ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ Δ΄ ΡΑΙΧ ΚΑΙ Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ Δ΄ ΡΑΙΧ ΚΑΙ Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό Φραντζ Γιόζεφ Στράους/Franz Josef Strauss κατάγονταν από το Μόναχο. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο ίδιος υπηρέτησε στην Βέρμαχτ τόσο στο Δυτικό, όσο και στο Ανατολικό Μέτωπο διαπράττοντας και εγκλήματα πολέμου.

Παράλληλα, ο ίδιος υπηρέτησε και ως υπεύθυνος για την εκπαίδευση των στρατευμάτων στην σχολή αντιαεροπορικού πυροβολικού στην αεροπορική βάση Altenstadt, κοντά στο Schongau, ενώ κατείχε και τον βαθμό του Oberleutnant ως το τέλος του πολέμου.

Το 1.945 μ.Χ. αφού παραδόθηκε στον Αμερικανικό στρατό, υπηρέτησε για ένα  χρονικό διάστημα ως μεταφραστής σε αυτόν. Με την λήξη αυτής της περιόδου διορίστηκε αναπληρωτής του Schongau από την Αμερικανική στρατιωτική κυβέρνηση.

Στην συνέχεια, ο ίδιος και συμμετείχε στην ίδρυση της τοπικής κομματικής οργάνωσης της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης στην Βαυαρία και στην συνέχεια καταφάε να εκλεγεί βουλευτής της πρώτης Bundestag στο κοινοβούλιο της Δυτικής Γερμανίας το 1.949 μ.Χ.

Το 1.953 μ.Χ. ο Στράους έγινε Ομοσπονδιακός Υπουργός Ειδικών Υποθέσεων στην κυβέρνηση του Αντενάουερ και στην συνέχεια Υπουργός Πυρηνικής Ενέργειας, Υπουργός Άμυνας, επιφορτισμένος με την δημιουργία των νέων Γερμανικών αμυντικών δυνάμεων της Μπούντεσβερ.

Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι σκέφτονταν να χρησιμοποιήσει στον Γερμανικό στρατό όπως δήλωσε σε μια επιστολή προς την HIAG τον Μάρτιο του 1.957 μ.Χ. ότι σκέφτονταν να χρησιμοποιήσει στον νέο Γερμανικό στρατό ως μονάδες πρώτης γραμμής πρώην στρατιώτες των Waffen-SS, ενώ παράλληλα δήλωσε και τον θαυμασμό του για τους Γερμανούς στρατιώτες Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, ενώ είχε και πολύ καλές σχέσεις με τον Νάουμαν και τον κύκλο του (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html), αλλα και τον Παόυλ Φον Σέφερ της «Αποικίας της Αρετής».

[Η «Αποικία της Αρετής» ήταν ένα Γερμανικό «κρατίδιο», ένα σωστό κράτος εν κράτει μέσα στην Χιλή του Πινοσέτ, που λειτουργούσε με απαράβατη ιεραρχία τύπου θρησκευτικής σέχτας, προμήθευε με οπλισμό το δικτατορικό καθεστώς και στις εγκαταστάσεις του λάμβαναν χώρα βασανιστήρια πολιτικών κρατουμένων, σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών και ό,τι πιο διαταραγμένο έχει σκεφτεί να κάνει ο άνθρωπος στον άνθρωπο.

Αν και τα όρια της σχέσης της Colonia Dignidad με την Γερμανική κυβέρνηση δεν έχουν επαρκώς διερευνηθεί, φαίνεται πως ο Σέφερ διατηρούσε δεσμούς με το επίσημο κράτος, καθώς κρατά ζωντανό το όραμα της μεγάλης Γερμανίας σε μια Λατινοαμερικάνικη χώρα.

Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε και το συντηρητικό Γερμανικό πολιτικό κόμμα CSU (Χριστιανο-Σοσιαλιστική Ένωση Βαυαρίας), το οποίο θαύμαζε τον τρόπο με τον οποίο είχε μεταφέρει τις Βαυαρικές παραδόσεις στις Άνδεις ο Σέφερ και δεν το έκρυβε. Ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Φραντς-Γιόζεφ Στράους, είχε επισκεφθεί εξάλλου την Αποικία και είχε μείνει κατενθουσιασμένος από την «εθνική δουλειά» που συντελούνταν εκεί.

Η Deutsche Welle αποκάλυψε σχετικά πρόσφατα πως πολλοί Γερμανοί αξιωματούχοι και πολιτικοί είχαν φιλοξενηθεί για λίγο στις δομές της Αποικίας, ιδιαίτερα μεταξύ 1.978 μ.Χ.-1.982 μ.Χ., και κανείς τους δεν είδε κάτι το περίεργο (https://www.pronews.gr/istoria/576855_poia-einai-i-nazistiki-apoikia-tis-hilis-colonia-dignidad-foto/)].

Παράλληλα, ο ίδιος ενεπλάκη σε σκάνδαλα δωροδοκίας της Lockheed από τον λομπίστα της Lockheed, Ernest Hauser, ο οποίος παραδέχτηκε στους ερευνητές κατά την διάρκεια ακρόασης στην Γερουσία των ΗΠΑ ότι ο Υπουργός Άμυνας Strauss και το κόμμα του είχαν λάβει τουλάχιστον 10 εκατομμύρια δολάρια ως αμοιβή για την διευθέτηση της αγοράς 900 F-104G Starfighters από τη Δυτική Γερμανία το 1.961 μ.Χ., ενώ παράλληλα είχε και σχέσεις και με πολλές επιχειρηματικές και αριστοκρατικές οικογένειες της Γερμανίας και της Αυστρίας (https://alophx.blogspot.com/2023/04/blog-post_13.html, https://alophx.blogspot.com/2022/11/blog-post_25.html).

Ο Στράους και ο Χάουζερ είχαν συναντηθεί μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στο Σονγκάου της Βαυαρίας, όπου βρισκόταν ο Χάουζερ. Ο Χάουζερ εργαζόταν για τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και ο Στράους ήταν ο μεταφραστής του Χάουζερ. Ήταν καλοί φίλοι, κάτι που ο Στράους αρνήθηκε αργότερα, σε μια άρνηση που διαψεύστηκε από το γεγονός ότι ο Στράους είχε παραστεί στον γάμο του Χάουζερ.

Παρά το γεγονός αυτό, ο Στράους δεν κατηγορήθηκε ποτέ στην Γερμανία λόγω της επιρροής του και των ισχυρών γνωριμιών και διασυνδέσεων του, αλλά και επειδή η Lockheed εκείνη την εποχή βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και το Γερμανικό συμβόλαιο ήταν το κλειδί για την επιβίωση της εταιρείας, οπότε όλοι έκαναν στην περίπτωση αυτή «τα στραβά μάτια».

Αφού η Γερμανία παρήγγειλε τα μαχητικά αεροσκάφη από την Lockheed, πολλές περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις άρχισαν να εμπιστεύονται το Starfighter και παρήγγειλαν περισσότερα αεροπλάνα, σώζοντας τη Lockheed από οικονομική καταστροφή.

Ο Στράους παραιτήθηκε από Υπουργός Άμυνας το 1.962 μ.Χ. λόγω του σκανδάλου με το περιοδικό Spiegel, του οποίου ο ιδιοκτήτης του Rudolf Augstein συνελήφθη όταν δημοσίευσε πληροφορίες για τις απόρρητες Γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Στην συνέχεια, πέντε Υπουργοί του υπουργικού συμβουλίου του FDP παραιτήθηκαν, απαιτώντας την απόλυση του Στράους κάτι που έθεσε σε κίνδυνο τον τότε καγκελάριο Αντενάουερ. Ο Στράους παραδέχτηκε ότι είπε ψέματα στο κοινοβούλιο και παραιτήθηκε. Παρόλα αυτά ο Στράους διορίστηκε ξανά Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Κουρτ Γκέοργκ Κίσινγκερ (και αυτού φανατικού Ναζί στον Β΄ΠΠ).

Όταν οι σοσιαλιστές σχημάτισαν κυβέρνηση, ο Στράους έγινε ένας από τους πιο ένθερμους επικριτές της Ostpolitik του Willy Brandt και μετά την αποτυχία της πρώτης υποψηφιότητας του Χέλμουτ Κολ για καγκελάριο το 1.976 μ.Χ., ο Στράους ακύρωσε την συμμαχία μεταξύ των κομμάτων CDU και CSU στην Bundestag.

Αυτή την απόφαση την ανέστρεψε μόνο μήνες αργότερα όταν το CDU απείλησε να επεκτείνει το κόμμα τους στην Βαυαρία, ενώ στις εκλογές του 1.980 μ.Χ., η συμμαχία των CDU/CSU πρότεινε τον Στράους ως υποψήφιο καγκελάριο.

Όμως ο Στράους ηττήθηκε στις εκλογές από τον Χέλμουτ Σμιτ και παρόλο που η αντιπαλότητα μεταξύ Pohl και Strauss συνεχίστηκε για χρόνια, αλλά τελικά το CDU/CSU μπόρεσε να ανακαταλάβει την εξουσία το 1982 μ.Χ., και ο Κολ ήταν αυτός που έγινε καγκελάριος της Γερμανίας και όχι ο Στράους.

Ο Στράους ήταν Υπουργός-Πρόεδρος της Βαυαρίας μέχρι τον θάνατο του το 1.988 μ.Χ., ενώ παρέμεινε σε όλη του την ζωή ο πιο σκληρός επικριτής της πολιτικής του Κολ, ενώ ήταν ο κύριος υπεύθυνος για ένα παλαιότερο δάνειο 3 δισεκατομμυρίων Γερμανικών μάρκων που δόθηκε στην Ανατολική Γερμανία. Η πολιτική αυτή επίτρεψε στην οικονομία της Ανατολικής Γερμανίας να μην καταρρεύσει άμεσα τελικά, αν και έκανε παρόλα αυτά υπόχρεη την Ανατολική Γερμανία στην Δυτική Γερμανία.

[Ο δε Στράους ήταν βασικός παράγοντας στην δημιουργία της Airbus και υπηρέτησε Πρόεδρος της μέχρι τον θάνατο του. Το νέο αεροδρόμιο του Μονάχου, το αεροδρόμιο Franz Josef Strauß πήρε το όνομά του το 1.992 μ.Χ.

Παράλληλα ο Στράους υποστήριξε την χρήση της πυρηνικής ενέργειας από την Γερμανία και την κατασκευή πολλών πυρηνικών εργοστασίων και ήταν κατά των Πράσινων και των πολιτικών τους για την μη χρήση πυρηνικής ενέργειας και κατά των εναλλακτικών/ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Επιπλέον, ο ικανός ρήτορας Στράους ήταν ένας από τους λίγους δυτικούς ηγέτες, αν όχι ο μοναδικός, που επισκέφτηκε την απομονωτική Αλβανία εδώ και δεκαετίες υπό την ηγεσία του τυραννικού Αλβανού δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, προκειμένου να προετοιμάσει διπλωματικούς δεσμούς μεταξύ Αλβανίας και Δυτικής Γερμανίας που δημιουργήθηκαν το 1.987 μ.Χ., ένα χρόνο πριν τον θάνατο του Στράους σε κυνήγι μαζί με τον Γιοχάνες, τον 11^ο Πρίγκιπα του Θουρν.

Οι πολιτικές του συνέβαλαν στην αλλαγή της Βαυαρίας από ένα ως τότε αγροτικό κράτος, σε μία από τις πιο κορυφαίες βιομηχανικές περιοχές, ενεργειακές, όπως και σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές της Γερμανίας].

Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι για να κερδίζει το κόμμα του πάντα την εξουσία στην συντηρητική και ακροδεξιά Βαυαρία, θα πρέπει να είναι το κόμμα του τόσο ακροδεξιό στις θέσεις του, ώστε πιο δεξιά από αυτές να είναι μόνο ο τείχος.

[Όμως, στις μέρες μας, με την άνοδο του Afad στην Γερμανία αυτή η κατάσταση έχει αλλάξει και τα ποσοστά των Χριστιανοκοινωνιστών στην Βαυαρία έχουν πέσει και έχουν αυξηθεί και εκεί κατακόρυφα τα εκλογικά ποσοστά του AfD].

Πριν από τον θάνατο του, ο Στράους έγραψε το 1.965 μ.Χ. ένα βιβλίο που ανέλυε πως πίστευε ότι θα έπρεπε να γίνει η ένωση της Ευρώπης, το οποίο είχε τίτλο: «The Grand Design A European Solution to German Reunification»/«Το Μεγάλο Σχέδιο Μία Ευρωπαϊκή λύση για την Γερμανική Ενοποιηση», ενώ ο ίδιος ήταν και μέλος του μυστικού πανευρωπαϊκού συντηρητικού δικτύου Le Cercle που προώθησε την πολιτική του καριέρα.

Ο ιδρυτής των Χριστιανοκοινωνιστών στην Γερμανία (CSU), των μόνιμων συμμάχων και συγκυβερνώντων των Χριστιανοδημοκρατών στην Γερμανία (CDU), που έλεγε ότι «Πιο (άκρο)δεξιά από εμάς πρέπει να είναι μόνο ο τείχος», υποστήριζε στον Ψυχρό Πόλεμο την ανεξάρτητη δημιουργία από την ΕΟΚ πυρηνικού οπλοστασίου από αυτό των ΗΠΑ για την προστασία της.

[Όμως ο πυρηνικός εξοπλισμός της ενιαίας Γερμανίας, όπως και η κατοχή χημικών και βιολογικών οπλών, αλλα και στρατό μεγαλύτερου των 370.000 στρατιωτών, απαγορεύεται από την Συνθήκη Ένωσης της Γερμανίας 4+2.

Όμως στις μέρες μας οι Γερμανοί υπό τον Μερτς σχεδιάζουν είτε να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα μόνοι τους, είτε να μοιραστούν και να αποκτήσουν πυρηνική ομπρελά για την ΕΕ/Δ’ Ράιχ από την Γαλλία του Μακρόν.

Παράλληλα, η Γερμανία μέσω της ΕΕ/Δ΄ Ράιχ που ελέγχει θέλει να αρπάξει την ΑΟΖ των κρατών της, υποστηρίζοντας ότι τάχα όλες οι ΑΟΖ αυτών είναι ενοποιημένες και ανήκουν στην ΕΕ (και τους γραφειοκράτες της), που ελέγχουν οι Γερμανοί].

Στο βιβλίο ο Στράους περιγράφει πώς η Γερμανία θα μπορούσε να ανέλθει ξανά στην εξουσία όχι απλώς ως έθνος, αλλά ως μέρος μιας ομοσπονδιακής ενωμένης Ευρώπης (όπως έλεγε και το σχέδιο των Ναζί στην «Red House Report»-https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html, https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html, , https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.htmlhttps://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, ), πάντα υπό την κυριαρχία της Γερμανίας, αν και αυτή η ιδέα τότε δεν φαινόταν και πολύ ρεαλιστική (αλλα έχει γίνει στις μέρες μας πραγματικότητα).

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ήταν η κεντρική ιδέα πίσω από το όραμα του Στράους ήταν αυτό που ονόμασε «μια τεράστια προσπάθεια για την επίτευξη, βήμα προς βήμα, μιας Ευρωπαϊκής πολιτικής ομοσπονδίας», κάτι που είχε ήδη ξεκινήσει με την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα.

[Ο πρώτος καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Σχεδίου Σούμαν, το οποίο εγκαινίασε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα το 1951. Αυτό αποτέλεσε την πλατφόρμα πάνω στην οποία εξελίχθηκε η ΕΕ].

Ο Στράους ήθελε η Ευρώπη να γίνει μια παγκόσμια δύναμη όπως στο παρελθόν και συχνά ο ίδιος έκανε συγκρίσεις της με τις ΗΠΑ, λέγοντας ότι η τότε ΕΟΚ θα έπρεπε να συνδυάσει τους υλικούς και πνευματικούς της πόρους για να παράσχει στην Αμερική έναν εταίρο ίσης βαρύτητας, ενώ ο ίδιος δεν ήθελε η ΕΟΚ να επισκιαστεί από την Αμερική.

Ο Στράους τόνισε ότι η Αμερική δεν θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να αντιμετωπίσει μόνη της όλες τις προκλήσεις, ενώ οι  ΗΠΑ χρειάζονταν την Ευρώπη, όχι μόνο στον πολιτιστικό της ρόλο ως δήθεν «σύγχρονη Ελλάδα», αλλά ως δεύτερη ανεξάρτητη δύναμη στο πλευρό της».

Από τότε φαίνονταν ότι οι Γερμανοί ετοιμάζονταν και προσπαθούσαν να βρουν δικαιολογίες για να επανεξοπλιστούν, να γίνουν ισχυροί και να ελέγξουν την Ευρώπη για άλλη μία φορά, κάτι που γίνεται σήμερα με την αναμενομένη αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ και την εξίσου αναμενομένη διάλυση της ΕΕ (πρώην ΕΟΚ και νυν Δ΄ Ράιχ της Γερμανίας).

[Και ήδη η ΕΕ της Γερμανίας έχει αρχίσει να στέλνει ακόμα και τάχατες «ειρηνευτές δυνάμεις» στα Βαλκάνια, το Αφγανιστάν και άλλες περιοχές, όπως π.χ. στην Λιθουανία ενάντια στην Ρωσία, ότι ακριβώς έκανε και στον Β΄ΠΠ].

Αυτή η ένωση θα επέτρεπε στην Ευρώπη να αναδειχθεί σε στρατιωτική υπερδύναμη που θα παρέμενε σε στενή συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχοντας όμως όλα τα μέσα αυτοάμυνας μέχρι και την κατοχή του πυρηνικών οπλών.

Όταν η Ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη σχηματίζονταν οι Αμερικάνικες στρατιωτικές δυνάμεις θα μειώνονταν ή θα έφευγαν τελείως από την Ευρώπη, ενώ αν σε μία σύγκριση οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά θα το έκανε η Γερμανία.

Την περιόδου που γράφτηκε το βιβλίο αυτό, η μεν Ευρώπη δεν ήταν ενωμένη, ενώ η Γερμανία ήταν διχασμένη/χωρισμένη, όπως και η πρωτεύουσα το Βερολίνο. Όμως το έτος 1.989 μ.Χ., όταν κατέρρευσε το Ανατολικό μπλοκ και η Σοβιετική Ένωση, ενώ παράλληλα γκρεμίστηκε και το Τείχος του Βερολίνου, έναν μόλις χρόνο μετά τον θάνατο του Στράους.

Ο ίδιος ο Στράους αν και έλεγε ότι ήθελε την ίδρυση μίας ενωμένη Ευρώπης, ο πραγματικός στόχος του ήταν μέσω αυτής να επανενώσεις την Γερμανία και όταν οι συνθήκες θα ήταν οι κατάλληλες η ενωμένη πια Γερμανία να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, όπως ακριβώς έγινε στις μέρες μας, κυριαρχώντας σε αυτή.

Με τον τρόπο αυτό, η Γερμανία παριστάνοντας ότι δεν την ενδιέφερε τάχα η εθνική της πολιτική, αλλα δήθεν η Ευρωπαϊκή και ότι τάχα μόνο η ομοσπονδιακή Ευρωπαϊκή εξουσία θα προηγείτο της εθνικής εξουσίας, θα κατάφερνε με την ισχυρή οικονομία της, τον στρατό που ετοίμαζε, τις συμμαχίες που είχε κρατήσει στην ΕΕ από τον Β΄ΠΠ, τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής οικονομίας, του νομίσματος της, όπως και στις αριθμητικές πλειοψηφίες στις ψηφοφορίες, να επικρατήσει για άλλη μία φορά στην Ευρώπη (https://alophx.blogspot.com/2025/03/blog-post_15.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_6.html).

[Σύμφωνα με την «θεωρεία» αυτή, η Γερμανία φαινομενικά θα έχανε τάχα την ανάγκη να αγωνιστεί για την εθνική της ενότητα εάν ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ήπειρος συγχωνευόταν σε ένα υπερεθνικό Ευρωπαϊκό πλαίσιο».

Ενώ σε αντάλλαγμα για την δήθεν «απώλειας της εθνικής κυριαρχίας της Γερμανίας», η Ευρωπαϊκή Ήπειρος και ο κόσμος θα αποκτούσε (τάχατες) ψυχική ηρεμία, γνωρίζοντας ότι η εθνική βούληση της Γερμανίας θα ήταν (δήθεν) υποταγμένη σε αυτήν της Ευρώπης συνολικά.

«Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ευρωπαϊκή μας στάση ήταν η μόνη καταπακτή διαφυγής που είχαμε (εκείνη την εποχή), όπως και η μόνη προσέγγιση που έκανε δυνατή την επιστροφή της ισχύος της Γερμανίας».

Βέβαια, αυτό ότι η Ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή εξουσία θα προηγείτο της εθνικής εξουσίας θα ίσχυε όχι μόνο για την Γερμανία, αλλα για όλα τα κράτη της ΕΟΚ/τώρα ΕΕ θα ίσχυε και για τα αλλα κράτη της ένωσης αυτής, αρά όλα θα υπάγονταν στην Ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή εξουσία, την οποία ελέγχει η Γερμανία, όπως ακριβώς συμβαίνει στις μέρες μας, με την Ευρωπαϊκή Προεδρία, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την απόγονο Ναζί Φον Ντερ Λάιεν, όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλους αξιωματούχους της ΕΕ, της Γερμανίας, όπως και άλλων Ευρωπαϊκών κρατών (https://alophx.blogspot.com/2023/05/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_20.html).

Στην ΕΕ, οι σημαντικότεροι από αυτούς τους πολιτικούς είναι ο Σολτς, ο Τουσκ, ο Μερτς, ο Λίτνερ, ο Λούκερμπαχ, ο Χάμπεκ, η Μπέρμποκ, όπως επίσης και ο Σόιμπλε, ο Κολ, ο Σρέντερ και ο Στόλτενμπεργκ, η Κάλλας, ενώ και η συμπρόεδρος της Εναλλακτικής για την Γερμανία, η Βάιντελ είναι και αυτή απόγονος Ναζί].

Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι αυτά τα σχέδια του θα προχωρήσουν, ο Στράους πρότεινε να κάνει η Γερμανία ορισμένες παραχωρήσεις, οι οποίες όμως δεν θα ήταν μακροπρόθεσμες. Έτσι πρότεινε ότι στο Ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος που αρχικά ο Προέδρος ή ο πρωθυπουργός, ο Υπουργός Εξωτερικών και ο Υπουργός Άμυνας δεν πρέπει την αρχική περίοδο να είναι Γερμανοί, έτσι ώστε να μην φαίνεται να είναι η καθοριστική επιρροή στην εξωτερική και αμυντική πολιτική».

Ταυτόχρονα, έλεγε, ότι έπρεπε να γίνει προσθήκη κρατών Κεντρικής, Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης στο Νέο Ευρωπαϊκό Ομοσπονδιακό κράτος που οραματίζονταν, όπως ήταν π.χ. η Πολωνία, η Τσεχοσλοβακία, η Ουγγαρία και οι άλλες χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Κόμεκον.

Αρχικά, ο Στράους έλεγε (υποκριτικά και για τα «μάτια του κόσμου») ότι αυτά τα έθνη θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως ουδέτερα κράτη μεταξύ της ένωσης αυτής και της Ρωσίας, όμως τελικά, δήλωσε οι και αυτά θα πρέπει να συμπεριληφθούν σε αυτή, όπως ακριβώς έγινε το 2004 μ.Χ. με την εισδοχή αυτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

{Στην ουσία ο Στράους και οι Γερμανοί υποκριτικά έλεγαν ότι δεν θα συμπεριελάμβαναν τα κράτη αυτά στην ΕΕ για να μην ανησυχεί η Ρωσία και έκαναν ακριβώς το αντίθετο, όπως ακριβώς είπαν για τις ιδίες χώρες οι ΗΠΑ υπό τους Μπους Α΄ και Κλίντον σε Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν για την ένταξη αυτών στο ΝΑΤΟ, τόσο με προφορικές, όσο και εγγραφές δεσμεύσεις και έκαναν φυσικά και αυτοί το ακριβώς αντίθετο από ότι είχαν πει στους Ρώσους}.

Ο Στράους επέλεξε με το χέρι έναν διάδοχο που θα συνέχιζε το έργο του, τον πρωθυπουργό της Βαυαρίας Έντμουντ Στόιμπερ, ο οποίος Στίμπερ ακολουθήσε πιστά τα βήματα του πολιτικού πατέρα του, αφού έγινε ηγέτης του κόμματος μετά τον Theodor Waigel.

Ο Στόιμπερ πίστευε όπως και ο Στράους, ότι η οικονομική και πολιτική ένωση της ΕΕ πρέπει να είναι ισχυρή και σε μεγάλο βαθμό ένα αντίβαρο προς τις ΗΠΑ (όπως συμβαίνει και στις μέρες μας), ενώ  υποστήριζε επίσης και την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκό στρατού, για να  εμπλακεί στην σύγκρουση στην Μέση Ανατολή στο πλαίσιο του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ όταν είναι απαραίτητο.

Τον Στόιμπερ τον διαδέχτηκε ο Erwin Huber, τον Horst Lorenz Seehofer, ενώ αυτόν ο Markus Thomas Theodor Söder που είναι ο νυν ηγέτης των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας. Από το κόμμα αυτό προέρχονταν και ο πολύ δημοφιλής Υπουργός Άμυνας Karl-Theodor zu Guttenberg (ο ίδιος ο Γκούτενμπερκ είναι απόγονος του αυτοκράτορα των Αψβούργων της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Λεοπόλδου του 2ου.), που για πολλούς αναμένονταν να είναι ο επόμενος Γερμανός καγκελάριος.

Όμως αυτός τελικά παραιτήθηκε εξαιτίας ενός σκανδάλου υποκλοπής και έφυγε για τις ΗΠΑ που έγινε τηλεοπτικός παρουσιαστής και σχολιαστής και παρόλο που ο ίδιος δηλώνει ότι έχει τελειώσει η πολιτική του καριέρα, πολλοί οπαδοί του και πολιτικοί του σχολιαστές πιστεύουν ότι θα επιστρέψει όταν συνθήκες είναι κατάλληλες, όπως ακριβώς και άλλοι πολιτικοί ηγέτες που έλεγαν ότι η πολιτική τους καριέρα είχε τελειώσει, όταν οι συνθήκες έγιναν κατάλληλες επέστρεψαν στην πολιτική (π.χ. ο Ντε Γκολ, ο Βενιζέλος και ο  Καραμανλής).

Στην ουσία, από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω γίνεται φανερό ότι το μεγαλύτερο μέρος των σχεδίων του Στράους έχει γίνει στις μέρες μας πραγματικότητα, ενώ μένει μόνο ενώ μικρό μέρος των σχεδίων του για να υλοποιηθούν όλα όσα αυτός και όσοι βρίσκονταν πίσω από αυτόν είχε σχεδιάσει.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.