ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 2

ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ 2

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην Βίβλο περιγράφονται πολλά ιστορικά γεγονότα, τα οποία αντιστοιχούν κατά πολύ με γεγονότα τα οποία συνέβησαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους από όταν αυτή γράφτηκε. Τα σημαντικότερα εξ’ αυτών είναι τα εξής:

Έτσι, στις 19 Νοεμβρίου στην Πόλη κατά την τελευταία τριακονταετία του πέμπτου Αιώνα μ.Χ. (το 470 μ.Χ. επί Λέοντος του Μεγάλου), η αμαρτία είχε αυξηθεί κατά πολύ (πάρα τις υποδείξεις του Πατριάρχη), ο ουρανός της Πόλης σκοτείνιασε, τα μαύρα σύννεφα γινόταν κόκκινα σαν φωτιά για 40 μέρες (ο ουρανός έβρεξε από τον ουρανό μαύρη σταχτή), οι κάτοικοι όμως μετανόησαν, έκαναν λιτανείες, με δάκρυα και λυγμούς, έσωσαν την Πόλη, όπως με την μετάνοια τους έσωσαν και την πόλη τους και οι κάτοικοι της Νινευή επί Προφήτη Ιωνά.

Όπως επί πολλά έτη ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος νήστεψε ολομόναχος και προσευχόνταν στην έρημο πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό, πριν έρθει να κηρύξει στον κόσμο, έτσι έκανε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με τις σαράντα μέρες νηστείας και απομόνωσης στο Σαραντάριο Όρος στην Ιεριχώ, αλλά και ο Άγιος Απόστολος των Εθνών Παύλος που έκανε το ίδιο στην έρημο της Αραβίας. 

Τόσο ο Πατριάρχης Αβραάμ, όσο και ο Πατριάρχης Ιακώβ, ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ, αλλά και ο Τωβίτ, λίγο πριν πεθάνουν έδωσαν όλοι τους στα παιδιά τους συμβουλές και ευλογίες ως τελευταία λόγια τους.

Και όπως ο Τωβίτ έθαφτε κρυφά τα άθαφτα μετά από διαταγή του Σεναρηχείμ πτώματα των Ιουδαίων της Νινευί, με κίνδυνο της ζωής του, έτσι και η σύζυγος του τελευταίου Αυτοκράτορας της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας Δαβίδ του Β’ του Μεγαλοκομνηνού Ελένη, έθαψε κρυφά τα άθαφτα μετά από διαταγή του Σεναρηχείμ πτώματα του συζύγου και των παιδιών της, με κίνδυνο της ζωής της.

Τόσο ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής στην Έρημο, όπως και ο Γέρων Ευθύμιος στην Έρημο της Καψάλας στο κελί της Αναστάσεως στο Άγιο Όρος και οι δύο είχαν ως διατροφή άγρια χόρτα.

Η Σπάρτη ήταν αταξική, αλλά με την συναίνεση των κατοίκων της και την οικειοθελή εφαρμογή των νόμων του Λυκούργου, χωρίς βία (σε αντίθεση με τον κομμουνισμό της ΕΣΣΔ που διήρκησε μόνο 75 έτη). Άντεξε 400 χρόνια, όπως και για χιλιάδες χρόνια διαρκεί η ύπαρξη και των Χριστιανικών Μοναστηριών και για τον λόγο αυτό, πέρα φυσικά από τον κύριο που είναι η Θεία Χάρη (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/03/blog-post_36.html).

Ο Ηγούμενος της κάθε Χριστιανικής Μονής, στον οποίο όλοι οφείλουν υπακοή, εκλέγεται από την σύναξη των μοναχών. Εκλέγεται και είναι ισόβιος, όπως ακριβώς και ο Ορθόδοξος Οικουμενικός Πατριάρχης και οι Πατριάρχες των άλλων τεσσάρων Ορθόδοξων Πατριαρχείων, αλλά και όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον πάπα της Ρώμης.

Οι νεότεροι μοναχοί απασχολούνται στα πιο δύσκολα διακονήματα, όπως π.χ. οι αγροτικές εργασίες, και οι απόμαχοι μοναχοί αποσύρονται στο γηροκομείο της Μονής, υπό την φροντίδα των νεότερων. Μόνο η Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων, αυτό το εξαίρετο και ” κοινοβιακό” στρατιωτικό σώμα, έχει γηροκομείο για την φροντίδα των απομάχων του.

Αυτή είναι η κοινωνική διάρθρωση των Μονών του Αγίου Όρους. Μια ανόθευτα αταξική κοινωνία, κάτι σαν την Αρχαία Σπάρτη, χωρίς, όμως, όπλα και γυναίκες. Μόνο οι πολεμιστές μπορούν να αγγίξουν τέτοια επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης και ανέλιξης.

Όχι μόνο οι ένοπλοι πολεμιστές. Οι άοπλοι πολεμιστές ,αυτοί που παλεύουν καθημερινά με τα πάθη, τα ορμέμφυτα και τις επιθυμίες τους, όπως οι μοναχοί, μπορούν επίσης. Οι Αγιορείτες το αποδεικνύουν αυτό έμπρακτα εδώ και Αιώνες (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/03/blog-post_36.html).

Είναι σε όλους γνωστό ότι αμέτρητοι κληρικοί θυσίασαν την ζωή τους στα πεδία των μαχών υπέρ της απελευθέρωσης του Γένους το 1821 μ.Χ.

Όμως αυτό που είναι άγνωστο είναι ότι ένας Πατριάρχης εγκατέλειψε το θρόνο του και έπιασε το σπαθί για την ελευθερία της πατρίδας (ως άλλος Ματταθίας Μακκαβαίος)! Και αυτός είναι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος Β’ (1805-1833 μ.Χ.), που πατριάρχευε στην Αίγυπτο τον καιρό που κηρύχτηκε η Επανάσταση.

Γεννήθηκε στο νησί της Πάτμου το 1764 μ.Χ., μετά τις σπουδές του έγινε αρχιμανδρίτης και εν συνεχεία μητροπολίτης Λιβύης, ενώ ανέβηκε στον Πατριαρχικό Θρόνο το 1805 μ.Χ. Ο Θεόφιλος Β΄ είναι από τους αξιολογότερους Πατριάρχες του Θρόνου, μία εξέχουσα μορφή και ηγετική φυσιογνωμία, που λάμπρυνε την Εκκλησία.

Ως πνευματικός άνδρας άφησε πίσω του ένα σημαντικότατο συγγραφικό έργο, από ιδιόγραφες ομιλίες και θεολογικές μελέτες. Ως Πατριάρχης οργάνωσε την ίδρυση της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας, έφτιαξε σχολεία και με δική του πρωτοβουλία κτίστηκε το νοσοκομείο των Γραικών.

Ως ευπατρίδης βοήθησε πολλούς φτωχούς, στήριξε τους αγωνιστές και εξαγόρασε πολλούς Έλληνες από τα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου.  Καταγγέλλοντας την απάνθρωπη συμπεριφορά των κατακτητών έπεσε στην δυσμένεια του Μοχάμεντ Αλή και καταφεύγει στην Ελλάδα να σώσει την ζωή του.

Την 1η Μαρτίου 1820 μ.Χ. μυείται στην Φιλική Εταιρεία , ενώ τον ίδιο χρόνο στέλνει δικού του φιλικούς στην Αλεξάνδρεια και μυούν πλήθη Ελλήνων. Όταν το έμαθε ο Υψηλάντης έγραψε σε επιστολή του ότι χαίρεται που  στην Ελλάδα και χάριν της Ελλάδας υπάρχουν ακόμη Βασίλειοι και Χρυσόστομοι….

Στις 12 Απριλίου του 1821 μ.Χ. μετά την λιτάνευση των ιερών εικόνων μαζεύονται όλοι στην πλατεία της Αγίας Θεοκτίστης της Πάτμου. Ο Θεόφιλος υψώνει τη σημαία της Επανάστασης και μετά, αφού την ευλόγησε, απαγγέλλει έναν ενθουσιώδη λόγο, που εμψυχώνει τον κόσμο.

Ο εθνικοθρησκευτικός του λόγος ξεσηκώνει το λαό και ορκίζονται στον Πατριάρχη ότι θα αγωνιστούν έως τέλους για την απελευθέρωση της πατρίδας! Γράφει επιστολές στα νησιά και σε κληρικούς και σε επισήμους και τους παροτρύνει να επαναστατήσουν, ταξιδεύει ο ίδιος γι αυτό το  σκοπό.

Ο χειμαρρώδης λόγος του, το πάθος του για την ελευθερία, η οργάνωση πνευματικών εκδηλώσεων αποτελούν το στήριγμα του Ιερού Αγώνα. Το Δεκέμβριο του ιδίου έτους προσκεκλημένος από την Εθνική Βουλή -στάλθηκε να τον φέρει ο Κουντουριώτης – συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου.

Η παρέμβαση του σε θέματα φιλονικίας μεταξύ οπλαρχηγών και καπεταναίων και η προσωπική του παρουσία ενώνουν τις αντιμαχόμενες παρατάξεις. Τον Ιούλιο του 21 σε διαφωνία στο Γυαλί της Νισύρου μεταξύ των πλοιάρχων χωρίζεται ο στόλος και ο Θεόφιλος πλέει στους Λειψούς και γυρίζει πίσω τους Ψαριανούς.

 Στις 13 Ιανουαρίου του 1822 μ.Χ. ταξιδεύει στην Ύδρα, όπου λόγω φιλονικιών αδρανούσε ο στόλος και τους μονιάζει και αποπλέουν να πολεμήσουν τα εχθρικά πλοία. Όταν το ίδιο έτος περιέπλεε την Πάτμο ο ελληνικός στόλος με τον Σαχτούρη, τον κάλεσαν να ανεβεί στη ναυαρχίδα όπου τέλεσε αγιασμό.

Ευλόγησε τα πολεμικά σκάφη ενδεδυμένος την πατριαρχική στολή, έλυσε προβλήματα μεταξύ των πλοιάρχων και έδωσε την ευχή του στους ναυμάχους. Στέλνει επιστολές στο εξωτερικό για να συγκεντρώσει χρήματα για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων και εξανδραποδισμένων κατά τη διάρκεια του Ιερού Αγώνα.

Ο Μοχάμεντ Αλή εξοργίζεται και συνωμοτεί πιέζοντας την Υψηλή Πύλη και μέσω αυτής το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την έκπτωσή του από τον Πατριαρχικό θρόνο. Ο ίδιος δεν μπορεί και να το ήθελε να επιτρέψει στο θρόνο του στην Αλεξάνδρεια γιατί κινδύνευε η ζωή του από τον σκληρό κυβερνήτη της Αιγύπτου.

Αλλά δεν θέλει επ’ ουδενί να αφήσει τον αγώνα που είχε αναλάβει τον εθνικοαπελευθερωτικό, για την απαλλαγή του Έθνους από τα 400 χρόνια σκλαβιάς. Τον Μάρτιο του 1824 μ.Χ. εκρήγνυται  η πυριτιδαποθήκη του Αιγυπτιακού στρατού με τα πολεμοφόδια και αποδίδεται στους Έλληνες.

Ο σκοπός ήταν για να αποτραπεί ο απόπλους του Αιγυπτιακού στόλου για την Ελλάδα, όμως όλοι υποψιάζονται ότι πίσω από αυτό κρυβόταν ο ίδιος ο Θεόφιλος! Το 1828 μ.Χ. συμμετέχει της συνελεύσεως δημογερόντων στο ναό της Μεγάλης Παναγίας στην Πάτμο υπό την Προεδρία του Ιωάννη Κωλέττη.

Στις 5 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους προεξάρχει της ιεράς λιτανείας στον πανηγυρικό εορτασμό για την άφιξη στην Πάτμο του Καποδίστρια. Τον Απρίλιο του ιδίου έτους έγινε δεκτός από τον Κυβερνήτη στην Αίγινα που τότε ήταν η προσωρινή πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους.

Έφυγε από την ζωή, το 1833 μ.Χ. άρρωστος, ενδεής, πικραμένος για την απομάκρυνση του από τον θρόνο και εγκαταλελειμμένος από το Ελληνικό κράτος. Έφυγε πάμπτωχος, χωρίς να έχει καν μια στοιχειώδη σίτιση, με πολλαπλά ιατρικά προβλήματα και χωρίς σύνταξη από την χώρα που απελευθέρωσε…

Αυτός ήταν λοιπόν ο Εθνεγέρτης Πατριάρχης Αλεξάνδρειας ο Θεόφιλος Παγκώστας, ο Πάτμιος: Μέγας πνευματικός ανήρ και συγχρόνως μέγας Ευπατρίδης. Ήταν ο Πατριάρχης που ύψωσε και ευλόγησε την ελληνική σημαία της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας στο ιερό νησί της Πάτμου στις 12 Απριλίου του 1821 μ.Χ.

Ήταν ο Πατριάρχης  που έγινε υψηλόβαθμο  μέλος της Φιλικής Εταιρίας, που μυήθηκε στην επανάσταση και έφερε εις πέρας πολλές σημαντικές της αποστολές. Ήταν ο Πατριάρχης που μισήθηκε από το καθεστώς για τον εθνικό του αγώνα και για τον αγώνα προάσπισης της ζωής και της αξιοπρέπειας των υπόδουλων Χριστιανών.

Ήταν ο μοναδικός Πατριάρχης τα νεότερα χρόνια που επειδή αποζητούσαν να τον σκοτώσουν κατέφυγε σε άλλη χώρα, την Ελλάδα, για να σωθεί και να επιζήσει. Ήταν ο μοναδικός Πατριάρχης που εγκατέλειψε τον θρόνο του για να πολεμήσει για την ελευθερία της πατρίδας του, που άφησε τον θρόνο και πήρε τα όπλα!!

Ήταν ο μοναδικός Πατριάρχης που όχι μόνον ευλόγησε την σημαία της επανάστασης, αλλά και αφιέρωσε 14 συναπτά έτη αγωνιζόμενος για την αποτίναξη του ζυγού της τουρκοκρατίας.  Αυτός που κρέμασε τον αρχιερατικό μανδύα και ζώστηκε τα καριοφίλια!  Που άφησε την ποιμαντική ράβδο και έπιασε την σπάθη! Που άφησε το λιβάνι και πήρε την φυσιγγιοθήκη!

Ήταν ο προστάτης και ο σωτήρας για τους Έλληνες αιχμαλώτους και τις οικογένειές τους που πουλιούνταν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου. Ήταν ο φρουρός και ο φύλακας των κατατρεγμένων από τους Γάλλους και τους Μαμελούκους. Ήταν το κλέος των Πατριαρχών, η δόξα του Γένους και το αγλάισμα της Ελλάδας (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2021/11/blog-post_66.html)!

Όπως οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα, προσέφεραν την Παναγιά μας σε όλη την ανθρωπότητα, όπως και η ίδια η Παναγιά μας τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό σε όλο τον κόσμο.

 Οι Αιγύπτιοι σύμβουλοι του Φαραώ φοβόνταν αδικαιολόγητα ότι σε περίπτωση πολέμου με άλλο λαό οι Εβραίοι θα ενώνονταν με τους εχθρούς τους και οι ίδιοι θα έχαναν τον πόλεμο, όπως και οι σύμβουλοι του Φιλισταίου βασιλιά Αχίς φοβόνταν αδικαιολόγητα ότι σε περίπτωση πολέμου με τους Εβραίους ο Δαβίδ και οι στρατιώτες του θα ενώνονταν με τους εχθρούς τους και οι ίδιοι θα έχαναν τον πόλεμο.

Οι αξιωματούχοι του Φιλισταίου βασιλιά Αχίς φοβόνταν ότι ο Εβραίος Δαβίδ θα έπαιρνε την θέση τους ως αρχιστράτηγος και κύριος σύμβουλος του βασιλιά και δεν άκουγαν τις συμβουλές του και τον απομάκρυναν, όπως και  οι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Δαρείου του Γ’ φοβόνταν ότι οι Έλληνες Μέμνονας και Χαρίδημος (Αριστόδημος) θα έπαιρναν την θέση τους ως αρχιστράτηγοι και κύριοι σύμβουλοι του βασιλιά και δεν άκουγαν τις συμβουλές τους και τους απομάκρυναν.

6.000 Πιστούς στον Ιουδαϊσμό συγκέντρωσε στα βουνά από τις πόλεις ο Ιούδας ο Μακκαβαίος, όπως αντίστοιχα 7.000 ήταν οι Πιστοί στον Ιουδαϊσμό Ισραήλ κρυμμένοι μέσα στις πόλεις του Ισραήλ στην εποχή του Προφήτη Ηλία.

Οι άνδρες του Σίμωνα του Μακκαβαίου δωροδοκήθηκαν από τους Ιδουμαίους εχθρούς τους στα οχυρά που τους πολιορκούσαν για να τους αφήσουν να ξεφύγουν, όπως και ο Καίσαρας για να ξεφύγει από τους άντρες του Σύλλα που τον συνέλαβαν τους δωροδόκησε για να ξεφύγει, ενώ το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Ιουγούρθας με τον Ρωμαίο Συγκλητικό Οπίμιο.

Όταν ο Λυσίας πολιορκούσε το φρούριο της Βαιθούρας και την Ιερουσαλήμ, οι κάτοικοι της προσευχόνταν να στείλει έναν Άγγελο για να τους σώσει (όπως και έγινε), όπως το ίδιο έκαναν και οι κάτοικοι της Πόλης προσευχόμενοι να εμφανιστεί και η Παναγιά μας, τόσο στην πολιορκία της από τους Αβαροσλάβους (όπως και έγινε), όσο και όταν την πολιορκούσε ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής. 

Ο Ύπατος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Ευτρόπιος, το 399 μ.Χ. ήταν διώκτης των Χριστιανών και ήθελε να άρει το άβατο στους ιερούς Ναούς (όπως ακριβώς και ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα στις μέρες μας στην Ελλάδα). Όταν όμως έχασε την εξουσία και διώχθηκε, βρήκε άσυλο μέσα στην Εκκλησία…

Δώδεκα Παρθένες έμεναν μόνιμα στον Ναό του Σολομώντος ως την ενηλικίωση τους και άμεσα αντικαθίστονταν από άλλες, αγνές στην ψυχή και στο σώμα, αφιερωμένες στον Θεό όπως οι μοναχές στις μέρες μας.

Κατά παρόμοιο τρόπο και μέχρις ενός σημείου το ίδιο συνέβαινε και με τις Εστιάδες Παρθένες στην Αρχαία Ρώμη και για ένα διάστημα και με τις Πυθίες στην Αρχαία Ελλάδα.

Οι ομοιότητες του διωγμού του Δεκίου με το σήμερα γίνονται ακόμα καταφανείς αν πούμε ότι η θυσία στους θεούς συνοδεύονταν από ένα πιστοποιητικό, τον λίβελο (libelus), (το οποίο αναλογεί ασφαλώς στο σημερινό πιστοποιητικό εμβολιασμού) ο οποίος υπογράφονταν από τους αντιπροσώπους των τοπικών αρχών (κάτι σαν τους σημερινούς νοσηλευτές που χορηγούν την εμβολιαστική δόση) και τους άμεσα ενδιαφερόμενους όπου δήλωναν μετ’ όρκου ότι η πράξη – η θυσία – είχε τελεστεί.

{Με τον ίδιο τρόπο και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής ανάγκαζε με το ζόρι τους Ιουδαίους να γίνουν ειδωλολάτρες, να κάνουν με το ζόρι θυσίες στους Ολύμπιους «θεούς», αλλά και να τρώνε με το ζόρι χοιρινό ή κρέατα ειδωλολατρικών θυσιών, όπως προσπάθησε να κάνει μετέπειτα ανεπιτυχώς μετέπειτα και ο Αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης στην Ρωμανία.

Επίσης το σημερινά ράπιντ τεστ που κάνουν οι ανεμβολιάστοι για τον κορωνοιό κάθε εβδομάδα, θυμίζουν σε κάποιους τον κεφαλικό φόρο των Τούρκων (υποχρεωτικός όπως ο λίβελος του Δέκιου), ο οποίος έλεγε πάνω του ότι όποιος το φέρει μαζί του έχει το δικαίωμα να φέρει το κεφάλι πάνω στο σώμα του (αλλιώς μπορούσαν να τον αποκεφαλίσει ελεύθερα όποιος Τούρκος ήθελε)}.

Τούτο το πιστοποιητικό ο πολίτης όφειλε να το κουβαλάει συνεχώς πάνω του προκειμένου να μπορεί να το επιδείξει εάν παρίσταντο ανάγκη. Ένα αντίγραφο του πιστοποιητικού κρατούνταν από τις αρχές προκειμένου να μπορεί να υπάρχει διασταύρωση και επειδή ενδεχομένως φοβούνταν την κυκλοφορία πλαστών πιστοποιητικών.

Πράγματι, ορισμένοι Χριστιανοί είχαν κατορθώσει να προσκομίσουν πιστοποιητικά χωρίς να πραγματοποιήσουν θυσία όπως γίνεται ασφαλώς και στις μέρες μας με τα μουσαντένια πιστοποιητικά εμβολιασμού.

Οι ομοιότητες με το σήμερα αρχίζουν να γίνονται τρομακτικές. Όπως και τότε έτσι και σήμερα μια ανθρώπινη αρχή, μια κρατική εξουσία, απαιτεί από τους πολίτες μια συγκεκριμένη πράξη προκειμένου να τους επιτρέψει να συνεχίσουν να ζούνε απρόσκοπτα τις ζωές τους.

Άρνηση να προβεί κανείς σε αυτή την συγκεκριμένη πράξη επιφέρει συνέπειες. Εάν κανείς δεχθεί καθίσταται αυτόματα έρμαιος του κράτους το οποίο αποκτά δικαιώματα επί των βασικότερων διεργασιών της καθημερινότητας, αυτή της κοινωνικής συναναστροφής, της εργασίας, της θρησκευτικής συμμετοχής και οσονούπω της τροφής. 

Ακόμη, η ομοιότητα των πιστοποιητικών θυσίας με αυτά φορολογικών απογραφών που έχουν διασωθεί την ίδια περίοδο στις ίδιες περιοχές (όπως έγινε και την εποχή της γέννησης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού με την απογραφή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου), υποδεικνύει ότι οι μαζικές θυσιαστικές τελετές είχαν ένα έντονο γραφειοκρατικό στοιχείο.

Η γραφειοκρατία ως γνωστόν δεν έχει σχέση με την λατρεία ούτε διακρίνεται από ιδεολογικές αγκυλώσεις περί παγανιστικής θρησκευτικής συνοχής. Την ενδιαφέρει η εύρυθμη λειτουργία και εν τέλει η συνοχή του κράτους και απεχθάνεται την αμφισβήτηση των πυλώνων νομιμοποίησης της κρατικής εξουσίας – η οποία στο κάτω-κάτω της γραφής την θρέφει και την συντηρεί – όπως αυτή του Αυτοκράτορα.

Αυτό που είχε σημασία ήταν να αποδεχθεί την άνευ όρων διαταγή της Αυτοκρατορικής εξουσίας να το πραγματοποιήσει και να συνδέσει έτσι τη θυσία με την τιμή προς το πρόσωπο του Αυτοκράτορα και επομένως την υποταγή στην εξουσία. 

Έχει ειπωθεί μάλιστα η υπόθεση ότι η θρησκευτική «απογραφή» είχε το χαρακτήρα μαζικής πράξης λατρείας, η οποία παρά την απώλεια συνοχής και τον άπειρο αριθμό θεοτήτων που θα συμμετείχαν σε αυτή  (αντίστοιχα τον σχετικά μεγάλο αριθμό εμβολίων στις μέρες μας) θα λειτουργούσε ως μια ενιαία θρησκευτική πράξη, μόνο που η τιμή δε θα αποδίδονταν στην πραγματικότητα στους εκάστοτε τοπικούς θεούς αλλά στον αυτοκράτορα.

Ήταν στην ουσία μια πανθρησκειακή εκδήλωση η οποία ίσως να μην απέχει εξαιρετικά από τα σύγχρονα πανθρησκειακά και οικουμενιστικά πρότυπα. Η εξίσωση όλων των θρησκευμάτων και η λατρεία σε έναν υποτίθεται ενιαίο ομοιόμορφο θεό αποκρύπτει ότι στην ουσία λατρεία και τιμή και υποταγή απευθύνονται σε έναν τρίτο αφανή παράγοντα, έναν ανθρώπινο θεσμό, την Αυτοκρατορία με προσωπίδα τον αυτοκράτορα Δέκιο τότε, και την παγκόσμια διακυβέρνηση με «μπροστινό» κάποιον κυβερνήτη, ενδεχομένως στο μέλλον (https://www.triklopodia.gr/%ce%ba%cf%85%ce%bb%ce%b9%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%bb%ce%af%ce%b8%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%cf%86%ce%bf%ce%b2%ce%b5%cf%81%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%b9%cf%89%ce%b3%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf/).   

Καί ὁ πάπας εἶναι ὅλως διόλου ἡ ἀφορμή ὁποῦ ἐπαραδόθημεν εἰς τούς μωαμεθίτας. Διατί δέν ἠγάπησε νά εἶναι πάπας καί πατριάρχης μόνον τῆς Ῥώμης καί ὅλης τῆς Δύσεως, ἀλλά ἠθέλησε νά ὑποτάξῃ ὅλους τούς πατριάρχας καί ὅλους τούς βασιλεῖς ἀποκάτω εἰς τά ποδάρια του.

Καί μήν ἠμπορῶντας νά τό κατορθώσῃ, ἔγινε προδότης καί ἀποστάτης καί ἄλλος Ἀντίχριστος καί διώκτης τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν φοβερώτατος· δεύτερος ἀπό τόν Μωάμεθ εἰς τήν ἀξίαν, ἀλλά πρῶτος εἰς τήν κακίαν καί εἰς τήν πρός τούς ὀρθοδόξους μανίαν καί ἔχθραν.

Καί μέ τόν ἴδιόν του σκοπόν καί κόπον ἔλαβε τό μέγα ἀξίωμα, τό νά εἶναι καί νά λέγεται Ἀντίχριστος καί ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ μεγαλώτατος, καί ξένος καί ἀλλότριος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ὑστερημένος παντελῶς τῆς τούτου χάριτος, καθώς θέλομεν τό ἀποδείξει ἀπό τά πράγματα (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2021/11/blog-post_344.html).

Ο Άγιος Νίκων ο Μετανοήτε είχε πλούσιους γονείς και νέος στα πατρικά του κτήματα, όταν αντίκρισε τους φτωχούς καλλιεργητές, των οποίων η αθλιότητα γέμισε την ψυχή του με συμπάθεια προς αυτούς και όλους τους φτωχούς του κόσμου.

Αφού έκλαψε πικρά για την ανθρώπινη κακοδαιμονία και ματαιότητα, πήρε την μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να ασπασθεί τον μονήρη βίο. Εγκατέλειψε τα πλούτη, την οικογένειά του και την πατρίδα του και έφυγε μακριά, φτάνοντας στην Μονή της Χρυσής Πέτρας, όπου εκάρη μοναχός, λαμβάνοντας το μοναχικό όνομα Νίκων (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/7052657_agios-nikon-o-metanoite-o-flogeros-kirykas-tis-metanoias).

Το ίδιο έγινε περίπου και με τον Ινδό πρίγκιπα που έγινε Βούδας στην Ινδία, ο οποίος όταν αντίκρυσε φτωχούς, άρρωστους και νεκρούς έξω από το παλάτι του πατέρα του, αποφάσισε να γίνει περιπλανώμενος ασκητής και μοναχός.

Στους διωγμούς των Ισραηλιτών και του Ιουδαισμού από τον Αντίοχο τον Δ’ τον Επιφανή αυτός έκαιγε παράλληλα και τους τοπικούς ναούς και τα βιβλία του Μωσαικού Νόμου που έβρισκε, όπως και κατά τους διωγμούς των Χριστιανών από τους Ρωμαίους και τους Τούρκους, αυτοί έκαιγαν  τους Χριστιανικούς Ορθόδοξους Ναούς και τα Ευαγγέλια που έβρισκαν.

Στον Ναό του Σολομώντα στο Αρχαίο Ισραήλ έμπαινε μόνο ο Αρχιερέας μία φορά τον χρόνο, ενώ στους Χριστιανικούς Ορθόδοξους Ναούς στις μέρες μας μπαίνει ο εκάστοτε ιερέας, ο οποίος όμως βγάζει από τα Άγια των Αγίων τα Θεία Μυστήρια τα οποία προσφέρει σε κάθε Θεία λειτουργεία στους Πιστούς που κοινωνούν.

Οι Εβραίοι στην Έρημο υπό τον Προφήτη Μωυσή έτρωγαν μάννα με Θαύμα από τον ουρανό, όπως και ο Προφήτης Ηλίας από τους κόρακες, ή ο Προφήτης Δανιήλ έτρωγε από τον ουρανό από Άγγελο και τον Προφήτη Αββακούμ Θαυμαστά, αλλά και η Παναγιά μας τρέφονταν Θαυμαστά από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στα Άγια των Αγίων του Ναού του Σολομώντα.

Πολλοί Ιουδαίοι ασκούσαν κρυφά την λατρεία του Ιουδαισμού σε σπηλιές κατά τους διωγμούς του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανή, όπως και πολλοί Χριστιανοί ασκούσαν κρυφά την λατρεία του Χριστιανισμού σε σπηλιές κατά τους διωγμούς των Ρωμαίων και των Τούρκων (π.χ. οι Επτά Παίδες).

Κάποιοι από τους Ιουδαίους που κρύβονταν στις σπηλιές κάηκαν ζωντανοί από τους στρατιώτες του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανή, όπως έκαναν οι Γερμανοί και οι Τούρκοι με πολλούς Έλληνες κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1.821 μ.Χ. και στην διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής ή οι Βρετανοί με τον ηρωικό Γρηγόριο Αυξεντίου στην μαρτυρική και πάντα Ελληνική Κύπρο μας.

Ο Ιάσονας κάλεσε τον ξένο ηγέτη Αντίοχο τον Δ΄ τον Επιφανή για να πάρει με την βοήθεια του στρατού του την εξουσία από τον αεδρφό του και Αρχιερέα Ονία τον Γ’ και πραγματικά ο Αντίοχος ήρθε και κατέλαβε με την βία την Ιερουσαλήμ και όλη την Ιουδαία, εκθρόνισε τον Ονία και ενθρόνισε τον Ιάσονα και ξεκίνησαν μαζί έναν άγριο διωγμό έναντι των Ιουδαίων και του Ιουδαισμού, ενώ εγκατέστησε και πολλούς αλλοεθνείς και αλλόθρησκους στην Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία.

Η βία που επέδειξαν οι δυνάμεις Κατοχής στο Ισραήλ είχε σαν αποτέλεσμα την εξέγερση των Ιουδαίων από τον Ματταθία και τον Ιούδα τον Μακκαβαίο, οι οποίοι μετά από συνεχή ανταρτοπόλεμο και πολλές νίκες, έδιωξαν τους ξένους ηγέτες, τους διορισμένους προδοτικούς Αρχιερείς και στρατιώτες.

Και στην συνέχεια ίδρυσαν την δυναστεία των Ασμοναίων στην ελεύθερη ξανά αυτή χώρα, οι οποίοι την κράτησαν ελεύθερη μέχρι την κατάκτηση του κράτους αυτού από τους Ρωμαίους, έχοντας ενδιαμέσως ικανούς και μη ηγέτες..

Αντίστοιχα στην Ρωμανία, ο Ισάακιος ο Δ’ ο Άγγελος κάλεσε ξένους ηγέτες (τον πάπα της Ρώμης Ιννοκέντιο τον Γ΄, τον Δόγη της Βενετίας Δάνδολο, αλλά και τον ηγέτη των Σταυροφόρων Βαλδουίνο)  για να πάρει με την βοήθεια του στρατού τους την εξουσία από τον θείο του και Αυτοκράτορα Αλέξιο τον Γ’.

Και πραγματικά οι Σταυροφόροι ήρθαν και κατέλαβαν με την βία την Πόλη και όλη σχεδόν την Ρωμανία, εκθρόνισε τον Αλέξιο και ενθρόνισε τον Ισαάκιο και ξεκίνησαν μαζί έναν άγριο διωγμό έναντι των Ελλήνων Ρωμιών και της Ορθοδοξίας, ενώ εγκατέστησαν και πολλούς αλλοεθνείς και αλλόθρησκους στην Πόλη και σε πολλές περιοχές της Ρωμανίας.

Η βία που επέδειξαν οι δυνάμεις Κατοχής στην Ρωμανία είχαν σαν αποτέλεσμα την εξέγερση των Ελλήνων Ρωμιών από τους Λασκαρίδες στην Νίκαια, τους Μεγαλοκομνηνούς στον Πόντο και τους Άγγελους Δούκες στην Ήπειρο.

Από αυτούς οι Λασκαρίδες μετά από συνεχή ανταρτοπόλεμο και πολλές νίκες, έδιωξαν τους ξένους ηγέτες, τους ξένους και διορισμένους Λατίνους Πατριάρχες και στρατιώτες και ίδρυσαν την δυναστεία τους (των Ασμοναίων και μετέπειτα των Παλαιολόγων) στην ελεύθερη ξανά αυτή χώρα, οι οποίοι την κράτησαν ελεύθερη μέχρι την κατάκτηση του κράτους αυτού από τους Τούρκους, έχοντας ενδιαμέσως ικανούς και μη ηγέτες.

Ο Γέροντας Βησσαρίων είδε όραμα τον Τίμιο Πρόδρομο, ο οποίος ήταν όπως και Χριστός μας λέει στο Ευαγγέλιο «ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού», πρωτίστως αυτό το είπε ο Κύριος για το πλήθος των αρετών του και την μεγάλη αγιοσύνη του.

Όμως αυτό ισχύει και για την σωματική του διάπλαση, γιατί τα λόγια του Κυρίου και τα δύο περιλαμβάνουν.. Τέτοιο ψηλό άνθρωπο δεν είδα άλλον στην ζωή μου. Μα τι να σου πω! Άνδρας πελώριος, γίγαντας (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/11/blog-post_265.html#more), όπως ακριβώς και οι Γίγαντες πριν τον Κατακλυσμό ή οι λίγοι επιζώντες από αυτούς μετά (π.χ. ο Γολιάθ).

Ακρίδες από τον ουρανό έφαγαν το φαγητό και κατέστρεψαν τις καλλιέργειες των Αιγυπτίων στην Όγδοη Πληγή του Φαραώ, ενώ αντίθετα ορτύκια από τον ουρανό έφαγαν οι Ισραηλίτες κατά την σαραντάχρονη πορεία τους προς την Γη της Επαγγελίας.  

Στήλη άλατος έγινε η ασεβής σύζυγος του Λωτ, ενώ οι ευσεβείς Ισραηλίτες (άντρες και γυναίκες) είχαν από τον Θεό ως προστασία πύρινη Στήλη από την απειλή των Αιγυπτίων.

Πολλοί Αιγύπτιοι πέθαναν από τα δαγκώματα πολλών ακρίδων, βατράχων και μυγών κατά την διάρκεια των Δέκα Πληγών του Φαραώ, όπως και πολλοί Ισραηλίτες στην Έρημο από το δάγκωμα φιδιών υπό την ηγεσία του Προφήτη Μωυσή.

Σε ποταμούς έπνιγαν οι Αιγύπτιοι τα βρέφη των Εβραίων, όπως και οι Αιγύπτιοι πνίγηκαν και αυτοί από νερά κατά την διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας, ενώ οι Αιγύπτιοι έχασαν και αυτοί τα πρωτότοκα τους ως συμμορία κατά την Δέκατη Πληγή του Φαραώ.

Τόσο οι Σοδομίτες επί Λωτ, όσο και οι Αιγύπτιοι επί Προφήτη Μωυσή, έλαβαν ως τιμωρία την αορασία οι πρώτοι για την προσπάθεια εύρεσης και κακοποίησης του Δίκαιου Λωτ και της οικογένειας του και οι δεύτεροι για την προσπάθεια εύρεσης και θανάτωσης των Εβραίων.  

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Ρωμανία έλεγε μιλώντας για τους φωτωχούς: «Τα μουλάρια σας είναι χορτάτα, ενώ ο Χριστός (στην μορφή των φτωχών) πεθαίνει από την πείνα στο κατώφλι του σπιτιού σας».

Αντίστοιχα και ο Τιβέριος Γράκχος στην Αρχαία Ρώμη έλεγε: «Όλα τα θηρία της Ιταλίας έχουν γη και φαγητό, μόνο οι φωτχοί Ρωμαίοι αγρότες δεν έχουν ούτε γη και σπίτια για να ζήσουν ή φαγητό για να φάνε».

Ο Μωάμεθ πριν ιδρύσει τον ισλαμισμό είχε επισκεφτεί την Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά ως έμπορος, και είχε μείνει τόσο ευχαριστημένος από τους Μοναχούς, ώστε έβαλε την εντύπωση της παλάμης του ως υπογραφή για την προστασία της, ενώ όταν ένωσε τους Άραβες πήρε εδικά μέτρα για την προστασία της σε έγγραφη μορφή.

Αντίστοιχα και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής όταν κατέλαβε την Πόλη και μπήκε με το άλογο του στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, αυτό σηκώθηκε όρθιο και ο Μωάμεθ έπιασε με το χέρι του τον τοίχο και η παλάμη του έμεινε στον τοίχο ως έντυπη μορφή.

Παράλληλα και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, ο Σαλαντίν πριν από αυτόν, αλλά και οι Οθωμανοί Σουλτάνοι Σελίμ ο Σκληρός και Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής, έλαβαν και αυτοί λόγω των προστατευτικών διατάξεων του Μωάμεθ του ιδρυτή των Αράβων μέτρα υπέρ της Μονής της Αικατερίνης στο Σινά.    

Σε πολλές περιπτώσεις οι εξισλαμισμοί ήταν επιφανειακοί, ενώ πολλοί παρέμεναν κρυπτοχριστιανοί. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση των χριστιανών στην Νίκαια της Βιθυνίας, οι οποίοι, μετά την άλωσή της το 1331 μ.Χ., ασπάστηκαν εξωτερικά το μωαμεθανισμό ενώ κρυφά τελούσαν τα χριστιανικά τους καθήκοντα.

Πολλοί ατζέμ ογλάν και γενίτσαροι διαφύλαξαν στη μνήμη τους την καταγωγή και τη χριστιανική τους συνείδηση. Το 1491 μ.Χ. ο Ιανός Λάσκαρης σημειώνει ότι μεταξύ των γενίτσαρων της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν πολλοί που διατηρούσαν ισχυρή ανάμνηση της προέλευσής τους και ευνοούσαν τους πρώην ομόθρησκούς τους (https://www.logiosermis.net/2011/02/blog-post_8486.html#.YaNocdBBxPY).

Το ίδιο έκανε και ο Μεγάλος Βεζίρης Ιμπραήμ ο Παργαλής επί Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπούς.

Οι ''Νεομάρτυρες Νικόλαος ο εκ Μετσόβου και Νικόλαος ο εξ’ Ιωαννίνων είχαν για κάποιους Βίους παράλληλους''. Ο πρώτος, ο Μετσοβίτης Νικόλαος, γεννήθηκε εδώ από ευσεβείς γονείς και σε νεαρή ηλικία πήγε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας όπου εργάστηκε ως αρτοποιός. Λίγο καιρό μετά, Μουσουλμάνοι της περιοχής τον εξανάγκασαν να εξισλαμισθεί χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους.

Αυτό όμως δεν κράτησε για μακρόν χρονικό διάστημα- κάτι που παρατηρείται στις περιπτώσεις εξισλαμισθέντων νεομαρτύρων- με αποτέλεσμα ο Νικόλαος να επιστρέψει στην ιδιαιτέρα του Πατρίδα, εδώ στο Μέτσοβο όπου ζούσε Χριστιανική ζωή μετανοημένος για το ολίσθημα του να απαρνηθεί έστω και για μια στιγμή το Χριστό. Εδώ ως φαίνεται και με την καθοδήγηση του πνευματικού του, τεκμηριώνει μέσα του την πεποίθηση πως αν χρειαστεί θα απαρνηθεί την ίδια του την ζωή για την αγάπη του Χριστού!

Η πρόκλησις και η πρόσκλησις δεν αργεί να έρθει. Μια μέρα πήγε στα Τρίκαλα, πουλώντας δαδιά ως μέσο βιοπορισμού, μαζί με άλλους συγχωριανούς του. Κάποιος τον ανεγνώρισε και τον κατέδωσε στις αρχές ως αρνητή του Ισλάμ με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να υποστεί σαδιστικές και απάνθρωπες ενέργειες και ασφαλώς με συνοπτικές διαδικασίες, μιας και η έννοια του δικαίου ήταν σχεδόν ανύπαρκτη σε τέτοιες περιπτώσεις να του απαγγελθεί η ετυμηγορία της θανατική εκτελέσεως του δια πυράς, στην κεντρική αγορά των Τρικάλων!

Ο μαρτυρικός θάνατος του νέου, στις 17 Μαΐου του 1617 μ.Χ., στην κεντρική αγορά των Τρικάλων, προκαλεί δέος στις καρδιές των Χριστιανών που βλέπουν στο πρόσωπο του νεομάρτυρα, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις νεομαρτύρων την θρυαλλίδα μιας επαναστατικής εκρήξεως για την απελευθέρωση αυτού του μαρτυροηρωικού τόπου που ουδέποτε στηρίχθηκε σε βαριά βιομηχανική παραγωγή αλλά επεβίωσε και επιβιώνει χαρίζοντας κουλτούρα και πολιτισμό, τέχνες, γράμματα, ήρωες και μάρτυρες που έδωσαν εαυτόν, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία!

Κάποιος Χριστιανός κεραμοποιός, εξαγόρασε από τους Τούρκους την κάρα του Μάρτυρος την οποίαν και εντοίχισε κρυφά μέσα στους τοίχους του σπιτιού του. Αργότερα και μετά τον θάνατο του κεραμοποιού, το σπίτι αγοράστηκε από κάποιον άλλον που ασφαλώς δεν γνώριζε την ύπαρξη αυτού του ασύλητου πνευματικού θησαυρού. Ακριβώς ένα χρόνο μετά το μαρτύριο του νεομάρτυρος, θεοσημίες οδηγούν στην ανακάλυψη της μαρτυρικής κάρας του, την οποία και δώρισε στην Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως , όπως γράφει σε προλογικό του σημείωμα ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος, μετά την ανάληψη της ηγουμενίας της Μονής Βαρλαάμ επί ημερών του μακαριστού Μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου, της συνοδίας του τότε Αρχιμανδρίτου Καλλινίκου του μετά ταύτα, Ρωγών και Πειραιώς, πως ο τότε νεαρός κληρικός Χριστόδουλος, ανακάλυψε την λειψανοθήκη με την κάρα του Αγίου, μέσα στην βιβλιοθήκη της Μονής!

Γράφει λοιπόν ο ίδιος σχετικά:’’ Καρείς μοναχός εις την Ιεράν Μονήν Βαρλαάμ των Μετεώρων το έτος 1961 μ.Χ., ιδιαιτέρως ευλαβούμαι τον νεομάρτυρα Νικόλαον, γενόμενος μάρτυς της χάριτος του, εκφραζομένης δια της αρρήτου ευωδίας, η οποία εκχύνεται από της Τιμίας Κάρας Του, την οποία ηυτύχησα, μετά των άλλων συμμοναστών μου, να ανασύρω όπισθεν βιβλιοθήκης κατά γην κειμένην και εγκαταλελλειμένην, να περιποιηθώ και να τιμήσω’’.

Μια παρόμοια περίπτωση, είναι και αυτή του μέχρι πρώτινος αγνώστου Νεομάρτυρος Νικολάου του εξ’ Ιωαννίνων. Για τον δεύτερο αυτό νεομάρτυρα, δεν υπήρχε ελληνική βιβλιογραφία εκτός από μια αναφορά του ονόματος του και κάποιων στοιχείων της ζωής και του μαρτυρίου του Αγίου, σε βιβλίο του Καθηγητού Γόνη. Αντίθετα, υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία στην βουλγαρική γλώσσα, μιας και το μαρτύριο του συνέβη στην γείτονα χώρα με αποτέλεσμα να καταγραφή με την μορφή συναξαρίου στην βουλγαρική.

Ο Νεομάρτυρας Νικόλαος ο εξ’ Ιωαννίνων μαρτύρησε στην Σόφια της Βουλγαρίας εξήντα δύο (62) χρόνια πριν από τον Νικόλαο τον Μετσοβίτη την ίδια ημέρα όμως και τον ίδιο μήνα! Όταν λοιπόν μου δόθηκε ως θέμα διπλωματικής εργασίας ‘’ Οι Νεομάρτυρες της Βουλγαρίας’’, διαπίστωσα πως για την Ελληνική βιβλιογραφία ο Γιαννιώτης Νικόλαος ήταν παντελώς άγνωστος σε αντίθεση με τον Μετσοβίτη του οποίου η μνήμη είναι γνωστή στο πανελλήνιο. Ας δούμε όμως συνοπτικά τον βίο του δευτέρου για την ευκολότερη εξαγωγή συμπερασμάτων που θα δικαιολογούν το τίτλο της παρούσης εισηγήσεως.

Ως ήδη αναφέραμε, ο Νικόλαος ο εξ΄ Ιωαννίνων, γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1510 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς. Μετά τον θάνατο τους, ανεχώρησε για την Σόφια της Βουλγαρίας όπου δραστηριοποιείται επαγγελματικά, αρχικά ως υποδηματοποιός και στην συνέχεια αναχωρεί για την Βλαχία, όπου με την υπόδειξη του τοπικού Ηγεμόνα αναλαμβάνει θέση στρατιωτικού στην τοπική αυλή.

Νυμφευμένος και έχοντας αποκτήσει δύο παιδιά, ξαφνικά δέχεται το βαρύτατο πλήγμα του θανάτου στα πρόσωπα των δύο αυτών παιδιών του! Ο Νικόλαος με Χριστιανική καρτερία και ευσέβεια δέχεται αυτή την δοκιμασία.

Σε κάποια στιγμή όμως, προσκεκλημένος από Τούρκους σε γεύμα, ήπιε από το ποτό που του προσέφεραν με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις του και χωρίς να το θέλει, να υποστεί περιτομή! Όταν διαπίστωσε τι είχε συμβεί με δόλο, θέλησε να διαμαρτυρηθεί.

Το αποτέλεσμα ήταν να φυλακιστεί και να οδηγηθεί στον τοπικό δικαστή. Εκείνος, διακρίνοντας την σκευωρία προσπάθησε αρχικά να απαλλάξει τον κατηγορούμενο από τις κατηγορίες της προδοσίας στο Ισλάμ, μιας και η περιτομή έγινε όταν εκείνος είχε χάσει τις αισθήσεις του από το υπνωτικό που του είχαν ρίξει στο ποτήρι του.

Ο φανατισμένος όμως όχλος, δεν άργησε να εκδώσει ο ίδιος την ετυμηγορία της εκτελέσεως του μάρτυρος Νικολάου. Έτσι, στις 17 Μαίου του 1555 μ.Χ., τον οδηγούν λίγο έξω από την πόλη, στην περιοχή ‘’Τρία πηγάδια’’ όπου σήμερα σώζεται ο τόπος του μαρτυρίου του και αφού αρχικά τον λιθοβολούν, στην συνέχεια άναψαν φωτιά για να αποτεφρώσουν το σώμα του ενώ ήταν ακόμα ζωντανός!

Αμέσως όμως φαίνεται πως καταστάθηκε στην συνείδηση των Χριστιανών ως μάρτυρας Χριστού, μιας και λίγο αργότερα ο Μητροπολίτης Σόφιας Ιακώβ, τον ανεγνώρισε ως Άγιο της Βουλγαρικής Εκκλησίας.

Εκεί κτίσθηκε μεγαλοπρεπής Ναός του Αγίου και την ημέρα της μνήμης του τελείται λαμπρά πανήγυρη. Το εκπληκτικότερο όλων όμως είναι, πως παρά την έλλειψη σχετικής βιβλιογραφίας, υπάρχει μικρό Εκκλησάκι στην περιοχή του Αυλώνα Αττικής προς τιμήν του Νεομάρτυρα.

Στις 10 Μαΐου του 2011 μ.Χ. λίγες ημέρες πριν την εορτή των δύο Νεομαρτύρων με το ίδιο όνομα Νικόλαος, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον κ. Κωνσταντίνο Παχή, Δικηγόρο Αθηνών και τότε πρόεδρο του Συλλόγου Αυλωνιτών ‘’Το Σάλεσι’’, ο οποίος με ενημέρωσε ότι σε ορειβατική εξόρμηση του Συλλόγου στην ευρυτέρα περιοχή της Πάρνηθας, υπάρχει ένα μικρό παρεκκλήσιο του 18^ου- 19^ου Αιώνα που κτίσθηκε από Σαρακατσάνους βοσκούς και μέσα στο οποίο βρίσκεται μια εικόνα ενός αγνώστου για εκείνους Αγίου.

Η εικόνα φέρει την επιγραφή: ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ με αφιερωματική επιγραφή στο κάτω αριστερό μέρος: εις μνημόσυνον των συνδρομητών Μενιδίου 1891 μ.Χ. και είναι διαστάσεων 70 επί 50 εκατοστά.

 Όταν είδαν την εικόνα ερεύνησαν στο διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικά με το όνομα Νεομάρτυς Νικόλαος ο εξ’ Ιωαννίνων. Το διάστημα εκείνο, είχα αναρτήσει τα σχετικά ερευνητικά πορίσματα με τον Νεομάρτυρα και έτσι φρόντισε να επικοινωνήσει μαζί μου ώστε να μου μεταφέρει τα σχετικά με την εικόνα του Αγίου η οποία σήμερα για λόγους ασφαλείας φυλάσσεται στον αριστουργηματικό από αρχιτεκτονικής απόψεως, ενοριακό Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου- Αυλώνος της Ι.Μ. Ιλίου.

Εύλογο όμως είναι το ερώτημα: πως ο Μετσοβίτης παρέμεινε ζωντανός στην συνείδηση των πιστών ενώ ο Γιαννιώτης λησμονήθηκε; Ο λόγος είναι η ταύτιση του ενός προσώπου με το άλλο, χάριν αυτών των παραλλήλων βίων.

1. ‘Έχουν το ίδιο όνομα.

2. Έχουν και οι δύο Ηπειρωτική καταγωγή, ο παλαιός από τα Γιάννενα, ο νεώτερος από το Μέτσοβο.

3. Και οι δύο εξισλαμίστηκαν.

4. Έχουν την ίδια ημερομηνία μαρτυρίου, την 17ην Μαΐου με διαφορά 62 ετών.

5. Και στις δύο περιπτώσεις ο μαρτυρικός δια πυράς θάνατος, έστεψε στεφανηφόρους τους Μάρτυρες ενώπιον του Κυρίου (https://proskynitis.blogspot.com/2017/05/blog-post_47.html)!

Αυτές λοιπόν οι ''συγκυρίες'' στις οποίες και αναφερθήκαμε, έγιναν αιτία ο πρώτος ο εξ’ Ιωαννίνων να περάσει, τουλάχιστον στην Ελλάδα, στην λήθη σε αντίθεση με τον Μετσοβίτη που παρέμεινε η μνήμη του ζωντανή. Αυτό νομίζω πως οφείλετε σε δύο κυρίως λόγους.

 Ο πρώτος, ότι ο Γιαννιώτης μαρτύρησε σε άλλη περιοχή μακράν της Ελλάδος σε αντίθεση με τον δεύτερο χρονολογικά. Ο δεύτερος, πως δεν υπάρχουν λείψανα και τόπος μαρτυρίου στην Ελλάδα όπως συμβαίνει με τον Μετσοβίτη. Αυτά νομίζω πως συνετέλεσαν ώστε να παραμείνει ο νεώτερος και κατά κάποιο τρόπο να λησμονηθεί ο παλαιότερος.

Ολοκληρώνοντας λοιπόν , την κατάθεση των σκέψεων σχετικά με τους παράλληλους βίους των δύο νεομαρτύρων, σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την υπομονή με την οποίαν επιβραβεύσατε την παρούσα και ευελπιστώ πως συνέβαλα εις το ελάχιστον με την παράθεση των σχετικών στοιχείων προς τιμήν δύο υπέροχων ανθρώπων που τελικά το μεγαλύτερο κοινόν στοιχείον και των δύο είναι ένα: η αγάπη τους για τον Χριστό που μέσα από το μαρτύριο γίνεται τρόπος ζωής αιωνίου!

Οι Βεδουίνοι του Σινά, έχουν συνείδηση της Βυζαντινής καταγωγής τους, όπως και οι Γρεγκάνοι στην Νότια Ιταλία, οι Ρουμ στον Λίβανο, αλλά και οι Καλλάς και οι Φαλάσα σε Αφγανιστάν και Πακιστάν έχουν συνείδηση της Ελληνικής καταγωγής τους.

Οι Αραβικής καταγωγής Μαδανιάτες εισέβαλαν εναντίον του Ισραήλ επί Κριτή Γεδεών και ηττήθηκαν από αυτόν, όπως και οι Αραβικής καταγωγής Βλέμυες εισέβαλαν εναντίον του Σινά και των Μοναχών του επί Αυτοκράτορα Ιουστινιανού και ηττήθηκαν από αυτόν.

Η Βιβλιοθηκη του Μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης του Σινά έχει 8.000 τόμους και 3.000 χειρόγραφα, ενώ στην Αρχαιότητα στην Αλεξάνδρεια, η περίφημη Βιβλιοθήκη της είχε 200.000 πάπυρους.

Ο Άγιος Αλύπιος ήταν στηλίτης σαν τον Άγιο Συμεών, ενώ η μητέρα του είδε στο όνειρο της να τον κρατά σαν ένα λευκο αρνί με λαμπάδες, όπως και η μητέρα του Σαμψών είδε ότι θα γεννήσει έναν γιο σαν φωτιά.

Ο Άγιος Ρήγουλος είδε στο όνειρο του έναν Άγγελο να του προτείνει να μετακινήσει το Άγιο Λείψανο του Αγίου Ανδρέα, όπως και ο Δίκαιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ είδε και αυτός Άγγελο σε όραμα να του λέει να προστατεύσει την Παναγιά μας.

Η Αγία Αικατερίνη έκανε με την Μεγάλη Πίστη και το θάρρος της την γυναίκα του Μαξιμιανού Χριστιανή, η οποία και μαρτύρησε για την Πίστη της, όπως ακριβώς και ο Άγιος Γεώργιος έκανε με την Μεγάλη Πίστη και το θάρρος του την γυναίκα του Διοκλητιανού Χριστιανή, η οποία και μαρτύρησε για την Πίστη της.

Ο Άγιος Ανανίας όταν πέθανε είπε: «Προσευχηθείτε και δοξάστε τον Θεό», όπως και οι Άγιοι Παίσιος και Πορφύριος έλεγαν: «Δόξα Θεώ Πάντων Ένεκεν».

Το λείψανο του Αγίου Φιλούμενου στο Φρέαρ του Ιακώβ βρέθηκε μετά από τέσερα έτη άφθαρτο και ευωδιάζων, όπως και του Άγιου Ιωάννη του Βατάτζη.

Ο υπηρέτης του Αρχιερέα του Ναού του οποίου το αυτί έκοψε με μαχαίρι ο Απόστολος Πέτρος επανακολήθηκε Θαυμαστά από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, σαν το αποκομμένο χέρι του Εβραίου (από Άγγελο) που προσπάθησε να καταστρέψει το σώμα της Παναγιάς μας στην κηδεία της, ενώ το ίδιο έγινε και με το αποκομένο χέρι του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού από την Παναγιά μας.

Ο Άγιος Ιάκωβος από την Περσία αν και Χριστιανός αποστάτησε όντας φίλος του Πέρση και ζωροάστρη βασιλιά Ισδιγέρδση, όμως όταν οι Χριστιανές σύζυγος και μητέρα του του είπαν το λάθος του, μετάνιωσε, ομολόγησε την Πίστη του και θυσιάστηκε για τον Χριστό.

Ομοίως και οι μετέπειτα Νεομάρτυρες αρνήθηκαν την Πίστη τους στον Χριστό και αποστάστησαν, όταν οι μητέρες τους τους μίλησαν ή οι τύψεις τους (π.χ. ο Άγιος Νικόλαος από τον Μέτσοβο, ο Νεομάρτυρας Αυξέντιος, ο Άγιος Ζαχαρίας από την Άρτα, ακόμα και πρώην γενίτσαροι όταν π.χ. τον Άγιο Νικόλαο ή Γεώργιο τους Νεομάρτυρες) έκαναν να αλλάξουν γνώμμη, αυτοί μετάνιωσαν, ομολόγησαν την Πίστη τους και μαρτύρησαν από τους Τούρκους.

Από το Όρος Σινά, πέρασαν ο ιερέας Ιόθορ, ο Προφήτης Μωυσής, ο Προφήτης Ηλίας, καθώς και οι Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη (ο Μωυσής, ο Ηλίας και οι Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη εν μέσω διωγμών).

Από τους Άγιους Σαράκοντα Μάρτυρες επί Ρωμαίων μόνο ένας αποστάτησε και οι υπόλοιποι μαρτύρησαν ηρωικά για την Πίστη τους, όπως και από τους 82 Αγιορείτες Μοναχούς που μαρτύρησαν το 1.823 μ.Χ. από τους Τούρκους μόνο ένας αποστάτησε και οι υπόλοιποι μαρτύρησαν ηρωικά για την Πίστη τους.  

Ο κακός γιος του κακού Φαραώ διαδέχτηκε τον πατέρα του στον θρόνο της Αιγύπτου και για να εμποδίζει τους Εβραίους να κάνουν θυσία στον Θεό και για να μην επαναστατήσουν ενάντια στην ανηλεή καταπίεση του, ενώ τους έβαλε και βαριές και άδικες αγγαρείες και τιμωρίες για κτίσιμο πόλεων ως δούλοι, αλλά και την κατασκευή πλιθρών.

Τελικό αποτέλεσμα όλων των πράξεων αυτών του Φαραώ ήταν να βρουν τους Αιγυπτίους και τον Φαραώ τους μεγάλες συμφορές με τις Δέκα Πληγές του Φαραώ, που έφερε με την χάρη του Θεού ο Μωυσής και το πνίξιμο και την καταστροφή του του στρατού τους στην Ερυθρά Θάλασσα, προκειμένου να αναγκάσει τον Φαραώ να παύσει να τυραννά και να αδικεί τους Ισραηλίτες και να τους αφήσει να φύγουν από την Αίγυπτο (αλλά και να τιμωρηθεί για τους φόνους των βρεφών των Ισραηλιτών που έγινε παλαιότερα).

Αντίστοιχα στις μέρες μας στην Ελλάδα, ο κακός γιος του κακού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Κυριάκος διαδέχτηκε τον πατέρα του στην πρωθυπουργία της Ελλάδας και για να εμποδίζει τους Έλληνες να δοξάζουν τον Θεό στις Εκκλησίες επέβαλε σε αυτούς με αφορμή τον κορωνοιό λοκντάουν και απαγόρευση εισόδου σε αυτές το πρώτο έτος (2020 μ.Χ.).

Το δεύτερο έτος (2021 μ.Χ.) επέβαλε σε αυτούς εμβόλια (που για κάποιους λέγεται ότι περιέχουν νεκρά ανθρωπινά έμβρυα-δολοφονημένα) για τον ιό αυτό και Ράπιντ τεστ για τους ανεμβολίαστους για να μην επαναστατήσουν ενάντια στην ανηλεή καταπίεση του, ενώ τους έβαλε και βαριές και άδικες αγγαρείες και τιμωρίες με την πληρωμή από αυτούς των τεστ αυτών, όπως και νέους φόρους.

Τελικό αποτέλεσμα όλων των πράξεων αυτών του Κυριακού Μητσοτάκη ήταν να βρουν την Ελλάδα μεγάλες συμφορές τόσο μέσω της φύσης (οικονομική κρίση, φωτιές καλοκαίρι, πλημμύρες τον Χειμώνα, σεισμούς και τον κορωνοιό), που ήρθαν για κάποιους μετά τον αφορισμό του από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο προκειμένου να τον αναγκάσει να παύσει να τυραννά και να αδικεί τους Έλληνες και να διώκει την Ορθοδοξία.

O Κούλης έχει κακούς συμβούλους που τον παρασύρουν και αυτή στις καταστροφικές επιλογές του και την καταστροφή της χώρας, όπως έκαναν και μάγοι σύμβουλοι του Φαραώ επί Προφήτη Μωυσή, ο Ιαννής και ο Ιαμβρής, ενώ ο ίδιος είναι και απόλυτα βλάσφημος, αφού όχι μόνο σφετερίστηκε για τον εαυτό του τον τίτλο του «Σωτήρα», του «Μεσσία» και  του Μωυσή, αλλά αυτοχρίστηκε πρόσφατα και απολύτως βλάσφημα ακόμα και «θεός».

Τον Ναό Σολομώντα ήθελαν να κτίσουν πρώτα οι Εβραίοι μετά από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, όμως δεν το έκαναν και τους βρήκαν συμφορές, ενώ και οι  Έλληνες ήθελαν να κάνουν το Τάμα του Έθνους, δεν το έκαναν και λέγεται ότι και για τον λόγο αυτό πέραν άλλων τους βρήκαν συμφορές.

Τόσο ο Προφήτης Ηλίας, όσο και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Προδρόμος, φορούσαν και οι δύο τρίχινο μανδύα και ζώνη και έζησαν και οι δύο στην έρημο πριν αρχίσουν το κήρυγμα τους.

Άγγελοι εμφανίστηκαν κατά την γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στους βοσκούς, στον Αβραάμ, τον Λωτ, ενώ στον Τωβία εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Ραφαήλ.

Ήρθε ειρήνη στον κόσμο μετά τους πολέμους του Μεγάλου Αλέξανδρου, του Καίσαρα, του Αυγούστου και του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Κακόφωνα τραγούδια έλεγαν οι άρχοντες της Σαμάρειας στο Βασίλειο του Ισραήλ, αλλά και ο Αυτοκράτορας Νέρωνας στην Ρώμη.

Οι Φιλισταίοι και οι Φοίνικες αιχμαλώτισαν Εβραίους και τους πουλήσαν σαν δούλους, όπως έκαναν και κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι Τούρκοι και οι Εβραίοι σε κάποιες περιοχές, ενώ και τον Ιωσήφ τον Δίκαιο τον πουλήσαν σαν δούλο τα ίδια του τα αδέρφια.

Ηγέτες κρατών που ήταν αρχικά βοσκοί, ήταν ο Δαβίδ, ο Βαριάθος, αλλά και ο Ιωσήφ ο Δίκαιος.

Σε ξερό πηγάδι έριξαν το Ιωσήφ τον Δίκαιο τα αδέρφια του που τον φθονούσαν, όπως και τον Προφήτη Ιερεμία ο βασιλιάς του Ιούδα Σεδεκίας και οι εχθροί του Ιερεμία σε ξερή δεξαμενή. Ο μεν Ιωσήφ ο Δίκαιος φυλακίστηκε στην φυλακή στο σπίτι του Πετεφρή, ενώ ο Προφήτης Ιερεμίας στην φυλακή στο σπίτι του Ιωανάθαν.

Ο Ιακώβ και ο Ησαύ γεννήθηκαν μαζί και ο Ησαύ ήταν κοκκινοτρίχης, όπως και ο Φάρες και ο Ζαρούχ γεννήθηκαν μαζί και ο Ζαρούχ κατείχε (κρατούσε) κόκκινο δέμα/νήμα.

Ο Πετεφρής και ο αρχηγός της φυλακής του και οι δύο εμπιστευτήκαν όλες τις δουλείες τους στον Ιωσήφ τον Δίκαιο.

Τόσο ο Αμάν από τον Αχασβήρο, όπως και ο αρτοποιός από τον Φαραώ κρεμάστηκαν και οι δύο όταν δυσαρέστησαν τα αφεντικά τους.

Τριάντα χρονών έγινε άρχοντας της Αιγύπτου ο Ιωσήφ ο Δίκαιος, τριάντα χρονών ξεκίνησε και την δράση του και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Όταν οι Ισραηλίτες ήταν υπόδουλοι σε αλλά έθνη και στέναζαν από την φρικτή δουλειά για βοήθεια στον Κύριο, ο Θεός τους άκουγε και έστελνε ελευθερωτές, όπως ο Προφήτης Μωυσής, οι Κριτές, ο Δαβίδ, οι Μακκαβαίοι, ενώ για να τους ελευθερώσει από τον διάβολο, τους έστειλε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Ο Θεός έστειλε πανικό στον στρατό των Αιγυπτίων στην Ερυθρά Θάλασσα, όπως και στον στρατό του Σισερά.

Ο στρατηγός του Χαναναίου βασιλιά Ιαβίν Σισερά ηττήθηκε από τους Κριτές Δεββώρα και Βαράκ, όπως και του Ολοφέρνη, αρχιστράτηγου του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα από την Ιουδίθ.

Οι επαναστατημένες πόλεις Σόδομα, Γόμορρα, Αδάμα, Σεβωίμ και Βελλά, ηττήθηκαν από τον Ελαμίτη βασιλιά Χολοδογόμερ και τον στρατό του μαζί με αυτόν των συμμάχων του στην κοιλάδα του Σιδδίμ, όπως και ο βασιλιάς του Καντές με τις συμμαχικές του πόλεις της Συρίας και της Μεγιδδούς, ηττήθηκαν από τον Αιγύπτιο Φαραω Τούθμωσις τον Γ’ και τον στρατό του στην κοιλάδα της Μεγιδδώ.

Οι τρυφηλοί και φιλοπόλεμοι Σοδομίτες και Γομορίτες ηττήθηκαν από τον στρατό του Χολοδογόμερ που λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τις πόλεις τους μετά την νίκη τους, όπως και οι τρυφηλοί και φιλοπόλεμοι κάτοικοι της Σύβαρις ηττήθηκαν από τον στρατό του Κροτώνα που λεηλάτησε και κατέστρεψε την πόλη τους μετά την νίκη τους.

Φιλοξενήθηκαν και έφαγαν Άγγελοι από ανθρώπους, όπως από τον Αβραάμ, τον Λωτ, ή ο Αρχάγγελος Ραφαήλ από τον Τωβία.

Ο Αρχάγγελος Ραφαήλ είπε στον Τωβία να πιάσει ένα ψαρί και να χρησιμοποιήσει τα σπλάχνα του σε έναν εξορκισμό, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε στον Άγιο Απόστολο Πέτρο να πιάσει ένα ψαρί και να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που θα βρει σε αυτό για να πληρώσει και για τους δύο τον φόρο στον Ναό του Σολομώντα.

Τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όπως και ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ τραύλιζαν και οι δύο.

Με την δέκατη Πληγή του Φαραω και το πνίξιμο τους στην Ερυθρά Θάλασσα, όλοι οι Αιγύπτιοι έχασαν από ένα μέλος της οικογένειας τους, όπως και οι Ισραηλίτες υπό την ανηλεή τυραννική διακυβέρνηση του Ιουδαίου Ηρώδη του Μέγα.

Δίκαιος ονομάζονταν ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, όπως και Αριστείδης στην Αρχαία Αθήνα.

Ο Προφήτης Μωυσής, όταν τον ειδοποίησε ο Θεός κατέφυγε στην γη της Μαδιάμ για να σωθεί από τον Φαραώ που ήθελε να τον σκοτώσει και επανήλθε στην Αίγυπτο όταν τον ειδοποίησε ξανά ο Θεός να γυρίσει.

Ο Θεός παρουσιάστηκε στους Προπάτορες Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ και τον Προφήτη Μωυσή πριν την Έξοδο.

Αντίστοιχα και ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ ειδοποιήθηκε από Άγγελο για να καταφύγει στην Αίγυπτο για να σωθεί ο Κύριος Ημών Ιησούς Χρίστος από τον Ηρώδη που ήθελε να τον σκοτώσει και επανήλθε στην Ιουδαία όταν τον ειδοποίησε ξανά ο Άγγελος.

Στους Προπάτορες Αβραάμ και Ιακώβ μίλησε ο Θεός και είπε και στους δύο ότι από αυτούς θα προέλθει ένα μεγάλο έθνος.

Όταν οι Άραβες κατέλαβαν την Καλαβρία τον 10^ο Αιώνα μ.Χ., οι κάτοικοι από την πείνα αναγκάστηκαν να φάνε ακόμα και ανθρώπινες σάρκες, όπως έκαναν οι Εβραίοι όταν πολιορκούνταν η Ιερουσαλήμ από τον τότε Ρωμαίο στρατηγό Τίτο. 

Η Παναγία Μαλεβή ονομάζεται και Άγιον Όρος της Πελοποννήσου (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/12/blog-post_99.html).

Η Αγία Αικατερίνη, όπως και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ευγένιος Βούλγαρης, είχαν και οι δύο μεγάλη Πίστη και πάμπολες επιστημονικές γνώσεις, και κατατρόπωναν με αυτές όλους τους αντιπάλους τους.

Στο σπήλαιο στο χωράφι του Έφρων του Χετταίου ήταν θαμμένοι ο Αβραάμ, η σύζυγος του Σάρα, ο Ισαάκ και η σύζυγος του Ρεβέκκα, αλλά και ο Ιακώβ και ο σύζυγος του Λεία, ενώ ο Ιακώβ είχε κερδίσει και μέρος γης πολεμώντας με το τόξο του, όπως και ο γιος του Αβραάμ από την Άγαρ Ισμαήλ.  

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής ήταν εκπαιδευμένος στην Ρώμη με τον Ρωμαϊκό πολιτισμό και τρόπο σκέψης (αλλά και τον Ασιατικό παράλληλα), αντί για τον Ελληνικό, όπως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις μέρες μας είναι εκπαιδευμένος στις μέρες μας από την Γερμανία, αντί για τον Ελληνικό.

Κατά συνέπεια και οι δύο που έγιναν ηγέτες των κρατών τους με την βοήθεια ξένων δυνάμεων (της Ρώμης και της Περγάμου ο Αντίοχος και της Γερμανίας και των ΗΠΑ ο Μητσοτάκης) ήταν στην πραγματικότητα και οι δύο πράκτορες των κρατών που τους ανέβασαν στην εξουσία και όχι των λαών τους, στους οποίους και οι δύο προσπάθησαν να δείξουν ένα ψευδές προσωπείο «δημοκρατίας και λαοφιλής», πριν δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο και τους τυραννήσουν ανελέητα.

Και οι δύο, οντάς γιοι πρώην ηγετών των κρατών τους (που τα κατέστρεψαν με τις πράξεις τους), ήταν άγρια θηρία, άπληστοι, αλαζόνες, εγωιστές, αιμοσταγείς, τυραννικοί και δολοφόνοι, μισούσαν και οι δύο την Πίστη στον έναν και μόνο Τριαδικό Θεό και καταπίεσαν τα έθνη του Ισραήλ και της Ελλάδας αντίστοιχα, ενώ και οι δύο έκλεψαν παράλληλα χρήματα από τον Ελληνικό και τον Ισραηλιτικό λαό και του επέβαλλαν αδίκους και εξοντωτικούς φόρους.

Ακόμα και οι δύο αυτοί τύραννοι καταπίεσαν και δίωξαν γέροντες με την βία και απόλυτη κακία (π.χ. ο Αντίοχος τον γέροντα Ελεάζαρο και ο Μητσοτάκης τους συνταξιούχους άνω των 60 ετών που με την υποχρεωτικότητα και το προωστικό 100 ευρώ προσπαθεί να τους εξαναγκάσει με εκβιασμό να κάνουν με το ζόρι εμβόλιο για τον κορωνοιό, όπως με την βία το κράτος έβαλε άδικα σε αναστολή τους ηρωικούς ανεμβολίαστους υγειονομικούς και τους στέρησε τον μισθό τους).

Επίσης και οι δύο εξόντωσαν μωρά, ο μεν πρώτος σκοτώνοντας μαζί με τις μανάδες τους όσα είχαν περιτμηθεί κρυφά, ενώ ο δεύτερος με τα νεκρά έμβρυα που λέγεται πως περιέχουν πολλά από τα εμβόλια για τον κορωνοιό, αλλά και από τα ιδιά τα εμβόλια για τον κορωνοιό (με τα προβλήματα υγείας και τους θανάτους που προκαλούν) που επέβαλε σε ηλικίες άνω των 11 ετών και τώρα θέλει να επιβάλει στα μωράς από πέντε ετών ή ακόμα και από την γέννηση τους.

Τέλος και οι δύο αυτοί δικτάτορες είχαν για την πραγματοποίηση των σχεδίων τους και την βοήθεια αποστατών και απίστων/αντίθεων ιεραρχών και για την καταπίεση των λαών τους (π.χ. ο Αντίοχος τον Αρχιερέα Μενέλαο και ο Μητσοτάκης στις μέρες μας τον παπα της Ρώμης-και για την ροή χρήματων-, όπως και κάποιων ιεραρχών που για το χρήμα προδώσαν την Ορθοδοξία).

Εκτός όμως από  την ήττα του Αντίοχου από τους Μακκαβαίους, ο ίδιος βασιλιάς ηττήθηκε και σε άλλα μέτωπα στο εξωτερικό (π.χ. Παρθία, Αίγυπτο), άραγε το ίδιο θα γίνει και με τον Μητσοτάκη στις μέρες μας;

Η τυραννία του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς στο Ισραήλ σταμάτησε με την εξέγερση των Μακκαβαίων και την εκδίωξη του στρατού του από την χωρά μετά από έναν αγροί και νικηφόρο για τους Εβραίους ανταρτοπόλεμο (θα γίνει άραγε το ίδιο στις μέρες μας και με τον Μητσοτάκη στην Ελλάδα;).

Ο Χαραλάμπης ο Σαλός  (σαν τον Άγιο Ανδρέα τον διά Χριστόν Σαλό) μιλούσε με τους Αγγέλους", όπως και ο Τωβίας.

Οι πρώτοι Απόστολοι που κήρυξαν την Έλευση του Χριστού στον κόσμο, δεν ήταν οι Μαθητές Του αλλά οι τρεις Μάγοι (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_4.html).

Ο Άγιος Γέροντας Φώτιος Λαυριώτης σώθηκε από αγέλη λύκων μόλις άρχισε να λέει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_12.html).

Αντίθετα, με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, που αρνήθηκε τους τρεις πειρασμούς του πονηρού (διαβόλου) στην έρημο για ψωμί, «μαγευτικά θεάματα» και εξουσία αν τον προσκυνούσε, πολλοί μάγοι πούλησαν την ψυχή τους στον διάβολο για να αποκτήσουν όλα τα παραπάνω.

Τα ίδια ισχύουν και για πολλούς ηγέτες ανά εποχές (π.χ. Ιουλιανό τον Παραβάτη, Χίτλερ), αλλά και στις μέρες μας, οι οποίοι έκαναν αντίστοιχα συμβόλαιο με τον διάβολο, μέσω μυστικών και σκοτεινών λεσχών (π.χ. της μασονίας, των ιλλουμινάτι, της Τριμερούς Επιτροπής κ.λ.π.), ως νέοι σύγχρονοι «Μεγάλοι Ιεροεξεταστές».

Οι Άγιοι Τρόφιμος και Δορυμέδων δίδονται ως τροφή σε άγρια αρκούδα και, επειδή μένουν αβλαβείς, σε λεοπάρδαλη και μετά σε λιοντάρι.

Επειδή και το λιοντάρι δεν τους πείραξε, παρακινημένο από τον θηριοδαμαστή να τους επιτεθεί, όρμησε κατ´ εκείνου και τον κατεσπάραξε ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, Συναξαριστής, εκδ. Κυψέλη, 19 Σεπτ.

Ο Άγιος Αλέξανδρος επίσκοπος Ιεροσολύμων καταδικάστηκε να σπαραχθεί από τα θηρία, μετά όμως από την προσευχή του άλλα τον προσκυνούσαν σκύβοντας την κεφαλή τους και άλλα του έγλυφαν τις πληγές.

Επίσης τα συναξάρια μας διηγούνται πολλές περιπτώσεις όπου τα ζώα υπηρετούν τους αγίους ποικιλοτρόπως.

Ο Άγιος Κόπριος σαν νήπιο τρεφόταν από μια κατσίκα η οποία βόσκουσα με άλλες, όταν ερχόταν καιρός να βυζάνει το παιδίον κατέβαινεν από το βουνό και αφού εβύζαινεν το παιδίον εγύριζε εις την συνήθη βοσκήν´.

Ο ίδιος Άγιος ανεβαίνοντας στο βουνό με όνο φορτωμένο που τον επλήγωσε μία αρκούδα «έπιασεν την άρκτον και της εφόρτωσε τα ξύλα ειπών θα κάνεις την υπηρεσίαν του όνου όν επλήγωσες έως ου υγιαίνει εκείνος´…» Ό.π., 24 Σεπτ..

Στην περίπτωση του Αγίου Μακαρίου του Ρωμαίου τα λιοντάρια έγιναν αιτία να συναισθανθή την αμαρτωλότητά του: έρχονταν καθημερινά στο κελί του δύο λιοντάρια και τον κρατούσαν συντροφιά. Μια βραδιά πειράχθηκε από σαρκικό λογισμό και το θεώρησε μεγάλη αμαρτία, γιατί τα λιοντάρια δεν έρχονταν κοντά του για δέκα μέρες Ό.π., 23 Σεπτ..

Πολύ γνωστή μας είναι η περίπτωση του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου, όπου ένα λιοντάρι τον υπηρετούσε και όταν πληροφορήθηκε από τον υπηρετούντα μοναχό την τελευτή του Αγίου και όταν το οδήγησαν εκεί «μεγάλα βρυχήσας εξέπνευσε».

Ένα άλλο λιοντάρι βοήθησε τον γέροντα Ζωσιμά να θάψει το λείψανο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας: «Ευθύς δε άμα τω ρήματι τοις προσθίοις ποσίν όρυγμα ο λέων, όσον ήρκει, εποίησε το σώμα θαπτόμενον».

Επειδή οι βίοι των παλαιών αγίων φαίνονται κάπως απομακρυσμένοι από το σύγχρονο κόσμο θα ήταν, ίσως, παράλειψη να μην αναφέρουμε πιο κοντινούς μας αγίους και Γέροντες των ημερών μας.

α. Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Στον βίο του Αγίου αναφέρεται ότι τον υπηρετούσε μία αρκούδα η οποία είχε ως «διακόνημα» να «σερβίρει» τους επισκέπτες του Αγίου: καμιά φορά έστελνε την αρκούδα για «θέλημα».

«Αντί να φοβίζεις τους ανθρώπους, Μίσα, πήγαινε καλλίτερα και να μου φέρεις τίποτε καλό… Η αρκούδα γύριζε πίσω κρατώντας στα μπροστινά της πόδια μια κηρήθρα μέλι» Ε. ΓΚΟΡΑΪΝΩΦ, Αγ. Σεραφείμ του Σάρωφ, εκδ. Τήνος, σελ.66..

β. Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης ποτέ δεν ανέβηκε στα ζώα γιατί δεν ήθελε να τα κουράζει.

γ. Στο βίο του γέροντος Παϊσίου βλέπουμε ότι τον πλησίαζαν και έπαιρναν τροφή τα άγρια πουλιά. Οταν κάποιος διανοούμενος του δήλωσε ότι πιστεύει σε μια δύναμη, αλλά όχι στον Χριστό, η απάντηση ήταν: «Εσύ είσαι πιο κουτός και από την σαύρα». Για μεγάλη έκπληξη του ερωτήσαντος, ο γέροντας ρώτησε μια σαύρα αν υπάρχει ο Χριστός και η σαύρα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

Μια άλλη χαρακτηριστική περίπτωση με το γέροντα Παΐσιο, που μας θυμίζει τον Προφήτη Ηλία, είναι η εξής: «Την Κυριακή του τυφλού ήταν άρρωστος, εξαντλημένος και νηστικός, βγαίνει στην αυλή λίγο στενοχωρημένος γιατί δεν είχε τι να φάει.

Κοιτάζει προς τη θάλασσα και είδε να υψώνεται στον ουρανό ένα μεγάλο πουλί, σα γεράκι η αετός, που κρατούσε στα νύχια του ένα μεγάλο ψάρι. Καθώς έφτασε πάνω στο κελί, άφησε το ψάρι κι εκείνο έπεσε μπροστά στα πόδια του, ο γέροντας προσευχήθηκε, το μαγείρεψε και το έφαγε.» ΜΟΝΑΧΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ο Γέρων Παΐσιος, σελ. 275.

Όπως φαίνεται βλέπουμε ότι γίνεται μία διάκριση ανάμεσα στα άγρια ζώα: οι άγιοι, ενώ αγαπούν τα ζώα γενικά, με την προσευχή τους διώχνουν ή θανατώνουν τα επιζήμια, (πουλιά, φίδια, ακρίδες), όταν αυτά γίνονται αιτία να δεινοπαθεί και να υποφέρει ο άνθρωπος.

Το κέντρο της αγάπης είναι πρώτα ο Θεός, έπειτα ο άνθρωπος και μετά τα ζώα σε σχέση, όμως, με το αν ωφελούν ή βλάπτουν τον άνθρωπο, που ωφελούμενος δοξάζει για αυτό τον Θεό (https://www.haniotika-nea.gr/53420-oi-agioi-kai-ta-zwa/, https://choratouaxoritou.gr/?p=37738).

Παραθέτουμε παρακάτω, άνευ σχολίων, τις έγγραφες απόψεις του πρωθυπουργού της Βρετανίας Sir Winston L. C. Churchill για τους Έλληνες και τους Εβραίους, σε μετάφραση στην Ελληνική από τον συνεργάτη μας John D. Pappas, που επιμελήθηκε αυτής της ανάρτησης, με παράθεση παρακάτω και του πρωτοτύπου κειμένου στην Αγγλική.

Οι Έλληνες συναγωνίζονται τους Εβραίους ως η πιο πολιτικοποιημένη φυλή στον Κόσμο. Ανεξάρτητα από το πόσο άθλιες συνθήκες αντιμετωπίζουν ή πόσο σοβαρός είναι ο κίνδυνος για την χώρα τους, είναι πάντα διαιρεμένοι σε πολλά κόμματα, με πολλούς ηγέτες που μάχονται μεταξύ τους με απελπισμένο σθένος.

Ελέχθη εύστοχα ότι οπουδήποτε υπάρχουν Εβραίοι θα διαπιστωθεί ότι υπάρχουν δύο πρωθυπουργοί και ένας αρχηγός της Αντιπολίτευσης. Το ίδιο ισχύει και για αυτήν την άλλη περίφημη Αρχαία φυλή, την Ελληνική, της οποίας ο θυελλώδης και αδιάκοπος αγώνας για ζωή εκτείνεται πίσω στο παρελθόν μέχρι τις πηγές της ανθρώπινης σκέψης. Δεν υπάρχουν δύο άλλες φυλές που να έχουν επισφραγίσει τον Κόσμο με τέτοιο [πολιτισμικό] σημάδι.

Παρά τους συνεχείς κινδύνους και τα βάσανα που υπέστησαν από ξένους κατακτητές και καταπιεστές, και τα δύο έθνη έχουν επιδείξει μια [διαχρονική] ικανότητα επιβίωσης που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις αδιάκοπες εμφύλιες διαμάχες, διχόνοιες και παλινωδίες τους.

Το πέρασμα πολλών χιλιάδων ετών δεν επέφερε καμία ορατή αλλαγή στα χαρακτηριστικά τους και καμία μείωση των δοκιμασιών ή της ζωτικότητάς τους. Έχουν επιβιώσει παρά τα όλα όσα μπόρεσε να διαπράξει ο Κόσμος εναντίον τους, και όλα όσα μπόρεσαν να διαπράξουν οι ίδιοι εναντίον του εαυτού τους, και κάθε ένα από αυτά τα δύο έθνη μάς άφησε—από τόσο διαφορετικές οπτικές γωνίες—την κληρονομιά της ιδιοφυΐας και της σοφίας τους.

Δεν υπάρχουν δύο πόλεις που είναι σημαντικότερες για την Ανθρωπότητα από την Αθήνα και την Ιερουσαλήμ. Τα μηνύματά τους στην θρησκεία, την φιλοσοφία και την τέχνη υπήρξαν οι κύριοι καθοδηγητικοί φάροι της σύγχρονης πίστης και του πολιτισμού. Παρόλους τους Αιώνες ξένης κυριαρχίας και απερίγραπτης, ατέλειωτης καταπίεσης, εξακολουθούν να συγκροτούν ζωντανές, ενεργές κοινότητες και δυνάμεις στον σύγχρονο Κόσμο, πολυγνωμούσες μεταξύ τους με ακόρεστη ζωντάνια.

Προσωπικά διατελώ πάντοτε στο πλευρό και των δύο εθνών και πιστεύω στην ακαταμάχητη δύναμή τους να επιβιώνουν από τις εσωτερικές τους διαμάχες και τις παγκόσμιες δίνες που τα απειλούν με αφανισμό (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/12/sir-winston-lc-churchill.html).

Αρχικά έγινε η δημιουργία του Αδάμ από τον Θεό, μετά η δημιουργία της Εύας από το πλευρό του Αδάμ και τέλος ακολούθησε η δημιουργία μέσω γεννήσεως αυτή την φορά του Κάιν και του Άβελ από την σαρκική ένωση του Αδάμ και της Εύας.

Πολλές φορές σε μία οικογένεια ο Θεός επέλεξε ως εκλεκτό του λόγω της ευσέβειας του όχι τον πιο μεγάλο αδερφό της οικογένειας, τόσο σε δίδυμους (π.χ. τους Άβελ και Ιακώβ έναντι των ασεβών Κάιν και Άβελ), όσο και σε πολλά και από τις ίδιες ή άλλες μητέρες αδέρφια (π.χ. του Ιωσήφ του Δίκαιου έναντι των άλλων έντεκα αδερφών του).

Κορωνίδα του στέμματος έλεγε η Βρετανίδα βασίλισσα Βικτώρια την Ινδία, όπως και την πάντα Ελληνική Κύπρο μας την έλεγαν οι Βρετανοί πολιτικοί ως τα αβύθιστο αεροπλανοφόρο και ναυαρχίδα της στην Μεσόγειο.

Αντίστοιχα και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέφερε ότι η πάντα Ελληνική Κρήτη μας είναι η Κορωνίδα του στέμματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο και ναυαρχίδα της στην Μεσόγειο.

Το Άγιο Όρος είναι ένα ηφαίστειο. Εκεί είναι κρυμμένοι οι δράκοι κάτω από το νησί. Αν η Παναγία μας εγκαταλείψει τον Άθω στο τέλος - έτσι λέει ο θρύλος - αυτοί οι δράκοι θα πετάξουν και θα κυνηγήσουν τους μοναχούς. Τόσο στην ξηρά όσο και στην θάλασσα. Τεράστιοι δράκοι, τρομακτικοί. Εδώ φυλάσσονται και τρέφονται από τον Θεό, εκεί κάτω, κάτω από το νησί, κάτω από το ηφαίστειο (http://corfiatiko.blogspot.com/2021/12/blog-post_52.html).

Αντίστοιχα και κάτω από το κάστρο που γεννήθηκε ο Μέρλιν στην Βρετανία λέγεται ότι υπήρχαν δύο δράκοι, ένας λευκός και ένας κόκκινος, οι οποίοι μάχονταν μεταξύ τους (όπως ακριβώς και οι δύο δράκοι στο όραμα του Μαρδοχαίου στην Παλαιά Διαθήκη στην Βίβλο).

Το Αρχαίο Ισραήλ δέχονταν επιθέσεις από τους Άραβες από την έρημο (ενώ στην έρημο έστηναν πολλές φορές και καρτέρι σε ανυποψίαστους περαστικούς), όπως ακριβώς έκανε και ο γενάρχης τους Ισμαήλ (που πολεμούσε και κυνηγούσε με τόξο) ενώ οι Άραβες επιτέθηκαν και στον Νέο Ισραήλ, την Ρωμανία, ενώ παράλληλα τους επιτέθηκε και ο νέος Ισμαήλ, οι Τούρκοι που ήρθαν από τις στέπες. 

Με την δημοσίευση στο ΦΕΚ 130 Τεύχος Α΄ της 23-7-2021 μ.Χ. του νόμου 4820 στις 23-7-2021 μ.Χ. με το άρθρο 206 θεσμοθετήθηκε ο υποχρεωτικός εμβολιασμός κατά του COVID-19 σε όλο το υγειονομικό προσωπικό των δομών υγείας .

Με την δημοσίευση στο ΦΕΚ 215 Τεύχος Α΄ της 12-11-2021 μ.Χ. του Νόμου 4855 της αντικατάστασης με το άρθρο 36 του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα περί διασποράς ψευδών ειδήσεων  ποινικοποιούνται όσες ειδήσεις θεωρηθούν από την Εισαγγελική αρχή ως ψευδείς και “ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία” και κριθούν στη συνέχεια ως τέτοιες από τα αρμόδια ποινικά δικαστήρια.

Στις 26-11-2021 μ.Χ. το ΣτΕ ανακοίνωσε την απόφασή του με την οποία έκρινε ότι δεν είναι αντισυνταγματικές οι διατάξεις που επιβάλουν την αναστολή εργασίας στους μη εμβολιασμένους υγειονομικούς.

Με την δημοσίευση στο ΦΕΚ 238 του Τεύχος Α΄ της 4-12-2021 μ.Χ., ως το "άρθρο 24 του Νόμου 4865" θεσμοθετήθηκε διάταξη που επιβάλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στους μεγαλύτερους των 60 ετών πολίτες. Οι πράξεις αυτές συνιστούν τέσσερα ακόμη βήματα στον κατήφορο προς την εγκαθίδρυση Φασιστικού Καθεστώτος.

Βέβαια το ποιο τρανταχτό βήμα προς τον κατήφορο αυτόν το έκανε η χώρα μας εδώ και ένδεκα χρόνια με την έκδοση τότε του νόμου 3845 της 6-5-2010 μ.Χ. και στην συνέχεια των επομένων για την εφαρμογή των μνημονίων.

Με τους νόμους αυτούς τότε η Ελλάδα μας παραιτήθηκε “αμετάκλητα και άνευ όρων” από κάθε ασυλία που είχε και κατέστη από ανεξάρτητη νομικά χώρα σε δεσμευμένος ως προς την διαχείριση της οικονομίας του χώρος. Πολιτικό προτεκτοράτο της τρόικας και οι πολίτες της μετετράπησαν σε υπηκόους του Διευθυντηρίου της Ε.Ε.

Τα τρία ανωτέρω εφετινά νομοθετήματα και η απόφαση του ΣτΕ είναι καμπάνες που χτυπάν δυνατά για να μας κάνουν να αντιληφθούμε πως την Ελευθερία μας την χάνουμε με μεθοδευμένη πολιτική διαδικασία.

Η εξουσία πάντοτε φθείρει και διαφθείρει. Η Ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Για να διατηρείται θέλει πολίτες ενάρετους και τολμηρούς. Δεν είναι παγιωμένη κατάκτηση η Ελευθερία, αλλά ύψιστο αγαθό, που χωρίς εγρήγορση από τους πολίτες για την διατήρησή της, μπορεί να χαθεί σε κάθε χρονική ιστορική περίοδο.

Να μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ μέσα από κοινοβουλευτικές εκλογές ανέλαβε την εξουσία το 1933 μ.Χ. Σε πέντε χρόνια είχε μεταβάλλει την Γερμανική κοινωνία σε ένα σύνολο άβουλων υπηκόων, χωρίς σκέψη χωρίς αρετή.!!!!

Σήμερα η επιχείρηση αυτή κατάλυσης της Ελευθερίας, δηλαδή κατάλυσης της συνταγματικής προστασίας του θεμελιώδους ανθρωπίνου δικαιώματος σεβασμού και προστασίας της αξίας του ανθρώπου, δεν γίνεται σε εθνικό επίπεδο, όπως στην περίοδο του μεσοπολέμου 1919-1939 μ.Χ., αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Στις άλλες χώρες τις Ευρώπης οι Λαοί ξεκινούν αγώνα. Πρέπει και εμείς να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο. Πρέπει να αντιληφθούμε το που βρισκόμαστε.

Επειδή η Ιστορία είναι η συλλογική πείρα του κάθε Λαού και πρέπει από αυτήν να διδάσκεται, έχουμε χρέος εμείς να δούμε και να διδαχθούμε από τα αποτελέσματα των συλλογικών συμπεριφορών μας εκείνων, για τις οποίες δεν είμαστε καθόλου περήφανοι. Σήμερα δυστυχώς έχουμε μπει σε ένα τέτοιο ιστορικό μονοπάτι, από το οποίο θα πρέπει να βγούμε το ταχύτερο, πριν είναι πολύ αργά.

Μια τέτοια περίοδος είναι εκείνη του 3^ου και 2^ου Αιώνα π.Χ. του Γραικυλισμού, όταν στην χώρα μας εγκαθιδρύθηκε η Ρωμαιοκρατία και μια δεύτερη εκείνη της εποχής της δυναστείας των Παλαιολόγων. Για τις δύο αυτές περιόδους στη σχολική μας εκπαίδευση ελάχιστα μαθαίνουμε, γιατί τα ιστορικά λάθη των εποχών αυτών δυστυχώς αποσιωπώνται.

Έτσι περηφανευόμαστε για τις νίκες στον Μαραθώνα την Σαλαμίνα και τις Πλαταιές εναντίον των Περσών των τότε προγόνων μας, όμως αποσιωπώνται τα γεγονότα όπως ότι οι Αιτωλοί συμμάχησαν με τους Ρωμαίους εναντίον των Μακεδόνων το 212 π.Χ. και ο εκπρόσωπος της Αχαϊκής Συμπολιτείας Καλλικράτης στάλθηκε στην Ρώμη για να ζητήσει την επέμβαση της στα ζητήματα της Ελλάδος. ( Πολύβιος ΧΧVΙ. ). Ήταν η εποχή του γραικυλισμού που κυριαρχούσε η άποψη ότι “ει μη ταχέως απωλόμεθα ουκ αν εσώθημεν”!!!!

Επίσης η εποχή των Παλαιολόγων χαρακτηρίζεται από συνεχείς εμφυλίους πολέμους. Επισημαίνουμε τον εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησε το 1341 μ.Χ. και στην διάρκειά του οι αντίπαλες πλευρές σύναψαν συμμαχίες με εχθρούς του Βυζαντίου, όπως τον Στέφανο Δουσάν της Σερβίας, και τους Τούρκους.

Ο Ανδρόνικος Δ’ Παλαιολόγος συναυτοκράτορας από το 1352 μ.Χ. υπήρξε από αυτούς που συνέβαλαν τα μέγιστα στην οριστική καταρράκωση της βυζαντινής ισχύος.

Τον πατέρα του Ιωάννη όταν μετέβη στην Βενετία τον κράτησαν σε αιχμάλωτο για χρέη της Αυτοκρατορίας. Ο Ανδρόνικος όμως αρνήθηκε και να συγκεντρώσει χρήματα για την απελευθέρωση του πατέρα του ελπίζοντας να παραμείνει ο ίδιος Αυτοκράτορας.

Το 1354 μ.Χ. παραχώρησε στον Μουράτ την στρατηγικής σημασίας χερσόνησο της Καλλίπολης . Ο άθλιος Ανδρόνικος παρέμενε αυτοκράτορας στα ερείπια του βυζαντινού κράτους, φυλακίζοντας τον πατέρα του.

Με την παρέμβαση του άλλου του γιου του Μανουήλ (μετέπειτα αυτοκράτορα Μανουήλ Β’) οι Βενετοί πείστηκαν να απελευθερώσουν τον ταπεινωμένο αυτοκράτορα τον Ιωάννη Ε’ που επέστρεψε το 1371 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Το 1373 μ.Χ. αναγκάστηκε να καταστεί φόρου υποτελής των Τούρκων.

Ο Ανδρόνικος με αυτό σαν πρόσχημα, επαναστάτησε κατά του πατέρα του συμμαχώντας με τον γιο του σουλτάνου Μουράτ. Ο Ανδρόνικος παρέμεινε κρατούμενος αλλά με τη βοήθεια των Γενουατών, δραπέτευσε , κατέφυγε στον Τούρκο σουλτάνο Μουράτ και επικεφαλής Τούρκων εισήλθε «θριαμβευτής» στην Κωνσταντινούπολη το 1376 μ.Χ.

Η βασιλιά του κράτησε τρία περίπου χρόνια, γιατί ο Ιωάννης και ο Μανουήλ τον εκθρόνισαν. Ο Ανδρόνικος κατέφυγε στους Γενουάτες, στον Γαλατά απέναντι από την Πόλη, όπου παρέμεινε μέχρι το 1381. Επαναστάτησε πάλι το 1385 μ.Χ., αλλά πέθανε την άνοιξη του έτους αυτού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο γιος του, Ιωάννης Ζ’, ακολούθησε ακριβώς τα χνάρια του πατέρα του κερδίζοντας για λίγο τον βυζαντινό θρόνο με την υποστήριξη του Τούρκου σουλτάνου Βαγιαζήτ.

Τα ανωτέρω είναι αθλιότητες προγόνων μας, για τις οποίες πρέπει να ντρεπόμαστε, αλλά και να διδασκόμαστε. Αυτές και άλλες παρόμοιες αθλιότητες μας οδήγησαν σε 400 χρόνια σκλαβιάς και οθωμανικού ζυγού.

Στις μέρες μας δυστυχώς έχουμε παρόμοια πορεία. Μετά την αναλαμπή της περιόδου 1900-1914 μ.Χ., έχουμε τον εθνικό διχασμό Βενιζελικών και Βασιλικών με συνέπεια την μικρασιατική καταστροφή , τα διαρκή κινήματα του μεσοπολέμου, την Μεταξική δικτατορία, τον εμφύλιο πόλεμο 1944 -1949 μ.Χ. και την εμπέδωση της ξενοκρατίας στη χώρα, το διχαστικό μετεμφυλιακό κράτος την περίοδο 1950-1967 μ.Χ., την δικτατορία της επταετίας 1967-1974 μ.Χ., την συμφορά της Κύπρου μας, και στην συνέχεια την λεγόμενη Μεταπολίτευση.

Έκτοτε πορευόμαστε με σαθρό θεμέλιο για την ιστορική μας πορεία τα δόγματα “ανήκομεν εις την Δύσιν” και “ Είμαστε μέλος της Ε.Ε.”. Έτσι πορευόμενοι αποκτήσαμε ένα σύνταγμα χωρίς την νομιμοποίησή του με δημοψήφισμα από τον Λαό. Έκτοτε έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που συνέχεια εμπαίζει τον λαό μας, με ψευδή πολιτικά προγράμματα, οράματα και διακηρύξεις. Το ήθος και η νοοτροπία του Λαού μας αλώθηκε.

Οι αρχές και οι αξίες που είχε διαμορφώσει ο λαός μας στο διάβα των αιώνων που ήταν η ατομική Ορθοπραξία του ως ορθοδόξου χριστιανού, η τιμή, η αξιοπρέπεια, η φιλοπατρία, η δικαιοσύνη, ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους, τους δασκάλους του άλλαξαν.

Ο δυτικός ατομικισμός που εισήχθη για να “εκσυγχρονιστούμε σύμφωνα με τον ορθό λόγο”. Μας οδήγησαν αντί του ορθόδοξου τρόπου ζωής στον δυτικό τρόπο ζωής. Θεοποιήσαμε το χρήμα, καταργήσαμε τις γειτονιές και τις αντικαταστήσαμε με πολυκατοικίες κλουβιά ακοινώνητα. Ξεχάσαμε το “καλημέρα και το καλησπέρα” και όλα αυτά μας έδωσαν συλλογικά τους πικρούς καρπούς των.

Οι επιδοτήσεις της ΕΟΚ, οι “εκσυγχρονισμοί” στους θεσμούς του δανεισμού μέσω καρτών ,του χρηματιστηρίου, μάραναν την δημιουργικότητα των γεωργών μας και οδήγησαν την κοινωνία στον καταναλωτισμό και την απληστία.

Έτσι έγινε η φούσκα των κινητών αξιών και στη συνέχεια η ληστεία των ευρέων μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας μας. Ακολούθησαν τα αντισυνταγματικά μνημόνια που αλυσόδεσαν με την υπερχρέωση τον λαό μας για 100 σχεδόν χρόνια και ταυτόχρονα απωλέσαμε την Εθνική κυριαρχία της χώρας το δε σύνταγμά μας ακυρώθηκε καθώς έγινε διάτρητο από “νόμους” και αποφάσεις του ΣτΕ που ασεβούν προς τις διατάξεις του.

 Όλες οι πολιτικές που υλοποιήθηκαν από το πολιτικό μας σύστημα μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού ως Έθνος και Λαός. Θεωρώ σημαντικό να σημειώσω και το κατωτέρω γεγονός.

Διαχειριζόμενοι τα του κορωνοιού, οι “νομοθετούντες”, σύμφωνα με τις εντολές που έλαβαν από τα σκοτεινά κέντρα των προωθούντων την παγκοσμιοποίηση, παραβαίνοντας την διάταξη του άρθρου 3 του Συντάγματος, επενέβησαν πρώτα στο χώρο της Πίστεως μας ρυθμίζοντας την προσέλευση στην Θεία Ευχαριστία στους Ναούς .

Καθόρισαν τον αριθμό των πιστών που θα μετέχει στην Θεία Ευχαριστία και ουσιαστικά έτσι κατάργησαν το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Το λέω αυτό γιατί κατά την Θεία Ευχαριστία επιτελείται και η Θεία Κοινωνία κατά την οποία οι πιστοί ενώνονται δια της Θείας χάριτος με τον Χριστό και με τους άλλους πιστούς που συγκοινωνούν. Επομένως όταν εμποδίζεται η προσέλευση όσων επιθυμούν να μετάσχουν στη Θεία Λειτουργία εμποδίζεται η κοινωνία τους με τον Κύριο μας και με τους άλλους πιστούς.

Με όλα όσα ανωτέρω εκθέτω προκύπτει καθαρά ότι στην πράξη έχουμε την ακύρωση της διατάξεως της παραγράφου 1 του άρθρου 2 και του άρθρου 3 του Συντάγματος. Δηλαδή έχουμε κατάλυση του Θεοδώρητου δικαιώματος της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Όμως εμείς οι χριστιανοί έχουμε από τον Κύριο την εντολή να εφαρμόζουμε όλα όσα ΕΚΕΙΝΟΣ μας δίδαξε. Και αυτά είναι τα κατωτέρω: «...Ἐὰν οὖν ὁ Υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθαι» (Ἰωαν. Η 36).

Ο δε Απόστολος Παύλος μας αποσαφηνίζει την εντολή αυτή λέγοντας «Τιμής ηγοράσθητε μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων» (Κορ. Α΄Κεφ. 7 στ.23), «Τη ελευθερία ουν η Χριστός ημας ηλευθέρωσε, στηκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε»(Γαλ. Κεφ.5 στ.1)-(http://oimos-athina.blogspot.com/2021/12/blog-post_13.html).

Στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής συνέβη το εξής περιστατικό. Ο π. Ησύχιος [Ιερομόναχος και Πνευματικός, π. Ησύχιος Αγιαννανίτης] εδιάβαινε σ’ ένα χωριό. Σε κάποιο σπίτι, όταν έμαθαν ότι ήλθε το Άγιο Λείψανο [της Αγίας Άννας], έτρεξαν να το υποδεχθούν με λαχτάρα.

Με πολλά δάκρυα και λόγια ευχαριστίας προσκυνούσαν και καταφιλούσαν την Αγία.

– Τι επάθατε Χριστιανοί μου και προσκυνάτε την Αγία με τόση προθυμία και αφοσίωση;

Λέει ο πατέρας της οικογενείας:

– Να, Γέροντα, η Αγία Άννα έσωσε το σπιτικό μας από θανατικό και εφύλαξε την τιμή και την αξιοπρέπειά μας. Προ ολίγου καιρού ήλθαν στο χωριό Γερμανοί φέρνοντας μαζί τους

και καμμιά εικοσαριά Μογγόλους άγριους με σκοπό να τρομοκρατήσουν και να ατιμάσουν τις γυναίκες του χωριού. Με την βοήθεια ενός προδότη έκαναν πολλές ατιμίες και κακοπραγίες. Ήλθαν ένα βράδυ και έξη απ’ αυτούς στο δικό μας σπίτι. Μ’ έβγαλαν έξω.

Ετοιμάσθηκαν να επιτεθούν κατά της μεγαλύτερης κόρης μου αλλά αυτή τους αντιπάλαισε. Άρπαξε ένα τσεκούρι και παρ’ ολίγο να έκοβε το χέρι ενός εξ αυτών. Φοβήθηκαν. Έφυγαν για να γυρίσουν 16 συνολικά, όλοι αρματωμένοι. Εμείς αμπαρώσαμε το σπίτι από παντού και η πολιορκία άρχισε.

Επέσαμε στο πάτωμα για να γλυτώσουμε από τίς σφαίρες, παρακαλώντας διαφόρους Αγίους σε βοήθεια. Σε μια στιγμή η μιά κόρη μου εφώναξε: «Αγία Άvvα, βοήθησέ μας, πεθαίνουμε».

– Μη φοβάσθε, είμαι μαζί σας, ακούστηκε η φωνή της Αγίας…

– Μα πού είσαι, δεν σε βλέπουμε.

Και τότε αμέσως έλαμψε το σπίτι από ένα εξαίσιο, ουράνιο φως, ενώ ήταν νύκτα. Οι πολιορκητές σε λίγο φύγανε τρομαγμένοι. Ποιος ξέρει με τι τρόπο τους έδιωξε η Αγία.

Απόσπασμα από το άρθρο του Δ.Μ.Γ., «Ιερομόναχος και Πνευματικός π. Ησύχιος Αγιαννανίτης» το οποίο δημοσιεύεται στο περιοδικό Όσιος Γρηγόριος, τεύχος 9, του 1982, έκδοση της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους (https://romioitispolis.gr/i-agia-anna-sozei-apo-toys-nazi-oikogeneia-poy-tin-epikalestike/).

Όπως ακριβώς και κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Πόλης από τους Αβαροσλάβους, όταν αυτοί επιτέθηκαν κατά της Πόλης, ο λαός της Πόλης προσευχήθηκε στην Παναγιά μας για βοήθεια, η οποία εμφανίστηκε και προκάλεσε θαλασσοταραχή και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο και έσωσε την πρωτεύουσα της πάντα Ελληνικής Ρωμανίας, ενώ οι εχθροί την έβλεπαν καθαρά πάνω στα τείχη.

Οι κατακόμβες ήταν πολυδαίδαλοι (πολλών χιλιομέτρων) λαβύρινθοι, όπως ακριβώς αυτός στο παλάτι της Κνωσού, ή στο σπήλαιο της Μεσσάρας.

Ο Προφήτης Σαούλ το σκίσιμο από τον μανδύα του από τον Σαούλ το ερμήνευσε ως το τέλος της Βασιλείας του Σαούλ στο Ισραήλ, όπως ακριβώς και το κόψιμο του μανδύα του Προφήτη Αχιά σε δέκα κομμάτια το ερμήνευσε ως τον χωρισμό του Βασίλειο του Ισραήλ στα δύο με τις δέκα φυλές να πηγαίνουν υπό την ηγεσία του Ιεροβοάμ και οι άλλες δύο να παραμένουν υπό την ηγεσία του Ροβοάμ.

Ο Μέγας Αλέξανδρος έσυρε με την άμαξα του το πτώμα του κυβερνήτη της Γάζας Βάτι, όπως και ο Ιού στο Βασίλειο του Ισραήλ πέρασε με την άμαξα του πάνω από το πτώμα της Ιεζάβελ.

Ο Προφήτης Ζαχαρίας προφήτευσε την μεγάλη Αποστολή για τον ερχομό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού ως ιερέας της χρονιάς εκείνης , όπως και ο Αρχιερέας Καϊάφας προφήτευσε τον θάνατο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού ως Αρχιερέας της χρονιάς εκείνης.

Χαστούκι έδωσε στον Προφήτη Μιχαία ο Σεδεκίας ειρωνευόμενος τον από ποιον δρόμο το πνεύμα του Κυρίου έφυγε από αυτόν και τον κτύπησε, όπως και κατά την παράνομη («ψευδο»)-δίκη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού οι εχθροί του στο Συνέδριο του έβαλαν μία κουκούλα στο κεφάλι (όπως οι Αμερικανοί στους κρατούμενους στο Γκουαντάναμο) και τον χτυπούσαν, χλευάζοντας τον και ρωτώντας να τους πει ποιος τον χτύπησε ως Προφήτης.

Τόσο ο Σεδεκίας και η οικογένεια του, όσο και οι Αρχιερείς και οι οικογένειες τους, οι οποίοι φυλάκισαν, βασάνισαν και χλεύασαν βλάσφημα και απάνθρωπο τον Προφήτη Μιχαία και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, είχαν όλες τους πολύ κακό τέλος.

Ο απόγονος του Αμαλήκ, βασιλιά και γενάρχη των Αμαληκιτών. Αγάγ, του οποίου το έθνος δυνάστευε τους Ισραηλίτες και νικήθηκε τελικά από τον Σαούλ, ενώ ο απόγονος Αμάν προσπάθησε να εξοντώσει ως πρωθυπουργός του Πέρση βασιλιά Αχασβήρου τους Ισραηλίτες, αλλά στο τέλος απέτυχε και εξοντώθηκε αυτός και όλη η οικογένεια του.

Αντίστοιχα, του Ησαύ, προπάτορα και γενάρχη του Εδωμιτών, των οποίων το έθνος ηττήθηκε, νικήθηκε και υποτάχτηκε από τον βασιλιά Δαβίδ και τους Μακκαβαίους, ο απόγονος Ηρώδης ο Μέγας προσπάθησε ως διορισμένος βασιλιάς των Ιουδαίων από την Ρώμη να εξοντώσει τους Ισραηλίτες, αλλά στο τέλος απέτυχε και εξοντώθηκε αυτός και όλη η οικογένεια του.

Άγγελος αποφυλάκισε Θαυματουργικά από την φυλακή τον Απόστολο Πέτρο και Απόστολο Παύλο, όπως και τον Άγιο Νικόλαο τον έβγαλαν Θαυματουργικά από την φυλακή ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και η Παναγιά μας.

Αποστασία του Εωσφόρου και του τάγματος του από τον Θεό είχαμε στην Αρχή της Δημιουργίας, του Ιούδα από το Αποστολικό του αξίωμα (αλλά και όλων σχεδόν των Ιουδαίων Αρχιερέων την ίδια εποχή), κατά τον Πρώτο Ερχομό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην γη, όπως και από αποστασία από το Αποστολικό του αξίωμα και του ποιμνίου του είχαμε στην Ρώμη και την Δύση από τον πάπα της Ρώμης.

Μια μέρα, ένας πτωχός με πολυμελή οικογένεια κτύπησε την πόρτα της Επισκοπής του. Πλησίασε τον άγιο και με δάκρυα του ζήτησε ένα δάνειο. Το ήθελε για να πληρώσει κάποιο χρέος του σ’ ένα πλούσιο, που απειλούσε να του πωλήσει το σπίτι του. Πού να βρει όμως ο Άγιος ένα τόσο μεγάλο ποσό;

Στον πόνο που του δημιουργούσαν τα πικρά δάκρυα του πτωχού, που από τη θλίψη σπάραζε, ο στοργικός επίσκοπος καταστενοχωρημένος άρχισε να βηματίζει. Ξάφνου εκεί μπροστά του πήρε το μάτι του ένα φίδι να σέρνεται μέσα στην πρασινάδα.

Σαν αστραπή πέρασε από τον νου του το ραβδί του Ααρών, που στο παλάτι του Φαραώ τ’ αφήκε να πέσει στην γη και έγινε φίδι. «Άς ήταν, Κύριε, το φίδι αυτό να γινόταν χρυσάφι για τον πτωχό αυτόν οικογενειάρχη, είπε σιγανά. Ναί, Κύριε. Άς γινόταν χρυσάφι, για να βοηθηθεί το δυστυχισμένο αυτό πλάσμα σου», ξανάπε και σήκωσε το χέρι.

Το φίδι σταμάτησε. Κι ο άγιος έσκυψε και το πήρε. Στο χέρι του το σιχαμερό ερπετό μεταμορφώθηκε κι άστραψε τώρα χρυσαφένιο.

– Πάρτο, παιδί μου, είπε ο Άγιος με καλωσύνη. Πάρτο να κάμεις την δουλειά σου.

Κι ο πτωχός γεμάτος χαρά πήρε το χρυσάφι και έτρεξε και το ‘δωκε ενέχυρο στον πλούσιο δανειστή. Όταν αργότερα με την βοήθεια του Θεού πλήρωσε το χρέος του, ο δανειστής του επέστρεψε το χρυσαφένιο ενέχυρο.

Και ο πτωχός το πήρε και με δάκρυα ευγνωμοσύνης το γύρισε στον Άγιο. Αυτός, αφού το έλαβε στα χέρια, έστρεψε τα μάτια στον ουρανό, δόξασε τον Θεό για την άπειρη φιλανθρωπία του κι ύστερα το έριξε στην γη. Και ώ του θαύματος! Το χρυσάφι έγινε και πάλι φίδι κι έφυγε από μπροστά τους (https://romioitispolis.gr/o-agios-spyridonas-kai-to-thayma-me-to-fidi/).

Αντίστοιχα με θαυματουργικό τρόπο και ο Προφήτης Ελισαίος πολλαπλασίασε το λάδι ενός δοχείου (όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός λίγους άρτους και ιχθείς στην έρημο ταΐζοντας εφτά και πέντε χιλιάδες άτομα αντίστοιχα μαζί με τις οικογένειες τους) και το έβαλε σε πολλά για να βρει μία χήρα ενός αλλού Προφήτη χρήματα πωλώντας το για να ξεπληρώσει το χρέος του άντρα της σε έναν δανειστή που έρχονταν να κάνει την ιδιά και τα παιδιά της δούλους λόγω των χρεών.

Ο βασιλιάς Αχασβήρος της Περσίας αν και ήθελε να αφανίσει τους Ιουδαίους της επικράτειας του, άλλαξε στην συνέχεια Θαυματουργικά γνώμη και συμμάχησε μαζί τους, αφήνοντας τους να αμυνθούν και να εξοντώσουν όσους ήθελαν να τους αφανίσουν.

Αντίστοιχα και ο βασιλιάς Πτολεμαιος ο Δ’ ο Φιλοπάτωρ της Αίγυπτου, αν και ήθελε να αφανίσει τους Ιουδαίους της επικράτειας του, άλλαξε στην συνέχεια Θαυματουργικά γνώμη και συμμάχησε μαζί τους, αφήνοντας τους να αμυνθούν και να εξοντώσουν όσους ήθελαν να τους αφανίσουν.

Πολλοί Απόστολοι και Προφήτες φιλοξενήθηκαν από κάτοικους των πόλεων που έκαναν Ιεραποστολή, προφήτευαν ή θαυματουργούσαν, όπως π.χ. οι Δώδεκα Απόστολοι (π.χ. ο Απόστολος Παύλος από τον Εκατόνταρχο Κορνήλιο), ο Απόστολος Παύλος (από τον Ιάσωνα, τον Ακύλα και την Πρίσκιλα), ο Προφήτης Ελισαίος (από την Σουναμίτισα), ο Προφήτης Ηλίας (π.χ. από την χήρα από την Σαρεπτά της Σιδώνας) ή Άγιος Εθναπόστολος (και Ισαπόστολος) Κοσμάς ο Αιτωλός (από την μανά του Αλή Πασά την Χάμκω).

Ο Ηρώδης ο Μέγας, ένας αλλόφυλος έγινε τύραννος της Ιουδαίας με την βοήθεια των Ρωμαίων, τους οποίους υπηρετούσε πιστά για να παραμείνει στην εξουσία και με την τυραννική πολιτική του σκότωσε και αφάνισε δεκάδες χιλιάδες Ιουδαίων, ενώ στην συνέχεια σκότωσε δεκάδες χιλιάδες αθώα βρέφη στην Βηθλεέμ και προσπάθησε τέλος να αφανίσει τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Αντίστοιχα στις μέρες μας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο γερμανοτραφής τύραννος έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας με την βοήθεια των Γερμανών, τους οποίους υπηρετούσε πιστά για να παραμείνει στην εξουσία και με την τυραννική πολιτική του σκότωσε και αφάνισε δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων, ενώ στην συνέχεια σκότωσε δεκάδες χιλιάδες αθώα παιδιά στην Ελλάδα με τα εμβόλια κορωνοιού, πολλά από τα οποία ακούγεται ότι περιέχουν εντός τους και νεκρά έμβρυα (όπως αποκάλυψε πρόσφατα η Ματίνα Παγώνη).

Ο Δίκαιος Αβραάμ και Προπάτορας, για την μεγάλη Πίστη του στον Θεό ανταμείφθηκε από αυτόν στα γεράματα να αποκτήσει αν και άτεκνος παιδί από την επίσης άτεκνη σύζυγο του Σάρα (τον Ισαάκ), ενώ παράλληλα έγινε και πατέρας (κανονικός και πνευματικός) πολλών εθνών.

Αντίστοιχα και ο ένδοξος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ, για την μεγάλη Πιστή του στον Θεό ανταμείφθηκε εκτός από το να γίνει βασιλιάς και ελευθερωτής του Ισραήλ, να είναι και ο Προπάτορας του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος είχε αντίστοιχα προγονούς του και τον Δίκαιο Αβραάμ, τον Σηθ και τον Προπάτορα Αδάμ. 

Μέγας όντως και θεοφόρος Πατήρ αναδείχθηκε ο θαυματουργός και ταπεινός Κύπριος βοσκός Σπυρίδων, που έζησε από το 270 έως το 348 μ.Χ., όπως και πριν γίνει βασιλιάς του Ισραήλ βοσκός ήταν και ο Δαβίδ και ο Βαριάθος στην Ισπανία.

Ο έβδομος από τους γιους της Ιουδαίας μητέρας και Αγίας Σολομωνής που σκότωσε ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής στους διωγμούς του, ευχήθηκε ο Αντίοχος να τιμωρηθεί για τα κακά που έκανε και να ομολογήσει ότι μόνο Αυτός είναι ο Αληθινός Θεός, όπως και έγινε.

Αντίστοιχα και ο Προφήτης Δανιήλ προφήτευσε στον Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα στο δεύτερο όνειρο του να μετανοήσει για τις αμαρτίες του και  να ομολογήσει ότι μόνο Αυτός είναι ο Αληθινός Θεός, όπως και έγινε.

Το αίμα του Δίκαιου Άβελ βοούσε για εκδίκηση από το έδαφος, όπως ακριβώς και το αίμα των ανθρώπων που σκότωσε στην Ιερουσαλήμ ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής.

Όπως στον φονιά Κάιν, έτσι και στον τυραννικό Ιάσωνα στην Ιερουσαλήμ και τον Αλκιβιάδη στην Αθηνά, που ήταν όλοι τους προδότες και φονιάδες του αδερφού του ο πρώτος και της ίδιας τους της πόλης οι άλλοι δύο, ήταν όλοι τους από όλους μισητοί και περιπλανώμενοι εξόριστοι από πόλη σε πόλη.

Τόσο ο Ιούδας ο Μακαβαίος, όσο και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και Προδρόμος, έτρωγαν και οι δύο χόρτα στην έρημο για να μην μιανθούν με τρόφιμα που απαγόρευε ο Μωσαϊκός Νόμος, αλλά και για να νηστέψουν και οι δύο.

Ο Μέγας Αλέξανδρος κρέμασε ασπίδες από τις νίκες του στην Αθηνά στην Ακρόπολη, αλλά και στην Ελυιμαίδα στον κεντρικό ναό της πόλης.

Τόσο ο Ιησούς του Ναυή, όσο και ο Μέγας Κωνσταντίνος έκοψαν τους τένοντες των αλόγων των εχθρών τους και οι δύο.

«Για τον Κύριο και τον Γεδεών» ήταν το σύνθημα του Γεδεών όταν επιτέθηκε στους Μαδανιάτες, όπως και το σύνθημα του Ιούδα του Μακκαβαίου όταν επιτέθηκε στον Νικάνορα ήταν «Ο Θεός βοηθά».

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής κατέλαβε την Αλεξάνδρεια και φόρεσε τα δύο στέμματα της Αιγύπτου και της Ασίας, όπως ακριβώς και ο Πτολεμαιος ο ΣΤ’ ο Φιλομήτωρ,  κατέλαβε την Αντιόχεια και φόρεσε τα δύο στέμματα της Αιγύπτου και της Ασίας.

Οι τύραννοι των Συρακουσών μετέτρεψαν την Ορτυγία σε φρούριο ενάντια στους εχθρούς τους, στην οποία έβαλε μισθοφόρους να την κατοικούν και να την φυλάνε όπως ακριβώς και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής στην Ιερουσαλήμ έβαλε στην Ακρόπολη της ένα ξένο έθνος να κατοικήσει και την μετέτρεψε σε φρούριο (στην Ελλάδα στις μέρες μας αντίστοιχα κατοικούν όπως τότε πολλοί αλλοεθνείς και αλλόθρησκοι λαθρομετανάστες).

Ο Δαβίδ σκότωσε τον Γολιάθ και πολεμούσε με το ξίφος του όλη του την ζωή, όπως ακριβώς έκανε και ο Ιούδας ο Μακαβαίος με το ξίφος του Απολλώνιου.

Η ψευδή φήμη πως ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε, έκανε την Θήβα να εξεγερθεί ενάντια στον Μέγα Αλέξανδρο, όμως αυτή αποδείχθηκε ψευδής και όταν αυτός επέστρεψε της επιτέθηκε, την κατέλαβε, την κατέστρεψε και την λεηλάτησε.

Αντίστοιχα η ψευδή φήμη ότι ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής πέθανε, έκανε την Ιερουσαλήμ να εξεγερθεί ενάντια στον Αντίοχο υπό την ηγεσία του πραξικοπηματία Ιάσωνα, όμως αυτή αποδείχθηκε ψευδής και όταν αυτός επέστρεψε της επιτέθηκε, την κατέλαβε, την κατέστρεψε και την λεηλάτησε.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής εκτέλεσε άδικα τρεις απεσταλμένους από την Ιερουσαλήμ που είχαν έρθει ειρηνικά σε αυτόν, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες με τους απεσταλμένους του Πέρση βασιλιά Δαρείου του Α’ του Μέγα.

Ο τυραννικός κυβερνήτης Ανδρόνικος, ο δολοφόνος του νόμιμου Αρχιερέα Ονία του Γ’, διαπομπεύθηκε και εκτελέστηκε τελικά, όπως ακριβώς και ο τυραννικός Αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Α’ ο Κομνηνός, ο οποίος δολοφόνησε τον νόμιμο Αυτοκράτορα Αλέξιο τον Β΄ και του πήρε πραξικοπηματικά τον θρόνο στο τέλος διαπομπεύθηκε και εκτελέστηκε.

Ο τυραννικός και απολυτά καταπιεστικός κυβερνήτης της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας Μενέλαος (ο οποίος πήρε πραξικοπηματικά την εξουσία εξοντώνοντας τον προκάτοχο του), όταν ο λαός επαναστάτησε μην αντέχοντας άλλο εναντίον του, διέταξε τον στρατηγό Αυρανό να επιτεθεί στον λαό και να τον εξοντώσει, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλά θύματα, όμως στο τέλος ο λαός επικράτησε και ο Αυρανό με του στρατιώτες του λιντσαρίστηκε, ενώ ο Μενέλαος τελικά συνελήφθη και εκτελέστηκε.

Αντίστοιχα ο τυραννικός και απολυτά καταπιεστικός κυβερνήτης της Πόλης και της Ρωμανίας Φωκάς (ο οποίος πήρε πραξικοπηματικά την εξουσία εξοντώνοντας τον προκάτοχο του), όταν ο λαός επαναστάτησε μην αντέχοντας άλλο εναντίον του, διέταξε τον στρατηγό Δομεντζίολος να επιτεθεί στον λαό και να τον εξοντώσει, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλά θύματα, όμως στο τέλος ο λαός επικράτησε και ο Δομεντζίολος με του στρατιώτες του λιντσαρίστηκε, ενώ ο Φωκάς τελικά συνελήφθη και εκτελέστηκε.

Ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής προσπάθησε να αλλάξει όλα τα έθιμα και την Πίστη όλων των λαών της και των Ιουδαίων και να δημιουργήσει ένα ενιαίο Έθνος και Πιστή υπό έναν βασιλέα, όπως ακριβώς στις μέρες μας η ΕΕ της Γερμανίας προσπαθεί να κάνει με τα έθνη της Ευρώπης και την πατρίδα μας την Ελλάδα.

Ήταν δε ειρωνικό ότι αυτοί που θαύμαζαν κάποιοι αποστάτες Ιουδαίοι και ήθελαν να γίνουν σαν αυτούς, οι Σελευκίδες, ήταν αυτοί που τους καταπίεσαν ανηλέως και κιότεψαν να τους εξοντώσουν ολοκληρωτικά πριν φύγουν, όπως ακριβώς και ότι αυτοί που θαύμαζαν κάποιοι αποστάτες Έλληνες και ήθελαν να γίνουν σαν αυτούς, οι Δυτικοί (Γερμανοί και Ευρωπαίοι), ήταν αυτοί που τους καταπίεσαν ανηλέως και κόντεψαν να τους εξοντώσουν ολοκληρωτικά (πριν φύγουν ίσως και αυτοί σύντομα).

Όλα αυτά συνέβησαν στο Ισραήλ υπό την ηγεσία του Ιερέα Ματαθία του Μακκαβαίου και του γιου του Ιούδα σαν θρησκευτικού και πολιτικού αρχηγού αντίστοιχα, οι οποίοι με τους αγώνες τους ελευθέρωσαν το Αρχαίο Ισραήλ από την σκλαβιά των Σελευκιδών, ενώ και ο Νέος Ισραήλ (η Ρωμανία), η πατρίδα μας η Ελλάδα στις μέρες μας χρειάζεται μία νέα Απόλυτα Πιστή Θρησκευτική ηγεσία και μία νέα Απόλυτα Πατριωτική ηγεσία για να σωθεί και να ελευθερωθεί και αυτή από τους δυνάστες της. 

Οι λόγοι του Μονάχου Ιωσήφ Βρυεννίου για την Πόλη λίγο πριν την πτώση της για τα δεινά που υπήρχαν τότε, αλλά και αυτά που θα ακολουθήσουν, θυμίζουν κατά πολύ τους λογούς του Προφήτη Ιερεμία λίγο πριν την πτώση της Ιερουσαλήμ. 

Απογραφή έκανε ο Ιησούς του Ναυή, ο Σαούλ, ο Δαβίδ, ο Αύγουστος, όπως και πολλοί πολιτικοί στις μέρες μας κάνουν οι πολιτικοί για να δουν πόσους υπηκόους και φορολογουμένους έχουν.  

Το παιδάκι που ευλόγησε ο ΧΡΙΣΤΟΣ πάτησε τα αγιασμένα ποδαράκια του στην ΑΓΙΑ (ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας ήταν ὁ Ιγνάτιος ο μετέπειτα ΘΕΟΦΟΡΟΣ, ο οποίος και έκανε Ιεραποστολή στην Ελλάδα, όπως και ο Απόστολος Παύλος.

Ο Άγιος Σάββας Ιεροσόλυμα κάποτε μπήκε σε κάμινο με φωτιά και δεν έπαθε τίποτε, όπως και οι Τρεις Παίδες εν Καμίνω στην Βαβυλώνα.

Ό Άγιος Σεβαστιανός μαρτύρησε από βέλη από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους, όπως και ο Άγιος Μάρτυρας Σάξονας Έθελγουλφ του Ουέσσεξ μαρτύρησε με βέλη από τους ειδωλολάτρες Βίκινγκς.

Ο Άγιος Σεβαστιανός, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός θεράπευσε Θαυματουργικά μία βουβή επί χρόνια γυναίκα.

Στα χρόνια της επίγειας του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού μέρος του τότε ιερατείου και Αρχιερέων (π.χ. Φαρισαίων, Γραμματέων, Σαδδουκαίων), πρόδωσε την Πίστη τους και την πατρίδα τους και υπάκουσε τους εντόπιους αλλογενείς τυράννους (την δυναστεία του Ηρώδη, π.χ. τον Ηρώδη τον Αντύπα, αλλά και τους Ρωμαίους).

Αντίστοιχα στις μέρες μας ένα  μέρος του νυν ιερατείου και Αρχιερέων (π.χ. Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Δεσποτάδων, Επισκόπων, Ιερέων και Μοναχών), πρόδωσε την Πίστη τους και την πατρίδα τους (με τα προδοτικά μνημόνια, εθνοπροδοτικές συμφωνίες, π.χ. «Πρέσπες», Αιγαίο, Κύπρο) και υπάκουσε τους εντόπιους αλλογενείς τυράννους (τις πολιτικές δυναστείες των Παπανδρέου, Καραμανλή, Μπακογιάννηδων, Μητσοτάκηδων, του Τσίπρα κ.λ.π., αλλά και τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους).

Ποιοι ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από Ανατολών; Το ερώτημα μελέτησε επισταμένως ο Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Λέει, λοιπόν, ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν κάποιοι βασιλείς ορισμένων μικρότερων περιοχών ή και μεμονωμένων πόλεων στην Περσία, την Αραβία και την Αίγυπτο. Αυτοί ήταν επίσης και ειδήμονες αστρονόμοι. Το λαμπρό άστρο, που είδαν, τους φανερώθηκε για να αναγγείλει την γέννηση του Νέου Βασιλέως.

Κατά τον Άγιο Δημήτριο του Ροστώφ το αστέρι αυτό εμφανίστηκε σ’ αυτούς εννέα μήνες πριν από την γέννηση του Ιησού Χριστού, ήτοι κατά τον χρόνο της υπερφυούς συλλήψεως Αυτού στην παρθενική μήτρα της Ύπεραγίας Θεοτόκου.

Οι σοφοί αστρονόμοι πέρασαν εννέα μήνες μελετώντας αυτό το αστέρι και προετοιμαζόμενοι για το ταξίδι το οποίο τελικώς πραγματοποίησαν. Έφτασαν στην Βηθλεέμ λίγο αφότου γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου. Ο ένας εξ’ αυτών ονομαζόταν Μελχιώρ. Ήταν γέροντας με κατάλευκα μαλλιά και γένια. Αυτός πρόσφερε το χρυσάφι ως δώρο στον Κύριο.

Ο δεύτερος ονομαζόταν Γάσπαρ· ήταν νέος με ροδαλό πρόσωπο και αγένειος. Αυτός πρόσφερε το λιβάνι ως δώρο στον Κύριο. Ο τρίτος ονομαζόταν Βαλτάσαρ· είχε μελαχρινή επιδερμίδα και δασύτριχη γενειάδα. Αυτός πρόσφερε ως δώρο στον Κύριο το μύρο. Αυτοί ήταν οι «μάγοι με τα δώρα».

Μπορούμε επίσης να πούμε ότι οι τρεις αυτοί σοφοί άνδρες εκπροσωπούσαν τις τρεις κύριες φυλές των ανθρώπων, που κατάγονταν από τους τρεις γιους του Νώε: Σημ, Χαμ και Ιάφεθ. Ο Πέρσης σοφός εκπροσωπούσε τους Ιαφεθίτες, ο Άραβας τους Σημίτες και ο Αιγύπτιος τους Χαμίτες. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι διά μέσου των τριών αυτών, τρόπον τινά, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκύνησε τον Ενανθρωπήσαντα Θεό και Κύριο (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_791.html)!

Επίσηε, οι Τρεις έφιπποι Μάγοι που προσκύνησαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, αντιπροσωπεύουν τους ειδωλολάτρες, που θα αποτελέσουν την από τους εθνικούς προερχόμενη εκκλησία. Οι Μάγοι εικονίζονται με διαφορετική ηλικία για να υποδηλωθεί ότι ο Χριστός φωτίζει όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από ηλικία (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_813.html).

Ο ένδοξος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ με τους συντρόφους του, όταν πείναγαν μπήκαν στον ναό και έφαγαν από τους άρτους της προθέσεως που έπρεπε να τρώνε μόνο οι ιερείς, οι ιερείς δούλευαν το Σάββατο στον ναό παραβιάζοντας τον νομό, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός άφησε τους Αποστόλους να τρώνε τους σπόρους από τα στάχυα που θέριζαν, οντάς ο ίδιος Κύριος της Ζωής και του θανάτου, αλλά και εξουσιαστής του Σαββάτου. 

Και αν κάποιοι σήμερα υπερηφανεύονται μέσα στην Πλανητική ή Δορυφορική κυριαρχία τους, καλό θα είναι να υπενθυμίσουμε την δύναμη τού Μεγάλου Θεού, η οποία στην Παλαιά Διαθήκη, φαίνεται κυρίως, σε όλη την περίεργη έκτασή της.

Η διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας με τα νερά υψωμένα και ακίνητα, σαν γυάλινα τείχη και στις δύο πλευρές, η πτώση των πανύψηλων τειχών στην Ιεριχώ (όπως έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι στις ΗΠΑ), τα προειδοποιητικά σημεία του Θεού για 40 ημέρες στον ουρανό της Ιερουσαλήμ, λίγο πριν έλθει ο Αντίοχος ο Επιφανής και καταστρέψει την πολιτεία, με εμφάνιση ιππέων με χρυσές στολές να τρέχουν και να συγκρούονται με τρομαχτικό θόρυβο στον ουρανό ( Βασιλειών Β΄,κεφ.ε΄2).

Ακόμη, ή καθυστέρηση υπό του Θεού, να δύσει ο Ήλιος για 24 περίπου ώρες στην Γαβαών ώστε να νικηθούν οι πέντε βασιλείς των Αμμοραίων (ώρες πού βρέθηκαν σήμερα με υπολογιστές ,να λείπουν στον Παγκόσμιο χρόνο) κλπ., όλα αυτά δείχνουν ότι, σαν θέλει ο Θεός τα πάντα ανατρέπονται...  Ακόμη, και οι φυσικοί νόμοι, μια και ο ίδιος τους έφτιαξε (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/12/666-2016.html)!

Ένα τρομερό τέρας, σαν τα σύγχρονα Σόδομα είναι για κάποιους η Νέα Υόρκη στις ΗΠΑ, λόγω της αχαλίνωτης αμαρτίας της (σεξουαλικής και μη), όπως και  σύγχρονα Γόμορρα είναι το Λος Άντζελες στις ΗΠΑ για παρεμφερείς λόγους. 

Όνειρα σταλμένα από τον Θεό είδαν οι Τρεις Μάγοι, αλλά και ο Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας.

Ο Απόστολος Πέτρος ονομάστηκε Πέτρος από Σιμών όταν έγινε Απόστολος, όπως και ο Απόστολος Παύλος πριν γίνει Απόστολος και πάρει το όνομα Παύλος ονομάζονταν αρχικά Σαύλος.

Όπως ο Ιούδας αν και Απόστολος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού δεν σώθηκε τελικά, έτσι και κάποιοι από τους προπάτορες του Κυρίου αν και προγονοί του δεν κατάφεραν ούτε και αυτοί να σωθούν.

Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας της Χίου και Πολιούχος των Κυδνωνίων, αν και αποκεφαλισμένος από τους Τούρκους, το ασώματο του σώμα σηκώθηκε και πήρε με τα χέρια του το ζωνάρι της βάρκας για να δέσει το γυμνό σώμα του, όπως ακριβώς και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης πήρε με τα ίδια του τα χέρια το κεφάλι του και την έδωσε στην Αγία Κατούλα.

Τόσο ο Χαρίλαος Φλωράκης, όσο και ο Μίκης Θεοδωράκης αν και αρχικά αριστεροί και μέλη του ΚΚΕ και οι δύο, όταν πέθαναν θάφτηκαν και οι δύο με Χριστιανική κηδεία.

Ο Ησαύ, παντρεύτηκε την κόρη του Ισμαήλ και προσπάθησε ανεπιτυχώς να εξοντώσει τον αδερφό του Ιακώβ (Ισραήλ). Αντίστοιχα ο απόγονος του Ησαύ (και του Ισμαήλ μέσω της κόρης του) Αμάν συμμάχησε με τον απόγονο του Ισμαήλ Αχασβήρο και προσπάθησαν να αφανίσουν ανεπιτυχώς τους Ισραηλίτες.

Αντίστοιχα και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο απόγονος των Ησαύ και Ισμαήλ, ο μουφτής της Ιερουσαλήμ Χουσεΐνι συμμάχησε με τον Χίτλερ και προσπάθησαν και οι δύο μαζί να αφανίσουν ανεπιτυχώς και αυτοί το Ισραήλ. 

Όπως ο Ναός του Σολομώντα καταστράφηκε δύο φορές από τους Βαβυλωνίους του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα και τους Ρωμαίους του Τίτου, έτσι και ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού καταστράφηκε δύο φορές από τους Πέρσες του Χοσρόη του Β’ και τους Φατιμίδες Άραβες του Αλ Χακίμ.

Στις μεν πρώτες περιπτώσεις πήγαν εξόριστοι (στην Βαβυλώνα και όλη τον κόσμο αντίστοιχα) για 70 και 1900 έτη αντίστοιχα οι Εβραίοι μαζί με τους ηγέτες και τους Αρχιερείς τους (αλλά και τα σκευή του Ναού του Σολομώντα).

Μέχρι να επιστρεψουν ξανά μετά την παύση της Βαβυλωνίας αιχμαλωσίας στην Ιερουσαλήμ από τον Κυρό τον Μέγα που κατέλαβε την Βαβυλώνα (μαζί με τα σκευή του Ναού που χάθηκαν οριστικά με την Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ιερουσαλήμ επί Τίτου.

Στις δεύτερες περιπτώσεις πήγαν εξόριστοι οι Χριστιανοί των Ιεροσολύμων μαζί με τον Πατριάρχη Ζαχαρία στην Περσία, μέχρι να επιστρεψουν ξανά στην Ιερουσαλήμ από τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο που κατέκτησε την Δασταγέρδη και την Κτησιφώντα (μαζί με τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού).

Ο Ζοροβάβελ ήταν αυτός που έκτισε τον Ναό του Σολομώντα μετά την δεύτερη καταστροφή του, όπως και ο Άγιος Μόδιστρος έκτισε και πάλι τον Πανάγιο Τάφου του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού μετά την καταστροφή του από τους Άραβες.

Το αντίστοιχο συνέβη και από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Νικηφόρο από την Πόλη και τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Θ’ τον Μονομάχο στην δεύτερη περίπτωση, οι οποίοι ανακατασκευάσαν τον Πανάγιο Τάφο.

Οι δε Φατιμίδες Άραβες του Αλ Χακίμ προσπάθησαν να καταστρέψουν με σιδερένια σφυριά την ταφική αναβαθμίδα που υπήρχε μέσα στον ταφικό θάλαμο, αλλά απέτυχαν.

Αναφέρεται ότι οι άνδρες του Αλ-Χακίμ αδυνατούσαν να σπάσουν τον βραχώδη πυρήνα του Τάφου και γι’ αυτό του έβαλαν φωτιά, αλλά ο βράχος «παρέμεινε αμετακίνητος και συμπαγής σαν να ήταν από διαμάντι».

Αντίστοιχα και όταν οι Αλβανοί προσπάθησαν να καταστρέψουν τον τάφο του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού βγήκε φωτιά και τους έδιωξε (όπως όταν Ιουδαίοι προσπάθησαν να κατασκευάσουν ξανά τον Ναό του Σολομώντα επί Ιουλιανού βγήκε φωτιά και τους εμπόδισε), αλλά και όταν οι Τούρκοι προσπάθησαν να καταστρέψουν τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας στην Πόλη. 

Ο Κούλης, όπως και ο Ιουλιανός από μίσος προς την Ορθοδοξία, έκλεισε τις Εκκλησίες στα 2,5 έτη εξουσίας του, δίωξε άγρια τους Χριστιανούς, ενώ παράλληλα έδιωξε πολλούς Χριστιανούς από τις δημοσιές υπηρεσίες.

Ο Ηρώδης ο Αγρίππας δέχτηκε τιμές ως δήθεν «θεός» βλασφημώντας τον με τον τρόπο αυτό και τιμωρήθηκε άμεσα με βίαιο θάνατο και σκουλήκια βγήκαν από το σώμα του, όπως και στις μέρες μας ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Εύβοια αυτοανακηρύχτηκε και αυτός βλάσφημα «θεός» (https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/provocateur/1041701_ayto-anavathmistike-se-theos-o-kmitsotakis-afoy-ego-esteila), όπως έκαναν πριν από αυτόν και άλλοι τυραννικοί δικτάτορες ή Αυτοκράτορες στην ιστορία, όπως π.χ. ο Καλιγούλας, ο Νέρωνας, ή ο Αλ Χακίμ.

Στην Νάουσα, το 1.705 μ.Χ., ο Ζήσης Καραδήμος με τους δύο γιους και τους εκατό άντρες του σκότωσαν τον Αχμέντ Τσελεμπή, τον στρατολόγο του Σουλτάνου που ήθελε να κάνει γενιτσάρους τα παιδιά τους και κατέφυγαν σαν αντάρτες στα γύρω όρη.

Αντίστοιχα και στο Ισραήλ ο Ματαθίας Μακαβαίος επαναστάτησε κατά του απεσταλμένου του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς, μαζί με τους γιους και τον σκότωσε και κατέφυγαν σαν αντάρτες στα γύρω όρη.

Το Φίδι στην Εδέμ πριν πτώση των Πρωτοπλάστων είχε σύμφωνα με κάποιους Πατέρες της Εκκλησίας φτερά (ίσως και πόδια), τα οποία έχασε μετά από την παρακίνηση στο Προπατορικό αμάρτημα τους Πρωτοπλάστους.

Στο Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ κατά τον 8^ο Αιώνα π.Χ., όπως και στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του 3^ου Αιώνα μ.Χ., οι εναλλαγές των ηγετών στα κράτη αυτά μέσω δολοφονιών και πραξικοπημάτων ήταν πολλές δεκάδες σε λίγες μόνο δεκαετίες.

Επίσης, στο Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ περιφέρονταν περιπλανώμενοι Προφήτες (αρχικά μόνοι και μετέπειτα σε ομάδες), που προφήτευαν μέσω της χρήσης χορού και μουσικής, όπως ακριβώς έκανε και η ισλαμική αίρεση των Ρούμι μετέπειτα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

«Γη που ρέει μελί και γάλα» είπε πως είναι η Χαναάν στους Ισραηλίτες ο Προφήτης Μωυσής πριν εισβάλουν σε αυτή, όπως και Ανδαλουσιανός Άραβας ηγέτης Απόχαψ στους άντρες του πριν εισβάλουν στην Κρήτη.

Πόλεις της ανομίας ήταν στην Παλαιά Διαθήκη τα Σόδομα, τα Γόμορρα, όπως και η Γαλαάδ και η Σαμάρεια, και όλες τους στο τέλος καταστράφηκαν (από φωτιά και πολέμους), όπως ακριβώς και η Σοβαρή στην Μεγάλη Ελλάδα. 

Στο εγγεγραμμένο στο άστρο της φάτνης τρίγωνο συμβαίνει το κοσμογονικό γεγονός της ενανθρώπισης του Θείου. Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ….ἐν φάτνη …..ἐν γαστρὶ… Ο Θεός αποκαλύπτεται συγκαταβαίνει ανέκπτωτος κατέρχεται ο προ των αιώνων εισέρχεται στο χωροχρόνο της ιστορικότητας ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.

Η φάτνη είναι το συμπίλημα του κόσμου η μικρογραφία του κόσμου μακέτα της ειρήνης. Η φάτνη είναι ένα σημείο αλληλοδιασταυρούμενης συνάντησης του θείου με το ανθρώπινο του επουράνιου με το επίγειο του πνευματικού και του γήινου του εθνικού και του διεθνούς του προσωπικού και του κοινωνικού του τώρα και του πάντοτε του νυν και του αεί.

Η φάτνη είναι ένα τριεθνές ένα διεθνές σημείο μια ουδέτερη ζώνη όπου συναντιούνται οι φυλές της γης οι αλλόχθονες με τους αυτόχθονες οι ξένοι με τους ντόπιους οι αλλόφυλοι με τους ημέτερους. Η Ισραηλίτισσά Μαριάμ, ο Ιουδαίος ως προς την κατά σάρκα καταγωγή Ιησούς και οι γηγενείς Ιουδαίοι ποιμένες συναντιούνται με τους Μάγους τους ειδήμονες της εποχής τους προερχόμενους από τη Περσία το σημερινό Ιράν.

Η φάτνη επέχει θέση γεωπολιτικού ενδιαφέροντος αφού αυτές οι 2 δυνάμεις Ισραήλ και Ιράν σήμερα εμφανίζονται ως οι κατ’ εξοχήν αντίπαλοι στην ευρύτερη περιοχή στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η αντιπαλότητά τους επηρεάζει ανεξίτηλα σε πρώτο πλάνο την Παλαιστίνη, τον Λίβανο, την Συρία, το Ιράκ φθάνει ως την Υεμένη και διατρέχει όλο τον κόσμο της διασποράς και επηρεάζει γεωστρατηγικές σχέσεις Δύσης και Ανατολής με την Ρωσία στο δόγμα της πολιπολικότητας να εντάσσει το Ιράν ως στρατηγικό της σύμμαχο και τις ΗΠΑ να προτάσσουν ως αιχμή δόρατος το Ισραήλ.

Ισραήλ και Ιράν απειλούνται με πυρηνική αλληλοεξόντωση. Η έχθρα τους είναι αντιπαλότητα που εδράζεται σε θρησκευτικά κυρίως κίνητρα. Είναι η αλληλοδιεκδίκηση για τον έλεγχο των ιερών τόπων του Ιουδαϊσμού που συμπίπτουν με αυτούς του ισλάμ στην γη του Ισραήλ-Παλαιστίνης ( βλ. τζαμί Αλ Ακσά-Χρυσό Θόλο που οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι δομήθηκε στα ερείπια του Ναού του Σολομώντα). Είναι η σύγκρουση 2 κόσμων που απαρνήθηκαν την θεότητα του Ιησού.

Και απέβησαν διεστώτα και αντιμαχόμενα στρατόπεδα, έχασαν την μοναδική ιστορία ευκαιρία συμφιλίωσης και συνδιαλλαγής. Όπου ο ειρηνοποιός Χριστός αποβάλλεται επικρατεί η εχθρότητα το μίσος κι αυτό συμβαίνει από την πολιτική την κοινωνική ως και την προσωπική σφαίρα της ιδιωτικής ζωής.

Αποτελούν παραδείγματα προς αποφυγή. Όπου λογοκρίνεται κι αποσιωπείται το μήνυμα της ταπεινής φάτνης καὶ το ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία επικρατεί η αιματοχυσία η έριδα, η ακατάσχετη διένεξη, ο διαρκής πόλεμος, η εγκληματικότητα, η έξαρση της βίας η ταραχή και η διαταραχή.

Η φάτνη είναι η καρδιά του σύμπαντος κόσμου…..είναι η Ζωοδόχος πηγή της ειρήνης και της ησυχίας, της εσωτερικής γαλήνης κι ανάπαυσης μακαριότητας και ευτυχίας.  

Διπλοῦς ἐτέχθη, Χριστὸς θεός και άνθρωπος. Στο πρόσωπό του επιτυγχάνεται η απόλυτη συνάρμοση των διεστώτων θείου κι ανθρώπινου.. Ως εκ τούτου αποτελεί και τη μοναδική εγγύηση για έναν κόσμο αρμονίας ειρηνικής συνύπαρξης…

Δεν αναζητούμε ηγέτη γιατί έχουμε τον Αρχηγό της ζωής δεν γυρεύουμε παράταξη ένταξης γιατί ανήκουμε στην διαχρονική κοινότητα της Εκκλησίας στον διαρκώς ανανεούμενο και αενάως διευρυμένο κύκλο των μαθητών του.

Δεν θυσιάζουμε τις αρχές και αξίες μας στον σύγχρονο Καίσαρα στον Κοσμοκράτορα Θεό και Αυτοκράτορα  στις αρχές, στις εξουσίες, στους κοσμοκράτορες του σκότους του Αιώνος τούτου……. Ειρήνη χωρίς Χριστό δεν υπάρχει γιατί είναι η μόνη αληθινή εγγυήτρια δύναμη αυτής.. Η φάτνη θεμέλιο της αρχιτεκτονικής της ειρήνης.

Πρόοδος χωρίς Χριστό δεν υπάρχει θα γυρνάει μπούμερανγκ όπως σήμερα όπου η υποσχόμενη πρόοδος λόγω κλιματικής αλλαγής μας πηγαίνει στην εποχή του ανεμόμυλου και της ανακάλυψης της φωτιάς και η ιατρική μας γύρισε ανεπιστρεπτί στον αναχρονιστικό μεσαίωνα της πολλαπλής μάσκας της καθολικής καραντίνας και των ναζιστικών υποοχρεωτικών παρα-ιατρικών πειραμάτων.

Δημοκρατία χωρίς Χριστό δεν θα έχετε καθώς ο ασύστολος καινοτόμος εκσυγχρονισμός στο όνομα ενός απρουπόθετου ασύδοτου προοδευτισμού που τείνει να γίνει φουτουριστικός θα επιφέρει πάντα στο τέλος το φασισμό την ανελευθερία τα lockdown πάσης φύσεως ελευθερίας το στρατιωτικό νόμο την απαγόρευση κυκλοφορίας την Πανεπιτήρηση..

Ο Πύργος της Βαβέλ καταποντίστηκε…κι αυτοί που ενέσκηψαν στα συντρίμμια του για να τον αναστηλώσουν με νέα υπερπροηγμένα τεχνολογίας υλικά θα καταβαραθρωθούν είτε λαοί είναι είτε υπερδυνάμεις από αυτά.

Ζούμε αυτή τη κατολίσθηση του τεχνολογικού Γυάλινου Πύργου της Βαβέλ 2. Πολλοί εγκλωβίστηκαν σε αυτόν ενώ πολλοί άλλοι καταπλακώθηκαν στα συντρίμμια και αγνοούνται (https://dimpenews.com/2021/12/24/%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%cf%89%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%86%ce%ac%cf%84%ce%bd%ce%b7%cf%82/?fbclid=IwAR0wgkPONNiiD1b3nfpI5KA5_poSHqRQKtxnwUp1jQ-eBY_jmuUUZE-7-a4)…

Στο Αρχαίο Ισραήλ, πολλοί αξιωματούχοι, αν και είχαν δώσει όρκο στον Θεό να σέβονται και να είναι πιστοί στους βασιλιάδες τους (καλούς ή κακούς) τους δολοφονούσαν ή προσπαθούσαν να τους δολοφονήσουν και να πάρουν την θέση τους.

Το ίδιο συνέβαινε και στην Ρώμη στην Αρχαιότητα (π.χ. με την πτώση του τυραννικού Νέρωνα μετά από πραξικόπημα), στην Ρωμανία τον Μεσαίωνα (π.χ. π.χ. με την πτώση του Μαυρίκιου μετά από πραξικόπημα), ή και στην σύγχρονη εποχή (π.χ. με την προσπάθεια πραξικοπήματος κατά του Χίτλερ μέσω της «Επιχείρησης Βαλκυρία»).

Όπως οι γιοι του Ηλεί έτρωγαν με παντελώς βλάσφημο και ανίερο τρόπο τα κρέατα από τους βωμούς των θυσιών και είχαν κακό τέλος, όπως ακριβώς συνέβη με τον Βιτέλιο στην Ρώμη.

Δίκη διά της Μονομαχίας γίνονταν στο Αρχαίο Ισραήλ (π.χ. επί Δαβίδ και Γολιάθ), στην Μεσαιωνική Ιαπωνία (μεταξύ των Σαμουράι), στην Δυτική Ευρώπη τον Μεσαίωνα με τους ιππότες (π.χ. των Καρούζ και Λε Γκρι), όπως και στην Ελλάδα την νεότερη εποχή (π.χ. του Κόκου Χατζηπέτρου με τον Σπύρο Στάη-https://www.mixanitouxronou.gr/o-telefteos-nekros-apo-monomachia-stin-ellada-itan-vouleftis-ke-ton-skotose-ipourgos, https://www.ethnos.gr/Politics/article/48691/oialhthinesmonomaxiestonpolitikonsthnelladaenanaionaprintantimpeit, https://www.efsyn.gr/themata/istorika/79714_otan-oi-boyleytes-elynan-tis-diafores-toys-me-ta-opla).

Όπως οι Δώδεκα Μικροί Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης διώχτηκαν και μαρτύρησαν για την Πίστη τους στον Θεό, το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τους Δώδεκα Αποστόλους, οι οποίοι και μαρτύρησαν για την Πίστη τους στον Υιό του Θεού, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό. 

Παραβολές έλεγαν τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όσο και ο Σοφός Σειράχ.

Οι κάτοικοι της πόλης Κάσπιν προσέλαβαν και βλασφήμησαν τον Ιούδα τον Μακκαβαίο και τα λάβαρα του και αυτός διέταξε γενική έφοδο και κατέλαβε, λεηλάτησε και κατέστρεψε ολοκληρωτικά την πόλη αυτή.

Αντίστοιχα και οι της πόλης της Ιερουσαλήμ προσέλαβαν και βλασφήμησαν τα λάβαρα του στρατού του Τίτου και αυτός διέταξε γενική έφοδο και κατέλαβε, λεηλάτησε και κατέστρεψε ολοκληρωτικά την πόλη αυτή.

Ο Τιμόθεος έστειλε τα γυναικόπαιδα στο οχυρό Κάρνιον για να τα προστατευτούν πριν από την μάχη με τον Ιούδα τον Μακκαβαίο, όπως ακριβώς και οι Αθηναίοι έστειλαν τα γυναικόπαιδα στο οχυρό νησί της Αίγινας πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνας για να τα προστατεύσουν από τον στρατό και τον στόλο του Ξέρξη.

Στην πόλη του Ιάμνειας και της Ιόππης, ο Ιούδας ο Μακαβαίος με νυκτερινή επίθεση έβαλε φωτιά και έκαψε στο λιμάνι τα πλοία των εχθρών του, όπως ακριβώς έκανε και ο Καίσαρας στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, αλλά και ο Φράνσις Ντρέηκ στο λιμάνι του Κάδιξ στην Ισπανία. 

Οι αιρετικοί των Κολασσέων επί Αποστόλου Παύλου (οπαδοί της δήθεν «θρησκείας των Αγγέλων» και «φιλόσοφοι»), όπως και οι αιρετικοί καθαροί στο Λάντελοκ τον Μεσαίωνα (οι οποίοι έλεγαν ότι ήταν γνωστικοί, είχαν δηλαδή την γνώση), πίστευαν ότι το σώμα ήταν κακό και το περιφρονούσαν, όπως και ότι κάποιες τροφές μιαρές και δεν έπρεπε να τρώγονται, πιστεύοντας παράλληλα πως οι ίδιοι ήταν οι «εκλεκτοί».    

Ο Απόστολος Παύλος έγραψε πολλές Επιστολές μαζί με τον Τιμόθεο, όπως και ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος έγραψε απαγγέλοντας στον Άγιο Πρόχορο την Αποκάλυψη και τις Επιστολές του.

Τόσο στον οίκο του ενδόξου Βιβλικού βασιλιά Δαβίδ, όσο και στου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, οι γιοι τους, όσο οι ίδιοι ήταν ακόμα εν ζωή πάλεψαν άγρια και αλληλοσκοτωθήκαν για την κατάκτηση του θρόνου μετά τον θάνατο των πατεράδων τους, ενώ όσοι από αυτούς προσπάθησαν να σφετεριστούν τον θρόνο από τους πατεράδες τους είχαν κακό τέλος. 

Δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε τα Χριστούγεννα, αυτή τη γιορτή της ειρήνης και της καλοσύνης που ακτινοβολεί το Παιδί της Βηθλεέμ, και τότε το Ευαγγέλιο μάς προσκαλεί να παρασταθούμε μάρτυρες της έκρηξης μιας τρομακτικής μοχθηρίας απέναντι σ’ Αυτό, μιας μοχθηρίας που ποτέ δε θα τελειώσει ή θα αδυνατίσει.[…]

Ιστορικά γνωρίζουμε ότι ο Ηρώδης βασίλευε στην Παλαιστίνη με τη σύμφωνη γνώμη και υπό την προστασία των Ρωμαίων κατακτητών, και πως ήταν ένας απάνθρωπος και άδικος τύραννος. Στην αντίδραση του στη γέννηση του Χριστού, το ευαγγέλιο μάς δίνει το αιώνιο πορτραίτο της επίγειας εξουσίας που ο μοναδικός σκοπός και η ενέργειά της εξαντλούνται στη διατήρηση, χρησιμοποίηση και υπεράσπιση της δύναμης που κατέχει ενάντια σε οτιδήποτε πιθανώς απειλεί την ύπαρξή της.

Μήπως δεν το ξέρουμε τόσο καλά εμείς οι ίδιοι; Πάνω απ’ όλα ο Ηρώδης είναι τρομαγμένος και φιλύποπτος. Πιθανώς να αναρωτηθούμε πώς ήταν δυνατό ένα παιδί να αποτελεί απειλή, ένα παιδί για το οποίο δε βρέθηκε κανένα άλλο κατάλυμα παρά μια σπηλιά για να γεννηθεί;

Για τον Ηρώδη όμως ήταν αρκετό το ότι κάποιος –και στην περίπτωσή μας αυτοί οι μάγοι από την Ανατολή- ονόμασε «βασιλιά» αυτό το άγνωστο φτωχικό και αβοήθητο παιδί. Τίποτε άλλο δε χρειάστηκε για να μπει σε λειτουργία ο μηχανισμός της εγκληματικής αναζήτησης, έρευνας, ανάκρισης και εκτέλεσης.

«Τότε Ηρώδης λάθρα καλέσας τους μάγους…». Έπρεπε να γίνει μυστικά, επειδή αυτού του τύπου η εξουσία γνωρίζει ότι μπορεί να λειτουργεί μόνο όταν η δουλειά της γίνεται μυστικά, που σημαίνει παράνομα και άδικα. Και τότε, «πορευθέντες», είπε ο Ηρώδης στους Μάγους «ακριβώς εξετάσατε περί του παιδίου».

Διατάζει να διερευνήσουν, να «κατασκευάσουν μιαν υπόθεση», να την προετοιμάσουν πολύ προσεκτικά έτσι, ώστε να μην υπάρχει καμιά διαφυγή ή σφάλμα καθώς ετοιμάζονται τα αντίποινα. Κατόπιν έρχεται το ψέμα: «επάν δε εύρητε, απαγγείλατέ μοι, όπως καγώ ελθών προσκυνήσω αυτώ.» Πόσο συχνά δεν έχουμε δει αυτό το είδος του ψέματος να διαμορφώνεται τόσο μεθοδικά καθώς προετοιμάζεται να εκτοξευθεί.

Και τελικά η παράλογη και αιματοβαμμένη αντεκδίκηση: για να καταστραφεί ο ένας, δολοφονούνται εκατοντάδες. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, δε σταματά σε τίποτε. Και όλα αυτά για να προστατευθεί η άπληστη εξουσία, που δεν έχει κανέναν άλλο τρόπο για να υπερασπίσει τον εαυτό της από τη βία, την απανθρωπιά και την ετοιμότητα να δολοφονήσει.

Το φως των Χριστουγέννων συναντά το σκοτάδι της κακόβουλης εξουσίας που την έχει διαφθείρει ο φόβος και η καχυποψία. Από τηn μια πλευρά: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.» Από την άλλη μια τρομακτική, συνεχώς κακή βούληση, ο ρόγχος ενός μισοπεθαμένου καθεστώτος που μισεί το φως, τον κόσμο, την ελευθερία, την αγάπη και επιθυμεί διακαώς να τα ξεριζώσει χωρίς έλεος.

Γιατί να νοιαστεί αυτή η κακόβουλη εξουσία για τις κραυγές και το κλάμα των μητέρων που δε θα βρουν καμιά παρηγοριά; Δυο χιλιάδες χρόνια πέρασαν από τότε, αλλά οι ίδιες δύο εξουσίες εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες η μια απέναντι στην άλλη στον πολυβασανισμένο πλανήτη μας: η εξουσία της γυμνής δύναμης, η τυφλωμένη από το φόβο και τρομακτικά απάνθρωπη και η ακτινοβόλα εξουσία του παιδιού της Βηθλεέμ.

Φαίνεται όμως πως όλη η εξουσία, όλη η δύναμη βρίσκεται στα χέρια αυτής της γήινης αρχής, στα χέρια της αστυνομίας της, των ανακριτών της, στα χέρια αυτού του αθάνατου συστήματος των νυκτερινών επιχειρήσεων. Μόνο όμως φαινομενικά: επειδή ποτέ δεν παύουν να λάμπουν το αστέρι και η εικόνα της Μητέρας με το Βρέφος, ο ύμνος «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» δεν έχει σιγήσει, και η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη ζουν. Τα Χριστούγεννα ήρθαν και έφυγαν, αλλά η λάμψη τους μένει.

Πολλές φορές, μοιάζει σαν να επιτρέπει ο Θεός η δικαιοσύνη να είναι άοπλη και απροστάτευτη σ’ αυτό τον κόσμο. Αυτό όμως το κάνει για να δείξει την δύναμή Του, γιατί το νήμα της δικαιοσύνης είναι πιο δυνατό από το σκοινί της αδικίας. Ο τύραννος ορμάει να κόψει το νήμα της δικαιοσύνης αλλά εν τέλει μπερδεύεται σ’ αυτό και σκοτώνεται.

Ο σατανάς θέλησε να καταστρέψει τον δίκαιο Ιώβ αλλά εν τέλει τον ανύψωσε στον ουρανό. Την στιγμή πού ο Ιώβ φαινόταν αδύναμος, νίκησε τον σατανά. Ο σατανάς θέλησε να καταστρέψει τον βασιλιά Ηρώδη και το πέτυχε, γιατί ο Ηρώδης δεν του πρόβαλλε καμία αντίσταση. Και τη στιγμή πού ο Ηρώδης φαινόταν πανίσχυρος, καταστράφηκε.

Πολλές φορές, όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, σ’ αυτή τη ζωή, φαίνονται αδύναμα, αλλά εν τέλει είναι πιο δυνατά και από τα αστέρια και τούς τεράστιους ωκεανούς. Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις ημείς δέ εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/12/blog-post_207.html?m=1&fbclid=IwAR3wOUqh3liKl0b3ksRJmJ98eEqM2SrHtx85YWRNtAnkOWUPkwiRuquLxL8).

Ο Άγιος Παίσιος, μιλούσε με παραβολές σε πολλούς πιστούς που ζητούσαν τις συμβουλές του, μιλώντας χωρίς να το καταλάβουν έμμεσα για τους ίδιους, χωρίς να τους κάνει νιώθουν άσχημα, όπως ακριβώς έκανε πριν από αυτόν και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Το άστρο της Βηθλεέμ (ο Αρχάγγελος Γαβριήλ) οδήγησε τους τρεις Μάγους στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και στην Πίστη σε Αυτόν, όπως και ο Τίμιος Σταυρός στον Ουρανό αντίστοιχα τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Οι σκελετοί που βρέθηκαν στο Μινωικό ιερό στο βουνό Ανεμοσπηλιά, ήταν τρεις, ένας μίας ιέρειας και ένας ενός ιερέα, ενώ ο τρίτος ήταν ενός έφηβου που τον είχαν προσφέρει ανθρωποθυσία, ενώ φαίνεται ότι μόλις αυτή ολοκληρώθηκε έγινε σεισμός που καταπλάκωσε στα ερείπια του τον ιερέα και την ιέρεια.

Επίσης, με σεισμό αφανίστηκε από τον Θεό η πόλη του πατερά του Μελχισεδέκ, αφού ο ίδιος θυσίασε ως ανθρωποθυσία τον γιο του Μελχί, όπως έκαναν και οι υπόλοιποι κάτοικοι της πόλης αυτής, πλούσιοι και φτωχοί.

Ο κυνικός φιλόσοφος Κράτης μοίρασε όλη την μεγάλη περιουσία που κληρονόμησε στην πόλη του και έγινε οικειοθελώς φτωχός, όπως έκαναν και πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας μας με τους φτωχούς (π.χ. ο Μέγας Βασίλειος).

Γιος πόρνης (της Ραάβ) ήταν ο Δίκαιος Βοόζ, όπως και ο Κριτής Ιαφθέ.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός διώχτηκε, όπως και οι Απόστολοι μετά από Αυτόν, ενώ και αυτοί όπως και ο Κύριος ήταν μισούμενοι από πολλούς για το κήρυγμα μετανοίας τους.

Την ιεροσύνη στον Χριστιανισμό την παίρνει κανείς στην ηλικία των 30 ετών, όπως γίνονταν στο Αρχαίο Ισραήλ.

Με το ουράνιο ψωμί από τον ουρανό (το μάννα) Θαυματουργικά χόρτασε ο Θεός τους Ισραηλίτες στην Έρημο επί Προφήτη Μωυσή, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός χόρτασε στην Έρημο με τα ψωμιά και τους ιχθείς που πολλαπλασίασε για 7.000 και 5.000 ανθρώπους αντίστοιχα Θαυματουργικά.

Και όπως οι υπάρξεις στο νερό και τα δέντρα και τα φυτά πολλαπλασιάστηκαν με έναν Λόγο του Θεού κατά την Δημιουργία, έτσι και με έναν λόγο και μία Προσευχή του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, πολλαπλασιάστηκε το ψωμί και οι ιχθείς Θαυματουργικά και χόρτασαν με αυτά 7.000 και 5.000 ανθρώπου αντίστοιχα.

Η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα, όταν άκουσε από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στην πόλη της Συχέμ, στο Φρέαρ του Ιακώβ, ότι Αυτός θα της δώσει νερό που οποίος το πιει δεν θα διψάει ξανά ποτέ, του ζήτησε να της δώσει για να το πιει και να μην έρχεται να πιει νερό παρανοώντας το νόημα των λόγων Του.

Αντίστοιχα και στην πόλη της Καπερναούμ, τα πλήθη που ακολούθησαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στην Έρημο και χόρτασαν με τον Θαυματουργικό πολλαπλασιασμό των ψωμιών και των ιχθύων, όταν άκουσαν ότι θα τους δώσει ψωμί/τροφή που θα τους τρέφει μονιμά, αυτοί ζήτησαν να τους δώσει το ψωμί αυτό παρανοώντας το νόημα των λόγων Του.

Νεεμάν ήταν ένας Βασιλιάς και στρατηγός της Συρίας, ο οποίος λεπρώθηκε και πείστηκε από την υπηρέτριά του, που ήταν Εβραία, να πάει στην πατρίδα και να επισκεφτεί στον Ιορδάνη ποταμό, τον Προφήτη Ελισσαίο.

Πράγματι ο Νεεμάν πήγε και όταν έφτασε στον Ιορδάνη ποταμό, ο Ελισσαίος χωρίς να βγει και να τον δει καθόλου, λέει στον υποτακτικό του, να του πει να βυθιστεί στο Ιορδάνη ποταμό 7 φορές.

Ο στρατηγός νόμιζε, ότι ο Προφήτης θα έβγαινε έξω και θα προσεύχονταν με τα χέρια πάνω, για να τον κάνει καλά, αλλά το να βυθιστεί 7 φορές στον Ιορδάνη, αυτό δεν μπόρεσε να το καταλάβει. Πήρε τα πράγματα εγωιστικά και είπε:

- Εγώ έχω στην πατρίδα μου τον Αβανά και τον Φαρφάν. Μεγάλα ποτάμια. Δεν μπορούσα να βυθιστώ σε εκείνα τα ποτάμια για να γίνω καλά; Έπρεπε να έρθω σε αυτό το αυλάκι (!) να βυθιστώ; Και γυρίζει, για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Κάποιος όμως μυαλωμένος υπήκοός του μπήκε στη μέση και του είπε:

- Πού πάμε στρατηγέ; Ήρθαμε από την άκρη του κόσμου και επιστρέφουμε; Τί σου ζήτησε ο άνθρωπος; Χρυσό σου ζήτησε; Τί σου ζήτησε; Να πας, να βυθιστείς για να γίνεις καλά! Κατέβα λοιπόν κάτω, να πας να αφήσεις τη λέπρα εδώ...

Πείστηκε τελικώς ο στρατηγός και κατέβηκε από το άλογό του και βυθίστηκε 7 φορές στον Ιορδάνη. Την 7η φορά όταν βγήκε επάνω, είχε μείνει όλη του η λέπρα κάτω και το δέρμα του ήταν σαν μικρού παιδιού!!

Θα μου πείτε, τι σχέση έχουν αυτά τα πράγματα με την Ορθοδοξία; Μεγάλη σχέση έχουν! Ο Ιορδάνης δεν είναι κάποιος ποταμός μεγάλος που λέγεται προτεσταντισμος, που λέγεται Παπισμός, που λέγεται Βουδισμός.

Ο Ιορδάνης είναι η μικρή Ορθοδοξία με τα 7 μυστήρια, με τις 7 καταδύσεις, που τον πλένει τον άνθρωπο και του απορρίπτει την λέπρα (την αμαρτία).

Εκεί υπάρχουν όλα, εκεί γράφονται όλα είτε θέλουμε να το καταλάβουμε, είτε όχι. Κανένα ποτάμι δεν βγάζει λέπρα από το άνθρωπο. Καμμία θρησκεία δεν βγάζει λέπρα από τον άνθρωπο, παρά μόνο η Ορθόδοξη. Δεν είναι εγωιστικό αυτό, αλλά είναι η πραγματικότητα. Μην πλανάστε! Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982 μ.Χ.).

Ο Προφήτης Μωυσής προφήτεψε την αλήθεια στον ειδωλολάτρη Φαραω, αλλά οι ψευδοπροφήτες ιερείς Ιαννής και Ιαμβρής του έλεγαν για πολιτικούς και θρησκευτικούς λογούς, όπως και κύρους ψευδοπροφήτης, όπως ακριβώς έκαναν και οι ψευδοπροφήτες έναντι των αληθινών προφητών στους τότε ειδωλολάτρες ή ασεβείς βασιλείς του Αρχαίου Ισραήλ για τους ιδίους λογούς (π.χ. τους Προφήτες Ηλία ή Ιερεμία).

Οι Ισραηλίτες ακολούθησαν τον Προφήτη Μωυσή στην έρημο, όπως και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Φίδι ήταν αυτό που φτέρνισε τον άνθρωπο στην Εδέμ, φίδια και αυτά που φτέρνισαν τους Ισραηλίτες στην Έρημο επί Προφήτη Μωυσή.

Τροφή από Άγγελο λάμβανε ο Προφήτης Ηλίας, οι Ισραηλίτες στην Έρημο υπό τον Μωυσή, αλλά και η Παναγιά μας μέσα στον Ναό του Σολομώντα (από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ).

Η τροφή του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστή ήταν μόνο χόρτα, όπως και του Αγίου Ιάκωβου του Αδελφόθεου.

Τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όπως και ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ πριν γίνουν ηγέτες του Ισραήλ ήταν και οι δύο τους βοσκοί.

430 έτη έμειναν υπόδουλοι οι Εβραίοι στους Αιγυπτίους και 400 οι Έλληνες στους Τούρκους.

Όπως ο Φαραω με νόμους σκότωσε τα πρωτότοκα των Εβραίων, ομοίως στις μέρες μας πεθαίνουν παιδιά με νόμους με τις εκτρώσεις.

Όπως η Αγία Ελένη, με την υποστήριξη τους γιου της, του Άγιου Κωνσταντίνου έκτισε τον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα, έτσι και ο Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας έκτισε την Αγία Σοφία στην Πόλη.

Οικουμενικοί Πατριάρχες που έχασαν το αξίωμα τους από την πολιτική εξουσία και αποκαταστάθηκαν πολλές φορές ήταν οι Ιγνάτιος, Φώτιος ο Μέγας, Μέγας Αθανάσιος, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος ο Ε’, κ.λ.π.

Ο Χαιλέ Σελασιέ, ο τελευταίος βασιλιάς της Αιθιοπίας, παρακαλούσε από το βήμα της Κοινωνίας των Εθνών τον Θεό για βοήθεια ενάντια στους Ιταλούς εισβολείς που εισέβαλαν στην χώρα του και ο ίδιος τους έδιωξε με ανταρτοπόλεμο, όπως έκαναν πριν από αυτόν ο Δαβίδ και ο Ιούδας ο Μακαβαίος.

Οι Αρχαίοι Ισραηλίτες κρεμούσαν στις Ιτιές της Βαβυλώνας τις κιθάρες τους και έκλαιγαν για την εξορία τους εκεί από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Μέγα που έγινε λόγω της σκληρότητας και των αμαρτιών τους, όπως ακριβώς στα δέντρα που κάποτε οι Σουλιώτες αφήναν τα σπαθιά τους, όταν εκδιωχτήκαν (από τον τύραννο Αλή Πασά) λόγω της αυθαιρεσίας και της σκληρότητας τους, κρέμαγαν οι Γύφτοι τα όργανα τους.

Ο Εκατόνταρχος Λογγίνος πίστεψε στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό με τα σημεία που είδε κατά την Σταύρωση Του, ενώ ο Απόστολος Παύλος από το όραμα του Κυρίου που είδε στον δρόμο για την Δαμασκό.

Ο Αβραάμ έμενε στις σκηνές και μετακινούνταν συνεχώς, όπως ακριβώς κάνουν στις μέρες μας οι Βεδουίνοι ή οι Τσιγγάνοι.

Ο Θεός έσωσε τους δικούς του επί Νώε, όπως και τον Λωτ στα Σόδομα και τα Γόμορρα.

40 μέρες έμεινε χωρίς τροφή ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην Έρημο, 40 και ο Προφήτης Ηλίας, αλλά και ένας ευσεβής φοιτητής που επισκέφτηκε τον Άγιο Παίσιο δεν έφαγε τίποτε στις 40 μέρες των εξετάσεων του.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, όπως και η Αγιά Πελάγια, πριν μετανοήσουν και αγιάσουν, ήταν και οι δύο πόρνες.

Πριν γίνουν Άγιοι και ακτήμονες ήταν πλούσιοι οι Άγιοι Ματθαίος, Λουκάς, Ιώβ, Ιερώνυμος, Νικόδημος, Ιωσήφ εξ’ Αριμαθείας, Αβραάμ, Μέγας Αντώνιος, Μέγας Βασίλειος κ.λ.π.

Όπως οι απόγονοι του ευσεβούς Σηθ ονομάζονταν για την ευσέβεια τους «παιδιά του Θεού», έτσι και ο Άγιος Μακάριος για τον ίδιο λόγο ονομάζονταν «Θεός επί γης».

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με έναν λόγο του δημιούργησε την θάλασσα, έτσι και με έναν λόγο του γέμισαν τα δίχτυα του Άγιου Πέτρου με ψαριά από την θάλασσα.

Όπως με χώμα και νερό έφτιαξε ο Κύριος με ένα φύσημα Του τον άνθρωπο, έτσι και με χώμα και νερό (πηλό) και ένα φύσημα Του πάνω στα μάτια του τυφλού που τα έβαλε του αποκατέστησε ξανά την όραση του.

Τόσο ο Αβραάμ, όσο και ο Ιακώβ, όσο και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός έφυγαν όλοι τους για ένα διάστημα εξόριστοι στην Αίγυπτο (ο Ιακώβ πήγε και στην Μεσοποταμία) και επέστρεψαν αργότερα στην Χαναάν.

Κατά την Γαλλική Επανάσταση, ένας επαναστάτης κατέστρεψε την εικόνα του Εσταυρωμένου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστό από μία αίθουσα με 40 μαθητές, αλλά την άλλη μέρα οι 40 μαθητές φορούσαν 40 χρυσούς Εσταυρωμένους Σταυρούς στον λαιμό τους.

Αντίστοιχα κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση οι άθεοι κομμουνιστές μπολσεβίκοι αφαίρεσαν την εικόνα της Παναγιάς μας από το χειρουργείο του Άγιου Λουκά της Κριμαίας, όμως αυτός έφερε μία κρυφή μέσα στο σακάκι του και έκανε το σχήμα του Σταυρού στους ασθενείς που χειρουργούσε λίγο πριν ξεκινήσει τις εγχειρήσεις του. 

Ο θάνατος του Αμασά προήλθε από ένα χτύπημα από ένα κρυφό σπαθί που είχε ο Ιωάβ σε μία συνάντηση μαζί του, όπως και ο θάνατος του Μωαβίτη βασιλιά Εγλών προήλθε από ένα χτύπημα από ένα κρυφό σπαθί που είχε ο Εούδ σε μία συνάντηση μαζί του.

Οι φόνοι που διέπραξε ο Ιού στην κοιλάδα της Ιζρεέλ, απαντήθηκαν Θεία Δίκη με την ήττα και καταστροφή των Ισραηλιτών στην μάχη που έλαβε χώρα στην περιοχή αυτή.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός προειδοποίησε τους Πιστούς κατοίκους της Ιερουσαλήμ όταν δουν την πόλη αυτή περικυκλωμένη (από τους Ρωμαίους) να φύγουν από αυτή, γιατί τελικά θα πολιορκηθεί, θα αλωθεί και θα καταστραφεί για να ξεφύγουν, όπως και έγινε.

Αντίστοιχα παλαιοτέρα και ο Προφήτης Ιερεμίας προειδοποίησε τους Πιστούς κατοίκους της Ιερουσαλήμ όταν δουν την πόλη αυτή περικυκλωμένη (από τους Βαβυλωνίους) να φύγουν από αυτή, γιατί τελικά θα πολιορκηθεί, θα αλωθεί και θα καταστραφεί για να ξεφύγουν, όπως και έγινε.

Ο Δίκαιος Ιώβ έκανε παράπονο στον Θεό, όπως και Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στον Κήπο της Γεσθημανής και κατά την Σταύρωση.

Και τους δύο τους κατηγορούσαν, τους περιγελούσαν και τους έφτυναν οι συμπολίτες της εποχής τους, ενώ και στους δύο τρεις φίλοι τους τους ακολουθήσαν (οι Ελιφάζ, Βιλδάδ και Σωφάρ στην περίπτωση του Ιώβ και οι Απόστολοι Ιωάννης, Πέτρος και Ιάκωβος στην περίπτωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού).

Οι «φίλοι» του Ιώβ δεν στάθηκαν στην ανάγκη του, αλλά τον εγκατέλειψαν στα δεινά του, όπως και οι Απόστολοι τον Κύριο όταν Αυτός συνελήφθη, όπως και όλοι όσοι ευεργετήθηκαν από Αυτόν με τα Θαύματα Του. 

Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός πριν γίνει άνθρωπος ήταν πλούσιος σε έργα και αγαθά, όπως και ο Ιώβ, έχοντας πολλά χαρίσματα, όπως την πίστη, την αγνότητα, το σεβασμό του Θεού, την ελεημοσύνη, την καθαρότητα του νου και πάνω απ’ όλα την υπομονή.

Όπως ο Ιώβ έγινε φτωχός, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός γεννήθηκε και μεγάλωσε φτωχός, όπως ο Ιώβ βγήκε νικητής με πειρασμό της γυναίκας του, ενώ ο Κύριος δίνοντας την ζωή Του απέτρεψε τα αποτελέσματα του πειρασμού της Εύας.

Δοκιμασίες επετράπη στον Ιώβ και στον Κύριο να γίνουν από τον διάβολο, αλλά και οι δύο βγήκαν νικητές, γυμνός και πληγωμένος πάνω σε ακαθαρσίες ο Ιώβ έξω από την πόλη του, έτσι και ο Κύριος εκτός Ιερουσαλήμ σταυρώθηκε, γυμνός στον Κρανίου Τόπο.

Ο Θεός μέσα σε σύννεφα εμφανίστηκε στον Ιώβ και τον δικαίωσε και τον απάλλαξε από τα δεινά του, ενώ κατά την Σταύρωση έγινε σεισμός, όπως και σύννεφο εμφανίστηκε σε μορφή Νεφέλης στην Ανάληψη Του, ως ένδειξη της εμφάνισης του Θεού Πατρός.

Με τέλος δοκιμασίας Ιώβ αυτός απέκτησε διπλάσια τα αγαθά που έχασε, ενώ στον Κύριο δόθηκε μετά την Ανάσταση Του πλήρης εξουσία πάνω στον ουρανό και την γη.

Κάθε εποχή έχει την Βαβυλώνα της και έτσι μετά την Αρχαία Βαβυλώνα επί Αρχαίο Ισραήλ, ακολούθησε η Νέα Βαβυλώνα της Αρχαίας Ρώμης που κυνηγούσε τον Νέο Ισραήλ (τους Ορθόδοξους Χριστιανούς), στις δε μέρες μας Νέα Βαβυλώνα είναι οι ΗΠΑ.

Ο πατέρας του Δημήτριου Καβαθά στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, μόνο αυτός γλίτωσε από το τάγμα του (όταν μία σφαίρα καρφώθηκε στο Ευαγγέλιο που είχε εντός του σακακιού του και τον γλίτωσε από τον θάνατο, όπως έγινε και με τον Βρετανό στρατιώτη Leonard Knight στον Α’ Παγκόσμιο Πολεμο-https://www.dailymail.co.uk/news/article-4124620/Pocket-Bible-saved-life-WWI-soldier-German-bullet-embedded-just-50-pages-going-way-killing-him.html), όπως και Χίτλερ ήταν ο μονός που σώθηκε από το τάγμα του κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Αρχαία Βαβυλώνα κατακτήθηκε οριστικά από τον Πέρση βασιλιά Κύρο τον Μέγα από ένα κατάσκοπο που λέγεται ότι εισήλθε κρυφά στην πόλη, του άνοιξε τις πύλες της και αυτός εισήλθε ξαφνικά με τον στρατό του σε αυτή και την κατέλαβε.

Αντίστοιχα, η Νέα Βαβυλώνα, η Ρώμη  κατακτήθηκε από τον Βησιγότθο βασιλιά Αλάριχο τον Μέγα από κατασκόπους που λέγεται ότι εισήλθαν στην πόλη, του άνοιξαν τις πύλες της και αυτός εισήλθε ξαφνικά με τον στρατό του σε αυτή και την κατέλαβε.

Σε μία συζήτηση ενός προσκυνητή με έναν Γέροντα στο Άγιο Όρος για τους 7.000 υγειονομικούς που τέθηκαν σε αναστολή για την πανδημία, ο Γέροντας απάντησε ότι ο αριθμός 7.000 δεν είναι τυχαίος, αλλά αν διαβάσει κανείς τον Προφήτη Ηλία θα δει ότι τόσοι ήταν και όσοι έμειναν τον καιρό του πιστοί στον Θεό στο Αρχαίο Ισραήλ (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2022/01/blog-post_323.html).

Πόρνη ονομάζονται στην Αγία Γραφή πολλές πόλεις όπως η Τύρος, η Νινευή, η Ιερουσαλήμ, η Βαβυλώνα και η Ρώμη.

Μια θαυμαστή ιστορία που σχετίζεται με τις αρετές του αφηγείται ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης και σύμφωνα με αυτήν η Παναγία έδωσε στον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη την χάρη να ίπταται (όπως και οι Απόστολοι όταν συγκεντρώθηκαν Θαυματουργικά για την Κοίμηση της Παναγιάς μας)! Παραδίδει λοιπόν ο Γέροντας τα ακόλουθα:

Κάποτε γονάτισε αμέσως κι άρχισε να προσεύχεται θερμά στην Παναγία μας. Έμεινε γονατιστός προσευχόμενος τρία μερόνυκτα! Κάποια στιγμήν ο Γέροντας αισθάνθηκε μίαν άρρητη ευωδία και συγχρόνως είδε άπλετο φως να τον κατακλύζει. Τον περιέλουσε το άκτιστο φως…

Μέσα σ’ αυτές τις συγκλονιστικές συνθήκες εμφανίσθηκε η Παναγία! Ο πατήρ Μάξιμος εκάλυψε με τις παλάμες το πρόσωπό του λέγοντας: »Υπεραγία Θεοτόκε, δεν είμαι άξιος να δω το υπεράγιο Πρόσωπό Σου» (https://elromio.gr/osios-maximos-o-kaysokalyvitis/).

Το 1977 μ.Χ. σε ηλικία 35 ετών στο Μοναστήρι γνώρισα έναν γιατρό. Ενώ εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα υγείας, παρά μόνο ότι ένοιωθα κάποιους πόνους σ’ όλο μου το στήθος, ο γιατρός αυτός μου λέει έλα να σε εξετάσω .

Πήγα, με εξέτασε και μου είπε πως κάποιο αγγείο στο πίσω μέρος της καρδιάς δεν αιματώνεται καλά. Τότε πάω στον Γέροντα [Ιερομόναχο, π. Σίμωνα Αρβανίτη] και του τα λέω. Ο Γέροντας μου είπε:

– Δεν έχεις τίποτα παιδί μου, να μην πηγαίνεις στους γιατρούς.

Εγώ δεν άκουσα τον Γέροντα και από κει και πέρα μου μπήκε η ιδέα ότι κάτι έχω. Άρχισα και πήγαινα σ’ άλλους γιατρούς και ο καθένας μου έλεγε και κάτι διαφορετικό. Εγώ ούτε όρεξη να δουλέψω είχα, γιατί στο μυαλό μου πίστευα ότι κάτι έχω. Ο Γέροντας επέμενε και μου έλεγε:

– Παιδί μου δεν έχεις τίποτα. Εγώ δεν άκουγα. Έτυχε να δουλέψω στο σπίτι ενός πολύ καλού γιατρού ο οποίος, όταν άκουσε το πρόβλημά μου, με εξέτασε και μου λέει:

– Εσύ δεν έχεις τίποτα, αλλά για να σου φύγει η ιδέα κάνε μία στεφανιαιογραφία. Πράγματι έκανα και αυτή την εξέταση και δεν έδειξε τίποτα, όλα ήτανε νευροφυτικά. Αν είχα ακούσει τον Γέροντα από την αρχή δεν θα πέρναγα όλη αυτή την ταλαιπωρία.

Μια χρονιά πήγα επίσκεψη στο σπίτι της αδελφής μου για να της ευχηθώ για την ονομαστική της εορτή. Εκεί ήταν κι άλλοι φίλοι και συγγενείς και συζητούσαν διάφορα θέματα. Κάποια στιγμή άρχισαν να συζητούν για την Εκκλησία, για τους παππάδες και για τους Μοναχούς. Ένας ξάδελφος που ήταν στην παρέα είπε:

– Εγώ ένα παππά γνώρισα που δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Είναι ένας Γέροντας, πατέρα Σίμωνα τον λένε και βρίσκεται πάνω στην Πεντέλη, στον Άγιο Παντελεήμονα. Είχαμε πάει πέντε άτομα να σκάψουμε για κάτι δουλειές, πού ήθελε στο Μοναστήρι και κάποια στιγμή μας έφερε ένα πιάτο ψάρια τηγανιτά και ψωμί για να κολατσίσουμε.

Σας λέω φάγαμε και οι πέντε και χορτάσαμε και τα ψάρια δεν είχαν τελειώσει. Όλοι άκουγαν με θαυμασμό (https://romioitispolis.gr/oi-diagnoseis-ton-giatron-kai-toy-geronta-simona-kai-ta-psaria-poy-den-teleionan/ ), όπως ακριβώς έκανε στην έρημο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην Έρημο πολλαπλασιάζοντας Θαυματουργικά τους Άρτους  και τα ψάρια!

Η Παναγιά μας και ο Δίκαιος Μνήστωρ Ιωσήφ έφυγαν μέσα στην νύχτα στην Αίγυπτο για να γλυτώσουν από τον σφαγέα βασιλιά Ηρώδη που ήθελε να εξοντώσει τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό μέσω της σφαγής των νήπιων της Βηθλεέμ.

Αντίστοιχα κατά την διάρκεια της Μικρασιάτικης Καταστροφής πολλές Ελληνίδες μανάδες (μαζί με όσους πατεράδες ξέφυγαν από τις σφαγές των Τούρκων) κατέφυγαν μαζί με τα παιδιά τους στην Ελλάδα για να γλιτώσουν την γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου από τον σφαγέα Κεμάλ.

Ο Προφήτης Ιερεμίας, όπως και ο Άγιος Ιωάννης Βαπτιστής και Προδρόμος καλούσε όλους τους ανθρώπους στο Ισραήλ, πλουσίους, φτωχούς και λαϊκούς να αλλάξουν ζωή και να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους.

Όπως Άγγελος ειδοποίησε τον Ιωσήφ για να σώσει τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό για να σωθεί από τον διωγμό του Ηρώδη του Μέγα, το ίδιο έκανε Άγγελος και με την μητέρα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή.

Στο Αρχαίο Ισραήλ με το Σαμαρειτικό σχίσμα, χωρίστηκαν οι Σαμαρείτες από τους Ιουδαίους και όρισαν ως ιερό ναό τους αυτόν στο Ορός Γαρίζιν αντί στην Ιερουσαλήμ, όπως είχε κάνει παλιότερα και ο Ιεροβοάμ ο Α΄ στο Βασίλειο του Ισραήλ φτιάχνοντας ναό στην Σαμάρεια αντί της Ιερουσαλήμ.

Οι Σαμαρείτες ήταν ένα μίγμα των αλλοφύλων που έφεραν οι Βαβυλώνιοι στο Ισραήλ με τους εντόπιους εναπομείναντες Ισραηλίτες, των οποίων τα έθιμα και την πίστη αντέγραψαν και ανάμειξαν με δικά τους και δημιουργήσαν τον Σαμαρειτικό λαό και «θρησκεία».

Αντιστοιχα, η αίρεση των παπικών και η Φραγκιά ήταν ένα μίγμα των αλλοφύλων Γερμανών που έφεραν οι Φράγκοι στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την Ρώμη που κατέλαβαν με τους εντόπιους Ρωμαϊκούς πληθυσμούς, των οποίων τα έθιμα και την πίστη αντέγραψαν και ανάμειξαν με δικά τους και δημιουργήσαν την αίρεση του παπα της Ρώμης.

Αλλά και στο Δυτικό τμήμα της Ουκρανίας στα εδάφη που βρίσκονταν υπό την κατοχή των Δυτικών, πολλοί Ουκρανοί αναμείχθηκαν με τους Πολωνολιθουανούς και Γερμανούς κατακτητές, υιοθέτησαν τα έθιμα τους και είτε έγιναν αιρετικοί παπικοί είτε αιρετικοί ουνίτες.

Αντιόχεια ονόμασε την Ιερουσαλήμ όταν την κατέλαβε ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής και Αίλια Καπιτωλία ο Ανδριάνος.

Συνολικά στην Ρωσία του Κίεβου, στα μόλις 170 χρόνια από το 1054 έως το 1224 μ.Χ. καταγράφηκαν: 64 αυτοανακηρύξεις περιφερειών σε αυτόνομα πριγκηπάτα (τα περισσότερα βραχύβια) που εγείρουν αξιώσεις στο θρόνο.

83 εμφύλιοι πόλεμοι, ενίοτε με την συμμετοχή και ξένων δυνάμεων.

293 ηγεμόνες που αυτοαναγορεύονται νόμιμοι διάδοχοι του θρόνου του Κιέβου.

35 ηγεμόνες που παίρνουν το θρόνο.

Αντίστοιχα και κατά την περίοδο των «Τριάκοντα τυράννων» στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σχεδόν 30 Αυτοκράτορες ανακηρύχθηκαν ή αλλάξαν μέσα σε μία τριακονταετία.

Αλλά και στο Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ κατά τον 8^ο Αιώνα π.Χ. αλλάξαν μέσα σε μία εικοσαετία πάνω από δεκαπέντε ηγέτες.

Ο Αρχιερέας Ιάσωνας άφηνε αθάφτους τους εχθρούς του στο Αρχαίο Ισραήλ, όπως ο Κάσσανδρο στην Ελλάδα άφησε άθαφτο το πτώμα της εχθρού του, της Ολυμπιάδας, της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής και ο Νέρωνας γυρνούσαν μεταμφιεσμένοι στις πρωτεύουσες τους, ο μεν πρώτος δέρνοντας και ο δεύτερος μαχαιρώνοντας αθώους περαστικούς πολίτες, ενώ ο Χαρούν Ελ Ρασίντ για να δει πως περνούσαν οι πολίτες.

Ο Ηλιόδωρος σώθηκε όταν προσπάθησε ασεβώς να μπει στον Ναό του Σολομώντα τιμωρήθηκε Θαυμαστά και ήταν σχεδόν ετοιμοθάνατος και σώθηκε από τις προσευχές του Αρχιερέα Ονία του Γ΄, όπως και ο Πτολεμαιος ο Δ΄ ο Φιλοπάτωρ όταν προσπάθησε ασεβώς να μπει στον Ναό του Σολομώντα τιμωρήθηκε Θαυμαστά και ήταν σχεδόν ετοιμοθάνατος και σώθηκε από τις προσευχές του Αρχιερέα Σίμωνα.

Ο Ηλιόδωρος που σώθηκε με τις προσευχές του Αρχιερέα Ονία του Γ’ διακήρυττε παντού το πως τον έσωσε ο Θεός, όπως και ο δαιμονισμένος των Γαδαρηνών και οι δύο τυφλοί διακήρυτταν το πως τους έσωσε Θαυματουργικά ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Τόσο ο βασιλιάς Αχαάβ στο Αρχαίο Ισραήλ, όσο και ο ένδοξος βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος, αλλά και ο βασιλιάς Γουλιέλμος ο Κατακτητής στην Μεσαιωνική Αγγλία, έδωσαν όλοι την πανοπλία τους σε κάποιον αξιωματικό τους για να ξεγελάσουν τους εχθρούς τους.

Όπως ο Νικάνορας όταν τον νίκησε ο Ιούδας ο Μακαβαίος μεταμφιέστηκε σε δούλο για να ξεφύγει, έτσι και ο Κόλα Ντε Ριέντζο όταν έπεσε το καθεστώς του μεταμφιέστηκε σε υπηρέτη για να ξεφύγει, ενώ ο Μουσολίνι σε Γερμανό στρατιώτη.

Ο τελευταίος βασιλιάς του Αρχαίου Βασίλειου του Ισραήλ Ωσηέ, όπως και ο τελευταίος βασιλιάς του Αρχαίου Βασίλειου του Ιούδα Σεδεκίας συνωμότησαν και οι δύο με τους Αιγύπτιους ενάντια στους Ασσύριους και τους Βαβυλωνίους αντίστοιχα, με αποτέλεσμα να τους επιτεθούν ο Ασσύριος βασιλιάς Σαλμανασέρ και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας, να καταλάβουν τις πρωτεύουσες τους (Σαμάρεια και Βαβυλώνα) και να στείλουν τους Ισραηλίτες σε εξορία.

Ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής με την βοήθεια του άπιστου και ειδωλολάτρη Αρχιερέα Μενέλαου αρπάξαν/έκλεψαν με βέβηλο τρόπο τα ιερά σκευή του Ναού του Σολομώντα και δίωξαν και εκτέλεσαν όσους αντιστάθηκαν, ενώ κυνήγησαν και τον ευσεβή Αρχιερέα Ονία τον Γ΄.΄

Αντίστοιχα και ο Λένιν με την βοήθεια της αιρετικής «ζώσας Εκκλησίας» στην Ρωσία,  άρπαξε/έκλεψε με βέβηλο τρόπο τα ιερά σκευή του Ιέρων Ναών και Εκκλησιών και δίωξαν και εκτέλεσαν όσους αντιστάθηκαν, ενώ κυνήγησαν και τον ευσεβή Πατριάρχη Τύχωνα.

Ο Αρχιερέας Ονίας ο Γ’ στο Αρχαίο Ισραήλ κατέφυγε στο Ιερό της Δάφνης ως άσυλο και με ψεύτικες υποσχέσεις για δήθεν ασφάλεια του πείστηκε να φύγει από αυτό και αμέσως μετά συνελήφθη από τους εχθρούς του και εκτελέστηκε.

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελλάδα ο Δημοσθένης κατέφυγε στον ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία, στον Πόρο, ενώ ο Υπερείδης κατέφυγε στο ιερό του Αιακού στην Αίγινα, όπου και τον συνέλαβαν και με ψεύτικες υποσχέσεις για δήθεν ασφάλεια του πείστηκε από άντρες του Αντίπατρου να φύγει από αυτό και αμέσως μετά συνελήφθη από τους εχθρούς του και εκτελέστηκε.

Αλλά και ο Στηλίχωνας στην Αρχαία Ρώμη κατέφυγε σε μία Εκκλησιά στην Ραβέννα ως άσυλο και με ψεύτικες υποσχέσεις για δήθεν ασφάλεια του πείστηκε από άντρες του Ονώριου και του Ολυμπίου να φύγει από αυτό και αμέσως μετά συνελήφθη από τους εχθρούς του και εκτελέστηκε.

Όπως ο Ναός του Σολομώντα στο Αρχαίο Ισραήλ είχε αφιερώματα και έδινε ως φιλανθρωπίες χρήματα για τα ορφανά, τις χήρες και τους  φτωχούς, έτσι και ο Νέος Ισραήλ, η Ορθόδοξη Εκκλησιά έχει αφιερώματα και δίνει ως φιλανθρωπίες χρήματα για τα ορφανά, τις χήρες και τους  φτωχούς.

Πλειοδοτήσαν στην υπόσχεσή για το να δώσουν πολλά χρήματα για να κερδίσουν την Αρχιεροσύνη ο Μενέλαος και ο Ιάσωνας, όπως και στην Αρχαία Ρώμη για τον Αυτοκρατορικό θρόνο ο Φλάβιος Σουλπικιανός και ο Δίδος Ιουλιανός.

Οι Άγιοι Παίσιος και Πορφύριος ζήτησαν με αγάπη και απίστευτη αυταπάρνηση από τον Θεό καρκίνο για να σώσουν από αυτόν άλλους συνάνθρωπους τους που είχαν αυτή την αρρώστια.

Το Κίεβο της Ρωσίας είναι για τους σημερινούς Ρώσους η πνευματική και πολιτισμική τους κοιτίδα/λίκνο, μία «Νέα Ιερουσαλήμ», όπως είναι η Ιερουσαλήμ για τους Εβραίους και η Πόλη (η Νέα Ρώμη και Ιερουσαλήμ) για τους Έλληνες.

Ο Προφήτης Σαμουήλ έχρισε βασιλιά τον Σαούλ και τον Δαβίδ, όπως και ο Ρώσος Πατριάρχης Αλέξιος τον Μιχαήλ Α’ των Ρωμανόφ.

Οι Μακκαβαίοι απελευθέρωσαν την Ιερουσαλήμ από τους Σελευκίδες και επανένωσίν το μεγαλύτερο μέρος της κατεχομένης από αυτούς τμήματος της Αυτοκρατορίας του Αρχαίου Ισραήλ και τους διαδέχτηκαν οι Ασμοναίοι ηγέτες τους, επί των οποίων έπεσε το Ισραήλ στους Ρωμαίους και αλλά έθνη μέχρι αυτοί να απελευθερωθούν 1.600 έτη μετά.

Οι Λασκάριζες της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας απελευθέρωσαν την Πόλη από τους Σταυροφόρους και επανένωσίν το μεγαλύτερο μέρος της κατεχομένης από τους Λατίνους Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και τους διαδέχτηκαν οι Παλαιολόγοι, επί των οποίων έπεσε η Ρωμανία στους Τούρκους μέχρι αυτοί να απελευθερωθούν από τον τουρκικό ζυγό 400 έτη μετά.

Αντίστοιχα οι Ρουρικίδες απελευθέρωσαν την Ρωσία (το Κίεβο κ.λ.π.) από τους Μογγόλους και τους Σταυροφόρους και επανένωσίν το μεγαλύτερο μέρος της κατεχομένης Αυτοκρατορίας της Κιεβικής Ρωσίας της Μόσχας και τους διαδέχτηκαν οι Ρωμανό, επί των οποίων έπεσε η Ρωσία στους κομμουνιστές μέχρι αυτοί να απελευθερωθούν από τον τουρκικό ζυγό 400 έτη μετά.

Οι Γερμανοί και οι Ρώσοι, όπως και οι Αρχαίοι Γαλάτες, επειδή ήταν μεγαλόσωμοι ονομάζονταν και Γίγαντες, όπως στην Παλαιά Διαθήκη οι μεγαλόσωμοι κάτοικοι της Μεσοποταμίας και της Αρχαίας Χαναάν.

Το Νόβγκοροντ ήταν αιρετή μοναρχία σαν των Κριτών στο Αρχαίο Ισραήλ, ενώ ο ηγέτης του Νόβγκοροντ Αλέξανδρος Νιέφσκι εκδιώχτηκε από τους εχθρούς τους, οι οποίοι τον κάλεσαν πίσω, όπως έγινε με τον Ιαφθέ στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά και τους Ρουρικίδες στο Νόβγκοροντ και το Κίεβο.

Όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγιά Ελένη βοήθησαν την Ρωμανία να γίνει Ορθόδοξη, έτσι έκανε και η βασίλισσά Άννα του Κίεβου και ο Βλαδίμηρος ο Α’ ο Μέγας στην Ρωσική Αυτοκρατορία του Κίεβου.

Όλοι αυτοί οι ηγέτες ένωσαν και έφεραν σε μεγάλη ακμή τα κράτη τους, ενώ όπως η Αγία Σοφία του Κίεβου κτίστηκε από τον  Γιάροσλαβ τον Σοφό, ο Ιερός Ναός του Αγίου Βασίλειου στην Μόσχα από τον Τσάρο Ιβάν τον Δ’ τον Τρομερό, η Ναός του Σολομώντα κτίστηκε στην Ιερουσαλήμ από τον σοφό βασιλιά Σολομώντα και η Αγία Σοφία στην Πόλη από τον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον Α’ τον Μέγα.

Στο Αρχαίο Ισραήλ με το Σαμαρειτικό σχίσμα, χωρίστηκαν οι Σαμαρείτες από τους Ιουδαίους και όρισαν ως ιερό ναό τους αυτόν στο Ορός Γαρίζιν αντί στην Ιερουσαλήμ, με το σχίσμα του 1054 μ.Χ. χωρίστηκαν οι αιρετικοί παπικοί από την Ορθόδοξη Εκκλησιά, ενώ το Νόβγκοροντ, όταν ανεξαρτητοποιήθηκε από το Κίεβο, απέκτησε δικό του αρχιεπίσκοπο αντί του νόμιμου του Κίεβου. 

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο κράτη (την Ανατολική και την Δυτική) με τον θάνατο του Αυτοκράτορα Μεγάλου Θεοδοσίου, το Βασίλειο του Ισραήλ μετά τον θάνατο του σοφού βασιλιά Σολομώντα (στα Βασίλεια του Ιούδα και του Ισραήλ) και η Κιεβικής Ρωσία μετά τον θάνατο του Γιάροσλαβ του Σοφού (στα κράτη του Κίεβου και του Νόβγκοροντ, αλλά και του Μστίσλαβ του Μέγα).

{Τα κράτη αυτά διαλυθήκαν μετέπειτα και ύστερα από πολλές εισβολές σε ακόμη μικρότερα, όπως αυτό της Ιταλίας σε πολλά μικρότερα κρατίδια με την εισβολή των Γερμανών βαρβάρων, της Ρωμανίας με την εισβολή των Σταυροφόρων και της Κιεβικής Ρωσίας με την εισβολή των Μογγόλων}.

Μετά την Δ’ Σταυροφορία η Ρωμανία και Πόλη έπεσε στα χέρια των Σταυροφόρων και των Τούρκων, το Αρχαίο Ισραήλ και η Ιερουσαλήμ στα χέρια των Βαβυλωνίων και των Σελευκιδών, ενώ η Ρωσία έπεσε υπό τον εξίσου ανηλεή Ταταρικό ζυγό, μαζί με τις εισβολές των Σταυροφόρων την ίδια εποχή.

Με συνέπεια να χωριστεί και σε αλλά τμήματα (π.χ. Ρωσία, Μικρορωσία/Ουκρανία και Λευκορωσία), ενώ ο Αντρέι Μπογκολιούμπσκι του Βλαντίμιρ λεηλάτησε την πόλη του Κιέβου το 1.169 μ.Χ., ενώ στο τέλος του 12^ου Αιώνα το κράτος του Κιέβου είχε κατακερματιστεί ακόμη περισσότερο και είχε διαιρεθεί σε περίπου είκοσι διαφορετικά πριγκηπάτα.

{Συνολικά, στα μόλις 170 χρόνια από το 1054 έως το 1224 μ.Χ. καταγράφηκαν:

64 αυτοανακηρύξεις περιφερειών σε αυτόνομα πριγκηπάτα (τα περισσότερα βραχύβια) που εγείρουν αξιώσεις στο θρόνο.

83 εμφύλιοι πόλεμοι, ενίοτε με την συμμετοχή και ξένων δυνάμεων.

293 ηγεμόνες που αυτοαναγορεύονται νόμιμοι διάδοχοι του θρόνου του Κιέβου.

35 ηγεμόνες που παίρνουν το θρόνο.

Είναι σαφές ότι στην εποχή μετά το θάνατο του Γιαροσλάβου Α΄ του Σοφού, οι Μεγάλοι Πρίγκηπες του Κιέβου είναι μόνο τύποις αρχηγοί του κράτους των Ρως, που πια έχει θρυμματισθεί σε διάφορα πριγκιπάτα στις αρχές του 13^ου Αιώνα μ.Χ.

Η Μογγολική Εισβολή που ακολουθεί, δίνει την χαριστική βολή σε ένα κράτος που ήταν ήδη ετοιμοθάνατο. Με το πέρασμα του χρόνου κάθε πριγκιπάτο ακολούθησε διαφορετική πορεία, πράγμα που οδήγησε μακροπρόθεσμα στις τρεις εθνικές διαφοροποιήσεις του Ανατολικού Σλαβικού κόσμου που συναντάμε σήμερα: Ουκρανοί στα Νότια και Νοτιοδυτικά, Λευκορώσοι στα Βορειοδυτικά, Ρώσοι στα Βόρεια και Βορειοανατολικά.

Τα πιο ισχυρά κράτη μέχρι την εισβολή των Μογγόλων ήταν η Δημοκρατία του Νόβγκοροντ Βόρεια, Βορειανατολικά το Μεγάλο Δουκάτο της Μόσχας, Νοτιοδυτικά η Γαλικία-Βολινία και η ηγεμονία του Κίεβου Νότια, ενώ πιο μικρά κράτη ήταν αυτά του Τσερνίγκοφ, του Γκάλιτς, του Ριαζάν, του Βλαντίμιρ, του Βλαντίμιρ Βολίνσκι και του Πόλοτσκ}.

Το 1299 μ.Χ., στον απόηχο της Εισβολής των Μογγόλων, εγκαταστάθηκε στο Βλαντίμιρ η ιστορική αρχιεπισκοπή του Κιέβου. Από την αριστοκρατία του Πριγκιπάτου των Βλαντίμιρ - Σούζνταλ προήλθαν οι πρώτοι ηγεμόνες της Μοσχοβίας, που με την σειρά της ήταν η μήτρα που γέννησε την σημερινή Ρωσία.

Αντίστοιχα το 1.204 μ.Χ. στον απόηχο της Εισβολής των Σταυροφόρων, εγκαταστάθηκε στην Νίκαια η έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από την αριστοκρατία της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, προήλθαν οι πρώτοι ηγεμόνες της Πόλης, όταν αυτή απελευθερώθηκε από τους Σταυροφόρους.

Στο Αρχαίο Ισραήλ, στον απόηχο της Εισβολής των Σελευκιδών του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανούς, από την αριστοκρατία των Μακκαβαίων/Ασμοναίων, προήλθαν οι πρώτοι ηγεμόνες της Ιερουσαλήμ, όταν αυτή απελευθερώθηκε από τους Σελευκίδες.

Η δε Ρωμανία ελευθερώθηκε από τους Τούρκους μετά την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ., οι Μακκαβαίοι ελευθέρωσαν τους Ισραηλίτες από την τυραννία των Σελευκιδών και τους Ρώσους τους έσωσαν οι Ρουρικίδες από τον ζυγό των Μογγόλων, αλλά και οι Λασκαρίδες τους Έλληνες από τον τουρκικό ζυγό ελευθερώνοντας σταδιακά τα εδάφη τους.

Τα δε διαλυμένα και πολυδιασπασμένα εδάφη και την Πόλη στην Ρωμανία την ανακατέλαβαν οι Λασκάριζες της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, τα εδάφη των Ισραηλιτών οι Ασμοναίοι/Μακκαβαίοι ενώ το Κίεβο και το Νόβγκοροντ το πριγκιπάτο της Μόσχας.

Οι Βογιάροι δεν δέχτηκαν την εξουσία του πρίγκιπα των Ρουρικίδων που στάλθηκε στο Νόβγκοροντ, επαναστάτησαν, τον εκδίωξαν και ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους, όπως και το Ισραήλ δεν δέχτηκε τον επόπτη των έργων του βασιλιά Ροβοάμ, τον σκότωσε και ανακήρυξε την ανεξαρτησία του από το Βασίλειο του Δαβίδ.

Και όπως η Α’ Ρώμη έπεσε στα χέρια των Γερμανών το 476 μ.Χ. και η Β’ Ρώμη στα χέρια των Τούρκων το 1.453 μ.Χ., η Γ’ Ρώμη, η Μόσχα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html) έπεσε στα χέρια των μπολσεβίκων το 1.917 μ.Χ. 

Με την διάλυση της ΕΣΣΔ και αυτή χωρίστηκε σε δεκαπέντε κράτη με την σειρά της, ενώ για κάποιους μπορεί να υπάρξει ξανά ένωση όλων των Ρώσων (Μεγαλορώσων/Ρώσων, Μικρορώσων/Ουκρανών και Λευκορώσων) υπό την Ευρασιατική Ένωση (https://dimpenews.com/2022/01/07/%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%ba%ce%b1%cf%83%ce%ad%ce%bd%ce%ba%ce%bf-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bd%ce%af%ce%be%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b7-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%af%ce%b1/, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_66.html, http://alophx.blogspot.com/2020/09/blog-post.htm, l, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html, http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_15.html , http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_65.html  http://alophx.blogspot.com/2020/11/1918-2020.ht, ml http://alophx.blogspot.com/2020/01/blog-post_22.html  http://alophx.blogspot.com/2017/09/heartland.html https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80/, http://alophx.blogspot.com/2017/09/e.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_65.html , http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_31.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_81.html,,   http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html,  http://alophx.blogspot.com/2017/09/e.html) ή μετά από ένωση της Ρωσίας με την Λευκορωσία και με στρατιωτική κατάληψη πολλών εδαφών (Νοτιοανατολικών και Κεντρικών) ή και όλης της Ουκρανίας από την Ρωσία. 

Οι Σαμαρείτες ήταν ένα μείγμα των αλλοφύλων που έφεραν οι Βαβυλώνιοι στο Ισραήλ με τους εντόπιους εναπομείναντες Ισραηλίτες, των οποίων τα έθιμα και την πίστη αντέγραψαν και ανάμειξαν με δικά τους και δημιουργήσαν τον Σαμαρειτικό λαό και «θρησκεία».

Αντίστοιχα, η αίρεση των παπικών και η Φραγκιά ήταν ένα μίγμα των αλλοφύλων Γερμανών που έφεραν οι Φράγκοι στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την Ρώμη που κατέλαβαν με τους εντόπιους Ρωμαϊκούς πληθυσμούς, των οποίων τα έθιμα και την πίστη αντέγραψαν και ανάμειξαν με δικά τους και δημιούργησαν την αίρεση του πάπα της Ρώμης.

Η μίξη των ευσεβών Σηθιτών με τις κόρες των Καινιτών τους οδήγησε σε αποστασία, όπως και η μίξη των ευσεβών Ισραηλιτών με τις κόρες των Μωαβιτών και των Αμοραίων.

Ο Ααρών, ο Γεδεών και η μάνα του Μιχαία με χρυσά κοσμήματα έφτιαξαν είδωλα.  

Ο Αβιμέλεχ ήταν αδελφοκτόνος σαν τον Κάιν.

Με Θαύμα στον βράχο Λέχι  έβγαλε ο Θεός νερό και έσωσε τον Σαμψών, όπως έγινε και με τους Ισραηλίτες επί Προφήτη Μωυσή στη Γαριδίν. 

Ο Ιωανάθαν βοήθησε τον πατέρα του Σαούλ στις μάχες κατά των Φιλισταίων, όπως και ο Μουσταφά τον πατέρα του Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή.

Δύο γυναίκες είχε ο Λάμεχ (την Αδά και την Σιλλά), δύο ο Ιακώβ (την Λεία και την Ραχήλ) και δύο ο Ελκάνα (την Άννα και την Φεννίνα).

Όπως η Άγαρ κορόιδευε την Σάρα όταν δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, το ίδιο έκανε και η Φεννίνα στην Άννα.

Τόσο ο Προφήτης Σαμουήλ, όσο και ο Κριτής Σαμψών ήταν και οι δύο Ναζηραίοι.

Οι γιοι του Ηλεί, όπως και ο Ρεινάλδος και ο τελευταίος Λατίνος πατριάρχης Ιερουσαλήμ Ηράκλειος, ήταν όλοι τους τραχείς, διεφθαρμένοι και πόρνοι, ενώ όλοι τους σε μάχη με τους εχθρούς τους έχασαν οι μεν πρώτοι από τους Φιλισταίους την Κιβωτό της Διαθήκης και οι δεύτεροι από τον Σαλαντίν τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού.

Τα πρηξίματα των Φιλισταίων που άρπαξαν την Κιβωτό, θυμίζουν τα έλκη των Αιγυπτίων μετά την Τρίτη Πληγή του Φαραω με καπνό.

Τόσο οι γιοι του Ηλεί, όσο και του Σαμουήλ επειδή ήταν διεφθαρμένοι δεν κυβέρνησαν παρά για ελάχιστο το Ισραήλ.

Τα κομμάτια του σώματος του Ουάλας έστειλε ο Άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος ο Α’ σε όλη την χώρα του για να δείξει τι θα πάθαινε όποιος τον παράκουε, όπως και ο Ισραηλίτης βασιλιάς Σαούλ έστειλε τα κομμάτια από το σώμα ενός βοδιού που έκοψε, για να δει τι θα πάθουν τα βόδια όσων δεν τον ακολουθήσουν στον πόλεμο.

Ο Σαούλ απείλησε ότι θα σκοτώσει τον γιο και διάδοχο του Ιωανάθαν όταν αυτός παράκουσε μία διαταγή του, όμως η αντίδραση του στρατού και των αξιωματικών του τον απέτρεψε, όπως και ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α’ της Πρωσίας απείλησε ότι θα σκοτώσει τον γιο και διάδοχο του Φρειδερίκο τον Μέγα όταν αυτός παράκουσε μία διαταγή του, όμως η αντίδραση του στρατού και των αξιωματικών του τον απέτρεψε.

Ο γιος του πλουσίου Ισραηλίτη Κις Σαούλ έγινε ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, όπως και ο γιος του πλουσίου τραπεζίτη Κόζιμο Μέδικου Πέτρος έγινε πρώτος κυβερνήτης της Φλωρεντίας.

Ο Σαούλ προσπάθησε να σκοτώσει με ακόντιο όχι μόνο τον Δαβίδ, αλλά και τον γιο του Ιωνάθαν μέσα στο παλάτι του.

Στα τείχη της Βαιθ Σεάν κρέμασαν τον καιρό του ένδοξου Βιβλικού βασιλιά Δαβίδ τα πτώματα του Σαούλ και των γιων του οι Φιλισταίοι, όπως και οι Τύριοι των αιχμάλωτων Ελλήνων στην πόλη τους την Τύρο επί Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Η Λυδία φιλοξένησε τον Απόστολο Παύλο και η Σουναμίτισα τον Προφήτη Ηλία.

Τόσο ο Αδωνίας, όσο και ο Ιωάβ πιάστηκαν από τα κέρατα του θυσιαστήριου για να σωθούν από την οργή του Σολομώντα.

Επί Αχαάβ και Ιεζάβελ υπήρχαν 7.000 γενναίοι Πιστοί που δεν προσκυνήσαν τον Βάαλ, όπως και στις μέρες 7.000 υγειονομικοί σε αναστολή επί Μητσοτάκη και Μάρεβα. Στις χώρες αυτές ήρθαν καταστροφικά καιρικά φαινόμενα μετά από Προσευχές και κατάρες του Προφήτη Ηλία και του πρώην Μητροπολίτη Καλάβρυτων και Αιγιάλειας Αμβροσίου.

Λιοντάρι έφαγε τον Προφήτη από την Βαιθήλ που δεν άκουσε τον Θεό και έμεινε και έφαγε στην χωρά του Ισραήλ, όπως και έναν Προφήτη που αρνήθηκε να χτυπήσει έναν άλλο Προφήτη που του το ζήτησε.

Η Ιεζάβελ πήρε την σφραγίδα του Αχαάβ χωρίς άδεια για να δολοπλοκήσει στην αδικεί εκτέλεση του Ναβουθαί με ψευδομάρτυρες, όπως και η Φαύστα πήρε την σφραγίδα του Μεγάλου Κωνσταντίνου χωρίς άδεια για να δολοπλοκήσει στην άδικη εκτέλεση του Κρίσπου με ψευδομάρτυρες, όμως στο τέλος είχαν και οι δύο πολύ κακό τέλος.

Ο βασιλιάς της Μεσσήνης Αριστόδημος θυσίασε την κόρη του για να σώσει την πόλη του, όπως και ο βασιλιάς της Μωάβ τον γιο του για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Αξιωματικοί έστρωναν στα ποδιά του Ιού τους μανδύες του όταν ανακηρύχτηκε βασιλιάς, όπως και οι Απόστολοι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και οι Ισραηλίτες στον Κύριο όταν Αυτός εισήλθε επί όνου στην πόλη της Ιερουσαλήμ και τον υποδέχτηκαν σαν βασιλιά.

Τόσο ο Ιωάς, όσο και η Παναγιά μας μεγάλωσαν και οι δύο το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής τους ηλικίας μέσα στον Ναό του Σολομώντα.

Τόσο ο Ιωσαφάτ, όσο και ο Πεισίστρατος περιοδεύαν και οι δύο στα κράτη τους για την απονομή δικαιοσύνης, αλλά παράλληλα ορίσαν και περιφερομένους δικαστές για να αποδίδουν δικαιοσύνη.

Με αλυσίδες απεστάλησαν αιχμάλωτοι ο Ιωακείμ, ο Μανασσής και ο Σεδεκίας στην Βαβυλώνα.

Ο Εδουάρδος ο Γ’ καθαίρεσε την βασιλομήτορα Ισαβέλλα και ο Ασά την Μααχά.

Ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος όταν νίκησε τον Ραζάτη του Χοσρόη του Β΄ του πήρε την χρυσή απίδια, όπως και ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ όταν νίκησε τους αξιωματικούς του Αδαδέζερ τους πήρε τις χρυσές τους ασπίδες.

Επίσης, τόσο ο Ηράκλειος, όσο και ο Δαβίδ και οι δύο βάδισαν στην Ιερουσαλήμ στο Όρος των Ελαίων ξυπόλητοι.

Πορφύρα έστειλαν στον Ιωανάθαν ως αναγνώριση του ως Αρχιερέα των Ιουδαίων, όπως και πορφυρά έστειλε και ο Γαλέριος στον Μέγα Κωνσταντίνο σε αναγνώριση του ως Καίσαρα, αλλά και ο Αυτοκράτορας Ζήνων στον Κλόβι ως αναγνώριση του ως Καίσαρα Ρήγα και Ρωμαίο συγκλητικό.

Ο Ιωανάθαν έστησε σε δύο πλευρές του δρόμου πτώματα των εχθρών του, όπως και ο Τζένκινς Χαν κεφαλιά.

Ο Ιωανάθαν κατέστρεψε όσους είχαν καταφύγει στον ναό του Δαγών μαζί με αυτόν, όπως και ο Ιού όσους κατέφυγαν στον ναό του Βάαλ μαζί με αυτόν.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης (ο οποίος παρίστανε τον Σαλό  σαν τον Άγιο Ανδρέα) προφήτεψε πως ο Ιωάννης Κατακουζηνός θα γίνει Αυτοκράτορας, όπως και ένας μονάχος για τον Βασίλειο τον Α’ τον Μακεδόνα.

Γιατί χάθηκαν τα Σόδομα, γιατί χάθηκε η Αρχαία Βαβυλώνα, η Αρχαία Νινευή; Γιατί είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα της διαφθοράς.

Αυτή η διαφθορά φέρει τον πόλεμο. Και επιτρέψατε μου, επειδή σήμερα ο παν σεξουαλισμός είναι παγκόσμιο φαινόμενο, να μου το θυμάστε αυτό, ο πανσεξουαλισμός θα φέρει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο! Θα είναι προϊόν της αποστασίας» (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2022/01/blog-post_143.html).

Στον Ἅγιο Χατζη Θεόδωρο (30/1), ἐκ τῶν Πύργων Θερμῆς τῆς Ἁγιοτόκου Λέσβου τοῦ έδειξαν τό ἰκρίωμα τῆς ἀγχόνης, ωστόσο, ο πολύαθλος οπλίτης του Κυρίου, ψυχραίμως, τους ἠρώτησε: «Ποῦ εἶναι το σκοινί;»· Ἐκείνοι έκπληκτοι από αυτό που ἤκουσαν, του έδωσαν την θηλιά κι ο πιστός Θεόδωρος, αφού την ησπάσθη, την εφόρεσεν εις τον λαιμό του ως μαρτυρικόν Σταυρόν!

Ύστερα, γύρισε προς το πλήθος, το οποίον είχε μαζευθεί για να παρακολουθήση την εκτέλεση και ζήτησε ταπεινῶς συγχώρηση απ’ όλους, έστρεψε τους οφθαλμούς του, με ελπίδα και καρτερία προς τον Ουράνιο Πατέρα κι αφού προσηυχήθη θερμώς, ανέβηκε σέ ψηλή πέτρα και παρέδωσε τον εαυτό του στον λυτρωτικόν θάνατον, λαμβάνοντας έτσι τον λαμπρόν στέφανον του Μαρτυρίου (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/01/blog-post_808.html)…

Και στον Μεγάλο Βεζύρη Καρά Μουσταφά ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Δ’ του έστειλε ένα σκοινί, λέγοντας του να καταλάβει την Βιέννη ή να κρεμαστεί και ο Μεγάλος Βεζύρης το έβαλε γύρω από το λαιμό του ως προειδοποίηση και τέλος με αυτό τον κρέμασαν όταν απέτυχε, ενώ ο ίδιος έλεγε: «Δέστε καλά το σκοινί».

Ο Χιράμ ήταν για την κατασκευή του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ, ότι ο Φειδίας και οι Ικτίνος και Καλλικράτης για τον Παρθενώνα στην Αθήνα, αλλά και οι Ανθέμιος και ο Ισίδωρος για την Αγία Σοφία στην Πόλη.

Ο Φαραώ Σισάκ της Αιγύπτου, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας και ο Ρωμαίος στρατηγός και μετέπειτα Αυτοκράτορας Τίτος, όλοι τους άρπαξαν σκεύη από τον Ναό του Σολομώντα όταν λεηλάτησαν την Ιερουσαλήμ.

Ο Ασά στο Βασίλειο του Ιούδα, όπως και ο Αχαάβ στο Βασίλειο του Ισραήλ και οι δύο φυλάκισαν Προφήτες που προφήτευσαν καταστροφές και συμφορές για αυτούς (τους Προφήτες Μιχαία και Ανανία αντίστοιχα).

Στην τελευταία μάχη του τον Αχαάβ τον στήριζαν όρθιο στο άρμα του, όπως ακριβώς έκαναν και με το σώμα του Ελ Σιντ στο άλογο του.

 Κατέστρεψε τα είδωλα των Φιλισταίων ο Δαβίδ, όπως και των ειδωλολατρών εχθρών του ο Βλαδίμηρος ο Α’ ο Μέγας.

Τα εντόσθια ξεχύθηκαν στον θανάτου του ειδωλολάτρη βασιλιά του Ιούδα Ιωράμ, αλλά και του αιρετικού Αρείου.

Έσβησαν οι Ρωμαίοι Συγκλητικοί και ο λαός την μνήμα των τυραννικών Αυτοκρατόρων Καλιγούλα, Νέρωνα, Δομιτιανού, Ηλιογάβαλου και Κομμόδου, όπως και στο Αρχαίο Ισραήλ ο λαός δεν άναψε επικήδεια φωτιά για τον τυραννικό βασιλιά Ιωράμ.

Δεν θάφτηκε στους βασιλικούς τάφους ο Ιωράμ στο Αρχαίο Ισραήλ, όπως και στην Αρχαίο Αίγυπτο ο Τουταγχαμών.

Με λέπρα τιμωρήθηκαν για την ασέβεια τους ο Γιεχαζί, αλλά και ο Ουζζίας.     

Ότι ήταν για τους Αρχαίους Έλληνες ο Όμηρος στην Θεολογία και στους ύμνους και τα ποιήματα, ήταν για τους Μεσαιωνικούς για την Θεολογία ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Παρουσιάστηκε ένας λαμπρός άντρας πριν την επίθεση του Ιησού του Ναυή στην Ιεριχώ και τον ενθάρρυνε, όπως παρουσιάστηκε και ένας λαμπρός έφιππος άντρας στον Ιούδα τον Μακκαβαίο πριν επιτεθεί κατά των εχθρών του που πολιορκούσαν τα οχυρά του.

Ο Αντίοχος ο Ζ’ δεν δέχτηκε το πολεμικό σώμα 3.000 αντρών που του έστειλε ο Ιωανάθαν ο Μακαβαίος και το έστειλε πίσω στην πολιορκία της Δώρας, όπως έκαναν και οι Σπαρτιάτες με το πολεμικό σώμα 4.000 αντρών που έστειλαν οι Αθηναίοι υπό τον Κίμωνα για να τον βοηθήσουν στην πολιορκία της πόλης Ίθωμης στην Μεσσηνία.

Ο Άλκιμος και ο Βακχίδης σκότωσαν τους Ασιδαίους παρόλο που τους είχαν εγγυηθεί με όρκο την ασφάλεια τους στις διαπραγματεύσεις, όπως ακριβώς έκανε και ο Τρύφωνας με τον Ιωανάθαν τον Μακκαβαίο στην Πτολεμαΐδα, αλλά και ο Πτολεμαίος του Αβουβού με τον Σίμωνα τον Μακκαβαίο στην Δωκ.

Ιερή φωτιά είχαν μόνιμα αναμμένη οι Εβραίοι στον Ναό του Σολομώντα, όπως και οι Ζωροάστρες Πέρσες στον ναό τους στην Γάζα του Καυκάσου.

Ο Πτολεμαίος ο Δ’ ο Φιλοπάτωρ και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής ήταν και οι δύο ακόλαστοι και είχαν υποσχεθεί να αφανίσουν όλους τους Ιουδαίους στην επικράτεια τους, να σφάξουν όλους τους Ισραηλίτες της Ιουδαίας, να καταστρέψουν τον Ναό του Σολομώντα και την Ιερουσαλήμ, αλλά και οι δύο με Θεϊκή παρέμβαση ηττήθηκαν και αλλάξαν γνώμη στο τέλος.

Ο Πτολεμαίος ο Δ’ ο Φιλοπάτωρ και ο Αχασβήρος είχαν διατάξει γενική σφαγή των Ιουδαίων στις επικράτειες τους και οι δύο, όμως και οι δύο αλλάξαν στην συνέχεια γνώμη με Θεϊκή παρέμβαση, έγιναν υποστηρικτές των Ιουδαίων, εξόντωσαν τους εχθρούς τους και κατηγορήσαν τους φίλους τους για τον αρχικό τους διωγμό (π.χ. τον Αμάν και τον Έρμωνα).

Με χρυσό κύπελο έπινε ο Ιωανάθαν ο Μακαβαίος και ο Αχασβήρος.

Νέα Ιερουσαλήμ είναι για τους Έλληνες/Ρωμιούς η Κωνσταντινούπολη (γνωστή και ως δεύτερη ή Νέα Ρώμη), για τους Ρώσους της Μόσχας (γνωστής και ως Τρίτης Ρώμης) είναι το Κίεβο, ενώ για τους Σέρβους το Κόσσοβο (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2022/02/blog-post_66.html). 

Οι τρεις μεγάλες πτώσεις του ανθρώπου (Αδάμ, Ιούδα, πάπα) φαντάζουν απείρως ελάχιστες μπροστά στην πτώση των αρχιποιμένων και ποιμένων Ορθοδόξων, στους οποίους στήριζε τις ελπίδες η οικουμένη και στους οποίους ο ίδιος ο Θεός ανέθεσε την επιμέλεια της αμπέλου.

*Στον Αδάμ δεν ανέθεσε κάτι ο Θεός, ούτε τον στρατολόγησε.

*Ο Ιούδας εξαπατήθηκε από τους Ιουδαίους και φαρισαίους , δεν γνώριζε ότι θα Τον φονεύσουν. Όταν το έμαθε ήταν αργά, ο διάβολος είχε ήδη εισχωρήσει εις αυτόν και αφού στις προσπάθειες του Ιησού Χριστού να μεταμεληθεί, αυτός φάνηκε και προκλητικός με το «Μήπως είμαι εγώ, Κύριε;», τότε εισχώρησε εντελώς μέσα του ο διάβολος και έκανε την προδοσία και στη συνέχεια την απονενοημένη πράξη.

*Όσον αφορά στον πάπα (πάπες) μετά από κάποια χρονολογία δεν έχει ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την εκκλησία του Χριστού, συνεπώς, ως βαλτός για την καταστροφή της Ορθοδοξίας, δε λογίζεται σε αυτόν …πτώση. Είναι αυτό ακριβώς που μας έχει πει ο Άγιος Πατροκοσμάς…ο ένας εκ των δύο αντιχρίστων.

Η πτώση όμως των σημερινών προδοτών είναι τεράστια και μοναδική, διότι και γνώριζαν και είδαν και άκουσαν και στρατολογήθηκαν. Αυτοί όμως με πείσμα και εμμονή παραμένουν ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ προδίδοντας τον στρατολογήσαντά τους (https://www.triklopodia.gr/%ce%b3%ce%b5%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%86%ce%bb%cf%8e%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%b4%ce%ad%cf%87%ce%b8%ce%b7%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b4%ce%b1%cf%83/)!!!

Γητευτές φιδιών και θηριοδαμαστές υπήρχαν στην Αρχαιότητα σε πολλές χώρες, όπως στην Αρχαία Ελλάδα, το Αρχαίο Ισραήλ, την Αρχαία Ινδία και την Αρχαία Ρώμη. 

Οι γιου του Ταρκύνιου έβαλαν τρικλοποδιά και έριξαν στο έδαφος τον Ιούνιο Βρούτο, όπως έκαναν και κάποιοι κακεντρεχείς πλούσιοι με τους φτωχούς στο Αρχαίο Ισραήλ.

Οι Προφήτες Σαμουήλ, Ηλίας και Ενώχ έχρισαν και καθαίρεσαν βασιλείς στο Αρχαίο Ισραήλ.

Προφήτες από την κοιλιά της μάνας τους ήταν ο Προφήτης Ιερεμίας, αλλά και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος.

Ο ανιψιός του Υρκανού Ασμοναίου Αντίγονος, του ακρωτηρίασε τα αυτιά δαγκώνοντας τον, προκειμένου να μην ξαναγίνει αρχιερέας (ο αρχιερέας έπρεπε να είναι σωματικά ακέραιος), όπως έγινε στην Ρωμανία για τους ίδιους λόγους με τους Αυτοκράτορες Ηρακλέωνα και τον Ιουστινιανό τον Β’ τον Ρινότμητο.

Ο Αριστόβουλος Ασμοναίος δηλητηριάστηκε από τους οπαδούς του Πομπήιου, όπως και η Αρσινόη η Δ’ από τους οπαδούς του Αντώνιου.

Η Αλεξάνδρα Σαλώμη ήταν η δεύτερη γυναίκα που κατακτούσε το ίδιο αξίωμα (της βασίλισσας) έπειτα από την Γοθολία που βρέθηκε στον θρόνο του Βασιλείου του Ιούδα επί μία εξαετία.

Ο Αλέξανδρος Ιανναίος των Ασμοναίων σταύρωσε 800 επαναστάτες Φαρισαίους, όπως και ο Κράσσος 6.000 επαναστάτες στρατιώτες του Σπάρτακου.

Επίσης ο Αλέξανδρος Ιανναίος των Ασμοναίων στην διάρκεια θρησκευτικής γιορτής (της Σκηνοπηγίας), ενώ πήγαινε να εκτελέσει τα καθήκοντα του στον Ναό το πλήθος σε ένδειξη αποδοκιμασίας του πέταξε κίτρα, όπως πέταγε πράγματα και στον τυραννικό Αυτοκράτορα Φωκά στην Ρωμανία το πλήθος όταν αυτός έμπαινε στον ιππόδρομο και τον αποδοκίμαζε.

Για να καλύψει τις οικονομικές ανάγκες του ο Ιωάννης Υρκανός άνοιξε τον τάφο του Δαυίδ αποκομίζοντας 3.000 τάλαντα αργύρου, όπως άνοιξε η δυναστεία των Αγγέλων στην Ρωμανία ακόμα και τους τάφους των προηγούμενων αυτοκρατόρων και αφαίρεσε τα κοσμήματα και τους θησαυρούς τους για να καλύψουν την πολυέξοδη πολυτέλεια τους.

Οι Άγιοι Πορφύριος και ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός πριν γίνουν μοναχοί δεν τελείωσαν ποτέ το δημοτικό γιατί λόγω φτώχειας αναγκάστηκαν και οι δύο να το εγκαταλείψουν για να προσέχουν τα κοπάδια των γονιών τους. 

Και οι δύο Εθνομάρτυρες Άγιοι Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ μαρτύρησαν με απαγχονισμό από τους Τούρκους, τα σώματα τους ρίχτηκαν στον νερό και βρέθηκαν και ανασύρθηκαν από ευσεβείς Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Οι Ετρούσκοι λιθοβολούσαν τους Έλληνες αιχμάλωτους τους στην ναυμαχία της Αλαλίας, όπως έκαναν οι Εβραίοι σε όσους βλασφημούσαν, ήταν ασεβείς στους βασιλιάδες και τον Θείο Νόμο (μοιχοί).

Ο Αλφόνσο ο ΙΑ’ της Καστίλης έβγαλε το στέμμα του για να μην τον αναγνωρίσουν και τον σκοτώσουν τα αντίπαλα Αραβικά στρατεύματα στην μάχη του Ρίο Σαλάδο, όπως και ο Αχαάβ στην τελική του μάχη κατά των Φιλισταίων στο Αρχαίο Ισραήλ.

Κάτω από το άγαλμα του Ρόμπερτ Λι το 2022 μ.Χ. βρέθηκε μία χρονοκάψουλα, δηλαδή ένα κουτί που έβαζαν οι άνθρωποι της εποχής του Εμφυλίου που κατασκευάστηκε για να βρίσκουν οι νεότερες γενιές ιστορικά στοιχεία για την εποχή, το οποίο περιείχε μέσα του χρήματα, κουμπιά, σφαίρες και μία Βίβλο.

Αντίστοιχα στο Αρχαίο Ισραήλ στην βάση του Ναού του Σολομώντα θάβονταν ένα κουτί που περιείχε τον Μωσαϊκό Νομό/Πεντάτευχο για να τον βρίσκουν οι νεότερες γενιές αν έκαναν έρευνα στην περιοχή ή αν το κτίριο αυτό καταστρέφονταν. 

400 χρόνια περίμενε ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος να δει την Σωτηρία του Ισραήλ από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όπως και οι Έλληνες περίμεναν 400 χρόνια για να δουν την ελευθερία του Γένους από τους Τούρκους με την βοήθεια της Παναγιάς μας και του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. 

Ο Αυτοκράτορας Δέκιος, ξέρετε τι είχε κάνει; ΑΚΡΙΒΩΣ ό,τι κάνουν τώρα η παρέα του Σβάμπ! Επειδή είχε λυσσάξει με την ταχεία διάδοση του Χριστιανισμού, έκανε πράξη αυτό που φοβόταν ο Ωριγένης, δηλαδή ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΩΓΜΟ τους, τον τρίτο κατά σειρά, σκαρφιζόμενος μια πανουργία:

Να βάλει τους πάντες να κάνουν σπονδές στο πρόσωπο του (τότε οι Αυτοκράτορες λογίζονταν ως πρόσωπα θεϊκά ή τοποτηρητές των θεών) ως θεϊκή οντότητα και μαζί να θυσιάσουν ένα ζώο προς τιμήν του. Και το έκανε αυτό για να …καταμετρηθούν ΕΠ ΑΚΡΙΒΩΣ οι…αντιστασιακοί, δηλαδή οι ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ! Αρκετοί από αυτούς, έπεσαν στην παγίδα του τρόμου και…θυσίασαν! Οι πιο πολλοί εξ αυτών όμως οδηγήθηκαν στις αρένες και στα λιοντάρια!

Τα ίδια ακριβώς δεν κάνει κι ο Σβάμπ με την παρέα του με τα εμβόλια; Μόνο οι μέθοδοι αλλάζουν. Ποιος νίκησε όμως στο τέλος; Μα φυσικά ο Θεός και οι Χριστιανοί! Ποιος άλλος; Και ο Δέκιος, μόλις λίγα χρόνια βασίλεψε, για την ακρίβεια μόλις 2 και αυτά ούτε γεμάτα (https://www.triklopodia.gr/%cf%80%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf%cf%87%ce%b9-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%80%ce%b5%ce%b8%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb-2/), ενώ και ο Κούλης στις μέρες μας κυβερνάει για δύο και κάτι χρόνια την πατρίδα μας!

Ο σεισμός αυτός έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα τέλη της Βασιλείας του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β’ του Μικρού (408 – 450 μ.Χ.), υιού του Αυτοκράτορα Αρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.) και της Ευδοξίας.

Ο σεισμός συνέβη ημέρα Κυριακή, την δεύτερη ώρα της ημέρας. Εξαιτίας δε του σεισμού αυτού, κατέπεσαν τα τείχη της πόλεως και ένα μεγάλο μέρος των οικημάτων και κατ’ εξαίρεση από την περιοχή των Τρωαδησίων Εμβόλων μέχρι του Χαλκού Τετραπύλου.

Οι μετασεισμικές δονήσεις συνεχίσθηκαν επί τρεις ολόκληρους μήνες, μέχρι και της 25^ης του μηνός Απριλίου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος. Κατά την περίοδο εκείνη ο βασιλέας έκανε πάνδημες λιτανείες και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στον Θεό λέγοντας:

«Κύριε, μετανοούμε, λύτρωσέ μας από την δίκαιη οργή Σου και από τα παραπτώματά μας. Έσεισες πράγματι την γη και την συντάραξες εξαιτίας των αμαρτιών μας, με σκοπό να μας κάνεις να συναισθανθούμε τα παραπτώματά μας και να δοξάζουμε Εσένα τον μόνο αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό μας» (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/02/blog-post_845.html).

Αντίστοιχος σεισμός έγινε και στο Αρχαίο Ισραήλ επί Ουζζία, ενώ και εκεί ο λαός και οι ιερείς προέβησαν σε προσευχές προς τον Θεό για να σταματήσει το κακό. 

Οι Ρηχαβίτες, όπως και οι Ναζηραίοι δεν έπιναν κρασί.

Στο τέλος της αφιέρωσης τους οι Ναζηραίοι έκοβαν τα μαλλιά τους, όπως και τα παιδιά όταν ενηλικιώνταν στην Αρχαία Ελλάδα.

Οι Ρηχαβίτες, όπως και ο Πατριάρχης Αβραάμ δεν έμεναν σε σπίτια, δεν είχαν χωράφια και ήταν νομάδες που έμεναν σε σκηνές.

Το πτώμα του βασιλιά Ιωακίμ έμεινε άθαφτο, όπως και της Ολυμπιάδας.

Ο Ασσύριος βασιλιάς Σαλμανάσερ, όπως και ο Βαβυλώνιος Ναβαχοδνόσορας ο Β’ ο Μέγας άφησαν στο Ισραήλ και την Ιουδαία αντίστοιχα μόνο τους φτωχότερους κατοίκους και τους άλλους τους έστειλαν στην εξορία.

Οι βασιλιάς του Ισραήλ Αχάαβ και του Ιούδα Σεδεκίας εξόρκισαν στο όνομα του Θεού τους Προφήτες Μιχαία και Ιερεμία αντίστοιχα να τους πουν την αλήθεια, όταν δεν άκουσαν αυτά που ήθελαν τους φυλάκισαν και τελικά οι Προφήτες απελευθερώθηκαν όταν οι βασιλείς αυτοί ηττήθηκαν από τους Φιλισταίους και τους Βαβυλώνιους αντίστοιχα.

Με την καταδίωξη του στρατού του Ισμαήλ ο Ιωχάναν τον πρόλαβε, τον νίκησε και απελευθέρωσε τον Προφήτη Ιερεμία και άλλους αιχμαλώτους, όπως και με την καταδίωξη των Αμαληκιτών ο Δαβίδ τους πρόλαβε, τους νίκησε και απελευθέρωσε τους αιχμαλώτους και την οικογένεια του.

Ο Δαβίδ επιτέθηκε και νίκησε αιφνιδιαστικά τους Αμαληκίτες όταν αυτοί είχαν διασκορπιστεί για την συλλογή τροφίμων και για να διασκεδάσουν αμέριμνοι, όπως ακριβώς έκανε και ο Λύσανδρος με τους Αθηναίους στους Αιγός Ποταμούς.

Οι Προφήτες (π.χ. ο Ιερεμίας και ο Μωυσής) προσεύχονταν πολλές ώρες ή και μέρες στον Θεό για να λάβουν απάντηση.

Ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Είλ Μερωδάχ επέτρεψε στον Ιωαχίν να τρώει μαζί του στο Βασιλικό τραπέζι, όπως και ο Δαβίδ τον Μεμβισφοθέ.

Ο Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας όταν λεηλάτησε την Αίγυπτο άρπαξε όλα τα είδωλα της και τα πήγε στην Αίγυπτο, όπως έκανε και ο Σαλμανασερ με τα είδωλα της Σαμάρειας.

Κατέστρεψαν τους ναούς της Αιγύπτου όταν την κατέλαβαν ο Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας, ο Καμβύσης, ο Ξέρξης ο Α’, καθώς και ο Αρταξέρξης ο Γ’.

Η Ιώ μεταμορφώθηκε σε αγελάδα από τον Δία και η Ήρα της έστειλε μία μύγα που την τσίμπησε και την έκανε να φύγει μακριά, ενώ με τον ίδιο τρόπο ο Προφήτης Ιερεμίας περιγράφει τον στρατό και τον Φαραώ της Αιγύπτου, ο οποίος θα φύγει με τον ίδιο τρόπο όταν τους επιτεθεί και τους νικήσει ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας.

Ένα μικρό λείμα επέστρεψε από την Αίγυπτο και την Βαβυλώνα που πήγαν για εξορία οι Ιουδαίοι μετά από την ήττα τους από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα.

Το Ισραήλ στάλθηκε στην εξορία από τους Βαβυλωνίους, όπως και οι Ελαμίτες και οι Μωαβίτες, αλλά μετά όλοι αυτοί οι λαοί επέστρεψαν στις πατρίδες τους.

Δύο φορές ο Σαούλ προφήτεψε μαζί με άλλους Προφήτες, την μία λίγο πριν χριστεί βασιλιάς και την άλλη όταν καταδίωκε μαζί με τον στρατό του τον Δαβίδ, ενώ και δύο αποσπάσματα στρατιωτών του που πέρασαν κοντά από τους Προφήτες άρχισαν να προφητεύουν και αυτά, με αποτέλεσμα όσοι είδαν τον Σαούλ να λένε και στις δύο αυτές περιπτώσεις:  «Και ο Σαούλ ανάμεσα στους Προφήτες»;

Τον Απόστολο Παύλο, όπως και όλους τους Χριστιανούς Μάρτυρες και Νεομάρτυρες τους θαύμαζαν ακόμα και οι διώκτες τους, όπως και τον Παπαφλέσσα τον θαύμασε και τον τίμησε ο μεγάλος αντίπαλος του Ιμπραήμ στο Μανιάκι μετά θάνατον φιλώντας τον νεκρό στο κούτελο για το θάρρος του. 

Οι Μύριοι πολεμώντας πολλούς λαούς της Ασίας εκτός των Περσών (π.χ. των Καρδούχων, προγόνων των σημερινών Κούρδων), έφτασαν πολεμώντας στην θάλασσα της Τραπεζούντας και από εκεί πολλοί πέρασαν στην κυρίως Ελλάδα υπό την ηγεσία του Ξενοφώντα.

Αντίστοιχα και από τα Φάρασα της Καππαδοκίας οι Έλληνες υπό τον Άγιο Αρσένιο πέρασαν πολεμώντας τους εκτός από τους Τούρκους και τους Τσέτες (κυρίως Τούρκους και Κούρδους) για να φτάσουν στα παράλια της Μικράς Ασίας και από εκεί στην κυρίως Ελλάδα υπό την ηγεσία του Άγιου Αρσένιου Χατζεφέντη και του Προδρόμου Εζνεπίδη.

Όπως η Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ως βρέφος, η Παναγιά μας και ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ αναγκάστηκε να φύγει από την Ιουδαία για να γλιτώσει από τον διωγμό του Ηρώδη, έτσι και οι Έλληνες την Μικρασιατική Καταστροφή, όπως και ο Άγιος Παίσιος ως βρέφος αναγκάστηκαν να φύγουν από τα Φάρασα της Ελληνικής Μικράς Ασίας για να γλιτώσουν την γενοκτονία του Κεμάλ ενάντια στους Έλληνες και τους άλλους Χριστιανικούς λαούς της περιοχής.

Υπήρχαν διαιρέσεις τον καιρό των Αποστόλων για το ποιος ήταν ο πιο ικανός για ηγέτης στην Εκκλησία (π.χ. Απόστολος Παύλος, Απολλώς, Κηφάς), παρόλο που οι ίδιοι οι Απόστολοι το θεωρούσαν αυτό αίρεση, όπως και αργότερα για το ποιος από τους Τρεις Ιεράρχες (Άγιος Μέγας Βασίλειος, Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ο Θεολόγος) ήταν ο πιο κάλος.

Στην μεν πρώτη περίπτωση το ζήτημα λύθηκε με επιστολή του Αποστόλου Παύλου και την παρέμβαση των άλλων Αποστόλων, ενώ στην δεύτερη μέσω της πρότασης του Ιωάννη, Επισκόπου Ευχαιτών να γιορτάζουν όλοι μαζί τις 30 Ιανουαρίου. 

Ο Άγιος Κοσμάς στάθηκε κατά των βίαιων εξισλαμισμών στην Ήπειρο (Βόρεια και Νότια) και τους ανέκοψε, όπως και ο Επίσκοπος Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης ενάντια στην Ρουμανική προπαγάνδα για δήθεν «Λατινικό πριγκιπάτο της Πίνδου» και την απέκρουσε.

Ο αδερφός του Μοντγκόμερι και ο γιος του Αντενάουερ ήταν ιεραπόστολοι και οι ίδιοι ήταν ιδιαίτερα περήφανοι για αυτούς.

Πολλοί εισέρχονταν με ξίφος στην Ρωμανία στην Εκκλησιά, όπως και σε κάποιες Εκκλησίες επί Γερμανικής Κατοχής στα Γρεβενά.

Ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης σαν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον Μέγα Βασίλειο, τον Προφήτη Ιερεμία, τον Όσιο Παπουλάκο και τον Άγιο Προφήτη Ιωάννη τον Προδρόμο και Βαπτιστή καυτηρίασαν την κοινωνική αδικία, έκαναν έλεγχο κατά των αδικιών των πλουσίων, καυτηρίασαν πολίτικες ηγεσίες και μέλη του λαού που αποστατούσαν και υπέστησαν όλοι τους μαρτυρία και διώξεις από πολίτικους και θρησκευτικούς αρχηγούς.

Όπως στα κουμμουνιστικά κράτη τους Χριστιανούς τους έστελναν στα ψυχιατρεία, όπως ακριβώς προσπάθησε να κάνει η χούντα με τον Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη μέσω του Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου.

Οι πατέρες του Αγίου Πορφύριου (Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης) και του Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη (Νικόλαος Καντιώτης) χάρηκαν όταν οι γιοι ακολούθησαν τον Μοναχικό δρόμο και οι δύο.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, έτσι και οι Απόστολοι μετέπειτα δεν αναμείχθηκαν στις πολιτικές έριδες της εποχής τους.

Όπως ο Επίσκοπος Αμβρόσιος Καλάβρυτων και Αιγιάλειας αποχώρησε από τον Επισκοπικό του θρόνο, έτσι έκανε και ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης.

Πολλούς φτωχούς βοήθησε ο Άγιος Μέγας Βασίλειος με την Βασιλειάδα, όπως και ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κατοχή με τα συσσίτια που οργάνωνε.

 Με την μορφή του Αζαρία εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Ραφαήλ στον Τωβία, όπως και ένας Άγγελος σε έναν Μοναχό στην έρημο.

Η Παναγιά μας έδωσε μετά από πολλές προσευχές στους ατέκνους γονείς της Θεοφανούς την κορη τους σαν ανταπόδοση των κόπων τους, όπως ακριβώς έκανε ο Θεός στην Άννα, την άτεκνη μητέρα του και τον σύζυγο της Ελκάνα τον μετέπειτα Προφήτη Σαμουήλ.

Θαυματουργικά εμφανίζονταν τρόφιμα στον ελεήμονα φτωχό τσαγκάρη Θανάση επί Γερμανικής Κατοχής και πείνας για 3,5 έτη, όπως ακριβώς και στην χήρα που φιλοξένησε τον Προφήτη Ηλία (μετά τις Προσευχές του Προφήτη) για 3,5 έτη Θαυμαστά στο πιθάρι της αλεύρι για 3,5 έτη πείνας.

Μία μονή καλή πράξη του πρώην τελώνη Πέτρου και Έπαρχου Αφρικής που πέταξε ένα ψωμί στο κεφάλι ενός ζητιάνου που τον εκνεύριζε τον έσωσε σαν μόνο μία καλή πράξη σε Όραμα που είδε στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και τον πήγε στον Παράδεισο, κάτι που τον έκανε μετά από αυτό να απαρνηθεί την παλαιότερη ζωή του, να γίνει Μονάχος και Άγιος και να σωθεί.

Αντίστοιχα και σε μία κακή γυναίκα η μονή καλή της πράξη ήταν που πέταξε ένα σκόρδο σε έναν φτωχό. Ο Άγγελος της μετά τον θάνατο της, όταν αυτή πήγε στην κόλαση, ζήτησε με αυτό να την βγάλει από εκεί.

Ο Θεός δέχτηκε και της είπε να κρατηθεί από αυτό για να βγει από την κόλαση. Όμως όταν το έπιασε και άρχισε να ανεβαίνει με την βοήθεια του Αγγέλου της και οι άλλοι κολασμένοι προσπάθησαν να πιαστούν από αυτή για να βγουν και οι ίδιοι, όμως αυτή με μίσος τους κλώτσαγε και στο τέλος το σκόρδο έσπασε και αυτή ξανάπεσε οριστικά στην κόλαση και δεν σώθηκε.

Τόσο ο πρώην τελώνης Ζακχαίος, όπως και ο πρώην τελώνης Πέτρος και Έπαρχος Αφρικής μοίρασαν και οι δύο όλοι τους την περιουσία τους στους φτωχούς και έγιναν Άγιοι και οι δύο.

Μάλιστα ο Άγιος πρώην τελώνης Πέτρος και Έπαρχος Αφρικής έγινε οικειοθελώς μονός του σκλάβος, όπως έλεγε αργότερα και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για να σώσουμε έναν αδερφό μας, ενώ για να παντρευτεί την Ραχήλ ο Ιακώβ έγινε για εφτά χρόνια σκλάβος στον Λάβαν, κάτι που έκαναν μετέπειτα για το ίδιο χρονικό διάστημα στους χρεοφειλέτες τους όσοι Ισραηλίτες είχαν σκλάβοι σε αυτούς.

Ο άσωτος νέος που χτύπησε τον Άγιο Βιτάλιο τιμωρήθηκε αυστηρά, όπως και ο Σεδεκίας που χτύπησε τον Προφήτη Μιχαία, όπως ακριβώς τους είχαν προαναγγείλει οι Άγιοι αυτοί.

Ο Άγιος Απόστολος Παύλος, όπως και Επίσκοπος Φλώρινας Καντιώτης και οι δύο αν και ζούσαν στην γη με τον μεγάλο ζήλο και την Πίστη τους φαίνονταν καθαρά σε όλους ότι ζούσαν στον Ουρανό. Και οι δύο ήρθαν σε σύγκρουση με την πολιτική εξουσία της εποχής τους, διώχτηκαν και βασανίστηκαν, όπως και οι Άγιοι Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νεκτάριος, ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Όσιος Παπουλάκος και ο Άγιος Ιωάννης ο Προδρόμος και Βαπτιστής.

Ο Απόστολος Παύλος λέγεται πως ήταν το στόμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ενώ ο Πατριάρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος το στόμα του Αποστόλου Παύλου.

Έγινε φυγάδευση του Αποστόλου Παύλου από την Δαμασκό από το τείχος μέσα σε ένα καλάθι από τους Ιουδαίους, όπως και ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης φυγαδεύτηκε από τους Γερμανούς από μία Εκκλησιά από μία κρυφή πόρτα της.

 Κήρυγμα και Ιεραποστολή σε πολλά μέρη της Ελλάδας έκαναν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Όσιος Παπουλάκος και ο Επίσκοπος Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης.

Οι έντιμοι δικαστές Πολυζωίδης και Τερτσέτης έσωσαν παρά τους εκβιασμούς τον Κολοκοτρώνη και τον Δημήτρη Πλαπούτα από άδικη εκτέλεση οργανωμένη από τους Βαυαρούς, όπως και ο έντιμος εισαγγελέας Θεόδωρος Σρέκκας έσωσε τον Επίσκοπο Φλώρινας Αυγουστίνο Καντιώτη από άδικη εκτέλεση που είχαν οργανώσει οι Γερμανικές δυνάμεις Κατοχής.

Στον δε Θεόδωρο Σρέκκα η σύζυγος του του έστειλε ένα γράμμα για να αθωώσει τον Επίσκοπο Φλώρινας Αυγουστίνο Καντιώτη, όπως ακριβώς έκανε και η σύζυγος του Πιλάτου για τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Μέσω της Προσευχής των Ορθοδόξων Χριστιανών εμφανίστηκε ο Άγιος Χαράλαμπος στον Γερμανό Διοικητή Κοντάου (όπως και στον Γερμανό Διοικητή της Πελοποννήσου) και έσωσε Θαυμαστά τα Φιλιατρά από την πλήρη καταστροφή από τους Γερμανούς, όπως ακριβώς έγινε με τον Άγιο Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα που έσωσε από Γερμανικό βομβαρδισμό την Κέρκυρα.

Τόσο ο Κοντού, όσο και Γερμανοί πιλότοι αναγνωρίσαν τους Αγίους σε Εικόνες που είδαν σε Εκκλησίες και το ανέφεραν στους Έλληνες.

Αντίστοιχα και επί Πτολεμαίου του Δ΄ οι προσευχές των Εβραίων και του Αρχιερέα Ελεάζαρο έσωσαν αυτούς από τον πλήρη αφανισμό που είχε σχεδιάσει ο μονάρχης αυτός για τους Ισραηλίτες με την εμφάνιση Αγγέλων σε αυτόν.

Επί Πατριάρχη Τύχωνος οι μπολσεβίκοι, εχθροί της Ορθοδοξίας προσπάθησαν να κάνουν τεχνητές διασπάσεις της μέσω της ίδρυσης της αιρετικής «ζώσας εκκλησίας» που οι ίδιοι ίδρυσαν και του «ανανεωτισμού».

Στις μέρες μας το ίδιο κάνει η νυν Ουκρανική ηγεσία με την ίδρυση της αιρετικής «αυτοκέφαλης ουκρανικής εκκλησίας» του ψευδοιμητροπολίτη Φιλάρετου, ενώ και στις δύο περιπτώσεις το κράτος δίωξε άγρια την Ορθόδοξη Εκκλησία και Πιστούς.

Για τους Αρχαίους Εβραίους κέντρο του κόσμου ήταν η Ιερουσαλήμ και για τους Αρχαίους Έλληνες οι Δελφοί.

Κάποιοι πλούσιοι Ιουδαίοι βοήθησαν τους Πέρσες κατακτητές επί Αυτοκράτορα Ηράκλειου να σφάξουν χιλιάδες Έλληνες Ορθοδόξους (Μοναχούς, ιερείς και λαϊκούς) για να φανούν αρεστοί στους Πέρσες, όπως έκαναν και κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας σε πολλές Ελληνικές Επαναστάσεις για να φανούν αρεστοί στους Τούρκους. 

Τα Βασίλεια του Ιούδα και του Ισραήλ στο τέλος επανενώθηκαν, οπές και η Ρωμανία με την Ρώμη (επί Ιουστινιανού του Α’ του Μέγα και των διάδοχων του για ένα χρονικό διάστημα), όπως και το Βασίλειο της Μόσχας με το Νοβγκοροντ και το Κίεβο μετά τον αρχικό διαχωρισμό τους.

Ο χωρισμός του Ισραήλ σε Βασίλειο του Ιούδα στον Βορρά και σε Βασίλειο του Ισραήλ (με πρωτεύουσα την Σαμάρεια) στον Νότο έγινε το 926 π.Χ., αμέσως μετά τον θάνατο του Σοφού βασιλιά Σολομώντα.

Τους Σαμαρείτες (μείξη Ισραηλιτών και φυλών από την Μεσοποταμία) όταν γύρισαν οι Ιουδαίοι από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία δεν τους δέχτηκαν ως κανονικούς Ιουδαίους και αρνήθηκαν κάθε σχέση μαζί τους, ενώ αρνήθηκαν την πρόταση τους να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα.

Έτσι επήλθε ρήξη Ισραηλιτών και Σαμαρειτών το έτος 328 π.Χ. όταν η περιοχή κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο, ενώ το λεγόμενο Σαμαρειτικό σχίσμα επήλθε λίγο αργότερα στις Αρχές του 3^ου Αιώνα π.Χ.

Αντίστοιχα, η Ρωμαική Αυτοκρατορία χωρίστηκε επίσημα στα δύο το 395 μ.Χ. (την Δυτική και την Ανατολική/Ρωμανία αντίστοιχα) με τον θάνατο του Μεγάλου Θεοδόσιου, ενώ το Σχίσμα μεταξύ της (μόνης αληθινής) Ορθόδοξης Εκκλησίας και των αιρετικών παπικών επήλθε το 1054 μ.Χ.

Τέλος με τον ίδιο τρόπο το Νόβγκοροντ αυτονομήθηκε στο μεγαλύτερο μερός από το Κιέβο αρχικά το έτος 1054 μ.Χ. με τον θάνατο του βασιλιά Γιαροσλάβ του Σοφού, ενώ ανεξαρτητοποιήθηκε επίσημα το έτος 1.136 μ.Χ., ενώ απέκτησε και δικό της αρχιεπίσκοπο, ανεξάτητο από αυτόν του Κιέβου.  

Τον Άγιο Αθανάσιο, όπως και με τον Άγιο Νεκτάριο Αίγινας με συκοφαντία τους έδιωξαν από την υψηλή θέση που είχαν οι εχθροί τους, προκειμένου να πάρουν αυτοί την θέση τους και να μην απειλήσουν τα συμφέροντα τους, όμως παρόλο που και η τότε Εκκλησία άδικα τους καταδίκασε, οι ίδιοι δικαιώθηκαν και αργότερα η Εκκλησία τους αποκατέστησε, ανακηρύσσοντας τους Αγίους.

Ακόμα και στην Γαλλία, η καθολική αιρετική παπική δήθεν «εκκλησία» καταδίκασε άδικα την Ζαν Νταρκ σε θάνατο ως δήθεν αιρετική, όμως μετέπειτα αυτή δικαιώθηκε και αργότερα η παπική εκκλησία την αποκατέστησε, ανακηρύσσοντας την αγία.

Οι Έλληνες της Μαριούπολης ζούσαν στην Κριμαία υπό τον ζυγό των Τατάρων. Μετά από την Θεία Λειτουργία της 23 Απριλίου 1778 μ.Χ, με επικεφαλή τον Επίσκοπο Ιγνάτιο, ξεκίνησε η έξοδος 50,000 Ελλήνων προς την Αζοφική. Εκεί ίδρυσαν την Μαριούπολη που αφιερώθηκε στην Παναγία (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/02/23-1778-50000.html).

Αντίστοιχα και ο Άγιος Αρσένιος Χατζεφέντης ήταν επικεφαλής των Ελλήνων που έφυγαν από τα Φάρασα της Καππαδοκίας από τους διωγμούς του Κεμάλ και τους έφερε με ασφάλεια στην Ελλάδα, ενώ και ο Πρετόριους στην Νότια Αφρική άφησε μαζί με πολλούς συμπολίτες του την περιοχή που κατοικούσε λόγω της επίθεσης των Βρετανών και τους μετέφερε στα εδάφη των Ζουλού και ίδρυσε την Πρετόρια.

Με συγκάλυψη μιλούσαν συχνά πολλοί Προφήτες για την απελευθέρωση των λαών τους και την μελλοντική καταστροφή των καταπιεστών τους να μην διωχθούν οι Χριστιανοί, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Απόστολος και Ευαγγελιστής στην Αποκάλυψη για την Ρώμη ή ο Άγιος Ισαπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός για τους Τούρκους.

Βασιλείς του Αρχαίου Ισραήλ που έσκισαν τα ρούχα τους σε ένδειξη θυμού και αγανάκτησης ήταν ο Ιωσίας, ο Αχαάβ, η Γοθολία και ο Εζεκίας.

Ο Ιωάς, όπως και ο Ουζζίας, όσο ζούσαν οι Προφήτες και ιερείς Ιωαιδάς και Ζαχαρίας τηρούσαν τον νομό του Θεού, κάτι που δεν έκαναν μετά τον θάνατο τους.

Ο στρατός των Σύρων επιτέθηκε, κατέλαβε και λεηλάτησε προσωρινά την Ιερουσαλήμ επί Ιωάς, όπως και οι Αιγύπτιοι του Σισάκ επί Ροβοάμ.

Όπως ο Προφήτης Σαμουήλ έχρισε βασιλιά του Ισραήλ στην θέση του ασεβή Σαούλ τον Δαβίδ, το ίδιο ακριβώς έκανε μετέπειτα ο Προφήτης Ελισαίος, ο οποίος έχρισε βασιλιά του Ισραήλ στην θέση του ασεβή Ιωράμ τον Ιού.

Ο Ιωσία έκαψε τα οστά των ασεβών ειδωλολατρών ιερέων, οι μπολσεβίκοι του Λένιν έκαψαν τα οστά της βασιλικής οικογένειας των Ρωμανόφ, στην Ρωμανία κάηκαν τα οστά του τυραννικού Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Κωνσταντίνου του Ε’, ενώ για κάποιους και τα οστά των τυραννικών ηγετών της Τριπολιτσάς όταν αυτή αλώθηκε.

Ο Ιωράμ στο Ισραήλ, όπως και ο Σανδρόκοτος στην Ινδία, όταν ανέλαβαν την εξουσία των κρατών τους σκότωσαν και οι δύο όλα τα αδέρφια τους για να μην έχουν ανταγωνιστές για τον θρόνο, όπως ακριβώς έκανε και σχεδόν κάθε Σουλτάνος μετά από τον Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή όταν αναλάμβανε την εξουσία με όλα τα αδέρφια του.

Για την σφαγή των αδερφών του ο Ιωράμ πέθανε μετά από μία βασανιστική ασθένεια με φρικτούς πόνους, όπως ακριβώς και ο Ηρώδης μετρά την σφαγή των Νηπίων στην Βηθλεέμ.

Ο ευσεβής Ιωσαφάτ δύο φορές συμμάχησε με ασεβείς βασιλείς, τον Αχαάβ και τον γιο του Οχοζία.

Για την ασέβεια τους έναντι του Θεού, τόσο ο Γεχαζί, όσο και ο Ουζζίας τιμωρήθηκαν και οι δύο από τον Θεό με λέπρα.

Χρυσά είδωλα εισήγαγαν στα κράτη τους ο Ιεροβοάμ ο Α’ στο Βασίλειο του Ισραήλ, όπως και ο Αχάζ στο Βασίλειο του Ιούδα.

Οι ηττημένοι άντρες του Βασίλειου του Ιούδα επί Αχάζ μεταφέρθηκαν με μουλάρια πίσω στην πατρίδα τους ταλαιπωρημένοι και εξαντλημένοι με την βοήθεια των αντρών του Βασίλειου του Ισραήλ που τους έδωσαν φαγητό και ρούχα επειδή τους λυπήθηκαν για την οικτρή κατάσταση που είχαν περιέλθει.

Αντίστοιχα και οι Ιταλοί στρατιώτες του Μουσολίνι που αποβιβάστηκαν κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Κρήτη και αυτοκαταστράφηκαν μόνοι τους, μεταφέρθηκαν με μουλάρια στο Ηράκλειο ταλαιπωρημένοι και εξαντλημένοι με την βοήθεια των ντόπιων που τους έδωσαν φαγητό και ρούχα επειδή τους λυπήθηκαν για την οικτρή κατάσταση που είχαν περιέλθει.

Οι βασιλιάδες Ουζζίας, Ιωράμ και Εζεκίας δεν θάφτηκαν μαζί με τους άλλους βασιλιάδες του Ισραήλ, αλλά ξεχωριστά (λόγω ασέβειας ή λέπρας).

Ο Αχάζ έκλεισε τον Ναό του Σολομώντα, όπως και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής την Αγιά Σοφιά ως Εκκλησία, ενώ πολλές Εκκλησίες έκλεισε και ο Ιουλιανός ο Παραβάτης στην Πόλη.

Όπως ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής μετέτρεψε ασεβώς τον Ναό του Σολομώντα σε ναό του Δια, έτσι και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής μετέτρεψε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αγιά Σοφίας σε μουσουλμανικό τέμενος (σαν τον Ερντογάν στις μέρες μας).

Ο Εζεκίας έφραξε τις πήγες του κράτους του όταν εισέβαλαν οι Ασσύριοι του Σεναρηχείμ, όπως ακριβώς έκανε και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας όταν οι Τούρκοι του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή εισέβαλαν στην χώρα του.

Έκαναν τους ίδιους τους τους γιους τους Ολοκαυτώματα οι βασιλιάδες Μανασσής, Αχάζ και Αχαάβ.

Ο Μανασσής συνελήφθη από τους Ασσύριους, όπως και ο Ωσηέ, ο Ιωχάζ από τους Αιγυπτίους, ενώ ο Ιωακείμ, ο Ιωαχίν, ο Σεδεκίας από τους Βαβυλωνίους και ο Σελευκίδης βασιλιάς Δημήτριος ο Β’, αλλά και ο Κράσσος από τους Πάρθους.

 Με βέλη θανατωθήκαν οι βασιλιάδες του Ισραήλ Αχαάβ, Ιωσίας, αλλά και ο Ιωανάθαν.

Με εξωτερικό τείχος ενίσχυσαν τα ήδη υπάρχοντα τείχη της Ιερουσαλήμ και της Πόλης ο Εζεκίας και ο Θεοδόσιος ο Β’ αντίστοιχα.

Η Ιερουσαλήμ πολιορκήθηκε από τους Ασσύριους του Σεναρηχείμ, ο οποίος έστειλε μάλιστα και μία προσβλητική επιστολή στον βασιλιά Εζεκία, απειλώντας να καταστρέψει την πόλη, να σφάξει τους κάτοικους της, ενώ παράλληλα πρόσβαλε ασεβώς και τον Θεό.

Τότε, τόσο ο βασιλιάς Εζεκίας, όπως και ο Προφήτης Ησαΐας μαζί με όλο τον λαό προσευχήθηκαν προς τον Θεό, ο οποίος επενέβη Θαυμαστά και κατέστρεψε τον στρατό του Σεναρηχείμ με αρρώστια και Άγγελο, ο οποίος αναγκάστηκε να υποχωρήσει στην πρωτεύουσα του, οπού και δολοφονήθηκε από τους γιους του.

Αντίστοιχα και η Πόλη πολιορκήθηκε από τους Πέρσες του Χοσρόη του Β’, ο οποίος πιο πριν έστειλε μάλιστα και μία προσβλητική επιστολή στον Αυτοκράτορα Ηράκλειο, απειλώντας να καταστρέψει την πόλη, να σφάξει τους κάτοικους της, ενώ παράλληλα πρόσβαλε ασεβώς και τον Θεό.

Τότε, τόσο ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος, ο Μάγιστρος Βώνος όπως και ο Πατριάρχης Σέργιος μαζί με όλο τον λαό προσευχήθηκαν προς τον Θεό και την Παναγιά μας, ο οποίος επενέβη Θαυμαστά και κατέστρεψε τον στόλο του Χοσρόη με θαλασσοταραχή, ο οποίος αναγκάστηκε να υποχωρήσει στην πρωτεύουσα του, οπού και δολοφονήθηκε από τον γιο του όταν έχασε τον πόλεμο με την Ρωμανία.

Επίσης, τόσο ο Εζεκίας, όσο και ο Ηράκλειος βασίλευσαν, αφού ανέλαβαν την εξουσία στα κράτη τους (το Βασίλειο του Ιούδα και την Ρωμανία αντίστοιχα), τα οποία διοικούσαν πριν από αυτούς οι τυραννικοί ηγεμόνες Αχάζ και Φωκάς αντίστοιχα. 

~ Ένας καλόγερος κάποτε με Αγία ζωή διάβασε στην Αγία Γραφή το «χίλια έτη…». Είχε μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία και με απλότητα της είπε: «Παναγία μου, πες στον Χριστό να μου εξηγήσει πώς είναι τόσο όμορφα στον Παράδεισο, ώστε τα χίλια χρόνια να φαίνονται ότι είναι μία μέρα.

Ήταν Εκκλησιαστικός στο διακόνημα και ηλικιωμένος. Το βράδυ, όταν έφευγαν οι άλλοι μοναχοί, αυτός έμενε στο ναό, προσευχόταν κι έλεγε: «Παναγία μου, πες μου πώς γίνεται αυτό». Οι πόρτες της εκκλησίας ήταν ανοιχτές.

Μέσα στην Εκκλησία μπήκε ένας αετός. Ήταν τόσο όμορφος που δεν περιγραφόταν. Είχε χιλιάδες χρώματα κι έλαμπε. Όταν τον είδε ο μοναχός παρακάλεσε την Παναγία να τον βοηθήσει να τον πιάσει. Κι όταν θέλησε να τον πιάσει, ο αετός έφυγε, πήγε στην πόρτα και προσποιούταν ότι δεν μπορούσε να πετάξει.

Ο μοναχός τον κυνήγησε και ο αετός ξέφυγε στο δάσος, σ’ ένα ξέφωτο και κάθισε σ’ ένα δέντρο. Ήταν μια ήσυχη βραδιά με πανσέληνο. Ο μοναχός κοιτούσε τον αετό κι άρχισε να κλαίει, γιατί δεν μπορούσε να τον πιάσει.

Ο αετός τότε άρχισε να τραγουδάει ένα τραγούδι, που δεν άκουσε ανθρώπινο αυτί. Ο μοναχός καθηλώθηκε έτσι 300 χρόνια! Τόσα τραγούδησε το πουλί κι έπειτα έφυγε. Ο μοναχός όμως στενοχωρήθηκε και θύμωσε, γιατί νόμισε ότι πέρασε μόνο μια ώρα. Θυμήθηκε τότε ότι άφησε ανοιχτή την Εκκλησία και γύρισε να την κλειδώσει. Όλα όμως είχαν αλλάξει.

Πήγε τότε στον πορτάρη του Μοναστηρίου κι αυτός εξεπλάγη. Και τούτο γιατί ο αετός που ήταν Άγγελος Κυρίου του είχε δώσει τέτοια χάρη που έλαμπε, ευωδίαζε. Γι’ αυτό και ο θυρωρός απόρησε. Τον ρώτησε λοιπόν:

-Από πού είσαι;

-Από εδώ. Είμαι ο Εκκλησιαστικός.

-Δεν σε γνωρίζω. Περίμενε να ρωτήσω τον Ηγούμενο.

Πήγε στον Ηγούμενο και του είπε πως ήλθε κάποιος μοναχός που άστραφτε το πρόσωπό του κι έχει το κλειδί της εκκλησίας στο χέρι. Ο Ηγούμενος του απάντησε: Άφησέ τον να μπει, γιατί απόψε 3 φορές άκουσα μια φωνή να ανοίξω τις πόρτες για να έλθει μέσα το Άγιο Πνεύμα. Άφησέ τον, γιατί κρύβει μεγάλο μυστήριο. Ο ηγούμενος ήλθε στο μοναχό και τον ρώτησε τί συμβαίνει. Κι αυτός διηγήθηκε το συμβάν με τον αετό και το υπέροχο τραγούδι του.

-Πόση ώρα τραγούδησε, τον ρώτησε.

-Μια ώρα περίπου κι έφυγε. Κι εγώ ήλθα να κλειδώσω, αλλά δεν γνωρίζω πού είναι το Μοναστήρι. Ή εγώ τρελάθηκα, ή πράγματι κάτι συμβαίνει, γιατί το Μοναστήρι που υπηρετούσα δεν είναι αυτό. Τότε ο Ηγούμενος συγκέντρωσε στην εκκλησία τους άλλους μοναχούς και τους ρώτησε αν τον γνωρίζουν. Όμως ούτε αυτός γνώριζε κανένα, ούτε αυτόν αυτοί.

-Ποιός ήταν ο Ηγούμενος, όταν εσύ ήσουνα απόψε στην Εκκλησία; τον ρώτησε. Είπε το όνομα του, έψαξαν στο αρχείο της μονής και βρήκαν ότι έζησε πριν από 300 χρόνια. Η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Όλοι τρόμαξαν κι εξεπλάγησαν. Ο μοναχός συγκινημένος ζήτησε να κοινωνήσει και τους αποχαιρέτησε.

-Συγχωρέστε με, αδελφοί. Εγώ τώρα φεύγω και θα ξαναειδωθούμε όταν ηχήσουν οι σάλπιγγες! Το πρόσωπό του έλαμψε σαν τον ήλιο και την ώρα εκείνη κοιμήθηκε. Φαντασθείτε, αφού αυτός έζησε τόσο όμορφα 300 χρόνια με το τραγούδι ενός Αγγέλου, και νόμισε πως πέρασε μόνο μία ώρα, πόσο ωραία θα είναι στον παράδεισο, εκεί που τραγουδάνε χιλιάδες Χερουβείμ, Σεραφείμ, άγγελοι κ.λ.π.

Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει την ομορφιά του Παραδείσου. Γι’ αυτό και εγώ θέλω να σας δω οπωσδήποτε στον Παράδεισο. Είναι πολύ όμορφα εκεί! Καλή αντάμωση! Να συναντηθούμε όλοι στον Παράδεισο!

-π. Κλεόπα, θα σας παρακαλέσουμε θερμά να εύχεσθε να… μας φάει όλους ο Παράδεισος. Το πρόσωπα του φωτίστηκε, η φωνή του δυνάμωσε πάλι:

-Όλους θα μας φάει ό Παράδεισος!.. Γράψτε μου τα ονόματσ σας για να τα μνημονεύω. Και σας παρακαλώ πολύ να προσεύχεσθε και σεις για μένα, γιατί είμαι ο πιό αμαρτωλός που υπάρχει στον κόσμο (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2022/02/blog-post_665.html)!

Αντίστοιχα για πολλά έτη έζησαν και πέθαναν λίγο μετά την κοίμηση τους οι Εφτά Παίδες εν Εφέσω, όπως και ο Αβιμέλεχ στο Αρχαίο Ισραήλ.

Ο Θεός έκανε στήλη την γυναίκα του Λωτ στα Σόδομα, ενώ πέτρα λέγεται όπως έγινε όπως λέγεται και ο μάγος που τυραννούσε τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και Θεολόγο στην Κύπρο.

Σκέψεις ἁπλές, καθαρές, καθημερινές. «Μελετώντας τίς Αρχαῖες τραγωδίες παρατηροῦμε ὅτι ὅλες μά ὅλες ἀποτελοῦνται ἀπό τέσσερα διακριτά μέρη-ἑνότητες πού ὅμως κατά κάποιο τρόπο ἀλληλοκαλύπτονται.

Τό πρῶτο μέρος εἶναι ἡ Ἄτη, ἡ τύφλωση τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου πού ὁδηγεῖ σέ μοιραῖα λάθη. Στήν Αρχαία τραγωδία τήν πνευματική τύφλωση προκαλοῦν οἱ Θεοί στόν ἥρωα τοῦ ἔπους ὥστε νά ὁδηγηθεῖ μόνος του στήν καταστροφή.

Τό δεύτερο μέρος εἶναι ἡ Ὕβρις, ἡ ἀλαζονική καί ἀσεβής συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στούς Θεούς, στό ξεπέρασμα τοῦ ἀνθρώπινου μέτρου πού ἀναπόφευκτα ὁδηγεῖ στήν ἀναμέτρηση μέ τό Θεῖο, στήν ἀσέβεια καί στήν ἀνυπακοή πρός τίς ἐντολές τῶν Θεῶν, δηλαδή ὑπέρβαση τοῦ ἠθικοῦ καί θεϊκοῦ νόμου.

Τό τρίτο μέρος εἶναι ἡ Νέμεσις πού εἶναι ἡ ὀργή τοῦ θείου. Ἦταν ἡ θεότητα –μαζί μέ τήν Θέμιδα, τήν Εἱμαρμένη– ἡ προσωποποίηση τῆς ἄνωθεν δικαιοσύνης, τῆς τιμωρίας πού ἀποκαθιστοῦσε τήν τάξη –τῆς φύσης, τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, τοῦ κόσμου ὅλου– ὅταν αὐτή διασαλευόταν· τιμωρώντας τήν ὑπεροψία καί τήν ἀλαζονεία τῶν ἀνθρώπων.

Καί τό τέταρτο καί τελευταῖο μέρος ἡ Τίσις, πού εἶναι ἡ ἐκδίκηση τοῦ θείου μέ τή συμφορά πού στέλνει στόν ἄνθρωπο ὡς τιμωρία γιά τήν ὑβριστική συμπεριφορά του. Τό ἀξιοπερίεργο ὅτι στήν λογοτεχνία ὅλα μά ὅλα τά μυθιστορήματα γράφονται καί θά συνεχίσουν νά γράφονται σύμφωνα μέ τήν παραπάνω δομή (https://romioitispolis.gr/ti-vris-nemesis-tisis-dia-panta-storia/)!

Αντίστοιχα και στον Χριστιανισμό οι υπερήφανοι ταπεινώνονται από τον Θεό, ενώ οι αμαρτωλοί και οι ασεβείς τιμωρούνται.

Η περίπτωση του Πούτιν παρουσιάζει ομοιότητες με αυτήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου:
Και οι δύο στράφηκαν στον χριστιανισμό σε μεγάλη ηλικία, και οι δύο παρέλαβαν μία άθεη Αυτοκρατορία υπό διάλυση και την μετέτρεψαν αργά αλλά σταθερά σε ένα πανίσχυρο Χριστιανικό κράτος, και οι δύο κατάλαβαν την τεράστια σημασία που είχε η Χριστιανική θρησκεία για την συνοχή του κράτους τους, και οι δύο για το ανορθωτικό έργο τους παρεξηγήθηκαν και δέχθηκαν πλήθος βαριών συκοφαντιών, και οι δύο έδειξαν μία μεγάλη φρόνηση και κυβερνητική ικανότητα, και το κυριότερο:

Και οι δύο αποδείχθηκαν αήττητοι στις στρατιωτικές, διπλωματικές και πολιτικές μάχες που έδωσαν. Στο διάστημα της διακυβέρνησής του ο Πούτιν έδειξε σαφή δείγματα της Ορθόδοξης ταυτότητάς του:

Επισκέφθηκε δύο φορές το Άγιον Όρος και μία φορά τα Ιεροσόλυμα, στήριξε την Ρωσική Εκκλησία, έλαβε μέτρα κατά της διάδοσης της ομοφυλοφιλίας, επανάφερε τα θρησκευτικά στα σχολεία, απέδειξε και στην πράξη ότι είναι ο μόνος σταθερός και σοβαρός αντίπαλος του παγκόσμιου ισλαμικού επεκτατισμού και της περιθαλπόμενης από την Δύση παγκόσμιας ισλαμικής τρομοκρατίας (https://romioitispolis.gr/i-anatrichiastiki-profiteia-gia-ton-vlantimir-poytin-i-schesi-me-ton-mega-konstantino-kai-i-elpida/).

Οι δήμιοι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού έγιναν Χριστιανοί και μαρτύρησαν όπως και των Αγίων Γεωργίου και Αικατερίνης. 

Στο Αρχαίο Ισραήλ οι Κριτές επιλέγονταν από τον λαό, όπως και οι  κυβερνήτες του Νοβγκοροντ μετέπειτα, ενώ η Βασίλεια στα κράτη αυτά ήρθε από τον ένδοξοί Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ και τον Βλαδίμηρο τον Μέγα.

Πολλοί ηγέτες στην ιστορία έκαναν επιλογή επιτυχημένων συνεργατών, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μέγας Κωνσταντίνος Ιουστινιανός, ο Περικλής, ο Κλέωνας, ή ο Ηράκλειος.

Η περίπτωση του Πούτιν παρουσιάζει ομοιότητες με αυτήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου:
Και οι δύο στράφηκαν στον Χριστιανισμό σε μεγάλη ηλικία, και οι δύο παρέλαβαν μία άθεη Αυτοκρατορία υπό διάλυση και την μετέτρεψαν αργά αλλά σταθερά σε ένα πανίσχυρο Χριστιανικό κράτος, και οι δύο κατάλαβαν την τεράστια σημασία που είχε η Χριστιανική θρησκεία για την συνοχή του κράτους τους, και οι δύο για το ανορθωτικό έργο τους παρεξηγήθηκαν και δέχθηκαν πλήθος βαριών συκοφαντιών, και οι δύο έδειξαν μία μεγάλη φρόνηση και κυβερνητική ικανότητα, και το κυριότερο:

Και οι δύο αποδείχθηκαν αήττητοι στις στρατιωτικές, διπλωματικές και πολιτικές μάχες που έδωσαν. Στο διάστημα της διακυβέρνησής του ο Πούτιν έδειξε σαφή δείγματα της Ορθόδοξης ταυτότητάς του:

Επισκέφθηκε δύο φορές το Άγιον Όρος και μία φορά τα Ιεροσόλυμα, στήριξε την Ρωσική Εκκλησία, έλαβε μέτρα κατά της διάδοσης της ομοφυλοφιλίας, επανάφερε τα θρησκευτικά στα σχολεία, απέδειξε και στην πράξη ότι είναι ο μόνος σταθερός και σοβαρός αντίπαλος του παγκόσμιου ισλαμικού επεκτατισμού και της περιθαλπόμενης από την Δύση παγκόσμιας ισλαμικής τρομοκρατίας (https://romioitispolis.gr/i-anatrichiastiki-profiteia-gia-ton-vlantimir-poytin-i-schesi-me-ton-mega-konstantino-kai-i-elpida/).

Οι μετέπειτα Άγιοι Θεόκλητος και Κυπριανός όταν είδαν ότι τα μάγια τους δεν έπιαναν  στην Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα και την Αγία Ιουστίνη μετανοήσαν, έγιναν Χριστιανοί και μαρτυρήσαν για τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Αποσυνάγωγοι ονομάζονταν όσοι έφευγαν από τις συναγωγές στο Αρχαίο Ισραήλ και αποτοιχισμένοι όσοι φεύγουν από την Εκκλησία.

Οι Ουκρανοί αναπτύχτηκαν ξεχωριστά από τους άλλους Ανατολικούς Σλάβους υπό την διοίκηση άλλων ανεξάρτητων ηγεμόνων, τους Αταμάνους (Αιρετοί αρχηγοί των  οικισμών των Κοζάκων), όπως ακριβώς ήταν και οι Κριτές στο Αρχαίο Ισραήλ.

Μετά από την μάχη με τους Φιλισταίους στην περιοχή Βάαλ Περασίμ ο Δαβίδ έριξε τα είδωλα τους στην φωτιά, όπως και ο Προφήτης Μωυσής στο Όρος Σινά το χρυσό είδωλο (τον χρυσό μόσχο) που είχαν κατασκευάσει οι Ισραηλίτες.

Πριν τον θάνατο του ο Κολοκοτρώνης έβγαλε στους Έλληνες έναν λόγο στην Πνύκα, όπως και ο Προφήτης Μωυσής πριν τον θάνατο του έβγαλε δύο λογούς στους Ισραηλίτες στην Σουφ.

Τρεις γενιές μετά τον Ιωσήφ τον Δίκαιο βγήκαν οι Ισραηλίτες από την Αίγυπτο για να εισέλθει στην Γη της Επαγγελίας, όπως και τρεις έγινες μετά την εκδίωξη των Ηρακλειδών από την Πελοπόννησο θα επιστρεψουν σε αυτή.

Τις μικρότερες δικαστικές υποθέσεις τις έδινε ο Προφήτης Μωυσής στους αρχηγούς των Δώδεκα Φυλών, ενώ τις μεγαλύτερες τις διεκπεραίωνε ο ίδιος, όπως στην Αρχαία Αθήνα, τις  μικρότερες δικαστικές υποθέσεις τις έλυνε ο Άρειος Πάγος, ενώ τις μεγαλύτερες τις διεκπεραίωναν η Ηλιαία και η Βουλή.

Μία Αμφικτιονία αποτελούσαν αρχικά οι Δώδεκα Φυλές του Ισραήλ από τον Προφήτη Μωυσή,  τον Ιησού του Ναυή και τους Κριτές μέχρι την άνοδο της Βασιλείας στο κράτος αυτό από τον Σαούλ και τον Δαβίδ, όπως και οι Δελφοί στην Αρχαία Ελλάδα είχαν και αυτοί συστήσει μία Αμφικτιονία από τις Ελληνικές πόλεις, μέχρι την άνοδο του Φίλιππου του Β’ και του Μεγάλου Αλέξανδρου και την άνοδο της Βασιλείας στην Ελλάδα.

Οι ασεβείς προς τον Θεό βασιλείς Σαούλ και Ουζζίας, οι οποίοι προσπάθησαν να οικειοποιηθούν τον ρόλο των ιερέων στις θυσίες, στο τέλος τιμωρήθηκαν και οι δύο από τον Θεό για τις πράξεις τους αυτές.

Αυτοδιοίκηση εδωσαν σε ένα μικρό βαθμό οι Πέρσες στους Ισραηλίτες στο κατεχόμενο από τους ιδίους Ισραήλ, όπως και αυτοδιοίκηση εδωσαν σε ένα μικρό βαθμό οι Τούρκοι στους Έλληνες στην κατεχόμενο από τους ίδιους Ρωμανία.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος πηρέ το προσωνύμιο «Σφύρα», όπως και ο Κάρολος Μαρτέλος.

Λέγεται ότι ο Ιούδας ο Μακαβαίος είχε ιδιόμορφο σχήμα κεφαλιού, όπως και ο Περικλής.

Ο Απόστολος Παύλος και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος νήστεψαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (χρόνια ολόκληρα) στην έρημο πριν ξεκινήσουν την Αποστολή τους, όπως ακριβώς έκανε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός πριν ξεκινήσει την Αποστολή Του νήστεψε για Σαράντα Μέρες στην Έρημο.

Ο αιρετικός Διοτρεφής, όπως και πάπας της Ρώμης δεν δέχονταν τις Αποστολικές Συνόδους και την ισότητα στην Εκκλησιά, αποστάτησαν και οι δύο  διεκδικώντας αρχηγικές τιμές και εξουσια, ξεκινώντας νέες αιρέσεις και οι δύο.

Τρεις μέρες λαφυραγωγούσαν οι άντρες του Ιωσαφάτ το στρατόπεδο των Μωαβιτών, Εδωμιτών και Αμμωνιτών στην έρημο Σις στην πεδιάδα Ιερουήλ, όπως και για μέρες λεηλατούσαν οι άντρες του Μεγάλου Αλέξανδρου και του Αυτοκράτορα Ηράκλειου τις πρωτεύουσες των Περσών Περσέπολη και Δασταγέρδη αντίστοιχα.

Μετά την εισβολή των Σκυθών στην Αίγυπτο, όταν αυτοί αποχωρούσαν τους επιτέθηκαν οι Αιγύπτιοι, αυτοί έπεσαν σε σύγχυση και αρχίσαν να σκοτώνονται μεταξύ τους.

Με τον ίδιο τρόπο, όταν οι Μωαβίτες, Εδωμίτες και Αμμωνίτες επιτέθηκαν στους Ισραηλίτες στην έρημο Σις στην πεδιάδα Ιερουήλ, άρχισαν να σκοτώνονται μεταξύ τους μέχρι να εξοντωθούν πλήρως.

Στις μέρες μας, μετά την επίθεση των Ρώσων κατά την διάρκεια του Ρωσοουκρανικού πολέμου, πολλοί Ουκρανοί στρατιώτες άρχισαν να πολεμούν με τους Ουκρανούς εθνικιστές και νεοναζί γιατί δεν υπάκουαν τις εντολές τους.

Οι αιρετικοί γνωστικοί και οι αιρετικοί που λάτρευαν τους Αγγέλους την εποχή των Αποστολών, όλοι τους περιφρονούσαν το ανθρώπινο σώμα, έλεγαν πως είχαν απόκρυφες γνώσεις και απείχαν από πολλές τροφές και ποτά με ακραίες νηστείες, όπως και οι αιρετικές ομάδες των παυλικιανών, των βογομίλων και των καθαρών μετέπειτα.  

Παροιμίες έγραψαν ο βασιλιάς Σολομώντας στο Αρχαίο Ισραήλ και ο Αίσωπος στην Αρχαία Ελλάδα.

Τόσο οι Ψαλμοί του Δαβίδ, όσο και τα Έπη του Ομήρου απαγγέλλονταν με την συνοδεία μουσικών οργάνων.

Τόσο ο ικανότατος Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Γ’ Βατάτζης, όσο και ο Ισραηλινός στρατηγός Μοσέ Νταγιάν, επιτέθηκαν και οι δύο στους εχθρούς τους (Τούρκους και Άραβες αντίστοιχα) πρώτοι και τους νίκησαν κατά κράτος εφαρμόζοντας στην εντέλεια το δόγμα του κεραυνοβόλου πολέμου και οι δύο.

Όπως οι παπικοί όταν τους κατέκτησαν οι Γερμανοί υιοθέτησαν πολλά γερμανικά ειδωλολατρικά έθιμα και δοξασίες, τα οποία πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό και δημιουργήσαν τον αιρετικό παπισμό, έτσι και οι Χαζάροι όταν υιοθέτησαν τον ιουδαϊσμό έβαλαν σε αυτόν δικά τους ειδωλολατρικά χαζαρικά έθιμα και δοξασίες και δημιουργήσαν τον κασιδισμό και πολλές άλλες ιουδαϊκές αιρέσεις.

Ο Βλαδίμηρος ο Μέγας των Ρώσων από τις τρεις θρησκείες (τον Αληθή Ορθόδοξο Χριστιανισμό, τον αιρετικό παπισμό, το ισλάμ και τον ιουδαϊσμό) επέλεξε την Ορθοδοξία, ενώ ο αγανός των Χαζάρων Bulan από τις τρεις αυτές θρησκείες επέλεξε τον ιουδαϊσμό.

Η πόλη Volodymyr στην Βορειοδυτική Ουκρανία ιδρύθηκε από τον Βλαντιμίρ και πήρε το όνομα του. Το ίδιο έγινε με την Αλεξανδρούπολη από τον Μέγα Αλέξανδρο, ενώ η Δεύτερη/Νέα Ρώμη που ίδρυσε ο Μέγας Κωνσταντίνος πήρε μετά τον θάνατο του το όνομα του. 

Ευλογίες έδωσε στα παιδιά τους και στα έθνη που προήλθαν από αυτά, ο Αβραάμ στον Ισαάκ και τον Ισμαήλ, ο Νωέ στους γιους του Σημ, Ιάφεθ και Χαμ, αλλά και ο Ιακώβ στους Δώδεκα γιους του.

Η περιοχή της Γέενας του πυρός έγινε επί Ιωσία νεκροταφείο για τους ξένους από τον βασιλιά αυτό, όπως και το χωράφι του κεραμέως (αλλιώς χωράφι αίματος) έγινε και αυτό νεκροταφείο για τους ξένους από τους Αρχιερείς όταν αυτοί σταύρωσαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Οι γιοι του Ιακώβ Συμεών και Λευί πάνω στον θυμό τους σκότωσαν ανθρώπους και έχυσαν το αίμα τους, όπως έκαναν παλαιότερα ο Κάιν με τον Άβελ, ο Λάμεχ με δύο ανθρώπους, αλλά και ο Ισμαήλ σε ταξιδιώτες.

Ο Ρουβήν, ο γιος του Ιακώβ, όπως και ο Αβεσαλώμ μόλυναν και οι δύο την τιμή των πατέρων τους, ο μεν πρώτος πλαγιάζοντας στο κρεβάτι του πατέρα του για να συνευρεθεί με μία γυναίκα, ενώ ο δεύτερος πλαγιάζοντας δημόσια με τις παλλακίδες του πατέρα του.

Το σχίσιμο (Σχίσμα) και ο διχασμός της  Εκκλησίας Κύπρου επί Μακάριου (Μακαριακοί και αντιμακαριακοί), οδήγησε στην συνέχεια διχοτόμηση νησιού από  την εισβολή των Τούρκων, όπως και στην Ουκρανία το σχίσιμο/Σχίσμα Εκκλησίας στην Ουκρανία (Ορθόδοξη υπό το Πατριαρχείο Μόσχας και φιλοδυτικοί σχισματικοί), το ακολουθήσε εισβολή των Ρώσων και διχοτόμηση της χώρας αυτής.

Αόρατοι ασκητές υπάρχουν στο Άγιο Όρος και στην Κρήτη.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1943  μ.Χ. τρία γερμανικά τανκς κατευθύνθηκαν προς την κωμόπολη Ορχομενός του νομού Βοιωτίας, με πρόθεση να την καταστρέψουν, ως αντίποινα για επαναστατικό χτύπημα. Τα τανκς ακινητοποιήθηκαν ανεξήγητα μπροστά στην Βυζαντινή Εκκλησία της Παναγίας «Σκριπούς», σε κοντινή απόσταση από τον οικισμό.

Όταν οι Γερμανοί αποφάσισαν να επιστρέψουν, τα τανκς πήραν μπροστά και, όταν ξανά σκέφτηκαν να προχωρήσουν, πάλι σταμάτησαν. Ο διοικητής των Γερμανών, ονόματι Όφμαν, κατά την μαρτυρία του ίδιου, είδε μπροστά του την Παναγία να σταματάει τα τανκς με την θαυματουργική της δύναμη.

Έτσι, αποφάσισαν να ματαιώσουν την καταστροφή, μπήκαν στον οικισμό πεζοί, συγκέντρωσαν τους κατοίκους και τους έδωσαν όσα χρήματα είχαν μαζί τους, με την παράκληση να πληρώσουν ένα ζωγράφο, για να φιλοτεχνήσει την εικόνα της Παναγίας να σταματά τα δικά τους τανκς.

Αυτή την εικόνα βρίσκεται ακόμη και σήμερα στον ιερό ναό της Παναγίας Σκριπούς. Στο σημείο όπου ακινητοποιήθηκαν τα τανκς, οι κάτοικοι του Ορχομενού έστησαν ένα προσκυνητάρι. Ο διοικητής των Γερμανών ερχόταν κάθε χρόνο από την Γερμανία μαζί με την οικογένειά του και παρευρισκόταν στον εορτασμό του γεγονότος.

Παρόμοιο περιστατικό συναντούμε στα Φιλιατρά Τριφυλλίας στις 19 Ιουνίου 1944 μ.Χ., όταν ο Γερμανός φρούραρχος Κοντάου είδε τρεις φορές στο όνειρό του τον Άγιο Χαράλαμπο, για τον οποίο δεν εγνώριζε απολύτως τίποτε και ο οποίος τον έπεισε να μην πραγματοποιήσει την σχεδιαζόμενη καταστροφή των Φιλιατρών.

Ο Κοντάου πήγε στα Φιλιατρά, συγκέντρωσε τους ιερείς και τους ζήτησε να τον πάνε στις Εκκλησίες της πόλης. Εκεί, παρατηρούσε τις εικόνες και, όταν έφτασε μπροστά σε μια εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους, τον αναγνώρισε και τους είπε: «Αυτός ο Άγιος σας έσωσε».

Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο άγιος εμφανίστηκε και στο Γερμανό στρατηγό στην Τρίπολη και τον έπεισε να μην έχει συνέπειες ο Κοντάου για την ματαίωση της καταστροφής. Ο διοικητής Κοντάου επίσης ερχόταν κάθε χρόνο από την Γερμανία στον εορτασμό του γεγονότος, ενώ προς το τέλος της ζωής του βαπτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος. Για τα δύο παραπάνω περιστατικά μπορείτε να αναζητήσετε λεπτομέρειες στο διαδίκτυο.

Το 1942 μ.Χ. καταγράφεται μια εμφάνιση του αγίου Μηνά στο Ελ Αλαμέιν της Αιγύπτου, την πρώτη νύχτα της Μάχης του Ελ Αλαμέιν, που έκρινε την πορεία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκεί βρισκόταν μια ερειπωμένη Εκκλησία του Αγίου και, κατά την παράδοση, και ο τάφος του. Ο Άγιος εμφανίστηκε οδηγώντας ένα μεγάλο κοπάδι καμήλες και εισέβαλε στο γερμανικό στρατόπεδο, κάμπτοντας το ηθικό των Γερμανών.

Η αιγυπτιακή εφημερίδα «The Egyptian Gazette» αναφέρθηκε στο γεγονός στο φύλλο της 10 Νοεμβρίου 1942 μ.Χ. Την επόμενη μέρα, 11 Νοεμβρίου 1942 μ.Χ. (εορτή του Αγίου Μηνά), ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Χριστόφορος Β΄ γιόρτασε τον Άγιο στην Εκκλησία του Αγίου Σάββα και ευχαρίστησε το Θεό γι’ αυτό το θαύμα.

Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την νίκη, οι Σύμμαχοι πρόσφεραν το χώρο στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Η Εκκλησία του αγίου Μηνά αποκαταστάθηκε από την Κοπτική Εκκλησία στις 27 Νοεμβρίου 1959 μ.Χ. Αυτά τα γεγονότα συνέβαλαν στην αναβίωση του εορτασμού του Αγίου Μηνά στην περιοχή.

Μάλλον το επεισόδιο έλαβε χώρα στην 2^η Μάχη του Ελ Αλαμέιν (Οκτώβριο – Νοέμβριο 1942 μ.Χ.), όπως αναφέρεται εδώ  (προς το τέλος της ανάρτησης), και όχι στην 1^η Μάχη, όπως φαίνεται στην προηγούμενη παραπομπή.

Το συγκεκριμένο περιστατικό (όπως και η εμφάνιση του Αγίου Μηνά στο Ηράκλειο, το Πάσχα του 1826, όπου απέτρεψε την εξολόθρευση των Χριστιανών και εξαιτίας αυτής της εμφάνισης οι Τούρκοι επέτρεψαν την οικοδόμηση του μητροπολιτικού ναού του Ηρακλείου, αφιερωμένου στον Άγιο Μηνά) απεικονίζεται σε τοιχογραφία που βρίσκεται σε ναΐσκο του Αγίου Μηνά, στο τελευταίο άκρο του Αγίου Όρους, στην περιοχή Βίγλα, όπου ασκητεύει ένας δυναμικός σύγχρονος ασκητής, ο π. Ιωσήφ.

Στο χωριό Επισκοπή Ρεθύμνου υπάρχει ένα ιστορικό εξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου, χτισμένο πριν πολλούς αιώνες σε μικρή απόσταση δυτικά του χωριού. Την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής (1941-1944 μ.Χ.) η γερμανική δύναμη που έδρευε στην περιοχή την χρησιμοποιούσε σαν κατάλυμα και εκεί πιθανόν είχαν συντελεστεί βιασμοί αιχμάλωτων γυναικών.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παλαιών κατοίκων του χωριού, ο Γερμανός φρουρός μια νύχτα είδε έναν στρατιωτικό, έφιππο σε καφέ άλογο, ο οποίος αφίππευσε και μπήκε στον Ναό για λίγη ώρα (σχεδόν στιγμιαία) και μετά βγήκε, ίππευσε, αναχώρησε και σε μικρή απόσταση εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Ο φρουρός, με θαυματουργικό τρόπο, βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία αντίδρασης.

Μετά την εξαφάνιση του επισκέπτη (προφανώς του Αγίου Δημητρίου), ο φρουρός μπήκε στην εκκλησία και βρήκε νεκρούς όλους τους Γερμανούς στρατιώτες που βρίσκονταν εκεί. Την επόμενη ημέρα, έντρομοι, με εντολή του διοικητή τους, οι ναζί που βρίσκονταν στο χωριό μετέφεραν με κάρα τα σώματα των νεκρών και τα έθαψαν (δε γνωρίζουμε πού), όμως δεν προχώρησαν σε αντίποινα εναντίον του τοπικού πληθυσμού.

Στην συνέχεια, αποχώρησαν από το χωριό. Η ελιά, στην οποία έδεσε το άλογό του ο άγιος, κόπηκε αργότερα και σήμερα από την ρίζα της έχουν φυτρώσει τρεις νέοι κορμοί. Δυτικά της Εκκλησίας, ακριβώς έξω από την αυλή, βρίσκεται μεγάλη λεμονιά, η οποία για ανεξήγητο λόγο δεν κάνει ποτέ καρπούς. Σύμφωνα με τοπική παράδοση, στο σημείο εκείνο βρισκόταν ένας τάφος, στον οποίο είχε ενταφιαστεί ένας Γερμανός στρατιώτης την περίοδο της Κατοχής.

Από αυτόπτη μάρτυρα εξάλλου γνωρίζω ότι στο χωριό Πηγή Ρεθύμνου (όπου υπάρχει και μια εικόνα της Παναγίας που ήρθε από τη θάλασσα), μετά τον Πόλεμο ήρθε ένας Γερμανός, κάθισε στο καφενείο και είπε στους κατοίκους:

«Στον Πόλεμο, πέταξα πάνω από το χωριό σας ως πιλότος βομβαρδιστικού. Έριξα βόμβες και είδα από το παράθυρο του αεροπλάνου την υπερφυσική μορφή ενός γέρου, που με το χέρι του έσπρωξε τις βόμβες και τις έστειλε έξω απ’ το χωριό. Αργότερα, βλέποντας μια εικόνα, κατάλαβα ότι αυτός ο γέρος ήταν ο Άγιος Νικόλαος».

Σε θαύμα του Αγίου Οσιομάρτυρα Νικολάου του Νέου, του εν Βουνένοις, αποδίδουν οι κάτοικοι του συνοικισμού Τάχι Θηβών την διάσωση τους από τους ναζί τον Οκτώβριο του 1943 μ.Χ., όταν μια γερμανική δύναμη συγκέντρωσε τους κατοίκους και ερεύνησε εξονυχιστικά το χωριό για να βρει πυρομαχικά των ανταρτών. Τα πυρομαχικά ήταν κρυμμένα στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το κωδωνοστάσιο του Ναού του Οσίου Νικολάου.

Παρότι οι Γερμανοί στέκονταν ακριβώς μπροστά στην κρύπτη, που ήταν φραγμένη μόνο με μια ετοιμόρροπη πόρτα, και ενώ ερεύνησαν ακόμη και το ναό για να βρουν αυτό που έψαχναν, δεν έκαναν το βήμα να περάσουν την πόρτα, πράγμα που θα στοίχιζε τη ζωή όλων των κατοίκων του συνοικισμού. Έτσι, την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου στην περιοχή εορτάζεται η σωτηρία του πληθυσμού με μια τιμητική εορτή προς τον όσιο Νικόλαου.

Ο Όσιος Νικόλαος ο Νέος ήταν πρώην στρατιωτικός και μετέπειτα ασκητής στα Βούνενα της Θεσσαλίας τον 8^ο Αιώνα μ.Χ., ο οποίος, μαζί με τους συνασκητές του, βασανίστηκε και θανατώθηκε από τους Αβάρους το 720 μ.Χ. Το σώμα του βρέθηκε άφθαρτο και ευωδιάζον και σήμερα φυλάσσεται στο ναό του, στο Τάχι.

Από τα δέντρα, στα οποία δέθηκαν και βασανίστηκαν ο όσιος Νικόλαος και οι άλλοι οσιομάρτυρες, την ημέρα της εορτής του (9 Μαΐου) ρέει ένα κόκκινο υγρό, που δηλώνει το αίμα των αγίων.

Θα κλείσουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα υπενθυμίζοντας τις πολλές εμφανίσεις της Παναγίας σε Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικούς στο λεγόμενο «Αλβανικό Μέτωπο», στον πόλεμο του 1940-41 μ.Χ. κατά της φασιστικής Ιταλίας (ολίγα εδώ). Εξαιτίας των εμφανίσεων αυτών η Εκκλησία της Ελλάδος μετέθεσε την εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου (δηλ. της προστασίας της Παναγίας προς τον κόσμο) από τη 1 Οκτωβρίου στις 28 Οκτωβρίου, για να συμπίπτει με την εθνική επέτειο.

Τέλος, κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Θεσσαλονίκης από τους ναζί, το 1941 μ.Χ., μέσα στα τζάμια των σπιτιών (στο εσωτερικό του γυαλιού) εμφανιζόταν η μορφή της Παναγίας σαν εικόνα αχειροποίητη (δηλ. χωρίς να είναι φτιαγμένη από ανθρώπινο χέρι).

Το γεγονός αυτό καταγράφει ο Θεσσαλονικιός ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος στο βιβλίο του «Θεσσαλονίκη ού μ’ εθέσπισεν – Αυτοβιογραφικά κείμενα», εκδ. Ιανός, σελ. 63-65, και παρόμοιο περιστατικό διηγείται ο πατέρας μου (που το είδε ο ίδιος) για την ιδιαίτερη πατρίδα μας, την Αταλάντη του νομού Φθιώτιδος, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται από ανθρώπους της εποχής εκείνης και αυτές τις μαρτυρίες ασφαλώς πρέπει να τις λάβουμε υπόψιν. Όμως, ακόμη κι αν τα θεωρήσουμε μύθους, ασφαλώς φανερώνουν πόσο το θρησκευτικό αίσθημα του λαού μας έρχεται σε αντίθεση με τον ναζισμό και το φασισμό: Τόσο έντονη αντίθεση, ώστε και οι Άγιοί μας ακόμη πολεμούν, με τον δικό τους τρόπο, κατά των ναζί.

Οι παρεμβάσεις αυτές θυμίζουν άλλες εμφανίσεις της Παναγίας, του αγίου Δημητρίου και άλλων αγίων σε δύσκολες στιγμές, όπως στην Κωνσταντινούπολη το 626 μ.Χ. («Ακάθιστος Ύμνος»), στην Μόσχα το 1395 μ.Χ. (Παναγία του Βλαντιμίρ), στη Θεσσαλονίκη (άγιος Δημήτριος) και αλλού.

Γιατί ο Θεός δεν αποτρέπει με παρόμοιο τρόπο όλες τις καταστροφές και τα ολοκαυτώματα, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι ο θάνατος δεν υπάρχει για τους Χριστιανούς και ότι σε πολλές περιπτώσεις η οδύνη και ο μαρτυρικός θάνατος φέρνουν την αγιότητα. Και εδώ θα μιλήσουμε ακριβώς για τέτοιους μαρτυρικούς θανάτους, που σχετίζονται με την αντίσταση ενάντια στο ναζισμό.

Είναι γνωστό ότι σημαντικοί και σοβαροί άνθρωποι της Εκκλησίας αντιστάθηκαν στους ναζί υπέρ του λαού. Παράδειγμα, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός, ο οποίος αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις για να υπερασπιστεί τους υπόδουλους Έλληνες (αλλά και τους Εβραίους) απέναντι στους κατακτητές.

Λόγω των προσπαθειών του για την διάσωση των Εβραίων, απειλήθηκε με τουφεκισμό από τον διοργανωτή της Γκεστάπο στην Αθήνα στρατηγό Γιούρκεν Στρόοπ και απάντησε με μια φράση που έμεινε στην ιστορία:

«Οι Ιεράρχες της Ελλάδος δεν τουφεκίζονται, απαγχονίζονται. Σας παρακαλώ να σεβασθήτε αυτήν την παράδοσιν». (Προφανώς υπαινισσόταν τον απαγχονισμό του Πατριάρχη αγίου Γρηγορίου Ε΄ από τους Τούρκους το Πάσχα του 1821 μ.Χ.).

Ανάμεσα στις Εκκλησιαστικές προσωπικότητες που αντιστάθηκαν στους κατακτητές (όχι με τα όπλα, αλλά με παρεμβάσεις και με τη γενικότερη δράση τους) διακινδυνεύοντας την ζωή τους και μερικοί καταζητούμενοι και καταδικασθέντες σε θάνατο, ας αναφέρουμε τον Άγιο γέροντα της Πάρου Φιλόθεο Ζερβάκο, το γέροντα της Πάτμου Αμφιλόχιο Μακρή (ο οποίος αναγνωρίστηκε ως Άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο τα τέλη Αυγούστου 2018 μ.Χ.), τον Αρχιμανδρίτη και μετέπειτα επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, τον ιεροκήρυκα και μετέπειτα Αρχιμανδρίτη των Αθηνών π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο κ.ά.

Φυσικά υπάρχουν και πολλοί κληρικοί και άλλοι πιστοί Χριστιανοί, που πήραν τα όπλα και συμμετείχαν ένοπλα στην Αντίσταση κατά των ναζί, και φυσικά στον λαό μας το θρησκευτικό συναίσθημα πάντοτε εμπλέκεται με τον πόθο της ελευθερίας με τους αγώνες για την διατήρηση και την ανάκτησή της.

Υπήρξαν όμως και κάποιοι – σε διάφορες χώρες – που τελικά θανατώθηκαν και αναγνωρίστηκαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία ως Άγιοι και μάρτυρες. Όλα τα θύματα της Κατοχής είναι εθνομάρτυρες. Ορισμένοι όμως από αυτούς (όχι μόνο οι επίσημα αναγνωρισμένοι, αλλά ασφαλώς πολύ περισσότεροι – όπως η γερόντισσα Στεφανίδα από το Κοσσυφοπέδιο, η οποία ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου το 1945 μ.Χ. από τους ναζί στην πόλη του Μοναστηρίου, των σημερινών Σκοπίων, επειδή διατηρούσε αναμμένο το καντήλι στα εικονίσματα παρά την διαταγή για γενική συσκότιση) είναι επίσης μάρτυρες της πίστης και Άγιοι. Τέτοιοι είναι:

Ο Άγιος Γκόραζντ, ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Τσεχίας, ο οποίος, για να αποτρέψει τα ναζιστικά αντίποινα, ανέλαβε την ευθύνη για την δολοφονία του «Δήμιου της Πράγας» Ράινχαρντ Χάιντριχ και εκτελέστηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 1942 μ.Χ. μαζί με τον ιερέα του καθεδρικού Ναού.

Δυστυχώς, η θυσία του δεν απέτρεψε τελικά την εκτέλεση άλλων 256 ιερέων, το κλείσιμο όλων των ορθόδοξων ναών και την ισοπέδωση του χωριού Lidice, για την μεγάλη συμμετοχή των κατοίκων του στην αντίσταση. Η μνήμη του τιμάται στις 4 Σεπτεμβρίου, ενώ υπάρχει εικόνα που τον παρουσιάζει να κατανικά το φίδι του ναζισμού με τη μορφή του «Δήμιου».

Οι ορθόδοξοι πνευματικοί αγωνιστές του Παρισιού (Ρώσοι στην καταγωγή, με μεγάλο φιλανθρωπικό, συγγραφικό και γενικότερα πνευματικό έργο) μοναχή Μαρία Σκόμπτσοβα (μια φλογερή προσωπικότητα που ενέπνευσε πολλούς), Γιούρι Σκόμπτσωβ, π. Δημήτριος Κλεπίνιν και Ηλίας Φονταμίνσκι, οι οποίοι συνελήφθησαν από τους ναζί λόγω των μυστικών ενεργειών τους για τη διάσωση των Εβραίων και θανατώθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Η Αγία Μαρία μάλιστα λέγεται ότι πήρε με τη θέλησή της την θέση μιας Εβραίας μάνας και πέθανε σε θάλαμο αερίων. Εορτάζονται και οι τέσσερις στις 20 Ιουλίου.

Ο Αρχιμανδρίτης και πανεπιστημιακός Άγιος Γρηγόριος Περάντζε από την Γεωργία, που συνελήφθη για τον ίδιο λόγο και κάηκε ζωντανός στο Άουσβιτς στις 6 Δεκεμβρίου 1942 μ.Χ., όταν ανέλαβε την ευθύνη για τον θάνατο ενός Γερμανού αξιωματικού, για να γλιτώσει τους άλλους κρατουμένους από τα βασανιστήρια. Τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ, ορθόδοξος Γερμανός ρωσικής καταγωγής, φοιτητής Ιατρικής και ιδρυτικό μέλος της αντιφασιστικής οργάνωσης «Λευκό Ρόδο», που αποκεφαλίστηκε στο Μόναχο στις 13 Ιουλίου 1943 μ.Χ. – αυτή την ημέρα τιμάται η μνήμη του. Διασώζεται η αλληλογραφία του με τους γονείς του, ενώ ήταν φυλακισμένος, που αποδεικνύει το υψηλό επίπεδο της Χριστιανικής του πίστης, της πνευματικότητας και του ήθους του.

Στο Νταχάου εξάλλου φυλακίστηκε ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, μεγάλος πνευματικός πατέρας της Σερβίας, και εκεί έγραψε ορισμένες από τις πιο συγκλονιστικές σελίδες του, αν και δεν πέθανε εκεί, αλλά το 1952 μ.Χ. στις ΗΠΑ, όπου είχε εξοριστεί από το αθεϊστικό καθεστώς της πατρίδας του. Όταν πήγαν να αλλάξουν τα ρούχα του για την κηδεία του, αποκαλύφθηκαν αποτρόπαια σημάδια από τα φρικτά βασανιστήρια που είχε υποστεί στο Νταχάου.

Τέλος, πρέπει να προσθέσουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες Πρθόδοξους Σέρβους νεομάρτυρες, κάθε ηλικίας και φύλου, που φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν από την κροατική φασιστική ταξιαρχία Ουστάσα, με τις ευλογίες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, σε μια προσπάθεια επιβολής του καθολικισμού στην κατεχόμενη Σερβία.

Ανάμεσα τους και οι Σέρβοι επίσκοποι Πλάτων της Μπανιαλούκα, Πέτρος του Σεράγεβο, Σάββας του Γορνιο-Καρλοβάτσκι και Διονύσιος του Ζάγκρεμπ. Ο Σερβικός λαός ευλαβείται πολύ αυτούς τους μάρτυρες, οι οποίοι τιμώνται στις 15 Ιουνίου.

Στα χρονικά της εξόντωσής τους διαβάζουμε και σελίδες που μας θυμίζουν τους Αγίους των ρωμαϊκών χρόνων, όπως η περίπτωση του ηλικιωμένου αγίου μάρτυρα Βουκάσιν (τιμάται ιδιαίτερα στις 16 Μαΐου), που αντιμετώπισε το μαρτύριο με Χριστιανικό ήθος και φρόνημα αντάξιο της αγάπης που τρέφει για αυτόν ο Σερβικός λαός (https://nefthalim.blogspot.com/2022/03/blog-post_599.html).

Στην Ουκρανία είχαμε μία υπόθεση σαν αυτή της απαγωγής των Μητροπολιτών Παύλου Γιοχάνα Ιμπραήμ Παύλου του Χαλεπίου από ισλαμιστές. Μαρτύρια. Οι τρομοκράτες της Δύσης επανέλαβαν την δοκιμασμένη τακτική.

H Κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας -UOC ανακοίνωσε την απαγωγή του Ηγουμένου της μονής Dukon στα Καρπάθια όρη στην Δυτική Ουκρανία που ελέγχουν οι εθνικιστές και οι Ουνίτες ή φιλο-ουνίτες δυτικόφιλοι ..

Ο Αρχιμανδρίτης Τίτος απάχθηκε μαζί με τον δόκιμο μοναχό Τρόφιμο από αταυτοποίητους ενόπλους στην περιοχή Ivano-Frankivsk που ελέγχουν οι Ουκρανοναζί Σταυροφόροι και το ΝΑΤΟ (https://dimpenews.com/2022/03/10/%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf%cf%85%ce%ba%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%af).

Ο Προφήτης Ελισαίος με την Προσευχή του κατάφερε με την βοήθεια του Θεού να καθαρίσει Θαυμαστά με την χρήση μίας γαβάθας τα  δηλητηριώδες νερά της Ιεριχούς, όπως ακριβώς στον Αγιασμό των Υδάτων όλα τα ύδατα καθαρίζονται Θαυμαστά με την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, αλλά όπως γίνονταν Θαυμαστά στα Ύδατα από ιερείς και Μοναχούς κατά την διάρκεια της μόλυνσης αυτών με την καταστροφή του Τσερνόμπιλ.

Αντίστοιχα ο Προφήτης Ελισαίος με την Προσευχή του κατάφερε με την βοήθεια του Θεού να καθαρίσει Θαυμαστά στα Γάλγαλα μία δηλητηριασμένη σούπα από αγριάγγουρα, ενώ και πολλοί Άγιοι, όπως ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας με την Προσευχή τους έπιναν φαρμάκια με δηλητήριο και δεν πάθαιναν τίποτε με την βοήθεια του Θεού.

Τα Σόδομα και τα Γόμορρα πρώτα κάηκαν και καταστράφηκαν από φωτιά από τον ουρανό, ενώ αμέσως μετά ακολούθησε σεισμός και η περιοχή αυτή βυθίστηκε και σκεπάστηκε από νερό, όπως έγινε με την Θήρα μετά την έκρηξη του Ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Οι Σαμαρείτες επαναστάτησαν και πολέμησαν τόσο ενάντια στους Αρχαίους Ισραηλίτες, αλλά και ενάντια στην Ρωμανία.

 Τον Ιερό Ναό της Σαμαρείτιδας στο Φρέαρ του Ιακώβ καταστράφηκε διαδοχικά από τους Σαμαρείτες, τους Πέρσες, τους Άραβες του Αλ Χακίμ και τους Σταυροφόρους.  

Η είσπραξη των φορών στις τιμαριωτικές κτήσεις στην Ήπειρο και σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανατέθηκε με εκμίσθωση σε άτομα που δεν είχαν σχέση με την τιμαριωτική ιεραρχία (τους βοιβόδες), με αντάλλαγμα την καταβολή ενός ποσού στο ταμείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως ακριβώς έκαναν παλαιοτέρα οι Ρωμαίοι με την χρήση των τελωνών στην Ιουδαία, αλλά και στην Μικρά Ασία.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όπως και ο Άγιος Παίσιος μετέπειτα, όταν άνοιγαν την Αγία Γραφή μπορούσαν να βρουν λύσεις στα προβλήματα του ίδιου και όσων του ζητούσαν βοήθεια, ενώ ο Άγιος Κοσμάς, όπως και ο Άγιος Πορφύριος ήταν και οι δύο ιδιαίτερα φιλομαθείς και μόνασαν στο Άγιο Όρος πριν έρθουν στον κόσμο για να τον βοηθήσουν.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προέβλεψε στις Καρυές στον καλό βοσκό Γιάννη Κούρτη που να βρει το χαμένο κοπάδι (στην Φτελιά), όπως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο προέβλεψε ο Προφήτης Σαμουήλ στον Σαούλ που να βρει τα χαμένα μουλάρια του.

Στον Άγιο Κοσμά ένας τσαούσης του Αλή Πασά στην περιοχή της Φτελιάς ήθελε να του εξηγήσει το όνειρο του αφέντη του, όπως ακριβώς έκαναν παλαιοτέρα οι Προφήτες Δανιήλ και ο Ιωσήφ ο Δίκαιος στον βασιλια Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μεγα και στον Φαραω αντιστοιχα.

Ο κόσμος ονόμαζε τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό Προφήτη Ηλία και Δίκαιο Ενώχ. 

Κατά την εποχή των Κριτών του Ισραήλ αμαρτάνει ο ίδιος ο λαός και όχι μόνο προκαλεί τον πόλεμο αλλά και τον χάνει; Όπως οι μύγες στην πληγή, έτσι οι γειτονικές φυλές επετεθησαν στον τραυματισμένο πνευματικά λαό του Ισραήλ.

Κανένας πόλεμος δεν προκλήθηκε από τις αμαρτίες των Μεγάλων Κριτών. Επειδή όλοι τους είχαν επιλεγεί από τον Θεό και ήταν άνθρωποι εξοπλισμένοι με τη δύναμη του Θεού, που ανέβαιναν να ηγηθούν, για να θεραπεύσουν το λαό από την αμαρτία και συνεπώς να τον οδηγήσουν στην απελευθέρωση από τον ξένο ζυγό.

Μ’ άλλα λόγια να επιστρέψουν την εσωτερική πνευματική ελευθερία στις ψυχές των ανθρώπων , που αναπόφευκτα επιφέρει και την εξωτερική σωματική , φυσική ελευθερία, ως έκφραση ή σύμβολο εκείνης της πρώτης.

Στην εποχή των βασιλέων του Ισραήλ, το λαό βρήκαν πολεμικές συμφορές συχνότερα λόγω των αμαρτιών αυτών των βασιλέων. Με τις ανομίες τους οι βασιλείς πρόσβαλαν τοn Θεό και ο Θεός επέτρεψε τον πόλεμο εναντίον τους και τους παρέδωσε στα χέρια των εχθρών τους. Πράγματι υπήρξαν και καλοί βασιλείς, αλλά όχι αρκετοί, και κατά την περίοδο της εξουσίας τους ή δεν έγιναν πόλεμοι ή ολοκληρώθηκαν με ένδοξη νίκη κατά των εχθρών τους.

Να ορισμένα παραδείγματα: Ο βασιλιάς Σαούλ βγήκε νικητής απ’ όλους τους πολέμους όσο παρέμεινε πιστά κοντά στο Θεό και τηρούσε τις εντολές του. Αλλά μόλις απομακρύνθηκε από το Θεό και ζήτησε συμβουλές από τους μάγους ηττήθηκε στον πόλεμο ενάντια στους Φιλισταίους και απελπισμένος αυτοκτόνησε με το σπαθί του.

Ο βασιλιάς Σολομών ήταν σοφός και δίκαιος βασιλιάς ως τα γεράματα του. Γι’ αυτό και είχε πετύχει σ’ όλα. Και δεν έγινε πόλεμος κατά την διάρκεια της Bασιλείας του. Αλλά στα γεράματα αμάρτησε, αφού παρασύρεται στην ειδωλολατρία από τις συζύγους του.

Γι’ αυτό και λίγο αργότερα το Βασίλειo του χωρίζεται σε δυο μέρη τα οποία ακατάπαυστα πολεμούν μεταξύ τους. Και του είπε ο Κύριος: «επειδή φέρθηκες μ’ αυτό τον τρόπο, και δεν τήρησες την συμφωνία και τους νόμους μου όπως σου είχα ορίσει, θα πάρω εξάπαντος την Βασιλεία από σένα και θα τη παραδώσω στον δούλο σου.» (Γ’ Βασιλ. 11, 11).

Και αυτός ο δούλος ήταν ο Ιεροβοάμ επικεφαλής ιπποκόμος του βασιλιά. Ενώ διάδοχος του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ ήταν ο γιος του Ροβοάμ. Και ο πόλεμος ανάμεσα στον Ροβοάμ και τον Ιεροβοάμ κράτησε ως το τέλος της ζωής τους (Γ’ Βας. 15,6).

Ο βασιλιάς Ροβοάμ γιος του Σολομώντα αμάρτησε. Έτσι του επετέθη ο βασιλιάς της Αιγύπτου Σισακ κτυπώντας την Ιερουσαλήμ, αφού είχε αμαρτήσει ενώπιον του Κυρίου. Ο Σισάκ διέθετε ισχυρό στρατό: Χίλια διακόσια άρματα και εξήντα χιλιάδες ιππείς. Όσο για τον υπόλοιπο στρατό ήταν αναρίθμητος. Τι συνέβη;

Σύμφωνα με τον νόμο της αμαρτίας ο Ροβοάμ έπρεπε να αφανιστεί. Αλλά το έλεος του Θεού ήρθε και ελάφρυνε τον νόμο. Γιατί αυτή η μεσολάβηση του ελέους του Θεού; Λόγω της μετάνοιας των βασιλέων και των πριγκίπων. Αφού τότε ταπεινώθηκαν οι βασιλείς και οι πρίγκιπες του Ισραήλ έλεγαν: δίκαιος είναι ο Κύριος.

Μόλις έρθει η μετάνοια, φθάνει και το έλεος του Θεού. Και είπε ο Θεός μέσω του Προφήτη Σεμαΐα: «αυτοί ταπεινώθηκαν, δεν θα τους καταστρέψω, αλλά θα τους χαρίσω κάποια σωτηρία… για να μάθουν την διαφορά ανάμεσα στην δική μου δουλεία και την δουλεία των βασιλέων της γης». Και ο Σισάκ λεηλατεί την Ιερουσαλήμ και άλλο κακό δεν έκανε γιατί δεν του το επέτρεψε ο Κύριος. Γιατί το βασίλειο του Ιούδα πήγαινε ακόμα καλά (Β’ Παρ. 12).

Ο βασιλιάς Αχαάβ γιος του Αμρί αμάρτησε ενώπιον του Κυρίου περισσότερο από τους προκατόχους του (Α’ Βασιλ. 16). Λόγω των αμαρτιών του βασιλιά ο Θεός επέτρεψε τρία χρόνια ξηρασίας και λιμού στη γη του Ισραήλ.

Αυτό δεν σωφρόνισε τον βασιλιά και δε μετανόησε. Γι’ αυτό ο Θεός επιτρέπει τον πόλεμο. Οι Σύροι επιτέθηκαν στον Αχαάβ και ο βασιλιάς Αχαάβ σκοτώνεται στον πόλεμο και τα σκυλιά γλύφουν το αίμα του, όπως του είχε πει ο προφήτης .

Ο Ιουδαίος βασιλιάς Οχοζίας δυσαρέστησε τον Κύριο. Όπως κάθε κακό ψάχνει το αντίστοιχό του, έτσι κι ο κακός βασιλιάς συμμαχεί με τον εξίσου κακό βασιλιά του Ισραήλ Ιωράμ. Συμμαχούν και ξεκινούν πόλεμο ενάντια στους Σύρους. Ηττήθηκαν, όμως κατάφεραν να διαφύγουν και οι δυο. Και όταν πίστεψαν πως σώθηκαν, θα θανατωθούν και οι δυο από τα βέλη του Ιηού κατοπινό βασιλιά του Ισραήλ.

Ο βασιλιάς Ιωαχάζ γιος του Ιωσία έπραξε ο,τι δυσαρεστεί τον Κύριο. Γι’ αυτό οργίστηκε ο Κύριος με τον Ισραήλ και τον παρέδωσε στα χέρια του Αζαήλ βασιλιά της Συρίας… και ο βασιλιάς της Συρίας εξόντωσε τους Ισραηλίτες και τους διασκόρπισε σα σκόνη (Β’ Βας. 13).

Ο βασιλιάς Μεναχέμ αμάρτησε ενώπιον του Κυρίου. Γι’ αυτό ο Ασσύριος βασιλιάς Φουλ εκστράτευσε εναντίον του. Φοβισμένος ο Μεναχέμ συγκέντρωσε από το λαό του χίλια τάλαντα ασήμι και έτσι εξαγόρασε προσωρινά τον εχθρό και ο Φουλ επέστρεψε στο σπίτι του.

Ο βασιλιάς Φεκά δυσαρέστησε τον Κύριο. Γι’ αυτό πολέμησε με τον Τιγκλάθ Πιλεσέρ, βασιλιά των Ασσυρίων που κατέκτησε πολλές πόλεις και περιοχές του Ισραήλ, καθώς και την Γαλιλαία και ολόκληρη την περιοχή των Νεφθαλείμ και μετακινήθηκε ο λαός από εκεί στην Ασσυρία (Δ’ Βας. 15).

Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Φεκάχ έγινε ανταρσία εναντίον του και σκοτώθηκε. (Παρεμπιπτόντως να πούμε ότι ο Φεκάχ ανήλθε στο θρόνο του βασιλιά, ξεκινώντας ανταρσία εναντίον του βασιλιά του και τον σκότωσε. Οτι έκανε στους άλλους, τα ίδια έπαθε).

Ο βασιλιάς Ωσηέ δυσαρέστησε τον Κύριο. Γι’ αυτό του επετέθη ο βασιλιάς Σαλμανασέρ, βασιλιάς της Ασσυρίας. Ο Ωσηέ υποτάχθηκε και του πλήρωνε φόρο υποτέλειας (Δ’ Βας. 17, 3). Όμως ο βασιλιάς Σαλμανασέρ ανακάλυψε ότι ο Ωσηέ συνωμοτούσε εναντίον του, τον συνέλαβε και τον φυλάκισε. Κατόπιν ο Σαλμανασέρ κυρίευσε εξολοκλήρου τη χώρα φθάνοντας ως τη Σαμάρεια και μετέφερε στην Ασσυρία ως σκλάβο το λαό του Ισραήλ. Μ’ αυτό τελείωσε η αυτονομία και η ελευθερία του λαού του Ισραήλ.

Ο Ιουδαίος βασιλιάς Μανασσής αμάρτησε ενώπιον του Κυρίου. Και παρέσυρε ο Μανασσής ολόκληρο τον λαό να πράξει χειρότερα από τους λαούς εκείνους που ο Κύριος είχε απομακρύνει για να κατοικησουν οι γιοι του Ισραήλ (Δ’ Βας. 21).

Γι’ αυτό ο Κύριος οδήγησε τους επικεφαλής του στρατού του βασιλιά των Ασσυρίων εναντίον του και αφού συνέλαβαν τον Μανασση του έμπηξαν άγκιστρα τον έδεσαν με αλυσίδες από ορείχαλκο και τον έσυραν στη Βαβυλώνα (Β’ Παραλ. 33, 11).

Ο βασιλιάς Ιωακίμ τοποθετήθηκε βασιλιάς του Ιούδα από τον Φαραώ Νεχω. Και αυτός αμάρτησε ενώπιον του Κυρίου. Γι’ αυτό του επετέθη ο Ναβουχοδονόσορ, βασιλιάς της Βαβυλώνας, τον κτύπησε τον έδεσε με αλυσίδες και τον μετέφερε στην Βαβυλώνα.

Ο βασιλιάς Ιωαχίν γιος του Ιωακίμ δυσαρέστησε τον Κύριο. Γι’ αυτό έρχεται ο Ναβουχοδονόσορ και πολιορκεί την Ιερουσαλήμ. Και ο Ιωαχίν παραδόθηκε μαζί με την μητέρα του στο βασιλιά της Βαβυλώνας.

Και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς τον οδήγησε δέσμιο στην Βαβυλώνα μαζεύοντας όλο το χρυσάφι της Ιερουσαλήμ και μετέφερε ως σκλάβους όλους τους πρίγκιπες και όλους τους πολεμιστές και δέκα χιλιάδες αιχμαλώτους και όλους τους ξυλουργούς και τους σιδηρουργούς και δεν απέμεινε τίποτα παρά μόνο ο φτωχός λαός (Δ’ Βασιλ. 24). Κυβερνήτη πάνω στον φτωχό λαό τοποθέτησε ο Ναβουχοδονόσορ το βασιλιά Σεδεκία γιο του Ιωαχίν.

Ο βασιλιάς Σεδεκίας δυσαρέστησε τον Κύριο (Δ’ Βασιλ 25). Γι’ αυτό ο Ναβουχοδονόσορ χτυπά για τελευταία φορά την Ιερουσαλήμ, την κυριεύει και καίει τον ναό και την πόλη. Ο Σεδεκίας συλλαμβάνεται ζωντανός, οι γιοι του σφάζονται μπροστά του και ο ίδιος θα τυφλωθεί και οδηγηθεί δέσμιος με αλυσίδες στην Βαβυλώνα.

Με τον Σεδεκία χάνεται δια παντός το Βασίλειο του Ιούδα και έγινε επαρχία της Βαβυλώνας. Κατά αυτό τον τρόπο τελειώνει και η ανεξαρτησία και η ελευθερία του λαού του Ιούδα. Άραγε δεν είναι ξεκάθαρο, στρατηγέ, σαν τον καλοκαιρινό ήλιο ότι:

α. Τα αμαρτήματα του ηγέτη του λαού προκαλούν τον πόλεμο και την ήττα;

β. Λόγω των αμαρτιών και των ανομιών των ασεβών αρχηγών του λαού υποφέρει ο λαός και καταρρέει το κράτος, η ανεξαρτησία και η ελευθερία του λαού (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2022/03/blog-post_327.html);

Ο Ροβοάμ στο Αρχαίο Ισραήλ, όπως και ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα στις μέρες μας, λόγω του κακού χαρακτήρα, όπως και του εγωισμού και των δύο, όπως και από τις «συμβουλές» που πήραν από τους «φίλους» τους, αποφάσισαν να φέρνονται σκληρά στον λαό για να τον υποτάξουν μέσω φόβου, και πιο σκληρά από τους πατέρες τους όταν κυβερνούσαν, υποστηρίζοντας τους πλούσιους και φτωχύνοντας τον λαό, με αποτέλεσμα να γίνουν μισητοί στον λαό που στράφηκε τελικά εναντίον τους.

Ο Ροβοάμ επί της Βασιλείας του δίχασε το μέχρι τότε ενιαίο Βασίλειο των Δαβίδ και Σολομώντα στα δύο με την ίδρυση του Βασιλείου του Ιούδα και του Ισραήλ, όπως και ο Κούλης επί πρωθυπουργίας του δίχασε με τις πολιτικές του τον Ελληνικό λαό.

Και οι δύο αυτοί ηγέτες για κάθε πολιτική τους πράξη, εκτός από τον κακό χαρακτήρα και τους πολιτικούς συμβούλους τους, άκουγαν και τις «συμβουλές» και των φίλων τους που μεγάλωσαν μαζί από νεαρή ηλικία.

Και οι δύο αυτοί ηγέτες προσπάθησαν να αλλάξουν τα ήθη, τα έθιμα και την Πίστη των λαών τους στον Θεό, εισήγαγαν στην χώρα ξένες συνήθειες, παρελάσεις και γιορτές, ενώ επέτρεψαν και την ίδρυση ναών ξένων θεοτήτων αλλοθρήσκων λαών (ειδωλολατρικών ο Ροβοάμ και του ισλαμικού τεμένους ο Κούλης).

Και οι δύο ευνόησαν με την πολιτική τους τους πλουσίους και φτωχοποίησαν τον απλό λαό, διόρισαν ιερείς πιστούς στους ίδιους δίνοντας τους ως αντάλλαγμα πολλά χρήματα και διορισμούς για να τους υποστηρίζουν.

Στον μεν Ροβοάμ η πολιτική του αυτή επέφερε την εισβολή στην χώρα του και την λεηλασία για μικρό διάστημα της Ιερουσαλήμ από τον Αιγύπτιο Φαραώ Σισάκ, θα έχει άραγε και στην Ελλάδα σαν αποτέλεσμα άραγε στις μέρες μας στον Κούλη να γίνει επίθεση των Τούρκων (θερμό επεισόδιο ή πόλεμος) από τον Ερντογάν ή κάποιον διάδοχο του (πιθανώς με μία ταυτόχρονη  υποκινούμενη εξέγερση ισλαμιστών λαθρομεταναστών στην Ελλάδα);

Όπως ο Προφήτης Ελισαίος καθάρισε το δηλητηριασμένο νερό από το πηγάδι της Σαμάρειας με Θαυμαστό τρόπο, έτσι έκανε με Θαυμαστό τρόπο και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στο πηγάδι στο χωριό Κορώνι.

Οι Έλληνες Οικουμενικοί Πατριάρχες και ιερείς προστάτευσαν τους διωκομένους Εβραίους τόσο κατά την διάρκεια της εκδίωξης αυτών από την Ισπανία, όσο και κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής.

Τόσο το βιβλίο των Παροιμιών στην Αγία Γραφή, όσο και ο Πλάτωνας υποστηρίζουν ότι οι σοφοί θα πρέπει να κυβερνούνε (ο Πλάτωνας τους αποκαλούσε φιλόσοφους).

ΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΜΕ τώρα, στρατηγέ, να θέσουμε υπό το φως της Βίβλου μερικούς από τούς πιο σύγχρονους πολέμους. Αυτοί οι πόλεμοι σ’ εσάς, ως ανθρώπου ειδικού στούς πολέμους, είναι γνωστοί από την άποψη της εξωτερικής και τεχνικής τους πλευράς. Ας εξετάσουμε πρώτα την Γαλλία.

Οι τελευταίοι βασιλείς της Γαλλίας αμάρτησαν ενώπιον του Κυρίου. ’Αν και αποκαλούνται Χριστιανοί βασιλείς και τηρούν τις συνήθειες της πίστης, η καρδιά τους ήταν απομακρυσμένη από τον Κύριο και τα έργα τους δεν ήταν σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.

Γι’ αυτό ο Θεός επέτρεψε τη δυστυχία τους. Επειδή ο Θεός δεν μπορούσε να ακούει πλέον τις συνηθισμένες ψυχρές προσευχές των Γάλλων βασιλέων και να βλέπει την περηφάνια τους λόγω της δύναμης και του πλούτου τους. Και ξέσπασε επανάσταση ενάντια στον τελευταίο ισχυρό βασιλιά Λουδοβίκο και σ’ αυτήν έχασε την ζωή του ο βασιλιάς και η βασίλισσα σύζυγος του.

Τότε οι επαναστάτες άρχισαν να διαμορφώνουν μία νέα τάξη στο κράτος της Γαλλίας. Όμως την ίδια στιγμή ξέχασαν τον Κύριο το Θεό τους και όχι μόνο δεν τον επικαλούνται και δεν τον μνημονεύουν στις εργασίες τους, αλλά χλευάζουν το όνομά Του, Τον αρνούνται σα να μην υπάρχει.

Στην θέση του Θεού, του Ενός και Ζώντα, έφτιαξαν είδωλο με τη μορφή ημίγυμνης γυναικός και αποκάλεσαν αυτό το είδωλο «θεός του λόγου» περιφέροντάς το στις πόλεις χορεύοντας και τραγουδώντας γύρω του.

Αυτά έκαναν άνθρωποι πού ήταν βαπτισμένοι στην πίστη του Χριστού! Και οργίστηκε ο Θεός με τα έργα τους και τούς αφαίρεσε το νου, πού μόνο Αυτός παρέχει στούς ανθρώπους, και οι επαναστάτες παραφρόνησαν κι άρχισαν να ερίζουν για την εξουσία και να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Και το αίμα των ανθρώπων έβαψε ολόκληρη την Γαλλία και οι εκτελεστές για χρόνια δε σταμάτησαν να σκοτώνουν ανθρώπους.

Και όλα τα έργα των επαναστατών χειραγωγήθηκαν από το κακό και την εκδίκηση και αυτό πράγματι είναι παραφροσύνη. Μετά από αρκετά χρόνια τέτοιας παραφροσύνης οι Γάλλοι επικαλέστηκαν τον Κύριο μέσα στην δυστυχία τους.

Και ο Κύριος τούς άκουσε και παρακίνησε έναν άνθρωπο από ασήμαντο γένος και όνομα, το Βοναπάρτη, από κάποιο νησί της μεγάλης θάλασσας. Και ο Βοναπάρτης αναστέλλει την επανάσταση, φέρνει ειρήνη στη χώρα και βασιλεύει στο θρόνο των παλαιών Γάλλων βασιλέων.

Αλλά οι υπόλοιποι άρχοντες και τα παλάτια της Ευρώπης αμάρτησαν ενώπιον του Κυρίου, και ο Θεός κάλεσε το βασιλιά Ναπολέων Βοναπάρτη να τιμωρήσει του άρχοντες και τούς βασιλείς όλης της Ευρώπης, όπως έκανε κάποτε πού κάλεσε τον ασεβή βασιλιά Ναβουχοδονόσορ να τιμωρήσει τον απομακρυσμένο από το Θεό Ισραήλ.

Και ο βασιλιάς Ναπολέων ξεκίνησε με στρατό ενάντια στους άρχοντες της Ευρώπης και έδωσε πολλές μάχες και σ’ όλες, όπου τούς συναντούσε τούς νικούσε. Αφού ο Θεός ήθελε να τιμωρήσει τούς Ευρωπαίους άρχοντες και τα παλάτια τους και τους ευγενείς λόγω των πολλών ανομιών τους. Μόνο έναντι των Μαυροβουνίων αυτός ο ισχυρός στρατός τού βασιλιά στάθηκε ανεπαρκής.

Και όλες οι προσπάθειες τού στρατού τού Ναπολέοντα να κατακτήσει το Μαυροβούνιο και να προχωρήσει στα Βαλκάνια και κατόπιν στην Ανατολή απέβησαν άκαρπες. Αφού ο Θεός προστάτευε το Μαυροβούνιο επειδή οι Μαυροβούνιοι και ο ηγέτης τους Πέτρος Α’, ένας δίκαιος του Θεού έπρατταν ό,τι ευαρεστούσε τον Κύριο.

Όμως με την δύναμη και την δόξα του περηφανεύτηκε ο βασιλιάς Ναπολέων πέρα από κάθε μέτρο. Και μέσα στην περηφάνια του άρχισε να βλέπει τον εαυτό του ως επίγειο θεό, κοιτώντας όλους τούς ανθρώπους μέ περιφρόνηση σαν να ήταν εργαλεία στα χέρια του, πού τά χρησιμοποιεί για να πετύχει τούς επίδοξους στόχους του.

Μέσα στην αλαζονεία του ο βασιλιάς Ναπολέων επιτέθηκε στην Ρωσία με τεράστιο στρατό, τέτοιο πού η Ευρώπη είχε να δει από την αρχαιότητα. Στην Ρωσία την εποχή εκείνη κυβερνούσε ο τσάρος Αλέξανδρος, πού ως επί το πλείστον έπραττε το σωστό ενώπιον του Κυρίου, αν και η καρδιά του δεν ήταν στραμμένη πλήρως προς τον Κύριο.

Ανάμεσα στους ευγενείς του επικρατούσαν πολλές αμαρτίες πού επηρέαζαν το λαό. Λόγω των αμαρτιών των Ρώσων και όχι λόγω της στρατιωτικής του δύναμης δόθηκε στον Ναπολέοντα να εισβάλει στη Ρωσική χώρα και να φθάσει ως τη Μόσχα. Και αυτή η επιτυχία θα υψώσει ακόμα περισσότερο την αλαζονεία του βασιλιά Ναπολέοντα, έτσι πού ξέχασε εντελώς το χρέος του έναντι του Κυρίου των δυνάμεων.

Ο Ρωσικός λαός μέσα στη δυστυχία του και τις πιέσεις μετανοεί για όλες του τις αμαρτίες και μαζί με τον αυτοκράτορα και τους ευγενείς παρακαλεί τον Θεό για βοήθεια και σωτηρία. Τότε στρατηγός του ρώσικου στρατού ήταν ο Κουτούζωφ ένας άνθρωπος ταπεινός, ήσυχος και θεοσεβής. Αυτός δε στηριζόταν ούτε στον αριθμό ούτε στα όπλα, αλλά στον Θεό, τον Έναν και Ζώντα.

Και όσο οι αδαείς τον αποκαλούσαν εκείνον αδαή, ο Κουτούζωφ σιωπούσε και προσευχόταν στο Θεό. Εκείνη τη στιγμή ξαφνικά φλέγεται η Μόσχα και καταλαμβάνει απερίγραπτος φόβος τα στρατεύματα του Γάλλου βασιλιά. Φοβισμένος και ο ίδιος ο Γάλλος βασιλιάς, διαφεύγει μόνος με την άμαξα του. Ο στρατός του συντρίβεται και η Ρωσική χώρα ελευθερώνεται πλήρως και καθαρισμένη από τούς εισβολείς.

Όμως έτσι υπερήφανος καθώς ήταν ο βασιλιάς Ναπολέων δεν κατάλαβε από που και από ποιόν του ήρθε αυτή η ήττα, ούτε ταπεινώθηκε ενώπιον του Θεού, ούτε κατεύνασε την περηφάνια του, έτσι η οργή του Θεού απέναντι του δε μαλάκωσε, αλλά τον κατεδίωκε ακόμα περισσότερο.

Και ηττήθηκε στην τελευταία του μάχη ο βασιλιάς Ναπολέων, συνελήφθη και δέσμιος φυλακίστηκε στο νησί της εξορίας στη μεγάλη θάλασσα. Επτά χρόνια πέρασε ο Ναπολέων ως εξόριστος, μέχρι πού η περηφάνιά του σταδιακά να υποχωρήσει και η καρδιά του να μαλακώσει. αΚι άρχισε ο Ναπολέων να μιλά μέ ταπεινοφροσύνη και θαυμασμό για τον Χριστό Κύριο.

(Ο βασιλιάς Ναπολέων πέρασε επτά χρόνια δέσμιος και ταπεινωμένος στο έρημο νησί της Αγίας Ελένης. Σημαντικός παραλληλισμός: Ο αλαζών βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ αποπέμφθηκε από τούς ανθρώπους για επτά χρόνια μέχρι να χαλιναγωγηθεί και να αναγνωρίσει την δύναμη τού Θεού, τού Ενός και Ζώντος και ότι ο Ύψιστος κυβερνά τα βασίλεια των ανθρώπων και τά παρέχει σ’ όποιον θέλει (Δαν. 4).

Σκεπτόμενος αρκετά για όλα όσα είχαν συμβεί χαλιναγωγημένος και ταπεινωμένος ο μεγάλος Ναπολέων έγραψε τότε τα παρακάτω λόγια «Εγώ γνωρίζω τούς ανθρώπους και σάς λέω ότι ο Ιησούς δεν ήταν μόνον άνθρωπος.

Η θρησκεία του αποτελεί ένα μυστήριο πού πηγάζει από τη γνώση των ανθρώπων, αλλά τέτοια γνώση πού δεν μπορούμε να την αποκαλέσουμε ανθρώπινη γνώση … ήρθε στον κόσμο για να αποκαλύψει τούς νόμους του Πνεύματος. Ο Αλέξανδρος, ο Καίσαρας, ο Καρλομάγνος κι εγώ θεμελιώσαμε μεγάλες αυτοκρατορίες. Σε τί βασίσαμε όμως την δημιουργία των μεγάλων δημιουργημάτων της ευφυΐας μας; Στη δύναμη.

Μόνον ο Ιησούς βάσισε το Βασίλειό Του στην Αγάπη και ιδού ακόμα και τώρα πολλοί είναι έτοιμοι να πεθάνουν γι’ Αυτόν. Θα πεθάνω σε ορισμένο χρόνο. Το σώμα μου θα παραδοθεί στο χώμα και θα γίνει τροφή για τά σκουλήκια.

Να ποιά είναι η μοίρα πού περιμένει του μεγάλου Ναπολέοντα. Πόσο αχανής είναι η διαφορά ανάμεσα στη βαθιά μου αθλιότητα και το Αιώνιο βασίλειο τού Χριστού πού κηρύττοντας το μεγεθύνει και το εξαπλώνει στην γη»).

Και δεν του συνέβη κανένα άλλο κακό μέχρι τον θάνατο του. Επειδή ο Κύριος τον φύλαξε από άλλα δεινά, επειδή εκτέλεσε την τιμωρία Του πάνω στην Ευρώπη και γιατί έδιωξε την αλαζονεία από την καρδιά του. Και ο Αυτοκράτορας Ναπολέων είχε ειρηνικό τέλος (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2022/03/blog-post_541.html).

«Οι Άγιοι Προφήτες του Θεού είδαν καθαρά, ότι ο Θεός επιτρέπει στους ασεβείς ανθρώπους και λαούς τον πόλεμο όπως επιτρέπει τον λοιμό, την πείνα, την ξηρασία, τον σεισμό, τις κάμπιες, τις ακρίδες και άλλα δεινά, τα οποία θα έπρεπε να συνετίσουν τους ασεβείς και να τους επιστρέψουν στον Θεό.

Όλες αυτές οι συμφορές έπληξαν και την Ευρώπη, όμως εκείνη δεν επέστρεψε στον Κύριο, παρά μιλά για ειρήνη ενώ της αξίζει ο πόλεμος. Όμως δεν υπάρχει ειρήνη για τους ασεβείς λέγει ο Κύριος (Ησ. 48, 22).

Αφού την ειρήνη βεβηλώνουν με τις αμαρτίες και τις ανομίες, που πολεμούν ενάντια στο Θεό. Τους τρελλούς θα σκοτώσει η ειρήνη τους, ενώ τους ανόητους θα καταστρέψει η ευτυχία τους. Τα Σόδομα και τα Γόμορα δεν καταστράφηκαν από τον πόλεμο, αλλά εν καιρώ ειρήνης, ασεβούς ειρήνης. 

Απέσυρα την ειρήνη από το λαό μου, λέει ο Κύριος (Ιερ. 16, 5). Γιατί ο αγαθός Κύριος αποσύρει την ειρήνη από έναν λαό; Επειδή οι άνθρωποι μιλούν για ειρήνη με τους φίλους τους, όμως στην καρδιά τους στήνουν παγίδες.

Γιατί δεν θέλω να τους επισκεφτώ; Λόγω αυτής της διπροσωπίας και της υποκρισίας τους, τα πτώματα θα κείτονται σαν κοπριά στα χωράφια και πίσω από τους θεριστές σα χερόβολα κι ούτε ένας δε θα βρεθεί να τους περισυλλέξει (Ιερ. 9, 8-22).

Η μεγάλη υποκρισία κυριάρχησε στους ηγέτες των χριστιανικών λαών, που αν και μιλούσαν διαρκώς για την ειρήνη στην πραγματικότητα κρυφά έκλειναν συμφωνίες ο ένας με τον άλλον. Και κάθε κρυφή συμφωνία τους σήμαινε πόλεμο. Τους ασεβείς θα παραδώσει στη μάχαιρα, λέγει ο Κύριος (Ιερ. 25, 31). Τους παρέδωσε και θα τους παραδώσει.

Οι χριστιανικοί λαοί κατέστησαν πολύ χειρότεροι από τους μη χριστιανικούς λαούς στις καθημερινές ανομίες τους. Και όσο οι μη Χριστιανικοί λαοί κρατούν σφικτά ακόμα τους “θεούς” τους, τα είδωλα, τόσο ανάμεσα στους χριστιανικούς λαούς γίνεται όχι απλά προπαγάνδα, αλλά ανοικτή εκστρατεία ενάντια στον Χριστό Θεό. 

Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε με τους μονοθεϊστές Εβραίους πριν την καταστροφή τους. Όσο οι ειδωλολάτρες γύρω τους με πίστη τηρούσαν τα είδωλά τους, τόσο οι Εβραίοι απομάκρυναν τον Έναν Θεό και παραβίαζαν τις εντολές Του. Ο Θεός τιμωρούσε τους Εβραίους, όμως εκείνοι συνέχισαν και πιο πέρα με τις ανομίες και τα παραπτώματα.

Γι’ αυτό ο προφήτης φώναζε: Κύριε, τους κτύπησες, όμως αυτοί δεν πόνεσαν. Τους συνέτριψες, όμως δεν διορθώθηκαν. Αποδείχτηκαν πεισματάρηδες κι αρνήθηκαν να επιστρέψουν σ’ εσένα (Ιερ. 5, 3). Ο Κύριος όμως προειδοποιεί τους ανθρώπους: σταματήστε τις παραβάσεις σας εναντίον μου και ανανεώστε την καρδιά σας και το φρόνημά σας, γιατί θέλετε να πεθάνετε Ισραηλίτες; Ξέρετε ότι εγώ δε χαίρομαι όταν ένας άνθρωπος πρέπει να πεθάνει, αυτό λέω εγώ ο Κύριος (Ιεζ. 18, 31-32).

Άραγε δε κτυπούσε ο Θεός τους χριστιανικούς λαούς, το Νέο Ισραήλ, αλλά εκείνοι δεν πονούσαν; Άραγε (ο Θεός) δεν τους έριχνε κάτω με λοιμούς και πολέμους, αλλά αυτοί δεν το καταλάβαιναν; Όταν τους κτυπούσαν οι δυστυχίες, γύριζαν προς το Θεό κι ο Θεός τους συγχωρούσε και τους χάριζε ειρήνη, μέχρι που τους κτυπούσε πάλι με νέο πόλεμο, λόγω των επαναλαμβανόμενων αμαρτημάτων. Όπως και με τους Εβραίους.

Γνωρίζει ο Θεός ότι η δυστυχία επιστρέφει τους αμαρτωλούς ανθρώπους στην Αλήθεια, γι’ αυτό και στέλνει δυστυχίες. Στην ειρήνη και την αφθονία οι άνθρωποι γίνονται ασεβείς κι εγωιστές, γι’ αυτό ο Θεός στέλνει τις δυστυχίες ώστε να τους αφυπνίσει. Παντού βρυχώνται οι προετοιμασίες για τον πόλεμο, αφού παντού πολεμούν ενάντια στον Χριστό.

Σ’ όλες αυτές* και σε παρόμοιες απειλές οι Ισραηλίτες απορούσαν, ποιος λαός θα μπορούσε να τους συντρίψει, αφού δίπλα τους δεν είχαν δει κανέναν λαό τόσο ισχυρό. Σ’ αυτές τις απορίες τους απάντησε ο Κύριος μέσω του προφήτη: θα φέρω ενάντια στον Ισραήλ ένα έθνος από μακριά αρχαίο και ισχυρό που δε θα ξέρετε τη γλώσσα του και δε θα καταλαβαίνετε τι λένε (Ιερ. 5, 15).

Αυτός ο λαός ήταν οι Βαβυλώνιοι. Και λέγει ο Κύριος: θα παραδώσω την πόλη αυτή στα χέρια του βασιλιά της Βαβυλώνας και θα την κάψει (Ιερ. 34, 2). Και πράγματι ήρθε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ, κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ την παρέδωσε στις φλόγες και αιχμαλώτισε το λαό της. 

Άραγε δε μπορεί ο Θεός να οδηγήσει τους Κινέζους στην Ευρώπη; Κάποτε έπρεπε να ταξιδέψεις για περισσότερο χρόνο από την Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ από ότι σήμερα από το Πεκίνο στη Βιέννη. Φυσικά ο Θεός τιμώρησε με πολέμους κι άλλους λαούς κι όχι μόνο τους Ισραηλίτες. Κι αυτό οι άγιοι προφήτες το προφήτευσαν και το είπαν.

[Ο Άγιος αναφέρεται εδώ στις εκπληρωμένες κατά γράμμα προφητείες για τη Βαβυλώνα, τους Ασσυρίους, τη Νινευή, την Αίγυπτο, την Τύρο, την Σιδών και την Εδώμ: (Αββ. 2), (Ιερ. 51, 6-7), (Ιερ. 50,20), (Ιερ. 50, 31), (Ιερ. 50, 35-38), (Ιερ. 50, 9), (Ησ. 13, 19), (Ησ. 31, 8), (Ναούμ 3), (Ιεζ. 30), (Ζαχ. 9), (Ιεζ. 28), (Ιεζ. 35, 6)].

Κατά τον ίδιο τρόπο θα τιμωρηθούν και οι άλλοι ασεβείς λαοί. Θα τους καταστρέψω τον έναν μετά τον άλλον, λέγει ο Κύριος προσβεβλημένος. Αυτό είπε, αυτό και έκανε. Ποιος θα Του στεκόταν ως εμπόδιο; Κανείς. Ποιος μπορεί να Τον εξευμενίσει;

Εκείνος που μετανοεί: οι λαοί και οι φυλές αμάρτησαν, καταπάτησαν τις εντολές του Κυρίου, χλεύασαν το όνομα του Ζώντος Θεού, η καρδιά τους υπερηφανεύτηκε, λάτρεψαν τα έργα των χειρών τους, δεν άκουσαν τις προειδοποιήσεις του Θεού, δεν κατάλαβαν τα σημάδια του Θεού, δε μετανόησαν, γι’ αυτό από μάχαιρα έπεσαν. Έτσι διαβάζονται και εξετάζονται οι πόλεμοι.»

*[ (Ησ. 26, 16), (Ωσ. 5, 15), (Αγγ. 1, 9-10), (Αμ. 9, 10), (Αμ. 3, 9-11), (Μιχ. 3), (Ιερ. 19, 3-4), (Ιερ. 19, 7), (Ιεζ. 7), (Ιερ. 11, 22)].

«Καμία λογική μητέρα δε δέρνει με βέργα το παιδί της χωρίς σοβαρό λόγο. Όταν εξαντλήσει όλα τα έλλογα μέσα, μόνο τότε η μητέρα καταφεύγει στη βέργα για να επαναφέρει το παιδί της αν έχει εκτραπεί.

Όμως αυτή η βέργα δεν προέρχεται από κάποια κακία, αλλά από την φοβισμένη μητρική αγάπη, για να μην καταστρέψει τον εαυτό του το παιδί της και ενδεχομένως να προειδοποιήσει και τα άλλα παιδιά να μη βαδίζουν σε λάθος δρόμο.

Ποιος από εμάς στην ωριμότητα του δεν ευγνωμονεί τη μητέρα του που του έδωσε κάποιες ξυλιές όταν ήταν παιδί; Και ποιος, ακριβώς σ’ αυτή τη συμπεριφορά της μητέρας του, δε βλέπει την ακόμα πιο δυνατή απόδειξη της φροντίδας της αγάπης της;

Κι ο πόλεμος δεν είναι τίποτα άλλο από βέργα, που ο Θεός τιμωρεί τα παιδιά Του, για να τα αποτρέψει από την καταστροφή. Ο Θεός που η αγάπη Του για τους ανθρώπους είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη από την αγάπη της μητέρας, δεν τιμωρεί μ’ αυτή τη βέργα το ανθρώπινο γένος από κάποια κακία, αλλά μόνο και μόνο από στοργική αγάπη.

Πριν το Χριστό οι άνθρωποι δε γνώριζαν ούτε το σκοπό της ζωής, ούτε το δρόμο μέσω του οποίου φθάνουν σε αυτό το σκοπό. Ο Χριστός αποκάλυψε στους ανθρώπους ότι η αθάνατη ζωή είναι σκοπός αυτής της σύντομης ημισείας ζωής. Το Βασίλειο των Ουρανών είναι η λαμπρή πόλη στην οποία σπεύδουμε μέσω αυτού του κόσμου, μέσα από αυτό το δάσος συμβόλων και σημάτων, που δείχνουν αυτή την πόλη.

Ζωή στην αιώνια ζωή, στη λαμπρή πολιτεία των αγγέλων, στο Βασίλειο των Ουρανών, αυτός είναι ο σκοπός. Και οδός προς αυτό το σκοπό είναι ο Ίδιος, το παράδειγμά Του, κι όλες οι εντολές Του. Αυτή είναι η θεμελιώδης, η κύρια, η μοναδική έλλογη επιδίωξη του ανθρώπου. Αυτό είναι ακριβώς τα πάντα.

Τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Δηλαδή: η τροφή και η ένδυση, η υγεία, η κατοικία, η ειρήνη, η ασφάλεια, οι γνώσεις, οι δεξιότητες, και άλλα όσα μας είναι αναγκαία γι’ αυτή την στιγμή της ύπαρξής μας στη γη, όλα αυτά θα σας δοθούν λέγει ο Κύριος. Αυτό που είναι σημαντικό, αυτό θα μας δοθεί, κι όλα τα άλλα που είναι παρελκόμενα θα μας προστεθούν.

Η ψυχή σας είναι σπουδαιότερη από το σώμα σας, λέει ο Μεσσίας στο ανθρώπινο γένος (Λουκ. Ιβ’, 23). Και ακόμα: Τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του; (Ματθ. Ιστ’, 26). Σε σχέση με τον πόλεμο θα μπορούσαμε να πούμε: 

Τι θα ωφελούσε έναν άνθρωπο ή έναν λαό να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο και να αμαρτήσει και να χάσει την ψυχή του; Μα όσο κι είναι το επίγειο βασίλειο, σήμερα είναι, αύριο δεν είναι, ενώ το βασίλειο του Βασιλέα των Ουρανών είναι μόνιμο.

Αν κάποιος Χριστιανικός λαός, δηλαδή κάποιος λαός στον οποίο αποκαλύφθηκε ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής, με τις αμαρτίες του χάσει από το βλέμμα του και το νου του αυτό το σκοπό, τότε καθίσταται τυφλός και ανόητος.

Και ως τυφλός και ανόητος αρχίζει να ψάχνει τους απώτερους σκοπούς της ζωής στην γη, κατασκευάζοντας είδωλα στην θέση του Θεού, και γαντζώνεται από το επίγειο βασίλειο χλευάζοντας τον Κύριο Χριστό. 

Αφού σε τέτοια κατάσταση, ο Χριστός του φαίνεται αφύσικος, ενώ ο ίδιος στον εαυτό του φυσικός, ο Χριστός του φαίνεται εξωπραγματικός, ενώ αυτός πραγματικός! Τότε ο λαός αυτός πολεμά ενάντια στην αλήθεια, ενάντια στον Θεό. Πώς λοιπόν να μην πολεμά ενάντια στον γείτονά του; Η απομάκρυνση από τον Χριστό σημαίνει απομάκρυνση από το σκοπό της ζωής και αντιστρόφως.

Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να βαδίσει προς τον Θεό σε ευάρεστο δρόμο, πρέπει να πράττει τον μόνο ευάρεστο για τον Θεό πόλεμο. Δηλαδή να πολεμήσει με τον ίδιο του τον εαυτό. Μ’ αυτόν τον πόλεμο ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τους ρίπους των αμαρτιών, που του επισκιάζουν το όραμα, του σκοπού και του δρόμου.

Μ’ αυτόν τον εθελοντικό πόλεμο ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τα επίγεια βάρη των παθών της σαρκός, βάρη υπό τα οποία παραπατά και πέφτει πότε δεξιά πότε αριστερά στις άκρες του Δρόμου. Κι εκείνος που πολεμά ενάντια στον εαυτό του, εκείνος μπορεί να βαδίζει απρόσκοπτα στον ορθό δρόμο, στον ορθό σκοπό. Αν όμως ο άνθρωπος δεν κηρύττει πόλεμο ενάντια στον εαυτό του, τότε πρέπει να κηρύξει τον πόλεμο στον Θεό και στους ανθρώπους.

Ο πόλεμος είναι παρόν στους χριστιανούς, είτε επειδή αμφιβάλλουν για τον Σκοπό είτε επειδή παραβλέπουν το Δρόμο. Αυτά τα δύο δεν επιτρέπεται να τα διαχωρίσουμε, αν επιθυμούμε να αποφύγουμε τον πόλεμο.

Εκείνος ο δούλος που ξέρει τι θέλει ο κύριός του και δεν πράττει κατά το θέλημά του, θα τιμωρηθεί αυστηρά. Εκείνος που δε γνωρίζει το θέλημα του κυρίου του και υπηρετεί θα τιμωρηθεί ελαφρότερα (Λουκ. Ιβ’, 47-48).

Έτσι εξηγείται η πικρή τιμωρία του Ιερού Βυζαντίου, που γνώριζε καλά το θέλημα του κυρίου του, και η ελαφρότερη τιμωρία των ασεβών λαών, που ήταν κακοί γνώστες του θελήματος του κυρίου τους. Έτσι εξηγούνται ακόμα οι πιο συχνοί πόλεμοι ανάμεσα στους χριστιανικούς λαούς παρά ανάμεσα στους μη Χριστιανικούς. 

Οι Χριστιανοί είναι οι δούλοι που γνωρίζουν το θέλημα του Κυρίου τους, αλλά δεν το εκπληρώνουν γι’ αυτό και τιμωρούνται πολύ συχνά και πολύ αυστηρά. Οι μη χριστιανικοί λαοί δε γνωρίζουν ούτε το Σκοπό ούτε το Δρόμο, δηλαδή δε γνωρίζουν το θέλημα του Κυρίου τους, γι’ αυτό και τιμωρούνται ελαφρά.

Μόνο έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί η Ευρώπη είχε πολύ περισσότερους πολέμους τα τελευταία εκατό πενήντα χρόνια από ότι ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος μαζί. Ο Κύριος Χριστός δεν ισχυρίστηκε ότι δεν θα υπάρχει πόλεμος, αλλά μας δίδαξε πώς θα απαλείψουμε τις αιτίες του πολέμου.

Ο Σωτήρας έφερε ειρήνη στους ανθρώπους, έφερε την καλή θέληση, έφερε το νου, αποκάλυψε το σκοπό, έδειξε το δρόμο, ονόμασε τα μέσα, πρόσφερε διαρκή βοήθεια σ’ όλους και τον καθένα. Όμως όλα αυτά τα Θεϊκά δώρα πολλοί θα απορρίψουν, γι’ αυτό θα κτυπηθούν με την μάστιγα του πολέμου. 

Δεν θα κτυπήσει άμεσα μόλις αμαρτήσουν η μάστιγα του πολέμου, αλλά μετά από αρκετή, υπέρ-αρκετή υπομονή και συγχώρεση από τον Θεό. Όταν όλα τ’ άλλα μέσα συνετισμού θα έχουν εξαντληθεί, τότε η Ουράνια Αγάπη θα χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο: Θα μαστιγώσει τα παιδιά Του με το μαστίγιο του πολέμου.

Ο Χριστός προφήτευσε τους πολέμους ακόμα και για τους ύστατους καιρούς. Και έθιξε τις αιτίες τους. Και οι αιτίες βρίσκονται στο ότι θα βγουν ψεύτικοι μεσσίες και πολλοί ψεύτικοι προφήτες και επειδή θα πληθαίνει η κακία και η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί (Μαρκ. Κδ’, 12-24). 

Οι ψεύτικοι μεσσίες θα δείξουν στους ανθρώπους ψευδείς σκοπούς της ζωής, οι ψεύτικοι προφήτες θα προφητεύσουν λανθασμένα γεγονότα και η αύξηση της κακίας και η ψύχρανση της αγάπης θα οδηγήσει τους ανθρώπους σε λανθασμένους δρόμους.

Κάποιοι άνθρωποι δε θα γνωρίζουν ούτε το σκοπό ούτε το δρόμο της ζωής. Άλλοι θα γνωρίζουν το σκοπό, αλλά λόγω της αδυναμίας του χαρακτήρα τους θα πάρουν λανθασμένους δρόμους. Κάποιοι τρίτοι θα γνωρίζουν και τον σκοπό και το δρόμο, αλλά συνειδητά και από κακία θα τα απορρίψουν και τα δύο, όπως έκαναν κάποτε οι Εβραίοι άρχοντες συνειδητά και από κακία απέρριψαν και τα δύο και σταύρωσαν το Χριστό. Μ’ αυτό τον τρόπο η Ουράνια Αγάπη θα παρακινηθεί κλαίγοντας να επιτρέψει να πέσει στα παιδιά της η μάστιγα του πολέμου.

Ο πόλεμος -όπως εξάλλου και όλα τα ατομικά και κοινωνικά ζητήματα- εξαρτάται αποκλειστικά από τη σχέση μας έναντι του Θεού και των εντολών του Θεού. Αυτό ισχύει εξίσου και για τους μη χριστιανούς και για τους Χριστιανούς.

Η διαφορά έγκειται μόνον στο ότι στους μη χριστιανούς ο πόλεμος εξαρτάται από τη σχέση τους με το Θεό και έναντι του νόμου του Θεού, όπως εμφυτεύτηκε στην συνείδησή τους κι όπως μέχρι ενός σημείου τους εξήγησαν οι σοφοί τους, ενώ στους χριστιανούς ο πόλεμος εξαρτάται από την σχέση τους με τον Ένα και Ζώντα Θεό και τις εντολές Του, όπως μας αποκάλυψε δια του προσώπου Του ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Αιτία του πολέμου είναι η πτώση των ανθρώπων από το Θεό και τις εντολές του Θεού. Η πτώση από το Θεό και η αναξιότητα των ανθρώπων κατά την περίοδο ειρήνης προκαλούν τον πόλεμο. Όταν οι άνθρωποι αξίζουν τον πόλεμο δηλαδή όταν στοιβάζουν τις αιτίες του πολέμου, ο πόλεμος έρχεται είτε αυτοί το θέλουν είτε δεν το θέλουν.

Όσο οι άνθρωποι πολεμούν ενάντια στο Θεό με τις σκέψεις τους, τις επιθυμίες τους και τα έργα τους, μάταια ονειρεύονται την ειρήνη. Είτε το θέλουν είτε όχι, ο πόλεμος θα φυτρώσει εκεί που σπάρθηκαν οι σπόροι του. Ο πόλεμος ενάντια στο Θεό, ανοικτός ή κρυφός, αναπόφευκτα οδηγεί στον πόλεμο μεταξύ των ανθρώπων.

Αποστολή της Ευρώπης ήταν να ζήσει χριστιανικά και να βοηθά τα αδέλφια της, λαούς αλλόθρησκους, ανυψώνοντάς τους προς το Χριστό. Αντ’ αυτού έπεσε η ίδια η Ευρώπη στην ειδωλολατρία. 

Αντί να αποτελεί το φως του κόσμου, ντύθηκε το σκότος, κι αντί να λάμπει με τους χαρακτήρες της, κοπιάζει να λάμπει με τα αντικείμενά της. Αντί να διδάξει τους ανθρώπους πώς θα αναζητήσουν το Βασίλειο του Θεού, αυτή τους διδάσκει πώς μ’ όλη τους την δύναμη να βουτήξουν στα ασήμαντα και τα τυχαία. Απ’ αυτή την διαταραχή προέρχονται και όλες οι άλλες διαταραχές. Και από αυτά προήλθαν και θα έρθουν οι πόλεμοι.

Στο γελοίο ερώτημα: μα πώς ο Θεός του ελέους και της αγάπης επιτρέπει να συμβούν στους ανθρώπους τέτοιες φρικαλεότητες όπως οι πόλεμοι; Μπορεί να απαντηθεί με το σοβαρό ερώτημα: πώς επιτρέπεται στους ανθρώπους, στους οποίους ο Θεός ξεκάθαρα αποκάλυψε το θέλημα Του και τους νόμους Του, να μπορούν χωρίς αιδώ και μετάνοια απεριόριστα να υβρίζουν τον Θεό και να καταπατούν τις εντολές Του;

Ο επόμενος πόλεμος όπως και οι προηγούμενοι ήδη αξίζουν στους ανθρώπους. Αν δεν υπήρχε το έλεος και η αγάπη του Θεού, για τις αμαρτίες των χριστιανών η μάχαιρα δεν θα έμπαινε καν στο θηκάρι της.

Υπάρχει λοιπόν σωτηρία για τους λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής; Φυσικά και υπάρχει. Αλλά το ερώτημα είναι, θέλουν να το αποδεχθούν; Από το χείλος της καταστροφής ως τη σωτηρία και την ασφάλεια υπάρχει μόνο ένα βήμα.

Σκορπίζονται πολλά λόγια περί αφοπλισμού. Αλλά πώς θα αφοπλιστούν όταν είναι εξοπλισμένοι με την αμαρτία, φορτωμένοι με την αμαρτία; Η αμαρτία τροφοδοτεί τον φόβο, η αμαρτία σφυρηλατεί τα όπλα, η αμαρτία προετοιμάζει τον πόλεμο.

Φόβος υπάρχει όσο διαρκεί η αμαρτία. Θέλουν δε θέλουν οι αμαρτωλοί πρέπει να εξοπλιστούν. Εάν όμως οι άνθρωποι είχαν αφοπλιστεί από την αμαρτία, τότε ποιος θα φοβόταν, ποιος θα σφυρηλατούσε όπλα, ποιος θα ετοιμαζόταν για πόλεμο; Κανείς.

Για ποιο λόγο αναζητούν την ειρήνη οι άνθρωποι; κάποιοι πρώτοι θα απαντήσουν: για τον πολιτισμό, δεύτεροι: για την οικονομική πρόοδο, τρίτοι: Για την διαφύλαξη των δημιουργημάτων των ανθρώπων, τέταρτοι: για το κράτος, πέμπτοι: για την ασφάλεια της ατομικής ζωής!

Ανοησίες! Γι’ αυτό τα περίφημα λόγια του καιρού μας περί αφοπλισμού και ειρήνης ακούγονται όπως ο ψεύτικος χρυσός. Επειδή οι άνθρωποι δε γνωρίζουν το σκοπό της ειρήνης, την οποία αναζητούν. Αυτοί που σήμερα περισσότερο την αναζητούν, την αναζητούν για ανετότερη και πιο ξέγνοιαστη προσκύνηση των ειδώλων τους.

Τι μας χρειάζεται τέτοιου είδους ειρήνη; Κατά τη διάρκεια του πολέμου δεν υπήρξαν τόσες αυτοκτονίες όσο κατά τη διάρκεια της σημερινής ειρήνης. Άραγε οι κυβερνώντες στην Ευρώπη και την Αμερική αναζητούν την ειρήνη από φόβο Θεού και για τη δόξα του Θεού ή λόγω της πιο εύκολης εξαγοράς της αδικίας; Αν είναι αυτό το τελευταίο, που από ότι φαίνεται είναι, τότε δε θα φανεί παράξενο αν τους δοθεί ο πόλεμος αντί της ειρήνης.

Αν οι άνθρωποι ζητούσαν την ειρήνη προς δόξαν Θεού, αναμφισβήτητα θα την ελάμβαναν, και τέτοια ειρήνη δεν θα τους την αφαιρούσε κανείς πια. Αλλά, ακούσατε εσείς, από οποιαδήποτε άλλη πλευρά δέσμευση, από αυτούς που ζητούν την ειρήνη, ότι την ειρήνη θα χρησιμοποιήσουν προς δόξαν Θεού και προς την διόρθωση του χαρακτήρα τους;

Μακάριος θα είναι εκείνος ο άρχοντας που θα γνωρίζει την Αλήθεια και που εγκαίρως θα καλέσει το λαό του σε μετάνοια ενώπιον του Ζώντος Θεού. Μακάριος θα είναι εκείνος ο λαός που εγκαίρως θα αφοπλιστεί από τις αμαρτίες του όπως και από τα όπλα ενάντια στο Θεό. Κανένα κακό δεν πρόκειται να συμβεί σ’ αυτό τον λαό. 

Μα όσο αφοπλισμένος κι αν είναι από τα όπλα του πολέμου θα ζει με ασφάλεια, επειδή ο Παντοδύναμος θα τον προστατεύει υπό την ακαταμάχητη δεξιά Του. Ακόμα κι αν δεν διαθέτει ούτε ένα ξίφος, ο εχθρός θα είναι αδύναμος μπροστά του και δεν θα μπορέσει να περάσει τα σύνορά του, επειδή δεν θα το επιτρέψει ο Κύριος των Δυνάμεων.

Μα ακόμα κι αν οι εχθροί εισβάλουν από τα σύνορά του στην χώρα του, θα ανοίξουν τον τάφο τους. Μακάριος εκείνος ο λαός που αφοπλισμένος από την αμαρτία πρώτος θα αφοπλιστεί και από τα στρατιωτικά όπλα. Τέτοιος λαός θα έχει μεγάλη αποστολή στον κόσμο. Και θα αποτελέσει το φως των λαών. Και θα τον δοξάσει ο Κύριος Θεός με δόξα ανείδωτη και θα τον ευλογήσει με την αιώνια ευλογία Του.» (https://novoscriptorium.com/2021/10/06/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF/).

Πενήντα χρόνια μετά το θάνατο του μεγάλου Ναπολέοντα η Πρωσία πολέμησε μέ τη Γαλλία. Την εποχή εκείνη βασιλιάς της Γαλλίας ήταν ο Ναπολέων Γ' πού έπραττε ότι δυσαρεστούσε τον Κύριο. Επειδή υπερηφανεύτηκε πολύ, μέσα στην υπερηφάνεια του περιφρόνησε τούς άλλους άρχοντες του κόσμου και ήθελε παντού και σ’ όλους να επιβάλλει την θέληση του, αν και δεν είχε κατακτήσει νίκες ούτε είχε υποτάξει ηττημένους όπως είχε κάνει ο μεγάλος πρόγονος και συνονόματος του. Όταν αποφάσισε να επιτεθεί στούς γείτονές του προκάλεσε την επίθεση του Γουλιέλμου Α' βασιλιά των Πρώσων.

Αυτός ο βασιλιάς Γουλιέλμος δεν είχε υπερηφάνεια, ούτε Αγάπη για την δόξα και γενικά δεν έπραττε κακό ενώπιων τού Κυρίου. Και κτύπησε ο Πρώσος βασιλιάς τον βασιλιά της Γαλλίας και τον νίκησε. Ο Γαλλικός στρατός υπέστη βαριά ήττα.

Ο Πρώσος βασιλιάς μπαίνει στο Παρίσι μέ το στρατό του και πήρε όσα λύτρα ήθελε επιβάλλοντας ειρήνη κατά το πώς ήθελε. Ο υπερήφανος βασιλιάς Ναπολέων εκθρονίστηκε ντροπιασμένος και ταπεινωμένος τελείωσε την άθλια ζωή του (http://hristospanagia3.blogspot.com/2016/07/blog-post_41.html).

Το 1885 μ.Χ. ξέσπασε πόλεμος στα Βαλκάνια ανάμεσα στούς Σέρβους και τούς Βούλγαρους. Τον πόλεμο αυτό ξεκίνησε ο βασιλιάς της Σερβίας Μιλάν πού την εποχή εκείνη είχε απομακρυνθεί από την πίστη στο Θεό και ζούσε την ζωή του μέ πολύ σκανδαλώδη τρόπο για το λαό του και γι’ αυτό στα μετέπειτα χρόνια μετανόησε. Εκτός αυτού υπέπεσε σε μεγάλη αμαρτία σχετικά μέ την Ορθόδοξη Εκκλησία αφού επέτρεψε Σιμωνικές επιρροές στην εκκλησία, και εκδίωξε τούς νόμιμους ιεράρχες της Εκκλησίας. 

Κολακεύτηκε ο Σέρβος βασιλιάς από τον Αυστριακό βασιλιά, τον οποίο δεν συνέφερε οι Σέρβοι κι οι Βούλγαροι της ίδιας φυλής, ίδιας πίστης και γλώσσας να ζουν αγαπημένοι. Δελεασμένος από αυτή την κολακευτική υποκρισία και υπεροπτικός λόγω των επιτυχιών του στούς προηγούμενους πολέμους εναντίον των Τούρκων και λόγω της τότε απονομής τού τίτλου του, ο Σέρβος βασιλιάς πολεμά τους Βούλγαρους, έναν τίμιο και χριστιανικό λαό πού μόλις είχε αρχίσει να κτίζει το σπίτι του στην Ελευθερία. Ο πόλεμος ήταν σύντομος, αλλά αιματηρός. Παρόλο πού ο βασιλιάς των Σέρβων διέθετε ισχυρότερο και ετοιμότερο στρατό από τούς Βούλγαρους, ηττήθηκε από τον στρατό των Βουλγάρων (http://hristospanagia3.blogspot.com/2016/07/blog-post_38.html).

Ο Τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Β' αληθεύει ότι έπραττε το σωστό ενώπιον του Θεού, αλλά ως μονοκράτορας βασιλιάς δεν έδειχνε ιδιαίτερο ζήλο στην καταστολή της απιστίας προς τον Θεό και της διαφθοράς των ευγενών του.

Λόγω των αμαρτιών των ευγενών Ρώσων και της Ρωσικής αποκαλούμενης «διανόησης» επέτρεψε ο Θεός να πολεμήσουν οι Ιάπωνες τούς Ρώσους και να τούς νικήσουν. Επειδή οι Ιάπωνες δεν ήταν διεφθαρμένοι, αλλά όλοι, απ’ όλες τις τάξεις κρατούσαν την πατροπαράδοτη αυστηρή ζωή και την πειθαρχία του πνεύματος.

Αντίθετα οι μορφωμένοι Ρώσοι ανακατεύτηκαν μέ τούς Δυτικούς λαούς και υιοθέτησαν όλες τις αμαρτίες τους, όπως τη διανοητική (άρνηση του Θεού) και την ηθική (εγωισμό και διαφθορά). Γι’ αυτό ο Θεός επέτρεψε να ηττηθεί ο Ρωσικός στρατός σε στεριά και θάλασσα.

Οι λαοί της Δύσης τότε έδειξαν συμπάθεια για τούς εχθρούς τού Ρωσικού λαού. Την Ρωσική ήττα σ’ αυτόν τον πόλεμο ακολούθησε αυτό πού πολύ συχνά είναι χειρότερο από έναν πόλεμο η επανάσταση. Όμως ούτε η ήττα στον πόλεμο ούτε η επανάσταση δεν επηρέασε πολύ τούς Ρώσους ευγενείς και την Ρωσική διανόηση για να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στο Χριστό Θεό και τις εντολές Του (http://hristospanagia3.blogspot.com/2016/07/blog-post_25.html).

Η εορτή του Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, την B’ Κυριακή των Νηστειών, ο οποίος έζησε σε κρίσιμη ιστορική περίοδο (1296-1359), δίνει αφορμή να σκεφθούμε ότι η διδασκαλία του είναι αρκετά επίκαιρη, αφού ο 14ος αιώνας έχει πολλές ομοιότητες με την εποχή μας.

Φυσικά η διδασκαλία του δεν είναι δική του εφεύρεση, αφού την ταραχώδη εκείνη εποχή εξέφρασε τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ακριβώς εκείνη την εποχή εμφανίστηκαν τρείς φοβεροί εχθροί, οι οποίοι εποφθαλμιούσαν τα εδάφη της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας, επεδίωκαν δε και την αλλοίωση της πολιτιστικής της ζωής.

Ο πρώτος κίνδυνος προερχόταν από τον σχολαστικισμό της Δύσεως, που συνδεόταν αναπόσπαστα με τον ηθικισμό, όπως εκφραζόταν από τον φιλόσοφο Βαρλαάμ. Προσπάθησαν μερικοί να παρουσιάσουν τον Βαρλαάμ ωσάν έναν Ελληνίζοντα Πατέρα της Εκκλησίας ή ακόμη υπέρμαχο του νομιναλισμού, όπως τον εξέφραζε ο Γουίλιαμ Όκκαμ.

Όπως απέδειξε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, ο Βαρλαάμ ήταν Πλατωνιστής φιλόσοφος και βρισκόταν σε αντίθεση με την όλη Ορθόδοξη Παράδοση. Πράγματι, η θεολογία του ήταν ιδεαλιστική και δυιστική, αφού ξεχώριζε την ψυχή από το σώμα, υποτιμούσε το δεύτερο και εκινείτο στα πλαίσια της κλασικής μεταφυσικής.

Ο δεύτερος κίνδυνος προερχόταν από τους Οθωμανούς. Τα τέλη του 13^ου Αιώνος μια ορδή των Σελτζούκων Τούρκων, που ονομάζοταν Ghuzz, απέκτησε ως αρχηγό κάποιον Οσμάν (Οθμάν), οποοίος υπήρξε ο ιδρυτής της δυναστείας των Οθωμανών, στους οποίους έδωσε το όνομά του και άρχισε να καταλαμβάνει τις επαρχίες της Μικράς Ασίας.

Κατά την εποχή του αγ. Γρηγορίου Παλαμά και συγκεκριμένα το 1354 μ.Χ., για πρώτη φορά οι Οθωμανοί εισήλθαν στη Θράκη, καταλαμβάνοντας την Καλλίπολη. Τότε συλλαμβάνεται και ο ίδιος και και παρέμεινε περίπου ένα χρόνο αιχμάλωτος.

Κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας του έκανε διάλογο τόσο με τον Ισμαήλ, εγγονό του Ορχάν, στην Προύσσα, όσο και με τους Χιόνας, μια συγκρητιστική ομάδα, που παρουσιάσθηκαν ως οι θεολόγοι των Τούρκων. Επίσης έκανε διάλογο και με έναν Τασιμάνη, υπεύθυνο για την ταφή των νεκρών. Οι διάλογοι αυτοί είναι αρκετά ενδιαφέροντες.

Ο τρίτος κίνδυνος προερχόταν από τους Σλάβους και συγκεκριμένα από τον Στέφανο Δουσάν, ο οποίος είχε καταλάβει ολόκληρη τη Μακεδονία, εκτός από τη Θεσσαλονίκη, καθώς επίσης την Ήπειρο, Θεσσαλία και μέρος της Στερεάς Ελλάδος.

Μάλιστα το Πάσχα του 1346 μ.Χ. στην πρωτεύουσα του τα Σκόπια, συνεκάλεσε μεγάλη Σύνοδο, η οποία εξέλεξε Πατριάρχη των Σέρβων και ανεκύρηξε τον Στέφανο Βασιλέα Σέρβων και Ρωμαίων. Βέβαια για να είμαστε ακριβείς, θα λέγαμε ότι ο Στέφανος Δουσάν τότε επεδίωκε την κατάληψη του θρόνου της Κωνσταντινούπολης, για να είναι διάδοχος των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων. Επρόκειτο για στάση μέσα στους κόλπους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η ύπαρξη των τριών αυτών παραγόντων συνοδευόταν και από παράλληλα πολιτιστικά και θρησκευτικά ρεύματα. Κυρίως επικρατούσε ένας ηθικισμός αποξενωμένος από τα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου, μια ευδαιμονία και ένας ανατολικός μυστικισμός.

Αν προσθέσει κανείς και την αναβίωση της αιρέσεως Μασσαλιανών, τους οποίους συνάντησε ο άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς στο Παπίκιο όρος, που συνδέονται με τους Βογομίλους, τότε αντιλαμβάνεται τα προβλήματα της εποχής εκείνης.

Σε όλους αυτούς τους κινδύνους ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αντέταξε μια ρωμαλέα θεολογία. Ομίλησε για την ένωση κτιστού και ακτίστου, αρνήθηκε την μεταφυσική, υπογράμμισε σοβαρά ανθρωπολογικά ζητήματα, όπως τη σχέση μεταξύ ψυχής και σώματος και την διάκριση του νού από τον λόγο, τη σύνδεση μεταξύ μυστηρίων και ασκήσεως, απέφυγε τον αγνωστικισμό και πανθεϊσμό, αντικατέστησε τον ευδαιμονισμό από την ορθόδοξη άσκηση.

Επίσης η κοινωνική του διδασκαλία ήταν περίφημη. Πέρα από αυτά ο Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς ως παραδοσιακός Ρωμιός αρνήθηκε να συμπράξει με τους εχθρούς της Ρωμιοσύνης και παρουσίασε όλη την ουσία της Ορθοδόξου Παραδόσεως.

Έτσι και ο ίδιος συνετέλεσε στη θωράκιση του Γένους μας, αλλά και στην άνθηση που παρατηρήθηκε τον 14^ο Αιώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο διάσημος βυζαντινολόγος Στηβεν Ράνσιμαν γράφει ότι «οι ημέρες των Παλαιολόγων, όταν το Βυζάντιο αργά αλλά αναπόφευκτα πέθαινε, ήταν, σε αντίθεση με την γενική παρακμή, η λαμπροτέρα περίοδος της βυζαντινής παιδείας».

Αν προσθέσει κανείς ότι μαθητές του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά και άλλοι ησυχαστές μετέφεραν την δυναμικότητα της ησυχαστικής παραδόσεως στους Σλάβους, τότε μπορεί να εκτιμήσει ακόμη περισσότερο την προσφορά του, την οποία δεν μπορούμε να αποκαλέσουμε υποτιμητικά και σκωπτικά ομφαλοσκοπία ή ομφαλοψυχία. Τουλάχιστον συνιστά άγνοια που εκθέτει.

Η διδασκαλία του του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά είναι επίκαιρη και χρειάζεται να μελετηθεί ακόμη περισσότερο. Και επειδή εφέτος συμπληρώνονται 700 χρόνια από την γέννηση του, προτείνω να γίνουν εορτές, εκδηλώσεις, συνέδρια επιστημονικά για να παρουσιασθεί το μεγαλόπνοο έργο του.

Πολύ περισσότερο αφού οι Δυτικοί προβαίνουν σε παράλληλες ενέργειές, συγκροτούν επιστημονικές ομάδες, διοργανώνουν συνέδρια, δημιουργούν σχολές για να μειώσουν και να υποτιμήσουν τη διδασκαλία και την προσωπικότητα του (https://romioitispolis.gr/grigorios-palamas-dyo-paralliles-epoches/).

Τόσο ο  Κάιν, όσο και ο Ισμαήλ επιτίθονταν σε άλλους ανθρώπους, τους λεηλατούσαν, τους σκότωναν και αρπάζαν τον πλούτο τους.

Καθώς μεγάλωναν ο Κύριος ευλογούσε από την παιδική τους ηλικία τόσο τον Κριτή Σαμψών, όσο και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή. Και οι δύο αυτοί Άγιοι ήταν αφιερωμένοι στον Θεό και δεν ήπιαν ποτέ τους δυνατά ποτά και κρασί.

Οι τριάντα γιοι του Κριτή Ιαείρ ίππευαν όλοι τους τριάντα πουλάρια, όπως και οι τριάντα εγγονή του Κριτή Αβδών.

Οι Κριτές Ιβσάν και Ιαείρ  είχαν και οι δύο τους τριάντα γιους και κόρες. Ο δε Κριτής Αβδών είχε σαράντα γιους.

Ο Ιαφθέ έκανε τάμα αν νικούσε ότι θα θυσίαζε ότι έβλεπε πρωτα μόλις γύριζε από την εκστρατεία, ενώ ο Κλόβις έκανε τάμα ότι αν νίκαγε τους εχθρούς τους θα γίνονταν Χριστιανός.

Ο Κριτές Αβιμέλεχ και Ιαφθέ, όπως και ο ένδοξος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ, πριν γίνουν ηγέτες του κράτους τους με τις νίκες τους, οργάνωσαν όλοι τους στρατό από αντάρτες, εθελοντές και τυχοδιώκτες κατά την διάρκεια της εξορίας τους.

Ο Αβιμέλεχ, όπως ο Σανδρόκοτος, ο Ξέρξης, ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής και ο Αττίλας έσφαξαν όλοι τους τα αδέρφια τους για να μην έχουν ανταγωνιστές και να μονοπωλούν μόνοι τους την εξουσια και να μην την μοιράζονται.

Ο Ιακώβ έφυγε μακριά από τον αδερφό του τον Ησαύ/Εδώμ στην εξορία για να μην τον σκοτώσει, ενώ για τον ίδιο ακριβώς λόγο έφυγε και ο Ιωθάμ μακριά από τον αδερφό του Αβιμέλεχ.

Ο Κριτής Βαράκ εμπιστεύονταν πλήρως και έπαιρνε μαζί του στην μάχη την Προφήτισσα Δεββώρα, όπως ακριβώς έκανε και ο Ρωμαίος στρατηγός Μάριος με την μανίτσα Μπέρτα.

Τόσο ο Γεδεών, όσο και ο Ααρών κατασκεύασαν και οι δύο με χρυσά δαχτυλίδια και σκουλαρίκια αγάλματα ψεύτικων «θεοτήτων», όπως και ο Ιεροβοάμ ο Α’ κατασκεύασε δύο χρυσά αγάλματα χρυσών μοσχαριών για τον ίδιο ακριβώς λόγο, σαν τον Ααρών που κατασκεύασε το είδωλο ενός χρυσού μοσχαριού, ενώ και οι δύο ήταν πιθανώς επηρεασμένοι από την παραμονή τους στην Αίγυπτο και τον Αιγύπτιο ταυρόμορφο «θεό» Άπι. Και ο Μιχαίας αντίστοιχα έφτιαξε ένα χρυσό είδωλο.

Οι εκλεκτοί Γιοι του Θεού (οι ευσεβείς απόγονοι του Σηθ) παντρευτήκαν τις κόρες των γιων των ανθρώπων (των υλιστικών ασεβών απογόνων του Κάιν) και υιοθέτησε τις ανήθικες συνήθειες και τις ψευδείς «θεότητες» της, ενώ απόγονοι τους ήταν οι ασεβείς και διαβόητους Γίγαντες.

Αντίστοιχα και ο τότε Εκλεκτός λαός του Θεού, το Παλαιό Ισραήλ, το Βασίλειο του Ιούδα, όταν εισήλθε στην Γη της Επαγγελίας, αλλά και κατά την διάρκεια της Βαβυλωνίας αιχμαλωσίας παντρευτήκαν τις κόρες των γιων υλιστικών και ασεβών Μωαβιτών, Ιουδαίων, Φερεζαίων, Χετταίων, Ευαίων, Αμμωνιτών, Ιουβεσσαίων, Αμμοραίων και Αιγυπτίων και έκαναν παιδιά μαζί τους.

Στο Βασίλειο του Ισραήλ όσοι κάτοικοι παρέμειναν σε αυτό μετά την κατάκτηση του από τους Ασσύριους ήρθαν σε μίξη με τους λαούς που έφεραν οι Ασσύριοι από την Μεσοποτάμια στην χώρα και δημιούργησαν τον λαό των Σαμαρειτών.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μετέπειτα στην ιστορία η ένωση της Νορμανδικής φυλής των Ρως και της τουρκικής φυλής των Βουλγάρων με τους Σλάβους οδήγησαν στην δημιουργία των λαών των Ρώσων και των Βουλγάρων αντίστοιχα.

Οι Ισραηλίτες επί εποχής Έσδρα έδιωξαν τις αλλοεθνείς γυναίκες και τα παιδιά που είχαν κάνει μαζί τους μετά από την συμβουλή του Σεχονία, όπως και ο Προπάτορας και Πατριάρχης Αβραάμ μετά από συμβουλή της Σάρρας έδιωξε τον γιο του Ισμαήλ, αν και ο ίδιος δεν ήθελε κάτι τέτοιο.

Ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ μετάνιωσε και ταπεινώθηκε δημόσια για το αμάρτημα του για τον φόνο του αξιωματικού του, του Ουρία και την μοιχεία με την σύζυγο του Βηρσαβεέ μετά από τον έλεγχο του Προφήτη Νάθαν.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο Μέγας Θεοδόσιος μετάνιωσε και ταπεινώθηκε δημόσια για το αμάρτημα του για την εξόντωση πολλών Θεσσαλονικέων στον ιππόδρομο της πόλης μετά από τον έλεγχο του Άγιου Επισκόπου Μελάνων Αμβροσίου.

Λέγεται από τον Θεοδώρητο ότι τον Μέγα Θεοδόσιο τον επισκέφτηκαν δύο «ουράνιοι καβαλάρηδες ολόλευκοι» που του έδωσαν κουράγιο κατά την διάρκεια της μάχης του Φρίγιδου, όπως και τον Ιησού του Ναυή τον επισκέφτηκε Άγγελος πριν την επίθεση στην Ιεριχώ.

Ο Όσιος Σεραπίων, όπως και ο Άγιος Ιωάννης Ευαγγελιστής και Θεολόγος και οι δύο κατάφεραν να πείσουν ληστές να μετανοήσουν για τα αμαρτήματα τους, να αλλάξουν ζωή και να γίνουν αργότερα Μοναχοί.

Ο Άγιος Γεννάδιος εκ Ακουμίων Κρήτης ήταν Προφήτης και βοσκός, όπως ακριβώς και ο Προφήτης Αμώς στο Αρχαίο Ισραήλ ήταν και αυτός βοσκός στο επάγγελμα.

Ο Τωβίτ έθαβε κρυφά τα πτώματα των Εβραίων που άφηνε άθαφτα ο Ασσύριος βασιλιάς Σεναρηχείμ στην Νινευή, όπως και η Αγία Δροσίδα, η κόρη του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τραιανού, έθαβε κρυφά τα πτώματα των Χριστιανών Μαρτύρων που άφηνε άθαφτα ο πατέρας της στην Ρώμη.

Έδρα του Σατανά αποκάλεσε την Πέργαμο ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και Θεολόγος, όπως και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αποκάλεσε θρόνο του Σατανά το Αργυρόκαστρο.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός προφήτευσε ότι η Καπερναούμ θα ερημωθεί και θα καταστραφεί, όπως ακριβώς έκανε και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός με την Μοσχόπολη.

Οι Ιερείς ήταν και γιατροί στην Ρωμανία, όπως οι Λευίτες στο Αρχαίο Ισραήλ.

Φωτιές ανάβαν στον Άθω από τις φρυκτωρίες για να αναγγείλουν την πτώση της Τροίας, όπως και Ουράνιο Φως έλαμψε στην περιοχή αυτή όταν έφτασε σε αυτή η Παναγιά μας.

Δώρα στο Άγιο Όρος έκαναν οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες, οι Ρώσοι και οι Βουλγάροι Τσάροι, οι Σέρβοι βασιλιάδες, οι Ηγεμόνες της Μολδαβίας και των Παραδουνάβιων χωρών, οι ηγέτες της Ιβηρίας (Γεωργίας), όπως και πολλά Ορθόδοξα κράτη στις μέρες μας.

Οι Ηγούμενοι στο Άγιο Όρος εκλέγονται για διάστημα ενός έτους από τους Μοναχούς, όπως ακριβώς γίνονταν με την εκλογή των Αρχόντων στην Αρχαία Ελλάδα.

Με την πτώση του Τρούλου πάνω του μετά από κατάρρευση πέθανε ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, ενώ ο Αισχύλος με πτώση μίας χελώνας πάνω στο κεφάλι του. 

Μοναχός πολεμιστής ήταν ο Ιωάννης Τόρνικος, όπως και οι Ιωαννίτες και οι Ναίτες Ιππότες.

Τόσο ο Αντίοχος ο Δύο Επιφανής των Σελευκιδών, όσο και ο Αντίοχος ο Δ΄ της Κομμαγήνης, κατέλαβαν και οι δύο και λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα Ιεροσόλυμα.

Ο βασιλιάς της Σερβίας Στέφανος Νεμάνια, όπως και ο Βούλγαρος βασιλιάς Μιχαήλ-Βόρις ο Α, αλλά και ο Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ιωάννης Κατακουζηνός, όλοι τους παραιτήθηκαν στο τέλος από τον θρόνο τους και έγιναν Μοναχοί.

Ο Κριτής Σαμψών αφού έδεσε δαυλούς με φωτιά στις ουρές αλεπούδων τις έστειλε στα χωράφια των Φιλισταίων και τα έκαψε, όπως και ο Αννίβας αφού έβαλε φωτιά στα σώματα ή/και τα κέρατα ταύρων τους έστειλε πάνω στον στρατό του Φάβιου Μάξιμου που τον είχε παγιδεύσεις, τον διασκόρπισε προσωρινά και του διέφυγε.

Ο Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος είχε δημιουργήσει έναν Χρυσό Σταυρό που περιείχε μέρος του Τιμίου Σταυρού, λείψανα Αγίων και τεμάχια της Τίμιας Ζώνης της Παναγίας μας για προστασία στις μάχες, κάτι που έκαναν στην συνέχεια οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες, οι Βουλγάροι Τσάροι, αλλά και ο Σέρβος βασιλιάς Λάζαρος.

Επί Ιησού του Ναυή στάθηκε ο ήλιος και επί βασιλιά Σεδεκία γύρισε πίσω.

Χαλάζι έριξε ο Θεός στους εχθρούς του επί Ιησού του Ναυή και τους διέλυσε, όπως χαλάζι και θύελλα διέλυσε τους εχθρούς του Μεγάλου Θεοδοσίου στην μάχη του Φρίγιδου ποταμού, αλλά και τους Ρωμαίους Λεγεωνάριους στην μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού.Το ίδιο γεγονός συνέβη ύστερα από τις Προσευχές του Προφήτη Σαμουήλ και του Προφήτη Ιεζεκιήλ στους εχθρούς του Ισραήλ.

Μετά θάνατον ονομάστηκαν Προφήτες ο Κριτής και Προφήτης Σαμουήλ και ο Προφήτης Ελισαίος.

Προφήτες από την κοιλιά της μάνας τους ο Προφήτης Ιερεμίας, όπως και ο Άγιος Προφήτης Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος.

Οι κακοί στον χαρακτήρα και πλούσιοι Ναβάλ και Άλκιμος ο Αρχιερέας, εχθροί του Δαβίδ και του Ιούδα του Μακκαβαίου πέθαναν και οι δύο από παράλυση, συμφόρηση και πολλούς πόνους.

Τα νεκρά σώματα του Σαούλ, του Ιώναθαν, του βασιλιά Φιλίππου του Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και του Καίσαρα, κάηκαν και ύστερα τα οστά τους θάφτηκαν σε τάφους.

Βασιλιάδες με το όνομα Σαούλ υπήρχαν στην Εδώμ και στο Ισραήλ.

Εφτά γιους είχαν ο Ιεσσαί και ο Ελιωνάι.

Ο Λωτ έφυγε μακριά από τον συγγενή του Αβραάμ γιατί τα κοπάδια τους ήταν τόσο πολλά που δεν τους χώραγε και τους δύο η χώρα της Χαναάν, ενώ για τον ίδιο λόγο έφυγε και ο Ησαύ από τον αδερφό του Ιακώβ.

Και ο Ισμαήλ και οι απόγονοι του εγκαταστάθηκαν μακριά από τους απογόνους του Ισαάκ.

Για λίγο μετανάστευσαν στην Μωάβ από την Βηθλεέμ ο Ιωάς και ο Σορόφ και μετά επέστρεψαν στην Βηθλεέμ, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μετανάστευσε ως βρέφος λόγω του διωμγού του Ηρώδη στην Αίγυπτο και ύστερα επέστρεψε ξανά στο Ισραήλ.

Αντίστοιχα και ο Ελιμέλεχ μετανάστευσαν στην Μωάβ από την Βηθλεέμ ο Ιωάς και ο Σορόφ και μετά επέστρεψαν στην Βηθλεέμ λόγω της πείνας, όπως και ο Πατριάρχης Αβραάμ λόγω της πείνας μετανάστευσε προσωρινά από την Χαναάν στην Αίγυπτο λόγω πείνας και μετά επέστρεψε ξανά στην Χαναάν.

Με τον ίδιο τρόπο λόγω πείνας και ο Ιακώβ με την οικογένεια του κατέφυγε από την Χαναάν στην Αίγυπτο και οι απόγονοι τους οι Ισραλίτες επέστρεψαν στην Χανάν 420 έτη αργότερα επί Προφήτη Μωυσή και του Ιησού του Ναυή.

Ο Ρουβήν πλάγιασε με την παλλακίδα τους πατέρα του Ιακώβ, όπως και ο Αβεσσαλώμ πλάγιασε με τις παλλακίδες του πατέρα του Δαβίδ.

Επί βασιλιά Σαούλ οι Ρουβηνίτες κατέλαβαν εδάφη των Ισμαηλιτών, επί βασιλιά Εζεκία οι Συμεωνίτες κατέλαβαν εδάφη των Μιναίων και οι Γαδίτες και οι Μαδανιάτες των Αγαρηνών.

Υποθήκη τους εαυτούς και τις οικογένειες ως δούλους λόγω των χρεών από την πείνα οι Αιγύπτιοι στον Φαραώ την εποχή του Ιωσήφ του Δίκαιου, όπως και οι Ισραηλίτες αντίστοιχα επί της εποχής του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη του Α’ και του Νεεμία.

Με τίναγμα της ζώνης του ο Νεεμίας έδειξε πως θα τιναχτούν από τον Θεό μακριά όσοι Ισραηλίτες δεν δέχονταν να παραγράψουν τα χρέη των συμπατριωτών τους προς αυτούς και δεν τους επιστρέψουν τα χρήματα και τα χωράφια τους.

Αντίστοιχα με τίναγμα της σκόνης από τα σανδάλια τους οι Απόστολοι έδειχναν πως θα τιναχτούν από τον Θεό μακριά όσες πόλεις δεν τους δέχονταν για να ακούσουν το κύρηγμα τους, κάτι που έκανε και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός σε όσες πόλεις δεν τον δέχονταν για να ακούσουν το κύρηγμα του.

Τόσο ο Νεεμίας, όσο και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος δεν έκαναν ποτέ χρήση των δικαιωμάτων που είχαν ως διοικητής και Απόστολος αντίστοιχα για να δώσουν το καλό παράδειγμα στους Ισραηλίτες και τους Χριστιανούς αντίστοιχα, ενώ και οι δύο δούλευαν/εργάζονταν σκληρά και ξόδευαν από  τα δικά τους χρήματα για ότι χρειάζονταν.

Δικέφαλο Αετό ως σήμα χρησιμοποιούσαν εκτός από την Ρωμανία και οι Μυκηναίοι στις Μυκήνες (http://zooforos.blogspot.com/2014/10/blog-post_9.html), εκτός του σήματος του Μυκηναϊκού Λέοντα.

Η τιμωρία των απογόνων των δώδεκα γιων του Ιακώβ για την πώληση ως δούλου του αδερφού τους, του Δίκαιου Ιωσήφ ήταν να γίνουν οι απόγονοι τους δούλοι για 400 έτη στην Αίγυπτο, ενώ της Ρωμανίας για την τύφλωση των μακελάρηδων Βουλγάρων στρατιωτών από τον σπουδαίο Αυτοκράτορα Βασίλειο τον Β΄ τον Βουλγαροκτόνο 400 έτη σκλαβιάς.

Λιτοί σαν Αυτοκράτορες και απολυτά ασκητικοί ήταν οι Αυτοκράτορες της Ρωμανίας Νικηφόρος Φωκάς και Βασίλειος ο Β΄ ο Βουλγαροκτόνος.

Οι Ασσύριοι άνοιγαν τις κοιλίες των εγκύων στην Σαμάρεια, όπως ακριβώς οι Βουλγάροι και οι Τούρκοι στις πόλεις της Ρωμανίας που καταλάμβαναν.

Το χέρι του Αγγέλου του Κυρίου μέτρησε τον βασιλια της Βαβυλώνας Βαλτάσαρ και τον βρήκε λειψό με τελικό αποτέλεσμα την πτώση και την καταστροφή του Βασίλειου του από τους Πέρσες, όπως και ο Θεός μέτρησε με νήμα το Βασίλειο του Ισραήλ και βρήκε ότι δεν ήταν ίσιο με  τελικό αποτέλεσμα την πτώση και την καταστροφή του Βασίλειου Ισραήλ του από τους Ασσύριους.

Οι ασεβείς γιοι του Ηλεί σκοτωθήκαν σε μάχη, όπως και οι γιοι του ασεβούς ιερέα της Βαιθήλ Αμασία, κάτι που προφήτευσαν οι Προφήτες Σαμουήλ και Αμώς αντίστοιχα.

Οι εμπόριο της Χαναάν, της Φοινίκης και της Σαμάρειας εξαπατούσαν με ψεύτικα ζυγίσματα τους πελάτες τους για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα.

Ο ασεβής λαός του Βασίλειου του Ισραήλ, όπως και ασεβής Κάιν έδιναν στον Κύριο ως θυσία ότι χειρότερο είχαν από τα κοπάδια τους και μάλιστα βαρυγγωμούσαν για αυτό.

Ένοπλες συμμορίες επιτίθονταν στην Ιερουσαλήμ στους πολίτες όταν αυτή πολιορκούνταν από τους Βαβυλώνιους, όπως και όταν η πόλη αυτή πολιορκούνταν από τους Ρωμαίους, κάτι που συνέβη και στον Ελληνικό Εμφύλιο σε διάφορες πόλεις.

Ληστές έκαναν επιθέσεις στα σπίτια και τα λήστευαν μέρα μεσημέρι στις πόλεις όταν τους επιτίθονταν οι Ασσύριοι, όπως ακριβώς γίνεται στις μέρες μας στην Ελλάδα.

Ο ιερέας Πασχόρ διέταξε να χτυπηθεί και να φυλακιστεί ξυλοπέδη ο Προφήτης Ιερεμίας, όπως ακριβώς και ο Αρχιερέας Άννας διέταξε να χτυπηθεί ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και να φυλακιστεί ξυλοπέδη.

Παραπονιούνταν οι Προφήτες Ιερεμίας και Ηλίας για τις διώξεις τους από τους εχθρούς τους στον Θεό, ενώ ο Προφήτης Ιερεμίας όπως και ο Δίκαιος Ιώβ καταριόνταν και οι δύο την μέρα που γεννήθηκαν και όσα βάσανα τους βρήκαν.

Οι βασιλιάδες του Ιούδα Ιωαχίν και Σεδεκίας και οι δύο μαζί με τις γυναίκες των ανακτόρων τους σύρθηκαν αιχμάλωτοι στην Βαβυλώνα.

Ο μαθητής του Προφήτη Ιερεμία Βαρούχ κατέγραφε τις ομιλίες τους, όπως ο Άγιος Πρόχορος κατέγραψε τις Επιστολές και την Αποκάλυψη του Ιωάννη που του υπαγόρευσε ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και Θεολόγος.

Η Βαβυλώνα και ο Αττίλας ονομάζονταν και οι δύο «Σφύρα του Θεού» και οι δύο χρησιμοποιήθηκαν για την διαπαιδαγώγηση του Παλαιού και του Νέου Ισραήλ (της Ρωμανίας), όμως στο τέλος και οι δύο επιτράπηκε από την Θεία Πρόνοια να ηττηθούν από τους εχθρούς τους και να καταστραφούν οι Αυτοκρατορίες και οι δυναστείες τους.

Όλοι οι λαοί πανηγύρισαν με το άκουσμα της πτώσης και καταστροφής της Νινευή και της Βαβυλώνας.

Ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης κατέστρεψε τα τείχη της Βαβυλώνας, όπως ακριβώς και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής τα τείχη της Ιερουσαλήμ.

Με την καταφυγή πάνω στα βουνά σώθηκαν πολλοί Ισραηλίτες κατά τις εισβολές των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων, όπως και πολλοί Έλληνες κατά την διάρκεια πολλών επαναστάσεων ενάντια στους Τούρκους και κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής κατέφυγαν στα βουνά για να ξεφύγουν (π.χ. στα Τζουμέρκα, στην Σιάτιστα, στους Βουλιαράτες και στο Μέτσοβο).

Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ, όπως και ο Άγιος Ζαχαρίας, ο πατέρας της Παναγιάς μας και οι δύο έμειναν για ένα χρονικό διάστημα άλαλοι.

Οι νεκροί στις μάχες βασιλιάδες (που έσπειραν τον τρόμο στην γη και έσφαξαν πολλούς) Ασσούρ, Ελάμ και Μεσέχ Τουβάλ μαζί με τους στρατούς τους έμειναν άθαφτοι όταν σκοτώθηκαν και βρίσκονταν στα εσώτερα, στο κατώτερο μέρος του Άδη, με τους βασιλιάδες να βρίσκονται στο μέσο του κύκλου και οι στρατιώτες τους γύρω τους.

Τον Προφήτη Ουρία οι στρατιώτες του βασιλιά του Ιούδα Ιωακείμ τον απήγαγαν από την Αίγυπτο, τον έφεραν στην Ιερουσαλήμ και τον εκτέλεσαν, όπως και τον Αδόλφο Άιχμαν οι άντρες του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπεν Γκούριον τον απήγαγαν από την Αργετινή, τον έφεραν στην Ιερουσαλήμ και τον εκτέλεσαν.

Στον χρόνο προφήτεψε ο Προφήτης Ιερεμίας ότι θα πεθάνει ο ασεβής Ανανίας θα πέθαινε μέσα στον χρόνο εκείνο όπως και έγινε, όπως και ο τελευταίος Μάγιστρος των Ναϊτών Ντε Μολέ όταν πέθαινε είπε στον Γάλλο βασιλιά Φίλιππο τον Δ’ τον Ωραίο και τον πάπα Κλήμη ότι θα πέθαιναν μέσα στον χρόνο εκείνο όπως και έγινε.

Τόσο ο Δίκαιος Νώε, όσο και ο Δίκαιος Λωτ κάποια στιγμή μέθυσαν και οι δύο.

Οι πλούσιες Αρχαίες Αθηναίες φορούσαν χρυσά σκουλαρίκια, κοσμήματα και δαχτυλίδια, όπως και οι πλούσιες γυναίκες της Σαμάρειας στο Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ.

Στις 23 Μαρτίου 1944 μ.Χ. οι Γερμανοί  Ναζί, συνοδευόμενοι από Τάταρους συνεργάτες τους (.....) εισέβαλαν στο  Ελευθεροχώρι  επιδόθηκαν σε πλιάτσικο, άρπαξαν, κατέστρεψαν, έκαψαν, εκτελώντας και καίγοντας ζωντανούς άνδρες, γυναίκες, παιδιά και δύο  βρέφη.

Τήν Χαρίκλεια Στοφορίδη που ήταν έγκυος, οι Ναζί με τήν ξιφολόγχη της έσκισαν την κοιλιά, το μωρό πετάχτηκε έξω  και το κάρφωσαν και αυτό, ενώ μέ τό μαχαίρι αποτελείωσαν και τήν μάνα (https://odysseiatv.blogspot.com/2022/03/blog-post_217.html#comment-form).

Με τον ίδιο τρόπο άνοιγαν οι Ασσύριοι, οι Βαβυλώνιοι και οι Ρωμαίοι τις κοιλιές των εγκύων τις πόλεις της Σαμάρειας και της Ιερουσαλήμ αντίστοιχα.

Τον γέροντα Κωνσταντίνο Χαμαλίδη, τον σήκωσαν από το κρεββάτι, όπου κειτόταν άρρωστος και αφού τον γύρισαν στα σπίτια γιά νά δεί τούς σκοτωμένους, τον πήγαν ξανά στο σπίτι του, τον έβγαλαν στην αυλή του και τον  αποκεφάλισαν   με  τσεκούρι   πάνω στο κούτσουρο, όπου έκοβαν τα ξύλα (https://odysseiatv.blogspot.com/2022/03/blog-post_217.html#comment-form).

Όπως ακριβώς και τον τελευταίο βασιλιά του Βασιλείου του Ιούδα τον Σεδεκία ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας διέταξε τους στρατιώτες του να σκοτώσουν τα παιδιά του Σεδεκία μπροστά στα μάτια του και να τον τυφλώσουν όταν τον συνέλαβαν και να του βάλουν αλυσίδες (όπως και οι Φιλισταίοι όταν συνέλαβαν τον Κριτή Σαμψών τον έδεσαν με αλυσίδες). 

Οι Κούρδοι Τσέτες που λήστεψαν την Εκκλησία του Αγίου Αρσενίου από τα Φάρασα του Χατζεφέντη  τυφλώθηκαν προσωρινά όλοι τους σαν τον Ελυμά τον Βαριησού τον μάγο. Το ίδιο έπαθαν και Τούρκοι ληστές που δέθηκαν αόρατα στην Εκκλησιά. Όλοι οι παραπάνω κατάφεραν να λυθούν μόνο όταν ζήτησαν συγνώμη από  τον Χατζεφέντη.

Ένας Τούρκος που φέρθηκε ανιερώς εμποδίζονταν να βγει από την Εκκλησία που λειτουργούσε ο Χατζεφέντης, όπως και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία πριν γίνει Αγία εμποδίζονταν από Θεία Δύναμη να εισέλθει στον Πανάγιο Τάφο.

Ο Χατζεφέντης πετούσε, όπως και οι Απόστολοι  στην διάρκεια της κηδείας της Παναγιάς μας ήρθαν πετώντας με την δύναμη του Θεού από όσα μέρη βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα για να παραστούν σε αυτή, ενώ και ο Απόστολος Φίλιππος και ο Προφήτης Αβακούμ πετούσαν με την βοήθεια Αγγέλων.

Αλλά και αδίστακτοι και κακοί μάγοι σαν τον Σίμωνα τον μάγο πετούσαν με την βοήθεια δαιμόνων.

Ξεράθηκε το χέρι του κακού εισαγγελέα που τυραννούσε άδικα τον Άγιο Νεκτάριο της Αίγινας, αλλά και του Τούρκου διοικητή που απειλούσε τον Χατζεφέντη.

Ο Άγιος Αρσένιος ο Χατζεφέντης, όπως και ο Άγιος Παίσιος είδαν και οι δύο την Παναγιά μας που εμφανίστηκε και στους δύο.

Επίσης πολλοί Άγιοι είδαν άλλους κεκοιμημένους Αγίους που εμφανίστηκαν σε αυτούς, όπως π.χ. οι Άγιοι Παίσιος και ο Άγιος Αρσένιος από τα Φάρασα ο Χατζεφέντης.

Οι Άγιοι Χαράλαμπος και Λουκιννιανός μαρτυρήσαν και οι δύο τον καιρό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Κοινόβια υπάρχουν εδώ και δύο χιλιάδες χρονιά σε όλες τις Ιερές Μονές και το Άγιο Όρος, ενώ και στο Ισραήλ αντέγραψαν το σύστημα αυτό με τον θεσμό του κιμπούτς.

Ο δαιμονισμένος και δεμένος με αλυσίδες νέος των Γαδαρηνών που θεράπευσε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κάθονταν ήρεμος μόλις τον θεράπευσε, όπως και ένας δαιμονισμένος και δεμένος με αλυσίδες γιος ενός Τούρκου που γιάτρεψε ο Χατζεφέντης.

Δεν δέχονταν ο Χατζεφέντης χρήματα για τις Θαυμαστές ιάσεις που έκανε, όπως και άλλοι Άγιοι σαν τον Άγιο Παίσιο, ενώ και ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός δεν δέχτηκε αμοιβή όταν ελευθέρωσε την όμορφη κορη ενός ισχυρού ηγέτη που είχε αιχμαλωτίσει.

Ακόμα και τα ρούχα του Αποστόλου Παύλου και του Χατζεφέντη θεράπευαν Θαυμαστά πολλούς Πιστούς.

Οι Τούρκοι σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, όπως τα Φάρασα και την Βόρειο Ήπειρο απαγορεύαν την διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας και γραμμάτων και τα σχολεία και για τον λόγο αυτό οι Έλληνες είχαν συστήσει στις περιοχές αυτές κρυφά σχολεία υπό την επίβλεψή κληρικών, π.χ. του Χατζεφέντη.

Τα χωριά των Φαρασιών βρίσκονταν σε οχυρή φύσει περιοχή μέσα στα βουνά, όπως και το κράτος των Τσιν στην Κίνα.

Ο Χατζεφέντης ζωγράφιζε πολλές φορές ο ίδιος τις Άγιες Εικόνες της Εκκλησίας του, όπως ακριβώς και ο γέρων Ιουστίνος στην Εκκλησία της Σαμαρειτικές στην Συχέμ της Παλαιστίνης.

Οι Φαρασιώτες στα γλέντια τους έριχναν τουφεκιές όπως και οι Κρητικοί και οι Ξηρομερίτες.

Σάκο έφεραν οι Άγιοι Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Χατζεφέντης στο κήρυγμα τους.

Ο Κεμάλ Αττατούρκ παραδέχονταν ως γενναίους τον Προδρόμο Εζνεπίδη, τον πατερά του Αγίου Παίσιου, αλλά και τον Μαύρο Καβαλάρη Νικόλαο Πλαστήρα.

Ο Προδρόμος Εζνεπίδης για το θάρρος του στις μάχες είχε πάρει τον τίτλο (και από τους συμπατριώτες του και από τον Κεμάλ) «Το παλικάρι των Ρωμιών», ενώ ο Μασούντ στο Αφγανιστάν για τον ίδιο λόγο «Το λιοντάρι του Παμίρ».

Μετά θάνατον πολλοί Άγιοι έκαναν Θαύματα όπως Χατζεφέντης, ο Άγιος Παίσιος, ο Άγιος Λουκάς Συμφεροπόλεως της Κριμαίας, όπως Ιάσεις, θεραπεία τυφλών και δαιμονισμένων, θεραπεία γυναικών από στείρωση και λεπρούς.

Ο Άγιος Παίσιος, όπως και ο γέρων Ιουστίνος στο Φρέαρ του Ιακώβ έκαναν έρανο σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας για να αναστηλώσουν και να επισκευάσουν τις Εκκλησίες που διακονούσαν, της Παναγιάς μας στην Ιερά Μονή Γένεσιο στο στόμιο της Κόνιτσας και της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδας στην Συχέμ της Παλαιστίνης αντίστοιχα.

Πολλά προβλήματα υγείας είχαν οι Άγιοι Παίσιος, Πορφύριος και Χατζεφέντης, όμως δεν θεράπευσαν ποτέ τους εαυτούς τους, αλλά άλλους.

Η ειρωνεία ενός Τούρκου εναντίον του Χατζεφέντη οδήγησε στην προσωρινή τύφλωση του, όπως και η αντίσταση του μάγου Ελυμά Βαριησού στον Απόστολο Παύλο.

Τούρκοι ληστές που αρπάξαν τα ιερά σκευή από την Εκκλησία του Χατζεφέντη γύρισαν πίσω από τον Άγιο Γεώργιο που τους έφερε πίσω και τους έκανε να επιστρεψουν τα κλοπιμαία, όπως και τον Ηλιόδωρο στον Ναό του Σολομώντα ένας Άγγελος τον έδειρε όταν πήγε να αρπάξει τα ιερά σκευή του.

Ικανότατοι σκοπευτές ήταν ο Προδρόμος Εζνεπίδης, όπως και ο Χαρίλαος Τσίγκος.

Στο λιμάνι της Μερσίνας οι Φαναριώτες έφτασαν υπό την καθοδήγηση του Άγιου Αρσένιου του Χατζεφέντη και του Προδρόμου Εζνεπίδη, πολεμώντας ενδιάμεσα σε πολλές μάχες τους Τούρκους και τους Τσέτες και από εκεί πέρασαν στην κυρίως Ελλάδα.

Αντίστοιχα και οι Μύριοι του Ξενοφώντα έφτασαν πολεμώντας από την Βαβυλώνα στο λιμάνι της Τραπεζούντας πολεμώντας τους Πέρσες και τους Καρδούχους και από εκεί πέρασαν στην κυρίως Ελλάδα.

Το παράδειγμα ηγέτη και Προφήτη που ο δεύτερος βοηθούσε τον πρώτο κατά Θεόν υπήρχε στο Αρχαίο Ισραήλ με τον Δαβίδ και τους Προφήτες Σαμουήλ και Νάθαν, άνω στα Φάρασα το ίδιο συνέβαινε με τον Άγιο Αρσένιο από τα Φάρασα τον Χατζεφέντη και τον Προδρόμο τον Εζνεπίδη.

Ο Άγγελος Γέροντας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1785 μ.Χ. Η οικογένειά του καταγόταν από τον Μυστρά, όμως εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και γρήγορα εντάχθηκε στους άρχοντες τής πόλης. Το 1820 μ.Χ. εξελέγη δημογέροντας.

Ήταν μέλος τής Φιλικής Εταιρίας και βοήθησε πολύ στην προετοιμασία τού Αγώνα στην Αττική. Συνελήφθη από τους Τούρκους το 1821 μ.Χ. και φυλακίστηκε στην Ακρόπολη, όπου βασανίστηκε πολύ. Δραπέτευσε και κατέφυγε στην Αίγινα (https://history.arsakeio.gr/index.php/f-e-kai-1821/115-meli-tis-filemtxkpaideftikis-etaireias-pou-agonistikan-gia-ti-lefteria-tis-elladas).

Αντίστοιχα και πατέρας του Αγίου Παισίου, ο οποίος σύστησε ανταρτικό σώμα κατά των Τούρκων και των Τσέρτων (όπως ακριβώς και οι εξίσου ηρωικοί Έλληνες του Πόντου στην ιδιά εποχή), συνελήφθη και βασανίστηκε από τους Τούρκους, αλλά κατάφερε τελικά να δραπετεύσει.

Ο Άγιος Παίσιος, όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός απομονώνονταν στις ερημιές και προσεύχονταν.

Μικρή Ιερουσαλήμ ονομάζονταν η Βέροια στην Ελλάδα, Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων η Θεσσαλονίκη και Νέα Ιερουσαλήμ τον Μεσαίωνα η Πόλη στην Ρωμανία.

Κνίσα από ζώα στον Θεό προσέφεραν οι Εβραίοι, όπως και οι Αρχαίοι Έλληνες στο «δωδεκάθεο».

Έλληνες είναι το Νέο Ισραήλ και η Αθήνα τα Νέα Ιεροσόλυμα.

Τόσο επί Προφήτη Ιεζεκιήλ, όσο και επί Μεγάλου Θεοδοσίου, ο Θεός έστειλε στους εχθρούς τους καταιγίδα και διέλυσε τα στρατεύματα τους.

Υπάρχουν Αόρατοι ασκητές στην έρημο του Σινά, στην Κρήτη και το Άγιο Όρος (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2022/04/blog-post_17.html?m=1&fbclid=IwAR2JYjmXAZAL4LfUuftkepwLL2HMeHGRkukHiZWqwYkv2NArhCPB8oOACDc).

Ο Άγιος Παίσιος έσωσε πολλούς συστρατιώτες του στις μάχες στον εμφύλιο πόλεμο με το θάρρος του και διακινδυνεύοντας την ζωή του έχοντας πίστη στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και την Παναγιά μας, όπως με το ίδιο θάρρος έσωσε και ο Επαμεινώνδας την ζωή του Πελοπίδα σε μάχη.

Άσυλο ζήτησε και έλαβε ο Ιωάβ στο κέρατα του Ναού, όπως και οι οπαδοί του Κύλωνα στους ναούς των Αθηνών, όμως όλοι τους σκοτώθηκαν στα μέρη αυτά.

Γιοι πορνών ήταν τόσο ο Κριτής Ιεαφθάε, όσο και ο Άγιος και Όσιος Θεόδωρος ο Συκεώτης.

Τόσο ο Άγιος Παίσιος, όπως και ο Γέρων Βασίλειος ο Καυσοκαλυβίτης ήταν και οι δύο τους ξυλουργοί πριν γίνουν Μοναχοί όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Η Όσια Μαρία η Αιγυπτία περπάταγε Θαυματουργικά πάνω στα κύματα σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ενώ αιωρούνταν και στον αέρα σαν τον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη. 

Την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης ο Θεός σύνηψε άλλες τρεις  διαθήκες με τον Νώε, τον Αβραάμ και την Μωυσή, ενώ η επόμενη Νέα Μεγάλη Διαθήκη που σύνηψε ο Θεός ήταν η Καινή Διαθήκη που εγκαινιάστηκε από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Φωνή εξ΄ ουρανού ακούστηκε και μίλαγε προς τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό κατά την Βάφτιση Του από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή κατά τα Θεοφάνια και την Βάφτιση Του από τον Θεό Πατέρα, όπως και λίγο μετά την είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα και λίγο πριν τα Πάθη, την Σταύρωση και την ένδοξη Ανάσταση Του.

Αντίστοιχα, στο Αρχαίο Ισραήλ, φωνή Αγγέλου ακούστηκε στους Ισραηλίτες στην περιοχή της Βοχίμ.

Τόσο στον Κριτή Σαμψών, όσο και στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον Βαπτιστή αποκαλύφθηκε Προφητικά το έργο τους και η ζωή τους (από έναν Άγγελο στον πρώτο και από τον πατέρα του, τον Άγιο Ιερέα Ζαχαρία και τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον δεύτερο).

Αντίστοιχα το μέλλον του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αποκαλύφθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και τον Άγιο Συμεών τον Θεόδοχο), ενώ το ίδιο συνέβη και στον μετέπειτα Άγιο Παίσιο από τον Άγιο Αρσένιο τον Χατζεφέντη.

Από μικροί τόσο ο Άγιος Παίσιος, όσο και ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος της Αγάπης προέρχονταν από πολυμελείς θρησκευόμενες και ευσεβείς/ευλαβείς προσφυγικές (λόγω των Τούρκων) οικογένειες δούλεψαν και οι  δύο ως ξυλουργοί, ασχολούνταν με την Ψαλτική, τους άρεσε να απομονώνονται και να προσεύχονται στις ερημιές, ενώ και στους δύο οι ευσεβείς μητέρες και γιαγιάδες τους τους έλεγαν και τους μάθαιναν ιστορίες από την Βίβλο και Ψαλμούς.

Ένα αόρατο χέρι εμπόδιζε την μετέπειτα Οσία Μαρία την Αιγυπτία να μπει στον Ναό της Αναστάσεως μέχρι να μετανοήσει για την πρότερη κακή ζωή της, όπως και ένα αόρατο χέρι εμπόδιζε το πλοίο που θα μετέφερε τον μετέπειτα Άγιο Νεκτάριο στην Πόλη να αποπλεύσει μέχρι ο καπετάνιος του να μετανοήσει και να αφήσει τον Άγιο Νεκτάριο να εισέλθει σε αυτό, ενώ αρχικά αυτός δεν ήθελε.

Ο Άγιος Νεκτάριος και ο Άγιος Παίσιος από μικροί ήθελαν και οι δύο να γίνουν καλόγεροι και έκαναν κηρύγματα στους φίλους τους παίζοντας τους μοναχούς.

Την φράση «Γνώθι σε Εαυτόν» την είπαν τόσο ο Σοφός βασιλιάς Σολομώντας στο Αρχαίο Ισραήλ, όσο και οι Σοφοί Σωκράτης και Ηράκλειτος στην Αρχαία Ελλάδα.

Οι Άγγελοι όπως και οι Μοναχοί (γνωστοί και ως Επίγειοι Άγγελοι, οι οποίοι μαζί με τους υπόλοιπους ανθρώπους θα συμπληρώσουν το εκπέσων τάγμα του Εωσφόρου, με αρχηγό του Τάγματος τους τον Άγιο Ιωάννη Βαπτιστή και Πρόδρομο) δοξολογούν ολοήμερα τον Θεό και υπακούν πρόθυμα όλες τις εντολές Του.

Τόσο ο Ιωσήφ ο Δίκαιος, ο Προφήτης Ιερεμίας, όπως και μετέπειτα Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, αλλά και ο Γεώργιος Σουρίας αιχμαλωτίστηκαν όλοι τους και έγιναν αρχικά σκλάβοι, αλλά αργότερα απελευθερώθηκαν όλοι τους τελικά από τους αγοραστές τους.

70 Εβραίοι μορφωμένοι Σοφοί μετέφρασαν την Βίβλο από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά στην Αλεξάνδρεια, την λεγομένη μετάφραση των Εβδομήκοντα σε εβδομήντα μέρες.

Όταν ο Κύρος ο Μέγας κατέλαβε την Βαβυλώνα του έδειξαν την Προφητεία του Ησαΐα που πρόλεγε το γεγονός αυτό, όπως και στον Μεγα Αλέξανδρο όταν κατέλαβε την Συρία και πήγαινε διάμεσου Παλαιστίνης στην Αίγυπτο όταν πέρασε από την Ιερουσαλήμ ο Αρχιερέας Ιαδός του έδειξε την Προφητεία του Δανιήλ που προέλεγε αυτή ακριβώς την εξέλιξη αναλυτικά.

Ο Άγιος Απόστολος Παύλος όταν προσεύχονταν στην φυλακή (που τον είχαν βάλει οι Ρωμαίοι) μαζί με άλλους Χριστιανούς οι πόρτες της άνοιξαν Θαυμαστά, όπως ακριβώς και όταν ο Όσιος Ιωάννης Καρσλίδης όταν είχε φυλακιστεί από τους Σοβιετικούς όταν έψαλλε με άλλους Χριστιανούς συγκρατουμένους του το Πάσχα το Χριστός Ανέστη οι πόρτες της φυλακής άνοιξαν Θαυμαστά. 

Η κορη του Λάβαν η Λεία έκρυψε τα αγαλματίδια του πατέρα της κατω από το κάθισμα της στην καμήλα της και κάθισε πάνω του για να μην τα βρει, όπως και ένας Επίσκοπος έκανε το ίδιο με ένα πιθάρι καθήμενος πάνω του, σε έναν Μοναχό που κατηγορούνταν ότι μοίχευε και έκρυβε στο κελί του μία γυναίκα.

Να σημειώσουμε κλείνοντας ότι ο Ιωσήφ κατανοείται στο διάβα των Αιώνων από τους αγίους διδασκάλους του χριστιανισμού ως ένας από τους αμέτρητους «τύπους» που περιέχονται στην Παλαιά Διαθήκη και οι οποίοι «προτυπώνουν» (προεικονίζουν) τον ερχομό του Χριστού.

Οι τύποι είναι πρόσωπα ή γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης, αληθινά, όχι μυθικά, που αντιστοιχούν σε πρόσωπα ή γεγονότα της Καινής, τα οποία προεικονίζουν. Άλλοι τύποι του Χριστού είναι ο Δίκαιος Άβελ (ο αθώος βοσκός που θανατώθηκε από τον αδελφό του λόγω φθόνου) και ο μικρός Ισαάκ, στην περίπτωση της «θυσίας του Αβραάμ» (ο πατέρας οδηγεί προς θυσία το γιο του, ο οποίος μάλιστα μεταφέρει στους ώμους του τα ξύλα, όπως ο Χριστός μετέφερε το σταυρό).

Ο Ιωσήφ είναι τύπος του Χριστού, επειδή, αν και αθώος, πουλήθηκε από τα αδέρφια του λόγω φθόνου και οδηγήθηκε στη φυλακή συκοφαντημένος από τη σύζυγο του Πετεφρή, η οποία ήθελε να τον κάνει εραστή της. Παρόλα αυτά συγχώρησε τους αδελφούς του και με την οδυνηρή και πολυετή περιπέτειά του τους έσωσε από το λιμό. Ως τύπος του Χριστού τιμάται την Μεγάλη Δευτέρα.

Ας σημειωθεί επίσης ότι ο άγιος και δίκαιος Ιωσήφ δεν είναι «Εβραίος». Τον αναφέρουμε συμβατικά έτσι, όμως το πρόσωπό του τοποθετείται στην εποχή που οι «Εβραίοι» δεν ήταν παρά η οικογένεια των απογόνων του Αβραάμ.

Είναι ένας Σημίτης χαλδαϊκής καταγωγής, πιστός του αληθινού Θεού, με την καρδιά γεμάτη αγάπη, η οποία του επέτρεπε να λαμβάνει αποκαλύψεις από το Θεό, ή μάλλον να αναγνωρίζει την αποκάλυψη του Θεού, η οποία απευθύνεται προσωπικά στον καθένα μας.

Για μας εξάλλου δεν υπάρχουν «Εβραίοι». Δεν τιμούμε «Εβραίους αγίους» ούτε και «Έλληνες αγίους», παρά μόνο κατά τη συμβατική ιστορική τους τοποθέτηση. Τιμούμε χριστιανούς αγίους όλων των λαών, που ο καθένας από αυτούς (ας έχουν την ευχή τους κι εκείνοι που την απορρίπτουν με εθνικιστική υπεροψία) είναι ένας παγκόσμιος άνθρωπος εν Χριστώ (https://www.oodegr.com/oode/epistimi/arxaiologika/iwsif_aigyptos_1.htm).

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όπως και οι Απόστολοι και πολλοί άλλοι Άγιοι αν και δεν είχαν κοσμική μόρφωση είχαν άπειρη Σοφία.

Πλήθη επί ώρες περίμεναν να πάρουν την ευλογία του Αγίου Παισίου, όπως ακριβώς έκαναν και με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό. Επίσης ο Άγιος Παίσιος σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό έκαναν πολλούς να μετανοήσουν και να αλλάξουν την ζωή τους.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην Μεταμόρφωση έλαμπε σαν τον ήλιο, όπως ακριβώς και ο Άγιος Παίσιος μπροστά σε πολλούς ευλαβείς προσκυνητές. Και όπως τότε οι Απόστολοι έπεσαν από το φως στα ποδιά, το ίδιο έγινε και με τον Άγιο Παίσιο με προσκυνητές.

«Ύπαγε Οπίσω μου Σατανά» είπε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην έρημο στο Σαραντάριο Ορός όταν νήστευε εκεί κατά τους τρεις πειρασμούς του διάβολου, όπως ακριβώς και ο Άγιος Παίσιος όταν ασκήτευε και νήστευε στην έρημο του Σινά.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε μετά την Ανάσταση Του σε πολλούς και θαυματουργούσε, όπως ακριβώς έκαναν και πολλοί Άγιοι μετά θάνατον σαν τους Αγίους Παίσιο και τον Άγιο Λουκά της Κριμαίας. 

Τροφή μέσω κοράκων έφερνε ο Θεός στον Προφήτη Ηλία, όπως και στην Παναγιά μας στον Ναό ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, ο Θεός το μάννα στους Εβραίους στην Αίγυπτο, ενώ και η Παναγιά μας έφερνε τροφή στον Άγιο Παίσιο.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είχε προορατικό χάρισμα, έτσι είχαν και πολλοί Άγιοι, π.χ. οι Άγιοι Παίσιος και Πορφύριος.

Στους κάτοικους της πόλης Αζώτου των Φιλισταίων ήρθε πάνω τους αρρώστια μέχρι να επιστρεψουν την Κιβωτό της Διαθήκης στους Ισραηλίτες, όπως έγινε και στην Αίγυπτο για να αφήσει ο Φαραω τους Ισραηλίτες να φύγουν από την Αίγυπτο.

Το κεφάλι του Σαούλ τοποθετήθηκε στον ναό του Δαγών όπως και το σώμα του Κρόμβελ στον Πύργο του Λονδίνου, ενώ το σώμα του Σαούλ στα τείχη της πόλης, όπως και των αιχμάλωτων Ελλήνων από τους Τυρούς επί Μεγάλου Αλέξανδρου στα τείχη της Τύρου.

Τόσο ο Ναβονίδης, όπως και οι  Κροίσος και οι δύο ηττήθηκαν ως βασιλείς από τον Κύρο τον Μεγα της Περσίας, έχασαν τα Βασίλεια τους και τους χαρίστηκε η ζωή, ενώ και οι δύο έχασαν τα παιδιά τους στην μάχη.

Πόλη με το ονομα Σαμάρεια υπήρχε εκτός από την Παλαιστίνη στην Αίγυπτο, όπως και Βαβυλώνα εκτός από την Μεσοποταμία υπάρχει και στην Αίγυπτο. 

Δημογέροντες εξέλεγαν για την αυτοδιοίκηση τους οι υπόδουλοι Εβραίοι στους Βαβυλώνιους, όπως και οι Έλληνες επί τουρκικής σκλαβιάς.

Πόλη Μεγάλη ονομάζονταν στην Αγία Γραφή οι πόλεις Νινευή, Βαβυλώνα, Ρώμη και Ιερουσαλήμ.

Οι Εσσαίοι ήταν αιρετικοί σαν τους αιρετικούς καθαρούς στον Μεσαίωνα.

Ο βασιλιάς Εζεκίας, όπως και ο Δράκουλας της Βλαχίας και οι δύο έφραξαν τις πήγες των κρατών τους όταν σε αυτά εισέβαλαν οι Ασσύριοι του Σεναρηχείμ και οι Τούρκοι του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή, μέχρι αυτοί να υποχωρήσουν τελικά ηττημένοι από τα κράτη τους.

Ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Νάμπονιτ (Ναβονίδης) βρήκε στα θεμέλια του ναού του Ναράμ Σιν ένα έγγραφο στα θεμέλια του θαμμένο, όπως ακριβώς και ο βασιλιάς Ιωσίας βρήκε το βιβλίο του Νόμου στα θεμέλια του Ναού του Σολομώντα θαμμένο στα θεμέλια του.

Ο Αβραάμ εγκατέλειψε την Ουρ των Χαλδαίων στην Βαβυλωνιακή Μεσοποταμία και πήγε ελεύθερος στην Μεσοποταμία, ενώ οι απόγονοι του οι Ισραηλίτες ήρθαν αιχμάλωτοι στην Βαβυλώνα ως σκλάβοι από τους Βαβυλώνιους.

Ιουδαίοι τραπεζίτες με διεθνή εμβέλεια και πολιτική και οικονομική επιρροή, και υποκαταστήματα ήταν στην Αρχαιότητα ο Μουρασού και οι γιοι του επί Περσικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι έδιναν δάνεια και αγοράζαν και πούλαγαν ακίνητα, με έδρα την Κιπούρ και υποκαταστήματα στις άλλες πόλεις της Περσικής Αυτοκρατορίας, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ρότσιλντ μετέπειτα παγκόσμια με αρχική έδρα την Φρανκφούρτη.

Τόσο ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος, όσο και ο Προφήτης Ιερεμίας φυλακίστηκαν αρχικά και οι δύο στις φυλακές σπιτιών πριν φυλακιστούν στην συνέχεια στις φυλακές παλατιών.

Σε έναν Φαραω που του έφεραν όμορφη γυναίκα αυτός σκότωσε τον άντρα της, όπως ακριβώς έκανε ο Δαβίδ με τον Ουρία, τον άντρα της Βηρσαβεέ για να την αποκτήσει.

Τόσο οι  Ρώσοι, όσο και οι Αμερικανοί πιστεύουν και οι δύο πως είναι η «Νέα Γη της Επαγγελίας» και οι πρωτεύουσες τους η «Νέα Ιερουσαλήμ».

Άγγελος εμφανίστηκαν στον ελεήμονα Κορνήλιο, όπως και στον ελεήμονα Τωβίτ και τον γιο του Τωβία εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Ραφαήλ.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε στον παράλυτο: «Πάρε το κρεβάτι σου και περπατά», όπως και ο Άγιος Απόστολος Πέτρος είπε στον παράλυτο Αινέα: «Σήκω και στρώσε το κρεβάτι σου» όταν τους θεράπευσαν Θαυμαστά με Προσευχή.

Ο Θεός εμφανίστηκε στον Αβραάμ, στον Μωυσή, τον Ανανία, τον Κορνήλιο και σε πολλούς άλλους.

Έδιναν ως αμοιβή τις κόρες τους Αχσά και Μιχάλ για γάμο ο Οθνιήλ και ο Σαούλ σε οποίον κατάφερνε να καταλάβει την Δεβείρ και να σκοτώσει τον Γολιάθ αντιστοιχα, κάτι που πέτυχαν ο Χάλεβ και ο Δαβίδ στην κάθε περίπτωση.

Βγήκαν και σώθηκαν μετά από προτροπή του Κυρίου ο Λωτ από τα Σόδομα, λίγοι Πιστοί Εβραίοι από την Ιερουσαλήμ πριν την καταλάβουν οι Βαβυλώνιοι και οι Χριστιανοί από τα Ιεροσόλυμα και την Ρώμη πριν την καταλάβουν οι Ρωμαίοι και οι Βησιγότθοι αντίστοιχα.

Ο Κύριος ανέστησε Θαυμαστά την κορη του Ιαρείου με Προσευχή αφού έβγαλε τους πάντες από το δωμάτιο, όπως ακριβώς έκαναν και οι Προφήτες Ηλίας και Ελισαίος όταν ανέστησαν τους γιους της χήρας της Σαρεπτά και της Σουναμίτισας αντίστοιχα.

Οι διεφθαρμένες και ανήθικες πόλεις του Ισραήλ Γαβαά, Βαιθήλ, Γαλαάδ και Γάλγαλα όλες τους καταστράφηκαν από τον πόλεμο και την φωτιά.

Οι Ισραηλίτες στο Βασίλειο του Ισραήλ εξαπατούσαν στις συμμμαχίες τους Αιγύπτιους και τους Ασσύριους όπως και ο Ιακώβ τον αδερφό του Ησαύ.

Ο Άγιος Σάββας ο Αγιασμένος εξ’ Καππαδοκίας μπήκε σε κλίβανο με φωτιά και χάρις στην Πίστη του στον Θεό δεν έπαθε τίποτα, όπως και οι Τρεις Παίδες εν Καμίνω.

Συνομωσία έστησαν κατά του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού οι Αρχιερείς, οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι και οι  Σαδδουκαίοι, όπως και ενάντια στον Άγιο Νεκτάριο έστησαν συνομωσία ο Μητροπολίτης Θηβαΐδας Γερμανός και άλλοι εχθρικοί για τον ίδιο Μητροπολίτες.

Το σκήνωμα του Αγίου Νεκτάριου της Αίγινας βρέθηκε άφθαρτο σαν το λείψανο του Αγίου Ιωάννη Βατάτζη.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος στον πόλεμο του 1.940 μ.Χ. ενάντια στους Ιταλούς την Θαυματουργή Εικόνα της Πανάγιας της Γλυκοφιλούσας, όπως και οι Ρώσοι Αρχιστράτηγοι Κουτούζοφ και Ζουκόφ έλαβαν την Εικόνα της Πανάγιας του Καζάν όταν πολεμούσαν τους Γάλλους και τους Γερμανούς αντίστοιχα, ενώ Θαυματουργές Εικόνες και Τεμάχια από Άγια Λείψανα έφεραν και οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες στις εκστρατείες κατά των εχθρών τους.

Το Κίεβο είναι η Δεύτερη Ιερουσαλήμ για τους Ρώσους και είναι η μητέρα των Ρωσικών πόλεων.

Οι Αφγανοί ισχυρίζονται ότι κατάγονται από τον Αφγάν, απόγονο του βασιλιά Σαούλ που εξορίστηκε στην περιοχή από τους Ασσύριους, ενώ λένε ότι είναι και απόγονοι του Κάιν.

Το Όρος Λάτρος της Μικράς Ασίας λέγεται και το πρώτο Άγιο Όρος της Μικράς Ασίας (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/04/t.html).

Δεν πίστευαν στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό ούτε η «οικογένεια» τα «αδέρφια» του (στην πραγματικότητα δεν ήταν κανονικά αδέρφια του Κυρίου αλλά τα παιδιά του Ιωσήφ με την πρώτη του γυναίκα με τα οποία μεγάλωσε ο Κύριος σαν να ήταν «αδέρφια» του) και προσπαθούσαν να τον εμποδίσουν στο έργο του, όπως έκαναν και η οικογένεια τα αδέρφια του Αγίου Παισίου και του Αγίου Λουκά Κριμαίας.

Ακόμα και οι ίδιοι οι συνεργάτες του πρόδωσαν ανήθικα και άδικα τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό (ο Ιούδας), αλλά και τον Άγιο Λουκά Κριμαίας και τον Άγιο Νεκτάριο Αίγινας.

 Τόσο στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά και στον Άγιο Λουκά Κριμαίας, ο λαός που τους αγαπούσε προσπάθησε δυναμικά αλλά ανεπιτυχώς να εμποδίσει την εξορία τους από τα τυραννικά καθεστώτα της εποχής τους (της τυραννικής Ευδοξίας στην πρώτη περίπτωση και των ανηλεών κομμουνιστών δικτατόρων Λένιν και Στάλιν στην δεύτερη περίπτωση).

Το Άσυλο Κατοικίας υπήρχε στο Δευτερονόμιον, στην Αρχαιά Ελλάδα, στην Βαβυλώνα του Χαμουραμπί, στην Ρώμη, την Ρωμανία, στο Αγγλικό Δίκαιο, αλλά και στο Δίκαιο των ΗΠΑ.

Η λέξη κάμηλος και ακρίδα στην Καινή Διαθήκη, εκτός από την κανονική τους σημασία, σημαίνει η μεν πρώτη και σκοινί και η δεύτερη τις άκρες των φύλλων.

Πολλοί ηγέτες κρατών και δικτάτορες μίλησαν με προορατικούς Αγίους, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Άγιο Πορφύριο, ο Τσαουτσέσκου με τον Άγιο Αρσένιο Μπόκα και ο Στάλιν με την Αγία Ματρώνα (http://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/2652-2-maiou-koimisi-tis-agias-matronas-tis-rosias-i-agnosti-symvoli-tis-agias-matronas-stin-sotiria-tis-rosias-apo-tous-nazi).

Το Κροπόφσκ της Ρωσίας ονομάζονταν και Θηβαΐδα της Ρωσίας λόγω των πολλών Ναών και Μονών του.

Η Αγία Πέτρα του Διδυμοτείχου είναι σαν την Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας για την Ελλάδα.

Ο Σαούλ προσπάθησε αποτυχημένα κατά την διάρκεια ενός δείπνου να σκοτώσει με ακόντιο τον πρωτότοκο του γιο και διάδοχο Ιωανάθαν, όπως και ο βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο Φίλιππος ο Β’, οντάς μεθυσμένος προσπάθησε αποτυχημένα κατά την διάρκεια του δείπνου μιας γιορτής να σκοτώσει με το σπαθί του τον πρωτότοκο του γιο και διάδοχο Αλέξανδρο τον Μέγα.

Οι στρατιώτες του Σαούλ αρνήθηκαν να σκοτώσουν τους ιερείς της πόλεως Νόβα και για τον λόγο αυτό ο Σαούλ έβαλε τον επόπτη αρχιβοσκό του Δωέγ τον Εδωμίτη να τους σκοτώσει, όπως και οι στρατιώτες του Κάσσανδρου αρνήθηκαν να σκοτώσουν την Ολυμπιάδα, την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και για τον λόγο αυτό ο Κάσσανδρος έβαλε συγγενείς ατόμων που είχε θανατώσει η Ολυμπιάδα να την σκοτώσουν με λιθοβολισμό.

Ο Αβιάθαρ φεύγοντας από την πόλη Νωβ πήρε μαζί του από αυτή και το Εφώδ, όπως και η κορη του Λάβαν Λεία πήρε κρυφά τα αγάλματα των «θεοτήτων» του πατέρα της όταν έφυγε από αυτόν, αλλά και ο ιεράς Λευίτης και οι Δανίτες πήραν κρυφά το Εφώδ και το χρυσό άγαλμα «θεού» από το σπίτι του Μιχαία.

Ο Σαούλ καταδίωκε με μανία τον Δαβίδ για να τον εξοντώσει, όπως οι ΗΠΑ με τον στρατηγό Πέρσινγκ τον Πάντσο Βίλα και τον Τζερόνιμο, ο Εδουάρδος ο Α’ της Αγγλίας τον Ουίλιαμ Ουάλας και τον Ρόμπερτ Μπρους, αλλά και οι Τούρκοι τον Κολοκοτρώνη.

Η Αβιγαία πήγε στον Δαβίδ ως νύφη πάνω σε μουλάρι, όπως και η Αχσά στον Χάλεβ.

Μεταμφιεσμένος εμφανίστηκε για «χρησμό» ο Σαούλ στην νεκρομάντισα, όπως και η σύζυγος του Ιεροβοάμ του Α’ στον Προφήτη Αχιά, οι οποίοι και τους αναγνώρισαν και μετέφεραν δυσάρεστο μέλλον για αυτούς και τους απογόνους τους.

Ο δε Προφήτης Αχιά, όπως και ο Προφήτης Νάθαν προανήγγειλαν ότι τα παΐδια τους που έκαναν μετά από μεγάλες αμαρτίες στον Θεό θα πεθάνουν εξάπαντος και τα δύο.

Ο Χολοδογόμερ λεηλάτησε τα Σόδομα και τα Γόμορρα και άρπαξε ως ομήρους τον Λωτ, την οικογένεια του και τους κατοίκους της πόλης και τους έσωσε με νυχτερινή επίθεση ο Δίκαιος Αβραάμ νικώντας πλήρως τους εισβολείς, όπως και οι Αμαληκίτες αρπάξαν από την Σικλάγ τις συζυγούς του Δαβίδ Αβιγαία και Αχινοάμ και τους κατοίκους της πόλης και τους έσωσε με νυχτερινή επίθεση ο Δαβίδ νικώντας πλήρως τους εισβολείς.

Με χρήμα και διπλωματία έπεισε ο Ασά του Ιούδα τον Βεν Αδάδ της Συρίας να συμμαχήσει μαζί του και να επιτεθεί στον Βασά και να καταλάβει και να λεηλατήσει πόλεις του στο Βόρειο Ισραήλ, όπως και χρήμα και διπλωματία έπεισε ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος της Ρωμανίας τον Χάνο των Χαζάρων Γιεμήλ να συμμαχήσει μαζί του και να επιτεθεί στον Χοσρόη τον Β’ και να καταλάβει και να λεηλατήσει πόλεις του στην Βόρεια Περσία.

Ο Προφήτης Μιχαίας είδε τον Κύριο να κάθεται στον θρόνο Του και δίπλα Του όλα τα όντα του Ουρανού, όπως και ο Άγιος Πρωτομάρτυρας Στέφανος είδε τον Ουρανό ανοιγμένο και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό να κάθεται δίπλα στον Θεό Πατέρα και δίπλα Του όλα τα όντα του Ουρανού.

Οι στρατηγοί του Μωαβίτη βασιλια Λαχίς ζήλευαν τον Δαβίδ και τον συκοφάντησαν στον βασιλιά τους πείθοντας τον να μην λάβει μέρος στην μάχη ενάντια στον Σαούλ, ενώ και οι Σατράπες του Πέρση βασιλια Δαρείου του Γ’ ζήλευαν τον Μέμνωνα και τον Αριστόδημο και στον μεν πρώτο δεν ακολούθησαν τις συμβουλές τους, ενώ τον δεύτερο τον συκοφάντησαν στον βασιλιά τους πείθοντας τον να μην λάβει μέρος στην μάχη ενάντια στον Μέγα Αλέξανδρο και τον εκτέλεσαν.

Ο Αχαάβ έριξε στην φυλακή του παλατιού του τον Προφήτη Μιχαία γιατί προφήτευε εναντίον του και είχε κακό τέλος από τους εχθρούς του, όπως ακριβώς συνέβη και με τον βασιλια Σεδεκία που για παρεμφερείς λογούς φυλάκισε τον Προφήτη Ιερεμία.

Για τρεις μέρες λεηλάτησε τους νικημένους εχθρούς του ο Ιωσαφάτ, όπως και οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι την Πόλη όταν την κατέλαβαν.

Ο Ιωσίας συνάντησε τον θάνατο του δίπλα στην κοιλάδα Ιζρεέλ, στην Μεγιδδώ, όπως και ο Αχαάβ.

Ο Αχαάβ, ο Σαούλ και ο Ιωσίας συνάντησαν και οι τρεις τους τον θάνατο σε μάχη με τους Σύρους, τους Φιλισταίους και τους Αιγυπτίους αντίστοιχα.

Τον Ιωσήφ τον Δίκαιο τον φθονούσαν τα αδέρφια του για την προτίμηση που του έδινε ο Θεός, όπως και τον Δαβίδ τα αδέρφια του για τον ίδιο ακριβώς λόγο (αλλά και ο Κάιν τον Άβελ παλαιότερα).

Οι «προφήτες» των Χαναναίων στην Αρχαιότητα ήταν σαν τους δερβίσηδες τον Μεσαίωνα.

Έθαψαν τα κόκαλα του Σαούλ οι κάτοικοι της Ιαβές της Γαλαάδ χωρίς την άδεια των Φιλισταίων την νύκτα, όπως έκανε με πολλούς άθαφτους Εβραίους στην Νινευή ο Τωβίτ. 

Ο ασεβής Ιωράμ είχε το ίδιο κακό τέλος με τον ασεβή Ιωάννη τον Ακτήμονα, ενώ και στους δύο αυτούς ηγέτες εισέβαλαν, λεηλάτησαν και στην συνέχεια αποχώρησαν από τα κράτη τους εχθροί (Φιλισταίοι και Άραβες και Γάλλοι αντίστοιχα).

Επί ασεβών Ροβοάμ εισέβαλαν και λεηλάτησαν τον Ιούδα οι Αιγύπτιοι του Σισάκ, επί Ιωράμ οι Φιλισταίοι και οι Άραβες, επί Ιωάς οι Σύροι, οι Ασσύριοι επί Μανασσή, οι Αιγύπτιοι επί Ιωχάζ και οι Βαβυλώνιοι επί Ιωακείμ και Ιωαχίν και στην συνέχεια αποχώρησαν.

Σε αμαρτωλές πόλεις ζούσαν οι ενάρετοι Τωβίτ (Νινευή), ο Προφήτης Δανιήλ και οι Τρεις Παίδες (Βαβυλώνα), ο Μαρδοχαίος (Περσέπολη), ο Ιωσήφ ο Δίκαιος και Πάγκαλος (Ραμεσή) και ο Λωτ (Σόδομα και Γόμορρα), μαζί με τις οικογένειες τους και τελικά σωθήκαν μαζί με αυτές από τον Θεό.

Τόσο ο Προφήτης Δανιήλ και οι Τρεις Παίδες στην Βαβυλώνα όπου μεταφέρθηκαν ως αιχμάλωτοι, όπως και ο Τωβίας στην Νινευή όπου μεταφέρθηκε ως αιχμάλωτος δεν έβαλαν στο στόμα τους ποτέ τροφές ακάθαρτες από τον Μωσαϊκό Νομό.

Ο δε Τωβίτ στην Νινευή ήταν προμηθευτής του Σαλμανασέρ του Ε’ (αλλιώς Εμμενάσαρου), όπως και ο έμπορος και λεγόμενος «θείος Σαμ» των ΗΠΑ.

Κατέκριναν ασεβώς για την αποτελεσματικότητα των αγαθοεργιών τους και της Ευσέβειας τους τους συζυγούς τους η γυναικά του Ιώβ και του Τωβίτ Άννα.

Πλησιέστερος και καταλληλότερος με βάση τον Μωσαϊκό Νομό σε σχέση με τον πλησιέστερο συγγενή ήταν για να παντρευτεί την Σάρρα ο Τωβίας και την Ρουθ ο Βοόζ.

Τόσο ο Ραγουήλ, όσο και Λάβαν, δεν αφήναν αρχικά τους γαμπρούς τους Τωβία και Ιακώβ να φύγουν με τις κόρες τους που παντρευτήκαν από αυτούς.

Όταν έτριψαν τα ματιά τους ο Τωβίτ και ο Απόστολος Παύλος, υπό τον καθηγητή του Αρχάγγελου Ραφαήλ και του Προφήτη Ανανία, έπεσαν Θαυμαστά από τα ματιά του πρώτου στίγματα και του δευτέρου λέπια και αυτοί που ήταν ως τότε τυφλοί ξαναβρήκαν το φως τους.

Στην μάχη κατά των Αμμωνιτών μπροστά από την πρωτεύουσα τους ο Αβισάι και ο αδερφός του ο Ιωάβ είχαν συμφωνήσει να βοηθήσουν και να έρθουν ο ένας σε βοήθεια του άλλου αν δεχτούν επίθεση από τους εχθρούς τους και πιεστούν, όπως ακριβώς είχαν αποφασίσει και οι Βρούτος και Κάσσιος και ο Αντώνιος με τον Οκταβιανό Αύγουστο στην μάχη των Φιλίππων.

Επίσης, στην ίδια μάχη, ο Αβισάι και ο αδερφός του ο Ιωάβ δέχτηκαν επίθεση και από τις δύο πλευρές, αλλά με Πίστη στον Θεό προέλαυσαν κατά των εχθρών τους, αυτοί τράπηκαν σε φυγή και υποχώρησαν άτακτα, με πανικό και ηττήθηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Αντίστοιχα στην μάχη της Σεμαραίμ, ο στρατός του βασιλια του Ιούδα Άβιά, δέχτηκε επίθεση και από τις δύο πλευρές από τον στρατό του βασιλια του Ισραήλ Ιεροβοάμ του Α’ και οι ιερείς σάλπισαν τις σάλπιγγες, οι πολεμιστές έβγαλαν πολεμική κραυγή, ο Θεός προκάλεσε σύγχυση και πανικό στον στρατό του Ιεροβοάμ και ο στρατός του τράπηκε σε φυγή και υποχώρησε άτακτα, ηττήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς.

 

 

Η Ανδρομάχη είπε στον Έκτορα ότι αυτός ήταν για εκείνη και φίλος και αδερφός και γιος και πατέρας, όπως ήταν και είναι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός για όλους ανθρώπους για τους οποίους ο Ίδιος Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για να τους σώσει από τον θάνατο.

Τόσο ο Απόστολος Παύλος, όσο και ο Οδυσσέας, είχαν και οι δύο τους πολλά ναυάγια και περιπέτειες στην θάλασσα.

Η Κιβωτός του Νώε μετά τον Κατακλυσμό σταμάτησε στο Όρος Αραράτ και του Δευκαλίωνα στον Παρνασσό.

Τους ασεβείς και φιλοπόλεμους Γίγαντες τους κατέστρεψε ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη και το δωδεκάθεο στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Η Γαία που αγαπούσε, προτιμούσε και ευνοούσε τον μικρότερο και πονηρότερο γιο της Κρόνο από τον Τιτάνα, όπως και η Ρεβέκκα τον μικρότερο γιο της Ιακώβ από τον γιο της Ησαύ.

Η Ρέα ζήτησε από την Γη μία πηγή νερό για να σωθεί η ίδια και ο νεογέννητος Δίας από την διψά κάτι που έγινε, όπως και η Άγαρ και ο Προφήτης Μωυσής στην έρημο από τον Θεό για να σωθούν ο γιος της Ισμαήλ και οι  Ισραηλίτες αντίστοιχα κάτι που έγινε Θαυμαστά.

Τόσο ο Οδυσσέας, όσο και ο Ηρακλής και ο Ορφέας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία κατέβηκαν και γυρίσαν από τον Άδη ζωντανοί, όπως από τον Κάτω Κόσμο και Άδη κατέβηκε, Αναστήθηκε και γύρισε πίσω μετά από τρεις μέρες και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Όλοι οι παραπάνω ήρωες της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας όταν βρίσκονταν στον Άδη συνομίλησαν με πολλούς γνωστούς τους που είχαν ενώ το μεταξύ πεθάνει, όπως και κατά την παραμονή Του στον Άδη κήρυξε το Ευαγγέλιο και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός (αλλά και ο Άγιος Τίμιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής πριν την Κάθοδο του Κυρίου στον Άδη).

Ο δε Ορφέας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία ηρεμούσε τους ανθρώπους και τα ζώα με την μουσική του και σκοτώθηκε από εχθρούς του που τον φθονούσαν (τις Μαινάδες), ενώ ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με την διδασκαλία Του ημέρευε και Αυτός τους ανθρώπους και καταδικάστηκε άδικα σε θάνατο από εχθρούς Του που τον φθονούσαν (τους Αρχιερείς, τους Γραμματείς, τους Σαδδουκαίους και τους Φαρισαίους).

Ο Ηρακλής έσωσε την Άλκηστη από τον θάνατο, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τον Άγιο Λάζαρο, την κορη του Ιαρείου και τον γιο της χήρας.

Όπως η Κίρκη μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια και ο Οδυσσέας τους έκανε ξανά ανθρώπους νικώντας την, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός λύτρωσε και έκανε ξανά ανθρώπους όσους ανθρώπους ο Σατανάς είχε δαιμονίσει και τους είχε φέρει σε ζωώδη κατάσταση, αφού πρωτα νίκησε τον διάβολο.

Ο Ιωσήφ εξ’ Αριμαθείας στάθηκε μπροστά στον άδικο και ανελέητο κριτή Πόντιο Πιλάτο με θάρρος μην φοβούμενος για την ζωή του και του μίλησε όταν όλοι οι άλλοι φοβόνταν (π.χ. οι Απόστολοι), όπως και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία η Αντιγόνη στάθηκε μπροστά στον άδικο και ανελέητο Κρέοντα με θάρρος μην φοβούμενη για την ζωή της και του μίλησε (όταν όλοι οι άλλοι φοβόνταν, π.χ. η αδερφή της η Ισμήνη).

Παρά τις «προσευχές» των ειδωλολατρών ιερέων του Βάαλ αυτοί δεν κατάφεραν όσες ώρες και αν προσπάθησαν να φέρουν από τον ουρανό φωτιά κάτι που κατάφερε με την βοήθεια του Θεού ο Προφήτης Ηλίας.

Αντίστοιχα και οι αιρετικοί Σταυροφόροι όταν κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα και προσπάθησαν να αρπάξουν τον Άγιο Τάφο και να φέρουν «προσευχόμενοι» το Άγιο Φως  δεν κατάφεραν όσες ώρες και αν προσπάθησαν να φέρουν κάτι που κατάφεραν Προσευχόμενοι με την βοήθεια του Θεού οι μονοί αληθινοί Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι.

Λέγεται ότι οι Αυτοκράτορες της Κίνας γεννιόνταν με ένα σημάδι δράκου πάνω τους, ενώ με ένα ξεχωριστό σημάδι γεννιόνταν και οι απόγονοι του Ιακώβ. 

Τόσο την Αγία Ειρήνη, όσο και τον μετέπειτα Βούδα, οι πατεράδες τους τους είχαν κλείσει σε παλάτια (στην Περσία και την Ινδία αντίστοιχα) με υπηρέτες να τους φροντίζουν για να μην φύγουν ποτέ από αυτά (και χάσει ο πρώτος την κορη του και ο δεύτερος για να μην δει τον θάνατο και την δυστυχία του κόσμου), όμως η μεν Αγία Ειρήνη έγινε Χριστιανή από μία Χριστιανή υπηρέτρια του παλατιού, ενώ ο Βούδας αποφάσισε να γίνει ασκητής ακολουθώντας την συμβουλή ενός ασκητή.

Ζηλωτής Φαρισαίος και φανατικός Ιουδαίος ήταν ο Απόστολος Παύλος πριν γίνει Χριστιανός, όπως και ο Άγιος Νεομάρτυρας Νικήτας ο Νισύριος, ο οποιος (αν και Ελληνικής καταγωγής από βρέφος μεγάλωσε ως μουσουλμάνος πριν γίνει ξανά Χριστιανός) ήταν και αυτός αρχικά ζηλωτής μουσουλμάνος με το ονομα Μεχμέτ.

Όπως με οργή οι Ιουδαίοι επιτέθηκαν στον Πρωτομάρτυρα Στέφανο, με την ίδια οργή επιτέθηκαν και οι Τούρκοι στον Νεομάρτυρα Άγιο Νικήτα τον Νισύριο. Ο Άγιος αυτός, όπως και ο τελευταίος γιος της Αγίας Σολομωνής διακήρυξε ότι προτιμούσε τον Μαρτυρικό θάνατο και τα βασανιστήρια από το να αρνηθεί την Πίστη του, όπως ακριβώς και έγινε τελικά.

Το σώμα του το έριξαν στην θάλασσα οι Τούρκοι όπως και του Αγίου Εθνομάρτυρα Κοσμά του Αιτωλού, αλλά και του Αγίου Εθνομάρτυρα και Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τα σώματα των Αγίων Νεομαρτύρων Σταμάτιου, Ιωάννη και Νικολάου εκ Σπετσών και του Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρα εξ’ Ιωάννινων.

Όμως τα σώματα τους βρέθηκαν Θαυμαστά και ύστερα από Προσευχή σε πολλούς από αυτούς (στον Εθνομάρτυρα Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό από τον ευσεβή Ιερέα Μάρκο., στον Άγιο Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’ από τον Κεφαλλονίτη πλοίαρχο Νικόλαο Σκλάβο και στους Αγίους Νικόλαο και Σταμάτιο από τις Σπέτσες από τον Βυρσοδέψη Γεώργιο).

Ο Άγιος Νικήτας αποκεφαλίστηκε σαν τον Απόστολο Παύλο, ενώ ο δολοφόνος του έτρεμε από τότε σε όλη του την ζωή σαν τον Κάιν (όπως και ο δήμιος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού τρελάθηκε και δαιμονίστηκε) και έβλεπε στα όνειρα του τον Άγιο να τον δέρνει, όπως και ο Αυτοκράτορας  Μιχαήλ ο Γ’ έβλεπε τον αδερφό του που είχε δολοφονήσει (σαν άλλος Κάιν) στα όνειρα του να του δίνει να πιει ένα ποτήρι γεμάτο με το αίμα του (όπως και ο δολοφόνος του Καίσαρα Βρούτος έβλεπε το φάντασμα του).

Η μητέρα της Αγίας Ακυλίνας από το Ζαγκλοβέρι την ενθάρρυνε και την παρακινούσε να αντέξει τα Μαρτυρία και να προτιμήσει τον θάνατο από το να προδώσει την Πίστη της, όπως ακριβώς έκανε και με τους γιους της (και τους Επτά, ιδιαίτερα στον τελευταίο) η Αγία Σολομωνή.

Στις 13 Οκτωβρίου του 1.795 μ.Χ. μαρτύρησε η Αγία Νεομάρτυρας Ακυλίνα από το Ζαγκλοβέρι της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και στις 13 Οκτωβρίου του 1.905 μ.Χ. μαρτύρησε και ο Πρωτομάρτυρας του Μακεδονικού Αγώνα, ο ηρωικός Παύλος Μέλας.

Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Σταμάτιος, Ιωάννης και Νικόλαος εκ Σπετσών, προδόθηκαν για τα χρήματα στον Αγά της Μικράς Ασίας οπού είχαν ναυαγήσει το 1.822 μ.Χ. από έναν Έλληνα (όπως έλεγε ο ίδιος και αν ήταν αλήθεια κάνεις δεν ξέρει) προδότη, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός προδόθηκε για τα χρήματα από τον προδότη και ομοεθνή Του Ιούδα.

Όλοι αυτοί οι Άγιοι, όπως και ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας εξ’ Ιωαννίνων και ο Αθανάσιος Διάκος λίγο πριν μαρτυρήσουν αρνήθηκαν ηρωικά να γίνουν εξωμότες λέγοντας στους Τούρκους και στους γενίτσαρους μουρτάτες (αποστάτες) την φράση: «Εγώ Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανός και θα πεθάνω». 

Με δόλο για μία δήθεν συνάντηση συνελήφθη ο Τουσαίν Ντε Λορβετούρ, όπως και ο Ιωανάθαν Μακαβαίος.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μεταφέρθηκε από τον ένα άδικο κριτή στον άλλο (από τον Άννα στον Καϊάφα), έτσι έγινε και με τον Άγιο Γεώργιο τον Νεομάρτυρα εξ’ Ιωαννίνων που μεταφέρθηκε από τον ένα άδικο κριτή στον άλλο (από τον καδή στον στρατηγό του τακτικού).

Και όπως ο Κύριος καταδικάστηκε άδικα με μαρτυρίες ψευδομαρτύρων από αδίκους κριτές (τον Πόντιο Πιλάτο), έτσι και ο Άγιος Γεώργιος ο  Νεομάρτυρας εξ’ Ιωάννινων καταδικάστηκε από καταδικάστηκε άδικα με μαρτυρίες ψευδομαρτύρων (του χότζα Σιεχ Αλή) από άδικους κριτές (τον πασά Ιωαννίνων).

Όσο ο Άγιος Νεομάρτυρας Γεώργιος εξ’ Ιωαννίνων βρίσκονταν στην φυλακή ένα απόκοσμο φως τον διέχυε (όπως και τον Άγιο Πρωτομάρτυρα Στέφανο λίγο πριν το μαρτύριο του και τον Άγιο Νεομάρτυρα Νικήτα τον Νισύριο) και τον επισκέφτηκε Άγγελος, όπως έγινε στην φυλακή με τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και τους έδωσε θάρρος και δύναμη.

Το σώμα του Αγίου Γεωργίου τον Νεομάρτυρα εξ’ Ιωαννίνων έμεινε τρεις μέρες στην αγχόνη, όπως έμειναν κρεμασμένα και τα σώματα των πέντε Χαναναίων βασιλιάδων που είχε εκτελέσει ο Ιησούς του Ναυή.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄ προέβλεψε ότι καλό θα έβγαινε στην Ελλάδα από το Μαρτύριο του, όπως και ο Καίσαρας για τους διαδόχους του, αλλά και Καποδίστριας για την Ελλάδα μία από πιθανή δολοφονία τους.

Μεγάλος λοιμός ενέκυψε στην Αθήνα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο επί Περικλή, όπως και στο Ισραήλ επί Δαβίδ.

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο Μέγας Κωνσταντίνος χάραξαν οι ίδιοι τα όρια των πόλεων που ιδρύσαν (της Αλεξάνδρειας και της Κωνσταντινούπολης αντίστοιχα).

Οι μεταρρυθμιστές (θρησκευτικοί και κοινωνικοί) βασιλείς Ιωσίας και Κλεομένης ο Γ΄ της Σπάρτης είχαν και οι δύο βίαιο τέλος πολεμώντας και μετά από αυτούς οι μεταρρυθμίσεις τους ακυρώθηκαν.   

Οι λεπροί εμμέναν ξεχωριστά από τους άλλους πολίτες στο Αρχαίο Ισραήλ, ενώ στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον 4^ο Αιώνα μ.Χ. ιδρυθήκαν πολλά λεπροκομεία. 

Όπως ο Περικλής έκτισε στην Αθήνα την Ακρόπολη, ο Ιουστινιανός την Αγία Σοφία στην Πόλη, έτσι έκτισε και στην Ιερουσαλήμ ο Σολομώντας τον ομώνυμο Ναό που έφερε το ονομα του. 

Τόσο ο Χριστιανισμός, όσο και ο βουδισμός, ξεκίνησαν από άλλα μέρη τον 1^ο μ.Χ. Αιώνα (ο πρώτος από την Ιουδαία και ο δεύτερος από την Ινδία), κέρδισαν πολλούς πιστούς, πλούσιους και φτωχούς, μορφωμένους και μη, άντρες και γυναίκες και μετά από Αιώνες και πολλές αντιδράσεις έγιναν τελικά επίσημες θρησκείες της Ρώμης και της Κίνας.

Στην Αρχαία Σουμερία, μόνο οι μορφωμένοι μίλαγαν την Σουμεριακή γλώσσα ενώ οι πιο πολλοί την Ακκαδική, όπως και στο Αρχαίο Ισραήλ μόνο οι μορφωμένες ανώτερες τάξεις μίλαγαν την Εβραϊκή γλώσσα και ο λαός την Αραμαϊκή.

Οι παντελώς διεφθαρμένες και ανήθικες ανώτερες τάξεις στην Αρχαία Ελλάδα που καταπίεζαν τον λαό και τους φτωχούς και άρπαζαν την γη και τα χρήματα τους ασπάζονταν ξένες «θεότητες», όπως ακριβώς έκαναν και στην Αρχαία Ρώμη (π.χ. την Ίσιδα, τον Ερμή τον Τρισμέγιστο και τον Σέραπη), ενώ οι αντίστοιχες πλούσιες τάξεις του Ισραήλ λάτρευαν αντί για τον Θεό την ψευδο-«θεότητα» του Βάαλ. 

Το ίδιο κάνουν στις μέρες μας στην Ελλάδα και τον κόσμο οι παρακμιακές, παντελώς διεφθαρμένες και ανήθικες ανώτερες τάξεις στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη της γης που καταπιέζουν τον λαό και τους φτωχούς και αρπάζουν την γη και τα χρήματα του ασπάζονταν ξένες «θεότητες» (αιρέσεις, «θρησκείες», πολιτισμούς και ιδεολογίες).

Βλάστησε το ραβδί του Αγίου Χριστόφορου, όπως και του Αγίου Ιωσήφ του Μνήστωρος.

Όπως όσοι στρατιώτες πήγαν να συλλάβουν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό μαζί με τον Ιούδα έπεσαν κατω μόλις τον αντίκρυσαν, το ίδιο έπαθε και ο Αυτοκράτορας που αντίκρυσε τον Άγιο Χριστόφορο όταν τον συνέλαβε, ενώ ο Άγιος αυτός πολλαπλασίασε όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός Θαυμαστά ένα ψωμί σε πολλά.

Τον Άγιο Χριστόφορο προσπάθησαν να τον κάψουν πάνω σε χάλκινο φλεγόμενο όγκο, όπως και ο τύραννος του Ακράγαντα Φάλαρις παλαιοτέρα έκαιγε τους εχθρούς του μέσα σε χάλκινο ταύρο. Επίσης τον ίδιο Άγιο τον έριξαν σε ένα βαθύ πηγάδι για να τον σκοτώσουν σαν τον Προφήτη Ιερεμία.

Οι Άραβες όταν κατέλαβαν την ανυπεράσπιστη και μόνο με τραυματίες και γέροντες Λάρισα της Θεσσαλίας επί του Αγίου Νικολάου του Νέου εν Βαγένοις, σκότωσαν όσους βρήκαν, όπως ακριβώς έκαναν και οι Πέρσες βασιλείς Ξέρξης ο Α’ και Δαρείος ο Γ’ όταν κατέλαβαν την Αθήνα και  την Ισσό αντίστοιχα.

Οι δε Έλληνες στρατιώτες που πολέμησαν τους υπέρτερους αριθμητικά Άραβες στην συνέχεια στο Τύρναβο έπεσαν μέχρι ενός όπως και οι Λεωνίδας με τους 300 Σπαρτιάτες και τους 700 Θεσπιείς στα Στενά των Θερμοπυλών έναντι περισσοτέρων εχθρών, ενώ ο Άγιος Νικόλαος γλίτωσε παίρνοντας με το σπαθί του από τις εχθρικές γραμμές, όπως και πολλοί οπλαρχηγοί κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Ο Δούκας Ευφημιανός που ξόδευε επί πολλά χρόνια τα χρήματα του για την θεραπεία του θεραπεύτηκε Θαυμαστά όταν ακούμπησε το Θαυματουργό Λείψανου του Αγίου Νικολάου του Νέου εν Βαγένοις., όπως και η συγκύπτουσα γυναίκα όταν ακούμπησε τον μανδύα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο μάντης Βαλαάμ επιτίμησε το υποζύγιο του που δεν προχωρούσε, ενώ ένας Χριστιανός του υποζύγιο του μετέπειτα Αγίου Επιφάνιου που τον έριχνε κάτω και τον τραυμάτιζε (όπως και ο Βουκεφάλας όσους τον καβαλίκευαν πριν γνωρίσει και δαμαστεί από τον Μεγα Αλέξανδρο).

Όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και ο Άγιος Επιφάνιος έβγαλε πολλά δαιμόνια από πολλούς, π.χ. την κορη του βασιλια της Περσίας ή τον γιο του Έπαρχου της Ρώμης.

Τόσο ο Απόστολος Παύλος, όσο και ο Άγιος Νικόλαος έφεραν στα σώματα τους σημάδια από τις κακοπάθειες που πέρασαν για τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Τόσο Χριστιανοί, όσο και ειδωλολάτρες Αυτοκράτορες απαγορεύαν την μαγεία (π.χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος και ο Οκταβιανός Αύγουστος).

Ο Άγιος Μιχαήλ ο Ομολογητής Συνάδων υπέστη πολλαπλές εξορίες από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Ε΄ τον Αρμένιο, όπως και ο Άγιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης ο Χρυσόστομος από την Αυτοκράτειρα Ευδοξία.

Η Αγία Μαύρα εισήλθε σε καζάνι με βραστό νερό από τον Αρριανό και δεν έπαθε τίποτε με την βοήθεια του Θεού, όπως και οι Τρεις Παίδες στην φλεγόμενη κάμινο από τον βασιλια Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μεγα.

Τόσο η Αγία Ειρήνη, όσο και ο Ιεροβουάλ (ο Κριτής Γεδεών) έσπασαν και οι δύο τα είδωλα των πάτερων τους.

Η Αγία Ειρήνη μεταφέρθηκε Θαυμαστά με νεφέλη από την Περσία στην Έφεσο, όπως και οι Απόστολοι το ίδιο όταν μεταφέρθηκαν Θαυμαστά σε νεφέλες από οποίο μέρος βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα για την ταφή της Παναγιάς μας.

Μόνο ένας επέζησε από την σφαγή των Μονάχων του Μοναστηρίου του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα από τους Πέρσες και έθαψε όλους τους άλλους, όπως και μόνο ο Άγιος Εφραίμ Νέας Μάκρης επέζησε από την σφαγή των Μονάχων του Μοναστηρίου του Ευαγγελισμού Αττικής από τους Τούρκους και έθαψε όλους τους άλλους.

Η Αγία Σοφιά Κλεισούρας συνομιλούσε με τους Αγίους Μηνά και Προφήτη Ηλία, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην Μεταμόρφωση Του, ενώ ο Άγιος Παίσιος με την Αγία Βαρβάρα και την Παναγιά μας.

Με το μέρος τους πήραν τον αυλικό του Ηρώδη του Α’ του Αγρίππα τον αυλικό του Βλαστό και έτυχαν καλής μεταχείρισης, όπως και ο Μενέλαος τον αυλικό του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανούς για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Ο Άγιος Αρσένιος ο Μέγας ήταν μεγάλος ασκητής και είχε μακριά γενιά και μαλλιά σαν τον Μελχισεδέκ.

Η Αγία Γλυκερία είχε έναν φωτεινό Σταυρό στο μέτωπο της, όπως και οι Πιστοί σε μία Προφητεία του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού, αλλά και οι 144.000 Πιστοί στην Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου και Ευαγγελιστή.

Ο Άγιος Κυπριανός έκαψε τα μαγικά του βιβλία μπροστά στον Επίσκοπο Αντιοχείας Άνθιμο, όπως και οι κάτοικοι της Εφέσου μπροστά στον Απόστολο Παύλο και άλλους Αποστόλους.

Τόσο ο Λυκούργος, όσο και ο Προφήτης Μωυσής με τους νομούς τους φρόντισαν και οι δύο για τον ίσο διαμοιρασμό της γης, όπως και οι άποικοι των Λιπάρων.

Η μητέρα του Σπαρτιάτη βασιλια Άγη του Δ’ ξεκρέμασε τα σώματα της νεκρής μητέρας και του γιου της και τα θρήνησε, όπως και η μητέρα των δύο γιων του Σαούλ Ρίσπα, η οποία ξεκρέμασε θρήνησε τους γιους της μαζί με άλλα πέντε παιδιά του Σαούλ από άλλη γυναίκα.

Ο Άγιος Λεόντιος έλαβε ουράνια τροφή όπως και η Παναγιά μας. 

Για ώρες έκλαιγε ο Άγιος Παίσιος μέχρι που εμφανίστηκε σε Αυτόν μέσα σε φως τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όπως και για ώρες έκλαιγε η Γερόντισσα Γαλακτία μέχρι που εμφανίστηκε σε αυτή το Άγιο Πνεύμα.

Με 318 άντρες έκανε νυκτερινή αιφνιδιαστική επίθεση ο Πατριάρχης Αβραάμ στο στρατόπεδο των τεσσάρων βασιλέων που είχαν επιτεθεί και λεηλατήσει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, τους νίκησε και τους καταδίωξε μέχρι να τους καταστρέψει εντελώς και πήρε πίσω τον ανιψιό του τον Λωτ και όλα τα λάφυρα και τους αιχμαλώτους.

Αντίστοιχα και ο Κριτής Γεδεών με 300 άντρες έκανε νυκτερινή αιφνιδιαστική επίθεση στρατόπεδο των Μαδανιατών που είχαν επιτεθεί και λεηλατήσει τα Ισραήλ, τους νίκησε και τους καταδίωξε μέχρι να τους καταστρέψει εντελώς και πήρε πίσω όλα τα λάφυρα και τους αιχμαλώτους.

Ο Πατριάρχης Ιακώβ έκανε χρήση τόξου κατά των εχθρών του και ήταν ο ιδρυτής των Δώδεκα Φυλών του Ισραήλ μέσω των 12 γιων του, όπως και ο Ισμαήλ έκανε χρήση τόξου κατά των εχθρών του και ήταν ο ιδρυτής των Δώδεκα Φυλών των Αράβων μέσω των 12 γιων του.

Ο Ιησούς του Ναυή όταν είδε τους Ελλάδ και Μεδάβ να προφητεύουν στο στρατόπεδο ζήτησε από τον Προφήτη Μωυσή να τους σταματήσει και αυτός του απάντησε ότι αυτό που του ζήταγε δεν ήταν σωστό και μακάρι να προφήτευαν όλοι οι Ισραηλίτες.

Αντίστοιχα και οι Απόστολοι όταν είπαν στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό ότι εμπόδισαν κάποιον που δεν ήταν του κύκλου των Αποστολών να διώχνει δαιμόνια στο ονομα Του, Αυτός τους απάντησε ότι αυτό που έκαναν δεν ήταν σωστό και ότι ο άνθρωπος αυτός αφού χρησιμοποιούσε το ονομα Του δεν ήταν εναντίον τους, αλλά μαζί τους.

Η Μαριάμ τον καιρό του Προφήτη Μωυσή, όπως και ο βασιλιάς Αζαρίας (Ουζζίας) τον καιρό του Αρχιερέα Αζαρία, λόγω της ασέβειας τους γέμισαν και οι δύο λέπρα, όπως και ο Γεχαζί ο δούλος του Προφήτη Ελισαίου για τον ίδιο ακριβώς λόγο μετέπειτα.

Τόσο ο Ιωσήφ ο Δίκαιος και Πάγκαλος, όσο και ο Κρίσπος κατηγορήθηκαν και συκοφαντήθηκαν οι δύο άδικα ότι ήθελαν να βιάσουν την γυναίκα του Πετεφρή ο πρώτος και την Φαύστα, την γυναίκα του πατερά του Μεγάλου Κωνσταντίνου ο δεύτερος, επειδή αρνήθηκαν πεισματικά και μέχρι τέλους τις ανήθικες προτάσεις που τους έκαναν αυτές να κάνουν σεξ μαζί τους όταν έλειπαν οι σύζυγοι τους.

Ο Απόστολος Παύλος, όπως και ο Μέγας Κωνσταντίνος με κλήση και εμφάνιση στον ουρανό σε φως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού ο πρώτος και του Τιμίου Σταυρού ο δεύτερος (ο οποίος είδε το ίδιο βραδύ σε όνειρο τον ίδιο τον Κύριο, όπως σε όνειρο είδε Άγγελο και ο Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ) έγιναν και οι δύο Χριστιανοί και Ισαπόστολοι που κήρυξαν παντού τον Χριστιανισμό.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας από την Ρώμη στο Βυζάντιο όταν κατέλαβε την πόλη αυτή και την μετονόμασε σε Κωνσταντινούπολη, όπως και ο βασιλιάς Δαβίδ μετέφερε την πρωτεύουσα του κράτους του στην Ιεβούς όταν την κατέλαβε και την μετονόμασε σε Ιερουσαλήμ.

Το κράτος του Μεγάλου Κωνσταντίνου μετά τον θάνατο του διαχωρίστηκε στους τρεις γιους του (τον Κωνσταντίνο τον Β’ και τους Κωνστάντιο Α’ και Κώνστα τον Α’), όπως και μετά τον θάνατο του Σολομώντα το κράτος του χωρίστηκε σε δύο τμήματα, ένα υπό την διοίκηση του γιου του Ροβοάμ και ένα υπό τον Ιεροβοάμ.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε την πρώτη Αγία Σοφία (πριν την δεύτερη του Ιουστινιανού του Μέγα) στην Πόλη, όπως ακριβώς και ο Σολομώντας έκτισε τον πρώτο ομώνυμο Ναό που έφερε το ονομα του στα Ιεροσόλυμα.

Ο γιος του Δαβίδ Αβεσαλώμ σκοτώθηκε παρά την αντίθετη διαταγή του Δαβίδ για σύλληψη του ζωντανού από τον αρχιστράτηγο του Ιωάβ, όπως και ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου Κρίσπος δολοφονήθηκε με διαταγή της Φαύστας (της δεύτερης συζύγου του Μεγάλου Κωνσταντίνου) παρά την αντίθετη διαταγή του Μεγάλου Κωνσταντίνου για απλή φυλάκιση του.  

Ένας Άγγελος εμφανίστηκε και καθοδηγούσε τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο κατά το κτίσιμο της Πόλης, όπως και ο Αρχάγγελος Ραφαήλ εμφανίστηκε και καθοδηγούσε τον Τωβία στο ταξίδι του. 

Η Αγία Σοφία έλεγε στις κόρες της Σοφία, Ελπίδα και Αγάπη όπως και η Αγία Σολομωνή στους εφτά γιους τους να προσεύχονται και να αντέξουν στα βασανιστήρια των τυράννων και να μην αρνηθούν την Πίστη τους, ενώ τελευταίες, αφού πρώτα είδαν τα παιδιά τους να εκτελούνται θανατώθηκαν και οι δύο αυτές Αγίες μητέρες από τους ειδωλολάτρες διώκτες τους.

Δώδεκα ήταν οι φυλές του Αρχαίου Ισραήλ και σε Δώδεκα κρατίδια χωρίστηκε το Βασίλειο των Ρως του Κιέβου τον 11^ο Αιώνα μ.Χ.

Το Αρχαίο Ισραήλ είχε ένα μόνο ναό για λατρεία στα εδάφη του (τον Ναό του Σολομώντα) και στα αλλά μέρη και κράτη είχε μόνο συναγωγές, ενώ και το ισλάμ έχει μόνο έναν κύριο ναό για λατρεία (αυτόν της Μέκκας) και σε αλλά μέρη και κράτη τεμένη.

Ο τυραννικός και παρανοϊκός βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ κατέστρεψε την πόλη Νωβ σφάζοντας όλους τους πολίτες και της ιερείς αυτής, όπως ακριβώς έκανε και ο  τυραννικός και παρανοϊκός Τσάρος της Ρωσίας Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός.

Τα πλοία με το οποία ταξίδευαν ο Απόστολος Παύλος και ο Προφήτης Ιωνάς προς την Δύση έπεσαν και τα δύο σε άγριες θαλασσοταραχές και τρικυμίες.

Για τρία χρόνια έμεινε σε πηγάδι λόγω του διωγμού εναντίον του ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, ενώ για ένα χρονικό διάστημα έμειναν σε πηγάδι από όσους τους εχθρεύονταν ο Ιωσήφ ο Δίκαιος και Πάγκαλος και ο Προφήτης Ιερεμίας.

Και όπως ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας έμεινε για τρία χρόνια σε πηγάδι και μετά επανήλθε, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός έμεινε για τρεις μέρες στον τάφο και μετά αναστήθηκε. 

Προφητείες σχετικές με τον Άγιο Κωνσταντίνο

Στον εσπερινό της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης διαβάζονται τρία προφητικά αναγνώσματα. Αυτό σημαίνει τρία αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη, που έχουν σχέση με το περιεχόμενο της εορτής.

Να διευκρινίσουμε εδώ ότι ο εσπερινός είναι μια εκκλησιαστική τελετή (μια «ακολουθία», όπως λέμε), που γίνεται το απόγευμα («εσπέρα» = δύση, δηλ. η δύση του ηλίου). Προπαντός γίνεται οπωσδήποτε της παραμονής μιας εορτής, όπως και κάθε Σάββατο απόγευμα, που είναι η παραμονή της Κυριακής, δηλαδή της εβδομαδιαίας μας εορτής (κάθε Κυριακή είναι ένα «μικρό Πάσχα», επειδή αυτή είναι η μέρα της ανάστασης του Χριστού, γι’ αυτό και ονομάστηκε Κυριακή, δηλ. ημέρα του Κυρίου).

Όπως ο εσπερινός είναι η προετοιμασία για την Θεία λειτουργία που πρόκειται να πραγματοποιηθεί την επόμενη μέρα, κατά την διάρκειά του διαβάζονται αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη, που είναι η προετοιμασία για τον ερχομό του Χριστού στην γη.

Στην λειτουργία δεν διαβάζουμε Παλαιά Διαθήκη, αλλά μόνο την Καινή Διαθήκη (το ευαγγέλιο και κάποιο απόσπασμα από άλλο βιβλίο της Καινής Διαθήκης), διότι η Θεία λειτουργία είναι ο ίδιος ο ερχομός του Χριστού στη γη, που κορυφώνεται με το μυστήριο της θείας κοινωνίας.

Λοιπόν, την παραμονή της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στον εσπερινό που τελείται το απόγευμα της 20^ης Μαΐου, διαβάζονται, όπως συνήθως, τρία προφητικά αναγνώσματα. Το ένα είναι από το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «Γ΄ Βασιλειών» (κεφάλαιο 8, στίχοι 22-30) και μιλάει για την προσευχή του βασιλιά Σολομώντα προς τον Θεό, αφού είχε χτίσει στα Ιεροσόλυμα τον περίφημο ναό του.

Ο ναός αυτός καταστράφηκε μερικούς Αιώνες αργότερα, στην συνέχεια ξαναχτίστηκε και τελικά καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τους Ρωμαίους. Όμως ο Μέγας Κωνσταντίνος οικοδόμησε στην Ιερουσαλήμ έναν νέο ναό, τον Ναό της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, στον οποίο περιέκλεισε τον βράχο του Γολγοθά και τον Πανάγιο Τάφο.

Έτσι, σύμφωνα με εμάς τους Χριστιανούς, εκπληρώθηκαν οι προφητείες που έλεγαν ότι, όταν θα έρθει ο Μεσσίας (ο θεόσταλτος βασιλιάς που περίμεναν οι Εβραίοι, δηλαδή ο Χριστός), τα διάφορα έθνη του θα λατρεύουν τον αληθινό Θεό στον ναό Του στην Ιερουσαλήμ.

Οι Εβραίοι (Ιουδαίοι), οι οποίοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν παραδέχονται ότι ο «Χριστός» (δηλ. ο αναμενόμενος βασιλιάς τους) ήταν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, αλλά περιμένουν ακόμη και σήμερα έναν άλλο «βασιλιά», πιστεύουν πως όταν θα έρθει εκείνος που υποτίθεται ότι θα είναι ο «αληθινός Μεσσίας», θα χτίσει ξανά τον Ναό του Σολομώντα και θα εκπληρωθούν οι προφητείες.

Οι Χριστιανοί όμως είμαστε βέβαιοι ότι οι προφητείες εκπληρώθηκαν ήδη και εκπληρώνονται διαρκώς, διότι στα Ιεροσόλυμα όντως έχει χτιστεί ο σπουδαίος και ιστορικός ναός του αληθινού Θεού, εκείνος που έχτισε τον 4^ο Αιώνα μ.Χ. εξ ονόματος του Χριστού ο Άγιος Κωνσταντίνος, στον τόπο όπου ο Χριστός σταυρώθηκε, ετάφη και αναστήθηκε.

Πράγματι, στον ναό αυτόν έρχονται και λατρεύουν τον αληθινό Θεό άνθρωποι από όλη τη γη, από πολλά έθνη, και μάλιστα – ακριβώς όπως έλεγαν οι προφητείες – αυτά τα έθνη και οι βασιλείς τους έφεραν στην Ιερουσαλήμ κατά καιρούς πολλά από τα πλούτη τους, ενώ τα γκρεμισμένα από τους Ρωμαίους τείχη της τα έχτισαν «αλλογενείς» (ξένοι), οι οποίοι λατρεύουν εκεί τον αληθινό Θεό, και η Ιερουσαλήμ έγινε το πνευματικό κέντρο του κόσμου και δοξάστηκε (πνευματικά) όσο ποτέ άλλοτε.

Αυτά τα τελευταία λόγια βρίσκονται στις δύο άλλες προφητείες του εσπερινού της συγκεκριμένης εορτής, που προέρχονται από το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, κεφάλαιο 61, στίχος 11, μέχρι τον στίχο 5 του κεφ. 62 το ένα ανάγνωσμα, και από το κεφάλαιο 60, στίχοι 1-16, το δεύτερο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι εκεί αναφέρεται ότι η Ιερουσαλήμ δεν θα χαρακτηρίζεται πια «Εγκαταλελειμένη» και «Έρημος» (όπως την κατάντησαν οι Ρωμαίοι το 70 μ.Χ.), αλλά «Θέλημα εμόν» (θέλημα του Θεού δηλαδή) και «Οικουμένη».

Φυσικά τα ονόματα αυτά έχουν συμβολικό χαρακτήρα και δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούνταν από τους ανθρώπους ως ονόματα του τόπου, αλλά η λέξη «Οικουμένη» (δηλ. κατοικημένη) χρησιμοποιήθηκε στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία για ολόκληρη την επικράτειά της και γενικά για όπου κατοικούσαν τουλάχιστον Χριστιανοί.

 Είναι λοιπόν ένας όρος που συναντούμε τις ρίζες του στην Αγία Γραφή. Εξάλλου, η προφητεία λέει ότι οι βασιλείς της γης θα χρησιμοποιούν «το όνομα της Ιερουσαλήμ το καινούργιο», το οποίο θα της έχει δώσει ο Κύριος, και όντως ο Μέγας Κωνσταντίνος της άλλαξε όνομα: της αποκατέστησε το αρχαίο και ιερό της όνομα (Ιερουσαλήμ), ενώ ο αυτοκράτορας Αδριανός το 134 μ.Χ. την είχε ονομάσει Αιλία Καπιτωλίνα.

Λοιπόν, ας διαβάσουμε τα αναγνώσματα, όπως ακριβώς περιλαμβάνονται στο Μηναίο του Μαΐου, δηλαδή στο εκκλησιαστικό βιβλίο, από το οποίο λαμβάνονται οι ύμνοι και τα αναγνώσματα των εορτών του Μαΐου (υπάρχουν 12 Μηναία, ένα για κάθε μήνα, όπως λέει και το όνομά τους).

Βασιλειῶν Γ’ τὸ Ἀνάγνωσμα

Ἔστη Σολομῶν κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου, ἐνώπιον πάσης ἐκκλησίας Ἰσραήλ, καὶ διεπέτασε τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεός Ἰσραήλ, οὐκ ἔστιν ὡς σὺ Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω. Εἰ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσί σοι, πῶς ὁ οἶκος οὗτος, ὃν ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου; Πλὴν καὶ ἐπιβλέψεις ἐπὶ τὴν δέησιν μου, Κύριε ὁ Θεός, Ἰσραήλ, ἀκούειν τῆς δεήσεως καὶ τῆς προσευχῆς, ἧς ὁ δοῦλός σου προσεύχεται ἐνώπιόν σου σήμερον πρὸς σέ, τοῦ εἶναι τοὺς ὀφθαλμούς σου ἀνεῳγμένους εἰς τὸν οἶκον τοῦτον, ἡμέρας καὶ νυκτός, εἰς τὸν τόπον, ὃν εἶπας, ἔσται τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ, τοῦ εἰσακούειν τῆς προσευχῆς, ἧς προσεύχεται ὁ δοῦλός σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον. Καὶ εἰσακούσῃ τῆς δεήσεως τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ σου, Ἰσραήλ, ὅσα ἂν προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐν τῷ τόπῳ τῆς κατοικήσεώς σου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ποιήσεις, καὶ ἵλεως ἔσῃ.

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα

Ἀγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπὶ τῷ Κυρίῳ· ἐνέδυσε γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου, καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης. Ὡς νυμφίῳ περιέθηκέ μοι μίτραν, καὶ ὡς νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμῳ. Καὶ ὡς γῆ αὔξουσα τὸ ἄνθος αὐτῆς, καὶ ὡς κῆπος τὰ σπέρματα αὐτοῦ ἐκφύει, οὕτως ἀνατελεῖ Κύριος δικαιοσύνην, καὶ ἀγαλλίαμα ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν. Διὰ Σιὼν οὐ σιωπήσομαι, καὶ διὰ Ἱερουσαλὴμ οὐκ ἀνήσω, ἕως ἂν ἐξέλθῃ ὡς φῶς ἡ δικαιοσύνη μου, τὸ δὲ σωτήριόν μου ὡς λαμπὰς καυθήσεται. Καὶ ὄψονται τὰ ἔθνη τὴν δικαιοσύνην σου, καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς τὴν δόξαν σου, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομά σου τὸ καινόν, ὃ ὁ Κύριος ὀνομάσει αὐτό, καὶ ἔσῃ στέφανος κάλλους ἐν χειρὶ Κυρίου, καὶ διάδημα βασιλείας ἐν χειρὶ Θεοῦ σου. Καὶ οὐκ ἔτι κληθήσῃ Καταλελειμμένη, καὶ ἡ γῆ σου οὐκ ἔτι κληθήσεται, Ἔρημος· σοὶ γὰρ κληθήσεται, Θέλημα ἐμόν, καὶ τῇ γῇ σου, Οἰκουμένη, ὅτι εὐδοκήσει Κύριος ἐν σοί, καὶ ἡ γῆ σου συνοικισθήσεται. Καὶ ὡς συνοικῶν νεανίσκος παρθένῳ, οὕτω κατοικήσουσιν οἱ υἱοί σου, καὶ ἔσται ὃν τρόπον εὐφρανθήσεται νυμφίος ἐπὶ νύμφῃ, οὕτως εὐφρανθήσεται Κύριος ἐπὶ σοί.

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα

Φωτίζου, φωτίζου, Ἱερουσαλήμ· ἥκει γάρ σου τὸ φῶς, καὶ ἡ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκεν. Ἰδοὺ σκότος καλύψει γῆν, καὶ γνόφος ἐπὶ ἔθνη, ἐπὶ σὲ δὲ φανήσεται Κύριος, καὶ ἡ δόξα αὐτοῦ ἐπὶ σὲ ὀφθήσεται. Καὶ πορεύσονται βασιλεῖς τῷ φωτί σου, καὶ ἔθνη τῇ λαμπρότητί σου. Ἆρον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου, καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέκνα σου, ἥκασι πάντες οἱ υἱοί σου μακρόθεν, καὶ αἱ θυγατέρες σου ἐπ’ ὤμων ἀρθήσονται. Τότε ὄψει, καὶ χαρήσῃ καὶ φοβηθήσῃ, καὶ ἐκστήσῃ τῇ καρδίᾳ ὅτι μεταβαλεῖ εἰς σὲ πλοῦτος θαλάσσης, καὶ ἐθνῶν καὶ λαῶν. Καὶ ἥξουσί σοι ἀγέλαι καμήλων, καὶ καλύψουσί σε κάμηλοι Μαδιὰμ καὶ Γεφάρ. Πάντες ἐκ Σαβᾶ ἥξουσι, φέροντες χρυσίον, καὶ λίβανον οἴσουσί σοι, καὶ λίθον τίμιον καὶ τὸ σωτήριον Κυρίου εὐαγγελιοῦνται. Καὶ πάντα τὰ πρόβατα Κηδὰρ συναχθήσονται, καὶ κριοὶ Ναβαιώθ ἥξουσί σοι, καὶ ἀνενεχθήσονται δεκτὰ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν μου, καὶ ὁ οἶκος τῆς προσευχῆς μου δοξασθήσεται.

Τῖνες οἵ δε ὡς νεφέλαι πέτανται, καὶ ὡσεὶ περιστεραὶ σὺν νεοσσοῖς; Ἐμὲ νῆσοι ὑπέμειναν καὶ πλοῖα Θαρσεῖς ἐν πρώτοις ἀγαγεῖν τὰ τέκνα σου μακρόθεν καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον αὐτῶν μέτ’ αὐτῶν, διὰ τὸ ὄνομα Κυρίου τὸ ἅγιον, καὶ διὰ τὸ τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ ἔνδοξον εἶναι. Καὶ οἰκοδομήσουσιν ἀλλογενεῖς τὰ τείχη σου, καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτῶν παραστήσονταί σοι· διὰ γὰρ ὀργήν μου ἐπάταξά σε, καὶ διὰ ἔλεός μου ἠγάπησά σε. Καὶ ἀνοιχθήσονται αἱ πύλαι σου διὰ παντός, ἡμέρας καὶ νυκτὸς οὐ κλεισθήσονται, εἰσαγαγεῖν πρὸς σὲ δύναμιν ἐθνῶν, καὶ βασιλεῖς αὐτῶν ἀγομένους. Τὰ γὰρ ἔθνη καὶ οἱ βασιλεῖς, οἵ τινες οὐ δουλεύσουσί σοι, ἀπολοῦνται, καὶ τὰ ἔθνη ἐρημίᾳ ἐρημωθήσονται. Καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου πρὸς σὲ ἥξει ἐν κυπαρίσσῳ καὶ πεύκῃ καὶ κέδρῳ ἅμα, δοξάσαι τὸν τόπον τὸν ἅγιόν μου, καὶ τὸν τόπον τῶν ποδῶν μου δοξάσω. Καὶ πορεύσονται πρὸς σὲ δεδοικότες υἱοὶ τῶν ταπεινωσάντων σε καὶ παροξυνάντων σε, καὶ προσκυνήσουσιν ἐπὶ τὰ ἴχνη τῶν ποδῶν σου πάντες οἱ παροξύναντές σε, καὶ κληθήσῃ Πόλις Κυρίου Σιών, τοῦ Ἁγίου Ἰσραήλ, διὰ τὸ γεγενῆσθαί σε ἐγκαταλελειμμένην καὶ μεμισημένην, καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν σοι. Καὶ θήσω σε ἀγαλλίαμα αἰώνιον, εὐφροσύνην γενεαῖς γενεῶν. Καὶ θηλάσεις γάλα ἐθνῶν, καὶ πλοῦτον βασιλέων φάγεσαι, καὶ γνώσῃ, ὅτι ἐγὼ Κύριος ὁ σῴζων σε, καὶ ἐξαιρούμενός σε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ.

Από τις παραπάνω προφητείες του Προφήτη Ησαΐα είναι εμπνευσμένα και κάποια τροπάρια (ύμνοι) του «κανόνα της Αναστάσεως», του σπουδαίου υμνογραφικού έργου του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού που ψάλλεται στις εκκλησίες μας ανελλιπώς από τον 8οο αιώνα μ.Χ. μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα, τα τροπάρια:

«Άρον κύκλω τους οφθαλμούς σου Σιών και ίδε· ιδού γαρ ήκασί σοι, θεοφεγγείς ως φωστήρες, εκ δυσμών και βορρά, και θαλάσσης, και εώας τα τέκνα σου εν σοι ευλογούντα, Χριστόν εις τους αιώνας» (ωδή η΄, δηλ. 8).

«Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήμ·  η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χορευε νυν, και αγάλλου Σιών, συ δε αγνή, τέρπου Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου» (ωδή θ΄, δηλ. 9 – ένα από τα διασημότερα και πιο αγαπητά στον λαό μας πασχαλινά τροπάρια).

Νομίζω ότι έχει σημασία να παραθέσουμε και ένα απόσπασμα από την μελέτη μας «Γιατί οι Εβραίοι δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας». Πρόκειται για σχολιασμό μιας αντίρρησης του Ιουδαίων εναντίον της πεποίθησής μας ότι ο Μεσσίας που περιμένουν ήδη ήρθε και είναι ο Ιησούς Χριστός.

Η αντίρρηση αυτή είναι ότι «ο αληθινός Μεσσίας θα ανοικοδομήσει το Ναό στην Ιερουσαλήμ, αλλά ο Ιησούς έζησε, ενώ ο ναός ήταν ακόμα όρθιος». Η χριστιανική απάντηση στον προβληματισμό αυτό είναι η ακόλουθη:

«Ο Ναός της Ιερουσαλήμ υπάρχει: Είναι ο Ναός της Αναστάσεως. Δεν τον έχτισε ο ίδιος ο Ιησούς αυτοπροσώπως, αλλά οι πιστοί του – αλλά και ο Μεσσίας, όπως τον φαντάζονται οι Εβραίοι, ασφαλώς δε θα χτίσει τον Ναό με τα χέρια του, αλλά θα χρησιμοποιήσει αρχιτέκτονες, μηχανικούς και οικοδόμους (όπως έκαναν και ο Σολομών και ο Ζοροβάβελ).

 Ο Ιησούς δεν είναι κάποιος που έζησε και πέθανε στο παρελθόν, αλλά βρίσκεται διαρκώς σε επικοινωνία με τους Αγίους Του. Γι’ αυτό ο Ναός της Ιερουσαλήμ είναι δικό Του έργο. Εκεί λατρεύεται ο μόνος αληθινός Θεός, εκεί τελείται η θεία λειτουργία (η τελειοποίηση της λατρείας του Θεού, όπως γινόταν στα χρόνια της Παλ. Διαθήκης – πρέπει βέβαια να μελετήσουν οι Ιουδαίοι τη σημασία της θείας λειτουργίας για να το κατανοήσουν αυτό) και εκεί προσφέρεται από το Θεό στους ανθρώπους το Άγιο Φως, ο θαυματουργικός χαρακτήρας του οποίου είναι τεκμηριωμένος πέρα από κάθε σοβαρή αμφισβήτηση.

Υπενθυμίζω και την προφητεία που δόθηκε διά του προφήτη Ησαΐα, κεφ. 60, 10-11, και η οποία φαίνεται να συνδέεται με τα παραπάνω, αν και ασφαλώς θα ολοκληρωθεί στα έσχατα: “και οικοδομήσουσιν αλλογενείς τα τείχη σου, και οι βασιλείς αυτών παραστήσονταί σοι· διά γαρ οργήν μου επάταξά σε και διά έλεον ηγάπησά σε. και ανοιχθήσονται αι πύλαι σου διαπαντός, ημέρας και νυκτός ου κλεισθήσονται, εισαγαγείν προς σε δύναμιν εθνών και βασιλείς αυτών αγομένους” (Ησ. 60, 10-11) κ.λ.π.

Η προφητεία έχει εσχατολογική προέκταση: βλ. και στίχ. 19: “και ουκ έσται σοι έτι ο ήλιος εις φως ημέρας, ουδέ ανατολή σελήνης φωτιεί σου την νύκτα, αλλ’ έσται σοι Κύριος φως αιώνιον και ο Θεός δόξα σου”· ο Κύριος εδώ είναι ο Μεσσίας· πρβ. Αποκάλυψις 21, 23-26: “και η πόλις ου χρείαν έχει του ηλίου ουδέ της σελήνης ίνα φαίνωσιν αυτή· η γαρ δόξα του Θεού εφώτισεν αυτήν, και ο λύχνος αυτής το αρνίον [=ο Χριστός]. και περιπατήσουσι τα έθνη διά του φωτός αυτής, και οι βασιλείς της γης φέρουσι την δόξαν και την τιμήν αυτών εις αυτήν, και οι πυλώνες αυτής ου μη κλεισθώσιν ημέρας· νύξ γαρ ουκ έσται εκεί· και οίσουσι την δόξαν και την τιμήν των εθνών εις αυτήν”.

Θα πρέπει να προσέχουν οι Ιουδαίοι αδελφοί μας, γιατί υπάρχει και μια προφητεία για κάποιον που θα “καθίσει στο ναό του Θεού τον Άγιο” αλλά δεν θα είναι ο Μεσσίας, αλλά ο “άνομος”, ο “άνθρωπος της αμαρτίας” (απόστολος Παύλος, Β΄ Θεσσαλονικείς, κεφ. 2), για τον οποίο μιλάει και η Αποκάλυψις Ιωάννου αρχίζοντας από το κεφ. 11 (το Θηρίον). Οι Άγιοι διδάσκαλοι του Χριστιανισμού προειδοποιούν ότι ο ψευδομεσσίας αυτός θα οικοδομήσει τον Ναό, για να ξεγελάσει τους Ιουδαίους και να γίνει δεκτός ως Μεσσίας».

Η βεβαιότητα των Χριστιανών για την Αγιότητα του Μεγάλου Κωνσταντίνου φανερώνεται από το πλήθος των χριστιανών που φέρουν το όνομά του. Ο ιστορικός της εποχής Ευσέβιος καταγράφει ότι, αμέσως μετά τον θάνατο του, ο στρατός ξέσπασε σε θρήνους, από τον τελευταίο οπλίτη μέχρι τους ανώτερους αξιωματικούς, για «το σωτήρα, το φύλακα, τον ευεργέτη… τον αγαθό ποιμένα», ενώ παρόμοιες ήταν οι αντιδράσεις του λαού, όταν το σκήνωμά του (το σώμα του δηλ.) μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη (P.G. 20, 1220-1224). Να προσθέσουμε ότι ο άγιος είχε ονομάσει την πόλη του “Νέα Ρώμη”, ενώ Κωνσταντινούπολη ονομάστηκε από τους μεταγενέστερους.

Ας δώσω τώρα το λόγο σε μια σύγχρονη καθηγήτρια Ιστορίας, που θα μας εξηγήσει γιατί μπορεί να θρήνησαν τόσο οι άνθρωποι για τον θάνατο του βασιλιά τους: «Βαθύς ανθρωπισμός και μέριμνα διά την δικαιοσύνην χαρακτηρίζουν τα νομοθετικά κοινωνικά μέτρα, άτινα έλαβεν ο Κωνσταντίνος μετά την σύνοδον της Νικαίας. Διάκειται δυσμενώς προς την παλλακείαν και απηγόρευσε το βάρβαρον έθιμον των αγώνων των μονομάχων.

Δεν επιτρέπει να χωρίζουν τας οικογενείας των δούλων, όταν τα πωληθέντα κρατικά κτήματα, εις ά μέχρι τότε διεβίουν, διενέμοντο μεταξύ των νέων δικαιούχων. Κατήργησε τον διά σταυρού θάνατον, απηγόρευσε τον στιγματισμόν εις το πρόσωπον και εθέσπισεν, όπως οι κρατούμενοι εις τας φυλακάς δικαιούνται καθ’ εκάστην να βλέπουν το φως του ηλίου. Χαρακτηριστικός της ενδελεχούς φροντίδος του αυτοκράτορος διά την επιβολήν της ηθικής τάξεως είναι ο νόμος ο κολάζων την απαγωγήν παρθένου και ο νόμος ο αξιών παρά του επιτρόπου, όπως σεβασθή την παρθενίαν της υπ’ αυτού επιτροπευομένης νεάνιδος» (Αικατερίνης Χριστοφιλοπούλου, Βυζαντινή Ιστορία, Α΄, 324-610, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1996 μ.Χ., σελ. 135).

Η απαγόρευση του στιγματισμού των καταδίκων στο πρόσωπο (με πυρακτωμένο σίδερο!), μέτρο ευνοϊκό κυρίως για τους δούλους, από επίδραση της Χριστιανικής ιδέας για τον άνθρωπο ως πλασμένο κατ’ εικόνα Θεού,  καθώς και η μέριμνα για τις οικογένειες των δούλων, σημαίνουν ότι ο δούλος αντιμετωπίζεται πλέον ως άνθρωπος, όχι ως αντικείμενο, πράγμα που ανατρέπει εντελώς της καθιερωμένη οπτική της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, για να φτάσουμε στο Χρυσόστομο, σχεδόν ένα αιώνα μετά, που θα επιχειρηματολογήσει υπέρ της αδελφότητας κυρίων και δούλων (P.G. 62, 711). Ο Κωνσταντίνος εξαγόραζε ο ίδιος και απελευθέρωνε αιχμάλωτους στρατιώτες του εχθρού, τους οποίους είχαν συλλάβει οι στρατιώτες του!

(Ευσεβίου, Εις τον βίον του μακαρίου Κωνσταντίνου του βασιλέως, Λόγος Β΄, ΙΓ΄, P.G. 20, 992). Προσθέτω σ’ αυτά την απαγόρευση της παλλακείας για τους έγγαμους (δηλ. της συνύπαρξης συζύγου και παλλακίδας – οι παλλακίδες ήταν ) και το εξαιρετικά φιλολαϊκό μέτρο της καθιέρωσης της Κυριακής ως αργίας «διά τον αστικόν πληθυσμόν», ενώ «οι κάτοικοι της υπαίθρου αφίενται ελεύθεροι να ρυθμίζουν τας αγροτικάς ασχολίας των αναλόγως των καιρικών συνθηκών» (Αικατερίνης Χριστοφιλοπούλου, στο ίδιο, σημείωση 1)-(http://o-nekros.blogspot.com/2022/05/blog-post_66.html).

Ο Μεγάλος Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, ὁ ὁποῖος διέτρεξε ὡς σκυταλοδρόμος τοῦ Χριστοῦ τὸν Ελληνορωμαϊκὸ κόσμο σὲ πορεία ἀντίθετη πρὸς ἐκείνη τοῦ ὀνομαστοῦ Μακεδόνα στρατηλάτη Μεγάλου Ἀλεξάνδρου (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_615.html).

Ο Γοργίας παραλίγο να συλληφθεί σε μία αιφνιδιαστική έφοδο του στρατού του Ιούδα του Μακκαβαίου στο στρατόπεδο του, όπως παραλίγο να γίνει και με τον Μέγα Ναπολέοντα κατά την διάρκεια της εισβολής του στην Ρωσία από μία αιφνιδιαστική έφοδο Κοζάκων και άλλων Ρώσων στρατιωτών στο στρατόπεδο του.

Όνειρα σταλμένα από τον Θεό είδαν ο Προφήτης Δανιήλ, ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος και Δίκαιος, όπως και ο Μαρδοχαίος.

Αλαλία επέβαλε για ένα χρονικό διάστημα ο Θεός ως Σημείο στον Προφήτη Ιεζεκιήλ και στον Άγιο Ζαχαρία, τον πατέρα του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή και Προδρόμου. 

Οι Προφήτες Ωσηέ και Ησαΐας, σε πολύ κρίσιμες εποχές για το Ισραήλ και οι δύο, μετά από διαταγή του Θεού συνευρέθηκαν με τις γυναίκες τους και γέννησαν παιδιά, στα οποία έδωσαν συμβολικά ονόματα που τους είπε ο λαός που έφεραν μηνύματα για τον Ισραηλιτικό λαό και το μέλλον του.

Ο βασιλιάς Εζεκίας του Ιούδα όταν οι Ασσύριοι του Σεναρηχείμ εισέβαλαν στην χώρα του έφραξε όλα τα πηγάδια και με ανταρτοπόλεμο τους απέκρουσε, όπως ακριβώς έκανε και ο ηγεμόνας της Βλαχίας Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας όταν οι Τούρκοι του Μωάμεθ του Β’ του Πολιορκητή εισέβαλαν στην χώρα του με παρεμφερή αποτελέσματα.

Σε περίπτωση πολιορκίας ο βασιλιάς Αχάζ του Ισραήλ έφτιαξε ένα μεγάλο υδραγωγείο, όπως και ο βασιλιάς του Ιούδα Εζεκίας άνοιξε εντός της πόλης αυτής ένα πηγάδι για να αντέχει η πόλη σε περίπτωση πολιορκίας.

Η Ιουδίθ πριν πεθάνει απελευθέρωσε την δούλη της, όπως και ο Ουάσιγκτον απελευθέρωσε τους δούλους τους πριν πεθάνει.

Κρυφά μετέφεραν οι Ρωμαίοι Συγκλητικοί τα κομμάτια του βασιλια Ρωμύλου που είχαν οι ίδιοι δολοφονήσει μέσα στις τηβέννους τους για να μην τους δει ο Ρωμαϊκός λαός, όπως ακριβώς και η Ιουδίθ και η δούλη της μετάφεραν μέσα στο σακούλι τροφών το κεφάλι του Ολοφέρνη που η ίδια σκότωσε για να μην την πάρουν χαμπάρι οι Ασσύριοι στρατιώτες.

Το κεφάλι του Σαούλ και του Ολοφέρνη εκτέθηκαν πάνω σε τείχη πόλεων και τα δύο.

Τρεις μέρες διήρκησε η λεηλασία των στρατοπέδων του Ολοφέρνη και του Σεναρηχείμ από τους Ισραηλίτες.

Με τον θάνατο του Ολοφέρνη αποδιοργανώθηκε και διαλύθηκε ο στρατός του και ηττήθηκε από τους Ισραηλίτες, όπως ακριβώς και οι Σαξονες του βασιλια Χάρολντ Ολοφέρνη αποδιοργανώθηκαν και διαλυθήκαν από τους Νορμανδούς όταν σκοτώθηκε ο βασιλιάς τους.

Στην Αγία Γραφή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ανέφερε στην Παναγιά μας ότι είναι η πιο ευλογημένη γυναίκα από όλες, όπως είπαν και οι Ιουδαίοι μία φορά και στην Ιουδίθ για την ηρωική της πράξη.  

Όπως οι Προφήτες αρνούνταν τον αντίθεο θρησκευτικό συγκρητισμό του Ισραήλ με τις «θρησκείες» άλλων ειδωλολατρικών λαών, με τον ίδιο τρόπο οι Άγιοι Πατέρες και Προφήτες της Εκκλησίας αρνιούνταν και αρνούνται για πάντα τον αντίθεο θρησκευτικό συγκρητισμό του Νέου Ισραήλ, της Ορθοδοξίας, με άλλες «θρησκείες» και αιρέσεις.

Αφάνισαν τα λιοντάρια, στην Ελλάδα ο Ηρακλής, στην Μικρά Ασία ο Βελλεροφόντης, στην Μεγάλη Ελλάδα οι Μίλων και Πολυδάμας και στο Αρχαίο Ισραήλ ο Σαμψών και ο Δαβίδ.

Ο Νέρωνας έδερνε και μαχαίρωνε τα βράδια πολίτες, ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής τους έδερνε, ενώ ο Οθωμανός Σουλτάνος Μουράτ ο Δ΄ τους έριχνε βέλη. 

Ο Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος, όπως και ο Κάρολος ο Ε΄ Κουίντος μετέπειτα λιγο πριν τον θάνατο τους από ασθένεια εγκατέλειψαν τα εγκόσμια και δοθήκαν πλήρως στον Θεό και την προσευχή.

Με την πτώση της Σαμάρειας στους Ασσύριους και της Ιερουσαλήμ στους Βαβυλώνιους όλες οι γυναίκες, πλούσιες και φτωχές στάλθηκαν αλυσοδεμένες στις πρωτεύουσες των κατακτητών, όπως ακριβώς συνέβη και στην Πόλη μετά την πτώση της στους Τούρκους.

Νόθος γιος και ηγέτης των Δυτικών και ήρωας ήταν ο Δον Χουάν ο Αυστριακός, όπως και ο Κριτής Ιαφθέ.

Αφάνισαν τα λιοντάρια, στην Ελλάδα ο Ηρακλής, στην Μικρά Ασία ο Βελλεροφόντης και στο Αρχαίο Ισραήλ ο Σαμψών και ο Δαβίδ.

Ο Νεομάρτυρας τῆς Μόρφου Γαβριήλ που ήταν Διάκος και πολύ όμορφος αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει όπως του προτείναν οι Τούρκοι και μαρτύρησε άγρια από αυτούς, όπως ακριβώς έγινε και με τον ηρωικό Εθνομάρτυρα Αθανάσιο Διάκο.

Όπως ακριβώς ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός θεράπευσε τον δαιμονισμένο των Γαδαρηνών, αφού πρώτα μίλησε με τον Λεγεώνα μέσα του ο δαιμονισμένος που ζητούσε να μην τον βασανίσει και να τον εκδιώξει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο Άγιος Βασίλειος ο Νέος με τον τουρμάρχη της Παφλαγονίας (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_87.html). 

Το Συνοδικό Σύστημα της Εκκλησίας ξεκίνησε επί της Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων από τους Αποστόλους, αλλά και με την Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας από τους Άγιους Ορθόδοξους Πατέρες.

Μαντικό «πνεύμα Πύθωνος» είχε η Πυθία, αλλά και το κορίτσι από τα Θυάτειρα που ακολουθούσε τους Αποστόλους Παύλο και Σίλα, ενώ και οι δύο επέφεραν κέρδη στα αφεντικά τους.

Ο Προφήτης Ηλίας, όπως και ο Άγιος Έρασμος τρέφονταν και οι δύο από τον Θεό με κόρακες.

Το πουλάρι στο οποίο κάθισε για πρώτη φορά ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός πριν την θριαμβευτική Είσοδο Του στα Ιεροσόλυμα, λέγεται ότι ήταν πολύ αγροί και δέχτηκε μόνο ο Κύριος να καθίσει πάνω του, όπως ακριβώς και ο Βουκεφάλας δέχτηκε να καθίσει πάνω του μόνο ο Μέγας Αλέξανδρος αφού πρωτα το εξημέρωσε.

Το μικρό γαϊδουράκι του Χριστού και η μητέρα του…

Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή: «Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη Σιών· να που έρχεται σ’ εσένα ο βασιλιάς σου, σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος» (Ιωάν. Ιβ’,14-15).

Οι άλλοι ευαγγελιστές περιγράφουν με λεπτομέρειες πως ο Κύριος, που ήταν φτωχός και δεν είχε τίποτα στην κατοχή Του, απόκτησε γαϊδουράκι. Γι’ αυτό κι ο ευαγγελιστής Ιωάννης το προσπερνάει αυτό, με την σιγουριά πως είναι γνωστό, και λέει μόνο πως βρήκε ένα γαϊδουράκι.

Ο Λουκάς, που είναι ο πιο περιγραφικός από τους ευαγγελιστές, διηγείται την θαυματουργική προορατικότητα του Χριστού στον τρόπο που βρήκε το γαϊδουράκι: «Πηγαίνετε στο απέναντι χωριό και, μόλις μπείτε σ’ αυτό, θα βρείτε ένα πουλάρι δεμένο, στο οποίο κανένας άνθρωπος ως τώρα δεν κάθισε. Λύστε το και φέρτε το» (Λουκά. ιθ. 30).

Οι μαθητές Του ξεκίνησαν να εκτελέσουν την εντολή Του και τα βρήκαν όλα όπως τους τα είπε. Μαζί με το ονάριο ήταν κι η μητέρα του. Γιατί ο Κύριος δεν ανέβηκε στην μητέρα του οναρίου αλλά στο μικρό πουλάρι της, όπου κανένας δεν είχε ανεβεί ως τότε;

Γιατί η μητέρα δε θ’ άφηνε κάποιον ν’ ανεβεί πάνω της ή να την οδηγήσει. Η μητέρα του γαϊδάρου αντιπροσωπεύει τον Ισραηλιτικό λαό και το μικρό γαϊδουράκι τον ειδωλολατρικό κόσμο. Αυτή την ερμηνεία δίνουν οι Άγιοι πατέρες και η ερμηνεία τους είναι αναμφίβολα σωστή.

Ο Ισραήλ θ’ αρνηθεί το Χριστό, ενώ οι ειδωλολάτρες θα τον δεχτούν. Οι περισσότεροι από τους ειδωλολάτρες θα γίνουν φορείς του Χριστού ανά τους αιώνες και θα μπουν μαζί Του στην Άνω Ιερουσαλήμ, στην Βασιλεία των Ουρανών.

«Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του· όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ότι είχε γράψει για κείνον η Γραφή, αυτά και του έκαναν» (Ιωάν. ιβ’,16). Γενικά οι μαθητές Του καταλάβαιναν πολύ λίγα απ’ όλα αυτά που συνέβαιναν στο Διδάσκαλό τους, ωσότου «τους φώτισε το νου» (Λουκά. Κδ’45), ωσότου το Πνεύμα του Θεού τους φώτισε με τις πύρινες γλώσσες. Μόνο τότε κατάλαβαν και θυμήθηκαν όλα αυτά που είχαν γίνει.

«Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε το Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από τους νεκρούς, διηγούνταν όσα είχαν δει» (Ιωάν. Ιβ’,17-1). Εδώ αναφέρονται δύο ομάδες ανθρώπων:

Η μια ομάδα ήταν εκείνοι που βρίσκονταν μπροστά στο θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου στην Βηθανία και το ομολογούσαν η άλλη ομάδα ήταν οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ, οι επισκέπτες, που είχαν ακούσει από τους πρώτους το θαύμα της νεκρανάστασης του Λαζάρου. Οι πρώτοι ήταν μάρτυρες του θαύματος οι δεύτεροι ήρθαν να συναντήσουν τον Ιησού, επειδή άκουσαν τη μαρτυρία των πρώτων.

Την ώρα λοιπόν που ο καπνός από τις θυσίες ανέβαινε από το ναό του Σολομώντος· την ώρα που οι γραμματείς ερευνούσαν εξονυχιστικά τον νόμο του Μωυσή· την ώρα που οι ασυγκίνητοι ιερείς ρύθμιζαν αλαζονικά το πρόγραμμα της γιορτής και οι πρεσβύτεροι του λαού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν τους προσκυνητές πως όλο αυτό το μεγάλο πλήθος είχε μαζευτεί εκεί για χάρη τους· την ώρα που οι Λευίτες μοίραζαν σχολαστικά το μερίδιο των θυσιών που τους ανήκε, οι απλοί άνθρωποι ακολουθούσαν το θαύμα και το Θαυματουργό.

Υπήρχαν μεγάλα κύματα ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο που είχαν γυρίσει την πλάτη τους στο ναό του Σολομώντος, στους ιερείς και σ’ εκείνους που έκαναν τις θυσίες, καθώς και σ’ ολόκληρο το μηχανισμό της κοινωνίας αγοράς που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει. Όλα αυτά τα κύματα των ανθρώπων τους είχαν στρέψει τα νώτα κι είχαν γυρίσει τα μάτια τους προς το Όρος των Ελαιών, απ’ όπου ερχόταν ο Θαυματουργός, ο Μεσσίας.

Τί αξία είχαν οι νεκροί πύργοι της Ιερουσαλήμ με τους ζωντανούς νεκρούς μέσα τους, μπροστά στις πεινασμένες και διψασμένες ψυχές του λαού που αναζητούσαν ένα παράθυρο στους κλειστούς ουρανούς, για να δουν λίγο το ζωντανό Θεό; Κι οι δύο όψεις της υπερηφάνειας (εκείνης των Ρωμαίων και της άλλης των φαρισαίων) που είχαν κατακλύσει την Ιερουσαλήμ, ήταν αδύνατες να κάνουν έστω και μια τρίχα από άσπρη μαύρη.

Και να, μπροστά τους κατέβαινε από το Όρος των Ελαιών Εκείνος που με την φωνή Του κάλεσε από τον τάφο τον τετραήμερο Λάζαρο, τον ανάστησε και τον απάλλαξε από την φθορά του θανάτου! Αχ, πότε θ’ απομακρύνουμε και μείς το νου μας από τους υπερήφανους και ισχυρούς μηχανισμούς αυτού του κόσμου και θα τον στρέψουμε προς το ουράνιο Όρος, προς τον Βασιλιά Χριστό;

Πότε θ’ αναθέσουμε κάθε ελπίδα μας σ’ Εκείνον; Η ψυχή μας αναζητά τον Νικητή της αμαρτίας και του θανάτου, προβλήματα που η οικουμένη ολόκληρη δεν μπορεί να ξεπεράσει από μόνη της. Νικητής είναι ο Χριστός.

Η ψυχή μας πεινάει και διψά για τον ταπεινό μα ισχυρό Βασιλιά, που είναι ταπεινός στην ισχύ Του, ισχυρός στην ταπείνωσή Του. Η ψυχή μας πεινάει και διψάει για τον Βασιλιά που είναι φίλος του καθενός από μας, για το Βασιλιά που η Βασιλεία Του είναι αιώνια και άπειρη, που η αγάπη Του για τον άνθρωπο είναι απροσμέτρητη.

Τέτοιος Βασιλιάς είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός! Σ’ Εκείνον λοιπόν κραυγάζουμε όλοι μας: Ωσαννά! Ωσαννά! Σ’ Εκείνον πρέπει η δόξα κι ο ύμνος, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους Αιώνες των Αιώνων. Αμήν (https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C-%CE%B3%CE%B1%CF%8A%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BC/?print=print).

Ευνούχο με το ονομα Βαγώα είχαν ο Ολοφέρνης, ο Δαρείος ο Γ’ ο Κοδομανός, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Με την δικαιολογία ότι τάχα ήθελε να δώσει ένα σημαντικό μνήμα στον Μωαβίτη βασιλια Εγλών εισήλθε μονός με αυτόν στα δωμάτια του ο Ισραηλίτης Κριτής Εούδ και τον δολοφόνησε με ξίφος, όπως ακριβώς έκανε και με τον Ασσύριοι αρχιστράτηγο Ολοφέρνη μέσα στην σκηνή του η Ισραηλίτισσα Ιουδίθ με παρεμφερή τρόπο.

Αλλά και όταν ο Αυτοκράτορας της Νικαίας Θεόδωρος Λάσκαρης ο Α’ εξόντωσε σε μονομαχία τον αντίπαλο του Σελτζούκο Σουλτάνο Καιχοσρόη ο στρατός των Τούρκων με τον θάνατο του διαλύθηκε.

Στην συνέχεια, με τον θάνατο των αρχηγών τους οι στρατοί των Μωαβιτών και των Ασσυρίων διαλύθηκαν από την επίθεση των Ισραηλιτών, όπως ακριβώς έπαθε και ο στρατός των Φιλισταίων μετά την θανάτωση του Γολιάθ από τον Δαβίδ από την επίθεση των Ισραηλιτών.

Όταν οι Ασσύριοι και οι Βαβυλώνιοι κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα και την Σαμάρεια λεηλάτησαν, αρπάξαν και κατέστρεψαν τις περιουσίες των πλουσίων που δεν συνείσφεραν στην άμυνα της πατρίδας τους, όπως ακριβώς έγινε και στην Πόλη όταν την κατέλαβαν οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι. 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Προφήτης Ηλίας έλεγαν και οι δύο σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής τους ότι μόνο αυτοί έμειναν Πιστοί στον Θεό, όμως ο Κύριος τους βοήθησε και κατάφεραν και οι δύο αυτοί που έφεραν τον θρίαμβο της Πίστης.

Οι Αρχιερείς φοβόνταν τον λαό αν έλεγαν ότι ο Άγιος Τίμιος Ιωάννης Προδρόμος και Βαπτιστής δεν προέρχονταν από τον Θεό, όπως και ότι τα Θαύματα των Αποστολών δεν ήταν αληθινά.

Με κλήρο ανατέθηκε στον Ματαθία το αξίωμα του Δωδέκατου Απόστολου ως αντικατάσταση του Ιούδα, όπως και με κλήρο ανατέθηκε και το αξίωμα της υπηρεσίας στον Ναό στον Άγιο Ζαχαρία, τον πατερά της Παναγιάς μας.

Με προτροπές, παρακλήσεις και απειλές προέτρεπαν τους Ισραηλίτες να μετανοήσουν ο Προφήτης Ιερεμίας και ο Άγιος Απόστολος Πέτρος.

Τόσο στην Αγία Βάρβαρα μεγάλωσαν Θαυμαστά τα μαλλιά της όταν την γύμνωσαν οι διώκτες της και με τον τρόπο αυτό καλύφθηκε η γύμνια της, όπως με τον ίδιο τρόπο μεγάλωσαν και τα μαλλιά και του γενιά του Οσίου Ονούφριου (που έτρωγε από έναν Άγγελο ουράνιο άρτο σαν την Παναγιά μας), αλλά και τα μαλλιά του κεφαλιού του Ανθέμιου Καισαρείας μετά θάνατον.

Όταν γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος κάηκε ο ναός της Εφέσου κάτι και οι ιερείς του είπαν ότι αυτή την μέρα γεννήθηκε μία μεγάλη συμφορά για την Ασία, ενώ όταν γεννήθηκε ο Προφήτης Ελισσαίος, το χρυσό μοσχάρι της Σαμάρειας βόησε τόσο πολύ που ακούστηκε παντού και ο αρχιερέας του είπε ότι την μέρα αυτή γεννήθηκε κάποιος που θα συντρίψει τα είδωλα.

Και όταν ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός όταν ως βρέφος πέρασε από την Αίγυπτο έπεσαν από αυτή τα είδωλα της.

Ο Ιάφεθ της Αγίας Γραφής είναι ο Ιαπετός της Ελληνικής μυθολογίας, ενώ ο Βιβλικός Ιαυάν είναι ο Ίων της Ελληνικής μυθολογίας.

Επίκληση του πνεύματος του Δαρείου έγινε στους Πέρσες του Αισχύλου με νεκρομαντεία, του Οδυσσέα για τον μάντη Κάλχα, όπως και του Ανεία για τον πατέρα του Αγχίση, ενώ στην Αγία Γραφή το πνεύμα του Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ καλέστηκε από μία νεκρομάντισα ύστερα από διαταγή του βασιλια Σαούλ.

Η κεφαλή του Τίμιου Άγιου Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή έγινε τυχαία σε έρευνες στην Ιερουσαλήμ, όπως και του Καρά Μουσταφά στο Βελιγράδι με παρεμφερή τρόπο.

Ο Άγιος Ιερός Χρυσόστομος είπε: «οι Ιουδαίοι μεν είχαν σαν σφραγίδα (του Μωσαϊκού Νόμου) την περιτομή, εμείς δε (σαν σφραγίδα του πνευματικού νόμου) τον αρραβώνα του Πνεύματος».

Ο Ηλίας είναι όλος φως. Κατά την οπτασία που είδε ο πατέρας του, όταν γεννήθηκε, δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν να φάει φλόγα. Και στην γέννα του Σαμψών η μητέρα του είδε ότι με φλόγα έγινε η γέννηση του, ενώ το ίδιο υποστήριζε η Ολυμπιάδα και για την γέννηση του γιου της, τον Μέγα Αλέξανδρο.

Και άλλοι Εβραίοι ήταν εβδομήντα (70) χρόνια υπόδουλοι, οι άλλοι τετρακόσια (400), οι άλλοι έφαγαν τα παιδιά τους (όταν πολιορκούσαν οι Ρωμαίοι την Ιερουσαλήμ επί Τίτου) και υπέφεραν άλλες φοβερότερες συμφορές και ούτε έτσι γλύτωσαν (τα αιώνια δεινά), ούτε αυτοί, ούτε εκείνοι που κάηκαν ζωντανοί στα Σόδομα».

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο αρχιστράτηγος όλων των ουρανίων ταγμάτων: «Εγώ ειμί ο επάνω των στρατευμάτων του Βασιλέως», όπως αυτοσυστήθηκε στον Επιφάνιο, κατόπιν Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως.

Ήταν σύμμαχος των ευσεβών και κατά τους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Ιησούς του Ναυή, «όταν ήρθε στην Ιεριχώ, σήκωσε τα μάτια του και είδε να στέκει μπροστά του άνθρωπος με βγαλμένο το σπαθί από την θήκη του.

Όταν τον πλησίασε ο Ιησούς του είπε: Είσαι δικός μας ή των αντιπάλων; Αυτός τότε του απάντησε:  «Εγώ είμαι ο αρχιστράτηγος της δυνάμεως Κυρίου που μόλις τώρα έφθασα».

Στον βίο του Άγιου Βασίλειου του Νέου, ο Άγιος Γρηγόριος είδε ένα όραμα για την Ουράνια Ιερουσαλήμ και την Ανάσταση των Νεκρών (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_348.html, http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/2.html, http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_818.html, http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_629.html, http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/1.html), όραμα που είδαν και οι Προφήτες Δανιήλ, Ιεζεκιήλ και ο Άγιος Ιωάννης Ευαγγελιστής και Θεολόγος, ο συγγραφέας της Αποκάλυψης.

Ο Αρχιερέας Άννας διέταξε τον υπηρέτη του να χτυπήσει τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό όταν Αυτός του απάντησε σωστά και τον αποστόμωσε, όπως ακριβώς και ο Αρχιερέας Ανανίας διέταξε τον υπηρέτη του να χτυπήσει τον Απόστολο Παύλο όταν αυτός του απάντησε σωστά.

Οι Ισραηλίτες όταν κατέκτησαν την Χαναάν όσους λαούς δεν εξόντωσαν (Χετταίους, Αμμοραίους, Φερεζαίους, Ευαίους, Ιεβουσαίους), τους υποδούλωσαν, τους έκαναν δούλους και τους έβαλαν να εκτελούν καταναγκαστικές εργασίες, ενώ οι Ισραηλίτες ήταν κυρίως Ιερείς, στρατιώτες, εμπόριο και αγρότες.

Αντίστοιχα, όταν οι Σπαρτιάτες και οι Ηρακλειδείς όταν κατέλαβαν την Πελοπόννησο και την Σπάρτη, έκαναν όσους από τους πρότερους ιθαγενείς κατοίκους της δεν εξόντωσαν, τους υποδούλωσαν, τους έκαναν Είλωτες, ενώ οι Σπαρτιάτες (Όμοιοι) ήταν κυρίως στρατιώτες.

Ο Θρόνος του Σολομώντα, όπως και του Ιουστινιανού, ήταν και οι δύο χρυσοί, ήταν υπερυψωμένοι πάνω σε δώδεκα σκαλιά, με λιοντάρια πάνω τους και πτηνά (τα οποία στην περίπτωση του Ιουστινιανού ήταν μηχανικά, κινούσαν τα χέρια, τις ουρές και τις φτερά τους και έβγαζαν βρυχηθμούς και κελαηδίσματα).

Από τις γύρω πόλεις της Ιουδαίας έρχονταν στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό άρρωστοι και ασθενείς για να τους θεραπεύσει, όπως ακριβώς γίνονταν και στους Αποστόλους.

Χωρίς βία και με φόβο μήπως τιμωρηθεί από τον Θεό έφερε ο εκατόνταρχος τον Προφήτη Ηλία στον βασιλια Οχοζία, όπως και με φόβο μήπως τιμωρηθεί από τον λαό έφερε ο διοικητής της φρουράς του Ναού του Σολομώντα τους Αποστόλους στους Αρχιερείς στο Μεγάλο Συνέδριο.

Οι κόρες του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Βαρνάβα ήταν προφήτισσες, όπως και η Δεββώρα και η Άννα.

Άγγελος Κυρίου έβγαλε από την φυλακή τους Αποστόλους, όπως και τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο.

Ενώπιον του Συνέδριου παρουσιάστηκαν οι Απόστολοι Πέτρος, Παύλος και ο Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας.

Κολυμπώντας όταν το πλοίο του βυθίστηκε έφτασε στην στεριά ο Απόστολος Παύλος, όπως και ο Καίσαρας.

Τον Προφήτη Μωυσή, ο οποιος έσωσε τους Ισραηλίτες με τα Θαύματα, τις Πληγές και την Έξοδο, αρχικά ο λαός του τον απέρριψε και αυτός έμεινε για ένα διάστημα στην έρημο, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ο οποιος έσωσε τους Ισραηλίτες με τα Θαύματα, μέρος του λαού του τον απέρριψε και αυτός έμεινε για ένα διάστημα στην έρημο.

Τόσο στον Εκατόνταρχο Κορνήλιο, όσο και στον Τωβίτ εμφανίστηκε Άγγελος και τους είπε ότι οι Ελεημοσύνες και οι Προσευχές τους έφτασαν στον Θεό.

Την πεθερά του Πέτρου την θεράπευσε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός από βαρύ πυρετό και αυτή τον υπηρετούσε, όπως έκανε και ο Πόπλιος όταν ο Απόστολος Παύλος θεράπευσε τον πατερά του από βαρύ πυρετό.

Τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όπως και οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος έμειναν για ένα διάστημα στην φυλακή με αλυσίδες εξαιτίας των διωγμών των Ιουδαίων Αρχιερέων.

Τόσο το λείψανο του Αγίου Στέφανου του Πρωτομάρτυρα, όσο και πολλών μαρτύρων επί Ρωμαίων, αλλά και Νεομαρτύρων επί της τυραννίας της Τουρκοκρατίας και των κομμουνιστικών και φασιστικών  δικτατοριών τα έπαιρναν κρυφά Πιστοί και τα ενταφίαζαν.

Οι ιθαγενείς της Μελίτης, όπως και των Λύστρων όταν αυτός Θαυματούργησε τον πήραν για δήθεν «Θεό».

Αναστατώθηκε ο Απόστολος Παύλος όταν είδε τα είδωλα της Αθήνας όπως και ο Άγιος Παίσιος όταν πέρασε πάνω από την Ινδία με τα είδωλα και τις μαγείες της.

«Δεν θα με ξαναδείτε» είπε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσύλημα «Μέχρι να πείτε Ευλογημένος ο Ερχόμενος από τον Κύριο», όπως και ο Απόστολος Παύλος είπε στην Έφεσο στους Πιστούς ότι δεν θα τον ξαναδούν πάλι γιατί σύντομα θα συλληφθεί.   

Εμφανίστηκε και ενίσχυσε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό Άγγελος, όπως και στον Προφήτη Μωυσή, αλλά και τον Ιησού του Ναυή.

Τόσο το πλοίο του Προφήτη Ιωνά, όσο και του Αποστόλου Παύλου έπεσαν και τα δύο σε τρικυμιά.

Τόσο ο Νεεμάν ο Σύρος από τον Προφήτη Ελισαίο, όπως και ο Αιθίοπας ευνούχος της βασίλισσας της Σανδάκης και οι δύο με Θαύματα πίστεψαν και οι δύο στον Αληθινό Θεό.

Αρχικά ο εχθρός του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστό Σαύλος (ο μετέπειτα Απόστολος Παύλος), αλλά και ο μάγος Βαριησούς Ελυμάς τυφλώθηκαν και οι δύο για ένα διάστημα ως τιμωρία για τις κακές πράξεις τους (ο δεύτερος από τον Απόστολο Παύλο).

Ο Άγιος Παίσιος, όπως ο Άγιος Πορφύριος, αλλά και οι Απόστολοι και πολλοί Άγιοι μετά από αυτούς μπορούσαν εκτός από το να θαυματουργούν, να μιλούν και να συνεννοούνται με ανθρώπους από άλλα κράτη των οποίων την γλώσσα δεν γνώριζαν με την Δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

Όπως οι άνθρωποι στον Πύργο της Βαβέλ προσπαθούσαν να φτιάξουν τον πιο ψηλό πύργο που να φτάνει στους ουρανούς, το ίδιο γίνεται και στην εποχή μας με τους ουρανοξύστες και το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στις «νέες Βαβέλ» της ΕΕ και των ΗΠΑ.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, όπως και ο Πτολεμαίος ο Δ΄ ο Φιλοπάτωρ έστειλαν επιστολές σε όλες τους διοικητές των επαρχιών των κρατών τους διατάσσοντας την εκτέλεση των Ιουδαίων σε αυτές, με την συνεργασία πολλών εθνικών σε αυτές, εξαναγκάζοντας κάποιους Ιουδαίους να γίνουν ειδωλολάτρες (όμως οι περισσότεροι παρά τους διωγμούς κράτησαν την Πίστη τους στον Ένα και Μόνο αληθινό Θεό), όμως στο τέλος οι Ιουδαίοι σωθήκαν από τον Θεό και οι εχθροί τους καταστράφηκαν.

Τόσο ο Προφήτης Δανιήλ στην Βαβυλώνα και οι Τρεις Παίδες, όπως και οι Εβραίοι της υπαίθρου στην Αίγυπτο δεν έτρωγαν μιαρές τροφές για μην παραβούν την Πίστη τους και προκάλεσαν για τον λόγο αυτό τον φθόνο και την συκοφαντία των εχθρών τους.

Στον διωγμό εναντίον των Ιουδαίων πολλές φορές οι ηγεμόνες για να πραγματοποιήσουν το σχέδιο τους αυτό ενθαρρύνθηκαν από τους φίλους του, όπως π.χ. ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής, ο Πτολεμαίος ο Δ’ ο Φιλοπάτωρ, ο Αχασβήρος (από τον Αμάν), ενώ το ίδιο ακριβώς συνέβη από τον Νέρωνα με τον διωγμό των Χριστιανών, αλλά και τον Χριστιανικό διωγμό του Διοκλητιανού (από τον φιλο του τον Γαλέριος).

Τόσο ο Μανωάχ και η σύζυγος του (οι γονείς του Σαμψών), όπως και στον Τωβίτ και τον γιο του τον Τωβία, όταν σε αυτούς αποκαλύφθηκε ο Άγγελος που τους καθοδηγούσε και τους έδινε οδηγίες, αυτοί έπεσαν με το πρόσωπο στο έδαφος.

Ο Νεεμάν ο Σύρος θεραπεύτηκε με Θαυμαστό τρόπο όταν ακολουθήσε πιστά τις οδηγίες του Προφήτη Ελισαίου (να πλυθεί εφτά φορές στον Ιορδάνη για να καθαρισθεί από την λέπρα που τον ταλαιπωρούσε), όπως και οι Δέκα Λεπροί θεραπεύτηκαν Θαυμαστά από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό όταν ακολουθήσαν πιστά τις εντολές του (το ίδιο συνέβη και με τον τυφλό στον οποίο ο Κύριος του είπε να νιφθεί την Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να βρει το φως του).

Ο κακός γιος Αγκουανερέμπ των Μουγκάλ στην Ινδία φυλάκισε σε σκοτεινό κελί τον πατέρα του, όπως ακριβώς και ο κακός θετός γιος Αμάν φυλάκισε τον θετό του πατέρα Αχιάχαρο σε σκοτεινό κελί στην Περσία. 

Κατά την διάρκεια της Πολιορκίας της Πόλης από τους Αβαροσλάβους και τους Πέρσες, αλλά και κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Έπους του 1.940 μ.Χ. οι Έλληνες στρατιώτες έβλεπαν οφθαλμοφανώς την Παναγιά μας να τους βοηθάει και να τους ενισχύει. 

Οι απόγονοι των εχθρών των Εβραίων, ο Αμάν, ο απόγονος του βασιλια Αγάγ των Αμαληκιτών, όπως και ο βασιλιάς Ηρώδης ο Μέγας, ο απόγονος του Ησαύ/Εδώμ δίωξαν και οι δύο άγρια τους Εβραίους όταν ανέλαβαν την εξουσια.

Οι εμπόριο θα κλαίνε για την πτώση της Βαβυλώνας και της Νινευή με την πτώση και καταστροφή αυτών (με εισβολή και πυρκαγιά) και θα λένε πως έπεσαν αυτές οι μεγάλες πόλεις με τις οποίες κάναμε εμπόριο, σύμφωνα με τους Προφήτες Ναούμ και Ησαΐα.

Ο Προφήτης Ναούμ προφητεύτε ότι οι στρατιώτες της Νινευή θα γίνουν δειλοί και θηλυπρεπείς με την εισβολή των εχθρών στην χώρα και την πρωτεύουσα τους, ενώ το ίδιο ακριβώς προφήτευε και ο Προφήτης Ησαΐας για τον Φαραω και τους στρατιώτες τους, αφού και αυτοί  θα γίνουν δειλοί και θηλυπρεπείς με την εισβολή των εχθρών στην χώρα και την πρωτεύουσα τους.

Ως Έθνος σκληρό, αιμοχαρές και αδίστακτο περιγράφονται οι Βαβυλώνιοι σύμφωνα με τον Προφήτη Αβακούμ, αλλά και οι Μήδοι κατά τον Προφήτη Ιερεμία.

Ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β΄ ο Μέγας, όπως και ο Ασσύριος βασιλιάς Σεναρηχείμ και οι δύο καυχήθηκαν ότι όσα επέτυχαν τα κατάφεραν με την δική τους δύναμη και για την αλαζονεία τους αυτή τιμωρήθηκαν και οι δύο από τον Θεό.

Τόσο ο Έσδρας, όσο και ο Νεεμίας, διέλυσαν και οι δύο τους μικτούς γάμους στην Ιερουσαλήμ.

Με επιστολές ο κατάφερε να περάσει της επαρχίες της Περσίας ο Νεεμίας και να επιτελέσει την Αποστολή του, όπως και με επιστολές του Πατριάρχη ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μπορέσει να περάσει τις κατεχόμενες από τους Τούρκους Ελληνικές Επαρχίες και να φέρει εις πέρας όλες τις Ιεραποστολικές του περιοδείες.

 Παραιτήθηκε ο Νεεμίας από τις απαιτήσεις του για να πάρει πίσω όσα του χρωστάγαν συμπατριώτες του και την επιχορήγηση του, όπως και ο Απόστολος Παύλος παραιτήθηκε από τα δικαιώματα του ως Απόστολος στους Κορινθίους.

Σε όποια πόλη δεν άκουγε το κήρυγμα των Αποστόλων αυτοί τίναζαν ακόμα και την σκόνη από τα σανδάλια τους ως απειλή τιμωρίας, όπως και ο Νεεμίας τίναξε από την ζώνη του την σκόνη ως απειλή τιμωρίας σε όσους Ιουδαίους δεν επέστρεφαν πίσω τα χρέη των συμπατριωτών τους σε αυτούς και δεν τους απελευθέρωνε.

Οι Ισραηλίτες όταν αναμείχτηκαν με ξένες γυναίκες αλλάξαν τα έθιμα και την Πίστη τους και αποστάτησαν από τον Θεό, π.χ. με τις Μωαβίτισες επί Προφήτη Μωυσή, ο Σολομών αποστάτησε από τον Θεό όταν παντρεύτηκε πολλές ξένες γυναίκες, και ο Αχαάβ όταν παντρεύτηκε την Ιεζάβελ.

Επίσης, πολλοί επιζώντες του Βασίλειου του Ισραήλ παντρευτήκαν γυναίκες αποίκων από την Ασσυρία. ενώ μετά την επιστροφή από την Βαβυλωνία αιχμαλωσία πολλοί Ιουδαίοι έκαναν το ίδιο παντρευόμενος γυναίκες από την Μωάβ, την Εσδώδ και την Αμμών.

Ο Νεεμίας απαγόρευσε στην Ιερουσαλήμ τα παζάρια και το εμπόριο από τους Τύριους εμπόρους την ιερή ημέρα του Σάββατου, όπως και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός απαγόρευσε στην Ελλάδα σε πολλές περιοχές της τα παζάρια και το εμπόριο από τους Εβραίους εμπορους την ιερή ημέρα της Κυριακής.

Χάρις στον Προφήτη Νάθαν ο Δαβίδ μετάνιωσε έμπρακτα για τον άδικο φόνο του Ουρία, όπως και μέσω του Επισκόπου Μεδιολάνων Αμβρόσιο ο Μέγας Θεοδόσιος μετάνιωσε έμπρακτα για τον άδικο φόνο πολλών Θεσσαλονικέων.

Ο Θεός είπε τόσο στον Προφήτη Αμώς, όσο και στον Προφήτη Αγγαίο στους Ιουδαίους ότι έστειλε πολλά είδη καταστροφών σε αυτούς για να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και να επιστρεψουν σε αυτόν, όμως αυτοί δεν μετανοήσαν.

Έγινε συμμαχία των Λυδών, των Βαβυλωνίων και των Αιγυπτίων κατά των Περσών, όμως οι Πέρσες τελικά τους νίκησαν όλους, όπως ακριβώς συνέβη και με την συμμαχία των Ισραηλιτών, των Σύρων, των Αιγυπτίων και των Ασσυρίων κατά των Βαβυλωνίων, ενώ το ίδιο συνέβη και με την συμμαχία του Ιούδα και των Αιγυπτίων κατά των Βαβυλωνίων.

Αλλά οι Ισραηλίτες, οι Μωαβίτες και οι Αμμωνίτες συμμάχησαν όλοι τους μαζί και κατά των Βαβυλωνίων.

Τόσο ο Απόστολος Παύλος, όσο και ο Προφήτης Ιερεμίας είπαν στον Θεό όταν τους ζήτησε να κάνουν κάτι που οι ίδιοι έλεγαν ότι δεν ήταν σύμφωνο με τον Μωσαϊκό Νομό, ότι οι ίδιοι ποτέ δεν έφαγαν κάτι το ακάθαρτο.

Επίθεση από λιοντάρια γίνονταν στο Βασίλειο του Νέμρωδ και στους ξένους εποίκους στην Σαμάρεια, ενώ όπως ο Νέμρωδ σκότωσε πολλά απειλητικά άγρια ζώα, έτσι και ο Δαβίδ σκότωσε πολλές αρκούδες και λιοντάρια όταν βοσκούσε τα κοπάδια του πατερά του για να τα σώσει.

Άγρια θηρία επιτέθηκαν στους Αιγυπτίους και επί των Φαραω των Δέκα Πληγών.

Όταν το Βασίλειο του Ισραήλ αποστάτησε από την Πίστη στον αληθινό Θεό, υπέστη την επίθεση των Ασσυρίων, κατακτήθηκε από αυτούς και μεγάλο μέρος του πληθυσμού του είτε υποδουλώθηκε και μεταφέρθηκε στην Ασσυρία ως αιχμάλωτοι, είτε εξορίστηκε σε πολλά μέρη της γης για εκατονταετίες.

Επίσης, το Βασίλειο του Ιούδα αποστάτησε από την Πίστη στον αληθινό Θεό, υπέστη την επίθεση των Βαβυλωνίων, κατακτήθηκε από αυτούς και μεγάλο μέρος του πληθυσμού του είτε υποδουλώθηκε και μεταφέρθηκε στην Βαβυλώνα ως αιχμάλωτοι, είτε εξορίστηκε σε πολλά μέρη της γης για δεκαετίες.

Αντίστοιχα όταν οι Ιουδαίοι αποστάτησαν από την Πίστη στον Θεό και διενέργησαν το έγκλημα της προσπάθειας της Χριστοκτονίας στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, υπέστη την επίθεση των Ρωμαίων, κατακτήθηκε από αυτούς και μεγάλο μέρος του πληθυσμού του είτε υποδουλώθηκε και μεταφέρθηκε στην Ρώμη ως αιχμάλωτοι, είτε εξορίστηκε σε πολλά μέρη της γης για εκατονταετίες.

Ο Ηρώδης είπε στην Σαλώμη για ότι του έκανε «Ζήτησε μου ότι θέλεις και θα στο δώσω», όπως ακριβώς είπε και ο Αχασβήρος στην Εσθήρ, αλλά και ο Δαρείος στον Ζοροβάβελ.

«Αν έχω κερδίσω την εύνοια σου βασιλιά κάνε μου σε παρακαλώ την χάρη που θα σου ζητήσω» είπε ο Ζοροβάβελ στον Δαρείο και η Εσθήρ στον Αχασβήρο.

Οι ασεβείς Ναβάλ και Άλκιμος τιμωρήθηκαν και οι δύο από τον Θεό με παράλυση και θάνατο.

Μέσα σε έναν χρόνο είπε ο Προφήτης Ιερεμίας στον ψευδοπροφήτη Ανανία ότι θα πεθάνει όπως και έγινε, όπως και ο τελευταίος Μάγιστρος των Ναϊτών Ντε Μολέ στον Γάλλο βασιλιά Φίλιππο τον Δ’ τον Ωραίο και τον πάπα της Ρώμης Κλήμη του Ε’ όταν βρίσκονταν στην πυρά, όπως και έγινε.

Οι Έλληνες Μυκηναίοι κατέκτησαν τους Έλληνες Μινωίτες που διενεργούσαν ανθρωποθυσίες και κανιβαλισμό όταν δέχτηκαν Ασιατικές θρησκείες, όπως ακριβώς για τον ίδιο λόγο οι Ισραηλίτες τους Χαναναίους και οι Ισπανοί τους Αζτέκους.

Ανίερα δίδυμα (ή και παραπάνω) κατά του λαού του Θεού ήταν του Φαραω και των μάγων Ιαννή και Ιαμβρή, του Βαλαάκ και του Βαλαάμ, των Κορέ, Δαθάν και Αβιρώμ, του  του Σαούλ και της νεκρομάντισα, του Ιεροβοάμ και του Αρχιερέα του, του Αχαάβ, της Ιεζάβελ, του Εζεκία και των οκτακοσίων «προφητών του Βάαλ και της Αστάρτης» και της Γοθολία και του ιερέα του Βάαλ Ματθάν.

Και επίσης του Σεδεκία και του Ανανία, του Ναβαχοδονόσορα, του Βαλτάσαρ και των μάγων, του Κυρού και των ιερέων του Βάαλ, του Τωβία και του Σεμαία, του Τωβία και του Ελιασείβ, του Αχασβήρου και του Αμάν, του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανούς και του Μενέλαου, του Δημητρίου του Α΄ και του Άλκιμου, του Πιλάτου και του Ηρώδη του Αντύπα και του Καϊάφα, του Ηρώδη του Α΄ του Αγρίππα και του Ανανία.  

Φιλόθεα δίδυμα αντίθετα ήταν αυτό του Δίκαιου Αβραάμ με τον Μελχισεδέκ, του Προφήτη Μωυσή με τον Ααρών, του Ιησού του Ναυή με τον Ελεάζαρ, του Δαβίδ με τον Σαμουήλ, του Νάθαν με τον Δαβίδ, του Σολομώντα με τον Αζαρία και του Ζοροβάβελ με τον Αρχιερέα Ιησού.

Και επίσης του Προφήτη Ηλία με τον Ελισαίο, του Ιού με τον Ελισαίο, του Ιωάς και ο Ιεωαιδά, του Εζεκία και του Ησαία, του Μεγάλου Αλέξανδρου με τον Ιαδό, του Ιούδα του Μακκαβαίου με τον Ματαθία τον Μακκαβαίο, του Μεγάλου Κωνσταντίνου με τον Άγιο Επίσκοπο Κορδούης, του Μεγάλου Θεοδοσίου με τον Επίσκοπο Αμβρόσιο Μεδιολάνων κ.α.

Το διπλό στέμμα της Ασίας και της Αίγυπτου φόρεσε ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής όταν κατέλαβε την Αλεξάνδρεια και ο Πτολεμαιος ο ΣΤ’ όταν κατέλαβε την Αντιόχεια.

Σε μία στιγμή απελπισίας, τόσο ο Προφήτης Ηλίας, όσο και ο Προφήτης Ιωνάς ζήτησαν από τον Θεό να τους αφαιρέσει την ζωή και ότι δεν ήθελαν να ζουν πια.

Οι εξόριστοι από την Αθήνα και σύμμαχοι των Σπαρτιατών ολιγαρχικοί βρήκαν καταφύγιο στην Ελευσίνα, όπως και οι ολιγαρχικοί των Συρακουσών στην Ορτυγία, ενώ οι αποστάτες ειδωλολάτρες Ιουδαίοι σύμμαχοι των Σελευκιδών είχαν την Βαισθούρα.

Η καταστροφή του ναού των Σαμαρειτών στο Όρος Γαρίζιν έγινε από τον Ιωάννη τον Υρκανό τον Μακκαβαίο, όπως και ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος κατέστρεψε τον ναό των πυρολατρών ζωροαστρών Περσών στην Γάζα του Καυκάσου, ως εκδίκηση για την καταστροφή του Πανάγιου Τάφου στα Ιεροσόλυμα από τους Πέρσες.

Με κορασιά για ένα χρονικό διάστημα τιμωρήθηκαν οι αμαρτωλοί Σοδομίτες, όπως και οι Αιγύπτιοι επί των Δέκα Πληγών των Φαραω (όπως και ο μάγος Ελυμάς Βαριησούς, αλλά και ο Σαύλος, ο μετέπειτα Απόστολος Παύλος).

Το Ισραήλ κατακτήθηκε από τους Βαβυλωνίους, τους Ασσύριους και τους Ρωμαίους και οι κατακτητές έφεραν αλλά έθνη να κατοικήσουν την χώρα αυτή (π.χ.  αποίκους από την Μεσοποτάμια/Ασσύριους, Άραβες κ.λ.π.), όμως στο τέλος κάθε φορά οι Ιουδαίοι επέστρεφαν και επανεποίκιζαν εκ νέου την χώρα τους.

Κατά την αποστασία των Ισραηλιτών επί του χρυσού μόσχου όταν ο Προφήτης Μωυσής ανέβηκε στο Ορός Σινά για τις Δέκα Εντολές, οι Λευίτες εξόντωσαν τους αποστάτες (π.χ. ο Φίνεες τον αποστάτη Ζιμβρή και την Μαδανιάτισα Καζβί), όπως ακριβώς έγινε και όταν με τους Ισραηλίτες όταν αυτοί αποστάτησαν και πήραν μέρος στην λατρεία και τις θυσίες του Βάαλ Φεγώρ.

Από δύο κατάσκοπους έμαθε ο Ιησούς του Ναυή ότι οι κάτοικοι της Ιεριχούς έτρεμαν τους Ισραηλίτες, ενώ η Ράαβ τους διαβεβαίωσε ότι ο Θεός θα δώσει όλη την πόλη στους Ισραηλίτες, όπως και ο Κριτής Γεδεών κατασκοπεύοντας το στρατόπεδο των Μαδανιατών, έμαθε από δύο φρουρούς που συζητούσαν ότι αυτοί πίστευαν ότι ο Θεός είχε παραδώσει το στρατόπεδο τους στους Ισραηλίτες.

Με κοσμήματα προσπαθούσαν οι πάλαι ποτέ πλούσιες γυναίκες της Ιουδαίας να βρουν τρόφιμα επί Βαβυλωνιακής Κατοχής, όπως ακριβώς έκαναν και οι πάλαι ποτέ πλούσιοι Έλληνες και Ελληνίδες επί Γερμανικής Κατοχής.

Λατρεία ζωντανών φιδιών είχαν τόσο οι Αρχαίοι Βαβυλώνιοι, όσο και οι Αρχαίοι Αθηναίοι.

Οι άντρες του Δημήτριου του Β’ στην Μαθητιά άφησαν επίτηδες φωτιές την νύκτα στο στρατόπεδο τους για να ξεγελάσουν τον στρατό του Ιωανάθαν Μακκαβαίου για να φύγουν και να μην τους επιτεθεί την νύκτα, όπως ακριβώς έκανε και ο Σπάρτακος με τον στρατό του Κράσσου, αφήνοντας επίτηδες φωτιές την νύκτα στο στρατόπεδο τους για να ξεγελάσουν τον στρατό του Κράσσου και να μην τους επιτεθεί την νύκτα.

Όταν ο Νεεμίας πληροφορήθηκε από κατασκόπους του ότι οι εχθροί του (Τωβίας και Σανβαλλάτ), σχεδίαζαν να επιτεθούν αιφνιδιαστικά σε αυτόν και τους άντρες του και να τους εξοντώσουν για να σταματήσουν την ανοικοδόμηση του δευτέρου Ναού του Σολομώντα, αυτός όπλισε τους άντρες του, όρισε προφυλακές και ετοιμάστηκε για επίθεση, με συνέπεια όταν οι εχθροί του έμαθαν τι είχε πράξει να ματαιώσουν τα σχέδια τους.

Αντίστοιχα και στην Αμαθητίδα ο στρατός του Ιωανάθαν Μακκαβαίου όταν πληροφορήθηκε από κατασκόπους του ότι οι εχθροί του (οι άντρες του Δημήτριου του Β’),  σχεδίαζαν να επιτεθούν αιφνιδιαστικά σε αυτόν και τους άντρες του και να τους εξοντώσουν, όπλισε τους άντρες του, όρισε προφυλακές και ετοιμάστηκε για επίθεση, με συνέπεια όταν οι εχθροί του έμαθαν τι είχε πράξει να ματαιώσουν τα σχέδια τους.

Ο μαθητής και γραμματέας του Προφήτη Ιερεμία Βαρούχ κατέγραφε τους λογούς και τα έργα του, όπως ακριβώς έκαναν και οι μαθητές του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού με τους λόγους του.

Κολυμπώντας προσπάθησαν να ξεφύγουν οι Ουκρανοί από τους Ρώσους στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ., ο Ιωανάθαν Μακαβαίος από τον Βακχίδη και ο Τζελαλαντίν από τον Τζένκινς Χαν.

«Θάρρος πατέρα» είπε ο Τωβίας στον πατέρα του Τωβίτ όταν του έβαλε την χολή ψαριού στα μάτια για να τον θεραπεύσει, όπως και «Θάρρος σε φωνάζει» είπαν Πιστό στον τυφλό όταν ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τον φώναξε για να τον θεραπεύσει.

Eίναι ανώτερος από τον Άβελ ο Απόστολος Παύλος. Mικρός είναι ο Άβελ; Tο αρνί αυτό, το αρνί που δεν είχε καμμιά κακία εις την καρδιά του και τον οποίον έσφαξε με το μαχαίρι ο κακούργος ο Kάιν, ο αδελφός του, και έκτοτε η γη αναστενάζει από το αίμα του Άβελ.

Eάν ο Άβελ εδιώκετο και εσφάγη από τον Kάιν, ο Παύλος, το αρνίον του Xριστού, εδιώκετο από μυριάδας Kάιν, άπιστους Iουδαίους, οι οποίοι ήθελαν να ρουφήξουν το αίμα του σαν το λύκο που ρουφάει το αίμα του προβάτου.

Eίδατε λύκο πως κατασπαράζει το πρόβατο, πως ρουφάει το αίμα του; Έτσι και οι εχθροί του Παύλου ήθελαν να ρουφήξουν το αίμα του. Aνώτερος του Άβελ που προσέφερε τον εαυτό του θυσία στο Θεό. Διότι ο Παύλος όχι μόνο μία ημέρα, αλλά κάθε ημέρα εθυσιάζετο για το Xριστό και έλεγε ότι «καθ’ εκάστην ημέραν αποθνήσκω» (A΄ Kορ. 15,31). Aνώτερος του Άβελ είναι.

Aλλά ανώτερος, λέγει ο Xρυσόστομος, και αυτού ακόμα του Nώε. Tί έκανε ο Nώε; Δίκαιος ήτο και άμεμπτος στην γενεάν της διαφθοράς.

O Nώε έφτιαξε κιβωτό, και μέσ’ στην κιβωτό σωθήκανε μόνο οκτώ (8) ψυχές, που έγιναν το σπέρμα ενός νέου κόσμου. Aλλά ο απόστολος Παύλος έφτιαξε μιά καινούργια κιβωτό, μιά κιβωτό όχι από σανίδια και από πίσσα, μιά κιβωτό όχι φθαρτή, μιά κιβωτό που εσώθησαν μέσα όχι οκτώ ψυχές αλλά μυριάδες ψυχών.

Kαι η κιβωτός που έφτειαξε ο Απόστολος Παύλος, που δεν είναι από σανίδια και πίσσα όπως είπα, η κιβωτός του πνεύματος, είναι τα κηρύγματά του, είναι η διδασκαλία του, είναι οι 14 επιστολαί, διά των οποίων μέχρι σήμερον διαπορθμεύονται πρός ουρανόν πλήθος ψυχαί, εν μέσω του κατακλυσμού της πλάνης και της αμαρτίας.

Nαί, ανώτερος του Άβελ, ανώτερος του Nώε· αλλ’ ανώτερος και του Aβραάμ. Tί έκανε ο Aβραάμ;

Eγκατέλειψε τα πάντα, για να ακολουθήση το Θεό, εις την γην εις την οποία του έδειξε ο Θεός. Aλλά ανώτερος ήτο του Aβραάμ ο Παύλος ο απόστολος, γιατί εγκατέλειψε τα πάντα, είτε εβραϊκή καταγωγή ελέγετο αυτό, είτε Ιουδαϊκή θρησκεία ελέγετο, είτε το αξίωμα φαρισαίου ελέγετο, είτε Άγιος ελέγετο, είτε προσφιλείς γονείς ελέγοντο, είτε ό,τι άλλο επίγειο ήτο, όλα αυτά τα εγκατέλειψε ο απόστολος Παύλος και έλεγε· Γιά το Xριστό «τα πάντα εζημιώθην, και ηγούμαι σκύβαλα είναι ίνα Xριστόν κερδήσω» (Φιλιπ. 3,8). Όλα τα πράγματα που εκτιμά ο κόσμος, τα θεωρώ σκουπίδια. Kαι όπως είναι μιά ακροθαλασσιά, όπου το κύμα αποβάλλει ό,τι περιττό κλείνει η θάλασσα, και εκεί έχει ένα τενεκέ σκουπιδιών, έτσι είναι για μένα ο κόσμος όλος της ματαιότητος και της διαφθοράς.

Aνώτερος ακόμα ο απόστολος Παύλος από τον Iώβ. Yπήρξε άλλος ήρωας της υπομονής από τον Iώβ;

Πάλεψε με όλα τα στοιχεία της φύσεως ο Iώβ. Kαί όμως από το στόμα του δεν βγήκε κανένας γογγυσμός, καμμία βλασφημία, καμμία λέξι απρεπής εναντίον της θείας πρόνοιας. Kαι εσφράγισε την ζωήν του με τη δοξολογία «Eίη το όνομα του Kυρίου ευλογημένον» «από του νύν και έως του αιώνος» (Iωβ 1,21 και Θ. Λειτ.), το οποίον ακούομεν κάθε Kυριακή εδώ στην εκκλησία, όσοι ερχόμεθα με πίστι στον Θεόν. Aς είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού και στη δυστυχία μας και στην ευτυχία μας.

Aλλά ανώτερος του Iωβ ανεδείχθη ο απόστολος Παύλος. Όχι ένα μήνα, όχι δύο μήνες όχι τρείς μήνες, 25  ολόκληρα χρόνια υπέφερε.

Ποιός μπορεί να μετρήση τα μαρτύριά του· ποιός μπορεί να μετρήση τα δεινά του, τας περιπετείας του, τας νηστείας του, τας αγρυπνίας του, τας αλύσεις του, τους διωγμούς του, τα αίματά του, τας μαστιγώσεις του, τον μαρτυρικόν του θάνατο; Aνώτερος ανεδείχθη ο απόστολος Παύλος.

Aλλά ακόμα ο απόστολος Παύλος ανεδείχθη ανώτερος του Δαυΐδ. Eάν ο Δαυϊδ μετανόησε, πολύ περισσότερο μετανόησε ο απόστολος Παύλος. Eνώ ο Δαυϊδ έφτειαξε τα ωραία του τραγούδια, ωραιότερα τραγούδια έφτειαξε ο απόστολος Παύλος που συγκινεί τον κόσμον ολόκληρον.

Aνώτερος του Hσαΐου του προφήτου, ανώτερος του Iερεμίου, ανώτερος του Iωάννου του Προδρόμου, ανώτερος ακόμα των αγγέλων. Nαί, και των αγγέλων ακόμα ανώτερος είναι ο απόστολος Παύλος. Δεν το λέγω εγώ, το λέγει αυτό ο Xρυσόστομος. Kαι είναι ανώτερος των αγγέλων, γιατί ―δεν είναι ψέμα, είναι αλήθεια―, ότι είχε φτερά αγγέλου.

Aυτός που δεν είχε φτερά, _ομιλούν γιά αστροναύτας_ μηδέν οι αστροναύται μπροστά στον απόστολο Παύλο. Γιατι οι αστροναύται πετούν μέσ’ στο υλικό κόσμον, ενώ ο Παύλος επέταξε με τα φτερά της πίστεως και της αγάπης ψηλά, πολύ ψηλά, μέχρι τα άστρα του ουρανού, πέραν των γαλαξιών του κόσμου εις τα έσχατα και των εσχατιών της δημιουργίας, μέχρι «τρίτου ουρανού», «και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (B΄ Kορ. 12,2,4)-(http://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/2678-giati-o-apostolos-paylos-dakryze-otan-akouge-tin-leksi-makedonia).

Ανακαίνιση του δευτέρου Ναού του Σολομώντα έκανε ο Ιωάς και ο Ηρώδης ο Μέγας.

Προσωρινή εισβολή. λεηλασία και κατάληψη της Ιερουσαλήμ έγινε από τον Φαραω Σισάκ της Αιγύπτου και τους Σύρους στο Αρχαίο Βασίλειο του Ιούδα.

Πέθανε στην Μεγιδδώ ο Ιωσίας και ο Οχοζίας.

«Προδοσία» φώναξε ο Οχοζίας στον Ιωράμ όταν άρχισε να του επιτίθεται ο Ιού, όπως την ίδια φράση φώναξε και η Γοθολία όταν ανακηρύχτηκε από τον Ιεωαιδάς, τον λαό και τον στρατό στον Ναό του Σολομώντα ο νόμιμος διάδοχος του Θρόνου Ιωάς βασιλιάς του κράτους.

Χρήση νέου βασιλιά στο Ισραήλ με λαδί ενώ βασίλευε ήδη σε αυτό ένας πολύ κακός και αντίθεος βασιλιάς έγινε από τον Προφήτη και Κριτή Σαούλ στον Δαβίδ επί Βασιλείας Σαούλ, του Ιωάς από τον Ιεωαιδά επί «Βασιλείας» της Γοθολίας, αλλά και από τον Προφήτη Ελισαίο στον Ιού επί Βασιλείας του Οχοζία.

«Έχω να σου αποκαλύψω ένα μυστικό» είπε ο υπηρέτης του Ελισαίου στον Ιού, το οποίο του αποκάλυψε κρυφά όταν έμειναν μόνοι τους ότι ο ίδιος επιλέχτηκε από τον Θεό ως νέος βασιλιάς του Ισραήλ, όπως την ιδιά φράση είπε ο ανιψιός του Αποστόλου των Εθνών Παύλου στον Ρωμαίο διοικητή της Ιερουσαλήμ και του αποκάλυψε όταν έμειναν μόνοι τους το σχέδιο για την δολοφονία του Αποστόλου Παύλου από τους εχθρούς του.

Ο Ασά φυλάκισε τον Προφήτη Ανανία, ο Σεδεκίας τον Ιερεμία και ο Αχαάβ τον Μιχαία.

Ο Σεδεκίας χτύπησε τον Μιχαία στο σαγόνι, ενώ ο Προφήτης στην συνέχεια φυλακίστηκε, όπως και ο υπηρέτης του Καϊάφα τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο Οποίος στην συνέχεια φυλακίστηκε.

Ο Αμασίας ηττήθηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος από τον Ιωάς, ο Κράσσος από τον Μουρήνα, ο Βαλεριανός από τον Σαπώρ, ο Βαγιαζήτ από τον Ταμερλάνο και ο Ρωμανός ο Δ΄ ο Διογένης από τον Αρλ Παρσλάν.

Ήττα του εχθρικού στρατού και διάλυση του μετά την εξόντωση του καλυτέρου πολεμιστή του ή του αρχηγού του είχαμε όταν ο Δαβίδ εξόντωσε τον Γολιάθ, ο Θεόδωρος Λάσκαρης τον Καιχοσρόη και ο Ηράκλειος τον Σιρόη.

Τόσο ο Ιωάς, όσο και ο Ουζζίας αν και αρχικά ήταν καλοί βασιλείς, μετά χειροτέρεψαν και βλασφήμησαν έναντι του Θεού με συνέπεια τελικά να τιμωρηθούν και οι δύο.

Ο Αντίγονος Γονατάς έκλαψε όταν είδε το κεφάλι του αντιπάλου του Πυρρού, του ενδόξου βασιλιά της Ηπείρου, ενώ στον γιο του που του το πέταξε στα πόδια του και του ανήγγειλε τα νέα του θανάτου του εχθρού του, ο πατέρας του τον μαστίγωσε και τον έδιωξε.

Αντίστοιχα και ο Δαβίδ στον Αμαληκίτη που του έφερε τα νέα του θανάτου του αντιπάλου του Σαούλ, όπως και σε αυτούς που δολοφονήσαν και του έφεραν τα νέα του θανάτου του αντιπάλου του Ισβοσέθ (του Βαανά και του Ρηχάβ), ο Δαβίδ αφού πρωτα έκλαψε διάταξε τον θάνατο τους.

Ο Ταβάδ ο Αμμωνίτης και ο Ιωζαβάδ ο Μωαβίτης εξόντωσαν τον Ιωάς και εξοντώθηκαν από τον διάδοχο του Αμασία, όπως και ο Βαανά και ο Ρηχάβ εξόντωσαν τον Ισβοσέθ και εξοντώθηκαν από τον διάδοχο του Δαβίδ.

Ύστερα από συνομωσία με τον αρχηγό των Πραιτοριανών Μάκρωνα ο Τιβέριος αντικατέστησε τα πιστά στρατεύματα του τυράννου Σηιανού (ο οποίος ήθελε να σφετεριστεί τον Θρόνο) έξω από την Σύγκλητο με πιστά στον ίδιο, με αποτέλεσμα την τελική σύλληψη και εκτέλεση του τυράννου, ενώ ο διάδοχος του Τιβέριου Καλιγούλας διέταξε την εκτέλεση του Μάκρωνα και των δικών του.

Αντίστοιχα, ύστερα από συνομωσία με τους Εκατόνταρχους Αζαρία, Ισμαήλ, Αζαρία και Μαασεία ο Ιεωαιδάς αντικατέστησε τα πιστά στρατεύματα της τυράννου Γοθολίας (η οποία σφετερίζονταν τον Θρόνο) έξω από τον Ναό του Σολομώντα με πιστά στους ίδιους, με αποτέλεσμα την τελική σύλληψη και εκτέλεση της τυράννου, ενώ ο βασιλιάς Ιωάς διέταξε την εκτέλεση των γιων του Ιεωαιδά και των γιων του (με προεξάρχοντα τον Ζαχαρία).

Η Γοθολία, όπως και ο Τιβέριος (και στην συνέχεια και ο Καλιγούλας) εξόντωσαν ο μεν πρώτη το μεγαλύτερο μέρος της δυναστείας του Δαβίδ και ο δεύτερος των Ιουλιακλαυδιανών, ενώ οι διάδοχοι τους, οι οποίοι ήταν αρχικά «καλοί», σύντομα επέδειξαν ασέβεια και τυραννική διακυβέρνηση και είχαν και οι δύο βίαιο θάνατο με δολοφονία μετά από συνομωσία αξιωματικών τους (των Ταβάδ, Ιωζαβάδ και του Κάσσιου Χαιρέα), οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους διάδοχους τους. 

Η Σαμαρείτιδα ρώτησε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό «Μήπως νομίζεις ότι είσαι μεγαλύτερος από τον προγονό μας Ιακώβ»;, όπως και κάποιοι Ιουδαίοι έλεγαν στον Κύριο «Νομίζεις ότι είσαι ανώτερος από τον Προφήτη Μωυσή και τον Προπάτορα Αβραάμ»;

Τόσο ο Μέγας Κωνσταντίνος, όσο και ο Βλαδίμηρος ο Μέγας ονομάστηκαν και οι δύο Ισαπόστολοι.

Τόσο  ο Ιούλιος Βερν, όσο και ο Μεμβισφοθεέ κουτσαίναν από τραυματισμό και οι δύο.

Κατά των πόλεων αναφέρονταν πως ήταν  προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης όπως και ο φιλόσοφος Ρουσσώ στην Γαλλία.

Όπως ο Καϊάφας θάφτηκε μέσα σε δέρμα αρκούδας, το ίδιο έκανε και ο Ιβάν Δ’ ο Τρομερός με τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ο ηρωικός πρίγκιπας  της Μόσχας Ντιμίτρι Ντονστόι  νίκησε στη μάχη του Κουλίκοβο τους  Μογγόλους, όπως ο Μωυσής παλαιοτέρα τους Αμαληκίτες.

Ο Περεσβέτ ήταν πολεμιστής Μονάχος που βοήθησε τον ηρωικό ηγέτη Ντιμίτρι Ντονστόι, όπως ακριβώς και ο Προφήτης Μωυσής τον Ιησού του Ναυή.

Ο Άβελ ήταν ο δευτερότοκος υιός του Αδάμ και της Εύας. Ήταν κτηνοτρόφος, ενώ ο πρωτότοκος Κάϊν ήταν γεωργός. Τα πρώτα παιδιά των πρωτοπλάστων είχαν τα δύο πρώτα και πανάρχαια επαγγέλματα των ανθρώπων, την κτηνοτροφία και την γεωργία.

Τα δύο αδέλφια, ευθύς εξ αρχής, χωρίς να τους το διδάξει κανείς και χωρίς να τους το ζητήσει, θέλησαν να προσφέρουν θυσία.. . Ο Κάϊν προσφέρει ως θυσία τα πιο τυχαία και συνήθη γεωργικά του προϊόντα.

Ενώ ο Άβελ διαλέγει τα πρωτότοκα και πιο παχιά των προβάτων του. Αποτέλεσμα της διαφορετικής ποιότητας των θυσιών ήταν να φανεί, με κάποιο τρόπο που δεν ξεκαθαρίζει το βιβλίο της Γενέσεως, η προτίμηση και ευαρέσκεια του Θεού στη θυσία του Άβελ και η αποστροφή και η δυσαρέσκεια του Θεού για την θυσία του Κάϊν.

Όχι γιατί ενδιαφερόταν ο Θεός για την ποιότητα της προσφοράς αυτής καθ’ εαυτής, αλλά γιατί ενδιαφερόταν για την ποιότητα της πίστεως και της αγάπης του Κάϊν και του Άβελ. Και όπως ζήτησε από τους γονείς τους να μη φάνε από το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού, για να δεί την πίστη τους, την αγάπη και την αφοσίωση τους προς αυτόν, έτσι εδώ, χωρίς να τους ζητήσει τίποτα ο ίδιος αυτή τη φορά, τους αφήνει να προσφέρουν ότι αυτοί θέλουν, ελέγχει όμως την ποιότητα της προσφοράς τους και επιδοκιμάζει την ουσιαστική και αγνή και άδολη προσφορά του Άβελ, ενώ αποδοκιμάζει την επιφανειακή και τυπική και τιποτένια προσφορά του Κάϊν.

Και το κάνει αυτό για να επιβραβεύσει μεν την συμπεριφορά του Άβελ και να τον ωθήσει σε συνεχή και αέναη ποιοτική λατρεία του Θεού, να διορθώσει δε την ψεύτικη και υποκριτική θρησκευτικότητα του Κάϊν, του πρώτου Φαρισαίου της ανθρωπότητας.

Ο Κάϊν λυπήθηκε πολύ και μελαγχόλησε λόγω της συμπεριφοράς του Θεού. Γι’ αυτό ο Θεός με αγάπη και ενδιαφέρον του μίλησε και του επέστησε την προσοχή στην σωστή και ορθή προσφορά της θυσίας. Του είπε δε ενισχυτικά και ενθαρρυντικά ότι αυτός, σαν πρωτότοκος, θα προηγείται του αδελφού του και θα τον εξουσιάζει, σύμφωνα με τον άγραφο νόμο των πρώτων ανθρώπων. Συνεπώς δεν χρειάζεται να στεναχωριέται ούτε να μελαγχολεί· απλώς να φροντίσει να διορθώσει το ποιόν της θυσίας του.

Δυστυχώς ο Κάϊν δεν θέλησε να διορθώσει τον εαυτό του, αλλά πίστευσε ότι θα γίνει μεγάλος έναντι του Θεού, εάν λείψει η σύγκριση της θυσίας του με την θυσία του αδελφού του. Πόσο ανόητος γίνεται ο άνθρωπος μερικές φορές. Ο Φαρισαίος του ευαγγελίου νόμιζε ότι γίνεται μεγάλος, εάν κατηγορήσει και ξευτελίσει τον αμαρτωλό και ταλαίπωρο τελώνη.

Και ο Κάϊν νόμισε ότι θα γίνει μεγάλος, εάν εξαφανίσει τον υπερέχοντα σε αρετή αδελφό του. Αυτό το σύνδρομο θα καταδυναστεύει τον άνθρωπο έκτοτε. Πάντα θα ταπεινώνουμε τον κατώτερο και θα προσπαθούμε να εξαφανίζουμε με αθέμιτους τρόπους τον ανώτερο από εμάς.

Έτσι ο Κάϊν παρασύρει τον αδελφό του μακριά από τα βλέμματα των γονέων του και ενώ εκείνος τον ακολουθεί με αθωότητα, αγάπη, εμπιστοσύνη, εκείνος σηκώνει το χέρι του και το βάφει με το αίμα του αδελφού του. Και η αποτρόπαια αυτή ιστορία συνεχίζεται έκτοτε αδιάκοπα, με διαφορετικές παραλλαγές κάθε φορά.

Οι πατέρες της Εκκλησίας παρατηρούν ότι ο Άβελ υπήρξε ο πρώτος παρθένος· ο πρώτος μάρτυς· ο πρώτος πιστός· ο πρώτος δίκαιος. Τον θεωρούν «τύπο» του Χριστού. Δεν διέπραξε καμμία αδικία, ήταν θεοσεβής εις το έπακρον, προσέφερε θυσία στο Θεό ότι καλύτερο υπήρχε.

Κι όμως υπέμεινε κακά, χειρότερα απ’ αυτά που υφίστανται οι εγκληματίες. Τιμωρήθηκε επειδή ήταν δίκαιος. Φοβερό να σκεφθεί κανείς, ότι ο πρώτος φονευθείς άνθρωπος δεν ήταν κανένας παλιάνθρωπος, ούτε κάποιος εγκληματίας· αλλά ο πιο ωραίος και ενάρετος άνθρωπος της εποχής του.

Οι ενάρετοι προκαλούν το φθόνο του διαβόλου και των κακών ανθρώπων, όπως