Ο ΥΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΩΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΣΣΔ

Ο ΥΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΩΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΣΣΔ

Γραφεί ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο Στάλιν, σε αντίθεση με άλλους ισχυρούς δικτάτορες, δεν πήρε την εξουσία με πραξικόπημα (μετέπειτα μετονομαζόμενο τάχα σε «επανάσταση του λαού»), όπως ο Λένιν (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/siloviki-1999.html, http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_1.html) ή ο Μουσολίνι (http://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_50.html)), ούτε με εκλογές που ψήφισε όλος ο λαός, όπως ο Χίτλερ (http://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_0.html).

Αντίθετα από αυτούς, ο ίδιος διορίστηκε από τον δικτάτορα Λένιν, ως υπουργός εθνοτήτων στον Ρωσικό εμφύλιο πόλεμο των ετών 1917-1922 (οπότε αποχώρησαν και οι Ιάπωνες από την χώρα αυτή) και αμέσως μετά κατέλαβε το νεοδημιουργηθέν αξίωμα του γενικού γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος Σοβιετικής Ένωσης.

Οι άλλοι σοβιετικοί ηγέτες (Τρότσκι, Μπουχάριν, Καμενέφ, Ζηνοβιέφ), θεώρησαν το αξίωμα αυτό, το οποίο ήταν κυρίως υπεύθυνο για τις γραφειοκρατικές υποθέσεις του κράτους εκείνη την περίοδο, αλλά  καθώς επίσης και για την συγκρότηση κομματικών επίτροπων και τον διορισμό κομματικών στελεχών σε αυτές, ως ιδιαίτερα «ανιαρό» και προτίμησαν άλλες θέσεις με «περισσότερη δράση» και ευκαιρίες για κέρδος.

Αυτό ήταν και το μεγάλο τους λάθος. Ο Στάλιν, κατάλαβε αμέσως την χρησιμότητα του αξιώματος αυτού, αφού στις εκλογικές κομματικές επιτροπές θα διόριζε ως επί το πλείστον άτομα, τα οποία θα ψήφιζαν τις δίκες του προτάσεις και όταν θα έφτανε η ώρα να διαδεχτεί τον Λένιν, τον ίδιο.

Εννοείται και πως αυτά τα κομματικά μέλη, θα διόριζαν δικά τους άτομα, σε άλλες επιτροπές των αρμοδιοτήτων τους, τα οποία θα ψήφιζαν και θα υποστήριζαν τις προτάσεις τους και μέσω αυτής της πυραμίδας, η «εκλογική και κομματική ισχύς» του Στάλιν στην ΕΣΣΔ, μεγάλωνε ταχύτατα.

Φρόντισε δε, να συμμαχήσει για σιγουριά και με αλλά μέλη του κόμματος έναντι των ισχυρότερων εχθρών του, προκειμένου να τους απομακρύνει από την εξουσία, φροντίζοντας παράλληλα να φαίνεται ως «μετριοπαθής» και «αδύναμος».

Έτσι, αρχικά συνέπτυξε Τριανδρία με τους Ζηνοβιέφ και Καμενέφ κατά του Τρότσκι (τον οποίο τελικά εδίωξε από το κόμμα, την ΕΣΣΔ και δολοφόνησε μέσω ενός πράκτορα του το 1941 στο Μεξικό).

Στην συνέχεια, ο Στάλιν σχημάτισε νέα Τριανδρία με τους Μπουχάριν και Κιρώφ κατά των Ζηνοβιέφ και Καμενέφ (τους οποίους στο τέλος εκδίωξε από το κόμμα και εκτέλεσε αργότερα), ενώ μετά στράφηκε κατά του Μπουχάριν (και αυτόν τον έδιωξε από το κόμμα και στο τέλος εκτέλεσε).

Ακόμα και ο θεωρούμενος, ως «στενός φίλος του», Κιρώφ, δολοφονήθηκε ξαφνικά «μυστηριωδώς» από «άγνωστους εχθρούς», όταν φαίνονταν ότι θα εκλεγόταν αρχηγός της ΕΣΣΔ στην θέση του Στάλιν το 1931.

Ο δολοφονία του Κιρώφ, έδωσε την ευκαιρία στον Στάλιν, να ξεκινήσει το πρώτο κύμα διώξεων κατά των αντιπάλων του στην ΕΣΣΔ, μιας και «χρέωσε» στους ίδιους την δολοφονία του Κιρώφ, την οποία πιθανότατα είχε οργανώσει ο ίδιος.

[Πριν την επικράτηση του κομμουνισμού στην Ρωσία με Γερμανικά χρήματα (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_53.html, http://alophx.blogspot.gr/2017/09/siloviki-1999.html), την χρηματοδότηση τους οι κομμουνιστές στην Ρωσία, την αποκτούσαν, ληστεύοντας τράπεζες (από τις οποίες έκλεβαν φυσικά τις οικονομίες του λαού και όχι των πλούσιων) ή πολίτες, όπως και τρένα μεταφοράς χρυσού, ονομάζοντας τις παράνομες αυτές πράξεις τους ως «κοινωνική απαλλοτρίωση».

Επίσης, μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, παντρευόταν επίτηδες (πάντα κατ΄ εντολήν του) πλούσιες γεροντοκόρες, προκειμένου να «οικειοποιηθούν» τις περιουσίες τους και να τις «παραχωρήσουν» στο κόμμα, επίσης διενεργούσαν λαθρεμπόριο στην Μαύρη Αγορά, ενώ τέλος, άλλοι δούλευαν ακόμα και ως προαγωγοί, προκειμένου να αποκτήσουν χρήματα για το κόμμα τους.

Ο Στάλιν, ήταν υπεύθυνος για τις παραπάνω «δραστηριότητες του κόμματος» στην περιοχή του της Γεωργίας και του Καυκάσου, και ο πιο επιτυχημένος σε αυτές, ιδίως στις ληστείες τρένων και τραπεζών, με πολυβόλα και την χρήση δυναμίτη (όπου δολοφόνησε και πολλούς πολίτες εκτός των φρουρών φύλαξης τους), ενώ είχε συλληφθεί και σταλεί στην Σιβηρία έξι φόρες.

Ταυτόχρονα, είχε αποδράσει άλλες τόσες από αυτή, όπως λέγεται καταδίδοντας συντρόφους του στο κόμμα, οι οποίοι θα μπορούσαν να απειλήσουν την προσωπική του ανέλιξη και γεννώμενος παράλληλα και πράκτορας των τσαρικών μυστικών υπηρεσιών (http://alophx.blogspot.gr/2017/01/kai-meta.html).

Αυτό ήταν λοιπόν το βιογραφικό του πιο αιμοσταγούς δικτάτορα της ΕΣΣΔ:

Ένας καθαρός εγκληματίας, που θυμίζει περισσότερο τον Νονό στην γνωστή ταινία του Κόπολα ή ακόμα και τον Τζόκερ από την γνωστή ταινία «Dark Knight» του Κρίστοφερ Νολάν.

Άλλωστε και στην περίπτωση αυτή, ο «αναρχοκομουνιστής ήρωας μας» (όπως ο «αναρχικός» Τζόκερ στην ταινία), είχε και αυτός έναν μέθυσο πατερά που βασάνιζε συστηματικά αυτόν και την μητέρα του, όταν όταν ήταν μικρός.

Επίσης, στην συνεχεία, έχασε και αυτός την πρώτη του όμορφη γυναίκα, την Ορθόδοξη Χριστιανή Αικατερίνη, την οποία υπεραγαπούσε και μάλιστα παντρεύτηκε με θρησκευτικό γάμο προς μεγάλη ενόχληση των «συντρόφων» του στο κόμμα.

Την Αικατερίνη, την «έχασε» οριστικά από αρρώστια, λόγω έλλειψης χρημάτων από μέρους του για να την φροντίσει, αλλά και επειδή ασχολούταν κυρίως με την «δράση του» στο κομμουνιστικό κόμμα παρά με την άρρωστη γυναίκα του.

Κατά την διάρκεια της κηδείας της, ο Στάλιν δήλωσε στους φίλους του, πως: «αυτή η γυναίκα ήταν η μονή που κατάφερε να μαλακώσει την πέτρινη μου καρδιά και κάθε αγάπη μου για την ανθρωπότητα πέθανε οριστικά μαζί της».

Και τότε, η «μεταμόρφωση» του Στάλιν ξεκίνησε, ο χαρακτήρας του ιδίου σκλήρυνε υπερβολικά, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να πίνει πολύ.

Σύντομα, ο Στάλιν κατέστη ο γνωστός σε όλους μας Stalinator, ο όποιος εξολόθρευσε συστηματικά όλους όσους θεωρούσε εχθρούς του (https://www.youtube.com/watch?v=ZT2z0nrsQ8o).

[Είναι χαρακτηριστικό, πως όσες φόρες και αν συλλαμβανόταν οι κομμουνιστές και στέλνονταν στην Σιβηρία από τον «αιμοχαρή Τσάρο» Νικόλαο τον Β’, όταν απελευθερώνονταν (όταν έληγε η ποινή τους ή δραπέτευαν), αφού πρώτα περνούσαν αρκετές κακουχίες, γυρνούσαν πίσω στις πόλεις τους, ζωντανοί στην μεγάλη πλειοψηφία τους.

Αντίθετα, όταν ανέλαβαν οι ίδιοι την εξουσία, πρώτα επί Λένιν και κυρίως επί Στάλιν, ελάχιστοι από τους αντιπάλους τους κατάφεραν να γυρίσουν πίσω ζωντανοί από τα γκουλάγλκ, στα οποία βασανίζονταν ή εκτελούταν].

Όπως βλέπουμε λοιπόν, ο Στάλιν, δεν ήταν παρά ένας μικροδάχτυλος της Σοβιετικής Ένωσης, ο όποιος ανέβηκε με παρεμφερή τροπή ραδιουργιών στην εξουσία και είχε και αυτός πολλά ύπουλα για σχεδία για παγκόσμια κυριαρχία (http://alophx.blogspot.gr/2017/02/blog-post_8.html)- [(όπως ακριβώς και ο «συνάδελφος» του, ο αλλά Στάνις, Χίτλερ (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_42.html, http://alophx.blogspot.gr/2017/09/game-of-thrones-update-update.html)], και επέφερε το ίδιο χάος και καταστροφή τον κόσμο μέχρι τον θάνατο του και την μετέπειτα οριστική πτώση της Αυτοκρατορίας του.