Η ΠΡΩΤΗ ΓΑΛΛΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΠΡΩΤΗ ΓΑΛΛΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια του 16^ου αιώνα, η πανίσχυρη Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Γερμανίας, υπό την ηγεσία του Κάρολου του Ε’ του Κουίντου των Αψβούργων, κυριαρχούσε στην Δυτική Ευρώπη.

Στην διάρκεια της ηγεμονίας του Καρόλου (1519-1558 μ.Χ.), ήταν στην μέγιστη ακμή της, αποτελούμενη από όλα σχεδόν τα εδάφη της σημερινής Γερμανίας, την Αυτοκρατορία της Αυστροουγγαρίας, την Νότια Ιταλία, την Ισπανία, καθώς και εδάφη των Κάτω Χωρών (σημερινά κράτη του Βελγίου, Ολλανδίας και Λουξεμβούργου).

Επίσης, επί της βασιλείας του Καρόλου, η Ισπανία (που ήταν μέρος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας), κατέκτησε το Μεξικό και το Περού, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα, πραγματοποιήθηκε και ο  πρώτος περίπλους της Γης.

Τα εδάφη που ανακαλύφθηκαν (και κατακτήθηκαν) από τους Ισπανούς στην διάρκεια των Ανακαλύψεων, τόσο στην Αφρική, όσο και στην Ασία, αποτέλεσαν μαζί με τις αποικίες στα εδάφη της Ισπανίας στην Λατινική Αμερική, την πανίσχυρη τότε Ισπανική Αυτοκρατορία.

Από τα ισπανικά εδάφη (αποικίες) της Αμερικής, εισέρρεε χρυσός, ασήμι, μπαχαρικά, νέες καλλιέργειες (π.χ. πατάτες) και σκλάβοι («εξαναγκασμένο ανθρώπινο δυναμικό»), από τις κατακτηθέντες  και εύφορες εκτάσεις της Αμερικής στην Ευρώπη, τα οποία χρηματοδότησαν τους πολέμους της Ισπανίας, και την βοήθησαν να γίνει η υπερδύναμη της εποχής.

Χωρίς τα κέρδη αυτά, η άνοδος της Ισπανίας, καθώς και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Γερμανίας, στην κορυφή της δύναμης της Ευρώπης, θα ήταν αδύνατη, μιας και η ίδια η Ισπανία, διέθετε ελάχιστες πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Εκείνη την περίοδο, το βασίλειο της Ισπανίας, λίγο μετά την ενοποίηση του, αντιμετώπιζέ πρόβλημα χρεωκοπίας, λόγω του κόστους των πολέμων της ενοποίησης και αναμένονταν να κηρύξει χρεωκοπία.

Όμως, η ανακάλυψη της Αμερικής και η κατάκτηση των εδαφών της, όπως και τα πλούτη που αυτά της επέφεραν, έδωσε στην Ισπανία την δυνατότητα, όχι μόνο να αποφύγει την χρεωκοπία, αλλά μέσω αυτών, να καταστεί υπερδύναμη.

Από αυτό το σημείο και μετά, το βασίλειο του Καρόλου, το οποίο έχει περιγραφεί ως «η Αυτοκρατορία, στην οποία ο ήλιος δεν δύει ποτέ», κάλυπτε τέσσερα εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα στην Ευρώπη, την Άπω Ανατολή, καθώς και στην Αμερική.

(Το γεγονός, του ότι η τεράστια εισροή χρυσού και αργύρου στην Ευρώπη, προκάλεσε πληθωρισμό, δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα, σε σχέση με τα προβλήματα που ο πλούτος αυτός έλυσε.

Επίσης, η Ανακάλυψη του περίπλου της γης, καθώς και το γεγονός, πως μπορούσε κανείς να φτάσει στην Ασία, μέσω της Αμερικής, προκάλεσε σταδιακά και την παρακμή παλιών ισχυρών δυνάμεων, όπως της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βενετίας.

Αυτό συνέβη, επειδή οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τους δρόμους των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ως ενδιάμεσο εμπορικό σταθμό, προκειμένου να φτάσουν στην Ασία.

Η εξέλιξη αυτή, ήταν κάτι που μείωσε μακροπρόθεσμα, σημαντικά τα κέρδη των Οθωμανών, μιας χάθηκαν τα έσοδα που εισέρρεαν στην Αυτοκρατορία τους, από τους Ευρωπαίους εμπόρους, προκειμένου αυτοί, να λάβουν την άδεια, προκειμένου να περάσουν διάμεσου των εδαφών της και να φτάσουν στην Ασία.

Για τον ίδιο λόγο, έχασαν και οι Βενετοί τον ρόλο και τα έσοδα τους, ως «προωθητών» προϊόντων άλλων Ευρωπαίων στα εδάφη των Τούρκων και στην Ασία, λόγω της μεγάλης γνώσης και εμπειρίας τους στις χώρες αυτές και στις αγορές τους).

Μεγάλο μέρος της βασιλείας του Καρόλου του Ε’ των Αψβούργων, αφιερώθηκε στους Ιταλικούς Πολέμους εναντίον των Γάλλων βασιλέων Φραγκίσκου Α΄ και Ερρίκου Β΄.

Αυτοί, ήταν τελικά στρατιωτικά επιτυχείς για τον Κάρολο, αν και ήταν εξαιρετικά πολυέξοδοι.

Στην νίκη στους πολέμους αυτούς, συντέλεσαν τα μέγιστα οι Ισπανικοί στρατιωτικοί σχηματισμοί των Tercio,  που κάτω υπό την ικανή ηγεσία του μεγάλου Ισπανού στρατηγού, Γκοντζάλο ντε Κόρτντομπα, κατήστησαν πανίσχυροι και σχεδόν αήττητοι στην εποχή αυτή.

Οι δυνάμεις του Καρόλου του Ε’, ανακατέλαβαν το Μιλάνο και την Φρανς-Κοντέ από την Γαλλία, μετά την αποφασιστική νίκη των Αψβούργων στη Μάχη της Παβίας το 1525.

Ο ίδιος ο βασιλιάς της Γαλλίας, Φραγκίσκος ο Α’, τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε στην μάχη αυτή. Απελευθερώθηκε δε, μόνο αφού αναγκάστηκε να δεχθεί μεγάλες εις βάρος του παραχωρήσεις. Όταν όμως επέστρεψε στην Γαλλία, τις αρνήθηκε, λέγοντας ότι αυτές έγιναν υπό την απειλή βίας.

Έτσι, μετά από ανεπιτυχείς επιχειρήσεις και επανειλημμένες ήττες, αναγκάσθηκε να εκχωρήσει στον Κάρολο το Δουκάτο της Βουργουνδίας, καθώς και τα δικαιώματά του επί του Μιλάνου και της Νάπολης.

Οι συνεχείς αυτές ήττες, ώθησαν τον Φραγκίσκο της Γαλλίας, να δημιουργήσει την Γαλλοοθωμανική συμμαχία, προκειμένου να έχει ένα αντίβαρο, αλλά παράλληλα και έναν σύμμαχο ενάντια στον κοινό εχθρό, την Ισπανία, καθώς και την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Γερμανίας.

(Άλλωστε, το γεγονός πως τα εδάφη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Γερμανίας, της Ισπανίας, των Κάτω Χωρών, της Αυτοκρατορίας της Αυστροουγγαρίας και της Νότιας Ιταλίας του Καρόλου, περικύκλωναν την Γαλλία, που είχε καταλάβει και την Βόρεια Ιταλία για ένα διάστημα.

Για τον λόγο αυτό, η Γαλλία, αναζητούσε έναν σύμμαχο, προκειμένου να μπορέσει να απαλλαγεί από τον θανάσιμο αυτό «εναγκαλισμό».

Αρχικά, επιχείρησε να διαπραγματευτεί μια συμμαχία με τον Ερρίκο Η΄ της Αγγλίας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ύστερα, στράφηκε για τον ίδιο λόγο, στον Σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Σουλεϊμάν τον Α΄ τον Μεγαλοπρεπή).

Οι δύο αυτές δυνάμεις (Γαλλία-Τουρκία) συμμάχησαν, και η «συνεννόηση» τους ήταν τόσο «αρμονική», ώστε επιτέθηκαν πολλές φορές από κοινού στον Αυτοκράτορα Κάρολο Ε’ τον Κουίντο.

Με τον τρόπο αυτό, ο Φραγκίσκος, έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος μονάρχης, οποίος σύναψε συμμαχία με τους βάρβαρους, αλλοεθνείς, αλλοθρήσκους και μισητούς σε όλη την Ευρώπη Τούρκους (ακολουθήσαν και άλλοι στην συνέχεια, με κυριότερους τους Γερμανούς), προκαλώντας τον αποτροπιασμό όλων των Ευρωπαίων (ακόμα και των πολιτών της ίδιας του της χώρας.

Το 1542, αντιμετωπίζοντας τον κοινό εχθρό των Αψβούργων, o Φραγκίσκος Α΄, επεδίωξε να ανανεώσει την Γαλλο-Οθωμανική συμμαχία, με αποτέλεσμα ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, να στείλει 100 γαλέρες, υπό την διοίκηση του ναυάρχου του, Χαιρεντίν Μπαρμπαρόσα, προκειμένου να βοηθήσουν τους Γάλλους στην Δυτική Μεσόγειο.

Ο ίδιος ο Μπαρμπαρόσα, λεηλάτησε τις ακτές της Νάπολης και της Σικελίας, πριν φθάσει στην Γαλλία, όπου ο Φραγκίσκος, έκανε την (Γαλλική) Τουλόν ναυτικό επιτελείο του Οθωμανού ναυάρχου, προκείμενου αυτός, μέσω αυτής, να μπορεί να λεηλατεί ανενόχλητος, τα ευρωπαϊκά εδάφη του Καρόλου του Ε’ στην Μεσόγειο (σε Ιταλία, Ισπανία, ακόμα και Γαλλία).

Στην ίδια εκστρατεία, ο Μπαρμπαρόσα προσέβαλε και κατέλαβε την Νίκαια της Γαλλίας (που τότε άνηκε στον Κάρολο) το 1543. Το 1544, μια ειρήνη μεταξύ Φραγκίσκου Α΄ και Κάρολου Ε΄, έθεσε προσωρινά τέρμα στην συμμαχία μεταξύ Γαλλίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στα 1524, ο Φραγκίσκος, υποστήριξε τους κατοίκους της Λυών που ήθελαν να χρηματοδοτήσουν την εκστρατεία του Τζιοβάνι ντε Βερατζιάνο στην Βόρεια Αμερική, αποζητώντας εκτάσεις γης με πλούσια φυσικά αγαθά για το Γαλλικό στέμμα.

Παράλληλα, έστειλε το 1534, τον Ζακ Καρτιέ, προκειμένου να εξερευνήσει τον ποταμό Άγιο Λαυρέντιο στο Κεμπέκ, όπου βρήκε μεγάλες ποσότητες χρυσού και άλλων ακριβών μετάλλων (οι οποίες βοήθησαν σημαντικά οικονομικά την Γαλλία.

Την εποχή εκείνη, ο αντίπαλος του Καρόλου του Ε’, Σουλεϊμάν ο Α΄ ο Μεγαλοπρεπής, κατέκτησε την Ουγγαρία το 1526, αφού νίκησε τους Ούγγρους στην Μάχη του Μοχάτς. Παρόλα αυτά, η Οθωμανική προέλαση ανακόπηκε, όταν οι Τούρκοι απέτυχαν να καταλάβουν την Βιέννη το 1529.

Με μια ενισχυμένη φρουρά 16.000 ανδρών οι Αυστριακοί κατάφεραν στον Σουλεϊμάν την πρώτη του ήττα, βάζοντας τους σπόρους ενός σκληρού ανταγωνισμού Οθωμανών – Αψβούργων, που διήρκεσε μέχρι τον 20ό αιώνα.

Ακολούθησε ο πόλεμος, μεταξύ Σουνιτών Οθωμανών Τούρκων και Σιιτών Σαφαβιδών Περσών.

Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει τρεις εκστρατείες κατά του Σάχη (Αυτοκράτορα) των Περσών, προκειμένου να ανακαταλάβει την Βαγδάτη και να επιβεβαιώσει με τον τρόπο αυτό, την ιδιότητα του, ως ηγέτη του Ισλαμικού κόσμου και νόμιμο διάδοχο των Αββασιδών Χαλίφηδων.

Ο πόλεμος οδηγήθηκε σε στασιμότητα, από την οποία κανείς στρατός δεν είχε κάποιο σημαντικό κέρδος. Το 1554 υπογράφτηκε ένας διακανονισμός που τερμάτισε τις Ασιατικές εκστρατείες του Σουλεϊμάν.

Και στην εποχή μας, έχουμε για άλλη μία φορά, έχουμε στην Ευρώπη, την άνοδο μιας «νέας», ανηλεής και πανίσχυρης «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/10/blog-post_23.html) της ΕΕ, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, και συγκεκριμένα των Μέρκελ-Σόμπλε. 

Στην διάρκεια της ηγεμονίας αυτών, η ΕΕ έφτασε στην μέγιστη εδαφική ακμή της, αποτελούμενη από όλα σχεδόν τα εδάφη της σημερινής Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, των Κάτω Χωρών (σημερινά κράτη του Βελγίου, Ολλανδίας και Λουξεμβούργου), καθώς και όλης της Δυτικής, Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης.

Επίσης, υπό την ηγεσία των Μέρκελ-Σόμπλε, η Γερμανία, προσπάθησε να αποκτήσει τα πλούτη (πετρέλαια) της Μέσης Ανατολής (http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%83-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%89%ce%bd-%ce%b9%ce%b4e%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%89%ce%bd/), πιστεύοντας πως μέσω αυτών, θα γίνει πανίσχυρη, χρηματοδοτώντας τους πολέμους και τις πολιτικές της.

Χωρίς τα κέρδη αυτά, η άνοδος της Γερμανίας, στην κορυφή της δύναμης της Ευρώπης, θα ήταν αδύνατη, μιας και η ίδια, διέθετε ελάχιστες πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Λίγες δεκαετίες μετά την ενοποίηση της Γερμανίας την δεκαετία του 1990, αυτή αντιμετώπιζέ μεγάλα οικονομικό προβλήματα, λόγω του κόστους της ενοποίησης και αναμένονταν για πολλούς να κηρύξει χρεωκοπία.

Όμως, ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός των Γερμανών, για την κατάκτηση όλης της Ουκρανίας-(http://www.triklopodia.gr/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%bf/), καθώς και των εδαφών της Μέσης Ανατολής, μαζί με τα σχέδια που έγιναν για την ίδρυση πετρελαϊκών αγωγών εκεί (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/07/21-7-2017.html), αλλά και τα πλούτη που αυτοί θα της επέφεραν, πίστευαν πως θα τους έδιναν την δυνατότητα, όχι μόνο να αποφύγουν την χρεωκοπία, αλλά μέσω αυτών, να καταστούν υπερδύναμη.

Για τον ίδιο λόγο, η Γερμανία προχώρησε στην μετατροπή της ΕΟΚ σε ΕΕ (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80/), προκειμένου μέσω αυτής και των πολίτικων που επέβαλε πρώτα στην ίδια (Ατζέντα 2010 του καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ) και αργότερα στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μνημόνια), να καταφέρει να «ξανακερδίσει» (με άθλιο και εντελώς τοκογλυφικό τρόπο, μίζες, ψέματα και εκβιασμούς (http://www.triklopodia.gr/%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%bc%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b5%cf%83-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%be%ce%b5%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b5%cf%83/, http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%b1%cf%83-%ce%b1%cf%80%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b5/) τα χρήματα αυτά, καθώς και την ηγεμονία της Ευρώπης.

(Η μνημονιακή οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε στις χώρες της ΕΕ, τους προκάλεσε πληθωρισμό, κάτι που δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα για την Γερμάνια, σε σχέση με τον πλούτο που αυτή κέρδισε μέσω αυτής).

Την ίδια περίοδο, οι Γερμανοί υπέταξαν πλήρως (πολιτικά και οικονομικά) και τους Γάλλους ηγέτες (Σαρκοζί, Ολάντ, Μακρόν), και τους ανάγκασαν να δεχθούν μεγάλες εις βάρος τους παραχωρήσεις (μεγάλες οικονομικές περικοπές στην χώρα και μνημόνια).

Παράλληλα, οι Γάλλοι πρόεδροι (Σαρκοζί, Ολάντ, Μακρόν) μετά τις συνεχείς ήττες τους, συμμάχησαν με την Τουρκία του Ερντογάν, προκειμένου να επεκτείνουν την επιρροή τους στην Μέση Ανατολή.

Η πρότερη δε προσπάθεια συμμαχίας Γαλλίας-Μεγάλης Βρετανίας που επιχείρησε ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ με τον Βρετανό πρωθυπουργό Κάμερον, απέτυχε.

Ταυτόχρονα όμως, η Γερμανία, βρίσκεται σε σύγκρουση με την Τουρκία (http://www.gazzetta.gr/plus/article/1113520/se-metopiki-sygkroysi-germania-kai-toyrkia), κάτι που θα την αναγκάσει να διαλέξει πλευρά, αν αυτή φτάσει στα άκρα.

(Το πιθανότερο είναι, όπως ακριβώς και οι πρόγονοι τους, να πάρουν το μέρος της Γερμανίας, όπως έκανε στο παρελθόν και ο Γάλλος βασιλιάς Φραγκίσκος ο Α’, συνάπτοντας τελικά ειρήνη και συμμαχία με τον Αυτοκράτορα Κάρολο τον Ε’ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Γερμανίας).

Υπάρχουν όμως, και αλλά προβλήματα με τους Τούρκους, οι οποίοι επιτρέπουν την εισβολή λαθρομεταναστών στην ΕΕ, αλλά και στην Ελλάδα-(http://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%cf%89%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%bd%cf%84-%ce%b1%ce%bb%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b9%ce%bc%cf%80%cf%81/).

Τέλος, τα τελευταία εφτά χρονιά, μαίνεται ένας άγριος πόλεμος στην Μέση Ανατολή (θρησκευτικός, οικονομικός κ.λ.π.-http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%b9%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%83-%cf%84%ce%b6%ce%b9/), μεταξύ Σουνιτών (Σαουδικής Αραβίας-Κατάρ-Τούρκων) και Σιιτών Περσών.

Ο Ερντογάν, ο οποίος νομίζει πως είναι ο «νέος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής», απέτυχε (όπως και η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ) στην εκστρατεία που έκανε κατά των Ιρανών, προκειμένου να επιβεβαιώσει, την ιδιότητα του, ως ηγέτη του Ισλαμικού κόσμου και νόμιμο διάδοχο των Αββασιδών Χαλίφηδων (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/07/game-of-thrones.html,http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%84%ce%b6%ce%b9%cf%87%ce%b1%ce%bd%cf%84-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%86%ce%b7%ce%b4%cf%89%ce%bd-%cf%84/, http://www.triklopodia.gr/%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b5%cf%83-%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%83-%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b9%ce%ba%cf%89%ce%bd-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%cf%83/), αλλά και για την ίδρυση του πετρελαϊκού αγωγού που σχεδίαζαν (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/07/blog-post_12.html,
http://agiotokos-kappadokia.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CF%89-%CE%AE%CF%80%CE%B9%CE%B1%CF%82/).

Ο πόλεμος αυτός, έχει οδηγηθεί από την στασιμότητα, σε μία κατάσταση στην οποία, ο μισθοφορικός στρατός της  Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, ο ISIS, όχι μόνο δεν έχει κάποιο σημαντικό κέρδος, αλλά ηττάται σε όλα τα μέτωπα.

Θα έχει άραγε η Τουρκία και σύμμαχοι της (Σαουδική Αραβία-Κατάρ), το ίδιο τέλος που είχε μακροπρόθεσμα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, μετά τον θάνατο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς; Άγνωστο, αλλά η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται για άλλη μία φορά.

Και μόνο οι άφρονες ηγέτες δεν θα πάρουν μαθήματα από αυτή, αλλά θα οδηγήσουν τις χώρες στην ίδια αβυσσαλέα καταστροφή, που τις οδήγησαν οι προκάτοχοι τους παλαιοτέρα. Και όπως είναι γνωστό, πως το «δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού».