ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΟΘΩΜΑΝΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΒΑΓΙΑΖΗΤ ΤΟΥ ΚΕΡΑΥΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΩΝ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΟΘΩΜΑΝΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΒΑΓΙΑΖΗΤ ΤΟΥ ΚΕΡΑΥΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΩΝ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, ένας από τους πιο ικανούς στρατιωτικά και αδίστακτους πολιτικά Οθωμανούς Σουλτάνους, ήταν ο Βαγιαζήτ ο Α΄, ο γιος του Μουράτ του Α’.

Αυτός διαδέχτηκε τον πατέρα του, τον οποίο βοηθούσε και συνεργάζονταν στην διοίκηση του κράτους το 1389 μ.Χ., κατά την διάρκεια της μάχης του Κοσυφοπεδίου, όταν ο πατέρας του δολοφονήθηκε από έναν Σέρβο πρίγκιπα, ο οποίος προσποιούνταν ότι ήθελε να παραδοθεί στον ίδιο τον Οθωμανό Σουλτάνο.

Έτσι, ο Βαγιαζήτ, σε μία πρώτη πράξη επίδειξης του αιμοσταγούς χαρακτήρα του, της σκληρότητας του και της μανίας για εξουσία, διέταξε όχι μόνο την εκτέλεση του δολοφόνου του πατέρα του, αλλά και ολων των αιχμάλωτων Σέρβων πριγκίπων (π.χ. του ηρωικού πρίγκιπα Λαζάρου), καθώς και του αδερφού του, προκειμένου να μην υπάρχει κάνεις που είναι εμπόδιο στον ίδιο για την εξουσία.

Στην συνέχεια, ο ίδιος υιοθέτησε τον τίτλο του Γαζή και άρχισε να κάνει με τεράστια ταχύτητα κατακτήσεις (εξ’ ου πηρέ και το προσωνύμιο Βαγιαζήτ ο «Κεραυνός») στο όνομα της «τζιχάντ», συνοδευόμενες πάντα από ατέλειωτες σφαγές και βαρβαρότητα, τόσο στην περιοχή της σημερινής Μέσης Ανατολής (πχ. Συρία, Ιράκ), όσο και στην Μικρά Ασία, καθώς και στα Βαλκάνια.

Μάλιστα, στην Μικρά Ασία, ο Βαγιαζήτ ανάγκασε τον αιχμάλωτο σε αυτόν γιο του τότε Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιωαννη του Ε’, τον ικανότατο Μανουήλ τον Β’, να τον συνδράμει (πάρα την θέληση του εννοείται) στην κατάληψη της τελευταίας πόλεως των Βυζαντινών στην περιοχή, της Φιλαδέλφειας.

Στην συνέχεια βέβαια, ο Μανουήλ, μετά τον θάνατο του πατέρα του, και θέλοντας να αναλάβει τον θρόνο ως νόμιμος διάδοχος, όντας όμηρος ο ίδιος του Βαγιαζήτ, δραπέτευσε από την αυλή του Βαγιαζήτ και γύρισε στην Πόλη οπού και ανακηρύχτηκε Αυτοκράτορας.

Η διαφυγή αυτή, εξόργισε τον Βαγιαζήτ, ο οποίος όντας αυταρχικός δεν ανέχονταν από κανέναν να πάει κόντρα στις διαταγές του (αλλά και θέλοντας ένα υποχείριο του για ηγέτη στην Πόλη), και εν συνέχεια ο Σουλτάνος εξοργισμένος άρχισε να πολιορκεί με τον στρατό του Βυζαντινά νησιά στο Αιγαίο, όπως και φρούρια στην κυρίως Ελλάδα (π.χ. στην Θράκη και στον Έβρο), αλλά κυρίως την ίδια την Πόλη.

Η πίεση που ασκήθηκε τότε στην Ρωμανία ήταν ασφυκτική, ενώ οι Δυτικοί και ο πάπας της Ρώμης, οι οποίοι εχθρεύονταν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, επέδειξαν ως συνήθως πλήρης αδιαφορία ή συνέδραμαν με τα λογία ή ελάχιστα τους Βυζαντινούς (και αυτό μόνο όταν τους συνέφερε ή απειλούνταν οι ίδιοι).

Και όλα αυτά, ενώ οι Δυτικοί διατείνονταν (ψευδώς πάντα) ότι σε περίπτωση που δέχονταν την ένωση των Εκκλησιών υπό τον παπά, οι ίδιοι θα τους παρείχαν τάχα αφειδώς βοήθεια (κάτι που ήταν βέβαια ψέμα και αδύνατο να συμβεί λόγω της τότε κατάστασης της εποχής, αλλά και αργότερα-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_97.html).

Και ενώ όλα φαίνονταν σχεδόν χαμένα για τους Βυζαντινούς και οι ίδιοι εγκαταλειμμένοι από όλους, τότε σχεδόν από το πουθενά, εμφανίστηκε από την Ανατολή και εισέβαλε στα εδάφη του Βαγιαζήτ στην Μικρά Ασία, ο διαβόητος κατακτητής και σχεδόν εξίσου βάρβαρος με τον Βαγιαζήτ κατακτητής, ο Ταμερλάνος.

Αυτός ήταν ένας ικανότατος Μογγόλος, απόγονος των παλιών κατακτητών του Τζένκινς Χαν, ο οποίος είχε καταφέρει με πολέμους και ατέλειωτες σφαγές να ενώσει ξανά τα διασπασμένα από την εποχή του θανάτου του Τζένκινς Χαν Χανάτα σε ένα ενιαίο κράτος και φιλοδοξούσε να επανιδρύσει την Αυτοκρατορία του Τζένκινς Χαν, ο οποίος ήταν και το είδωλο του.

Για να πετύχει δε τον στόχο του αυτό, θα έπρεπε να καταλάβει και τα εδάφη που ο Τζένκινς Χαν είχε κατακτήσει παλαιοτέρα στην Δύση και κυρίως τα εδάφη της Μέσης Ανατολής, στα οποία κυριαρχούσε ένας απειλητικός για τον ίδιο αντίπαλος ο Βαγιαζήτ.

Για τον λόγο αυτό, και αφού πρώτα αντάλλαξαν απειλητικές και προσβλητικές ο ένας για τον άλλο επιστολές, ο Βαγιαζήτ και Ταμερλάνος, ο δεύτερος εισέβαλε στα εδάφη της Μέσης Ανατολής, καταλαμβάνοντας την Δαμασκό και την Βαγδάτη, τις οποίες και κατέστρεψε συθέμελα.

Εν συνέχεια, εισέβαλε και στα εδάφη του φανατικού ισλαμιστή Βαγιαζήτ στην Μικρά Ασία, ενώ ο Τούρκος Σουλτάνος, εξοργισμένος αποφάσισε να αντιμετωπίσει και να κυνηγήσει τον Ταμερλάνο, με σκοπό να τον προλάβει και να καταστρέψει τον στρατό του.

Όμως, η τότε έξυπνη στρατιωτική τακτική, καθώς και η πονηριά του Ταμερλάνου, συντέλεσαν ώστε στην μάχη της Άγκυρας (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/07/blog-post_920.html), ο στρατός του Βαγιαζήτ να συντριβεί, ενώ ο ίδιος ο Σουλτάνος να συλληφθεί αιχμάλωτος από τον Ταμερλάνο.

Ο δε Ταμερλάνος, φέρθηκε στην συνέχεια με «το γάντι» στον εξίσου αιμοδιψή και βάρβαρο με τον ίδιο Βαγιαζήτ, κόβοντας του αρχικά την μύτη και τα αυτιά, και βασανίζοντας τον άγρια καθημερινά, τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά.

[Έτσι, ο Ταμερλάνος χρησιμοποιούσε τον Βαγιαζήτ σαν υποπόδιο για το άλογο του, τον έβαζε να ζει αιχμάλωτος σε ένα κλουβί στον αέρα, ενώ για να τον ταπεινώνει περισσότερο, έβαζε στο τραπέζι του, ενώπιον ξένων πρεσβευτών και του ίδιου του Βαγιαζήτ να σερβίρουν τους καλεσμένους του φαγητό η σύζυγος και οι κόρες του Βαγιαζήτ γυμνές.

Ο Βαγιαζήτ, ο οποίος ήταν πολύ υπερήφανος και αλαζόνας, δεν άντεξε πολύ αυτές τις «χαριτωμένες» συνεχείς ταπεινώσεις και βασανιστήρια του Ταμερλάνου, και τελικά μετά από ένα χρόνο αυτοκτόνησε χτυπώντας με δύναμη το κεφάλι του σε έναν τοίχο.

Και με τον άδοξο και άθλιο αυτόν τρόπο πέθανε ο Βαγιαζήτ και τιμωρήθηκε για τις σφαγές και τις βαρβαρότητες που και ίδιος είχε διαπράξει έναντι πολλών γυναικοπαίδων (όπως και την αιχμαλωσία αυτών), από ένα εξίσου βάρβαρο με τον ίδιο μονάρχη

Φυσικά, εδώ θα πρέπει να αναφερθεί, ότι και ο τότε ικανότατος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας, ο Μανουήλ ο Β’ βοήθησε και αυτός με τον τρόπο του στην εισβολή του Ταμερλάνου στα εδάφη του Βαγιαζήτ.

Και αυτό το πέτυχε, «παρακινώντας» με τους πρεσβευτές του τον Ταμερλάνο να εισβάλει στα εδάφη του Βαγιαζήτ, τονίζοντας τόσα τα πλούτη που θα κέρδιζε από αυτά λεηλατώντας τα, όσο και τον κίνδυνο που θα ενείχε για τον ίδιο ένας ισχυρός αντίπαλος σαν τον Βαγιαζήτ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής].

Συνέπεια δε αυτής της ήττας των Τούρκων, ήταν να διαλυθεί στην ουσία η Αυτοκρατορία τους (έστω και προσωρινά), πολλές πόλεις της στην Μικρά Ασία να καταστραφούν από τον Ταμερλάνο, ενώ στην συνέχεια να ξεσπάσει εμφύλιος μεταξύ διάφορων υποψήφιων Τούρκων Σουλτάνων, ο οποίος τους αποδυνάμωσε περαιτέρω.

Και όσο για το Βυζάντιο, αμέσως μετά την εισβολή του Ταμερλάνου στην Μικρά Ασία και την ήττα των Τούρκων στην Άγκυρα από τους Μογγόλους, η πολιορκία της Πόλης έληξε οριστικά, ενώ το Βυζάντιο εκμεταλλευόμενο τον εμφύλιο των Τούρκων, αλλά και με διπλωματία, κατάφερε να απελευθερώσει πολλά εδάφη του, υπόδουλα ως τότε στους Οθωμανούς και να πάρει παράταση ζωής για μισό περίπου αιώνα.

[Φυσικά, αυτή η εξέλιξη, δηλαδή εισβολή των Τούρκων στην Μικρά Ασία και διάλυση του Σουλτανάτου των Σελτζούκων Τούρκων αυτή την φορά από τους Μογγόλους, είχε συμβεί και παλαιοτέρα, κατά την ηγεμονία του Τζένκινς Χαν και των διάδοχων του.

Και στην περίπτωση αυτή, συνέπεια της ήττας αυτής των Τούρκων, ήταν να διαλυθεί στην ουσία η Αυτοκρατορία τους, πολλές πόλεις της στην Μικρά Ασία να καταστραφούν από τους Μογγόλους, ενώ στην συνέχεια να ξεσπάσει εμφύλιος μεταξύ διάφορων υποψήφιων Τούρκων Σουλτάνων, ο οποίος τους αποδυνάμωσε περαιτέρω.

Ενώ το Βυζάντιο, και στην περίπτωση αυτή, αμέσως μετά την εισβολή των Μογγόλων στην Μικρά Ασία και την ήττα των Τούρκων, εκμεταλλευόμενο τον εμφύλιο των Τούρκων, αλλά και με διπλωματία, κατάφερε να απελευθερώσει πολλά εδάφη του, υπόδουλα ως τότε στους Σελτζούκους].

Στις μέρες μας, έχουμε και πάλι στην Τουρκία την εμφάνιση ενός αδίστακτου ισλαμιστή Προέδρου, του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος όπως και ο Βαγιαζήτ παλαιοτέρα, είναι ένας ισχυρός στρατιωτικά και αδίστακτους πολιτικά «Σουλτάνος» της Τουρκίας.

Και αυτός ανέλαβε πλήρως την εξουσία μετά τον «πολιτικο θάνατο» του «πνευματικού πατέρα» και άλλοτε μέντορα του (αρχικά του ισλαμιστή Ερμπακάν από τους κεμαλιστές και υστέρα του Γκιουλέν από τον ίδιο τον Ερντογάν-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_17.html).

Και παρόλο που αρχικά ο Ερντογάν παρίστανε τον τάχα «δημοκράτη και μετριοπαθή ισλαμιστή» προκειμένου να ξεγελάσει τους κεμαλικού (για να μην εμποδίσουν βίαια την άνοδο του στην εξουσία), αλλά και να κερδίσει ψήφους και συμπάθεια ακόμα και από κοσμικούς, υποσχόμενος να αποκαταστήσει την οικονομία της Τουρκίας και να της φέρει ευημερία.

{Η αλήθεια είναι ότι αν και δεν έφερε ευημερία στην Τουρκία, την αποκατέστησε μέχρις ενός σημείου, πληρώνοντας τα δάνεια της στο ΔΝΤ, με χρήματα που του δόθηκαν κυρίως από το Κατάρ, με αντάλλαγμα η Τουρκία να καταστεί πλήρως ισλαμιστική και δορυφόρος-μισθοφορικός στρατός του Κατάρ και των σχεδίων του για πλήρη κυριαρχία στον μουσουλμανικό κόσμο, καθώς και για την επανίδρυση του ισλαμικού Χαλιφάτου (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html)}.

Σύντομα όμως, ο ίδιος ο Ερντογάν (ο οποίος είναι μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας- https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/05/blog-post_12.html, http://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html) έριξε το ψευδές προσωπείο του δήθεν «μετριοπαθούς ισλαμιστή» και υιοθέτησε το πραγματικό του πρόσωπο, δηλαδή του «Ταλιμπάν με κοστούμι», όπως και τον τίτλο του Γαζή στο όνομα της «τζιχάντ» και άρχισε επιθέσεις σε αλλά κράτη, με σκοπό την πλήρη ή μερική κατάληψη τους, καθώς και την επανίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html, http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_30.html).

Για τον λόγο αυτό, ιδίως μετά το αποτυχημένο «πραξικόπημα» στην Τουρκία το 2016, ο Ερντογάν, τόσο για λογούς γεωπολιτικούς, όσο και φανατισμού, εισέβαλε σε πολλά κράτη, οπού κατέλαβε περιοχές, πραγματοποιώντας σε αυτές ατέλειωτες σφαγές και βαρβαρότητα, τόσο στην περιοχή της σημερινής Μέσης Ανατολής (πχ. Συρία, Ιράκ), της Αφρικής (Λιβύη), όσο και στα Βαλκάνια (στέλνοντας στρατό και συμμαχώντας με την Αλβανία).

Σαν να μην έφταναν αυτά, ο Ερντογάν απειλεί και την πατρίδα μας, πολιορκώντας με τον στόλο του τα πάντα Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, την Κύπρο, όπως και την κυρίως Ελλάδα (π.χ. την Θράκη, οπού πρόσφατα προσπάθησε να «στείλει» με την βία διάμεσου του Έβρου 100.000 λαθρομετανάστες στην πατρίδας μας με κορονοϊό ανεπιτυχώς).

Η πίεση δε που ασκείται στην πατρίδα μας την ίδια περίοδο είναι ασφυκτική, ενώ οι Δυτικοί (ΗΠΑ και ΕΕ της Γερμανίας), οι οποίοι μισούν την πατρίδα μας, επιδεικνύουν ως συνήθως πλήρης αδιαφορία ή μας συνδράμουν μόνο με τα λογία ή ελάχιστα (και αυτό μόνο όταν τους συμφέρει ή απειλούνται οι ίδιοι και τα συμφέροντα τους).

Και όλα αυτά, ενώ οι Δυτικοί διατείνονται (ψευδώς πάντα) ότι σε περίπτωση που δεχτούμε πλήρη υποταγή σε αυτους με νέα μνημόνια (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_97.html), όπως και συνδιαχείριση του Αιγαίου από τους Τούρκους (όπως μας «έταζαν» και για το ξεπούλημα του ονόματος της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς), οι ίδιοι θα μας παρείχαν τάχα αφειδώς βοήθεια (κάτι που είναι βέβαια ψέμα και αδύνατο να συμβεί λόγω της νυν κατάστασης της εποχής μας).

Και ενώ όλα φαίνονται σχεδόν χαμένα για την πατρίδα μας και οι ίδια εγκαταλειμμένη από όλους, υπάρχει περίπτωση, όπως έγινε και επί της εποχής του Βαγιαζήτ, σχεδόν από το πουθενά, και πιθανόν ξανά από την Ανατολή η κατάσταση αυτή να αλλάξει και πάλι.

Καταρχάς η Τουρκία, όπως και την εποχή του Βαγιαζήτ, έχει προβεί και επί Ερντογάν σε  υπερεπέκτασης των πολεμικών της μετώπων (σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη), ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζεται να ανοίξει και αλλά (σε Ελλάδα, Κύπρο, Αρμενία).

[Μία δε ταυτόχρονη σύγκρουση της Τουρκίας με όλους αυτούς τους αντιπάλους (και ίσως και την Αίγυπτο στην Λιβύη-http://alophx.blogspot.com/2020/07/blog-post.html, θα την οδηγήσει στο τέλμα στρατιωτικά, κάνοντας της τελικά να καταρρεύσει πλήρως από την συνεχόμενη πολεμική υπερπροσπάθεια σε πολλά μέτωπα, όπως και από την τεράστια επιβάρυνση που θα φέρει στην οικονομία της μία τέτοια εξέλιξη)].

Παράλληλα, στην περιοχή της Ασίας, έχουν εμφανιστεί την εποχή μας ως ισχυρές στρατιωτικές και γεωπολιτικές δυνάμεις τα λεγόμενα και κράτη των «νέους Μογγόλων» (http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html), τα οποία διατείνονται ότι είναι οι πραγματικοί διάδοχοι τους και όχι το σημερινό κράτος της Μογγολίας, δηλαδή η Ρωσία και η Κίνα.

Τα δύο αυτά κράτη, φαίνεται ότι για την ώρα τα έχουν καλά με την Τουρκία, παρόλα αυτά, τα τελικά συμφέροντα τους συγκρούονται σε πολλά μέτωπα (π.χ. σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Βαλκάνια, Αιγαίο, Στενά, Κύπρο) και είναι βέβαιο ότι η «λυκοφιλία» αυτών με την Τουρκία κάποια στιγμή θα τελειώσει λόγω της σύγκρουσης αντιτιθέμενων συμφερόντων, τα οποία η διπλωματία δεν θα μπορεί να λύνει επ΄ άπειρον.

Παράλληλα, η φιλοδοξία της Ρωσίας και της Κίνας για πλήρη γεωπολιτική κυριαρχία από τις ίδιες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και των τεράστιων πετρελαϊκών της αποθεμάτων, όπως και η στήριξη από αυτές των κοσμικών καθεστώτων στην περιοχή σε βάρος των ισλαμικών, την φέρνει επίσης σε σύγκρουση με την ισλαμική Τουρκία.

Η οποία από την πλευρά της θέλει να αρπάξει η ίδια τα πετρελαϊκά αποθέματα της περιοχής αυτής για την πάρτη της, καθώς και να επιβάλει παντού σε αυτή ισλαμικά καθεστώτα, υποτελή στην ίδια.

Τέλος ακόμα και τα οράματα που έχουν όλες αυτές οι χώρες για την περιοχή αυτή (Ρωσία, Κίνα, Τουρκία, αλλά και το Ιράν), όπως και για επανίδρυση των παλαιών τους Αυτοκρατόρων (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html), είναι απόλυτα αντίθετα μεταξύ τους και δεν μπορεί παρά να επικρατήσει (εάν επικρατήσει, αφού οι Δυτικοί θα κάνουν τα πάντα για να το αποτρέψουν) παρά μόνο ένα από αυτά.

Κάτι που είναι σχεδόν απίθανο να γίνει με διπλωματία και ειρηνικά, αλλά κυρίως με πόλεμο (απευθείας ή διά αντιπροσώπων μέχρις ότου εξαντληθεί πλήρως η μία παράταξη και αποχωρήσει από την περιοχή).  

Στην περίπτωση δε άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής Ρώσων και Κινέζων με τους Τούρκους, είναι σίγουρο, ότι αν δεν προλάβει να τους ενισχύσει το ΝΑΤΟ (ή αν οι ίδιοι έχουν αποβληθεί από αυτό και δεν έχουν πια την προστασία του), τότε η συντριπτική υπεροπλία των Ρωσοκινέζων θα συνθλίψει σύντομα τους Τούρκους και οι ίδιοι και ο στρατός θα έχουν  την ίδια ή και χειρότερη μοίρα από τον στρατό του Βαγιαζήτ στην Άγκυρα από τον Ταμερλάνο.

Και όσο για τον αλαζόνα ισλαμιστή και επηρμένο Ερντογάν, ο ίδιος μπορεί να έχει τελικά την ίδια ή και χειρότερη μοίρα από τον αλαζόνα ισλαμιστή και επηρμένο Βαγιαζήτ, είτε από τους Ρωσοκινέζους αν τον πιάσουν αιχμάλωτο, είτε να έχει φάει το κεφάλι του νωρίτερα από εχθρούς του εντός της χώρας του (http://www.freepen.gr/2017/04/16-2017.html) και να υποστούν μία Ρωσοκινέζικη εισβολή οι διάδοχοι του στην εξουσία της Τουρκίας στην περίπτωση αυτή.

Θα είναι άραγε η εξέλιξη της ιστορίας του Ερντογάν παρόμοια με αυτή του Βαγιαζήτ; Δεν είναι καθόλου απίθανο, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς σαν κράτος θα πρέπει να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μετρά, όπως και ο ικανότατος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας, ο Μανουήλ ο Β’ στον Μεσαίωνα.

Προβαίνοντας όπως και αυτός σε όλες τις απαραίτητες πολίτικες και συμμαχίες (π.χ. με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα), οι οποίες θα βοηθήσουν την πατρίδα μας να διασωθεί από τον «νέο Βαγιαζήτ», δηλαδή τον ισλαμιστή Ερντογάν και τους διάδοχους του και να την φέρουν εκ νέου σε μία νέα περίοδο ακμής και ευημερίας.