ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΣΑΝΤ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΣΑΝΤ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό το 2011 μετά Χριστόν μαζί με την λεγομένη «Αραβική Άνοιξη» ή αλλιώς ισλαμικό «χειμώνα» ξεκίνησε στην περιοχή της σημερινής Λιβύης ένας μεγάλος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των στρατευμάτων του τότε δικτάτορα και ηγέτη της χώρας αυτής Καντάφι μαζί με τους ισλαμιστές.

Οι συγκεκριμένη ισλαμιστές είχαν επαναστατήσει και παλαιότερα εναντίον του Καντάφι, όμως στο τέλος ηττήθηκαν μετά από μία σκληρή καταστολή του ίδιου του καθεστώτος, αλλά και από βοήθεια που έλαβε από την Ρωσία, την τότε Σοβιετική Ένωση, προκειμένου να νικήσει τους αντιπάλους του.

Πραγματικά χάρις στον ικανό στρατό που είχε εξοπλίσει τότε ο Καντάφι για εσωτερική ώμος μονό χρήση, αφού στα εξωτερικό αποδείχθηκε ότι δεν είχε και πολύ μεγάλη ικανότητα, αλλά κατάφερε να διαλύσει τους ισλαμιστές αντιπάλους του και να τους βάλει πολλούς από αυτούς στην φυλακή και να τους βασανίσει να τους εκτελέσει.

Ο ίδιος ο Καντάφι προσπάθησε κάποια στιγμή όπως έκανε πριν από αυτόν ο Χάφεζ Αλ Άσαντ, όπως και ο Νάσερ και ο Χουσεΐν να ενώσει τους Άραβες με την ιδεολογία του παναραβισμού και να τους δώσει κάποια κοινωνικά δικαιώματα για να κερδίσει και αυτός οπαδούς και οι Άραβες να τον δεχτούν σαν ηγέτη τους.

Ο ίδιος παράλληλα προέβη και στην χρηματοδότηση των Παλαιστινίων του Αραφάτ όπως και στην στήριξη τρομοκρατικών ενεργειών εναντίον δυτικών στόχων και του Ισραήλ, κάτι το οποίο έκανε την Δύση και στράφηκαν εναντίον του και ακόμα τον βομβαρδίσουν οι ΗΠΑ το 1.981 μετά Χριστόν στην πρωτεύουσα του, την Τρίπολη.

Όμως τα χρόνια πέρασαν και παρά τις προσπάθειες που έκανε να έρθει σε συνεννόηση με την Δύση, αλλά παράλληλα και να έχει και την στήριξη της Ρωσίας και της Κίνας από τον Καντάφι, η πολιτική του αυτή απέτυχε παταγωδώς και αντίθετα αυτό βοήθησε την Δύση και το Ισραήλ να οργανώσουν τους ισλαμιστές που υπήρξαν εντός της Λιβύης εναντίον του.

Οπότε το 2011 μετά Χριστόν μετά την κατάλληλη οργάνωση ξεκίνησε ακόμη μία ισλαμική εξέγερση εναντίον του καθεστώτος του Καντάφι, η οποία σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά, αυτή τη φορά ήταν καλύτερα οργανωμένη και χρηματοδοτούμενη.

Την εξέγερση αυτή την είχαν χρηματοδοτήσει η Δύση, ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανική ΕΕ και το Ισραήλ, όπως και οι πετρομοναρχίες του Κόλπου και η Τουρκία (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html), οι οποίες εκτός από όπλα χρήματα και οπλισμό, έστειλαν παράλληλα στους ισλαμιστές της χώρας αυτής και πάρα πολλούς εθελοντές και μισθοφόρους προκειμένου τους βοηθήσουν.

Όμως δεν σταμάτησαν μόνο σε αυτό το σημείο αφού αυτή η χώρα που ήταν πλούσια σε πετρέλαιο, ήταν πάρα πολύ σημαντική για την αφήσουν στα χέρια των αντίπαλων τους και για τον λόγο αυτός ήταν έστειλαν πολλούς πράκτορες εναντίον του Λιβυκού στρατού του Καντάφι, ενώ κατάφεραν παράλληλα δώσουν πληροφορίες στους ισλαμιστές.

Παράλληλα το ΝΑΤΟ φρόντισε να στείλει και στρατό, όπως επίσης και αεροπλάνα στην συγκεκριμένη περιοχή, τα οποία αποφάσισαν να βοηθήσουν τους επικίνδυνους ισλαμιστές να νικήσουν τον στρατό του Καντάφι.

Οπότε σύντομα αφού δεν είχε πια την ικανότητα ο στρατός του Καντάφι να νικήσει, αφού ήταν φτιαγμένος κυρίως για να καταστέλλει εξωτερικές εξελεύσεις και όχι έναν ισχυρό εξωτερικό στρατό και μάλιστα έναν συνασπισμό ισχυρών χωρών, χωρίς κανέναν μάλιστα σύμμαχο, σύντομα κατέρρευσε.

Στο γεγονός αυτό συνέβαλε σίγουρα και η αποξένωσή του από την Ρωσία και την Κίνα, όπως και το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα είχαμε στρατιωτικές βάσεις στην συγκεκριμένη χώρα, αλλά ούτε και την οικονομική και πολιτική και στρατιωτική δύναμη προκειμένου στηρίξουν τον σύμμαχό τους.

Το γεγονός αυτό έχει συνταρακτικά αποτελέσματα για τον Καντάφι, αφού σύντομα το καθεστώς του κατέρρευσε και ο ίδιος προσπάθησε να διαφύγει μαζί με την οικογένειά του από την χώρα αυτή και να σωθεί.

Όμως σε αντίθεση με την οικογένεια του που κατάφερε να ξεφύγει, ο ίδιος δεν τα κατάφερε δεν έχει θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε την ίδια μοίρα με τον Μουσολίνι, αφού σύντομα παρόλο στην προσπάθειες το κοινοί που τον μετέφερε συνελήφθη από τους ισλαμιστές αντάρτες και ο ίδιος, αφού πρωτα τον βασάνισαν και τον λιντσάρισαν στο τέλος των εκτέλεσαν, άφησαν ως τρόπαιο το νεκρό ου σώμα σε ένα ψυγείο χασάπικου (όπως και του Μουσολίνι) και έθαψαν σε μυστική τοποθεσία του πτώμα του για να μην βρει κανείς ποτέ που βρίσκεται.

Συνέπεια της καταστροφής αυτής και της πτώσης του καθεστώτος του Καντάφι ήταν με χωριστεί από τότε η Λιβύη δύο σε 2 μέρη το δυτικό που ελέγχεται από τους ισλαμιστές μαζί με την Τρίπολη και το Ανατολικό που ελέγχει τα ικανό στρατηγό χαφ με πρωτεύουσα του την Βεγγάζη και που έχει τα πετρέλαια στην Ανατολή.

Τα δύο αυτά μέρη φυσικά δεν κατάφεραν να μείνουν για πολύ καιρό σε ειρηνική κατάσταση μεταξύ τους, αλλά σύντομα συγκρούστηκαν με πάρα πολλοί άγριο τρόπο και αυτό έχει σαν ένα αποτέλεσμα στο τέλος αντί να υπάρξει ειρήνη και ένωση της χώρας μετά από την πτώση του καθεστώς του Καντάφι, να ξεκίνησαν σε εμφύλιος που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας (https://alophx.blogspot.com/2017/03/blog-post_23.html, https://alophx.blogspot.com/2019/09/blog-post_19.html).

Η ίδια σχεδόν κατάσταση επαναλήφθηκε στην συνέχεια και στην Συρία που κυβερνούσε η οικογένεια του Άσαντ εδώ και περίπου μισό Αιώνα με Σιδηρά πυγμή και ονομαζόταν οι ίδια τα «Λιοντάρια» ως ηγέτες της Συρίας λόγω της δύναμης και της ισχύς απέναντι στους αντιπάλους τους.

Συγκεκριμένα η πρώτη ισλαμική εξέγερση που αντιμετώπισε η Συρία ξεκίνησε το έτος 1.976 μετά Χριστόν όταν ηγέτης της Συρίας ήταν ο ικανός στρατιωτικός και στρατηγός/Πτέραρχος Χάφεζ Αλ Άσαντ, ο πατέρας του σημερινού Προέδρου της Συρίας Μπάσαρ Αλ Άσαντ, ο οποίος είχε όμως όπως είναι γνωστό έναν ισχυρό στρατό.

Όμως ο στρατηγός Χάφεζ Αλ Άσαντ θάλασσας δεν αστειεύονταν και έστειλε αμέσως στρατό προκειμένου πολιορκήσει αυτές τις πόλεις, οι οποίες έπεσαν σύντομα μετά από πολιορκία και βοήθεια από τους Σοβιετικούς.

Τελευταία έμεινε να πολιορκηθεί, να καταληφθεί και να απελευθερωθεί από τους ισλαμιστές η πόλη της Χάμα από που ξεκίνησε και εξέγερση και πραγματικά αυτό επετεύχθη μετά από λίγο χρονικό διάστημα και μετά από μία σκληρή πολιορκία.

Από τότε η Συρία ησύχασε για που είμαι καλό χρονικό διάστημα, αφού η κατάληψη της Χάμα το 1983 μετά Χριστόν τους έκανε να «ησυχάσουν». όμως παρόλα αυτά δεν σταμάτησαν τελείως οι επαναστάσεις, αφού περνώντας περίπου 40 χρόνια ξεκίνησε στην συγκεκριμένη περιοχή μία νέα εξέγερση και πάλι από την πόλη Χάμα το 2014 μετά Χριστόν από τους ισλαμιστές του isis.

Ισλαμιστές στην περίπτωση αυτή στην ουσία στηρίζονταν από τους  τους Ισραηλινούς, τους Τούρκους, τις πετρομοναρχίες του Κόλπου, όπως επίσης και την Δύση και το Ισραήλ, προκειμένου να αποδυναμώσουν την Συρία του Μπάσαρ Αλ Άσαντ.

Στην αρχή μάλιστα για άλλη μία φορά από την Χάμα άρχισαν να επεκτείνουν οι ισλαμιστές την εξέγερση τους το προς άλλες περιοχές και να καταλαμβάνουν πολλά εδάφη και πόλεις στην γύρω περιοχή .

Παρόλα αυτά σύντομος ο Συριακός στρατός κατάφερε να ανακαταλάβει την Χάμα και σε μερικές μέρες να την εκκαθαρίσει, αφού οι κάτοικοι και όσο βρίσκονταν εκείνοι είχαν την εμπειρία τι είχε πάθει πριν 40 χρόνια αυτή η πόλη και στη  συνέχεια να αρχίσει να αντεπιτίθεται και να ανακαταλαμβάνει άλλες περιοχές.

Παράλληλα ο Συριακός στρατός έλαβε και βοήθεια από άλλες δυνάμεις, όπως ήταν λόγο χάρη τους Ρώσους, που όπως έγινε και στο 1.983 μετά Χριστόν βομβάρδισαν και έστειλαν στρατό στην Συρία για να βοηθήσουν το Σύρους συμμάχους τους. ενώ το για ακριβώς έκανε και η Χεζμπολάχ από τον Λίβανο, όπως επίσης και το Ιράν.

Αλλά ακόμα και οι Κούρδοι της Συρίας παρόλο που ήταν και αυτοί εχθροί του Άσαντ, βλέποντας τις σφαγές και τις καταστροφές που έκαναν οι ισλαμιστές και στα δικά τους εδάφη, βοήθησαν και αυτοί το Συριακό καθεστώς προκειμένου τους περιορίσει,

Αλλά και Αμερικανοί όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ το 2016 μετά Χριστόν ο DDonald TTrump, αν και αυτοί βομβάρδισαν τους ισλαμιστές της Συρίας, όπως έκαναν και στο Ιράκ και αυτό βοήθησε πάρα πολύ στην πτώση τους.

Πραγματικά μετά από 3 χρόνια μαχών το 2017 μετά Χριστόν έπεσε και το τελευταίο προπύργιο του ISIS σε Ιράκ και σύρια και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η περιοχή αυτή την απελευθερωθεί και στην ουσία να βρίσκεται σε ειρήνη από τότε.

Όμως αυτή η σημαντική νίκη προκάλεσε τον εφησυχασμό του Συριακό καθεστώτος, το οποίο έκανε το μεγάλο λάθος να αποστρατεύσει μεγάλο μέρος του στρατού, πιστεύοντας ότι δεν θα ξανά-αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα και ξέρεις τον ισλαμιστών στο προσεχές μέλλον.

Οπότε οι δυτικοί εκμεταλλευόμενοι αυτή την φορά και με πιο έξυπνο τρόπο το γεγονός ότι οι Ρώσοι από την μία πολεμούσαν στην Ουκρανία και δεν μπορούσαν στείλουν μεγάλο μέρος του στρατού τους στην Συρία όπως επίσης και το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ είχε πολλά προβλήματα και πόλεμο στον Λίβανο αυτή την φορά, επιτέθηκαν μέσω των ισλαμιστών στην Συρία, οι οποίοι δεν είχαν αντιμετωπίσουν αξιόλογος αντιπάλους.

Πραγματικά μετά από προέλαση μόνο λίγο το ημερών κατάφεραν να νικήσουν πολλές Συριακές δυνάμεις και να καταλάβουν πολλές και μεγάλες και σημαντικές πόλεις, όπως λογού χάριν το Χαλέπι, την Χομς και στο τέλος να φτάσουν και να πολιορκήσουν την ίδια την Δαμασκό.

Στην ουσία στις περιοχές αυτές οι ισλαμιστές δεν συνάντησαν καμία αξιόλογη αντίδραση από τον Συριακό στρατό, ο οποίος άρχισε σιγά-σιγά να διαλύεται, ενώ όλοι περιμένον ότι τόσο το καθεστώς όσο και οι Πραιτοριανοί αυτού θα πολεμούσαν σκληρά προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις και τις πόλεις τους στην Συρία.

Παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ακριβώς αντίθετα θα μπορούσε να πει κανείς η μία πόλη μετά την άλλη παραδίδονταν μαζικά, ενώ ακόμα και οι Σύροι στρατιώτες πετούσαν τα όπλα τους και τις στολές τους και είτε παραδίδονταν στους ισλαμιστές, είτε ενώνονταν μαζί τους σε ένα σε μία ξέφραγή προέλευση που είχαν ξεκινήσει αυτοί.

Τελικά της 8 Δεκεμβρίου το 2024 μετά Χριστόν οι ισλαμιστές κατάφεραν υπό την ηγεσία του ηγέτη τους Αλ Κουλάνει να καταλάβουν την Δαμασκό και στην ουσία με τον τρόπο αυτό έπεσε το καθεστώς Άσαντ, το οποίο κυβερνούσε για περίπου μισό Αιώνα την Συρία.

Είναι δε πιθανόν στην περίπτωση αυτή να διαμορφωθούν διάφορες διακλαδώσεις και ίσως στον Βορρά να βρίσκεται ένα Κουρδικό κράτος εάν δεν το καταλάβουν οι ισλαμιστές, στην μέση ένα σουνιτικό ισλαμικό Συριακό που θα ελέγξει την Δαμασκό και τα παράλια ίσως, εκτός από τις Ρωσικές βάσεις, ενώ στον Νότο, αν γίνει ανταρτοπόλεμος από υποστηριχτές του Άσαντ και τους Ιρανούς, πιθανώς να δημιουργηθεί ένα Νότιο σιτικό ισλαμικό κράτος.

Πολύ αναμμένων ότι μετά από αυτή την πολύ μεγάλη νίκη, όπως επίσης και την κατάληψη πολλών αποθηκών οπλισμού του Συριακού καθεστώτος και την ενίσχυση του στρατού τους, οι ισλαμιστές μπορούν να καταλάβουν ή να προσπαθήσουν να καταλάβουν και άλλες περιοχές, όπως λόγου χάρη την Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ κ.λ.π - και να επιβάλλουν και σε αυτές ισλαμικά καθεστώτα.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η μεγάλη νίκη των ισλαμιστών θα εμπνεύσει παρεμφερές εξεγέρσεις αφού πρώτα λάβουν οπλισμό και εκπαίδευση και σε άλλες περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου, οι οποίες παλαιότερα είχαν και αυτές δικτατορικά ή άλλα μοναχικά καθεστώτα.

Συγκεκριμένα το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί στο Ιράκ, το οποίο γειτνιάζει και είναι πολύ κοντά στην Συρία, στον Λιβανό, όπως επίσης και στην Ιορδανία και με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουν οι ισλαμιστές να δημιουργήσουν μία μεγάλη ισλαμική Αυτοκρατορία που θα περιλάβαινε τα εδάφη αυτά (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Οι ισλαμιστές εάν καταφέρουν και καταλάβουν επίσης και τον Λίβανο με την βοήθεια της Τουρκίας, θα μπορούσαν να συγκρουστούν με το Ισραήλ και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εδάφη του Γκολ αν (από τα οποία κατάγεται ο Γκουλάνι), όπως επίσης και να φτάσουν μέσω Ιορδανίας στην Δυτική όχθη και στην Ιερουσαλήμ, στην οποία πως γνωστόν ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει να ανακηρυχθεί ηγέτης όλων των μουσουλμάνων.

Εννοείται βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι ότι θα εξαγριώσει τους Ισραηλινούς και να πάθει ακριβώς ότι κι ο Άσαντ, τον οποίο πώς είναι γνωστό μία μέρα πριν την αρχή του ξεκινήματος της πτώσης της Συρίας, τον είχε προειδοποιήσει ο Νετανιάχου ότι θα είχε πολύ κακό τέλος αυτός και το καθεστώς του.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.