ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΓΚΑΝΤΙ ΤΟΥ ISIS ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΟΥΛΑΝΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΓΚΑΝΤΙ ΤΟΥ ISIS ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΟΥΛΑΝΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό το έτος 2014 μετά Χριστόν εμφανίστηκε αν και είχε οργανωθεί πιο πριν σε συνεργασία με άλλους ισλαμιστές εθελοντές ισλαμιστές από άλλες χώρες, αλλά και πρώην Άραβες εθνικιστές μπατίστες στην Συρία και στο Ιράκ το ισλαμικό κίνημα του ISIS ή αλλιώς ισλαμικό κράτος του Λεβάντε.

Ηγέτης του συγκεκριμένου κινήματος ορίστηκε ο Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκάντι, ο οποίος ισχυρίζονταν ότι ήταν απόγονος του Μωάμεθ κάτι που στο μουσουλμανικό κόσμο δίνει πολλά δικαιώματα για την ηγεσία, αφού στα μουσουλμανικά κράτη θεωρείται ότι οι απόγονοι του Μωάμεθ, άμεσοι και εξ’ αίματος είναι αυτοί που πρέπει να έχουν την εξουσία σε αυτά.

Παράλληλα ο ήλιος άνθρωπος έπαιρνε και βοήθεια όχι μόνο από τους ντόπιους Άραβες ισλαμιστές, αλλά και από ξένους που του έδιναν χρήματα, όπλα και εκπαίδευση, κυρίως στην Τουρκία, στις πετρομοναρχίες του Κόλπου, όπως επίσης και το Ισραήλ την Δύση και τις ΗΠΑ, με τους Τούρκους και τις πετρομοναρχίες να θέλουν να ανασυστήσουν τις παλιές Αυτοκρατορίας τους και το χαλιφάτο (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Δεν είναι καθόλου περίεργο και θα έπρεπε εδώ να αναφερθεί ότι οι ισλαμιστές του Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκάντι και συγκεκριμένα ο ίδιος είχε θεαθεί σε φωτογραφίες μαζί με άλλους ισλαμιστές να συνομιλεί με τον Αμερικανό γερουσιαστή Μακ Κέιν, ο οποίος συντέλεσε στα μέγιστα μαζί με άλλους στηn δημιουργία και εξέλιξη της οργάνωσης αυτής.

Πραγματικά ο Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκάντι, o οποίος ήταν πρώην μέλος της Mμουσουλμανικής Aαδελφότητας αλλά και της Aλ Kάιντα σύντομα φέρεται ότι διαφώνησε μαζί τους και αποφάσισε να ιδρύσει την δική του ομάδα με σκοπό να καταλάβουν με την βία την εξουσία στο Ιράκ και στην Συρία.

Πραγματικά ξεκινώντας από μία μικρή ομάδα αλλά με ικανούς μαχητές και ενώνοντας τον στρατό που συγκέντρωσε, μπόρεσε σύντομα σε χιλιάδες με πρώην μπατίστες εθνικιστές Άραβες αξιωματικούς να δημιουργήσει ένα ικανό στράτευμα λεηλατώντας παράλληλα και πολλές από τις αποθήκες όπλων του Ιρακινού καθεστώτος, ενώ το ίδιο ακριβώς όπλα πήρε και από την Τουρκία και την Δύση, όπως και το Ισραήλ που ήθελε από αυτά τον τρόπο να χτυπήσει τα εχθρικά για αυτό καθεστώτα στο Ιράκ και στην Συρία.

Σύντομα η οργάνωση αυτού του ανθρώπου ξεκίνησε έναν άγριο ανταρτοπόλεμο εναντίον τόσο των Ιρακινών και των Σύρων και κατάφερε μάλιστα να προελάσεις σε πάρα πολλά εδάφη και να καταλάβει πάρα πολλές περιοχές, όπως π.χ. το Κιρκούκ και την Μουσούλη και να ελέγξει ακόμη και το πετρέλαιο της, όπως το ίδιο έκανε και στην Συρία.

Με τα χρήματα που έπαιρνε από το εξωτερικό, όπως και από τα χρήματα από τις πετρομοναρχίες, κατέλαβε και τις πήγες πετρελαίου σε εδάφη στην Συρία και στο Ιράκ και κατάφερε να δημιουργήσει ένα ακόμη ισχυρότερο στρατό στα εδάφη του.

Πολλοί φοβόταν επομένως ότι στο τέλος αυτός θα κατάφερνε να επιτύχεις τους στόχους του και να καταλάβει ακόμη και την Δαμασκός στην Συρία και την Βαγδάτη στο Ιράκ και με αυτό τον τρόπο να καταρρεύσουν τα δύο Αραβικά αυτά καθεστώτα που ήταν συμμαχικά με το Ιράν και στην συνέχεια να ιδρυθεί σε αυτά ένα ισλαμικό χαλιφάτο, το οποίο στην ουσία όμως θα διοικούνταν από τους Τούρκους και τους πετρομοναρχίες που ήταν πίσω από τον Μπαγκάντι.

Για τον λόγο αυτό και προκειμένου να αποφευχθεί ένα τέτοιο σενάριο, σύντομα  εμπλέχτηκαν στην συγκεκριμένη σύγκρουση τόσο οι Ρώσοι, όσο και Αμερικανοί στην Συρία και στο Ιράκ αντίστοιχα (μαζί με το Ιράν και την Χεζμπολάχ στην πρώτη) και άρχισα να βομβαρδίζουν τους ισλαμιστές με πολύ μεγάλη μανία, ενώ έστειλαν ακόμη και στρατό στις χώρες αυτές.

Ακόμα και οι Κούρδοι από την πλευρά τους προσπάθησαν να βοηθήσουν με εμμέσο τρόπο τα καθεστώτα της Συρίας και το Ιράκ που ήταν προτιμότερα οπωσδήποτε από αυτά των ισλαμιστών και πολέμησαν και αυτοί τους ισλαμιστές για να τους αποδυναμώσουν.

Εκτός όμως όλων αυτόν τον καθεστώτων εναντίον των ισλαμιστών του Μπαγκάντι να από τους πολεμήσουν και οι δυνάμεις από την Χεζμπολάχ από τον Λίβανο όπως επίσης και πάρα πολύ Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης.

Στο τέλος από την μεγάλη πίεση που δέχτηκαν οι ισλαμιστές του Μπαγκάντι τόσο από τους Ρώσους, τους Αμερικάνους όσο κιόλας τους Ιρανούς που αναφέρθηκαν, το χαλιφάτο του στο τέλος κατέρρευσε στην Συρία και στο Ιράκ, οι πόλεις τους ανακαταλήφθηκαν όλες το 2017 με τα Χριστόν, ενώ ακόμα και ο ίδιος ο Μπαγκάντι στο τέλος εκτελέστηκε από Αμερικανικές δυνάμεις στο κρυσφηγειωτά του.

Οπότε όλα φαίνονται ότι είχαν λήξει στην Συρία και στο Ιράκ και ότι οι ισλαμιστές δεν θα φαινόταν ποτέ ξανά στον ορίζοντα προκειμένου να απειλήσουν αυτές τις δύο περιοχές στο εγγύς μέλλον με βάση τις υποθέσεις των πολιτικών τους.

Αυτή όμως ήταν μια πολύ το εσφαλμένη εκτίμηση όπως φάνηκε στην συνέχεια, αφού ο ηγέτης της Συρίας Μπάσαρ Αλ Άσαντ πιστεύοντας ότι ο πόλεμος είχε λήξει έκανε το πολύ μεγάλο λάθος, να αποστρατεύσει δηλαδή ένα πολύ μεγάλο μέρος του στρατού του πιστεύοντας ότι θα ήταν ασφαλής και κανείς δεν θα τον απειλούσε με τους ισλαμιστές ξανά.

Δυστυχώς για αυτόν δεν θύε υπολογίσει σωστά τα πράγματα και σύντομα οι ισλαμιστές εξεγέρθηκαν για άλλη μία φορά χρηματοδοτούμενοι από τους Τούρκους, όπως και το Ισραήλ, την Αμερική, την Δύση, με πολλούς μισθοφόρους τόσο με όπλα, όσο και εκπαίδευση, χρήματα, κατασκοπους και πληροφορίες.

Πραγματικά χωρίς να το περιμένει κανείς το από το πουθενά οι ισλαμιστές άρχισαν να προελαύνουν στην Συρία νικώντας τα Συριακά στρατεύματα, τα οποία προέβαλαν ελάχιστη ή και καθόλου αντίσταση και στην συνέχεια κατέλαβαν την μία πόλη μετά την άλλη στην χώρα αυτή.

Συγκεκριμένα κατέλαβαν πρώτα την περιοχή του Χαλεπού, μετά την Χάμα, την Χομς και άλλες πόλεις και στο τέλος κατάφεραν οι ισλαμιστές μετά από έναν πόλεμο αστραπή να φτάσουν και να καταλάβουν ακόμη και την πρωτεύουσα της χώρας αυτής, την Δαμασκό και με τον τρόπο αυτό να ρίξουν το καθεστώς του Άσαντ από την χώρα.

Η προέλαση αυτή ήταν απίστευτη γρήγορη και τα κατάφεραν χάρις στην ηγεσία και τις πολλές πληροφορίες που τους δόθηκαν, αλλά επίσης και εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι οι Ρώσοι πολεμούσαν στην Ουκρανία και δεν μπορούσαν να ενισχύσουν το σύμμαχο τους, τον Assad.

Αλλά παράλληλα και οι υπόλοιποι σύμμαχοι του Άσαντ, όπως τον λόγο χάρη η Χεζμπολάχ στον Λίβανο, αλλά επίσης και το Ιράν πολεμούσαν στις περιοχές αυτές, όπως επίσης και στην Παλαιστίνη και ήταν και αυτή απασχολημένοι με το Ισραήλ και δεν μπορούσαν να ενισχύσουν τους συμμάχους τους.

Οπότε σύντομα με την πτώση της Συρίας αυτό αποτέλεσε μία μεγάλη ήττα για το Ιράν και τον λεγόμενο «Άξονα της αντίστασης», όποτε επίσης από το Ιράκ, την Υεμένη και τον Λιβανό, ενώ επίσης μετά είναι άγνωστη τι θα γίνει με τις Ρωσικές βάσεις στην χώρα αυτή, που όπως γνωστόν υπάρχουν από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης.

Οπότε πολλοί αναμένουν ότι σύντομα οι ισλαμιστές θα προσπαθήσουν να καταλάβουν και τις γειτονικές περιοχές και να τις κάνουν ισλαμικές μετά την νίκη τους, όπως στο Ιράκ, στην Ιορδανία, στον Λίβανο, ακόμη λένε κάποιοι στην ίδια την Παλαιστίνη και με τον τρόπο αυτό θα έρθουν σύντομα σε σύγκρουση με το Ισραήλ, κάτι το οποίο άμα συμβεί και ειδικά άμα έχουν και την υποστήριξη των Τούρκων, είναι πολύ πιθανόν στο τέλος αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να χάσει ο Ερντογάν το κεφάλι του (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Στις μέρες μας είχαμε μία παρεμφερή νίκη των ισλαμιστών με την βοήθεια της Δύσης, του Ισραήλ, όπως επίσης και της Τουρκίας και τις πετρομοναρχίες στην Συρία, όπου κατάφεραν να διώξουν τον καθεστώς Άσαντ και να επιβάλουν το δικό τους.

Πολύ αναμμένων ότι μετά από αυτή την πολύ μεγάλη νίκη, όπως επίσης και την κατάληψη πολλών αποθηκών οπλισμού του Συριακού καθεστώτος και την ενίσχυση του στρατού τους, οι ισλαμιστές μπορούν να καταλάβουν ή να προσπαθήσουν να καταλάβουν και άλλες περιοχές, όπως λόγου χάρη την Ιορδανία, τον Λίβανο, το Ιράκ κ.λ.π - και να επιβάλλουν και σε αυτές ισλαμικά καθεστώτα.

Υπάρχει όμως και σε αυτούς ο κίνδυνος, όπως είχε συμβεί πριν στην Συρία με τον καθεστώς του ισλαμιστή Μπαγκάντι του ISIS να προσπαθήσουν να εξάγουν και αυτή την επανάσταση τους σε άλλες χώρες και στο τέλος να ηττηθούν, όπως ακριβώς έγινε και με τον ISIS και να χάσουν ακόμη και τα εδάφη που έχουν στην ίδια την Συρία.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η μεγάλη νίκη των ισλαμιστών θα εμπνεύσει παρεμφερές εξεγέρσεις αφού πρώτα λάβουν οπλισμό και εκπαίδευση και σε άλλες περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου, οι οποίες παλαιότερα είχαν και αυτές δικτατορικά ή άλλα μοναρχικά καθεστώτα.

Συγκεκριμένα το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί στο Ιράκ, το οποίο γειτνιάζει και είναι πολύ κοντά στην Συρία, στον Λιβανό, όπως επίσης και στην Ιορδανία και με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουν οι ισλαμιστές να δημιουργήσουν μία μεγάλη ισλαμική Αυτοκρατορία που θα περιλάβαινε τα εδάφη αυτά (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Οι ισλαμιστές εάν καταφέρουν και καταλάβουν επίσης και τον Λίβανο με την βοήθεια της Τουρκίας, θα μπορούσαν να συγκρουστούν με το Ισραήλ και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εδάφη του Γκολ αν (από τα οποία κατάγεται ο Γκάουλαντ), όπως επίσης και να φτάσουν μέσω Ιορδανίας στην Δυτική όχθη και στην Ιερουσαλήμ, στην οποία πως γνωστόν ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει να ανακηρυχθεί ηγέτης όλων των μουσουλμάνων.

Εννοείται βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι ότι θα εξαγριώσει τους Ισραηλινούς και να πάθει ακριβώς ότι κι ο Άσαντ, τον οποίο πώς είναι γνωστό μία μέρα πριν την αρχή του ξεκινήματος της πτώσης της Συρίας, τον είχε προειδοποιήσει ο Νετανιάχου ότι θα είχε πολύ κακό τέλος αυτός και το καθεστώς του.

{Ο Μπαγκάντι ήθελε όπως και οι Τρόσκι και Λένιν στην Ρωσία μία «παγκόσμια κομμουνιστική επανάσταση», μία «παγκόσμια ισλαμική επανάσταση», που και οι δύο απέτυχαν, ενώ ο Μπαγκάντι και ο Τρόσκι στο τέλος κυνηγήθηκαν και εξοντώθηκαν.

Αντίθετα ο νυν αρχηγός της Αλ Κάιντα ο Al Golani (και πρώην μέλος του ISIS στο Ιράκ και στην Συρία) θέλει να εγκαθιδρύσει ένα ισλαμικό καθεστώς μόνο στην Συρία (και στο Ιράκ) και όχι μόνο στον κόσμο, όπως και ο Στάλιν ήθελε να εγκαθιδρύσει ένα κομμουνιστικό καθεστώς μόνο στην Ρωσία και όχι σε όλο τον κόσμο.

Οι δε στρατιωτικές δυνάμεις των Σύρων όταν έπαψε η υποστήριξη από την Ρωσία κατέρρευσαν, όπως ακριβώς κατέρρευσαν και οι δυνάμεις του Νοτίου Βιετνάμ όταν τις εγκατέλειψαν οι ΗΠΑ, αλλά και οι φιλοσοβιετικές και φιλοαμερικάνικες στρατιωτικές δυνάμεις του Αφγανιστάν, όταν τους εγκατέλειψαν οι Σοβιετικοί και οι Αμερικανοί αντίστοιχα.

Οι Ιρανοί ισλαμιστές πίστευαν ότι  πόλεμος τους κατά του πραξικοπηματία δικτάτορα και σουνίτη Σαντάμ Χουσεΐν, ήταν σαν τον πόλεμο του «ιμάμη» τους Γιαζίντ κατά του σουνίτη τυράννου χαλίφη Χουσεΐν.

Οι δε σουνίτες ισλαμιστές έβλεπαν την νίκη τους και κατάρρευση και διάλυση της άθεης και άπιστης ΕΣΣΔ που είχε εισβάλει σε ισλαμικό έδαφος (στο Αφγανιστάν) και την μετέπειτα στροφή τους κατά των ΗΠΑ που την έκαναν να χάσουν εδάφη (π.χ. ξανά στο Αφγανιστάν), σαν την νίκη των ισλαμιστών Αράβων κατά των απίστων ειδωλολατρών Σασσανιδών.

Οι οποίοι (οι Σασσανίδες) είχαν εισβάλει στην Ανατολική Αραβία και την Υεμένη και την ήττα τους από τους Άραβες και την διάλυση της Αυτοκρατορίας τους, αλλά και την μετέπειτα από τους Άραβες Χαλίφες επίθεση τους στην Ρωμανία και την κατάκτηση εδαφών από αυτή. Τόσο ο Σαρόν, όσο και ο Νετανιάχου, έκαναν γενοκτονίκες εκστρατείες στην Δυτική Όχθη και στην Γάζα.

Η δεύτερη εξέγερση των ισλαμιστών του ISIS, παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ξεκίνησε και κατεστάλη στην πόλη Χάμα το 2011 μ.Χ. ο Μπάσαρ Αλ Άσαντ (αλλά συνεχίστηκε και επεκτάθηκε σε άλλες πόλεις) με την υποστήριξη των Ρώσων, των Ιρανών και της Χεζμπολάχ.

Στην ίδια πολύ το 1.982 μ.Χ. ο πατέρας του σημερινού Προέδρου της Συρίας Χάφεζ Αλ Άσαντ κατέστειλε και τότε την εξέγερση των ισλαμιστών (που διήρκησε τα έτη 1.976 μ.Χ.-1.983 μ.Χ. και οργανώθηκε από την Μουσουλμανική Αδελφότητα), καταστρέφοντας την μαζί με τους ισλαμιστές πλήρως με την υποστήριξη της ΕΣΣΔ}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.