ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΡΚΟΣ, ΦΟΥΤΖΙΜΟΡΙ ΚΑΙ ΚΟΥΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΟΜΟΙΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

 ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΡΚΟΣ, ΦΟΥΤΖΙΜΟΡΙ ΚΑΙ ΚΟΥΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΟΜΟΙΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ο Φερδινάνδος Μάρκος ήταν ο 10^ος Πρόεδρος των Φιλιππίνων από το 1.965 μ.Χ. έως το 1.986 μ.Χ. Με στρατιωτικό νόμο από το 1.972 μ.Χ. έως το 1.981 μ.Χ. [και διατήρησε τις περισσότερες από τις εξουσίες του στον στρατιωτικό νόμο έως ότου καθαιρέθηκε το 1986 μ.Χ., χαρακτηρίζοντας την κυριαρχία του ως «συνταγματικό αυταρχισμό»: Ήταν ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους ηγέτες του 20^ου Αιώνα, η διακυβέρνηση του ήταν διαβόητη για την διαφθορά της, την υπερβολή, και την βαρβαρότητα της.

Ο Μάρκος κέρδισε πολιτική επιτυχία ισχυριζόμενος ότι ήταν ο «πιο παρασημοφορημένος ήρωας πολέμου στις Φιλιππίνες», αλλά πολλοί από τους ισχυρισμούς του βρέθηκαν ψευδείς, με έγγραφα του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών που περιγράφουν Οι ισχυρισμοί του εν καιρώ πολέμου ως «δόλιοι» και «παράλογοι».

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε δικηγόρος και στην συνέχεια υπηρέτησε στην Βουλή των Αντιπροσώπων των Φιλιππίνων από το 1.949 μ.Χ. έως το 1.959 μ.Χ. και στην Γερουσία των Φιλιππίνων από το 1.959 μ.Χ. έως το 1.965 μ.Χ.

Εκλέχτηκε Πρόεδρος των Φιλιππίνων το 1.965 μ.Χ. και προήδρευσε οικονομία που αναπτύχθηκε κατά την αρχή της 20ετούς διακυβέρνησής του, αλλά θα κατέληγε τελικά σε απώλεια του βιοπορισμού του λαού του, σε ακραία φτώχεια και μια συντριπτική κρίση χρέους.

Ακολούθησε ένα επιθετικό πρόγραμμα ανάπτυξης υποδομών που χρηματοδοτήθηκε από εξωτερικό χρέος, κάνοντάς τον δημοφιλή κατά την πρώτη του θητεία, αν και πυροδότησε μια πληθωριστική κρίση που οδήγησε σε κοινωνική αναταραχή στην δεύτερη θητεία του.

Ο Μάρκος έθεσε τις Φιλιππίνες υπό στρατιωτικό νόμο στις 23 Σεπτεμβρίου 1.972 μ.Χ., λίγο πριν από το τέλος της δεύτερης θητείας του. Ο στρατιωτικός νόμος επικυρώθηκε το 1.973 μ.Χ. με ένα δόλιο δημοψήφισμα.

Το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε, τα μέσα ενημέρωσης φιμώθηκαν και η βία και η καταπίεση χρησιμοποιήθηκαν κατά της πολιτικής αντιπολίτευσης, μουσουλμάνων, ύποπτων κομμουνιστών, ακόμα και απλών πολιτών.

Μετά την εκλογή του για τρίτη θητεία στις Προεδρικές εκλογές και το δημοψήφισμα των Φιλιππίνων του 1981 μ.Χ., η δημοτικότητα του Μάρκος υπέστη πολύ, λόγω της οικονομικής κατάρρευσης που ξεκίνησε στις αρχές του 1.983 μ.Χ. και της δημόσιας οργής για την δολοφονία του ηγέτη της αντιπολίτευσης Γερουσιαστή Benigno "Ninoy" Aquino Jr. αργότερα εκείνη την χρονιά.

Αυτή η δυσαρέσκεια, η προκύπτουσα αναζωπύρωση της αντιπολίτευσης στις βουλευτικές εκλογές του 1.984 μ.Χ. στις Φιλιππίνες και η ανακάλυψη εγγράφων που αποκάλυπταν τους οικονομικούς του λογαριασμούς και τα ψευδή πολεμικά αρχεία οδήγησαν τον Μάρκος να προκηρύξει τις πρόωρες εκλογές του 1.986 μ.Χ.

Οι ισχυρισμοί για μαζική εξαπάτηση, πολιτική αναταραχή και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οδήγησαν στην επανάσταση του λαού των Φιλιππίνων τον Φεβρουάριο του 1.986 μ.Χ., που τον απομάκρυνε από την εξουσία.

​​Για να αποφευχθεί αυτό που θα μπορούσε να ήταν μια στρατιωτική σύγκρουση στην Μανίλα μεταξύ στρατευμάτων υπέρ και κατά του Μάρκος, ο Μάρκος συμβουλεύτηκε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν μέσω του γερουσιαστή Πολ Λάξαλτ για να «κόψει και να κόψει καθαρά». Στην συνέχεια, ο Μάρκος κατέφυγε με την οικογένεια του στην Χαβάη . Τον διαδέχθηκε ως Πρόεδρος η χήρα του Ακίνο, Κοραζόν «Κόρι» Ακίνο.

Σύμφωνα με πηγαία έγγραφα που παρέχονται από την Προεδρική Επιτροπή για την Καλή Διακυβέρνηση (PCGG), η οικογένεια Μάρκος έκλεψε 5 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ – 10 δισεκατομμύρια δολάρια από την Κεντρική Τράπεζα των Φιλιππίνων.

Το PCGG υποστήριξε επίσης ότι η οικογένεια Marcos απολάμβανε έναν παρακμιακό τρόπο ζωής, αφαιρώντας δισεκατομμύρια δολάρια από τις Φιλιππίνες μεταξύ 1.965 μ.Χ. και 1986 μ.Χ. Η σύζυγος του, Imelda Marcos, έγινε διαβόητη στις υπερβολές που χαρακτήριζαν την συζυγική δικτατορία της ίδιας και του συζύγου της.

Ο Αλμπέρτο ​​Φουτζιμόρι (Περουβιανός Ιαπωνικής καταγωγής, γνωστός ως Alberto Kenya Fujimori Inomoto), γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1.938 μ.Χ.) και ήταν πρώην Περουβιανός πολιτικός, καθηγητής και μηχανικός που ήταν Πρόεδρος του Περού από το 1.990 μ.Χ. έως το 2000 μ.Χ.

Συχνά περιγράφεται ως ένας αυταρχικός και στυγνός δικτάτορας, παραμένει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στην περουβιανή πολιτική. Η κυβέρνηση του πιστώνεται με την δημιουργία του πολιτικού κινήματος του Φουτζιμορισμού και την νίκη έναντι της εξέγερσης του Λαμπερού Μονοπατιού και την αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητα του Περού.

Το 1.990 μ.Χ., το Περού βρισκόταν εν μέσω κρίσης. Ο απερχόμενος Πρόεδρος Άλαν Γκαρσία και η διοίκησή του με σκάνδαλο είχαν εγκαταλείψει την χώρα, με χρέη και πληθωρισμό εκτός ελέγχου. Επιπλέον, το Shining Path, μια μαοϊκή εξέγερση, κέρδιζε δύναμη και επιτίθονταν με αχαλίνωτους στρατηγικούς στόχους σε μια προσπάθεια να ανατρέψει την κυβέρνηση της χώρας.

Ο Fujimori δήλωσε την υποψηφιότητα του για Πρόεδρος, υποστηριζόμενος από ένα νέο κόμμα, "Cambio 90." Ο αντίπαλός του ήταν ο γνωστός συγγραφέας Mario Vargas Llosa. Ο Fujimori, έκανε μία προεκλογική εκστρατεία με μια πλατφόρμα αλλαγής και ειλικρίνειας και μπόρεσε να κερδίσει τις εκλογές, κάτι που  δεν ήταν αναμενόνο.

Ο Fujimori έστρεψε αμέσως την προσοχή του στην κατεστραμμένη Περουβιανή οικονομία. Ξεκίνησε κάποιες δραστικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της περικοπής της διογκωμένης κυβερνητικής μισθοδοσίας, της αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος, της πώλησης κρατικών επιχειρήσεων, της περικοπής επιδοτήσεων και της αύξησης του κατώτατου μισθού.

Οι μεταρρυθμίσεις σήμαιναν μια περίοδο λιτότητας για την χώρα και οι τιμές ορισμένων βασικών αναγκών (όπως το νερό και το φυσικό αέριο) ανέβηκαν στα ύψη, αλλά στο τέλος, οι μεταρρυθμίσεις του λειτουργούσαν και η οικονομία σταθεροποιήθηκε.

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1.980 μ.Χ., δύο τρομοκρατικές ομάδες είχαν όλο το Περού ζωντανό στον φόβο: Το MRTA, το Επαναστατικό Κίνημα Tupac Amaru και το Sendero Luminoso ή το Shining Path (Φωτεινό Μονοπάτι). Στόχος αυτών των ομάδων ήταν να ανατρέψουν την κυβέρνηση και να την αντικαταστήσουν με ένα κομμουνιστικό μοντέλο με βάση την Ρωσία (MRTA) ή την Κίνα (Shining Path).

Οι δύο ομάδες οργάνωσαν απεργίες, δολοφόνησαν ηγέτες, ανατίναξαν ηλεκτρικούς πύργους και πυροβόλησαν βόμβες αυτοκινήτων, και μέχρι το 1990 μ.Χ. έλεγχαν ολόκληρα τμήματα της χώρας, όπου οι κάτοικοι πλήρωναν φόρους και δεν υπήρχαν κυβερνητικές δυνάμεις. Οι συνηθισμένοι Περουβιανοί ζούσαν από το φόβο αυτών των ομάδων, ειδικά στην περιοχή Ayacucho, όπου το Shining Path ήταν η de facto κυβέρνηση.

Όπως έκανε και με την οικονομία, ο Φουτζιμόρι επιτέθηκε άμεσα και αδίστακτα στα ανταρτικά κινήματα. Έδωσε στους στρατιωτικούς διοικητές του ελεύθερη επιθετικότητα, επιτρέποντας τους να κρατούν, να ανακρίνουν και να βασανίζουν (αλλά και να εκτελούν) υπόπτους χωρίς δικαστική εποπτεία.

Παρόλο που οι μυστικές δοκιμές επέσυραν την κριτική των διεθνών ομάδων φύλαξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα αποτελέσματα ήταν αναμφισβήτητα. Τον Σεπτέμβριο του 1.992 μ.Χ. οι περουβιανές δυνάμεις ασφαλείας αποδυνάμωσαν σοβαρά το Shining Path καταλαμβάνοντας τον ηγέτη Abimael Guzman σε ένα προάστιο Lima.

Το 1.992 μ.Χ., λίγο μετά την ανάληψη της Προεδρίας, ο Φουτζιμόρι βρέθηκε αντιμέτωπος με μία εχθρική βουλή εχθρική και κυριαρχούμενη από κόμματα της αντιπολίτευσης. Συχνά βρισκόταν με τα χέρια του δεμένα, αδυνατώντας να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που θεωρούσε αναγκαίες για να καθορίσει την οικονομία και να εξαλείψει τους τρομοκράτες.

Στις 5 Απριλίου 1.992 μ.Χ., πραγματοποίησε πραξικόπημα και διέλυσε όλους τους κλάδους της κυβέρνησης, εκτός από το εκτελεστικό τμήμα που εκπροσωπούσε. Είχε την υποστήριξη των στρατιωτικών, οι οποίοι συμφώνησαν μαζί του ότι το εμπόδιο στο συνέδριο έκανε περισσότερη βλάβη παρά καλό. Ζήτησε την εκλογή ενός ειδικού συνεδρίου, το οποίο θα γράψει και θα περάσει ένα νέο σύνταγμα. Είχε αρκετή υποστήριξη για αυτό, και ένα νέο σύνταγμα θεσπίστηκε το 1.993 μ.Χ.

{Η κυβέρνηση Φουτζιμόρι στο Περού κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μ.Χ. συνεργάζονταν με την Παγκόσμιας Τράπεζα. Το καθεστώς του Φουτζιμόρι στο Περού κατά την περίοδο 1.990 μ.Χ.-2000 μ.Χ., όταν και διακυβέρνησε στο Περού, δεν διέφερε από του στρατηγού Πινοσέτ στην Χιλή.

Και ο Αλμπέρτο Φουτζιμόρι εφάρμοσε την «θεραπεία του σοκ» του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή των ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας στο Περού των αρχών του 1.990 μ.Χ. στο Περού. Δηλαδή, μία σκληρή λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών κλπ.

Όταν αυτή η πολιτική δημιούργησε κοινωνικές αντιδράσεις, ο αρχικά νόμιμα εκλεγμένος Φουτζιμόρι ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, κήρυξε τον στρατιωτικό νόμο και κυβέρνησε ως δικτάτωρ του Περού για λογαριασμό των ΗΠΑ.

Με αφορμή την συχνά καταστροφική δράση πολιτική της οργάνωσης «Φωτεινό Μονοπάτι» ανέπτυξε μια στρατηγική αφανισμού των Ινδιάνικων χωριών ως της βάσης της «τρομοκρατίας». Τα Τάγματα Θανάτου που δημιούργησε σκότωσαν χιλιάδες ανθρώπους και έβαψαν το Περού στο κόκκινο χρώμα της βάναυσης και φασιστικής κρατικής τρομοκρατίας.  Για τα εγκλήματα αυτά, ο Φουτζιμόρι καταδικάσθηκε το 2009 μ.Χ. από δικαστήριο του Περού για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Άκουσε την αναγγελία της ισόβιας καταδικαστικής κάθειρξης του με απάθεια και σαν να μην έτρεχε τίποτε, με μια χαρακτηριστική ψυχρότητα που θύμιζε αυτή των Ναζί στην δίκη τους την Νυρεμβέργη το 1.946 μ.Χ.}.

Το πραξικόπημα καταδικάστηκε διεθνώς. Πολλές χώρες διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις με το Περού, μεταξύ των οποίων και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ΟΑΣ (Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών) τιμωρούσε τον Φουτζιμόρι για την δράση του.

Διάφορα σκάνδαλα, κυρίως αυτό με τον Βλαντιμίρο Μοντεσίνο, τον επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών του Περού κάτω από το Fujimori, έβαλαν ένα τεράστιο στίγμα στην κυβέρνηση του Fujimori.

Ο Μόντεσινος τραβήχτηκε σε βίντεο το 2000 μ.Χ. να δωροδώκεί έναν γερουσιαστή της αντιπολίτευσης να συμμετάσχει στο Fujimori και η επακόλουθη αναταραχή προκάλεσε την φυγή του Montesinos στην χώρα.

Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι ο Μόντεσινος εμπλέκετο σε πολύ χειρότερα εγκλήματα από την δωροδοκία των πολιτικών, συμπεριλαμβανομένου του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, όπως και της υπεξαίρεσης και της διακίνησης όπλων. Ήταν τα μυριάδες σκάνδαλα του Montesinos που θα ανάγκασαν τελικά το Φουτζιμόρι να φύγει από το αξίωμα.

Η δημοτικότητα του Fujimori ήδη έπεσε όταν το σκάνδαλο δωροδοκίας Montesinos έγινε γνωστό το Σεπτέμβριο του 2000 μ.Χ. Ο λαός του Περού ήθελε να επιστρέψει στην δημοκρατία τώρα που η οικονομία ήταν σταθερή και οι τρομοκράτες είχαν νικηθεί.

Είχε κερδίσει τις εκλογές νωρίτερα το ίδιο έτος με εξαιρετικά στενό περιθώριο εν μέσω καταγγελιών ψευδούς ψήφου. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο, κατέστρεψε την υπολειπόμενη υποστήριξη που είχε ο Fujimori και τον Νοέμβριο δήλωσε ότι θα διεξαχθούν νέες εκλογές τον Απρίλιο του 2001 μ.Χ. και ότι δεν θα είναι υποψήφιος.

Λίγες μέρες αργότερα, πήγε στο Μπρουνέι για να παρευρεθεί στο Φόρουμ Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού. Αλλά δεν επέστρεψε στο Περού και αντ 'αυτού πήγε στην Ιαπωνία, στέλνοντας με φαξ την παραίτησή του από την ασφάλεια του δεύτερου σπιτιού του. Το Κογκρέσο αρνήθηκε να δεχθεί την παραίτηση του. Αντίθετα, τον απαλλάσσει από το αξίωμα με την κατηγορία της ηθικής αναπηρίας.

Ο Alejandro Toledo εξελέγη Πρόεδρος του Περού το 2001 και άρχισε αμέσως μια κακή εκστρατεία κατά του Fujimori. Κατέστρεψε τον νομοθέτη των πιστών Fujimori, έφερε κατηγορίες εναντίον του εξορισμένου Προέδρου και τον κατηγόρησε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία ισχυρίστηκαν ότι ο Fujimori υποστήριξε ένα πρόγραμμα για την αποστείρωση χιλιάδων Περουβιανών Ινδιάνιλης καταγωγής.

{Υπόθεση "εξαναγκαστικές στειρώσεις" αυτοχθόνων και φτωχών γυναικών - Άρχισε η δίκη στο Περού. Η "μέθοδος οικογενειακού προγραμματισμού" την δεκαετία του 1.990 μ.Χ. επί του προέδρου Φουχιμόρι. Πάνω από 270.000 θύματα (https://www.huffingtonpost.gr/entry/epothese-anaykastikes-steiroseis-aetochthonon-kai-ftochon-yenaikon-archise-e-dike-sto-peroe_gr_603ded37c5b6ff75ac3f0f72).

Ακριβώς ότι δηλαδή οι Ναζί έκαναν με τους ανάπηρους και τους μη  Γερμανούς, άλλα και οι Αμερικανοί με τα προγράμματα της ευγονικής}.

Το Περού ζήτησε να εκδοθεί το Fujimori επανειλημμένα, αλλά η Ιαπωνία, που τον είδε ακόμα ως ήρωα για τις ενέργειές του κατά την διάρκεια της κρίσης κατοικίας του ιαπωνικού πρεσβευτή, αρνήθηκε σθεναρά να τον ανατρέψει.

Σε μια συγκλονιστική ανακοίνωση, ο Φουτζιμόρι δήλωσε το 2005 μ.Χ. ότι σκόπευε να επανεκλεγεί στις εκλογές του Περού το 2006 μ.Χ. Παρά τους πολυάριθμους ισχυρισμούς περί διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας, το Fujimori εξακολουθούσε να πηγαίνει καλά στις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν τότε στο Περού.

Στις 6 Νοεμβρίου 2005 μ.Χ., πέταξε στο Σαντιάγκο της Χιλής, όπου συνελήφθη κατόπιν αιτήματος της κυβέρνησης του Περού. Μετά από κάποιες περίπλοκες νομικές διαμαρτυρίες, η Χιλή τον εκδίωξε και τον έστειλαν στο Περού το Σεπτέμβριο του 2007 μ.Χ., γεγονός που οδήγησε τελικά στις καταδίκες του το 2007 μ.Χ. για κατηγορίες κατάχρησης εξουσίας και το 2009 μ.Χ. για κατηγορίες περί παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και την κατηγορία της εξουσιοδότησης για δολοφονίες και απαγωγές θανάτου με 25 έτη φυλάκισης (https://el.eferrit.com/%CE%BF-%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF-%E2%80%8B%E2%80%8B%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D/).

Σύμφωνα με την Εθνική Εκλογική Επιτροπή του Περού, ο Φουτζιμόρι όταν εκλέχτηκε για τρίτη συνεχόμενη φορά Πρόεδρος της χώρας, αλλά και σύμφωνα με την αντιπολίτευση, τους διεθνείς παρατηρητές και κυρίως για την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, η εκλογική διαδικασία του Φουτζιμόρι είχε σοβαρές παρατυπίες και για το λόγο αυτό οι εκλογές θεωρούνταν «άκυρες».

Ακόμα και ο αρχικός «έρωτας» των Αμερικανών για τον Φουτζιμόρι μετατράπηκε σε «μίσος»; Εξάλλου δεν έδειξαν δυσφορία, όταν ολόκληρη η χώρα σείστηκε από τις διαδηλώσεις των φοιτητών και των Εργατικών Ενώσεων, όταν κατήγγειλαν την «δικτατορία» Φουτζιμόρι, για τα «τάγματα θανάτου» και το παρακράτος είχε εξαπολύσει από το 1.996 μ.Χ. κατά φοιτητών και συνδικαλιστών, προκειμένου να εκκαθαρίσει Πανεπιστήμια και χώρους εργασίας από τα ανατρεπτικά αριστερά στοιχεία, που έχουν άμεση σύνδεση με τις ανταρτικές οργανώσεις.

Για την ακρίβεια, έδωσαν και τα εύσημα κατά την φονική είσοδο των ειδικών κατασταλτικών μονάδων στην Ιαπωνική πρεσβεία το 1.998 μ.Χ., που «θέρισαν» όλους τους καταληψίες αντάρτες. Σιώπησαν με συγκατάνευση, όταν και πάλι φοιτητές, συνδικαλιστές, αλλά και μέλη των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης κατήγγειλαν την αντισυνταγματική υποψηφιότητα του Φουτζιμόρι για τρίτη συνεχόμενη φορά.

Την επομένη του πρώτου γύρου των εκλογών της 9^ης του Απρίλη του 2000 μ.Χ., οι ΗΠΑ «υιοθέτησαν» αναπάντεχα την θέση της αντιπολίτευσης για ευρύτατη νοθεία, όπως και την επομένη του δεύτερου γύρου δήλωσαν ότι οι εκλογές είναι «άκυρες», με συνέπεια λίγο αργότερα την οριστική πτώση του από την εξουσία πριν τελειώσει την τρίτη του Προεδρική θητεία.

Ο Fujimori τελείωσε την Προεδρία του φεύγοντας από το Περού για την Ιαπωνία εν μέσω ενός μεγάλου σκανδάλου που αφορούσε την διαφθορά και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμη και εν μέσω της δίωξής του το 2008 μ.Χ. για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που σχετίζονται με την Προεδρία του, μεγάλο μέρος των Περουβιανών που συμμετείχαν σε δημοσκόπηση εξέφρασαν την έγκριση για την ηγεσία του εκείνη την περίοδο.

Ο Fujimori κατέφυγε στην Ιαπωνία όταν αντιμετώπισε κατηγορίες για διαφθορά το 2000 μ.Χ. Φτάνοντας στην Ιαπωνία, προσπάθησε να παραιτηθεί από την Προεδρία του μέσω φαξ, αλλά η παραίτηση του απορρίφθηκε από το Κογκρέσο, το οποίο προτίμησε να τον απομακρύνει από το αξίωμα με την διαδικασία παραπομπής με ψήφους 62-9.

Καταζητούμενος στο Περού με κατηγορίες για διαφθορά και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Φουτζιμόρι διατήρησε αυτοεξορία μέχρι την σύλληψη του ενώ επισκέφθηκε την Χιλή τον Νοέμβριο του 2005 μ.Χ.

Εκδόθηκε για να αντιμετωπίσει ποινικές διώξεις στο Περού στις 22 Σεπτεμβρίου 2007 μ.Χ. Τον Δεκέμβριο του 2007 μ.Χ, ο Fujimori καταδικάστηκε επειδή διέταξε έναπαράνομη έρευνα και κατάσχεση και καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι ετών.

Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την απόφαση μετά την έφεση του. Τον Απρίλιο του 2009 μ.Χ., ο Fujimori καταδικάστηκε για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση για το ρόλο του σε απαγωγές και δολοφονίες από την ομάδα θανάτου της Grupo Colina κατά την διάρκεια της μάχης της κυβέρνησής του ενάντια στους αριστερούς αντάρτες στην δεκαετία του 1.990 μ.Χ.

Η ετυμηγορία, που εκδόθηκε από επιτροπή τριών δικαστών, σηματοδότησε την πρώτη φορά που ένας εκλεγμένος αρχηγός κράτους εκδόθηκε στη χώρα καταγωγής του, δικάστηκε και καταδικάστηκε για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Φουτζιμόρι κρίθηκε συγκεκριμένα ένοχος για φόνο, σωματική βλάβη και δύο περιπτώσεις απαγωγής.

Τον Ιούλιο του 2009 μ.Χ., ο Φουτζιμόρι καταδικάστηκε σε επτάμισι χρόνια φυλάκιση για υπεξαίρεση, αφού παραδέχτηκε ότι έδωσε 15 εκατομμύρια δολάρια από το ταμείο του Περού στον επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών του, Βλαντιμίρο Μοντεσίνος.

Δύο μήνες αργότερα, ομολόγησε την ενοχή του σε μια τέταρτη δίκη για δωροδοκία και έλαβε μια επιπλέον εξαετή φυλάκιση. Η Διεθνής Διαφάνεια καθόρισε τα χρήματα που υπεξαίρεσε ο Φουτζιμόρι ως τα έβδομα περισσότερα για αρχηγό κυβέρνησης που δραστηριοποιήθηκε την περίοδο 1.984 μ.Χ.–2004 μ.Χ. Σύμφωνα με το περουβιανό δίκαιο, όλες οι ποινές που προκύπτουν πρέπει να εκτελούνται ταυτόχρονα. Έτσι, η μέγιστη διάρκεια της φυλάκισης παρέμεινε τα 25 έτη.

Τον Δεκέμβριο του 2017 μ.Χ., ο Fujimori έλαβε χάρη από τον Πρόεδρο Pedro Pablo Kuczynski, λίγο αφότου ο γιος του Fujimori βουλευτής Kenji Fujimori βοήθησε τον Πρόεδρο Kuczynski να επιβιώσει από μια ψηφοφορία μομφής.  

Η χάρη ανατράπηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο του Περού στις 3 Οκτωβρίου 2018 μ.Χ. και ο Fujimori διατάχθηκε να επιστρέψει στην φυλακή. Στις 23 Ιανουαρίου 2019 μ.Χ., ο Φουτζιμόρι στάλθηκε πίσω στην φυλακή για να ολοκληρώσει την ποινή του και η χάρη του ακυρώθηκε επίσημα τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 13 Φεβρουαρίου 2019 μ.Χ.  

Το Συνταγματικό Δικαστήριο του Περούσε μια απόφαση 4-3 ενέκρινε την απελευθέρωση του Fujimori στις 17 Μαρτίου 2022 μ.Χ., αν και δεν είναι σαφές εάν ή πότε μπορεί να αφεθεί ελεύθερος. Η απόφαση ελήφθη αγνοώντας την σύσταση του Διαμερικανικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων , το οποίο επέκρινε την αμφιλεγόμενη χάρη του Φουτζιμόρι.

Αντίστοιχα στις μέρες μας στην Ελλάδα ο Κούλης πήρε την εξουσία εν μέσω ενός μεγάλου οικονομικού χάους στην Ελλάδα, κοινωνικής αποσάθρωσης και εθνικής προδοσίας με την υπογραφή της δήθεν «συμφωνίας» (στην πραγματικότητα παντελώς άκυρης) «των Πρεσπών», όπως και δύο εθνοπροδοτικών νέων μνημονίων από την προκάτοχο της κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ο ίδιος έχοντας μεγαλώσει με μία Γερμανίδα γκουβερνάντα και έναν πατερά που είχε εξυπηρετήσει τους Γερμανούς στην Κατοχή, είχε την υποστήριξη των Γερμανών αλλά και των Αμερικανών για την άνοδο του στην εξουσία όπως και όλοι οι προκάτοχοι του στην πρωθυπουργία της Ελλάδας.

Για την εκλογή του στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας κατηγορήθηκε από συνυποψήφιους του για νοθεία και ότι η θέση του ως Προέδρου του κόμματος αυτού, όπως και του πρωθυπουργού στην συνέχεια ήταν πραγματικά άκυρη και μη νόμιμη.

Οι υποσχέσεις του για αναθεώρηση και ακύρωση των «Συμφωνιών των Πρεσπών» σύντομα πετάχτηκαν στα σκουπίδια και αποδείχτηκαν προεκλογικά ψέματα, ενώ ο ίδιος αν και έδωσε «για τα μάτια του κόσμου» κάποια «επιδόματα» στον πάσχοντα Ελληνικό λαό σύντομα τα πήρε πίσω και εφάρμοσε ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική έναντι του λαού του.

Με αφορμή τον κορωνοιό ο Κούλης βρήκε την αφορμή να εγκαθιδρύσει παράνομα και αντισυνταγματικά μία υγειονομική δικτατορία, μία κορωνοχούντα, η οποία παραβίασε τα δικαιώματα όλων των Ελλήνων πολιτών, εγκλείοντας τους παράνομα στα σπίτια τους και κυνήγησε εξίσου παράνομα και αντισυνταγματικά όσους δεν εμβολιάστηκαν με τα σκευάσματα για τον κορωνοιό, για την προώθηση των οποίων ο ίδιος και η οικογένεια του (π.χ. η αδερφή ή κατά άλλους μάνα του Ντόρα) πήρε μίζες από μεγάλες παγκόσμιες φαρμακευτικές εταιρίες (π.χ. την Pfizer), όπως και η νυν διεφθαρμένη Προέδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν.

Κατέστειλε μία βίαιο και αντισυνταγματικό τρόπο τις διαμαρτυρίες για την τυραννία του, προσπάθησε να επιβάλει εξίσου παράνομα και αντισυνταγματικά υποχρεωτικό εμβολιασμό στους υγειονομικούς, στους άντρες των ΕΜΑΚ και στους ανθρώπους άνω των 60 ετών και τους μεν πρώτους για σχεδόν δύο χρονιά τους είχε υπό αναστολή και στους ηλικιωμένους επέβαλε παράνομο πρόστιμο.

Σε όσους δεν τηρούσαν τα  εν πολλοίς παράνομα μια υπερβολικά και δικτατορικά μέτρα του για το  κορωνοιό, τον φυλάκιζε, του έβαζε πρόστιμο και τον φακέλωνε, όπως και οποίον έκανε πορείες, ενώ απαγόρευσε όσοι ήταν χωρίς μάσκες ή ήταν ανεμβολίαστοι να εισέρχονται χωρίς τεστ στους ναούς, όπως και στον χώρο εργασίας τους, ενώ είχε ήδη γίνει γνωστό ότι τόσο οι εμβολιασμένοι, όσο και οι ανεμβολίαστοι κολλούσαν κορωνοιό και δεν υπήρχε καμία στην ουσία διάφορα μεταξύ τους.

Με επιδοτήσεις δεκάδων εκατομμύριων ευρώ εξαγόρασε όλα σχεδόν τα ιδιωτικά κανάλια, πέραν των δημοσίων που ως πρωθυπουργός είχε υπό την εξουσία του και επέβαλε στυγνή προπαγάνδα προς το καθεστώς του και συκοφάντησε όσους ήταν ανεμβολίαστοι ως τάχατες «ψεκασμένους», «τρελούς», «ανεύθυνους», «τρομοκράτες» και «τέρατα» και χώρισε στα δύο τον Ελληνικό λαό στρέφοντας τον ένα Έλληνα πολίτη εναντίον του άλλου, εφαρμόζοντας αριστοτεχνικά την στρατηγική του «Διαιρεί και βασίλευε».

Αν και ο ίδιος απαγόρευε στον Ελληνικό λαό να βγει από το σπίτι του ο ίδιος έβγαινε άνετα (για βόλτες και με ποδήλατο με την παρέα του), δεν φόραγε μάσκες όπως έλεγε να κάνουν οι Έλληνες πολίτες και αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούσε όχι μόνο πολιτικούς του αντιπάλους (π.χ. τον Ανδρουλάκη), αλλά και μέλη της κυβέρνησης του, της οικογένειας του, αλλά και εκατοντάδες Έλληνες πολίτες, τους οποίους και φακέλωνε (π.χ. τους ανεμβολίαστους, τους αγωνιστές για την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας ή όσους ήταν ενάντια στα μνημόνια λάμβαναν μέρος σε απεργίες).

Ξεπούλησε την ΔΕΗ, το νερό και επί των ημέρων του άρχισε η αύξηση της τιμής των τροφίμων, όπως και του πετρελαίου και της ενέργειας, τρεις ολοκλήρους μήνες πριν ξεκινήσει ο Ρωσοουκρανικός πόλεμος παρόλο που προσπαθείς να τα φορτώσει όλα σε αυτόν.

Κατέστρεψε τις πατροπαράδοτες σχέσεις μας με την Ρωσία, στέλνοντας χρήματα και όπλα στην Ουκρανία και μην λαμβάνοντας κανένα απολύτως αντάλλαγμα από την Δύση ως γερμανόδουλος και αμερικανόδουλος, ενώ ΄παράλληλα έκανε και κρυφές εθνοπροδοτικές «συμφωνίες» με τον Ερντογάν για το πλήρες ξεπούλημα και συγκυριαρχία του Αιγαίου, προκειμένου να υπογράψει τις Πρέσπες του Αιγαίου.

Μερίδα των Ελληνικών ΜΜΕ κατηγόρησαν τον Μητσοτάκη για χρηματισμό από την εταιρεία Siemens το 2008 μ.Χ., όταν ξέσπασε το σκάνδαλο της γερμανικής εταιρείας στην Ελλάδα. Τον Ιούνιο του 2008 δημοσιεύτηκαν στον Ελληνικό Τύπο διάφορα τιμολόγια ηλεκτρονικού εξοπλισμού που βρέθηκαν στην κατοχή του, τα οποία φέρεται να εξοφλήθηκαν μερικές ημέρες μετά από την παρέμβαση εισαγγελέα στην εταιρεία και την κατάθεση μαρτύρων.

Αγόρασε πανάκριβα πεπαλαιωμένες ανεμογεννήτριες και φωτοβολταικά από την Γερμανία (οι οποίες ήταν κανονικά για απόσυρσή) με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και με τον τρόπο αυτό προσέφερε ακόμη μία εκδούλευση στους Γερμανούς.

Δήλωσε ότι ήταν κατά του νατιβισμού στην Ελλάδα και με μεγάλο ενθουσιασμό σαν τον προκάτοχο του ζήτησε να έρθουν και να πολιτικογραφηθούν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα για να αλλοιώσει τον πληθυσμό τους και να βρει νέους ψηφοφόρους αφού με τις πολιτικές του έστρεψε εναντίον του όλους τους Έλληνες.  

Η διακυβέρνηση του Κουλή ήταν διαβόητη για την διαφθορά της, τα σκάνδαλα (https://www.avgi.gr/politiki/440602_i-mayri-biblos-ton-skandalon-mias-tetraetias), την υπερβολή, και την βαρβαρότητα της. Η πολιτική του θα κατέληγε (όπως και του Πινοσέτ, του Φουτζιμόρι, του Τσαουτσέσκου και του Μάρκος) τελικά σε απώλεια του βιοπορισμού του λαού του, σε ακραία φτώχεια και μια συντριπτική κρίση χρέους.

Τα μέσα ενημέρωσης φιμώθηκαν (της λίστας Πέτσα) και η βία και η καταπίεση χρησιμοποιήθηκαν κατά της πολιτικής αντιπολίτευσης, μουσουλμάνων, ύποπτων κομμουνιστών, ακόμα και απλών πολιτών. Έγιναν αντισυνταγματικές προσπαθείς να ψηφιστούν παράνομοι νομοί για απαγόρευση κομμάτων όσων κομμάτων μπορούσαν να κόψουν εκλογικά ποσοστά από το κόμμα του (π.χ. του Κασιδιάρη ή του Πολάκης όπως ανέμεναν κάποιοι να κάνει).

Επί ηγεσίας του Κούλη η ΝΔ κατάντησε ένα κόμμα παιδεραστών και βιαστών (π.χ. Νίκος Γεωργιάδης και Μίχος), ενώ και στο θέμα του βιασμού από πλουσιόπαιδα που βίασαν την δις Γεωργίας Μπίκα και αυτά αθωώθηκαν χάρις στον παντελώς διεφθαρμένο Κούλη.

Κατέστρεψε την χώρα, αφού με τις τεράστιες πυρκαγιές και τις πλημύρες τα έτη 2020 μ.Χ., το 2021 μ.Χ., όπως και το 2022 μ.Χ. ήρθε και το δολοφονικό και καταστροφικό ατύχημα στα Τέμπη με σχεδόν κοντά σύμφωνα με αναλυτές στους 100 νεκρούς, για το οποίο ο Κούλης φέρει πλήρη ευθύνη, αφού μέσω πολιτικού μέσου από το κόμμα του ο σταθμάρχης πήρε την θέση αυτή ενώ δεν είχε τα προσόντα και προκάλεσε το τραγικό αυτό δυστύχημα, όπως και το ξεπούλημα της εταιρίας σε άλλες του εξωτερικού και η μη συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου.

Το τραγικό αυτό και εγκληματικά δολοφονικό αυτό ατύχημα, μαζί με τις διαμαρτυρίες των εκπαιδευτικών που είχαν προηγηθεί (αλλά και των φοιτητών στους οποίους προσπάθησε ο Κούλης να επιβάλει παράνομα «πανεπιστημιακή αστυνομία»), οδήγησαν στην οργή της νεολαίας και όλου του Ελληνικού λαού, η οποία είχε συσσωρευτεί ύστερα από τόσο χρόνια καταπίεσης και δικτατορίας, οδηγώντας σε πολιτική αναταραχή για τις συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οδήγησαν στην επανάσταση του Ελληνικού λαού το 2023 μ.Χ.΄

Όλα αυτά τα γεγονότα θα οδηγήσουν τελικά και στην απομάκρυνση του Κούλη από την εξουσία όπως έγινε με τους προκάτοχους του και θα πέσει το καθεστώς του από μία εξέγερση του λαού όπως συνέβη λόγω της δικτατορίας που επέβαλαν αυτοί;

Μόνο ο χρόνος θα δείξει και μόνο αν κάνουμε τις σωστές επιλογές ως λαός και στις κάλπες (τις οποίες ο Κούλης ανάφερε ότι θα γίνουν τον Μάιο, κάτι που μένει να φανεί αν θα γίνει γιατί πολλές φορές διέρρευσε αυτή η κυβέρνηση μία ημερομηνία, αλλά αργότερα την άλλαξε τόσο πολλές φορές που έγινε ανέκδοτο) ή μέσω αγώνων και ξεσηκωμών θα μπορέσει να βγάλει την πολυαγαπημένη μας πατρίδα από το τέλμα και να την φέρει εκ νέου σε μία νέα περίοδο ακμής και ευημερίας.