Η ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΑΣΠΙΔΑ ΤΟ 1965 ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΟΝΤΕ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΤΟ 2018

Η ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΑΣΠΙΔΑ ΤΟ 1965 ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΟΝΤΕ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΤΟ 2018

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το έτος 1965, ο νεαρός τότε βασιλιάς της Ελλάδας, ο Κωνσταντίνος ο Β’, απέρριψε την εισήγηση του τότε πρωθυπουργού της χωράς, Γεώργιου Παπανδρέου του πρεσβύτερου, να αναλάβει ο ίδιος την διαχείριση του Υπουργείου Αμύνης (ή διαφορετικά κάποιο άτομο της προτίμησης του).

Ως  αιτιολογία για την απόφαση του αυτή, ο βασιλιάς, επικαλέστηκε την σύγκρουση συμφερόντων, αφού ο γιος του πρωθυπουργού, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ενδέχεται εμπλεκόταν στο στρατιωτικό σκάνδαλο-προσπάθεια πραξικοπήματος, «ΑΣΠΙΔΑ» (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7_%CE%91%CE%A3%CE%A0%CE%99%CE%94%CE%91).

Ως εκ τούτου, μια ανάληψη του Υπουργείου Αμύνης από τον πατέρα ενός ατόμου που ενδέχεται να εμπλεκόταν στο σκάνδαλο, θα έκανε πολλούς να σκεφτούν ότι ο ίδιος θα προσπαθούσε να γλιτώσει τον γιο του με κάθε μέσο.

Υστέρα δε από την απόφαση αυτή του βασιλιά, ο πρωθυπουργός της χώρας, Γεώργιος Παπανδρέου, υπέβαλε την παραίτηση του στον βασιλιά, επιστρέφοντας σε αυτόν την κυβερνητική εντολή.

Αμέσως μετά, ο Παπανδρέου ξεκίνησε τον γνωστό ανένδοτο του αγώνα κατά του παλατιού, ενώ η απόφαση αυτή, άλλα και οι υπόλοιπες πολιτικές πράξεις του βασιλιά, κατακριθήκαν από πολλούς ότι δεν συνέδραμαν με το σύνταγμα, αφού για την σύνθεση της κυβέρνησης θα έπρεπε να αποφασίζει ο πρωθυπουργός και όχι ο βασιλιάς.

Όλα αυτά, είχαν ως αποτέλεσμα, την έναρξη μιας μακράς περιόδου πολίτικης κρίσης για την χωρά, η όποια οδήγησε σταδιακά στα «Ιουλιανά» του 1965 (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5/), στις κυβερνήσεις της αποστασίας (π.χ. του Νόβα) και σταδιακά στο πραξικόπημα του 1967 και στην Χούντα.

[Φυσικά, ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος δεν έλαβε μόνος του την απόφαση αυτή. Ο ίδιος, λήγω του νεαρού της ηλικίας του και της απειρίας του επηρεαζόταν από την μητέρα του την Φρειδερίκη, ενώ είχε και άμεσες σχέσεις με την Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ.

Αυτές οι δυνάμεις φοβόταν (παλάτι-ΗΠΑ-Μεγάλη Βρετάνια), ότι μια πιθανή πλήρης επικράτηση του Παπανδρέου και του κόμματος του, της Ένωσης Κέντρου στο Υπουργείο Άμυνας και την κυβέρνηση, θα τις έκανε να χάσουν ολοκληρωτικά τα ερείσματα στον στρατό, ο όποιος θεωρούταν μέχρι τότε, φιλοδυτική και φιλοβασιλική δύναμη.

Επίσης, φοβόταν, ότι ένας παντοδύναμος Παπανδρέου, θα ενστερνιζόταν τις «ακραίες θέσεις» του γιου του, θα σύναπτε εμπορικές σχέσεις με την εχθρική προς τις ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, εν μέσω μάλιστα της περιόδου του Ψυχρού Πόλεμου.

Και ίσως και να σύναπτε και ενεργειακές σχέσεις με την Μόσχα (http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B7-%CF%86%CF%85/,  http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%87%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB), κάτι που αύξανε την δύναμη της στην Ευρώπη και θα μείωνε αυτή των ΗΠΑ, απομακρύνοντας και την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και πιθανότατα θα καταργούσε και τον (πάντα φιλοδυτικό) θεσμό της βασιλείας στην Ελλάδα.

Αυτοί ήταν οι λόγοι που οι ΗΠΑ, στήριξαν τον τότε βασιλιά της Ελλάδας στις αποφάσεις του και στραφήκαν κατά του Παπανδρέου, και με τον τρόπο αυτό, ήταν φυσικά συνυπεύθυνες για την σοβαρή πολίτικη κρίση, στην όποια περιήλθε τότε η χωρά μας].

Όσο για τον φόβο του παλατιού για την άνοδο του δήθεν «αριστερού ριζοσπάστη» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_98.html), Ανδρέα Παπανδρέου, στην εξουσία και την έξωση της βασιλείας από την χώρα, αυτά τα γεγονότα πραγματοποιήθηκαν τα έτη 1981 και 1974 αντίστοιχα.

Αντίστοιχα, στις μέρες μας, και συγκεκριμένα τον Μάιο του 2018, ο τωρινός πρόεδρος της δημοκρατίας στην Ιταλία, Σέρτζιο Ματαρέλα, απέρριψε την εισήγηση του υποψήφιου για την πρωθυπουργία της χώρας, Τζουζέπε Κόντε, να αναλάβει ο έμπιστος του ιδίου (και των Σαλβίνι-Μάιο), καθηγητής οικονομικών,  Πάολο Σαβόνα, την διαχείριση του Υπουργείου Οικονομικών.

Ως  αιτιολογία για την απόφαση του αυτή, ο Ματαρέλα, επικαλέστηκε την δήθεν ανάγκη προστασίας των οικονομιών των Ιταλών πολιτών και τον «κατευνασμό των αγορών», ενώ συμπλήρωσε πως όλα αυτά τα έκανε δήθεν «για το καλό τους και μόνο».

Ως εκ τούτου, μια ανάληψη του Υπουργείου Οικονομικών από ένα άτομο που ενδέχεται να έβγαζε την χώρα από την ευρωζώνη, θα έφερνε οικονομική κρίση στην χώρα και αναταραχή στα ομόλογα αυτής.

 Ύστερα δε από την ανακοίνωση της απόφασης αυτής του πρόεδρου της Ιταλίας, ο υποψήφιος πρωθυπουργός της χώρας, Τζουζέπε Κόντε, υπέβαλε την παραίτηση του σε αυτόν, επιστρέφοντας σε αυτόν την κυβερνητική εντολή.

Αμέσως μετά, τα κόμματα της Λέγκας και των Πέντε Αστέρων, ανακοίνωσαν πως θα ξεκινήσουν αγώνα κατά της απόφασης αυτής του Ιταλού πρόεδρου (τα Πέντε Αστερία μάλιστα, υπαινίχτηκαν πως θα ξεκινήσουν ακόμα και την διαδικασία καθαίρεσης του πρόεδρου, ενώ δήμαρχοι της Λέγκας πέταξαν τα πορτρέτα του Ματαρέλα από τα γραφεία τους).

Η  δε απόφαση του αυτή, άλλα και οι υπόλοιπες πολιτικές πράξεις του Ματαρέλα (κάλεσε το μέλος του ΔΝΤ και υποστηρικτή της λιτότητας, Κάρλο Κοταρέλι), κατακριθήκαν από πολλούς ότι δεν συνέδραμαν με το σύνταγμα, αφού για την σύνθεση της κυβέρνησης θα έπρεπε να αποφασίζει ο πρωθυπουργός και όχι ο πρόεδρος, καταπατώντας με τις πράξεις του αυτές το εκλογικό αποτέλεσμα και την θέληση του Ιταλικού λαού.

Όλα αυτά, έχουν ως αποτέλεσμα, την έναρξη μιας περιόδου πολίτικης κρίσης για την χώρα, η όποια φαινόταν αρχικά ότι θα οδηγήσει σύντομα στην διεξαγωγή νέων εκλογών στην Ιταλία (https://www.pentapostagma.gr/2018/05/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%AE%CF%81%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%BF-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%AF-%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CF%80.html) και σταδιακά στην πιθανότατη πλήρη επικράτηση των ευρωσκεπτικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων στην χώρα αυτή (http://newpost.gr/kosmos/675276/italia-senaria-gia-kalpes-to-kalokairi-parembash-toy-kentrikoy-trapezith-gia-thn-krish).

[Φυσικά, ο Ματαρέλα δεν έλαβε μόνος του την απόφαση αυτή. Ο ίδιος, εκτός της «προσωπικής εμπειρίας» στα θέματα αυτά, επηρεάζεται επίσης άμεσα και από άλλες δυνάμεις που έχουν συμφέροντα στην Ευρώπη και την Ιταλία και συγκεκριμένα  από τις ΗΠΑ και την Γερμανία.

Αυτές οι δυνάμεις φοβούνται ότι μια πιθανή πλήρης επικράτηση των ευρωσκεπτικιστών στο Υπουργείο Οικονομίας και την κυβέρνηση, θα τις έκανε να χάσουν ολοκληρωτικά τα ψειρίσματα στην οικονομία και την Ιταλική κυβέρνηση, η όποια θεωρείται μέχρι σήμερα, φιλοδυτική δύναμη.

Επίσης, φοβούνται, ότι ένας παντοδύναμος κυβερνητικός συνασπισμός της Λέγκας και των Πέντε Αστέρων, θα συνάψει εμπορικές σχέσεις με την εχθρική προς τις ΗΠΑ, Ρωσία, και θα άρει τις οικονομικές κυρώσεις προς την χώρα αυτή, εν μέσω μάλιστα της έναρξης μίας περιόδου ενός «νέου Ψυχρού Πόλεμου» μεταξύ των δυο αυτών χωρών.

Και ότι θα συνάψει και ενεργειακές σχέσεις με την Μόσχα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_4.html), κάτι που θα αυξήσει την δύναμη της στην Ευρώπη και θα μειώσει αυτή των ΗΠΑ, απομακρύνοντας και την Ιταλία από το ΝΑΤΟ, με βάση το πρόγραμμα  των δυο αυτών κομμάτων που διέρρευσε πρόσφατα (http://www.fortunegreece.com/article/kino-pilotiko-programma-apo-legka-kinima-pente-asteron-anazitite-prothipourgos/).

Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι εκτός της Μόσχας (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html), και οι ίδιες οι ΗΠΑ στήριξαν την άνοδο των δυο αυτών κομμάτων στην Ιταλία, αφού ο ίδιος ο υπεύθυνος της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, ο Στηβ Μπανόν, ήταν υπεύθυνος και για τις δίκες τους προεκλογικές εκστρατείες.

Και  σίγουρα οι ΗΠΑ, με την βοήθεια των φιλικών για τις ίδιες αγορών και τραπεζικών οίκων, έχουν συμφέρον από την διάλυση της ΕΕ (που την ελέγχει η εχθρική προς τις ΗΠΑ Γερμανία), άλλα και την πτώση της αξίας του Ευρώ (ίσως ακόμα και την διάλυση του).

Αυτός είναι και ένας από τους λογούς, που οι ΗΠΑ εμπλέκονται και στις διαπραγματεύσεις για το Μακεδονικό ζήτημα, στο όποιο υπάρχουν και πολλές ενεργειακές παράμετροι, όπως και η Γερμανία (https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2018/05/blog-post_29.html?spref=fb).

Και για τους ίδιους λογούς, οι ΗΠΑ, στήριξαν τον Ματαρέλα στις αποφάσεις του και στραφήκαν κατά της νέας ευρωσκεπτικιστικής κυβέρνησης που αναμενόταν να αναλάβει την ηγεσία της Ιταλία, και με τον τρόπο αυτό, είναι φυσικά συνυπεύθυνες για την σοβαρή πολίτικη κρίση, στην όποια περιήλθε η χώρα αύτη].

Τελικά, ύστερα από μερικές μέρες πολιτικής κρίσης στην Ιταλία, καθώς και οικονομικής αναταραχής στις αγορές και πτώση του ευρώ, σχηματίστηκε και ορκίστηκε τελικά την Παρασκευή της 1^ης Ιουνίου (http://www.kathimerini.gr/967043/article/epikairothta/kosmos/italia-neos-prw8ypoyrgos-orkisthke-o-tzoyzepe-konte---oloklhrh-h-syn8esh-ths-kyvernhshs), συγκυβέρνηση της Λέγκας και του κινήματος Πέντε Αστέρων, με την στήριξη μάλιστα του κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας.

Πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης, ανέλαβε τελικά Τζουζέπε Κόντε, με αντιπροέδρους τον Ματεό Σαλβίνι και τον Λουίτζι ντι Μάιο, ενώ νέος υπουργός οικονομικών, στην θέση που αρχικά προοριζόταν για τον Πάολο Σαβόνα, ανέλαβε τελικά ο δεξιός καθηγητής οικονομικών, Τζοβάνι Τρία  (https://www.pentapostagma.gr/2018/06/%CE%B5%CF%81%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%83.html).

Όσο για τον φόβο του Ματαρέλα για την άνοδο και πλήρη επικράτηση των αντιευρωπαϊκών  κομμάτων στην εξουσία της Ιταλίας (https://www.e-dromos.gr/evroskeptikistiki-pleiopsifia/), αυτός πιθανότατα θα λάβει χώρα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν αυτές λάβουν χώρα στην Ιταλία (και μάλιστα χωρίς πραξικόπημα όπως έγινε το 1967 στην Ελλάδα, άλλα με την ψήφο του ιδίου του Ιταλικού λαού).

Με βάση δε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η Λέγκα έχει εκτοξευτεί σχεδόν στο 28%, τα Πέντε Αστερία στο 30% (https://www.news.gr/kosmos/article/1123427/ta-senaria-tis-epomenis-meras-stin-italia-oles-i-pithanes-sinergasies.html), ενώ ενδέχεται αυτή την φορά ο συνασπισμός της Δεξιάς, να αποκτήσει, αν παραμείνει ενωμένος (http://www.news247.gr/kosmos/mateo-salvini-symmachia-me-ton-mperloyskoni-mono-an-dechthei-tin-allagi-ton-eyropaikon-kanonon.6618297.html), την απόλυτη εκλογική πλειοψηφία, όπως και ένας ενδεχόμενος νέος εκλογικός συνασπισμός Λέγκας-Πέντε Αστέρων (https://www.liberal.gr/arthro/206355/epikairotita/2018/koinobouleutiki-pleiopsifia-exasfalizoun-legka-tou-borra-kai-kinima-5-asteron-se-nea-dimoskopisi.html, http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/05/blog-post_588.html).

Στην δε Ισπανία, τα μεγάλα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα στα όποια εμπλέκεται το δεξιό Λαϊκό κόμμα του πρωθυπουργού της χώρας, Μαριάνο Ραχόι (http://www.kathimerini.gr/966724/article/epikairothta/kosmos/ispania-protaseis-momfhs-kata-raxoi), οδήγησαν πρόσφατα στην διαδικασία της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης του, την Παρασκευή της 1^ης Ιουνίου του 2018 (https://www.parapolitika.gr/article/stin-ispania-oli-theloun-na-dioxoun-ton-rachoi-mporoun).

Σε αυτήν, πέρασε τελικά η πρόταση αυτή και η κυβέρνηση Ραχόι έπεσε από την εξουσία, αφού οι αντίπαλοι της συγκέντρωσαν την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τον σκοπό αυτό, με συνολικά 180 ψήφους στο κοινοβούλιο υπέρ της αποπομπής της κυβέρνησης του λαϊκού κόμματος (http://corfiatiko.blogspot.com/2018/06/blog-post_62.html).

Ο δε βασιλιάς της χώρας, Φελίπε, ύστερα από διαβουλεύσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων της χώρας, ανέθεσε τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στον ηγέτη των Ισπανών Σοσιαλιστών, Σάντσεθ. 

Για πολλούς πάντως, η Ισπανία ενδέχεται να οδηγηθεί και αυτή σύντομα σε πρόωρες εκλογές, μιας και ο ίδιος ο ηγέτης των Σοσιαλιστών Σάντσεθ, είχε υποσχεθεί αν γίνει πρωθυπουργός της Ισπανίας, σύντομη διεξαγωγή αυτών, ενώ και τα άλλα μεγάλα κόμματα της χώρας, ζητούν τάχιστα την πραγματοποίηση προώρων εκλογών (Ciudadanos, Podemos).

[Σε περίπτωση δε που ο Σάντσεθ συνεχίσει το πρόγραμμα λιτότητας του Ραχοί και ψηφίσει τον προϋπολογισμό περικοπών των δημόσιων δαπανών που εκείνος συνέταξε, και παράλληλα στην προσπάθεια του να κερδίσει ψήφους στο ισπανικό κοινοβούλιο, συμμαχήσει με δυνάμεις που ζητούν τον διαμελισμό της Ισπανίας (Βάσκους-Καταλανούς εθνικιστές και Podemos), τότε η Ισπανία, κινδυνεύει να οδηγηθεί ακόμα και σε έναν δεύτερο εμφύλιο πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_47.html)].

Και σε μια τέτοια περίπτωση, με βάση τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις (http://www.efsyn.gr/arthro/koytsos-prothypoyrgos-o-mariano-rahoi, https://www.liberal.gr/arthro/206291/epikairotita/2018/i-skutali-tou-tromou-stin-ispania-me-tin-protasi-momfis-kata-rachoi.html), πρώτο αναμένεται να βγει το κόμμα των Ciudadanos (οι Πολίτες), του Καταλανού στην καταγωγή, άλλα κατά της Καταλανικής ανεξαρτησίας και υπέρ της Ισπανικής Ενότητας, Άλμπερτ Ριβέρα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_47.html,http://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB/#), το όποιο είναι μπροστά με 29%.

Οι δε Σοσιαλιστές, στις δημοσκοπήσεις αυτές, έρχονται δεύτεροι με σχεδόν 21%, ενώ ακολούθου οι Podemos του Ιγκλεσίας με 19% και το Λαϊκό κόμμα του Ραχόι με 17%.

[Η πτώση των ποσοστών των δυο τελευταίων κομμάτων, οφείλεται στα σκάνδαλα που αυτά έλαβαν μέρος, στα οικονομικά το κόμμα του Ραχόι (https://www.thepressproject.gr/article/129683/I-diafthora-tou-Lakou-Kommatos-apeilei-tin-kubernisi-Raxoi) και στο σκάνδαλο με την αγορά της πανάκριβης βίλας το κόμμα του Ιγκλεσίας (http://www.gazzetta.gr/plus/diethni/article/1234973/o-igklesias-pire-ok-ton-podemos-gia-ti-vila, http://www.iefimerida.gr/opinion/312235/o-tsipras-oi-podemos-kai-i-katara-tis-venezoyelas), αν και αυτός, φτηνά την γλίτωσε στο εσωκομματικό δημοψήφισμα που διεξήχθη στους Podemos].

Όλα σχεδόν τα μεγάλα κόμματα στην Ισπανία (Ciudadanos, Σοσιαλιστές, Podemos), με εξαίρεση το κόμμα του Ραχόι είναι επίσης κατά της λιτότητας, ενώ όποια κυβέρνηση και αν προκύψει μετά από ενδεχόμενες νέες εκλογές στην χώρα αυτή (π.χ. Ciudadanos-Σοσιαλιστές, Ciudadanos- κόμμα του Ραχόι, ή Σοσιαλιστές-Podemos), θα πιέσει, όπως και η νέα Ιταλική κυβέρνηση που θα προκύψει από τις νέες εκλογές στην Ιταλία για την παύση της.

Όλα αυτά τα γεγονότα, θα φέρουν ακόμα περισσότερη αναταραχή στην ΕΕ και στην ηγεμονία της Γερμανίας (https://www.newsbomb.gr/oikonomia/story/889396/to-fytili-anapse-italia-kai-ispania-tinazoyn-ston-aera-to-eyro), ενώ τα πιθανά θετικά αντιγερμανικά και αντιευρωπαϊκά εκλογικά αποτελέσματα στις χώρες αυτές, πιθανώς θα ενισχύσουν εκλογικά και άλλα αντίστοιχα κόμματα σε άλλες χώρες (Γερμανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Αυστρία, Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία, Σκανδιναβικές χώρες κ.λ.π.).

Επίσης, όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στο Μακεδονικό ζήτημα, μπορούν  να φέρουν πολύ σημαντικά αποτελέσματα και  για την ίδια χώρα μας.

Και αυτό μπορεί να συμβεί, αν οι συμπολίτες μας αντισταθούν στα προδοτικά σχέδια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (και της αντιπολίτευσης), και πυκνώσουν τα συλλαλητήρια της 6^ης Ιουνίου για την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, μπορεί ακόμα να επιτύχουν την πτώση αυτής, και την διεξαγωγή νέων εκλογών στην χώρα (όπως έπεσε η κυβέρνηση του Μητσοτάκη το 1993 εξαιτίας και πάλι του Μακεδονικού ζητήματος).

Σε μια τέτοια περίπτωση, και με την εφαρμογή του συστήματος της απλής αναλογικής που έχει ψηφιστεί από την παρούσα βουλή, είναι πιθανόν, αν το πρώτο κόμμα δεν λάβει αυτοδυναμία, να χρειαστεί να γίνει συγκυβέρνηση (π.χ. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), ή οικουμενική (με συμμέτοχη και του ΣΥΡΙΖΑ., π.χ. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ-ΣΥΡΙΖΑ) ή ακόμα και επαναληπτικές εκλογές, αν τα κόμματα δεν συμφωνήσουν μεταξύ τους.

Πάντως, αναμένεται για πολλούς μεγάλη πτώση των ποσοστών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και άνοδος των αντίστοιχων του ΝΔ και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, και αν αυτό συμβεί, τότε θα έχουμε σχεδόν πλήρη πτώση των ποσοστών της αριστεράς σε όλη την Ευρώπη (Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία κ.λ.π.), άλλη μια «υπηρεσία» του ΣΥΡΙΖΑ στους ευρωπαίους «συντρόφους» του, καθώς και στους λαούς της Ευρώπης.

[Στην δε Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα στην Βραζιλία, πρώτος στις δημοσκοπήσεις, είναι ο ακροδεξιός Μπολσονάρο με 24%, ενώ όλοι οι άλλοι αντίπαλοι του, είναι από 14% και κάτω. Στις δε εκλογές στην Κολομβία, στον δεύτερο γύρο, ο όποιος θα πραγματοποιηθεί στις 17 Ιουνίου (http://www.thetoc.gr/diethni/article/proedrikes-ekloges-stin-kolombia-deksia-vs-aristeras), πρώτος αναμένεται να βγει ο ακροδεξιός Ιβάν Ντούκε.

Όποτε, ότι μέχρι τώρα, το σχέδιο του Τραμπ, για μια φιλοαμερικάνικη «πίσω αυλή» των ΗΠΑ (Λατινική Αμερική), φαίνεται πως λειτουργεί θαυμάσια (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%83/).

Οι οποίες επίσης (οι ΗΠΑ), εκμεταλλευόμενες την διαφθορά, τις δικτατορίες και τους εμφύλιους σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, καθώς και την άνοδο των εθνικιστών στην ΕΕ, ετοιμάζουν στρατιωτικές επεμβάσεις σε αυτές, σαν την περίοδο της αποικιοκρατίας.

Και όλα αυτά, με σκοπό όπως πάντα, την κατάληψη των πλουσίων ορυκτών πόρων των χωρών αυτών (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσός, ουράνιο, ύδατα), καθώς και την «οικειοποίηση» από τις ίδιες της καίριας γεωπολιτικής θέσης αυτών.

Πάντα φυσικά, στήνοντας έναν ανήλεη χώρο τυράννων, δικτατόρων, εμφυλίων πολέμων, και άπειρων τραγωδιών, πάνω στις πλάτες των κρατών αυτών, καθώς και των λαών τους.

Γιατί οπού υπάρχουν Ανεμομαζώματα τυράννων, ακολουθούν πάντα Ανεμοσκορπίσματα βασανισμένων λαών].