ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΚΩΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΚΩΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, μεταξύ των εθνών της Ελλάδας και της Σκωτίας, υπάρχουν πολλές ομοιότητες, όχι μόνο γεωγραφικές (εκτεταμένες πεδιάδες και βουνά, π.χ. ο Όλυμπος ή τα Χάιλαντς), αλλά και ιστορικές.

Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως και οι δύο χώρες, βρέθηκαν σε σύγκρουση με την ίδια χώρα, η οποία προσπάθησε, είτε να τις κατακτήσει, είτε να τις κάνει προτεκτοράτα, προκειμένου να εκμεταλλευτεί προς όφελος της, την γεωστρατηγική τους θέση, τους ορυκτούς τους πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό τους. Αυτή η χώρα, είναι η Αγγλία.

Η χώρα αυτή, προχώρησε από τους 12^ο και 13^ο κιόλας αιώνες, στην κατάκτηση μέρους ή και όλων των εδαφών τους. Στον δε Ελληνικό χώρο, προχώρησε στην κατάκτηση της Κύπρου, υπό τον βασιλιά Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, το 1192 μ.Χ.

Μετά, πούλησε το νησί στους Ναΐτες, μετά αυτοί αποχώρησαν και το νησί παραχωρήθηκε στον Γάλλο Γκυ των Λουζινιάν, ύστερα το νησί παραχωρήθηκε στους Βενετούς, στην συνέχεια το κατέλαβαν οι Τούρκοι, για να επανέλθει ξανά υπό την κυριαρχία των Άγγλων, το 1878 μ.Χ., με την Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης.

(Την δε κυρίως Ελλάδα, προσπάθησε να την έχει μόνιμα πολιτικό προτεκτοράτο, υπό την «κηδεμονία» της, από την ανεξαρτησία της, κάτι που προσπαθεί να επιτύχει με την βοήθεια των ΗΠΑ, μέχρι και σήμερα).

Στην δε Σκωτία, Ο θάνατος του Αλέξανδρου Γ' της Σκωτίας το 1286 και της εγγονής του, Μαργαρίτας της Νορβηγίας, έδωσε την ευκαιρία στον Άγγλο βασιλιά, τον Εδουάρδο τον Α' της Αγγλίας, να εισβάλλει και να κατακτήσει το βασίλειο των Σκότων.

Η σκληρή, βάναυση και αιμοχαρής Αγγλική καταπίεση, οδήγησε στην εξέγερση των καταπιεσμένων αυτών λαών, κατά των δυναστών τους.

Και οι δύο λαοί (Ελληνικός και Σκωτσέζικος), όντας και οι δύο πατριώτες, θρησκευόμενοι και άνθρωποι της τιμής, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, δεν μπορούσαν να υπομείνουν τον βάρβαρο Αγγλικό ζυγό και ξεσηκώθηκαν εναντίον του.

(Ίσως, δεν είναι τυχαίο, πως και οι δύο λαοί χρησιμοποιούσαν παρεμφερή ενδυματολογικό κώδικα, Φουστανέλες οι Έλληνες και Κιλτ οι Σκωτσέζοι, ενώ ακόμα και οι τακτικές μάχης τους, ήταν παρόμοιες:

Και οι δύο χρησιμοποίησαν την τέχνη του ανταρτοπόλεμου για την ανεξαρτησία τους, ενώ και οι δύο στην ιστορία τους, χρησιμοποίησαν κοινούς σχηματισμούς μάχης, την Φάλαγγα οι Έλληνες και το Σκίλτρον οι Σκώτοι).

Οι Σκωτσέζοι, προχώρησαν στον γνωστό Πόλεμο τους για την Ανεξαρτησία, αρχικά υπό την ηγεσία, του γνωστού από την ταινία «Braveheart», και εθνικό της ήρωα, Γουίλιαμ Γουάλας, ο οποίος αν και σκοτώθηκε στην διάρκεια του, στην συνέχεια, η χώρα αυτή, υπό την ικανότατη βασιλεία του Ροβέρτου Μπρους,  μετά και την διάσημη νίκη του στο Μπάνοκμπερν το 1314 μ.Χ., κατάφερε τελικά να αποκτήσει την ανεξαρτησία της.

Ο πόλεμος με τους Άγγλους, συνεχίστηκε για κάποιες δεκαετίες, μέχρι και τα μισά του 14ου αιώνα μ.Χ. Ο θάνατος του Δαυίδ του Β' της Σκωτίας, οδήγησε τον ανιψιό του, Ροβέρτο τον Β', στην καθιέρωση στον θρόνο της δυναστείας των Στιούαρτ, η οποία βασίλεψε στην Σκωτία, μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα.

Το 1603, ο Ιάκωβος ΣΤ' της Σκωτίας, κληρονόμησε τον Αγγλικό θρόνο. Η Σκωτία παρέμεινε, εκτός μιας σύντομης περιόδου, ξεχωριστό κράτος.

Το 1707, αγγλικές απειλές για πάγωμα του εμπορίου και της ελεύθερης διακίνησης από τα σύνορα Αγγλίας-Σκωτίας, οδήγησαν στην υπογραφή της Ενωτικής Πράξης του 1707, μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο κρατών και στην δημιουργία του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας.

Στην συνέχεια, η Σκωτία, παρουσίασε μια βιομηχανική κάμψη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και τις τελευταίες δεκαετίες παρουσίασε κάποια οικονομική και πολιτιστική επανάκαμψη. Το 1998, εγκαθιδρύθηκε το Κοινοβούλιο της Σκωτίας από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Οι δε Κύπριοι, μετά την άρνηση των ειρηνικών προσπαθειών τους, για ανεξαρτησία από την Μεγάλη Βρετανία, και την Ένωση τους με την Ελλάδα, την οποία ζητούσε η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Κυπριακού λαού (95%), προχώρησαν στην ίδρυση εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης, προκειμένου, να επιτύχουν τον στόχο τους, την γνωστής σε όλους μας, ΕΟΚΑ.

Την 1η Απριλίου 1955, Έλληνες από την Κύπρο και την Ελλάδα, ξεκίνησαν επισήμως απελευθερωτικό αγώνα έναντι των Βρετανών, με σκοπό την ένωση με την Ελλάδα, μέσω της οργάνωσης ΕΟΚΑ, υπό την διοίκηση του στρατηγού Γρίβα-Διγενή.

Ο αγώνας αυτός, μετά από πολλές και ηρωικές μάχες, τερματίστηκε τελικά το 1959, οπότε υπεγράφησαν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Η Κύπρος, κηρύχτηκε ανεξάρτητο κράτος, υπό την «προστασία» της Αγγλίας,  και τις «εγγυήσεις» της Τουρκίας και της Ελλάδας.

Όμως, με τον τρόπο αυτό, η θέληση της πλειονότητας του Κυπριακού Ελληνισμού και ο αγώνας για την ένωση τους με την Ελλάδα, δυστυχώς δεν δικαιώθηκε.

Στην συνέχεια, στις 15 Ιουλίου 1974, εκδηλώθηκε στην Λευκωσία, πραξικόπημα της χούντας της Αθήνας, με σκοπό την ανατροπή του προέδρου της Κύπρου, αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

Ο Νίκος Σαμψών, ανακηρύχθηκε πραξικοπηματικά, με την βοήθεια της Χούντας, νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στις 20 Ιουλίου του ίδιου έτους, εκδηλώθηκε τουρκική εισβολή στην Κύπρο (και με την βοήθεια της τότε Αγγλικής κυβέρνησης, αλλά και των ΗΠΑ, με την βοήθεια και του τότε, υπουργού εξωτερικών της, Χένρυ Κίσσινγκερ).

Σαν αποτέλεσμα της στρατιωτικής επιχείρησης της Άγκυρας, το 37% του Κυπριακού εδάφους, τέθηκε υπό κατοχή και προκάλεσε τον εκπατρισμό, πάνω από 200.000 προσφύγων και σχεδόν 1.619 αγνοούμενων.

Στην εποχή μας, οι μεν Κύπριοι, αντιστάθηκαν στην προσπάθεια πλήρους υποταγής τους και μετατροπής τους σε προτεκτοράτο, μέσω του λεγόμενου «Σχεδίου Ανάν», υπό την προεδρία του Τάσσου Παπαδόπουλου, αν και στις μέρες μας, γίνεται και πάλι προσπάθεια για την επιβολή ενός «νέου Σχεδίου Ανάν», υπό τις ευλογίες του Κύπριου πρόεδρου, Νίκου Αναστασιάδη, και του Τουρκοκύπριου ψευδοπροέδρου,  Μουσταφά Ακιντζί. 

(Για τον λόγο αυτό, οι Κύπριοι, θα πρέπει, να πολεμήσουν με πάθος για την ανεξαρτησία τους, κατά των νέων προδοτικών σχεδίων που ετοιμάζονται για αυτούς, και να μην σταματήσουν τον αγώνα τους, μέχρι την απομάκρυνση του Τουρκικού στρατού, των εποίκων, και την πραγματική ελευθέρια και Επανένωση του νησιού).

Στην Σκωτία, τον Σεπτέμβριο του 2014 μ.Χ., διεξήχθη δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της χώρας. Η πρόταση για ανεξαρτησία καταψηφίστηκε σε ποσοστό 54% και λίγο αργότερα παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Άλεξ Σάλμοντ.

(Οι Άγγλοι, προσπάθησαν και εδώ να φέρουν τον διχασμό στην Σκωτία, ανάμεσα στους οπαδούς και τους αντίπαλους της ανεξαρτησίας της Σκωτίας, όπως ακριβώς έκαναν και σε όλα τα Κυπριακά δημοψηφίσματα για ανεξαρτησία και Ένωση με την Ελλάδα ή πιο πρόσφατα, με το «Σχέδιο Ανάν»).

Όμως, μετά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος του Brexit στην Μεγάλη Βρετανία, το 2016 μ.Χ., οι Σκωτσέζοι σκέφτονται να πραγματοποιήσουν νέο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας (http://www.skai.gr/news/world/article/347583/deutero-dimopsifisma-anexartisias-tis-skotias-provlepei-to-manifesto-tou-snp/), μπαίνοντας ξανά και αυτοί στον «χορό των κρατών προς απόσχιση», στον χάρτη της Ευρώπης-(http://www.triklopodia.gr/%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b1-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b7-%ce%ba/).

Ποια, θα είναι άραγε η συνέχεια, της κοινής σε πολλά σημεία, ιστορικής πορείας των δύο αυτών λαών; Θα αποκτήσουν την λευτεριά και την ανεξαρτησία τους, από τους καταπιεστές τους (Άγγλους ή Τούρκους);

(Αυτή, είναι η ευχή και θέληση κάθε πραγματικού πατριώτη στην Ελλάδα, την Κύπρο, αλλά και στην Σκωτία).

Το μόνο βέβαιο είναι, πως παρά τις πολλές και μεγάλες δυσκολίες, ούτε ο λαός της Κύπρου, ούτε και της Σκωτίας, δεν θα πρέπει να σταματήσουν τις προσπάθειες και τους αγώνες τους για την Ελευθερία τους, μέχρι ότου ο ιστορικός ρους να αλλάξει, και ο ήχος της λευτεριάς ακουστεί ξανά χαρμόσυνα, σε όλη την εδαφική έκταση και στους λαούς τους.