα είναι για το καλό σας, δεν ξέρω τι άλλο να πω...

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΑΣ ΠΡΙΝ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ Ο ΛΟΡΔΟΣ BYRON ΗΤΑΝ...ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟΣ!!! «...Ποιος κρατάει την ισορροπία του κόσμου; Ποιος βασιλεύει πάνω από κάθε συμβούλιο, είτε είναι βασιλόφρον είτε είναι φιλελεύθερο;

Ποιος ξεσήκωσε τους ρακένδυτους πατριώτες της Ισπανίας; (Αυτό κάνει της γηραιάς Ευρώπης όλα τα έντυπα να τρίζουν και να φλυαρούν). Ποιος διατηρεί τον κόσμο,παληό μαζί και νέο,μέσα στον πόνο. Ή μέσα στην απόλαυση;

Ποιος κάνει φλύαρη ολάκερη την πολιτική;  Μήπως η σκιά του ευγενούς Βοναπάρτη το τολμά; Ο Εβραίος Rothschild, και ο χριστιανός φίλος του, ο Baring. Λόρδος Βyron. από από το έργο του «Δον Ζουάν» CANTO 12 (https://oimos-athina.blogspot.com/2025/03/rothschilds.html).

Ordo Ab Chao... Πως οι Μασόνοι των ΗΠΑ και του Trump ορίζουν τον κόσμο μέσα από το χάος. Στον σημερινό πολυπολικό κόσμο, οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα αγωνίζονται για να διασφαλίσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα και να ενισχύσουν - ή να επεκτείνουν - τις σφαίρες επιρροής τους.

Η διεθνής τάξη που σφυρηλατήθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο καταρρέει, καθώς συμπιέζεται από όλες τις πλευρές από την επιστροφή ισχυρών ανδρών, τον εθνικισμό και τις σφαίρες επιρροής - με τον Αμερικανό Πρόεδρο Donald Trump να ηγείται.

Πως συμβαίνει αυτό; Ο Trump περιφρονεί ανοιχτά τους διεθνείς θεσμούς και τις παραδοσιακές συμμαχίες. Αντίθετα, βλέπει μεγάλες ευκαιρίες σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από υπερδυνάμεις και υπαγορεύεται μέσω των συναλλαγών.

Η προσέγγιση του Τραμπ βασίζεται, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους, στον «ρεαλισμό» — και στην πεποίθηση ότι οι «κοινές αξίες», οι διεθνείς κανόνες και άλλες σκληρές έννοιες δεν μπορούν ποτέ να αντικαταστήσουν τη «σκληρή ισχύ».

«Η μεταπολεμική παγκόσμια τάξη πραγμάτων δεν είναι απλώς παρωχημένη», δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο στην ακρόαση επιβεβαίωσης τον περασμένο μήνα. «Είναι πλέον ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας». Εκεί που κάποτε οι ΗΠΑ βοήθησαν στην επιβολή παγκόσμιων κανόνων, όπως στο εμπόριο, ο Trump τους υποτιμά.

Η πρώτη θητεία του Τραμπ έθεσε νέες απειλές για τις συμμαχίες και τις δομές του 20ού Αιώνα μ.Χ.- το ΝΑΤΟ, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, ακόμη και τον ΟΗΕ. Μια δεύτερη θητεία Τραμπ θα μπορούσε να τους καταστήσει ουσιαστικά ξεπερασμένους.

Τάξη μέσα από το χάος. Η κύρια αρχή δημιουργίας μιας τάξης από την αταξία βασίζεται στην ισοπέδωση της παλαιάς τάξης και την δημιουργία πάνω στην αταξία, μιας νέας τάξης πραμάτων. Πρόκειται για την αρχή Ordo Ab Chao… τάξη μέσα από το χάος, βασική αρχή των Μασόνων, όχι μόνο της Αμερικής, αλλά απανταχού στον κόσμο. Ήδη οι ΗΠΑ καταψήφισαν ένα ψήφισμα που καταδικάζει την Ρωσία για εισβολή στην Ουκρανία στην τρίτη επέτειο του πολέμου.

Ήταν η πρώτη φορά από το 1.945 μ.Χ. που οι ΗΠΑ τάχθηκαν στο πλευρό της Ρωσίας —και κατά της Ευρώπης— σε ένα ψήφισμα σχετικά με την ευρωπαϊκή ασφάλεια, σύμφωνα με τον James Lansdale του BBC. Σχεδόν όλοι οι άλλοι δυτικοί ηγέτες βλέπουν την Ρωσία ως κράτος απατεώνων και επιτιθέμενο. Ο Trump βλέπει έναν πιθανό εταίρο.

Για την Ευρώπη, η οποία βασίζεται στις ΗΠΑ για να εγγυηθεί την ασφάλειά της τις τελευταίες οκτώ δεκαετίες, αυτό δεν είναι απλώς μια κλήση αφύπνισης. Είναι μια υπαρξιακή πρόκληση που θέτει υπό αμφισβήτηση ολόκληρη τη διατλαντική συμμαχία.

Ο συντηρητικός ηγέτης της Γερμανίας Friedrich Merz δήλωσε μετά την νίκη του στις εκλογές ότι «απόλυτη προτεραιότητά του» είναι η ταχεία ενίσχυση της Ευρώπης ώστε να μπορέσει «να επιτύχει την ανεξαρτησία της από τις ΗΠΑ».

«Δεν θα πίστευα ποτέ ότι θα έπρεπε να πω κάτι τέτοιο στην τηλεόραση», παραδέχτηκε ο Merz. «Αλλά μετά τις δηλώσεις του Donald Trump την περασμένη εβδομάδα, είναι σαφές ότι οι Αμερικανοί... αδιαφορούν σε μεγάλο βαθμό για την μοίρα της Ευρώπης».

Η μεγάλη εικόνα. Στον σημερινό πολυπολικό κόσμο, οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα αγωνίζονται για να διασφαλίσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα και να ενισχύσουν - ή να επεκτείνουν - τις σφαίρες επιρροής τους.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin ονειρεύεται την ανασύσταση του σοβιετικού μπλοκ και προσπάθησε να το κάνει με την βία — εισβάλλοντας στην Ουκρανία και ανάμειξη στις εκλογές σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο.

Η Κίνα, μια οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη υπό τον Xi Jinping, παρακολουθεί προσεκτικά την Ουκρανία καθώς σκέφτεται αν θα εισβάλει στην Ταϊβάν και θα εδραιώσει την κληρονομιά του Xi μέσω της «επανένωσης».

Ο Trump, εν τω μεταξύ, έχει έρθει σε ρήξη με τους προκατόχους του, ζητώντας την επέκταση του εδάφους των ΗΠΑ - ενδεχομένως να συμπεριλάβει τον Καναδά, την Γροιλανδία, τη Διώρυγα του Παναμά και ακόμη και τη Λωρίδα της Γάζας. Έκανε επίσης μεγάλες ευκαιρίες με το Πεκίνο και τη Μόσχα για τα πάντα, από το εμπόριο μέχρι τα πυρηνικά.

Αυτός είναι ο ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων στην πιο αγνή του μορφή, και είναι η κατεύθυνση που ο Trump - προς τη βαθιά ανησυχία των μικρών και μεσαίων χωρών - φαίνεται να σκοπεύει να πάρει τον κόσμο.

Η ουσία: Ό,τι είναι παλιό είναι και πάλι νέο. Πριν από 80 χρόνια, τρεις μεγάλες δυνάμεις - οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σοβιετική Ένωση - συγκεντρώθηκαν στην κατεχόμενη από τους Ρώσους Κριμαία για να αποφασίσουν την τύχη μιας Ευρωπαϊκής ηπείρου που έχει καταστραφεί από τον πόλεμο.

Εκεί στην Γιάλτα, ο Franklin D. Roosevelt, ο Winston Churchill και ο Josef Stalin έθεσαν τους όρους για αυτό που τελικά οδήγησε στο Σιδηρούν Παραπέτασμα, τροφοδοτώντας τον ψυχρό πόλεμο για δεκαετίες.

"Νομίζω ότι αυτή είναι η νοοτροπία του Donald Trump. Είναι σίγουρα η νοοτροπία του Putin. Είναι η νοοτροπία του Xi Jinping. Δεν είναι η νοοτροπία της Ευρώπης", προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ο πρώην επικεφαλής της MI6 Alex Younger. «Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο μπαίνουμε» (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/790856/ordo-ab-chao-pos-oi-masonoi-ton-ipa-kai-tou-trump-orizoun-ton-kosmo-mesa-apo-to-xaos).

Το αγεφύρωτο ενδογερμανικό χάσμα.  «Στην περίπτωση της σύγχρονης Γερμανίας, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα κράτος που μπορούμε να το ορίσουμε ως ριζικά οικονομικό, με την στενή έννοια του όρου “ριζικά”, επειδή η ρίζα του είναι ακριβώς οικονομική», Μισέλ Φουκώ.

Η Γερμανία χάνει βάρος στον παγκόσμιο καταμερισμό οικονομικής ισχύος και φαίνεται να μην αισθάνεται πολύ καλά. Μετά από ένα τέταρτο του αιώνα που είχε γίνει για άλλη μια φορά η οικονομική μηχανή της Ευρώπης και το κύριο πολιτικό σημείο αναφοράς της, οι ρωγμές που είχαν οδηγήσει πολλούς παρατηρητές να την ορίσουν ως τον «άρρωστο της Ευρώπης» στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μ.Χ., επανεμφανίστηκαν στην Γερμανία. Ένας βασικός δείκτης που απλά μας δείχνει τις εξελίξεις είναι ο ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ στο Γράφημα 1.

Το οικονομικό χάσμα μεταξύ Ανατολικής Γερμανίας και Δυτικής Γερμανίας φαίνεται να ακολουθεί μια τάση που θυμίζει το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου στην Ιταλία. 35 χρόνια μετά την επανένωση και παρά τα 2.000 δισεκατομμύρια ευρώ δαπανών από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Γερμανών που ζουν στα ομόσπονδα κράτη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας παραμένει 30% χαμηλότερο από αυτό των Γερμανών που ζουν στην Δύση. Αυτό συνέβαλε στην επιτυχία του δεξιού AfD, το οποίο κατέλαβε την πρώτη θέση σχεδόν στο σύνολο των περιοχών της Ανατολικής Γερμανίας (Γράφημα 2).

Το Γερμανικό πολιτικό σύστημα κατακερματίζεται και αυτό δεν συμβαίνει σήμερα: Εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια τα παραδοσιακά κόμματα υποχωρούν, τα άκρα προχωρούν. Το CDU/CSU μπορεί να ήλθε πρώτο στις εκλογές, όμως το AfD έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη στην χώρα, ενώ το SPD είχε το χειρότερο αποτέλεσμα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο κίνδυνος αστάθειας, παρόμοιας με αυτή της Γαλλίας, είναι υψηλός. Τα αποτελέσματα των εκλογών της 23 Φεβρουαρίου 2025 μ.Χ. και οι διαφορές των ποσοστών των κομμάτων από τις προηγούμενες εκλογές παρουσιάζονται στο Γράφημα 3.

Η γερμανική βιομηχανική παραγωγή, η οποία παραμένει η υψηλότερη στην Ευρώπη, δεν ανέκαμψε ποτέ από την περίοδο της πανδημίας: Μειώθηκε κατά 12 μονάδες του δείκτη εσόδων μεταξύ 2019 μ.Χ. και 2024 μ.Χ. και η σημερινή τροχιά δεν δείχνει σημάδια αντιστροφής.

Για τις αιτίες, ανατρέξτε στο δίπολο “Κίνα” και ‘Ρωσία”. Η Κινεζική ζήτηση υποστηρίζει την Γερμανική βιομηχανική παραγωγή εδώ και 15 χρόνια, αλλά η μείωση της οικονομικής της μεγέθυνσης και η ικανότητά της Κίνας, να παράγει όλο και περισσότερα πράγματα “στο εσωτερικό” σημαίνει λιγότερες εξαγωγές στο Πεκίνο. Τα τελευταία πέντε χρόνια οι εξαγωγές της Κίνας στην Γερμανία αυξήθηκαν με ετήσιο μέσο ρυθμό 6.8%, από $118 δισ. το 2018 μ.Χ. σε $164 δισ. το 2023 μ.Χ.

Αντίστοιχα την ίδια περίοδο οι εξαγωγές της Γερμανίας στην Κίνα μειώθηκαν με ετήσιο μέσο ρυθμό 0,39% από $106 δισ. το 2018 μ.Χ. σε $104 δισ. το 2023 μ.Χ. Τελειώνει το γερμανικό βιομηχανικό υπόδειγμα που βασίζεται αποκλειστικά στις εξαγωγές; Προφανώς αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί με τον ίδιο τρόπο. Χρειάζεται σοβαρές προσαρμογές…

Ο πόλεμος στην Ουκρανία. Μία από τις αιτίες αυτής της κρίσης είναι σίγουρα η αύξηση του κόστους της ενέργειας, υπερδιπλάσιου, λόγω του πολέμου της Ουκρανίας και της ακραίας θέσης που οι Γερμανικές αρχηγεσίες έλαβαν ενάντια στη Μόσχα. Η Γερμανία βασιζόταν στο φθηνό ρωσικό αέριο εδώ και χρόνια: Σήμερα είναι αναγκασμένη να πληρώνει πολύ περισσότερα και να ξανασκεφτεί την ενεργειακή της υποδομή.

Tο φυσικό αέριο, ωστόσο, δεν είναι το μόνο “κόστος” της εισβολής στην Ουκρανία: Η άμυνα έγινε ξανά κεντρική στην Ευρώπη και μαζί της όλα τα σχετικά έξοδα. Η Γερμανία αύξησε τις στρατιωτικές δαπάνες κατά 30 δισεκατομμύρια το 2024 μ.Χ. σε σύγκριση με το 2019 μ.Χ., αλλά λίγο πολύ θα χρειαστούν άλλα 40 για να φτάσει το 3% του ΑΕΠ που ζήτησε ο Τραμπ.

Η αντιμετώπιση αυτών των πιέσεων δεν θα είναι εύκολη, ειδικά εάν η Γερμανία συνεχίσει να μην χρησιμοποιεί το δημοσιονομικό χώρο που παρέχουν οι ευρωπαϊκοί κανόνες. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν έχει χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες αύξησης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων κατά 95 δισ. που θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει για την τόνωση της οικονομίας της, κάτι που έκαναν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και κατάφεραν να έχουν υψηλότερους ρυθμούς μεγέθυνσης.

Γερμανία και επανένωση. Στα 35 χρόνια από την επανένωση των δύο Γερμανιών τον Ιούλιο του 1990, ο κόσμος άλλαξε ριζικά, και μαζί του το βάρος της γερμανικής οικονομικής ισχύος. Η ιστορία του οικονομικού βάρους της Γερμανίας αντικατοπτρίζεται πλήρως στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρώπης συνολικά.

Ήταν ακριβώς η επανένωση που προκάλεσε αυτό το μικρό αλλά σημαντικό “άλμα” προς τα πάνω στο μέγεθος της Γερμανικής οικονομίας. Μέσα σε δύο χρόνια, χάρη στην οικονομική ανάκαμψη σε μια μέχρι τότε ευρισκομένη σε ύφεση οικονομία της Ανατολικής Γερμανίας, αλλά και λόγω της οικονομικής κρίσης στην πρώην Σοβιετική Ένωση που μείωσε το βάρος της στον κόσμο, το γερμανικό ΑΕΠ έφτασε από το 7% στο 8,5% της παγκόσμιας οικονομίας.

Σαν να λέμε ότι ένα δολάριο στα 12 στον κόσμο παρήχθη στη Γερμανία. Ακόμη και το βάρος στην Ευρώπη (υιοθετώντας την υπόθεση ότι η Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ. περιείχε ήδη τις 27 χώρες που την αποτελούν σήμερα) αυξήθηκε από 26% σε 31%.

Από εκείνη τη στιγμή, η Γερμανία γνώρισε μια συνεχή πτώση της σχετικής οικονομικής της ισχύος στον κόσμο, η οποία σήμερα έχει σχεδόν μειωθεί στο μισό, στο 4,3%, και πολύ κοντά στην Ινδία, η οποία αναμένεται να την ξεπεράσει τα επόμενα χρόνια.

Το βάρος της στην Ευρώπη, ωστόσο, παρέμεινε υψηλό: Μειώνεται μέχρι το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000 (λόγω της μεγαλύτερης μεγέθυνσης της Ανατολικής Ευρώπης), στη συνέχεια άρχισε να αυξάνεται ελαφρά και πάλι, ειδικά κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους, και στη συνέχεια διακανονίστηκε τα τελευταία χρόνια σε τιμή 24%: Όχι πολύ μακριά από το σημείο που ξεκίνησε.

Συνέπεια: Η Γερμανία παραμένει η “ατμομηχανή” της Ευρώπης. Όταν επιβραδύνεται, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες επιβραδύνουν. Όμως, παρά το γεγονός ότι παραμένουν κορυφαίος οικονομικός παίκτης (εξακολουθεί να είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο και η πρώτη μεταξύ των “μεσαίων δυνάμεων”), οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα φαίνεται να παίζουν σε ένα δικό τους πρωτάθλημα.

Το χάσμα στην Γερμανία. Εκτός από τη σχετική μείωση του οικονομικού της βάρους στον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη οικονομική δυναμική που είναι σημαντικό να παρατηρηθεί κατά την διάρκεια των 35 ετών από την επανένωση των δύο Γερμανιών: Το χάσμα μεταξύ των εισοδημάτων των πολιτών της Ανατολής και εκείνων της Δύσης της χώρας.

Αυτό το χάσμα μειώθηκε σημαντικά κατά την πρώτη πενταετία μετά την επανένωση, αλλά η “συγκράτηση” της Ανατολής από τη Δύση σχεδόν σταμάτησε και στη συνέχεια προχώρησε πολύ αργά για τα υπόλοιπα 30 χρόνια, παρά τις μεταφορές από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στις ανατολικές πολιτείες που ξεπερνούν τα 2.000 δισεκατομμύρια δολάρια, από την επανένωση μέχρι σήμερα.

Αν μάλιστα το 1.991 μ.Χ. οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας κέρδιζαν κατά μέσο όρο 70% λιγότερα από τους πολίτες της Δύσης, το 1.996 μ.Χ. η διαφορά είχε ήδη πέσει στο 45%. Και ενώ αυτή η διαφορά έχει μειωθεί περαιτέρω σε περίπου 30% σήμερα, ακριβώς στα δεκαπέντε χρόνια των καλύτερων γερμανικών οικονομικών επιδόσεων (2001 μ.Χ.-2015 μ.Χ.) αυτό συνεχίστηκε με πολύ αργούς “ρυθμούς”.

Το ρήγμα μεταξύ των δύο Γερμανιών δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό. Ακριβώς στην Ανατολή η ακροδεξιά Alternative für Deutschland (AfD) βρήκε πρόσφορο έδαφος την τελευταία δεκαετία, εκμεταλλευόμενος την δυσαρέσκεια και τη μισαλλοδοξία προς το Βερολίνο. Αυτό, εξάλλου, παρά το ότι η ξένη παρουσία στα ανατολικά Länder (8% του πληθυσμού) παραμένει πολύ χαμηλότερη από αυτή στα δυτικά κράτη (16%).

Κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος. Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέρος της δύναμης της Γερμανίας (πρώτα στην Δυτική Γερμανία και μετά την επανένωση συνολικά) βρισκόταν ακριβώς στην πολιτική της σταθερότητα.

Η παρουσία ενός μικρού αριθμού ισχυρών παραδοσιακών μετριοπαθών κομμάτων, ιδιαίτερα των Χριστιανοδημοκρατών του CDU/CSU και των Σοσιαλδημοκρατών του SPD, ηγούνται εκ περιτροπής διαφορετικών πλειοψηφιών ή έχουν, κατά καιρούς, κυβερνήσει σε “μεγάλους συνασπισμούς”.

Αυτό το χαρακτηριστικό, ωστόσο, σταδιακά ξεθώριασε, ώσπου στην τελευταία κοινοβουλευτική περίοδο χρειάστηκε να σχηματιστεί ένας τρικομματικός συνασπισμός (μεταξύ Σοσιαλιστών, Πράσινων και Φιλελεύθερων Δημοκρατών) για να επιτευχθεί η πλειοψηφία στην Bundestag. Μια πλειοψηφία που έχει χάσει επίσης τόση συναίνεση που σήμερα τα τρία κόμματα του συνασπισμού βρίσκονται στο 32,3%.

Το CDU/CSU, το παραδοσιακό κεντροδεξιό κόμμα, παρότι ήρθε πρώτο με 28,52% θα είναι πιθανώς όλο και πιο δύσκολο να βρει σταθερές πλειοψηφίες, ακριβώς λόγω της αύξησης του ποσοστού για κόμματα, όπως το AfD στα δεξιά και του Linke στα αριστερά.

Το “Για την Λογική και Δικαιοσύνη” (BSW) έλαβε 4,97% και δεν κατάφερε να υπερβεί το όριο του 5%, κάτι που διευκολύνει το σχηματισμό κυβέρνησης από τα δύο παραδοσιακά κόμματα. Σαφώς πρόκειται για συγκυριακό φαινόμενο, που δύσκολα θα μπορέσουν να ενταχθούν στην κυβερνητική πλειοψηφία.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια, ο κατακερματισμός του γερμανικού πολιτικού συστήματος και η αύξηση των εκλογικών ποσοστών κομμάτων με ακραία και διαφορετικά χαρακτηριστικά από τα παραδοσιακά κόμματα, φαίνεται ότι αποτελεί κάτι το δομικό στην Γερμανική κοινωνία και όχι απλά ένα σύμπτωμα λανθάνουσας αδιαθεσίας, λόγω της περιόδου οικονομικής συρρίκνωσης που ακολούθησε πρώτα την πανδημία, την περίοδο μείωσης του ρυθμού μεγέθυνσης της κινεζικής οικονομίας, και τα τελευταία χρόνια, την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, περίοδο που θα εξετάσουμε αναλυτικά στο επόμενο άρθρο (https://slpress.gr/oikonomia/to-agefiroto-endogermaniko-xasma/).

Πρόβλεψη σοκ – Αντίστροφη μέτρηση… σε 4 χρόνια ή το 2029 μ.Χ. η Ευρώπη θα αιματοκυλιστεί, το κακό θα αρχίσει πάλι από την Γερμανία. Η σημερινή «ενωμένη» Ευρώπη είναι στην πραγματικότητα μια φιλελεύθερη αποικιακή αυτοκρατορία που λαμβάνει ενοίκιο εις βάρος των ευρωπαϊκών χωρών της Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης, όπου η εργασία είναι τουλάχιστον 30% φθηνότερη, και τις κρατά υπό έλεγχο μέσω του εθνικού χρέους.

Η δεύτερη θέση που έλαβε το πατριωτικό κόμμα, Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) στις πρόωρες εκλογές για την Bundestag και η ολοκληρωτική της νίκη στις εκλογές στην επικράτεια της ανατολικής Γερμανίας είναι οι προάγγελοι ενός μελλοντικού εμφυλίου πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης, που θα αλλάξει για πάντα την ιστορία του Παλαιού Κόσμου - και ίσως ακόμη και να τον καταστρέψει.

Όπως ο Assad στην Συρία , ο οποίος μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο δεν πίστευε ότι αντιμετώπιζε μια εξέγερση, αλλά ένα πραξικόπημα, οι Γερμανικές γραφειοκρατικές ελίτ κάθονταν επίσης αρκετά ήρεμα, ελπίζοντας στον εκφοβισμό και την νομοταγή των Γερμανών και ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον με μαχητικά άσματα.

Ο νυν νικητής Friedrich Merz δήλωσε δυνατά ότι «θέλουν κάτι εντελώς διαφορετικό από εμάς, άρα δεν θα υπάρξει συνύπαρξη», και η Angela Merkel κούνησε την γροθιά της: «Όλα τα δημοκρατικά κόμματα πρέπει να συνεργαστούν για να αποτρέψουν την τρομερή επίθεση του AfD». Ο Scholz επανέλαβε: «Δεν θα το ανεχτούμε ούτε θα το δεχτούμε ποτέ».

Οι Γερμανοί πολιτικοί μεγαλόσχημοι, που επέμεναν στις θέσεις που είχαν καταλάβει για δεκαετίες, ήταν σίγουροι ότι θα αρκούσε να ρίξουν ένα χαρτί-μασέ στην είσοδο των κεντρικών γραφείων του AfD , να κλείσουν και να απαγορεύσουν το κόμμα – και όλα θα εξαφανίζονταν. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο.

Χωρισμένη ήδη η Γερμανία. Όποιος κοιτάξει τον τρέχοντα πολιτικό χάρτη της Γερμανίας, η Τάφρος των Μαριανών εκτείνεται ακριβώς κατά μήκος της ιστορικής διαχωριστικής γραμμής μεταξύ της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας.

Κανείς απολύτως που παρακολούθησε το συγκεκριμένο φιλί του Brezhnev και του Honecker να πέφτει δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ακριβώς 35 χρόνια αργότερα το «φάντασμα της Ανατολικής Γερμανίας» θα ανέβαινε πάνω από την Γερμανία.

Πράγματι, είναι εντελώς αδύνατο να αποδοθεί η εκπληκτική επιτυχία του AfD σε αυτήν την περιοχή μόνο σε ορισμένες (είναι σαφές ποιες) εχθρικές δυνάμεις: εδώ το κόμμα έλαβε σχεδόν διπλάσιες ψήφους από τον πλησιέστερο αντίπαλό του, το CDU/CSU , κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο στο «εξισωτικό» εκλογικό σύστημα της Γερμανίας.

Ο πολυδισεκατομμυριούχος δεξί χέρι του Donald Trump και επικεφαλής μιας από τις πιο ισχυρές υπηρεσίες στις ΗΠΑ , ο Elon Musk, υποστήριξε τον ισχυρισμό ότι μια επανάσταση ετοιμάζεται στην Ευρώπη και είπε ότι το AfD θα είναι το «κόμμα της πλειοψηφίας» στις επόμενες εκλογές.

Έπαινοι και κατάρες για το AfD ακούγονται από όλες τις πλευρές, αλλά σχεδόν κανείς δεν έχει προχωρήσει πέρα από τη συζήτηση για την «πολιτική παραδοξότητα» και εξήγησε ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικής εξέγερσης της «ξεχασμένης Γερμανίας» και της «ξεχασμένης Ευρώπης». Αλλά θα μπορούσε τελικά να επισκιάσει την εξέγερση της «ξεχασμένης λευκής Αμερικής», στο κύμα της οποίας ο Donald Trump ανέλαβε την εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Απέτυχε η αρχιτεκτονική. Ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούν οι ιστορικοί και οι αρχιτέκτονες της Νέας Ενωμένης Ευρώπης να μας πείσουν ότι η επανένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας ήταν αναπόφευκτη και οργανική, και μετά από αυτήν όλοι έζησαν ευτυχισμένοι και πέθαναν την ίδια μέρα, μια αγιάτρευτη πληγή υπήρχε μεταξύ των δύο Γερμανιών όλα αυτά τα χρόνια, και διευρύνθηκε με τον καιρό.

Όπως συμβαίνει συχνά στην δυτική ιστορία, οι Ανατολικογερμανοί πήραν πολλές υποσχέσεις, στη συνέχεια εξαπατήθηκαν και ξεχάστηκαν. Δεν υπήρχε αδελφότητα ή θαύμα: αντίθετα, 35 χρόνια μετά την «επιτυχή επανένταξη», οι Ανατολικογερμανοί είναι ουσιαστικά πολίτες δεύτερης κατηγορίας από οικονομική και κοινωνικο-πολιτιστική άποψη.

Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της Ανατολικής Γερμανίας εξακολουθεί να μην υπερβαίνει το 73% του εισοδήματος των κατοίκων της πρώην Δυτικής, τα εδάφη της πρώην Ανατολικής υποφέρουν περισσότερο από την αποβιομηχάνιση, ακόμη και οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος είναι σχεδόν 20% υψηλότερες από τις τιμές στο δυτικό τμήμα της Γερμανίας.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, περίπου το 40% των Ανατολικογερμανών θεωρούν την κύρια απειλή τους όχι την Ρωσία, αλλά το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ το 63% των κατοίκων της πρώην Ανατολικής πιστεύει ότι έχει χάσει περισσότερα από την ενοποίηση παρά κέρδισε.

Η αντίδραση. Οι ομοσπονδιακές αρχές, που με κάθε ευκαιρία τίναξαν τη θηλιά της κρατικής χρηματοδότησης μπροστά στα ανατολικά εδάφη και αποκαλούσαν τους κατοίκους τους «εξτρεμιστές», πέτυχαν το αντίθετο: Στην Γερμανία, που θυμάται ακόμα τον Ernst Thälmann και την απόπειρα κομμουνιστικού πραξικοπήματος, σχηματίστηκε ξανά ένας μαχητικός επαναστατικός πυρήνας.

Παρά τις κατηγορίες από γερμανικές και ευρωπαϊκές ελίτ ότι οι υποστηρικτές του AfD «προωθούν την ειρήνη με τους όρους της Ρωσίας», αρνούνται να χρηματοδοτήσουν μια «δημοκρατική» Ουκρανία και θέλουν να θέσουν ξανά την Ευρώπη στην ενεργειακή υποταγή του Putin, οι ευρωατλαντιστές φοβούνται τη νίκη τους για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο.

Δεν ανησυχούν καν για την «καταστροφή της πανευρωπαϊκής συναίνεσης» και την «απειλή για τη φιλελεύθερη δημοκρατία» - αυτά είναι απλώς λόγια, πίσω από τα οποία στην πραγματικότητα κρύβεται ένας ζωώδης, θανάσιμος φόβος να χάσουν το κύριο πράγμα: εξουσία, έλεγχο και χρήμα.

Η αποτυχία της Ευρώπης. Η σημερινή «ενωμένη» Ευρώπη είναι στην πραγματικότητα μια φιλελεύθερη αποικιακή αυτοκρατορία που λαμβάνει ενοίκιο εις βάρος των Ευρωπαϊκών χωρών της Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης, όπου η εργασία είναι τουλάχιστον 30% φθηνότερη, και τις κρατά υπό έλεγχο μέσω του εθνικού χρέους.

Ταυτόχρονα, όλες οι πανευρωπαϊκές υπερδομές είναι απλώς ένα νομικό κάλυμμα για ένα σκιερό δίκτυο δυναστικών εταιρειών και τραπεζών που έχουν αποκτήσει τον έλεγχο τόσο σε όλες τις χρηματοοικονομικές ροές στην Ευρώπη όσο και στην πολιτική εξουσία.

Εάν το AfD κερδίσει τις επόμενες εκλογές και αρχίσει να εφαρμόζει εθνικά προσανατολισμένες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές (και επιστρέφει γερμανικά χρήματα από τις τσέπες υπερεθνικών οικογενειών στη χώρα), αυτό το σύστημα θα καταρρεύσει πρώτα στην Γερμανία και μετά τα ντόμινο και τα τραπουλόχαρτα θα αρχίσουν να καταρρέουν σε όλη την Ευρώπη.

Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού στρατού, που προωθείται από τους σημερινούς ευρω-ηγέτες, δεν στοχεύει κατά των εξωτερικών εχθρών, αλλά μάλλον στην καταστολή μιας μελλοντικής Γερμανικής επανάστασης, η οποία αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε μεγάλης κλίμακας εμφύλιο πόλεμο (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/788629/provlepsi-sok-antistrofi-metrisi-se-4-xronia-i-to-2029-i-evropi-tha-aimatokylistei-to-kako-tha-arxisei-pali-apo-ti-germania).

Η Ουγγαρία θέτει βέτο σε οποιοδήποτε σχέδιο ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ!. «Είναι ενάντια στα συμφέροντά μας μία τέτοια κίνηση». Η Ουγγαρία απορρίπτει οποιαδήποτε σχέδια για ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ μετά την επίσκεψη Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον και την καταστροφική συνάντηση του Β.Ζελένσκι με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ν.Τραμπ.

Η άμεση ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι αδιανόητη προς το παρόν, δήλωσε ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν στον ραδιοφωνικό σταθμό Kossuth. Η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της Ουγγαρίας, τόνισε ο Όρμπαν.

Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας σημείωσε ότι «αντιτίθεται ανοιχτά» στην ένταξη της Ουκρανίας στην ένωση, αλλά ταυτόχρονα δεν ισχυρίζεται ότι μια τέτοια κατάσταση «θα παραμείνει για πάντα». «Κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί η ιστορία. Κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει αυτό, αλλά ένα είναι σίγουρο: είναι αδιανόητο αυτή την στιγμή”, είπε ο πρωθυπουργός.

Η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ «θα οδηγούσε πρώτα από όλα στην καταστροφή της ουγγρικής γεωργίας και της γεωργίας της χώρας γενικότερα, κάτι που θα σήμαινε την κατάρρευση ολόκληρης της εθνικής οικονομίας της Ουγγαρίας», είπε ο Όρμπαν.

«Όσον αφορά τα ουγγρικά συμφέροντα, δεν μπορώ να πω τίποτα για να υποστηρίξω την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ, αλλά μπορώ να σας παράσχω πολλά επιχειρήματα που μιλούν κατά της ένταξής της αυτή την στιγμή», πρόσθεσε. Σημειώνεται ότι η Ουγγαρία είναι αρνητική στο ενδεχόμενο μίας μελλοντικής ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (https://www.pronews.gr/kosmos/i-ouggaria-thetei-veto-se-opoiodipote-sxedio-entaksis-tis-oukranias-stin-ee/).

Alice Weidel (AfD): Να επανέλθει η στρατιωτική θητεία στην Γερμανία με διάρκεια 2 έτη. Η καθολική στρατιωτική θητεία στη Γερμανία καταργήθηκε την 1^η Ιουλίου 2011 μ.Χ. Η Alice Weidel, υποψήφια για Γερμανίδα Καγκελάριος από το δεξιό κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD), πρότεινε την επαναφορά της στρατιωτικής θητείας στην Γερμανία και, κατά την γνώμη της, η θητεία πρέπει να είναι δύο χρόνια.

«Πιστεύω ότι πρέπει να αναπτύξουμε τη στράτευση, η οποία καταργήθηκε το 2011 μ.Χ. υπό την ηγεσία του CDU», είπε η Alice Weidel σε μια συζήτηση στα τηλεοπτικά κανάλια ARD και ZDF. Προέβαλε πολλούς λόγους για τους οποίους έπρεπε να γίνει αυτό.

Πρώτον, η Weidel πιστεύει ότι η στράτευση θα βοηθήσει στην επιλογή ταλαντούχων ανθρώπων που μπορούν να σκεφτούν στρατηγικά. Δεύτερον, πιστεύει ότι αυτό θα βοηθήσει τον Γερμανικό πληθυσμό να συνδεθεί περισσότερο με τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.

Τέλος, τρίτον, η Weidel πιστεύει ότι η Γερμανία πρέπει να είναι σε θέση να φροντίσει για την άμυνα της. «Δύο χρόνια», απάντησε η Alice Weidel όταν ρωτήθηκε πόσο καιρό πρέπει να διαρκέσει η στρατιωτική θητεία.

Η καθολική στρατιωτική θητεία στην Γερμανία καταργήθηκε την 1^η Ιουλίου 2011 μ.Χ. Η ιδέα της επαναφοράς της στράτευσης έχει συζητηθεί έντονα στη Γερμανία εν μέσω φημών ότι ο Υπουργός Άμυνας πρόκειται να παρουσιάσει το όραμά του για τρόπους αύξησης του μεγέθους των ενόπλων δυνάμεων.

Σύμφωνα με το σχέδιο Pistorius σε ηλικία 18 ετών, όλοι οι Γερμανοί πολίτες, ανεξαρτήτως φύλου, θα λάμβαναν επιστολή από το Υπουργείο Άμυνας που θα τους καλεί να εξετάσουν το ενδεχόμενο συμπλήρωσης εξάμηνης βασικής στρατιωτικής θητείας με δυνατότητα εθελοντικής παράτασης.

Μετά από αυτό, οι άνδρες θα πρέπει να συμπληρώσουν μια διαδικτυακή έρευνα, απαντώντας σε μια σειρά ερωτήσεων σχετικά με τον εαυτό τους, την οικογένεια τους και την υγεία τους. Οι γυναίκες μπορούν να συμμετάσχουν στην έρευνα εάν το επιθυμούν, αλλά οι άνδρες θα λογοδοτήσουν για την άρνηση τους (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/788021/alice-weidel-afd-na-epanelthei-i-stratiotiki-thiteia-stin-germania-me-diarkeia-2-eti).

Η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ευρώπη σε αριθμούς – Οι βάσεις και ο αριθμός των στρατευμάτων. Το θέμα της Αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ευρώπη πλανάται στις συζητήσεις κατά την διάρκεια της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια (MSC) στην οποία συμμετέχει ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς.

Από τη Βαρσοβία, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ έδωσε τον τόνο σήμερα δηλώνοντας ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να υποθέτει ότι η παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ήπειρο «θα διαρκέσει αιώνια». Χθες, Πέμπτη, στις Βρυξέλλες, διαβεβαίωσε ωστόσο ότι δεν έχει ληφθεί «καμιά απόφαση» για τον αριθμό των στρατιωτών.

Σχεδόν 100.000 Αμερικανοί στρατιώτες σταθμεύουν στην Ευρώπη, εκ των οποίων λίγο περισσότεροι από 65.000 μόνιμα, οι υπόλοιποι περιλαμβάνουν προσωπικό που εργάζεται εκ περιτροπής και κυρίως ενισχύσεις, σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας (DoD). Τα στοιχεία αυτά λαμβάνουν υπόψη την αύξηση κατά σχεδόν 20.000 άνδρες που αποφασίστηκε μετά την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 μ.ΧΨ.

Σχεδόν 10.000 Αμερικανοί στρατιώτες εναλλάσσονται σήμερα σε στρατιωτικές υπηρεσίες στην Πολωνία, σύμφωνα με στοιχεία του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών. Σύμφωνα με διπλωμάτη του ΝΑΤΟ, είναι πιθανόν μια ενδεχόμενη αποχώρηση να αφορά κατά προτεραιότητα τις ενισχύσεις αυτές που αποφασίστηκαν μετά το 2022 μ.Χ.

Οι αμερικανικές δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί μόνιμα στην Ευρώπη, εκτός της εθνοφρουράς και πολιτικών υπαλλήλων που εργάζονται για το DoD, ανέρχονται συνολικά σε σχεδόν 65.600 στρατιώτες, σύμφωνα με τα στοιχεία του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, της 30ής Απριλίου 2024 μ.Χ. Οι Αμερικανικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί σε αρκετές χώρες, με την Γερμανία να βρίσκεται στην κορυφή. Παρατίθενται οι κυριότερες χώρες:

Γερμανία: 34.894.

Ιταλία: 12.319.

Ηνωμένο Βασίλειο: 10.180.

Ισπανία: 3.253.

Τουρκία: 1.683.

Κόσοβο: 600 στο πλαίσιο της δύναμης του ΝΑΤΟ, της Kfor.

Υπενθυμίζεται ότι αμερικανικές δυνάμεις έχουν παρουσία και στην Ελλάδα στο πλαίσιο του NATO, στην ναυτική βάση της Σούδας. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας, το σύνολο των Αμερικανικών βάσεων στην Ευρώπη είναι 37, στις οποίες περιλαμβάνονται το Ανώτατο Συμμαχικό Στρατηγείο του NATO στην Ευρώπη (SHAPE), το γενικό επιτελείο των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη, που έχει την έδρα του στην πόλη Μονς του Βελγίου. Οι κυριότερες χώρες που φιλοξενούν τις βάσεις αυτές:

Γερμανία: 13.

Ιταλία: 7.

Βέλγιο: 3.

Τουρκία: 2.

Ολλανδία: 2.

Ισπανία: 2 (https://www.onalert.gr/kosmos/i-stratiotiki-paroysia-ton-ipa-stin-eyropi-se-arithmoys-oi-vaseis-kai-o-arithmos-ton-strateymaton/611944/).

O Vance ισοπέδωσε την Ευρώπη: Σκότωσε την Δημοκρατία, οργάνωσε πραξικόπημα στη Ρουμανία, τρέμει την ελευθερία. Αντιπρόεδρος ΗΠΑ - η "απειλή" δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα αλλά η ΕΕ- ΤΙ ΖΟΥΜΕ;

Διέσυρε την Ευρώπη μέσα στο Μόναχο ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς. «Αν η δημοκρατία σας κινδυνεύει από Ρωσικές διαφημίσεις, τότε δεν είναι δυνατή». Κόλαφος περί ελευθερίας του λόγου o Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ: Εάν εμείς ανεχτήκαμε για 10 χρόνια την Greta, τότε εσείς μπορείτε να αντέξετε για λίγους μήνες τις αναρτήσεις του Musk.

O Vance ισοπέδωσε την Ευρώπη: Σκότωσε την Δημοκρατία, οργάνωσε πραξικόπημα στην Ρουμανία, τρέμει την ελευθερία. Γιατί οι καταγγελίες Βανς στις Βρυξέλλες ήταν καταλυτικές: Είπε ότι η ΕΕ ελέγχεται από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς!

Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος απονομιμοποίησε την συντριπτική πλειοψηφία του υπάρχοντος Eυρωπαϊκού πολιτικού συστήματος. Ανηλεές «σφυροκόπημα» Βανς κατά ΕΕ: «Οι λαοί δεν σας ψήφισαν για να βάλετε εκατομμύρια μετανάστες στις χώρες σας». Βανς στο Μόναχο: Στηρίζει AfD και κάνει μαθήματα δημοκρατίας στην Ευρώπη.

Ο Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, J.D. Vance, άνοιξε την ομιλία του στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, αναφερόμενος σε καίρια γεωπολιτικά ζητήματα, ενώ παράλληλα εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Ασκώντας δριμεία κριτική στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών, ο Vance έθεσε στο στόχαστρο την ακύρωση των εκλογών στη Ρουμανία, την οποία χαρακτήρισε «εκτροπή από τη δημοκρατία». Kάποιοι Ευρωπαίοι πίεσαν τη Ρουμανία να ανατρέψει το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών

«Τον Δεκέμβριο, η Ρουμανία ανέτρεψε τα αποτελέσματα των Προεδρικών εκλογών, βασιζόμενη σε ορισμένες πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών και υπό την πίεση των Ευρωπαϊκών γειτόνων της. Όπως καταλαβαίνω, υποστηρίχθηκε ότι υπήρξε ρωσική παραπληροφόρηση που επηρέασε την εκλογική διαδικασία. Θέλω να ρωτήσω τους Ευρωπαίους φίλους μας:

Πιστεύετε ότι η Ρωσία σφάλλει όταν διαδίδει τέτοιες πληροφορίες; Ναι, συμφωνούμε. Αλλά εάν η δημοκρατία σας μπορεί να καταστραφεί με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια –όσο απαιτείται για να αγοραστεί τέτοιου είδους διαφήμιση– τότε αυτή η δημοκρατία δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρή… Όταν τα ευρωπαϊκά δικαστήρια ανατρέπουν τα αποτελέσματα εκλογών, πρέπει να αναρωτηθούμε: ποια είναι τα δημοκρατικά πρότυπα που ακολουθούν;», δήλωσε ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.

Κόλαφος περί ελευθερίας του λόγου: Εάν εμείς ανεχτήκαμε για 10 χρόνια τη Greta, τότε εσείς μπορείτε να αντέξετε για λίγους μήνες τις αναρτήσεις του Musk. «Δυστυχώς, δεν καταλαβαίνω πάντα τι έχει συμβεί με τους νικητές του Ψυχρού Πολέμου. Ήμουν στις Βρυξέλλες. Ορισμένοι επίτροποι προειδοποιούν ότι κάποια μέσα ενημέρωσης μπορεί να κλείσουν, προκειμένου να αποτραπεί η διάδοση επιβλαβών μηνυμάτων ή αντι-φεμινιστικού λόγου», ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Η Ευρώπη απομακρύνεται από τις κοινές μας αξίες», συνέχισε, εντείνοντας την κριτική του προς την ΕΕ. Αναφερόμενος στη συζήτηση γύρω από την ελευθερία της έκφρασης, ο Vance έκανε μια αιχμηρή σύγκριση μεταξύ Greta Thunberg και Elon Musk, σχολιάζοντας τις διαφορετικές στάσεις που υιοθετεί η Ευρώπη απέναντί τους.

«Το πιο σημαντικό που έμαθα είναι το εξής: Δεν θεωρούν όλοι οι πολίτες των χωρών μας τον εαυτό τους εκπαιδευμένα ζώα που δεν πρέπει να εκφράζουν ερωτήματα. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπόρεσαν να ανεχθούν 10 χρόνια αναρτήσεων της Greta Thunberg, τότε η Ευρώπη μπορεί να αντέξει για λίγους μήνες τις αναρτήσεις του Elon Musk. Η δημοκρατία βασίζεται στην αρχή ότι οι φωνές των πολιτών πρέπει να ακούγονται και να μην φιμώνονται», επεσήμανε με νόημα ο αντιπρόεδρος του Trump.

Ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία… Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΕΕ είναι η ίδια η Ευρώπη. Στην συνέχεια, ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ έστρεψε την προσοχή του σε μια ακόμη μεγάλη απειλή για την Ευρώπη – όχι τη Ρωσία, ούτε την Κίνα, αλλά εσωτερικά προβλήματα της ίδιας της ΕΕ.

«Η απειλή που με ανησυχεί περισσότερο για την Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία, δεν είναι η Κίνα, ούτε κάποιος άλλος εξωτερικός παράγοντας. Με ανησυχεί η απειλή που προέρχεται από το εσωτερικό – η απομάκρυνση της Ευρώπης από ορισμένες από τις θεμελιώδεις αξίες της», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Ο Vance εξέφρασε, επίσης, την δυσαρέσκειά του για την απαγόρευση συμμετοχής ακροδεξιών και αριστερών κομμάτων στην Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, υποστηρίζοντας ότι αυτό παραβιάζει τις αρχές του διαλόγου. «Αυτά τα κόμματα εκπροσωπούν ένα συγκεκριμένο τμήμα της κοινωνίας. Πρέπει να υπάρξει διάλογος μαζί τους, χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνούμε με τις απόψεις τους», υπογράμμισε.

Παράλληλα, ο Vance δήλωσε έτοιμος να επισκεφθεί την Μόσχα για συνομιλίες σχετικά με την Ουκρανία. Εξέφρασε την πεποίθηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να διαπραγματευτούν τον τερματισμό του πολέμου, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για συμφωνία με την Ρωσία προκειμένου να επιτευχθεί ειρήνη.

Τέλος, ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ έθιξε το ζήτημα της μαζικής μετανάστευσης, χαρακτηρίζοντάς το ως την μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν σήμερα τόσο η Ευρώπη όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες (https://www.triklopodia.gr/o-vance-%ce%b9%cf%83%ce%bf%cf%80%ce%ad%ce%b4%cf%89%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b7-%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%84%cf%89%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf/, https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2025/02/blog-post_88.html, https://www.newsbreak.gr/kosmos/843889/diesyre-tin-eyropi-mesa-sto-monacho-o-antiproedros-ton-ipa-tzei-nti-vans/, https://www.pronews.gr/kosmos/giati-oi-kataggelies-vans-stis-vrykselles-itan-katalytikes-eipe-oti-i-ee-elegxetai-apo-ena-oloklirotiko-kathestos/, https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/voles-tzei-nti-vans-kata-eyropaion-gia-eleytheria-tou-logou-kai-metanasteytiko/, https://www.efsyn.gr/kosmos/boreia-ameriki/463189_anatrihiastikos-bans-sto-monaho-stirizei-afd-kai-kanei-mathimata).

ΟΔΗΓΟΥΜΕΘΑ ΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΙΝ ΤΗΣ Ε.Ε.;

Κατηγγέλθη ὅτι εἰς Ἱ. Ναὸν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Καισαριανῆς διακονεῖ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ ἱεροῦ βήματος ἡ ὡς ἄνω κοπέλλα (διακόνισσα). Τί συμβαίνει εἰς τὴν ἄλλοτε παραδοσιακὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἀποδομεῖται μεθοδικῶς ἡ Ὀρθόδοξος Ἱερὰ Παράδοσις; Ἡ ἕνωσις τῶν ἐκκλησιῶν γεγονὸς ὑψηλῆς σημασιολογίας διὰ τὴν πορείαν τῆς ὁμοσπονδιοποιήσεως τῆς Ε.Ε.

ΟΔΗΓΟΥΜΕΘΑ ΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΙΝ ΤΗΣ Ε.Ε.; Ἡ ἀπροϋπόθετος τάσις διὰ συνεργασίαν ποὺ χαρακτηρίζει τὴν θεσμικὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, τὴν ἐθελόδουλον πολιτικὴν τάξιν καὶ τὸν ἀνερμάτιστον λαόν, κρύβει ὐπαρξιακὸν κίνδυνον διὰ τὸν Ἑλληνισμόν.

Στὸν λόγο ποὺ ἔβγαλε, ὁ νέος Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, κ. Ντόναλντ Τράμπ, στὸ πλαίσιο τῆς ὁρκωμοσίας του, ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ τὰ ἑξῆς: “Οἱ ΗΠΑ θὰ δοῦν καὶ πάλι τὸν ἑαυτό τους ὡς ἕνα ἀναπτυσσόμενο ἔθνος ποὺ αὐξάνει τὸν πλοῦτο του, ἐπεκτείνει τὴν ἐπικράτειά του, κτίζει τὶς πόλεις του, αὐξάνει τὶς προσδοκίες καὶ φέρνει τὴ σημαία μας σὲ νέους καὶ ὑπέροχους ὁρίζοντες… ἡ φιλοδοξία εἶναι ἡ ψυχὴ ἑνὸς μεγάλου ἔθνους καὶ αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ ἔθνος μας εἶναι πιὸ φιλόδοξο ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἄλλο. Δὲν ὑπάρχει ἔθνος σὰν τὸ δικό μας”!

Γίνεται φανερό, στὸ ἄκουσμα τῶν παραπάνω, ὅτι ἡ ἀνάσχεση τοῦ φαινομένου τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸ προσκήνιο τοῦ ἰσχυροῦ ἔθνους κράτους μὲ τὰ σύνορά του δὲν εἶναι ἐν τέλει κάτι ἀδύνατο νὰ πραγματοποιηθεῖ, ὅπως ἀκούγαμε καὶ διαβάζαμε μέχρι τὸ πολὺ πρόσφατο παρελθόν.

Ὁ ὅρος “ἀντιπαγκοσμιοποίηση” εἶχε καταστεῖ ταυτόσημος μὲ ἐκείνους τῆς ἥττας καὶ τοῦ περιθωρίου. Ἡ κυριαρχία τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ, τῆς πολιτικῆς ἔκφρασης δηλαδὴ τῶν συμφερόντων τῶν ἐν συγκρίσει μὲ τοὺς λαοὺς πανίσχυρων διεθνῶν ἀγορῶν, λογιζόταν ὡς φυσικὴ πραγματικότητα ποὺ ἡ ἀμφισβήτησή της ἦταν συνώνυμη μὲ τὸν ἀνορθολογισμὸ καὶ τὸν λαϊκισμό.

Ἡ ἀνάδυση τοῦ πολυπολικοῦ κόσμου ὅμως καὶ πιὸ συγκεκριμένα τὰ νέα δεδομένα ποὺ ἔχει ἐπιφέρει στὶς διεθνεῖς σχέσεις ἡ ἀναντίρρητη πλέον ὕπαρξη ἰσχυρῶν καὶ ἀνεξάρτητων ἐθνικῶν κέντρων λήψης ἀποφάσεων ἔξω ἀπὸ τὸ δυτικὸ κοσμοσύστημα, φαίνεται πὼς ἔπεισε τὶς αὐταρχικὲς ἐλὶτ τῶν ΗΠΑ νὰ δοκιμάσουν μία ἐπιστροφὴ στὸν κλασσικὸ φιλελευθερισμὸ τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας καὶ τοῦ προστατευτισμοῦ.

Στροφὴ πρὸς τὸν Κρατοκεντρισμόν. Ἕνας κόσμος μὲ τοὺς ἀγγλοσάξωνες στὸ τιμόνι του, χωρὶς νὰ ὑφίσταται ἀνάλογης ἰσχύος ἀντίπαλον δέος, μὲ δεδομένες τὶς τρέχουσες τεχνολογικὲς δυνατότητες καὶ τὸν ἄκρατο ἀντικοινωνικὸ ἀτομικισμό, θὰ ἰσοδυναμοῦσε μὲ τυραννία, ποὺ ὅμοιά της δὲν ἔχει καταγράψει ἡ ἱστορία.

Οἱ μνῆμες ἄλλωστε ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ἐπιβλήθηκε ὁ παγκόσμιος συντονισμὸς σὲ κάθε στάδιο ἐξέλιξης τῆς πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ εἶναι νωπές. Ἑπομένως, δὲν εἶναι παράλογο νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι ἡ ἐκλογὴ Τράμπ, ἡ ὁποία ἔρχεται νὰ προστεθεῖ ὡς ἐπιστέγασμα στὴν σινορωσικὴ πολυπολικὴ ἀνταρσία ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης, προκαλεῖ σὲ πρῶτο ἐπίπεδο αἰσθήματα ἀνακούφισης.

Θὰ μποροῦσε ἡ φαινομενικὴ ἐπισφράγιση τῆς ἀποφυγῆς τῆς τυραννίας στὸ παρὰ πέντε, μὲ τὴν σταδιακὴ εἰσαγωγὴ τῆς Δύσης σὲ περίοδο ἐθνοκεντρικῆς ἐσωστρέφειας, νὰ μᾶς κάνει νὰ νιώσουμε ἀνεπιφύλακτα αἰσιόδοξοι;

Σύμφωνα μὲ τὸν κ. Κοντογιώργη, καθηγητὴ πολιτικῆς ἐπιστήμης, ἡ κρατοκεντρικὴ συγκρότηση τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία ὁρίζεται ὡς ἡ συνύπαρξη πολιτικὰ συγκροτημένων ὀντοτήτων (κρατῶν), χωρὶς καμμία ἀπὸ αὐτὲς νὰ ὑπερ­έχει σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ καθίσταται ρυθμιστὴς τῶν διακρατικῶν διαφορῶν, ἀποτελεῖ στοιχειώδη προϋπόθεση τοῦ φαινομένου τοῦ πολέμου.

Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ κ. Καθηγητὴς μᾶς βοηθάει νὰ συμπεράνουμε ὅτι ἡ διάσπαση τῆς συλλογικῆς Δύσης σὲ ἔθνη κράτη ποὺ θὰ ἐπιδιώκουν πρῶτα καὶ κύρια τὸ ἐθνικὸ συμφέρον τους θὰ ἀναβαθμίσει τὸν ἀνταγωνισμὸ καὶ τὴν ἐν ἐξελίξει σύγκρουση τῶν ἰσχυρῶν κρατῶν τοῦ κόσμου.

Οἱ ἐξαγγελίες Τρὰμπ σχετικὰ μὲ τὴν προσάρτηση τῆς Γροιλανδίας καὶ τοῦ Καναδᾶ, μὲ τὶς ὁποῖες ἦλθε σὲ ρήξη μὲ παραδοσιακοὺς συμμάχους τῶν ΗΠΑ, καθὼς καὶ οἱ ἀπειλές του γιὰ ἐπιβολὴ δασμῶν, οἱ ὁποῖες ἀνατινάζουν διεθνεῖς συμβάσεις ποὺ ἀποτελοῦσαν μέχρι σήμερα θεμέλιο τῆς δυτικῆς παγκοσμιοποίησης, ἐπιβεβαιώνουν τὸ παραπάνω ἀπαισιόδοξο συμπέρασμα.

Τὸ Μέλλον τῆς Εὐρώπης. Ἡ αὐγὴ τῆς νέας πραγματικότητας στὶς πλανητικὲς διακρατικὲς σχέσεις βρίσκει τὴν ΕΕ σὲ πτωματώδη κατάσταση. Παρὰ τὴν εἰκόνα διάλυσης ποὺ παρουσιάζει καὶ τὴν πολιτικοοικονομικὴ κρίση ποὺ πλήττει τὰ δύο ἡγετικὰ κράτη μέλη της, ἡ ΕΕ φαίνεται πὼς θὰ ἀναγκαστεῖ πολὺ σύντομα νὰ λάβει κρίσιμες ἀποφάσεις σχετικὰ μὲ τὴν πορεία ὁλοκλήρωσής της.

Οἱ ἀπαιτήσεις τῆς νέας φάσης, ποὺ ἡ ἀνταπόκριση σὲ αὐτὲς ἀποτελεῖ πλέον γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ τὰ κράτη μέλη προϋπόθεση ἐπιβίωσης, εἶναι τόσο μεγάλες ποὺ κάποιοι ἤδη ἔχουν ἀνοίξει τὸν διάλογο γύρω ἀπὸ τὸ ζήτημα τῆς ὁμοσπονδιοποίησης. “Ἡ Εὐρώπη… πλέον ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει καὶ τὸν ἰμπεριαλισμὸ τῶν ΗΠΑ… καὶ γιὰ νὰ ἐπιβιώσει πρέπει ἐπειγόντως νὰ ὁμοσπονδιοποιηθεῖ”, ἀναφέρουν οἱ Εὐρωπαῖοι Φεντεραλιστὲς στὸν γαλλικὸ τύπο.

Ἡ ὁμοσπονδιοποίηση ὅμως, ἢ ἀλλιῶς ἡ “ἀναίμακτη” μετάβαση στὴν πολιτικὴ ἕνωση, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ τελευταῖο στάδιο τοῦ φιλόδοξου σχεδίου ὁλοκλήρωσης τῆς ΕΕ, φαντάζει ἄπιαστο ὄνειρο μὲ τὰ σημερινὰ ἐσωτερικά της δεδομένα.

Εἶναι ὅμως ἔτσι τὰ πράγματα; Αὐτὸ ποὺ δὲν θὰ πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει, ὅταν μελετᾶμε καὶ καταπιανόμαστε μὲ τὴν ΕΕ, εἶναι ὅτι ἡ περίφημη πορεία πρὸς τὴν εὐρωπαϊκὴ ὁλοκλήρωση, ποὺ συνιστοῦσε, συνιστᾶ καὶ θὰ συνιστᾶ τὸν βασικὸ σκοπὸ τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος, μοιάζει μὲ ἕνα δύσβατο μονοπάτι ποὺ εἶναι σπαρμένο μὲ κάθε λογῆς κρίση.

Ἡ ἔμμεση πρόκληση κρίσεων οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς διαχείρισης καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ ἀνάγκη γιὰ μεταρρυθμίσεις ποὺ γεννοῦν αὐτὲς ἀποτελεῖ συνειδητὴ ἐπιλογὴ τῶν μεγάλων ὁραματιστῶν τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης.

Ἡ ἐν λόγῳ συνταγὴ σταδιακῆς μετάβασης πρὸς τὴν ὁλοκλήρωση κρίθηκε ἀπαραίτητη, ὥστε νὰ “πεισθοῦν” νὰ μεταβιβάσουν σὲ ὑπερεθνικὸ ἐπίπεδο κομβικῆς σημασίας ἁρμοδιότητες κράτη μὲ παγιωμένη ἐθνικὴ συνείδηση καὶ μὲ προαιώνια καχυποψία τὸ ἕνα γιὰ τὸ ἄλλο. Βρισκόμαστε ἆραγε πρὸ τῶν πυλῶν μίας νέας προσπάθειας πολιτικῆς ἑνοποίησης;

Ἡ Ἀκροδεξιὰ. Ἡ ἀποδυνάμωση τῆς πάλαι ποτὲ πανίσχυρης οἰκονομίας τῆς Γερμανίας, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς πιέσεις ποὺ δημιουργοῦν οἱ ἐξελίξεις στὸ διεθνὲς ἐξωτερικὸ περιβάλλον τῆς ΕΕ, φαίνεται πὼς θὰ πείσουν τοὺς Γερμανοὺς νὰ βάλουν στὴν ἄκρη τὴν ὅποια διστακτικότητα καὶ νὰ δώσουν μία εὐκαιρία στὴν εὐρωπαϊκὴ ὁλοκλήρωση.

Ἕνα τέτοιο ἐγχείρημα ὅμως σὰν αὐτὸ τῆς μετάβασης σὲ μία Εὐρωπαϊκὴ πολιτικὴ ἕνωση, δὲν μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ, ὅταν οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης διακατέχονται ἀπὸ τόσο ἔντονο εὐρωσκεπτικισμό, ποὺ ἔχει φτάσει μάλιστα, τὰ τελευταῖα χρόνια, στὰ ὅρια μὲ τὴν ἀπέχθεια.

Ὁ ἀντιλαϊκὸς καὶ ἐλιτιστικὸς τρόπος διαχείρισης τῶν κρίσεων τῆς τελευταίας δεκαπενταετίας, ἐκ μέρους τῆς νεοφιλελεύθερης εὐρωκρατίας, ἔχει ἀπογοητεύσει καὶ ἐξουθενώσει τοὺς λαούς, μὲ συνέπεια αὐτοὶ νὰ ἀποτραβιοῦνται στὸ καταφύγιο τῆς ἰδιωτικῆς σφαίρας, στερώντας ἐντελῶς τὴν ὅποια νομιμοποίηση ἀπὸ τὴν ἑνωσιακὴ διαδικασία λήψης πολιτικῶν ἀποφάσεων. Πῶς λοιπὸν θὰ ἐξασφαλιστεῖ ἡ ἀπαραίτητη νομιμοποίηση;

Ὑπάρχουν τρόποι γιὰ νὰ ἐξασφαλιστεῖ; Ἡ “ἀκροδεξιὰ” Ἰταλίδα Πρωθυπουργὸς Τζόρτζια Μελόνι, στὴν θητεία της ἀπὸ τὸ 2022 μ.Χ. ἕως σήμερα, ἔχει καταφέρει νὰ διατηρήσει τὸ πολιτικὸ κεφάλαιο στὸ ἐσωτερικό, ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμὴ καὶ κατὰ παράδοξο τρόπο, ἔχει ἐπιτύχει ἀγαστὴ συν­εργασία μὲ τοὺς εὐρωπαίους ἀξιωματούχους. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ἐπίσης πὼς διατηρεῖ ἄριστες σχέσεις μὲ τὸν νέο Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ καὶ πὼς ἦταν ἡ μόνη Εὐρωπαία ἡγέτης ποὺ παρεβρέθηκε στὴν τελετὴ ὁρκωμοσίας του.

Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ φαινόμενο Μελόνι, διατηρώντας τὸν σκύλο χορτᾶτο, ἀλλὰ καὶ τὴν πίττα ὁλόκληρη, ἔχει ὅλα ἐκεῖνα τὰ χαρακτηριστικὰ καὶ παράγει ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀποτελέσματα ποὺ φαίνεται πὼς θὰ χρειαστεῖ ἡ ΕΕ πολὺ σύντομα.

Ἡ Ἕνωσις τῶν “ἐκκλησιῶν”. Ἡ ἕνωση τῆς Εὐρώπης κάτω ἀπὸ μία διοικητικὴ ἀρχὴ εἶναι ἕνας πόθος ποὺ ἔχει τὶς ρίζες του πολὺ πίσω στὸν χρόνο. Γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ κάποιος τὶς διαστάσεις ποὺ λαμβάνει τὸ ζήτημα στὸ ἀσυνείδητο τῶν Εὐρωπαίων, ἀρκεῖ νὰ ἀναλογιστεῖ πὼς ὅλοι οἱ πόλεμοι ἀνεξαιρέτως, οἱ ὁποῖοι ξέσπασαν ἀπὸ τὸν Μεσαίωνα μέχρι καὶ τὸν 20ό Αἰώνα μ.Χ., εἶχαν ὡς διακύβευμα, ἔμμεσα ἢ ἄμεσα, τὴν ἀποκλειστικότητα στὴν κυριαρχία τῆς Εὐρώπης.

Ἑπομένως, μία πολιτικὴ ἀλλαγὴ στὸ ἐσωτερικὸ τῶν κρατῶν μελῶν, ἔστω καὶ ἂν αὐτὴ γεφυρώσει μὲ ἐπιτυχία τὸ χάσμα μεταξὺ Εὐρωπαίων καὶ ΕΕ, εἶναι δύσκολο νὰ ἀποτελέσει τὸν μοναδικὸ καταλύτη ἐξελίξεων πρὸς μία πολιτικὴ ἕνωση. Τί εἶναι αὐτὸ πού λείπει, γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ μεγάλο ὅραμα;

Ὁ ἁγιορείτης μοναχὸς Ἐπιφάνιος Καψαλιώτης, σὲ μαγνητοφωνημένη συνομιλία του μὲ προσκυνητὲς σχετικὰ μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ τὴν ἐπικείμενη ἕνωση τῶν “ἐκκλησιῶν”, ἀναφέρεται σὲ ὑψηλοὺς κύκλους ποὺ κάνουν λόγο ἀνοικτὰ γιὰ χρονικὴ σύμπτωση τῆς πραγματοποίησης τῶν δύο μεγάλων ζητημάτων ἑνότητας τῆς Εὐρώπης, τοῦ πολιτικοῦ καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ.

Οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ οἱ κοινωνίες τους λοιπὸν θὰ ἐπιχειρηθεῖ νὰ ταυτιστοῦν μὲ τὸν χριστιανικὸ κόσμο, ἀνατολικὸ καὶ δυτικό, ὁ ὁποῖος μετὰ ἀπὸ χίλια χρόνια σχίσματος θὰ παρουσιαστεῖ πὼς πορεύεται ἀπὸ κοινοῦ ξανά, ἔτσι ὥστε νὰ δημιουργηθεῖ κλῖμα ἱστορικῆς συγκυρίας ποὺ θὰ καλύψει τὶς δεύτερες σκέψεις γιὰ τὴν ὁμοσπονδιακὴ μετάβαση μὲ ἐπίπλαστο ἐνθουσιασμό.

Φιλελεύθερος Ἐπιστροφὴ εἰς τὴν παράδοσιν. Γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὸ πῶς οἱ πολιτικοὶ ἐκφραστὲς τῆς λεγόμενης ἀκροδεξιᾶς ἐθνικιστικῆς κίνησης θὰ μποροῦσαν νὰ ὁδηγήσουν τὶς πατρίδες τους σὲ μία ὁμοσπονδία ποὺ θὰ τὶς καταργεῖ, βγάζοντας αὐτοὶ τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα ἐκ μέρους τῶν κραταιῶν εὐρωπαϊκῶν ἐλίτ, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ γιατί ἐπιδεικνύουν τέτοια ἄγνοια καὶ συμβιβαστικότητα γιὰ ζητήματα πίστεως, ὅπως εἶναι ἡ ἐπικείμενη ἕνωση τῆς Κωνσταντινούπολης μὲ τὸ Βατικανό, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐξετάσουμε τὸ φαινόμενο τοῦ φιλελεύθερου ἐθνικισμοῦ ἢ ἀλλιῶς κλασσικοῦ φιλελευθερισμοῦ.

 Θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε πὼς ὁ ἰδιότυπος αὐτὸς Εὐρωπαϊκὸς ἐθνικισμὸς δὲν λαμβάνει μὲ οὐσιαστικὸ τρόπο ὑπ’ ὄψιν τὶς ἐθνοθρησκευτικὲς ἢ ἱστορικὲς ἀξίες καὶ χαρακτηριστικὰ τῶν κοινοτήτων· ἡ προτεραιότητα δίδεται στὰ ὑλικὰ ὀφέλη καὶ συμφέροντα τῶν πολιτῶν ἑνὸς ἔθνους. Οἱ ἀξίες καλλιεργοῦνται ἐπιδερμικὰ καὶ προστατεύονται ὑπὸ τὸν ὅρο ὅτι δὲν θέτουν σὲ κίνδυνο τὰ ἐν λόγῳ συμφέροντα.

Κατὰ βάση, υἱοθετοῦνται, γιὰ νὰ χρησιμοποιηθοῦν ὡς ἐργαλεῖα κινητοποίησης τῶν μαζῶν. Στὴν παροῦσα συγκυρία, ὁ κλασσικὸς φιλελευθερισμὸς ποὺ περιγράψαμε βγαίνει ἀπὸ τὸ χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας, γιὰ νὰ ἀντικαταστήσει τὸν κυρίαρχο νεοφιλελευθερισμὸ καὶ νὰ ἀπορρυθμίσει ἕνα ἀσφυκτικὸ γιὰ τοὺς πολλοὺς ἐγκαθιδρυμένο κόσμο. Αὐτὴ ἡ αἴσθηση ἀσφυξίας ἀποτελεῖ κοινὸ τόπο γιὰ τοὺς λαοὺς ὅλων τῶν κρατῶν μελῶν τῆς ΕΕ.

Ἡ παγιωμένη νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα λοιπὸν ἐντός τῆς ὁποίας βρίσκονται ὅλοι οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὸ οἰκονομικὸ συμφέρον τῶν πολλῶν νὰ μὴ μπορεῖ στὴν πράξη νὰ ἐκφραστεῖ πολιτικὰ μὲ ἀνεξάρτητο καὶ διακριτὸ τρόπο ἀπὸ τὸ συμφέρον τῶν ἰσχυρῶν λίγων, μὲ συνέπεια τὰ ἐθνοθρησκευτικὰ καὶ ἱστορικῆς μνήμης στοιχεῖα τῶν λαῶν νὰ εἶναι τὰ μόνα ποὺ μποροῦν νὰ λειτουργήσουν ὡς παράγοντας ἐκλογικῆς συσπείρωσης, ὥστε διὰ αὐτῆς νὰ ἐπέλθει ἀλλαγὴ πολιτικοῦ σκηνικοῦ.

Μὲ τὴν ἄνοδο μάλιστα στὴν ἐξουσία τῆς ἐθνικιστικῆς ἀκροδεξιᾶς μὲ τὸν τρόπο ποὺ περιγράψαμε, ἡ στροφὴ πρὸς τὸν ρεαλισμό, ἡ ὁποία σύντομα θὰ ταυτίζεται μὲ τὴν ὁμοσπονδιοποίηση τῆς Εὐρώπης, θὰ μπορεῖ νὰ συνδυαστεῖ “πειστικὰ” μὲ τὸ νομιμοποιητικὸ ἀφήγημα τοῦ χριστιανικοῦ φωτισμένου κόσμου ποὺ ἑνωμένος πλέον ἐκκλησιαστικά, θὰ ἔχει καθῆκον νὰ ἑνωθεῖ καὶ πολιτικά.

Ἡ Ἑλλάς. Ποτὲ δὲν ἦταν εὔκολο νὰ προβλεφθοῦν μὲ στοιχειώδη ἀσφάλεια οἱ λεπτομέρειες τῆς πορείας τῶν ἐξελίξεων στὴν χώρας μας. Ἡ θέση ποὺ λαμβάνει τὸ συν­αίσθημα στὸ τρόπο ποὺ συμπεριφέρεται καὶ ἀποφασίζει ὁ πολὺς κόσμος, καθὼς καὶ ἡ ἀδυναμία ποὺ ἐπιδεικνύουν στὸ χρηματισμὸ καὶ στὴν ἰδεοληψία αὐτοὶ ποὺ μιλοῦν καὶ γράφουν δημοσίως καθιστοῦν μόνιμη τὴν ἐν λόγῳ κατάσταση περιορισμένης ὁρατότητας.

Παρ’ ὅλα αὐτά, μὲ τὴ θεσμικὴ Ἐκκλησία νὰ ἔχει κινήσει γῆ καὶ οὐρανὸ, γιὰ νὰ ἀφήσει πνευματικὴ κληρονομιὰ ἕνα ἄκαρπο, ἑνωμένο μὲ τὴν αἱρετικὴ Δύση, ἰδεολογικοδιανοητικό, μασονικὸ καὶ οἰκουμενιστικὸ χριστιανισμό, ὁ ὁποῖος θὰ σβήσει τὸ Ἀληθινὸ Φῶς ἀπὸ τὸν τόπο αὐτὸ καὶ στὴν θέση Του θὰ προσφέρει “λόγια, λόγια, λόγια”· μὲ ἕνα πολιτικὸ σύστημα ποὺ εἶναι, σὲ ὅλες του τὶς ἐκφάνσεις, ξένο καὶ ἀσύμβατο μὲ τὰ βαθύτερα γνωρίσματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐγκατεστημένο γιὰ νὰ διασφαλίζει τὴν ἐξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων στὸ ἐσωτερικὸ καὶ πού, σχεδὸν ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ κράτους, ὁδηγεῖ σταθερὰ τὴν κοινωνία αὐτὴ ἀπὸ πτώση σὲ πτώση καὶ ἀπὸ καταστροφὴ σὲ καταστροφὴ· μὲ ἕνα λαὸ κατακερματισμένο, μὲ ἀλλοιωμένη ταυτότητα καὶ χαμένο στὰ σκοτάδια τῆς ἀμάθειας, τῆς εὐδαιμονιστικῆς ἀνηθικότητας καὶ τῆς ὑλοφροσύνης, εἴμαστε ἀναγκασμένοι νὰ κρατήσουμε στάση ἀπαισιοδοξίας γιὰ τὴν συλλογικὴ “μοῖρα” αὐτοῦ τοῦ τόπου. Μπροστὰ στὶς ἐπικείμενες παγκόσμιες πολιτικές, οἰκονομικὲς καὶ κοινωνικὲς προκλήσεις, ποὺ ἀπειλοῦν νὰ καταπιοῦν ἕως καὶ τὴν Εὐρώπη, ποιὰ προοπτικὴ ἀνοίγεται ἆραγε γιὰ ἕνα κατεστραμμένο ἠθικά, οἰκονομικά, κοινωνικὰ καὶ δημογραφικὰ ἔθνος κράτος σὰν τὴν Πατρίδα μας;

Τὸ ἀφήγημα “Κάντε τὴν Ἑλλάδα Μεγάλη Ξανά”, ποὺ σύντομα θὰ ἀκούσουμε, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν τάση γιὰ ἀπροϋπόθετη συνεργασία ποὺ χαρακτηρίζει τὴν θεσμικὴ μασονοκρατούμενη Ἐκκλησία, τὴν ἐθελόδουλη καὶ προδοτικὴ πολιτικὴ τάξη καὶ τὸν ἀνερμάτιστο ἐθνικὰ καὶ θρησκευτικὰ λαό, κρύβει ὑπαρξιακὸ κίνδυνο γιὰ τὸν Ἑλληνισμό. Ὁ Μάνος Χατζιδάκις, μὲ ἀφορμὴ τὴν πορεία τῆς χώρας πρὸς τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση (Μάαστριχτ 1.992 μ.Χ.), εἶχε δηλώσει πὼς “ἑτοιμαζόμαστε γιὰ μία ἄλλου εἴδους σκλαβιὰ τώρα.

Ἡ Εὐρωπαϊκὴ ἑνότητα, τί νομίζετε ὅτι εἶναι; Εἴμαστε πραγματικὰ ἕνα κράτος μὲ δύναμη, ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ ἐπιβάλουμε ἀπόψεις; Θὰ γίνουμε μία ἐπαρχία, τὴν ὁποία θὰ διοικεῖ ἡ Εὐρώπη καὶ ἐμεῖς θὰ ἔχουμε τὴν ψευδαίσθηση ὅτι συνδιοικούμεθα”, καὶ συνεχίζει μὲ τὴν ἑξῆς διαπίστωση, “δὲν θὰ μπορέσουμε ποτὲ νὰ ἀπαλλαγοῦμε οὔτε νὰ ἐλευθερωθοῦμε, διότι θὰ εἶναι μία ἐπιλογή μας, ἐνῶ ἐπὶ τουρκοκρατίας ἔγινε μία ὑποταγή μας”.

Αὐτὸ ποὺ ἔχει ἀλλάξει ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Μ. Χατζιδάκις εἶναι μόνον ἡ δυνατότητά μας, ὡς Ἕλληνες, νὰ γράφουμε στὸ πρῶτο πληθυντικὸ πρόσωπο. Σὲ αὐτὸ ἄλλωστε τὸ συμπέρασμα κατέληξε καὶ ὁ ἴδιος κλείνοντας τὴν δήλωσή του. “Ἀλλὰ ὁ τόπος μας προχωράει πάντα μὲ τὶς ἐξαιρέσεις του, ἔτσι θὰ προχωρήσουμε καὶ ἐμεῖς στὸ μέλλον” (https://orthodoxostypos.gr/%ce%bf%ce%b4%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%ce%b9%cf%83-%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b9%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b5-%ce%b5/).

Bundeswehr: Ελλείψεις πυρομαχικών, ετοιμότητα 50% και ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις στο NATO. Η μαχητική ετοιμότητα του Γερμανικού στρατού (Bundeswehr) είναι μικρότερη από ό,τι όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία το 2022 μ.Χ., δήλωσαν στο Reuters στρατιωτικοί αξιωματούχοι, νομοθέτες και ειδικοί στον τομέα της άμυνας.

Ακόμη και αν μια νέα κυβέρνηση ενισχύσει τις αμυντικές δαπάνες, θα παραμείνει εμπόδιο για χρόνια, ιδιαίτερα λόγω της έλλειψης αεράμυνας, πυροβολικού και στρατιωτών, τονίζουν οι πηγές που μίλησαν στο Reuters.

«Πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είχαμε οκτώ ταξιαρχίες σε ετοιμότητα περίπου 65%» είπε σε συνέντευξή του στο Reuters ο συνταγματάρχης Andre Wuestner, επικεφαλής της Ένωσης Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η αποστολή όπλων, πυρομαχικών και εξοπλισμού στην Ουκρανία, καθώς και η επιτάχυνση των ασκήσεων της ίδιας της Γερμανίας, επηρέασαν τον διαθέσιμο εξοπλισμό, είπε.

«Αυτό σημαίνει ότι οι γερμανικές χερσαίες δυνάμεις βρίσκονται σε ετοιμότητα περίπου 50%», εξήγησε ο Γερμανός αξιωματικός. Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς υποσχέθηκε μετά την Ρωσική εισβολή να αναβαθμίσει τον στρατό της Γερμανίας, αλλά τρία χρόνια αργότερα η δέσμευση να παράσχει στο ΝΑΤΟ δύο μεραρχίες – συνήθως περίπου 40.000 στρατιώτες – μέχρι το 2025 μ.Χ. και το 2027 μ.Χ. αντιμετωπίζει μεγάλες αποτυχίες, λένε στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες.

Γερμανία. Δεν είναι έτοιμες οι δυο μεραρχίες που υποσχέθηκε στο NATO. Η Γερμανία, μαζί με την Πολωνία, έχει επιφορτιστεί από το ΝΑΤΟ να παράσχει το μεγαλύτερο μέρος των χερσαίων δυνάμεων που θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή αντίδρασης, σε οποιαδήποτε ρωσική επίθεση στην ανατολική πλευρά της συμμαχίας.

Ωστόσο, το Βερολίνο απέτυχε να εξοπλίσει πλήρως τα στρατεύματα για μια επιπλέον μεραρχία για το ΝΑΤΟ μέχρι τις αρχές του τρέχοντος έτους, και σε κάθε περίπτωση δεν διαθέτει αεράμυνα για να τα υποστηρίξει, ανέφεραν οι πηγές. Η δέσμευσή της για μια μεραρχία του ΝΑΤΟ έως το 2027 μ.Χ. «είναι μακριά από εμάς», δήλωσε στρατιωτική πηγή.

«Αυτό το δεύτερο τμήμα είναι εξοπλισμένο μόνο κατά 20% περίπου», σύμφωνα με τον βουλευτή της αντιπολίτευσης Ingo Gaedechens, ειδικό σε θέματα άμυνας στην επιτροπή προϋπολογισμού του κοινοβουλίου.  «Ακόμα κι αν παραγγέλναμε τα πάντα τώρα, δεν θα τα εξοπλίζαμε έγκαιρα», όπως τόνισε.

Ένας εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας τόνισε ότι οι χερσαίες δυνάμεις της Γερμανίας «παρέχουν μια μεραρχία έτοιμη για μάχη σε υψηλή διαθεσιμότητα» για να εκπληρώσει τις αποστολές του ΝΑΤΟ σε σύντομο χρονικό διάστημα στην Ανατολική πλευρά της από την 1^η Ιανουαρίου 2025 μ.Χ.

Η γερμανική μεραρχία του ΝΑΤΟ που επρόκειτο να είναι έτοιμη φέτος δεν είναι πλήρως επιχειρησιακή καθώς – μετά από δωρεές στην Ουκρανία – δεν έχει πυρομαχικά 155 χιλιοστών, το κύριο οπλικό της σύστημα και έπρεπε να «κανιβαλίσει» μερικά πυροβόλα για ανταλλακτικά, δήλωσε στρατιωτικός και κοινοβουλευτική πηγή στο Reuters.

Δεν έχουν παραγγελθεί ακόμη περίπου 80 προηγμένα πυροβόλα RCH 155 που απαιτούνται για τη δεύτερη μεραρχία του 2027 μ.Χ. Bundeswehr. Και οι δύο μεραρχίες χρειάζονται επίσης περίπου 200 αντιαεροπορικά συστήματα μικρής εμβέλειας, όπως τα αντιαεροπορικά άρματα Gepard, για την προστασία τους από drones και αεροσκάφη, σύμφωνα με τις πηγές.

Για να εξοικονομήσει χρήματα, η Γερμανία άρχισε να αποσύρει το Gepard το 2012 μ.Χ. και αρχίζει σιγά σιγά να το αντικαθιστά, με τις παραδόσεις μιας αρχικής παραγγελίας 19 συστημάτων Skyranger από την Rheinmetall να αναμένονται το 2027 μ.Χ. και το 2028 μ.Χ.

«Δεν θα έχουμε την αεράμυνα για την μεραρχία του 2025 μ.Χ. σε λειτουργία πριν από το 2029 μ.Χ.», προειδοποίησε η στρατιωτική πηγή. Οι απαιτήσεις Τραμπ που πιέζουν την Γερμανία. Η «στρατιωτική αδυναμία» της Γερμανίας έρχεται στο φως καθώς ο Πρόεδρος Τραμπ πιέζει την Ευρώπη να επωμιστεί περισσότερο το δικό της αμυντικό φορτίο.

Όλα τα κυρίαρχα κόμματα της Γερμανίας έχουν δεσμευτεί να διατηρήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες στο ελάχιστο απαιτούμενο 2% του ΑΕΠ του ΝΑΤΟ. Ο Τραμπ θέλει τα μέλη του ΝΑΤΟ να υπερδιπλασιάσουν τους στόχους δαπανών τους στο 5% του ΑΕΠ και το ΝΑΤΟ εξετάζει το ενδεχόμενο να αυξήσει τον στόχο στρατιωτικών του δαπανών σε περίπου 3%.

Ο σημερινός Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι οι στρατιωτικές δαπάνες περίπου 3% του ΑΕΠ θα είναι απαραίτητες για να είναι η Bundeswehr έτοιμη για πόλεμο, αλλά είπε ότι ο στόχος 5% του Τραμπ δεν είναι εφικτός.

Όποιος κερδίσει τις εκλογές θα αντιμετωπίσει σε κάθε περίπτωση σοβαρές προκλήσεις μετά το 2027 μ.Χ., όταν θα εξαντληθεί το ειδικό ταμείο των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ που δημιούργησε η κυβέρνηση Σολτς για αμυντικές δαπάνες. Η Γερμανία θα χρειαστεί περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για να πετύχει τον στόχο του 2%.

«Τώρα υπάρχουν μόνο προβλήματα παντού και δεν υπάρχουν λύσεις», πρόσθεσε ο βουλευτής Gaedechens. Εμπειρογνώμονες στον τομέα της άμυνας λένε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία απέδειξε την σημασία των drones και του πυροβολικού και η Bundeswehr υστερεί και στα δύο.

Στα drones, «η Bundeswehr δεν έχει απολύτως τίποτα», λέει ο Johann Wadephul, αναπληρωτής αρχηγός της συντηρητικής παράταξης CDU/CSU στο κοινοβούλιο, αρμόδιος για θέματα άμυνας. «Έτσι είμαστε πρακτικά με άδεια χέρια» (https://www.onalert.gr/kosmos/bundeswehr-elleipseis-pyromachikon-etoimotita-50-kai-anekplirotes-ypochreoseis-sto-nato/611938/).

Στην Γερμανία, η αμυντική βιομηχανία προσλαμβάνει εργάτες που απολύονται από την αυτοκινητοβιομηχανία. Οι δασμοί του Τραμπ είναι ένα ακόμη πλήγμα για την αυτοκινητοβιομηχανία, είναι αλήθεια.

Αλλά ο ίδιος ο Τραμπ δίνει ώθηση στην Ευρωπαϊκή άμυνα, η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και να αντικαταστήσει, τουλάχιστον εν μέρει, τις απώλειες σε άλλους τομείς.

 Αυτό συμβαίνει στην Γερμανία, όπου ορισμένες στρατιωτικές εταιρείες διαπραγματεύονται την απόκτηση προβληματικών εργοστασίων και την πρόσληψη απολυμένων εργαζομένων. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια διαδικασία που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, έχοντας ξεκινήσει με την εισβολή στην Ουκρανία το 2022 μ.Χ., αλλά η δεύτερη θητεία του Τραμπ θα μπορούσε να την επιταχύνει.

Μερικά παραδείγματα: Η KNDS, μια γαλλογερμανική κοινοπραξία, θέλει να κατασκευάσει άρματα μάχης Leopard 2 και τεθωρακισμένα οχήματα Boxer στη Σαξονία και για να το κάνει, έχει αναλάβει ένα εργοστάσιο της γαλλικής εταιρείας Alstom που παρήγαγε σιδηροδρομικά βαγόνια. Από τους 700 εργαζόμενους, οι 580 θα επαναπορροφηθούν.

Στην συνέχεια, υπάρχει η περίπτωση της Hensoldt , η οποία ειδικεύεται στα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, η οποία βρίσκεται σε συζητήσεις με τους γίγαντες της αυτοκινητοβιομηχανίας Bosch και Continental για να απορροφήσει μέρος του εργατικού δυναμικού τους που κινδυνεύει να απολυθεί.

Η Continental θα κλείσει το εργοστάσιό της στο Wetzlar στο τέλος του έτους, απολύοντας 370 εργαζόμενους. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι στρατολογούνται ήδη από την Hensoldt, ο οποίος έχει ένα εργοστάσιο κοντά. Η Hensoldt λέει ότι θέλει να προσλάβει ολόκληρες ομάδες μηχανικών λογισμικού από τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Ακόμη και η Rheinmetall , ο μεγαλύτερος κατασκευαστής όπλων της Γερμανίας, δίνει χείρα βοηθείας στον μαχόμενο κόσμο του αυτοκινήτου. Επετεύχθη συμφωνία να προσληφθούν μερικοί από τους 900 εργάτες που απολύθηκαν από το εργοστάσιο του Gifhorn, όπου η Continental παρήγαγε φρένα, σε ένα νέο εργοστάσιο πυρομαχικών στο Unterlüss.

Τα εργοστάσια στο Βερολίνο και στο Neuss, που προηγουμένως ήταν αφιερωμένα στην αυτοκινητοβιομηχανία και τα ενεργειακά εξαρτήματα, θα πρέπει επίσης να μετατραπούν στην παραγωγή όπλων και πυρομαχικών.

Για χρόνια, η αμυντική βιομηχανία αντιμετωπίζεται με μεγάλη προσοχή από τη γερμανική κυβέρνηση και τους επενδυτές. Οι κυβερνήσεις ξόδεψαν ελάχιστα για τον επανεξοπλισμό. Ο πόλεμος μεγάλης κλίμακας στην Ουκρανία άλλαξε τα πράγματα. Και ο μελλοντικός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς , συγκλονισμένος από την εχθρική προσέγγιση της κυβέρνησης Τραμπ, της έδωσε μια επιπλέον ώθηση.

Έφτασε σε συμφωνία με την κεντροαριστερά για ένα μεγάλο επενδυτικό σχέδιο σε υποδομές και στρατιωτικό εξοπλισμό , το οποίο θα πρέπει να ψηφιστεί στο κοινοβούλιο επειδή είναι απαραίτητο να χαλαρωθούν ορισμένοι συνταγματικοί περιορισμοί στο χρέος.

Για τις αγορές, η αλλαγή του ρυθμού είναι σοβαρή, καθώς οι γερμανικές μετοχές της άμυνας εκτινάχθηκαν αμέσως. Εκτός όμως από το σχέδιο του Μερτς, υπάρχει και πρόταση για επενδύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Και εδώ, η ιδέα είναι να χαλαρώσουν οι δημοσιονομικοί περιορισμοί των κυβερνήσεων στις στρατιωτικές επενδύσεις και, επιπλέον, οι Βρυξέλλες θα ήθελαν να δημιουργήσουν κοινό χρέος, σύμφωνα με όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Σε αυτό το σημείο, ωστόσο, ας προσπαθήσουμε να φτάσουμε στην ουσία του θέματος: μπορούν πραγματικά τα όπλα να δώσουν μια ανάσα στην κουτσαίνοντας Ευρωπαϊκή βιομηχανία; Μια εκτίμηση του Ινστιτούτου του Κιέλου, μιας έγκυρης Γερμανικής οικονομικής δεξαμενής σκέψης, είναι χρήσιμη για να μας δώσει μια ιδέα.

 Η υπόθεση είναι ότι οι χώρες της ΕΕ θα αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες στο 3,5% του ΑΕΠ , υπερβαίνοντας τον στόχο του ΝΑΤΟ του 2%. Σύμφωνα με την Γερμανική δεξαμενή σκέψης, η ευρωπαϊκή οικονομία θα γνώριζε ώθηση ανάπτυξης μεταξύ 0,9% και 1,5% ετησίως. Δεν είναι πολύ υψηλός πολλαπλασιαστής, αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη και τα έμμεσα οφέλη: χωρίς ασφάλεια, τι νόημα έχει η υγειονομική περίθαλψη και οι συντάξεις;

Για να έχουν μέγιστο αντίκτυπο στο ΑΕΠ, τα όπλα θα πρέπει να παράγονται εντός του μπλοκ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά υπάρχει μια συζήτηση σχετικά με αυτό, επειδή πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Γερμανίας, θα ήθελαν να εμπλέξουν εταίρους εκτός ΕΕ για την ταχύτερη ενίσχυση της άμυνας. Η Γαλλία, από την άλλη, επιμένει στην αποκλειστικά τοπική παραγωγή.

Είναι το ίδιο δίλημμα που έχει καθυστερήσει την χρηματοδότηση άλλων αμυντικών βιομηχανιών για μήνες. Το νέο σχέδιο των Βρυξελλών είναι ύψους 150 δισ. ευρώ και πρέπει να βρεθεί γρήγορα συμβιβασμός (https://echedoros.blog/2025/03/12/%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%b1-%ce%b7-%ce%b1%ce%bc%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b2%ce%b9%ce%bf%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%b1-%cf%80%cf%81/#google_vignette).

 

Η Volkswagen δεν αποκλείει την παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού.

Η Volkswagen ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμη να εξετάσει το ενδεχόμενο παραγωγής εξοπλισμού για τον Γερμανικό στρατό ως μέρος των ευρωπαϊκών προσπαθειών εξοπλισμού, σύμφωνα με την Βρετανική «The Telegraph».

Ο Όλιβερ Μπλουμ, διευθύνων σύμβουλος της μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας της Ευρώπης, δήλωσε ότι δεν έχει έρθει ακόμη σε επαφή με την εταιρεία πιθανοί συνεργάτες, αλλά ότι είναι πρόθυμοι να «εξετάσουν τις έννοιες», αναφέρει το δημοσίευμα.

Τα σχόλιά του έρχονται σε μια εποχή που η στροφή προς τα γερμανικά εξοπλιστικά – που τροφοδοτείται από φόβους ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσύρουν την υποστήριξη από την ήπειρο – έχει οδηγήσει κατασκευαστές όπως η Rheinmetall και η KNDS να αναδιοργανώσουν τα εργοστάσια ανταλλακτικών αυτοκινήτων στην παραγωγή όπλων.

Σύμφωνα με οικονομολόγους, τα εργοστάσια αυτοκινήτων μπορεί να εξοικονομούν δυναμικότητα, καθώς οι γερμανικές εξαγωγές αυτοκινήτων έχουν μειωθεί στο μισό από την κορύφωσή τους πριν από την Covid-19.

Ερωτηθείς χθες εάν η VW, η οποία χρησιμοποιούσε το εργοστάσιο κάτω από τη χωρητικότητα, ήταν ανοιχτή στην παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού, ο Μπλουμ είπε ότι υπήρχε μια πιθανότητα για αυτό, γράφει το Βρετανικό δημοσίευμα.

«Πρώτα από όλα, νομίζω ότι, δεδομένης της τρέχουσας γεωπολιτικής κατάστασης, οι αποφάσεις που βλέπουμε τώρα στη Γερμανία και στην Ευρώπη είναι οι σωστές, με την έννοια ότι πρέπει να επενδύσουμε περισσότερα για να είμαστε ξανά ασφαλείς», πρόσθεσε.

«Δεν είμαστε σε συγκεκριμένες συζητήσεις για το τι θα μπορούσε να κάνει η Volkswagen». «Η άποψή μου είναι ότι αν υπήρχε η δυνατότητα παραγωγής στρατιωτικών οχημάτων στο μέλλον, θα έπρεπε να δούμε τα concept», τόνισε, προσθέτοντας ότι όλα είναι απλώς ένα ανοιχτό ερώτημα προς το παρόν.

«Το έχουμε κάνει και στο παρελθόν. Ο Όμιλος Volkswagen διαθέτει τεχνογνωσία στην αυτοκινητοβιομηχανία. Είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε οδηγίς και συμβουλές. «Αλλά το πού βρισκόμαστε τώρα είναι απλώς ένα ανοιχτό ερώτημα και οι πρωτοβουλίες θα οδηγηθούν από την αμυντική βιομηχανία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο», είπε στο Blume.

Σύμφωνα με την Telegraph, η αυξημένη ζήτηση που προκαλείται από την προοπτική των ευρωπαϊκών εξοπλισμών ενίσχυσε τις μετοχές σε γερμανικές αμυντικές εταιρείες καθώς αυξάνουν την παραγωγή. Σε αυτό το πλαίσιο, πολλά εργοστάσια αυτοκινήτων στη Γερμανία προσαρμόζονται στην παραγωγή όπλων, καθώς οι ευρωπαίοι κατασκευαστές αγωνίζονται σε μια αγορά που δεν έχει ανακάμψει στα προ του Covid επίπεδα.

Ο Sander Tordoir, επικεφαλής οικονομολόγος στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Μεταρρύθμισης, δήλωσε ότι η παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού θα μπορούσε να προσφέρει μια «νέα επιχειρηματική γραμμή» για τις αυτοκινητοβιομηχανίες των οποίων οι πωλήσεις έχουν μειωθεί.

«Οι υποσχέσεις για τόνωση της Γερμανικής καταναλωτικής ζήτησης με την χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων για τον περιορισμό του χρέους και την έναρξη κρατικών κινήτρων είναι απίθανο να επαναφέρουν τα εργοστάσια σε πλήρη δυναμικότητα», πρόσθεσε.

«Μπορούν να κάνουν και τα δύο. «Η Γερμανία έχει χάσει τις μισές καθαρές εξαγωγές αυτοκινήτων της, επομένως υπάρχει μεγάλη αχρησιμοποίητη ικανότητα για αύξηση της παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων και στρατιωτικού εξοπλισμού», είπε ο Tordoir (https://echedoros.blog/2025/03/12/%ce%b7-volkswagen-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%ae-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9/).

 

Σοκ στην Γερμανία - Η Κίνα γυρίζει τη Volkswagen σε εποχές... Τρίτου Ράιχ - Από τα Golf στα τανκς η Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία. Δεν είναι η πρώτη φορά που η αυτοκινητοβιομηχανία εμπλέκεται σε στρατιωτικά προγράμματα της Bundeswehr...

Η Volkswagen, όπως και πολλές άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες και βιομηχανικοί όμιλοι στην Γερμανία, αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις λόγω των υψηλών τιμών της ενέργειας και της μείωσης της παραγωγής, ως αποτέλεσμα του αυξανόμενου ανταγωνισμού από την Κίνα. Σύμφωνα με την Βρετανική εφημερίδα Telegraph, υπό αυτές τις συνθήκες, η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία ενδέχεται να στραφεί στην παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού.

Η σημαντική μείωση των γερμανικών εξαγωγών αυτοκινήτων – που υπολογίζεται περίπου στο 50% – αποτελεί έναν ακόμη λόγο που μπορεί να οδηγήσει την Volkswagen σε αυτή την απόφαση, αξιοποιώντας έτσι την αδρανή παραγωγική της δυναμικότητα. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν αναφορές για συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις σχετικά με αυτή την «αλλαγή προσανατολισμού» της εταιρείας.

Ωστόσο, πληροφορίες υποστηρίζουν ότι η Volkswagen είναι έτοιμη να παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες σε άλλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή στρατιωτικού εξοπλισμού. Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που η αυτοκινητοβιομηχανία εμπλέκεται σε στρατιωτικά προγράμματα της Bundeswehr.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η θυγατρική της Volkswagen, MAN Truck & Bus, η οποία συμμετέχει σε κοινή επιχείρηση συναρμολόγησης όπλων με την Rheinmetall AG. Επιπλέον, η Volkswagen είχε εμπλακεί στην παραγωγή όπλων κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εξυπηρετώντας τις ανάγκες της Wehrmacht.

Αργότερα, ανέπτυξε και κατασκεύασε το στρατιωτικό όχημα Volkswagen Type 181, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τον στρατό της Δυτικής Γερμανίας (FRG), ενώ στην συνέχεια βρήκε εφαρμογή και σε πολιτικές χρήσεις στην Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/791372/sok-sti-germania-i-kina-gyrizei-ti-volkswagen-se-epoxes-tritou-raix-apo-ta-golf-sta-tanks-i-germaniki-aftokinitoviomixania).

Η οικονομική ευπάθεια της Γερμανίας απέναντι στις απειλές δασμών των ΗΠΑ: Μια ολοκληρωμένη ανάλυση των επιπτώσεων και στρατηγικές αντιδράσεις. Η οικονομική ευπάθεια της Γερμανίας απέναντι στις απειλές δασμών των ΗΠΑ: Μια ολοκληρωμένη ανάλυση των επιπτώσεων και στρατηγικές αντιδράσεις. Πολύ σημαντικό άρθρο που μας εξηγεί τι θα συμβεί αν μπουν δασμοί στην ΕΕ και τι επιπτώσεις έχουν, οι Δασμοί σε Μεξικό και Καναδά που έβαλε ο Πρόεδρος Τράμπ.

Τι επιφέρουν στην Γερμανία οι Δασμοί 25% σε Μεξικό και Καναδά; Στο επίκεντρο αυτού του εξελισσόμενου οικονομικού κλίματος βρίσκεται η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, ταυτόχρονα, ο πιο ευάλωτος παίκτης της λόγω του σημαντικού εμπορικού της πλεονάσματος με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η πρόσφατη ανακοίνωση νέων εμπορικών δασμών από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, με στόχο τον Καναδά, το Μεξικό και την Κίνα, έχει αναζωπυρώσει ανησυχίες σχετικά με την πιθανή κλιμάκωση ενός διατλαντικού εμπορικού πολέμου.

Το 2023 μ.Χ., η Γερμανία εξήγαγε αγαθά αξίας περίπου 171,65 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθιστώντας τις ΗΠΑ τον μεγαλύτερο εμπορικό τους εταίρο. Τον Φεβρουάριο του 2025, η κυβέρνηση Τραμπ θέσπισε σαρωτικούς δασμούς, επιβάλλοντας εισφορά 25% στις εισαγωγές από το Μεξικό και τον Καναδά και δασμό 10% στα κινεζικά προϊόντα.

Αυτά τα μέτρα, ενώ φαινομενικά στοχεύουν άμεσους γείτονες και στρατηγικούς ανταγωνιστές, έχουν σημαντικές επιπτώσεις για τη Γερμανία. Η διασύνδεση των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού σημαίνει ότι οι Γερμανοί κατασκευαστές, ιδιαίτερα στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, βασίζονται συχνά σε εξαρτήματα που παράγονται στο Μεξικό και τον Καναδά.

Κατά συνέπεια, οι δασμοί κλιμακώνουν έμμεσα το κόστος παραγωγής για τις γερμανικές επιχειρήσεις, διαβρώνοντας το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα στην αγορά των ΗΠΑ. Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που από ότι φαίνεται ξέρει πολύ καλά τι κάνει ο Πρόεδρος Τράμπ και είναι πλήρως ενήμερος για την Παγκόσμια οικονομία

Το παγκόσμιο οικονομικό τοπίο υφίσταται βαθύ μετασχηματισμό καθώς οι κορυφαίες οικονομίες παλεύουν με αλλαγές πολιτικής που αμφισβητούν τους καθιερωμένους εμπορικούς κανόνες. Στο επίκεντρο αυτού του εξελισσόμενου οικονομικού κλίματος βρίσκεται η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, ταυτόχρονα, ο πιο ευάλωτος παίκτης της λόγω του σημαντικού εμπορικού της πλεονάσματος με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η πρόσφατη ανακοίνωση νέων εμπορικών δασμών από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, με στόχο τον Καναδά, το Μεξικό και την Κίνα, έχει αναζωπυρώσει ανησυχίες σχετικά με την πιθανή κλιμάκωση ενός διατλαντικού εμπορικού πολέμου. Η ρητή προειδοποίηση του Τραμπ ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αντιμετωπίσει σύντομα παρόμοιες εισφορές έχει τοποθετήσει τη Γερμανία στο επίκεντρο των τελευταίων οικονομικών εντάσεων.

Σε απάντηση, ο γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ εξέφρασε έντονη αντίθεση, τονίζοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα εκφοβιστεί από τις πολιτικές προστατευτισμού των ΗΠΑ.

Οι παρατηρήσεις του Χάμπεκ υπογραμμίζουν τη δέσμευση της Γερμανίας να υπερασπιστεί τα οικονομικά της συμφέροντα, υπογραμμίζοντας παράλληλα τις ευρύτερες επιπτώσεις ενός πιθανού εμπορικού πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Αυτό το άρθρο παρέχει μια αυστηρή εξέταση των οικονομικών τρωτών σημείων που αντιμετωπίζει η Γερμανία, των πιθανών συνεπειών των δασμών των ΗΠΑ και των στρατηγικών απαντήσεων που είναι πιθανό να υιοθετήσουν η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση ως απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις.

Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας και η οικονομική της έκθεση. Η οικονομική ισχύς της Γερμανίας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον ισχυρό εξαγωγικό της τομέα, με βιομηχανίες όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, τα μηχανήματα και τα φαρμακευτικά προϊόντα να λειτουργούν ως πρωταρχικοί μοχλοί οικονομικής ανάπτυξης.

Αυτή η μεγάλη εξάρτηση από τις εξαγωγές, ωστόσο, καθιστά επίσης την Γερμανία ιδιαίτερα ευάλωτη σε εξωτερικούς κραδασμούς και διαταραχές στο παγκόσμιο εμπόριο. Με ένα σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία είναι μοναδικά ευάλωτη σε τυχόν τιμωρητικούς δασμούς που επιβάλλονται από την Ουάσιγκτον.

Το 2023 μ.Χ., η Γερμανία εξήγαγε αγαθά αξίας περίπου 171,65 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθιστώντας τις ΗΠΑ τον μεγαλύτερο εμπορικό τους εταίρο. Αυτή η εμπορική σχέση είχε ως αποτέλεσμα σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα υπέρ της Γερμανίας.

Για παράδειγμα, τον Οκτώβριο του 2024 μ.Χ., η Γερμανία εξήγαγε αγαθά αξίας 6,77 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ ενώ εισήγαγε 12,8 δισεκατομμύρια δολάρια, με αποτέλεσμα εμπορικό έλλειμμα 5,99 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τις ΗΠΑ.

Ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένος, δεδομένου ότι οι Γερμανοί κατασκευαστές αυτοκινήτων όπως η Volkswagen, η BMW και η Mercedes-Benz εξάγουν σημαντικό μερίδιο της παραγωγής τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η επιβολή δασμών 25% στα γερμανικά αυτοκίνητα θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντική μείωση των εξαγωγών, επηρεάζοντας αρνητικά το ΑΕΠ της Γερμανίας και την απασχόληση στην αυτοκινητοβιομηχανία.

Επιπλέον, η επιβολή δασμών θα αύξανε το κόστος όχι μόνο για τους Γερμανούς εξαγωγείς αλλά και για τους Αμερικανούς καταναλωτές και εταιρείες που βασίζονται σε γερμανικά μηχανήματα, εξαρτήματα αυτοκινήτων και βιομηχανικό εξοπλισμό.

Οι οικονομικές επιπτώσεις των προστατευτικών πολιτικών του Προέδρου Τραμπ στην Γερμανία: Μια σε βάθος ανάλυση. Η ορκωμοσία του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ προανήγγειλε μια αλλαγή παραδείγματος στη δυναμική του διεθνούς εμπορίου, που χαρακτηρίζεται από μια δυναμική προστατευτιστική ατζέντα με στόχο την επαναβαθμονόμηση των οικονομικών σχέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Κεντρικό στοιχείο αυτής της στρατηγικής ήταν η επιβολή σημαντικών δασμών που είχαν σχεδιαστεί για να ενισχύσουν τις εγχώριες βιομηχανίες με τον περιορισμό του ξένου ανταγωνισμού. Αυτή η πολιτική τροχιά έχει βαθιές επιπτώσεις για τη Γερμανία, την οικονομική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας ο βιομηχανικός τομέας είναι περίπλοκα συνυφασμένος με την αγορά των ΗΠΑ.

Τον Φεβρουάριο του 2025 μ.Χ., η κυβέρνηση Τραμπ θέσπισε σαρωτικούς δασμούς, επιβάλλοντας εισφορά 25% στις εισαγωγές από το Μεξικό και τον Καναδά και δασμό 10% στα κινεζικά προϊόντα. Αυτά τα μέτρα, ενώ φαινομενικά στοχεύουν άμεσους γείτονες και στρατηγικούς ανταγωνιστές, έχουν σημαντικές επιπτώσεις για τη Γερμανία.

Η διασύνδεση των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού σημαίνει ότι οι Γερμανοί κατασκευαστές, ιδιαίτερα στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, βασίζονται συχνά σε εξαρτήματα που παράγονται στο Μεξικό και τον Καναδά. Κατά συνέπεια, οι δασμοί κλιμακώνουν έμμεσα το κόστος παραγωγής για τις γερμανικές επιχειρήσεις, διαβρώνοντας το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα στην αγορά των ΗΠΑ.

Η αυτοκινητοβιομηχανία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της οικονομικής δέσμευσης της Γερμανίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2024 μ.Χ., οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες εξήγαγαν οχήματα αξίας περίπου 28 δισεκατομμυρίων ευρώ στις ΗΠΑ, αντιπροσωπεύοντας ένα σημαντικό μέρος του διατλαντικού εμπορίου.

Η επιβολή δασμών απειλεί να διαταράξει αυτή τη ροή, αναγκάζοντας εταιρείες όπως η Volkswagen, η BMW και η Mercedes-Benz να επαναξιολογήσουν τις στρατηγικές τιμολόγησης και τις διαμορφώσεις της αλυσίδας εφοδιασμού τους.

Η Volkswagen, για παράδειγμα, έχει εκφράσει ανησυχίες για τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στις δραστηριότητές της, τονίζοντας την ανάγκη για εποικοδομητικό διάλογο για την αποτροπή μιας εμπορικής σύγκρουσης.

Πέρα από τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, η ευρύτερη εξαγωγική οικονομία της Γερμανίας αντιμετωπίζει προκλήσεις που απορρέουν από αυτές τις προστατευτικές πολιτικές. Το εμπορικό πλεόνασμα της χώρας με τις Ηνωμένες Πολιτείες έφτασε το ρεκόρ των 65 δισεκατομμυρίων ευρώ τους πρώτους έντεκα μήνες του 2024 μ.Χ., υπογραμμίζοντας το βάθος της οικονομικής αλληλεξάρτησης. Ωστόσο, αυτό το πλεόνασμα καθιστά επίσης την Γερμανία ιδιαίτερα ευάλωτη στις αλλαγές της εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Η Bundesverband der Deutschen Industrie (BDI), ο κορυφαίος βιομηχανικός σύνδεσμος της Γερμανίας, προειδοποίησε ότι οι νέοι δασμοί θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά την οικονομία της χώρας που βασίζεται στις εξαγωγές, οδηγώντας ενδεχομένως σε μείωση των εξαγωγών κατά 0,3% το 2025 μ.Χ.

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές ανταποκρίθηκαν σε αυτές τις εξελίξεις με αυξημένη μεταβλητότητα. Οι ευρωπαϊκές μετοχές γνώρισαν σημαντική ύφεση, με τον γερμανικό δείκτη DAX να υποχωρεί κατά 2% εν μέσω φόβων για κλιμάκωση εμπορικού πολέμου.

Οι μεγάλες γερμανικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στον τομέα των τροφίμων και ποτών, σημείωσαν σημαντικές μειώσεις των τιμών των μετοχών, αντανακλώντας την ανησυχία των επενδυτών για τις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις.

Ως απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις, οι Γερμανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής διερευνούν μια πολύπλευρη στρατηγική με στόχο τον μετριασμό των δυσμενών επιπτώσεων των δασμών των ΗΠΑ. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει διπλωματική δέσμευση για την διαπραγμάτευση εξαιρέσεων ή μειώσεων στους δασμολογικούς συντελεστές, καθώς και προσπάθειες για διαφοροποίηση των εξαγωγικών αγορών πέρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, δίνεται νέα έμφαση στην ενίσχυση της εσωτερικής αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μείωση της εξάρτησης από εξωτερικούς εμπορικούς εταίρους.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει επίσης λάβει προληπτικά μέτρα για να στηρίξει την οικονομία της ευρωζώνης ενόψει αυτών των αβεβαιοτήτων. Σε μια πρόσφατη κίνηση, η ΕΚΤ μείωσε το βασικό της επιτόκιο κατά ένα τέταρτο της εκατοστιαίας μονάδας στο 2,75%, με στόχο να τονώσει την οικονομική δραστηριότητα και να εξουδετερώσει τις πιθανές επιβραδυντικές επιπτώσεις των δασμών.

Οι προστατευτικές οικονομικές πολιτικές του Προέδρου Τραμπ παρουσιάζουν μια σύνθετη σειρά προκλήσεων για την Γερμανία. Η επιβολή δασμών διαταράσσει τις καθιερωμένες εμπορικές σχέσεις, ιδιαίτερα στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, και εισάγει σημαντικές αβεβαιότητες στο ευρύτερο οικονομικό τοπίο.

Η απάντηση της Γερμανίας, που χαρακτηρίζεται από διπλωματικές πρωτοβουλίες, διαφοροποίηση της αγοράς και προσαρμογές της νομισματικής πολιτικής, αντικατοπτρίζει μια συνολική προσπάθεια να πλοηγηθεί σε αυτό το εξελισσόμενο έδαφος και να διαφυλάξει τα οικονομικά της συμφέροντα. Η κατάσταση υπογραμμίζει την περίπλοκη αλληλεξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας και τις εκτεταμένες επιπτώσεις των εθνικών πολιτικών αποφάσεων.

Τα Αντίμετρα της Γερμανίας: Οικονομική Διπλωματία και Δασμοί Αντιποίνων. Η περίπλοκη και πολύπλευρη οικονομική σχέση μεταξύ Γερμανίας και Ηνωμένων Πολιτειών έχει εξελιχθεί σε ένα παράδειγμα διατλαντικής συνέργειας που είναι ταυτόχρονα ισχυρό και δυναμικά ανταποκρινόμενο στις αλλαγές της παγκόσμιας αγοράς, τις διακυμάνσεις της πολιτικής και τις αναδυόμενες γεωπολιτικές εκτιμήσεις.

Τα τελευταία χρόνια, η σχέση αυτή χαρακτηρίζεται από σημαντικούς όγκους διμερών εμπορικών συναλλαγών και αμοιβαίες επενδύσεις που όχι μόνο ενίσχυσαν τους οικονομικούς δεσμούς αλλά έχουν επίσης καταλύσει σημαντικές τεχνολογικές και βιομηχανικές εξελίξεις σε πολλούς τομείς.

Το 2023 μ.Χ,, για παράδειγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδείχθηκαν ως ο κύριος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας, αντιπροσωπεύοντας το 11% των γερμανικών εξαγωγών και το 7% των εισαγωγών — μια εξέλιξη που υπογραμμίζει την στρατηγική σημασία του διατλαντικού διαδρόμου.

Αυτό το μοτίβο εμπορικής κυριαρχίας συνεχίστηκε το 2024 μ.Χ., όταν ο όγκος του διμερούς εμπορίου έφθασε τα 127 δισεκατομμύρια ευρώ το πρώτο εξάμηνο του έτους, αριθμός που ξεπέρασε τις εμπορικές αλληλεπιδράσεις με άλλες κρίσιμες αγορές όπως η Κίνα, η οποία κατέγραψε 122 δισεκατομμύρια ευρώ την ίδια περίοδο.

Οι στατιστικές τάσεις αυτών των εμπορικών μεγεθών αντικατοπτρίζουν μια συνεπή αύξηση της οικονομικής αλληλεξάρτησης και υπογραμμίζουν τον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζει το διατλαντικό εμπόριο στη διαμόρφωση του μοντέλου ανάπτυξης της Γερμανίας με εξαγωγές.

Η συνεχής επέκταση του εμπορίου μεταξύ Γερμανίας και Ηνωμένων Πολιτειών φαίνεται περαιτέρω από το σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, το οποίο έφτασε το ρεκόρ των 65 δισεκατομμυρίων ευρώ από τον Ιανουάριο έως τον Νοέμβριο του 2024 μ.Χ., μια αξιοσημείωτη αύξηση από το πλεόνασμα 63,3 δισεκατομμυρίων ευρώ που καταγράφηκε για ολόκληρο το 2023 μ.ΧΨ. και χημική επεξεργασία. Καθένας από αυτούς τους τομείς συμβάλλει σημαντικά στη συνολική εμπορική ισορροπία.

Για παράδειγμα, η αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία αποτελεί περίπου το 17,3% των εξαγωγών της Γερμανίας, όχι μόνο συμβολίζει την ανδρεία της χώρας στη μηχανολογία και την κατασκευή ακριβείας, αλλά αντιπροσωπεύει επίσης ένα κρίσιμο στοιχείο του διατλαντικού χαρτοφυλακίου εξαγωγών.

Ομοίως, οι εξαγωγές μηχανημάτων, που αντιπροσωπεύουν το 14,4% του συνόλου, μαζί με τα χημικά προϊόντα που αντιπροσωπεύουν το 9,0%, υπογραμμίζουν τη διαφοροποίηση της βιομηχανικής βάσης της Γερμανίας και την ικανότητά της να προσαρμοστεί στις εξελισσόμενες απαιτήσεις της αγοράς.

Η διαρθρωτική σύνθεση αυτών των εξαγωγικών τομέων είναι ενδεικτική ενός καλά ολοκληρωμένου βιομηχανικού πλαισίου που αξιοποιεί την τεχνολογική καινοτομία και τα πρότυπα παραγωγής υψηλής ποιότητας για να εξασφαλίσει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα τόσο σε καθιερωμένες όσο και σε αναδυόμενες αγορές.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην εμπορική πολιτική των ΗΠΑ έχουν εισαγάγει ένα νέο επίπεδο πολυπλοκότητας στην διατλαντική οικονομική εξίσωση. Η πρόσφατη επιβολή δασμών από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στις εισαγωγές από το Μεξικό, τον Καναδά και την Κίνα έχει προκαλέσει σημαντική ανησυχία στους ευρωπαίους φορείς χάραξης πολιτικής, οι οποίοι φοβούνται ότι παρόμοια προστατευτικά μέτρα ενδέχεται να επεκταθούν σύντομα σε ευρωπαϊκά αγαθά.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι προτάσεις που διατυπώθηκαν από υψηλόβαθμους αξιωματούχους των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της ευρείας επιβολής δασμών που κυμαίνονται από 10% έως 20% στις εισαγωγές -με ιδιαίτερα επιθετικό δασμό 60% που στοχεύει τα κινεζικά προϊόντα- έχουν εντείνει τις ανησυχίες για πιθανή διακοπή των καθιερωμένων εμπορικών ροών.

Η ώθηση πίσω από αυτά τα μέτρα στοχεύει φαινομενικά στην ενίσχυση των εγχώριων παραγωγικών δυνατοτήτων των ΗΠΑ, ωστόσο τα κλιμακωτά αποτελέσματα είναι πιθανό να αντηχούν σε παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, με τη Γερμανία να βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή λόγω της εκτεταμένης εξάρτησής της από τις αγορές των ΗΠΑ για τις βιομηχανικές της εξαγωγές.

Αναλυτικά μοντέλα που αναπτύχθηκαν από κορυφαίους γερμανικούς οικονομικούς θεσμούς υποδηλώνουν ότι η εφαρμογή τέτοιων δασμών, σε συνδυασμό με πιθανά αντίποινα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε συρρίκνωση του ΑΕΠ της ευρωζώνης έως και 1,3% κατά την περίοδο 2027 μ.Χ.-2028 μ.Χ., με το ΑΕΠ της ίδιας της Γερμανίας να μειώνεται δυνητικά κατά 15%.

Αυτές οι προβλέψεις υποθέτουν ένα σενάριο στο οποίο βασικοί εξαγωγικοί τομείς, ιδίως η αυτοκινητοβιομηχανία και η φαρμακευτική βιομηχανία, αντιμετωπίζουν σημαντική πτώση της ανταγωνιστικότητας λόγω των αυξημένων δασμών και των πρόσθετων κανονιστικών επιβαρύνσεων.

Μια ανάλυση ανά τομέα αποκαλύπτει ότι οι Γερμανοί κατασκευαστές αυτοκινήτων, όπως η Volkswagen, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε αυτό το σενάριο. Η εξάρτηση αυτών των εταιρειών από τις πωλήσεις στις ΗΠΑ υπογραμμίζεται από τη στρατηγική σημασία των εγκαταστάσεων παραγωγής, όπως το εργοστάσιο Puebla της Volkswagen στο Μεξικό, το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο στον εφοδιασμό της αγοράς των ΗΠΑ.

Υπολογίζεται ότι κάτω από ένα καθεστώς αυξημένων δασμών -που δυνητικά θα φτάσουν το 25% σε ορισμένες εισαγωγές από τη Βόρεια Αμερική- περίπου το 65% των πωλήσεων της Volkswagen στις ΗΠΑ, που προέρχονται κυρίως από εξαγωγές του Μεξικού, θα μπορούσαν να καταστούν μη ανταγωνιστικές, αποσταθεροποιώντας έτσι τον ακρογωνιαίο λίθο της εξαγωγικής οικονομίας της Γερμανίας.

Πέρα από τον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, η φαρμακοβιομηχανία - ένα κρίσιμο στοιχείο του χαρτοφυλακίου εξαγωγών της Γερμανίας - αντιμετωπίζει το δικό της σύνολο προκλήσεων στον απόηχο των αυξανόμενων δασμών. Το αυξημένο κόστος εισαγωγής και η πιθανή διάβρωση της ανταγωνιστικότητας της αγοράς στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αναγκάσουν τις γερμανικές φαρμακευτικές εταιρείες να επαναξιολογήσουν τις δομές τιμολόγησης και τις διαμορφώσεις της αλυσίδας εφοδιασμού τους, επηρεάζοντας έτσι ευρύτερες στρατηγικές αποφάσεις που σχετίζονται με επενδύσεις έρευνας και ανάπτυξης.

Οι περίπλοκες αλληλεξαρτήσεις μεταξύ αυτών των τομέων απαιτούν μια λεπτή κατανόηση της δυναμικής του παγκόσμιου εμπορίου και τη λεπτή ισορροπία μεταξύ του προστατευτισμού και των αρχών της ελεύθερης αγοράς. Από αυτή την άποψη, η εμπειρία της Γερμανίας χρησιμεύει ως μελέτη περίπτωσης στην ευρύτερη συζήτηση σχετικά με τη βιωσιμότητα των παραδοσιακών μοντέλων εξαγωγών εν μέσω ενός όλο και πιο ασταθούς διεθνούς εμπορικού περιβάλλοντος.

Ως απάντηση στις πολύπλευρες προκλήσεις που θέτει το εξελισσόμενο τοπίο της εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ, η ηγεσία της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης υιοθέτησαν μια διπλή στρατηγική που χαρακτηρίζεται από προορατική διπλωματική δέσμευση και την ετοιμότητα να εφαρμόσει αντίμετρα εάν απαιτείται.

Οι διάλογοι υψηλού επιπέδου με επικεφαλής τον Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σολτς υπογράμμισαν τα αμοιβαία οφέλη που προκύπτουν από το διατλαντικό εμπόριο, με διατυπώσεις που υπογραμμίζουν τα κοινά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης για τη διατήρηση ανοιχτών και συνεργάσιμων εμπορικών διαύλων.

Οι δημόσιες δηλώσεις του Scholz επανέλαβαν ότι οποιαδήποτε διαταραχή στις τελωνειακές πολιτικές θα ήταν επιζήμια και για τις δύο πλευρές, υποστηρίζοντας έτσι λύσεις που βασίζονται στον διάλογο και όχι στην αντιπαράθεση.

Αυτή η διπλωματική στάση συμπληρώνεται από μια ρεαλιστική ετοιμότητα μεταξύ των Ευρωπαίων φορέων χάραξης πολιτικής, που διατυπώθηκε κυρίως από τον υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας Ρόμπερτ Χάμπεκ, ο οποίος έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι τα ευρωπαϊκά έθνη είναι έτοιμα να εφαρμόσουν αντιδασμούς εάν παραστεί ανάγκη.

Τέτοια μέτρα θεωρούνται απαραίτητα για τη διατήρηση της ακεραιότητας των εμπορικών συμφερόντων της ΕΕ και για τη διασφάλιση ότι οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες παραμένουν απομονωμένες από μονομερείς ενέργειες προστατευτισμού που θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν τις ισορροπίες της παγκόσμιας αγοράς.

Οι στρατηγικές απαντήσεις δεν περιορίζονται σε άμεσα δασμολογικά αντίμετρα, αλλά επεκτείνονται σε μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές προσαρμογές που έχουν σχεδιαστεί για να μετριάσουν τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις τέτοιων πολιτικών.

Αναγνωρίζοντας τους εγγενείς κινδύνους που συνδέονται με την υπερβολική εξάρτηση από μια ενιαία αγορά, η Γερμανία επιδιώκει ενεργά τη διαφοροποίηση των εμπορικών της εταιρικών σχέσεων ενισχύοντας τους οικονομικούς δεσμούς με κράτη σε όλη την Ασία και την Αφρική. Αυτός ο στρατηγικός άξονας στοχεύει στην προώθηση ενός πιο ανθεκτικού οικονομικού πλαισίου που μπορεί να απορροφήσει κραδασμούς που προκύπτουν από αλλαγές στη διατλαντική πολιτική.

Ταυτόχρονα, βιομηχανικές ενώσεις όπως η BDI (Ομοσπονδία Γερμανικών Βιομηχανιών) έχουν ζητήσει σημαντικές δημόσιες επενδύσεις σε τομείς όπως ο εκσυγχρονισμός των υποδομών, η σταθεροποίηση του ενεργειακού κόστους και η μείωση των γραφειοκρατικών εμποδίων, τα οποία θεωρούνται κρίσιμα για την ενίσχυση της συνολικής ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας.

Αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν σκοπό να τονώσουν την καινοτομία, να βελτιώσουν τη λειτουργική αποτελεσματικότητα και να εξασφαλίσουν ένα βιώσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην παγκόσμια αγορά.

Η προσφυγή σε νομικές οδούς μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) αποτελεί περαιτέρω παράδειγμα της πολύπλευρης προσέγγισης που υιοθετήθηκε από τη Γερμανία και τους ευρωπαίους ομολόγους της. Οι νομικές προκλήσεις κατά της επιβολής μονομερών δασμών στις ΗΠΑ θεωρούνται ως μέσο ενίσχυσης των αρχών του διεθνούς εμπορικού δικαίου και διασφάλισης της επίλυσης των διαφορών εντός ενός καθιερωμένου πολυμερούς πλαισίου.

Η επίκληση των μηχανισμών του ΠΟΕ αναμένεται να χρησιμεύσει όχι μόνο ως αποτρεπτικός παράγοντας έναντι περαιτέρω προστατευτικών μέτρων αλλά και ως επιβεβαίωση της βασισμένης σε κανόνες διεθνούς τάξης που έχει στηρίξει το παγκόσμιο εμπόριο για δεκαετίες.

Αυτή η νομική προσφυγή, σε συνδυασμό με διπλωματικές και οικονομικές στρατηγικές, υπογραμμίζει τη συνολική φύση της αντίδρασης που ενορχηστρώθηκε από τους ευρωπαίους ηγέτες για τη διασφάλιση των οικονομικών τους συμφερόντων ενόψει της κλιμάκωσης των εμπορικών εντάσεων.

Η δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των διαφόρων στρατηγικών πρωτοβουλιών αντανακλά μια ευρύτερη αφήγηση προσαρμογής και ανθεκτικότητας σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από γεωπολιτική αβεβαιότητα και ταχεία τεχνολογική πρόοδο.

Η εξελισσόμενη φύση του παγκόσμιου εμπορίου, σε συνδυασμό με την εμφάνιση νέων οικονομικών δυνάμεων και την μετατόπιση των ρυθμιστικών τοπίων, καθιστά αναγκαία τις εδραιωμένες οικονομίες όπως η Γερμανία να επανεκτιμούν συνεχώς την ανταγωνιστική τους θέση και τις στρατηγικές προτεραιότητές τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, η διατλαντική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες παραμένει ακρογωνιαίος λίθος της οικονομικής πολιτικής της Γερμανίας, ωστόσο αντιπροσωπεύει επίσης ένα πλέγμα πιθανής ευπάθειας σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από τάσεις προστατευτισμού και πολύπλοκες διεθνείς διαπραγματεύσεις.

Οι στρατηγικές αναβαθμονομήσεις που επιδιώκει η Γερμανία είναι εμβληματικές μιας ευρύτερης τάσης μεταξύ των προηγμένων οικονομιών που επιδιώκουν να εξισορροπήσουν τις επιταγές των ανοιχτών αγορών με τις ανάγκες της εθνικής οικονομικής ασφάλειας.

Αξιοποιώντας την βιομηχανική της δύναμη, την τεχνολογική της καινοτομία και μια ισχυρή υποδομή εξαγωγών, η Γερμανία τοποθετείται όχι μόνο να αντέξει πιθανούς κραδασμούς από τις δυσμενείς εμπορικές πολιτικές των ΗΠΑ, αλλά και να αναδειχθεί ως ηγέτης στην διαμόρφωση των μελλοντικών περιγραμμάτων της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.

Οι συνεργατικές δεσμεύσεις μεταξύ της Γερμανίας και άλλων κρατών μελών της ΕΕ, όπως αποδεικνύεται από τις κοινές δεσμεύσεις που διατυπώθηκαν από ηγέτες όπως ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, υπογραμμίζουν την συλλογική αποφασιστικότητα για υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων μέσω συντονισμένων, πολυμερών προσπαθειών. Μια τέτοια ενιαία στάση είναι έτοιμη να επηρεάσει τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις και να διαμορφώσει το στρατηγικό τοπίο του διεθνούς εμπορίου για τα επόμενα χρόνια.

Η συνεχής εξέλιξη των διατλαντικών οικονομικών σχέσεων περικλείει έτσι μια πολύπλευρη αφήγηση ευκαιριών, κινδύνου και στρατηγικής προσαρμογής. Καθώς η Γερμανία αντιμετωπίζει τις προκλήσεις που δημιουργούνται από τις εξελισσόμενες δασμολογικές πολιτικές των ΗΠΑ, η ικανότητα της χώρας να διατηρήσει την δυναμική των εξαγωγών της διαφοροποιώντας παράλληλα τις εμπορικές της εταιρικές σχέσεις θα είναι κρίσιμη για τη μακροπρόθεσμη οικονομική της ανθεκτικότητα.

Η σύνθεση της διπλωματικής δέσμευσης, της νομικής προσφυγής και των στοχευμένων εσωτερικών μεταρρυθμίσεων αντιπροσωπεύει μια ολιστική προσέγγιση που έχει σχεδιαστεί για τη διαφύλαξη των οικονομικών συμφερόντων του έθνους και την διατήρηση της ακεραιότητας του διατλαντικού εμπορικού πλαισίου.

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ραγδαίες αλλαγές και αυξημένη οικονομική αλληλεξάρτηση, η σχέση μεταξύ Γερμανίας και Ηνωμένων Πολιτειών θα συνεχίσει αναμφίβολα να λειτουργεί ως καμπάνα για την δυναμική του παγκόσμιου εμπορίου, προσφέροντας ένα μοντέλο επιτυχημένης οικονομικής συνεργασίας και μια προειδοποιητική ιστορία για τις πιθανές παγίδες που συνδέονται με τις πολιτικές προστατευτισμού.

Τα Αντίμετρα της Γερμανίας: Οικονομική Διπλωματία και Δασμοί Αντιποίνων. Επισκόπηση Διατλαντικές εμπορικές σχέσεις Οικονομική αλληλεξάρτηση. Η οικονομική σχέση μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ χαρακτηρίζεται από σημαντικούς όγκους εμπορίου, αμοιβαίες επενδύσεις και αμοιβαίες βιομηχανικές εξελίξεις. Το 2023 μ.Χ., οι ΗΠΑ έγιναν ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας, αντιπροσωπεύοντας το 11% των γερμανικών εξαγωγών και το 7% των εισαγωγών.

Μέχρι τα μέσα του 2024 μ.Χ., το διμερές εμπόριο έφτασε τα 127 δισ. ευρώ, ξεπερνώντας το εμπόριο Γερμανίας-Κίνας (122 δισ. ευρώ). Αυτό δείχνει την αυξανόμενη σημασία του διατλαντικού εμπορίου στη διαμόρφωση της οικονομίας της Γερμανίας που βασίζεται στις εξαγωγές.

Εμπορικό πλεόνασμα και τομεακές συνεισφορές βασικών βιομηχανιών. Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας με τις ΗΠΑ έφτασε το ρεκόρ των 65 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2024 μ.Χ., σημειώνοντας αύξηση από 63,3 δισεκατομμύρια ευρώ το 2023 μ.Χ. Αυτό το πλεόνασμα οφείλεται κυρίως στην αυτοκινητοβιομηχανία (17,3% των εξαγωγών), τα μηχανήματα (14,4%) (9%) και τα χημικά.

Καθένας από αυτούς τους τομείς διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στο βιομηχανικό πλαίσιο της Γερμανίας, αξιοποιώντας την αριστεία της μηχανικής, την προηγμένη κατασκευή και την καινοτομία αιχμής για να διατηρήσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην παγκόσμια οικονομία.

Επιπτώσεις των δασμολογικών πολιτικών των ΗΠΑ στην Γερμανία. Εμπορικός προστατευτισμός των ΗΠΑ Νέοι δασμολογικοί κανονισμοί Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει εισαγάγει δασμούς 10–20% στις εισαγωγές, με δασμούς 60% στα κινεζικά προϊόντα.

Έχουν προκύψει ανησυχίες ότι παρόμοια μέτρα προστατευτισμού θα μπορούσαν να επεκταθούν και στις εξαγωγές της ΕΕ. Αυτές οι πολιτικές στοχεύουν στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής στις ΗΠΑ, αλλά κινδυνεύουν να αποσταθεροποιήσουν τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού.

Προβλεπόμενος οικονομικός αντίκτυπος στη Γερμανία ΑΕΠ και μειώσεις εξαγωγών. Τα γερμανικά οικονομικά μοντέλα προβλέπουν συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 1,5% έως το 2027 μ.Χ.-2028 μ.Χ., εάν παραμείνουν σε ισχύ οι δασμοί των ΗΠΑ. Οι τομείς που επηρεάζονται περισσότερο περιλαμβάνουν την αυτοκινητοβιομηχανία, τα φαρμακευτικά προϊόντα και τη μηχανική ακριβείας, που αντιμετωπίζουν μείωση των εξαγωγών έως και 14,9%.

Ευπάθεια της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η Volkswagen και το Βορειοαμερικανικό Εμπόριο Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η Volkswagen είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες λόγω της εξάρτησής τους από τις πωλήσεις στις ΗΠΑ και τους κόμβους παραγωγής στην Βόρεια Αμερική.

Το εργοστάσιο Puebla στο Μεξικό διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην εξαγωγή οχημάτων στις ΗΠΑ, αλλά οι νέοι δασμοί των ΗΠΑ (δυνητικά 25%) θα μπορούσαν να καταστήσουν το 65% των πωλήσεων της Volkswagen στις ΗΠΑ μη ανταγωνιστικό, απειλώντας έτσι τη βιωσιμότητα αυτών των εργασιών.

Η Φαρμακευτική Βιομηχανία Προκλήσεις Ε&Α και ανταγωνιστικότητα της αγοράς. Οι γερμανικές φαρμακευτικές εταιρείες αντιμετωπίζουν αυξημένο κόστος εισαγωγής και πιθανή διάβρωση της αγοράς στις ΗΠΑ, αναγκάζοντας τις εταιρείες να αναδιαρθρώσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού και να επανεκτιμήσουν τις επενδύσεις στην έρευνα και ανάπτυξη. Ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος θα μπορούσε να περιλαμβάνει πιέσεις στις τιμές και μειωμένη ανταγωνιστικότητα στην Αμερικανική αγορά.

Στρατηγική απόκρισης της Γερμανίας. Διπλωματική δέσμευση Εμπορικές διαπραγματεύσεις υπό την ηγεσία της ΕΕ Η Γερμανία ηγείται των διαπραγματεύσεων σε επίπεδο ΕΕ για τον μετριασμό των αμερικανικών δασμών μέσω δομημένων διπλωματικών συζητήσεων.

Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς τόνισε τα αμοιβαία οφέλη του διατλαντικού εμπορίου, υποστηρίζοντας ότι οι διαταραχές των δασμών βλάπτουν και τις δύο οικονομίες. Καταβάλλονται προσπάθειες για τη μείωση των δασμολογικών συντελεστών κατά 20–30% μέσω πολυμερών συμφωνιών.

Νομικά αντίμετρα Διαφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Εάν αποτύχουν οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις, η Γερμανία και η ΕΕ θα κινήσουν νομικές ενέργειες κατά των δασμών των ΗΠΑ μέσω του ΠΟΕ.

Αυτή η στρατηγική επιδιώκει να καθυστερήσει ή να ανατρέψει τους μονομερείς δασμούς και να τηρήσει το διεθνές εμπορικό δίκαιο. Η νομική υπόθεση της Γερμανίας θα τονίσει τον δυσανάλογο αντίκτυπο σε βασικούς κλάδους όπως η αυτοκινητοβιομηχανία και τα φαρμακευτικά προϊόντα.

Στρατηγική οικονομικής διαφοροποίησης Επεκτείνοντας τις εμπορικές συνεργασίες Μετακίνηση σε αναδυόμενες αγορές. Η Γερμανία μειώνει την εξάρτηση από την αγορά των ΗΠΑ επεκτείνοντας τις εμπορικές συμφωνίες με την Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική. Μέχρι τα τέλη του 2025, εκτιμάται ότι το 10-15% των γερμανικών εξαγωγών θα ανακατευθυνθεί σε εναλλακτικές αγορές, ενισχύοντας τη μακροπρόθεσμη εμπορική ανθεκτικότητα.

Επανευθυγράμμιση της εφοδιαστικής αλυσίδας Μείωση της εξάρτησης από τις εισαγωγές των ΗΠΑ. Η Γερμανία εξασφαλίζει εναλλακτικούς προμηθευτές για να ελαχιστοποιήσει την έκθεση σε διακοπές που προκαλούνται από τους δασμούς.

Οι πιο σημαντικές αλλαγές στην αλυσίδα εφοδιασμού περιλαμβάνουν τη μετακίνηση κόμβων παραγωγής και την εξασφάλιση νέων προμηθευτών στην Ινδία, τη Νότια Κορέα και τις χώρες της ASEAN. Αυτό στοχεύει να αντισταθμίσει το αυξανόμενο κόστος εισαγωγής από τους δασμούς των ΗΠΑ.

Βιομηχανικές και Τεχνολογικές Επενδύσεις Πρωτοβουλίες Έρευνας και Ανάπτυξης (Ε&Α) που ενισχύουν την καινοτομία σε βασικούς τομείς. Η γερμανική κυβέρνηση διαθέτει 25 δισεκατομμύρια ευρώ σε πρόσθετη χρηματοδότηση Ε&Α σε ηλεκτρικά οχήματα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ψηφιακές υποδομές. Αυτές οι επενδύσεις αποσκοπούν στην ενίσχυση της βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας και στον μετριασμό των οικονομικών επιπτώσεων των εμπορικών φραγμών.

Φορολογικά κίνητρα για επηρεαζόμενες βιομηχανίες Επιδοτήσεις για εταιρείες με εξαγωγικό προσανατολισμό. Για να αντισταθμίσει τις εμπορικές απώλειες, η Γερμανία εισάγει φορολογικές ελαφρύνσεις και οικονομικά κίνητρα για τις βιομηχανίες που έχουν πληγεί περισσότερο - την αυτοκινητοβιομηχανία, τα φαρμακευτικά προϊόντα και τη μηχανική ακριβείας. Αυτές οι πολιτικές θα αντισταθμίσουν τις αυξήσεις του κόστους και θα διατηρήσουν τις γερμανικές εξαγωγές παρά τις δασμολογικές προκλήσεις.

Αντίποινα εμπορικά μέτρα Στοχοθετούνται δασμούς στις εισαγωγές των ΗΠΑ. Οικονομική πίεση στις βιομηχανίες των ΗΠΑ. Εάν οι δασμοί των ΗΠΑ επιμένουν, η Γερμανία (με την υποστήριξη της ΕΕ) θα εφαρμόσει αντιδασμούς σε επιλεγμένες εισαγωγές από τις ΗΠΑ, εστιάζοντας στη γεωργία, το ουίσκι, την αεροδιαστημική και τα τεχνολογικά προϊόντα.

Αυτές οι βιομηχανίες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στην πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή αγορά. Οι δασμοί αντιποίνων αναμένεται να είναι μέτριοι (5–10%), σχεδιασμένοι να ασκούν οικονομική πίεση αποφεύγοντας ταυτόχρονα την εμπορική σύγκρουση πλήρους κλίμακας.

Προβλεπόμενος αντίκτυπος στην πτώση της οικονομίας των ΗΠΑ στη ζήτηση εξαγωγών των ΗΠΑ. Οι βιομηχανικές συστολές στις ΗΠΑ αντίποινα οι γερμανικοί και οι δασμοί της ΕΕ θα μπορούσαν να προκαλέσουν μείωση 5-7% της εξαγωγικής ζήτησης των ΗΠΑ, ιδιαίτερα στις μεταποιητικές και αεροδιαστημικές βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας.

Τα οικονομικά μοντέλα προβλέπουν συρρίκνωση 0,5-1,0% της βιομηχανικής παραγωγής των ΗΠΑ μέχρι το τέλος του 2025 μ.Χ. λόγω της απώλειας πρόσβασης στην Ευρωπαϊκή αγορά και της διακοπής των αλυσίδων εφοδιασμού.

Μακροπρόθεσμες στρατηγικές αλλαγές Ευθυγράμμιση παγκόσμιου εμπορίου ΕΕ. Ενίσχυση των δικτύων εσωτερικού εμπορίου. Η διένεξη των δασμών ΗΠΑ-ΕΕ οδηγεί σε μια μακροπρόθεσμη αναδιοργάνωση των εμπορικών προτεραιοτήτων της Γερμανίας. Η Γερμανία εμβαθύνει τους οικονομικούς δεσμούς εντός της ΕΕ, δίνοντας προτεραιότητα στη διασυνοριακή βιομηχανική συνεργασία με τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ολλανδία για να μειώσει την εξάρτηση από τις αγορές των ΗΠΑ.

Τεχνολογική Ανεξαρτησία Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ψηφιακών και Ημιαγωγών. Η Γερμανία επενδύει στην εγχώρια παραγωγή ημιαγωγών, στο cloud computing και στην έρευνα τεχνητής νοημοσύνης για να μειώσει την εξάρτηση από την τεχνολογική υποδομή των ΗΠΑ. Αυτή η στρατηγική αλλαγή αποτελεί προτεραιότητα τόσο για την οικονομική όσο και για την εθνική ασφάλεια, τοποθετώντας τη Γερμανία ως ηγέτη στην ευρωπαϊκή τεχνολογική κυριαρχία.

Συμπέρασμα και οικονομικές προοπτικές. Αναμενόμενες εξελίξεις πολιτικής Εμπορικό ψήφισμα έως τα τέλη του 2025 μ.Χ. Οι αναλυτές προβλέπουν ότι μέχρι το τέλος του 2025 μ.Χ., οι διπλωματικές προσπάθειες και οι αντίποινα της Γερμανίας θα οδηγήσουν σε μερική υποχώρηση των δασμών των ΗΠΑ κατά 20-30%. Ωστόσο, η εμπορική διαμάχη θα αφήσει μόνιμες επιπτώσεις στις παγκόσμιες οικονομικές δομές, επιταχύνοντας μια αλλαγή στις εμπορικές συμμαχίες, την τεχνολογική κυριαρχία και τα πλαίσια βιομηχανικής πολιτικής.

Πρόβλεψη των στρατηγικών αντίμετρων της Γερμανίας στις δασμολογικές πολιτικές των ΗΠΑ το 2025 μ.Χ.: Ένα αναλυτικό όραμα. Το 2025 μ.Χ., η Γερμανία είναι έτοιμη να εφαρμόσει μια πολύπλευρη σειρά στρατηγικών απαντήσεων που έχουν σχεδιαστεί για να εξουδετερώσουν και να εξουδετερώσουν τα δασμολογικά μέτρα των ΗΠΑ και την ευρύτερη ατζέντα προστατευτισμού που προτάθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Βασιζόμενη σε μια ολοκληρωμένη ανάλυση της ιστορικής δυναμικής του εμπορίου, των εξελισσόμενων οικονομικών τάσεων και των γεωπολιτικών αλλαγών, αυτή η πρόβλεψη σκιαγραφεί ένα προληπτικό πλαίσιο που προβλέπει τόσο άμεσες όσο και μακροπρόθεσμες γερμανικές δράσεις - καθεμία βαθμονομημένη για την προστασία της βιομηχανικής της βάσης, τη διατήρηση της διατλαντικής εμπορικής σταθερότητας και την επαναβαθμονόμηση της παγκόσμιας οικονομικής της θέσης.

Κεντρική θέση στην στρατηγική της Γερμανίας είναι η εντατικοποίηση της διπλωματικής δέσμευσης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στα παγκόσμια φόρουμ. Στις αρχές του 2025 μ.Χ., οι Γερμανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αναμένεται να πρωτοστατήσουν σε έναν ενισχυμένο διακρατικό διάλογο μέσω της ΕΕ, αξιοποιώντας τη συλλογική διαπραγματευτική δύναμη του μπλοκ στις διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ενοποιώντας τις απαντήσεις των μελών της ΕΕ, η Γερμανία σκοπεύει να οικοδομήσει ένα συντονισμένο διπλωματικό μέτωπο που επιδιώκει να αποκλιμακώσει τις μονομερείς επιβολές δασμών μέσω δομημένων πολυμερών συζητήσεων και επιβεβαίωσης των καθιερωμένων εμπορικών κανόνων υπό την αιγίδα θεσμών όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ).

Οι αναλυτές προβλέπουν ότι, μέχρι τα μέσα του 2025 μ.Χ., αυτή η διπλωματική πρωτοβουλία θα έχει οδηγήσει σε προσωρινή μετριασμό των δασμών, με την ΕΕ να εξασφαλίζει δεσμεύσεις για κοινές αναθεωρήσεις δασμών που μειώνουν τις αρχικές προτάσεις συντελεστών κατά περίπου 20-30%, μετριάζοντας έτσι τον άμεσο αντίκτυπο στις γερμανικές εξαγωγές.

Ταυτόχρονα, η Γερμανία είναι πιθανό να επιδιώξει προληπτικά νομικά μέτρα. Σε ένα σενάριο όπου οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις αποτυγχάνουν να επιφέρουν επαρκή ανακούφιση, η γερμανική κυβέρνηση —που υποστηρίζεται από το νομικό πλαίσιο της ΕΕ— θα κινήσει διαδικασίες επίλυσης διαφορών μέσω του ΠΟΕ.

Αναμένονται προηγμένες νομικές στρατηγικές, συμπεριλαμβανομένης της προετοιμασίας μιας ολοκληρωμένης υπόθεσης που αξιοποιεί τεκμηριωμένα στοιχεία για τον δυσανάλογο αντίκτυπο των τιμολογίων σε τομείς όπως η μηχανική αυτοκινήτων, η παραγωγή μηχανημάτων και τα φαρμακευτικά προϊόντα.

Αυτός ο νομικός ελιγμός προβλέπεται να καθυστερήσει ή να ανατρέψει εν μέρει την επιβολή τιμωρητικών δασμών, ενώ παράλληλα θα δημιουργήσει ένα προηγούμενο για την επίλυση διεθνών εμπορικών διαφορών που υπογραμμίζει την αρχή της αμοιβαίας μεταχείρισης στις εμπορικές σχέσεις.

Στο οικονομικό μέτωπο, οι υπεύθυνοι χάραξης βιομηχανικής πολιτικής της Γερμανίας αναμένεται να επιταχύνουν μια στρατηγική διαφοροποίησης με στόχο τη μείωση της υπερβολικής εξάρτησης από την αγορά των ΗΠΑ.

Οι προβλέψεις δείχνουν ότι μέχρι τα τέλη του 2025 μ.Χ., οι Γερμανοί εξαγωγείς θα έχουν ανακατευθύνει περίπου το 10-15% των εμπορικών ροών τους προς τις αναδυόμενες αγορές στην Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική, παράλληλα με μια εντατική εστίαση στο ενδοκοινοτικό εμπόριο. Αυτός ο επαναπροσανατολισμός δεν είναι αποκλειστικά αντιδραστικός. αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης διαρθρωτικής αλλαγής που αποσκοπεί στην απομόνωση της γερμανικής βιομηχανίας από μελλοντικούς εξωτερικούς κραδασμούς.

Σημαντικές επενδύσεις σε ψηφιακές υποδομές, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και προηγμένες τεχνολογίες παραγωγής πρόκειται να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγικών τομέων της Γερμανίας, με την κρατική χρηματοδότηση να αυξάνεται σχεδόν κατά 25% σε σύγκριση με προηγούμενες δημοσιονομικές χορηγήσεις. Τέτοια μέτρα έχουν σχεδιαστεί όχι μόνο για να διατηρήσουν το μερίδιο αγοράς ενόψει των δασμών των ΗΠΑ, αλλά και να ανοίξουν νέους δρόμους για ανάπτυξη με γνώμονα την καινοτομία.

Παράλληλα με αυτές τις εξωτερικές στρατηγικές, η Γερμανία αναμένεται να εφαρμόσει στοχευμένες μεταρρυθμίσεις στην εσωτερική πολιτική για να ενισχύσει την οικονομική της ανθεκτικότητα. Τα φορολογικά κίνητρα για έρευνα και ανάπτυξη (Ε&Α) θα επεκταθούν, ιδιαίτερα στις βιομηχανίες που είναι πιο ευάλωτες σε διαταραχές που προκαλούνται από τα τιμολόγια.

Για παράδειγμα, οι κορυφαίοι κατασκευαστές αυτοκινήτων προβλέπεται να λάβουν άμεσες επιδοτήσεις με στόχο την επιτάχυνση της ανάπτυξης ηλεκτρικών και αυτόνομων οχημάτων, ένας τομέας που προβλέπεται να αναπτυχθεί κατά 18% το 2025 μ.Χ.

Επιπλέον, διαμορφώνονται πρωτοβουλίες ρυθμιστικής απλούστευσης για τη μείωση των γραφειοκρατικών καθυστερήσεων και το χαμηλότερο λειτουργικό κόστος σε κλάδους υψηλής αξίας. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις, ενώ αποσκοπούν στην τόνωση της εγχώριας καινοτομίας, έχουν επίσης σχεδιαστεί για να καταστήσουν τις γερμανικές εξαγωγές πιο ανταγωνιστικές διεθνώς, μειώνοντας το κόστος παραγωγής και ενισχύοντας την αποτελεσματικότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας.

Ένα αξιοσημείωτο στοιχείο της προληπτικής αντίδρασης της Γερμανίας περιλαμβάνει την πιθανή ανάπτυξη επιλεκτικών αντιποίνων. Αν και τέτοια μέτρα παραμένουν η έσχατη λύση, υπάρχει αναλυτική συναίνεση ότι η Γερμανία, σε συνεργασία με την ΕΕ, μπορεί να υιοθετήσει μια βαθμονομημένη δασμολογική απάντηση που στοχεύει συγκεκριμένες εισαγωγές από τις ΗΠΑ που βλάπτουν άμεσα βασικές εγχώριες βιομηχανίες. Η πρόθεση πίσω από αυτά τα αντίποινα είναι διττή: να επισημάνουν την αποφασιστικότητα και να δημιουργήσουν ένα διαπραγματευτικό χαρτί σε περαιτέρω διαπραγματεύσεις.

Οι προβλέψεις υποδηλώνουν ότι οποιοιδήποτε τέτοιοι δασμοί θα ήταν μέτριοι -πιθανότατα στο εύρος 5-10% σε στρατηγικά προσδιορισμένα αγαθά- για να αποφευχθεί ένας εμπορικός πόλεμος πλήρους κλίμακας ενώ εξακολουθούν να ασκούν οικονομική πίεση σε ευάλωτους τομείς της οικονομίας των ΗΠΑ.

Αυτή η ενέργεια αναμένεται να προκαλέσει μια εξισορρόπηση στις διατλαντικές εμπορικές ροές, με τους εξαγωγείς των ΗΠΑ να αντιμετωπίζουν μια αναβαθμονόμηση της πρόσβασης στην αγορά στην Ευρώπη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μετατόπιση περίπου 3-5% στην ανταγωνιστική ισορροπία ορισμένων βιομηχανικών τμημάτων.

Οι επιπτώσεις των ολοκληρωμένων αντίμετρων της Γερμανίας στις ΗΠΑ αναμένεται να είναι πολύπλευρες. Στο άμεσο μέλλον, οι κατασκευαστές των ΗΠΑ —ειδικά εκείνοι που εξαρτώνται από την εξαγωγή ενδιάμεσων αγαθών και εξαρτημάτων υψηλής τεχνολογίας— ενδέχεται να αντιμετωπίσουν συρρίκνωση της ζήτησης λόγω της επιβολής αντίποινων δασμών και της επακόλουθης αναπροσαρμογής των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού.

Η οικονομική μοντελοποίηση προβλέπει πιθανή μείωση 0,5-1,0% της βιομηχανικής παραγωγής των ΗΠΑ σε τομείς που επηρεάζονται πιο άμεσα από αυτά τα αντίμετρα έως το τέλος του 2025 μ.Χ.  Επιπλέον, η συντονισμένη ευρωπαϊκή απάντηση είναι πιθανό να καταλύσει μια ευρύτερη επανεκτίμηση της εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ μεταξύ των συμμάχων τους, απομονώνοντας έτσι τις Ηνωμένες Πολιτείες στις διμερείς εμπορικές διαπραγματεύσεις τους.

Αυτή η στρατηγική απομόνωση, σε συνδυασμό με την επαναβαθμονόμηση των αλυσίδων εφοδιασμού μακριά από δίκτυα με επίκεντρο τις ΗΠΑ, θα μπορούσε να προκαλέσει μακροπρόθεσμες αλλαγές στα πρότυπα του παγκόσμιου εμπορίου, μειώνοντας την σχετική οικονομική επιρροή των ΗΠΑ με την πάροδο του χρόνου. Περαιτέρω επιπτώσεις ενδέχεται να εκδηλωθούν στον τομέα της τεχνολογικής ανταλλαγής και της καινοτομίας.

Καθώς η Γερμανία και η ΕΕ εντείνουν τις επενδύσεις σε ψηφιακές και πράσινες τεχνολογίες για να αντισταθμίσουν τις διακοπές που προκαλούνται από τους δασμούς, η ανταγωνιστική δυναμική στους τομείς υψηλής τεχνολογίας θα μπορούσε να ευνοεί όλο και περισσότερο τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Οι εταιρείες των ΗΠΑ ενδέχεται να αναγκαστούν να καινοτομήσουν πιο επιθετικά ή να αντιμετωπίσουν φθίνουσες θέσεις στην αγορά σε ορισμένα τμήματα υψηλής αξίας.

Αυτός ο τεχνολογικός αγώνας, που τροφοδοτείται από πολιτικές καινοτομίας που υποστηρίζονται από το κράτος στην Ευρώπη, αναμένεται να αναδιαμορφώσει τα παγκόσμια βιομηχανικά πρότυπα και ενδεχομένως να οδηγήσει σε απόκλιση στα ρυθμιστικά πλαίσια μεταξύ διατλαντικών εταίρων, με κάθε περιοχή να επιδιώκει ξεχωριστά οικοσυστήματα καινοτομίας.

Συνοπτικά, η προβλεπόμενη απάντηση της Γερμανίας στις δασμολογικές πολιτικές των ΗΠΑ το 2025 μ.Χ. χαρακτηρίζεται από μια ολοκληρωμένη στρατηγική που συνδυάζει έντονες διπλωματικές διαπραγματεύσεις, ισχυρές νομικές προκλήσεις, οικονομική διαφοροποίηση, στοχευμένες εσωτερικές μεταρρυθμίσεις και, εάν είναι απαραίτητο, βαθμονομημένα μέτρα αντιποίνων.

Αυτή η πολύπλευρη προσέγγιση έχει σχεδιαστεί για τη διατήρηση της οικονομικής κυριαρχίας της Γερμανίας, την προστασία της βιομηχανικής της βάσης και τη διατήρηση της ανθεκτικότητας των διατλαντικών εμπορικών σχέσεων.

Ενώ ο άμεσος αντίκτυπος στις ΗΠΑ μπορεί να περιλαμβάνει τοπικές βιομηχανικές συσπάσεις και στρατηγική απώλεια επιρροής στην αγορά, οι πιο μακροπρόθεσμες επιπτώσεις είναι πιθανό να καταλύσουν μια επανευθυγράμμιση των παγκόσμιων εμπορικών δομών που μειώνει τη μονομερή μόχλευση των δασμών και προωθεί μια πιο ισορροπημένη, πολυπολική οικονομική τάξη.

Πρόβλεψη των στρατηγικών αντίμετρων της Γερμανίας στις δασμολογικές πολιτικές των ΗΠΑ το 2025 μ.Χ. Επισκόπηση Πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορικού πολέμου Οικονομικές διαταραχές το 2025 μ.Χ. Το 2025 μ.Χ., οι αυξημένες εμπορικές εντάσεις μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ αναμένεται να κλιμακωθούν μετά την επιβολή μονομερών δασμών από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Η Γερμανία, μαζί με την ΕΕ, αναπτύσσει μια πολύπλευρη στρατηγική αντίδρασης που έχει σχεδιαστεί για να αντισταθμίσει τις οικονομικές πιέσεις, να προστατεύσει βασικούς κλάδους και να σταθεροποιήσει τις διατλαντικές εμπορικές σχέσεις.

Διπλωματική Στρατηγική της Γερμανίας Πολυμερής Δέσμευση Συντονισμός Εμπορικής Πολιτικής της ΕΕ. Η Γερμανία αναμένεται να εντείνει τις διπλωματικές προσπάθειες εντός της ΕΕ για την οικοδόμηση ενός ενιαίου μετώπου στις διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ. Η Γερμανία θα υποστηρίξει μια εμπορική συμφωνία υπό την ηγεσία της ΕΕ για την εκτόνωση των εντάσεων και πιθανή μείωση των δασμών κατά 20-30% κατά την διάρκεια του έτους.

Μέτρα νομικών διαφορών Στρατηγική επίλυσης διαφορών του ΠΟΕ. Εάν αποτύχει η διπλωματική δέσμευση, η Γερμανία —με την υποστήριξη της ΕΕ— θα κινήσει διαδικασίες επίλυσης διαφορών μέσω του ΠΟΕ.

Η γερμανική κυβέρνηση είναι πιθανό να υποστηρίξει ότι οι επιβαλλόμενοι δασμοί των ΗΠΑ παραβιάζουν την νομοθεσία του διεθνούς εμπορίου, ιδιαίτερα σύμφωνα με τον κανόνα του Πιο Ευνοημένου Έθνους (MFN) του ΠΟΕ.

Το ιστορικό προηγούμενο υποδηλώνει ότι τέτοιες διαφορές θα μπορούσαν να καθυστερήσουν ή να ανατρέψουν ορισμένους από τους δασμούς, αποτρέποντας επίσης μελλοντικούς μονομερείς εμπορικούς περιορισμούς.

Στρατηγική οικονομικής διαφοροποίησης. Η επέκταση της παγκόσμιας αγοράς αύξησε το εμπόριο με τις αναδυόμενες αγορές. Σε απάντηση στους δασμούς των ΗΠΑ, η Γερμανία επιταχύνει τη διαφοροποίηση του εμπορίου. Μέχρι τα τέλη του 2025 μ.Χ., το 10-15% των γερμανικών εξαγωγών προβλέπεται να ανακατευθυνθεί προς τις αναδυόμενες αγορές στην Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική.

Αυτό αναμένεται να μειώσει την εξάρτηση από τις εμπορικές ροές των ΗΠΑ, ανοίγοντας παράλληλα νέες αγορές για γερμανικές βιομηχανίες όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, τα φαρμακευτικά προϊόντα και τα μηχανήματα.

Προσαρμογές εφοδιαστικής αλυσίδας Μείωση της εξάρτησης από τις εισαγωγές των ΗΠΑ. Η Γερμανία στοχεύει να μειώσει την εξάρτηση από τις εισαγωγές των ΗΠΑ εξασφαλίζοντας εναλλακτικούς προμηθευτές για πρώτες ύλες και βιομηχανικά εξαρτήματα. Η αυτοκινητοβιομηχανία και η βιομηχανία μηχανημάτων επηρεάζονται ιδιαίτερα, με το κόστος εφοδιαστικής και παραγωγής να αναμένεται να αυξηθεί κατά 8-10% το 2025 μ.Χ. λόγω διαταραχών που σχετίζονται με τα τιμολόγια. Η Γερμανία αναμένεται να αυξήσει τις εισαγωγές από την Ινδία, την Νότια Κορέα και τις χώρες της ASEAN ως μέρος αυτής της στρατηγικής αλλαγής.

Οι επενδύσεις σε βιομηχανική καινοτομία της Γερμανίας Domestic Policy Response. Αύξηση της χρηματοδότησης Ε&Α Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας θα διαθέσει 25 δισεκατομμύρια ευρώ σε πρόσθετη χρηματοδότηση Ε&Α για την ενίσχυση της παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων (EV), των λύσεων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της ψηφιακής υποδομής.

Αυτές οι πρωτοβουλίες στοχεύουν να ενισχύσουν την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας και να αντισταθμίσουν τις απώλειες που σχετίζονται με τους δασμούς βελτιώνοντας τη βιομηχανική απόδοση και την τεχνολογική πρόοδο.

Εταιρικά φορολογικά κίνητρα Επιδοτήσεις για εξαγωγικές βιομηχανίες. Για να μετριάσει τον αντίκτυπο των δασμών, η Γερμανία σχεδιάζει να εισαγάγει νέες φορολογικές ελαφρύνσεις και οικονομικά κίνητρα για τις βιομηχανίες που επηρεάζονται περισσότερο από τους δασμούς των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων αυτοκινητοβιομηχανιών, παραγωγών χημικών και εταιρειών μηχανικών ακριβείας. Αυτές οι επιδοτήσεις αποσκοπούν στη διατήρηση ανταγωνιστικών τιμών για τις γερμανικές εξαγωγές παρά τις αυξήσεις κόστους που σχετίζονται με τους δασμούς.

Αντίποινα εμπορικά μέτρα στοχοθετούν δασμούς κατά των εισαγωγών των ΗΠΑ. Στρατηγικοί τομείς για αντιδασμούς Εάν επιμείνουν οι δασμοί των ΗΠΑ, η Γερμανία, σε συνεργασία με την ΕΕ, αναμένεται να εφαρμόσει αντιδασμούς σε επιλεγμένες εισαγωγές από τις ΗΠΑ. Τα στοχευμένα προϊόντα μπορεί να περιλαμβάνουν γεωργικά προϊόντα, ουίσκι, εξαρτήματα αεροσκαφών και ηλεκτρονικά είδη—βιομηχανίες που είναι πολιτικά και οικονομικά σημαντικές για την αγορά των ΗΠΑ. Αυτοί οι δασμοί, που κυμαίνονται από 5 έως 10%, έχουν σχεδιαστεί για να ασκήσουν πίεση στα ενδιαφερόμενα μέρη των ΗΠΑ να επανεξετάσουν τις πολιτικές προστατευτισμού.

Διαπραγματευτική μόχλευση στις διαπραγματεύσεις Στρατηγική εμπορικών παραχωρήσεων. Γερμανοί αναλυτές προβλέπουν ότι αυτοί οι δασμοί αντιποίνων θα αξιοποιηθούν στρατηγικά σε μελλοντικές εμπορικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την εξασφάλιση παραχωρήσεων στις βιομηχανικές και τεχνολογικές εμπορικές πολιτικές.

Αυτή η προσέγγιση στοχεύει στην ελαχιστοποίηση της οικονομικής ζημίας, ενώ παράλληλα αναγκάζει τις ΗΠΑ να επιστρέψουν στους όρους του εμπορίου υπό διαπραγμάτευση στο πλαίσιο των αμοιβαίων μειώσεων των δασμών.

Οικονομικός αντίκτυπος στην Γερμανία και στις ΗΠΑ. Μείωση της βιομηχανικής παραγωγής των ΗΠΑ Συρρίκνωση του ΑΕΠ της Γερμανίας. Οι οικονομικές προβλέψεις προβλέπουν μείωση 1,5% έως 2,0% στο ΑΕΠ της Γερμανίας το 2025 μ.Χ. λόγω της μείωσης των εξαγωγών που σχετίζονται με τους δασμούς. Οι βιομηχανίες αυτοκινήτων, μηχανημάτων και χημικών - οι οποίες μαζί αποτελούν πάνω από το 40% της εξαγωγικής οικονομίας της Γερμανίας - θα επηρεαστούν περισσότερο.

Αντίκτυπος στην βιομηχανία των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν επίσης οικονομικές οπισθοδρομήσεις ως αποτέλεσμα των αντίποινων δασμών της ΕΕ και των διαταραχών της εφοδιαστικής αλυσίδας.

Οι προβλέψεις εκτιμούν συρρίκνωση 0,5-1,0% της βιομηχανικής παραγωγής των ΗΠΑ μέχρι το τέλος του 2025 μ.Χ., ιδιαίτερα σε τομείς που εξαρτώνται από το διατλαντικό εμπόριο, όπως η κατασκευή υψηλής τεχνολογίας και η αεροδιαστημική.

Μακροπρόθεσμες αναδιαρθρώσεις του παγκόσμιου εμπορίου. Μετατόπιση στις οικονομικές συμμαχίες Ενίσχυση της Γερμανίας των εμπορικών δεσμών της ΕΕ. Ενίσχυση της Γερμανίας των εμπορικών δεσμών με την ΕΕ

Η διαφορά των δασμών αναμένεται να επιταχύνει μια μακροπρόθεσμη επανευθυγράμμιση των παγκόσμιων εμπορικών εταιρικών σχέσεων. Η Γερμανία και η ΕΕ θα δώσουν προτεραιότητα στην ενίσχυση του εσωτερικού εμπορίου μέσω της αυξημένης βιομηχανικής συνεργασίας με τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ολλανδία, ενισχύοντας την ενδοευρωπαϊκή οικονομική ανθεκτικότητα έναντι της εμπορικής αστάθειας των ΗΠΑ.

Επέκταση Εμπορίου Ασίας και Λατινικής Αμερικής. Νέες Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου (ΣΕΣ). Η Γερμανία επεκτείνει ενεργά τις εμπορικές συμφωνίες πέρα από την Ευρώπη. Διμερείς εμπορικές διαπραγματεύσεις με την Ινδία, την Βραζιλία και τα κράτη της ASEAN βρίσκονται σε εξέλιξη για να αντισταθμιστεί η απώλεια πρόσβασης στην αγορά των ΗΠΑ Η προβλεπόμενη ανάπτυξη του εμπορίου με την Ασία και την Λατινική Αμερική αναμένεται να αυξηθεί κατά 12-15% τα επόμενα τρία χρόνια.

Τεχνολογικές και στρατηγικές επιπτώσεις. Η γερμανική ώθηση για τεχνολογική κυριαρχία Μείωση της ψηφιακής εξάρτησης των ΗΠΑ. Ως μέρος μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής, η Γερμανία μειώνει την εξάρτηση της από την τεχνολογία και την ψηφιακή υποδομή των ΗΠΑ αυξάνοντας τις επενδύσεις στην ευρωπαϊκή παραγωγή ημιαγωγών, το cloud computing και την έρευνα AI. Αυτή η αλλαγή καθοδηγείται τόσο από οικονομικούς παράγοντες όσο και από ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια.

Συμπέρασμα και μελλοντικές προοπτικές. Αναμενόμενα ψηφίσματα εμπορικής πολιτικής. Πιθανή χαλάρωση των δασμολογικών πολιτικών. Μέχρι τα τέλη του 2025 μ.Χ., οι διπλωματικές προσπάθειες και οι αντίποινες δασμοί αναμένεται να οδηγήσουν σε μερική υποχώρηση των δασμών των ΗΠΑ κατά 20-30%, χαλαρώνοντας τις οικονομικές εντάσεις.

Ωστόσο, οι μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές αλλαγές στις παγκόσμιες εμπορικές ροές, οι βιομηχανικές συμμαχίες και οι τεχνολογικές επενδύσεις θα συνεχίσουν να διαμορφώνουν το οικονομικό τοπίο της Γερμανίας.

Οι ευρύτερες συνέπειες ενός διατλαντικού εμπορικού πολέμου: Αναλυτική πρόβλεψη 2025 μ.Χ. για τις παγκόσμιες οικονομικές διαταραχές. Το 2025 μ.Χ., η πιθανή κλιμάκωση ενός διατλαντικού εμπορικού πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπεται να αντηχήσει σε ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία, αλλάζοντας τις αλυσίδες εφοδιασμού, μετατοπίζοντας τις επενδυτικές ροές και αναδιαρθρώνοντας θεμελιωδώς τις διεθνείς εμπορικές σχέσεις.

Αυτή η λεπτομερής ανάλυση συνθέτει προηγμένα οικονομικά μοντέλα με γεωπολιτικές γνώσεις για την πρόβλεψη των ειδικών επιπτώσεων σε μεμονωμένες χώρες και περιοχές, ποσοτικοποιώντας τις αναμενόμενες διακυμάνσεις στο κόστος παραγωγής, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) και την ευρύτερη δυναμική της αγοράς.

Η ολοκληρωμένη προσέγγιση προβλέπει ότι οι αυξημένοι δασμοί και τα αντίποινα όχι μόνο θα επιβάλλουν άμεσο οικονομικό κόστος στη Γερμανία, τη βιομηχανική δύναμη της ΕΕ, αλλά θα προκαλέσουν επίσης σημαντική παράπλευρη ζημία μεταξύ των βασικών εμπορικών εταίρων της και των συνδεόμενων δικτύων εφοδιασμού.

Επισκόπηση Πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορικού πολέμου Γενική επισκόπηση/ Το 2025 μ.Χ., η πιθανή κλιμάκωση ενός διατλαντικού εμπορικού πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ προβλέπεται να έχει σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις. Αυτή η ανάλυση ποσοτικοποιεί τις αναμενόμενες διακυμάνσεις στο κόστος παραγωγής, το ΑΕΠ και τη δυναμική της αγοράς.

Αντίκτυπος στη Γερμανία και στις βασικές οικονομίες της ΕΕ Γερμανία Οικονομική συρρίκνωση. Η Γερμανία προβλέπεται να βιώσει συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 1,5% έως 2,0% το 2025 μ.Χ., λόγω της μείωσης των εξαγωγών, του αυξημένου κόστους παραγωγής και της αναπροσαρμογής της αλυσίδας εφοδιασμού. Οι τομείς της αυτοκινητοβιομηχανίας, των μηχανημάτων και των χημικών θα δουν την ανταγωνιστικότητα να μειωθεί κατά 12% έως 15%.

Βασικές οικονομίες της ΕΕ Γαλλία και Ιταλία. Η Γαλλία και η Ιταλία θα δουν συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 1,2% έως 1,8% λόγω της μειωμένης πρόσβασης στην αγορά των ΗΠΑ και της διαταραχής των διατλαντικών αλυσίδων εφοδιασμού. Αυτό θα επηρεάσει τη βιομηχανική παραγωγή και την ζήτηση των καταναλωτών σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης Πολωνία Βιομηχανική παραγωγή Η Πολωνία, βασικός κόμβος μεταποίησης για τις γερμανικές εξαγωγές, αναμένεται να δει μείωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 2,0% έως 2,5% λόγω διαταραχών της αλυσίδας εφοδιασμού και ανακατανομής επενδύσεων.

Τσεχική Δημοκρατία Automotive & Precision Manufacturing Οι τομείς της αυτοκινητοβιομηχανίας και της μεταποίησης της Τσεχικής Δημοκρατίας θα παρουσιάσουν βιομηχανική πτώση 1,8% έως 2,2%, λόγω του υψηλότερου κόστους logistics και των διακοπών της αλυσίδας εφοδιασμού.

Αντίκτυπος στον Μεταποιητικό Τομέα της Σλοβακίας Η Σλοβακία προβλέπεται να αντιμετωπίσει πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 1,5% έως 2,0% λόγω διαταραγμένων ροών παραγωγής, υλικοτεχνικού κόστους και μείωσης των διασυνοριακών επενδύσεων.

Ηνωμένες Πολιτείες: Οικονομική εξισορρόπηση Εξαγωγική ζήτηση των Ηνωμένων Πολιτειών και βιομηχανική παραγωγή Οι βιομηχανίες των ΗΠΑ που βασίζονται σε διατλαντικές αλυσίδες εφοδιασμού (κατασκευή, τεχνολογία) θα αντιμετωπίσουν μείωση της εξαγωγικής ζήτησης κατά 5% έως 7%, οδηγώντας σε συρρίκνωση 0,5% έως 1,0% της βιομηχανικής παραγωγής.

Παγκόσμιες επενδυτικές ροές Το υψηλότερο λειτουργικό κόστος και η αβεβαιότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας θα ωθήσουν τις αμερικανικές εταιρείες να μετατοπίσουν τις επενδύσεις τους προς την εγχώρια παραγωγή και τις αγορές εκτός ΕΕ, αναδιαμορφώνοντας τα πρότυπα του παγκόσμιου εμπορίου.

Παγκόσμια αναδιαμόρφωση της αλυσίδας εφοδιασμού Αναδιοργάνωση της εφοδιαστικής αλυσίδας Διαφοροποίηση των κόμβων παραγωγής Οι δασμοί και οι εμπορικοί φραγμοί θα επιταχύνουν την αναδιοργάνωση των αλυσίδων εφοδιασμού, με αυξημένες μετατοπίσεις προς την Νοτιοανατολική Ασία και την Νότια Ασία, οι οποίες θα δουν αύξηση των εξαγωγών από 4% έως 6%.

Επενδύσεις Μετατοπίσεις Ευρωπαϊκή Δημοσιονομική Απόκριση Η ΕΕ αναμένεται να διαθέσει επιπλέον 15-20 δισεκατομμύρια ευρώ σε κίνητρα και επιδοτήσεις το 2025 για να αντισταθμίσει τις αυξήσεις του κόστους παραγωγής και να σταθεροποιήσει τη βιομηχανική της βάση.

Πολυμερής Συνεργασία & Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Εμπορική Συνεργασία Διάβρωση Επιδείνωση των πολυμερών πλαισίων. Ένας παρατεταμένος εμπορικός πόλεμος θα διαβρώσει την εμπιστοσύνη στους παγκόσμιους εμπορικούς θεσμούς όπως ο ΠΟΕ, εμποδίζοντας τις συντονισμένες οικονομικές απαντήσεις σε μεγάλα παγκόσμια ζητήματα. Μετατόπιση της Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ προς τον προστατευτισμό.

Οι μονομερείς δασμοί των ΗΠΑ θα τις οδηγήσουν σε προστατευτικές πολιτικές, αυξάνοντας την απομόνωση στις παγκόσμιες εμπορικές διαπραγματεύσεις και αποδυναμώνοντας τη μακροπρόθεσμη συνεργασία με στρατηγικούς συμμάχους.

Περίληψη Πρόβλεψης: Παγκόσμια Οικονομική Επιπτώσεις Οικονομικές Προβολές Ποσοτικές Επιπτώσεις ΑΕΠ και Παραγωγής Ένας διατλαντικός εμπορικός πόλεμος προβλέπεται να μειώσει το ΑΕΠ της Γερμανίας κατά 1,5%-2,0%, να διαταράξει την παραγωγή της Ανατολικής Ευρώπης κατά 1,5%-2,5% και να συρρικνώσει τη βιομηχανική παραγωγή των ΗΠΑ κατά 0,5%-1,0% λόγω κατακερματισμού της εφοδιαστικής αλυσίδας.

Μετατοπίσεις του παγκόσμιου δικτύου ανεφοδιασμού Εμφάνιση νέων οικονομικών κόμβων Οι αναδυόμενες αγορές στην Ασία και την Αφρική θα επωφεληθούν από τη διαφοροποίηση της εφοδιαστικής αλυσίδας, με πιθανή αύξηση των εξαγωγών κατά 4% έως 6% σε βάρος των παραδοσιακών κόμβων παραγωγής στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Συνολικός γεωπολιτικός και οικονομικός αντίκτυπος Σύνθεση των αποτελεσμάτων του εμπορικού πολέμου Ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος ενός διατλαντικού εμπορικού πολέμου θα περιλαμβάνει την αποδυνάμωση ΕΕ-ΗΠΑ. εμπορικούς δεσμούς, αλλαγές στα παγκόσμια κέντρα παραγωγής και μόνιμες διαταραχές στην παγκόσμια οικονομία.

Αντίκτυπος στην Γερμανία και στις βασικές οικονομίες της ΕΕ. Η Γερμανία, ως ο βασικός άξονας της ευρωπαϊκής βιομηχανικής παραγωγής, προβλέπεται να αντιμετωπίσει μια άμεση συρρίκνωση του ΑΕΠ της τάξης του 1,5-2,0% το 2025 μ.Χ.., λόγω των μειωμένων όγκων εξαγωγών, της κλιμάκωσης του κόστους παραγωγής και των ανακατατάξεων της αλυσίδας εφοδιασμού.

Οι τομείς της αυτοκινητοβιομηχανίας, των μηχανημάτων και των χημικών —που αποτελούν πάνω από το 40% των γερμανικών εξαγωγών— είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι. Η προηγμένη μοντελοποίηση προβλέπει μείωση 12-15% της ανταγωνιστικότητας των εξαγωγών σε αυτούς τους τομείς, εάν οι δασμοί στις ΗΠΑ επιμείνουν πέρα από τα μέσα του έτους.

Το αυξημένο κόστος των εισαγόμενων ενδιάμεσων αγαθών από τις ΗΠΑ και άλλους εταίρους θα μπορούσε να αυξήσει το κόστος της εγχώριας παραγωγής κατά περίπου 8-10%, συμπιέζοντας έτσι τα περιθώρια κέρδους και πυροδοτώντας μια επαναξιολόγηση των μακροπρόθεσμων επενδυτικών στρατηγικών.

Επιπλέον, οι βοηθητικοί τομείς που εξαρτώνται από τις γερμανικές αλυσίδες εφοδιασμού, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής υψηλής ακρίβειας και των προηγμένων ηλεκτρονικών, αναμένεται να παρουσιάσουν δευτερογενή αποτελέσματα που ενισχύουν τη συνολική οικονομική συρρίκνωση.

Εντός της ΕΕ, οι οικονομικοί εταίροι της Γερμανίας αναμένεται να βιώσουν ετερογενείς επιπτώσεις. Για παράδειγμα, η Γαλλία και η Ιταλία, με σημαντικούς βιομηχανικούς τομείς προσανατολισμένους στις εξαγωγές, ενδέχεται να δουν συρρίκνωση του ΑΕΠ της τάξης του 1,2-1,8%, καθώς μειώνεται ο όγκος των συναλλαγών τους λόγω μειωμένης πρόσβασης στην αγορά των ΗΠΑ και διαταραχών στις διατλαντικές αλυσίδες εφοδιασμού.

Η αλληλοεξαρτώμενη φύση των ευρωπαϊκών δικτύων παραγωγής διασφαλίζει ότι ακόμη και τα έθνη με μικρότερες βιομηχανικές βάσεις θα αντιμετωπίσουν μετρήσιμες μειώσεις της βιομηχανικής παραγωγής και της καταναλωτικής ζήτησης.

Οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης: Πολωνία, Τσεχία και Σλοβακία. Οι οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης, ιδίως η Πολωνία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία, χρησιμεύουν ως βασικοί κόμβοι παραγωγής ενσωματωμένοι στη Γερμανία και στις ευρύτερες αλυσίδες εφοδιασμού της ΕΕ.

Σε περίπτωση συνεχούς διατλαντικού εμπορικού πολέμου, η Πολωνία προβλέπεται να υπομείνει συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά περίπου 2,0–2,5%, αντικατοπτρίζοντας το ρόλο της ως πλέγμα παραγωγής και συναρμολόγησης για τις γερμανικές εξαγωγές.

Η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία, με τους προηγμένους τομείς της αυτοκινητοβιομηχανίας και της κατασκευής ακριβείας, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν μειώσεις της παραγωγής της τάξης του 1,8–2,2% και 1,5–2,0%, αντίστοιχα.

Αυτές οι προβλέψεις προκύπτουν από αναμενόμενες διαταραχές στη ροή εξαρτημάτων και πρώτων υλών, αυξημένο κόστος υλικοτεχνικής υποστήριξης και επαναβαθμονόμηση των επενδυτικών αποφάσεων από πολυεθνικές εταιρείες που επιδιώκουν να μετριάσουν την έκθεση στα τιμολόγια.

Επιπλέον, η μείωση των διασυνοριακών επενδύσεων και η πιθανότητα καθυστερημένων ή ακυρωμένων έργων υποδομής θα μπορούσαν να επιδεινώσουν αυτές τις πτώσεις, οδηγώντας σε σωρευτικές επιπτώσεις στο ΑΕΠ και στα ποσοστά απασχόλησης σε αυτά τα έθνη.

Ηνωμένες Πολιτείες: Επιπτώσεις και οικονομική επανεξισορρόπηση. Ενώ οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ μπορεί αρχικά να θεωρήσουν μια κλιμάκωση των δασμών ως εργαλείο για την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, η ανάλυση δείχνει ότι ένας παρατεταμένος εμπορικός πόλεμος θα προκαλούσε απτό οικονομικό κόστος και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι τομείς που εξαρτώνται από τις διατλαντικές αλυσίδες εφοδιασμού —ιδιαίτερα προηγμένη κατασκευή και τεχνολογία— προβλέπεται να παρουσιάσουν μείωση της ζήτησης εξαγωγών κατά 5–7%, συμβάλλοντας σε σωρευτική συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 0,5–1,0% μέχρι το κλείσιμο του 2025 μ.Χ.

Επιπλέον, η διακοπή της χρήσης υλικών από ολοκληρωμένες πηγές υλικών και εταιρειών υπολογιστών είναι πιθανή. μη παραδοσιακούς προμηθευτές, αυξάνοντας έτσι το κόστος των εισροών κατά περίπου 6-8% και μειώνοντας τη συνολική ανταγωνιστικότητα στις αγορές υψηλής τεχνολογίας.

Η επακόλουθη οικονομική απομόνωση μπορεί επίσης να επισπεύσει μια ευρύτερη αναπροσαρμογή των παγκόσμιων επενδυτικών ροών. Καθώς οι εταιρείες των ΗΠΑ αντιμετωπίζουν αυξημένο κόστος και αβεβαιότητα στην εφοδιαστική αλυσίδα, αναμένεται επιτάχυνση στημ διαφοροποίηση των στρατηγικών προμήθειας, με αυξημένη κατανομή κεφαλαίων στην εγχώρια παραγωγή και σε αγορές εκτός ΕΕ.

Αυτή η εξισορρόπηση, αν και δυνητικά ευεργετική για ορισμένους τομείς βραχυπρόθεσμα, είναι πιθανό να επιβάλει μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές αλλαγές που υπονομεύουν το πλεονέκτημα των ΗΠΑ στην παγκόσμια παραγωγή και καινοτομία υψηλής τεχνολογίας.

Παγκόσμια Αναδιαμόρφωση Εφοδιαστικής Αλυσίδας και Επενδυτικές Μετατοπίσεις. Πέρα από τις άμεσες διμερείς επιπτώσεις, ο διατλαντικός εμπορικός πόλεμος αναμένεται να καταλύσει μια θεμελιώδη αναδιοργάνωση των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού.

Με τους δασμούς και τους μη δασμολογικούς φραγμούς που αναδιαμορφώνουν την πρόσβαση στην αγορά, οι πολυεθνικές εταιρείες αναμένεται να ξεκινήσουν μια στρατηγική διαφοροποίηση των βάσεων εφοδιασμού τους.

Οι Ασιατικές οικονομίες, ιδιαίτερα εκείνες της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Νότιας Ασίας, αναμένεται να απορροφήσουν μεγαλύτερο μερίδιο των λειτουργιών παραγωγής και συναρμολόγησης, με αποτέλεσμα προβλεπόμενους ρυθμούς αύξησης των εξαγωγών 4-6% σε αυτές τις περιοχές.

Ταυτόχρονα, τα αφρικανικά έθνη με αναδυόμενες βιομηχανικές δυνατότητες ενδέχεται να βιώσουν μια μέτρια άνοδο στις άμεσες ξένες επενδύσεις (FDI), καθώς οι ευρωπαϊκές και οι αμερικανικές εταιρείες αναζητούν οικονομικά αποδοτικές εναλλακτικές λύσεις στα παραδοσιακά δίκτυα εφοδιασμού τους.

Παράλληλα, η όξυνση της εμπορικής διαμάχης αναμένεται να τονώσει σημαντικές αλλαγές στις παγκόσμιες επενδυτικές ροές. Οι Ευρωπαίοι επενδυτές, αντιμέτωποι με αβέβαιες συνθήκες διατλαντικής αγοράς, είναι πιθανό να αυξήσουν τις διαθέσεις κεφαλαίων σε εγχώρια έργα υποδομής και καινοτομίας.

Η συλλογική δημοσιονομική απάντηση της ΕΕ, η οποία ενδεχομένως περιλαμβάνει επιπλέον 15-20 δισεκατομμύρια ευρώ σε μέτρα τόνωσης και επιδοτήσεων το 2025, έχει σχεδιαστεί για να στηρίξει τη βιομηχανική ανθεκτικότητα και να μετριάσει τις αρνητικές επιπτώσεις των πιέσεων κόστους που προκαλούνται από τους δασμούς.

Αυτή η επανεπένδυση, αν και είναι επωφελής για τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη, μπορεί επίσης να συμβάλει σε προσωρινές ανισορροπίες στις κεφαλαιαγορές, καθώς οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες αναβαθμονομούν τα προφίλ κινδύνου τους ως απάντηση στις συνεχείς εμπορικές εντάσεις.

Επιπτώσεις για την Πολυμερή Συνεργασία και την Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Οι ευρύτερες γεωπολιτικές επιπτώσεις ενός παρατεταμένου διατλαντικού εμπορικού πολέμου εκτείνονται πολύ πέρα από τις άμεσες οικονομικές μετρήσεις.

Οι αυξημένοι δασμολογικοί φραγμοί και τα αντίποινα είναι έτοιμες να διαβρώσουν τα μακροχρόνια πλαίσια πολυμερούς εμπορικής συνεργασίας, ενδεχομένως να σπάσουν τις συμμαχίες και να αποδυναμώσουν την αποτελεσματικότητα θεσμών όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ).

Σε αυτό το σενάριο, η επιδείνωση της εμπιστοσύνης μεταξύ των μεγάλων εμπορικών μπλοκ θα μπορούσε να εμποδίσει τις συντονισμένες απαντήσεις στις παγκόσμιες προκλήσεις -συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής, της πολιτικής ασφάλειας και της διασυνοριακής τεχνολογικής ρύθμισης- και να μειώσει την ικανότητα για συλλογική δράση σε έναν όλο και πιο πολυπολικό κόσμο.

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η στρατηγική απομόνωση που προκαλείται από μια μονομερή επιβολή δασμών μπορεί να καταλύσει έναν επαναπροσανατολισμό της εξωτερικής τους πολιτικής προς ένα πιο νησιωτικό, προστατευτικό παράδειγμα.

Αυτή η μετατόπιση, ενώ προορίζεται να προστατεύσει τις εγχώριες βιομηχανίες, κινδυνεύει να πυροδοτήσει έναν καταρράκτη ενεργειών αντιποίνων σε πολλές περιοχές, υπονομεύοντας έτσι την ευρύτερη φιλελεύθερη διεθνή τάξη.

Οι Ευρωπαίοι φορείς χάραξης πολιτικής, έχοντας πλήρη επίγνωση αυτής της δυναμικής, είναι πιθανό να εντείνουν τις προσπάθειες για την διατήρηση των πολυμερών εμπορικών κανόνων μέσω συντονισμένων διπλωματικών και νομικών πρωτοβουλιών.

Τέτοιες προσπάθειες, ωστόσο, θα απαιτήσουν διαρκή δέσμευση και επαναβαθμονόμηση των μέσων πολιτικής για την αντιμετώπιση τόσο των άμεσων οικονομικών πιέσεων όσο και των πιο μακροπρόθεσμων διαρθρωτικών προκλήσεων.

Σύνοψη προβλέψεων: Μια πολύπλευρη παγκόσμια οικονομική επίδραση. Η ολοκληρωμένη ανάλυση προβλέπει ότι ένας διατλαντικός εμπορικός πόλεμος το 2025 μ.Χ. θα προκαλέσει έναν καταρράκτη οικονομικών επιπτώσεων, που κυμαίνονται από συρρίκνωση 1,5-2,0% του ΑΕΠ στη Γερμανία και παρόμοιες πτώσεις σε βασικές οικονομίες της ΕΕ, έως διαταραχές της εφοδιαστικής αλυσίδας που θα αύξαναν το κόστος παραγωγής παγκοσμίως κατά 6-10%.

Τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, στενά συνδεδεμένα με τη γερμανική βιομηχανική παραγωγή, θα υποστούν μείωση της βιομηχανικής παραγωγής μεταξύ 1,5% και 2,5%, ενώ οι βιομηχανικοί τομείς των ΗΠΑ ενδέχεται να βιώσουν συρρίκνωση 0,5-1,0% λόγω διαταραγμένων αλυσίδων εφοδιασμού και μειωμένης ζήτησης εξαγωγών.

 Η αναβαθμονόμηση των παγκόσμιων δικτύων εφοδιασμού αναμένεται να ευνοήσει τις αναδυόμενες οικονομίες στην Ασία και την Αφρική, με προβλεπόμενα κέρδη αύξησης των εξαγωγών 4-6% σε αυτές τις περιοχές, αν και εις βάρος μακροπρόθεσμων αλλαγών στο ανταγωνιστικό τοπίο για την παραγωγή υψηλής τεχνολογίας και την καινοτομία.

Εν ολίγοις, οι ευρύτερες επιπτώσεις ενός συνεχούς διατλαντικού εμπορικού πολέμου είναι βαθιές και εκτεταμένες. Οι αναμενόμενες διαταραχές στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, σε συνδυασμό με τις αλλαγές στις επενδυτικές ροές και την διάβρωση των πολυμερών δομών διακυβέρνησης, υπογραμμίζουν την ανάγκη για προληπτικές, συντονισμένες πολιτικές απαντήσεις.

Καθώς το 2025 μ.Χ. εκτυλίσσεται, η περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ οικονομικών, γεωπολιτικών και τεχνολογικών παραγόντων θα καθορίσει την ανθεκτικότητα των παγκόσμιων αγορών και την ικανότητα των μεμονωμένων εθνών να διασχίσουν μια εποχή που χαρακτηρίζεται από αυξημένες εμπορικές εντάσεις και μια επανακαθορισμένη διεθνή τάξη (https://hellenicdefence.net/articles/i-oikonomiki-eypatheia-tis-germanias-apenanti-stis-apeiles-dasmon-ton-ipa).

Σοκαριστικές παραδοχές από τον Kanye West: Είμαι ναζί, αγαπάω τον Hitler, έχω απόλυτη εξουσία πάνω στην γυναίκα μου. O Kanye West προέβη και πάλι σε αντισημιτικά σχόλια δηλώνοντας ότι δεν θα συνεργαστεί ποτέ ξανά με... Εβραίους και πως δεν πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη για τις απόψεις του.

Ο Kanye West εξαπέλυσε σήμερα 7/2 ένα νέο παραλήρημα με σεξιστικές και ομοφοβικές δηλώσεις, με τις αναρτήσεις του να έχουν προκαλέσει μαζικές αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ πολλοί χρήστες καταδικάζουν τα όσα είπε κα ζητούν τον άμεσο αποκλεισμό του από την πλατφόρμα X.

Κατ' αρχάς, ο ράπερ ομολόγησε πως είναι ναζί και αγαπάει τον Hilter ενώ είπε πως έχει κυριαρχία πάνω στην γυναίκα του, Bianca Censori καθώς και ότι η επίμαχη γυμνή εμφάνιση στο κόκκινο χαλί των Grammy, έγινε με την έγκριση του.

Έχω εξουσία πάνω στην γυναίκα μου. Αυτό δεν είναι καμία woke φεμινιστική βλακεία. Είναι με έναν δισεκατομμυριούχο, γιατί να ακούσει οποιαδήποτε από εσάς τις ανόητες, άφραγκες; Λένε ότι η εμφάνιση στο κόκκινο χαλί ήταν δική της απόφαση. Ναι, δεν την αναγκάζω να κάνει κάτι που δεν θέλει, αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσε να το κάνει χωρίς την έγκρισή μου, εσείς, βλάκες woke πιόνια.

Δεν έχω κανέναν σεβασμό ή εμπάθεια για κανέναν ζωντανό, γιατί κανείς ζωντανός δεν μπορεί να τα βάλει μαζί μου. Αλλά αγαπώ κάποιους ανθρώπους και τους παρέχω την χάρη μου», έγραψε. Σε άλλη του ανάρτηση, ο Kanye West προέβη και πάλι σε αντισημιτικά σχόλια δηλώνοντας ότι δεν θα συνεργαστεί ποτέ ξανά με... Εβραίους και πως δεν πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη για τις απόψεις του, τονίζοντας ότι μπορεί να λέει ό,τι θέλει εκείνος.

Στην συνέχεια προέβη σε επιθετικές αναρτήσεις με χυδαίες εκφράσεις εναντίον όσων διαφωνούν μαζί του και δήλωσε ότι όποιος διαφωνεί μαζί του θα μπλοκάρεται αμέσως.νΑπό τα σχόλια του ράπερ δεν ξέφυγαν τα plus size μοντέλα υποστηρίζοντας πως η μόδα πλέον προωθεί την παχυσαρκία (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/785606/sokaristikes-paradoxes-apo-ton-kanye-west-eimai-nazi-agapao-ton-hitler-exo-apolyti-eksousia-pano-sti-gynaika-mou).

Η Επαναχάραξη Συνόρων της Ευρώπης – Η Δολοπλοκία των Βρυξελών στην Ρουμανία & ο νικητής Καλίν Τζορτζέσκου. Το ερώτημα – και είναι ένα ακανθώδες ερώτημα και μάλιστα πιο επείγον –από ό,τι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί– θέτει, χωρίς προσχήματα ή διπλωματία, ο Καλίν  Τζορτζέσκου, ο νικητής των τελευταίων πολιτικών εκλογών στην Ρουμανία.

Ή μάλλον, αυτός που θα είχε κερδίσει, αν δεν είχαν μπει εμπόδιο οι δολοπλοκίες της Ευρωπαϊκή Ένωση. Η παρασκηνιακή πίεση της οποίας ώθησε το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρουμανίας – το οποίο, σημειωτέων, είναι ένα πολιτικό όργανο, διορισμένο από τον πρώην πρόεδρο – να ακυρώσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Χωρίς καμία αιτιολόγηση.  Ως αποτέλεσμα, η Ρουμανία θα πρέπει να επιστρέψει στις κάλπες. Το πότε, ωστόσο, δεν είναι γνωστό. Σε λίγους μήνες, λένε.  Αυτή είναι η ομορφιά της Δημοκρατίας, παιδιά! Θαυμάστε την!

Η Ρουμανία έχει γεμίσει από ΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις. Ο Τζορτζέσκου έχει χαρακτηριστεί, στον Ευρωπαϊκό Τύπο, ως φιλορώσος. Πέρα από το γεγονός ότι δεν θα ήταν κάτι κακό ακόμη και αν συνέβαινε αυτό, δεδομένου ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ρουμάνων τον ψήφισε, πρόκειται για ένα ουσιαστικό ψέμα. Απλά, ο Καλλίνικος είναι ένας μετρημένος πατριώτης.

Επειδή ο Καλίν Τζορτζέσκου είναι, αν μη τι άλλο, ένας τεχνικός υψηλού επιπέδου. Ένας ειδικός στα οικονομικά και τη βιώσιμη ανάπτυξη με ένα αξιοσέβαστο επαγγελματικό βιογραφικό & τίτλους σπουδών. Μεγάλο μέρος της ζωής του το πέρασε μεταξύ Λονδίνου & ΗΠΑ, όπου γνώρισε πολλά και ωρίμασε. Επομένως, από που προκύπτει ότι επηρεάζεται εκ του μακρόθεν, αοράτως από την Μόσχα.

Ο Καλίν Τζορτζέσκου, κορυφαίος οικονομολόγος, κατάγεται από οικογένεια Ορθόδοξων ιερέων και αξιωματικών του Ρουμάνικου στρατού. Μοιάζει & συμπεριφέρεται σαν ηγέτης, ήρεμος & υπολογισμένος.

Αν μη τι άλλο, από κάποιες από τις δηλώσεις του, μπορεί κανείς να συναγάγει κάποια συμπάθεια προς τον δολοφονημένο Ρουμάνο εθνικιστή Κορνέλιου Κονρεάνου ‎‎(1.899 μ.Χ.– 1.938 μ.Χ.) και την Σιδηρά Φρουρά του. Τόσο πολύ που οι κατηγορίες ότι είναι ακροδεξιός έπεσαν σαν καταιγιστική βροχή στο κεφάλι του, μαζί με εκείνες ότι βρίσκεται στην υπηρεσία του Πούτιν. Χωρίς, φυσικά, να παρατηρήσει ή να ενδιαφερθεί κανείς στο ελάχιστο να μας εξηγήσει αυτή την αντίφαση.

Ωστόσο, ο Τζορτζέσκου, αφού αποκάλεσε το Συνταγματικό Δικαστήριο που ακύρωσε το εκλογικό αποτέλεσμα «μαφία», συνέχισε να μιλάει σε μια πρόσφατη ομιλία του. Και, πάνω απ’ όλα, να μιλάει για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Που είναι, άλλωστε, και η καρδιά της διαμάχης.  Και, ως λογικός άνθρωπος, είπε αυτό που όλοι γνωρίζουν. Αν και πολύ λίγοι έχουν το θάρρος να το υπαινιχθούν έστω.

Είπε λοιπόν, ότι η Ουκρανία δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε ποτέ ως αυτόνομη κρατική οντότητα, πόσο μάλλον ως κράτος. Μέχρι που δημιουργήθηκε τεχνητά πρώτα από τους Σοβιετικούς, μετά από τους Δυτικούς που τη χρησιμοποίησαν για αντιρωσικούς σκοπούς.

Το ποτάμι όλο και μεγαλώνει. Βουκουρέστι 24-01-2025 μ.Χ. Μαζικές διαδηλώσεις για άλλη μια φορά στη Ρουμανία κατά της ακύρωσης των Προεδρικών εκλογών και υπέρ του Προέδρου Καλίν (Καλλίνικου) Τζορτζέσκου «Δεν θέλουμε να σας πάρουμε τα αρχοντικά και τα πολυτελή σας αυτοκίνητα. Θέλουμε απλώς την ελευθερία μας πίσω!»

Επομένως, για να φτάσουμε στην ρίζα μιας παράλογης σύγκρουσης, που μαίνεται στις Ουκρανικές στέπες, και η οποία κάνει την Ευρώπη να αιμορραγεί άσκοπα, θα έπρεπε να λάβουμε υπόψη αυτή την ιστορική πραγματικότητα. Και να ξαναχαράξουμε τα σύνορα. 

Δηλαδή, να επιστρέψουμε σε αυτό που ήταν πάντα η Ουκρανία. Μια μεθοριακή, συνοριακή περιοχή, όπως υποδηλώνει και το ίδιο το όνομά της. [σ.μ. Η λέξη Ουκρανία Ρωσικά σημαίνει παραμεθόρια, ακριτική περιοχή και έχει Ελληνική ρίζα. Προέρχεται από την ελληνική λέξη Άκρον, που με παραφθορά & αντιμετάθεση των φωνηέντων έγινε στην αρχή Ουκράν = Ουκρανία = Ακριτική περιοχή της Ρωσίας.]

Η Ουκρανία λοιπόν, είναι ένα τεχνητό κράτος- Φρανκενστάιν. Το Κίεβο είναι Ρωσικό. Η περιοχή του Λβιβ είναι Πολωνική. Με μεγάλες νότιες Ουγγρικές και ακόμη και Ρουμανικές περιοχές & πληθυσμό. Μια προφανής πραγματικότητα λόγω της ιστορίας, των γλωσσών και των λαών που τη συνθέτουν.

Η λύση, η μοναδική λύση, αν και όχι απλή, για τον Καλίν Τζορτζέσκου συνίσταται στο να αναγνωριστεί, να  ληφθεί υπόψιν, αυτή την πραγματικότητα. Και να επαναφέρει τον γεωγραφικό και πολιτικό χάρτη της Ευρώπης όπως ήταν, όπως θα έπρεπε να είναι. Αν θέλει κάποιος να αποφύγει τις καταστροφές και τις συγκρούσεις.  Ενώ, είναι περιττό να πούμε, ότι έχουμε κατευθυνθεί, σαν  Ευρωπαίοι, προς την αντίθετη κατεύθυνση, με κραυγαλέα,  κατάφωρη κακοπιστία.

Ο Κορνέλιου Ζέλεα Κονρεάνου (1.899 μ.Χ.– 1.938 μ.Χ.) ήταν Ρουμάνος Ορθόδοξος Χριστιανός πατριώτης, ιδρυτής της «Λεγεώνας του Αρχάγγελου Μιχαήλ» ή αλλιώς πιο γνωστής ως «Σιδηράς Φρουράς».

Στις 29 Νοεμβρίου του 1.938 μ.Χ., μετά από εντολή του Ρουμάνου βασιλιά, ο Κοντρεάνου και 13 ακόμη σύντροφοι του μεταφέρθηκαν από την φυλακή σε δάσος όπου πρώτα τους στραγγάλισαν και μετά τους πυροβόλησαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Η ψευδής επίσημη εκδοχή για τον θάνατό τους, ήταν πως σκοτώθηκαν κατά την απόπειρά τους να δραπετεύσουν. Τα πτώματά τους διαλύθηκαν σε οξύ και τοποθετήθηκαν κάτω από επτά τόνους μπετόν.

Την βλέπετε αυτή την θέση παράλογη & τρελή; Λοιπόν, ο Τζορτζέσκου έχει την ιστορία με το μέρος του και, αν θέλετε, έχει μαζί του και τους διαφορετικούς λαούς που συναποτελούν σήμερα αυτό που αποκαλούμε Ουκρανία, ένα μωσαϊκό λαών. Και έχει επίσης την υποστήριξη, την ξεκάθαρη, σαφή και αδιαμφισβήτητη, της πλειοψηφίας του Ρουμανικού λαού. Αυτός που έχει κουραστεί & ανησυχεί από αυτόν τον πόλεμο.

Μια θέση που είναι αντίθετη, όπως είναι φυσικό, με τις φατρίες συμφερόντων των Βρυξελλών, που ελίσσονται & δολοπλοκούν από μακριά. Και οι οποίες ακύρωσαν το εκλογικό αποτέλεσμα. Μιλάμε για περίσσευμα Δημοκρατίας.

Τα δύο δράμια της ζυγαριάς είναι μπροστά μας. Της ζυγαριάς της ιστορικής δικαιοσύνης. Σύντομα, στο εγγύς μέλλον, θα γύρει, θα βαρύνει προς την μία από τις δύο πλευρές. Γιατί παράγινε το κακό.  Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους θα συμβεί αυτό. Οι οποίοι, ειλικρινά, θα ήταν όλοι με το μέρος του Ρουμάνου οικονομολόγου (https://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%b1%ce%be%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%bd%cf%8c%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b7%cf%82-%ce%b7/, https://electomagazine.it/redesigning-the-borders/).

 

JD Vance: Τα Γερμανικά κόμματα πρέπει να συνεργαστούν με το AfD. Ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών JD Vance κάλεσε τα κύρια Γερμανικά κόμματα να συνεργαστούν με την ακροδεξιά Alternative für Deutschland (AfD) σε συνέντευξή του στην Wall Street Journal στις 14 Φεβρουαρίου.

Πρόκειται πραγματικά για την λογοκρισία και την μετανάστευση, για αυτόν τον φόβο ότι ο Πρόεδρος [Ντόναλντ] Τραμπ και εγώ έχουμε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι κάπως τρομοκρατημένοι με τους δικούς τους ανθρώπους. Νομίζω, δυστυχώς, η βούληση των ψηφοφόρων έχει αγνοηθεί από πολλούς Ευρωπαίους φίλους μας.— JD Vance.

Ομαλοποίηση της ακροδεξιάς: Τα σχόλιά του ακολουθούν εκείνα του Έλον Μασκ που ενθάρρυνε τους Γερμανούς να αφήσουν πίσω τις ενοχές του παρελθόντος και να είναι περήφανοι για τον πολιτισμό τους.

Η σημερινή υποψήφια καγκελάριος του AfD Alice Weidel κατηγορεί το έθνος ότι έχει εμμονή με « μια λατρεία ενοχής ». Ένα επικίνδυνο μείγμα: Ενώ υπάρχουν πολλές επικίνδυνες ιδεολογίες στο πολιτικό ρεύμα της Γερμανίας, η ανάμειξη ακροδεξιών ιδεολογιών σε αυτό θα αποδειχθεί πιο επικίνδυνη.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ 2025 μ.Χ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΥ 1.945 μ.Χ. ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΡΕΙΣ… ΈΡΧΕΤΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ - ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ «ΓΙΑΛΤΑ – 2» ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ.

Συμπληρώνονται ακριβώς 80 χρόνια από την διάσημη συνάντηση στη Γιάλτα των τριών ηγετών του αντιναζιστικού συνασπισμού – Franklin Roosvelt, Joseph Stalin και Winston Churchill. Καθόρισε τα περιγράμματα του μεταπολεμικού κόσμου και προσδιόρισε ένα νέο σύστημα διεθνών σχέσεων (ιδίως, η απόφαση για την δημιουργία του ΟΗΕ με δικαίωμα veto για τους «ιδρυτές» ελήφθη ακριβώς στην Γιάλτα), η οποία, παρά τις παγκόσμιες ανατροπές, εξακολουθεί να ισχύει.

Αν και αυτή την στιγμή «καταποντίζεται» όσο ποτέ άλλοτε. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι αυξανόμενες αντιφάσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων δίνουν αφορμή για συζήτηση ότι το σύστημα «Γιάλτα» καταρρέει και κάτι νέο πρέπει να το αντικαταστήσει. Από αυτή την άποψη, η Διάσκεψη της Γιάλτας του 1.945 μ.Χ. μνημονεύεται όλο και περισσότερο. Η αλήθεια είναι πως όλοι το θυμούνται με πολύ διαφορετικές εκτιμήσεις.

Στην Ρωσία, οι άνθρωποι συχνά μιλούν για την ανάγκη για μια «νέα Γιάλτα» - μια συνάντηση των αρχηγών των «μεγάλων δυνάμεων» στην οποία θα συμφωνήσουν για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων και σχεδόν για τη διαίρεση των σφαιρών επιρροής σε πλανητική κλίμακα. Στην Δύση, αυτή η ιδέα επικρίνεται έντονα, ζητώντας την αποτροπή μιας «νέας Γιάλτας».

Ποιος αντιτίθεται στην Γιάλτα; «Σε όλους τους υπολογισμούς, η Γιάλτα δεν ήταν πολύ καλή συμφωνία για εμάς και δεν έπρεπε να την είχαμε κάνει. Οδήγησε στα 70 χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Γιατί να θεωρηθεί καλή συμφωνία; Δημιούργησε έναν κακό, ασταθή κόσμο.

Οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια από μεγάλες δυνάμεις να διχάσουν τον κόσμο θα οδηγήσει στην ίδια αστάθεια», δήλωσε η πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Victoria Nuland. Γενικά, η κριτική για τις Συμφωνίες της Γιάλτας στην Δύση έγινε ευρέως διαδεδομένη αμέσως μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στην πολιτική επιστήμη, υπάρχει ακόμη και ένας όρος που ονομάζεται Δυτική Προδοσία. Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας πιστεύουν ότι οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Βρετανίας Franklin Roosvelt και Winston Churchill πρόδωσαν τον δυτικό πολιτισμό δίνοντας τη μισή Ευρώπη στους κομμουνιστές.

Ο Churchill ωστόσο, παίρνει πολύ λιγότερα: σύμφωνα με τη γενικά αποδεκτή εκδοχή, ακόμη και τότε, τον Φεβρουάριο του 1.945 μ.Χ., πρότεινε στους Αμερικανούς να ξεκινήσουν πόλεμο κατά του Κόκκινου Στρατού και ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Μαρτίου 1.946 μ.Χ., εκφώνησε την ομιλία Fulton, η οποία στρεφόταν στην πραγματικότητα κατά της «Ειρήνης της Γιάλτας».

Ως εκ τούτου, το επίκεντρο της κριτικής εστιάζεται στον Roosveltτ, τον οποίο ορισμένοι κατηγορούν σχεδόν ως κατάσκοπο της Σοβιετικής Ένωσης. Τι πραγματικά συνέβη όμως στη Γιάλτα πριν από 80 χρόνια; Και πόσο πιθανή είναι τώρα μία « Γιάλτα - 2»;

Η διάσκεψη των τριών ηγετών του αντιχιτλερικού συνασπισμού ονομαζόταν αρχικά διάσκεψη «Κριμαϊκή», αλλά σταδιακά το όνομά της μετατράπηκε σε διάσκεψη της «Γιάλτα», αν και αυτό δεν είναι απολύτως σωστό: Είναι γνωστό ότι όλες οι επίσημες συναντήσεις των «Τριών Μεγάλων » πραγματοποιήθηκαν σε παλάτι σε ένα προάστιο της Γιάλτας.

Ο όρος «Γιάλτα» ρίζωσε, και μάλιστα έδωσε το όνομά του σε ολόκληρο τον μεταπολεμικό κόσμο. Οι αποφάσεις ήταν πραγματικά παγκόσμιες, αν και στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν τόσες πολλές από αυτές:

Ορισμός της ανεπίσημης οριοθέτησης που χωρίζει τη Γερμανία και κατανομή της ζώνης κατοχής της Γαλλίας. Δημιουργία του ΟΗΕ. Δήλωση για την κοινή βοήθεια προς τις απελευθερωμένες ευρωπαϊκές χώρες για τη δημιουργία ενός μεταπολεμικού κόσμου.

Η ΕΣΣΔ εισήλθε στον πόλεμο με την Ιαπωνία με αντάλλαγμα την Νότια Σαχαλίνη, τα νησιά Κουρίλες και την παγκόσμια αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Μογγολίας. Συμφωνία επανορθώσεων με τη Γερμανία υπέρ των νικητριών χωρών.

Συμφωνία για τον επαναπατρισμό πολιτών στις χώρες τους. Καθορισμός των συνόρων της Πολωνίας. Συμφωνία για την δημιουργία κοινών κομμουνιστικών κυβερνήσεων Πολωνίας και Γιουγκοσλαβίας.

Υπάρχουν επίσης ορισμένα δευτερεύοντα σημεία που δεν είχαν καμία σχέση με την παγκόσμια τάξη.  Ωστόσο, ακόμη και από τα οκτώ σημεία που αναφέρθηκαν, μόνο τα τέσσερα πρώτα μπορούν να ονομαστούν παγκόσμια και τρία από αυτά δεν προκαλούν καμία διαμαρτυρία από κανέναν.

Η έννοια της «δυτικής προδοσίας» περιλαμβάνει μόνο την «Διακήρυξη για την απελευθερωμένη Ευρώπη» και ιδιωτικές αποφάσεις για τις κυβερνήσεις της Πολωνίας και της  Γιουγκοσλαβίας - αφού ήταν αυτές που εξασφάλισαν το προνόμιο της Σοβιετικής Ένωσης να ελέγχει την εσωτερική πολιτική των κρατών που απελευθέρωσε.

Και ο όρος «δυτική προδοσία» προέκυψε στην πραγματικότητα λόγω της ρήτρας για τα πολωνικά σύνορα - εισήχθη με το όνομα Zachodnia zdrada από Πολωνούς μετανάστες, ορισμένοι από τους οποίους δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στη γενέτειρά τους Lviv και Vilna μετά τον πόλεμο.

Υπήρχε «προδοσία της Δύσης» στην Γιάλτα; Ολόκληρη αυτή η θεωρία βασίζεται σε έναν ακρογωνιαίο λίθο - την γνώση των υποστηρικτών της για όλα όσα συνέβησαν μετά τον Φεβρουάριο του 1.945 μ.Χ.

Δεδομένου ότι η Γερμανία κατέρρευσε τον Μάιο του ίδιου έτους, ότι τον Ιούλιο η Ουάσιγκτον δοκίμασε ατομική βόμβα, πως η Ιαπωνία συνθηκολόγησε στις αρχές Σεπτεμβρίου και ότι ολόκληρος ο κόσμος έγινε αρένα αντιπαράθεσης μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ, τότε τίθεται το ερώτημα - γιατί ο Roosvelt, που είχε σχεδόν κερδίσει και είχε σχεδόν πυρηνικά όπλα, έδωσε στον Stalin τη μισή Ευρώπη και το δικαίωμα του veto του ΟΗΕ;

Οι Βρετανοί από την πλευρά τους είχαν εκπονήσει την Αδιανόητη Επιχείρηση. Στο πρώτο στάδιο ήταν να προλάβουν οι Δυτικοί τον Κόκκινο Στρατό εισερχόμενοι πρώτοι σε Βερολίνο, Πράγα και Βιέννη και σε δεύτερο στάδιο να σταματήσουν τα «επιθετικά σχέδια» του Γιουγκοσλάβου Στρατάρχη Tito κατά της Ιταλίας και να αναγκάσoυ τους Σοβιετικούς να αποσυρθούν από την Πολωνία.

Ο στόχος είναι να αποτραπεί η κομμουνιστική κυριαρχία στην Ευρώπη. Παρεμπιπτόντως, τον Μάρτιο 1.945 μ.Χ., όταν ο Churchill έκανε αυτά τα σχέδια, δεν φανταζόταν επίσης ότι όλα θα τελείωναν τον Μάιο, οπότε πολύ σύντομα έπρεπε να προσαρμοστεί το σχέδιο.

Το κείμενο που εγκρίθηκε από τον Βρετανό Πρωθυπουργό στις 22 Μαΐου υπονοούσε την έναρξη του πολέμου κατά της ΕΣΣΔ την 1^η Ιουλίου και μια επίθεση σε περιορισμένο τμήμα του μετώπου με στόχο μόνο την απελευθέρωση της Πολωνίας.

Ωστόσο, όταν το έργο παραδόθηκε στους στρατιωτικούς, ματαιώθηκε. Εξήγησαν στον Churchill ότι σε περίπτωση πολέμου με τον Κόκκινο Στρατό, οι Σύμμαχοι θα είχαν 103 μεραρχίες κατά των Σοβιετικών δυνάμεων, που ισοδυναμούν με 264 Συμμαχικές μεραρχίες, και ότι η Μόσχα είχε πολύ περισσότερες ευκαιρίες να ενισχύσει τα στρατεύματά της μέσω ξηράς από ό,τι το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον έπρεπε να τα μεταφέρουν μέσω της Μάγχης ή, ακόμη περισσότερο, πέρα από τον ωκεανό.

Τότε ο Churchill έχασε τις εκλογές στη Βρετανία και ο Atley του Εργατικού Κόμματος, που ήταν πολύ πιο φιλικός προς τη Σοβιετική Ένωση, έγινε πρωθυπουργός και το σχέδιο τέθηκε στο ράφι. Επέστρεψαν σε αυτό για λίγο το 1.946 μ.Χ. μετά την έναρξη της επιδείνωσης των σχέσεων μεταξύ ΕΣΣΔ και Δύσης.

Ο ρόλος των Ιαπώνων. Θεωρήθηκε όμως μη ρεαλιστικό. Και φαινόταν ακόμη λιγότερο ρεαλιστικό πριν από την νίκη επί των Ιαπώνων. Στην πραγματικότητα, οι Ιάπωνες ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για να πείσουν τον Roosvelt να κάνει συμφωνίες με τον Stalin, αντί να προετοιμαστεί για πόλεμο μαζί του.

Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, ο πόλεμος μεταξύ της ΕΣΣΔ και των Δυτικών Συμμάχων επρόκειτο να ξεκινήσει ακόμη και πριν την ήττα της Ιαπωνίας, υπονοώντας ευθέως ότι η Σοβιετική Ένωση θα συνάψει συμμαχία με το Τόκιο.

Και αυτό θα ήταν μια καταστροφή για τις Ηνωμένες Πολιτείες, για τις οποίες το θέατρο επιχειρήσεων της Ανατολικής Ασίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν το κύριο (η Αμερική, θυμίζουμε, μπήκε στον πόλεμο μετά την ιαπωνική επίθεση στο Perl Harbor). Και στο «Ιαπωνικό» μέτωπο, η κατάσταση ήταν ακόμη λιγότερο ξεκάθαρη για τους Συμμάχους από ό,τι στην Ευρώπη.

Αν και η ιαπωνική επίθεση είχε εξαντληθεί μέχρι τα τέλη του 1.942 μ.Χ., και ήδη το 1.944 μ.Χ. οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν την πρωτοβουλία και άρχισαν να πιέζουν τον εχθρό σε όλο το μέτωπο, στις αρχές του 1.945 μ.Χ. η Ιαπωνία ήταν ακόμα πολύ μακριά από την παράδοση.

Από όλα τα εδάφη που κατέλαβε, έχασε μόνο τις Φιλιππίνες και ορισμένα νησιά στον Ειρηνικό Ωκεανό εκείνη την εποχή, ενώ σχεδόν όλη η Νοτιοανατολική Ασία παρέμενε υπό τον έλεγχό της - οι πλούσιες σε ορυκτά Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (τώρα Ινδονησία), η Βρετανική Βιρμανία, η Γαλλική Ινδοκίνα, τα Μαλαισιανά πριγκιπάτα που ελεγχόταν προηγουμένως από το Λονδίνο.

Ωστόσο, ακόμη και η απώλεια της Νοτιοανατολικής Ασίας από την Ιαπωνία δεν σήμαινε την ήττα της. Για να αναγκαστεί το Τόκιο να συνθηκολογήσει, ήταν απαραίτητο - ως πρώτη προϋπόθεση - να απομονωθούν τα ιαπωνικά νησιά από όλες τις πλευρές και ως δεύτερη προϋπόθεση - να δημιουργηθεί μια βάση στην Ασία για την εισβολή σε αυτά τα νησιά.

Ωστόσο, όλα αυτά παρέμειναν μη ρεαλιστικά σε μια κατάσταση όπου το Τόκιο όχι μόνο δεν παρέμεινε απομονωμένο, αλλά έλεγχε σταθερά την Κορέα και κατέλαβε επίσης σημαντικό μέρος της Κίνας.

Φυσικά, μετά το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη, τα κράτη θα μπορούσαν να έχουν αυξήσει τη βοήθεια στον κινεζικό στρατό και ακόμη και να στείλουν τα στρατεύματά τους εκεί, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι όλα αυτά θα ήταν αρκετά για να ανατρέψουν τις εξελίξεις στο μέτωπο.

Και η Βρετανία, με τον αδύναμο χερσαίο στρατό της, δεν μπορούσε να βοηθήσει εδώ. Έτσι, η μόνη πραγματική βοήθεια για τα κράτη στον κύριο πόλεμο τους ήταν η είσοδος της Σοβιετικής Ένωσης σε αυτόν.

Και ο Roosvelt έφτασε στη Διάσκεψη της Γιάλτας έχοντας κατά νου δύο βασικά καθήκοντα - να τερματίσει τον πόλεμο στην Ευρώπη όσο το δυνατόν γρηγορότερα (προκειμένου να μεταφερθούν δυνάμεις στο μέτωπο του Ειρηνικού) και να πείσει τον Stalin να μπει στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας.

Φυσικά, οποιεσδήποτε επιλογές θα μπορούσαν να διαταράξουν αυτά τα σχέδια και, ακόμη περισσότερο, να μετατρέψουν την ΕΣΣΔ σε εχθρό των Ηνωμένων Πολιτειών (και, αυτόματα, σύμμαχο της Ιαπωνίας) απορρίφθηκαν αμέσως από τον Roosvelt.

Δεν υπάρχει προδοσία της Δύσης. Ως εκ τούτου, ο κύριος στόχος του στη Γιάλτα ήταν να ενισχύσει τη συμμαχία με τη Μόσχα όσο το δυνατόν περισσότερο και να αποτρέψει ακόμη και έναν υπαινιγμό απειλής κατάρρευσης του αντιναζιστικού συνασπισμού.

Ασφαλώς δεν πρόκειται για κάποιο είδος «προδοσίας», που εξηγεί όλη την λογική των πράξεων του προέδρου των ΗΠΑ. Ένα άλλο σημαντικό σημείο που προκαθόρισε τις αποφάσεις του Roosvelt στη Γιάλτα ήταν οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Βρετανία.

Πιστεύεται ότι διαφωνίες στους «Τρεις Μεγάλους» υπήρχαν μόνο μεταξύ δυτικών ηγετών, αφενός, και Stalin από την άλλη - αλλά στην πραγματικότητα οι αντιθέσεις μεταξύ Λονδίνου και Ουάσιγκτον μέχρι το τέλος του πολέμου ήταν επίσης βαθιές. Καθ' όλη την περίοδο μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων, οι δύο πρωτεύουσας διεξήγαγαν έναν μυστικό πόλεμο για το καθεστώς του κύριου κράτους του πλανήτη.

Και σε αυτόν τον αγώνα, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έπαιξε εξαιρετικό ρόλο, καθώς έκανε τη Βρετανία να εξαρτάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ως αποτέλεσμα, οι βρετανικές κυριαρχίες που συμμετείχαν στον πόλεμο –Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Ένωση της Νότιας Αφρικής– συνειδητοποιώντας ποιανού πλευρά ήταν η εξουσία, άρχισαν όλο και περισσότερο να επικεντρώνονται στην Ουάσιγκτον.

Επιπλέον, το κόσμημα στο βρετανικό στέμμα - η Ινδία - έμελλε να πέσει έξω από αυτό, καθώς η Ιαπωνία, έχοντας κατακτήσει αρκετές βρετανικές αποικίες στην Ασία, έδειξε στους Ινδούς ένα παράδειγμα της «Ασίας για τους Ασιάτες». Ο Churchill ήταν αντιφασίστας, αντικομουνιστής, αλλά πάνω από όλα παρέμεινε ιμπεριαλιστής και υπερασπιστής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Η Αμερική δεν έβλεπε κανένα νόημα στη διατήρηση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, αλλά είδε ένα συγκεκριμένο όφελος από την κατάρρευσή της - οι νεοσύστατες χώρες θα επαναπροσανατολίζονταν αυτόματα προς την πιο ισχυρή οικονομικά χώρα στον κόσμο εκείνη την εποχή. «Η Βρετανική Αυτοκρατορία δεν θα δικαστεί ποτέ!» Έχοντας όλα τα παραπάνω υπόψη, μπορούμε τώρα να δούμε το ίδιο το συνέδριο της Γιάλτας.

Η πρώτη ημέρα - 4 Φεβρουαρίου - μπορεί να παραλειφθεί επειδή ήταν αφιερωμένη στην κατάσταση στο μέτωπο, για την οποία αναφέρθηκαν δύο στρατηγοί - ο Σοβιετικός Antonov και ο Αμερικανός Marshall.

Στην Γιάλτα επιβεβαιώθηκε ένας κόσμος που είχε δημιουργηθεί. Παρεμπιπτόντως, κατά τη συζήτηση έλαβε χώρα ένας ενδιαφέρον διάλογος, ο οποίος χρησιμεύει ως περαιτέρω απόδειξη ότι κανείς δεν περίμενε νίκη επί της Γερμανίας την άνοιξη.

Stalin: «Ίσως θα ήταν σκόπιμο ο στρατός μας να συζητήσει σχέδια για καλοκαιρινές επιχειρήσεις;». Chrurchill: «Αυτό μπορεί να είναι απαραίτητο. Ο στρατός μας θα μπορούσε να ασχοληθεί με στρατιωτικά θέματα ενώ οι ηγέτες με πολιτικά».

Οι ηγέτες ασχολήθηκαν με πολιτικά ζητήματα την πέμπτη, αλλά το θέμα ήταν η παράδοση της Γερμανίας και οι αποζημιώσεις από αυτήν, που δεν προκάλεσαν σοβαρές αντιπαραθέσεις. Δεν υπήρξαν μεγάλες διαφωνίες στις 6 Φεβρουαρίου, όταν συζητήθηκε το θέμα του ΟΗΕ.

Είναι αλήθεια ότι ένα σημαντικό μέρος της συζήτησης αναλώθηκε στο ζήτημα του δικαιώματος αρνησικυρίας για τους «Τρεις Μεγάλους (που αργότερα έγιναν τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Κίνας) και ο Churchill έπαιξε τον πιο ενεργό ρόλο στη συζήτησή του.

Φοβόταν ότι οι Κινέζοι μπορεί να απαιτήσουν να τους επιστραφεί το Χονγκ Κονγκ και πως τα περισσότερα μέλη του Οργανισμού θα τους υποστήριζαν, γι' αυτό είπε μια φράση που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη σχέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας: «Η δύναμη ενός διεθνούς οργανισμού δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενάντια στις τρεις μεγάλες δυνάμεις». Στην πραγματικότητα, είναι μέσα στο πλαίσιο αυτής της «έννοιας του Churchill» που ο ΟΗΕ εξακολουθεί να υπάρχει, συμπεριλαμβανομένου του veto της Ρωσίας.

Στην πραγματικότητα, εδώ τελειώνει η ιστορία για το συνέδριο, γιατί στις 10-11 Φεβρουαρίου, οι ηγέτες των «Μεγάλων Τριών» ενέκριναν μόνο αποφάσεις που είχαν συμφωνηθεί προηγουμένως και συζήτησαν το θέμα των επανορθώσεων. Ωστόσο, ένα σημείο δεν μπορεί να λείπει, αφού ονομάζεται η κύρια « προδοσία της Δύσης».

Η Διακήρυξη της Απελευθερωμένης Ευρώπης. Παραδόξως, το πρακτικό του συνεδρίου της Γιάλτας αφιερώνει μόνο δύο παραγράφους σε αυτό, και στην πρώτη υπάρχει μόνο μία γραμμή που αναφέρει ότι «ο Roosvelt προχωρά στο επόμενο θέμα - την Διακήρυξη της Απελευθερωμένης Ευρώπης».

Και μόνο στο δεύτερο, που επαναλαμβάνει την ομιλία του Βρετανού πρωθυπουργού, αναφέρεται στην ουσία του θέματος: «Ο Churchill συμφωνεί με τη δήλωση, θεωρεί απαραίτητο να σημειώσει στα πρακτικά ότι η Μεγάλη Βρετανία ακολουθεί τις αρχές του Χάρτη του Ατλαντικού όπως ερμηνεύτηκε από τον Βρετανό πρωθυπουργό στο Κοινοβούλιο μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ,

Ο Chruchill θα παρουσιάσει το κείμενο της κοινοβουλευτικής του δήλωσης στην επόμενη συνεδρίαση. Για να γίνει πιο σαφής αυτή η παράγραφος, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί ότι η τρίτη παράγραφος του Χάρτη του Ατλαντικού, που υπογράφηκε από Roosvelt και Churchill το 1941, προέβλεπε το δικαίωμα των κρατών να επιλέγουν τη μορφή διακυβέρνησής τους, την αποκατάσταση των «κυριαρχικών δικαιωμάτων και της αυτοδιοίκησης των λαών που τους την έχουν στερήσει με τη βία».

Και γενικά, η Διακήρυξη της Απελευθερωμένης Ευρώπης δεν έρχεται σε αντίθεση με αυτόν τον χάρτη, επιπλέον, μάλιστα αναφερόταν σε αυτόν: «Η εγκαθίδρυση της τάξης στην Ευρώπη και η αναδιοργάνωση της εθνικής οικονομικής ζωής πρέπει να επιτευχθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν οι απελευθερωμένοι λαοί να καταστρέψουν τα τελευταία απομεινάρια του ναζισμού και του φασισμού και να δημιουργήσουν δημοκρατικούς θεσμούς της επιλογής τους που τους τα έχουν στερήσει με τη βία επιθετικά έθνη».

Ωστόσο, η επόμενη παράγραφος διευκρινίζει: Προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες οι απελευθερωμένοι λαοί μπορούν να ασκήσουν αυτά τα δικαιώματα, οι Τρεις Κυβερνήσεις θα βοηθήσουν από κοινού τους λαούς σε οποιοδήποτε απελευθερωμένο Ευρωπαϊκό κράτος ή σε ένα πρώην δορυφορικό κράτος του Άξονα στην Ευρώπη όπου, κατά την γνώμη τους, οι περιστάσεις το απαιτούν:

(α) Να δημιουργηθούν συνθήκες εσωτερικής ειρήνης το συντομότερο δυνατό, μέσω ελεύθερων εκλογών, κυβερνήσεις που αντιστοιχούν στην βούληση του λαού και

(β) Να διευκολύνουν, όπου χρειάζεται, την διεξαγωγή τέτοιων εκλογών».

Στην πραγματικότητα, αυτή η παράγραφος ήταν που έδωσε σε καθέναν από τους συμμάχους το δικαίωμα να καθιερώσει «συνθήκες εσωτερικής ειρήνης» στις χώρες που καταλαμβάνονται από τους στρατούς τους κατά την κρίση τους.

Στην πραγματικότητα η Ευρώπη δεν ήταν διχασμένη στην Γιάλτα. Διχασμός υπήρχε ως προς το ποιος στρατός θα απελευθερώσει πρώτος μία χώρα από τους Γερμανούς. Αυτοί που απελευθέρωναν, καθιέρωναν τον έλεγχο στην πολιτική της εκάστοτε χώρας.

Υπήρχαν δύο εξαιρέσεις. Η πρώτη είναι η Γιουγκοσλαβία, όπου οι εγχώριοι κομμουνιστές, με επικεφαλής τον Tito, είχαν τον δικό τους ισχυρό στρατό, και ως εκ τούτου απελευθερώθηκαν γρήγορα από την εξάρτηση από την ΕΣΣΔ. Και η Αυστρία, που πέτυχε την αποχώρηση των συμμαχικών στρατευμάτων με αντάλλαγμα την ουδετερότητά της.

Το πραγματικό αποτέλεσμα της Διάσκεψης της Γιάλτας ήταν διπλό. Το πρώτο είναι ότι οι Σύμμαχοι ενίσχυσαν την ενότητα, εξαλείφοντας την ίδια την πιθανότητα διαίρεσης πριν από το τέλος του πολέμου, που προκαθόρισε την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας τον Μάιο του 1.945 μ.Χ. και της Ιαπωνίας τον Σεπτέμβριο. Δεύτερον, δημιουργήθηκε ένα νέο σύστημα διεθνών σχέσεων με κεντρικό στοιχείο τη μορφή του ΟΗΕ με το δικαίωμα veto των πέντε νικητριών δυνάμεων.

Μπορεί να υπάρξει Γιάλτα -2; Πρόσφατα, λέγεται συχνά ότι ο κύριος στόχος του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin στον τρέχοντα πόλεμο με την Ουκρανία είναι να οδηγήσει τις εξελίξεις στη «Γιάλτα-2» δηλαδή σε συμφωνίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες μεγάλες δυνάμεις για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων ή ακόμη και για τη διαίρεση των σφαιρών επιρροής στον κόσμο.

Μετά τη νίκη του Donald Trump στις ΗΠΑ, αυτή η θεωρία πήρε νέα ζωή και τα μεγαλύτερα δυτικά έντυπα γράφουν με μεγάλη ανησυχία για τις προοπτικές μιας «νέας Γιάλτας». «Ο κόσμος είναι καταδικασμένος σε μια "νέα Γιάλτα", μια ανακατανομή των σφαιρών επιρροής μεταξύ των Trump, Putin και Xi Jinping.

Θα είναι μια συμφωνία μεταξύ ιμπεριαλιστών, που δεν θα βασίζεται σε υψηλές ιδεολογικές απόψεις, εκτός από την ιδέα ότι η δύναμη είναι σωστή και ο καταναγκασμός είναι δίκαιο παιχνίδι», γράφει ο αρθρογράφος του Bloomberg, Andreas Kluth.

Η αναλογία προστίθεται επίσης από το γεγονός ότι, σύμφωνα με την κοινή άποψη, η Βρετανία είναι σθεναρά αντίθετη σε οποιεσδήποτε συμφωνίες με την Ρωσία (όπως ήταν ο Churchill το 1.945 μ.Χ.), ενώ ο Trump, τουλάχιστον πιστεύεται, δεν είναι κατά της συμφωνίας σε κάτι με τον Putin. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, πρακτικά δεν υπάρχουν αναλογίες μεταξύ Φεβρουαρίου 1945 και σήμερα.

Πρέπει να τερματιστεί πρώτα ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πρώτον, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το κύριο κίνητρο για τη σύναψη της συμφωνίας της Γιάλτας ήταν η επιθυμία των Συμμάχων να διατηρήσουν τη συμμαχία τους και να επιταχύνουν την ήττα των αντιπάλων τους - Γερμανίας και Ιαπωνίας (η δέσμευση της ΕΣΣΔ να μπει στον πόλεμο με τους Ιάπωνες ήταν ένα από τα κύρια αποτελέσματα της Διάσκεψης της Γιάλτας και ήταν εξαιρετικά σημαντική για τα κράτη).

Αυτόν τον στόχο επιδίωξαν και οι τρεις χώρες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γεγονός που τους επέτρεψε να καταλήξουν σε συμφωνία. Τώρα όλες οι μεγάλες δυνάμεις - οι ΗΠΑ και η παγκόσμια Δύση, η Ρωσική Ομοσπονδία και η Κίνα - δεν έχουν έναν κοινό στόχο.

Ο τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία δεν μπορεί να είναι τέτοιος στόχος, γιατί δεν έχει καμία κρίσιμη επιρροή στην Αμερική και την Κίνα. Το μόνο πράγμα που τρομάζει τους πάντες είναι η πιθανότητα να κλιμακωθεί σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο.

Γι' αυτό και γίνονται προσπάθειες από διάφορες πλευρές να αποτραπεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο και, αν είναι δυνατόν, να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αλλά αυτό εξακολουθεί να μην θεωρείται τόσο μεγάλη απειλή, ώστε να είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε σε μια παγκόσμια διαίρεση του κόσμου γράφει το Strana.

Όλες οι μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν έναν μόνο εχθρό. Αντίθετα, οι ίδιοι δεν έχουν καθόλου φιλικές σχέσεις μεταξύ τους. Δεύτερον, όπως απεδείχθη, δεν υπήρξαν συμφωνίες για τη «διαίρεση του κόσμου» ή ακόμη και για τη «διαίρεση της Ευρώπης» στη Γιάλτα.

Επιβεβαιώθηκε μόνο το «status quo» που είχε ήδη αναπτυχθεί κατά την διάρκεια του πολέμου - de facto έλεγχος σε ορισμένες χώρες αποκτήθηκε από εκείνα τα μέλη του αντιχιτλερικού συνασπισμού των οποίων τα στρατεύματα απελευθέρωσαν αυτές τις χώρες από τους Ναζί. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία για την τύχη της Ανατολικής Ευρώπης, τα σύνορα και την κυβέρνηση της Πολωνίας - ο ίδιος ο Stalin τα είχε ορίσει όπως ήθελε.

Αλλά η συμφωνία σε γενικές παραμέτρους σε αυτά τα σημεία και η σύνταξη τους με τη μορφή σημείων ήταν σημαντική από επίσημη άποψη - για να εξαλειφθεί η απειλή πολέμου μεταξύ των Συμμάχων μετά την ήττα της Γερμανίας και να διατηρηθεί η ενότητά τους τουλάχιστον μέχρι την νίκη επί της Ιαπωνίας.

Το οποίο και έγινε.Τρίτον, οι τρεις χώρες που συμφώνησαν στη Γιάλτα εκείνη την εποχή (αν εξαιρέσουμε την ηττημένη Γερμανία και Ιαπωνία) κατείχαν ουσιαστικά όλη τη δύναμη στον κόσμο και μπορούσαν να ορίσουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων κατά τη θέλησή τους, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας του ΟΗΕ, όπου παραχώρησαν στους εαυτούς τους το δικαίωμα αρνησικυρίας.

Και κανείς δεν μπορούσε να διαφωνήσει με αυτό. Ο σημερινός κόσμος δεν είναι καθόλου δομημένος έτσι. Ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν πλέον απόλυτη επιρροή σε αυτό. Δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε την Κίνα ούτε τη Ρωσία.

Και ακόμα κι αν αυτές οι τρεις χώρες συγκεντρωθούν και συμφωνήσουν σε κάτι είναι αδύνατο να αγνοηθεί η άποψη της Ινδίας (μιας πυρηνικής δύναμης, παρεμπιπτόντως), η οποία έχει εντάσεις με την Κίνα. Και αν λάβουμε υπόψη την Ινδία, τι γίνεται με τον εχθρικό γείτονά της το Πακιστάν, που έχει επίσης πυρηνική βόμβα;

Και τι να κάνουμε με την Τουρκία που ασκεί ενεργή πολιτική στη Μέση Ανατολή; Και αν λάβουμε υπόψη την Τουρκία, τότε πρέπει να συμπεριλάβουμε τη Σαουδική Αραβία (από αυτήν εξαρτώνται οι παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου).

Και ακόμα σιωπούμε για το Ιράν και το Ισραήλ, που επίσης επηρεάζουν τις εξελίξεις.Είναι αδύνατο να επιλυθούν ζητήματα στη Λατινική Αμερική χωρίς να ληφθούν υπόψη οι θέσεις της Βραζιλίας, της Αργεντινής και του Μεξικού.

Και η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τις σημερινές δύσκολες στιγμές της, δεν μπορεί να απορριφθεί - είναι η μεγαλύτερη οικονομία, η οποία περιλαμβάνει την πυρηνική δύναμη της Γαλλίας. Επιπλέον, υπάρχει η πυρηνική Βρετανία, η οποία είναι επίσης πολύ ενεργή γεωπολιτικά. Γενικά, δεν υπάρχουν πραγματικά πολλές αναλογίες με την «Γιάλτα». Αν μιλάμε για το ποιες παγκόσμιες συμφωνίες είναι επί του παρόντος δυνατές, μπορεί να είναι δύο ειδών.

Η πρώτη είναι η δημιουργία συμμαχιών μεταξύ ορισμένων μεγάλων δυνάμεων εναντίον άλλων. Για παράδειγμα, η ενίσχυση της συμμαχίας της Ρωσίας, της Κίνας και μιας σειράς άλλων μη δυτικών χωρών ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πολύ διαφορετικός ο κόσμος του 2025 μ.Χ. Ή σε μία άλλη εκδοχή οι Αμερικανοί οδηγούν τους Ρώσους στο δυτικό στρατόπεδο. Και επέρχεται η μετατροπή της «παγκόσμιας Δύσης» σε «παγκόσμιο Βορρά». Επιπλέον, είναι άγνωστο εάν η ίδια η ενότητα της «παγκόσμιας Δύσης» θα επιβιώσει από την Προεδρία Trump και εάν θα προκύψει διάσπαση μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Το δεύτερο είναι μια μεταρρύθμιση του τρέχοντος συστήματος διεθνών σχέσεων, που θα αύξανε τον ρόλο των μη δυτικών χωρών στους διεθνείς θεσμούς - ΟΗΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΠΟΕ.

Ο ΟΗΕ θα είχε επιβιώσει, αλλά οι μεγαλύτερες χώρες του Παγκόσμιου Νότου θα έχουν επίσης δικαίωμα veto; Θα δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο νόμισμα που θα αντικαταστήσει το δολάριο; Ένας μηχανισμός για την πρόληψη των πολέμων θα αναπτυχθεί και θα υιοθετηθεί από όλες τις χώρες;

Στην 80ή επέτειο της Διάσκεψης της Γιάλτας, ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov έγραψε ένα άρθρο που αφορούσε σε μεγάλο βαθμό το δεύτερο σημείο - την ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ, την αύξηση του ρόλου των χωρών του Παγκόσμιου Νότου σε αυτό.

Επικρίνει επίσης τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Marco Rubio για τις δηλώσεις του σχετικά με την ανάγκη εγκατάλειψης του συστήματος διεθνών σχέσεων τύπου «Γιάλτας» και την ομάδα Trump για το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική», συγκρίνοντάς το με το σλόγκαν του Hitler «Η Γερμανία πάνω απ' όλα».

Ο Lavrov προτείνει οι Ηνωμένες Πολιτείες να γίνουν «ένα από τα υπεύθυνα κέντρα ισχύος - μαζί με την Ρωσία, την Κίνα και άλλες δυνάμεις του Παγκόσμιου Νότου, Ανατολής, Βορρά και Δύσης».

Αλλά για να πραγματοποιηθεί αυτή η επιθυμία και οι Ηνωμένες Πολιτείες να είναι έτοιμες να μοιραστούν την παγκόσμια επιρροή τους, πρέπει να έρθει στην εξουσία ένας πολιτικός όπως ο αριστερός σοσιαλιστής Bernie Sanders, ο οποίος θα εγκατέλειπε την «υπερδύναμη» της Αμερικής για ιδεολογικούς λόγους για χάρη «της ευτυχίας και της ισότητας όλων των λαών του κόσμου». Αλλά ο Trump σίγουρα δεν σκέφτεται προς αυτή την κατεύθυνση (γι' αυτό και ο Lavrov τον επικρίνει). Σε γενικές γραμμές, το άρθρο του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών είναι αξιοσημείωτο.

Σε αυτό, προωθεί το θέμα του απαραβίαστου της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης που καθιερώθηκε στην Γιάλτα το 1.945 μ.Χ., απαιτεί την συμμόρφωση με τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και επικρίνει τον Rubio ότι ζητά την καταστροφή αυτής της παγκόσμιας τάξης.

Ο κύριος παράγοντας που ενισχύει τους δεσμούς των Ευρωπαίων με την Αμερική είναι ο φόβος για τη Ρωσία, που δημιουργήθηκε από τη ρωσική ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία. Μία κατάπαυση του πυρός με ορισμένες δευτερευούσης σημασίας συμφωνίες θα μπορούσαν ίσως εν μέρει να αποκαταστήσουν τις σχέσεις Ρωσίας – Ευρώπης αλλά σίγουρα δεν μπορεί να είναι Γιάλτα -2.

Και ακόμη και αυτό θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, δεδομένου του μεγάλου αριθμού δυνάμεων που ενδιαφέρονται για την συνέχιση του πολέμου (συμπεριλαμβανομένης της αποτροπής της προσέγγισης της ΕΕ με την Ρωσική Ομοσπονδία και την Κίνα, και για πολλούς άλλους λόγους).

Ωστόσο, υπάρχει επίσης ένα ισχυρό κίνητρο για να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία - η επιθυμία να κλείσει η πύλη μέσω της οποίας ο κόσμος θα μπορούσε να εισέλθει σε μια πυρηνική σύγκρουση που κανείς δεν χρειάζεται και έτσι να μεταφραστεί η αυξανόμενη γεωπολιτική αντιπαράθεση στην λιγότερο επικίνδυνη μορφή του ψυχρού-υβριδικού πολέμου, που είναι πολύ γνωστή σε όλους από το δεύτερο μισό του 20ού Αιώνα μ.Χ. Αποτέλεσμα του οποίου, ίσως, με την πάροδο του χρόνου, θα προκύψει ένα πραγματικά νέο σύστημα διεθνών σχέσεων, το οποίο θα αντικαταστήσει εκείνο της «Γιάλτας» (https://oimos-athina.blogspot.com/2025/02/2025-1945.html).

Οι ρίζες της αντιπαράθεσης μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον βρίσκονται στην Ευρώπη. τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας της Ρωσίας και τι θα επιφέρει σε αυτήν μια μεγάλη μείωση της τιμής του πετρελαίου. Αυτά που είπε ο Πρόεδρος Τράμπ στο Νταβός.

θα διαβάσετε τα στοιχεία που συνέλεξα για την οικονομία στην Ρωσία. Λυπάμαι που δεν καταλαβαίνουν στην Ελλάδα οι αρμόδιοι τι συμβαίνει και δεν φέρονται έξυπνα για το συμφέρον της χώρας. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα αγνοούν όλα αυτά και τι συμβούλους έχουν.

"Η Ρωσία δεν είναι θυμωμένη, η Ρωσία συγκεντρώνεται" - αυτό γράφτηκε σε μια εγκύκλιο αποστολή από τον επικεφαλής του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών A. Gorchakov το 1.856 μ.Χ. Η έκφραση έγινε ευρέως γνωστή και στη συνέχεια εφαρμόστηκε περισσότερες από μία φορές ειδικά στην εσωτερική πολιτική, γίνεται ένα είδος τηλεκάρτας.

Επί του παρόντος, η Ρωσία μπορεί κάλλιστα να δανείσει αυτό το χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό στον γείτονα της στην Άπω Ανατολή, την Κίνα. Επιπλέον, και οι δύο γείτονες αξιολογούν τις τρέχουσες σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Κίνας ως «η καλύτερη περίοδος στην ιστορία ».

Για την Κίνα, αυτή είναι τώρα πραγματικά η πιο ακριβής αξιολόγηση της στρατηγικής της. Το Πεκίνο εστιάζει πραγματικά στην προετοιμασία για μια νέα δράση του μεγάλου παγκόσμιου θεάματος, επομένως θα ήταν χρήσιμο να κατανοήσουμε τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία και τις θέσεις του στις αρχές του 2025 μ.Χ.

Ωστόσο, για αυτό είναι απαραίτητο να αξιολογηθεί σωστά η διάθεση των παικτών στον αγωνιστικό χώρο. Συναίνεση κάτω από ψεύτικες σημαίες Η Κίνα, μετά τα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα του φόρουμ «One Belt, One Road» τον Οκτώβριο του 2023 μ.Χ., προσπαθεί να ενεργήσει πολύ προσεκτικά. Κυριολεκτικά ένα σημαντικό βήμα εξωτερικής πολιτικής κάθε έξι μήνες με μια παύση για ανάλυση, μετά το επόμενο βήμα και ανάλυση κ.λπ.  Ούτε η εγχώρια ούτε η δυτική (ειδικά) εμπειρογνωμοσύνη θα ήταν οι ίδιοι αν δεν το αξιολογούσαν ως «αδυναμία» «αναποφασιστικότητα» στην καλύτερη περίπτωση.

Ωστόσο, το τι ακριβώς πρέπει να κάνει μια «αποφασιστική Κίνα» για να πείσει τους σκεπτικιστές συνήθως αποκλείεται. Συνηθίζεται να περιγράφεται η κατάσταση της Κινεζικής εγχώριας αγοράς σε συνθήκες «μετά τον Covid», καθώς και οι πιέσεις και οι περιορισμοί από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, ως η αχίλλειος πτέρνα της Κίνας. Οι προφανείς δυσκολίες στην προώθηση από την Κίνα παγκόσμιων εννοιών εναλλακτικών στις «δημοκρατικές αξίες» επισημαίνονται συχνά ως συστημικό πρόβλημα.

Στην τελευταία περίπτωση, είναι δύσκολο να διαφωνήσουμε με τους σκεπτικιστές, αλλά άλλες υποτιθέμενες προβληματικές μονάδες πρέπει ακόμα να αποσυναρμολογηθούν και να αποσυναρμολογηθούν.

Δεν είναι τα πάντα εκεί τόσο καταστροφικά όσο τα φαίνονται. Η Κίνα προετοιμάζεται και συγκεντρώνεται για καλό λόγο. Ο Ντ. Τραμπ, μαζί με την ομάδα του και ιδεολόγους από το Heritage Foundation, δημιούργησαν μια μάλλον εκρηκτική ατμόσφαιρα γύρω από τις μελλοντικές σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας πριν από τις εκλογές.

Οι αντικινεζικές διατριβές στις Ηνωμένες Πολιτείες, που συνορεύουν με τον συναγερμό, με το στυλ του «αγοράζουμε από αυτούς, αυτοί μας αγοράζουν», υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια. Η συλλογή από το Heritage Foundation, "Mandate for Leadership 2025 μ.Χ." (το σχέδιο του Τραμπ), περιέχει απλά τερματικά χαρακτηριστικά σε σχέση με την "κομμουνιστική Κίνα". Ωστόσο, ακόμη και υπό τους Δημοκρατικούς, οι σχέσεις μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον όχι μόνο ήταν τεταμένες, αλλά γενικά αναπτύχθηκαν υπό τη σημαία ενός εμπορικού πολέμου.

Εκείνοι. «Η αντιμετώπιση της Κίνας» είναι μέρος της συναίνεσης της αμερικανικής ελίτ, όπως θέλουν να πουν οι πολιτικοί επιστήμονες. Υπήρχε συναίνεση, αλλά οι «πολεμικές» επιγραφές στις σημαίες ήταν συχνά παραπλανητικές ως προς τους κύριους λόγους.

Τα φανταστικά παράδοξα του εμπορίου ΗΠΑ-Κίνας Γιατί οι εργατικοί Κινέζοι ρυζοκαλλιεργητές (τώρα συναρμολογητές ηλεκτρικών οχημάτων) εξόργισαν τόσο πολύ όλη την συναίνεση εντός της ελίτ στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν, στην πραγματικότητα, όλα όσα έκαναν οι Κινέζοι ήταν απολύτως συνεπή με το γενικό (αποδεκτό από τις Ηνωμένες Πολιτείες) μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, και ταυτόχρονα, για πολύ καιρό δεν αμφισβητήθηκε ούτε η ίδια η αρχή της «Αμερικανικής ηγεσίας»;

Ναι, το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης από πολλές απόψεις δεν ταίριαζε στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το Πεκίνο δεν εμπόδισε ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον να το αλλάξει, να το ξαναχτίσει, σύμφωνα με την αρχή «ό,τι κι αν απολαμβάνει ένα Αμερικανό παιδί, αρκεί να μην το κάνει. κραυγή." Αυτή η ερώτηση δεν είναι τόσο ρητορική όσο μπορεί να φαίνεται.

Την χρονιά της πρώτης άφιξης του «θεού των εμπορικών πολέμων» Ντ. Τραμπ στον Λευκό Οίκο, ο τζίρος της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών έκλεισε περίπου στα 520 δισεκατομμύρια δολάρια, με την αποχώρησή του το 2020 μ.Χ. έκλεισαν περίπου στα 590 δισεκατομμύρια δολάρια , και το έτος 2024- Ο πόλεμος τελείωσε με έναν αριθμό 690 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτά είναι τα «παράδοξα του πολέμου».

Ταυτόχρονα, τόσο ο Ντ. Τραμπ όσο και ο Τζ. Μπάιντεν εισήγαγαν δασμούς, και οι δύο κυβερνήσεις πολέμησαν στον τομέα του εμπορίου με την Κίνα, αλλά στο τέλος «πήγαν στον πόλεμο» μαζί με έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου συν 170 δις , όπως ήταν το 2016 μ.Χ., έτσι θα παραμείνει και το 2024 μ.Χ. Ας συγκρίνουμε, 2024 μ.Χ.- 520 δις από ΗΠΑ - Κινεζικές εισαγωγές, 170 δις - Αμερικανικές εξαγωγές (-75%), 2016 μ.Χ.- 460 δισ. - Κινεζικές εισαγωγές, 60 δισ. - Αμερικανικές εξαγωγές (-88%).

Φαίνεται ότι υπάρχει αποτέλεσμα από οκτώ χρόνια προσπαθειών, η αύξηση του εξωτερικού εμπορίου προέρχεται περισσότερο από τις αμερικανικές εξαγωγές παρά από τις Κινεζικές εισαγωγές. Ωστόσο, ένας απλός υπολογισμός δείχνει ότι με αυτόν τον ρυθμό «πολέμου» τα μέρη θα φτάσουν στο μηδέν μέχρι το 2051 μ.Χ.-2052 μ.Χ. περίπου. Μόλις αυτή την στιγμή, ο ακούραστος αμερικανικός εξαγωγέας Αχιλλέας θα συνεχίσει να προλαβαίνει την κινεζική χελώνα εισαγωγής του.

Η θέση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αντιταχθούν στην Κίνα με όλη την δύναμη των στόλων τους σε έναν ασυμβίβαστο αγώνα «για τις αγορές της Νοτιοανατολικής Ασίας» είναι πολύ δημοφιλής. Η ένταση του αγώνα ήταν τέτοια που μόλις το 2023 μ.Χ.–2024 μ.Χ. Το μερίδιο της Κίνας και των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας μεταξύ τους στο εξωτερικό εμπόριο έχει φτάσει στο 50%.

Εκείνοι. η περιοχή έχει αναδειχθεί εκ των πραγμάτων ως ένα πλήρες μακρο-συστάδα ή σύμπλεγμα αξιών. Οι δείκτες περιφερειακής εμπορικής συνδεσιμότητας είναι υψηλότεροι μόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο τρίγωνο Καναδά-ΗΠΑ-Μεξικού. Αυτό είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα «εξαιρετικό» αποτέλεσμα στον αγώνα των ΗΠΑ για την Νοτιοανατολική Ασία.

Αυτή είναι μια αστεία κατάσταση με τον δικό της τρόπο, η οποία θεωρητικά μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι ο Ντ. Τραμπ στην πρώτη του θητεία φέρεται να ήταν απασχολημένος με την καταπολέμηση «βαθιά τρανσέξουαλ» και τις συνέπειες του «Covid-19» και ο Τζ. Μπάιντεν απλά απλά κοιμήθηκε μέσα από τις δυνατότητες ανάκαμψης μετά την πανδημία και έδωσε όλη του την τελευταία δύναμη στην Ουκρανία.

Θεωρητικά, αυτό μπορεί να αποδοθεί σε αυτό, αλλά στην πράξη αυτό δεν συμβαίνει. Εκεί που οι Ηνωμένες Πολιτείες έβλεπαν τους δασμολογικούς φραγμούς ως λογικούς, τους εισήγαγαν και το έκαναν αρκετά γρήγορα και συστηματικά, τόσο επί Ντ. Τραμπ όσο και επί Τζ. Μπάιντεν.

Επέβαλαν πλήρεις δασμούς σε μια σειρά από τμήματα υψηλής τεχνολογίας - συνολικά, για τζίρο κοντά στα 75 δισεκατομμύρια δολάρια Και εδώ, ούτε τα βαθιά τρανς άτομα παρενέβησαν στον Ντ. Τραμπ, ούτε στα όνειρα του Τζ. Μπάιντεν.

Ο Ντ. Τραμπ απειλεί επίσης με τιμωρίες και προβλήματα για τους αντιπάλους που τολμούν να καταπατήσουν τις πληρωμές σε δολάρια. Πρόσφατα, υπαινίχθηκε μάλιστα στην Ισπανία ότι η παρουσία της στο BRICS+ θα μπορούσε να οδηγήσει σε εμπορικούς δασμούς 100% για τη Μαδρίτη.

Ιράν-Ιράκ, Ισπανία-Ινδία, τι διαφορά έχει, αυτά είναι μικροπράγματα για τις ΗΠΑ. Δεν είναι μικρό το γεγονός ότι η Κίνα συναλλάσσεται κυρίως σε δολάρια ΗΠΑ. Το μερίδιο της Κίνας στο παγκόσμιο εμπόριο παραμένει στο 13-14%, με μόνο το 4,5% να διακανονίζεται σε γιουάν. Δηλαδή, αυτά τα ίδια 45-47% των πληρωμών σε δολάρια στον κόσμο εισπράχθηκαν σε μεγάλο βαθμό μέσω της άμεσης κινεζικής συμμετοχής.

Ναι, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κοίταξαν ποτέ θετικά το γεγονός ότι η Κίνα έχει μερίδιο 13-14% στο παγκόσμιο εμπόριο και οι ίδιες οι φάροι της δημοκρατίας είναι μόνο 10,5-11%. Αυτό είναι, φυσικά, ένα χάος. Αλλά το να πούμε ότι η Κίνα απειλεί την «ηγεμονία του δολαρίου» θα ήταν περίεργο - όχι μόνο δεν απειλεί, αλλά την εξασφαλίζει, ηγεμονία, με το δικό της εμπόριο.

Οι αληθινοί πατριώτες του «Make America Great Again» σίγουρα δεν θα αρέσει η δομή των Κινεζικών εισαγωγών: ο Αμερικανός καταναλωτής πληρώνει περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια δολάρια για smartphone και 250 δισεκατομμύρια δολάρια για «ψηφιακά συστήματα». Αυτό είναι πραγματικά πολύ, αν και «η ίδια Apple» είναι στην πραγματικότητα αμερικανική, απλώς παράγεται στην Κίνα και έτσι είναι φθηνότερο για τον Αμερικανό μαζικό καταναλωτή, αλλά και για τον κόσμο.

Τα «ψηφιακά συστήματα» είναι, στην ουσία, εξοπλισμός υπολογιστών και δικτύου, είτε με Κινεζικές επωνυμίες είτε με τα εμπορικά σήματα δυτικών πολυεθνικών. Όχι, αυτό δεν θα αρέσει στον Αμερικανό πατριώτη, αλλά τίθεται το ερώτημα πόσο πολιτικά είναι απαραίτητο να πολεμήσουμε με την Κίνα για αυτές τις προμήθειες.

Υπάρχουν πολλά άλλα μέσα, και όχι μόνο εμπορικοί δασμοί. Αν και δεν είναι τόσο πολεμοχαρείς όσο φαίνονται. Όταν η ΕΕ εισήγαγε δασμούς στα ηλεκτρικά οχήματα (έως και 37%) για την Κίνα, αποδείχθηκε ότι οι Κινέζοι κατασκευαστές θα μπορούσαν εύκολα να μειώσουν τις τιμές κατά 15-20%, παραμένοντας σε σταθερό κέρδος.

Στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών, οι τιμές θα αυξηθούν κατά ένα όχι πολύ σημαντικό 10-15% για μέρος των κινεζικών εισαγωγών, αλλά ο αμερικανικός προϋπολογισμός θα αναπληρωθεί με αρκετά σημαντικά 45 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ναι, αυτό είναι δυσάρεστο για τους Κινέζους και τους Κινέζους. Αμερικανικές εταιρείες, αλλά αυτό κάθε άλλο παρά «παγκόσμιος πόλεμος» είναι. Και γιατί να πολεμήσετε αν ο Ντ. Τραμπ δεν τον πειράζει να μεταφέρει αυτά τα αγαθά, αλλά όχι με κινεζικά, αλλά με αμερικανικά πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.

Είναι δυνατή και η επιστροφή αυτών των παραγωγών στις ΗΠΑ: με τη βοήθεια επιδοτήσεων, φορολογικών συντελεστών, άμεσων επενδύσεων, μάλιστα, όλα όσα δεν απέφυγαν ενεργειακά ούτε η κυβέρνηση του Τζ. Μπάιντεν ούτε ο «πρώτος» Ντ. Τραμπ. Ωστόσο, οι δημοκρατικοί εδώ ήταν σύμφωνοι με την «ατζέντα για το κλίμα» και θα μπορούσαν να έχουν κάνει πολύ περισσότερα.

Με ιδιαίτερη ευλάβεια, αρκετοί ειδικοί λένε ότι «η γερμανική παραγωγή μετακομίζει στις ΗΠΑ», λοιπόν, αν οι Γερμανοί, κρίνοντας από τους ειδικούς, είναι έτοιμοι να διαλύσουν και να ξεβιδώσουν την πόλη του Βόλφσμπουργκ και να τη μεταφέρουν στις ΗΠΑ με πλοία. , τότε δεν θα υπάρξουν ιδιαίτερα προβλήματα στην αποσυναρμολόγηση του Ταϊβανέζικου TSMC ή η Apple δεν θα πρέπει να γίνει στην Κίνα.

Αυτό, φυσικά, είναι μια χιουμοριστική έκταση όσον αφορά την περιγραφή του θέματος, αλλά κάτι άλλο δεν είναι το χιούμορ - πού είναι το θέμα για την παγκόσμια αντιπαράθεση μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών;

Από την άποψη του παγκόσμιου εμπορίου, η Κίνα υποστηρίζει το Αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, από την άποψη των συγκεκριμένων κατευθύνσεων εισαγωγής, είναι περισσότερο θέμα εσωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, και οι αγορές της Νοτιοανατολικής Ασίας των ΗΠΑ έχουν παραιτηθεί από την ίδια την Κίνα και έχουν το κάνει αυτό εδώ και χρόνια, αν και η ρητορική έχει γίνει πράγματι πιο σκληρή.

Εδώ, για εξοικονόμηση χώρου και χρόνου, δίνονται μόνο μερικές από τις πιο γνωστές παραμέτρους στην αλληλεπίδραση μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά υπάρχει επίσης ένας τομέας όπως οι αμοιβαίες επενδύσεις και οι χρηματοπιστωτικές αγορές.

Αυτό είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο από μόνο του, αλλά το κυριότερο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες αλληλοϋποστηρίζονται. Κάπως όχι πολύ πατριωτικό, με την πρώτη ματιά. Η Κίνα είναι ηγέτης στην παραγωγή και το εμπόριο, αλλά τι διαφορά έχει ποιος είναι αυτός ο ηγέτης εάν το ίδιο το σύστημα παγκοσμιοποίησης βασίζεται στο Αμερικανικό χρηματοπιστωτικό μοντέλο;

Θα ήταν ωραίο αν η Κίνα το αμφισβητούσε, αλλά δεν θα ήταν ωραίο να προσέφερε εναλλακτικές, αλλά δεν το κάνει. Το κύριο πράγμα εδώ είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα έστω και κοντά σε πραγματικό λόγο για την παγκόσμια αντιπαράθεση μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών. Υπάρχει όμως μια σύγκρουση.

Η Ευρώπη ως το κύριο και βασικό πρόβλημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες Φυσικά, οι φόβοι έχουν εκφραστεί και εκφράζονται αρκετά ανοιχτά στις Ηνωμένες Πολιτείες για το τι θα συμβεί εάν η Κίνα δεν προσφέρει τελικά μια εναλλακτική, αλλά ακριβώς το ίδιο πράγμα που έδωσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη μορφή ενός εμπορικού και χρηματοοικονομικού μοντέλου, αλλά μόνο υπό τη δική του σημαία.

Το μερίδιο της ετικέτας «Made in China» στον κόσμο έχει ήδη ξεπεράσει το 32%. Στις δεκαετίες 1.950 μ.Χ.–1.960 μ.Χ., οι Ηνωμένες Πολιτείες το είχαν, όταν εισήχθη το εμπορικό και χρηματοοικονομικό τους μοντέλο, —45–47%. Άλλα 10-12 χρόνια και η Κίνα θα μπορούσε θεωρητικά να πλησιάσει αυτό το όριο.

Τέτοιοι φόβοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αβάσιμοι, αλλά κάποιος πρέπει να βοηθήσει την Κίνα σε αυτό, γιατί το Πεκίνο μπορεί να φτάσει σε αυτό το επίπεδο μόνο βασιζόμενος σε αυτούς που του έδωσαν αυτές τις ευκαιρίες εξαρχής: τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους μεγάλους στρατηγικούς εταίρους τους, που σήμερα ονομάζονται την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα κλειδιά για τις ΗΠΑ βρίσκονται, στην πραγματικότητα, στις ΗΠΑ, αλλά τώρα το ερώτημα είναι: πού είναι τα κλειδιά (και ποιος τα έχει) για την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Από μόνη της, μια αναπτυσσόμενη και ενισχυμένη Κίνα δεν αποτελεί θεμελιώδη απειλή για το κύριο αμερικανικό περιουσιακό στοιχείο - το εμπορικό και χρηματοπιστωτικό μοντέλο. Επιπλέον, είναι μέρος της και την ενισχύει, αλλά ακριβώς μέχρι την στιγμή που οι πλανήτες των οικονομιών της Κίνας και της Ευρώπης συγκλίνουν σε ένα σύστημα.

Εδώ για τις ΗΠΑ βρίσκεται αυτή η ίδια η «βελόνα του Kashchei», σπάζοντας την οποία το μοντέλο που δημιούργησαν οι ΗΠΑ αντιστρέφεται και ο δημιουργός και ο δικαιούχος του γίνεται αυτόματα το απλό μέρος του και ο σύνδεσμος Πεκίνο-Βρυξέλλες γίνεται δικαιούχος του . Αυτή είναι μια πλήρης απειλή, θα έλεγε κανείς, πραγματικά υπαρξιακή για την αμερικανική «ηγεμονία».

Το γεγονός ότι αυτή η κατανόηση στην Ουάσιγκτον έχει αρκετά παλιές ρίζες επιβεβαιώνεται από το πρόγραμμα του Μπαράκ Ομπάμα, ήδη μισοξεχασμένο στη Ρωσία, αλλά ακόμα το πιο ανεπτυγμένο πριν από τη δεύτερη θητεία του.

Αυτές είναι οι ιδέες των εταιρικών σχέσεων «Trans-Pacific» και «Transatlantic». Διατηρώντας το εμπορικό και χρηματοπιστωτικό μοντέλο αυτούσιο, με τους διεθνείς θεσμούς του, όπως η απεχθής ΠΤΔ-ΔΝΤ και ΠΟΕ, στο πλαίσιο του δημιουργήθηκαν ξεχωριστά ανατολικά και δυτικά περιγράμματα με προνομιακούς όρους σε σχέση με τα άλλα.

Η ΕΕ έχανε μέρος της πολιτικής και οικονομικής υποκειμενικότητάς της, όπως ορισμένες από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποχωρούσαν επίσης, ανοίγοντας τις αγορές τους, αλλά αυτό τράβηξε επίσης τα σύνορα της κινεζικής επέκτασης, η οποία, με τη σειρά της, στηρίχθηκε στην πόρους τόσο της ΕΕ όσο και της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Η υλοποίηση της ιδέας καθυστέρησε και ο Ντ. Τραμπ την έθαψε «προορατικά». Αυτός, και όχι ο αφηρημένος αγώνας με τους φιλελεύθερους της παγκοσμιοποίησης, του κατηγορήθηκε αργότερα. Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι ιδέες των συνεργασιών και του δεύτερου κυκλώματος ήταν με τον δικό τους τρόπο (από την σκοπιά των ΗΠΑ) υγιείς, χωρίς να υπονοούν μια «μετωπική σύγκρουση» και δαπανηρούς άμεσους πολέμους.

Η διαδικασία υποταγής της Μεγάλης Ευρώπης στις Ηνωμένες Πολιτείες διήρκεσε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά πρέπει να πούμε ότι, στην πραγματικότητα, δεν σταμάτησε, απλώς άλλαξαν οι προσεγγίσεις.

Στη δεκαετία του 1.990 μ.Χ., η ΕΕ επιτράπηκε να συγκεντρωθεί σε έναν ενιαίο οργανισμό και μια κοινή ολοκληρωμένη αγορά, ενώ σταδιακά της στέρησε την στρατιωτική συνιστώσα, στη συνέχεια ενσωμάτωσαν εκεί την Ανατολική Ευρώπη, διαβρώνοντας το πολιτικό πεδίο με νεοφερμένους και διαβρώνοντας την υποκειμενικότητα του Παλαιού Ευρώπη.

Στην συνέχεια, η ΕΕ αποδυναμώθηκε με τις πολιτικές των Ευρωπαϊκών Επιτροπών και ακολούθησε η αποκοπή των ρωσικών πόρων από τις ευρωπαϊκές αγορές. Στην πραγματικότητα, εδώ και αρκετά χρόνια, η οικονομική ανάπτυξη της ΕΕ είναι +-0,5% ετησίως. Χειρότερο από όλους τους μεγάλους παίκτες. Όμως η Κίνα, η οποία είναι στενά συνδεδεμένη με τις Ευρωπαϊκές αγορές, αναπνέει αρκετά δύσκολα.

Δεν υπήρχαν ιδέες για συνεργασίες και τώρα ο Ντ. Τραμπ θα πρέπει, με τον «καναδικό τρόπο» του να παίζει χόκεϊ, να υποδείξει στο Πεκίνο, τη Μόσχα, το Νέο Δελχί και όλους τους άλλους ότι είναι ώρα να τελειώσει το «είμαστε με την Ευρώπη για τη δημοκρατία». ιστορίες και δείχνουν στον κόσμο «ένα φρούριο πώλησης» ότι οι Βρυξέλλες πούλησαν την Ευρωπαϊκή αγορά και τους κατοίκους της στις Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ δεν θα έχει καν ανάλογο της «Ημέρας του Αγίου Γεωργίου».

Ο συλλογικός Ντ. Τραμπ θα διώξει την Κίνα από την Ευρώπη και θα σπάσει εκείνες τις ευρωπαϊκές ελίτ που αντιστέκονται σε αυτό. Εάν και οι ευρωπαϊκές αγορές πέσουν κάτω από αυτό, δεν θα έχει σημασία, οι Κινέζοι θα το πάρουν ταυτόχρονα και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιβιώσουν.

Άνθρωποι από την δική τους πολιτική θερμοκοιτίδα, τις ΗΠΑ, θα ανατρέφονται τώρα στην ΕΕ και θα μαστιγώνονται ακόμη και στους στάβλους. Επιπλέον, με την υποστήριξη κάποιων άλλων Ευρωπαίων πολιτικών.

Παρεμπιπτόντως, ό,τι σχετίζεται με την «μεγάλη πανδημία» βρίσκεται στον τομέα των εικασιών και των υποθέσεων, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι τα κύρια θύματα όσον αφορά τους οικονομικούς δείκτες ήταν η Κίνα και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είναι πιθανό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απλώς δεν υπολόγισαν ένα «μπούμερανγκ» στον εαυτό τους και ίσως το επέτρεψαν ως στοιχείο αποδεκτών απωλειών σε σχέση με το υπουργικό συμβούλιο του Ντ. Τραμπ. Ωστόσο, δεδομένου ότι η ιστορία του Covid θα εμφανιστεί σίγουρα για τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, θα είναι δυνατή η παρακολούθηση των διατριβών.

Αν είναι στο στυλ του «Οι ΗΠΑ και η ΕΕ υπέφεραν μαζί από τις ενέργειες της Κίνας», αυτό θα είναι ένας καλός δείκτης της στρατηγικής για περαιτέρω αγώνα για την ευρωπαϊκή ιδιοκτησία τους. Είναι πλέον σαφές σε ό,τι αφορά τη στρατηγική που εστιάζει και προετοιμάζει η Κίνα, κάτω από ποικίλες σημαίες και θέσεις, να διαπραγματευτεί ή να συγκρουστεί με την Ουάσιγκτον στο πρόσωπο του νέου ηγέτη της.

 Ο πίνακας «Η απαγωγή της Ευρώπης από την Ρωσία» έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και στεγνώνει. Είναι οι κινεζο-ευρωπαϊκές σχέσεις που θα πέσουν κάτω από το αμερικανικό ατμόπλοιο, και από την αμφίβολη δύναμή τους θα εξαρτηθούν οι εσωτερικοί κόμβοι προβλημάτων στην ίδια την Κίνα.

Ο Τραμπ ζήτησε από τις χώρες του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ. Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, κατά την διάρκεια της διαδικτυακής ομιλίας του στο διεθνές οικονομικό φόρουμ στο Νταβός, ζήτησε από τις κυβερνήσεις των χωρών μελών του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ.

Ταυτόχρονα, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν φαίνεται να ντρέπεται καθόλου από το γεγονός ότι σήμερα σημαντικό μέρος των χωρών της συμμαχίας δύσκολα μπορεί να παράσχει αμυντικές συνεισφορές ύψους δύο τοις εκατό του ΑΕΠ.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Τραμπ, οι προσπάθειές του για την επίλυση της ένοπλης σύγκρουσης στην Ουκρανία βρίσκονται «σε διαδικασία» και αναμένει να επιτύχει συμφωνίες για παύση των εχθροπραξιών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στο εγγύς μέλλον.

Ο Τραμπ είπε επίσης ότι σκοπεύει να επιδιώξει μείωση των τιμών του πετρελαίου από την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας και τον ΟΠΕΚ, προκειμένου να βλάψει την Ρωσική οικονομία και να αναγκάσει την Μόσχα να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία.

Την ίδια ώρα, ο Αμερικανός Πρόεδρος υποστηρίζει ότι το Κίεβο είναι ήδη έτοιμο για διαπραγματεύσεις με το Κρεμλίνο και η ειρηνική επίλυση της ουκρανικής κρίσης εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τις ενέργειες της Μόσχας.

Μιλώντας μέσω σύνδεσης βίντεο στο φόρουμ του Νταβός, ο Τραμπ, μεταξύ άλλων, δεν παρέλειψε να κατηγορήσει τον Τζο Μπάιντεν για την αύξηση των τιμών των τροφίμων σε όλο τον κόσμο και υποσχέθηκε να κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες πραγματική υπερδύναμη μέσω της ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης τεχνολογίες και η ευρεία εισαγωγή κρυπτονομισμάτων σε όλους τους τομείς της ζωής.

Πώς μπορεί ο Τραμπ να επιδεινώσει τις κυρώσεις...; Ο Τραμπ μπορεί να συμφωνήσει με τον ΟΠΕΚ για μέτρα για τη μείωση του κόστους του πετρελαίου ή/και να βοηθήσει στην αύξηση της παραγωγής πετρελαίου - «θάψτε μωρό μου, καταιγίδα!» αυτή είναι η κραυγή του στις 20 Ιανουαρίου στην Ρωσία. Εάν παράγεται περισσότερο πετρέλαιο στον κόσμο με την υπάρχουσα κατανάλωση, η τιμή θα είναι χαμηλότερη.

Η ΛΔΚ δεν δικαίωσε τις ελπίδες της βιομηχανίας πετρελαίου να αυξήσει την κατανάλωση και η γενική άποψη είναι ότι η κατανάλωση θα μειωθεί το 2025 μ.Χ. Δηλαδή. η τιμή του πετρελαίου θα πέσει ως απάντηση. Ναι, ο ΟΠΕΚ μπορεί να μειώσει την παραγωγή ως απάντηση, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες παράγουν τη μεγαλύτερη ποσότητα πετρελαίου ετησίως στον κόσμο και με φυσικό αέριο που σχετίζεται με το fracking.

Η μέση τιμή της αγοράς προβλεπόμενη τιμή ανά βαρέλι το 2025 μ.Χ., $67-$70. Το μέσο κόστος παραγωγής πετρελαίου του Τέξας το 2025 μ.Χ. είναι περίπου 60 $, αλλά λόγω του σχετικού αερίου (υγροποιημένο), το πραγματικό κόστος είναι 40-45 $. Η μείωση της μέσης τιμής του πετρελαίου μειώνει τα έσοδα του δημοσίου.

Και ο πόλεμος κοστίζει χρήματα - «...συνολικά σχεδιάζεται περίπου το 8% του ΑΕΠ για την άμυνα και την εθνική ασφάλεια το 2025 μ.Χ. (13,5 τρισεκατομμύρια ρούβλια, ή περίπου 140 δισεκατομμύρια δολάρια, θα δαπανηθούν για την άμυνα, άλλα 3,4 τρισεκατομμύρια για την εθνική ασφάλεια). ή (6,3 + 1,7).ΑΕΠ. Οι αμυντικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά περίπου 27%, ή κατά 4,4 τρισεκατομμύρια ρούβλια.

Το έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι περίπου 1,20 τρισεκατομμύρια ρούβλια…» θα καλυφθεί από το Εθνικό Ταμείο Πρόνοιας - το Εθνικό Ταμείο Πρόνοιας, με το κόστος ενός βαρελιού να υπολογίζεται σε περίπου 70 δολάρια. «... Με τις παγκόσμιες τιμές Brent πάνω από 80 δολάρια, οι τιμές του πετρελαίου μας πιθανότατα θα υπερβούν το επίπεδο που απαιτείται για τον προϋπολογισμό.

Είναι απίθανο οι παγκόσμιες τιμές να παραμείνουν σε υψηλό επίπεδο. Και με τις τιμές του Brent να πλησιάζουν τα 70 δολάρια το βαρέλι, θα πρέπει είτε να αναζητήσουμε πρόσθετα αποθέματα τελών, να αυξήσουμε την παραγωγή ή να αγωνιστούμε για μια ισχυρή μείωση της έκπτωσης στο πετρέλαιο...

Στον προϋπολογισμό για το 2025 μ.Χ., η μέση ετήσια συναλλαγματική ισοτιμία είναι περίπου 96,5 ρούβλια. ...Οι δαπάνες για τον πόλεμο και τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου υπερβαίνουν τις δαπάνες για την εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη, την κοινωνική πολιτική και την εθνική οικονομία μαζί, περίπου το 41% όλων των ομοσπονδιακών δαπανών...»

Την ίδια στιγμή, τα τρέχοντα επιτόκια της Τράπεζας της Ρωσίας είναι 21% , και ο πληθωρισμός δεν υποχωρεί. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας σε αυτές τις συνθήκες είναι δυνατή μόνο με κρατική στήριξη με τη μορφή δανείων και παραγγελιών και αυτό περιλαμβάνει συστηματικά κυρίως την αμυντική βιομηχανία και σε έκτακτες καταστάσεις - ενέσεις στον τραπεζικό τομέα.

Στην πραγματικότητα, ο προϋπολογισμός της Ρωσίας, οι δαπάνες για εθνικά έργα και το έλλειμμα, το Εθνικό Ταμείο Πρόνοιας, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο κόστος του πετρελαίου και εάν οι τιμές του πετρελαίου πέσουν κάτω από 60 δολάρια, η κυβέρνηση θα πρέπει να βουτήξει στο Εθνικό Ταμείο Πλούτου. πάλι.

Κατά μέσο όρο, ένα έτος πολέμου μειώνει το ρευστό μέρος (κυρίως γιουάν και χρυσό) του Εθνικού Ταμείου Πρόνοιας κατά 25 δισεκατομμύρια δολάρια, με τη μέση συναλλαγματική ισοτιμία τα τελευταία τρία χρόνια να είναι 86 ρούβλια.

Το ρευστό μέρος του Ταμείου Εθνικής Πρόνοιας ενδέχεται να εξαντληθεί το 2025 μ.Χ,– 2026 μ.Χ., ανάλογα με την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία. (Για αυτό λέμε πως η Ρωσία μπορεί να πολεμήσει έως το 2026 μ.Χ.) Δεν υπάρχει ανάγκη για αταξίες σχετικά με την ευαισθησία της Ρωσίας στις κυρώσεις. Ο πόλεμος απαιτεί οικονομική δύναμη.

Για να πέσει όμως η τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, πρέπει να βγουν τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και για να αντικαταστήσουν αυτά που έδινε η Ρωσία στην ΕΕ. Για αυτό δόθηκε εντολή να έρθουν ξανά οι εταιρίες να κάνουν γεωτρήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο. Η κυβέρνηση το κατάλαβε αυτό;

Ο πρωθυπουργός; Φυσικά και η Τουρκία αν πάει να εμποδίσει της εξορύξεις θα την διαλύσουν. Τα γράφω γιατί τα γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια και όλες τις κινήσεις που θα κάνουν για να χτυπήσουν την Ρωσία και την Τουρκία. (https://hellenicdefence.net/articles/oi-rizes-tis-antiparathesis-metaksy-pekinoy-kai-oyasigkton-vriskontai-stin)

Ο «χαμαιλέοντας» Αλίς Βάιντελ και η επικίνδυνη ορμή της AfD. Λειτουργώντας ως το «φύλλο συκής» του εξτρεμισμού της εθνικολαϊκιστικής Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) σε ένα πολιτικό τοπίο που κουβαλά βαριά ιστορικά φορτία και σύγχρονες προκλήσεις, η Αλίς Βάιντελ, υποψήφια καγκελάριος της Άκρας Δεξιάς και προσωπικότητα αντιφατική και σύνθετη, κοιτά πολύ πέραν των ομοσπονδιακών εκλογών της 23^ης Φεβρουαρίου.

Ο χαρακτηρισμός του πολιτικού χαμαιλέοντα που αποδίδεται στη συμπρόεδρο της AfD είναι ενδεικτικός των προσωπικών φιλοδοξιών και των ελιγμών της καθώς ένα κόμμα στο φάσμα του δεξιού εξτρεμισμού, που φέρει στο DNA του την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό, επιδιώκει να προβληθεί και να επιβληθεί ως πολιτική «κανονικότητα» βγάζοντας μπροστά το πιο «ευπαρουσίαστο» πρόσωπό του.

Το βιογραφικό της 45χρονης Βάιντελ δεν θεωρείται τυπικό για αρχηγό ακροδεξιού κόμματος. Γεννημένη στην Δυτική Γερμανία και ανοιχτά ομοφυλόφιλη, κατάφερε να επιβληθεί σε ένα κόμμα γνωστό για την ξενοφοβική και ομοφοβική ρητορική του, επιδεικνύοντας μία απαράμιλλη ικανότητα να αλλάζει τη στάση της ώστε να προσαρμόζεται παράλληλα με την ριζοσπαστική ατζέντα της AfD.

Αυτή η αντίφαση επιτρέπει στην AfD να παρουσιάζει την Αλίς Βάιντελ ως «φύλλο συκής». Να εξασφαλίζει, δηλαδή, τη συμμετοχή από διάφορες «αποχρώσεις» της πολύχρωμης Γερμανικής κοινωνίας, υψώνοντας ένα προπέτασμα καπνού στις κατηγορίες για μισογυνισμό και μισαλλοδοξία, ενώ παράλληλα να ακολουθεί πολιτικές αποκλεισμού που βρίσκουν απήχηση στη σκληρή βάση των ακροδεξιών ψηφοφόρων του.

Το πρόσφατο συνέδριο της AfD στη Ρίζα της Σαξονίας εξέλεξε ομόφωνα την Αλίς Βάιντελ υποψήφια καγκελάριο, ταυτόχρονα όμως υιοθετήθηκαν πολιτικές που αποκλείουν οικογένειες όπως η δική της από τον ορισμό του «αποδεκτού».

Το προεκλογικό πρόγραμμα που ψήφισαν οι σύνεδροι αναφέρει ότι «η οικογένεια, αποτελούμενη από πατέρα, μητέρα και παιδιά, είναι ο πυρήνας της κοινωνίας». Η κίνηση αυτή έρχεται σε άμεση σύγκρουση με την οικογενειακή ζωή της ίδιας της Βάιντελ, η οποία συμβιώνει με την γεννημένη στη Σρι Λάνκα Ελβετή παραγωγό ταινιών Σάρα Μπόσαρντ και έχουν μαζί δύο υιοθετημένα παιδιά.

Οικονομολόγος στο επάγγελμα, η Βάιντελ έχει ζήσει και εργαστεί σε όλο τον κόσμο. Από τον Καναδά και την Ιαπωνία μέχρι τη Σιγκαπούρη και την Κίνα. Εργάστηκε ως αναλύτρια στην Goldman Sachs στη Φρανκφούρτη, ενώ έζησε έξι χρόνια στο Πεκίνο, όπου τελειοποίησε τα μανδαρινικά που μάθαινε από 14 ετών και ερεύνησε το κινεζικό συνταξιοδοτικό σύστημα.

Αυτοπροσδιορίζεται ως «συντηρητική φιλελεύθερη» και όχι ακροδεξιά· θαυμάζει την πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την ανθεκτικότητά της, αντανακλώντας παρόμοιες απόψεις στη δική της πλατφόρμα που υποστηρίζει περικοπές στην κοινωνική πρόνοια και ιδιωτικοποιήσεις.

Η ίδια άδραξε τη χρυσή ευκαιρία που της προσέφερε πρόσφατα ο Ίλον Μασκ να καλλιεργήσει το προφίλ της AfD στη διεθνή σκηνή ως μια σύγχρονη πολιτική οντότητα, που δεν έχει ιστορικούς δεσμούς με τον ναζισμό, και κατέχει πέραν της απόλυτης αλήθειας και το μαγικό χάρισμα να «σώσει τη Γερμανία». Η Βάιντελ αδιαμφισβήτητα πλέον πρωταγωνιστεί στη γερμανική πολιτική ζωή και συγκεντρώνει την προσοχή των μίντια τώρα περισσότερο από ποτέ, εναλλασσόμενη μεταξύ πιο μετριοπαθούς και ακραίου λόγου.

Στην ομιλία της στο συνέδριο της AfD ανέδειξε περισσότερο την εξτρεμιστική πλευρά της πολιτικής της ταυτότητας, κατακεραύνωσε τον «αριστερό όχλο» και αγκάλιασε τον εξαιρετικά φορτισμένο όρο «επαναμετανάστευση», καθώς υποσχόταν μαζικές απελάσεις μεταναστών ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τους τόνους στην σκιά των τελευταίων επιθέσεων που έχουν καταστήσει το μεταναστευτικό κυρίαρχο ζήτημα της προεκλογικής εκστρατείας.

Πολλοί θεώρησαν την εμπρηστική της ρητορική ως παραχώρηση προς τον διαβόητο Μπιορν Χέκε, κομιστή του ναζιστικού συνθήματος «Alles für Deutschland», ο οποίος οδήγησε το κόμμα σε νίκη στις περιφερειακές εκλογές στο ανατολικό κρατίδιο της Θουριγγίας τον Σεπτέμβριο.

Ο λόγος του Χέκε είναι γεμάτος με άμεσες ή έμμεσες αναφορές στη ναζιστική περίοδο και έχει καταδικαστεί δύο φορές για την επίκληση της εθνικιστικής γλώσσας των ταγμάτων εφόδου του Αδόλφου Χίτλερ. Όταν στο συνέδριο ακούγονταν φωνές «Alice für Deutschland» -σε παραπομπή στο απαγορευμένο ναζιστικό σύνθημα- η «φιλελεύθερη-συντηρητική» Βάιντελ δεν φάνηκε να ενοχλείται.

Η σχέση της Αλίς Βάιντελ με τον Μπιορν Χέκε είναι ενδεικτική των εσωτερικών εντάσεων που χαρακτηρίζουν την Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD). Αρχικά, η Βάιντελ ήταν επικριτική απέναντι στην εξτρεμιστική ρητορική του, ωστόσο, καθώς επεδίωκε ευρύτερη υποστήριξη και εδραίωση εντός του κόμματος, σταδιακά άμβλυνε την κριτική της. Πολιτικοί αναλυτές εντοπίζουν στη συμπεριφορά της την επιθυμία να ενοποιήσει τις συνιστώσες του κόμματος και ταυτόχρονα να αποστασιοποιηθεί από τα πιο φανερά ριζοσπαστικά στοιχεία του.

Σε αντίθεση με άλλους στο κόμμα της, η Βάιντελ έδειξε πάντοτε την πολιτική οξύνοια να ισορροπεί ανάμεσα σε πολιτικές που θα της λειάνουν το δρόμο προς την εξουσία και την ιδεολογική καθαρότητα. Από την άλλη ενώ στοχεύει να παρουσιάσει ένα πιο «εύπεπτο», μετριοπαθές, πολιτικά «κανονικό» πρόσωπο της AfD, η ίδια κινδυνεύει να αποξενώσει τους ψηφοφόρους που έλκονται από τον εξτρεμισμό του Χέκε.

Η AfD εμφανίζεται διχασμένη μεταξύ εκείνων που επιθυμούν να μετριάσουν την εικόνα του κόμματος και εκείνων που ασπάζονται αναφανδόν τις πλέον ριζοσπαστικές πολιτικές θέσεις του που επιβεβαιώνουν τον αντισυστημικό του χαρακτήρα σε ένα κοινό που λειτουργεί με οργή και θυμικό, καθοδηγούμενο από την οικονομική απογοήτευση και την δυσαρέσκεια για τις μεταναστευτικές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αυτό το κοινό ανέδειξε την AfD μέσα σε λίγα χρόνια σε δεύτερη πολιτική δύναμη, με ένα ποσοστό που οι δημοσκοπήσεις εκτιμούν ότι θα κινηθεί περί του 20% στις 23 Φεβρουαρίου.

Η συμφιλίωση με τον Χέκε, η αποδοχή δηλαδή του εξτρεμισμού του, έχει επιτρέψει στην Αλίς Βάιντελ να παραμένει στην κορυφή της AfD και να κρατήσει ενωμένο το κόμμα στην ανοδική του πορεία. Σε αντάλλαγμα, η εσωκομματική πτέρυγα του Χέκε υποστηρίζει την ηγεσία της.

Ζητούμενο για την Αλίς Βάιντελ είναι να διαρρήξει το «τείχος ασφαλείας» των δημοκρατικών δυνάμεων έναντι της της Άκρας Δεξιάς. Εντός της περασμένης εβδομάδας με «όχημα» το μεταναστευτικό και την... ώθηση του επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), Φρίντριχ Μερτς, η AfD βρέθηκε για πρώτη φορά να διαμορφώνει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Μπούντεσταγκ υπερψηφίζοντας δέσμη προτάσεων για ριζική στροφή στη μεταναστευτική πολιτική.

Σε επόμενη ψηφοφορία, επί νομοσχεδίου αυτή τη φορά, η Άκρα Δεξιά προσέκρουσε στο «τείχος» που υψώθηκε με τη διαφοροποίηση βουλευτών των Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελεύθερων από την κομματική γραμμή και δεν βρέθηκε η εξτρεμιστική AfD να πανηγυρίζει τον πρώτο νόμο της Γερμανίας με πλειοψηφία που διασφάλισε η ίδια.

Η Αλίς Βάιντελ ευθυγραμμίζεται με τις ευρύτερες τάσεις που παρατηρούνται σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου τα ακροδεξιά κόμματα επιδιώκουν όλο και περισσότερο να εξομαλύνουν την παρουσία τους στην κυρίαρχη πολιτική.

Έχει από τώρα στραμμένο το βλέμμα της στο 2029 μ.Χ. με την φιλοδοξία ότι έως τότε θα έχει μετασχηματιστεί τόσο ριζικά το πολιτικό τοπίο της Γερμανίας που η AfD θα είναι «νομιμοποιημένη» να σχηματίζει ή να συμμετέχει σε συνασπισμούς με άλλα δεξιά κόμματα (https://www.liberal.gr/diethni-themata/o-hamaileontas-alis-baintel-kai-i-epikindyni-ormi-tis-afd).

Τεκτονικές αλλαγές στην γεωπολιτική! O Ρούμπιο κηρύσσει το τέλος της Παγκοσμιοποίησης.

Τεράστιες αλλαγές στην παγκόσμια «σκακιέρα»! Ο νέος Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, μιλώντας στην δημοσιογράφο, Μέγκιν Κέλι, παραδέχθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ πως ο μονοπολικός κόσμος και η ύπαρξη ενός μόνο κέντρου εξουσίας ανήκει στο παρελθόν, καθώς δεν ήταν κάτι το φυσιολογικό.

Όπως δήλωσε μεταξύ άλλων, αυτό που θα πρέπει να προωθηθεί είναι το «εθνικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών σε συνδυασμό πως και οι άλλοι έχουν τα συμφέροντά τους! Η ρητορική του Ρούμπιο μοιάζει προφανώς με εκείνη της Ρωσίας και των BRICS και όλα δείχνουν πως ο πλανήτης οδηγείται σε μία νέα εποχή παγκόσμιας συνεννόησης στο πλαίσιο της ανάγκης ψηφιακής διακυβέρνησης των λαών.

«Έτσι ήταν πάντα ο κόσμος (…) Οι Κινέζοι θα κάνουν ό,τι είναι προς το συμφέρον της Κίνας Οι Ρώσοι θα κάνουν ό,τι καλύτερο για το συμφέρον της Ρωσίας, οι Χιλιανοί θα κάνουν ό,τι καλύτερο συμφέρον της Χιλής και οι ΗΠΑ πρέπει να κάνουν αυτό που είναι προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών», τόνισε, μεταξύ άλλων, και συνέχισε:

«Εκεί όπου τα συμφέροντά μας ευθυγραμμίζονται εκεί έχεις συνεργασίες και συμμαχίες. Εκεί όπου οι διαφορές μας δεν ευθυγραμμίζονται εκεί είναι η δουλειά της διπλωματίας να αποτρέψει την σύγκρουση, προάγοντας παράλληλα τα συμφέροντά μας και κατανοώντας πως και αυτοί θα προωθήσουν τα δικά του.

Αυτό έχει χαθεί και νομίζω πως χάθηκε στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου γιατί ήμασταν οι μοναδική δύναμη στον κόσμο και έτσι υποθέσαμε πως είχαμε την ευθύνη να γίνουμε παγκόσμια κυβέρνηση σε πολλές περιπτώσεις».

«Δεν είναι φυσιολογικό για τον κόσμο να έχει απλά μία μονοπολική δύναμη. Αυτό ήταν μια ανωμαλία, προϊόν του Ψυχρού Πολέμου, αλλά τελικά θα φτάσουμε ξανά στο σημείο που είχαμε πολυπολικό κόσμο, πολλές σπουδαίες δυνάμεις σε διαφορετικά μέρη του πλανήτη», υπογράμμισε ο Ρούμπιο (https://romioitispolis.gr/tektonikes-allages-stin-geopolitiki-o-roympio-kiryssei-to-telos-tis-pagkosmiopoiisis/).

Κάγια Κάλλας: «Να κόψουμε την Ρωσία σε μικρότερα κομματάκια για να μην είναι επικίνδυνη»!. Εκπληκτικά πράγματα από την Εσθονή δικηγόρο. Εκπληκτικά πράγματα από την Εσθονή εκπρόσωπο, «ύπατη» μάλιστα, για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ Κάγια Κάλλας.

Μιλώντας σε φόρουμ για την ευρωπαϊκή ασφάλεια είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η Ρωσία επειδή είναι μεγάλη χώρα είναι «απειλή» για την Ευρώπη και έτσι η μόνη λύση είναι να την διασπάσουμε σε μικρότερα κράτη.

Δεν διευκρίνισε πόσο μικρά στο μέγεθος για παράδειγμα του κρατιδίου, από το οποίο προέρχεται η ίδια, αλλά εμφανίστηκε απόλυτη ότι αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας, και όχι τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών που συρρέουν σε αυτή. Πιο συγκεκριμένα είπε η ύπατη: «Η ήττα της Ρωσίας δεν είναι ένα κακό πράγμα. Γιατί σε αυτή την περίπτωση μπορεί να υπάρξει για αλλαγή στην κοινωνία.

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά έθνη, τα οποία είναι μέρος της Ρωσίας τώρα. Αν είχαμε πολλά τέτοια μικρότερα κράτη, αυτό δεν είναι άσχημο, αν κάνει μια μεγάλη δύναμη πολύ πιο μικρότερη», είπε η δικηγόρος από την Εσθονία η οποία δυσκολεύεται επίσης να εκφραστεί και στα Αγγλικά. Προφανώς οι θέσεις της απηχούν τις ονειρώξεις της Εσθονίας, αλλά χωρίς ίχνος ντροπής τις παρουσιάζει ως θέσεις ολόκληρης της ΕΕ, η οποία ΕΕ έχει εκφραστεί κατά των αλλαγών συνόρων στην Ευρώπη.

Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη ταξίδεψε στην Άγκυρα την Παρασκευή όπου είχε θερμό εναγκαλισμό με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν περιγράφοντας την τουρκική εισβολή στην Κύπρο «ως κάποιες διάφορες» που υπάρχουν μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Πρόκειται περί ενός επικίνδυνου ατόμου με άγνοια κινδύνου και περιορισμένη αντίληψη έχοντας μάλλον μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της (https://www.triklopodia.gr/%ce%ba%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b1%cf%82-%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%cf%8c%cf%88%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%b9/).

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ - Η #ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ #ΚΑΝΑΔΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε., ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΥ #ΖΙΓΚΜΑΡ #ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΤΟΝ #ΤΡΑΜΠ!

Το "Ράιχ" δεν χόρτασε ακόμη... Αλλά ούτε κατάλαβε πως το ξεδόντιασε ο #Μπάιντεν, σέρνοντάς το σε πόλεμο και ενεργειακό θάνατο με την #Ρωσία, μόλις έφυγε η "γάτα" Μέρκελ... Θα καταλάβει για τα καλά όμως, όταν η Κυβέρνηση του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ θα ζητήσει επίσημα τις #Γερμανικές #Οφειλές, με την πλήρη στήριξη των #ΗΠΑ... Και τότε θα δείτε τι απογείωση θα έχει η Ελλάδα! Πρόκειται για πάνω από 500 δισεκατομμύρια ευρώ... Ελάτε μαζί μας (https://www.facebook.com/MakedonikoKomma/posts/pfbid0brKsDyfnrcbJdiJKtn6EWob3oKx7yXBNuabS198vYkMAzY72wVTK53FHw16BUJ2Vl)!