Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ
ΜΟΓΓΟΛΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Ως
γνωστόν, οι Μογγόλοι ενώθηκαν τον 13ο αιώνα, και συγκεκριμένα το
1206, όταν οι Μογγολικές φυλές ενώθηκαν υπό την ηγεσία του Τζένκινς Χαν το
1206, δημιουργώντας ένα ενιαίο κράτος, στο οποίο ο Αυτοκράτορας (Χαν) και είχε
απόλυτη εξουσία.
Αρχικά
ο Τσένγκινς Χαν κατέλαβε το Πεκίνο κι ύστερα επιτέθηκε προς την Κεντρική Ασία, καταλαμβάνοντας
την Μπουχάρα και την Σαραμακάνδη. Στην συνέχεια επιτέθηκε και κατέλαβε την Αυτοκρατορία
του Μοχάμεντ Σαχ στο Ιράν, ενώ ο στρατός του έφτασε μέχρι και την Ρωσία.
Ακολούθως,
τμήματα του στρατού του Τσένγκινς Χαν, έφτασαν ως την Ευρώπη και την Μέση
Ανατολή, ως προπομποί των εξίσου αιματηρών εισβολών που έκαναν αργότερα οι
απόγονοι του.
Ο
Τζένκινς Χαν πέθανε αφού νίκησε ολοκληρωτικά το βασιλιά της βορειοδυτικής Κίνας,
πέφτοντας από το άλογο του και σπάζοντας τα κοκάλα του, ενώ τον έπιασε ταυτόχρονα
και ένας έντονος πυρετός.
Στο
απόγειό της, η Αυτοκρατορία των Μογγόλων κάλυπτε περίπου 26.000.000 km2,
δηλαδή το 1/5 της Γης, όντας η μεγαλύτερη σε μέγεθος (και συνεχόμενη) Αυτοκρατορία
στην ιστορία. Ο δε πληθυσμός που κατοικούσε στην Μογγολική Αυτοκρατορία έφτανε τότε
σχεδόν τα 100.000.000.
Οι
πόλεμοι που έλαβαν μέρος στην Ανατολή για την επέκταση της Αυτοκρατορίας, θα
μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένας Αρχαίος Παγκόσμιος Πόλεμος, καθώς οι Μογγόλοι
αντιμετώπισαν υπερδυνάμεις του τότε καιρού, από την Ασία, την Ευρώπη και την
Αφρική, και οι νεκροί στις Μογγολικές κατακτήσεις έφταναν τεράστιους αριθμούς
(30.000.000-60.000.000).
Συγκεκριμένα,
μετά τον θάνατο του Τσένγκινς Χαν, η Αυτοκρατορία του χωρίστηκε στα τέσσερα, αφού
την μοίρασε στους τέσσερις γιους του. Όλοι τους, συνέχισαν με την ίδια μανία
τις κατακτήσεις του πατέρα τους.
Έτσι,
οι στρατιές του Σουμποτάι και του Μπατού Χαν, εισέβαλαν με μανία στην Ρωσία, καταλαμβάνοντας
πολλά Ρωσικά κρατίδια και αναγκάζοντας τον μεγάλο Ρώσο ηγέτη Αλέξανδρο Νιέφσκι
να γίνει φόρου υποτελής τους.
Στην
συνέχεια, οι Μογγόλοι εισέβαλαν στην Ευρώπη, σαρώνοντας τους Πολωνούς, την Αγιά
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Γερμανίας, τους Ούγγρους και τους Βουλγάρους, και μόνο
ο θάνατος του ανώτατου Χαν Ογκοντάι, και η επιστροφή του Μπατού και του Σουμποτάι
στην Μογγολία με τον στρατό τους για την εκλογή ενός νέου στην θέση του στην
πρωτεύουσα των Μογγόλων, την Καρακορούμ, έσωσε τότε την Δυτική Ευρώπη από την εισβολή
αυτών.
Στην
Μέση Ανατολή, ο Χουλαγκού του Ιλχανάτου, εισέβαλε και κατέλαβε με τις ορδές του
την Βαγδάτη, εξοντώνοντας τον Αββασίδη Χαλίφη και σφάζοντας όλον τον πληθυσμό αυτής, ενώ κατέλαβε και την Δαμασκό
και έφτασε με τον στρατό του ως τα Αιγυπτιακά σύνορα.
[Στην
δε Μέση Ανατολή, ο ισλαμικός κόσμος τότε ήταν χωρισμένος σε πολλά αντιμαχόμενα μεταξύ
τους κρατίδια, υπήρχαν ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες (π.χ. οι Ασσασινοί), οι Σουνίτες
αντιμαχόταν τους Σιίτες Μουσουλμάνους (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_78.html), ενώ επίσης στην περιοχή της Παλαιστίνης
υπήρχε το δυτικό κράτος-προγεφύρωμα του Λατινικού Βασίλειου της Ιερουσαλήμ (γνωστό
και ως Ούτρεμερ).
Την ίδια περίοδο καταλήφθηκε από
τους Μογγόλους του Χουλαγκού η Βαγδάτη, ενώ οι Ορθόδοξοι της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας και της Ρωσίας, διώκονταν άγρια από τους Σταυροφόρους του πάπα
και τους Γερμανούς (με στρατιωτικές εισβολές και Σταυροφορίες)].
Ο
δε Κουμπλάι Χαν, ο διάσημος Χαν που συνάντησε ο Μάρκο Πόλο, ο οποίος κυβερνούσε
τότε την Κίνα (η Μογγολική δυναστεία της Κίνας ονομαζόταν τότε Γιουάν και
έκαναν πρωτεύουσα τους το Χάνμπαλικ, το σημερινό Πεκίνο αντί της παλιάς
πρωτεύουσας των Μογγόλων, Καρακορούμ), εισέβαλε και κατέλαβε την Νοτιοανατολική
Ασία (π.χ. Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ).
Ο
ίδιος επίσης προσπάθησε δυο φορές να καταλάβει με τεράστιο στρατό και στόλο την
Ιαπωνία, αλλά απέτυχε και στις δυο.
Οι
δε Μογγόλοι ηγεμόνες και στρατιώτες, όντας ολιγάριθμοι σε σχέση με τους λαούς
που κατέλαβαν, είτε αφομοιώθηκαν από αυτούς, είτε εκδιώχθηκαν. Έτσι, ενώ φαινόταν
ότι η Μογγολική Αυτοκρατορία χάθηκε για πάντα, εμφανίστηκε στην Κεντρική Ασία ο
διαβόητος Τιμούρ Λενκ (ο γνωστός σε όλους μας Ταμερλάνος).
Αυτός
ξεκινώντας από την σημερινή Σαραμακάνδη του Ουζμπεκιστάν, κατέλαβε όλα τα εδάφη
που κατέλαβε ο Τσένγκινς Χαν, εισέβαλε και κατέλαβε επίσης το Ιράκ, την Συρία,
το Ιράν, την Ινδία, τα κράτη του Καυκάσου, νίκησε και συνέλαβε τον Οθωμανό Σουλτάνο
Βαγιαζήτ, ενώ πέθανε από πυρετό λίγο πριν αρχίσει την εισβολή του στην Κίνα. Αμέσως
Μέτα τον θάνατο του, η Αυτοκρατορία του διαλύθηκε.
[Την μέρα δε της εισβολής των Γερμανών του
Χίτλερ στην ΕΣΣΔ του Στάλιν, συνέβη ένα περίεργο περιστατικό: Σοβιετικοί
αρχαιολόγοι είχαν ανοίξει τον τάφο του επίσης Μογγόλου κατακτητή, του
Ταμερλάνου, υπευθύνου για τον θάνατο δεκαεφτά εκατομμυρίων ανθρώπων.
Στον
τάφο του βρήκαν μια επιγραφή που έγραφε: «σε αυτόν που θα ανοίξει τον τάφο μου,
θα έρθει μια κατάρα χειρότερη από μένα, ενώ οι δαίμονες του πολέμου θα
επιπέσουν στην χώρα του».
Και
όντως, την μέρα που άνοιξε ο τάφος (22 Ιουνίου του 1941), οι Γερμανοί,
εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ, στην οποία σκοτώθηκαν από τον Χίτλερ και τους στρατιώτες
του είκοσι πέντε εκατομμύρια άνθρωποι (οκτώ περισσότερα από όσα είχε σκοτώσει ο
Ταμερλάνος), και πράγματι, στην χώρα αυτή επέπεσε ανήλεης πόλεμος και μια
συμφορά χειρότερη του Ταμερλάνου (ο Χίτλερ).
Όμως,
ο Ταμερλάνος είχε παντρευτεί μια απόγονο του Τσένκγκινς Χαν. Από αυτήν καταγόταν
ο Μπαμπούρ, ο οποίος όντας κοινός απόγονος των δυο παραπάνω αιμοχαρών Μογγόλων κατακτητών,
εισέβαλε και κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Ινδίας, η οποία καταλήφθηκε πλήρως από τους απογόνους του, ιδρύοντας την Μογγολική
δυναστεία της Ινδίας, η οποία μέχρι και τον 17ο Αιώνα και την κατάληψη
της χώρας αυτής από τους Βρετανούς.
Στην
Μογγολία, η Μογγολική Δυναστεία Μπρούτζινά,
η οποία πολέμαγε συνεχώς με την Κίνα από την εκδίωξη της Μογγολικής δυναστείας
του Γιουάν, επέζησε μέχρι και τον 17ο Αιώνα, όταν τελικά η Κίνα, την
οποία τότε η βαρβαρικής καταγωγής δυναστεία των Μάντσου, η οποία κατέλαβε το
ίδιο βίαια με τους Μογγόλους την Κίνα, νίκησε οριστικά τους Μογγόλους.
Η
ίδια δυναστεία (ονομαζόμενοι Τσινγκ) κατέλαβε και κατέστρεψε την πρωτεύουσα των
Μογγόλων Καρακορούμ, ενώ νίκησε και τον τελευταίο Μογγόλο Χαν, τον Λίγκντεν
Χαν, του οποίου οι επιδρομές του στις κινεζικές πόλεις τον οδήγησαν σε διαμάχη
με τους Μάντσου, καθώς κατάφερε να ενώσει αρκετές μογγολικές φυλές.
Πέθανε
το 1634 κατά το ταξίδι του για το Θιβέτ, σε μία προσπάθεια να αποφύγει τους
Μαντσού και να καταστρέψει την ομάδα των κίτρινων σκούφων του βουδισμού. Μέχρι
το 1636, οι περισσότερες φυλές της εσωτερικής Μογγολίας είχαν παραδοθεί στους Μάντσου,
οι Κάλχα δήλωσαν και αυτοί υποτέλεια στην δυναστεία των Τσινγκ το 1691, ενώ
μετά από αρκετούς πολέμους, οι Ντζουνγκάρ επίσης κατακτήθηκαν το 1757.
[Η
δε συνάντησή του με τον Δαλάι Λάμα το 1578 πυροδότησε την δεύτερη εισροή του
θιβετιανού βουδισμού στην χώρα. Ο Αμπτάι Χαν των Κάλχα προσηλυτίστηκε στον
βουδισμό και ίδρυσε την μονή Ζούου στο Έρντενε το 1585. Ο εγγονός του
Ζαναμπαζάρ έγινε ο πρώτος Τζεμπτσουντάμπα Κουτουγκτού το 1658].
Μέχρι
το 1911 οι Μάντσου διατήρησαν τον έλεγχο της Μογγολίας, όμως με την πτώση της
δυναστείας των Τσινγκ, η Μογγολία με την ηγεσία του Μπογκντ Χάαν διακήρυξε την
ανεξαρτησία της το ίδιο έτος.
Το
1919 όμως, αμέσως μετά την Οκτωβριανή επανάσταση στην Ρωσία, η χώρα αυτή
καταλήφθηκε από κινεζικά στρατεύματα με αρχηγό τον Ξου Σουτσένγκ.
Και
τότε, όταν όλα φαινόταν ότι είχαν χαθεί για τους Μογγόλους και πως αυτοί θα επανερχόταν
και πάλι κάτω υπό την ηγεσία της Κίνας, εμφανίστηκε στην περιοχή ο Ρώσος
τυχοδιώκτης βαρόνος Ούνγκερν Φον Στένμπεργκ, ως συνέπεια του εμφύλιου πολέμου
στην Ρωσία.
Μέχρι
το 1911 οι Μαντσού διατήρησαν τον έλεγχο της Μογγολίας, όμως με την πτώση της
δυναστείας των Τσινγκ, η Μογγολία με την ηγεσία του Μπογκντ Χάαν διακήρυξε την
ανεξαρτησία της το ίδιο έτος.
Το
1919 όμως, αμέσως μετά την Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία, η χώρα αυτή
καταλήφθηκε από κινεζικά στρατεύματα με αρχηγό τον Ξου Σουτσένγκ.
Και
τότε, όταν όλα φαινόταν ότι είχαν χαθεί για τους Μογγόλους και πως αυτοί θα επανερχόταν
και πάλι κάτω υπό την ηγεσία της Κίνας, εμφανίστηκε στην περιοχή ο Ρώσος
τυχοδιώκτης βαρόνος Ούνγκερν Φον Στένμπεργκ, ως συνέπεια του εμφύλιου πολέμου
στην Ρωσία.
Ο
αιμοχαρής και σαδιστής Ρώσος βαρόνος και στρατηγός, Ούνγερν φον Στένμπεργκ, ο
οποίος πίστευε πως είναι μετενσάρκωση
του Τζένκινς Χαν, κατέλαβε με τον στρατό του την Μογγολία, εκδιώκοντας τους Κινέζους
και στην συνέχεια ανακηρύχθηκε δικτάτορας της. Η ανεξαρτησία της Μογγολίας
διακηρύχθηκε ξανά στις 11 Ιουλίου του 1921.
Ο
Ούνγερν, ο οποίος καταγόταν από Γερμανούς που εγκαταστάθηκαν στην Ρωσία και ήταν
δεισιδαίμων και γεμάτος φυλακτά, είχε ασπαστεί τον Βουδισμό κατά τον Ρωσικό
εμφύλιο (1919-1922), και εξαιτίας της πίστης του αυτής, ήθελε να κατακτήσει
Ρωσία και Κίνα.
Ύστερα, σχεδίαζε να ενώσει τις δυο αυτές χώρες, αποκαθιστώντας την μοναρχία
σε αυτές, και στην συνέχεια να εισβάλει στην Ευρώπη.
Όμως τελικά, η εισβολή του στην Σοβιετική Ένωση απέτυχε, πάρα την συνεργασία
του με τον αρχηγό των Λευκών Ρώσων στην Σιβηρία, τον Ναύαρχο Κολτσάκ, ενώ ο
ίδιος συνελήφθη και εκτελέστηκε με διαταγή του Λένιν.
Στην συνέχεια, η ΕΣΣΔ κατάλαβε την Μογγολία, εγκαθιστώντας σε αυτή, κομμουνιστική
δικτατορία (ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από ότι επιθυμούσε ο «αιμοχαρής Βαρόνος»,
ο οποίος είχε μακρές Γερμανικές ρίζες).
[Οι δε Μογγόλοι ακόμα και στις μέρες μας αναμένουν την επιστροφή του πνεύματος
του Τσένγκινς Χαν, υπό την μορφή ενός νέου κατακτητή, ακόμα πιο μεγάλου και από
τον Τσένγκινς Χαν, ο οποίος θα ξαναενώσει την Ασία και θα καταλάβει όλη την γη,
κάνοντας τους ξανά μεγάλη δύναμη και φέρνοντας ξανά στην γη «την εποχή των Βάρβαρων».
Αμέσως μετά, κατά τον Ούνγκερν, θα ανέλθει από την δήθεν «υπόγεια πολιτεία»
οπού βρίσκεται κρυμμένος στο Θιβέτ, την Αγκάρθα, ο δήθεν «Βασιλιάς του Κόσμου»,
για να την κυβερνήσει, να την ανορθώσει και να της φέρει ειρήνη, Μέτα τα πολλά θύματα
και καταστροφές που αυτή θα έχει υποστεί από τους πολέμους του κατακτητή αυτού.
Η δε Αγκάρθα ή Σαμπάλα, υποτίθεται πως είναι ένας υπόγειος φανταστικός
τόπος ή πόλη, η οποία ταυτιζόταν από πολλούς με την θεωρεία της κοίλης
γης, στην οποία πίστευαν μυστικιστές Ναζί, όπως π.χ. ο Χίμλερ, ενώ άλλοι
Ρώσοι αξιωματούχοι, όπως ο Στένμπεργκ Μπαντάγιεφ, ήταν υπέρ της ένωσης
Ευρασίας, Μογγολίας, Ρωσίας, Θιβέτ και Κίνας σε μια πολιτική ένωση.
Και οι Ρώσοι, οντάς έξυπνοι τακτικιστές και άσοι στην προπαγάνδα μετά από
τόσες δεκαετίες στην «εξάσκηση» της, πιστεύεται ότι προσπαθούν να «αλιεύσουν»
και να «μελετήσουν» τις κατά τόπους δοξασίες των λαών, με σκοπό να τις
χρησιμοποιήσουν πολιτικά προς όφελος τους.
Και αυτό, προκειμένου να τις εκμεταλλευτούν για άλλη μια φορά έξυπνα προς
όφελος τους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έκαναν στο παρελθόν με τους θρύλους
των Θιβετιανών, προκειμένου να επιτύχουν την υποστήριξη τους.
Την εποχή εκείνη, η Ρωσική πολιτική στην Ασία, είχε επίτηδες ταυτίσει τον
μύθο του Λευκού Τσάρου των Θιβετιανών, ο οποίος κατά τις δοξασίες τους, θα
ερχόταν από τον Βορρά (την Βόρεια Σαμπάλα) και θα αποκαθιστούσε και θα εξάπλωνε
τον βουδισμό, με την ίδια την Ρωσία, έτσι ώστε οι βουδιστές λαοί που αυτή
κατακτούσε, να την υποδεχόταν ως τον (δήθεν) ελευθερωτή τους.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οι Ρώσοι (και μετέπειτα οι άθεοι πάραυτα ως προς
την ιδεολογία Σοβιετικοί), αξιοποίησαν και τον μύθο της ένωσης όλων των λαών
της Ασίας υπό ένα νέο Τζένκινς Χαν (ταυτίζοντας τον αρχικά με τους λευκούς και
μετέπειτα τους κόκκινους Τσάρους, π.χ. τον Στάλιν) και θα επιτίθονταν στην
Ευρώπη, τον οποίο πίστευαν οι Μογγόλοι, προκειμένου να αποκτήσουν την
υποστήριξη των βουδιστικών πληθυσμών].
Το
1924 μετά το θάνατο του θρησκευτικού ηγέτη και βασιλιά Μπογκντ Χαν, ιδρύθηκε η
Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας με την υποστήριξη της ΕΣΣΔ η οποία ήταν σύμμαχος
των Σοβιετικών σε όλη την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ενάντια στην Κίνα, η οποία
και κυνήγησε άγρια τον βουδισμό στην χώρα, αφήνοντας πίσω περίπου 30.000
νεκρούς.
Η
ΕΣΣΔ επιτυχημένα υπερασπίστηκε την ακεραιότητα της Μογγολίας κατά τον Σοβιέτ-ιαπωνικό
συνοριακό πόλεμο του 1939, ενώ διατηρούσε μεγάλα στρατιωτικά τμήματα σε αυτή Μέτα
την ρήξη του Μάο με την ΕΣΣΔ, έτσι ώστε σε ενδεχόμενο πόλεμο ΕΣΣΔ-Κίνας, η Σοβιετική
Ένωση να εισβάλει μέσω της Μογγολίας στην Κίνα.
Εξαιτίας
της στάσης τους αυτής, οι Κινέζοι υπό τον Μάο, μισούσαν και περιφρονούσαν τους Μογγόλους,
αποκαλώντας τους βάρβαρους, ενώ το Τσένγκινς Χαν σφαγέα (που πράγματι ήταν).
Τελικά,
το 1989, ο κομμουνισμός κατέρρευσε στην Μογγολία, όπως και στα υπόλοιπα κομμουνιστικά
κράτη, ενώ με μια ειρηνική δημοκρατική επανάσταση, καθιερώθηκε πολυκομματικό σύστημα στην χώρα αυτή.
Όμως,
στις μέρες μας, η Κίνα (και εν μέρει και η Ρωσία), προσπαθεί να οικειοποιηθεί
την κληρονομιά του Τσένγκινς Χαν, ισχυριζόμενη ότι ήταν δικός της βασιλιάς,
Κινέζος στην καταγωγή και όχι Μογγόλος, και επομένως δεν πρέπει να θεωρείται
Μογγόλος (http://iakovosal.blogspot.com/2019/05/vs_15.html).
Εστί,
στα σχολικά εγχειρίδια των κρατών αυτών, ο Τσένγκινς Χαν θεωρείται ένας λαϊκός ήρωας
και μεγάλος ηγέτης, ακόμα και πρότυπο, καθώς και μέλος της λαϊκής κουλτούρας
και παράδοσης των χωρών αυτών αντί για ένας βάρβαρος και βάναυσος κατακτητής.
Οι
Ρώσοι επικαλούνται την συμμαχία του ηρωικού Αλέξανδρου Νιέφσκι με τους Μογγόλους
και την ενίσχυση του με τους στρατιώτες του, η οποία βοήθησε στην νίκη του επί
των Τευτόνων Σταυροφόρων (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_1.html), ως ένα «παράδειγμα αρμονικής
Ρωσομογγολικής συμμαχίας».
Οι
Κινέζοι μάλιστα, με το επιχείρημα ότι οι απόγονοι του Τσένγκινς Χαν υπό την δυναστεία
των Γιουάν κυβέρνησαν την Κίνα, καθώς και το γεγονός ότι η Εσωτερική Μογγολία
με σχεδόν 20 εκατομμύρια Μογγόλους είναι μέρος του σημερινού Κινεζικό κράτους, θεωρούν
ψευδώς τους εαυτούς τους, τους νόμιμους απογόνους των Μογγόλων αντί για το σημερινό
κράτος της Μογγολίας.
[Αυτή
η κραυγαλέα προσπάθεια καπήλευσης της ιστορίας των Μογγόλων από την Κίνα ως
τάχα δική τους, θυμίζει κατά πολύ την προσπάθεια της καπήλευσης της ιστορία του
Μεγάλου Αλέξανδρου και της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας από τους Σκοπιανούς ως
τάχα δική τους.
Το
δε κτίσιμο μουσείων στα μέρη που κατέλαβε ο Τσένγκινς Χαν από την Κίνα, υποδηλώνει
ότι η ίδια είναι διάδοχος και των κατακτημένων από αυτόν κρατών, και αρά αυτά
της ανήκουν και οποιαδήποτε επίθεση από αυτή εναντίον τους σήμερα είναι παντελώς
δικαιολογημένη].
Η
αλήθεια είναι ότι τα σημερινά πολιτικά συστήματα της Κίνας και της Ρωσίας των Πούτιν
και Σι ζι Πινγκ (αλλά και του Μάο που ήταν στην ουσία ένας Τσένγκινς Χαν της Κίνας),
οι οποίοι πέρασαν δύσκολα παιδικά χρονιά και ένωσαν με την ισχύ τους τους λαούς
τους κάνοντας τους ξανά ισχυρούς υπό την εξουσία ενός πανίσχυρου ηγέτη και κατακτώντας
νέα εδάφη, ως «νέοι Χαν», θυμίζει κατά πολύ την ιστορία και το μοντέλο αυταρχικής
διακυβέρνησης του Τσένγκινς Χαν.
Επίσης
στις μέρες μας, τα δυο αυτά κράτη (Ρωσία και Κίνα), τα οποία παριστάνουν τους διάδοχους
του Τσένγκινς Χαν, έχουν συνάψει μια πολιτική και οικονομική συμμαχία μεταξύ
τους, δημιουργώντας τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης, ο οποίος εκτός από
αυτές τις δυο χώρες, περιλαμβάνει και άλλα κράτη της Ασίας, τα οποία αποτέλεσαν
τμήμα της Αυτοκρατορίας του Τσένγκινς Χαν, όπως π.χ. την Ινδία.
Ο
Οργανισμός Συνεργασίας της Σανγκάης θυμίζει εδαφικά τουλάχιστον μια αναδημιουργημένη
Αυτοκρατορία του Τσένγκινς Χαν, η οποία όμως διοικείται από δυο Χαν (Κίνα και Ρωσία)
αντί για έναν.
[Φυσικά,
αυτό είναι κάτι που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα από την στιγμή που και τα
δυο αυτά κράτη θέλουν να είναι μοναδικοί και αδιαμφησβήτητοι ηγέτες.
Επίσης
στις μέρες μας, στην Μέση Ανατολή, ο ισλαμικός κόσμος είναι χωρισμένος σε πολλά
αντιμαχόμενα μεταξύ τους κρατίδια, υπήρχαν ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες (π.χ.
η Αλ Κάιντα και η ISIS),
οι Σουνίτες αντιμάχονται τους Σιίτες Μουσουλμάνους, ενώ επίσης στην περιοχή της
Παλαιστίνης υπάρχει το δυτικό κράτος-προγεφύρωμα του Ισραήλ.
Επίσης, στις μέρες μας, καταλήφθηκε
από τους Αμερικάνους του Μπους η Βαγδάτη, ενώ οι Ορθόδοξοι της Ελλάδας και της
Ρωσίας, διώκονται άγρια από τους δυτικούς, τον πάπα και τους Γερμανούς (με
οικονομικά μνημόνια, κυρώσεις ή στρατιωτικές συμμαχίες).
Η
Δυτική Ευρώπη, είναι ενωμένη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και του πάπα της Ρώμης, οι οποίοι
συνεργάζονται με την Γερμάνια και ελέγχουν τον κοινό «Σταυροφορικό» στρατό του
ΝΑΤΟ, την στιγμή που στην ΕΕ υπάρχει άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και του ισλαμικού
φανατισμού, όπως και της βίαιης ισλαμικής τζιχάντ(ιερού πολέμου).
Η
Κίνα, με τον τεράστιο στρατό της (ο Μάο στα ημερολόγια του έγραφε πως η Κίνα θα
πρέπει να μπορεί να συγκεντρώσει σε γενική επιστράτευση 200 εκατομμύρια στρατό),
μπορεί να κυριαρχήσει στην Νοτιοανατολική Ασία και την Μέση Ανατολή.
Στην
περίπτωση δε που συμβεί ένας πόλεμος μεταξύ του συνασπισμού Κίνας-Ρωσίας με την
Δύση, αυτές μπορούν να εισβάλουν στα ίδια ακριβώς μέρη που εισέβαλαν οι Μογγόλοι,
από τις ίδιες σχεδόν μάλιστα οδικές αρτηρίες.
Έτσι,
στην Μέση Ανατολή, οι Κινέζοι μπορούν να εισβάλουν όπως ο Μογγόλος ηγέτης Χουλαγκού
μέσω Πακιστάν και Ιράν (ακόμα και της Τουρκίας), όπως προαναφέρθηκε παραπάνω,
ενώ οι Ρώσοι από τον Καύκασο (αλλά και την Τουρκία).
[Με
ή χωρίς την βοήθεια των Ινδών τους οποίους οι Κινέζοι εάν χρειαστεί μπορούν να
τους νικήσουν σε έναν νέο Σινοινδικό πόλεμο, σαν αυτό του 1962, με ή χωρίς την βοήθεια
των συμμάχων τους και εχθρών των Ινδών, Πακιστανών].
Με
την κατάκτηση της Μέσης Ανατολής, η οποία διαθέτει τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου
και φυσικού αεριού, οι δυο σύμμαχοι μπορούν να βγουν και να κρατήσουν και την Μεσόγειο,
η οποία διαθέτει επίσης τεράστιες ποσότητες ενεργειακού πλούτου.
Στην
Ευρώπη, οι Ρώσοι μπορούν να εισβάλουν από τα ευρωπαϊκά τους εδάφη, ενώ οι Κινέζοι
διάμεσου της αδείας των Ρώσων να περάσουν από τον λεγόμενο Silk Road, στην Σιβηρία, Κεντρική Ασία, Καύκασο
και από εκεί στα Ρωσικά Ευρωπαϊκά εδάφη και στην Ευρώπη.
Στην
Νοτιοανατολική Ασία (Λάος, Βιετνάμ, Καμπότζη), η Κίνα μπορεί όπως και ο Κουμπλάι
Χαν να εισβάλει από τα Νοτιά εδάφη της, ενώ μπορεί μέσω Βόρειας Κορέας να εισβάλει
στην Νότια Κορέα και την Ιαπωνία.
Θα
είναι άραγε το μέλλον μια επανάληψη της τότε ιστορίας; Άγνωστο αλλά μόνο εάν κατανοήσουμε
ορθά την ιστορία και εμπεδώσουμε τα διδάγματα της θα μπορέσουμε να αποφύγουμε
στο μέλλον την επάνοδο μιας «εποχής νέων Βαρβαρικών εισβολών».
ΕΞΤΡΑ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ
Σύμφωνα
μέ τούς εὐρασιανιστές, «χωρίς τόν ταταρισμό δέν θά ὑπῆρχε Ρωσία». Ὁ Σαβίτσκι
πιστεύει ὅτι «ἡ Ρωσία εἶναι κληρονόμος τῶν μεγάλων Χάνηδων, συνεχίζοντας τό ἔργο
τοῦ Τζένγκις Χάν καί τοῦ Ταμερλάνου καί συνενώνοντας τήν Ἀσία».
Οι
ἐθνικιστές τοῦ Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι, πού ὡς πολιτικό τους φορέα ἔχουν τό
Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (Либеральнодемократическая Партия). Τό κόμμα αὐτό
ἔφτασε στό ἀποκορύφωμα τῆς πορείας του καί στό ἀπόγειό της ἐκλογικῆς του ἰσχύος
στίς βουλευτικές ἐκλογές τοῦ 1.993 μ.Χ., ὅταν καί εἶχε καταλάβει τήν πρώτη θέση
στίς προτιμήσεις τῶν ψηφοφόρων!
Ἐντούτοις
ὁ Ζιρινόφσκι δέν κατάφερε νά σχηματίσει κυβέρνηση, ἀφοῦ (φυσικά) συσπειρώθηκαν ἐναντίον
τοῦ ὅλες οἱ πραγματικές φιλελεύθερες δημοκρατικές δυνάμεις τῆς χώρας (δήλ. οἱ
δυτικόφιλοι πολιτικοί σχηματισμοί), ἀφοῦ ὁ Ζιρινόφσκι μόνο φιλελεύθερος
δημοκρατικός δέν εἶναι, παρά τόν τίτλο τοῦ κόμματός του
(https://www.emystras.com/post/%E1%BD%81-%CE%B5%E1%BD%90%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%E1%BC%90%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου