ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου, η Ισπανία ταλανίστηκε από πολλά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, με συνέπεια ο λαός της να βρίσκεται σε συνεχή πολιτική, οικονομική και κοινωνική αναταραχή, με άμεση συνέπεια την μεγάλη εκλογική αύξηση της αριστεράς.

Η μοναρχία και οι ευγενείς, θέλοντας να αποτρέψουν τους εχθρούς τους να αναλάβουν την εξουσία, στήριξαν το πραξικόπημα του στρατηγού Πρίμο Ντε Ριβέρα, ο οποίος κατέλαβε με τον στρατό το έτος 1923 μ.Χ. την εξουσία.

Αυτός, κατάφερε να επιβάλει με την χρήση του στρατού την εδραίωση του στην εξουσία της Ισπανίας, εξορίζοντας και φυλακίζοντας τους πολίτικους του αντιπάλους και διαλύοντας τα κόμματα τους.

Στην συνέχεια, ο Ριβέρα, κατάφερε χάρις στις ευνοϊκές συνθήκες της εποχής, να βελτιώσει με δάνεια τα οικονομικά της Ισπανίας, μία περίοδος που διήρκησε μέχρι το έτος 1929, όταν ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, με συνέπεια να καταρρεύσει η Ισπανική οικονομία και ίδιος ο Ριβέρα να παραιτηθεί από την εξουσία το 1930.

Το 1931, ανέλαβε με εκλογές την εξουσία το κόμμα των σοσιαλιστών, το οποίο θέλοντας από την μία να εκδικηθεί τους εχθρούς του, και από την άλλη να επιβάλει με την βία την ιδεολογία του στην χώρα, όχι μόνο δίωξε άγρια ή εξόρισε αυτούς, αλλά παράλληλα δολοφόνησε πολλούς Χριστιανούς, και κατέστρεψε ακόμα και πολλές Εκκλησίες.

Ως αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής των αριστερών ως κυβερνόντες, το έτος 1932 εκδηλώθηκε ένα ανεπιτυχές πραξικόπημα κατά της αυταρχικής και ανήλεης κυβέρνησης των αριστερών στην Ισπανία, με στόχο να την ρίξουν από την εξουσία.

Όμως, το κίνημα αυτό καταπνίγηκε και ως συνέπεια αυτού εξορίστηκαν πολλοί Ισπανοί αξιωματικοί, μεταξύ αυτών και ο στρατηγός Φρανσίσκο Φράνκο, ο οποίος και θεωρούνταν ως ιδιαίτερα ικανός στρατιωτικός και πολύ επικίνδυνος από τους κυβερνόντες για την εξουσία τους.

Παρόλες όμως τις προσπάθειες των σοσιαλιστών, μετά και τις εκλογές του έτους 1935, όταν η πόλωση είχε φτάσει στην Ισπανία είχε φτάσει πια στα ύψη, και η χώρα ήταν εκλογικά χωρισμένη επακριβώς στα δύο, εκδηλώθηκε νέο πραξικόπημα το 1936.

Ως ηγέτης αυτού, ανακηρύχθηκε τελικά ο Φρανσίσκο Φράνκο, ο οποίος είχε διωχθεί παλαιοτέρα ως ύποπτος πραξικοπήματος από τους σοσιαλιστές της Ισπανίας, ενώ σύντομα ξεκίνησε στην χώρα αυτή ένας πολύ άγριος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δύο αντίπαλων πλευρών (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_47.html).

Οι σοσιαλιστές, με την πολλές φορές κοντά στην κομμουνιστική ιδεολογία καταπιεστική και αντιχριστιανική πολιτική τους, είχαν καταφέρει να στρέψουν εναντίον τους τους Αγγλογάλλους, ενώ λάμβαναν πολιτική, οικονομική και στρατιωτική βοήθεια από τους εχθρούς αυτών (δηλαδή από την Μόσχα), ακολουθώντας όλες τις οδηγίες αυτής (http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_20.html).

Τελικά, όμως, ύστερα από έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο τριών ετών (1936-1939), ο Φράνκο κατάφερε να καταλάβει την εξουσία στην Ισπανία (με την βοήθεια του Χίτλερ και του Μουσολίνι) και να εκδιώξει τελικά τον αριστερό Πρόεδρο της Ισπανίας Εμμανούελ Αθάνια από την εξουσία.

Στην συνέχεια, ο Φράνκο εκδικήθηκε τους σοσιαλιστές αντιπάλους του που τον είχαν εξορίσει και δήμευσε τις περιουσίες τους, ενώ αφού κατάφερε να επιβάλει με την χρήση του στρατού την εδραίωση του στην εξουσία της Ισπανίας, εξόρισε και φυλάκισε τους πολιτικούς του αντιπάλους και διάλυσε τα κόμματα τους.

Παράλληλα, ο Φράνκο ήρθε σε ρήξη με το κίνημα της Φάλαγγας, το οποίο τον είχε βοηθήσει να καταλάβει την εξουσία και το περιόρισε ως μία απειλή για την εξουσία του στην Ισπανία.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία ταλανίστηκε από πολλά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, με συνέπεια ο λαός της να βρίσκεται σε συνεχή πολιτική, οικονομική και κοινωνική αναταραχή, με άμεση συνέπεια την μεγάλη εκλογική αύξηση της αριστεράς και κυρίως των ισλαμιστών.

Το κεμαλικό κατεστημένο, θέλοντας να αποτρέψει τους εχθρούς τους να αναλάβουν την εξουσία, στήριξε το πραξικόπημα του στρατηγού Κενάν Εβρέν, ο οποίος κατέλαβε με τον στρατό το έτος 1980 μ.Χ. την εξουσία (https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4/).

Αυτός, κατάφερε να επιβάλει με την χρήση του στρατού την εδραίωση του στην εξουσία της Τουρκίας, εξορίζοντας και φυλακίζοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους και διαλύοντας τα κόμματα τους.

Στην συνέχεια, κατάφερε χάρις στις ευνοϊκές συνθήκες της εποχής, να βελτιώσει με δάνεια τα οικονομικά της Τουρκίας, μία περίοδος που διήρκησε μέχρι το έτος 2003, ενώ λίγο πιο πριν είχε ξεσπάσει οικονομική κρίση, με συνέπεια να καταρρεύσει η Τουρκική οικονομία και η χώρα αυτή να μπει υπό την εποπτεία του ΔΝΤ (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_79.html), ενώ ο ίδιος ο Εβρέν είχε παραιτηθεί από την εξουσία το 1989.

Το 2003, ανέλαβε με εκλογές την εξουσία το κόμμα των ισλαμιστών του Ερντογάν, το οποίο θέλοντας από την μία να εκδικηθεί τους εχθρούς του, τους κεμαλιστές και από την άλλη να επιβάλει με την βία την ιδεολογία του στην χώρα, μετά από μία δήθεν «μετριοπαθή πολιτική περίοδο», όχι μόνο δίωξε άγρια ή εξόρισε αυτούς, αλλά παράλληλα δολοφόνησε πολλούς Χριστιανούς, και κατέστρεψε ακόμα και πολλές Εκκλησίες.

Ως αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής των ισλαμιστών ως κυβερνόντες, το έτος 2016 εκδηλώθηκε ένα ανεπιτυχές πραξικόπημα κατά της αυταρχικής και ανήλεης κυβέρνησης των αριστερών στην Τουρκία, με στόχο να την ρίξουν από την εξουσία (http://www.freepen.gr/2017/04/16-2017.html).

Όμως, το κίνημα αυτό καταπνίγηκε και ως συνέπεια αυτού εξορίστηκαν πολλοί κεμαλικοί αξιωματικοί, αλλά και γκιουλενιστές, ο οποίοι και θεωρούνταν πολύ επικίνδυνοι από τον Ερντογάν για την εξουσία τους.

Παρόλες όμως τις προσπάθειες των ισλαμιστών, μετά και τις εκλογές του έτους 2018, η πόλωση είχε φτάσει στην Τουρκία είχε φτάσει πια στα ύψη, και η χώρα ήταν εκλογικά χωρισμένη επακριβώς στα δύο.

Παράλληλα, ο Ερντογάν ήρθε σε ρήξη με το κίνημα του Γκιουλεν, το οποίο τον είχε βοηθήσει να καταλάβει την εξουσία και το δίωξε όταν το θεώρησε ως μία απειλή για την εξουσία του στην Τουρκία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_17.html, http://alophx.blogspot.com/2019/05/20-21.html).

Οι δε πολεμικές απώλειες και η πολεμική υπερεπέκταση της Τουρκίας σε πολλά πολεμικά μέτωπα (π.χ. Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Αρμένια), σε συνδυασμό με τον κορονοϊό, αλλά και με την μεγάλη οικονομική κρίση στην ιδιά την Τουρκία το 2020, έχουν αρχίζει να αποδυναμώνουν την πολιτική εικόνα και την δημοσκοπική/εκλογική επιρροή του Ερντογάν.

Είναι πολύ πιθανόν, αν καταρρεύσει πλήρως η τουρκική οικονομία ή η Τουρκία να χάσει έναν πόλεμο σε ένα από τα μέτωπα που ήδη μάχεται η Τουρκία, ο Ερντογάν να πέσει από την εξουσία, είτε από πραξικόπημα, είτε από δολοφονία.

Και ως ηγέτης ενός τέτοιου πραξικοπήματος, θα μπορούσε, όπως και στην περίπτωση του Φρανσίσκο Φράνκο στην Ισπανία, να ανακηρυχθεί ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός του τουρκικού στρατού, ο οποίος μπορεί να είχε διωχθεί παλαιοτέρα ως ύποπτος πραξικοπήματος από τους ισλαμιστές του Ερντογάν (μπορεί βέβαια όμως και να μην ισχύει κάτι τέτοιο), ενώ στην συνέχεια να ξεκινήσει στην χώρα αυτή ένας πολύ άγριος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δύο αντίπαλων πλευρών.

Παράλληλα, οι ισλαμιστές του Ερντογάν, με την πολλές φορές κοντά στην Ευρασιανική ιδεολογία (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB/), την πολλές φορές αντιψυκτική τους, έχουν καταφέρει να στρέψουν εναντίον τους τους Γάλλους, ενώ λάμβαναν πολιτική, οικονομική και στρατιωτική βοήθεια από τους εχθρούς των ΗΠΑ (δηλαδή από την Μόσχα και το Πεκίνο), ακολουθώντας όλες τις οδηγίες αυτών.

Έτσι, σε περίπτωση επανόδου των Κεμαλικών στην εξουσία της Τουρκίας και την πτώση των ισλαμιστών του Ερντογάν από αυτή, είναι σίγουρο ότι όπως και στην Ισπανία, οι κεμαλικοί θα θελήσουν να εκδικηθούν τους ισλαμιστές αντιπάλους τους που τον είχαν εξορίσει και δημεύσει τις περιουσίες τους.

Και όταν οι κεμαλιστές καταφέρουν να επιβάλουν με την χρήση του στρατού την εδραίωση τους στην εξουσία της Τουρκίας, να εξορίσουν, να φυλακίσουν και να σκοτώσουν με την σειρά τους και αυτοί τους ισλαμιστές πολιτικούς τους αντιπάλους και να διαλύσουν το κόμμα τους.

Θα είναι άραγε αυτό το μέλλον της Τουρκίας; Θα υπάρξει δηλαδή στην χώρα αυτή μία νέα απόπειρα πραξικοπήματος, που θα ρίξει οριστικά και επιτυχώς αυτήν την φορά τον Ερντογάν από την εξουσία σαν τον Αθάνια στην Ισπανία (http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_65.html, http://www.freepen.gr/2017/04/16-2017.html);

Δεν είναι καθόλου απίθανο τα πράγματα να εξελιχθούν στην χώρα αυτή με αυτόν τον τρόπο και για τον λόγο αυτό καλό θα ήταν να λάβουμε τα μετρά μας ως κράτος προκειμένου να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια εξέλιξη και να επαναφέρουμε την πολυαγαπημένη μας πατρίδα από το καθεστώς πτώσης και παρακμής που βρίσκεται αυτή την στιγμή, σε μία καινούργια λαμπρή εποχή ακμής και ευημερίας.