Τα σχέδια και πολιτικές των ΗΠΑ, της Κίνας και άλλων κρατών της γης για την μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού ως «λύση για την «προστασία των φυσικών πόρων» διαχρονικά τον 20ο και τον 21ο Αιώνα μ.Χ.

 Τα σχέδια και πολιτικές των ΗΠΑ, της Κίνας και άλλων κρατών της γης για την μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού ως «λύση για την «προστασία των φυσικών πόρων» διαχρονικά τον 20^ο και τον 21^ο Αιώνα μ.Χ.

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, σε κάποιους κύκλους υπάρχει το ερώτημα εάν θα πρέπει να αποτελέσει η μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού λύση για την προστασία των υπαρχόντων φυσικών πόρων της γης (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_23.html, http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_81.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_48.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_69.html, http://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post_3.html). Για τους ιδίους η ταχεία μείωση των υπαρχόντων φυσικών πόρων φαίνεται να  έχει άμεση σχέση με την ταχεία αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού.

Όπως υποστηρίζεται είναι γνωστή από την Αρχαιότητα η αλματώδης εξέλιξη του ανθρώπινου πληθυσμού διαμέσου των αιώνων που είναι συνδεδεμένη με την χρήση των φυσικών πόρων του πλανήτη από τον άνθρωπο. Ο πληθυσμός της γης αναπτύσσεται ραγδαία κατά τις τελευταίες δεκαετίες κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την υπέρμετρη χρήση των υπαρχόντων φυσικών πόρων από τον άνθρωπο για την εξυπηρέτηση των αναγκών του υποστηρίζουν κάποιοι επιστημονικοί κύκλοι.

 

Το πρόβλημα της επάρκειας των φυσικών πόρων για την επίτευξη των αναγκών των ανθρώπων είναι εντονότερο στις χώρες στις οποίες υπάρχει έντονη πληθυσμιακή αύξηση και η τοπική ποσότητα των φυσικών πόρων της περιοχής δεν επαρκεί για την κάλυψη των βασικών ανθρώπινων αναγκών.

 

(Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι φυσικό πόροι και ο πλούτος του πλανήτη μπορούν να θρέψουν όλο τον πληθυσμό του πλανήτη αν διανεμηθούν σωστά σε όλους και ισομερώς αντί να τους καρπώνεται το 1% των παγκοσμίων οικονομικών ελίτ, ιδίως της Δύσης και να τον στερούν από άλλους λαούς, κλέβοντας τον-http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_79.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_66.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_54.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_15.html, http://alophx.blogspot.com/2018/02/blog-post_61.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_4.html, http://alophx.blogspot.com/2022/08/blog-post_2.html).

 

Τέτοιες χώρες βρίσκονται στον αναπτυσσόμενο κόσμο και κυρίως στην Ασία και έχουν έντονα προβλήματα σε σχέση με την τεράστια αύξηση του πληθυσμού τους και την υπέρμετρα επιταχυνόμενη οικονομική ανάπτυξή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων χωρών αποτελούν η Κίνα και η Ινδία (https://www.ieidiseis.gr/kosmos/171234/i-india-ektopizei-tin-kina-o-pagkosmios-plithysmos-aggizei-ta-8-dis).

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η βασική προσπάθεια και πολιτική που ακολουθείται από τα κράτη αυτά να συνίσταται στην οικονομικότερη χρήση των φυσικών τους πόρων και στον περιορισμό του μεγέθους του πληθυσμού τους. Στις ανεπτυγμένες χώρες δεν παρατηρούνται ανάλογα προβλήματα αφού δεν υπάρχει τόσο μεγάλος πληθυσμός όσο στις αναπτυσσόμενες και τα αποθέματα των φυσικών πόρων είναι μεγαλύτερα και πραγματοποιείται σωστότερη διαχείριση τους.

 

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι τις τελευταίες δεκαετίες η αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού επιταχύνθηκε δραματικά. Έτσι ενώ στις αρχές του Εικοστού Αιώνα ο παγκόσμιος ανθρώπινος πληθυσμός κυμαινόταν περίπου στο ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, στην δεκαετία του 60 μ.Χ. εκτοξεύτηκε σε τρία δισεκατομμύρια για να φτάσει στις αρχές του Εικοστού Πρώτου Αιώνα στα έξι δις και το 2020 μ.Χ. να φτάσει τα 8 δις.

 

Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των ανθρώπων βρίσκεται στην Ασία και κυρίως στην Κίνα και την Ινδία , των οποίων ο πληθυσμός κυμαίνεται από κοινού στα δυόμισι δισεκατομμύρια ανθρώπους. Οι χώρες αυτές αντιμετωπίζουν παράλληλα και έντονα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά , περιβαλλοντικά και ηθικά ζητήματα όπως εκτεταμένη ανεργία, έντονο υποσιτισμό και υπερβολική ατμοσφαιρική ρύπανση με άμεσο αποτέλεσμα την δημιουργία μιας τεράστια περιβαλλοντικής καταστροφής.

 

Ένα χαρακτηριστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αυτές οι δύο μεγάλες χώρες της Ασίας είναι το γεγονός πως σε πολλές περιοχές τους με μεγάλη νεανική πληθυσμιακή έξαρση και οι οποίες είναι κυρίως αγροτικές το ποσοστό θανάτων των νεαρών ατόμων  είναι πολύ πιο μεγάλο από οποιοδήποτε άλλη περιοχή των χωρών αυτών.

Αντίθετα σε περιοχές που είναι πιο ανεπτυγμένες , με μεγαλύτερη ευμάρεια και έχουν λιγότερο πληθυσμό τέτοιου είδους φαινόμενα σπάνια παρατηρούνται. Επίσης τα κράτη των περιοχών αυτών δεν έχουν τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους (αλλά ακόμα και έδαφος σαν κράτη, μιας και θα έπρεπε να έχουν το μέγεθος της Ρωσίας και όλα τα εδάφη τους να ήταν καλλιεργήσιμα και επαρκής καλλιεργήσιμη γη) και δυνατότητες  για την συντήρηση τόσων ατόμων και προσπαθούν να  δίνουν τις αναγκαίες παροχές για να τα ανακουφίσουν, επιβαρύνοντας έτσι υπερβολικά την ήδη «αδύναμη» οικονομία τους.

 

Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού είναι ακόμα  έντονο στις  περιοχές της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής όπου η φτώχεια είναι μεγαλύτερη. Οι χώρες αυτές μαστίζονται από ξένες επεμβάσεις, εμφύλιους πολέμους και διαφθορά κ.α. Αυτά δεν τους επιτρέπουν να εκμεταλλευθούν τα πολύ πλούσια αποθέματα τους σε φυσικούς πόρους που διαθέτουν οι χώρες αυτές και να ελέγχουν αποτελεσματικά τον πληθυσμό τους (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_79.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_66.html, http://alophx.blogspot.com/2018/02/blog-post_61.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_8.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_4.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_88.html, http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_16.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/1973.html).

 

Όλα τα παραπάνω έχουν ως άμεση συνέπεια και την εκδήλωση και άλλων εξίσου σημαντικών προβλημάτων όπως είναι π.χ. η παγκόσμια αύξηση της λαθρομετανάστευσης με συνέπεια την τεράστια ανάπτυξη των δικτύων παράνομης μετανάστευσης, την δυσκολία αφομοίωσης τους στις χώρες υποδοχής, την συχνή ανάπτυξη εγκληματικών συμπεριφορών (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_99.html) από μέρους των μεταναστών λόγω της υπερβολικής ένδειας και την ανάπτυξη ρατσιστικών ιδεών από μερίδα του ντόπιου πληθυσμού της χώρας που βρίσκονται.

 

Μόνο στις ΗΠΑ οι παράνομοι μετανάστες αποτελούν το 30 τοις εκατό του υπάρχοντος πληθυσμού της χώρας. Η ίδια κατάσταση ισχύει και σε πολλές ακόμη ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού ημισφαιρίου.

Από την στιγμή που πρωτοεμφανίστηκε ο άνθρωπος στην γη η πληθυσμιακή ήταν συνεχώς αυξανόμενη (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_19.html, http://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post_17.html). ‘Έτσι ενώ το 8.000 προ Χριστού ο ανθρώπινος πληθυσμός ήταν μόλις πέντε εκατομμύρια, το 500 προ Χριστού εκτοξεύθηκε στα 100, για να προσεγγίσει τα 300 εκατομμύρια το 1 μετά Χριστόν για να εκτοξευθεί αντίστοιχα στα 700 και 900 κατά τα τέλη του Δέκατου Όγδοου και Δέκατου Ένατου Αιώνα και να καταλήξει στις αρχές του Εικοστού Αιώνα στο ένα δις.

 

Μελέτες δείχνουν ότι αν η αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό κατά τις επόμενες δεκαετίες που θα ακολουθήσουν τότε προβλέπεται ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός θα εκτοξευθεί σε πάνω από οκτώ δισεκατομμύρια κατά το 2030 μ.Χ., θα φτάσει σε πάνω από εννέα δισεκατομμύρια κατά τα μέσα του Εικοστού Πρώτου Αιώνα, ενώ κατά τα τέλη αυτής της χρονικής περιόδου θα εκτιναχθεί στο αστρονομικό ποσό των έντεκα δισεκατομμυρίων ανθρώπων με αποτέλεσμα οι ικανότητα της γης να τρέφει και να προμηθεύει τον ανθρώπινο πληθυσμό να φτάσει σε πολύ οριακά επίπεδα.

 

Με τα σημερινά πληθυσμιακά δεδομένα και με βάση τους αισιόδοξους υπολογισμούς του DE WITT η γεωργική καλλιεργήσιμη έκταση του πλανήτη μας , η οποία παραμένει σταθερή ή μειώνεται ελαφρά ετησίως (ερημοποίηση, διάβρωση, αλατότητα εδαφών κ.α.) μπορεί να καλύψει σε θρεπτικές θερμίδες (πρωτεΐνες και υδατάνθρακες ) 35 δισεκατομμύρια άτομα.

 

Όμως σήμερα που ο πληθυσμός της γης είναι όπως προαναφέρθηκε πολύ μικρότερος τα τρία τέταρτα του γήινου πληθυσμού υποσιτίζονται ή πεινούν ή λιμοκτονούν. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι οι φτωχές χώρες δεν έχουν την τεχνογνωσία ούτως ώστε να έχουν μεγάλες αποδόσεις στα κυριότερα φυτά που καλλιεργούν. 

Επίσης η καλλιεργήσιμη έκταση στις αναπτυγμένες χώρες είναι περίπου δύο στρέμματα κατά άτομο. Στις υποανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες είναι συχνά κάτω από 200 τετραγωνικά κατά άτομο. Αυτό συνεπάγεται ότι μελλοντικά οι αναπτυγμένες χώρες λόγω της υπογεννητικότητας που παρουσιάζουν θα διαθέτουν μεγαλύτερη καλλιεργήσιμη έκταση ενώ το αντίθετο θα συμβαίνει με τις υποανάπτυκτες χώρες. 

 

Από όλα τα προαναφερθέντα γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η τεράστια πληθυσμιακή αύξηση καθώς και η ανεπάρκεια και υπέρμετρη σπατάλη των υπαρχόντων περιβαλλοντικών φυσικών πόρων είναι αιτία για πολλά προβλήματα που μαστίζουν  πολλές περιοχές του πλανήτη μας. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να παρθούν άμεσα τα κατάλληλα μέτρα τα οποία θα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση όλων των προαναφερθέντων αρνητικών συνεπειών και θα τις εξαλείψουν στο μέγιστο βαθμό.

 

Είναι ευρύτατα γνωστό πως η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού και η ταχεία μείωση των διαθέσιμων φυσικών πόρων του πλανήτη αποτελούν τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες, κυρίως αυτές που βρίσκονται στον  αναπτυσσόμενο κόσμο. Μεγάλες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις στη γη, έχουν πάρει κατά καιρούς μέτρα για να αντιμετωπίσουν αυτές τις καταστάσεις .

 

Ήδη από την αρχαιότητα και με την ύπαρξη του πρώτου ανθρώπινου πληθυσμού , οι μεγάλες πληθυσμιακές  αυξήσεις συνοδευόταν από μία πολύ έντονη τοπική κατανάλωση και αλόγιστη σπατάλη των υπαρχόντων φυσικών πόρων της περιοχής κατοικίας τους. 

Αυτό είχε σαν συνέπεια να αναγκάζονται οι πληθυσμοί αυτοί να μετακινηθούν από την περιοχή τους σε καινούργιες περιοχές σε αναζήτηση νέων κατοικιών και στην εξεύρεση νέων πόρων για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αρχή μιας περιόδου έντονων πληθυσμιακών μετακινήσεων και ανακατατάξεων σε παγκόσμια κλίμακα με πρώτη και κυριότερη συνέπεια την εξάπλωση του ανθρώπινου πληθυσμού από την ήπειρο της Αφρικής σε κάθε σημείο του πλανήτη.

 

Οι μετακινήσεις αυτές δεν σταμάτησαν σχεδόν καθόλου κατά την διάρκεια της αρχαιότητας και συνεχίστηκαν ακατάπαυστα και στο μεσαίωνα μέχρι και τους τελευταίους Αιώνες της σύγχρονης εποχής προκαλώντας έντονες κινητικές μεταναστεύσεις του πλεονάζοντος πληθυσμού των περιοχών αυτών. Συχνά γίνονταν με βίαιο τρόπο, σε περιοχές ήδη κατοικημένες και ονομάστηκαν βαρβαρικές εισβολές (http://alophx.blogspot.com/2016/12/406.html, http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_96.html, http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_29.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/376-480-1914-2017.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/7-8-21.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_84.html, http://alophx.blogspot.com/2019/09/blog-post_8.html, http://alophx.blogspot.com/2019/12/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2021/01/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2022/03/400-2022-update.html, http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_73.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_21.html, http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html).

 

Αυτές είχαν ως συνέπεια την εγκατάσταση των πληθυσμών αυτών σε περιοχές αραιά κατοικημένες και την αλλαγή του ρου της παγκόσμιας ιστορίας. Γενικά  μέχρι την πρόσφατη ιστορική περίοδο παρατηρήθηκε ότι όπου υπήρχε υπερβολικά μεγάλος πληθυσμός η μόνη λύση ήταν η έντονη μετανάστευση, αλλά και λαθρομετανάστευση.

 

Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού εντάθηκε κατά την περίοδο των ανακαλύψεων, της αποικιοκρατίας και των απαρχών του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Έτσι όταν οι Ευρωπαίοι εξερευνητές ανακάλυψαν την Αμερική αποδόθηκαν σε έναν ξέφρενο αγώνα εξολόθρευσης των ήδη υπαρχόντων πληθυσμών με σκοπό τον αφανισμό των νόμιμων ιδιοκτητών της γης, ώστε να την οικειοποιηθούν οι ίδιοι.

Έτσι μπορούσαν να ελέγχουν τον πληθυσμό διατηρώντας τον μέσα σε ικανοποιητικά όρια επίβλεψης και μην επιτρέποντας του να αναπτυχθεί υπερβολικά ώστε να καταστεί κοινωνικά και πολιτικά επικίνδυνος εφαρμόζοντας έτσι μια μορφή συγκράτησης και ελέγχου του ανθρώπινου πληθυσμού (όπως ακριβώς έκαναν και οι Φράγκοι πριν από αυτούς-http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html).

 

Άρχισαν να μεταφέρουν αργότερα μαύρους δούλους από την Αφρική στην Αμερική αφενός μεν για να αντικαταστήσουν τους σχεδόν αφανισμένους ιθαγενείς ινδιάνους και αφετέρου για να μειώσουν τον ντόπιο πληθυσμό της Αφρικής στέλνοντας το πλεόνασμα του στην Αμερική όπου εξολοθρευόταν από τις απάνθρωπες  εργασιακές συνθήκες που είχαν δημιουργήσει στοχευμένα οι Ευρωπαίοι για να ελέγχουν τον πληθυσμό των σκλάβων.

 

Αυτό συνέβαινε ήδη από παλιότερα και σε άλλες χώρες και είναι ευρύτατα γνωστό  π.χ. ότι  οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες εξόντωναν τους Είλωτες πριν αυτοί αυξηθούν και γίνουν επικίνδυνοι και εκτός ελέγχου ενώ ο ηγεμόνας της Βλαχίας Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα ανασκολόπιζε τον πλεονάζοντα ιθαγενή και μη πληθυσμό (http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_97.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_29.html)!!!

 

Ακόμη και σήμερα οι μεγάλες δυνάμεις στέλνουν στρατεύματα στις φτωχές Αφρικανικές χώρες που μαστίζονται από επιδημίες και πολεμικές συγκρούσεις για να επιβάλλουν την τάξη και να συγκρατήσουν την έξοδο του πλεονάζοντος ντόπιου πληθυσμού προς άλλες  γειτονικές χώρες εντείνοντας έτσι το ήδη τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα.

 

Ο υπερπληθυσμός είναι  εκτός των άλλων υπεύθυνος για την δημιουργία πάρα πολλών πολέμων. Ο γνωστός Γάλλος επιστήμονας και ιδρυτής της πολεμολογίας Gaston Bouthoul αναφέρει πως η αύξηση του πληθυσμού, όταν ξεπεράσει κάποιο όριο φτάνει υποχρεωτικά σε εξοντωτικό πόλεμο, ώστε η πολυπληθέστερη δύναμη να εξουθενώσει πληθυσμιακά τον αντίπαλο όπως για παράδειγμα στα μυρμήγκια.

 

Κερδισμένος είναι πάντα αυτός που θα καταφέρει να μείνει πολυπληθέστερος. Οι ιστορικοί γνωρίζουν ότι η Γαλλία κατέκτησε την  Ευρώπη τον καιρό του Ναπολέοντα όταν ήταν η πολυπληθέστερη χώρα της Ευρώπης και ηττήθηκε το 1940 μ.Χ. όταν ήταν σε πληθυσμιακό μαρασμό. 

Η επικράτηση της Αμερικής επί της Σοβιετικής Ένωσης στον Ψυχρό Πόλεμο κατέληξε στην μείωση του Ρωσικού πληθυσμού. Επίσης η πτώση των Αρχαίων Ελληνικών πόλεων στα χέρια της Ρώμης τον Δεύτερο Αιώνα π.Χ. συνδέεται με την πτώση του αριθμού των γεννήσεων και την δραματική μείωση του πληθυσμού τους.

 

Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού ελήφθη σοβαρά υπόψη και από τις υπερδυνάμεις του εικοστού αιώνα πολύ νωρίς . Όταν το Κονγκό έγινε ιδιοκτησία του Βέλγου βασιλιά Λεοπόλδου έχασε το μισό του πληθυσμό του (πάνω από 10 εκατομμύρια από τα συνολικά είκοσι) από τις εσκεμμένες κακουχίες που του επιβλήθηκαν. Το 1958 μ.Χ. ο τότε γερουσιαστής Τζων Κένεντι παρατήρησε πως  ενώ ο προσδοκώμενος μέσος όρος ζωής στην Αφρική κατά την αποικιοκρατία ήταν 29 έτη μετά την λήξη της έφτασε στα 50-60 έτη!!!

 

Πολλές μεγάλες δυνάμεις άρχισαν να εφαρμόζουν στην πράξη τις ιδέες του Άγγλου Thomas Malthus που υποστήριζε από το 1798 μ.Χ. ότι θα πρέπει να γίνουν έλεγχοι των γεννήσεων τόσο κοινωνικό επίπεδο για την αποφυγή κοινωνικών ταραχών όσο και σε επίπεδο κτήσεων ώστε να καθίσταται απλούστερος ο έλεγχος τους.

 

Ο Χ. Κίσινγκερ σε μία έκθεση του τις 10 Δεκεμβρίου του 1974 μ.Χ. γνωστή ως National Security Study Memoradum (NSSM) αριθ. 200 (CIA World Factbook / National Security Study Memoradum (NSSM) NUMBER. 200) δήλωνε ότι:

 

«Η αύξηση του πληθυσμού στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες είναι η μεγαλύτερη στρατηγική απειλή για την Ατλαντική συμμαχία διότι αυτή περιέχει το ρίσκο να προκαλέσει  εμφύλιες αναταραχές και πολιτική αστάθεια σε αυτές τις χώρες θέτοντας σε κίνδυνο τον εφοδιασμό των απαραίτητων πρώτων υλών για την συμμαχία και την ροπή των πληθυσμών αυτών λόγω των κοινωνικών και πολιτικών ταραχών σε ανατρεπτικές ιδεολογίες. 

Τέτοιες χώρες είναι το Μπαγκλαντές , οι Φιλιππίνες, η Τουρκία, η Νιγηρία, η Αίγυπτος, η Αιθιοπία, το Μεξικό , η Κολομβία και η Βραζιλία. Αυτές οι χώρες προβλέπεται πως θα αναπτύξουν το 47 % της παγκόσμιας πληθυσμιακής αύξησης. 

 

Για αυτό θα πρέπει να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποτροπή αυτού του ενδεχομένου συμπεριλαμβανομένων των τεχνητών τρόπων μείωσης του πληθυσμού τους  , όπως πολέμων , τεχνητών ιών και βιολογικών και χημικών όπλων».

 

Και δεν ήταν το μόνο γνωστό άτομο που στήριξε τέτοιες ακραίες απόψεις. Η Αγγλίδα Υπουργός Διεθνούς Ανάπτυξης Lynda Chalker είχε προτείνει  όλες οι Χούτου γυναίκες της Ρουάντα που ήταν πρόσφυγες στο Ζαΐρ να στειρωθούν, ενώ ο πρίγκιπας Φίλιππος της Αγγλίας είπε πως μετά τον θάνατο του θα ήθελε να μετενσαρκωθεί σε ιό για να σκοτώσει όσο το δυνατόν πιο πολλούς ανθρώπους!!!

 

Ήδη  σε αναπτυσσόμενες  χώρες όπως π.χ.  στην Κίνα και την Ινδία έχουν ήδη εφαρμοστεί κάποια υποτυπώδη μέτρα. Στην Κίνα κυρίως ισχύει ο έλεγχος της πληθυσμιακής αύξησης με την γέννηση μόνο ενός παιδιού.

 

Έτσι απαγορεύεται στα ζευγάρια να έχουν πάνω από ένα παιδί. Παραταύτα παρατηρούνται διαφοροποιήσεις από περιοχή σε περιοχή. Το μέτρο ισχύει κανονικά στις μεγάλες αστικές περιοχές. Στις πιο πολλές όμως αγροτικές περιοχές οι άνθρωποι επιτρέπεται να κάνουν δύο παιδιά αν το πρώτο παιδί είναι κορίτσι ή ανάπηρο.

 

Λόγω του προγράμματος ελέγχου των γεννήσεων οι οικογένειες δεν παίρνουν απολαβές αν έχουν πάνω από ένα παιδί και ενδέχεται να πληρώσουν και πρόστιμα αν παραβούν την πολιτική αυτή. Επίσης το κράτος δεν τους παρέχει δημόσια περίθαλψη όταν τα παιδιά αυτά πηγαίνουν σχολείο και πρέπει οι γονείς να πληρώνουν για όλα τα έξοδα.

 

Όμως στο Πεκίνο και κάποιες άλλες πόλεις της Κίνας έχουν αρχίσει να υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτή την πρακτική αφού επιτρέπεται σε γονείς με πανεπιστημιακή μόρφωση να έχουν πάνω από ένα παιδί.

 

Το καθεστώς αυτών των νόμων δεν ισχύει στις άλλες μειονότητες της χώρας όπως γίνεται για τους Χαν αφού αυτές μπορούν να έχουν δύο παιδιά σε αγροτικές περιοχές και μέχρι τέσσερα σε αστικές περιοχές πληρώνοντας μόνο ένα συμβολικό ποσό ως αντίτιμο.

 

Στην πραγματικότητα όπως φαίνεται με όσα αναφέρθηκαν  πιο πάνω ο βαθμός γονιμότητας στην Κίνα προσεγγίζει τα  δύο παιδιά αντί για το ένα που είναι ο κύριος στόχος της χώρας. Η πιο απότομη πτώση στο βαθμό της γονιμότητας στην Κίνα συνέβη το 1970 μ.Χ. εννέα χρόνια πριν υιοθετηθεί η πολιτική του ενός παιδιού. Και αυτό γιατί οι εκστρατείες του κράτους είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα από την δεκαετία του 50 μ.Χ. Κατά την δεκαετία του 70 μ.Χ. ήταν πολύ κοινό το σύνθημα «Ένα παιδί είναι καλό, δύο εντάξει και τρία πάρα πολλά».

 

Με τα τωρινά μέτρα η κυβέρνηση της Κίνας έχει καταφέρει να  κρατήσει τον πληθυσμό της στο 1.3 δισεκατομμύρια τα οποία θα ήταν 1.6 δις χωρίς την υπάρχουσα πολιτική. Η γονιμότητα έπεσε στο 1.7 για κάθε γυναίκα.

 

Αυτή η μείωση της γονιμότητας «βοήθησε» σύμφωνα με την Κινεζική κυβέρνηση στο να μειωθούν προβλήματα που προέρχονται από τον υπερπληθυσμό όπως επιδημίες, φτωχογειτονιές στις πόλεις λόγω υπεραστικοποίησης, υπερπλήρεις κοινωνικές υπηρεσίες ( υγείας , εκπαίδευσης νόμου , ασφάλειας κ.α.) καθώς και μείωση των βλαβερών προς το περιβάλλον και τα οικοσυστήματα βιομηχανικών εκπομπών και καυσαερίων.

 

Όλα αυτά τα μέτρα πάρθηκαν κυρίως διότι με την ραγδαία δημογραφική άνοδο που είχε η Κίνα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν αδύνατο για αυτή να διατηρήσει την επιταχυνόμενη οικονομική ανάπτυξη της. Με την άνοδο του Ντενγκ Χσιαπίνγκ στην εξουσία το 1978 μ.Χ. η Κίνα ήταν η πιο πυκνοκατοικημένη χώρα της γης και ο νέος της ηγέτης ανέλαβε να σταθεροποιήσει την οικονομία της συνάμα με τον πληθυσμό της.

 

{Βέβαια, βλέποντας στις μέρες μας οι Κινέζοι το γεγονός πως με την πολιτική αυτή αυξήθηκαν κατά πολύ οι άντρες, μιας και οι περισσότερες οικογένειες προτιμούν τα αγόρια από τα κορίτσια και πάνω από το 50% του πληθυσμού σε πολλές περιοχές της Κίνας δεν βρίσκει σύζυγο σχεδόν κατήργησε πλήρως την πολιτική αυτή, βρίσκοντας την ως παντελώς λανθασμένη και αφήνοντας τα ζευγάρια να κάνουν τρία και σε κάποιες περιπτώσεις και περισσότερα παιδιά-https://www.ot.gr/2022/08/16/epikairothta/kosmos/kina-apotharrynei-tis-amvloseis-kai-dinei-kinitra-gia-eksosomatikes/}.

 

Παρόλο που η Κίνα έφερε τον πληθυσμό της κάτω από έλεγχο έχει ακόμη δυσκολίες στο να προσφέρει καθαρό νερό, ικανοποιητική σίτιση, και φτηνό ηλεκτρισμό στον πληθυσμό της κάτι που δείχνει πως και άλλα μέτρα πρέπει να ληφθούν (http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_27.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_81.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_21.html, http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2021/01/blog-post_44.html). Έτσι ενώ οι αστικές περιοχές έχουν άμεση πρόσβαση σε αυτά τα αγαθά οι αγροτικές περιοχές έχουν ελλείψεις.  Η Κίνα συνεχίζει να χάνει καλλιεργήσιμη γη εξαιτίας της διάβρωσης και της οικονομικής ανάπτυξης που χρειάζεται για να τραφεί ο πληθυσμός της.

 

Ο περιορισμένος καλλιεργήσιμος χώρος που υπάρχει κάτι που κάνει δύσκολη την διανομή γης στους αγρότες και σε όσους θέλουν να βρουν ένα μέρος για να εγκατασταθούν  σε συνδυασμό με την υπερβολική αστικοποίηση δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για την επίλυση του προ βλήματος. Έτσι η τεράστια συσσώρευση του πλεονάζοντος πληθυσμού σε πόλεις δημιούργησε επιπλέον το πρόβλημα της μεγάλης αστικοποίησης.

 

Η αστικοποίηση ήταν του παγκόσμιου πληθυσμού ήταν ραγδαία τις τελευταίες δεκαετίες. Ο πληθυσμός που ζει στα αστικά κέντρα διπλασιάζεται κατά την περίοδο 1970 μ.Χ. -90 μ.Χ. αφού από 1353 εκατομμύρια ανέρχεται στα 2285 εκατομμύρια ενώ το 2025 μ.Χ. ενδέχεται να φτάσει στα 5187 εκατομμύρια.

 

Ο αστικός πληθυσμός βρίσκεται πιο πολύ στις ανεπτυγμένες χώρες από ότι στις αναπτυσσόμενες και το 2025 μ.Χ. αυτό τα χάσμα προβλέπεται πως θα μεγαλώσει και άλλο. Το 1990 μ.Χ. η αναλογία ήταν 1.5 προς 1 ενώ το 2025 μ.Χ. πιθανώς θα είναι πολύ πιο μεγάλη.

 

Το επίπεδο αστικοποίησης των ανεπτυγμένων περιοχών ήταν 73% έναντι 34% ενώ το 2025 μ.Χ. θα είναι 84% έναντι 57%. Το 1950 μ.Χ. από τις 30 πιο πολυπληθείς χώρες του κόσμου , οι 6 ήταν στις ΗΠΑ και οι 12 στην Ευρώπη. 

Το 1990 μ.Χ. οι πόλεις της Ευρώπης εκτοπίζονται από την πρώτη θέση την οποία παίρνουν πόλεις της αναπτυσσόμενης νότιας Αμερικής (Μεξικό, Μπουένος Άιρες ) και της Ασίας (Τόκιο, Σαγκάη, Σεούλ, Καλκούτα).

 

Ήδη 11 πόλεις των περιοχών αυτών έχουν ξεπεράσει τα 10 εκατομμύρια σε πληθυσμό . Το 2010 μ.Χ. 5 πόλεις (Τόκιο, Σαγκάη, Βομβάη, Λάγος και Σάο Πάολο) προβλέπεται να ξεπεράσουν τα 21 εκατομμύρια πληθυσμού όταν μόνο 4 πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής θα περιλαμβάνονται στις 39 μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου.

 

Η αστικοποίηση συνεχίζεται παγκοσμίως με γρήγορους ρυθμούς. Τεράστιες αστικές συγκεντρώσεις παρουσιάζονται στην Ασία και την Νότια Αμερική. Το Τόκιο έχει πληθυσμό 25 εκατομμυρίων κατοίκων ενώ Σαγκάη, Βομβάη, Λάγος και Σάο Πάολο πάνω από 21 εκατομμύρια κατοίκους.

 

Η υπερβολική συσσώρευση πληθυσμών στις πόλεις είχε σαν συνέπεια την μη ικανότητα εύρεσης στέγης, της εκτεταμένης ανεργίας και της ταχείας σπατάλης των φυσικών πόρων των περιοχών αυτών αφού όλο και περισσότεροι άνθρωποι έπρεπε να διαχειριστούν όλο και λιγότερους πόρους λόγω υπερκατανάλωσης.

 

Σημαντικό πρόβλημα είναι επίσης και η έλλειψη γης που μαστίζει πολλές άπορες χώρες. Στην Νότια Αφρική για παράδειγμα οι λευκοί αγρότες(50.000 άτομα) κατέχουν  περίπου το 70 τοις εκατό της γης ενώ οι μαύροι αγρότες (700.000 άτομα) κατέχουν μόλις το 13 τοις εκατό της υπάρχουσας γης ως απόρροια των ρατσιστικών νόμων που ίσχυαν στην χώρα από τότε που εφαρμόζονταν η πολιτική διαχωρισμού μεταξύ των λευκών και των μαύρων κατοίκων της χώρας. 

Είναι το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι έγχρωμοι στις ΗΠΑ πριν τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των βορείων και των νοτίων και κατά την δεκαετία το 50 μ.Χ. Τώρα με τον ανερχόμενο ρυθμό γεννήσεων των μαύρων σε αυτές τις περιοχές όλο και περισσότερα άτομα θα πρέπει να αναγκάζονται να  κατέχουν και να καλλιεργούν όλο και λιγότερη γη. 

 

Κάποιες από τις χώρες που αντιμετωπίζουν  τέτοιου είδους προβλήματα όπως π.χ. η Ζιμπάμπουε εφαρμόζουν ακραία μέτρα πλήρους κατάσχεσης και αναδιανομής της γης των λευκών που κατέχουν μεγάλα τμήματα της χερσαίας καλλιεργήσιμης έκτασης της χώρας κάτι που γίνεται ακόμα και με την χρήση βασανιστηρίων και εκτελέσεων.

 

Πρόσφατα η πολιτική της γέννησης μόνο ενός παιδιού έχει αρχίσει να τίθεται υπό αμφισβήτηση γιατί η χρόνια υπογονιμότητα οδήγησε στην γήρανση του πληθυσμού σε κάποιες περιοχές ενώ οι εξελίξεις στην εκπαίδευση και την οικονομία έχει κάνει πολλά ζευγάρια απρόθυμα στο να αποκτήσουν παιδιά.

 

Παράλληλα η μη ελευθερία γέννησης πολλών παιδιών σε αγροτικές περιοχές και η μη προτίμηση των κατοίκων στην γέννηση αρκετών θηλυκών ατόμων οδήγησε σε γάμους μεταξύ συγγενικών ατόμων λόγω έλλειψης γυναικών δημιουργώντας στα παιδιά αυτών πολλά προβλήματα υγείας.

 

Αυτό θα δημιουργήσει έντονη κρίση και στο σύστημα συντάξεων αφού τα παιδιά των γονιών με μόνο ένα παιδί θα πρέπει να υποστηρίζουν αντίστοιχα οικονομικά δύο γονείς και τέσσερις παππούδες και γιαγιάδες. Ακόμα και στις ανεπτυγμένες χώρες όπως στην Γερμανία και την Γαλλία έχουν αρχίσει να λαμβάνονται μέτρα και να δίνονται στα ζευγάρια κίνητρα να αποκτήσουν περισσότερα παιδιά.

Κάποιες άλλες χώρες όπως η Ιαπωνία την δεκαετία του 30 και η ναζιστική Γερμανία χρησιμοποίησαν προγράμματα ευγονικής για την μείωση μη αρεστών σε αυτές πληθυσμών . Προγράμματα ευγονικής επίσης έγιναν σε Αυστραλία, Αγγλία, Γαλλία, Φιλανδία, Δανία, Σοβιετική Ένωση Νορβηγία, Ιταλία και Εσθονία. Σήμερα αυτού του είδους έλεγχος πληθυσμού θεωρείται παράνομος και δεν χρησιμοποιείται πλέον.

 

Επίσης με τον σημερινό παγκόσμιο  ρυθμό ανάπτυξης του προβλέπεται σε σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν εξαντληθεί οι κύριοι και σημαντικοί πόροι για την επιβίωση του ανθρώπου όπως π.χ. το πόσιμο νερό και το πετρέλαιο.

 

Το νερό έχει ήδη να γίνεται πολύ σπάνιο σε πολλές περιοχές της γης αφού ήδη 1 δις άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Ακόμη τα επιφανειακά και τα υπόγεια ύδατα σε πολλές περιοχές μολύνονται από την βιομηχανία και τις γεωργικές χρήσεις  ενώ άλλα ύδατα μολύνονται από τα απόβλητα των πολεμικών συρράξεων όπως π.χ. το κάδμιο στο πόλεμο της Σερβίας το 1999 μ.Χ.

Σε πολλές περιοχές του πλανήτη ήδη υπάρχουν διαφωνίες για την χρήση του νερού των περιοχών τους , αφού χώρες που έχουν τις πηγές μεγάλων ποταμών κατακρατούν μεγάλες ποσότητες νερού για τις ίδια χρήση.

 

Το νερό  χρησιμοποιείται σε αρδευτικές καλλιέργειες , στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, για μεταπώληση της σε άλλες χώρες ή γεωπολιτικούς εκβιασμούς σε γειτονικές χώρες με την απειλή της διακοπής της παροχής νερού που τους αναλογεί (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_68.html).

 

Τέτοια παραδείγματα χωρών υπάρχουν πολλά όπως το πρόβλημα του Ευφράτη που έχει η Τουρκία με την Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, η Αίγυπτος με το Σουδάν και την Αιθιοπία, το Ισραήλ με την Ιορδανία και την Παλαιστίνη, η Ουγγαρία και η Τσεχοσλοβακία με τον Δούναβη και η Ινδία με την Κίνα, το Νεπάλ και το Μπαγκλαντές για τον Γάγγη.

 

Έχει προβλεφθεί ότι το 2025 μ.Χ. τα δύο τρίτα του πληθυσμού της γης δεν θα έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό . Τόση ανησυχία υπάρχει για τις διαμάχες για το νερό ώστε κάποιοι λένε πως ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει για την πρόσβαση και εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων.

 

Για την ώρα όμως συμβαίνουν ήδη πόλεμοι για τον έλεγχο πρώτα του πετρελαίου και δευτερευόντως του φυσικού αερίου. Επειδή το πετρέλαιο είναι ότι πιο απαραίτητο υπάρχει για την ανάπτυξη της οικονομίας και την ικανοποίηση των περισσότερων βιοτικών αναγκών των ανθρώπων, η κάθε μεγάλη δύναμη επιδιώκει τον έλεγχο και τη χρήση του με σκοπό να κυριαρχεί και να ελέγχει τις άλλες.

 

Άμεση ανάγκη πετρελαίου έχουν κυρίως οι αναπτυσσόμενες χώρες όπως π.χ. η Κίνα και η Ινδία. Το πετρέλαιο είναι σημαντικό και γιατί τα περισσότερα προϊόντα που υπάρχουν προς χρήση στην αγορά εκτός των τροφίμων παράγονται από πετρέλαιο.

 

Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις το πετρέλαιο ενδέχεται να φτάσει στην ύψιστη παραγωγή του το 2010 μ.Χ. και μετά αυτή θα αρχίσει να πέφτει ενώ το 2050 μ.Χ. oι πετρελαϊκές πηγές θα έχουν σχεδόν εξαντληθεί.

 

Για τους παραπάνω λόγους σχεδόν όλες οι προηγμένες χώρες αρχίζουν να στρέφονται σε άλλες μορφές ενέργειας όπως κυρίως οι ανανεώσιμες πηγές . Τέτοιες π.χ. είναι η αιολική, η ηλιακή, η φυσικό αέριο. Γεωθερμία, τα βιοκαύσιμα, η βιομάζα κ.α. Ανάλογη είναι και η πορεία που θα ακολουθήσουν και οι άλλοι φυσικοί πόροι της γης όπως τα ορυκτά , τα πετρώματα κλπ.

 

{Όμως εδώ θα πρέπει να ειπωθεί ότι οι τεχνολογίες αυτές δεν έχουν αναπτυχθεί αρκετά και με αυτές μπορει με βάση την υπάρχουσα τεχνολογία να παραχθεί μόνο ένα μικρό μέρος της ενέργειας που παράγεται με το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τον λιγνίτη και μάλιστα με μεγάλο κόστος, επομένως μέχρι να αναπτυχθούν περαιτέρω οι τεχνολογίες αυτές, είναι χρήσιμες για την ώρα μόνο ως συμπληρωματικές των υδρογονανθράκων}.

 

Είναι φανερό ότι το θέμα της μείωσης του ανθρώπινου πληθυσμού σε συνδυασμό με την παράλληλη μείωση των φυσικών πόρων είναι αρκετά περίπλοκο και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους.

 

Τα μέτρα που έχουν παρθεί κατά καιρούς όπως οι τεχνικές μέθοδοι προστασίας (π.χ. αντισυλληπτικά και αμβλώσεις) συχνά όχι μόνο δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα της συγκράτησης του ανθρώπινου πληθυσμού ιδιαίτερα στις υπανάπτυκτες χώρες , αλλά δημιούργησαν νέα προβλήματα αντί να λύσουν τα ήδη υπάρχοντα.

 

Έτσι μόνο στην Ελλάδα μα τις αμβλώσεις χάνονται 300.000 άτομα πληθυσμού το χρόνο κάτι που ενώ φαίνεται επιτυχημένο μέτρο ελέγχου του πληθυσμού στην πραγματικότητα είναι πρόβλημα διότι μειώνεται συνεχώς ο ντόπιος πληθυσμός (αφού ο αριθμός των θανάτων είναι μεγαλύτερος αυτού των γεννήσεων) και πολλοί που αρχίζουν να ανησυχούν για την επιβίωση του ντόπιου πληθυσμού αναπτύσσουν ρατσιστικές συμπεριφορές.

 

Τα πιο επιτυχημένα μέτρα που έχουν παρθεί είναι πιο πολύ οικονομικού και νομικού περιεχομένου αφού όπως οι σχετικές οικονομικές παροχές που πάρθηκαν από την πλευρά της πολιτείας σε χώρες όπως η Ρωσία κατάφεραν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα για την αύξηση του πληθυσμού (http://alophx.blogspot.com/2019/10/blog-post.html).

 

Γενικά πιο μεγάλο πρόβλημα και από την μεγάλη αύξηση του πληθυσμού είναι η σωστή διαχείριση των ήδη υπαρχόντων φυσικών πόρων που είναι διαθέσιμοι στον πλανήτη. Κάποια επιπλέον μέτρα που θα μπορούσαν να ληφθούν θα ήταν διακρατικές συμφωνίες μεταξύ των κρατών ούτως ώστε κράτη με πλεονάζοντα πλούτο να παρέχουν μέρος του σε κράτη που έχουν άμεση ανάγκη.

 

Να δοθεί συνέχεια σε γενναία ερευνητικά προγράμματα όπως της Ιταλικής κρατικής εταιρείας ENI η οποία παρουσίασε ένα σχέδιο χρησιμοποιήσεως μόνο του 5% των υδάτων του ποταμού Κονγκό , μέσω της λίμνης Τσαντ για να μετατραπούν σε εύφορες περιοχές το Σαχέλ, τεράστια ερημική περιοχή νοτίως της Σαχάρας που εκτείνεται από την Σενεγάλη μέχρι το Σουδάν.

 

(Αν και όπως έχουν δείξει πρόσφατες μελέτες οι πολιτικές αυτές είναι δίκοπο μαχαίρι αφού κάποιες φορές μπορει να έχουν επιτυχές αποτέλεσμα και άλλες φορές ακριβώς το αντίθετο και απολυτά καταστροφικό για το περιβάλλον, ενώ μπορεί να υπάρξουν και μεγάλες περιβαλλοντικές, ακόμα και πολιτικές συνέπειες από την καταστροφή του περιβάλλοντος-http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_67.html, http://alophx.blogspot.com/2020/09/yellowstone.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_68.html, http://alophx.blogspot.com/2022/10/blog-post.html).

 

Φυσικά δεν θα πρέπει να παραβλεφθεί και η τεράστια σημασία που έχει και η εκπαίδευση παράλληλα με τις  σωστές ενημερωτικές εκστρατείες των από τους  κρατικούς φορείς και οργανώσεις.

 

Εφικτή θα ήταν επίσης η επιβολή φόρων στους υπερβολικά πλούσιους και τα χρήματα που θα συγκεντρώνονται είτε να μοιράζονται στους φτωχούς (όπως γινόταν στην αρχαία Ρώμη και Ρόδο), είτε να δίνονται για την εξαγορά φαρμάκων και τροφίμων τα οποία επίσης θα διαμοιράζονται στις περιοχές που τα έχουν ανάγκη.

 

Έτσι δεν θα είχαν λόγο οι οικονομικοί και μη μετανάστες να φύγουν από τις πατρίδες τους και το πρόβλημα του υπερπληθυσμού θα περιοριζόταν. Ακόμη και οι ίδιοι οι πλούσιοι και το δημοκρατικό πολίτευμα θα ήταν κερδισμένοι από αυτό το μέτρο αφού με τον περιορισμό της φτώχειας και του υπερπληθυσμού δεν θα μπορούσαν να βρουν γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθούν επικίνδυνες ακροδεξιές ή ακροαριστερές ανατρεπτικές ιδεολογίες οι οποίες θα απειλούσαν τόσο το πολίτευμα όσο και τις ζωές και τις περιουσίες των πλουσιότερων ατόμων της κοινωνίας.

Θα μπορούσε ακόμα να γίνει  αναδασμός ενός μέρους των κτημάτων που κατέχουν οι μεγαλοκτηματίες (με αποζημίωση) και να δοθούν μικροί αγροτικοί κλήροι σε άπορους αγρότες, έτσι ώστε να μην υπάρχει λόγος αυτοί να φύγουν από τις χώρες τους.

 

Τέλος μία ακόμα λύση που θα μπορούσε να εφαρμοστεί θα ήταν να δώσουν οι πλούσιες χώρες του Βορρά ένα μέρος των χρημάτων που ξοδεύουν σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς παράλληλα με την διαγραφή των χρεών των χωρών του τρίτου κόσμου, έτσι ώστε να γίνει εφικτό να γίνεται αυτό χρηματοδότηση της ανάπτυξης από τα ίδια τα φτωχά κράτη του νότου που έχουν τεράστια οικονομικά, πολιτικά και πληθυσμιακά προβλήματα.

 

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι τα ποσά που δίνουν οι ανεπτυγμένες χώρες σε εξοπλισμούς είναι ίσα με το συνολικό εισόδημα των φτωχότερων δύο δισεκατομμυρίων ανθρώπων του συνολικού  πληθυσμού της γης.

 

Μόνο με το μισό του ποσού που δίνεται για εξοπλισμούς θα μπορούσαν οι μεγάλες δυνάμεις να παρέχουν ένα πακέτο ανθρωπιστικής βοήθειας για την βασική ανθρώπινη υγεία που θα μπορούσε να σώσει σχεδόν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους από σίγουρο θάνατο.

 

Φαίνεται λοιπόν ότι να υπάρχει θέληση μπορούν να βρεθούν λύσεις οι οποίες με ελάχιστο οικονομικό κόστος θα μπορούσαν να δώσουν λύση σε πολλά προβλήματα που δημιουργούνται και να φέρουν όλο τον πλανήτη, όπως και την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία εκ νέου κατάσταση ακμής και ευημερίας.