ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΣΥΝΕΒΑΛΛΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΛΒΙΝΙ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΣΥΝΕΒΑΛΛΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΛΒΙΝΙ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην διάρκεια της ιστορίας, έχουν παρατηρηθεί πολλές και εντυπωσιακές ομοιότητες πολιτικών προσώπων και γεγονότων, τα οποία επηρέασαν και καθόρισαν σημαντικά την ιστορία της ανθρωπότητας.

Δυο από αυτές τις προσωπικότητες, των οποίων ο βίος έχει πολλές ομοιότητες (αλλά φυσικά και κάποιες διάφορες), ήταν ο δικτάτορας της Ρώμης Σύλλας και ο Ιταλός φασίστας δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι.

Ο Σύλλας, γεννήθηκε στην Ρώμη από μια οικογένεια ξεπεσμένων ευγενών, οι οποίοι είχαν φτωχύνει, και πέρασε αρχικά δύσκολα παιδικά χρονιά μέχρι να ενηλικιωθεί και να αναδειχθεί τελικά μέσω της καριέρας του στον στρατό. 

Αντίστοιχα, ο Μουσολίνι γεννήθηκε στην περιοχή Ρωμάνια της Ιταλίας από έναν φτωχό σιδερά και μια δασκάλα, και πέρασε αρχικά δύσκολα παιδικά χρονιά μέχρι να ενηλικιωθεί και να αναδειχθεί μέσω της καριέρας του στην δημοσιογραφία, καθώς και της θητείας του στον στρατό κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Σύλλας, αρχικά υποστήριζε τα λαϊκά αιτήματα των άπορων αγροτών προκειμένου να κερδίσει την λαϊκή ψήφο και να εκλεγεί τελικά ύπατος, ενώ υπήρξε και για ένα διάστημα και υπαρχηγός του Μάριου, του ηγέτη του λαϊκού κόμματος, πριν τελικά στραφεί εναντίον του και γίνει ο μεγαλύτερος εχθρός του.

Ο Μουσολίνι από την πλευρά του, οντάς αρχικά μέλος των Σοσιαλιστών,  αρχικά υποστήριζε τα λαϊκά αιτήματα των άπορων αγροτών και εργατών προκειμένου να κερδίσει την λαϊκή ψήφο και να εκλεγεί τελικά βουλευτής.

Παράλληλα ο ίδιος υπήρξε και για ένα διάστημα και σημαντικό μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος, καθώς και αρχισυντάκτης της εφημερίδας του, πριν τελικά στραφεί εναντίον του και γίνει ο μεγαλύτερος εχθρός του, ιδρύοντας στην συνέχεια τον φασισμό.

Ο Σύλλας κατάφερε τελικά να ανέλθει στην εξουσία χάρις στην επιτυχημένη καριέρα του στον στρατό, όπου και αναδείχθηκε στους νικηφόρους πολέμους όπου έλαβε μέρος (τον πόλεμο του Ιουγούρθα και κυρίως τον λεγόμενο και «Συμμαχικό-κοινωνικό πόλεμο»-https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BF-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B5/), κερδίζοντας δύναμη και καταφέρνοντας τελικά να εκλεγεί ύπατος.

Όμως, στην συνέχεια, λόγω της διαμάχης του με τον Μάριο, όταν κινδύνευσε να χάσει την εξουσία που μόλις είχε αποκτήσει (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF/#), λόγω και της έντονης πολιτικής βίας των αντιπάλων του (και του ιδίου φυσικά), αποφάσισε να προελάσει παράνομα με τον στρατό και τους οπαδούς προς την Ρώμη και να καταλάβει την εξουσία της με την βία (δυο φορές, το 88 και 82 π.Χ.).

Όταν κατάφερε τελικά τον στόχο του αυτό (και ύστερα από εάν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο), ο ίδιος ανακηρύχθηκε δικτάτορας με απεριόριστες εξουσίες, και άρχισε να διώκει τους πολιτικούς του αντιπάλους, διέλυσε το αντίπαλο κόμμα των λαϊκών, ενώ προέβη σε εξορίες και εκτελέσεις χιλιάδων πολιτικών του αντιπάλων (τις λεγόμενες προγραφές).

Αντίστοιχα, ο Μουσολίνι, κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία χάρις στην φήμη που απέκτησε υπηρετώντας στον στρατό τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και αναδείχθηκε, κερδίζοντας δύναμη και καταφέρνοντας τελικά να εκλεγεί μεταπολεμικά βουλευτές, έχοντας ιδρύσει πιο πριν το φασιστικό κόμμα.

Όμως, στην συνέχεια, λόγω της διαμάχης του με τους σοσιαλιστές, όταν κινδύνευσε να χάσει την προοπτική της εξουσίας (http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_68.html, http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/10/blog-post_866.html), λόγω και της έντονης πολιτικής βίας των αντιπάλων του (και του ιδίου φυσικά), αποφάσισε να προελάσει παράνομα και τους οπαδούς προς την Ρώμη και να καταλάβει την εξουσία της με την βία, με την λεγομένη «πορεία προς την Ρώμη» το 1922 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_23.html, http://alophx.blogspot.com/2018/07/blog-post.html).

Όταν κατάφερε τελικά τον στόχο του αυτό, ο ίδιος ανακηρύχθηκε τελικά δικτάτορας το 1925 με απεριόριστες εξουσίες (Ντούτσε), και άρχισε να διώκει τους πολιτικούς του αντιπάλους, διέλυσε όλα τα αντίπαλα κόμματα, ενώ προέβη σε εξορίες και εκτελέσεις χιλιάδων πολιτικών του αντιπάλων.

Στην συνέχεια, ο Σύλλας ακολούθησε μια επεκτατική πολιτική, πολεμώντας τους εχθρούς του στην Αφρική (Λιβύη-https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CF%85%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83/), Μικρά Ασία (οι λεγόμενοι Μιθριδατικοί πόλεμοι-https://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post.html) και Ιβηρία (πόλεμος με τον Σερτώριο-https://en.wikipedia.org/wiki/Pompey).

Επίσης ο ίδιος, σύντομα ξέχασε όλες τις υποσχέσεις που αρχικά είχε δώσει στον λαό και προδίδοντας τον, σύντομα  στράφηκε σύντομα προς τους αριστοκράτες και τους πλούσιους (αριστοκράτες, γαιοκτήμονες, Ιππείς, Συγκλητικούς), με τους οποίους και συμμάχησε πολιτικά, ψηφίζοντας ένα σωρό νομούς υπέρ τους και κατά του λαού, και επιβάλλοντας τους με την βία του σπαθιού.

Όμως ο Σύλλας, έκανε το λάθος να μην διαλύσει πλήρως όλες τις αντίπαλες εξουσίες (την Σύγκλητο και το δημαρχικό αξίωμα), ένα μοιραίο λάθος, για το οποίο ο ίδιος στην συνέχεια θα μετάνιωνε πικρά.

Στην συνέχεια, ο Μουσολίνι ακολούθησε μια επεκτατική πολιτική, καταλαμβάνοντας εδάφη στην Αφρική (Λιβύη, Αιθιοπία, Σομαλία), Αλβανία, Ελλάδα (προσωρινή κατάληψη Κέρκυρας από Ιταλούς-https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B5%CF%83/, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_27.html) και εμπλεκόμενος επίσης στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_47.html, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2017/10/blog-post_6.html).

Επίσης ο ίδιος, σύντομα ξέχασε όλες τις υποσχέσεις που αρχικά είχε δώσει στον λαό και προδίδοντας τον, σύντομα  στράφηκε σύντομα προς τους τραπεζίτες και τους πλούσιους (γαιοκτήμονες, Βιομήχανους, καριερίστες πολιτικούς), με τους οποίους και συμμάχησε πολιτικά, ψηφίζοντας ένα σωρό νομούς υπέρ τους και κατά του λαού, και επιβάλλοντας τους με την βία του σπαθιού.

Όμως ο Μουσολίνι, έκανε το λάθος να μην διαλύσει πλήρως όλες τις αντίπαλες εξουσίες (τον βασιλιά, τους ισχυρούς, καθώς και την πολιτική δύναμη του πάπα της Ρώμης), ένα μοιραίο λάθος, για το οποίο ο ίδιος στην συνέχεια θα μετάνιωνε πικρά.

Έτσι, όταν ο στρατός του Σύλλα, υπό τον Πομπήιο άρχισε να έχει συνεχείς πολεμικές επιτυχίες στην Αφρική (Λιβύη), όλοι σχεδόν οι στρατιώτες του άρχισαν να ακολουθούν τον Πομπήιο και να ζητούν από αυτόν να προελάσει προς την Ρώμη και να ρίξει τον τυραννικό δικτάτορα Σύλλα από την εξουσία σχεδόν στασιάζοντας (http://alophx.blogspot.com/2018/12/blog-post.html).

Ο Πομπήιος από την πλευρά του, αν και δεν έπραξε ότι του ζητούσε ο στρατός εισήλθε με αυτόν στην Ρώμη και διεξήγαγε στρατιωτικό θρίαμβο πάρα την απαγόρευση του Σύλλα και όταν αυτός διαμαρτυρήθηκε ο ίδιος του απάντησε με περιφρόνηση: «Όλοι ακολουθούν τον ανερχόμενο αστέρα και όχι τον διάττοντα».

Στην συνέχεια, ξέσπασε η επανάσταση του Σερτώριου, την οποία ο Σύλλας δεν κατάφερε να καταπνίξει, ενώ την ίδια στιγμή, υπό την πίεση της Συγκλήτου, της έντονης αρρώστιας του και την απειλή του στρατού ότι θα τον ρίξει, ο Σύλλας αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμα του δικτάτορα και να αποσυρθεί στα κτήματα του στην Καμπανία το 79 π.Χ., όπου πέθανε ύστερα από ένα έτος από την αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε.

Αντίστοιχα, όταν ο στρατός του Μουσολίνι, άρχισε να έχει συνεχείς πολεμικές αποτυχίες στον Β’ Παγκόσμιο στην Αφρική (Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο) και στην Ευρώπη (Γαλλία, Βαλκάνια), όλοι σχεδόν οι στρατιώτες του άρχισαν να παύουν να τον ακολουθούν (και ο λαός).

Στην συνέχεια, λόγω της απόβασης των Συμμάχων στην Σικελία, την οποία ο πολύ άρρωστος Μουσολίνι δεν κατάφερε να αποτρέψει, υπό την πίεση του βασιλιά, του στρατού και του πάπα της Ρώμης, ο Μουσολίνι αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμα του δικτάτορα και συνελήφθη.

Αργότερα δραπέτευσε με την βοήθεια των Γερμανών και προσπάθησε να επαναδημιουργήσει με την βοήθεια τους το φασιστικό κράτος στην Βόρεια Ιταλία (το 1943), αλλά μετά από δυο έτη (και ύστερα από έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο), συνελήφθη από τους παρτιζάνους και εκτελέστηκε.

Αμέσως μετά τον θάνατο του Σύλλα και την κατάργηση της δικτατορίας του, επανήλθε στην Ρώμη το διεφθαρμένο Συγκλητικό σύστημα της εκτενής πολιτικής βίας, της διαφθοράς, του νεποτισμού, καθώς και της συνεχής κοινωνικής και οικονομικής καταπίεσης των φτωχών από τους πλούσιους.

[Πιο πριν ο ίδιος ο Σύλλας είχε συγγράψει την βιογραφία του, δίνοντας την δική του εκδοχή για τα γεγονότα που συνέβησαν].

Η κατάσταση αυτή διήρκησε για 34 έτη μετά τον θάνατο του (78-44 π.Χ.) και εν μέσω αυτής αναδείχθηκαν νέοι αδίστακτοι πολιτικοί δημαγωγοί (Καίσαρας, Πομπήιος-Κλώδιος, Κράσσος), οι οποίοι μάχονταν ή συμμαχούσαν σε τριανδρίες μεταξύ τους για την υπέρτατη εξουσία, προσπαθώντας όλοι να καταστούν δικτάτορες της Ρώμης (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_54.html).

Επίσης, τα άτομα αυτά, δεν δίστασαν να συνεργαστούν με τους απογόνους του δικτάτορα Σύλλα, με τους οποίους συμμάχησαν πολιτικά και ανέδειξαν, ενώ ταυτόχρονα έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν την ψήφο του λαού και να ανέλθουν στην εξουσία. Ταυτόχρονα όμως συμμάχησαν και αυτοί με τους πλούσιους για να επιτύχουν τον στόχο τους αυτό.

Οι ίδιοι ταυτόχρονα προέβησαν σε πολέμους στο εξωτερικό (π.χ. στην Γαλατία και για τα πλούσια χρυσωρυχεία της), ενώ παράλληλα απέκρουσαν επιτυχώς με τον στρατό τους και βίαιες εισβολές βάρβαρων (π.χ. ο Καίσαρας των Γερμανών του Αριόβιστου).

Τελικά, μετά από πολλές διαμάχες, συνωμοσίες (π.χ. την συνωμοσία του Κατιλίνα), πολιτικές δολοπλοκίες και πολέμους, επικράτησε τελικά στην διαμάχη ο Καίσαρας, ο οποίος, αφού «Διέβη τον Ρουβίκωνα» (http://alophx.blogspot.com/2018/06/blog-post_1.html), προέλασε προς την Ρώμη, την κατέλαβε, ανακηρύχθηκε δικτάτορας.

Ύστερα, αφού νίκησε στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε τον Πομπήιο απέκτησε την απολυτή εξουσία που επιδίωκε και μόνο η δολοφονία του, ύστερα από μόλις 4 έτη εξουσίας, τον απέτρεψε να γίνει ο πρώτος Αυτοκράτορας της Ρώμης, θέση την οποία κατέλαβε τελικά ο μικρανεψιός και διάδοχος του Οκταβιανός, ανακηρυσσόμενος στην συνέχεια «Αύγουστος» (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_54.html).

Αντίστοιχα, αμέσως μετά τον θάνατο του Μουσολίνι και την κατάργηση της δικτατορίας του, επανήλθε στην Ιταλία το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της εκτενής πολιτικής βίας, της διαφθοράς, του νεποτισμού, καθώς και της συνεχής κοινωνικής και οικονομικής καταπίεσης των φτωχών από τους πλούσιους.

[Πιο πριν ο ίδιος ο Μουσολίνι είχε συγγράψει τα ημερολόγια του, δίνοντας σε αυτά την δική του εκδοχή για τα γεγονότα που συνέβησαν].

Η κατάσταση αυτή διήρκησε για 71 έτη μετά τον θάνατο του (1945-2016 μ.Χ.) και εν μέσω αυτής αναδείχθηκαν νέοι αδίστακτοι πολιτικοί δημαγωγοί (Σαλβίνι, Γκρίλο-Ντι Μάιο, Μπερλουσκόνι-http://alophx.blogspot.com/2016/11/blog-post_37.html), οι οποίοι μάχονταν ή συμμαχούσαν σε τριανδρίες μεταξύ τους για την υπέρτατη εξουσία, προσπαθώντας όλοι να καταστούν ηγέτες της Ιταλίας (http://alophx.blogspot.com/2017/09/20.html).

Επίσης, τα άτομα αυτά, δεν δίστασαν να συνεργαστούν με τους απογόνους του δικτάτορα Μουσολίνι, με τους οποίους συμμάχησαν πολιτικά και ανέδειξαν, τοποθετώντας τους παράλληλα και στα ψηφοδέλτια τους, ενώ ταυτόχρονα έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν την ψήφο του λαού και να ανέλθουν στην εξουσία. Ταυτόχρονα όμως συμμάχησαν και αυτοί με τους πλούσιους για να επιτύχουν τον στόχο τους αυτό.

Οι ίδιοι ταυτόχρονα έλαβαν μέρος σε πολλούς πολέμους στο εξωτερικό (π.χ. στο Ιράκ και την Λιβύη για τα πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα των κρατών αυτών), ενώ παράλληλα εμπόδισαν επιτυχώς με τον στρατό τους και παράνομες απόπειρες λαθρομετανάστευσης στα εδάφη του (π.χ. ο Σαλβίνι τους λαθρομετανάστες από την Αφρική).

Τελικά, μετά από πολλές διαμάχες, συνωμοσίες (π.χ. το σκάνδαλο της μασονικής Στοάς P2 για πραξικόπημα στην Ιταλία το 1981) και πολιτικές δολοπλοκίες, φαίνεται ότι επικρατεί τελικά στην διαμάχη αυτή ο Σαλβίνι.

Ο οποίος για κάποιους, ως ένας «νέος Καίσαρας» (http://alophx.blogspot.com/2016/11/blog-post_27.html), θα διαβεί «Διέβη τον Ρουβίκωνα» (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_23.html) κατά των συμμάχων του, το κόμμα των «Πέντε Αστέρων», μετά από ένα πιθανότατα επιτυχέστατο αποτέλεσμα του κόμματος του στις ευρωεκλογές, προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές στην Ιταλία.

Σε αυτές, είναι πάρα πολύ πιθανό να τις κερδίσει με τους δεξιούς συμμάχους του (Μπερλουσκόνι και Μελόνι) με μεγάλη πλειοψηφία, γενόμενος με τον τρόπο αυτό ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός.

Και κερδίζοντας επίσης την πλειοψηφία σε Βουλή και Γερουσία και στην συνέχεια συγκεντρώνοντας όλες τις εξουσίες στα χεριά του πρωθυπουργού, κάτι που έχει να συμβεί στην Ιταλία από το 1945 και τον θάνατο του Μουσολίνι, από τον φόβο πως ένας πρωθυπουργός με τόσες εξουσίες, μπορεί να θελήσει όπως ο Μουσολίνι να ανακηρυχθεί και αυτό δικτάτορας της Ιταλίας (http://alophx.blogspot.com/2018/03/1921-2018.html).

Θα είναι άραγε αυτό το πολιτικό μέλλον της Ιταλίας; Τίποτε δεν είναι απίθανο, αλλά μόνο η ορθή γνώση της ιστορίας και η επαγρύπνηση των λαών μπορεί να αποτρέψει την επανάληψη στο μέλλον πολλών δυσάρεστων καταστάσεων του παρελθόντος.