ΟΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΩΝ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ

ΟΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΩΝ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, με βάση τις βιογραφίες τους, τόσο ο Ερντογάν, όσο και ο Χίτλερ, έχουν εκπληκτικές ομοιότητες στον τρόπο άνοδο τους στην εξουσία, όπως επίσης και στις πολιτικές που ακολούθησαν και οι δύο στην συνέχεια.

Έτσι, αρχικά ο Χίτλερ, ο οποίος κατάγονταν από φτωχή οικογένειά, άρχισε την είσοδο του στα κοινά της Γερμανίας αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμμετέχοντας σε ακροδεξιές παραστρατιωτικές οργανώσεις που μάχονταν την Δημοκρατία της Βαϊμάρης, η οποία κατηγορούνταν ως φερέφωνο και προτεκτοράτο των Δυτικών, ενώ ο ίδιος σύντομα εντάχτηκε στο Εθνικό Γερμανικό κόμμα Εργατών υπό την ηγεσία του Άντον Ντέξλερ.

Στο κόμμα αυτό ο Χίτλερ κατάφερε γρήγορα να αναδειχθεί και να ανέλθει στις ανώτερες βαθμίδες της ηγεσίας του, τόσο χάρις στην μεγάλη ρητορική του ικανότητα, όσο και χάρις στην προστασία και καθοδήγηση διάφορων ισχυρών μελών του (ενώ σύντομα άλλαξε το όνομα του κόμματος σε Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα (Ναζιστικό) της Γερμανίας).

Τέτοια μέλη ήταν  π.χ. ο ιδεολογικός μέντορας του Χίτλερ Ντήτριχ Έκχαρτ, όπως επίσης και ο εθνικιστής καθηγητής και θεωρητικός της γεωπολιτικής, Καρλ Χαουσχόφερ, από τον οποίο ο Χίτλερ παρέλαβε το γεωπολιτικό του όραμα για την μελλοντική Γερμανία.

[Με αυτούς του τους μέντορες ο Χίτλερ ήρθε αργότερα σε έντονη ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση για την εξουσία στην Γερμανία].

Τα άτομα που ίδρυσαν το κόμμα του Χίτλερ (και κατ’ επέκταση και ο ίδιος), ήταν μέλη της μυστικιστικής, εθνικιστικής και παγγερμανικής εταιρείας της Θούλης, τα οποία διακατέχονταν από έντονα εθνικιστικές και ρατσιστικές ιδέες.

Σύντομα ο Χίτλερ, ο οποίος έτρεφε μεγάλες φιλοδοξίες για τον εαυτό του, και του οποίου η δύναμη και η αίγλη στο κόμμα είχε αυξηθεί, διεκδίκησε δυναμικά την εξουσία του, ερχόμενος σε σύγκρουση με τον ηγέτη του τον Ντέξλερ, τον οποίο κατάφερε να διώξει από την εξουσία και να αναλάβει ο ίδιος την ηγεσία του.

Αντίστοιχα και ο Ερντογάν, ο οποίος κατάγονταν από φτωχή οικογένεια, άρχισε την είσοδο του στα κοινά της Γερμανίας αμέσως μετά την οικονομική κρίση στην χώρα αυτή στις αρχές της δεκαετίας του 1990, συμμετέχοντας σε ισλαμικές παραστρατιωτικές οργανώσεις που μάχονταν την Κεμαλικοί πολιτική ηγεσία, η οποία κατηγορούνταν ως φερέφωνο και προτεκτοράτο των Δυτικών, ενώ ο ίδιος σύντομα εντάχτηκε στο ισλαμικό κόμμα υπό την ηγεσία του Ερμπακάν.

Στο κόμμα αυτό ο Ερντογάν κατάφερε γρήγορα να αναδειχθεί και να ανέλθει στις ανώτερες βαθμίδες της ηγεσίας του, τόσο χάρις στην μεγάλη ρητορική του ικανότητα, όσο και χάρις στην προστασία και καθοδήγηση διάφορων ισχυρών μελών του.

Τέτοια μέλη ήταν  π.χ. ο ιδεολογικός μέντορας του Ερντογάν Φετουλάχ Γκιουλεν, όπως επίσης και ο ισλαμιστής καθηγητής και θεωρητικός της γεωπολιτικής, Άχμεντ Νταβούτογλου, από τον οποίο ο Ερντογάν παρέλαβε το γεωπολιτικό του όραμα για την μελλοντική Γερμανία.

[Με αυτούς του τους μέντορες ο Ερντογάν ήρθε αργότερα σε έντονη ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση για την εξουσία στην Τουρκία].

Τα άτομα που ίδρυσαν το κόμμα του Ερντογάν με τον ίδιο (και κατ’ επέκταση και ο ίδιος), ήταν μέλη της μυστικιστικής, ισλαμιστικής και πανισλαμιικής εταιρείας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, τα οποία διακατέχονταν από έντονα εξτρεμιστικά ισλαμικές και ρατσιστικές ιδέες.

Σύντομα ο Ερντογάν, ο οποίος έτρεφε μεγάλες φιλοδοξίες για τον εαυτό του, και του οποίου η δύναμη και η αίγλη στο κόμμα είχε αυξηθεί, διεκδίκησε δυναμικά την εξουσία του, ερχόμενος σε σύγκρουση με τον ηγέτη του τον Ερμπακάν, ενώ όταν αυτός έπεσε από κεμαλικούς με «βελούδινο πραξικόπημα» από την εξουσία (https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4/), ίδρυσε το δικό του κόμμα (το ισλαμικό κόμμα «Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης») και ανέλαβε ο ίδιος την ηγεσία του.

Στην συνέχεια, ο Χίτλερ προσπάθησε μέσω του γνωστού και αποτυχημένου «Πραξικοπήματος της Μπυραρίας» στο Μοναχό το 1923 να αναλάβει την ηγεσία του Γερμανικού αυτού κρατιδίου και στην συνέχεια όλης της Γερμανίας, αλλά τελικά απέτυχε και συνελήφθη με τελικό αποτέλεσμα να ο ίδιος να δικαστεί και να φυλακιστεί.

Στην φυλακή ο Χίτλερ έγραψε το βιβλίο «Ο Αγών μου» (όπως και στην συνέχεια του που έγραψε το 1928-https://en.wikipedia.org/wiki/Mein_Kampf, https://en.wikipedia.org/wiki/Zweites_Buch), στο οποίο ανέφερε αναλυτικά τον τρόπο που σχεδίαζε να ανέλθει στην εξουσία της Γερμανίας, όπως και τα μετέπειτα μελλοντικά επιθετικά του σχέδια για την Γερμανία, αλλά και όλο τον κόσμο, το οποίο και ακολούθησε πιστά σε όλη την πολιτική του καριέρα.

Σύντομα αποφυλακίστηκε, όμως η προσπάθεια του αυτή για πραξικόπημα, όπως και οι πύρινοι λόγοι του κατά της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, είχε ως αποτέλεσμα να του απαγορευτεί δικαστικά να μπορεί ο ίδιος να μπορεί να λάβει μέρος ως υποψήφιος καγκελάριος για την ηγεσία της Γερμανίας για ένα χρονικό διάστημα.

[Αναλυτικότερα, ο Χίτλερ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της Μπυραρίας το 1923 καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση, από τα οποία  εξέτισε μόνο εννέα μήνες, ενώ από το έτος 1925 έως και το έτος 1927 απαγορεύονταν στον Χίτλερ να πολιτευθεί ή να απαγγέλει δημόσια πολιτικούς λογούς στην Βαυαρία.

Για τον λόγο αυτό ο Χίτλερ έλεγχε με διάφορους προσωρινούς και ελεγχόμενους από τον ίδιο ηγέτες το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα (π.χ. τον Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, τον οποίο όρισε ηγέτη του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κινήματος Ελευθέριας τα έτη 1923-1925 ή τον Ρούντολφ Χες μετέπειτα), μέχρι να περάσει το χρονικό αυτό διάστημα.  

Επίσης το NSDAP διαλύθηκε και κηρύχθηκε εκτός νόμου το 1923. Αργότερα, όμως, και συγκεκριμένα το έτος 1925, το κόμμα του Χίτλερ θα επανιδρυθεί με όλες τις νόμιμες διαδικασίες.

Στο μεσοδιάστημα, το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, συνέχισε να λειτουργεί με την ονομασία «Γερμανικό Κόμμα», με την υποστήριξη του ακροδεξιού «Λαϊκού-Σοσιαλιστικού μπλοκ», δημιουργώντας το «Εθνικό Σοσιαλιστικό Κίνημα Ελευθέριας», το οποίο και έλαβε μέρος στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που έλαβαν χώρα το 1924 στην Γερμανία].

Αφού ο Χίτλερ αποφυλακίστηκε, άρχισε την πολιτική του δραστηριότητα για την κατάκτηση της εξουσίας στην Γερμανία, άρχισε να υπόσχεται φιλολαϊκά μέτρα υπέρ των φτωχών, ενώ παράλληλα άρχισε και τις επαφές με τους μεγάλους βιομήχανους της Γερμανίας, οι οποίοι άρχισαν σιγά, σιγά να τον χρηματοδοτούν.

Αντίστοιχα και ο Ερντογάν, φυλακίστηκε και αυτός για ένα ποίημα που έγραψε και στο οποίο κατηγορήθηκε ότι μέσω αυτού υπονόμευε το κοσμικό κράτος στην Τουρκιά με τελικό αποτέλεσμα να συλληφθή, να δικαστεί και να φυλακιστεί ο ίδιος για ένα χρονικό διάστημα.

[Η απαγγελία του ποιήματος αυτού θεωρήθηκε ως προτροπή στην βία και στο θρησκευτικό μίσος και ο Ερντογάν καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλακή.

Εξέτισε τους 4 αλλά αναγκάστηκε και να παραιτηθεί από δήμαρχος, ενώ του απαγορεύθηκε να ξαναπολιτευθεί (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/5860554_poios-einai-o-retzep-tagip-erntogan-oli-i-poreia-toy-apo-podosfairistis-soyltanos) και για τον λόγο αυτό ο Ερντογάν επέλεξε ως προσωρινό ηγέτη του κόμματος μέχρι να περάσει το χρονικό αυτό διάστημα, τον «ελεγχόμενο» από αυτόν ίδιο Αμπντουλάχ Γκιουλ.

Το δε κόμμα που ανήκε παλαιότερα ο Ερντογάν, δηλαδή το ισλαμικό κόμμα του Ερμπακάν διαλύθηκε ύστερα από το μεταμοντέρνο πραξικόπημα του 1996, οπότε τελικά το έτος 1998 το Συνταγματικό Δικαστήριο έθεσε εκτός νόμου του Κόμμα της Ευημερίας και επέβαλε πενταετή απαγόρευση ανάμειξης στην πολιτική στον Ερμπακάν.

Το τελευταίο αντικαταστάθηκε από το Κόμμα της Αρετής (Fazilet Partisi), το οποίο όμως τέθηκε εκτός νόμου το 2001, έπειτα από δίκη που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια, ενώ μετά την διάσπαση του χώρου του πολιτικού Ισλάμ το 2001, η «ανανεωτική πτέρυγα» (με πιο κοσμικό και φιλοδυτικό προσανατολισμό) συνέστησε το κυβερνών ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν.

Οι πιστοί στον Ερμπακάν ίδρυσαν το Κόμμα της Ευτυχίας (Saadet Partisi). Τον Μάιο του 2003 ο Ερμπακάν εξελέγη ηγέτης του κόμματος αυτού. Τον επόμενο χρόνο όμως αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω καταδικαστικής απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. 

Στην φυλακή, ο Ερντογάν, δεν χρειάστηκε να συγγράψει κάποιο βιβλίο ή μανιφέστο για τους στόχους του, αφού ένα βιβλίο για κάτι τέτοιο είχε ήδη συγγραφεί από τον Αιγύπτιο ηγέτη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Γιουσέφ Νάντα (τόσο για την Τουρκία, όσο και για όλες τις υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες) με τον τίτλο «Το Σχέδιο» (http://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html)].

Σύντομα αποφυλακίστηκε, όμως το ποίημα του αυτό, όπως και οι πύρινοι λόγοι του κατά της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, είχε ως αποτέλεσμα να του απαγορευτεί δικαστικά να μπορεί ο ίδιος να μπορεί να λάβει μέρος ως υποψήφιος πρωθυπουργός για την ηγεσία της Τουρκίας για ένα χρονικό διάστημα.

Αφού ο Ερντογάν αποφυλακίστηκε, άρχισε την πολιτική του δραστηριότητα για την κατάκτηση της εξουσίας στην Τουρκία, άρχισε να υπόσχεται φιλολαϊκά μέτρα υπέρ των φτωχών, ενώ παράλληλα άρχισε και τις επαφές με τους μεγάλους βιομήχανους της Τουρκίας, οι οποίοι άρχισαν σιγά, σιγά να τον χρηματοδοτούν (π.χ. ο μέντορας του Ερντογάν Γκιουλεν, αλλά κυρίως το Κατάρ-http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Τελικά, ο Χίτλερ ανέβηκε δημοκρατικά με εκλογές το 1933 στην εξουσία της Γερμανίας, και ανακηρύχθηκε καγκελάριος αυτής, με την ανοχή του στρατού, υποσχόμενος (δήθεν) να αναγνωρίσει, να σεβαστεί και να τηρήσει το Σύνταγμα της Βαϊμάρης (αλλά και να αναδημιουργήσει τον Γερμανικό στρατό) από τον αριστοκράτη-γαιοκτήμονα, φιλομοναρχικό και πρώην Στρατάρχη της Γερμανίας, τον Πρόεδρο Πάουλ Φον Χίντεμπουργκ, ο οποίος αντιπαθούσε τον Χίτλερ.

[Μετέπειτα, όταν ο Χίντεμπουργκ πέθανε, ο Χίτλερ ενοποίησε το αξίωμα του με το δικό σε ένα ενοποιημένο, αυτού του Φύρερ, στο οποίο απέδωσε απολυτές εξουσίες και έδωσε στον εαυτό του, ανακηρυσσόμενος με τον τρόπο αυτό απόλυτος δικτάτορας της Γερμανίας.

Και έχοντας την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο άλλαξε το Σύνταγμα της Γερμανίας και έκλεισε όλες τις εφημερίδες καταλύοντας την Δημοκρατία της Βαϊμάρης και μετέτρεψε στην συνέχεια την χώρα σε απολυτά ναζιστικό κράτος].

Αντίστοιχα ο Ερντογάν ανέβηκε δημοκρατικά με εκλογές το 2003 στην εξουσία της Τουρκίας, και ανακηρύχθηκε πρωθυπουργός αυτής, με την ανοχή του στρατού, υποσχόμενος (δήθεν) να αναγνωρίσει, να σεβαστεί και να τηρήσει το Κεμαλικό κοσμικό Σύνταγμα αυτής από τον κεμαλιστή Πρόεδρο Ahmet Necdet Sezer, ο οποίος αντιπαθούσε τον Ερντογάν.

[Μετέπειτα, όταν έγιναν νέες προεδρικές εκλογές στην Τουρκία (και αφού πρώτα έγινε για μία θητεία Πρόεδρος της Τουρκίας ο ισλαμιστής σύμμαχος του Ερντογάν Αμπντουλάχ Γκιουλ), ο Ερντογάν εκλέχθηκε Πρόεδρος, ενώ απέδωσε στο αξίωμα του απολυτές εξουσίες και έδωσε στον εαυτό του, ανακηρυσσόμενος με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά απόλυτος δικτάτορας της Τουρκίας, ως άλλος «Σουλτάνος».

Και έχοντας την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο άλλαξε το Σύνταγμα της Τουρκίας, καταλύοντας το κοσμικό κεμαλικό κράτος και μετέτρεψε στην συνέχεια την χώρα σε απολυτά ισλαμικό κράτος].

Ο Χίτλερ, προσπάθησε να δείξει αρχικά ένα δήθεν «μετριοπαθές προσωπείο» για να κερδίσει συμπάθειες και να «αποκοιμίσει» τους αντιπάλους του, μέχρις ότου γίνει αρκετά δυνατός και μπορέσει να τους αφανίσει όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, ενώ για να δυναμώσει την θέση του στο κόμμα, έδιωξε από αυτό μετέπειτα πρώην συνεργάτες και συμμάχους του (π.χ. τον Γκρέγκορ Στράσερ).

Επίσης ο Χίτλερ αφάνισε και τον Ρεμ με τον στρατό του, τα επικίνδυνα SA, τα τάγματα εφόδου, με την γνωστή «Μεγάλη Νύκτα των Μαχαιριών», κατηγορώντας τα για επικείμενο πραξικόπημα, με αποτέλεσμα να τα συλλάβει και να εξοντώσει όλη την ηγεσία τους.

Παράλληλα, ο Χίτλερ μετά το κάψιμο του Ράιχσταιγκ το 1933, κήρυξε την Γερμανία σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, κατηγορώντας τους κομμουνιστές ότι διέπραξαν την πυρκαγιά αυτή και ότι σχεδίαζαν πραξικόπημα και εμφύλιο στην Γερμανία (πολλοί υποστήριξαν ότι η πυρκαγιά αυτή ήταν προβοκάτσια του ιδίου του Χίτλερ), ενώ στην συνέχεια ανεστάλησαν όλα τα άρθρα του Συντάγματος και ο Χίτλερ ανακηρύχτηκε δικτάτορας της Γερμανίας, διώκοντας όλους τους πολίτικους του αντιπάλους. 

Αντίστοιχα και ο Ερντογάν, προσπάθησε να δείξει αρχικά ένα δήθεν «μετριοπαθές προσωπείο» για να κερδίσει συμπάθειες και να «αποκοιμίσει» τους αντιπάλους του, μέχρις ότου γίνει αρκετά δυνατός και μπορέσει να τους αφανίσει όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, ενώ για να δυναμώσει την θέση του στο κόμμα, έδιωξε από αυτό μετέπειτα πρώην συνεργάτες και συμμάχους του (π.χ. τον Άχμεντ Νταβούτογλου ή τον Μπαμπακάν).

Επίσης ο Ερντογάν αφάνισε και πολλούς κεμαλικούς από τον στρατό το 2010, την επικίνδυνη συνωμοτική οργάνωση Εργκενεγκόν, η οποία με το «Σχέδιο Βαριοπούλα, τα μέλη της οποίας κατηγορήθηκαν τα για επικείμενο πραξικόπημα στην Τουρκία και πόλεμο με την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να συλλάβει και να εξοντώσει όλη την ηγεσία της.

[Το δε έτος 2013 ξεσηκώθηκαν πολλοί Τούρκοι στις περίφημες διαδηλώσεις με σημείο αναφοράς το Πάρκο Γκεζί το οποίο ήθελε να το γκρεμίσει και να το κάνει πάρκινγκ. Οι διαδηλωτές άρχισαν να αυξάνονται, οι διαδηλώσεις να πληθαίνουν.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ανυποχώρητος. Μετά από εβδομάδες σκληρών συγκρούσεων έκανε το αμίμητο. Ζήτησε συγγνώμη από τους διαδηλωτές και στην συνέχεια τους συνέθλιψε!

Ο Ερντογάν, βρήκε ευκαιρία με τις αναταραχές να ελέγξει τα πάντα και να εξαφανίσει όποιον διαφωνούσε μαζί του. Από πολιτικούς, διευθυντές τραπεζών, ΜΜΕ, ακόμα και τα social media. Κανένα σκάνδαλο ακόμα και αν ήταν αποδεδειγμένο δεν τον άγγιζε (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/5860554_poios-einai-o-retzep-tagip-erntogan-oli-i-poreia-toy-apo-podosfairistis-soyltanos)].

Παράλληλα, ο Ερντογάν μετά το πραξικόπημα του 2016, κήρυξε την Τουρκία σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, κατηγορώντας τους κεμαλιστές και τους γκιουλενιστές ότι διέπραξαν το πραξικόπημα αυτό πυρκαγιά αυτή και ότι σχεδίαζαν και εμφύλιο στην Τουρκία (πολλοί υποστήριξαν ότι το πραξικόπημα αυτό ήταν προβοκάτσια του ιδίου του Ερντογάν), ενώ στην συνέχεια ανεστάλησαν όλα τα άρθρα του Συντάγματος και ο Ερντογάν ανακηρύχτηκε δικτάτορας της Τουρκίας, διώκοντας όλους τους πολίτικους του αντιπάλους. 

[Στην συνέχεια ο Ερντογάν άφησε ανεξέλεγκτα τα ισλαμικά τάγματα εφόδου του να δρουν ανεξέλεγκτα και να εξοντώνουν όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του, γεμίζοντας τις φυλακές της Τουρκίας, αυξάνοντας τον χαφιεδισμό και τα βασανιστήρια στην χώρα αυτή, κλείνοντας τις εφημερίδες και διώχνοντας πολλούς κεμαλικού αντιπάλους του από τον στρατό (τόσο αξιωματικούς, όσο και στρατιώτες)].

Με την άνοδο του στην εξουσία, ο Χίτλερ, ο οποίος ήταν μεγάλος εχθρός-διώκτης των Χριστιανών αντισημίτης και ρατσιστής, άρχισε τον διωγμό τόσο των Χριστιανών, όσο και των πολίτικων του αντίπαλων, όπως επίσης και των Εβραίων, στους οποίος επέβαλε βαριές φόρους και μποϊκοτάζ στα προϊόντα τους, ενώ τους υποβάθμισε παράλληλα σε πολίτες β’ κατηγορίας.

Παράλληλα κατηγόρησε τους δημοκράτες και τους Εβραίους ως υπευθύνους για όλα τα δεινά της Γερμανίας, για την δημιουργία του κομμουνισμού στην Ρωσία, του καπιταλισμού στις ΗΠΑ, αλλά και για ένα Παγκόσμιο Εβραϊκό σχέδιο-συνωμοσία για την κατάληψη όλου του κόσμου με βάση και τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών».

Για τον λόγο αυτό ο Χίτλερ στην συνέχεια επέβαλε εμπάργκο σε όσα προϊόντα προέρχονταν από Εβραϊκής καταγωγής επιχειρήσεις στην Γερμανία, τόσο από Εβραίους της Γερμανίας, όσο και από εταιρείες ατόμων Εβραϊκής καταγωγής από άλλες χώρες (π.χ. τις ΗΠΑ).

Όταν και οι Εβραϊκές επιχειρήσεις της Αμερικής πρότειναν και αυτές με την σειρά τους μποϊκοτάζ των Γερμανικών προϊόντων αντίστοιχα, τότε ο Χίτλερ βρήκε την αφορμή που ζητούσε και προκάλεσε κατά των Εβραίων την γνωστή «Νύκτα των Κρυστάλλων».

Τελικό αποτέλεσμα αυτής ήταν να προκληθούν δεκάδες νεκροί, όπως και η καταστροφή και αρπαγή των περιουσιών πολλών από αυτούς, ενώ πολλοί άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα, ενώ ο Ερντογάν είχε ήδη προαναγγείλει στο βιβλίο του («Ο Αγών μου») τα σχέδια του για την γενοκτονία όλων των δήθεν «κατωτέρων φυλών» (π.χ. των Ελλήνων, των Εβραίων, των Σλάβων κ.λ.π.).

Αντίστοιχα, με την άνοδο του στην εξουσία, ο Ερντογάν, ο οποίος είναι μεγάλος εχθρός-διώκτης των Χριστιανών αντισημίτης και ρατσιστής, άρχισε τον διωγμό τόσο των Χριστιανών, όσο και των πολίτικων του αντίπαλων, όπως επίσης και των Εβραίων, στους οποίος επέβαλε βαριές φόρους και μποϊκοτάζ στα προϊόντα τους, ενώ τους υποβάθμισε παράλληλα σε πολίτες β’ κατηγορίας.

Παράλληλα κατηγόρησε τους δημοκράτες και τους Εβραίους ως υπευθύνους για όλα τα δεινά της Τουρκίας και όλου του ισλαμικού κόσμου, για την δημιουργία του κομμουνισμού στην Ρωσία, του καπιταλισμού στις ΗΠΑ, αλλά και για ένα Παγκόσμιο Εβραϊκό σχέδιο-συνωμοσία για την κατάληψη όλου του κόσμου με βάση και τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών».

Για τον λόγο αυτό ο Ερντογάν στην συνέχεια επέβαλε εμπάργκο σε όσα προϊόντα προέρχονταν από Εβραϊκής καταγωγής επιχειρήσεις στην Τουρκία, όσο και από εταιρείες ατόμων Εβραϊκής καταγωγής από άλλες χώρες (π.χ. τις ΗΠΑ).

[Και όπως ο  Χίτλερ συμμάχησε προσωρινά σε μία λυκοφιλική συμμαχία με την Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, έτσι και ο Ερντογάν έχει επίσης συμμαχήσει στην εποχή μας προσωρινά σε μία λυκοφιλική συμμαχία με την Ρωσία του Πούτιν].

Στην συνέχεια ο Χίτλερ άφησε ανεξέλεγκτα τα τάγματα εφόδου του (τα SA και τα SS) να δρουν ανεξέλεγκτα και να εξοντώνουν όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του, γεμίζοντας τις φυλακές της Γερμανίας, αυξάνοντας τον χαφιεδισμό και τα βασανιστήρια στην χώρα αυτή και διώχνοντας πολλούς αντιπάλους του από τον στρατό (τόσο αξιωματικούς, όσο και στρατιώτες).

Παράλληλα, ο Ερντογάν άρχισε μετά την βεβήλωση από τον ίδιο της Αγίας Σοφίας το 2020 και καταστροφές Χριστιανικών Εκκλησιών (https://www.capital.gr/epikairotita/3473346/anupologisti-katastrofi-sti-soumela-bandalisan-tis-buzantines-toixografies), ενώ στην χώρα αυτή συνεχίζονται οι άγριες δολοφονίες και η αρπαγή περιουσιών όλων των εθνικών (π.χ. Κούρδων, Αλεβιτών κ.λ.π., όπως και όλων των Χριστιανών πληθυσμών σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη) και θρησκευτικών μειονοτήτων της Τουρκίας .

[Και όλα αυτά κατά την γνωστή «Νύκτα των Κρυστάλλων» των Ελλήνων της Πόλης, όταν η τότε τουρκική κυβέρνηση κατέστρεψε ή άρπαξε με την βία και με προβοκάτσια τις περιουσίες των Ελλήνων της Πόλης το 1955 σε μία νύκτα στην οποία βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν δεκάδες Έλληνες, ενώ πολλοί άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία].

Τελικό αποτέλεσμα αυτής ήταν να προκληθούν δεκάδες νεκροί, όπως και η καταστροφή και αρπαγή των περιουσιών πολλών από αυτούς, ενώ πολλοί άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα.

Παράλληλα ο Ερντογάν στράφηκε και κατά του κράτους του Ισραήλ και υποστήριξε τις ισλαμικές οργανώσεις της Χαμάς και της Χεζμπολάχ εναντίον του (όπως π.χ. και στην υπόθεση του πλοίου «Νάβις Μαρμαρά» στην Γάζα), ενώ παράλληλα υπάρχει και σχέδιο για την πλήρη καταστροφή του Ισραήλ από την Μουσουλμανική Αδελφότητα (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B1/), της οποίας ο Ερντογάν είναι μέλος.

Ο Χίτλερ φιλοδοξούσε να ενώσει όλους τους Γερμανούς σε ένα ενιαίο κράτος, ανεξαρτήτως από του αν αυτοί κατοικούσαν σε άλλα κράτη.

Και «συνδύασε» το «όραμα του αυτό» με την κατάκτηση γειτονικών στην Γερμανία κρατών (π.χ. Τσεχοσλοβακία, Αυστρία κ.λ.π.) όταν η οικονομία της Γερμανίας παρουσίαζε οικονομική κρίση, την οποία «έλυνε» με την κατάκτηση και λαφυραγωγία αυτών (π.χ. του χρυσού, των λάφυρων, όπως και του οπλοστασίου αυτών).

[Εδώ μπορεί να τονιστεί ότι ο Χίτλερ μισούσε την γειτονική σε αυτή Γαλλία, τόσο για την ήττα που η χώρα αυτή επέφερε στην Γερμανία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και την καταστροφή του Β’ Ράιχ της Γερμανίας στον πόλεμο αυτόν, όσο και για την επιβολή της «Συνθήκης των Βερσαλλιών» στην Γερμανία ύστερα από έντονη επιμονή της Γαλλίας.

Ο δε Στρατάρχης της Γερμανίας Κάιτελ θεωρούνταν ως λακές του Χίτλερ, γνωστός και ως «Λα-Κάιτελ» («δηλαδή ο λακές του Χίτλερ»)].

Αντίστοιχα ο Ερντογάν φιλοδοξεί να ενώσει, τόσο όλους τους Τούρκους σε ένα ενιαίο κράτος (σύμφωνα με τον «Όρκο του Έθνους» το 1923), ανεξαρτήτως από του αν αυτοί κατοικούσαν σε άλλα κράτη, όπως παράλληλα και όλους τους μουσουλμάνους όλης της γης σε ένα ενιαίο κράτος (το λεγόμενο «παγκόσμιο ισλαμικό Χαλιφάτο»-http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Και αυτός «συνδύασε» το «όραμα του αυτό» με την κατάκτηση γειτονικών στην Τουρκία (και μη) κρατών με τουρκικούς πληθυσμούς (π.χ. Συρία, Ιράκ, Λιβύη) όταν η οικονομία της Τουρκίας παρουσίαζε οικονομική κρίση, την οποία «έλυνε» με την κατάκτηση και λαφυραγωγία αυτών (π.χ. του πετρελαίου, του χρυσού, των λάφυρων, όπως και του οπλοστασίου αυτών).

[Εδώ μπορεί να τονιστεί ότι ο Ερντογάν μισούσε την γειτονική σε αυτή Ελλάδα, τόσο για την ήττα που η χώρα αυτή επέφερε στην Γερμανία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (άλλα και στους Βαλκανικούς Πολέμους), όσο και την καταστροφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον πόλεμο αυτόν, όσο και για την επιβολή της «Συνθήκης των Σεβρών» στην Τουρκία ύστερα από έντονη επιμονή και της Ελλάδας.

Ο δε νυν Υπουργός Αμύνης της Τουρκίας Ακάρ θεωρείται ως λακές του Ερντογάν].

Στην συνέχεια, ο Χίτλερ με την επιθετική διπλωματική και στρατιωτική πολιτική του κατάφερε να κάνει τους δειλούς και οπαδούς του κατευνασμού Νταλαντιέ και Τσάμπερλεν να εγκαταλείψουν την Τσεχοσλοβακία με την συμφωνία του Μονάχου (όπως και άλλες χώρες γειτονικές σε αυτή παλαιοτέρα π.χ. την Αυστρία ή το Σάαρ και την Ρηνανία στην ίδια την Γερμανία).

Βλέποντας δε τις συνεχείς υποχωρήσεις, καθώς και την δείλια των εχθρών του, άρχισε να γίνεται όλο και πιο επιθετικός εναντίον τους, θεωρώντας δεδομένη την υποχώρηση τους κάθε φορά που αυτός θα τους «έτριζε τα δόντια».

Αμέσως μετά ο Χίτλερ προχώρησε σε συμμαχία με την Ιταλία (την οποία βοήθησε στην επανακατάληψη της Λιβύης μετέπειτα), όπως και της Ιαπωνίας στην Ασία, τον γνωστό σε όλους μας Άξονα.

Στην συνέχεια, ο Ερντογάν με την επιθετική διπλωματική και στρατιωτική πολιτική του κατάφερε να κάνει τις δειλές και οπαδούς του κατευνασμού Ελληνικές (και Κυπριακές) κυβερνήσεις να εγκαταλείψουν τα πάγια εθνικά συμφέροντα και αναφαίρετα δικαιώματα μας σε Αιγαίο και Κύπρο (όπως και την εγκατάλειψη άλλων χωρών γειτονικών στην Ελλάδα π.χ. την Λιβύη ή την Συρία).

Βλέποντας δε τις συνεχείς υποχωρήσεις, καθώς και την δείλια των εχθρών του, άρχισε να γίνεται όλο και πιο επιθετικός εναντίον τους, θεωρώντας δεδομένη την υποχώρηση τους κάθε φορά που αυτός θα τους «έτριζε τα δόντια».

Αμέσως μετά ο Ερντογάν προχώρησε σε συμμαχία με την Ιταλία και την Γερμανία (οι οποίες τον βοήθησαν στην επανακατάληψη μέρους της Δυτικής Λιβύης μετέπειτα), όπως και του Πακιστάν στην Ασία, προσπαθώντας να δημιουργήσει το γνωστό σε όλους μας «ισλαμικό τόξο», με την χρηματοδότηση του Κατάρ.

Εν συνέχεια, ο Χίτλερ έκανε συμμαχία με την Ιταλία, η οποία είχε υπό τον έλεγχο της την Αλβανία, ενώ συμμάχησε προσωρινά και με την Γιουγκοσλαβία, στέλνοντας στρατό στα κράτη αυτά για να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας για να μπορεί να την κτυπήσει και από τον Βορρά.

Εν συνέχεια στις μέρες μας και ο Ερντογάν έκανε συμμαχία με την Αλβανία και τα Σκοπιά, στέλνοντας στρατό στα κράτη αυτά ενάντια της Ελλάδας για να μπορεί να την απειλεί και από τον Βορρά.

Αμέσως μετά το Χίτλερ επιτέθηκε σε πολλά γειτονικά με την Γερμανία κράτη (όπως π.χ. Αυστρία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Γαλλία, Δυτική Ευρώπη, Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή, Ρωσία, ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία κ.λ.π.), με τελικό αποτέλεσμα να βρεθεί σε πολυμέτωπο αγώνα σχεδόν σε κάθε γωνιά του ορίζοντα.

[Στην δε Λιβύη, ο Χίτλερ έστειλε Γερμανούς στρατιωτικούς, το γνωστό σε όλους μας «Afrika Korps», με σκοπό να την καταλάβει (μαζί με τα πετρέλαια της) δήθεν στο όνομα του επίσης φασίστα συμμάχου του Μουσολίνι.

Παράλληλα, ο Χίτλερ σκόπευε να παράλληλα να καταλάβει και την Αίγυπτο, εισβάλλοντας σε αυτή με τον στρατό του και προκαλώντας σε αυτή παράλληλα εξέγερση των Αράβων εθνικιστών στο κράτος αυτό (ανεπιτυχώς τελικά), όπως και να επιβάλει παντού στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής (Τυνησία, Αλγερία) και της Μέσης Ανατολής (Συρία, Ιράκ) φιλικά προς τον ίδιο καθεστώτα].

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φτάσει σε μεγάλη στρατιωτική υπερεπέκτασης που δεν μπορούσε να αντέξει η Γερμανία στρατιωτικά, με αποτέλεσμα σύντομα η πολεμική προσπάθεια της χωράς αυτής να καταρρεύσει και η χώρα αυτή σχεδόν παντού τελικά.

Αντίστοιχα και ο Ερντογάν αμέσως μετά επιτέθηκε και αυτός σε πολλά γειτονικά με την Τουρκία κράτη (όπως π.χ. Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή, κ.λ.π.), με τελικό αποτέλεσμα να βρεθεί σε πολυμέτωπο αγώνα σχεδόν σε κάθε γωνιά του ορίζοντα.

[Στην δε Λιβύη, ο Ερντογάν έστειλε Τούρκους στρατιωτικούς, ισλαμιστές και μισθοφόρους τη SAVAK, με σκοπό να την καταλάβει (μαζί με τα πετρέλαια της) δήθεν στο όνομα του επίσης ισλαμιστή και τουρκικής καταγωγής συμμάχου του Σάρατζ.

Παράλληλα, ο Ερντογάν σκοπεύει να παράλληλα να καταλάβει και την Αίγυπτο, προκαλώντας σε αυτή πραξικόπημα των Αδερφών Μουσουλμάνων με την κατάληψη της Λιβύης (http://alophx.blogspot.com/2020/06/blog-post.html), όπως και να επιβάλει παντού στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής (Τυνησία) και της Μέσης Ανατολής (Συρία, Ιράκ) φιλικά προς τον ίδιο ισλαμικά καθεστώτα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html, http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_0.html).

Παράλληλα, ο Ερντογάν απειλεί και την Ελλάδα, την Κύπρο, την Βουλγαρία, το Ιράν, όπως και την Αρμενία με πόλεμο, κάτι που αν συμβεί θα επεκτείνει ακόμα περισσότερο τα ήδη υπερ-επεκτειμένα πολεμικά της μέτωπα.

Αν δε και η Αίγυπτος μπει στον πόλεμο της Λιβύης κατά των Τούρκων (http://alophx.blogspot.com/2020/06/blog-post.html), τότε αυτοί πιθανότατα θα ηττηθεί ολοκληρωτικά, και ειδικά αν είναι ήδη σε πόλεμο με όλα τα παραπάνω κράτη αντίστοιχα.

Επίσης, όπως ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου του 1940 τορπιλίστηκε το καταδρομικό «Έλλη» από Ιταλικό υποβρύχιο του Ιταλού φασίστα δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι (http://alophx.blogspot.com/2019/08/1940.html), αντίστοιχα και ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου του 2020 κατατρυπήθηκαν  τα ύφαλα της Kemal Reis" του Τούρκου ισλαμιστή δικτάτορα Ταγίπ Ερντογάν από το "ΘΩΡΗΚΤΟΝ ΛΗΜΝΟΣ" (http://alophx.blogspot.com/2020/05/3.html)].

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φτάσει η Τουρκία σε μεγάλη στρατιωτική υπερεπέκταση που δεν μπορεί να αντέξει η Τουρκία στρατιωτικά, με αποτέλεσμα σύντομα η πολεμική προσπάθεια της χωράς αυτής, με τελικό αποτέλεσμα να αρχίσει πιθανότατα και αυτή να καταρρέει και να ηττηθεί σχεδόν παντού τελικά.

Οι ήττες αυτές του Χίτλερ είχαν ως τελικό αποτέλεσμα να εκδηλωθεί εναντίον από συνωμότες εθνικιστές στρατιωτικούς του το 1994 το αποτυχημένο πραξικόπημα της «Βαλκυρία» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_32.html), το οποίο απέτυχε και τελικά ο Χίτλερ αυτοκτόνησε το 1945, και το Γ’ Ράιχ του κατέρρευσε μαζί με αυτόν, ενώ μετά την παράδοση της Γερμανίας στους Συμμάχους άρχισε στην χώρα αυτή δήθεν μία «αποναζιστοποίηση».

Αντίστοιχα, θα μπορούσε μία σειρά συντριπτικών ηττών να προκαλέσει εναντίον του ένα νέο πετυχημένο αυτή την φορά πραξικόπημα εναντίον του (http://www.freepen.gr/2017/04/16-2017.html), και μαζί με αυτόν να καταρρεύσει το καθεστώς του και να αρχίσει στην συνέχεια στην χώρα του μία «από-ισλαμοποίηση»;

Και όπως το Casus Beli της Γερμανίας για την ενσωμάτωση του Νταντσίχ στην Γερμανία, προκάλεσε την εισβολή των Γερμανών στην χώρα αυτή, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και την τελική πτώση του Γ’ Ράιχ και του Χίτλερ, θα έχει άραγε και το Cours Beli της Τουρκίας για τα την επέκταση των 12 μιλίων της πατρίδας μας, ένα ανάλογο αποτέλεσμα στις μέρες μας για την Τουρκία και τον Ερντογάν;

[Και ήδη, τόσο ο Ερντογάν, όπως και οι κεμαλικοί πριν από αυτόν, απειλούν την πατρίδα μας με πόλεμο με το γνωστό Casus Beli (ψηφισμένο μάλιστα από το ίδιο το τουρκικό κοινοβούλιο), σύμφωνα με το οποίο αποτελεί αίτια πολέμου, αν η Ελλάδα επεκτείνει (παντελώς νόμιμα με βάση το Διεθνές Δίκαιο].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στην εποχή μας; Τίποτε δεν είναι απίθανο, άλλα καλό θα ήταν να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ως έθνος, τα οποία θα μας προστατεύσουν έναντι των εχθρικών γειτόνων μας και θα φέρει την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία εκ νέου κατάσταση ακμής και ευημερίας.