ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 9

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 9

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει μόνο τα σημαντικότερα και διασημότερα περιστατικά και προσωπικότητες της ιστορίας, τα οποία την επηρέασαν και διαμόρφωσαν σημαντικά με τις πράξεις τους, και των οποίων πολλές φορές ο βίος και οι πράξεις μοιάζουν καταπληκτικά.

Όμως υπάρχουν και λιγότερο γνωστές ιστορικές ομοιότητες προσώπων και γεγονότων στην ιστορία που διαμόρφωσαν σημαντικά σε αυτή. Κάποιες από αυτές αναφέρονται και στο παρόν άρθρο.

Έτσι, η σχεδόν πλήρη περικύκλωση του στρατού του και ήττα του στην Περσία από τις ψευδείς πληροφορίες ενός ντόπιου βοσκού «πέτυχε» ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, όπως και ο Φρειδερίκος ο Μέγας στο Κούνερσντορφ από έναν ντόπιο αγρότη από τους Ρώσους και τους Αυστριακούς.

Ο Αντίπατρος ο Νεότερος και ο Αντίοχος ο Η’ ο Γρυπός των Σελευκιδών σκότωσαν και οι δύο την μανά τους.

Παραλίγο να αιχμαλωτιστεί κατά την υποχώρηση του από την Μόσχα ο Ναπολέοντας από τους Κοζάκους και ο Μέγας Φρειδερίκος στο Κούνερσντορφ, ενώ και οι δύο σωθήκαν από την επέμβαση της προσωπικής τους σωματοφυλακής, ενώ και στις δύο αυτές μάχες δεν άκουσαν τις συνετές συμβουλές των επιτελαρχών τους, Στρατάρχη Νταβού και πρίγκιπα Ερρίκου (του αδερφού του Φρειδερίκου).

Οι Κοζάκοι έσφαξαν όσους Πρώσους τραυματίες βρήκαν στο στρατόπεδο του Κούνερσντορφ εγκαταλειμμένους και οι Πέρσες του Δαρείου του Γ΄ όσους Έλληνες τραυματίες βρήκαν στο εγκαταλειμμένο στρατόπεδο της Ισσού.

Η μάχη του Κούνερσντορφ ήταν ότι η μάχη του Άσπερν-Έσλινγκ για τον Μέγα Ναπολέοντα.

Ο Φίλιπ Ερουλίν, ο διοικητής της Λεγεώνας των Ξένων και των αλεξιπτωτιστών της έχασε τον παππού του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον πατερά του στον πόλεμο της Ινδοκίνας.

Η Βέρμαχτ είχε την Γεωργιανή Λεγεώνα και οι Βρετανοί την Εβραϊκή.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν συνέχεια του πρώτου και ο Επταετής Πόλεμος συνέχεια του Πολέμου της Αστρικής Διάδοχης.

«Πόλεμο αστραπή» έκανε ο Πρώσος Μέγας Φρειδερίκος εισβάλοντας στην Σαξονία και η Βέρμαχτ εισβάλοντας στην Δυτική Ευρώπη.

Έμαθαν τις τακτικές και την στρατηγική των αντιπάλων τους και τους νίκησαν με αυτές οι Ρωμαίοι των Καρχηδονίων στους Καρχηδονιακούς Πολέμους (τους ελιγμούς, την χρήση του πεζικού και του ιππικού στην περικύκλωση, παραπλάνηση και εξόντωση των εχθρών) και οι Σοβιετικοί και οι Αμερικανοί των Γερμανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (τον πόλεμο αστραπή και την χρήση αεροπορίας και τανκ σε αυτόν).

Οι Γάλλοι στον Τριακονταετή Πόλεμο εδωσαν χρήματα, όπλα ενάντια στους εχθρούς των Αψβούργων (Σουηδών, Δανών, Γερμανών προτεσταντών) και στο τέλος εισήλθαν στον πόλεμο εναντίον τους, όπως έκαναν και στον Επταετή Πόλεμο χρηματοδοτώντας τους εχθρούς των Πρώσων και των Βρετανών (Ρώσους, Αυστριακούς, Ισπανούς), ενώ και οι Βρετανοί χρηματοδοτούσαν ενάντια στους εχθρούς τους, τους Πρώσους και  τους Πορτογάλους.

Ο ιδρυτής της Opus Dei, ο Ισπανός ιερέας Χοσέ Μαρία Εκρίβα, πέθανε από ξαφνικό καρδιακό επεισόδιο, όπως και ο Γερμανός καγκελάριος Στρέσεμαν και ο Γιόζεφ Μένγκελε.

Τατουάζ με τον Ιαπωνικό κόκκινο δράκο, το σύμβολο της Αυτοκρατορικής εξουσίας, μετά το 1.854 μ.Χ., έκαναν πρώτοι ο Αυστριακός διάδοχος του θρόνου Φραγκίσκος-Φερδινάνδος, ο Γεώργιος ο Ε΄ της Μεγάλης Βρετάνιας και ο Νικόλαος ο Β΄ της Ρωσίας. 

Ο Μουσολίνι εμπνεύστηκε και ήθελε να αναβιώσει τόσο την Αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όσο και την Βενετική Αυτοκρατορία.

Οι Βρετανοί είπαν ψέματα στους Ινδούς ότι αν τους βοηθούσαν να νικήσουν τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους πολεμώντας για αυτούς θα τους έδιναν την ανεξαρτησία τους, υπόσχεση που φυσικά δεν τήρησαν, με αποτέλεσμα αυτοί να επαναστατήσουν μεταπολεμικά εναντίον τους και να επιτύχουν την ανεξαρτησία τους με αίμα, με ένα όμως διαιρεμένο κράτος λόγω των συνομωσιών των Βρετανών από τον επακόλουθο εμφύλιο σε αυτό.

Οι Βρετανοί είπαν ψέματα και στους Έλληνες της πάντα Ελληνικής Κύπρου ότι αν τους βοηθούσαν να νικήσουν τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους πολεμώντας για αυτούς θα τους άφηναν να ενωθούν με την Ελλάδα, υπόσχεση που φυσικά δεν τήρησαν, με αποτέλεσμα αυτοί να επαναστατήσουν μεταπολεμικά εναντίον τους και να επιτύχουν την ανεξαρτησία τους με αίμα, με ένα όμως διαιρεμένο κράτος λόγω των συνομωσιών των Βρετανών και την εισβολή και κατοχή του Βορείου τμήματος της Κύπρου από τους Τούρκους το 1.974 μ.Χ.

Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες απήγαγαν και εκτέλεσαν τον Άλντο Μόρο και η RAF τον Σλάιχερ.

Ο Εβγένι Αρτεμίτζε ονομάστηκε «μικρός Στάλιν», όπως και ο Ζαχαριάδης.

Οι Πτολεμαίοι πλημύρισαν τα φράγματα της Αιγύπτου στον Νείλο με την εισβολή του Αντίοχου του Γ΄ του Μέγα στην χωρά τους, ενώ και ο Κινέζος στρατηγός Λιου Μπανγκ των Χαν χάρις στην χρήση ενός ποταμού τον οποίο έστριψε με τεχνικά έργα στην κοίτη του και την κατασκευή ενός φράγματος κατάφερε  να πλημμυρίσει τον στρατό αντιπάλων του όταν αυτός περνούσε τον ποταμό και να τους  νικήσει πνίγοντας τους.

Οι ΗΠΑ βάφτισαν τις επιθέσεις τους κατά του Αφγανιστάν και του Ιράκ ως «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» για να μην κάνουν τους μουσουλμάνους να πιστέψουν ότι κήρυξαν σταυροφορία κατά του ισλάμ και οι Ρώσοι τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» κατά των Ουκρανών ναζί για να μην πιστέψει κάνεις ότι κήρυξαν τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Το 1.908 μ.Χ. έγιναν μάχες με μαγκούρες στην Ελληνική Βουλή και οι βουλευτές πιάστηκαν στα χέρια, όπως συμβαίνει συχνά στην Τουρκία στις μέρες μας.

Το 1.924 μ.Χ. ο Ελληνικός λαός απελπισμένος δέχτηκε τον Βενιζέλο σαν «σωτήρα», όπως και το 1.909 μ.Χ., ενώ το ίδιο έκανε και το 1.828 μ.Χ. με τον Καποδίστρια.

 Κατά την ναυμαχία της Λήμνου ο τουρκικός στόλος ηττήθηκε από το Θωρηκτό Αβέρωφ υπό τον Κουντουριώτη και τον Ελληνικό στόλο και κλείστηκε στα Δαρδανέλια, όπως και σε πολλές ναυμαχίες με τον Μιαούλη στην Επανάσταση του 1.821 μ.Χ., ενώ ο Ναύαρχος Κουντουριώτης έκανε και πολλούς ριψοκίνδυνους αλλά νικηφόρους και πολύπλοκους ελιγμούς όπως ο Ναύαρχος Νέλσον στο Τραφάλγκαρ.

 Εθνικόφρονες ομάδες στην Μεσσηνία το 1.946 μ.Χ. εισέβαλαν με την βία και με επικεφαλής τον Μάγγανα κατέλυσαν τις νόμιμες τοπικές αρχές σε πολλές πόλεις και εξόντωσαν τους εχθρούς τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Μελανοχίτωνες του Μουσολίνι σε πολλές πόλεις της Βόρειας Ιταλίας λιγο πριν την «Πορεία προς την Ρώμη».

Το 1..927 μ.Χ. ο δικτάτορας Πάγκαλος έκοψε το χαρτονόμισμα της εποχής στο ¼ με τιμή αξίας 25% έκαστος και με την αλλαγή των υπολοίπων με ομόλογα 6% από τους κάτοχους τους για να επιτύχει εσωτερικό αναγκαστικό ομολογιακό δάνειο με κέρδος 2.000. 000 δραχμές για το κράτος.

Αλλά και παλαιοτέρα ο Πρωτοπαπαδάκης το 1.922 μ.Χ. πέτυχε εσωτερικό δάνειο με το κόψιμο του χαρτονομίσματος στα δύο με 50% αξία έκαστος και με την ανταλλαγή τους με ομόλογα με κέρδος 1.550.000 για το κράτος.

«Νέστωρας της πολιτικής» ονομάστηκε ο Ηλίας Ηλιού και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.

Με βία και νοθεία το 1.866 μ.Χ. κέρδισε τις εκλογές ο Δ. Βούλγαρης, όπως παλαιοτέρα ο Κωλέττης και το 1.960 το παλάτι και ο Καραμανλής.

Κατά την κηδεία του Κωστή Παλαμά ο Σεφέρης και ο Άγγελος Σικελιανός με τους λόγους τους ξεσήκωσαν τον λαό κατά των Γερμανών, όπως παλαιοτέρα και ο Αντώνιος στην κηδεία του Καίσαρα με τον λόγο του τον Ρωμαϊκό λαό κατά των δολοφόνων του.

Αλλά και το 1.973 μ.Χ. με την κηδεία του Σεφέρη, ο κόσμος άρχισε συνθήματα κατά της χούντας, όπως έκανε νωρίτερα και με την κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβύτερου.

Το νεκρό σώμα του λαοφιλούς Καποδίστρια, όπως και της λαοφιλούς Εβίτας Περόν ταριχεύτηκε μετά θάνατον.

Το 1.821 μ.Χ. με διάταγμα του Σουλτάνου οι Τούρκοι άρχισαν να σφάζουν και να διώκουν πολλούς Έλληνες στην Μικρά Ασία και την Πόλη, όπως ακριβώς έκαναν και στα Σεπτεμβριανά με διαταγή του Μέντερες.

Το 1.942 μ.Χ. με παθητική αντίσταση προέβησαν σε διαμαρτυρία οι ανάπηροι κατά των Γερμανών, όπως έκανε και ο Γκάντι στην Ινδία κατά των Βρετανών.

Το 1.913 μ.Χ. Μοναχοί στον Άθω απείλησαν να κάψουν τα Μοναστήρια αν η Χερσόνησος δεν παραδίνονταν στην Ελλάδα, όπως και ο Μπάλλιαν το Τέμενος του Ομάρ στα Ιεροσόλυμα αν ο Σαλαντίν καταλάμβανε με έφοδο την πόλη και έσφαζε τους Χριστιανούς.

Το 1.947 μ.Χ. η μέχρι τότε Βρετανική κηδεμονία της Ελλάδας αντικαταστάθηκε από αυτή των ΗΠΑ.

Το 1.991 μ.Χ. έγινε ειδικό δικαστήριο για τον Μητσοτάκη και το 1.989 μ.Χ. για τον Παπανδρέου.

Όταν δεν έπιασε το δηλητήριο που του εδωσαν οι συνομωσίες έπνιξαν τους Ρωμανό Γ’, Κόμοδο και Ρασπούτιν.

Στην ναυμαχία του Φλαμαντέλα κατά των Τούρκων στην Προποντίδα το 1.453 μ.Χ. πέντε Ελληνικά πλοία κέρδισαν 145 τουρκικά, όπως και τα λιγότερα Ελληνικά πλοία νίκησαν τον πολλαπλάσιο περσικό στόλο στην ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Το 1.804 μ.Χ. έπεσαν και πνίγηκαν οι άντρες και οι γυναίκες στον ποταμό Ασπροπόταμο για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων, όπως και η Αναστασία, η σύζυγος του Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλα για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων και του μοχθηρού αδερφού του Ραντού.

Η Δέσπω Μπότσαρη ανατίναξε τον Πύργο του Δημούλα οπού είχε καταφύγει μαζί με τις κόρες, τις νύφες και τα εγγόνια της για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων, όπως και ο Ηγούμενος Γαβριήλ έκανε με άλλους πατριώτες στο Αρκάδι.

Κρέμασε από τα κατάρτια ο Καπουτάν Πασάς Κάραλης 70 Χιώτες, ενώ και ο πειρατής Ένταρντ Λόου κρέμασε έναν καπετάνιο από τα πλοία που αιχμαλώτισε.

Το 1.944 μ.Χ. αντιστάθηκαν μέχρι θανάτου σε ένα σπίτι ο Δ. Αυγέρης, ο Κ. Φωτόπουλος και Θ. Κιομενίδης, όπως και ο Παύλος Μέλας στην Σιάτιστα το 1.904 μ.Χ.

Στο Γαλάτσι της Μολδοβλαχίας ο Καρπενησιώτης με γιουρούσι ξέφυγε από τους Τούρκους, όπως και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στο Χάνι της Γραβιάς, αλλά και πολλοί οπλαρχηγοί στην Έξοδο του Μεσολογγίου.

Το 1.924 μ.Χ. οι Τούρκοι ξεκίνησαν ανθελληνικούς διωγμούς στην Μικρά Ασία, όπως και το 1.955 μ.Χ. στην Πόλη και την δεκαετία του 1.970 μ.Χ. στην Ίμβρο και την Τένεδο.

Η πρώτη Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1.814 μ.Χ. από τους Νικόλαο Σκουφάς, Αθανάσιο Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθο  στην Οδησσό κατά των Τούρκων και η δεύτερη το 1.941 μ.Χ. στην Λάρισα από τους Ευάγγελο Αβέρωφ και Νικόλαο Ράπτη κατά των Γερμανών.

Ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης ονομάστηκε για την ρητορική του ικανότητα «Ο Δημοσθένης της σύγχρονης Ελλάδας».

Το 1.913 μ.Χ. οι Κρήτες βουλευτές έγιναν δεκτοί στην Ελληνική Βουλή, όπως και οι Βορειοηπειρώτες το 1.914 μ.Χ.

«Γέρος της Αντίστασης» ονομάστηκε ο Γιώργος Σιάντος.

Το 1.825 μ.Χ. οι Τούρκοι στο Μεσολόγγι χρησιμοποίησαν σκλαβους που μετέφεραν άμμο για να επιχωματώσουν την τάφρο του, όπως έκανε παλαιοτέρα και ο Τζένκινς Χαν (αυτός χρησιμοποιώντας και ανθρώπους για τον σκοπό αυτό ως χώμα αντί μόνο χώματος), αλλά και οι Γαλάτες κατά των Ρωμαίων στην πολιορκία της Αλεσίας.

Κρέμασε 6.000 Γενίτσαρους ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β΄ στην Πόλη ως παραδειγματισμό, όπως και ο Κράσσος 6.000 επαναστατημένους πρώην σκλαβους και μονομάχους στην Αππία Οδό, ενώ και ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλας παλούκωσε 8.000 Τούρκους στρατιώτες έξω από το Τιργκόβιστε.

Οι αιρετικοί Βουλγάροι εξαρχικοί αντικαταστούν με την βία στα εδάφη που είχαν καταλάβει τους Έλληνες Αρχιερείς και αρπάζαν τις Εκκλησίες και τα Μοναστήρια τους, όπως στις μέρες μας οι αιρετικοί του Επιφάνιου αντικαθιστούν με την βία στα εδάφη που έχουν καταλάβει τους Ρώσους Αρχιερείς και αρπάζαν τις Εκκλησίες και τα Μοναστήρια τους.

Αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Βενιζέλου έγινε το 1.920 μ.Χ. στην Μασσαλία και το 1.933 μ.Χ. στην Κηφισιά.

Στα κατεχόμενα στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας οι Τούρκοι μετέφεραν Τούρκους εποίκους στα σπίτια που κατέλαβαν, όπως κάνουν το ίδιο στις μέρες μας με Τουρκομαθούς εποίκους στο Βόρειο Ιράκ και την Βόρεια Συρία.

Το 1.821 μ.Χ. οι Τούρκοι σούβλισαν Έλληνες σαν τον Αθανάσιο Διάκο, όπως έκανε και ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλας με τους εχθρούς του, αλλά και ο Κιουταχής το 1.822 μ.Χ. όταν σούβλισε δύο Έλληνες στον Αέριο Πάγο.

Το 1.988 μ.Χ. το έσκασε με ελικόπτερο από την χώρα ο Κοσκωτά, όπως έκανε και ο Ντε Λα Ρούα στην Αργετινή το 2001 μ.Χ.

Το 1.822 μ.Χ. υπήρχε κανιβαλισμός στους Τούρκους του Ναυπλίου, όπως γίνονταν και το 1.924 μ.Χ. στην ΕΣΣΔ.

Στο Μεγάλο Σπήλαιο το 1.943 μ.Χ. σκότωσαν δέκα Μοναχούς, όπως και το 1.945 μ.Χ. στην Αγιά Λαύρα οπού σκότωσαν πέντε Μοναχούς, ενώ και οι Τούρκοι κατέστρεψαν το Μοναστήρι της Μονής Ομπλού το 1.821 μ.Χ. και σκότωσαν αρκετούς Μοναχούς της (https://ikivotos.gr/post/11370/h-ekklhsia-to-1821-ta-monasthria-toy-agwna).

Το 1.909 μ.Χ., όπως και το 1.920 μ.Χ. ιδρύθηκε Σύνδεσμος Εθνικής Άμυνας.

Ανεπιτυχώς προσπάθησε να αυτοκτονήσει όταν ήταν αιχμάλωτος των Τούρκων ο Ρήγας και ο Ναπολέοντας το 1.814 μ.Χ.

Το 1099 μ.Χ. οι Σταυροφόροι με την σφαγή που έκαναν στο Τέμενος του Ομάρ το αίμα έφτασε ως το χαλινάρι των αλόγων, όπως έγινε και στην Αγία Σοφιά στην Πόλη όταν την κατέλαβαν οι Σταυροφόροι πρώτα και ύστερα οι Τούρκοι.

Μέσω μίας αφύλακτης πύλης έγινε η ανακατάληψη και η απελευθέρωσέ το 1.261 μ.Χ. της Πόλης από τους Λατίνους και το 1.453 μ.Χ. η Πόλη καταλήφθηκε από τους Τούρκους και μέσω μιας αφύλακτης πύλης, της Κερκόπορτας.

Σαν σήμερα το 869 μ.Χ. καταστροφικός σεισμός έπληξε την Αγιά Σοφιά. Στις 9 Ιανουαρίου του 869 μ.Χ. ισχυρός σεισμός έπληξε την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να προκληθούν σημαντικές καταστροφές και ανθρώπινα θύματα.

Την εποχή εκείνη στο θρόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας βρισκόταν ο Βασίλειος Α’ ο Μακεδών, ιδρυτής της Μακεδονικής Δυναστείας. Οι σεισμολόγοι στις μέρες μας υπολόγισαν ότι ο σεισμός ήταν μεγέθους 6,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και εντάσεως 8 βαθμών της κλίμακας Μερκάλι.

Ο βυζαντινός συγγραφέας Νικήτας Παφλαγών (περίπου 885 μ.Χ. – μέσα του 10^ου Αι. μ.Χ.) χαρακτήρισε τον σεισμό «φρικωδέστατο» και ανέφερε ότι πολλές εκκλησίες, φρούρια και σπίτια γκρεμίστηκαν, ενώ μεγάλος αριθμός ανθρώπων και ζώων σκοτώθηκε. Ο ναός της Αγίας Σοφίας ρηγματώθηκε σε πολλά μέρη, ενώ κατέπεσε ο μεγάλος τρούλος του ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τω Σίγματι.

Την ώρα εκείνη στο ναό ετελείτο θεία λειτουργία. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο τρίχρονος Λέων, ο μετέπειτα Αυτοκράτορας Λέων ΣΤ’ ο Σοφός, που σώθηκε από τύχη αγαθή. Τον σεισμό φαίνεται να είχε προβλέψει ο βυζαντινός λόγιος Λέων ο Μαθηματικός ή Φιλόσοφος (περίπου 790 μ.Χ. – μετά το 869 μ.Χ.), ο οποίος διακρινόταν για τις αστρολογικές του προβλέψεις. Το γεγονός του μεγάλου σεισμού της Κωνσταντινούπολης αναφέρεται και σε κώδικα της Εθνικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων, αλλά με ημερομηνία 10 Ιανουαρίου.

Η μνήμη του σεισμού έχει περιληφθεί στο εορτολόγιο της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας και τιμάται κάθε χρόνο στις 9 Ιανουαρίου. Γιατί η Αγιά Σοφιά αντέχει έως και 7.6 Ρίχτερ. Η Αγιά Σοφιά εγκαινιάστηκε το 537 μ.Χ. Από τότε έχει αντέξει 65 σεισμούς, με πιο ισχυρό εκείνον του 1.999 μ.Χ., μεγέθους 7.6 ρίχτερ.

Ο επιβλητικός ναός της βασιλεύουσας  είναι ένα εντυπωσιακό ορθογώνιο οικοδόμημα,  κτισμένο σε αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλικής με τρούλο.   Τέσσερις τεράστιοι  κτιστοί τετράγωνοι στύλοι στηρίζουν τα τέσσερα μεγάλα τόξα πάνω στα οποία εδράζεται ο τρούλος.

Κατασκευάστηκε από τους μηχανικούς Ανθέμιο  και Ισίδωρo. Οι Βυζαντινοί τεχνίτες  είχαν διαλέξει προσεκτικά τα υλικά τους. Η απαράμιλλη αρχιτεκτονική συνδυάστηκε με τα καταλληλά κονιάματα. Λέγεται ότι ο ασβέστης είχε ζυμωθεί με λάδι αντί για νερό για καλύτερη αντοχή.

Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στην Αγιά Σοφιά είναι ένα είδος πυρίμαχου τούβλου. Είναι  δώδεκα φορές πιο ελαφρύ από το κανονικό τούβλο και αντέχει στην ένταση που προκαλεί ο σεισμός. Η Αγιά Σοφιά εκτός από σεισμούς έχει αντέξει μεγάλους πολέμους και ληστρικές επιδρομές. Κατά την άλωση της Κωνσταντινούπολης ήταν ήδη 800 ετών (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2023/01/869.html).

Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιήσουν υδράργυρο στο αποθετικό τους σύστημα και στο σύστημα ύδρευσης που τους προκάλεσε πολλές δηλητηριάσεις, όπως και οι Μάγιας χρησιμοποιούσαν υδράργυρο, μια τοξική ουσία για Αιώνες στα φαγητά, τα προϊόντα και τα κεραμικά και τις ζωγραφιές τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι τους δηλητηρίαζε (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/7143143_magia-hrisimopoioysan-mia-toxiki-oysia-horis-na-gnorizoyn-oti-toys).

Το 1.825 μ.Χ. οι Έλληνες έκαναν επιτυχή έξοδο στο Μεσολόγγι και προκάλεσαν πολλές καταστροφές στους Τούρκους πολιορκητές, όπως έκαναν και το 626 μ.Χ. οι μεσαιωνικοί προγονοί μας προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Αβαροσλάβους.

Το 1.826 μ.Χ. στην πολιορκούμενη από τους Τούρκους Αθήνα, στην Ακρόπολη, οι Έλληνες κατάφεραν να καταστρέψουν τα υπόγεια λαγούμια με μπαρούτι των Τούρκων και να την σώσουν εξοντώνοντας πολλούς Τούρκους, όπως έκαναν και οι Βιεννέζοι με τα υπόγεια λαγούμια με μπαρούτι των Τούρκων στην δεύτερη πολιορκία της Βιέννης και να την σώσουν το 1.683 μ.Χ.

Με νυχτερινή επίθεση στο στρατόπεδο του Μωάμεθ του Β’ προσπάθησε να τον εξοντώσει ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας, όπως έκανε και ο Μάρκος Μπότσαρης με την επίθεση του στο Καρπενήσι κατά του Ομέρ Βρυώνη.

Το 1.926 μ.Χ. έγινε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Πάγκαλου, όμως ο επίδοξος δολοφόνος του Αντωνόπουλος συνελήφθη και φυλακίστηκε, όπως ακριβώς έγινε και με τον επίδοξο δολοφόνο του δικτάτορα Παπαδόπουλο από τον Αλέξανδρο Παναγούλη το 1.968 μ.Χ.

Σε λάκκο με φίδια έριξαν τον βίαιο Βίκινγκ Ράγκναρ Λόμπροκ, όπως έκαναν και οι Βρετανοί στην Μέση Ανατολή που έριχναν σε λάκκο χωρίς νερό δίνοντας τους πρωτα να πιούν αλμυρό νερό όσους μισούσαν.

Το 1.970 μ.Χ. αυτοπυρπολήθηκε ο φοιτητής Κώστας Γεωρκλής στην Ρώμη ως διαμαρτυρία ενάντια στην χούντα του Παπαδοπούλου, όπως έκαναν και βουδιστές στον πόλεμο του Βιετνάμ κατά του τυραννικού καθεστώτος του Ντιεμ.

Το 1.828 μ.Χ. αποχώρησε τελευταίος από τον Μοριά σε βάρκα ο Ιμπραήμ αφού έφυγαν όλοι οι στρατιώτες του, όπως έκανε και ο Σοβιετικός στρατηγός Γκρόμοφ που αποχώρησε τελευταίος όταν ο Σοβιετικός στρατός αποχώρησε από το Αφγανιστάν το 1.989 μ.Χ., όπως και ο τελευταίος Αμερικάνος που έφυγε από το Αφγανιστάν το 2020 μ.Χ ήταν ο τον υποστράτηγος Κρις Ντόναχιου (https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-teleetaios-amerikanos-stratiotes-poe-eykateleipse-to-afyanistan_gr_612db234e4b06e5d80d10db4).

Με την εξόντωση των ληστών Γκαγκούλα και Μπάμπκη, όπως και του Βελουχιώτη, τα κεφάλια τους εκτέθηκαν ως παραδειγματισμό σε παλούκια.

Το 1.862 μ.Χ. ο Θ. Γρίβας προελάσει με στρατό για να καταλάβει πραξικοπηματικά την Αθήνα, όπως έκαναν και στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας το 1.984 μ.Χ.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ξέφυγε από τους Τούρκους το 1.823 μ.Χ. μεταμφιεσμένος σε Τούρκο από έναν από αυτούς που είχε σκοτώσει και μιλώντας τους τουρκικά και αρβανίτικα, όπως έκανε και ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλας με τους στρατιώτες τους, μεταμφιεσμένοι σε Τούρκους από αυτούς που είχαν σκοτώσει και μιλώντας τους τούρκικα.

Και οι δύο αυτοί ικανοί ηγέτες δολοφονήθηκαν τελικά με προδοσία από τους ίδιους τους τους συμπατριώτες και την ολιγαρχία του λαού τους για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά και ταξικά και όχι τα εθνικά τους συμφέροντα, ενώ και οι δύο τους ήταν ατρόμητοι, ευφάνταστοι και όμηροι των Τούρκων στα νιάτα τους.

Το 1.825 μ.Χ. έγινε η εξόντωση του Ντελημπάση του Κιουταχή από τον Καραϊσκάκη με αιφνιδιασμό, όπως και του ανθέλληνα Αλβανού Μέτσε Ντούτσε από τον αδερφό του δολοφονημένου από αυτού Σταύρου Κολοβού, Βασίλειου.

Το 1.920 μ.Χ. ο Βενιζέλος δεν εξελέγη ούτε βουλευτής ύστερα από την εκλογική του συντριβή, όπως έγινε και με τον Τρικούπη όταν και αυτός συνετρίβη εκλογικά στις εκλογές του 1.895 μ.Χ.

Το 1.929 μ.Χ. όπως και το 2008 μ.Χ. είχαμε πτώση τιμών των μετοχών, εν συνέχεια χρεοκοπίες, ακολουθήσε πτώση της βιομηχανικής παραγωγής και πτωχεύσεις των τράπεζων και ανεργία.

Το New Deal υπήρχε στις ΗΠΑ και το Front Populare στην Γαλλία.

Η παγκοσμιοποίηση ξεκίνησε αρχικά από την Αρχαία Φοινίκη, συνεχίστηκε με τον Ελληνιστικό κόσμο και την Ρώμη και μετέπειτα με την Δύση/Φραγκιά, τις ιμπεριαλιστικές/αποικιοκρατικές Αυτοκρατορίες της Δύσης (Ισπανια, Πορτογαλία, Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία) και στις μέρες μας καθοδηγείται από τις ΗΠΑ.

Πρώτα οι Γενοβέζοι και μετά οι Ολλανδοί και οι Άγγλοι εμπόριο ήταν οι μεγάλοι δανειστές και τραπεζίτες της Ευρώπης.

Πριν τους Ρότσιλντ οι ισχυρότεροι τραπεζίτες ήταν οι Μέδικοι στην Φλωρεντία, οι Ντόρια στην Γένοβα, οι Ducci στην Λυών και οι Φούγκερ στο Άουσμπουργκ.

Τα πρώτα μεγάλα χρηματιστήρια της Ευρώπης ήταν πρώτα στην Αμβέρσα, μετά στο Άμστερνταμ και τέλος στο Λονδίνο.

«Ισπανός Μουσολίνι» ονομάστηκε ο δικτάτορας Πρίμο Ντε Ριβιέρα και «Τούρκος Μουσολίνι» ο Κεμάλ Αττατούρκ.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Μαξιμιανός ο Θραξ ήταν και παλαιστής, όπως και ο Κόμοδος «μονομάχος».

Το σώμα του Σηιανού στην Ρώμη προπηλακίστηκε για τρεις μέρες από τον λαό, όπως και του Μουσολίνι στο Μιλάνο.

Από κύρωση του ύπατος πέθανε ο Κεμάλ Αττατούρκ και ο γιος του Τσαουτσέσκου Νικολάι.

Απέφυγαν την εκτέλεση οι μονάρχες Βίκτωρ Εμμανουήλ ο Γ και Χιροχίτο και στην θέση τους εκτελέστηκαν οι πρωθυπουργοί-δικτάτορες τους που οι ίδιοι διορίσαν και στήριξαν στην εξουσία Μουσολίνι και Τότζο.

Κοπήκαν οι ελευθέριες των Αμερικάνων και φυλακίστηκαν πολλοί πολιτικοί εχθροί των τότε Προέδρων με αφορμή πολέμους στον Εμφύλιο πόλεμο των ΗΠΑ, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» με αφορμή την 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 μ.Χ.

 Ήταν κυνηγοί ο Βίκτωρ Εμμανουήλ ο Γ’, ο Φίλιππος ο Δ΄ ο Ωραίος και ο Λουδοβίκος ο ΙΣΤ΄’.

Από ασθένεια έπασχε ο διάδοχος του Γαλλικού θρόνου (Λουδοβίκος ο ΙΖ’ από σκελετική φυματίωση) και του Ρωσικού (Αλέξανδρος από αιμοφιλία), ενώ και οι δύο φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν από τους εχθρούς τους και εξοντώθηκαν μαζί με τις οικογένειες τους με βάρβαρο τρόπο από τυράννους.

Ο Φίλιππος ο Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας με τον θάνατο του αδερφού του Περδίκκα του Γ’ ορίστηκε διάδοχος του από τον λαό και τον στρατό αφού το παιδί του αδερφού ήταν ανήλικο και όταν αντιμετώπισε όλους τους κίνδυνους του κράτους όρισε τον γιο του, τον Μέγα Αλέξανδρο ως κληρονόμο του. Συνέπεια αυτού ήταν ο γιος του αδερφού του Αμύντας ο Δ΄ να επαναστατήσει και τελικά να νικηθεί και να εξοντωθεί από τον Μέγα Αλέξανδρο αργότερα.

Αντίστοιχα και ο Αλφρέδος ο Μέγας στην Αγγλία με τον θάνατο του αδερφού Έθελλταντ του ορίστηκε διάδοχος του από τον λαό και τον στρατό αφού το παιδί του αδερφού ήταν ανήλικο και όταν αντιμετώπισε όλους τους κίνδυνους του κράτους όρισε τον γιο του, τον Εδουάρδο ως κληρονόμο του. Συνέπεια αυτού ήταν ο γιος του αδερφού του Έθελρεντ να επαναστατήσει και τελικά να νικηθεί και να εξοντωθεί από τον Εδουάρδο.

Ο Έθελρεντ κάλεσε στην Αγγλία ανεπιτυχώς να τον βοηθήσουν οι Βίκινγκς κατά του Εδουάρδου, όπως παλαιοτέρα ο Βόρτιγκερν τους Σαξονες κατά του Ούθερ Πέτραγκον.

Η Αμερικανική προστατευτική ένωση στις ΗΠΑ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έκανε ότι και η Κου Κλουξ Κλαν σε όσους δεν φαίνονταν αρκετά πατριώτες ή ήταν ξένοι.

Τόσο ο Πτολεμαιος στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, όσο και ο Σέλευκος ο Γ’ είχαν και οι δύο και το προσωνύμιο «Κεραυνός».

Ο Σέλευκος ο ΣΤ΄ κάηκε μέσα στο παλάτι του όταν ηττήθηκε από τους εχθρούς του σαν τον Βόρτιγκερν και τον Σαρδανάπαλο.

Ο Σέλευκος ο Β΄ σκοτώθηκε ύστερα από πτώση από άλογο, όπως και ο Θεοδόσιος ο Β’, ο Τζένκινς Χαν και ο Αλέξανδρος ο Α΄ της Σκωτίας.

Ο δολοφόνος του πατέρα και του μεγάλου αδερφού του Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα έσκαψε τον λάκκο του πριν εκτελεστεί, όπως και οι αιχμάλωτοι από τους Σοβιετικούς Πολωνοί στο Καττύν.

Ο Καίσαρας και ο Σύλλας κατάγονταν από φτωχές και ξεπεσμένες αριστοκρατικές οικογένειες και οι δύο και χάρις τις ικανότητες τους ως στρατιωτικοί και πολιτικοί και με πραξικόπημα και εμφύλιο πόλεμο που οι ίδιοι με τους εχθρούς τους προκάλεσαν έγιναν και οι δύο δικτάτορες της Ρώμης.

Παραιτήθηκαν λόγω αρρώστιας και πολίτικων εντάσεων ένα χρόνο πριν τον θάνατο τους τόσο ο Σύλλας, όσο και ο Σιμών Μπολιβάρ και με την παραίτηση και τον θάνατο τους τα αυταρχικά καθεστώτα τους κατέρρευσαν.

Τόσο ο Γουλιέλμος Τέλλος, όσο και ο Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα πνιγήκαν και οι δύο περνώντας έναν ποταμό (στον Καλυφούνδο ο δεύτερος), όπως και ο Αντίοχος ο ΙΑ’ ο Επιφανής τον Οροντή.

Ο Φρειδερίκος ο Β’ ονομάστηκε «Ωραίος», όπως και ο Φίλιππος ο Δ’ της Γαλλίας.

Πρόσκαιρη παραίτηση από τον θρόνο υπέρ των γιων τους (Μωάμεθ Β’ και Μιλάνο) και επιστροφή ξανά σε αυτόν όταν οι συνθήκες έγιναν πολύ δύσκολες για τους διάδοχους τους έκαναν τόσο ο Μουράτ ο Β΄, όσο και ο Μίλος Ομπρένοβιτς.

Ο θάνατος των απεσταλμένων των Περσών από την Αθήνα και την Σπαρτή σήμαινε την κήρυξη πολέμου, όπως και ο θάνατος των πρεσβευτών του Μωάμεθ του Β’ από τον Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα.

Ο Φίλιππος ο Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο Αττίλας, ο Αέτιος και Αρμίνιος μεγάλωσαν αιχμάλωτοι των εχθρών τους και στην αιχμαλωσία τους έμαθαν τις τακτές των εχθρών τους για να τους νικήσουν στις μάχες.

Ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας και ο Αρμίνιος μισούσαν τους Τούρκους και τους Ρωμαίους αντίστοιχα για την αιχμαλωσία των ίδιων και των αδερφών τους.

Ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας έκοψε την γλώσσα του Χαμζά (πριν τον ανασκολοπίσει) και το ίδιο έπαθε και η φίλαρχη και τυραννική Μαρτίνα στην Ρωμανία.

Για κάποιους η απόβαση του Μωάμεθ του Β΄ στην Βλαχιά λόγω των βομβαρδισμών από την ξηρά και την δυσκολία απόβασης έμοιαζε με την απόβαση των Συμμάχων στην Νορμανδία και το άγριο σφυροκόπημα από τα οχυρά των Γερμανών στις ακτές της.

Οι Σελευκίδες χώρισαν στα δύο το κράτος τους υπό τους Αντίοχο Η΄ τον Γρυπό και Αντίοχο Θ’ τον Κυζικηνό και έκτοτε έμεινε διαιρεμένο στα δύο με πολλά πραξικοπήματα κυρίως στο ένα μέρος του, όπως έγινε και στο Βασίλειο των Δαβίδ και Σολομώντα που χωρίστηκε στα δύο υπό τους Ροβοάμ και Ιεροβοάμ του Α’, ενώ το ίδιο συνέβη και στην Ρωμανία όταν χωρίστηκε στα δύο υπό τον Μέγα Θεοδόσιο στους γιους του Ονώριο και Αρκάδιο, κυρίως στο Δυτικό της τμήμα.

Ο Αρχίας και ο Καίσαρας έλαβαν και οι δύο μεθυσμένοι μετά από μία γιορτή ένα προειδοποιητικό μνήμα από φίλους τους που ήθελαν να τους προειδοποιήσουν ότι εποικείτο δολοφονίας τους από συνωμότες ύστερα από συνωμοσία, όμως δεν τους εδωσαν σημασία με αποτέλεσμα και οι δύο λίγο αργότερα να δολοφονηθούν από τους εχθρούς τους (Πελοπίδα, Βρούτο, Κάσσιο και άλλους συνωμότες).

Ο Νάδερ Σαχ στην Περσία και ο Ναπολέοντας ο Μέγας στην Γαλλία ήταν και οι δύο στρατηγοί που ανέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα και την έχασαν τελικά ύστερα και από ένα εσωτερικό ανακτορικό πραξικόπημα.

Ο Ναπολέοντας προσπάθησε να δραπετεύει μεταμφιεσμένος σε Αυστριακό το 1.814 μ.Χ, από τους εχθρούς του ανεπιτυχώς από το Παρίσι, ο Κόλα Ντε Ριέντζο παλαιοτέρα από την Ρώμη και μετέπειτα ο Μουσολίνι μεταμφιεσμένος σε Γερμανό στρατιώτη να διαφύγει από την Ιταλία, ενώ ο Ναπολέοντας αυτοαναγορεύθηκε Ύπατος και Αυτοκράτορας και ο Μουσολίνι Ντούτσε.

Έκλειψη έγινε πριν την μάχη των Γαυγάμηλων και την ήττα των Περσών, όπως και κατά την μάχη του Ισαντλούα, όπου οι Ζουλού εξόντωσαν τους Βρετανούς.

Την κατάρρευση του συστήματος που κληρονομήσαν όταν ανέλαβαν την εξουσία επιχείρησαν σε μία ημέρα ο Κάρολος ο Β’ και ο Ερρίκος ο Η΄ στην Αγγλία.

ΗΠΑ: Καρέ – καρέ το κεφαλοκλείδωμα σε εξαγριωμένο βουλευτή.

Σε «ρινγκ» μετατράπηκε η Βουλή των Αντιπροσώπων προτού εκλεγεί Πρόεδρος του σώματος ο Κέβιν Μακάρθι, καθώς υπήρξε μεγάλη ένταση μεταξύ δύο βουλευτών κατά την διάρκεια της 14^η ψηφοφορίας για την εκλογή Πρόεδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Έπειτα από τέσσερις ημέρες και 15 ψηφοφορίες, με πρωτοφανείς εικόνες στο Αμερικανικό Κογκρέσο, ο Ρεπουμπλικανός Κέβιν Μακάρθι εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, αφού πρώτα χρειάστηκε να προβεί σε εκτεταμένες παραχωρήσεις προς την «αντάρτικη» ομάδα των σκληροπυρηνικών δεξιών του κόμματος.

Το στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών θύμιζε «καζάνι που βράζει». Κατά τη 14^η ψηφοφορία, ο βουλευτής Ματ Γκατζ αποφάσισε να τηρήσει αποχή, προκαλώντας μια συμπλοκή με τον συνάδελφό του, επίσης Ρεπουμπλικανό, Μάικ Ρότζερς, καθώς θεωρούσε ότι ο Γκατζ έκανε παζάρι σε βάρος του προκειμένου να επιτρέψει την εκλογή του Μακάρθι (https://www.zougla.gr/kosmos/article/ipa-kare--kare-to-kefaloklidoma-se-eksagriomeno-voulefti).

Όπως πλακώνονται συχνά στις μέρες μας και οι Τούρκοι στην δική τους Βουλή και πιάνονται στα χέρια.

Με 16 ψηφοφορίες εκλέχτηκε Προέδρος της Βουλής των ΗΠΑ το 2023 μ.Χ. ο Kevin McCarthy, ενώ το 1923 μ.Χ. χρειάστηκαν εννέα γύροι ψηφοφορίας για να εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής των ΗΠΑ (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/659404/ipa-grafetai-istoria-sti-vouli-ton-antiprosopon-anev-proigoumenou-pazaria-gia-na-eklegei-proedros-o-mccarthy), ενώ από για πρώτη φορά από το 1.859 μ.Χ. απαιτείται 10^η ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Εδώ και έναν Αιώνα ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων εκλεγόταν από την πρώτη ψηφοφορία. Το 1.923 μ.Χ. χρειάστηκαν εννέα γύροι, ενώ 44 είχαν χρειαστεί το 1.859 μ.Χ. και το ρεκόρ αυτό ισοφαρίστηκε σήμερα (https://www.capital.gr/diethni/3691072/ipa-gia-proti-fora-apo-to-1859-apaiteitai-10i-psifoforia-gia-tin-eklogi-proedrou-tis-boulis-ton-antiprosopon).

Το Τάγμα Αζόφ τύπωσε την Βίβλο του που γράφτηκε με αληθινό αίμα. Βαμπιρισμός !!!!

Ένα τυπογραφείο στο Κίεβο τυπώνει τώρα «Αζοφικές Βίβλους» με το αίμα «ζωντανών μαρτύρων» να προστίθεται στο μελάνι. Η Βίβλος του Αζόφ στην σωστή πλευρά της ιστορίας….Αυτούς τους πλανεμένους σεκταριστές σηκώθηκε όρθια η Ελληνική Βουλή να χαιρετίσει.. Ο ναζισμός πάντα ήταν ένα κράμα δοξασιών και παγανιστικών και ακόμη πιο αποκρυφιστικών..

Οι Βρυκόλακες……. Ο καθένας και η Βίβλος του η ΕΕ την Πράσινη και την Λευκή διαλέγεις και παίρνεις είναι πιο δημοκράτες αυτοί, το Τάγμα Αζόφ με τη δική του Βίβλο κι έπεται συνέχεια (https://dimpenews.com/2023/01/06/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%ac%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%ce%b6%cf%8c%cf%86-%cf%84%cf%8d%cf%80%cf%89%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b2%ce%af%ce%b2%ce%bb%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b3%cf%81/)…

Αλλά και ο Σαντάμ Χουσεΐν δημιούργησε ένα κοράνι που ήταν γραμμένο από τις φλέβες του αίματος του…

Εκλογή Κ.Μακάρθι: Ιδρύεται ξανά η Επιτροπή «Frank Church» & μπαίνει στο «στόχαστρο» η οικογένεια Μπάιντεν. Οι Ρεπουμπλικανοί θα κάνουν «φύλο και φτερό» τις Αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας για τον ρόλο που έπαιξαν κατά του Ν.Τραμπ.

Mετά από δεκαπέντε ψηφοφορίες εκλέχτηκε ο  επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών Κέβιν Μακάρθι ως ο νέος Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων αφού πρώτα αποδέχτηκε παρασκηνιακά ολόκληρη την πολιτική ατζέντα του Ντόναλντ Τραμπ και της Alt Right που σημαίνει ότι θα κυνηγηθούν ανελέητα οι Δημοκρατικοί και ο Τζο Μπάιντεν με την επανίδρυση της θρυλικής εξεταστικής Επιτροπής «Frank Church».

Η συγκεκριμένη Επιτροπή όπως και η αρχική που είχε ιδρυθεί το 1.975 μ.Χ., θα έχει ως αντικειμενικό σκοπό την διερεύνηση των πεπραγμένων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δηλαδή των CIA, NSA και FBI μετά την αποκάλυψη του σκοτεινού τους ρόλου στο στήσιμο σκευωριών κατά του Αμερικανού Προέδρου Ν.Τραμπ, αλλά και την  συνωμοσία που έστησαν μαζί με την προηγούμενη διοίκηση του Twitter για να συγκαλύψουν τα σκάνδαλα της οικογένειας Μπάιντεν.

Ο Έλον Μασκ, ο νέος ιδιοκτήτης του Twitter, αποκάλυψε πως η προηγούμενη ιδιοκτησία απέκρυψε στοιχεία και γεγονότα του σκανδάλου Χάντερ Μπάιντεν, του υιού του Τζο Μπάιντεν, δημοσιεύοντας τα εσωτερικά έγραφα του κοινωνικού δικτύου.

Από τα έγγραφα μάλιστα αποκαλύφθηκε πως η ομάδα της προεκλογικής εκστρατείας του Τζο Μπάιντεν «επεξεργάζονταν» χρήστες και αναρτήσεις και απέρριπταν ότι έστεκε εμπόδιο στον ίδιο και τους Δημοκρατικούς!

Ο διευθύνων σύμβουλος του Facebook, Mark Zuckerberg αποκάλυψε ότι το FBI είχε στήσει την υποτιθέμενη «ρωσική εμπλοκή» στις εκλογές του 2016 μ.Χ. που ανέδειξαν τον Ν.Τραμπ στην εξουσία, προκειμένου να καλυφθούν τα όσα αποκαλύφθηκαν στον φορητό υπολογιστή του Χάντερ Μπάιντεν, υιού του νυν Προέδρου Τζο Μπάιντεν, που είχαν δημοσιευτεί στην New York Post. Αλλά και να κτυπηθεί σε δεύτερη φάση ο Ν.Τραμπ που εν τέλει κέρδισε τις εκλογές του 2016 μ.Χ.!

«Βασικά, το υπόβαθρο εδώ είναι ότι το FBI ήρθε σε εμάς πριν τις εκλογές του 2016 μ.Χ. και μας είπαν, “Γεια, για να ξέρετε, θα έπρεπε να είστε σε εγρήγορση… Μας ενημέρωσαν ότι υπήρχε ένα ενδεχόμενο να υπάρξει Rωσική προπαγάνδα στις εκλογές Έτσι απλά να είστε σε εγρήγορση”», αποκάλυψε ο Zuckerberg στον δημοσιογράφο Joe Rogan.

Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο Κέβιν Μακάρθι δεν εκλέχτηκε στις πρώτες 14 ψηφοφορίες καθώς θεωρείται μετριοπαθής και οι βουλευτές που πρόσκεινται στο Ν.Τραμπ ήθελαν να εξασφαλίσουν πως ο συγκεκριμένος θα προχωρήσει στην σύσταση της Επιτροπής Church και ότι η οικογένεια Μπάιντεν θα κυνηγηθεί δίχως έλεος.

Ο Frank Church ηγήθηκε μιας από τις πιο σημαντικές έρευνες που ανέλαβε ποτέ το Κογκρέσο για τις μυστικές επιχειρήσεις των υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ στις 27 Ιανουαρίου 1.975 μ.Χ., όταν η Γερουσία ψήφισε υπέρ του σχηματισμού της Επιλεγμένης Επιτροπής Γερουσίας των ΗΠΑ για την Μελέτη Κυβερνητικών Επιχειρήσεων σε σχέση με τις Δραστηριότητες των Υπηρεσιών Πληροφοριών.

Η Eπιτροπή ιδρύθηκε λόγω ενός άρθρου που δημοσιεύτηκε στους New York Times στις 22 Δεκεμβρίου 1974 μ.Χ., από τον Seymour Hersh που αποκάλυπτε απόπειρες δολοφονίας ξένων αξιωματούχων από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA).

Ήταν η εποχή που ο Αμερικανικός Τύπος ανάγκαζε κυβερνήσεις να λογοδοτούν. Η απόφαση για την ίδρυση της Επιτροπής είναι οριστική και την αποκάλυψε δημοσίως ο βουλευτής Thomas Massie, ο οποίος θα είναι και συμμετέχων στην Επιτροπή.

Για πολλούς Ρεπουμπλικανούς μάλιστα και ιδιαίτερα για τους ψηφοφόρους, ο συγκεκριμένος έπρεπε να είναι αυτός ο νέος Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Σημειώνεται ότι η θέση αυτή είναι η τρίτη στην αλυσίδα της εξουσίας, μετά τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει πως αν οι δύο πρώτοι πάθουν κάτι που τους εμποδίζει να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, τότε αναλαμβάνει ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Ο Massie Μιλώντας στο Foxnews και την εκπομπή του Τάκερ Κάρλσον, ξεκαθάρισε ότι η συγκεκριμένη επιτροπή δεν πρόκειται να αφήσει στο απυρόβλητο καμιά υπηρεσία με «τρία γράμματα» και δεν πρόκειται να αποδεχτεί την επίκληση κανενός απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας!

Εκτός όμως από την CIA, την NSA και το FBI, υπάρχει άλλη μια επιτροπή με «τρία γράμματα» που σίγουρα θα βρεθεί στο επίκεντρο της έρευνας: Το CDC αλλά και ο FDA! Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) είναι η αμερικανική υπηρεσία που διαχειρίστηκε τα της πανδημίας, των εμβολίων, των τεστ και των φαρμάκων για τον κορονοϊό.

Εάν ανατρέξουμε στις δημόσιες δηλώσεις και απόψεις του Thomas Massie, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι στο στόχαστρο της Επιτροπής θα βρεθεί οπωσδήποτε η διαχείριση της πανδημίας σε όλο το εύρος της. Κυρίως όμως, τα εμβόλια και το λεγόμενο ακαταδίωκτο των εταιρειών.

Λίγες ημέρες πριν, ο Thomas Massie αναπαρήγαγε το tweet της επίσης Ρεπουμπλικάνοι βουλευτού, Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν που έγραφε τα ακόλουθα: «Πριν από τα εμβόλια κατά του Covid δεν βλέπαμε αθλητές να πέφτουν νεκροί στον αγωνιστικό χώρο όπως βλέπουμε τώρα.

Και δεν είδαμε ποτέ το CDC να λέει τέτοια πράγματα. Πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν ξαφνικά; Ώρα να διερευνήσουμε τα εμβόλια κατά του Covid». Ενώ ο ίδιος, επίσης λίγες ημέρες πριν είχε καταγγείλει πως ζούμε σε μία υγειονομική χούντα υπέρ των φαρμακευτικών εταιρειών: «Ζούμε υπό στρατιωτικό νόμο που προστατεύει την ιατρική αμέλεια.

Επειδή έχει γίνει επίκληση του νόμου PREP, κανένας πάροχος προϊόντος COVID EUA (εμβόλιο, τεστ ή θεραπεία) δεν μπορεί να μηνυθεί, εκτός εάν αποδείξει ο μηνυτής ότι προσπαθούσε εσκεμμένα να σας βλάψει. Κανένα τέτοιο προϊόν δεν πρέπει ποτέ να επιτραπεί να επιβληθεί»!

Τις ανεπιθύμητες παρενέργειες των εμβολίων για τον COVID-19  έδωσε τελικά στην δημοσιότητα το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ CDC το οποίο είναι και το κορυφαίο εθνικό ινστιτούτο δημόσιας υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η ανάλυση σήματος ασφαλείας VAERS του CDC που βασίζεται σε αναφορές από 14 Δεκεμβρίου 2020 μ.Χ.  έως και 29 Ιουλίου 2022 μ.Χ. για τα εμβόλια mRNA COVID-19 δείχνει ανησυχητικά ευρήματα  ασφάλειας για θανάτους  και μια σειρά από εξαιρετικά ανησυχητικά θρομβοεμβολικά, καρδιακά, νευρολογικά, αιμορραγικά, αιματολογικά, ανοσοποιητικά επεισόδια  μεταξύ ενηλίκων στις ΗΠΑ, απόρροια της λήψης σκευασμάτων mRNA.

Διαπιστώθηκαν  συνολικά 770 διαφορετικοί τύποι ανεπιθύμητων ενεργειών σε ηλικίες 18+, εκ των οποίων πάνω από 500 (ή τα 2/3) σχετίζονταν με  μυοκαρδίτιδες/περικαρδίτιδες (https://www.pronews.gr/kosmos/eklogi-k-makarthi-idryetai-ksana-i-epitropi-frank-church-mpainei-sto-stoxastro-i-oikogeneia-mpainten/).

Το κόψιμο των γενιών και ο προπηλακισμός των εμπόρων που έστειλε ο Τζένκινς Χαν για κατασκόπους όπως και ο προπηλακισμός αυτών είχε σαν τελικό αποτέλεσμα οι Μογγόλοι να τους κηρύξουν τον πόλεμο.

Το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα είχε και η προσβολή των πραγματευτών των μουσουλμάνων Ινδών από τον Βρετανό έμπορο Σάιμον Κρουζ όπως και ο εν συνέχεια προπηλακισμός τους από τον επικεφαλής Βρετανικού οχυρού Ουίλιαμ Γκίλφορντ που έσπασε ξίφη στα κεφάλια τους όταν του ζήτησαν δικαιοσύνη με αποτέλεσμα να επαναστατήσει όλη η Νότια Ινδία κατά των Βρετανών.

Στο Μάντζικερτ οι Τούρκοι κέρδισαν χάρις στην προδοσία του Ανδρονίκου Δούκα και του Μιχαήλ Ψελλού και στην Κύπρο χάρις στην προδοσία του Σαμψών και του Ιωαννίδη.

Ο λαός της Ελλάδας και της Ρώμης εξεγέρθηκε κατά των ψευδο-«τυραννοκτόνων» (κατά τους ίδιους) Βρούτο, Κάσσιο, άλλους συνωμότες και τους Μαυρομιχαλαιούς αντίστοιχα (που εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα των ολιγαρχών) και εξόντωσε πολλούς από αυτούς όταν αυτοί δολοφόνησαν τους λαοφιλείς Καίσαρα και Καποδίστρια.

Οι χουντικοί, όπως και οι αιρετικοί Αυτοκράτορες στην Ρωμανία με τους Πατριάρχες που δεν τους ήταν αρεστοί καθαίρεσαν τον Αρχιεπίσκοπο και πολλούς από τους Επισκόπους που δεν τους ήταν αρεστοί και διορίσαν άλλους στην θέση τους με την βία.

Με βία και νοθεία κέρδισε τις εκλογές ο Κωλέττης, ο Δημήτριος Βούλγαρης και το Παλάτι και ο Καραμανλής στην νεότερη Ελλάδα.

Ο πρώην βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος β’ πέθανε ακριβώς 100 χρόνια από τον θάνατο του συνονόματου παππού του Κωνσταντίνου Α’ (https://www.triklopodia.gr/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%b1-%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%be%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%b9%ce%ac%cf%82-%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83/). 11/01/1923 μ.Χ.-11/01/2023 μ.Χ.

Στο Κούνερσντορφ το σακάκι του Μέγα Φρειδερίκου χτυπήθηκε από σφαίρα αλλά αυτός σώθηκε επειδή αυτό χτύπησε ένα σκληρό μεταλλικό αντικειμένου που είχε στην τσέπη του, όπως ακριβώς έγινε και με τον Δούκα του Ουέλιγκτον στην μάχη του Βατερλό.

Πώς προέκυψε η φράση «είναι από τα Άγραφα»; Για κάτι που είναι απίθανο και πρωτοφανές, χρησιμοποιούμε διάφορες εκδοχές της φράσης «αυτό είναι από τα άγραφα».

Εκφράσεις και φράσεις που χρησιμοποιούμε συχνά, κάποιες σχεδόν καθημερινά. Γνωρίζουμε το πώς να τις χρησιμοποιούμε, αγνοούμε, όμως, την ιστορία τους και πώς προέκυψαν. Γιατί λέμε είναι από τ’ Άγραφα;

Δεν είναι λίγες οι φορές που όταν μας συμβαίνει κάτι αναπάντεχο που μας εξοργίζει ή μας συγκλονίζει αναφωνούμε: αυτό είναι απ’ τα άγραφα, θέλοντας να δείξουμε, ότι είναι απίστευτο, ότι δε μπορούμε να πιστέψουμε πως συνέβη κάτι τέτοιο.

Ακούγοντας αυτήν την φράση είναι λογικό ο νους μας να πηγαίνει στα βουνά της Ευρυτανίας που φέρουν το όνομα Άγραφα. Ονομάστηκαν έτσι το 741 μ.Χ. από τον εικονομάχο Αυτοκράτορα Κων/νο Κοπρώνυμο (741 μ.Χ.-775 μ.Χ.) , όταν αυτός έστειλε τους Εξάρχους του να ελέγξουν αν αφαίρεσαν οι κάτοικοι της περιοχής τις εικόνες από τους ναούς τους.

Όταν έφτασαν εδώ, οι ορεινοί κάτοικοι όχι μόνο δεν θέλησαν να αφαιρέσουν τις εικόνες, αλλά δεμένοι με τις παραδόσεις τους, επιτέθηκαν και σκότωσαν τους απεσταλμένους του αυτοκράτορα («θανάτω μαχαίρας παρέδωκαν»), ως ασεβείς και ιερόσυλους.

Όταν έφτασε η είδηση στην πόλη, ο Αυτοκράτορας οργίστηκε και διέταξε να διαγράψουν την ανυπότακτη αυτή περιοχή από τους χάρτες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Έτσι, η ευρύτερη περιοχή πήρε το όνομα Άγραφα, το οποίο διατηρήθηκε κι αργότερα αφού ούτε οι Τούρκοι κατόρθωσαν να την ελέγξουν (https://www.pronews.gr/istoria/pos-proekypse-i-frasi-einai-apo-ta-agrafa/).

Το παπικό κράτος ιδρύθηκε με την δωρεά του Πεπίνου του Βραχύ στον πάπα της Ρώμης, ενώ το κράτος του πάπα, το Βατικανό στις μέρες μας επανιδρύθηκε με τις συμφωνίες του Λατεράνου του πάπα με τον Μουσολίνι.

Για τους Αρχαίους Εβραίους Ομφαλός της Γης ήταν η Ιερουσαλήμ, για τους Αρχαίους Έλληνες οι Δελφοί, για τους τους Αρχαίους Αζτέκους το Νιόβιο.

Ο Αντισθένης, ο ιδρυτής των κυνικών (όπως και ο Ζήνων ο Κιτιεύς, ο ιδρυτής του Στωικισμού) ήταν υπέρ της καταστροφής των πόλεων και των εθνών όπως οι αναρχικοί και έλεγε ότι μετά την καταστροφή τους οι άνθρωποι θα πρέπει να ενωθούν και να έχουν κοινές τις οικογένειες και τις γυναίκες όπως και τα παιδιά (όπως έλεγαν αναρχικοί ηγέτες σαν τον Προυντόν, τον Μπακούνιν, τον Προκτόπκιν, αλλά και ο Μαρξ).

Ο Πλάτωνας ήταν υπέρ του χωρισμού στης κοινωνίας δημιουργούς (φιλόσοφους βασιλείς ηγέτες, προερχόμενοι από την τάξη των φυλάκων), σε  φύλακες -επίκουρους (αριστοκράτες πολεμιστές) και σε δημιουργούς-παραγωγούς (δηλαδή τον απλό λαό αγρότες, έμπορους και εργάτες).

Ο Πλάτωνας υποστηρίζει την κοινοκτημοσύνη, όπως την κατάργηση του πλούτου οδηγεί στην παρακμή της παραδοσιακής οικογένειας: κανένα παιδί δε θα πρέπει να γνωρίζει τους γονείς του και το αντίστροφο, προκειμένου να αποφευχθεί η κληροδότηση, η προσωπική περιουσία και ο νεποτισμός στα δημόσια αξιώματα.

Οι άρχοντες σχηματίζουν ζεύγη για αναπαραγωγή, φροντίζοντας όμως να μην υπάρχει ερωτική ασυδοσία. Έτσι, παράγεται σταθερός πληθυσμός μέσω της ευγονικής, ενώ παράλληλα η κοινωνική συνοχή αυξάνεται, καθώς οι οικογενειακοί δεσμοί εκφράζονται προς όλα τα μέλη της Πολιτείας.

Για άλλους ο Πλάτωνας πρέσβευε πολιτικά τις αξίες της μοναρχίας, για άλλους της αριστοκρατίας, ενώ για άλλους ενέπνευσε Αυτοκρατορίες σαν την Ρωμαϊκή και την Ρωμανία και για άλλους συστήματα σαν τον κομμουνισμό και τον φασισμό/ναζισμό ή το σύστημα διαχωρισμού των καστών όπως αυτό της Ινδίας.

Ο Πυθαγόρας ίδρυσε μυστικές εταιρίες με τους οπαδούς του ολιγαρχικού. αριστοκρατικής κατεύθυνσης, οι οποίες δρούσαν εν πολλοίς κρυφά και είχαν μυστικούς όρκους και σχεδιασμούς όπως λέγεται για την κατάλυση του κράτους και επιβολή του αριστοκρατικού πολιτεύματος τους, ενώ έκαναν και κάποιες ασκήσεις νηστείας και ηθικές πράξεις για να δείχνουν καλή εικόνα προς τους έξω (σαν τους μασόνους) για εντυπωσιασμό και στρατολόγηση οπαδών.

Όπως ακριβώς δηλαδή έκαναν και οι ολιγαρχικές εταιρείες στην Αθήνα εν μέσω του Πελοποννησιακού Πολέμου (αλλά και οι συνωμότες και με παρεμφερείς στόχους μασόνοι/τέκτονες που ηχούν παρεμφερείς στόχους) και στην συνέχεια εξοντώθηκαν από εξεγέρσεις των δημοκρατικών στον Αρχαίο Κροτώνα, στην Αρχαία Αθήνα και αλλού.

Όταν ο Πυθαγόρας ταξίδεψε προς την Ιταλία και την Σικελία, όσες πόλεις βρήκε υποδουλωμένες την μια στην άλλη, άλλες από πολλά χρόνια και άλλες πρόσφατα, αφού τις ενέπνευσε με ελεύθερα φρονήματα, απελευθέρωσε με την βοήθεια των σε ακροατών του, τον Κρότωνα, την Σύβαρη, την Κατάνη, το Ρήγιο και μερικές άλλες.

Έθεσε δε και νόμους μαζί με τον Χάρωνδα από την Κατάνη και τον Ζάλευκο τον Λοκρό, με τους οποίους νόμους έγιναν αξιοζήλευτες για πολύ καιρό. Λέγεται πως ο Σίμιχος, ο τύραννος των Κεντοριπίνων όταν άκουσε τον Πυθαγόρα, απαρνήθηκε την εξουσία και τα χρήματα και τα μοίρασε στην αδελφή του και στους συμπολίτες του.

Ο Αριστόξενος παραδίδει πως ήρθαν κοντά του για να διδαχθούν Λευκανοί, Μεσσάπιοι, Λευκέτιοι και Ρωμαίοι. Ο Πυθαγόρας απέτρεψε οριστικά στάσεις και αναρχία όχι μόνο στην εποχή του αλλά και μεταξύ των απογόνων των μαθητών του για πολλές γενεές διατηρήθηκαν οι διδαχές του.

Αυτός έκανε γνωστό το σοφό απόφθεγμα: "με κάθε τρόπο πρέπει να διώχνεται και να καυτηριάζεται με φωτιά, και με σίδερο και με άλλες επινοήσεις η αρρώστια από το σώμα, η πολυτέλεια από την κοιλιά, η επανάσταση από την πόλη, η διχόνοια από το σπίτι και απ' όλα μαζί η αμετρία".

Επειδή τόσο ο ίδιος ο Πυθαγόρας όσο και οι μαθητές του περιβάλλονταν από μεγάλο κύρος και απολάμβαναν της εμπιστοσύνης και του θαυμασμού των κατοίκων της Ιταλίας, παρουσιάστηκε το φαινόμενο να τους αναθέτουν οι εκεί πόλεις την διοίκησή τους. Ωστόσο, σε μεταγενέστερο χρόνο, έγιναν αντικείμενο μίσους και συνομωσιών:

Ο Κύλων, ο οποιος εξόντωσε τους Πυθαγόρειους, φαίνεται πως είχε και πολιτικά αίτια, διότι αυτός ήθελε να μεταβάλει το πατροπαράδοτο πολίτευμα του Κρότωνος που όριζε ορισμένο αριθμό πολιτών με το δικαίωμα να συμμετέχουν στην εκκλησία του δήμου (οι «χίλιοι»), να έχουν δηλαδή πολιτικά δικαιώματα, αλλά και το σύνολο σχεδόν του πλούτου της πόλης..

Ο Κύλων ήθελε να συμμετέχουν όλοι, ώστε να μπορεί να εξαγοράζει πολιτική δύναμη, δωροδοκώντας πολλούς από εκείνους. Όμως, σε αυτά του τα σχέδια εναντιώθηκαν οι Πυθαγόρειοι Κροτωνιάτες Αλκίμαχος, Δείναρχος, Μέτων και Δημοκίδης.

Υποβοηθούμενος από τον ρήτορα Νίνονα, που λέγεται ότι συνέγραψε ένα βιβλίο που υποτίθεται πως περιείχε τις μυστικές διδασκαλίες των Πυθαγορείων (άλλοι λένε ότι ήταν αυθεντικό και βρέθηκε), ο Κύλων έβαλε να αναγνώσουν το σύγγραμμα και άρχισε να κατηγορεί τους Πυθαγόρειους πως ετοιμάζουν τυραννίδα.

{Θυμίζοντας τα για άλλους ακριβή και για άλλους αμφιλεγόμενα «Πρωτοκολλά της Σιών» και τους φερόμενους ως συγγράφεις τους μασόνους και τέκτονες και που αυτοί εκδιώχθηκαν από πολλά καθεστώτα (π.χ. φασιστικά και ναζιστικά) για τα συνωμοτικά σχέδια που φέρεται ότι σχεδίαζαν, ενώ οι τέκτονες ισχυρίζονταν ότι αυτά γράφηκαν από την Οχράνα.

Όπως και το ίδιο ισχύει και για τα σχέδια των Αδελφών Μουσουλμάνων με το βιβλίο με την ονομασία «Το Σχέδιο» του Γιούζεφ Νάντα (http://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html), τα οποία ανακαλύφθηκαν από τα κράτη που στεγάζονταν οι οργανώσεις τους, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους Ιλλουμινάτοι του Άνταμ Βάισχαουπτ}.

Εντός ολίγων ημερών με δημαγωγία και τις κατηγορίες του ξεσήκωσε τον λαό εναντίον των Πυθαγορείων και ο ίδιος με τους υποστηρικτές του επιτέθηκαν στους συντρόφους την ημέρα που είχαν συγκεντρωθεί στην οικία του Μίλωνα.

Επακολούθησε συμπλοκή κατά την οποία σκοτώθηκαν πολλοί από τους συντρόφους του Πυθαγόρα και πυρπόλησαν το οίκημα. Μόνον ο Άρχιππος και ο Λύσις κατάφεραν να διαφύγουν με κάποιο τρόπο. Ο Λύσις έφθασε εις την Θήβα όπου έζησε τον υπόλοιπο βίο του και μάλιστα συναναστράφηκε με τον νεαρό τότε Επαμεινώνδα του οποίου έγινε και διδάσκαλος, μεταφυτεύοντας εκεί τα σπέρματα της Πυθαγορείου φιλοσοφίας και τον δίδαξε σύμφωνα με τις αρχές του και τους τις μεταλαμπάδευσε. Άλλοι γνωστοί Πυθαγόρειοι ήταν οι Βίας και ο Αρχύτας, αλλά και ο Άρχιππος.

Οι πιο ακριβείς ιστορικοί, όμως, όπως ο Δικαίαρχος αναφέρουν πως ο Πυθαγόρας βρισκόταν και αυτός εκεί και άλλοι υποστηρίζουν ότι εξοντώθηκε από το πλήθος ενώ προσπαθούσε να διαφύγει από τους εξεγερθέντες και άλλοι ότι διέφυγε αρχικώς μεταβαίνοντας προς τους Λοκρούς.

Οι εκεί πολίτες όμως φοβούμενοι πιθανό πόλεμο αρνήθηκαν να τους δεχθούν και αφού τους προμήθευσαν τα αναγκαία, ο Πυθαγόρας έπλευσε προς τον Τάραντα κι από εκεί προς το Μεταπόντιο. Εκεί λέγεται ότι τελείωσε την ζωή του, αποσυρόμενος στο ιερό των Μουσών και παραμένοντας εκεί για σαράντα ημέρες δίχως τροφή.

Οι καλούμενοι Κυλώνειοι συνέχιζαν να προκαλούν προβλήματα προσπαθώντας να υποκινήσουν ταραχές και στάσεις και σε άλλες πόλεις, όσες ήθελαν να ρυθμίζονται τα πολιτικά ζητήματα από Πυθαγόρειους. Ο Αριστόξενος διηγείται πως σχεδόν όλοι έφυγαν από την Ιταλία εκτός από τον Αρχύτα τον Ταραντίνο και πως αρκετοί εξ αυτών συγκεντρώθηκαν εις το Ρήγιο.

Διάδοχος του Πυθαγόρα έγινε ο Αρισταίος ο Κροτωνιάτης που κατείχε άριστα τη διδασκαλία. Έλαβε σύζυγο τη σύζυγο του Πυθαγόρα Θεανώ και ανέθρεψε τον νεότερο αδελφό της Μνήμαρχο. Ο Μνήμαρχος αργότερα διαδέχθηκε τον Αρισταίο.

Άλλοι επιφανείς Πυθαγόρειοι ήταν ο Φιλόλαος από το Μεταπόντιο και ο Αρχύτας ο Ταραντίνος. Μέσω του Φιλολάου κάποια συγγράμματα των μεταγενέστερων Πυθαγορείων παρεδόθησαν στον Δίωνα, μαθητή του Πλάτωνος με αποτέλεσμα την γόνιμη συνέχεια του Πυθαγορισμού μέσω της Πλατωνικής Ακαδημίας.

Στην Κίνα αντί της μελέτης της ειρηνοποιού Βίβλου του Θεού γίνεται μελέτη των βιβλίων της αλληλοσφαγής (ίνα αλλήλους σφάξωσιν) του Μάρξ και του κόκκινου βιβλίου του Μάο! Τώρα: Στο 19^ο συνέδριο του Κ.Κ.Κ. στο Πεκίνο, στην τελετή λήξης του συνεδρίου στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού ανακοινώθηκε ότι η «Σκέψη του Σι» (τωρινού Προέδρου της Κίνας)  συμπεριλήφθηκε στο καταστατικό του κόμματος!...

Σύμφωνα με Ρωσικό χρονικό (Πρώτο Σλαβικό Χρονικό) οι Ρώσοι χρησιμοποιούσαν Βυζαντινούς αιχμαλώτους και αμάχους ως στόχους για σκοποβολή (όπως και οι Αμερικανοί υπό τον Γουίλιαμ Κάλλευ στο Μάι Λάι), άλλους τους κάρφωναν καρφιά στα κεφάλια και άλλους τους σταύρωναν. (https://www.history-point.gr/rosoi-kai-petsenegoi-quot-kaigontai-quot-ap-toys-vyzantinoys-o-igkor-dichotomeitai).

Το τέλος του Ίγκορ, το 945 μ.Χ. ήταν πραγματικά φρικτό. Σύμφωνα με το Χρονικό του Λέοντος Διακόνου ο Ίγκορ επέδραμε κατά σλαβικής φυλής αλλά αιχμαλωτίσθηκε, δέθηκε σε δύο λυγισμένα δέντρα και διαμελίστηκε όταν τα δέντρα αφέθηκαν (https://www.history-point.gr/rosoi-kai-petsenegoi-quot-kaigontai-quot-ap-toys-vyzantinoys-o-igkor-dichotomeitai), όπως ακριβώς σκότωνε τα  θύματα του ο Σίνης και τον ίδιο θάνατο ως τιμωρία βρήκε από τον Θησέα.

Ο Νίτσε αυτο-απεκαλείτο αντίχριστος όπως και ο Άλιστερ Κρόουλι.  

Ο Αλέξανδρος Β΄ Ζαβίνας σύλησε του ναούς της πρωτεύουσας των Σελευκιδών, της Αντιόχειας, για να βρει χρήματα για να πληρώσει τους μισθοφόρους του εξαγριώνοντας τους κατοίκους του κράτους του, όπως ακριβώς έκανε και ο τύραννος των Αθηνών Λαχάρης, αλλά στο τέλος εκδιώχτηκαν και οι δύο από την εξουσία των κρατών τους.

Ο Λαχάρης κατάφερε να ξεφύγει από τους στρατιώτες του Δημήτριου του Πολιορκητή μεταμφιεσμένος μέσα σε μία κηδεία στη Σηστό που κατεφυγε ντυμένος ολόκληρος με πολλά μαύρα ρούχα και βέλο σε μία δήθεν «βαρυπενθούσα συγγενή» του νεκρού και σε μία άλλη περίπτωση όταν διέφυγε από την Αθηνά σε μαύρο δούλο βάζοντας φούμο στο πρόσωπο του (άσσος στις αποδράσεις σαν τον Φαντομά).

Αντίστοιχα και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος μεταμφιέστηκε σε Τούρκο στρατιώτη από μία ομάδα που είχε εξοντώσει όταν κάποια στιγμή ξαφνικά εμφανίστηκαν Τούρκοι χρησιμοποιώντας ρούχα των εχθρών του που είχαν εξοντώσει.

Οι άντρες του στρατού που απέλυσε μετά την νίκη του στον εμφύλιο και την άνοδο του στην εξουσία κρατώντας μονά τα δικά του αρχικά στρατεύματα ο Δημήτριος ο Β’ στράφηκαν εναντίον του όταν επαναστάτησε εναντίον του ο Αντίοχος Ζ΄ Σιδήτης και στο τέλος τον νίκησαν και αυτός είχε κακό τέλος.

Αντίστοιχα και οι άντρες του στρατού που απέλυσε μετά την νίκη του στον εμφύλιο και την άνοδο του στην εξουσία κρατώντας μονά τα δικά του αρχικά στρατεύματα ο Βιτέλιος στράφηκαν εναντίον του όταν επαναστάτησε εναντίον του ο Βεσπασιανός και στο τέλος τον νίκησαν και αυτός είχε κακό τέλος.

Οι Ρωμαίοι εκστράτευσαν εναντίον των Γερμανών θέλοντας να επιβάλλουν στην θέση του Αρμίνιου ως αρχηγού τον γιο του φιλορωμαίου αδερφού του Φλάβιου Ιταλικό, ενώ οι Τούρκοι κατά των Βλάχων για να βάλουν στην θέση του Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα τον φιλότουρκο αδερφό του Ραντού.

Και οι δύο εκστρατείες των Ρωμαίων και των Τούρκων (υπό την ηγεσία των Αυγούστου/Τιβερίου και Μωάμεθ του Β΄ του Πορθητή) παρά τις μεγάλες καταστροφές που προκάλεσαν απέτυχαν χάρις στον ικανό ανταρτοπόλεμο του Αρμίνιου και του Δράκουλα (που είχαν μάθει τον τρόπο μάχης των εχθρών τους όσο ήταν όμηροι σε αυτούς).

Τελικά οι Ρωμαίοι και οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν, αφήνοντας τα εδάφη αυτά σε εμφύλιο πόλεμο για την εξουσία και στο τέλος ο Αρμίνιος και ο Βλαντ δολοφονήθηκαν και οι δύο από αντίπαλους αρχηγούς που υποστήριζαν αντίστοιχα τους Ρωμαίους και τους Τούρκους.  

Η Κλεοπάτρα «θεά»  υποκινούμενη είτε από μίσος είτε από φόβο μήπως την εκδικηθεί για το θάνατο του πατέρα του, διέταξε την δολοφονία του γιου της Σέλευκου το 125 π.Χ., ώστε να ανεβάσει στο θρόνο το δεύτερο γιο της με το Δημήτριο, τον Αντίοχο Η' Γρυπο, ΄όπως έκανε και η μητέρα του Φιλίππου του Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας δολοφονώντας τον γιο της  Αλέξανδρο τον Β΄ για να ανεβάσει στον θρόνο τον γιο της Περδίκκα τον Γ’.

Ο εραστής της μητέρας του Φιλίππου του Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας Ευρυδίκης, ο Πτολεμαιος Αλωρίτης, την βοήθησε να αναλάβει τον θρόνο δολοφονώντας τον σύζυγο της Αμύντα τον Γ’ (όπως και οι Θεοφανώ τους συζύγους της Ρωμανό τον Γ΄ και Νικηφόρο τον Β’ Φωκά) και τον γιο της Αλέξανδρο τον Β’, με στόχο να γίνει υποχείριο τους και «μαριονέτα-βασιλιάς» ο δεύτερος γιος της Περδίκκας ο Γ, όμως αυτός επαναστάτησε τελικά εναντίον τους και εξόντωσε τον σφετεριστή και κατέλαβε τον θρόνο.

Στην συνέχεια ο Φίλιππος ο Β΄ έκανε την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας το ισχυρότερο Ελληνικό κράτος και μαζί με τον γιο του Αλέξανδρο τον Γ΄ τον Μέγα έφτασαν την Ελλάδα στα μεγαλύτερα όρια της και ιδρύσαν μία μεγάλη Ελληνική Αυτοκρατορία.

Αντίστοιχα και ο εραστής της μητέρας του Εδουάρδου του Γ΄ της Αγγλίας Ισαβέλλας, ο Ρότζερ Μόρτιμερ, την βοήθησε να αναλάβει τον θρόνο δολοφονώντας τον σύζυγο της Εδουάρδο τον Β’, με στόχο να γίνει υποχείριο τους και «μαριονέτα-βασιλιάς» ο δεύτερος γιος της Εδουάρδος ο Γ, όμως αυτός επαναστάτησε τελικά εναντίον τους και εξόντωσε τον σφετεριστή και κατέλαβε τον θρόνο.

Στην συνέχεια ο Εδουάρδος ο Γ΄ και ο γιος του Εδουάρδος, γνωστός ως «Μαύρος πρίγκιπας», έκαναν την Αγγλία το ισχυρότερο κράτος στην Δυτική Ευρώπη και ιδρύσαν μία μεγάλη Αγγλική Αυτοκρατορία.

Αλλά και η μητέρα του Τσιν Χουάνγκ Τι Dowager Zhao προσπάθησε με τον εραστή της Lao Ai να τον κάνει υποχείριο της και όταν αυτός μεγάλωσε και δεν την άκουγε προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν, αλλά αυτός τους έριξε από την εξουσία και εκτέλεσε τον εραστή της μητέρας του. 

Τόσο ο Τιβέριος στην Ρώμη, όσο και ο Χαιλέ Σελασιέ στην Αιθιοπία δολοφονήθηκαν από τους Καλιγούλα/Μάκρωνα και τον «κόκκινο» Νέγκους Μεγκίστου αντίστοιχα με τα μαξιλάρια, τους με τα οποία τους έπνιξαν (ο δε δεύτερος και από τα στρωματά του κρεβατιού που τα έσφιξαν γύρω από  το κεφάλι του μαζί με τα μαξιλάρια) για να μην βρεθούν ίχνη αίματος για την δολοφονία τους.

(Με έναν αντίστοιχο βίαιο τρόπο, με τον οποίο δεν φαίνονταν ίχνη αίματος και φόνου, δολοφόνησε και η Ισαβέλλα τον σύζυγο της, τον τυραννικό βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο που την τυραννούσε, την φυλάκιζε και δεν την άφηνε πολλές φορές να μην βλέπει ούτε τον γιο τους, τον Εδουάρδο τον Γ’).

Όπως ο Καρλομάγνος καπηλεύτηκε και σφετερίστηκε το ονομα, την ιστορία, την κληρονομιά και την κληρονομιάς της Ορθόδοξης Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, όπως και οι Σκοπιανοί στις μέρες μας καπηλεύονται το ονομα της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας.

Αν και η Ελλάδα λήρε μέρος δύο Παγκοσμίους Πολέμους και ήταν με το μέρος των νικητών, βγήκε κατεστραμμένη και ακολούθησε εμφύλιος και καταστροφή μετά το τέλος τους. 

Αντιγράφει τον Παπαδόπουλο ο Κασιδιάρης με ηγεσία μέσα από την φυλακή. Τι είχε συμβεί το 1.984 μ.Χ., όταν με την ίδρυση της ΕΠΕΝ ακούστηκε στο ιδρυτικό συνέδριο μαγνητοφωνημένοι μήνυμα του Παπαδόπουλου από τις φυλακές Κορυδαλλού.

Στις 4 Ιουνίου του 2020 μ.Χ. ανακοινώθηκε η ίδρυση του κόμματος, με την τότε ονομασία «Έλληνες για την Πατρίδα» και κατατέθηκε το καταστατικό, όπου παρουσιάστηκαν οι βασικές αρχές, οι πολιτικές θέσεις και η οργανωτική δομή του κόμματος.

Μέσω βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Κασιδιάρης δήλωσε ότι οι θέσεις και η ιδεολογία του κόμματος βασίζονται στα πρότυπα άλλων εθνικιστικών κομμάτων που κυριαρχούν στην Ευρώπη (Λέγκα, Εθνική Συσπείρωση, Φιντές κτλ). Λίγες ημέρες αργότερα έγινε η παρουσίαση των βασικών στελεχών του κόμματος, στο οποίο μετέχουν μεταξύ άλλων, ο επίσης φυλακισμένος, πρώην βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης, ο πρώην ευρωβουλευτής Λάμπρος Φουντούλης. Στις 22 Ιουνίου 2022 μ.Χ. ανακοινώθηκε η εκλογική συνεργασία του κόμματος, με το Εθνικό Μέτωπο του Μάνου Κώνστα.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματος που περιγράφεται στην επίσημη ιστοσελίδα του, στοχεύει στην εθνική οικονομία, στην επίλυση του δημογραφικού με μέτρα στήριξης στην οικογένεια και απαγόρευση γάμων ομόφυλων ζευγαριών, στην πάταξη της λαθρομετανάστευσης, στην επιδίωξη αυτάρκειας για όλα τα βασικά είδη διαβίωσης, στην επιδότηση της εργασίας και της επιχειρηματικότητας, στη γεωστρατηγική αναβάθμιση του Ελληνισμού και στην εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου, στην Εθνική Άμυνα και στην αμυντική στρατηγική της αποτροπής, στην μηδενική ανοχή της εγκληματικότητας, στην «πολιτική κάθαρση», στην τόνωση της Ελληνικής παιδείας και στην υπεράσπιση του Ελληνικού Πολιτισμού και της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης.

Επίσης περιγράφονται οι θέσεις σε διάφορους επιμέρους τομείς. Παρόλα αυτά οι θέσεις του κόμματος δεν φαίνεται να διαφέρουν ουσιαστικά από αυτές της Χρυσής Αυγής. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετείχε ενεργά και στο αντιεμβολιαστικό κίνημα κατά της νόσου Covid-19 και συμμετείχε σε πορείες κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, καθώς και του υγειονομικού πιστοποιητικού πολιτών.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αντιγράψει ότι είχε γίνει το 1.984 μ.Χ., όταν ιδρύθηκε η ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ένωσις), στην οποία αρχηγός ήταν ο πραξικοπηματίας Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Στο ιδρυτικό συνέδριο στις 29 Ιανουαρίου 1.984 μ.Χ. οι μετέχοντες άκουσαν με θρησκευτική ευλάβεια μαγνητοφωνημένο μήνυμα του πρωταίτιου της χούντας. Η ΕΠΕΝ στην αρχή είχε ως επικεφαλείς τους πρώην υφυπουργούς της Χούντας Χρύσανθο Δημητριάδη, Σπύρο Ζουρνατζή, Αριστείδη Δημόπουλο, Παύλο Μανωλόπουλο, Νικόλαο Στειρόπουλο και με επιθυμία του δικτάτορα ως αρχηγό της νεολαίας το Νίκο Μιχαλολιάκο (μετέπειτα αρχηγό της Χρυσής Αυγής).

Στις ευρωεκλογές του 1.984 μ.Χ. εξέλεξε και ως ευρωβουλευτή τον Χρύσανθο Δημητριάδη, λαμβάνοντας 136.642 ψήφους που αντιστοίχισαν στο 2,29%. Όμως το κόμμα απεδείχθη θνησιγενές, καθώς στις εθνικές εκλογές του 1.985 μ.Χ. η ΕΠΕΝ έλαβε μόλις 37.934 ψήφους (0,60%).

Το 1.989 μ.Χ. υπήρξε διάσπαση, καθώς ο Παπαδόπουλος δεν επιθυμούσε την κάθοδο στις ευρωεκλογές, εν τούτοις οι εκτός Κορυδαλλού δεν υπάκουσαν στον αρχηγό, κατέβαζαν το κόμμα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι και το 1.996 μ.Χ., λαμβάνοντας ελάχιστους ψήφους και τελικά διαλύθηκε (https://www.iapopsi.gr/antigrafei-ton-papadopoylo-o-kasidiaris-me-igesia-mesa-apo-ti-fylaki/).

Η πρώτη εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, έγινε με την υπόμνηση «Εν ονόματι του Βασιλέως Κων/νου ΙΑ’ Παλαιολόγου». Ούτε φυσικά το άλλο γεγονός, όπου οι Αρματολοί και οι Κλέφτες, θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως μαχητές του τελευταίου «Βασιλέα κυρ Κων/νου Παλαιολόγου».

Οι κομμουνιστές στην ΕΣΣΔ και την Κίνα μουμιοποίησαν τους ηγέτες τους Λένιν και Μάο και τους αποδίδουν προσωπολατρία.

Υπήρξαν εποχές με βίαιους πολέμους και αρρώστιες, οι οποίες λόγω των πολλών θυμάτων και της οικονομικής και πολιτικής, κοινωνικής και στρατιωτικής καταστροφής οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν σε μεγάλο ποσοστό από την απελπισία και τους ηθικούς νόμους, ενώ στράφηκαν στην ανηθικότητα και σε ακραία θρησκευτικά ή πολιτικά κινήματα και δημαγωγούς.

Τέτοιες εποχές ήταν ο Πελοποννησιακός Πόλεμος με τον λοιμό του Περικλή και τους πολεμοχαρείς δημαγωγούς, ο 14^ος Αιώνας με τον Εκατονταετή Πόλεμο, την πανούκλα και το κίνημα των αυτομαστιγόμενων, αλλά και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος με την Ισπανική γρίπη, ο οποίος οδήγησε στον κομμουνισμό και τον φασισμό/ναζισμό.

Οι εχθροί του Πούτιν και του Ερντογάν εδώ και χρονιά τους έχουν πεθάνει άπειρες φορές λέγοντας ότι έχουν καρκίνο και άλλες αρρώστιες (κυρίως από καρκίνο κατά τους ίδιους).

Τόσο οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι (με την λατρεία του Άπι), όσο και οι Ινδοί θεωρούσαν τους ταύρους και τις αγελάδες «ιερά ζώα».

Ο Πέρσης αιρετικός (γνωστικός και μέλος υποομάδας των αιρετικών εβιωνιτών) Εκελσαίος ισχυρίζονταν ότι τάχα την «θρησκεία» του την έλαβε μέσω ενός «Αγγέλου» σε βιβλίο, όπως και ο ιδρυτής της αίρεσης των μορμόνων  Τζόζεφ Σμιθ ισχυρίστηκε ότι τον επισκέφτηκε ένας «Άγγελος» που του έδωσε ένα «νέο ευαγγέλιο» με το ονομα «Το βιβλίο του Μορμόν» σε δύο χρυσές πλάκες.

Ο Εκελσαίος, όπως και ο Τζόζεφ Σμιθ έλεγαν και οι δύο ότι ο Θεός έστελνε διαδοχικούς προφήτες και ο τελευταίος από αυτούς ήταν ο καλύτερος και ο ανώτερος, τον οποίο όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να ακολουθούν και φυσικά οι τελευταίοι ήταν οι ίδιοι.

Αλλά και ο Μάνης, ο ιδρυτής της αίρεσης των μανιχαίων (με γονείς από τους αιρετικούς εκελσαίτες)  ισχυρίστηκε ότι τον επισκέφτηκε ένας «Άγγελος» από  τον οποίο έλαβε την «θρησκεία» του (ενώ πριν την ίδρυση της έκανε πολλά ταξίδια και γνώρισε πολλές θρησκείες και πολιτισμούς, όπως και Πυθαγόρας και ο Μωάμεθ πριν ιδρύσουν τις «θρησκείες» τους).

Και αυτός έλεγε ότι ο Θεός έστελνε διαδοχικούς προφήτες (π.χ. Ζαρατούστρα, Αβραάμ, Μωυσή, Ιησού, των οποίων όμως το έργο ήταν ημιτελές) και ο τελευταίος από αυτούς ήταν ο καλύτερος και ο ανώτερος, τον οποίο όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να ακολουθούν και φυσικά οι τελευταίος ήταν οι ίδιος.

Αλλά και ο Μωάμεθ, ο ιδρυτής του ισλάμ, ισχυρίστηκε ότι τον επισκέφτηκε ένας «Άγγελος» (δήθεν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ) που του έδωσε ένα «νέο ευαγγέλιο» με το ονομα «Το κοράνι», όπως και ότι ο Θεός έστελνε διαδοχικούς προφήτες (π.χ. Ζαρατούστρα, Αβραάμ, Μωυσή, Ιησού, των οποίων όμως το έργο ήταν ημιτελές) και ο τελευταίος από αυτούς ήταν ο καλύτερος και ο ανώτερος, τον οποίο όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να ακολουθούν και φυσικά οι τελευταίος ήταν οι ίδιος.

{Όλα αυτές τις αιρέσεις μέσα στο ισλάμ ο Μωάμεθ τις εμπνεύστηκε από τον συγγενή της πρώτης συζύγου του, τον αιρετικό εβιωνίτη Βαράκα, ο οποίος του μετέδωσε τις αιρετικές του απόψεις και τον καθοδηγούσε στην «ερμηνεία των υποτιθέμενων αποκαλύψεων του» (που οι αντιπάλοι του έλεγαν ότι απλά ήταν ψέματα που έλεγε ο ίδιος ή αποτελέσματα των κρίσεων επιληψίας του).

Βέβαια και τα ταξίδια του τον βοήθησαν να γνωρίσει άλλες θρησκείες όπως και η περιέργεια του και το γεγονός ότι του άρεσε πολύ να συζητά θρησκευτικά θέματα. Βέβαια, επειδή ο ίδιος ήταν αγράμματος μετέφερε προφορικά στους οπαδούς του όσα του είχαν διηγηθεί άλλοι και θυμόνταν ο ίδιος προφορικά.

Αυτό φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι πολλές από τις αιρετικές ιστορίες που επαναλαμβάνει ο Μωάμεθ στο κοράνι είναι δήθεν «διδασκαλίες» που επαναλαμβάνονται και υπήρχαν παλαιοτέρα σε αιρετικά συγγράμματα πολύ πριν την ίδρυση του ισλάμ, π.χ. το «ευαγγέλιο του Θωμά», «Αποκάλυψη του Πέτρου», «ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου», βιβλίο του Ενώχ», «βιβλίο του ιωβηλαίου», «διαθήκη Σολομώντος» αλλά και από τον ερμητισμο.

Για όλους τους παραπάνω «προφήτες» και «ιδρυτές θρησκειών» άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα οι ίδιοι δεν είδαν «Αγγέλους», αλλά διαμονές με μορφή Αγγέλων που τους ξεγέλασαν με τις διδασκαλίες τους (λέγεται ότι και ο ίδιος ο Μωάμεθ πίστευε αρχικά ότι είδε τον «Άγγελο» και τα οράματα του για πρώτη φορά πως ήταν δαιμονισμένος πριν τον μεταπείσουν η πρώτη του σύζυγος του και ο Βαράκα.

Στην ουσία ο Μωάμεθ αντί όπως οι παλαιότεροι αιρετικοί να μιλάει για δύο δήθεν «θεούς», τον «καλό» και το «κακό», τους ένωσε σε έναν στον οποίο και έδωσε όλες τις καλές και τις κακές ιδιότητες τους).

Όπως είναι άλλωστε γνωστό, κατά την Αγία Γραφή ο διάβολος και οι δαίμονες μπορούν να πάρουν ακόμα και την μορφή Αγγέλου Φώτος για να ξεγελάσουν και να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, ενώ και ο Απόστολος Παύλος λέει ότι ακόμα και αν έρθει από τον ουρανό «Άγγελος» και κηρύξει άλλο «ευαγγέλιο» να μην τον πιστέψετε και να αποκηρύξετε και αυτόν και την διδασκαλία του}.

Από τις αιρέσεις αυτές εμπνεύστηκαν μέχρις ενός σημείου και οι θεοσοφιστές για τους Άβαταρ, τις δήθεν παγκοσμίους μεγάλους θείους αντιπρόσωπους του Θεού (π.χ. Ορφέας, Ζωροάστρης, Κρίσνα,  Βούδας, Χριστός, Μωάμεθ, Κρισναμούρτι και τελευταίος και ανώτερος θα είναι ο βουδιστικής προέλευσης Μαιτρέγια), μύστες και εκπαιδευτές που έρχονται κατά καιρούς στην γη από το υπερπέραν τάχατες για να βοηθήσουν την θρησκευτική «μετεξέλιξη» των ανθρώπινων φυλών.

Όλα αυτά επαναλαμβάνονται και στις διδασκαλίες των αιρετικών, των συγκρητισμών και οικουμενιστών, όπως και των οπαδών της πανθρησκείας και των μασόνων στις μέρες μας, οι οποίοι λένε (όπως και οι θεοσοφιστές) ότι διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις και αιρέσεις είναι ουσιαστικά ίδιες, με κοινή προέλευση και «αμελητέες παραλλαγές».

Η τάση αυτή είχε ξεκινήσει με το συγκριτιστική ανακάτεμα των θρησκειών κατά την Ελληνιστική Εποχή (π.χ. με τον Σέραπη, ένωση των «θεών Σέραπη», μία μείξη Άπι, Όσιρι, Νείλου, Πλούτωνα/Άδη, Άμμωνα, Δία, Διόνυσου/Βάκχου, Ποσειδώνα, Ασκληπιού), ενώ συνεχίστηκε με τον συγκρητισμό και την Αυτοκρατορική λατρεία στην Ρώμη (οπού Αυτοκράτορες σαν τον Αλέξανδρο Σέβηρο λάτρευαν στο ανάκτορο τους τα αγάλματα του Αβραάμ, του Απολλώνιου Τυανέα, του Ιησού και του Ορφέα), ενώ και άλλοι ηγέτες (π.χ. ο Άκμπαρ ο Μέγας στην Ινδία με το ισλάμ και τον ινδουισμό) προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ενώσουν διάφορες θρησκείες υπό τον έλεγχο τους.

Ο Βενιζέλος ήρθε σε σύγκρουση με τον πρίγκιπα Γεώργιο, τον οποίο και εξεδίωξε από την ηγεσία της Κρήτης, όπως και με τον βασιλιά Κωνσταντίνο τον Α΄ και τον οποίο έδιωξε από τον Ελληνικό θρόνο και την εξουσία της Ελλάδας.

Αντίστοιχα και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α΄ ήρθε σε σύγκρουση με τους πρωθυπουργούς του Τρικούπη και Βενιζέλο για εθνικά θέματα (με την στήριξη μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού) και αυτός κατάφερε να τους κάνει να παραιτηθούν.

Επτά ιστορικές κηδείες των τελευταίων 30 ετών

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

 Στις 29 Μαίου, σε ηλικία 99 ετών έφυγε από τη ζωή ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Προς τιμήν του κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος και θα αναρτηθούν μεσίστιες οι σημαίες των δημοσίων καταστημάτων της χώρας, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και των καταστημάτων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και των τραπεζών.

Επιπρόσθετα, η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και του αποδόθηκαν οι αντίστοιχες τιμές ως εν ενεργεία πρωθυπουργού. Με τον θάνατό του έκλεισε ο κύκλος των σημαντικών πολιτικών ηγετών του 20ού Αιώνα. Εξ αφορμής του γεγονότος αυτού θυμόμαστε τις επτά από τις πιο ιστορικές κηδείες των τελευταίων τριάντα ετών.

Στράτος Διονυσίου (1990 μ.Χ.).

Ήταν Μάιος του 1.990 μ.Χ. όταν ο μεγάλος βάρδος του λαϊκού τραγουδιού Στράτος Διονυσίου έφυγε ξαφνικά από την ζωή, σε ηλικία μόλις 55 ετών. Ο θάνατός του δημιούργησε μεγάλη αίσθηση, αφού λίγες ώρες πριν βρισκόταν στο νυχτερινό κέντρο «Στράτος» της οδού Φιλελλήνων και τραγουδούσε κανονικά.

Το ίδιο βράδυ επέστρεψε στην σουίτα 707 του ξενοδοχείου «Χανδρής» (νυν Μετροπόλιταν), από το μπαλκόνι της οποίας παρακολουθούσε τις ιπποδρομίες που τόσο πολύ αγαπούσε. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο, στους χώρους του οποίου είχαν καταφθάσει από νωρίς χιλιάδες θαυμαστές του για να τον αποχαιρετήσουν.

Το πλήθος που είχε μαζευτεί από νωρίς τραγουδούσε «Η ζωή εδώ τελειώνει», δρόμοι είχαν κλείσει, υπήρξαν συνωστισμοί και λιποθυμίες, αλλά και ζημιές σε τάφους, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που διεκόπη η εξόδιος ακολουθία εξαιτίας της μεγάλης προσέλευσης του κόσμου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία επεισοδίων.

Μελίνα Μερκούρη (1994 μ.Χ.).

Τον Μάρτιο του 1994 μ.Χ. η Μελίνα Μερκούρη νικήθηκε από τον καρκίνο στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης. Η σορός της τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος και έγινε η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους.

Στην Ακρόπολη η σημαία κυμάτιζε μεσίστια, ενώ μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών χιλιάδες άνθρωποι συνόδευσαν το φέρετρο μέχρι το Α’ Νεκροταφείο. Κατά μήκος της διαδρομής, από ιστορικά-αρχαιολογικά σημεία ακούγονταν από τα ηχεία τραγούδια της, όπως τα «Παιδιά του Πειραιά». Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα της κηδείας τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Μπρόντγουεϊ παρέμειναν κλειστά σε ένδειξη πένθους.

Ανδρέας Παπανδρέου (1.996 μ.Χ.).

Στις 23 Ιουνίου του 1996 μ.Χ.. άφησε την τελευταία του πνοή ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες πολιτικούς του περασμένου Αιώνα. Τρεις μέρες αργότερα κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών με τιμές εν ενεργεία αρχηγού κράτους.

Οι κεντρικοί δρόμοι είχαν κλείσει από νωρίς, στρατιωτικά αγήματα ήταν παραταγμένα έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών, ενώ χιλιάδες πολίτες από νωρίς το μεσημέρι εκείνης της ημέρας βρίσκονταν σε κάθε γωνιά της πομπής προκειμένου να αποχαιρετήσουν τον ηγέτης της «Αλλαγής».

Δώδεκα επικήδειοι λόγοι εκφωνήθηκαν, ενώ πλήθος διεθνών πολιτικών προσωπικοτήτων παρέστησαν στην εξόδιο ακολουθία, όπως ο       Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Ρόμπερτ Ρούμπιν, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Κλάους Χενς, ο Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Βιμ Κοκ. Ιστορική έχει μείνει η ομιλία του γιου του, Γιώργου Παπανδρέου, με τη φράση «πατέρα, άκουσες τα νέα;» να ορίζει το τέλος μιας εποχής.

Αλίκη Βουγιουκλάκη (1996 μ.Χ.).

Η κηδεία της ηθοποιού έγινε την Πέμπτη 25 Ιουλίου 1996 μ.Χ. Έναν μήνα μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου πεθαίνει στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών από καρκίνο στο συκώτι η μεγάλη σταρ του Ελληνικού κινηματογράφου Αλίκη Βουγιουκλάκη. Για δύο ολόκληρες μέρες πραγματοποιήθηκε λαϊκό προσκύνημα της σορού της στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ η ταφή της έγινε δημοσία δαπάνη.

Χιλιάδες Αθηναίοι φώναζαν το όνομα «Αλίκη», ενώ από εκείνη την κηδεία κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει το πλάνο της ελληνικής τηλεόρασης λίγο πριν από την ταφή με το τελευταίο φιλί του ηθοποιού Κώστα Σπυρόπουλου στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.

 Στέλιος Καζαντζίδης (2001 μ.Χ.).

«Η Ελλάδα έχασε την λαϊκή φωνή της» έγραφαν τα πρωτοσέλιδα τον Σεπτέμβριο του 2001 μ.Χ., αποχαιρετώντας τον θρύλο του ελληνικού τραγουδιού. Χιλιάδες θαυμαστές του Στέλιου Καζαντζίδη είχαν σχηματίσει από νωρίς ουρές έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Ελευσίνα, ενώ η σορός του παρέμεινε για σχεδόν 24 ώρες σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη της Ελευσίνας.

Στην μεγάλη πομπή προς το Νεκροταφείο Ελευσίνας χιλιάδες πολίτες σιγοτραγουδούσαν τις μεγάλες επιτυχίες του «Στελάρα» που άφησαν εποχή, ενώ από την πολυκοσμία σημειώθηκαν μικροεπεισόδια. Μετά το τέλος της κηδείας υπήρξε πολύς κόσμος που επέλεξε να παραμείνει στον τάφο του, αφήνοντας προσωπικά αντικείμενα.

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (2008 μ.Χ.).

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος απεβίωσε στις 5.15 της Δευτέρας 28 Ιανουαρίου 2008 σε ηλικία 70 ετών μετά από πολύμηνη μάχη με την επάρατη νόσο. Η σορός του εκτέθηκε σε τριήμερο προσκύνημα ,ενώ η κηδεία θα έγινε με τιμές αρχηγού κράτους.  

Πλήθη συγκινημένων πιστών αποχαιρετούσαν τον Ιανουάριο του 2008 μ.Χ. τον μακαριστό Χριστόδουλο. Εκπρόσωποι της πολιτείας, ιερείς όλων των δογμάτων και εκατοντάδες πολίτες είχαν περικυκλώσει πολλές ώρες πριν από τη νεκρώσιμη ακολουθία τη Μητρόπολη Αθηνών.

Η ταφή πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού, κληρικοί κουβαλούσαν στους ώμους τους το φέρετρο, η Φιλαρμονική του Δήμου παιάνιζε πένθιμα, στρατιωτικά αγήματα απέδιδαν τις ανάλογες τιμές και 21 κανονιές ρίχτηκαν από τον Λυκαβηττό ως ένδειξη τιμής. Το γεγονός που σημάδεψε την κηδεία εκείνη ήταν το λάθος στον ενταφιασμό του, ο οποίος έγινε ανάποδα σε σύγκριση με αυτόν του Σεραφείμ.

Παντελής Παντελίδης (2016 μ.Χ.).

Αθήνα στις 20 Φεβρουαρίου 2016 μ.Χ. Σε λαϊκό προσκύνημα είχε τεθεί και η σορός του νεαρού τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη, στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα της Νέας Ιωνίας. Πλήθος κόσμου περίμενε από το πρωί κρατώντας λευκά τριαντάφυλλα και φωτογραφίες του, ενώ το αδιαχώρητο επικρατούσε στους γύρω δρόμους της περιοχής.

Στην νεκρική πομπή που ακολούθησε προς το Κοιμητήριο της Μεταμόρφωσης όλοι οι παρακείμενοι δρόμοι είχαν κλείσει από το μεγάλο πλήθος, ενώ αρκετός κόσμος τραγουδούσε μερικές από τις γνωστές επιτυχίες του καλλιτέχνη. Εξαιτίας των χιλιάδων θαυμαστών του είχε επιστρατευτεί η δημοτική αστυνομία αλλά και το ΕΚΑΒ για τα λιποθυμικά επεισόδια που είχαν σημειωθεί (https://attikanea.info/%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AC-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CF%89/).

23 Ιανουαρίου 2022 μ.Χ. - Πατριάρχης Σερβίας: ''Το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια είναι η πνευματική μας Ιερουσαλήμ''.

«Για μας το σημαντικότερο είναι ότι το Κόσοβο και τα Μετόχια είναι η πνευματική μας Ιερουσαλήμ», τόνισε ο Αγιώτατος Πατριάρχης Σερβίας Πορφύριος, απαντώντας στις ερωτήσεις του ανταποκριτή του ρωσικού περιοδικού «Μεζντουναρόντναγια ζιζν» («Διεθνής ζωή»).

Όπως επεσήμανε ο Προκαθήμενος της Σερβικής Εκκλησίας, όπως επί χιλιετίες μετά την Έξοδο οι Εβραίοι της Διασποράς έλεγαν, «και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ», οι Έλληνες «Και του χρόνου στην Πόλη», έτσι και οι Σέρβοι νέοι χαιρετούν ο ένας τον άλλο με τα λόγια «και του χρόνου στην Πριζρένη», υποδεικνύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ότι διατηρούν τη μνήμη για το ότι η Πριζρένη είναι η πόλη των Σέρβων βασιλέων, η πρωτεύουσα, η πόλη του βασιλιά Ντούσαν (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2023/01/blog-post_91.html).

Ο τίτλος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ηράκλειου στις Νοβέλλες πριν το 629 μ.Χ.:

Αυτοκράτωρ καίσαρ Φλάβιος Ηράκλειος πιστός εν Χριστώ ημερότατος μέγιστος ευεργέτης ειρηνικός αλαμανικός γοτθικός φραγγικός Γερμανικός αντικός αλανικός οιανδαλικός αφρικανός ερουλικός γηπεδικός ευσεβής ευτυχής ένδοξος νικητής τροπαιούχος αεισέβαστος αύγουστος.

Ο τίτλος του Ηράκλειου στην περίφημη νεαρά 25, της 21^ης Μαρτίου το 629 μ.Χ.: Ηράκλειος και Ηράκλειος νέος Κωνσταντίνος πιστοί εν Χριστώ βασιλείς.

Αυτό λοιπόν έγινε απλά το 629 μ.Χ. Ένας τίτλος άλλαξε στα επίσημα έγγραφα. Η Ρώμη και αργότερα το Βυζάντιο δεν είχαν ποτέ επίσημη γλώσσα όπως έχουν τα κράτη στη σημερινή εποχή, άρα ο Ηράκλειος δεν πέρασε κάποιον καινούργιο νόμο. Τα Ελληνικά ως γλώσσα προϋπήρχαν σε πολλά επίσημα έγγραφα γραμμένα  πριν τον Ηράκλειο.

 Με λίγα λόγια, αν και στα βιβλία ιστορίας πρόκειται για σημαντικό γεγονός, ο μέσος Βυζαντινός του 629 μ.Χ δεν κατάλαβε κάποια διαφορά γιατί επί αιώνες μιλούσε την Ελληνική κοινή. Το μόνο που θα αντιλήφθηκε ήταν το γεγονός ότι μίκρυνε ο τίτλος του αυτοκράτορα του. 😄. Άρα αν δεν υπήρχε γλωσσικό ζήτημα, τότε γιατί άλλαξε τον τίτλο ο Ηράκλειος;

H πιο προφανής εκδοχή θέλει την Ελληνιστική επιρροή να έχει πλήρως υποκαταστήσει την Λατινική λόγω του εδαφικού περιορισμού του Ρωμαϊκού κράτους στην Ελληνιστική Ανατολή. Η παράδοση του τίτλου βασιλέας που ξεκινά από την Αρχαία εποχή (Ήπειρος, Μακεδονία) και φτάνει στα Ελληνιστικά χρόνια, διατηρήθηκε σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή περίοδο. (Από τότε κρατά το φαινόμενο της προσωπολατρείας 😅). Οι Ρωμαίοι του Λατίου είχαν "αλλεργία" σε βασιλικούς τίτλους. Ωστόσο η Ελληνιστική ανατολή δεν είχε.

Μια εναλλακτική εξήγηση έχει να κάνει με την νίκη του επί των Περσών. Οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν τον Πέρση Αυτοκράτορα, Βασιλέα Βασιλέων, άρα ο Ηράκλειος ως νικητής επί των Περσών αλλάζει τον τίτλο του σε Βασιλέας δείχνοντας ότι κατέκτησε τον προαιώνιο εχθρό.

Μια τελευταία υπόθεση έχει να κάνει με τον Δαυίδ. Στην εικόνα βλέπουμε μια λεπτομέρεια από ασημένιο σκεύος που δημιουργήθηκε τον 7^ο Αιώνα και αναπαριστά τη νίκη του Δαυίδ επί του Γολιάθ. Ο Δαυίδ, αναφερόμενος ως Βασιλεύς στην Ελληνική έκδοση της Παλαιάς διαθήκης, ίσως να σχετίζεται με τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο ο οποίος καταβάλλει τους Πέρσες (Γολιάθ)-(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/629.html).

Πειθαρχία μέσω του φόβου στον Ρωμαϊκό στρατό.

Μετά από σκληρή εκπαίδευση και καθημερινή στρατιωτική άσκηση, οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι μπορούσαν να βαδίζουν 35-40 χιλιόμετρα την ημέρα με τον φόρτο τους να ζυγίζει έως και 35 κιλά. Το να ακολουθείς κατά γράμμα εντολές και να μην  φέρνεις καμία αντίρρηση τους ανωτέρους είναι κάτι που σίγουρα στους περισσότερους ανθρώπους δεν αποτελεί εγγενής χαρακτηριστικό.

Για αυτό ακριβώς τον λόγο, ένα άλλο αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης των λεγεωνάριων ήταν η αίσθηση της πειθαρχίας και της υπακοής, που μεταδίδονταν κυρίως μέσω του φόβου. Οι αυστηρές τιμωρίες ακόμη και για το παραμικρό αδίκημα ήταν κάτι συνηθισμένο σε κάθε Ρωμαϊκή Λεγεώνα. Οι στρατιώτες συχνά λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου από τους συντρόφους τους για δειλία στην μάχη ή ακόμα και επειδή αποκοιμήθηκαν στις θέσεις τους ενώ βρίσκονταν σε σκοπιά.

Μικρά αδικήματα διαχειρίζονταν οι Εκατόνταρχοι, οι οποίοι έφεραν πάντα κληματόβεργες (βίτσες) για να τιμωρήσουν τους Λεγεωνάριους τους. Δεδομένου ότι αυτοί οι αξιωματικοί θεωρούνταν άμεσα υπεύθυνοι για την συμπεριφορά των ανδρών που υπηρετούσαν κάτω από αυτούς, το μαστίγωμα ήταν κάτι το συνηθισμένο σε ένα ρωμαϊκό στρατόπεδο.

Στο Annales (Ab excessu divi Augusti – Χρονικά, Από της τελευτής του θείου Αυγούστου)ο ιστορικός Τάκιτος μιλά για έναν τέτοιο Εκατόνταρχο, τον Λουκίλιο, ο οποίος είχε αποκτήσει το παρατσούκλι «Cedo Alteram», το οποίο μεταφράζεται χαλαρά σε «φέρε μου τον επόμενο».

Ο Λουκίλιος ήταν διαβόητος για τους συχνούς και βίαιους ξυλοδαρμούς που προκαλούσε στους άντρες του, σπάζοντας το ένα κλήμα στην πλάτη τους μετά το άλλο έως τελικής πτώσεως. Διόλου τυχαίο όπως αναφέρει επίσης ο Τάκιτος  ότι ο συγκεκριμένος Εκατόνταρχος σκοτώθηκε κατά την διάρκεια μιας ανταρσίας.

Συμπέρασματικα, αυτή η σκληρή μεταχείριση αποδείχτηκε χρήσιμη ξανά και ξανά στην αυτοκρατορία, καθώς οι άντρες εξαρτώνταν περισσότερο και εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλον για την ίδια τους την επιβίωσή τους στις εξαιρετικά σκληρές συνθήκες που υπέμειναν στις παρυφές της αυτοκρατορίας.

Εν κατακλείδι, αυτή η πειθαρχία που ενσταλάχθηκε μέσω του φόβου έδωσε στους Ρωμαίους στρατιώτες πολύ καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης υπακούοντας τυφλά στους ανωτέρους τους, παρά αν έπρατταν το αντίθετο (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/01/blog-post_612.html).

Πέθανε ο πρώην Πρόεδρος (μέσω πραξικοπήματος) του Πακιστάν Pervez Musharraf - Ήταν εξόριστος στο Άμπου Ντάμπι, όπως επίσης και ο πρώην Πρόεδρος (μέσω πραξικοπήματος) της Ουγκάντα Αμίν Νταντά πέθανε εξόριστος στην Σαουδική Αραβία.

Τόσο ο Βολτέρος, όσο και Βάισχαουπτ ήταν και οι δυο τους πρώην Ιησουίτες.

Τόσο ο Βολτέρος κατά την υπηρέτρια του, όσο και ο Στάλιν κατά την κόρη του είχαν και οι δύο φρικτό τέλος και έναν πολύ αργό και βασανιστικό θάνατο.

Στο νησί της Γυάρου, το οποίο ανήκει στις Κυκλάδες και βρίσκεται  ανάμεσα σε Άνδρο, Σύρο και Τζια. Χαρακτηριστικό της Γυάρου είναι οι φυλακές που θυμίζουν… πολυφοβιστικό κατασκεύασμα.  Πριν από δεκαετίες ήταν τόπος εξορίας για χιλιάδες κρατούμενους  οι οποίοι το διάστημα 1.947 μ.Χ. – 1.951 μ.Χ. έχτισαν με τα χέρια τους την τεράστια φυλακή που θυμίζει «Αλκατράζ». Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί, υπολογίζεται ότι περίπου 22.000 άντρες και γυναίκες) φυλακίστηκαν σε αυτό το νησί.

Το 1.951 μ.Χ. ήταν η χρονιά με τους περισσότερους εξόριστους που έφτασαν σε αριθμό τους 7.139.  Η φυλακή παρέμεινε ενεργή έως το 1.974 μ.Χ. ενώ μέχρι το 2000 χρησιμοποιήθηκε από το πολεμικό Ναυτικό ως πεδίο βολής.

Το ντοπάρισμα στην αρχαιότητα.

Το ντοπάρισμα των αθλητών και η δωροδοκία με σκοπό τη νίκη εμφανίστηκαν στους στίβους της αρχαιότητας μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, την «αυτοκτονία της Ελλάδας», όπως τον χαρακτήρισε διάσημος ιστορικός (έληξε το 404 π.Χ.). Ως τότε κι από τα βάθη των αιώνων, από κανενός το μυαλό δεν μπορούσε να περάσει η σκέψη να παραπλανήσει τους κριτές (Ελλανοδίκες).

Όμως, μετά το τέλος του σχεδόν 30χρονου αιματηρού εμφύλιου πολέμου, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αναζητούσαν την κοινωνική καταξίωση με μια νίκη σε κάποιον από τους πανελλήνιους αγώνες, τους Ολυμπιακούς κατά προτίμηση. Περίπου τον ίδιο καιρό εμφανίστηκαν και οι επαγγελματίες αθλητές.

Ήταν η εποχή που ο πιο αναγνωρισμένος γιατρός της αρχαιότητας, ο Ιπποκράτης (πέθανε το 377 π.Χ.), αμφισβητούσε την ρήση «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και δίδασκε ότι δεν είναι η άθληση που εξασφαλίζει την υγεία αλλά το μέτρο στην εργασία, στο φαγητό, στον ύπνο και στον έρωτα.

Μισόν αιώνα αργότερα, ο Αριστοτέλης (384 π.Χ. – 322 π.Χ.) περιέγραφε τα ορατά αποτελέσματα από την ειδική δίαιτα, στην οποία υποβάλλονταν οι αθλητές: Παραμορφωμένα πρόσωπα που έμοιαζαν με ζώων. Και, έπειτα από αρκετούς αιώνες, ο επίσης αναγνωρισμένος γιατρός της αρχαιότητας, Γαληνός (128 μ.Χ. – 200 μ.Χ.), δίδασκε ότι η πολύωρη καθημερινή άθληση δε βοηθά την φυσική ομορφιά, καθώς οι απαιτήσεις πολλών αγωνισμάτων συχνά παραμορφώνουν το πρόσωπο και το σώμα των αθλητών.

Στην Ολυμπία, ο έλεγχος των αθλητών ήταν ασφυκτικός. Τα «διατροφικά συμπληρώματα» ξεκινούσαν από ένα κοκτέιλ «μέλι με σύκα» κι έφταναν στο κρέας ταύρου, ενώ οι πιο ριψοκίνδυνοι έπιναν ούρα από γνωστά για τη δύναμή τους ζώα, θεωρώντας ότι περιείχαν τις ουσίες εκείνες που τα έκαναν δυνατά (σήμερα γνωρίζουμε ότι η τεστοστερόνη παράγεται από τον διάμεσο ορχικό ιστό του ανθρώπου, αυτόν που ονομάζουμε κύτταρα του Λάιντιχ).

Στην Ολυμπία άλλωστε, οι αθλητές έπρεπε να φτάσουν ένα μήνα πριν από την έναρξη των αγώνων. Τους συνόδευαν οι γυμναστές ή, των παίδων, οι πατέρες ή μεγαλύτερα αδέλφια. Στον μήνα αυτό, διδάσκονταν τους κανονισμούς των αθλημάτων, παρακολουθούσαν αγώνες κι έμεναν απομονωμένοι σε ιδιαίτερο κτίριο της Ήλιδας. Η δήλωση συμμετοχής γινόταν ένα χρόνο πριν και καταγραφόταν σε ειδικές λίστες.

Υπεύθυνη για την οργάνωση των αγώνων ήταν η Ολυμπιακή Βουλή, ενώ κριτές ήταν οι Ελλανοδίκες, μέλη της αρμόδιας επιτροπής (δυο αρχικά, δέκα στη συνέχεια, δώδεκα έπειτα και, από το 348 π.Χ., πάλι δέκα). Εκλέγονταν με κλήρο ανάμεσα στους Ηλείους και είχαν απόλυτη εξουσία.

Απέρριπταν αθλητές που δεν είχαν τα κατάλληλα να αγωνιστούν προσόντα, απέκλειαν όσους υπέπιπταν σε παραπτώματα και τιμωρούσαν με πρόστιμα ή και με δημόσια μαστίγωση τους παραβάτες των κανονισμών.

Παραβάσεις ήταν η αργοπορημένη προσέλευση, η μη υπακοή στις εντολές, η μη τήρηση των κανονισμών διεξαγωγής των αθλημάτων και η δωροδοκία είτε για να αφεθεί αθλητής να νικηθεί είτε για ευνοϊκή μεταχείριση.

Σε περίπτωση δωροδοκίας, έπεφτε τόσο βαρύ πρόστιμο στον αθλητή και στην πόλη του, ώστε με τα χρήματα που εισπράττονταν, ανεγείρονταν αγάλματα του Δία, οι Ζάνες (από τον πληθυντικό της λέξης Ζευς) πάνω σε ειδικά βάθρα. Βρέθηκαν 17 βάθρα Ζανών που σημαίνει ότι τόσες δωροδοκίες τιμωρήθηκαν στα 1169 χρόνια που κράτησαν οι Ολυμπιάδες.

Πρώτο κρούσμα δωροδοκίας αποκαλύφθηκε το 388 π.Χ. (16 χρόνια μετά το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου). Δεύτερο, είκοσι χρόνια αργότερα (368 π.X.), όταν κατασκευάστηκαν δύο Ζάνες από πρόστιμα που επέβαλαν οι Ελλανοδίκες σε δύο Ρόδιους παλαιστές που, κατά τον Παυσανία, πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω (ο Φιλόστρατος να δωροδοκεί τον Εύδηλο).

Το επόμενο κρούσμα συνέβη μετά από 36 χρόνια (332 π.Χ.). Η δυσφήμιση του αθλητή αλλά και της πόλης την οποία εκπροσωπούσε και το στίγμα της «πλαστής νίκης» απέτρεπαν την απόπειρα δωροδοκίας παρ’ όλο που ο δεκασμός για τους αρχαίους Έλληνες ήταν σε πολλές περιπτώσεις τρόπος ζωής.

Έφεση κατά μιας απόφασης των Ελλανοδικών (των οποίων το σκεπτικό απαγορευόταν να γνωστοποιηθεί) επιτρεπόταν μόνο στην Βουλή της Ήλιδας. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους όμως, οι αποφάσεις γίνονταν αποδεκτές. Οι Ελλανοδίκες ήταν αναγνωρισμένα αμερόληπτοι και αδέκαστοι.

Στην Αρχαία Ρώμη, το ντοπάρισμα ήταν περίπου νόμιμο. Στα άλογα των ιπποδρομιών χορηγούσαν «υδρομέλας» (ένα οινοπνευματώδες ποτό που παράγεται από την αλκοολική ζύμωση διαλύματος μελιού σε νερό). Το πόσο αποτελεσματικό ήταν φαίνεται και από το γεγονός ότι το έπιναν και οι στρατιώτες, πριν από την μάχη.

Τον Α’ μ.Χ. αιώνα, για να αυξήσουν τη μυϊκή τους μάζα, οι Έλληνες αθλητές προτιμούσαν να πίνουν εκχύλισμα από το φυτό «υπουρίς», είδος φτέρης, βασικού συστατικού από την οποία σήμερα παράγεται το οργανικό καύσιμο τύρφη. Ένα μείγμα κρασιού και στρυχvίvnς (δηλητηρίου που σε μικρές δόσεις λειτουργεί ως διεγερτικό) δινόταν σε νεαρούς αθλητές στις αρχαίες Ολυμπιάδες.

Εκεί όμως που το ντοπάρισμα έδινε και έπαιρνε, ήταν στο αγώνισμα της πάλης. Νικητής αναδεικνυόταν όποιος έριχνε τον αντίπαλό του στο έδαφος τρεις φορές καθώς οι αθλητές έπρεπε να παλεύουν όρθιοι.

Αναπτύχθηκαν δυο τεχνικές: Του συνδυασμού ταχύτητας, ευκινησίας και ευστοχίας που χαρακτήριζε κυρίως τους αθλητές του πένταθλου (όπου ένα από τα αθλήματα ήταν και η πάλη) και της δύναμης που κυρίως χρησιμοποιούσαν οι μόνο παλαιστές.

Η πρώτη τεχνική ήταν δημοφιλής στους Αθηναίους, η δεύτερη στους Σπαρτιάτες. Με τον Μίλωνα τον Κροτωνιάτη ονομαστό για τη δύναμή του Ολυμπιονίκη, κυρίαρχο του αγωνίσματος για 24 συναπτά χρόνια (540 π.Χ.– 516 π.Χ.). Κάποια φορά σήκωσε και περιέφερε στα χέρια του ένα ταύρο ζωντανό, μετά τον έσφαξε, τον έψησε και τον έφαγε μόνος του.

Κάποια άλλη, σήκωσε τον ανδριάντα του και τον μετέφερε μόνος του στην Άλτη. Και κάποια τρίτη, στήθηκε όρθιος πάνω σε ένα δίσκο αλειμμένο με λάδι χωρίς κανένας από όσους προσπάθησαν να μπορέσει να τον μετακινήσει από εκεί. Το αγώνισμα της πάλης ήταν τόσο δημοφιλές ώστε συντηρούσε στρατιές επαγγελματιών παλαιστών, σωστών θηρίων σε όγκο και δύναμη (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/01/blog-post_786.html#more).

Συμμαχία Εβραίων με Πέρσες κατά Ηράκλειου και της Ρωμανίας υπήρξε τον Μεσαίωνα και του Ισραήλ με την Τουρκία κατά της Ελλάδας στις μέρες μας για μεγάλο χρονικό διάστημα (πριν τον Ερντογάν, αλλά ίσως και μετά αν αυτός πέσει από την εξουσία και σε αυτή επιστρέψουν οι κεμαλικοί). 

Στομαχικά προβλήματα είχαν ο Λούθηρος και ο Λογιόλα, ενώ ο Λογιόλα κούτσαινε όπως ο Γεζέριχος, ο Βιετναμέζος βασιλιάς Τσιν Τσου και ο Κλαύδιος.

Ο Μάο έλεγε ότι ήταν ο Μαξ και ο Τσιν Χουάνγκ Τι σε ένα άτομο.

Ο Κώστας Καραμανλής ο Νεότερος έπαιζε φανατικά Playstation και ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει φανατικά Netflix αντί να ασχολούνταν και οι δύο με την διακυβέρνηση της Ελλάδας ως πρωθυπουργοί της.

«Οράματα Αγγέλων» ή «Αγίων» έλεγαν ότι είχαν «δει» ο Λογιόλα, ο Μωάμεθ και η Ζαν Νταρκ.

Στις Ερμοκοπίδες έκοψαν τα κεφαλιά των αγαλμάτων του Ερμή στην Αθήνα, όπως και το 1.528 μ.Χ. στο Παρίσι κάποιοι αιρετικοί τα άγαλμα της Παρθένου (της Παναγιάς μας).

Ο Πέτρος Φαβρ λέγεται ότι ήταν για τον Λογιόλα, ότι ο Μελάγχθων για τον Λούθηρο.

Ο Σεφάρειος ο Λόγιος και ο Βαλδουίνος ο Δ΄ της Ιερουσαλήμ ήταν και οι δύο λεπροί.

Στο χαρέμι του Αυτοκράτορα των Μάντσου και των Αράβων χαλιών και των Τούρκων Σουλτάνων, η βασιλομήτωρ ήταν η πρώτη του χαρεμιού και το καθοδηγούσε.

Ο Μάρκο Πόλο και ο Ιησουΐτης Ματέο Ρίτσι με τα έργα που έγραψαν για την Κίνα προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Δύσης για αυτή.

Οι Εβραίοι φορούσαν για αναγνώριση έναν κίτρινο κύκλο κορδέλας στην Αβινιόν και ένα κίτρινο άστρο του Δαβίδ επί Χίτλερ στην Γερμανία.

 Οι Έλληνες ιεραπόστολοι Κύριλλος και ο Μεθόδιος δημιούργησαν αλφάβητο στους Σλάβους, όπως και ο Ιησουΐτης Εβραϊκής καταγωγής Αλέξανδρος ο Ρόδιος στο Βιετνάμ.

Μάταια προσπάθησε να μεταστρέψει ο Φραγκίσκος της Ασίζης τον Σουλτάνο της Τυνησίας στον Χριστιανισμό και ο Αλέξανδρος ο Ρόδιος τον μουσουλμάνο ηγεμόνα της Κελέβης στο Βιετνάμ.

Ο Λογιόλα είχε μίσος κατά των αιρετικών, όπως και ο Αννίβας κατά των Ρωμαίων.

Το 1.438 μ.Χ. ο Κάρολος ο Ζ΄ προσπάθησε να αυτονομήσεις την Γαλλική Εκκλησιά από τον έλεγχο του πάπα της Ρώμης και να την φέρει υπό τον έλεγχο του, όπως και Αυτοκράτορας Ερρίκος ο Δ΄ της Γερμανίας το ετος 1.122 μ.Χ., ενώ προσπάθησε να κάνει και το 1.682 μ.Χ. και ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’ ανεπιτυχώς και αυτός. 

Ο Λογιόλα εισήλθε πάνω σε μουλάρι στο Παρίσι και εβδομήντα έτη μετά ο κατήγορος των Ιησουιτών πάνω σε μουλάρι τους έδιωξε από το Παρίσι.

Ο γιος του πάπα Αλέξανδρου Βοργία Καίσαρας ήταν ένας ανήλεης σφαγέας και τυχοδιώκτης, όπως και ο γιος του πάπα Παύλου Πέτρος.

Το ονομα Ιακωβίνοι είχαν και οι οπαδοί του Ροβεσπιέρου, ενώ είχαν την έδρα τους στο Μοναστήρι των Δομινικανών.

Οι Ιησουΐτες νομοθέτες των Γκουαρανί της Παραγουάης ήταν σαν τον Λυκούργο και τον Πλάτωνα σύμφωνα με τους οπαδούς τους.

Πολλοί Ινδιάνοι σκλάβοι πέθαναν δουλεύοντας στα ορυχεία του Ποτόσι και του Λαυρίου πολλοί σκλάβοι στην Αρχαία Αθήνα.

Οι μιγάδες Ινδών και Πορτογάλων στην Παραγουάη ήταν σαν τους Μαμελούκους στην Αίγυπτο και μεγάλοι δουλέμποροι των Γκουαρανί.

Η Παρακούραζα Δημοκρατία των Γκουαρανί των Ιησουιτών στην Παραγουάη είχαν 8 οικισμούς στην Παραγουάη, 15 στην Αργετινή, 7 στην Βραζιλία, ενώ τα εδάφη που κατείχαν είχαν το μέγεθος των 2/3 των εδαφών της Γαλλίας.

Οι Γκουαρανί ήταν αρχικά ανθρωποφάγοι σαν τους Μάου Μάου.

Οι Γκουαρανί λόγω των επιθέσεων των Πορτογάλων και των μιγάδων (Πορτογάλων/Αφρικανών) υπό την διοίκηση του π. Αντόνιο Ντε Μοντόγια έφυγαν από τα αρχικά εδάφη τους και μετοίκησαν για ασφάλεια σε αλλά (το Σεκ Ντε Ρίος) και όταν τους επιτέθηκαν οι εχθροί τους κατάφεραν να τους νικήσουν.

Αντίστοιχα και οι Μπόερς, λόγω των επιθέσεων των Βρετανών υπό την διοίκηση του Πρετόριους έφυγαν από τα αρχικά εδάφη τους και μετοίκησαν για ασφάλεια στα εδάφη των Ζουλού σε αλλά και όταν τους επιτέθηκαν οι εχθροί τους κατάφεραν να τους νικήσουν στον πρώτο πόλεμο των Μπόερς.

Τελικά, μέσω πολέμων από Πορτογάλους και Ισπανούς στην πρώτη περίπτωση και των Βρετανών (με τον δεύτερο πόλεμο των Μπόερς) στην δεύτερη κατάφεραν να κατακτήσουν τελικά τους Γκουαρανί και τους Μπόερς.

Στην καταστροφή της δημοκρατίας των Γκουαρανί συνέβαλε και η Αγγλία ως εχθρών των Ισπανών και συμμάχων των Πορτογάλων και εχθρών των Ισπανών, των οποίων ήθελαν να καταλάβουν τα εδάφη και να τα κατακτήσουν ή να τα κάνουν αποικίες, προτεκτοράτα και αγορές τους.

Το 1.775 μ.Χ. οι Γκουαρανί νίκησαν τους Πορτογάλους και τους ανάγκασαν να παραδοθούν και να τους δώσουν τα όπλα τους και να κάνουν συνθήκη μαζί τους πριν τους αφήσουν ελευθέρους, όπως έκαναν και οι Σαμνίτες με τους Ρωμαίους όταν τους νίκησαν στα Καυδιανά δίκρανα το 321 π.Χ.

Το Καγκόσι στην Ιαπωνία ήταν ότι η Σπάρτη για την Αρχαία Ελλάδα.

Στην Μεροβίγγεια εποχή οι βασιλιάδες ελέγχονταν στην πραγματικότητα οι Μαγιορδόμοι Καρολίδες, ενώ στην Ιαπωνία οι Αυτοκράτορες ελέγχονταν από τους Σογκούν.

100 νομίσματα δίνονταν για το κεφάλι ενός Ιησουΐτη και 100 δολάρια για το κεφάλι ενός Ινδιάνου. 

Ο Πρίμο Ντε Ριβιέρα, ο Μουσολίνι και ο Μεταξάς έγιναν δικτάτορες των κρατών τους με την έγκριση των μοναρχών τους, ενώ όταν αυτοί έπεσαν (και με βοήθεια των μοναρχών τους) έχασαν τον θρόνο και οι μονάρχες τους και οι χώρες τους έγιναν δημοκρατίες (σε Ιταλία και Ισπανία).

Έμειναν γνωστοί για φράσεις που είπαν (για άλλους δεν είπαν) ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’ («Το κράτος είμαι εγώ») και ο Στάλιν («Όταν σκοτώνεις κάποιον είναι τραγωδία, όταν σκοτώνεις δέκα εκατομμύρια απλή στατιστική»).

Το αιρετικό Ζοχάρ των καμπαλιστών Εβραίων (όπως και η Καμπάλα και το Ταλμούδ) δημιουργήθηκαν (κυρίως από τους Χαζάρους) από την μείξη ειδωλολατρικών στοιχείων ως επί το πλείστον της Βαβυλώνας και των Χαζάρων με κάποια στοιχεία ιουδαϊσμού, όπως και ο αιρετικός παπισμός δημιουργήθηκε με ως επί το πλείστον με την μείξη ειδωλολατρικών στοιχείων των Φράγκων με κάποια στοιχεία Χριστιανισμού από τους Φράγκους.

Τόσο ο Καρλομάγνος, όσο και ο Μωάμεθ ο Βίο Πορθητής, οι οποίοι και οι δύο κατέκτησαν την Πρώτη και την Δεύτερη/Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη) αντίστοιχα θεώρησαν σφετεριστικά τους εαυτούς τους και τις Αυτοκρατορίες που ιδρύσαν ως δήθεν «τους μονούς πραγματικούς διάδοχους της Ρώμης και των Καισάρων» μέσω της κατάκτησης αυτής, ενώ για να είναι κάνεις συνεχιστής της Ρώμης θα έπρεπε να είναι Αυτοκράτορας και λαός να είναι Ορθόδοξος και όχι ειδωλολάτρης, μουσουλμάνος ή αιρετικός όπως αυτοί (και Ρωμαίος ή Ρωμιός στην εθνικότητα).

Τόσο ο Ζιλ Ντε Ραι, όσο και η Ελίζαμπεθ Μπάθορυ (σε Γαλλία και Ουγγαρία αντίστοιχα) ήταν δύο πλούσιοι αριστοκράτες που απήγαγαν και σκότωναν μικρά παιδιά για να τα χρησιμοποιήσουν στις κρυφές μαύρες τελετουργίες τους, όμως ανακαλυφθήκαν στο τέλος και είχαν φρικτό τέλος και οι δύο.

Σύμφωνα με το Δίκαιο του πολέμου στην Αρχαία Ελλάδα (και από τους Δελφούς) δεν έπρεπε οι εμπόλεμοι στην Ελλάδα να χρησιμοποιούν επικίνδυνα όπλα που έριχναν πολύ μακριά, όπως  αντίστοιχα και στην Δυτική Ευρώπη στον Μεσαίωνα υπό τον πάπα της Ρώμης, ενώ στην Ρωμανία την ίδια περίοδο όπως και στην σύγχρονη εποχή γίνονταν σεβαστά τα δικαιώματα των αιχμάλωτων πολέμου και αυτοί δεν εκτελούνταν και πολλές φορές ανταλλάσσονταν με άλλους αιχμάλωτους.

Ο Κρόμβελ επέτρεψε να γυρίσουν οι Εβραίοι στην Αγγλία με αντάλλαγμα χρήματα από αυτούς για να κερδίσει τον Αγγλικό Εμφύλιο πόλεμο, ενώ οι Εβραίοι κέρδισαν την έκδοση της διακήρυξης Μπαλφούρ από τους Βρετανούς με αντάλλαγμα να βάλουν τις ΗΠΑ με την οικονομική και πολιτική τους επιρροή στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπέρ της Αντάντ.

Ο Κώστας Καραμανλής ο Νεότερος έπαιζε φανατικά Playstation και ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει φανατικά Netflix αντί να ασχολούνταν και οι δύο με την διακυβέρνηση της Ελλάδας ως πρωθυπουργοί της.

Οι αιρετικοί νεστοριανοί έστησαν το μνημείο Sin Ngan Faou (το οποίο βρέθηκε το 1.625 μ.Χ.) και ήταν μια επιγραφή μάρμαρου και είχε στην κορυφή του έναν σταυρό και είχε χαρακτή σε τρεις στήλες που έλεγαν ότι αυτό το μνημείο κτίστηκε προς τιμήν της «φωτεινής θρησκείας» του Tata Shin στο Μέσο Βασίλειο.

Ο Ολόπεν, ένας Πέρσης κληρικός και αιρετικός νεστοριανός από το TaTaShin (Συρία ή Περσία) ήρθε στο Ch’ Anog-Ngan επί Chang-K-Kwan το 635 μ.Χ. επί Αυτοκράτορα Tsung, ο οποίος τον υποδέχθηκε και τον άκουσε.

Στην συνέχεια μετέφρασε τις Γραφές για τον Αυτοκράτορα, ο οποίος πείστηκε για την ορθότητα και την αλήθεια της θρησκείας του και διέταξε να κατασκευαστεί αυτή η επιγραφή, η οποία αποτελείται από 1.780 Κινέζικους χαρακτήρες.

Λέει επίσης ότι ο Αυτοκράτορας αυτός υπό τον νεστοριανό αυτό Μοναχό τον άφησε να διαδώσει τα πιστεύω του και ότι εκείνη την εποχή στην Κίνα υπήρχαν θρησκευτικοί ηγέτες, ένας επίσκοπος, 28 πρεσβύτεροι και 30 κληρικοί και μοναχοί.

Ο Λαοί της Θάλασσας θύμιζαν με τις επιδρομές και τις καταστροφές τους κατά πολύ τους Βίκινγκς.

Ο Όμηρος τραγούδησε ως Ραψωδός την καταστροφή της Τροίας, ενώ ένας Βάρδος το τραγούδι της εκστρατείας του Καρλομάγνου στην Ισπανία.

Με την πίεση του βασιλιά της Γαλλίας λόγω χρεών και επειδή ήθελε να αρπάξει την περιουσία τους αναγκάστηκε ο πάπας να καταργήσει και να διαλύσει το τάγμα των Ναϊτών το 1.308 μ.Χ., όπως και οι βασιλείς της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γαλλίας και της Νάπολης ο πάπας  αναγκάστηκε ο πάπας να καταργήσει και να διαλύσει το τάγμα των Ιησουιτών το 1.767 μ.Χ. (αλλά αργότερα αυτό σε αντίθεση με τους Ναΐτες επανιδρύθηκε).

Τα εδάφη των Ακουαρίνι των Ιησουιτών στην Παραγουάη ήταν στην οργάνωση και την συνιδιοκτησία τους τους σαν τα κιμπούτς των Εβραίων.

Όμως οι εκπαιδευμένοι στα όπλα από τους Ιησουΐτες Ακουαρίνι (από τον Αντόνιο Ντε Μοντόγια) όμως δρούσαν και ως ένα ενδιάμεσο έδαφος ανάμεσα σε αυτούς και τα εδάφη των Ισπανών και με την βοήθεια τους ήταν ένα «ημιανεξάρτητο κράτος» το οποίο βοηθούσαν για να αποκρούσουν τους εχθρούς τους και για τον λόγο αυτό του επέτρεπαν να υπάρχει.

Για τον ίδιο λόγο οι Πτολεμαίοι επέτρεπαν να υπάρχει το κράτος των Σελευκιδών (προτεκτοράτο στην πραγματικότητα των Πτολεμαίων) ως ένα ανάχωμα ανάμεσα στα εδάφη αυτών και των άλλων εχθρών τους, το οποίο βοηθούσαν για να τους αποκρούσουν.

Ο Ληλάντιος Πόλεμος είχε ομοιότητα με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, αφού και στις δύο αυτές περιπτώσεις (όπως και στον Τρωικό Πόλεμο), όλες σχεδόν οι πόλεις κράτη της Ελλάδας σε συνασπισμούς σε πολέμους μεταξύ τους για την κυριαρχία (στην πρώτη περίπτωση σε συμμαχία με τους Χαλκιδείς ή την πόλη της Ερέτριας και στην δεύτερη σε συμμαχία με την Αθήνα ή την Σπάρτη).

Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου του Α΄ της Ελλάδας και του γιου του Αλέξανδρου του Α΄ (εν μέσω του οποίου έγινε και εμφύλιος στην Ελλάδα μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών) η βασιλεία έπεσε από την Ελλάδα με πραξικόπημα/κίνημα επί Γεωργίου του Β’ (του Πλαστήρα και του Γονατά), αλλά και μετά από  δημοψήφισμα που διοργάνωσαν (με την χρήση και βίας κατά των εχθρών τους για να μην ψηφίσουν οι κινηματίες).

Αντίστοιχα, μετά τον θάνατο του Γεωργίου του Β’ και του  Παύλου, οι οποίοι έλαβαν μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (κατά την διάρκεια του οποίου αλλά και μετά έγινε εμφύλιος πόλεμος όπως και εν μέσω της επανάστασης του 1.821 μ.Χ. μεταξύ των Ελλήνων), η βασιλεία έπεσε από την Ελλάδα με πραξικόπημα/κίνημα επί Κωνσταντίνου του Β’ (των χουντικών Παπαδόπουλου, Μακαρέζου, Παττακού και Ιωαννίδη), αλλά και μετά από  δημοψήφισμα που διοργάνωσαν (με την χρήση και βίας κατά των εχθρών τους για να μην ψηφίσουν οι κινηματίες).

Και στις δύο περιπτώσεις οι εξόριστοι βασιλείς της Ελλάδας πέθαναν αφού πρώτα εξορίστηκαν από την χώρα μαζί με τις οικογένειες τους, αφού η βασιλεία τους συνδέθηκε με τραγικά για την Ελλάδα γεγονότα (την Μικρασιατική Καταστροφή και την χούντα αντίστοιχα).

Με μία εθνική καταστροφή έπεσε η χούντα (Παπαδόπουλου, Μακαρέζου, Παττακού και Ιωαννίδη) στην Ελλάδα (το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή και παράνομη κατοχή μέχρι σήμερα της Ελληνικής Βόρειας Κύπρου), όπως και η χούντα της Αργετινής του Βιντέλα με την ήττα του στρατού του στα Φώκλαντ από τους Βρετανούς.

Ο τενίστας του Θεού ο απίστευτος Τζόκοβιτς νίκησε τον Μπουρλά, ταπείνωσε την Pfizer!! Aυτή είναι ρεβάνς! Ο Νόλε είναι ο νέος Τζέσε Όουενς που συνέτριψε την θεωρία περί ανωτερότητας υγιών-εμβολιασμένων στο Δ΄Ράιχ του Covid19 !!!

Ο τενίστας του Θεού ο απίστευτος Τζόκοβιτς νίκησε τον Μπουρλά, ταπείνωσε την Pfizer!! Aυτή είναι ρεβάνς! Για 10η φορά θριάμβευσε στο τουρνουά Australia Open από εκεί που αποκλείστηκε πέρυσι γιατί ήταν ανεμβολίαστος με το υποχρεωτικό πειραματικό σκεύασμα των Μπουρλάδων και των υγειονομικών Μουλάδων!!!

O εμβολιασμένος Τσιτσιπάς πήρε μάθημα ότι στις αρχές μας μένουμε ανυποχώρητοι ..ως την Νίκη! Παραδέχθηκε την ανωτερότητα του αντιπάλου του.. Ο θρυλικός Νόλε ο Novak Djokovic θα μείνει στην ιστορία του αθλητισμού όχι μόνο για τα σερί των τίτλων του για τα ρεκόρ του αλλά γιατί ως άλλος Τζέσε Όουενς κατέρριψε το μύθο της ανωτερότητας του ”λευκού” υγιή εμβολιασμένου αθλητή στο Δ΄Ράιχ του Covid19!.

Ο Αφροαμερικανός αθλητής του στίβου, κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και ανέτρεψε στην πράξη τις θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ περί άρειας φυλής.. Το πιο δύσκολο είναι να διατηρηθείς στην κορυφή κι ο Νόλε 15 χρόνια μετά τον πρώτο τίτλο επέστρεψε στην Αυστραλία για ν΄αποκομίσει τον 10^ο (https://dimpenews.com/2023/01/29/%ce%bf-%cf%84%ce%b5%ce%bd%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%8d-%ce%bf-%ce%b1%cf%80%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b6%cf%8c%ce%ba%ce%bf/).

Οι (κρυπτομουσουλμάνοι) Μοράνος έγιναν τεχνητά «χριστιανοί» από μουσουλμάνοι στην Ισπανια, όπως και Εβραίοι, αλλά και πατέρας του Μαρξ μετέπειτα στην Γερμανία για να πέτυχουν την επαγγελματική τους εξέλιξη, προνομία και αποδοχή.

Λιμοί και λοιμοί επί διακυβέρνησης των κομμουνιστών ηγετών Κιμ Ιλ Σουνγκ (Βόρεια Κορέα), Μάο (Κίνα) και Λένιν-Στάλιν (ΕΣΣΔ) είχαν σαν τελικό αποτέλεσμα τον θάνατο εκατομμύριων ανθρώπων στα κράτη τους εξαιτίας των πολιτικών τους.

Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ λέγεται ότι σκότωσε (έπνιξε στην θάλασσα) σε μικρή ηλικία τον μικρότερο αδερφό του, όπως και ο Τζένκινς Χαν.

Διέταξε την ανατίναξη αεροπλάνου στο Λόκεμρμπι ο Καντάφι και ενός Νοτιοκορεάτικου ο Κιμ Γιονγκ Ιλ.

Με δίκες παρωδία εξόντωναν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, οι Στάλιν, Μάο, Σαντάμ Χουσεΐν, Πολ Ποτ και Κιμ Γιονγκ Ιλ, ενώ λέγεται ότι ο τελευταίος δολοφονήθηκε από τον γιο και διάδοχο του, όπως και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής το ίδιο.

Ο Κιμ Γιονγκ Ουν εκτέλεσε τον θείο και μέντορα του Κιμ Γιανγκ Σονγκ, όπως και ο Τσιν Χουάνγκ Τι τον πρωθυπουργό, μέντορα και για κάποιους και πραγματικό του πατέρα Λου Βέι.

Εξαφανίστηκε για τρεις μέρες στην ντάτσα του ο Στάλιν όταν του επιτέθηκαν οι Γερμανοί και ο Λινά Κουάν Γιου σε ένα απόμακρο νησί όταν διαλύθηκε η ένωση Σιγκαπούρης και Μαλαισίας που είχε ο ίδιος πρωτοστατήσει.

Στην μάχη του Χέηστινγκς ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής στο πιο κρίσιμο σημείο της μάχης έβγαλε το κράνος για να δώσει κουράγιο και να επαναφέρει το κουράγιο στους στρατιώτες του που νόμιζαν ότι είχε σκοτωθεί, όπως και ο ένδοξος βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος όταν πολεμούσε εναντίον των Μαμερτίνων.

Στις φυλακές της Ρωσίας στις μέρες μας, όπως και στα γκουλάγκ υποχρεούνται σε καταναγκαστική εργασία για την κατασκευή δημοσίων έργων ως ποινή.

Ο Λένιν θεοποίησε τον Στάλιν και μετά τον εαυτό του, όπως έκανε και ο Αύγουστος με τον Καίσαρα και μετά με τον εαυτό του.

Σε ιδιωτικούς κινηματογράφους οι Στάλιν, Χίτλερ και Κιμ Γιονγκ Ιλ έβλεπαν απαγορευμένες για τους λαούς τους δυτικές ταινίες.

Υπήρξε ένωση και διάλυση της Αιγύπτου και Συρίας (γνωστή και ως «Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία») τα έτη 1.959 μ.Χ.- μ.Χ., της Αιγύπτου, Λιβύης και Υεμένης τα έτη 1.958 μ.Χ-1.961 μ.Χ. και της Μαλαισίας τα έτη 1.963 μ.Χ.-1.965 μ.Χ.

Αρχικά ο Στάλιν σπούδαζε για να γίνει Ορθόδοξος Ιερέας, αλλά στην συνέχεια έγινε κομμουνιστής και δίωξε την Ορθοδοξία, όπως και ο Πολ Ποτ ήταν για ένα ετος δόκιμος βουδιστής μονάχος, αλλά στην συνέχεια έγινε κομμουνιστής και δίωξε τον Χριστιανισμό και τον βουδισμό.

Σε κατ’ οίκον περιορισμό έθεσε ο Μάο τον τελευταίο Αυτοκράτορα της Κίνας Που Γι, όπως και ο Πολ Ποτ τον πρίγκιπα Σιναχούκ.

Ετος «Μηδέν» όρισε το πρώτο ετος της επικράτησης του ο Πολ Ποτ στην Καμπότζη, όπως και οι Γάλλοι επαναστάτες το πρώτο ετος της επικράτησης της επανάστασης τους στην Γαλλία, καθιερώνοντας όλοι τους νέο ημερολόγιο.

Κομματική νεολαία (την κομσομόλ) είχε ο Στάλιν και την χιτλερική νεολαία ο Χίτλερ.

Από συχνή αυπνία έπασχε ο Στάλιν, όπως και ο Λινά Κουάν Γιου στην Σιγκαπούρη.

Τόσο ο Πολ Ποτ, όσο και οι Ναζί στράφηκαν και εξόντωσαν τους ανάπηρους.

Εκπαιδευτήκαν από Ιησουΐτες και είχαν μεγάλη αυτοπειθαρχία ο Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα και ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε στην Ζιμπάμπουε.

Η επίθεση του Κάστρο στο Σαντιάγκο Ντε Κούμπα ήταν ένα φιάσκο και πλήρης αποτυχία, όπως και η απόβαση του κατά του Μπατίστα στην Κούβα από το Μεξικό το 1.956 μ.Χ., ενώ και η απόβαση των Κουβανών εξόριστων στον Κόλπο των Χοίρων το 1.961 μ.Χ. στην Κίνα ήταν και αυτή ένα απόλυτο φιάσκο και αποτυχία.

«Η ιστορία θα με δικαιώσει» είπαν ο Χίτλερ, ο Κάστρο, ο Τζορτζ Μπους ο Νεότερος, ο Κούλης και ο Τόνι Μπλερ.

Πολλές ερωμένες είχε ο Κάστρο, ο Χουάν Κάρλος, ο Στάλιν και ο Κιμ Γιονγκ Ιλ, ενώ για τα νόθα τους δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για την ανατροφή τους.

Ο Κάστρο κρυφά ζούσε πολυτελή βίο σαν τον Μπατίστα που έριξε και ήταν εξίσου τυραννικός.

Η κορη του Στάλιν Σβετλάνα διέφυγε στο εξωτερικό, όπως και του Κάστρο Αλίνα, ενώ η Αλίνα όπως και η κορη του Μπρεζνιέφ Γκαλίνα στράφηκαν δημόσια ενάντια στους πατεράδες τους που τους εγκατέλειψαν, τους κατηγορήσαν και τους αποσυρθήκαν δημόσια.

«Η Κίνα θα γίνει μεγάλη» είπε ο Μάο και «Η Αμερική θα γίνει μεγάλη» είπε ο Τραμπ.

Έτρωγαν πτώματα από το «Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός» οι κάτοικοι της Κίνας του Μάο, όπως έγινε και στην ΕΣΣΔ επί Λένιν μετά το πέρας του εμφυλίου πολέμου χάρις και στις πολιτικές τους.

Κρυφό πόλεμο κατά των μυγών, αρουραίων και εντομών κήρυξε ο Μάο στην Κίνα και ο Μουγκάμπε στην Ζιμπάμπουε.

«Κοκκίνο βιβλίο» είχε ο Μάο για τον λαό του και «Πράσινο βιβλίο» ο Καντάφι με τις θεωρίες τους.

Ο Στάλιν αρνήθηκε την οικονομική βοήθεια που του προσέφεραν οι ΗΠΑ κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όπως και ο Μάο όταν ξέσπασε λοιμός και λιμός στην Κίνα από το «Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός».

Το «Τζουσέ» του Κιμ Ιλ Σουνγκ ήταν μία μείξη κομμουνισμού, μαοϊσμού και κομφουκιανισμού, όπως και το Πράσινο βιβλίο του Καντάφι ένα μείγμα ισλαμισμού και σοσιαλισμού/κομμουνισμού/Αραβικού εθνικισμού.

Τόσο ο Στάλιν, όσο και ο Τίτο κατάφεραν να δραπετεύσουν πολλές φορές από φυλακές και μακρινούς τόπους εξορίας.

Τα γενέθλια του Κιμ Ιλ Σουνγκ ήταν τις 15 Απρίλιου του 1.912 μ.Χ., την ίδια μέρα που βυθίστηκε ο Τιτανικός.

 Ο Κιμ Γιονγκ Ουν εκτέλεσε τον αδερφό του Γιονγκ Ναμ για να μην τον έχει ως διεκδικητή της εξουσίας του και να απαλλαγεί από τις συνομωσίες του, όπως και ο Εδουάρδος ο Δ΄ της Αγγλίας τον αδερφό του τον Γεώργιο Πλανταγενέτη, 1^ο Δούκας τοΔούκα του Κλάρενς. 

Τεράστια δημοτικότητα είχε ο Περόν από την σύζυγο του Εβίτα και ο Φερνάντο Μάρκος των Φιλιππίνων από την σύζυγο του Ιμέλντα Ρεμέδιος, δύο ηρώων πολέμου στα κράτη τους που στην συνέχεια έγιναν δικτάτορες.

Αρχικά ανεπιτυχή προσπάθεια δολοφονίας έγινε το 1.959 μ.Χ. στο Ιράκ από τον Σαντάμ Χουσεΐν κατά του Κασέμ, όπως και το 1.914 μ.Χ. κατά του Φραγκίσκου-Φερδινάνδου στην Βοσνία από τον Γκαμπρίλο Πρίντσιπ (με βόμβα πριν τελικά καταφέρει να τον δολοφονήσει με περίστροφο).

Τόσο η Αντουανέττα στην Γαλλία, όσο και η Ιμέλντα στις Φιλιππίνες είχαν πολυτελή και προκλητική ζωή όταν οι πολίτες των κρατών τους πεινούσαν από τις πολιτικές των ηγετών τους, με την μεν πρώτη να έχει άπειρα φορέματα από φόρους του Γαλλικού λαού και η δεύτερη άπειρα παπούτσια από φόρους του λαού των Φιλιππίνων.

Με τον σεισμό του 1.968 μ.Χ. στις Φιλιππίνες ο Μάρκος έδειξε μεγάλη συμπόνια στα θύματα του όταν αυτός τα βοήθησε άμεσα, όπως και ο Αυτοκράτορας Τίτος έκανε με την έκρηξη του Βεζουβίου στην Ιταλία το 68 μ.Χ.

Ο Μάρκος όταν επέστρεψε ο πολιτικός του αντίπαλος Ακίνο στις Φιλιππίνες πάρα την υπόσχεση για ασφαλή επιστροφή τον εκτέλεσε, όπως και ο Σαντάμ τους γαμπρούς του.

Στην εξέγερση και εκδίωξη κατά του Σάχη στο Ιράν το 1.979 μ.Χ. έλαβαν μέρος δύο εκατομμύρια άνθρωποι, όπως και στην εξέγερση κατά του Μάρκος στις Φιλιππίνες το 1.986 μ.Χ.

NPD (Εθνικο Δημοκρατικό Κόμμα) ονομάζεται το κόμμα των νεοναζί στην Γερμανία, όπως και το πρώτο εθνικιστικό κόμμα του Μουγκάμπε στην Ζιμπάμπουε.

Άνοιγαν τις κοιλίες των εγκύων οι άντρες του Μουγκάμπε στην Ζιμπάμπουε και οι Τούρκοι έκαναν το ίδιο στην Ρωμανία.

Δικηγόροι ήταν αρχικά πριν γίνουν ηγέτες των κρατών τους, τόσο ο Κάστρο στην Κούβα, όσο και ο Λιν Κουάν Γιου στην Σιγκαπούρη.

Σκανδαλιάρικα παιδιά που μετά έγιναν άγριοι εθνικιστές και μιλιταριστές ο Κάιζερ ο Β΄ Γουλιέλμος της Γερμανίας του Β’ Ράιχ, όπως και Τσαν Γκάι Τσεκ στην Κίνα.

Αυτός που συνέχισε και ολοκλήρωσε το έργο του Πημ κατά των βασιλικών και την ήττα τους στην Αγγλία ήταν ο Όλιβερ Κρόμβελ, ενώ του Σουν Γιατ Σεν για την ένωση της Κίνας με την εξόντωση των ανεξάρτητων από αυτούς πολεμάρχων ο Τσαν Γκάι Τσεκ.

Όταν παντρεύτηκε ο Βλαδίμηρος ο Μέγας την Άννα της Ρωμανίας άφησε όλες τις παλλακίδες και συζυγούς τους, όπως και ο Τσαν Γκάι Τσεκ όταν παντρεύτηκε την σύζυγο του, ενώ το ίδιο έγινε όταν παντρεύτηκε την σύζυγο του ο Χιροχίτο στην Ιαπωνία.

Ο Τσαν Γκάι Τσεκ πολεμούσε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των Ιαπώνων και των κομμουνιστών, όπως και ο Μιχαήλοβιτς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των Γερμανών και των κομμουνιστών.

Η μάχη του Κουίτο Κουανβάλε στην Αγκόλα ήταν η μεγαλύτερη συμβατική μάχη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Λοράν Καμπίλα δολοφονήθηκε από έναν σωματοφύλακα, όπως και ο Αββασίδης χαλίφης Αλ Μουταβακίλ, ενώ και ο Καλιγούλας δολοφονήθηκε από τον προσωπικό του σωματοφύλακα και αρχηγό των Πραιτοριανών του Κάσσιο Χαιρέα.

Ο Τέοντορ Ομπιάνγκ Νιγκένα Μπασόνγκο έριξε τον τυραννικό θείο του Φραγκίσκο Μουσιάς Νιγκένα από την εξουσία όταν ο τελευταίος άρχισε να εξοντώνει τα ίδια τα μέλη της οικογένειας του και αυτοανακηρύχθηκε θεός, όπως έγινε και με τον Καλιγούλα από τον θείο του τον Κλαύδιο, αλλά και με τον Φατιμίδη χαλίφη Αλ Χακίμ από την αδερφή του.

Παραγκώνισε τον πρώτο γιο του Ουντάι ο Σαντάμ Χουσεΐν προς όφελος του δευτέρου του Κουσάι στην διαδοχή λόγω ανικανότητας και βιαιότητας του κόσμου, όπως και ο Κιμ Γιονγκ Ιλ τον πρώτο του γιο (τον Κιμ Γιονγκ Τσουλ) και τον δεύτερο (τον Κιμ Γιονγκ Ναμ) προς όφελος του τρίτου του γιου (του Κιμ Γιονγκ Ουν) για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Το ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Στάλιν δεν ορίσαν κάποιο ξεκάθαρο και αδιαμφησβήτητο διάδοχο μετά τον θάνατο τους είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της δυναστείας τους από την εξουσία και την αποδυνάμωση των Αυτοκρατοριών τους με εμφύλιες διαμάχες και συνομωσίες για την διαδοχή στην εξουσία μετά τον θάνατο τους.

Ο Πολ Ποτ επιτέθηκε στο Βιετνάμ και αυτό αντεπιτέθηκε και τον έριξε από την εξουσία οριστικά καταλαμβάνοντας την πρώτευσα της Καμπότζης, όπως και ο Αμίν Νταντά επιτέθηκε στην … και αυτό αντεπιτέθηκε και τον έριξε από την εξουσία οριστικά καταλαμβάνοντας την πρώτευσα της Ουγκάντας.

Ο Πολ Ποτ έβαζε τους εχθρούς τους να θάβουν οι ίδιοι τους τάφους του πριν εκτελεστούν, όπως έκανε και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας με τον δολοφόνο του μεγάλου αδερφού του και του πατέρα του …, ενώ άλλους από αυτούς ο Πολ Ποτ τους έθαβε ζωντανούς, όπως και ο μεγάλος αδερφός του Δράκουλα … θάφτηκε ζωντανός από τους εχθρούς του, τους βογιάρους.  

Ένα νόμισμα για το κεφάλι κάθε στρατιώτη του εχθρού έδινε ο δικτάτορας Λοντ Νο στην Καμπότζη και ο ….

Τόσο ο Βλαδίμηρος ο Μέγας, όσο και ο Κλόβις, αλλά και ο Τσαν Γκάι Τσεκ όταν παντρεύτηκαν τις Χριστιανές συζυγούς τους έγιναν και αυτοί Χριστιανοί.

Άσα Τζένινγκς, ο άνθρωπος που έσωσε πάνω από το 15% των Ελλήνων της Μικρασίας το 1.922 μ.Χ.

Σεπτέμβρης του 1.922 μ.Χ. Τελειώνει ο πόλεμος της Ελλάδας με την Τουρκία. Στις 8 Σεπτεμβρίου ο ελληνικός στρατός εγκαταλείπει την πόλη και οι Τούρκοι μπαίνουν στη Σμύρνη, Αρχίζουν πογκρόμ, ληστείες και δολοφονίες, στις οποίες παίρνουν ενεργό μέρος και οι ντόπιοι Μουσουλμάνοι.

Στις 13 Σεπτεμβρίου ξεκινά πυρκαγιά, την φωτιά κατευθύνουν προς τις χριστιανικές συνοικίες, φτιάχνοντας διάδρομο με εύφλεκτα υγρά. Στην προσπάθεια να σωθούν από την πύρινη λαίλαπα, οι περισσότεροι Χριστιανοί στοιβάζονται στην προκυμαία. Οι Τούρκοι στρατιώτες περικυκλώνουν την παραλία, αφήνοντας τον κόσμο χωρίς νερό και τροφή. Πολλοί από αυτούς πέθαναν από την πείνα και την δίψα, άλλοι αυτοκτόνησαν, πέφτοντας στη θάλασσα.

Οι φόνοι, οι εμπρησμοί, οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί γίνονταν κάτω από την μύτη των «συμμάχων», που παρακολουθούσαν αδιάφοροι από μακριά τον «συνωστισμό στην αποβάθρα». Φωτογράφιζαν απαθέστατοι το «show», πετώντας μάλιστα πίσω στην θάλασσα τους απεγνωσμένους που έφταναν ως τα πλοία.

Προδομένοι από τους ξένους αλλά -το χειρότερο- και από τους Έλληνες, όσοι τελικά σώθηκαν, το κατάφεραν ύστερα από την ανθρωπιστική παρέμβαση του Αμερικανού Άσα Τζένιγκς που μεσολάβησε και τελικά ύστερα από δύο ημέρες δόθηκε η δυνατότητα σε χιλιάδες πρόσφυγες να βρουν καταφύγιο στα «Πλοία της Συμπόνιας» και να καταλήξουν στην Ελλάδα.

Προπομπός του Τζένιγκς και φωτεινή εξαίρεση της διεθνούς απάθειας μπροστά στο έγκλημα ήταν ένας άγνωστος Ιάπωνας πλοίαρχος που τις ώρες του πανικού μόνος αυτός και το πλήρωμα του άδειασαν στην θάλασσα το φορτίο τους για να μαζέψουν όσον το δυνατόν περισσότερες κυνηγημένες ψυχές.

Από τις προκυμαίες έφευγαν οι βάρκες γεμάτες με Έλληνες και Αρμένιους πρόσφυγες, κατευθύνονταν προς τα ξένα πλοία, που παρέμεναν για να υπερασπιστούν και να δεχτούν τους συμπατριώτες τους, αλλά δεν είχαν διαταγές να δεχτούν τους ντόπιους για να μην προσβάλουν τους Τούρκους. Όταν οι βάρκες προσάραζαν στα βρετανικά πολεμικά πλοία και προσπαθούσαν να δέσουν, οι ναύτες έκοβαν τα σκοινιά.

Μερικές βάρκες καταποντίστηκαν, τους ανθρώπους τους έριχναν στη θάλασσα και από την προκυμαία άλλοι προτιμούσαν να πνιγούν κι από μόνοι τους. Κάποιοι προσπαθούσαν να ανέβουν στα πλοία αλλά οι Άγγλοι τους έλουζαν με καυτό νερό.

Οι Ιταλοί, που έμειναν στην θάλασσα της Σμύρνης περισσότερο από τους άλλους, δέχονταν στα πλοία όσους κατάφεραν να τους πλησιάσουν. Οι Γάλλοι δέχονταν μόνο όσους μπορούσαν να προφέρουν στα γαλλικά έστω με κακή προφορά «Είμαι Γάλλος, όλα τα χαρτιά μου κάηκαν.» Σε λίγο τους Αρμένιους καθηγητές περικύκλωσαν πιτσιρίκια και προσπαθούσαν να μάθουν αυτή τη μαγική φράση.

Ο πλοίαρχος του αμερικάνικου αντιτορπιλικού έδιωχνε τα παιδιά, φωνάζοντας: «Μόνο Αμερικάνοι!» Στα πολεμικά πλοία οι ξένοι ναυτικοί παρακολουθούσαν με τα κιάλια τις τραγικές σκηνές και φωτογράφιζαν. Αργότερα άρχισαν να παίζουν οι μπάντες, στραμμένες προς την προκυμαία. Δεν άντεχαν να ακούνε τον κόσμο να σφάζεται.

Όμως ο Τζένινγκς δεν ήταν από τους ανθρώπους, που θεωρούσε, ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Ούτε από εκείνους, που ξεχώριζε τους ανθρώπους σύμφωνα με το θρησκευτικό τους «πιστεύω». Σύμφωνα με μια αρμενική παροιμία, «μέσα στην καρδιά του κάθε ανθρώπου κοιμάται ένα λιοντάρι».

Όταν ο Ελληνικός στρατός εγκατέλειψε την Σμύρνη, είχε οργανώσει την Επιτροπή Σωτηρίας και παρείχε ανθρωπιστική βοήθεια στον πληθυσμό. Μετά από την πυρκαγιά η έλλειψη νερού, καυσίμων και γενικώς – της τάξης ταλαιπωρούσε τον κόσμο, και ο Τζένινγκς πήγε στο τουρκικό στρατόπεδο για να συναντήσει τον Κεμάλ.

Οι Τούρκοι έδωσαν στον πάστορα επτά ημέρες για να φυγαδέψει από την πόλη τον κόσμο, εκτός τους άνδρες 17-45 ετών, τους οποίους τους περίμεναν τα στρατόπεδα εργασίας προκειμένου να εργασθούν για να επανορθώσουν τις ζημιές που έγιναν από την Ελληνική εκστρατεία.

Να πως καταγράφει τα σχετικά γεγονότα ο εγγονός του Ασα Τζένιγκς, Roger. «Αφού έγινε η συμφωνία με τον Κεμάλ ο Asa ζήτησε και έλαβε μια βάρκα με πηδαλιούχο από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Πρώτον, πήγε στο Γαλλικό εμπορικό πλοίο Pierre Loti. Το πλοίο είχε άφθονο χώρο για να αναλάβει τους πρόσφυγες για την ασφάλεια τους σε ένα κοντινό Ελληνικό νησί.

Ο Γάλλος καπετάνιος δεν ήθελε να εμπλακεί, και απέπλευσε με ένα άδειο πλοίο, ενώ χιλιάδες ικέτευαν να διασωθούν. Μακρύτερα στο λιμάνι ήταν ένα ιταλικό πλοίο, η Κωνσταντινούπολη. Ο Ιταλός καπετάνιος του πλοίου συμφώνησε να αναλάβει 2000 άτομα, αλλά πρώτα έπρεπε να λάβει ένα ποσό O Asa, το θεώρησε ρεαλιστικό και πλήρωσε το τίμημα- δωροδοκία και επιβιβάσθηκαν τα 2000 άτομα.

Στη συνέχεια ο Ιταλός καπετάνιος απαίτησε μια αύξηση της δωροδοκίας. Όταν τους προκάλεσε ο Jennings, οι Ιταλοί είπαν ότι οι Έλληνες μπορεί να μην αφήσουν τους πρόσφυγες να αποβιβασθούν. Ο Asa απάντησε ότι θα πήγαινε μαζί στο ταξίδι προς το λιμάνι της Μυτιλήνης και θα αναλάβει την ευθύνη για την αποβίβαση.

Όταν το πλοίο έφθασε στην Μυτιλήνη ο Asa Κ. Jennings είδε με έκπληξη Έλληνες στρατιώτες παντού και τα πλοία να βρίσκονται αγκυροβολημένα. Δεν υπήρχαν προβλήματα να βγουν οι πρόσφυγες από το πλοίο και Asa πήγε στο Ελληνικό αρχηγείο του Στρατού.

Επανειλημμένα ζήτησε από τον Έλληνα στρατηγό Φράγκου τα πλοία για την απομάκρυνση των προσφύγων από τη Σμύρνη. Οι Τούρκοι είχαν εγγυηθεί την ασφαλή διέλευση, καθώς και το Ναυτικό των ΗΠΑ είχε υποσχεθεί προστασία των ελληνικών εμπορικών πλοίων.

Ο Στρατηγός επανειλημμένα αρνήθηκε να θέσει στην διάθεση του τα πλοία και ο Asa ήταν πολύ απογοητευμένος με τον στρατηγό Φράγκου, έναν Έλληνα ο οποίος ήταν απρόθυμος να σώσει 300.000 από τους συμπατριώτες του.

Ωστόσο, Jennings δεν γνώριζε εκείνη την ώρα ότι ο στρατηγός ήταν μέρος μιας ομάδας Ελλήνων αξιωματικών που σχεδίαζαν πραξικόπημα εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης. Οι αξιωματούχοι χρειάζονταν τα πλοία και τους στρατιώτες για να κερδίσουν την εξουσία και ήταν πιο σημαντικό γι “αυτούς από τις ζωές τόσων ανθρώπων.

Καθώς ο Asa, εξαγριωμένος, βγήκε από μια νωρίς το πρωί συνάντηση με τον στρατηγό είδε ένα θωρηκτό να μπαίνει στο λιμάνι. Ο Asa Jennings επιβιβάστηκε στο Ελληνικό θωρηκτό Κιλκίς. Ο καπετάνιος του, Θεοφανίδης, ήταν πολύ πρόθυμος να βοηθήσει παρά το γεγονός ότι ένας ανώτερος στρατιωτικός είχε απορρίψει τον Asa.

Ο Asa στην συνέχεια προχώρησε σε μια σειρά από μηνύματα για τον Έλληνα Πρωθυπουργό, τα οποία ο καπετάνιος Θεοφανίδης μετάφραζε στα ελληνικά. Τα μηνύματα αστάλησαν από την αίθουσα ραδιόφωνου (ασυρμάτου) ως κωδικοποιημένα μηνύματα για ασφάλεια.

Στην αρχή η απάντηση ήταν ο πρωθυπουργός κοιμόταν. Ο Asa ζήτησε ο πρωθυπουργός να ξυπνήσει. Στην συνέχεια, ο πρωθυπουργός ήθελε μια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Αγγελιοφόροι έπρεπε να σταλούν σε όλη την Αθήνα για να αφυπνίσουν τους υπουργούς να παραστούν στη συνεδρίαση. Ο Asa είχε μια επταήμερη προθεσμία και βρισκόταν αντιμέτωπος με κυβερνητικούς αξιωματούχους που δεν συμμερίζονται την αίσθηση του επείγοντος.

Τέλος, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, απάντησε λέγοντας ότι δεν θα μπορούσαν τα πλοία να πάνε στη Σμύρνη. Φοβόντουσαν ότι οι Τούρκοι θα συλλαμβάνανε τα πλοία και θα εισέβαλαν στην συνέχεια στα ελληνικά νησιά.

Ύστερα από αυτό ο Asa έστειλε τελεσίγραφο. Εάν τα πλοία δεν διατίθεντο για την διάσωση των Ελλήνων και άλλων στην Σμύρνη, το επόμενο μήνυμα του Asa δεν θα ήταν σε κώδικα. Το μήνυμα θα σταλεί ανοιχτά έτσι ώστε ο κόσμος θα γνωρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση επέτρεψε τους Τούρκους να σκοτώσουν 300.000 Έλληνες πολίτες. Ο εκβιασμός λειτούργησε.

Όλα τα πλοία στην περιοχή τέθηκαν υπό έλεγχο Asa, καθιστώντας τον προσωπικά υπεύθυνος για κάθε πλοίο που θα χανόταν. Οι καπετάνιοι των εμπορικών πλοίων ενημερώθηκαν ότι η Ελληνική κυβέρνηση είχε επιτάξει τα πλοία τους και άρχισαν να σηκώνουν ατμό για την Σμύρνη.

Οι καπετάνιοι φοβόντουσαν να μπούνε σε ένα τουρκικό λιμάνι. Κάποιοι είπαν ότι τα πλοία τους είχαν μηχανικά προβλήματα και δεν θα είναι σε θέση να κάνουν το ταξίδι. Ο καπετάνιος Θεοφανίδης διέταξε τους καπετάνιους των εμπορικών πλοίων για μια συνάντηση στο θωρηκτό Κιλκίς.

Ενημέρωσε τους καπετάνιους των εμπορικών πλοίων ότι θα αντιμετωπίσουν στρατοδικείο εάν τα πλοία τους δεν ήταν έτοιμοι να φύγουν από τα μεσάνυχτα. Όλα τα πλοία έπλεαν τα μεσάνυχτα με τον Asa στο πρώτο πλοίο.»

Όλα τα πλοία στο Αιγαίο τίθενται στη διάθεσή σας για την απομάκρυνση των προσφύγων της Σμύρνης. Του παραχώρησαν 26 πλοία, με τα οποία κατάφερε να βγάλει πάνω από 350.000 άτομα (οι Τούρκοι έδωσαν παράταση μέχρι 11 ημέρες). Ταυτόχρονα έφτασαν εκκλήσεις για βοήθεια και από άλλα λιμάνια, και η Ελληνική κυβέρνηση αύξησε τον αριθμό των πλοίων σε 55.

Όταν η απομάκρυνση των προσφύγων από την Σμύρνη ολοκληρώθηκε οι Τούρκοι αξιωματούχοι επέτρέψαν τον Asa να πάει τα πλοία σε όλα τα λιμάνια από την Μαύρη Θάλασσα ως τη Συρία Ένας άγνωστος, ένα παιδί για τα θελήματα στην Χριστιανική Ένωση, ο πιο ασυνήθιστος «ναύαρχος» στην ιστορία, ο 44χρονος Αμερικανός Άσα Τζένινγκς (1.877 μ.Χ.-1.933 μ.Χ.), καμπούρης με 1.60 μπόι, μεθοδιστής πάστορας, έγινε διοικητής όλου του ελληνικού στόλου.

Κάνοντας δυο δρομολόγια, ο Τζένινγκς φυγάδεψε 58.000 άτομα. Τα πλοία του αμερικανικού και αγγλικού στόλου άρχισαν επίσης να μεταφέρουν κόσμο, και προς τα τέλη του Οκτώβρη την Τουρκία εγκατέλειψαν 200.000 άτομα.

Μέχρι τον Δεκέμβριο 500.000 άνθρωποι είχαν σωθεί. Ο Πατριάρχης της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας ανέφερε ότι 1.250.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν με ασφάλεια μέχρι η επιχείρηση διάσωσης ολοκληρωθεί..

Η Ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζοντας ότι Asa Κ. Jennings απέκτησε το σεβασμό, τη φιλία και την εμπιστοσύνη του Μουσταφά Κεμάλ και της τουρκικής κυβέρνησης τον διόρισε να είναι ο διπλωμάτης που εκπροσωπεί την Ελλάδα για τον επαναπατρισμό των αιχμαλώτων πολέμου στη Συνθήκη της Λωζάννης.

Για την υπηρεσία του στην Ελλάδα, στον Asa Jennings Κ. απονεμήθηκε το υψηλότερο στρατιωτικό παράσημο στην Ελλάδα, το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας και η υψηλότερο πολιτική διάκριση Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην Ελληνική ιστορία που ένα άτομο έλαβε τις υψηλότερες στρατιωτικές και μη στρατιωτικές διακρίσεις ταυτόχρονα.

Ο Άσα Τζένινγκς πέθανε το 1933 μ.Χ. Λίγοι στην Ελλάδα και την Τουρκία γνωρίζουν το όνομά του. Και δεν υπάρχει ούτε ένα μνημείο, αφιερωμένο στον άνθρωπο, που έσωσε πάνω από το 15% του πληθυσμού της Ελλάδας (https://romioitispolis.gr/asa-tzeningks-o-anthropos-poy-esose-pano-apo-to-15-ton-ellinon-tis-mikrasias-to-1922/).

Τα μακρά τείχη του Βυζαντίου. Ένα άγνωστο αρχιτεκτονικό θαύμα.

Το Αναστάσειο τείχος ήταν ένα 56 χιλιομέτρων τείχος που χτίστηκε τον 5ο αιώνα για να προστατευτούν τα πλούσια και πολυάνθρωπα προάστεια της Κωνσταντινούπολης από τις βαρβαρικές εισβολές στα Βαλκάνια (Χερσόνησος του Αίμου).

Για να φανταστείτε το τεράστιο μέγεθος του, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, ένα τέτοιο τείχος καλύπτει ολόκληρη την Αττική προς Βορρά, από τον Ευβοϊκό κόλπο μέχρι τον Κορινθιακό.  Μαζί με το τείχος του Αδριανού στην Βρετανία, είναι ότι πιο κοντινό είχε να επιδείξει η Ευρώπη συγκριτικά με το αξεπέραστο Σινικό τείχος.

Φυσικά, λόγω του  μεγέθους του, το Αναστάσειο τείχος δεν πέτυχε το σκοπό του καθώς απαιτούσε τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό για να στελεχωθεί  και πόρους τους οποίους δεν μπορούσε να διαθέσει η Κωνσταντινούπολη. Κατά συνέπεια, το τείχος έπαυσε να χρησιμοποιείται από τον 7^ο Αιώνα και μετά (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/01/blog-post_805.html).

Τι Θήβα τι Κίνα.

Την Βυζαντινή εποχή η Θήβα ήταν μια από τις εξέχουσες πόλεις του Ελλαδικού χώρου. Ήταν μια εύρωστη οικονομικά πόλη με μεγάλη Εβραϊκή παροικία και Ενετούς εμπόρους να γυρεύουν τα διάσημα μεταξωτά της.

Καλά διαβάσατε. Η Θήβα ήταν φημισμένη για την παραγωγή μεταξωτών. Τόσο φημισμένη που ο κόσμος δεν αναγνώριζε τη διαφορά ποιότητας  των μεταξωτών που προέρχονταν από τους Σήρες(Κίνα) ή από την Θήβα.

Γράφει ο φιλόλογος του 11^ου Αιώνα, Ιωάννης Τζέτζης στις Χιλιάδες:

Οι Σήρες (Κινέζοι) και οι Τόχαροι, έθνη εγγύς Ινδίας, Υφάσματα τα κάλλιστα υφαίνοντες απάντων,

Και τα πολυτιμότερα τοις παλαιοίς των χρόνων,

Και Ίβηρες εσπέριοι και Κοραξοί ομοίως,

Υφάσματα τα κάλλιστα εισίν εριουργούντες.

Νύν δε καταχρησάμενος, ως οι πολλοί, ειρήκειν,

Το εκ Θηβών, εκ Σηρικών(Κίνας), ουκ αγνοών ως άλλοι.

Σε άλλα σημεία του έργου του αναφέρει ότι οι συγγραφείς κάνουν αναφορά στα ονόματα των αρχαίων έργων τέχνης αλλά δεν κάνουν ποτέ αναφορά στις Θηβαίες υφάντρες, Μια ανάρτηση με αφορμή την Κινεζική πρωτοχρονιά (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/01/blog-post_791.html).

Δώδεκα στρατηγοί ήταν οι τυραννικοί στυλοβάτες του δικτατορικού καθεστώτος του του Χουν Σεν στην Καμπότζη, όπως και δώδεκα ήταν και τα ηρωικά Αρχοντόπουλα της Κρήτης.

Τον πάπα Κλήμη τον Ε΄ τον επέβαλαν οι Γάλλοι κατά των Ναϊτών και τον Κλήμη τον ΙΔ΄ οι Γάλλοι και οι Ισπανοί κατά των Ιησουιτών.

Οι Ναΐτες έγιναν λόγω της πολιτικής και οικονομικής τους δύναμης επικίνδυνοι για τους Γάλλους βασιλείς και οι Ιησουΐτες για τους βασιλιάδες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Νάπολης και της Γαλλίας.

Το 1.773 μ.Χ., το έτος το οποίο διαλύθηκε για πρώτη φορά το τάγμα των Ιησουιτών, στην Γαλλία η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας απέκτησε το δικό της τεκτονικό καταστατικό και στην Βοστώνη στις Αγγλικές αποικίες στις μετέπειτα ΗΠΑ πυροδοτήθηκε το «κίνημα του τσαγιού».

Ο Μαρκήσιος Πομπάλ στην Πορτογαλία ήταν ένας ανήλεης «μεταρρυθμιστής» και υποστηρικτής του συγκεντρωτικού κράτους με υποταγμένη την Εκκλησία σε αυτό και ήταν παράλληλα αδίστακτος, κυνικός, άγριος και δολοπλόκος σαν τον καρδινάλιο Ρισελιέ στην Γαλλία.

Ο Ερρίκος ο Η’ της Αγγλίας εξαιτίας της Ανν Μπολείν και το διαζύγιο του που είχε στείλει και δεν ήταν εύκολο να εγκριθεί από τον πάπα ήρθε σε ρήξη μαζί του και έκανε τον κλήρο της Αγγλίας κρατικό, ενώ δίωξε και τα τάγματα των παπών (π.χ. Ιησουΐτες).

Αντίστοιχα και ο Λουδοβίκος ο ΙΕ’ της Γαλλίας εξαιτίας της Μαντάμ Ντε Πομπαντούρ και το θέμα των Ιησουιτών ήρθε σε ρήξη με τον πάπα της Ρώμης και έκανε τον κλήρο της Γαλλίας κρατικό, ενώ δίωξε και τα τάγματα των παπών (π.χ. Ιησουΐτες).

Οι κατηγορίες κατά των Ναϊτών και των Ιησουιτών σε Γαλλία, Ισπανια και Πορτογαλία πάρθηκαν μετά από την χρήση σε αυτούς βασανιστηρίων (ενώ τα τάγματα αυτά κατηγορήθηκαν για πλήθος αιρέσεων) που τις ανακάλεσαν οι βασανισμένοι όταν σταμάτησαν τα βασανιστήρια αυτά, ενώ πολλοί από αυτούς κάηκαν στην συνέχεια στην πυρά και οι περιουσία των ταγμάτων αυτών κρατικοποιήθηκε από τα παραπάνω κράτη.

Ο Φίλιππος ο Δ’ ο Ωραίος στην Γαλλία και ο Λουδοβίκος ο ΙΕ’ όταν ξεκίνησαν τις διώξεις κατά των Ναϊτών και των Ιησουιτών αντίστοιχα τα κράτη τους βρίσκονταν σε πόλεμο (με τους Άγγλους ο πρώτος και με τους Βρετανούς στον Επταετή Πόλεμο ο δεύτερος), ήταν σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση.

Πίστευαν και οι δύο ότι με την αρπαγή του πλούτου των παραπάνω ταγμάτων θα έλυναν τα οικονομικά τους προβλήματα και θα εξαφάνιζαν και τα δάνεια που χρωστούσαν σε αυτά και ταυτόχρονα με τον τρόπο αυτό θα εξαφάνιζαν στα κράτη τους οποιαδήποτε άλλη παράλληλη εξουσία πέραν της δικής τους.

Σε πολλούς πρώην Ναΐτες και Ιησουΐτες επιτράπηκε τελικά να γίνουν μέλη του λαϊκού κλήρου ή άλλων ταγμάτων όταν τα δικά τους διαλύθηκαν.

Η απόπειρα δολοφονίας του Λένιν από την Καπλάν είχε σαν συνέπεια τις διώξεις του Λένιν κατά των εχθρών του, όπως και η απόπειρα δολοφονίας από τον Νταϊάν κατά του Λουδοβίκου του ΙΕ’ είχε σαν συνέπεια τις διώξεις κατά των Ιησουιτών.

Πολλές απόπειρες δολοφονίας έγιναν κατά των μοναρχών της Γαλλίας και της Ρωσίας πριν την επανάσταση στα κράτη τους (π.χ. στον Λουδοβίκο τον ΙΕ΄ και τον Τσάρο Αλέξανδρο τον Γ’).

Οι γιανσενιστές στην Γαλλία είχαν τις ίδιες σχεδόν ιδέες με τους πουριτανούς στην Αγγλία και ήταν αυστηρά κατά της ανηθικότητας (λαϊκών και κληρικών), κατά της διαφθοράς των παπών και ενάντια στο τάγμα των Ιησουιτών και υπέρ της αυστηρότατης λογοκρισίας κάθε αντίθετης άποψης και δίωξης όλων των αντιπάλων τους.

Το 1.761 μ.Χ. οι Ιησουΐτες της Γαλλίας δήλωσαν επισημά την πλήρη υποταγή τους στους όρους του Γάλλου βασιλιά, όπως έκαναν και οι Αγγλογάλλοι στους όρους του Χίτλερ με την λεγομένη «Συμφωνία του Μονάχου».

Η προσπάθεια του Ναπολιτάνου πρωθυπουργού του βασιλιά Κάρολου του Γ’ της Ισπανίας Τανούτσι είχε σαν αποτέλεσμα μια άγρια εξέγερση κατά του Γαλλικής καταγωγής βασιλια και αυτός έφυγε από την Μαδρίτη και κατεφυγε στο Αρανχουέθ μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση και η εξέγερση να κατασταλεί.

Αντίστοιχα η επέλαση των Τούρκων κατά της Βιέννης είχε σαν αποτέλεσμα ο Αυτοκράτορας Λεοπόλδος ο Α΄ (ο ειρωνικά αποκαλούμενος «Τουρκοφάγος» σε αντίθεση με τον Έλληνα ηρώα Νικηταρά που ήταν πραγματικά «Τουρκοφάγος») να εγκαταλείψει την Βιέννη μέχρι να ηττηθούν οι Τούρκοι.

Η μητέρα του Κάρολου του Γ΄ της Ισπανίας Ελισάβετ επηρεάζονταν πάρα πολύ από τον καρδινάλιο Ιταλής καταγωγής (όπως και η ιδιά) Τζούλιο Αλμπεόνι, όπως και η μητέρα του Λουδοβίκου του ΙΔ’ της Γαλλίας την Άννα της Αυστρίας επηρεάζονταν πάρα πολύ από τον καρδινάλιο Ιταλής καταγωγής Μαζαρίνο.

Ο καρδινάλιος και αρχιεπίσκοπος Άλμπι Φρανσουά Μπερνί ήταν κάτι σαν τον Ταυλεράνδο στην Βιέννη.

Ο πάπας Κλήμης ο ΙΔ’, όπως και ο πάπας Λέων ο Ι’ των Μέδικων ήταν λάτρης των αλόγων, των καλών τεχνών και της καλής ζωής.

Τόσο στον τελευταίο Αυτοκράτορα της Γερμανίας Κάιζερ τον Β’ τον Γουλιέλμο Χοεντσόλερν, όσο και στον Χίτλερ αρέσαν πολύ και είχαν αδυναμία στα σκυλιά τους και οι δύο.

Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα έγινε με λοστό στο κεφάλι, όπως και του Γρηγόριου Λαμπράκη μς ρόπαλο από «σκληρούς δεξιούς» που στήριζαν οι τότε κυβερνήσεις. 

Ο Μ. Αλέξανδρος και οι Βυζαντινοί.

Διαβάζουμε στην Ασσυριακή έκδοση του βίου του Αλεξάνδρου.(Το γνωστό ως Alexander romance, "best seller" της μεσαιωνικής εποχής:

"Έπειτα το Βασίλειο των Ελλήνων(ενν. το Μακεδονικό βασίλειο) θα μετακινηθεί και θα έρθει και θα πάρει ένα σιδερένιο σφυρί στο δεξί του χέρι και ένα σφυρί από ορείχαλκο στο αριστερό, και το Βασίλειο της Ελλάδας θα πατάξει τα σφυριά το ένα πάνω στο άλλο και όπως ο σίδηρος λιώνει από τη φωτιά και ο ορείχαλκος βράζει στη φλόγα, έτσι και η δύναμη των Βασιλείων θα λιώσει μπροστά στο βασίλειο των Ελλήνων το οποίο είναι αυτό των Ρωμαίων(ενν. των Βυζαντινών)."*

Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν μια Αυτοκρατορική μορφή, ένας υπερασπιστής του πολιτισμού εναντίον των βαρβάρων, μια μορφή που αναφέρεται σε βιβλικές προφητείες. Έτσι τον έβλεπαν οι Βυζαντινοί και όπως φαίνεται και από το παραπάνω κομμάτι θεωρούσαν το Ελληνικό βασίλειο του ως προκάτοχο του δικού τους. ("στο βασίλειο των Ελλήνων το οποίο είναι αυτό των Ρωμαίων"*).

Η εποχή στην οποία ο Μ. Αλέξανδρος γίνεται πραγματικά δημοφιλής για το Βυζάντιο είναι ο 7ος αιώνας. Πρόκειται για μια εποχή αναταραχών όπου η Αυτοκρατορία συρρικώνεται, χάνει όλη την Συρία και την Αίγυπτο και στην Βαλκανική χερσόνησο χάνεται σε μεγάλο βαθμό ο Αυτοκρατορικός έλεγχος εξαιτίας των εισβολών των Σλάβων και των Αβάρων. Ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος χρειαζόταν ένα θαύμα αλλά και μια προπαγανδιστική μηχανή για να εμψυχώσει τον κόσμο που έβλεπε τα πάντα να καταρρέουν.

Η εδαφική συρρίκωνση σε εδάφη όπου κατοικούσαν κυρίως ελληνόφωνοι πληθυσμοί  (Μικρά Ασία, Αιγαίο, Κύπρος, Σικελία) έφερε έναν νέο ιδεολογικό και πολιτισμικό προσανατολισμό προς οτιδήποτε Ελληνιστικό. Μία από τις αλλαγές που συχνά αναφέρεται και στα σχολικά βιβλία είναι η αλλαγή του Βυζαντινού Αυτοκρατορικού τίτλου στο Ελληνικό Βασιλεύς, έναν τίτλο που κατείχαν όλοι οι μονάρχες της Ελληνιστικής εποχής.

Ο Ηράκλειος λοιπόν ταυτίστηκε με τον Μ. Αλέξανδρο στην λογοτεχνική παραγωγή της εποχής αλλά και στην καλλιτεχνική παραγωγή όπως φαίνεται από την φωτογραφία.

Τα κατορθώματα του Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών και εναντίον των απογόνων των Γώγ και Μαγώγ μέσα από τον ημι-μυθολογικό βίο του που γράφτηκε κάπου στον 3^ο-4^ο Αιώνα μ.Χ.  προσαρμόστηκαν για να αναδείξουν τον αγώνα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας εναντίον των Περσών και των Αβαροσλάβων.

Στην εικόνα βλέπουμε στήλη του 7^ου Αιώνα από την Κύπρο, στην οποία ο αυτοκράτορας Ηράκλειος απεικονίζεται ως Μ. Αλέξανδρος. Στα δεξιά φαίνεται μια ζωγραφική αναπαράσταση με τα κέρατα του Άμμωνα Δία (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/blog-post_5.html).

Τι είπαν φεύγοντας από τη ζωή σπουδαίες προσωπικότητες της αρχαιότητας.

Εκτός από τα όσα έγραψε η ιστορία γι’ αυτούς κατά τη διάρκεια της ζωής τους, για πολλές προσωπικότητες της αρχαιότητας έχει γίνει γνωστό και τι είπαν φεύγοντας από τηΝ ζωή. Κάποια διατήρησαν την φιλοσοφική τους διάθεση μέχρι το τέλος.

Μη μου τους κύκλους τάραττε – Αρχιμήδης.

Και συ τέκνον Βρούτε; – Ιούλιος Καίσαρ.

Χειροκροτήστε φίλοι μου. Η κωμωδία τελείωσε! – Αύγουστος, 63 π.Χ-14 μ.Χ., Ρωμαίος Αυτοκράτορας.

Αλίμονο, τι μεγάλος καλλιτέχνης χάνεται. – Νέρων, 37 – 68 μ.Χ., Ρωμαίος Αυτοκράτορας.

Κρίτων, χρωστάμε έναν κόκορα στον Ασκληπιό, να μην αμελήσετε να τον προσφέρετε. – Σωκράτης, 469-399 π.Χ.

Κανένας πολίτης να μηΝ φορέσει μαύρα για μένα. – Περικλής, 495-429 π.Χ.

Ήδη ο ύπνος άρχισε να με παραχωρεί στον αδερφό του [τον θάνατο]. – Γοργίας, 483-375 π.Χ., Αρχαίος σοφιστής (https://www.pentapostagma.gr/politismos/7148776_ti-eipan-feygontas-apo-ti-zoi-spoydaies-prosopikotites-tis-arhaiotitas).

Τα δελφίνια στην Αρχαία Ελλάδα – Μύθοι και ιστορίες.

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως το δελφίνι είναι ο βασιλιάς της θάλασσας. Όπως με πολλά άλλα μυστήρια της φύσης, εμείς οι Έλληνες συλλέξαμε ένα εντυπωσιακό ποσό γνώσης και σοφίας σε σχέση με τα δελφίνια.

Λίγα ζώα συγκέντρωσαν τόση προσοχή από ποιητές και συγγραφείς της αρχαιότητας. Το δελφίνι υπήρξε επίσης πολλές φορές σε έργα τέχνης, όπως στην τοιχογραφία της Αρχαίας Θήρας, αλλά και σε αρχαία νομίσματα.

Ο Πίνδαρος και ο Αρχίλοχος έγραψαν για τα δελφίνια ώστε να περιγράψουν την ιδιαίτερη ευφυΐα τους, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη που έδειχναν στους ανθρώπους. Επιπλέον, σε πολλούς μύθους εμφανίζονταν ως οι προστάτες και σωτήρες των ανθρώπων.

Ο ποιητής Αρίωνας ταξίδευε από την Σικελία πίσω στην Κόρινθο με πλοίο, όταν οι ναύτες τον λήστεψαν και επιχείρησαν να τον σκοτώσουν. Εκείνος πήδηξε μέσα στην θάλασσα και ως εκ θαύματος σώθηκε από ένα δελφίνι. Συγκεκριμένα πήδηξε πάνω στην πλάτη του και κατάφερε να φτάσει στην στεριά.

Τα δελφίνια γοήτευαν και τους Αρχαίους Ρωμαίους. Αργότερα και στον Χριστιανισμό, υπάρχουν πολλές ιστορίες στις ζωές των αγίων που τα δελφίνια έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλά δεν μιλάμε μόνο για μύθους, καθώς και στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που το δελφίνι έσωσε τον άνθρωπο.

Το 2007 μ.Χ., ο σέρφερ Todd Endris προσπαθούσε να δαμάσει τα κύματα στην Καλιφόρνια. Μέχρι που δέχτηκε επίθεση από καρχαρία. Τον χτύπησε τρεις φορές, τραυματίζοντας τον τόσο, ώστε να χρειάζεται ένα θαύμα. Και έγινε. Ένα κοπάδι δελφινιών σχημάτισε έναν κύκλο γύρω του, επιτρέποντας του να επιστρέψει στην στεριά και να δεχθεί τις πρώτες βοήθειες.

Τον αμέσως προηγούμενο χρόνο στην Νέα Ζηλανδία, τα δελφίνια έσωσαν τέσσερις ναυαγοσώστες από επίθεση καρχαριών. Και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο. Τα δελφίνια έγιναν προστάτες, σχηματίζοντας ένα τείχος γύρω τους. Έγιναν δηλαδή ασπίδα, χωρίς να νοιπάζονταιο για την δική τους ζωή.

Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα δελφίνια προστατεύουν τους ανθρώπους. Υπάρχει μια παράξενη επικοινωνία μεταξύ των δυο, αφού εκτός από την βοήθεια στην πράξη, έχει αποδειχθεί πως τα δελφίνια βοηθούν τον άνθρωπο και ψυχολογικά. Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως μέχρι σήμερα έχει σώσει χιλιάδες ανθρώπους και εκτός από το ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, οφείλουμε να τους το ανταποδώσουμε κάποια στιγμή (https://www.pronews.gr/istoria/ta-delfinia-stin-arxaia-ellada-mythoi-kai-istories-vinteo/)…

Το αρχαιότερο ψέμα και γιατί καθυστέρησε το τέλος της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. σχόλιο Γ.Θ : Επικό άρθρο. Πραγματικά επικό… Διαβάσετε το, κρατήσετε το στην μνήμη σας και διαδώστε το παντού.

Ληστές του κόσμου, έχοντας με την καθολική λεηλασία τους εξαντλήσει την γη, τουφεκίζουν σε βάθος. Αν ο εχθρός είναι πλούσιος, είναι αρπακτικά. Αν είναι φτωχός, ποθούν τον έλεγχο. Ούτε η Ανατολή ούτε η Δύση μπόρεσαν να τους ικανοποιήσουν.

Μόνοι μεταξύ των ανθρώπων ποθούν με την ίδια προθυμία την φτώχεια και τον πλούτο. Στην ληστεία, τη σφαγή και τη λεηλασία, δίνουν το ψευδές όνομα της αυτοκρατορίας. Δημιουργούν μια ερημιά και την ονομάζουν ειρήνη.

Εισαγωγή: Βαβυλώνα και το Βασίλειο του Χρυσού (1). Στο Κεφάλαιο 5 του Βιβλίου του Δανιήλ της Παλαιάς Διαθήκης, διαβάζουμε για τη γιορτή του Βασιλιά Βαλτάσαρ και ένα μυστηριώδες χέρι, που έγραψε τα ακόλουθα λόγια στον τοίχο του παλατιού του: ΜΕΝΕ, ΜΕΝΕ, ΤΕΚΕΛ, ΠΑΡΣΙΝ. Αυτές οι λέξεις ερμηνεύτηκαν ως το νόημα:

«Ο Θεός μέτρησε τις ημέρες της βασιλείας σου και έδωσε ένα τέλος. Έχετε ζυγιστεί στην ζυγαριά και σας βρεθήκατε ελλιπείς. Το βασίλειό σας διαιρέθηκε και δόθηκε στους Μήδους και τους Πέρσες». Ήταν το τέλος της Νεο-Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας, του Βασιλείου του χρυσού, καθώς εκείνη ακριβώς τη νύχτα ο Βαλτάσαρ ο Χαλδαίος βασιλιάς σκοτώθηκε. Ήταν το 539 π.Χ. το Τέλος της Αυτοκρατορίας.

Ρώμη και το Βασίλειο του Αργυρού. Το πρώτο άτομο που εμφανίστηκε στην ιστορία της Σκωτίας με το όνομά του ονομαζόταν Calgacus («ο ξιφομάχος»). Ήταν ηγέτης των Καληδονίων, που αργότερα ονομάστηκαν Σκωτσέζοι, και αναφέρεται στην μάχη του Mons Graupius το 84 μ.Χ. που αναφέρθηκε παραπάνω. Ένας σύγχρονος ιστορικός της Σκωτίας το έθεσε έτσι, με λόγια που θα ακούγονταν οικεία αν εφαρμοστούν στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Λιβύη, την Συρία και την Ουκρανία:

«Η πραγματικότητα είναι ότι οι Ρωμαίοι ήρθαν στην σημερινή Σκωτία, είδαν, έκαψαν, σκότωσαν, έκλεψαν και κατά καιρούς κατακτούσαν, και μετά άφησαν ένα τεράστιο χάος πίσω τους, καθαρίζοντας γηγενείς οικισμούς και καλύπτοντας καλές καλλιεργήσιμες εκτάσεις με τα υπολείμματα τάφρων, οχθών, δρόμων και άλλων ειδών αρχαίων στρατιωτικών συντριμμιών.

Όπως οι περισσότεροι ιμπεριαλιστές, έφτασαν για να βγάλουν χρήματα, να κερδίσουν πολιτικό πλεονέκτημα και να εκμεταλλευτούν τους πόρους των αποικιών τους σχεδόν με οποιοδήποτε τίμημα για τους κατακτημένους» (2).

Οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι είχαν ένα σύνθημα, «Imperium sine fine» ή «Αυτοκρατορία χωρίς τέλος». «Χωρίς τέλος» σήμαινε τόσο στο χρόνο/ιστορία όσο και στο χώρο/γεωγραφία. Ωστόσο, η Αυτοκρατορία τους είχε ένα γεωγραφικό τέλος σχετικά νωρίς. Αυτό είχε την μορφή μιας τεράστιας κατασκευής που χρειάστηκε χιλιάδες άνδρες και περίπου έξι χρόνια για να χτιστεί, που ξεκίνησε το 122 μ.Χ.. Ονομάζεται Τείχος του Αδριανού.

Αυτό το Τείχος χώριζε τη ρωμαϊκή επαρχία της Βρετανίας, με πρωτεύουσά της το Ρωμαϊκό Λοντίνιο/Λονδίνο, από τους Καληδονίους στα Βόρεια του νησιού. Γιατί οι Ρωμαίοι τελικά ηττήθηκαν από την Καληδονία, η οποία έκτοτε ονομάζεται Σκωτία.

 Μερικοί θα σας πουν ότι οι Ρωμαίοι είχαν πάρα πολλά προβλήματα αλλού στην Αυτοκρατορία τους για να μπουν στον κόπο να νικήσουν τους Καληδονίους ή πως μισούσαν τα βουνά και το κλίμα τους και ότι οι αραιοί φυσικοί πόροι τους δεν ήταν αρκετά ελκυστικοί για αυτούς.

Αλλά μην ξεχνάτε την εγγενή αντίσταση. Γεγονός είναι πως η Καληδονία δεν υποτάχθηκε ποτέ από τη Ρωμαϊκή Βρετανία, όπως, περίπου 1.820 χρόνια αργότερα, το ορεινό βασίλειο του Μαυροβουνίου δεν υποτάχθηκε ποτέ στην Ναζιστική Γερμανία.

Φυσικά, οι Δυτικές επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που λανθασμένα αποκαλούνται Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (3), δεν έπεσαν εξαιτίας των Καληδονίων. Έπεσαν τον πέμπτο αιώνα εξαιτίας των μεταγενέστερων «βαρβάρων», αν και όχι χωρίς εσωτερική προδοσία και εσωτερική παρακμή. Πράγματι, υπάρχουν περίπου 200 αντικρουόμενες θεωρίες για το γιατί έπεσε η Παλαιά Ρώμη.

Παρόλα αυτά, οι Σκωτσέζοι «βάρβαροι» (οι Ρωμαίοι πάντα αποκαλούσαν «βάρβαρους» όποιον τους εναντιωνόταν – αυτό σας θυμίζει άλλους σήμερα;) ήταν οι πρώτοι που αντιστάθηκαν επιτυχώς στον «Πολιτισμό». Και έτσι έβαλαν ένα ντροπιαστικό τέλος στο ψέμα της Ρωμαϊκής προπαγάνδας, «Imperium sine fine», «Αυτοκρατορία χωρίς τέλος».

Η Βρετανία και το Βασίλειο του Χαλκού. Η Βρετανική Αυτοκρατορία βασίστηκε άμεσα στο πρότυπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το ίδιο το όνομα «Βρετανία» σχεδόν εξαφανίστηκε αφού οι Ρωμαίοι είχαν εγκαταλείψει τη «Βριτανία» τους το 410 μ.Χ.

Ωστόσο, το όνομα αναβίωσε από τους ιμπεριαλιστές Νορμανδούς το 1.066, μ.Χ. οι οποίοι επίσης μετέφεραν την αγγλική βασιλική, πνευματική και πολιτιστική πρωτεύουσα από το Winchester πίσω στην παλιά ρωμαϊκή πολιτική και οικονομική πρωτεύουσα, την πόλη του Londinium.

Οι Νορμανδοί και οι Εβραίοι χρηματοδότες τους δημιούργησαν έτσι μια πολυεθνική αυτοκρατορία μεταξύ της Βόρειας Γαλλίας και της Αγγλίας, η οποία σύντομα επεκτάθηκε στην Ουαλία, την Σκωτία, την Δυτική Γαλλία και την Ιρλανδία.

Μετά την πτώση αυτής της Γαλλόφωνης Βρετανικής Αυτοκρατορίας τον δέκατο τέταρτο και δέκατο πέμπτο Αιώνα, εν μέρει ως αποτέλεσμα του «Εκατονταετούς Πολέμου», η Βρετανία αναβίωσε ξανά τον δέκατο όγδοο Αιώνα.

Μετά την τελική ήττα του Ναπολέοντα το 1.815 μ.Χ., ο επιθετικός εμπορευματικός εθνικισμός αυτού του ύμνου δικαιώθηκε πλήρως από τον τζινγκοϊστικό βικτοριανό ιμπεριαλισμό. Η μετάφρασή τους των «Imperium sine fine», «Empire without end» ήταν «η Αυτοκρατορία στην οποία ο ήλιος δε δύει ποτέ». Το έμβλημά της στις πένες της ήταν η Ρωμαϊκή «Britannia», μια ισχυρή ειδωλολατρική φιγούρα θεάς, που κρατούσε μια (ουκρανική;) τρίαινα.

Γιατί έπεσε η Βρετανική Αυτοκρατορία με την σειρά της; Και πάλι, υπάρχει πλήθος θεωριών. Ένα από αυτά είναι ότι οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές εγκατέλειψαν ακόμη και την προσποίηση πως η ρατσιστική αποστολή και η αιματηρή τους εκμετάλλευση ήταν να «εκπολιτίσουν» τον υπόλοιπο κόσμο, να σηκώσουν «το βάρος του Λευκού Ανθρώπου» και ότι όλες οι σφαγές και οι ακρωτηριασμοί του σε όλο τον κόσμο ήταν κατά κάποιο τρόπο δικαιολογημένοι μυστηριωδώς από εκείνη την αποστολή.

Όπως είπε ο αείμνηστος Αφρικανός Αρχιεπίσκοπος του Κέιπ Τάουν, Ντέσμοντ Τούτου, πριν από μερικά χρόνια: «Όταν οι ιεραπόστολοι ήρθαν στην Αφρική, είχαν την Βίβλο και εμείς την γη. Είπαν «Ας προσευχηθούμε».

Κλείσαμε τα μάτια μας. Όταν τα ανοίξαμε, είχαμε την Βίβλο και είχαν την γη». Όπως όλες οι Αυτοκρατορίες, έτσι και η Βρετανική Αυτοκρατορία εξαφανίστηκε, όπως λένε, στον σκουπιδότοπο της ιστορίας. Κάθε σκυλί έχει την ημέρα του.

Οι ΗΠΑ και το Βασίλειο του Σιδήρου και του Πηλού. Οι Πρόεδροι της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας μένουν στο νεοκλασικό «Λευκό Οίκο», ή «Εκτελεστικό Μέγαρο», όπως λεγόταν παλιά. Είναι επίσης ένα άλλο κλασικό παλάτι ρωμαϊκής έμπνευσης. Όπως και η Britannia, έτσι και αυτή είναι απλώς μια ακόμη αναβίωση της παγανιστικής Ρώμης.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον οποίο κέρδισε η Σοβιετική Ένωση, από το 1.945 μ.Χ. και μετά, η Αμερική, δηλαδή οι ΗΠΑ, κυβέρνησε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου από αυτό το Μέγαρο. Οι δυτικοί δημοσιογράφοι γράφουν για το «Λευκό Οίκο» ως το κέντρο του κόσμου τους – σίγουρα ως την πηγή του εισοδήματός τους.

Σε αυτές τις ΗΠΑ, το 1.992 μ.Χ., ένας πολιτικός επιστήμονας ονόματι Francis Fukuyama δημοσίευσε το βιβλίο του, «Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος». Σε αυτό διακήρυξε πως η ανθρωπότητα έφτασε «όχι απλώς στο πέρασμα μιας συγκεκριμένης περιόδου της μεταπολεμικής ιστορίας, αλλά στο τέλος της ιστορίας καθαυτής:

Δηλαδή στο τελικό σημείο της ιδεολογικής εξέλιξης της ανθρωπότητας και στην παγκοσμιοποίηση της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας ως η τελική μορφή της ανθρώπινης διακυβέρνησης».  Απίστευτο, αλλά υπήρξαν στην πραγματικότητα κάποιοι που πίστεψαν στην παράλογη επανάληψη του Χιτλερικού Χιλιετούς Ράιχ (Αυτοκρατορίας).

Ο τίτλος του «Τέλος της Ιστορίας» ήταν στην πραγματικότητα απλώς μια επανάληψη της «Αυτοκρατορίας στην οποία ο ήλιος δεν δύει ποτέ» και της «Αυτοκρατορίας χωρίς τέλος». Ακριβώς το ίδιο παλιό ψέμα του ‘φανερού πεπρωμένου’, αλλά εκφρασμένο ξανά.

Λοιπόν, το τέλος της ιστορίας του Φουκουγιάμα «Χιλιετές Ράιχ» τελείωσε επίσης, όχι όπως του Χίτλερ σε δώδεκα χρόνια (1.933 μ.Χ.-1.945 μ.Χ.), αλλά σε τριάντα χρόνια (1.992 μ.Χ.-2022 μ.Χ.). Το τέλος ήρθε με την Ουκρανία, τις πρώην νοτιοδυτικές επαρχίες της Ρωσίας.

Γιατί; Λοιπόν, δίνονται πολλοί λόγοι, αλλά θα έλεγα ότι ήταν επειδή εκείνοι στο Λευκό Οίκο επέλεξαν να διώξουν «την πέτρα που κόπηκε από ένα βουνό αλλά από κανένα ανθρώπινο χέρι», δηλαδή επειδή επέλεξαν να διώξουν την Εκκλησία στο Ουκρανία. (Βλ. Βιβλίο του Δανιήλ, Κεφάλαιο 2) (4).

Αν και οι τραμπούκοι και οι άθεοι νεοσυντηρητικοί στον Λευκό Οίκο δεν το γνωρίζουν αυτό, εμείς το γνωρίζουμε: «Μην εξαπατηθείτε: γιατί ο Θεός μας δεν κοροϊδεύεται, γιατί ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, αυτό θα θερίσει και αυτός» (Γαλάτες 6, 7 ). «Διότι ο Θεός μας είναι φωτιά που καταναλώνει» (Εβραίους 12, 29).

Γιατί καθυστέρησε το τέλος της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. Γιατί όμως το «Χιλιετές Ράιχ» των ΗΠΑ δεν κράτησε δώδεκα χρόνια, αλλά τριάντα χρόνια; Γιατί τόσο καιρό; Η απάντηση είναι εδώ: Γιατί ο Πρόεδρος Πούτιν και η Ρωσική Ομοσπονδία στο σύνολό της επέτρεψαν στον Λευκό Οίκο να καταλάβει το Κίεβο και στην συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος του Ντονμπάς το 2014 μ.Χ.-2015 μ.Χ.;  Ως αποτέλεσμα, οι Ρωσικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν από το 2022 μ.Χ. το πολύ χειρότερο καθήκον της απελευθέρωσης, της αποστρατιωτικοποίησης και της αποναζοποίησης της Ουκρανίας.

Ακόμη χειρότερα, επειδή η Ουάσιγκτον έχει αναγκάσει το Κίεβο να απορρίψει οποιεσδήποτε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με την Μόσχα και στέλνει στην Ουκρανία πολλά από αυτά που έχει μέσω των πληρεξουσίων του ΝΑΤΟ, οι Ρωσικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν το ακόμη χειρότερο καθήκον της απελευθέρωσης, της αποστρατιωτικοποίησης και της αποναζοποίησης του συνόλου του ΝΑΤΟ που διευθύνουν οι ΗΠΑ.

Ο Πρόεδρος Πούτιν έχει ο ίδιος παραδεχτεί πως έκανε λάθος που δεν ενήργησε το 2015 μ.Χ. Γιατί λοιπόν αυτή η καθυστέρηση στην αντίσταση και η κατάρρευση του αμερικανικού Ράιχ; Υπάρχουν τρεις ξεκάθαροι λόγοι:

1. Το 2014 μ.Χ.-15 μ.Χ. η Ρωσική Ομοσπονδία ήταν πολύ αδύναμη στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά για να αντισταθεί στον νταή του δυτικού κόσμου. Ένας απελευθερωτικός πόλεμος που ξεκίνησε τότε θα μπορούσε να είχε καταλήξει πολύ άσχημα για την Ρωσία, η οποία είχε υποφέρει πολύ από τις «κυρώσεις» της Δύσης μόνο και μόνο για την απελευθέρωση της Κριμαίας.

2. Η κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας είχε πολύ λίγη υποστήριξη στο δυτικοποιημένο εαυτό της για να αντισταθεί. Περιουσιακά στοιχεία της CIA, συμπεριλαμβανομένων των προδοτικών οπαδών των Vlasovtsy (5), είχαν διεισδύσει σε όλους τους θεσμούς της, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αυτό ήταν ήδη ξεκάθαρο το 1.993 μ.Χ. κατά την διάρκεια του Οκτωβριανού πραξικοπήματος, του Μαύρου Οκτώβρη, κατά τον οποίο πιθανώς χιλιάδες Ρώσοι πατριώτες σφαγιάστηκαν από το φιλοδυτικό καθεστώς Γέλτσιν.

Πριν από πέντε χρόνια, συνάντησα έναν πρώην πεζοναύτη των ΗΠΑ, ο οποίος είχε σταλεί το 1.993 μ.Χ. σε μια βάση έξω από την Μόσχα, μαζί με 4.000 άλλους πεζοναύτες, οι οποίοι είχαν λάβει οδηγίες ότι μπορεί να χρειαστούν για να καταστείλουν μια αντιαμερικανική εξέγερση στην Μόσχα. (Τελικά δε συνέβη).

4.000 Αμερικανοί στρατιώτες γύρω από την Μόσχα το 1.993 μ.Χ. μετά από πρόσκληση του μεθυσμένου ηγεμόνα της; Ναί. Μια πέμπτη φάλαγγα Ρώσων δυτικών, ταραχοποιών, φιλελεύθερων, δημοσιογράφων, ηθοποιών, μουσικών, ολιγαρχών, πολιτικών, εκπαιδευτικών;

Ναί. Όλα τα Ρωσικά ιδρύματα διεισδύθηκαν από προδότες; Ναί. Μόνο το 2022 μ.Χ. η Ρωσική Ομοσπονδία ήταν έτοιμη να αντισταθεί στον Αμερικανό νταή. Χρειάστηκε μέχρι το 2022 μ.Χ. για να ετοιμαστεί, και ακόμη και τότε οι προδότες ήταν εκεί σε αφθονία, αν και σύντομα έφυγαν στο Ισραήλ, την Φινλανδία, την Γεωργία και αλλού (6).

3. Οι δυτικοί αναγνώστες δεν πρέπει να υποτιμούν την απίστευτη αφέλεια των Ρώσων απέναντι στην Δύση. Οι Ρώσοι δεν πίστευαν ότι η Δύση θα απαγόρευε στο Κίεβο να απορρίψει μια ειρηνευτική συμφωνία τον Μάρτιο/Απρίλιο του 2022 μ.Χ., αναγκάζοντας έτσι το Κίεβο και τις δυτικές οικονομίες να αυτοκτονήσουν, σαν ένα κακομαθημένο παιδί που αυτοτραυματίζεται μόνο και μόνο για να κακομαθαίνει τους γονείς του.

Ως αποτέλεσμα, η περιορισμένη επιχείρηση για την απελευθέρωση του Donbass έπρεπε να επανεξεταστεί πλήρως. Και πάλι, ο Πρόεδρος Πούτιν σοκαρίστηκε πρόσφατα όταν έμαθε πως του είχαν πει ψέματα η Γερμανίδα Μέρκελ και ο Γάλλος Ολάντ. Είχε εξαπατηθεί για να πιστέψει ότι η Δύση ήταν ειλικρινής και πως στην πραγματικότητα επρόκειτο να εφαρμόσει τις Συμφωνίες του Μινσκ για να προστατεύσει το Ντονμπάς.

Όπως παραδέχτηκαν πρόσφατα αυτοί οι δύο δυτικοί ηγέτες, οι συμφωνίες του Μινσκ παίζονταν μόνο για να επιτρέψουν στον στρατό του Κιέβου να προετοιμαστεί, να οχυρωθεί, να εξοπλιστεί, να εκπαιδευτεί και μετά να εισβάλει.

Οι δυτικοί ηγέτες είναι ψεύτες. Γεγονός. Η προέλευση αυτής της εξαιρετικής Ρωσικής αφέλειας φαίνεται να οφείλεται στο ότι μεταξύ 1.917 μ.Χ. και 1.991 μ.Χ. η Ρωσία ήταν αποκομμένη από την Δύση, ζούσε σε μια φούσκα, έτσι που ποτέ δεν κατάλαβε πραγματικά πόσο εντελώς κρυφή και ύπουλη είναι η Δύση.

Ζω στην Δυτική Ευρώπη πολύ καιρό για να μην το ξέρω. Πριν από δέκα χρόνια ένας Μοσχοβίτης μου το είπε πολύ καλά: «Ξέραμε ότι οι κομμουνιστές μας έλεγαν ψέματα για τον κομμουνισμό. Αυτό που δεν ξέραμε είναι πως μας έλεγαν την αλήθεια για τον Καπιταλισμό».

Για παράδειγμα, εδώ στη Δύση γνωρίζουμε έναν Αμερικανό που έχει εξέχουσα θέση σε μια ρωσική οργάνωση, για τον οποίο γνωρίζαμε πως ήταν κατάσκοπος της CIA από την πρώτη στιγμή. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, το 2023 μ.Χ., μετά από όλη την καταστροφή του, όλες οι πόρτες στην Μόσχα είναι ανοιχτές για ‘αυτόν και όλες οι αντιρωσικές ενέργειές του εγκρίνονται στην Μόσχα!

Εν τω μεταξύ, όσοι υπερασπίζονται την Ρωσία, ως πατριώτες, τους μεγαλύτερους φίλους που έχει η Ρωσία στην Δύση, διώκονται από αυτόν! Είναι απίστευτο, αλλά είναι αλήθεια. Αυτή η αφέλεια είναι αυτοκτονική για την Ρωσία.

Συμπέρασμα: Η γραφή είναι στον τοίχο. Το 2022 μ.Χ. είδε μια τεκτονική αλλαγή στην συνείδηση, την αρχή του τέλους της δυτικής κυριαρχίας μετά από περισσότερα από 500 χρόνια σκλαβιάς και αποικιοκρατικής και ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης. Ο μονοπολικός κόσμος ανήκει στο παρελθόν. Η τεχνολογία είναι καθολική.

Κανείς δεν έχει το μονοπώλιο. «Μην στέλνεις ποτέ για να μάθεις για ποιον χτυπάει η καμπάνα». Είναι διόδια για τον δυτικό κόσμο. «Imperium Sine Fine», Empire Without End – το παλαιότερο ψέμα. ΜΕΝΕ, ΜΕΝΕ, ΤΕΚΕΛ, ΠΑΡΣΙΝ.

«Ο Θεός μέτρησε τις ημέρες της βασιλείας σου και δίνει τέλος. Έχετε ζυγιστεί στην ζυγαριά και βρεθήκατε ελλιπείς. Το βασίλειό σας διαιρέθηκε και δόθηκε στους Μήδους και τους Πέρσες». Το μήνυμα βρίσκεται στον τοίχο του Λευκού Οίκου του Βαλτάσαρ.

22 Ιανουαρίου 2023 μ.Χ.

Σημειώσεις:

1. Για αναφορές στα βασίλεια του χρυσού, του αργύρου, του χαλκού και του σιδήρου και του πηλού, δείτε το Βιβλίο του Δανιήλ, Κεφάλαιο 2.

2. Moffat Alistair, Before Scotland: The Story of Scotland Before History , Λονδίνο, 2005 μ.Χ.

3. Η Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με κέντρο την Νέα Ρώμη ή την Κωνσταντινούπολη, στην πραγματικότητα έπεσε παρά μια χιλιετία αργότερα. Η πτώση του προκλήθηκε από έναν συνδυασμό Δυτικών βαρβάρων («Καθολικοί»), που το λεηλάτησαν το 1.204 μ.Χ., και των Οθωμανών που κατέλαβαν τα απομεινάρια του το 1453 μ.Χ.

4. https://southfront.org/orthodox-bishop-denounces-ukrainian-crimes-at-unsc/

5. Οι Βλάσοφτσι ήταν Ρώσοι φιλοφασίστες που πολέμησαν μαζί με τον Χίτλερ ενάντια στην ΕΣΣΔ. Μερικά από τα παιδιά και τα εγγόνια τους είναι ακόμα ενεργά, για παράδειγμα στη ρωσική εκκλησιαστική ζωή, στην Ρωσική μετανάστευση και σε άλλους τομείς. Σε αντίθεση με τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, ακολουθούν την νεοσυντηρητική ιδεολογία, μπορούν δηλαδή να είναι κοινωνικά φιλελεύθεροι και φιλοΛOAΤ, αλλά είναι κοινωνικά ανεύθυνοι, δηλαδή πάντα πολιτικά «αντισοσιαλιστές», όπως θα αποκαλούσαν τους εαυτούς τους, ή ειλικρινά φασίστες.

Εμείς οι Ρώσοι Ορθόδοξοι, όπως όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, είμαστε ακριβώς το αντίθετο. Είμαστε κοινωνικά συντηρητικοί, αλλά κοινωνικά υπεύθυνοι. Με άλλα λόγια, αν και τρέφουμε συμπόνια για τους ανθρώπους που υποφέρουν από διάφορα πάθη, πιστεύουμε στις υγιείς, παραδοσιακές αξίες, την Οικογένεια και την Εθνική Ταυτότητα, και επίσης πιστεύουμε στην κοινωνική δικαιοσύνη, την δωρεάν εκπαίδευση και περίθαλψη, τους πλούσιους που πληρώνουν υψηλότερους φόρους για να βοηθήσουμε τους φτωχούς, δηλαδή είμαστε κοινωνικά υπεύθυνοι. Δεν πιστεύουμε στο μύθο της αριστεράς και της δεξιάς, που οδηγεί κατευθείαν στη μονοκομματική δικτατορία, το μεγάλο μύθο της λεγόμενης «δυτικής δημοκρατίας».

6. http://thesaker.is/how-atlantic-integrationists-and-5th-columnists-came-to-power-in-russia/

(https://www.freepen.gr/2023/02/blog-post_23.html, https://romioitispolis.gr/to-archaiotero-psema-kai-giati-kathysterise-to-telos-tis-amerikanikis-aytokratorias/).

Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΌΣ ΑΥΤΟΚΡΆΤΟΡΑΣ.

Αν ο Βυζαντινός αυτοκράτορας ήταν ο μόνος Βασιλεύς (Αυτοκράτορας) και μόνο αυτός μπορούσε να είναι ο ελέω Θεού Βασιλεύς κατά το πρότυπο της Ελληνιστικής μοναρχίας.  Τι ήταν οι υπόλοιποι Βασιλείς για το Βυζαντινό κράτος; Ας δούμε ενδεικτικά μια λίστα τίτλων στις Βυζαντινές πηγές για το πως αποκαλούσαν οι Βυζαντινοί τους υπόλοιπους ηγέτες της οικουμένης. σημείωση: Πολλές από αυτές άλλαζαν ανά εποχή).

Άρχων- Για τον μονάρχη της Βουλγαρίας

Πρωτοσύμβουλος και αμερμουμνής- για τον Χαλίφη της Βαγδάτης

Άρχων των Αρχόντων- Για τους βασιλείς της Αρμενίας.

Άρχων για τους μικρότερους ηγεμόνες της Αρμενίας, της Γεωργίας, των Αλβανών του Καυκάσου, τους άρχοντες του Αμάλφι, τον άρχοντα της Σαρδηνίας(όσο ήταν υπό Βυζαντινό έλεγχο), τους Τούρκους(Μαγυάρους), τους Ρως και των αρχόντων της Σερβίας και της Μοραβίας.

Κουροπαλάτης- Για Ίβηρες(Γεωργιανούς) άρχοντες που έλαβαν τον αυτοκρατορικό τίτλο.

Εξουσιαστής για τους ηγέτες των Αλανών και της Αβασγίας.

Ρήγας- για τους διάφορους μονάρχες της σημερινής Γερμανίας, της Φραγκίας και της Βουργουνδίας.

Πρίγκηψ- Για τους ηγέτες της παλαιάς Ρώμης(Αλβέριχος Β’), της Κάπουα και του Σαλέρνο.

Δούξ- για τους ηγέτες της Βενετίας και της Νεάπολης.

Χαγάνος- Για τον ηγεμόνα των Χαζάρων.

Υπερέχων κύριος - Για τον ηγεμόνα της Ινδίας.

Όταν οι μονάρχες των Φράγκων και της Βουλγαρίας ισχυροποιήσαν τη θέση τους, οι Βυζαντινοί τους αναγνώρισαν ως βασιλείς αλλά μόνο για τον εκάστοτε λαό τους. Βέβαια με τους Φράγκους τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα επειδή διεκδικούσαν τον ίδιο τίτλο (Βασιλεύς Ρωμαίων) ενώ οι Βούλγαροι τσάροι δεν το έκαναν ποτέ αυτό με εξαίρεση τους Συμεών και Καλογιάννη).

Πολλοί τίτλοι μετονομάστηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Π.χ. όταν δημιουργήθηκε το Ουγγρικό Βασίλειο, ο ηγεμόνας του αποκαλούνταν Κράλης. Με τον ίδιο τίτλο αποκαλούνταν και ο Σέρβος μονάρχης από τον 13^ο Αιώνα. Τον 14ο αιώνα οι Ρώσοι ηγέτες είχαν τον τίτλο του Ρήγα ή μέγα Ρήγα (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/blog-post.html).

Γενειάδα ή όχι; Από την Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη μέχρι το Βυζάντιο.

Οι Αρχαίοι Έλληνες άφηναν γενειάδα καθώς αυτό είχε συμβολικές προεκτάσεις. Όλα αυτά μέχρι την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου ο οποίος μάλλον δεν απέκτησε ποτέ πλούσια γενειάδα και έτσι δημιούργησε μια νέα μόδα.  Αυτή η μόδα ίσως να επιβλήθηκε και για πρακτικούς σκοπούς μιας και ο Αλέξανδρος ζητούσε από τους στρατιώτες του να ξυρίζονται για να μην τους πιάνουν οι εχθροί από τα γένια.

Στην αρχαία Ρώμη η μόδα ήταν παρόμοια. Μέχρι το 300 π.Χ. οι Ρωμαίοι άφηναν γένια. Εκείνη τη χρονιά εμφανίστηκε στην Ρώμη ο πρώτος κουρέας από την Σικελία. Ακούγεται παράξενο, αλλά μάλλον οι Έλληνες της Σικελίας οι οποίοι μέχρι πρωτίστως άφηναν γένια, έμαθαν τελικά στους Ρωμαίους να ξυρίζονται 😄. Λέγεται ότι ο πρώτος Ρωμαίος που άρχισε να ξυρίζεται κάθε μέρα ήταν ο Σκιπίων.

Από εκείνη την εποχή και έπειτα, μονάχα οι φιλόσοφοι άφηναν γενειάδα. Ωστόσο η μόδα επανήλθε για λίγο καιρό από τον Αδριανό τον 2^ο Αιώνα μ.Χ. και συνεχίστηκε με μερικές εξαιρέσεις ως τον Μέγα Κωνσταντίνο (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/blog-post_241.html).

Έπειτα θα μεσολαβήσουν μερικοί αιώνες (εξαίρεση ο Ιουλιανός) ως τον αυτοκράτορα Φωκά ο οποίος θα επαναφέρει τη γενειάδα στη μόδα και αυτή θα κρατήσει μέχρι το τέλος της Ρωμαϊκής(Βυζαντινής) αυτοκρατορίας ως τον 15^ο Αιώνα. Στην εικόνα ψηφιδωτό του Αθηναίου Αλκιβιάδη από τα Αρχαιολογικό μουσείο Σπάρτης. 1^ος-4^ος Αιώνας μ.Χ.

Τόσο ο Γκιλγκαλμές, όσο και ο Τσιν Χουάνγκ Τι αναζήτησαν και οι δύο αποτυχημένα το «ελιξίριο» της αθανασίας.

Ο Θεοδόσιος ο Β’ ονομάστηκε «Μικρός» σε αντίθεση με τον παππού του, τον Θεοδόσιο τον Α΄ τον Μέγα και ο Ναπολέων Γ’ ονομάστηκε επίσης «Μικρός» σε αντίθεση με τον θείο του, τον Ναπολέοντα τον Α΄ τον Μέγα.

Είχαν σαν στρατηγοί μουστάκι ο Κεμάλ και ο Ντε Γκολ και το ξύρισαν όταν έγιναν Προέδροι των κρατών τους.

Καλλιστεία γίνονταν από τους Αυτοκράτορες για την εύρεση της πιο όμορφης συζύγου, όπως γίνονται και στις μέρες μας καλλιστεία μις κόσμος και μις Ελλάς για την εύρεση της πιο όμορφης γυναίκας.

Ο Ουρ Ναμμού έφερε την «Αναγέννηση» των Σουμέριων, όπως «Αναγέννηση» της Δυτικής Ευρώπης υπήρξε τον 14^ο Αιώνα μ.Χ.

Η φυλακή της νήσου Ρουμπέν στην Νότια Αφρική ήταν σαν την φυλακή του νησιού Αλκατράζ στις ΗΠΑ.

Πολλά κράτη συνεργάστηκαν με τους πειρατές (π.χ. Ρώμη, Αγγλία) και μετά στράφηκαν εναντίον τους και τους εξόντωσαν.

Καθάρισαν την θάλασσα από πειρατές, ο Μίνωας (στο Αιγαίο), ο Πομπήιος ο Μέγας (στην Μεσόγειο και το Αιγαίο), ο Καποδίστριας (στην Γραμβούσα και στο Αιγαίο) και οι Βρετανοί (στον Ατλαντικό Ωκεανό) και οι ΗΠΑ (στα κράτη της Μπαρμπαριάς).

Η νήσος της Γραμβούσας ήταν βάση πειρατών στην Κρήτη κατά την επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ. (όπως ήταν λιγο πριν την Ρωμαϊκή κατάκτηση), όπως και η νήσος Νασάου στην Καραϊβική επί του Πολέμου της Αυστριακής Διάδοχης και του Επταετούς Πολέμου.

Πολλοί πρώην πειρατές και μαφιόζοι αλλάξαν κάποια στιγμή πλευρά και με αντάλλαγμα αμνηστία και ελαφρότερές ποινές συνεργάστηκαν με τις αρχές κρατών που πλήττονταν από αυτές τις εγκληματικές συμμορίες και τους υπέδειξαν τρόπους για να νικήσουν, να συλλάβουν και να εξοντώσουν τους πρώην συνεργούς τους.

Μεγάλοι εξερευνητές στον Ατλαντικό με πλοία ήταν ο Έλληνας Πυθέας, οι Καρχηδόνιο Άννων και Ιμίκλων, ο Βίκινγκ Έρικσον και ο Χριστόφορος Κολόμβος.

Τόσο ο Κάρολος ο Α’, όσο και η Πέιν Γκρέι στην Αγγλία εκθρονίστηκαν από πραξικοπηματίες και οι δύο και εκτελέστηκαν (και οι δύο με αποκεφαλισμό) και πριν την εκτέλεση τους έβγαλαν και οι δύο σύμφωνα με το έθιμο έναν γενναίο λόγο.

Τριπλή Συμμαχία ονομάστηκε η συμμαχία Γερμανών, Ιταλών και Αυστριακών στα τέλη του 19^ου και στις αρχές του 20^ου Αιώνα μ.Χ., όπως και των τριών ισχυρότερων συνδικαλιστικών συνδικάτων στην Μεγάλη Βρετανία το 1.921 μ.Χ.

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι πέρα από τον Ατλαντικό υπήρχε νησί φτιαγμένο από γάλα και μέλι και σε αυτό όπου πήγαιναν οι ψυχές των ηρώων στην Αρχαία Βρετανία πίστευαν ότι πέρα από το Τείχος του Ανδριανού και του Αντωνίου του Πίου υπήρχε ο κόσμος των νέκρων και των σκιών των φαντάσματων (όπως και του Αχέροντα και στο Ταίναρο). 

Υπήρχε κλοπή του εγκέφαλου του Αϊνστάιν για χρόνια, όπως και του κεφαλιού του Γιόζεφ Χάιντν, μέχρι αυτά να επιστρεψουν στην θέση τους.

Η επανάσταση του στρατού στην Γερμανία και στην Τουρκία είχε σαν αποτέλεσμα την φυγή του Κάιζερ του Β΄ του Χοεντσόλερν και του Μωάμεθ του ΣΤ΄ και ο πρώτος κατεφυγε στην Ολλανδία και ο δεύτερος στην Ιταλία.

Ο θάνατος στην Ελλάδα του Κωνσταντίνου του Α΄ και του Αλέξανδρου του Α΄ επέφερε επί του διάδοχου τους Γεωργίου του Β΄ την κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα μετά από πραξικόπημα του στρατού και ημικατευθυνόμενο δημοψήφισμα και την εξορία του πρώην βασιλιά και της οικογένειας του από την χώρα.

Αντίστοιχα ο θάνατος στην Ελλάδα του Παύλου του Α΄ επέφερε επί του διάδοχου του Κωνσταντίνου του Β΄ την κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα μετά από πραξικόπημα του στρατού και ημικατευθυνόμενο δημοψήφισμα και την εξορία του πρώην βασιλιά και της οικογένειας του από την χώρα.

Με δημοψήφισμα καταργήθηκε η μοναρχία στην Ελλάδα το 1.923 μ.Χ. και το 1.924 μ.Χ. στην Τουρκία με δημοψήφισμα.

Η Μαβία μετά τον θάνατο του συζύγου της (του Τουνάχ) έγινε βασίλισσα των Αράβων Καλίμπ, όπως και η Ζηνοβία της Παλμύρας (μετά τον θάνατο του συζύγου της Οδάνθαου), ενώ και οι δύο πήραν τον τίτλο της βασίλισσας των Αράβων και επέδειξαν σχετική θρησκευτική ανεκτικότητα στα κράτη τους.

Ήρθαν και οι δύο σε σύγκρουση με την Ρώμη, έχοντας πρωτα βοηθήσει αυτή σε πολέμους κατά των εχθρών τους, κατέλαβαν μεγάλο μέρη στην Παλαιστίνη, στην Συρία και την Αίγυπτο από την Ρώμη, όμως στο τέλος όμως και οι δύο ηττήθηκαν από την ισχύ της Ρώμης. 

Η Κλεοπάτρα Σελήνη ονομάστηκε και «Ηρωδιάδα της Αφρικής».

«Νέα Ίσις» ονομάστηκε η Κλεοπάτρα Σελήνη και η μητέρα της η Κλεοπάτρα η Ζ’ η Μεγάλη.

Φάρος υπήρχε στην Αλεξάνδρεια στο ομώνυμο νησί στο λιμάνι της πόλης αυτής (ιδρυμένο από τον Πτολεμαίο τον Β’) και στο λιμάνι της πρωτεύουσας της Μαυριτανίας (ιδρυμένο από την Κλεοπάτρα Σελήνη).

Με τον θάνατο της Κλεοπάτρας Σελήνης έγινε έκλειψη ηλίου και με τον θάνατο του Καίσαρα έπεσε/πέρασε κομήτης.

Η μητέρα της Κλεοπάτρας Σελήνης (η Κλεοπάτρα η Ζ’ η Μεγάλη), όπως και πατέρας του συζύγου της Ιουλίου Ιόβα της Μαυριτανίας (ο Ιόβας ο Α’) υποστήριξαν και οι δύο τους ηττημένους στους Ρωμαϊκούς εμφυλίους (τον Καίσαρα και τον Αντώνιο αντίστοιχα) και αυτοκτονήσαν όταν ηττήθηκαν από την Ρώμη, ενώ και οι δύο ήταν τα τελευταία επιζώντα μέλη των δυναστειών τους.

Τα κράτη και των δύο κατακτήθηκαν από την Ρώμη, τα πλούτη και τα εδάφη τους αρπάχτηκαν και τα παιδιά τους έγιναν μέλη του θριάμβου των νικητών στην Ρώμη. Και τα δύο μεγάλωσαν από την οικογένεια του Αυγούστου (η Κλεοπάτρα η Σελήνη και τα αδέρφια της μάλιστα από την ίδια την αδερφή του Αυγούστου, την όμορφη και ενάρετη Οκταβία).

Κατά την τελική φάση της ύπαρξης της η Αυτοκρατορία των Σουμέριων χωρίστηκε σε δύο κράτη, αυτό της Ουρ του Ίμπι Σιν και αυτό της Ισίν του Ισμπί Ιρρά, που βρίσκονταν σε μόνιμο πόλεμο μεταξύ τους, ενώ στο τέλος το πρώτο καταστράφηκε από τους Γκούπτα και τους Ελαμίτες και το δεύτερο από τους Χαλδαίους.

Αντίστοιχα και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετά τον θάνατο του Μεγάλου Θεοδοσίου χωρίστηκε σε δύο κράτη, αυτό της Δύσης υπό τον Ονώριο και αυτό της Ανατολής υπό τον Αρκάδιο, που βρίσκονταν κατά καιρούς σε πόλεμο μεταξύ τους, ενώ στο τέλος το πρώτο καταστράφηκε από τους Γερμανούς και το δεύτερο από τους Τούρκους εισβολείς.

Έλυσαν τα εργοστάσια των Γερμανών οι Σοβιετικοί όταν κατέλαβαν το Βερολίνο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα έφεραν στην χώρα τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Τούρκοι στην Βόρεια Συρία στις μέρες μας στο Χαλέπι.

Μεγάλα σωματικά μέλη λέγεται ότι είχαν ο Τέσλα και ο Ρασπούτιν.

Ο Κοσκωτά και ο Μπετίνο Κράξι το έσκασαν στο εξωτερικό με ελικόπτερο για να μην φυλακιστούν για τα σκάνδαλα διαφθοράς που είχαν και οι δύο εμπλακεί, ενώ ο πρώτος στις φυλακές των ΗΠΑ μετέπειτα είχε άνετο βίο, όπως και ο Αλ Καπόνε και ο Πάμπλο Εσκομπάρ στην φυλακή.

Ζήτησαν οι νικητές Ρωμαίοι οι ηττημένοι Καρχηδόνιο στον Β’ Καρχηδονιακό Πόλεμο να τους παραδώσουν τους λιποτάκτες όπως και έγινε, ενώ το ίδιο συνέβη και από τον Αττίλα στον Θεοδόσιο τον Β΄ τον Μικρό στην Ρωμανία.

Άνευ όρων παράδοση ζήτησαν για να λήξει ο Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος οι Ρωμαίοι στους Καρχηδονίους, όπως και οι Σύμμαχοι στον Άξονα, ενώ οι πρώτοι είχαν εισβάλει στα εδάφη των δευτέρων αρχικά και στην συνέχεια οι δεύτεροι αποβιβάστηκαν στα εδάφη των πρώτων και τους νίκησαν σε αυτά και κατέλαβαν και έληξαν με τον τρόπο αυτό τους πολέμους αυτούς. 

Στην Ρωμανία υπήρχαν και Αιγυπτιακά πληρώματα εκτός από Ελληνικά, όπως και στην Μινωική Κρήτη υπήρχαν αλλοεθνείς που υπηρετούσαν τον στόλο της, π.χ. Φιλισταίοι.

Το 1.938 μ.Χ. δεν υπογράφτηκε γερμανοτουρκικό σύμφωνο λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων των Τούρκων, ενώ την ίδια περίοδο δεν υπογράφτηκε συμμαχία του Φράνκο και του Χίτλερ λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων του Φράνκο, όμως οι Τούρκοι συνάψαν σύμφωνο μη επίθεσης με τους Γερμανούς, όπως και οι Γερμανοί με την ΕΣΣΔ 1.939 μ.Χ

Το 1.941 μ.Χ. οι Τούρκοι μετέφεραν τους Έλληνες σε τάγματα εργασίας, όπως και το 1.922 μ.Χ. και εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, άλλα και επί Νεότουρκων.

Ο Κάρολος Ντε Γκολ και ο Τζον Μακ Κέιν είχαν πιαστεί στους πολέμους που έλαβαν μέρος αιχμάλωτοι και πέρασαν χρονιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης πριν απελευθερωθούν και επιστέψουν στις χώρες τους, πάντα πιστοί στις ιδέες τους (και οι δύο ήταν φανατικοί εθνικιστές) και στην συνέχεια και οι δύο έγιναν πολιτικοί.

Αυτοκράτορας Ιοβιανός, ο οποίος επανάφερε τον Χριστιανισμό ως κρατούσα θρησκεία της Αυτοκρατορίας πέθανε σε ηλικία μόλις 33 ετών (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/02/blog-post_538.html#more), όπως ακριβώς και ο Μέγας Αλέξανδρος, ενώ στην ηλικία αυτή σταυρώθηκε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Σπίτι Παλαμά στην Πλάκα....Η αποτύπωση της ευγνωμοσύνης του Έλληνα (Ελληνικών κυβερνήσεων από την 10ετία του 50 μέχρι και σήμερα) προς τον Εθνικό του ποιητή ,αν ήταν όμως ένας μαρξιστόπληκτος λόγιος θα είχαμε ένα ολόλαμπρο κτήριο με 3μετρο ανδριάντα απέξω (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/10-50-3.html)...

Σπίτι Ανδρέα Μιαούλη στην Χαλκίδα.. Σήμερα έχει κατεδαφιστεί (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/blog-post_881.html)....

Οικία Μακρυγιάννη στο Άργος (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/21.html). Το ευχαριστώ του Ελληνικού κράτους στους αγωνιστές του '21 μ.Χ.

Ο Νικηταράς ονομάστηκε «Νέος Δίκαιος Αριστείδης» και είχε το ίδιο φτωχικό τέλος με αυτόν.

Οι ακατανόητες αποφάσεις και ο ρους της Ιστορίας (Μέρος 1).

Συμπληρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες 80 χρόνια από το τέλος της μάχης του Στάλινγκραντ. Σε παλαιότερες εποχές η επέτειος αυτή της εμβληματικής νίκης των Σοβιετικών επί των ναζί εορτάζονταν πανηγυρικά και μαζικά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο από τους ευρωπαίους κομμουνιστές.

Ήταν η θριαμβευτική έμπρακτη απόδειξη της υπεροχής της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, του νέου κόσμου που είχε οραματισθεί ο Λένιν και οικοδομούσε ο Στάλιν. Τα χρόνια πέρασαν, το σοσιαλιστικό στρατόπεδο κατέρρευσε και οι πανηγυρικοί εορτασμοί σταμάτησαν.

Ουδέν κακό αμιγές καλού. Σήμερα με ψύχραιμο και ανεπηρέαστο πνεύμα αποτιμάται εκείνη η τραγική για την ανθρωπότητα περίοδος και αναδεικνύονται ιστορικές πτυχές που μέχρι σήμερα δεν έχουν διερευνηθεί.

Αναμφίβολα οι νίκες των ΗΠΑ στην ναυμαχία του Μιντγουέϊ  (4-7 Ιουνίου 1.942 μ.Χ.), των Βρετανών στην μάχη του Ελ-Αλαμέιν (23 Οκτωβρίου-11 Νοεμβρίου 1.942 μ.Χ.) και των Σοβιετικών στην μάχη του Στάλινγκραντ (17 Ιουλίου 1.942 μ.Χ.-2 μ.Χ. Φεβρουαρίου 1.943 μ.Χ.)  είναι τα σημεία καμπής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού σε αυτές τις επικές συγκρούσεις καταστρέφεται σχεδόν ολοκληρωτικά η επιθετική δυναμική του Άξονα. Οι Γερμανοί και οι σύμμαχοι τους περιέρχονται πλέον σε φάση άμυνας

Αν ο Χίτλερ είχε φθάσει στο Ιράκ. Άραγε ποια θα ήταν η εξέλιξη του πολέμου αν την άνοιξη-καλοκαίρι 1.941 μ.Χ. ο Χίτλερ δεν εισέβαλε στην Ρωσία, αλλά διέταζε τις ναζιστικές στρατιές που μόλις είχαν καταλάβει την Σερβία και την Ελλάδα να στραφούν προς την Τουρκία και να βαδίσουν προς τις πετρελαιοφόρες περιοχές του Ιράκ και της Μέσης Ανατολής; Από τα Ελληνό-Βουλγαρικά-Τουρκικά σύνορα έως τις πετρελαιοπηγές της Μοσούλης η απόσταση που έπρεπε να διανύσουν οι Γερμανικές στρατιές διασχίζοντας την Τουρκία ήταν  περίπου 2 χιλ. χλμ.

Πιστεύει κανείς ότι οι Τούρκοι θα αντέτασσαν έστω και για την τιμή των όπλων στοιχειώδη αντίσταση; Σίγουρα ΟΧΙ. Οι Γερμανοί θα έφθαναν στο Ιράκ και θα κατελάμβαναν στις πετρελαιοφόρες περιοχές της Μουσούλης κάνοντας παρέλαση. Ποιος θα τους εμπόδιζε εκείνη την συγκεκριμένη χρονική περίοδο;

Οι Βρετανοί που βρίσκονταν στην Αίγυπτο; Ας μην ξεχνάμε ότι από τον Απρίλιο 1.940 μ.Χ. και κυρίως μετά τον Μάρτιο 1.941 μ.Χ., οι Βρετανικές δυνάμεις που στάθμευαν στην Αίγυπτο με κύριο καθήκον να προστατεύουν την διώρυγα του Σουέζ, βρίσκονταν σε δυσχερή θέση άμυνας αντιμετωπίζοντας τα τεθωρακισμένα του Άφρικα Κόρπς του στρατηγού Έρβιν Ρόμελ.

Για την Γερμανική εισβολή στην Ρωσία (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα) κινητοποιήθηκαν 3,7 εκατομμύρια στρατιώτες, 2.600 άρματα μάχης, 7.000 πυροβόλα και 2.700 αεροσκάφη. Γιατί ο Χίτλερ δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο; Να καταλάβει πολύ πιο εύκολα και με σαφώς λιγότερες δυνάμεις και απώλειες την χερσαία διαδρομή που ξεκινούσε από την Ελλάδα και την Βουλγαρία και μέσω Τουρκίας κατέληγε στις πετρελαιοπηγές του Ιράκ.

Απολύτως αντικειμενικά απαιτούνταν λιγότερος χρόνος και αρκούσαν πολύ μικρότερες δυνάμεις και σαφώς μικρότερες απώλειες για να καταληφθεί η Τουρκία, να φθάσουν οι Γερμανοί στο Ιράκ και το Ιράν και να στηριχθούν εθνικιστικά, φίλο-ναζιστικά και αντί-βρετανικά αραβικά καθεστώτα.

Βρετανοί-Σοβιετικοί φρόντισαν για το Ιράν. Για να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Βρετανική αποικιοκρατία από τον αραβικό εθνικισμό. Μετά την έναρξη της Γερμανικής εισβολής στην Ρωσία οι σύμμαχοι πλέον Βρετανοί και Σοβιετικοί εισβάλουν από κοινού στο Ιράν και εκθρονίζουν τον Σάχη Ρεζά Παχλεβί, που είχε προωθήσει αποφασιστικά  την περίοδο 1.925 μ.Χ.-1.940 μ.Χ. στην ανάπτυξη των σχέσεων της χώρας του με την Γερμανία και την Γερμανική οικονομική διείσδυση στην Περσία.

Η από κοινού κατάληψη και κατοχή του Ιράν από Σοβιετικούς και Βρετανούς δημιουργεί μία ασφαλή γεωγραφική ζώνη επικοινωνίας και μεταφοράς εφοδίων μεταξύ των Δυτικών Συμμάχων (Μ. Βρετανία-ΗΠΑ) και της ΕΣΣΔ.

Αντίθετα ο Χίτλερ επέλεξε το απείρως πιο δύσκολο και παρακινδυνευμένο που τον οδήγησε στην καταστροφή. Να εισβάλει δηλαδή στην Ρωσία καταπατώντας το Γερμανό-Σοβιετικό Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, που του εξασφάλιζε ειρήνη με τους Σοβιετικούς και την απρόσκοπτη πρόσβαση στις σοβιετικές πρώτες ύλες που ήταν ιδιαίτερα κρίσιμες  για την γερμανική πολεμική βιομηχανία.

Εν κατακλείδι αρκεί η επιγραμματική αναφορά όλων των παραπάνω για να κατανοήσουμε ότι η πορεία του πολέμου θα ήταν διαφορετική αν οι ναζί είχαν καταλάβει τα πετρέλαια της Μ. Ανατολής. Αντικειμενικά είναι παντελώς ακατανόητη η απόφαση του Χίτλερ να μην καταλάβει εύκολα και γρήγορα τα πετρέλαια του Ιράκ εξασφαλίζοντας ενεργειακή αυτονομία αλλά να επιλέξει την καταστροφική όπως ήδη δίδασκε το ιστορικό παράδειγμα, ρωσική εκστρατεία, που είχε μεταξύ άλλων ως στόχο και την κατάληψη των πετρελαιοφόρων περιοχών του Αζερμπαϊτζάν στην Κασπία Θάλασσα. 

Τα Ιταλικά μέτωπα στην Β. Αφρική και την Αλβανία. Στις 10 Ιουνίου 1.940 μ.Χ. ο Μουσολίνι κηρύττει τον πόλεμο στην Μ.Βρετανία. Οι Ιταλοί διαθέτουν στην Λιβύη, που είναι αποικία τους από το 1.911 μ.Χ., περίπου 300 χιλ. άνδρες.

Απέναντι τους οι Βρετανοί αντιπαρατάσσουν μόνο 40 χιλ. άνδρες που βρίσκονται στην Αίγυπτο για να προστατεύσουν την διώρυγα του Σουέζ. Οι Ιταλοί ξεκινούν την επίθεση τους τον Σεπτέμβριο 1.940 μ.Χ. Γρήγορα και εύκολα απωθούν τους Βρετανούς και στις 15 Σεπτεμβρίου 1.940 μ.Χ. καταλαμβάνουν στην αιγυπτιακή παραλιακή πόλη Σίντι Μπάρανι (400 Km από την Αλεξάνδρεια).

Πρόκειται για μία τεράστια επιτυχία, η Ιταλία έχει καταλάβει μία τεράστια παραθαλάσσια περιοχή που εκτείνεται από την Τυνησία έως λίγα χιλιόμετρα πριν την διώρυγα του Σουέζ..  Ο Ιταλός στρατάρχης Γκρατσιάνι ζητά επειγόντως ενισχύσεις για να σταθεροποιήσει την Ιταλική παρουσία σε αυτή την αχανή έκταση.

Πρέπει να  διασφαλίσει τα μετόπισθεν της Ιταλικής στρατιάς που βρίσκονται ακάλυπτα στην έρημο, να φρουρήσει τις ήδη εκτεταμένες  γραμμές εφοδιασμού και να κατασκευάσει ένα υδραγωγείο που θα προμηθεύει με το τόσο απαραίτητο νερό τα στρατεύματα που θα βαδίσουν προς τον επόμενο στόχο της εκστρατείας, την αιγυπτιακή παραλιακή πόλη Μάρσα Ματρούχ  (287 Km  από την Αλεξάνδρεια). «Οι καιροί ου μενετοί», οι Βρετανοί είναι αδύναμοι, είναι η μεγάλη ευκαιρία της Ιταλίας να νικήσει τους Βρετανούς και να παγιώσει την κυριαρχία τους στην Βόρεια Αφρική.

Όμως όπως δείχνουν τα επίσημα Ιταλικά αρχεία, ο  Μουσολίνι έχει άλλες προτεραιότητες. Έχοντας πεισθεί από τον γαμπρό του και Υπουργό Εξωτερικών κόμη Τσιάνο, δεν στέλνει ενισχύσεις στην Βόρεια Αφρική, αντίθετα μεταφέρει ετοιμοπόλεμες δυνάμεις στην Αλβανία προετοιμάζοντας την επίθεση εναντίον της Ελλάδας που ξεκινά στις 28 Οκτωβρίου 1.940 μ.Χ.

Οι Βρετανοί σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια. Ενισχύονται με αποικιακό πεζικό (Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, Ινδοί) και τα περίφημα τεθωρακισμένα Ματίλντα και τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου 1.940 μ.Χ. αντεπιτίθενται.

Προελαύνουν μέσα από την έρημο στα αφύλακτα νώτα των Ιταλών. Δύο μήνες αργότερα, στις αρχές Φεβρουαρίου 1.941 μ.Χ. έχοντας διανύσει μέσα στην έρημο και με ελάχιστες απώλειες (550 νεκροί, 1.973 μ.Χ. τραυματίες) περίπου 900 χλμ. φθάνουν στην Λιβυκή πόλη Ελ Αγκέιλα. 

Πρόκειται για περιφανή νίκη, έχουν καταλάβει μία τεράστια περιοχή, έχουν συλλάβει περίπου 130 χιλ. αιχμαλώτους και έχουν καταστρέψει 400 τεθωρακισμένα και 850 πυροβόλα. Είναι λάθος να πιστέψουμε ότι οι Ιταλοί δεν πολέμησαν. Αντιστάθηκαν γενναία με μεγάλες απώλειες (μηχανοκίνητο συγκρότημα Μαλέτι, φρουρές Σίντι Μπάρανι και Μπάρντια κλπ.). Μία ανέλπιστη αρχικά Ιταλική νίκη που τελικά εξελίχθηκε σε καταστροφή.

Πως αποτιμά ο Μουσολίνι αυτό που καταλήγει σε πανωλεθρία; Όπως αναφέρει στο ημερολόγιο του: «Η σκληρή εμπειρία των λίαν πικρών τούτων ημερών μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως επί του συγκεκριμένου θεάτρου επιχειρήσεων, μία μόνο τεθωρακισμένη μεραρχία είναι ισχυρότερη μίας ολόκληρης στρατιάς».

Είναι η έμμεση αυτοκριτική του για την άρνηση του να στείλει στο μέτωπο της Αφρικής την 132^η  τεθωρακισμένη Μεραρχία Αριέτε και την 101^η  Μηχανοκίνητη Τριέστε που στάλθηκαν στην Αλβανία για να πάρουν μέρος στην επίθεση εναντίον της Ελλάδας.

Οι Βρετανικές μονάδες πεζικού μετακινούνταν ταχύτατα μέσα στην έρημο με φορτηγά αυτοκίνητα ενώ οι Ιταλοί πεζικάριοι  με αργές βασανιστικές πορείες, αφού τα ιταλικά φορτηγά βρίσκονταν στα αλβανικά βουνά.

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι εάν ο Μουσολίνι είχε ενισχύσει το ιταλικό εκστρατευτικό σώμα στην Βόρειο Αφρική η εξέλιξη του πολέμου θα ήταν διαφορετική. Ο Γκρατσιάνι στα μέσα Σεπτεμβρίου βρίσκεται βαθιά μέσα στην Αίγυπτο μόλις 400 χλμ. μακριά από την Αλεξάνδρεια. Όμως δεν ενισχύεται και εξαναγκαστικά παραμένει άπραγος περιμένοντας το μοιραίο, δηλαδή την Βρετανική αντεπίθεση που ξεκινά τρείς μήνες αργότερα στα μέσα Δεκεμβρίου.

Οι τρεις καθοριστικοί μήνες. Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι αυτοί οι τρεις μήνες είναι μεγάλο χρονικό διάστημα και σίγουρα καθοριστικοί για την εξέλιξη του πολέμου στην Βόρεια Αφρική. Αν οι Ιταλοί είχαν ενισχυθεί έγκαιρα, αφενός είχαν όλο το χρόνο να βαδίσουν με αξιώσεις νίκης προς την Αλεξάνδρεια, αφετέρου ακόμα και αν τελικά υποχρεώνονταν από την Βρετανική αντεπίθεση να υποχωρήσουν, δεν θα διαλύονταν. Είναι βέβαιο ότι θα κρατούσαν αρκετές από τις θέσεις τους και κυρίως την συνοχή τους.

Άρα  το μηχανοκίνητο Άφρικα Κόρπς του Ρόμελ που έφθασε στην Λιβύη τέλη Φεβρουαρίου 1.941 μ.Χ. θα ξεκινούσε από καλύτερες θέσεις την επίθεση εναντίον των Βρετανών ενώ οι ιταλικές μονάδες που θα είχαν αντέξει την Βρετανική πίεση θα ήταν ένας αξιόμαχος σύμμαχος.

Απολύτως αντικειμενικά οι Βρετανοί γλύτωσαν τα χειρότερα στην Βόρειο Αφρική γιατί ο Μουσολίνι την κρίσιμη ώρα πείστηκε από τον κόμη Τσιάνο και πήρε την ακατανόητη απόφαση να αφήσει αβοήθητο το κρίσιμο  Βόρειο-Αφρικανικό μέτωπο και να στείλει ετοιμοπόλεμες μονάδες στην Αλβανία για να επιτεθούν στην Ελλάδα, ένα στόχο αντικειμενικά δευτερεύουσας σημασίας.

Η στάση των ΗΠΑ . Η επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ γίνεται το πρωί της  7ης  Δεκεμβρίου 1941 μ.Χ. Την επόμενη ημέρα 8 Δεκεμβρίου 1.941 μ.Χ. ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Φραγκλίνος Ρούσβελτ με τον ιστορικό του λόγο στο Κογκρέσο των ΗΠΑ χαρακτηρίζει την Γιαπωνέζικη επίθεση στο Περλ Χάρμπορ «ημέρα ντροπής» και προτείνει να κηρυχθεί πόλεμος εναντίον της Ιαπωνίας.

Η πρόταση του Προέδρου υπερψηφίζεται και οι ΗΠΑ μπαίνουν στον πόλεμο. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι οι ΗΠΑ κηρύσσουν τον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας γιατί επιτέθηκε απρόκλητα εναντίον των ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ αλλά δεν αναθεωρούν την πολιτική της ουδετερότητας που ακολουθούσαν μέχρι τότε. Ήτοι συνεχίζουν να μην αναμειγνύονται στον πόλεμο μεταξύ Μ.Βρετανίας-Ρωσίας και Γερμανίας που μαίνεται στην Ευρώπη και την Βόρειο Αφρική.

Επί της ουσίας ο Πρόεδρος των ΗΠΑ με βάση τον νόμο κήρυξης του πολέμου στην Ιαπωνία που ψήφισε το Κογκρέσο, έχει το δικαίωμα να διατάξει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του να εμπλακούν σε πολεμικές επιχειρήσεις αποκλειστικά και μόνο εναντίον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό και την Νότιο-Ανατολική Ασία και όχι εναντίον των Γερμανών στην Ευρώπη και την Βόρειο Αφρική. Η απόφαση του Κογκρέσου ήταν ξεκάθαρη.

Οι ΗΠΑ θα πολεμούσαν τους Ιάπωνες στον Ειρηνικό και την Νότιο-Ανατολική Ασία αλλά δεν θα συμπαρατάσσονταν με τους Βρετανούς και τους Ρώσους εναντίον των Γερμανών στην Ευρώπη και την Βόρειο Αφρική.

Την λύση στο πρόβλημα δίνει ο Χίτλερ που κηρύσσει τον πόλεμο εναντίον των ΗΠΑ στις 11 Δεκεμβρίου 1.941 μ.Χ. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Οι ΗΠΑ εμπλέκονται πλέον ΑΜΕΣΑ στο πλευρό των Βρετανών και εναντίον των ναζί στα πολεμικά μέτωπα της Βόρειας Αφρικής και της Ευρώπης γιατί η Γερμανία τους κήρυξε τον πόλεμο.

Διαφορετικά (αν η Γερμανία δεν κήρυττε τον πόλεμο στις ΗΠΑ) πολύ δύσκολα το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα έδινε τουλάχιστον το 1942 την άδεια να συμμετάσχουν στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ  σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της Γερμανίας στην Βόρεια Αφρική και την Ευρώπη.

Ο Νέος Κόσμος θα απελευθερώσει τον παλιό. Ο Χίτλερ με αυτή την ακατανόητη απόφαση επιβεβαίωσε μία ώρα αρχύτερα  τον οραματικό λόγο του Sir Winston Churchill στο αγγλικό κοινοβούλιο στις παραμονές της έναρξης της Μάχης της Αγγλίας (4 Ιουνίου 1΄.940 μ.Χ.) που ξεκινά με την εμβληματική φράση «Θα πολεμήσουμε στις ακτές,…» και τελειώνει με την αισιόδοξη πρόβλεψη για το τέλος του πολέμου «…Μέχρις ότου εν ευθέτω χρόνω αποφασισμένο από τον Θεό, ο Νέος Κόσμος με όλη του την δύναμη και την ισχύ που διαθέτει προχωρήσει μπροστά για να διασώσει και να απελευθερώσει τον παλιό» (https://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Amfiktywn/553981-Oi-akatanohtes-apofaseis-kai-o-roys-ths-Istorias-(Meros-1)).

Οι ακατανόητες αποφάσεις και ο ρους της Ιστορίας (Μέρος 2): Η ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ.

Στην Ιαπωνία, στα τέλη του 19^ου Αιώνα με την καθοδήγηση του αυτοκράτορα Μεϊτζι εφαρμόζεται ένα ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Ψηφίζεται και εφαρμόζεται το σύνταγμα του 1.889 μ.Χ. που καθιερώνει κοινοβούλιο δύο σωμάτων.

Την Βουλή των Αντιπροσώπων με 300 εκλεγμένους αντιπροσώπους και την Βουλή των Λόρδων με 500 διορισμένους αξιωματούχους από τις τάξεις των αυτοκρατορικών συμβούλων, των ενόπλων δυνάμεων και της κρατικής γραφειοκρατίας.

Το κοινοβούλιο ψηφίζει νόμους, παρακολουθεί και ασκεί veto στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού αλλά δεν ελέγχει ούτε την κυβέρνηση που διορίζεται απ’ ευθείας από τον αυτοκράτορα ούτε το Γενικό Επιτελείο που αφενός λογοδοτεί απ’ ευθείας στον Αυτοκράτορα αφετέρου διατηρεί το δικαίωμα «της ανώτατης διοίκησης», δηλαδή συνταγματικά κατοχυρωμένη απόλυτη ελευθερία κινήσεων  στα στρατιωτικά θέματα. Στην κοινοβουλευτική πολιτική ζωή εμφανίζονται αρκετά πολιτικά κόμματα αλλά στην πορεία κυριαρχούν το συντηρητικό Σεϊγιουκάϊ και το φιλελεύθερο Μινσέϊτο.

Ιμπεριαλιστική δύναμη. Ταυτόχρονα προωθούνται ρηξικέλευθες διοικητικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που συνδυάζουν την δυτική μεθοδολογία με την Ιαπωνική παράδοση. Η χώρα αποκτά ισχυρή αναπτυξιακή δυναμική και ξεκινά επιθετικούς πολέμους εναντίον της Κίνας (1.894 μ.Χ.-1.895 μ.Χ.) και της Ρωσίας (1.904 μ.Χ.-1.905 μ.Χ.).

Η νικηφόρα έκβαση αυτών των πολέμων αναδεικνύουν την Ιαπωνία σε ιμπεριαλιστική δύναμη πρώτης γραμμής, ευθέως ανταγωνιστική με τις δυτικές αποικιοκρατικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία) που κυριαρχούν στην Νότιο-Ανατολική Ασία.

Στις αρχές του 20^ου Αιώνα η Ιαπωνία έχει καταλάβει την Κορέα, την Ταιβάν το νότιο τμήμα της νήσου Σαχαλίνης ελέγχει την σιδηροδρομική γραμμή της Μαντζουρίας, μίας περιοχής πλούσιας σε ορυκτό πλούτο και έχει εγκαταστήσει στρατιωτικές φρουρές στο Πεκίνο και σε άλλες κινέζικες πόλεις με πρόσχημα την προστασία των ιαπωνικών μειονοτήτων.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Ιαπωνία συμμετέχει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων εποφθαλμιώντας τις Γερμανικές αποικίες στην Άπω Ανατολή.  Έως το τέλος του πολέμου έχει καταλάβει μεγάλα τμήματα της Μαντζουρίας.

Οι διεθνείς μεταπολεμικές αντιδράσεις για την επεκτατική πολιτική εξαναγκάζουν την Ιαπωνία σε μετριοπαθή στάση και αποδοχή της «Συμφωνίας της Ουάσιγκτον» που προώθησαν οι ΗΠΑ και συνυπέγραψαν οι:  Ιαπωνία, Κίνα, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο και Πορτογαλία. Με την συμφωνία αναγνωρίζονταν η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα της Κίνας.

Αρχικά η συμφωνία λειτούργησε. Στα τέλη της δεκαετίας ’20 μ.Χ. οι κυβερνήσεις των κινέζων εθνικιστών του Τσιάνγκ Κάϊ Σέκ έχουν σταθεροποιηθεί στην εξουσία και παίρνουν το πρώτο διεθνές δάνειο (κυρίως από αμερικανικές τράπεζες) για να κατασκευάσουν μεταφορικό δίκτυο. Η Κίνα παρά τα τεράστια προβλήματα είχε αρχίσει να ενσωματώνεται στην διεθνή μεταπολεμική τάξη πραγμάτων.

Στην Ιαπωνία αυτές οι εξελίξεις γίνονται δεκτές με σκεπτικισμό που εξελίσσεται σε οργή κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1.929 μ.Χ. όταν οι κινέζοι εθνικιστές αποφασίζουν να περιορίσουν τα ιαπωνικά δικαιώματα στην Μαντζουρία και να επιβάλουν μποϋκοτάζ στα ιαπωνικά προϊόντα.

Οι ριζοσπαστικές εθνικιστικές φωνές που ζητούν απεξάρτηση από την «Συμφωνία της Ουάσιγκτον» επειδή περιορίζουν την Ιαπωνία πληθαίνουν και βρίσκουν πολλούς οπαδούς στις τάξεις των μεσαίων αξιωματικών.

Η Ιαπωνική στρατιά του Κουαντούνγκ, φρουρούσε από το 1.906 μ.Χ. τις Ιαπωνικές κτήσεις στην Μαντζουρία. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1.931 μ.Χ. και στα πλαίσια νυκτερινών ασκήσεων η ηγεσία της στρατιάς, χωρίς κυβερνητική εντολή δίνει διαταγή επίθεσης εναντίον της κινέζικης φρουράς της πόλης Μούκντεν που βρίσκεται στην Νότιο Μαντζουρία.

Το επεισόδιο θεωρείται αρχικά μικρής σημασίας αλλά τελικά αποδεικνύεται σημείο καμπής. Η εκ των υστέρων κυβερνητική έγκριση στην επιθετική ενέργεια της στρατιάς απλά νομιμοποιεί την απώλεια του κυβερνητικού ελέγχου στο στρατό.

Η στρατιά του Κουαντούνγκ αποθρασύνεται συνεχίζει την επίθεση και φθάνει στις 8 Οκτωβρίου 1.931 μ.Χ.. στα σύνορα Μαντζουρίας-Κίνας όπου βομβαρδίζει την πόλη Τσιντσόου. Η «Συμφωνία της Ουάσιγκτον» ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής των ΗΠΑ στην Νότιο-Ανατολική Ασία είναι πλέον νεκρό γράμμα.

Η ΚΤΕ (Κοινωνία των Εθνών) δεν αντιδρά αποφασιστικά (κυρώσεις) γιατί τα κράτη-μέλη είναι απορροφημένα από τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης. Προκρίνει χρονοβόρες διαδικασίες που ένα χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο 1.932 μ.Χ. καταλήγουν να καταγγείλουν την επίθεση της Ιαπωνίας που εν τω μεταξύ έχει προλάβει να καταλάβει ολόκληρη την Μαντζουρία και μέρος της εσωτερικής Μογγολίας και να ιδρύσει στα κατακτημένα εδάφη ένα κράτος δορυφόρο, το Μαντσουκουό. Η άρνηση της ΚΤΕ να αναγνωρίσει την κρατική υπόσταση του Μαντσουκουό προκαλεί την αποχώριση της Ιαπωνίας από την ΚΤΕ (Μάρτιο 1.933 μ.Χ.).

Στο εσωτερικό της χώρας η κατάληψη της Μαντζουρίας και η ίδρυση του Μαντσουκουό χαιρετίζονται με ενθουσιασμό από την κοινή γνώμη και τις κυρίαρχες ελίτ ενώ η αποχώριση της χώρας από την ΚΤΕ και η συνεπακόλουθη απομόνωση τροφοδοτούν  πανεθνικά αντί-δυτικά αισθήματα.

Κυριαρχούν ιδεολογίες που προβάλουν την πίστη στον Αυτοκράτορα, την εθνική αυτάρκεια και την ιαπωνική παράδοση. Οι στρατιωτικοί (αν και δεν έχουν ενιαία άποψη) επιβάλουν ολοένα και περισσότερο τις θέσεις τους. Τα πολιτικά κόμματα χωρίς πραγματική εξουσία αντιδρούν με ενδοτικό τρόπο. Η χώρα στρέφεται ακόμα περισσότερο προς την δεξιά.

Από τον Μάϊο  1.932 μ.Χ. λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στην Μαντζουρία είχε καταργηθεί η κοινοβουλευτική πρακτική. Το υπουργικό συμβούλιο που έχει πλέον αποκλειστικά διαχειριστικό ρόλο αποτελείται από στρατιωτικούς και γραφειοκράτες.

Οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται στις συνεδριάσεις της Διάσκεψης των Συνδέσμων ενώ οι σημαντικότερες από αυτές επικυρώνονται στις Αυτοκρατορικές Διασκέψεις. Στις συνεδριάσεις της Διάσκεψης των Συνδέσμων συμμετέχουν ο πρωθυπουργός, οι Υπουργοί Εξωτερικών, Στρατού, Ναυτικού, οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων του Στρατού και Ναυτικού με τους επιτελείς τους.

Στις Αυτοκρατορικές Διασκέψεις συμμετέχουν τα μέλη της Διάσκεψης των Συνδέσμων, ο Πρόεδρος του Ανακτοβούλιου και ο Αυτοκράτορας ο οποίος δίνει και την τελική έγκριση. Οι αποφάσεις των Αυτοκρατορικών Διασκέψεων ήταν δεσμευτικές για όλους.

«Θεμελιώδεις αρχές εθνικής πολιτικής». Την χρονική περίοδο 1.932 μ.Χ.-1.936 μ.Χ. ο πόλεμος στην Κίνα συνεχίζεται. Οι κινέζοι εθνικιστές εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν όλες τις περιοχές νότια του Σινικού τείχους έως το Πεκίνο. Σε αυτές τις περιοχές εγκαθίστανται κυβερνήσεις-δορυφόροι.

Στα μέσα του 1936 η κυβέρνηση δημοσιοποιεί τις «Θεμελιώδεις αρχές εθνικής πολιτικής». Βασικός διακηρυγμένος και επίσημος στόχος η αντιμετώπιση της επιθετικότητας των αποικιακών δυτικών δυνάμεων στην Νότιο-Ανατολική Ασία.

Για να επιτευχθεί ο στόχος απαιτούνταν α) η ενίσχυση της αμυντικής και οικονομικής θέσης του Μαντσουκουό β) η ισχυρή ιαπωνική παρουσία στην Ηπειρωτική Ασία γ) η επέκταση στις Νότιες Θάλασσες.

Όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι Ιάπωνες επιδιώκουν να μονιμοποιήσουν τα κέρδη στο Μαντσουκουό και να σταθεροποιήσουν τις σχέσεις με την εθνικιστική κυβέρνηση του Τσιάνγκ Κάϊ  Σέκ ώστε να βαδίσουν απερίσπαστοι προς τις Νότιες Θάλασσες, δηλαδή την Ινδοκίνα και τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες  περιοχές πλούσιες σε πετρέλαιο και πρώτες ύλες απαραίτητες για την βιομηχανία της χώρας.

Η εθνικιστική θεωρία του μεγάλου «μη έχων» έθνους γίνεται σιγά-σιγά επίσημη κρατική ιδεολογία. Μία απόπειρα πολιτικοποίησης και επίλυσης του οικονομικού προβλήματος της χώρας με πολιτικά μέσα και ανάπτυξη της διεθνούς οικονομικής συνεργασίας αποτυγχάνει. Οι στρατιωτικοί διοργανώνουν πραξικόπημα (αρχές 1.936 μ.Χ.) που δολοφονεί  πολλούς Υπουργούς.

Παρότι το πραξικόπημα τελικά αποτυγχάνει και οι πραξικοπηματίες τιμωρούνται με βαριές ποινές η κυβέρνηση καταρρέει. Η κοινή γνώμη δεν στηρίζει το εγχείρημα της πολιτικοποίησης αφού είναι πλέον πεισμένη ότι η οικονομική αυτάρκεια, η ανάπτυξη και η ευημερία της χώρας περνά μέσα από την κατάληψη εδαφών με στρατιωτική βία.

Οι ΗΠΑ στο πλευρό των Κινέζων. Στις 7 Ιουνίου 1.937 μ.Χ. Κινέζοι στρατιώτες ανοίγουν πυρ εναντίον ιαπωνικών στρατευμάτων. Ένα ακόμα επεισόδιο. Συμφωνείται εκεχειρία σε τοπικό επίπεδο που καταρρέει όταν στις 29-30 Ιουνίου 1.937 μ.Χ. κινέζοι στρατιώτες σφαγιάζουν με φρικαλέο τρόπο 200 ιαπωνέζους και κορεάτες άμαχους στην πόλη Τουνγκτσόου.

Στην Ιαπωνία ξεσπά εθνικιστικός παραλήρημα που μετατρέπεται σε ποτάμι οργής που ζητά εκδίκηση όταν στα τέλη Αυγούστου Κινέζικα αεροπλάνα βομβαρδίζουν ιαπωνικά στρατεύματα και πλοία. Ο πρίγκιπας Τακαμάτσου (αδερφός του αυτοκράτορα) δηλώνει «θα συντρίψουμε την Κίνα που θα κάνει 10 χρόνια να σταθεί ξανά στα πόδια της», ο Υπουργός Στρατού μιλά για «Ολοκληρωτικό πόλεμο», η κυβέρνηση θεωρεί την σύγκρουση με την Κίνα «Ιερό πόλεμο», ενώ ο πρωθυπουργός Κονόε ζητά «πνευματική κινητοποίηση του Έθνους».

Στα μέτωπα των συγκρούσεων στέλνονται μεγάλες ενισχύσεις. Γρήγορα οι κινέζοι εθνικιστές περνούν στην άμυνα, χάνουν την Σαγκάη και στις 13 Δεκεμβρίου η πρωτεύουσα των εθνικιστών η Νανκίν καταλαμβάνεται από τους Ιάπωνες.

Η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεί αηδιασμένη το όργιο αίματος (δολοφονούνται περίπου 200 χιλ. κινέζοι άμαχοι)  και εξεγείρεται όταν ιάπωνες πιλότοι βομβαρδίζουν την αμερικανική κανονιοφόρο Panay. 

Η Ιαπωνική κυβέρνηση ζητά αμέσως συγνώμη και καταβάλει σημαντικές αποζημιώσεις αλλά η ζημιά έχει γίνει. Στις ΗΠΑ η εξαγριωμένη κοινή γνώμη θεωρεί ηθική υποχρέωση να βοηθήσει τους κινέζους εθνικιστές στον αγώνα τους εναντίον των Ιαπώνων. Ο κύβος έχει ριφθεί. Οι ΗΠΑ ενισχύουν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά τους κινέζους εθνικιστές στον αγώνα τους εναντίον των Ιαπώνων.

Η Ιαπωνία έχει εμπλακεί σε ένα ατελέσφορο πόλεμο που δεν είναι δυνατόν να τελειώσει με διαπραγματεύσεις αφού η αναγκαία και ικανή συνθήκη για επίτευξη ειρήνης είναι η αποχώριση των Ιαπώνων από την Μαντζουρία όπως απαιτούν οι κινέζοι εθνικιστές. 

Είναι ευνόητο ότι μία τέτοια απόφαση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί προσκρούει στις παγιωμένες εθνικιστικές αντιλήψεις της κυρίαρχης ελίτ, των αξιωματικών και της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινής γνώμης.

Όμως η Ιαπωνία δεν μπορεί να νικήσει σε αυτό τον πόλεμο. Η Κίνα είναι μία αχανής χώρα και οι κινέζοι εθνικιστές έχουν άπειρες ανθρώπινες εφεδρείες και πλούσια δυτική υποστήριξη. Οι Ιάπωνες είναι υποχρεωμένοι να πολεμούν με την Κίνα ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις από τις ολοένα εντεινόμενες κυρώσεις (εμπάργκο) σε εξαγωγές κρίσιμων αμερικανικών αγαθών (πετρέλαιο, σιδηρομετάλλευμα), που επιβάλει εναντίον της Ιαπωνίας, η φίλο-κινέζικη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Ολέθρια επιλογή. Από το 1.937 μ.Χ. έως την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ (7 Δεκεμβρίου 1941) στο εσωτερικό της ιαπωνικής ηγεσίας διεξάγεται ένας σχοινοτενής διάλογος με τους ριζοσπάστες να προβάλουν την αναγκαιότητα της στρατιωτικής επέκτασης προς τον νότο για να αποκτηθούν οι πρώτες ύλες που βαθμιαία στερεί από την Ιαπωνία το εμπάργκο των ΗΠΑ και τους μετριοπαθείς που αντιπαραβάλουν το επιχείρημα ότι μία στρατιωτική κίνηση προς το νότο θα προκαλούσε την άμεση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ.

Εξέλιξη που όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να αποφευχθεί γιατί θα οδηγήσει σε βέβαιη ήττα και καταστροφή. Ούτε σκέψη φυσικά δεν γίνεται για αναδίπλωση στην Κίνα. Όλοι όσοι συμμετέχουν στην Αυτοκρατορική Διάσκεψη είναι αιχμάλωτοι της εθνικιστικής ιδεολογικής θέσης για επέκταση που οι ίδιοι εμπνεύσθηκαν και προώθησαν με απόλυτη επιτυχία. Τρέμουν τώρα τις αντιδράσεις των εξτρεμιστών και της κοινής γνώμης.

Τελικά όταν τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν, συμφωνούν στην πιο ολέθρια επιλογή, να επιτεθούν πρώτοι τις ΗΠΑ γιατί αρκετοί από αυτούς πιστεύουν ότι ένα κεραυνοβόλο νόκ-άουτ πλήγμα θα εξαναγκάσει τις ΗΠΑ σε άμεση διαπραγμάτευση. Ευσεβής πόθος, γνωρίζουν ότι δεν έχουν πολύ χρόνο στην διάθεση τους επειδή δεν έχουν εφεδρείες για μία μακροχρόνια σύγκρουση.

Επιτίθενται αιφνιδιαστικά στο ναύσταθμο του αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού, στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου, η επίθεση επιτυγχάνει. Όμως στην κορυφή της εξουσίας αρκετοί γνωρίζουν ότι παρά την νίκη πρόκειται για ένα μάταιο αγώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο σχεδιαστής της νίκης ο Ναύαρχος Γιαμαμότο  που σημειώνει στις 7 Οκτωβρίου 1.941 μ.Χ. όταν ξεκινά ο στόλος για την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ «Αναμφίβολα! Το να πολεμήσεις τις ΗΠΑ είναι σαν να πολεμάς τον κόσμο ολόκληρο. Όμως έχει αποφασιστεί. Θα πολεμήσω όσο καλύτερα μπορώ και θα πεθάνω πάνω στο “Ναγκάτο”» (ΣΣ: Την ναυαρχίδα του Ιαπωνικού Στόλου)-(https://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Amfiktywn/554830-Oi-akatanohtes-apofaseis-kai-o-roys-ths-Istorias-(Meros-2)-H-iapwnikh-epithesh-sto-Perl-Charmpor).

Οι ακατανόητες αποφάσεις και ο ρους της Ιστορίας (Μέρος 3) : Η εισβολή στην Ρωσία — Επίλογος — Το δίδαγμα του Θουκυδίδη Κύριο.

 «Με την συντριβή της Ρωσίας, η τελευταία ελπίδα της Βρετανίας θα γίνει κομμάτια. Η Γερμανία θα είναι η κυρίαρχη της Ευρώπης, και των Βαλκανίων. Η καταστροφή της Ρωσίας είναι μέρος αυτού του αγώνα. Αν ξεκινήσουμε τον Μάιο 1.941 μ.Χ. θα έχουμε πέντε μήνες μέχρι να τελειώσουμε την δουλειά».

Με αυτά τα λόγια την 1^η  Ιουλίου 1940 μ.Χ. ανακοίνωσε ο Χίτλερ στους στρατηγούς του την κατ’ αρχήν απόφαση του να εισβάλει στην Ρωσία το επόμενο έτος. Λίγες ημέρες μετά, στις 31 Ιουλίου 1.940 μ.Χ. σε συνάντηση με την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία ο Χίτλερ οριστικοποίησε αυτή την απόφαση και έδωσε την τελική διαταγή για την προετοιμασία της επίθεσης εναντίον της Ρωσίας, την άνοιξη 1.941 μ.Χ. 

Μοιραία επιλογή. Έχουν γραφεί πολλά γι’ αυτή την μοιραία επιλογή που προκάλεσε την πιο αιματηρή σύγκρουση της ιστορίας, που στοίχισε περισσότερες από 25 εκατ. ζωές Σοβιετικών και Γερμανών, ερήμωσε τεράστιες εκτάσεις στην Κεντρική Ευρώπη και τελείωσε με την αυτοκτονία του Γερμανού δικτάτορα, και την κυριαρχία της Σοβιετικής Ένωσης για περίπου μισό αιώνα στην κέντρο-ανατολική Ευρώπη. Οι περισσότεροι ιστορικοί την χαρακτηρίζουν ακατανόητη, επειδή εξανάγκασε την Γερμανία να πολεμά σε δύο μέτωπα, εξέλιξη που απέρριπταν όλοι οι Γερμανοί σχεδιαστές πολιτικής και αναλυτές.

Όταν ο Χίτλερ παίρνει την απόφαση να εισβάλει στην Ρωσία, δηλαδή το καλοκαίρι του 1.940 μ.Χ., η Γερμανία βρίσκεται στο απόγειο της δύναμης της. Είχε κατακτήσει κατά σειρά Δανία, Νορβηγία (9 Απριλίου 1.940 μ.Χ.-9 Ιουνίου 1.940 μ.Χ.) και Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Ολλανδία και Γαλλία (10 Μάϊου 1.940 μ.Χ.-22 Ιουνίου 1.940 μ.Χ.) και ετοιμάζονταν για την «Μάχη της Βρετανίας», τις αεροπορικές επιθέσεις εναντίον της Αγγλίας (10 Ιουλίου 1.940 μ.Χ.-31 Οκτωβρίου 1.940 μ.Χ.), που στόχευαν να καταστρέψουν την μαχητική ικανότητα της RAF και να κάμψουν το φρόνημα των Βρετανών αλλά τελικά τελείωσαν με ήττα των ναζί.

Γιατί λοιπόν ο Γερμανός δικτάτορας παίρνει αυτή την απόφαση; Γιατί δεν περιμένει το προφανές;  Να ολοκληρωθούν δηλαδή οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί  εναντίον της Αγγλίας, να αποτιμηθούν τα αποτελέσματα και σε εκείνη την χρονική στιγμή να αποφασισθεί η επόμενη κίνηση που θα μπορούσε να είναι ακόμα και χερσαία επίθεση εναντίον του αγγλικού νησιού (Επιχείρηση Θαλάσσιος Λέων). Μετά την πεισματική άρνηση των Βρετανών να δεχθούν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, υπήρχε όντως εναλλακτική επιλογή; Είναι μερικά από τα αυτονόητα ερωτήματα στα οποία ακόμα και σήμερα δεν έχει απαντήσει επαρκώς και τεκμηριωμένα η ιστορική μελέτη.

«Ζωτικός χώρος». Η Γερμανία επιτίθεται στην ΕΣΣΔ  το καλοκαίρι 1.941 μ.Χ. και επανα-καταλαμβάνει όλα εκείνα τα εδάφη που είχαν κερδίσει οι Γερμανοί από τους Ρώσους κατά την διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου (Πολωνία-Βαλτικά κράτη-Λευκορωσία-Ουκρανία) και την μετέπειτα (ταπεινωτική για τους Σοβιετικούς) συνθήκη του Μπρέστ-Λιτόφσκ (3 Μαρτίου 1.918 μ.Χ.).

Ο Χίτλερ σε πολλά δημόσια κείμενα του πριν την έναρξη του Παγκόσμιου πολέμου και την εισβολή στην Ρωσία εκθειάζει αυτή την συμφωνία επειδή θεωρεί έδωσε «το έδαφος και το χώμα» που χρειάζονταν ο Γερμανικός λαός για  να ευημερήσει.

Το δηλώνει για πρώτη φορά το 1.922 μ.Χ. «Θα πρέπει με την βοήθεια της Αγγλίας να καταστρέψουμε την Ρωσία. Η Ρωσία προσφέρει άφθονα εδάφη για εποικισμό και επαρκή πεδίο για την Γερμανική βιομηχανία». Επαναλαμβάνει αυτή την θέση λίγα χρόνια αργότερα (1.926 μ.Χ.) όταν την αναφέρει στο περιβόητο βιβλίο του «Ο Αγών μου» (Mein Kampf) ως το ιδεολογικό δόγμα του «Ζωτικού Χώρου» (Lebensraum).

«Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές τραβάμε συνειδητά μία γραμμή στην εξωτερική πολιτική της προπολεμικής περιόδου. Συνεχίζουμε από εκεί που σταματήσαμε πριν 600 χρόνια. Σταματάμε την ατέρμονη γερμανική αναζήτηση προς τα νότια και τα δυτικά. Στρέφουμε το βλέμμα μας στην γη που βρίσκεται στα ανατολικά. Από εδώ και πέρα όταν μιλάμε για εδαφικές κατακτήσεις θα εννοούμε την Ρωσία και τα υποτελή (στην Ρωσία) μεθοριακά κράτη».

Εκείνη την εποχή κανείς δεν δίνει σημασία στις συγκεκριμένες απόψεις του Χίτλερ. Θεωρείται ένας περιθωριακός ηγέτης ενός μικρού κόμματος που ποτέ δεν πρόκειται να κυβερνήσει. Όμως στα μετέπειτα χρόνια, οι αδυναμίες της δημοκρατίας της Βαϊμάρης σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και τα συνεπακόλουθα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης, φέρνουν τους ναζί στο κέντρο της πολιτικής ζωής. Οι Γερμανοί στηρίζουν εκλογικά τους εθνικοσοσιαλιστές για μία νέα αρχή με ενότητα και δύναμη.

Επανεξοπλισμός και εκγερμανισμός . Ο Χίτλερ ορκίζεται καγκελάριος στις 30 Ιανουαρίου 1.933 μ.Χ. Μόλις τέσσερις ημέρες μετά, στις 4 Φεβρουαρίου 1933 μιλά στους Γερμανούς στρατηγούς για την ανάγκη να επανεξοπλιστεί η χώρα ώστε να αποκτήσει και πάλι status μεγάλης δύναμης και αυτονόητη αναπτυξιακή δυναμική είτε μέσω της αύξησης των εξαγωγών είτε μέσω του επιλόγου εκείνης της προφητικής ομιλίας που αναφέρει «ίσως και πιθανότατα καλύτερα, με την κατάκτηση ζωτικού χώρου στα ανατολικά και τον αδίστακτο εκγερμανισμό του». Οι στρατηγοί συμφωνούν, ο κύβος είχε ριφθεί.

Μερικά χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1.937 μ.Χ. όλα τα παραπάνω γίνονται πλέον διακηρυγμένη πολιτική. Δημοσιεύεται το 4-ετές οικονομικό πλάνο που σχεδιάζεται βάσει των δημόσιων παραδοχών ότι στα επόμενα 5-6 χρόνια η «αναμέτρηση με την Ρωσία είναι αναπόφευκτη» γιατί «ο Στάλιν είναι άρρωστος στο μυαλό» και «ο μπολσεβικισμός είναι ένας κίνδυνος που πρέπει να θέσουμε εκτός μάχης κάποια στιγμή».

Ο κυνισμός είναι χαρακτηριστικό της ναζιστικής (αλλά και της μπολσεβίκικης) πρακτικής. Το σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ (23 Αυγούστου 1.939 μ.Χ.) δεν αναιρεί τις απόψεις του Χίτλερ για την Σοβιετική ένωση.

Συμφωνεί με τους Ρώσους λίγο πριν επιτεθεί στην Πολωνία για να είναι απερίσπαστος στην περίπτωση που Βρετανοί και Γάλλοι αντιδράσουν. Παραχωρεί στους Ρώσους εδάφη (Πολωνία, Φινλανδία, Βαλτικά κράτη) που σκοπεύει να καταλάβει αργότερα. Οι Μπολσεβίκοι δέχονται την συμφωνία για να κερδίσουν χρόνο στην κούρσα αναδιοργάνωσης και επανεξοπλισμού του κόκκινου στρατού που ήδη έχει ξεκινήσει.

Λίγες ημέρες πριν την υπογραφή του συμφώνου, ο Χίτλερ δηλώνει «προφητικά» στον Ελβετό εκπρόσωπο στην ΚΤΕ, Καρλ Μπουρκχάρντ (Karl Burkhard) «Όλα όσα κάνω στρέφονται εναντίον της Ρωσίας. Εάν στην Δύση είναι υπερβολικά βλάκες και τυφλοί για να το καταλάβουν, θα αναγκαστώ να συνεννοηθώ με τους Ρώσους για να νικήσω την Δύση και μετά να στραφώ με όλες τις δυνάμεις κατά της Σοβιετικής Ένωσης».

Η (ρεαλιστική) εναλλακτική πρόταση. Υπήρχε εναλλακτική κίνηση του καλοκαίρι του 1.940 μ.Χ.;  Φυσικά ΝΑΙ. Την παρουσιάζει στον ίδιο τον Χίτλερ στο κρίσιμο χρονικό διάστημα του καλοκαιριού 1940 ο αρχηγός του Γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού, ορχιναύαρχος Έριχ Ραίντερ (Erich Raeder).

Η πρόταση του Ναυτικού προβλέπει την κατάληψη του Γιβραλτάρ, των γαλλικών κτήσεων της Βορείου Αφρικής και την ενίσχυση των Ιταλών που εκείνη την εποχή ξεκινούσαν από την Λιβύη την εκστρατεία τους εναντίον των Βρετανών στην Αίγυπτο.  Απολύτως ρεαλιστική κίνηση, που συγκέντρωνε πολλές πιθανότητες να εξελιχθεί ευνοϊκά και να μετατρέψει την Μεσόγειο και τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής σε Γερμανική υπόθεση.

Ο Χίτλερ απέρριψε την πρόταση γιατί όπως είπε δεν ήταν δυνατόν να πείσει τους δικτάτορες Μουσολίνι (Ιταλία), Φράνκο (Ισπανία) και Πεταίν (Γαλλία) να συνεργαστούν. Αστεία πράγματα. Ακόμα και χωρίς την συνεργασία τους, μπορούσε να καταλάβει το Γιβραλτάρ και να αποβιβαστεί στις Γαλλικές αποικίες της Βορείου Αφρικής στις οποίες είχε ήδη εδραιώσει την κυριαρχία του ο εκπρόσωπος της γερμανόφιλης κυβέρνησης του Βισύ, στρατάρχης Μαξίμ Βεϊγκάν (Maxime Weygand).  Είχε πάρει όμως διαφορετικές αποφάσεις πολλά χρόνια πριν.  

Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο η επέκταση στην Κίνα και τις Θερμές Θάλασσες (Ινδοκίνα, Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες), προβάλλονταν από τους ιάπωνες μιλιταριστές ως αναγκαία και ικανή συνθήκη για να αποκτήσει η Ιαπωνία πρόσβαση σε εκείνες τις κρίσιμες πρώτες ύλες που θα της παρείχαν οικονομική αυτάρκεια και θα την αναδείκνυαν σε αποικιακή αυτοκρατορία. Σχεδόν όμοια είναι και η ναζιστική κόσμο-θεωρία.

Επέκταση στα ανατολικά για να κατακτηθούν οι τεράστιες πλούσιες εκτάσεις και οι άφθονοι πλουτοπαραγωγικοί πόροι που θα στηρίξουν μια γερμανική αυτοκρατορία που θα μπορεί να νικήσει την Μ. Βρετανία και σε κάποια στιγμή στο μέλλον να ανταγωνιστεί ευθέως τις ΗΠΑ.

Αυτή ήταν η στρατηγική του Χίτλερ για να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ. Και οι ναζί και οι Ιάπωνες στρατοκράτες μισούν την Βρετανική Αυτοκρατορία που αντλεί δύναμη και ισχύ από τις αποικίες αλλά προσπαθούν να την αντιγράψουν και να δημιουργήσουν τις δικές τους αποικιακές Αυτοκρατορίες.

Επίλογος. Οι δικτάτορες και οι χώρες που προκάλεσαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ηττήθηκαν καθοριστικά και αμετάκλητα στα πεδία των μαχών, αλλά οι μεταπολεμικές εξελίξεις τους έδωσαν το τελικό, το οριστικό και τελεσίδικο ιδεολογικό χτύπημα.

Οι τρείς χώρες που προκάλεσαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία αναδεικνύονται σε παγκόσμιες οικονομικές υπέρ-δυνάμεις με σημαντικό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, όταν μετά την ήττα τους εξαναγκάζονται από τους νικητές να υιοθετήσουν εντελώς αντίθετες πολιτικές αρχές από αυτές που είχαν επιβάλει τα δικτατορικά καθεστώτα.

Η Γερμανία, η Ιταλία και η Ιαπωνία ακμάζουν και οι πολίτες τους ευημερούν όταν ασπάζονται τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της εδαφικής ακεραιότητας των γειτονικών κρατών και της διεθνούς οικονομικής συνεργασίας.

Έχουν περάσει 80 χρόνια από εκείνη την εποχή. Οι ηγέτες και οι γενιές που έζησαν την φρίκη και του πολέμου και τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια έχουν φύγει (η φεύγουν) από την ζωή.  Είναι ίσως κοινοτυπία να επαναλάβουμε ότι οι νεότεροι που δεν γνώρισαν την φρίκη του πολέμου και τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, δεν μπορούν να εκτιμήσουν πόσο πολύτιμα είναι τα αγαθά της δημοκρατίας και της οικονομικής ευμάρειας που απόλαυσαν και συνεχίζουν να απολαμβάνουν όλες οι μεταπολεμικές γενιές.

Τα θεωρούν δεδομένα και δεν τα υπερασπίζονται με την πίστη και την αφοσίωση που πρέπει. Τελικά, όπως διδάσκει ο Θουκυδίδης, είναι η φύση (χαρακτήρας) του ανθρώπου που τον καταδικάζει να ξαναζήσει τις ίδιες φρικτές πλευρές της ιστορίας (https://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Amfiktywn/555601-Oi-akatanohtes-apofaseis-kai-o-roys-ths-Istorias-(Meros-3)-H-eisbolh-sthn-Rwsia-%E2%80%94-Epilogos-%E2%80%94-To-didagma-toy-Thoykydidh).

Ρωσία: Γιατί ο Putin ταξιδεύει πλέον με τρένο κι όχι με αεροπλάνο - Η ειδική κατασκευή με θωρακισμένα βαγόνια, τρεις μηχανές (σαν τον Στάλιν και τον Κιμ Γιονκ Ουν).

Ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin όλο και πιο συχνά ταξιδεύει χωρίς να χρησιμοποιεί αεροπλάνο αλλά με τρένο. Για τις μετακινήσεις του χρησιμοποιεί ένα ειδικής κατασκευής θωρακισμένο τρένο, όπως ισχυρίζεται ο ιστότοπος ερευνητικής δημοσιογραφίας Dossier-Center σε σχετική έρευνα που έχει κάνει.

Όπως αναφέρεται στην έρευνα, το ειδικό τρένο κατασκευάστηκε το 2015, ωστόσο ο Putin άρχισε να το χρησιμοποιεί συστηματικά το δεύτερο εξάμηνο του 2021, τότε που άρχισαν οι προετοιμασίες για την εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία. Το Dossier επικαλείται κάποιον γνωστό του Putin και μια πηγή προσκείμενη στην Διοίκηση του προέδρου.

"Η αναχώρηση του τρένου μπορεί να γίνει αιφνιδίως χωρίς να υπάρχει ανακοίνωση. Μετά την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο-Μάρτιο, ο Putin άρχισε να χρησιμοποιεί ενεργά το τρένο, ιδιαίτερα για να μεταβεί στην κατοικία του στο Βλαντάι", γράφει το Dossier επικαλούμενο τις δηλώσεις της πηγής του. Ισχυρίζεται ότι το τρένο χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων και για λόγους ασφαλείας, επειδή την πτήση του προεδρικού αεροσκάφους μπορεί να την παρακολουθήσει κάποιος με την βοήθεια των online ιστοτόπων, ενώ για τα τρένα δεν υπάρχουν τέτοιοι ιστότοποι.

Καμία φωτογραφία. Εξωτερική φωτογραφία του τρένου όπως και φωτογραφία του Putin στο τρένο δεν έχουν δημοσιευθεί ποτέ. Το ειδικής κατασκευής τρένο του Ρώσου προέδρου εξωτερικά δεν διαφέρει από τα άλλα τρένα, αλλά παρόλα αυτά έχει κάποιες χαρακτηριστικές ιδιομορφίες. Η κατασκευάστρια εταιρεία Grand Service Express, σχετίζεται με τον φίλο του Putin Γιούρι Κοβαλτσούκ, σύμφωνα με την έρευνα.

Μεταξύ των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του τρένου είναι ότι τα προεδρικά βαγόνια είναι θωρακισμένα, τα δρομολόγια του τρένου είναι "προσαρμοσμένα στο πρόγραμμα του Putin, ώστε το τρένο του να ταξιδεύει με τη μέγιστη ταχύτητα και χωρίς στάσεις".

Το προεδρικό τρένο διαθέτει βαγόνι με κρεβατοκάμαρα και γραφείο για συσκέψεις, βαγόνι για τη συνοδεία του και βαγόνι ειδικών τηλεπικοινωνιών, αναφέρεται στην έρευνα. Από τα συνηθισμένα τρένα, το ειδικής κατασκευής προεδρικό τρένο μπορείς να το ξεχωρίσεις από τις κεραίες των τηλεπικοινωνιών. Η έρευνα αναφέρει επίσης ότι το τρένο κινείται χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα τρεις μηχανές τρένου (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/664952/rosia-giati-o-putin-taksideyei-pleon-me-treno-ki-oxi-me-aeroplano-i-eidiki-kataskevi-me-thorakismena-vagonia-treis-mixanes).

Η άγρια Ελληνική φυλή των Αιτωλών, που νίκησε τον πανίσχυρο στρατό των Μακεδόνων.

Ένας λαός μερικών χιλιάδων βοσκών αντιστάθηκε σε μια πολεμική υπερδύναμη. Δεν το λες και μικρό κατόρθωμα. Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Μακεδόνες, Θηβαίοι. Αυτοί έρχονται συνήθως στο μυαλό μας όταν ακούμε κάτι περί Αρχαίας Ελλάδας.

Υπάρχει, όμως, ένα φύλο που παραμένει εδώ και χιλιάδες στην αφάνεια. Πρόκειται για τους Αιτωλούς, έναν άγριο λαό που κατάφερε, όμως, να σημειώσει μια τεράστια πολεμική επιτυχία κόντρα σε όλες τις προβλέψεις της εποχής.

Πώς, άλλωστε, να δικαιολογήσει κανείς το γεγονός πως οι Αιτωλοί, ένας λαός μερικών χιλιάδων βοσκών (μπορούσαν να καλέσουν περίπου 10.000 πολεμιστές στη μάχη) κατάφεραν να αναχαιτίσουν και τελικά να επικρατήσουν έναντι του πανίσχυρου στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Αυτή είναι η ιστορία μίας από τις πιο απρόσμενες πολεμικές νίκες που σημειώθηκαν ποτέ στην Αρχαία Ελλάδα.

Αιτωλοί, ο άγριος λαός που νίκησε τους Μακεδόνες. Βρισκόμαστε στο 322 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος μπορεί να έχει πεθάνει, ωστόσο, οι Μακεδόνες έχουν κυριαρχήσει σε ολόκληρη την Ελλάδα, υποτάσσοντας μεταξύ άλλων την Αθήνα και τη Σπάρτη. Υπήρχε, όμως, μια μικρή περιοχή που παρέμενε ακόμη ανεξάρτητη. Ήταν η περιοχή στην οποία κατοικούσαν οι αρχαίοι Αιτωλοί.

Έτσι, λοιπόν, το καλοκαίρι του 321 π.Χ. ένας στρατός 30 χιλιάδων και πλέον Μακεδόνων κατευθύνθηκε προς την περιοχή για να τους υποτάξουν. Αρχηγός της εκστρατείας ήταν ο Κρατερός, ένας βετεράνος στρατηγός που είχε σταθεί στο πλευρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην επέλαση προς την Ασία. Αυτό που ακολούθησε όμως δεν το περίμενε κανείς.

Παρά το γεγονός ότι οι Αιτωλοί ήταν πολύ λιγότεροι, κατάφεραν να τους αντιμετωπίσουν στα ίσια. Ο κύριος τρόπος για να καταφέρουν: ο ανταρτοπόλεμος. Γνωρίζοντας πολύ καλά την περιοχή, έστησαν ενέδρες και άμυνες σε καίρια σημεία και παγίδευσαν τους Μακεδόνες. Οι Αιτωλοί, με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες στο στρατόπεδο του εχθρού.

Το σχέδιο του Κρατερού που δεν έπιασε. Ο Κρατερός τότε αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή ένα σχέδιο που θεωρούσε πως θα έφερνε τη νίκη. Έτσι, λοιπόν, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, εμπόδισε τους Αιτωλούς να κατέβουν στα πεδινά, που ήταν ιδανικός τόπος για την αναζήτηση τροφής. Η πείνα και το τρομερό κρύο τους γονάτισε, ωστόσο αρνήθηκαν να υποχωρήσουν. Και η αντίσταση τελικά απέδωσε.

Ύστερα από αρκετούς μήνες αδιάκοπης μάχης, οι Μακεδόνες αποφάσισαν να κάνουν πίσω, να τερματίσουν την εκστρατεία και να κάνουν προσπάθειες για να επέλθει ειρήνη. Η ιστορία αυτή, που παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη στο ευρύ κοινό, είναι πραγματικά συναρπαστική. Ένα φύλο βοσκών κατάφερε να αντιμετωπίσει στα ίσια μια πολεμική υπερδύναμη. Την ίδια ώρα, η Αθήνα και η Σπάρτη είχαν ηττηθεί. Δεν το λες και μικρό κατόρθωμα (https://kanenazori.com/2023/02/19/fyli_pou_nikise_makedones/).

Τα ίδια έπαθαν και οι Γαλάτες του Βρέννου όταν επιτέθηκαν στην περιοχή στην συνέχεια, ενώ στο Ξηρόμερο και την Τρύφο όταν οι Τούρκοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να επιβάλλουν παιδομάζωμα στην περιοχή οι ντόπιοι ξεσηκώθηκαν και μετά τις συνεχείς ήττες και ολοκληρωτικές καταστροφές/σίγαγες των βάρβαρων μακελάρηδων Οθωμανών Τούρκων (σπαχήδων, γενίτσαρων κ.λ.π.) μετά από λίγα χρονιά ο Σουλτάνος αναγκάστηκε να αποδεχτεί ότι στην συγκεκριμένη περιοχή δεν θα ίσχυε το παιδομάζωμα.

Καταστροφικοί σεισμοί στην Τουρκία και Παγκόσμιοι Πόλεμοι: Τι συμβαίνει; – Θα ξεκινήσει ο Γ΄ΠΠ το 2023 μ.Χ.; Ρουμάνα ευρωβουλευτής: Ο σεισμός της 6^ης Φεβρουαρίου ήταν το «σήμα» για την έναρξη του Γ΄ΠΠ.

Δύο καταστροφικοί σεισμοί με μέγεθος 7 και 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ είχαν σημαδέψει τις χρονιές 1.914 μ.Χ. και 1.939 μ.Χ. Και οι δύο είχαν συμβεί στην Τουρκία.. Τι «κοινό» έχουν οι δύο αυτοί σεισμοί; Έγιναν τις χρονιές που ξέσπασαν ο Α΄ και ο Β΄ΠΠ.

Τώρα πολλοί αναφέρουν ότι ο σεισμός της 6ης Φεβρουαρίου του 2023 μ.Χ. μπορεί να σηματοδοτεί την έναρξη του Γ΄ΠΠ. Ρουμάνα ευρωβουλευτής εμφανίζεται σίγουρη για τον Γ΄ΠΠ καθώς λέει ότι θα ξεκινήσει το 2023 την «χρονιά του Τίγρη», όπως έγινε το 1.914 μ.Χ. και το 1.939 μ.Χ.

Ο σεισμός του Burdur του 1.914 μ.Χ. (ονομάζεται επίσης σεισμός Afyon-Bolvadin) σημειώθηκε στις 00:07 τοπική ώρα στις 4 Οκτωβρίου. Υπολογίστηκε ότι ήταν 7,0 στην κλίμακα Ρίχτερ με μέγιστη ένταση IX (Βίαιο) στην κλίμακα έντασης Mercalli. Είχε επίκεντρο κοντά στην λίμνη Burdur στην Νοτιοδυτική Ανατολία και ο μεγάλος σεισμός και η επακόλουθη πυρκαγιά κατέστρεψαν περισσότερα από 17.000  κατοικίες  και προκάλεσαν 2.344 θύματα.

Ο δεύτερος σεισμός του 1.939 μ.Χ. ήταν πολύ πιο καταστροφικός.  Ο σεισμός του Ερζιντζάν έπληξε την ανατολική Τουρκία στις 1:57:23 π.μ. της 27^ης Δεκεμβρίου τοπική ώρα με μέγεθος 7,8 Ρίχτερ. Είναι ο ισχυρότερος σεισμός που καταγράφηκε στην Τουρκία, σε συνδυασμό με τους σεισμούς Τουρκίας-Συρίας του 2023 μ.Χ.

Επιφανειακή ρήξη, με οριζόντια μετατόπιση έως και 3,7 μέτρα, σημειώθηκε σε ένα τμήμα μήκους 360 km του ρήγματος της Βόρειας Ανατολίας. Ο σεισμός ήταν η πιο σοβαρή φυσική απώλεια ζωών στην Τουρκία τον 20^ο Αιώνα, με 32.968 νεκρούς και περίπου 100.000 τραυματίες.

Βέβαια και οι δύο σεισμοί συνέβησαν αφού είχαν ξεκινήσει οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι (Ιούλιος 1.914 μ.Χ., Σεπτέμβριος 1.939 μ.Χ.) αλλά ποιος λέει ότι και η Γ΄ΠΠ δεν έχει ξεκινήσει ήδη (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/toyrkia/katastrofikoi-seismoi-stin-tourkia-kai-pagkosmioi-polemoi-oi-perierges-symptoseis/).

Δίων Κάσσιος το χρονικό του σεισμού 7,5 που κατέστρεψε την Αντιόχεια 115 μ.Χ. O μεγάλος σεισμός: Στις 13 Σεπτεμβρίου 115 μ.Χ. η πόλη της Αντιόχειας υπέστη έναν τρομερό σεισμό που την κατέστρεψε, με αποτέλεσμα ο Τραϊανός κι ο Αδριανός  να γλιτώσουν από τραυματισμούς, όπως μας λέει ο Δίων Κάσσιος (περίπου 155 – 235 μ.Χ ήταν Ρωμαίος ιστορικός ελληνικής καταγωγής από τη Νίκαια της Βιθυνίας).

Εκεί ο Καίσαρας ετοιμαζόταν για την επιτυχημένη εκστρατεία του κατά των Πάρθων. Η Αντιόχεια έχει υποστεί πολλούς σεισμούς σε όλη την μακρόχρονη ιστορία της, όπως μαρτυρούν τα υπολείμματα των ψηφιδωτών της που στρεβλώθηκαν υπό την επίδραση των σεισμικών κυμάτων και που έχουν διασωθεί πολλές φορές μέχρι σήμερα…

Μια άλλη πόλη που υπέστη μεγάλη καταστροφή εκείνη την ημέρα ήταν η συριακή πόλη Απάμεια. Ο Τραϊανός διέταξε άμεση ανακατασκευή, ξεκινώντας από τη μεγαλειώδη στοά, μήκους 2 χιλιομέτρων και πλάτους 20 μέτρων. Το έργο του επεκτάθηκε σε όλο τον δεύτερο αιώνα μ.Χ.

Αν και κάποτε η πόλη είχε πληθυσμό 500.000 κατοίκους, καταστράφηκε από τον βασιλιά των Σασάνων Χοσρόη Α’ τον έκτο αιώνα, αλλά ήταν ένας άλλος σεισμός, το 1.152 μ.Χ., που έφερε το οριστικό τέλος της.

Μετάφραση του κειμένου του Δίων Κάσσιος: 13 Δεκεμβρίου 115 μ.Χ., ο μεγάλος σεισμός που έπληξε την Συρία. Ο Αυτοκράτορας Τραϊανός και ο διάδοχός του Αδριανός γλίτωσαν αλώβητοι από φρικτό σεισμό 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους και κατέστρεψε πολλές πόλεις. Ο σεισμός έγινε όταν ο Τραϊανός και ο Αδριανός ετοιμάζονταν για εκστρατεία κατά της Περσίας. Και οι δύο επέζησαν με κάποιους τραυματισμούς και κατέφυγαν στην ύπαιθρο της πόλης.

Ο Τραϊανός πέρασε το χειμώνα στην Συρία. Υπήρχαν πολλές καταιγίδες, κεραυνοί και ισχυροί άνεμοι που προηγήθηκαν του σεισμού, και κανείς δεν περίμενε ότι αυτή η μεγάλη καταστροφή θα είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τόσο πολλών ανθρώπων.

Έγινε ένα μεγάλο βουητό στην αρχή, και ξαφνικά έγινε ένας δυνατός σεισμός, και όλη η γη εκτοξεύτηκε, και τα κτίρια αναπήδησαν στον αέρα, μερικά ψηλά και έπεσαν σε κομμάτια, και άλλα σείστηκαν από εδώ ως εκεί, κινήθηκε η γη καθώς την διαπερνούσαν κύματα, και κατέστρεψε ό,τι ήταν πάνω της. Ακούστηκε ένας τεράστιος βρυχηθμός και ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης που κανείς δεν μπορούσε να ακούσει ή να μιλήσει. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν.

Ένας άπειρος αριθμός ανθρώπων που βρέθηκαν μέσα στα σπίτια τους σκοτώθηκαν, τόσοι πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν από την κατάρρευση κτιρίων και πέθαναν ασφυκτικά κάτω από τους σωρούς των ερειπίων, και υπάρχουν και εκείνοι που κείτονταν με τα μέρη του σώματός τους παγιδευμένα κάτω από τα ερείπια υποφέροντας φρικτά βάσανα και δεν μπορούσαν να ζήσουν ή να πεθάνουν. Τα πλευρά και τα πόδια τους έσπασαν και τα κεφάλια τους κόπηκαν….

Μεταξύ των τραυματιών ήταν και ο πρόξενος Bidon, ο οποίος πέθανε επί τόπου. Ο Θεός παράτεινε τον σεισμό για αρκετές μέρες και νύχτες (σσ πιθανόν αναφέρεται σε διαρκείς μετασεισμούς), και βρήκε πολλούς ανθρώπους παγιδευμένους σε αδιέξοδα σοκάκια που πέθαναν από την πείνα και την δίψα.

Όταν το κακό υποχώρησε, τα καταβαραθρωμένα σώματα ανασύρθηκαν, όλοι νεκροί, εκτός από μια γυναίκα και το βρέφος της, που επέζησαν. Το όρος Κάσσιο (Όρος Al-Aqraa) μετακινήθηκε και η κορυφή του έσπασε, η πόλη κατέρρευσε, τα βουνά υποχώρησαν, και πηγές που δεν ήταν παρόντες κύλησαν και πηγές που έρεαν εξαφανίστηκαν.

Όλος ο Ρωμαϊκός κόσμος υπέφερε από αυτή την καταστροφή…… Στον σεισμό του 115 μ.Χ στην Αντιόχεια σκοτώθηκαν 260.000 άνθρωποι.. Στον σεισμό του 526 μ.Χ στην Αντιόχεια σκοτώθηκαν 250.000 άνθρωποι… Στον σεισμό του 2023 μ.Χ. πάνω από 10.000 (https://dimpenews.com/2023/02/25/%ce%b4%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%ac%cf%83%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%8d-75-%cf%80/)…..

Ο Ερρίκος ο Ε΄ της Αγγλίας σκότωσε τους αιχμάλωτους στην μάχη του Αζινκούρ για να μην πάρουν το μέρος των εχθρών του αφού πρώτα εξεγερθούν, όπως και ο Τσιν Χουάνγκ Τι σκότωσε όλους τους αιχμαλώτους του Ζάο για να μην επιβραδύνουν σε ταχύτητα την εκστρατεία του και μειώσουν τις τροφές του με την διατροφή τους.

Η σύζυγος του Μεγάλου Κωνσταντίνου Φαύστα έκλεψε τις Αυτοκρατορικές σφραγίδες για να διατάξει την δολοφονία του γιου του από την πρώτη σύζυγο του (Μινερβίνη) Κρίσπο.

Αντιστοιχα και ο Λάου Αι, ο εραστής της μητέρας του Τσιν Χουάνγκ Τι (Ντουαγκέρ Ζάο), έκλεψε τις βασιλικές σφραγίδες για να προετοιμάσει ένα αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Αυτοκράτορα που οδήγησε τελικά στην εκτέλεση του.

Ομοίως κατά την επιχείρηση «Βαλκυρία» οι συνωμότες πραξικοπηματίες προσπάθησαν με κλεμμένα και πλαστογραφημένα έγγραφα να προετοιμάσουν ένα αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Χίτλερ που οδήγησε τελικά στην εκτέλεση τους.

Κανείς δεν έμπαινε στα δωμάτια του Τσιν Χουάνγκ Τι επί ποινή θανάτου, όπως και του Στάλιν, κάτι που στο μεν πρώτο να στοιχίσει την ζωή του από την εισχώρηση ενός δολοφόνου και στον δεύτερο οδήγησε στον θάνατο του.

Ο πρωθυπουργός του Τσιν Χουάνγκ Τι Λι Σου και των Λουδοβίκου του ΙΓ’ και ΙΔ’ Ρισελιέ και Μαζαρίνο διέλυσαν την δύναμη των φεουδαρχών και έκαναν τον βασιλιά την απόλυτη δύναμη και έφεραν ως ομήρους στο βασιλικό παλάτι τα σημαντικότερα μέλη των αριστοκρατών ο Τσιν Χουάνγκ Τι και ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’ (στις Βερσαλλίες).

Νομικισμός ονομάστηκε τα απολυταρχικό σύστημα πλήρους ελέγχου του λαού από τον Τσιν Χουάνγκ Τι, κομμουνισμός των Λένιν και Στάλιν, φασισμός του Μουσολίνι και ναζισμός του Χίτλερ. Ο Tom Ambrose χαρακτήρισε τον Qin Shi Huang ως τον ιδρυτή του «πρώτου αστυνομικού κράτους στην ιστορία».

Τόσο ο Χένρι Κίσινγκερ επί Νίξον, όσο και ο Λέσι επί Τσιν Χουάνγκ Τι, έλεγαν ότι προκειμένου να κρατήσουν τους πληθυσμούς σε υποταγή έπρεπε να ελέγχουν τα τρόφιμα και τους πόρους.

Ο ηρωικός Ρώσος Συνταγματάρχης Στάνισλαβ Πετρόφ που έσωσε τον κόσμο από ψευδή πυρηνική επίθεση, όπως και οι Έλληνες ήρωες Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Νικηταράς και Μακρυγιάννης δεν θεωρούσαν τις πράξεις τους ηρωικές, ενώ όλοι τους έζησαν στην συνέχεια φτωχοί και κυνηγημένοι και λησμονημένοι από τα κράτη τους παρά τις θυσίες που είχαν προσφέρει σε αυτά (την κομμουνιστική ΕΣΣΔ και την Βαυαροκρατούμενη Ελλάδα αντίστοιχα).

Το 1.945 μ.Χ. οι Ιάπωνες έστειλαν αεροπορικά μπαλόνια βομβαρδισμού με υδρογόνο στις ΗΠΑ, όπως και οι Κινέζοι το 2023 μ.Χ. και πάλι εναντίον των ΗΠΑ.

Έκτισε κάστρο και φρούριο με το ονομα Τροία ο στρατηγός της Ρωμανίας Βοϊωάννης στην Ιταλία, όπως Τροία υπήρχε παλαιότερα στην Μικρά Ασία, ενώ και οι Ιταλικές πόλεις Άλμπα Λόνγκα και Τροία που λέγεται ότι κτίστηκαν από απόγονους των Τρώων μετά την άλωση της είχαν και οι δύο το ονομα «Νέα Τροία».

Το Skjedorg των Ρώσων στον Μεσαίωνα ήταν σαν την Αρχαία Ελληνική οπλιτική Φάλαγγα.

Οι Ελβετοί με τέχνασμα στην μάχη του Μόργκοτεν έβαλαν παιδιά και γυναίκες στα τείχη (όπως και η Τελέσιλλα στο Άργος κατά των Σπαρτιατών) για να δείχνουν ότι έχουν μεγαλύτερο στρατό (όπως και ο Μήλον Ομπρένοβιτς κατά των Τούρκων έφτιαχνε ομοιώματα για να κάνει το ίδιο με τους Τούρκους) έναντι των Αψβούργων, όπως και στην Πόλη πολέμησαν και Μοναχοί και γυναικόπαιδα το 1.453 μ.Χ. κατά των Τούρκων.

Με ενέδρα διέλυσαν τους Αψβούργους στην μάχη του Μόργκοτεν οι Ελβετοί, όπως και οι Γερμανοί τους Ρωμαίους στον Τευτοβούργιο Δρυμό και με τον τρόπο αυτό αποτίναξαν τον ζυγό των εχθρών τους και έκαναν τα κράτη τους ξανά ανεξάρτητα.

Έγινε σφαγή του Αυστριακού ιππικού από τις αλεβάρδες των Ελβετών στην μάχη του Μόργκοτεν, όπως και του Γαλλικού από τους Άγγλους τοξότες στις μάχες του Κρέσυ, του Αζινκούρ και του Πουατιέ.

Ο Βέρνερ Σταουχόφερ στην μάχη του Μόργκοτεν νίκησε τους Αψβούργους του Λεοπόλδου του Α΄ και στην συνέχεια στράφηκε άμεσα κατά των Αυστριακών στο Οντερβάλντεν, όπως και ο Χάρολντ Αγγλία όταν νίκησε τον Χάραλντ της Νορβηγίας στο Στάμφορντ Μπριτζ, στράφηκε κατά των Νορμανδών του Γουλιέλμου του Κατακτητή στο Χέηστινγκς.

Ο Ελβετός Βέρνερ Σταουχόφερ στην μάχη του Μόργκοτεν κατανίκησε τους Αψβούργους του Λεοπόλδου του Α΄ ρίχνοντας πάνω τους και βράχια στο στενό, όπως και ο Αυστριακός Αντρέας Χόφερ έκανε σε ένα στενό στο Μπέργκιζελ κατά των στρατευμάτων του Γάλλου Στρατάρχη Φρανσουά Ζοζέφ Λεφέβρ (του Γάλλου Αυτοκράτορα Ναπολέοντα του Α’ του Μέγα) και τα κατανίκησε.

Η αλεβάρδα των Ελβετών ήταν ότι η σάρισα για τους Αρχαίους Έλληνες.

Έπεσε η δημοκρατική κυβέρνηση σε μία χώρα εν μέσω πολέμων με πραξικόπημα από αναρχοκομουνιστές στην Ρωσία από τον Λένιν εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στον Ισπανικό εμφύλιο από τον Συνταγματάρχη Νέγριν και στην συνέχεια ζήτησαν και οι δύο ανακωχή από τους εχθρούς τους ανεπιτυχώς.

Έστειλαν στρατό κατά των Ρώσων κατά την διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου τα κράτη της Αντάντ ενάντια στο καθεστώς του Λένιν, όπως και κατά την διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου κατά του Φράνκο και των κομμουνιστών, όμως και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις απέσυραν τον στρατό τους τελικά λόγω των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων στα κράτη τους και τις διαμαρτυρίες των ίδιων τους των λαών.

«Ουδέν νεότερων από το Δυτικό μέτωπο» ήταν ο τύλος του μυθιστορήματος του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ και «Ουδέν νεότερων από το Αλκαθάρ» έλεγε ο Ισπανός στρατηγός Χοσέ Μισκάρδο κάθε μέρα με τηλεγράφημα στους νεότερους του κατά την διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου.

«Ισπανικό Βερντέν» ονομάστηκε η μάχη της πόλης του Τερουέλ.

Η Γκέρνικα καταστράφηκε τόσο από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών της Μεραρχίας του Κόνδορα, αλλά και από ότι την έκαψαν οι δημοκρατικοί καθώς υποχωρούσαν, όπως έκαναν με την Μόσχα κατά την εισβολή του Μεγάλου Ναπολέοντα στην Μόσχα οι Ρώσοι, ενώ η πόλη κάηκε και από τις φωτιές που τις έβαλαν οι Γάλλοι εισβολείς.

Οι συμμορίες της Νάπολης ενώθηκαν για πρώτη φορά ενάντια στους Βουρβόνους υπό την ηγεσία της χωριατοπούλας Τέστα Ντι Λάνα και σημείωσαν πολλές νίκες, όπως έκαναν οι Γάλλοι κατά των Άγγλων με την Ιωάννα της Λορένης.

Ο Βρετανός Τζον Φόρεστερ Ρόουζ απελευθερώθηκε με λύτρα όταν η μαφία του έκοψε το αυτί, όπως και οι Ισπανοί παλαιότερα στον Βρετανό έμπορο Τζένκινς.

Η Κόζα Νόστρα, όπως και η μαφία διοικούνταν από έναν καπό και χωρίζονταν σε ομάδες των δέκα αντρών και έδιναν τον όρκο μυστικότητας επί ποινή θανάτου, την «Ομέρτα».

Η Καμόρα, όπως και η μαφία ιδρύθηκε αρχικά ως ένα εγκληματικό και αντιστασιακό κίνημα κατά των Βουρβόνων, όπως και η Ντραγκέτα στην Καλαβρία, που ιδρύθηκε από Σικελούς μαφιόζους που οι Ιταλικές αρχές έδιωξαν από την Σικελία.

Οι οργανώσεις της μαφίας στις ΗΠΑ ονομάζονταν «Μαύρη Χειρ» όπως και η συνωμοτική οργάνωση που δολοφόνησε τον Αρχιδούκα Φραγκίσκο-Φερδινάνδο στο Σεράγεβο.

Αντίστοιχα «Λευκή Χειρ» ονομάζονταν όσοι στις ΗΠΑ αντιστέκονταν στην «Μαύρη Χειρ», αλλά και η συνωμοτική οργάνωση στην Σερβία που διαδέχτηκε την προαναφερθείσα «Μαύρη Χειρ».

Οι μαφιόζοι χρησιμοποιούν τελετουργικό μύησης και όρκους σιωπής επί ποινή θανάτου σαν τους μασόνους/τέκτονες, από τους οποίους και το πήραν αυτό και την δομή οργάνωσης όταν οι Γάλλοι επί Μεγάλου Ναπολέοντα κατέλαβαν την Ιταλία και την Σικελία. 

Συγκεκριμένα η οργάνωση και η δομή, η ιεραρχία και οι τελετές της μαφίας ήταν αντίγραφο των κορμποναρικών οργανώσεων που ιδρυθήκαν όταν οι Γάλλοι κατέλαβαν την Ιταλία επί Μέγα Ναπολέοντα, ενώ και αυτές με την σειρά τους είχαν ιδρυθεί από τέκτονες/μασόνους.

Πολλοί νεκροί Ουκρανοί στρατιώτες στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο λάμβαναν ψυχοτρόπες ουσίες» (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/epikefalis-wagner-sxedon-stous-misous-nekrous-oukranous-stratiotes-entopistikan-psyxotropes-ousies/), όπως και οι Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και ο ISIS στην Μεσοποταμία (Συρία και Ιράκ)!

Ο Τσιν Χουάνγκ Τι, χάρις στον ικανότατο, αδίστακτο και βίαιο πρωθυπουργό του Λισί και την μιλιταριστική πολιτική του, μετά από Αιώνες διάσπασης της Κίνας σε πολλά μικρά και ανεξάρτητα μεταξύ τους κρατίδια, κατάφερε όταν τελικά έμειναν εφτά από αυτά να τα καταλάβει και να ενώσει ξανά την Κίνα σε ένα ενιαίο κράτος.

Αντίστοιχα και ο Γουλιέλμος ο Α’, χάρις στον ικανότατο, αδίστακτο και βίαιο πρωθυπουργό του Μπίσμαρκ και την μιλιταριστική πολιτική του, μετά από Αιώνες διάσπασης της Γερμανίας σε πολλά μικρά και ανεξάρτητα μεταξύ τους κρατίδια, κατάφερε όταν τελικά έμειναν δύο από αυτά (συνομοσπονδίες) να τα καταλάβει και να ενώσει ξανά την Κίνα σε ένα ενιαίο κράτος.

Τόσο ο Λισί, όσο και ο Μπίσμαρκ έπεσαν σε δυσμένεια από τους διάδοχους των μοναρχών τους και έχασαν τις θέσεις τους, ενώ η βιαιότητα, οι πόλεμοι και η ανικανότητα των μοναρχών που ακολούθησαν έφεραν το τέλος των δυναστειών Τσιν και Χοεντσόλερν από την εξουσία μετά από αιματηρές επαναστάσεις και εμφυλίους πολέμους.

Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος μεταξύ της ολιγαρχικής Σπάρτης και της δημοκρατικής Αθήνας και τις συμμαχίες τους (Πελοποννησιακή και Α’ Αθηναϊκή) κράτησε τριάντα χρόνια και σε αυτόν έλαβαν μέρος όλες σχεδόν οι εκατοντάδες πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας και στην συνέχεια μία πλευρά (η Σπαρτή) ενισχύθηκε (οικονομικά και στρατιωτικά) από το εξωτερικό, την Περσία.

Η Περσία στην συνέχεια έλαβε μέρος και επισημά στον πόλεμο, φρόντισε για την τελική ήττα της Αθήνας και την πολυδιάσπαση της Ελλάδας, την οποία έλεγχε με το χρήμα της και μέσω του «Διαιρεί και βασίλευε» για πολλές δεκαετίες, όμως στο τέλος όταν οι Έλληνες ενώθηκαν από τον Φίλιππο τον Β’ και τον Μέγα Αλέξανδρο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας επιτέθηκαν στην Περσία, την νίκησαν και κατέλαβαν την πρωτεύουσα της, την Περσέπολη.

Ο Τριακονταετής Πόλεμος μεταξύ των καθολικών Αψβούργων υπό την καθολική Λίγκα και των Γερμανών προτεσταντών (αλλά και των συμμάχων τους Δανών και Σουηδών) υπό την προτεσταντική Λίγκα κράτησε τριάντα χρόνια και σε αυτόν έλαβαν μέρος όλες σχεδόν οι εκατοντάδες πόλεις της Γερμανίας και στην συνέχεια μία πλευρά (οι προτεστάντες) ενισχύθηκε (οικονομικά και στρατιωτικά) από το εξωτερικό, την Γαλλία.

Η Γαλλία στην συνέχεια έλαβε μέρος και επισημά στον πόλεμο, φρόντισε για την τελική ήττα των Αψβούργων και την πολυδιάσπαση της Γερμανίας, την οποία έλεγχε με το χρήμα της και μέσω του «Διαιρεί και βασίλευε» για πολλές δεκαετίες, όμως στο τέλος όταν οι Γερμανοί ενώθηκαν από τον Μπίσμαρκ και τον Γουλιέλμο τον Α’ της Πρωσίας  επιτέθηκαν στην Γαλλία, την νίκησαν και κατέλαβαν την πρωτεύουσα της, το Παρίσι.

Οι Έλληνες Κόντεψαν να σκοτώσουν  τον Αμερικανό αρχιστράτηγο Βαν Φλιτ  κατά την διάρκεια του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου, όπως και οι Έλληνες της Κύπρου κατάφεραν σχεδόν το ίδιο με το Βρετανό στρατηγό Χάρντινγκ.

Με σιδερένιο ρόπαλο έσπαγαν τα κεφάλια των εχθρών τους στην μάχη ο Δοξαπατρής και ο Μπουρότσι αντίστοιχα.

Η κορη του ηρωικού Δοξαπατρή Μαρία έπεσε στο ποτάμι και πνίγηκε για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών της, όπως και η γυναικά του Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα Αναστασία, ενώ και οι ηρωικές Σουλιώτικές έπεσαν για τον ίδιο λόγο με τα παιδιά τους στον γκρεμό. 

Με γάντζους έριχναν από τα αλόγα τους τους Φράγκους οι Βενετοί τους ιππότες του Γουλιέλμου Βιλεαρδουίνου, ενώ με τον κόραξ άρπαζαν και ακινητοποιούσαν οι Ρωμαίοι τα πλοία των εχθρών τους και τα καταλάμβαναν με έφοδο και μάχες.

Δεμένος με ένα καπίστρι στο λαιμό  βρέθηκε ενώπιον του Γουλιέλμου Βιλεαρδουίνου ο αποστάτης πρίγκιπας Γοδεφρείδος Ντε Μπριγιέρ,  όπως ακριβώς και ο Στέφανος Νεμάνια ενώπιον του Αυτοκράτορα της Ρουμανίας  Εμμανουήλ του πρώτου του Κομνηνού  με ένα σκοινί στο λαιμό του.

Με την φράση “Κύριε Ελέησον” νίκησαν και κατέλαβαν τα Ιωάννινα οι αγρότες επαναστάτες του Διονυσίου του Φιλοσόφου, όπως και οι Αρχαίοι Ελληνες τους Πέρσες με την πολεμική ιαχή “Αλαλά” και οι νεότεροι Έλληνες τους Ιταλούς με την πολεμική ιαχή “Αέρα”.

Ο Αλή πασάς  έσπασε τα κόκαλα τόσο του Κατσαντώνη,  όσο Επίσης και του Ευθυμίου Βλαχάβα.

Ο  Αλή πασάς έκοψε το πτώμα του Ευθυμίου Βλαχάβα στα τέσσερα και το έβαλε τα κομμάτια στις τέσσερις άκρες της πόλης  των Ιωαννίνων για παραδειγματισμό  προς τους εχθρούς του  και όσους ήθελαν να επαναστατήσουν εναντίον του,  όπως ακριβώς  για τους ίδιους ακριβώς λόγους  έκοψε και ο Εδουάρδος ο Πρώτος της Αγγλίας το πτώμα του  Σκωτσέζου επαναστάτη  Ουίλιαμ Ουάλας στα τέσσερα  και το έβαλε στα τέσσερα άκρα της χώρας του.

Ο Αλή Πάσας συνέλαβε τον Κατσαντώνη, όπως και τον Διονύσιο τον Φιλόσοφο σε μία σπηλιά που κρύβονταν μετά από προδοσία,  έφτιαξε δε στόλο σαν τον Κατσαντώνη ο Βλαχάβα, ενώ σαν τον Αθανάσιο Διάκο αρνήθηκε να τουρκέψει και εκτελεστηκε, αφού πρωτα του έσπασαν τα κόκαλα. 

Έκανε νυχτερινή αιφνιδιαστική επιδρομή Δράκουλας στο στρατόπεδο του Μωάμεθ του Β’  του Πορθητή στην βλαχιά, όπως και  ο Ιάπωνας αρχιναύαρχος Γκουνίτσι Μικογούα  έκανε και αιφνιδιαστική νυχτερινή εκδρομή με τα πλοία τους τον Αμερικανικό στόλο του 1.944 μετά Χριστόν στην Ναυμαχία του Σάβο.

Έκοψε το χέρι του απεσταλμένου Τατάρου Αχμέτ Χαν ο Ιβάν ο Γ’ ο Μέγας και με τον τρόπο αυτό κήρυξε τον πόλεμο στον τύραννο που είσεχε κάνει την χώρα του υπόδουλη, όπως και οι κάτοικοι της Ρωμανίας στους Πέρσες αγγελιοφόρους που προσπάθησαν να καταλάβουν με τους Αβάρους την Πόλη και όλη την Αυτοκρατορία και είχαν επιτεθεί σε αυτή σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Στις 13 Απριλίου 1.966 μ.Χ., ο δικτάτορας του Ιράκ Arif σκοτώθηκε στην συντριβή του Ιρακινού Air Force de Havilland DH.104 Dove 1, όπως και ο δικτάτορας του Πακιστάν Ζία Ουλ Χακ σκοτώθηκε 1.988 μ.Χ. σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα το 1.988 μ.Χ. μαζί με αρκετά μέλη του στρατιωτικού του επιτελείου και δυο Αμερικανούς διπλωματικούς υπαλλήλους, κατά την συντριβή του αεροσκάφους στο οποίο επέβαιναν, κοντά στην περιοχή του Μπαχαβαλπούρ.

Ούτε που φαντάζεστε τι σημαίνει η λέξη Αττίλας…

Η γλώσσα, μέσον της μεταξύ των ανθρώπων συνεννόησης, επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις σε όποιον θελήσει να εμβαθύνει στην ιστορία και τα νοήματά της. Ένα από τα πιο χαριτωμένα συμβάντα είναι σχετικό με τον Μέγα Αλέξανδρο.

Όταν, πράγματι, αυτός απάλλαξε την Αίγυπτο από την Περσική κυριαρχία, θέλησε να επισκεφθεί το ιερό του Άμμωνος, που βρισκόταν σε μια όαση της ερήμου, κοντά στα σύνορα της σημερινής Λιβύης. Εκεί οι ιερείς τον υποδέχθηκαν φιλοφρόνως και ο επικεφαλής τους, θέλοντας να κάνει επίδειξη ελληνομάθειας, πήγε να τον προσφωνήσει ως “παιδίον”.

Αντί όμως για αυτό, μη διακρίνοντας τη διάκριση του ουδετέρου γένους από το αρσενικό, τον αποκάλεσε “παιδίος”. Καταχάρηκε και ο κοσμοκράτωρ και οι περί αυτόν αυλικοί και κόλακες! Ο ιερέας αποκάλεσε τον βασιλέα των Μακεδόνων και αρχιστράτηγο των Ελλήνων “παίδα Διός”, δηλαδή ημίθεο και προφανώς υποψήφιο θεό. Και τού έμεινε αυτό του Αλέξανδρου: Τον συνόδευσε ακόμη και μετά τον θάνατό του, μέχρι σήμερα, θα έλεγε κανείς…

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, ενδεχομένως πολύ βαρύτερο σε συνέπειες. Ομόθυμη είναι κραυγή που εκπέμπεται από τους απανταχού της γης συμπατριώτες μας: “Έξω ο Αττίλας από την Κύπρο!” Ωραία, καμία αντίρρηση… τι σημαίνει όμως η λέξη “Αττίλας”; Ε, εδώ είναι που η πραγματικότης υπερβαίνει και την πλέον καλπάζουσαν φαντασίαν!

“Αττίλας” είναι υποκοριστικό της πανάρχαιας τουρανικής λέξης “άττα”, που σημαίνει κυριολεκτικώς τον “πατέρα” και κατ’ επέκταση οποιοδήποτε άξιο μεγάλου σεβασμού πρόσωπο που είτε νοητικώς ή ψυχικώς θεωρείται ως πατέρας.

Και τεκμήριο εν προκειμένω συνιστά το επώνυμο που πήρε ο Μουσταφά Κεμάλ, όταν θεσπίστηκε, στη γειτονική μας χώρα, η υποχρεωτική πρόσληψη οικογενειακών επιθέτων: Ατατούρκ= “Πατέρας των Τούρκων”. Το Ατατούρκ, βέβαια, γράφεται με ένα -τ-. Και αυτό είναι εύλογο, επειδή στη σύγχρονή μας τουρκική γλώσσα συχνά εκδηλώνεται τάση αποφυγής των διπλών συμφώνων…

Έχοντας λοιπόν αυτά υπόψη, ευχερώς διαπιστώνει κανείς ότι η λέξη “Αττίλας” σημαίνει κυριολεκτικώς “πατερούλης” (το προσωνύμιο του Στάλιν)– κάτι λογικό, δεδομένου ότι οι Ούννοι γενικώς θεωρούνται ως λαός τουρανικής καταγωγής.

Ιδού όμως που, ακριβώς στο σημείο αυτό, αναδύεται το μέγα, το αποφασιστικής σημασίας ζήτημα: Η λέξη “άττα” υπάρχει και στα Ομηρικά Έπη – και μάλιστα με ακριβώς την ίδια σημασία που αυτή έχει στις τουρανικές γλώσσες γενικώς και στην τωρινή τουρκική ιδιαιτέρως!

Άττα και ανά. Το ερώτημα λοιπόν έχει ως εξής: Είναι λέξη τουρανική που παρεισέφρυσε στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια ή το ακριβώς αντίθετο; Και το πρόβλημα προσλαμβάνει σπουδαιότητα ακόμη μεγαλύτερη, εάν συνυπολογιστεί το ότι η ύπαρξη του τουρκικού όρου “ανά” (= μητέρα, σεβαστό πρόσωπο γένους θηλυκού) διαπιστώνεται και αυτή σε πολύ παλαιά κείμενα των Αρχαίων Ελληνικών – έστω και με σημασία συχνά ελαφρώς παραλλαγμένη…

Τι να πει κανείς; Και εάν, τελοσπάντων, αναπόφευκτη προβάλει η ανάγκη σχολιασμού των ανωτέρω, η μόνη προσφυής ρήση είναι εκείνη του Ρωσικού Λαού: «Το μέλλον συχνά είναι προβλέψιμο. Το παρελθόν είναι αυτό που κάθε τόσο αλλάζει». Και – όπως έλεγαν οι Αρχαίοι μας– ταύτα μεν ούτως εχέτω (https://slpress.gr/politismos/oyte-poy-fantazeste-ti-simainei-i-lexi-attilas/).

Η Αυστριακή πριγκίπισσα Σίσι ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στον λαό της, πολύ περισσότερο από τον σύζυγο της και είχε τραγικό θάνατο όταν δολοφονήθηκε, όπως αντίστοιχα και η Βρετανίδα πριγκίπισσα Νταϊάνα ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στον λαό της, πολύ περισσότερο από τον σύζυγο της και είχε τραγικό θάνατο όταν σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ή κατ’ άλλους μέσω αυτού δολοφονήθηκε.

Η Βρετανίδα βασίλισσα Βικτωρία ονομάστηκε «Η γιαγιά της Ευρώπης» γιατί είχε παντρέψει όλους τους γόνους και τις κόρες-εγγονές της με άλλους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης, ενώ και η Μαρία Θηρεσία πηρέ για τον ίδιο λόγο τον ίδιο ακριβώς τίτλο.

Η ιστορία του αποτρόπαιου μαρτυρίου της σταύρωσης. Πιστεύεται ότι επινοήθηκε από τους Πέρσες τον 6^ο Αιώνα π.Χ. Οι Ρωμαίοι μαστίγωναν με το φραγγέλιο τους κατάδικους πριν από την καθήλωση. Ο θάνατος ερχόταν από ασφυξία…

Η Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, είναι η ημέρα της Υπέρτατης Θυσίας… η μέρα της Μεγαλύτερης Ταπεινώσεως του Κυρίου… η μέρα του ανείπωτου Πόνου και του Πάθους… Εμείς, θα δεχθούμε την Θυσία Του;;; Θα βαδίσουμε επιτέλους στο δρόμο που μας έδειξε;;;

Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας, γνωστός και απλά ως Κικέρων, θεωρείται δικαίως ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές, ρήτορες και συγγραφείς στη λατινική γλώσσα. Έζησε μεταξύ 106 π.Χ. και 43 π.Χ., δηλαδή στο τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Μία από τις φοβερότερες εμπειρίες της ζωής του ήταν η παρουσία σε εκτέλεση καταδίκου με τη μέθοδο της σταύρωσης. «Είναι το πλέον φρικτό βασανιστήριο που έχω παρακολουθήσει», είπε.

Γενικά οι Ρωμαίοι ευγενείς απέφευγαν ακόμα και να αναφέρουν τις λέξεις σταύρωση ή σταυρός. Τις θεωρούσαν αποτρόπαιες, όπως αποτρόπαιο και ασύλληπτης αγριότητας ήταν το μαρτύριο που δήλωναν. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι η σταύρωση ως θανατική ποινή άρχισε να εφαρμόζεται από τον 6^ο π.Χ. Αιώνα στην αυτοκρατορία του Δαρείου.

Θεωρούν ότι οι Πέρσες την εφηύραν. Καταργήθηκε το 337 μ.Χ. σε ολόκληρη την επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, από σεβασμό στο σταυρικό μαρτύριο του Ιησού Χριστού. Είναι ίσως ο φρικτότερος τρόπος θανάτωσης που έχει εφεύρει ο ανθρώπινος νους.

Μια διαδεδομένη αντίληψη είναι ότι ο θάνατος πάνω στον σταυρό προέρχεται από την αιμορραγία και τον πόνο που προκαλούν τα καρφιά, τα οποία έχουν διαπεράσει τα χέρια του εσταυρωμένου. Κανείς δεν αντιλέγει ότι αυτό πράγματι αποτελεί ένα μαρτύριο δυσβάστακτο. Όμως δεν είναι εκείνο που κατά κύριο λόγο προξενεί τον θάνατο.

Ο θάνατος πάνω στον σταυρό έχει μια σειρά προδιαθετικά αίτια. Ξεκινά από το άγριο φραγγέλωμα, το κάρφωμα των χεριών και των ποδιών, την καθήλωση στον σταυρό και στην αδυναμία αναπνοής από τον καταδικασμένο.

Ο θάνατος από τη σταύρωση οφείλεται κυρίως στην ασφυξία. Το Ευαγγέλιο περιγράφει με ενάργεια πώς οι Ρωμαίοι στρατιώτες «εράπιζον εκολάφιζον, έτυπτον, έδερον» τον Χριστό. Και το έκαναν με όλη την τραχύτητα με την οποία ήταν συνηθισμένοι να φέρουν εις πέρας το έργο τους, για να κάνουν ακόμα πιο επίπονη τη θέση του δυστυχούς, που είχε πέσει στα χέρια τους. Το φοβερό εργαλείο που χρησιμοποιούσαν κατά τον αγριότερο τρόπο ήταν το φραγγέλιο. «Φραγγελώσας παρέδωσεν αυτόν…», αναφέρει για τον Πιλάτο ο ευαγγελιστής Μάρκος.

Το φραγγέλιο δεν ήταν μια απλή μαστίγωση. Ο δήμιος που εκτελούσε τη φραγγέλωση έπαιρνε ένα χοντρό μαστίγιο με πολλές λουρίδες στην άκρη. Πάνω τους ήταν δεμένες σφαίρες από μολύβι ή μικρά κόκαλα ζώων ή και κότσια από πρόβατο. Το θύμα βρισκόταν δεμένο σε μια κολόνα ή έναν πάσαλο. Ο βασανιστής χτυπούσε με δύναμη αυτό το φονικό εργαλείο πάνω στη ράχη του δεμένου ανθρώπου.

Από τα πρώτα κιόλας χτυπήματα το δέρμα του θύματος αυλακωνόταν. Υστερα από μερικά χτυπήματα έφευγαν οι σάρκες του και απογυμνώνονταν τα κόκαλα. Αναφέρονται πολλές περιπτώσεις καταδίκων που βρήκαν τον θάνατο στη διάρκεια της φραγγέλωσης.

Στην κατασχισμένη από το φραγγέλιο πλάτη του πήρε ο Ιησούς τον βαρύ ξύλινο σταυρό για να τον μεταφέρει στον λόφο του Γολγοθά. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να σηκώσει αυτό το βάρος. Έτσι και ο Χριστός λύγισε κάτω από το βάρος του σταυρού, ήδη εξαντλημένος και με αιμορραγία, που του στοίχιζε σε δυνάμεις.

Οι Ρωμαίοι στρατιώτες (όχι από καλοσύνη τους, αλλά) για να μην πεθάνει πριν φτάσει στον Γολγοθά, ανέθεσαν σε έναν περαστικό, τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, να κουβαλήσει για το υπόλοιπο διάστημα τον σταυρό. Αιμορραγία ακατάσχετη προκαλούσαν στο τριχωτό της κεφαλής τα αγκάθια, που είχε ο στέφανος, τον οποίο του είχαν φορέσει στο πραιτόριο.

Αυτό το έξαιμο και καταπονημένο σώμα κάρφωσαν στον σταυρό. Τα καρφιά δεν τα έμπηξαν οι δήμιοι στις παλάμες των χεριών, παρά τις διαφορετικές απεικονίσεις, που παρουσιάζουν συνήθως οι ζωγράφοι και οι αγιογράφοι.

Ένας Γάλλος χειρουργός, ο Μπαρμπέτ, απέδειξε με πειράματα που έκανε σε πτώματα ότι είναι αδύνατο το ανθρώπινο σώμα να κρατηθεί από δύο καρφιά, που διαπερνούν τις παλάμες του κατάδικου, ακόμη κι αν υπάρχουν άλλα καρφιά στα πόδια.

Κάτω από το βάρος του σώματος, εάν περνούσαν από εκεί τα καρφιά, θα σκιζόταν πέρα για πέρα το δέρμα ανάμεσα στα δάχτυλα και ο εσταυρωμένος θα έπεφτε με το πρόσωπο κάτω. Θα τον συγκρατούσαν μόνο τα καρφιά των ποδιών του.

Ο ίδιος επιστήμονας απέδειξε ότι το μόνο σημείο των χεριών από το οποίο μπορεί να συγκρατηθεί το σώμα στον σταυρό είναι ο καρπός. Σε όποιο σημείο του καρπού τοποθετηθεί το καρφί, οδηγούμενο από τα οστά και τους συνδέσμους που βρίσκονται στο σημείο αυτό, θα περάσει από έναν ανατομικό χώρο, που οι γιατροί ονομάζουν destot. Με άλλα λόγια θα περάσει ανάμεσα από τα δύο οστάρια του καρπού.

Από δώδεκα πειράματα που έκανε ο Μπαμπέτ βγήκε το ίδιο συμπέρασμα. Κανένα κόκαλο δεν τραυματίστηκε ή δεν έσπασε από το κάρφωμα του χεριού στο ύψος του καρπού. Παρατήρησε, επίσης, ότι στον χώρο αυτόν το καρφί έρχεται σε αδιάκοπη επαφή και τριβή με ένα μεγάλο νεύρο, το λεγόμενο μέσο νεύρο.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τους φοβερούς πόνους που προκαλεί στον εσταυρωμένο αυτός ο τραυματισμός του νεύρου. Εδώ ένα μικρό χτύπημα στον αγκώνα προκαλεί ένα αφόρητο αίσθημα ηλεκτρικής εκκένωσης. Ένα πολλαπλάσιο ερέθισμα πόνου συνόδευε το μαρτύριο της σταύρωσης. Οσο για το καρφί των ποδιών διαπιστώθηκε ότι θα πρέπει να περνούσε ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο μετατάρσιο.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Ο σταυρός χρησιμοποιήθηκε σε αρκετούς λαούς. Η σταύρωση, ο φρικτότερος τρόπος θανάτωσης που επινόησε το ανθρώπινο μυαλό, πρωτοεμφανίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα. Μέχρι το 337 μ.Χ. που καταργήθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο χρησιμοποιήθηκε σε αρκετούς λαούς, Πέρσες, Ιουδαίους, Καρχηδόνιους, Ρωμαίους.

Οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τη σταύρωση ήταν οι Πέρσες. Αυτοί ίσως και την επινόησαν. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως ο Δαρείος ο Α’, βασιλιάς των Περσών, σταύρωσε 3.000 πολιτικούς αντιπάλους του στη Βαβυλώνα. Αυτό τοποθετείται χρονικά στο 519 π.Χ.

Άλλες αρχαίες πηγές αναφέρουν τη χρήση της σταύρωσης από τους Ινδούς, τους Σκύθες, τους Θράκες, τους Γερμανούς και τους Νουμίδες. Κατά τον Πολύβιο τη σταύρωση εφάρμοσαν και οι Καρχηδόνιοι από τους οποίους την πήραν και οι Ρωμαίοι.

Στον ελληνικό κόσμο οι εγκληματίες συχνά τοποθετούνταν πάνω σε ένα επίμηκες ξύλο, πάνω στο οποίο διαπομπεύονταν, βασανίζονταν και θανατώνονταν. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος Α’ σταύρωσε Ελληνες μισθοφόρους που είχαν προσληφθεί από τους Καρχηδονίους.

Την σταύρωση χρησιμοποίησε και ο Μέγας Αλέξανδρος. Μετά την άλωση της Τύρου διέταξε την σταύρωση 2.000 υπερασπιστών της φοινικικής αυτής πόλης, που επέζησαν της σκληρής και πολύχρονης πολιορκίας.

Ο Αρριανός αναφέρει ότι ο Μακεδόνας στρατηλάτης, μετά τον θάνατο του Ηφαιστίωνα, πρόσταξε τη σταύρωση του Γλαυκία, που ήταν γιατρός του επιστήθιου φίλου του. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής το 303 π.Χ., όταν κατέλαβε τη Συκιώνα, σταύρωσε 80 άνδρες από το αντίπαλο στρατόπεδο.

Ο Αντίοχος Δ ο Επιφανής, που διοικούσε την Ιουδαία, θέλησε να εξαλείψει τον Ιουδαϊσμό και για αυτό παρήγγειλε να σταυρώνονται όσοι παραμένουν πιστοί στην θρησκεία του Μωυσή. Το 88 π.Χ. ο αρχιερέας και βασιλιάς των Ιουδαίων Αλέξανδρος Ιανναίος διέταξε την σταύρωση 800 Φαρισαίων αντιπάλων του.

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ. Οι Γερμανοί «παράλλαξαν» το βασανιστήριο στους δύο πολέμους. Αναλύοντας τον μηχανισμό του σταυρικού θανάτου ο καθηγητής Σπυρίδων Γ. Μακρής ξεκινά από τις εικόνες, που παρουσιάζουν τους δύο ληστές, «τους συσταυρωθέντας» με τον Χριστό. Αυτούς δεν τους είχαν καρφώσει πάνω στον σταυρό, αλλά τους είχαν δέσει τα χέρια με σχοινί.

Πράγματι για να εκπνεύσει κανείς «επί ξύλου κρεμάμενος» δεν απαιτείται να καρφωθούν τα χέρια και τα πόδια του πάνω στα δύο τεμνόμενα δοκάρια. Αρκεί και το δέσιμό τους. Ο Σπ. Γ. Μακρής φέρνει δύο σύγχρονα ιστορικά παραδείγματα:

* Στην διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στον Γερμανικό Στρατό εφαρμοζόταν ως πειθαρχική ποινή το δέσιμο των χεριών του τιμωρημένου από τα χέρια ψηλά σε έναν πάσσαλο με τέτοιο τρόπο, ώστε τα πόδια του να μην ακουμπούν στο έδαφος. Σύντομα το άτομο αυτό παρουσίαζε συμπτώματα ασφυξίας.

Οι αναπνευστικές του κινήσεις γίνονταν όλο και πιο δύσκολες. Το αίμα συγκεντρωνόταν με μεγάλη πίεση στο κεφάλι. Οι αρτηρίες πρήζονταν. Το κεφάλι γινόταν υπεραιμικό. Ο άνθρωπος λιποθυμούσε. Και αν δεν προλάβαιναν να κόψουν το σχοινί, θα πέθαινε.

* Αυτό το μαρτύριο θυμήθηκαν οι ναζί και στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Στο χρονικό του Νταχάου αναφέρεται ότι κρατούμενοι θανατώνονταν με αυτόν τον τρόπο. Αυτόπτες μάρτυρες μίλησαν με αποτροπιασμό για όσα είδαν τα μάτια τους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Το πρόσωπο του ανθρώπου παραμορφώνεται σαν του απαγχονισμένου. Ο θώρακας διατείνεται σε αφάνταστο βαθμό. Το κοιλιακό τοίχωμα δημιουργεί μια βαθιά κοιλότητα. Ο κρεμασμένος περιβρέχεται από ιδρώτα, τόσο που κάτω από τα πόδια του δημιουργείται μια μικρή λίμνη.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι ο σταυρός φέρνει τον άνθρωπο σε μια μεγάλη έλξη, που οφείλεται στο βάρος του σώματος. Το βάρος τραβά το κορμί προς τα κάτω από τα χέρια με μια μεγάλη έλξη των χεριών, των βραχιόνων, των ώμων και του θώρακα. Αυτή η έλξη βαστά τον θώρακα σε μια συνεχή αναγκαστική θέση εισπνοής, αν και ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτελέσει κινήσεις εκπνοής.

Στον κάθε άνθρωπο οι κινήσεις εκπνοής γίνονται παθητικά από τον οργανισμό χωρίς να απαιτείται καμιά προσπάθεια. Πρόκειται για μια αυτόματη επάνοδο του μεταμορφωμένου από την εισπνοή θώρακα.

Με αυτόν τον τρόπο ανανεώνεται ο αέρας στις κυψελίδες των πνευμόνων, οξυγονώνεται το αίμα και εξασφαλίζεται η επιβίωση. Στην κατάσταση της σταύρωσης ο άνθρωπος βρίσκεται σε πολύ μεγάλο περιορισμό της αναπνοής του.

Είναι κάτι σαν να τον έχουν δέσει σφιχτά από τον θώρακα ή σαν να έχουν τοποθετήσει επάνω του ένα μεγάλο βάρος. Οι πνεύμονες δεν μπορούν να γεμίσουν αέρα. Ο θάνατος από την σταύρωση οφείλεται κυρίως σε ασφυξία.

Η μεγάλη πίεση στον θώρακα εμποδίζει το αίμα να κατέβει από το κεφάλι στην καρδιά. Η μεγάλη συμφόρηση αίματος στο κεφάλι των ανθρώπων αυτών, των εσταυρωμένων, θα μπορούσε να προκαλέσει τον θάνατο πολύ σύντομα. Όμως ο δυστυχής κατάδικος ενστικτωδώς βρίσκει διέξοδο για να παρατείνει τη ζωή του. Όμως ταυτόχρονα το μαρτύριό του γίνεται σκληρότερο.

Η διέξοδος που βρίσκει είναι να στηρίξει το κορμί του πιέζοντας τα πόδια του πάνω στα καρφιά στα οποία είναι προσηλωμένα. Έτσι, μέσα σε ανυπόφορους πόνους, ανυψώνεται λίγο ο θώρακας, σταματά η εξάρτηση του σωματικού βάρους από τα χέρια και τους ώμους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ανακουφιστεί ο θώρακας, να μπορέσει ο άνθρωπος να αναπνεύσει και να κατέβει το αίμα από το κεφάλι στην καρδιά.

Ο πόνος και η κούραση δεν επιτρέπουν να συνεχιστεί επί πολύ αυτή η επίπονη μυϊκή προσπάθεια. Εξαντλημένος ο άνθρωπος ξαναπέφτει στην πρώτη θέση για να επιχειρήσει ξανά να ανασηκωθεί. Οι κινήσεις αυτές επαναλαμβάνονται μέχρι την τελική εξάντληση του ανθρώπου και τον θάνατό του από ασφυξία. Επειδή ήταν τόσο φρικτός αυτός ο θάνατος, η ρωμαϊκή νομοθεσία τον επέτρεπε μονάχα για δούλους ή για προδότες (https://www.olympia.gr/1538582/apopsi/i-istoria-toy-apotropaioy-martyrioy-tis-stayrosis-2/).

Όλες οι προαναφερόμενες ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, που εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο, είναι μόνο λίγες από τις πολλές που συνέβησαν στον διάβα των Αιώνων, και συνέλαβαν σημαντικά στην διαμόρφωση της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.