ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΙΤΑΛΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΜΠΕΝΙΤΟ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΛΟΥΚΑΣΕΝΚΟ

οι μεγαλες ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ομοιΟτητες μεταξυ του Ιταλου δικτατορα Μπενιτο Μουσολινι και του ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ Προέδρου της Λευκορωσιας Αλεξαντερ Λουκασενκο

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, υπήρξαν διαχρονικά στην ιστορία μεγάλες ομοιότητες μεταξύ των διάφορων σημαντικών ιστορικών προσωπικοτήτων, τόσο στις πολικές τους πράξεις, όσο και στις προσωπικές συμπεριφορές τους και απόψεις, όπως είναι οι μεγάλες ομοιότητες μεταξύ του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι και του νυν Προέδρου της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο.

Έτσι όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Μουσολίνι, ο οποίος προέρχονταν από μία φτωχή οικογένεια, αρχικά σπούδασε ως δάσκαλος, ενώ στα νιάτα του ήταν φανατικός ακροαριστερός και είχε έντονες κομμουνιστικές πεποιθήσεις, οντάς μέλος της ακροαριστερής-ριζοσπαστικής πτέρυγας του σοσιαλιστικού κόμματος, του οποίου μάλιστα την εφημερίδα έγινε διευθυντής, πολλαπλασιάζοντας τις πωλήσεις τις από τα 50.000 στα 250.000 έντυπα.

Όμως όταν η Ιταλία εισήλθε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μουσολίνι, αν και αρχικά ήταν ενάντιος στον πόλεμο, σύντομα άλλαξε άρδην τις πολιτικές του απόψεις (με την βοήθεια και των Βρετανών των οποίων έγινε έμμισθος πράκτορας-http://alophx.blogspot.com/2017/01/kai-meta.html), ενώ και ο ίδιος έλαβε μέρος στον πόλεμο με τον βαθμό του δεκαεννέα πολεμώντας τους Αυστριακούς και ενστερνιζόμενος απολυτά εθνικιστικές απόψεις στην διάρκεια αυτού.

Αντίστοιχα ο Λουκασένκο, μεγάλωσε και αυτός σε μία φτωχή οικογένεια χωρίς πατέρα κατά τα παιδικά του χρόνια και για το λόγο αυτό έγινε αφορμή σχολίων από συμμαθητές του για την ανύπαντρη μητέρα του.

[Επίσης, και ο μυστακοφόρος (σαν τον Λουκασένκο) Σαντάμ Χουσεΐν, ο πρώην δικτάτορας του Ιράκ μεγάλωσε και αυτός χωρίς πατέρα με την μητέρα του σε μία φτωχική οικογένεια]. 

Ο Λουκασένκο, αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Μογκίλεφ το 1975 και από την Λευκορωσική Γεωργική Ακαδημία το 1985. Την περίοδο από το 1975 έως το 1977 υπηρέτησε ως συνοροφύλακας της ΕΣΣΔ και το 1980-82 στον Σοβιετικό στρατό.

Κατά την στρατιωτική του θητεία ήταν αξιωματικός στο Μινσκ. Στην συνέχεια έγινε αντιπρόεδρος σε ένα αγρόκτημα (κολεκτίβα) το 1982 και το 1985. Στη συνέχεια ανελίχθηκε επαγγελματικά (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%BA%CE%BF).

Μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιταλία είχε εισέλθει (παρότι η χώρα αυτή βρίσκονταν στο πλευρό των νικητών) σε μία περίοδο οικονομικού χάους, διαφθοράς και εντόνων πολίτικων, οικονομικών και κοινωνικών συγκρούσεων, στην οποία αναδύθηκαν πολλά ακραία κινήματα από κάθε πλευρά του πολιτικού φάσματος (π.χ. τους φασίστες του Μουσολίνι ή τους κομμουνιστές), τα οποία συγκρούονταν άγρια μεταξύ τους για την εξουσία.

Το έτος 1919, ο Μουσολίνι ίδρυσε το φασιστικό κόμμα, έλαβε μέρος στις εκλογές και εξελέγη με πολλά μέλη του κόμματος του βουλευτής, ενώ παράλληλα πολεμούσε με λύσσα τους πρώην κομμουνιστές συντρόφους του σε οδομαχίες.

Η μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 1919-1921, το φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι προσέλκυσε πολλούς οπαδούς στο κόμμα του, ενώ όπως είναι ιστορικά γνωστό, το 1922, με την γνωστή «Πορεία προς την Ρώμη» (http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_68.html), ο Μουσολίνι κατέλαβε την εξουσία της Ιταλίας.

Ως πρωθυπουργός αρχικά ο Μουσολίνι, έγινε δεκτός με ανακούφιση από μεγάλο μέρος του Ιταλικού λαού, όπως και του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της Ιταλίας, με την πεποίθηση ότι θα φέρει ασφάλεια και σταθερότητα στην πολύπαθη χώρα και θα σταματήσει τις εμφύλιες συγκρούσεις.

Πραγματικά, αρχικά ο Μουσολίνι επέδειξε ένα «μετριοπαθές προφίλ», με σκοπό όταν θα είναι συνθήκες κατάλληλες και ο ίδιος γίνει παντοδύναμος, ο ίδιος να καταλάβει την απόλυτη εξουσία στην χώρα κηρύσσοντας δικτατορία σε αυτή.

Στην Σοβιετική Ένωση, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Γκορμπατσόφ και την διάλυση της ΕΣΣΔ, η Λευκορωσία είχε εισέλθει σε μία περίοδο οικονομικού χάους, διαφθοράς και εντόνων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συγκρούσεων.

Το 1990 ο Λουκασένκο εξελέγη αντιπρόσωπος του Ανωτάτου Σοβιέτ της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας, ενώ ο ίδιος ισχυρίστηκε αργότερα ότι ήταν ο μόνος βουλευτής στην Λευκορωσία που ψήφισε κατά της επικύρωσης της συμφωνίας που οδήγησε στην διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και στην σύσταση της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών.

Το 1993 εξελέγη στο τιμόνι της επιτροπής του Κοινοβουλίου της χώρας του για την πάταξη της διαφθοράς. Την ίδια χρονιά ο Λουκασένκο κατηγόρησε 70 κρατικούς αξιωματούχους για διασπάθιση δημοσίων πόρων για ίδιον όφελος. Ανάμεσα σε αυτούς που είχε κατηγορήσει ήταν ο πρόεδρος της Βουλής. Στανισλάβ Σούσκεβιτς, ο οποίος παραιτήθηκε έπειτα από πρόταση μομφής.

[Αντίστοιχα και ο Διονύσιος Πρεσβύτερος στις Συρακούσες, απέκτησε την απόλυτη εξουσία στο κράτος αυτό, κατηγορώντας τους συστράτηγούς του για προδοσία και διαφθορά, αναλαμβάνοντας απόλυτη εξουσία πρώτα ως «στρατηγός Αυτοκράτορας» και μετά ως απολυτός τύραννος των Συρακουσών (http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_94.html).

Και όπως ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος των Συρακουσών αντιμετώπισε μία έξωθεν οργανωμένη εισβολή στην πρωτεύουσα του από τους Καρχηδόνιους (http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_94.html), όπως ακριβώς στις μέρες μας, και ο Λουκασένκο αντιμετωπίζει μία οργανωμένη δυτική εισβολή-εξέγερση-πραξικόπημα στην πρωτεύουσα του το Μινσκ οργανωμένη από την Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ, Γερμανία)].

Στις αρχές του 1994 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα, με βάση το οποίο διενεργήθηκαν οι πρώτες προεδρικές εκλογές τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Ο ανεξάρτητος Λουκασένκο κατήλθε υποψήφιος και συνυποψήφιός του ήταν ο Σούσκεβιτς, καθώς επίσης και 4 άλλοι.

Στον πρώτο γύρο, ο Λουκασένκο έλαβε 45% των ψήφων έναντι 15% για τον Κέμπιτς και 10% για τον Σούσκεβιτς. Στον δεύτερο γύρο (10 Ιουλίου) επικράτησε με περισσότερο από 80% των ψήφων.

Στην Ιταλία, ο Μουσολίνι, είχε το ταλέντο να βλέπει προς τα που κινείται κάθε φορά η κοινή γνώμη, έκανε κάθε φορά όλες τις κατάλληλες πολιτικές κινήσεις, ώστε να διατηρεί την εύνοια του Ιταλικού λαού, με μεγάλη μάλιστα επιτυχία, κάτι που είχε αποτέλεσμα να διατηρήσει την εξουσία και μεγάλο μέρος της δημοφιλία του μέχρι τον θάνατο του το 1945 για σχεδόν 23 συνεχόμενα χρόνια.

Ο ίδιος σύντομα ανακηρύχτηκε «Ντούτσε» (παραφθορά της λέξης Δούκας ή Δόγης), δηλαδή ανώτατος ηγέτης και δικτάτορας της Ιταλίας (το έτος 1925), επιβάλλοντας την απόλυτη κυριαρχία του στην χώρα αυτή.

Ο Μουσολίνι στην συνέχεια σύστησε την ιδεολογία και το μιλιταριστικό και εθνικιστικό φασιστικό κράτος, επιβάλλοντας με την βία και υποσχέσεις το πολιτικό του πρόγραμμα, και γενόμενος με τον τρόπο αυτό ένα «τέλειο» παράδειγμα προς μίμηση και θαυμασμού ενός «απολυτού αυταρχικού ηγέτη» και σε άλλες χώρες (π.χ. από τον Χίτλερ στην Γερμανία).

Στην Λευκορωσία, ο Λουκασένκο, έχει το ταλέντο να βλέπει προς τα που κινείται κάθε φορά η κοινή γνώμη, έκανε κάθε φορά όλες τις κατάλληλες πολιτικές κινήσεις, ώστε να διατηρεί την εύνοια του Λευκορωσικών λαού, με μεγάλη μάλιστα επιτυχία, κάτι που είχε αποτέλεσμα να διατηρήσει την εξουσία και μεγάλο μέρος της δημοφιλία ως τις μέρες μας, το 2020 για σχεδόν 26 συνεχόμενα χρόνια μέχρι και τις μέρες μας (το 2020).

[Ο ίδιος ο Αλεξάντερ Λουκασένκο κυβερνά την Λευκορωσία από το 1994, και είναι ο μακροβιότερος εν ενεργεία αρχηγός κράτους στην Ευρώπη.

Και όπως ο Λουκασένκο έχει το προσωνύμιο από τους δυτικούς «Ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης», όπως και ο τέως δικτάτορας της Αιγύπτου Μουμπάρακ είχε το προσωνύμιο από τους δυτικούς «Ο τελευταίος Φαραώ»].

Ο Λουκασένκο στην συνέχεια σύστησε την ιδεολογία και το εθνικιστικό κράτος, επιβάλλοντας με την βία και υποσχέσεις το πολιτικό του πρόγραμμα (αλλά και των μυστικών υπηρεσιών της χωράς, οι οποίες ονομάζονται ακόμα όπως επί ΕΣΣΔ KBG), και γενόμενος με τον τρόπο αυτό ένα «τέλειο» παράδειγμα προς μίμηση και θαυμασμού ενός «απολυτού αυταρχικού ηγέτη» και σε άλλες χώρες (π.χ. από τον Πούτιν στην Ρωσία-http://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post_41.html).

Σύντομα ο Μουσολίνι, όταν ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία, θεωρώντας τον εαυτό του αρχικά ανώτερο του Χίτλερ, ως «δάσκαλος» και ο Χίτλερ ο «Ούννος μαθητής του», δεν έδειξε αρχικά φιλικές διαθέσεις εναντίον του και μάλιστα τον απέτρεψε αρχικά από το να καταλάβει πραξικοπηματικά την Αυστρία μετά την δολοφονία του Αυστριακού καγκελάριου Ντόλφους από τους Ναζί της Αυστρίας.

Σύντομα όμως, όταν αλλάξαν οι γεωπολιτικές συνθήκες παγκόσμια και οι Αγγλογάλλοι στράφηκαν κατά του Μουσολίνι (όταν αυτός εισέβαλε στην Αιθιοπία και του επεβλήθησαν κυρώσεις από την ΚΤΕ-http://alophx.blogspot.com/2016/09/blog-post_49.html), ο Μουσολίνι προσέγγισε και συμμάχησε με τον Χίτλερ, συγκροτώντας αρχικά μαζί του το «Χαλύβδινο Σύμφωνο» (στις 22 Μαΐου του 1939) και αργότερα την συμμαχία του Άξονα (μαζί με την Ιαπωνία το έτος 1939).

[Ο «Άξονας Ρώμης-Βερολίνου» έγινε στρατιωτική συμμαχία το 1939 στο πλαίσιο του αποκαλούμενου «Χαλύβδινου Σύμφωνου», με το Τριμερές Σύμφωνο του 1940 να οδηγεί στην ενσωμάτωση των στρατιωτικών στόχων της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας].

Και ο Λουκασένκο από την πλευρά του, όταν ο Πούτιν ανέλαβε την εξουσία, θεωρώντας τον εαυτό του αρχικά ανώτερο του Πούτιν, ως «δάσκαλος» και ο Πούτιν ο «μαθητής του»,  έδειξε αρχικά ημι-φιλικές και «αδιάφορες» διαθέσεις εναντίον του, αφού μάλιστα τότε η οικονομία και ο στρατός της Ρωσίας ήταν πλήρως διαλυμένη από την καταστροφική διακυβέρνηση του Γιέλτσιν που είχε προηγηθεί στην χώρα αυτή.

Σύντομα όμως, όταν αλλάξαν οι γεωπολιτικές συνθήκες παγκόσμια (όταν η Ρωσία άρχισε να ανακάμπτει σε κάθε τομέα υπό την διακυβέρνηση του Πούτιν), και ο Λουκασένκο προσέγγισε και συμμάχησε με τον Πούτιν, συγκροτώντας αρχικά μαζί του την Ευρασιατικη Οικονομική Κοινότητα (το 2000), αλλά και την Ευρασιατικη Ένωση (το 2015).

Το έτος 1994, η Λευκορωσία έγινε μέλος του Οργανισμού της Συνθήκης Συλλογικής Ασφαλείας μεταξύ της Ρωσίας και πολλών ανεξάρτητων πρώην Σοβιετικών κρατών.

[Η Λευκορωσία εξαρτάται από τη Μόσχα για καύσιμα και εμπόριο αλλά φαίνεται ότι σύντομα μπορεί να προχωρήσει ακόμα περαιτέρω, με συζήτηση για ένωση μεταξύ των δύο κρατών, δηλαδή της Ρωσίας και της Λευκορωσίας].

Η Ιταλία εισήλθε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας το 1940, με την πεποίθηση ότι ο πόλεμος αυτός θα έληγε σύντομα με νίκη του Χίτλερ και ο ίδιος ήθελε να είναι με το μέρος των νικητών για να μπορεί να μοιραστεί μαζί τους τα «λάφυρα του πολέμου».

Όμως σύντομα, οι ήττες που ακολούθησαν σε πολλά πολεμικά μέτωπα (π.χ. Ελλάδα, Αίγυπτο) και κυρίως η απόβαση των Συμμάχων στην Σικελία, έφερε την (προσωρινή) πτώση του Μουσολίνι το 1943.

Αυτό συνέβη, όταν το ίδιο έτος η «δυτικόφιλη» πολιτική και στρατιωτική συμμαχία (ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ ο Γ΄ και ο Ιταλός Στρατάρχης Μπαντόλιο) τον πρόδωσε, τον έριξε από την εξουσία πραξικοπηματικά (όπως ακριβώς πήρε και ο ίδιος την εξουσία) και τον φυλάκισε στην συνέχεια.

Όμως, σύντομα, όταν η νέα Ιταλική ηγεσία προσπάθησε να προδώσει την συμμαχία με την Γερμανία και να πάρει το μέρος των Συμμάχων, τότε ο Χίτλερ, ενεργοποιώντας τα άρθρα της συμμαχίας με τους Ιταλούς, εισέβαλε στην χώρα αυτή φτάνοντας ως το Νοτιότερο άκρο της Ιταλίας, απελευθέρωσε τον Μουσολίνι, τον οποίο μάλιστα και επανέφερε στην εξουσία της Ιταλίας.

Αντίθετα ο βασιλιάς και ο Μπαντόλιο το έσκασαν στο εξωτερικό και «ενθάρρυναν» την συγκρότηση αντιστασιακών ομάδων εντός της Ιταλίας κατά των Γερμανών και της εξουσίας του Μουσολίνι, με την αμέριστη βοήθεια και υλική βοήθεια των Συμμάχων. 

Αντίστοιχα, η Λευκορωσία του Λουκασένκο συμμάχησε με την Ρωσία του Πούτιν, αλλά η οικονομική κρίση που ακολούθησε στην χώρα αυτή, τόσο από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, όσο και λόγω του κορονoϊού, δημιούργησαν πολλά προβλήματα στην Λευκορωσία.

Το 2020, όταν έγιναν εκλογές στην Λευκορωσία τον Αύγουστο του ίδιου έτους, και ο Λουκασένκο τις κέρδισε με ποσοστό 80%, η δυτικόφιλη αντιπολίτευση της χώρας αυτής, υπό την ηγεσία της Σβιατλάνα Τσιχανόφσκαγια, αμφισβήτησε τένοντα το εκλογικό αποτέλεσμα, κατηγορώντας τον Λουκασένκο για «νοθεία» και στην συνέχεια το έσκασε στο εξωτερικό.

Στην συνέχεια, με την υποκίνηση και την αμέριστη βοήθεια της Δύσης (ΗΠΑ, ΕΕ, Γερμανία-Γαλλία, ΜΚΟ του Σόρος), η «αντιπολίτευση της Λευκορωσίας» υποκίνησε ταραχές, κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες στην Λευκορωσία, προσπαθώντας να δημιουργήσουν σε αυτή ένα δήθεν «κλίμα εμφυλίου πολέμου» (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/906441_etoima-gia-proelasi-ta-rosika-tethorakismena-se-periptosi).

Με στόχο πάντα να εκδιώξουν τον Λουκασένκο από την εξουσία και να βάλουν στην θέση του έναν δυτικόφιλο ηγέτη στην Λευκορωσία, ο οποίος θα στραφεί κατά της Ρωσίας, θα σπάσει τις συμμαχίες μαζί της, θα γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και θα επιτρέψει σε Νατοϊκά στρατεύματα αν εισέλθουν στην χώρα και με τον τρόπο αυτό να φτάσουν στα σύνορα της Ρωσίας.

Και ήδη, έγιναν συνομιλίες μεταξύ του Λουκασένκο και του Πούτιν για την στήριξη της Λευκορωσίας, ακόμα και με στρατό από το «Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας» (https://www.kathimerini.gr/1092242/article/epikairothta/kosmos/etoimh-na-voh8hsei-stratiwtika-to-minsk-dhlwnei-h-mosxa---se-antisygkentrwsh-opadwn-toy-o-loykasenko), προκειμένου να προστατεύσει την χώρα αυτή από ένα ακόμα στημένο δυτικόφιλο πραξικόπημα-δήθεν «λαϊκή επανάσταση».

[Παράλληλα στο Μινσκ, χιλιάδες «οπαδοί» του Λουκασένκο διαδήλωσαν λίγες ώρες πριν από την μεγάλη αντικυβερνητική κινητοποίηση που οργανώνει η αντιπολίτευση (https://www.kathimerini.gr/1092242/article/epikairothta/kosmos/etoimh-na-voh8hsei-stratiwtika-to-minsk-dhlwnei-h-mosxa---se-antisygkentrwsh-opadwn-toy-o-loykasenko).

Η δε αποτυχημένη προσπάθεια εξέγερσης κατά του νόμιμου Προέδρου της χώρας και η διαφυγή του δυτικόφιλου ηγέτη της αντιπολίτευσης στο εξωτερικό, θυμίζει ότι έγινε στην Βενεζουέλα του μύστακα (σαν τον Λουκασένκο) Μαδούρο από τον Γκουαϊδό.

Αντίστοιχα, εάν Ρωσικά στρατεύματα εισέλθουν τελικά στην Λευκορωσία για να βοηθήσουν στην καταστολή των υποκινούμενων από τους δυτικούς ταραχές (https://www.kathimerini.gr/1092231/gallery/epikairothta/kosmos/se-kloio-o-loykasenko-antartiko-apo-presvh-apergia-sthn-kratikh-thleorash-kai-nees-diadhlwseis https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/906441_etoima-gia-proelasi-ta-rosika-tethorakismena-se-periptosi), θα θυμίζει κατά πολύ την είσοδο του Σοβιετικού στρατού στην Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία (ή στο Ιράν-http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_95.html, και στην Τιεν Αμέν-http://alophx.blogspot.com/2018/01/2017.html), για την κατάπνιξη των εκεί εξεγέρσεων (ύστερα από πρόκληση των κρατών αυτών), οι οποίες στηρίχτηκαν από την Δύση εκείνη την εποχή.

Το δε κλίμα που προσπαθούν να στήσουν οι δυτικοί κατά του Λουκασένκο, με δήθεν αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος επειδή νίκησε ένας Ρωσόφιλος ηγέτης, ο οποίος ήθελε να ενώσει την χώρα του με την Ρωσία, αντί να επιλέξει την Δύση, συνέβη και στην Ουκρανία το 2014 ενάντια στον Γιανουκόβιτς ή τον Σεβαρνάτζε στην Γεωργία παλαιότερα.

Οι δε Ρώσοι, έχοντας εμπειρία από αυτές τις εξεγέρσεις, γνωρίζουν και πως να τις αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά, όπως ακριβώς έκαναν και στην Συρία του Άσαντ (http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_95.html), ενάντια στους ισλαμιστές του Κατάρ (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Επίσης, το κόλπο που έκαναν οι δυτικοί, δηλαδή να κάνουν επενδύσεις σε μία για αυτούς εχθρική χώρα, δήθεν για να την προσεγγίσουν και να την φέρουν με το μέρος τους με μία δήθεν «δυτικόφιλη» στροφή αυτής, αλλά στην πράξη για να την ρίξουν αργότερα με «έγχρωμη επανάσταση»-πραξικόπημα (όπως προσπαθούν να κάνουν σήμερα στην Λευκορωσία-https://www.zougla.gr/kosmos/article/lefkorosia-i-ditiki-pezoun-to-idio-kourasmeno-palio-senario-mera-me-ti-mera), όπως έκαναν με τον Καντάφι στην Λιβύη.

Επίσης, η ιστορία του μύστακα Λουκασένκο θυμίζει και λίγο αυτή του επίσης μύστακα Ερντογάν.

Εκτός του ότι και οι δύο προέρχονταν από φτωχές οικογένειες, και οι δύο ανήλθαν στην εξουσία σε μία περίοδο οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ταραχής στα κράτη τους, ανόρθωσαν την οικονομία, ενώ στήριξαν ο πρώτος την Ορθοδοξία και ο δεύτερος το ισλάμ, στα οποία και πίστευαν, όπως και τον πατριωτισμό.

Επίσης και οι δύο απέκτησαν ευρεία δημοφιλία στους λαούς τους, αναδιοργάνωσαν τον στρατό τους, συμμάχησαν και οι δύο με την Ρωσία του Πούτιν με την οποία έκλεισαν πολλές ενεργειακές, οικονομικές και στρατιωτικές, συμφωνίες.

Τέλος και οι δύο κατέπνιξαν εξεγέρσεις από την Δύση που είχαν ως στόχο να τους ρίξουν από την εξουσία (π.χ. την εξέγερση στο πάρκο Γκεζί το 2013 ο Ερντογάν ή το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 ή τις υποκινούμενες δήθεν «εξεγέρσεις» στην Λευκορωσία τον Αύγουστο του 2020 ο Λουκασένκο).

Για κάποιους δε αναλυτές, η ενορχηστρωμένη από την Δύση δήθεν «δημοκρατική εξέγερση» κατά του Λουκασένκο στην Λευκορωσία τον Αύγουστο του 2020, θυμίζει αρκετά και το αποτυχημένο Σοβιετικό πραξικόπημα της 19ης Αυγούστου 1991 κατά του Γκορμπατσόφ στην Μόσχα].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων; Δηλαδή εκτράχυνση των πολιτικών εξελίξεων στην Λευκορωσία, είσοδος των στρατευμάτων του «Συμφώνου της Συλλογικής Ασφάλειας» στην χώρα αυτή, αποκατάσταση της τάξης, εκδίωξη των δυτικόφιλων ταραξιών και πρακτόρων και οριστική στροφή της Λευκορωσίας κατά της Δύσης (όπως έγινε με την περίπτωση του Μουσολίνι στην Ιταλία);

Άγνωστο, αλλά εμείς ως χώρα θα πρέπει να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα συμβάλουν στο συμφέρον της πατρίδας μας (όχι της Δύσης, της Ρωσίας ή της Κίνας), έτσι ώστε να υπάρξει ξανά θετική εξέλιξη για την πατρίδα μας από την εξέλιξη της κρίσης αυτής.