Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΑΟΥΔΙΚΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ISIS ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΑΟΥΔΙΚΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ISIS ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το πρώτο κράτος της Σαουδικής Αραβίας, γεννήθηκε το 1745 μ.Χ., όταν συναντήθηκαν ο Μοχάμεντ Ουαχάμπ και ο Μοχάμεντ Ιμπν Σαούντ.

Ο πρώτος ήταν ένας φανατικός ισλαμιστής και Ουλεμάς, μαθητής του ακραία πουριτανού μουσουλμάνου Ιμπν Ταμίγια, ο οποίος είχε εκδιωχθεί από την πατρίδα του, το Ουγουνασάν από τον διοικητή της, λόγω των αυστηρών τιμωριών που επέβαλε σε όσους δεν δέχονταν τον απολυτό θρησκευτικό πουριτανισμό του.

Ο ίδιος ο Ουαχάμπ δεν δέχονταν ούτε τους αγίους του ισλάμ, ούτε τις απεικονίσεις, ήθελε απολυτή υποταγή των γυναικών και να φοράνε αυτές μούργα, επέβαλε σκληρές θανατικές πίνες και ακρωτηριασμούς στους παραβάτες, ενώ παράλληλα θεωρούσε τους αιρετικούς σιίτες και τους αλλοθρήσκους ως απίστους που έπρεπε να εξοντωθούν.

Έτσι, λοιπόν ο ίδιος όταν εξορίστηκε από την πόλη του, θεώρησε τον εαυτό του ως μία «μίμηση» του Μωάμεθ (http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_52.html), ο οποίος επίσης είχε εξοριστεί από την πόλη του Μέκκα και ήθελε και αυτός όπως ο Μωάμεθ να επιστρέψει σε αυτή και να επιβάλει τα φανατικά του πιστεύω, τα οποία πίστευε ότι εκπροσωπούσαν το αρχικό και «γνήσιο» κατά τον ίδιο ισλάμ του Μωάμεθ.

[Ο Λάντεν έλεγε ότι έφυγε όπως και ο Μωάμεθ εξόριστος από τους συμπατριώτες του από την Μέκκα και την Αραβία και κατάφυγε όπως και ο Μωάμεθ σε άλλη χώρα (ο ίδιος στο Αφγανιστάν και ο Μωάμεθ στην Μεδίνα) και πίστευε ότι θα επέστρεφε όπως και ο Μωάμεθ νικητής πίσω στην Σαουδική Αραβία.

Η πρώτη ονομασία της Αλ Κάιντα ήταν ισλαμικό κράτος, όπως είναι το όνομα του ISIS στις μέρες μας.

Ο Λάντεν συνεργάστηκε με τον Χασάν Αλ Τουραμπί στο Σουδάν, ενώ ο Πανισλαμισμός του Τουραμπί ενέπνευσε τον Λάντεν, ο οποίος στους οπαδούς του με τον αγώνα του κατά των ΗΠΑ, φαινόταν σαν τον Μάχντι του Σουδάν, ο οποίος τον 19^ο Αιώνα πολέμησε επιτυχώς τους Βρετανούς.

Η δε απόφαση της κυβέρνησης της Σαουδικής Αραβίας να φέρει στην χώρα Αμερικανικά στρατεύματα, αντι 100.000 μουτζαχεντίν που είχε προθυμοποιηθεί να συγκεντρώσει ο ίδιος για τον σκοπό αυτό, εξαγρίωσε τον Μπιν Λάντεν.

Ο οποίος φοβόταν ότι η πρόσκληση στρατού των ΗΠΑ στην χώρα του, θα είχε ως αποτέλεσμα στην πραγματικότητα, όπως και η πρόσκληση της Αφγανικής κυβέρνησης στην ΕΣΣΔ να της στείλει στρατό, την στρατιωτική κατάληψη της χώρας του από την ξένη και μη μουσουλμανική Υπερδύναμη που «προσκάλεσε».

Ο δε θάνατος του Λάντεν το 2011, “καλύφθηκε επικοινωνιακά” απο τις εξεγέρσεις της «Αραβικής Άνοιξης», οι οποίες έφεραν όπως ο ίδιος ήθελε ισλαμικά κόμματα στην εξουσία, αλλά δεν έζησε για να χαρεί με την επαλήθευση αυτή των προβλέψεων του.

Εχθροί για την Αλ Κάιντα είναι οι ΗΠΑ, Ισραήλ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, ΟΗΕ, τα φιλοδυτικά μουσουλμανικά κράτη, οι Πολυεθνικές, τα Διεθνή ΜΜΕ, τα δορυφορικά κανάλια, καθως και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις.

Ακόμα ο Λάντεν, όπως και ο Μπαγκάντι μετά από τον ίδιο, χρησιμοποιείτε δαχτυλίδι με κύβο, παραπομπή στο κύβο στο Τέμενος Κάμπα της Μέκκα, Παλαιστινιακή μαντίλα, παραπομπή στην Ιερουσαλήμ και το Τζαμί Αλ Ακσά.

Ο Μπαγκάντι ειχε ως ίνδαλμα του τον Χαρούν Αλ Ρασίντ, αν και αυτός λέγεται ότι ελάχιστα τηρούσε επακριβώς τα μουσουλμανικά ήθη, έχοντας ακόμα και πρώην βουδιστές, τους Βαρμακίδες (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7/#) από το Μπαλχ της Βακτρίας ως Μεγάλους Βεζίρηδες του].

Στην πορεία του συνάντησε έναν φιλόδοξο φύλαρχο στην Νταρίγια, τον Μοχάμεντ Ιμπν Σαούντ, ο οποίος τον υποδέχτηκε στην περιοχή του και του παρείχε στέγη και άσυλο.

Ο Ουαχάμπ, κατάφερε να κάνει τον Σαούντ να ασπαστεί το δόγμα του και οι δύο αυτοί άντρες σύναψαν μία συμμαχία. Αποφάσισαν να κηρύξουν τζιχάντ έναντι των «χάλαρων» ή απίστων μουσουλμάνων της Αραβικής Χερσονήσου και να την ενώσουν υπό το δόγμα του Ουαχάμπ, και όταν το επιτύγχαναν αυτό, μετά θα επιτίθονταν όπως και οι μουσουλμάνοι Χαλίφιδές εκτός της και θα πολεμούσαν μέχρι να επιβάλουν τον Ουαχαμπισμό παγκόσμια, ειρηνικά ή με την βία.

[Ο δε Σαούντ και ο Ουαχάμπ μοιράστηκαν την πολιτική και θρησκευτική εξουσία αντίστοιχα, και συμφωνήσαν ότι οι Άραβες που θα ένωναν θα είχαν πιστή στον οίκο των Σαούντ όσο αυτός τηρούσε αυστηρά το δόγμα των Ουαχαμπιτών, αλλιώς θα έχανε την νομιμότητα του και οι στρατιώτες του θα μπορούσαν στην περίπτωση αυτή να τον ρίξουν, αφου θα θωρούνταν άπιστος, μιας και δεν θα συμβάδιζε στην περίπτωση αυτή με τις αυστηρές αρχές του Ουαχαμπισμού όπως προέβλεπε εξαρχής η συμφωνία των Σαούντ και Ουαχάμπ].

Για τον λόγο αυτό συγκρότησαν έναν στρατό από θρησκευτικά φανατικούς στρατιώτες, στους οποίους έταζαν τον «παράδεισο με τα ουρί και τις 40 παρθένες» αν πέθαιναν στην μάχη, αλλιώς θα είχαν μεγάλο μερίδιο στα λάφυρα, τα εδάφη που θα κατακτούσαν και στις γυναίκες των εχθρών που θα γινόνταν σκλάβες τους, ενώ οι ίδιοι θα μπορούσαν να σφάζουν και να καταστρέφουν πόλεις ατιμώρητοι.

Με τον τρόπο αυτό, με την παρακίνηση για συνεχή πόλεμο για την κατάκτηση εδαφών (και όσα περισσότερα εδάφη κατακτούσαν, τόσο μεγαλύτερη αμοιβή θα είχαν οι στρατιώτες), καθώς και την ικανοποίηση για την επέκταση του ισλάμ παγκόσμια, και την μετέπειτα επανίδρυση του Χαλιφάτου από τους ιδίους, οι Ουαχαμπίτες ξεκίνησαν τον πόλεμο εναντίον των εχθρών τους στην Αραβία.

Οι Ουαχαμπίτες αρχικά, κατέλαβαν την Μέκκα και την Μεδίνα από τον Οθωμανό Σουλτάνο στερώντας του με τον τρόπο αυτό την κατοχή και την προστασία από μέρους του των δύο αυτών ιερών τόπων του ισλάμ, πόλεις που είναι απαραίτητο να είναι στην κατοχή οποίου θέλει να είναι ηγέτης ή και Χαλίφης του ισλάμ.

Ακολούθως κατέλαβαν την σιιτική Κερμπάλα στο Οθωμανικό Ιράκ και έσφαξαν τον πληθυσμό, κατέστρεψαν τους τάφους των μουσουλμάνων «αγίων», καθώς και το τζαμί και τον τάφο του Χουσεΐν, εγγονό του Μωάμεθ και Ιμάμη των σιιτών σε έναν θρησκευτικό πόλεμο και όργιο σφαγών ανάλογο με του ISIS, τον οποίο μέχρι πρόσφατα υποστήριζε η Σαουδική Αραβία (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html), το κράτος διάδοχος των Ουαχαμπιτών Σαούντ. 

[[Για τον ISIS, Νταρ Αλ Καφίρ Γη είναι η γη των Απίστων και χώρες με μη ισλαμική θρησκεία, το Νταρ Αλ Μουναφικίν, χώρες των υποκριτών και των αθρήσκων, δηλαδή τα κοσμικά μουσουλμανικά κράτη ενώ το Νταρ Αλ ισλάμ  οι Χώρες των πιστών μουσουλμάνων.

Με πτώση Δίδυμων Πύργων και πτώση χρηματιστικών παγκόσμια εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν την δουλειά του και χάθηκαν τρισεκατομμύρια δολάρια].

[Οι Σαούντ με την κατάληψη της Κερμπάλα, έκαψαν και τα λεγόμενα ιερά δέντρα της περιοχής αυτής, εκτός των τάφων των αγίων της].

Τελικά, ο στρατός του Μοχάμεντ Αλί της Αίγυπτου, τότε συμμάχου των Οθωμανών, υπό την διοίκηση του θετού του γιου Ιμπραήμ εισέβαλε στα εδάφη που είχαν καταλάβει οι Ουαχαμπίτες και οι Σαούντ και μετά από πολλά χρόνια και μάχες (τα έτη 1811-1818), κατάφερε τελικά να ανακαταλάβει την Μέκκα και την Μεδίνα το 1813, ενώ το 1818 κατέλαβε και κατάστρεψε την πρωτεύουσα των Ουαχαμπιτών, την Νταρίγια.

Εκεί συνέλαβε τον ηγέτη των Ουαχαμπιτών ουλεμάδων και τον Αμπντουλάχ Σαούντ, τους διάδοχους των Μοχάμεντ Ουαχάμπ και Μοχάμεντ Σαούντ αντίστοιχα, και τους έστειλε στην Πόλη αιχμάλωτους, όπου αποκεφαλίστηκαν και οι δύο και τα πτώματα τους πετάχτηκαν στην θάλασσα όπως το 1806 το πτώμα του Οθωμανού Σουλτάνου Σελίμ του Γ’ (http://alophx.blogspot.com/2019/11/2.html).  

Με τον τρόπο αυτό διαλύθηκε το πρώτο Σαουδαραβικό κράτος (1745-1818), όπως το λένε οι ίδιοι οι Σαουδάραβες (https://en.wikipedia.org/wiki/Emirate_of_Diriyah, https://en.wikipedia.org/wiki/Muhammad_bin_Saud), η πορεία (ίδρυση φανατικού ισλαμικού στρατού, κατάληψη ιερών ιλασμών πόλεων, σφαγές, σαρία, τυραννία) και το τέλος του οποίου (εισβολή ξένου στρατού, διάλυση του μετά από χρόνια μαχών και εκτέλεση των ηγετών του), θυμίζει κατά πολύ την πορεία και την καταστροφή του ISIS στις μέρες από την Ρωσία και τις ΗΠΑ (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html). 

Ακολούθησε η ίδρυση του δεύτερου Σαουδαραβικού κράτους, και πάλι από μέλη της οικογένειας Σαούντ, μαζί με ουλεμάδες από τα μέλη της οικογένειας των Ουαχάμπ τα έτη 1824-1891 στην Nejd, τα οποία κατάφεραν να διώξουν τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ από την περιοχή αυτή και του οποίου η εδαφική επέκταση ήταν μικρότερη από το πρώτο Σαουδαραβικό κράτος, όπως και ο θρησκευτικός φανατισμός των ηγετών του.

Πρωτεύουσα του εμιράτου αυτού, ορίστηκε το Ριάντ, ενώ αυτό τελικά κατέρρευσε όταν οι Ρασίντ, πρώην υποτελείς των Σαουντ ξεσηκώθηκαν και τους εκδίωξαν από το Ριάντ και κατέλαβαν όλα τα εδάφη τους στην Nejd (https://en.wikipedia.org/wiki/Emirate_of_Nejd).

[Αντίστοιχα κινήματα με τους Οθωμανούς οι Γάλλοι αντιμετώπισαν τον ικανό στρατιωτικά πατριώτη και ισλαμιστή Αμπντ Αλ Καντέρ στην Αλγερία την δεκαετία του 1830 μέχρι να τον νικήσουν μετά από πολλή προσπάθεια, όπως ακριβώς και οι Γαλλο-Ισπανοί αντιμετώπισαν τον ικανό στρατιωτικά πατριώτη και ισλαμιστή Αμπντ Αλ Καρίμ και πάλι στο Μαρόκο την δεκαετία του 1920 μέχρι να τον νικήσουν μετά από πολλή προσπάθεια (http://alophx.blogspot.com/2019/11/2.html).

Για τους Βρετανούς, αντίστοιχο ρολό φαίνεται να έπαιξε ο Μάχντι στο Σουδάν, ο οποίος ανακηρύχτηκε «μεσσίας» του ισλάμ, «σωτήρας» και «Ο αναμενόμενος Μάχντι», ο οποίος ήταν εξίσου φανατικός θρησκευτικά με τους Ουαχαμπίτες.

Και αυτός κατάφερε να νικήσει τους Βρετανούς και τους Αιγυπτίους και να τους διώξει από το Σουδάν, επέβαλε βίαια την σαρία, έσφαζε ανηλέως και κατέστρεφε πόλεις, όμως με τον θάνατο του ηγέτη τους και αυτοί ηττήθηκαν από τους Βρετανούς που επέστρεψαν και η εξέγερση τους διαλύθηκε οριστικά (http://alophx.blogspot.com/2019/11/2.html)].

Μέχρι το 1913, ο Αμπντέλ Αζίζ Ιμπν Σαούντ, ειχε συμμαχήσει ξανά με τους φανατικούς Ουαχαμπίτες ουλεμάδες του οίκου των Ουαχάμπ, σχηματίζοντας εκ νέου την Σαουδικο-Ουαχαμπιτική Συνομοσπονδία (το μετέπειτα Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας), ενώ πιο πριν, το 1902 ειχε καταλάβει το Ριάντ από τους εχθρούς του, τους Ρασίντ, οι οποίοι είχαν εκδιώξει όπως προαναφέρθηκε την οικογένεια του από τα εδάφη της, ξεκινώντας την εκ νέου κατάκτηση της Χετζάζης (της Δυτικής Σαουδικής Αραβίας, συμπεριλαμβανομένης και των πόλεων της Μέκκας και της Μεδίνας).

Μετά την κατάληψη του Ριάντ, το οποίο όρισε ξανά ως πρωτεύουσα και είναι μέχρι σήμερα η πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας, ίδρυσε τους Ιχουάν, ίδρυσε έναν νέο στρατό, τους Ιχουάν (τον ISIS της εποχής), απόλυτα πιστούς στον ίδιο, απόλυτα θρησκευτικά φανατικούς Ουαχαμπίτες, που πολεμούσαν για τα λάφυρα, τις γυναίκες και πίστευαν ότι αν πεθαίναν θα πηγαίναν στον παράδεισο, θέλοντας να επιβάλουν παντού μέσω της πολεμικής τζιχάντ το πουριτανικό ισλάμ.

Το 1913 ο Σαούντ κατέλαβε την Χάρμα, την οποια λεηλάτησε άγρια και έσφαξε όλους τους κάτοικους της, το 1915 συμμάχησε με τους Βρετανούς και έλαβε από αυτούς όπλα και χρήματα, τα οποία όμως αντί να χρησιμοποιήσει κατά των Τούρκων, όπως ο ανταγωνιστής του Χουσεΐν Σαρίφ, τα χρησιμοποίησε εναντίον του αντιπάλου του.

Έτσι, όσο ο Χουσεΐν λόγω της εμπλοκής του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διέσπειρε τις δυνάμεις του σε πολλά μέτωπα και αποδυνάμωσε με τον τρόπο αυτό την άμυνα των πόλεων του έναντι του Σαούντ, και ειχε και ο ίδιος πολλές απώλειες στον πόλεμο αυτό, μόλις τέλειωσε ο πόλεμος κατέλαβε την Χουρμά το 1918 από τον αντίπαλο του.

Ο δε στρατός του γιου του Σαρίφ Χουσεΐν, του Αλή διαλύθηκε μετά από μία νυχτερινή αιφνιδιαστική επίθεση των Ιχουάν, ενώ ο ίδιος μόλις που διέφυγε από την πίσω μέρος της σκηνής του στην τελευταία στιγμή.

 Το έτος 1924 ο Σαούντ κατέλαβε την Ταϊφ (όπου πραγματοποίησε εκτεταμένες σφαγές) και την Μέκκα, το 1925 την Τζίντα και την Μεδίνα, ενώ στο τέλος του έτους αυτού, ο Αλή Χουσεΐν παρέδωσε όλα τα εδάφη του στον Σαούντ, με αποτέλεσμα να ενωθεί όλη η χώρα της σημερινής Σαουδικής Αραβίας υπό την ηγεσία του.

Για τους οπαδούς του, ο Σαούντ, ο οποίος ειχε αρχικά εξοριστεί από την πόλη του και επέστρεψε αργότερα σε αυτή, ενοποιώντας την Αραβία, θύμιζε τον αντίστοιχο βίο και πορεία του Μωάμεθ, ο οποίος πέτυχε επίσης το ίδιο κατόρθωμα ιστορικά (http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_52.html).

[Το δε έτος 1924, ο Σαούντ, όπως και ο αντίπαλος του Χουσεΐν Σαρίφ προσπάθησε ανεπιτυχώς να ανακηρυχτεί Χαλίφης όλου του ισλάμ, αναδημιουργώντας την θέση του Χαλίφη και του Χαλιφάτου, το οποίο κατήργησε το 1924 ο Κεμάλ Αττατούρκ στην Τουρκία.

Για να πέτυχει δε τον στόχο του αυτό, όταν στην χώρα του ανακαλύφθηκαν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου (το 1938), άρχισε να υποστηρίζει με χρήματα και πολιτικά μία οργάνωση η οποία ειχε το όραμα επανασύστασης του παγκοσμίου ισλαμικού Χαλιφάτου, την οποία έθεσε αργότερα υπό τον απόλυτο έλεγχο της, μέχρι που τον «μοιράστηκε» και μετέπειτα τον έχασε από το Κατάρ, δηλαδή της οργάνωσης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html).

Πιο πριν, οι Βρετανοί είχαν προσπαθήσει ανεπιτυχώς να ανακηρύξουν το 1914 Σουλτάνο και Χαλίφη τον Χεβίδη της Αίγυπτου Χουσεΐν Κούμα, ως ένα «αντίπαλο δέος» στον Οθωμανό Σουλτάνο-Χαλίφη εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου].

Στην συνέχεια ο Σαούντ υπέγραψε συμμαχία με τους Βρετανούς το 1927, με την οποία αναγνωριζόταν η πλήρης ανεξαρτησία του ίδιου (το οποίο οι Βρετανοί έπραξαν πριν το 1932, οπότε ανακαλύφθηκε πετρέλαιο στην Σαουδική Αραβία, κάτι που αν οι Βρετανοί γνώριζαν είναι αμφίβολο αν θα αναγνώριζαν ποτέ την ανεξαρτησία των Σαούντ), ενώ το 1942 έδωσε στην χώρα του το όνομα της δυναστείας του, των Σαούντ, και την ονόμασε «Σαουδική Αραβία», δηλαδή η Αραβία των Σαούντ.

[Την ίδια περίπου χρονική περίοδο, το σχέδιο Φίλμπι που προτάθηκε στον Τσόρτσιλ και τον Ρούζβελτ, αυτοί το αποδέχτηκαν, αλλά το απέρριψε η Σαουδική Αραβία, προέβλεπε την ίδρυση ενός Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, το οποίο θα ήταν μέλος μιας συνομοσπονδίας Αραβικών κρατών, υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας].

Όσο για τους φανατικούς Ουαχαμπίτες Ιχουάν, τον ISIS της εποχής, όταν ο Σαούντ ήρθε σε συμφωνία με τους Βρετανούς για το να μην προελάσει στα εδάφη που κέρδισαν αυτοί σε Ιράκ και Συρία (και ξέροντας ότι δεν μπορούσε να τους κερδίσει με τίποτα με την υπεροπλία τους), αυτοί επαναστάτησαν εναντίον του.

Αυτό συνέβη όταν κατάλαβαν ότι δεν θα είχαν αλλά εδάφη για λεηλασία και για να επιβάλουν τον φανατισμό και τα πιστεύω τους (όπως οι Χαλίφες μετά τον Μωάμεθ-http://alophx.blogspot.com/2019/12/blog-post.html), ενώ στην θέση τους ο Σαούντ, ο οποίος ανακηρύχτηκε βασιλιάς, ήθελε στην θέση τους να φτιάξει έναν πιο πειθαρχημένο και πιστό στον ίδιο βασιλικό στρατό και να τους παραγκωνίσει.

 Συνέπεια των ενεργειών τους αυτών, ο Σαούντ τους εξόντωσε με τον νέο αυτό στρατό, αιφνιδιαστικά και με παγίδα, όπως εκαναν ο Οθωμανός Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β’ και Μοχάμεντ Αλί με τους Γενίτσαρους και τους Μαμελούκους (http://alophx.blogspot.com/2019/11/2.html), και όπως έκανε στις μέρες μας ο Μοχάμεντ Ιμπν Σαούντ με την πανίσχυρη θρησκευτική αστυνομία στην Σαουδική Αραβία και όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους (http://alophx.blogspot.com/2017/11/n.html).

Άραγε στις μέρες μας θα έρθει τελικά η πτώση της οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας μέσω ενός πραξικοπήματος ή ισλαμικής επανάστασης-εξέγερσης φανατικών Ουαχαμπιτών (http://alophx.blogspot.com/2017/11/n.htm, http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html l), κατά τον τρόπο που αυτή η δυναστεία ανέλαβε την εξουσία (δηλαδή με θρησκευτική εξέγερση των Ουαχαμπιτών κατά των εχθρών της), να την χάσει (ή από μία εξωτερική εισβολή (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1/);

[Και ειδικά τώρα που ο νέος πρίγκιπας Μοχάμεντ Σαλμάν Σαούντ προσπαθεί να περιορίσει τον φανατικό θρησκευτικό πουριτανισμό των Ουαχαμπιτών με την αποδυνάμωση της θρησκευτικής αστυνομίας και την προώθηση ενός πιο «μετριοπαθούς» Ουαχαμπισμού, παραβαίνοντας με τον τρόπο αυτό τον απόλυτο θρησκευτικό φανατισμό των Ουαχαμπιτών, προκαλώντας την οργή τους και στρέφοντας τους ουλεμάδες του οίκου των Ουαχάμπ εναντίον τους, δημιουργώντας τριγμούς στην συμμαχία με τους Ουαχάμπ, στην οποία οφείλει η δυναστεία των Σαούντ την παραμονή της στον θρόνο της Σαουδικής Αραβίας;).

Άγνωστο, αλλά μόνο η καλή διαχείριση της κατάστασης αυτής από μέρους μας θα μας σώσει από την εμπλοκή μας σε μία θρησκευτική σύγκρουση στην περίπτωση αυτή και θα επιτρέψει την επιβίωση και την εκ νέου πολιτική, οικονομική και ηθική ακμή και πρόοδο της πολυαγαπημένης μας πατρίδας.

[Ουσιαστικά, εάν αυτό θα είναι το τέλος και του τρίτου στην ουσία σημερινού Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα ισχύει για αυτό απόλυτα η γνωστή λαϊκή παροιμία που λέει: «Μια του κλεφτή, δυο του κλεφτή, τρεις και η κακή του μοίρα»].