Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΙΓΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΙΓΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο Γάιος Καίσαρας Καλιγούλας, υπήρξε ένας από τους πιο παρανοϊκούς αυτοκράτορες που υπήρξαν ποτέ στην Ρωμαϊκή ιστορία. 

Το όνομα του Αυτοκράτορα αυτού, έμεινε αλησμόνητο κατά την διάρκεια της ιστορίας, ενώ και μέχρι τις μέρες μας, όταν κάνεις αναφέρεται σε αυτόν, τον ταυτίζει με την απολυτή παράνοια, τα συνεχή σεξουαλικά οργιά, καθώς και την αφάνταστη βιαιότητα και βασανιστήρια έναντι των εχθρών του.

Στο άρθρο αυτό, θα γίνει μια εκτενής περιγραφή της βιογραφίας του Καλιγούλα, με βάση κυρίως το κείμενο του Ρωμαίου ιστορικού Σουητώνιου, καθώς και άλλων εγκύρων ιστορικών πηγών.

Και θα αναδειχθεί επίσης, η ιστορία της σταδιακής μεταμόρφωσης του Καλιγούλα από έναν αγαπητό αρχικά στον λαό ηγέτη, στον πλέον αποκρουστικό και παρανοϊκό Αυτοκράτορα που κυβέρνησε ποτέ την Ρώμη.

Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας Γερμανικός, γνωστότερος στο ευρύτερο κοινό με το όνομα Καλιγούλας, ήταν γιος σου του ένδοξου στρατηγού της Ρώμης Γερμανικού, καθώς και της Αγριππίνας της πρεσβύτερης της κόρης του Ρωμαίου στρατηγού, Μάρκου Αντώνιου, ο όποιος  είναι γνωστός σε όλους μας για την σχέση του με την βασίλισσα Κλεοπάτρα.

Το όνομα Καλιγούλας, δεν ήταν το κανονικό του όνομα του Γάιου, αλλά ένα παρατσούκλι που του έδωσαν οι στρατιώτες του πατέρα του, επειδή όταν αυτός ήταν μικρός, φορούσε στρατιωτικά σανδάλια, τα οποία οι Ρωμαίοι τα  ονομάζουν κάλιγκα,  και από τα πήρε το όνομα Καλιγούλας,  το οποίο στην σύγχρονη εποχή θα μπορούσε κανείς να το μεταφράσει σαν αρβυλάκιας.

Ο Καλιγούλας, ζούσε μαζί με την οικογένειά του στο στρατόπεδο του πατέρα του και έπαιζε συχνά με τους στρατιώτες του στρατηγού Γερμανικού,  οι οποίοι και τον είχαν σαν μασκότ του συντάγματος τους και ήταν αυτοί που του έδωσαν το γνωστό σε όλους μας προσωνύμιο, Καλιγούλας.

Όταν ο Καλιγούλας βρισκόταν στην ηλικία των μόλις δυο ετών, συνέβη μία πολύ επικίνδυνη στρατιωτική εξέγερση των στρατιωτών του Γερμανικού έναντι του νέου Αυτοκράτορα της Ρώμης, Τιβέριου.

Έτσι, μόλις αυτοί άκουσαν την ανάρρηση του Τιβερίου στον αυτοκρατορικό θρόνο, εξεγέρθηκαν οργισμένοι, αφού επιθυμούσαν διάδοχος του Αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου να γίνει αγαπημένος και επιτυχημένος στρατηγός τους, Γερμανικός.

Ο στρατηγός Γερμανικός, προκειμένου να καταστείλει την στάση αυτή, αλλά και για να φροντίσει για την ασφάλεια της οικογένειας του, την απομάκρυνε άμεσα από το στρατόπεδο και έλαβε έκτακτα στρατιωτικά μέτρα.

Όμως οι στρατιώτες, ντροπιασμένοι από την εικόνα να αποχωρεί από το στρατόπεδο σαν εχθρός η οικογένεια του αγαπημένου τους στρατηγού,  αμέσως σταμάτησαν την στάση τους και υποτάχτηκαν ξανά στον στρατηγό τους.

Ως ανταμοιβή για την καταστολή της εξέγερσης αυτής, ο νέος Αυτοκράτορας Τιβέριος, ανακάλεσε τον Γερμανικό στην Ρώμη,  όπου αυτός  πραγματοποίησε θρίαμβο, ενώ στην συνέχεια τον διόρισε στρατιωτικό υπεύθυνο στην Συρία, στην οποία ο στρατηγός μετακόμισε μαζί με την οικογένεια του.

Όταν όμως ο Καλιγούλας ήταν επτά ετών, είδε τον πατέρα του να πεθαίνει, όπως λέγεται από δηλητήριο  που του χορήγησε ο Γναίος Πείσωνας, φίλος του Αυτοκράτορα Τιβέριου και συνάμα πολιτικός διοικητής της Συρίας, ύστερα από διαταγές του ιδίου.

Ο μικρός Γάιος,  οποίος ανήκε στην Ιουλοκλαυδιανή  γενιά,  ήταν ο μικρότερος από τα τρία παιδιά του Γερμανικού και της Αγριππίνας και το μοναδικό αρσενικό το οποίο επέζησε τελικά από τις άγριες εκκαθαρίσεις του Αυτοκράτορα Τιβερίου έναντι της οικογένειας του.

Και αυτό συνέβη εξαιτίας του γεγονότος ότι η Αγριππίνα  κατηγορούσε τον Αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβέριο, για τον μυστηριώδη θάνατο του συζύγου της.

Και εξαιτίας της πεποίθησης της αυτής, ξεκίνησε μαζί του μία άγρια κόντρα η οποία  οδήγησε τελικά στην εξορία και το θάνατο της ιδίας, καθώς και την εκτέλεση δύο από τον εκ των τριών γιων της από τον Αυτοκράτορα, ενώ οι ζωές των τριών κορών της Αγριππίνας δεν πειράχτηκαν.

Ένας άλλος λόγος, για τον οποίο ο Τιβέριος εξόρισε την Αγριππίνα, ήταν επίσης το γεγονός, πως η Αγριππίνα και ο σύζυγός της ήταν πάρα πολύ διασημότεροι από τον ίδιο στον ρωμαϊκό λαό, ο οποίος δεν συμπαθούσε καθόλου τον Τιβέριο, τόσο λόγω της τσιγκουνιάς του, όσο επίσης και λόγω του βίαιου και στρυφνού χαρακτήρα του.

Εξαιτίας αυτών των γεγονότων, ο Γάιος, αναγκάστηκε να ζήσει για ένα χρονικό διάστημα με την  προγιαγιά του, την Αυτοκράτειρα Λιβία, την αδίστακτη και δολοπλόκα σύζυγό του Αυγούστου και στην συνέχεια, με την γιαγιά του την Αντωνία, την κόρη του  γνωστού σε όλους μας στρατηγού, Μάρκου Αντωνίου.

Όταν ο γιος του Αυτοκράτορα Τιβερίου, ο Δρούσος, δηλητηριάστηκε από τα χέρια της συζύγου του Λιβίλας, καθώς και του εραστή της και αρχηγού των πραιτοριανών Σηιανού, άρχισε από αυτούς τους δύο μία έντονη και μεγάλη σειρά συνωμοσιών έναντι του Αυτοκράτορα, στην προσπάθειά τους να χριστούν διάδοχοί του και  στην συνέχεια να του πάρουν τον θρόνο, αφού πρώτα τον δηλητηριάσουν.

Πριν όμως συμβούν όλα αυτά, ο δολοπλόκος και αδίστακτος ο αρχηγός των  πραιτοριανών φρουρών του Αυτοκράτορα, Σηιανός, είχε φροντίσει πρώτα, όντας και  αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών του Τιβερίου, μέσω συκοφαντιών να  φροντίσει για την εξορία της απειλητικής  ως προς αυτόν  για την διαδοχή, Αγριππίνας.

 Όμως, παρόλο που φαινόταν ότι ο Σηιανός και επιτύχει όλους τους στόχους του,  και σύντομα θα χριζόταν διάδοχος του Αυτοκράτορα Τιβερίου,  η απρόσμενη και έγκαιρη και τον Τιβέριο επέμβαση, της συζύγου του αποθανόντος αδερφού του Αυτοκράτορα, στρατηγού Δρούσου,  η οποία του αποκάλυψε  τα σχέδια του Σηιανού και της κόρης της Λιβίλας, ανέτρεψε άρδην την κατάσταση εις βάρος του στρατηγού των  πραιτοριανών.

Έτσι, ο Τιβέριος αντιδρώντας έξυπνα  και γρήγορα κάλεσε τον Σηιανό στην Σύγκλητο,  δήθεν για να τον προάγει, αλλά στην πραγματικότητα για να τον συλλάβει,  αφού πιο πριν είχε καταφέρει να πάρει με το μέρος του τον υπαρχηγό του τον Μάκρονα, στον οποίο και υποσχέθηκε την θέση του Σηιανού.

Εκεί, ο Σηιανός, παντελώς μόνος και απομονωμένος,  συνελήφθη εύκολα από τον πρώην υπασπιστή του και τους στρατιώτες του Aυτοκράτορα και εκτελέστηκε άμεσα για την προδοσία του μαζί με όσους τον βοήθησαν σε αυτήν.

Όμως, εξαιτίας των παραπάνω γεγονότων,  και  των εκτελέσεων  που είχαν συμβεί στην αυτοκρατορική οικογένεια, τόσο από το μίσος του Τιβερίου, όσο και από τις συκοφαντίες του Σηιανού,  οι μόνοι συγγενείς του Aυτοκράτορα που ήταν ακόμη ζούσαν,  μιας και ο γιος του δεν βρισκόταν πια στην ζωή,  ήταν ο εγγονός του ο Γέμελος, όπως και ο Καλιγούλας,  ο γιος της αντιπάλου του, Αγριππίνας.

Ο Τιβέριος, πήρε μαζί του τους δύο αυτούς συγγενείς του στο διεφθαρμένο περιβάλλον του νησιού Κάπρι, το έτος 31 μ.Χ., στο οποίο είχε το παλάτι του και όπου απομονώνονταν μακριά από την Ρώμη, τόσο για να αποφύγει τον εχθρικό για αυτόν κόσμο αυτής, όσο επίσης και για να επιδίδεται σε αυτό, σε κάθε είδους σεξουαλική διαστροφή καθώς και βασανιστήρια των αντιπάλων του.

Το ίδιο έτος, ο Αυτοκράτορας Τιβέριος προσέφερε στον Καλιγούλα το πρώτο σημαντικό για αυτόν αξίωμα το αξίωμα του ποντίφικα,  το οποίο και δεν προσέφερε στον εγγονό του τον Γέμελο, τον οποίο και αντιπαθούσε, ίσως εξαιτίας του γεγονότος τι πίστευε ότι αυτός δεν ήταν κανονικό παιδί  του γιου του, του Δρούσου,  αλλά πιθανώς του πρώην αρχηγού των πραιτοριανών του, του Σηιανού.

Σε αυτό το διεφθαρμένο περιβάλλον ενηλικιώθηκε ο Καλιγούλας και τα όσα αντίκρισε και βίωσε εκεί,  όπως η έννοια της απόλυτης δύναμης, ή η ικανοποίηση κάθε επιθυμίας και διαστροφής,  επηρέασε πολύ το χαρακτήρα του και συντέλεσε πολύ μετέπειτα στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του.

Ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Τιβέριος, γνωρίζοντας το ποιον του Καλιγούλα και ξέροντας ότι λόγω του χαρακτήρα του, στο τέλος θα αποδεικνυόταν πολύ χειρότερος από τον ίδιο και πολύ πιο μισητός στον ρωμαϊκό λαό, έλεγε χαιρέκακα την φράση: «Μεγαλώνω μια οχιά για τον ρωμαϊκό λαό».

Και ήταν σε αυτό το διεφθαρμένο περιβάλλον, οπού ο Καλιγούλας φόρεσε τελικά καθυστερημένα την ανδρική τήβεννο, κάτι το οποίο σημαίνει ότι τότε ενηλικιώθηκε πραγματικά, ενώ στο περιβάλλον αυτό, ο Αυτοκράτορας Τιβέριος, του έδωσε επίσης και το αξίωμα του ταμία.

Τελικά, το 37 μετά Χριστόν, ύστερα από 17 έτη βασιλείας, ο Αυτοκράτορας δολοφονήθηκε, με την συνεργασία του Καλιγούλα, καθώς και του αρχηγού των πραιτοριανών Μάκρονα, όποιος και δολοφόνησε τον Τιβέριο, πνίγοντας τον με ένα μαξιλάρι.

Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, αλλά και της διαθήκης του Τιβέριου, ο Καλιγούλας ανακηρύχθηκε συναυτοκράτορας μαζί με τον εγγονό του Τιβέριου, τον Γέμελο, παρόλο που σύντομα η διαθήκη αυτή ανακηρύχθηκε άκυρη, με το αιτιολογικό ότι δήθεν ο Αυτοκράτορας Τιβέριος, τα τελευταία είναι βασιλιάς του δεν ήταν καλά στα μυαλά του και με τον τρόπο αυτό, παρακάμφθηκε το ζήτημα της συμβασιλείας του Καλιγούλα με τον Γέμελο.

Όλοι οι Ρωμαίοι πολίτες υποδέχθηκαν με γιορτές και μεγάλη χαρά, τόσο τον θάνατο του μισητού για αυτούς Αυτοκράτορα Τιβέριου, όσο επίσης και για την άνοδο στο θρόνο του γιου του ένδοξου στρατηγού Γερμανικού, Καλιγούλα, για τον οποίο πίστευαν ότι σύντομα θα έκανε να ξεχαστεί η τυραννική εποχή του Τιβέριου και θα έφερνε την Ρώμη σε μία νέα περίοδο μεγάλης ακμής.

Και πραγματικά, με βάση τις πρώτες πράξεις του Καλιγούλα, αυτός φαινόταν ότι όντως θα εκπλήρωνε τις πεποιθήσεις και τα οράματά τους.  Έτσι, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να φροντίσει να αποκαταστήσει την μνήμη της μητέρας και των αδερφών του.

Στην συνέχεια, ο Καλιγούλας, φρόντισε να κάψει όλους τους φακέλους τους οποίους χρησιμοποιούσε ο Τιβέριος για να εκτελεί τους αντιπάλους του, σε δημόσια μάλιστα θέα,  προς μεγάλη χαρά των Ρωμαίων πολιτών.

Όμως, αυτοί δεν ήξεραν ότι ο Καλιγούλας, αν και όντως έκρυψε πραγματικά τα πρωτότυπα των φακέλων αυτών, είχε φροντίσει να φτιάξει αντίγραφά τους, τα οποία είχε κρατήσει κρυφά στο προσωπικό του αρχείο ως Αυτοκράτορας.

Στην συνέχεια, φρόντισε να ανακαλέσει από την  εξορία όλους τους φίλους της οικογένειάς του,  ενώ έκανε τον θείο του τον Κλαύδιο, συνύπατο και ταυτόχρονα έχρισε τον Γέμελο, αρχηγό της Ρωμαϊκής νεολαίας.

Στην συνέχεια, προχώρησε σε πολλές φορολογικές φοροαπαλλαγές, όπως επίσης και σε πολλά μεγάλα πολυδάπανα θεάματα προς τέρψιν των Ρωμαίων πολιτών, ενώ ταυτόχρονα προσέφερε πολλά χρήματα στο λαό της Ρώμης ως δωρεές.

Όμως μετά από μερικούς μήνες βασιλείας, ο Καλιγούλας, εξαιτίας μιας αρρώστιας, έπεσε σε κώμα και παρέμεινε κατάκοιτος για πάρα πολλούς μήνες, κατά τους οποίους, η πλειοψηφία του ρωμαϊκού λαού, προσευχόταν ειλικρινά για την γρήγορη ανάρρωσή του.

Όταν όμως ξύπνησε ξαφνικά από αυτή την κωματώδη κατάσταση στην οποία βρισκόταν ως τότε, ο Καλιγούλας, εμφανίστηκε πια σαν ένας άλλος άνθρωπος.

Αμέσως, ξεκίνησε τις εκτελέσεις, με πρώτη την εκτέλεση του πρώην συνεργάτη του και αρχηγού των πραιτοριανών Μάκρονα, καθώς και της γυναίκας του της Εννίας, ενώ λίγο μετά τους ακολούθησε στον θάνατο και ο Γέμελος.

Επίσης, o Καλιγούλας προέβη αμέσως μετά την ανάρρηση του στην εκτέλεση του μοναδικού ανθρώπου, ο οποίος είχε πει ότι θα έδινε και την ζωή του ακόμα, προκειμένου να αναρρώσει ο Αυτοκράτορας και να μπορέσει να αναλάβει ξανά τα καθήκοντά του.

Στην συνέχεια, καθιέρωσε  όλοι οι επίσημοι όρκοι, να δίνονται στο όνομα του ίδιου, καθώς και τον τριών αδερφών του, με τις οποίες και είχε αιμομικτικές σχέσεις από παλιά, αλλά αυτό γινόταν και σε δημόσια θέα.

[Λέγεται μάλιστα, ότι εννέα μόλις μήνες πριν από την γέννηση του ανιψιού του, του μετέπειτα διαβόητου Αυτοκράτορα Νέρωνα, ο Καλιγούλας, είχε συνουσιαστεί και με τις τρεις αδερφές του δημόσια, και στην πραγματικότητα, ο Νέρωνας δεν ήταν γιος του Δομίτιου Αηνοβάρβου, όπως όλοι νομίζουν, αλλά αιμομικτικός γιος του ίδιου του Καλιγούλα με την αδερφή του, Αγριππίνα την νεότερη].

Ιδιαίτερη αδυναμία, έδειχνε ο Καλιγούλας στην αδερφή του, την Δρουσίλα, την οποία και παντρεύτηκε, ενώ πιο πριν, την είχε χρίσει ως διάδοχο του σε περίπτωση που πέθανε κατά την διάρκεια της αρρώστιας που τον είχε ρίξει σε κώμα.

Τελικά, το 37  μετά Χριστόν, η Δρουσίλα πέθανε και η θλίψη του Καλιγούλα για τον θάνατο της ήταν απερίγραπτη, ενώ ο ίδιος ο Καλιγούλας, δεν είχε την δύναμη να παρακολουθήσει την κηδεία της.  Στην συνέχεια, προέβη στην ανακήρυξη της σε θεά.

Αμέσως μετά, στράφηκε εναντίον των πλουσίων Συγκλητικών, τους οποίους και θεωρούσε ως υπεύθυνους για την εκτέλεση της μητέρας του και των αδερφών του, και τους υποχρέωσε να δώσουν τεράστια χρηματικά ποσά, προκειμένου να κατασκευαστεί μία μεγάλη πλωτή γέφυρα με πλοία, η οποία θα συνέδεε το Βάγιες με το Πουετόλους  στην περιοχή της Νάπολης.

Στην συνέχεια, ο Καλιγούλας κατευθύνθηκε στην Γαλατία, όπου και άρχισε πολεμικές προετοιμασίες και συγκέντρωσε ένα τεράστιο στρατό, σχεδόν 250 χιλιάδων ανδρών, προκειμένου να εισβάλει όπως έλεγε ο ίδιος, είτε στην Βρετανία, είτε στην Γερμανία,  ενώ ξόδεψε για τον εξοπλισμό του τεράστια χρηματικά ποσά από τα ταμεία του κράτους.

Στην συνέχεια όμως, αντί να πραγματοποιήσει το σκοπό του αυτό και να επιτεθεί σε αυτές προχθές μου σκοπό να τις κατακτήσεις και να αποκτήσει πολλά λάφυρα και αιχμαλώτους, το μόνο που έκανε ήταν να μαζέψει ελάχιστους αιχμάλωτους από τις γύρω περιοχές και άπειρα όστρακα.

Και όταν τελικά έφτασε στην Μάγχη, απλά ισχυρίστηκε, ότι με αυτήν την υποτιθέμενη εκστρατεία, κατάφερε να κερδίσει το Θεό της θάλασσας Ποσειδώνα, ενώ στην συνέχεια, γύρισε άπρακτος στην Ρώμη.

Κατά την διάρκεια δε της εκστρατείας αυτής, αποκαλύφθηκε από τον Καλιγούλα μία συνωμοσία  εναντίον του,  στην οποία εμπλέκονταν οι δυο αδερφές του, καθώς και αξιωματικοί του στρατού, η οποία και κατεπνίγη, ενώ οι αδερφές του εξορίστηκαν άμεσα.

Ο Καλιγούλας, όπως και ο Καίσαρας πριν από αυτόν, είχε πρόβλημα με τα μαλλιά του, αφού στο κέντρο του κεφαλιού του είχε μία μεγάλη δόση φαλάκρας η οποία του χάλαγε την κατά τα άλλα πλούσια κόμη.

Τελικό αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής, ήταν να αποκτήσει ο Καλιγούλας κόμπλεξ, ενώ εκτέλεσε και πολλούς πολίτες, απλά και μόνο επειδή ήταν καραφλοί  και εξαιτίας του γεγονότος αυτού του  θύμιζαν αυτό το σημαντικό μειονέκτημα που είχε.

Επίσης, ο ίδιος έβαλε πολλούς από τους Συγκλητικούς να του φιλούν τα πόδια, όπως και να μονομαχήσουν ως απλοί μονομάχοι μέχρι θανάτου, μέσα στις αρένες της Ρώμης, προκειμένου αυτός να διασκεδάσει αντικρίζοντας το θέαμα αυτό.

Ο Καλιγούλας επίσης, εξόρισε τους μορφωμένους, τους έξυπνους, τους ποιητές και τους συγγραφείς από την Ρώμη,  ενώ έβαλε να ανακηρύξουν σε ύπατο το άλογό του, το οποίο ονόμαζε, ο Ορμητικός, και νωρίτερα, είχε βάλει να του χτίσουν έναν στάβλο από μάρμαρο και παχνί από ελεφαντόδοντο.

Ο Καλιγούλας, οδήγησε επίσης την γιαγιά του την Αντωνία σε αυτοκτονία, ενώ άρχισε να θεωρεί τον εαυτό του Θεό και ισάξιο του Δία, τον οποίο μάλιστα κατηγορούσε ότι του είχε πάρει και την θέση που δίκαια αυτός έπρεπε να κατέχει.

Ταυτόχρονα, ο Καλιγούλας, είχε αφαιρέσει την πανοπλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τον τάφου του και την φορούσε ο ίδιος, σε μία προσπάθεια σφετερισμού της δόξας του Μεγάλου αυτού Έλληνα βασιλιά.

Ο οποίος, ως γνωστόν, μαζί με τον άλλο Μεγάλο Έλληνα Αυτοκράτορα, τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, υπήρξαν οι θεμελιωτές των δύο πιο μεγάλων Ελληνικών Αυτοκρατοριών, της Αλεξανδρινής και της Βυζαντινής.

[Και στις μέρες μας, παρατηρούμε, νέοι «Καλιγούλες» από τον Βορρά (Σκόπια), να προσπαθούν να σφετεριστούν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, κάνοντας «εορταστικές φιέστες», και ντυμένοι με ομοιώματα Αρχαίων Ελληνικών πανοπλιών, προσπαθώντας γελοιωδώς, να αρπάξουν την ιστορία μας.

Και για τον λόγο αυτό, καθώς και για τις προδοτικές κινήσεις των κυβερνώντων μας, οι οποίοι υπό την «παρακίνηση» των δήθεν «δυτικών εταίρων μας» (ΕΕ της Γερμανίας, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ), θέλουν να παραδώσουν το όνομα και την ιστορία της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας στα Σκόπια, θα πρέπει οι Έλληνες να λάβουν μαζικά μέρος στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία τις 6 Ιουνίου.

Και με την μαζική συμμετοχή τους σε αυτά, να σταματήσουν με τον πατριωτισμό και τον εθνικό τους αγώνα, τα ανιερά και ανθελληνικά σχέδια όλων των παραπάνω οργανισμών και πολιτικών].

Ο Καλιγούλας, εκτέλεσε παράλληλα πάρα πολλούς ανθρώπους και δήμευσε της περιουσίες τους,  αφού πρώτα με τις ατελείωτες σπατάλες του έκανε να αδειάσουν τα κρατικά ταμεία και το κράτος σχεδόν χρεοκοπήσει.

Ταυτόχρονα, ο Καλιγούλας απολάμβανε σε πολύ μεγάλο βαθμό την θέα των βασανιστηρίων και για το λόγο αυτό, προέβαινε συχνά σε εκτελέσεις, τόσο αριστοκρατών όσο και ανθρώπων του απλού λαού, για την προσωπική του διασκέδαση.

 Ο Καλιγούλας επιπλέον, εκτελούσε πολλούς ανθρώπους και στην συνέχεια καλούσε τους πατέρες των νεκρών να έρχονται στα δείπνα του και να του χαμογελούν προκειμένου να τους βασανίζει περαιτέρω  με τον τρόπο αυτό.

Επιπλέον, ο Καλιγούλας διέταξε να φέρουν στην Ρώμη πολλά αγάλματα θεών από διάφορες περιοχές, όπως και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία από την Ολυμπία, που είχε κτίσει ο Φειδίας, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου και να του αφαιρέσουν την κεφαλή του  και να τοποθετήσουν στη θέση της δική του.

Επίσης, μετέτρεψε σε πολλούς ναούς της Ρώμης, σε  ναούς αφιερωμένος στον ίδιο, ενώ έλεγε δημοσιά ότι λυπόταν πολύ που ο ρωμαϊκός λαός δεν είχε ένα λαιμό όλος μαζί, προκειμένου να του τον κόψει.

Τελικά, ύστερα από τέσσερα έτη παραφροσύνης και τυραννίας, ο Καλιγούλας, ο οποίος είχε κατορθώσει να γίνει ιδιαίτερα μισητός από όλον σχεδόν τον λαό της Ρώμης. Το τέλος του ήρθε, όταν ο ίδιος, κατάφερε εξαιτίας της τυραννικής συμπεριφοράς και παραφροσύνης, να στρέψει εναντίον του ακόμα και την ίδια την αυτοκρατορική φρουρά των πραιτοριανών.

Συγκεκριμένα, ο αρχηγός των πραιτοριανών, Κάσιος Χαιρέας, του οποίου ο Καλιγούλας πρόσβαλε συχνά τον ανδρισμό και ο οποίος ήταν πιθανόν δημοκρατικών πεποιθήσεων, συνωμότησε εναντίον του μαζί με τον δήμαρχο Σαβίνο και άλλους αξιωματικούς και τελικά τον δολοφόνησε, όταν αυτός γυρνούσε από το στάδιο στο παλάτι, διαμέσου της αυτοκρατορικής πύλης.

Με τον βίαιο αυτό τρόπο, πέθανε ο Καλιγούλας, ο οποίος είχε ζήσει μέσα στην βία και ο οποίος με την παρανοϊκή και αιμοχαρή συμπεριφορά του είχε οδηγήσει χιλιάδες στον θάνατο, έχοντας στην πορεία καταστρέψει την οικονομία της Ρώμης, και γενόμενος πραγματικά μια οχιά για την Ρώμη, όπως είχε σωστά προπειπεί ο Τιβέριος.

Όμως ακόμα και όταν πέθανε, ο θάνατος του δεν έγινε πιστευτός από πολλούς, μιας και αυτοί πίστευαν ότι τον είχε σκηνοθετήσει επίτηδες ο ίδιος, προκειμένου να δει ποιοι θα χαρούν από αυτόν και στην συνέχεια αυτός να δει ποιοι είναι και να τους εκτελέσει.

Από όλα τα παραπάνω γεγονότα, τα οποία διηγείται ο διάσημος Ρωμαίος συγγραφέας και ιστορικός Σουητώνιος, γίνεται απολυτά κατανοητό, ότι η διάρκεια της ηγεμονίας του Γάιου Καίσαρα Καλιγούλα, υπήρξε μια εποχή τρόμου και καταστροφής για τον ρωμαϊκό λαό.

Και όσα συνέβησαν κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του Αυτοκράτορα αυτού, σημάδεψαν σε πολύ μεγάλο βαθμό και την ιστορία της Ρώμης, αφού το όνομα και η φήμη του Καλιγούλα, έμειναν διαβόητα ως τις μέρες μας, ενώ όσοι αναπολούν στην μνήμη τους αυτόν τον ηγέτη της Ρώμης, το κάνουν πάντα με αισθήματα τρόμου, αποστροφής και απέχθειας.

[Η μανιακή συμπεριφορά του Καλιγούλα, θυμίζει περισσότερο την εξίσου ψυχωτική συμπεριφορά των υπαρχηγών του Χίτλερ όπως του Γκέρινγκ, αλλά κυρίως και του Χίμλερ οι οποίοι τεράστιες φαντασιώσεις για τον εαυτό τους και φέρθηκαν εξίσου τυραννικά και παρανοϊκά σαν τον Καλιγούλα σε πολλούς ανθρώπους.

Όπως, επίσης, πολλοί εγωμανείς άνθρωποι στην σύγχρονη εποχή, όπως π.χ. ο αδίστακτος Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι, λόγω της έντονης εγωπάθειας του ήθελε να είναι το κέντρο της προσοχής, και έκανε συνεχώς θεατρινισμούς, προσπαθώντας να είναι μόνιμα το επίκεντρο όλων, κατά τον τρόπο που ο αδίστακτος Νέρωνας παρίστανε τον ηθοποιό για να είναι στο κέντρο όλων, αλλά και να ικανοποιεί το εγώ του].

Φτάνει, μόνο να ρίξουμε μια απλή ματιά, στην εποχή μας, προκειμένου να δούμε, ότι το μεγάλωμα ενός πολιτικού διάδοχου σε εάν διεφθαρμένο περιβάλλον (είτε είναι εξ αίματος ή ακόμα και πνευματικός), είτε σε βασίλεια, είτε σε δημοκρατία, μπορεί να καταφέρει να κάνει τον πρώτο (κακό δάσκαλο) της δυναστείας, να φαίνεται όσο κακός και να ταν, καλύτερος σχετικά από αυτόν που τον διαδέχτηκε.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα υπάρχουν πολλά στην χωρά μας, τόσο σε οικογενειακό, όσο και πολιτικό επίπεδο.

[π.χ. αν δει κάνεις την δυναστεία των Παπανδρέου, όσο πηγαίνουμε από την παλαιότερη γενιά, προς τις νεότερες, η κατάσταση χειροτερεύει (Γεώργιος Παπανδρέου ο Πρεσβύτερος, Ανδρέας Παπανδρέου, Γεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος), ενώ το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες πολίτικες δυναστείες (π.χ. της οικογένειας Καραμανλή ή Μητσοτάκη).

Ενώ και σε πολιτική διαδοχή κυβερνητών συμβαίνει το ίδιο, αν πάρει κάνεις μόνο τις τελευταίες κυβερνήσεις των μνημονίων, αφού και εδώ η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο στο θέμα της διάδοχης (Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς, Τσίπρας, Μητσοτάκης;)].

Γενικά, θα μπορούσαμε να  πούμε, ότι ο Καλιγούλας, με βάση τα όσα έπραξε όσο ήταν εν ζωή, ήταν η απολυτή ενσάρκωση της λαϊκής φράσης που αναφέρει ότι: «Η δύναμη διαφθείρει και η απόλυτη δύναμη διαφθείρει απόλυτα».

---