ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

 ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, πριν από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2022/10/blog-post_27.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_37.html), που κράτησε δεκαετίες, οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες ήταν σύμμαχοι με την πλειοψηφία των υπόλοιπων Ελλήνων, πολεμώντας κατά των Περσών στους Περσικούς Πολέμους με την Κορινθιακή Συμμαχία.

Αντίστοιχα πριν από τον Ψυχρό Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_75.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html, http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_12.html), που κράτησε δεκαετίες, οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί ήταν σύμμαχοι με την πλειοψηφία των υπόλοιπων κρατών της γης, πολεμώντας κατά των Γερμανών στους Παγκόσμιους Πολέμους με την συμμαχία της Αντάντ και των Συμμάχων.

Στην Αθήνα είχε επικρατήσει λίγο νωρίτερα ένα επαναστατικό δημοκρατικό καθεστώς υπό τον Κλεισθένη (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_39.html), το οποίο προσπάθησε και μόνο μέχρις ενός σημείου κατάφερε να μεταδώσει και σε αλλά κράτη το επαναστατικό καθεστώς του.

Στην Ρωσία, είχε επικρατήσει λίγο νωρίτερα ένα επαναστατικό κομμουνιστικό καθεστώς υπό τον Λένιν, το οποίο προσπάθησε και μόνο μέχρις ενός σημείου κατάφερε να μεταδώσει και σε άλλα κράτη το επαναστατικό καθεστώς του (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Με την λήξη όμως του Πελοποννησιακού Πολέμου και του Ψυχρού Πολέμου, οι πρώην σύμμαχοι λόγω των αντικρουόμενων γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, άλλα και λόγω του ότι ήθελαν να γίνουν μόνο αυτοί αποκλειστικοί ηγέτες όλων και μονή υπερδύναμη, στράφηκαν ο ένας κατά του άλλου (οι Σπαρτιάτες κατά της Αθήνας και το αντίστροφο και η ΕΣΣΔ κατά των ΗΠΑ και το αντίστροφο).

Σαν συνέπεια της αντιπαλότητας αυτής, αναπτυχθήκαν δύο στρατιωτικοί και πολιτικοί συνασπισμοί, πριν και κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο ο Ελλαδικός χώρος χωρίστηκε σε δύο μπλοκ, αυτό της Σπάρτης με την Πελοποννησιακή Συμμαχία και αυτό των Αθηνών με την Β΄ Αθηναϊκή Συμμαχία, ενώ υπήρχαν και ουδέτερα Ελληνικά κράτη (π.χ. της Ηπείρου).

Αντίστοιχα και κατά τον Ψυχρό Πόλεμο ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο μπλοκ, αυτό της ΕΣΣΔ με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και την Κόμεκον και αυτό των Αμερικάνων με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενώ υπήρχαν και αδέσμευτά κράτη (π.χ. της Ινδίας).

Παντού στην Ελλάδα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο υπήρχαν εμφύλιοι πόλεμοι μέσα στις πόλεις, μεταξύ ολιγαρχικών και δημοκρατικών για την εξουσία, τους οποίους υποστήριζαν η Σπαρτή και η Αθήνα αντίστοιχα και έφεραν χιλιάδες θύματα, κάτι που μετέπειτα εκμεταλλευτήκαν οι Πέρσες και προωθήσαν την διχόνοια και τους εμφυλίους αυτούς (όπως έκαναν και η ΕΣΣΔ και η Δύση με τον Ελληνικό εμφύλιο).

Αντίστοιχα στην γη κατά τον Ψυχρό Πόλεμο υπήρχαν εμφύλιοι πόλεμοι μέσα στα κράτη, μεταξύ κομμουνιστών, και δημοκρατικών-δικτατόρων για την εξουσία, τους οποίους υποστήριζαν η ΕΣΣΔ και η Αμερική αντίστοιχα και έφεραν δεκάδες χιλιάδες θύματα.

Τόσο η Αθήνα, όσο και η ΕΣΣΔ δημιουργήσαν και οι δύο ισχυρό στόλο εκτός από στρατό κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού και του Ψυχρού Πολέμου και στην συνέχεια, όπως και οι αντίπαλοι τους ξεκίνησαν με τους εχθρούς τους (όπως και οι εχθροί τους με αυτούς) έναν πόλεμο αντιπροσώπων.

Έγιναν δε και αποτυχημένοι πόλεμοι για την απόκτηση των εδαφικών/ορυκτών πόρων σε διάφορες περιοχές από την Αθήνα για την απόκτηση μέσω αυτών την πρωτοκαθεδρία στην Ελλάδα (μέσω εμπορικών κόμβων, πετρελαίου, πληθυσμών, κρίσιμων γεωπολιτικών βάσεων), όπως π.χ. στην Αμφίπολη και την Σικελία (http://alophx.blogspot.com/2016/11/blog-post_37.html, http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_94.html), οι οποίες όμως απέτυχαν λόγω της επέμβασης των εχθρών τους των Σπαρτιατών, οι οποίοι ενίσχυσαν τους αμυνομένους με όπλα, άντρες και όπλα.

Αντίστοιχα έγιναν και αποχτημένοι πόλεμοι για την απόκτηση των εδαφικών/ορυκτών πόρων σε διάφορες περιοχές από τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ για την απόκτηση μέσω αυτών την πρωτοκαθεδρία στην Ελλάδα, όπως π.χ. σε Βιετνάμ, Αφγανιστάν και Ιράκ που απέτυχαν λόγω της επέμβασης των εχθρών τους (ΗΠΑ, Ρώσων, Κίνας και μουσουλμανικών κρατών), οι οποίοι ενίσχυσαν τους αμυνομένους με όπλα, άντρες και όπλα, ενώ το ίδιο θα πάθουν πιθανότατα και οι ΗΠΑ στην Ουκρανία.

Και όπως η Αθήνα στον Πελοποννησιακό Πόλεμο δεν είχε και πολύ πίστη στην ειδωλολατρία και τους «θεούς» της (η ανώτερη πολιτική και οικονομική ελίτ της) και αντιμάχονταν τους Δελφούς, έτσι και στον Ψυχρό Πόλεμο η ΕΣΣΔ δεν είχε και καμία πίστη σε καμία θρησκεία οντάς άθεη (η ανώτερη πολιτική και οικονομική ελίτ της) και αντιμάχονταν το Βατικανό (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html).

Η Περσία και η Κίνα χρηματοδότησαν την Αθήνα και την Σπάρτη κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, στον οποίο προτίμησαν να βοηθήσουν στην νίκη της Σπάρτης, ενώ μετά από αυτόν την Αθήνα και την Θήβα κατά της Σπάρτης.

Αντίστοιχα κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν την Μεγάλη Βρετανία και την Κίνα και την ΕΣΣΔ κατά του Άξονα και στον Ψυχρό Πόλεμο την ΕΕ και την Ιαπωνία κατά της ΕΣΣΔ.

{Παράλληλα, υπήρχε και μία συμμαχία της Αθήνας και του Αργούς προσωρινά κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου που οδήγησε σε πόλεμο του Αργούς με την Σπάρτη και την ήττα του πρώτου, όπως και της ΕΣΣΔ και της Κίνας κατά της Δύσης στον Ψυχρό Πόλεμο κατά την διάρκεια του Πολέμου της Κορέας (http://alophx.blogspot.com/2017/05/1953.html), οι οποίες όμως συγκρουστήκαν μεταξύ τους στα Σινοσοβιετικά σύνορα την δεκαετία του 1.960 μ.Χ..

Ενδιαμέσως υπήρξε και πραξικοπηματική προσωρινή πτώση πραξικοπηματικά ανεβασμένων καθεστώτων στην Αθήνα και την ΕΣΣΔ, π.χ. το ολιγαρχικό καθεστώς των Τετρακοσίων το 411 π.Χ. στην Αθήνα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_51.html), που έπεσε από τον στρατό και την επαναφορά της δημοκρατίας, όπως του Μπέρια του Χρουστώφ στην ΕΣΣΔ που έπεσαν και αυτά με πραξικόπημα.

Το Άργος ήταν μόνιμος εχθρός της Σπάρτης, άλλα στο τέλος ηττήθηκε ολοκληρωτικά από αυτή σε σειρά πολέμων και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και έχασε πολλά εδάφη και έγινε ουδέτερο, ενώ το καθεστώς του έπεσε μετά από μία βίαιη επανάσταση από τους πολίτες του.

Αντίστοιχα και το Μεξικό ήταν μόνιμος εχθρός των ΗΠΑ, άλλα στο τέλος ηττήθηκε ολοκληρωτικά από αυτές σε σειρά πολέμων και έχασε πολλά εδάφη και έγινε ουδέτερο κατά την διάρκεια των Παγκόσμιων Πολέμων (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_73.html).

Ακόμα και όταν οι Γερμανοί με το τηλεγράφημα Ζήμερμαν του πρότειναν συμμαχία κατά των ΗΠΑ με αντάλλαγμα την επιστροφή των εδαφών που έχασε από αυτές εν μέσω Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ενώ το καθεστώς του έπεσε μετά από μία βίαιη επανάσταση από τους πολίτες του.

Η δε Θήβα γλίτωσε την προδοσία τους στους Περίσκιους Πολέμους λόγω της αντιπαράθεσης της Σπάρτης και της Αθήνας και λόγω του Πελοποννησιακού Πολέμου, όπως και η Γερμανία γλίτωσε την τιμωρία για τα εγκλήματα τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω αντιπαράθεσης της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας και λόγω του Ψυχρού Πολέμου.

Αλλά και η Ιαπωνία γλίτωσε την τιμωρία για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και λόγω του Ψυχρού Πολέμου και ότι συμμάχησε στην συνέχεια κατά την διάρκεια του με τις ΗΠΑ}.

Στις μέρες μας η Κίνα χρηματοδοτεί στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο την Ρωσία κατά των ΗΠΑ και των δυτικών και άλλων συμμάχων της (ΕΕ και Ιαπωνία), ενώ στον οποίο προτιμούν να βοηθήσουν στην νίκη της Ρωσίας, ενώ μετά από αυτόν (και πιθανώς και έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο) μπορεί  να προτιμήσουν να χρηματοδοτήσουν την Δύση κατά της Ρωσίας.

Βέβαια, όπως η Περσία το έπαιζε διπλό ταμπλό (http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_12.html) και χρηματοδοτούσε τόσο την Σπάρτη, όσο και την Αθήνα, έτσι και στις μέρες μας και η Κίνα χρηματοδοτεί την Ρωσία, άλλα παράλληλα αγοράζει και ομόλογα τρισεκατομμύριων των ΗΠΑ, όπως και η Σαουδική Αραβία και αποδυναμώνει και τον «σύμμαχο» και τον «εχθρό» της με τον ανταγωνισμό.

Και πιθανότατα όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα τα αποσύρει όλα από την αγορά των ΗΠΑ ξεπουλώντας τα, με συνέπεια να φέρει πλήρες οικονομικό κραχ στις ΗΠΑ, όπως μπορεί να κάνει και η Σαουδική Αραβία στις ΗΠΑ.

{Η δε πτώση των ΗΠΑ, μπορεί να έρθει εκτός από πόλεμο και από ένα παγκόσμιο οικονομικό κραχ σαν του 1.929 μ.Χ. ή ακόμα και από ταραχές, τρομοκρατικές επιθέσεις ή και βίαια φυσικά φαινόμενα (http://alophx.blogspot.com/2022/10/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_67.html)}.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις μπορεί να έχουν κοινή συνέχεια, αφού στο τέλος ο Ελληνικός κόσμος ενώθηκε και εκστράτευσε υπό τους Φίλιππο Β’ (http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_23.html, http://alophx.blogspot.com/2023/05/blog-post_5.html, http://alophx.blogspot.com/2023/05/blog-post_6.html) και τον Μέγα Αλέξανδρο κατά της Περσίας και τον νίκησαν, ενώ αν δουν ότι απειλούνται οι Ρώσοι και οι δυτικοί να συμμαχήσουν και να πολεμήσουν από κοινού κατά της Κίνας.

Η μιλιταριστική Σπάρτη προώθησαν πολέμους κατά της Περσίας στην Μικρά Ασία, όπως και οι μιλιταριστικές ΗΠΑ στα εδάφη της Ταιβάν και της Κορέας στην Ασία κατά της Κίνας. Οι δε ΗΠΑ, η Γερμάνια, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, μαζί με την Ιαπωνία, θυμίζουν την Σπάρτη, την Κόρινθο και την Θήβα στην Αρχαιά Ελλάδα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο}.

Η δε Κόρινθος έχασε την Κερκυρα και αρκετά νησιωτικά εδάφη της από την Αθήνα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο (π.χ. την Κερκυρα και λόγω εμφυλίου πολέμου), όπως και η Ιαπωνία έχασε πολλά από τα νησιωτικά της εδάφη από την Ρωσία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (π.χ. Κουρίλες Νήσους και Σαχαλίνη), ενώ και η Κίνα έχασε την Ταιβάν κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της.

{Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, η πάντα Ελληνική Μακεδονία μας συμμάχησε αρχικά με την Σπάρτη κατά της Αθήνας (έχοντας και οι δύο δωρική καταγωγή) και μετά με την Αθήνα κατά της Σπάρτης και στο τέλος έγινε ουδέτερη.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Κίνα συμμάχησε αρχικά με την ΕΣΣΔ κατά της Αμερικής (έχοντας και οι δύο κομμουνιστική ιδεολογία) και μετά με την Αμερική κατά της ΕΣΣΔ και στο τέλος έγινε ουδέτερη.

Η πάντα Ελληνική Μακεδονία μας μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο κατάφερε να αναδιοργανωθεί και να ακμάσει πλήρως πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά, γενομένη υπερδύναμη και δημιούργησε με εκστρατείες, τον πλούτο και την ισχύ της μία πανίσχυρη Αυτοκρατορία υπό τον Μέγα Αλέξανδρο από την Ελλάδα ως την Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο και την Κεντρική Ασία.

Αντίστοιχα η Κίνα μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, έχει καταφέρει να αναδιοργανωθεί και να ακμάσει πλήρως πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά, γενομένη υπερδύναμη και μπορεί να δημιουργήσει με εκστρατείες, τον πλούτο και την ισχύ της μία πανίσχυρη Αυτοκρατορία από την Κίνα ως την Κεντρική Ασία, την Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο}.

Τόσο η Σπάρτη, όσο και οι ΗΠΑ έλεγαν ότι πολεμούσαν για την ελευθερία των Ελλήνων και των κρατών της γης αντίστοιχα, όμως μόλις νίκησαν στον Πελοποννησιακό και τον Ψυχρό Πόλεμο έγιναν αυτές απόλυτα τυραννικές (ακόμα μεγαλύτερη από των προκάτοχων τους) και επεβαλαν παντού τα καθεστώτα τους, αφού τα περισσότερα των εχθρών τους κατέρρευσαν με το καλό ή με την βία.

Έτσι, με το πέρας του Πελοποννησιακού Πολέμου, η τυραννία της Σπάρτης, έστρεψε πολλούς πρώην συμμάχους τους εναντίον τους, π.χ. Κόρινθο, ή την Θήβα, την Φωκίδα και την Θεσσαλία (οι οποίες αναδείχθηκαν και αυτές ισχυρές δυνάμεις πολιτικά και στρατιωτικά), όπως και πολλά πρώην ουδέτερα κράτη, π.χ. την Ήπειρο.

{Είναι δε πολύ σημαντικό ότι ισχυρές χώρες όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία ετοιμάζονται να γίνουν μέλη των BRICS, όπως και το γεγονός ότι η Κίνα χάρις στην μεγάλη οικονομική και πολιτική της δύναμη μπόρεσε να συμφιλιώσει την Σαουδική Αραβία και τις πετρομοναρχίες του Κόλπου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/isis.html) με το Ιράν, όπως και να ξαναφέξει την Συρία στον Αραβικό Σύνδεσμο και να ξεκινήσει την προσέγγιση της Συρίας με την Τουρκιά, σε μία νέα συμμαχία της Κίνας, της Ρωσίας, της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και του μουσουλμανικού κόσμου κατά της Δύσης.

Η Κίνα μέχρι πρόσφατα ιστορικά έπαιξε μόνο έναν μικρό ρόλο στην Μέση Ανατολή. Στις μέρευέ μας αυτό έχει αλλάξει με την άνοδο της Κίνας και το πρόγραμμα «One Belt and One Road.». Η Κίνα έχει σφυρηλατήσει μια εταιρική σχέση με τους Ιρανούς, έχει καταφέρει να οικοδομήσει ταυτόχρονα δεσμούς με τον μακροχρόνιο περιφερειακό εχθρό του Ιράν, την Σαουδική Αραβία.

Για δεκαετίες, η Σαουδική Αραβία εξαρτάται από την Κίνα για όπλα, συμπεριλαμβανομένων όπλων που οι ΗΠΑ αρνούνται να πουλήσουν στους Σαουδάραβες λόγω της αντίθεσής τους στο Ισραήλ. Το 2016 μ.Χ., η Κίνα και η Σαουδική Αραβία πραγματοποίησαν τις πρώτες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις τους.

Από το 2002 μ.Χ. έως το 2016 μ.Χ., η Σαουδική Αραβία ήταν ο κορυφαίος προμηθευτής εισαγόμενου αργού πετρελαίου της Κίνας. Παρόλο που η Ρωσία ξεπέρασε τους Σαουδάραβες πέρυσι, αυτοί παραμένουν σχεδόν δεύτεροι.

Τον Μάρτιο του 2017 μ.Χ., ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας Salman bin Abdulaziz ταξίδεψε στο Πεκίνο και προέκυψαν αναφορές ότι η Κίνα θα γίνει ο κύριος επενδυτής στην επικείμενη αρχική δημόσια προσφορά της Aramco, της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας. Με εκτιμώμενα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια, η Aramco θα είναι μακράν η εταιρεία με την υψηλότερη αξία στον πλανήτη και η Κίνα πρόκειται να αγοράσει σημαντικό μερίδιο αυτής.

Η Κίνα προσφέρθηκε επίσης τον Δεκέμβριο να μεσολαβήσει σε μια ειρηνευτική συμφωνία στην Υεμένη μεταξύ των υποστηριζόμενων από το Ιράν ανταρτών Χούτι και του συνασπισμού υπό την Σαουδική Αραβία που μάχεται εναντίον τους, και ο επικεφαλής διαπραγματευτής των Χούτι συναντήθηκε με τον Κινέζο γενικό διευθυντή στο Πεκίνο για να συζητήσουν τους όρους.

Η αυξανόμενη ισχύς της Κίνας στην Μέση Ανατολή και οι προσπάθειές της να ασκήσει ολοένα μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή υποκινούνται σε μεγάλο βαθμό από την προσπάθεια του Πεκίνου να ανοικοδομήσει τον Δρόμο του Μεταξιού.

Το σύγχρονο έργο Belt and Road στοχεύει στην ανοικοδόμηση της Αρχαίας εμπορικής οδού από την Κίνα προς την Ευρώπη, ενισχύοντας την συνδεσιμότητα και τις υποδομές μεταφορών κατά μήκος των χιλιάδων μιλίων που βρίσκονται μεταξύ των δύο, συμπεριλαμβανομένης μιας διαδρομής μέσω της Μέσης Ανατολής.

Εκτός από τους παίκτες της Μέσης Ανατολής που αναφέρθηκαν παραπάνω, η Κίνα έχει επίσης αναπτύξει στενούς δεσμούς με την Αίγυπτο, το Κουβέιτ, την Λιβύη, την Τουρκία, την Υεμένη, το Πακιστάν και το Τζιμπουτί. Το άθροισμα όλων αυτών έχει ήδη κάνει την Κίνα τον νούμερο ένα εξαγωγέα στην περιοχή.

Και έχει βελτιώσει όχι μόνο την οικονομική ισχύ του Πεκίνου αλλά και τη στρατιωτική του στάση. Στο Πακιστάν και στο Τζιμπουτί, για παράδειγμα, η Κίνα ελέγχει λιμάνια που της παρέχουν πολύτιμη πρόσβαση στα Στενά του Ορμούζ, στον Αραβικό Κόλπο, στο Μπαμπ ελ-Μαντέμπ, στην Ερυθρά Θάλασσα και στην Διώρυγα του Σουέζ.

Οι παρατηρητές μπορούν να δουν ξεκάθαρα ότι ο έλεγχος της Κίνας σε τέτοια πιθανά θαλάσσια σημεία πνιγμού αυξάνεται ραγδαία. Ο καθένας μπορεί επίσης να δει ότι οι βάσεις που τίθενται από την πρωτοβουλία Belt and Road —στην Μέση Ανατολή και πέραν αυτού— ενισχύουν την συνεργασία Κίνας-Ευρώπης.

Το Πεκίνο και η Δαμασκός διατηρούν στενούς διπλωματικούς δεσμούς (όπως και η Δαμασκός με την Ρωσία από τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου) από το 1.956 μ.Χ., και η Κίνα είναι από τα λίγα έθνη που διατηρεί την Συριακή πρεσβεία της καθόλη την διάρκεια του συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου στην Συρία και την υποστηρίζει πάντα. Στον ΟΗΕ, όπως και η Ρωσία.

Τον Φεβρουάριο του 2016 μ.Χ., το πρώτο τρένο φορτίου από την Κίνα έφτασε στο Ιράν αφού διένυσε περίπου 5.900 μίλια. Σηματοδότησε ένα σημαντικό ορόσημο στην προσπάθεια της Κίνας να αναβιώσει τον Αρχαίο Δρόμο του Μεταξιού, με την πρωτοβουλία Belt and Road, ή One Belt, One Road. Το Κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua ανέφερε ότι η άφιξη του τρένου «Άνοιξε επίσης ένα νέο κεφάλαιο συνεργασίας μεταξύ Κίνας και Ιράν».

Κατά τις δεκαετίες που επιβλήθηκαν διεθνείς οικονομικές κυρώσεις κατά του Ιράν, η σχέση της Κίνας με την Ισλαμική Δημοκρατία συνέχισε να βελτιώνεται. Το 2009 μ.Χ., όταν ξέσπασαν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο Ιράν, η Κίνα πούλησε ακόμη και εξοπλισμό κατά των ταραχών του καθεστώτος για να το βοηθήσει να καταπνίξει τις διαδηλώσεις.

Η Κίνα είναι πλέον ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ιράν και την επόμενη δεκαετία, τα δύο έθνη σχεδιάζουν να ενισχύσουν το εμπόριο στα 600 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ πρόσφατα το Ιράν υπέγραψε και ένα μνημόνιο 400 δις με την Κίνα, παραδίδοντας της στην ουσία όλη την πετρελαϊκή της βιομηχανία και τους ορυκτούς της πόρους, όπως και της επέτρεψε να διατηρεί και 5.000 Κινέζους στρατιώτες στο έδαφος της}.

Με το πέρας του Ψυχρού Πολέμου, η τυραννία των ΗΠΑ, έστρεψε πολλούς πρώην συμμάχους τους εναντίον τους, π.χ. την ΕΕ της Γερμανίας, την Βραζιλία, την Αργετινή, την Νοτιά Αφρική, την Σαουδική Αραβία με τις υπόλοιπες πετρομοναρχίες του Κόλπου, όπως και πολλά πρώην Αδέσμευτα κράτη, π.χ. την Ινδία (που αναπτύχθηκε σε μία από τις Μεγάλες Δυνάμεις του κόσμου, όπως και η Κίνα).

Στην δε Αθήνα και την Ρωσία έπεσαν τα καθεστώτα των Αθηνών και της ΕΣΣΔ (το 404 π.Χ. και το 1.991 μ.Χ.), οι οποίες έχασαν εδάφη και καταστράφηκε η οικονομία τους, ενώ παράλληλα οι ξένοι νικητές τους, τους επεβαλαν και αντιλαϊκά τυραννικά καθεστώτα με όμοια ιδεολογία με αυτά στα κράτη αυτά (τους Τριάκοντα Τυράννους και τους Ρώσους ολιγάρχες), τα οποία δίωξαν βίαια τους αντίπαλους τους. 

(Και τα δύο αυτά κράτη (Αθήνα και ΕΣΣΔ) αποδυναμώθηκαν και από δαπανηρούς πολέμους στο εξωτερικό, όπως και στο γεγονός ότι ξόδευαν μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού τους σε πολέμους, π.χ. Σικελία, Αφγανιστάν, ενώ η Αθήνα παραδόθηκε από αποκλεισμό και επανάσταση στους εχθρούς της, όπως και η Γερμανία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ και οι πολίτες της ΕΣΣΔ πεινούσαν λίγο πριν το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και στο τέλος στράφηκαν ενάντια στους κομμουνιστές όχι μόνο της ανηλεούς τυραννίας τους και λόγω του λόγου αυτού και λόγω του εμπάργκο της Δύσης)

Όμως στο τέλος, τόσο ο Γιέλτσιν, όσο και οι Τριάκοντα Τυράννοι (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_51.html) ήταν φερέφωνα αντίστοιχα των Αμερικάνων και της Σπάρτης και μεγάλοι εχθροί της ιδίας τους της πατρίδας και στο τέλος εκδιώχτηκαν από εξέγερση του Θρασυβούλου και των Σιλοβίκι (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html) αντίστοιχα και την θέση τους πήραν ξανά δημοκρατικά και πατριωτικά κινήματα και ηγεσίες. 

Μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο Ισοκράτης προσπάθησε να ενώσει τους Ελληνες με την ιδεολογία του Πανελληνισμού, μία ιδεολογία που υιοθέτησε και πραγματοποίησαν η πάντα Ελληνική Μακεδονία μας υπό τον Φίλιππο τον Β΄ και τον Μέγα Αλέξανδρο (http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_24.html, http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_23.html).

Αντίστοιχα στις μέρες μας, μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ο Ντούγκιν με την θεωρία του Ευρασιανισμού (άλλα και του πανσλαβισμού και του Ορθοδοξισμού-http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_66.html) προσπαθεί να ενώσει την Ασία και την Ευρώπη κατά των ΗΠΑ, μία ιδεολογία που έχουν ενστερνιστεί και υιοθετήσει η Ρωσία κα η Κίνα, δημιουργώντας οργανισμούς σαν την Ευρασιατική Ένωση, τον Οργανισμό Συλλογικής Ασφάλειας, τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης και τους BRICS.

Αλλά υπάρχουν και άλλοι στρατιωτικοί και πολιτικοί συνασπισμοί που στρέφονται κατά της Δύσης και της Ανατολής, όπως π.χ. ο οργανισμός της Ισλαμικής Συνδιάσκεψης, άλλα και τα λεγόμενα «Αραβικό ΝΑΤΟ» και «ισλαμικό ΝΑΤΟ» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/1831-1839.html, http://corfiatiko.blogspot.com/2016/03/350000-20000-te-2450-460.html).

{Μετά την νίκη των Θηβαίων κατά της Σπάρτης στα Λεύκτρα διαλύθηκε η συμμαχία της με την Αθήνα και αυτή συμμάχησε με την πρώην αντίπαλο της Σπάρτη εναντίον της, όπως και με μία πιθανή μεγάλη νίκη της Κίνας κατά των ΗΠΑ, μπορεί να διαλυθεί η συμμαχία της με την Ρωσία και αυτή να συμμαχήσει με την πρώην αντίπαλο της, τις ΗΠΑ, εναντίον της}.

Τον Πελοποννησιακό Πόλεμο ακολουθήσαν πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των πρώην υποστηρικτών των Σπαρτιατών, των Περσών με την Σπάρτη, όπως και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο άρχισε έντονη σύγκρουση μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ (που ήταν πρώην σύμμαχοι στον Πελοποννησιακό και τον Ψυχρό Πόλεμο αντίστοιχα), όπως και πάλι με τους πρώην εχθρούς τους, των Ρώσων και των Αθηναίων με εχθρικά ξανά για αυτούς καθεστώτα, σε πολλά πολεμικά μέτωπα, π.χ. στην Ουκρανία και στην Φωκίδα.

Αναδείχτηκαν και άλλες νέες ισχυρές δυνάμεις, όπως η Φωκίδα και η Θεσσαλία κατά τον Γ΄ Ιερό Πόλεμο και στην συνέχεια ακολουθήσαν ο Δ’ Ιερός Πόλεμος που έληξε με την ήττα στην Χαιρώνεια της Θήβας και της Αθήνας και των συμμάχων τους και την ένωση της Ελλάδας υπό τους Φίλιππο τον Β’ και τον Μέγα Αλέξανδρο.

Όπως και η εκστρατεία κατά των Περσών, οι Πόλεμοι των Διάδοχων και η κατάκτηση του Ελληνιστικού κόσμου από την Ρώμη, που εκμεταλλεύτηκε την διάσπαση και την αποδυνάμωση των Ελλήνων από τις μεταξύ τους διαμάχες και τους κατέκτησε.

Αντίστοιχα, μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και ως τις μέρες μας, αναδείχτηκαν και άλλες νέες ισχυρές δυνάμεις, όπως η Κίνα, το Ιράν, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική, ενώ στην συνέχεια μπορεί να ακολουθήσει ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος που μπορεί να λήξει με την ήττα όλων των αντίπαλων που θα λάβουν μέρος σε αυτόν αποδυναμωμένοι και διαλυμένοι στις συμμαχίες και στα κράτη τους, τα οποία μπορεί να μπουν και σε εμφυλίους.

Η κατάκτηση του κόσμου και της Ευρασίας από μία νέα αναδυομένη ισχυρή Υπερδύναμη, όπως η Κίνα, που θα εκμεταλλευτεί την διάσπαση και την αποδυνάμωση των δυτικών και άλλων αντιπάλων της (π.χ. των Ρώσων με τους οποίους διατηρεί λυκοφιλία) από τις μεταξύ τους διαμάχες για να τους κατακτήσει όπως και οι Μογγόλοι παλαιοτέρα την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή, ενώ την θέση τη νέας Υπερδύναμης μπορεί να την πάρει και μία νέα μικρότερου μεγέθους ΕΕ υπό την Γερμανία.

{Η Κίνα μετά την εκδίωξη των Μογγόλων (http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_21.html), με επανάσταση εισήλθε σε εμφύλιο πόλεμο από τον οποίο βγήκαν νικητές οι Μινγκ (http://alophx.blogspot.com/2017/03/zhu_1.html), οι οποίοι και κατάφεραν να κάνουν την Κίνα εκ νέου μία πανίσχυρη Αυτοκρατορία και να κυριαρχήσουν με τον ισχυρό πολεμικό και εμπορικό τους στόλο στις θάλασσες με τον ναύαρχο Ζενγκ Χε σε Αφρική και Ασία.

Αντίστοιχα η μετά την εκδίωξη των Μάντσου με επανάσταση εισήλθε σε εμφύλιο πόλεμο από τον οποίο βγήκαν νικητές οι κομμουνιστές του Μάο, οι οποίοι και κατάφεραν να κάνουν την Κίνα εκ νέου μία πανίσχυρη Αυτοκρατορία και να κυριαρχήσουν με τον ισχυρό πολεμικό και εμπορικό τους στόλο στις θάλασσες σε Αφρική και Ασία.

Ο δε Ντεν Χσιαπίνγκ έλεγε ότι η Κίνα θα πρέπει να γίνει για ένα διάστημα καπιταλιστική και να χρησιμοποιήσει τον καπιταλισμό και την δύναμη του για να τον καταστρέψει, όπως και ο Λένιν έλεγε ότι οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν οι ίδιοι το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε.

Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, η άλλοτε ισχυρή Κρήτη με ισχυρότερη πόλη την Κνωσό που δημιούργησε την Μινωική Αυτοκρατορία ήταν χωρισμένη σε πολλά κράτη που αντιμάχονταν μεταξύ τους, όπως ακριβώς και οι Άραβες στον Ψυχρό Πόλεμο που παλαιά είχαν δημιουργήσει μία ισχυρή Αυτοκρατορία με πιο ισχυρή Αραβική χωρά την Αίγυπτο.

Παράλληλα, όπως στον Πελοποννησιακό Πόλεμο υπήρχαν ουδέτερα κράτη, στον Ψυχρό Πόλεμο υπήρχαν οι ουδέτεροι Αδέσμευτοι. Η Ήπειρος στον Πελοποννησιακό Πόλεμο είχε τον ρολό της Ινδίας στον Ψυχρό Πόλεμο, όπως και ο Σιτάλκης της Θράκης (που επιτέθηκε και έφυγε και με ανταρτοπόλεμο από την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, όπως και η Ιαπωνία από την Κίνα).

Το Αργός, που ηττήθηκε από την ανταγωνιστική για το ίδιο Σπαρτή για την ηγεμονία στην Πελοπόννησο έπαιζε τον ρολό της Φιλανδίας και της Σουηδίας που αντιμάχονταν την Ρωσία για τον έλεγχο της Βαλτικής.

Και όπως στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, η πάντα Ελληνική Μακεδονία μας άλλαξε δύο φορές στρατόπεδο και παράταξη (από τους Σπαρτιάτες στους Αθηναίους και ξανά στην Σπάρτη), το ίδιο έκανε και η Κίνα στον Ψυχρό Πόλεμο με την αλλαγή συμμαχίας από την ΕΣΣΔ στις ΗΠΑ και με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου ξανά με την Ρωσία.

Οι Αιτωλοακαρνάνες στον Πελοποννησιακό Πόλεμο έπαιζαν σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο της Γιουγκοσλαβίας στον Ψυχρό Πόλεμο, ενώ ο Εμφύλιος πόλεμος στην Κέρκυρα, στον οποίο εμπλέχτηκαν οι δύο αντίπαλοι συνασπισμοί στον Πελοποννησιακό Πόλεμο θυμίζει τον Ελληνικό Εμφύλιο πόλεμο και την εμπλοκή των δύο αντιπάλων συνασπισμών στον Ψυχρό Πόλεμο.

Κάποια στιγμή, ηγέτες αντίπαλων συνασπισμών, π.χ. ο Αθηναίος στρατηγός Κίμων της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας και οι Σπαρτιάτες βασιλείς Αρχίδαμος Β΄ και  Λήσταρχος της Πελοποννησιακής, αλλά και ο Χρουστώφ της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας και ο Προέδρος των ΗΠΑ Κένεντι και ηγέτης του ΝΑΤΟ, κάλαραν ότι ήταν συμφέρων των κρατών τους να συνεργαστούν.

Όμως με τον θάνατο τους ή την πτώση τους από την εξουσία, αυτή η πολιτική δεν κράτησε και σύντομα αυτά ήρθαν ξανά σε σύγκρουση για δεκαετίες μέχρι την τελική επικράτηση του ενός (Σπάρτης και ΗΠΑ αντίστοιχα).

Όμως μετά την νίκη των Σπαρτιατών και των Αμερικάνων που ισχυρίζονταν ότι ήθελαν να ελευθερώσουν τα κράτη των αντίπαλων συνασπισμών από την τυραννία της Αθήνας και της ΕΣΣΔ, έγιναν και οι ίδιοι εξίσου καταπιεστικοί τύραννοι και σύντομα έστρεψαν τους συμμάχους τους, οι οποίοι συμμαχήσαν με τους ηττημένους εχθρούς τους και στο τέλος ηττήθηκαν και έχασαν την δύναμη τους}.

Θα είναι άραγε αυτό το μέλλον; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, αλλά μόνο αν λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ως λαός θα περάσουμε μέσα από τις συμπληγάδες των διεθνών κινδύνων και να φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδας μας σε μία νέα κατάσταση ακμής και ευημερίας.

 ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Bόμβα Kissinger: Απόλυτα πιθανός ένας πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας λόγω της Ταϊβάν – Το κόστος θα είναι τεράστιο. Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Henry Kissinger δήλωσε ότι δεν προβλέπει μια Κινεζική στρατιωτική εισβολή στην Ταϊβάν την επόμενη δεκαετία…

Απόλυτα πιθανή θεωρεί τη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας λόγω της Ταϊβάν αν δεν υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και εξέχουσα προσωπικότητα της διπλωματικής σφαίρας Henry Kissinger.

«Αν τα πράγματα συνεχίσουν να κινούνται στην τροχιά που βλέπουμε και δεν υπάρξει διάλογος η στρατιωτική σύγκρουση είναι πολύ πιθανή» είπε ο Kissinger σε συνέντευξή του στον αρχισυντάκτη του Bloomberg News, John Micklethwait, όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα η Κίνα να εισβάλει στην Ταϊβάν. «Πιστεύω λοιπόν ότι η τρέχουσα πορεία σε ότι αφορά τις διμερείς σχέσεις πρέπει να αλλάξει».

Οι δηλώσεις αυτές που διετυπώθησαν καθώς ο Kissinger αναπολούσε την ζωή και την καριέρα του αμέσως μετά τα 100α γενέθλιά του, ήταν μερικές από τις πιο απογοητευτικές του για την κατάσταση των σχέσεων μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, οι οποίες έχουν ορκιστεί να στηρίξουν την Ταϊβάν σε περίπτωση επίθεσης της Κίνας.

Ο Kissinger είπε ότι εναπόκειται τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Πεκίνο να αλλάξουν στάση, καθώς, όπως είπε, και οι δύο ηγεσίες βρίσκονται στην «κορυφή ενός γκρεμού». Ο Kissinger, ο οποίος υπηρέτησε ως κορυφαίος διπλωμάτης των ΗΠΑ και σύμβουλος εθνικής ασφάλειας στον Λευκό Οίκο τη δεκαετία του 1970, μίλησε λίγες μέρες πριν ο τελευταίος διάδοχός του, ο Υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken μεταβεί στο Πεκίνο.

Ο Blinken θα είναι ο πρώτος υψηλόβαθμος αξιωματούχος των ΗΠΑ που θα επισκεφθεί τα τελευταία πέντε χρόνια την Κίνα, αλλά ο Λευκός Οίκος βάζει χαμηλά τον πήχη, λέγοντας πως δεν αναμένεται να υπάρξουν καινοτομίες.

Ο διπλωμάτης, συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένου του «On China», που γράφτηκε ένα χρόνο πριν από την ανάληψη της εξουσίας από τον Πρόεδρο Xi Jinping, παρακολουθείται στενά για τις απόψεις του σχετικά με την ασιατική γεωπολιτική, δεδομένων του μυστικού ταξιδιού του στην Κίνα το 1.972 μ.Χ. και του ρόλου του στην εξομάλυνση των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας όταν ήταν Πρόεδρος ο Richard Nixon.

Η Ταϊβάν είναι εδώ και καιρό ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας. Το Πεκίνο, που ισχυρίζεται ότι η αυτοδιοικούμενη δημοκρατία της Ταϊβάν είναι δική του, επιδιώκει εδώ και καιρό να ανακτήσει τον έλεγχο του νησιού μέσω της «επανένωσης» και προειδοποιεί τακτικά την Ουάσιγκτον για πωλήσεις όπλων και κάθε είδους πολιτική εμπλοκή με την ταϊβανέζικη ηγεσία.

Ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η ηγεσία της Κίνας έχει πρόθεση για εισβολή… Mάλιστα, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός θα επιδιώξει να καταλάβει την Ταϊβάν τα επόμενα χρόνια – πιθανώς μέχρι το 2027 μ.Χ.

Πάντως, ο Kissinger δεν έχει καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα σε ό,τι αφορά το πώς θα καταλήξουν οι σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας, δεδομένου ότι μέχρι τώρα ουσιαστικός διάλογος δεν έχει διεξαχθεί, όπως έχει προτείνει πολλάκις. Αλλά ένα πράγμα που είπε ότι γνωρίζει σίγουρα είναι ότι οι πόλεμοι μεταξύ δύο υπερδυνάμεων δεν μπορούν να κερδηθούν. Ή, όπως το έθεσε, «κερδίζονται μόνο με τεράστιο κόστος».

«Είναι μια μοναδική κατάσταση με την έννοια ότι η μεγαλύτερη απειλή κάθε χώρας είναι η άλλη – δηλαδή, η μεγαλύτερη απειλή για την Κίνα είναι η Αμερική, κατά την αντίληψή τους, και το ίδιο ισχύει και εδώ», είπε ο Kissinger.

Ο Ηenry Kissinger, ο οποίος γλίτωσε από τους Ναζί με την οικογένειά του ως έφηβος προτού επιστρέψει στην Γερμανία ως στρατιώτης των ΗΠΑ κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είπε ότι το πολιτικό κέντρο βάρους στην Ευρώπη μετατοπίζεται απαρέγκλιτα προς το Βερολίνο, παρουσιάζοντας μια νέα πρόκληση για την ηγεσία της χώρας. Όπως είπε, το δίλημμα για το βαρέων βαρών έθνος της Ευρώπης είναι ο καλύτερος τρόπος να χειριστεί την αυξανόμενη δύναμή του χωρίς να αποξενώσει τους γείτονές του.

Σε ότι αφορά την Μεγάλη Βρετανία, ο Kissinger τη βλέπει να αναλαμβάνει ισχυρότερο ρόλο υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, δεδομένου ότι είναι εκτός ΕΕ. Η «ειδική συνεργασία» της Βρετανίας με τις ΗΠΑ σημαίνει ότι «Ιστορικά βρίσκεται σε καλύτερη θέση» για να ενισχύσει τους διατλαντικούς δεσμούς της, είπε ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

«Ζούμε σε έναν κόσμο πρωτόγνωρης καταστροφικότητας». Υπενθυμίζεται πως ο Kissinger είχε μιλήσει προ μηνός και στον Εconomist, εκφράζοντας σκέψεις που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν περιεχόμενο ενός εγχειριδίου υπό τον τίτλο «Πώς να αποφύγετε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο».

Όπως λέει, ζούμε σε έναν κόσμο πρωτόγνωρης καταστροφικότητας και για αυτό ειδικά οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να γρηγορούν, αντί να ησυχάζουν, ενώ περαιτέρω αναλύει τους λόγους για τους οποίους η παγκόσμια κοινότητα έχει ανάγκη την Κίνα και τη Ρωσία, ώστε να υπάρξει μια στιβαρή αρχιτεκτονική ασφαλείας.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Economist, στο Πεκίνο έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Αμερική θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει την Κίνα «κάτω»… Από την άλλη, στην Ουάσιγκτον είναι ανένδοτοι: η Κίνα θέλει να υποκαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ηγέτιδα δύναμη.

Αλλά για μια ανάλυση αυτού του εντεινόμενου ανταγωνισμού -και ένα σχέδιο για να αποφευχθεί η πρόκληση πολέμου μεταξύ υπερδυνάμεων- πρέπει να επισκεφτείτε τον 33^ο όροφο ενός κτιρίου Art Deco στο κέντρο του Μανχάταν, το γραφείο του Henry Kissinger, επισημαίνει ο Economist.

Και οι δύο πλευρές έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι η έτερη αντιπροσωπεύει στρατηγικό κίνδυνο», αναφέρει. «Είμαστε μάρτυρες μιας οξείας αντιπαράθεσης μεταξύ δύο μεγάλων δυνάμεων». Υπό αυτό το πνεύμα, το σημείο εκκίνησης για την αποφυγή του πολέμου είναι να αναλυθεί η αυξανόμενη ανησυχία της Κίνας.

Παρά τη φήμη του ότι είναι συμφιλιωτικός σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση του Πεκίνου, αναγνωρίζει ότι πολλοί Κινέζοι στοχαστές πιστεύουν ότι η Αμερική βρίσκεται σε παρακμή και ότι, «επομένως, προϊόντος του χρόνου, τελικά θα μας υποκαταστήσουν».

Πιστεύει ότι η ηγεσία της Κίνας αγανακτεί με το αφήγημα των δυτικών πολιτικών για μια παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες, όταν αυτό που πραγματικά εννοούν είναι οι κανόνες της Αμερικής και η τάξη της Αμερικής.

Οι κυβερνώντες της Κίνας προσβάλλονται από αυτό που θεωρούν «συγκαταβατικό παζάρι που προσφέρει η Δύση», για την παραχώρηση προνομίων στην Χώρα του Δράκου. Πράγματι, κάποιοι στην Κίνα υποψιάζονται ότι η Αμερική δεν θα την αντιμετωπίσει ποτέ ως ισότιμη και ότι είναι ανόητο να το φανταζόμαστε.

Ωστόσο, ο κ. Αμερικανός διπλωμάτης προειδοποιεί πως δεν πρέπει να υπάρξει παρερμηνεία των φιλοδοξιών της Κίνας. Στην Ουάσιγκτον λένε ότι «η Κίνα θέλει την παγκόσμια κυριαρχία… Η απάντηση είναι ότι [στην Κίνα] θέλουν να είναι ισχυροί.

Δεν επιθυμούν την παγκόσμια κυριαρχία με την χιτλερική έννοια. Δεν σκέφτονται ούτε έχουν σκεφτεί ποτέ έτσι την παγκόσμια τάξη. Στην ναζιστική Γερμανία ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος γιατί τον χρειαζόταν ο Hittler», εκτιμά ο Κissinger, αλλά η Κίνα είναι διαφορετική.

Ο Κissinger εκτιμά πως το κινεζικό σύστημα προσιδιάζει περισσότερο στον κουμφουκιανισμό παρά στον μαρξισμό. Αυτό διδάσκει στους Κινέζους ηγέτες να αποκτούν τη μέγιστη δύναμη που μπορεί να έχει η χώρα τους και να επιδιώκουν να τους σέβονται για τα επιτεύγματά τους.

Οι Κινέζοι ηγέτες θέλουν να αναγνωριστούν ως οι τελικοί κριτές και αποφασίζοντες του διεθνούς συστήματος των συμφερόντων τους. Αλλά «πιστεύω ότι έγκειται στην ικανότητά μας να αποτρέψουμε έναν πόλεμο με συνδυασμό διπλωματίας και βίας.

Πρέπει να καθιερώσουμε έναν μόνιμο διάλογο με την Κίνα, ώστε να βρεθεί ένας τρόπος ισορροπίας μεταξύ των δύο δυνάμεων». Η Κίνα «προσπαθεί να παίξει παγκόσμιο ρόλο. Πρέπει να αξιολογούμε σε κάθε σημείο εάν οι αντιλήψεις ενός στρατηγικού ρόλου είναι συμβατές. Εάν δεν είναι, τότε θα τεθεί το ζήτημα της βίας.

Είναι δυνατόν η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες να συνυπάρχουν χωρίς την απειλή ενός ολοκληρωτικού πολέμου μεταξύ τους; Σκέφτηκα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι [είναι]. Αλλά η επιτυχία δεν είναι εγγυημένη. Και επομένως, πρέπει να είμαστε αρκετά δυνατοί στρατιωτικά για να διαχειριστούμε την αποτυχία.

Η μεγάλη δοκιμασία θα είναι το πώς θα συμπεριφερθούν η Κίνα και η Αμερική στην Ταϊβάν. Όποτε ο Nixon έθετε ένα συγκεκριμένο θέμα, ο Μάο έλεγε: “Είμαι φιλόσοφος. Δεν ασχολούμαι με αυτά τα θέματα. Αφήστε τον Zhou [Enlai] και τον Kissinger να τα συζητήσουν αυτά.

Όταν όμως ήρθε η ώρα για την Ταϊβάν, ήταν ξεκάθαρος. Είναι ένα σωρό αντεπαναστάτες. Δεν τους χρειαζόμαστε τώρα. Μπορούμε να περιμένουμε 100 χρόνια. Κάποτε όμως θα τους αναζητήσουμε».

O κ. Kissinger πιστεύει ότι η συνεννόηση που σφυρηλατήθηκε μεταξύ Nixon και Mao ανετράπη από τον Donald Trump. «Ήθελε να διογκώσει την σκληρή του εικόνα στρεφόμενος κατά της Κίνας με αφορμή το εμπόριο.

Η «κυβέρνηση» Biden ακολούθησε το παράδειγμα του κ. Trump, αλλά με φιλελεύθερη ρητορική. Σε κάθε περίπτωση, ο Kissinger δεν θα είχε επιλέξει αυτόν τον δρόμο σε σχέση με την Ταϊβάν, επειδή ένας πόλεμος ουκρανικού τύπου θα κατέστρεφε το νησί αλλά και την παγκόσμια οικονομία.

Ο πόλεμος θα μπορούσε επίσης να καθυστερήσει την Κίνα στο εσωτερικό – κάτι που αποτελεί τον μεγαλύτερο φόβο των ηγετών. Βέβαια, ο φόβος του πολέμου καλλιεργεί έδαφος για ελπίδα. Το πρόβλημα είναι ότι καμία πλευρά δεν έχει πολλά περιθώρια να κάνει παραχωρήσεις.

Κάθε Κινέζος ηγέτης έχει επιβεβαιώσει την σύνδεση της χώρας του με την Ταϊβάν. Ταυτόχρονα, ωστόσο, «όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα τώρα, δεν είναι απλό για τις Ηνωμένες Πολιτείες να εγκαταλείψουν την Ταϊβάν χωρίς να υπονομεύσουν τη θέση τους αλλού» (https://www.triklopodia.gr/b%cf%8c%ce%bc%ce%b2%ce%b1-kissinger-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%bc/).

 

Έντονη ανησυχία των ΗΠΑ για την Μέση Ανατολή - Αφόρητες πιέσεις στο Ισραήλ να σταματήσει τις εμπορικές σχέσεις με την Κίνα.

Mία σειρά ισραηλινο – κινεζικών έργων υποδομής στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης του λιμανιού στην πόλη της Χάιφα που λειτουργεί υπό κινεζικό έλεγχο, έχουν προκαλέσει τη δυσφορία της Ουάσινγκτον

Οι ΗΠΑ προσπαθούν να πιέσουν το Ισραήλ να διακόψει τις εμπορικές και οικονομικές του σχέσεις με την Κίνα σύμφωνα με δημοσίευμα της Voice of America. Μετά την ΕΕ και τις ΗΠΑ, η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, μία σειρά Ισραηλινο – κινεζικών έργων υποδομής στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης του λιμανιού στην πόλη της Χάιφα που λειτουργεί υπό κινεζικό έλεγχο, έχουν προκαλέσει τη δυσφορία της Ουάσιγκτον.

Επίσης κινεζικές εταιρείες κατασκευάζουν τμήματα του συστήματος σιδηροδρομικών μεταφορών του Τελ Αβίβ. Ο Yuri Pines από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο υποστηρίζει, πως η Κίνα διαθέτει τις καλύτερες υποδομές στον κόσμο.

«Η Κίνα είναι σε θέση να εξάγει την γνώση, την τεχνογνωσία της, τους μηχανικούς της, τους εργάτες της και το Ισραήλ έχει ωφεληθεί πάρα πολύ», σημείωσε χαρακτηριστικά. Ωστόσο, οι ΗΠΑ πιέζουν το Ισραήλ για την σχέση και το Τελ Αβίβ φέρεται να περιορίζει ορισμένες από τις οικονομικές του συμφωνίες με την Κίνα.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Joe Biden έχει κλιμακώσει τον οικονομικό πόλεμο εναντίον του Πεκίνου, μεταξύ άλλων με την επιβολή σκληρών κυρώσεων και την προσπάθεια ακρωτηριασμού της κινεζικής βιομηχανίας ημιαγωγών.

Την ίδια στιγμή, αυτός ο Λευκός Οίκος επεκτείνει την τεράστια στρατιωτική συσσώρευση σε Ασία-Ειρηνικό, προσβλέποντας σε έναν μελλοντικό πόλεμο μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου.

Ανησυχία στις ΗΠΑ για τα επιτεύγματα της Κίνα. Ο Gedaliah Afterman του Πανεπιστημίου Reichman λέει ότι «υπάρχει αυξανόμενη πίεση από τις ΗΠΑ στο Ισραήλ να περιορίσει την δέσμευσή του με την Κίνα, ειδικά σε υποδομές και τεχνολογία. Και αυτή η πίεση αρχίζει να αποφέρει αποτελέσματα».

Το Πεκίνο έκανε πρόσφατα ένα άνευ προηγουμένου διπλωματικό επίτευγμα όταν μεσολάβησε για μια συμφωνία ομαλοποίησης των σχέσεων μεταξύ του Ριάντ και της Τεχεράνης. Η συμφωνία περιελάμβανε την πλήρη αποκατάσταση των διπλωματικών δεσμών μεταξύ των δύο μακροχρόνιων αντιπάλων, καθώς και σχέδια για επέκταση της διμερούς συνεργασίας και του εμπορίου στο μέλλον.

Οι συναλλαγές μεταξύ της Κίνας και του αραβικού κόσμου φτάνουν σε υψηλά όλων των εποχών, με τον συνολικό όγκο του εμπορίου να αγγίζει το ρεκόρ των 430 δισεκατομμυρίων δολαρίων πέρυσι. Η Σαουδική Αραβία αντιπροσωπεύει το 25% αυτού του τεράστιου αριθμού, με όγκο διμερούς εμπορίου 106 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το Ριάντ και το Πεκίνο υπέγραψαν συμφωνίες αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων που καλύπτουν ηλεκτρικά οχήματα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, γεωργία, ακίνητα, τεχνολογία, μέταλλα, υγειονομική περίθαλψη και τουρισμό.

Επιπλέον, η Κίνα έχει υπογράψει μια 25ετή στρατηγική και οικονομική συνεργασία με το Ιράν αξίας 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μυστική συμφωνία. Σύμφωνα με τον Pines η Κίνα μπορεί να είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που μπορεί να μεσολαβήσει για μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν.

Η Κίνα έχει επίσης εκφράσει ενδιαφέρον να παίξει θετικό ρόλο στη διευκόλυνση των συνομιλιών μεταξύ των Ισραηλινών και των  Παλαιστινίων και έχει ορίσει ειδικό απεσταλμένο για να συναντηθεί με αξιωματούχους και από τις δύο πλευρές.

Οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται ότι η Κίνα σημειώνει κέρδη στην Μέση Ανατολή καθώς η τάση για πόλεμο στην περιοχή μειώνεται. Την περασμένη εβδομάδα, το Middle East Eye ανέφερε ότι ο Λευκός Οίκος διεξάγει μυστικές απευθείας συνομιλίες με το Ιράν.

Οι διαπραγματευτές λέγεται ότι εργάζονται για μια ενδιάμεση συμφωνία που θα επιτρέψει στο Ιράν να επαναλάβει εν μέρει τις εξαγωγές πετρελαίου και να λάβει περιορισμένη ελάφρυνση των κυρώσεων με αντάλλαγμα τον μη εμπλουτισμό ουρανίου πέραν του 60% (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/683015/aforites-pieseis-ton-ipa-sto-israil-na-stamatisei-tis-simantikes-emporikes-sxeseis-me-tin-kina).

Η κρίση των πυραύλων στην Κούβα μπορεί να επαναληφθεί – Αλλά αντί για Ρώσους, θα εμπλακεί η Κίνα. Κινεζικές στρατιωτικές βάσεις στην Κούβα ανησυχούν τις ΗΠΑ.

Την ώρα που κλιμακώνεται η κρίση στις σχέσεις Κίνας – ΗΠΑ, μετά το νέο ολίσθημα του προέδρου των ΗΠΑ, Joe Biden, ο οποίος αποκάλεσε δικτάτορα τον Κινέζο πρόεδρο Xi Jinping, μία νέα πηγή έντασης εμφανίζεται στο προσκήνιο.

Η παρ’ ολίγον καταστροφή του πλανήτη. Όταν η Σοβιετική Ένωση τοποθέτησε τα πυρηνικά της όπλα στην Κούβα το 1.962 μ.Χ., οι Ηνωμένες Πολιτείες απείλησαν να επιτεθούν εάν δεν απομακρύνονταν οι πύραυλοι R-12 “Dvina” και R-14 “Chusovaya” που είχαν αναπτυχθεί στην νησιωτική χώρα της Καραϊβικής.

Αφού το μεγαλύτερο μέρος του Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς αναλώθηκε σε επίπονες συνομιλίες και στρατηγικούς στρατιωτικούς ελιγμούς που παραλίγο να κλιμακωθούν σε πλήρους κλίμακας αντιπαράθεση μόλις 17 χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα διαπραγματεύτηκαν τελικά μια αμοιβαία επωφελή (αν και της τελευταίας στιγμής) συμφωνία που απομάκρυνε τον κόσμο από τη θερμοπυρηνική άβυσσο που απειλούσε να τον καταστρέψει., σημειώνει στην ανάλυσή του ο γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής, Drago Bosnic.

Κινεζικές στρατιωτικές βάσεις στην Κούβα; Για δεκαετίες, μεγάλο μέρος του κόσμου ήταν πεπεισμένο ότι αυτό που σήμερα αποκαλείται (άδικα) κρίση των πυραύλων της Κούβας ξεκίνησε από την Ρωσία. Και ακόμη και σήμερα, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και την ανάπτυξη το 1.961 μ.Χ. των πυραύλων PGM-19 “Jupiter” με πυρηνική κεφαλή στην Τουρκία και την Ιταλία, η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να επιμένει ότι η Μόσχα ήταν υπεύθυνη για την κρίση. Κάτι ανατριχιαστικά παρόμοιο εκτυλίσσεται αυτή την στιγμή που μιλάμε.

Ωστόσο, αντί για τη Ρωσία, το άλλο μέρος που εμπλέκεται σε αυτή την περίπτωση είναι η Κίνα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Wall Street Journal, το Πεκίνο βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε συνομιλίες με την Αβάνα για την δημιουργία νέων στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Κούβα.

Το δημοσίευμα της 20^ης Ιουνίου, αναφέρει ότι οι δύο σοσιαλιστές σύμμαχοι επεξεργάζονται τις τελικές ρυθμίσεις της συμφωνίας που φέρεται να εξασφαλίζει μια στρατιωτική βάση για τον PLA (Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό) στην Βόρεια Κούβα.

Η WSJ αναφέρει ότι αυτό “έχει προκαλέσει φόβους μεταξύ των αξιωματούχων των ΗΠΑ ότι [η Κούβα] θα μπορούσε τελικά να φιλοξενήσει μια μόνιμη παρουσία κινεζικών στρατευμάτων”, γεγονός που ώθησε την προβληματική κυβέρνηση Biden να παρέμβει στους Κουβανούς αξιωματούχους, επιδιώκοντας να εμποδίσει τη δημιουργία μόνιμων στρατιωτικών εγκαταστάσεων.

Αυτό φέρεται να περιλαμβάνει επίσης την επέκταση των δυνατοτήτων ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης) της υπάρχουσας στρατιωτικής εγκατάστασης της PLA. Οι ισχυρισμοί σχετικά με τις υποτιθέμενες στρατιωτικές βάσεις της Κίνας στην Κούβα βασίζονται σε ανώνυμες πηγές από ανώνυμες υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ.

Ωστόσο, οι συντάκτες παραδέχονται ότι οι προαναφερθείσες υπηρεσίες δεν είναι ακριβώς σίγουρες για την πιθανότητα μιας ολοκληρωμένης κοινής στρατιωτικής βάσης Κίνας-Κούβας, σημειώνοντας ότι “η αναφορά στην προτεινόμενη νέα εκπαιδευτική εγκατάσταση στην Κούβα περιέχεται στις άκρως απόρρητες νέες Αμερικανικές πληροφορίες, τις οποίες αξιωματούχοι του State Department χαρακτήρισαν πειστικές αλλά αποσπασματικές”. Το δημοσίευμα προσθέτει ακόμη ότι “ερμηνεύεται με διαφορετικά επίπεδα ανησυχίας μεταξύ των φορέων χάραξης πολιτικής και των αναλυτών των υπηρεσιών πληροφοριών”.

Τι ανησυχεί τις ΗΠΑ. Το πιο ανησυχητικό για τις ΗΠΑ: Η σχεδιαζόμενη εγκατάσταση αποτελεί μέρος του “σχεδίου 141” της Κίνας, μιας πρωτοβουλίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού για την επέκταση της παγκόσμιας στρατιωτικής βάσης και του δικτύου υλικοτεχνικής υποστήριξης, δήλωσε ένας νυν και ένας πρώην αξιωματούχος των ΗΠΑ.

Η Κίνα και η Κούβα λειτουργούν ήδη από κοινού τέσσερις σταθμούς υποκλοπών στο νησί, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους. Το δίκτυο αυτό υπέστη σημαντική αναβάθμιση γύρω στο 2019 μ.Χ., όταν ένας μόνο σταθμός επεκτάθηκε σε ένα δίκτυο τεσσάρων σταθμών που λειτουργούν από κοινού και η Κινεζική συμμετοχή βάθυνε, σύμφωνα με τους αξιωματούχους”, αναφέρουν αναλυτικά οι συντάκτες της WSJ.

Είναι αρκετά δύσκολο να μετρήσει κανείς το απόλυτο μέγεθος της υποκρισίας και των διπλών προτύπων της Ουάσιγκτον όταν πρόκειται για αυτό το θέμα. Λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο την ξεκάθαρα εχθρική και συχνά ανοιχτά Σινοφοβική ρητορική, αλλά και τις πολυάριθμες συγκεκριμένες κινήσεις με στόχο την Κίνα, θα μπορούσε κανείς ειλικρινά να κατηγορήσει το Πεκίνο για οτιδήποτε άλλο εκτός από αμοιβαιότητα;

Εκτός από τον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε υπό τον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, οι ΗΠΑ διεξάγουν μια ολοκληρωμένη συρόμενη επιθετικότητα κατά της Κίνας, επιδιώκοντας ανοιχτά να περιορίσουν τον ασιατικό γίγαντα με ένα τεράστιο δίκτυο στρατιωτικών βάσεων και άλλων εγκαταστάσεων σε ολόκληρη την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.

Κίνα και Ταϊβάν. Το πιο ανησυχητικό για το Πεκίνο είναι ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ωθήσουν τις στρατιωτικές τους υποδομές όλο και πιο κοντά στις ακτές της Κίνας, ιδίως ασκώντας μεγαλύτερο έλεγχο στην αποσχισθείσα νησιωτική επαρχία Ταϊβάν του ασιατικού γίγαντα.

Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου του αναζωπυρούμενου νεομακαρθισμού στην Αμερικανική εξωτερική πολιτική, που περιλαμβάνει την αποστολή ολόκληρων αντιπροσωπειών πολεμοκάπηλων της Ουάσιγκτον στην Ταϊπέι, εκτός από τις μαζικές αποστολές όπλων και εξοπλισμού (που περιλαμβάνουν πλέον μαχητικά αεροσκάφη F-16 Block 70/72 και εκατοντάδες πυραύλους κατά πλοίων), ύψους περίπου 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αν και ως επί το πλείστον καθυστερημένες λόγω της αμερικανικής (υπερ)επικέντρωσης στο καθεστώς του Κιέβου.

Λαμβάνοντας υπόψη μια τέτοια ανόθευτη εχθρότητα, μπορεί κανείς να κατηγορήσει το Πεκίνο που θέλει να ενισχύσει τους δεσμούς του με την Αβάνα; Ακόμα χειρότερα, η Κούβα είναι μια ανεξάρτητη χώρα, ενώ η Ταϊβάν αναγνωρίζεται διεθνώς ως τμήμα της Κίνας (συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων των ΗΠΑ), πράγμα που σημαίνει ότι η επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής υποδομής στο νησί απειλεί άμεσα την κινεζική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα.

Ωστόσο, μέσα στην ατελείωτη υποκρισία και τα διπλά στάνταρ της, η Ουάσιγκτον θέλει να διατηρήσει το Δόγμα Μονρόε ασκώντας πρόσθετη πίεση στην Λατινική Αμερική, ενώ παράλληλα εισβάλλει στις γεωπολιτικές αυλές άλλων υπερδυνάμεων.

“Ορισμένοι αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών λένε ότι το Πεκίνο βλέπει τις ενέργειές του στην Κούβα ως γεωγραφική απάντηση στην σχέση των ΗΠΑ με την Ταϊβάν: Οι ΗΠΑ επενδύουν σε μεγάλο βαθμό στον εξοπλισμό και την εκπαίδευση του αυτοδιοικούμενου νησιού που βρίσκεται στα ανοικτά της ηπειρωτικής Κίνας και το οποίο το Πεκίνο θεωρεί δικό του”, παραδέχθηκε η WSJ με καχυποψία, προσθέτοντας: “Η εφημερίδα ανέφερε ότι οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει περισσότερους από 100 στρατιώτες στην Ταϊβάν για να εκπαιδεύσουν τις αμυντικές της δυνάμεις” (https://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%8d%ce%bb%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%b2%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af/).

Σε επίπεδα Α' Παγκοσμίου Πολέμου οι στρατιωτικές δαπάνες στον κόσμο - Στη 40αδα η Ελλάδα, μείωση στην Τουρκία. Οι Ευρωπαϊκοί στρατιωτικοί προϋπολογισμοί έχουν φθάσει σε επίπεδα που δεν έχουν παρατηρηθεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Κατά το τελευταίο έτος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ δαπάνησαν περίπου το 38% του ΑΕΠ τους για τον στρατό τους. Με προσαρμογή στον πληθωρισμό, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ετών πολέμου ανήλθε στο ιλιγγιώδες ποσό των 4,1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε δολάρια του 2020 μ.Χ.

Και όπως οι Pallave Rao και Joyce Ma του Visual Capitalist περιγράφουν λεπτομερώς παρακάτω, σχεδόν 80 χρόνια αργότερα, οι σύγχρονες στρατιωτικές δαπάνες δεν απέχουν πολύ από τους προϋπολογισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι χώρες με τις μεγαλύτερες δαπάνες συνέχισαν να αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει προκαλέσει στις χώρες της περιοχής να επανεκτιμήσουν και αυτές τους προϋπολογισμούς τους.

Το 2022 μ.Χ,, οι παγκόσμιοι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί έφτασαν στο ιστορικό υψηλό των 2,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), το όγδοο συνεχές έτος αύξησης.

Οι μεγαλύτεροι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί το 2022 μ.Χ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 40% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών, με τις δαπάνες τους το 2022 να ανέρχονται σε 877 δισεκατομμύρια δολάρια. Ακολουθούν οι 40 μεγαλύτεροι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί στον κόσμο για το 2022 μ.Χ. σε δολάρια ΗΠΑ:

Rank      Country Military Budget (Billions) % of World

Military Spend

1             ?? U.S.   $876.9   39.0%

2             ?? China $292.0   13.0%

3             ?? Russia              $86.4     3.9%

4             ?? India $81.4     3.6%

5             ?? Saudi Arabia   $75.0     3.3%

6             ?? UK    $68.5     3.1%

7             ?? Germany         $55.8     2.5%

8             ?? France             $53.6     2.4%

9             ?? South Korea    $46.4     2.1%

10           ?? Japan $46.0     2.1%

11           ?? Ukraine           $44.0     2.0%

12           ?? Italy  $33.5     1.5%

13           ?? Australia         $32.3     1.4%

14           ?? Canada            $26.9     1.2%

15           ?? Israel $23.4     1.0%

16           ?? Spain $20.3     0.9%

17           ?? Brazil $20.2     0.9%

18           ?? Poland             $16.6     0.7%

19           ?? Netherlands    $15.6     0.7%

20           ?? Qatar $15.4     0.7%

21           ?? Taiwan            $12.5     0.6%

22           ?? Singapore        $11.7     0.5%

23           ?? Türkiye           $10.6     0.5%

24           ?? Pakistan          $10.3     0.5%

25           ?? Colombia        $9.9       0.4%

26           ?? Algeria            $9.1       0.4%

27           ?? Indonesia        $9.0       0.4%

28           ?? Mexico            $8.5       0.4%

29           ?? Norway           $8.4       0.4%

30           ?? Kuwait             $8.2       0.4%

31           ?? Greece             $8.1       0.4%

32           ?? Sweden            $7.7       0.3%

33           ?? Belgium           $6.9       0.3%

34           ?? Iran   $6.8       0.3%

35           ?? Switzerland     $6.1       0.3%

36           ?? Oman $5.8       0.3%

37           ?? Thailand          $5.7       0.3%

38           ?? Chile $5.6       0.2%

39           ?? Denmark         $5.5       0.2%

40           ?? Romania          $5.2       0.2%

Η Κίνα, που κατατάσσεται δεύτερη σε απόλυτους αριθμούς, αντιπροσωπεύει άλλο ένα 13% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών, 292 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Ρωσία, η Ινδία και η Σαουδική Αραβία συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα με τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς το 2022 μ.Χ. Προσθέστε στο μείγμα και το Ηνωμένο Βασίλειο (6^η θέση), και όλες αυτές οι χώρες είχαν στρατιωτικές δαπάνες που αποτελούσαν τουλάχιστον το 3% των παγκόσμιων δαπανών.

Συγκριτικά, οι χαμηλότεροι προϋπολογισμοί στην πρώτη 40άδα περιλαμβάνουν τη Ρουμανία με 5,2 δισεκατομμύρια δολάρια, τη Δανία με 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια και τη Χιλή με 5,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Η καθεμία από αυτές αντιπροσωπεύει μόλις το 0,2% των παγκόσμιων στρατιωτικών προϋπολογισμών το 2022 μ.Χ., και φυσικά υπάρχουν πολλές χώρες με ακόμη μικρότερες δαπάνες.

Μεγαλύτερες αυξήσεις του στρατιωτικού προϋπολογισμού το 2022 μ.Χ. Η θέση της Ρωσίας στην τρίτη θέση των δαπανών είναι μια πρόσφατη εξέλιξη, καθώς οι στρατιωτικές δαπάνες της χώρας είχαν αύξηση 9% μεταξύ 2021 μ.Χ. και 2022 μ.Χ., σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του SIPRI.

Από την άλλη πλευρά της ρωσικής εισβολής, η Ουκρανία ήταν η πρώτη 40άδα με τον μεγαλύτερο ετήσιο στρατιωτικό προϋπολογισμό το 2022 μ.Χ., εκτινάσσοντας τις δαπάνες της σχεδόν εξήμισι φορές πάνω από τις δαπάνες του 2021 μ.Χ. Η δραματική αύξηση της Ουκρανίας αντιπροσωπεύει το υψηλότερο ετήσιο άλμα που έχει καταγράψει ποτέ το SIPRI, αποτυπώνοντας σαφώς την εικόνα ενός έθνους που βρίσκεται σε σύγκρουση.

Παρόλο που καμία άλλη χώρα δεν πλησιάζει την αύξηση των αμυντικών δαπανών της Ουκρανίας, το Κατάρ σημείωσε σημαντική αύξηση κατά 27% το τελευταίο έτος, σηματοδοτώντας μια συνεχιζόμενη τάση κατά την τελευταία δεκαετία για σημαντική ενίσχυση του στρατού του. Επιπλέον, η Σαουδική Αραβία, μαζί με τέσσερα Ευρωπαϊκά έθνη (Βέλγιο, Ολλανδία, Σουηδία και Πολωνία), κατέγραψαν ετήσιες μεταβολές άνω του 10%.

Από την άλλη πλευρά, 13 από τα έθνη με τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς μείωσαν τις δαπάνες σε σχέση με το 2021 μ.Χ., συμπεριλαμβανομένων των 15 κορυφαίων, όπως η Νότια Κορέα, η Ιταλία και το Ισραήλ. Την μεγαλύτερη μείωση σημείωσε η Τουρκία, με εκτιμώμενη μείωση του στρατιωτικού προϋπολογισμού κατά 26%.

Η πτώση αυτή μπορεί να συνδέεται με το πρόβλημα πληθωρισμού της Τουρκίας, το οποίο είδε τις τιμές να αυξάνονται κατά 72,3% το 2022 μ.Χ. - μειώνοντας ουσιαστικά την αγοραστική δύναμη του νομίσματός της σε σχέση με άλλα έθνη.

Country % Change

(2021-2022)         Rank Change

(2021-2022)

?? Ukraine           640%     +25

?? Qatar 27%       +2

?? Saudi Arabia   16%       +3

?? Belgium           13%       0

?? Netherlands    12%       0

?? Sweden            12%       -1

?? Poland             11%       0

?? Russia              9.2%      +2

?? Denmark         8.8%      +3

?? Spain 7.3%      -1

?? Norway           6.2%      0

?? India 6.0%      -1

?? Japan 5.9%      -1

?? Iran   4.6%      +5

?? China 4.2%      0

?? UK    3.7%      -2

?? Canada            3.0%      -1

?? Singapore        2.8%      +1

?? Germany         2.3%      0

?? Indonesia        1.3%      0

?? Colombia        1.1%      -1

?? U.S.   0.7%      0

?? France             0.6%      -2

?? Greece             0.6%      -1

?? Switzerland     0.4%      -1

?? Taiwan            0.4%      -1

?? Australia         0.3%      -1

?? Pakistan          -2.0%     -3

?? South Korea    -2.5%     +1

?? Romania          -2.6%     +1

?? Oman -3.0%     +1

?? Algeria            -3.7%     -1

?? Israel -4.2%     -1

?? Italy  -4.5%     -1

?? Chile -6.2%     -3

?? Brazil -7.9%     -1

?? Mexico            -9.7%     0

?? Kuwait             -11%      -4

?? Thailand          -11%      -5

?? Türkiye           -26%      -6

Το φάσμα του πολέμου στην Ευρώπη

Με μια συνεχιζόμενη σύγκρουση στην περιοχή και μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οκτώ από τις 10 χώρες με τις σημαντικότερες αυξήσεις στις στρατιωτικές δαπάνες βρίσκονται στην Ευρώπη.

Κατά συνέπεια, οι ευρωπαϊκοί στρατιωτικοί προϋπολογισμοί έχουν φθάσει σε επίπεδα που δεν έχουν παρατηρηθεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Και εν μέσω κλιμακούμενων γεωπολιτικών ανησυχιών, χώρες της Ασίας, όπως η Ινδία, η Ιαπωνία και η Κίνα, έχουν επίσης αυξήσει τις αμυντικές τους δαπάνες.

Αυτό αποτελεί ένδειξη των παγκόσμιων εστιών ανάφλεξης που σιγοβράζουν, όπως οι συνοριακές αψιμαχίες της Ινδίας και της Κίνας, η μακροχρόνια εδαφική διαμάχη στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας και οι ανησυχίες γύρω από την κυριαρχία της Ταϊβάν (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/687333/se-epipeda-a-pagkosmiou-polemou-oi-stratiotikes-dapanes-ston-kosmo-sti-40ada-i-ellada-meiosi-stin-tourkia?fbclid=IwAR15tq-H6g-tpkT8ypA_hyldcf9et1KyKIs-X-gbeAunouBTfIw7_Wl8ghE).

 

. Με αμερικανική σκηνοθεσία η Σύνοδος στο Βίλνιους

 

Με Αμερικανική σκηνοθεσία η Σύνοδος στο Βίλνιους, Κωνσταντίνος Κόλμερ.

Στο Βίλνιους της Λετονίας και στην διάσκεψη των 31 ηγετών του ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί βγήκαν κερδισμένοι και μάλιστα χωρίς να πληρώσουν κανένα “συμμέτοχο”. Αντιθέτως, θα εισπράξουν 40 δισεκατομμύρια δολάρια από την χρεωκοπημένη Τουρκία, ώστε αυτή να προμηθευτεί τα καινούργια F-16, “που δεν θα χρησιμοποιεί εναντίον της Ελλάδος”. Ίδωμεν!

Από τον Ερντογάν ο Μπάιντεν πήρε την ένταξη της Σουηδίας στην Βορειοατλαντική Συμμαχία και από τον Σουηδό πρωθυπουργό Ούλφ Κρίστερσον την εγκατάλειψη της ουδετερότητας της χώρας, που επί 200 χρόνια την είχε κάνει πλούσια (το κατά κεφαλήν Σουηδικό εισόδημα υπερβαίνει τα 54.000 ευρώ ετησίως).

Από τον Ζελένσκι, ο Μπάιντεν έλαβε την συγκατάθεση του να μην καταστεί η Ουκρανία χώρα-μέλος του επιθετικού “κλαμπ”, ώστε «μην συμβεί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος» – σαν αυτός να ήταν νομοτελειακός και αναπόφευκτος.

Από τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σόλτς δόθηκε η έγκριση να δώσουν οι Αμερικανοί στους Ουκρανούς “βόμβες διασποράς”, που οι Γερμανοί είχαν πρωτοστατήσει για την διεθνή απαγόρευση τους και τον ημέτερο πρωθυπουργό κέρασαν “μισογεμάτο το ποτήρι των Ελληνοτουρκικών σχέσεων”, που εδώ που τα λέμε δεν διαφέρει κι απ’ το μισοάδειο!

Ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν κατάπιε την γνωμάτευση του ότι το ΝΑΤΟ “πάσχει από εγκεφαλικό” κι ο Βρετανός πρωθυπουργός Σούνακ επανάφερε το Ηνωμένο Βασίλειο σε τροχιά δορυφόρου, πέριξ της Αμερικής. Ο Καναδάς εξαναγκάσθηκε να προμηθεύει εξαρτήματα μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ακόμη κι όταν αυτά χρησιμοποιούνται απ’ το Ισλαμικό Κράτος στην Συρία. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός Μελόνι σίγησε και τα παράπονα της δεν ακούσθηκαν για το μεταναστευτικό πρόβλημα.

Όπως στον Πελοποννησιακό πόλεμο… Με δύο λόγια, οι Αμερικανοί επικράτησαν, όπως οι Αθηναίοι το 437 π. Χ. που ο Περικλής πήρε το συμμαχικό ταμείο από την Δήλο και το κουβάλησε στην Αθήνα. Έκτισε τον Παρθενώνα και προκάλεσε τον Πελοποννησιακό πόλεμο! Η υπεροχή της Αμερικής βασίζεται σε διπλωματική προεργασία και τη στρατιωτική ισχύ.

Όπως η Αθήνα είχε 400 τριήρεις επί Κίμωνος εναντίον των Περσών, έτσι κι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπαρατάσσονται στην Ρωσία σ’ ένα πόλεμο δια αντιπροσώπου: Την Ουκρανία. Είναι η δεύτερη φορά που οι Αμερικανοί επικρατούν όπως επί Προεδρίας του Ρόναλντ Ρίγκαν, που διέλυσε την Σοβιετική Ένωση “χωρίς να πέσει πιστολιά”, μ’ ένα χολιγουντιανό μύθο, τον Πόλεμο των Άστρων.

Η προσεκτική εκμετάλλευση της Αχιλλείου πτέρνας εκάστου Νατοϊκού συνεταίρου, δημιούργησε την Αμερικανική κερδοφορία. Η οικονομική αδυναμία της Τουρκίας ανάγκασε τον Ερντογάν να ενδώσει στο Σουηδικό, για ν’ αποφύγει το ΔΝΤ.

Οι δυναμικές διαδηλώσεις στην Γαλλία αποδυνάμωσαν το κύρος του Μακρόν και η άνοδος του δεξιού κόμματος στην Γερμανία, AfD, απέτρεψαν τον σκεπτικισμό των Σοσιαλιστών και Πρασίνων για την Αμερική.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχοντας άλυτα προβλήματα με την περιβαλλοντική της πολιτική, δεν ημπόρεσε να προβάλει τη Κλιματική Αλλαγή κι έτσι η Αμερική, ανέπαφη από τους Ευρωπαϊκούς περιορισμούς στους υδρογονάνθρακες, συμπίεσε τον πληθωρισμό στο 3% από 9% πέρυσι τον Ιούνιο. Το δολάριο όμως υπεχώρησε.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Βίλνιους το έπαιξε “υπάκουος μαθητής”, όπως στο Αμερικανικό Κολλέγιο. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να κάνει διαφορετικά  απέναντι στην ανθελληνική πολιτική Μπάιντεν και εποίησε την ανάγκη, φιλοτιμία! Τώρα μας προετοιμάζει για «υποχωρήσεις»…

Ας είμεθα δίκαιοι. Όπως έγραψε ο Σκώτος μυθιστοριογράφος Γουόλτερ Σκοτ «ο χαρακτήρας του ανθρώπου περιέχει τόσον ακριβώς παραλογισμό όσος χρειάζεται ώστε να μην καταχρώνται οι άλλοι της διαλλακτικότητας του» (https://slpress.gr/diethni/me-amerikaniki-skinothesia-i-synodos-sto-vilnioys/amp/?fbclid=IwAR0ktwh-ag5hTthaXPL3eaWQqHIvEVllhaPsq6JBSDqNgFsNzciXtiWu8kQ).

 

Μετά την Ουκρανία το NATO βάζει πόδι και στην Ιαπωνία!

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το NATO έχει ξεφύγει σαφώς από τον αρχικό του σκοπό. Έχει γίνει ανοικτά πλέον το εργαλείο και η θεραπαινίδα της αμερικανικής ισχύος, ενώ η αναπτυσσόμενη επέκτασή του απειλεί να ανατρέψει την πλανητική σταθερότητα. Από το 1.989 μ.Χ.-90 μ.Χ., η Συμμαχία άρχισε να ψάχνει λόγο ύπαρξης. Ο “Ανατολικός Συνασπισμός”, για την αντιμετώπιση του οποίου είχε συσταθεί διαλύθηκε, χωρίς να πέσει ντουφεκιά.

Και κάπως έτσι το NATO άρχισε να παρεκτρέπεται. Συμμετείχε, χωρίς την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, σε μια εκστρατεία βομβαρδισμού 78 ημερών της Σερβίας με πρόσχημα την προστασία των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου.

Μέλη της Συμμαχίας ξόδεψαν πολύτιμους πόρους και ζωές στο Αφγανιστάν επί εικοσαετία, υποστηρίζοντας ένα βαθιά αντιδημοφιλές, διεφθαρμένο καθεστώς στην Καμπούλ, ενώ απέτυχαν να υποτάξουν τους Ταλιμπάν.

Όπως και με προηγούμενες μεγαλόσχημες κινήσεις, το εγχείρημα αποδείχθηκε καταστροφικά αποτυχημένο. Αν κάποιος δεν το είχε καταλάβει μέχρι τότε, η φυγή των Αμερικανών δείχνει το πόσο η Ουάσιγκτον βλέπει τα άλλα μέλη του NATO σαν συνεπικουρούσες δυνάμεις στις δικές της λεγεώνες.

Το 2011 μ.Χ., το NATO φάνηκε ξανά ανεπαρκές με την επίθεσή του στην Λιβύη. Ενώ προοριζόταν να αποτελέσει υπόδειγμα του Δόγματος για την “Ευθύνη Προστασίας”, η παρέμβαση προκάλεσε την πτώση του Καντάφι, προκαλώντας την de facto διχοτόμηση της Λιβύης και θέτοντας σε κίνδυνο τους πολίτες που υποτίθεται προστάτευε.

Αυτό αποσταθεροποίησε όλη την Αφρική. Δεν άργησε να μπουν στο διευρυνόμενο κενό τζιχαντιστικές ομάδες. Οι ωφελημένοι είναι το συνονθύλευμα των αντιμαχόμενων ομάδων ισλαμιστών ανταρτών που διαπράττουν εγκλήματα πολέμου.

Ο πόλεμος της Ουκρανίας ήταν άλλο ένα τέτοιο μάθημα. Η Μόσχα ποτέ δεν χώνεψε το συνεχές φλερτ του NATO με το Κίεβο, που είχε δεδηλωμένο στόχο η Συμμαχία να επεκταθεί και εκεί. Αν και πολλά μπορούν να καταλογιστούν στην Ρωσία όσον αφορά τις επιθέσεις της από το 2014 εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας, καμία αδέσμευτη εκτίμηση των αιτιών του πολέμου δεν μπορεί να μειώσει τον ρόλο του NATO στην πρόκληση της κρίσης.

Το ότι ο Πούτιν αντέδρασε σπασμωδικά στην ανατροπή του φιλορωσικού καθεστώτος δεν μειώνει τον ρόλο των αμερικανικών παρεμβάσεων, στην προσπάθεια να περικλείσουν την Ρωσία σε όλο στενότερα γεωπολιτικά όρια.

Χάνει η Ευρώπη. Η Συμμαχία αντιμετωπίζει ασυμφωνίες μεταξύ μελών της. Η Γερμανία προειδοποίησε ότι θα μπλοκάρει κινήσεις για ένταξη της Ουκρανίας. Ακόμη και οι ΗΠΑ μεταθέτουν την ένταξη στο μέλλον και σίγουρα μετά τον πόλεμο. Στο CNN, ο Μπάιντεν δήλωσε ότι «δεν πιστεύει ότι είναι έτοιμη για ένταξη στο ΝΑΤΟ». Και δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Ό,τι άλλο θα σήμαινε πυρηνικό πόλεμο.

Οι υποχωρήσεις της Συμμαχίας στον σουλτάνο είναι μία ακόμα χειραγώγηση της Συμμαχίας από τις ΗΠΑ. Ο εξευτελισμός της Σουηδίας από τον Ερντογάν δεν έχει τέλος. Υπό εκβιασμό η Στοκχόλμη διάβρωσε την ελευθερία του λόγου, το κράτος δικαίου και ευρύτερα το δημοκρατικό πολίτευμα.

Το άκρον άωτον της υποκρισίας είναι να αντιμετωπίζονται οι Κούρδοι στη Σουηδία σαν τρομοκράτες, ενώ μέλη του ISIS όχι μόνο να περιφέρονται ελεύθεροι στην Τουρκία, αλλά και να εντάσσονται στις υπηρεσίες πληροφοριών του Ερντογάν.

Για να εξυπηρετηθούν τα κακώς εννοούμενα συμφέροντα των ΗΠΑ υιοθετήθηκε ένα νέο quid pro quo. Όχι μόνο η Τουρκία αναμένει τώρα την άρση των περισσότερων κυρώσεων που σχετίζονται με την αγορά οπλικών συστημάτων, αλλά περιμένει τώρα από την ΕΕ να προάγει γρήγορα και την από καιρό παγωμένη διαδικασία ένταξής της!

Και εν μέσω αυτού του εξευτελιστικού παζαριού, από το οποίο η Ευρώπη όχι μόνον δεν κέρδισε τίποτα, αλλά έχασε αξιοπρέπεια και αξία, υπάρχουν σημάδια για χειρότερες περιπέτειες στην προσπάθεια των ΗΠΑ να προάγουν την δική τους ατζέντα μέσω του ΝNATO.

Το NATO στον Ειρηνικό. Με τέτοιο ιστορικό, οποιεσδήποτε προτάσεις για εμπλοκή της Συμμαχίας σε άλλες περιοχές του πλανήτη πρέπει να αντιμετωπίζονται με τεράστια επιφυλακτικότητα. Η τελευταία συζήτηση για περαιτέρω δέσμευση στην Ασία προκαλεί αίσθηση τρόμου.

Σύμφωνα με δήλωση της 7ης Ιουλίου, «Ο Ινδο-Ειρηνικός είναι σημαντικός για τη Συμμαχία, δεδομένου ότι οι εξελίξεις σε αυτήν την περιοχή μπορούν να επηρεάσουν άμεσα την ευρωατλαντική ασφάλεια.

Επιπλέον, το NATO και οι εταίροι του στην περιοχή μοιράζονται έναν κοινό στόχο να συνεργαστούν για να ενισχύσουν την διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες». Σε αυτές τις απόψεις ελλοχεύει η σύγκρουση ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Προτείνεται δέσμευση μέσω σχημάτων όπως το άνοιγμα Γραφείου Συνδέσμου στην Ιαπωνία, που προορίζεται για πρώτο φυλάκιο στην Ασία. Η συμμετοχή της Ιαπωνίας στην σύνοδο κορυφής του NATO στο Βίλνιους, ήλθε μετά την συμμετοχή της στην σύνοδο κορυφής της Μαδρίτης το 2022 μ.Χ.

Αυτή η ιδιότυπη “επέκταση” του NATO με την παρουσία Αυστραλίας, Ιαπωνίας, Νέας Ζηλανδίας και Νότιας Κορέας, έπρεπε να προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις. Αλλά το Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής της Αυστραλίας, τα μάτια της Ουάσιγκτον στην Καμπέρα, γιόρτασε τη «στροφή στην υιοθέτηση μιας πραγματικά παγκόσμιας προσέγγισης στον στρατηγικό ανταγωνισμό».

Ο Γ.Γ. του NATO Στόλτενμπεργκ είναι επίσης πολύ υπέρ, προειδοποιώντας τα κράτη-μέλη για τις φιλοδοξίες του Πεκίνου. «Δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο λάθος με την Κίνα και άλλα αυταρχικά καθεστώτα…

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη μπορεί να συμβεί αύριο στην Ασία». Ο άκρως φιλότουρκος Στόλτεμπεργκ, του οποίου η θητεία παρατάθηκε μέχρι και τις επόμενες Αμερικανικές εκλογές, είναι απλό όργανο της Ουάσιγκτον.

Η αντίθεση του Μακρόν. Ένας από τους πλέον αντίθετους σε αυτό το λανθασμένο σκεπτικό είναι ο Γάλλος πρόεδρος. Διαφωνώντας με την σύσταση του Γραφείου Συνδέσμου στην Ιαπωνίας, ο Μακρόν διαφώνησε με μια τέτοια “επέκταση” της Συμμαχίας που από την ιδρυτική συνθήκη της έχει αυστηρό γεωγραφικό όριο.

Σύμφωνα με Γάλλο αξιωματούχο, «σε ό,τι αφορά το Γραφείο (Συνδέσμου) , οι ίδιες οι ιαπωνικές αρχές μας είπαν ότι δεν το αγαπούν ιδιαίτερα». Συνέχισε θυμίζοντας ότι ΝΑΤΟ σημαίνει “Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου”.

Το 2021 μ.Χ., ο Μακρόν κατέστησε σαφές ότι η ολοένα και πιο εμμονική στάση του ΝΑΤΟ απέναντι στην Κίνα ως δυνάμει εχθρό συνεπάγεται σύγχυση στόχων. «Το ΝΑΤΟ είναι ένας στρατιωτικός οργανισμός, το θέμα της σχέσης μας με την Κίνα δεν είναι μόνο στρατιωτικό ζήτημα. Το ΝΑΤΟ είναι ένας οργανισμός που αφορά τον Βόρειο Ατλαντικό, η Κίνα έχει ελάχιστη σχέση με τον Βόρειο Ατλαντικό».

Τέτοιες απόψεις είχαν ικανοποιήσει και τον πρώην πρωθυπουργό της Αυστραλίας, Πολ Κίτινγκ, ο οποίος είχε επιτεθεί στον Στόλτενμπεργκ, χαρακτηρίζοντάς τον «υπέρτατο ηλίθιο της διεθνούς σκηνής».

Σκεπτόμενος ότι «η Κίνα θα έπρεπε να εποπτεύεται από την Δύση και να περιορίζεται στρατηγικά», ο Στόλτενμπεργκ είχε παραβλέψει το προφανές: η Κίνα «αντιπροσωπεύει το 20% της ανθρωπότητας και τώρα κατέχει την μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο… Δεν έχει ιστορικό επιθέσεων σε άλλες χώρες, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, των οποίων το πρόσταγμα ο Στόλτενμπεργκ ως πρόθυμος προοωθεί» κεραυνοβόλησε ο Κίτινγκ.

Ποιο NATO; Τα παραπάνω δεν είναι μία απόρριψη του ΝΑΤΟ. Είναι αποτίμηση του πως έχει αλλάξει η υφή της Συμμαχίας, η οποία από αντίβαρο και προστάτης από τη σοβιετική απειλή στην Ευρώπη, έχει καταστεί ακόλουθος του Αμερικανικού αετού σε κάθε περιπέτειά του.

Τώρα, που ο πόλεμος βρίσκεται στην Ευρώπη, με τις ΗΠΑ να έχουν βάλει το λιθαράκι τους, οι Αμερικανοί θέλουν (είναι μάλλον διχασμένοι) κάπως να τελειώνει όλο αυτό, ενώ με ικανοποίηση βλέπουν τα κράτη-μέλη να αυξάνουν τις αμυντικές δαπάνες τους στο 2% του ΑΕΠ.

Οι ΗΠΑ είχαν πάντα τα συμφέροντά τους και προσπαθούσαν να χειραγωγήσουν τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ για να τα υπηρετήσουν. Υπάρχουν παραλληλισμοί. Ας θυμηθούμε πως η “Συμμαχία της Δήλου” έγινε Αθηναϊκή Αυτοκρατορία.

Μετά, την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, κάποιοι ήθελαν το ΝΑΤΟ να συνεχίσει να υπάρχει. Δεν είναι παράλογο που οι ΗΠΑ, οι οποίες είχαν ξοδέψει τα περισσότερα χρήματα και σήκωναν τα μεγαλύτερα βάρη, να βλέπουν τους πλέον ωφελημένους, τους δυτικοευρωπαίους, να συμβάλλουν τα ελάχιστα, να μην έχουν στην ουσία στρατό.

Ας μην ξεχνάμε ότι και ένα σωρό γραφειοκρατικά πλέγματα, εντός των κρατών-μελών τρέφονται από την ύπαρξη της Συμμαχίας. Υπηρεσίες σε όλες τις χώρες και σε σχεδόν όλα τα σχετικά υπουργεία πιστεύουν και υπηρετούν το ΝΑΤΟ.

Η ιστορία μιλάει από μόνη της. Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Συμμαχία έχει υπονομεύσει τη δική της αποστολή να προάγει τη σταθερότητα. Έγινε το δόρυ και το φτυάρι της Ουάσιγκτον. Όπου πάει το ΝΑΤΟ, ο πόλεμος γίνεται πιο πιθανός. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι να ως Ελλάδα να εγκαταλείψουμε την Συμμαχία, αλλά να δούμε πραγματικά τι αυτή είναι χωρίς αυταπάτες και με τις δικές μας απαιτήσεις. Ας αρχίσουμε με τον φιλότουρκο Στόλτενμπεργκ και ας συνεχίσουμε με το Κυπριακό (https://slpress.gr/diethni/meta-tin-oykrania-to-nato-vazei-podi-kai-stin-iaponia/amp/?fbclid=IwAR06ZuE_YarMIGr6KSyZ5JGEPZnLX37dFbCqHBvKDbCm0jPTaCQe7iLeQTI)…

Γιατί η διάλυση της ΕΣΣΔ δεν έφερε και την αυτοκατάργηση του ΝΑΤΟ.

Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, των δορυφόρων της στην Ανατολική Ευρώπη και την διάλυση του συμφώνου της Βαρσοβίας ως αντίπαλου δέους στο ΝΑΤΟ, τέθηκε το ερώτημα: Χρειάζεται πλέον το ΝΑΤΟ ως αμυντικός στρατιωτικός οργανισμός, αφού ο αντίπαλος, δηλαδή ο κομμουνισμός στην Ευρώπη, εισήλθε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και όλες οι κομμουνιστικές χώρες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις;

Ασφαλώς και δεν χρειαζόταν με την μορφή που υπήρχε από το 1.949 μ.Χ. όταν ιδρύθηκε, καθώς οι ευρωπαίοι που είχαν ανακάμψει οικονομικά από τα συντρίμμια του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν εισέλθει το 1.990 μ.Χ. στο στάδιο της ανάπτυξης και της ενοποίησης και μπορούσαν να συγκροτήσουν ισχυρή Ευρωπαϊκή άμυνα. Πλην όμως, η πρόταση του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν το 1.990 μ.Χ. για σταδιακή διάλυση των στρατιωτικών μπλοκ, δεν είχε συνέχεια.

Και δεν είχε συνέχεια, διότι το πανίσχυρο στρατιοβιομηχανικό λόμπι των ΗΠΑ που επί Ρήγκαν είχε υπερδιπλασιάσει τις στρατιωτικές δαπάνες, δεν βολευόταν καθόλου με την ειρηνική συνύπαρξη και την πτώση των κερδών του. Και στις πέντε πρώτες θέσεις με βάση τα έσοδα του 2021 μ.Χ. φιγουράρουν ισάριθμες Αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες. Lockheed Martin (60,34 δις), Raytheon (41,85), Boeing (33,42), Northrop (29,88) και General Dynamics (26,39).

Μπορεί, λοιπόν, η ΕΣΣΔ να διαλύθηκε, αλλά υπήρχε η Ρωσία που επελέγη ως το ισχυρότερο κομμάτι της άλλοτε “κόκκινης Αυτοκρατορίας”, για αντίπαλο δέος. Έτσι πήγαν περίπατο όρκοι και δεσμεύσεις της Δύσης προς τον Γκορμπατσόφ πως το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ούτε ίντσα ανατολικά, αν συμφωνήσει στην επανένωση της Γερμανίας.

Η υπόσχεση: “ούτε μία ίντσα”… Το τι λέχθηκε, τι υπογράφηκε και ποιες οι δηλώσεις στις συζητήσεις για την περίφημη συμφωνία “Two plus Four”, για την επανένωση των δύο Γερμανιών, έγινε γνωστό, μετά τον αποχαρακτηρισμό, όλων των εγγράφων και την δημοσίευσή τους από το αρχείο Εθνικής Ασφάλειας του Πανεπιστήμιου George Washington. Και όπως φαίνεται από πολλά έγγραφα, όλοι οι δυτικοί ηγέτες έκαναν δηλώσεις που διαβεβαίωναν ότι το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να επεκταθεί «ούτε ίντσα» προς Ανατολάς.

Μάλιστα στο έγγραφο (1) η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Βόννη ενημέρωσε την Ουάσιγκτον ότι ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών Γκένσερ κατέστησε σαφές «ότι οι αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη και η διαδικασία ενοποίησης της Γερμανίας δεν πρέπει να οδηγήσουν σε απομείωση των Σοβιετικών συμφερόντων ασφάλειας». Ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αποκλείσει μια «επέκταση του εδάφους του προς τα ανατολικά, δηλαδή να το μετακινήσει πιο κοντά στα σοβιετικά σύνορα».

Τελικά όλες οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες εντάχθηκαν σταδιακά στο ΝΑΤΟ, με εξαίρεση την Ουκρανία που εξελίσσεται σε ένα νέο Αφγανιστάν για να λυγίσει και να ταπεινωθεί η Ρωσία. Και η Ουκρανία πέρασε στην σφαίρα επιρροής της Δύσης, ύστερα από ένα καθοδηγούμενο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα το 2014 μ.Χ.

Ουσιαστικά η «κυβέρνηση» Μπάιντεν συνεχίζει με τα ίδια ακριβώς εργαλεία το έργο του Προέδρου Ρήγκαν που στα οκτώ χρόνια της θητείας του (1.980 μ.Χ.-1.988 μ.Χ.) οργάνωσε τη μεγάλη επίθεση για την διάλυση της ΕΣΣΔ και του κομμουνισμού, όπως με ντοκουμέντα περιγράφεται στο σπουδαίο βιβλίο με τίτλο “Η Νίκη” (εκδόσεις Παπαζήση) του Peter Schweizer, στελέχους του ινστιτούτου Hoover και συνεργάτη των New York Times και της Washington Post.

Κατακαημένη Ουκρανία! «Γιατί δεν φθάνει στο τέλος της η ένοπλη σύγκρουση στην Ουκρανία; Η απάντηση είναι πολύ απλή – θα συνεχιστεί ώσπου η Δύση να εγκαταλείψει τα σχέδιά της να διατηρήσει την κυριαρχία της και να ξεπεράσει την εμμονική επιθυμία της να καταφέρει στρατηγική ήττα στην Ρωσία, χρησιμοποιώντας τις μαριονέτες της στην Ουκρανία», είπε ο επικεφαλής της Ρωσικής διπλωματίας Σερκέι Λαβρόφ σε πρόσφατη συνέντευξή του σε ινδονησιακή εφημερίδα και εκτίμησε ότι: «Για την ώρα, δεν υπάρχει καμιά ένδειξη πως θα συμβεί κάτι τέτοιο».

Αλήθεια ενημερώνουν τα δυτικά ΜΜΕ για την πραγματική κατάσταση της ζωής στην Ουκρανία; Όπως έγραψε στο SLpress ο Βασίλης Στοϊλόπουλος, παραθέτοντας στοιχεία από το άρθρο του κορυφαίου Αμερικανού διεθνολόγου Τζον Μιρσχάιμερ στο Γερμανικό “Cicero”: «Η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει τις ζημιές στην Ουκρανία σε πάνω από 135 δισ. δολάρια και εκτιμά ότι θα χρειαστούν περίπου 411 δισ για την ανοικοδόμηση.

Η φτώχεια, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα «αυξήθηκε από 5,5% το 2021 μ.Χ. σε 24,1% το 2022 μ.Χ., ωθώντας 7.100.000 περισσότερους ανθρώπους στην φτώχεια και αναιρώντας 15 χρόνια προόδου». Πόλεις έχουν καταστραφεί, περίπου οκτώ εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν φύγει από την χώρα και περίπου επτά εκατομμύρια είναι εσωτερικοί πρόσφυγες.

Άλλο το 1.990 μ.Χ. και άλλο το 2023 μ.Χ. Μπορεί λοιπόν η επανάληψη της στρατηγικής Ρήγκαν με οικονομικούς και εμπορικούς αποκλεισμούς και πολεμικές συγκρούσεις μέσω τρίτων να αποδώσει τώρα, στις πολύ διαφορετικές συνθήκες του νέου Αιώνα;

Τότε στο Αφγανιστάν μέχρι και η Κίνα, που είχε εκείνη την εποχή πολύ κακές σχέσεις με την ΕΣΣΔ, συνέβαλε στον εξοπλισμό των Ταλιμπάν. Τότε η Σαουδική Αραβία πιέστηκε να κρατάει τις τιμές του πετρελαίου χαμηλά, για να περιοριστούν τα ενεργειακά έσοδα σε σκληρό νόμισμα της Μόσχας. Μέχρι και η Νότιος Αφρική είχε συμφωνήσει να ρίξει τις τιμές του χρυσού για να στριμωχτεί το Κρεμλίνο.

Πλην όμως, άλλη είναι η Κίνα σήμερα, που τώρα είναι στοχοποιημένη από την κυβέρνηση Μπάιντεν. Και επιπλέον, η Ασία δεν είναι πλέον η φτωχή και καθυστερημένη Ήπειρος. Η ραγδαία ανάπτυξη της Κίνας και εν συνεχεία της Ινδίας σε όλους τους τομείς, με το Πεκίνο αυτοδύναμο πλέον σε ζητήματα υψηλής τεχνολογίας, επέτρεψαν στην Μόσχα να μεταφέρει ενεργειακούς πόρους στην ήπειρο όπου ζει το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, για να αποφύγει σε μεγάλο βαθμό τις κυρώσεις.

Δυστυχώς η υποταγή των αδύναμων Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων επέτρεψε στην Ουάσιγκτον να δοκιμάζει ένα σχέδιο που σε περίπτωση αποτυχίας, τα κόστη θα χρεωθούν κυρίως στην Ευρώπη, όπως ήδη συμβαίνει.

Έτσι η ΕΕ ως ανταγωνιστής των αμερικανικών συμφερόντων στο οικονομικό και νομισματικό πεδίο, θα περιοριστεί, καθώς η Κίνα δεν ανακόπτεται με οικονομικά και στρατιωτικά μέτρα. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τις πέντε Αμερικανικές βιομηχανίες όπλων, φιγουράρουν δύο Κινεζικές, η Norinco (έσοδα 20,57 δις) και η AVIC (20,11 δις). Κατά τα άλλα οι Ευρωπαίοι και οι άπληστες ελίτ, συνεχίζουν να αυτοκτονούν προθύμως, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για την ενίσχυση των δυνάμεων του ρατσισμού και της ξενοφοβίας (https://slpress.gr/diethni/giati-i-dialysi-tis-essd-den-efere-kai-tin-aytokatargisi-toy-nato/amp/?fbclid=IwAR26cef64p3CUECN2Kbs3rZQLD49zyP0ZrwDnmCdFhWmhnfTW6JcRHfDvn8).

 

Ο Κίσινγκερ πήγε στην Κίνα για να απειλήσει με Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο! Ο 100χρονος Χένρι Κίσινγκερ πήγε στην Κίνα. Για ποιο λόγο ένας υπέργηρος με σοβαρά προβλήματα υγείας κάνει ένα τόσο επικίνδυνο ταξίδι;

Το συγκεκριμένο και άκρως επικίνδυνο ταξίδι δεν έγινε ούτε για το χρέος των ΗΠΑ, ούτε για τον εμπορικό πόλεμο, ούτε καν για την Ταϊβάν. Ο Κίσινγκερ και ο Σι κεκλεισμένων των θυρών, συζήτησαν κάτι που θα μας επηρεάσει όλους.

Η μεγαλύτερη απειλή για τον κόσμο σήμερα, δεν είναι η Κίνα, αλλά το χρέος των ΗΠΑ. Ένα κολοσσιαίο χρέος 31,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Η τιμή των αμερικανικών ομολόγων θα καταρρεύσει αναπόφευκτα, γεγονός που θα επιφέρει ένα πυρηνικό χτύπημα στις οικονομίες πολλών χωρών.

Εκατοντάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας και τρισεκατομμύρια δολάρια σε συντάξεις θα εξαφανιστούν. Το προφανές λοιπόν είναι ότι ο Κίσινγκερ θα ζητούσε από την Κίνα να βοηθήσει για να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Όταν ο Σι Τζινπινγκ ξεκίνησε την 1^η του θητεία, του ενημερώθηκε ότι η Κινεζική οικονομία δεν μπορούσε να αντέξει ένα ενδεχόμενο κραχ των αμερικανικών ομολόγων. Η εκστρατεία απομόχλευσης της Κίνας από τα αμερικανικά ομόλογα ξεκίνησε το 2013 μ.Χ. και αποτελεί την βασική προτεραιότητα του Κινέζου ηγέτη.

Ο Σι Τζινπίνγκ είναι τόσο συντονισμένος σε αυτόν τον σκοπό, ώστε δεν δίστασε να οδηγήσει τους δύο μεγαλύτερους κινέζους κατασκευαστές ακινήτων σε πτώχευση το 2021 μ.Χ. Κάποιοι τότε υποστήριξαν ότι ο Σι έκανε ένα θανάσιμο λάθος.

Λίγα χρόνια πριν, μερικούς μήνες προτού ξεσπάσει η πανδημία, περί τα τέλη του 2018 μ.Χ., όλοι στην Κίνα ήταν σε κατάσταση ευφορίας. Μία εφορία που θύμισε το 1.999 μ.Χ. και το χρηματιστήριο στην Ελλάδα… Οι επιχειρήσεις δανείζονταν σαν τρελές για να επεκταθούν. Οι τιμές των κατοικιών ήταν υπερβολικά υψηλές.

Ήταν μια καταστροφή που θα συνέβαινε αναπόφευκτα με ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Εκεί φάνηκε η ευφυία του Κινέζου ηγέτη ο οποίος σε αντίθεση με τις Αστοχίες ενέργειες της Κινεζικής κυβέρνησης το 2008 μ.Χ., έκανε μία αριστοτεχνική ενέργεια:

Έσπασε τις κινεζικές «φούσκες» χρηματοοικονομικών και ακινήτων, με ελεγχόμενο τρόπο! Έτσι, η κινεζική κυβέρνηση εξουδετέρωσε μια οικονομική ωρολογιακή βόμβα που θα προκαλούσε ανυπολόγιστη καταστροφή σε μια εξαιρετικά κρίσιμη γεωπολιτική περίοδο.

Και όμως, Δυτικοί αναλυτές επέμεναν ότι ο κινέζος γιατί οδηγούσε την Κίνα στην οικονομική κατάρρευση! Πάμε πίσω στο ταξίδι του Κίσι

νγκερ. Εάν ένας άνδρας 100 ετών πρόκειται να βρεθεί σε ένα αεροπλάνο για 14 ώρες, θα χρειαστεί μια πλήρη ιατρική ομάδα μαζί του.

Ο Κίσινγκερ έθεσε σε κίνδυνο την υγεία του, Έβαλε κυριολεκτικά την ίδια του την ζωή σε κίνδυνο για να ταξιδέψει στην Κίνα. Ειδικά εμείς οι Έλληνες που πέσαμε θύματα ενός αδίστακτου ανθρώπου όπως ο Κίσινγκερ τις συνέπειες των πράξεων του τις πληρώνουμε ακόμα και σήμερα με την ματωμένη Κύπρο, γνωρίζουμε ότι οι πράξεις του είναι άκρως υπολογισμένες.

Η Κίνα πέρασε την τελευταία δεκαετία απομονώνοντας τον εαυτό της από το αναπόφευκτο κραχ των αμερικανικών ομολόγων. Η Κίνα λοιπόν δεν πρόκειται να ενισχύσει την αμερικανική οικονομία ώστε να αποτραπεί η κατάρρευση των ομολόγων, όπως έκανε το 2008 μ.Χ.

Εάν όμως η οικονομία των ΗΠΑ βρεθεί υπό τον κίνδυνο κατάρρευσης, η μόνη διέξοδος θα είναι ο πόλεμος. Ο Κίσινγκερ λοιπόν ταξίδεψε στο Πεκίνο για να συζητήσει την πιθανότητα εντός παγκόσμιου πολέμου.

Το ταξίδι του Κίσινγκερ στο Πεκίνο είχε μόνον έναν σκοπό – να συζητήσει πώς να ελαχιστοποιήσει την ζημιά όταν (και όχι αν) ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ. Ο Κίσινγκερ άλλωστε γνωρίζει την αρχαία κινέζικη παροιμία – 危机: Όπου ελλοχεύει κίνδυνος, κρύβεται και μια ευκαιρία.

Η απειλή πολέμου στην Κίνα μπορούσε να εγερθεί μόνον από έναν άνθρωπο όπως ο Κίσινγκερ, τον οποίο οι Κινέζοι εκτιμούν. Ουδείς Αμερικανός αξιωματούχος θα τολμούσε να απειλήσει την Κίνα με παγκόσμιο πόλεμο, εάν συνεχιζόταν η πίεση προς τα αμερικανικά ομόλογα. Ο καιρός που οι ΗΠΑ μπορούσαν να εκβιάσουν την Κίνα, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Ο Κίσινγκερ όμως μπόρεσε να περάσει την συγκεκριμένη απειλή, ως νουθεσία και φιλική συμβουλή, που μάλιστα δεν δεσμεύει το επίσημο αμερικανικό κράτος. Αυτό όμως που πιθανότατα δεν είναι γνωστό στην Δύση, είναι πως οι ένοπλες δυνάμεις της Κίνας από το 1999 μ.Χ. έως σήμερα, αναπτύσσονται με ένα και μοναδικό σενάριο. Την σύγκρουση με τις ΗΠΑ!

Ο παγκόσμιος πόλεμος λοιπόν για την Κίνα δεν είναι μία απειλή, αλλά μία οργανωμένη κατάληξη ενός αγώνα με μακροχρόνια προετοιμασία. Για αυτό ακριβώς και ο Σι απάντησε με συγκαταβατικότητα στον υπέργηρό εκβιαστή, Χένρυ Κίσινγκερ (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/07/blog-post_910.html?m=1&fbclid=IwAR1FlP-SB42yh6m5gMeEHDkBxQhPQl7T1Fy7IUM6noLJRZZLK0ZoRuDo6VI).

Τά νεο-φιλελέ ἁρπακτικά ἐνεργοποιοῦν τήν «παγίδα Θουκυδίδη».

Η ανωτέρω φωτό απετέλεσε σίγουρα την φωτογραφία του Αιώνα: ένας εμφανώς καλοπροαίρετος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ υποδέχτηκε τον εκατονταετή «παλιό φίλο της Κίνας» Χένρι Κίσινγκερ στο Πεκίνο.Αντικατοπτρίζοντας τη σχολαστική Κινεζική προσοχή στο πρωτόκολλο, συναντήθηκαν στην Βίλα 5 του Κρατικού Ξενώνα Diaoyutai – ακριβώς εκεί όπου ο Κίσινγκερ συναντήθηκε για πρώτη φορά προσωπικά με τον Zhou Enlai το 1.971 μ.Χ., προετοιμάζοντας την επίσκεψη του Nixon το 1.972 μ.Χ. στην Κίνα.

Το έπος του Mr. Kissinger Goes to Beijing ήταν μια «ανεπίσημη», μεμονωμένη απόπειρα προσπάθειας βελτιώσεως των ολοένα και πιο ταραγμένων σινο-αμερικανικών σχέσεων. Δεν εκπροσωπούσε την τρέχουσα αμερικανική κυβέρνηση.

Ιδού το πρόβλημα. Όλοι όσοι ασχολούνται με τη γεωπολιτική γνωρίζουν τη θρυλική διατύπωση του Κίσινγκερ: Το να είσαι εχθρός των ΗΠΑ είναι επικίνδυνο, το να είσαι φίλος των ΗΠΑ είναι μοιραίο. Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα από την Ιαπωνία και την Νότια Κορέα έως την Γερμανία, την Γαλλία και την Ουκρανία.

Όπως υποστήριξαν ιδιαιτέρως αρκετοί Κινέζοι μελετητές, εάν πρέπει να υποστηριχθεί η λογική και «σεβόμενοι την σοφία αυτού του 100χρονου διπλωμάτη», ο Σι και το Πολιτικό Γραφείο θα πρέπει να διατηρήσουν την σχέση Κίνας-ΗΠΑ ως έχει: «παγωμένη».

Εξάλλου, σκέφτονται ότι το να είσαι εχθρός των ΗΠΑ είναι επικίνδυνο αλλά διαχειρίσιμο για ένα κυρίαρχο Πολιτισμικό Κράτος όπως η Κίνα. Επομένως, το Πεκίνο θα πρέπει να διατηρήσει «την έντιμη και λιγότερο επικίνδυνη κατάσταση» του εχθρού των ΗΠΑ.

Ο κόσμος μέσα από τα μάτια της Ουάσιγκτον. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στα παρασκήνια της σημερινής αμερικανικής κυβέρνησης δεν αντικατοπτρίστηκε από την υψηλού προφίλ ειρηνευτική πρωτοβουλία του Κίσινγκερ, αλλά από έναν εξαιρετικά μαχητικό Edward Luttwak.

Ο Luttwak, 80 χρονών, μπορεί να μην έχει τόσο εμφανή επιρροή όσο ο Κίσινγκερ, αλλά ως στρατηγός στα παρασκήνια συμβουλεύει το Πεντάγωνο σε όλο το φάσμα για πάνω από πέντε δεκαετίες. Το βιβλίο του για την μεγάλη στρατηγική της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, για παράδειγμα, βασισμένο σε μεγάλο βαθμό σε κορυφαίες ιταλικές και βρετανικές πηγές, είναι κλασικό.

Ο Luttwak, ένας μάστορας της εξαπάτησης, αποκαλύπτει πολύτιμα ψήγματα όσον αφορά τη διαμόρφωση των σημερινών κινήσεων της Ουάσιγκτον. Αυτό ξεκινά με τον ισχυρισμό του ότι οι ΗΠΑ –εκπροσωπούμενες από τον συνδυασμό Μπάιντεν– θέλουν να κάνουν μια συμφωνία με την Ρωσία.

Αυτό εξηγεί γιατί ο επικεφαλής της CIA, Γουίλιαμ Μπερνς, στην πραγματικότητα ένας ικανός διπλωμάτης, κάλεσε τον ομόλογό του, επικεφαλής του SVR, Σεργκέι Ναρίσκιν (Ρωσική Υπηρεσία Εξωτερικών Πληροφοριών) για να διορθώσει τα πράγματα «επειδή έχετε κάτι άλλο να ανησυχείτε για το οποίο είναι πιο απεριόριστο».

Αυτό που είναι «απεριόριστο», που απεικονίζεται από τον Luttwak σε μια σάρωση Spenglerian, είναι η ορμή του Xi Jinping να «ετοιμαστευτεί για πόλεμο». Και αν γίνει πόλεμος, ο Luttwak ισχυρίζεται ότι «φυσικά» η Κίνα θα έχανε. Αυτό συνδυάζεται με την υπέρτατη αυταπάτη των Straussian νεοσυντηρητικών ψυχών πέρα ​​από το Beltway.

Ο Luttwak φαίνεται να μην έχει κατανοήσει την προσπάθεια της Κίνας για επισιτιστική αυτάρκεια: την χαρακτηρίζει ως απειλή. Το ίδιο και για τον Xi χρησιμοποιώντας μια «πολύ επικίνδυνη» έννοια, την «αναζωογόνηση του Κινεζικού λαού»: αυτό είναι «τακτικές Μουσολίνι», λέει ο Luttwak. «Πρέπει να γίνει πόλεμος για να αναζωογονηθεί η Κίνα».

Η έννοια της «αναζωογόνησης» – που στην πραγματικότητα μεταφράζεται καλύτερα ως «αναγέννησις» – έχει απήχηση στους κύκλους της Κίνας τουλάχιστον από την ανατροπή της δυναστείας Τσινγκ το 1.911 μ.Χ. Δεν επινοήθηκε από τον Σι. Κινέζοι μελετητές επισημαίνουν ότι αν δείτε αμερικανικά στρατεύματα να φτάνουν στην Ταϊβάν ως «σύμβουλοι», πιθανότατα θα προετοιμαζόσασταν και εσείς για να πολεμήσετε.

Αλλά ο Luttwak είναι σε μια αποστολή: «Δεν είναι Αμερική, Ευρώπη, Ουκρανία, Ρωσία. Πρόκειται για τον «μοναδικό δικτάτορα». Δεν υπάρχει Κίνα. Υπάρχει μόνο ο Σι Τζινπίνγκ», επέμεινε. Και ο Luttwak επιβεβαιώνει ότι ο Josep Borrell  “Garden vs. Jungle“ της ΕΕ και η αφέντρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen υποστηρίζουν πλήρως το όραμα του. Ο Luttwak, με λίγα λόγια, δίνει στην πραγματικότητα όλο το παιχνίδι: «Η Ρωσική Ομοσπονδία, όπως είναι, δεν είναι αρκετά δυνατή για να συγκρατήσει την Κίνα όσο θα θέλαμε».

Εξ ου και η στροφή του συνδυασμού Μπάιντεν για να «παγώσει» τη σύγκρουση στο Ντονμπάς και να αλλάξει θέμα. Σε τελική ανάλυση, «αν αυτή [η Κίνα] είναι η απειλή, δεν θα θέλετε να καταρρεύσει η Ρωσία», εξηγεί ο Luttwak.

Τόσο περισσότερο για την «διπλωματία» του Κισίντζερ. Ας ανακοινώσουμε μια «ηθική νίκη» και ας φύγουμε. Στην Ρωσία, η αντιπαράθεση Κίσινγκερ εναντίον Λούτβακ αποκαλύπτει κρίσιμες ρωγμές καθώς η Αυτοκρατορία αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή σύγκρουση που δεν είχε ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν.

Η σταδιακή, ογκώδης στροφή είναι ήδη σε εξέλιξη – ή τουλάχιστον σαν να μοιάζει με στροφή U. Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ θα είναι εντελώς πίσω από τη στροφή U. Και οι αφελείς μάζες θα ακολουθήσουν. Ο Luttwak εκφράζει ήδη τη βαθύτερη ατζέντα τους: ο πραγματικός πόλεμος είναι στην Κίνα και η Κίνα «θα χάσει».

Τουλάχιστον ορισμένοι μη νεοσυντηρητικοί παίκτες γύρω από τον συνδυασμό Μπάιντεν –όπως ο Μπερνς– φαίνεται ότι κατάλαβαν τη μαζική στρατηγική γκάφα της Αυτοκρατορίας να δεσμευτεί δημόσια σε έναν πόλεμο για πάντα, υβριδικό και άλλο, εναντίον της Ρωσίας για λογαριασμό του Κιέβου.

Αυτό θα σήμαινε, καταρχήν, ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί απλώς να φύγει όπως έκανε στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν. Ωστόσο, οι Ηγεμόνες απολαμβάνουν το προνόμιο να απομακρύνονται: στο κάτω-κάτω αυτοί ασκούν την κυριαρχία τους, όχι οι υποτελείς τους. Οι Ευρωπαίοι υποτελείς θα μείνουν να σαπίσουν. Φανταστείτε αυτά τα “τσιουάουα” της Βαλτικής να κηρύσσουν τον πόλεμο στις Ρωσία-Κίνα μόνοι τους.

Η αποχώρηση που επιβεβαιώθηκε από τον Luttwak υποδηλώνει ότι η Ουάσιγκτον κηρύσσει κάποιου είδους «ηθική νίκη» στην Ουκρανία –η οποία ούτως ή άλλως ελέγχεται ήδη από τη BlackRock– και στη συνέχεια να μετακινήσει τα όπλα προς την Κίνα.

Ωστόσο, ακόμη και αυτό δεν θα είναι “ευκολάκι”, επειδή η Κίνα και οι BRICS+ που πρόκειται να επεκταθούν επιτίθενται ήδη στην Αυτοκρατορία στα θεμέλιά της: Την ηγεμονία του δολαρίου. Χωρίς αυτό, οι ίδιες οι ΗΠΑ θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο κατά της Κίνας. Κινέζοι μελετητές, εκτός αρχείου, και ασκώντας την χιλιετή αναλυτική σάρωση τους, παρατηρούν ότι αυτή μπορεί να είναι η τελευταία γκάφα που έκανε η Αυτοκρατορία στη σύντομη ιστορία της.

Όπως συνόψισε ένας από αυτούς, «η αυτοκρατορία έχει μπερδευτεί σε έναν υπαρξιακό πόλεμο και, ως εκ τούτου, στον τελευταίο πόλεμο της αυτοκρατορίας. Όταν έρθει το τέλος, η αυτοκρατορία θα πει ψέματα ως συνήθως και θα κηρύξει τη νίκη, αλλά όλοι οι άλλοι θα γνωρίζουν την αλήθεια, ειδικά οι υποτελείς».Και αυτό μας φέρνει στην στροφή 180 μοιρών του πρώην συμβούλου εθνικής ασφάλειας Zbigniew Brzezinski (του  «Grand Chessboard»), λίγο πριν πεθάνει, ευθυγραμμίζοντάς τον σήμερα με τον Κίσινγκερ και όχι με τον Λούτβακ.

Η «Μεγάλη Σκακιέρα», που δημοσιεύτηκε το 1.997 μ.Χ., πριν από την εποχή της 11^ης Σεπτεμβρίου, υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κυριαρχούν σε οποιονδήποτε ανταγωνιστή που αναδύεται στην Ευρασία.

Ο Μπρεζίνσκι δεν έζησε για να δει τη ζωντανή ενσάρκωση του απόλυτου εφιάλτη του: μια στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας. Αλλά ήδη πριν από επτά χρόνια –δύο χρόνια μετά το Μαϊντάν στο Κίεβο– τουλάχιστον κατάλαβε ότι ήταν επιτακτική ανάγκη να «ευθυγραμμιστεί εκ νέου η αρχιτεκτονική της παγκόσμιας εξουσίας» .

Καταστροφή της «Διεθνούς Τάξης που βασίζεται σε Κανόνες». Η κρίσιμη διαφορά σήμερα, σε σύγκριση με πριν από επτά χρόνια, είναι ότι οι ΗΠΑ είναι ανίκανες, σύμφωνα με τον Brzezinski, «να αναλάβουν το προβάδισμα στην αναπροσαρμογή της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ισχύος με τέτοιο τρόπο ώστε η βία (…) να μπορεί να περιοριστεί χωρίς να καταστρέψει την παγκόσμια τάξη».

Είναι η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας που πρωτοστατεί – ακολουθούμενη από την Παγκόσμια Πλειοψηφία – για να συγκρατήσει και τελικά να καταστρέψει την ηγεμονική «διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες».

Όπως το συνόψισε ο αναπόφευκτος Μάικλ Χάντσον, το τελικό ερώτημα σε αυτή τη συγκυρία πυρακτώσεως είναι « αν τα οικονομικά κέρδη και η αποτελεσματικότητα θα καθορίσουν το παγκόσμιο εμπόριο, τα πρότυπα και τις επενδύσεις ή αν οι μεταβιομηχανικές οικονομίες των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ θα επιλέξουν να καταλήξουν να μοιάζουν με την ραγδαία ερημωμένη και αποβιομηχανοποιημένη Αγγλία ή την Αγγλία μετά την βιομηχανία». Άρα η ονείρωξη ενός πολέμου κατά της Κίνας πρόκειται να αλλάξει αυτές τις γεωπολιτικές και γεωοικονομικές επιταγές; Δώσε μας ένα διάλειμμα -Θουκυδίδη («Παγίδα Θουκυδίδη»).

(Η «Παγίδα του Θουκυδίδη»  είναι ένας όρος που διαδόθηκε από τον Αμερικανό πολιτικό επιστήμονα Graham T. Allison για να περιγράψει μια προφανή τάση προς τον πόλεμο όταν μια αναδυόμενη δύναμη απειλεί να εκτοπίσει μια υπάρχουσα μεγάλη δύναμη ως περιφερειακός ή διεθνής ηγεμόνας .Επινοήθηκε και χρησιμοποιείται κυρίως για να περιγράψει μια πιθανή σύγκρουση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας…).

Ο πραγματικός πόλεμος είναι ήδη σε εξέλιξη – αλλά σίγουρα δεν έχει εντοπιστεί από τον Κίσινγκερ, τον Μπρεζίνσκι και πολύ λιγότερο τον Λούτβακ και τα διάφορα νεοσυντηρητικά γεράκια των ΗΠΑ. Ο Michael Hudson, για άλλη μια φορά, το συνόψισε: όταν πρόκειται για την οικονομία, οι ΗΠΑ και η ΕΕ «το στρατηγικό λάθος της απομόνωσης από τον υπόλοιπο κόσμο είναι τόσο τεράστιο, τόσο ολοκληρωτικό, που οι επιπτώσεις του ισοδυναμούν με παγκόσμιο πόλεμο».

Το Globalistan συμπλέκει τρία παράλληλα και διασταυρούμενα θέματα: την παγκοσμιοποίηση, τους ενεργειακούς πολέμους και τον Μεγάλο Πόλεμο. Δείχνει πώς η παγκοσμιοποίηση δεν προχωρά σύμφωνα με τον μύθο του «όλοι κερδίζουν»: αντίθετα, κατακερματίζει τον κόσμο σε ακόμη πιο εκρηκτική ανισότητα, σε “φανατισμένους” – μερικούς απ᾿αυτούς διαμορφωμένους ως φρούρια, μερικούς σε πόλεμο με άλλους.

Το Globalistan υποστηρίζει ότι ο κόσμος διαλύεται στον Υγρό Πόλεμο – μια φυσική συνέπεια της «υγρής νεωτερικότητας», μια έννοια που διατύπωσε ο Πολωνός κοινωνιολόγος Zygmunt Bauman. Το βιβλίο βασίζεται κατά 80% σε ρεπορτάζ – από την Κίνα μέχρι την Κεντρική Ασία και την Ρωσία. πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ· στο Ιράν και στην Μέση Ανατολή· στην Δυτική Ευρώπη, την Δυτική Αφρική και την Νότια Αμερική. Είναι επίσης ένας Άτλας -με χάρτες- του κόσμου σε σύγκρουση (https://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%ac-%ce%bd%ce%b5%ce%bf-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%b5%ce%bb%ce%ad-%e1%bc%81%cf%81%cf%80%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%e1%bc%90%ce%bd%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%e1%bf%a6/?fbclid=IwAR2ZK7CdTxIwhh1eiBVh1xPIwQJRp3kc5_awUOAC_-ftnxOf_aLg6SOkeEk).

 

Το σχέδιο του εκατόχρονου Kissinger στην Κίνα απέτυχε – Τέρμα η διπλωματία της σαΐτας και τα γεωπολιτικά τρίγωνα. Κάποτε ο «Ψυχρός Πόλεμος» μεταξύ των δύο προηγουμένως στενά συμμαχικών κομμουνιστικών δυνάμεων ήταν ένα στρατηγικό δώρο για την Δύση.

Περίπου μισό αιώνα πριν οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό την κυβέρνηση Nixon έστειλαν τότε Υφυπουργό τους Henry Kissinger στην Κίνα, με σκοπό να εκμεταλλευτούν τη διαβόητη σινοσοβιετική διαμάχη που παραλίγο να κλιμακωθεί σε μια πλήρη σύγκρουση μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου.

Ο «Ψυχρός Πόλεμος» μεταξύ των δύο προηγουμένως στενά συμμαχικών κομμουνιστικών δυνάμεων ήταν ένα στρατηγικό δώρο για την Δύση, που έτρεμε την προοπτική να αντιμετωπίσει έναν γιγαντιαίο ευρασιατικό μονόλιθο που θα εκτεινόταν από την Ανατολική Γερμανία έως το Βιετνάμ.

Η ιδεολογική σύγκρουση μεταξύ της μετασταλινικής Σοβιετικής Ένωσης και της μαοϊκής Κίνας έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ, oi οποίες με αυτό τον τρόπο προσπάθησαν να αμβλύνουν τις συνέπειες της ταπεινωτικής ήττας τους στην Ινδοκίνα, και συγκεκριμένα στο Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη.

Ο Henry Kissinger συχνά πιστώνεται την εκτόνωση της ένταξης στις σινοαμερικανικές σχέσεις – γεγονός που έδωσε στις ΗΠΑ το αναγκαίο γεωπολιτικό περιθώριο να αναπνεύσουν στα τέλη της δεκαετίας του 1.970 μ.Χ. και σε μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1980 αλλά και για να «γλείψουν τις πληγές τους μετά το Βιετνάμ».

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά την τεράστια διπλωματική εμπειρία και γνώση του Kissinger, το γεγονός ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1.970 μ.Χ. η Κίνα ήταν σε μεγάλο βαθμό απομονωμένη, ενώ βρισκόταν στη διαδικασία ανάκαμψης από τις συνέπειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Πολιτιστικής Επανάστασης, διευκόλυνε σημαντικά τις προσπάθειές του.

Ωστόσο, χάρη στον Kissinger, η κυβέρνηση Nixon πέτυχε μια σημαντική διπλωματική νίκη που κράτησε μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και ακυρώθηκε εντελώς μόνο από την πρόσφατη αυτοκτονική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Στη δεκαετία του 1.970 μ.Χ… Πίσω στην δεκαετία του 1.970 μ.Χ., θα ήταν εντελώς αδιανόητο ο Henry Kissinger, κυριολεκτικά μια ιστορική φιγούρα, όχι μόνο λόγω των επιτευγμάτων του στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και της προχωρημένης ηλικίας του (τώρα σε τριψήφιο αριθμό), να εμπλακεί ξανά στις έννοιες της «σαΐτας» και της «τριγωνικής διπλωματίας».

Ωστόσο, αυτό ακριβώς συνέβη την περασμένη εβδομάδα, με αποκορύφωμα την συνάντηση του Kissinger με τον ίδιο τον Xi Jinping στις 20 Ιουλίου. Ο Κινέζος Πρόεδρος μάλιστα αποκάλεσε τον αιωνόβιο «παλιό φίλο της Κίνας».

Λόγω της μεγάλης προσοχής του ασιατικού γίγαντα στη λεπτομέρεια, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για διπλωματικά πρωτόκολλα, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στη Βίλα 5 του Diaoyutai State Guesthouse, το ίδιο ακριβώς μέρος όπου ο Kissinger συνάντησε τον τότε Κινέζο πρωθυπουργό Zhou Enlai το 1.971 μ.Χ.

Ακριβώς αυτή η συνάντηση ήταν καθοριστική για την προετοιμασία της επίσκεψης του Richard Nixon στην Κίνα το επόμενο έτος. Ωστόσο, εκεί τελειώνουν οι ιστορικοί παραλληλισμοί. Παρά την φήμη, την επιρροή και τον σεβασμό που απολαμβάνει στην Κίνα και παγκοσμίως, ο Kissinger πήγε στο Πεκίνο με ανεπίσημη ιδιότητα.

Χωρίς να εκπροσωπεί πλέον τις ΗΠΑ, ήταν απαλλαγμένος σε μεγάλο βαθμό από το βάρος και την ευθύνη για τη διπλωματική θέση της Αμερικής στην Χώρα του Δράκου, κάτι που απέχει πολύ από αυτό που ήταν κατά τη διάρκεια του (Πρώτου) Ψυχρού Πολέμου.

Η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην από τη θητεία του Kissinger, καθώς ο ασιατικός γίγαντας δεν είναι άλλο ένα φτωχό, υπανάπτυκτο έθνος με μεγάλα ιδεολογικά ζητήματα ταυτότητας που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων. Αντίθετα, ακριβώς η Ουάσιγκτον είναι η πλευρά που αντιμετωπίζει τα μεγάλα εσωτερικά ζητήματα καθώς μειώνεται η παγκόσμια επιρροή της.

Από αυτή την άποψη, τα περιθώρια ελιγμών του Kissinger ήταν εξαιρετικά στενά, παρά τη συνολική εγκαρδιότητα των οικοδεσποτών του. Το Πεκίνο έχει επίγνωση της λυσσασμένης εχθρότητας και της συνεχώς αυξανόμενης κινεζοφοβίας στην Ουάσιγκτον, καθώς και του γεγονότος ότι η Δύση δεν θα αλλάξει την πορεία της σύντομα.

Είτε πρόκειται για το υποτιθέμενο «κατασκοπευτικό αερόστατο» της Κίνας, είτε για την προπαγάνδα της καταστροφής, είτε για τις πολυάριθμες δηλώσεις του Πενταγώνου για τον «αναπόφευκτο πόλεμο», το Πεκίνο είναι σίγουρα προετοιμασμένο για οποιοδήποτε σενάριο και ενδεχόμενο.

Δόγμα Monroe. Αυτό συμβαίνει παρά τις προσπάθειες της Ουάσιγκτον να αναζωογονήσει το Δόγμα Monroe – σε μεγάλο βαθμό αδρανές μέχρι την πρόσφατη συρρίκνωση της γεωπολιτικής επιρροής της Αμερικής.

Υπάρχουν τόσo πολλά που θα μπορούσε να κάνει ο Kissinger δεδομένων των απειλών των ΗΠΑ (ότι θα θέσουν την αποσχισθείσα νησιωτική επαρχία της Κίνας, την Ταϊβάν, κάτω από την πυρηνική τους ομπρέλα, μια κίνηση που θα ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου).

Από την άλλη, το Πεκίνο έχει ήδη αρχίσει να αντεπιτίθεται όχι μόνο στη συνεχιζόμενη επιθετικότητα των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, με τη βοήθεια των πολυάριθμων υποτελών και δορυφορικών κρατών του (καθώς και ορισμένων «δούρειων ίππων» που έχουν δηλώσει προηγουμένως την πρόθεση τους να ενταχθούν στο BRICS+ ), αλλά και την ανοιχτά ανακοινωθείσα συμμετοχή του ΝΑΤΟ.

Από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας (SMO), η συμμαχία έχει επανειλημμένα αποκαλέσει την Κίνα «απειλή για την ασφάλεια» ενώ την όρισε ξεκάθαρα ως τέτοια στην πρόσφατη σύνοδό της στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Η υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών Δύση προσπαθεί να διατηρήσει παντί τρόπω την κυριαρχία της.

Η εδραίωση και ο υποβιβασμός των γεωπολιτικών ευθυνών της Αμερικής στους υποτελείς της είναι τα κρίσιμα τμήματα αυτής της αμφιλεγόμενης προσέγγισης, και ακριβώς οι περιφερειακοί αντίπαλοι της Κίνας είναι έτοιμοι να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο από αυτή την άποψη.

Είναι αδύνατο για οποιονδήποτε Αμερικανό διπλωμάτη (πρώην ή νυν), ακόμη και τον ίδιο τον Kissinger, να προσφέρει οποιοδήποτε είδος χαλάρωσης στις σχέσεις με την Κίνα, ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν να μιλούν, να καυχώνται ακόμη, ότι θα συνεχίσουν τις πολιτικές «στρατηγικού περιορισμού» του Δράκου, καθώς και να εξοπλίσουν όχι μόνο τους γείτονες του Πεκίνου, αλλά και την αποσχισθείσα επαρχία του.

Σε κάθε περίπτωση, όπως γίνεται αντιληπτό, είναι γεγονός ότι δύο διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ προσπαθούν να εκτροχιάσουν την οικονομική και τεχνολογική άνοδο της Κίνας – με την τελευταία, βέβαια, να απαντά πρόσφατα μέσω των περιορισμών τους οποίους επέβαλε σε ότι αφορά τις σπάνιες γαίες. Γι’ αυτούς τους λόγους, οι προσπάθειες του Kissinger να δημιουργήσει και στην συνέχεια να εκμεταλλευτεί μια άλλη «Σινο-Σοβιετική διάσπαση» είναι καταδικασμένες να αποτύχουν (https://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%87%ce%ad%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%cf%84%cf%8c%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%85-kissinger-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b1/?fbclid=IwAR235APiYbj1_skcmHoGow5xxAgvXnPe_QT8bF1QEvJI2ipoKbwEAfBKdKQ).

Η Κίνα τροφοδοτεί έναν ολόκληρο «κεραμικό» στρατό του Πούτιν-Γιγαντιαίες μεταφορές εξοπλισμού από το Πεκίνο! Δεν μπορεί να αντιδράσει η Ε.Ε.! Παράλληλα, οι αγορές Κινεζικού εξοπλισμού από την Ουκρανία έχουν μειωθεί κατακόρυφα το τελευταία διάστημα.

Όλο και περισσότερα στοιχεία υποδεικνύουν ότι το Πεκίνο, παρά τις προσπάθειές του να προωθήσει την ειρήνη στην Ουκρανία, στέλνει στην Ρωσία αρκετό «μη φονικό» εξοπλισμό, ο οποίος μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς. Αναμένεται πως εξαιτίας της μεγάλης ποσότητάς του, ο εξοπλισμός αυτός έχει μεγάλη επίδραση στον πόλεμο διάρκειας 17 μηνών.

Εκτός από αλεξίσφαιρα γιλέκα και κράνη, η Ρωσία έχει αγοράσει και drones από την Κίνα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό ουκρανικού πυροβολικού, την διόρθωση ρωσικών πυροβολικών πυρών ή την ρήξη χειροβομβίδων σε εχθρικούς στρατιώτες.  Αυτές οι υπέρογκες παραδόσεις αποδεικνύουν ένα τεράστιο κενό στις προσπάθειες της Δύσης να εμποδίσουν την τροφοδότηση της ρωσικής πολεμικής μηχανής.

Και το Κίεβο αποτελεί πελάτης παρόμοιων παραδόσεων από την Κίνα, ωστόσο πρόσφατα δεδομένα υποδεικνύουν πως όλα και λιγότερος εξοπλισμός φτάνει στην Ουκρανία. Η Ρωσία εισήγαγε drones αξία άνω των 100 εκατομμύριων δολαρίων από την Κίνα, ποσό 30 φορές μεγαλύτερο από τις αγορές της Ουκρανίας.

Οι κινεζικές εξαγωγές κεραμικών (υλικά τα οποία χρησιμοποιούνται σε αλεξίσφαιρα γιλέκα) στην Ρωσία αυξήθηκαν κατά 69% (225 εκατομμύρια δολάρια), ενώ οι αντίστοιχες παραδόσεις στην Ουκρανία είδαν μείωση 61% (δηλαδή 5 εκατομμύρια δολάρια).

«Αυτό που βλέπουμε ξεκάθαρα είναι πως η Κίνα, παρά τις αναφερόμενες προσπάθειές της να αποτελέσει ουδέτερο παράγοντα, στην πραγματικότητα υποστηρίζει τις ρωσικές θέσεις στον πόλεμο» δήλωσε η Έλενα Λεγκάρντα, μία αναλύτρια με ειδικότητα στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της Κίνας στο ινστιτούτο Mercator για Κινεζικές Μελέτες στο Βερολίνο.

Εάν η Κίνα περνούσε την κόκκινη γραμμή και πουλούσε όπλα στην Ρωσία, η Λεγκάρντα δήλωσε πως θα ανέμενε από την Ε.Ε. να εφάρμοζε επιπρόσθετες κυρώσεις με στόχο να πληγωθεί ο πόλεμος του Πούτιν.

Ωστόσο, η Δύση δεν θα επιβάλει κυρώσεις για την προμήθεια εξοπλισμού όπως κεραμικά για αλεξίσφαιρα γιλέκα, συσκευές νυχτερινής όρασης ή ακόμη και εμπορικά drones που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην πρώτη γραμμή των μαχών.

Το Παράδειγμα της Ρωσικής Pozitron. Η Pozitron, μία από τις αρκετές ρωσικές εταιρείες που έχουν αγοράσει εξοπλισμό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς και στρατιωτικούς σκοπούς, εισήγαγε κράνη και άλλα υλικά αξίας 60 εκατομμυρίων δολαρίων, λέγοντας πως θα χρησιμοποιηθούν σε διαγωνισμούς paintball. Ειδικοί λένε πως αυτό είναι ένα γνωστό κόλπο που εφαρμόζουν ρωσικές εταιρείες για να αγοράσουν εξοπλισμό για το πεδίο της μάχης, χωρίς όμως να το ανακοινώσουν δημόσια.

Από έσοδο 31 εκατομμύριων ρουβλιών (περίπου 400 χιλιάδες δολάρια) το 2021 μ.Χ., η Pozitron κατέγραψε εισφορές 20 δισεκατομμυρίων (σχεδόν 300 εκατομμυρίων δολαρίων) έναν χρόνο αργότερα, αποδεικνύοντας πως ο πόλεμος ήταν μία πολύ καλή επένδυση για την Ρωσική επιχείρηση (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7182572_i-kina-trofodotei-enan-olokliro-keramiko-strato-toy-poytin).

 

H Ταϊβάν εγκαταλείπει το πλαίσιο της ενιαίας Κίνας και επιδεινώνει τον κίνδυνο πολέμου.

Με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία να δείχνει ότι ο πόλεμος μεγάλης κλίμακας (στον οποίο εμπλέκονται μεγάλες δυνάμεις) είναι μια πραγματικότητα του 21^ου Αιώνα, το στενό της Ταϊβάν έχει ξαναεμφανιστεί ως μια από τις πιο επικίνδυνες γραμμές του μετώπου στον κόσμο.

Οι πρόσφατες επισκέψεις στο Πεκίνο από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken και την υπουργό Οικονομικών Janet L. Yellen άνοιξαν ένα πιο ελπιδοφόρο μονοπάτι για τις σχέσεις ΗΠΑ - Κίνας από ό, τι υπήρχε τα τελευταία χρόνια, αλλά όσο το μέλλον της Ταϊβάν παραμένει αβέβαιο, δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα σε αυτές τις σχέσεις ούτε διασφάλιση της ειρήνης που αξίζει ο λαός της Ταϊβάν.

Το Πεκίνο, η Ουάσιγκτον και η Ταϊπέι μοιράζονται την ευθύνη για την τρέχουσα κατάσταση αντιπαράθεσης. Όμως η Ταϊβάν κινδυνεύει περισσότερο - και εναπόκειται στην ίδια, τους ανθρώπους και τους ηγέτες της να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσουν το μέλλον της.

Η σημερινή ηγεσία του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος έχει κάνει την κατάσταση πιο τεταμένη. Σύμφωνα με τη λεγόμενη Συναίνεση του 1.992 μ.Χ., η Ταϊβάν και η Κίνα συμφώνησαν να αποδεχθούν το πλαίσιο της «μίας Κίνας» - αν και τα μέρη έχουν διαφορετικές ερμηνείες αυτού του όρου - και διεξήγαγαν συζητήσεις που κατά την διάρκεια των ετών κατέληξαν σε μια σειρά παραγωγικών συμφωνιών.

Όμως λίγο αφότου η Tsai Ing-wen έγινε Πρόεδρος της Ταϊβάν το 2016 μ.Χ., η Κίνα ανέφερε την άρνησή της να αποδεχθεί την ερμηνεία του Πεκίνου - η οποία περιλαμβάνει την Ταϊβάν ως μέρος της Κίνας - ως δικαιολογία για τον τερματισμό των συνομιλιών μεταξύ των δύο πλευρών των στενών, οι οποίες έκτοτε δεν έχουν ξαναρχίσει.

Ο αντιπρόεδρος Lai Ching-te, ο οποίος είναι υποψήφιος για να διαδεχθεί την Tsai στην προεδρία, ζήτησε την μείωση των εμπορικών δεσμών με την Κίνα, τις οποίες αποκαλεί «εξαρτήσεις» και επιμένει ότι μπορούν να αντικατασταθούν από ένα διεθνές δίκτυο εταίρων. Όπως και η Tsai, απορρίπτει το πλαίσιο της μίας Κίνας.

Η Συναίνεση του 1.992 μ.Χ. από την οποία θέλει να απομακρυνθεί το κυβερνών κόμμα έχει διευκολύνει εκατομμύρια επισκέψεις ανάμεσα στις δύο πλευρές των στενών, τεράστιες επενδύσεις και αμφίδρομο εμπόριο, οικονομική ανάπτυξη, εκατοντάδες εβδομαδιαίες απευθείας πτήσεις, χαλάρωση των εντάσεων και μια αίσθηση αισιοδοξίας για ένα ειρηνικό μέλλον και στις δύο πλευρές.

Εγκαταλείποντας το πλαίσιο συνομιλιών για την ενιαία Κίνα, οι σημερινοί ηγέτες της Ταϊβάν και εκείνοι στο κόμμα τους που θα τους αντικαταστήσουν έχουν επιδεινώσει πολύ την απειλή πολέμου, έχουν απομονώσει την Ταϊβάν διεθνώς, έχουν βλάψει την οικονομία της, έχουν τρομάξει τους επενδυτές και έχουν κάνει την Ταϊβάν λιγότερο ασφαλή.

Ο ιδρυτής της Foxconn και ηγέτης της αντιπολίτευσης Terry Gou υποστηρίζει εδώ και καιρό την επανέναρξη των άμεσων διαπραγματεύσεων μεταξύ Ταϊβάν και Κίνας, ως τον μόνο τρόπο για να αμβλυνθούν πραγματικά οι εντάσεις και να διατηρηθεί η δημοκρατία, η ελευθερία και το κράτος δικαίου της Ταϊβάν.

Πιστεύει ότι η υποστήριξη επιθετικών θέσεων για εξασφάλιση κομματικών πολιτικών πλεονεκτημάτων ή η σύγκρουση ΗΠΑ - Κίνας δεν δεν θα πρέπει να υποκαθιστά την πραγματική δουλειά της συνομιλίας και της διαπραγμάτευσης με εκείνους που θα έχουν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στο μέλλον της Ταϊβάν.

Ενδεικτικά, αναφέρει την φράση που αποδίδεται στον ηγέτη του Ισραήλ Yitzhak Rabin: «διαπραγματεύεστε την ειρήνη με τους εχθρούς σας, όχι με τους φίλους σας». Συνιστά την διασφάλιση των μελλοντικών ειρηνικών σχέσεων Ταϊβάν και  Κίνας που έχουν διαταραχθεί από την παρούσα ηγεσία της χώρας. Οι εκτενείς επιχειρηματικές συναλλαγές της Foxconn και η προσωπική  εμπειρία του με την Κίνα - τόσο η ηγεσία όσο και οι άνθρωποι της - τον έχουν πείσει ότι αυτή είναι η επιθυμία της Κίνας.

Ο λαός της Ταϊβάν χρειάζεται ειρήνη και σταθερότητα για να εξασφαλίσει ένα λαμπρό μέλλον, χωρίς αβεβαιότητα. Η ειρήνη δεν είναι αφαίρεση. Ο Gou αναφέρει ότι είναι μέρος της γενιάς που πολέμησε για να υπερασπιστεί την Ταϊβάν και προσθέτει ότι υπηρέτησε πριν από 50 χρόνια στο Kinmen, το οποίο βομβαρδίστηκε από την Κίνα το 1.958 μ.Χ., με τις εχθροπραξίες να συνεχίζονται για δύο δεκαετίες.

Ο ίδιος φρονεί ότι ο λαός της Ταϊβάν, πρέπει να διασφαλίσει ότι τέτοια γεγονότα δεν θα επαναληφθούν ποτέ. Δυστυχώς, η απερίσκεπτη ρητορική και οι προκλητικές πολιτικές καθιστούν μια επανάληψη πιο πιθανή.

Η Ταϊβάν έχει γίνει παγκόσμιος ηγέτης στην τεχνολογία και την οικονομική ανάπτυξη. Το έχει κάνει σε μεγάλο βαθμό αξιοποιώντας τα επιχειρηματικά ταλέντα των ανθρώπων και των επιχειρήσεων της με Κινέζους εταίρους.

Σε απευθείας συνομιλίες με τους Κινέζους, μπορεί να δείξει στον κόσμο ότι μπορεί επίσης να είναι ένας υπεύθυνος παγκόσμιος πολιτικός παράγοντας υπερασπίζοντας την ακεραιότητα και τις αξίες της σε ρεαλιστικές  διαπραγματεύσεις για ζωτικά ζητήματα και εκτονώνοντας τις εντάσεις.

Ο λαός της Ταϊβάν εκτιμά πολύ την υλική και ηθική υποστήριξη που παρείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες τις τελευταίες επτά δεκαετίες. Η δημοκρατία της Ταϊβάν, ο οικονομικός της δυναμισμός και η ισχυρή άμυνά της οφείλουν πολλά στις ΗΠΑ.

Αυτή η υποστήριξη είναι ακόμα σημαντική. Όμως, αναπόφευκτα έρχεται μια στιγμή που ένας λαός πρέπει να αναλάβει την κύρια ευθύνη για τον εαυτό του, να μην αποδεχτεί μια κηδεμονία που γίνεται μια ανθυγιεινή εξάρτηση.

Η Ταϊβάν πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο της μοίρας της, να ενισχύσει την αποτρεπτική της ικανότητα και ταυτόχρονα, να προσφέρει μια προσέγγιση για την ειρήνη που ωφελεί την περιοχή και τον κόσμο, αλλά κυρίως την ίδια. Μπορεί να το κάνει μόνο συνεργαζόμενη με την Κίνα απευθείας, στη βάση του πλαισίου της μίας Κίνας.

Αυτό θα απαιτήσει άμεσες, πρόσωπο με πρόσωπο συνομιλίες από ανώτερους ηγέτες και των δύο κυβερνήσεων. Υπάρχει περιθώριο για την Ταϊβάν, σε ένα τέτοιο πλαίσιο να προστατεύσει πλήρως τη δημοκρατία, την ελευθερία και τον τρόπο ζωής της, ακόμη και αν χρειαστεί μια μακρά και επίπονη διαδικασία συζήτησης και διαπραγμάτευσης. Στο μεταξύ, όμως, είναι απολύτως ζωτικής σημασίας η Κίνα και η Ταϊβάν να συμφωνήσουν σε ένα πλαίσιο και μια διαδικασία που μπορεί να τραβήξει την χώρα πίσω από τον γκρεμό (https://www.zougla.gr/kosmos/article/h-taivan-egatalipi-to-plesio-tis-enieas-kinas-ke-epidinoni-ton-kindino-polemou).

Άξονας με Β.Κορέα-Ιράν-Κίνα και Ρωσία κατά ΗΠΑ- Η Κίνα παρέχει κρίσιμη τεχνολογία και εξοπλισμό στην Μόσχα. Πιθανόν να έχουμε και Βορειοκορεάτες Στρατιώτες στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία αν αυτό απαιτηθεί.

Οι Αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών αποκαλύπτουν ότι η κινεζική αμυντική βιομηχανία «έχει γίνει ένα ολοένα και πιο σημαντικό στήριγμα για τη Ρωσία στην πολεμική της προσπάθεια», σύμφωνα με ειδική έκθεση που δόθηκε στην δημοσιότητα.

“Η Κίνα παρέχει τεχνολογία και εξοπλισμό στη Ρωσία που γίνεται ολοένα και πιο κρίσιμος κόμβος εξοπλισμού για τον πόλεμο της Μόσχας στην Ουκρανία”, αποκάλυψε μια πρόσφατα δημοσιευμένη έκθεση από το Γραφείο του Διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ.

Η έκθεση, με τίτλο «Υποστήριξη που παρέχεται από την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας στην Ρωσία», ανέφερε επίσης ότι το Πεκίνο επιδιώκει διάφορους μηχανισμούς οικονομικής στήριξης για την Ρωσία που μετριάζουν τον αντίκτυπο των δυτικών κυρώσεων και των ελέγχων των εξαγωγών. Υπογράμμισε επίσης ότι η Κίνα έχει εντείνει τις εισαγωγές Ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου.

«Το Πεκίνο αύξησε επίσης σημαντικά τη χρήση του νομίσματός του, του γιουάν, και της χρηματοοικονομικής του υποδομής στις εμπορικές αλληλεπιδράσεις με την Ρωσία, επιτρέποντας σε ρωσικές οντότητες να πραγματοποιούν οικονομικές συναλλαγές χωρίς περιορισμούς από την Δύση», ανέφερε η έκθεση.

Οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ εκτίμησαν επίσης ότι η Κίνα «έχει γίνει ένα ολοένα και πιο σημαντικό στήριγμα για την Ρωσία στην πολεμική της προσπάθεια». Το Πεκίνο παρέχει επίσης στην Ρωσία τεχνολογία διπλής χρήσης «που χρησιμοποιεί ο Ρωσικός Στρατός για να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία». Σε μια περίπτωση, η έκθεση ανέφερε ότι από τον Μάρτιο, η Κίνα "είχε αποστείλει drones αξίας 12 εκατομμυρίων δολαρίων  και εξαρτήματα για drone" στην Ρωσία.

“Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους προσπάθησαν να περιορίσουν την ικανότητα της Ρωσίας να διεξάγει τον 17μηνο πόλεμο κατά της Ουκρανίας, μεταξύ άλλων μέσω προσπαθειών περιορισμού της πρόσβασής της σε αυτό που είναι γνωστό ως «τεχνολογίες διπλής χρήσης», ή εξοπλισμό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για πολίτες. ή στρατιωτικούς σκοπούς”, τονίζει η έκθεση.

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, οι ΗΠΑ αποκάλυψαν ότι εταιρείες με έδρα την Κίνα προμηθεύουν την Ρωσία με πλήθος εξοπλισμού που χρειάζεται πολύ ο ρωσικός Στρατός στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία.

Αυτό περιλαμβάνει εκατοντάδες χιλιάδες αλεξίσφαιρα γιλέκα,  κράνη, εμπορικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που επιτρέπουν στις επίγειες δυνάμεις να εντοπίζουν στόχους με θερμικά οπτικά σκοπευτικά, επιτρέποντας στα Ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη να εξουδετερώνουν στόχους με μεγαλύτερη ακρίβεια τη νύχτα.

Άξονας με Β. Κορέα-Ιράν-Κίνα και Ρωσία κατά ΗΠΑ. Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για τον στρατιωτικό άξονα αυτών των χωρών, αλλά και για τους αυξανόμενους στρατιωτικούς δεσμούς, που οδηγούν σε ένα αντίπαλο δέος για την Δύση.

Η επίσκεψη του Σοϊγκού στην Βόρεια Κορέα μόνο τυχαία δεν ήταν, καθώς εκτιμάται μυστική συμφωνία παροχής πυρομαχικών της χώρας αυτής στον Ρωσικό Στρατό, ενώ πιθανόν να έχουμε και Βορειοκορεάτες στα πεδία των μαχών, αν αυτό απαιτηθεί.

Το στυγνό καθεστώς της Βόρειας Κορέας, έχει την δική του αμυντική βιομηχανία, η οποία όμως έχει άμεση σχέση με την Κινεζική, ενώ Πεκίνο και Μόσχα έχουν τα δικά τους σχέδια κατά της πολιτικής των ΗΠΑ.

Το Ιράν θα παραλάβει ρωσικά αεροσκάφη Su-35 σύντομα, ενώ οι Ρώσοι έχουν στενούς στρατιωτικούς δεσμούς με την Τεχεράνη, η οποία ήδη κινείται για να αναχαιτήσει τους Αζέρους στο Ναγκόρνο, εξοπλίζοντας τους με Ιρανικό οπλισμό. 

Δυτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι οι Ρώσοι σε περίπτωση μεγαλύτερης εμπλοκής των ΗΠΑ θα ενεργοποιήσουν μέτωπο  στην περιοχή του Ειρηνικού, βάζοντας “φωτιά” στην δυτική πλευρά των ΗΠΑ (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/kina/7183136_axonas-me-bkorea-iran-kina-kai-rosia-kata-ipa-i-kina-parehei-krisimi-tehnologia).

 

Έντρομο το ΝΑΤΟ: Ρωσία-Κίνα σχημάτισαν κοινό στόλο φονικών πλοίων για να «σαρώνουν» τον Ειρηνικό Ωκεανό. Η περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του.

Όπως αναφέρει το ίδιο το Ρωσικό Υπουργείο άμυνας σε σημερινή δημοσίευση του, πολεμικά πλοία του πολεμικού ναυτικού της χώρας και ναυτικές δυνάμεις του κινεζικού πολεμικού ναυτικού έχουν ξεκινήσει να πραγματοποιούν συνεργατικές αποστολές ως μέρος της τρίτης κοινής ναυτικής περιπολίας του Ειρηνικού Ωκεανού.

Αφότου τα πλοία έφυγαν από το Βλαδιβοστόκ, σχηματίστηκε ένα κοινό απόσπασμα στα νερά του κόλπο Peter The Great. Το απόσπασμα ξεκίνησε να κινείται κατά μήκος μίας πορείας που είχαν συμφωνήσει προηγουμένως η Ρωσία και η Κίνα.

Το στρατιωτικό προσωπικό έχει αναλάβει το καθήκον της ενίσχυσης της ναυτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, διατηρώντας την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, ελέγχοντας την θαλάσσια περιοχή και προστατεύοντας τα συμφέροντα της ναυτικής οικονομικής δραστηριότητας των δύο υπερδυνάμεων.

Κατά την διάρκεια της κοινής περιπολίας, οι ναύτες της Ρωσίας και της Κίνας θα εργαστούν σε διάφορους σχηματισμούς στην θάλασσα, οργανώνοντας πολλούς διαφορετικούς τύπους άμυνας του αποσπάσματος, ανεφοδιάζοντας καύσιμα εν πλω κλπ. Επιπρόσθετα, θα πραγματοποιηθούν ανθυποβρυχιακές αποστολές και πτήσεις ελικοπτέρων στα καταστρώματα πλοίων.

Ως μέρος του διεθνούς αποσπάσματος, η Ρωσία αντιπροσωπεύεται από τα μεγάλα αντιτορπιλικά Admiral Tributs και Admiral Panteleev (κλάση Udaloy), από μία κορβέτα της κλάσης Steregushchiy και μία της κλάσης Gremyashchiy, όπως και από το τάνκερ μεσαίας κατηγορίας Pechenga. Από την πλευρά του κινεζικού πολεμικού ναυτικού τώρα, στο γεγονός συμμετείχαν τα αντιτορπιλικά Guiyang και Qiqihar, τα περιπολικά πλοία Tongling και Rizhao και το πλοίο προμηθειών Taihu.

Κατά την διάρκεια περιπολίας της Μόσχας και του Πεκίνου, τα αεροσκάφη της ναυτικής αεροπορίας του ρωσικού Ειρηνικού Στόλου και η αντίστοιχη αεροπορία του κινεζικού στρατού θα αλληλοεπιδράσουν με τα πληρώματα των πλοίων επιφανείας.

Μία ημέρα πριν, το Ρωσικό υπουργείο άμυνας είχε αναφέρει πως ένα απόσπασμα κινεζικών πολεμικών πλοίων είχε ολοκληρώσει μία αποστολή στο Βλαδιβοστόκ. Εντός τεσσάρων ημερών, η διοίκηση του αποσπάσματος των κινεζικών πλοίων επισκέφθηκε τον διοικητή του Ρωσικού Ειρηνικού Στόλου, ναύαρχο Βίκτορ Λίνα, ενώ επισκέφθηκε επίσης το γραφείο του δημάρχου της πόλης Βλαδιβοστόκ και πολεμικά πλοία του στολίσκου Primorsky των ρωσικών δυνάμεων του Ειρηνικού Στόλου.

Συνεργασία Καίριας Ανησυχίας για το ΝΑΤΟ και τους Συμμάχους του. Όπως προαναφέραμε, σκοπός του κοινού αποσπάσματος πλοίων της Ρωσίας και της Κίνας ήταν η ενίσχυση της ναυτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο δυνάμεων, οι οποίες αποτελούν τους σημαντικότερους εχθρούς του ΝΑΤΟ και των εταίρων τους.

Προφανώς αυτή η περιπολία δεν άρεσε καθόλου στην Δύση, μιας και η Βορειοατλαντική συμμαχία διεκδικεί δικά της συμφέροντας στην περιοχή του Ειρηνικού και κυρίως στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, οπού συχνά έρχεται σε απόσταση αναπνοής με Κινεζικά σκάφη.

Παρόμοια αναστάτωση πρέπει να ένιωσε η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, δύο χώρες-σύμμαχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που βλέπουν την όλο και αυξανόμενη συνεργασίας Ρωσίας και Κίνας ως μία επικίνδυνη απειλή, ακόμη και υπαρξιακού χαρακτήρα (https://www.triklopodia.gr/%ce%ad%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%bf-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%b1%ce%bd/).

«Πόλεμος των chips»: Προκειμένου να περιορίσει την Κίνα, η Δύση... πυροβολεί τα πόδια της και ρισκάρει οικονομική αυτοκτονία. Το μειονέκτημα με μια διακοπή παραγωγής/προμήθειας θα ήταν η χαλάρωση στην ανάπτυξη νέας τεχνολογίας chip που υπόκειται σε συνεχή επιστημονική έρευνα και δοκιμές.

Από τότε που η «κυβέρνηση» Biden, ανέλαβε την εξουσία στην Ουάσιγκτον, η Κίνα βομβαρδίστηκε με απειλές και κυρώσεις, πρωτίστως με απόπειρες «στραγγαλισμού των chip», δηλαδή μπλοκάρισμα στην παραγωγή chip, και με διακοπές της εφοδιαστικής αλυσίδας των ηλεκτρονικών, ιδίως των ημιαγωγών. Ολόκληρη η αυτοκινητοβιομηχανία θα μπορούσε να παραλύσει.

Αν και αυτό θα ήταν υπέροχο για τους τρομοκράτες της υπερθέρμανσης του πλανήτη / της κλιματικής αλλαγής, όχι μόνο η αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά και σε μεγάλο βαθμό το Military Industrial Complex (MIC) θα υποφέρει, καθώς εξαρτάται επίσης από τέτοια ταχέως εξελισσόμενα chip. Κάτι καλό επίσης! Το μειονέκτημα με μια διακοπή παραγωγής/προμήθειας θα ήταν η χαλάρωση στην ανάπτυξη νέας τεχνολογίας chip που υπόκειται σε συνεχή επιστημονική έρευνα και δοκιμές.

Chips War – Δύση εναντίον Κίνας. Είχε ξεκινήσει ήδη πριν από περίπου τρία χρόνια. Κάποια στιγμή το 2022 μ.Χ. προέκυψαν φήμες ότι ο Biden επρόκειτο να εκβιάσει Αμερικανούς που εργάζονταν στην κινεζική βιομηχανία chip αφαιρώντας τους την αμερικανική υπηκοότητα, εάν δεν εγκατέλειπαν αμέσως τη δουλειά τους. Φυσικά, αυτό είναι πλήρης ανοησία και θα ήταν εντελώς αντισυνταγματικό. Ούτε καν ο Biden δεν θα μπορούσε να ξεφύγει με μια τέτοια απειλή.

Μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί τίποτα, εκτός από το ότι οι ΗΠΑ απαγόρευσαν στην Ταϊβάν, τον κύριο παραγωγό τέτοιων πολύτιμων chip, να τα προμηθεύσει στην ηπειρωτική Κίνα και ζήτησαν από τον κύριο κατασκευαστή chip της Ταϊπέι, την Taiwan Semiconductor Manufacturing Co. (TSMC) να κατασκευάσει επειγόντως μια μονάδα παραγωγής chip στην Αριζόνα που αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2024 μ.Χ.

Ο πρόεδρος της TSMC Mark Liu είπε, ωστόσο, ότι το εργοστάσιο αντιμετώπιζε έλλειψη εργαζομένων με «την εξειδικευμένη τεχνογνωσία που απαιτείται για την εγκατάσταση εξοπλισμού σε εγκαταστάσεις ημιαγωγών». Ως εκ τούτου, το εργοστάσιο chip TSMC στην Αριζόνα θα πρέπει να αναβάλει την παραγωγή μέχρι το 2025 μ.Χ., αντί για το 2024 μ.Χ., όπως αναμενόταν από την κυβέρνηση Biden.

Τόσο πολύ για την προσπάθεια της Ουάσιγκτον να ξεπεράσει το Πεκίνο στον παγκόσμιο αγώνα chip, συνεργαζόμενος οικονομικά με την Ταϊβάν. Για να μην ξεχνάμε, η Ταϊβάν θεωρείται από το Πεκίνο ως αναπόσπαστο μέρος της Ηπειρωτικής Κίνας.

Τι είναι η βιομηχανία ημιαγωγών; - Σε τι χρησιμοποιούνται οι ημιαγωγοί; Είναι ο κλάδος στον οποίο οι εταιρείες συλλαμβάνουν, σχεδιάζουν και κατασκευάζουν μια ηλεκτρονική συσκευή, που ονομάζεται ημιαγωγός, ένα θεμελιώδες συστατικό της σύγχρονης ηλεκτρονικής, όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι τηλεοράσεις και οι υπολογιστές.

Καθώς ο κόσμος γίνεται όλο και πιο ψηφιοποιημένος, θα εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από τους υπολογιστές και τα ηλεκτρονικά είδη για να βελτιώσουν τις δυνατότητες των συσκευών που κυμαίνονται από τα κουδούνια της πόρτας έως τα μηχανοκίνητα οχήματα – και, για να μην ξεχνάμε το MIC.

Ο τομέας των ημιαγωγών κυριαρχείται από μια χούφτα χώρες, αν και το πεδίο αναπτύσσεται και επεκτείνεται γρήγορα. Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, οι ΗΠΑ παράγουν επί του παρόντος περίπου το 10% της παγκόσμιας παραγωγής ημιαγωγών και η Κίνα περίπου το 15%. Ωστόσο, η εικόνα είναι πολύ πιο σύνθετη.

Κατανοώντας τις αγορές κατασκευής ημιαγωγών και χρηστών, ας δούμε τους μεγαλύτερους παραγωγούς ημιαγωγών στον κόσμο. Το διπλωματικό καθεστώς της Ταϊβάν είναι μέρος της Ηπειρωτικής Κίνας. Μόνο 12 χώρες αναγνωρίζουν την Ταϊβάν ως κυρίαρχο έθνος.

Αυτό είναι το 6% των μικρότερων μελών του ΟΗΕ. Για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, παρά τις ΗΠΑ (οι οποίες δεν αναγνωρίζουν ούτε την Ταϊβάν ως αυτόνομη και κυρίαρχη χώρα), η Ταϊβάν πρέπει να θεωρείται μέρος της Ηπειρωτικής Κίνας.

Έτσι, de facto, η παραγωγή της Ταϊβάν αποτελεί μέρος της παραγωγής της Κίνας. Η Taiwan Semiconductor Manufacturing Co. (TSMC) κατασκευάζει μόνη της περίπου το 50% των ημιαγωγών παγκοσμίως.

Σε αντίθεση με τους κατασκευαστές ημιαγωγών όπως η Samsung ή η Intel, που παράγουν ημιαγωγούς για χρήση στα δικά τους προϊόντα, η TSMC κατασκευάζει ημιαγωγούς για πολλές άλλες εταιρείες, όπως η Apple, η Advanced Micro Devices (AMD), η Καλιφόρνια και άλλες. Αυτό είναι γνωστό ως το κάθετο επιχειρηματικό μοντέλο. Η επιτυχία της Ταϊβάν στην παραγωγή ημιαγωγών προέρχεται από μια ισχυρή αλυσίδα εφοδιασμού ημιαγωγών από άκρο σε άκρο.

Η Ταϊβάν φιλοξενεί χιλιάδες εταιρείες που σχετίζονται με ημιαγωγούς, οι οποίες μπορούν να χειριστούν συλλογικά κάθε πτυχή της διαδικασίας κατασκευής ημιαγωγών, από το σχεδιασμό του κυκλώματος μέχρι την κατασκευή και την δοκιμή του τελικού προϊόντος. Η Ταϊβάν φιλοξενεί επίσης πολλές υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις παραγωγής, μερικές από τις οποίες μπορούν να παράγουν ημιαγωγούς που δεν μπορούν να κατασκευαστούν πουθενά αλλού στον κόσμο.

Αυτά τα χαρακτηριστικά καθιστούν τη βιομηχανία ημιαγωγών της Ταϊβάν ιδανική επιλογή για εταιρείες που απαιτούν ημιαγωγούς για τα προϊόντα τους, αλλά δεν έχουν τη χρηματοδότηση ή/και την επιθυμία να φτιάξουν το δικό τους εργοστάσιο κατασκευής, το οποίο θα μπορούσε να κοστίσει ένα δισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ ή περισσότερο. Από την άλλη πλευρά, η αξιοσημείωτη επιτυχία της Ταϊβάν σημαίνει επίσης ότι αν κάτι πάει στραβά με την κατασκευή ημιαγωγών στην Ταϊβάν, ολόκληρος ο κόσμος μπορεί να νιώσει τον αντίκτυπο.

Νότια Κορέα– η πολυεθνική εταιρεία Samsung Electronics είναι μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας στον κόσμο όσον αφορά τα έσοδα, καθώς και μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής ημιαγωγών στον κόσμο.

Η Samsung λειτουργεί τόσο ως Κατασκευαστής Ολοκληρωμένων Συσκευών (IDM), κατασκευάζοντας ημιαγωγούς για χρήση στα δικά της προϊόντα, όσο και ως χυτήριο, παράγοντας ημιαγωγούς για άλλες εταιρείες.

Οι ημιαγωγοί που παράγονται από τη Samsung και άλλες εταιρείες (όπως η SK Hynix) στα 70 και πλέον εργοστάσια κατασκευής της χώρας, αποτελούν τη μεγαλύτερη εξαγωγή της Νότιας Κορέας και αποτελούν το 15% των συνολικών εξαγωγών της χώρας το 2021 μ.Χ.

Ιαπωνία– μία από τις πιο προηγμένες τεχνολογικά χώρες του κόσμου φιλοξενεί περισσότερες από 100 μονάδες κατασκευής ημιαγωγών, οι περισσότερες από τις οποίες ανήκουν σε Ιαπωνικές, Αμερικανικές ή ταϊβανέζικες εταιρείες.

Όπως και σε άλλες κορυφαίες χώρες παραγωγής ημιαγωγών, η ιαπωνική κυβέρνηση εργάζεται για την επέκταση των δυνατοτήτων κατασκευής ημιαγωγών της χώρας. Ηνωμένες Πολιτείες – κατείχαν περίπου το 12% της παγκόσμιας ικανότητας κατασκευής chip από το 2021 μ.Χ.

Αυτό είναι ένα σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό της παγκόσμιας ικανότητας από αυτό που απολάμβαναν οι ΗΠΑ μόλις μερικές δεκαετίες προηγουμένως (37% το 1.990 μ.Χ.), πριν από χώρες όπως η Ταϊβάν και η Κίνα αύξησαν τις δυνατότητες παραγωγής ημιαγωγών. Ωστόσο, η βιομηχανία ημιαγωγών των ΗΠΑ παραμένει αρκετά προσοδοφόρα.

Σύμφωνα με την Ένωση Βιομηχανίας Ημιαγωγών (SIA), οι εξαγωγές ημιαγωγών πρόσθεσαν 62 δισεκατομμύρια δολάρια στην οικονομία των ΗΠΑ το 2021 μ.Χ., περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο προϊόν εκτός από το διυλισμένο πετρέλαιο, τα αεροσκάφη, το αργό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Πολλά από τα εξαγόμενα chip επιστρέφουν στις ΗΠΑ με την μορφή τελικών ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης.

Παρά το γεγονός ότι κατέχουν μόλις το 12% της παραγωγικής ικανότητας, οι εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ κατείχαν περισσότερο από το 45% του συνολικού μεριδίου αγοράς ημιαγωγών. Αυτή η φαινομενική απόκλιση μπορεί να εξηγηθεί τόσο από την αξία σε δολάρια των εισαγόμενων ημιαγωγών των ΗΠΑ, όσο και από το γεγονός ότι πολλές εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ κατέχουν και λειτουργούν εργοστάσια κατασκευής ημιαγωγών σε άλλες χώρες, όπως η Ιαπωνία.

Η Κίνα – ένας από τους κύριους κόμβους παραγωγής στον κόσμο, είναι μια άλλη χώρα στη διαδικασία επέκτασης της παραγωγικής της ικανότητας ημιαγωγών. Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη αγορά στον κόσμο για ημιαγωγούς, εν μέρει χάρη στον τεράστιο κλάδο παραγωγής ηλεκτρονικών της.

Ωστόσο, η κινεζική κυβέρνηση έχει βάλει στόχο να επεκτείνει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας σε σημείο που η Κίνα να γίνει αυτοδύναμη, παράγοντας τον απαιτούμενο αριθμό ημιαγωγών στην εγχώρια αγορά, χωρίς να χρειάζεται εισαγωγές.

Η Κίνα αναμένεται να παράγει έως και το 25% των ημιαγωγών παγκοσμίως μέχρι το έτος 2030 μ.Χ. Άλλοι παραγωγοί ημιαγωγών με αυξανόμενη ικανότητα είναι το Ισραήλ, η Ολλανδία, η Μαλαισία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία. Διαταραχές παραγωγής ημιαγωγών και εφοδιαστικής αλυσίδας.

Η πανδημία του COVID-19 προκάλεσε σοβαρή επιβράδυνση στην κατασκευή ημιαγωγών, καθώς και στη μεταφορά τόσο των πρώτων υλών όσο και των τελικών ημιαγωγών, προκαλώντας παγκόσμια έλλειψη. Οι ΗΠΑ εργάζονται τώρα για να επεκτείνουν ενεργά τις εγχώριες δυνατότητες κατασκευής ημιαγωγών της χώρας.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το υπόβαθρο, μπορεί να φαίνεται λίγο αφελές για την κυβέρνηση Biden να δηλώσει ότι η Κίνα θα πρέπει να απαγορεύεται από την λήψη νέων και ενημερωμένων τεχνολογιών ημιαγωγών και από την εξαγωγή ημιαγωγών.

Όπως δείχνει η παραπάνω επισκόπηση, πολλοί από τους κατασκευαστές ημιαγωγών είναι σε κάποιο βαθμό αλληλένδετοι, ιδίως η Ηπειρωτική Κίνα και η Ταϊβάν. Στον τομέα της επιστήμης και της παραγωγής ημιαγωγών, η Ηπειρωτική Κίνα και η Ταϊβάν συνεργάζονται εδώ και καιρό, πράγμα που σημαίνει ότι η Ταϊβάν, κυρίως η TSMC, έχει δημιουργήσει πολλές εγκαταστάσεις παραγωγής στην ηπειρωτική Κίνα.

Επιστήμονες και ερευνητές ηλεκτρονικών καθώς και εργαζόμενοι από την ηπειρωτική Κίνα εργάζονται εδώ και χρόνια στηn μεταποίηση, σε εργοστάσια στην Ταϊβάν και αντίστροφα.Υπάρχει επίσης ανταλλαγή επενδύσεων κεφαλαίων ημιαγωγών μεταξύ των δύο κινεζικών οντοτήτων.

Για αυτόν και άλλους λόγους, θα ήταν πολύ έξυπνο για τους ανθρώπους του Biden και για τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο να πιστεύουν ότι η Κίνα θα μπορούσε να «πνιγεί» - να της επιβληθούν κυρώσεις, να χρησιμοποιήσει έναν από τους αγαπημένους όρους της Ουάσιγκτον - μέσω του καναλιού ημιαγωγών.

Τώρα – ποιος κερδίζει και ποιος χάνει το «chip war»; Αν μη τι άλλο, με την απαγόρευση των εξαγωγών ημιαγωγών από την Κίνα, η Δύση, κυρίως οι ΗΠΑ και από την ένωση, η Ευρώπη, απλώς θα πυροβολούσαν στα πόδια τους – ή και υψηλότερα, κάνοντας ένα περαιτέρω βήμα στην οικονομική αυτοκτονία. Ίσως όμως αυτό να είναι στην ατζέντα της Δύσης…

Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στην Κίνα, όταν ανέβηκε αυτό το θέμα, οι Κινέζοι ομολόγοι υπαινίχθηκε ότι αυτό το θέμα δεν είναι καινούργιο για αυτούς, ότι είχαν άφθονο χρόνο να προετοιμαστούν γι' αυτό (από τότε που η Κυβέρνηση της Ουάσιγκτον ανέβηκε στην εξουσία και καυχιόταν για " κυρώσεις» στην Κίνα με ημιαγωγούς).

Πρόσθεσαν, αν η Δύση δεν θέλει κινέζικους ημιαγωγούς..., κανένα πρόβλημα. Υπάρχει μια τεράστια ταχέως αναπτυσσόμενη ασιατική αγορά εκεί έξω. Αναφέρθηκαν ιδιαίτερα στην Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου RCEP, η οποία τέθηκε σε ισχύ την 1^η Ιανουαρίου 2022 μ.Χ. Το RCEP σημαίνει Περιφερειακή Συνολική Οικονομική Συνεργασία.

Είναι μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των χωρών της Ασίας-Ειρηνικού της Αυστραλίας, του Μπρουνέι, της Καμπότζης, της Κίνας, της Ινδονησίας, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, του Λάος, της Μαλαισίας, της Μιανμάρ, της Νέας Ζηλανδίας, των Φιλιππίνων, της Σιγκαπούρης, της Ταϊλάνδης και του Βιετνάμ.

Συχνά αναφέρεται ως "ASEAN συν τέσσερα". Το RCEP αναμένεται μέχρι το 2030 μ.Χ. να γίνει η μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο, υπερβαίνοντας το σύνολο όλων των άλλων εμπορικών συμφωνιών στον κόσμο. Τέλος, οι Κινέζοι άφησαν να εννοηθεί πολύ ρεαλιστικά το γεγονός ότι τελικά η Ταϊβάν και η ηπειρωτική Κίνα είναι ΜΙΑ χώρα – δηλαδή ΕΝΑ έθνος κατασκευής ημιαγωγών.

Πρόσθεσαν, ότι πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι Ταϊβανέζοι, έχουν κουραστεί από τον «ενδιάμεσο» ρόλο τους, το άγχος που σχετίζεται με έναν πιθανό πόλεμο που τροφοδοτείται από την Ουάσιγκτον, και θα προτιμούσαν να ενσωματωθούν στην ηπειρωτική Κίνα, όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο.

Είναι θέμα διχασμένων οικογενειών και κατανόησης μιας ήδη υπάρχουσας στενής συνεργασίας και μιας έντονης ανταλλαγής τεχνολογίας, κεφαλαίων και επιστημονικής έρευνας μεταξύ των δύο κινεζικών μονάδων, έτσι ώστε μακροπρόθεσμα αυτή να είναι η μόνη ειρηνική λύση για μια ευημερούσα συμβίωση (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/689504/polemos-ton-chips-prokeimenou-na-periorisei-tin-kina-i-dysi-pyrovolei-ta-podia-tis-kai-riskarei-oikonomiki-aftoktonia).

 

Η Κίνα απειλεί την κυριαρχία του αμερικανικού GPS με το Beidou - Χάνουν οι ΗΠΑ το στρατηγικό πλεονέκτημα στην δορυφορική πλοήγηση. Το Κινέζικο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Beidou έχει πλεονεκτήματα έναντι του αμερικανικού GPS.

Το GPS, ή στα ελληνικά το λεγόμενο Παγκόσμιο Σύστημα Εντοπισμού Θέσης, είναι το παλαιότερο και πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης στον κόσμο με 6 δισεκατομμύρια χρήστες. Το GPS ανήκει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και διευθύνεται από την Space Force, έναν ανεξάρτητο στρατιωτικό κλάδο της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Το GPS σχεδιάστηκε αρχικά ως στρατιωτικό εργαλείο για να χρησιμοποιείται στην καθοδήγηση πυραύλων και τη λειτουργία των drone και για πολλλά χρόνια πρόσφερε στις ΗΠΑ στρατηγικό πλεονέκτημα στην πλοήγηση, τη διοίκηση, τον έλεγχο και την καθοδήγηση πυρομαχικών. Έγινε όμως και μια τεχνολογία πολύ χρήσιμη για την ζωή των καθημερινών ανθρώπων.

«Μια επίθεση στο σύστημα GPS, μπορεί να σταματήσει πολλούς τομείς της εφοδιαστικής μας αλυσίδας και πλήξει τη γεωργία, τα συστήματα μεταφοράς και τα συστήματα των αερογραμμών», λέει ο Mikie Sherill, που είναι συμπρόεδρος στην ομάδα που διαχειρίζεται το GPS. Αλλά οι ΗΠΑ δεν είναι η μόνη χώρα που έχει το δικό της παγκόσμιο δορυφορικό σύστημα πλοήγησης. Η Ρωσία έχει το GLONASS και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει το Galileo.

Η άφιξη του Beidou. Ο τελευταίος εισερχόμενος στο σύστημα είναι το Beidou της Κίνας που ολοκληρώθηκε μόλις το 2020 μ.Χ. Ιστορικά, ο κόσμος της τεχνολογίας δορυφορικής πλοήγησης ήταν συνεργατικός, με κάθε χώρα ή ομάδα χωρών στην περίπτωση του Galileo, να προσφέρει δωρεάν τη χρήση των συστημάτων της στη παγκόσμια κοινότητα.

Αλλά η Κίνα έχει καταλάβει την σημασία του να έχει το δικό της παγκόσμιο σύστημα πλοήγησης, αναφέρει η Sarah Sewall, η οποία υπηρέτησε ως Υφυπουργός Πολιτικής Ασφάλειας, Δημοκρατίας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προτού γίνει στέλεχος στην εταιρεία venture In-Q-tel.

Αυτό συνέβη επειδή το 1.996 μ.Χ., όταν κατά τη διάρκεια μιας κρίσης στα στενά της Ταϊβάν, η Κίνα εκτόξευσε τρεις πυραύλους κι ενώ ο πρώτος πύραυλος χτύπησε τον στόχο του, ο κινέζικος στρατός έχασε τα ίχνη των άλλων δύο πυραύλων.

Τότε οι Κινέζοι πίστεψαν ότι οι ΗΠΑ είχαν διακόψει το σήμα GPS στον Ειρηνικό στο οποίο η Κίνα βασιζόταν για την παρακολούθηση πυραύλων κι έτσι το Πεκίνο κατασκεύασε το δικό του παγκόσμιο δορυφορικό σύστημα πλοήγησης και εντοπισμού θέσης, που θα το έλεγχε πλήρως.

«Οι Κινέζοι είπαν ότι όταν έχασαν την ικανότητα να παρακολουθούν τους πυραύλους που είχαν εκτοξεύσει κατά τη διάρκεια μιας κρίσης στα Στενά της Ταϊβάν, αποφάσισαν ότι στο εξής θα είχαν το δικό τους σύστημα ώστε να είναι σε θέση να εξασφαλίσουν συνεχή κάλυψη, τον βαθμό ακρίβειας που ήθελαν και να μην βασίζονται σε κανένα άλλο κράτος για κάτι που ήταν τόσο ζωτικό για τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις».

Μέσα σε δύο χρόνια το Beidou ξεπέρασε το GPS. Το Beidou ξεκίνησε την παροχή παγκόσμιων υπηρεσιών πλοήγησης το 2018 μ.Χ. και εκτόξευσε τον τελευταίο του δορυφόρο, 30ο κατά σειρά, το 2020 μ.Χ. Το σύστημα του Beidou είναι ένα αμφίδρομο σύστημα επικοινωνίας, το οποίο του επιτρέπει να αναγνωρίζει τις θέσεις των δεκτών ενώ οι δορυφόροι του επιτρέπουν αυξημένη ακρίβεια.

Οι συσκευές που είναι συμβατές με το BeiDou μπορούν να μεταδώσουν δεδομένα πίσω στους δορυφόρους, ακόμη και σε μηνύματα κειμένου έως και 1.200 κινεζικών χαρακτήρων. Ολοκληρώνοντας το Beidou, η Κίνα έχει πλέον το δικό της σύστημα πλοήγησής που μπορεί να ανταγωνιστεί το GPS και τα συστήματα των άλλων χωρών.

Από αυτά τα συστήματα πλοήγησης, το GPS είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο τόσο για προσωπική πλοήγηση όσο και για πιο ευαίσθητους στρατιωτικούς σκοπούς. Όσο οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και της Κίνας επιδεινώνονται, γίνεται πιο σημαντικό για την Κίνα να έχει το δικό της σύστημα πλοήγησης που δεν ελέγχουν οι ΗΠΑ.

Η διαφορά του Beidou από τα άλλα συστήματα. Το GPS, το GLONASS (Ρωσία) και το Galileo (Ε.Ε.) λειτουργούν κυρίως ως φάροι, εκπέμποντας σήματα που λαμβάνονται από δισεκατομμύρια συσκευές τα οποία τα χρησιμοποιούν για να καθορίσουν την ακριβή θέση τους στην Γη. Το BeiDou όμως είναι ένα αμφίδρομο σύστημα επικοινωνίας, το οποίο διαφέρει από τα άλλα τρία GPS.

Σύμφωνα με τον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό CCTV της Κίνας, το Beidou γνωρίζει πού βρίσκεστε και λέει στους άλλους πού βρίσκεστε μέσω του συστήματος. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για αλιευτικά σκάφη, τα λεωφορεία, το προσωπικό πεδίου και τους διασώστες που επιθυμούν να στείλουν μηνύματα και να ενημερώσουν για τις τοποθεσίες τους.

Οι άνθρωποι που έχουν παγιδευτεί σε ένα βουνό χωρίς σήμα κινητού τηλεφώνου μπορούν να στείλουν ένα μήνυμα έως και 1.200 Κινεζικών χαρακτήρων σε έναν δορυφόρο BeiDou για να διασωθούν. Συγκριτικά, το GPS, το GLONASS και το Galileo στέλνουν μόνο σήματα από δορυφόρους σε δέκτες και δεν έχουν ιδέα για το ποιοι και πού βρίσκονται οι δέκτες.

Αν και η συγκεκριμένη λειτουργία παρέχει ευκολία σε ορισμένες περιπτώσεις, από μερικούς ανθρώπους θεωρείται ελάττωμα. Εκτός από το εγγενές μειονέκτημα ότι η αμφίδρομη μετάδοση θέτει σε κίνδυνο την ακρίβεια και καταλαμβάνει μεγαλύτερο εύρος ζώνης, εγείρει ανησυχίες για την ασφάλεια.

Για παράδειγμα, το Υπουργείο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Ταϊβάν συνέστησε στις εθνικές υπηρεσίες άμυνας να παρακολουθούν τα σήματα που μεταδίδονται από το BeiDou. Το Beidou μπορεί να παρακολουθεί τους χρήστες αναπτύσσοντας κακόβουλο λογισμικό στο ενεργοποιημένο τσιπ και μοιράζοντας πληροφορίες μέσω σημάτων πλοήγησης ή μηνυμάτων.

Μεγάλη η κατασκοπευτική ισχύς  της Κίνας. Σύμφωνα με έκθεση που κυκλοφόρησε από την κινεζική εταιρεία ερευνών Qianxun SI, οι δορυφόροι του BeiDou παρατηρήθηκαν πιο συχνά από τους δορυφόρους GPS στα περισσότερα μέρη του κόσμου.

Το BeiDou έχει ήδη περισσότερους δορυφόρους σε τροχιά από το GPS των ΗΠΑ (35 έναντι 31) και 63 κατασκοπευτικούς δορυφόρους (οι ΗΠΑ έχουν πάνω από 100), και αυτά σημαίνουν ότι η ικανότητα της Κίνας να εντοπίζει και να παρακολουθεί από το διάστημα και να καθοδηγεί πυραύλους σε οποιονδήποτε εντοπισμένο στόχο έχει βελτιωθεί πολύ. Και το σύστημα της Κίνας επικεντρώνεται περισσότερο στην Κίνα και στα γύρω περιβάλλοντά της, συμπεριλαμβανομένης της Θάλασσας της Νότιας Κίνας.

Σε συνδυασμό με το εκτεταμένο δίκτυο των «φάρων ναυτικής πλοήγησης» (γνωστοί και ως συσκευές κατασκοπείας) που είναι διάσπαρτα σε όλη την Θάλασσα της Νότιας Κίνας καθώς και με τον ήδη μεγάλο και ταχέως αναπτυσσόμενο στόλο drone, η ικανότητα της Κίνας να παρακολουθεί πλοία των ΗΠΑ είναι πιο ανεπτυγμένη από ό,τι είναι γνωστό.

Η οικονομική επιρροή του Beidou. Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι το σύστημα Beidou δεν αφορά εν τέλει μόνο ζητήματα στρατιωτικής ισχύς. Όπως έγινε και με το GPS για τις ΗΠΑ, έτσι το Beidou αναμένεται να δώσει μεγάλη ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, της τάξης των 156 δισεκατομμυρίων δολαρίων μόνο μέχρι το 2025 μ.Χ., σύμφωνα με τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης.

Επιπλέον, βοηθά τη χώρα να αποκτήσει παγκόσμια επιρροή. «Η Κίνα έχει συνδέσει την εξαγωγή πολλών από τις άλλες μορφές υποδομών της με τους τύπους των δεδομένων θέσης, πλοήγησης και χρόνου που παρέχει με το Beidou.

Κι όλα αυτά ενσωματώνονται στις προσφορές 5G της Κίνας και επιδοτούνται μέσω των πρωτοβουλιών Belt and Road και Digital Silk Road διευρύνοντας την πολιτική και πολιτισμική επιρροή της χώρνας», λέει η Sewall (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/689625/pos-i-kina-apeilei-tin-kyriarxia-tou-amerikanikoy-gps-me-to-beidou).

 

Έτοιμη να αποχωρήσει από την Κινέζικη πρωτοβουλία Belt and Road η Ιταλία - Μόνο η Κίνα έχει όφελος, λέει Υπουργός της Meloni. Η Ιταλία «πήρε μια αυτοσχέδια και φρικτή απόφαση», όταν προσχώρησε στην πρωτοβουλία της Κίνας Belt and Road (BRI), δήλωσε ο Υπουργός Άμυνας Guido Crosetto.

Ο κ. Crosetto ισχυρίστηκε ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία δεν έχει αποδώσει κάτι σε ότι αφορά την ενίσχυση των Ιταλικών εξαγωγών, με αποτέλεσμα «Η Κίνα να είναι ο μοναδικός νικητής». Η Κίνα έχει δηλώσει προηγουμένως και τα δύο έθνη έχουν δει «ωφέλιμα αποτελέσματα» ως αποτέλεσμα του BRI.

Η Ιταλία έγινε η πρώτη ανεπτυγμένη οικονομία που εντάχθηκε στο BRI το 2019 μ.Χ.- σε μια κίνηση που επικρίθηκε από τους δυτικούς συμμάχους της. Το παγκόσμιο επενδυτικό πρόγραμμα Belt and Road προβλέπει τη σύνδεση της Κίνας με την Ευρώπη και πέραν αυτής μέσω της ανοικοδόμησης της παλιάς εμπορικής οδού του Δρόμου του Μεταξιού.

Το πρόγραμμα Belt and Road. Στο πλαίσιο αυτό, η Κίνα παρέχει χρηματοδότηση για μεγάλα έργα υποδομής σε όλο τον κόσμο, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τις κινέζικες εξαγωγές σε όλο τον κόσμο. Οι επικριτές της όμως θεωρούν το συγκεκριμένο πρόγραμμα ως εργαλείο για τη διάδοση της κινέζικης επιρροής. Τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ εξέφρασαν ανησυχία όταν η Ιταλία αποφάσισε να ενταχθεί στο σύστημα πριν από τέσσερα χρόνια.

«Η απόφαση για ένταξη στον (νέο) Δρόμο του Μεταξιού ήταν μια φρικτή πράξη που αύξησε τις κινεζικές εξαγωγές στην Ιταλία χωρίς να έχει το ίδιο αποτέλεσμα στις Ιταλικές εξαγωγές στην Κίνα», δήλωσε ο κ. Crosetto στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera. Σημείωσε στην συνέχεια ότι η Ιταλία πρέπει τώρα να επεξεργαστεί πώς να βγει από τη συμφωνία χωρίς να βλάψει τις σχέσεις με το Πεκίνο.

«Το ζήτημα σήμερα είναι: πώς να φύγουμε (από το BRI) χωρίς να βλάψουμε τις σχέσεις (με το Πεκίνο). Γιατί είναι αλήθεια ότι η Κίνα είναι ανταγωνιστής, αλλά είναι και εταίρος», είπε ο κ. Crosetto. Καθώς το Πεκίνο είχε γίνει όλο και πιο διεκδικητικό στην παγκόσμια σκηνή, η Ιταλία θα έπρεπε να σκεφτεί πώς να αποσυρθεί «χωρίς να δημιουργήσει καταστροφές», είπε.

Συνομιλίες για αποχώρηση από την BRI θέλει η Meloni. Στην Ιταλία υπάρχει έντονη συζήτηση για το εάν η Ιταλία θα πρέπει να παραμείνει στο BRI από τον Μάιο, όταν η πρωθυπουργός Giorgia Meloni δήλωσε ότι ήθελε συνομιλίες με την Κίνα για πιθανή αποχώρηση.

Η συμμετοχή της Iταλίας στην Belt and Road (BRI) έχει οριστεί να ανανεωθεί αυτόματα τον Μάρτιο του 2024 μ.Χ., εκτός εάν η Ιταλία υποβάλει επίσημο αίτημα να αποσυρθεί από αυτόν έως τον Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους.

Το Yπουργείο Εξωτερικών της Κίνας είχε δηλώσει προηγουμένως ότι πιστεύει ότι «η Κίνα και η Ιταλία θα πρέπει να διερευνήσουν περαιτέρω τις δυνατότητες συνεργασίας τους» στο πλαίσιο του BRI και «να ενισχύσουν την αμοιβαία επωφελή συνεργασία για να επιδιώξουν πιο γόνιμα αποτελέσματα συνεργασίας».

Σε σχόλια που παρατίθενται στην Αγγλική έκδοση της κρατικής εφημερίδας Global Times τον Μάιο, ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Wang Webin πρόσθεσε ότι τα δύο έθνη έχουν δει «γόνιμα αποτελέσματα» σε πολλούς τομείς ως αποτέλεσμα του BRI.

Έκτοτε, το Πεκίνο ξεκίνησε μια διπλωματική εκστρατεία για να προσπαθήσει να πείσει την Ιταλία να ανανεώσει τη συμφωνία στέλνοντας ανώτερους αξιωματούχους στη χώρα για να ασκήσουν πιέσεις για την υπόθεση της (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/689658/etoimi-na-apoxorisei-apo-tin-kineziki-protovoulia-belt-and-road-i-italia-mono-i-kina-exei-ofelos-leei-ypourgos-tis-meloni?fbclid=IwAR1nvsEuYhsp8zTJTUcresvw-cJyHzJeIu_9VnvywyhyqG2OACmaZ2PRQ6k).

“Ρωγμές” στο ΝΑΤΟ; Η Γαλλία αντιτίθεται στις πολιτικές “παγκόσμιας αστυνόμευσης” των ΗΠΑ- Τι φοβούνται με τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Ανησυχίες για το μέλλον του ΝΑΤΟ αν επανεκλεγεί ο Τραμπ.

Είναι γνωστό ότι, το κάλεσμα για έναν ευρωπαϊκό στρατό, είναι μέρος μιας προσπάθειας της Ευρώπης για να επιτύχει «στρατηγική αυτονομία» από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ελέγχεται από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Από την άλλη,  η θητεία του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο, είχε προκαλέσει όχι μόνο ανησυχία αλλά  και προβληματισμό  στις χώρες-μέλη για την διάλυση της νατοϊκής συμμαχίας.

Μόλις πριν από μερικές ημέρες, η Γερουσία των ΗΠΑ αποδέχθηκε την τροπολογία των  Kaine και Rubio, η οποία απαγορεύει στον  Πρόεδρο των ΗΠΑ  (POTUS) να αποφασίσει μονομερώς και να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ έως ότου εγκριθεί με πλειοψηφία δύο τρίτων, τόσο στην Βουλή όσο και στην Γερουσία.

Η απόφαση αυτή έρχεται στον απόηχο της πιθανής  επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Υπενθυμίζεται ότι, ο Τραμπ είχε πει στους συμμάχους των ΗΠΑ «Δεν θα σας προστατεύσω από την Ρωσία» και πρόσθεσε ότι «οι ΗΠΑ θα αποχωρούσαν από το ΝΑΤΟ εκτός εάν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ δαπανήσουν τουλάχιστον το 2% ή περισσότερο του αντίστοιχου ΑΕΠ τους για την άμυνα».

Ενώ η νομοθεσία μπορεί να περάσει από την Γερουσία, το κύριο εμπόδιο θα είναι όταν συζητηθεί στη Βουλή που ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικάνους, κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το τελικό νομοσχέδιο για την άμυνα.

Προβληματισμοί της Συμμαχίας ΝΑΤΟ. Ο Πρόεδρος Μακρόν της Γαλλίας, είναι ο πιο  επικριτικός σχετικά με την ηγεμονία των ΗΠΑ στις υποθέσεις του ΝΑΤΟ. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τον Ιούλιο του 2018 μ.Χ., ενόψει της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, ο Μακρόν είπε:

«Οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στην Αμερική για να υπερασπιστούν το ΝΑΤΟ στρατηγικά και πολιτικά. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε πρόβλημα. Θα πρέπει να επανεκτιμήσουμε την πραγματικότητα του τι είναι το ΝΑΤΟ, υπό το φως της δέσμευσης των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν υπάρχει κανένας συντονισμός στρατηγικής λήψης αποφάσεων μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ».

«Εύθραυστος Συνασπισμός». Η ευθραυστότητα και η αβεβαιότητα μεταξύ των κρατών του ΝΑΤΟ είναι εμφανείς λόγω των εξής: Αν και όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ συμφώνησαν να δαπανήσουν τουλάχιστον το 2% του αντίστοιχου ΑΕΠ τους για την άμυνα (όπως απαίτησε και κατευθύνθηκε από τον Ντόναλντ Τράμπ το 2018), οι τρέχουσες δαπάνες των Ευρωπαίων Συμμάχων είναι περίπου 375 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.

Από το 2023 μ.Χ., 20 εταίροι συμμαχίας από τους 32 δεν πληρούν τα παραπάνω κριτήρια. Το ανακοινωθέν αναφέρει ξεκάθαρα ότι, οι σύμμαχοι πρέπει να δαπανήσουν περισσότερο από το 2% του ΑΕΠ τους για να ανταποκριθούν στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, που είναι απαραίτητο για την αντιμετώπιση των αναδυόμενων απειλών.

Η επόμενη σύνοδος κορυφής που αναμένεται στην Ουάσιγκτον το 2024, θα συζητήσει το θέμα των μετρήσεων του 2%. Η κατανομή των βαρών των δαπανών του ΝΑΤΟ θα είναι ψηλά στην ημερήσια διάταξη. Αρκετοί εταίροι της συμμαχίας, έχουν πει κατηγορηματικά ότι οι λεπτομέρειες του μοντέλου επιμερισμού του βάρους πρέπει να κοινοποιούνται σε όλα τα μέλη.

Δεν υπάρχει σταθερό χρονοδιάγραμμα για την εξέταση της αίτησης της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Απόψεις των μελών της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ για την Ταϊβάν. Το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, εξέδωσε ένα έγγραφο που ασχολείται με τη νέα στρατηγική αντίληψη τον Ιούνιο του 2023 μ.Χ.

Το ΝΑΤΟ έχει περιγράψει την Κίνα ότι, αμφισβητεί τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες της συμμαχίας. Έχει αποκαλέσει την Κίνα οικονομική και στρατιωτική δύναμη που διατηρεί αδιαφάνεια σχετικά με τη στρατηγική, τις προθέσεις και τη στρατιωτική της ανάπτυξη.

Δηλαδή, το ΝΑΤΟ βλέπει την Κίνα ως μεγαλύτερη απειλή από τη Ρωσία. Αυτό το ζήτημα, έχει προκαλέσει «ορατές ρωγμές» μεταξύ των χωρών της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Ενώ οι περισσότεροι επέλεξαν να παραμείνουν σιωπηλοί, ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν ήταν ομιλητικός και επίκαιρος.

Για το ευαίσθητο ζήτημα της Ταϊβάν είπε: «Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε, ως Ευρωπαίοι, είναι: Είναι προς το συμφέρον μας να επιταχύνουμε μια κρίση στην Ταϊβάν; Όχι. Το χειρότερο θα ήταν να σκεφτούμε ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να γίνουμε οπαδοί σε αυτό το θέμα και να πάρουμε το σύνθημά μας από την ατζέντα των ΗΠΑ και την υπερβολική αντίδραση της Κίνας».

Η Γαλλία είναι κατηγορηματική δηλώνοντας ότι, η Ταϊβάν είναι εσωτερικό ζήτημα της Κίνας. Δεν θέλει να είναι μέρος οποιασδήποτε έντασης μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας για το ζήτημα της Ταϊβάν. Μόλις πρόσφατα, ο Πρόεδρος Μακρόν επισκέφθηκε την Κίνα για κρατική επίσκεψη.  Μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψής του στην Κίνα είπε:

«Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να επιλύσουν την κρίση στην Ουκρανία. Πώς μπορούμε να πούμε αξιόπιστα σχετικά με το ζήτημα της Ταϊβάν, Προσέξτε, εάν κάνετε κάτι λάθος, θα είμαστε εκεί;». Σύμφωνα με το eurasiantimes,  η Ευρώπη είναι απίθανο να υποστηρίξει την ατζέντα των ΗΠΑ να είναι «παγκόσμιος αστυνομικός». Τα Ευρωπαϊκά έθνη θα πρέπει να φροντίσουν για την ασφάλειά τους.

«Οποιαδήποτε κλιμάκωση των εχθροπραξιών με την Κίνα και την Ρωσία, θα επηρεάσει πάντα την Ευρώπη. Είναι οι ευρωπαϊκές χώρες έτοιμες να υποφέρουν εξαιτίας της εχθρότητας των ΗΠΑ προς την Κίνα και την Ρωσία, ανεξάρτητα από τους λόγους;», αναφέρει.

Η εμφάνιση διαφωνίας μεταξύ των κύριων Ευρωπαϊκών εθνών με την  ηγεμονία των ΗΠΑ, όσον αφορά την λήψη αποφάσεων για τις πολιτικές του ΝΑΤΟ, έχει κάνει τη συμμαχία του ΝΑΤΟ εύθραυστη, παρόλο που τα μέλη έχουν αυξηθεί από 12 σε 31, με την Σουηδία να προσχωρεί ως το 32ο έθνος σύντομα (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7183624_rogmes-sto-nato-i-gallia-antitithetai-stis-politikes-pagkosmias).

 

Economist: Αυτά τα σημάδια θα δείξουν πως ένας μεγάλος πόλεμος πλησιάζει. Τι γράφεται για την Κίνα…

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και το επίσημο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες κυριάρχησαν στον κόσμο για αρκετές δεκαετίες. Ωστόσο, η αυξανόμενη απειλή από την Κίνα θα μπορούσε τώρα να οδηγήσει σε μια νέα παγκόσμια σύγκρουση, γράφει  ο Economist .

Το πιο πιθανό «hotspot» μεταξύ των δύο χωρών είναι η Ταϊβάν, την οποία «διεκδικεί» το Πεκίνο αλλά υποστηρίζεται από την Ουάσιγκτον. Όπως σημειώνει το περιοδικό, για δεκαετίες η Κίνα βελτιώνει τις ένοπλες δυνάμεις της, ενισχύει την οικονομία της έναντι πιθανών κυρώσεων και φροντίζει επίσης για την επισιτιστική ασφάλεια.

Σύμφωνα με τον Economist, η Δύση θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση για πιθανά σημάδια ότι η Κίνα προετοιμάζεται για πόλεμο. Πρόκειται για την αγορά πρώτων υλών, τροφίμων και μετάλλων. Πολλά από αυτά τα αγαθά έρχονται στην Κίνα από το εξωτερικό και αγοράζονται απευθείας από την κυβέρνηση, καθιστώντας τα εμπορικά στοιχεία «χρήσιμο δείκτη των προθέσεων της κυβέρνησης». Οι αναλυτές του περιοδικού θεωρούν χρήσιμο να εντοπίζουν αυξήσεις στις αποστολές, ξαφνικές αλλαγές στις εισαγωγές ή εξαγωγές, αγορές που αντιβαίνουν στην αγορά, όπως φυσικά την θέλει η Δύση!

Μιλώντας για την ενέργεια, ο Economist σημειώνει ότι η Κίνα εισάγει σχεδόν τα τρία τέταρτα της κατανάλωσης πετρελαίου της. Αν και το καύσιμο αντιπροσωπεύει μόνο το 20 τοις εκατό της κατανάλωσης ενέργειας της χώρας, είναι «κρίσιμο για οποιαδήποτε στρατιωτική δράση». Επομένως, οι Δυτικοί θεωρούν, για παράδειγμα, πως οι τυχόν αυξημένες συμφωνίες Κίνας-Ρωσίας, στον τομέα της ενέργειας, είναι σημάδι παγκοσμίου πολέμου!!! Ίσως, στην πραγματικότητα, θέλουν απλά να σταματήσουν αυτό το ενεργειακό αλισβερίσι Μόσχας-Πεκίνου!

Ο Gabriel Collins, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Rice, ισχυρίζεται: «Αν η Κίνα άρχιζε να συγκεντρώνει τα αποθέματά της θα ήταν ένας από τους καλύτερους δείκτες ότι προετοιμάζεται για πόλεμο». Επιπλέον, το Πεκίνο θα χρειαζόταν μια αδιάκοπη παροχή τροφίμων για να διατηρήσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών του κατά την διάρκεια των μαχών.

Όπως σημειώνει ο Economist, η Κίνα εισάγει ήδη περισσότερα γεωργικά προϊόντα από οποιαδήποτε άλλη χώρα και τα αποθέματά της σιταριού θα μπορούσαν να καλύψουν τη ζήτηση για 18 μήνες. Ταυτόχρονα, εάν το Πεκίνο προετοιμαζόταν πραγματικά για πόλεμο, πιθανότατα θα αγόραζε ακόμη περισσότερα γεωργικά προϊόντα, ιδιαίτερα σόγια (η Κίνα εισάγει το 84 τοις εκατό της κατανάλωσης αυτού του εμπορεύματος).

Συμπερασματικά λοιπόν, το πασίγνωστο περιοδικό θεωρεί πως ο πόλεμος πλησιάζει, άπαξ και οι Κινέζοι αυξήσουν τις οικονομικές τους συμφωνίες και τις εισαγωγές πρώτων υλών και ως εκ τούτου θα παρακολουθούνται!

Τον Ιούλιο, το Πεντάγωνο ισχυρίστηκε ότι η μεγαλύτερη και ταχύτερη στρατιωτική συγκέντρωση της Κίνας στην ιστορία ήταν σε εξέλιξη. Τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping έθεσε ως στόχο να κάνει τον στρατό της Κίνας έναν στρατό «παγκόσμιας κλάσης» έως το 2027 μ.Χ. 

Οι ΗΠΑ θα πρέπει να προετοιμαστούν για αυτό, δήλωσε ο ναύαρχος John Aquilino, επικεφαλής της Διοίκησης Ινδο-Ειρηνικού των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ. Αυτή την εβδομάδα, ο Τζο Μπάιντεν υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα που χορηγεί στρατιωτική βοήθεια στην Ταϊβάν υπό ειδικές εξουσίες, στα πρότυπα της αμερικανικής στήριξης στην Ουκρανία!!!

Η Ουάσιγκτον διχοτομεί την Ευρώπη – Τα νέα ευρωσχήματα.

Η δήλωση του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν σύμφωνα με την οποία «το να είσαι σύμμαχος δεν σημαίνει ότι είσαι υποτελής, δεν σημαίνει ότι δεν έχεις το δικαίωμα να σκεφθείς μόνος», έρχεται να αποκαλύψει με σαφήνεια την Ευρωπαϊκή διαφοροποίηση σε σχέση με την Αμερικανική πολιτική έναντι της Κίνας (θα δούμε κάτωθι και τα νέα ευρωσχήματα που διαμορφώνονται).

Και υπογράμμισε τη δήλωσή του, ξεκαθαρίζοντας πως «Η Γαλλία είναι υπέρ του στάτους κβο στην Ταϊβάν» και «υποστηρίζει την πολιτική της μιας Κίνας και την αναζήτηση μιας ειρηνικής διευθέτησης της κατάστασης».

Στο Πεκίνο βρέθηκε και η Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Αναλένα Μπέρμποκ που είχε συνομιλίες με τον Κινέζο ομόλογο της Τσιν Γκανγκ, όπου είπε πως η Γερμανία αντιτίθεται στη χρήση στρατιωτικής βίας εναντίον της Ταϊβάν και ότι παρακολουθεί τις εντάσεις στο Στενό της Ταϊβάν με μεγάλη ανησυχία. Η Μπέρμποκ εκφράζει, ως γνωστόν, στην Γερμανία την σκληρή φιλοαμερικανική αντιρωσική και αντικινεζική γραμμή που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την στρατηγική του καγκελαρίου Σολτς.

Βέβαια, οι Ευρωπαϊκές ανησυχίες για εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν είναι μάλλον υπερβολικές, παρά τις προκλήσεις που δέχεται το Πεκίνο από την αμερικανική πλευρά. Η Κίνα δεν πρόκειται να διαπράξει τέτοιο στρατιωτικό λάθος. Όχι μόνο γιατί η περίπτωση της Ταϊβάν είναι στρατιωτικά πιο επικίνδυνη από αυτή της Ουκρανίας, ούτε γιατί πήρε μαθήματα από την Ρωσική αποτυχία του 2022 μ.Χ., αλλά γιατί προσεγγίζει το όλο πρόβλημα με άλλη λογική που βασίζεται στον “στρατηγό χρόνο”…

Είχαμε ήδη αναφερθεί για τις προηγούμενες κινήσεις διαφοροποίησης ευρωπαϊκών χωρών από την σκληρή αμερικοανοβρετανική γραμμή στο θέμα της Ουκρανίας, αλλά διαφαίνεται ότι εντός της ΕΕ διαμορφώνονται νέες ομαδοποιήσεις που δεν αποκλείεται αν ο πόλεμος δεν σταματήσει μέσα στο χρόνο, αυτές να μετατραπούν σε επικίνδυνα για την συνοχή της Ένωσης ρήγματα.

3+2 ικέτες στο Πεκίνο. Την “στρατηγική αυτονομίας” της ΕΕ που εκφράζει ο Μακρόν είχαν εμμέσως πλην σαφώς επιβεβαιώσει με τις επισκέψεις τους στο Πεκίνο ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ και φυσικά με τη συνάντηση Μακρόν-Σι Ζιπίνγκ, επίσημη επίσκεψη στην οποία τον συνόδευσε η Πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν (έστω κι αν είχε συναντήσεις δεύτερου επιπέδου) τονίζοντας ότι ο Γάλλος Πρόεδρος δεν εκπροσωπούσε μόνο τον εαυτό του.

Θα ακολουθούσε ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις Εξωτερικές Σχέσεις Ζοζέπ Μπορέλ, αλλά η επίσκεψή του στο Πεκίνο ματαιώθηκε γιατί αρρώστησε με Covid-19. Τόνισε όμως πως απαιτείται έμπρακτη πίεση του Πεκίνου στην Μόσχα για να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Από τις επισκέψεις και τις δηλώσεις αυτές οι “3+2 Ικέτες” ζήτησαν την περαιτέρω μεσολάβηση του Πεκίνου για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Φαίνεται δε ότι οι Ευρωπαίοι έχουν εξασφαλίσει την εγκατάλειψη από τον Ζελένσκι των όποιων απαιτήσεων προέβαλλε για την Κριμαία.

Το Πεκίνο είναι προφανές ότι θα μεταφέρει με τον τρόπο του στη Μόσχα και άλλα μηνύματα των Ευρωπαίων, από αυτά που δεν λέγονται στο προσκήνιο, διότι κοινό συμφέρον Κίνας, Ευρώπης, Ρωσίας είναι να τερματιστεί ο πόλεμος.

Η Κίνα επιδιώκει να επικεντρωθεί στο σχέδιο “Belt & Road Initiative” που θα τις δώσει απ’ ευθείας χερσαία εμπορική πρόσβαση στην Κεντρική Ασία και την Ευρώπη, η Ευρώπη θέλει να ξανανοίξουν οι ενεργειακοί κρουνοί της Ρωσίας (δεν είναι τυχαίο άλλωστε που αρχικά ανακοινώθηκε πως οι γερμανικές ασφαλιστικές εταιρείες Allianz και Munich Re ανανέωσαν την σύμβαση ασφάλισης του Nord Stream 1, αλλά λίγες μέρες μετά διαψεύσθηκε η ανανέωση, που σημαίνει ότι υπήρξε αμερικανική παρέμβαση). Η Ρωσία επίσης επιθυμεί να κλείσει το Ουκρανικό με ότι έχει διαμορφωθεί επί του πεδίου, ώστε να βγει νικήτρια κάτι στο οποίο δεν φαίνεται να έχουν αντίρρηση οι Ευρωπαίοι.

Η Πολωνία ως νέος παίκτης. Μέσα σε αυτό το κλίμα η Γαλλία μπλόκαρε πρόσφατα απόφαση της συνόδου κορυφής του Μαρτίου για τη χρηματοδότηση της προμήθειας βλημάτων πυροβολικού διαμετρήματος 155 χλστ., ύψους δύο δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ειρήνης που παράγονται στην Πολωνία, την Γερμανία και την Γαλλία για τον ουκρανικό στρατό. Έχει σημασία ότι η σχετική πληροφορία μεταδόθηκε από το πολωνικό πρακτορείο ειδήσεων PAP, επικαλούμενο υψηλόβαθμο εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι εδώ και πολύ καιρό, πριν την Ρωσική εισβολή, ξεκάθαρο πως η Πολωνία προοριζόταν από τους Αμερικανούς να παίξει κεντρικό ρόλο στο ΝΑΤΟ και στην ευρωπαϊκή άμυνα. Η Πολωνία εξοπλίζεται συστηματικά, έχει φτάσει ήδη στο 4% του ΑΕΠ της στις αμυντικές δαπάνες και όταν οι Γερμανοί ανακοίνωσαν ότι θα φτιάξουν το μεγαλύτερο στρατό της Ευρώπης, οι Πολωνοί δήλωσαν πως αυτοί θα φτιάξουν το μεγαλύτερο στρατό.

Είναι επίσης οφθαλμοφανές πως η Ουάσιγκτον εμπιστεύεται την Πολωνία περισσότερο απ’ ότι το Βερολίνο και ότι τη βλέπει ως “στυλοβάτη της περιφερειακής ασφάλειας” μεταφέροντας εκεί κρίσιμα οπλικά συστήματα και αμερικανικό στρατό, μετατοπίζοντας ουσιαστικά και το νατοϊκό κέντρο βάρους προς ανατολάς.

  Έχει μέλλον η Wagner στην Αφρική; Η γειτνίαση της Πολωνίας με την Ουκρανία έχει λειτουργήσει καταλυτικά τόσο στην υποδοχή 1,5 εκατ. Ουκρανών προσφύγων, όσο και στην προμήθεια τροφίμων και αμυντικής βοήθειας (Leopard, MIG29 κ.ά.). Από την άλλη έχουν ακουστεί εθνικιστικές κραυγές για προσάρτηση της δυτικής Ουκρανίας στην Πολωνία, έως το πιο λογικό την αποστολή πολωνικών στρατευμάτων σε περίπτωση εισβολής των Λευκορώσων από το βορρά.

Η ενεργός συμπαράσταση της Πολωνίας προς την Ουκρανία δικαιολογείται απόλυτα ιστορικά, όπως άλλωστε και ο φόβος της Βαρσοβίας έναντι της Μόσχας (και λιγότερο πια του Βερολίνου). Κάτι που ισχύει και για τις τρεις Βαλτικές χώρες.

Νέα στρατηγικά σχήματα στην Ευρώπη. Σε ένα άρθρο της στον Monde η Sylvie Kauffmann αναφέρεται στη “Μεγάλη Σκακιέρα” του Πολωνικής καταγωγής θεωρητικού της γεωπολιτικής Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, ο οποίος έβλεπε ένα “τετράγωνο δημοκρατικής ισχύος” με Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία και Ουκρανία απέναντι στην Ρωσία. Αντί για αυτό, επισημαίνει, ο Πολωνός πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι επιδιώκει ένα άξονα Πολωνίας-Ουκρανίας, αν και επισκεπτόμενος το Βουκουρέστι έριξε την ιδέα μίας τριγωνικής συνεργασίας Πολωνίας-Ρουμανίας-Ουκρανίας.

Και καταλήγει η Kauffmann: «Τα πιόνια κινούνται, λοιπόν, στην ευρωπαϊκή σκακιέρα. Η ομάδα του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία) διαλύθηκε λόγω των διχογνωμιών για τη Ρωσία και έδωσε τη θέση της στην ομάδα Πολωνία-Ρουμανία-Εσθονία-Λιθουανία-Λετονία-Φινλανδία, μία συμμαχία, δηλαδή, των θυμάτων του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ».

Να υπενθυμίσουμε ότι πριν μερικές βδομάδες η Δανία, η Σουηδία, η Νορβηγία και η Φινλανδία ανακοίνωσαν την στρατηγική και επιτελική ένωση 250 αεροπορικών μαχητικών μονάδων με στόχο την άμυνα της περιοχής. Είναι προφανές ότι διάφορα σχήματα στρατιωτικής συνεργασίας, αλλά και εξωτερικής πολιτικής, δοκιμάζονται.

Οι κινήσεις αυτές μοχλεύονται από διάφορες αντιλήψεις και ανάγκες. Πρώτον, η εξωτερική απειλή, ήτοι η Ρωσία και ιδιαίτερα το μεγάλο πυρηνικό της οπλοστάσιο. Δεύτερον, τα εσωτερικά προβλήματα του ΝΑΤΟ που σχετίζονται και με ανταγωνισμούς στην παραγωγή εξοπλιστικών συστημάτων. Τρίτον, στην δυσπιστία για την Αμερικάνικη επιβολή και τους κινδύνους που εγκυμονεί, αλλά και τον πραγματικό ρόλο της στην άμυνα της Ευρώπης. Τέταρτον, στις εσωτερικές ευρωπαϊκές διεργασίες για την περαιτέρω εξέλιξη της Ένωσης, που προωθεί το Βερολίνο και οι οποίες βρίσκουν κάθετα αντίθετες πολλές χώρες.

Συμπερασματικά, το Ευρωπαϊκό πρότζεκτ έχει εισέλθει σε βαθιά υπαρξιακή μετάλλαξη, με πολλές αβεβαιότητες και προοπτικές που κυμαίνονται από την πολιτική ενοποίηση έως την διάσπαση ή ακόμη και την τριχοτόμηση του (https://slpress.gr/diethni/i-oyasigkton-dichotomei-tin-eyropi-ta-nea-eyroschimata/amp/?fbclid=IwAR0CMohmM6555iaFPJjhCgbRlGeT5mYNWRMTkX9M3A2hh4Oz0M6-mJl-JlU).

Τι "ψήνουν" ΗΠΑ, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και γιατί δικαιώνουν τον Θουκυδίδη.

Η Ουάσιγκτον έχει πλημμυρίσει από εικασίες για μια ιστορική "τριγωνική" συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. Εάν κάτι τέτοιο επιτευχθεί, κάθε χώρα θα εκχωρούσε πολλά, αλλά και θα κέρδιζε πολλά. Ωστόσο, οι αξίες και τα ιδανικά δεν θα παίξουν ρόλο σε αυτό το παζάρι. Τα μόνα νομίσματα στο τραπέζι είναι το εθνικό συμφέρον και η ισχύς.

Πολύ σωστά, και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Έτσι θα αντιδρούσαν οι παλαιού τύπου ρεαλιστές στην παγκόσμια πολιτική - από τον Θουκυδίδη στην αρχαία Ελλάδα μέχρι τον Χένρι Κίσινγκερ στην Αμερικανική κυβέρνηση Νίξον.

Δεν πρέπει να προδίδουμε τις αξίες μας, θα ανταπαντήσουν οι ιδεαλιστές, από τον Hugo Grotius, Ολλανδό ουμανιστή του 17^ου Αιώνα, ο οποίος έθεσε τα θεμέλια για το διεθνές δίκαιο, μέχρι τον Woodrow Wilson, τον Πρόεδρο των ΗΠΑ που συνέλαβε την ιδέα της μοιραίας "Κοινωνίας των Εθνών" και τους φιλελεύθερους διεθνιστές κληρονόμους τους.

Η πουτινική εισβολή στην Ουκρανία ως σταθμός ρεαλισμού. Αυτή την εποχή, ωστόσο, οι ρεαλιστές βρίσκονται σε ανοδική πορεία - ένα ακόμη ρευστό υποπροϊόν του απρόκλητου επιθετικού πολέμου τον οποίο έχει εξαπολύσει η Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας.

Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπενθύμισε στους ηγέτες παντού στον κόσμο ότι η εξουσία έχει έναν τρόπο να υπερισχύει των αξιών. Και τώρα αυτή η διαλεκτική στροφή - εκείνο που οι Γερμανοί αποκαλούν Zeitenwende - εμφανίζεται επίσης σε αυτήν την τριγωνική συμφωνία στην Μέση Ανατολή και, όλο και περισσότερο, στη συμπεριφορά της «κυβέρνησης» του Τζο Μπάιντεν.

Ο Μπάιντεν ανέλαβε την εξουσία ως ιδεαλιστής και είχε την πρόθεση να μείνει μακριά από την Σαουδική Αραβία. Οι υπηρεσίες κατασκοπείας των ΗΠΑ είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο πρίγκιπας διάδοχός της, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν ή "MBS", είχε εγκρίνει την αποστολή που είχε ως αποτέλεσμα τον στραγγαλισμό και τον τεμαχισμό του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι το 2018 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη.

Οι Σαουδάραβες ανέπτυξαν επίσης όπλα που είχαν αγοράσει από τις ΗΠΑ στον αιματηρό πόλεμο δι’ αντιπροσώπων τους στη γειτονική Υεμένη. Η ενόρμηση του Μπάιντεν ήταν να μετατρέψει τον MBS σε παρία, όχι σε σύμμαχο.

Ευρύτερα, ο Μπάιντεν είχε προσπαθήσει επίσης να πλαισιώσει την γεωπολιτική διαπάλη ως μια ευγενή διαμάχη μεταξύ δημοκρατιών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και αυταρχικών καθεστώτων όπως η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν ή η Βόρεια Κορέα.

Μετά την επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία, ο Λευκός Οίκος κινήθηκε ακόμη πιο έντονα σε αυτό το γήπεδο, ελπίζοντας να παρατάξει όχι μόνο τις δυτικές χώρες, αλλά και τον Παγκόσμιο Νότο, από την Ασία μέχρι την Αφρική και τη Νότια Αμερική, πίσω από το Κίεβο.

Το μεγαλύτερο μέρος του Παγκόσμιου Νότου ωστόσο δεν το αγόρασε, αρνούμενο να καταδικάσει την εισβολή του Πούτιν στα Ηνωμένα Έθνη και μιλώντας με την Μόσχα και το Πεκίνο τουλάχιστον όσο και με την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο ή το Βερολίνο.

Ακόμη κι αν ο ιμπεριαλισμός της Ρωσίας είναι ηθικά καταδικαστέος, αποφάσισαν αυτές οι ως επί το πλείστον μετα-αποικιακές χώρες, δεν είναι προς το εθνικό τους συμφέρον να διαλέξουν πλευρά σε μια ευρύτερη διαμάχη Ανατολής-Δύσης, της οποίας το αποτέλεσμα δεν θα καταστεί σαφές για πολύ καιρό.

Ούτε το αφήγημα των δημοκρατιών εναντίον των αυταρχικών καθεστώτων του Μπάιντεν ήταν απολύτως πειστικό, ακόμη και για τους παραδοσιακούς συμμάχους της Αμερικής. Μέλη του ΝΑΤΟ όπως η Ουγγαρία και η Τουρκία φαντάζουν ολοένα και περισσότερο αυταρχικά και όχι φιλελεύθερα δημοκρατικά.

Ακόμη και το Ισραήλ, στενός - αν και δύσκολος - φίλος των ΗΠΑ, φαίνεται αβέβαιο εάν θα κλίνει προς τον αυταρχισμό ή προς την δημοκρατία, καθώς ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και το σκληρό δεξιό υπουργικό του συμβούλιο επιτίθενται στην ισχύ και την ανεξαρτησία του δικαστικού κλάδου της χώρας. Αυτός είναι ο λόγος που ο Μπάιντεν δεν προσκαλεί προς το παρόν τον "Μπίμπι" στον Λευκό Οίκο.

Η Ινδία, έτερος φίλος των ΗΠΑ, μετά βίας μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο, υπό το φως του κατασταλτικού ινδουιστικού σοβινισμού που ασκεί ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι.

Ο κίνδυνος "Κίνα" στην Μέση Ανατολή. Κι όμως, όλα αυτά μοιάζουν σχεδόν εκτός θέματος καθώς διαδραματίζονται μεγαλύτεροι αγώνες ισχύος σε όλο τον κόσμο. Νωρίτερα αυτό το έτος, η Κίνα εντόπισε μια ευκαιρία να εκτοπίσει τις ΗΠΑ από την θέση της ηγεμονικής δύναμης στην Μέση Ανατολή και μεσολάβησε για μια ύφεση μεταξύ των μουλάδων της Τεχεράνης και των κύριων εχθρών τους στο Ριάντ.

Βλέποντας μια μέθοδο τριγωνισμού μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον, ο MBS έτεινε προσεκτικά τα αφτιά του προς τις ιδέες του Πεκίνου σχετικά με την χρήση του γιουάν αντί του δολαρίου για τις πωλήσεις πετρελαίου, καθώς και για διάφορα άλλα ζητήματα.

Κατανοώντας τι διακυβευόταν, ο Μπάιντεν κράτησε την μύτη του και μπήκε ξανά στο παιχνίδι. Έστειλε απεσταλμένους στην περιοχή με μια ιδέα πολύπλοκη και θρασεία. Εάν λειτουργήσει, θα μπορούσε να κρατήσει τις ΗΠΑ στην κορυφή, τους Ισραηλινούς και τους Άραβες τον ένα μακριά από τον λαιμό του άλλου - και ίσως ακόμη να κρατήσει το Ιράν σε απόσταση ασφαλείας.

Οι Σαουδάραβες, σε αυτή την συμφωνία, θα σύναπταν ειρήνη με το Ισραήλ, ακολουθώντας το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μαρόκο και το Σουδάν του 2020 μ.Χ., την Ιορδανία του 1.994 μ.Χ. και την Αίγυπτο του 1.979 μ.Χ. Θα έλεγαν επίσης όχι σε περαιτέρω ανοίγματα από και προς το Πεκίνο.

Σε αντάλλαγμα, το Ριάντ θα λάμβανε ξανά αμερικανικά όπλα, ακόμη και εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ σχεδόν τόσο ισχυρές όσο η ρήτρα αμοιβαίας άμυνας του ΝΑΤΟ. Θα λάμβανε επίσης Αμερικανική βοήθεια για την ανάπτυξη πυρηνικής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό δε συζητείτο καν στο παρελθόν, καθώς το Ισραήλ και οι ΗΠΑ ανησυχούσαν ότι όχι μόνο το Ιράν, αλλά και η Σαουδική Αραβία ή η Τουρκία θα μπορούσαν να κατασκευάσουν πυρηνικά όπλα, τα οποία διαθέτει ήδη το Ισραήλ και να μετατρέψουν την περιοχή σε λίμνη βενζίνης στην οποία όλοι θα κρατούσαν σπίρτα.

Από τους Ισραηλινούς, οι Σαουδάραβες θα λάβουν διαβεβαιώσεις ότι ο Νετανιάχου ή οι διάδοχοί του θα περιορίσουν τους Εβραϊκούς οικισμούς εποίκων στα παλαιστινιακά εδάφη και θα διατηρήσουν ζωντανή τη δυνατότητα μιας λύσης δύο κρατών στην Παλαιστινιο-ισραηλινή σύγκρουση.

Οι Ισραηλινοί με την σειρά τους θα αποκτούσαν "ομαλοποιημένες" σχέσεις με έναν ισχυρό πρώην αντίπαλό τους, αφαιρώντας έναν εχθρό από μια μακρά λίστα και πιθανώς και άλλους μουσουλμάνους εχθρούς εν ευθέτω χρόνω. Το Ισραήλ θα λάμβανε επίσης πρόσθετες εγγυήσεις ασφαλείας από τους Αμερικανούς.

Οι Αμερικανοί από την πλευρά τους θα καθυστερούσαν τις προόδους της Κίνας σε μια σημαντική περιοχή, ώστε να επικεντρωθούν καλύτερα στην αντιμετώπιση του Πεκίνου στην Ανατολική Ασία. Μετατρέποντας το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία, δύο εχθρούς του Ιράν, σε ντε φάκτο συμμάχους, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε επίσης να κάνει την Τεχεράνη να σκεφτεί δύο φορές πριν προκαλέσει προβλήματα.

Αυτό πιθανόν να συμβαίνει ήδη: το Ιράν συνομιλεί με τις ΗΠΑ για την απελευθέρωση Αμερικανών κρατουμένων με αντάλλαγμα την πρόσβαση σε παγωμένα ιρανικά περιουσιακά στοιχεία και αυτή την εβδομάδα άφησε να εννοηθεί ότι αυτή η διπλωματία θα μπορούσε να επεκταθεί και στην αναβίωση των συνομιλιών για το πυρηνικό του πρόγραμμα.

Εμπόδια που (μάλλον) θα ξεπεραστούν. Οι περισσότεροι ειδικοί επικεντρώνονται τώρα στα εμπόδια προς μια τέτοια συμφωνία. Ένας τρόπος για να τα κατανοήσουμε είναι η αντίσταση των ιδεαλιστών σε κάθε χώρα. Οι Σαουδάραβες, φύλακες της Μέκκας και της Μεδίνας, δεν θέλουν η μουσουλμανική ούμα να πιστέψει ότι ξεπουλούν τους Παλαιστίνιους ή ότι ταλαντεύονται προς τους Σιωνιστές.

Το Ισραηλινό Υπουργικό συμβούλιο, με τις σκληρές δεξιές αξίες του, θα προτιμούσε να προσαρτήσει την Δυτική Όχθη παρά να περιορίσει τους Εβραϊκούς οικισμούς. Οι Αμερικανοί ριζοσπάστες προοδευτικοί θεωρούν το Ισραήλ ρατσιστικό και την Σαουδική Αραβία απάνθρωπη. Οι Αμερικανοί απομονωτιστές, εν τω μεταξύ, θα προτιμούσαν μια πλήρη αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή.

Και όμως, στοιχηματίζω ότι η συμφωνία θα συναφθεί, έστω και μόνο επειδή θα έχει θετικό απόβαρο στον υπολογισμό των εθνικών συμφερόντων τον οποίο ότι η βάναυση επίθεση του Πούτιν κατά της Ουκρανίας κατέστησε ξανά απαραίτητο. Θυμηθείτε ότι ο Θουκυδίδης δεν επιχειρηματολόγησε ποτέ υπέρ της πολιτικής της ωμής ισχύος, αλλά απλώς περιέγραφε τον κόσμο όπως είναι (https://www.capital.gr/bloomberg-view/3732637/ti-psinoun-ipa-israil-saoudiki-arabia-kai-giati-dikaionoun-ton-thoukudidi/).

Ο αντιπρόεδρος της Ρωσικής κυβέρνησης Denis Manturov, γελοιοποιεί τον ισχυρισμό της von der Leyen για τσιπ. Πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας μέχρι το 2025 μ.Χ.: Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία;

Ο Ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός γελοιοποιεί τον ισχυρισμό της von der Leyen για τσιπ. Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρότεινε στα τέλη του 2022 μ.Χ. ότι η Μόσχα χρησιμοποιούσε εισαγωγές οικιακών συσκευών για την επισκευή όπλων

Η Ρωσία δεν χρειάζεται ξένα τσιπ για να επισκευάσει τον στρατιωτικό εξοπλισμό της, καθώς δεν έχει έλλειψη δικού της, δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ντένις Μαντούροφ, αντικρούοντας τον ισχυρισμό του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ο Manturov αναφερόταν στην δήλωση της Προέδρου της επιτροπής, Ursula von der Leyen, η οποία δήλωσε στα τέλη του περασμένου έτους ότι ο Ρωσικός στρατός αφαιρεί τσιπ από ξένα πλυντήρια πιάτων και ψυγεία για να καλύψει το υλικό του στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία.

«Ακούγεται κάπως περίεργο, τουλάχιστον, επειδή είναι απλά αδύνατο να χρησιμοποιηθεί ένα τσιπ για δεύτερη φορά, μιλώντας με τεχνολογικούς όρους, στις περισσότερες περιπτώσεις. Συχνά, ξεχωριστά μικροηλεκτρονικά τσιπ σχεδιάζονται για τον εξοπλισμό, ο οποίος παράγεται απευθείας για τον πελάτη», δήλωσε ο Manturov, επικεφαλής του Ρωσικού Υπουργείου Βιομηχανίας και Εμπορίου, στο RIA Novosti την Τρίτη.

Τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης και οι συσκευές χρησιμοποιούν γενικά διαθέσιμα τσιπ, τα οποία παράγονται από πολλές χώρες, κυρίως φιλικές προς την Ρωσία, υποστήριξε. «Αν μιλάμε για όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό, τότε οι απαιτήσεις για μικροκυκλώματα είναι διαφορετικές, είναι κατά τάξεις μεγέθους μεγαλύτερες», εξήγησε ο Manturov, προσθέτοντας ότι η ίδια η Ρωσία έχει τέτοια τεχνολογία.

Η άνοδος των ευρωπαϊκών εισαγωγών οικιακών συσκευών από τους γείτονες της Ρωσίας στον απόηχο των δυτικών κυρώσεων και η εισαγωγή ενός μηχανισμού παράλληλων εισαγωγών από την Μόσχα έχουν οδηγήσει σε ευρέως διαδεδομένες εικασίες των μέσων ενημέρωσης σχετικά με την πιθανή χρήση εξαρτημάτων συσκευών στον στρατιωτικό εξοπλισμό της.

Οι παγκόσμιοι κατασκευαστές τσιπ άρχισαν να αναστέλλουν τις πωλήσεις τσιπ ημιαγωγών στην Ρωσία μετά την επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ τον Φεβρουάριο του 2022 μ.Χ. Η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε ένα πακέτο μέτρων με στόχο την υπονόμευση της στρατιωτικής ικανότητας της Ρωσίας, το οποίο περιελάμβανε απαγόρευση των πωλήσεων τσιπ στην χώρα.

Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, οι δυτικές κυρώσεις απέτυχαν να εμποδίσουν την ροή. Η Wall Street Journal ανέφερε ότι οι κινεζικές αμυντικές εταιρείες προμηθεύουν την Ρωσία με εξαρτήματα κατάλληλα για στρατιωτική χρήση.

Η έκθεση ισχυρίστηκε ότι παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των ΗΠΑ να διακόψουν την ροή τέτοιων εξαρτημάτων μέσω της Τουρκίας και των ΗΑΕ, δεκάδες χιλιάδες αποστολές έχουν ολοκληρωθεί με επιτυχία.

Σχετικό δημοσίευμα: Η Κίνα βοηθά την Ρωσία να αποκτήσει βασική τεχνολογία - μέσα ενημέρωσης. Οι δυτικές κυρώσεις προφανώς δεν εμπόδισαν την ροή εξαρτημάτων αεροσκαφών, ασυρμάτων και μικροτσίπ.

Οι Κινεζικές αμυντικές εταιρείες προμηθεύουν την Ρωσία με εξαρτήματα κατάλληλα για στρατιωτική χρήση, ανέφερε το Σάββατο η Wall Street Journal. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες της Ουάσιγκτον να διακόψει την ροή τέτοιων εξαρτημάτων μέσω της Τουρκίας και των ΗΑΕ, δεκάδες χιλιάδες αποστολές έχουν ολοκληρωθεί με επιτυχία, ισχυρίστηκε η έκθεση.

Επικαλούμενη ρωσικά τελωνειακά δεδομένα που φέρεται να έλαβε το C4ADS, μια δεξαμενή σκέψης με έδρα την Ουάσινγκτον, η εφημερίδα ανέφερε ότι πραγματοποιήθηκαν 84.000 αποστολές από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε τη στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτά περιλαμβάνουν εξαρτήματα «διπλής χρήσης» - αντικείμενα κατάλληλα για στρατιωτική ή πολιτική χρήση - όπως υπολογιστές πλοήγησης, ημιαγωγούς, εξαρτήματα αεροσκαφών και εξοπλισμό παρεμβολών επικοινωνιών.

Οι ΗΠΑ έχουν επανειλημμένα απαιτήσει από την Κίνα να συμμορφωθεί με τις κυρώσεις στην Ρωσική αμυντική βιομηχανία και έχουν επιβάλει κυρώσεις σε ορισμένες κινεζικές εταιρείες που κατηγόρησαν για παραβίαση αυτών των περιορισμών.

Το Πεκίνο αρνείται ότι αψηφά τις κυρώσεις, με έναν εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών του να λέει στην Wall Street Journal ότι οι ισχυρισμοί είναι «καθαρά κερδοσκοπικοί και σκόπιμα υπερβολικοί».

Η Ρωσία δεν έκανε κανένα σχόλιο στην εφημερίδα, ενώ οι περισσότερες από τις Κινεζικές και Ρωσικές εταιρείες που φέρονται να εμπλέκονται αρνήθηκαν να επιστρέψουν τα μηνύματα της. Ενώ οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον έχουν διακόψει τους δεσμούς τους με την Ρωσία - συχνά εις βάρος των δικών τους οικονομιών, οι εταίροι της Αμερικής αλλού ήταν λιγότερο ενθουσιώδεις.

Η έκθεση ισχυρίστηκε ότι πολλά από τα εξαρτήματα που έστειλε η Κίνα ήρθαν στην Ρωσία μέσω της Τουρκίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τα οποία αρνήθηκαν να επιβάλουν κυρώσεις στην Μόσχα.

Ο ανώτατος αξιωματούχος κυρώσεων του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ επισκέφθηκε και τις δύο χώρες αυτή την εβδομάδα, όπου πίεσε τις τοπικές επιχειρήσεις να διακόψουν τους δεσμούς τους με ρωσικές οντότητες, απειλώντας τις με απώλεια πρόσβασης στις δυτικές αγορές.

https://home.treasury.gov/news/press-releases/jy1248

Ο Υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν επρόκειτο να θέσει το ζήτημα της φερόμενης αποφυγής--παραβίασης κυρώσεων της Κίνας κατά την διάρκεια ταξιδιού στο Πεκίνο αυτή την εβδομάδα, προτού ακυρωθεί το ταξίδι εν μέσω διαμάχης σχετικά με την εμφάνιση ενός υποτιθέμενου κινεζικού «μπαλονιού παρακολούθησης» πάνω από τις ΗΠΑ την Τετάρτη.

Με τις σχέσεις μεταξύ Ουάσινγκτον και Πεκίνου σε ιστορικό χαμηλό, η Κίνα και η Ρωσία συνέχισαν να ενισχύουν την εταιρική τους σχέση, δήλωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Μα Ζαόχου-- Ma Zhaoxu μετά από επίσκεψη στη Μόσχα νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

https://www.reuters.com/world/china/china-says-political-trust-with-russia-has-deepened-after-envoys-visit-2023-02-04/

Οι ΗΠΑ, εν τω μεταξύ, απάντησαν με περαιτέρω κυρώσεις, βάζοντας στην μαύρη λίστα σχεδόν δύο δωδεκάδες άτομα και οντότητες την Τετάρτη για φερόμενη βοήθεια στην Ρωσία να αποκτήσει στρατιωτική τεχνολογία.

----------------------------

Σχετικό δημοσίευμα: Πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας μέχρι το 2025 μ.Χ.: Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία; Όταν ένας στρατηγός προβλέπει αναπόφευκτη σύγκρουση, κινδυνεύει να προκαλέσει προληπτικές επιθέσεις

Ο Αμερικανός στρατηγός τεσσάρων αστέρων Mike Minihan, επικεφαλής της Διοίκησης Αεροπορικής Κινητικότητας της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (AMC), πιστεύει ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα θα πάνε σε πόλεμο μέχρι το 2025 μ.Χ.

https://time.com/6251419/us-china-general-war-2025/

«Ελπίζω να κάνω λάθος. Το ένστικτό μου μου λέει ότι θα πολεμήσουμε το 2025 μ.Χ.», φέρεται να έγραψε ο Minihan σε σημείωμα προς τους αξιωματικούς του, το οποίο περιήλθε στην κατοχή των μέσων ενημέρωσης. Το μήνυμα δίνει εντολή στο προσωπικό του AMC να εκπαιδεύσει και να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του, ώστε να είναι «νομικά έτοιμο και προετοιμασμένο».

Αυτή η πρόβλεψη είναι η πιο άμεση και ωμή μέχρι στιγμής από Αμερικανό αξιωματούχο σχετικά με την προοπτική μιας πιθανής σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας, εκτός από τις ενδείξεις του Τζο Μπάιντεν ότι οι ΗΠΑ θα παρέμβουν στο πλευρό της Ταϊβάν εάν η Κίνα εισβάλει.

Φυσικά, ο Minihan δεν είναι υπεύθυνος χάραξης πολιτικής και το υπόμνημα δεν αποτελεί επίσημη δήλωση της στρατιωτικής πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Κίνας. Αλλά η επιρροή του στρατού των ΗΠΑ και κατ 'επέκταση, του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, στη χάραξη εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και στη διάθεση στην Ουάσιγκτον γενικότερα, δεν πρέπει να υποτιμάται.

Η πραγματικότητα είναι, ειδικά όπως φαίνεται στην Ουκρανία, ότι ο κίνδυνος μιας σύγκρουσης μεγάλων δυνάμεων είναι αναμφισβήτητα ο υψηλότερος που υπήρξε ποτέ από το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ή την κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ βλέπουν τον εαυτό τους ως νόμιμο και μόνιμο παγκόσμιο ηγεμόνα. Ωστόσο, βλέπει επίσης τον ανταγωνισμό να πλησιάζει και είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει όλα τα απαραίτητα μέσα και να αναλάβει τεράστιους κινδύνους, για να αποτρέψει την άνοδο αντίπαλων δυνάμεων.

Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ και η Κίνα κινδυνεύουν να πέσουν στην λεγόμενη «παγίδα του Θουκυδίδη», η οποία περιγράφεται ως «μια προφανής τάση προς τον πόλεμο όταν μια αναδυόμενη δύναμη απειλεί να εκτοπίσει μια υπάρχουσα μεγάλη δύναμη ως περιφερειακή ή διεθνή ηγεμόνα». Η τρέχουσα κατανομή ισχύος στον κόσμο περιγράφεται ως «αναδυόμενη πολυπολικότητα».

Μετά από τρεις δεκαετίες Αμερικανικής μονοπολικότητας, όταν οι ΗΠΑ κυβερνούσαν χωρίς αντίπαλο, ορισμένες αναδυόμενες δυνάμεις αλλάζουν την διεθνή τάξη. Η πολυπολικότητα διαφέρει από την «διπολικότητα», όπου δύο δυνάμεις ανταγωνίζονται για ηγεμονία, με πιο γνωστό παράδειγμα τις ΗΠΑ και την Σοβιετική Ένωση κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Ενώ ο διπολισμός φέρνει μια μορφή σταθερότητας, καθώς οι στρατιωτικές δυνατότητες και των δύο δυνάμεων ταιριάζουν ομοιόμορφα και το διακύβευμα μιας πιθανής σύγκρουσης είναι εξαιρετικά υψηλό, η ιστορία δείχνει ότι η πολυπολικότητα συνήθως φέρνει αστάθεια καθώς δημιουργεί ένα ανασφαλές, απρόβλεπτο και ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον.

Ο κόσμος του 1.914 μ.Χ., όπου ένα θέατρο ανταγωνιστικών Ευρωπαϊκών δυνάμεων αγωνιζόταν για διεθνή κυριαρχία, τελικά εξελίχθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Καθώς οι ανταγωνιστικές παγκόσμιες δυνάμεις επέκτειναν τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες τους, προσπάθησαν να περιορίσουν άλλους σχηματίζοντας συμμαχίες και ξεκινώντας κούρσες εξοπλισμών.

Σας ακούγεται οικείο; Θα έπρεπε. Ο σημερινός κόσμος έχει κάποιους ανησυχητικούς παραλληλισμούς. Οι ΗΠΑ - ένας ανασφαλής ηγεμόνας του οποίου η σχετική ισχύς μειώνεται καθώς αναδύονται άλλες παγκόσμιες δυνάμεις - προσπαθούν απεγνωσμένα να υποβαθμίσουν, να υπονομεύσουν και να περιορίσουν τους αντιπάλους τους πυροδοτώντας κούρσες εξοπλισμών και επεκτείνοντας τα συστήματα συμμαχίας.

Ήδη, η εστίαση στην επέκταση του ΝΑΤΟ έχει προκαλέσει την σύγκρουση στην Ουκρανία, αλλά ακόμη χειρότερα, η «κυβέρνηση» Μπάιντεν επιδιώκει ενεργά να επεκτείνει αυτό το μοντέλο στην Ανατολική Ασία εναντίον της Κίνας, με τη μορφή μπλοκ όπως το Quad και το AUKUS.

Ενώ αυτά τα συμμαχικά συστήματα υποτίθεται θεωρητικά ότι καθιερώνουν αποτροπή και προβάλλουν Αμερικανική ισχύ, στην πράξη η ιστορία δείχνει ότι αυτή η συμπεριφορά προκαλεί μόνο, αντί να εμποδίζει, συγκρούσεις. Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι η μόνη εξαίρεση σε όλη την ιστορία και η σύγκρουση στην Ουκρανία το επιβεβαίωσε αυτό.

Επειδή όταν ένα κράτος επιδιώκει να εξοπλιστεί με επίκεντρο την σκόπιμη στόχευση ενός άλλου, το άλλο ανταποκρίνεται, δημιουργώντας έναν κύκλο κλιμάκωσης. Επομένως, κάθε κράτος αγωνίζεται να ενισχύσει τις δυνατότητές του με στόχο να ανταποκριθεί στο άλλο και ο κύκλος γίνεται αυτοενισχυόμενος.

Πώς ξεσπούν οι κούρσες εξοπλισμών σε πολέμους; Η απάντηση είναι ότι σε ένα κλίμα αυξανόμενης πολιτικής παράνοιας, καχυποψίας και δυσπιστίας που έρχεται με αυτές τις στρατιωτικές εντάσεις, ορισμένα κράτη αρέσκονται να αναρωτιούνται «τι θα συμβεί αν μου επιτεθούν πρώτα;» ή «σχεδιάζουν επίθεση;».

Ο κίνδυνος πηγάζει από το πότε (όταν) ένα κράτος αντιλαμβάνεται ότι αντιμετωπίζει στρατιωτικό περιορισμό ή πιθανή προληπτική επίθεση, η «μόνη επιλογή» του είναι να επιτεθεί πρώτο και να δώσει το πρώτο χτύπημα. Αυτό, πάλι, έχει τις ρίζες του στα διδάγματα της ιστορίας από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μόλις η Αυστροουγγαρία (σύμμαχος της Γερμανίας) κήρυξε τον πόλεμο στην Σερβία, η Γερμανία πίστευε ότι ο πόλεμος με την Γαλλία (σύμμαχο της Ρωσίας) ήταν αναπόφευκτος. Ως εκ τούτου, ελήφθη η απόφαση να επιτεθεί προληπτικά στην Γαλλία, μέσω του Βελγίου.

Γιατί αυτό είναι σχετικό σήμερα; Γιατί τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή, η Κίνα αποφασίσει ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να επιτεθεί πρώτα στις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία, πριν παρέμβουν με την δύναμη των όπλων για να προστατεύσουν την Ταϊβάν; Να είστε σίγουροι, δεν είμαστε ακόμα εκεί και το Πεκίνο είναι συνήθως απρόθυμο να ρισκάρει όταν πρόκειται για τέτοιου είδους πράγματα.

Τα σχόλια του Αμερικανού στρατηγού είναι, φυσικά, υπερβολικά δραματικά, τουλάχιστον σε αυτό το σημείο. Ωστόσο, είναι επικίνδυνα επειδή αντικατοπτρίζουν το συναίσθημα ότι αργά ή γρήγορα, ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, και όταν πιστεύεται ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, αντιμετωπίζεται ως τέτοιος, και έτσι ο πόλεμος γίνεται πραγματικότητα.

Αυτή την στιγμή, μπορεί να φαίνεται αδιανόητο, αλλά το ίδιο συνέβη και με πολλούς άλλους πολέμους στο παρελθόν. Καθώς οι ΗΠΑ συνεχίζουν να αυξάνουν τις εντάσεις με το Πεκίνο, ένα σημείο καμπής, ή ένας λανθασμένος υπολογισμός, γίνεται όλο και πιο πιθανός, και εκεί βρίσκεται ο κίνδυνος (http://corfiatiko.blogspot.com/2023/06/denis-manturov-von-der-leyen-2025.html).