Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΩΝ ΣΥΡΑΚΟΥΣΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΩΝ ΣΥΡΑΚΟΥΣΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ            
                                                  

                                                                                                                                     Γράφει ο Αλώπηξ

Οι Συρακούσες από το 410 π.Χ. βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Καρχηδόνιους, στον οποίο ο Διονύσιος διακρίθηκε ιδιαίτερα πολεμώντας  επιτυχώς και ανακηρύχτηκε στρατηγός αυτοκράτωρ.  αν και πολλοί Συρακούσιοι ήταν αντίθετοι επειδή είχε πάρει με το μέρος του στρατιώτες και λαό, άλλοτε συκοφαντώντας και άλλοτε δωροδοκώντας. Αναδείχτηκε τύραννος, με την βοήθεια των μισθοφόρων του το 405 π.Χ.

Ήταν σκληρός, ιδιαίτερα δεσποτικός και φιλόδοξος, θανάτωσε πολλούς πολιτικούς του αντιπάλους, δήμευσε περιουσίες, καθώς και τους θησαυρούς των ιερών και ήρθε σε συνεχείς αναμετρήσεις με τους Καρχηδόνιους  για τον έλεγχο της Σικελίας.

Το 407 π.Χ. οι Συρακούσιοι έστειλαν πρεσβεία στην Καρχηδόνα για να διαπραγματευθούν συνθήκη ειρήνης, αλλά οι Καρχηδόνιοι απέρριψαν τις προτάσεις τους και άρχισαν να στρατολογούν μεγάλες μισθοφορικές δυνάμεις.

Πρώτα επιτέθηκαν και κατέλαβαν τον Ακράγαντα, μετά τον Σελινούντα, με στρατό για 120.000 ανδρών και ύστερα ο  επικεφαλής τους  Ιμίλκων, οι Συρακούσιοι έστειλαν στρατεύματα, αλλά οι στρατηγοί τους αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και οι πολίτες οργισμένοι αποφάσισαν μετά από πρόταση του Διονύσιου, ο οποίος διακρίθηκε ιδιαίτερα πολεμώντας να τους καθαιρέσουν.

Ο Διονύσιος κατηγόρησε τους στρατηγούς της πόλης για εσχάτη προδοσία, πρότεινε να καταδικαστούν σε θάνατο, ενώ παράλληλα κατηγόρησε και  τους πλούσιους συμπολίτες του σαν  προδότες, και εισηγήθηκε  να δημευτεί η περιουσία τους, προκειμένου αυτός να βρει  τα απαραίτητα χρήματα για να στρατολογήσει μισθοφόρους.

Επίσης έπεισε τον Δήμο να τον ανακηρύξει στρατηγό αυτοκράτορα. Λίγες μέρες αργότερα έφτασε στη Γέλα ως αρχιστράτηγος ενός στρατεύματος που αριθμούσε 30.000 πεζούς και 1.000 ιππείς. Στην μάχη που ακολούθησε ηττήθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει στις Συρακούσες. 

Ο στρατός του Ιμίλκωνα έφτασε κοντά στις Συρακούσες το 396π.Χ. Οι οχυρώσεις της πόλεις ήταν εξαιρετικές και οι πολιορκούμενοι με συνεχείς αντεπιθέσεις πλήττουν τον στρατό των Καρχηδονίων, οι οποίοι έχοντας να αντιμετωπίσουν και επιδημίες και τελικά μετά από μακρά και σκληρή πολιορκία  ο  Καρχηδόνιος στρατηγός Ιμίλκων λύνει την πολιορκία και γυρίζει  στην πατρίδα του,  μαζί με στρατιώτες του, έχοντας υποστεί τεράστιες απώλειες (Εκεί ύστερα από την γενική κατακραυγή για την ήττα του αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει). 

Ύστερα ο Διονύσιος ήρθε σε συνεχείς πολέμους με τους Καρχηδόνιους  και κατόρθωσε να επεκταθεί ως το δυτικό άκρο της Σικελίας.

Στην σύγχρονη εποχή μόνο μία χώρα υπέστη συνεχείς εισβολές και πολιορκίες και κατόρθωσε να τις αποκρούσει και να μεγαλουργήσει: Η Ρωσία. Αυτό συνέβη με την εισβολή στην χώρα αυτή το έτος 1708 από τον βασιλιά Κάρολου του 12ου της Σουηδίας, ο οποίος οργάνωσε εκστρατεία κατά της Ρωσίας με σκοπό να καταλάβει την Μόσχα, αλλά απέτυχε ολοσχερώς και συνετρίβη στην μάχη της Πολτάβας. 

Ακολούθησε η εισβολή του Ναπολέοντα, που είχε σαν σκοπό την πλήρη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική νίκη επί της Ρωσίας, αλλά κατέληξε στην τελική ήττα και υποχώρηση του, τόσο λόγω της ηρωικής αντίστασης των Ρώσων, όσο και του Ρωσικού χειμώνα.

Η πιο γνωστή εισβολή στην Ρωσία στην νεότερη ιστορία, ήταν αυτή της Γερμανίας το 1940, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Ο Χίτλερ (ως νέος Ιμίλκων) εισέβαλε στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης με σκοπό να αποκτήσει «ζωτικό χώρο» (ουσιαστικά νέα εδάφη για αποικισμό από τους Γερμανούς), νέους πληθυσμούς που θα χρησιμοποιούσε ως σκλάβους, να επιτύχει την κατάληψη των πετρελαιοπηγών του Καυκάσου, να ρίξει τον άθεο κομμουνιστή Στάλιν (ο ασεβής προς τα ιερά και ιδιαίτερα σκληρός για τον λαό του, όπως ο Σοβιετικός ηγέτης, Διονύσιος των Συρακουσών ονομαζόταν και Στάλιν της αρχαιότητας) και το καθεστώς του.

Παράλληλα προσπάθησε να καταλάβει τα εύφορα γεωργικά εδάφη της Ουκρανίας, μαζί με τα πολεμικά της εργοστάσια και τα ορυκτά της και τέλος καταφέρει μέσω Καυκάσου να προελάσει προς την Μέση Ανατολή και να καταλάβει τις πετρελαιοπηγές της, εκδιώκοντας παράλληλα τους Βρετανούς από τις εκεί αποικίες τους και σε συνδυασμό με την Γερμανική προέλαση από την Αφρική να φτάσουν ως τις Ινδίες και εκεί να συναντήσουν τους σύμμαχους τους Ιάπωνες.

Πραγματικά η Γερμανική εισβολή ξεκίνησε θεαματικά, για άλλη μία φορά από τα γερμανοκρατούμενα εδάφη της Πολωνίας,  οι Γερμανοί σύντομα περικύκλωσαν, κατέστρεψαν ή αιχμαλώτισαν τεράστιες δυνάμεις των Σοβιετικών στα σύνορα (και κατέλαβαν τεράστιες επαρχίες των Σοβιετικών (όπως έκαναν και οι Καρχηδόνιοι στις Συρακούσες), και άρχισαν την άγρια πολιορκία αυτών των πόλεων (του Λένινγκραντ, της Μόσχας και του Στάλινγκραντ).

Όμως οι Σοβιετικοί εφαρμόζοντας  άγριο ανταρτοπόλεμο και τον άγριο ρωσικό χειμώνα, άντεξαν στην πολιορκία και σύντομα εξαπέλυσαν μία σαρωτική αντεπίθεση, η οποία απώθησε τα Γερμανικά στρατεύματα πέρα από τα σύνορα και σε διάστημα τριών ετών πέτυχαν την ολοκληρωτική συντριβή του Γ’ Ράιχ και την συμμάχους ολοκληρωτική κατάληψη της Γερμανίας (Της οποίας ο ηγέτης Αδόλφος Χίτλερ, όπως και της Καρχηδόνας Ιμίλκων,  αυτοκτόνησε).

Στην νεότερη αποχή ένας εν αντιθέσι με τους προηγούμενους άθεους και ασεβείς ηγέτες (Στάλιν, Διονύσιο), ευσεβής Πούτιν (ο οποίος πήρε και αυτός, όπως και ο Στάλιν και ο Διονύσιος, πραξικοπηματικά την εξουσία μετά το πραξικόπημα των πατριωτών σιλοβίκι κατά του Γιέλτσιν) συνάντησε και αυτός την επιθετικότητα της Δύσης κατά της χώρας του, η οποία προσπάθησε με την υποστήριξη και τον εξοπλισμό νεοναζιστικών ομάδων στην Ουκρανία, να εγκαθιδρύσει μία φιλογερμανική κυβέρνηση και να υφαρπάξει τον έλεγχο των αγωγών της χώρας αυτής, με την παράλληλη οικειοποίηση των πρώτων υλών της, την ενσωμάτωσή της στο δυτικό άρμα και την ΕΕ, μαζί με την παράλληλη αποδυνάμωση της Ρωσίας.

Η προσπάθεια αυτή απέτυχε και δεν φαίνεται πιθανότητα μακροπρόθεσμα η Δύση να μπορέσει να επικρατήσει στην Ουκρανία. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι η  ιστορία αυτή θα οδηγήσει σε μία επανάληψη της ιστορίας των Συρακουσών (Ρωσίας) και της Καρχηδόνας (Γερμανίας) και για άλλη μία φορά οι Συρακούσες (Ρωσία) θα οδηγηθούν στην εδαφική εξάπλωση και κυριαρχία μετά την νίκη επί των αντιπάλων τους.