ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 4

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 4

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει μόνο τα σημαντικότερα και διασημότερα περιστατικά και προσωπικότητες της ιστορίας, τα οποία την επηρέασαν και διαμόρφωσαν σημαντικά με τις πράξεις τους, και των οποίων πολλές φορές ο βίος και οι πράξεις μοιάζουν καταπληκτικά.

Όμως υπάρχουν και λιγότερο γνωστές ιστορικές ομοιότητες προσώπων και γεγονότων στην ιστορία που διαμόρφωσαν σημαντικά σε αυτή. Κάποιες από αυτές αναφέρονται και στο παρόν άρθρο.

Έτσι, τόσο ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης ο Γ’, όσο και ο Ρωμαίος στρατιωτικός και πολιτικός Πομπήιος ο Μέγας, κατέφυγαν και οι δύο στην Αίγυπτο για να σωθούν ως άσυλο από τους εχθρούς τους όταν ηττήθηκαν από αυτους (από τον Αντίγονο Δώσωνα στην Σελλασία ο πρώτος και από τον Καίσαρα στα Φάρσαλα ο δεύτερος Καίσαρα αντίστοιχα), αλλά εκεί βρήκαν τον θάνατο και οι δύο, όταν οι ηγέτες της (Πτολεμαίος Δ’ και ΙΓ’ αντίστοιχα) στράφηκαν εναντίον τους.

Ο πάπας Ιωάννης ο ΙΒ’, ο λεγόμενος “καθολικός Καλιγούλας”, λέγεται ότι είχε σχέσεις με μία χήρα που την είχε κάνει “κυβερνήτρια πολλών πόλεων, όπως ακριβώς και ο Αντίοχος ο Δ’ των Σελευκίδων, είχε ως παλλακίδα του την Αντιοχίδα, στην οποία είχε δώσει να κυβέρνα τις πόλεις της Ταρσού και της Μαλλού.

O Αλβερίκιος ο Β΄, ο γιος της Μαροζιας,  εισέβαλε με στρατό στον γάμο της Μαροζίας και του Ούγου. Ο Ούγος κατάφερε να δραπετεύσει αλλά η Μαροζία συνελήφθη και φυλακίσθηκε.

Τις επόμενες ημέρες ο Αλβερίκιος συνέλαβε και τον αδελφό του τον πάπα Ιωάννη ΙΑ΄ και αυτοχρίστηκε πρίγκιπας της Ρώμης. Έτσι ο Αλβερίκιος Β΄ πήρε την εξουσία από την μητέρα του με τον ίδιο τρόπο που την είχε πάρει κι εκείνη μερικά χρόνια πριν: με ένα πραξικόπημα. Τελικά η Μαροζία πέθανε στη φυλακή σε ηλικία 52 ετών.

Με αντίστοιχο τρόπο, ο Αγκουανερέμπ των Μουγκάλ στην Ινδία, έριξε τον πατέρα του με πραξικόπημα από την εξουσία, τον Σαχ Τζαχάν, ο οποίος είχε αρπάξει την εξουσία ρίχνοντας τον δικό του πατέρα με εξέγερση και ο Σαχ Τζαχάν πέθανε στην φυλακή.

Ο Άρπαλος ήταν ο «Χριστοφοράκος της Αρχαιότητας», αφού το έσκασε από την Βαβυλώνα λίγο πριν επιστρέψει ο Μέγας Αλέξανδρος από την εκστρατεία του στις Ινδίες, έχοντας καταχραστεί μεγάλα ποσά από το Βασιλικό θησαυροφυλάκιο, παίρνοντας μαζί του και τις «γνώσεις» του για το ποιος άλλος έκλεψε και βρίσκοντας άσυλο στην Αθηνά (η οποία αρνήθηκε να τον παραδώσει στον Μέγα Αλέξανδρο) του Δημοσθένη δωροδοκώντας τον.

Αντίστοιχα το 2009 ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, κατέχοντας την θέση του διευθύνοντος συμβούλου στη Siemens Ελλάδος, καθώς και αντιπροέδρου και προέδρου του Ελληνο-γερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, το έσκασε από αυτή πριν παραστεί σε δική και κατέφυγε στην Γερμανία της Μέρκελ, η οποία αρνήθηκε να τον εκδώσει στην Ελλάδα.

Σε αυτήν την δίκη, ο Χριστοφοράκος, είχε να αντιμετωπίσει την κατηγορία για ένα τεράστιο σκάνδαλο που αφορά ένα δίκτυο διακίνησης μαύρου χρήματος της εταιρείας προς τρίτες χώρες για την ανάθεση έργων. Το κόστος των χρηματοδοτήσεων, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ μέσα σε μια δεκαετία.

Ανάμεσα στις χώρες στις οποίες δραστηριοποιήθηκε με αθέμιτα μέσα ο Γερμανικός κολοσσός είναι και η Ελλάδα. Οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές στην χώρα μας αρχίζουν να… ψάχνονται και στο ξεσκόνισμα της σύμβασης 8002 μεταξύ Siemens και ΟΤΕ για την προμήθεια ψηφιακών παροχών, έχουμε μια… καραμπινάτη παρανομία. Δωροδοκία (ακόμα και πολλών πολιτικών τους οποίους ο Χριστοφοράκος γνώριζε και δεν αποκάλυψε) και το παρεπόμενο αδίκημα ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος ομολόγησε τον Ιούλιο του 2009 στην εισαγγελέα του Μονάχου Hildegard Bäumler Hösl καταβολή χορηγιών στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα για την «καλλιέργεια του πολιτικού τοπίου στην Ελλάδα». Έδινε δηλαδή χρήματα με εντολή της Siemens σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ώστε να ευνοείται η εταιρία σε διαγωνισμούς (https://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/55148). 

Ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνας ήταν γνωστός λασπολόγος τον Μεσαίωνα (καθώς και μέγας γλείφτης του Γερμανού Αυτοκράτορα Όθωνα του Α’ για να πάρει αξιώματα και την θέση του επισκόπου) και αυτός ευθύνεται για την διάδοση δύο μεγάλων ψέματων: Ο ένας είναι η γνώστη επιστολή του ενάντια στους Βυζαντινούς στην οποία «ξερνά χολή εναντίον τους» και η άλλη κατά των παπών της Ρώμης που συνεργάζονταν με τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες αντί των Γερμανών που στήριζε ο Λιουτπράνδος.

Ο Λιουτπράνδος έγραψε και διέδωσε έναν λίβελο συκοφαντιών και ύβρεων κατά των Βυζαντινών, καταρχάς επειδή δεν του επέτρεψαν να εξάγει παράνομα εμπορεύματα της Ρωμανίας (κρυφά δηλαδή) από τα Βυζαντινά σύνορα χωρίς να πληρώσει τους οφειλόμενους δασμούς.

Και επίσης, επειδή οι Βυζαντινοί δεν υποτάχτηκαν στις θέσεις του Γερμανού Αυτοκράτορα που ο Λιουτπράνδος υποστήριζε, αλλά και επειδή δεν του έδωσαν μία από τις πρώτες θέσεις στο τραπέζι, την οποία ο ίδιος λόγω του τίτλου του ως παπικού επισκόπου νόμιζε ότι του άνηκε δικαιωματικά.

Ο Λιουτπράνδος, κατάγονταν από αριστοκρατική Λομβαρδική οικογένεια και με αξιόλογη μόρφωση, από νεαρή ηλικία τέθηκε στην υπηρεσία των βασιλέων της Ιταλίας και έλαβε μέρος σε διπλωματικές αποστολές. Αργότερα εκδιώχθηκε από την Ιταλική Αυλή και βρήκε καταφύγιο στην γερμανική, όπου και έγινε ο κυριότερος υπέρμαχος του Γερμανού βασιλιά Όθωνα A΄.

Το ιστορικό του έργο, γραμμένο κατά κύριο λόγο ως μέσο προώθησης των προσωπικών του πολιτικών επιδιώξεων και απόψεων, χαρακτηρίζεται από μονομέρεια και εμπάθεια, ενώ ο καυστικός -και συχνά συκοφαντικός- χαρακτήρας του οδήγησε στην αποτίμηση της ιταλικής πολιτικής σκηνής του 10ου αιώνα ως εξαιρετικά διεφθαρμένης και ανήθικης. Ως αποτέλεσμα, η συγκεκριμένη εποχή ονομάστηκε «Πορνοκρατία».

Διωγμένος από την Παβία βρήκε καταφύγιο στην Σαξονία, όπου το 950 εισήλθε στην υπηρεσία του Γερμανού βασιλιά Όθωνα Α΄. Εκεί άρχισε να γράφει την Ανταπόδοση, ένα έργο που αποσκοπούσε από τη μία στο να εκθέσει και να εκδικηθεί τον Βερεγγάριο Β΄ και από την άλλη να προωθήσει τις προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις του Λιουτπράνδου, που ήθελε να διατηρήσει την εύνοια του Όθωνα.

Ο Βερεγγάριος Β΄, μετά το τέλος του Λοθάριου, ανακηρύχθηκε Βασιλιάς της Ιταλίας χωρίς να έχει πάρει την έγκριση του Όθωνα Α΄, του οποίου ήδη από το 941 ήταν υποτελής. Χωρίς χρονοτριβή ο Όθων Α΄ έφτασε στην Παβία, νυμφεύτηκε την χήρα του Λοθάριου, την Αδελαΐδα και έτσι απέκτησε τον τίτλο του βασιλιά της Ιταλίας. Πρόσκαιρα οι δύο ανταγωνιστές συμβιβάστηκαν, με το Βερεγγάριο Β΄ να ορκίζεται για δεύτερη φορά υπακοή στον Όθωνα.

Το 961 ο Όθων Α΄ εξεστράτευσε για δεύτερη φορά στην Ιταλία και σε αυτήν την εκστρατεία τον συνόδευε ο Λιουτπράνδος, ο οποίος τότε έγινε και επίσκοπος της Κρεμόνας. Ο Λιουτπράνδος ήταν κοντά στον Όθωνα, όταν εκείνος στέφθηκε Αυτοκράτορας από τον πάπα Ιωάννη ΙΒ΄ και ως έμπιστός του ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις με την πολιορκημένη Βίλλα.

Το 963, όταν ο Ιωάννης ΙΒ΄ μεταστράφηκε υπέρ του γιου του Βερεγγάριου Β΄, του Αδαλβέρτου, ο πάπας καθαιρέθηκε από σύνοδο στην οποία μετείχε ο Λιουτπράνδος και αντικαταστάθηκε από τον Λέοντα Η΄.

Το 968 ο Λιουτπράνδος ανέλαβε νέα διπλωματική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη, στην Αυλή του Νικηφόρου Β΄ Φωκά, με σκοπό να διαπραγματευτεί το συνοικέσιο της Θεοφανούς, πορφυρογέννητης κόρης του Ρωμανού Β΄ με το γιο του Όθωνα Α΄, τον Όθωνα Β΄.

Ο Όθωνας Α΄ είχε ήδη στεφθεί "Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας", κάτι που δημιουργούσε πρόσθετα προβλήματα στις σχέσεις με το Βυζάντιο, και το συνοικέσιο θα μπορούσε να εξασφαλίσει την εξομάλυνση της κατάστασης.

Οι διαπραγματεύσεις παρατάθηκαν επί μακρόν και κατέληξαν σε αποτυχία, εξαιτίας του ανταγωνισμού των δύο ηγεμόνων για την Νότιο Ιταλία.

Ο Λιουτπράνδος θεώρησε ότι οι Βυζαντινοί δεν τον φιλοξένησαν με τρόπο αντάξιο της αποστολής του, τον υποτίμησαν σε σχέση με άλλους πρέσβεις, τον προσέβαλαν για την καταγωγή του και προσπάθησαν να τον παραπλανήσουν σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις. Η σχετική αναφορά του (Relatio) εκφράζει με υβριστικό τόνο την οργή για την ταπείνωσή του και δυσφήμιζε το Βυζάντιο στην Δύση.

Το 972 υποχρεώθηκε, παρά τις αντιρρήσεις του λόγω της άσχημης υγείας του, να επισκεφθεί ξανά την Κωνσταντινούπολη με σκοπό να συνοδεύσει την Θεοφανώ στην Δύση. Τελικά πέθανε κάποια στιγμή κατά την διάρκεια του ταξιδιού.

[Συγκεκριμένα, το 950 ο Λιουτπράνδος, που μέχρι τότε κατείχε σημαντική θέση πρεσβευτή στην ιταλική αυλή, έπεσε στην δυσμένεια του βασιλιά και εκδιώχθηκε από την αυλή. Τότε αναζήτησε και βρήκε προστασία στην γερμανική αυλή του Όθωνα Α΄ που ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος των Ιταλών βασιλέων καθώς οι Όθωνες διεκδικούσαν τον θρόνο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που μέχρι τότε κατείχαν οι Καρολίδες.

Υπό την προστασία του Όθωνα Α΄ ο Λιουτπράνδος άρχισε να γράφει την Ανταπόδοση, που όπως λέει και ο τίτλος, ήταν ένα έργο εκδίκησης ενάντια στην ιταλική αυλή και στο οποίο δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει ακραίες και συχνά χυδαίες εκφράσεις τόσο για τους Ιταλούς ευγενείς και τις γυναίκες τους όσο και για τους Ιταλούς πάπες.

Το κείμενό του είναι γεμάτο περιγραφές ακραίων σεξουαλικών ακολασιών και ανηθικοτήτων που είχαν σκοπό να συκοφαντήσουν την ιταλική αυλή και να προωθήσουν την πολιτική ατζέντα του Όθωνα αλλά και τις δικές του πολιτικές βλέψεις.

Το 961 οι υπηρεσίες του Λιουτπράνδου στον Όθωνα απέδωσαν καρπούς για τον ίδιο καθώς ο Γερμανός βασιλιάς τον όρισε επίσκοπο της Κρεμόνα ως επιβράβευση.

Το 963 ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνα έλαβε μέρος σε μία σύνοδο ιεραρχών στην Ρώμη, που είχε οργανώσει ο Όθωνας Α΄, και κατάφερε με τις συκοφαντικές φήμες που διέσπειρε να επηρεάσει την κατάσταση έτσι ώστε να καθαιρεθεί ο Ιωάννης ΙΒ΄.

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές πηγές για την περίοδο αποτελεί το ιστορικό έργο του Λιουτπράνδου, επισκόπου της Κρεμόνας, ο οποίος συμμετείχε στη σύνοδο που καθαίρεσε τον Πάπα Ιωάννη ΙΒ΄ και ήταν πολιτικός αντίπαλος της Ρώμης λόγω του ότι εκδιώχθηκε απο την Ιταλική αυλή.

Σε αυτό το πνεύμα της πολιτικής και προσωπικής αντιπαλότητας με την Ιταλία συνέγραψε το πιο διάσημο έργο του, την Ανταπόδοση, που, όπως λέει και ο τίτλος του, ήταν ένα κείμενο με σκοπό να πάρει εκδίκηση για τις προσωπικές του πικρίες.

Σε αυτό το έργο ο Λιουτπράνδος δεν δίστασε να κατηγορήσει τους Ιταλούς κληρικούς για σεξουαλική ακολασία και ανηθικότητα ενώ επιτέθηκε ιδιαίτερα καυστικά ενάντια στις ισχυρές γυναίκες της ιταλικής πολιτικής σκηνής με σκοπό να πλήξει τους βασιλείς, τους πάπες και τους ευγενείς της Ιταλίας.

Η γλώσσα που χρησιμοποίησε ήταν ιδιαίτερα ακραία και χυδαία και, ενώ δεν στηρίχθηκε απαραίτητα σε ιστορικά στοιχεία, κατάφερε να επηρεάσει σημαντικά την θεώρηση για την εκκλησία της Ιταλίας του 10ου αιώνα δημιουργώντας αρνητικές και σκανδαλιστικές φήμες].

Ο Λιουτπράνδος κατά την διάρκεια της ζωής του έγραψε τρία έργα:

Την Ανταπόδοση (Antapodosis sive Res per Europam gestæ) που ήταν ένα πολιτικό και σατυρικό κείμενο σχετικά με τις Aυλές της Ιταλίας και της Γερμανίας.

Την Ιστορία των Οθώνων (Historia Ottonis sive Liber de rebus gestis Ottonis imp. an. 960-964) που ήταν ένα εγκωμιαστικό έργο για τον Όθωνα Α΄ και πηγή για την ανάμειξή του στις ιταλικές υποθέσεις.

Την Αναφορά (Relatio de legatione Constantinopolitana ad Nicephorum Phocam) που ήταν μία αναφορά σχετικά με τις εμπειρίες του στην Αυτοκρατορική Αυλή της Ρωμανίας.

Το πιο γνωστό από τα τρία είναι η Ανταπόδοση, η οποία γράφτηκε, όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος της, με σκοπό την συκοφάντηση, όχι μόνο του Βερεγγάριου Β΄ για τον οποίον αισθανόταν προσωπική πικρία ο Λιουτπράνδος, αλλά και γενικά όλων των Ιταλών ευγενών, που στη διεθνή πολιτική σκηνή δρούσαν ανταγωνιστικά ως προς τις βλέψεις του Όθωνα Α΄, του προστάτη και ευεργέτη του Λιουτπράνδου.

Οι βλέψεις του επίσης για τον επισκοπικό θρόνο ήταν άλλος ένας λόγος, που φρόντισε τα κείμενά του να λένε αυτά ακριβώς που ήθελαν να ακούσουν οι Όθωνες. Στο τέλος μάλιστα αποδείχθηκε ότι η στρατηγική του επέτυχε, καθώς πράγματι ορίστηκε από τον Όθωνα Α΄ επίσκοπος της Κρεμόνα το 961.

Ίσως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο στον τρόπο γραφής του Λιουτπράνδου, που μάλιστα τον καθιστά και εξαιρετικά σύγχρονο στον τρόπο έκφρασης, είναι η αναφορά στην σεξουαλικότητα των διαφόρων ηγεμόνων, παπών και γενικά ισχυρών ανθρώπων της εποχής του, που περιλαμβάνουν λεπτομέρειες και εκφράσεις, οι οποίες συχνά φτάνουν να γίνουν χυδαίες. Το χιούμορ του έχει μία συγκεκριμένη και χαρακτηριστική δομή.

Αναφέρεται με κάποιον τρόπο στην σεξουαλική πράξη ή στα γεννητικά όργανα και στην ανατροπή των καθιερωμένων ρόλων των φύλων, πάντα με σκοπό να πλήξει και να αμφισβητήσει τους Ιταλούς ευγενείς και τους συμμάχους τους.

Η Ανταπόδοση ακολουθεί μία συγκεκριμένη και συνεπή στρατηγική: παρουσιάζει συστηματικά μία αντιθετική εικόνα ανάμεσα στην ιταλική Αυλή, που υποτίθεται ότι ήταν ανήθικη και σεξουαλικά ακόλαστη και την γερμανική Αυλή, που υποτίθεται ότι ήταν ευσεβής και ηθική.

Οι γυναίκες της ιταλικής αυλής παρουσιάζονται σεξουαλικά ακόλαστες και δολοπλόκες, ενώ οι άνδρες παρουσιάζονται τρυφηλοί και με αμφισβητούμενη αρρενωπότητα, ενώ συχνά οι Καρολίδες αποκαλούνται «Ιταλοί πόρνοι». Αντίθετα οι γυναίκες της γερμανικής Αυλής παρουσιάζονται ενάρετες και αξιοσέβαστες, ενώ οι άνδρες σοφοί, αρρενωποί και δίκαιοι.

Αν και στα κείμενά του ο Λιουτπράνδος επιτίθεται ιδιαίτερα και με σθένος στις γυναίκες, αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με κάποιο προσωπικό μισογυνικό αίσθημα όσο με την επιθυμία του να πλήξει την Ιταλική Αυλή μέσω των γυναικών της.

Οι αφύσικες σεξουαλικές σχέσεις και η ανεξέλεγκτη σεξουαλική δραστηριότητα, που παρουσιάζει στα έργα του αποσκοπεί στο να εκθηλυκοποιήσει την Ιταλική πολιτική Αυλή, έτσι ώστε να την αποδυναμώσει, αλλά και να αμφισβητήσει την νομιμότητα των κληρονομικών αξιώσεων, που ήγειραν οι Ιταλοί βασιλείς.

Η γυναικεία απιστία στα γραπτά του Λιουτπράνδου είχε την διπλή συνέπεια να προκαλεί υποψίες για την νομιμότητα των βασιλικών διεκδικήσεων, αλλά και να ακυρώνει την ανδρική εξουσία, «ευνουχίζοντας» τους βασιλείς.

Ο Βερεγγάριος Β΄ και η οικογένειά του είναι, όπως ήταν αναμενόμενο, ένας από τους κύριους στόχους του Λιουτπράνδου. Ειδικά η σύζυγος του Βερεγγάριου Β΄, η Βίλλα της Τοσκάνης, δέχτηκε την μεγαλύτερη επίθεση.

Την αποκάλεσε δεύτερη Ιεζάβελ και «μάγισσα που τρώει παιδιά» και την κατηγόρησε ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τον ιερέα Δομίνικο, που τον περιγράφει ως κοντό, τριχωτό, τρελό και «με ουρά». Αυτό είχε σκοπό να αμφισβητήσει την νομιμότητα των διαδόχων του Βερεγγάριου Β΄.

Χαρακτηριστική είναι επίσης η επίθεση του Λιουτπράνδου στον πάπα Ιωάννη ΙΑ΄, που ήταν αντίπαλος του Όθωνα Α΄. Ο Λιουτπράνδος αμφισβήτησε την καταγωγή του πάπα, κατηγορώντας τον ότι ήταν νόθος γιος του πάπα Σέργιου Γ΄ με την πριγκίπισσα Μαροζία και μάλιστα με ιδιαίτερα καυστικό τρόπο.

Τον κατηγόρησε ότι καταγόταν από «εκείνη την αναίσχυντη πόρνη», την γερουσιαστή Θεοδώρα και τις «φαύλες πράξεις» τής κόρης της Μαροζίας. Από τέτοιου είδους κατηγορίες και χαρακτηρισμούς η εποχή του 10ου αιώνα στην Ρώμη ονομάστηκε «πορνοκρατία». 

Τέτοιου είδους αντιμετώπιση είχαν και πολλοί άλλοι βασιλείς, πρίγκιπες, πάπες και άλλοι ευγενείς της Ιταλικής Αυλής, με αποκορύφωμα την ίδια την μητέρα του Βερεγγάριου Β΄, την Γκίζελα του Φρίουλι, που ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους της Ιταλίας του 10ου αιώνα, αλλά ο Λιουτπράνδος επιχειρεί να αμαυρώσει την εξουσία της με κατηγορίες περί ανηθικότητας, καθώς, όπως γράφει, «είχε σαρκικές σχέσεις με όλους, όχι μόνο με πρίγκιπες, αλλά ακόμη και με απλούς ανθρώπους» και λίγο πιο κάτω αναφέρει ότι «η διαφθορά της σάρκας της» διέφθειρε ακόμη και τους υπηκόους της και κατά συνέπεια ολόκληρη την πολιτική σκηνή.

Αντίθετα, η μητέρα του Όθωνα Α΄, η Ματθίλδη του Ρίνγκελχαϊμ, εξυψώνεται ως αγνή και ευσεβής, που δικαίως νυμφεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ και μέσω της ιερής και δίκαιης ένωσής τους προέκυψε ως νόμιμος απόγονος (και νόμιμος διεκδικητής του θρόνου) ο Όθων Α΄.

Ο Λιουτπράνδος μάλιστα φτάνει στο σημείο να επιχειρήσει να εμφανίσει τον Όθωνα Α΄ ως νόμιμο διάδοχο του ίδιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου και έτσι να κατοχυρώσει τον τίτλο του ως "Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας".

Με ανάλογο τρόπο η σύζυγος του Όθωνα Α΄, η Αδελαΐδα της Βουργουνδίας, εξυψώνεται ως «η πιο ενάρετη και η πιο ακέραιη» και φέρει με αδιαμφισβήτητο τρόπο το κληρονομικό δικαίωμα στον ιταλικό θρόνο και την συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Τα κείμενα του Λιουτπράνδου, που γράφτηκαν με σκοπό την πολιτική υποστήριξη των Οθώνων και των διεκδικήσεών τους στον θρόνο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, λόγω του καυστικού και συκοφαντικού χαρακτήρα τους, θεωρούνται υπεύθυνα για την αρνητική εικόνα που έχουμε σήμερα για την λεγόμενη «σκοτεινή εποχή» (Dark Ages) του 10ου αιώνα και ειδικά για την πολιτική σκηνή της Ρώμης του 10ου αιώνα.

Οι σκληρές και συχνά αβάσιμες επιθέσεις του Λιουτπράνδου στην ηθική και την σεξουαλικότητα των παπών και των ηγεμόνων της εποχής, οδήγησε στην θεώρηση ότι το πολιτικό σύστημα ήταν βαθιά διεφθαρμένο και σεξουαλικά ακόλαστο με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη εποχή να έχει μείνει γνωστή ως «Πορνοκρατία».

Ο Λιουτπράνδος άρχισε να συγγράφει ίσως το πιο γνωστό του έργο, την Ανταπόδοση, που ήταν, όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος του, ένα έργο με σκοπό την εκδίκηση για την αδικία που θεωρούσε ότι είχε υποστεί από τους Ιταλούς ηγεμόνες. Σε αυτό το έργο εξυμνούσε τους Γερμανούς ευγενείς ενώ κατακεραύνωνε τους Ιταλούς.

Δεν δίστασε μάλιστα να χρησιμοποιήσει τις πιο ακραίες κατηγορίες περί σεξουαλικής ακολασίας και τις πιο χυδαίες εκφράσεις.

Η επίθεσή του αφορούσε κατά κύριο λόγο τους ισχυρούς άντρες της Ιταλίας αλλά στόχος των κατηγοριών του ήταν κυρίως οι γυναίκες καθώς τις θεωρούσε το μέσο για την αμφισβήτηση της ηθικής των οικογενειών τους αλλά και των πολιτικών τους διεκδικήσεων που εκείνη την εποχή στηρίζονταν σε κληρονομικά δικαιώματα. Με την αμφισβήτηση της ηθικής των Ιταλίδων γυναικών αμφισβητούσε ταυτόχρονα και τα κληρονομικά δικαιώματα των Ιταλών αντρών αλλά και τον αντρισμό τους.

Η Μαροζία που τότε ήταν έφηβη αποτέλεσε εύκολο στόχο για τον Λιουτπράνδο που ισχυρίσθηκε ότι είχε ερωτική σχέση με τον πάπα με τις ευλογίες των γονιών της. Με αυτόν τον τρόπο ο Λιουτπράνδος κατάφερε διπλό χτύπημα τόσο στην οικογένεια των Θεοφύλακτων όσο και στον νέο πάπα που ήταν εχθρικός προς τα γερμανικά συμφέροντα.

Η οικογένεια αυτή, λόγω της μεγάλης της εξουσίας δέχτηκε σκληρή κριτική που συνοδεύτηκε από αναπόδεικτες κατηγορίες σεξουαλικής ακολασίας κυρίως από τον πολιτικό της αντίπαλο Λιουτπράνδο της Κρεμόνα. Αυτές οι κατηγορίες οδήγησαν στον χαρακτηρισμό της εποχής της ακμής της οικογένειάς της ως "πορνοκρατία".

Με το όνομα Πορνοκρατία χαρακτηρίζεται στην ιστορία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας η περίοδος μεταξύ 904 και 963 μ.Χ., ξεκινώντας από την ανάληψη του θρόνου από τον Πάπα Σέργιο Γ΄ έως τον θάνατο του Ιωάννη ΙΒ΄. Μερικές πηγές ωστόσο θεωρούν ότι τερματίστηκε το 935 μ.Χ. με τον Πάπα Ιωάννη ΙΑ΄.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μία σειρά από ισχυρές γυναίκες, με πιο σημαντικές την γερουσιαστή Θεοδώρα και την κόρη της Μαροζία, άσκησαν εξουσία τόσο στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας όσο και στην Εκκλησία.

Το όνομα “πορνοκρατία” προέρχεται κατά κύριο λόγο από το έργο του Λιουτπράνδου της Κρεμόνα που δεν δίστασε, αν και συχνά αβάσιμα, να κατηγορήσει τους ανώτερους κληρικούς της Καθολικής Εκκλησίας και του Ιταλούς ευγενείς για σεξουαλική ακολασία προκειμένου να εξυπηρετήσει τις δικές του πολιτικές επιδιώξεις.

Αυτό οδήγησε στον χαρακτηρισμό των παπών του 10ου αιώνα ως “στρατιά πόρνων”, χαρακτηρισμός που έδωσε το όνομα “πορνοκρατία” στην εποχή αυτή.

Σήμερα όμως θεωρείται ότι οι περισσότερες σχετικές κατηγορίες προήλθαν από αντιπάλους της οικογένειας των Θεοφυλάκτων που ασκούσε επιρροή στην τότε πολιτική σκηνή της Ιταλίας, καθώς και σε όσους ήταν ιδεολογικά αντίθετοι προς τους πάπες της εποχής που επεδίωκαν την μείωση της Αυτοκρατορικής επιρροής στην Εκκλησία και την αύξηση της ισχύος της Ρώμης εντός της Καθολικής Εκκλησίας.

[Επίσης, οι Θεοφύλακτοι, οι οποίοι είχαν Βυζαντινη καταγωγή, ήταν σύμμαχοι των Βυζαντινών και όχι του Γερμανού Αυτοκράτορα Όθωνα του Α’ που ο Λιουτπράνδος υποστήριζε και για τον λόγο αυτό, προκειμένου να χάσουν τα ερείσματα τους στον λαό της Ρώμης, έπρεπε όλοι τους να συκοφαντηθούν ως τέρατα (με προπαγάνδα αλλά Γκέμπελς), προκειμένου οι Ρωμαίοι και οι Ιταλοί να δεχτούν τους (αν)«ηθικούς» Γερμανούς Αυτοκράτορες ως δήθεν «σωτήρες» τους.

Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό, προωθούνταν περαιτέρω και το σχέδιο του Καρλομάγνου, το οποίοι αι συνέχισε ο Όθωνας ο Α’, αλλά και όλοι οι Γερμανοί Αυτοκράτορες για πλήρη και στοχευμένη σύγκρουση Ρωμανίας και Ρώμης, μέσω της προώθησης από τους ίδιους αλίμενων ή αιρετικών δογμάτων στο Ορθόδοξο δόγμα.

Αλλά παράλληλα και με την προώθηση στην θέση του πάπα της Ρώμης δικών τους ατόμων, οι οποίοι θα έπειθαν τους Ιταλούς να διώξουν τους Βυζαντινούς και να δεχτούν τους Γερμανούς ως ηγέτες τους (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.htmhttp://www.romanity.org/htm/rom.el.01.romiosini_romania_roumeli.01.hthttp://www.romanity.org/htm/rom.el.01.romiosini_romania_roumeli.01.htm#s512, m, l, http://www.romanity.org/htm/rom.e.04.fragkoi_romaioi_feoudalismos_kai_dogma.01.htmhttp://www.romanity.org/htm/rom.e.00.to_psema_tou_karlomagnou_to_794.htm ,  https://docplayer.gr/2403199-Romiosyni-romania-roymeli-toy-p-ioanni-rouanidi.html, )].

Συγκεκριμενα, κατά τον 10ο αιώνα οι πάπες βρέθηκαν κάτω από την ισχυρή επιρροή της οικογένειας του Θεοφύλακτου, κόμη του Τούσκουλου και της γυναίκας του Θεοδώρας, η οποία, μαζί με την κόρη της Μαροζία, ασκούσε επιρροή στην εκλογή νέων παπών.

Τα πολιτικά παιχνίδια της εποχής οδήγησαν στην εκλογή πολλών διαφορετικών παπών κατά την διάρκεια εξήντα ετών η εκλογή των οποίων εξυπηρετούσε τα συμφέροντα κατά κύριο λόγο της οικογένειας Θεοφύλακτου.

Το κύριο χαρακτηριστικό της εποχής είναι η γρήγορη και συχνή εναλλαγή παπών πολλοί από τους οποίους βρήκαν βίαιο και ξαφνικό θάνατο. Ήταν τόσο έντονο αυτό το φαινόμενο που οι παπικοί υπηρέτες έκαναν περιουσίες πουλώντας τα υπάρχοντα κάθε απελθόντα πάπα.

Θεοφύλακτος Α΄ (Teofilatto, 860 – 924) ήταν κόμης του Τούσκουλου και Ρωμαίος στρατηγός. Έγινε de facto κυβερνήτης της Ρώμης από το 905 μέχρι τον θάνατό του. Η οικογένειά του, οι Θεοφύλακτοι, αλλά και ο γαμπρός του, ο Αλβερίκιος Α΄, κυριάρχησαν στην Ιταλική πολιτική σκηνή και χειραγώγησαν την παπική εξουσία για τα επόμενα 60 χρόνια. Το Ελληνικό του όνομα κάνει τους ιστορικούς να θεωρούν ότι είχε Βυζαντινή καταγωγή.

Ο Θεοφύλακτος προερχόταν από οικογένεια ευγενών Βυζαντινής καταγωγής και κληρονόμησε τον τίτλο του Κόμη του Τούσκουλου. Παντρεύτηκε την Θεοδώρα και μαζί της έκανε δύο κόρες, την Μαροζία και την Θεοδώρα Β'.

Μέσω πολιτικών μηχανορραφιών κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία καλύπτοντας το κενό που είχε αφήσει η πτώση της δυναστείας των Καρολιδών στην Ιταλία και μαζί με την σύζυγό του Θεοδώρα και την κόρη του Μαροζία να κάνει την οικογένειά του την πιο ισχυρή στην Ιταλία του 10ου αιώνα.

Το 904 μεθόδευσε με την βοήθεια της Θεοδώρας και του συμμάχου του Αλβερίκιου Α΄ του Σπολέτο την κατάληψη του παπικού θρόνου από τον Σέργιο Γ΄. Με την υποστήριξη αυτού του νέου πάπα ο Θεοφύλακτος απέκτησε απόλυτη εξουσία στην Ρώμη και έφτασε μάλιστα στο σημείο να κατακτήσει και τον τίτλο του Roman consul, δηλαδή το ύπατο αξίωμα για έναν Ρωμαίο πολίτη ενώ ο Σέργιος τον όρισε παπικό Θησαυροφύλακα (Vestarius) και Στρατηγό (Magister militium).

Η ταχεία άνοδος στην εξουσία του Θεοφύλακτου έκανε τους πολίτικούς του αντιπάλους να αντιδράσουν με ακραίο τρόπο. Με κορυφαίο τον Λιουτπράνδο της Κρεμόνα που είχε προσωπική διαμάχη με τους Ιταλούς ευγενείς αλλά και προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις που τον τοποθετούσαν ενάντια στην Ρώμη άρχισαν να διαδίδουν ότι ο Θεοφύλακτος ενθάρρυνε την ερωτική σχέση της κόρης του Μαροζίας με τον πάπα Σέργιο Γ΄.

Έτσι ξεκίνησε μία εποχή έντονης διαπλοκής και πολιτικού αμοραλισμού που χαρακτηρίστηκε από την συχνή και γρήγορη εναλλαγή παπών στην εξουσία μέσω της χειραγώγησης της παπικής έδρας από τους Ιταλούς ευγενείς και ιδιαίτερα της οικογένειας των Θεοφύλακτων καθώς και από τις χυδαίες επιθέσεις κυρίως του Λιουτπράνδου ποὺ κράτησε για 60 χρόνια. Αυτή η εποχή έμεινε γνωστή ως "πορνοκρατία".

Το 909, για να ενισχύσει την συμμαχία του με τον Αλβερίκιο, τον έκανε γαμπρό του παντρεύοντας τον με την κόρη του την Μαροζία. Όταν έναν χρόνο αργότερα η κόρη του έκανε έναν γιο, τον Αλβερίκιο Β΄, ο Λιουτπράνδος βρήκε την ευκαιρία να χτυπήσει ξανά την οικογένεια των Θεοφύλακτων και ισχυρίσθηκε ότι το αγόρι δεν ήταν γιος του συζύγου της Μαροζίας, αλλά ήταν νόθος γιος του Σέργιου.

Το 911 ο Σέργιος πέθανε και ο Θεοφύλακτος φρόντισε να πάρει την θέση του πάλι κάποιος που θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά του. Έτσι το χρίσμα πήγε στον Αναστάσιο Γ΄ που όμως δεν κράτησε το αξίωμα παρά μόνο για δύο χρόνια και δύο μήνες.

To 913 νέος πάπας ορίστηκε ο Λάνδων αλλά και αυτός αντικαταστάθηκε μετά από έναν χρόνο από τον Ιωάννη Ι΄ ο οποίος μάλιστα φρόντισε, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την στήριξή του, να απονείμει στην Θεοδώρα τον τίτλο της γερουσιαστή, τίτλο που κληρονόμησαν και οι κόρες της, η Μαροζία και η Θεοδώρα.

Το 915 ο Θεοφύλακτος μαζί με τον Ιωάννη Ι΄ και τον γαμπρό του, τον Αλβερίκιο Α' του Σπολέτο, αλλά και με την υποστήριξη της Καμπανίας και των Βυζαντινών της Νότιας Ιταλίας νίκησε τους Σαρακηνούς που ήταν μια συνεχής απειλή για την Ρώμη στο Γκαριλιάνο.

Αυτό αύξησε την αίγλη του Θεοφύλακτου αλλά και την εκτίμησή του για τον Ιωάννη. Ο Λιουτπράνδος πάλι δεν έχασε την ευκαιρία να επιτεθεί στους πολιτικούς του αντιπάλους και κατηγόρησε αυτή την φορά την Θεοδώρα ότι είχε ερωτική σχέση με τον νέο πάπα και ότι η μικρότερη κόρη του Θεοφύλακτου, η Θεοδώρα Β΄, ήταν στην πραγματικότητα νόθο παιδί του Ιωάννη.

To 916 ο Θεοφύλακτος πέθανε αλλά η οικογένειά του συνέχισε να επηρεάζει και να χειραγωγεί την πολιτική σκηνή.

[Εκ των υστέρων, κυρίως λόγω των υπερβολικών κειμένων του Λιουτπράνδου της Κρεμόνα που δεν δίστασε να χαρακτηρίσει την οικογένεια των Θεοφύλακτων, και ιδιαίτερα τις γυναίκες της οικογένειας, με εξαιρετικά χυδαίους χαρακτηρισμούς λόγω των προσωπικών του πολιτικών επιδιώξεων, η εποχή της ακμής των Θεοφύλακτων χαρακτηρίστηκε ως "πορνοκρατία".

 Σήμερα όμως οι ιστορικοί θεωρούν τον όρο αβάσιμο και υπερβολικό καθώς, ενώ η εποχή όντως χαρακτηρίσθηκε από διαπλοκή και πολιτική διαφθορά, δεν υπάρχουν αποδεδειγμένα ιστορικά στοιχεία περί σεξουαλικής ακολασίας των παπών ή των ευγενών της εποχής και έτσι σήμερα προτιμάται ο όρος "σκοτεινή εποχή"].

Ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνα άρχισε να διαδίδει φήμες σχετικά με την ηθική του νέου πάπα αλλά και την ηθική της οικογένειας των Θεοφύλακτων.

Ισχυρίσθηκαν ότι ο Σέργιος, με τις ευλογίες της Θεοδώρας και του Θεοφύλακτου, είχε ερωτική σχέση με την ανήλικη τότε κόρη τους, την Μαροζία ενώ δεν δίστασε να κατηγορήσει και την ίδια τη Θεοδώρα για σεξουαλική ακολασία.

Την χαρακτήρισε «αναίσχυντη πόρνη [...] μοναδική κυβερνήτρια της Ρώμης[...] που ασκεί εξουσία σαν άντρας» ενώ είπε για τις κόρες της ότι "ξεπερνούσαν την μητέρα τους στις αγαπημένες δραστηριότητες της Αφροδίτης".

{Ειδικά ο βίος της Θεοδώρας Β΄ που ήταν άμεμπτος ηθικά και δεν προκάλεσε κανένα σχόλιο και καμία υποψία δείχνει και τον βαθμό στον οποίον ήταν προκατειλημμένος ο Λιουτπράνδος και πόσο μεροληπτικά ήταν τα κείμενά του.

Όπως είχαν κάνει και αμέτρητοι άλλοι πριν απο αυτόν, ο Λιουτπράνδος θεωρούσε την γυναικεία εξουσία τόσο αφύσικη που για να την δικαιολογήσει έπρεπε να την συνδέσει με την σεξουαλική επιρροή. Για εκείνον μόνο μέσω κάποιας σεξουαλικής χάρης μπορούσε μία γυναίκα να αποκτήσει εξουσία.

Τελικά η Θεοδώρα πέθανε γύρω στο 916, όντας ίσως η πιο ισχυρή γυναίκα της Ρώμης και η πιο συκοφαντημένη. Ήταν μία γυναίκα που κατείχε ισχύ, χρήματα, περιουσία και τίτλο αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει κάποια θέση εξουσίας λόγω των προκαταλήψεων της εποχής ενάντια στην γυναικεία εξουσία.

Έτσι ο μόνος τρόπος για να ασκήσει εξουσία ήταν μέσω της χειραγώγησης εκείνων που κατείχαν τις θέσεις εξουσίας. Κατά τη διάρκεια της ζωής της ίσως να επέλεξε να χρησιμοποιήσει ηθικά αμφίβολες μεθόδους όπως τη χειραγώγηση της παπικής εξουσίας αλλά δεν έκανε κάτι περισσότερο ή κάτι διαφορετικό από ότι έκαναν συχνά οι άντρες που βρίσκονταν σε θέσεις ισχύος.

Το γεγονός όμως ότι ήταν γυναίκα έκανε τη συμπεριφορά της να δείχνει στα μάτια πολλών ως περισσότερο διεφθαρμένη και αυτός ήταν ο λόγος που τα λόγια του Λιουτπράνδου "ασκεί εξουσία σαν άντρας" ήταν κατηγορία.

Η Θεοδώρα πέθανε αλλά η οικογένειά της συνέχισε να κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή της Ρώμης για πολλά χρόνια, να δημιουργεί ισχυρούς εχθρούς και να δέχεται συχνά αβάσιμες και ακραίες κατηγορίες που αφορούσαν κυρίως σεξουαλικές ακολασίες και δεν μπορούσαν ούτε να αποδειχθούν αλλά ούτε και να διαψευσθούν, αλλά παρά ταύτα επηρέαζαν τους πολίτες της Ρώμης. Αυτές οι ακραίες κατηγορίες οδήγησαν στο να ονομαστεί η εποχή της ακμής της Θεοδώρας και της οικογένειάς της "πορνοκρατία" (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%B6%CE%AF%CE%B1)}.

Σε σχέση με την αποστολή του Λιουτπράνδου στην Ρωμανία, αυτός, γύρω στο 970 μ.Χ., ως «επίσκοπος» Κρεμόνας, αποστέλλεται στην Πόλη από τον αυτοκράτορα Όθωνα Α’ της Γερμανίας. (Είναι η δεύτερη αποστολή του. Είκοσι χρόνια πριν, το 949, εγκωμίαζε με ενθουσιώδεις μεγαλοστομίες τους Βυζαντινούς. «Ξεπερνούν όλα τα έθνη σε πλούτο και παιδεία», έγραφε τότε).

Την δεύτερη φορά, ευρισκόμενος προφανώς σε διατεταγμένη υπηρεσία ενίσχυσης της παπικής προπαγάνδας και διασυρμού του Βυζαντίου στη Δύση, γράφει με πρωτοφανές μίσος κατά των Ελλήνων. Λιβελλογραφεί, χυδαιολογεί, συκοφαντεί τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, επιδίδεται σε απύλωτο υβρεολόγιο. («Μοχθηρόν και κακόβουλον» τον χαρακτηρίζει ο Παπαρρηγόπουλος, στον Ε’ τόμο της ιστορίας του. (Σελίδες 118-134).

Ζήτησε, η θυγατέρα του αυτοκράτορα Ρωμανού και της Θεοφανούς, να δοθεί σύζυγος στο γιο του Όθωνα. «Τι είναι αυτά που λες;» του απαντά ο Αυτοκράτορας. «Μία πορφυρογέννητη, κόρη πορφυρογέννητου, να παντρευτεί βάρβαρο; Ποτέ!!!».

Σκύλιασε ο αχρείος. Στο τραπέζι που παρέθεσε ο Φωκάς τον έβαλε να καθίσει στην ταπεινή 15η θέση. Οι ύβρεις και οι γελοίοι χλευασμοί, του αλαζόνα Φράγκου, κατά του Αυτοκράτορα, στις επιστολές του στον πάπα και τον Όθωνα, καταλαμβάνουν ολόκληρες σελίδες. Το κακό όμως, έγινε.

Τα πλούτη της Πόλης έγιναν γνωστά και θάμπωσαν τους Φράγκους. Η εξαθλιωμένη, βάρβαρη και σε δημογραφική έκρηξη τελούσα Ευρώπη, επινοεί την λύση: Σταυροφορίες, η μεγαλύτερη απάτη της παγκόσμιας ιστορίας, η πρώτη αποικιοκρατική εξόρμηση της Δύσης.

Κλέφτες, λωποδύτες, πειναλέες μάζες, άγρια θηρία-οι Σταυροφόροι-ξεχύνονται στην Ρωμανία και με αποκορύφωμα το 1204, λεηλατούν, βιάζουν, φονεύουν και κακουργούν κατά των «σχισματικών» Ελλήνων.

(Ο Παπαρηγόπουλος γράφει ότι μαζί με τους Φράγκους «συνέπραττον, εις την δήωσιν και την ανηλεή και κτηνώδη βιαιοπραγίαν, Πισάται, Γεννουαίοι, Σικελοί, Άπουλοι, Ούγγροι, Ισπανοί, Γερμανοί», όλη η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση).

Συγχρόνως, όσα απ’ αυτά τα τρισάθλια υποκείμενα, τους Σταυροφόρους, ήξεραν πέντε γράμματα, έγραφαν και τους «άθλους» τους, κείμενα απύθμενου μίσους κατά του Ελληνισμού. (Το οποίο καλλιεργούσε και υποδαύλιζε-ποιος άλλος;- ο πάπας της Ρώμης).

Μεταξύ των εμετικών κειμένων, στα οποία ξεχειλίζει ο φθόνος, η κακία και η παλιανθρωπιά των συντακτών τους κατά του Ελληνισμού και, κυρίως, κατά της Ορθοδόξου Πίστεως, είναι και κάποιου Γερμανού «ιεραποστόλου» ονόματι Brocardus. Αυτός υπέβαλε το 1332 υπόμνημα-μνημόνιο στο Φίλιππο ΣΤ’ της Γαλλίας, στο οποίο εξηγεί πώς θα γίνει, η τελειωτική αυτή τη φορά, διάλυση του Βυζαντίου και ο βίαιος εκλατινισμός των Ελλήνων.

Ο ψευτοϊεραπόστολος προτείνει πέντε μέτρα, για να παραμείνουν αιώνια τα εδάφη της Ρωμιοσύνης στη Δύση και να υποταχθούν ολοκληρωτικά οι Έλληνες.

(Τα αποσπάσματα τα μετέφρασε ο Κυρ. Σιμόπουλος και περιέχονται στο βιβλίο του «Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια», σελ. 249-251).

Πρώτον: Εκκαθάριση του «εσωτερικού μετώπου». Όλοι οι Λατίνοι που απαρνήθηκαν την «καθολική πίστη» και την «ρωμαϊκή Εκκλησία» με λόγο ή έργο και προσχώρησαν στην γραικική απιστία, θα καταγγέλονται ως αιρετικοί και ή θα θανατώνονται από την ιερά εξέταση ή θα εξορίζονται διά βίου.

Δεύτερον: Όλοι οι Έλληνες μοναχοί, οι ονομαζόμενοι καλόγεροι, θα εκδιωχθούν από τα κατακτημένα εδάφη και θα διασκορπιστούν σε διάφορες χώρες της Δύσης, εκτός αν αποκηρύξουν δημόσια την πλάνη τους και δηλώσουν πίστη στον πάπα. (Δοκάρι στα μάτια των Δυτικών, και τότε και τώρα, ο ορθόδοξος μοναχισμός).

Τρίτον: Για να επιστρέψουν όλοι οι «Γραικοί» (από τον λεγόμενο Καρλομάγνο και εντεύθεν έτσι μας ονομάζουν περιφρονητικά οι Φράγκοι), στην «ορθή πίστη», στον καθολικισμό, και να κοπεί οριστικά ο δρόμος επιστροφής στη δογματική πλάνη, πρέπει να ξεχάσουν την γλώσσα τους. Να μην μιλάνε και να μην καταλαβαίνουν Ελληνικά.

(Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε κατά των γλωσσοκτόνων βιβλίων τάχα και Γλώσσας του Δημοτικού. Χωρίς την γλώσσα, φραγκεύουμε μέσα σε μία γενιά). Για την ριζική αυτή λύση, συνεχίζει ο Γερμανός, θα απαγορευτεί η ελληνική γλώσσα και θα επιβληθεί η διδασκαλία αποκλειστικά των λατινικών (σ.σ. σήμερα των αγγλικών).

«Τα παιδιά των Ελλήνων πρέπει να μαθαίνουν μόνο την δική μας γλώσσα, ώστε να διαβάζουν τα δικά μας μόνο βιβλία, να μαθαίνουν τις πλάνες τους και να ενστερνίζονται την αγία μας πίστη και το σωστό δόγμα».

Τέταρτον: Όλα τα βιβλία που υπερασπίζονται το ανατολικό χριστιανικό δόγμα, πρέπει να καούν. (Ο απόγονός του, ο Αδόλφος, υιοθέτησε την συμβουλή του). Οι Έλληνες έχουν βιβλία σύγχρονα και παλαιότερα, που περιέχουν πλάνες σχετικά με την «ρωμαϊκή Εκκλησία» και πολλές βλασφημίες εις βάρος των τέκνων της.

Όλα αυτά τα βιβλία θα αναζητηθούν με ζήλο και επιμονή από ειδικευμένα για αυτό το έργο άτομα, θα συγκεντρωθούν και θα ριχτούν στην πυρά. Για την συλλογή τους θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα, από την τρομοκρατία ως τον αφορισμό.

Πέμπτον: Ειδικά στην Κωνσταντινούπολη θα συγκεντρωθεί βιαίως, στην Αγία Σοφία, ολόκληρος ο ορθόδοξος κλήρος και από τον λαό ένα τουλάχιστον άτομο από κάθε οικογένεια. «Και μετά το κήρυγμα θα κληθούν όλοι να δηλώσουν διά βοής ότι προσχωρούν στο δικό μας δόγμα ότι συμφωνούν για την ένωση των Εκκλησιών κι ότι υποτάσσονται στη ρωμαϊκή Εκκλησία και τον πατέρα μας, τον πάπα…».

Ο Γερμανός «ιεραπόστολος» είναι ο πρώτος στην παγκόσμια ιστορία, που εισηγείται συστηματική, «επιστημονική», Γενοκτονία. Είναι ο πρώτος που σχεδιάζει πνευματική εκμηδένιση, εθνικό και φυλετικό αφανισμό. Το σχέδιο του εφαρμόσθηκε στην αμερικανική ήπειρο, στη νότια μέσω των Ισπανών «κονκισταδόρων (=κατακτητών) και στον βορρά με τους τυχοδιώκτες καουμπόι.

(Η σφαγή και η πολιτιστική καταστροφή των ιθαγενών της Αμερικής είναι ένα γεγονός που αποσιωπάται επιμελώς. Οι Ισπανοί καταχωνιάζουν τα εγκλήματά τους. Πέραν των σφαγών, κατέφευγαν και στις προγραμματισμένες διασταυρώσεις με συστηματικό βιασμό των ιθαγενών γυναικών για τη δημιουργία μιάς φυλής μιγάδων, που εξαιτίας των βιολογικών και ανθρωπομορφικών της χαρακτηριστικών ξέκοβε από τις εθνολογικές της ρίζες και δεχόταν την επιρροή του ξένου δυνάστη.

Οι εξ Ευρώπης Αμερικανοί, όχι μόνο δεν ένιωσαν τύψεις για την Γενοκτονία, αλλά την μεταμόρφωσαν σε πολιτιστικό κεφάλαιο, εντάσσοντας τη στις ηρωικές περιόδους της ιστορίας των ΗΠΑ, όπως εκφράζεται στα γουέστερν).

Τα ίδια έκαναν οι Γάλλοι στην Αλγερία, οι Άγγλοι στις αποικίες του ανά τον κόσμο, οι Ολλανδοί, Βέλγοι, Γερμανοί και λοιποί «εταίροι» μας στην Αφρική, ο Χίτλερ στην Ρωσία, στην Ελλάδα και στις χώρες των μη Αρείων, που κατακτούσε. Τα ίδια κάνουν και πάλι με τα μνημόνια στην πατρίδα μας, χρησιμοποιώντας βεβαίως τους χρήσιμους «Κουίσλιγκ» (https://averoph.wordpress.com/2014/03/29/%cf%89%cf%82-%cf%80%cf%8c%cf%84%ce%b5-%ce%b8%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%ae%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%cf%86%ce%b8%ce%b1%cf%81%ce%bc/#more-54656).

Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο αυτοκρατορικός τίτλος που οικειοποιήθηκαν οι Γερμανοί Αυτοκράτορες αντιμετωπίστηκε από το Βυζάντιο με οργή και περιφρόνηση.

Σύμφωνα με το Λιουτπράνδο της Κρεμόνας, όταν οι παπικοί απεσταλμένοι έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη φέρνοντας μια επιστολή που απευθυνόταν στον "Αυτοκράτορα των Ελλήνων" και στην οποία ο πάπας αναφερόταν στον  Όθωνα Α΄ ως το  "σεπτό Αυτοκράτορα των Ρωμαίων", οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την αγανάκτησή τους: 

«Tι θρασύτητα», κραύγασαν, «να αποκαλείται ο οικουμενικός αυτοκράτορας των Ρωμαίων, ο ένας και μοναδικός Νικηφόρος, ο μεγάλος, ο μεγαλοπρεπής «ως αυτοκράτωρ των Ελλήνων» και να πρασαγορεύεται ένα αξιολύπητο βαρβαρικό πλάσμα ως  «Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων»!  Ω ουρανέ!  Ω θάλασσα!  Ω  γη!  Τι θα κάνουμε με αυτούς τους παλιανθρώπους και τους εγκληματίες».

Από τον επίσκοπο της Κρεμόνας μαθαίνουμε ο αυτοκράτορας Ν. Φωκάς, έχοντας μεγάλη εμπιστοσύνη στην πολεμική ικανότητα του στρατού του,  αντιμετώπιζε την στρατιωτική ισχύ της Δύσης. 

Ο Φωκάς ρωτούσε συχνά για το στρατό του Όθωνα και αμφισβητούσε το αξιόμαχό του, τόσο σε αριθμούς όσο και σε ποιότητα και εξοπλισμό. Ειρωνευόταν επίσης τους Δυτικούς στρατιώτες ως κοιλιόδουλους και μέθυσους, ενώ σημείωνε ιδιαιτέρως ότι οι Γερμανοί δεν διέθεταν ναυτικό. 

Η θάλασσα ανήκει στους Βυζαντινούς, του τόνισε. «Η κυριαρχία του κόσμου μού ανήκει γιατί είμαι ο κύριος της ναυσιπλοΐας», ενώ απείλησε μάλιστα ότι ο Βυζαντινός στόλος θα επιτεθεί και θα καταστρέψει τις παράλιες πόλεις που οι Γερμανοί κατείχαν στην Ιταλία.

Η  ΑΞΙΑ  ΤΟΥ  ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

Ο  Χριστόφορος, ένας   αξιωματούχος  του αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, απείλησε τον Λιουτπράνδο  σε μεταξύ τους διένεξη λέγοντας του τα εξής:

«Έτσι και ο βασιλιάς σου μας επιτεθεί, τότε όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά ούτε και σ΄ αυτούς τους πειναλέους και δερματοφόρους ομογενείς του, τους Σάξωνες,  δεν  θα βρίσκει τόπο να κρυφτεί. Γιατί με τα χρήματά  μας, θα υποκινήσουμε όλα τα έθνη, μέχρι να τον συντρίψομε, ωσάν κέραμον μη αναπλάσιμο».

Το  Βυζάντιο  εκείνη  την  εποχή  είχε   ισχυρό και σταθερό νόμισμα.

Ο  Λιουτπράνδος   έγραψε  στην Relatio,  γεμάτος οργή,  ότι τον υποτίμησαν, τον ταπείνωσαν και τον πρόσβαλαν για την καταγωγή του. Και προσθέτει με κακεντρέχεια: «Επί βασιλείας του Νικηφόρου οι Ασσύριοι δεν θα μπορέσουν να αντισταθούν στους Έλληνες.

Μετά το θάνατο του θα έρθει ένας χειρότερος (φοβάμαι όμως πως χειρότερος δεν γίνεται) και πιο δειλός. Στην βασιλεία του οι Ασσύριοι μοιραία θα υπερισχύσουν και θα κατακτήσουν μέχρι και την Χαλκηδόνα 

Ο βασιλιάς των Ελλήνων είναι μαλλιαρός, φορά χλαμύδα με μακριά μανίκια και γυναικείο μανδύα, είναι ψεύτης, απατεώνας, αδυσώπητος, πονηρή αλεπού, υπερόπτης, ψευδοταπεινόφρων, τσιγκούνης, πλεονέκτης, τρώει σκόρδα, κρεμμύδια και πράσα...».    

 Εκφράζοντας το μίσος του ο Λιουτπράνδος, πριν αναχωρήσει από τη Πόλη, έγραψε στους τοίχους του δωματίου του τα εξής:

«Μην εμπιστεύεσαι τους Έλληνες. Ζουν για να προδίδουν. Και μην ακούς τις υποσχέσεις τους, ό,τι και να  λένε. Εάν το ψεύδος τους εξυπηρετεί, παίρνουν οποιοδήποτε όρκο. Κι όταν είναι καιρός να τον πατήσουν, δε νιώθουν κανένα φόβο».

Η  ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΑ  ΜΕ  ΤΟΝ  ΓΕΡΜΑΝΟ

Αυτοκράτορας  Φωκάς: «Ο Πάπας είναι ανάγωγος. Αγνοεί ότι ο Άγιος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μετέφερε εδώ το σκήπτρο, τηΝ Σύγκλητο και ολόκληρο το ρωμαϊκό στρατό αφήνοντας στη Ρώμη μόνο ευτελείς υποτελείς. Κι εσείς δεν είστε Ρωμαίοι, είστε Λομβαρδοί».

Λιουτπράνδος: "ΑΛΛΑΞΑΤΕ  ΓΛΩΣΣΑ  ΑΠΟ  ΛΑΤΙΝΙΚΑ  ΣΤΑ  ΕΛΛΗΝΙΚΑ.  ΔΕΝ  ΣΑΣ  ΑΡΕΣΕΙ  ΚΑΙ  Ο  ΟΡΟΣ  ΡΩΜΑΙΟΙ".

«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ήρθε εδώ.  Αφού όμως αλλάξατε γλώσσα, ήθη και ενδυμασία, ο παναγιότατος Πάπας θεώρησε ότι ούτε και σε σας αρέσει ο όρος Ρωμαίοι...

Εμείς  οι  Γερμανοί, Λομβαρδοί, Σάξονες, Φράγκοι, Λοθαρινοί, Βαυαροί, Σουηβοί, Βουργουνδοί περιφρονούμε τους Ρωμαίους σε τέτοιο βαθμό που για να προσβάλουμε τους εχθρούς μας τους αποκαλούμε Ρωμαίους, γιατί αυτή η ονομασία περικλείει αγένεια, δειλία, φιλαργυρία, ασωτία, απιστία και γενικά κάθε είδος κακίας.

Με ένα λόγο, διαφθορά. Η Ιστορία μας διδάσκει πως ο αδελφοκτόνος Ρωμύλος, που έδωσε το όνομα στους Ρωμαίους, γεννήθηκε από μοιχεία. Και έφτιαξε ένα δικό του άσυλο, την Ρώμη, όπου δέχτηκε τους χρεοφειλέτες, τους δραπέτες σκλάβους, τους φονιάδες, και τους θανατοποινίτες, αποκαλώντας τους Ρωμαίους. Από αυτήν την τάξη των ευγενών κατάγονται αυτοί που εσείς αποκαλείτε κοσμοκράτορες, δηλαδή Αυτοκράτορες».

Ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς   ρώτησε  τον  Λιουτπράνδο  για  την   δύναμη,  τις κτήσεις και τον στρατό  των  Γερμανών.

Με  την απάντηση  του  Λιουτπράνδου  ο  Φωκάς εξαγριώθηκε.

 “Λες ψέματα”  είπε, “οι πολεμιστές του αφέντη σου δεν ξέρουν να ιππεύουν, ούτε και πεζοί να μάχονται. Το μέγεθος των ασπίδων τους, το βάρος των θωράκων τους, το μήκος των σπαθιών τους και το φόρτωμα των περικεφαλαίων τους δεν επιτρέπει να μάχονται με κανένα τρόπο.”

Και πρόσθεσε, χαμογελώντας:

“Τους εμποδίζει και η λαιμαργία τους, γιατί για Θεό έχουν την κοιλιά τους, το θάρρος τους είναι αέρας, η παλληκαριά τους είναι το μεθύσι. Αν νηστέψουν, καταρρέουν, αν σοβαρευτούν, τους  πιάνει  πανικός.

Ούτε έχει ο αφέντης σου τίποτα στόλους στην θάλασσα. Μόνο εγώ έχω στρατό από ναυτικούς. Θα του επιτεθώ με τα πλοία μου, θα πολιορκήσω και θα καταστρέψω τις παράλιες πόλεις, αλλά και όσες είναι κοντά στα ποτάμια, θα τις κάνω στάχτη.

Και πως θα μπορέσει να μου αντισταθεί, έστω και στη στεριά με τις σκόρπιες δυνάμεις του; Εδώ ήταν και ο γιος και η γυναίκα του. Οι Σάξονες, οι Σουάβοι, οι Βαυαροί ήταν μαζί του:  δεν μπόρεσαν να πάρουν ούτε μια μικρή πόλη που τους  αντιστάθηκε, πως θα σταθούν απέναντί μου όταν έρθω, και θα με ακολουθούν τόσοι στρατιώτες;

Ένας εξίσου πιθανός σκοπός του κληρικού πρέσβη να ήταν να αποβάλουν οι δυτικοί αναγνώστες κάθε «σύμπλεγμα κατωτερότητας» προς την Ανατολική Αυτοκρατορία και να απομειωθεί η φήμη της. Ότι κι αν ήταν πάντως, μέσα από τη διήγηση του, φαίνεται ξεκάθαρα η δύναμη, το μεγαλείο, η λαμπρότητα, και η σχεδόν μαγική διάσταση της, την εποχή του Νικηφόρου Φωκά.

Το έτος 963 μ.Χ. ο γενναίος στρατηγός Φωκάς στέφεται αυτοκράτορας, και λίγο αργότερα παντρεύεται την Θεοφανώ. Συνέπεια της ανάδειξης ισχυρού αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη είναι η ανησυχία στην Αυλή του Όθωνος ο οποίος σχεδιάζει επέκταση σε βάρος του Ελληνικού θέματος στην Απουλία και Καλαβρία.

Ο ένας τρόπος είναι η κατάκτηση, ο δεύτερος ο γάμος. Ο επίσκοπος της Κρεμόνας Λιουτπράνδος ως απεσταλμένος του βασιλιά αναλαμβάνει αυτό το προξενιό πηγαίνοντας στην Πόλη το 968 μ.Χ. Είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεται την Βασιλεύουσα. Υπήρξε και τρίτη το 971 όπου στο ταξίδι της επιστροφής πεθαίνει.

Το κείμενο που έγραψε για αυτό το ταξίδι δεν στερείται λογοτεχνικής αξίας αλλά έχει μικρή ιστορική ή μάλλον ιδιάζουσα διότι καθώς βρίθει από υπερβολές, αβάσιμες κατηγορίες, πρωτοφανή εχθρότητα και φανταστικά γεγονότα, που έκπληκτος, θα διαπιστώσει ο οιοσδήποτε σημερινός αναγνώστης, αποτελεί ταυτόχρονα σημαντικό ντοκουμέντο για την ανίχνευση των ριζών του μισελληνισμού στην Δύση, που, από ότι φαίνεται, ανιχνεύονται μέχρι τα χρόνια της ρωμαϊκής κατάκτησης.

«Φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί, ως ένδειξη ασέβειας προς υμάς, αφού μας υποδέχτηκαν με ξεδιάντροπο τρόπο μας μεταχειρίστηκαν με τραχύτητα και αγένεια. Κλειστήκαμε σε ένα παλάτι, αρκετά μεγάλο πρέπει να ομολογήσω, αλλά ξεσκέπαστο που δεν κρατούσε έξω ούτε το κρύο ούτε τη ζέστη.

Ένοπλοι στρατιώτες φρουρούσαν ώστε κανείς από τους συνοδούς μου να μη βγαίνει και κανείς άλλος να μη μπαίνει. Αυτή η κατοικία, στην οποία μόνο εμείς οι έγκλειστοι μπορούσαμε να περάσουμε, ήταν τόσο μακριά από το παλάτι ώστε μας κοβόταν η αναπνοή κάθε φορά που πηγαίναμε περπατώντας ως εκεί – δε μας επιτρεπόταν να πάμε καβάλα….”

Και συνεχίζει επί λέξει:

«Επιπρόσθετα στη συμφορά μας το Ελληνικό κρασί είναι αδύνατο να το πιει κανείς, αφού αναμιγνύεται με κατράμι, ρετσίνι και γύψο. Το σπίτι δεν είχε νερό κι ούτε μπορούσαμε να αγοράσουμε νερό για να ξεδιψάσουμε».

Την εποχή του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά (963-969) οι σχέσεις με τη Δύση και ειδικότερα με τη  Γερμανική αυτοκρατορία και τη Ρώμη οξύνθηκαν. Πολύτιμη μαρτυρία για το επίπεδο αυτών των σχέσεων αποτελεί η πρεσβεία του Λιουτπράνδου στην  Κωνσταντινούπολη το 969.

Ο Λιουτπράνδος ήταν  επίσκοπος της Κρεμόνας στην Βόρειο Ιταλία και βρισκόταν στην υπηρεσία του Όθωνα του Μεγάλου. Ήταν επίσης ένας από τους ελάχιστους λόγιους της Δύσης που γνώριζε Ελληνικά. Ως απεσταλμένος του Γερμανού αυτοκράτορα στην Πόλη συνέταξε μια  έκθεση με το όνομα «Αναφορά περί της πρεσβείας εις Κωνσταντινούπολιν».

Στην έκθεση αυτή τόνισε την εχθρική  σχέση του Βυζαντινού Αυτοκράτορα  με το  Γερμανό ηγεμόνα καθώς  ο τελευταίος διεκδικούσε το τίτλο του «Αυτοκράτορα των Ρωμαίων» που κατείχε εν προκειμένω ο Νικηφόρος Φωκάς. Βασική επιδίωξη της αποστολής ήταν και η προετοιμασία ης του γάμου μεταξύ  βυζαντινής πριγκίπισσας Θεοφανούς και του γιου του Όθωνα Β΄.

Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο αυτοκρατορικός τίτλος που οικειοποιήθηκαν οι Γερμανοί Αυτοκράτορες αντιμετωπίστηκε από το Βυζάντιο με οργή και περιφρόνηση.

Το 968, σύμφωνα με το Λιουτπράνδο της Κρεμόνας, όταν οι παπικοί απεσταλμένοι έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη φέρνοντας μια επιστολή που απευθυνόταν στον <<Αυτοκράτορα των Ελλήνων>> και στην οποία ο πάπας αναφερόταν στον Όθωνα Α΄ ως το << σεπτό αυτοκράτορα των Ρωμαίων>>, οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την αγανάκτησή τους.

Συμπερασματικά  τον 9ο και 10ο αιώνα η διάσταση ανάμεσα σε μας και τη Δύση είναι ήδη μεγάλη και θα γίνει αγεφύρωτη το 1054 μ.Χ.  με το σχίσμα μεταξύ Ανατολικής και δυτικής Εκκλησίας (http://vizantinaistorika.blogspot.com/2015/07/blog-post_27.html, https://www.oodegr.com/neopaganismos/ellinikotita/lutprandus_1.htm).

Με αντίστοιχο τρόπο με τον Λιουτπράνδο και οι Μαρά και Ροβεσπιέρος, με την χρήση του «κίτρινου τύπου» από τις συκοφαντίες των άρθρων που έγραφαν, κατέστρεφαν πλήρως την υπόληψη των πολιτικών τους αντιπάλων (ιδεολογικών αλλά και εσωκομματικών), παρουσιάζοντας τους ως δήθεν «τέρατα» και «προδότες», και αφού με τον τρόπο αυτό παρέσυραν τον Γαλλικό λαό εναντίον τους, διέταζαν στην συνέχεια και την φυσική τους εξόντωση.

Ακολουθώντας το παράδειγμα τους, πολλά άλλα δικτατορικά καθεστώτα στην συνέχεια (π.χ. των Κρόμβελ, Ναπολέοντα, Μουσολίνι, Χίτλερ, Στάλιν, Μάο κ.λ.π.), αφού κατασυκοφαντούσαν και αυτά με ψέματα και τον τύπο που έλεγχαν τους εχθρούς τους, παρουσιάζοντας τους ως δήθεν «τέρατα» και «προδότες» στα μάτια των λαών τους, προέβαιναν και αυτά στην συνέχεια στην φυσική τους εξόντωση.

Τόσο ο Μουσολίνι από τους παρτιζάνους, όσο και εκατοντάδες χιλιάδες Ορθοδόξων Χριστιανών και υπόδουλων λαών στους Οθωμανούς Τούρκους, σκοτώθηκαν και τα πτώματα τους τοποθετούνταν πάνω σε τσιγκέλια.

Ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής σκότωσε τους πρέσβεις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου λίγο πριν ξεκινήσει την πολιορκία της Πόλης το 1453 μ.Χ., κηρύσσοντας του τον πόλεμο με τον τρόπο αυτό, όπως στην Αρχαιότητα είχαν κάνει οι Σπαρτιάτες και οι Αθηναίοι με τους πρέσβεις του Δαρείου, κηρύσσοντας του τον πόλεμο με τον τρόπο αυτό.

Το ίδιο ακριβώς έπραξε και η βασίλισσα της Ιλλυρίας Τεύτα με τους πρέσβεις των Ρωμαίων, κηρύσσοντας τους τον πόλεμο με τον τρόπο αυτό.

Το Βασίλειο της Τεύτας, όταν δεν δέχτηκε να σταματήσει πειρατεία δέχτηκε επίθεση από την Ρώμη, η οποία και κατέλαβαν την πρωτεύουσα της και αναγκάστηκαν να υπογράψουν με αυτους ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης και να σταματήσει την πειρατεία, όπως ακριβώς έπαθαν και οι Βερβερίνοι πειρατές στην Αλγερία με την δική τους πρωτεύουσα και αναγκάστηκαν να υπογράψουν με αυτους ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης και να σταματήσει την πειρατεία.

 Η Τεύτα, όπως και η Ζηνοβία ανέλαβαν και οι δύο την εξουσία μετά τον θάνατο των συζυγών τους σαν κηδεμόνες των ανήλικων γιων τους και συνέχισαν την πολιτική ανάπτυξης, ενοποίησης και επέκτασης αυτών (εδαφικής και στρατιωτικής), έφεραν και οι δύο τα κράτη τους στην μέγιστη έκταση και ακμή τους, συγκρουστήκαν και οι δύο με την Ρώμη και τελικά ηττήθηκαν από αυτή και τα κράτη τους σκλαβώθηκαν στους Ρωμαίους, ενώ ο στρατός και ο στόλος τους καταστράφηκαν.  

Ο Λεωνίδας παντρεύτηκε την ανιψιά του Γοργώ για να μείνει το βασιλικό αίμα (δήθεν) «αμόλυντο», όπως ακριβώς έκαναν οι Φαραώ και οι Πτολεμαίοι στην Αίγυπτο, ή οι Αψβούργοι στην Ισπανία και στην Αυστρία.

Ο Σαβίνος, ένας εκ των δολοφονών του Καλιγούλα, τον δολοφόνησε και γιατί αυτός είχε αναγκάσει την γυναικά του (όπως και τις γυναίκες πολλών άλλων) να πορνεύσει μαζί του με την βία, όπως ακριβώς και ο δολοφόνος του «καθολικού Καλιγούλα», του πάπα της Ρώμης Ιωαννη του ΙΒ’, ήταν ο σύζυγος της γυναίκας με την οποια τον έπιασε μαζί στο κρεβάτι.

Στα 33 χρόνια που βασίλεψε η Ραναβαλόνα της Α’, εξόντωσε όχι μόνο τους πολιτικούς αντιπάλους και τους πιθανούς διαδόχους του θρόνου, αλλά και τον απλό λαό. Οι εκκαθαρίσεις της μείωσαν το πληθυσμό της αφρικανικής χώρας από τα 5 εκατομμύρια στα 2,5.

Αντίστοιχα και ο κομμουνιστής δικτάτορας Πολ Ποτ στην Καμπότζη εξόντωσε με την φρικτή δικτατορία του από τα 5 εκατομμύρια στα 2,5 του συνολικού πληθυσμού της χώρας του, θεωρώντας του ως δήθεν «προδότες».

Η παντελώς εχθρική προς τον Χριστιανισμό Ραναβαλόνα με την βοήθεια ιερών και εθνικιστών που ήταν πολέμιοι του Χριστιανισμού, διέδωσε παντού ότι ο «θεός της είπε να γίνει βασίλισσα» και δίωξε άγρια τον Χριστιανισμό (όπως ακριβώς έλεγαν και ο Νέρωνας και ο Καλιγούλας ότι ήταν δήθεν «θεοί», ενώ ο δεύτερος τους δίωξε όπως η Ραναβαλόνα άγρια, ο δε πρώτος δεν πρόλαβε επειδή δολοφονήθηκε).

[Ο δε αποθανών σύζυγος της, επέτρεπε την είσοδο ξένων και κυρίως Άγγλων στο νησί, βοηθούσαν χριστιανούς ιεραπόστολους να κηρύττουν ελεύθερα την Χριστιανοσύνη και έχτιζαν σχολεία. Η πριγκίπισσα βλέποντας το χριστιανικό ρεύμα να μεγαλώνει γινόταν ολοένα και πιο εχθρική απέναντι στον σύζυγό της.

Αντίστοιχα, υπήρξαν και κάποιοι Ρωμαίοι Αυτοκράτορές, οι οποίοι ήταν ανεκτικοί στον Χριστιανισμό και τον άφησαν ελεύθερο και χωρίς διώξεις, όπως ο Νέρβας, ο Φίλιππος ο Άραβας, ή ο Αλέξανδρος Σέβηρος].

Στο σχέδιο βοήθησε καθοριστικά και ένας νεαρός ικανός αξιωματικός με τον οποίο λέγεται ότι, απέκτησε παιδί μόλις 11 μήνες αφότου πέθανε ο άντρας της, Ραντάμα. Τον όρισε μάλιστα και πρωθυπουργό της.

Η πρώτη κίνηση που έκανε ήταν να εκτελέσει όλους τους πιθανούς διαδόχους που είχαν βασιλικό αίμα. Η δεύτερη ήταν να εκτελέσει τον εραστή της, που την είχε κάνει μάνα και την είχε βοηθήσει να πάρει το θρόνο

Αντίστοιχα και ο Καλιγούλας εκτέλεσε τον αρχηγό των Πραιτοριανών Μάκρωνα, ο οποίος τον είχε βοηθήσει να ανεβεί στον θρόνο, όπως και όλους τους τους πιθανούς διαδόχους που είχαν βασιλικό αίμα.

Για να αποτρέψει η Ραναβαλόνα κάθε νέα ελπίδα επίθεσης, έκοψε τα κεφάλια των νεκρών Ευρωπαίων στρατιωτών και τα κάρφωσε παλούκια. Όποιος προσέγγιζε την παραλία αντίκριζε αμέτρητα κομμένα κεφάλια (όπως έκαναν και οι Τούρκοι στους υπόδουλους σε αυτους λαούς όταν επαναστατούσαν).

Στο τέλος όμως, ο ίδιος ο γιος της, ο Ραντάμα ο Β’ εν αγνοία της βασίλισσας, ασπάστηκε την Χριστιανισμό και βαπτίστηκε, καθώς είχε μεγαλώσει υπό την επιρροή Γάλλων πολιτών στο Ανταναναρίβο και όταν αυτή πέθανε, βοήθησε ως άλλος «Μέγας Κωνσταντίνος» για κάποιους, βοήθησε στην διάδοση του Χριστιανισμού στην χώρα αυτή (https://www.haniotika-nea.gr/o-thilikos-kaligoulas-tis-madagaskaris-pou-skotose-miso-plithismo-tis-choras-epidi-itan-christiani/).

Ως γνωστόν, στις 31 Ιανουαρίου 1996, όταν Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν στο χείλος του πολέμου με αφορμή το επεισόδιο των Ιμίων (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CF%80/). Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα συνοριακό επεισόδιο, ικανό να προκαλέσει γενικότερη σύρραξη. Το γεγονός που περιγράφεται στις παρακάτω γραμμές έχει πολλές ομοιότητες, αλλά και ουσιώδεις διαφορές, αναφορικά με την Ελληνική αντίδραση, με τη κρίση των Ιμίων.

27 Ιούλιου 1952: Ελληνική περίπολος κινούνταν με κατεύθυνση μία από τις πολλές νησίδες εντός του ποταμού Έβρου, στο ύψος του συνοριακού τομέα των Δικαίων, σε αποστολή αναγνώρισης, δεδομένου ότι υπήρχαν πληροφορίες ότι είχαν αποβιβαστεί σε Ελληνική νησίδα, με όνομα «Γ», Βούλγαροι στρατιώτες που συνόδευαν Βούλγαρους βοσκούς για να τους εγκαταστήσουν εκεί μόνιμα (Καθημερινή, 28.7.1952).

Όταν το ελληνικό απόσπασμα ανέβηκε στη νησίδα, δέχθηκε τα πυρά από τους Βούλγαρους που είχαν ήδη αποβιβαστεί σε αυτή και είχαν στήσει ενέδρα. Το αποτέλεσμα της συμπλοκής που ακολούθησε ήταν να πέσουν νεκροί ο Έλληνας ανθυπασπιστής της χωροφυλακής Ν. Ψαράκης και δυο ακόμα άνδρες των ΤΕΑ (Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης).

Τρεις ακόμα Έλληνες οπλίτες τραυματίστηκαν ελαφρά και αποχώρησαν. Από την άλλη πλευρά, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έκαναν λόγο για 7 Βούλγαρους στρατιώτες νεκρούς (Καθημερινή, 1.8.1952).

Στις 29 Ιουλίου, οι Ελληνικές διπλωματικές αρχές επέδωσαν διαμαρτυρία στον ΟΗΕ «δια των Βουλγάρων στρατιωτών καταπάτησιν της ελληνικής νησίδος του Έβρου, την προκάλεσαν την πρόσφατον σύγκρουσιν», προσπαθώντας να αναδείξουν διεθνώς το ζήτημα (Βραδινή, 30.7.1952).

Η Ελληνική κυβέρνηση (Νικόλαου Πλαστήρα) διατεινόταν ότι οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει τη νησίδα «Α» και από κει διενεργούσαν επιδρομές στις νησίδες «Β» και «Γ», ενώ ο θάνατος των Ελλήνων ήταν το αποτέλεσμα «οργανωμένης και προπαρασκευασθείσης επιμελώς ενέδρας» (Καθημερινή, 30.7.1952).

Η Αθήνα, επίσης, ζητούσε την ανανέωση ορισμένων διατάξεων της Συνθήκης του Νεϊγύ που αφορούσαν τη διευθέτηση συνοριακών διαφορών μεταξύ των δυο χωρών. Από την άλλη πλευρά, η Σόφια αμφισβητούσε την Ελληνική κυριαρχία επί της νησίδας «Α», με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί κατά το παρελθόν πλείστα μεθοριακά επεισόδια μεταξύ των δυο χωρών.

Η διπλωματική, όμως, κινητοποίηση δεν φάνηκε να έχει κάποιο απτό αποτέλεσμα, παρότι η Αθήνα έκανε γνωστό ότι «η Ελλάς θα εκδιώξει βιαίως τους Βούλγαρους εκ της νησίδος Γάμα εάν ο Ο.Η.Ε. δεν λάβει τα επιβαλλόμενα μέτρα ίνα αποχωρήσουν οικειοθελώς». Ως εκ τούτου, μια εβδομάδα μετά, την Δευτέρα 4 Αυγούστου, το πρωί, η Ελληνική πλευρά διαβίβασε δια μεγάφωνου στην αντίπερα (βουλγαρική) όχθη του Έβρου 48ωρη προθεσμία εκκένωσης της νησίδας «Γ».

Ωστόσο, το απόγευμα της Τετάρτης 6 Αυγούστου, οπότε και έληξε η προθεσμία, δεν υπήρξε «ουδεμία στρατιωτική ενέργεια» από Ελληνικής πλευράς (Καθημερινή, 7.8.1952). Φαίνεται ότι οι Βούλγαροι δεν πτοήθηκαν από το ελληνικό τελεσίγραφο, δεδομένου ότι σύμφωνα με ανακοινωθέν του Γενικού Επιτελείου Στρατού, την νύχτα της 6ης Αυγούστου παρατηρήθηκαν μεμονωμένες κινήσεις «ολίγων» Βουλγάρων επί της νησίδας "Γ" (Βραδινή, 7.8.1952).

Το πρωί της Πέμπτης 7 Αυγούστου, ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, ο οποίος αναπλήρωνε από τον Μάρτιο του 1952 τον ασθενή πρωθυπουργό, Σοφοκλής Βενιζέλος, σε ανακοινώσεις του στον τύπο, έκανε λόγο ότι, σύμφωνα με πληροφορίες των συνοριακών σταθμών, «ουδείς Βούλγαρος υπήρχε σήμερον την πρωΐαν επί της νησίδος "Γ" του Έβρου».

Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι δεν θα γινόταν καμία κατάληψη της νησίδας από Ελληνικό απόσπασμα και αυτό γιατί ήταν αδύνατη η μόνιμη εγκατάσταση στρατιωτικής δύναμης επ’ αυτής. Θα ασκούνταν, όμως, άμεσος έλεγχος για να μην επιχειρηθεί ξανά νέα απόβαση Βουλγάρων.

Παρόλα αυτά, ο ημερήσιος τύπος διέψευδε τον Βενιζέλο, διότι, σύμφωνα με τις πληροφορίες της εφημερίδας Βραδινής, από το Διδυμότειχο, στις 8.15΄ το πρωί της Πέμπτης εθεάθησαν βουλγαρικές δυνάμεις επί της νησίδας, ενώ στη περιοχή βρισκόταν και κλιμάκιο παρατηρητών του ΟΗΕ, σε μια προσπάθεια να μην κλιμακωθεί η ένταση μεταξύ των δυο χωρών (Βραδινή, 7.8.1952).

Τελικά, η εξέλιξη των πραγμάτων δικαίωσε την εφημερίδα και όχι την κυβέρνηση. Στις 9.30΄ το πρωί της Πέμπτης, το ελληνικό πυροβολικό άρχισε πυρ εναντίον της νησίδας "Γ", ενώ, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, «η νησίς καλύπτεται αυτήν την στιγμήν υπό καπνού» και «επί τόπου καταφθάνουν συνεχώς θωρακισμέναι δυνάμεις». Ωστόσο, με βάση την ίδια πηγή, «ουδεμία μέχρι της στιγμής αντίδρασις (από τη βουλγαρική πλευρά) εξεδηλώθη».

Στο σημείο αυτό, να αναφέρουμε την δήλωση του Γιουγκοσλάβου ηγέτη, Τίτο, ότι «πάσα επίθεσις εκ μέρους της Βουλγαρίας θα εύρη την Γιουγκοσλάβιαν παρά το πλευρόν του θύματος» (Βραδινή, 8.8.1952), καθώς και τη «λίαν φιλική στάσις των Τούρκων», εξελίξεις που πιθανότατα έκαναν τη Σόφια διστακτική προς την κατεύθυνση της κλιμάκωσης.

Η Αθήνα διατεινόταν σε όλους τους τόνους ότι αν οι Βούλγαροι δεν απαντήσουν στα πυρά, «λήγει το ελληνοβουλγαρικόν επεισόδιον». Πρώτα, όμως, έπρεπε να αποχωρήσουν οι εισβολείς από τη νησίδα "Γ".

Οι βολές όλμων συνεχίσθηκαν μέχρι τις 6 μμ. της 7ης Αυγούστου, έκτοτε «απόλυτος ησυχία επικρατεί κατά μήκος του Έβρου. Επί της νησίδος, ουδεμία κίνησις παρατηρείται…».

Η Ελληνική στρατιωτική ηγεσία έκρινε σκόπιμο να μην ανέλθουν ελληνικές δυνάμεις στη νησίδα με το σκεπτικό ότι, υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις, οι Βούλγαροι είχαν ναρκοθετήσει το μέρος και είχαν κατασκευάσει πολυβολεία. «Γενικώς, επικρατεί αμφιβολία, εάν οι Βούλγαροι εγκατέλειψαν την νησίδα». Καταλήγοντας το δημοσίευμα, ανέφερε ότι εάν παρατηρούνταν κίνηση, «θα αρχίσει εκ νέου βολή».

Η Ελληνική κυβέρνηση, παρόλο που επικρατούσαν συνθήκες εσωτερικής πολιτικής ρευστότητας και κυβερνητικής κρίσης, είχε κάνει την απειλή της πράξη. Μολαταύτα, ο αντιπολιτευόμενος τύπος έκανε λόγο για επιπόλαιο χειρισμό της κατάστασης από την κυβέρνηση Βενιζέλου με αποτέλεσμα να πληγεί το γόητρο της Ελλάδας. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ενημερώσει τους συμμάχους (ΝΑΤΟ), καθώς και τον ΟΗΕ, ότι θα κινηθεί στρατιωτικά για την επίλυση της κρίσης.

Μια μέρα μετά, την Παρασκευή 8 Αυγούστου, κατόπιν συμμαχικών πιέσεων, το επεισόδιο θεωρήθηκε λήξαν, ενώ η Αθήνα απέκλειε γενικευμένη σύρραξη με τη Βουλγαρία (Βραδινή, 8.7.1952). Οι διαταγές που είχαν οι Ελληνικές στρατιωτικές μονάδες ήταν να μην επιτρέψουν εγκατάσταση Βουλγάρων επ’ αυτής, έως ότου ο ΟΗΕ εκδώσει την απόφασή του. Δεν προβλεπόταν, όμως, εγκατάσταση ελληνικών δυνάμεων επί της νησίδας, μόνο επιτήρησή της.

Ωστόσο, την ίδια μέρα υπήρξε μεμονωμένη προσπάθεια Βούλγαρου στρατιώτη να ανέβει στη νησίδα με αποτέλεσμα το ελληνικό πυροβολικό να απαντήσει με νέα πυρά. Το απόγευμα ελληνική περίπολος προωθήθηκε στη νησίδα "Γ", προέβη σε έρευνα για να διαπιστώσει αν υπήρχαν Βούλγαροι πάνω σε αυτή και στην συνέχεια αποχώρησε (Βραδινή, 9.8.1952).

Οι ελληνικές δυνάμεις θα παρέμεναν πλησίον της νησίδας και αυτή «θα βάλλεται οσάκις θα σημειούται εκεί εμφάνισις Βουλγάρων στρατιωτών». Στις 12 Αυγούστου 1952, η εφημερίδα Βραδινή έγραφε, ότι «οι Βούλγαροι απεπειράθησαν πάλιν να διέλθουν τον Έβρον και να φθάσουν εις την νησίδα Γ – Εβλήθησαν υπό των τμημάτων μας δι’ όλμων και ριπών πυροβόλων και εξηναγκάσθησαν εις υποχώρησιν – Παρακολουθούνται αγρύπνως αι κινήσεις των επιδρομέων».

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα επέδειξε αποφασιστικότητα στο χειρισμό της κρίσης, αν και ετεροχρονισμένη. Χωρίς αμφιβολία, οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει τμήμα του ελληνικού εδάφους και η Αθήνα έπρεπε να απαντήσει δυναμικά, πράγμα που έκανε.

Επιβάλλεται να αντιληφθούμε το επεισόδιο ως μέρος των γενικότερων πιέσεων που ασκούνταν από τα βόρεια κομμουνιστικά καθεστώτα σε βάρος της Ελλάδας, πιέσεις που κορυφώθηκαν την περίοδο του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.

Σημαντική παράμετρος, επίσης, το γεγονός, ότι η Ελλάδα, λίγους μήνες πριν (Φεβρουάριος του 1952), είχε ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ενώ η Βουλγαρία αποτελούσε κράτος δορυφόρος του Κρεμλίνου.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, χρονικά στις απαρχές του Ψυχρού Πολέμου, επομένως δεν πρόκειται για ένα απλό συνοριακό επεισόδιο, αλλά για μια διαμάχη, η οποία εντάσσεται σε ένα ευρύτερο παιχνίδι ισχύος και ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ και Σοβ. Ένωσης (https://slpress.gr/idees/ta-voylgarika-quot-imia-quot-toy-1952-i-sarotiki-apantisi-toy-ellinikoy-stratoy/).

Τόσο ο Ιππίας, όσο και ο Πορτογάλος δικτάτορας Καετάνο, οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία στα κράτη τους όταν πέθαναν οι δημοφιλείς στους λαούς τους προκάτοχοι τους (Πεισίστρατος και Σαλαζάρ αντίστοιχα), όταν οι ίδιοι επέδειξαν αυταρχικότερη από αυτους συμπεριφορά έχασαν την υποστήριξη του στρατού και του λαού τους, και  εκδιώχθηκαν από την εξουσία με εξέγερσή ή/και πραξικόπημα και οι χώρες τους ανακηρύχτηκαν δημοκρατίες.

Τόσο ο Γερμανός δικτάτορας Χίτλερ, οσο και Σοβιετικός δικτάτορας Στάλιν ήταν και οι δύο μεγάλοι σινεφίλ.

Μάχες επιβατών με αεροπειρατές υπήρξαν τόσο στο αεροσκάφος Μπόινγκ 707 το 1970 (με αποτέλεσμα τον θάνατο του ενός και την σύλληψη της συνεργού του Χειλάντ), όπως και στο αεροσκάφος Μπόινγκ 757-222, το οποίο τελικά κατέπεσε σε χωράφια με τελικό αποτέλεσμα τον θάνατο ολων των αεροπειρατών και των επιβατών του.

Η απόπειρα της δολοφονίας του βασιλιά της Ιορδανίας Χουσεϊν από τους Παλαιστίνιους του Αραφάτ είχε σαν συνέπεια αυτός να «σκληρύνει την πολιτική του εναντίον τους», να εγκαθιδρύσει στρατιωτικό καθεστως και να αρχίσει διώξεις και σφαγές αυτών με τον λεγόμενο «Μαύρο Σεπτέμβρη της Ιορδανίας».

Αντίστοιχα και η απόπειρα της δολοφονίας του τυράννου της Αθήνας Ιππία από εχθρούς του (τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα), είχε σαν συνέπεια αυτός να «σκληρύνει την πολιτική του καθεστώτος του εναντίον τους», και να αρχίσει διώξεις και σφαγές ολων των πολιτικών του αντίπαλων.

Η λεγομένη και σφαγή στο Τάλσα της Οκλαχόμα το 1921 στις ΗΠΑ, στην οποία σφαγιάστηκαν 300 Αφροαμερικανοί, έγινε γιατί κάποιοι ισχυρίστηκαν ψευδώς ότι Αφροαμερικανοί προσπάθησαν να βιάσουν μια 17χρονη λευκή.

Αντίστοιχα και η λεγομένη και «εξέγερση των Ρομά» τον Οκτώβριο του 2020 στην Ελλάδα, έγινε γιατί κάποιοι ψευδώς ισχυρίστηκαν μετά τον θάνατο 18χρονου Ρομά, ο οποίος φέρεται ότι σκοτώθηκε από 63χρονο στην Μεσσηνία όταν ο νεαρός επιχείρησε να μπει παράνομα στο σπίτι του πριν λίγες ημέρες, ο 63χρονος αποφυλακίστηκε (https://www.pronews.gr/travel/metafores/923079_ethniki-odos-korinthoy-patron-oyres-hiliometron-omada-roma-ehei-kleisei-kai).

[Για κάποιους, οι εικόνες αυτές θυμίζουν την εξέγερση των μουσουλμανικών προαστίων στην Γαλλία το 2005 επί Προεδρίας Σαρκοζί, όταν δύο 17χρονοι αφρικανικής καταγωγής, πιστεύοντας εσφαλμένα ότι καταδιώκονταν από την αστυνομία, βρήκαν τραγικό θάνατο από ηλεκτροπληξία σε υποσταθμό ηλεκτρικής ενέργειας, στον οποίο είχαν κρυφτεί.

Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα στα «προβληματικά» προάστια της Γαλλικής πρωτεύουσας και τα επεισόδια άρχισαν να κλιμακώνονται.

Εμπρησμοί αυτοκινήτων, νοσοκομείων, σχολείων και συγκρούσεις με την αστυνομία συνέθεταν το σκηνικό κάθε βράδυ επί δύο εβδομάδες στο Παρίσι και τις περισσότερες γαλλικές μεγαλουπόλεις, όπου επεκτάθηκαν τα επεισόδια.

Απολογισμός: περισσότερα από 6.000 καμένα αυτοκίνητα σε 300 πόλεις, 1.500 συλλήψεις και ένας νεκρός. Η εξέγερση τερματίστηκε μετά τη λήψη αυστηρών κατασταλτικών μέτρων και την ανάκληση ενός νόμου του 1955 για απαγόρευση κυκλοφορίας].

Η Γερμανική αεροπορία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο διέθετε μια ομάδα πιλότων αυτοκτονίας, κάτι σαν τους καμικάζι των Ιαπώνων, που ονομαζόταν "Λεωνίδας".

Η Ελληνική Χρυσή Αυγή, δεν είναι κάτι το καινούργιο, ούτε κάτι που ήρθε ουρανοκατέβατο. Είναι ένα κατάλοιπο της διεθνούς νεοναζιστικής – παγανιστικής οργάνωσης Golden Dawn, η οποία ιδρύθηκε στην μεταπολεμική Αμερική ως απόρροια της διάλυσης της Κού Κλούξ Κλάν με σκοπό την επικράτηση της Λευκής Φυλής ως της φυλής εκείνης που θα φέρει μια …χρυσή αυγή για όλη την οικουμένη (https://www.triklopodia.gr/%cf%80%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%b8%ce%bb%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bd%cf%8e%ce%bd/).

Τα Μακρά Τείχη του Πειραιά κατασκευάστηκαν δύο φορες, η πρώτη τα έτη 490 -470 π.Χ. (υπό τον Θεμιστοκλή) και η δεύτερη το έτος 394 π.Χ. (υπό τον Κόνωνα).

Τόσο οι Νεότουρκοι, οσο και ο Ερντογάν, παρόλο που στην αρχή παρίσταναν τους δήθεν «μεταρρυθμιστές δημοκράτες», όταν ανέλαβαν την εξουσία δίωξαν άγρια τους Χριστιανούς και τις μη τουρκικής καταγωγής εθνότητες στο κράτος τους.

Τόσο ο Οθωμανός Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ο Β’, όσο και ο Γερμανός Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β’ των Χοεντσόλερν, πέθαναν και οι δύο σε κατ’ οίκον περιορισμό υστέρα από διαταγές των Νεότουρκων και του Χίτλερ αντίστοιχα.

Οι προγονοί του ποδοσφαίρου ήταν:

Για τους Αζτέκους-Μάγιας και Ζαποτέκους το τσάτσλι, για τους αυτόχθονες της Δυτικής Ακτής το ακοχόουγκ, για τους αυτόχθονες της Αλάσκας το ακστακτούκ, για τους Κινέζους το τσου τζου, για τους Ιάπωνες το κεγιάρι, τους Ρώσους το κιλάχ, στους Αρχαίους Έλληνες ο επίσκυρος, στους Αρχαίους Ρωμαίους το χαρπαστούμ, στην Μεσαιωνική Γαλλία το σουλέ, στην Μεσαιωνική Φλωρεντία το κάλτσιο, ενώ το σύγχρονο ποδόσφαιρο δημιουργήθηκε το 19^ο Αιώνα στην Βρετανία.

Υπήρξε μία άγνωστη ηρωική ιστορία της εξέγερσης των Ελλήνων στο Άουσβιτς (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6967993_i-agnosti-istoria-tis-exegersis-ton-ellinon-sto-aoysbits), η οποία είναι αντίστοιχη σε ηρωισμό την εξέγερση των Εβραίων στο λεγόμενο «Γκέτο της Βαρσοβίας» (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82).

Μια ομάδα Ελλήνων κρατουμένων επιτίθεται στους Γερμανούς φρουρούς, τους αφοπλίζει, οχυρώνεται σε ένα από τα πέντε κρεματόρια, όπου συντελούνται τα φρικτά εγκλήματα των ναζί, και ακολουθεί μάχη.

Τις επόμενες ώρες το κρεματόριο IV θα ανατιναχθεί από τους εξεγερμένους, τρεις στρατιώτες των SS θα σκοτωθούν, ενώ περισσότεροι από 400 συμμετέχοντες θα εκτελεστούν, πολλοί τραγουδώντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο.

Ήταν η μεγάλη εξέγερση του Άουσβιτς στην οποία πρωτοστάτησαν Έλληνες κρατούμενοι και συνέβη τέτοιες μέρες πριν από 76 χρόνια, στις 7 Οκτωβρίου του 1944. Μετά τον ξεσηκωμό και σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες νίκες του Κόκκινου Στρατού στο μέτωπο το ναζιστικό στρατόπεδο άρχισε να τελεί υπό διάλυση.

Συγκεκριμενα, στις 7 Οκτωβρίου του 1944 και μετά το σύνθημα του Βαρούχ, ακολουθεί η επίθεση στους Γερμανούς. Σύντομα οι εξεγερμένοι, κυρίως Έλληνες και Πολωνοί, καταφέρνουν να τους αφοπλίσουν και οχυρώνονται στο Κρεματόριο ΙΙΙ περιμένοντας τους υπόλοιπους κομάντος να ακολουθήσουν. Εκείνοι δεν εφαρμόζουν το συμφωνημένο σχέδιο.

Ο αιφνιδιασμός χάνεται. Παρ' όλ' αυτά, η ομάδα του Κρεματορίου ΙΙ αντιδρά στους πρώτους πυροβολισμούς των Γερμανών και ρίχνει τον επικεφαλής της ομάδας, έναν βάναυσο εγκληματία, και έναν στρατιώτη στους φούρνους. Ξυλοκοπούν ακόμη έναν στρατιώτη μέχρι θανάτου. Στα SS έχει πλέον σημάνει συναγερμός.

Μέσα σε λίγη ώρα ισχυρές δυνάμεις, με πολυβόλα και σκυλιά, περικυκλώνουν την περιοχή και κυνηγούν τους κρατούμενους που προσπαθούν να κόψουν τα συρματοπλέγματα για να μεταδώσουν την εξέγερση στο Μπιρκενάου.

Όταν πια οι εξεγερμένοι καταλαβαίνουν πως η μάχη έχει χαθεί, ανατινάζουν το Κρεματόριο ΙV με δυναμίτη και επιχειρούν να διαφύγουν στο δάσος. Οι περισσότεροι σκοτώνονται από καταιγιστικά πυρά ενώ όσοι συλλαμβάνονται εκτελούνται επί τόπου. Κάποιοι, οχυρωμένοι σε έναν αχυρώνα κοντά στο χωριό Ράισκο, καίγονται ζωντανοί από τα SS.

Οι υπόλοιποι παρακολουθούν με δέος· και ακούν τους Έλληνες να εκτελούνται τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. «Ύψωσαν μια πρόχειρη ελληνική σημαία στο στρατόπεδο και πέθαιναν τραγουδώντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Όλα αυτά τα ακούσαμε γιατί ήμασταν πολύ κοντά. Μας φώναζαν τα ονόματά τους.

Ένας από αυτούς ήταν ο Ούγκο Βενέζια, τον οποίο γνώριζα και προπολεμικά, γι' αυτό θυμάμαι το όνομά του. Δώδεκα Ελληνοεβραίοι είχαν προσπαθήσει να ανατινάξουν το κρεματόριο, μετά πήγαν στα συρματοπλέγματα και τους πυροβόλησαν» περιέγραφε η κρατούμενη Ανριέτα Μόλχο.

H άνιση μάχη κράτησε λίγες ώρες, όμως ο απολογισμός ήταν βαρύς: 450 νεκροί. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν τρεις σκοτωμένοι υπαξιωματικοί και 14 τραυματίες.

Η Εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας ήταν ο ξεσηκωμός των Εβραίων έγκλειστων στο Γκέτο της Βαρσοβίας, στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο Πολωνία, πράξη αντίστασης στην προσπάθεια των Ναζιστών να μεταφέρουν τους εναπομείναντες κατοίκους του γκέτο στο στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα.

Η εξέγερση κατά των Γερμανών ξεκίνησε στις 19 Απριλίου του 1943 και τελείωσε όταν η φτωχά εξοπλισμένη αντίσταση συντρίφτηκε από τα γερμανικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Γιούργκεν Στρόοπ. Ήταν η μεγαλύτερη εξέγερση των Εβραίων κατά την διάρκεια του Ολοκαυτώματος.

Για τον Κλεομένη τον Α΄ της Σπάρτης, οι Έφοροι επικαλέστηκαν την παρανοϊκή συμπεριφορά του -είπαν ότι περιφερόταν στους δρόμους και χτυπούσε όποιον έβλεπε-όπως ακριβώς έκαναν μετέπειτα ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής των Σελευκίδων, αλλά και ο διαβόητος Νέρωνας.

Οι Τούρκοι, με την συμβουλή του Λυμπεράκη έκτισαν το φρούριο Κελαφά κοντά στον Οίτυλο της Μάνης για να τον καταλάβουν, όπως ακριβώς και οι Σπαρτιάτες μετά από συμβουλή του Αλκιβιάδη έκτισαν φρούριο στην Δεκέλεια για να καταλάβουν την Αθηνά και να επιτίθονται σε αυτή (όπως ακριβώς ελκύανε και ο Μωάμεθ ο Β’ με το κτίσιμο του Ρούμελη Χισάρ για τους ίδιους λόγους κοντά στην Πόλη το 1453).

Τόσο οι Μανιάτες, όσο και οι Κορσικανοί, είναι σκληροτράχηλοι, θρησκευόμενοι, με πατριαρχικές δομές, είχαν μοιρολόγια, εκτιμούσαν το θάρρος, είχαν πολλές βεντέτες, υπερασπίζονταν την οικογενειακή τιμή, αγωνίζονταν συνεχώς για την ανεξαρτησία τους ενάντια σε ξένους κατακτητές (π.χ. Ρωμαίους, Τούρκους, Βένετους, Γάλλους, Μιλανέζους, Γενοβέζους).

Οι Κορσικανοί επαναστάτησαν λόγω των υψηλών φορών κατά των Γάλλων το 1729, όπως και Αμερικανοί κατά των Βρετανών για τον ίδιο ακριβώς λόγο το 1776.

Ο Κλεομένης ο Α’ της Σπάρτης ρίχτηκε στην φυλακή από τους Εφόρους και τους ετεροθαλείς αδελφούς του και βρέθηκε μάλιστα νεκρός στην φυλακή λίγες ημέρες μετά την φυλάκιση του και η επίσημη εκδοχή ήταν ότι "μέσα στην τρέλα του είχε αυτοκτονήσει", έχοντας υποχρεώσει έναν φρουρό να του δώσει ένα στιλέτο με το οποίο και αυτοακρωτηριάσθηκε.

Ο ικανός Σπαρτιάτης Κλεομένης ο Α’ ήρθε σε σύγκρουση με τους Εφόρους όταν προσπάθησε να ενισχύσει ξανά την βασιλική εξουσία σε βάρος της δίκης τους, με συνέπεια, το 490 π.Χ. όμως ο Κλεομένης να βρεθεί στο στόχαστρο.

Κάποιοι αποκάλυψαν την «δωροδοκία» της Πυθίας και στελεχών του Μαντείου των Δελφών για την γνωμοδότησή τους σχετικά με τον πατέρα του Δημάρατου που τιμωρήθηκαν. Ο Κλεομένης φοβούμενος τις αντιδράσεις των Σπαρτιατών, διέφυγε στην Θεσσαλία.

Στη συνέχεια επανάκαμψε στην Πελοπόννησο και άρχισε να συγκεντρώνει στρατό Αρκάδων, προκειμένου να επανέλθει στην Σπάρτη ως βασιλιάς, πιθανόν ανατρέποντας -όπως κάποιοι τον κατηγόρησαν- την κυβέρνηση ή ίσως αλλάζοντας και το πολίτευμα.

Οι Σπαρτιάτες για να σταματήσουν το συνασπισμό των Αρκάδων εναντίον τους, είπαν στον Κλεομένη ότι είναι πρόθυμοι να τον ξανακάνουν βασιλιά και εκείνος το πίστεψε και επέστρεψε στην πατρίδα του.

Αμέσως ή πολύ σύντομα, οι Έφοροι επικαλέστηκαν την παρανοϊκή συμπεριφορά του -είπαν ότι περιφερόταν στους δρόμους και χτυπούσε όποιον έβλεπε- και τον φυλάκισαν σιδηροδέσμιο.

Την άλλη μέρα βρέθηκε νεκρός και η επίσημη εκδοχή ήταν πως έφταιγε η παρανοϊκή κατάσταση του που τον οδήγησε σε αυτοκτονία και ότι είχε υποχρεώσει έναν φρουρό να του δώσει ένα στιλέτο με το οποίο και αυτοακρωτηριάσθηκε.

Εντούτοις η παράνοια δεν είναι αποδεδειγμένη ενώ η σειρά των γεγονότων και οι επικρατούσες συνθήκες δεν αποκλείουν την εκδοχή της δολοφονίας. Τον διαδέχθηκε ο Λεωνίδας, ο οποίος και παντρεύτηκε την ανιψιά του Γοργώ, κόρη του Κλεομένη (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82).

Τον δε ένδοξο βασιλιά Παυσανία, τον τελικό νικητή των Περσών και του Μαρδονίου στις Πλαταιές, μετά την νίκη του εκεί, οι Έφοροι της Σπάρτης του ανέθεσαν να ξεκινήσει με 5 τριήρεις από την Ερμιόνη και να οδηγήσει σε επανάσταση, εναντίον των Περσών, τις Ελληνικές πόλεις στην Κύπρο και ύστερα στον Ελλήσποντο.

Στον Ελλήσποντο κατέλαβε την πόλη Βυζάντιο και ελευθέρωσε ευγενείς Πέρσες, τους οποίους απέδωσε πίσω στον Ξέρξη, τον Αυτοκράτορα της Περσίας. Στην συνέχεια ο Σπαρτιάτης στρατηγός άρχισε, σύμφωνα με κατηγορίες αντιπάλων του (κυρίως Αθηναίων που ήθελαν να διώξουν αυτόν και την Σπαρτή από την ηγεσία των Ελληνων και να αναλάβουν αυτοί), δήθεν να αλληλογραφεί με τον Πέρση μονάρχη και να του υπόσχεται πως θα τον βοηθήσει να υποτάξει τους Έλληνες.

Ο Παυσανίας άρχισε επίσης κατά τους ίδιους να υιοθετεί τον ανατολίτικο τρόπο ζωής και αυτό κίνησε τις υποψίες των Εφόρων, τις οποίες επιβεβαίωσαν οι μαρτυρίες ειλώτων (οι οποίοι δεν είναι σίγουρο αν «ομολόγησαν» αυθόρμητα ή με απειλές και βασανιστήρια από τους Εφόρους) ότι ο στρατηγός αλληλογραφεί με τον Ξέρξη.

Οι Έφοροι ανακάλεσαν τον Παυσανία από το Βυζάντιο πίσω στην Σπάρτη. όπου οι Έφοροι του υποσχέθηκαν ασφάλεια αν γυρνούσε. Εκεί όμως δικάστηκε, αλλά αθωώθηκε, καθώς δεν υπήρχαν αποδείξεις εναντίον του. Οι συμπατριώτες του όμως δεν μπορούσαν να πεισθούν για την αθωότητά του και αποφάσισαν να τον εκτελέσουν.

Ο στρατηγός βρήκε καταφύγιο στον ναό της Αθηνάς ως ικέτης. Σύμφωνα με τα ήθη των αρχαίων Ελλήνων, απαγορευόταν ο φόνος ικέτη. Έτσι οι Έφοροι έδωσαν διαταγή να χτιστεί η είσοδος και τα παράθυρα του ναού, μέχρι να λιμοκτονήσει ο Παυσανίας. Ως επακόλουθο, ο ένδοξος στρατηγός πέθανε από ασιτία το 470 π.Χ..

Αρκετοί ερευνητές πιστεύουν ότι όλες οι κατηγορίες εναντίον του Παυσανία ήταν ψευδείς και ενισχύθηκαν από τους πολιτικούς του αντιπάλους, που δεν τους άρεσε η άνοδός του στην εξουσία και η δύναμη που απέκτησε (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82_(%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82)).

Και παρόλο που οι κατηγορίες του Παυσανία για μηδισμό δεν αποδέχθηκαν ποτέ (και οι οποίες προέρχονται από τους Αθηναίους ιστορικούς Ηρόδοτο και Θουκυδίδη, οι οποίοι ως Αθηναίοι ήταν εχθροί της Σπάρτης, ενώ χορηγούνταν και από τον Περικλή, χορηγό της Σπάρτης, ο οποίος ήθελε να συκοφαντήσει τον μεγαλύτερο εχθρό της πόλης του), στην συνέχεια νέες κατηγορίες «διακινήθηκαν» σύντομα ενάντια στον Παυσανία.

Έτσι, ο Παυσανίας στην συνέχεια κατηγορήθηκε όπως και ο Κλεομένης ο Α’ πριν από αυτόν, ότι και αυτός συνωμοτούσε με τους είλωτες, έτσι ώστε να συγκεντρώνει στρατό από αυτους και να προκαλέσει επανάσταση τους, προκειμένου να επανέλθει στην Σπάρτη ως βασιλιάς, πιθανόν ανατρέποντας -όπως κάποιοι τον κατηγόρησαν- την κυβέρνηση ή ίσως αλλάζοντας και το πολίτευμα, δίνοντας στους είλωτες πολιτικά δικαιώματα ίσα με τους Ομοίους (τους ελευθέρους δηλαδή) Σπαρτιάτες.

[Οι μονοί μάρτυρες για δήθεν προδοσία  και ομολογία των δήθεν προδοτικών σχεδίων του Παυσανία κατά της Σπάρτης, ήταν οι Έφοροι, δηλαδή οι πολιτικοί του αντίπαλοι, με τους οποίους συγκρούστηκε αγρία για την εξουσία και δεν είχαν κανέναν λόγο να πουν την αλήθεια, αλλά να τον συκοφαντήσουν, να τον αμαυρώσουν στην υπόληψη των πολίτων και του στρατού και τότε αποδυναμωμένο να τον εξοντώσουν, όπως και έγινε τελικά].

Μετά τον Κλεομένη και τον Παυσανία, και ο Θεμιστοκλής στην Αθήνα κατηγορήθηκε και αυτός από τους πολιτικούς του αντιπάλους για μηδισμό και συνεργασία με τον Παυσανία της Σπάρτης για μηδισμό, και εξορίστηκε από την πόλη του κατέφυγε στον γιο του Ξέρξη, τον Αρταξέρξη, ο οποίος και τον όρισε ως διοικητή μιας επαρχίας της Αυτοκρατορίας του, στην οποία ο Θεμιστοκλής πέθανε ή αυτοκτόνησε κατ΄άλλους εκεί.

Φαίνεται η κυριά (δήθεν) «προδοσία» των τριών παραπάνω αντρών δεν ήταν ο μηδισμός ή η ανατροπή του πολιτεύματος (πιθανότατα αλώστε δεν διέπραξαν τίποτε από αυτά), αλλά το ότι θελήσαν να αποκτήσουν οι ίδιοι περισσότερη εξουσία σε βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων.

Έτσι ώστε οι ίδιοι, έχοντας την απαραίτητη δύναμη και εξουσία να ενισχύσουν τις πόλεις τους και να ενώσουν υπό την ηγεσία τους την Ελλάδα, κάτι που δεν άρεσε στους εχθρούς τους (τους Εφόρους στην Σπαρτή για τον Κλεομένη και τον Παυσανία ή τους ολιγαρχικούς ή εσωκομματικούς δημοκρατικούς αντιπάλους του για τον Θεμιστοκλή στην Αθήνα).

Οι οποίοι έχοντας πολλά να χάσουν (σε εξουσία, πολιτικά και οικονομικά σε μία τέτοια περίπτωση), τους συκοφάντησαν στον λαό τους, τους έριξαν από την εξουσία και στο τέλος τους εξόντωσαν, τους φυλάκισαν ή τους εξόρισαν. 

Εντούτοις η παράνοια δεν είναι αποδεδειγμένη, ενώ η σειρά των γεγονότων και οι επικρατούσες συνθήκες δεν αποκλείουν την εκδοχή της δολοφονίας.

Αντίστοιχα και ο Οθωμανός Σουλτάνος Αβδούλ Μεζίτ ρίχτηκε στην φυλακή από συνωμότες και τους ετεροθαλείς αδελφούς του και βρέθηκε μάλιστα νεκρός στην φυλακή λίγες ημέρες μετά την φυλάκιση του και η επίσημη εκδοχή ήταν ότι "μέσα στην τρέλα του είχε αυτοκτονήσει" (με 23 μαχαιριές!!!).

Οι ηρωικοί κάτοικοι του Μεσολογγίου πραγματοποίησαν έξοδο από αυτό για την νύχτα του Σαββάτου του Λαζάρου με ξημερώματα Κυριακής των Βαΐων, μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου 1826, όπως ακριβώς και το Πάσχα του 1731 οι Μανιάτες πραγματοποίησαν επιτυχή έξοδο κατά των Κορσικανών από το Φρούριο-Πύργο της Ομινίας την μέρα της γιορτής του Πάσχα.

Ο Ενβέρ Πάσας το 1913 εισέβαλε στο Υπουργικό συμβούλιο του Μεγάλου Βεζίρη Κιαμίλ Πασά και σκότωσε με το πιστόλι του τον Νιζάμ Πασά που του αντιστάθηκε σε αυτόν και τους πραξικοπηματίες του.

Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο, στην Γαλλική Επανάσταση, ο χωροφύλακας Μπεντά, ο οποίος εισέβαλε στο δημαρχείο του Παρισιού με άλλους χωροφύλακες, πυροβόλησε με το πιστόλι του, τραυμάτισε και συνέλαβε τον Ροβεσπιέρο το 1794.

Τέλος, το 1799, ο Μέγας Ναπολέων και ο Μυρά με την απειλή των οπλών και του στρατού τους εισέβαλαν στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση, την διέλυσαν και έριξαν τον Μπαράς και το Διευθυντήριο του από την εξουσία της Γαλλίας.

Ο Σεβκέτ Πασάς, ο Μεγάλος Βεζίρης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δολοφονήθηκε από υποστηρικτές του Νιάμα Πασά, στου οποίου την δολοφονία (και στον σχεδιασμό της) είχε βοηθήσει τα μέγιστα.

Αντίστοιχα και ο Αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Βαλεντινιανός ο Γ’, δολοφονήθηκε από υποστηρικτές του Αέτιου, στου οποίου την δολοφονία (και στον σχεδιασμό της είχε βοηθήσει τα μέγιστα.

Ο Σεβκέτ Πασάς, όπως και ο Προέδρος του Μεξικού Καράνσα δολοφονήθηκαν και οι δύο μέσα στο αυτοκίνητο τους.

Τόσο ο Γερμανός στρατηγός Λούντεντορφ, ο Ρώσος στρατηγός Μπρουσίλωφ, όπως και ο Ισπανός Πρόεδρος Αθάνια, ο Ρώσος πρωθυπουργος Κερένσκι και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Σαχτ ήταν όλοι τους μασόνοι.

Με πιστόλι συνέλαβε εισέβαλε στο βασιλικό συμβούλιο, συνέλαβε και έριξε από την θέση του Μεγάλου Βεζίρη ο Ενβέρ Πάσας τον Κιαμίλ Πασά, όπως ακριβώς έκανε και ο Ζουκόφ με τον Μπέρια, τον οποίο συνέλαβε ορμώντας με το πιστόλι του στο γραφείο του και ρίχνοντας τον από την θέση του γενικού γραμματέα της ΕΣΣΔ.

Τόσο ο Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλας της Βλαχίας, όσο και οι Νεότουρκοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εξόντωναν τους εχθρούς τους και με εξοντωτική καταναγκαστική εργασία και αθλείς συνθήκες διαβίωσης, εκτός από τις εκτελέσεις και τα άγρια βασανιστήρια.

Λόγω γεωγραφικής της θέσης η Θράκη ήταν η πρώτη περιοχή που οι Οθωμανοί κατέλαβαν στον Ελλαδικό (και Ευρωπαϊκό) χώρο το 1362 και η τελευταία από την οποία αποχώρησαν το 1919 (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6968434_posa-hronia-emeine-i-kathe-periohi-tis-elladas-ypo-toys-toyrkoys).

Ο Αρχαίος Αθηναίος πολιτικός Λυκούργος έλεγαν ότι όταν έγραφε δικαστικό λόγο έγραφε τον λόγο με αίμα, όπως ακριβώς και για τον Αρχαίο Αθηναίο νομοθέτη Δράκοντα έλεγαν ότι έγραφε νομούς από αίμα.

Η συνομωσία του Κατιλίνα, η οποία αποκαλύφθηκε το 65 π.Χ. στην Αρχαία Ρώμη από τον Κι κέρωνα είχε ως στόχο την πραξικοπηματική ανάληψη της εξουσίας από τους συνωμότες που έλαβαν μέρος σε αυτή, μέσω της πραγματοποίησης σαμποτάζ, δολοφονίας πολιτικών αντιπάλων τους, αλλά και πραξικοπηματικών στρατιωτικών ενεργειών (https://chilonas.com/2013/02/21/httpwp-mep1op6y-lh/).

Αντίστοιχα, η συνομωσία της μασονικής στοάς P2 του Λάτσιο Τζέλι στην Ιταλία (πιθανώς συ σχετιζόμενη και με την GLADIO-http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html), η οποία αποκαλύφθηκε το 1981 μ.Χ. στην Ιταλία είχε στόχο την πραξικοπηματική ανάληψη της εξουσίας από τους συνωμότες που έλαβαν μέρος σε αυτή, μέσω της πραγματοποίησης σαμποτάζ, δολοφονίας πολιτικών αντιπάλων τους, αλλά και πραξικοπηματικών στρατιωτικών ενεργειών (https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2377821/i-kekalimmeni-masoniki-stoa-p2-pou-itan-pithanotata-i-trapezites-tou-theou, https://new-economy.gr/2018/04/29/i-atoa-p2-to-vaticano-o-trapezitis-tou-theou-kai-to-parakladi-tis-stin-ellada/). 

Στην Αρχαία Σπάρτη, τα καχεκτικά παιδιά (όπως και τους εγκληματίες) τα έριχναν στον Ταϋγέτου (ή πολύ σπανιότερα τα εναπόθεταν σε βωμούς ναών), στην Αρχαία Ρώμη τα αφήναν στους δρόμους και τα έτρωγαν οι λύκοι που κατέβαιναν από τα Απέννινα Όρη, ενώ στην Φοινίκη «τα πρόσφεραν» ως ανθρωποθυσία στον (δήθεν) «θεό» Μολώχ.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρά την φαινομενική εικόνα ενός σκληρού και αγέρωχου ηγέτη διακατέχεται από φοβίες και εμμονές.

Ο μεγαλύτερος φόβος του, όπως έχουν αποκαλύψει άνθρωποι από το στενό περιβάλλον του, είναι ο φόβος του θανάτου. Όσο κι αν ο ίδιος προσπαθεί να το κρατήσει κρυφό τρέμει στη σκέψη ότι μπορεί να πέσει θύμα δολοφονίας και μάλιστα ο χειρότερος εφιάλτης είναι να δηλητηριαστεί.

Για το λόγο αυτό αποφεύγει τεχνηέντως να φάει σε δημόσιες εξόδους και δεξιώσεις. Όπως στο βίντεο από μια επίσκεψή του σε φούρνο, που ενώ μοιράζει απλόχερα κουλούρια στον κόσμο ο ίδιος δεν τρώει ούτε μια μπουκιά.

Τη διατροφή του στο παλάτι έχει αναλάβει ο προσωπικός του σεφ Σεζαΐ Ερντογάν και η ομάδα του, που είναι πολλά χρόνια στο πλευρό του και περνάνε όλα από το χέρι του.

Ο Ερντογάν ζήτησε και δημιουργήθηκε «ειδική μονάδα δηλητηρίασης» πέντε ατόμων στο Προεδρικό Μέγαρο ώστε να περνούν από ειδικούς ελέγχους τα φαγητά και τα ποτά του. Της ομάδας ηγείται ο προσωπικός γιατρός του Τούρκου Προέδρου και βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, Τζεβντέτ Έρντολ.

Η πενταμελής ιατρική ομάδα έκτακτης ανάγκης σύμφωνα με τουρκικά ΜΜΕ εργάζεται νυχθημερόν για να εμποδίσει τυχόν προσπάθεια για δηλητηρίαση όχι μόνο του ίδιου του Ερντογάν αλλά και της συζύγου του Εμινέ.

Στις εξετάσεις, που γίνονται σύμφωνα με διεθνή κριτήρια προστασίας, εξετάζονται η ακτινοβολία, τα χημικά, τα βαρέα μέταλλα και τα βακτήρια σε τρόφιμα και ποτά. Οι αναλύσεις επαναλαμβάνονται τακτικά και γίνονται σε όλα τα ταξίδια στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Ο επικεφαλής της ομάδας Τζεβντέτ Έρντολ έχει δηλώσει ότι οι εξετάσεις γίνονται σύμφωνα με τα διεθνή μέτρα προστασίας που λαμβάνονται έναντι της δηλητηρίασης ηγετών αλλά η ομάδα του Ερντογάν είναι πιο μπροστά από τις άλλες χώρες σε αυτό το θέμα (https://www.in.gr/2020/09/23/in-tv/oi-fovies-tou-erntogan-poios-einai-o-megalyteros-efialtis-tou-soultanou/).

[Τις ίδιες ακριβώς είχαν και οι δικτάτορες της Γερμανίας και της Ρωσίας Χίτλερ και Στάλιν (όπως και κάθε ιδεολογίας δικτάτορες, αλλά και οι βασιλιάδες σε Αρχαιότητα και Μεσαίωνα, όπως και οι τύραννοι της Αρχαιότητας), οι οποίοι για παρόμοιος λόγους με τον Ερντογάν είχαν τους δικούς τους δοκιμαστές για τα φαγητά τους].

Οι Οθωμανοί Τούρκοι είχαν βάλει στο μάτι που λέει ο λόγος, τόσο την Πόλη, όσο και την Βιέννη, τις οποίες αποκαλούσαν (όπως και την Ρώμη) «το κόκκινο μήλο», ενώ τις  πολιόρκησαν και τις δύο αυτές πόλεις 2 φορές.

Με την καπήλευση διαχρονικών αξιών από ακραία κόμματα ή καθεστώτα με μόνο σκοπό την αύξηση της εκλογικής και πολιτικής επιρροής αυτών σε ένα κομμάτι του Ελληνικού πληθυσμού, όταν αυτά κατέρρευσαν, οι αξίες αυτές για τις οποίες μιλούσαν «ταυτίστηκαν» σε πολλούς εντελώς λάθος από την χρήση από τα κόμματα-καθεστώτα αυτά, όπως π.χ. της Πίστης, της πατρίδας ή των οικογενειακών αξιών κ.λ.π.(π.χ. από την χούντα ή την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ).

Περίφημες βιβλιοθήκες στην Αρχαιότητα υπήρχαν στην Νινευή του Ασσουμπαρνιμπάλ, στην Αλεξάνδρεια του Πτολεμαίου του Α’, καθως και στην Πέργαμο του Αττάλου του Α’.

Αρχαίες πυραμίδες υπήρχαν στην Αρχαία Αίγυπτο, στην Αρχαία Μεσοποταμία (τα Ζιγκουράτ), στην Αρχαία Ελλάδα, στο Αρχαίο Μεξικό (Αζτέκοι και Μάγιας), όπως και στην Αρχαία Κίνα.

[Ζιγκουράτ, υπήρχαν στην Βαβυλώνα, την Ουρούκ, την Ουρ, όπως και στην Εριντού].

Στους τάφους των βασιλιάδων των Αρχαίων Σκυθών, Ούννων, Μογγόλων, Κινέζων και Σουμέριων, τάφονταν και όλα τα αντικείμενα και οι δούλοι τους μαζί τους (ακόμα και ζωντανοί), ενώ συνήθως αυτοί οι τάφοι θάβονταν σε κρυφές τοποθεσίες και συχνά όσοι τους κατασκεύαζαν ή ήξεραν που βρίσκονταν θανατώνονταν για να μην αποκαλύψουν την θέση τους.

 Τόσο ο Ακκάδιος βασιλιάς Σαργών ο Α’ ο Μέγας, όσο και ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης ο Α’, σκότωσαν αντίπαλους βασιλιάδες που νίκησαν και συνέλαβαν, ο πρώτος τον βασιλιά της Ουρούκ Λουγγαζίζι και ο δεύτερος τους εξεγερμένους βασιλιάδες της Βαβυλώνας και της Αιγύπτου.

 Τόσο ο Σαργών ο Α’ ο Μέγας, όσο και ο Σανδρόκοτος ο Α’ ο Μέγας, ο Θαγλάθ-Φελάσσαρ ο Γ’, αλλά και ο Αζαήλ, κατέλαβαν τον θρόνο, εξοντώνοντας όλοι τους, τους προκάτοχους τους σε αυτόν.

Η καταστροφή των Θερινών Ανακτόρων ήταν το αποκορύφωμα του δεύτερου από τους δύο Πολέμου του Οπίου μεταξύ Βρετανίας και Κίνας. Ο υπεύθυνος για αυτή την πράξη ήταν ο Βρετανός Πληρεξούσιος στην Κίνα, ο James Bruce, όγδοος Κόμης του Elgin, απόγονος του Robert the Bruce και γιος του έβδομου Κόμη του Elgin, ο οποίος είχε στείλει τις ζωοφόρους του Παρθενώνα στην Βρετανία (https://mail.yahoo.com/d/folders/1/messages/3163?.intl=gr&.lang=el-GR&.partner=none&.src=fp). 

Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο οι πεινασμένοι Βυζάντιοι άνοιξαν μία πύλη και μπήκαν Αθηναίοι μέσα στην πόλη αυτή, ενώ οι Σπαρτιάτες έφυγαν από αυτή, όπως ακριβώς έγινε και από τους πεινασμένους Άραβες στην Βαλένθια, οι οποίοι άνοιξαν τις πύλες της τελικά και παρέδωσαν την πόλη αυτή στον θρυλικό Ελ Σιντ.

Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Κλέαρχος όπως ακριβώς και ο Σπαρτιάτης (αντι)βασιλέας Παυσανίας φέρθηκε, όπως λέγεται από τους εχθρούς τους, τους Εφόρους, τυραννικά στο Βυζάντιο και εκδιωχθήκαν και οι δύο από εκεί μέσω της παρέμβασης του Σπαρτιατικού στρατού.

Επίσης, ο Κλέαρχος χτυπούσε με ραβδί όσους δεν εκτελούσαν διαταγές του σαν τους Πενθιλίδες στην Μυτιλήνη, αλλά ζούσε μαζί τους σε δύσκολες συνθήκες με τους στρατιώτες του, ακριβώς σαν τον Μέγα Αλέξανδρο.

Στα Κούναξα οι Πέρσες είπαν όπως και στις Θερμοπύλες στους Έλληνες να παραδώσουν τα όπλα τους και όπως εκεί οι Έλληνες απάντησαν «Μόλων Λαβέ» από τον Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα και στον Σπαρτιάτη στρατηγό Κλέαρχο αντίστοιχα.

Όμως ο Κλέαρχος φτάνοντας για διαπραγματεύσεις στο στρατόπεδο του Τισσαφέρνη εκτελέστηκε εκεί προδοτικά από αυτόν με ενέδρα, παρά τις υποσχέσεις αυτών για ασφάλεια, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αιγύπτιοι με τους Σκύθες αρχηγούς παλαιότερα, οι οποίοι είχαν φτάσει τότε ως τα σύνορα της Αιγύπτου.

Όπως ο Αμίν Νταντά, ο διαβόητος δικτάτορας της Ουγκάντα, λέγεται πως ήταν όπως και Μάου Μάου κανίβαλοι από τους Βρετανούς εχθρούς τους (https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/6969428_giati-i-toyrkia-toy-erntogan-xanaginetai-megalos-asthenis), ενώ πολλούς αντάρτες και πολίτες της Αφρικάνικης αυτής χώρας, οι Βρετανοί τους ευνούχιζαν (https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/6969428_giati-i-toyrkia-toy-erntogan-xanaginetai-megalos-asthenis), όπως ακριβώς έκανε τους πρώτους ευνουχισμούς στην ιστορία της έκανε η βασίλισσα των Ασσυρίων Άτοσσα στους πολιτικούς της αντιπάλους.

Το 1571 μ.Χ. οι Τούρκοι ολοκλήρωσαν την κατάκτηση της Κύπρου. Τα λάφυρα ήταν πολλά. Εκτός των άλλων αιχμαλώτισαν και πολλά κορίτσια, τα οποία επιβίβασαν σε ένα πλοίο με προορισμό τα σκλαβοπάζαρα.

Ανάμεσα τους ήταν και η αριστοκρατικής καταγωγής Μαρία η Συγκλητική, που ξεχώριζε για την ομορφιά της. Αυτή, προκειμένου να αποφύγει τόσο η ίδια όσο και οι άλλες οι κοπέλες τον εξευτελισμό της αγοραπωλησίας, βρήκε τρόπο και έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη του πλοίου. Η έκρηξη που ακολούθησε ήταν τρομερή.

Όλα τα κορίτσια και το τουρκικό πλήρωμα χάθηκαν (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6969348_i-maria-apo-tin-kypro-poy-anatinaxe-ploio-poy-ti-metefere-sta), όπως συνέβη μετέπειτα στο Κούγκι του Σουλίου το 1803 μ.Χ. με την ανατίναξη της πυριδατοποθήκης του από τον ηρωικό καλόγερο Σαμουήλ (https://www.mixanitouxronou.gr/anatinaxi-sto-kougki-aftothisia-tou-kalogerou-samouil-ke-ton-soulioton/).

Η Εριντού, ήταν ιερή και απαγορευμένη για τους μη ευσεβείς πόλη, όπως ακριβώς και η λεγομένη και «απαγορευμένη πόλη» των Κινέζων βασιλιάδων στο Πεκίνο.

Τόσο ο Σαντάμ Χουσεϊν του Ιράκ, όσο και ο Ταγίπ Ερντογάν της Τουρκίας, οργάνωσαν και οι δύο αποτυχημένα πραξικοπήματα για να ρίξουν τον Χάφεζ Αλ Άσαντ και τον Μπασάρ Αλ Άσαντ από την εξουσία, με την χρήση Σύρων εθνικιστών και ισλαμιστών πρακτόρων τους αντίστοιχα.

Τόσο ο Ξέρξης ο Α’ της Περσίας, όσο και ο Αρταξέρξης ο Γ΄ της Περσίας, όταν νίκησαν τους επαναστατημένους Αιγυπτίους, εξόντωσαν τους ηγέτες τους, κατέστρεψαν τα ιερά τους και έσφαξαν τον ιερό τους ταύρο.

Τόσο ο ικανότατος Σαργών ο Α’ ο Μέγας της Ακκάδ, όσο και ο εξίσου ικανότατος Βασίλειος ο Α’ της Ρωμανίας (ο οποίος ήταν αρχικά αγράμματος, όπως ακριβώς και ο Καρλομάγνος πριν από αυτόν), ήταν αρχικά αξιωματούχοι των Ur-Zababa και Μιχαήλ Γ ‘ αντίστοιχα (στις θέσεις του οινοχόου και του υπεύθυνο των αλόγων αντίστοιχα), ενώ πήραν και οι δύο την θέση των προκατόχων τους, οργανώνοντας την δολοφονία τους.

Το 70.000 π.Χ ισχυρή έκρηξη ηφαιστείου στη λίμνη Τόμπα της Σουμάτρας προκάλεσε σύμφωνα με ιστορικούς μεγάλη μείωση του πληθυσμού των ανθρώπων σε περίπου 8.000  άτομα, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας αρχέγονης γλώσσας κοινής για όλους τους ανθρώπους της εποχής εκείνης.

Αντίστοιχα, η εποχή των παγετώνων, όπως και η πτώση αστεροειδούς στο Μεξικό στην διάρκεια της προϊστορίας, προκάλεσαν τον αφανισμό κατά πάνω από 80% όλων των οργανισμών, όπως και των θηλαστικών, πτηνών, ερπετών και δεινοσαύρων την περίοδο εκείνη. 

Στις 28 Ιουλίου 1945, ένα βομβαρδιστικό Β-25 που πήγαινε να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Νιούαρκ στο Νιου Τζέρσεϊ, έχασε τον προσανατολισμό του λόγω της πολύ πυκνής ομίχλης και στις 09.40 π.μ. έπεσε πάνω στο υψηλότερο κτίριο στον κόσμο, το Εμπάιρ Στέητ Μπίλντιγκ, ανάμεσα στον 78ο και τον 80ο όροφο.

Σκοτώθηκαν οι τρείς πιλότοι και άλλα 13 άτομα. Η στατικότατα του κτιρίου δεν θίχτηκε και οι ζημιές επισκευάστηκαν. Αυτό το περιστατικό, που ήταν ατύχημα, θυμίζει κατά πολύ τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου με αεροπλάνα στις ΗΠΑ, με την διαφορά βέβαια ότι αυτές δεν έγιναν κατά λάθος ή λόγω καιρού.

Ο ηρωικός στρατηγός Κατσιμήτρος το 1940, ο οποίος είχε μελετήσει ιστορία, εφάρμοσε σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του ιδίου ενάντια στους Ιταλούς την τακτική του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα εναντίον των Περσών.

Έτσι, όπως ο Μιλτιάδης στον Μαραθώνα παρέσυρε με την τακτική του το ιππικό των Περσών των Δάτη-Αρταφέρνη (στρατηγών του Δαρείου, ο οποίος είχε πάρει την εξουσία με πραξικόπημα κατά του Γαυματά-ψευδο-Σμέρδη) σε ένα έλος στον Μαραθώνα, όπου κατάφερε να ξεγελάσει και να το απομονώσει και να το καταστρέψει και έτσι αυτό δεν έλαβε μέρος στην μάχη, την οποία νίκησαν οι Έλληνες υπό την ηγεσία του Μιλτιάδη.

Αντίστοιχα και ο Κατσιμήτρος, παρέσυρε με την τακτική του τα τεθωρακισμένα των Ιταλών (της μεραρχίας αρμάτων «Κένταυρος») των στρατηγών Πράσκα-Ρόσσι (του Μουσολίνι, ο οποίος είχε πατριέ την εξουσία με πραξικόπημα κατά του Φάκτα), σε ένα έλος στον Καλαμά, όπου κατάφερε να ξεγελάσει και να τα απομονώσει, να καταστρέψει εννιά από αυτά και να αιχμαλωτίσει αλλά δεκαπέντε, ενώ όσα υποχωρήσαν έπεσαν στα Ελληνικά ναρκοπέδια, ενώ την μάχη, την νίκησαν οι Έλληνες υπό την ηγεσία του Κατσιμήτρος.

Αμέσως μετά την νίκη των Ελλήνων στον Μαραθώνα, ο Μιλτιάδης προχώρησε σε επιτυχή αντεπίθεση κατά των Περσών και σε άλλα μέτωπα εκτός Αθηνών (στην Νάξο), αλλά στο τέλος μία πολεμική αποτυχία (στην Πάρο), οδήγησε στην δίωξη του από τους πολιτικούς του αντιπάλους (τους Αλκμεωνίδες και τον Θεμιστοκλή), όπως και στην συκοφάντηση, δίκη, φυλάκιση και τον θάνατο του στην φυλακή, αλλά ο Μιλτιάδης αποκαταστάθηκε μετέπειτα.

[Μετά δε την εισβολή του Ξέρξη στην Ελλάδα, οι Έλληνες που αντιστάθηκαν στους Πέρσες σχημάτισαν την Συμμαχία της Κορίνθου, και κατάφεραν μετά από τρία έτη (480-478 π.Χ.) και πολλές μάχες (π.χ. Θερμοπύλες, Αρτεμίσιο, Σαλαμίνα, Πλαταιές) να εκδιώξουν τους Πέρσες από την Ελλάδα και να περάσουν στην αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα.

Δυστυχώς όμως, η ενότητα των Ελληνων αυτή, δεν κράτησε για πολύ και σύντομα αυτοί συγκρουστήκαν στους Εμφυλίους (τους δύο Πελοποννησιακούς Πολέμους) που ακολούθησαν αναμεσά σε Σπαρτιάτες και Αθηναίους, όπου κέρδισαν τελικά οι πρώτοι με την υλική βοήθεια των Περσών, με συνέπεια η Ελλάδα να αποδυναμωθεί και να γίνει τελικά έρμαια των Περσών, οι οποίοι χρημάτιζαν Έλληνες πολιτικούς και εμπλέκονταν στις πολιτικές υποθέσεις στην Ελλάδα, κάνοντας την μάλιστα και προτεκτοράτο τους].

Αντίστοιχα, μετά την νίκη των Ελλήνων στον Καλαμά, ο Κατσιμήτρος και Ελληνικός στρατός προχωρήσαν σε αντεπίθεση κατά των Ιταλών και σε άλλα μέτωπα και εκτός Ηπείρου, και να περάσει στην αντεπίθεση, άλλα και να απελευθερώσει και την Βορειά Ήπειρο, μετά από πολλές μάχες (π.χ. Ελαιάς-Καλαμά, Καλπάκι, Πίνδου, Κλεισούρας, Χιμάρας, Αγίων Σαράντα).

Όμως, μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς του Χίτλερ, η ολιγόμηνη συμμετοχή του Κατσιμήτρου στην δωσίλογή «κυβέρνηση» Τσολάκογλου ως Υπουργός Γεωργίας, οδήγησε μετά την απελευθέρωση στην δίωξη του από τους πολιτικούς του αντιπάλους, στην συκοφάντηση, δίκη και φυλάκιση του, αλλά ο Κατσιμήτρος αποκαταστάθηκε μετέπειτα.

[Μετά δε την εισβολή του Χίμλερ στην Ελλάδα, οι Έλληνες που αντιστάθηκαν σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους σχημάτισαν την Ανταρτικά Σώματα της Κορίνθου, και κατάφεραν μετά από τρία έτη (1941-1944 μ.Χ.) και πολλές αντιστασιακές επιχειρήσεις (π.χ. στον Γοργοπόταμο) να εκδιώξουν τους Γερμανούς από την Ελλάδα.

Δυστυχώς όμως, η ενότητα των Ελλήνων αυτή, δεν κράτησε για πολύ και σύντομα αυτοί συγκρουστήκαν στον Εμφύλιο που ακολουθήσε ανάμεσα σε κυβερνητικούς και αντάρτες, όπου κέρδισαν τελικά οι πρώτοι με την υλική βοήθεια των Αμερικάνων, με συνέπεια η Ελλάδα να αποδυναμωθεί και να γίνει τελικά έρμαια τόσο των Αγγλοαμερικανών, όσο και των Γερμανών μετέπειτα, οι οποίοι χρημάτιζαν Έλληνες πολιτικούς και εμπλέκονταν στις πολιτικές υποθέσεις στην Ελλάδα, κάνοντας την μάλιστα και προτεκτοράτο τους με τα μνημόνια από το 2010].

Οι Τούρκοι έκαναν παιδομάζωμα στα παιδιά των Χριστιανών, τόσο για να συμπληρώσουν τα αριθμητικά κενά του στρατού τους, όσο και για να δημιουργήσουν φανατικούς στρατιώτες του ισλάμ και της Αυτοκρατορίας τους μετά από συστηματική «εκπαίδευση» και προπαγάνδα.

Αντίστοιχα στον Εμφύλιο, οι κομμουνιστές του ΔΣΕ έκαναν παιδομάζωμα στα παιδιά των περιοχών που επιτίθονταν, τόσο για να συμπληρώσουν τα αριθμητικά κενά του στρατού τους, όσο και για να δημιουργήσουν φανατικούς στρατιώτες του κομμουνισμού και της Αυτοκρατορίας τους μετά από συστηματική «εκπαίδευση» και προπαγάνδα

Στην πόλη του Νανκίν το 1937, συνέβη ο περίφημος «Βιασμός του Νανκίν», όταν οι Ιάπωνες που κατέλαβαν αυτή την  Κινεζική πόλη, έσφαξαν 400.000 πολίτες και βίασαν 80.000 γυναίκες, όπως ακριβώς έκαναν και οι Σοβιετικοί το 1945 στο Βερολίνο με 80.000 γυναίκες (όμως πιο πριν και οι Γερμανοί είχαν βιάσει και αυτοί δεκάδες χιλιάδες Ρωσίδες σε πολλές πόλεις της ΕΣΣΔ).

Η πόλη Ḥaʔat Wūrat της Αρχαίας Αιγύπτου ή στα Ελληνικά Αθυρία, όταν την κατέλαβαν οι Υκσώς μετονομάστηκε από αυτους σε Άβαρι και όταν την ανακατέλαβαν οι Αιγύπτιοι σε Πι Ραμεσέ, όπως ακριβώς και η πόλη Εβόρακο στην Αρχαία Βρετανία μετονομάστηκε από τους Σάξονες κατακτητές τη σε Eoferwic, ενώ όταν την κατέλαβαν οι Βίκινγκ την μετονόμασαν με την σειρά τους του σε Jorvik ή Γιορκ.

Αντίστοιχα, η Αρχαία πόλη της Αμβρακίας στην Ήπειρο μετονομάστηκε όταν ανοικοδομήθηκε σε Άρτα, όπως ακριβώς και το Αρχαίο Βυζάντιο όταν ανοικοδομήθηκε μετονομάστηκε σε Κωνσταντινούπολη.

Σε φρούρια στην Συρία βρέθηκαν στα τείχη αυτών σε ανασκαφές δοχεία με οστά μικρών παιδιών (τα λεγόμενα «τοφέθ»), σαν ανθρωποθυσία στους «θεούς» των λαών της περιοχής, προκειμένου με τον τρόπο αυτό, να «γίνει ασφαλής» στερέωση αυτών και να μην γκρεμιστούν.

Αντίστοιχα και στον θρύλο του Γεφυριού της Άρτας, λέγεται ότι η γυναικά του πρωτομάστορα θυσιάσθηκε εντοιχιζόμενη μέσα στο γεφύρι, προκειμένου με τον τρόπο αυτό, να «γίνει ασφαλής» στερέωση αυτού και να μην γκρεμίζεται πια.

Υπήρξαν κράτη, των οποίων το μεγαλύτερο μέρος είχε καταληφθεί από ξένους εισβολείς (π.χ. της Αίγυπτου από τους Υξώς, της Ισπανίας από τους Άραβες, της Γαλλίας από τους Άγγλους, της Ρωσίας από τους Μογγόλους, της Ρωμανίας από τους Σταυροφόρους).

Και αργότερα, από αυτό το μικρό ελεύθερο έδαφος, ξεκίνησε η αντεπίθεση αυτών των λαών, η οποία οδήγησε τελικά στην Επανάκτηση και Απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών τους και στην πλήρη εκδίωξη των εισβολέων από αυτά.

(Στην Αίγυπτο με τον Φαραώ Καμόσι, στην Ισπανία με τους Φερδινάνδο και Ισαβέλλα, στην Γαλλία με τον Γλεσλέν, την Ιωάννα της Λοραίνης και τους Κάρολο Ε’ και Ζ’, στην Ρωσία με τον Ιβάν τον Γ’ τον Μέγα και στην Ρωμανία με τον Αλέξιο Στρατηγόπουλο και τον Μιχαήλ Η’ τον Παλαιολόγο).

Με αιφνιδιαστική επίθεση στο Πορτ Άρθουρ οι Γιαπωνέζοι διέλυσαν τον Ρωσικό στόλο πριν αυτός τους επιτεθεί όπως αυτοί φοβόνταν επί Τσάρου Νικολάου του Β’ στην Ρωσική Άπω Ανατολή, όπως ακριβώς και οι Βάνδαλοι με αιφνιδιαστική επίθεση στο λιμάνι Portus Illicitanus διέλυσαν τον Ρωμαϊκό στόλο πριν αυτός τους επιτεθεί όπως αυτοί φοβόνταν επί Αυτοκράτορα Μαζοριανού στην Ισπανία.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο τρόπος με τον οποίο θυσίαζαν οι Ταύροι (στην Νότια Κριμαία), ήταν η αποκοπή της κεφαλής με χτύπημα ροπάλου. Κατόπιν, είτε έθαβαν το σώμα είτε έριχναν σε κάποιον γκρεμό και κάρφωναν το κεφάλι σε ένα παλούκι.

Κατά τον ίδιο τρόπο αφαιρούσαν τα κεφάλια αιχμαλώτων πολέμου τα τοποθετούσαν σε ψηλό πάσσαλο και τα τοποθετούσαν στις οικίες τους ως προστατευτικά πνεύματα, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αρχαίοι Γαλάτες με τα κεφαλιά των εχθρών τους (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CE%B9).

Τα κατορθώματα των Κιμμερίων κατά τη διαδρομή από Ασσυρία στην Λυδία σχετίζονται με εκείνα των Αμαζόνων, ίσως γιατί οι γυναίκες τους έπαιρναν πολύ ενεργό μέρος, πιθανόν ως εμπροσθοφυλακή (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B9), όπως ακριβώς έκαναν και οι γυναίκες των Σκυθών και των Σαρωμάτων.

Με την ηρωική αυτοθυσία των κατοίκων στην Χαλάστρα που ξήλωσαν τα πορτοπαράθυρα των σπιτιών τους, κατασκευάστηκε από αυτά μία πλωτή γέφυρα για να περάσει ο Ελληνικός στρατός από τον Αξιό τον Οκτώβριος του 1912 για να απελευθερώσει την Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους, πριν προλάβουν οι Βούλγαρους να καταλάβουν την πόλη (https://enromiosini.gr/arthrografia/%ce%b7-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%b8%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%af%ce%ba%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81/), όπως ακριβώς και ο Ξέρξης για να περάσει τον Ελλήσποντο και να εισβάλει στην Ελλάδα, κατασκεύασε μία πλωτή γέφυρα από την ένωση πολλών πλοίων του στόλου του.

Οι Υκσώς στην Αίγυπτο, ήταν όπως και οι Μογγόλοι και οι Μάντσου στην Κίνα, μία μισητή δυναστεία ξένων βάρβαρων κατακτητών, που κατέλαβαν την εξουσία στα κράτη αυτά με βία και αίμα, υποδούλωσαν τους λαούς τους, τους φέρθηκαν βίαια, αλλά στο τέλος, οι λαοί αυτών ξεσηκωθήκαν και τους εκδίωξαν υπό τον Φαραώ Καμόσι, τον  Zhou Yuanzhang Hongwu και τον Σου Γιατ Σεν.

Κατά αντίστοιχο τρόπο, όπως όταν κατέλαβαν οι Υκσώς την Αρχαία Αίγυπτο, έμεινε ελεύθερο ένα μέρος της στο Νότο, από το οποίο ξεκίνησε η πλήρη αντεπίθεση και η απελευθέρωση της Αίγυπτου από τους Υκσώς και τον τελευταίο ηγέτη τους, τον Απώφι.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν και κατέλαβαν ένα μεγάλο μέρος της Ανατολικής Κίνας, έμεινε ελεύθερο ένα μέρος της, το Δυτικό και από αυτό ξεκίνησε η πλήρη αντεπίθεση και η απελευθέρωση της Κίνας από τους Ιάπωνες και τον Αυτοκράτορα τους, τον Χιροχίτο, αλλά και την «Κινεζική μαριονέττα» του και τελευταίο Μάντσου Αυτοκράτορα της Κίνας, τον Που Γι.

Όπως ακριβώς ο Κινέζος Ναύαρχος Ζενγκ Χε, με τον ισχυρό στόλο του και την μεγάλη τεχνολογική του υπεροχή, ανάγκασε από φόβο και με την βία πολλά έθνη της Ασίας να δηλώσουν υποτέλεια στην Κίνα και να υπογράψουν μαζί της εμπορικές συμφωνίες (http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_52.html), με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο Αμερικάνος Ναύαρχος Πέρυ,  με τον ισχυρό στόλο του και την μεγάλη τεχνολογική του υπεροχή, ανάγκασε από φόβο και με την βία την Κίνα και την Ιαπωνία να δηλώσουν να υπογράψουν με τις ΗΠΑ εμπορικές συμφωνίες, ακολουθώντας και αυτός, όπως ακριβώς και ο Ζενγκ Χε πριν από αυτόν, την «πολιτική των κανονιοφόρων».

Το Σουδάν ήταν το δεύτερο κράτος, μετά το Πακιστάν, όπου ο στρατός επέβαλε την εκ των άνω βίαιη ισλαμοποίηση της χώρας και το πρώτο Αραβικό κράτος όπου η Μουσουλμανική Αδελφότητα έφτασε στον προθάλαμο της εξουσίας.

Ο ηγέτης της, ο νομικός Χασάν Τουράμπι με σπουδές στο Λονδίνο και στο Παρίσι, φιλοδοξούσε να μετατρέψει το Σουδάν ως το προγεφύρωμα μίας παγκόσμιας ισλαμικής επανάστασης. Ο Τουράμπι θεωρείται ως η δεύτερη πιο χαρισματική προσωπικότητα στην ιστορική διαδρομή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, μετά τον Αιγύπτιο Σάγεντ Κουτμπ, που εκτελέστηκε από το καθεστώς του Νάσερ.

Θυμίζοντας τον Λέον Τρότσκι, καλούσε σε ανατροπή των συντηρητικών-φιλοδυτικών καθεστώτων του Αραβικού κόσμου, πέραν φυσικά της αδιάλλακτης στάσης έναντι του Ισραήλ. Φοβούμενος τις αντιδράσεις των Αραβικών κρατών, ο στρατηγός Μπασίρ αποφάσισε (ως άλλος Στάλιν) να υιοθετήσει την "επιβολή του ισλαμισμού σε μία χώρα", θέτοντας στο περιθώριο τον Τουράμπι και τους ριζοσπάστες υποστηρικτές του.

Όταν ξέσπασαν οι μαζικές διαδηλώσεις για την τιμή του ψωμιού τον Δεκέμβριο του 2018, ύστερα από την απόσχιση και της Νουβίας (αλλιώς Νότιου Σουδάν) με δημοψήφισμα, τις οποίες η Δύση παρατηρούσε μάλλον με αδιαφορία, ο Μπασίρ έκανε το δεύτερο λάθος που αποδείχτηκε μοιραίο: Υποτίμησε τις διαδηλώσεις, θεωρώντας πως δεν κινδύνευε η εξουσία του και τελικά έπεσε από την εξουσία αυτός και το ισλαμικό καθεστως του από αυτές και παράλληλα ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, όπως και στην συνέχεια το ισλαμικό κόμμα του Σουδάν, το οποίο έχασε τότε οριστικά την εξουσία το 2019.

Κατά αντίστοιχο τρόπο, εν μέσω διαδηλώσεων των λαών της ΕΣΣΔ για ψωμί λόγω πείνας, έλλειψης πολιτικής ελευθέριας, κινητοποιήσεις για ανεξαρτησίας πολλών κρατών από την ΕΣΣΔ (κάτι που έγινε σε δεκαπέντε κράτη της πρώην ΕΣΣΔ με δημοψηφίσματα), αλλά και από ένα παράλληλο στρατιωτικό πραξικόπημα, έπεσε και ο τελευταίος κομμουνιστής ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης από την εξουσία, όπως και στην συνέχεια το κομμουνιστικό κόμμα της ΕΣΣΔ, το οποίο έχασε τότε οριστικά την εξουσία το 1991 (https://slpress.gr/diethni/symfonia-israil-soydan-adoxo-telos-gia-to-oneiro-toy-erntogan-stin-erythra/).

Η δε σχέση μεταξύ του Ομάρ Μπασίρ και του συνεργάτη του στην κατάκτηση της εξουσίας στο Σουδάν, τον Χασάν Αλ Τουραμπί, ενώ στην αρχή ήταν αρμονική και συμμαχική, σύντομα λόγω της διαμάχης για το ποιος θα ασκεί την εξουσία έγινε ανταγωνιστική, με συνέπεια ο Μπασίρ να συγκρουστεί με τον Τουραμπί και να τον εκδιώξει οριστικά από την εξουσία.

Αντίστοιχα και η  σχέση μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και του συνεργάτη του στην κατάκτηση της εξουσίας στην Τουρκιά, τον Φετουλάχ Γκιουλεν, ενώ στην αρχή ήταν αρμονική και συμμαχική, σύντομα λόγω της διαμάχης για το ποιος θα ασκεί την εξουσία έγινε ανταγωνιστική, με συνέπεια ο Ερντογάν να συγκρουστεί με τον Γκιουλεν και να τον εκδιώξει οριστικά από την εξουσία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_17.html).

Ακριβώς την ίδια ακριβώς κατάληξη είχαν και οι αρχικά συμμαχικές σχέσεις του Λέοντος Τρότσκι και Ιωσήφ Στάλιν για την κατάκτηση της εξουσίας στην ΕΣΣΔ, όταν αυτοί συγκρουστήκαν μεταξύ τους για την κατάκτηση της εξουσία στο κράτος αυτό, με τελικό αποτέλεσμα την ήττα του Τρότσκι και την οριστική εκδίωξη του από την εξουσία.

Τέλος, την ίδια ακριβώς κατάληξη είχαν και οι αρχικά συμμαχικές σχέσεις του Αδόλφου Χίτλερ και των Άντον Ντέξλερ/Ντήτριχ Έκχαρτ για την εξουσία στο Ναζιστικό κόμμα, όταν αυτοί συγκρουστήκαν μεταξύ τους για την κατάκτηση της εξουσία σε αυτό, με τελικό αποτέλεσμα την ήττα των Ντέξλερ/Έκχαρτ και την οριστική εκδίωξη του από την εξουσία.

Τόσο τον ένδοξο βασιλιά της Σπάρτης Παυσανία, όπως επίσης και δύο Εστιάδες Παρθένες μετά την ήττα των Ρωμαίων στις Κάννες, αλλά και την Ουγγρικής καταγωγής αριστοκράτισσα Ελίζαμπεθ Μπάθορυ, τους εντοίχισαν ζωντανούς σε κτίρια ή ναούς και τους άφησαν να πεθάνουν μέσα σε αυτά  από την πείνα. 

Από την προσωρινή κυβέρνηση, η οποία απαρτίζεται κατά κύριο λόγο από τη φιλοβρετανική παράταξη του Μαυροκορδάτου και του Κουντουριώτη, λήφθηκε η απόφαση συγκρότησης μίας τριμελούς Επιτροπής, η οποία θα διαπραγματευτεί τους όρους ενός δανείου από το Λονδίνο.

Η συγκεκριμένη Επιτροπή μετέβη στην Βρετανική πρωτεύουσα τον Ιανουάριο του 1824 και έναν μήνα μετά, δηλαδή στις 20 Φεβρουαρίου του 1824, υπογράφει την πρώτη δανειακή σύμβαση της προσωρινής κυβέρνησης, ύψους 800.000 στερλινών.

Ωστόσο, οι όροι αυτού του δανείου, όπως παρατηρεί ο κ. Μπλαβούκος, θεωρούνται κάτι παραπάνω από τοκογλυφικοί. Το δάνειο συνάπτεται με τιμή έκδοσης 59% (σ.σ. δηλαδή όποιος παρέχει 59 στερλίνες, εισπράτει 100 στερλίνες), ετήσιο τόκο αποπληρωμής 5% επί της ονομαστικής αξίας, προμήθεια 3% και ασφάλιστρα 1,5%.

Μάλιστα, το οφειλόμενο ποσό θα καταβάλλεται σε εξαμηνιαίες δόσεις, με περίοδο αποπληρωμής τα 36 έτη, δηλαδή το 1860.

Ως εγγύηση για την αποπληρωμή των τόκων ορίζονται όλα τα δημόσια έσοδα, ενώ για την αποπληρωμή του κεφαλαίου «δεσμεύονται» όλα τα εθνικά ακίνητα.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα καταλήγει μόλις το 1/3 της ονομαστικής αξίας του δανείου, δηλαδή κάτι λιγότερο από 300.000 στερλίνες. Ο λόγος; Η υποχρέωση προκαταβολής των τόκων δύο ετών, οι δαπάνες για χρεολύσια, η υποχρεωτική αγορά εμπορευμάτων από την Αγγλία και τα… υπέρογκα έξοδα της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Λονδίνο.

Λίγους μήνες αργότερα, καθίσταται εμφανής η ανάγκη για την σύναψη ενός δεύτερου δανείου, καθώς οι απαιτήσεις του ένοπλου αγώνα εναντίον των Οθωμανών «γιγαντώνονται» και η κατασπατάληση του α' δανείου αφήνει το ταμείο… μείον.

Έτσι, τον Φεβρουάριο του 1825, Ελλάδα και Αγγλία συνάπτουν και δεύτερο δάνειο, ύψους — αυτή την φορά — 2 εκατομμυρίων στερλινών. Οι όροι πανομοιότυποι με του πρώτου δανείου: τιμή έκδοσης 55,5%, υψηλό επιτόκιο και υπερβολικές δαπάνες σύναψης (σ.σ. ασφάλιστρα κλπ).

Ως υποχρέωση, παράλληλα, εκ μέρους της ελληνικής πλευράς, ορίζεται η οργάνωση μισθοφορικού στρατιωτικού σώματος υπό τον Βρετανό στρατηγό Κόχραν και η παραγγελία έξι πλοίων από την Αγγλία και οκτώ φρεγατών από την Αμερική, τα οποία είτε δεν παραδίδονται ποτέ, είτε παραδίδονται όταν ο αγώνας έχει ουσιαστικά κριθεί.

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω; Τα χρήματα που εισέρχονται στα ελληνικά ταμεία, μετά βίας υπερβαίνουν τις 232.000 στερλίνες, ήτοι στο 1/9 του αρχικού δανείου (https://sputniknews.gr/oikonomia/201903242682640-epanastasi-daneia-ellada-daneia-polemos-tourkia/).

Παράλληλα, στην Ελλάδα το 1929, τα πρώτα σημάδια της κρίσης άρχισαν να φαίνονται με την μείωση των εξαγωγών σταφίδας και καπνού και την δυσκολία έξωθεν χρηματοδότησης.

Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και κατοπινός πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Λονδίνου, Εμμανουήλ Τσουδερός, πήγε στο Τραπεζικό Κέντρο για να εξασφαλίσει δάνειο, αλλά «δεν τα κατάφερε».

Στο Λονδίνο η κερδοσκοπία έστειλε την τιμή των ελληνικών ομολογιών στα Τάρταρα και οι αγορές προεξοφλούσαν την επικείμενη χρεοκοπία της Ελλάδας.

Ο διοικητής της Τ.τ.Ε Αλέξανδρος Διομήδης, έκλεισε με τους τοκογλύφους του Λονδίνου στις 19 Μαρτίου 1931 δάνειο 4,6 εκ στερλινών με επιτόκιο 6%.

Η προμήθεια των τραπεζιτών ήταν 16,5% και «θεωρήθηκε φιλική».  Ο Βενιζέλος πήρε στο χέρι 3,8 εκ. στερλίνες (https://odysseiatv.blogspot.com/2020/10/91-colpo-grosso.html)!

Το σώμα του Όλιβερ Κρόμβελ ρίχτηκε σε βόθρο από τον Άγγλο βασιλιά Κάρολο τον Β’, όπως ακριβώς και του σώμα του Βολτέρου ρίχτηκε σε σκουπιδότοπο από τους Γάλλους επαναστάτες, ενώ το κεφάλι του Κρόμβελ καρφώθηκε αργότερα στο Westminster Hall στο Λονδίνο, όπως και το κεφάλι του ηρωικού Σέρβου βασιλιά Λάζαρου και του Βλάχου ηγέτη Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα από τον Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή ή του Βελουχιώτη στην Μεσούντα Άρτας.

Τόσο ο Αννίβας, όπως και Φίλιππος ο Β’, ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, αλλά και ο Βρετανός Ναύαρχος Νέλσον, αλλά και ο Ρώσος στρατηγός Μιχαήλ Κουτούζοφ, έχασαν και όλοι τους το ένα μάτι τους σε πολεμικές εκστρατείες.

Επίσης, σε μάχες έχασαν το ένα χέρι τους, τόσο ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και ο Γεώργιος Κοζώνης λίγο πριν το 1821 ο πρώτος και κατά την Επανάσταση της Εθνεγερσίας ο δεύτερος, όπως και ο Βρετανός Ναύαρχος Νέλσον κατά την διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. 

Το 2020, ένας πολίτης στην Μαλάτια, όπου περιόδευε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, παραπονέθηκε σε αυτόν, λέγοντας του ότι: «Δεν έχουμε ψωμί να φάμε στο σπίτι, είμαστε άνεργοι» κι ο Ερντογάν του απάντησε λέγοντάς του ότι το βρίσκει υπερβολικό αυτό που άκουσε (να μην έχει να φάει) και για… βάλσαμο του έδωσε ένα πακετάκι τσάι λέγοντάς του «Πάρε, είναι τσάι του… κεφιού αυτό. Πιες αυτό το τσάι» (https://www.ethnos.gr/kosmos/130230_toyrkia-erntogan-se-politi-poy-toy-eipe-den-ehoyme-psomi-pies-tsai-tis-haras).

Με τον τρόπο αυτό, ο Ταγίπ  Ερντογάν θυμίζει την Γαλλίδα βασίλισσά λίγο πριν την  Γαλλική Επανάσταση, την Μαρία Αντουανέττα, που όταν της είπαν ότι λαός διαμαρτύρεται έξω από τα ανάκτορα γιατί δεν έχει να φάει ψωμί και αυτή τους απάντησε:

«Να φανέ τότε παντεσπάνι» και διέταξε να τους μοιράσουν παντεσπάνι, η οποία όμως αποκεφαλίστηκε στην συνέχεια κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης από τους επαναστάτες εχθρούς της.

Σημαντικές ιστορικές Ναυμαχίες ξένων λαών έλαβαν χώρα στην Ελλάδα που έκριναν όμως την ιστορική πορεία των Ελλήνων, αν και αυτοί δεν έλαβαν οικειοθελώς μέρος σε αυτές, αλλά καταναγκαστικά, όπως αυτές του Άκτιου και του Ναυπάκτου.  

Ο Ρεπουμπλικανός Αμερικάνος Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε δημόσια ότι το πιο διάσημο άτομο στον κόσμο με μεγάλη διαφορά και πηγή έμπνευσης του είναι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός (http://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/2311-tramp-i-teleftaia-elpida-tis-amerikis-prin-tin-ktypisi-i-megali-katastrofi-dimosia-omologia-pisteos-ston-xristo-protofanis-gia-politiko), ότι δηλαδή ακριβώς είχε δηλώσει δημόσια και ο πρώην Ρεπουμπλικανός Αμερικάνος Πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο Νεότερος.

Ο Βάρδας Σκληρός στην Μάχη της Αρκαδιούπολης το 970 μ.Χ., άνοιξε με το ξίφος του στα δύο το κεφάλι ενός Πετσενέγκου πολέμαρχου, συμμάχου των Ρώσων που του επιτέθηκε, όπως ακριβώς έκανε και ο Ρόμπερτ Μπρους στο Μπάνοκμπερν το 1.314 μ.Χ. με τον Άγγλο ευγενή Ερρίκο του Μπόχυν που του επιτέθηκε.

Παράλληλα, ο Βάρδας Σκληρός, όπως ο ένδοξος Ηπειρώτης βασιλιάς Πύρρος άνοιξε στην Σικελία σε μάχη έναν βάρβαρο Μαμερτίνο πολεμιστή που του επιτέθηκε στα δύο, έτσι άνοιξε και ο Βάρδας Σκληρός στα δύο στην Αρκαδιούπολη έναν μεγαλόσωμο Ρώσο ευγενή που του επιτέθηκε.  

Στην μάχη αυτή της Αρκαδιούπολης, μόνο 55 Βυζαντινοί στρατιώτες σκοτώθηκαν, έναντι 20.000 Ρώσων στρατιωτών, όπως και στην μάχη του Busta Gallorum στην Ιταλία, μόνο πέντε Γότθοι στρατιώτες γλίτωσαν μετά την ήττα τους από τον στρατό του Βυζαντινού στρατηγού Ναρσή. 

Η «Πλατωνική πολιτεία» προέβλεπε την κοινοκτημοσύνη και την κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας και εξόντωση κάθε αντιπολιτευτικής φωνής (με το κάψιμο των ίδιων και των βιβλίων τους στην πυρά σαν την Ιερά Εξέταση), «κοινοκτημοσύνη» όλων των γυναικών από τους άντρες,, αλλά και εκπαίδευση των παιδιών από το κράτος.

Από τις ιδέες αυτές του Πλάτωνα, εμπνευστήκαν και υιοθέτησαν πολλές εξ’ αυτών πολλά αυταρχικά συστήματα (π.χ. ναζισμός, κομμουνισμός) και «φιλόσοφοι» (π.χ. ο Μαρξ ή ο Πλήθωνας, ο οποίος αντίθετα με ότι έλεγε άρπαζε κτήματα και χρήματα φτωχών και του κράτους για τον εαυτό του, όπως ακριβώς και οι φασίστες και οι κομμουνιστές μετά από αυτόν,) ή οι ηγέτες των αυταρχικών δικτατοριών (π.χ. Λένιν, Χίτλερ, Μουσολίνι, Στάλιν, Μάο κ.λ.π.).

Υπάρχουν πολλές επτάλοφες πόλεις στην γη, όπως π.χ. είναι η Ρώμη, η Πόλη, η Μόσχα, η Μέκκα, η Αθήνα, αλλά και η Ιερουσαλήμ.

Μέσω του εκβιασμού της πείνας, ο πάπας της Ρώμης προσπάθησε να εξαναγκάσει στην δήθεν «Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας» τους Βυζαντινούς Ορθόδοξους αντιπροσώπους να αποδεχτούν τις αιρετικές θέσεις του, όπως και με τον ίδιο εκβιασμό (αλλά και την μη χρηματοδότηση) προσπαθούν οι Γερμανοί να εξαναγκάσουν τους Έλληνες να υποταχτούν σε αυτούς μέσω των μνημονίων.

Όπως μετά την επιτυχή Εκστρατεία των Ελλήνων στην Τροία τον 13^ο π.Χ. Αιώνα, οι Έλληνες με τον Α’ και Β’ Εποικισμό τους 10^ο και 8^ο π.Χ. Αιώνες, οι ίδιοι εποίκισαν επιτυχώς τις περιοχές της Μικράς Ασίας και του Πόντου.

Αντίστοιχα, μετά την μη επιτυχή εξέλιξη της Μικρασιάτικης Εκστρατείας και την Μικρασιατική Καταστροφή που επακολούθησε τον 20^ο Αιώνα, έχασαν οι Έλληνες την Μικρά Ασία και τον Πόντο και απομακρύνθηκαν μετά από τρεις χιλιετίες από τις Πανάρχαιες αυτές Εστίες τους με την Ανταλλαγή πληθυσμών το 1923. 

Ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν, που κυβερνά ήδη συνολικά 20 χρόνια το 2020, η τρίτη μεγαλύτερη θητεία Ρώσου ηγέτη, μετά τον Ιωσήφ Στάλιν με 36 έτη στην εξουσία, και τον Μεγάλο Πέτρο, με 43 έτη, ενώ και στον τρόπο διακυβέρνησης και τους στόχους αυτών, υπάρχουν επίσης πολλές ομοιότητες μεταξύ τους.  

Στην Γαλλία εκδόθηκαν γελοιογραφίες τοῦ περιοδικού Charlie Hebdo τὸ 2015 κατά του ισλάμ επί Προεδρίας του Φρανσουά Ολάντ, όπως επίσης και τὸ 2020, επί Προεδρίας στην Γαλλία του Εμμανουέλ Μακρόν.

To 1.204 μ.Χ. οι Δυτικοί κατέλαβαν την Πόλη και διαμέλισαν την Βυζαντινη Αυτοκρατορία, ύστερα από συνθήκη που συνάψαν μεταξύ τους, όπως ακριβώς και το 1.918 μ.Χ. οι Δυτικοί κατέλαβαν ξανά την Πόλη και διαμέλισαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ύστερα από συνθήκες που συνάψαν μεταξύ τους.

Υπήρξαν κωμικοί ηγέτες κρατών, όπως ο Μπέμπε Γκρίλο στην Ιταλία (έμμεσα) και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Ουκρανία (άμεσα).

Ο Τζων Κάλβιν Κούλιτζ ο νεότερος εξελέγη 29^ος αντιπρόεδρος επί Προεδρίας Γουόρεν Χάρντινγκ, τον οποίο και διαδέχθηκε στην Προεδρία μετά τον ξαφνικό θάνατό του το 1923.

Πριν από αυτόν, ο Θεόδωρος "Τέντι" Ρούζβελτ έγινε ο 26^ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μετά την δολοφονία του προκατόχου του Ουίλλιαμ Μακ Κίνλεϊ το 1901.

Ο Γουόρεν Χάρντινγκ νυμφεύθηκε την Φλόρενς Κλινγκ Ντε Βολφ, θυγατέρα του Έιμος, διαζευγμένη με παιδί και 5 χρόνια μεγαλύτερή του, όπως και ο Γάλλος Προέδρος Εμμάνουελ Μακρόν παντρεύτηκε την Brigitte Marie-Claude Macron, διαζευγμένη με 3 παιδία (όλα μεγαλύτερα από τον Μακρόν) και 23 χρόνια μεγαλύτερή του.

Ο Γουόρεν Χάρντινγκ στις 8 Ιουλίου 1891 νυμφεύθηκε την πλούσια Φλόρενς Κλινγκ Ντε Βολφ, θυγατέρα του Έιμος, διαζευγμένη με παιδί και 5 χρόνια μεγαλύτερή του, όπως και ο Τζορτζ Ουάσιγκτον νυμφεύθηκε την πλούσια Martha Washington, ένα χρόνο μεγαλύτερη του, χήρα και μητέρα τεσσάρων παιδιών.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Γουόρεν Χάρντινγκ υποσχέθηκε στην Αμερική μία «επιστροφή στην ομαλότητα», με ένα τέλος στην βία και στον ριζοσπαστισμό, μία ισχυρή οικονομία και ανεξαρτησία από τις ευρωπαϊκές ίντριγκες, όπως και ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μετά από αυτόν.

Ο Τραμπ, προσπάθησε ως Πρόεδρος των ΗΠΑ σε ένα είδος «μικρογραφίας του Μεγάλου Κωνσταντίνου», όπως και ο Πούτιν στην Ρωσία (https://www.iellada.gr/thriskeia/i-anatrihiastiki-profiteia-gia-ton-vlantimir-poytin-i-shesi-me-ton-mega-konstantino-kai-i), να επανεπεκτείνει και να «αναζωογονήσει» τον Χριστιανισμό με τα μέτρα που πήρε στις ΗΠΑ.

Επίσης, ο Τραμπ με τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον προσπάθησε να σταματήσει τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Γερμανίας για κυριαρχία στην Ευρώπη και παγκόσμια, όπως έκαναν οι Αμερικανοί Πρόεδροι Γουίντρου Γουίλσον και Φραγκλίνος Ρούζβελτ με τους Βρετανούς πρωθυπουργούς Λόιντ Τζορτζ και Ουίνστον Τσόρτσιλ στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντίστοιχα.

Ο Τραμπ, ήταν ένας πλούσιος επιχειρηματίας πριν γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ, όπως και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι πρωθυπουργος της Ιταλίας, ο Βισέντε Φοξ Πρόεδρος του Μεξικού και ο Πέτρο Ποροσένκο Πρόεδρος της Ουκρανίας.

Παράλληλα, ο Τραμπ, όπως και ο Μπερλουσκόνι, ήταν και αυτός άσσος των Μίντια, πολύ διάσημη τηλεπερσόνα, καθώς και χιουμορίστας, αλλά και λάτρης του ωραίου φύλλου.

Επιπλέον, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, προσπάθησε παρά τις διάφορες να προσεγγίσει τον Ρώσο Προέδρο Βλάντιμιρ Πούτιν, όπως και Τζον ο Κένεντι τον Νικήτα Χρουστώφ πριν από αυτόν, αλλά και τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας, τον Κιμ Γιονγκ Ουν, όπως και ο Ρίτσαρντ Νίξον τον Κινέζο ηγέτη Μάο Τσε Τουνγκ πριν από αυτόν.

Επίσης, ο Τραμπ, εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ, εν μέσω μεγάλης οικονομικής κρίσης και φυλετικών τάραχων στις ΗΠΑ, όπως και οι Προέδροι Ρίτσαρντ Νίξον και Μπιλ Κλίντον πριν από τον ίδιο.

Ως Αμερικανός Πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ προσπάθησε να επανεκκίνησει την Αμερικανική οικονομία μετά από μία μεγάλη (και) οικονομική κρίση (εκτός από υγειονομική), αυτή του κορωνοϊού, όπως ακριβώς προσπάθησαν και οι Πρόεδροι των ΗΠΑ, Κάλβιν Κούλιτζ, Χέρμπερτ Χούβερ και Φραγκλίνος Ρούζβελτ πριν από τον ίδιο, να επανεκκινήσουν την Αμερικανική οικονομία μετά από την μεγάλη οικονομική κρίση του 1929.

Ο Τραμπ, μισούσε τον κομμουνισμό και την Κίνα, όπως και οι Αμερικανοί στρατηγοί Ντάγκλας Μακ Άρθουρ και Τζορτζ Πάττον (ο οποίος ήταν θρασύς, θερμόαιμος, στρατιωτικός και γυναικάς σαν τον Τραμπ), αλλά και ο Αμερικάνος Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν πριν από τον ίδιο.

Σε σχέση με το εξωτερικό, ο Τραμπ χρησιμοποίησε αντί για Αμερικανικά στρατεύματα, κυρίως μυστικούς πράκτορες, ντόπια συμμαχικά στρατεύματα σε συμμαχικές χώρες, καθώς μισθοφόρους, όπως και οι Αμερικανοί Προέδροι Μπαράκ Ομπάμα Ντουάιτ Άιζενχάουερ πριν από τον ίδιο.’

Και ομοίως με τον Νίξον, ο οποίος είχε προαναγγείλει ότι αν εκλεγεί θα αποσύρει τα Αμερικανικά στρατεύματα από το Βιετνάμ, κάτι που έπραξε όταν εξελέγη μετά από συμφωνία με το Νότιο Βιετνάμ, έτσι και ο Τραμπ, ο οποίος είχε προαναγγείλει ότι αν εκλεγεί θα αποσύρει τα Αμερικανικά στρατεύματα από Ιράκ και Αφγανιστάν, κάτι που έπραξε όταν εξελέγη μετά από συμφωνία με τις κυβερνήσεις των κρατών αυτών.

Επί Προεδρίας Τραμπ, εξοντώθηκε ο ηγέτης του ISIS Αμπού Μπακρ Μπαγκάντι από επίλεκτα Αμερικανικά στρατεύματα, όπως και επί Προεδρίας Ομπάμα εξοντώθηκε ο ηγέτης της Αλ Κάιντα Οσάμα Μπιν Λάντεν από επίλεκτα Αμερικανικά στρατεύματα.

Λίγο πριν τις Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές του 2016, ξέσπασε το τεράστιο σκάνδαλο των e-mails της υποψήφιας Χίλαρι Κλίντον, όπως ακριβώς και λίγο πριν από τις Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές του 2020, ξέσπασε το τεράστιο σκάνδαλο των e-mails του υποψήφιου Τζον Μπάιντεν και του γιου του Χάντερ.

Επί Προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ, πραγματοποιήθηκε το 2020 από το έδαφος των ΗΠΑ μία αποτυχημένη εισβολή πολιτικών εξόριστων και μισθοφόρων στο έδαφος της Βενεζουέλας του Νίκολας Μαδούρο, όπως ακριβώς και επί Προεδρίας Τζον Κένεντι, πραγματοποιήθηκε το 1.961 από το έδαφος των ΗΠΑ μία αποτυχημένη εισβολή πολιτικών εξόριστων και μισθοφόρων στο έδαφος της Κούβας του Φιντέλ Κάστρο στον Κόλπο των Χοίρων.

Ο Τραμπ ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, υπέγραψε συνθήκες για την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με Αραβικά κράτη (με το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Σουδάν και το Μαρόκο), όπως ακριβώς έκαναν και οι Αμερικανοί Πρόεδροι Μπιλ Κλίντον (με την Ιορδανία), αλλά και Τζίμι Κάρτερ (με την Αίγυπτο) πριν από τον ίδιο.

Ο Ρίτσαρντ Νίξον που ξεκίνησε το πυραυλικό σύστημα με την ονομασία «Πόλεμος των Άστρων» έναντι της ΕΣΣΔ και απέσυρε τις ΗΠΑ αρχικά από την συνθήκη START για την μείωση των πυρηνικών όπλων στις δύο υπερδυνάμεις.

Αντίστοιχα και ο Ντόναλντ Τραμπ  ξεκίνησε το πυραυλικό σύστημα με την ονομασία «Πόλεμος των Άστρων» (όπως έκανε και ο Ομπάμα πριν από τον ίδιο) έναντι της ΕΣΣΔ και απέσυρε τις ΗΠΑ αρχικά από την συνθήκη START για την μείωση των πυρηνικών όπλων στις δύο υπερδυνάμεις.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, όπως και οι Αμερικανοί Προέδροι Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι και Αβραάμ Λίνκολν πριν από τον ίδιο, εκλέχτηκαν εν μέσω πολέμων που ξεκίνησαν οι προκάτοχοι τους (π.χ. Βιετνάμ, Ιράκ, Αφγανιστάν), οικονομικής κρίσης και φυλετικών τάραχων.

Επιπλέον, και οι τρεις αυτοί Αμερικανοί Προέδροι, προσπάθησαν να ελέγξουν την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, την FED, από τον έλεγχο του «Βαθέος κράτους», κερδοσκόπων τραπεζιτών και ιδιωτών και να την επανακρατικοποιήσουν.

Όπως ο Μουσολίνι στο παρελθόν περιφρονούσε και υποτιμούσε την Ελλάδα και στην Ελληνορωμαϊκή του φαντασίωση πίστευε ότι ήταν προορισμένος να συνεχίσει το εκπολιτιστικό έργο των Μακεδόνων ως κληρονόμος και διάδοχος του Αλέξανδρου (μια και η Ρώμη κατέκτησε την Μακεδονία το 147 π.Χ.), έτσι και ο Ερντογάν σήμερα πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ανάξια διάδοχος της Βυζαντινής κληρονομιάς κι ότι συνεχιστής του Βυζαντίου είναι το νεο-οθωμανικό κράτος που ονειρεύεται να ”χτίσει” (26/08/’20, ομιλία του με αφορμή την Βυζαντινή ήττα στην μάχη του Ματζικέρτ, 1071-https://www.triklopodia.gr/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%87%ce%b1%ce%af%cf%81%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%af%cf%83%ce%b1%cf%81-%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%b3%ce%ac%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%be/).

Όπως ο Μουσολίνι σκιαγραφούσε απ’ τον εξώστη του παλάτσο Βενέτσια τα σχέδια του για την Ελλάδα λέγοντας με ύφος θεατρικό: ”Θέλουμε να σπάσουμε τις αλυσίδες που κάνουν τις θαλάσσιες περιοχές μας να ασφυκτιούν, γιατί ένας λαός 45 εκατομμυρίων ψυχών δεν είναι δυνατόν να θεωρείται ελεύθερος, αν δεν έχει ελεύθερη πρόσβαση στον ωκεανό”, έτσι κι ο Ερντογάν έχει πει επανειλημμένα ότι η Τουρκία ασφυκτιά στα υφιστάμενα σύνορά της και θέλει διέξοδο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Όπως ο Μουσολίνι είπε το 1940 ”Θα τσακίσουμε τα πλευρά της Ελλάδας… Ο πόλεμος μόλις άρχισε και καμιά Αγγλική βοήθεια δε θα μπορέσει να σώσει τους Έλληνες από την καταστροφή”, έτσι κι ο Ερντογάν – αναφερόμενος στην Ελλάδα – είπε με πνεύμα αναθεωρητικό ότι ”Η Τουρκία έχει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική δυνατότητα να διαλύσει τους χάρτες που της επιβάλλονται. Και αυτό είτε θα το καταλάβουν (οι Έλληνες) πολιτικά, είτε θα το βιώσουν στο πεδίο της μάχης”.

Παρόμοιες απειλές πολέμου με προειδοποιητικές για μας αναφορές σε παραληρηματικό τόνο ακούμε κατ’ εξακολούθηση την τελευταία διετία, κυρίως) από τον Τούρκο Πρόεδρο, με κορυφαία εκείνην που είχε εκτοξεύσει πριν ένα χρόνο στην Σμύρνη μιλώντας στους αποφοίτους του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας: ”Όσους πριν από έναν αιώνα επί έναν Αιώνα (1919, Ελληνική απόβαση στη Σμύρνη) επιτέθηκαν κατά της ανεξαρτησίας μας, ο τουρκικός λαός τούς έθαψε είτε στο χώμα είτε τους έριξε στην θάλασσα…”

Ο ηρωικός πολέμαρχος Καλλίμαχος, ο ηγέτης των Αθηναίων στον Μαραθώνα, σκοτώθηκε ηρωικά πολεμώντας, αλλά κέρδισε την μάχη, όπως ακριβώς και Ναύαρχος Νέλσον στην ναυμαχία του Τραφάλγκαρ.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως άλλος Φίλιππος ο Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, βοήθησε στην απελευθέρωση τους υπόδουλου Ελληνικού λαού απο τους Τούρκους και πολέμησε σφετεριστές (π.χ. τους Μαυρομιχαλαίους), όπως ακριβώς ο Φίλλιπος απελευθέρωσε την Μακεδονία από Ιλλυριούς και Παίονες.

Παράλληλα, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως άλλος Φίλιππος ο Β’, οργάνωσε την διοίκηση των Ελληνων τους, την τακτική στρατιωτική τους οργάνωση, με σύγχρονα όπλα (μουσκέτα και Σάρισα αντίστοιχα), χάρις στην οποία νίκησαν πολλές φορες οι Έλληνες τους εχθρού τους (π.χ. Ιλλυριούς, Παίονες, Τούρκους κ.λ.π.).

Τόσο το πτώμα του Κρόμβελ, όσο και του Ρασπούτιν, ξεθάφτηκαν με διαταγές των εχθρών τους Κάρολου του Β΄ και Λένιν αντίστοιχα και το μεν πρωτο κάηκε, ενώ το δεύτερο κρεμάστηκε και το κεφάλι του καρφώθηκε σε παλούκι στα τείχη του κάστρου του Λονδίνου.

Κατά την διάρκεια της Ιωνικής Επανάστασης, οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς έστειλαν στρατό στην υπόδουλη επί δεκαετίες στους Πέρσες Ελληνική Μικρά Ασία και αφού αποβιβάστηκαν στην Έφεσο, προέλαυσαν μέχρι το εσωτερικό της και τον ποταμό Άλυ, νικώντας και απελευθερώνοντας Ελληνικές πόλεις.

Όμως εκεί, αναγκάστηκαν τελικά να υποχωρήσουν όταν τους επιτέθηκαν οι Πέρσες του Δαρείου, και κατά την υποχώρηση τους, εγκατέλειψαν πίσω τους τους Έλληνες της Μικράς Ασίας απροστάτευτους, αποβιβαζόμενοι στα πλοία τους και γυρίζοντας στην Ελλάδα.

Με τελικό αποτέλεσμα, οι έξαλλοι Πέρσες όταν ανακατέλαβαν την Μικρά Ασία, να κάψουν την Μίλητο το 494 π.Χ., ενώ πολλοί Έλληνες της Μικράς Ασίας, όπως π.χ. οι Φωκαείς, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Μικρά Ασία λόγω σφαγών που επακολούθησαν και να καταφύγουν στην Μασσαλία.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια της Μικρασιάτικης Εκστρατείας, οι Έλληνες έστειλαν στρατό στην υπόδουλη επί Αιώνες στους Τούρκους Ελληνική Μικρά Ασία και αφού αποβιβάστηκαν στην Σμύρνη, προέλαυσαν μέχρι το εσωτερικό της και τον ποταμό Σαγγάριο, νικώντας και απελευθερώνοντας Ελληνικές πόλεις.

Όμως εκεί, αναγκάστηκαν τελικά να υποχωρήσουν όταν τους επιτέθηκαν οι Τούρκοι του Κεμάλ, και κατά την υποχώρηση τους, εγκατέλειψαν πίσω τους τους Έλληνες της Μικράς Ασίας απροστάτευτους, αποβιβαζόμενοι στα πλοία τους και γυρίζοντας στην Ελλάδα.

Με τελικό αποτέλεσμα, οι έξαλλοι Τούρκοι όταν ανακατέλαβαν την Μικρά Ασία, να κάψουν την Σμύρνη το 1922 μ.Χ., ενώ όλοι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Μικρά Ασία λόγω των πολλών σφαγών που επακολούθησαν την γενοκτονική Μικρασιατική Καταστροφή και να καταφύγουν στην κυρίως Ελλάδα με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 μ.Χ.

Το ΤΣΟΥΝΑΜΙ στην Σμύρνη από τον σεισμό των 6,8 ρίχτερ Βόρεια της Σάμου τις 30 Οκτωβρίου του 2020 πέταξε τα τουρκικά αποβατικά στις προκυμαίες των ναυτικών βάσεων τους, όπως ακριβώς και ένας σεισμός τον Μεσαίωνα στην Αλεξάνδρεια το 365 μ.Χ. πέταξε τα πλοία από το λιμάνι στην στεριά.

Δεν είναι γνωστό το ποιος έριξε πρώτος την τουφεκιά που ξεκίνησε τις επαναστάσεις στην Γαλλία τα έτη 1789 και 1848 μ.Χ., αν δηλαδή πρώτοι πυροβολήσαν οι στρατιώτες ή το πλήθος.

Η Αγία Πετρούπολη, είναι αφιερωμένη όπως και η Ρώμη στον Άγιο Πέτρο, αλλά παράλληλα φέρει και το όνομα του ιδρυτή της Μέγα Πέτρου, όπως και η Αλεξάνδρεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η Κωνσταντινούπολη του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Οι καλλιτέχνες Λεονάρντο Ντα Βίντσι και Μιχάλης Άγγελος εκτός από τα γνωστά τους καλλιτεχνικά τους έργα, σχεδίασαν και οι δύο πολιορκητικές στρατιωτικές μηχανές, καθώς και στρατιωτικά οχυρά για τους ηγεμόνες που υπηρετούσαν.

Ο Αρχύτας του Τάραντα κατασκεύασε στην Αρχαιότητα την πρώτη πτητική μηχανή, την οποία προσπάθησε να αντιγράψει ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι στον Μεσαίωνα.

Η Σοφία Παλαιολογίνα εισήγαγε και καθιέρωσε όλο το Βυζαντινό τυπικό στο παλάτι του συζύγου της, προκαλώντας την μήνη και την αντιπάθεια των Βογιάρων αρχόντων, που είχαν συνηθίσει να συναντούν τον Ιβάν Γ΄ στον δρόμο και να συνομιλούν ελεύθερα μαζί του, όπως ακριβώς και οι άντρες του Μεγάλου Αλέξανδρου, όταν αυτός απαίτησε προσκύνηση από αυτους και αυτοί δεν μπορούσαν πια να τον συναντούν και να συνομιλούν ελεύθερα μαζί του.

Το κίνημα του Καλλέργη για Σύνταγμα εκτυλίχτηκε το 1843 νωρίτερα από το προγραμματισμένο λόγω φόβο ανακάλυψης της συνομωσίας από το κράτος, όπως ακριβώς για τον ίδιο λόγο το πραξικόπημα του Στάουφενμπεργκ και των άλλων εχθρών του Χίτλερ με το σχέδιο «Βαλκυρία» εκτυλίχτηκε και αυτό νωρίτερα το 1944 για τους ακριβώς ίδιους λογούς.

Τόσο ο Σουμποτάι στους Μογγόλους, όπως και ο Χαλίντ στους Άραβες, με τις νίκες τους επέκτειναν τις Αυτοκρατορίες των αρχηγούς τους Τζένκινς Χαν και του δευτέρου Άραβα Χαλίφη Ομάρ.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και ο Τζένκινς Χαν συγχωρούσαν τους ικανούς και γενναίους εχθρούς τους και τους ενέτασσαν μάλιστα στον στρατό τους.

Τόσο ο Σουμποτάι στην Κάλκα, όπως και ο Χουλαγκού στην Βαγδάτη, για να τηρήσουν την υπόσχεση ότι δεν  θα χύσουν το αίμα των εχθρών τους αν αυτοί παραδοθούν σε αυτους, έθαψαν 12 Ρώσους πρίγκηπες και τον Άραβα Χαλίφη και την αυλή τους ζωντανούς κάτω από σανίδες και ένα χαλί αντίστοιχα και αυτοί πέθαναν από ασφυξία χωρίς να χυθεί το αίμα τους.

Αρχικά η διακυβέρνηση των Ιβάν του Δ’ του Τρομερού και του Νέρωνα ήταν καλή κάτω από τις οδηγίες των ικανών συμβουλών τους Αντασβέκο-Ιερέα Σιλβέστρου και Ρούφου-φιλόσοφου Σενεκά αντίστοιχα, όμως αργότερα όταν αυτοί απομακρυνθήκαν από την εξουσία από τους ηγεμόνες τους, άρχισε η περίοδος της ανήλεης τυραννίας αυτών.

Τόσο ο Ιβάν ο Δ’  Τρομερός, όσο και ο Αύγουστος χώρισαν το κράτος τους στα δύο, με το ένα μέρος του να κυβερνάται από τους ιδίους, και το άλλο από τους ευγενείς και την Σύγκλητο αντίστοιχα, ενώ και οι δύο παρίστασαι ότι τάχα παραιτήθηκαν και γυρίσαν πίσω στην Μόσχα/Τρίτη Ρώμη και την Ρώμη/Πρώτη Ρώμη από τα παρακάλια αυτών, με πιο ενισχυμένες από ποτέ εξουσίες.

Οι Αζτέκοι και οι Ετρούσκοι θυσίαζαν τους αιχμάλωτους πολέμου στους «θεούς» τους, οι πρώτοι στον κεντρικό ναό της πρωτεύουσας τους, ενώ οι δεύτεροι στην αγορά της πρωτεύουσας τους, όπως έκαναν π.χ. το 356 π.Χ. με Ρωμαίους αιχμάλωτους στην Ταρκυνία.

Ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός χρησιμοποίησε το δόγμα ότι ο Βλαδίμηρος ο Β’ ο Μονομάχος του Κίεβου, εγγονός της  Βυζαντινής πριγκίπισσάς Άννας, έλαβε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο ένα στέμμα, όπως και τον τίτλο του Καίσαρα (Τσάρου) από αυτόν, όπως τον ίδιο τίτλο ισχυρίζονταν πως έλαβε και ο Φράγκος βασιλιάς Κλόβις από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Ο Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός, όταν ήταν μικρός πεινούσε εξαιτίας της συμπεριφοράς των βογιάρων ενάντια στον ίδιο και τον αδερφό του, όπως ακριβώς και ο Τζένκινς Χαν και η οικογένεια του από τους ευγενείς της φυλής του.

Τόσο ο Βλαδίμηρος ο Β’ του Κιέβου, όσο και ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Κωνσταντίνο ο Θ’ έφεραν και οι δύο το προσωνύμιο «Ο Μονομάχος».

Λέγεται ότι τόσο ο Τσινγκ Χουάνγκ Τι στην Κίνα, όπως και η Χατσεπσούτ στην Αίγυπτο, αλλά και ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός στην Ρωσία, πέθαναν όλοι τους από φάρμακα που έπαιρναν, δηλητηριασμένοι από τον υδράργυρο που αυτά περιείχαν. 

Στην Ηφαιστειακή έκρηξη και ο Ηφαιστειακός χειμώνας από έκρηξη στα τέλη του 17ου αιώνα π.Χ. ισχυρίζονται ορισμένοι ερευνητές, σύμφωνα με επιγραφές σε μεταγενέστερα Κινεζικά αρχεία, ότι οφείλεται η κατάρρευση της δυναστείας Xia στην Κίνα και στην άνοδος της δυναστείας Σανγκ, που χρονολογείται περίπου στο 1618 π.Χ. οφείλονταν στον λιμό που επήλθε στην Κίνα από την τέφρα του Ηφαίστειο της Θήρας που έφτασε στην Κίνα.

Στήν ἔκδοσι λοιπόν, μέ τίτλο «Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἑλλάδος καί τά μετά ταύτην γεγονότα», τῆς Διευθύνσεως Ἱστορίας Στρατοῦ, στὴν σελίδα 252, περιγράφεται πώς «ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ διέταξε, διά τοῦ μέλους τοῦ Πολιτικοῦ Γραφείου τῆς ΚΕ τοῦ ΚΚΕ καί γραμματέως τῆς ΚΟΑ συντρόφου Μπαρτζῶτα (ψευδώνυμο «Φάνης»), τά εἰς τήν Ἀκρόπολιν τμήματα τοῦ ΕΛΑΣ, ὅπως ἀνατινάξουν τήν Ἀκρόπολιν (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/10/blog-post_5039.html), όπως ήθελε να κάνει και ο Μοροζίνι παλαιότερα.

Οι Αζτέκοι, όπως και οι Σελτζούκοι Τούρκοι, αλλά και οι Ερούλοι, ήρθαν αρχικά ως μισθοφόροι και «φοιδεράτοι» στους λαούς του Μεξικού, του Χαλιφάτου των Αββασίδων και της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αντίστοιχα, αλλά στο τέλος, όλοι τους έριξαν με πραξικόπημα τους εργοδότες τους από την εξουσία και κατέλαβαν τις επικράτειες αυτών για λογαριασμό τους. 

Οι κρατούμενοι, τόσο στα Τάγματα Εργασίας των Νεότουρκων και του Κεμάλ Αττατούρκ (Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσυροχαλδαίοι κ.λ.π.), όπως και αυτοί των Ναζιστικών Στρατοπέδων Συγκέντρωσης, εκτός από την γενοκτονία που υπέστησαν από τους Τούρκους και τους Γερμανούς αντίστοιχα, ήταν υποχρεωμένοι να φέρουν χωρίς την θέληση τους σε τατουάζ έναν αριθμό, που δήλωνε ότι ήταν κρατούμενοι, καθώς και το νούμερο αιχμαλωσίας που είχαν αυτοί.

Ο Σελίμ ο Σκληρός έγινε ο πρώτος Οθωμανός Σουλτάνος που πέρασαν στον έλεγχό του οι ιερότερες πόλεις του Ισλάμ, η Μέκκα και η Μεδίνα, κερδίζοντας έτσι τον τίτλο του χαλίφη και εδραιώνοντας τα παγκόσμια ισλαμικά διαπιστευτήρια της Αυτοκρατορίας.

Και αν ο Σελίμ ήταν ο πρώτος Οθωμανός που έγινε ταυτόχρονα Σουλτάνος και Χαλίφης, ο Ερντογάν είναι ο πρώτος δημοκρατικός ηγέτης της Τουρκίας, ο οποίος ισχυρίζεται ότι κατέχει και τους δύο τίτλους» (https://romioitisanatolis.blogspot.com/2020/11/time.html).

Μετά την μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης επί Νέρωνα το 64 μ.Χ., αυτή ξανακτίστηκε με τα περισσότερα της κτίρια να είναι από μάρμαρο από τους διαδόχους του, όπως και μετά την μεγάλη πυρκαγιά του Σιάτλ επί Προεδρίας   Benjamin Harrison, η πόλη αυτή ξανακτίστηκε με τα περισσότερα της κτίρια να είναι από πέτρα.

Ο Ναρέντρα Μόντι και Βρετανός στρατηγός Ουίλιαμ Σλιμ έγραφαν και οι δύο για βιοπορισμό ιστορίες για παιδιά. 

Στις 21 Ιουλίου του 365 μ.Χ., στο δυτικό Ελληνικό Τόξο, εκδηλώθηκε ίσως ο ισχυρότερος σεισμός που έχει πλήξει ποτέ την Μεσόγειο. Σήμερα πιστεύεται ότι ήταν τάξης μεγέθους 8.5 βαθμών στην κλίμακα Richter, και ότι σχετίστηκε με επιφάνεια ρήγματος 200x50 km και κάθετη μετατόπιση 15 m, όπως ακριβώς έγινε και με το Ηφαίστειο της Θήρας στην Αρχαιότητα στην Κρήτη, στην Αίγυπτο, καθώς και σε άλλες περιοχές της Μεσογείου.

Ο σεισμός συγκλόνισε ολόκληρη την Aνατολική Μεσόγειο, ισοπεδώνοντας την Κρήτη και προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές. Σήμερα πιστεύεται ότι προκάλεσε την ανύψωση της Κρήτης κατά 10 μέτρα.

Ο σεισμός συνοδεύτηκε από καταστροφικό τσουνάμι το οποίο έπληξε την Ανατολική Μεσόγειο - μόνο στην Αλεξάνδρεια πνίγηκαν 50.000 άνθρωποι. Ρωμαίος ιστορικός, βίωσε το τσουνάμι και περιέγραψε:

«…Η θάλασσα αποσύρθηκε και τα νερά τραβήχτηκαν σε τέτοια έκταση ώστε ο βυθός της και η θαλάσσια ζωή αποκαλύφθηκαν. Τεράστιες ποσότητες νερού φόνευσαν, κατά την επιστροφή τους, πολλές χιλιάδες ανθρώπων. Μερικά μεγάλα πλοία είχαν εκσφενδονιστεί από τα κύματα στις στέγες σπιτιών, όπως συνέβη στην Αλεξάνδρεια, και άλλα σε απόσταση μέχρι δύο μίλια από την ξηρά...» (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/11/blog-post_91.html).

Η προσφυγή του Αμερικανού Πρόεδρου Ντόναλντ Τραμπ στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ για τα εκλογικά αποτελέσματα των Προεδρικών εκλογών της 3^ης Νοέμβριου του 2020, έχει συμβεί προηγουμένως στις εκλογές του 2000, οι οποίες κρίθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο.

Στις Προεδρικές αυτές εκλογές, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Αλ Γκορ κέρδισε την λαϊκή ψήφο με διαφορά περισσότερων από 500.000 ψήφων, όμως, τελικά έχασε στο Εκλεκτορικό Κολλέγιο υπέρ του Ρεπουμπλικανού Τζωρτζ Γ. Μπους όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών διευθέτησε την νομική αμφιβολία για την επανακαταμέτρηση των ψήφων στην εκλογή της Φλόριντα με ψήφους 5-4 υπέρ του Μπους.

Ήταν η μόνη φορά στην ιστορία που το Ανώτατο Δικαστήριο καθόρισε το αποτέλεσμα μιας Προεδρικής αναμέτρησης. Για την ιστορία να πούμε πως ο Τζωρτζ Γ. Μπους Τζούνιορ, κέρδισε την Φλόριντα για 537 ψήφους! Δηλαδή κυβέρνηση τις ΗΠΑ με 537 ψήφους παραπάνω σε μια πολιτεία (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/11/blog-post_25.html).

Η Καστροπολιτεία των Σερβίων ονομάστηκε «Μυστράς της Μακεδονίας», αφού όπως ο Μυστράς και τα Σέρβια είναι Καστροπολιτεία, ενώ και αυτό το οχυρό βρίσκεται κτισμένο σε ψηλό βουνό όπως τα Μετέωρα στην Θεσσαλία.

Η Καστροπολιτεία των Σερβίων βρίσκεται και το κάστρο της Ωριάς, της όμορφης κόρης δηλαδή του τελευταίου διοικητή αυτού, η οποία προτίμησε να αυτοκτονήσει, παρά να πέσει στα χέρια των Τούρκων όταν το κάστρο αυτό έπεσε στα χέρια των Τούρκων το 1393 μ.Χ., όπως ακριβώς έκανε και η όμορφη κόρη του Βουτσαρά Δοξαπατρή, η Μαρία όταν ο πατέρας της σκοτώθηκε και το κάστρο του στο Αράκλοβο έπεσε στα χέρια των Σταυροφόρων το 1204 μ.Χ.

Κάστρα δε της Ωριάς υπάρχουν σε πολλά μέρη της Ελλάδας (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A9%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82_(%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7)).

Τόσο τον Καίσαρα, όσο και τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Όθωνα τους κυνηγούσαν για ένα διάστημα οι δανειστές τους.

Ο Δίδος Ιουλιανός και ο Πετρώνιος Μάξιμος ήταν και οι δύο οι πιο πλούσιοι Ρωμαίοι πολίτες και έγιναν και οι δύο Αυτοκράτορες με το «λάδωμα» των Πραιτοριανών.

Ο Καρχηδονιακής καταγωγής Ρωμαίος Αυτοκράτορας Σέπτιμος Σέβηρος, μόλις έγινε Αυτοκράτορας ανοικοδόμησε στην Τρωάδα του επίσης Καρχηδονίου και συντοπίτη του, του διάσημου Καρχηδόνιου στρατηγού Αννίβα, όπως ακριβώς και ο Καίσαρας αποκατέστησε τις εικόνες του θείου του Μάριου μετά την πτώση της δικτατορίας του Σύλλα.

Τόσο ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κόμοδος, οσο και ο Μίλων και ο Πολυδάμας, θαύμαζαν, ντυνόταν με λεόντη και προσπαθούσαν όλοι τους να μιμηθούν τα κατορθώματα του Ηρακλή.

Στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, υπήρξαν δύο έτη, τα οποία ονομάστηκαν το μεν πρωτο «Το έτος των τεσσάρων Αυτοκράτορων» και το δεύτερο «Το έτος των πέντε Αυτοκράτορων». Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, μετά τον θάνατο των Αυτοκράτορων Νέρωνα και Κόμοδου, ανέλαβαν την εξουσία οι μετριοπαθείς Νέρβας και Δίδος Ιουλιανός.

Αυτοί ανήλθαν στην εξουσία με την βοήθεια της Πραιτοριανής Φρουράς, στην οποία και υποσχέθηκαν πολλά χρήματα και απολαβές ως ανταμοιβή, ενώ παράλληλα προσπάθησαν και οι δύο να διορθώσουν τα κακώς κείμενα στην Ρώμη.

Όμως επειδή και οι δύο δεν έδωσαν τις αμοιβές που είχαν υποσχεθεί στους Πραιτοριανούς, αυτοί τους σκότωσαν, ενώ στην συνέχεια ανακηρύχθηκαν παντού Αυτοκράτορες σε όλη την Αυτοκρατορία, με συνέπεια να ξεσπάσει ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος.

Αυτός κρίθηκε από τις Λεγεώνες του Δούναβη και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, με συνέπεια στο τέλος να επικρατήσει στην μεν πρώτη περίπτωση ο Βεσπασιανός και στην δεύτερη ο Σέπτιμος Σέβηρος, νικώντας τους Πραιτοριανούς της Ρώμης, ενώ οι Αυτοκράτορες Βιτέλιος και Δίδος Ιουλιανός σκοτωθήκαν πριν οι αντίπαλοι τους καταλάβουν την Ρώμη.

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας και τύραννος Φωκάς, όπως και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Σέπτιμος Σέβηρος συνέλαβαν και οι δύο τις οικογένειες των λαοφιλών αντίπαλων τους Ηράκλειου και Νίγηρα, οι οποίοι κατέλαβαν την Πόλη και το Βυζάντιο αντίστοιχα.

Ο Μέγας Ναπολέοντας και ο Ρωμαίος στρατηγός Κανδιανός σε μία κρίσιμη στιγμή, στην οποία τα στρατεύματα τους πήγαν να σπάσουν σε μάχες, ηγήθηκαν οι δύο των αντρών τους ερχόμενοι στο πεδίο και πολεμώντας, εμπνέοντας τους και δίνοντας τους θάρρος να αντεπιτεθούν και να νικήσουν τους εχθρούς τους.

Στην πρώτη μάχη της Ισσού ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τον Δαρείο ενώ στην δεύτερη ο Ρωμαίος στρατηγος Ανναιλίνος τον διεκδικητή του θρόνου Νίγηρα.

Στην δεύτερη δε μάχη της Ισσού βοήθησε λέγεται στην ήττα του στρατού του Νίγηρα μία ξαφνική νεροποντή που ξέσπασε και έπεσε στο πρόσωπο των στρατιωτών του, όπως ακριβώς έγινε και στην μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού με τον στρατό του Ρωμαίου στρατηγού Βάρρου.

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας και τύραννος Φωκάς, όπως και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Σέπτιμος Σέβηρος εξόντωσαν πλήρως τις οικογένειες των Ρωμαίων Αυτοκράτορων Μαυρίκιου και Νίγηρα μετά την σύλληψη και εκτέλεση αυτών.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Σέπτιμος Σέβηρος όπως και ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, έκοβαν τα κεφαλιά των εχθρών τους και τα έβαζαν στα τείχη των τειχών των πρωτευουσών τους.

Το 1876 και το 1893 επήλθε στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα χρεωκοπία των κρατών αυτών και αυτές χώρες εκτέθηκαν κάτω από διεθνή οικονομική επίβλεψη των οικονομικών τους, υστέρα από την χρεωκοπία που οδήγησαν τα κράτη αυτά τα πολλά δάνεια που πήραν αυτά με ληστρικούς όρους για να κατασκευάσουν ανεπιτυχώς έργα και δομές για την οικονομική τους ανάπτυξη.

Οι Ερυθροί Χμερ στην Καμπότζη αρπάζαν τα παιδιά από τις αγκαλιές των γονιών τους με την βία και τα κατηχούσαν στον κομμουνισμό, τα έκαναν φανατικούς κομμουνιστές και στην συνέχεια αυτά γινόταν ενάντια στους γονείς τους ακόμα και τους σκότωναν.

Αντίστοιχα και οι Τούρκοι παλαιοτέρα,  αρπάζαν τα παιδιά από τις αγκαλιές των Χριστιανών γονιών τους με την βία και τα κατηχούσαν στον ισλαμισμό, τα έκαναν φανατικούς γενίτσαρους και στην συνέχεια αυτά γινόταν ενάντια στους γονείς τους ακόμα και τους σκότωναν.

Ο Ουραμπί έλεγε: «Η Αίγυπτος στους Αιγυπτίους», όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».

Ο Ουραμπί, όπως και οι ηγέτες των Ζουλού που αντιστάθηκαν στους Βρετανούς, όταν ηττήθηκαν, συνελήφθησαν, εξορίστηκαν και πέθαναν στην εξορία.

Ο Γκόρντον με τις «μεταρρυθμίσεις» του στο Σουδάν προκάλεσε εξέγερση των ντόπιων όταν προσπάθησε να εισάγει άκαιρα σε αυτους Δυτικές αξίες και έθιμα, με τελικό αποτέλεσμα στην εξέγερση αυτών και τον θανάτου του ίδιου σε μάχη.

Αντίστοιχα, και ο Βάρος πριν από αυτόν, με τις «μεταρρυθμίσεις» του στην Γερμανία προκάλεσε εξέγερση των ντόπιων όταν προσπάθησε να εισάγει άκαιρα σε αυτους Ρωμαϊκές αξίες και έθιμα, με τελικό αποτέλεσμα στην εξέγερση αυτών και τον θανάτου του ίδιου σε μάχη.

Οι φανατικοί ισλαμιστές στρατιώτες, οι Μαχντιστές στο Σουδάν, όπως και οι Ουαχαμπίτες, όταν κατέλαβαν το Σουδάν και την Σαουδική Αραβία αντίστοιχα προσπάθησαν στην συνέχεια να επεκταθούν και οι δύο στην συνέχεια σε άλλες περιοχές που κατείχαν οι δυτικοί με συνέπεια να υπάρξει αντίδραση και στο τέλος και οι δύο αυτά στρατιωτικά σώματα να διαλυθούν.

Οι ηγέτες του Αφγανιστάν Χαφιζουλάχ Αμίν και της Αυστρίας Ντόλφους, σκοτωθήκαν με έφοδο στα γραφεία αυτών Σοβιετικών και Ναζιστών στρατιωτών αντίστοιχα.

Ο Μανζίνι στην Ιταλία και ο Μπλάνκι στην Γαλλία, και οι δύο προκάλεσαν πολλές ανεπιτυχείς επαναστάσεις στα κράτη τους και πέθαναν χωρίς ποτέ να καταφέρουν να εκπληρώσουν τους στόχους τους.

Τρεις Γαλλικές Επαναστάσεις συνέβησαν τα έτη 1789, 1833 και 1848 αντίστοιχα.

Το 312 π.Χ. ο Πτολεμαίος ο Α΄ κατέλαβε το Κίτιο και εκτέλεσε τον τελευταίο βασιλιά αυτού, τον Πουμαθίωνα, όπως ακριβώς έκανε και ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ όταν κατέλαβε την Τραπεζούντα με τον τελευταίο Αυτοκράτορα αυτής τον Δαβίδ τον Β’ τον ΜεγαλοΚομνηνό.

Με την κατάληψη της Κύπρου από τους Πέρσες, αυτοί αντικατέστησαν τους Έλληνες βασιλείς της με υποτακτικούς της Φοίνικες το 480 π.Χ., όπως ακριβώς και με την κατάληψη της Κύπρου από τους Τούρκους, αυτοί αντικατέστησαν τους Έλληνες άρχοντες της με Τούρκους το 1571 μ.Χ.

Η Ελληνίδα Μαρία Ευφροσύνη Σπαρτάλη υπήρξε πηγή έμπνευσης και μοντέλο για ζωγράφους όπως ο Προσέτι, όπως ακριβώς και στην Αρχαιότητα, η Ελληνίδα εταίρα Φρύνη, υπήρξε πηγή έμπνευσης και μοντέλο για γλύπτες όπως ο Πραξιτέλης.

Για πολλούς, οι εθελοντές που μάζεψε ο Μανζίνι στην Γενεύη για την ένωση της Ιταλίας, αποτέλεσαν την «Πρώτη Λεγεώνα των Ξένων».

Την (δήθεν) «θεά λογική» λάτρευε ο Ροβεσπιέρος και έγινε μάλιστα και ο ίδιος «αρχιερέας» της στην Γαλλία (όπως ο Χίμλερ θεωρούνταν «αρχιερέας» του Χίτλερ στην Γερμανία μετέπειτα), όπως ακριβώς και ο Μανζίνι έκανε το κόμμα του «θρησκευτικό» και αυτοανακηρύχτηκε πιστός του δήθεν «θεού της δικαιοσύνης και της αλήθειας».

Στο δε σχολείο που ίδρυσε ο Μανζίνι στο Λονδίνο για τα παιδιά Ιταλών μεταναστών ασκούσε και προσηλυτισμό στο «θρησκευτικό κόμμα του», όπως ακριβώς ο Καΐρης ασκούσε ύπουλα προσηλυτισμό σε παιδιά Ορθοδόξων, λέγοντας ψευδώς στους γονείς παιδιών ότι στο σχολείο του θα δίδασκε την Ορθοδοξία στα παιδιά τους, ενώ στην πραγματικότητα τους δίδασκε την δική του (δήθεν) «θεοσοφία» (http://www.oodegr.com/oode////sygrafeis/theofilos_kairis_1.htm).

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πολλοί «γκουρού της Ανατολής» στην Ελλάδα ασκούν ύπουλα προσηλυτισμό στα κέντρα τους, δολώνοντας ψευδώς ότι είναι Χριστιανοί και ότι δήθεν μιλούν εξ΄ ονόματος Ορθοδόξων Μονάχων, Ιερέων ή ακόμα και Αγίων για να κερδίσουν ύπουλα οπαδούς.   

Ο Μουσολίνι ανακηρύχτηκε «Ξίφος του ισλάμ», όπως ακριβώς και οι Άραβες ηγέτες Χαλίντ και Ομάρ πριν από αυτόν.

Με το δημοψήφισμα που έθεσε ο Αυστριακός καγκελάριος Κούσνικ το 1938 ο ίδιος αν και είχε την υποστήριξη του λαού του, έπεσε τελικά από την εξουσία, όταν δέχθηκε πιέσεις από την Γερμανία του Χίτλερ και από τον Υπουργό του Ίβκαρτ και τελικά αυτό ματαιώθηκε και η Αυστρία υποτάχτηκε τελικά στους όρους των Γερμανών και ενώθηκε με αυτους.

Αντίστοιχα, με το δημοψήφισμα που έθεσε ο Έλληνας πρωθυπουργος Γεώργιος Παπανδρέου το 2010 ο ίδιος αν και είχε την υποστήριξη του λαού του, έπεσε τελικά από την εξουσία, όταν δέχθηκε πιέσεις από την Γερμανία των Μέρκελ-Σόιμπλε και από τον Υπουργό του Βενιζέλο και τελικά αυτό ματαιώθηκε και η Ελλάδα υποτάχτηκε τελικά στους όρους των Γερμανών και υπέγραψε με αυτους το πρωτο μνημόνιο.

Το 1983 υπήρξε εξέγερση των στρατευμάτων των φυλών του Νότιου Σουδάν όταν αυτά διατάχθηκαν να ανέβουν στον εχθρικό για τα ίδια Βορρά και να αντικατασταθούν στον Νότο με Βόρεια, όπως ακριβώς δηλαδή και όταν οι βετεράνοι του Μεγάλου Αλέξανδρου στην Βαβυλώνα διατάχτηκαν να γυρίσουν στην Ελλάδα και να αντικατασταθούν με άλλους, αλλά και όταν οι στρατιώτες του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μαυρίκιου διατάχτηκαν να διαχειμάσουν στην Βουλγαρία και να μην επιστρέψουν για τον χειμώνα στην Βουλγαρία.

Λόγω χολέρας στην Τουρκία το 1970, η Ελλάδα έκλεισε τα σύνορα με την χώρα αυτή για να μην διασπαρθεί η ασθένεια αυτή στην Ελλάδα και επέβαλε καραντίνα, όπως ακριβώς συνέβη και λόγω κορωνοϊού τα έτη 2019-2021 σε Ελλάδα, Τουρκία αλλά και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και του κόσμου μεταξύ τους. 

Κυκλώπεια τείχη υπήρχαν στην Τίρυνθα, στις Μυκήνες, στο Κίτιο και στην Κεφαλονιά.

Στην νεότητα του, ο Τζο Μπάιντεν ήταν ψευδός (σαν τον Δημοσθένη στην Αρχαία Αθήνα και τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κλαύδιο στην Αρχαία Ρώμη). Έχει διηγηθεί πολλές φορές πως κατόρθωσε να ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα, χωρίς να κάνει θεραπεία.

Μιλούσε πολλές ώρες μπροστά στον καθρέφτη (όπως και ο Δημοσθένης στην Αρχαία Αθήνα που έβαζε και βότσαλα στο στόμα του για τον ίδιο ακριβώς πρόβλημα για θεραπεία, αλλά και ο Χίτλερ στις πρόβες για τους λόγους του), απαγγέλλοντας ποιήματα Ιρλανδών ποιητών (είναι Ιρλανδός ο ίδιος), ώστε να κατορθώσει να εκφράζεται χωρίς πρόβλημα.

Όπως και ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Τζο Μπάιντεν δεν συμμετείχε στον πόλεμο του Βιετνάμ, χάρη σε ιατρική βεβαίωση ότι υπέφερε από άσθμα (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/ipa/6973004_deka-pragmata-poy-den-xerame-gia-ton-77hrono-tzo-mpainten).

Ο Γέλων ανακάλυψε το σχέδιο των Καρχηδονίων στην Ιμέρα όταν συνέλαβε τους αγγελιοφόρους των εχθρών του, όπως ακριβώς και οι Ρωμαίοι ανακάλυψαν τα σχεδια του Αννίβα για την Ιταλία όταν συνέλαβαν τους αγγελιοφόρους του αδερφού του Ασδρούβα.  

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο ξάδελφος του ο ένδοξος βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου βρέθηκαν και οι δύο για κάποιο χρονικό διάστημα εξόριστοι στην Ιλλυρία.

Ο Ρικίμαρος και ο Αττίλας πέθαναν με αίμα να βγαίνει από το στόμα τους και οι δύο ίσως δηλητηριασμένοι από τους εχθρούς τους.

Το σπίτι του Πασινιάν στην Αρμενία λεηλατήθηκε από το πλήθος που εισέβαλε σε αυτό όταν αυτός υπέγραψε την προδοτική για την χώρα του «συμφωνία παράδοσης του Ναγκόρνο Καραμπάχ» στο Αζερμπαϊτζάν, όπως και του κερδοσκόπου Πατσίφικο στην Αθήνα από το πλήθος που το κατηγορούσε για την αναβολή του καψίματος του Ιούδα.

Τόσο ο Εσκομπάρ, όπως και ο Μπαγκάντι, ο Μπιν Λάντεν και ο Τσε Γκεβάρα, είχαν την ιδιά άνοδο ως αρχηγοί ανταρτών, αλλά και στόχους, δηλαδή να νικήσουν μέσω πολέμων τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να κηρυχτούν οι ίδιοι καταζητούμενοι από αυτές με αμοιβή σύλληψης τους νέκρων ή ζωντανών και τελικά όλοι τους εκτελέστηκαν από τους Αμερικάνους στο τέλος.

Ο Πάντσο Βίλα στο Μεξικό, ο Αρμίνιος στις ΗΠΑ, αλλά και ο Βαριάθος στην Ισπανία, μετά την αποτυχία σύλληψης και εκτέλεσης τους από τις ΗΠΑ και την Ρώμη, αυτές πλήρωσαν δικούς τους για να τους δολοφονήσουν με προδοσία όπως και έγινε τελικά. 

Υπήρξαν ιστορικά και κάποιοι προδότες αρνησίθρησκοι πρώην Χριστιανοί που συμμάχησαν με τους Άραβες κατά της Ρωμανίας, όπως π.χ. ο Λέων ο Τριπολίτης ή ο Δαμιάνα (πρώην Δαμιανός).  

Ο Σεργκέι Σοιγκού με διαταγές του Γιέλτσιν στην Ρωσία, όπως και ο Χάινριχ Χίμλερ με τις διαταγές του Χίτλερ στην Γερμανία, έφτιαξαν έναν ένοπλο προσωπικό στρατό του ο καθένας (με αρίστη πειθαρχία) τους σαν Υπουργοί αυτών, πιστό μόνο στους ίδιους (του Υπουργείο Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης  και των SS αντίστοιχα).

Το φθινόπωρο του 1993 κατά την διάρκεια της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ των υποστηρικτών του Γιέλτσιν και των αντιπάλων του στο κοινοβούλιο, ο Ρωσικός στρατός υιοθέτησε μια προσέγγιση στάσης αναμονής. Ο Υπουργός Άμυνας Πάβελ Γκράχωφ δήλωσε την πίστη του στον Γιέλτσιν, αλλά δεν βιάστηκε να χρησιμοποιήσει βία κατά της ένοπλης αντιπολίτευσης.

Όταν υπήρχε πρόταση για εισβολή στο κτίριο του κοινοβουλίου, ο Γκράχωφ ζήτησε γραπτώς από τον Γιέλτσιν την παραγγελία, έτσι ώστε εάν το σχέδιο να αποτύχει, θα είναι ο Πρόεδρος που θα φέρει την ευθύνη. Ο Shoigu, ωστόσο, δεν ζήτησε γραπτώς διαταγές: Οι πιστοί «διασώστες» του υπερασπίστηκαν το γραφείο του δημάρχου της Μόσχας, που ήταν επίσης πιστός στον Yeltsin.

Ότι ακριβώς έγινε δηλαδή με τον Γερμανικό στρατό κατά τα πραξικοπήματα των Λούτβις-Καπ και της Μπυραρίας τα έτη 1920 και 1923 αντίστοιχα, όταν ο γερμανικός στρατός υιοθέτησε μια προσέγγιση αναμονής. Ο Υπουργός Άμυνας Χανς Φον Στεκτ δήλωσε την πίστη του στον Γιέλτσιν, αλλά δεν βιάστηκε να χρησιμοποιήσει βία κατά της ένοπλης αντιπολίτευσης.

Ο Γερμανός καγκελάριος Έμπερτ, ωστόσο, δεν του έδωσε γραπτώς διαταγές, αλλά έφερε τις «πίστες» στον ίδιο παραστρατιωτικές μονάδες των Φράικορπς (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html) για να υπερασπιστούν το γραφείο του πρωθυπουργού της Βαυαρίας στον Μοναχό Φον Καρ, που ήταν επίσης πιστός στον Έμπερτ.

Ο δε Σεργκέι Σοιγκού, αν και είναι ο μακροβιότερος Υπουργός Άμυνας της Ρωσίας δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, όπως ακριβώς και ο πρώην Έλληνας Υπουργός Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος, ένας από τους μακροβιότερους Υπουργούς Αμύνης στην Ελλάδα.

Ο ηρωικός Γρίβας  Διγενής στην πάντα Ελληνική Κύπρο, αλλά και ο Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ στο Ντονμπάς/Νοβορώσια, βετεράνοι και οι δύο πολλών πολέμων, μέσω ανταρτοπόλεμου απελευθέρωσαν πολλά εδάφη των περιοχών αυτών από τους Βρετανούς και τους Ουκρανούς αντίστοιχα.

Όμως όταν αυτοί διαφωνήσαν με τις κυβερνήσεις τους (Ελλάδα, Ρωσία) και προσπάθησαν να απελευθερώσουν πλήρως τα εδάφη αυτά, αυτές τους διέταξαν να γυρίσουν πίσω στις πατρίδες τους άμεσα.

Εκεί, αυτοί παραγκωνίστηκαν πολιτικά για τις αντιρρήσεις τους, έτσι ώστε να υπογράφουν από τις ηγεσίες αυτών, δήθεν «συμφωνίες ανακωχής και ανεξαρτησίας» των απελευθερωμένων από αυτούς εδαφών με τους αντίπαλους τους.

Ως αποτέλεσμα αυτών, σύντομα τόσο ο Διγενής, όσο και ο Στρεκλόφ στράφηκαν πολιτικά (με την ίδρυση κομμάτων και οργανώσεων) κατά των πρώην συμμάχων τους (Καραμανλή, Μακάριου, Πούτιν), κατηγορώντας τους ως προδότες.

Ο Τσιν Χουάνγκ Τι, όπως και ο Χίτλερ διέταξαν και οι δύο να καούν στην πυρά τα βιβλία των εχθρών τους, ενώ και οι δυο τους κατασκεύασαν ένα τεράστιο δίκτυο δρόμων στις χώρες τους για την προώθηση του εμπορίου και των τεράστιων στρατιών τους.

Ο Τσιν Χουάνγκ Τι, όπως και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα της Βλαχίας εξόντωναν άγρια όλους τους διεφθαρμένους αριστοκράτες, αξιωματούχους και δικαστές που καταπίεζαν τον λαό. 

Ο τάφος του Τσιν Χουάνγκ Τι, όπως και των Φαραώ είχε μορφή πυραμίδας, ενώ σε αυτόν θάφτηκαν ζωντανοί μαζί του οι σκλάβοι και οι γυναίκες του, όπως έγινε και με τους τάφους του Αττίλα και του Τζένκινς Χαν.

Το 221 π.Χ. ο Τσιν Χουάνγκ Τι ονόμασε τον εαυτό του πρώτο Αυτοκράτορα της Κίνας μετά την υποταγή όλων των Βασιλείων της στην εξουσία του μέσω πολέμων, όπως ακριβώς και ο Τζένκινς Χαν ονόμασε τον εαυτό του Ανώτατο Χαν της Μογγολίας το 1206 μ.Χ. μετά την υποταγή όλων των φυλών της στην εξουσία του μέσω πολέμων.

Ο Κινέζος πρίγκιπας Ζου Ντι (μετέπειτα Αυτοκράτορας με το όνομα Γιούνγκ Λε, το όνομα του οποίου σημαίνει «Αιωνία χαρά» στα Κινεζικά), ο τέταρτος γιος του ιδρυτή της δυναστείας των Μινγκ, όπως και ο Τζένκινς Χαν και ο Σπαρτιάτες αφήνονταν για ένα διάστημα μόνοι τους χωρίς βοήθεια να επιβιώσουν και να σκληραγωγηθούν στα βουνά.

Επίσης, όπως ο Τζένκινς Χαν, έτσι και ο Γιούνγκ Λε εξόντωσαν και οι δύο, ο πρώτος τον Χαν και ο δεύτερος τον Αυτοκράτορα που υπηρετούσαν, πήραν την θέση τους, ένωσαν μετά από εμφυλίους τις χώρες τους και επέκτειναν τα σύνορα τους.

Στα παλάτια στην απαγορευμένη πόλη στην Κίνα, όπως και στις Βερσαλλίες στην Γαλλία ή στο Κάπρι στην Ιταλία, οι μονάρχες των κρατών αυτών μπορούσαν μακριά από τις πρωτεύουσες τους να νιώθουν ασφαλείς, να απολαμβάνουν σαρκικές απολαύσεις, και να ελέγχουν με τους αιχμάλωτους από τους ίδιους ομήρους γιους των ισχυρότερων ευγενών που ήταν «φιλοξενούμενοι» (αιχμάλωτοι) σε αυτά τις πράξεις των πατεράδων τους.

Το παλάτι της απαγορευμένης πόλης του Γιούνγκ Λε, το οποίο ο ίδιος έχτιζε για δεκαετίες με φόρους του λαού καταστράφηκε προς το τέλος της Βασιλείας του από πυρκαγιά από κεραυνό, όπως και του Διοκλητιανού.

Ο τελευταίος Αυτοκράτορας Zhu Youjian των Μινγκ αυτοκτόνησε όταν οι Μάντσου τον νίκησαν και προέλαυναν προς το Πεκίνο, όπως και ο τελευταίος Αυτοκράτορας των Ιουλιακλαυδιανών Νέρωνας αυτοκτόνησε όταν ο στρατός του επαναστάτησε εναντίον του και προέλαυσε προς την Ρώμη.

Οι πρέσβεις των Ρωμαίων προσβλήθηκαν και κακοποιήθηκαν άγρια από τους Ταραντινούς με συνέπεια αυτοί να τους κηρύξουν τον πόλεμο, όπως ακριβώς και οι πρέσβεις των Δυτικών προσβλήθηκαν και κακοποιήθηκαν άγρια από τους Μάντσου με συνέπεια αυτοί να τους κηρύξουν τον πόλεμο.

Τόσο οι Ευρωπαίοι, όσο και οι Κινέζοι έβλεπαν ο μεν τους δε σαν βαρβάρους.

Η Τσε Χι, όπως και η Κιοσέμ Σουλτάνα, αλλά και η Ιουλία Μαίσα, χειραγωγούσαν τους εγγόνου, τους ανιψιούς και τους γιους τους που ήταν μονάρχες να ενδίδουν σε σαρκικές απολαύσεις  για να κυβερνούν αυτές τα κράτη τους.

Η Τσε Χι αναγκάστηκε να φύγει δύο φορές από το παλάτι στην απαγορευμένη πόλη ντυμένη σαν απλή Κινέζα, όπως και ο Κερένιοί στην Ρωσία μεταμφιεσμένος σε απλή Ρωσίδα υπηρέτρια. 

Τόσο ο Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα, όσο και ο Μπίσμαρκ, πολέμησαν και οι δύο τον παπισμό για τον πολιτικό έλεγχο των καθολικών στην Γερμανία, αλλά στο τέλος και οι δύο ανακάλεσαν τις διώξεις του στην Γερμανία και του ζήτησαν συγνώμη μετά από σφοδρές πολιτικές συγκρούσεις στις οποίες ηττήθηκαν.

Ο πατέρες του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του Καποδίστρια ήταν Ιταλικής καταγωγής, ενώ οι μητέρες τους Ελληνίδες.

Με την ήττα των Γάλλων το 1815, αυτοί παρέδωσαν το Σάαρ στους Πρώσους, ενώ παράλληλα οι Γάλλοι πλήρωσαν πολεμικές αποζημιώσεις και αναγκάστηκαν να δεχτούν επίσης και στρατό κατοχής στην χώρα τους, ενώ τότε έπεσε οριστικά ο Ναπολέων ο Α΄ από την εξουσία της Γαλλίας και επανήλθε η μοναρχία στην χώρα αυτή.

Αντίστοιχα και με την ήττα των Γάλλων το 1871, αυτοί παρέδωσαν την Αλσατία και την Λωραίνη στους Πρώσους, ενώ παράλληλα οι Γάλλοι πλήρωσαν πολεμικές αποζημιώσεις και αναγκάστηκαν να δεχτούν επίσης και στρατό κατοχής στην χώρα τους, ενώ τότε έπεσε οριστικά ο Ναπολέων ο Α΄ από την εξουσία της Γαλλίας και επανήλθε η δημοκρατία στην χώρα αυτή.

Το 1825 οι Δεκεμβριστές προσπάθησαν να ρίξουν μέσω συνομωσίας και εξέγερσης ανεπιτυχώς τον Τσάρο Νικόλαο τον Α’ από την εξουσία της Ρωσίας και εξοντώθηκαν όλοι ανηλέως από αυτόν, όπως ακριβώς και μέσω συνομωσίας και εξέγερσης προσπάθησαν να ρίξουν ανεπιτυχώς τον Χίτλερ το 1944 από την εξουσία της Γερμανίας και εξοντώθηκαν όλοι ανηλέως από αυτόν.

Τόσο ο Μαρτυρικός Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, όπως και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, αν και μπορούσαν να φύγουν μέσω πρεσβειών αρνήθηκαν και οι δύο προτιμώντας να παραμείνουν μαζί με το Ποίμνιο τους σε Πόλη και Μικρά Ασία και να μην το εγκαταλείψουν και να μαρτυρήσουν μαζί του, όπως και έγινε.

Ο Μάρκος Μπότσαρης εισέβαλε στο τουρκικό στρατόπεδο στο Κεφαλόβρυσο για να εξοντώσει τον Πασά των Τούρκων Μουσταή, ανεπιτυχώς, αν και προκάλεσε πολλές απώλειες σε αυτούς, όπως ακριβώς και κάποιοι επιλεγμένοι Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες εισέβαλε στο περσικό στρατόπεδο για να εξοντώσουν τον Ξέρξη ανεπιτυχώς, αν και προκάλεσαν πολλές απώλειες σε αυτούς.

Επιπλέον, ο Μάρκος Μπότσαρης εισέβαλε στο τουρκικό στρατόπεδο στο Κεφαλόβρυσο με ρούχα ίδια με των Τούρκων για να τους παραπλανήσει όπως και έγινε στην προσπάθεια να εξοντώσει τον Μουσταή, όπως ακριβώς και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα της Βλαχίας εισέβαλε στο στρατόπεδο των Τούρκων με ρούχα ίδια με των Τούρκων για να τους παραπλανήσει όπως και έγινε στην προσπάθεια να δολοφονήσει τον Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή.

Οι Έλληνες αναγκάστηκαν να υποθηκεύσουν σε ξένους τοκογλύφους τις εθνικές γαίες και τον πλούτο της Ελλάδας κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821, με τον πόλεμο του 1897 όταν η Ελλάδα τέθηκε υπό διεθνή εποπτεία, άλλα και λόγω των μνημονίων από το 2010.

Ο δε Βλαδίμηρος Πούτιν το 2020, όπως και ο Βλαδίμηρος Λένιν το 1920, εγκατέλειψαν τους Αρμένιους και οι δύο στο έλεος των Αζέρων και των Τούρκων.

Η εγκατάλειψη των Αρμενίων από τους Ρώσους του «Τσάρου» Πούτιν το 2020 στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, οι οποίοι περίμεναν την στρατιωτική ενίσχυση και βοήθεια από αυτόν κατά των Αέρων και των Τούρκων συμμάχων τους, είχε ως αποτέλεσμα αυτοί να ηττηθούν από τους εχθρούς τους.

Αντίστοιχα, η εγκατάλειψη των Ελλήνων του Αλέξανδρου Υψηλάντη από τους Ρώσους του Τσάρου Αλέξανδρου του Α’ το 1821, οι οποίοι περίμεναν την στρατιωτική ενίσχυση και βοήθεια από αυτόν κατά των Τούρκων στην Μολδοβλαχία, είχε ως αποτέλεσμα αυτοί να ηττηθούν από τους εχθρούς τους.

Ο Τραμπ ως Αμερικανός Πρόεδρος, όπως και ο Αύγουστος ως Ρωμαίος Αυτοκράτορας δεν έκαναν πολέμους στην Μέση Ανατολή, άλλα προτίμησαν στην περιοχή αυτή την χρήση της διπλωματίας.

Ο Ιερός Λόχος των Θηβών το 336 π.Χ. στην Χαιρώνεια, όπως και των Ελλήνων Φοιτητών στο Δραγατσάνι το 1821 μ.Χ. έπεσαν μέχρις ενός σε αυτές.

Ο ηρωικός Ολύμπιος στην Μονή Σέκου το 1821 μ.Χ. την ανατίναξε μαζί με τους Τούρκους που εισήλθαν σε αυτή, όπως ακριβώς και ο ηρωικός Ηγούμενος Γαβριήλ Μαρινάκης το 1866 μ.Χ. ανατίναξε την Μονή Αρκαδίου μαζί με τους Τούρκους που εισήλθαν σε αυτή.

Οι μονάρχες της Ελλάδας και του Ιράν Κωνσταντίνος ο Α΄ και ο Μοχάμεντ Ρεζά Σαχ Παχλεβί εκδιώχθηκαν και οι δύο με πραξικοπήματα από τους θρόνους τους και πέθαναν από καρκίνο και οι δύο εξόριστοι στο εξωτερικό.

Τόσο ο Μοσούτ και ο Παλάσκι στην Ουγγαρία και στην Τσεχία το 1848 μ.Χ., όπως και ο Φρειδερίκος του Παλατινάτου στην Βοημία το 1618 μ.Χ., επαναστάτησαν κατά των Αψβούργων ανακηρύσσοντας την ανεξαρτησία των κρατών τους, όμως στο τέλος ηττήθηκαν από τους Αυστριακούς εκδιώχθηκαν εξόριστοι σε άλλα κράτη.

Τόσο ο εθνικιστής Μουσολίνι στην Ιταλία, όσο και ο εθνικιστής Πασινιάν στην Αρμενία, πριν γίνουν πραξικοπηματικά πρωθυπουργοί των κρατών τους και οι δύο ήταν δημοσιογράφοι, ενώ και οι δύο έχασαν την εξουσία όταν ηττήθηκαν από τους εχθρούς τους (τους Συμμάχους και τους Αζέρους αντίστοιχα).

Για την κατάκτηση της Ινδίας από τους Βρετανούς, άλλα και για την χρηματοδότηση των «μαύρων επιχειρήσεων» των ΗΠΑ σε Βιετνάμ, Λάος και Καμπότζη, αυτοί τις χρηματοδοτήσαν μέσω της εμπορίας ναρκωτικών.

Η εθνικιστική Τουρκία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εισήλθε στο πλευρό των Γερμανών με την σίγουρη πιστή ότι αυτοί θα νικήσουν σιγουρά τον πόλεμο, όμως στην συνέχεια αυτοί υπέστησαν πολλές ήττες στον πόλεμο, διέπραξαν γενοκτονίες σε λαούς που είχαν υπό την κατοχή τους.

Τελικά, η χώρα αυτή πρώτη πρόδωσε τελικά την Γερμανία με την αποχώρηση μετά την ήττα στα Βαλκάνια από τον πόλεμο αυτό, έχασε την Αυτοκρατορία της οριστικά, η μοναρχία σε αυτή έπεσε, ενώ οι ηγέτες αυτών εξοντώθηκαν στο εξωτερικό.

Αντίστοιχα η εθνικιστική Ιταλία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εισήλθε στο πλευρό των Γερμανών με την σίγουρη πιστή ότι αυτοί θα νικήσουν σιγουρά τον πόλεμο, όμως στην συνέχεια αυτοί υπέστησαν πολλές ήττες στον πόλεμο, διέπραξαν γενοκτονίες σε λαούς που είχαν υπό την κατοχή τους.

Τελικά, η χώρα αυτή πρώτη πρόδωσε τελικά την Γερμανία με την αποχώρηση μετά την ήττα στα Βαλκάνια από τον πόλεμο αυτό, έχασε την Αυτοκρατορία της οριστικά, η μοναρχία σε αυτή έπεσε, ενώ οι ηγέτες αυτών εξοντώθηκαν στο εξωτερικό.

Πολλοί ηγέτες των Νεότουρκων γενοκτόνων εξοντώθηκαν στο εξωτερικό (π.χ. ο Ταλαάτ ή Τζεμάλ Πασάς), όπως και οι Γερμανοί «συνάδελφοι» τους (π.χ. ο Άιχμαν).

Πτώση μοναρχίας λόγω ήττας σε πόλεμο και ανακήρυξη αυτής σε δημοκρατία έγινε στην Γαλλία το 1792 και το 1871, άλλα και στην Ρωσία το 1917.

Για κάποιους η μάχη στο Ύψωμα 731 μεταξύ των Ελλήνων και των Ιταλών θυμίζει την μάχη του Μαραθώνα, όπως και των Θερμοπυλών (με την διαφορά ότι οι Έλληνες νίκησαν σε αυτή και δεν περικυκλωθήκαν), αλλά και των Πλαταιών, λόγω των συνέχων αποκρούσεων των επιθέσεων των Ιταλών και την εκδίωξη αυτών μετά από αντεπίθεση (όπως ακριβώς έκαναν και οι Έλληνες με τους Πέρσες στις Πλαταιές).

Τόσο για τον ένδοξο βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου, όπως και για τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο τον Θ’ τον Άγιο (άλλα και για τους Γάλλους βασιλείς γενικότερα), έλεγαν ότι αυτοί μέσω του αγγίγματος τους θεράπευαν τις ασθενείς των υπηκόων τους.

Ο Μέτερνιχ μέσω της Ιεράς Συμμαχίας κατέπνιξε ύστερα από απαίτηση των μοναρχών της Ισπανίας και της Ιταλίας τις επαναστάσεις που είχαν ξεσπάσει στα κράτη τους, όπως ακριβώς και οι Σαουδάραβες και οι πετρομοναρχίες του Κόλπου κατέπνιξαν ύστερα από απαίτηση των μοναρχών του Μπαχρέιν την επανάσταση που είχαν ξέσπασε στο κράτος τους το 2011.

Με πραξικόπημα έπεσε η μοναρχία στην Ελλάδα το 1923 και με πραξικόπημα επέστρεψε αυτή το 1936.

Τόσο στην Αρχαία Κίνα, όσο και στην Μεσαιωνική Αγγλία, οι εραστές και «πολιτικοί» σύμβουλοι των μοναρχών Τσιν Χουάνγκ Τι και Εδουάρδου του Γ’, Lao Ai και Ρότζερ Μόρτιμερ συνωμότησαν με τις μητέρες τους κατά των γιων τους, αφήνοντας τες έγκυες, προσπαθώντας να αρπάξουν τον θρόνο από τους νόμιμους μονάρχες μέσω των γιων τους από αυτές και τον στρατό, άλλα στο τέλος οι νόμιμοι μονάρχες τους νίκησαν και τους εκτέλεσαν.

Καίνε τα σπίτια τους καθώς τα εγκαταλείπουν. ΑΡΜΕΝΙΑ. Καίνε τα σπίτια τους καθώς τα εγκαταλείπουν. Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), γνωρίζουν καλά πως δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν στα εδάφη τους, μετά την συμφωνία που επιτεύχθηκε.

Πριν εγκαταλείψουν την περιοχή που γεννήθηκαν και έζησαν, παραδίδουν στις φλόγες τα σπίτια τους. Δεν θέλουν να τα αφήσουν να πέσουν στα χέρια των βαρβάρων που θα μετοικήσουν στην περιοχή.

Εκεί μέσα ήταν ο χώρος που φυλάγαν τα όνειρά τους, τα κειμήλιά τους, τα οποία δεν μπόρεσαν να πάρουν μαζί τους. Εκεί μέσα πλανώνται οι ψυχές των προγόνων τους. Δεν θα αφήσουν να τα βεβηλώσει κανείς.

Τα παραδίδουν στην πυρά και ζουν δυο φορές τη δική τους κόλαση. Μια για τον ξεριζωμό και μια για τις στάχτες και τα συντρίμμια που αφήνουν πίσω τους. Καταρρακωμένοι, χωρίς να ελπίζουν σε τίποτα, παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/11/blog-post_637.html, https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/6973892_oi-armenioi-kaine-ta-spitia-toys-sto-artsah-den-tha-meinete-se ).

Πόλεμος αποκαλυπτικός έχει δρομολογηθεί να πλήξει τον αλαζόνα επηρμένο Νατοϊκό Χατζιαβάτη….Πάνω από 1500 Αρμενικά μνημεία είχαν καταγραφεί στο Αρτσάχ τις πρώτες μέρες της απελευθέρωσης του το 1994 με κυρίαρχες τις Εκκλησίες… (Ότι δηλαδή έγινε και σε πολλές Ελληνικές Εκκλησίες της Μικράς Ασίας, της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου από τους Τούρκους μετά την Μικρασιατική Καταστροφή). Το Αρστάχ απειλείται με πολιτισμική καταστροφή (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/11/81120.html).

{Η δε (δήθεν) «συμφωνία ειρήνης Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν», θυμίζει αρκετά την συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών όταν οι Έλληνες μετά την ήττα τους στην Μικρασιατική Εκστρατεία και την Μικρασιατική Καταστροφή (1919-1922) που την ακολουθήσε, στην οποία οι Δυτικοί και οι Ρώσοι ενίσχυαν τους Τούρκους κατά της Ελλάδας, δίνοντας της μόνο υποσχέσεις που δεν τήρησαν.

(Την ιδιά ακριβώς στάση προς τους Αρμένιους τήρησαν οι Δυτικοί και οι Ρώσοι στον Αρμενοαζερικό πόλεμο του 2020, ενισχύοντας τους Αζέρους και τους Τούρκους συμμάχους τους, δίνοντας μόνο υποσχέσεις που δεν τήρησαν στους Αρμένιους).

Αμέσως μετά στην Ελλάδα, ακολουθήσε το κίνημα του 1923 που έριξε την τότε κυβέρνηση της Ελλάδας που ηττήθηκε στον πόλεμο αυτό, και για να «εξευμενίσει» τον οργισμένο Ελληνικό λαό, εκτέλεσε στο Γουδί τον πρωθυπουργό Δημήτριο Γούναρη και άλλους τέσσερις Έλληνες πολιτικούς και έναν στρατιωτικό, η γνωστή σε όλους μας «Δική των έξι».

(Αντίστοιχα μετά την ήττα των Αρμένιων στον Αρμενοαζερικό πόλεμο του 2020, ο εξοργισμένος Αρμένικος λαός εισέβαλε στο κοινοβούλιο και λιντσάρισε τον Προέδρο της Αρμένικης Βουλής (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/6973892_oi-armenioi-kaine-ta-spitia-toys-sto-artsah-den-tha-meinete-se).

Ο δε Αρμένιος πρωθυπουργός Πασινιάν το έσκασε σε άγνωστη τοποθεσία εν μέσω διαδηλώσεων των Αρμένιων που ζητούν την παραίτηση του, ενώ κατά πολίτικους αναλυτές επίκειται ακόμα και εμφύλιος ή πραξικόπημα στην Αρμένια, που αν συμβεί και φτάσει στα άκρα, μπορεί να αποφέρει όχι μόνο το πολιτικό, αλλά ακόμα και  το βιολογικό τέλος του Πασινιάν, όπως έγινε π.χ. με τον Μουσολίνι, τον Τσαουτσέσκου ή τον Καντάφι παλαιότερα.

Η δε πτώση ενός καθεστώτος μετά από ήττα του σε πόλεμο και την πρόκληση από την ήττα αυτής μιας εθνικής καταστροφής έχει συμβεί με την Ελλάδα στην Κύπρο το 1974, η οποία έφερε την πτώση της χούντας και του Ιωαννίδη που τον προκάλεσε, αλλά και με την πτώση της χούντας του Βιντέλα στην Αργεντινή μετά την ήττα της στον πόλεμο των Φώκλαντ το 1982).

Στην συνέχεια, η Ελλάδα αναγκάστηκε με την Συνθήκη της Λοζάνης (1923), να εγκαταλείψει τα Πανάρχαια πατρογονικά της εδάφη σε Μικρά Ασία, Πόντο και Ανατολική Θράκη και να δεχθεί ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία}.

Η αιφνιδιαστική και περιορισμένου χρόνου επίθεση σε έναν επαναπαυμένο εχθρό με στόχο την απόκτηση εδαφών που έχασε ένα κράτος από αυτόν ακολουθήθηκε τόσο από τον Σαντάτ της Αίγυπτου για να επανακτήσει αυτός τα εδάφη που έχασε από το Ισραήλ με την βοήθεια των Σύρων και των Σοβιετικών.

Όπως και στις μέρες μας από τον Αλίεφ του Αζερμπαϊτζάν για να κερδίσει εδαφικά κέρδη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ που είχε χάσει η χώρα του από την Αρμένια με την βοήθεια των Τούρκων και των Ισραηλινών (καθώς και την «ανοχή» των Ρώσων).

Η Πολωνία διαμοιράστηκε και κατακτήθηκε ολοκληρωτικά μεταξύ των Πρώσων του Φρειδερίκου Γουλιέλμου του Β’ και Ρώσων της Μεγάλης Αικατερίνης της Β’ το έτος 1794 (είχαν προηγηθεί άλλοι δυο διαμοιρασμοί αλλά όχι πλήρης κατάκτηση της Πολωνίας τα έτη 1772 και 1792 αντίστοιχα),.

Το 1815 η Πολωνία χωρίστηκε ξανά στο Συνέδριο της Βιέννης, το έτος 1832 μέρος της Πολωνίας ενσωματώθηκε στην Ρωσία, το έτος 1848 τα εναπομείναντα Πολωνικά εδάφη διαμοιράστηκαν μεταξύ Πρώσων και Αυστριακών και τέλος μεταξύ των Γερμανών και των Ρώσων των Χίτλερ και Στάλιν το έτος 1939 ως απόρροια του συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ. 

Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι τόσο επί Ναπολέοντα, όσο και κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι Πολωνοί πίστεψαν τις υποσχέσεις των Γάλλων, των Γερμανών και των Συμμάχων αντίστοιχα για να αποκτήσουν ξανά ένα ανεξάρτητο κράτος. 

Ο Χίτλερ είχε πάει να μαθητεύσει όταν ήταν μικρός σε μοναστήρι Βενέδικτων μοναχών, όπως και ο Λούθηρος των Αυγουστίνων μοναχών και στην συνέχεια έγιναν και οι δύο φανατικοί Γερμανοί εθνικιστές και εχθροί του πάπα της Ρώμης.

Βακτριανή σημαίνει η “χώρα της Βασιλείας”, θυμίζοντας την Βασιλεία της Ελβετίας.

Η ίδρυση της Ρώμης έγινε την 21 Απριλίου του 753 π.Χ., την ίδια ακριβώς ημερομηνία που το 1967 μ.Χ. στην Ελλάδα σημειώθηκε το πραξικόπημα της χούντας.

Υπήρχαν στην Αρχαιότητα τα Ελευσίνια και τα Μιθραικά μυστήρια.

Τόσο ο Ρώσος στρατηγός Μιχαήλ Κουτούζοφ, όσο και ο Ισραηλινός στρατηγός Μοσέ Νταγιάν, έχασαν και οι δύο το μάτι τους σε μάχες.

Οι Εβραίοι και οι γύφτοι ήταν για πολλά χρόνια περιπλανώμενοι και διωκόμενοι σε κράτη, ενώ οι ίδιοι δεν ενσωματόνονταν εύκολα σε αυτά, προτιμώντας να ακολουθούν δικά τους ήθη και έθιμα.

Ο Νέρωνας στην Ρώμη είχε φτιάξει ένα τεράστιο άγαλμα του με το όνομα Κολοσσός, απεικονίζοντας τον ίδιο ως «θεό ήλιο», εμπνευσμένο από τον Κολοσσό της Ρόδου που απεικόνιζε τον «θεό ήλιο».

Οι Κιμμέριοι εκδιωχθήκαν από τους Σκύθες και εισέβαλαν και κατέστρεψαν την Αυτοκρατορία των Φρυγών στην Μικρά Ασία, και των Ουραρτού στον Καύκασο, ενώ λεηλάτησαν τα κράτη των Λυδών και των Ασσυρίων, όπως ακριβώς και οι Γότθοι και οι Γερμανοί εκδιώχθηκαν από τους Ούννους και εισέβαλαν και κατέστρεψαν την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ενώ λεηλάτησαν και τα Βόρεια εδάφη της Ρωμανίας.

Οι Πέρσες, τόσο στις Θερμποπύλες με τον ηρωικό Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα και τους 300 του, όσο και στην περίπτωση θανάτου του Αλκιβιάδη, επειδή δεν τολμούσαν να τους αντιμετωπίσουν από κοντά, τους σκότωσαν από μακριά με βέλη.  

Τόσο ο λαοφιλής πλούσιος στρατηγός Αννίβας στην Καρχηδόνα, όσο και ο εξίσου λαοφιλής πλούσιος στρατηγός Αλκιβιάδης στην Αθήνα, οι οποίοι ξεκίνησαν εκστρατείες σε Ιταλία και Σικελία για να εκδικηθούν τους Ρωμαίους και Σπαρτιάτες αντίστοιχα, κέρδισαν στις περιοχές αυτές και οι δύο πολλές νίκες.

Όμως και οι δύο υπονομεύτηκαν από τους εσωτερικούς ολογαρχικούς αντιπάλους τους (π.χ. ο Αννίβας από τον Άννων τον Μέγα στην Καρχηδόνα), των οποίων τα οικονομικά συμφέροντα πλήττονταν με τον πόλεμο και οι οποίοι ήρθαν ακόμα και σε συνεννόηση με τους Ρωμαίους και τους Σπαρτιάτες για να ρίξουν τους Αννίβα-Αλκιβιάδη από την εξουσία.

Παράλληλα, οι Σπαρτιάτες και οι Ρωμαίοι  έστειλαν στις περιοχές που είχαν καταλάβει ο Αννίβας και ο Αλκιβιάδης στρατό και τις ανακατέλαβαν, ενώ οι δύο αυτοί στρατηγοί ανακλήθηκαν στην πατρίδα τους, οι οποίες έχασαν τελικά τον πόλεμο με τους εχθρούς τους και αναγκάστηκαν να πληρώσουν αποζημιώσεις, να χάσουν τα υπερπόντια εδάφη τους και να καταστρέψουν τον στόλο και τον στρατό τους.

Οι δε Αννίβας και Αλκιβιάδης εξορίστηκαν σε άλλα κράτη από τους εσωτερικούς ολιγαρχικούς αντιπάλους τους με απαίτηση των Ρωμαίων και των Σπαρτιατών με χαλκευμένες κατηγορίες, και τελικά στην εξορία κυνηγημένοι από τους εχθρούς τους (Πέρσες, Σπαρτιάτες, Ρωμαίους, Αθηναίους και Καρχηδόνιους ολιγαρχικούς), είχαν και οι δυο τους βίαιο τέλος (ο Αννίβας αυτοκτόνησε, ο Αλκιβιάδης δολοφονήθηκε).

Ένα νέο σημαντικό βιβλίο του Καναδού ιστορικού Τίμοθι Γουάινγκαρντ του Πανεπιστημίου MESA του Κολοράντο, με τίτλο «Κουνούπι: Μια ανθρώπινη ιστορία του πιο φονικού θηρευτή μας» (εκδόσεις Dutton 2019), παρουσιάζει αναλυτικά την συχνά κρυφή αλλά μεγάλη επίπτωση που είχαν στην ανθρώπινη ιστορία οι διάφορες ασθένειες που μετέφεραν τα κουνούπια. Εκτιμάται ότι αυτά έχουν σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους στην παγκόσμια ιστορία από κάθε άλλη μεμονωμένη αιτία.

Ο Γουάινγκαρντ υποστηρίζει ότι εξαιτίας των μολυσμένων κουνουπιών έχουν πεθάνει περίπου 52 δισεκατομμύρια άνθρωποι, σχεδόν οι μισοί από όλους τους ανθρώπους που έχουν ζήσει στην Γη μέχρι σήμερα! Για αυτό, αποκαλεί τα κουνούπια «τον κορυφαίο θηρευτή μας», «τον καταστροφέα των κόσμων» και «τον υπέρτατο παράγοντα της ιστορικής αλλαγής».

Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι πέθαιναν κατά χιλιάδες εξαιτίας των κουνουπιών και ο Ιπποκράτης προσπαθούσε να δώσει μια εξήγηση και να βρει θεραπεία για τις μεταδοτικές ασθένειες τους. Αλλά έπρεπε να φθάσει το τέλος του 19^ου Αιώνα για να επιβεβαιωθεί επιστημονικά ότι πίσω από νόσους όπως η ελονοσία κρύβονται τα κουνούπια. Έως τότε οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν ότι κάτι έφταιγε στον αέρα γύρω τους.

Λέγεται πως ένας βασικός λόγος που η νικηφόρα στρατιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναγκάσθηκε να διακόψει την εκστρατεία της έως τη μακρινή Ινδία, ήταν ο αποδεκατισμός της από την ελονοσία που μετέφεραν μολυσμένα κουνούπια.

Δεν ήταν μόνο ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά και ο Τζέγκις Χαν, οι Μογγόλοι του οποίου επίσης αποδεκατίστηκαν στις Ουγγρικές πεδιάδες, όταν οι υγρές συνθήκες του 1241 είχαν πολλαπλασιάσει τα κουνούπια με ελονοσία.

Κάπως έτσι, η Νότια Ευρώπη σώθηκε από την Μογγολική επιδρομή. Ανάλογο «φιάσκο» έπαθε αργότερα ο εγγονός του Κουμπλάι Χαν κατά την επιδρομή του στη Νότια Κίνα και στο Βιετνάμ, ενώ τα κουνούπια έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και στην τελική κατάρρευση του Αρχαίου πολιτισμού των Χμερ στην Καμπότζη.

Πολύ νωρίτερα, 40.000 Ρωμαίοι στρατιώτες είχαν πεθάνει από μολυσμένα κουνούπια, όταν προσπάθησαν -μάταια τελικά- να επεκτείνουν την Αυτοκρατορία τους στην Σκωτία. Αλλά αργότερα τα κουνούπια έσωσαν τους Ρωμαίους, όταν θέρισαν τον στρατό του Αννίβα, που είχε εισβάλει στην Ιταλία.

Οι πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν αποκτήσει την συνήθεια να χτίζουν τα σπίτια τους ψηλά σε λόφους για να αποφεύγουν τα κουνούπια, μια συνήθεια που διατηρήθηκε ανά τους Αιώνες μέχρι σήμερα.

Το Μεσαίωνα οι ασθένειες των κουνουπιών σκότωσαν περίπου το ένα τρίτο των Ευρωπαίων Σταυροφόρων που είχαν εισβάλει στην «ιερή» Μέση Ανατολή. Η πιο δραματική κατάκτηση με την βοήθεια των κουνουπιών ήταν αναμφίβολα αυτή του Νέου Κόσμου από τους διαδόχους του Κολόμβου, οι οποίοι έφεραν με τα πλοία μαζί τους τα κουνούπια και τις ασθένειες τους, απέναντι στις οποίες οι ντόπιοι δεν είχαν καμία ανοσία.

Έως τότε στην Αμερική υπήρχαν πολλά κουνούπια, αλλά δεν ήσαν φορείς μεταδοτικών ασθενειών. Οι μαζικοί θάνατοι των Αζτέκων και των άλλων πολιτισμών από τις νόσους των κουνουπιών ήσαν σε μεγάλο βαθμό «αόρατοι» στα μάτια των εισβολέων Ισπανών, πράγμα που οδήγησε στο μύθο της «άδειας» ηπείρου.

Μερικούς αιώνες μετά, στο τέλος του 16^ου και στις αρχές του 17^ου Αιώνα, τα κουνούπια και οι μεταδοτικές αρρώστιες τους έβαλαν «φρένο» στον αποικισμό της Κεντρικής Αφρικής από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες, ενώ ο διάσημος Άγγλος καπετάνιος και δουλέμπορος σερ Φράνσις Ντρέικ ήταν ένα από τα θύματα των κουνουπιών και της ελονοσίας το 1596.

Στο μεταξύ, το δουλεμπόριο και οι πρώτοι Αφρικανοί σκλάβοι έφεραν στο Νέο Κόσμο ακόμη περισσότερα κουνούπια, παράσιτα και θάνατο (μεταξύ άλλων, αποδεκατίσθηκαν και οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι στην Αμερική και στην Καραϊβική).

Το 1698 μια αποτυχημένη αποστολή με πέντε πλοία της Εταιρείας της Σκωτίας στον Παναμά, η οποία κατέληξε σε σκέτη καταστροφή εξαιτίας του κίτρινου πυρετού και της ελονοσίας που μετέδωσαν τα κουνούπια στους Σκωτσέζους αποίκους και εμπόρους, είχε μια απρόσμενη επίπτωση:

Εξαιτίας του τεράστιου χρέους που συσσώρευσαν οι Σκωτσέζοι μετά την υπερατλαντική αποτυχία τους, αναγκάσθηκαν να αποδεχθούν την ένωση με την Αγγλία. Τελικά, τα κουνούπια μάλλον έβαλαν το χεράκι τους για την δημιουργία της Μεγάλης Βρετανίας!

Αργότερα, τα κουνούπια βοήθησαν τους Αμερικανούς να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους, κάνοντας δύσκολη τη ζωή του αγγλικού στρατού που είχε έλθει από την Ευρώπη, ενώ κάτι παρόμοιο συνέβη με τους επαναστάτες της Λατινικής Αμερικής στον αγώνα ανεξαρτησίας τους κατά των Ισπανών. Από τον Σαλαντίν εναντίον των Σταυροφόρων μέχρι το Ναπολέοντα και τους Ναζί, διάφοροι στρατηγοί είχαν την ιδέα να χρησιμοποιήσουν τα κουνούπια ως όπλο κατά των αντιπάλων.

Στον 20ό αιώνα το DDT αποτέλεσε βασικό όπλο κατά των κουνουπιών και για την αντιμετώπιση της ελονοσίας σε διάφορα μέρη του κόσμου, αλλά όχι στην ίδια την Αφρική, όπου το κλίμα ευνοεί την αναπαραγωγή και την εξάπλωση των κουνουπιών και των ασθενειών τους. Πιο πρόσφατα τα κουνούπια μεταφέρουν στη Δύση άλλες ασθένειες όπως ο ιός του Δυτικού Νείλου, ο οποίος π.χ. εισέβαλε στη Νέα Υόρκη το 1999 με τη βοήθεια των κουνουπιών.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με το “New Yorker” και το “Science”, νέα εντομοκτόνα αντικατέστησαν το DDT, ενώ στην εποχή μας οι επιστήμονες αναπτύσσουν νέα βιολογικά όπλα (π.χ. γενετική τροποποίηση των κουνουπιών), καθώς και εμβόλια.

Η στόχευση είναι πια όχι τόσο να εξολοθρευθούν τα ίδια τα κουνούπια, κάτι καθόλου εύκολο, αλλά να μειωθεί η ικανότητά τους να μεταφέρουν ιούς και παράσιτα και, παράλληλα, να υπάρχουν πιο αποτελεσματικά φάρμακα είτε για πρόληψη είτε για θεραπεία.

Παρόλα αυτά, τα κουνούπια συνεχίζουν να σκοτώνουν πάνω από 800.000 ανθρώπους κάθε χρόνο, κυρίως στην Αφρική. Η παγκοσμιοποίηση, που διευκολύνει τα ταξίδια και το διασυνοριακό εμπόριο, παίζει καθοριστικό ρόλο, επεκτείνοντας τις επιπτώσεις των κουνουπιών πολύ πέρα από τους τροπικούς και φέρνοντας στο προσκήνιο διάφορες μεταδοτικές ασθένειες (π.χ. δάγκειος πυρετός, τσικουνγκούνια, Ζίκα).

Παράλληλα, η κλιματική αλλαγή διευρύνει την ακτίνα δράσης των κουνουπιών σε ολοένα βορειότερα γεωγραφικά πλάτη. Μια πρόσφατη μελέτη εκτιμά ότι μέσα στα επόμενα χρόνια ένα δισεκατομμύριο περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν εκτεθεί σε μεταδοτικές από τα κουνούπια ασθένειες (https://www.history-point.gr/anachaitisan-ta-koynoypia-ton-mega-alexandro-kai-alloys-kataktites).

Μια βολίδα από ένα χριστιανικό μουσκέτο έπληξε τον Μουσταφά πασά, ηγέτη των Τούρκων στην πολιορκία της Μάλτας στο τουρμπάνι. Ο πασάς δεν έπαθε τίποτα πέραν της τρύπας σε αυτό, όπως και μία σφαίρα έξυσε τον χιτώνα του Δούκα του Ουέλιγκτον, τον αρχηγό των Βρετανών στο Βατερλό χωρίς ο ίδιος να πάθει κάτι από αυτή.

Νίκη σε ένα μέρος του πεδίου της μάχης και αιφνιδιαστική υποχώρηση όταν ανακαλύφθηκε ότι οι εχθροί νίκησαν στο υπόλοιπο και λεηλάτησαν το αντίπαλο στρατόπεδο, έγινε τόσο με τον Αντίοχο τον Γ’ τον Μέγα στην μάχη της Μαγνησίας, ο οποίος και νικήθηκε από τον εχθρό του Σκιπίωνα Αιμιλιανό, όσο και κατά την διάρκεια της μάχης της Μάλτας στο τείχος του οχυρού του Αγίου Μιχαήλ από τον Μουσταφά πασά, ηγέτη των Τούρκων, ο οποίος νικήθηκε από τον Ντε Βαλέτ και τον Βιτζέντζο Αναστάγκι.

Η Μάλτα είχε γλιτώσει από του άδοξου «προφήτη» τα δόντια ως εκ θαύματος! Τι είχε όμως συμβεί; Όλα οφειλόταν σε έναν και μόνο άνθρωπο, τον ιππότη με τις Ελληνικές ρίζες Βιτζέντζο Αναστάγκι (παραφθορά του Αναστάση).

Γεννημένος στην Περούτζια, το 1531, αλλά καταγόμενος από την Ραβέννα (με μακρινές ελληνικές ρίζες από την εποχή του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αναστασίου, ενώ μέλος της οικογένειας είχε νυμφευθεί την κόρη του στρατηγού Βελισάριου) ο Αναστάγκι είχε ενταχθεί στο Τάγμα του Αγίου Ιωάννη το 1563, δύο μόλις χρόνια πριν την τουρκική επίθεση, θέλοντας να πολεμήσει κατά των εχθρών του Χριστιανισμού.

Μετά την απόβαση των Τούρκων στη Μάλτα ο μεγάλος μάγιστρος ντε λα Βαλέτ τον έστειλε στην Σικελία για να συγκεντρώσει και να ζητήσει ενισχύσεις, καθώς είχε ιδιαίτερους δεσμούς με το μεγάλο Ιταλικό νησί.

Ο Αναστάγκι, από τις 2 Αυγούστου που είχε επιστρέψει βρισκόταν στην Μντίνα και του ανατέθηκε η διοίκηση του ιππικού των ιπποτών που όμως αριθμούσε 100 μόλις άνδρες. Στις 7 Αυγούστου 1565 ο Αναστάγκι και οι ιππείς του κίνησαν από την Μντίνα προς τα φρούρια στην ακτή.

Είδαν το οχυρό του Αγίου Μιχαήλ πνιγμένο μέσα στους καπνούς και τις εκρήξεις. Οι ιππείς πλησίασαν όσο πιο κοντά μπορούσαν και παρακολουθούσαν. Ο Αναστάγκι αφού κατόπτευσε την περιοχή, με έκπληξη διαπίστωσε ότι το τουρκικό στρατόπεδο ήταν σχεδόν αφύλακτο. Μόνο μερικοί φρουροί, τραυματίες, ασθενείς και βοηθητικοί βρισκόταν σε αυτό.

Αμέσως αποφάσισε να ενεργήσει. Διέταξε τους άνδρες του να λάβουν σχηματισμό μάχης και με το όνομα του Αγίου Ιωάννη για ιαχή εξόρμησε επικεφαλής τους με το σπαθί στο χέρι. Οι Τούρκοι στο στρατόπεδο δεν περίμεναν επίθεση. Ακόμα και οι εκεί ευρισκόμενοι παρακολουθούσαν την άγρια μάχη στα φρούρια.

[Το ίδιο έκαναν και οι Πέρσες με το αφύλακτο Ελληνικό στρατόπεδο και τους αβοήθητους Έλληνες αιχμαλώτους στην Ισσό].

Έκπληκτοι είδαν τους Χριστιανούς ιππείς να εφορμούν και πανικόβλητοι άρχισαν να φεύγουν. Ενδεχομένως πίστεψαν ότι οι ιππείς ήταν οι προπομποί μιας μεγαλύτερης Χριστιανικής δύναμης. Ο Αναστάγκι και οι άνδρες του δεν λυπήθηκαν πάντως κανέναν. Τα σπαθιά τους «εργάζονταν» αγρίως. Τουρκικά κορμιά κόβονταν στα δύο, κεφάλια και άλλα ανθρώπινα μέλη πετούσαν στον αέρα (όπως είχε κάνει παλαιότερα και ο ένδοξος βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου με έναν γιγαντόκορμο Μαμερτίνο μισθοφόρο στην Σικελία)!

Οι περισσότεροι ιππείς «έκοβαν» ενώ άλλοι αφίππευσαν και έβαλαν φωτιά! Σε λίγο οι σκηνές και τα πολύτιμα εφόδια των Τούρκων έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Ήταν τότε που ο Μουσταφά είδε τις φωτιές και τους καπνούς και διέταξε υποχώρηση στιγμές μόνο πριν την οριστική του νίκη.

Ο Αναστάγκι και οι άνδρες του αφού διέλυσαν και έκαψαν κάθε άψυχο και έστειλαν στον «προφήτη» κάθε έμβιο ον που συνάντησαν, εξαφανίστηκαν και πάλι καλπάζοντας προς την Μντίνα. Όταν ο Μουσταφά με τους άνδρες του έφτασαν στο στρατόπεδο είδαν μόνο φωτιά, θάνατο και καταστροφή.

Έξαλλος από οργή ο Τούρκος πασάς ορκίστηκε να πάρει την Μάλτα και να περάσει από στόματος μαχαίρας κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί, πλην του μεγάλου μάγιστρου που σκόπευε να τον πάει σιδηροδέσμιο στον σουλτάνο του. Η ζημιά πάντως είχε γίνει και παρά τα μεγάλα λόγια του πασά, η νίκη είχε οριστικά ξεφύγει από τα χέρια του.

Περίπου ένα μήνα αργότερα, ταπεινωμένος, έχοντας χάσει περί τους 30.000 άνδρες θα αποχωρούσε από την Μάλτα. Ο Αναστάγκι είχε σώσει τη Μάλτα. Μεταξύ του 1571-76 ο μέγας Έλληνας ζωγράφος Δομίνικος Θεοτοκόπουλος (Ελ Γκρέκο) φιλοτέχνησε το πορτραίτο του ένδοξου ιππότη σώζοντας τη μορφή του στους Αιώνες (https://www.history-point.gr/malta-1565-o-ellinas-ippotis-poy-quot-ekove-quot-toyrkoys-me-to-spathi-san-ton-anemo).

Ο ηγέτης των «Κεμαλικών» Κεμάλ Κιλιντσάρογλου το 2020 διώχθηκε για έναν «αμφιλεγόμενο» λόγο, όπως και ο ίδιος ο Ερντογάν για την απαγγελία από μέρους του ενός ποιήματος το 1997.

Το Νοέμβριο του 2015 ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος τύπου SU-24 κατερρίφθη στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας και τον Νοέμβριο του 2020 καταρριφθεί ελικόπτερο Mi-24 των Ρώσων από τους Αζέρους στα σύνορα Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, ενώ τόσο ο Ερντογάν, όσο και ο Αλίεφ ζήτησαν συγγνώμη για τις καταρρίψεις αυτές από τους Ρώσους.

Την ίδια στιγμή, δύο βίντεο που προκαλούν σοκ κυκλοφορούν στο twitter. Oι Αζέροι μαζί με τους Τούρκους διαπράττουν εγκλήματα πολέμου (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/6974238_oi-katoikoi-toy-artsah-adeiazoyn-toys-tafoys-gia-min-pesoyn-sta), κόβουν τα αυτιά και τα χέρια κατοίκων του Αρτσάχ, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι στους νικημένους αντίπαλους στρατιώτες που νίκαγαν σε μάχες.  

Οι Αρμένιοι στο Αρτσάχ ανοίγουν τους τάφους των γονιών τους και παίρνουν μαζί τους τα φέρετρα, γιατί δεν θέλουν να λεηλατηθούν από Αζέρους και Τούρκους, όπως ακριβώς έκαναν οι Έλληνες κατά την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών.

Το κάψιμο εκτάσεων γης και σπιτιών από τους Αρμένιους του Αρτσάχ για να μην καταληφθούν από τους Αζέρους το 2020, το έκαναν και οι Γερμανοί και οι Ελβετοί πριν εισβάλουν αυτοί στην Γαλατία επί Ανθυπατείας σε αυτή του Ιούλιου Καίσαρα, έτσι ώστε αυτά να μην καταληφθούν στην συνέχεια από τους εχθρούς τους.

Τόσο ο Καίσαρας, όσο και ο Μέγας Ναπολέοντας, ήταν και οι δύο λαοφιλείς νικηφόροι στρατηγοί πολλών εκστρατειών, ήλθαν σε σύγκρουση με την ολιγαρχική κυβέρνηση της εποχής τους και λίγο πριν επιτεθεί αυτή εναντίον τους, οι ίδιοι κατέλαβαν με πραξικόπημα την έδρα αυτής (Ρώμη, Παρίσι) και έγιναν οι ίδιοι δικτάτορες των χωρών τους (Ρώμη, Γαλλία), κάτι που αντέγραψε αργότερα και ο Μουσολίνι για την κατάληψη της εξουσίας στην Ρώμη και την Ιταλία.  

Το έτος 1916 η Ρωσια βρέθηκε αντιμέτωπη με γενικευμένη μουσουλμανική εξέγερση στις μουσουλμανικές της επαρχίες στον Καύκασο, όπως και τα έτη 1993-94 και 2008 στην Γεωργία, αλλα και 1993-1994 στην Αρμενία και το Αζερμπαιτζάν.

Για κάποιους αναλυτές, η Ρωσία το 2020, εγκατέλειψε τους Αρμένιους στην τύχη τους όταν τα βρήκε με τους Τούρκους και τους Αζέρους, όπως ακριβώς έκανε και με τους Έλληνες κατά την διάρκεια των Ορολογικών όταν τα βρήκε με τους Τούρκους.

Ο αγκυλωτός σταυρός αποτελεί αρχαίο σύμβολο των Αζέρων, αλλά και των Ινδών, εκτός των Ναζί.

Οι γαμπροί των Τραμπ και Ερντογάν Κούσνερ και Αλμπαϊράκ εκτός από κύριοι πολιτικοί τους σύμβουλοι, ήταν παράλληλα μπλεγμένοι και σε παράνομες οικονομικές δοσοληψίες και οι δύο που τους επέφεραν πολλά εκατομμύρια δολάρια ως κέρδος.

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο Καίσαρας, προέβλεψαν και οι δυο μετά τον θάνατο τους την έναρξη εμφυλίων πολέμων στα κράτη τους.

Τόσο ο Καίσαρας, όπως και ο Μέγας Ναπολέων, αλλά και ο Μέγας Φρειδερίκος, όταν κόντεψε ο πρώτος να χάσει την μάχη της Μούνδας και οι άλλοι δυο το Παρίσι και το Βερολίνο, σκέφτηκαν και οι τρεις προς στιγμήν να αυτοκτονήσουν.

Τόσο ο Καίσαρας, όσο και ο Καλιγούλας είχαν και οι δυο κόμπλεξ με την φαλάκρα τους.

Το 44 π.Χ., κάποιοι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν υλικά παλαιών τάφων από την Καπύη  για να φτιάξουν σπίτια, όπως έγινε στην Ρώμη και στις αρχές του Μεσαίωνα.

Ο λαοφιλείς Καίσαρας και ο Βεσπασιανός, οι οποίοι κατέλαβαν με τον στρατό τους μετά την νίκη τους σε  εμφύλιο πόλεμο την εξουσία στην Ρώμη, πίστευαν και οι δύο ότι ήταν πάνω από τους ανθρώπινους και Θεϊκούς Νόμους.

Ο Καίσαρας υπερασπίστηκε τους Έλληνες σε δυο δίκες από διεφθαρμένους Συγκλητικούς, τον Δολοβέλα και τον Υβρίδα αντίστοιχα.

Δυο φορές ο Κάσσιος προσπάθησε να δολοφονήσει τον Καίσαρα, μια στην Κιλικία και μια στην Ρώμη.

Δύο Πρόγονοι του Μάρκου Βρούτου, του δολοφόνου του Καίσαρα, ο Ιούνιος Βρούτος και ο Σερβίλλος Αχαλάς, ο μεν πρώτος εκδίωξε από την Ρώμη τον τελευταίο τυραννικό βασιλιά της Ταρκύνιο τον Β’ τον Υπερήφανο, ενώ ο δεύτερος απέτρεψε την εγκαθίδρυση τυραννίας στην Ρώμη από τον Σπούριο Μέλιο. 

Κατά την διάρκεια της δολοφονίας του Καίσαρα, οι συνωμότες τράβηξαν την τήβεννο του και φάνηκε ο λαιμός και το στήθος του, ενώ στην ίδια πράξη προέβη και ο Οκταβιανός Αύγουστος όταν απαρνήθηκε τον τίτλο δικτάτορα, τον οποίο αρχικά είχε καταργήσει ο Αντώνιος. 

Ο Αντώνιος αν και του ζητήθηκε να λάβει μέρος σίτες συνομωσίες του Τριβώνιου και των Βρούτου και Κάσσιου, αυτός δεν έλαβε το μέρος αυτών, αλλά ούτε και τους κάρφωσε, πιστεύοντας ίσως ότι θα πάρει αυτός την θέση του, ενώ όταν δολοφονήθηκε ο Καίσαρας, εκείνη την μέρα ο Τριβώνιος φιλοξένησε τον Αντώνιο σπίτι του.

Αντίστοιχα και ο γαμπρός του τύραννου Φωκά στην Ρωμανία, ο Πρίσκος, αν και γνώριζε την συνομωσία του Ηράκλειου κατά του πεθερού του, δεν την κατέδωσε, πιστεύοντας ίσως ότι θα πάρει αυτός την θέση του πεθερού του. 

Ο Πομπήιος κυβέρνησε ως μονός ύπατος το 52 π.Χ. και ο Καίσαρας το 45 π.Χ.

Οι Ρωμαίοι δίωκαν με νόμους όσους φοβούνταν ότι ήθελε να γίνει βασιλιάς και οι Αθηναίοι οποίον φοβόνταν ότι ήθελε να γίνει τύραννος.

Τόσο ο Φίλιππος ο Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, όσο και ο Καίσαρας κατασκεύασαν και οι  δυο για τον εαυτό τους ένα άγαλμα με την μορφή του Δια.

Ο Ρωμαίος βασιλιάς Σέρβιος Τύλιος και ο Ρωμαίος δικτάτορας Ιούλιος Καίσαρας και οι δυο θεωρήθηκαν από τον λαό τους ιδανικοί ηγέτες της πόλης και του λαού ατομικά και ως οι «Άνθρωποι του πεπρωμένου».

Ο Ρωμύλος, όπως και ο Καίσαρας όταν έγιναν τυραννικοί δολοφονήθηκαν από Συγκλητικούς αντιπάλους τους.

Ο Αντώνιος δυο φορές το έσκασε μεταμφιεσμένος σε δούλο, την μία όταν φοβήθηκε ότι ο Καίσαρας θα χάσει την μάχη της Μούνδας και την δεύτερη όταν ο Καίσαρας δολοφονήθηκε.

Τόσο ο Αντώνιος, όσο και ο Αύγουστος διάβασαν παράνομα ο πρώτος την διαθήκη του Καίσαρα και ο δεύτερος του Αντωνίου.

Ο Μουσολίνι κόντεψε να σκοτωθεί από βομβαρδισμούς των Βρετανών κοντά ύψωμα 731 στην Βορειά Ήπειρο, ο Μπιν Λάντεν κόντεψε να σκοτωθεί από βομβαρδισμούς των Αμερικάνων στο Αφγανιστάν και ο Μπαγκάντι στο Ιράκ και την Συρία.

Οι Γάλλοι Βασιλείς έκτισαν την Βαστίλη για να στεγάσουν εχθρούς τους, οι οποίοι φυσικά δεν είχαν κανένα πολιτικό ή άλλο δικαίωμα, όπως και όσοι στις μέρες μας κατηγορούνται για τρομοκρατία στις ΗΠΑ μετά το έτος 2001 και τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβριου του 2011.

ΟΙ αιρετικοί καθαροί στην Γαλλία φορούσαν λευκές στολές και κουκούλες που έμοιαζαν με αυτές της Κου Κλουξ Κλαν στις ΗΠΑ.

Το βέτο Βουλγαρίας για την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ το 2020 θυμίζει το βέτο της Ελλάδας το 2008 για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

Ο Ταρκύνιος ο Υπερήφανος και η δυναστεία του εκδιωχθήκαν από την Ρώμη και έκαναν πολλές αποτυχημένες προσπάθειες επανόδου του ιδίου σε θρόνο Ρώμης, όπως και ο Ιππίας στην Αθήνα και οι απόγονοι του, αλλά και ο Ιάκωβος Αγγλίας μετά την εκδίωξη δυναστείας του έκανε ο ίδιος όπως και οι απόγονοι του αποτυχημένες προσπάθειες επανόδου του ιδίου στον θρόνο της Αγγλίας.

Ο γιος του Σοφοκλή, ο Ιοφών κίνησε δική κατά του πατέρα του για να τον βγάλει με άνοια και να τον θέση υπό απαγόρευση, όπως λέγεται ότι έκαναν και οι γιοι του Αγγελοπούλου με τον πατέρα τους για να αναλάβουν την διαχείριση της περιουσίας του (https://banks.com.gr/diki-aderfon-angelopoulon-ton-patera-tous-dikaiosi-irthe-apo-ton-panama/).

Η Ευρωπαϊκή Συμφωνία ιδρύθηκε το έτος 1815 με στόχο την διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη και την διασφάλιση των κοινών συμφερόντων των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης, με την καθιέρωση της σύγκλησης τακτικών συσκέψεων.

Αρχικά αυτή είχε μέλη της την Ρωσία, την Αγγλία, την Αυστρία και την Πρωσία ως ιδρυτικά μέλη (το 1815), ενώ αργότερα προστέθηκαν η Γαλλία (το 1818), αλλά και η Ιταλία (το 1856), ενώ αλλά κράτη καλούνταν να παρίσταντο ως παρατηρητές στις συσκέψεις τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο ιδρύθηκε και η Συνοδός των G6, με παραφέρεις τρόπους οργάνωσης και στόχους το έτος  1973 με πρώτα μέλη της την Μεγάλη Βρετανία, την Γαλλία, την (τότε) Δυτική Γερμανία, την Ιαπωνία, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, τον επόμενο χρόνο η ομάδα αυτή διευρύνθηκε με την πρόσκληση και του Καναδά (G7), συγκροτώντας έτσι την Ομάδα των Επτά, ενώ το 1997 η ομάδα διευρύνθηκε με την είσοδο και της Ρωσίας (G8).

{Παρόμοια ιδρύθηκε και η G10 το έτος 1964 με μέλη  το Βέλγιο, τον  Καναδά, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, την Ολλανδία, την Σουηδία, την Ελβετία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες}.

Από την G8 προήλθε και η G20 το έτος 1999 και έκανε την πρώτη συνεδρίαση της το 2009, με την προσθήκη νέων μελών στην G8, δηλαδή την Αργεντινή, την Αυστραλία, την Βραζιλία, την Ινδία, την Ινδονησία, την Κίνα, το Μεξικό, την Νότια Αφρική, την Νότια Κορέα, την Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

Τέλος με παρόμοιο τρόπο και στόχους ιδρυθήκαν Οργανισμός Συνεργασίας της Σανγκάης  που ιδρύθηκε το 2001, με μέλη την Κίνα, το Καζακστάν, την Κιργισία, την Ρωσία, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν, της Ευρασιατικής Ένωσης, ιδρυμένης το 2015 με μέλη  την Αρμενία, το Καζακστάν, την Λευκορωσία, την Ρωσία και το Κιργιστάν, αλλά και ο Οργανισμός των BRICS, με μέλη του την Κίνα, την Ινδία, την Βραζιλία, την Νότια Αφρική και την Ρωσία.

Τόσο ο Αρμίνιος, όσο και ο Αττίλας, όταν ήταν όμηροι και οι δύο από τους Ρωμαίους δεν ενστερνίστηκαν τον πολιτισμό τους, αλλά κράτησαν την απέχθεια τους για κάθε τι Ρωμαϊκό και μαθαίνοντας τις στρατιωτικές τεχνικές τους τεχνικές και τις γνώσεις αυτών, τις οποίες χρησιμοποίησαν κατά της Ρώμης.

Ο Μέγας Ναπολεών είχε στο Βατερλό ως αρχηγείο του ένα πανδοχείο, στο οποίο συναντήθηκαν ο Βρετανός Στρατάρχης Δούκας του Ουλέλιγτον και ο Πρώσος Στρατάρχης Μπλύχερ μετά το πέρας της μάχης για να γιορτάσουν την νίκη τους επί των Γάλλων.

Ο Τριβωνιανός της Ρωμανίας, επειδή είχε τόσες πολλές γνώσεις στην εποχή του, ονομάζονταν και «κινητή εγκυκλοπαίδεια» από ιστορικούς, οι οποίοι τον συνέκριναν για τις γνώσεις του με τον Βάκωνα της Αγγλίας.

Ο Γερμανός (Βησιγότθος) Αλάριχος ήταν ο πρώτος «Αυτοκρατοροποιός» στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (με τον Άτταλο ως «μαριονέτα»), όπως οι επίσης Γερμανικής καταγωγής (Σουηβοί από πατέρα και Βησιγότθοι από μάνα) Ρικίμαρος και Γκόντομπαρ ήταν οι τελευταίοι «Αυτοκρατοροποιοί» στην ίδια Αυτοκρατορία (π.χ. με τους Άβιτο, Ολύβριο,  Σεβήρο, Ανθέμιο, Μαζοριανό, Γκυκέριο, Ιούλιο Νέποτα κ.λ.π.).

Ο πρώτος Γερμανός «Αυτοκρατοροποιός» στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πριν τον Αλάριχο, τον Ρικίμαρο και  τον Γκόντομπαρ ήταν ο Αβοργάστης με τον Δυτικό Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ευγένιο μαριονέττα του. 

Το 2005, ο ηρωικός Στήβεν Λάλας, ο οποίος κατασκόπευε υπέρ της Ελλάδας τις ΗΠΑ αποφυλακίστηκε από αυτές, όπως το έτος 2020, ο Τζόναθαν Πολάρντ που κατασκόπευε υπέρ του Ισραήλ τις ΗΠΑ αποφυλακίστηκε από αυτές.

Η δολοφονία τόσο του Φραγκίσκου Φερδινάνδου στο Σεράγεβο της Βοσνίας, όσο και του Κένεντι στο Ντάλας του Τέξας των ΗΠΑ, οι οποίοι ήταν και οι δύο (φιλάσθενοι) ισχυροί ηγέτες κρατών (διάδοχος του θρόνου των Αψβούργων ο Φραγκίσκος Φερδινάνδος και Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Κένεντι), δολοφονήθηκαν και οι δύο από σφαίρα, μέσα σε μία πομπή «ανοικτών» αυτοκινήτων, που τους μετέφεραν για να αντικρύσουν τον κόσμο των πόλεων που επισκέπτονταν.

Ο μεν Κένεντι δολοφονήθηκε με μία σφαίρα στο κεφάλι, ο Φραγκίσκος Φερδινάνδος με μία σφαίρα στον λαιμό, ενώ κατά την διάρκεια της δολοφονίας τραυματίστηκε η σύζυγος του Κένεντι Τζάκι, αλλά ρώτησε πως είναι ο σύζυγος της και πήγε σε αυτόν προσπαθώντας να τον κρατήσει στην ζωή, ενώ και η σύζυγος του τραυματισμένου Φραγκίσκου Φερδινάνδου Σοφία, η οποία τραυματικέ θανάσιμα, λίγο πριν τον θάνατο της, ρώτησε πως είναι ο σύζυγος της.

Λέγεται δε ότι τόσο στην δολοφονία του Κένεντι, όσο και στου Φραγκίσκου Φερδινάνδου υπήρξαν αντιφατικές αναφορές για το πως έγιναν αυτές, ότι υπήρχαν πολλοί εκτελεστές εκτός του Πρίντσιπ και του Όστβαλντ, οι οποίοι δεν ήταν ιδιαίτερα ικανοί στην σκοποβολή, ενώ ακούστηκαν για αυτές και πολλές θεωρίες συνομωσίας.

Με μία σφαίρα και δηλητήριο προσπάθησε να αυτοκτονήσει ανεπιτυχώς ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ που με την δολοφονία από αυτόν του Φραγκίσκου Φερδινάνδου ξεκίνησε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ενώ με σφαίρα και δηλητήριο αυτοκτόνησε ανεπιτυχώς ο Αδόλφος Χίτλερ που ξεκίνησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Αυστριακοί είχαν στον στρατό τους ισλαμικά τάγματα από την Βοσνία, όπως και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί Ναζί είχαν στον στρατό τους, στα SS, ισλαμικά τάγματα από την Βοσνία και αλλού.

Η Σερβία πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και το Πεδεμόντιο της Ιταλίας πριν το 1871, αποτέλεσαν τα κράτη βάσεις από τα οποία απελευθερώθηκαν τα υπόδουλα Ιταλικά εδάφη και τα αντίστοιχα Σλαβικά, τα οποία αποτέλεσαν αργότερα τα κράτη της Ενωμένης Ιταλίας και της Γιουγκοσλαβίας αντίστοιχα.

Ο Αλέξανδρος Ομπρένοβιτς, ο οποίος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της δυναστείας αυτής, όταν δολοφονήθηκε από την Βασιλική Φρουρά κομματιάστηκε από αυτή και το διαμελισμένο πτώμα του ρίχθηκε στην κοπριά, ενώ και ο Νυμφίδιος στην Αρχαία Ρώμη δολοφονήθηκε από την Βασιλική Φρουρά κομματιάστηκε από αυτή.

Το δε διαμελισμένο πτώμα του Αλέξανδρου Ομπρένοβιτς ρίχθηκε στην κοπριά, όπως και ένας 36χρονος τεμάχισε και πέταξε στο ποτάμι τον άτυχο άνδρα, ο οποίος είχε εξαφανιστεί από τη Φιλιππιάδα στις 11 Φεβρουαρίου του 2013 (https://www.newsit.gr/egklhma/ipeiros-akoma-kai-o-iatrodikastis-agrieytike-me-to-kommatiasmeno-ptoma/1784846/).

Στην δολοφονία του Ναυάρχου Ηγέτη των Ουγενότων Κολινύ, οι εχθροί του, του επιτέθηκαν με μαχαίρια στην κρεβατοκάμαρα του, τον έριξαν από το παράθυρο, τον ακρωτηρίασαν, του έκοψαν το κεφάλι και τα χέρια (όπως έγινε και με τον βασιλιά Αλέξανδρο Καραγεώργεβιτς στην Σερβία), και τον έσυραν στους δρόμους του Παρισιού (όπως ακριβώς έκαναν και οι Γάλλοι επαναστάτες το 1789 με τον αρχηγό των Ελβετών Φρουρών του βασιλιά).

Παράλληλα και ένας 58χρονος, ιδιοκτήτης μπαρ στην περιοχή Πλατανέλι, πυροβόλησε και σκότωσε έναν 39χρονο θαμώνα και συντοπίτη του και στην συνέχεια με την βοήθεια τριών γυναικών και ενός ακόμη φίλου του πέταξαν το πτώμα στον υπόνομο (https://www.zougla.gr/greece/article/ton-skotosan-ke-ton-eriksan-ston-iponomo), αλλά και ένας 15χρονος δολοφόνησε την 55χρονη αστυνομικό Έστερ Σκοτ και έριξε το πτώμα της στον υπόνομο (https://www.iefimerida.gr/news/25023/%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AD%CF%80%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B1).

Το 1910 ο Σέρβος φοιτητής Μπόγκναν Ζέραγιτς προσπάθησε ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον στρατηγό και Αυστριακό κυβερνήτη της Βοσνίας Βαρεσύνιν, όπως και το 1914 ο Σέρβος φοιτητής Γκαβρίλο Πρίντσιπ προσπάθησε επιτυχώς να δολοφονήσει τον Αυστριακό Αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο.

Η τρομοκρατική οργάνωση της «Μαύρης Χειρός» του Άπι Δημητρίεβιτς, όπως και των Ασσασινών του Σαμπάχ, διέπρατταν και οι δύο πολιτικές δολοφονίες η πρώτη για εθνικιστικούς και η δεύτερη για θρησκευτικούς λόγους.

Ο αδερφός του Λένιν, όπως και ο αδερφός του Vaso Čubrilović εκτελέστηκαν και οι δύο για συμμετοχή σε δολοφονίες.

Τόσο ο Φραγκίσκος Φερδινάνδος της Αυστρίας, όσο και ο Αλέξανδρος ο Α’ της Ελλάδας, έκαναν και οι δύο μοργανοτωτικούς γάμους με μη αριστοκράτισσες γυναίκες που αγαπούσαν παρά τις αντιδράσεις των οικογενειών τους για την καταγωγή αυτών.

Ο Σέρβος Ιππέας Μίλος Όμπλιτς δολοφόνησε αιφνιδιαστικά τον Οθωμανό Σουλτάνο Μουράτ τον Α΄ κατά την μάχη του Κοσσυφοπεδίου, όπως και ο Σέρβος φοιτητής Γκαβρίλο Πρίντσιπ δολοφόνησε αιφνιδιαστικά τον Αυστριακό Δούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο στο Σεράγεβο.

Ο Σέρβος βασιλιάς Λάζαρος Χρεμαλιάνεβιτς ζήτησε να τον σκοτώσουν οι Τούρκοι τελευταίο για να δει πρώτα ότι όλοι οι άντρες του πέθαναν γενναιά και δεν αρνήθηκαν την Πίστη τους, όπως ακριβώς και ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Πόντου Δαβίδ ο Β΄ στην Τραπεζούντα και ο Δούκας Νοταράς στην Πόλη, ζήτησαν να τους σκοτώσουν οι Τούρκοι τελευταίους για να δουν πρώτα ότι όλοι οι άντρες του πέθαναν γενναιά και δεν αρνήθηκαν την Πίστη τους.

Ο Φραγκίσκος Φερδινάνδος, όπως και ο δολοφόνος του Γκαβρίλο Πρίντσιπ, έπασχαν και οι δύο από σύφιλη.

Ο Φραγκίσκος Φερδινάνδος είχαν δε τον ίδιο απολυταρχικό χαρακτήρα και στόχους αυταρχικής διακυβέρνησης σαν τον Κάιζερ Γουλιέλμο των Β’ των Χοεντσόλερν, ενώ και οι δύο είχαν ως μεγάλα πάθη τους το κυνήγι, τα όπλα και τον στρατό.

Με την προσπάθεια δολοφονίας των απεσταλμένων του Φερδινάνδου του Β’ των Αψβούργων με την εκπαραθύρωση της Πράγας ξεκίνησε ο Τριακονταετής Πόλεμος το 1618 μ.Χ., όπως ακριβώς και με την δολοφονία του Φραγκίσκο Φερδινάνδο το 1914 μ.Χ. στο Σεράγεβο, ξεκίνησε ο «δεύτερος Τριακονταετής Πόλεμος» (δηλαδή οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι και Μεσοπόλεμος, τα έτη 1914-1945 μ.Χ.).

Ο Σύλλας προσπάθησε ανεπιτυχώς να χωρίσει τον Καίσαρα από την σύζυγο του την Κορνηλία, όπως ακριβώς και ο Φραγκίσκος Ιωσήφ προσπάθησε ανεπιτυχώς να χωρίσει τον Φραγκίσκο Φερδινάνδο από την σύζυγο του την Σοφία.

Τόσο ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τιβέριος, ο οποίος έκανε ως διάδοχο του τον ανιψιό του τον Καλιγούλα μετά τον θάνατο του γιου του Δρούσου δεν είχε καλές σχέσεις με αυτόν, όπως ακριβώς και ο Αυστριακός Αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ, οποίος έκανε ως διάδοχο του τον ανιψιό του τον Φραγκίσκο Φερδινάνδο μετά τον θάνατο του γιου του Ροδόλφου δεν είχε καλές σχέσεις με αυτόν.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τιβέριος, όταν πίστεψε ότι ο θρόνος του κινδύνευε από τον άλλοτε έμπιστο του Σηιανό τον εξόντωσε μαζί με όλους τους οπαδούς του με την βοήθεια του Μάκρωνα, όπως ακριβώς και Σέρβος βασιλιάς Πέτρος Καραγεώργεβιτς όταν πίστεψε ότι ο θρόνος του κινδύνευε από τον άλλοτε έμπιστο του Άπι Δημητρίεβιτς ον εξόντωσε μαζί με όλους τους οπαδούς του με την βοήθεια του Πάσιτς.

Στην δολοφονία του Ναυάρχου Ηγέτη των Ουγενότων Κολινύ, οι εχθροί του, του επιτέθηκαν με μαχαίρια στην κρεββατοκάμαρά του, τον έριξαν από το παράθυρο, τον ακρωτηρίασαν, του έκοψαν το κεφάλι και τα χέρια (όπως έγινε και με τον βασιλιά Αλέξανδρο Καραγεώργεβιτς στην Σερβία), και τον έσυραν στους δρόμους του Παρισιού (όπως ακριβώς έκαναν και οι Γάλλοι επαναστάτες το 1789 με τον αρχηγό των Ελβετών Φρουρών του βασιλιά).

Ο Γάλλος βασιλιάς Ιωάννης ο Β’ και ο Ρωμαίος στρατηγός Ρήγουλος τιμώντας και οι δύο τον λόγο που είχαν δώσει στους Άγγλους και στους Καρχηδονίους που τους είχαν νικήσει αντίστοιχα, αφού πρώτα γύρισαν στις πρωτεύουσες τους για ένα μικρό χρονικό διάστημα, επέστρεψαν στις χώρες των εχθρών τους και πέθαναν σε αυτές.

Υπήρχε πόλη Κίτιον, τόσο στην Αρχαία και πάντα Ελληνική Κύπρο, όσο και στην επίσης πάντα Ελληνική Μακεδονία.

Οι Ταύροι λατρεύονταν στην Μινωική Κρήτη, αλλά και στην Σουμερία και την Αρχαία Αίγυπτο.

Ο Ιταλός λάτρης του ερμητισμού Τζορντάνο Μπρούνο λίγο πριν το 1.600 μ.Χ. άρχισε να κηρύττει δημόσια ότι οι Ευρωπαίοι έπρεπε να εγκαταλείψουν τον Χριστιανισμό και να ασπαστούν τον ερμητισμό ως θρησκεία τους (όπως και ο Πλήθων πριν από αυτόν).

Ο Μπάκον έγραψε την «Νέα Ατλαντίδα», ένα ουτοπικό έργο σαν την «Πολιτεία» του Πλάτωνα, το οποίο και μιλούσε για μία ιδανική πολιτεία, στην οποία θα κυριαρχούσαν μαζί «αρμονικά» κατά τον ίδιο, ο Χριστιανισμός, η αλχημεία, ο αποκρυφισμός και η μαγεία.

Τόσο ο Νεντ Λαντ στην Βρετανία, ο ηγέτης των «τρομοκρατών» λουδιτών τον 18^ο Αιώνα, όσο και Μπιν Λάντεν, ο ηγέτης των ισλαμιστών τρομοκρατών της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν τον 21^ο Αιώνα, όταν οι ίδιοι εξοντώθηκαν από τους Βρετανούς και τους Αμερικάνους, πολλοί ήταν αυτοί που αμφισβήτησαν αν τα πτώματα αυτών βρέθηκαν ποτέ πραγματικά.

Οι Ναΐτες, όπως και οι Ασσασινοί εξοντωθήκαν από βίαιους μονάρχες, οι μεν πρώτοι από τον Φίλιππο τον Δ’ τον Ωραίο της Γαλλίας, ενώ οι δεύτεροι από τον Χουλαγκού Χαν και τον Σουλτάνο Μπάιμπαρας, ενώ ελάχιστα μέλη που διασωθήκαν από τους πρώτους λέγεται ότι κατέφυγαν στην Σκωτία και από τους δευτέρους στην Ουγγαρία.

Οι Τούρκοι βεβηλώνουν Εκκλησίες και τάφους στο Αρτσάχ το 2020, όπως ακριβώς έκαναν και στην Πόλη το 1.453 μ.Χ.

Η Τροία έπεσε από εντός, από τον Δούρειο Ίππο, στον οποίο ήταν κρυμμένοι οι Έλληνες και βγήκαν κρυφά την νύκτα, εξόντωσαν τους φρουρούς των πυλών, τις άνοιξαν και οι Έλληνες μπήκαν μέσα και κατέλαβαν/λεηλάτησαν την πόλη αυτή.

Αντίστοιχα και η Ρώμη έπεσε από εντός, από μεταμφιεσμένους δήθεν σκλάβους, που έστειλε ο Γότθος Αλάριχος και βγήκαν κρυφά την νύκτα, εξόντωσαν τους φρουρούς των πυλών, τις άνοιξαν και οι Γότθοι μπήκαν μέσα και κατέλαβαν/λεηλάτησαν την πόλη αυτή.

Οι Γάλλοι επαναστάτες χρησιμοποίησαν επίσης τους ναούς για κάποιο διάστημα και ως αποθήκη, ενώ οι Τούρκοι την Αγία Σοφία ως χώρο έκθεσης μπιντέδων  και επιδείξεων μόδας.

Τόσο η Ιερά Εξέταση, η Γαλλική επαναστατική ηγεσία την εποχή της τρομοκρατίας, αλλά και ο ISIS στις μέρες μας, όλοι τους όταν ανέλαβαν την εξουσία προχώρησαν σε σφαγές όλων των εξωτερικών και εσωκομματικών τους αντίπαλων με βίαια γενοκτονικά μέσα και έπεσαν όλοι με την βία.

Οι Ισπανοί του Κόρτες όταν εκστράτευσαν ενάντια στους Αζτέκους βρήκαν στις ακτές του Γιουκατάν έναν Ισπανό που είχε υιοθετήσει τα έθιμα των Ινδιάνων και δεν ήθελε να επιστρέψει σε αυτούς, όπως και η πρεσβεία του Θεοδοσίου του του Β’ του «Μικρού» υπό τον Πρίσκο στον Αττίλα, βρήκε έναν Ρωμαίοι που είχε υιοθετήσει τα έθιμα των Ούννων και δεν ήθελε να επιστρέψει στους Ρωμαίους και τους Βυζαντινούς.

Όπως οι Ισπανοί κατέστρεψαν τους Αζτέκους και αρπάξαν την γη τους στην Κεντρική και Νότια Αμερική, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και στην Βόρεια, οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί κατέστρεψαν τους Ινδιάνους και αρπάξαν την γη τους.

Οι ανώτεροι Γερμανοί υπάλληλοι από το 1.871 μ.Χ. και μετά ονομάστηκαν όμοιοι με τους Κινέζους μανδαρίνους, οντάς μία κάστα που είχε όλη την γνώση μονοπωλούσε και τα ανωτέρα αξιώματα του κράτους.

Η δικηγόρος του Τζειμς Ελ Ρέι τον παντρεύτηκε στην φυλακή, όπως ακριβώς έκανε και η δικηγόρος του Κάρλος του «Τσακαλιού».

Ο πατέρας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ του έδωσε το όνομα του για να τιμήσει τον Μαρτίνο Λούθηρο, όπως ακριβώς και ο πατέρας του Μουσολίνι του έδωσε το όνομα Μπενίτο για να τιμήσει τον Μεξικανό Πρόεδρο Μπενίτο Χουάρες.  

Οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των μαύρων Τζον Κένεντι, Μάλκομ Χ, Ρόμπερτ Κένεντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, δύο μαύροι και δύο λευκοί, δολοφονήθηκαν τα έτη 1963, 1965 και 1968 μ.Χ. αντίστοιχα.

Με τον ίδιο τρόπο και για παρεμφερείς λόγους δολοφονήθηκε και ο Αβραάμ Λίνκολν το 1.865 μ.Χ., ο οποίος, όπως και ο Τζον Κένεντι είχαν αντιπροέδρους με το επίθετο Τζόνσον, οι οποίοι ήταν και οι δύο Νότιας καταγωγής και τους διαδέχθηκαν στην ηγεσία των ΗΠΑ.  

Τόσο ο Ρωμανός ο Δ’ ο Διογένης, όσο και ο Αθανάσιος Διάκος, οι οποίοι πολέμησαν με πατριωτισμό και ηρωικά τους Τούρκους, αιχμαλωτίστηκαν στο τέλος από αυτούς και απάντησαν ειλικρινά και με αυταπάρνηση στα αιτήματα τους, είχαν και οι δύο μετέπειτα κακό και βίαιο τέλος.

Τόσο ο Ιερός Λόχος των Θηβαίων στην Χαιρώνεια, όσο και ο Ιερός Λόχος των Φιλικών στο Δραγατσάνι πολέμησαν και οι δύο ηρωικά, ηττήθηκαν και έπεσαν μέχρις ενός. 

Κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, οι Γάλλοι επαναστάτες έδερναν το δέρμα των εχθρών τους και έδεναν με αυτό τα τύμπανα του στρατού τους (όπως ακριβώς έκαναν και οι Ινδιάνοι με τα σκαλπ των εχθρών τους), όπως και στην Σκωτία ο Ουίλιαμ Ουάλας έγδαρε το δέρμα ενός αντίπαλου ευγενή που νίκησε και το έκανε ζώνη για το σπαθί του.   

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής έβγαινε μεταμφιεσμένος και περιπλανιόνταν με δύο συντρόφους του στην πρωτεύουσα του, όπως ακριβώς έκανε και ο Χαρούν Αλ Ρασίντ με τον φίλο του Τζαφάρ Βαρμακίδη και τον ευνούχο σωματοφύλακα του Μανσούρ.

Επίσης ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής έβγαινε μεταμφιεσμένος χόρευε με ανθρώπους κατώτερου ηθικού επιπέδου και οργίαζε, ενώ παράλληλα ξυλοκοπούσε πολλούς και παρίστανε τον ηθοποιό, ακριβώς έκανε αργότερα και ο Νέρωνας στην Ρώμη. 

Έμβλημα της Γαλλικής Επανάστασης ήταν ο Φρυγικός σκούφος που φορούσε ο Τρώας πρίγκιπας Πάρης, ενώ οι Τρώες του Αινεία θεωρούνταν ως προγονοί του Ρωμύλου και άρα των Ρωμαίων από τους ίδιους.

Παράλληλα, πολλοί βασιλικοί οίκοι της Δύσης καυχιόνταν πως είχαν Τρωική καταγωγή και παρίσταναν τους απόγονους του εκδικητές τους για να δικαιολογήσουν τις επεκτατικές τους βλέψεις κατά των Ελλήνων, όπως π.χ. οι Πέρσες, οι Ρωμαίοι, οι Βενετοί, οι Τούρκοι κ.λ.π.

Τόσο ο Όμηρος, όσο και ο Γαλιλαίος, από ένα σημείο της ζωής του και μετά όταν γέρασαν τυφλώθηκαν και οι δύο εντελώς και από τα δυο τους μάτια.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ο νεότερος (GAP), όπως και ο Τζεφρι Πάιατ, τραυματίστηκαν, ο μεν δύο πρώτοι όταν έκαναν ποδήλατο και έσπασαν τα πόδια τους, ενώ ο άλλος όταν μπουρδουκλόθηκε παίζοντας με τον σκύλο του.

Όποια Αυτοκρατορία κράτησε στα χέρια της τον θησαυρό του Σλίμαν για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα (π.χ. Οθωμανική, Β’ Ράιχ, Γ’ Ράιχ και ΕΣΣΔ), μετά από διάστημα λίγων δεκαετιών αυτή κατέρρευσε πλήρως σαν να τους έφερνε ο χρυσός της κατεστραμμένης Τροίας κατάρα να καταστραφούν και αυτοί, όπως λέγεται πως έγινε και με όσους άνοιξαν τον τάφο του Τουταγχαμών.

Ο Ερρίκος Σλίμαν πήγε όπως και ο Φρίντριχ Τραμπ στο Κλοντάικ του Καναδά για εύρεση χρυσού, εκεί έκανε τον μεσάζοντα μεταξύ των χρυσωρύχων και των μεγάλων εταιριών χρυσού, και λέγεται ότι έκλεβε τους χρυσοθήρες στο ζύγι, όπως έκαναν και οι Γαλάτες του Βρέννου με τους ηττημένους από αυτούς Ρωμαίους στην Ρώμη, λέγοντας τους την διάσημη από τότε ιστορική φράση: «Ουαί της ηττημένοις» (δηλαδή: «Αλίμονο στους ηττημένους»).

Διάσημοι ποιητές, όπως ο Μαβίλης και ο Ντανούντσιο πολέμησαν υπέρ των κρατών τους και των πατρίδων τους στους πολέμους αυτών. 

"Οι άνθρωποι δεν πολυμιλάνε σήμερα για την Ισπανική γρίπη, αλλά ήταν κάτι τρομερό και χτύπησε ακριβώς την εποχή του Μεγάλου Πολέμου, τότε ακριβώς που αποφασίστηκε να εμπλακούμε και εμείς στην σύρραξη. Σκότωσε τους στρατιώτες κατά χιλιάδες, και στην συνέχεια εξαπλώθηκε στον υπόλοιπο πληθυσμό. Ήταν πραγματικά σαν πόλεμος.

Η μια κηδεία μετά την άλλη, εδώ στην Αϊόβα. Χάσαμε πάρα πολλούς νέους. Και πάλι φτηνά την γλιτώσαμε. Οι άνθρωποι έρχονταν στην εκκλησία φορώντας μάσκες, αν έρχονταν ποτέ. Κάθονταν όσο πιο μακριά μπορούσαν ο ένας από τον άλλον.

Λέγανε πως την επιδημία την είχαν προκαλέσει οι Γερμανοί με κάποιο μυστικό όπλο (όπως ακριβώς λένε για τον κορωνοιό, ότι προήλθε από εργαστήριο στην Κίνα τα έτη 2019-2020 ως μυστικό όπλο ενάντια στην Δύση) και νομίζω πως οι άνθρωποι ήθελαν να το πιστέψουν, επειδή αυτό τους απάλλασσε από το ερώτημα τι άλλο μπορεί να σήμαινε μια τέτοια μάστιγα" (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/12/blog-post_0.html).

Όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος χαρακτήρισε τις εκλογές του 1961 «εκλογές βίας και νοθείας» και κήρυξε ανένδοτο αγώνα ενάντια στο αποτέλεσμα αυτών μέχρι να δικαιωθεί, τα ίδια ακριβώς έπραξε και ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ με τις Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές της 3^ης Νοέμβριου του 2020 στις ΗΠΑ.

Τόσο ο Καβούρ, όπως και ο Τσόρτσιλ και ο Τραμπ είχαν εισαχθεί αρχικά και φοίτησαν σε στρατιωτικές ακαδημίες, αλλά μετά όλοι τους τον εγκατέλειψαν για να ασχοληθούν αρχικά με τον τραπεζικό τομέα και τις επιχειρήσεις και αργότερα την πολιτική.

Τόσο ο Ναπολέων ο Γ΄ της Γαλλίας, όπως και ο Νικόλαος ο Β’ της Ρωσίας, ανατράπηκαν αυτοί και οι μοναρχίες τους όταν ηττήθηκαν σε πολέμους, εν μέσω μάλιστα αυτών (στον Γαλλοπρωσικό και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντίστοιχα).

Ο Μουσολίνι στην Ιταλία και ο Ναπολέων ο Γ’ στην Γαλλία, ήταν στα νιάτα τους φανατικοί επαναστάτες και εχθροί της μοναρχίας και του Χριστιανισμού, οι οποίοι έγιναν και οι δύο στην συνέχεια φανατικοί εθνικιστές, ενώ και οι δύο πολέμησαν γενναιά στον στρατό των κρατών τους και πήραν προαγωγή.

Και οι δύο επίσης, παρόλο που και οι δύο είχαν διακηρύξει ανυπακοή κατά των κυβερνήσεων των κρατών τους στα νιάτα τους προσπαθώντας να τις ανατρέψουν με εξεγέρσεις ανεπιτυχώς, στην συνέχεια ενστερνίστηκαν τα οράματα αναγέννησης των κρατών τους.

Και την εκ νέου ίδρυση των παλαιών ενδόξων Αυτοκρατοριών αυτών (της Ρώμης και του Μεγάλου Ναπολέοντα), με ισχυρά πρότυπα ηγετών που έπρεπε οι ίδιοι να μιμηθούν για να επιτύχουν το όραμα τους αυτό (τον Καίσαρα και τον Μεγάλο Ναπολέοντα αντίστοιχα).

Και οι δύο κατάφεραν να ανέλθουν στην εξουσία με υποστήριξη μεγάλου τμήματος του λαού τους εν μέσω εξεγέρσεων και χάους σε αυτές (τα έτη 1922 και 1848 αντίστοιχα), ενώ στην συνέχεια κατάφεραν και οι δύο με εκλογές που διενήργησαν να αποσπάσουν την πλειοψηφία των εδρών στα κοινοβούλια τους και να εκλέγουν ηγέτες των κρατών τους.

Αρχικά, προσπάθησαν και οι δύο να επιδείξουν μία «μετριοπαθή συμπεριφορά» στα πολιτικά πράγματα των κρατών τους, όμως σύντομα, ήρθαν και οι δύο σε άγρια ρήξη με την αντιπολίτευση και βρίσκοντας την κατάλληλη αφορμή, διέλυσαν τα κοινοβούλια και ανακήρυξαν δικτατορικό ο πρώτος τον εαυτό του Ντούτσε και ο δεύτερος τον εαυτό του Αυτοκράτορα.

Σύντομα προέβησαν και οι δύο σε άγριες διώξεις και εξορίες των εχθρών τους, φίμωσαν τον τύπο και επέβαλαν ένα αυταρχικά καθεστώς, αλλά παράλληλα, για να διατηρήσουν την δημοφιλή που είχαν αποκτήσει στους λαούς τους, προσπαθούσαν μέσω «συγκαλυμμένων» δημοσκοπήσεων να μάθουν τι άρεσε κάθε φορά στον λαό τους για να το πράττουν και να συνεχίσουν να είναι δημοφιλείς.

Και οι δύο σε καιρό οικονομικών προβλημάτων επέλεξαν να ξεκινήσουν μακρινές ιμπεριαλιστικές εκστρατείες σε ξένα κράτη για να μεγαλώσουν τις Αυτοκρατορίες τους, αποκτήσουν αποικίες, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους αυτών, νέους υπηκόους και για να εξάγουν στο εξωτερικό τα οικονομικά προβλήματα των κρατών τους και να τα λύσουν με τους παραπάνω τρόπους.

Έτσι ο μεν Μουσολίνι εισέβαλε στην Αιθιοπία και ο Ναπολέων στο Μεξικό, που τα κατέλαβαν σύντομα, αλλά παρόλα αυτά και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις με σκληρό ανταρτοπόλεμο κάποιων ετών οι στρατοί αυτών εκδιωχτήκαν από αυτά.

Τελικά και οι δύο όντας υπερφίαλοι και έχοντας μεγάλη εμπιστοσύνη στον στρατό τους που δεν είχαν προλάβει να εκσυγχρονίσουν εισήλθαν σε πολέμους (τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και Γαλλοπρωσικό αντίστοιχα).

Και αφού ηττήθηκαν σε αυτούς σε σημαντικές μάχες στα μητροπολιτικά εδάφη τους (στην Σικελία και το Σεντάν αντίστοιχα), έπεσαν από την εξουσία μέσω εξεγέρσεων/πραξικοπημάτων σε αυτά εν μέσω των πολέμων αυτών και τους ακολουθήσαν στην συνέχεια και τα καθεστώτα που είχαν ιδρύσει, αφού οι λαοί τους τους θεωρήσαν αποκλειστικά υπευθύνους για τις ήττες και τα δεινά τους.

Οι μονάρχες που ήταν μέλη (ή μη) της Ιεράς Συμμαχίας (Ισπανίας, Πορτογαλίας, Αυστρίας, Ιταλίας) ζήτησαν από άλλους μονάρχες μέλη αυτής (Γαλλία, Αυστρία, Ρωσία) να στείλουν στρατό στις χώρες τους για να καταπνίξουν λαϊκές επαναστάσεις στρεφόμενες κατά των θρόνων τους.

Το ίδιο συνέβαινε και από την ΕΣΣΔ με το «Δόγμα Μπρεζνιέφ» (αλλά και πριν από αυτό), όταν κομμουνιστικά κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας (Ανατολική Γερμανία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία), ζητούσαν από αυτή στρατό για να καταπνίξουν λαϊκές επαναστάσεις στρεφόμενες κατά των καθεστώτων τους, όπως ακριβώς γίνονταν και εκεί τελικά.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η μοναρχία του Μπαχρέιν το 2011 στην «Αραβική Άνοιξη», ζητώντας από τις άλλες πετρομοναρχίες του Κόλπου (π.χ. Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Ομάν) να στείλουν στρατό στην λαϊκή επανάσταση εναντίον της όπως και έγινε.

Η Ιστορία έχει διασώσει κάποιες λεπτομέρειες από το θάνατο ή και τις τελευταίες στιγμές ορισμένων μεγάλων ανδρών, στιγμές που συγκλονίζουν και διδάσκουν.

Όταν ο Κοσμοκράτορας Μέγας Αλέξανδρος (356-323 π.Χ.) βρισκόταν στην κλίνη του θανάτου, είχαν συναχθεί ολόγυρά του στρατηγοί, φίλοι και φιλόσοφοι. Ένας από αυτούς κούνησε με θλίψη το κεφάλι του και είπε θυμόσοφα: “Χθες δεν χωρούσε τον Αλέξανδρο το πλάτος του κόσμου όλου, και σήμερα θα τον χωρέσουν τρεις πήχες γης”. Κάποιος άλλος πρόσθεσε:

“Χθες η ζωή και ο θάνατος χιλιάδων ανθρώπων κρέμονταν από αυτόν, και σήμερα είναι ανίκανος να αποτρέψει τον δικό του θάνατο”. Ένας τρίτος παρατήρησε: “Χθες πατούσε την γη με δόξα ασύγκριτη, και σήμερα η γη θα τον σκεπάσει άδοξα”. Και ένας τελευταίος, βλέποντας τον χρυσοστόλιστο τάφο του, είπε:

“Χθες έκλεινε εκείνος χρυσάφι στα σεντούκια του, και σήμερα θα κλειστεί ο ίδιος άψυχος μέσα σε χρυσάφι”. Με όλα αυτά τα λόγια οι Έλληνες εκείνοι φιλόσοφοι, μολονότι ειδωλολάτρες και αφώτιστοι από την αληθινή πίστη, έδειχναν πώς κατανοούσαν τη ματαιότητα της πρόσκαιρης ζωής, του πλούτου και της δόξας.

Περίπου έναν αιώνα αργότερα πέθανε ο γενναίος Μάγων, αδελφός του Μεγάλου Αννίβα (247-183 π.Χ.), του ατρόμητου και μεγαλοφυούς Καρχηδόνιου στρατηλάτη, πού σκόρπισε το θάνατο και την καταστροφή στην Ιταλία.

Όταν, λοιπόν, ο Μάγων κατάλαβε ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεψυχούσε, στράφηκε με πόνο στον αδελφό του και τους άλλους συγγενείς, που του παραστέκονταν, και είπε: “Αλίμονο μου, έφτασε το τέλος… Και τι τέλος!

Πόσο ανόητο είναι να μεθάει κανείς από την εξουσία πού χάνεται και τη δόξα που μαραίνεται! Πόσο αδύναμη είναι η δύναμη και πόσο άστατη η ευτυχία! Ώ ύψος των τιμών, πόσο γρήγορα πέφτεις και τσακίζεσαι! Ώ κενή δόξα! Ώ ψεύτικη ανθρώπινη ελπίδα! Ώ ζωή εφήμερη και βασανισμένη! Σε τι ωφελήθηκα, που κυρίεψα κάστρα, γκρέμισα πύργους, αφάνισα πολιτείες και νίκησα λεγεώνες;

Τι κέρδισα, αδελφέ μου, πού έχτισα παλάτια μαρμάρινα, παλάτια που άστραφταν από το χρυσάφι και το ασήμι, αφού τώρα θα καταλήξω, σαν πάμφτωχος και άστεγος, στο υγρό χώμα; Αχ, αδελφέ μου Αννίβα, μεγάλα σχέδια κάνεις και σπουδαία έργα ετοιμάζεις, γιατί ξεχνάς το πικρό και άδοξο τέλος σου!

Να, εγώ φεύγω κιόλας σήμερα… Φεύγω και δεν θα ξαναγυρίσω κοντά σου… Μα και εσύ αύριο-μεθαύριο θα έρθεις να με βρεις στον μαύρο Άδη!…”. Και πράγματι, μετά από λίγο καιρό πέθανε και ο Αννίβας άδοξα, με δηλητήριο, εξόριστος και κυνηγημένος από τους Ρωμαίους.

Αλλά και στα νεότερα χρόνια, όταν στις 4 Μαρτίου 1193, πέθανε σε ηλικία μόλις 55 χρονών ο περιβόητος σουλτάνος της Αιγύπτου Σαλαντίν, ο μεγάλος εκείνος πολέμαρχος, που με το σπαθί κυριάρχησε σε όλη τη Μέση Ανατολή, πρόσταξε έναν στρατιώτη να κρεμάσει σε κοντάρι τον νεκρικό του χιτώνα και να τον δείχνει σε όλον τον λαό, διαλαλώντας:

“Ο αφέντης μας, που όριζε τόσα βασίλεια και εξουσίαζε τόσες χώρες, πεθαίνει σήμερα! Και δεν εξουσιάζει πια άλλο τίποτα, πέρα από τούτον τον εντάφιο χιτώνα!”. Με την ενέργεια εκείνη ο ετοιμοθάνατος σουλτάνος φανέρωνε πώς τότε πια καταλάβαινε τη ματαιότητα και την ανοησία της απληστίας του, που τον κινούσε σε κατακτήσεις και συγκέντρωση θησαυρών. Τότε πια καταλάβαινε πώς όλα ήταν καπνός, αφού τα άφηνε πίσω του κι έφευγε γυμνός και αβοήθητος (https://romioitispolis.gr/%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%ad%cf%83%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b1/).

Υπάρχουν στοιχεία για την ύπαρξη εκτεταμένου υπόγειου χώρου κάτω από το υπέδαφος της Αγίας Σοφίας. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι υπήρχαν κρύπτες και κατακόμβες κατά την πρώτη Χριστιανική περίοδο.

Η συνήθεια των Χριστιανών να θάβουν τους νεκρούς τους σε μυστικά οστεοφυλάκια και κρύπτες κάτω από τη εκκλησία ήταν πολύ χαρακτηριστική και έμοιαζε με την παγανιστική συνήθεια να θάβουν τους νεκρούς τους έξω από τα τείχη της πόλης….

Άλλωστε, δύο από τις σπουδαιότερες χριστιανικές εκκλησίες του 6ου αιώνα μ.Χ., η εκκλησία του Αγίου Πέτρου στην Ρώμη και ο Πανάγιος Τάφος στην Ιερουσαλήμ είχαν επίσης κρύπτες.

Ο Άγιος Πέτρος χτίστηκε πάνω από ένα κοιμητήριο και κοντά σε έναν Ετρουσκικό ναό, ενώ ο Πανάγιος Τάφος χτίστηκε πάνω από έναν ναό αφιερωμένο στην θέα Αφροδίτη που είχαν κτίσει επίτηδες οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες πάνω στον Πανάγιο Τάφο για να προσβάλουν τους Χριστιανούς.

Καθώς η Αγία Σοφία ήταν μια από τις σημαντικότερες εκκλησίες του Χριστιανισμού είναι εύλογο να υπάρχει ανάλογος υπόγειος χώρος, όπως ακριβώς με τις δύο προαναφερθείσες εκκλησίες. Επίσης είναι πιθανό, όπως συνέβαινε με τις δυο εκκλησίες στην Ρώμη και την Ιερουσαλήμ, έτσι και η Αγία Σοφία να χτίστηκε πάνω από παγανιστικό ναό.

Παρόλα αυτά, ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για το τι ακριβώς βρίσκεται κάτω από την εκκλησία παρά τις εκτεταμένες έρευνες που ξεκίνησαν το 1935. Σύμφωνα με έναν μύθο, ο Σατανάς φυλακίστηκε κάτω από την Αγία Σοφία, ενώ σύμφωνα με άλλον μύθο κάποιοι ιερείς έκρυψαν βυζαντινά κειμήλια σε κρύπτες κάτω από την εκκλησία λίγο πριν από την άλωση της Πόλης.

Κάτω από το έδαφος και σε κοντινή απόσταση από την εκκλησία βρίσκεται η Βασιλική Κινστέρνα ή Κιστέρνα, γνωστή πλέον ως Γερεμπατάν Σαράι ή Γερεμπατάν Σαρνιτζί.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή νερού που κατασκευάστηκε στην Κωνσταντινούπολη, διαστάσεων περίπου 138 × 64.5 μ., βρίσκεται σε βάθος 150 μέτρων νοτιοδυτικά της εκκλησίας, χτίστηκε από τον Ιουστινιανό αυτοκράτορα τον Ά το 532 μ. Χ. και καλύπτει μια έκταση 1000 τετραγωνικών μέτρων.

Η κινστέρνα είχε αρχικά 336 μαρμάρινους κίονες ύψους 8 μέτρων, τοποθετημένους σε 12 σειρές με 28 κίονες η καθεμία, σε απόσταση 4 μέτρων η μία από την άλλη. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα δημόσια έργα του Ιουστινιανού με σκοπό την ύδρευση της Πόλης και εξαίρετο δείγμα βυζαντινής μηχανικής.

Το 1937 άρχισαν έρευνες στο υπέδαφος ακριβώς κάτω από την Αγία Σοφία. Οι έρευνες διακόπηκαν άδοξα λόγω της έναρξης του Β´ Παγκόσμιου Πολέμου. Το 1945 αποφασίστηκε να αντληθεί το νερό κάτω από την εκκλησία για να διευκολυνθούν οι έρευνες. Η στάθμη του νερού όμως δεν κατέβηκε ποτέ και η μηχανή άντλησης κάηκε λόγω της υπερπροσπάθειας τερματίζοντας και αυτή την απόπειρα.

Το 2005 άρχισαν έρευνες στα πηγάδια της περιοχής με σκοπό να εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε το δίκτυο των τούνελ, αλλά και της υδροδότησης του κτηρίου και της γύρω περιοχής. Η έρευνα εντόπισε εννιά πηγάδια στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας, πέντε εκ των οποίων είχαν ακόμη νερό, ενώ δύο εξερευνήθηκαν πλήρως. Βρέθηκαν επίσης τούνελ που λειτουργούσαν ως σύστημα εξαερισμού και αφύγρανσης.

Το 2009 ο κινηματογραφιστής Goksel Gulensoy γύρισε ένα ντοκιμαντέρ γύρω από το υπέδαφος της Αγίας Σοφίας. Η ομάδα του Gulensoy ερεύνησε δύο δεξαμενές που συνέδεαν την εκκλησία με την υπόγεια Κινστέρνα και το Τοπ Καπί, (τουρκ. Topkapı Sarayı) ανάκτορο που βρίσκεται χτισμένο σε λόφο με θέα το Βόσπορο.

Στον πάτο της μιας εκ των δυο δεξαμενών οι δύτες βρήκαν δύο κομμάτια ξύλου, έναν κουβά και έναν ανθρώπινο σκελετό. Στην δεύτερη δεξαμενή η ομάδα ανακάλυψε πολλά φιαλίδια που χρονολογούνταν από το 1917, γυαλί από τους πολυελαίους της εκκλησίας, μια αλυσίδα με δυο κρίκους στην άκρη και κομμάτια από βιτρώ.

Εικάζεται ότι τα φιαλίδια βρέθηκαν εκεί όταν Βρετανοί στρατιώτες προσπάθησαν να πάρουν αγίασμα αφού εισέβαλαν στην Πόλη το 1917. Η έρευνα του 2005 και το ντοκιμαντέρ του 2009 είναι η αρχή των ερευνών. Θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνες προς αυτή την κατεύθυνση ώστε να υπάρξουν ευρήματα που θα μας οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/12/blog-post_13.html).

Πολλές φορές στην διάρκεια της ιστορίας ισχυροί τραπεζίτες χρηματοδοτούσαν σε πολέμους και τις δύο εμπόλεμες πλευρές, έτσι ώστε όποιος και να νικήσει αυτοί να είναι πάντα με το μέρος του νικητή και να διασφαλίσουν τα κέρδη τους.

Έτσι οι Φούγκερ (των οποίων η πρώτη τράπεζα ιδρύθηκε στην Γερμανία), χρηματοδότησε στους Ιταλικούς Πολέμους και τον Γερμανό Αυτοκράτορα Κάρολο τον Ε’ τον Κουίντο, όπως και τον αντίπαλο του, τον Γάλλο βασιλιά Φραγκίσκο τον Α’ (όπως και τους χρηματοδότησε και τους δύο στον ανταγωνισμό τους για το λάδωμα των εκλεκτόρων για την εκλογή τους στο στέμμα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με τελικό νικητή τον Κάρολο).

Κατά αντίστοιχο τρόπο, και οι Ρότσιλντ (των οποίων η πρώτη τράπεζα ιδρύθηκε στην Γερμανία), χρηματοδότησε στους Ναπολεόντειους Πολέμους και τον Βρετανό στρατηγό Ουέλιγκτον (και φυσικά και τους συμμάχους του), όπως και τον αντίπαλο του, τον Γάλλο Αυτοκράτορα, τον Μέγα Ναπολέοντα (όπως ακριβώς έκαναν και με τις δύο αντίπαλες πλευρές σε πολλούς πολέμους μετέπειτα, π.χ. τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους).

Τόσο ο Ρώσος Τσάρος Αλέξανδρος ο Β’, όσο και ο Αμερικανός Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν, ήταν φίλοι και συνεργάτες, όπως και ικανοί διπλωμάτες και μεταρρυθμιστές πολιτικοί, οι οποίοι προσπάθησαν και οι δύο να βελτιώσουν με μεταρρυθμίσεις το επίπεδο ζωής των λαών τους, προσπαθώντας να εκδημοκρατίσουν εν μέρει το πολιτικό σύστημα των κρατών τους.

Έτσι και οι δύο αυτοί ηγέτες, απελευθέρωσαν τους δουλοπάροικους ο πρώτος (το 1861) και τους μαύρους δούλους ο δεύτερος (το 1863), ερχόμενοι σε σύγκρουση με τους γαιοκτήμονες της Ρωσίας ο πρώτος και με τους γαιοκτήμονες των Νότιων ΗΠΑ ο δεύτερος, οι οποίοι φοβόνταν να μην χάσουν τους δουλοπάροικους/μαύρους δούλους τους ή και μέρος της γης τους υπέρ αυτών.

{Αλλά φυσικά και για να αποκτήσουν οι δύο αυτές χώρες, νέο φτηνό εργατικό δυναμικό, όπως και φορολογούμενους υπηκόους, ενώ μέσω της κατάργησης της δουλείας και της δουλοπαροικίας θα διευκολύνονταν και η εκβιομηχανοποίηση των χωρών τους, την οποία εμπόδιζε κάθε μορφή δουλείας.

Παράλληλα επί των ημερών τους αποικίσθηκε περαιτέρω η Σιβηρία στην Ρωσία, καθώς και πολλά Ινδιάνικα εδάφη στις ΗΠΑ με νέους εποίκους εις βάρος πάντα όμως των γηγενών πληθυσμών των περιοχών αυτών.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι την περίοδο του Εμφυλίου στις ΗΠΑ, ύστερα από αίτηση του Αμερικανού Προέδρου Λίνκολν, ο Ρώσος Τσάρος Αλέξανδρος ο Β’ έστειλε στον στόλο του στις ΗΠΑ, έτσι ώστε να αποτρέψει τους Αγγλογάλλους και τον στόλο τους (όπως πράγματι έγινε) να ενισχύσουν τους Νότιους με στρατό για να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους}.

Παράλληλα όμως εξόργισαν και τους αναρχικούς και τους ακροαριστερούς  των κρατών τους, οι οποίοι φοβόνταν μην με την τυχόν βελτίωση των συνθηκών των δουλοπάροικων και των δούλων θα έχαναν την επιρροή τους σε αυτούς, αφού αν αυτοί ικανοποιούνταν από τις μεταρρυθμίσεις των δύο αυτών ηγετών δεν θα είχαν κανένα λόγο να τους ακολουθήσουν και αυτοί θα έχαναν πιθανούς οπαδούς στις επαναστάσεις που σχεδίαζαν εναντίον των δύο αυτών ηγετών.

Και οι δύο στην συνέχεια, οι δύο αυτοί ηγέτες έλαβαν μέρος σε αιματηρούς πολέμους, οι οποίοι τους στοίχισαν πολύ αίμα αν και ήταν νικηφόροι για τους ίδιους (τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο των ετών 1877-1878 ο πρώτος και τον Αμερικανικό Εμφύλιο των ετών 1861-1865 ο δεύτερος), μετά τους οποίους πήραν περισσότερα μέτρα υπέρ των λαών τους.

Τελικά και ο Αλέξανδρος και ο Λίνκολν δολοφονήθηκαν από εχθρούς τους, ο μεν Αλέξανδρος από τον αναρχικό Nikolai Rysakov και ο Λίνκολν από τον διάσημο (και καταγόμενο από τις Νότιες ΗΠΑ) ηθοποιό Τζον Γουίλκς Μπουθ, οι οποίοι στην συνέχεια σκοτώθηκαν και αυτοί από τις αρχές.

Οι άμεσοι πολιτικοί διάδοχοι τους (Αλέξανδρος ο Γ’ και ο Τζόνσον) ήταν και οι δύο πιο «χωριάτες στους τρόπους» (ο δε Τζόνσον κατάγονταν από τον Αμερικανικό Νότο) και σχεδόν ακύρωσαν τις μεταρρυθμίσεις των προκατόχων τους (τόσο οι δουλοπάροικοι στην Ρωσία, όσο και μαύροι σκλάβοι των ΗΠΑ απελευθερώθηκαν μεν, αλλά οι συνθήκες ζωής τους δεν βελτιώθηκαν τελικά).

Κάποιοι δε διάδοχοι του Αλέξανδρου του Β’ και του Λίνκολν δέχτηκαν αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας από αναρχικούς (π.χ. ο Αλέξανδρος ο Γ’ και Τέντι Ρούζβελτ), ενώ άλλοι πολιτικοί ηγέτες των κρατών αυτών τελικά δολοφονήθηκαν από αυτούς (π.χ. οι Στολύπιν και Μακ Κίνλευ).

Τόσο το Πελασγικό Άργος που αργότερα ονομάστηκε Πελασγιώτιδα και βρίσκεται στην περιοχή της Θεσσαλίας, το Άργος που βρίσκεται στην περιοχή της Πελοποννήσου, όπως και το Αμφιλοχικό Άργος που βρίσκεται στην περιοχή της Αμφιλοχίας (και οι τρεις αυτές πόλεις φέρουν το όνομα Άργος), λέγεται ότι από αυτά τα δύο πρώτα ιδρύθηκαν από τους Πελασγούς.

Τόσο οι ακροαριστεροί αντάρτες των FARC στην Κολομβία, όσο και οι φανατικοί ισλαμιστές αντάρτες Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν χρηματοδοτούν τον στρατό τους και οι δύο από την πώληση ναρκωτικών στην Δύση.

Τόσο ο Λίνκολν, όσο και ο Κένεντι δολοφονήθηκαν μπροστά στα μάτια των συζύγων τους και του κοινού και οι δύο.

Η Αιθιοπία ήταν η πρώτη Αφρικανική χώρα που νίκησε μία Ευρωπαϊκή Μεγάλη Δύναμη υπό τον Αυτοκράτορα της Μενελίκ τον Β,’ τους Ιταλούς στην Άντουα το 1896 κατά τον Α’ Ιταλοαιθιοπικό πόλεμο, όπως και οι Ιάπωνες υπό τον Αυτοκράτορα Γιοσιχίτο ήταν η πρώτη Ασιατική χώρα που νίκησε μία Ευρωπαϊκή Μεγάλη Δύναμη, τους Ρώσους κατά την διάρκεια του Ρωσοιαπωνικού πολέμου των ετών 1904-1905 σε Μούζκεν και Τουσίμα.

Οι Αιθίοπες κατά την διάρκεια του Α’ Ιταλοαιθιοπικού πολέμου έκοψαν τα χέρια και τα πόδια των προδοτών για τους ίδιους Ασάρι, όπως έκαναν και οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι με τα χέρια των ηττημένων εχθρών τους, αλλά και οι Αρχαίοι Αθηναίοι, οι οποίοι στην διάρκεια του Πελοπονησιακού Πολέμου έκοβαν τα μεγάλα δάχτυλα του χεριού των αντίπαλων ναυτών για να μην μπορόυν αυτοί να κωπηλατούν.

Στην μάχη του Hemmingstedt η θρυλική παρθένα του Telse κουνώντας το έμβλημα της προστάτης της πόλης, της Αγίας Μαρίας της Ναζαρέτ, ενθάρρυνε τον στρατό της να νικήσει τους εχθρούς της, όπως ακριβώς έκανε και η Ζαν Νταρκ με τους Γάλλους καθοδηγώντας τους με το λάβαρο του Γαλλικού στρατού στα χέρια της, αλλά και όπως έκαναν οι στρατιώτες του Μεγάλου Κωνσταντίνου όταν έβλεπαν το Ιερό Λάβαρο με το Χριστόγραμμα στις μάχες κατά των αντιπάλων τους.

Οι Σπαρτακιστές στην Γερμανία εκτελούσαν τους αιχμάλωτους εχθρούς τους στο Βερολίνο, πυροβολώντας τους στο πίσω μέρους του κεφαλιού τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Τούρκοι με τους αιχμάλωτους Βρετανούς στην Καλλίπολη, αλλά και οι Σοβιετικοί με τους αιχμάλωτους Πολωνούς στο Κατύν.

Παράλληλα, οι Σπαρτακιστές στην Γερμανία, αφού εκτελούσαν τους αιχμάλωτους εχθρούς τους στο Βερολίνο, περιέφεραν τα κεφάλια και τα κομμένα μέλη αυτών θριαμβευτικά στην πόλη, όπως ακριβώς έκαναν και οι Γάλλοι επαναστάτες το 1789 με τους αιχμάλωτους εχθρούς τους στο Παρίσι που εκτελούσαν.

Το πτώμα του Ρωμαίου αιμοχαρούς Αυτοκράτορα Βιτέλιου ρίχθηκε από τους εχθρούς του στον Τίβερη ποταμό αφού αυτοί τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν όταν κατέλαβαν την Ρώμη, όπως ακριβώς και το πτώμα της αιματοβαμμένης (σαν την αιμοχαρή βασίλισσα Μαρία της Αγγλίας) Ρόζας Λούξενμπουργκ  ρίχθηκε από τους εχθρούς της στο κανάλι Λόντχβερ αφού αυτοί τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν όταν ανακατέλαβαν το Βερολίνο.

Οι ηγέτες των Φράικορπς ονομάζονταν από τους στρατιώτες τους Φύρερ, εκλέγονταν από αυτούς, ενώ συνάμα οι άντρες τους τους υπάκουγαν φανατικά, όπως ακριβώς έκαναν στην συνέχεια οι Ναζί με τον ηγέτη τους Αδόλφο Χίτλερ.

Οι Σπαρτακιστές των Καρλ Λίμπκχεντ και Ρόζας Λούξενμπουργκ το 1919, αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στις εκλογές και ξεκίνησαν μία βίαιη εξέγερση και εμφύλιο για να καταλάβουν με βία την εξουσία και τελικά ηττήθηκαν και είχαν μετέπειτα έναν βίαιο θάνατο.

Αντίστοιχα και ο Ζαχαριάδης και οι Έλληνες κομμουνιστές το 1946  αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στις εκλογές και ξεκίνησαν μία βίαιη εξέγερση και εμφύλιο για να καταλάβουν με βία την εξουσία και τελικά ηττήθηκαν και ο Ζαχαριάδης και πολλοί από αυτούς είχαν μετέπειτα βίαιο θάνατο.

Μετά την ήττα των Γάλλων το 1871 στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο, αφού ανακηρύχτηκε δημοκρατία στην Γαλλία και ο Γαλλικός στρατός παραδόθηκε στους Πρώσους, αυτοί τους ελευθέρωσαν και τους επέτρεψαν να γυρίσουν στο Παρίσι για να καταπνίξουν την βίαια απόπειρα του Μπλάνκι και των οπαδών του να επιβάλουν την «κόκκινη κομμούνα» στο Παρίσι, όπως και έγινε.

Αντίστοιχα, μετά την ήττα των Γερμανών το 1918 στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού ανακηρύχτηκε δημοκρατία στην Γερμανία και οι Γερμανοί στρατιώτες παραδόθηκαν στους Συμμάχους της Αντάντ, αυτοί τους ελευθέρωσαν και τους επέτρεψαν να γυρίσουν στο Βερολίνο για να καταπνίξουν την βίαια απόπειρα των Σπαρτακιστών να επιβάλουν κομμουνιστικό καθεστώς στο Βερολίνο, όπως και έγινε.

Η Πρωσία τον 19^ο Αιώνα, οι ΗΠΑ στον Μεσοπόλεμο και η Δύση κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου πήραν πολλά φιλολαϊκά μέτρα υπέρ των εργατών και εγκαθίδρυσαν ευφυώς πολλά εργατικά δικαιώματα και βελτίωσαν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών τους και έτσι οι κομμουνιστές στα κράτη αυτά δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν ποτέ πολλούς οπαδούς λόγω φτώχειας.

Οι στρατιώτες του Κρόμβελ και της Ζαν Νταρκ, λάτρευαν και υπάκουαν φανατικά τους ηγέτες τους, ήταν φανατικά θρησκευόμενοι, προσεύχονταν και κοινωνούσαν τακτικά, δεν βλασφημούσαν, δεν βίαζαν, δεν βασάνιζαν και δεν λεηλατούσαν στην διάρκεια της μάχης.  

Ο Καίσαρας ανακυρήχτηκε ισόβιος δικτάτορας και ο Κρόμβελ ισόβιος Λόρδος Προστάτης.

Ο Μιχαήλ Καλλίνιν, ο κατά τον Στάλιν «τράγος της ΕΣΣΔ» (του οποίου η γυναίκα στάλθηκε από τον Στάλιν στα γκουλάγκ για ένα διάστημα, όπως και του Μολότωφ), όταν ήταν διευθυντής των Μπολσόι, βίαζε ανήλικα κορίτσια αυτών (σαν Μπέρια), όπως έκανε και ο γιος του ΤσαουτσέσκουΝίκου στην Ρουμανία με την διάσημη Ρουμάνα Ολυμπιονίκη Νάντια Κομανέτσι.

Παράλληλα, κάποια κορίτσια που αρνούνταν τις «προτάσεις του» τα απήγαγε και αφού τα βίαζε τα σκότωνε, όπως έκανε και ο γιος του Σαντάμ Χουσείν Ουντάι στο Ιράκ, ενώ όπως ο Μαρόζοφ πριν από αυτόν πλήρωνε κάποιες μπαλαρίνες για να χορεύουν γυμνές σε «πάρτυ» που διοργάνωνε, στα οποία ακολουθούσαν όργια στην συνέχεια.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Γερμανός στρατηγός Ντίτριχ Φον Στάουκεν ήθελαν και οι δύο αρχικά να γίνουν ζωγράφοι.

Μία πυρκαγία έσωσε τον Σκιπίωνα τον Αφρικανό και τον στρατό του από την περικύκλωση των Καρχηδονίων και έκαψε συνάμα πολλούς από αυτούς στην Υτίκη, έτσι και μία πυρκαγία έσωσε τον Γρίβα Διγενή, και τον στρατό του από την περικύκλωση των Βρετανών και έκαψε συνάμα πολλούς από αυτούς στο Όρος Τροόδος.

Ο Αρμίνιος στην Γερμανία, όπως και ο Πάντσο Βίλα στο Μεξικό που μισούσαν τους Ρωμαίους και τους Αμερικάνους αντίστοιχα και τον τρόπο ζωής τους, και ήθελαν να ελευθερώσουν τα κράτη τους από αυτούς, κατάφεραν να αποφύγουν την σύλληψη από αυτούς, τους έδιωξαν με ανταρτοπόλεμο από αυτές, αλλά τελικά σκοτώθηκαν από τους ίδιους τους συμπατριώτες τους στην μάχη για την εξουσία σε αυτές.

Λέγεται ότι τόσο οι πραγματικοί ναυαγοί «πρωταγωνιστές» του τραγουδιού «Ήταν ένα μικρό καράβι», όπως και οι Δυτικοί Σταυροφόροι στην πόλη Μάαρα της Συρίας έφαγαν τους νεκρούς εχθρούς τους για να ζήσουν λόγω της μεγάλης πείνας.

Οι Σπαρτιάτες όταν νίκησαν τους Αθηναίους και τους νίκησαν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, αρνήθηκαν να καταστρέψουν την πόλη τους όπως τους ζητούσαν οι Κορίνθιοι και οι Θηβαίοι σύμμαχοι τους, έτσι ώστε αυτοί χωρίς αντίπαλο, να μπορέσουν να ισχυροποιηθούν υπέρμετρα και αργότερα αποχωρήσουν από την συμμαχία με την Σπάρτη και στραφούν στην συνέχεια εναντίον της.

Αντίστοιχα και οι Ρωμαίοι υπό τον Αέτιο όταν  νίκησαν τον Αττίλα στα Καταλαυνικά Πεδία, αρνήθηκε να τους καταστρέψει όπως τους ζητούσαν οι Γότθοι σύμμαχοι του, έτσι ώστε αυτοί χωρίς αντίπαλο, να μπορέσουν να ισχυροποιηθούν υπέρμετρα και αργότερα αποχωρήσουν από την συμμαχία με την Ρώμη και στραφούν στην συνέχεια εναντίον της.

Τόσο η Σπάρτη, όσο και η Ρώμη σύναπταν διμερείς συνθήκες συμμαχίας με τις πόλεις της Πελοποννήσου και της Ιταλίας και δημιούργησαν την Πελοποννησιακή και την Ιταλική Συμμαχία αντίστοιχα.

Οι εμπλεκόμενοι στον Πελοποννησιακό και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πίστευαν αρχικά ότι αυτοί θα διαρκέσουν μόλις λίγους μήνες, αλλά τελικά διήρκησαν τέσσερα και εικοσιεπτά έτη αντίστοιχα.

Στον Πελοπονησιακό Πόλεμο, όπως και στον Α’ Καρχηδονιακό Πόλεμο, οι Αθηναίοι και οι Καρχηδόνιοι αντίστοιχα ηττήθηκαν όταν οι αντίπαλοι τους Σπαρτιάτες και Ρωμαίοι ναυπήγησαν και αυτοί στόλο (που αρχικά δεν είχαν) και νίκησαν ολοκληρωτικά τους εχθρούς τους στην θάλασσα.

Οι Ιάπωνες, όπως και οι Τούρκοι επέβαλαν στους Έλληνες της Μικράς Ασίας και στους λαούς της Νοτιοανατολικής Ασίας, βασάνισαν και εκτέλεσαν γενοκτονικά πολλούς από αυτούς με τάγματα θανάτου και συνάμα τους έβαζαν να εκτελούν καταναγκαστικά έργα και πορείες θανάτου με την βία.

Ο βασιλιάς της Δανίας και Αυτοκράτορας του Καλμάρ (της ένωσης όλων των Σκανδιναβικών κρατών) Ιωάννης ο Β΄, ως άλλος Ξέρξης προσπάθησε να εισβάλει στο Ντιθμαρσέν, και έστειλε πρώτα σε αυτούς πρέσβεις που ζητούσε την παράδοση αυτών.

Συνάμα με τους πρέσβεις του ζητούσε οι αντίπαλοι του να αποδεχθούν να εισέλθει ο στρατός του στο κράτος τους και στην συνέχεια να κτίσει σε καίρια στρατηγικά σημεία της φρούρια και οχυρά (όπως ακριβώς ζήταγε και ο Μουσολίνι το 1940 από τους Έλληνες).

Φυσικά, οι κάτοικοι του Ντίθμαρσεν, όπως και οι Αρχαίοι και σύγχρονοι Έλληνες απέρριψαν τις προτάσεις του και ετοιμάστηκαν να συγκρουστούν μαζί του. Αν δε ο Δανός βασιλιάς κατακτούσε την χώρα τους θα μπορούσε να εισβάλει στην Γερμανία, όπως ακριβώς και ο Ξέρξης αν κατακτούσε την Ελλάδα θα εισέβαλε στην Δυτική Ευρώπη.

Μαζί τους ο Ιωάννης έφερε πολλές Δανικές σημαίες και το ιερό λάβαρο της χώρας του, το Ντάνεμπρογκ, το οποίο λέγονταν ότι είχε παραδοθεί κατεβαίνοντας από τον ουρανό, ενώ εισβάλοντας το 1499 στην περιοχή αυτή, κατέστρεψε με τον στρατό του και τους 4.000 βίαιους Λάκσχεντ της «Μεγάλης Φρουράς» που είχε προσλάβει την πόλη της Μέλνταρφ (όπως οι Πέρσες του Ξέρξη με τον στρατό του και τους 10.000 Αθάνατους του κατέστρεψαν την Αθήνα).

Στην συνέχεια, πρότεινε στους υπερασπιστές του Χέμινγκεστ να παραδοθούν μέσω πρέσβεων (όπως έκανε και ο Ξέρξης με τους Έλληνες στις Θερμοπύλες), ή να μονομαχήσουν οι πρόμαχοι των στρατών και ο νικητής να καταλάβει την περιοχή, προτάσεις που οι υπερασπιστές του Χέμινγκεστ αρνήθηκαν (όπως και ο Ρωμαίος στρατηγός Μάριος αρνήθηκε παρόμοια πρόταση από τους Τεύτονες εχθρούς του για νίκη σε μάχη μέσω μονομαχίας των πρόμαχων των στρατών τους).

Τελικά, στην τάφρο του Χέμινγκεστ, ο πολύ μικρότερος στρατός του Ντίθμαρσεν υπό την ηγεσία του Ίζενμπρουντ, την οποία οχύρωσαν (και στην οποία λόγω της μορφολογίας του εδάφους, όπως και στην μάχη του Μαραθώνα δεν μπορούσε να εμπλακεί το ιππικό), απέκρουσαν επί τρεις ώρες (όπως και οι Έλληνες επί τρεις μέρες στις Θερμοπύλες), τις βίαιες εφόδους των εχθρών τους.

Στην συνέχεια, ο Ίζενμπρουντ με τον στρατό του αντεπιτέθηκαν (όπως και οι Έλληνες κατά των Περσών στις Πλαταιές) και διέλυσαν το μεγαλύτερο μέρος του στρατού των εχθρών τους και τους έδιωξαν από την χώρα τους, ενώ παράλληλα πήραν υπό την κατοχή τους και το ιερό λάβαρο των Δανών (όπως και ο Δον Χουάν και ο στρατός του πήραν υπό την κατοχή τους το ιερό λάβαρο των Οθωμανών όταν τους νίκησαν στην Ναυμαχία του Ναυπάκτου), ενώ το Χέμινγκεστ ονομάστηκε «Οι Θερμοπύλες του Βορρά».

Τελικά, οι Δανοί κατάφεραν μετά από 50 χρόνια, το 1559, υπό την ηγεσία του Φερδινάνδου του Β’ να ανακαταλάβουν τα λάβαρα τους σε μία εκστρατεία τους (όπως και οι Ρωμαίοι υπό τον Γερμανικό ανακατέλαβαν τα λάβαρα και τους Αετούς που είχαν χάσει μετά την ήττα τους στον Τευτοβούργιο Δρυμό με μία εκστρατεία κατά των Γερμανών).

Στους Ομηρικούς χρόνους ο όρος «Βασιλιάς» σπάνια χρησιμοποιούνταν, αντ’ αυτού στα Ομηρικά έπη χρησιμοποιείται ο όρος «Άναξ» (σήμερα επιβιώνει στην λέξη «ανάκτορο»).

Ωστόσο ο όρος «Βασιλιάς» υπήρχε και τότε, ως τίτλος όμως αφορούσε τον γραμματέα του Άνακτος. Σιγά σιγά οι γραμματείς/βασιλιάδες απέκτησαν τόση δύναμη που ο όρος «Βασιλιάς» επικράτησε από αυτόν του «Άνακτος», σε βαθμό που οι άνθρωποι ξέχασαν τον όρο «Άναξ» (https://www.triklopodia.gr/%ce%b1%ce%b9%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bd%cf%89%ce%bd/).

Αντίστοιχα, και οι Μαγιορδόμοι των Ανακτόρων των Φράγκων βασιλιάδων (οι αντίστοιχοι γραμματείς αυτών δηλαδή), απέκτησαν σιγά σιγά τόση δύναμη που έγιναν τελικά νέοι μονάρχες και ο τίτλος του Μαγιορδόμου ταυτίστηκε τελικά με αυτόν του βασιλιά στους Φράγκους.

Ο Χουρσίτ Πασάς, μετά από σφοδρή σύγκρουση στην πόλη Νις, ο στρατός των Σέρβων επαναστατών ηττήθηκε κατά κράτος. Ενδεικτικό της αγριότητας του Χουρσίτ ήταν η εντολή που έδωσε μετά τη μάχη.

Με τα κεφάλια των σκοτωμένων ανταρτών, έχτισε τον «πύργο των κρανίων», μία πελώρια κατασκευή αποτελούμενη από 952 νεκροκεφαλές (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/12/4.html), όπως ακριβώς έκαναν και ο Τζένκινς Χαν και ο Ταμερλάνος με τα κεφάλια των στρατιωτών και των πολιτών των ηττημένων εχθρών τους.

Ο ανήλεης Χουρσίτ Πάσας, όπως και ο Σκιπίων ο Αφρικανός συκοφαντήθηκαν με ψεύδη από τους εχθρούς τους.

Τέλος, όταν ο έκπτωτος στρατάρχης, ο ανήλεης Χουρσίτ Πάσας, όπως παρέλαβε τελικά το χαρέμι του, την άνοιξη του 1822, εξοργίστηκε. Συνειδητοποίησε ότι τους μήνες που ήταν απών, οι γυναίκες του είχαν συνάψει σχέσεις με Έλληνες.

Απόδειξη αυτού, ότι πολλές είχαν μείνει έγκυοι. Λέγεται μάλιστα, ότι ακόμη και η Εσμέ, η εκλεκτή της καρδιάς του, αδελφή του σουλτάνου, είχε ερωτευθεί τον αδελφό του Πετρόμπεη και περίμενε το παιδί του.  Σε μία έκρηξη οργής, διέταξε τους δήμιους να τις κλείσουν σε σακιά και να τις πετάξουν στον Πηνειό (σαν την κυρά Φροσύνη και άλλες Ελληνίδες στην λίμνη των Ιωάννινων). Γλίτωσε μόνο η Εσμέ.

Λίγους μήνες αργότερα, έδωσε κι ο ίδιος τέλος στη ζωή του. Γνωρίζοντας ότι ο σουλτάνος είχε δώσει εντολή να τον σκοτώσουν, με την κατηγορία της κατάχρησης δημόσιου θησαυρού, θέλησε να τον προλάβει πριν φτάσουν οι απεσταλμένοι του Σουλτάνου.

Αφού ετοίμασε έναν μεγαλοπρεπή τάφο και οργάνωσε την κηδεία του, ήπιε ένα φιαλίδιο με δηλητήριο και σωριάστηκε μπροστά στο μαυσωλείο (όπως έκανε ακριβώς και ο Αννίβας πριν φτάσουν οι Ρωμαίοι διώκτες του).

Οι απεσταλμένοι της Υψηλής Πύλης που έφτασαν με δύο μέρες καθυστέρηση, αποφάσισαν ότι όφειλαν ούτως ή άλλως να εκτελέσουν το φιρμάνι. Ξέθαψαν τον Χουρσίτ, του πήραν το κεφάλι και το μετέφεραν στην Πόλη για να το δείξουν στον σουλτάνο πάνω σε ασημένιο δίσκο.

(Όπως ακριβώς έκαναν και με το κεφάλι του Αλή Πασά οι Τούρκοι του ίδιου του Χουρσίτ μετά από διαταγές του, αλλά και οι άντρες του βασιλιά Κάρολου του Β’ της Αγγλίας με το κεφάλι του εχθρού του, του νεκρού από καιρό Άγγλου δικτάτορα Όλιβερ Κρόμβελ).

1207 πλοία χρησιμοποίησε ο Ξέρξης κατά των Ελλήνων και 1107 αυτοί κατά των Τρώων.

Οι Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες, όπως και ο Μογγόλοι στις μάχες τους, πολλές φορές προσποιούνταν ότι υποχωρούσαν μπροστά στους εχθρούς τους και όταν αυτοί τους καταδίωκαν αντεπιτεθέντα και τους διέλυαν.

Τόσο ο ηρωικός Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας, όσο και ο ηρωικός Βυζαντινός Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αλλά και ηρωικός Παπαφλέσσας, θυσιάστηκαν  όλοι τους οικειοθελώς με τους στρατιώτες για να γίνουν ένα παράδειγμα προς μιάμιση και αντίστασης για τους Έλληνες να πολεμήσουν μέχρι τέλους για την ελευθέρια αυτών.

Ο τυφλός Σπαρτιάτης πολεμιστής Εύφυτος στην μάχη των Θερμοπυλών, όπως και ο βασιλιάς Ιωάννης ο Τυφλός της Βοημίας στην μάχη του Κρετσή, ζήτησαν από τους δούλους τους να τους μεταφέρουν στην μάχη, όπου πέθαναν και οι δύο πολεμώντας. 

3 φορές απέκρουσαν οι Έλληνες τους Τρώες που ήθελαν να αρπάξουν το πτώμα του Πάτροκλου και 4 οι Σπαρτιάτες τους Πέρσες που ήθελαν να αρπάξουν το σώμα του ηρωικού βασιλιά Λεωνίδα.

Εκτός της Ρώμης στην Ιταλία υπάρχει και η πόλη Λιτζιάν στην Κίνα που σημαίνει Ρώμη.

Η 9^η Λεγεώνα λέγεται ότι έπεσε το 120 μ.Χ. σε ενέδρα των Καληδονίων στην Βρετανία και καταστράφηκε, όπως και οι τρεις Λεγεώνες του Βάρου διαλύθηκαν σε ενέδρα από τους Γερμανούς του Αρμίνιου στον Τευτοβούργιο Δρυμό.

Το έτος 1374 μ.Χ. στον Ρήνο και το 1538 μ.Χ. στο Στρασβούργο πολλές γυναίκες και κάτοικοι της περιοχής χορέψαν μανιακά και μέχρι θανάτου για πολλές ώρες.

Ο Πυθέας, όπως και ο Μάρκο Πόλο, μετά την επιστροφή τους από τα ταξίδια τους σε Ισλανδία και Κίνα αντίστοιχα δεν έγιναν πιστευτοί από τους συμπατριώτες τους και οι αφηγήσεις τους θεωρήθηκαν φαντασιοπληξίες.

Ο Αμπού Μπακρ Κειτά, ηγέτης του Μάλι, χρηματοδότησε πολλά ταξίδια εξερευνήσεων, όπως και οι καθολικοί Ισπανικοί βασιλείς Φερδινάνδος και Ισαβέλλα τον Κολόμβο και ο Μέγας Αλέξανδρος τον Πυθέας για ανακάλυψη νέων εμπορικών δρόμων ή κρατών για κατάκτηση.

Ο Αμπού Μπακρ Κειτά, ηγέτης του Μάλι, απέπλευσε με τον στόλο του στον Ατλαντικό για νέες ανακαλύψεις, αλλά δεν ξαναφάνηκε ποτέ και μάλλον έχασε την ζωή του και μεγάλο μέρος του στόλου του (ή και όλο τον στόλο του) σαν τον Μαγγελάνο.

Ο Ερρίκος ο Β’ της Αγγλίας και ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β’ της Γερμανίας έλεγαν και οι δύο ότι αν δεν ήταν ήδη Χριστιανοί θα ήθελαν να είναι μουσουλμάνοι.

 Ο Ερρίκος ο Β’ της Αγγλίας και ο Αυτοκράτορας Φερδινάνδος ο Β’ της Γερμανίας θαύμαζαν και οι δύο το ισλάμ και την φιλοσοφία του στην εποχή τους, είχαν μελετήσει το έργο των μουσουλμάνων λογίων από έργα αυτών στην Σικελία, ενώ δεν έτρεφαν καμία εκτίμηση για τον Χριστιανισμό, και ήρθαν και οι δύο σε σύγκρουση με τον παπά της Ρώμης, με τον οποίοι αρχικά ήταν φίλοι.

Ο Ερρίκος ο Β’ της Αγγλίας ήταν φίλος του Τόμας Μπέκετ, τον ανέδειξε σε Αρχιεπίσκοπο του Καρντεμπούρι και αρχικαγκελάριο του κράτους, σύντομα όμως ήρθε σε σύγκρουση μαζί του και τελικά διέταξε την δολοφονία του.

Αντίστοιχα και οι  Ερρίκος ο Η’ της Αγγλίας ήταν φίλος του Ουέσλει, τον ανέδειξε σε καρδινάλιο και αρχικαγκελάριο του κράτους, σύντομα όμως ήρθε σε σύγκρουση μαζί του και τελικά διέταξε την δολοφονία του.

Ο Βαν Λούμπε λέγεται ότι πριν την πυρκαγιά στο Ράιχσταιγκ το 1933, είχε προσπαθήσει να πυρπολήσει και αλλά κτίρια στο Βερολίνο.

Ο Ναπολέων ο Γ΄ ξαναέκτισε το Παρίσι και ο Αύγουστος την Ρώμη.

Αποτυχημένες απόπειρες πραξικόπηματων οπερέτες από ακροδεξιούς αξιωματικούς εν καιρώ Ψυχρού Πολέμου έγιναν το 1970 στην Ιταλία, το 1975 στην Ελλάδα και το 1981 στην Ισπανία. 

Σε κράτη που είχαν πρότερα δικτατορίες στην διακυβέρνηση τους, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ιαπωνία και η Ελλάδα, αναπτυχθήκαν ακραίες κομμουνιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η RAF, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, ο Ιαπωνικός κόκκινος στρατός και η 17 Νοέμβρη.

Ο Μπίσμαρκ και ο Ναπολέων ο Γ΄ ήταν και οι δύο συντηρητικοί λαϊκιστές, πήραν κάποια φιλεργατικά μετρά και οι δύο, και χρησιμοποίησαν τον εθνικισμό των λαών τους για να επιτύχουν τις πολίτικες τους επιδιώξεις.

Στην διάρκεια της ηγεσίας του Μεγάλου Ναπολέοντα, του Χίτλερ, του Ρούζβελτ, του Πούτιν και του Ερντογάν, στην διάρκεια της υπερδεκαετούς εξουσίας τους, συνέβησαν πολλά σημαντικά γεωπολιτικά γεγονότα παγκόσμια.

Μετά την ήττα των Γάλλων στο Σεντάν ο Γαμβέτα οργάνωσε με τον Θήρες ομάδες ανταρτών με το όνομα «Franc Tirriers», οι οποίοι προσπάθησαν με ανταρτοπόλεμο να διώξουν τους Πρώσους από την κατεχομένη Γαλλία (π.χ. Αλσατία και Λωραίνη), αλλά στο τέλος ηττήθηκαν.

Αντίστοιχα και μετά την ήττα των Αράβων στον «πόλεμο των Έξι Ημέρων» ο Νάσερ με τον Αραφάτ οργάνωσαν ομάδες ανταρτών με το όνομα «Φενταγίν», οι οποίοι προσπάθησαν με ανταρτοπόλεμο να διώξουν τους Ισραηλινούς από τα κατεχόμενα εδάφη (π.χ. Σινά, Παλαιστίνη, Γκολ αν), αλλά στο τέλος ηττήθηκαν.

 Ο Φράνσις Γκρος και ο Σάμιουελ Τζόνσον ήταν και οι δύο λάτρεις του ποτού και του διαλόγου.

Το 1964 ο στρατηγός Ντε Λορέντζο των καραμπινιέρων και ο Προέδρος της Ιταλίας Σάνι, με «βελούδινο πραξικόπημα» (τα άρματα σε μία άσκηση «έφυγαν ξαφνικά από αυτή» και κατευθυνθήκαν προς την Ρώμη), ανάγκασαν τους σοσιαλιστές να παραιτηθούν από τις θέσεις τους στην συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες του Άλντο Μόρο.

Αντίστοιχα και στην Τουρκιά το 1997, οι στρατηγοί έστειλαν ένα τελεσίγραφο στην συγκυβέρνηση ισλαμιστή Ερμπακάν με την κεμαλική Τσιλέρ και τον ανάγκασαν αυτόν και τους ισλαμιστές τους να παραιτηθούν από τις θέσεις τους σε αυτή, με συνέπεια αυτή να πέσει.

Δύο φορές η συγκυβέρνηση του Μόρο με τους σοσιαλδημοκράτες την 1^η φορά και τους κομμουνιστές την 2^η έπεσε, η πρώτη το 1964 από τους Λορέντζο και Σάνι και το 1978 με την δολοφονία του.

Τόσο ο Καποδίστριας, όσο και ο Άλντο Μόρο πήγαιναν κάθε μέρα στην Εκκλησιά.

Αποτυχημένες απόπειρες πραξικοπημάτων στην Ιταλία στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου έγιναν προσπάθειες να πραγματοποιηθούν τα έτη 1964 με τον στρατηγό Λορέντζο, το 1970 με τον πρίγκιπα Χουνί Βαλέριο Μποργκέζε, αλλά και με την μασονική στοά P2 το 1982.

Ο λεγόμενος τάφος του Ιωσήφ στην Αίγυπτο βρέθηκε χωρίς σώμα μέσα του όταν ανοίχτηκε, όπως και ο τάφος  του Ρώσου Τσάρου Αλέξανδρου του Α’ στην Ρωσία.

Οι Σταυροφόροι, οι Τούρκοι, οι Γάλλοι επαναστάτες και οι μπολσεβίκοι, κατέστρεψαν και πέταξαν έξω από τους τάφους τους τα οστά των Βυζαντινών, των Γάλλων και των Ρώσων μοναρχών τα έτη 1204 μ.Χ., 1.453 μ.Χ. και το 1917 μ.Χ. αντίστοιχα.

Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας λέγεται ότι καταστράφηκε μαζί με την πόλη τρεις φορές, από τον Καίσαρα, τον Αυρηλιανό και τους Άραβες.

Τόσο ο Καίσαρας, όσο και ο Αύγουστος είχαν από τον πρώτο τους γάμο και οι δύο μία κόρη με το όνομα Ιουλία.

Και οι δυο τους παντρεύτηκαν διάφορους πολιτικούς για να συνάψουν με αυτούς πολιτικές συμμαχίες οι πατέρες τους, αλλά η μεν κόρη του Καίσαρα που ήταν πιστή στον σύζυγο της Πομπήιο και στον πατέρα της πέθανε στην γέννα, ενώ η κόρη του Αυγούστου που γέννησε πολλά παιδιά, δεν ήταν  πιστή ούτε στον σύζυγο της Τιβέριο, ούτε και στον πατέρα της.

Η Αρχαία Βαβυλώνα, όπως και η Ρώμη, αλλά και οι ΗΠΑ στις μέρες μας, είχαν ως κατοίκους τους λαούς από πολλά και διαφορετικά έθνη μεταξύ τους, τα οποία ήρθαν σε αυτές είτε με την θέληση των ιδίων, είτε από απελπισία, είτε ακόμα και διά της βίας για να κατοικήσουν σε αυτές.

Τόσο ο Σιατοσλάβος του Κιέβου, όσο και ο Νικηφόρος ο Α’ της Ρωμανίας, όταν σκοτώθηκαν στην μάχη από τους εχθρούς τους (Πετσενέγκους και Βούλγαρους), αυτοί επιχρύσωσαν τα κεφάλια τους και τα χρησιμοποιούσαν ως κύπελα για κρασί.

Όπως η Όλγα, η σύζυγος του Ικγόρ του Κιέβου εξόντωσε ανηλεώς τους δολοφόνους του άντρα της μετά τον θάνατο του, έτσι και η μητέρα του Κύρου του Β’ του Νεότερου, η Μανδάνη, εξόντωσε ανηλεώς τους δολοφόνους του γιου της μετά τον θάνατο του.

Τόσο ο Κύρος ο Α’ ο Μέγας, όσο και ο Κύρος ο Β’ ο Νεότερος, είχαν Πέρση πατέρα και Μήδα μητέρα, ενώ και οι δύο ήταν μεαγλοψυχοι και σκοτώθηκαν γενναία και πολεμώντας, όταν ηττήθηκαν σε  μάχη κατά των εχθρών τους.

Πριν την Γερμανία, το 1921, η Μεγάλη Βρετανία είχε υπογράψει οικονομική συμφωνία με την ΕΣΣΔ, ενώ η Γερμανία ακολούθησε αμέσως μετά το έτος 1922 στην υπογραφή οικονομικής συμφωνίας με την ΕΣΣΔ στην πόλη Ράπαλο.

Το 1970 ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Σαντάτ προσπάθησε να ενώσει την χώρα του με την Λιβύη του Καντάφι και το Σουδάν του Νιμείρι υλοποιώντας με τον τρόπο αυτό το Παναραβικό όραμα του Νάσερ, αλλά αυτή η ένωση διαλύθηκε ένα έτος αργότερα.

Αντίστοιχα και ο ίδιος ο Νάσερ προσπάθησε να ενώσει την Αίγυπτο με την Συρία το έτος 1958, και στην συνέχεια αυτά τα κράτη ενώθηκαν με την Βόρεια Υεμένη και ίδρυσαν το ίδιο έτος τα Ηνωμένα Αραβικά Κράτη, αλλά όλες οι ενώσεις αυτές διαλύθηκε τρία έτη αργότερα. 

Παράλληλα και το Ιράκ με την Ιορδανία το έτος 1955 ίδρυσαν ίδρυσαν την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, αλλά αυτή διαλύθηκε το έτος 1958 με την αποχώρηση του Ιράκ ύστερα από πραξικόπημα στην χώρα αυτή.

{Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι κατά την Συριακή κρίση του 1957, όταν Αιγυπτιακές δυνάμεις του Αιγύπτιου Προέδρου Νάσερ αποβιβάστηκαν στις Συριακές ακτές για να προστατεύσουν την χώρα αυτή από ενδεχόμενη τουρκική επίθεση και τον επόμενο χρόνο η Αίγυπτος και Συρία ίδρυσαν την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία}.

Το έτος 1970 ένας βίαιος κυκλώνας προκάλεσε τεράστια παλιρροιακά κύματα στο Μπαγκλαντές με συνέπεια 500.000 νεκρούς, όπως και το Τσουνάμι το 2004 στην Νοτιανατολική Ασία προκάλεσε και αυτό τεράστια παλιρροιακά κύματα στην περιοχή πάνω από 250.000 νεκρούς.

Στα Βαλκάνια ξεκίνησε η ήττα της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την ήττα των Βουλγάρων από τους Έλληνες στον Σκρα και την παράδοση της Βουλγαρίας, της Τουρκίας και της Αυστροουυγγαρίας.

Συνθήκη του Ραπάλο είχε και κρυφούς όρους, πέρα από τις επίσημες οικονομικές συμφωνίες μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας. 

Έτσι, σε αυτή υπήρχαν και μυστικοί όροι: Έτσι σε αυτή την Συνθήκη, κανονίστηκε μέσω του Γερμανού στρατηγού Στέεκτ και του Σοβιετικού κομισάριου Τρόσκι η μυστική μεταφορά των Γερμανικών βιομηχανιών όπλων στην ΕΣΣΔ (της Κρουπ για τα τανκς και τα κανόνια-πυροβόλα όπλα και της Γιούγκνερ για τα αεροσκάφη).

Παράλληλα,στο Ραπάλο όπως και η κοινή συνεκπαίδευση σε κρυφές βάσεις στην ΕΣΣΔ των Γερμανών, η μυστική παραγωγή και δοκιμή όπλων σε αυτές (και συνάμα η ανταλλαγή ή πώληση της τεχνολογίας τους από τις Γερμανικές πολεμικές βιομηχανίες στην ΕΣΣΔ), όπως και η εκπαίδευση Ρώσων αξιωματικών στις Γερμανικές Επιτελικές Ακαδημίες στρατού.

{Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι πριν την Γερμανία, το 1921, η Μεγάλη Βρετανία είχε υπογράψει οικονομική συμφωνία με την ΕΣΣΔ, ενώ η Γερμανία ακολούθησε αμέσως μετά το έτος 1922 στην υπογραφή οικονομικής συμφωνίας με την ΕΣΣΔ στην πόλη Ράπαλο}.

Αλλά και στο σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, πέρα από τις επίσημες οικονομικές συμφωνίες υπήρχαν κρυφοί όροι, όπως π.χ. ο διαμοιρασμός της Ευρώπης μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας, με την ΕΣΣΔ να λαμβάνει ως αντάλλαγμα την Ανατολική Πολωνία, την Φιλανδία, τις Βαλτικές χώρες και την Μολδαβία, ενώ παράλληλα με την συνθήκη αυτή η ΕΣΣΔ προμήθευσε την Γερμανία με το πετρέλαιο που χρειαζόνταν για να καταλάβει την Δυτική Ευρώπη. 

Ομοίως και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η επίθεση των Γερμανών στα Βαλκάνια, στην Ελλάδα και η εξάμηνη αντίσταση των Ελλήνων είχε ως τελικό αποτέλεσμα οι Γερμανοί να καθυστερήσουν την επίθεση στην ΕΣΣΔ, να τους προλάβει ο Ρωσικός Χειμώνας και αυτοί να ηττηθούν εκεί.

Ο Μοζεντούμα ο Β΄ των Αζτέκων, ο Κόζιμο ο Γ’ των Μεδίκων, η Βικτώρια της Αγγλίας, η Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας, ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’ και ο Λουδοβίος ο ΙΣΤ’, η Μαρία Αντουανέτα και ο Ναπολέων ο Γ΄ στην Γαλλία, ήταν όλοι τους λάτρεις της σοκολάτας.

Τόσο οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες, όσο και οι ιππότες στον Μεσαίωνα, αλλά και οι Σαμουραί στην Ιαπωνία όλοι τους τηρούσαν έναν πολεμικό κώδικα, ο μεν πρώτοι τους Σπαρτιατικούς νόμους, οι δεύτεροι τον κώδικα της Ιπποσύνης (επηρεασμένου από τον καθολικισμό) και οι τρίτοι το μπουσίντο (επηρεασμένου από το ζεν).

Τόσο ο Ιεγιάσου στην Ιαπωνία, όσο και ο Μάο στην Κίνα, μετά την παραίτηση τους από τα αξιώματα του Σογκούν και του Προέδρου αντίστοιχα συνέχισαν να κατευθύνουν απόλυτα τις πολιτικές των κρατών τους.

Η Λόλα Μόντες, όπως και η Μάτα Χάρι ήταν αισθησιακές χορεύτριες που είπαν και οι δύο ψέματα για την καταγωγή τους, ενώ και οι δύο είχαν πλήθος εραστών.

Η Λόλα Μόντες, η οποία έγινε επίσημη ερωμένη του Λουδοβίκου του Α΄ της Βαυαρίας, η οποίος της έδωσε σκανδαλωδώς τον τίτλο της κόμισσας, ενώ η ίδια φέρνονταν σκληρά και με αλαζονεία τον λαό της Βαυαρίας (όπως και η Μαρία Αντουανέττα στον Γαλλικό λαό), ενώ τον χτύπαγε και με μαστίγια αν την αποδοκίμαζε (όπως και οι Πενθιλίδες με ρόπαλα τους κατοίκους της Μυτιλήνης). 

Τελικά όμως ο λαός της Βιέννης επαναστάτησε το 1848 μ.Χ. κατά του Λουδοβίκου και της Μόντες με συνέπεια ο πρώτος να χάσει τον θρόνο του και η Μόντες τον τίτλο της (όπως ακριβώς έγινε και στην Γαλλία με τον Λουδοβίκο τον ΙΣΤ΄ και την σύζυγο του Μαρία Αντουανέττα και στην Μυτιλήνη με τους Πενθιλίδες από τους ίδιους τους τους λαούς).

Οι Σελτζούκοι Τούρκοι είχαν ως σκλάβους στρατιώτες τους γκουλάμ και οι Αγιουβίδες στην Αίγυπτο τους μαμελούκους.

Ο Βενιζέλος στην Ελλάδα και ο Τσόρτσιλ στην Μεγάλη Βρετανία, αν και οδήγησαν τους λαούς τους στον Α’ και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντίστοιχα, ηττήθηκαν και οι δύο στις εκλογές των ετών 1920 και 1945 αντίστοιχα.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Λίνκολν, όπως και ο Ρώσος Τσάρος Αλέξανδρος ο Β’ είχαν πολύ μεγάλο ύψος.

Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ παρά την βοήθεια που του προσέφερε ο ξάδερφος του Θεόδωρος Ρούζβελτ στην αρχή της πολιτικής του καριέρας, αυτός δεν στήριξε αυτόν, αλλά τον Γουίλσον για την Προεδρεία των ΗΠΑ.

Στην συνέχεια και ο ίδιος ο Φραγκλίνος, όταν προσπάθησε να εκλεγεί στην θέση ενός γερουσιαστή που αποσύρθηκε, δεν έλαβε την υποστήριξη που περίμενε από τον Γουίλσον για να εκλεγεί, αλλά αυτός προτίμησε για την θέση αυτή τον εσωκομματικό του αντίπαλο ο οποίος και την κέρδισε.

Τόσο ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, όσο και ο Κένεντι, εκλέχτηκαν και οι δύο Πρόεδροι των ΗΠΑ με την βοήθεια και της μαφίας.

Το 1964 οι σύμβουλοι του Τζόνσον του πρότειναν να βομβαρδίσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Κίνας πριν αυτό ολοκληρωθεί και αυτός αρνήθηκε, όπως και τα έτη 2016 και 2020 οι σύμβουλοι του Τραμπ του πρότειναν να βομβαρδίσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας και του Ιράν πριν αυτά ολοκληρωθούν και αυτός αρνήθηκε.

Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Κίνα στήριζαν τους ισλαμιστές μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν κατά της ΕΣΣΔ με όπλα και χρήμα (ενώ οι Κινέζοι τους εκπαίδευαν σε στρατόπεδα εντός της χώρας τους όπως το Πακιστάν) και στην συνέχεια αυτοί όταν έληξε ο πόλεμος κατά της ΕΣΣΔ στράφηκαν εναντίον τους.

Εξεγέρσεις στο Θιβέτ υπό την ηγεσία του Δαλάι Λάμα και της CIA, έγιναν τα έτη 1959, 1987 και 1989 μ.Χ. αντίστοιχα.  

Τρεις κρίσεις συνέβησαν στα Στενά της Ταιβάν τα έτη 1954, 1958 και 1995 μ.Χ. αντίστοιχα.

Ο Ρόλλο της Νορμανδίας και ο Αττίλας των Ούννων θυσίασαν σκλάβους στους τάφους τους.

Τόσο οι Ρως, όσο και οι Νορμανδοί (Σκανδιναβικής καταγωγής και Βίκινγκς και οι δύο), αφομοιώθηκαν πολύ γρήγορα από τους πολυπληθέστερους Σλάβους και τους Φράγκους που είχαν κατακτήσει και τους έδωσαν το όνομα τους.

Τόσο ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής, όσο και ο Χάραλντ Χαντάσα είχαν Σκανδιναβική καταγωγή και από Βίκινγκς και οι δύο.

Ο Λίνκολν, όπως και ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός, αλλά και ο Τσιν Χουάνγκ Τι έπαιρναν χάπια υδραργύρου που τους δυλητηρίαζαν και επηρέαζαν την κρίση τους.

Η πρώτη προσπάθεια προστασίας των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών έγινε τα έτη 1957 και 1960 από τον Άιζενζαουερ πριν τον Κένεντι και τον Τζόνσον.

Τόσο οι Φούγκερ, όσο και Μέδικκοι, αλλά και οι  Ρότσιλντ δάνειζαν χρήματα σε όλες τις εμπόλεμες πλευρές και χρηματοδοτούσαν πολιτικούς που στήριζαν τα συμφέροντα τους να ανέλθουν στην εξουσία διάφορων κρατών.

Ο Μέγας Αλέξανδρος όπως και ο Ουάσιγκτον έλεγαν ότι έφτανε ένα δάκρυ της  μητέρας τους για να αλλάξουν γνώμη, ο μεν πρώτος όταν του ζήταγε ο Αντίπατρος να της ζητήσει να πάψει να εμπλέκεται στις πολιτικές τους ως αντιβασιλιάς της Ελλάδας και ο δεύτερος όταν τον έκανε να μην γίνει ναυτικός όταν δάκρυσε μπροστά του.

Τόσο ο Τσόρτσιλ, όσο και ο Ρούζβελτ ήταν ο πρώτος Λόρδος (Υπουργός) του Ναυτικού και ο δεύτερος Υφυπουργός Ναυτικών πριν γίνουν πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και Πρόεδρος των ΗΠΑ αντίστοιχα.    

Τόσο ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζάκσον, όσο και ο Καρλομάγνος ήταν αγράμματοι και έμαθαν γραφή σε μεγάλη ηλικία.

Η γυναίκα του Θεόδωρου Ρούζβελτ και η μητέρα του πέθαναν την ίδια μέρα, ενώ το ίδιο έτος και σε κοντινή χρονική απόσταση πέθαναν η μητέρα και η κόρη του Καίσαρα.

Οι Ρωμαίοι ισχυρίζονταν ότι με βάση το όραμα του Αινεία όταν συνάντησε αυτός τον πατέρα του στον Άδη ήταν προορισμένοι να κτίσουν μία τεράστια πολυετή Αυτοκρατορία και να υποτάξουν πολλά έθνη και να φέρουν την δικαιοσύνη στον κόσμο, όπως και οι Αμερικανοί στις μέρες μας ισχυρίζονται ότι (δήθεν) αποτελούν τον «εκλεκτό λαό του Θεού» και είναι τάχα προορισμένοι να μεταλαμπαδώσουν όλες τις αξίες τους στον κόσμο.  

Το πραξικόπημα στο Σουδάν το 2019 που λέγεται ότι ενορχηστρώθηκε και από την Αίγυπτο και οδήγησε στην πτώση του ισλαμικού καθεστώτος στο κράτος αυτό, θυμίζει σε κάποιους το πραξικόπημα το 1958 στο Ιράκ που λέγεται ότι και αυτό ενορχηστρώθηκε και από την Αίγυπτο και οδήγησε στην πτώση της μοναρχίας στην χώρα αυτή.

Οι Αμερικανοί έστειλαν στρατό στον Λίβανο το 1958 και το 1980 μ.Χ. 

Ο Zodiac είναι ο πιο διάσημος serial killer της ιστορίας των ΗΠΑ, πιθανόν και του κόσμου μετά τον Jack the Ripper. Η μυθολογική τους διάσταση άλλωστε έγκειται σε αυτό ακριβώς το κοινό στοιχείο (τους). Όπως και ο Βρετανός αντεροβγάλτης, έτσι και ο Zodiac δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ, διάγοντας ελεύθερο βίο έως το τέλος της ζωής τους.

Η δράση του χρονολογείται τη διετία 1968-69, όποτε και του αποδόθηκαν επισήμως πέντε δολοφονίες (άλλο ένα κοινό στοιχείο με τον ripper) και άλλες δύο αποτυχημένες απόπειρες. Ως γνωστόν, ο Zodiac, ο οποίος στοχοποιούσε κατά βάση νεαρά ζευγάρια, απολάμβανε να χλευάζει την αστυνομία και τα media, στέλνοντας επιστολές και κρυπτογραφημένα μηνύματα για τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες του (https://menshouse.gr/extras/135067/to-mystiko-toy-zodiac-apokalyfthike-51-chronia-meta-lythike-to-megalytero-mystirio-stin-istoria-tis-egklimatologias).

Στην δολοφονία του Λίνκολν τραυματίστηκε και ο Υπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης Ουίλιαμ Σούαρντ (σε άλλο σημείο), όπως και στην δολοφονία του Κένεντι τραυματίστηκε και ο κυβερνήτης του Τέξας Κόναλι (στο ίδιο σημείο).

Τόσο ο Λι Χάρβει Όσβαλντ, όσο και ο Τζέιμς Ελ Ρέι, οι δολοφόνοι του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αντίστοιχα, ήταν εγκληματίες, αποτυχημένοι, βίαιοι, με πολλές ταυτότητες, ενώ και οι δύο αρνήθηκαν ότι ήταν ένοχοι για τους φόνους αυτούς.

Ο Τζον Κένεντι όπως και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πέθαναν και οι δύο νέοι.

Τόσο η περιοδεία του Φραγκίσκου Φερδινάνδου στο Σεράγεβο, όσο και του Κένεντι στο Ντάλας, είχε ανοικοινωθεί λίγο πριν αυτοί φτάσουν στις πόλεις αυτές και δολοφονηθούν, ενώ και οι δύο λίγο πριν πεθάνουν αναφώνησαν: «Θεέ μου πυροβολήθηκα».

Και στις δύο περιπτώσεις, τραυματίστηκαν η σύζυγος του Φραγκίσκου Φερδινάνδου Σοφία (θανάσιμα), καθώς και ο κυβερνήτης του Τέξας Κόναλι (ελαφρότερα).

Ο Τζακ Ρούμπι, όπως και ο Χίτλερ και ο Στάλιν μεγάλωσαν από έναν βίαιο και αλκοολικό πατέρα.

Η Τζάκι Κένεντι δήλωσε μετά την δολοφονία του συζύγου της: «Αυτό ήταν το τέλος του Βασίλειου του Κάμελοτ» (παρομοιάζοντας τον σύζυγο της με την θρυλικό βασιλιά Αρθούρο και την κυβέρνηση του με το Βασίλειο του Κάμελοτ).

Η κηδεία του Τζον Κένεντι έγινε κατόπιν παραγγελία της συζύγου του Τζάκι σαν αυτή του Λίνκολν, ενώ το σώμα του Κένεντι εναποτέθηκε όπως παλαιότερα και το σώμα του Λίνκολν στην Ανατολική πλευρά του Λευκού Οίκου στο Μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη.

Παράλληλα, η άμαξα που μετέφερε το νεκρό σώμα του Κένεντι ήταν αυτή που μετέφερε παλαιότερα το νεκρό σώμα του Φραγκλίνου Ρούζβελτ, ενώ η Τζάκι άναψε δίπλα από τον τάφο του συζύγου της μία αιώνια φλόγα σαν αυτή που είχαν δει μαζί να ανάβει στο Παρίσι στην αψίδα του Θριάμβου το 1960.

Ο Όσβαλντ πριν την δολοφονία του Κένεντι με τυφέκιο, είχε προσπαθήσει να δολοφονήσει ανεπιτυχώς και τον στρατηγό Γουόκερ με τυφέκιο.

Την Πολιτική της «Νέας Συμφωνίας» εξήγγειλε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ και του «Νέου Συνόρου» ο Τζον Κένεντι.

«Στην Αρχαία Ρώμη ήταν μεγάλη τιμή να λέει κανείς Civis Romanus Surn, ενώ στην εποχή μας είναι μεγάλη τιμή να λέει κανείς είμαι Βερολινέζος», δήλωσε ο Κένεντι στην ομιλία του στο Βερολίνο μπροστά από το «Τείχος του Αίσχους».

Ο Κένεντι, όπως και ο Τραμπ αντιστάθηκαν και οι δύο στο βιομηχανικοστρατιωτικό σύμπλεγμα και αρνήθηκαν να ξεκινήσουν πολέμους όπως αυτά τους ζήτησαν, ενώ και οι δύο ήρθαν σε άγρια σύγκρουση με το FBI και την CIA.

Τόσο ο Καίσαρας, όσο και ο Κένεντι ήταν γυναικάδες, ενώ έκαναν πάντα τεράστια έξοδα για να εκλεγούν σε πολιτικά αξιώματα.

Το 1943 ο Κένεντι ως καπετάνιος φρεγάτας που βυθίστηκε στον Ειρηνικό από τους Ιάπωνες έσωσε κουβαλώντας ένας από τους άνδρες του στην θάλασσα (όπως ο Επαμεινώνδας και ο Σωκράτης τους Πελοπίδα και Αλκιβιάδη αντίστοιχα) και άλλους δέκα με τις οδηγίες του.

Παράλληλα ο ίδιος ο Κένεντι κολυμπούσε από το ένα νησί στο άλλο για την ασφάλεια του ίδιου και των ανδρών του, την έρευση τροφής, καθώς και βοήθειας (όπως έκαναν οι Σπαρτιάτες και οι Είλωτες στην Πύλο ή ο Καίσαρας στην Βρετανία όταν βυθίστηκε το καράβι του).

Οι στρατιώτες του Βιτέλιου στην Ρώμη και του Ασδρούβα στην Καρχηδόνα δεν δέχτηκαν τις συμφωνίες παράδοσης των αρχηγών τους και τις παραβίασαν με τελικό αποτέλεσμα να σκοτωθούν μέχρις ενός πολεμώντας.

Οι δολοφόνοι του Καίσαρα (Βρούτος, Κάσσιος), του Κένεντι (Όσβαλντ) και του Λίνκολν (Μπουθ) έχασαν και αυτού την ζωή τους λίγο μετά τον θάνατο των θυμάτων τους.

Ο Χένρυ Χάουαρντ Χολμς, ή Χέρμαν Γουέμπστερ Μάτζετ, έχοντας αγοράσει ένα οικόπεδο δίπλα στο φαρμακείο στο Σικάγο ο serial killer έχτισε ένα ξενοδοχείο τόσο αλλόκοτο, που οι γείτονες το αποκαλούσαν «κάστρο». Το εγκαινίασε στην διάρκεια μιας εμπορικής έκθεσης το 1893.

{Σύμφωνα μ’ ένα πρόσφατο προφίλ του πρώτου Αμερικανού serial killer, ο Χολμς είχε ομολογήσει ότι ο πατέρας του ήταν αλκοολικός κι η μητέρα του μια βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα (όπως ακριβώς οι πατεράδες και οι μητέρες των δικτατόρων Χίτλερ και Στάλιν).

Ο Χολμς συνολικά φέρεται να σκότωσε έως και 200 άτομα, ενώ τα περισσότερα θύματά του - όπως και του χειρότερου δολοφόνου κατά συρροή της Ρωσίας, του Μιχαήλ Ποπκόφ ήταν γυναίκες, ερωμένες του, υπάλληλοι και τουρίστες}.

Το ξενοδοχείο του τρόμου διέθετε δωμάτια με ηχομόνωση και λαβυρινθώδεις διαδρόμους, ορισμένοι εκ των οποίου δεν οδηγούσαν πουθενά. Πολλά από τα δωμάτια διέθεταν κρυφές καταπακτές, που επέτρεπαν στο παρανοϊκό δολοφόνο να μεταφέρει χωρίς να τον παίρνουν χαμπάρι τα πτώματα των θυμάτων του στο υπόγειο (όπως έκανε στην Γαλλία τον 15^ο Αιώνα μ.Χ. ο κατάδικος κατά συρροή δολοφόνος και Γάλλος αριστοκράτης Ζιλ ντε Ρε).

Εκεί, υπήρχαν βαρέλια με οξύ, λάσπη κι ένα κρεματόρια για να τα ξεφορτώνεται (https://www.iefimerida.gr/kosmos/holms-serial-killer-xenodoheio-tromoy-27-fonoys), όπως έκαναν και οι μπολσεβίκοι με τα πτώματα του τελευταίου Τσάρου της Ρωσίας Νικόλαο τον Β’ και της οικογένειας αυτού.

Τα δε πτώματα των θυμάτων του, ο Χολμς τα διαμέλιζε και πουλούσε τα όργανα και τα οστά τους στην μαύρη αγορά και σε ιατρικά ιδρύματα για το κέρδος (https://www.iefimerida.gr/kosmos/holms-serial-killer-xenodoheio-tromoy-27-fonoys).

Με πληροφορίες των «Αθηναϊκών», δώδεκα χρόνια μετά την πανδημία της «ισπανικής γρίπης» του 1918 που κόστισε τη ζωή σε περίπου δύο χιλιάδες Έλληνες και 72 εκατομμύρια παγκοσμίως, τον Ιανουάριο του 1931 ξέσπασε μια ακόμη πανδημία σε ολόκληρη την χώρα (όπως ακριβώς γίνεται και με τον κορωνοιό στις μέρες μας).

Υπήρχαν ήδη δημοσιεύματα που ενημέρωναν τους πολίτες για την ύπαρξη ενός ιού της γρίπης από την Ισπανία και τη Γαλλία και προέτρεπαν το Υπουργείο Υγιεινής να λάβει μέτρα, αλλά πολλοί δεν έδωσαν σημασία.

Η έλλειψη άμεσης πληροφόρησης, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε ορισμένες γειτονιές και τα φαινόμενα συνωστισμού, όπως η κοσμοσυρροή στο λιμάνι του Πειραιά για την υποδοχή της δημοφιλούς Αιγινήτισσας Μις Ελλάς, Χρυσούλας Ρόδη, που κόλλησε την γρίπη προτού ταξιδέψει στο Παρίσι για τον διαγωνισμό της Μις Ευρώπη (άσχετα που δεν κέρδισε κάποιο τίτλο), ήταν παράγοντες που ευνόησαν τη γρήγορη εξάπλωση του ιού.

Στο τέλος του Ιανουαρίου του 1931, ο Ελευθέριος Βενιζέλος διαγνώστηκε με γρίπη. Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά. Η επιβαρυμένη υγεία του ήταν γνωστή στους πολιτικούς κύκλους. Το καμπανάκι για την κατάστασή του όμως χτύπησε πολύ σύντομα, καθώς μέλη της κυβέρνησης και βουλευτές ήταν κλινήρεις με συμπτώματα γρίπης.

Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις των μελών του Κοινοβουλίου, ο κόσμος άρχισε να πανικοβάλλεται. Η Βουλή αναγκάστηκε να διακόψει τις εργασίες της και δόθηκε ρητή εντολή σε όλους τους βουλευτές να μην επισκέπτονται κανέναν. Ο δε Πρωθυπουργός τέθηκε σε καραντίνα.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, υπήρχαν κρούσματα γρίπης στην Αίγινα, την Κοκκινιά, τον Μαραθώνα και τη Λάρισα, τα οποία αυξάνονταν διαρκώς. Το Υπουργείο Υγιεινής έστειλε αντιγριπικά εμβόλια σε όσες περιοχές είχαν πολλά κρούσματα και αμέσως προχώρησε στο κλείσιμο των δημόσιων υπηρεσιών και των σχολείων, μια και το 30% των μαθητών ήταν ασθενείς.

Ο τότε Υπουργός Υγιεινής, Αλέξανδρος Παππάς, δήλωνε σε ελεύθερη απόδοση πως «η επιδημία της γρίπης είναι ελαφριάς μορφής, αλλά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι με ένα απλό συνάχι. (…). Είναι γεγονός πως κανένας θάνατος από την γρίπη δεν σημειώθηκε, ούτε εδώ (σ.σ. στην Αθήνα) ούτε στην επαρχία.

Η πανδημία επηρέασε κυρίως τις περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά. Αστυφύλακες και χωροφύλακες τοποθετήθηκαν σε στάσεις του τραμ και του ηλεκτρικού, έξω από φαρμακεία, για να αποτρέψουν τις εντάσεις και την κοσμοσυρροή, και σε καφενεία και ζαχαροπλαστεία, όπου διενεργούσαν ελέγχους για την τήρηση των μέτρων. Οι δε καταστηματάρχες και ιδιοκτήτες έπρεπε να απολυμαίνουν τις επιχειρήσεις καθημερινά.

Ο κόσμος άρχισε να συνετίζεται στις συστάσεις της κυβέρνησης, αλλά οι θάνατοι αυξάνονταν και οι ειδικοί εφάρμοσαν ένα lockdown σε ολόκληρη την χώρα. Όλα τα θεάματα σταμάτησαν. Χοροεσπερίδες, προβολές, παραστάσεις και ποδοσφαιρικοί αγώνες μπήκαν στον πάγο. Οι επαγγελματίες του χώρου και το κοινό αντέδρασαν τόσο έντονα που ανακλήθηκε η απόφαση του Υπουργού Υγιεινής.

Η οικονομία κατέρρεε ακόμη περισσότερο μέσα σε αυτό το δεκαήμερο του lockdown. Έτσι, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να άρει τα μέτρα όσο το δυνατόν συντομότερο. Μόλις φάνηκε η μείωση στον αριθμό των θανάτων, η οικονομία πήρε ξανά μπροστά, χωρίς βέβαια να διασωθεί από την πτώχευση της επόμενης χρονιάς (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6980021_1931-proto-lockdown-stin-istoria-tis-horas-i-arrostia-poy-htypise-tin).

Η πρώτη πυραμίδα της Αιγύπτου και των Αζτέκων ήταν βαθμιδωτή σαν τα Ζιγκουράτ της Μεσοποταμίας.

Τόσο η Ειρήνη στην Ρωμανία, όσο και η Τσε Χι στην Κίνα, αυτοανακυρήχτηκαν και οι δύο Αυτοκράτειρες και κυβέρνησαν τις χώρες τους στο όνομα των γιων τους, τους οποίους εκδίωξαν από την εξουσία όταν αυτοί έγιναν ανήλικοι και προσπάθησαν να αναλάβουν την διακυβέρνηση των χωρών τους, η οποία τους άνηκε δικαιωματικά.

Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που βασίλεψαν μαζί δύο μονάρχες, όπως π.χ. ο Φίλιππος ο Γ’ Αριδαίος και ο Αλέξανδρος ο Δ’ στην Αρχαία Ελληνική Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι Ιππίας και Ίππαρχος στην Αθήνα, ο Πέτρος ο Α’ ο Μέγας και ο Ιβάν ο Δ΄ στην Ρωσία, ο Αττίλας και ο Μπλέντας στους Ούννους, αλλά και ο Καρλομάγνος και ο Καρλομάνος στο κράτος των Φράγκων. 

Στην Ρωμανία, το ίδιο συνέβη με τους διαδόχους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του Κωνστάντιου, Κωνστά και Κωνσταντίνου του Β’, του Αρκάδιου και του Ονώριου, του Γρατιανού και Ουάλη (αρχικά)/Μεγάλου Θεοδόσιου (μετέπειτα), του Ιωάννη του Κατακουζηνού και του Ιωάννη του Ε’ του Μιχαήλ του Η’ και του Ιωάννη του Δ’.

Και επίσης των Νικηφόρου Φωκά/Ιωάννη Τσιμισκή με τον Βασίλειο τον Β’ και τον Κωνσταντίνο τον Η’, του Βασίλειου του Β’ και του Κωνσταντίνο του Η’, του Ηρακλέωνα και του Κωνστά του Γ’, του Ανδρόνικου Β΄ και Γ’, του Ιωάννη του Η’ με τον Μανουήλ του Β’/Ανδρόνικο Δ’/Μιχαήλ Θ’.

Στην δε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, του Καλιγούλα και Γέμελου, του Νέρωνα και του Βρετανικού, του Καρακάλα και του Γέτα, του Δοκλητιανού και του Μαξιμιανού, του Κωνστάντιου του Χλωρού και του Γαλέριου, του Γαλέριου και του Σέβηρου (αρχικά)/Λικίνιου (μετέπειτα), του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του Λικίνιου, καθώς και όλων των παράλληλων Αυτοκρατόρων της Δυτικής και Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέχρι την οριστική πτώση της πρώτης το 476 μ.Χ.

Ο Κάρολος ο Ε’ Κουίντος στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο Μουράτ ο Β’ στην Οθωμανική παραιτήθηκαν εν ζωή υπέρ των γιων τους, όπως και στην Ρωσική ο Νικόλαος ο Β’ και ο Εδουάρδος ο Η’ στην Αγγλία παραιτήθηκαν εν ζωή υπέρ των αδερφών τους.

Κήρυξη πολέμου και επίδοση μετά πολέμου πριν την επίδοση πολεμικού τελεσίγραφου έγινε στην Ελλάδα το 1940 από την Ιταλία και από την Ιαπωνία στις ΗΠΑ το 1941.

Επίθεση χωρίς κήρυξη πολέμου έγινε από  τους Ρώσους έναντι των Τούρκων στον Κριμαϊκό Πόλεμο και των Βουλγάρων κατά των Ελλήνων και των Σέρβων στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο.

Με την περίοδο του Τανζιμάτ (μεταρρυθμίσεων) υπό την «πίεση και έμπνευση» της Δύσης για ισονομία των λαών της, η Οθωμανική Αυτοκρατορία πάρα τις προσπάθειες του Σουλτάνου Αβύδου Μετζίτ τελικά αποδυναμώθηκε, πολλοί καταπιεσμένοι λαοί της επαναστάτησαν και ανεξαρτητοποιήθηκαν  από αυτή, ενώ όταν αυτή προσπάθησε να τους υποτάξει ξανά με την βία απέτυχε, χρεωκόπησε, έχασε εδάφη και τελικά διαλύθηκε.

Αντίστοιχα και η ΕΣΣΔ την περίοδο των μεταρρυθμίσεων της Γκλάσνοστ (διαφάνεια) και Περεστρόικα (ανασυγκρότηση) υπό την «πίεση και έμπνευση» της Δύσης για ισονομία των λαών της, η Σοβιετική Αυτοκρατορία πάρα τις προσπάθειες του Προέδρου της Μιχαήλ Γκορμπατσόφ τελικά αποδυναμώθηκε, πολλοί καταπιεσμένοι λαοί της επαναστάτησαν και ανεξαρτητοποιήθηκαν  από αυτή, ενώ όταν αυτή προσπάθησε να τους υποτάξει ξανά με την βία απέτυχε, χρεωκόπησε, έχασε εδάφη και τελικά διαλύθηκε.

Οι Βρετανοί και οι Ρώσοι έσωσαν τους Τούρκους από τον Μεγάλο Ναπολέοντα το 1797, και τα 1833 και 1839 από τους Αιγυπτίους με τους Τουρκοαιγυπτιακούς Πολέμους.

Οι Αγγλογάλλοι έσωσαν τους Τούρκους από τους Ρώσους το 1829 μετά από την προέλαση των Ρώσων ως την Ανδριανόπουλε το 1829 και στον Κριμαϊκό Πόλεμο το 1854.

{Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις με στρατό και στόλο, οι Μεγάλες Δυνάμεις έσωσαν τους Οθωμανούς και απέτρεψαν την πλήρη διάλυση της Αυτοκρατορίας, γιατί προτιμούσαν μία αδύναμη Αυτοκρατορία που μπορούσαν να ελέγχουν και να νικάνε εύκολα και όχι μία ισχυρή δύναμη που θα τους αντικαθιστούσε παίρνοντας την θέση τους}.

Με Συνθήκη του Βερολίνου το 1881 οι Γερμανοί ακυρώσαν την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου που είχε δώσει πολλά εδάφη και δικαιώματα στους Ρώσους από τους Οθωμανούς, όπως και με την Συνθήκη της Συμβάσης των Στενών του έτους 1839 ακυρώθηκε η Συνθήκη του Χουνκιάρ Ισκελεσί 1833  η οποία  είχε δώσει πολλά εδάφη και δικαιώματα στους Ρώσους από τους Οθωμανούς.

Η τραγωδία αναπτύχθηκε στην Αρχαιά Αθήνα και Κόρινθο από τους τυράννους αυτών Περίανδρο και Πεισίστρατο, οι οποίοι προσέφεραν άρτο και θεάματα για να ξεχνάει ο κόσμος την καταπίεση και την τυραννία και τα βάσανα τους.

Παράλληλα και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, που ήταν ισόβιοι δικτάτορες προσέφεραν άρτο και θεάματα, και όταν δεν είχαν άρτο μόνο θεάματα (π.χ. στο Κολοσσιαίο).

Στον 20^ο Αιώνα, οι δικτάτορες Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο υποστήριζαν ποδοσφαιρικές ομάδες για να ξεχνάει ο κόσμος την καταπίεση και την τυραννία και τα βάσανα τους (π.χ. της Σάλκε στην Γερμάνια, στην Λάτσιο στην Ιταλία και στην Ρεάλ στην Ισπανία).

Στον Ψυχρό Πόλεμο οι Μεγάλες Δυνάμεις ΗΠΑ και ΕΣΣΔ έδιναν ναρκωτικά (π.χ. ναρκωτικά και LSD), προκειμένου να  ξεχνάει ο κόσμος την καταπίεση και την τυραννία και τα βάσανα τους.

Οι Αρχαιότερες μοναρχίες στον κόσμο στις μέρες μας είναι αυτές της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιαπωνίας, οι οποίες εγκαθιδρυθήκαν από ξένες εισβολές στα κράτη αυτά (του Γουλιέλμου του Κατακτητή και των Γιομάτο αντίστοιχα) και ήταν αρχικά απόλυτες μοναρχίες αλλά στις μέρες μας βασιλευόμενες.

Πριν από αυτές, ιδιαίτερα μακρόχρονες δυναστείες που δεν υπάρχουν πια είναι αυτές των Ρούρικ (που και αυτή εγκαθιδρύθηκε με εισβολή στα Σλαβικά εδάφη) και των Αψβούργων στην Αυστρία (με εκλογή αυτών στον θρόνο).

Τόσο ο Κύρος ο Β’ ο Μέγας, όσο και ο Μέγας Αλέξανδρος σεβάστηκαν την Πιστή, τα έθιμα και τα ιερατεία των λαών που απελευθέρωσαν, ενώ διορίσαν ακόμα και γηγενείς κυβερνήτες σε αυτά, κερδίζοντας με τον τρόπο αυτό την ευγνωμοσύνη των λαών αυτών.

Επίσης, ο Κύρος ο Β’  Μέγας (αλλά και ο Δαρείος ο Α’  ο Μέγας και ο Ξέρξης ο Α’ μετά από αυτόν) πίστευε ότι είχε παγκόσμια αποστολή την νίκη επί των αντιπάλων του «θεού» του Αχούρα Μάντζα μέχρι και στις Έσχατες μέρες, όπως ακριβώς μετέπειτα οι Χαλίφες του ισλάμ πίστευαν και αυτοί για την πιστή τους.

Όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε το Χριστόγραμμα και το Λάβαρο ως σύμβολο της Αυτοκρατορίας του, της Ρωμανίας, έτσι και οι Ασσύριος είχαν την Σελήνη ως σύμβολο της Αυτοκρατορίας τους.

Επίσημη γλώσσα στην Περσική Αυτοκρατορία (και στην Ασσυριακή πριν από αυτήν) ήταν τα Αραμαϊκά, στου Μεγάλου Αλεξάνδρου τα Ελληνικά, ενώ στις μέρες μας στην ΕΕ και στις ΗΠΑ τα Αγγλικά.

Πολλοί λαοί στην Αρχαιότητα (π.χ. οι Βαβυλώνιοι και οι Ασσύριοι), αλλά και στην σύγχρονη εποχή (π.χ. Γερμανοί, Βρετανοί, Γάλλοι), προέβαιναν στην εκτόπιση πληθυσμών από τα κράτη που είχαν καταλάβει (π.χ. Πολωνών, Εβραίων, Χερέρο, Μπόερς, Αλγερινών).

Τα δε διατάγματα επιστροφής των εκτοπισμένων λαών από τον Κύρο τον Μέγα στις εστίες τους για την εκ νέου ανοικοδόμηση τους από αυτούς, θεωρήθηκαν από κάποιους ως ο πρώτος «καταστατικός χάρτης δικαιωμάτων του ανθρώπου».

Το 1.700 π.Χ. οι Άρειοι Μήδοι και Πέρσες κατέλαβαν το σημερινό Ιράν (τότε Ελάμ), ενώ ένας άλλος κλάδος τους, οι Ινδο-Άρειοι κατέλαβαν όλη την Βόρεια και Κεντρική Ινδία.

Τόσο ο Στολύπιν στην Ρωσία στις αρχές του 20^ο Αιώνα μ.Χ., όσο και ο Εφιάλτης στην Αρχαία Αθήνα του 5^ου Αιώνα, οι οποίοι ήταν φιλολαϊκοι ηγέτες, οι οποίοι πήραν μέτρα υπέρ του λαού και παράλληλα αφαίρεσαν εδάφη και προνομία από τους αριστοκράτες, αν και οι ίδιοι είχαν και αυτοί αριστοκρατική καταγωγή.

Τελικά και οι δύο δολοφονήθηκαν (όπως και οι φιλικοί ηγέτες Γράκχοι στην Ρώμη), είτε από τους ομοϊδεάτες με αυτούς αριστοκράτες/ολιγαρχικούς που ήταν δυσαρεστημένοι με αυτούς για τα προνόμια που έχασαν και ήθελαν να πάρουν την πολιτική τους θέση (π.χ. ο Περικλής του Εφιάλτη στην Αθήνα), είτε από πολιτικούς αντιπάλους που φοβόνταν ότι με τα μέτρα τους θα έχαναν αυτοί την οποία πολιτική επιρροή είχαν αυτοί στον λαό (π.χ. οι αναρχικοί στον λαό της Ρωσίας).

Τόσο ο Απτάλικος χορός (που χορεύεται στην Αττάλεια και την Κύπρο), όσο και ο Πυρρίχιος χορός (που χορεύεται στον Πόντο) είναι και οι δύο πολεμικοί χοροί.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Τσόρτσιλ, και οι δύο έχοντας διδαχθεί από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στον οποίο και οι δύο έλαβαν μέρος και πολέμησαν από τις αποτυχημένες στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτόν (ο διμέτωπος πόλεμος για την Γερμανία και η αποτυχημένη αμφίβια απόβαση στην Καλλίπολη για την Μεγάλη Βρετανία), προσπάθησαν να μην τις εφαρμόσουν κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο ηγέτες των κρατών τους ήταν οι ίδιοι.

Μία όμορφη γυναίκα της Κωνσταντινούπολης, η Ελένκω Εμφιετζήδενα, μία τολμηρή γυναίκα ασκούσε εξουσία στους επιζήσαντες άρχοντες και συμπατριώτες της λέγοντας «εγώ είμαι το Γένος», όπως και ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΔ’, ο λεγόμενος και «βασιλιάς Ήλιος», φέρονταν να έλεγε: «Το κράτος είμαι εγώ». 

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ όπως και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ πριν από αυτόν προέτρεψαν τους συμπολίτες τους και οι δύο να πάψουν να φοβούνται (την ανεργία και τον κορωνοιό αντίστοιχα).

Οι Έλληνες, παρά τις αντίθετες δημοσκοπήσεις, ψηφίσαμε "ΟΧΙ" τόσο στο παντελώς αντεθνικό σχεδίου Ανάν το 2004, όσο και στο ψευδοδημοψηφίσμα του  Τσίπρα και των Ευρωπαίων (δήθεν) «συμμάχων» μας το 2015.

Συγκυριαρχία Ρώσων και Τούρκων υπήρχε για ένα διάστημα βάσει Συνθήκων στα Επτάνησα και στην Μολδοβλαχία. 

Ο γιατρός Ιπποκράτης, ο γιατρός Νοστράδαμος όπως και ο επίσης γιατρός Άντων Τσέχοφ (απόφοιτος από το Ελληνικό σχολείο του Τάγκονρακ), προσέφεραν με περιοδείες τις υπηρεσίες τους δωρεάν και τρεις στον λοιμό των Αθηνών, την περίοδο της πανούκλας και σε περίοδο χολέρας αντίστοιχα στις πατρίδες τους.

Η Δούκισσα της Πλακεντίας κλείστηκε στο σπίτι της στο Μεταξουργείο όταν πέθανε η κόρη της Ελίζα και περνούσε χρόνο μαζί με την μούμια της κόρης της, την οποία τοποθέτησε σε ξύλινη λάρνακα στο υπόγειο (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6980676_doykissa-tis-plakentias-i-tariheymeni-kori-o-listarhos-ntabelis-kai), όπως έκανε και ο Ηρώδης ο Μέγας με την νεκρή σύζυγο του παλαιοτέρα.

Εναντίον του Αρμίνιου στην Γερμανία, του Μοχάμεντ Σαχ και του Τζελ Αλ Αντίν στην Χωρασμία και του Πάντσο Βίλα στο Μεξικό, έγιναν στα κράτη αυτών τιμητικές εκστρατείες και σφαγές από τους Ρωμαίους υπό τον Γερμανικό, τους Μογγόλους υπό τον Τζένκινς Χαν και τους Αμερικάνους από τον στρατηγό Πέρσινγκ, άλλα παρόλα αυτά αυτοί δεν συνελήφθησαν ποτέ από τους εχθρούς τους.

Οι προσπάθειες του Ταρκύνιου του Υπερήφανου, του Ιππία και των Ιακωβιτών να ανακαταλάβουν τους θρόνους τους στην Ρώμη, την Αθήνα και την Αγγλία με στρατό απέτυχαν όλες τελικά.

Ο Ηρώδης ο Μέγας, ο Οδάκραος, ο Πεδινός ο βραχύς, και ο Ιού, οι οποίοι ήταν σημαντικοί πολιτικοστρατιωτικοί αξιωματικοί (στρατηγοί, Μαγιορδόμοι) στους Ασμοδαίους, τον Ρωμύλο Αυγουστύλο, στους Μεροβίγγειους και στον Ιωράμ αντίστοιχα (στο Αρχαίο Ισραήλ, την Ρώμη και την Φραγκιά αντίστοιχα), εκθρόνισαν με την βία τους προκάτοχους τους και τις δυναστείες τους και εγκαθίδρυσαν τις δίκες τους στην θέση αυτών.

Κατά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο οι Γερμανοί, όσο και οι Ιάπωνες αφήσαν επίτηδες μεγάλες ποσότητες οπλισμού από τις χώρες που είχαν καταλάβει οι ίδιοι σε Ευρώπη και Νοτιοανατολική Ασία (π.χ. Ελλάδα, Βιετνάμ), προκειμένου να τις ανακαλύψουν οι εχθρικές σε αυτούς αντάρτικες οργανώσεις αυτών και να πολεμήσουν μαζί τους άγρια για την εξουσία σε εμφύλιο ή και τις Μεγάλες Δυνάμεις που θα ανακαταλάμβαναν αυτές (π.χ. ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετάνια, Γαλλία), όπως και έγινε.

Κατά την διάρκεια της Γαλλικής, της Ρωσικής και της ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν, εκδιώχτηκαν ή αυτοεξορίστηκαν οι έμπειροι στρατιωτικοί αξιωματικοί αυτών ως πιστοί στους μονάρχες που εκδιώχτηκαν από τα κράτη αυτά, μέχρι να καταλάβουν οι νέοι ηγέτες την ανάγκη να έχουν εμπείρους αξιωματικούς για τον στρατό τους, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα αξιόμαχος πριν τις επαναστάσεις αυτές και υστέρα από αυτές έπεσε σε ισχύ από τις διώξεις.

Οι δε ΗΠΑ στο Ιράκ υπερφαλάγγισαν τα οχυρά και τον στρατό των Ιρακινών στο Κουβέιτ και περικύκλωσαν και διέλυσαν τον στρατό τους με αστραπιαία αιφνιδιαστική επίθεση τεθωρακισμένων, όπως ακριβώς έκαναν και στην Γραμμή Μαζικό και τον Γαλλικό στρατό οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η περιοχή της Παλαιστίνης έχει βιώσει πολλούς σεισμούς, οι πιο καταστροφικοί ήταν εκείνοι του 31 π.Χ., του 363 μ.Χ., του 749 και του 1033 μ.Χ. Τα γεγονότα του 1759, μαζί με τον προηγούμενο σεισμό του 1202 στην Συρία και το επακόλουθο τσουνάμι με πάνω από ένα εκατομμύριο θανάτους που οφείλονται σε αυτό, ήταν πιθανότατα οι ισχυρότεροι ιστορικοί σεισμοί στην περιοχή.

Ο τελευταίος μεγάλος σεισμός που έπληξε το Ισραήλ ήταν ο σεισμός της Ιεριχώ με 6,5 ρίχτερ το 1927. Ο αριθμός των νεκρών στην Ιερουσαλήμ περιελάμβανε περισσότερα από 130 άτομα και περίπου 450 τραυματίστηκαν. Περίπου 300 σπίτια κατέρρευσαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές μέχρι το σημείο που να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

Ο σεισμός προκάλεσε επίσης σοβαρές ζημιές στους τρούλους της Εκκλησίας του Αγίου Τάφου και στο τζαμί του Αλ Άκσα. Ο αριθμός των νεκρών στο Σεχέμ (Nablus) περιελάμβανε περισσότερα από 150 άτομα και περίπου 250 τραυματίστηκαν Το Τζαμί της Νίκης και τα ιστορικά τμήματα του Μεγάλου Τζαμιού του Ναμπλού υπέστησαν σοβαρές ζημιές.

Η πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ έδειξε επίσης ότι οι σεισμοί μεγέθους 7,5 ρίχτερ έπληξαν την Νεκρά Θάλασσα κάθε 1.300 έως 1.400 χρόνια αντί για κάθε 10.000 χρόνια κατά μέσο όρο όπως πίστευαν προηγουμένως.

Ο τελευταίος σεισμός τέτοιου μεγέθους που συγκλόνισε την περιοχή ήταν το έτος 1.033, πριν από σχεδόν χίλια χρόνια, που σημαίνει ότι ένας άλλος τέτοιος μεγάλος σεισμός αναμένεται να χτυπήσει την περιοχή οποιαδήποτε στιγμή τους επόμενους Αιώνες (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/12/blog-post_231.html).

Κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης το 1789, οι Γάλλοι επαναστάτες κατέλαβαν με έφοδο την Βαστίλη και μετέπειτα και τα Βασιλιά ανάκτορα στο Παρίσι, όπως και κατά την διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης το 1917 οι Ρώσοι επαναστάτες κατέλαβαν τα χειμερινά ανάκτορα στην Αγία Πετρούπολη.

Η Αικατερίνη η Μεγάλη χρησιμοποιούσε οντισιόν που διεύθυνε ο Ποτέμκιν για να αποκτήσει εραστές, όπως και στην Ρωμανία ο Θεόφιλος για να αποκτήσει σύζυγο, αλλά και η Πουλχερία για να βρει σύζυγο για τον αδερφό της τον Θεοδόσιο τον Β’.

Υπήρχαν φυλές κανίβαλων Ινδιάνων το 1.500 μ.Χ. στην Βραζιλία, όπως και στο Κονγκό το 2.000.

Οι μετανάστες από την Πόλη και την Γερμανία Βασίλι Ζαχάροφ και Φρίντριχ Τραμπ ήταν πριν γίνουν και οι δύο επιχειρηματίες προαγωγοί γυναικών, από οπού έβγαλαν και τα πρώτα χρήματα τους που επένδυσαν μετρά στις επιχειρήσεις τους (κατασκευαστικές και πώλησης όπλων αντίστοιχα).

Τόσο ο Αντώνιος, όσο και ο Γκραντ, αν και μεγάλοι ποτές και κακοί πολιτικοί και οι δυο τους, ήταν ικανοί στρατιωτικοί.

Τόσο η Ζηνοβία, η γυναικά του Οδάνθαου στην Παλμύρα, συμμάχου της Ρώμης, όσο και η Βαοδίκεια, η γυναίκα του Καράκτακου στην Βρετανία, συμμάχου της Ρώμης, όταν πέθαναν οι σύζυγοι τους, επαναστάτησαν και εξαιτίας της καταπίεσης των Ρωμαίων εναντίον τους, όμως ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες Αυρηλιανό και Νέρωνα.

Ο Ζηνόδοτος έφτιαξε ένα τεράστιο άγαλμα 33 μέτρων του Νέρωνα μπροστά στον Χρυσό Οίκο του, όπως και για τον Ναβαχοδονόσορα φτιάχτηκε ένα τεράστιο άγαλμα 46 μέτρων και του Ερμή για δέκα χρονιά, όπως ακριβώς έκανε και ο Φειδίας με το Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δια στην Ολυμπία και της Αθήνας στον Παρθενώνα στην Αθηνά.

Υπήρχε χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δια στην Ολυμπία, της Αθηνάς στον Παρθενώνα στην Αθήνα και της Ήρας στο Ηραίο Άργος, τα οποία κατασκεύασαν οι Ευπόλεμος, Πολύκλειτος και ο Φειδίας αντίστοιχα.

Ο Ερρίκος ο Β’ της Αγγλίας, όπως και ο Ερρίκος ο Δ’ της Γερμανίας, αναγκάστηκαν να ζητήσουν ταπεινωτικά συγνώμη και μετάνοια από τον πάπα της Ρώμης, όταν ήρθαν σε σύγκρουση μαζί του και αυτός τους αφόρισε, το μεν πρώτο για τον φόνο του Τόμας Μπέκετ και τον δεύτερο για την προσπάθεια του να διορίζει αυτός επισκόπους στην Γερμανία αντί για τον πάπα, με αποτέλεσμα οπ ευγενείς τους να ξεσηκωθούν εναντίον τους και οι ίδιοι να κινδυνεύσουν να χάσουν τον θρόνο τους.

Ο αγνώμων Ριχάρδος ο Β΄ της Αγγλίας που πηρέ χάρη από τον Ερρίκο τον Δ’ όταν αυτός τον νίκησε, προσπάθησε να εξεγερθεί ξανά εναντίον του και τελικά ηττήθηκε και εκτελέστηκε, όπως ακριβώς έκανε και ο αγνώμων Λικίνιος με τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Τόσο ο Ερρίκος ο Ε’ της Αγγλίας, όσο και ο Ιωάννης ο Κομνηνός, αρπάξαν και φορέσαν το στέμμα του πατερά τους στο κεφάλι τους και οι δύο πριν αυτοί πεθάνουν οριστικά.

Τόσο ο Ερρίκος ο Γ’, όσο και ο Ερρίκος ο Δ΄ της Αγγλίας δολοφονήθηκαν και οι δύο από φανατικούς καθολικούς μονάχους.

Η εταίρα Θες, παντρεύτηκε τον Πτολεμαίο τον Α’, ή Ευφημία τον Ιουστίνο και  η Θεοδώρα τον Ιουστινιανό.

Ο Αυτοκράτορας Ερρίκος Χριστόφορος της Αϊτής, που πηρέ τον θρόνο μετά τον φόνο του προκάτοχου του Νέασίν, κατάπεισε άγρια τον λαό του και τελικά προκάλεσε εξέγερση του στρατού του και για να μην πέσει στα χεριά τους αυτοκτόνησε.

Αντίστοιχα και ο Αυτοκράτορας Νέρωνας στην Ρώμη, που \πηρέ τον θρόνο μετά τον φόνο του προκάτοχου του Κλαυδίου, κατάπεισε άγρια τον λαό του και τελικά προκάλεσε εξέγερση του στρατού του και για να μην πέσει στα χέρια τους αυτοκτόνησε.

Ο Εσάτ Πασάς της Αλβανίας δολοφονήθηκε εξόριστος από Αλβανό φοιτητή για τα εγκλήματα του, όπως και ο Εσάτ Πασάς και ο Τζεμάλ Πασάς της Τουρκίας δολοφονήθηκαν εξόριστοι από Αρμένιους φοιτητές για τα εγκλήματα τους.

Τόσο η Ευδοξία της Ρωσίας, όπως και η Θεοφανώ στο Βυζάντιο κλείστηκαν από τους Μέγα Πέτρο και τον Ιωάννη τον Τσάμική σε μοναστήρια, έφυγαν κρυφά από αυτά, συνελήφθησαν και ξανακλείστηκαν σε αυτά.

Η Ευδοξία της Ρωσίας υπέστη δημόσιο μαστίγωμα σαν Βαοδίκεια και κόρες της από τον Μέγα Πέτρο και τους Ρωμαίους αντίστοιχα.

Τόσο ο Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός, όσο και ο Πέτρος ο Μέγας σκότωσαν και οι δύο τους γιους τους.

Τόσο η Αικατερίνη η Μεγαλη της Ρωσίας, όσο και ο Φερδινάνδος ο Α’ της Ρουμανίας στις διαθήκες τους απέκλεισαν λόγω της άσχημης διαγωγής τους τους γιους τους Παύλο και Κάρολο από την διαδοχή προς όφελος των εγγονών τους Αλέξανδρου του Α’ και Μιχαήλ του Α’ αντίστοιχα.

Τόσο ο Μέγας Φρειδερίκος, όσο και ο γιος του Μεγάλου Πέτρου .Αλέξιος προσπάθησαν και οι δύο να δραπετεύσουν με τους αυταρχικούς πατεράδες του (Φρειδερίκο Γουλιέλμο τον Β΄ και Πέτρο τον Α’ αντίστοιχα), συνελήφθησαν και οι δύο, φυλακίστηκαν, και ο μεν πρώτος παρότι ο πατέρας του ήθελε να τον εκτελέσει τελικά έζησε, ενώ ο δεύτερος εκτελέστηκε με διαταγή του πατέρα του.

Τόσο ο Πέτρος ο Μέγας της Ρωσίας, όσο και ο Γεώργιος ο Β’ της Αγγλίας έδερναν και μεταχειρίζονταν βίαια τους γιους και διαδόχους τους και οι δύο.

Ο ευνούχος Ποθεινός ξεσήκωσε τον Πτολεμαίο τον ΙΓ΄ κατά του Καίσαρα, ηττήθηκε και συνελήφθη από τον Καίσαρα και εκτελέστηκε, όπως ακριβώς και ο ευνούχος Αυλαίος ξεσήκωσε τον Πτολεμαίο τον Φιλομήτωρα κατά του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς, ηττήθηκε και συνελήφθη από τον Αντίοχο και εκτελέστηκε.

Η Αικατερίνη η Μεγάλη της Ρωσίας είχε ως ευνοούμενους (αλλά και εραστές της) τους Ποτέμκιν και τους αδερφούς Ορλόφ και η Ελισάβετ της Αγγλίας είχε ως ευνοούμενους τους Κομήτες του Έσσεξ και του Λάιτεσρερ.

Ευνοούμενος του Πέρση βασιλιά Αχασβήρου ήταν ο Αμάν και των Ιάκωβου του Α΄ και Κάρολου του Α΄ της Αγγλίας ο Δούκας του Μπάνγκιχαμ.

Οι Ζηλωτές στην Ιουδαία, οι οποίοι μισούσαν φανατικά τους Ρωμαίους και ήθελαν να τους διώξουν από την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ, ξεσηκωθήκαν τελικά το 66 μ.Χ. κατά των Ρωμαίων και είχαν στην κατοχή τους ως το 70 μ.Χ. την Ιερουσαλήμ, οπότε αυτή κατελήφθη από τον Τίτο και καταστράφηκε ολοσχερώς και αυτή και οι Ζηλωτές μαζί.

Αντίστοιχα, οι Ζηλωτές στην Ρωμανία, οι οποίοι μισούσαν φανατικά τους αριστοκράτες και ήθελαν να τους διώξουν από την Ρωμανία, ξεσηκωθήκαν τελικά το 1.341 μ.Χ. κατά των Ρωμαίων και είχαν στην κατοχή τους ως το 1.349 μ.Χ. την Ιερουσαλήμ, οπότε αυτή κατελήφθη από τον Ιωάννη τον Κατακουζηνό και καταστράφηκαν οριστικά και ολοσχερώς οι Ζηλωτές σε αυτή.

Υπήρχαν ευνούχοι μονάρχες και ηγέτες σαν τον Φιλαίτερο της Περγάμου ή τον δικτάτορα Συλά στην Ρώμη.

Τόσο η Ζηνοβία, όσο και η Κλεοπάτρα επέκτειναν (με στρατιωτικά μέσα ή και θέλγητρα) τα κράτη τους σε Αίγυπτο, Συρία, Παλαιστίνη, Μικρά Ασία (μετά τον θάνατο του Οδάνθαου και του Καίσαρα αντίστοιχα), ήρθαν σε σύγκρουση με τους Ρωμαίους ηγέτες Οκταβιανό και Απριλιανό, ηττήθηκαν από αυτούς, συνελήφθησαν, και έχασαν την ζωή τους με τους γιους τους Καισαρίωνα και Αθηνόδωρο (αν και για την Ζηνοβία και τον γιο της λέγεται πως πήραν τελικά χάρη και έζησαν στην Ρώμη).

Τόσο η Κλεοπάτρα, όσο και η Βερενίκη και η Μεγάλη Αικατερίνη ασκήσαν μεγάλη γοητεία και επέκτειναν την πολιτική τους επιρροή μέσω της σχέσης τους με ισχυρούς άντρες, δηλαδή τον Αντώνιο, τον Τίτο, τον Ποτέμκιν και τους Ορλόφ αντίστοιχα.

Ο Ούννος βασιλιάς Αττίλας ηττήθηκε στα Καταλαυνικά πεδία το 451 μ.Χ. και στην επίθεση και εκστρατεία του κατά της Ρώμης το 452 μ.Χ. από τον Ρωμαίο στρατηγό Αετοί, όπως και Βησιγότθος βασιλιάς Εύριχος ηττήθηκε στην επίθεση και εκστρατεία του κατά της Ρώμης το 475 μ.Χ. από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ιούλιο Νέπωτα.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ιούλιος Νέπως, γνωστός και ως ο τελευταίος Ρωμαίος Αυτοκράτορας της Δύσης, εκθρονίστηκε πραξικοπηματικά όταν βρίσκονταν εκτός Ρώμης, όπως και ο Αιγύπτιος μονάρχης Φάρου, γνωστός ως ο τελευταίος μονάρχης της Αιγύπτου όταν βρίσκονταν εκτός Αιγύπτου στο εξωτερικό.

Ο Ακενατόν στην Αίγυπτο, όπως και ο Άκμπαρ ο Μέγας στην Ινδία, παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαών τους και των ιερέων τους, ίδρυσαν νέες συγκριτιστικές θρησκείες με επικεφαλής τους ίδιους σε μία προσπάθεια να ενώσουν όλες τις θεότητες και τις θρησκείες των κρατών τους σε μία, επικεφαλής των οποίων ήταν οι ίδιοι και μετά τον θάνατο τους διαλυθήκαν οριστικά.

Κατά τον νυν πρωθυπουργό των Σκοπίων Ζάεφ η δήθεν «συμφωνία των Πρεσπών», ήταν το τέταρτο Ίλιντεν για την χώρα του, μετά το πρώτο Ίλιντεν (10μερη Βουλγαρική εξέγερση το 1904), την (παντελώς ανιστόρητη και λυτρωτική) μετονομασία της Βουλγαρικής επαρχίας Βαρδάσκα σε (ψευδό) «Μακεδονία» το 1944, όπως και την ανεξαρτησία των Σκοπίων το 1991 και ο σφετερισμός του ονόματος της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας από το κράτος αυτό.

Εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ) υπάρχουν και οι Ηνωμένες Μεξικανικές Πολιτείες (Μεξικό).

Η Μεγάλη Βρετανία, ήρθε σε σύγκρουση με την Γαλλία για την ένταξη της στην ΕΟΚ λόγω του ότι η χώρα αυτή ήθελε να εισέλθει στον οργανισμό αυτό με το συγκεκριμένο όνομα που παρέπεμπε στην Γαλλική επαρχία της Βρετάνης.

Αυτό συνέβη από τον φόβο των Γάλλων ότι η αποδοχή των Βρετανών στην ΕΟΚ με το όνομα αυτό, θα είχε ως αποτέλεσμα να θέσει αλυτρωτικές διεκδικήσεις από πλευράς των Βρετανών για την περιοχή αυτή και να παραχαράξει την ιστορία της περιοχής αυτής.

Για παρεμφερείς λογούς ήρθε και η Μογγολία σε σύγκρουση με την Κίνα, όταν οι Κινέζοι σφετερίστηκαν ανιστόρητα την ιστορική κληρονομιά του Τζένκινς Χαν που ανήκει κανονικά στην Μογγολία, ή η Κίνα με την εθνικιστική Κίνα (Ταιβάν) για την αποκλειστική χρήση του ονόματος Κίνα για μόνο μία από τις δύο χώρες.

Και επίσης η Μεγάλη Βρετανία με την Ιρλανδική Δημοκρατία για το όνομα Έιρε (Ιρλανδία) για την Βορειά Ιρλανδία, η Δυτική με την Ανατολική Γερμανία για την αποκλειστική χρήση του ονόματος της Γερμανάς για μόνο μία από τις δύο χώρες, όπως και η πατρίδα μας η Ελλάδα με τα Σκόπια για την χρήση του ονόματος και της ιστορίας της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας για παγκόσμια αποκλειστική χρήση.

Πολλά κράτη αλλάξαν το αρχικό τους όνομα, όπως π.χ. το Βελγικό Κονγκό μετονομάστηκε σε Ζαΐρ και μετά σε Κονγκό, η Ροδεσία σε Ζιμπάμπουε, η Δαχομέη σε Μπενίν, η Άνω Βόλτα σε Μπουρκίνα Φάσο, η Κεϋλάνη σε Σρι Λάνκα, το Σιάμ σε Ταϊλανδή, η Σουαζιλάνδη σε Εσουατίνι, η Περσία σε Ιράν, η Υπεριορδανία σε Ιορδανία, και η Αβησσυνία σε Αιθιοπία.

Στην επιχείρηση Βαλκυρία κατά του Χίτλερ, όπως και στην Στάση του Νίκα κατά του Ιουστινιανού, οι συνωμότες και εξεγερθέντες εναντίον τους, ενώ αρχικά φαίνονταν ότι θα επιτύγχαναν να τους ρίξουν από την εξουσία, στην συνέχεια, λόγω των λαθών των εξεγερθέντων και της άμεσης αντίδρασης των ηγετών, οι επαναστάτες νικήθηκαν και εξοντωθήκαν μαζί με τους ηγέτες τους.

Οι ηγέτες των επαναστατών στην πρώτη περίπτωση κρεμάστηκαν σε τσιγκέλια, ενώ στην δεύτερη κρεμάστηκαν και τα πτώματα τους ρίχτηκαν στον Βόσπορο (όπως έγινε και με τον καθαιρεθέντα Οθωμανό Σουλτάνο Σελίμ τον Γ’ μετέπειτα).

Τόσο ο Αυτοκράτορας Κανγκσί της Κίνας, όσο και ο Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας της Ρωμανίας, ξενίτευαν και οι δύο μέχρι αργά το βραδύ δουλεύοντας.

Τόσο ο Ιουστινιανός ο Μέγας με την Στάση του Νίκα, όσο και ο Ρισελιέ με την εξέγερση της Σφενδόνης, όταν νίκησαν αποδυνάμωσαν πολύ την ισχύ της αριστοκρατίας.

Οι τέσσερις Ιρακινοί εθνικιστές αξιωματικοί (γνωστοί ως το «Χρυσό τετράγωνο») που προσπάθησαν με το πραξικόπημα τους στο Ιράκ το 1941 εν μέσω Β’ ΠΠ να στρέψουν την χώρα αυτή από την συμμαχία με την Μεγάλη Βρετανία σε συμμαχία με την Γερμανία, ήταν όλοι τους πρώην Οθωμανοί αξιωματικοί του Α’ ΠΠ, όπως ακριβώς και ο Μέγας Μουφτής της Παλαιστίνης Χουσεΐνι.

Ο Τόπα Κάστρο υποστήριξε ψευδώς ότι είναι ο κληρονόμος του Τίμπχορν ψευδώς για να αρπάξει την πλούσια κληρονομιά του ανεπιτυχώς, όπως και η Άννα Άντερσον υποστήριξε ψευδώς ότι είναι η θεωρουμένη τότε χαμένη Ρωσίδα πριγκίπισσά Αναστασία της Ρωσίας ψευδώς για να αρπάξει την πλούσια κληρονομιά του ανεπιτυχώς.

Το 1297 μ.Χ. ο Γκαριμπάλντι παριστάνοντας τον ζητούντα άσυλο σκότωσε τον φρουρό της πύλης εισόδου του Μονακό και κατέλαβε την πόλη ανοίγοντας την πύλη στους στρατιώτες του, όπως έκαναν και οι «σκλάβοι» στρατιώτες του Αλάριχου το 411 μ.Χ. στην Ρώμη, οι οποίοι στάλθηκαν στην πόλη, και ένα βραδύ εξόντωσαν τους φρουρούς των πυλών και άνοιξαν τις πύλες στον στρατό του Αλάριχου.

Το 1941 στην Ρουμάνια συνέβη μία «Νύκτα των Κρυστάλλων» στο Βουκουρέστι, όπως αυτή που συνέβη το 1938 στο Βερολίνο.

Τόσο ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΣΤ’ το 1789, όσο και Γάλλος αξιωματικός Ντρέιφους το 1895, διακήρυξαν και οι δύο την αθωότητα τους πριν ο πρώτος εκτελεστεί και ο δεύτερος φυλακιστεί αντίστοιχα.

Τόσο ο Βελισάριος, όσο και ο Ντρέιφους αν και ικανοί αξιωματικοί, συκοφαντήθηκαν και οι δύο ψευδώς, καθαιρέθηκαν και φυλακίστηκαν για ένα διάστημα από τις κυβερνήσεις τους αν και ήταν αθώοι, αλλά μετά απελευθερωθήκαν και οι αποκαταστάθηκαν και οι δύο στα αξιώματα τους.

Οι ικανότατοι στρατηγοί Βελισάριος και Τζον Τσόρτσιλ στην Ρωμανία και την Μεγάλη Βρετανία αντίστοιχα, ανέλαβαν τις θέσεις τους και χάρις στις φιλίες των συζυγών τους Αντωνίνας και Σάρας με τις Αυτοκράτειρες Θεοδώρας και Άννας αντίστοιχα.

Και οι δύο αυτοί οι επαγγελματίες αξιωματικοί προσέφεραν τεράστιες υπερθέσεις και νίκες στους ηγέτες των κρατών τους (τον Ιουστινιανό τον Α΄ τον Μέγα και τον Γουλιέλμο τον Γ’ αντίστοιχα), όμως όταν οι σύζυγοι τους χάλασαν τις σχέσεις τους με τις Αυτοκράτειρες, η μεγάλη δημοφιλή αυτών, που φόβιζε τους ηγέτες τους, αλλά και οι συκοφαντίες εναντίον τους, τους έκαναν να χάσουν την ισχύ/επιρροή και τις θέσεις τους στις αυλές των μοναρχών τους. 

Τον 19^ο Αιώνα είχαμε την Βιομηχανική Επανάσταση στον κόσμο, ενώ τον 20^ο και τον 21^ο Αιώνα, είχαμε την Ψηφιακή, Τεχνολογική, Ρομποτική, καθώς και την Νέα Τεχνολογική Επανάσταση στον κόσμο.

Ο Τιμολέων έσωσε τον αδερφό του τον Τιμοφάνη βάζοντας πάνω του την ασπίδα του σε μάχη, όπως και ο Σωκράτης τον Αλκιβιάδη, και ο Επαμεινώνδας τον Πελοπίδα.

Ο Τιμολέων μετά τον φόνο του αδερφού του, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος με τον φόνο του Κλειστού προσπάθησαν από τύψεις να αυτοκτονήσουν από την ασιτία.

Ο Διονύσιος Β και ο Ιουστινιανός Β στην πρώτη τυραννία τους ήταν σχετικά ήπιοι, ενώ στην δεύτερη μέχρι και την τελική πτώση τους ανηλεείς και εκδικητικοί.

Ο Ικέτας και Λικίνιος τους χαρίστηκε δύο φορές από Τιμολέοντα και Μέγα Κωνσταντίνο αντίστοιχα, την τρίτη όμως εκτελέστηκαν.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ζέρβας βοήθησε στην αποκάλυψη συνομωσίας κατά του Νέρωνα Περίσωνα και του Λάπιου Μάξιμου κατά του Δομιτιανού.

«Δημοκρατία υπό πολιορκία», «το πραξικόπημα της τρέλας», «η πιο σημαντική πρόκληση για τις ΗΠΑ από τον εμφύλιο πόλεμο», «αντίστοιχο με την πορεία του Μουσολίνι προς την Ρώμη», είναι ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου, που περιγράφουν τις πρωτοφανείς εικόνες που διαδραματίστηκαν στις ΗΠΑ, οι οποίες έκαναν τον γύρο όλου του κόσμου.

Σέ ένα άκρως ενδιαφέρον της άρθρο η Figaro προχωρά σε μία ουσιώδη επισήμανση: υπογραμμίζει πως ο Τραμπ «θα μπορούσε να αποχωρήσει από ψηλά, ως ο "πρόεδρος του λαού" με έναν απολογισμό σίγουρα αμφισβητούμενο, όχι όμως αμελητέο. Αντί για αυτό ο ναρκισσισμός του έχει υποτάξει κάθε αξιοπρέπεια, κάνοντας τον να κακομεταχειρίζεται τους θεσμούς και να διαιρεί την παράταξη του».

Ο Τραμπ επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους των επικριτών του πως σχεδίαζε συνταγματική εκτροπή, όπως ουσιαστικά είχαν προηγουμένως προειδοποιήσει δέκα επιφανείς πρώην Αμερικανοί Υπουργοί Αμύνης, που έφτασαν στο σημείο να καλέσουν τον στρατό να μείνει εκτός των εκλογικών διαδικασιών!

Ίσως να πίστευε πως όντως θα μπορούσε να πείσει τον αντιπρόεδρο Πενς να μην ακολουθήσει το τυπικό πρωτόκολλο και να μην επικυρώσει την νίκη Μπάιντεν, τινάζοντας στον αέρα κάθε συνταγματική διαδικασία.

Το σίγουρο είναι πως, θυμίζοντας περισσότερο λατινοαμερικανό λαϊκιστή ηγέτη και έχοντας την φιλοδοξία να περάσει στην ιστορία ως "πρόεδρος του λαού", ενορχήστρωσε μία βίαιη εξέγερση, την οποία όλοι «θα θυμούνται για πάντα», όπως εμφατικά έγραψε ο ίδιος ο Τραμπ στο twitter; Αν κάνουμε μία αναδρομή στην Αμερικανική ιστορία, οι εικόνες στο Καπιτώλιο έχουν ένα ιστορικό προηγούμενο: Την επεισοδιακή ορκωμοσία του έβδομου Προέδρου των ΗΠΑ Άντριου Τζάκσον το 1829, του επονομαζόμενου "Προέδρου του λαού".

Η έφοδος των πληβείων

Ο Άντριου Τζάκσον, ένας από τους ιδρυτές του Δημοκρατικού Κόμματος και θεωρούμενος ως ο "πατέρας" του Αμερικανικού λαϊκισμού, είναι μία από τις ελάχιστες προσωπικότητες της Αμερικανικής ιστορίας που έχει τον αμέριστο σεβασμό του Τραμπ, ο οποίος είχε επιλέξει να πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στον τάφο του, από τις πρώτες ημέρες της Προεδρίας του.

Ο Τζάκσον, κατά την ορκωμοσία του που έμεινε στην ιστορία, είχε υποδεχτεί στον Λευκό Οίκο τους πληβείους της εποχής, ανάμεσα τους πολλούς παλιούς στρατιώτες και συμπολεμιστές του από τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, όπου ως στρατηγός ο Τζάκσον είχε πολεμικές διακρίσεις. Οι σκηνές που είχαν εκτυλιχθεί τότε θυμίζουν σε κάποιο βαθμό τις εικόνες που όλοι είδαμε στις οθόνες των τηλεοράσεων από το αμερικανικό Καπιτώλιο:

Ένας "ετερόκλητος όχλος" είχε εισρεύσει στον Λευκό Οίκο, σκίζοντας τις κουρτίνες και γεμίζοντας τα πατώματα του με λάσπες, με τους έντρομους υπηρέτες να υποχρεώνονται να ανοίγουν βαρέλια με ουίσκι από την προσωπική κάβα του Προέδρου, προς τέρψη του αφιονισμένου πλήθους! Το απίστευτο αυτό επεισόδιο ήταν το έναυσμα για τον λαϊκίστικο πόλεμο κατά του κατεστημένου που ξεκίνησε μετέπειτα ο Πρόεδρος Τζάκσον.

Σήμερα, η εισβολή που είδαμε στο Καπιτώλιο από τους "rednecks" οπαδούς του Τραμπ, είναι ένα απόλυτα σουρεαλιστικό ρέκβιεμ της επεισοδιακής θητείας του, την οποία είχε επίσης παρουσιάσει ως μία ιδεολογική "σταυροφορία" κατά του κατεστημένου. Ενός κατεστημένου, που περιλαμβάνεται και το ίδιο του το κόμμα, οι «αδύναμοι Ρεπουμπλικάνοι», όπως τους αποκάλεσε ο Τραμπ, στην ογκώδη συγκέντρωση των οπαδών του που προηγήθηκε των επεισοδίων.

Φυσικά το σημερινό "παιχνίδι" του Τραμπ δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την "λαϊκή γιορτή" που είχε φανταστεί το 1829 ο πολιτικός του μέντορας: Ήταν μια «κακομεταχείριση των θεσμών», όπως έγραψε η Figaro. Ήταν μία ξεκάθαρη προτροπή σε βίαιη εξέγερση, την οποία ο ίδιος υποχρεώθηκε να "μαζέψει" κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, όταν αποδείχτηκε πως αντί να εκφραστεί η "λαϊκή βούληση", οδήγησε σε ανοιχτή αιματοχυσία.

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι την αξιοσημείωτη εικόνα πολλών Ρεπουμπλικάνων, αλλά και του Τζο Μπάιντεν, κυριολεκτικά να "ικετεύουν" τον Τραμπ να σημάνει "λήξη" της εξέγερσης, ένα δείγμα της τρομακτικής επιρροής που ασκεί ο απερχόμενος Πρόεδρος στην σκληρή βάση των υποστηρικτών του, που προέρχεται και από τον "υπόκοσμο" της Αμερικανικής άκρας δεξιάς, όπως και τις αναρίθμητες παραστρατιωτικές ομάδες που τις απαρτίζουν.

Προηγουμένως ο Τραμπ έστελνε το μήνυμα στους «προδότες» του κόμματος του, πως έχει την δύναμη ανά πάσα στιγμή να διασπάσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα: Εάν δεν είχαν προηγηθεί τα φριχτά επεισόδια, δεν θα είχε άραγε καλύτερη τύχη ως ένας ανεξάρτητος υποψήφιος από τον Ρος Περό το 1992, ή τον ρατσιστή "αντάρτη" του Δημοκρατικού Κόμματος Τζορτζ Γουάλας παλαιότερα;

Όσο και αν ο Τραμπ είναι χυδαίος και απεχθής, ουσιαστικά είναι αυτός που εκφράζει ένα σημαντικό μέρος της βάσης των Ρεπουμπλικάνων, που σε συντριπτικά τους ποσοστά υιοθετούν τους συνεχιζόμενους ισχυρισμούς του περί «νοθείας».

Μία κοινωνική βάση που μέχρι στιγμής επιλέγει να τον ακολουθεί "υπνωτισμένη". Μένει να δούμε αν Τραμπ με τον υψηλού ρίσκου τυχοδιωκτισμό του έβαλε οριστικά "ταφόπλακα" στις όποιες μελλοντικές πολιτικές φιλοδοξίες του, ή αν η βάση των Ρεπουμπλικάνων θα εξακολουθήσει να τον υποστηρίζει, μέχρι τέλους (https://slpress.gr/idees/apo-ton-tzakson-ston-tramp-quot-o-laos-stin-exoysia-quot/).

Η βίαιη εισβολή εκατοντάδων πολιτών στο Καπιτώλιο, που κατέληξε με θανάτους και τραυματίες, δεν ήταν η μοναδική εισβολή σε Καπιτώλιο στην ιστορία της Αμερικανική Δημοκρατίας. 54 χρόνια πριν, η διαβόητη οργάνωση Μαύροι Πάνθηρες εισέβαλαν, οπλισμένοι μάλιστα, στο Καπιτώλιο της Καλιφόρνια να σαμποτάρουν προώθηση νόμου σχετικά με την οπλοκατοχή. Τα πράγματα, όμως, μερικές φορές δεν είναι όπως -θέλουν οι συστημικοί των ΗΠΑ- να φαίνονται.

Το 1967 ο Ρεπουμπλικάνος βουλευτής Don Mulford έφερε νομοσχέδιο στην Καλιφόρνια, με το οποίο θα απαγορευόταν να κυκλοφορούν δημοσίως πολίτες με γεμάτα όπλα, για λόγους ασφαλείας. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση της μαύρης κοινότητας και συγκεκριμένα των Μαύρων Πανθήρων που τον Μάιο του 1967, εισέβαλαν στην Αίθουσα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης στο Σακραμέντο. Το γεγονός ότι ήταν οπλισμένοι εκτίναξε το γεγονός στην ειδησεογραφική επικαιρότητα.

Την ώρα εκείνη τύχαινε να βρίσκεται έξω από το Καπιτώλιο ο τότε κυβερνήτης της Καλιφόρνιας και μετέπειτα Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν. «Δεν υπάρχει λόγος», έλεγε αργότερα, «για τον οποίο ένας πολίτης πρέπει να φέρουν γεμάτα όπλα» και ότι τα όπλα ήταν «γελοίο τρόπο για την επίλυση προβλημάτων που πρέπει να λυθούν μεταξύ ανθρώπων καλής θέλησης». Εκ πρώτης όψεως, φαινόταν απολύτος λογικό να ψηφιστεί ένας τέτοιος νόμος σε μια υποτίθεται δημοκρατική χώρα. Ωστόσο, αυτή ήταν η μισή αλήθεια.

Μόλις έξι μήνες πριν φέρουν οι Λευκοί Ρεπουμπλικάνοι τον πολιτισμένο αυτόν νόμο, μια οργάνωση μαύρων, οι περίφημοι Μαύροι Πάνθηρες, συγκρότησαν ένοπλες περιπολίες στις οποίες ανέθεσαν μια συγκεκριμένη αποστολή: να αστυνομεύουν τους αστυνομικούς. Μιλάμε για τις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1960, όπου ο φυλετικός ρατσισμός εναντίον των μαύρων ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο.

Αυτό που είδαμε το καλοκαίρι του 2020 με την δολοφονία του μαύρου George Floyd από τους αστυνομικούς δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτά που συνέβαιναν εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ. Σήμερα, περίπου 1.000 πολίτες σκοτώνονται κάθε χρόνο από αστυνομικούς στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, οι μαύροι έχουν την μερίδα του λέοντος καθώς είναι 2,5 φορές πιο πιθανό από τους λευκούς να σκοτωθούν από την αστυνομία κατά την διάρκεια της ζωής τους.

Την δεκαετία του 1960, οι επιθετικές τακτικές της αστυνομίας όπως να αφήνουν αμολητούς τους σκύλους, να χρησιμοποιούν μάνικες νερού και χημικά εναντίον ατόμων σε ειρηνικές διαδηλώσεις ήταν πολύ συχνές. Σε περιοχές δε που η πλειονότητα των κατοίκων ήταν έγχρωμοι οι αστυνόμοι ήταν εξαιρετικά βίαιοι.

Έτσι, οι Μαύροι Πάνθηρες, μια οργάνωση που επέλεξε, σε αντίθεση με τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, μια πιο βίαιη προσέγγιση ώστε να προστατέψει τα μέλη της μαύρης κοινότητας από την αστυνομική βία. Θα ασκούσαν βία εναντίον αστυνόμων σε περιπτώσεις που οι δεύτεροι συμπεριφέρονταν βίαια σε μαύρους δίχως λόγο.

Δεδομένων των συνθηκών της εποχής ίσως να ήταν η μοναδική λύση καθώς το κράτος δεν τους προστάτευε. Τότε, λοιπόν, οι Ρεπουμπλικάνοι θυμήθηκαν ότι δεν είναι και πολύ πολιτισμένο να λύνεις τις διαφορές σου με τα όπλα, και έφεραν τον σχετικό Νόμο Mulford.

Το γεγονός ότι αυτά δεν συνέβησαν στο Καπιτώλιο της πρωτεύουσας Ουάσιγκτον, αλλά στο Καπιτώλιο της Καλιφόρνια -της μεγαλύτερης Πολιτείας- δεν σημαίνει ότι έχει και πολύ μικρότερη σημασία. Οι συνθήκες και αιτίες της εισβολής της 6 Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον διαφέρουν σαφέστατα από εκείνη του 1967.

Η επαναλαμβανόμενη βίαιη άρνηση μιας νομικής-πολιτικής διαδικασίας, μαρτυρά ότι η Αμερικανική Δημοκρατία πρέπει να σταματήσει να μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό, καθώς τα προβλήματά της υπερτερούν της "λάμψης" της (https://slpress.gr/idees/otan-oplismenoi-mayroi-panthires-eichan-eisvalei-sto-kapitolio-tis-kalifornia/).

Ο τύραννος Μάμερκος προσπάθησε να αυτοκτονήσει ανεπιτυχώς κτυπώντας το κεφάλι του στον τοίχο, όπως και ο Οθωμανός Σουλτάνος Βαγιαζήτ αυτοκτόνησε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

Με τον ίδιο ανεπιτυχή τρόπο προσπάθησε να αυτοκτονήσει και ο Ναπολέοντας το 1814 μ.Χ. με δηλητήριο στο Παρίσι όταν το κατέλαβε ο εκτός συνασπισμός εναντίον του, όπως και ο Δομιτιος στην Ρώμη όταν την κατέλαβε ο Καίσαρας το 49 π.Χ., ενώ και στους δύο χαρίστηκε η ζωή στην συνέχεια από τους εχθρούς τους και στην συνέχεια οι δύο ευεργετηθέντες πρόδωσαν αυτούς που τους χάρισαν την ζωή.

Ο Κάσσιος Σκευάς, όντας χτυπημένος στο μάτι, ώμο και μέση από κοντάρια και βέλη στο Δυρράχιο, κατάφερε να παραστήσει ότι τάχα παραδίδεται στους εχθρούς του, και όταν αυτοί τον πλησίασαν τους επιτέθηκε αιφνιδιαστικά και τους νίκησε και ξέφυγε με την βοήθεια των συμπολεμιστών του.

Αντίστοιχα και ο Νίκανδρος ο Αρκάδας στην παγίδα που έστησε ο Τισαφέρνης στα Κούναξα και εξόντωσε τους Έλληνες αρχηγούς (σαν το Μαύρο Δείπνο στην Σκωτία), κατάφερε με παρεμφερή τρόπο να ξεφύγει και να ενημερώσει τους υπόλοιπους Έλληνες για τα γεγονότα αυτά.

Για τον Καίσαρα και τον Μέγα Αλέξανδρο κάποιοι πίστευαν πως είχαν τάχα «θεϊκή καταγωγή» λόγω των προγόνων τους, Αφροδίτης και Ηρακλή (γιου του Δία).

Τόσο ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Αγησίλαος ο Β’ στην Κορώνεια, όσο και ο Καίσαρας στα Φάρσαλα θρήνησαν και οι δύο στην θεά των νεκρών συμπατριωτών τους (αντίπαλων και μη) στο πεδίο της μάχης, οι οποίοι είπαν πως αν ήταν ενωμένοι αντί να πολεμούν μεταξύ τους θα μπορούσαν να μεγαλουργήσουν.

Τόσο ο Καίσαρας, όσο και ο Μέγας Αλέξανδρος έκαναν καθημερινά θυσίες στους «θεούς» και άκουγαν τους ιερείς και τους μάντεις, ενώ και οι δύο μοιράζονταν τις κακουχίες με τους άνδρες τους, πολέμαγαν μαζί τους στην πρώτη γραμμή της μάχης και τους αντάμειβαν μετά από αυτή.

Ο Καίσαρας σώθηκε από τον υπασπιστή του στο Δυρράχιο από τον θάνατο, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος από τον Κλείτο στον Γρανικό από τον Σπιθριδάτη.

Ο Καίσαρας, όπως και ο Μέγας Ναπολέοντας υπαγόρευαν ταυτόχρονα πολλές επιστολές και οι δύο.

Ο ηρωικός Κυναίγειρος, ο αδερφός του Αισχύλου, έχασε στην διάρκεια της μάχης του Μαραθώνα τα δύο χέρια του όταν προσπάθησε να συγκρατήσει ένα Περσικό πλοίο και πέθανε ηρωικά, όπως και ο Άκιλος στην ναυμαχία της Μασσαλίας έχασε το ένα χέρι του όταν εισέβαλε σε ένα πλοίο, αλλά πολέμησε τους εχθρούς του και το κατέλαβε μονόχειρας.

Το πτώμα του Πέρση στρατηγού Σαχίν γδάρθηκε με διαταγή του βασιλιά του Χοσροή του Β’ και γέμισε με άχυρα, όπως και του Διονυσίου του Φιλόσοφου του Φιλόσοφου.

Τόσο στην μάχη της Νινευή το 627 μ.Χ., όσο και στην Χαιρώνεια το 338 π.Χ., ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος και ο βασιλιάς Φίλιππος, διέταξαν προσποιητή υποχώρηση στον στρατό τους και ύστερα διέταξαν ξαφνική αναστροφή και αντεπιτέθηκαν και διέλυσαν τους αντιπάλους τους.

Τόσο ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος, όσο και ο Μέγας Ναπολέοντας, χρησιμοποίησαν την τακτική του ελέγχου των εσωτερικών γραμμών των εχθρών τους και πέτυχαν πολλές νίκες (π.χ. ο πρώτος κατά των Περσών στρατηγών Σαχίν, Σαραβλάγγα και Σαρβαράζ ταυτόχρονα και ο δεύτερος κατά των Αυστριακών και των Ρώσων στην μάχη του Άουστερλιτς).

Οι Γερμανοί βομβάρδισαν το Παρίσι το 1918. Λίγο πριν την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με το νέο υπερόπλο τους με την ονομασία Paris Kanone Wilhem ή Geschutz και το 1944, λίγο πριν την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με το νέο υπερόπλο τους V2 το Λονδίνο.

Ο Άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος ο Γ’, ήταν υποτελής του Γάλλου βασιλιά Φιλίππου Στ’ ως Δούκας της Νορμανδίας, αλλά αργότερα τον νίκησε σε πολλές μάχες και ανακήρυξε την ανεξαρτησία του, ενώ αιχμαλώτισε τον γιο και διάδοχο του Φιλίππου, τον Γάλλο βασιλιά Ιωάννη τον Β’ στην μάχη του Κρέσυ.

Ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Γερμανίας Κάρολος ο Ε’ ο Κουΐντος, ήταν υποτελής του Γάλλου βασιλιά Φραγκίσκου του Α΄ ως Δούκας της Βουργουνδίας, αλλά αργότερα τον νίκησε σε πολλές μάχες και ανακήρυξε την ανεξαρτησία του, ενώ αιχμαλώτισε τον ίδιο τον Γάλλο βασιλιά Φραγκίσκο τον Α΄  στην μάχη της Πάβια.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία για μεγάλο διάστημα κατείχε κτήσεις στην Ιταλία. Το 1009 ο Λομβαρδός ηγεμόνας του Μπάρι Μέλης (ή Μέλο), υποτελής έως τότε της αυτοκρατορίας, στασίασε. Οι Βυζαντινοί αντέδρασαν και το 1011 κατέλαβαν το Μπάρι.

Ωστόσο ο ηττημένος Μέλης δεν παραδόθηκε και αφού ενισχύθηκε με Νορμανδούς μισθοφόρους υπό τον Γιλβέρτο Μπουατέρε, έχοντας και την υποστήριξη του πάπα, αντεπιτέθηκε και νίκησε, το 1017, τους Βυζαντινούς στην μάχη του ποταμού Φορτόρε.

Ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος, αμέσως αντικατέστησε τον εν Ιταλία Βυζαντινό διοικητή στέλνοντας στη θέση του τον Βασίλειο Βοϊωάννη, έναν εκ των αρίστων του στρατηγών. Ο Βοϊωνάννης ενισχύθηκε και με ένα απόσπασμα επίλεκτων Βαράγγων φρουρών και αμέσως κινήθηκε κατά των αντιπάλων.

Συνάντησε τους εχθρούς στον ποταμό Οφάντο κοντά στην περιοχή των Καννών, εκεί όπου ο Αννίβας είχε εξοντώσει τους Ρωμαίους το 216 π.Χ. Δεν είναι γνωστές οι λεπτομέρειες που αφορούν τη διεξαγωγή της μάχης… Ωστόσο γνωρίζουμε ότι ο στρατός Λομβαρδών και Νορμανδών αφανίστηκε κυριολεκτικά.

Ο Νορμανδός αρχηγός Γκιλβέρτος σκοτώθηκε μαζί με τους περισσότερους άνδρες, εκ των οποίων μόνο 10 ιππότες γλίτωσαν. Αμέσως μετά τη νίκη του ο Βοϊωνάννης έκτισε ένα πολύ ισχυρό φρούριο στα περάσματα των Απεννίνων εξασφαλίζοντας την πεδιάδα της Απουλίας.

Κατόπιν ο Βοϊώαννης κατέλαβε το κάστρο του γαμβρού και συμμάχου του Μέλη Ντάτο στο Γκαριλιάνο. Ο Ντάτο δέθηκε μέσα σε ένα σακί και ρίχτηκε στην θάλασσα. Ο πάπας Βενέδικτος Η’ ζήτησε τότε βοήθεια από τον Γερμανό Αυτοκράτορα Ερρίκο Β. Ο Αυτοκράτορας δέχτηκε αλλά άργησε να κινηθεί. Ο Μέλης που κατάφερε να ξεφύγει και να καταφύγει στη αυλή του Γερμανού ηγεμόνα πέθανε εκεί το 1020.

Οι Γερμανοί επιτέθηκαν τελικά στις βυζαντινές κτήσεις αλλά αποκρούστηκαν. Ο Βοϊωάννης διοίκησε άριστα τις βυζαντινές κτήσεις στην Ιταλία μέχρι την απομάκρυνσή του το 1027, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του μεγάλου αυτοκράτορα Βασιλείου Β’. Οι διάδοχοί του δεν ήταν ισάξιοί του και σύντομα η βυζαντινή παρουσία στην Ιταλία περιορίστηκε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πάπας Βενέδικτος ήταν αυτός που είχε στέψει αυτοκράτορα τον Ερρίκο και αυτός που επισήμως πρόσθεσε το Φιλιόκβε (η εκπόρευση, κατ΄ αυτούς του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού – Filioque) στο Σύμβολο της Πίστης των Ρωμαιοκαθολικών μετά από απαίτηση του Γερμανού Αυτοκράτορα (https://www.history-point.gr/italia-i-2i-machi-ton-kannon-1018-oi-quot-latinoi-quot-ypoklinontai-sto-vyzantio).

Στις 12 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ του 1823, στα ΣΤΥΡΑ Εύβοιας Ελληνες με επικεφαλής τον Ηλία Μαυρομιχάλη ηττώνται από τους Τούρκους του Ομέρ Μπέη Καρύστου. Στην ΜΑΧΗ πέφτει ηρωικά μαχόμενος ο Μαυρομιχάλης το κεφάλι του αποκόπηκε στάλθηκε δώρο στο Σουλτάνο Mahmud Β΄(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/01/12-1823-greek-revolution.html), όπως ακριβώς και στον ίδιο Σουλτάνο στάλθηκε και το κεφάλι του Αλή Πασά, όταν κατέπνιξε ο Σουλτανικός στρατός το αυτονομιστικό κίνημα του.

Ο Ντέιβιντ Μπαλφούρ, ήταν όπως και ο Βαβύλης ψευτομοναχός κατάσκοπος.

Η νυκτερινή επίθεση του Φίλιππου του Β’ στο Βυζάντιο έγινε αντιληπτή και αποκρούστηκε, όπως και η νυκτερινή επίθεση των Γαλανών στην Ρώμη έγινε αντιληπτή και αποκρούστηκε από τον ήχο των χηνών.

Οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν ολοσχερώς και ξαναέκτισαν τις πόλεις της Καρχηδόνας, της Κορίνθου και του Βυζαντίου (από τον Καίσαρα και τον Σέπτιμο Σέβηρο).

Η εξαφάνιση του ιερού φιδιού της Αθηνάς, όπως και Γοργόνειου του αγάλματος της, έπεισε τους Αθηναίους υστέρα από πρόταση του Θεμιστοκλή να εγκαταλείψουν την πόλη αυτή γιατί κατά τον ίδιο η  (τάχα αυτή) «θεά» την είχε εγκαταλείψει, όπως ακριβώς και το βουητό ήχων γλεντιού που εγκατάλειπαν την Αλεξάνδρεια μετά την ναυμαχία στο Άκτιο ήταν «σήμα» ότι ο (δήθεν) «θεός» Διόνυσος εγκατέλειψε τον Αντώνιο και την πόλη αυτή.

Ο Μιλτιάδης έπεισε τον πολέμαρχο Καλλίμαχο να δώσει την μάχη στον Μαραθώνα παρά τις αντιρρήσεις των άλλων 5 στρατηγών, όπως και ο Θεμιστοκλής τον αρχιναύαρχο Ευρυβιάδη να δώσει ναυμαχία στην Σαλαμίνα παρά τις αντιρρήσεις των άλλων στρατηγών.

Ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος είχε σχέση με την ανιψιά του Μαρτίνα, όπως και ο Αυτοκράτορας Μανουήλ ο Α’ Κομνηνός με την ανιψιά του Θεοδώρα.

Τρεις μέρες κράτησε η λεηλασία της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1.204 μ.Χ. όπως και από τους Τούρκους το 1.453 μ.Χ.

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου έμεινε στα μπουντρούμια του σταυροφορικού πριγκιπάτου της Αντιοχείας για τρία έτη, όπως αντίστοιχα και ο Ρεινάλδος στων Αράβων όταν ηττήθηκαν από τους εχθρούς τους.

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου σκότωσε τον γιο του, όπως ακριβώς και ο Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός της Ρωσίας.

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου προσπαθούσε να αναγκάσει τους κληρικούς μέσα στις Εκκλησίες να τον προσκυνούν σαν (δήθεν) «θεό» και ανάγκαζε τους Χριστιανούς να τρώνε κρέας την Μεγάλη Παρασκευή μέρα αυστηρής νηστείας, όπως έκαναν πριν από αυτόν ο Νέρωνας, ο Ιουλιανός, οι Ρωμαίοι Χριστιανομάχοι ειδωλολάτρες Αυτοκράτορες, ο Αλ Χακίμ και ο Αλ Μουταβακίλ (των Αραβικών δυναστειών των Φατιμίδων και των Αβασσίδων αντίστοιχα).

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου έγινε αυτάδελφος με τον Άραβα Σουλτάνο Σαλαδίνο, πίνοντας ο ένας λίγο από το αίμα του άλλου.

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου απήγαγε την Βερεγγάρια, την αρραβωνιαστικιά του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου και βίασε την αδερφή του Ιωάννα με συνέπεια ο αδερφός της να του επιτεθεί, να τον νικήσει και μετέπειτα να τον σκοτώσει, όπως ακριβώς και ο Ρεινάλδος απήγαγε και βίασε την αδερφή του Σαλαδίνου, με συνέπεια ο αδερφός της να του επιτεθεί, να τον νικήσει και μετέπειτα να τον σκοτώσει.

Αντίστοιχα και ο τύραννος Φωκάς, απήγαγε την Ευδοκία, την αρραβωνιαστικιά του Ηρακλείου και στην συνέχεια την βίασε, με συνέπεια ο αρραβωνιαστικός της να του επιτεθεί, να τον νικήσει και μετέπειτα να τον σκοτώσει

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου απαγόρευε τους πολίτες του κράτους του να πάνε σε άλλες χώρες με νομό, όπως και ο «Πρόεδρος» του Τουρκμενιστάν Σαπαρμουράτ Νιγιαζόφ.

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου όταν θύμωνε, έτρεμε το σαγόνι του, όπως ακριβώς και όταν ο τύραννος Φωκάς θύμωμά, κοκκίνιζε η ουλή στο πρόσωπο του.

Τόσο ο Ανδρόνικος ο Α’ ο Κομνηνός, όπως και ο Μιχαήλ ο Η’ ο Παλαιολόγος, ήταν σφετεριστές του θρόνου των ανήλικων ηγεμόνων Αλέξιου του Β΄ και Ιωάννη του Δ’ αντίστοιχα, στους οποίους έγιναν με την βία αντιβασιλείς, παραγκώνισαν και δολοφονήσαν στο τέλος.

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου όταν περπάταγε στους δρόμους, οι άνθρωποι κρύβονταν και κλειδώνονταν στα σπίτια τους, γιατί αυτός τους κτύπαγε, βίαζε τις γυναίκες ή και σκότωνε, όπως ακριβώς έκαναν και ο Νέρωνας και ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής πριν από αυτόν.

Ο Χεβίδής της Αίγυπτου Ισμαήλ είχε πάθος με τον τζόγο, όπως και ο τελευταίος μονάρχης της χώρας αυτής Φαρούκ ο Β’ είχε πάθος με το κλέψιμο πορτοφολιών.

Το 1918 ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β’ της Γερμανίας εγκατέλειψε το Βερολίνο καταφεύγοντας στην Ολλανδία, όπως και το 1923, ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο ΣΤ’ εγκατέλειψε την Πόλη καταφεύγοντας στην Μάλτα.

Ο Πολωνός κομμουνιστής ηγέτης Βλαντισλάβ Γκομούλκα το 1970, όπως και ο διάδοχος του Έντβαρντ Γκίριεκ παραιτήθηκαν από την ηγεσία της χώρας τους και οι δύο από τις ταραχές που ξέσπασαν λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης, της εκτόξευσης των τιμών και κακής σοδειάς των ετών αυτών στην Πολωνία.

Η Ρωμανία αποδυναμώθηκε οικονομικά και πολιτικά με τα εμπορικά προνόμια που έδωσε με χρυσόβουλα στους Βένετους και τους υπολοίπους Ιταλούς εμπόρους (από Πίζα και Γένοβα), όπως ακριβώς έπαθαν και οι Οθωμανοί με τα εμπορικά και οικονομικά προνόμια που έδωσαν με τις διομολογήσεις στους Δυτικούς.

Πολλά ηρώα στήθηκαν κατά την Αρχαιότητα (π.χ. της Χαιρώνειας) ή κατά την διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων (π.χ. τα μνημεία του Άγνωστου Στρατιώτη) για να τιμήσουν τους ηρωικά πεσόμενους νεκρούς.

Κάποιοι πίστευαν ότι οι νεκροί στρατιώτες στην μάχη των Καταλαυνικών Πεδίων και στις μάχες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου συνέχισαν να πολεμούν με μανία μεταξύ τους ακόμα και νεκροί ως πνεύματα στον ουρανό.

Μετά την πτώση της ηγεμονίας της Σπάρτης, της Αθήνας και της Θήβας, πολλοί Έλληνες που ήταν αξιωματικοί ή στρατιώτες των πόλεων αυτών έγιναν μισθοφόροι εκτός Ελλάδας σε άλλα κράτη για τις μεγάλες πολεμικές ικανότητες και πείρα που είχαν στις μάχες.

Αντίστοιχα και μετά την πτώση της ηγεμονίας της Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί Γερμανοί που ήταν αξιωματικοί ή στρατιώτες του κράτους αυτού έγιναν μισθοφόροι εκτός Γερμανίας σε άλλα κράτη για τις μεγάλες πολεμικές ικανότητες και πείρα που είχαν στις μάχες.

Τόσο ο Τζένκινς Χαν, όσο και ο Τζερόνιμο πέθαναν και οι δύο από αρρώστιες, οι οποίες επιδεινώθηκαν από την πτώση αυτών από άλογο.

Τόσο  οι εικόνες και τα βίντεο από την σημαία κατάληψης του Βερολίνου, όσο και της Ίβο Τζίμα ήταν στημένες από τους Σοβιετικούς και τους Αμερικανούς αντίστοιχα.

Η Γου Ζετζάν και η Τσε Χι ήταν και οι δύο παλλακίδες πριν γίνουν Αυτοκράτειρες της Κίνας, την οποία οδήγησαν και οι δύο σε πολλούς πολέμους και καταστροφές.

Τόσο το κεφάλι του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Γάλβα, όσο και του Ηλιογάβαλου περιφέρθηκαν από τους Πραιτοριανούς που τους δολοφονήσαν στους δρόμους της Ρώμης.

Τόσο ο Σάντα Άννα, όσο και ο Ρωμανός Διογένης, ηττήθηκαν από τους εχθρούς έναντι των οποίων εκστράτευσαν, τους Τεξανούς και τους Τούρκους αντίστοιχα, αιχμαλωτίστηκαν από αυτούς, αναγκάστηκαν να τους δώσουν εδάφη για να απελευθερωθούν, ενώ όταν γυρίσαν πίσω στα κράτη τους έπεσαν με εμφύλιο και έχασαν την εξουσία.

Οι στάχτες της Ιωάννας της Λωραίνης ρίχτηκαν από τους Άγγλους στον Σηκουάνα ποταμό στο Παρίσι, όπως και το πτώμα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Βιτέλιου ρίχτηκε από τους εχθρούς του στον Τίβερη ποταμό στην Ρώμη.

Ο Ροβεσπιέρος φυλακίστηκε την νύκτα πριν αποκεφαλιστεί στο κελί της Μαρίας Αντουανέττας που και αυτή είχε αποκεφαλιστεί ύστερα από διαταγή του Ροβεσπιέρου.

Τα έτη 64 μ.Χ. στην Ρώμη και το 1.666 μ.Χ. στο Λονδίνο συνέβησαν δύο ξαφνικές πολύ μεγάλες πυρκαγιές που κατέστρεψαν στο μεγαλύτερο μέρος των πόλεων αυτών.

Ο Καίσαρας όταν νίκησε τον Φαρνάκη στα Ζήλα είπε την διάσημη φράση του: «Veni, Vidi, Vici» («Ήρθα, Είδα, Eνίκησα»), όπως και ο Σομπιέσκι είπε όταν νίκησε τους Τούρκους στην Βιέννη είπε αντίστοιχα  «Veni, Vidi, Zeus Vicit» («Ήρθα, Είδα και ο κύριος Ενίκησε»).

Εισβολή και κατάληψη στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ έγινε το 1812 από τους Βρετανούς και το 2020 από Αμερικανούς.

Τόσο ο Ποτέμκιν, όσο και ο Κουτούζοφ είχαν χάσει και οι δύο το ένα τους μάτι.

Ο γιος της Μεγάλης Αικατερίνης Πέτρος ο Γ’ αρπάχτηκε από την πεθερά της Ελισάβετ και μεγάλωσε από αυτή, ενώ αργότερα η Αικατερίνη δεν του έδωσε αγάπη και ο γιος της που δεν γνώριζε στράφηκε εναντίον της.

Αντίστοιχα και ο γιος του Πέτρου του Γ’ Αλέξανδρος ο Α’ αρπάχτηκε από την μάνα του Πέτρου και γιαγιά του, την Αικατερίνη την Μεγάλη και μεγάλωσε από αυτή, ενώ αργότερα η ίδιος δεν του έδωσε αγάπη και ο γιος του που δεν γνώριζε στράφηκε εναντίον του.

Στις ΗΠΑ το 2020, ανέλαβε ο υποστηριζόμενος από το βαθύ κράτος, την ολιγαρχία και την CIA, ο γεροτράγος και παιδόφιλος Μπάιντεν (σαν τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τιβέριο) με ένα εκλογικό πραξικόπημα την εξουσία από τον φιλολαϊκό Τραμπ.

Όπως ακριβώς αντίστοιχα είχε γίνει δηλαδή παλαιοτέρα και στην Αρχαία Ρώμη, όταν ανέλαβε ο υποστηριζόμενος από το βαθύ κράτος, την ολιγαρχία και την Σύγκλητο, ο γεροτράγος και παιδόφιλος Σύλλας (σαν τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τιβέριο) με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα την εξουσία από τον φιλολαϊκό Μάριο.

Οι δε τελευταίοι ικανοί ηγέτες της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αέτιος και Μαζοριανός, οι οποίοι προσπάθησαν να αποτρέψουν την παρακμή της Ρώμης στο τέλος έπεσαν με πραξικοπήματα των εγχώριων ή αλλογενών συνωμοτών εχθρών τους (Βαλεντινιανό Γ’, Πετρώνιο Μάξιμο ή Ρικίμαρο).

Αντίστοιχα στις ΗΠΑ το 2020, ο τελευταίος ικανός ηγέτης της Αμερικάνικης Αυτοκρατορίας Τραμπ, οι οποίος προσπάθησε να αποτρέψει την παρακμή των ΗΠΑ στο τέλος έπεσε με εκλογικό πραξικόπημα εγχώριων ή αλλογενών συνωμοτών εχθρών τους (Σόρος, Μουσουλμανική Αδελφότητα, ΑΝΤΙΦΑ, ΜΑΥΡΟΙ ΠΑΝΘΗΡΕΣ, Κίνα, Μπάιντεν κ.λ.π.).

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ανδριανός απέσυρε τα Ρωμαϊκά στρατεύματα από τα εδάφη της Μεσοποταμίας που είχε καταλάβει ο προκάτοχός του Τραϊανός, δεν έκανε πολέμους κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του με την θέληση του και απλά έκανε στους στρατιώτες του συνεχή στρατιωτικά γυμνάσια.

Αντίστοιχα και ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ απέσυρε τα Αμερικανικά στρατεύματα από τα εδάφη της Συρίας, του Ιράκ και του Αφγανιστάν που είχαν εισβάλει οι προκάτοχοι του, δεν έκανε πολέμους κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του με την θέληση του και απλά έκανε στους στρατιώτες του συνεχή στρατιωτικά γυμνάσια.

Και όπως η εισβολή των οπαδών του Σουλπίκιου στην Αρχαία Ρώμη έδωσε την αφορμή για να εισβάλει σε αυτή με στρατό ο Σύλλας, έτσι και η εισβολή στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ το 2020 έδωσε την αφορμή για να γεμίσει η Ουάσιγκτον με στρατό από τον Μπάιντεν.  

Ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Μέγας και ο Αυτοκράτορας Γκάοζου είχαν και οι δύο ημικρανίες.

Οι Βρετανοί στην Νέα Ζηλανδία με τους Μαορί, όπως και οι Αμερικανοί στις ΗΠΑ με τους Ινδιάνους, συνήψαν με αυτούς τους λαούς συμφωνίες που δεν τήρησαν, άρχισαν να κατάσχουν την γη αυτών, αυτοί στην συνέχεια επαναστάτησαν, νικήθηκαν με βίαιους και αιματηρούς πολέμους από τους κατακτητές τους και εξορίστηκαν σε άλλες άγονες περιοχές.

Τον 19^ο Αιώνα στην Ιαπωνία με την ενοποίηση της και στην Νέα Ζηλανδία με τους Μαορί χρησιμοποιήθηκαν στις μάχες μουσκέτα και οι πόλεμοι αυτοί έμειναν γνωστοί ως: «Οι πόλεμοι των μουσκέτων».

Οι αδερφοί Σαγίντ στην Αυτοκρατορία των Μουγκάλ τον 17^ο Αιώνα μ.Χ., ο Ρικίμαρος στην Ρώμη τον 5^ο Αιώνα μ.Χ., ο Γοδουίνος του Ουέσεξ στην Αγγλία τον 11^ο Αιώνα μ.Χ., ο Δούκας του Γουόρικ Ρίτσαρντ Νέβιλ στην Αγγλία τον 15^ο Αιώνα μ.Χ., και η Mkabayi Kajama στους Ζουλού, ήταν όλοι τους «Αυτοκρατοροποιοί» στις χώρες τους που ενθρόνισαν από τρεις έως και πέντε μονάρχες έκαστος.

Όπως ο Εδουάρδος ο Γ’ με την βοήθεια των ευγενών εξόντωσε τον «βασιλοποιό» Μόρτιμερ που τον επιτρόπευε βίαια και χωρίς την θέληση του, έτσι και ο Μπαχαντούρ Σαχ με την βοήθεια των ευγενών του έριξε τους «βασιλοποιούς» Σαγίντ που τον επιτρόπευαν χωρίς την θέληση του.

Επίσης, όπως ο Τσιν Χουάνγκ Τι έριξε από την εξουσία την διεφθαρμένη μητέρα του συνωμοτούσε εναντίον της με τον εραστή της, έτσι έκανε ο Νέρωνας με την δική του μητέρα και τον εραστή της, όπως και ο Εδουάρδος ο Γ΄ της Αγγλίας με την μητέρα του και τον εραστή της, αλλά και ο Mpande των Ζουλού με την θεία του Mkabayi Kajama.

Ο Θεοδόσιος ο Μέγας αφορίστηκε από τον Επίσκοπο Αμβρόσιο των Μεδιολάνων μέχρι να ταπεινωθεί και να μετανοήσει έμπρακτα και δημοσιά για την μεγάλη αμαρτία που έκανε, όπως και ο Ερρίκος ο Δ’ της Γερμανίας,  αφορίστηκε από τον πάπα της Ρώμης Γρηγόριο τον Ζ’ μέχρι να ταπεινωθεί και να μετανοήσει έμπρακτα και δημοσιά που στράφηκε εναντίον του.

Τόσο ο Αττίλας, όσο και ο Ρικίμαρος πέθαναν με αίμα να βγαίνει από το στόμα τους, κατά κάποιους από δηλητηρίαση.

Τόσο ο Τσαουτσέσκου το 1989, όσο και ο Πούτιν το 2005 ξεπλήρωσαν και οι δύο το εξωτερικό χρέος των κρατών τους.

Τον 18^ο Αιώνα μ.Χ., είχαμε στην Ρωσία την γυναικοκρατία των συγγενών του Μεγάλου Πέτρου (από τις ανιψιές και την κόρη του ή τις νύφες του), την ιδιά περίοδο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία την χαρεμοκρατία (από τις μητέρες ή συζυγούς των τότε Σουλτάνων), ενώ τον 10^ο Αιώνα μ.Χ. είχαμε την λεγομένη πορνοκρατία στην Ρώμη (από την Μαροζία και την  κόρη της Θεοδώρα).

Ο Γοδουίνος στην Αγγλία τύφλωσε με προδοσία τον Αλφρέδο, ο οποίος πέθανε λίγο αργότερα από τα τραύματα του, όπως ακριβώς έκαναν και οι Δούκες στην Ρωμανία με τον ηρωικό Αυτοκράτορα Ρωμανό τον Δ’ τον Διογένη.

Έβαζαν να σκάβουν τους τάφους τους τους Έλληνες και τους Γερμανούς οι Τούρκοι και τους Εβραίους οι Γερμανοί, όπως και έβαλαν αυτούς να κάνουν και μεγάλες πορείες θανάτου.

O  υπηρέτης του τυραννικού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δομινικανού Στέφανος, με παρακίνηση και της Συγκλήτου, είχε βάλει έναν ψεύτικο επίδεσμο στο κεφάλι του, κάτω από τον οποίο είχε κρυμμένο ένα στιλέτο, και όταν έδωσε ο ίδιος στον Αυτοκράτορα ένα χαρτί με δήθεν συνομωσία εναντίον του, όταν αυτός έσκυψε να το δει αυτός τον μαχαίρωσε στην βουβωνική χώρα.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, δηλαδή δίνοντας του κάτι να διαβάσουν και μετά δολοφονία με αιχμηρό αντικείμενο (μαχαίρι, κόφτης), έγινε και στις δολοφονίες των Γάλλων βασιλιάδων Ερρίκου Δ’ και Γ’ (από καθολικούς μονάχους), του Γάλλου Προέδρου Καρνό (από τον αναρχικό  Sante Geronimo Caserio) και του Τρότσκι από τον Ραμόν Μερκάντερ ύστερα από διαταγή του Στάλιν.

Τόσο η Ζαν Νταρκ, η Ιωάννα της Λωραίνης στην Γαλλία, όσο και ο Ουίλιαμ Ουάλας στην Σκωτία, πολέμησαν και νίκησαν και οι δύο τους Άγγλους σε πολλές μάχες, έγιναν αρχιστράτηγοι του στρατού τους και απελευθέρωσαν πολλά εδάφη, αλλά στο τέλος συνελήφθησαν και οι δύο με προδοσία από τους Άγγλους, οι οποίοι και τους εκτέλεσαν με φρικτό θάνατο και τους δύο κάνοντας τους μάρτυρες της ελευθέριας των κρατών τους.

Η εκτέλεση της Ολυμπιάδας, όπως και του Νικολάε και Έλενας Τσαουτσέσκου έγινε από συγγενείς των θυμάτων που αυτοί είχαν δολοφονήσει.

Ο Μάρκος Μπότσαρης ήταν στην υπηρεσία των Γάλλων και ο  Κολοκοτρώνης των Γάλλων πριν την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1821.

Στην ακτή Μιαούλη θάφτηκε ο Μιαούλης, στην οποία λέγεται ότι θάφτηκε και ο Θεμιστοκλής.

Κάποιοι άπληστοι Μογγόλοι και Τούρκοι ηγέτες έλεγαν ότι αν τους έδιναν οι υποτελείς τους χρήματα αυτοί δήθεν θα τους «προστάτευαν».

Η κατάληψη της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και η εγκαθίδρυση της μοναρχίας σε αυτή έγινε από τον Κάρανο από το Άργος, όπως και στην Αγγλία η κατάληψη της χώρας αυτής και η εγκαθίδρυση της Νορμανδικής μοναρχίας σε αυτή έγινε από τον μη Βρετανό και Νορμανδικής καταγωγής Γουλιέλμο τον Κατακτητή.

Το 506 μ.Χ., όταν οι Άργειοι νίκησαν με τους συμμάχους τους Αιγινήτες τους Αθηναίους, μόνο ένας Αθηναίος νίκησε πίσω για να αναγγείλει την συμφορά στην Αθήνα, όπως και όταν ο στρατηγός Ναρσής νίκησε τους Φράγκους στην μάχη του ποταμού Βολτούρνου, μόνο πέντε από αυτούς γυρίσαν στην Φραγκιά για να αναγγείλουν την συμφορά. 

 Ο Βρυάς απέσπασε με την βία την παρθένο μνηστή από έναν άντρα του Άργους την μέρα του γάμου του και την βίασε (όπως έκανε και ο Καλιγούλας σε έναν αξιωματικό του, αλλά και οι Άγγλοι στους Σκότους, π.χ. με την μνηστή του Ουίλιαμ Ουάλας και την πρόσκληση της επανάστασης των Σκέτων που έδιωξε τελικά τους Άγγλους από την Σκωτία) αλλά μετά σκοτώθηκε από τους εξεγερθέντες πολίτες.

Τα ίδια ακριβώς όμως συνέβησαν και στην Σικελία, όταν ένας Γάλλος στρατιώτης βίασε μία Γαλλίδα ευγενή μέσα σε μία Εκκλησιά και προκάλεσε τον Σικελικό Εσπερινό που αφάνισε με εξέγερση όλους τους Γάλλους από την Σικελία.

 Στο Άργος μετά το κάψιμο 6.000 Αργείων στρατιωτών από τους Σπαρτιάτες στο Άλσος του Άργους, και για τον λόγο αυτό οι γυναίκες παντρευτήκαν ακόμα και δούλους για να αυξηθεί ο πληθυσμός, όπως έγινε και στην Σπάρτη για να μειωθεί η λειψανδρία από τους βασιλείς Άγη Δ’, Κλεομένη Γ’ και Νάβι.

Το Πυρ του Φορωνέα έκαιγε συνεχώς στον ναό του Λυκείου Απόλλωνα, όπως και το πυρ των ζωροαστρών στο Ιράν.

Γνωστός και ως Σισιλιάνος ταύρος, σχεδιάστηκε στην Αρχαία Ελλάδα από τον Πέριλλο. Ήταν ένας μπρούτζινος ταύρος ο οποίος ήταν κούφιος στο εσωτερικό του και χωρούσε έναν άνθρωπο. Αφού έκλειναν μέσα το θύμα, άναβαν μια φωτιά κάτω από τον ταύρο και αυτό ψηνόταν ζωντανό!

Μάλιστα στα ρουθούνια του ταύρου υπήρχε άνοιγμα, ώστε να ακούγονται τα ουρλιαχτά του θανατοποινίτη και να μοιάζουν σαν αληθινό μουγκρητό του ζώου. Ο Πέριλλος παρουσίασε τον ταύρο στον τύραννο του Ακράγαντα Φάλαρι, ο οποίος δοκίμασε την εφεύρεση βάζοντας τον ίδιο τον Πέριλλο μέσα (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6987639_ta-10-pio-frikta-basanistiria-stin-istoria-tis-anthropotitas)!

Τα ίδια ακριβώς έπαθε και ο Ντε Γκιλοτίν από τους Γάλλους επαναστάτες με την εφεύρεση εκτελέσεων που έδωσε σε αυτούς, την γκιλοτίνα.

Ο Τήμενος, όπως και ο Ευκρατίδης, οι κατακτητές της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και που εγκαθίδρυσαν σε αυτές την μοναρχία, δολοφονήθηκαν και οι δύο από τους γιους τους Arda-Mulissu, Nabu-shar-usu και Πλάτωνα αντίστοιχα.

Ο Πλάτωνας δολοφονήθηκε από τον αδερφό του Ηλιοκλή που εκδικήθηκε τον θάνατο του πατέρα του και έγινε νέος βασιλιάς, όπως έγινε και με τον Mpande, ο οποίος εκδικήθηκε τον θάνατο του αδερφού του Σάκκα από τα αδέρφια του Dingane και Mhlangana και έγινε νέος βασιλιάς των Ζουλού.

Οι Αρχαίοι Έλληνες καλούσαν να επέμβουν στους εσωτερικούς τους πολέμους ή για να τους «απελευθερώσουν» τους Πέρσες, τους (Ελληνογενείς) Σελευκίδες και τους Ρωμαίους, ενώ κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας τους Αυστριακούς, τους Ισπανούς, τους Γάλλους, τους Βρετανούς, τους Ρώσους και μετέπειτα και τους Αμερικάνους.

Η πλημύρα του ποταμού Στύμφαλου απόφραξε την είσοδο του για τον Κλεομένη της Σπάρτης, όπως και του Ιφικράτη, ο οποίος στην συνέχεια προσπάθησε να αποφράξει το μέρος οπού κατέβαιναν τα ύδατα του ποταμού, αλλά σταμάτησε λόγω της τεράστιας μπόχας και δυσοσμίας που βγήκε.

Οι Αρχαίοι Μυκηναίοι έκαναν εκστρατεία στην Τροία για εκδίκηση και κατάληψη της (με «θεϊκή» βούληση) για γεωπολιτικούς λόγους, την οποία κατέλαβαν και κατέστρεψαν, όμως δεν κατάφεραν αν και νίκησαν κατά την διάρκεια του πολέμου και μετά να νικήσουν πολλές γύρω αντίπαλες πόλεις, συμμαχίες των Τρώων, τελικά εγκατέλειψαν τις κατακτήσεις τους στην Μικρά Ασία υπό την πίεση των Χετταίων και γυρίσαν στην Ελλάδα.

Αντίστοιχα και οι Σταυροφόροι τον Μεσαίωνα, έκαναν εκστρατεία στην Ιερουσαλήμ για εκδίκηση και κατάληψη της (με «θεϊκή» βούληση) για γεωπολιτικούς λόγους, την οποία κατέλαβαν και κατέστρεψαν, όμως δεν κατάφεραν αν και νίκησαν κατά την διάρκεια του πολέμου και μετά να νικήσουν πολλά γύρω αντίπαλα Αραβικά κράτη, τελικά εγκατέλειψαν τις κατακτήσεις τους στην Παλαιστίνη υπό την πίεση των Αράβων και γυρίσαν στην Δύση.

Ο Φείδων του Άργους σκοτώθηκε σε μάχη στην Κόρινθο οπού είχε πάει για να βοηθήσει την φιλική προς αυτόν πολιτική μερίδα, όπως ακριβώς έγινε και με τον ένδοξο βασιλιά Πυρρό της Ηπείρου στο Άργος για παρεμφερείς λόγους.

Ο βασιλιάς του Άργους Μέλτας καθαιρέθηκε από τους συμπολίτες του όταν έδωσε δωρεάν και χωρίς ανταλλάγματα στους Αρκάδες εδάφη της περιοχής τους που είχαν οι Αργείοι καταλάβει με πολύ αίμα, όπως ακριβώς και ο Πέτρος ο Γ΄ της Ρωσίας, καθαιρέθηκε και εκτελέστηκε από τους δικούς του όταν έδωσε δωρεάν και χωρίς ανταλλάγματα στους Πρώσους εδάφη της περιοχής τους που είχαν οι Ρώσοι καταλάβει με πολύ αίμα.

Η Σικυών υπό τον τύραννο της Κλεισθένη έκοψε τους δεσμούς της με τον πάτρωνα της το Άργος, όπως ακριβώς έγινε και με την Κέρκυρα με τον πάτρωνα της την Κόρινθο.

Οι Σπαρτιάτες υπό τον στρατηγό Ανάξαρχο ηττήθηκαν στην Τελφούσα από τους Αρκάδες, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την αιχμαλωσία αυτού, ενώ οι Σπαρτιάτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν και να αποδεχτούν την ανεξαρτησία της Μεγαλόπολης από αυτούς.

Αντίστοιχα και οι Μεξικανοί υπό τον στρατηγό Σάντα Άννα ηττήθηκαν στην μάχη του San Jacinto από τους Τεξανούς, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την αιχμαλωσία αυτού, ενώ οι Μεξικανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν και να αποδεχτούν την ανεξαρτησία του Τέξας από αυτούς.

Οι Σπαρτιάτες έκαψαν 6.000 Αργείους στο Άλσος του Άργους ζωντανούς, όπως ακριβώς και ο Απολλωνίδης έκαψε στο βουλευτήριο του Άργους έκαψε 500 αντιπάλους του ζωντανούς το 316 π.Χ.

Ο Πελοπίδας κατέφυγε στην Θήβα λόγω της τυραννίας σε αυτή και από αυτή ξεκίνησε την απελευθέρωση της πόλης του από τον τύραννο της Αρχία, όπως έκανε και από ο Θρασύβουλος από την Θήβα με τους Τριάκοντα Τυράννους στην πατρίδα του στην Αθήνα, αλλά και ο Άρατος από το Άργος με τον τύραννο της πατρίδας του Σικυώνας, τον Αβαντίδη.

Οι Θηβαίοι πολέμησαν υπέρ των Περσών στην Μικρά Ασία υπό τον Παμμενή, όπως και οι Αργείοι στην Αίγυπτο υπό τον Λάκρατη, οι Άργειοι στην Αίγυπτο υπό τον Νικόστρατο, αλλά επίσης και οι Σπαρτιάτες στην Αίγυπτο υπό τον Αγησίλαο τον Β’, όλοι τους ως μισθοφόροι των Περσών ή των Αιγυπτίων.

Ο Περίανδρος, όπως και ο Νάβις και η σύζυγος του, ανάγκασαν τις γυναίκες της Κορίνθου και του Άργους αντίστοιχα να τους δώσουν όλα τα χρυσαφικά τους.

Οι Αργείοι θεωρήσαν την ηρωική και μορφωμένη Μπουμπουλίνα το 1821, η οποία εμφανίστηκε με πολεμική αρματωσιά και τους βοήθησε να απελευθερώσουν την πόλη τους από τους Τούρκους, παρακινώντας τους άντρες και τις γυναίκες της πόλης να πολεμήσουν, σαν μία νέα Τελέσιλλα.

Και αυτή η Αργεία ηρωίδα, η οποία ήταν και αυτή  ηρωική και, η οποία εμφανίστηκε με πολεμική αρματωσιά και τους βοήθησε τους συμπολίτες της να σώσουν την πόλη τους από τους Σπαρτιάτες του Κλεομένη του Α’, παρακινώντας τους άντρες και τις γυναίκες της πόλης να πολεμήσουν.

Στο Άργος τον καιρό της εισβολής του Πυρρού στην πόλη αυτή έγιναν άγριες οδομαχίες, όπου τα γυναικόπαιδα έριχναν κεραμίδια από τις στέγες και έδωσαν νίκη στους Αργείους, όπως και το 1823 στην ίδια πόλη έκαναν οι κάτοικοι τα ίδια κατά των Τούρκων του Κεχαγιά Μπέη, όμως εδώ ηττήθηκαν.

Όπως οι Ρωμαίες μανές είχαν ως φόβητρο των παιδιών τους τον Αννίβα, έτσι και οι Αργείες μανές είχαν ως φόβητρο των παιδιών τους τον Ιμπραήμ.

Πόλη Λάρισα υπήρχε στην Θεσσαλία, την Τρωάδα και το Άργος.

O Αριστόμαχος ο Β’ του Άργους, όπως και η κυρά Φροσύνη πέθαναν και οι δύο ριπτώμενοι μέσα σε σακιά σε λίμνες.

Τόσο ο Άρατος στην Πελοπόννησο, όσο και ο Τιμολέοντας στην Σικελία έδιωξαν από παντού τους τυράννους και εγκαθίδρυσαν δημοκρατικά πολιτεύματα.

Ο Διονύσιος ο Β’ των Συρακουσών και ο Αριστόμαχος ο Β’ του Άργους παρέδωσαν και οι δύο ειρηνικά τις πόλεις τους στον Τιμολέοντα και τον Άρατο αντίστοιχα.

Ο Ελέφαντας του ένδοξου βασιλιά Πύρρου της Ηπείρου και του Πώρου αγάπαγαν και οι δύο τους αφέντες τους (όπως και ο αετός του Πύρρου, ο οποίος δεν έβαλε ξανά φαγητό μετά τον θάνατο του αφέντη του και πέθανε από ασιτία, όπως έκανε νωρίτερα κατά παράοδοξο τρόπο και η μάνα του Δαρείου όταν έμαθε τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου).

Ο γιος του Αντίγονου, ο Αλκυονεύς έριξε προς φρίκη  του πατέρα του το κεφάλι του Πύρρου στα πόδια του, όπως έκαναν και οι ιερείς της Ναναίας με το κεφάλι του Αντίχου του Γ’ του Μέγα, το οποίο έριξαν στα πόδια των αντρών του.

Ελευθερία υποσχέθηκαν οι Σπαρτιάτες στους Είλωτες που πολέμησαν γενναία στις μάχες και σε μία γιορτή εκ μέρους τους, τους έσφαξαν προδοτικά, όπως και ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλας της Βλαχίας υποσχέθηκε απαλλαγή από τα βάσανα στους φτωχούς της χώρας τους και σε μία γιορτή εκ μέρους τους, τους έσφαξε προδοτικά.

Το 417 π.Χ. οι Άργειοι έκτισαν μακρά τείχη σαν των Αθηνών στην πόλη τους.

Το 370 π.Χ., οι Άργειοι ξεσηκωμένοι από δημαγωγούς έσφαξαν με σκυταλισμό τους ολιγαρχικούς και δήμευσαν τις περιουσίες τους, αλλά μετά άλλαξαν γνώμη και έσφαξαν τους δημαγωγούς που τους ξεσήκωσαν.

Αντίστοιχα το 1.789 μ.Χ., οι Γάλλοι ξεσηκωμένοι από δημαγωγούς έσφαξαν με αποκεφαλισμό τους αριστοκρατικούς κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και δήμευσαν τις περιουσίες τους, αλλά μετά άλλαξαν γνώμη και έσφαξαν τους δημαγωγούς που τους ξεσήκωσαν.

Η ψευδής φήμη του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς στην Ελλάδα και την Ιουδαία προκάλεσαν εξεγέρσεις τις οποίες αυτοί κατέπνιξαν όταν επέστρεψαν από τις εκστρατείες που διεξήγαγαν.

Οι Ιταλοί θεώρησαν «κουτσουρεμένη» την νίκη τους στον Ρωσοιαπωνικό πόλεμο του 1.905 μ.Χ. με τα εδάφη που πήραν, κατηγορώντας τον Αμερικανό Πρόεδρο Θεόδωρο Ρούζβελτ, όπως και οι Ιταλοί για τους ίδιους λόγους την νίκη τους στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατηγορώντας τους συμμάχους τους στην Δύση.

Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος, όπως και Ντόναλντ Τραμπ, είναι και οι δύο Χριστιανοί Σιωνιστές στην ιδεολογία τους.

Η σύζυγος του Αυτοκράτορα Ιουστίνου, η Ευφημία, δεν ήθελε αν και η ίδια είχε ταπεινή καταγωγή, να μην συναναστρέφεται με τις κατώτερες τάξεις από τις οποίες κατάγονταν και η ίδια, όπως ακριβώς έκανε και η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα με τον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον Μέγα. 

Την πρώτη μέρα του πολέμου το 1941, ο Μακαριότατος Σέργιος του Στραγορντίτσιου, ο μετέπειτα Πατριάρχης, είπε στον Ρωσικό λαό: «Ρωσία, σήκω, υπεράσπισε την Πίστη και τις παραδόσεις σου», μία φράση που είχε πει και ένας θανάσιμα τραυματισμένος Ρώσος στρατιώτης βάζοντας όλες τους τις δυνάμεις για να σηκωθεί λίγο πριν ξεψυχήσει κατά την εισβολή του Ναπολέοντα στην Ρωσία έναν Αιώνα νωρίτερα.

Ο Ιουστινιανός ο Α΄ ο Μέγας, όπως και ο ικανότατος Ιωάννης Βατάτζης ήταν και οι δύο πρόσχαροι στον λαό.

Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ από τους Ρεπουμπλικάνους και επιχειρηματίας Θεόδωρος Ρούζβελτ ίδρυσε στις εκλογές του 1912 δικό του κόμμα, ενάντια στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα που δεν το στήριξε εκ νέου ως υποψήφιο και στήριξαν στην θέση του τον Ουίλιαμ Ταφτ, κερδίζοντας το 19% των ψήφων, κάτι που διέσπασε τους ρεπουμπλικάνους να χάσουν και να κερδίσουν τελικά οι δημοκρατικού του Γουίντρου Γουίλσον.

Αντίστοιχα, ο πρώην Ρεπουμπλικάνος επιχειρηματίας Ρος Πέρο ίδρυσε στις εκλογές του 1912 δικό του κόμμα, ενάντια στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα που δεν το στήριξε ως υποψήφιο και στήριξαν στην θέση του τον Τζορτζ Μπους τον Πρεσβύτερο, κερδίζοντας το 19% των ψήφων, κάτι που διέσπασε τους ρεπουμπλικάνους να χάσουν και να κερδίσουν τελικά οι δημοκρατικού του Μπιλ Κλίντον.

Ο Νέρωνας, ο Περίανδρος, ο Ηρώδης ο Αττικός και ο Καμβύσης πάνω σε μία κρίση θυμού σκότωσαν τις έγκυες συζύγους τους κλωτσόντας τες στην κοιλιά με πολλή δύναμη.

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας δολοφονήθηκαν στην Αγγλία ο Αρχιεπίσκοπος Καρντεμπούρι Τόμας Μπέκετ το 1.170 μ.Χ., ο Επίσκοπος Βερνάρδος Καμπανίας το 1.252 μ.Χ., καθώς και ο Αρχιεπίσκοπος Γιορκ Ουίλιαμ Φρίτζχερμπερ το 1.154 μ.Χ.

Ο ιππότης Φίζερς άνοιξε με ένα χτύπημα του σπαθιού του στα δύο το κεφάλι του Αρχιεπίσκοπου Μπέκετ φονεύοντας τον, όπως ακριβώς και ο Κλόβις άνοιξε με τον πέλεκυ του στα δύο το κεφάλι ενός στρατιώτη του που του είχε καταστρέψει στο παρελθόν μία υδρία.

Ο Ερρίκος ο Δ΄ της Αγγλίας έκανε πορεία μετανοίας με ελάχιστα ρούχα και ξυπόλητος με κλάματα από την Εκκλησία του Ντόνσον ως το Καρντεμπούρι για τον φόνο του Αρχιεπίσκοπου Μπέκετ από ιππότες του, όπως ακριβώς και ο Ερρίκος ο Δ΄ της Γερμανίας έκανε και αυτός με τον ίδιο τρόπο πορεία μετανοίας ως την πόλη της Κανόσα για να λάβει συγχώρεση από τον πάπα της Ρώμης Γρηγόριο τον Ζ’ για την έριδα της περιβολής.

Ο Ραντίζ Σιχ της Ινδίας όταν κατέλαβε το Παντζάμπ ονομάστηκε «Λέων του Παντζάμπ» και ο Αφγανός Μασούντ «Λέων του Παμίρ» όταν υπεράσπισε επιτυχώς την περιοχή αυτή από τις δυνάμεις της ΕΣΣΔ.

Ο Ραντίζ Σιχ όπως και ο Καρλομάγνος ήταν και οι δύο αμόρφωτοι και αγράμματοι. Ο δε θάνατος του Ράντιζ Σιχ προήλθε από υδράργυρο σαν του Τσιν Χουάνγκ Τι και του Ιβάν του Δ’ του Τρομερού.

Οι επαναστάτες του κινήματος του Ναυπλίου κατά του Όθωνα το 1.862 μ.Χ. αφορίστηκαν, όπως και αυτοί του κινήματος του 1.916 μ.Χ κατά του Κωνσταντίνου. 

Τόσο ο Ρισελιέ, όσο και ο Στάλιν, προς χάριν της Ρεάλ Πολιτίκ δεν ακολούθησαν τα πιστέυω τους (τον καθολικισμό και τον κομμουνσμό αντίστοιχα).

Η Ρωσία δύο φορές άλλαξε με αλλαγή της ηγεσίας της στρατόπεδο εν μέσω πολέμου κατά των Γερμανών προδίδοντας τους δυτικούς συμμάχους της και δίνοντας μάλιστα και εδάφη της στους Γερμανούς.

Η μία με τον θάνατο της Μεγάλης Αικατερίνης και της πραξικοπηματικής διαδοχής της από τον γιο της Παύλο (ή ίδια είχε ορίσει ως διάδοχο τον εγγονό της Αλέξανδρο) και η δέυτερη με την πραξικοπηματική πτώση των Τσάρων στην Ρωσία και της διάδοχης κυβέρνησης Κερένσκι με το πραξικόπημα των μπολσεβίκων το 1917.

Ο Κόνραντ Αντανάουερ καθαιρέθηκε δύο φορές από την δημαρχία της Κολωνίας από τους Ναζί το 1.933 μ.Χ. και από τους Συμμάχους το 1.945 μ.Χ. και θεωρήθηκε για αυτό ως δήθεν αντιστασιακός εναντίον τους.  

Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι (π.χ. ο Φαραώ Τούθμωσις ο Γ’ και ο Ασσύριος βασιλιάς Σεναρηχείμ), όπως και ο Βλαντ Γ’ Δράκουλας της Βλαχίας παλούκωναν όλοι τους αιχμάλωτους εχθρούς τους.

Μερικοί από τους κληρωτούς στρατιώτες του Φαραώ μετά το πέρας της θητείας τους, όπως και οι λεγεωνάριοι έπαιρναν ως ανταμοιβή έναν κλήρο γης.

Το 390 π.Χ. οι Γαλάτες του Βρέννου κατέλαβαν, λεηλάτησαν και αποχωρήσαν από την Ρώμη, όπως ακριβώς έκαναν το 410 μ.Χ. οι Βησιγότθοι του Αλάριχου στην ίδια ακριβώς πόλη.

Ο Τζένκινς Χαν, όπως και ο Ταμερλάνος, αλλά και ο Ροβέρτος Γισκάρδος, από τις περιοχές που καταλάμβαναν απήγαγαν στις πρωτεύουσες τους τους τεχνίτες αυτών.

Ο Τσάο Τσάο στην Κίνα ένωσε τα πλοία του μεταξύ τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Σουνγκ και ο Ξέρξης στον Ελλήσποντο στην Αρχαιότητα και ηττήθηκαν όλοι από τους εχθρούς τους.

(Ακριβώς τα ίδια έπαθε και ο Πέρσης στρατηγός Ραζάτης, ο οποίος έδεσε τους στρατιώτες του πεζικού του με αλυσίδες στην Νινευή από τον ένδοξο Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Ηράκλειο).

Το 184 μ.Χ. έγινε στην Κίνα η εξέγερση των Κίτρινων Τουρμπανιών και το 1.350 μ.Χ. των Κόκκινων.

Οι Χουσίτες του Ζίζκα όπως και οι άντρες του Μπαμπούρ προστάτευαν μέσα σε κύκλους από άμαξες τους μουσκετοφόρους και τα κανόνια τους.

Το θρόισμα των πουλιών στην Φουτζιγκάνα της Ιαπωνίας έκανε παρά την αιφνιδιαστική νυκτερινή επίθεση των Τάιρα αυτοί να γίνουν αντιληπτοί από τους Μιναμότο και να αποχωρήσουν, όπως ακριβώς έγινε και στην Αρχαία Ρώμη με τους Γαλάτες το 387 π.Χ., όταν αυτοί προσπάθησαν να επιτεθούν αιφνιδιαστικά στην πόλη αυτή με νυκτερινή επίθεση και οι φωνές από τις χήνες του Καπιτωλίου τους έκαναν και αυτούς αντιληπτούς. 

Ταύρους με φλεγομένους πυρσούς στα κέρατα εξαπέστειλαν οι Μιναμότο κατά των Τάιρα και έφεραν προσωρινή σύγχυση στον στρατό τους, όπως ακριβώς έκανε και ο Αννίβας στον στρατό του Φάβιου Μάξιμου στην Αρχαία Ρώμη.

Στην ήττα του στρατού του από τους Μογγόλους του Τζένκινς Χαν ο Μοχάμεντ Σαχ των Χωρασμίων τράπηκε σε φυγή και κατέφυγε σε ένα νησί, όπως ακριβέ έκανε και ο Ερρίκος ο Β’ όταν νικήθηκε από τον Μπατού Χαν.

Ο θάνατος του Ογκοντάι Χαν έσωσε την Ευρώπη από την εισβολή των Μογγόλων, όπως αντίστοιχα και του Μόνγκε Χαν την Αίγυπτο.

Ο Ρέζα Σαχ Παχλεβί της Περσίας στηρίχτηκε για να ανέβει στην εξουσία με πραξικόπημα στους Βρετανούς ρίχνωντας από την εξουσία τον τελευταίο Σάχη των Χορασμίων, όπως και ο γιος του Μοχάμεντ Ρεζά Σαχ Παχλεβί ανήλθε στην εξουσία με πραξικόπημα και στρατιωτική εισβολή των Βρετανών και των Σοβιετικών κατά του πατέρα του.

Πολεμιστές με τεχνικές σαν τον Μπερσέκερς των Σκανδιναβών Βίκινγκ, είχαν οι Ινδοί (με τους Αμόκ), οι Γερμανοί, οι Δάκες οι Γαλάτες (με τους Γασάται), οι Άραβες (με τους Ατζέιλ) και οι Αζτέκοι (με τους Κουάστσικ).

Στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο πρώτος Αυτοκράτορας της, ο Αύγουστος, αναδείχθηκε στην εξουσία μέσω εμφυλίων, νικώντας τους αντιπάλους του και ενώνοντας την όλη υπό την ηγεσία του.

Αντίστοιχα στην Κίνα, ο πρώτος Αυτοκράτορας της, ο Τσιν Χουάνγκ Τι, αναδείχθηκε στην εξουσία μέσω εμφυλίων, νικώντας τους αντιπάλους του και ενώνοντας την όλη υπό την ηγεσία του.

Στην συνέχεια, και στις δύο περιπτώσεις, οι ανάξιοι διάδοχοι των πρώτων Αυτοκράτορων έφεραν στις δυναστείες τους παρακμή με τελικό αποτέλεσμα πραξικοπήματα στρατηγών και αυτοκτονία των τελευταίων μελών τους (και των δολοπλόκων αυλικών τους), ενώ στην συνέχεια σε εμφυλίους που ακολουθήσαν, αναδείχτηκαν νέες ικανές δυναστείες (του Βεσπασιανού και των Χαν αντίστοιχα).

Οι επόμενοι Αυτοκράτορες εισέβαλαν επιτυχώς σε εδάφη βαρβάρων πριν αυτοί επιτεθούν στα κράτη τους (π.χ. Γερμανών, Παρθών, Δακών, Χουνγκ Νου κ.λ.π.) και εκτίσαν ή επέκτειναν υπάρχοντα τείχη κατά των βαρβάρων (π.χ. το Σινικό, ή τα Τείχη των Ανδριανού και Αντωνίνου Πίου).

{Τόσο οι Ρωμαίοι, όσο και οι Κινέζοι πίστευαν πως ήταν τα Κεντρικά ή Μέσα Βασίλεια στον κόσμο και Οικουμενικές Αυτοκρατορίες περικυκλωμένες από βαρβάρους και οι ηγέτες και τα έθνη τους ήταν οι εκλεκτοί των «θεών»}.

Σύντομα όμως, εξεγέρσεις από οικονομικά προβλήματα στις Αυτοκρατορίες αυτές (π.χ. των Κίτρινων Τουρμπανιών), οδήγησαν τις δύο αυτές Αυτοκρατορίες σε κρίση, ενώ για ένα χρονικό διάστημα αυτές χωρίστηκαν ακόμα και στα τρία (περίοδος των Τριών Βασιλείων στην Κίνα και της Γαλατικής Αυτοκρατορίας του Πόστουμου, του κράτους της Ζηνοβίας και της Ρώμης στην άλλη), έως ότου ικανοί Αυτοκράτορες τα ένωσαν ξανά (π.χ. ο Αυρηλιανός και οι Τσιν).

Τελικά, το γεγονός ότι τόσο στην Ρώμη, όσο και στην Κίνα, επιτράπηκε η είσοδος των βαρβάρων σε θέσεις του στρατού, οδήγησε τελικά τον 5^ο Αιώνα μ.Χ., η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπως και το Βόρειο μέρος της Κίνας να καταληφθούν εκ των έσω από τις βαρβαρικές φυλές, ενώ έμειναν ελευθέρα το Ανατολικό μέρος της πρώτης (η Ρωμανία) και το Νότιο της άλλης.

Ο Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας στην Ρωμανία κατέλαβε μέρος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που είχαν καταλάβει οι Γερμανοί βάρβαροι (π.χ. Ιταλία, Καρχηδόνα, Νότια Ισπανία), όπως και οι Σούι μέρος της Βόρειας Κίνας που είχαν καταλάβει οι βάρβαροι επίσης.

Στην συνέχεια ακολούθησαν λαμπρές δυναστείες στα κράτη αυτά (π.χ. η Μακεδονική, των Τανγκ, των Κομνηνών, Λασκαρίδων, Παλαιολόγων κ.λ.π.), παρόλα αυτά, στην συνέχεια αυτά ηττήθηκαν και κατακτήθηκαν από βάρβαρους (π.χ. Τούρκους και Μογγόλους αντίστοιχα) από τους οποίους ελευθερωθήκαν με εξέγερση (του 1821 και των Μινγκ αντίστοιχα), ενώ στην  συνέχεια μέσω προτεκταροποίησης και τα δύο αυτά κράτη έγιναν για ένα  χρονικό διάστημα υποτελή των δυτικών.  

{Κατά παρόμοιο τρόπο και οι  Ρώσοι υποδουλώθηκαν στους Μογγόλους, όμως επαναστάτησαν και κέρδισαν την ελευθέρια τους υπό τον Ιβάν τον Γ’ τον Μέγα. Έγιναν ισχυρό κράτος (επί Τσάρων και ΕΣΣΔ), αλλά ακόμα και αυτοί για ένα χρονικό διάστημα (την δεκαετία του 90 επί Γιέλτσιν έγιναν και αυτοί προτεκτοράτο της Δύσης)}.

Ο πρίγκιπας Ανδρέας έπεισε τον αδερφό του, τον βασιλιά της Ελλάδας να παραιτηθεί από τον θρόνο του, όπως ακριβώς και ο πρίγκιπας Μαξ της Βάδης έπεισε τον ξάδερφο του, τον Κάιζερ Γουλιέλμο τον Β’ των Χοεντζόλερν της Γερμανίας να παραιτηθεί από τον θρόνο του.

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’ της Ελλάδας, ο νικητής στρατηγός των Βαλκανικών Πολέμων, έπασχε από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και καρκίνο, κάτι που δεν του επέτρεπε να μετακινείται εύκολα και να μην μπορεί να συντονίσει την πολιτική ζωή της χώρας και να αναλάβει την ηγεσία του στρατού με συνέπεια τελικά την Μικρασιατική Καταστροφή και την απώλεια της Μικράς Ασίας, των νησιών της Ίμβρου και της Τενέδου, καθώς και της Ανατολικής Θράκης από την Ελλάδα.

Αντίστοιχα και ο Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος, ο μεγάλος νικητής Περσών, έπασχε από χρόνια υδρωπικία, κάτι που δεν του επέτρεπε να μετακινείται εύκολα και να μην μπορεί να συντονίσει την πολιτική ζωή της Αυτοκρατορίας και να αναλάβει την ηγεσία του στρατού με συνέπεια τελικά την Αραβική εισβολή και την απώλεια της Αιγύπτου, της Συρίας, της Μεσοποταμίας, καθώς και της Παλαιστίνης από την Ρωμανία.

Επίσης, τόσο ο Ηράκλειος, όσο και ο Κωνσταντίνος ξεκίνησαν τις πολεμικές εκστρατείες τους κατά των εχθρών τους μετά από αναδιοργάνωση των στρατών τους από τους Πέρσες και τους Τούρκους αντίστοιχα.

Επιπλέον, οι γυναίκες και των δύο ήταν φίλαρχες, αλαζονικές και αντιπαθείς στους λαούς τους, ενώ μετά τον θάνατο του Ηρακλείου και του Κωνσταντίνου εξορίστηκαν μαζί με τους γιους τους Ηρακλέωνα και Γεώργιο Β΄, ενώ οι λαοφιλείς πρίγκηπες γιοι των μοναρχών είχαν πεθάνει νωρίτερα υπό μυστηριώδεις συνθήκες (ο Αλέξανδρος ο Α΄ και ο Κωνσταντίνος ο Γ’ αντίστοιχα).

Το 1971, η κομμουνιστική ηγεσία της Πολωνίας του Γκέρεκ υποσχέθηκε ανεπιτυχώς στους εξεγερμένους πολίτες της αύξηση μισθών για να σταματήσει τις διαμαρτυρίες και την εξέγερση τους, όπως ακριβώς έκανε και το 1989 ο Τσαουτσέσκου στην Ρουμανία.

Ο βασιλιάς της Σερβίας  Αλέξανδρος Ομπρένοβιτς έπεσε μαζί με την φίλαρχη σύζυγο του(τους οποίους μισούσε όλος ο Ρουμανικός λαός για την καταπίεση και την φτώχεια που του επέφεραν) από τον στρατό της χώρας με πραξικόπημα και εκτελέστηκε, όπως ακριβώς έγινε για τους ίδιους ακριβώς λόγους και με το ζεύγος Τσαουτσέσκου στην Ρουμανία.

Το χέρι του βασιλιά της Σερβίας Αλέξανδρου Ομπρένοβιτς κόπηκε από τους συνωμότες αξιωματικούς που τον σκότωσαν (με ηγέτες τον Άπι Δημητρήεβιτς και τον Μάσιν), όπως ακριβώς γίνονταν και με τα χέρια των νεκρών εχθρών των Αρχαίων Αιγύπτιων Φαραώ.

Επίσης, ο βασιλιάς της Σερβίας  Αλέξανδρος Ομπρένοβιτς είχε τρεις καταπειστικούς αντιβασιλείς που τους μισούσε ο λαός του και τους έριξε ο ίδιος με πραξικόπημα, όπως ακριβώς τρεις μισητούς αντιβασιλείς είχε και ο βασιλιάς Όθωνας της Ελλάδας, τους οποίους μισούσε ο Ελληνικός λαός.

Η ήττα του βασιλιά της Σερβίας Μιλάνου Ομπρένοβιτις από τους Βουλγάρους προκάλεσε την παραίτηση του υπέρ του γιου του Αλέξανδρου, όπως ακριβώς και η ήττα του βασιλιά της Βουλγαρίας Φερδινάνδου στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προκάλεσε την παραίτηση του υπέρ του γιου του Βόρι.

 Η Αλίκη, η σύζυγος του πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας κλείστηκε χωρίς την θέληση της σε σανατόριο από τον σύζυγο της, όπως ακριβώς και η πρώτη σύζυγος του Μουσολίνι Ida Dalser και ο γιος του με αυτή Benito Albino Mussolini, από τον Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι.  

Μετά τον θανάτου του θείου του Γεώργιο Μάουντμπαντεν ένας συμμαθητής του είπε για τον σύζυγο της βασίλισσας Ελισάβετ της Β’ της Μεγάλης Βρετανίας «Αυτός τώρα έθαψε κάθε συναίσθημα», όπως ακριβώς και ο Στάλιν μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του Αικατερίνης εκμυστηρεύτηκε ότι με τον θάνατο της, μέσα του πέθανε «Κάθε ανθρώπινο συναίσθημα».  

Η Τριανδρία των Σκουφά, Ξάνθου και Τσακάλοφ, των ιδρυτών της Φιλικής Εταιρείας, θυμίζει σε καποιους την Τριανδρία των Ιακωβίνων Δαντών, Μαρά και Ροβεσπιέρου.

Τόσο ο Αλέξανδρος Υψηλάντης το 1820, πριν αναλάβει επίσημα την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας, όσο και ο Ιωάννης Καποδίστριας όταν παραιτήθηκε από Υπουργός Εξωτερικών του Ρώσου Τσάρου, ζήτησαν και έλαβαν και οι δύο άδεια μακράς διαρκείας.

Τόσο στην Ιόνιο Πολιτεία, όσο και στο πρώτο ελεύθερο Ελληνικό κράτος που ιδρύθηκε μετά την Επανάσταση του 1821 υπήρχαν και στα δύο Γαλλικό, Βρετανικό και Ρωσικό κόμμα, ενώ και για τα δύο αυτά κόμματα οι (Ελληνικής καταγωγής) κυβερνήτες του ήρθαν από το εξωτερικό.

Και για τα δύο αυτά κράτη οι ξένοι πίστευαν ότι δεν μπορούσαν να αυτοκυβερνηθούν γιατί οι κάτοικοι τους πολεμούσαν μεταξύ τους από φιλαρχία, ενώ συνέβαιναν και στα δύο εμφύλιοι και εξεγέρσεις των Ελλήνων, όπως και στάσεις, ενώ και τα δύο αυτά κράτη κυβέρνησε για ένα διάστημα ο μεγάλος Έλληνας πολιτικός Ιωάννης Καποδίστριας (ως Έκτακτος Επίτροπος και Κυβερνήτης αντίστοιχα).

Και ως ηγέτης των κρατών αυτών, ο Καποδίστριας πολέμησε και εκδίωξε από τα εδάφη τους τους Τούρκους (τον Αλή Πασά και τον στρατό του Σουλτάνου Μαχμούντ του Β’).

Ο ηρωικός Μάρτυρας Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ δύο φορές ενεπλάκη σε προσπάθειες δημιουργίας Ελληνικού κράτους, η μία στην ίδρυση της Ιονίου Πολιτείας το 1.800 μ.Χ. με την απελευθέρωση των Ιονίων Νησιών από τους Γάλλους, όπως και την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1821 μ.Χ., όντας και ο ίδιος μέλος της Φιλικής Εταιρείας.    

Οι πρώτοι που ίδρυσαν και χρησιμοποίησαν τα γκέτο πριν τους Ναζί ήταν οι Βενετοί.

Το σώμα του Δόγη Marino Faliero, ο οποίος θεωρήθηκε προδότης της Βενετίας μετά την εκτέλεση του διαμελίστηκε, όπως ακριβώς και του Ουίλιαμ Ουάλας στην Σκωτία, ο οποίος και θεωρήθηκε προδότης από τους Άγγλους.

Η Ρώμη ιδρύθηκε από τους Ετρούσκους και αποίκους/πρόσφυγες από την κατεστραμμένη Τροία, όπως και η Βενετία ιδρύθηκε από αποίκους/πρόσφυγες Ρωμαϊκών πόλεων από τις εισβολές των Ούννων του Αττίλα.

Η Ρώμη έγινε δημοκρατία με εξέγερση των Ρωμαίων κατά των επικυρίαρχων Ετρούσκων βασιλέων επικυρίαρχων τους υπό τον Ιούνιο Βρούτο, όπως ακριβώς και στην Βενετία εγκαθιδρύθηκε το καθεστώς των Δόγηδων με εξέγερση των Βενετών κατά των επικυρίαρχων Βυζαντινών Εξάρχων επικυρίαρχων τους υπό τον Ούρσους.

Για ένα σύντομο διάστημα, τόσο οι Ρωμαίοι, όσο και οι Βενετοί επανήλθαν και οι δύο υπό  την εξουσία των Ετρούσκων υπό τον Πορσήνα και των Βυζαντινών υπό τον Έξαρχο Παύλο.

Στην Ρώμη αρχικά η ανώτατη αρχή ήταν η Σύγκλητος και η αριστοκρατία αρχικά, οι οποίες και είχαν απόλυτη εξουσία στην αρχή (όπως και οι βασιλείς πριν από αυτούς), αλλά σταδιακά, με τους αγώνες των Ρωμαίων πολιτών, ο ρόλος τους άρχισε να χάνει μέρος της εξουσίας της, την οποία αναγκάστηκε να μοιραστεί στο υπατικό και δημαρχικό αξίωμα.

Αντίστοιχα, στην Βενετία, αρχικά η ανώτατη αρχή ήταν ο Δόγης, ο οποίος και είχε απόλυτη εξουσία στην αρχή (όπως και οι Έξαρχοι πριν από αυτούς), αλλά σταδιακά, με τους αγώνες των αριστοκρατών, ο ρόλος του άρχισε να χάνει μέρος της εξουσίας του, την οποία αναγκάστηκε να μοιραστεί με το λεγόμενο Συμβούλιο των Δέκα και την Γερουσία της Βενετίας.

Στην συνέχεια, τόσο η Ρώμη, όσο και η Βενετία εξαπλώθηκαν στην Ιταλία (οι Ρωμαίοι σε όλη την Ιταλία και η Βενετία σε ένα μόνο μέρος της), ενώ παράλληλα επέκτειναν τα εδάφη τους και ίδρυσαν Αυτοκρατορίες προς την Ανατολή (Βαλκάνια και Ασία), δημιουργώντας παράλληλα ισχυρό στρατό και στόλο.

Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε μία αποτυχημένη προσπάθεια να ανατραπεί με συνομωσία και πραξικόπημα το καθεστώς από εχθρούς του για προσωπικούς τους λόγους (τον αριστοκράτη Κατιλίνα και τον Δόγη Marino Faliero αντίστοιχα), οι οποίες απέτυχαν τελικά και οι εμπνευστές τους είχαν κακό τέλος.

Και οι Ρωμαίοι και Βενετοί κατέλαβαν τις πόλεις των πρώην επικυρίαρχων τους (των Ετρούσκων και την Πόλη στην Ρωμανία το 1.204 μ.Χ. αντίστοιχα), ενώ εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι στην συνέχεια, τόσο οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, όπως και οι Δόγηδες της Βενετίας, αφιέρωναν αρκετά μεγάλο μέρος του χρόνου τους στις θρησκευτικές-κρατικές τους υποχρεώσεις και τελετές.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, η άνοδος ισχυρών βαρβάρων σε Βορρά και Ανατολή (π.χ. Γερμανικών βαρβαρικών φυλών, Ούννων, Γάλλων, Τούρκων) και οι εισβολές τους στα εδάφη των δύο αυτών Ιταλικών κρατών τα αποδυνάμωσαν σε μεγάλο βαθμό με τους πολέμους και τις καταστροφές που τους επέφεραν.

Τόσο η Ρώμη, όσο και η Βενετία, έπεσαν με πραξικοπηματική κατάκτηση των εδαφών τους από τους ξένους εισβολείς Οδάκραο και Μέγα Ναπολέοντα τα έτη 476 μ.Χ. και 1.797 μ.Χ., έχοντας αποκτήσει και τα δύο τρυφηλή ζωή και χάνοντας τις μαχητικές τους ικανότητες και αξίες.

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις ο τελευταίος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ρωμύλος Αυγουστύλος και ο Δόγης Lodovico Manin αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από το αξίωμα τους, το οποίο και καταργήθηκε στην συνέχεια οριστικά.

Με συνέπεια τα κράτη αυτά να χάσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την ανεξαρτησία τους και να γίνουν υπόδουλα σε ξένους λαούς και μονάρχες από τους οποίους απελευθερώθηκαν μετά από πολλούς αγώνες.   

Οι μαστροποί της Μύθημνας ρίχτηκαν ως τιμωρία με σακιά στην θάλασσα και πνίγηκαν ύστερα από εντολή του ρήτορα Κλεόμη, όπως και η κυρά Φροσύνη από τον Αλή Πασά στην λίμνη των Ιωαννίνων.

Χιλιάδες φιλοσόφους και πολιτικούς εχθρούς του έθαψε ο Τσιν Χουάνγκ Τι κάτω από το Σινικό Τείχος, όπως και χιλιάδες εχθρούς του έθαψε και ο Ταμερλάνος κάτω από την πόλη Σαμπζεβάρ και λάσπη και οικοδομικά υλικά.

Το σώμα του Ταμερλάνου ταριχεύτηκε, όπως και των Λένιν, Στάλιν και Μάο.

Η Συνέλευση της Επιδαύρου στην διάρκεια της Επανάστασης του 1821, έγινε στην φύση, όπως ακριβώς και οι συνελεύσεις του Δήμου των Αρχαίων Αθηναίων.  

Ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Α’ είχε ως σύμβουλο του τον μοναχό Φώτιο, ο οποίος έβαλε τον ευνοούμενο του να κυβερνά την Ρωσία, όπως ακριβώς και ο Τσάρος Νικόλαος ο Β’ είχε ως σύμβουλο του τον ψευδοκαλόγηρο Ρασπούτιν, ο οποίος έβαλε πολιτικούς εκλεκτούς του να κυβερνούν την ίδια χώρα.

Ο Επίσκοπος Ταλανατίου Νεόφυτος όρκισε την Α΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο το 1822, ενώ και ο ίδιος ως Αρχιεπίσκοπος όρκισε και την πρώτη Εθνοσυνέλευση μετά το κίνημα του 1843.

Όπως στην 18^η Μπρυμαίρ ο Γαλλικός λαός, δέχτηκε τον Μέγα Ναπολέοντα που πήρε με πραξικόπημα την εξουσία από την Γαλλική Εθνοσυνέλευση λόγω των εμφύλιων και των πολέμων και των εσωτερικών τάραχων που ακολουθήσαν την Γαλλική Επανάσταση.

Αντίστοιχα και τις 8 Απρίλιου του 1827 ο Ελληνικός λαός δέχτηκε τον Καποδίστρια που πήρε με ψήφισμα την εξουσία από την Ελληνική Εθνοσυνέλευση λόγω των εμφύλιων και των πολέμων και των εσωτερικών τάραχων που ακολουθήσαν την Επανάσταση του 1821.

Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης λιντσαρίστηκε από τον Ελληνικό λαό λόγω του φόνου του λαοφιλούς Καποδίστρια από τον ίδιο, όπως και ο Πτολεμαίος ΙΑ’ Αλέξανδρος Β’, λιντσαρίστηκε από τον λαό της Αλεξάνδρειας λόγω του φόνου της λαοφιλούς βασίλισσας και συζύγου του Βερενίκης της Γ’ από τον ίδιο.

Το σώμα του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη κομματιάστηκε σαν του Νυμφίδιου.

Οι Αυτοκράτορες Αύγουστος και ο Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας αν και οι ίδιοι δεν ήταν στρατιωτικοί ήξεραν να διαλέγουν πολύ κάλους (πολιτικούς και) στρατιωτικούς συνεργάτες σαν τους Μάρκο Αγρίππα και Βελισάριο. 

Οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και οι μπολσεβίκοι των Ρώσων Αυτοκρατόρων/Τσάρων (και οι Σοβιετικοί, αφού έβγαλαν τα οστά του από τον τάφο του, τα έκαψαν και πέταξαν τα υπολείμματα των οστών του Χίτλερ και πέταξαν τα περισσότερα από  αυτά στον ποταμό Biederitz).

Στην Κέρκυρα οι ολιγαρχικοί αξιωματικοί της φρουράς με βεντούζες αυτοτραυματίστηκαν και είπαν ότι το έκαναν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι και στην Βουλή αιφνιδίασαν και συνέλαβαν τους ηγέτες τους, όπως αυτοτραυματίστηκε μονός ο Πεισίστρατος στην Αθήνα, έπεισε την Βουλή της να τους δώσει φρουρά δήθεν για την προστασία του και κατέλαβε με πραξικόπημα την εξουσία στην πόλη.

Ο Τζο Μπάιντεν, όπως και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο νεότερος έπαιζαν και οι δύο βιντεοπαιχνίδια.

Ο τρόπος κατανάλωσης του τσαγιού τόσο στην Μεγάλη Βρετανία, όσο και στην Ιαπωνία αποτελεί μία κατά κάποιον τρόπο «ιεροτελεστία» για τους λαούς των κρατών αυτών.

Τόσο η Αρχαία Ελλάδα, όσο και η Αρχαία Κίνα, ήταν χωρισμένες αρχικά σε πολλές πόλεις-κράτη τα οποία βρίσκονταν συνεχώς και επί πολλές εκατονταετίες σε πόλεμο μεταξύ τους, οι οποίες τελικά ενωθήκαν από ένα ισχυρό κράτος (το Βασίλειο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και το Κινεζικό κράτος των Τσιν αντίστοιχα).

Στην συνέχεια, τα κράτη αυτά ενοποιημένα δημιουργήσαν Αυτοκρατορία από τους ηγέτες του κράτους αυτού (η Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλέξανδρου και του Τσιν Χουάνγκ Τι αντίστοιχα), τις οποίες συνέχισαν και κληρονομήσαν τα διάδοχα από αυτά κράτη (των Χαν και της Ρώμης αντίστοιχα).

{Και στην Αρχαία Ιταλία, η ένωση των πόλεων κρατών της έγινε μέσω συνέχων πολέμων από την Ρώμη (όπως και στην Αρχαία Ελλάδα και την Κίνα), η οποία και δημιούργησε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία}.

Η Τουρκία αρνήθηκε την χρήση των Αμερικάνικων βάσεων του εδάφους της στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια των Αραβοϊσραηλινών Πολέμων των ετών 1967 και 1973 (για χορήγηση στρατιωτικής βοήθειας στο Ισραήλ), όπως και κατά την εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ το 2003.

Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου εκδιώχτηκαν από τους γενοκτόνους  Τούρκους από τις εστίες τους, όπως και οι Γερμανοί, οι οποίοι γενοκτόνησαν τους Σοβιετικούς, εκδιώχτηκαν από την Ανατολική Πρωσία από τους Ρώσους.

Πριν από τους διωγμούς των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας από τον Νάσερ, ο πρώτος που άρχισε τις διώξεις εναντίον τους ήταν ο τελευταίος Αιγύπτιος βασιλιάς Φαρούκ ο Α΄.

Τον 16^ο Αιώνα μ.Χ. ένα παράξενο πλάσμα/δράκος ζούσε στο δάσος του Αγίου Νικολάου στο Ανεμοδούρι Κεφαλλονιάς, κοντά στο σπήλαιο της Δρογγάρης. Διέσπειρε τον τρόμο στην περιοχή και σε όλο το νησί, ενώ σκότωνε ζώα και ανθρώπους.

Οπότε, ο Βενετός Προβλεπτής (Αρμοστής) του νησιού Φαντίνος Μαλιπιέρης διακήρυξε ότι όποιος σκότωνε το τέρας θα του έδινε αμοιβή το δάσος στο οποίο αυτό ζούσε και τελικά οι αδερφοί Ιάκωβος και Βερνάρδος Μπεσιάνι με τα όπλα και τα εργαλεία που πήραν, εντόπισαν το τέρας και το σκότωσαν μετά από άγρια μάχη τις 10 Μάιου του 1.509 μ.Χ.

Με το άκουσμα της είδησης, ο λαός ξέσπασε σε πανηγυρισμούς, στις Εκκλησίες ψάλθηκαν δοξολογίες, ενώ τα τέρας με βάση την εγγραφή αναφορά του Προβλεπτή στην Βενετία είχε μήκος μεγαλύτερο από δύο μεγάλα βόδια μαζί και δύο φτερά.

Αντίστοιχα και στην Γαλλία, υπήρχε ένα τεράστιο κτήνος στην Ζεβοντάν» ή «Θηρίο της Ζεβοντάν», το οποίο το περιέγραψαν ως ένα λυκόμορφο πλάσμα σε μέγεθος αγελάδας τα έτη 1.764-1.767 μ.Χ., στην επαρχία Λοζέρ, το οποίο σκότωσε ο Ζαν Σαστέλ στο πέρασμα Sogne d’ Aubert.

Η ΚΤΕ αν και ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Αμερικανού Προέδρου Γουίλσον, δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ στις ΗΠΑ όταν το Κογκρέσο καταψήφισε την εφαρμογή της, όπως και η Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Γάλλου πρωθυπουργού Μάντερ Πιερ Ντε Φρανς, αλλά δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ γιατί καταψηφίστηκε από το Γαλλικό κοινοβούλιο.

Τα πρώτα τάγματα των φασιστών στην Ιταλία ιδρυθήκαν το 1915 από τον Μουσολίνι για την προστασία των εργατών όταν ο ίδιος ήταν μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος, τα οποία ο ίδιος όταν ίδρυσε το φασιστικό κόμμα τα μετέτρεψε σε ομάδες κρούσης των φασιστών από βετεράνους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κάποτε ο Αριστοτέλης Ωνάσης συνάντησε έναν ιεροκήρυκα για την μεγάλη περιουσία που είχε και του έφερε την υδρόγειο σφαίρα, για να του δείξει που είναι η περιουσία του στην Ελλάδα και αλλού στην γη δείχνοντας του ότι σε σχέση με την γη και το συμπάν είναι σχεδόν ένα τίποτα και οι καταστάσεις αλλάζουν

Γεγονός που ο Ωνάσης κατάλαβε όταν έχασε τον γιο του και είπε ότι συνειδητοποίησε ότι ο ίδιος είναι ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου, αφού έχασε το παιδί του και έζησε μονός, χωρίς αυτό την υπόλοιπη ζωή του.  

Αντίστοιχα και ο Κροίσος στην Αρχαιότητα στον Σόλωνα καυχήθηκε για την ευτυχία και τα πλούτη του, αυτός του είπε να περιμένει να δει το τέλος για να κρίνει αν ήταν ευτυχισμένος και οι καταστάσεις αλλάζουν.

Γεγονός που ο Κροίσος κατάλαβε όταν έχασε τον γιο του και το Βασίλειο από τον Κύρο τον Β’ τον Μέγα και του είπε ότι συνειδητοποίησε ότι ο ίδιος είναι ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου, αφού έχασε το παιδί του και έζησε μονός, χωρίς αυτό την υπόλοιπη ζωή του.  

Ο Γάλλος στρατηγός Μπυζώ το 1.830 μ.Χ. και ο Γάλλος στρατηγός Ζακ Μασύ το 1.956 μ.Χ. χρησιμοποίησαν και οι δύο κάθε βίαιο μέσο για να καταστείλουν την εξέγερση των Αράβων της Αλγερίας και να συλλάβουν τους ηγέτες τους Αμπτν Ελ Καντέρ και Αχμέντ Μπεν Μπελά αντίστοιχα.

Οι Ολλανδοί άποικοι της Ινδονησίας, οι Βέλγοι του Κονγκό, οι Γάλλοι της Αλγερίας και οι Βρετανοί της Κένυας και της Ινδίας τις εγκατέλειψαν όλοι τις χώρες αυτές με την ανεξαρτησία τους.

15 έτη κράτησε η δημοκρατία της Βαϊμάρης στην Γερμάνια και 14 έτη η Τέταρτη Γαλλική δημοκρατία.

Η κατάρρευση της μοναρχικής Γαλλίας το 1.789 μ.Χ. έγινε και λόγω της χρεωκοπίας του κράτους από τους αποικιακούς πολέμους των προηγούμενων δεκαετιών, με τελική συνέπεια την άνοδο του Βοναπάρτη ως «σωτήρα» της χώρας, εν μέσω εμφυλιοπολεμικών καταστάσεων, όπως και της Τέταρτης Γαλλικής Δημοκρατίας το 1.958 μ.Χ. για τους ίδιους λογούς, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο του Ντε Γκολ ως «σωτήρα» της χώρας, εν μέσω εμφυλιοπολεμικών καταστάσεων.

Τόσο ο Ντε Γκολ στην Γαλλία, όσο και ο Μπεν Γκούριον στο Ισραήλ απέκτησαν πυρηνικά, τόσο για την προστασία, όσο και την διατήρηση της ανεξαρτησίας των κρατών τους, αλλά και για να τα κάνουν επίσης ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις.

Εξέγερση στην Τιμισοάρα της Ρουμανίας έγινε τα έτη 1.956 και 1.989 μ.Χ. ενάντια στον Τσαουτσέσκου.

Κατά την διάρκεια του πολέμου των ΗΠΑ στο Βιετνάμ (έτη 1.964-1.968 μ.Χ.), όπως και κατά την διάρκεια του πολέμου του Ιράκ το 1.991 μ.Χ., οι Γερμανοί ακροδεξιοί και οπαδοί των Ναζί έλεγαν ότι οι Αμερικανοί είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες της ανθρωπότητας και οι Γερμανοί το (δήθεν) «μεγαλύτερο θύματα αυτών».

Οι μητέρες του Χίτλερ, του Στάλιν και του Μουσολίνι ήταν θρησκευόμενες, ενώ οι σύζυγοι τους και οι γιοι τους όχι.

Τόσο η Ελισάβετ η Α’ της Αγγλίας, η Ελισάβετ και η Μεγάλη Αικατερίνη η Β’ της Ρωσίας, η Ζηνοβία και η Κλεοπάτρα, κυβέρνησαν μονές τους ως βασίλισσές.

Η τελετή στέψης των λαοφιλών βασιλισσών της Αγγλίας Ελισάβετ Α’ και Β’ ήταν πολυδάπανη και φαντασμαγορική.

Τόσο η Ελισάβετ η Α’ της Αγγλίας, όσο και ο Στάλιν κινδυνέψαν να πεθάνουν και οι δύο σε μικρή ηλικία από ευλογιά.

Το 1.587 μ.Χ., ο Φράνσις Ντρέηκ επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στο λιμάνι Καδίθ της Ισπανίας και κατέστρεψε τον εκεί Ισπανικό στόλο, με αποτέλεσμα με τις ζημίες που προκάλεσε εκεί να καθυστερήσει την επίθεση και την αναδημιουργία του στόλου των Ισπανών για έναν χρόνο.

Αντίστοιχα το 1.941 μ.Χ., ο Γιαμαμότο επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στο λιμάνι Περλ Χάρμπορ της Χαβάης και κατέστρεψε τον εκεί Αμερικανικό στόλο, με αποτέλεσμα με τις ζημίες που προκάλεσε εκεί να καθυστερήσει την επίθεση και την αναδημιουργία του στόλου των Αμερικάνων για μισό χρόνο.

Όπως ο Σωκράτης, ο Αίσωπος και πολλά άλλα μεγάλα πνεύματα, ο Καραγκιόζης είναι άσχημος εξωτερικά, αλλά γεμάτος εσωτερικά θησαυρίσματα. 

Από την εποχή που δημιουργήθηκε η γη λένε οι επιστήμονες έχουν γίνει 5 ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΕΙΔΩΝ.

α) Στο τέλος της Ορδοβίκιας περιόδου, πριν 450 εκ. χρόνια, όπου εξαλείφθηκε  το 50% των οργανισμών.

β) Στο τέλος της Δεβόνιας περιόδου πριν 360 εκ. χρόνια που επίσης εξαλείφθηκε το 50% των ειδών.

γ) Στο τέλος της Πέρμιας περιόδου που εξαλείφθηκε το 95% της υδρόβιας ζωής  και το 70% των χερσαίων οργανισμών.

δ) Στο τέλος της Τριαδικής περιόδου πριν 200 εκ. χρόνια που εξαλείφθηκε το 50%  των οργανισμών και

ε) Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου πριν 65 εκ. χρόνια που εξαλείφθηκε το 70%  των οργανισμών (https://www.triklopodia.gr/%ce%b9%cf%89-%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%ce%b7%ce%bb%ce%b7%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%89%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%83-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b6%ce%bf%ce%b1%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%b9-%ce%ba/).

Την πριγκίπισσα Αναστασία οι μπολσεβίκοι του Λένιν την αποτελείωσαν με ξιφολόγχες, όπως και οι Πραιτοριανοί τον Καλιγούλα. 

Τόσο ο Ηρώδης ο Μέγας, όσο και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής σκότωσαν τους γιους τους τους οποίους φοβόνταν ότι ήθελαν να τους πάρουν πραξικοπηματικά τον θρόνο.

Υπήρξαν πολλές πόλεις ιστορικά που ιδρύθηκαν έχοντας το όνομα άλλων και την κατάληξη «Νέα» μπροστά, όπως η Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη) από την Ρώμη, η Καρχηδόνα (σημαίνει Νέα Πόλη) από την Τύρο, η Νέα Υόρκη από την Υόρκη ή το Νέο Άμστερνταμ  από το Άμστενρνταμ.

Ο Ραµσής ο Β’ της Αιγύπτου, που έπινε καθημερινά µισή σταγόνα από δηλητήριο κόμπρας προκειμένου να συνηθίσει τον οργανισμό του σε αυτό, όπως ακριβώς έκανε και στα μετέπειτα χρόνια και ο Μιθριδάτης ο ΣΤ’ ο Ευπάτωρ ο Μέγας του Πόντου, διοχετεύοντας μικρή ποσότητα δηλητηρίων καθημερινά στον οργανισμό του για να το συνηθίσει.

Μετά τον θάνατο τους, οι Αυτοκρατορίες του Μεγάλου Αλέξανδρου, του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του Μεγάλου Θεοδοσίου και του Λουδοβίκου του Ευσεβούς χωρίστηκαν σε διάφορα κράτη.

Η Αρτεμισία λέγεται ότι πέθανε πέφτοντας από έναν βράχο στην Λευκάδα, όπως και ο τελευταίος ηρωικός Έλληνας φρουρός της Ακρόπολης όταν αυτή παραδόθηκε στους Γερμανούς το 1.941 μ.Χ.

6,3 σεισμός ρίχτερ (όπως και τις 4/3/2021) συνέβη, τον Μάρτη του 1941 (όπως και τώρα), ενάμιση μήνα πριν εισβάλουν οι Ναζί στην Θεσσαλία (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/03/80.html)!

«Ελευλέ» ήταν η ιαχή των Αρχαίων Ελλήνων οπλιτών και «Αέρα» των Ελλήνων Ευζώνων στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Ελληνοιταλικό πόλεμου του 1.940 μ.Χ.

Οι μεγάλοι Ολυμπιονίκες στην Αρχαία Ελλάδα πείθονταν συχνά να αντιπροσωπεύουν άλλες μεγάλες Ελληνικές πόλεις από τις οποίες δεν κατάγονταν, ακριβώς όπως στις μέρες μας πολλοί ποδοσφαιριστές παίρνουν μετεγγραφή σε ομάδες άλλων κρατών από τις οποίες δεν κατάγονται οι ίδιοι.

Το 724 π.Χ., ο Αθηναίος Άρχοντας Ιππομένης για να τιμωρήσει την μοιχεία της κόρης του έσυρε με άρμα τον άντρα με τον οποίο μοίχευσε, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος τον Βάτι στην Γάζα και έθαψε την κόρη του μαζί με ένα άλογο μέχρι τον θάνατο της, όπως και μέχρι τον θάνατο της θάφτηκε ζωντανή και η Ελίζαμπεθ Μπάθορυ για τα εγκλήματα της.

Ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης ονομάστηκαν και οι δύο ως «πατέρες της σύγχρονης επιστημονικής ιστορίας», ο Δημόκριτος «πατέρας της σύγχρονης επιστήμης» και ο Ιπποκράτης ως «πατέρας της σύγχρονης ιατρικής».

Τόσο ο Πεισίστρατος, όσο και ο Καποδίστριας έδωσαν σπόρους στον φτωχό λαό για να σπείρουν.

Τόσο ο Αθηναίος νομοθέτης Δράκων, όπως και οι νομοθέτες Σόλων και Λυκούργος μετά την θέσπιση των νόμων τους εξορίστηκαν οικειοθελώς ή με το ζόρι για ένα μόνιμο χρονικό διάστημα ή και διά παντός από τις πόλεις τους.

Τόσο ο Αθηναίος νομοθέτης Δράκων, όπως και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Χαμουραμπί έφτιαξαν και οι δύο πολύ αυστηρούς νόμους για τους πολίτες των κρατών τους.

Υπάρχουν ιστορικά δέντρα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, όπως του Μάρκου Μπότσαρη στο Κεφαλόβρυσο, ο Πρίνος του Καραϊσκάκη στην Αράχωβα όπου ο ίδιος έβρισκε στην Επανάσταση του 1.821 μ.Χ. καταφύγιο.

Και επίσης, ο πλάτανος του Αγίου Φλώρου Μεσσηνίας όπου τον 17^ο και τον 18^ο Αιώνα μ.Χ. οι Τούρκοι κρέμαγαν Έλληνες, αλλά και οι Αιγύπτιοι το 1.825 μ.Χ., στον οποίο ο Κολοκοτρώνης βρήκε 6 παιδιά τα οποία άφησαν εκεί οι μητέρες τους για να τα γλιτώσουν από τους Τούρκους, ή ο πλάτανος της Άρτας όπου τον 18^ο Αιώνα μ.Χ. ο Αλή Πασάς κρέμαγε τους Έλληνες.

Ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής όταν κατέλαβε την Πόλη τις 29 Μαΐου του 1.453 μ.Χ. αντιγράφοντας τον Μέγα Αλέξανδρο όταν αυτός αποβιβάστηκε στην Μικρά Ασία επισκέφτηκε και αυτός την Τροία και ανάγνωσε την Ιλιάδα του Ομήρου.

Ο Ακενατών στην Αρχαία Αίγυπτο ήταν σαν τον Ιουλιανό στην Ρωμανία, αφού και οι δύο όταν έγιναν βασιλείς προσπάθησαν να επιβάλουν με την βία την μονοθεΐα και την ειδωλολατρία αντίστοιχα, δίωξαν βίαια τους Χριστιανούς και ειδωλολάτρες ιερείς, κατάσχεσαν τις περιουσίες αυτών και του λαού, έκλεισαν τα ιερά τους, αλλά τελικά απέτυχαν και οι δύο και ο λαός έμεινε πιστός στην Πατρογονική του Πίστη.

Μετά τον θάνατο τους, οι διάδοχοι τους Τουταγχαμών και Ιοβιανός αντίστοιχα αποκατέστησαν την Πατρογονική Πίστη, άνοιξαν τους Ναούς, επέστρεψαν τις περιουσίες τους, ενώ οι υποστηρικτές του Ιουλιανού και του Ακενατών (που έχασαν και οι δύο πολλές μάχες στα τελευταία έτη της εξουσίας τους), οι Προκόπιος και Ίσρου που ήθελαν να συνεχίσουν το έργο τους, στασίασαν ενάντια στους νέους ηγέτες, αλλά και οι δύο τελικά ηττήθηκαν. 

Όταν δεν είχαν πια επιχειρήματα ή αποδείξεις για να αθωωθούν οι εταίρες Φρύνη και Ασπασία ο Υπερείδης και ο Περικλής σκαρφίστηκαν ένα επιτυχές τέχνασμα εντυπωσιασμού για να τις αθωώσουν, ο μεν πρώτος την γύμνωσε μπροστά στους δικαστές και αυτοί εντυπωσιασμένοι την αθώωσαν, ενώ ο Περικλής έκλαψε μπροστά στους δικαστές για να τους συγκινήσει όπως και έγινε.

Οι Αρχαίοι Έλληνες γονείς, όπως και οι Ρωμαίοι άφηναν έκθετα έξω από τις πόλεις τα παιδιά που δεν ήθελαν να αναθρέψουν.

Παιδιά δουλεύαν ως δούλοι στα ορυχεία του Λαυρίου στην Αρχαία Αθηνά, όπως και παιδιά δούλευαν ως σκλάβοι-εργάτες στις βιομηχανίες της Μεγάλης Βρετανίας κατά την Βιομηχανική Επανάσταση.

Η εταίρα Ροδώπι παντρεύτηκε τον Φαραώ της Αιγύπτου, όπως και η εταίρα Θαίς παντρεύτηκε τον Έλληνα Φαραώ της Αιγύπτου Πτολεμαίο τον Α’.

Ο Διογένης ο Κυνικός όπως και ο Καίσαρας αιχμαλωτίστηκε από πειρατές, ενώ όπως και ο Πλάτωνας πουλήθηκε ως δούλος για ένα χρονικό διάστημα και μετά απελευθερώθηκε.

Ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Πτολεμαίο τον Α’ και τον Κάσσανδρο.

Με μόλις 30 ψήφους καταδικάστηκε ο Σωκράτης σε ένα εμπαθές δικαστήριο εκατοντάδων ατόμων, ενώ και με μόλις 10 ψήφους καταδικάστηκε ο Λουδοβίκος ο ΙΣΤ’ σε ένα εμπαθές δικαστήριο εκατοντάδων ατόμων.

Τα περισσότερα πράγματα που ξέρουμε για τον Σωκράτη προέρχονται από τον Πλάτωνα, όπως και για τον Ζήνωνα τον Ελεάτη.

Με την παρέμβαση των μητέρων τους που γνώριζαν τους τυράννους Σύλλα και Αλή Πασά σώθηκαν ο Καίσαρας και ο Καραϊσκάκης από την εκτέλεση.

Ο Αλή Πασάς δημιούργησε με Ευρωπαίους αξιωματικούς, όπως και ο Μεχμέτ Αλί στην Αίγυπτο και ο Μαχμούτ ο Β΄ στην Τουρκία τακτικό στρατό.

Στην αρχή δεν το είπε κανείς.

Μόνον ελάχιστοι αποτόλμησαν ως φευγαλέα σκέψη τον ιστορικό συνειρμό.

Τον Ιούλιο του 2019 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πρωταγωνιστής των «Ιουλιανών» του 1965, θα καμάρωνε, αν ζούσε, τον γιο του πρωθυπουργό. Η μοίρα δεν το επέτρεψε.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε φύγει από την ζωή, μόλις δύο χρόνια νωρίτερα, τον Μάιο του 2017.

Η Ιστορία (αν και γράφεται από τους νικητές) δεν θέλησε να φανεί τόσο γενναιόδωρη με τον πολιτικό μέντορα και οργανωτή της αποστασίας του 1965. Σε αυτές τις 19 ημέρες της αποστασίας (από 4 έως 23 Ιουλίου 1965) που συγκλόνισαν την Ελλάδα αναφέρεται το μυθιστόρημα του Στρατή Τσίρκα «Η Χαμένη Άνοιξη».

Γράφτηκε το 1976, είναι το τελευταίο βιβλίο που έγραψε ο Τσίρκας (πέθανε το 1980), είναι ερωτικό μυθιστόρημα, αλλά αποτελεί την επιτομή του πολιτικού βιβλίου.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξόρκισε από τους πρώτους μήνες της πρωθυπουργικής θητείας του όλα όσα (από το 1976) ο Τσίρκας σφράγισε με την «Χαμένη Άνοιξη» ως ιστορική μνήμη και ως συλλογική παρακαταθήκη εθνικής οργής.

Έτσι με μεθόδευση του Κυριάκου Μητσοτάκη η ζωή του Κωσταντίνου Μητσοτάκη προβλήθηκε (τον Νοέμβριο του 2019) ως ντοκιμαντέρ στις Αθηναϊκές κινηματογραφικές αίθουσες («Ορεινές Συμφωνίες») ταυτόχρονα με την έκδοση όσων είχε διηγηθεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (για την ιστορική περίοδο από την μεταπολίτευση και μετά) στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά («Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια»-δεύτερος τόμος).

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, νικητής του 2019, επεδίωξε την ιστορική ρεβάνς απέναντι στην «Χαμένη Άνοιξη» του 1965. Το σελιλόιντ και η δημοσιογραφική πένα φιλοτέχνησαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως πολιτικό γίγαντα της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Αλλά ύστερα ήρθε η πανδημία. Το ύφος των πρωθυπουργικών διαγγελμάτων αποκάλυψε σε όλο και περισσότερους (τώρα πια) υποψιασμένους Έλληνες την ιστορική συνέπεια των Μητσοτάκηδων στην «πολιτική ανωμαλία».

Οι (μοναδικής έκτασης σε όλη την Ευρώπη!) περιορισμοί στις ατομικές ελευθερίες εξαγγέλλονται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη με άνεση, αυταρέσκεια, ανεμελιά και την σιγουριά που του εξασφαλίζει ο κρατικός μηχανισμός καταστολής.

Το άγριο (και αναίτιο) ξύλο στην «οικογενειακή» πλατεία της Νέας Σμύρνης αποκαλύπτει την κορυφαία «γονιδιακή» πολιτική αδυναμία του πρωθυπουργού. Είναι εκτός «πραγματικής ζωής».

Το 1965 οι φοιτητές συγκρούονταν στις διαδηλώσεις με την τότε αστυνομία φορώντας γραβάτα για να αποκρούσουν την κατηγορία ότι είναι αλήτες. Το 2020 οι φοιτητές συγκρούονται στις διαδηλώσεις με την αστυνομία φορώντας μάσκα για να αποκρούσουν την κατηγορία ότι είναι ψεκασμένοι.

Το 1965 στην αστυνομία υπήρχε το «φοιτητικό» τμήμα για να παρακολουθεί τις κινήσεις του τότε ισχυρού φοιτητικού κινήματος. Το 2021 στην αστυνομία ιδρύθηκε η «Ομάδα Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος» (έμπειρα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ εκτιμούν ότι δεν θα λειτουργήσει ποτέ).

Το 1965 εξαγοράζονταν βουλευτές. Το 2020 εξαγοράζονται δημοσιογράφοι.

Το 1965 υπήρχε ένας πολιτικά άπειρος βασιλιάς. Το 2020 επελέγη (από τον Κυριάκο Μητσοτάκη) μια πολιτικά άπειρη Πρόεδρος.

Η Σακελλαροπούλου δεν έχει από το Σύνταγμα τις εξουσίες που είχε ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος το 1965. Γι’ αυτό η επιλογή της Σακελλαροπούλου από τον Κυριάκο Μητσοτάκη καταδεικνύει την ιστορική συνέπειά του στην «πολιτική ανωμαλία».

Το 1965 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε ποτέ να μεθοδεύσει την «πολιτική ανωμαλία» της αποστασίας αν ζούσε ο πολύπειρος βασιλιάς Παύλος που είχε πεθάνει ένα χρόνο νωρίτερα.

Το 2020 ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε ποτέ να εξαγγέλλει τέτοιας έκτασης (και τελικά άχρηστο!) περιορισμό στις ατομικές ελευθερίες (για να μην πιάσουμε τα εθνικά θέματα) με ένα πολύπειρο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Το 1965 ο άπειρος τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος προκαλούσε την λαϊκή οργή όταν εμφανιζόταν ανέμελος με καλοκαιρινό μπλουζάκι στο Mon Repo της Κέρκυρας ενώ ταυτόχρονα έστελνε προσβλητικές επιστολές στον εκλεγμένο πρωθυπουργό.

Το 2021 η άπειρη (ακόμη;) πρόεδρος της Δημοκρατίας προκαλεί την λαϊκή οργή (αλλά και θυμηδία) όταν εμφανίζεται ανέμελη με αθλητικά παπούτσια στο κόκκινο χαλί υποδοχής επισήμων στην επέτειο ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου.

Το 1965 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επιχειρούσε την ματαίωση της σύγκλησης του «Συμβουλίου του Στέμματος» στο οποίο, τότε, συμμετείχαν οι πρώην πρωθυπουργοί.

Το 2020 ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάργησε οριστικά την «Σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών» υπό την πρόεδρο της Δημοκρατίας (σε σημείο, μάλιστα, που κανένας πολιτικός αρχηγός δεν διανοείται πλέον ούτε καν να ζητήσει τέτοια σύσκεψη με την Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό μέγαρο).

Το 1965 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναζητούσε αποστάτες για να αλλάξει τον συσχετισμό δυνάμεων στο ίδιο το κόμμα του, την τότε Ένωση Κέντρου. Το 2020 ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναζητάει αποστάτες για να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων στο ίδιο το κόμμα του, την Νέα Δημοκρατία.

Το 1965 είχαν οργανωθεί εκατοντάδες διαδηλώσεις μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του διαδηλωτή Σωτήρη Πέτρουλα σε συλλαλητήριο εναντίον της αποστασίας. Το 2020 οργανώνονται εκατοντάδες διαδηλώσεις για τον δολοφόνο -απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.

Ο Πέτρουλας δεν έχει ασφαλώς καμία σχέση με τον δολοφόνο Κουφοντίνα, αλλά αν οι χειρισμοί από τον πρωθυπουργό (γιατί αυτός στην ουσία διαχειρίζεται την υπόθεση) «ηρωοποιήσουν» τον Κουφοντίνα θα πρόκειται για ένα ακόμη «ιστορικό λάθος».

Αλλά η σημερινή επικαιρότητα της «Χαμένης Άνοιξης» του 1965 βρίσκεται σε αυτό που έγραψε ο κριτικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας Mario Vitti για το μυθιστόρημα του Στρατή Τσίρκα.

«Από ένα σημείο και πέρα τα πρόσωπα (του μυθιστορήματος) μετατίθενται στο παρασκήνιο και πρωταγωνίστρια της πλοκής γίνεται η Ιστορία». Το ότι αυτή η Ιστορία επαναλαμβάνεται 55 χρόνια μετά από το ίδιο γενεαλογικό πολιτικό δένδρο είναι τραγικό και τελικά αντιφατικό.

Γιατί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με 48ετή κοινοβουλευτική πολιτική διαδρομή παρέμεινε στην πρωθυπουργία για μόλις δυόμιση χρόνια. Mετά από την πρωθυπουργία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη οι Έλληνες έδωσαν τρεις συνεχόμενες εκλογικές νίκες στους πολιτικούς αντιπάλους του και την 11ετη διακυβέρνηση της χώρας (http://corfiatiko.blogspot.com/2021/03/blog-post_591.html).

Ο Οσμάν Πασβάνογλου δέχθηκε επίθεση των Τούρκων στην χώρα του, αλλά αυτοί απέτυχαν παταγωδώς όπως όταν επιτέθηκαν στον Καστριώτη στην Κροία και τον Δράκουλα στην Βλαχία, οι οποίοι και έμειναν ηγέτες των κρατών τους ως τον θάνατο τους.

 Με ανεπιτυχή νυχτερινή έφοδο στο Μεσολόγγι προσπάθησε ο Καραϊσκάκης να σκοτώσει εισβάλοντας στην σκηνή του τον Κιουταχή, όπως και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας τον Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή.

Ο ηρωικός Παύλος Μελάς αποκεφαλίστηκε από τους Έλληνες συντρόφους του για να μην βρουν και παλουκώσουν οι Τούρκοι το κεφάλι του και να τον μαγαρίσουν (αλλά και να μην αναγνωριστεί αυτό από τους Τούρκους), όπως συνέβη και με τον Μουσταφάμπεη από τον αδερφό του.

Ύβρεις ακούγοντας στις έντονες συζητήσεις Τσορτς, Κοχράν και Καραϊσκάκη, όπως και στις συζητήσεις του Νέι και του Νταβού.

Ο υπασπιστής του Ιππικού της Καλαμπάκας έχασε το χέρι του στην μάχη του Φαλήρου και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στους Ναπολεόντειους Πολέμους.

Για κάποιους οι αυτοδιοίκητες πριν την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ. Ύδρα και Μάνη ήταν αντίστοιχα η Αθήνα και η Σπάρτη του 1.821 μ.Χ., η πρώτη με τα πάνω από 150 πλοία που είχε πολεμώντας τους Τούρκους (όπως και οι Αθηναίοι στους Περσικούς Πολέμους ή στην Α’ και Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία) και η δεύτερη όντας αδούλωτη με πολύ γενναίους πολεμιστές.

Η δε Ύδρα και η Μανή έπεσαν ύστερα από στάσεις και σεισμούς η πρώτη (τα έτη 1.831/1.838 μ.Χ. και 1.837/1.866 μ.Χ. αντίστοιχα) και η δεύτερη (τα έτη 1.830, 1.862 και 1.863 μ.Χ.) και εισβολή του Ελληνικού στρατού επί Καποδίστρια, Όθωνα, καθώς και του Γεωργίου του Α’.

Στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι αρχηγοί των Κλεφτών, οι Καπετάνιοι των πλοίων, αλλά και οι Δημογέροντες εκλέγονταν με δημοκρατικό τρόπο, από ένα σύστημα εκλογής που προέρχονταν τόσο από την Ρωμανία, όσο και από την Αρχαία Ελλάδα.

Ο θεσμός των Αρματολών υπήρχε στην Ρωμανία με τους Κλεισουράρχες, ο οποίος έγινε φεουδαρχικός από τους Βένετους, και στην συνέχεια συνεχίστηκε από τους Τούρκους με τον θεσμό των Αρματολών.

Τόσο ο Καποδίστριας, όσο και άλλοι Έλληνες στην Επανάσταση (π.χ. ο Νικηταράς, ο Δημήτριος και Αλέξανδρος Υψηλάντης, η Μπουμπουλίνα, ο Μακρυγιάννης κ.λ.π.) έδωσαν το μεγαλύτερο μέρος ή και όλη την περιουσία τους για την ελευθέρια της Ελλάδας.

Ο Μητροπολίτης Ανανίας κατασκεύασε πρώτους τους μπαρουτόμυλους της Δημήτσαινας, οι οποίοι καταστράφηκαν από τους Τούρκους και ανακατασκευάστηκαν από τους αδερφούς Σπυρίδωνα και Νικόλαο Σπηλιωτόπουλο.

Ελληνική Λεγεώνα δημιουργήθηκε από τους Έλληνες της Αλεξάνδρειας κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, όπως και στον Κριμαϊκό Πόλεμο, ενώ Εβραϊκή στον Α’ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τόσο η Φιλική, όσο και η Φιλόμουσος Εταιρεία ιδρυθήκαν και οι δύο το 1.814 μ.Χ.

Φιλέλληνες Έλληνες (π.χ. ο βασιλιάς Αλέξανδρος ο Α΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας), όσο και ξένοι (π.χ. ο Φαβιέρος, ο Σανταρόβα, ο Μάγερ, ή ο Λόρδος Βύρωνας) υπήρξαν τόσο στην Αρχαία, όσο και στην Νεότερη Ελλάδα.

Τόσο για τον Μωάμεθ τον Β΄ τον Πορθητή, όσο και για τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή πρότυπο ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος, ενώ και οι δύο αυτοί Σουλτάνοι κατέλαβαν την Πόλη και το Βελιγράδι αντίστοιχα και τις εποίκισαν με πολλούς αλλοεθνείς πληθυσμούς για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά, τα στρατιωτικά και οικονομικά τους συμφέροντα.

Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής έγδαρε ζωντανούς δέκα Έλληνες αιχμάλωτους από την Κορώνεια σαν τον Διονύσιο τον Φιλόσοφο και μετά τους σούβλισε σαν τον Αθανάσιο Διάκο και τους έψησε όπως έκανε η Ιερά Εξέταση με τους εχθρούς της.

Ο Μωάμεθ ο Β΄ κατέλαβε το Ορλάντο στην Ιταλία και έσφαξε χιλιάδες πολίτες του, όπως έκανε και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής στην Απουλία της Ιταλίας.

Τόσο ο Έλληνας κουρσάρος Μη τρομάρας, όσο και ο Κατσαντώνης πολέμησαν στα Ορλοφικά τους Τούρκους.

Οι Τούρκοι έσφαζαν επί Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και τα ζώα στην Κέρκυρα, όπως έκανε και ο Τζένκινς Χαν σε πολλές πόλεις που καταλάμβανε.

Οι Βενετοί στην πολιορκία της Κέρκυρας έδιωξαν τον Ελληνικό πληθυσμό από την πόλη για να μην έχουν να θρέψουν περαιτέρω στοματά στην επικείμενη πολιορκία της πόλης από τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, όπως ακριβώς έκανε και ο Βερκικεντορίξ με τον πληθυσμό της Αλεσίας όταν την πολιορκούσε ο Καίσαρας.

Για τον Μέγα Πέτρο και τον Μιαούλη λέγεται πως ήταν και οι δύο μεγάλοι ποτές (σαν τον Οδυσσέα Γκραντ) και δεν είχαν πάντα πλήρη σεβασμό στα Θεία.

Ο θάνατος του ηρωικού στρατηγού Κίμωνα δεν ανακοινώθηκε στους Έλληνες πριν λήξει η πολιορκία του Κιτίου, όπως και του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή πριν λήξει η πολιορκία του Σίγκετβαρ.

Ο πάπας της Ρώμης Στέφανος ο ΣΤ’ έντυσε το πτώμα του προκάτοχου του Φορμόζου και το ανέβασε σε έναν θρόνο και το δίκασε, όπως και οι σύμβουλοι του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς όταν αυτός πέθανε έβαλαν σε έναν θρόνο το πτώμα του και πίσω από τις κουρτίνες μίλαγε ένας σκλάβος και έλεγαν ότι μιλούσε ο πρώην Σουλτάνος.

Ακριβώς ότι έκαναν και οι σύμβουλοι του Τσιν Χουάνγκ Τι όταν πέθανε ο Αυτοκράτορας τους, ενώ τόσο αυτοί, όσο και οι σύμβουλοι του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς έβαλαν αρώματα και ψαριά μπροστά από το καρό και στο πτώμα για να μην μυρίζει η αποσύνθεση τους.

Οι δε γιατροί του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς σφάχτηκαν για να μην αποκαλυφθεί ο θάνατος του, όπως και όσοι εργάτες γνώριζαν που βρίσκονταν οι τάφοι του Τζένκινς Χαν και του Αττίλα σφάχτηκαν για να μην μάθει κάνεις που βρίσκονταν οι τάφοι τους.

Τόσο οι υπερασπιστές του Σκουλιού, του Σίγκετβαρ και του Παλαιόκαστρου, όταν έπεσαν αυτά τα οχυρά στους Τούρκους, τα ανατίναξαν την πυριδιταποθήκη τους και αναταράχτηκαν μέσα σε αυτές μαζί με τους Τούρκους που εισέβαλαν (από τους Αντώνιο Βατσάνο και Σιδέρη στο Παλαιόκαστρο και τον Καλόγερο Σαμουήλ).

Ο ηρωικός πλοίαρχος Νίκος Βούτσης με το θάρρος του κατάφερε να περάσει τον αποκλεισμό των Τούρκων στο Ναβαρίνο και να διαφύγει, όπως και ο ηρωικός πλοίαρχος Φλαντανελάς με τρία καραβιά έσπασε τον αποκλεισμό της Πόλης από τον Μωάμεθ τον Β΄ τον Πορθητή και εισήλθε σε αυτή.

Με εξίσου ηρωική έφοδο ξέφυγε με γιουρούσι από τους Τούρκους και ο ηρωικός Κώστας Μπότσαρης στην μάχη στο Κρεμμύδι, όπως και το  ηρωικό πρώτο (όπως και τα αλλά τμήματα) τμήμα των ενόπλων που διέφυγε με έφοδο από το Μεσολόγγι κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Το 1.825 μ.Χ., οι παγιδευμένοι Έλληνες εξοντώθηκαν από τους Τούρκους και Αιγυπτίους του Ιμπραήμ αντίπαλους τους, όπως και οι Σπαρτιάτες στην Αρχαιότητα στην ιδιά ακριβώς περιοχή από τους Αθηναίους του Κλεών.

Οι Βρετανοί ήρωες Ουέλιγκτον και Νέλσον, ήταν και οι δύο εκκεντρικοί στην προσωπική τους ζωή και όχι πιστοί στις συζύγους τους.

Τόσο ο Πάττον, όσο και ο Λόρενς της Αραβίας, οι οποίοι πολέμησαν στον Β’ και Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτατός, σκοτώθηκαν και οι δύο σε δυστυχήματα με αυτοκίνητο ο πρώτος και με την μηχανή του ο δεύτερος.

Τόσο ο Κοχράν, όσο και ο Γαριβάλδης πολέμησαν στην Νότια Αμερική πριν πολεμήσουν στην Ελλάδα και την Ιταλία αντίστοιχα.

Και οι δύο σύζυγοι της Μπουμπουλίνας, Δημήτριος Γιαννούλας και Δημήτριος Μπούμπουλης σκοτώθηκαν και οι δύο σε μάχες με Αλγερινούς πειρατές.

Η ελευθέρια της Ελλάδας στην Αρχαιότητα από τους Πέρσες ξεκίνησε από την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα, όπως και της Ελλάδας στην νεότερη ιστορία από τους Τούρκους ξεκίνησε το 1.821 μ.Χ. από την Πελοπόννησο και την Στερεά και διήρκησε ως το 1.923 και 1.946 μ.Χ.

Στην Β’ Πολιορκία της Βιέννης από τους Τούρκους, αλλά και κατά την προσπάθεια του Μιαούλη σε στάση να ανατινάξει τα πλοία του Ελληνικού στόλου «Εμμανουήλ» και «Καρτερία» οι υπερασπιστές της πόλης και ένας ηρωικός Μυκονιάτης με κίνδυνο της ζωής τους απομάκρυναν με τα χέρια τους τα φυτίλια ανατίναξης.

Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής είχε χρυσά πιάτα σαν τον Λουδοβίκος τον ΙΔ’ της Γαλλίας, που εκτός από χρυσά πιάτα είχε και χρυσά μαχαιροπίρουνα, κεριά και βάρκες.

Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ σημάδεψε ανεξίτηλα όλον τον 17^ο Αιώνα, και γι' αυτό ο αιώνας αυτός ονομάζεται συχνά Μεγάλος Αιώνας (Grand Siècle), ή Αιώνας του Λουδοβίκου ΙΔ΄, και θεωρείται ανάλογος του χρυσού αιώνα του Περικλή της Αρχαίας Αθήνας.

Τόσο ο Βρετανός πλοίαρχος Νέλσον, όπως και ο ηρωικός Έλληνας Ναύαρχος Μιαούλης με το εξαίρετο θάρρος τους, τις αιφνιδιαστικές επιθέσεις τους και τους εφεύρεις ελιγμούς τους νικούσαν στις ναυμαχίες τους εχθρούς τους.

Για να μην υποχωρήσει κάνεις, οι κάτοικοι των Ψαρών αχρήστευαν τα πηδάλια των πλοίων στο λιμάνι της πόλης, όπως και οι Αθηναίοι στις Αρχαίες Συρακούσες, αλλά και στις δύο περιπτώσεις ηττήθηκαν και εξοντώθηκαν από τους Τούρκους και τους Συρακούσιους αντιπάλους τους αντίστοιχα.

Γνωστοί έμποροι οπλών ήταν ο Βασίλι Ζαχάροφ, οι Μπούλτον, οι Κρουπ και οι Γκαλτόν.

Ο Εδουάρδος ο Δ’ περίφερε στους δρόμους του Λονδίνου το σώμα του Ερρίκου του ΣΤ’, όπως και ο Καίσαρας του Πτολεμαίου ΙΔ’.

Το σώμα του Ερρίκου του ΣΤ’ της Βρετανίας μετά την πρώτη εκταφή του βρέθηκε άθικτο σαν των Αγίων, ενώ τα οστά του μετέπειτα διασκορπίστηκαν από τον Ερρίκο τον Η’ Ύδωρ, όπως και τα οστά των Γάλλων βασιλιάδων από τους επαναστάτες κατά την Γαλλική Επανάσταση.

Τα έτη 1.524-1.529 μ.Χ., έκλεισαν στην Μεγάλη Βρετανία 29 Μονές από τον καρδινάλιο και καγκελάριο Τόμας Ουέσλει, στην λεγομένη «Μικρή διάλυση των Μοναστηριών», όπως και τα έτη 1.536-1.540 μ.Χ., έκλεισαν στην Μεγάλη Βρετανία 800 Μονές από τον καγκελάριο Τόμας Κρόμβελ, στην λεγομένη «Μεγάλη διάλυση των Μοναστηριών».

Η Μαργαρίτα της Αυστρίας ονομάστηκε «Μητέρα της Ευρώπης», όπως και η Βικτωρία της Μεγάλης Βρετανίας «Γιαγιά της Ευρώπης».

Τα πτώματα του Σπάρτακου και του Μαγγελάνου που σκοτωθήκαν σε μάχες δεν βρέθηκαν ποτέ.

Ο Σπάρτακος και ο Ριχάρδος ο Γ’ της Αγγλίας σκοτωθήκαν ενώ πείθονταν προσωπικά έναντι των εχθρών τους Κράσσου και Ερρίκου του Ζ’ για να τους σκοτώσουν οι ίδιοι κατά την διάρκεια της μάχης από τους στρατιώτες αυτών.

Ο Ρωμαίος στρατιώτης του Καίσαρα Πούλος έσωσε τον φίλο του Βορίνο από τους Νέρβιους με τα όπλα του, όπως και ο Σωκράτης τον Αλκιβιάδη.

Η ήττα των Αθηναίων στην Σικελία κατά των εκστρατεία τους εναντίον των Αράβων κατά τον 5^ο μ.Χ. Αιώνα κατέληξε σε καταστροφή, όπως και η εκστρατεία των Βυζαντινών έναντι των Αράβων στο ίδιο νησί τον 9^ο μ.Χ. Αιώνα.

 Στις ΗΠΑ έγινε το 2.021 μ.Χ. εισβολή στο Καπιτώλιο, όπως και τα έτη 1.780-1.790 μ.Χ. έγιναν εισβολές σε κυβερνητικά κτίρια και δικαστήρια από εξεγερμένους και καταλήψεις αυτών, ενώ το 1.898 μ.Χ. κατά το πραξικόπημα του Ουίλιλκτον πολιτοφύλακες κατέλαβαν τα κυβερνητικά κτίρια και ανέλαβαν την εξουσία στην περιοχή.

Η πράξη περί Ανεργίας Φτωχών το 1.817 μ.Χ. από τους Βρετανούς, μέσω της οποίας το Βρετανικό κράτος εγγυόταν την δουλειά και τις θέσεις εργασίας στους οπλουργούς του Λονδίνου, αποτελώντας με τον τρόπο αυτό προπομπό του κοινωνικού κράτους μετά τον Β’ΠΠ’.

Παράλληλα με την ιδιά πράξη αποφασίστηκε η κατασκευή δημοσίων έργων από την κυβέρνηση για να βρουν δουλειά οι φτωχοί, όπως ακριβώς έγινε και με τον κευνσιανισμό του «New Deal» του Ρούζβελτ, του Χίτλερ στον Μεσοπόλεμο.

Η Βιομηχανική Επανάσταση έγινε χάρις στις επενδύσεις του Βρετανικού κράτους στις πολεμικές βιομηχανίες της χωράς (κυρίως), καθώς και την βιομηχανία για πολεμικούς σκοπούς, ενώ με την εφεύρεση της ατμομηχανής, των ρολογιών ακρίβειας, αυτά χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για πολεμικούς σκοπούς και μετά από τον λαό.

Με αντίστοιχο τρόπο πριν και κατά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους αναπτυχθήκαν αρχικά για πολεμικούς σκοπούς οι μηχανές κίνησης κάρβουνου και πετρελαίου, τα τανκς, τα αεροπλάνα, τα υποβρύχια ή τα αυτοκίνητα, μέρος των οποίων χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τον λαό.

Οι Καραϊσκάκης και Κολοκοτρώνης έμαθαν  από μικροί και οι δύο την κλεφτική ζωή σε μεγάλους Κλέφτες (τον Κατσαντώνη και τον Ζαχαρία αντίστοιχα), μεγάλωσαν με πολλές δυσκολίες, διωγμούς και κίνδυνους, ενώ είχαν και οι δύο στρατηγικό νου.

Ησαύ δε και οι δύο αρχηγοί της φαμελιάς τους, γενναίοι, έμαθαν τον Ευρωπαϊκό τρόπο τέχνης σαν στρατιώτες σε ξένους στα Επτάνησα, μπορούσαν και οι δύο να φτιάχνουν την ψυχολογία των αντρών τους όταν αυτό έπεφτε, και οι δύο έσωσαν την Επανάσταση, ο ένας στην Πελοπόννησο και ο άλλος στην Στερεά, και είχαν εκτίμηση και αλληλοϋποστηρίζονταν μεταξύ τους.

Ο Κολοκοτρώνης πίστευε όπως και Ρωμαίος στρατηγός Μάριος ότι ένας στρατηγός δεν πρέπει να λαμβάνει μέρος στην μάχη, όχι από δείλια, αλλά επειδή πίστευε ότι θα πρέπει να βλέπει και να εποπτεύει την μάχη από μακριά και να καθοδηγεί τους στρατιωτικές του.

Αντίθετα ο Καραϊσκάκης πίστευε ότι ένας ηγέτης θα πρέπει να είναι πρώτος στην μάχη και με το παράδειγμα του και να εμπνεύσει τους στρατιώτες του.

Ο Κιουταχής ετοίμαζε τα προσκυνοχάρτια για τους Έλληνες, οι Σοβιετικοί είχαν χαρτιά για τους Χριστιανούς και η χούντα τα έγγραφα πολίτικων φρονημάτων.

Ο Καραϊσκάκης σαν τον Βαλδουίνου τον Δ’ της Ιερουσαλήμ μεταφέρονταν πολλές φορές πάνω σε κράματι για να διευθύνει τις μάχες λόγω των αρρωστιών τους (φυματίωση και λεπρά αντίστοιχα).

Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης που είχε παρόμοια συμπεριφορά με του Καραϊσκάκη τον θεωρούσε δεύτερο πατέρα του.

Ο Νικηταράς και ο Καραϊσκάκης είχαν και οι δύο τον τίτλο: «Ο Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης».

Τόσο ο Καραϊσκάκης, όσο και Κολοκοτρώνης, πολεμήθηκαν και οι δύο από τους Κωλέττη και Μαυροκορδάτο.

Μύτες, αυτιά, χεριά και κεφαλιά έκοβαν οι Τούρκοι από τους Έλληνες στο Μεσολόγγι και τα έστειλαν στον Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β’ στην Πόλη, όπως έκαναν και οι στρατιώτες του Φαραώ με τους εχθρούς τους, π.χ. επί Τούθμωσις του Γ’ στους Συροχανναναίους μετά την μάχη της Μεγιδδούς.

Ο Δημήτριος Κοκκίνης, ο δημιουργός των απόρθητων οχυρώσεων του Μεσολογγίου (όπως και η Γραμμή Μεταξά), σκοτώθηκε πάνω σε αυτές κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου, όπως και ο Ουρβανός στο κανόνι του στην Πόλη το 1.453 μ.Χ.

Τόσο ο Καραϊσκάκης στο Κερατσίνι, όπως και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας στην Βλαχία επόπτευσαν το εχθρικό στρατόπεδο πριν την επικείμενη μάχη από κοντά.

Από 70 έως 123 ήταν οι Επαναστάσεις των Ελλήνων πριν το 1.821 μ.Χ. τοπικές ή γενικές έναντι των Τούρκων για την ελευθερία τους.

Κατά την εξέγερση του Μπαλή στην Άνδρο το 1.821 μ.Χ., έγινε διαμοιρασμός της γης των προκρίτων στους φτωχούς αγρότες, όπως και κατά την εξέγερση του Κύψελου κατά των αριστοκρατών Βακχιάδων στην Κόρινθο.

Ο Κολοκοτρώνης σαν τον Ρωμαίο στρατηγό Πομπήιο, άλλοτε συμμαχούσε με τον λαό και άλλοτε με τους ολιγαρχικούς.

Παρά την ήττα των Ελλήνων στην Ιωνική Επανάσταση, νίκησαν στην κυρίως Ελλάδα και την απελευθέρωσαν σταδιακά από τους Πέρσες, όπως και πάρα την ήττα των Ελλήνων στην Μολδοβλαχία το 1.821 μ.Χ., , νίκησαν στην κυρίως Ελλάδα και την απελευθέρωσαν σταδιακά από τους Τούρκους.

Ο Τζανής Τζαννετάκης ως πρωθυπουργός προέβη στο κάψιμο των φακέλων κοινωνικών φρονημάτων που διατηρούσε έως τη Μεταπολίτευση η Ασφάλεια, όπως και ο Καλιγούλας όταν έγινε Αυτοκράτορας της Ρώμης του Τιβέριου (αν και διατήρησε κρυφά αντίγραφα τους).

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Βαλεντιανός ο Γ’, όπως και ο Νέρωνας σκότωσε την μάνα του, ενώ όπως και ο Νέρωνας σκότωσε τον μόνο πιστό σε αυτόν και ικανό στρατηγό Κορβούλωνα, όπως και ο Βαλεντινιανός τον Αέτιο.

Ο Καποδίστριας, σαν τον Μέγα Φρειδερίκο έγραφε σονάτες και τις έπαιζε σε πιάνο.

Ο Μόσχω Τζαβέλα έδιωξε τους Τούρκους σε μάχες με τους Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά, όπως και οι Μανιάτισσες τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ το 1.826 μ.Χ.

Ο Κροκόδειλος Κλαδάς και η Κωνσταντίνα Ζαχαρία, είχαν και οι δύο ως λάβαρο μία άσπρη και γαλάζια σημαία και οι δύο.

Η Μαριγώ Ζωγραφοπούλα το 1.821 μ.Χ. ήταν κατάσκοπος των Ελλήνων έναντι των Τούρκων, όπως και η Λένα Καράγιαννη το 1.941 μ.Χ. έναντι των Γερμανών.

Η Σοφία Αγραφιώτισσά χτυπήθηκε δειλά και σκοτώθηκε πισώπλατα σαν τον Τζέσε Τζέημς.

Η Σταυριανή Σοβάνα που πολέμησε για την Ελλάδα και έδωσε όλη την περιουσία της στον αγώνα πέθανε φτωχή και λησμονημένη από το κράτος σαν την Μαντώ Μαυρογένους.

Ο Δεσπότης Χίου Πλάτων Φραγκίσης μαρτύρησε το 1.821 μ.Χ. με αγχόνη όπως και ο Άγιος Οικουμενικός Πατριάρχης και Εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε’ το ίδιο ακριβώς έτος. 

Ο πάπας της Ρώμης Σέργιος και ο απελεύθερος του Κόμοδου Κλέαρχος ήταν και οι δύο υπεύθυνοι για τεχνητούς λιμούς στην Ρώμη για να κερδοσκοπούν με τα τρόφιμα και να κερδίσουν εξουσία.

Τόσο ο Λάμπρος Κουντουριώτης, όπως και ο Αννίβας, ο Μοσέ Νταγιάν και ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος έχασαν το ένα τους μάτι σε πολέμους όλοι, όπως και ο Μιχαήλ Κουτούζοφ.

Υπήρξαν υπέργηροι ανθέλληνες σαν τον Δόγη Δάνδολο, τον Μέτερνιχ και τον Χένρι Κίσινγκερ.

Οι Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλας και ο Λόρενς της Αραβία, που βασανίστηκαν και δύο αγρία από τους Τούρκους (ακόμα και σεξουαλικά) ως αιχμάλωτοι τους, τους έσφαζαν αργότερα πολύ άγρια οι ίδιοι.

Η Αντιόχεια της Συρίας ονομάστηκε «Δεύτερη Αθήνα».

Για τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο που και οι δυο διέλυσαν τις Αυτοκρατορίες των Περσών έλεγαν και για τους δύο ότι ήταν απόγονοι του Ηρακλή. 

Στην Ιορδανία το 70% των κάτοικόν αποτελείται από Παλαιστίνιους προσφυγές, όπως και στο Μπαχρέιν το 60% των κάτοικόν του αποτελείται από μουσουλμάνους μετανάστες από αλλά κράτη.

Οι Άραβες όπως το έτος 1.973 μ.Χ. με αφορμή την βοήθεια της Δύσης στο Ισραήλ στον πόλεμο του Γιόμα Κηπουρέ την κήρυξαν πετρελαϊκό εμπάργκο/πετρελαϊκό κραχ και κάνουν το ίδιο σε έναν νέο πόλεμο Ισραήλ και Αράβων, όπως έκανε και το Ιράν το  έτος 1.979 μ.Χ. για την βοήθεια της Δύσης στον Σάχη.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Πρεσβύτερος ήρθε από το Παρίσι και επανεγκατέστησε την δημοκρατία στην Ελλάδα, όπως και ο Χομεϊνί ήρθε από το Παρίσι και εγκαθίδρυσε ισλαμικό καθεστώς στο Ιράν.

Όπως ο Τζορτζ Μπους ο Νεότερος άρχισε με αφορμή την 11 Σεπτέμβριου του 2.001 μ.Χ., επίθεση ενάντια στο Αφγανιστάν, έτσι και ο Πούτιν το 1.999 μ.Χ., μετά από επιθέσεις Τσετσένων αυτονομιστών με τρομοκρατικά χτυπήματα σε Μόσχα και αλλού ξεκίνησε τον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας. 

Η συνέντευξη της Μέγκαν Μαρκλ το 2.021 μ.Χ. σχετικά με το καταπιεστικό τελετουργικό και συμπεριφορές του Βρετανικού παλατιού, όπως επίσης και ρατσιστικών συμπεριφορών στην Όπρα Γουίνφρεϊ, θύμισε σε πολλούς την συνέντευξη της Λαίδης Νταϊάνα το 1.995 μ.Χ. στο BBC για τα ίδια ακριβώς θέματα.

Επίσης η συνέντευξη αυτή του πρώην πρίγκιπα Χάρυ και της Αμερικανίδας συζύγου του, η οποία σκανδάλισε το παλάτι και ήρε τον Αμερικανικό τρόπο ζωής, θύμισε σε κάποιους αντίστοιχες συνεντεύξεις του πρώην Βρετανού μονάρχη Εδουάρδου του Η’ και της Αμερικανής συζύγου του που ήρε τον Αμερικανικό και Γερμανικό τρόπο ζωής. 

Το έτος 1931 μ.Χ., Ο Στάλιν εκδίωξε την χήρα του Λένιν, Ναντέσνα Κρούπσκαγια, από την Κεντρική Επιτροπή του Κομουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, όπως ακριβώς έκαναν και οι διάδοχοι του Μάο το έτος 1.975 μ.Χ. αμέσως μετά τον θάνατο του με την δική του χήρα (μέλος της «συμμορίας των τεσσάρων») εξαιτίας της αδίστακτης φιλαρχίας της.

Ο Σάχης του Ιράν, δεν βρήκε πουθενά τόπο καταφυγής και πέθανε τελικά στο εξωτερικό, όπως ακριβώς έγινε και με τον Οτσαλάν και τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, οι οποίοι συνελήφθησαν από τους διώκτες τους και φυλακίστηκαν ισόβια από αυτούς.

Τόσο ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, όσο και ο Οτσαλάν, με την βοήθεια ξένων (Πτολεμαίων και ΕΣΣΔ αντίστοιχα) ξεκίνησαν αγώνα κατά των Σελευκιδών και των Τούρκων για την απόσπαση εδαφών ο πρώτος και για την ανεξαρτησία των Κουρδών ο δεύτερος.

Όμως στο τέλος, όταν οι υποστηρικτές και οι σύμμαχοι (αλλά και στρατιώτες τους) τους εγκατέλειψαν, μετά από πολλές περιπλανήσεις, κυνηγητό και εξορίες συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν ισόβια από τους εχθρούς τους (Σελευκίδες και Τούρκους).

Ο Αλάριχος στην Ρώμη, όπως και ο Μωάμεθ ο Β΄ στην Πόλη, όταν έπιασαν άντρες τους να βεβηλώνουν ο μεν πρώτος Εκκλησίές και ο δεύτερος τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας τους εκτέλεσαν.

Όπως οι Αμερικανοί μπόρεσαν να συλλάβουν τον Αλ Καπόνε μόνον για φοροδιαφυγή, έτσι και ο Πούτιν συνέλαβε και φυλάκισε τον Χοντορκόφσκι για απάτη εις βάρος του δημοσίου.

Στο χωριό του Αγίου Σάββα στην Βηθλεέμ, όπως και στους Γκρεκάνους στην Σικελία και τον Νότια Ιταλία, οι κάτοικοι τους, παρά τις συνέχεις επιμειξίες, κατακτήσεις και σφαγές, διατήρησαν την συνείδηση της Ελληνικής καταγωγής τους μέχρι σήμερα.

Οι Έλληνες κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής έψαχναν να βρουν τρόφιμα στα σκουπίδια, όπως ακριβώς συμβαίνει και στις μέρες μας στην Ελλάδα εξαιτίας των Γερμανικών μνημονίων.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, σκόνταψε και έπεσε στις σκάλες του Προεδρικού αεροσκάφους, προκαλώντας και πάλι την διεθνή ανησυχία για την κατάσταση της υγείας του. Ο 78χρονος Αμερικανός Πρόεδρος, ανέβαινε με δυσκολία τις σκάλες του προεδρικού αεροσκάφους Air Force One, όταν το κουρασμένο του βήμα σκόνταψε και σχεδόν σωριάστηκε στο «ανέβασμά» τους.

Ένας άλλος Αμερικανός Πρόεδρος που είχε πέσει από τις σκάλες του Αir Force One ήταν ο Gerald Ford κατά τη διάρκεια της επίσκεψής  του στην Αυστρία τον Ιούνιο του 1975 (https://www.pronews.gr/kosmos/971705_aprosmeno-atyhima-gia-ton-tmpainten-epese-sti-skala-toy-air-force-one-vinteo).

Οι Μογγόλοι θεωρούν τον Τζένκινς Χαν και οι Ουζμπέκοι τον Ταμερλάνο σαν μεγάλο εκπολιτιστές και κατακτητές σαν τον Μέγα Αλέξανδρο, παρά τις άπειρες καταστροφές και σφαγές των δύο αυτών Μογγόλων πολεμάρχων.

Τις ψευδείς κατηγορίες και την αθώωση του Άγιου Λουκά της Κριμαίας κατάφερε να πείσει την Ρωσική Δικαιοσύνη να τις ξαναελέγξει και να τον αθωώσει ο γιος του Β. Λισίτσιν, όπως και τις ψευδείς κατηγορίες κατά του Τζουζέπε Κόνλον σαν δήθεν τρομοκράτη του ΙΡΑ στην Μεγάλη Βρετανία, κατάφερε να πείσει την Βρετανική Δικαιοσύνη να τις ξαναελέγξει και να τον αθωώσει ο γιος του Τζέρι Κόνλον.

Ο Κολοκοτρώνης με την εισβολή του Δράμαλη κατέστρεφε τα σπαρτά και δηλητηρίαζε τα πηγάδια, όπως και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας της Βλαχίας με την εισβολή του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή (με συνέπεια λιμό και καταστροφή των εχθρών τους από ασθένειες και την πείνα), ενώ και οι δύο με ανταρτοπόλεμο κατέστρεψαν τον στρατό των εχθρών τους με ανταρτοπόλεμο και τους εκδίωξαν από τις πατρίδες τους.

Ο Προφήτης Ιερεμίας και ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας και οι δυο θρήνησαν για την αποστασία του λαού τους από τον Θεό (για την ειδωλολατρία, τους ψευδοπροφήτες και την αθεΐα αντίστοιχα), βλέποντας οι ίδιοι με τα ματιά τους την καταστροφή που έφεραν αυτοί στην πατρίδας τους με τα «έργα» τους.

Στην Κριμαία οι Έλληνες της περιοχής έδωσαν ονόματα των πόλεων της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρωμανίας, όπως Αθήνα, Λάρισα, Λειβαδιά, Βυζάντιο, Κωνσταντινούπολη.

Με αιφνιδιαστική νυχτερινή επιχείρηση κατέλαβαν οι Έλληνες το κάστρο της Λάρισας στο Άργος το 1.821 μ.Χ., όπως και ο Μέγας την Άορνο Πέτρα στην Βακτρία.

«Πύλες του Άδη» ονομάστηκαν στην Αρχαία Ελλάδα, το νεκρομαντείο του Αχέροντα στην Ήπειρο, το Ταίναρο, καθώς και τον πορθμό του Κιμμέριοι Βοσπόρου.

Δίκη των γιατρών έγινε στην ΕΣΣΔ το 1.921 μ.Χ. στην Τασκένδη και το 1.953 μ.Χ. στην Μόσχα επί Στάλιν.

Πολλοί πολιτικοί αντιφρονούντες, αιχμάλωτοι πολέμου και Χριστιανοί χρησιμοποιούνταν από τον Χίμλερ και τον Για κοντά (ηγέτες της Γκεστάπο και της NKVD αντίστοιχα), ως σκλάβοι-εργάτες στα εργοστάσια ή για την κατασκευή δημοσίων έργων (π.χ. το φράγμα του Μπέλαμπορ).

Στο φράγμα Μπέλαμπορ χρησιμοποιήθηκαν οστά των νέκρων εργατών και εκτελεσθέντων από τους μπολσεβίκους, όπως για το Σινικό Τείχος πολιτικών αντίπαλων του Τσιν Χουάνγκ Τι και φιλοσόφων, ενώ οι κομμουνιστές ηγέτες της Κίνας Μάο και της Καμπότζης Πολ Ποτ, χρησιμοποιούσαν τα οστά των εχθρών τους ως λίπασμα (όπως και οι Τούρκοι επί Κεμάλ).

«Μεγάλοι τιμονιέρηδες» ονομάστηκαν ο Στάλιν στην ΕΣΣΔ και ο Μάο στην Κίνα.

Οι Σπαρτιάτες με το πέρας του Πελοποννησιακού Πολέμου ξεμπλέχτηκαν μέσω των Μυρίων και του Κλέαρχου στις δυναστικές συγκρούσεις των Περσών, όπως και ο Μανουήλ Παλαιολόγος στις δυναστικές συγκρούσεις των Οθωμανών Τούρκων.

Ο Αρταξέρξης ο Γ΄ της Περσίας συνέτριψε τις εξεγέρσεις των επαναστατών σατραπών, όπως και ο Μαχμούτ ο Βάτων Οθωμανών των επαναστατών πασάδων.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ξεκίνησε την Επανάσταση το 1.821 μ.Χ. στην Μολδοβλαχία και ο αδερφός του την τέλειωσε το 1.829 μ.Χ. στην Βοιωτία.

Το 1889 ξεκίνησε η αρμονική ακτινοβολία με την εισαγωγή των ηλεκτρικών καλωδίων. Από τη χρονιά εκείνη κι έπειτα, το μαγνητικό πεδίο της γης έφερε το αποτύπωμα των συχνοτήτων των ηλεκτρικών καλωδίων και των αρμονιών τους.

Ακριβώς τη χρονιά εκείνη, άρχισε να καταστέλλεται η φυσιολογική μαγνητική δραστηριότητα της γης. Αυτό επηρέασε όλη τη ζωή του πλανήτη. Η εποχή των ηλεκτρικών καλωδίων συνοδεύθηκε από την πανδημία γρίπης του 1889.

Το 1918 ξεκίνησε η εποχή του ραδιοφώνου/ασυρμάτου: Κατασκευάσθηκαν εκατοντάδες ισχυροί ραδιοσταθμοί χαμηλών (LF) και πολύ χαμηλών συχνοτήτων (VLF), οι οποίες επέφεραν μεγάλες μεταβολές στη μαγνητόσφαιρα.

Η εποχή αυτή συνοδεύθηκε από την πανδημία της “ισπανικής γρίπης” του 1918. Ο συγγραφέας σημειώνει ότι η γρίπη αυτή πρωτοεμφανίσθηκε στο Ναυτικό των ΗΠΑ, σε πλοία και ναυστάθμους, όπου εγκαταστάθηκαν και λειτούργησαν τα ραδιοκύματα.

Μάλιστα, ο Firstenberg αποκαλύπτει ότι τον 11ο και 12ο του 1918, καθώς και τον 2ο και 3ο του 1919, μία ιατρική ομάδα στη Βοστόνη, εργαζόμενη για την Public Health Service of USA, πραγματοποίησε διάφορα πειράματα στο Gallop Island. Σε αυτά συμμετείχαν 100 υγιείς εθελοντές, ηλικίας 18-25 ετών, στους οποίους επιχειρήθηκε να μεταδοθεί η νόσος.

Αρχικά τους έκαναν ενέσεις 6 c.c. με υλικό που είχαν πάρει από τους βρόγχους και τη σίελο νοσούντων, μετά τους έφεραν σε επαφή με τους νοσούντες και τους τοποθέτησαν σε απόσταση αναπνοής από αυτούς. Ουδείς όμως από τους 100 εθελοντές νόσησε.

Το 1957 ξεκίνησε η εποχή των ραντάρ: Κατασκευάσθηκαν εκατοντάδες ισχυροί σταθμοί ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης, οι οποίοι μόλυναν τα υψηλά γεωγραφικά πλάτη του βόρειου ημισφαιρίου, εξαπολύοντας μικροκύματα εκατομμυρίων watt προς τον ουρανό.

Τα χαμηλών συχνοτήτων συστατικά αυτών των κυμάτων κινούνταν πάνω σε καλώδια/γραμμές  μαγνητικού πεδίου προς το νότιο ημισφαίριο μολύνοντάς το. Η εποχή των ραντάρ συνοδεύθηκε από την πανδημία της Ασιατικής Γρίπης του 1957.

Το 1968 ξεκίνησε η εποχή των δορυφόρων: Εκτοξεύθηκαν δεκάδες δορυφόροι, των οποίων η δυνατότητα μετάδοσης ήταν σχετικά περιορισμένη. Ωστόσο, από τη στιγμή που ήδη βρίσκονταν στη μαγνητόσφαιρα, επιδρούσαν πάνω της όπως επιδρούσε και η μικρή  ποσότητα ακτινοβολίας που κατάφερνε να περάσει σε αυτήν από τις επίγειες πηγές. Η εποχή των δορυφόρων συνοδεύθηκε από την επιδημία της Γρίπης του Hong Kong του 1968.

Το 1994 ξεκίνησε η εποχή του HAARP (High-frequency Active Auroral Research Project = Ερευνητικό Πρόγραμμα για την Υψηλή Συχνότητα Κυμάτων Ενεργού Σέλαος), το οποίο απελευθέρωσε ηλεκτρομαγνητικά κύματα υψηλών συχνοτήτων. Η λειτουργία του συνδέθηκε με έξαρση του διαβήτη, του καρκίνου και καρδιακών παθήσεων.

Το 2019, έτος εμφάνισης του πρώτου κρούσματος κορωνοϊού στην Γιουχάν, ξεκίνησε η εποχή του 5G (https://www.triklopodia.gr/%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b2%ce%b1%ce%b8%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%cf%81%cf%89%ce%bd%ce%bf%cf%8a%cf%8c%cf%82-%cf%89%cf%82/)!

Ο Στάλιν και ο Χίτλερ αν και αρχικά ήταν Πιστοί Χριστιανοί και καλοί και επιμελείς μαθητές, στην συνέχεια εγκατέλειψαν και οι δύο το σχολείο, έγιναν ψυχροί και απλησίαστοι/εσώκλειστοι, χωρίς κανέναν σχεδόν φίλο και μετέπειτα έγιναν και οι  δύο δικτάτορες που δίωξαν τον Χριστιανισμό.

Και όλα αυτά, παρόλο που οι μανάδες τους (σε αντίθεση με τους πατέρες τους), ήταν και οι δύο Πιστές Χριστιανές (όπως και οι μανές του Ντερζίνσκι και του Μπέρια που δίωξαν τον Χριστιανισμό επί Λένιν και Στάλιν στην Ρωσία).

Ο πατέρας του Στάλιν Βησσαρίων μία φορά πέταξε με φορά τον Στάλιν στον τοίχο και τον τραυμάτισε, όπως και Βρετανός μονάρχης Γεώργιος Β’ τον γιου του Γεώργιο τον Γ’ στον τοίχο.

Ο Γιεζόφ και ο Σαντάμ Χουσεΐν έμαθαν σε πιο μεγάλη ηλικία από την κανονική και οι δύο ανάγνωση και γραφή.

Η δολοφονία του Μαρά ξεκίνησε την περίοδο της Τρομοκρατίας στην Γαλλία από τον Δαντών και τον Ροβεσπιέρο, όπως και η δολοφονία του Κύρο τον Μεγάλο  Τρόμο στην Ρωσία επί Στάλιν.

Ο Γιεζόφ και ο Βασίλι Στάλιν ήταν και οι δύο μόνιμα μεθυσμένοι.

Ο Γιεζόφ και ο Μπέρια εκτός από βασανιστές ήταν και οι δύο βιαστές.

Αποτυχημένες αίτησης για αίτηση χάριτος και μη εκτέλεσης έκαναν οι Γιεζόφ, Γιακόντα στον Στάλιν (ενώ και οι δύο κράταγαν τις σφαίρες που σκότωναν τα θύματα τους), όπως και ο Μπέρια στον Χρουστώφ.

Αγροίκοι στους τρόπους και για πολλούς χωριάτες ήταν ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Γ’ και ο Χρουστώφ στην Ρωσία.

Υπάρχουν ψευδείς θωριές, ότι ο Χίτλερ δεν ήξερε για το Ολοκαύτωμα και το οργάνωσαν χωρίς την γνώση του οι υφιστάμενοι του, όπως και για τον Μεγάλο Τρόμο λέγονται τα ιδιά για τον Στάλιν και τους υφισταμένους του.

Ο Στάλιν υποστήριζε μόνιμα τους εχθρικούς για τον Λένιν και μετέπειτα μπολσεβίκους Βισίνσκι και Μπέρια.

Ο Γιεζόφ και ο Μπέρια μετέτρεψαν και οι δύο πολλά Μοναστήρια σε κέντρα βασανιστηρίων, όπως και οι Ναζί σε πολλές κατεχόμενες από τους ιδίους χώρες της Ευρώπης.

Η Επανάσταση έφαγε τα παιδιά της σε Γαλλία (Δαντών, Μαρά, Ροβεσπιέρο, Ζεν Ζυστ, Κουτών) και στην Ρωσία (Μπουχάριν, Καμενέφ, Ζηνοβιέφ, Τρότσκι).

Στο Τουχράνσκ εξορίστηκαν οι Στάλιν, Καμενέφ, Ζηνοβιέφ και Σβερντλόφ.

Η Σαμαρκάνδη λέγονταν «Εδέμ της Ανατολής», κατ’ αναλόγιζαν με την Εδέμ της Μεσοποταμίας.

Η Σαμαρκάνδη καταστράφηκε από τον Μογγόλο κατακτητή Τζένκινς Χαν και ανοικοδομήθηκε ως πρωτεύουσα του από τον επίσης Μογγόλο κατακτητή Ταμερλάνο.

Το Στάλινγκραντ μετά την πτώση της ΕΣΣΔ μετονομάστηκε σε Βόλγκογραντ, το Σταλινμπάντ σε Ντουσάμπε, τον Λένινγκραντ σε Αγία Πετρούπολη, ενώ το Λενινμπάντ σε Χοτζάντ.

Τα νεκρά σώματα των Λένιν, Στάλιν και Μάο ταριχευτήκαν και τοποθετήθηκαν σε μαυσωλεία.

Ο Στάλιν και ο Μέγας Πέτρος χρησιμοποίησαν αιχμαλώτους πολέμου για την κατασκευή έργων (π.χ. ο Μέγας Πέτρος τους Σουηδούς για την κατασκευή της Αγίας Πετρούπολης).

Η Τσέκα, όπως και η Ιερά Εξέταση στον Μεσαίωνα εξόντωνε τους πολιτικούς αντιφρονούντες μέσω βασανιστηρίων.

Μέσω του ποταμόπλοιου «Άγιος Νικόλαος» ταξίδευε ο Τσάρος Νικόλαος, όπως και ο Λένιν για την εξορία.

Οι Αρχαίοι Έλληνες εκδίωξαν τους Πέρσες από την Ελλάδα και υποδουλώθηκαν τελικά στους Ρωμαίους από την Δύση, ενώ οι σύγχρονοι Έλληνες έδιωξαν τους Τούρκους από την Ελλάδα και υποδουλώθηκαν στους δυτικούς (ΗΠΑ, ΕΕ Γερμανίας).

Ο Στάλιν έστελνε τους συγγενείς των συνεργατών του στα γκουλάγκ για να τους έχει ως «ομήρους» και αυτοί να μην συνωμοτούν εναντίον του, όπως έκανε στις Βερσαλλίες ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΔ’ με τους γόνους αριστοκρατών για να μην επαναστατούν αυτοί εναντίον του.

Ο Καρλομάγνος  σφάγιασε  το 782μ.Χ. 4.500 Σάξονες στην σφαγή του Βερντέν  που δεν ήθελαν να “εκχριστιανισθούν” και υποταχθούν από εκείνον. Εκεί στον ίδιο αιματοβαμμένο τόπο  στις 19 Δεκεμβρίου 1916 Γερμανοί και Γάλλοι μάχονται μεταξύ τους αφήνοντας 250.000 νεκρούς και 500.000 τραυματίες (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/03/n-t.html).

Οι ηρωικοί Μεσολογγίτες κατά την διάρκεια της Β’ πολιορκίας του Μεσολογγίου από τους Τουρκοαιγυπτίους το 1.826 μ.Χ. έτρωγαν ακόμα και τα ποντίκια, όπως και οι Γάλλοι κατά την διάρκεια της πολιορκίας του Παρισιού από τους Πρώσους το 1.871 μ.Χ.

Πολλοί ήρωες της επανάστασης του 1.821 μ.Χ., που έδωσαν για την ελευθερία της πατρίδας όλη τους την περιουσία πέθαναν φτωχοί και ζητιάνοι, π.χ. σαν τον Νικηταρά ή την Μαντώ Μαυρογένους.  

Σε τσιγκέλια της Πόλης υπήρχαν κρέατα από σάρκες Ελλήνων κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όπως και κρέατα πωλούνταν στις αγορές και σε πάγκους της ΕΣΣΔ και της Ουκρανίας.

Με χορό έπεισε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και τον ακολούθησαν 100 παλικάρια του στην σχεδόν αυτοκτονική για πολλούς (αλλά επιτυχή τελικά) μάχη στο Χάνι της Γραβιάς, όπως και με χορό οι Σουλιώτικές στο Ζάλογγο θυσιάστηκαν πέφτοντάς στον γκρεμό.

Τα Άγραφα, το Σούλι, η Μανή και τα Σφακιά λέγεται και από το Δημοτικό τραγούδι πως έμειναν ελευθέρα από τους Τούρκους και απάτητα επί Αιώνες.

Παρά την προσωρινή υποχώρηση των αντρών Πύρρου, όταν αυτός τους παρότρυνε να τον ακολουθήσουν, αυτοί τον υπάκουσαν, αντεπιτέθηκαν και νίκησαν την μάχη, όπως ακριβώς έγινε και σε μάχες του Γουλιέλμου του Κατακτητή, καθώς και της Μπουμπουλίνας.

Οι πυρπολητές που ξανατίνασαν τα αντίπαλα πολεμικά πλοία και Ναυαρχίδες, ήταν για κάποιους οι κομάντος/ειδικές δυνάμεις του 1.821 μ.Χ., με την πραγματοποίηση σαμποτάζ σε αυτά.

Ο Ανδρέας Μιαούλης λέγεται πως ήταν ο Θεμιστοκλής του 1.821 μ.Χ., αφού και οι δύο ήταν ικανότατοι Ναύαρχοι που διέλυσαν τον Περσικό και Τουρκικό στόλο με τις ικανότητες τους και τα ηρωικά πληρώματα τους.

Το καθεστώς της Κίνας συνεχίζει να μιλά για την άνοδο της Κίνας, ενώ η νέα αφήγηση του κυβερνήτη Xi Jinping είναι ότι η Κίνα ηγείται της «Ανατολής» (όπως και η Ιαπωνία προσπάθησε αντίστοιχα μέσω του Πανασιατισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο)-(https://www.gatestoneinstitute.org/17196/china-civilizational-war).

Στην στρατιωτική του καριέρα, ο Γεώργιος Κονδύλης «σκότωσε αμέτρητους Τούρκους». Και πάντα με αστραπιαίες επιθέσεις. Για αυτό του δόθηκε το παρατσούκλι… «Κεραυνός» (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/03/blog-post_157.html), όπως και «Κεραυνός» ονομάστηκε και ο Πτολεμαίος, βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας. 

Ο Φίλιππος, ο βασιλιάς Αγγλίας, όπως και Μπιλ Γκέιτς έχουν μιλήσει και οι δύο για την δήθεν «επιτακτική ανάγκη» μείωση του πληθυσμού της γης.

Λέγεται ότι πολλά μέλη της Γαλλικής και Ρωσικής Επανάστασης ήταν τέκτονες (π.χ. Δαντών, Μαρά, Ροβεσπιέρος, Μέγας Ναπολέων, Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν).

Οι Αιθίοπες επιτέθηκαν στην ισλαμιστή Σομαλία τα έτη 1.996, 2.006-2.009 και 2.011 μ.Χ.

Ο Κολοκοτρώνης με τον Νικηταρά και άλλους οπλαρχηγούς σαν τον Ιωάννη Σταθά και τον Αλέξανδρο Ραφτόπουλο, με τον «Μαύρο Στόλο» που σύστησαν με την ανοχή της Επτανησίου Πολιτείας, έγιναν κουρσάροι εναντίον των Τούρκων, όπως είχε κάνει και ο Κατσώνης με την υποστήριξη των Ρώσων κατά των Τούρκων.

Οι Τούρκοι το 1.821 μ.Χ. στο Ναύπλιο σκύλευσαν τα πτώματα των νέκρων Ελλήνων, όπως έκαναν και οι Αιγύπτιοι κατά την μάχη της Μεγιδδούς.

Όπως ο Μαυροκορδάτος ζήτησε με έγγραφο την προστασία της Μεγάλης Βρετανίας για την Επαναστατημένη Ελλάδα, όπως και ο Κολοκοτρώνης, ο Νικητηράς, ο Καραϊσκάκης και ο Τζαβέλας έκαναν με την Ρωσία και τον Τσάρο.

Κατά την μάχη στο Φάληρο και τον θάνατο του Καραϊσκάκη ο Νικηταράς τραυματίστηκε στο σαγόνι, όπως και Ροβεσπιέρος κατά την διαδικασία της σύλληψης του.

Ο Νικηταράς στην φυλακή από τους Βαυαρούς και ο Βερκικεντορίξ από τους Ρωμαίους κάθε μέρα είχαν να υποφέρουν βασανιστήρια.

Ο Νικηταράς στο τέλος της ζωής του τυφλώθηκε όπως ο Όμηρος.

Οι Σπαρτιάτες εξόντωσαν τους απεσταλμένους των Περσών του Δαρείου που τους ζήτησαν «γη και ύδωρ» και υποταγή, όπως και Ντρέδες με τον Παναγιώτη Μέλλιο σε έναν Τούρκο Αγά και την συνοδεία του που ζήτησε προσκύνηση με την βία από αυτούς το 1.700 μ.Χ.

Κατά την Μεσσηνιακή Επανάσταση του 1.834 μ.Χ., ο στρατηγός Μητροπέτροβας έκαψε τις θημωνιές του για να δείξει ότι δεν πολεμά για προσωπικό συμφέρον αλλά για την Ελλάδα και μέχρις εσχάτων, όπως έκανε και ο Σπάρτακος όταν εξόντωσε το άλογο του κατά την τελική του μάχη κατά του Κράσσου.

Ο Νέι και ο Γιαννάκης Γκριτζαλής κατά την Μεσσηνιακή Επανάσταση έδωσαν οι ίδιοι το παράγγελμα στο εκτελεστικό απόσπασμα για την εκτέλεση τους.

Ο Σόλωνας άλλαξε τα όρια και τον τρόπο εκλογής και το διοικητικό σύστημα στην Αθήνα για να αποκλείσει τους οπαδούς των Πεισιστρατίδων, όπως ακριβώς και ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Πρεσβύτερος ως  Υπουργός Εσωτερικών στην επαναστατική κυβέρνηση του 1.923 μ.Χ., άλλαξε το εκλογικό σύστημα και χώρισε την Αθήνα και τον Πειραιά από την Αττική για να αποκλείσει τους οπαδούς των βασιλικών στις εκλογές του ίδιου έτους.

Ο πρώην Ιάπωνας πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Χιρομπούμι Ίτο δολοφονήθηκε στην Μαντζουρία το 1.909 μΧ. από έναν πατριώτη αγωνιστή της κατεχομένης από τους Ιάπωνες Κορέας, τον Αν Τσουνγκίν, ο οποίος είχε κρύψει το όλο του στην καραβάνα του, όπως και ο δολοφόνος του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δομιτιανού είχε κρύψει το όπλο του σε έναν επίδεσμο.

Ο Αιντίντ στην Σομαλία, όπως και ο Αρμίνιος στην Γερμανία, οι οποίοι ήταν πρώην σύμμαχοι των Ρωμαίων και των Αμερικάνων αντίστοιχα και είχαν εκπαιδευτεί από αυτούς, στην συνέχεια στράφηκαν εναντίον τους, τους εκδίωξαν με ανταρτοπόλεμο από την χωρά τους και στο τέλος δολοφονήθηκαν από συμπατριώτες τους όταν πήγαν να ενώσουν τις χώρες τους υπό την εξουσία τους.

Την δεκαετία του 2.010 μ.Χ., οι ισλαμιστές της Σομαλίας κούρσευαν με ισλαμικά πλοία, όπως και οι κουρσάροι της Μπαρμπαριάς τους 18^ο και 19^ο Αιώνες μ.Χ.

Εξαιτίας της έναρξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί και οι Ιταλοί δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τα αεροπλανοφόρα που σχεδίαζαν να ναυπηγήσουν.

Ο Φον Τρίπιτς στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Έριχ Ράιντερ ήταν υπεύθυνοι για τα σχέδια ανάπτυξης του Γερμανικού στόλου με υποβρύχια και μεγάλα σκάφη επιφάνειας (που είχαν κύρος και ήθελαν να ναυπηγήσουν ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β’ των Χοεντσόλερν και ο Αδόλφος Χίτλερ), με στόχο να ανταγωνιστούν και να νικήσουν την Βρετανική παντοδυναμία και στόλο (ανεπιτυχώς και οι δύο).

Το 1.971 μ.Χ. ο Παττακός πρότεινε στους Άραβες την δημιουργία μιας Μεσογειακής Κοινοπολιτείας με την ΕΟΚ, όπως και τις δεκαετίες του 2.010 και 2.020 μ.Χ. αντίστοιχα οι Γάλλοι Προέδροι Σαρκοζί, Ολάντ και Μακρόν πρότειναν στους Άραβες την δημιουργία μιας Μεσογειακής Ένωσης.

Πολλοί πόλεμοι στην Αρχαία Εποχή, π.χ. στην Αίγυπτο, την Χαναάν και τους Χετταίους ξεκίνησαν με προσωπικές προσβολές της τιμής ηγετών, όπως π.χ. με την δολοφονία ενός Χετταίου πρίγκιπα που πήγε να παντρευτεί μία Αιγύπτια πριγκίπισσα, με τις προσβλητικές ενέργειες έναντι του πατρός κάποιου, όπως ακριβώς έγινε με την απαγωγή της Ωραίας Ελένης τον καιρό του Τρωικού Πολέμου.

O Ρωμαίος πρέσβης της Ρώμης Οκτάβιος βρήκε τραγικό θάνατο από τον όχλο επί Αντίοχου του Δ΄ του Ευπάτωρα στην Συρία με τελικό αποτέλεσμα την επέμβαση των Ρωμαίων και την πτώση του Αντίοχου.

Αντίστοιχα όπως και ο τραγικός θάνατος του Γερμανού πρέσβη φον Κέτελερ στην Κίνα κατά την εξέγερση των Μπόξερ από αυτούς, είχε ως τελικό αποτέλεσμα την εισβολή των Γερμανών και των Δυτικών (Βρετανών, Γάλλων, Αυστριακών, Αμερικανών), των Ιαπώνων και των Ρώσων στην χωρά αυτή και την τελική πλήρη συντριβή των επαναστατών Μπόξερ.

Ο Κίτσος Τζαβέλας με 130 παληκαριά πολέμησε 6.000 συνολικά Τουρκοαιγυπτίους στο νησί της Κλείσοβας που ήταν το τελευταίο προπύργιο των υπερασπιστών πριν από το Μεσολόγγι. Το νησάκι είχε περίμετρο περί τα 300 μέτρα και περιβαλλόταν από πρόχωμα ύψους περίπου δύο μέτρων, για να μην μπαίνει η θάλασσα και την πλημμυρίζει. Η μάχη που έγινε την 25η Μαρτίου 1826, από τους ειδικούς θεωρείται μία από τις θρυλικές μάχες της παγκόσμιας ιστορίας.

Πρώτα χτύπησε ο Κιουταχής με 3.000 τούρκους.

Αφού έσπασε τα μούτρα του, ο Ιμπραήμ έστειλε τον γαμπρό του Χουσεΐν με 3.000 Αιγύπτιους.

Ο Χουσεΐν σκοτώθηκε κι ο στρατός του αποδεκατίστηκε.

«Καμία βολή χαμένη» ήταν η εντολή του Κίτσου Τζαβέλλα.

Μετά τις αλλεπάλληλες εφόδους των Οθωμανών που αποκρούστηκαν με επιτυχία, έγινε ηρωική έφοδος της Ελληνικής φρουράς με επικεφαλής τον Τζαβέλα, που καταδίωξε τους αντιπάλους μέσα στη λιμνοθάλασσα και τους εξόντωσε μαζικά. Δυνάμεις Μεσολογγιτών από τη στεριά, μπήκαν στη μάχη και κυνηγήσαν τον εχθρό μέχρι τέλους. Έτσι βγήκε ο θρύλος ότι «τις νύχτες βογκά το αίμα των Αιγυπτίων» στην Κλείσοβα.

Εκείνο το βράδυ χάθηκαν χιλιάδες στρατιώτες του Ιμπραήμ. Ο τελικός απολογισμός ήταν δραματικός για τους Οθωμανούς. Άλλοι υπολογίζουν τις απώλειες τους σε 2.500 και άλλοι σε 3.500.

131 Έλληνες μαχητές υπερασπίστηκαν επιτυχώς μια νησίδα 300 μέτρων απέναντι σε δύο στρατούς συνολικής δύναμης 6.000 ανδρών. Απέκρουσαν έντεκα αλλεπάλληλες επιθέσεις και έγραψαν ιστορία.

Για πολλούς αυτή ήταν μία επανάληψη της μάχης των Θερμοπυλών (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/03/blog-post_897.html).

Ο Τούρκος Αγάς που χτύπησε με χαστούκι τον Παναγιώτη Μέλλιο, προκάλεσε το μίσος του και πάθος του για εκδίκηση, όπως και ο Ανδρούτσος που χτύπησε τον Τριανταφυλλίνο, αλλά και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον Νουμεριανό όταν τον συνέλαβε.

Οι Ναοί στην Αρχαία Σουμερία, αλλά και στην Μεσαιωνική καθολική Δυτική Ευρώπη, εξελίχθηκαν σε μεγάλα οικονομικά κέντρα, με τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις γης και επιρροή, έχοντας χιλιάδες εργάτες γης υπό την δούλεψη τους.

Δεκάδες απόπειρες δολοφονίας έγιναν κατά του Κολοκοτρώνη και του Κάστρο από τους εχθρούς τους, όλες ανεπιτυχείς.

Οι βοσκοί της Καρύταινας που ήξεραν τις περιοχές τους, ήταν πολύ επιτυχείς στον ανταρτοπόλεμο κατά των Τούρκων, όπως και οι επίσης βοσκός Βαριάθος στον ανταρτοπόλεμο κατά των Ρωμαίων.

Προσκυνοχάρτι έπαιρναν οι προσκυνημένοι από τους Τούρκους, όπως και πιστοποιητικό πολιτικών φρονήματων στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου.

Εκτελέσεις δωσίλογων είχαμε τον καιρό της Επανάστασης του 1.821 μ.Χ., όπως και τον καιρό της Γερμανικής Κατοχής από τους Έλληνες αντάρτες.

Οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες, όπως και ο Καραϊσκάκης μικροί για να επιβιώσουν από την πείνα έκαναν κλοπές.

Τον Αλή Πασά και τον Καραϊσκάκη τον κορόιδευαν τα αλλά παιδιά, και οι δύο στην συνέχεια όταν μεγάλωσαν συστήσαν συμμορίες και ανταρτικά σώματα, με τον μεν πρώτο να γίνεται Πάσας και ο δεύτερος Κλέφτης.

Τόσο ο Καραϊσκάκης, όσο και ο Σπάρτακος, λιποτάκτησαν σε εκστρατείες στην Θράκη και το Βιδίνι από τον Τουρκικό και τον Ρωμαϊκό στρατό στον οποίο υπηρετούσαν.

Με την έξυπνη απάντηση τους στην ερώτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Αλή Πασά για το πως θέλουν να τους φερθούν, ο Πώρος και ο Καραϊσκάκης κέρδισαν τον θαυμασμό, την φιλία, αλλά και άλλες αμοιβές από αυτούς.

Οι Τούρκοι και οι Πέρσες προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κάνουν τον Καραϊσκάκη και τον Λεωνίδα να συμμαχήσουν με αυτούς, υποσχόμενοι σε αυτούς, στον μεν πρώτα όλα τα βιλαέτια από Αθήνα ως την Άρτα και στον δεύτερο την ηγεσία όλης της Ελλάδας.

Για το καλό του Αγώνα του 1.821 μ.Χ., ο Ζαΐμης συγχωρέσε τον Καραϊσκάκη, ο Κολοκοτρώνης τους δολοφόνους του γιου του Πάνου, ενώ ο Μπότσαρης τον Γώγο Μπακόλα και τους Τζαβελλαίους. 

Τόσο ο Καραϊσκάκης, όσο και ο Ανδρούτσος, αλλά και ο Μπότσαρης (ως όμηρος σαν τον Αέτιο από τους Ούννους και τους Βησιγότθους), «φοίτησαν όλοι τους» στην σωματοφυλακή του Αλή Πασά, όπου και απέκτησαν και πολεμική πείρα.

Ο Κολοκοτρώνης και ο Νικηταράς πολέμησαν στα Επτάνησα υπό τις διαταγές των Βρετανών όπου και απέκτησαν πολεμική πείρα, ενώ ο Μπότσαρης πολέμησε στην ιδιά περιοχή υπό τις διαταγές των Γάλλων.

Ο Μάρκος Μπότσαρης ξεγέλασε τους Τούρκους στο Μεσολόγγι με ψευδείς φήμες για το μέγεθος του στρατού του και για δήθεν «αιφνιδιαστικές επιθέσεις» εναντίον τους, όπως ψευδείς φήμες διέδιδαν οι Σύμμαχοι για το μέρος της επίθεσης του (δήθεν στο Καλαί) πριν την εισβολή τους στην Νορμανδία.

Ο Τζελαλαντίν Μπέης έσωσε τον Μουσταή Πασά από την νυκτερινή έφοδο του ηρωικού Μάρκου Μπότσαρη στο στρατόπεδο του, όπως και ο Γενίτσαροι τον Μωάμεθ τον Β΄ τον Πορθητή όταν ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας έκανε νυκτερινή έφοδο στο στρατόπεδο του.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος σκότωσε τον δερβίση απεσταλμένο των Τούρκων δείχνοντας την θέληση του για μη παράδοση και αγώνα μέχρις εσχάτων, όπως και οι Σπαρτιάτες του βασιλιά Κλεομένη του Α’ τους απεσταλμένους του Δαρείου.

Ο Αέριος Πάγος και η Πελοποννησιακή Γερουσία απαγόρευσαν στον Ανδρούτσο και τον Κολοκοτρώνη να καταλάβουν την Κάρυστο και την Πάτρα αντίστοιχα για να μην κερδίσουν άλλη δόξα.

Με ψευδή επιστολή που φρόντισε να πέσει στα χεριά του, ξεγέλασε τον Ομέρ Βρυώνη ο Ανδρούτσος και με ψευδή έγγραφα από ένα πτώμα οι Σύμμαχοι τον Χίτλερ, το οποίο φρόντισαν να πέσει στα χέρια του.

Ο Ανδρούτσος ονομάστηκε «Το Λιοντάρι της Γραβιάς» και ο Αλή Πάσας «Το Λιοντάρι της Ηπείρου».

Παρά τις συμβουλές του Κολοκοτρώνη και του Θεμιστοκλή, μέρος των κατοίκων της Αρχαίας Αθήνας και της Τριπολιτσάς δεν εγκατέλειψαν τις πόλεις τους, πιστεύοντας ότι τα τείχη τους θα τους προστατεύαν, με συνέπεια όταν οι Τούρκοι τους επιτέθηκαν τις κατάλαβαν και τους εξόντωσαν.

Τόσο ο Μιλτιάδης στην εκστρατεία του Δαρείου κατά των Σκυθών, πόσο και ο Θεμιστοκλής στην υποχώρηση του Ξέρξη από την Ελλάδα, προτείναν και οι δύο την καταστροφή των γεφυρών που είχαν κατασκευάσει για να περάσουν από την Ασία στην Ευρώπη για να παγιδευτούν στα εδάφη που είχαν εισβάλει οι Πέρσες για να αποκοπούν και να εξοντωθούν, αλλά οι προτάσεις τους δεν έγιναν δέκτες.

Τόσο ο Δόξα Πατρής, ο Μίλων, όσο και ο Λαμπούντ Πασάς ήταν και οι δύο λοπαροφόροι.

Ο Πήλιος Γούσης πρόδωσε στους Τούρκους το Σούλι και ο Λάζαρος την Αγία Μαρίνα Κάσου.

Ο Αντώνιος Βρατσάνος ανατίναξε την πυριδιταποθήκη του φρουρίου Μαύρη Ράχη ως ολοκαύτωμα και εξόντωσε πολλούς Τούρκους θυσιάζοντας την ζωή του για την Ελλάδα, όπως έκανε και ο Γεωργάκης Ολύμπιος στην πυριδιταποθήκη της Μονής Σέκου, η Δέσπω στον Πύργο Δημούλα, ο Μονάχος Γαβριήλ στο Αρκάδι, ο Καψάλης την οικία του στο Σούλι και ο Καλόγερος Σαμουήλ τον μύλο στην ίδια πόλη.

Στην πρόταση του Πέρση βασιλιά Ξέρξη να προδώσει την Ελλάδα, να παραδοθεί σε αυτούς και να έρθει με το μέρος του απάντησε ο ίδιος ηρωικά: «Μόλων Λάβε», όπως και οι Μεσολογγίτες απάντησαν σε αντίστοιχες προτάσεις του Κιουταχή απάντησαν: «Τα κλειδιά του Μεσολογγίου βρίσκονται στις μπουκιές των κανονιών μας».

Στις 13 Απρίλιου 1.822 μ.Χ., δεκατρείς κοπέλες της Νάουσας έριξαν τα μωράς τους και έπεσαν και οι ιδίες στον Καταρράκτη της Αραπίτσας για να μην ατιμαστούν από τους Τούρκους, όπως έκαναν και οι Σουλιώτικές με τα παιδιά τους στο Ζάλογγο.

Ο γιος του Καδή Μεχμέτ στην Σαμοθράκη που είχε σκοτώσει τον αρραβωνιαστικό μιας κοπέλας σκοτώθηκε αιφνιδιαστικά από αυτή όταν άρπαξε ένα μαχαίρι από τους Τούρκους φρουρούς και του το έμπηξε αιφνιδιαστικά στο στήθος.

Αντίστοιχα και ο Μάρκος Μαλαρρώνης σκότωσε με τον ίδιο τρόπο πολλούς Τούρκους όταν τον αιχμαλώτισαν, αλλά και ένας δούλος τον Αββασίδη Χαλίφη Αλ Μουταβακίλ.

Οι Τούρκοι της Χίου ζητούσαν στους κάτοικους της να παραδώσουν τα όπλα τους και να αφοπλιστούν, όπως ζήταγε και ο Μεταξάς από τους Κρητικούς κατά την διάρκεια της δικτατορίας του.

Στην Χίο επίσης οι Τούρκοι ζητούσαν να φέρνουν για αμοιβή και ως αποδείξεις εξόντωσης κεφάλια, μύτες και αυτιά όσων είχαν εξοντώσει στους αρχηγούς τους, όπως και οι Αιγύπτιοι στην μάχη της Μεγιδδούς χέρια των εχθρών τους.

Η Πυθία «προφήτεψε» σε δύο Έλληνες βασιλιάδες ότι θα έπρεπε να πεθάνουν οι ίδιοι για να σωθούν οι συμπολίτες τους, όπως και έγινε, για τον ηρωικό Αθηναίο βασιλιά Κόδρο, όπως επίσης και τον εξίσου ηρωικό Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα.

Ο Κάτουλος και ο Λάμπρος Τζαβέλας όντας και οι δύο αιχμάλωτοι των Καρχηδονίων και του Αλή Πασά αντίστοιχα, στάλθηκαν για να πείσουν τους Ρωμαίους και τους Σουλιώτες να παραδοθούν, αλλά αυτοί αντίθετα τους παροτρύναν να αντισταθούν στους εισβολείς, με συνέπεια να εκτελεστεί ο πρώτος όταν επέστρεψε στην Καρχηδόνα όπως είχε υποσχεθεί και ο γιος του δευτέρου.

Με τον ίδιο τρόπο σκοτώθηκε και η αιχμάλωτη οικογένεια του ηρωικού μετέπειτα Καλόγηρου Γούναρη, που ήταν αιχμάλωτη στα Γιάννενα, όταν αυτός μαρτύρησε την ώρα και την μέρα της επίθεσης των Τούρκων στο Μεσολόγγι (όπως έκανε και ηρωικός βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας στην μάχη των Πλαταιών, αποκαλύπτοντας στους Έλληνες την ώρα και την μέρα επίθεσης εναντίον τους από τους Πέρσες), λίγο πριν την λήξη της πρώτης πολιορκίας του.

Η Μόσχω Τζαβέλα το 1.792 μ.Χ., μαζί με τις άλλες Σουλιώτικές μαζί με τους Σουλιώτες πολεμιστές, απέκρουσαν τους Τούρκους στο Σούλι, όπως και οι Σπαρτιάτισσες μαζί με τους Σπαρτιάτες πολεμιστές τους Θηβαίους στην Σπαρτή όταν εισέβαλε σε αυτή ο Επαμεινώνδας.

Οι Πέρσες, οι Ρωμαίοι, οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι εκμεταλλευθήκαν και οι δύο πολλές φορές την διχόνοια των Ελλήνων για να τους σκλαβώσουν.

Ο υπερήφανος Δράμαλης όντας σίγουρος για την νίκη του είχε αρχίσει πριν ακόμη καταλάβει την Πελοπόννησο να μοιράζει αξιώματα και εδάφη στους οπαδούς του, αλλά τελικά ηττήθηκε συντριπτικά στα Δερβενάκια.

Αντίστοιχα στην Αρχαιότητα, οι πολιτικοί υποστηρικτές του Πομπήιου (π.χ. ο Μαρκέλος), όντας σίγουροι για την νίκη τους είχαν αρχίσει πριν ακόμη την μάχη των Φαρσάλων να μοιράζουν αξιώματα και εδάφη στην Ρώμη, αλλά τελικά ηττήθηκαν συντριπτικά στην μάχη αυτή.

«Γενναιότερος των Γενναίων» είχαν ως τίτλο ο Νέι και ο Νικηταράς.

Ο Νικηταράς σε μάχη χτύπησε με βόλι τα εκρηκτικά μιας καμήλας και αυτά ανατινάχτηκαν και εξόντωσαν τους Τούρκους γύρω τους, όπως έκανε και ο Μοροζίνι χτυπώντας με κανόνι την πυριδιταποθήκη του Παρθενώνα, ανατινάζοντας τον και εξοντώνοντας τους Τούρκους γύρω του.

Οι Έλληνες πατριώτες το 1.821 μ.Χ., κατά του Αγώνα της Εθνεγερσίας και στους Βαλκανικούς Πολέμους εμποδίσαν την τροφοδοσία και την μεταφορά στρατευμάτων ως ενισχύσεις από την Μικρά Ασία στην Ελλάδα, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην ήττα των Τούρκων και την τελική επείχα των αγώνων αυτών.

O Τζορτζ Γκόρντον Λίντι αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους εισαγγελείς ή να απαντήσει στα ερωτήματα του σώματος των ενόρκων, γεγονός που ώθησε τον δικαστή να προσθέσει 18 μήνες στην ποινή του. Παρέμεινε αμετανόητος μετά τη φυλάκιση του:

Eίχε πει στην εφημερίδα New York Times ότι εάν μπορούσε να γυρίσει πίσω στον χρόνο, θα ξανάκανε αυτά για τα οποία καταδικάστηκε, όπως ακριβώς έκανε ο Έλληνας δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος με Έλληνες δικαστές και είπε σε συνεντεύξεις του σε εφημερίδες (https://www.zougla.gr/kosmos/article/pe8ane-o-tzortz-gornton-linti-kentriki-morfi-tou-skandalou-gouotergeit).

Επίσης, ο Τζορτζ Γκόρντον Λίντι, με το χαρακτηριστικό του μουστάκι, ήταν γνωστός για τους παλικαρισμούς του – καυχιόταν πως μπορούσε να κρατήσει το χέρι του πάνω από μια φλόγα (https://www.zougla.gr/kosmos/article/pe8ane-o-tzortz-gornton-linti-kentriki-morfi-tou-skandalou-gouotergeit), όπως και ο Γάιος Μούκιος Σκεβόλα, ο οποίος προσπάθησε να δολοφονήσει τον Ετρούσκο βασιλιά Λάρο Πορσήνα, έβαλε το χέρι του στην φωτιά για να αποδείξει το θάρρος του όταν αιχμαλωτίστηκε. 

Οι φυλακίσεις από τους Βαυαρούς και οι ταλαιπωρίες σε αυτές, κλόνισαν επίσης την υγεία και την όραση και του Κολοκοτρώνη και του Μακρυγιάννη, εκτός από του Νικηταρά και όλοι τους πέθαναν τελικά φτωχοί και αδικημένοι.

Τόσο ο πατέρας του Νικηταρά, όσο και του Μακρυγιάννη σκοτώθηκε από τους Τούρκους.

Ο βοσκός Κόλλιας Πλαπούτας, όπως και ο βοσκός Βαριάθος στην Ιβηρία, σκότωσαν μικροί έναν Τούρκο και έναν Ρωμαίο αντίστοιχα και έγιναν στην συνέχεια αντάρτες εναντίον τους, όπως έκανε και ο γιος του Κολάι, ο Δημήτρης Πλαπούτας στην συνέχεια.

Το λάβαρο της Μπουμπουλίνας, έμοιαζε σαν αυτό των Κομνηνών.

Η μητέρα της ηρωικής Μαντώς Μαυρογένους, κατάγονταν από την Σπάρτη και η κόρη της με την μαχητικότητα, την φιλοπατρία, τον ηρωισμό και το θάρρος της τίμησε την καταγωγή της αυτή.

Τόσο τον Τήμενο, όσο και τον Σεναρηχείμ, τους δολοφόνησαν και τους δύο οι γιοι τους.

Ο θάνατος του Πάνου Κολοκοτρώνη και του Μάρκου Μπότσαρη προήλθε από μία σφαίρα στο μέτωπο.

Το σώμα του Πάνου Κολοκοτρώνη και του Χάρολντ της Αγγλίας σκυλεύτηκαν, κακοποιήθηκαν και αφέθηκαν γυμνά από τους εχθρούς τους.  

Ο Πάνος Κολοκοτρώνης ονομάστηκε «Λιοντάρι της Αρκαδίας» και ο Μασούντ «Λιοντάρι του Παμίρ».

Στο Μανιάκι, ο Παπαφλέσσας ως άλλος Λεωνίδας (που είπε γενναία στους Πέρσες «Μόλων Λαβέ» στις ιταμές προτάσεις παράδοσης αυτών) είπε στους άντρες του: «Ξεχάστε όλοι σας το φευγιό. Δεν ήρθα εδώ για να μετρήσω τον στρατό του Ιμπραήμ. Θα πολεμήσουμε και θα πεθάνουμε γενναία όπως οι Αρχαίοι Έλληνες».

Τόσο ο Λεωνίδας, όσο και ο Παπαφλέσσας με την θυσία τους ενέπνευσαν τους Έλληνες να ενωθούν, να αφήσουν κατά μέρος τις διάφορες τους και να αντισταθούν στους Πέρσες και τους Τούρκους αντίστοιχα και να κερδίσουν τελικά την ελευθέρια τους από αυτούς.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος ήθελε να κάνει στην Κύπρο με τους Τούρκους μία συνομοσπονδία τύπου (δήθεν) «σχεδίου Ανάν», η οποία απετράπη από τον Εθνάρχη Μακάριο και τον πάντα Ελληνικό λαό της Κύπρου, όπως και οι δυτικοί ήθελαν να κάνουν στην Κύπρο με τους Τούρκους μία συνομοσπονδία με το δήθεν «σχέδιο Ανάν», η οποία απετράπη από τον Εθνάρχη Τάσσο Παπαδόπουλο και τον πάντα Ελληνικό λαό της Κύπρου.

ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙΝΕ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ  ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΤΟΝΟΥΣ ΚΑΛΟΜΠΟΚΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΕΙ Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ, ΟΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝ  ΕΠΙ «NEW DEAL» ΕΠΙ ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΥ ΡΟΥΖΒΛΕΤ ΜΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ.

Η Κίνα και οι Άραβες έχουν διεισδύσει στην οικονομία των ΗΠΑ εξαγοράζοντας οι πρώτοι πολλά τρις του δημοσίου χρέους των ΗΠΑ, ενώ οι δεύτεροι μεγάλο μέρος της χρηματοπιστωτικής και κτηματομεσιτικής αγοράς, ενώ και οι  δύο έχουν εξαγοράσει πολλούς πολιτικούς της χώρας αυτής (κυρίως από τους δημοκρατικούς) για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.

Αντίστοιχα οι Άραβες (Κατάρ, Σαουδική Αραβία), έχουν εξαγοράσει πολλές επιχειρήσεις στην Δυτική Ευρώπη και την Μεγάλη Βρετανία, όπως και πολλούς πολιτικούς αυτών, ενώ η Μόσχα με τις κρατικές της επιχειρήσεις και φιλικούς προς αυτήν Ρώσους ολιγάρχες (π.χ. τον Αμπράμοβιτς), επιχειρήσεις και πολιτικούς στην Μεγάλη Βρετανία, την Γαλλία, την Ιταλία και την Γερμανία.

Αν δε επιβεβαιωθεί ο θάνατος του φυλακισμένου Οτσαλάν, αυτός θα μπορούσε να αποτελέσει το έναυσμα για γενικευμένη εξέγερση των Κούρδων ενάντια στους Τούρκους, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει τελικά στην ένταση του απελευθερωτικού τους αγώνα και υπό προϋποθέσεις ακόμα και στην ανεξαρτησία αυτών.

Όπως π.χ. έγινε με τον θανάτου του Χους στην Βοημία που ξεσήκωσε τους Βοημούς, οι οποίοι και έδιωξαν τους Αψβούργους κατακτητές, ή στην Ελλάδα με τον θάνατο του Εθνομάρτυρα Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ από τους Τούρκους με παρόμοια αποτελέσματα, καθώς και την φυλάκιση του Αλέξανδρου Υψηλάντη (ή μετέπειτα και του Νέλσον Μαντέλα στην φυλακή).

Ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε δύο φορές στο Παλαμήδι, την μία στον Β’ Εμφύλιο εν μέσω της Επανάστασης της Εθνεγερσίας τα έτη 1.824-1.825 μ.Χ., και την άλλη από τους Βαυαρούς στο πρώτο ελεύθερο Ελληνικό κράτος.

Τόσο ο ευσεβής Ορθόδοξος Κολοκοτρώνης στην Τριπολιτσά, όσο και ο εξίσου ευσεβής καθολικός Ντε Τιλύ στο Βρανδεμβούργο παρά τις προσπάθειες και των δύο δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τους άντρες τους από την καταστροφή των πόλεων αυτών.

Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής μετάνιωσε για την εκτέλεση του «Μεγάλου Βεζίρη» Ιμπραήμ, όπως και Άγγλος βασιλιάς Ερρίκος ο Η’ για του πρωθυπουργού του Τόμας Κρόμβελ.

Τόσο η πρώτη σύζυγος του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, όσο και η δεύτερη (η Μαχιντεβάν και η Ρωξάνη αντίστοιχα) ήταν και οι δύο σκλάβες από πειρατικές επιδρομές πριν τον παντρευτούν.

Η γυναίκα του Joaquin Murrieta βιάστηκε από Αμερικανούς στρατιώτες στην Καλιφόρνια και πέθανε στην αγκαλιά του και αυτός έγινε αντάρτης εναντίον τους για εκδίκηση, όπως και η γυναίκα του Ουίλιαμ Ουάλας στην Σκωτία από Βρετανούς στρατιώτες (οι δύο πρώτοι εξόντωσαν όλους τους φονείς των γυναικών τους) και η αδερφή του Πάντσο Βίλα στο Μεξικό με τελικό αποτέλεσμα και αυτοί να γίνουν αντάρτες κατά των διεφθαρμένων κυβερνήσεων τους. 

Το πρωί της 25ης Ιουλίου 1853, ο Harry Love και 20 από τους Ρέιντζερς συνάντησαν μια μικρή ομάδα ανδρών νότια του Panoche Pass, στο σημείο όπου το Arroyo de Cantua, εμφανίστηκε από τους πρόποδες, στην κομητεία Mariposa, (σε αυτό που είναι τώρα η κομητεία Fresno), περίπου 100 μίλια (160 χλμ.) από το Mother Lode και 88 μίλια (141 χλμ.) από το Monterey. Πραγματοποιήθηκε αντιπαράθεση και τέσσερις από τους άντρες σκοτώθηκαν, δύο συνελήφθησαν και τρεις διέφυγαν.

Ο Ρέιντζερς ισχυρίστηκαν ότι ένας από τους νεκρούς ήταν ο Μουριέτα και ένας άλλος, ο Μανουέλ Γκαρσία (που οι Ρέιντζερς αποκαλούσαν «Τρεις-Δακτύλιος Τζακ»), ο δεξιός άνθρωπος του Μουριέτα. Οι Rangers έκοψαν τα κεφάλια και των δύο ανδρών, καθώς και το χέρι του Garcia ως απόδειξη, στέλνοντάς τους από γρήγορους αναβάτες μπροστά από την κύρια δύναμη στο Fort Miller.

Το κεφάλι και το χέρι του Murrieta διατηρήθηκαν σε κονιάκ, αλλά το κεφάλι του Garcia, πυροβολήθηκε με μια σφαίρα και αποσυντέθηκε πολύ γρήγορα στην ζέστη του καλοκαιριού, αναγκάζοντάς τους να το θάψουν στο Fort Miller, κοντά στο Millerton.

Τα βάζα εκτέθηκαν στην Mariposa, το Stockton και το San Francisco και ταξίδεψαν σε όλη την Καλιφόρνια, όπου οι θεατές μπορούσαν, για 1 $, να δουν τα ερείπια. Δεκαεπτά άτομα, συμπεριλαμβανομένου ενός ιερέα, υπέγραψαν ένορκες βεβαιώσεις. Αναγνωρίζοντας τα λείψανα ως Murrieta's και Love και οι Rangers του έλαβαν χρήματα ανταμοιβής.

Ωστόσο, μια νεαρή γυναίκα που ισχυρίστηκε ότι είναι η αδερφή του Murrieta είπε ότι δεν αναγνώριζε το κεφάλι και υποστήριξε ότι δεν μπορούσε να είναι δικό του, καθώς δεν είχε χαρακτηριστική ουλή σε αυτό.

Επιπλέον, αναφέρθηκαν πολλές παρατηρήσεις του Murrieta μετά τον θάνατο του. Πολλοί άνθρωποι επέκριναν τον Harry Love που έδειχνε τα ερείπια σε μεγάλες πόλεις μακριά από τα στρατόπεδα εξόρυξης, όπου ο Joaquin μπορεί να είχε αναγνωριστεί.

Έχει ακόμη ισχυριστεί ότι ο Harry Love και οι Ρέιντζερς του σκότωσαν μερικούς αθώους άντρες και «κατασκεύασαν» την ιστορία της σύλληψης του Μουριέτα για να διεκδικήσουν τα χρήματα της ανταμοιβής. Οι αμφιβολίες για την σύλληψη του Murrieta συνεχίστηκαν και στα μετέπειτα χρόνια. Το κεφάλι και το χέρι χάθηκαν τελικά στο σεισμό του Σαν Φρανσίσκο του 1906 (https://en.wikipedia.org/wiki/Harry_Love_(lawman)).

Αντίστοιχα και οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι, αλλά και οι Τούρκοι έκοβαν τα χέρια και τα κεφάλια αντίστοιχα των εχθρών τους και τα πήγαιναν στους διοικητές τους ως απόδειξη του φόνου τους, ενώ τα κεφάλια των εχθρών τους τα διατηρούσαν επιχρυσωμένα οι Πάρθοι (του Κράσσου), αλλά και οι Βούλγαροι (του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α’).

Παράλληλα και οι Πορτογάλοι διατηρούν ακόμα το κεφάλι του μεγαλύτερου serial killer της χώρας, του Ντιόγκο Άλβες, μετά τον απαγχονισμό του, διατηρείται ακόμα μέσα σε ειδικό βάζο και εξετάζεται από τους επιστήμονες για να μελετηθεί η ανατομία του εγκεφάλου εγκληματιών (https://www.athensmagazine.gr/article/social/weird/288959-sokaristiko-giati-oi-portogaloi-diathroyn-akoma-to-to-kefali-toy-megalyteroy-serial-killer-ths-xwras-photos-video).

Τόσο ο θάνατος του Μουριέτα, όσο και του Βίλα επήλθε με ενέδρα (του δε Ουάλας με προδοσία), ενώ με τον θάνατο του Μουριέτα και του Ουάλας κόπηκαν το κεφάλι και τα χέρια αυτών και τοποθετήθηκαν σε φανερά σημεία για να τα βλέπουν όλοι προς παραδειγματισμό.

Και με τον θάνατο του Δουμνόριγα και του Δεκέβαλου από τους Ρωμαίους στρατιώτες, αυτοί έφεραν τα κεφαλιά τους στον Καίσαρα και τον Τραϊανό αντίστοιχα προς απόδειξη της σύλληψης τους από τους ίδιους.

Τόσο ο Μουριέτα, όσο και ο Ρομπέν των Δασών πριν και οι Μπίλυ δε Κιντ, Τζέσε Τζέημς και Παλαιοκώστας μετά από αυτόν, έδιναν χρήματα στους φτωχούς, τόσο για να βοηθήσουν αυτούς, όσο και για να κερδίσουν συμπάθειες σε αυτούς, «στρατολογημένους εθελοντές»/μέλη στις συμμορίες τους, καθώς και κρυσφηγειωτά.

Οι Ιρανοί πάντως παρομοιάζουν την συμφωνία Ιράν-Κίνας του 2.021 μ.Χ., με την συμφωνία του 1828 που παρέδωσε μεγάλα τμήματα του Ιράν στην τσαρική Ρωσία. Με λίγα λόγια την θεωρούν “αποικιακή” (http://oimos-athina.blogspot.com/2021/04/mega-deal.html).

Η ίδρυση των νέων κρατών γύρω από την Ρωσία, συμμαχικές οι περισσότερες των ΗΠΑ, εμπόδιζαν την κάθοδο της Ρωσίας στην «θέρμες θάλασσες» της Μεσογείου (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF/, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80/, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html http://alophx.blogspot.com/2020/11/1918-2020.html , , http://alophx.blogspot.com/2017/09/1919-2014.html  ), ενώ κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η ίδρυση των κρατών της Μεσσηνίας και της Αρκαδίας από τον Επαμεινώνδα γύρω από την Σπαρτή, αποδυνάμωσε το κράτος αυτό και το εμπόδιζε για εκστρατείες τόσο εντός, όσο και εκτός της Πελοποννήσου.

Το νεκρό σώμα του Αθανάσιου Διάκου ρίχτηκε σε χαντάκι όπως και τα πτώματα πολλών θυμάτων των Γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης ρίχτηκαν σε μεγάλα χαντάκια κοντά στους θαλάμους αερίων.

Ο ηρωικός Αθανάσιος Διάκος αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους τραυματίας πολεμώντας, όπως και ηρωικός Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ρωμανός ο Δ’ ο Διογένης.

Ο διευθυντής Επικοινωνίας της Τουρκικής Προεδρίας Φαχρεντίν Αλτούν, λόγω της έντονης προπαγάνδας του υπέρ του Ερντογάν ονομάστηκε ς ο “Γκέμπελς” του Ερντογάν (https://slpress.gr/diethni/poios-einai-o-quot-gkempels-quot-toy-erntogan/).

Οι Αθηναίοι στον Πελοποννησιακό Πόλεμο υπό τον Περικλή παρέβλεψαν τον νόμο περί πλήρους Αθηναϊκής καταγωγής των πολίτων/στρατιωτών για να βρουν νέους στρατιώτες να πολεμήσουν τους Σπαρτιάτες, όπως ακριβώς και οι Αμερικανοί στον Εμφύλιο Πόλεμο, πολιτικογραφόντας «έκτακτα» όσους μετανάστες πήγαιναν στις Βόρειες Πολιτείες των ΗΠΑ υπό τον Λίνκολν για να βρουν νέους στρατιώτες για να πολεμήσουν τους Νότιους.

Όπως με το λεγόμενο Δυτικό Σχίσμα η παπική (δήθεν) «Εκκλησία» χωρίστηκε στα δύο για τα έτη 1.378 έως το 1417 μ.Χ., έτσι και πιο πριν με το σχίσμα του 1.054 μ.Χ. από την Ορθόδοξη Εκκλησία ο παπισμός χωρίστηκε από την Μόνη Αληθινή Εκκλησία (μέχρι και σήμερα), ενώ το ίδιο έκανε το 1.517 και με τους αιρετικούς προτεστάντες (μέχρι και σήμερα).

Έναν παπα της Ρώμης και δύο αντιπάπες υπήρχαν επί των παπών Γρηγόριου του ΙΒ΄ και των αντιπάπων Βενέδικτου του ΙΓ΄ και πάπας Μαρτίνου του Ε΄, καθώς και επί αντίπαπα Κλήμη του Η΄, αντίπαπα Βενέδικτου του ΙΔ΄ και του πάπα Μαρτίνου του Ε΄.  

Δύο εν ζωή πάπες της Ρώμης υπήρξαν επί πάπα Κελεστίνου του Ε΄ και πάπα Βονιφάτιου του Η΄ με τον πρώτο να παραιτείται από το αξίωμα του, όπως και στις μέρες μας με τον πάπα Βενέδικτο τον ΙΣΤ΄ και τον πάπα Φραγκίσκο, με το πρώτο να παραιτείται από το αξίωμα του.

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο Άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος ο Ομολογητής προέβλεψαν και οι δύο τις άγριες πολεμικές συγκρούσεις που θα ακολουθούσαν για τον θρόνο τους μετά τον θάνατο τους για την κατάληψη του από τους επικείμενους διαδόχους τους.

Οι δεκαεννέα προτάσεις του Τζον Ουίκλιφ ήταν σαν τις 95 Θέσεις του Λούθηρου στον Μητροπολιτικό Ναό της Βυρτεμβέργης.

Τόσο στον Νικηταρά, όσο και στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Αθανάσιο Διάκο, οι Τούρκοι σκότωσαν τον πατέρα και τα αδέρφια τους. 

Ο Αθανάσιος Διάκος, ο Κόλλιας Πλαπούτας, ο Αναγνώστης Στριφτόμπολας και ο Ρήγας Φεραίος, σκότωσαν όλοι από έναν Τούρκο τύραννο που τους καταπίεζε στα νιάτα τους.

Πτώση της Πόλης είχαμε όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν έναν από τους  κυρίους Πύργο τους και ύψωσαν σε αυτή την σημαία τους (όπως και με την πρότερη Πτώση της Πόλης επί Σταυροφόρων), με συνέπεια να την καταλάβουν, επειδή οι υπερασπιστές πίστεψαν ότι αυτή είχε πέσει.

Επίσης, η κατάληψη του Βελιγραδίου από τους Τούρκους απετράπη όταν ο Σέρβος ήρωας Τίτους Ντούγκοβιτς, έπιασε τον Τούρκο σημαιοφόρο και έπεσε μαζί του από τα τείχη πριν αυτός υψώσει την τούρκικη σημαία στα τείχη της πόλης αυτής, ενώ με τον ίδιο τρόπο ηττήθηκαν και οι Τούρκοι στην μάχη των Διάνων όταν έπεσε ο σημαιοφόρος τους.  

Σπύρος Μήλιος ήρθε το 1.824 μ.Χ. από την Βόρειο Ήπειρο στην κυρίως Ελλάδα για να πολεμήσει για την ελευθερία της, όπως και ο απόγονος του Σπύρος Μήλιος ανέβηκε από την κυρίως Ελλάδα στην Βόρειο Ήπειρο για να πολεμήσει για την ελευθερία της.

Με αιφνιδιαστική έφοδο και έξοδο ξέφυγε ο Κόμνας Τράκας από μάχη στην Αλαμάνα οποία είχε περικυκλωθεί από τους Τούρκους, όπως και Οδυσσέας Ανδρούτσος από το Χάνι της Γραβιάς.  

Χωρίς την θέληση του Άγγλου βασιλιά Ερρίκου του Β’ οι άντρες του σκότωσαν τον Αρχιεπίσκοπο Τόμας Μπέκετ, όπως και χωρίς την θέληση του Οδυσσέα Ανδρούτσου σκότωσαν οι άντρες του τον Νούντσιο και τον Παλάσκα.

Τόσο ο Πομπήιος, όπως και ο Κολοκοτρώνης, ενώ στην αρχή ήταν με τους στρατιωτικούς, τους δημοκρατικούς και τον λαό, στην συνέχεια και οι δύο συμμάχησαν με τους ολιγαρχικούς (Συγκλητικούς και Κοτζαμπάσηδες), ο μεν πρώτος παντρευόμενος την κόρη ενός πλουσίου Συγκλητικού, ενώ ο δεύτερος παντρεύοντας τον 9χρονο γιο του με την κόρη ενός ισχυρού Κοτζαμπάση.

Στην συνέχεια ακολουθήσε ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των ολιγαρχικών και των στρατιωτικών, στους οποίους ο Πομπήιος και ο Κολοκοτρώνης έχασαν τους πρωτοτόκους γιους τους (τον Γνάιο και τον Πάνο αντίστοιχα), ενώ οι ίδιοι ηττήθηκαν από στρατό που ήρθε από τον Βορρά (του Καίσαρα από την Γαλατία και των οπλαρχηγών της Ρούμελης π.χ. Καραϊσκάκη, Γκούρα, Κωλέττη) στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε.

Τόσο ο Μεταξάς, όσο και ο Ντε Γκολ πίστευαν ότι θα γίνουν ήρωες για τις πατρίδες τους, κάτι που κατάφεραν και οι δύο κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τόσο ο Τσολάκογλου, όπως και ο Πετταίν και οι δύο συνθηκολογήσαν με τους Γερμανούς και αποτέλεσαν τις πρώτες κατοχικές κυβερνήσεις στα κράτη τους, ενώ μετά την συνθηκολόγηση της Ελλάδας και της Γαλλίας κατέφυγαν στην Μέση Ανατολή οι πρώτοι (και οι δεύτεροι) και στην Μεγάλη Βρετανία για να συνεχίσουν τον αγώνα τους κατά των Γερμανών και την ελευθέρια των πατρίδων τους, με τον Ντε Γκολ και την κυβέρνηση Τσουδερού να αποτελούν τις εξόριστες κυβερνήσεις των υπόδουλων εθνών τους.

Ο αρχηγός ΓΕΝ Αλέξανδρος Σακελλαρίου έσωσε τον Ελληνικό στόλο με την φυγάδευση του στην Μέση Ανατολή για να συνεχίσει εκεί τον αγώνα του, όπως έκανε και με το Θωρηκτό Αβέρωφ από τον ηρωικό Αρχιμανδρίτη Διονύσιο Παπανικολόπουλο για να μην ανατινάχτε αυτό από τους Έλληνες αξιωματικούς για να μην πέσει στα χέρια των Γερμανών.

Οι ιέρειες των Αρχαίων Γαλανών, όπως και οι Πυθίες και οι Σίβυλλες έδιναν χρησμούς.

Τόσο ο Ραιμόνδος, όσο και ο Μομφέρα δολοφονήθηκαν από τους τους Ασσασινούς.  

Ο Ζίζκα ήταν ένας ικανός μονόφθαλμος στρατηλάτης στην Βοημία που έχασε το ένα μάτι του στον πόλεμο και το όνομα του προκαλούσε τρόμο στους εχθρούς του, ακριβώς όπως συνέβη και με τον Καρχηδόνιο Στρατηλάτη Αννίβα.

Με έκλειψη ηλίου σταμάτησε το 585 π.Χ. ο πόλεμος Μηδών και Λυδών όταν οι στρατοί των κρατών αυτών τρόμαξαν από αυτή, όπως και από τον φόβο μιας έκλειψης ηλίου στην Λάρισα της Μεσοποταμίας, οι κάτοικοι της την εγκατέλειψαν παρόλο που αυτοί ως τότε νικούσαν τους Πέρσες που τους πολιορκούσαν το 557 π.Χ.

Ο Μήδος βασιλιάς Κυαξάρης χωρίς να το ξέρει έφαγε το 579  π.Χ. από τους Σκύθες που είχε προσβάλει το πτώμα ενός Μήδου που αυτοί εκπαίδευαν στις τακτικές μάχης, όταν τους έβρισε επειδή δεν έπιασαν αυτοί σε μία μέρα θηράματα στο κυνήγι.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και ο Θυέστης έφαγε τις σάρκες του παιδιού του από τον αδερφό του Ατρέα, για να εκδικηθεί αυτός τις εξωσυζυγικές σχέσεις του Θυέστη με την γυναικά του, αλλά και επειδή εποφθαλμιούσε τον θρόνο του.

Στην Βοημία οι Χουσίτες πέταξαν το 1.419 μ.Χ. έξω από το Δημαρχείο τους αντιπάλους τους από το παράθυρο, όπως έκαναν και το 1.517 μ.Χ. στην Πράγα οι εξεγερμένοι τους εκπροσώπους του Γερμανού Αυτοκράτορα Φερδινάνδου του Β’, ξεκινώντας με τον τρόπο αυτόν τον Τριακονταετή Πόλεμο.

Ο Γερμανός Αυτοκράτορας Σιγμούνδος κάλεσε τον Χους στην «συνοδό» της Κωνσταντίας, προσφέροντας του προστασία, για να σταματήσει τον διχασμό του κράτους του, ενώ ο Χους καταδίκαζε τον πάπα της Ρώμης για τον πλούτο και την διαφθορά του.

Επίσης ο Αυτοκράτορας Κάρολος ο Ε’ Κουΐντας κάλεσε τον Λούθηρο στην «συνοδό» της Αυγούστας, προσφέροντας του προστασία, για να σταματήσει τον διχασμό του κράτους του, ενώ ο Λούθηρος καταδίκαζε τον πάπα της Ρώμης για τον πλούτο και την διαφθορά του.

Οι αιρετικοί θαβωρίτες στην Βοημία ξύρισαν τις γενειάδες των ευγενών, σαν τον Μέγα Πέτρο στην Ρωσία, ενώ όπως οι αιρετικοί καθαροί και οι θαβωρίτες νόμιζαν ότι αυτοί ήταν οι μονοί εκλεκτοί και καταδίκαζαν την ιδιοκτησία και τον γάμο.

Επίσης οι θαβωρίτες ξέθαψαν τα κόκαλα ενός βασιλιά που είχε πεθάνει πρόσφατα και έντυσαν το κρανίο του κοροϊδευτικά με άχυρο σαν στέμμα, όπως έκαναν και οι μπολσεβίκοι και οι Ιακωβίνοι με τα κόκαλα πολλών βασιλέων τους που ξέθαψαν και πέταξαν.

Τέλος οι θαβωρίτες, όπως και οι μπολσεβίκοι και οι Ιακωβίνοι σε Ρωσία και Γαλλία, κάλεσαν όλοι τους τους φτωχούς να κυριεύσουν την γη, πολέμησαν τους πλουσίους, πίστευαν στην δήθεν τελική επικράτηση και «απολυτό δίκιο» των ιδεολογιών τους, πήραν όλοι τους την εξουσία με τα όπλα, επέφεραν άγριες σφαγές και χιλιάδες θανάτους και τελικά έπεσαν και χάθηκαν ολοτελώς, με την ίδια βία που ανήλθαν στην εξουσία.

Επί Ελισάβετ της Α΄ στην Αγγλία καθιερώθηκε φόρος των πλουσίων για ενίσχυση των φτωχών γειτόνων του, όπως ακριβώς είχε συμβεί παλαιοτέρα στην Ρωμανία από τον μεγάλο Αυτοκράτορα Βασίλειο τον Β΄ τον Βουλγαροκτόνο.

Οι συμμορίες των Peaky Blinders στην Μεγάλη Βρετανία (που δημιουργήθηκαν από την οικονομική κρίση του 1.870 μ.Χ.), πολλοί εκ των οποίων ήταν Ιρλανδικής καταγωγής προέβησαν σε άγριες συγκρούσεις μεταξύ τους και τελικά πατάχθηκαν από την αστυνομία, όπως και οι συμμορίες της Νέας Υόρκης κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (που πολλές ήταν Ιρλανδικής καταγωγής και προήλθαν και αυτές από την φτώχεια).

Πολλοί Αρχαίοι Μυκηναίοι πολεμιστές, όπως και της Μεσοποταμίας το 1.200 π.Χ., ο Επίζηλος στην μάχη του Μαραθώνα, πολλοί Βρετανοί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως πολλοί Αμερικανοί που έλαβαν μέρος στον Α΄ πόλεμο στο Ιράκ, στον πόλεμο του Βιετνάμ και στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, έβλεπαν στον ύπνο τους τους εχθρούς που σκότωσαν.

Πρώτος ηγέτης του Γκουήνεντ ήταν ο Λιουελύν Απ Ιούγορθ, ενώ τελευταίος ο εγγονός του επίσης Λιουελύν Απ Γκρύφουντ.

Οι Κινέζοι Αρχαιολόγοι το 2.016 μ.Χ., αποκάλυψαν στοιχεία για μία μεγάλη χαράδρα που έφραξε από σεισμό και πως ο Κίτρινος ποταμός πλημύρισε την πεδιάδα το 1.900 π.Χ., όπως έλεγε ο μύθος του Ντα Γιου, του ιδρυτή της Κινέζικης Βασιλείας, ο οποίος με τον Κίτρινο Δράκο/Αυτοκράτορα (τον Χουάνγκ Τι, τον πρώτο Αυτοκράτορα της Κίνας που πηρέ πιθανώς το όνομα του από τον Κίτρινο Ποταμό), που λέγεται πως είχε αποκαταστήσει θαυμαστά την Κίνα με φράγματα μετά από μία μεγάλη πλημύρα. 

Η εκτέλεση του Αντίοχου του Μέγα από τους ιερείς της Ναναίας, όταν αυτοί τον εξόντωσαν και άνοιξαν το κομματιασμένο κεφάλι του πτώματος τους άντρες του, όπως και εκτέλεση του σουλτάνου Σελίμ του τρίτου συνέβη όταν ο αδερφός του Μουσταφά του Δ’ σκότωσε και πέταξε από τα τείχη το πτώμα του στους στρατιώτες του.

Επίσης, στην Κορώνη το 1.821 μ.Χ., οι Τούρκοι πέταξαν το κομματιασμένο πτώμα του όμηρου Επισκόπου Γρηγορίου από τα τείχη.

Οι Φιλικοί Παπαφλέσσας και Γαλάτης δρούσαν συχνά με τρόπο αλλοπρόσαλλο

Άδεια από τον Τσάρο έλαβε ο Καποδίστριας μαζί με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη προκειμένου να βοηθήσουν την Ελληνική Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ.

 στο Γαλάτσι οι Έλληνες εξόντωσαν τους κάποιους αιχμάλωτους Τούρκους στρατιώτες χωρίς των αρχηγών τους με αποτέλεσμα στην  συνέχεια να προκαλέσουν  αντιπαθεί και εξέγερση εναντίον τους όπως ακριβώς έκανε και ο υπασπιστής του Κόρτες, Pedro de Alvarado, στο Μεξικό στην Τενοτστιτλάν, με τους Αζτέκους ευγενείς που είχε αιχμαλώτους.

Οι Τούρκοι έκαψαν το Γαλαξίδι εκτός από το σπίτι του Αυστριακού πρεσβευτή, όπως ακριβώς ο Μέγας Αλέξανδρος στη Θήβα έκαψε όλη την πόλη εκτός από το σπίτι του ποιητή Πίνδαρου.

Οι Ιερολοχίτες βάδιζαν για την μάχη στο Δραγατσάνι τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια Πώς πήγαν οι επαναστάτες όταν βάδιζαν κατά των εχθρών τους τραγουδούσαν τη Μασσαλιώτιδα.

Οι Ιερολοχίτες στις μάχες στην Χαιρώνεια και στο Δραγατσάνι έπεσαν όλοι τους με θάρρος μέχρι ενός.

Ο Καρπενησιώτης  πνίγηκε προσπαθώντας να διασχίσει τον ποταμό Προύθο όπως ο Μπαρμπαρόσα τον ποταμό Σάλεφ (Καλύκαδνο) της Κιλικίας.

Κατά την Επανάσταση του την απευθείας του 1821 μ.Χ., οι χωρικοί κατέστρεφαν τα κτήματα και τις περιουσίες των πλούσιων Τούρκων καταπιεστών τους και πολλές φορές και τους ίδιους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Γάλλοι χωρικοί εναντίον των ευγενών τους κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.

Στην μάχη της γέφυρας Χαλούλογα  οι Τούρκοι υπέστησαν ήττα και εκατοντάδες νεκρούς  από τον Κολοκοτρώνη μου όπως ακριβώς και οι βρετανοί στην μάχη της γέφυρας του Στέρλινγκ από τον Ουάλας.

4.000 κεφάλια επαναστατημένων Αλβανών έστησαν οι Τούρκοι μετά τα Ορλοφικά σε πυραμίδες στην πλατεία της Τριπολιτσάς όπως ακριβώς έκανε και ο Ταμερλάνος τους με τους ηττημένους εχθρούς του.

Τα σώματα των νεκρών Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη  Αθανασίου Διάκου  ρίχτηκαν και τα δύο σε χαντάκια.

33 ετών πέθανε ο Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός αλλά και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Ο παππούδες του Κολοκοτρώνη, του Στριφτόμπαλα και του Υψηλάντη  δολοφονήθηκαν και τρεις από τους Τούρκους.

Ο Παναγιώταρος Βενετσάκης, σαν τον Δόξα Πατρή και τον Αντρέα Καψάλη/Πλάτανο  ήταν όλοι τους γιγαντόσωμοι.

Δύο χαστούκια έριξε Ένας Τούρκος που έβρεξε κατά λάθος Ο γάιδαρος του Κολοκοτρώνη όταν πάτησε λίγο νερό στον τότε μικρό Κολοκοτρώνη όπως και ένας αγάς Τούρκος στον Ντρέδα Παναγιώτη Μέλλιο με  συνέπεια να προκαλέσει την οργή και των δύο.

Τα κεφάλια του Ζαχαρία και του Αθανάσιου Πετμεζά  τα πήραν οι Τούρκοι  όταν κατάφεραν να τους δολοφονήσουν με προδοσία.

Στον Πύργο Μοναστηράκι Γορτυνίας το 1808 μετά Χριστόν όπως και στην δεύτερη ιστορία της Βιέννης,  οι Τούρκοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς με λαγούμια να βάλουν εκρηκτικά και να τους ανατινάξουν με λαγούμια όμως επισκέπτες έφτιαξαν τα δικά τους λαγούμια και σταμάτησαν τις εκρήξεις.

Ο Γιάννης Πετμεζάς, όπως και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης  πυροβολήθηκαν από τους Τούρκους και Εβραίους στα γεννητικά τους όργανα

Στην μάχη του Μαραθώνα κέρδισαν οι Έλληνες χάρη στο σχέδιο του Μιλτιάδη, σκοτώθηκε όμως ο πολέμαρχος τους, ο  Καλλίμαχος,  όπως και στην μάχη της Λεβιθάνας  κέρδισαν οι Έλληνες χάρη στο σχέδιο του Κολοκοτρώνη, σκοτώθηκε όμως ο αρχηγός του ο Στριφτόμπαλας.

Τον Εμμανουήλ Ξάνθο και τον Αθανάσιο Διάκο  προσπαθούν ανεπιτυχώς να τους βιάσουν Τούρκοι επειδή ήταν όμορφοι στην εμφάνιση.

Η ομορφιά του έσωσε μικρό Πανουργιά από τους Τούρκους όταν ήταν μικρός,  όπως και τον Αρβανίτη Οσμάν Τάκα (γνωστό και ως Σαμαντάκα/Οσμάν Τάκα) από τον Μπέη του Μαργαριτίου ο έξοχος χορός του όταν ήταν να εκτελεστεί επειδή είχε κλεφτεί με την γυναικά του Μπέη.

Το βροχερό έδαφος στην Αλαμάνα  εμπόδισε τους Τούρκους να κοιμηθούν όπως και τους στρατούς του Ναπολέοντα και του Χίτλερ όταν εισέβαλαν στην Ρωσία.

Στην Αλαμάνα ο Αθανάσιος Διάκος γέμισε τον τόπο με παλούκια  για να εμποδίσει τις εφόδους των εχθρών του όπως ακριβώς έκανε και ο Καίσαρας στην μάχη της Αλεσίας.

Ο Αθανάσιος Διάκος λίγο πριν πεθάνει είπε Όπως και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος: “Δεν υπάρχει κανένας Χριστιανός για να μου πάρει το κεφάλι”;

Οι Τούρκοι σφάγιαζαν συχνά Έλληνες στην Εύβοια για ασήμαντες αφορμές, όπως π.χ. επειδή δεν τους άρεσε η γεύση από καρπούζια, πεπονιά ή από το ρακί.

Ο Δημήτρης Μακρής όπως και ο Νικηταράς ήταν η πλέον αγνοί και απονήρευτοι πολεμιστές του  Αγώνα του 1.821 μ.Χ.

Όπως το πάρσιμο της Πόλης από τους Τούρκους ο Μωάμεθ εντυπωσιασμένος από το θάρρος των Κρητικών τους άφησε να φύγουν έτσι και οι Έλληνες στο μάχη στο Τάματι το 1.821 μ.Χ.  οι Έλληνες άφησαν τους γενναίους Τούρκους αντιπάλους τους να φύγουν.

Ο Ανδρούτσος ήταν δυνατός σαν τον Μίλωνα και τον Πολυδάμα  και μπορούσα να σηκώσω δύο τράγους με τα χέρια του,  εννοώ έπιασε τρέχοντας έναν λαγό και  κατάφερε να προσπεράσει σε το τρέξιμο το πιο γρήγορο άλογο του Αλή Πασά Γιώργο (όπως και ο Σπύρος Λούης).

Στα Σφακιά η ομάδα του Γιωργακομάρκου  έκαναν αιφνιδιαστικές επιθέσεις στη νύχτα εναντίον των Τούρκων στην Καρύταινα  όπως ακριβώς και Σπαρτιάτες με την Κρυπτεία εναντίον των Ειλώτων το 1.821 μ.Χ. και οι Τούρκοι τους  φώναζαν Σειτάν Τακίμ,  όπως ακριβώς και απόγονοι του τους φωνάζουν το 1922 μ.Χ. τους Έλληνες Σειτάν Ασκέρ από τον φόβο τους.

Ο Τούρκος Ναύαρχος Κάρα Αλή  εννοούσα δύο παιδάκια από τη Σάμο μετά κατράμι και τους έβαλε φωτιά  όπως ακριβώς έκανε και ο Νέρωνας με πολλούς Χριστιανούς.

Στην Κορώνη οι Τούρκοι πέταξαν το κομματιασμένο πτώμα του όμηρου Επισκόπου Γρηγορίου από τα τείχη, όπως ακριβώς έκαναν και στην Ακρόπολη Κυπαρισσίας με 16 Έλληνες αιχμαλώτους αλλά και η μάνα του Κιαμήλ Μπέη  πετώντας αποθήκη Έλληνες ομήρους μαζί με τον Ανδρόνικο Νοταρά.

Κάποιοι Εβραίοι διέσυραν και το πτώμα του Εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’, όπως και του Αναγνώστη Κεμπλέρη στο Ναύπλιο το 1.821 μ.Χ. και στους δύο.

Ο Βρετανός Ναύαρχος Νέλσον κρέμασε πάνω στα κατάρτια του πλοίου του τον Καρατσιολί, όπως και ο Οθωμανός Ναύαρχος Καρά Αλή 30 Γαλαξιδιώτες ομήρους.

Ο Οικονόμου πέταξε από την καγκελαρία παρατρεχάμενο των Τούρκων Νίκο Καροβίλα, όπως και οι Χουσίτες το 1.410 μ.Χ. τους παρατρεχάμενους των Αψβούργων από το δημαρχείο στην Πράγα.

Οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν ομήρους ως «κάλυμμα» σε μάχες όπως και οι Ναζί πολλές φορές στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Στέλιος Χάλκης σαν τον Ρήγα έγραφε μελοποιούσε και τραγουδούσε τραγούδια.

Στην Ελληνική Επανάσταση του 1.821 μ.Χ., ο Υψηλάντης αν και αριστοκράτης ήταν υπέρ του λαού, όπως και ο Καίσαρας στην Αρχαία Ρώμη, ενώ παράλληλα σε αυτή συγκρούονταν από την μία ο λαός και οι στρατιωτικοί και από την άλλη οι ολιγαρχικοί, όπως ακριβώς στην Αρχαία Ρώμη επί του Καίσαρα και στην Ρωμανία επί Βασίλειου του Β’ του Βουλγαροκτόνου.

Στην Αρχαία Ρώμη, όπως και στην Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ., οι αριστοκράτες και οι κοτζαμπάσηδες φρόντισαν ώστε το σύστημα ψηφοφορίας για τα αξιώματα να είναι πάντα υπέρ τους.

Στα δεκαοκτώ τους έτη οι Αρχαίοι Αθηναίοι, όπως και οι σύγχρονοι Έλληνες θεωρούνται ανήλικοι και πολίτες και μπορούν να ψηφίσουν στις εκλογές.

Ο Ερντογάν δίνει στις μέρες μας βοήθεια στους Τατάρους της Κριμαίας (και στους Ουκρανούς) ενάντια στην Ρωσία του Πούτιν, όπως και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής έδωσε βοήθεια στους Τατάρους της Κριμαίας (και στους Ουκρανούς) ενάντια στην Ρωσία του Ιβάν του Δ΄ του Τρομερού, αλλά τελικά ο στρατός του ηττήθηκε στο Μολόντι. 

Κατά την διάρκεια των πολέμων του Βελισαρίου στην Ιταλία, σε όλη αυτή την περίοδο δεν ήταν εύκολο να δει κανείς άνθρωπο στους δρόμους του Βυζαντίου. Όλοι έμεναν στα σπίτια τους και όσοι τύχαινε να είναι υγιείς στο σώμα είτε φρόντιζαν τους αρρώστους είτε θρηνούσαν εκείνους που πέθαιναν (όπως γίνεται και με τον κορωνοιό σήμερα).

Και αν τύχαινε κανείς να συναντήσει άνθρωπο στο δρόμο κάποιον νεκρό θα μετέφερε. Κάθε είδους εργασίας είχε σταματήσει. Οι τεχνίτες είχαν εγκαταλείψει τις τέχνες τους και όσοι εργάζονταν χειρωνακτικά παράτησαν τις δουλειές τους (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/04/blog-post_212.html).

Με λίγα λόγια δεν έβλεπες πλέον στο Βυζάντιο άνθρωπο με επίσημο ένδυμα και ιδιαίτερα όταν αρρώστησε ο βασιλιάς, γιατί και αυτού πρήστηκε ο βουβώνας. Αλλά στην πόλη που κυριαρχεί σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή επικράτεια, οι άνθρωποι έμεναν κλεισμένοι στα σπίτια τους (όπως ακριβώς έγινε και λόγω του κορωνοιού στις μέρες μας), φορώντας ρούχα απλών ιδιωτών (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/04/blog-post_653.html).

Μια από τις θεωρίες σχετικά με την μετάδοση και εξέλιξή της πανώλης  σε πανδημία είναι μέσω των αρουραίων και του εμπορίου. Η ύπαρξη αυτών των τρωκτικών-αρουραίων στο Βυζάντιο (όπως ακριβώς η πανώλη προήλθε και στην Γένοβα και μετά στην Δυτική Ευρώπη και πάλι μέσω των αρουραίων), επιβεβαιώνεται από ορισμένες αναφορές σε γραπτές πηγές,  καθώς προκάλεσαν ζημίες στη γεωργία και σε τρόφιμα.

Ο Paul-Louis Simond ήταν ο πρώτος που κατάλαβε και εξήγησε το ρόλο των αρουραίων στην διάδοση της πανώλης το 1898. Αυτή η θεωρία στην συνέχεια προσαρμόστηκε και χρησιμοποιείται για να εξηγήσει τις δύο πρώτες πανδημίες πανούκλας στην ιστορία, τον Μαύρο Θάνατο του 14ου Αιώνα μ.Χ. και την παλιότερη Ιουστινιανή πανώλη.

Η πανώλη είναι ζωονόσος των τρωκτικών. Στις αποικίες των άγριων τρωκτικών η λοίμωξη αφθονεί σε ενδημικές εστίες στις οποίες αλληλεπιδρά μεταξύ των τρωκτικών μέσα από τους ψύλλους, που είναι  φορείς της νόσου. Υπάρχουν πάνω από 200 είδη άγριων τρωκτικών που λειτουργούν ως ταμιευτήρες πανώλης.

Τα περισσότερα από αυτά τα άγρια ​​τρωκτικά είναι κατά κανόνα ευαίσθητα στην λοίμωξη, αλλά ανθεκτικά σε άλλες ασθένειες. Όταν, ωστόσο, τέτοια τρωκτικά έρχονται σε επαφή με κοινά τρωκτικά, μια ανταλλαγή των παρασίτων λαμβάνει χώρα και τα τελευταία μολύνονται.

Καθώς αυτά ζουν σε γειτνίαση με τον άνθρωπο, η λοίμωξη εισάγεται στους ανθρώπινους πληθυσμούς. Ο κύριος φορέας της νόσου είναι ο ψύλλος του αρουραίου, Xenopsylla cheopis. Ο ψύλλος καταπίνει μεγάλο αριθμό βακτηρίων και σιτίζεται από το αίμα των αρουραίων αλλά και των ανθρώπων.

Όσοι αρνούνται την ύπαρξη της πανώλης στον Μεσαίωνα επικαλούνται επίσης το γεγονός ότι τα μεσαιωνικά κείμενα δεν καταγράφουν ομάδες άρρωστων ή νεκρών αρουραίων πριν από την εμφάνιση επιδημίας της νόσου. Τέτοια φαινόμενα καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της τρίτης πανδημίας στα τέλη του 19ου Αιώνα στο Χονγκ Κονγκ.

Ο Ιωάννης της Εφέσου, που ήταν αντιχαλκηδόνιος επίσκοπος του 6ου αιώνα και ιστορικός της εκκλησίας και αυτόπτης μάρτυρας του πρώτου κύματος της πανώλης του Ιουστινιανού, γράφει τα εξής:

«Επίσης είδαμε ότι αυτή η μεγάλη πανώλη έδειξε τα αποτελέσματά της και στα ζώα, όχι μόνο στα οικόσιτα αλλά και στα άγρια, ακόμη και στα ερπετά της γης. Θα μπορούσε κανείς να δει βοοειδή, σκύλους και άλλα ζώα, ακόμη και αρουραίους, με πρησμένους όγκους».

Η διάσταση της πανδημίας της μόλυνσης συνδέεται με την ύπαρξη του ρωμαϊκού εμπορικού δικτύου, τόσο από τη θάλασσα όσο και από την ξηρά, καθώς και από την παρουσία μιας πολιτικής ενότητας που διευκόλυνε τη μετακίνηση εμπορευμάτων και ανθρώπων μέσα στη σφαίρα του.

Αυτή η «ενοποίηση του κόσμου μέσω μικροβίων» δεν συνέβη για πρώτη φορά τον έκτο αιώνα, αλλά ήταν σε ισχύ ολόκληρη την Ρωμαϊκή εποχή μετά την έναρξη της ειρήνης του Αυγούστου. Λίγο νωρίτερα είχε διαδοθεί με τον ίδιο τρόπο η πανώλη των Αντωνίνων και η πανώλη του Κυπριανού.

Η κλιματική ανωμαλία του 536 μ.Χ. θα μπορούσε να  διαταράξει την ζωή και να οδηγήσει σε μετανάστευση των άγριων τρωκτικών πέρα ​​από την συνήθη ακτίνα στην κεντρική και ανατολική Αφρική.

Η επαφή με τέτοια άγρια τρωκτικά στην παράκτια περιοχή της Τανζανίας, όπου το εμπόριο ελεφαντόδοντου με την Μεσόγειο άνθισε, ίσως είναι ένα πιθανό μοντέλο για το πώς η ασθένεια εξελίχθηκε σε πανδημία.

Δυο έργα τέχνης από ελεφαντόδοντο μας διασώθηκαν από εκείνη την εποχή, που απεικονίζουν την δόξα του Ιουστινιανού. Το τρίπτυχο του Μπαρμπερίνι που βρίσκεται στον Λούβρο και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ που βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, που συμβολίζει τον θάνατο έχει μια παράξενη και διδακτική συνάμα επιγραφή: «ΔΕΧΟΥ ΠΑΡΩΝΤΑ ΚΑΙ ΜΑΘΩΝ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑΝ». (Δέξου αυτά που συμβαίνουν ακόμη κι αν έχεις μάθει την αιτία)

Η ασθένεια εξαφανίστηκε από την Ευρώπη και την Μεσόγειο μετά από 18 κύματα το 750, γεγονός που προβληματίζει τους μελετητές σχετικά με την πανώλη. Οι επικρατέστερες θεωρίες σχετικά με το τέλος της πανδημίας είναι ο υποπληθυσμός, η ανάπτυξη αντισωμάτων από τους ανθρώπους της εποχής και ο ανταγωνισμός της ασθένειας με άλλες όπως η ελονοσία (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/04/blog-post_204.html).

Θεός και άνθρωπος την εποχή της πανώλης 540-750

Από το Πηλούσιο της Αιγύπτου η ασθένεια κινήθηκε στην  Αλεξάνδρεια τον Σεπτέμβριο 541.Μεταφέρθηκε στην Σικελία στα τέλη 542 μ.Χ. Στις αρχές του 543 μ.Χ., πιθανότατα είχε φτάσει στην Τυνησία και προχώρησε σε όλη τη μεσογειακή Ρωμαϊκή Βόρεια Αφρική. 

Πέρασε στην Ιταλία και το Ιλλυρικό καθόλη την διάρκεια του 543, φτάνοντας στην Ρώμη στο τέλος του ίδιου έτους. Το 543 μ.Χ. επιβεβαιώνεται επίσης στην Νότια Γαλατία και σε τμήματα της Ισπανίας, αν και υποχώρησε αρκετά γρήγορα και στις δύο περιοχές.

Η πανούκλα είχε διασχίσει τον Μεσογειακό κόσμο και μεγάλο μέρος της Μέσης Ανατολής σε λιγότερο από δύο χρόνια. Στην συνέχεια υποχώρησε μυστηριωδώς, τουλάχιστον από την αυτοκρατορία του Ιουστινιανού. Αλλά μπορεί να έφτασε στην Ιρλανδία το 544 ή το 545 μ.Χ. και, πιθανώς, στην Ουαλία το 547 μ.Χ. Μπορεί επίσης να έχουν υπάρξει απομακρυσμένες επιδημίες τόσο μακριά όσο στην Φινλανδία και την Υεμένη, το Ιράν και την Κίνα.

Αναμφίβολα οι επιζώντες της δεκαετίας του 540 ήλπιζαν βαθιά ότι η πανδημία είχε τελειώσει. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν μόνο το πρώτο κύμα. Η Κωνσταντινούπολη χτυπήθηκε ξανά από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 558 μ.Χ. και η Κιλικία, η Συρία και η Μεσοποταμία το 560–561 μ.Χ.

Ένα τρίτο κύμα έφτασε στην Γαλατία το 571 μ.Χ. και στην Κωνσταντινούπολη το 573–574μ.Χ.. Ένα τέταρτο κύμα ξέσπασε το 590–591, στην Ρώμη και την Αντιόχεια να είναι τα κύρια θύματα.  Ένα πέμπτο κύμα ήταν εμφανές για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 597 μ.Χ.

Η ασθένεια εξαπλώθηκε στο έδαφος των Αβάρων το 598 μ.Χ., στην συνέχεια μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη, την Μικρά Ασία και την Συρία το 599 μ.Χ., και την Βόρεια Αφρική το 599-600 μ.Χ., φτάνοντας τελικά στην Ραβέννα και την Βερόνα το 600-601.

Έτσι χτυπημένος, ο Αιώνας του Ιουστνιανού  έληξε, αλλά η πανδημία δεν το έκανε. Έντεκα ακόμη επισκέψεις μπορούν να τεκμηριωθούν τον έβδομο αιώνα και στις αρχές του όγδοου. Στο τέλος φτάνει και στην κατακτημένη «γη του Ισλάμ», αλλά φτάνει επίσης  μέχρι την  δυτική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Αγγλίας το 660 και ίσως της Σκανδιναβίας.

Έτσι φαίνεται, ότι η πανδημία δεν σέβεται τα σύνορα. Η τελευταία επιδημία στη Μεσόγειο ήταν μάλλον αυτή που έπληξε τη Νάπολη το 747 μ.Χ. Έπαψε σχεδόν τόσο ξαφνικά όσο είχε αρχίσει. Επηρέασε και τις τρεις ηπείρους του τότε γνωστού κόσμου, αν και η πλειονότητα της Αραβικής χερσονήσου, και ίσως οι στέπες της Κεντρικής Ασίας, ήταν απαλλαγμένες από αυτήν, διότι οι νομαδικοί πληθυσμοί τους, δεν είχαν την απαιτούμενη πυκνότητα για την εξάπλωσή της.(Peregrine Horden, Mediterranean Plague in the Age of Justinian, The Cambridge Companion to the Age of the Justinian, edited by Michael Maas, Cambridge University Press, 2006, pp 134-139)

Στις 23 Μαρτίου, 543 μ.Χ. ο Ιουστινιανός εξέδωσε νόμο με τον οποίο κήρυξε «εκπαίδευση» και τιμωρία του Θεού την επιδημία. Την ίδια χρονιά καταδίκασε με διάταγμα τον Ωριγένη, που είχε πεθάνει δυο αιώνες πριν, επειδή στις διδασκαλίες του, που αφορούσαν τις συζητήσεις του 3ου Αιώνα μ.Χ., ίσως και την προάσπιση του Χριστιανισμού απέναντι στον Κέλσο, αναφερόταν μέσα από μια πλατωνική γλώσσα στην αποκατάσταση των πάντων.

Αλλά και άλλοι συγγραφείς προσπάθησαν τον 7ο Αιώνα μ.Χ.. να διασώσουν την εικόνα ενός Θεού αγάπης, όπως ο Ισαάκ ο Σύρος ή ο Μάξιμος ο Ομολογητής που η διδασκαλία του περί δυο θελημάτων στο πρόσωπο του Χριστού, διασώζει την έννοια της ανθρώπινης ελευθερίας απέναντι σε ένα θείο θέλημα που απορροφά αυταρχικά τα πάντα (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/04/540-750.html).

Μια από τις αιτίες εξάπλωσης του Ισλάμ θεωρείται η πανώλη, εξαιτίας της μείωσης του πληθυσμού που προκάλεσε τόσο στην Περσία όσο και στο Βυζάντιο και ενός διάχυτου Αποκαλυπτισμού σύμφωνα με τον οποίο το τέλος του κόσμου ήταν προ των θυρών τον μακρινό 7ο Αιώνα μ.Χ. Οι ίδιες περίπου αιτίες όμως ήταν αυτές που προκάλεσαν την εξάπλωση του Χριστιανισμού στις Βρετανικές νήσους.

Τον Ιανουάριο του 516 μ.Χ. ο μυθικός βασιλιάς Αρθούρος νίκησε τον Σαξονικό στρατό στο Όρος Μπάντον δημιουργώντας μια καινούργια περίοδο ειρήνης και σταθερότητας μεταξύ των Κελτών. Ωστόσο οι επιδημίες των ετών 664 και 682 μ.Χ. μείωσαν τον πληθυσμό των Κελτών και των Ιρλανδών σε ποσοστό έως και 50%. Έτσι οι Αγγλοσάξονες κυριάρχησαν στο νησί μετά από αυτή την περίοδο.

Η πανδημία μεταφέρθηκε στην Ουαλία και την Ιρλανδία, αλλά όχι στην Σκωτία εξαιτίας της χαμηλής θερμοκρασίας σε εκείνη την περιοχή. Η ασθένεια όμως είχε δημιουργήσει ένα εσχατολογικό κλίμα σε Ουαλούς και Ιρλανδούς και έναν θρησκευτικό ζήλο που μετασχηματίστηκε σε ιεραποστολικό και τελικά στον εκχριστιανισμό των Σκοτσέζων.

Οι ιεραπόστολοι όπως ο Άγιος Κολούμπα απ'όπου περνούσαν έστησαν κι ένα πέτρινο Σταυρό, που αντικατέστησε τα αρχαία πέτρινα ξόανα των Πικτών. Ο κύκλος γύρω από τον Σταυρό αντικατέστησε την λατρεία του ήλιου και συμβόλιζε τον εσχατολογικό Χριστό-Ήλιο της δικαιοσύνης. Τέτοιους υπερυψωμένους Σταυρούς συναντάμε στα κοιμητήρια και οι αναπαραστάσεις τους (ψυχοπομποί Άγγελοι) τον 8ο Αιώνα μ.Χ. τους συνδέουν με την πανώλη (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/04/blog-post_288.html).

ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΟΠΩΣ ΙΛΑΡΑ, ΕΥΛΟΓΙΑ, ΛΕΠΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ ... ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ...

"ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΕΛΑΔΕΣ ΠΡΟΗΛΘΕ Η ΙΛΑΡΑ (200.000.000 ΝΕΚΡΟΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΩΛΗ ΤΗΣ ΚΑΜΗΛΑΣ ΠΡΟΗΛΘΕ Η ΕΥΛΟΓΙΑ

ΑΠΟ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ Ο ΚΟΚΚΥΤΗΣ

ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ Ο ΤΥΦΟΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΠΙΕΣ Η ΓΡΙΠΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟΒΟΥΒΑΛΟ Η ΛΕΠΡΑ

ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΡΥΩΜΑ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΥΚΤΕΡΙΔΕΣ Ο COVID – 19 (https://anargyros1602.blogspot.com/2020/04/2008.html).

Τόσο ο Γκουντέριαν, όσο και ο Ζουκώφ, αν και κινδύνευαν ακόμα και με θάνατο δεν δίστασαν να διαφωνήσουν έντονα με τους δικτάτορες ηγέτες τους Χίτλερ και Στάλιν, όταν αυτοί αν και δεν είχαν γνώση των στρατιωτικών ζητημάτων, προσπάθησαν να τους επιβάλουν τις απόψεις τους σε αυτά.  

Στην Αρχαιότητα, ο Τρώας πρίγκιπας Πάρης απήγαγε την συζύγου του Σπαρτιάτη βασιλιά Μενέλαου, την Ωραία Ελένη, με συνέπεια αυτός να του επιτεθεί (και για γεωπολιτικούς λόγους») μαζί με όλο τον στρατό των Αχαιών υπό την ηγεσία του αδερφού του Αγαμέμνονα, να καταλάβει την Τροία και να την απελευθερώσει, αλλά και να καταλάβει και να την υποδουλώσει.

Κατά τον Μεσαίωνα, ο τυραννικός «Αυτοκράτορας» της Ρωμανίας Φωκάς απήγαγε την αρραβωνιαστικιά του Ηράκλειου Ευδοξία, με συνέπεια αυτός να του επιτεθεί (αλλά και για να απελευθερώσει την Ρωμανία από  την τυραννία του και να σώσει την Ρωμανία από την υποδούλωση στους Πέρσες), να τον συλλάβει και να την απελευθερώσει.

Επίσης και ο «Αυτοκράτορας» της Κύπρου Ισαάκιος Κομνηνός απήγαγε την αρραβωνιαστικιά του Άγγλου βασιλιά Ριχάρδου του Γ΄ του Λεοντόκαρδου Βερεγγάρια, με συνέπεια αυτός να του επιτεθεί (και για γεωπολιτικούς λόγους»), να τον συλλάβει και να την απελευθερώσει, αλλά και να καταλάβει και να υποδουλώσει την πάντα Ελληνική Κύπρο μας.

{Και κατά παράδοξο τρόπο οι πρώτοι Δυτικοί που κατέλαβαν και υποδούλωσαν την Κύπρο τον Μεσαίωνα ήταν οι Βρετανοί (Άγγλοι τότε), όπως και ο τελικός κατακτητής ήταν πάλι οι Βρετανοί πριν την ανεξαρτησία του Ελληνικού αυτού νησιού}.    

Μια γιορτή του θανάτου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψει κανείς το “Στρατιωτικό Πάρκο Τροπαίων” που εγκαινιάστηκε τις προάλλες με μεγάλη, είναι αλήθεια, … φαντασία από τον δικτάτορα του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ.

Τα παραπάνω αναφέρει η οργάνωση Armenian National Committee of America, που ηγείται του Αρμενικού Λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Αλίεφ είναι υποτακτικός του ισλαμιστή Προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος τον βοήθησε να νικήσει κατά την επίθεση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Ο Αλίεφ εγκαινίασε μια έκθεση με τα κράνη των Αρμενίων στρατιωτών που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της βάναυσης επίθεσης του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας το περασμένο Φθινόπωρο εναντίον του Artsakh και της Αρμενίας. Αυτό το δήθεν «πάρκο» περιλαμβάνει απάνθρωπες σκηνές βίας, πολύ φρικτές και σκληρές για να τις μοιραστούμε.

{Όπως ακριβώς και οι Ινδιάνοι μάζευαν τα σκαλπ των εχθρών τους ή οι Μογγόλοι τα κεφάλια τους}.

Οι εικόνες θυμίζουν τα τουρκικά «τρόπαια» Αρμενίων που σκοτώθηκαν κατά την Γενοκτονία των Αρμενίων πριν από έναν Αιώνα – ένα έγκλημα που οι οπαδοί του Ερντογάν γιορτάζουν κάθε χρόνο με χορούς και τραγούδια, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, κάθε χρόνο στις 24 Απριλίου.

Διοργανώθηκαν και στην Ουάσιγκτον, στην τουρκική πρεσβεία και στην κατοικία του Τούρκου πρέσβη. Αποτελούν επέκταση των τρομακτικών βίντεο που εμφανίστηκαν κατά την διάρκεια και μετά τις επιθέσεις της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν της 27ης Σεπτεμβρίου εναντίον Αρμενίων αιχμαλώτων πολέμου και πολιτικών αιχμαλώτων που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν από στρατιώτες του Αζερμπαϊτζάν (https://www.defence-point.gr/news/opos-oi-indianoi-me-ta-skalp-o-varvaros-azeros-alief-ala-erntogan).

Το 1.974 μ.Χ., ο τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κίσινγκερ σύνταξε το λεγόμενο «Μνημόνιο μελέτης Εθνικής Ασφάλειας 200» για την μείωση του πληθυσμού του Τρίτου Κόσμου, όπως και το 1.944 μ.Χ. ο Βρετανός Μονάρχης Γεώργιος ο ΣΤ’ σύνταξε την «Πράξη», έχοντας ακριβώς τα ιδιά σχέδια ευγονικής που είχαν και οι Ναζί για αλλοεθνείς προς αυτούς πληθυσμούς αν κέρδιζαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι ιδιοκτήτες του Τιτανικού τον έλεγαν αλαζονικά αβύθιστο, αλλά αυτός βούλιαξε χτυπώντας σε παγόβουνο στο πρώτο του ταξίδι, ενώ στο «Προκαλών» διαστημόπλοιο Challenger που έλεγαν οι κατασκευαστές του ότι δεν καταστρέφεται με τίποτα, αυτό αναταράχτηκε στο πρώτο του ταξίδι.  

Τις 7 Δεκέμβριου του 1.988 μ.Χ., ο Γκορμπατσώφ μίλησε στον ΟΗΕ καλώντας για μία «Νέα Παγκόσμια Τάξη», όπως και ο Τζορτζ Μπους ο Πρεσβύτερος τις 11 Σεπτέμβριου του 1.991 μ.Χ. στο Αμερικανικό Κογκρέσο.

Μαζική κρίση γέλιου μέχρι σκιασμού είχαμε το 1.994 μ.Χ. στην Εκκλησία Airport Vineyard στο Τορόντο του Καναδά, όπως και Επιδημία Χορού του Αγίου Βίτκου τον Μεσαίωνα (ή Μακάβριος/Τρελός Χορός), όταν οι άνθρωποι χορεύαν μανιωδώς μέχρι σκιασμού (https://www.kathimerini.gr/world/430740/epidimia-choroy-toy-agioy-vitoy-ton-mesaiona/).

Νευρικό γέλιο λέγεται ότι έφερε και το λογότυπο της Ολυμπιάδας του 2.012 μ.Χ., τις 29 Ιουλίου του 2.007 μ.Χ.

Το 2.001 μ.Χ. ο Αμερικάνος Προέδρος Τζορτζ Μπους ο Νεότερος, έβγαλε τις ΗΠΑ από το Πρωτόκολλο του Κιότου, έτσι και το 2.017 μ.Χ. Αμερικάνος Προέδρος Ντόναλντ Τραμπ, έβγαλε τις ΗΠΑ από την συμφωνία για την κλιματική αλλαγή. 

Οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν καταλάμβαναν άλλες χώρες, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκαναν, ήταν να καταλάβουν άμεσα τους ραδιοφωνικούς σταθμούς τους, έτσι ώστε να ελέγχουν οι ίδιοι την ενημέρωση των λαών και να τους προπαγανδίζουν την πολιτική τους, αλλά και να παραμένουν αυτοί υπόδουλοι στους ίδιους και να μην τους αντιστέκονται.

Το ίδιο ακριβώς κάνουν και στις μέρες μας, την εποχή των μνημονίων, μέσω του ελέγχου αυτή την φορά των τηλεοπτικών καναλιών άλλων κρατών που υποδούλωσαν χάρις στην «καταναγκαστική» (και χωρίς την θέληση των λαών αυτών των κρατών) σε μία νέα «μνημονιακή» Γερμανική Κατοχή.

Tόσο Αμερικανοί στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Αγγλία (τα έτη 1.943-1.944 μ.Χ.) υπό τον στρατηγό Πάττον, όσο και οι Σέρβοι στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας το 1999 μ.Χ., είχαν φτιάξει ψεύτικα τανκς και στρατιωτικές βάσεις με τις οποίες ξεγέλασαν Γερμανούς και τους Αμερικανούς αντίστοιχα και τα ραντάρ αυτών.

Με την αιφνιδιαστική εισβολή του στόλου των Ελλήνων στην Πάτρα το 1821 μετά Χριστόν υπό την διοίκηση του Μιαούλη, οι Έλληνες κατάφεραν να επιφέρουν τεράστιες ζημιές στον Τουρκικό στόλο, όπως ακριβώς έγινε και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Βρετανοί επιτέθηκαν στον Ιταλικό στόλο στον Τάραντα το 1.943 μ.Χ.

Το 1943 μ.Χ. υπήρξε  καταστολή της ανταρσίας του μειοψηφικού κομμουνιστικό κινήματος Αξιωματικών μέσα στον Ιερό Λόχου, όπως ακριβώς κατεστάλησαν και εξεγέρσεις των κομμουνιστών στρατιωτών και ναυτών στην Γερμανία τα έτη 1.918-1.919 μ.Χ.

Ο Ρομπέν των δασών στην Μεσαιωνική Αγγλία, όπως επίσης και ο Τσακιτζής στην Μικρά Ασία το έτος 1.883 μ.Χ.  πολεμούσαν τους τυράννους  βασιλιάδες Ιωάννη τον Ακτήμονα και Αβδούλ Χαμίτ τον δεύτερο και λήστευαν τους πλούσιους, δίνοντας χρήματα στους φτωχούς, ενώ πολεμούσαν και την τυραννική εξουσία του Κράτους εκείνης της εποχής.

 Οι Οθωμανοί στα Βαλκάνια και κυρίως στην Ελλάδα χρησιμοποιούσαν πολλούς Κλέφτες ως Αρματολούς προκειμένου να πολεμούν άλλους κλέφτες, ενώ το ίδιο έκαναν και στην Μικρά Ασία με τους Ζεϊμπέκες.

Ο θάνατος του πατέρα του Τσακιτζή,  όπως ακριβώς και του πατέρα του Φώτου Τζαβέλα, τους ώθησε και τους δύο  σε πόλεμο εναντίον των Τούρκων και να γίνουν αντάρτες, όπως ακριβώς και ο βιασμός της μάνας του Τσακιτζή από τους Τούρκους.

(Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή για το βιασμό δηλαδή της αδερφής του και ο Πάντσο Βίλα βγήκε στα βουνά στα βουνά ως αντάρτης στο Μεξικό  όταν σκότωσε το γιο του γαιοκτήμονα που ήταν υπεύθυνος για αυτό, όπως και ο πατέρας του Καπετάν Βώκου σκότωσε τον Γκειτζάφ Πασά όταν βίασε την αδερφή του και έγινε και αυτός αντάρτης κατά των Τούρκων).

Ο Τσακιτζης, σαν το Μέγα Αλέξανδρο τους γενναίους  ηττημένους αντιπάλους του, τους σεβόταν, τους τιμούσε και πολλές φορές τους άφηνε ελεύθερους ή τους έκανε φίλους του.

 Επίσης ο ίδιος σε αυτούς έδινε ως ενθύμιο ένα βόλι το οποίο κανονικά μπορεί να ήταν υπεύθυνο για το θάνατό τους,  ενώ αντίθετα ο Γιακόντα στην ΕΣΣΔ  κρατούσε ως ενθύμιο οι σφαίρες με τις οποίες είχε σκοτώσει τα θύματα του.

Οι Τούρκοι δεν εγκαταστάθηκαν στο Λιβίσι πιστεύοντας  ότι εκεί κατοικούσαν τα πνεύματα των Ελλήνων που οι ίδιοι είχαν ήδη σκοτώσει,  όπως ακριβώς και στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο πολλοί πίστευαν ότι στα ματωμένα πεδία των μαχών κατοικούσαν τα πνεύματα των νέκρων και κανείς δεν πήγαινε σε αυτά.

Όταν ο Τσακιτζης σκοτώθηκε από τους Τούρκους  το 1.911 μ.Χ.,  οι σύντροφοι του το έκοψαν το κεφάλι για να μην αναγνωριστεί το πτώμα του, όπως ακριβώς θα έκαναν και σύντροφοι του Παύλου Μελά  το 1904 μ.Χ. στην  πάντα Ελληνική Μακεδονία μας,  ενώ κατέστρεψαν σε μεγάλο βαθμό το πτώμα του για να μην είναι αναγνωρίσιμο, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ναζί  με το πτώμα του Χίτλερ μετά τον θάνατο του στο Βερολίνο τον Απρίλιο του 1.945 μ.Χ.

Ο Έλληνας Τσακιτζης ήταν ο Χρήστος Νάτσιος, γνωστός και ως Νταβέλης.

Ο Marx σύστησε το 1848 μ.Χ. την κομμουνιστική διεθνή και οι αγρότες το 1921 μ.Χ. την Αγροτική ή αλλιώς η Πράσινη Διεθνή αγροτών.

Το Σούλι  θεωρούνταν χάρις στους γενναίους άνδρες και γυναίκες του ως μία νέα Σπάρτη,  είχαν προφορικός και όχι γραπτός λόγο για τους νομούς και την ιστορία όπως και αρχαίοι Σπαρτιάτες, υπήρχε μία Εκκλησία του δήμου και μία γερουσία, ενώ στην περιοχή αυτή ήταν το βυζαντινό δίκαιο (όπως και στην Ελλάδα στον Αγώνα της ελευθερίας το 1.821 μ.Χ.) και υπήρχε ένας Πολέμαρχος, όπως στην Αρχαία Αθήνα αλλά και όπως ήταν ένας από τους βασιλιάδες στην Αρχαιά Σπάρτη.

Τόσο το Σούλι, όσο και η Σπάρτη πολέμησαν εναντίον ισχυρών βαρβάρων εισβολέων ηγετών (όπως λόγου χάρη τον Μουσταφά Πασά και τον Ξέρξη), τους νίκησαν και τους εκδίωξαν από τα εδάφη τους.

Ο πονηρός Αλή πασάς συνέλαβε τον Λάμπρο Τζαβέλα και τον γιο του τον Φώτιο,  με την αφορμή να κάνουν αγώνες στο λιθάρι και στο τρέξιμο, οπότε αυτός και οι άντρες του αφήσαν τα  όπλα τους κάτω,  ενώ με την αφορμή μία συνέλευση όταν οι Αθηναίοι αφήσαν τα όπλα τους κάτω για να ακούσουν τον Πεισίστρατο, οι μισθοφόρους του τα αρπάξαν και ο ίδιος επέβαλε τυραννία.

Ένας Σουλιώτης  κατάφερε να ξεφύγει από αυτή την παγίδα του  του Αλή Πασά  και τις σφαίρες των Τούρκων στο ποτάμι  κολυμπώντας και το ειδοποίησε τους άλλους Σουλιώτες, όπως ακριβώς και ο Τζελ Αλ Αντίν ξέφυγε  από τα βέλη των Μογγόλων του Τζένκινς Χαν κολυμπώντας και αυτός σε ένα ποτάμι.

Το 1792 μ.Χ.,  όταν ο Αλή Πάσας πολιορκούσε το Σούλι, οι Σουλιώτες έκαναν αιφνιδιαστική νυχτερινή έφοδο στην σκηνή του, αλλά αυτός ξέφυγε γιατί είχε ειδοποιηθεί  από έναν προδότη,  όπως ακριβώς το Βλαντ Τσέπες Δράκουλας έκανε νυχτερινή εισβολή στο στρατόπεδο του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή όταν αυτός εισέβαλε στην Βλαχία.

ΜΕΤΚΑ την ήττα του Αλή Πασά στο Σούλι, ο ίδιος κλείστηκε για πολλές μέρες στο παλάτι του και δεν έβγαινε όπως ακριβώς και ο Στάλιν όταν οι Γερμανοί εισβάλουν στη Σοβιετική Ένωση.

 Ο Αλή Πάσας όταν κατέλαβε την Πρέβεζα  διατήρησε τα κομμένα τα κεφάλια των κατοίκων της (όπως και στο Μεξικό ο Harry Love το κεφάλι του Murrieta) που σκότωσε με την βοήθεια του Γιουσούφ Αράπη  και τα έστειλε στα Ιωάννινα.

Όμως και ο ίδιος είχε ακριβώς το ίδιο τέλος όταν με διαταγή του Σουλτάνου Μαχμούτ του Β’ οι Τούρκοι έκοψαν το κεφάλι του και το έστειλαν διατηρημένο στην πόλη.

Ο Μιαούλης σαν τον Καίσαρα είχε άστατη ζωή, έπινε πολύ, ενώ και οι δύο είχαν αιχμαλωτιστεί για ένα διάστημα και είχαν πολεμήσει πειρατές.

Ο  Γενναίος Γιάννης Γούναρης, όπως και ο Ισλάμπεης έδωσαν πληροφορίες στους Μεσολογγίτες και στους Σουλιώτες αντίστοιχα για το πότε θα τους επιτεθούν ο Ομέρ Βρυώνης και ο Αλή πασάς αντίστοιχα και σε ποιο σημείο.

Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο βασιλιάς Αλέξανδρος ο Α΄ της πάντα της Ελληνικής Μακεδονίας μας στους υπόλοιπους Έλληνες στους πελάτες ενάντια στον Μαρδόνιο.

{Ο Ισλάμπεης και ο Αλέξανδρος ακολουθούσαν χωρίς την θέληση τους τους Τούρκους και τους Πέρσες χωρίς την θέληση τους ως υποτελείς τους, ενώ ο Γούναρης επειδή ο Βρυώνης είχε απαγάγει την οικογένεια του, την οποία και σκότωσε όταν ηττήθηκε και ο ίδιος έγινε στην συνέχεια καλόγερος μετά τον θάνατο της οικογένειας του}.

Ο Φωτός Τζαβέλας  έκαψε το σπίτι του όταν έφυγε από το Σούλι,  όπως και ο Δημήτριος - Μήτρος Πέτροβας, γνωστότερος ως Μητροπέτροβας. όταν ξεκίνησε η επανάσταση ενάντια στον Όθωνα.

Η Χάιδω Έιχου  συγκέντρωνε δαχτυλίδια των εχθρών σκοτώνει στις μάχες όπως και οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πολεμιστές συνέλεγαν τα χέρια των εχθρών τους ως λάφυρα.

Το Σούλι έπεσε όταν οι Τούρκοι μπήκαν σε αυτό χάρη στην προδοσία του Πηλίου Γούση,  όπως ακριβώς και οι Θερμοπύλες έπεσαν όταν οι Πέρσες μπήκαν σε αυτές χάρη στην προδοσία του Εφιάλτη.

Το 1804 μ.Χ. τα γυναικόπαιδα στην Μονή Σέλτσου, όπως ακριβώς είχε συμβεί και στο Ζάλογγο το 1803 μ.Χ., έπεσαν στις χαράδρες και τους γκρεμούς της περιοχής για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.

Στην Μάχη των Βασιλικών το χέρι του Γκούρα έπαθε αγκύλωση, όπως ακριβώς συνέβη και με τον με το χέρι του Νικηταρά στη μάχη των Δερβενακίων.

Ο Επίσκοπος Καρυστής Νεόφυτος,  όπως και ο Εμμανουήλ Παπάς έδωσαν όλη την περιουσία τους για την Ελευθερία της Ελλάδος κατά την επανάσταση της εθνεγερσίας του 1821 μ.Χ.

Τα χρήματα των δανείων το 1821 μ.Χ. οι πολιτικοί τα ξοδέψαν τόσο για τον εμφύλιο, όσο και για την εξαγορά υποστηρικτών η ψήφων, αλλά και για προσωπικό πλουτισμό, όπως ακριβώς έκαναν οι Έλληνες με το πακέτο Ντελόρ την δεκαετία του 80 μ.Χ.

Οι γιοι του  Αλή Πασά  Μουχτάρ και Βελής  τον πρόδωσαν συμμαχώντας με τον Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β’ εναντίον του,  όπως ακριβώς έκανε και ο γιος του Μιθριδάτη του ΣΤ’ του Μέγα και Ευπάτωρα Φαρνάκης, συμμαχώντας με τους Ρωμαίους του Πομπήιου του Μέγα.

Τόσο τον Βαλέστ στην Κρήτη, όσο και τον Βιλεαρδουίνο στην Μάχη της Πελαργόνια  τους συνέλαβαν και τους δύο μέσα σε ένα θάμνο οι Τούρκοι και Έλληνες αντίστοιχα

Οι Βρετανοί τον 19^ο Αιώνα μ.Χ. όπως και οι Αμερικανοί τον 20^ο και τον 21^ο Αιώνα μ.Χ., χρησιμοποίησαν και οι δύο τους Τούρκους ως ένα «φράγμα» για να μην κατέβουν οι Ρώσοι στην Μεσόγειο.

Οι Πασάδες του  Σουλτάνου Μαχμούτ του Β’ αλληλοεξοντώνονταν έντονα μεταξύ τους και συγκρούονταν πολύ συχνά, όπως ακριβώς έκαναν και οι πολιτικοί συνεργάτες του Χίτλερ αλλά και του Στάλιν, για την εύνοια των αφεντικών τους, για το χρήμα ή την εξουσία.

Η γυναίκα του Κιαμήλ Μπέη  έχτισε πολλούς Έλληνες στα τείχη του Ναυπλίου  επειδή τους μισούσε,  όπως έκανε και ο πρώτος αυτοκράτορας της Κίνας Τσιν Χουάνγκ Τι με πολλούς αντιφρονούντες και διανοούμενους στο Σινικό Τείχος.

Το σπαθί του Πλαπούτα έσπασε σε μάχη με τους Τούρκους, όπως και του Αττίλα με τους Ρωμαίους στην μάχη των Καταλαυνικών Πεδίων.

Στα υψώματα του Ζαχαρία προς την Νεμέα, ο Κολοκοτρώνης έβαλε πολλά άλογα με κάπες πάνω τους να φαίνονται όσο ήταν μεγάλος στρατός και να παραπλανήσει  τους Τούρκους ως προς την αριθμητική τους υπεροχή,  όπως ακριβώς έκανε και Σέρβος ηγέτης Μίλαν Γ΄ Ομπρένοβιτς σε μάχες εναντίον των Τούρκων.

Στο Αγιονόρι  οι Τούρκοι έπαθαν την ίδια καταστροφή ακριβώς με το Δερβενάκια.

Ο Νικήτας Φλέσσας, ο αδερφός του Παπαφλέσσα, νίκησε σε προσωπική μονομαχία τον Τοπάλ Αλή  και πήρε ως λάφυρο το χρυσό σπαθί του, όπως ακριβώς και ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος νίκησε σε προσωπική μονομαχία τον Ραζάτης  και πηρέ ως λάφυρο την χρυσή ασπίδα του.

Ο Νικόλας  Σταμετόπουλος, ο αδερφός του Νικηταρά, σκοτώθηκε κυνηγώντας ένα Τούρκο ιππέα, όπως  ακριβώς και ο αδερφός του Αισχύλου Κυναίγαιρος, σκοτώθηκαν προσπαθώντας να συγκρατήσει ένα Περσικό πλοίο στον Μαραθώνα.

Οι Τούρκοι μεταμφιεσμένοι  σε Έλληνες έκαναν έξοδο από το Ναύπλιο και σκότωσαν ένα απόσπασμα Ελλήνων υπό τον Παπα-Αρσένη,  όπως ακριβώς και ο Βλαντ Τσέπες Δράκουλας της Βλαχίας με τον στρατό του έκανε εφόδους σε τούρκικα οχυρά, εισερχόμενοι σε αυτά μεταμφιεσμένοι σε Τούρκους.

Πριν την μάχη αυτή,  ο Παπα-Αρσένης  είχε προβλέψει το θάνατο του με τα λόγια: “Το κερούλι μου θα μείξει άλυτο του Εσπερινού και δεν θα φτάσει στο Ναύπλιο”, όπως  ακριβώς και στην τρίτη μέρα της μάχη των Θερμοπυλών ο μάντης του Λεωνίδα Μεγιστίας  είχε προβλέψει στο τέλος της ημέρας όλοι οι υπερασπιστές του Στενού καθώς και ο ίδιος θα ήταν νεκροί.

Μία βροχερή νύχτα τον Νοέμβριο του 1821 μ.Χ., στην γιορτή του Αγίου Ανδρέα, οι Έλληνες κατέλαβαν την στρατηγική θέση με αιφνιδιασμό που είχαν οι Τούρκοι στον Γιαφός Νταπά,  όπως ακριβώς και με αιφνιδιαστική επίθεση οι Σουλιώτες το 1792 μ.Χ., την ημέρα του εορτής του Προφήτη Ηλία, νίκησαν με νυκτερινή εισβολή τον στρατό των Αλή Γιουφούς και Αλή Πασά.

Κατά την διάρκεια της μάχης αυτής, ο Φώτος Τζαβέλας τραυματίστηκε σοβαρά και τον έσωσαν οι στρατιώτες του από τον θάνατο και την αιχμαλωσία, όπως ακριβώς έγινε και με τον ηρωικό και τότε τραυματία Μάρκο Μπότσαρη στην Μάχη του Καρπενησίου.

Τόσο ο Δράμαλης, όσο και ο Μαχμούτ Πάσας, παντρεύτηκαν και οι δύο την χήρα του Κιαμήλ Μπέη για τα πλούτη της, αλλά όπως και ο πρώτος σύζυγος της είχαν και οι δυο τους κακό τέλος.

Όταν ο Καρά Αλή προσπαθούσε να ξεφύγει από την φλεγόμενη ναυαρχίδα του, οι άντρες του έκοβαν τα χέρια των αντρών του που είχαν πέσει στην θάλασσα και προσπαθούσαν να ανέβουν στην λέμβο του για να σωθούν.

Όπως ακριβώς και οι δήθεν “δυτικοί σύμμαχοι μας” των Ελλήνων που προσπαθούσαν να ανέβουν στα πλοία τους για να ξεφύγουν από τις σφαγές των Τούρκων κατά την Καταστροφή της Σμύρνης το 1.922 μ.Χ.

Οι Φιλικοί είχαν σαν σύμβολο τον Φοίνικα, τον οποίο καπηλεύτηκε μετέπειτα η χούντα.

Τόσο ο Μαυροκορδάτος, όσο και ο Κωλέττης, οι οποίοι ήταν μέλη της κυβέρνησης των Ελλήνων Επαναστατών το 1.821 μ.Χ., και οι δύο εισήλθαν σε αυτή και έγιναν ηγέτες της αυτόκλητα και εγκατέστησαν την εξουσία τους με το έτσι θέλω, παράνομα και τυχοδιωκτικά και χωρίς την άδεια του Δημήτριου Υψηλάντη τον οποίο και παραγκώνισαν.

Τον Μάρτιο του 2.007 μ.Χ., ο Γκόρντον Μπράουν στον ΟΗΕ μίλησε για μία «Νέα Παγκόσμια Τάξη», η Κάθριν Άστον στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας τις 8  Ιουλίου του 2.010 μ.Χ., τις 3 Ιουνίου του 2.008 μ.Χ. ο Γκορμπατσόφ σε άρθρο του, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Νεότερος σε ομιλία του τις 19 Δεκεμβρίου του 2.009 μ.Χ., αλλά και ο Αχμαντινεζάντ σε ομιλία του στον ΟΗΕ τόσο τις 23 Σεπτεμβρίου του 2.010 μ.Χ., όσο και το 2.012 μ.Χ.

Και επίσης ο Μπαν Κι Μουν τις 23 Σεπτεμβρίου του 2.008 μ.Χ., ο Σόρος στο Μπρέντον Γουτς τις 8-11 Απριλίου του 2.012 μ.Χ., ο Καναδός πρωθυπουργός Ράαβ Μάρτιν τις 10 Φεβρουαρίου του 2.009 μ.Χ., ο Κίσινγκερ τις 27 Νοεμβρίου του 2.011 μ.Χ., ο Αλ Γκορ τις 15 Οκτωβρίου του 2.011 μ.Χ., όπως και ο πάπας της Ρώμης Βενέδικτος τις 7 Ιουλίου του 2.009 μ.Χ., καθώς και το Βατικανό τις 24 Οκτωβρίου του 2.011 μ.Χ.

Και επιπλέον ο Λόρδος Christopher Menckton τις 14 Οκτωβρίου του 2.009 μ.Χ., ο Σιμών Πέρες τις 6 Αυγούστου του 2.012 μ.Χ., ο πρώτος Προέδρος της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρόμπα τις 19 Νοεμβρίου του 2.010 μ.Χ. (μιλώντας για την ίδρυση της G20 το ίδιο έτος ως το «πρώτο έτος της παγκόσμιας διακυβέρνησης»), τις 27 Νοεμβρίου του 2.009 μ.Χ. ο Μισέλ Μπαρνιε, ο Μπομπ Τσάπμαν τις 9 Απριλίου του 2.010 μ.Χ., όπως και ο Ζαν Κλοντ Τρισέ τις 27 Απριλίου του 2.010 μ.Χ.  

Παρά τις ψευδείς δημοσκοπήσεις (αλλά και τις διεθνείς απειλές και πιέσεις) που έδειχναν στημένα όλες δήθεν «ΝΑΙ» στο (δήθεν) δημοψήφισμα «Ανάν» στην Κύπρο το 2.004 μ.Χ., στο δημοψήφισμα για την κατάργηση ή μη των μιναρέδων στην Ελβετία τις 29 Νοεμβρίου του 2.009 μ.Χ., αλλά και στο δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη του νέου μνημονίου στην Ελλάδα το 2.015 μ.Χ., η πλειοψηφία των κάτοικων των κρατών αυτών ψήφισε σε αυτά «ΟΧΙ».

Οι τραπεζίτες και μέλη της Goldman Sachs, καθώς και της Τρίμερους Επιτροπής Λουκάς Παπαδήμος και Μάριο Μόντι έγιναν και οι δύο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων σε Ελλάδα και Ιταλία με την πίεση της Μέρκελ πρωθυπουργοί των κρατών αυτών, ρίχνοντας από την εξουσία τους προκάτοχους τους Γεώργιο Παπανδρέου και Σίλβιο Μπερλουσκόνι στις θέσεις αυτές.

Την Βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ όταν πήγε να παντρευτεί στην Γερμανία την συνοδεύσαν πλήθος Ελλήνων ιερέων, επιστημόνων και λογίων, όπως και την Σοφία/Ζωή Παλαιολογίνα όταν πήγε να παντρευτεί στην Μόσχα.

Πολλές επιστήμες ταυτόχρονα ήξεραν ο Ικτίνος και Καλλικράτης, ο Ανθέμιος και ο Ισίδωρος, όπως και ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Οι Βυζαντινοί έδωσαν πολλά προνομία και λιμάνια σε Βένετους και πήραν δάνεια με επαχθείς τόκους από αυτούς, γεμίζοντας το κράτος με τοκογλυφικά χρέη, όπως ακριβώς έκαναν και οι Έλληνες ηγέτες των καιρό των μνημονίων στην εποχή μας.

Κατάπληκτοι έμειναν οι Ρώσοι απεσταλμένοι του Βλαδίμηρου του Μέγα στην Πόλη, όπως και οι Σταυροφόροι της Δ’ Σταυροφορίας, όταν την αντίκρυσαν.

Η Νίκαια, η Τραπεζούντα και η Ήπειρος απόρθητα επί Λατινοκρατίας, όπως ακριβώς και η Μάνη, το Σούλι και τα Σφακιά επί Τουρκοκρατίας.

Με άλογα και μουλάρια μπήκαν στην Πόλη το 1.204 μ.Χ. και το 1.453 μ.Χ. οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι και την βεβήλωσαν, ενώ και οι δύο αυτοί εισβολείς λεηλάτησαν την Πόλη για τρεις συνεχόμενες μέρες.

Ο Αλίγιεφ,- ο οποίος δεν υπηρέτησε ποτέ στον στρατό -  ακόμη και όταν οι συμμαθητές του πολεμούσαν στον πρώτο πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, περπατούσε με τις στρατιωτικές δυνάμεις, που επιδείκνυαν  κατασχεμένο Αρμενικό εξοπλισμό και κέρινα ομοιώματα  Αρμένιων στρατιωτών. Στο κέντρο του «Πάρκου των Τροπαίων», είναι μια αψίδα φτιαγμένη από κράνη νεκρών και αιχμαλωτισμένων Αρμενίων στρατιωτών.

Ο Aliyev δεν είναι ο πρώτος που κατασκευάζει μια τέτοια αψίδα. Ο Σαντάμ Χουσεΐν αντίστοιχα, ανέθεσε στον Kanan Makiya,- γιος ενός διάσημου αρχιτέκτονα και ενός διακεκριμένου Ιρακινού διανοούμενου -  το 1985 μ.Χ. την κατασκευή του μνημείου «Victory Arch», γνωστό στους ντόπιους ως τα ξίφη του Qadisiyah (https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/7005007_einai-o-ilham-alief-toy-azermpaitzan-o-neos-santam-hoysein).

Αποτελούμενο από βάσεις με γροθιές που κρατούσαν σταυρωτά σπαθιά, κατασκευασμένα από χάλυβα (που προέρχονταν από τα λιωμένα όπλα) των πεσμένων Ιρανών στρατιωτών. Πέντε χιλιάδες Iρανικά κράνη, που βγήκαν από το πεδίο της μάχης, ολοκλήρωσαν το μνημείο.

Η ομιλία του Χουσεΐν κατά την κατασκευή της, ήταν λίγο διαφορετική από αυτήν του Αλίγιεφ: «Οι γενναίοι Ιρακινοί, έχουν καταγράψει τα πιο θρυλικά κατορθώματα, για την υπεράσπιση της γης και των ιερών πεποιθήσεών τους», δήλωσε ο Χουσεΐν στις 22 Απριλίου 1985 μ.Χ..

«Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη» έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες, «Από τον Ανά στον Καϊάφα» έλεγαν οι Έλληνες τον Μεσαίωνα και «Από το κακό στο χειρότερο» οι σύγχρονοι Έλληνες.

«Προσευχή και πέτρες» έλεγε ο Κολοκοτρώνης για την ελευθέρια της Ελλάδας, «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» οι Αρχαίοι Έλληνες, «Αι Γιώργη βοηθά με», «Βαλέ και εσύ το χέρι σου» οι Μεσαιωνικοί Έλληνες στην Ρωμανία.

Στο Σπήλαιο της Μιλατού, οι Τούρκοι πέρασαν πάνω από  τα σώματα των Ελλήνων με άλογα και τους ποδοπάτησαν, όπως έκαναν και οι Μογγόλοι του Χουλαγκού στην Βαγδάτη όταν την άλωσαν με πολλούς άρχοντες της.

Τόσο Τζένκινς Χαν, όσο και ο Χασάν Πάσας έπεσαν και οι δύο από το άλογο τους, έσπασαν τα κοκάλα τους και λίγο αργότερα πέθαναν από αρρώστια.

Όταν οι Πέρσες πολιορκούσαν την Αθήνα και οι Τούρκοι το Μεσολόγγι, οι Έλληνες έστειλαν τα γυναικόπαιδα στην Αίγινα και την νήσο Κάλαμο αντίστοιχα.

Ο Αμερικάνος Φιλέλληνας Τζάρβις, όπως και Βρετανός Φιλέλληνας Λόρδος Βύρωνας πέθαναν και οι δύο στο Μεσολόγγι από αρρώστια.

Το παλαιό εκτελεστικό το έτος 1.824 μ.Χ., έμεινε οντάς νόμιμο στην Τριπολιτσά, ενώ το νέο και παράνομο εγκαταστάθηκε στο Κρανίδι, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει εμφύλιος μεταξύ των δύο αντίπαλων παρατάξεων.

Αντίστοιχα το έτος 2.014 μ.Χ., η παλαιά μη νόμιμη Λιβυκή Βουλή έμεινε στην Τρίπολη, ενώ η νέα και νόμιμη μεταφέρθηκε στο Τομπρούκ της Κυρήνης, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει εμφύλιος μεταξύ των δύο αντίπαλων παρατάξεων.

Το νησί της Ύδρας ονομάζονταν και «μικρά Αγγλία» για τον ισχυρό στόλο της.

Στην Αρχαία Σφακτηρία, οι Σπαρτιάτες Είλωτες έφευγαν από αυτή κολυμπώντας όταν τους πολιορκούσαν ο Δημοσθένης και ο Κλέωνας, όπως και κατά το έτος 1825 μ.Χ. για να ξεφύγουν από τους Τούρκους, αλλά και ο ηρωικός Έλληνας της Κύπρου Μιχαήλ για να ειδοποιήσει (εν μέσω πολλών τουρκικών σφαιρών, όπως και ο Τζελ Αλ Αντίν από τους Μογγόλους του Τζένκινς Χαν) για να φτάσει ένα Αγγλικό καράβι στο Νεοκάστρο για βοήθεια.

Ο Επίσκοπος Παροναξιάς Ιερόθεος αρχικά και ο Δημήτριος Μπουκούρας μετέπειτα, πρότειναν και οι δύο στον φυλακισμένο Κολοκοτρώνη και οι δύο να τον φυγαδεύσουν από μία τρυπά από το Ναύπλιο που ήταν φυλακισμένος, αλλά αυτός αρνήθηκε, όπως και ο Σωκράτης, παρά την πρόταση να τον φυγαδεύσουν από την φυλακή που ήταν καταδικασμένος να πιει κώνειο.

Ο Κολοκοτρώνης, όταν του ανέφεραν τον θάνατο του γιου του Πάνου λιποθύμησε, όπως και ο Βούλγαρος Τσάρος Σαμουήλ όταν είδε τους στρατιώτες του τυφλωμένους.

Στο φρούριο Γραμβρούσα, οι Σφακιανοί εισήλθαν σε αυτό μεταμφιεσμένοι σε Τούρκους και το κατέλαβαν, όπως ακριβώς έκανε ο Βλάχος ηγέτης Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλας, εισερχόμενοι μεταμφιεσμένοι σε Τούρκους σε αυτά και τα καταλάμβαναν.

Στο Σπήλαιο της Μιλατού, οι Τούρκοι έκοψαν τα δάχτυλα των ιερέων με τα οποία ευλογούσαν, όπως έκανε και ο τρελός πάπας της Ρώμης Στέφανος ο ΣΤ’ με τα δάχτυλα του νεκρού προκάτοχου του παπα Φορμόζου, αλλά και οι Αρχαίοι Αθηναίοι κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου με τα δάχτυλα των εχθρικών κωπήλατων που συλλάμβαναν.

Η χήρα του Κιαμήλ Μπέη και η Χάμκω, η μητέρα του Αλή Πασά ήταν και οι δύο πολύ εκδικητικές γυναίκες που παντρεύτηκαν πολλές φορές μετά από τον θάνατο των πρώτων συζύγων τους.

«Κακός γιος, αδερφός και σύζυγος» λέγεται από ιστορικούς ότι ήταν ο Άγγλος βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, όπως «Κακός γιος, αδερφός, σύζυγος, πατέρας, φίλος και πολίτης» λέγεται ο Άγγλος βασιλιάς Γεώργιος ο Δ’.

Κατά την διάρκεια της διαδρομής για την κατάκτηση της Αθήνας και της Κίνας πέθαναν από αρρώστια ο Θεόδωρος Γρίβας και ο Ταμερλάνος αντίστοιχα.

Για τρεις μέρες λεηλατήθηκε η Πόλη από τους Τούρκους και για τρεις μέρες η Τριπολιτσά από τους Έλληνες. 

Ο Κόγκας Δράκος σκότωσε στο Σούλι σε προσωπική μονομαχία τον Γκιουλέκα, όπως και ο Κατσαντώνης τον Βέλη Γκέκα, ή ο Βασίλης Δαγκλής τον Τουρκαλβανούς Τζέλο Πιτζάρη.

Στους Μύλους ο Μακρυγιάννης έδιωξε τα καΐκια για να μην έχουν οι άντρες του τρόπο διαφυγής και να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων, όπως ακριβώς για τον ίδιο λόγο, ο Κόρτεζ στο Μεξικό έκαψε τα πλοία του.

Ο Ιμπραήμ πολλές φορές πολέμαγε στην πρώτη γραμμή του μετώπου σαν στρατιώτης, όπως και σε κάποιες μάχες έκανε και ο Ναπολέοντας όταν ήταν νέος.

Πολλοί άντρες του Αννίβα έπεφταν σε γκρεμούς όταν πέρναγαν από βουνά για να εισβάλουν στην Ιταλία, όπως και αρκετοί Έλληνες την νύκτα έπεσαν σε γκρεμούς όταν πέρναγαν από Ισάρι.

Στην μάχη της Διβίας, οι Έλληνες περικυκλώθηκαν από τον στρατό του Ιμπραήμ όταν αυτοί από δύσβατα εδάφη έφτασαν από πίσω τους, αλλά προλάβαν να απαγκιστρωθούν έγκαιρα, όπως και οι 6.000 Έλληνες σύμμαχοι του ηρωικού Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

Ο σημαιοφόρος του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι το 1.825 μ.Χ. έβαλε στο στήθος του την σημαία και με ορμητική έφοδο κατάφερε να διαφύγει από τους Τούρκους για να μην πάρουν στην κατοχή τους την σημαία, όπως ακριβώς και το 1.941 μ.Χ. ο Έλληνας φρουρός της Ακρόπολης Κωνσταντίνος Κουκίδης, για να μην πέσει αυτή στα χεριά των Γερμανών την τύλιξε γύρω του και έπεσε με αυτή από την Ακρόπολη.

Τον σημαιοφόρος του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι τον προστάτευσε ο Σταυρός του, όπως και την Ρωσίδα πριγκίπισσα Αναστασία από το όπλο του Γιουρόφκσι ο Σταυρός και τα κοσμήματα της από τις σφαίρες του.

Το σώμα του ηρωικού Μάρκου Μπότσαρη στάθηκε όρθιο με ένα ξύλο σε άλογο, όπως και του Ελ Σιντ, ενώ και το σώμα του Παπαφλέσσα στάθηκε όρθιο με ένα ξύλο παλούκι με διαταγή του Ιμπραήμ.

Ο ένδοξος Ηπειρώτης βασιλιάς Πύρρος ονομάζονταν «Ο Αετός της Ηπείρου», ενώ ο Μάρκος Μπότσαρης «Ο Αετός του Σουλίου».

Ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης, όπως και Βλάχος ηγέτης Μιχαήλ ονομάστηκαν και οι δύο για το θάρρος του «Γενναίοι».

Στις Θερμοπύλες και στην Καλιακούδα, οι Πέρσες και οι Τουρκοαιγυπτίοι περικύκλωσαν τους Έλληνες από μυστικά περάσματα που προδοθήκαν σε αυτούς από τον Εφιάλτη και τους Σιαδήμο/Γιολδάση αντίστοιχα, με τελικό αποτέλεσμα, οι ηρωικοί Έλληνες αρχηγοί Λεωνίδας και Ζυγούρης Τζαβέλας να σκοτωθούν μαζί με τον στρατό τους.

Το 1.824 μ.Χ. κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου οι πολιτικοί δημιουργήσαν έναν οργανισμό δολοφόνων με την ονομασία «Η Αδελφότητα», οι οποίοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να δολοφονήσουν τον Κολοκοτρώνη.

Αντίστοιχα και κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, ο Χασάν Αλ Σαμπάχ, δημιούργησε έναν οργανισμό δολοφόνων με την ονομασία «Ασσασινοί», οι οποίοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να δολοφονήσουν τον Σαλαντίν.

Κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Τριπολιτσάς, η οικογένεια του μικρού Σταϊκόπουλου έσωσε μερικούς Τουρκαλβανούς, με τελικό αποτέλεσμα, όταν αυτός συνελήφθη από τον Ιμπραήμ, αυτοί να του δώσουν άλογο και τουρκικά ρούχα και να τον φυγαδεύσουν, με τελικό αποτέλεσμα αυτός να σωθεί.

Αντίστοιχα και ο Κεφαλλονίτης Πλοίαρχος Σπύρος Valsamarchi που έσωσε έναν Τούρκο στην Μαύρη Θάλασσα, όταν αργότερα συνελήφθη από έναν Τούρκο Ναύαρχο όταν πήγαινε να ενισχύσει με τον Βύρωνα το πολιορκούμενο από τους Τούρκους Μεσολόγγι και αυτός διέταξε την εκτέλεση του, όταν αναγνώρισε ότι αυτός ήταν ο Τούρκος που είχε σώσει και του το είπε, αυτός τον αναγνώρισε και του έσωσε την ζωή μαζί με αυτή των αδερφών του.

Γυναικά σημαιοφόρος στο Μεσολόγγι ήταν η Ελένη Μπαϊρακτάρη, όπως και στον Εκατονταετή Πόλεμο στην Γαλλία η Ζαν Νταρκ.

Ο Ιμπραήμ, όπως και ο Ξέρξης και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής με μαστίγια «έπειθαν» να γυρίσουν πίσω και να επιτεθούν τους στρατιώτες τους που υποχωρούσαν.

Ο Κιουταχής έσφαζε τους αιχμαλώτους του, όπως έκανε και ο Ιμπραήμ στο Μανιάκι, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος στην Τύρο, αλλά και ο Σαλαντίν στο Χαττίν.

Στην Πόλη το 1.453 μ.Χ., οι ηρωικοί Κρητικοί αποχώρησαν από αυτή ύστερα από συμφωνία με τον Μωάμεθ τον Β΄ τον Πορθητή με τα όπλα τους, όπως και οι  γενναίοι Αλβανοί από την Τριπολιτσά το 1.821 μ.Χ. ύστερα από συμφωνία με τους Έλληνες.

Ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας της Βλαχίας, όπως και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ονομάζονταν «διάβολοι» από τους αντιπάλους τους.

Στο Μεσολόγγι ο Θανάσης Χινόπωρος όταν αυτό έπεσε, ως άλλος Διαίος, σκότωσε την μνηστή του και ύστερα αυτοκτόνησε.

Ο (άδικος) Οθωμανός Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β’ πηρέ το προσωνύμιο «Ο Δίκαιος», όπως και ο (όντως Δίκαιος) Αριστείδης στην Αρχαία Ελλάδα πηρέ το προσωνύμιο «Ο Δίκαιος».

Ο Πέρσης βασιλιάς Ορμίσδας Δ΄ έστειλε στον στρατηγό του Μπαχράμ Τσουμπίν μια ρόκα και ένα φόρεμα όταν αυτός ηττήθηκε από τους Βυζαντινούς θέλοντας να τον προσβάλει με αποτέλεσμα αυτός οργισμένος να επαναστατήσει και να τον σκοτώσει.

Αντίστοιχα και η μάνα του Αλή Πασά, η Χάμκω, όταν αυτός απέτυχε να νικήσει τους Χαρμαβίτες του έστειλε για να τον προσβάλει μία ρόκα, με αποτέλεσμα αυτός να οργιστεί και μετέπειτα να την δηλητηριάσει.

Ο Αλή Πάσας σκότωσε την μάνα και τα αδέρφια του με δηλητήριο, όπως και ο Νέρωνας σκότωσε την μάνα του και τον θετό αδερφό του αντίστοιχα.

Ο Αλή Πάσας σαν τον Κόμοδο είχε και μικρά κορίτσια και αγόρια στο έκφυλο χαρέμι του.

Στο Σπήλαιο Μιλατού το 1.825 μ.Χ., οι Τούρκοι έριξαν εύφλεκτα υλικά και έκαψαν τους Έλληνες πατριώτες που βρίσκονταν μέσα σε αυτό, όπως ακριβώς έκαναν οι Βρετανοί και στο σπήλαιο που βρίσκονταν ο ηρωικός Έλληνας πατριώτης Γρήγορης Αυξεντίου το 1.957 μ.Χ.

Οι γιου του Αλή, Βελής και Μουχτάρ εξοντώθηκαν μαζί με τα παιδιά τους ύστερα από διαταγή του Οθωμανού Σουλτάνου Μαχμούτ του Β΄, ο μεν πρώτος βλέποντας πρώτα τα παιδιά του να εκτελούνται μπροστά του (όπως και ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας Δαβίδ ο Β’ Μεγαλοκομνηνός), ενώ ο δεύτερος πολεμώντας μέχρι τέλους και ύστερα από άγρια μάχη (σαν τον Αλκιβιάδη). 

Η αλλαγή της σκηνής του Αλή Πασά από έναν αξιωματικό του όταν ένας Έλληνας προδότης του αποκάλυψε μία νυκτερινή εισβολή των Σουλιωτών στην σκηνή του τον έσωσε, όπως ακριβώς και όταν η Αγριππίνα η Νεότερη αποκάλυψε στον αδερφό της τον Καλιγούλα την απόπειρα δολοφονίας του, η αλλαγή δωμάτιου τον έσωσε από τον θάνατο.

Αντίστοιχα η αλλαγή σκηνής από τον Εβραϊκής καταγωγής αρνησίθρησκο στρατηγό των Πτολεμαίων Δοσίθεο (όπως ακριβώς της ίδιας καταγωγής ήταν και ο αρνησίθρησκος Ρωμαίος Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος ήταν υπό τις διαταγές της Ρώμης του Βεσπασιανού), έσωσε στην Μάχη της Ραφίας τον Πτολεμαίο τον Δ’ από την νυχτερινή επιδρομή του Σελευκίδη στρατηγού Θεόδοτου.

Με παρεμφερή τρόπο και η αλλαγή σκηνής του Μεγάλου Αλεξάνδρου για ποτό έσωσε και τον ίδιο από δολοφονική συνομωσία εναντίον του, γνωστή και ως «Η συνομωσία των Παίδων».

Απελευθέρωση σκλάβων και πολιτογράφηση τους ως πολίτες ως ανάγκη για εύρεση στρατιωτών σε πόλεμο έγινε από τους Αρχαίους Αθηναίους τον καιρό του Πελοποννησιακού Πολέμου, από τους Ρωμαίους όταν εισέβαλε ο Αννίβας στην Ιταλία, αλλά και από την Αχαϊκή Συμπολιτεία του Κριτόλαου και του Διαίου όταν πολέμησε τους Ρωμαίους.

«Αχάριστη πατρίδα, ούτε τα οστά μου δεν δέχτηκες» γράφτηκε στους τάφους του Σκιπίωνα του Αφρικανού και του Αννίβα.

Τον Πιζάρο τον ακολούθησαν μόνο δώδεκα πιστοί οπαδοί του στην κατάκτηση του Περού, όπως και μόνο εκατό πιστά παλικαριά του τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στην μάχη στο Χάνι της Γραβιάς.

Τόσο ο Τσιν Χουάνγκ Τι, όσο και ο Μάο, ενοποίησαν με την βία την Κίνα, εξοντώνοντας τους εχθρικούς για αυτούς πολέμαρχους και όλους τους πολιτικούς τους αντίπαλους, επέβαλαν με την βία την ιδεολογία τους στην χώρα αυτή.

Παράλληλα και οι δύο αυτοί ηγέτες, εξόντωσαν γενοκτονικά εκατομμύρια του λαού της, όπως και τους διανοουμένους και οι δύο, θάβοντας τους κάτω από το Σινικό Τείχος ο πρώτος και με την πολιτιστική επανάσταση ο δεύτερος, ενώ μετά τον θάνατο τους (από αρρώστια), οι «διάδοχοι» τους, ο γιος του πρώτου και η σύζυγος του δεύτερου έχασαν με πόλεμο στην πρώτη περίπτωση και πραξικόπημα στην δεύτερη την εξουσία.

Με δωροδοκία και ξαφνική εισβολή στο στρατόπεδο του Λέπιδου ο Αύγουστος πήρε με το μέρος του του στρατιώτες του αντίπαλου του, οι οποίοι αυτομολήσαν υπέρ του, όπως ακριβώς έκανε και Κόρτεζ με τους άντρες του Ναρβάες.

Ο Πέτρο Αλβάρες έσφαξε με παγίδα τους ευγενείς των Αζτέκων με προδοσία στον ναό της Τενοτστιτλάν, παρόλο που αυτοί είχαν λάβει την άδεια να κάνουν γιορτή σε αυτόν και είχαν προσκληθεί και οι Ισπανοί είχαν εγγυηθεί την ασφάλεια τους, όπως ακριβώς έγινε με το «Μαύρο Δείπνο» στην Σκωτία.

Ο Κόρτεζ ξέφυγε από την Τενοτστιτλάν κολυμπώντας από τα βέλη των Αζτέκων, όπως ακριβώς και ο Τζελ Αλ Αντίν κολυμπώντας από τους Μογγόλους του Τζένκινς Χαν και τα βέλη τους.

Λέγεται ότι ο Χίτλερ σκότωσε κρυφά την ανιψιά του Γκέλι, όπως και ο Στάλιν την σύζυγο του Nadezhda Alliluyeva, αλλά και ο Κόρτεζ την σύζυγο του Καταλίνα Σουάρες (την οποία και έθαψε κρυφά και το βραδύ άμεσα, όπως έγινε και με το πτώμα του Καλιγούλα και του Δομιτιανού).

Για λίγο ο Κόρτεζ συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Αζτέκους, όπως και ο Αττίλας από τους Ρωμαίους.

Τόσο η γυναικά του Καίσαρα Καλπουρνία, όσο και η σύζυγος του Ίωνα Δραγούμη Μαρίκα Κοτοπούλη, την μέρα που αυτοί δολοφονήθηκαν πριν βγουν από το σπίτι και οι δύο ανήσυχες τους παρακάλεσαν να μην βγουν έξω από αυτό, αλλά αυτοί δεν τις άκουσαν και βγήκαν και δολοφονήθηκαν.

Ο Ζεβγός δολοφονήθηκε από άλλο μέλος του ΚΚΕ όταν έβγαινε από εστιατόριο, όπως και ο Lin Biao στην Κίνα, υστέρα από διαταγή του Μάο.

Ο Τσιν Χουάνγκ Τι εξέτρεψε τον Κίτρινο ποταμό το 225 π.Χ. για να καταλάβει το κράτος των Γουέι, όπως και οι Μινγκ εξέτρεψαν τον ποταμό Χουάνγκ Σε και έσπασαν φράγματα της πόλης Καφένγκ για να την καταλάβουν το 1642 μ.Χ., όπως έκαναν και οι Μογγόλοι του Χουλαγκού με την Βαγδάτη παλαιότερα.

Το 284 π.Χ., ο στρατηγός Ταν Μαν των Τσι έβαλε πίσσα σε κέρατα βοδιού και την άναψε και τα έστειλε εναντίον των εχθρών του για να σώσει το κράτος του, όπως και ο Αννίβας όταν πολέμησε εναντίον του Φάβιου Μάξιμου στην μάχη του Τάραντα.

Τόσο ο Αύγουστος στην Ρώμη, όσο και ο Τσιν Χουάνγκ Τι στην Κίνα, κατασκεύασαν πολλούς δρόμους για να διευκολύνουν την μετακίνηση/επικοινωνία και το εμπόριο μεταξύ των διάφορων περιοχών του κράτους τους, αλλά και του στρατού τους.

Ο Ξέρξης διέταξε να μαστιγώσουν την θάλασσα για να την υποτάξει και ο Τσιν Χουάνγκ Τι την τόξευσε για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Η Αιγυπτία βασίλισσά Dakhamunzu κάλεσε έναν Χετταίο πρίγκιπα, τον Zananza, για την παντρευτεί, όπως και οι Έντο κάλεσαν έναν πρίγκιπα των Ίφε να τους κυβερνήσει (τον Εγουέκα), αλλά και οι Σλάβοι του Νόβγκοροντ και του Κιέβου κάλεσαν τον Σκανδιναβό Ρούρικ να τους κυβερνήσει.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος δέχτηκε δολοφονική απόπειρα από τον αντίπαλο του Λικίνιο, ο Τζένκινς Χαν από τον αντίπαλο του Χάνο Τογκρούλ, και ο Τσιν Χουάνγκ Τι από τον βασιλιά Νταν των Γιαν.   

Τόσο ο Τζένκινς Χαν, όσο και Αλή Πάσας έχασαν σε μικρή ηλικία τους πατεράδες τους και μεγάλωσαν με τις μητέρες τους.

Τόσο ο Νυμφίδιος, όσο και ο Βλαδιμηρέσκου και οι δύο κομματιάστηκαν με σπαθιά.

Λέγεται ότι τόσο η μητέρα του Πτολεμαίου, όσο και του Τσιν Χουάνγκ Τι, ήταν έγκυες σε αυτούς πριν ακόμα παντρευτούν τον Λαγό και τον Zhuangxiang αντίστοιχα, από τον Φίλιππο τον Β’ και τον Lü Buwei.

Ο Νέρωνας και ο Κόρτεζ πάντρεψαν εικονικά τις ερωμένες τους Οπαία και Μαλίνσκε (Δον Μαρίνα) με τον Όθωνα ο πρώτος και έναν στρατιώτη του ο δεύτερος, ενώ ήταν ήδη παντρεμένοι (με την Οκταβία και την Καταλίνα Σουάρες αντίστοιχα) και αργότερα δολοφονήσαν και οι δύο τις συζύγους τους.

Τόσο ο Πτολεμαίος ο Κεραυνός, όσο και ο Ουάλης, από αλαζονεία, τάση να «καρπωθούν» μόνο αυτοί την νίκη δεν περίμεναν τις ενισχύσεις και επιτέθηκαν με λιγότερο στρατό έναντι των εισβαλόντων βάρβαρων (Γαλατών και Γότθων αντίστοιχα), με αποτέλεσμα να σκοτωθούν στην μάχη μαζί με τον στρατό τους και οι εχθροί τους να λεηλατήσουν άγρια τα κράτη τους.

Τόσο ο Στάλιν, όσο και ο Ιουστινιανός από φόβο για την δημοτικότητα των ικανών και πιστών στους ιδίους στρατηγών Ζουκόφ και Βελισαρίου, τους κατηγορήσαν για να ρίξουν την δημοτικότητα τους με μία ψευδή κατηγορία, τους δίκασαν, τους φυλάκισαν, αλλά αυτοί αποκαταστάθηκαν αργότερα.

Αντίστοιχα και Μαχμούτ ο Β’ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για παρεμφερείς λόγους εξόντωνε τους πολύ δημοφιλείς και ικανούς στρατηγούς του.

Οργάνωση εσωτερικού πραξικοπήματος από εντόπιο πολιτικό και κάλεσμα ξένου κράτους να προσαρτήσει άλλο κράτος είχαμε στην Αυστρία (του Άρτουρ Ζέιβς Ίνβκαρτ από τους Ναζί), του Φιουμέ (του Ντα Νούτσιο από τους Ιταλούς φασίστες) και στην Χαβάη (του Λόριν Θέρστον από τις ΗΠΑ).

Η δε απάντηση του Σουλιώτη Ζέρβα προς τον Αλή πασά όταν προσπάθησε αυτός να τον δωροδοκήσει (όπως και του Τζήμα Ζέρβα για τον ίδιο ακριβώς λόγο) το 1.801 μ.Χ., προσιδιάζει με την απάντηση του Αριστείδη προς τον Μαρδόνιο και η όλη στάση των Σουλιωτών αποδεικνύει πως  «αι προγονικαί μας αρεταί δεν απέθανον». Ο Σουλιώτης καπετάνιος έστειλε την εξής απάντηση:

Σούλι τέσσαρες του Μαγιού, χίλια οκτακόσια ένα.

Αλη Πασά. Το μήνυμα πούστειλες ψες σε μένα,

τόλαβα και το διάβασα κι αμέσως απαντώ.

Που με κτιμάς Αλη Πασά, πολύ σ΄ ευχαριστώ.

Μα τα λεφτά σου κράτα τα, φύλαχτα στα πουγκιά σου,

για σένα και την φάρα σου την άπιστη γενιά σου.

Να τα μετρήσω δεν μπορώ. Μ΄ ακόμα κι αν μπορούσα

λιθάρι της πατρίδας μου, γι΄ αυτά δεν θα πουλούσα.

Όχι που γράφεις ν΄ αρνηθώ άρματα και πατρίδα.

Γελάστηκες Αλη Πασά για μένα όπως είδα.

Για μένα δόξα και τιμή και πλούτη τ΄ άρματα μου.

Μ΄ αυτά έχω Σούλι λεύτερο κι άσφαχτα τα παιδιά μου.

Μ΄ αυτά ανασαίνω τ΄ όμορφο της λευτεριάς τ΄ αγέρι.

Μ΄ αυτά φυλάω τις εκκλησιές απ΄ το δικό σου χέρι.

Τούτα σου γράφω Αλη Πασά και μην ξεχάσεις ότι

Τα ΄γραψε χέρι ΕΛΛΗΝΙΚΟ, του ΖΕΡΒΑ, του ΣΟΥΛΙΩΤΗ.

Οι μνημονικακές κυβερνήσεις με νομούς που ψήφισαν προσέφεραν άσυλο στους οικονομολόγους που με τα λάθη τους και τις ηθελημένα και μη κακές «συμβουλές» τους οδήγησαν τα κράτη τους σε οικονομική καταστροφή και στα μνημόνια.

 Όπως ακριβώς και οι «υγειονομικές» κυβερνήσεις έκαναν το ίδιο με τους λοιμωξιολόγους που με τα λάθη τους (ηθελημένα και μη) σε σχέση με τον κορωνοιό κατέστρεψαν παντελώς τις χώρες τους υγειονομικά και οικονομικά.

Οι ιστορίες γράφονται γενικά από ακαδημαϊκούς. Φυσικά, τείνουν να επικεντρώνονται στα κύρια γεγονότα: τους πολέμους και τους αγώνες μεταξύ ηγετών και αντιπάλων τους (τόσο εξωτερικών όσο και εσωτερικών). Ενώ αυτές είναι ενδιαφέρουσες ιστορίες για ανάγνωση, οι ακαδημαϊκοί, από τη φύση τους, συχνά αγνοούν τις υποκείμενες αιτίες της παρακμής μιας Αυτοκρατορίας.

Σήμερα, όπως σε οποιαδήποτε εποχή, οι περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται κυρίως για τα «νέα» – τις καθημερινές πληροφορίες σχετικά με τους πολιτικούς ηγέτες του κόσμου και τους αγώνες τους μεταξύ τους για απόκτηση, διατήρηση και επέκταση της εξουσίας τους.

Όταν η ιστορία γράφεται για την εποχή που περνάμε, θα αντικατοπτρίζει, σε μεγάλο βαθμό, μια επανάληψη των ειδήσεων. Καθώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τείνουν να παραβλέπουν το γεγονός ότι τα σημερινά γεγονότα είναι απλώς συμπτώματα μιας συνολικής παρακμής, έτσι οι ιστορικοί τείνουν να επικεντρώνονται σε μεγάλα γεγονότα, παρά στις «αργές λειτουργίες» που υπήρξαν οι βασικές αιτίες.

Η Περσική Αυτοκρατορία-Όταν, ως αγόρι, «εκπαιδεύτηκα» για την παρακμή και την πτώση της Περσικής Αυτοκρατορίας, έμαθα για την τελική ανάληψη από τον Μέγα Αλέξανδρο αλλά ποτέ δεν μου είπαν ότι, στην παρακμή του, οι περσικοί φόροι έγιναν βαρύτεροι και πιο καταπιεστικοί, οδηγώντας στην οικονομική ύφεση και τις εξεγέρσεις, οι οποίες με την σειρά τους οδήγησαν σε ακόμη βαρύτερους φόρους και αυξημένη καταστολή.

Όλο και περισσότερο, οι βασιλιάδες συσσώρευαν χρυσό και ασήμι, διατηρώντας το εκτός κυκλοφορίας από την κοινότητα. Αυτό εμπόδισε την αγορά, καθώς η νομισματική κυκλοφορία ήταν ανεπαρκής για τη διεξαγωγή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Μέχρι την στιγμή που ο Αλέξανδρος ήρθε, η Περσία, αποδυναμωμένη από τον πόλεμο και την εσωτερική οικονομική σύγκρουση, ήταν ένα κέλυφος μιας Αυτοκρατορίας και ήταν σχετικά εύκολο να νικήσει.

Η δυναστεία των Τανγκ Τότε, έμαθα επίσης ότι η δυναστεία των Τανγκ τελείωσε ως αποτέλεσμα της αυξημένης εξουσίας μεταξύ των ευνούχων, των μαχών με τους αυτονομιστές του fanzhen και, τέλος, των εξεγέρσεων των αγροτών.

Αληθινά, αλλά δεν με διδάχτηκαν ότι ο πόλεμος της δυναστείας με βάση την επέκταση απαιτούσε αύξηση της φορολογίας, γεγονός που οδήγησε στις εξεγέρσεις Ο συνεχιζόμενος πόλεμος απαιτούσε την αύξηση της νομισματικής και εκβιασμού της γης από τους ευνούχους, με αποτέλεσμα την απότομη μείωση της παραγωγής τροφίμων και περαιτέρω φόρους.

Τέλος, καθώς η οικονομική επιδείνωση και η καταπίεση του πολίτη επιδεινώθηκαν, οι πολίτες εγκατέλειψαν την περιοχή εντελώς για περισσότερες υποσχέσεις αλλού. Υπάρχει ένα μοτίβο εδώ; Ας ρίξουμε μια πιο λεπτομερή ματιά – σε μια άλλη Αυτοκρατορία.

Η Ισπανική Αυτοκρατορία Το 1556 μ.Χ., ο Φίλιππος ΙΙ της Ισπανίας κληρονόμησε αυτό που θεωρείται ως το πιο πλούσιο έθνος της Ευρώπης, χωρίς εμφανή οικονομικά προβλήματα. Ωστόσο, το 1598 μ.Χ., η Ισπανία είχε χρεοκοπήσει. Πώς ήταν δυνατόν αυτό;

Η Ισπανία τα πήγε καλά, αλλά προσπάθησε να γίνει μια μεγάλη δύναμη. Για να το επιτύχει αυτό, ο Philip χρειαζόταν περισσότερα δολάρια φόρου. Ξεκινώντας το 1561 μ.Χ., ο υφιστάμενος φόρος servicio κανονικοποιήθηκε και ο φόρος της Κρουσάδας, ο φόρος excusado και ο φόρος millones προστέθηκαν μέχρι το 1590 μ.Χ. Για μια περίοδο 39 ετών (μεταξύ 1559 και 1598 μ.Χ.) οι φόροι αυξήθηκαν κατά 430%.

Παρόλο που η ελίτ της ημέρας απαλλάχθηκε από την φορολογία (η ελίτ του σήμερα δεν απαλλάσσεται επίσημα), ο μέσος πολίτης φορολογήθηκε σε σημείο που τόσο η επέκταση των επιχειρήσεων όσο και οι δημόσιες αγορές μειώθηκαν δραματικά. Οι μισθοί δεν συμβαδίζουν με τον επακόλουθο πληθωρισμό. Η τιμή των αγαθών αυξήθηκε 400%, προκαλώντας μια επανάσταση στις τιμές και μια φορολογική επανάσταση.

Αν και η Ισπανία απολάμβανε μια πλημμύρα χρυσού και αργύρου από την Αμερική αυτή την στιγμή, ο αυξημένος πλούτος πήγε κατευθείαν στις πολεμικές προσπάθειες του Φιλίππου. Ωστόσο, τα 100.000 στρατεύματα σύντομα απέτυχαν να επιστρέψουν επαρκή λάφυρα στον Φίλιππο για να πληρώσουν για τις εκδρομές τους στο εξωτερικό.

Σε μια τελική προσπάθεια να επιπλεύσει η καταδικασμένη Αυτοκρατορία, ο Φίλιππος εξέδωσε κρατικά ομόλογα, τα οποία παρείχαν άμεσα μετρητά, αλλά δημιούργησαν τεράστιο χρέος που, πιθανώς, θα πρέπει να εξοφληθεί μια μέρα. (Το χρέος αυξήθηκε σε 8,8 φορές το ΑΕΠ.) Η Ισπανία κήρυξε πτώχευση. Το εμπόριο υποχώρησε σε άλλες χώρες. Ο στρατός, πολεμώντας σε τρία μέτωπα, πήγε απλήρωτος και οι στρατιωτικές φιλοδοξίες κατέρρευσαν.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, ακόμη και όταν η Αυτοκρατορία κατέρρεε, ο Φίλιππος δεν ανέστειλε τον πόλεμο. Δεν υποχώρησε στη φορολογία. Όπως οι ηγέτες πριν και μετά, αντίθετα αύξησε πεισματικά την Αυτοκρατορία του καθώς η Αυτοκρατορία έπεσε σε κατάρρευση.

Αυτοκρατορίες τωρινών χρόνων- Και πάλι, τα παραπάνω γεγονότα δεν διδάσκονται στους μαθητές ως καθοριστικής σημασίας για την παρακμή των Αυτοκρατοριών, παρόλο που είναι εξαιρετικά συνεπείς με την παρακμή άλλων Αυτοκρατοριών και αυτό που βλέπουμε σήμερα. Τα ίδια γεγονότα συμβαίνουν, που πέφτουν σαν ντόμινο, λίγο πολύ, σε οποιαδήποτε Αυτοκρατορία, σε οποιαδήποτε χρονολογία:

1. Η εμβέλεια των κυβερνητικών ηγετών συνήθως ξεπερνά την αντίληψή τους

2. Η δραματική επέκταση (γενικά μέσω πολέμου) πραγματοποιείται χωρίς σαφές σχέδιο σχετικά με τον τρόπο χρηματοδότησης αυτής της επέκτασης.

3. Ο πληθυσμός είναι υπερβολικός όταν καθίστανται απαιτητοί οι λογαριασμοί επέκτασης, χωρίς να εξετάζεται εάν ο πληθυσμός μπορεί να αντέξει αυξημένη φορολογία.

4. Η βαριά φορολογία προκαλεί μείωση των επενδύσεων από τον ιδιωτικό τομέα και η οικονομία αρχίζει να υποχωρεί.

5. Το κόστος των αγαθών αυξάνεται, χωρίς να συμβαδίζει με τους μισθούς.

6. Τα φορολογικά έσοδα μειώνονται καθώς η οικονομία μειώνεται (λόγω υπερβολικής φορολογίας). Οι φόροι αυξάνονται και πάλι, προκειμένου να συμπληρωθούν τα κρατικά έσοδα.

7. Παρά τα παραπάνω, οι κυβερνητικοί ηγέτες συσσωρεύουν προσωπικά όσο περισσότερο μπορούν, περιορίζοντας περαιτέρω την κυκλοφορία του πλούτου στην επιχειρηματική κοινότητα.

8. Οι κυβερνήσεις εκδίδουν ομόλογα και διαφορετικά δανείζονται για να συνεχίσουν την επέκταση, χωρίς σχέδιο για αποπληρωμή.

9. Ο δραματικός αυταρχικός έλεγχος καθιερώνεται για να διασφαλίσει ότι το κοινό συνεχίζει να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις, ακόμη και αν αυτά τα αιτήματα δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από το κοινό.

10. Η οικονομική και κοινωνική κατάρρευση συμβαίνει, συχνά χαρακτηρίζεται από αναταραχές και ταραχές, την κατάρρευση της οικονομίας και την έξοδο εκείνων που είναι παραγωγικοί.

11. Σε αυτήν την τελευταία περίοδο, η Αυτοκρατορία ενεργοποιείται, αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους της ως εχθρούς.

Η παραπάνω αναθεώρηση υποδηλώνει ότι εάν τα σχολικά μας βιβλία υπογράμμισαν τις υποκείμενες αιτίες της κατάρρευσης της Αυτοκρατορίας, αντί για τα ονόματα των διάσημων στρατηγών και τις ημερομηνίες των διάσημων μαχών, μπορεί να είμαστε καλύτερα μορφωμένοι και λιγότερο πιθανό να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Δυστυχώς, αυτό είναι απίθανο. Οι πιθανότητες είναι ότι οι μελλοντικοί ηγέτες θα είναι εξίσου αδιάφοροι να μάθουν από την ιστορία με τους προηγούμενους ηγέτες. Θα δημιουργήσουν Αυτοκρατορίες και μετά θα τις καταστρέψουν.

Ακόμη και οι πιο ενημερωτικές ιστορίες της Αυτοκρατορίας παρακμής, όπως η πτώση και η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δεν θα ενδιαφέρουν τους ηγέτες των Αυτοκρατοριών. Θα πιστέψουν ότι είναι πάνω από την ιστορία και ότι, μοναδικά, θα πετύχουν.

Εάν υπάρχει κάποια αξία στην μάθηση από τα παραπάνω, είναι η κατανόηση ότι οι ηγέτες δεν θα αποθαρρυνθούν από τις φιλοδοξίες τους. Θα συνεχίσουν να χρεώνουν μπροστά, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, ανεξάρτητα από τις αντιρρήσεις και τις εξεγέρσεις από τον πολίτη.

Μόλις μια Αυτοκρατορία φτάσει στο στάδιο οκτώ παραπάνω, δεν αντιστρέφεται ποτέ. Είναι ένα «νεκρό περπάτημα Αυτοκρατορίας» και περιμένει μόνο το οδυνηρό παιχνίδι των τριών τελευταίων σταδίων. Σε αυτό το σημείο, είναι εξαιρετικά ανόητο να παραμείνουμε και να «περιμένουμε» με την ελπίδα ότι η πτώση θα αντιστραφεί κάπως

Σε εκείνο το σημείο, η σοφότερη επιλογή θα μπορούσε να είναι να ακολουθήσουμε την υπόδειξη των Κινέζων, των Ρωμαίων και άλλων, που αντ ‘αυτού επέλεξαν να βγουν ήσυχα για πιο πράσινα λιβάδια αλλού. Σημείωση του συντάκτη:

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ επεκτείνεται υπερβολικά παρεμβαίνοντας σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Όλα χρηματοδοτούνται από τεράστιες εκτυπώσεις χρημάτων. Ωστόσο, η επόμενη οικονομική κρίση θα μπορούσε να τερματίσει σύντομα ολόκληρη την χαρά.

Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε στην αιχμή μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που θα μπορούσε να εκλείψει οτιδήποτε έχουμε ξαναδεί. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο ο συγγραφέας με τις καλύτερες πωλήσεις των New York Times, Doug Casey και η ομάδα του μόλις κυκλοφόρησαν έναν οδηγό που εξηγεί τι θα μπορούσε να έρθει στην συνέχεια και τι μπορείτε να κάνετε γι ‘αυτό (http://nikosxeiladakis.gr/%cf%80%cf%89%cf%83-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%89%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1/).

Στην Αρχαιότητα είχαμε την Κάθοδο των Δωριέων προς την Πελοπόννησο, όπως και των Μυρίων προς την Θάλασσα.

Η Αικατερίνη των Μεδίκων, με τη μονάρχη - η οποία είχε εισαγάγει αρωματικά γάντια στη γαλλική μόδα - φέρεται να δηλητηρίασε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς της, μία γυναίκα από τους Ουγενότους, με το όνομα Jeanne d'Albret (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/7006493_se-seira-tha-problithei-i-zoi-tis-emblimatikis-aikaterinis-ton-medikon), όπως και οι κομμουνιστές πράκτορές (ο Φραντσέσκο Τζουλίνο, γνωστός και ως δολοφόνος με την ομπρέλα με διαταγή του κομμουνιστή δικτάτορα της Βουλγαρίας Ζίφκοφ) δηλητηρίασαν με δηλητηριασμένη ομπρελά τον Μάρκοφ.

Παράλληλα, η Αικατερίνη των Μεδίκων υποστήριζε επίσης τους αδελφούς Ruggeri, που ήταν διάσημοι αστρολόγοι, καθώς επίσης και γνωστοί για τη συμμετοχή τους στη νεκρομαντεία και τις μαύρες τέχνες.

Ο Cosimo Ruggeri, ειδικότερα, πιστεύεται ότι ήταν ο «αξιόπιστος νεκρομάντης της Αικατερίνης και ειδικός στις σκοτεινές τέχνες», παρόλο που δεν υπάρχουν πολλά έγγραφα που να λένε για τη ζωή του. Αν και ορισμένοι υποδηλώνουν ότι ήταν απλώς «μάγοι» (magicians), για πολλούς που ζούσαν στην Ιταλία εκείνη την εποχή, η διάκριση μεταξύ «μάγου» (magician) και «μάγισσας» (witch) ήταν ασαφής.

Αντίστοιχα και η Ελισάβετ η Α’ της Αγγλίας υποστήριζε και αυτή αλχημιστές, μάγους, αστρολόγους και μυστικιστές σαν τον Φράνσις Μπέικον.

Ο Σουλιώτικης καταγωγής Δημήτριος Τσεκούρας, προσπαθούσε κάθε μέρα να κάνει μία καλή πράξη και στενοχωριόνταν αν δεν τα κατάφερνε, όπως και Αύγουστος έλεγε ότι αν μία μέρα δεν ευεργετούσε έναν φίλο του έλεγε πως έχασε την μέρα του.

Ο Οθωμανός Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ο Β’, οι Νεότουρκοι, όπως και ο Ταγίπ Ερντογάν όταν ανέλαβαν αρχικά την εξουσία στην Τουρκία και μέχρι να εδραιωθούν παρίσταναν όλοι τους τους δήθεν μετριοπαθείς μουσουλμάνους, αλλά όταν εδραιώθηκαν στην εξουσία, ξεκίνησαν όλοι τους γενοκτονίες κατά των Χριστιανών της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής.

Η Ρουμανία ανάγκαζε το 1.904 μ.Χ. τους Έλληνες της χώρας από την πάντα Ελληνική Ήπειρο μας με την βία να παίρνουν Ρουμανικά επίθετα, όπως ακριβώς και οι Αλβανοί από την ίδρυση του κράτους τους, επί Χότζα και μέχρι και σήμερα, αναγκάζουν με την βία τους Έλληνες της πάντα Ελληνικής Βορείου Ηπείρου να παίρνουν Αλβανικά επίθετα.

Το 1.897 μ.Χ. ιδρύθηκε το Μακεδονικό Κομιτάτο για να σώσει μέσω ανταρτοπόλεμου την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας από τις σφαγές και την βία των Βουλγάρων κομιτατζήδων που ήθελαν να εκβουλγαριστούν με την βία την περιοχή αυτή.

Αντίστοιχα το 1.906 μ.Χ. ιδρύθηκε το Ηπειρωτικό Κομιτάτο για να σώσει μέσω ανταρτοπόλεμου την πάντα Ελληνική Ήπειρο μας από τις σφαγές και την βία των Ρουμάνων και Αλβανών κομιτατζήδων που ήθελαν να εκρουμανίσουν και να εξαλαβανίσουν με την βία την περιοχή αυτή.

Η Ρουμανία οργάνωνε με προπαγάνδα και την βία «Ρουμανικά σχολεία» στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα μέσω των συμμοριών της και φόνων προσπαθούσε να επιβάλει στους Έλληνες της Ηπείρου ψευδή Ρουμανική συνείδηση.

Αντίστοιχα και η Βουλγαρία οργάνωνε με προπαγάνδα και την βία «Βουλγαρικά σχολεία» στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα μέσω των συμμοριών της και φόνων προσπαθούσε να επιβάλει στους Έλληνες της Μακεδονίας ψευδή Βουλγαρική συνείδηση.

Το Ηπειρωτικό και το Μακεδονικό Κομιτάτο, όπως και η Φιλική Εταιρεία, η Φιλορθόδοξη Εταιρεία και η Εθνική Εταιρεία σκόπευαν στην απελευθέρωση υπόδουλων Ελληνικών περιοχών από τους Τούρκους και την ενσωμάτωση τους με την Ελεύθερη Ελλάδα.

Το 1.912 μ.Χ., οι Τούρκοι όταν ηττώνταν από Έλληνες αντάρτες εκτελούσαν γυναικόπαιδα σαν αντίποινα, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ναζί στην Ελλάδα των καιρό της Γερμανικής Κατοχής.

Οι Τούρκοι είχαν έναν ισχυρό κανόνι στο Μπιζάνι με το όνομα «Σκύλλα», όπως και οι Γερμανοί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα πιο ισχυρά κανόνια τους τα ονόμαζαν «Μπέρθα».

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Έλληνας βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’ και οι δύο μοιράζονταν τις κακουχίες των αντρών τους, ζούσαν μαζί τους, τους φέρονταν φιλικά, ήταν δημοφιλείς σε αυτούς, ήταν και οι  δύο ικανοί Στρατηλάτες, ενώ και οι δύο έχασαν από δολοφονία τους πατεράδες τους (τον Φίλιππο τον Β΄ και τον Γεώργιο τον Α’) από Έλληνες (πιθανώς πληρωμένους από Πέρσες και Βουλγάρους).

Ένας από τους βασιλικούς Παίδες, ο Ερμόλαος του Σώπολι, μαστιγώθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο γιατί δεν τήρησε την διαταγή του να προπορευτεί ο Μέγας Αλέξανδρος σε κυνήγι, ενώ και ο βασιλιάς Κωσταντίνος ο Α’ μαστίγωσε κάποιους νοσοκόμους και γιατρούς στα Γιάννενα, οι οποίοι αντι να χειρουργούν έναν βαριά τραυματία, τον έδιωξαν και έπιναν και διασκέδαζαν.

Με την δολοφονία του Γεωργίου του Α’ οι αξιωματικοί του φωνάξαν στον γιο και διάδοχο του Κωνστάντιο την φράση: «Ο βασιλιάς πέθανε, ζητώ ο βασιλιάς», όπως ακριβώς έγινε και στον Μέγα Αλέξανδρο με την δολοφονία του πατέρα του, αλλά και όπως ακριβώς γίνονταν όταν πέθαινε ένας Αυτοκράτορας στην Αρχαία Ρώμη και τον διαδέχονταν άλλος στον θρόνο.

Στην Ελλάδα το 1.821 μ.Χ., υπήρχαν το Γαλλικό, το Αγγλικό και το Ρωσικό κόμμα, στον Εθνικό Διχασμό το 1.916 μ.Χ. υπήρχαν οι Γαλλόφιλοι, οι Αγγλόφιλοι και οι Γερμανόφιλοι, στον Ψυχρό Πόλεμο υπήρχαν οι Αμερικανόφιλοι και οι Ρωσόφιλοι, ενώ στις μέρες μας υπάρχουν οι Αμερικανόφιλοι, οι Γερμανόφιλοι και Ρωσόφιλοι.

 Ο Αριστείδης Στεργιάδης ως Αρμοστής τόσο στην Ήπειρο (1.917-1.919 μ.Χ.), όσο και στην Μικρά Ασία (1.919-1.922 μ.Χ.), πίστευε σε συκοφαντίες εναντίον των Ελλήνων Ορθοδόξων και πατριωτών και κυνήγησε πολλούς από αυτούς (όπως τον Εθνομάρτυρα Σμύρνης Χρυσόστομο ή τον Γιαννιώτη ευεργέτη Αθανάσιο Τσεκούρα).

Ο Ελληνικής καταγωγής αξιωματικός του Οθωμανικού στρατού και ένθερμος Έλληνας πατριώτης Νικολάκης Εφέντης έγινε κατάσκοπος υπέρ των Ελλήνων και τους έδωσε τα σχέδια του Φρουρίου του Μπιζανίου, αλλά δυστυχώς προδόθηκε από Έλληνες δημοσιογράφους και εκτελέστηκε μαζί με την οικογένεια του από τους Τούρκους στην Μικρά Ασία.

Κατά παρόμοιο τρόπο και η οικογένεια του ενθέρμου Έλληνα πατριώτη Γιάννη Γούναρη που ήταν αιχμάλωτη στα Γιάννενα, όταν αυτός ειδοποίησε τους Μεσολογγίτες για την επίθεση των Τούρκων εκτελέστηκε από αυτούς, ενώ και επίσης ηρωικός Έλληνας πατριώτης Στίβεν Λάλας, ο οποίος όντας Αμερικάνος πολίτης έδινε στην πατρίδα μας έγγραφα των ΗΠΑ για τα Σκόπια προδόθηκε από Έλληνες πολιτικούς και δημοσιογράφους και φυλακίστηκε για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ.

Ο  Άρμιν Βέγκνερ ήταν ο άνθρωπος που με κίνδυνο της ζωής του απαθανάτισε την Γενοκτονία με εκατοντάδες φωτογραφίες και ντοκουμέντα και που αφιέρωσε όλη του την ζωή στην Αρμενική υπόθεση! Για τους Αρμένιους και τους Εβραίους ο Άρμιν Βέγκνερ (1886-1978 μ.Χ.) ανήκει στους «Δίκαιους των λαών».

Στα νεανικά του χρόνια ο Γερμανός Άρμιν Βέγκνερ υπήρξε εθελοντής υπαξιωματικός του υγειονομικού στο στρατό των Νεότουρκων και ένας από τους σημαντικότερους αυτόπτες μάρτυρες της Αρμενικής γενοκτονίας στην διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Έχοντας εύκολη πρόσβαση, λόγω της ιδιότητας του, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εκτοπισμένων Αρμενίων φωτογράφισε και κατέγραψε τα απάνθρωπα γεγονότα της Γενοκτονίας, που σημάδεψαν για πάντα την ζωή του.

Τα εκατοντάδες ντοκουμέντα γίνονται γνωστά στη Γερμανία πριν λήξη ο πόλεμος και αποτελούν την αιτία που το 1917 μ.Χ. ο Βέγκνερ απολύεται από τον Γερμανικό στρατό...

Το 1919 μ.Χ. και πριν ακόμα παρθούν οι μεγάλες αποφάσεις για την μεταπολεμική Τάξη Πραγμάτων, στέλνει επιστολή στον Αμερικανό Πρόεδρο Γ. Ουΐλσον, ζητώντας την δικαίωση για το 1,5 εκατομμύριο θυσιασθέντων Αρμενίων με στόχο την ανακήρυξη ανεξάρτητου Αρμενικού κράτους.

Μέχρι το 1924 μ.Χ. ο Βέγκνερ παρουσιάζει τις μαρτυρίες του και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα σε διάφορες πόλεις, Βερολίνο, Βιέννη, Μπρέσλαου. «Βουβοί μάρτυρες» που κανείς δεν θέλει να γνωρίζει.  Το δριμύ «κατηγορώ» του Βέγκνερ για την πρώτη γενοκτονία του 20^ου Αιώνα πέρασε όμως σύντομα στην λήθη.

Ο Βέγκνερ γνώριζε από «πρώτο χέρι» ότι στην Γενοκτονία συμμετείχαν ενεργά – στον σχεδιασμό αλλά και στην εκτέλεση – και ανώτατοι Γερμανοί αξιωματικοί, οι οποίοι δεν είχαν απλώς επιρροή στις στρατιωτικές δυνάμεις των Οθωμανών, αλλά και αρχηγικές θέσεις.

Όπως ο στρατηγός Όττο Λίμαν φον Σάντερς, ο επικεφαλής της Γερμανικής στρατιωτικής αποστολής στην Τουρκία.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΠΟΥ ΕΠΕΙΣΕ (!) ΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΠΟΝΤΙΩΝ - ΑΡΜΕΝΙΩΝ,

ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ

ΑΡΧΙΚΟΥΣ ΔΙΣΤΑΓΜΟΥΣ....

Η γερμανική συμμετοχή στο οθωμανικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ήταν καθοριστική και το 2015 μ.Χ. θεωρήθηκε από την ίδια την γερμανική βουλή σαν «Γερμανική συνυπευθυνότητα».

O  ΔΙΑΒΟΗΤΟΣ "ΓΕΡΜΑΝΟΣ" ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΟΤΤΟ ΛΙΜΑΝ ΦΟΝ ΣΑΝΤΕΡΣ,

ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΟ

ΠΗΛΙΚΙΟ - ΦΕΣΙ !

(ΗΤΑΝ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΠΟΜΕΡΑΝΙΑΣ. ΜΕΤΑ

ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΝ

"ΧΑΪΔΕΨΑΝ" ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΗΝ

ΜΑΛΤΑ, ΟΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ...

ΒΙΒΛΙΟ!...).

Όχι μόνο λόγω του εξοπλισμού των Τούρκων αλλά και επειδή Γερμανοί αξιωματικοί συμμετείχαν, ακόμα και προσωπικά στην Γενοκτονία των Αρμενίων.

Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν μάλιστα ότι ο «ιθύνων νους πίσω από τις εκτοπίσεις» ήταν ο στρατηγός Φρίντριχ Μπρόνσαρτ φον Σέλντορφ, που υπηρέτησε περίπου ως Αρχηγός Επιτελείου του Οθωμανικού στρατού.

Ο Βέγκνερ υπέστη ναζιστικές διώξεις για το συγγραφικό του έργο, αλλά και για τις δημόσιες διαμαρτυρίες του (έστειλε επιστολή στον Χίτλερ μόλις δύο μήνες από την ανάληψη της εξουσίας) για τις διώξεις κατά των Εβραίων της Γερμανίας. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για μερικούς μήνες (https://odysseiatv.blogspot.com/2021/04/blog-post_735.html).

Τελικά, αναγκάστηκε το 1936 μ.Χ. να καταφύγει μαζί με την Εβραία γυναίκα του στην Ιταλία, όπου και έζησε ως ενεργός πολίτης στα κινήματα ειρήνης το υπόλοιπο της ζωής του, μέχρι τον θάνατό του το 1978 μ.Χ.

O G. Cochrane στο έργο του «Wanderings in Greece» περιγράφει μία μουσουλμάνα, αιχμάλωτη από την Τριπολιτσά, η οποία βαπτίστηκε και πήρε το όνομα Μαριώ και την οποία ο Καραϊσκάκης είχε υπό την προστασία του μέχρι το τέλος της ζωής του, ως εξής:

«Ανάμεσα στους οπαδούς του ήταν μια ορντινάντσα που παρευρισκόταν παντού- και για την οποία πρέπει παρενθετικά να δώσω μια σύντομη περιγραφή. Αυτή η ορντινάντσα ήταν μια Τουρκάλα, ντυμένη εν μέρει αντρικά, και εν μέρει σα γυναίκα.

Είχε φυλακιστεί από τον Καραϊσκάκη... και ο Καραϊσκάκης προσκολλήθηκε σε αυτήν, και εκείνη σε αυτόν. Τον φρόντιζε νύχτα και μέρα. Μετέφερε στον ώμο της ένα ελαφρύ ελληνικό μουσκέτο, και στη ζώνη της θήκες πιστολιών και ένα γιαταγάνι. Είχε ευχάριστο παρουσιαστικό, αλλά είχε χαρακτήρα περισσότερο τουρκικό παρά ελληνικό. Το πρόσωπό της ήταν μάλλον στρογγυλό παρά οβάλ.

Είχε μια τέλεια ευθεία μύτη, σκούρα μάτια και φρύδια, και μια επιδερμίδα καθόλου σκούρα, αλλά με ένα υγιές και όμορφο λευκό και κόκκινο χρώμα. Τα μαλλιά της ήταν σκούρα πυκνά, και ήταν πλεγμένα σε κοτσίδα, και μέρος τους τυλιγμένο κάτω από ένα φέσι με μπλε φούντα.

Φορούσε άσπρο βαμβακερό παντελόνι, με ένα άσπρο σακάκι από δέρμα προβάτου, που έφτανε μέχρι την μέση της. Το σακάκι ήταν ζωσμένο με μια κόκκινη δερμάτινη ζώνη, που όπως έχω περιγράψει προηγουμένως είχε όπλα. Οι τρόποι της ήταν πολύ ήπιοι και διακριτικοί, και, όταν έβλεπε εμάς τους ξένους, κατέβαζε τα μάτια της με μια πολύ γοητευτική και ελκυστική σεμνότητα.

Η συμπεριφορά αυτής της γυναίκας προσέφερε παράδειγμα γυναικείας προσήλωσης. Κανένας κίνδυνος δεν την κράτησε από το πεδίο της μάχης παρόλο που δεν πολεμούσε, αψηφούσε την ζωή της, ενώ ακολουθούσε τον κύρη της» (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/04/o-g-cochrane-wanderings-in-greece.html).

Αντίστοιχα και οι γυναίκες των Αρχαίων Σκυθών και των Σαρματών πολεμούσαν μαζί με τους άντρες τους στις μάχες. 

Την λεγομένη «Σουμερική Αναγέννηση» είχαμε το 2.100 π.Χ. στην Αρχαία Σουμερία της Μεσοποταμίας, την Μακεδονική Αναγέννηση τον 9^ο και 10^ο Αιώνα μ.Χ. στην Ρωμανία, όπως και «Αναγέννηση» είχαμε και στην Δυτική Ευρώπη μετά τον Μεσαίωνα και την πτώση της Πόλης στους Τούρκους από τους προσφυγές Έλληνες λόγιους που κατέφυγαν στην Δύση. 

Όπως η Πόλη έπεσε από την Κερκόπορτα που ήταν το αδύναμο σημείο της, έτσι και η Γραμμή Μαζινό έπεσε από ένα ασθενές σημείο που εντόπισε η Γερμανική κατασκοπεία από το οποίο την υπερκέρασε και την περικύκλωσε.

Σε μεγάλη αναταραχή βρέθηκε η Γαλλία για όσα έχουν γίνει τα τελευταία 24ωρα με 18 εν ενεργεία στρατιωτικούς αλλά και 20 απόστρατους στρατηγούς να απειλούν επί της ουσίας με πραξικόπημα αν δεν ληφθούν μέτρα κατά των φανατικών ισλαμιστών που επιχειρούν την διάλυση της χώρας όπως ανέφεραν στο κοινό κείμενό τους.

Και οι 18 εν ενεργεία στρατιωτικοί οι οποίοι έκαναν γνωστές τις προθέσεις τους στον Πρόεδρο της χώρας Εμανουέλ Μακρόν θα αποταχθούν από το στράτευμα όπως δήλωσε σήμερα ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Γαλλίας. Πηγές των Ηλυσίων μιλούν για «πραξικόπημα που αποτράπηκε» και θυμίζουν το Ελληνικό δήθεν πραξικόπημα του Οκτωβρίου του 2011 μ.Χ.!

{Ή όπως ακριβώς ο Ερντογάν το ίδιο έτος (το 2.021 μ.Χ.) συνέλαβε πολλούς Τούρκους Ναυάρχους όταν του έστειλαν επιστολή ενάντια στις πολιτικές του}.

Ο ίδιος ο Μακρόν καταδίκασε την κίνηση αυτή. Η συγκεκριμένη επιστολή δόθηκε στην δημοσιότητα στην 60η επέτειο του αποτυχημένου πραξικοπήματος από στρατηγούς που ήταν αντίθετοι στην ανεξαρτησία της Αλγερίας από την Γαλλία (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/04/blog-post_724.html).

Η περίπτωση Λίμαν φον Σάντερς και η επανάληψη της ιστορίας στις σχέσεις Ευρώπης-Τουρκίας… Ο σάλος που προκλήθηκε από την συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν έναντι της Γερμανίδας προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, επιχειρήθηκε να υποβαθμιστεί και να περάσει απαρατήρητη και κατά το δυνατόν ασχολίαστη, από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Ευρώπη ούτε πίσω βρίσκεται, όπως υποστηρίχθηκε επανειλημμένα, ούτε στέκει αμήχανη μπροστά στην Τουρκία. Η ιστορία είναι πάντα εδώ για να μας διδάσκει και να μας υπενθυμίζει ότι η Ευρώπη ανέχεται την -όπως αποδεικνύεται αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου- τουρκική συμπεριφορά, προκειμένου να εξυπηρετήσει ζωτικά συμφέροντα των μεγάλων χωρών-μελών της. Των μεγάλων δυνάμεων όπως θα τις ονομάζαμε παλαιότερα και ιδίως της Γερμανίας.

Όσο και αν προσβλήθηκε από τη στάση του Τούρκου προέδρου η Πρόεδρος της Κομισιόν και όσο αδιάφορος κι αν παρουσιάζεται ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Σαρλ Μισέλ), δεν ξέχασαν ούτε δευτερόλεπτο ότι ταξίδεψαν στην Τουρκία για την προάσπιση και διασφάλιση αυτών των συμφερόντων.

Η γλώσσα του σώματος μπορεί να πρόδωσε τα συναισθήματά τους, αλλά “κατάπιαν” χωρίς δισταγμό την τεράστια προσβολή όχι μόνο απέναντι στο πρόσωπό τους, αλλά και έναντι των ήδη τσαλαπατημένων ευρωπαϊκών θεσμών και των περιβόητων δυτικών αξιών. Το ίδιο άλλωστε είχε συμβεί και πριν από 106 ακριβώς χρόνια.

Τον Ιανουάριο του 1914 μ.Χ. ο αρχηγός της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής αναδιοργάνωσης του Τουρκικού Στρατού, στρατηγός Otto Viktor Karl Liman von Sanders, υποχρεώθηκε μεν, από τον Κάιζερ τότε, αλλά έκανε ακριβώς ότι και οι Σαρλ Μισέλ και Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν πρόσφατα…

Δεν “κατάπιε” βέβαια απλά μία προσβολή, αλλά μία ολόκληρη οικογενειακή τραγωδία που εκτυλίχθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Και για την οποία βέβαια δεν γίνεται λόγος σε καμία από τις αναφορές στο βίο και την πολιτεία του, από τις επίσημες γερμανικές (και όχι μόνο…) πηγές.

Τον Ιανουάριο του 1914 μ.Χ. λοιπόν, η κόρη του Γερμανού Στρατηγού Λίμαν πασά (είχε αναλάβει την διοίκηση του Στρατού των νεότουρκων με στόχο την αναδιοργάνωσή του) με τον αρραβωνιαστικό της, νεαρό Γερμανό αξιωματικό και δύο φίλες της, πήγαν βόλτα στο Μπεϊκός της Πόλης.

Εκεί, Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονταν σε κτηνώδη κατάσταση, αφού έπιασαν και έδεσαν τον νεαρό Γερμανό «μεταχειρίσθησαν αισχρότατα», όπως γράφει ο Μ. Ροδάς, τις τρεις κοπέλες. Μετά το τραγικό αυτό συμβάν, τον ομαδικό βιασμό της κόρης του δηλαδή, μαζί με τις δύο φίλες της και τον άγριο ξυλοδαρμό του αρραβωνιαστικού της, ο Λίμαν Πασάς αποφάσισε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη.

Με διαταγή του Κάιζερ από το Βερολίνο όμως, του επιβλήθηκε η παραμονή στην Τουρκία και η συνέχιση και διεκπεραίωση της αποστολής του. Ο μνηστήρας της κόρης του, μην μπορώντας ούτε να μείνει στην Κωνσταντινούπολη, ούτε να γυρίσει στην Γερμανία, αυτοκτόνησε στο ξενοδοχείο «Pera Palace». Όσο για την Λίμαν, η Οθωμανική κυβέρνηση του έδωσε μια τεράστια αποζημίωση για όσα έγιναν στο Μπεϊκός…

Παρέμεινε στην διοίκηση του Τουρκικού στρατού μέχρι και το 1918 μ.Χ., ενώ το 1919 μ.Χ. συνελήφθη από τους Άγγλους, από τους οποίους και κατηγορήθηκε για την γενοκτονία των Αρμενίων και τη σφαγή χιλιάδων Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Μετά από χρονικό διάστημα έξι μηνών αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην Γερμανία.

Παρά την πάροδο ενός Αιώνα κατά συνέπεια, επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτα στην σύγχρονη Τουρκία. Εγκλήματα πολέμου από στελέχη των ενόπλων της δυνάμεων, αλλά και συμμοριών τζιχαντιστών και μη, φιλικά προσκείμενων, σε βάρος Κούρδων, Σύριων και Λίβυων πολιτών και στρατιωτικών, παραμένουν ατιμώρητα (όπως και αυτό της εν ψυχρώ δολοφονίας του Ρώσου ιπταμένου του Su-24 που καταρρίφθηκε αναίτια στις 24 Νοεμβρίου του 2015 μ.Χ.), γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο η Ευρώπη που κάνει τα ¨στραβά μάτια” απέναντι στην διαχρονική τουρκική θηριωδία.

Όσο για τα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες των Τούρκων πολιτών και ιδίως των γυναικών, ούτε λόγος να γίνεται… Καθημερινά αναπαράγουμε τις ειδήσεις που καταγράφονται στη γειτονική χώρα, σκιαγραφώντας το πρόσωπο ενός γείτονα που κανείς δεν θα ήθελε να έχει.

Ενός γείτονα που εξακολουθεί με μαεστρία να προβάλλεται ως “το μήλο της έριδος” των μεγάλων δυνάμεων, όχι μόνο υιοθετώντας τακτικές και πολιτικές άλλων (πολύ μακρινών στο παρελθόν…) εποχών, αλλά και αδιαφορώντας για την ζωή των ίδιων των πολιτών του (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/05/106.html).

Στην Αίγυπτο, την Μεσοποταμία, την Ινδία και την Κίνα, οι πρώτες πόλεις-κράτη χτίστηκαν δίπλα σε ποτάμια.

Ο Ντέροντ Μακ Μέροου, όπως και ο Καλιγούλας έλεγαν ότι ήταν καλύτερο να τους φοβούνται οι υπηκόοι τους παρά να τους αγαπούν.

Η εισβολή τόσο του Ισπανού βασιλιά Φιλίππου του Β’ στην Αγγλία, όσο και του Γερμανού δικτάτορα Χίτλερ στην Ρωσία, καθυστέρησαν και οι δύο λόγω και των κακών καιρικών συνθηκών, με μοιραία αποτελέσματα για τους ίδιους.

Τα λάβαρα τόσο του Γουλιέλμου του Β’ του Κατακτητή, όσο και του Φιλίππου του Β’ της Ισπανίας για την εισβολή τους στην Αγγλία τα είχε «ευλογήσει» ο πάπας της Ρώμης.

Ο Καισαρίωνας ονομαζόνταν και «μικρός Καίσαρας», όπως και ο Ρωμύλος Αυγουστύλος «μικρός Αύγουστος».

Κατάρες σε πινακίδες και ξόρκια χρησιμοποιούνταν τόσο στην Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, όπως και στην Μεσαιωνική Δυτική Ευρώπη.

Ο Μάλχος ο βασιλιάς των Ναβαταίων με αιφνιδιαστική επίθεση διέλυσε τον στόλο της Κλεοπάτρας και της ματαίωσε τα σχέδια για διαφυγή στην Ινδία, όπως και ο Γενζέριχος ο βασιλιάς των Βανδάλων με αιφνιδιαστική εισβολή διέλυσε τον στολο του Μαζοριανού και του ματαίωσε τα σχέδια για εισβολή στην Καρχηδόνα.

Ο Αννίβας, όπως και Ντε Κοντέ, και οι δύο συμβούευσαν τον Αντίοχο τον Γ΄ των Σελευκίδων και τον Ιωάννη της Αυστρίας τον νεότερο αντίστοιχα για την επικείμενη ήττα τους από τον στρατό του Σκιπίωνα του Ασιατικού και του Ντε Τυρέν πριν την έναρξη της μάχης.

Στην μάχη της Ιψού και της Μαγνησίας, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής και ο Αντίοχος ο Γ’ αντίστοιχα, αν και οι δύο με μία ορμητική έφοδο νίκησαν και καταδίωξαν το αντίπαλο ιππικό έχασαν την μάχη όταν απομακρύνθηκαν πολύ από το πεδίο της μάχης και το πεζικό τους ηττήθηκε.

Ο στρατός του Λέπιδου, όπως και ο στρατός και στόλος του Αντώνιου, των ανταγωνιστών του Αυγούστου, αποστάτησαν από αυτούς, όταν τους δωροδόκησε ο Οκταβιανός.

Πολλοί κατά την διάρκεια του λοιμού των Αθηνών, της πανούκλας τον Μεσαίωνα, αλλά και του κορωνοιού, πάρα τις απαγορεύσεις πήγαιναν σε αποσωνόμενα μέρη και όλοι μαζί διασκέδαζαν έξαλλα.

«Μεγάλη Πορεία» έκαναν οι Βρετανοί άποικοι στο Ακρωτήρι της Αφρικής το 1.837 μ.Χ., όπως και ο Μάο στην Κίνα τα έτη 1.934-1.935 μ.Χ.

Ο Εδουάρδος ο Γ’ έδωσε πολλά εμπορικά προνομία στην Χάνσα ανάμεσα στα έτη 1.339 και 1.344 μ.Χ. με αντάλλαγμα χρήματα για την χρηματοδότηση του Εκατονταετούς Πολέμου, όπως ακριβώς έκαναν και οι Κομνηνοί με την Βενετία στην Ρωμανία για να πολεμήσουν τους Νορμανδούς.

Παράλληλα, ο Εδουάρδος για τον ίδιο ακριβώς λόγο έδωσε στην Χάνσα ενέχυρα κοσμήματα του στέμματος του, όπως έκαναν από οικονομική δυσπραγία και οι Παλαιολόγοι στους Βένετούς με τα κοσμήματα του στέμματος τους.

Με πόλεμο υποχρέωσε η Χάνσα τους Δανούς να υπογράψουν την Συνθήκη του Σράσκοντ και να της δώσουν εμπορικά προνομία, όπως ακριβώς έκαναν και οι Βρετανοί με την Κίνα με τον πρώτο πόλεμο του οπίου.

Οι Αρχαίοι Καρχηδόνιοι εκτελούσαν τους αποτυχημένους στρατηγούς τους όταν αυτοί έχαναν μάχες, όπως ακριβώς έκανε και η Χάνσα με τους αποτυχημένους εμπόρους-στρατηγούς της, π.χ. τον Γιοχάνες Νέμπεργκ.

Το 1.608 μ.Χ. ιδρύθηκε στην Γερμανία η προτεσταντική ένωση από τον Εκλέκτορα Φρειδερίκο τον Δ’ του Παλατινάτου και το 1.609 μ.Χ. η καθολική ένωση από τον Δούκα Μαξιμιλιανό της Βαυαρίας.

Τόσο η Γαλλίδα Ιωάννα της Λωραίνης στον Εκατονταετή Πόλεμο, όσο και η Γαλλίδα σύζυγος του Κόμη του Λέστερ, συμμάχου του Ερρίκου του Β’ της Αγγλίας πολεμούσαν με τον στρατό τους με όπλα και πανοπλία.

Τόσο ο Γουλιέλμος ο Α΄ της Σκωτίας, όσο και ο Μασούντ του Αφγανιστάν, πήραν και οι δύο λόγω της γενναιότητας τους στις μάχες το προσωνύμιο «Λέοντας».

Ο Θεμιστοκλής έπεισε τους Αθηναίους να διαθέσουν τα έσοδα από την ναυπήγηση των χρυσορυχείων του Λαυρίου για την ναυπήγηση του ισχυρού Αθηναϊκού πολεμικού στόλου, όπως ακριβώς και ο Τσόρτσιλ έπεισε την Βουλή των αντιπροσώπων το 1.914 μ.Χ. στην Μεγάλη Βρετανία να διαθέσει το 51% των εσοδών της Αγγλοιρανικής εταιρείας πετρελαίου (προγόνου της σημερινής BP), για την ναυπήγηση πλοίων στο Βρετανικό πολεμικό ναυτικό.

Οι γονείς του Τσόρτσιλ, όπως και του Κάιζερ Γουλιέλμου του Β΄ της Γερμανίας ήταν απόμακροι προς τους ιδίους και οι γιοι τους ένεκα τούτου δεν είχαν καλές σχέσεις μαζί τους.

Τόσο ο Τσόρτσιλ, όσο και ο Τραμπ στα νιάτα τους είχαν οξύθυμο χαρακτήρα, τον οποίο ξεπέρασαν σταδιακά όταν εισήχθησαν και οι δύο σε στρατιωτικές σχολές, οπότε και απέκτησαν αυτοπειθαρχία.

Ο Αυστριακός καγκελάριος Ντόλφους ήταν κοντός και ραδιούργος σαν τον επίσης κοντό Γκέμπελς, ενώ λόγω των ραδιουργιών του και της πονηρίας του, ομοίας με του επίσης Αυστριακού καγκελάριου Μέτερνιχ, ονομάστηκε και «Μικρός Μέτερνιχ».

Ναζί στρατιώτες μεταμφιεσμένοι σε Αυστριακούς και Πολωνούς στρατιώτες αντίστοιχα, δολοφόνησαν τον Αυστριακό καγκελάριο Ντόλφους και ξεκίνησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αντίστοιχα.

Ο Ντόλφους κατά τον θάνατο του σήκωσε τα χέρια του για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, όπως έκανε και Αρχιεπίσκοπος Τόμας Μπέκετ στην Μεσαιωνική Αγγλία, ενώ και  ο Στάλιν όταν πέθαινε σήκωσε το χέρι του.

Ο Τσόρτσιλ, όπως και ο Χίτλερ πολέμησαν και οι δύο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν και οι δύο αυτοδίδακτοι ζωγράφοι και συγγραφείς, ενώ και οι δύο ήταν ρατσιστές, πίστευαν ότι η χώρα τους ήταν ανώτερη από τις άλλες και τέλος και οι δύο ήταν πιστοί οπαδοί της ευγονικής.

Ο Τζον Κένεντι πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πριν γίνει Προέδρος των ΗΠΑ, ενώ ο Ουίνστον Τσόρτσιλ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν γίνει πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας.

Τόσο η οικογένεια του Ωνάση, όσο και των Κένεντι είχαν και οι δύο απείρους τραγικούς θανάτους.

Ο Τζον Κένεντι και ο Τζο Μπάιντεν είναι μέχρι τώρα οι μονοί υποψήφιοι καθολικοί Προέδροι των ΗΠΑ.

Ο Χρουστσόφ, ήταν Ουκρανοποιημένος Ρώσος (όπως ο Γιωργάκης Παπανδρέου είναι Αμερικανοποιημένος «Έλληνας», ο Σημίτης και οι Μητσοτάκηδες είναι  γερμανοποιημένοι «Έλληνες» κλπ)-(https://romioitispolis.gr/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%b4%ce%b5/).

Σαν τον Ρασπούτιν ήταν ο Μακαριστός Βαρνάβα Νακρόπιν, Επίσκοπος Τομπόλσκ.

Τόσο ο Ουάλας στην Σκωτία, όσο και ο Πουγκάτσεφ στην Ρωσία, οι οποίοι επαναστάτησαν κατά του Εδουάρδου του Α’ της Αγγλίας και της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας αντίστοιχα, όταν και συνελήφθησαν ως τρόπο παραδειγματικής θανάτωσης και οι δύο τους διαμελίστηκαν.

Τόσο ο Περικλής στην Αρχαία Αθήνα, όσο και ο Κλίντον και ο Νετανιάχου στην σύγχρονη εποχή, ξεκίνησαν και οι τρεις τους πολέμους για να αποφύγουν δικαστικές καταδίκες και για να μην χάσουν τις εκλογές.

«Ο Κύβος ερρίφθη» απάντησε ο Καίσαρας στο τελεσίγραφο της Συγκλήτου και προέλαυσε προς την Ρώμη με τον στρατό του, όπως και ο Ιορδανός βασιλιάς Χουσεΐν ο Α’ της Ιορδανίας 1.967 μ.Χ. όταν του ζήτησε Ισραήλ να μην λάβει μέρος στον πόλεμο των Έξι Ημερών και του επιτέθηκε.

Με την είσοδο του με την αστυνομία στον χώρο του Τεμένους του Ομάρ και του Αλ Άκσα προκάλεσε ο Αριέλ Σαρόν την δεύτερη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα το έτος 2.000 μ.Χ., όπως και με την εισβολή Ισραηλινού στρατού και αστυνομίας το έτος 2.021 μ.Χ. στα τεμένη του Ομάρ και του Αλ Άκσα προκάλεσε ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου Παλαιστινιακή εξέγερση, για πολλούς την τρίτη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα.

ΕΞΕΓΕΡΣΗ στα κατεχόμενα. Παλαιστίνιος Σολωμός Σολωμού αναρριχάται στον ιστό κατέβασε την σημαία του Ισραήλ κι ύψωσε αυτή της Παλαιστίνης στην πόλη Λοντ μόλις στα 15 χλμ. από Τελ Αβίβ (https://dimpenews.com/2021/05/10/%ce%b5%ce%be%ce%b5%ce%b3%ce%b5%cf%81%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%87%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b9%ce%bf/)!!!

Περίπου 35.000 Εβραίοι έποικοι –από την Ισραηλινή αστυνομική προστασία– αναμένεται να διέλθουν στις Παλαιστινιακές περιοχές στην Παλιά Πόλη για τον εορτασμό της Ημέρας της Ιερουσαλήμ – ημερομηνία που σηματοδοτεί την προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ στο Ισραήλ, προκαλώντας βία με τους Παλαιστινίους.

{Όπως ακριβώς και στην Βόρεια Ιρλανδία όταν οι προτεστάντες περνούν μέσα από τις καθολικές συνοικίες με την παρουσία της Βρετανικής αστυνομίας προκαλούν βίαιες και αιματηρές συγκρούσεις με τους καθολικούς συμπατριώτες τους (https://dimpenews.com/2021/05/10/%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%ce%b9%cf%83%cf%81%ce%b1%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%bd%cf%8e%ce%bd-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%ac/)}.

{Ο Φρανσουά Ντιβαλιέ εκλέχτηκε Προέδρος της Αϊτής το 1.957 μ.Χ., κατέστειλε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του το 1.958 μ.Χ. και από τότε εγκαθίδρυσε στην ουσία ένα δικτατορικό καθεστώς στην Αϊτή, στηριζόμενο στην βία, την καταστολή των πολιτικών του αντιπάλων, σε αθρόες συλλήψεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις αντιφρονούντων, την μυστική αστυνομία και την βίαιη επιβολή της θρησκευτική «λατρείας» του βουντού.

Αντίστοιχα και Ταγίπ Ερντογάν, εκλέχτηκε Προέδρος της Τουρκίας το 2.003 μ.Χ., κατέστειλε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του το 2.016 μ.Χ. και από τότε εγκαθίδρυσε στην ουσία ένα δικτατορικό καθεστώς στην Τουρκία, στηριζόμενο στην βία, την καταστολή των πολιτικών του αντιπάλων, σε αθρόες συλλήψεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις αντιφρονούντων, την μυστική αστυνομία και την βίαιη επιβολή του ισλαμισμού.

Όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν ενίσχυε την Φατάχ για να πολεμά ενάντια στο Ισραήλ, όπως κάνουν στις μέρες μας το Ιράν και ο Ερντογάν με την Χεζμπολάχ και την Χαμάς.

Οι Έλληνες πρωθυπουργοί Ιωάννης Κωλέττης, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Λάμπρος Κουντουριώτης και Δημήτριος Βούλγαρης, κυβέρνησαν όλοι τους με βία, με απόλυτο νεποτισμό, νοθεία, αυταρχικότητα, διαφθορά, σκάνδαλα και έντονες διώξεις των πολιτικών τους αντιπάλων. 

Υπήρξαν παιδιά που έγραψαν από μικρή ηλικία ημερολόγιο για τον πόλεμο που βίωσαν, όπως η Άννα Φρανκ στο Άμστερνταμ τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή Ζλάτα Φιλίπποβιτς στο Σεράγεβο τον Εμφύλιο πόλεμο στην Βοσνία.

Και στον Μπάιντεν στις ΗΠΑ, απόστρατοι στρατηγοί έστειλαν επιστολή, με την οποία του τονίζουν ότι με την πολιτική του καταστρέφει τις ΗΠΑ. Σε αυτή, μιλούσαν για την επιβολή μαρξισμού από πλευράς του Μπάιντεν στις ΗΠΑ, ενώ αμφισβήτησαν τις εκλογές και την πνευματική υγεία του Μπάιντεν (https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/987664_kinima-apostraton-kai-stis-ipa-miloyn-gia-marxismo-kai-amfisvitoyn).

Η Αυτοκράτειρα Φαύστα στην Ρωμανία, όπως και η Αυτοκράτειρα Τσε Χι στην Κίνα, έκλεψαν και οι δύο την Αυτοκρατορική σφραγίδα των συζυγών τους, η πρώτη για να πλαστογράφησε μία ψευδή και με έγκυρη εντολή εκτέλεσης του Κρίσπου, του πρωτότοκου γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου με άλλη γυναικά, ενώ η δεύτερη για να δημιουργήσει μία ψευδή εντολή ότι ο νεκρός τότε σύζυγος της, είχε τάχα ορίσει αυτήν ως αντιβασιλέα του ανήλικου γιου τους.

«Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, που σημαίνει η υποχρεωτική ιατρική πράξη για ένα γενικό καλό της ανθρωπότητας, είναι ακριβώς τα λόγια που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί γιατροί των Ναζί για να κάνουν τα πειράματά τους στους Εβραίους ή στους τσιγγάνους κρατουμένους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Ενώ στη συνέχεια τόνισε πως απαγορεύεται με βάση τη δίκη της Νυρεμβέργης: «Στην ουσία απαγορεύεται, με την δίκη της Νυρεμβέργης, η υποχρεωτική ιατρική πράξη. Αυτό έχει κυρωθεί στην Συνθήκη του Ελσίνκι και είναι ένας παγκόσμιος νόμος που είναι πολύ δύσκολο να ακυρωθεί (https://attikanea.info/%ce%b4-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%b2%ce%b5%ce%bb%ce%b1%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%87%cf%81%ce%b5%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d%cf%82-%ce%b5%ce%bc%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%bc/).

Στις 3 Ιουλίου 2013 μ.Χ., η ΕΕ εξανάγκαζε το Προεδρικό αεροσκάφος του Προέδρου της Βολιβίας που μετέφερε τον Evo Morales,να προσγειωθεί στην Βιέννη Αυστρίας υπό την απειλή της κατάρριψης. Η ΕΕ προσδοκούσε να συλλάβει τον Edward Snowden που οι ΗΠΑ πίστευαν πως ήταν στην πτήση.

Επομένως αυτός ο τύπος επεισοδίου δεν είναι άνευ προηγουμένου όπως τον εμφανίζουν οι Δυτικοί. Και όλα αυτά την εποχή που ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ο Joe Biden. Προσωπικά είχε απειλήσει διάφορα κράτη που προσφέρθηκαν να φιλοξενήσουν τον “καταγγέλλοντα” Edward Snowden.

Εκπρόσωπος του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ ήταν η Jen Psaki, τώρα εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου. Είχε υπερασπιστεί το δικαίωμα των Ηνωμένων Πολιτειών να συλλάβουν αυτόν τον «προδότη» και να τον καταδικάσουν. Ερωτηθείσα για τα δύο περιστατικά, δεν μπορεί πλέον να θυμηθεί. Ήταν κρατική τρομοκρατία ήταν κρατική αεροπειρατεία:; H «ιμπεριαλιστική απαγωγή» όπως χαρακτηρίστηκε τότε.

Τρομοκράτες είναι αυτοί που θέτουν σε ομηρία ολόκληρους λαούς να λιμοκτονούν με κτηνώδη εγκληματικά εμπάργκο σε Συρία, Βενεζουέλα, Λευκορωσία, Γάζα (https://dimpenews.com/2021/05/25/%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-3-7-13-%CE%B7-%CE%B5%CE%B5-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CE%B5%CF%81/).

Αντίστοιχα και τον Μάιο του 2.021 μ.Χ., ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας Λουκασένκο κατηγορείται ότι εξανάγκασε ένα αεροσκάφος να κάνει αναγκαστική προσγείωση στο Μινσκ, προκειμένου να συλλάβει πολιτικούς αντιφρονούντες.

Ο Μπιλ Γκέιτς αν και παντρεμένος, έκανε πάρτι με στριπτιζέζ και οι ερωμένες (https://www.pronews.gr/kosmos/988977_i-diaforetiki-eikona-toy-mgkeits-poy-polloi-den-gnorizan-ta-parti-me-striptizez-kai-oi), όπως και ο τότε παντρεμένος τα αντίστοιχα πάρτι «μπούνγκα-μπούνγκα» στην Ιταλία παλαιότερα.

Τόσο ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, όσο και ο Ερντογάν στις μέρες μας, αν και οι δύο ήταν ηγέτες της Τουρκίας, λέγεται ότι και οι δύο είχαν Ελληνική καταγωγή.

Τόσο ο Μέγας Κωνσταντίνος, όσο και ο Μέγας Αλέξανδρος, έφεραν και οι δύο πίσω τους εξόριστους και τους έδωσαν πίσω τις περιουσίες τους, αποκτώντας έτσι αφοσιωμένους οπαδούς (ο Μέγας Αλέξανδρος τους πολιτικούς εξόριστους των Ελληνικών πόλεων και ο Μέγας Κωνσταντίνος τους διωκόμενους Χριστιανούς).

{Όπως ακριβώς δηλαδή και ο Κύρος ο Μέγας όταν γύρισε πίσω στις πατρίδες τους λαούς που είχαν εξορίσει οι Βαβυλώνιοι πριν από αυτές, αυτοανακυρησόμενος σε «απελευθερωτή» τους, αυτοί έγιναν στην συνέχεια από ευγνωμοσύνη, αλλά και πολιτική σκοπιμότητα οι πιστότεροι οπαδοί του}.

Ο Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Κωνσταντίνος ο Ζ’ ο Πορφυρογέννητος επανεποίκησε την Πόλη το 857 μ.Χ. με κατοίκους από την κυρίως Ελλάδα, την Μικρά Ασία και  τα νησιά, όπως ακριβώς έκανε και ο Μιχαήλ ο Η΄ ο Παλαιολόγος το 1261 μ.Χ.

Κάποιοι Σλάβοι εισέβαλαν στην Πελοπόννησο με μονόξυλα, όπως και οι Έλληνες Δωριείς πριν από αυτούς, ενώ προσπάθησαν αφού εισέβαλαν με την βία στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία όπως ακριβώς και οι Γότθοι πριν από αυτούς, να την κατακτήσουν με την βία.

Έτσι, οι Σλάβοι, όπως και οι Γότθοι το 400 μ.Χ. με την βοήθεια του Αλάριχου (http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html) επαναστάτησαν κατά των Βυζαντινών πολλές φορές με «παρακίνηση των Αράβων», και προσπάθησαν να καταλάβουν με την βία πόλεις στην Πελοπόννησο (όπως και οι Γότθοι παλαιότερα πριν από αυτούς) και προσπάθησαν επιπλέον να καταλάβουν με έφοδο την Πάτρα (όπως και οι Γότθοι την Πόλη πριν από αυτούς).

Τελικά όμως, όπως και οι Γότθοι ηττήθηκαν επί Βασιλείας του Αρκάδιου στην Ρωμανία το 400 μ.Χ., όπως και οι Σλάβοι τους στις επαναστάσεις τους επί Βασιλείας του Κωνσταντίνου του Ζ’ του Πορφυρογένητου, του Ιουστινιανού του Β’ (το 687 μ.Χ.), της Ειρήνης της Αθηναίας (το 782 μ.Χ.), του Νικηφόρου του Α’ (το 805 μ.Χ.), του Μιχαήλ του Γ΄ του Μέθυσου (το 842 μ.Χ.),  του Κωνσταντίνου του Ζ’ του Πορφυρογένητου (το 847 μ.Χ.), αλλά και του Ρωμανού Λεκαπηνού (το 920 μ.Χ.).

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, οι Αυτοκράτορες της Ρωμανίας, αφού νίκησαν τους Σλάβους, επανάφεραν από την μία στις πόλεις τους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας που είχαν νικηθεί, όπως και άλλους Έλληνες από τα νησιά για να τους εποικίσουν ξανά με Ελληνικούς πληθυσμούς, ενώ μετέφεραν το μεγαλύτερο μέρος των ηττημένων εξεγερθέντων Σλάβων στην Ανατολική Μικρά Ασία.

Εκεί, αυτοί εγκαταστάθηκαν ως φρουροί της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας στην Βιθυνία, όπως και στις πιο Ανατολικές και απόμακρες περιοχές της Μ. Ασίας για να τις εποικήσουν, πιστεύοντας ότι έτσι θα τις θωρακίσουν απέναντι στον Αραβικό κίνδυνο.

{Πράγματι, πολλοί από αυτούς είτε σκοτώθηκαν σε μάχες με τους Άραβες, είτε λιποτάκτησαν κάποιοι σε αυτούς, ενώ  άλλοι από αυτούς αιχμαλωτίστηκαν και έγιναν δούλοι των Αράβων που έχοντας με πειρατικές επιδρομές τους πολλούς συμπατριώτες τους στην Βαλκανική, λέγεται ότι έδωσαν το όνομα τους στους σκλάβους, που για κάποιους είναι παραφθορά της λέξεως Σλάβοι}.

Στην κυρίως Ελλάδα πάντως, με την επιστροφή των αυτόχθονων Ελλήνων κατοίκων που είχαν φύγει από τις πόλεις τους λόγω των εισβολών Σλάβων ξανά σε αυτές, με τον εποικισμό αυτών από Έλληνες άλλων περιοχών της Αυτοκρατορίας, και της μεταφοράς/απέλασης της πλειοψηφίας των Σλάβων στην Ανατολική Μικρά Ασία, κατάφεραν να διατηρήσουν την Ελλάδα με Έλληνες κατοίκους, ενώ οι ελάχιστοι Σλάβοι που παρέμειναν σε αυτή, αφομοιώθηκαν σύντομα από την καθαρά Ελληνική πλειοψηφία.

Παράλληλα, τον καιρό της Λατινοκρατίας, της Τουρκοκρατίας, αλλά και στην διάρκεια της κατοχής κάποιων περιοχών της Ελλάδας από Αλβανούς, Σέρβους ή Βουλγάρους ηγεμόνες, αυτοί που ήταν πολύ λιγότεροι με τον στρατό τους σε σχέση με τον ντόπιο πληθυσμό δεν ήρθαν σε ανάμιξη μαζί του από μονοί τους.

Και αυτοί, γιατί από την μια ήθελαν να έχουν σκλάβους, και αν π.χ. τους εξισλάμιζαν όλους ή τους έκαναν καθολικούς με την βία (αν και το προσπάθησαν σε ένα μέρος τους), θα έπρεπε να τους δώσουν πλήρη πολιτικά δικαιώματα.

Στην περίπτωση αυτή, οι υπόδουλοι δεν θα ήταν σκλάβοι τους, δεν θα έπρεπε να πληρώνουν τους βαριές φόρους ή να κάνουν τις καταναγκαστικές εργασίες που τους επέβαλαν, ενώ οι κατακτητές φοβόνταν συνάμα ότι αν «αναμειγνύονταν» με τους υπόδουλους, μπορεί και οι ίδιοι να έχαναν την αίσθηση καταγωγής και την πιστή τους αντί για τους υπόδουλους.

Οι δε Έλληνες αυξήθηκαν πληθυσμιακά με την κάθοδο Ελλήνων από την Βόρεια Ήπειρο στην κυρίως Ελλάδα ύστερα από αποτυχημένες επαναστάσεις αυτών κατά των κατακτητών τους, π.χ. την Μοσχόπολη ή από την πόλη Άρβανον, της οποίας οι Έλληνες κάτοικοι ονομάζονταν επειδή κατάγονταν από αυτή, «Αρβανίτες» και μιλούσαν πολύ καλά, τόσο τα Ελληνικά, όσο και τα Αλβανικά, επειδή τα είχαν μάθει αναγκαστικά υπό Αλβανική κατοχή.

Τόσο ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης. όσο και ο Ρωμαίος στρατηγός Σκιπίων ο Αφρικανός συνέλαβαν κατασκόπους των Ελλήνων και των Καρχηδονίων, αλλά τους αφήσαν επίτηδες ελευθέρους σε ένα είδος ψυχολογικού πολέμου, πιστεύοντας ότι θα τρομάζαν τους εχθρούς τους με την πληροφόρηση του μεγέθους των τεράστιων και ισχυρών στρατών τους.

Ο ένδοξος και ηρωικός βασιλιάς της Σπάρτης Λεωνίδας όπως και ο ένδοξος και ηρωικός προγονός του ο Ηρακλής πέθανε και αυτός στα βουνά των Θερμοπυλών.

Ο ηρωικός Ταγματάρχης Σταύρος Τσιγγέλης, ο οποίος στους Βαλκανικούς Πολέμους ξεκίνησε ως απλός στρατιώτης, αλλά λόγω του μεγάλου θάρρους (πολέμαγε πάντα πρώτος στην πρώτη γραμμή) και των ικανοτήτων του έφτασε στο αξίωμα αυτό με προαγωγή επ’ ανδραγαθία, σκοτώθηκε στο Όρος Άγκιστρο (αλλιώς Τσιγκέλι), του οποίου ένας λόφος πήρε προς την τιμήν του το όνομα του (όπως ακριβώς και το Όρος Κολοκοτρώνης στην Αιγιάλεια πηρέ τον όνομα του από τον ομώνυμο ηρώα της Επανάστασης της Εθνεγερσίας το 1821).

Ο Σταύρος Τσιγγέλης πολέμησε και σκοτώθηκε στην πρώτη γραμμή στο ύψωμα αυτό, αλλά παρά τον θάνατο του, οι συμπολεμιστές του νίκησαν τους Βουλγάρους πάνω σε αυτό, όπως ακριβώς και ο Βρασίδας στην Αμφίπολη νίκησε στην Αρχαιότητα τους Αθηναίους εχθρούς του αν και σκοτώθηκε στην διάρκεια της, ακούγοντας πρώτα την νίκη του, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Επαμεινώνδα στην Μαντίνεια.

Όλες οι προαναφερόμενες ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, που εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο, είναι μόνο λίγες από τις πολλές που συνέβησαν στον διάβα των Αιώνων, και συνέλαβαν σημαντικά στην διαμόρφωση της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.