ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΘΑΝΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΕΣΒΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

 ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΘΑΝΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΕΣΒΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό η πτώση του Β΄ Γερμανικού Ράιχ προήλθε από την εξέγερση των ναυτικών του Κίελου και άλλων Γερμανικών στρατιωτικών μονάδων ενάντια στην κυβέρνηση του Κάιζερ του Β΄ του Γουλιέλμου των Χοεντσόλερν, ενώ παράλληλα απόπειρες κομμουνιστικών πραξικοπημάτων έγιναν και στην Βαυαρία και στο Βερολίνο με τους Σπαρτακιστές του Καρλ Λίμπκχεντ και Ρόζα Λούξενμπουργκ.

Όλη αυτή η κατάσταση, οδήγησε στην πτώση του μοναρχικού καθεστώτος στην Γερμανία και παρόλο που τα κομμουνιστικά πραξικοπήματα κατεστάλησαν τελικά, ως άμεση και λογική συνέπεια της ήττας της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ακολούθησε στην Γερμανία εμφύλιος πόλεμος.

Αντίστοιχα, στην Σοβιετική Ένωση/ΕΣΣΔ (της δεύτερης Ρωσικής Αυτοκρατορίας μετά την Τσαρική) η πτώση της προήλθε από την ήττα της στον Ψυχρό Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_75.html), όπως και από την εξέγερση της KGB και άλλων Σοβιετικών και πολιτικών του κομμουνιστικού κόμματος ενάντια στην κυβέρνηση του Γκορμπατσόφ, ενώ παράλληλα απόπειρες κομμουνιστικών πραξικοπημάτων έγιναν και σε άλλες πόλεις της ΕΣΣΔ.

Τελικά, το πραξικόπημα των κομμουνιστών της της KGB απέτυχε τελικά, ενώ όλη αυτή η κατάσταση, οδήγησε στην πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Ρωσία και παρόλο που το κομμουνιστικό πραξικόπημα κατεστάλητε τελικά.

Νέος ηγέτης στην Γερμανία έγινε ο Σοσιαλδημοκράτης Φρίντριχ Έμπερτ, της οποίας εκλέχτηκε Προέδρος με απολυτές εξουσίες και με την βοήθεια του Νόσε άρχισε να αναδιοργανώνει κρυφά τον στρατό της Γερμανίας, προσπαθώντας να τον φέρει με το μέρος του, έτσι ώστε να προωθήσει την Γερμανική εθνικιστική ατζέντα στην οποία ο ίδιος πίστευε (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).

Αυτός ίδρυσε ένα νέο πολιτικό καθεστώς, την Δημοκρατία της Βαϊμάρης, η οποία ήταν απόλυτά μισητό στον λαό της Γερμανίας και πίστευαν ότι αυτό ήταν υπεύθυνο για την ήττα της χώρας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την καταστροφή της Γερμανικής οικονομίας και στρατού και ξεπουλήματος της στους ξένους και κυρίως στους Αμερικάνους και τις άλλες χώρες της Αντάντ.

Στην Ρωσία, νέος  ηγέτης στην Ρωσία έγινε ο δήθεν «εθνικιστής» Μπόρις Γιέλτσιν, ο οποίος άρχισε να αναδιοργανώνει κρυφά τον στρατό της Γερμανίας, προσπαθώντας να τον φέρει με το μέρος του, έτσι ώστε να προωθήσει την ατζέντα του (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html). ΄

Αυτός ίδρυσε ένα νέο πολιτικό καθεστώς, την Δημοκρατία της Ρωσίας, της οποίας εκλέχτηκε Προέδρος με απόλυτες εξουσίες, η οποία ήταν απόλυτα μισητό στον λαό της Ρωσίας και πίστευαν ότι αυτή ήταν υπεύθυνη για την ήττα της χώρας στον Ψυχρό Πόλεμο (όπως και τον Γκορμπατσόφ), την καταστροφή της Γερμανικής οικονομίας και στρατού και ξεπουλήματος της στους ξένους και κυρίως στους Αμερικάνους και τις άλλες χώρες της Αντάντ.

Το καθεστώς του Έμπερτ κατάφερε να φέρει σε μία μεγάλη οικονομική και πολιτική κατάρρευση την Γερμανία, η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη, η απελπισία, ο αλκοολισμός, το πολιτικό και οικονομικό χάος εκτοξεύτηκε και πολλοί άνθρωποι στράφηκαν στο έγκλημα για να ζήσουν και πολλές γυναίκες στην πορνεία.

Ο στρατός αφοπλίστηκε, αποδυναμώθηκε και εξευτελίστηκε πλήρως και η χώρα αναγκάστηκε για να επιβιώσει η οικονομία της να παίρνει τοκογλυφικά δάνεια από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες της Αντάντ και να παραδώσει πολλά εδάφη της στο εξωτερικό, διαλύοντας με τον τρόπο αυτό περαιτέρω την οικονομία της και μαζί με τα εδάφη έχασε και φορολογούντες πολίτες, πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό και καλλιεργήσιμες εκτάσεις γης και στρατιωτικές και εμπορικές βάσεις.

Στην Ρωσία, το καθεστώς του Γιέλτσιν κατάφερε να φέρει σε μία μεγάλη οικονομική και πολιτική κατάρρευση την Γερμανία, η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη, η απελπισία, ο αλκοολισμός, το πολιτικό και οικονομικό χάος εκτοξεύτηκε και πολλοί άνθρωποι στράφηκαν στο έγκλημα για να ζήσουν και πολλές γυναίκες στην πορνεία.

Ο στρατός αφοπλίστηκε, αποδυναμώθηκε και εξευτελίστηκε πλήρως με την ήττα στον Α΄ Πόλεμο της Τσετσενίας και η χώρα αναγκάστηκε για να επιβιώσει η οικονομία της να παίρνει τοκογλυφικά δάνεια από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες της Αντάντ και να παραδώσει πολλά εδάφη της στο εξωτερικό, διαλύοντας με τον τρόπο αυτό περαιτέρω την οικονομία της και μαζί με τα εδάφη έχασε και φορολογούντες πολίτες, πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό και καλλιεργήσιμες εκτάσεις γης και στρατιωτικές και εμπορικές βάσεις.

Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν ειδικά με την μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 1920 μ.Χ.- 1.923 μ.Χ. να ξεσπάσουν νέες απόπειρες πραξικοπημάτων στην Γερμανία (το 1.920 μ.Χ.), τόσο κομμουνιστικών (στην Βαυαρία), όσο και εθνικιστικών, π.χ. των πραξικόπημα των Βόλφγκανγκ-Λίτβιτς-Καπ το 1.920 μ.Χ. και το Πραξικόπημα της Μπυραρίας του Χίτλερ και του Λούντεντορφ το 1.923 μ.Χ., εν μέσω φημών ότι ο Στρέσεμαν σχεδίαζε την απαγόρευση του Ναζιστικού κόμματος.

 [Ο ίδιος ο Πούτιν όταν ανέβηκε στην εξουσία επανάφερε την κόκκινη Σοβιετική σημαία στον Ρωσικό στρατό, γιατί όπως είπε με αυτή πολέμαγαν οι προγονοί του στον πόλεμο, όπως και τον Σοβιετικό ύμνο, χαρακτήρισε την καταστροφή της ΕΣΣΔ ως την μεγαλύτερή γεωπολιτική καταστροφή, ενώ ο ίδιος ήταν πρώην μέλος της KBG και ως Προέδρος προώθησε πολλά στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, του Σοβιετικού στρατού και «πρώην» κομμουνιστές σε καίριες πολίτικες και στρατιωτικές θέσεις.

Επίσης, το πτώμα του Λένιν παραμένει ταριχευμένο ως έκθεμα και δεν έχει ακόμα ταφεί, ο Στάλιν έχει εν μέρει αποκατασταθεί, ενώ παράλληλα όπως επί ΕΣΣΔ απαγορεύονται πολλά κόμματα και εφημερίδες, υπάρχει λογοκρισία, ενώ πολλοί αντικαθεστωτικοί, εκτός από τους εγκληματίες στέλνονται σε νέα γκουλάγκ.

Ο δε Πριγκόζιν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ο Κοριολάνος (αλλά και ο Αλκιβιάδης) της Ρωσίας, αφού σαν αυτόν στράφηκε ενάντια στην χώρα του όταν πίστεψε ότι τον αδίκησε, προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία με την βία και είχε κακό τέλος κυνηγούμενος από τους πάντες που είχε πολεμήσει ή προδώσει.

Ο δε θάνατος του Πριγκόζιν, του Βούτκιν και η ομαδική εξόντωση της ηγετικής ομάδας της Βάγκνερ με την πτώση του αεροπλάνου τους, θυμίζει την ομαδική εξόντωση της ηγεσίας των Σκυθών (αλλά και των Μύριων, των Ελλήνων μισθοφόρων) από τους Αιγυπτίους με παγίδα σε διαπραγματεύσεις. 

Το αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκόζιν και του ακροδεξιού Βούτκιν της Βάγκνερ θυμίζει το αποτυχημένο πραξικόπημα του ακροδεξιού στρατηγού Κόρνιλοφ κατά του Κερένσκι, μετά από το οποίο ακολούθησε το επιτυχημένο πραξικόπημα των ακροαριστερών κομμουνιστών/μπολσεβίκων του Λένιν.

Κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι μπορεί στην Ρωσία κάποια στιγμή να ακολουθήσει μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκοζίν, τώρα που οι εθνικιστές στην Ρωσία καρατομήθηκαν από τον Πούτιν (Πρίγκοζιν, Βούτκιν, Στρεκλόφ, Σουροβίκιν) ένα επιτυχημένο πραξικόπημα από νεοκομμουνιστές (που να ναι συνάμα και σκληροπορηνικοί εθνικιστές) στρατηγούς, Σιλοβίκι ή ναυάρχους σαν αυτό του Λένιν.

Ο δε Πριγκοζίν, όπως και ο Αρκάν ήταν και οι δύο επιχειρηματίες εθνικιστές στρατηγοί που δημιουργήσαν ικανούς ιδιωτικούς/μισθοφορικούς στρατούς (όπως και ο Βαλλενστάιν) και είχαν και οι δύο κακό και βίαιο τέλος στρεφόμενοι τελικά κατά των πρώην εργοδοτών τους (όπως και ο Βαλλενστάιν) και λέγεται ότι δολοφονήθηκαν από αυτούς].

Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι τότε ουσιαστικά ψηφίστηκε και τέθηκε σε ισχύ το τελικό Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ενώ ο στρατός που ως τότε έμενε ουδέτερος βλέποντας ότι θα πάρει πιο πολλά ανταλλάγματα από τους Σοσιαλδημοκράτες πηρέ το μέρος τους και κατέστειλε τους πραξικοπηματίες.

Στην Ρωσία, αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν ειδικά με την μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 1990 μ.Χ.- 1.993 μ.Χ. να ξεσπάσουν νέες απόπειρες πραξικοπημάτων στην Ρωσία (το 1.993 μ.Χ.), με την συνεργασία των κομμουνιστικών (στην Μόσχα), όσο και εθνικιστικών.

Συγκεκριμένα, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1.993 μ.Χ., μια συνταγματική κρίση προέκυψε στη Ρωσική Ομοσπονδία από μια σύγκρουση μεταξύ δυνάμεων πιστών στον Πρόεδρο Μπόρις Γιέλτσιν και του Ρωσικού κοινοβουλίου για το ποιος θα κατείχε την εξουσία στην Ρωσία.

Ο Γιέλτσιν διέταξε παράνομα και αντισυνταγματικά την διάλυση του κοινοβουλίου και δημοψήφισμα για την απόκτηση εκτάκτων εξουσιών στον ίδιο (όπως ακριβώς στις μέρες μας έκανε ο Ερντογάν στην Τουρκία για να διαλύσει την ισχύ των κεμαλικών).

Το κοινοβούλιο (γνωστό και ως Λευκός Οίκος της Μόσχας, σαν τον Λευκό Οίκο των ΗΠΑ) αρνήθηκε την παράνομη διάλυση του και καθαίρεσε τον Γιέλτσιν και στην θέση του ανακήρυξε τον αντιπρόεδρο Αλεξάντερ Ρούσικοι.

Στην συνέχεια, ξεκίνησαν δεκαήμερες οδομαχίες μεταξύ της αστυνομίας και των διαδηλωτών πιστών στον Γιέλτσιν και των βουλευτών, ενώ στήθηκαν οδοφράγματα από τους οπαδούς του κοινοβουλίου στους δρόμους.

Στις 3 Οκτωβρίου, διαδηλωτές αφαίρεσαν τους κλοιούς της πολιτοφυλακής γύρω από το κοινοβούλιο και, με την προτροπή των αρχηγών τους, κατέλαβαν τα γραφεία του δημάρχου και προσπάθησαν να εισβάλουν στο τηλεοπτικό κέντρο.

Τις επόμενες μέρες πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις (τόσο για τον Γιέλτσιν όσο και για το Σοβιετικό Κοινοβούλιο). Ο Γιέλτσιν διέκοψε τις γραμμές νερού, ηλεκτρισμού και τηλεφώνου προς τον Λευκό Οίκο (το Νομοθετικό Μέγαρο). Ένοπλοι διαδηλωτές ενώθηκαν με τους Σοβιετικούς βουλευτές στον Λευκό Οίκο.

Ο στρατός, που είχε παραμείνει ως τότε ουδέτερος, πηρέ τελικά το μέρος του Γιέλτσιν και βομβάρδισε και εισέβαλε στον Λευκό Οίκο στις 4 Οκτωβρίου με εντολή του και συνέλαβε τους επιζώντες ηγέτες της αντίστασης. Όλοι όσοι συμμετείχαν στα γεγονότα έλαβαν αργότερα αμνηστία από την Κρατική Δούμα τον Φεβρουάριο του 1.994 μ.Χ. και αφέθηκαν ελεύθεροι από την φυλακή.

Στο αποκορύφωμα της κρίσης, ορισμένοι θεωρούσαν ότι η Ρωσία ήταν «στο χείλος» του εμφυλίου πολέμου. Η σύγκρουση των 10 ημερών έγινε το πιο θανατηφόρο γεγονός οδομαχιών στην ιστορία της Μόσχας από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Σύμφωνα με την Ρωσική κυβέρνηση, σκοτώθηκαν 147 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 437 τραυματίστηκαν. Ωστόσο, σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές, μπορεί να έχουν πεθάνει έως και 2.000. Στον απόηχο των γεγονότων, ο Γιέλτσιν εδραίωσε την θέση του, διεύρυνε περαιτέρω τις εξουσίες της εκτελεστικής εξουσίας και προώθησε την υιοθέτηση του συντάγματος του 1.993 μ.Χ. της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Τα γεγονότα αυτά, έμειναν γνωστά ως το «Πραξικόπημα του Οκτωβρίου» ή αλλιώς Μαύρος Οκτώβρης, ενώ είναι ενδιαφέρον ότι το πραξικόπημα αυτό του Γιέλτσιν το 1.993 μ.Χ. έγινε τον μήνα Οκτώβρη, όπως και τον Οκτώβριο του 1.917 μ.Χ. έγινε και το πραξικόπημα των μπολσεβίκων (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

{Στην ουσία τότε έγινε μία καταστολή όλων των πολιτικών αντίπαλων που επαναστάτησαν ενάντια στον Γιέλτσιν και αφανισμός τους, όπως και απαγόρευση όλων των συνασπισμών κομμάτων όσων πήραν μέρος στο κίνημα αυτό, όπως ακριβώς πατάχθηκαν και οι εξεγερθέντες πραξικοπηματίες κομμουνιστές Σπαρτακιστές από τον Έμπερτ στην Γερμανία το 1.918 μ.Χ.

Είναι δε ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι λίγο πριν το Πραξικόπημα του Οκτωβρίου στην Ρωσία, είχε ιδρυθεί το κόμμα του Εθνικού Μέτωπού Σωτηρίας της Ρωσίας (FNS), που ήταν ένας ευρύς συνασπισμός κομμουνιστικών, σοσιαλιστικών και δεξιών εθνικιστικών κινημάτων ενάντια στην κυβέρνηση του Προέδρου Μπόρις Γιέλτσιν στην Ρωσία.

Ιδρύθηκε το 1.992 μ.Χ. και σε αυτό συνήφθη μια συμμαχία μεταξύ περίπου 3.000 κομμουνιστών και εθνικιστών ακτιβιστών ενωμένοι από την αντίθεσή τους στην Προεδρία του Μπόρις Γιέλτσιν και ήταν η πρώτη ομάδα που απαγορεύτηκε στην μετασοβιετική Ρωσία πριν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ρωσική συνταγματική κρίση του 1993 μ.Χ.

{Το κοινοβούλιο της Ρωσίας το έτος 1.993 μ.Χ. ήταν αυτό της Σοβιετικής Εποχής, αφού δεν είχαν γίνει ωμέ τότε εκλογές για να αλλάξει το κοινοβούλιο μετά την διάλυση της ΕΣΣΣ, οπότε για αυτό ονομάζονταν και Σοβιετικό και όχι Ρωσικό.

Παράλληλα, ο Γιέλτσιν πολέμησε για να καταλάβει την εξουσία τους «κόκκινους βαρόνους», οι οποίοι ήλεγχαν τις βιομηχανίες της ΕΣΣΔ με την βοήθεια του Σοβιετικού κοινοβουλίου, τους οποίους διέλυσε με την βοήθεια του στρατού με το πραξικόπημα του 1.993 μ.Χ. και στην συνέχεια ο Γιέλτσιν ξεπούλησε τις βιομηχανίες της Ρωσίας (ιδρυμένες από την Σοβιετική Εποχή) για να μην έχει αντιπάλους και κατέστρεψε την οικονομία και την πολεμική βιομηχανία της Ρωσίας.

Ο Γιέλτσιν ανήλθε στην εξουσία με τα πραξικοπήματα των ετών 1.991 μ.Χ. και 1.999 μ.Χ. και έπεσε με το πραξικόπημα των Σιλοβίκι το 1.999 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Η δε πρόσφατη προσπάθεια πραξικοπήματος και αλλαγής καθεστώτος στην Ρωσία από  τον Πριγκόζιν κατά του Πούτιν θυμίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό το πραξικόπημα του Λένιν κατά του Ρωσικού κράτους εν μέσω Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1.917 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), όπως και του καθεστώτος των 400 στην Αθήνα εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου και του Αλκιβιάδη το 415 π.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2022/10/blog-post_27.html, http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_15.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_37.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_51.html).

Όλα όπως δείχνουν βίντεο σε συνδυασμό με τις ειδήσεις που έρχονται με καταιγιστικό ρυθμό, δείχνουν ένα χάος στην Ρωσία, μέσα στο οποίο έχουμε μια εξέγερση τύπου Τουρκίας κατά του Πούτιν και του καθεστώτος του, από τον Πριγκόζιν (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/rosia/7176592_ektakto-katarifthike-rosiko-mahitiko-pano-apo-boronez-falagga-tis-wagner).

[Επίσης, τόσο ο Ερντογάν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 μ.Χ., όσο και ο Πούτιν μετά το  αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκόζιν, επέβαλαν στα κράτη τους στρατιωτικό νομό/κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Αποτυχημένο πραξικόπημα έγινε και κατά Ντε Γκολ στην δεκαετία του 1.960 μ.Χ. με αφορμή την Αλγερία τότε, που έμοιαζε αρκετά με το αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκόζιν στην Ρωσία στις μέρες μας.

Με το επιτυχημένο πραξικόπημα των μπολσεβίκων του Βλάντιμιρ Λένιν ιδρύθηκε το 1.917 μ.Χ. η ΕΣΣΔ, όπως και με το αποτυχημένο πραξικόπημα του αρχηγού της KGB Βλάντιμιρ Κρουτσκόφ το 1.991 μ.Χ. αυτή διαλύθηκε].

Ο Πούτιν συνέκρινε τα τρέχοντα γεγονότα του γεγονότος του πραξικοπήματος του Πριγκοζίν με το 1.917 μ.Χ., όταν οι ενέργειες στο εσωτερικό της χώρας με φόντο τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο οδήγησαν σε έναν εμφύλιο, αδελφοκτόνο πόλεμο (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/rosia/7176580_180-rosoi-stratiotes-paradothikan-stin-wagner-poy-katelabe-stratiotikes).

Στην Μόσχα ιδρύθηκε το «καθεστώς της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης». Ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταγγέλλει μια «προδοσία», «μια πισώπλατη μαχαιριά» και βεβαιώνει ότι δεν θα «αφήσει» να γίνει «εμφύλιος πόλεμος» στην Ρωσία. Ο Πρόεδρος υπενθύμισε το πλήγμα που είχε προκληθεί στην Ρωσία το 1.917 μ.Χ., όταν η χώρα διεξήγαγε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (https://dimpenews.com/2023/06/24/%cf%80%ce%bf%cf%8d%cf%84%ce%b9%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%cf%8c/).

Θυμίζει επίσης σε κάποιους αναλυτές το πραξικόπημα του Πριγκοζίν την «Επανάσταση του Νίκα» κατά του Ιουστινιανού (http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_13.html) στην Πόλη, όπως και την επανάσταση/πραξικόπημα του Καίσαρα στην Ρώμη όταν δίεσή τον Ρουβίκωνα όταν τον έβγαλε η Σύγκλητος εκτός νόμου και του ζήτησε να πάει στην Ρώμη για να δικαστεί (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_54.html, http://alophx.blogspot.com/2016/11/blog-post_27.html). ΄Ή ακόμα μοιάζει και τον νυν πραξικόπημα του Πριγκόζιν κατά του Πούτιν με το πραξικόπημα κατά του Γκορμπατσόφ και του Ερντογάν.

Όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Πριγκοζίν είχε κινηθεί ποινική υπόθεση βάσει του άρθρου σχετικά με εκκλήσεις για στρατιωτική ανταρσία στην Ρωσία (https://hellenicdefencenet.blogspot.com/2023/06/pmc-wagner.ht https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/684252/o-prigozhin-ton-wagner-kseperase-ta-oria-tha-pyrodotoyse-emfylio-polemo-stin-rosia-o-stratigos-surovikin-zitaei-eiriniki-diefthetisi-i-fsb-tha-syllavei-ton-prigozhinml, ), ενώ πρέπει να τονισθεί, ότι τόσο οι επαγγελματίες στρατιώτες του Καίσαρα, όσο και οι μισθοφόροι του Πριγκοζίν είναι πιστοί στον αρχηγό τους με τον οποίο συμπολεμήσαν μαζί και όχι σε ηγεσίες και ηγέτες τους οποίους δεν γνωρίζουν καθόλου.

Κατά τον πολιτικό αναλυτή Κωνσταντίνο Αντωνάκη στην Ρωσία θα γίνει μία αλλαγή καθεστώτος σαν αυτή που έγινε το 1.762 μ.Χ. κατά του Ρώσου Τσάρου Πέτρου του Γ΄ από την σύζυγο του Αικατερίνη που ονομάστηκε μετέπειτα Μεγάλη και ένα νέο πιο σκληρό καθεστώς θα αναλάβει την εξουσία στην Ρωσία και θα χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα και τον στρατό που χρειάζεται για να πέτυχει ολοκληρωτική νίκη στην Ουκρανία κατά του Ζελένσκι και του ΝΑΤΟ (https://www.youtube.com/watch?v=SUm9_VsZNjU, https://www.youtube.com/watch?v=Az9sRbqqtIs).

[Ακούγεται ότι ο Ζελένσκι θέλει προβοκατόρικα να ανατινάξει τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια και να κατηγορήσει τους Ρώσους, κάτι που αν τελικά κάνει  αυτός ο πρώην κλόουν/κωμικός, θα θυμίζει τον κλόουν/«κωμικό» Τζόκερ στο Injustice League, ο οποίος ανατίναξε με μία πυρηνική βομβά μία πόλη.

Πιθανότατα, η Ουκρανία θα πέσει (όπως και το Νότιο Βιετνάμ στα χέρια του Βόρειου Βιετνάμ)  στα χεριά των Ρώσων και αυτά τα αδέλφια έθνη (Μεγαλορώσοι, Μικρορώσοι, αλλά και οι Λευκορώσοι) θα επανενωθούν (όπως και το Βοεροί και το Νότιο Βιετνάμ), ενώ πιθανότατα οι Αμερικανοί και οι δυτικοί σύμμαχοι τους θα εγκαταλείψουν με ελικόπτερα το Κίεβο, όπως έκαναν στο Ανόι του Βιετνάμ και στην Καμπούλ στο Αφγανιστάν, εγκαταλείποντας τους ντόπιους συνεργάτες τους στα χέρια των Ρώσων].

Την ίδια ακριβώς άποψη εξέφρασε και ο πολιτικός αναλυτής Γεώργιος Φίλης για τον διάδοχο του Πούτιν (https://www.youtube.com/watch?v=EyNDLD09_Iw), ενώ ο ίδιος ο Πριγκοζίν έλεγε ότι θα άλλαζε την ηγεσία και τον τρόπο πολέμου στην Ρωσία, κάνοντας τον πολύ πιο επιθετικό με την χρήση κάθε μέσου.

Αν τελικά ο Πούτιν πέσει με πραξικόπημα από τον Πριγκοζίν και ένα μέρος του Ρωσικού στρατού και ελίτ των γερακιών που τον στηρίζει, θα θυμίζει κατά πολύ και την πτώση του προκάτοχου του Γιέλτσιν που αναγκάστηκε, να δώσει με τις πιέσεις του στρατού, των μυστικών υπηρεσιών και των πατριωτών, την εξουσία στον Πούτιν και να παραιτηθεί λίγο αργότερα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Το αποτυχημένο πραξικόπημα του (κατά κάποιους ακροδεξιού) Πριγκοζίν, θυμίζει σε πολλούς το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Τσάρου Πέτρου του Γ΄ του Μέγα, την αποτυχημένη εξέγερση των Δεκεμβριστών κατά του Τσάρου Νικολάου του Α’ και την αποτυχημένη επανάσταση κατά του Τσάρου Νικολάου του Β΄ το 1.905 μ.Χ..

Επίσης, το αποτυχημένο πραξικόπημα/εξέγερση των Γάλλων στρατιωτών το 1.917 μ.Χ. κατά του αρχιστράτηγου Ζοφρ και της πολιτικής τους ηγεσίας, το αποτυχημένο πραξικόπημα του Κατιλίνα, ή το αποτυχημένο πραξικόπημα της Βαλκυρίας κατά του Χίτλερ στην Γερμανία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_32.html) ή το «πραξικόπημα» κατά του συνταγματικού πραξικοπήματος του Γιέλτσιν το 1.993 μ.Χ.

Ο Πούτιν στην Ρωσία κάνει εκκαθαρίσεις στους στρατιωτικούς του αντιπάλους σαν την Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, αλλά σαν και την εξόντωση ικανών στρατιωτικών σαν τον Στάλιν (π.χ. του Τουχασέφσκι και πολλών άλλων Ρώσων αξιωματικών) ή την εξόντωση μετά την επιχείρηση «Βαλκυρία» πολλών ικανών στρατηγών από τον Χίτλερ (π.χ. του Ρόμελ), σε δικούς του ικανούς στρατιωτικούς (π.χ. του Σουροβίκιν ή του Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ), μετά από το πραξικόπημα του Πριγκόζιν της Βάγκνερ (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/688541/burns-ipa-stous-times-apostolos-kai-enorxistrotis-ekdikisis-o-putin-ksekinise-ti-nyxta-ton-megalon-maxairion-sti-rosia?fbclid=IwAR3SPJuf1llOxZJ8P93tHPqA7C-IYFJTcBUKADTb-5RC2JNJuFXCFYp2214).

Η σύλληψη του Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ έγινε λίγες μέρες αφότου κάλεσε τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να παραιτηθεί και κατηγόρησε το Υπουργείο Άμυνας ότι δεν πέτυχε αποτελέσματα στην Ουκρανία.

Αλλά και το αποτυχημένο πραξικόπημα του ακροδεξιού στρατηγού Κόρνιλοφ το 1.917 μ.Χ., το αποτυχημένο πραξικόπημα του Βάρδα Σκληρού και Βάρδα Φωκά κατά του Βασιλείου του Β΄ του Βουλγαροκτόνου, αλλά και τα αποτυχημένα πραξικοπήματα του Αρχελάου, του Παυσανία και του Αργαίου κατά του Φιλίππου του Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας (http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_23.html, http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_24.html, https://www.protothema.gr/stories/article/703217/filippos-v-o-dimiourgos-tou-megalou-makedonikou-kratous/).

Στην περίπτωση που ισχύει η διαπραγμάτευση για παύση της προέλασης του Πριγκοζίν στην Μόσχα, με αντάλλαγμα, εκτός από την αμνηστία για τον Πριγκοζίν και την Βάγκνερ και την παράλληλη απομάκρυνση του Σοιγκού και του Γερασιμόφ από το Υπουργείο Άμυνας και την Αρχιστρατηγία του Ρωσικού στρατού, ενώ την θέση τους να αναλάβουν σκληροπυρηνικοί σύμμαχοι του, «γεράκια», οι οποίοι θα έχουν τον έλεγχο του στρατού και μέσω αυτού και εμμέσως της Ρωσικής κυβέρνησης από τον Ρωσικό στρατό/στρατηγούς.

{Στην περίπτωση αυτή δηλαδή, θα «ξηλωθούν» ο Σοιγκού και ο Γερασιμόφ και θα αναλάβουν σκληροπυρηνικοί στρατιωτικοί που δεν θα κάνουν χατίρια μάλλον  του πρώην κομμουνιστικού κατεστημένου. 

Το πραξικόπημα φαίνεται να πέτυχε τον στόχο του δίνοντας αφορμή να αλλάξει η σημερινή στρατιωτική ηγεσία. Υπάρχουν ίντριγκες μέσα στο Ρωσικό στράτευμα την στιγμή που η θέση του Πούτιν αποδυναμώνεται δραματικά με ότι αυτό συνεπάγεται (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2023/06/blog-post_505.html).

Επίσης, ο Πριγκόζιν που εξεγέρθηκε κατά του Πούτιν, θυμίζει τον Ρωσο στρατηγό Βλασόφ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τελικά συντάχτηκε με τους Γερμανούς και με τον στρατό που είχε υπό την διοίκηση του στράφηκε κατά της χωράς του και του τότε ηγέτη της, του Στάλιν.

Φαίνεται ότι ζούμε ξανά στα χρόνια των Ρωμαίων όταν επαναστατούσαν για να ρίξουν τους Αυτοκράτορες στην Ρώμη για να πάρουν την εξουσία. Στην θέση του Βρούτου ο Πριγκοζίν και στην θέση του Καίσαρα ο Πούτιν (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2023/06/blog-post_559.html).

Οι δε μισθοφόροι της Wagner του εστιάτορα Πριγκόζιν, μπορούν καλύτερα να συγκριθούν με ομόλογούς τους του 17^ου Αιώνα, παρά με εκείνους που ταλαιπώρησαν τους ισχυρούς βασιλείς τον 16^ο. Το νέο στοιχείο που προκάλεσε τις διαφορές ήταν τα πρώτα βήματα του καπιταλισμού και η καταλυτική τους επίδραση στον τρόπο του πολέμου.

Στον Τριακονταετή Πόλεμο (1.618 μ.Χ.-1.648 μ.Χ.) ο Βάλλενσταϊν, μη έχοντας πίσω του ένα ισχυρό κράτος για να στηρίξει το αξιόμαχο –μισθοφορικό – του στρατιωτικό σώμα, οργάνωσε το τελευταίο με τη μορφή που άρχιζε να θυμίζει καπιταλιστική επιχείρηση.

Δημιούργησε οικονομικές ή ακόμα και παραγωγικές υποδομές και συνέδεσε την τροφοδοσία του στρατού του με εμπορικές επιχειρήσεις δικής του ιδιοκτησίας ή επιρροής. Αυτά δεν τον εμπόδιζαν να εκβιάζει ταυτόχρονα τους αδύναμους άρχοντες ή τις αυτόνομες πόλεις της Γερμανίας για να του καταβάλουν ποσά μεγαλύτερα από τα οφειλόμενα “δεδουλευμένα”.

Ο Πριγκόζιν δεν είναι Βάλλενσταϊν αλλά, παρόλα αυτά, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι προσπάθησε να ακολουθήσει τα ίχνη του: πέρα από τα εστιατόρια οργάνωσε κέντρα εκμάθησης πολεμικών τεχνών, αγόρασε αθλητικά σωματεία και κάθε είδους ιδρύματα που σχετίζονταν με την Ρωσική νεολαία. Η προσπάθεια δημιουργίας οικονομικού, κοινωνικού και εν τέλει πολιτικού πλέγματος δεν τον εμπόδισε να εκβιάζει τις αρχές της χώρας του για πρόσθετες παροχές, χρηματικές ή υλικές (https://slpress.gr/diethni/oi-genitsaroi-kai-i-wagner-i-katara-ton-misthoforon/amp/?fbclid=IwAR2JLQ3kRZdpIBUjjpfe5UVXZ-WlxHkKxkinvS0F3HCpcg5mBMtDw_QBqoM)}.

Αν δε το πραξικόπημα είχε και έξωθέν χρηματική υποστήριξη από την Δύση, θυμίζει κατά πολύ τις «έγχρωμες επαναστάσεις» σε Γεωργία και Ουκρανία, το πραξικόπημα του Μαιντάν το 2014 μ.Χ. και την αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος των ΜΚΟ στην Λευκορωσία το 2022 μ.Χ., του Νταβάνι (με χρήματα του Χορντοκόφσκι, ο οποίος πρότεινε να χρηματοδοτήσει και τον πραξικοπηματία Πριγκοζίν) και του Χορντοκόφσκι στην Ρωσία.

Αλλά κυριως θυμίζει την Φεβρουαριανή Επανάσταση (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_86.html) και το πραξικόπημα των μπολσεβίκων, οι οποίοι χρηματοδοτήθηκαν από τους Γερμανούς για το πραξικόπημα τους στην Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), εν μέσω Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και στις μέρες εν μέσω του «Παγκοσμίου Ρωσοουκρανικού Πολέμου».

Για άλλους το πραξικόπημα του Πριγκοζίν ήταν ένα «πραξικόπημα μήνυμα» με στόχο είτε την παραίτηση της κυβέρνησης, είτε μέρος των Υπουργών της, όπως ήταν το (σχεδόν) «πραξικόπημα SOLO» στην Ιταλία του 1.964 μ.Χ. του στρατηγού Λορέντζο που ανάγκασε σε παραίτηση την τότε Ιταλική κυβέρνηση (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html, http://alophx.blogspot.com/2022/06/p2.html), το «βελούδινο πραξικόπημα» της Τουρκίας που το 1.996 μ.Χ. ανάγκασε σε παραίτηση την κυβέρνηση του ισλαμιστή Ερμπακάν (http://alophx.blogspot.com/2017/04/16-2017.html), ενώ του Πριγκοζίν λέγεται ότι θα αναγκάσει σε παραίτηση τους Σοιγκού και Γερασιμόφ και θα πάρουν την θέση τους και θα είναι άγρια γεράκια.

Εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι παρά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκοζίν δεν αναμένονται αλλαγές στο μετώπου του Ρωσοουκρανικού πολέμου και στην Συρία, όπως και με το πραξικόπημα του 2016 μ.Χ. κατά του Ερντογάν στην Τουρκία δεν σημειώθηκαν αλλαγές στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας, του Ιράκ και της Λιβύης.

Ως «πισώπλατο χτύπημα» ανάφερε Πούτιν το πραξικόπημα του Πριγκοζίν, όπως είχε αναφέρει και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Γερμανός στρατηγός Λούντεντορφ τους χειρισμούς των πολιτικών που οδήγησαν στην ήττα της Γερμανίας.

Ο ίδιος ο ,Λούντεντορφ αναδείχτηκε ως απόλυτος κυρίαρχος και σχεδόν στρατιωτικός δικτάτορας της Γερμανίας εν μέσω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου μαζί με τον Χίντεμπουργκ μαζί με τον Κάιζερ Γουλιέλμο τον Β’ (όπως ο Τότζο στην Ιαπωνία με τον Χιροχίτο εν μέσω Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ή τους εθνικιστές Νεότουρκους που με το πραξικόπημα τους το 1.908 μ.Χ. έκαναν τον Οθωμανό Σουλαντώ υποχείριο τους από απόλυτο άρχοντα του κράτους), λόγω της έκτακτης αυτής κατάστασης.

Κάτι που κάποιοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να συμβεί και συν Ρωσία από κάποιον στρατηγό με τον Πούτιν λόγω ανάγκης πλήρης νίκης επί της Ουκρανίας και λήξης προς όφελος της Ρωσίας του Ρωσοουκρανικού πολέμου με κάθε διαθέσιμο μέσο.

Και όπως ο Στάλιν πάρλα την επίθεση και την προέλαση των Γερμανών προς την Μόσχα παρέμεινε στο Κρεμλίνο για να τον αντιμετωπίσει, έτσι και ο Πούτιν πάρα το πραξικόπημα του Πριγκοζίν και την προέλαση του προς την Μόσχα παρέμεινε στο Κρεμλίνο για να τους αντιμετωπίσει και να δώσουν παράδειγμα στους στρατιώτες τους και οι δύο για αντίσταση στον εισβολέα.

Στην ουσία ο Πριγκοζίν επιχείρησε μία «Πορεία προς την Μόσχα» στην Ρωσία με στόχο την κατάληψη της εξουσίας και να κάνει υποχείριο του τον Πούτιν ανάλογη με την «Πορεία προς την Ρώμη» που είχε κάνει ο Μασουλάν στην Ιταλία και ο Πρίμο Ντε Ριβέρα στην Ισπανία για να κάνουν «υποχείρια» τους τους βασιλείς των κρατών τους, ενώ θα επεβαλαν και στρατιωτικό νόμο σαν την Τουρκία το 2016 μ.Χ.

{Πρέπει να επισημάνουμε ότι ενώ η Wagner στασίαζε, ήταν προφανές ότι δε δούλεψε μόνη της. Η ιδέα ότι ένας άνθρωπος θα βαδίσει στην πρωτεύουσα του κράτους του, προκειμένου να καταλάβει την εξουσία με δική του πρωτοβουλία, υπήρξε μόνο στην Μουσολινική προπαγάνδα.

Η δράση της Wagner φαίνεται να είχε στηρίγματα σε ξένες υπηρεσίες και σε Ρωσικούς κύκλους του κατεστημένου της Ρωσίας, οι οποίοι ουδόλως χάρηκαν με την διακοπή των σχέσεων Ρωσίας-Δύσης (https://slpress.gr/diethni/ti-simaine-kai-poies-oi-epiptoseis-apo-ti-stasi-tis-wagner/)}.

Παράλληλα, ο ιδιωτικός στρατός του Πριγκοζίν, η Βάγκνερ, θυμίζει κατά πολύ τα Freikorps (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html) με το αποτυχημένο «πραξικόπημα της Μπυραρίας» και τους Μελανοχίτωνες του Μουσολίνι, όπως και στον στρατό του Καίσαρα, οι οποίοι απέκτησαν εμπειρία και έγιναν «σκυλιά του πολέμου» με πολέμους στο εξωτερικό (Α’ Παγκόσμιο, Φιλανδία, Ουκρανία, Γαλατικούς Πολέμους) και γυρίσαν στην πατρίδα τους μετά για να καταλάβουν με την βία την εξουσία.

{Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάει κάνεις ότι ο αρχικός ιδρυτής της Βάγκνερ (που ίδρυσε την οργάνωση αυτή με χρήματα του Πριγκοζίν), ο Ρούντιν Ντιμίτρι, είναι γνωστός νεοναζί και έχει το σήμα των SS στην στολή του, ενώ έδωσε το όνομα της από τον Ρίχαρντ Βάγκνερ, αγαπημένο και του Χίτλερ. Παράλληλα, η Βάγκνερ όπως και τα Freikorps έλαβε μέρος σε πολλούς πολέμους στο εξωτερικό, οπού και απέκτησε τεράστια πολεμική πείρα}.

Επίσης, η εξέγερση των μισθοφόρων της Βάγκνερ που δεν πληρωθήκαν τα συμβόλαια τους και οι αρκετοί από αυτούς σχεδιάζονταν να απολυθούν, θυμίζει και την επανάσταση των απλήρωτων μισθώνω στην Καρχηδόνα μετά το πέρας του Α΄ Καρχηδονιακού Πολέμου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_73.html), των απλήρωτων και απολυμένων μισθοφόρων του Σελευκίδη Βασιλά Δημήτριου του Α΄ εναντίον του, όπως και Μαμελούκο μισθοφόρων κατά των Αγιουβίδων, αλλά και των Τούρκων μισθοφόρων κατά των Αβασσίδων.  

Ο ίδιος Πριγκοζίν κατηγορούσε τους Σοιγκού και Γερασιμόφ ότι έριχναν επίτηδες μπροστά στην μάχη τους στρατιώτες του, έτσι ώστε να μην χάνουν τους δικούς τους και από  τις απώλειες να αποδυναμώνεται ο δικός του στρατός, όπως κατηγορούσε στην Ρωμανία τον Μέγα Θεοδόσιο ο Αλάριχος (http://alophx.blogspot.com/2023/01/400-2023-update.html).

Η ανταρσία Πριγκόζιν καταύγασε τον Ρωσικό ουρανό και έσβησε. Η ανταρσία των μισθοφόρων του Γεβγκένι Πριγκόζιν καταύγασε τον ουρανό της Μόσχας, αλλά ως “κεραυνός εν αιθρία” έσβησε χάρις στην αποφασιστικότητα του Ρώσου Προέδρου Βλαδίμηρου Πούτιν να μην φύγει απ’ την πρωτεύουσα, όπως ο Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιουστινιανός που δεν έφυγε απ’ την Κωνσταντινούπολη στην Στάση του Νίκα, το 630 μ.Χ. χάρις στην σύζυγο του Θεοδώρα, η οποία κάλεσε τους Βαράγγους του Φλάβιου Βελισσαρίου να την καταστείλουν και το πέτυχαν.

Ο δε ιδιωτικός στρατός μισθοφόρων της Βάγκνερ που υποτάχτηκε από τον Πούτιν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκοζίν, θυμίζει τους ιδιωτικούς στρατούς των Δήμων που υπέταξε με την «Στάση του Νικά» ο Ιουστινιανός.

Έτσι κι ο Πούτιν κάλεσε τους Τσετσένους μαχητές του Ραζμάν Καντίροφ σε βοήθεια κι εντός 24 ωρών οι μισθοφόροι σταμάτησαν έξω από την Μόσχα κι ο Πριγκόζιν κατέφυγε στον μακροβιότερο δικτάτορα της Ευρώπης, τον Αλεξάντερ Λουκασένκο της Λευκορωσίας για να σωθεί.

Η Ιστορία παρέχει πολλά παραδείγματα αποτυχημένων κινημάτων, λόγω απουσίας εντοπιότητος, από την απόπειρα κατά του Αδόλφου Χίτλερ της 6^ης Ιουνίου 1.944 μ.Χ. απ’ τον συνταγματάρχη Σταούφενμπεργκ, μέχρις εκείνου του εν Αμερική διατελούντος ιμάμη Γκιουλέν κατά του Ερντογάν, τον Ιούλιο του 2016 μ.Χ. Όποιος δεν ελέγχει την πρωτεύουσα της “εν στάσει” χώρας αποτυγχάνει, όπως ο τέως βασιλεύς Κωνσταντίνος στο κίνημα του Δεκεμβρίου 1.967 μ.Χ. της Αλεξανδρούπολης, κατά της “αθηναϊκής χούντας”.

Οι μισθοφορικοί στρατοί βασίζονται στην τεχνολογία της εταιρίας Executive Outcomes της δεκαετίας του 1.980 μ.Χ., που συνεστήθη από λευκούς Νοτιοαφρικάνους βετεράνους για να ελέγξει πετρελαϊκές εξέδρες στην Αφρική.

Αλλ’ έτερον εκάτερον, η Wagner να στραφεί εναντίον ενός εθνικού στρατού, όπως του Ερυθρού Στρατού, που απ’ την εποχή του Τρότσκι κατέστειλε όλες τις προσπάθειες του Τσώρτσιλ (και του Νικολάου Πλαστήρα εν Ουκρανία) να ανατρέψει τους Μπολσεβίκους του Λένιν.

Πόσες μάχες δεν χάθηκαν απ’ τα “λοτζίστικς” δηλαδή στην επιμελητειακή υποστήριξη (ανεφοδιασμού του στρατού από τρόφιμα και καύσιμα). Ο τακτικός στρατός την διαθέτει εξ ορισμού ενώ οι “άτακτοι”, ακόμη κι οι απόφοιτοι των φυλακών, την στερούνται εξ ορισμού (https://slpress.gr/diethni/i-antarsia-prigkozin-kataygase-ton-rosiko-oyrano-kai-esvise/).

Η ρήξη Πριγκόζιν-Κρεμλίνου.. Ο  αρχηγός της Βάγκνερ Γκεβγένι Πριγκόζιν, ερχόμενος σε ρήξη με τον Πούτιν, είναι πολύ πιθανό να έχει την τύχη ενός άλλου πολέμαρχου του 17^ου Αιώνα, του Άλμπρεχτ φον Βάλλενσταϊν.

Όπως και ο προηγούμενος, ο Πριγκόζιν θεώρησε ότι η γνωριμία του με τον Πούτιν, η ενεργοποίηση της εταιρείας του για την προώθηση των συμφερόντων της Ρωσίας (όπως τα εννοεί σε κάθε περίπτωση το καθεστώς) στην Αφρική και αλλού, ο φόρος αίματος που καταβάλουν τα μέλη της στην Ουκρανία και οι σχέσεις του με κύκλους του καθεστώτος, θα του προσέφεραν ένα είδος ασυλίας και μεγάλου βαθμού ανεξαρτησίας ενεργειών.

Ποιοι ήταν οι απώτεροι σκοποί της κίνησης Πριγκόζιν δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για δημοκράτη που ήθελε να ελευθερώσει τον Ρωσικό λαό από την «καταπίεση» και να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς δυτικού τύπου. Η αναφορά του Πούτιν στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε την Φεβρουαριανή και Οκτωβριανή Επανάσταση του 1.917 μ.Χ., δεν ήταν τυχαία.

Ήταν συνειδητή προσπάθεια ο Πριγκόζιν να συνδεθεί στην Ρωσική κοινή γνώμη με τυχοδιώκτες-αντιδραστικούς πρώην Τσαρικούς αξιωματικούς. Για έναν Ρώσο με στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας ο αρχηγός της Wagner προκαλεί συνειρμούς με άτομα όπως ο Πιοτρ Βράνγκελ, ο Νικολάι φον Ούνγκερν-Στέρνμπεργκ, ο επονομαζόμενος και “Τρελός Βαρόνος” ή “Αιματοβαμμένος Βαρόνος”, ο Άντον Ντενίκιν και ο Αλεξάντερ Κολτσάκ.

Ο Πριγκόζιν είναι επίσης Εβραϊκής καταγωγής, σύμφωνα με τον Ρώσο υπερεθνικιστή Ιγκόρ Γκίρκιν, γεγονός που τον καθιστά ύποπτο σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, εάν ληφθεί υπόψη ο παραδοσιακός αντισημιτισμός των Ρώσων. (https://slpress.gr/diethni/giati-i-stasi-toy-prigkozin-itan-anamenomeni/).

Πολυτεχνείο 73 μ.Χ., Rostov 23 μ.Χ….όλες οι Αμερικανοκίνητες Χούντες είναι ίδιες!!! CNN: οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ γνώριζαν τα σχέδια του Πριγκοζίν μέρες πριν την εξέγερση! Το ”Πολυτεχνείο” του Rostov.

Πολυτεχνείο 73 μ.Χ., Rostov 23 μ.Χ….όλες οι Αμερικανοκίνητες Χούντες είναι ίδιες!! Rostov χθες τανκ έχει μπουκάρει σε Ρωσικό ίδρυμα ρίχνοντας την πύλη… Σκηνή από το αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκόζιν.

Η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών ενημέρωσε τους ηγέτες του Κογκρέσου σχετικά με τις «δυνητικά ανησυχητικές» κινήσεις του Wagner PMC και την συσσώρευση εξοπλισμού κοντά στα Ρωσικά σύνορα τις τελευταίες ημέρες.

CNN: οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ γνώριζαν τα σχέδια του Πριγκοζίν μέρες πριν την εξέγερση. nytimes: ”Αξιωματούχοι των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών ενημέρωσαν ανώτερους στρατιωτικούς και διοικητικούς αξιωματούχους την Τετάρτη ότι ο Yevgeny Prigozhin, ο αρχηγός της μισθοφορικής ομάδας Wagner, ετοιμαζόταν να αναλάβει στρατιωτική δράση κατά ανώτερων ρωσικών αξιωματούχων άμυνας, σύμφωνα με αξιωματούχους που γνωρίζουν το θέμα.

Οι υπηρεσίες κατασκοπείας των ΗΠΑ είχαν ενδείξεις λίγες μέρες νωρίτερα ότι ο κ. Prigozhin σχεδίαζε κάτι και εργάστηκαν για να τελειοποιήσουν αυτό το υλικό σε μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση, ανέφεραν αξιωματούχοι. Οι πληροφορίες δείχνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες γνώριζαν για επικείμενα γεγονότα στην Ρωσία..” Εν γνώσει τους και υπό την εποπτεία τους (https://dimpenews.com/2023/06/25/%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b5%ce%af%ce%bf-74-rostov-23-%cf%8c%ce%bb%ce%b5%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%ba%ce%af%ce%bd/)…}.

Σημαίνοντα κόμματα που συμμετείχαν σε αυτό ήταν το κομμουνιστικό κόμμα του Ζιουγκάνοφ, το Εθνικομπολσεβικικό κόμμα (http://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_65.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/e.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html) των Έντουαρντ Λιμόνοφ και Αλεξάντερ Ντούγκιν (μετέπειτα γνωστό ως η Άλλη Ρωσία), μαζί με άλλα εθνικιστικά και κομμουνιστικά πρόσωπα στην Ρωσία.

[Μετέπειτα ο Ντούγκιν αποχώρησε από το Εθνικομπολσεβικικό κόμμα και συνέχισε να αναπτύσσει περαιτέρω την ιδεολογία του για τον νεοευρασιανισμό, ιδρύοντας το Κόμμα Ευρασίας/Ευρασιανοκο κόμμα το 2002 μ.Χ. και γράφοντας περαιτέρω βιβλία, συμπεριλαμβανομένης της Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_65.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/e.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html).

Οι δε εθνικομπολσεβίκοι είχαν ιδρυθεί για πρώτη φορά στην Γερμανία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν κάποιοι βουλευτές των σοσιαλιστών και των κομμουνιστών (οι Ernst Niekisch και Karl Otto Paetel) υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να υποστηρίξουν τους εθνικιστές κατά της εθνικά προδοτικής για τους Γερμανούς Συνθήκης των Βερσαλλιών.

Για τον λόγο αυτό εκδιώχθηκαν από αυτό, όπως νωρίτερα στην Ιταλία ο κομμουνιστής μέχρι τότε Μουσολίνι εκδιώχτηκε από το κόμμα των Σοσιαλιστών κομμουνιστών όταν υποστήριξε την είσοδο της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.

Και αυτοί όπως ο Μουσολίνι ίδρυσαν ένα δικό τους κόμμα και ονόμασαν τους εαυτούς τους για πρώτη φορά εθνικομπολσεβίκοι, ενσωματώνοντας στην ιδεολογία τους πολλά εθνικιστικά στοιχεία στην συνέχεια.

Υπήρξε μετά την απαγόρευση άλλων κομμάτων από τον Χίτλερ, εντός του Ναζιστικού κόμματος, η τάση του Στρασερισμού, των αδερφών Όττο και Γκρέγκορ Στράσερ, οι οποίοι υποστήριζαν ότι με την άνοδο των Ναζί στην εξουσία αυτοί θα έπρεπε να συμμαχήσουν με την ΕΣΣΔ και να εθνικοποιήσουν την βιομηχανία σαν τους Σοβιετικούς και όλα τα μέσα παραγωγής, στάση που στήριζε και ο Ρεμ και για τον λόγο αυτό όλοι αυτοί εξοντώθηκαν από τον Χίτλερ.

[Αλλά και ο Χαουσχόφερ, ο ιδρυτής της γεωπολιτικής των Ναζί, υποστήριζε την ένωση της Ευρώπης υπό την Γερμανία με την Ρωσία και την Ιαπωνία, ότι ακριβώς δηλαδή πίστευαν (και πιστεύουν) και οι Ευρασιανιστές και οι Εθνικομπολσεβίκοι.

Αλλά και ο Μάκιντερ στην Δύση έλεγε ότι η Ευρασία, κυριως η Ρωσία, αποτελεί το κέντρο του κόσμου, (μία παγκόσμια νήσο-Heartland) την οποία η Ρωσία και η Γερμάνια (οι δυνάμεις της ξηράς γενικότερα) προσπαθούν να ελέγξουν, κάτι το οποίο δεν πρέπει να συμβεί, αφού τότε θα γίνουν πανίσχυρες και σχεδόν αήττητες.

{Τόσο οι Τσάροι, όσο και η ΕΣΣΔ μετέπειτα προσπαθησαν να ενοποιήσουν υπό την εξουσία τους την Ευρασία, έτσι ώστε αυτή να αποτελέσει ένα ανάχωμα στις συνέχεις επεκτατικές επιθέσεις ενάντια στο κράτος τους. Για τον λόγο αυτό, οι ναυτικές δυνάμεις της Coastland θα πρέπει να κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν μία τέτοια εξέλιξη Λη συμμαχία των δύο αυτών κρατών, αποτρέποντας την προσπάθεια ένωσης της περιοχής αυτής, όπως και την προσπάθεια αυτών να δημιουργήσουν στόλο και να της απειλήσουν στην θάλασσα και τα εδάφη τους}].

Στην Ρωσία, οι δικοί της εθνικομπολσεβίκοι ιδρύθηκαν κατά την διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου πολέμου, όταν πολλοί πρώην Λευκοί και μοναρχικοί αξιωματικοί πήγαν τελικά με το μέρος των μπολσεβίκων και υποστήριξαν ότι μπορούσε να δημιουργηθεί μία νέα Ρωσική Αυτοκρατορία με την μείξη κομμουνιστικών και εθνικιστικών στοιχείων, αφού τα πρώτα είχαν αποδειχθεί αποτελεσματικά.

Η ιδεολογία του Εθνικομπολσεβικισμού δεν είναι κάτι νέο στο Ρωσικό πολιτικό σκηνικό. Προϋπήρχε πριν καταρρεύσει το κομμουνιστικό σύστημα, αλλά ενδυναμώθηκε την περίοδο της ηγεσίας του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, με την σύγκλιση Ρώσων εθνικιστών και αμετανόητων σταλινικών, μια τάση που σταδιακά έπαψε να υπάρχει.

Ο Εθνικομπολσεβικισμός στην Σοβιετική Ρωσία αναπτύχθηκε ως ένα διαφορετικό φαινόμενο, που συνδύαζε αρχικά τον Ρωσικό εθνικισμό, την εναντίωση στον φιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό και έναν μπολσεβικισμό με πιο φασιστικό χαρακτήρα.

Οι διάφορες ομάδες εθνικομπολσεβίκων συνέχισαν πολύ δυνατότερες μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Από οικονομική άποψη, οι εθνικομπολσεβίκοι υποστήριξαν μία Νέα Οικονομική Πολιτική, μείγμα του Βλαντιμίρ Λένιν και του φασιστικού κορπορατισμού.

Ανάμεσα στους κορυφαίους πολιτικούς και θεωρητικούς του Εθνικομπολσεβικισμού είναι ο Αλεξάντρ Ντούγκιν και ο Έντουαρντ Λιμόνοφ, ο οποίος ηγήθηκε του Εθνικού Μπολσεβικικού Μετώπου στην Ρωσία, που ιδρύθηκε το 1.992 μ.Χ. με την ένωση έξι οργανώσεων. Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν εξέφραζε μία ιδεολογία πιο κοντά στην εσωτερική Παράδοση, στον Πλατωνισμό και στην γεωπολιτική της Ευρασίας.

Τα κινήματα των εθνικομπολσεβίκων επηρεάστηκαν καθοριστικά από την Ευρασιατική γεωπολιτική θεωρία, υπερασπίζοντας έτσι την συνέχεια της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας και αργότερα, την ενότητα της Ρωσίας με την Ευρώπη σε μία ενιαία Αυτοκρατορία που αποκαλείται Ευρασία.

 

Ο Έντουαρντ Λιμόνοφ είχε πιο ταξικές και ριζοσπαστικές κομμουνιστικές ιδέες, δημιουργώντας παράλληλα και ένα καλλιτεχνικό ρεύμα που προσέδωσε έντονα ναζιστική αισθητική στο Εθνικό Μπολσεβικικό Κόμμα. Είχε έρθει μάλιστα σε δημόσια σύγκρουση με τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, ο οποίος ήταν συντηρητικός, κατά της Σοβιετικής Ενώσεως και υπέρ της Ορθόδοξης πολιτιστικής ταυτότητος της Ρωσίας.

Ο Σολζενίτσιν είχε αποκαλέσει τον Λιμόνοφ ένα «έντομο που παράγει πορνογραφία», ενώ ο Λιμόνοφ αποκαλούσε τον Σολζενίτσιν προδότη της πατρίδας του και συνυπεύθυνο για την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.

Το Εθνικό Μπολσεβικικό Κόμμα με αρχηγό πάντα τον Λιμόνοφ, ποτέ δεν κατάφερε να γίνει επίσημα κόμμα στην Ρωσία, ενώ ο Αλεξάντρ Ντούγκιν και πολλά άλλα στελέχη αργότερα αποχώρησαν από τις τάξεις του.

Εξέδιδε την εφημερίδα «Λιμόνκα» και είχε πολύ δυναμική δράση, κυρίως κατά της Δύσεως. Αρκετά μέλη του είχαν συλληφθεί με όπλα και χειροβομβίδες. Η οργάνωση το 2007 μ.Χ., ετέθη εκτός νόμου και ο Λιμόνοφ ίδρυσε το 2010 μ.Χ. την διάδοχη πολιτική οργάνωση «Η άλλη Ρωσία» με σύμβολο μία χειροβομβίδα.

Και αυτή ποτέ δεν κατάφερε να γίνει επίσημα κόμμα, ενώ οι συνεργασίες με άλλες οργανώσεις ακόμη και φιλελεύθερες, με στόχο ένα κοινό μέτωπο κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν, οδήγησαν πολλά στελέχη στην αποχώρηση.

Τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21^ου Αιώνα στο μέτρο που η Ρωσική εξωτερική πολιτική συμπλέει με το ισλαμικό Ιράν και την ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν, οι εθνικομπολσεβίκοι της Ρωσίας πιστεύουν ότι μπορούν να εξυπηρετήσουν τα Ευρασιατική τους «οράματα» με τον πανζουρλισμό και τον ισλαμισμό.

Ο Εθνικομπολσεβικισμός είναι πολιτική τάση που συνδυάζει στοιχεία ριζοσπαστικού εθνικισμού και μπολσεβικισμού, μία ιδεολογική τάση στο χώρο του «αριστερού» εθνικοσοσιαλισμού που είχε ισχυρές ρίζες τόσο στην πάλαι ποτέ κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση όσο και στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, που έχει αντικαπιταλιστική τάση και συμπάθεια προς ορισμένες εθνικιστικές μορφές σοσιαλισμού.

Πρόκειται για μια ενιαία, κοινή μεταϊδεολογία, που υπερβαίνει όχι μόνο τις ιστορικοπολιτικές εφαρμογές του Μπολσεβικισμού και του Φασισμού, αλλά ακόμη και τις πολιτικές τους ιδεολογίες. Κύριος στόχος της τάσεως ήταν -κι εξακολουθεί να είναι σήμερα πολύ περισσότερο- η δημιουργία μίας Ευρω-Ασιατικής Αυτοκρατορίας, με καρδιά της την Ρωσία και ισχυρό της βραχίονα την Γερμανία.

Στην σύγχρονη εποχή μία ακόμη πτυχή του δόγματος Πούτιν -σε γεωπολιτικό επίπεδο- είναι η προώθηση του εθνικομπολσεβικισμού στην Βαλκανική Ευρώπη, με αιχμή του δόρατος την Ελλάδα και την Σερβία.

Ο εθνικομπολσεβικισμός αποδέχεται την αρμονική συμβίωση της Ορθοδόξου και της ισλαμικής κουλτούρας, δεδομένου πως θεωρεί ότι είναι εναντίον του ιουδαϊσμού και του καθολικισμού. Ως θεωρία χαρακτηρίζεται από τα έντονα ρατσιστικά χαρακτηριστικά, μεγάλες δόσεις αντισημιτισμού και μίσος προς κάθε φιλελεύθερη αντίληψη, και κατά τους θεωρητικούς του, φιλοδοξεί «Να κατατροπώσει τον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση».

{Η πρώτη παγκοσμιοποίηση ξεκίνησε τον 15^ο Αιώνα με τις εξερευνήσεις και την κατάκτηση πολλών περιοχών της γης από την Δύση που οδήγησε στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία, ότι προσπαθεί να επιτύχει με παραποιώ τρόπο η Δύση στις μέρες μας με τον νέο-ιμπεριαλισμό και την νέο-αποικιοκρατία της Δύσης}.

Κορυφαίοι θεωρητικοί του εθνικομπολσεβικισμού (και του ευρωασιατισμού) υπήρξαν ο Νικόλαος Ντανιλέφσκι, ο εξόριστος από τον Λένιν πρίγκιπας Νικόλαος Τρουμπεσκόϊ (1.890 μ.Χ.-1.938 μ.Χ.), ο γεωγράφος Πιότρ Σαβίτσκι (1.895 μ.Χ.-1.968 μ.Χ.), ο εθνογράφος Λιεφ Γκουμιλιόφ κι ακόμη οι, Έρνστ Νήκις, Ουστριάλωφ, Ζαν Τιριάρ, που όλοι τους είχαν διαισθητικά προσεγγίσει αυτό το σύνολο, όμως ο μεν Νήκις αντιμετώπιζε θετικά την τεχνολογία και την πρόοδο, ο δε Ουστριάλωφ φλέρταρε με τη ΝΕΠ και δεν αντελήφθη τον εσωτερισμό και την θρησκεία, παραμένοντας υλιστής και πραγματιστής. Κορυφαίος της τάσεως του Εθνικομπολσεβικισμού στον 21^ο Αιώνα είναι ο καθηγητής Αλεξάντρ Ντούγκιν.

Η γέννηση της θεωρίας του εθνικομπολσεβικισμού άγεται στην Γερμανία της δεκαετίας του 1.920 μ.Χ., ως παράλληλο εναλλακτικό κίνημα με τον Ρωσικό ευρασιανισμό, που εξέφραζαν έως τότε οι θεωρητικοί του κινήματος.

Ο όρος δημιουργήθηκε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο για να προσδιορίσει την -προσωρινή τότε- συμμαχία ανάμεσα στα παραδοσιακά στελέχη της Γερμανικής διπλωματίας, που αγωνίζονταν να απελευθερώσουν το ηττημένο το 1.918 μ.Χ. Ράιχ από την Δυτική κυριαρχία και τα ηγετικά στελέχη του Γερμανικού κομμουνισμού, που αγωνίζονταν να βρουν έναν ισχυρό σύμμαχο στην Δύση για την νεογέννητη Ε.Σ.Σ.Δ.

Με τον Έρνστ Νήκις –στέλεχος του Συμβουλίου της Δημοκρατίας του Μονάχου, που συνετρίβη από τα εθνικιστικά Freicorps και τις εντολές της σοσιαλδημοκρατικής δύναμης του Gustav Noske– ο εθνικομπολσεβικισμός θεωρείται τότε μία περισσότερο πολιτική απόχρωση, αλλά πάντως στις πλείστες των περιπτώσεων ως αυτοπροσδιορισμό του επιλέγει την έκφραση «εθνικο-επαναστατικός».

Ο Εθνικομπολσεβικισμός δεν αναφέρεται σε καμία οικονομική θεωρία ή κάποιο κοινωνικό σύστημα. Η έννοια του εθνικο-μπολσεβικισμού μετατρέπεται σε πολεμική έννοια, χρησιμοποιούμενη από τους δημοσιογράφους για να εκφράσουν την συμμαχία μεταξύ των ακραίων πτερύγων της πολιτικής σκακιέρας.

Ο Νίκις, κατά τους χρόνους που αυτός θεωρούνταν ως η ηγετική φιγούρα του εθνικομπολσεβικισμού, ουσιαστικά δεν ήταν πλέον πολιτικά ενεργός. Ήταν ο εκδότης εφημερίδων που απευθύνονταν στο φάσμα των εθνικών και κομμουνιστικών ακραίων χώρων (στις ακρότητες του πολιτικού «πετάλου» όπως είχε πει ο Jean-Pierre Faye, συγγραφέας του βιβλίου «Les Langages Totalitaires»-Ολοκληρωτικές Γλώσσες). Επίσης ο όρος «Τρίτος Δρόμος» έκανε την εμφάνισή του μέσα από αυτά τα έντυπα.

Είχε διαφορετικές εμπνεύσεις, ουσιαστικά αναμιγνύοντας τον εθνικισμό με τον κομμουνισμό, ή κάποια φιλελεύθερα στοιχεία του εθνικισμού των νεολαίων του κινήματος Wandervogel με κάποιες κομμουνιστικές πτυχές ανεπτυγμένες από την αριστερά, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του αναρχικού Gustav Landauer.

Αυτές οι ιδεολογικές αναμίξεις αναπτύχθηκαν αρχικά εντός της εσωτερικής διαλεκτικής των τότε υπαρχόντων εθνικο-επαναστατικών φραξιών. Κατόπιν, αναπτύχθηκαν μετά το 1.945 μ.Χ., όπου υπήρχε ελπίδα ότι κάποιος τρίτος δρόμος θα γινόταν ο δρόμος της Γερμανίας, ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή, και όπου τότε μια τέτοια Γερμανία δεν θα ήταν πια ο χώρος της Ευρωπαϊκής διαίρεσης, αλλά αντιθέτως η γέφυρα μεταξύ των δύο κόσμων, κυβερνώμενη από ένα πολιτικό μοντέλο που θα συνδύαζε τις καλύτερες ποιότητες των δύο συστημάτων, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ελευθερία και λαϊκή δικαιοσύνη.

Βασικά στοιχεία: Τα βασικά στοιχεία της Εθνικομπολσεβίκικης μεταϊδεολογίας είναι: Η εσχατολογική αντίληψη, ξεκάθαρη κατανόηση του γεγονότος ότι πλησιάζει το τέλος του σύγχρονου πολιτισμού. Αυτό οδηγεί στην ιδέα της εσχατολογικής επανορθώσεως. Τίθεται το ζήτημα της χρήσεως και πολιτικών μέσων, προκειμένου να επιτευχθεί η επανόρθωση της Χρυσής Εποχής.

Πίστη ότι οι θρησκευτικοί θεσμοί είναι ανεπαρκείς για την επίτευξη ριζοσπαστικών, εσχατολογικών σκοπών -οι παραδοσιακές δυτικές θρησκείες πάσχουν από κρυμμένο αντιριζοσπαστικό πνεύμα και φαρισαϊσμό. Μεταρρυθμιστικό πνεύμα και πνεύμα «νέας πνευματικότητας» που εκφράζεται από τον μυστικισμό, το γνωστικισμό και τον παγανισμό.

Μίσος για τον Δυτικό πολιτισμό που προέρχεται από τον Διαφωτισμό, ταύτιση του κοσμοπολίτικου, ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού με το απόλυτο παγκόσμιο Κακό και απέχθεια προς τον Αστό. Ενδιαφέρον για την Ανατολή και αντιπάθεια προς την Δύση, παράλληλα με γεωπολιτικό προσανατολισμό στην ιδέα της Ευρασίας.

Σπαρτιατικός (Πρωσικός) ασκητισμός, λατρεία για την Εργασία και τον Εργάτη, πίστη ότι η Πρωταρχική Πνευματική Αρχή βρίσκεται στις λαϊκές τάξεις, στα κατώτερα στρώματα, που διασώθηκαν από την εξαχρείωση των τελευταίων αιώνων, σε αντίθεση με τις παρηκμασμένες ελίτ των παλαιών καθεστώτων καθώς και ότι η Αρχή μιας «νέας αριστοκρατίας» θα ανέλθει από τις μάζες.

Η Πίστη ότι ο λαός και η κοινωνία είναι μια οργανική, αδελφική συλλογικότητα, που στηρίζεται στην ηθική και πνευματική αλληλεγγύη, απόλυτη άρνηση του ατομικισμού, του καταναλωτισμού και της εκμεταλλεύσεως με προσπάθεια να έλθουν οι λαοί στην κατάσταση της «Χρυσής Εποχής».

Αντιπάθεια προς τις Σημιτικές αντιλήψεις για την κουλτούρα, την θρησκεία και την οικονομία, καταπολέμηση τους μέσω των Ινδοευρωπαϊκών παραδόσεων, που δεν αναγνωρίζουν ούτε κοινωνική τάξη ούτε νοοτροπία «εμπόρου», ετοιμότητα για αυτοθυσία προς όφελος αυτού του ιδανικού, μίσος προς την μετριότητα και τον μικροαστισμό και ξεκάθαρα επαναστατικό πνεύμα (https://el.metapedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82).

Είναι παράδοξο ότι ενώ αρχικά οι εθνικομπολσεβίκοι τόσο σε Γερμανία και ΕΣΣΔ υποστήριζαν τα κράτη και τους ηγέτες τους (Χίτλερ και Στάλιν), όπως και την συμμαχία τους με το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, τελικά εξοντώθηκαν από αυτούς και μόνο μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και της Ανατολικής Γερμανίας μπορέσαν τελικά αυτοί να επανιδρύσουν τα κόμματα τους σε αυτά και άλλα κράτη (π.χ. Ουκρανία και Λευκορωσία) την δεκαετία του 1.990 μ.Χ.

Παρόλα αυτά στις μέρες μας, ο αρχηγός του κομμουνιστικού κόμματος της Ρωσίας Γκέναντι Ζιουγκάνοφ, είναι και αυτός όπως και ο Ντούγκιν ένας ένθερμος υποστηρικτής της θεωρίας του Ευρασιανισμού και πιστεύει ακράδαντα στην συμμαχία της Ρωσίας με την Κίνα, την Ινδία, το Ιράν και τα άλλα κράτη της Ευρασίας, στην ουσία συμφωνώντας με τις απόψεις του αυτές με τις ιδέες τόσο των Ευρασιανιστών και των εθνικομπολσεβίκων].

Μέλη του υποστήριξαν ότι οι αλλαγές που λάβαιναν χώρα στην Ρωσία θύμιζαν την διευθέτηση που επιβλήθηκε στην Γερμανία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ άλλα δήλωσαν ότι οι στόχοι της ομάδας ήταν να εκδιώξει τον Yeltsin από τον Πρόεδρο, να δημιουργήσει έναν νέο συνασπισμό κυβέρνηση που θα έπαιρνε τον έλεγχο των τιμών, θα τερμάτιζε την εξάρθρωση της βιομηχανίας εξοπλισμών και θα σταματούσε την απομάκρυνση των στρατευμάτων από τα κράτη του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.

Στις 28 Οκτωβρίου 1.992 μ.Χ. ο Γιέλτσιν κήρυξε το FNS ως αντισυνταγματικό, καθιστώντας ουσιαστικά την ομάδα την πρώτη που τέθηκε εκτός νόμου μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Ωστόσο, ο Konstantinov υποστήριξε ότι ο Yeltsin είχε υπερβεί τις εξουσίες του κάνοντας κάτι τέτοιο και δήλωσε ότι μόνο ένα δικαστήριο θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια δήλωση. Η υπόθεση οδηγήθηκε στο Συνταγματικό Δικαστήριο , το οποίο ανέτρεψε την απαγόρευση στις 12 Φεβρουαρίου 1.993 μ.Χ.

Το FNS ήταν μία από τις ηγετικές ομάδες που ενεπλάκησαν στην Ρωσική συνταγματική κρίση του 1.993 μ.Χ. Η ομάδα ανακοίνωσε ακόμη και κατά την διάρκεια της κρίσης ότι είχαν δημιουργήσει μια σκιώδη κυβέρνηση και ετοιμάζονταν να πάρουν τον έλεγχο από τον Γιέλτσιν.

Αρκετά ηγετικά μέλη της ομάδας συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στην φυλακή αμέσως μετά τις ταραχές, ενώ το Μέτωπο, μαζί με το Ρωσικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα και το Κόμμα Ελεύθερης Ρωσίας του Alexander Rutskoy, απαγορεύτηκε να συμμετάσχει στις εκλογές για την Δούμα του 1.993 μ.Χ.

Ως αποτέλεσμα της μη συμμετοχής τους, η εθνικιστική ψήφος κυριαρχήθηκε από το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι , ο οποίος δεν είχε λάβει μέρος στο Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Ρωσίας. Η ομάδα άρχισε να σπάει σε πολλά κόμματα στα μέσα του 1.994 μ.Χ. και μόνο ελάχιστα μέλη παρέμειναν στην αρχική συμμαχία}.

Στις επόμενες εκλογές που έγιναν και στα δύο αυτά κράτη (με τον Γιέλτσιν να νοθεύει όπως λέγεται τις εκλογές του 1.996 μ.Χ. για να μην τις κερδίσουν οι κομμουνιστές), τις κέρδισαν οι συντηρητικοί, ενώ νέος Προέδρος έγινε με την καταψήφιση του Έμπερτ στην Γερμανία ο συντηρητικός εθνικιστής στρατηγός Πάουλ Φον Χίντεμπουργκ, ενώ στην Ρωσία το 1.999 μ.Χ. με την πίεση των Σιλοβίκι ο συντηρητικός εθνικιστής πρώην πράκτορας Βλαντίμιρ Πούτιν, οι οποίοι συνέχισαν και οι δύο την αναδιοργάνωση των κρατών, της οικονομίας και του στρατού τους (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html, http://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post_41.html).

{Συγκεκριμένα, ο Βλαντίμιρ Πούτιν, μπήκε επικεφαλής του κράτους της Ρωσίας σε μια δύσκολή περίοδο για την χώρα, αφού το φάσμα της χρεοκοπίας του Αυγούστου του 1.998 μ.Χ., ήταν ακόμα ένας κίνδυνος για την χώρα (όπως το κραχ του 1.929 μ.Χ. και η χρεοκοπία της Γερμανίας ανέβασε στην εξουσία της τον Χίτλερ). Αλλά και ο Χίντεμπουργκ ανελαβε την εξουσία στην Γερμανία μετά την μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 1.920 μ.Χ.-1.923 μ.Χ. όταν ο Έμπερτ έπεσε από την εξουσία. Ωστόσο κατάφερε κατά την διάρκεια της πρώτης θητείας του, να ανατάξει την Ρωσική οικονομία και να την θέσει σε τροχιά ανάπτυξης (https://www.youtube.com/watch?v=44tPa_D-fq4)}.

Κατά παράδοξο τρόπο, πολλές φορές οι κομμουνιστές και οι εθνικιστές/Ναζιστές (του Χίτλερ) συνεργάζονταν κατά των «δημοκρατιών», τόσο στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης, όσο και στην Ρωσία του Γιέλτσιν (π.χ. οι Λιμόνοφ, Ζιρινόφσκι και Ζιουγκάνοφ λόγω του μίσους τους προς αυτές).

{Και όπως ο Μουσολίνι ίδρυσε τον φασισμό και υπήρξε είδωλο και παράδειγμα προς μίμηση για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία ως ισχυρός άντρας και ηγέτης, έτσι και ο Λουκασένκο υπήρξε ως ισχυρός ηγέτης πρότυπο για την άνοδο του Πούτιν στην εξουσία.

Και όπως η Γερμανία συμμάχησε με την Ιταλία στην Ευρώπη για την κατάκτηση της και με την Ιαπωνία στην Ασία για να ανοίξει μέτωπο εκεί κατά της Δύσης (και της ΕΣΣΔ), όπως και η Ρωσία συμμάχησε με την Λευκορωσία στην Ευρώπη και το Ιράν στην Μέση Ανατολή για την κατάκτηση τους και με την Κίνα στην Σάλια για να ανοίξει μέτωπο εκεί κατά της Δύσης (και της Ιαπωνίας).

Και όπως η Γερμανία και η Ιταλία ενώθηκαν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά με το γνωστό «Χαλύβδινο Σύμφωνο», όπως ακριβώς στις μέρες μας η Ρωσία και η Λευκορωσία ενώθηκαν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά με την Ένωση Ρωσίας-Λευκορωσίας.

Η πολιτική, στρατιωτική και οικονομική καραντίνα που είχε θέσει η Αντάντ στον Μεσοπόλεμο την Γερμανία και την ΕΣΣΔ, έκανε αυτές τις δύο να συνεργαστούν και να συμμαχήσουν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά με την Συνθήκη του Ραπάλο και τον Χανς Φον Στεκτ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html), αλλά και το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ (http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_8.html) και την Ιαπωνία. 

Όπως ακριβώς συμβαίνει στις μέρες μας με την απομόνωση της Ρωσίας από την Δύση, η οποία για τους ίδιους λόγους έχει απομονώσει την Ρωσία και για τον λόγο αυτό έχει συμμαχήσει με την Κίνα και τις άλλες χώρες των BRICS, την Ευρασιατική Ένωση, το Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας και τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης.

Μία μεγάλη διαφορά του ναζισμού και του Εθνικομπολσεβικισμού είναι ότι ο μεν πρώτος προτείνει την εξόντωση ή εκδίωξη όλων των ξένων (αλλοεθνών και αλλοθρήσκων) από το κράτος (με εξαίρεση ίσως κάποιους μουσουλμάνους όπως φάνηκε), ενώ ο δεύτερος την «ενσωμάτωση» τους υπό την κοινή κρατική ιδεολογία (το ίδιο προωθεί και το κομμουνιστικό κόμμα του Ζιουγκάνωφ στην Ρωσία).

Και οι δύο όμως ιδεολογίες προωθούν τον άκρατο εθνικισμό στο εξωτερικό και το μεγάλωμα του κράτους, είτε με την βία (πόλεμο), είτε με ενσωμάτωση άλλων εδαφών ή ενώσεις με αλλά κράτη, ιδίως ο Εθνικομπολσεβικισμός/Ευρασιανισμός που θέλει την ένωση όλης της Ευρασίας σε ένα κοινό κράτος}.

Είναι γνωστό ότι στην Γερμανία ο διάδοχος του Χίντεμπουργκ ήταν ο Ναζιστής και ακραίος εθνικιστής Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος ανέβηκε στην εξουσία το 1.993 μ.Χ. με εκλογές σκαρτάροντας από το 2,8% το 1.928 μ.Χ. στο 45% το ίδιο ετος, εκμεταλλευόμενος το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό χάος στην Γερμανία και τον κόσμο.

Σύντομα  αναδιοργάνωσε τον στρατό της Γερμανίας και ξεκίνησε στην Ευρώπη τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με σύμμαχο στην Ευρώπη την Ιταλία και άλλα κράτη και στην Ασία την Ιαπωνία, η οποία πολέμησε τους Αμερικάνους με τελικό αποτέλεσμα δεκάδες εκατομμύρια νέκρων.

{Ήταν δε πολύ εύκολο για την Γερμανία που είχε γαλουχηθεί σε μία εθνικιστική ιδεολογία ήδη από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (και πιο πριν) και είχε στον Μεσοπόλεμο έναν φανατικό «συντηρητικό» εθνικιστή Προέδρο, τον στρατηγό Χίντεμπουργκ, έναν από τους υπευθύνους του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (και εγκληματία πολέμου) να μεταπηδήσει από την δική του εθνικιστική ιδεολογία σε αυτή του Χίτλερ, όταν αυτός πήρε την θέση του και να τον αποδεχτεί ως Προέδρο, αφού ο Χίτλερ ήταν η φυσική πολιτική και ιδεολογική συνέχεια του Χίντεμπουργκ και του Κάιζερ πριν από αυτόν.

Αντίστοιχα και στην Ρωσία, είναι πολύ εύκολο, μιας και έχει γαλουχηθεί σε μία εθνικιστική ιδεολογία ήδη από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (και πιο πριν) και είχε στον Ψυχρό Πόλεμο φανατικούς «συντηρητικούς» κομμουνιστές ηγέτες, να μεταπηδήσει από την δική τους κομμουνιστική ιδεολογία σε αυτή των Εθνικομπολσεβίκοι, αν ένας ηγέτης διαδεχτεί (ειρηνικά ή μη) τον Πούτιν και να τον αποδεχτούν ως Προέδρο, αφού θα είναι η φυσική πολιτική και ιδεολογική συνέχεια του Ευρασιανιστή Πούτιν.

(Ήδη πριν την πτώση του κομμουνισμού και επί Ψυχρού Πολέμου η ιδεολογία του είχε αρχίσει να ξεθωριάζει στον λαό και το κομμουνιστικό κόμμα για να διατηρήσει την επιρροή, πολιτικά και ιδεολογικά, εισήγαγε άπειρα εθνικιστικά στοιχεία στην ιδεολογία του που ήταν αρεστά στον λαό, αν και ήδη επί Στάλιν η ΕΣΣΔ είχε αρχίσει να μπολιάζει την ιδεολογία της με τον εθνικισμό δημιουργώντας τον δικό της Εθνικομπολσεβικισμό με τον τρόπο αυτό).

Με ένα τριπλό χτύπημα, των Ιταλών στην Αιθιοπία και την Αίγυπτο, των Γερμανών στην Δυτική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ και των Ιαπώνων στην Νοτιοανατολική Ασία και την Κίνα, προσπάθησαν τα κράτη του Άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να διασπείρουν τις δυνάμεις των εχθρών τους, των Συμμάχων (δυτικών και ΕΣΣΔ) σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα.

Αντίστοιχα και στις μέρες μας, μπορεί να γίνει ένα τριπλό χτύπημα, των Ιρανών στην Μέση Ανατολή και το Ισραήλ, των Ρώσων στα Βαλκάνια, την Νότια και την Ανατολική Ευρώπη (ή και στην Δυτική Ευρώπη) και των Κινέζων στην Νοτιοανατολική Ασία και την Ταιβάν ή την Κορέα, να προσπαθήσουν τα κράτη του Ευρασιατικού Άξονα σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο να διασπείρουν τις δυνάμεις των εχθρών τους, των δυτικών (ΗΠΑ, ΕΕ Γερμανίας και Ιαπωνίας) σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα}.

Στην Ρωσία στις μέρες μας, ο Πούτιν αναδιοργάνωσε τον στρατό και την οικονομία της Ρωσίας (http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_23.html) και ακολουθεί την Ευρασιατική πολίτικη του Ντούγκιν, έχοντας ιδρύσει την Ευρασιατική Ένωση, το Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας, τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης και τους BRICS.

Υπάρχει ακόμα το Εθνικομπολσεβίκοι κόμμα του Λιμόνοφ, το οποίο μετά τον θάνατο του ονομάστηκε από Άλλη Ρωσία, σε «Η Άλλη Ρωσία του Λιμόνοφ» από τους διάδοχους του, το Ευρασιατικού κόμμα του Ντούγκιν, το εθνικιστικό Φιλελεύθερο κόμμα του αποθανόντος Ζιρινόφσκι, άλλα και η νεοϊδρυόμενη Λέσχη των «θυμωμένων πατριωτών» του Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ (προηγούμενα ονομάζονταν «Επιτροπή της 25^ης Ιανουαρίου» και «Πανρωσικό Εθνικό Κίνημα»).

Ο όρος «θυμωμένοι πατριώτες» έχει ήδη σταθεροποιηθεί στους Ρωσικούς πολιτικούς κύκλους, αναφέρεται σε άτομα που υποστηρίζουν ενεργά την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά είναι δυσαρεστημένοι με την πορεία της: αργή πρόοδος, απώλειες, ανταλλαγές αιχμαλώτων του τάγματος Azov, έλλειψη ανταπόδοσης στους βομβαρδισμούς Ρωσικών πόλεων κ.λ.π.

Τα μέλη του συλλόγου το αποκάλεσαν «μια κοινότητα πατριωτών ανθρώπων που υπηρετούν την Ρωσία για πολλά χρόνια, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις». Σύμφωνα με τον Strelkov, «Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας σύλλογος εκείνων των ανθρώπων που δεν είναι για τα χρήματα, που είναι πραγματικά για την Πατρίδα, για τον λαό μας, για την χώρα μας».

Το κίνημα φέρεται να αντιμετωπίζει δυσαρέσκεια από τον επικεφαλής της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ, Ντένις Πουσίλιν. Ο Στρέλκοφ ισχυρίστηκε ότι ο Πουσίλιν διέταξε τους αξιωματούχους του DNR να διαδώσουν φήμες για την Λέσχη των θυμωμένων πατριωτών, ισχυριζόμενος περίεργα ότι το κίνημα σχεδίαζε πραξικόπημα. Η ομάδα κατηγορεί επίσης τον Πουσιλίν ότι προσπαθεί να τους δυσφημήσει.

Στα μέσα Απριλίου 2023 μ.Χ., δύο εβδομάδες μετά την δημιουργία της λέσχης, έγινε γνωστή η πρόθεση του Υπουργείου Εσωτερικών της Αγίας Πετρούπολης να ελέγξει τον Στρέλκοφ για «απαξίωση των ενόπλων δυνάμεων». Η Άλλη Ρωσία του EV Limonov συμμετείχε στην διοργάνωση συναντήσεων και συνεντεύξεων τύπου του συλλόγου τον Μάιο του 2023 μ.Χ.

Τα μέλη της Λέσχης δήλωσαν ότι η Ρωσία θα αντιμετωπίσει ήττα στην Ουκρανία και θα μπορούσε να αντέξει ένα φιλοδυτικό πραξικόπημα ή έναν εμφύλιο πόλεμο, εκτός εάν η Μόσχα βελτιώσει ριζικά την κατάσταση στην πρώτη γραμμή.

Οι συμμετέχοντες υποστήριξαν ότι οι Ρώσοι αξιωματούχοι δεν είναι σε θέση να βελτιώσουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και τον αντίκτυπό τους στην Ρωσική κοινωνία, επειδή οι περισσότεροι αξιωματούχοι του Κρεμλίνου ανήκουν στην αντιπολεμική φατρία.

Ο σύλλογος ισχυρίστηκε ότι επιδίωκε να βοηθήσει τις Ρωσικές αρχές να ολοκληρώσουν έγκαιρα μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», υποστηρίζοντας ότι ένας παρατεταμένος πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να ωθήσει τους αντιπολεμικούς αξιωματούχους σε εξέγερση. Η ομάδα είπε επίσης ότι προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αμυντικό δίκτυο για να αντιμετωπίσει ένα πραξικόπημα στην Ρωσία σε μια τέτοια περίπτωση.

Σε σύγκριση με την Επιτροπή της 25^ης Ιανουαρίου, η έμφαση έχει μετατοπιστεί σε μεγάλο βαθμό από την αντίθεση στο φιλελεύθερο «Μαϊντάν της Μόσχας» στην ανάγκη να αποτραπεί «Η στρατιωτική ήττα της Ρωσίας στον πόλεμο αντιπροσώπων της με ολόκληρο το μπλοκ του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία». Το Ινστιτούτο για την  Μελέτη του Πολέμου εξέφρασε την άποψη ότι η δημιουργία της λέσχης συνδέεται με την επιθυμία να ενισχυθεί η φιλοπολεμική παράταξη εντός του Κρεμλίνου.

{Πολλοί συγκρίνουν το κίνημα αυτό με τις Μαύρες Ταξιαρχίες επί Τσάρου στην Ρωσία. Οι Μαύρες Ταξιαρχίες, οι οποίες υποστήριζαν το Τσαρικό καθεστώς και την πλήρη πολιτική εξουσία του Τσάρου και ήταν ένα εθνικιστικό κίνημα κατά των επεμβάσεων των ξένων στα εσωτερικά της Ρωσίας, ότι ακριβώς πίστευαν και οι Μπόξερς στην Κίνα για την μοναρχία και τους ξένους}.

Θα μπορούσε άραγε με ομαλή διαδοχή του Πούτιν οι Σιλοβίκι (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), ή σε μία κατάσταση εμφυλίου πολέμου στην Ρωσία, εξωτικής εισβολής ή πραξικοπήματος ή Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα κόμμα (με εκλογές, εξέγερση ή πραξικόπημα-http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_95.html) ή ο στρατός με πραξικόπημα να πάρει την εξουσία στην χώρα αυτή και να ανεβάσει σε αυτή έναν ηγέτη με εθνικιστική και ίσως μαζί και κομμουνιστική ιδεολογία; Και όπως ο Χίτλερ στην Γερμανία, αυτός ο ηγέτης να ανεβεί στην εξουσία, εκμεταλλευόμενος το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό χάος στην Γερμανία και τον κόσμο.

Και αφού αναδιοργανώσει τον στρατό της Ρωσίας (με γενική επιστράτευση και στρατιωτικό νόμο, ο οποίος μπορεί να γίνει βέβαια και επί Πούτιν) και ξεκινήσει στην Ευρώπη τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με σύμμαχο στην Ευρώπη την Λευκορωσία και άλλα κράτη και στην Ασία την Κίνα, η οποία πολέμησε τους Αμερικάνους με τελικό αποτέλεσμα εκατοντάδες εκατομμύρια νέκρων;

{Η ανερχόμενη δύναμη μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιαπωνία (http://alophx.blogspot.com/2021/01/blog-post_44.html), αν και ήταν σύμμαχος των Γερμανών στον Άξονα, «πρόδωσε» τους Γερμανούς, όταν υπέγραψε σύμφωνο με επίθεσης με την ΕΣΣΔ (όπως είχαν κάνει και οι Γερμανοί παλαιότερα) και απέτρεψε έναν διμέτωπο Γερμανίας και Ιαπωνίας ενάντια στην Ρωσία και αντίθετα επέτρεψε έναν διμέτωπο ενάντια στους Γερμανούς από Δύση και ΕΣΣΔ.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, η ανερχόμενη δύναμη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Κίνα (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html, http://alophx.blogspot.com/2021/01/blog-post_44.html, http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_12.html), αν και είναι σύμμαχος των Ρώσων στον Ευρασιατικού Άξονα, μπορεί να «προδώσει» τους Ρώσους, αν κάποια στιγμή υπέγραψε σύμφωνο με επίθεσης με την Δύση και την Ιαπωνία (όπως είχαν κάνει και οι Ρώσοι παλαιότερα) και να αποτρέψει έναν διμέτωπο Ρωσίας και Κίνας ενάντια στην Δύση και αντίθετα επέτρεψε έναν διμέτωπο ενάντια στους Ρώσους από Δύση και Ιαπωνία.

Κάτι τέτοιο θα έχει σαν αποτέλεσμα την ουσιαστική νίκη της κομμουνιστικής και εθνικιστικής Κίνας σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την υπέρμετρη ισχυροποίηση της, όπως όταν η Ιαπωνία νίκησε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2021/01/blog-post_44.html).

Όμως  μία πολύ πιθανή στην συνέχεια επίθεση της Κίνας ενάντια στους πρώην συμμάχους της (σαν τους Μογγόλους-http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_21.html), σε Δύση, Βορρά, Νότο και Ανατολή (κυρίως ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία), θα έχει σαν αποτέλεσμα την συσπείρωση τους εναντίον της.

Κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει στην πιθανή ήττα της Κίνας σε έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο (ή στην συνέχεια του Τρίτου αν έχει γίνει πιο πριν προσωρινή ανακωχή), όπως όταν η Ιαπωνία πολέμησε και ηττήθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πολεμώντας τις ΗΠΑ και την Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2020/11/1918-2020.html) ταυτόχρονα.

(Μετά την πτώση του κομμουνισμού η ιδεολογία του ξεθώριασε στον λαό και το κομμουνιστικό κόμμα για να διατηρήσει την επιρροή, πολιτικά και ιδεολογικά, εισήγαγε άπειρα εθνικιστικά στοιχεία στην ιδεολογία του που ήταν αρεστά στον λαό, αν και ήδη επί Μάο η Κίνα είχε αρχίσει να μπολιάζει την ιδεολογία της με τον εθνικισμό δημιουργώντας τον δικό της Εθνικομπολσεβικισμό με τον τρόπο αυτό)}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των γεγονότων; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα μπορέσουμε να ανορθώσουμε την πολυαγαπημένη μας πατρίδα και να την φέρουμε εκ νέου σε μία νέα κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, η άνοδος του ισλαμισμού στην εξουσία της χώρας αυτής κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη άνοδο των Ναζί στην εξουσία της Γερμανίας κατά τον Μεσοπόλεμο.

 Και στις δύο περιπτώσεις οι ηγέτες (Χίτλερ και Χομεϊνί) των δύο αυτών κινημάτων (Ναζισμού και ισλαμισμού) μάχονταν κατά της μοναρχίας και για ένα διάστημα φυλακίστηκαν και οι δύο για την εναντίωση τους και την πολιτική τους δράση κατά του προηγουμένου εθνικιστικού καθεστώτος.

Το οποίο και θεωρούσαν απόλυτα διεφθαρμένο και τυραννικό προς τον λαο τους, ενώ το θεωρούσαν επίσης υποταγμένο στην Δύση και στους Εβραίους (μιας και το εθνικιστικό μοναρχικό Ιράν επί Σάχη είχε συμμαχία με το Ισραήλ κατά των Αράβων).

Αν και αρχικά είχαν μικρή επιρροή στα κράτη τους, η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1.929 μ.Χ., όπως και το παγκόσμιο πετρελαϊκό κραχ του 1.973 μ.Χ., προκάλεσαν, μαζί με την τεράστια πολιτική καταπίεση και την τυραννία του Σάχη και των Σλάιχερ/Χίντεμπουργκ μεγάλη ανεργία και κατάρρευση της οικονομίας στα δύο αυτά κράτη, με συνέπεια να υπάρξουν μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις στα κράτη αυτά, με μία άγρια προσπάθεια καταστολής από το κράτος, με συνέπεια στο τέλος το καθεστώς να πέσει (http://alophx.blogspot.com/2019/05/20-21.html).

Στην Γερμανία είχε πέσει πιο πριν η μοναρχία, μετά την ήττα της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εγκαθιδρύθηκε σε αυτή η ολιγόχρονη/προσωρινή Δημοκρατία της Βαϊμάρης πριν την άνοδο των Ναζί, όπως και στο Ιράν με την πτώση του Σάχη εγκαθιδρύθηκε μία προσωρινή δημοκρατία πριν την άνοδο του ισλαμισμού.

Σύντομα όμως και στις δύο περιπτώσεις, η δημοκρατία κατέρρευσε και έγιναν εκλογές, οι οποίες ανέβασαν στην εξουσία τους Ναζί και τους ισλαμιστές αντίστοιχα και τους οποίους υποστήριζαν εκατομμύρια λαού (όπως έγινε και με τον Μουσολίνι στην εξουσία).

Σύντομα και ο Χομεϊνί και ο Χίτλερ κατέστειλαν κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή, επεβαλαν ένα μονοκομματικό καθεστώς και οι δύο και εξόντωσαν κάθε πολιτικό τους αντίπαλο, ξεκινώντας από τους τελευταίους «δημοκρατικούς» πρωθυπουργούς (και οι δύο θεωρούνταν φιλομοναρχικοί που ήθελαν να επαναφέρουν την μοναρχία) Μπαχτιάρ και Σλάιχερ.

Επεβαλαν την κατοχή όλων των πολύτιμων πλουτοπαραγωγικών πηγών και πόρων της χώρας, όπως και της βιομηχανίας και της τηλεόρασης από το κράτος, ξεκίνησαν προπαγάνδα στους λαούς τους (ενώ προσπαθησαν να την επεκτείνουν και σε αλλά κράτη-https://www.aljazeera.com/opinions/2014/2/3/ayatollah-khomeini-a-rare-encounter-with-a-true-revolutionary), ενώ ενίσχυσαν τον στρατό, άρχισαν και οι δύο τον επανεξοπλίσου των κρατών τους και προωθήσαν την εθνικιστική/ναζιστική και ισλαμική/εθνικιστική ιδεολογία αντίστοιχα.

Οι συγκρούσεις τους με αλλά κράτη, σίγουρα βοήθησαν σε αυτό τον τομέα, αφού ο λαός συσπειρώθηκε με τα καθεστώτα αυτά, έναντι αυτών που θεωρούσε ως εξωτερικές απειλές (το εθνικιστικό/Μπααθικό/Παναραβικό Ιράκ για το Ιράν που του επιτέθηκε και άρχισε ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ σε μία αποτυχημένη προσπάθεια πολέμου αστραπή σαν την εισβολή των Ναζί στην Ρωσία και των κρατών της Τσεχοσλοβακίας, της Πολωνίας και της Αυστρίας που όπως υποστήριζαν οι Ναζί καταπίεζαν τους Γερμανούς των κρατών τους).

Η δε παράδοξη αυτή μείξη εθνικισμού, κινηματικής ιδεολογίας και της σοσιαλιστικής τάσης κατοχής όλων των μέσων παραγωγής από το κράτος, μαζί με την μιλιταριστική/επεκτατική ιδεολογία, θα μπορούσε κάνεις να πει ότι οι Ναζί και οι ισλαμιστές του Ιράν είχαν κατά κάποιο τρόπο ένα δικό τους Εθνικομπολσεβικισμό στο κράτος τους.

Και οι Ναζί και το ισλαμικό Ιράν δήλωναν επισημά εχθροί, τόσο της άθεης ΕΣΣΔ, όσο επίσης και της Δύσης και των Εβραίων και κατάγγειλαν συνέχεις συνομωσίες εναντίον τους από αυτά και σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία τους, ενώ και οι δύο είχαν σχέδια για ένα Ολοκαύτωμα των Εβραίων, όπως και σχέδια δίκης τους παγκόσμιας κυριαρχίας (http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html, http://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html).

Παράλληλα ανέπτυξαν και τα δύο αυτά κράτη ισχυρές μυστικές υπηρεσίες για την κατασκοπεία και τον έλεγχο και την αντιμετώπιση των πολιτικών τους αντίπαλων και πρόληψη/καταστολή κάθε αντίστασης, ιδίως οι Ναζί (π.χ. Γκεστάπο, SS), όπως επίσης και παραστρατιωτικές οργανώσεις (π.χ. Τάγματα Εφόδου/SA, Φρουροί της Επανάστασης, SS).

Και τα δύο αυτά καθεστώτα χρηματοδότησαν υποστηρικτές τους στο εξωτερικό και διεξήγαγαν αρχικά έναν πόλεμο μέσω αντιπροσώπων κατά των εχθρών τους, ο μεν Ναζί τις Γερμανικές μειονότητες σε Τσεχοσλοβακία και Πολωνία, αλλά και στην Αυστρία (και τις προσπάθειες πραξικοπημάτων του εκεί Ναζιστικού κόμματος), ενώ οι Ιρανοί ισλαμιστές σε Ιράκ, Υεμένη, Λιβανό και Παλαιστίνη.

Παράλληλα, προέβησαν στην δημιουργία Συμμαχιών για να επεκτείνουν την επιρροή τους, αρχικά σε περιφερειακό επίπεδο (η Γερμανία στην Ευρώπη και το Ιράν στην Μέση Ανατολή) και μετέπειτα και σε παγκόσμιο αν το ευνοούσαν οι περιστάσεις.

Έτσι, η Ναζιστική Γερμανία συμμάχησε για λόγους αμοιβαίου συμφέροντος και πολύ λιγότερο λόγω ιδεολογίας με την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι και αλλά κράτη στην Ευρώπη και στην Ασία με την εθνικιστική Ιαπωνία και δημιούργησε τον Άξονα, ενώ με το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, δημιούργησε και μία λυκοσυμμαχία με την ΕΣΣΔ (http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_8.html).

Αντίστοιχα το Ιράν, συμμάχησε με την εθνικιστική/Μπααθική/Παναραβική Συρία στην Μέση Ανατολή για λογούς αμοιβαίου συμφέροντος και πολύ λιγότερο λόγω ιδεολογίας και αλλά κράτη και ισλαμικές οργανώσεις στην Μέση Ανατολή (Ιράκ, Υεμένη, Λίβανο-Χεζμπολάχ και Παλαιστίνη-Χαμάς-Τζιχάντ, παραρτήματα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας-http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html) κατά των σουνιτών Αράβων και του Ισραήλ και στην Ασία με την Κίνα, αλλά και την Ρωσία.

{Δεν είναι ίσως καθόλου τυχαίο ότι στις μέρες μας, το Ιράν (αλλά και η Συρία), λόγω της πολιτικής διπλωματίας και οικονομικής πίεσης της Κίνας, έρχεται σε διπλωματική προσέγγιση και συμμαχία ίσως με τους Άραβες και την Τουρκία, δημιουργώντας ίσως μελλοντικά, ένα κοινό παν-ισλαμικό μέτωπο κατά του Ισραήλ και της Δύσης.

Είναι δε γνωστές οι σχέσεις του ισλάμ με τους Ναζί/Γερμανούς στους Α΄ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στις μέρες μας (http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_0.html, http://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html) και σίγουρα το Ιράν είχε κάποια και ναζιστική επιρροή, αφού κατέλαβαν την εξουσία οι ισλαμιστές στο κράτος αυτό με την βοήθεια των κρατών του Κόλπου (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/isis.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/isis.html) και την προσωρινή βοήθεια και λυκοσυμμαχία τους με την Μουσουλμανική Αδελφότητα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/isis.html), η οποία συνεργάζονταν πλήρως με τους Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html)}.

Και τα δύο αυτά καθεστώτα (Ναζιστική Γερμανία και ισλαμικό Ιράν), προσπαθησαν να δημιουργήσουν πυρηνικά όπλα, έτσι ώστε να γίνουν πανίσχυρα και κανείς να μην μπορεί να τα απειλήσει με πόλεμο και αλλαγή των καθετών τους, ενώ αυτό θα τους επέτρεπε να προωθήσουν και τα επεκτατικά τους σχέδια.

Αυτό ήταν κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτό από την Δύση και το Ισραήλ επίσης στην περίπτωση του Ιράν (ίσως και των πετρομοναρχιών του Κόλπου, αν και με την πρόσφατη προσέγγιση τους με το ισλαμικό Ιράν αυτό δεν είναι πια και τόσο σίγουρο, αφού και αυτές έχουν σχέδια, όπως και η Τουρκία για ανάπτυξη πυρηνικών όπλων-http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2021/11/blog-post.html).

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού, οι Σύμμαχοι κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μαζί με την Νορβηγική αντίσταση κατάφεραν να καταστρέψουν το εργοστάσιο που θα παρήγαγε βαρύ ύδωρ για τους Ναζί (ιδιοκτήτης του ήταν ο Ναζί επιχειρηματίας Ευγένιος Σβαμπ, ο πατέρας του γνωστού Ναζιστή Κλάους Σβαμπ του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ που εκπαίδευσε και μετέδωσε εν συνέχεια την ιδεολογία του στον γιο του) από την κατεχομένη Νορβηγία για την παραγωγή πυρηνικού υλικού για την παραγωγή ατομικής βομβάς με μία κοινή επιχείρηση.

Το γεγονός αυτό έκανε το Ναζιστικό πυρηνικό πρόγραμμα να καθυστερήσει τόσο πολύ, έτσι ώστε ως το τέλος του πολέμου, οι Ναζί δεν είχαν την δυνατότητα να κάνουν παρά ελάχιστη ερευνά άνευ υλικού στον τομέα αυτό.

Αντίστοιχα στις μέρες μας το Ισραήλ για να αποτρέψει την παντοδυναμία του Ιράν και νιώθοντας ότι θα απειλείται η ασφάλεια του, σχεδιάζει επίθεση στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ομάδες κομάντο και της Μοσάντ.

Όπως επίσης και την πιθανή βοήθεια σε σαμποτάζ και πληροφορίες από κατασκοπεία από ντόπιες ομάδες/αντάρτικες οργανώσεις που πολεμούν το ισλαμικό καθεστώς του Ιράν, π.χ. Κούρδους ή Αζέρους (και ίσως ακόμα και από το Αζερμπαϊτζάν και την έμμεση/κρυφή ή άμεση ανάμειξη των ΗΠΑ και της Δύσης-ΝΑΤΟ στο χτύπημα αυτό).

Σε μία τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να γίνει χρήση ακόμα και μίνι πυρηνικών διατρητικών όπλων κατά των πολλών υπογείων εγκαταστάσεων του Ιράν, αλλά θα προκαλούσε και άμεση αντίδραση του Ιράν κατά του Ισραήλ και όσων το βοήθησαν σε Καύκασο και Μέση Ανατολή (http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2021/11/blog-post.html).

π.χ. με το κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ από οπού περνάει το 35% του παγκοσμίου πετρελαίου (είναι επίσης το σημείο εξόδου περίπου 17 εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου την ημέρα), χτύπημα πετρελαϊκών (και πολεμικών) εγκαταστάσεων όσων Αραβικών κρατών βοήθησαν πιθανώς το Ισραήλ (με συνέπεια όπως και με το κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ τεράστια άνοδο της τιμής του πετρέλαιού παγκόσμια και μεγάλο πετρελαϊκό και οικονομικό κραχ και τεράστιες ελλείψεις καυσίμων στην Δύση και τον κόσμο)-(http://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html).

Ή ακόμα και εάν χτύπημα του πυρηνικού αντιδραστήρα του Ισραήλ στην Ντιμόνα (με συνέπεια τεράστια διαρροή ραδιενέργειας και μεγάλης μείωσης της ενεργειακής κάλυψης του Ισραήλ) και πρόκληση (αν δεν έχει γίνει πιο πριν) πόλεμο Ισραήλ με τον Λίβανο/Χεζμπολάχ και την Συρία και την Χαμάς και την Τζιχάντ και ρίψη πυραύλων και εισροή εθελοντών και από Ιράκ και Υεμένη, όπως και στους τυχόν Άραβες συμμάχους του Ισραήλ (π.χ. στην Σαουδική Αραβία και το Μπαχρέιν με την εξέγερση της μεγάλης και καταπιεσμένης σιτικής μειονότητας των κρατών αυτών).

[Παράλληλα, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία συζητούν την συνεργία στην πυρηνική ενέργεια. Πηγές προσκείμενες στο Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλεια της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, ανακοίνωσαν ότι ένας από τους σημαντικούς τομείς συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, μετά την αναθέρμανση των σχέσεων τους, θα είναι το πυρηνικό πεδίο. Σύμφωνα με τις πηγές αυτό αναφέρεται στη συνεργασία της ειρηνικής πυρηνικής τεχνολογίας.

Με την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας, η πρεσβεία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν ξεκίνησε τις δραστηριότητές της στο Ριάντ με την συμμετοχή Ιρανικών και Σαουδαραβικών αρχών μετά από επταετή διακοπή (https://directus.gr/to-iran-kai-i-saoudiki-aravia-syzitoun-ti-synergia-stin-pyriniki-energeia/).

ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΌΜΕΝΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι πώς θα το διαχειριστούν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ την στιγμή που ξανά φουντώνει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν το οποίο τώρα θέλει να εξάγει και πυρηνική τεχνολογία σε μια περιοχή, όπως τον Περσικού Κόλπο από την οποία διέρχεται το 1/3 της παγκόσμιας τροφοδοσίας σε ενέργεια; Όλα αυτά ενώ μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και κανείς δεν γνωρίζει που θα επεκταθεί].

Σε όλα αυτά δεν θα πρέπει να ξεχάσει κανείς να αναφέρει και το γεγονός ότι το Ιράν είναι μέλος της Ευρασιατικής συμμαχίας Κίνας-Ρωσίας, όπως και των BRICS, ενώ η Κίνα έχει 5.000 στρατιώτες της εντός του μετά το μνημόνιο 400 δις που υπέγραψε με το Ιράν για την χρηματοδότηση της οικονομίας του και έλεγχο του πετρελαϊκού του τομέα, όπως και άλλων ορυκτών πόρων.

Οπότε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε πολύ ευκολά να οδηγήσει από έναν αρχικά περιφερειακό, σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως ακριβώς έγινε με την επίθεση των Αυστριακών στην Σερβία στον Πρώτο και των Γερμανών στην Πολωνία στον Δεύτερο λόγω της Συμμαχίας των κρατών αυτών με την Δύση/Συμμάχους/Αντάντ, όπως ακριβώς στις μέρες μας η Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ Γερμανίας και ΝΑΤΟ) έχουν συμμαχία με το Ισραήλ.

Κάτι που δεν είναι και τόσο δύσκολο, αφού ο νυν Προέδρος του Ιράν Ραίσι ήταν μέλος των Φρουρών Επανάστασης και είναι φανατικός εθνικιστής και ισλαμιστής και (κατά τους εχθρούς του) «Χασάπης» των πολιτικών του αντίπαλων και εχθρών στον πόλεμο με το Ιράκ (έναν πόλεμο με χαρακώματα σαν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο των Γερμανών με την Αντάντ, στον οποίο ο Ραίσι έλαβε προσωπικά μέρος, όπως και οι Χίτλερ και Μουσολίνι στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), ενώ και στο Ισραήλ αυτή την στιγμή είναι πρωθυπουργός ο εξίσου φανατικός εθνικιστής και ανήλεης Νετανιάχου.

{Και τα δύο αυτά κράτη είχαν μία «μεσσιανική ιδεολογία». Έτσι, στην Γερμανία με τον Χίτλερ που φαίνονταν στους Γερμανούς του Μεσοπολέμου σαν τον «αναμενόμενο» από αυτούς Μπαρμπαρόσα (http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_1.html), κάτι σαν τον δικό μας «Μαρμαρωμένο βασιλιά» (http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_1.html).

Το ίδιο κόλπο που μπορεί να πιάσει στους μουσουλμάνους με τον «μαχντί» τους, έχει ήδη συμβεί και πιάσει μία φορά (εννοείται ότι αυτό μπορεί να ξαναγίνει και στην Γερμανία)-(http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_1.html), αφού όπως είναι γνωστό και οι μουσουλμάνοι σιίτες και σουνίτες περιμένουν τον κατ’ αυτούς «μεσσία»/μαχντί κατά τις «προφητείες» τους (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html).

Ο οποίος θα  τους ενώσει και να τους οδηγήσει σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο και εξέγερση κατά των Εβραίων, της Δύσης, του Χριστιανισμού και των εχθρών τους και να τους κάνει παγκόσμια δύναμη υπό έναν κόσμο ενωμένο υπό το Χαλιφάτο και μονή κυρίαρχη και νόμιμη θρησκεία το ισλάμ (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html), γνωστό σχέδιο (http://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html) και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html, http://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html) και όσων βρίσκονται πίσω από αυτή, δηλαδή των ισλαμικά φανατικών Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι και ο Χομεϊνί όταν κατέλαβε την εξουσία στο Ιράν, θεωρείτο αρχικά αυτός και το καθεστώς του προσωρινός αντιπρόσωπος και προκατοχός του δωδέκατου ιμάμη/μαχντί και όταν αυτός θα εμφανίζονταν θα του παρέδιδαν άμεσα την εξουσία (τα ίδια ακριβώς έλεγε και ο σουνίτης Αμπόυ Μπακρ Μπαγκάντι, ο ιδρυτής του ISIS σε Συρία και Ιράκ).

Ένα τέτοιο σενάριο, δηλαδή ενός Παγκοσμίου Πολέμου και ένωσης όλου του ισλάμ κατά της Δύσης και του Ισραήλ υπό έναν ηγέτη που θα εμφανίζονταν ως ο «μαχντί» κηρύσσοντας εναντίον τους παγκόσμιο ιερό πόλεμο/τζιχάντ θα μπορούσε να συμβεί και στην περίπτωση που φανατικοί Εβραίοι κατέστρεφαν τα Τεμένη του Αλ Ακσά και του Ομάρ για να κτίσουν εκεί τον Τρίτο Ναό του Σολομώντα (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html) ή από πιθανή επίθεση και καταστροφή των Τεμενών στην Μέκκα και την Μεδίνα.

Όπως π.χ. η εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, προκάλεσε το να στραφεί (και να ενωθεί προσωρινά) όλος ο ισλαμικός κόσμος εναντίον τους, ο οποίος όχι μόνο καταδίκασε την εισβολή, αλλά έστειλε στην συνέχεια και όπλα, χρήματα και εθελοντές στους μουτζαχεντίν και τους ισλαμιστές αντάρτες (http://alophx.blogspot.com/2017/09/11092001-isis-13112015.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/isis.html ), το ίδιο μπορεί να κάνει και μία καταστροφή του Τεμένους του Ομάρ στις μέρες μας κατά του δολιοφθορέα}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των γεγονότων; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα μπορέσουμε να ανορθώσουμε την πολυαγαπημένη μας πατρίδα και να την φέρουμε εκ νέου σε μία νέα κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το Ισραήλ από την αρχή της ίδρυσης του, είχε ιδρυθεί από τον πρώτο πρωθυπουργό του Δαδί Μπεν Γκούριον, ως ένα σοσιαλιστικό κράτος (με τα Κιμπούτς) και παράλληλα και ως εθνικιστικό, κάτι που το έκανε με τον δικό του τρόπο ίσως Εθνικομπολσεβικικό (δηλαδή εθνικιστικοί και αριστερό μαζί).

Το δε κράτος του Ισραήλ ιδρύθηκε μέσα από πολέμους με πολλά γειτονικά έθνη, όπως και η Γερμανία του Μπίσμαρκ και έγινε όπως η τότε Γερμανία ένα επιθετικό εθνικιστικό, επεκτατικό, μιλιταριστικό κράτος, από τον φόβο όσων είχε πάθει στο Ολοκαύτωμα, έτσι ώστε να μην ξαναπλάθει κάτι παρόμοιο στο μέλλον και για τον λόγο αυτό απέκτησε πυρηνικά όπλα για να είναι ασφαλές.

Αυτός είναι και ο λόγος που φοβάται όσα αλλά γειτονικά χερικά κράτη προσπαθούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα και έχει αποδείξει ιστορικά ότι είναι ικανό να κάνει τα πάντα για να εμποδίσει μία τέτοια εξέλιξη, παλαιότερα με το Ιράκ και πιθανότατα στις μέρες μας και με το Ιράν (http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2021/11/blog-post.html).

Μπορεί εδώ να αναφερθεί ότι η ομάδα Στερν στο Ισραήλ που μάχονταν ενάντια στην Βρετανική Κατοχή, εκτός του ότι είχε τεράστιες ιδεολογικές ομοιότητες και επιρροές από τον φασισμό είχε παράλληλα εκπαιδευτεί από φασίστες για να διεξάγουν ανταρτοπόλεμο ενάντια στους Βρετανούς, είτε για να τους απασχολήσει εκεί όσο αυτοί θα επιτίθονταν στην Βρετανική Αίγυπτο, είτε για να τους χρησιμοποιούμουν ως πράκτορες τους για σαμποτάζ κατά των Βρετανών στην περιοχή και στην συνέχεια να γίνει προτεκτοράτο της Ιταλίας (http://oimaskespeftoun.blogspot.com/2014/09/blog-post_44.html, https://periergaa.blogspot.com/2014/10/blog-post_78.html, https://info-war.gr/otan-o-ainstain-apokaloyse-fasistes/, https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/mystiko-oplo-ton-palaistinion, https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/7428-%CF%83%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%AD%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82, https://edromos.gr/dekaetia-1940-oloi-oi-laoi-sta-opla/). 

Ο δε ο ιδρυτής της Στερν ήταν δικό του “πνευματικό τέκνο”, όπως ήταν εξάλλου και ο κύριος στρατιωτικός της αρχηγός, ο μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ Ιτσχάκ Σαμίρ. Ήταν ότι “μαθητής” και στενός συνεργάτης του διετέλεσε ο … Benzion Netanyahu, που επηρέασε πολιτικά και διαμόρφωσε όσο κανένας άλλος τον πρωθυπουργό γιο του Βενιαμίν Νετανιάχου.

Και ίσως όχι μόνο το γιο του αλλά και τον γιο του γιου του, τον διαβόητο εγγόνο του Γιαΐρ που διακρίνεται για τα σκάνδαλα, τα αντισημιτικά σκίτσα που δημοσιεύει και τις νεοφασιστικές συμπάθειες τις οποίες του ανταποδίδουν οι Γερμανοί και Αμερικανοί νεοφασίστες προβάλλοντάς τον ως … “αδελφό και ίνδαλμά” τους (https://commune.org.gr/elementor-2784/)!

Ο ίδιος ο νυν πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο γιος του Benzion Netanyahu, εκτός του ότι έχει την ίδια πολιτική ιδεολογία με του πατερά του, έχει και προσωπικούς λογούς να μισεί τους Άραβες/Παλαιστίνιους λόγω του θανάτου του κομάντο αδερφού του λόγω του Παλαιστινιακού σε αερομαχία αεροπειρατείας Παλαιστίνιων στην Ουγκάντα Ισραηλινών πολιτών. 

Στο Ισραήλ ήδη υπάρχει μεγάλη εκλογική άνοδος των θρησκευτικά φανατικών κομμάτων των Υπερορθόδοξων στο Ισραήλ, τα οποία για να στηρίξουν ένα κυβερνητικό συνασπισμό, λόγω της απλής αναλογικής που ισχύει στο Ισραήλ, ζητούν όχι μόνο περισσότερους εποικισμούς, αλλά παράλληλα και περαιτέρω μέτρα και εκδίωξη αλλοεθνών και αλλόθρησκων από την χώρα.

Οπότε, είναι πιθανόν, πολλοί ηγέτες του Ισραήλ να στραφούν προς αυτό το εκλογικό κοινό στο Ισραήλ, προκειμένου να αρπάξουν ψήφους, όχι μόνο για την απλή εξαγορά ψήφων υιοθετώντας μία τέτοιά ρητορική και ιδεολογία, αλλά και από θρησκευτικό φανατισμό και παράλληλα για να αποπροσανατολίσουν τον Ισραηλινό λαό από τα οικονομικά του προβλήματα, ιδιαίτερα αν το κράτος αυτό έχει χρεοκοπήσει (και ήδη το Ισραήλ των εφτά εκατομμύριων έχει σχεδόν ένα εκατομμύριο άνεργους).

Ένας ύπουλος/οπορτουνιστής Ισραηλινός ηγέτης θα μπορούσε να ανεβεί στην εξουσία και μέσω πολίτικης αναταραχής και παγκοσμίου οικονομικού κραχ σαν αυτό του 1.929 μ.Χ., είτε μέσω εκλογών με μεγάλο μέρος της Ισραηλινής κοινωνίας λόγω της απολυτής φτώχειας και απελπισίας να στραφεί στα άκρα και να φέρει ένα τέτοιο ηγέτη με την ψήφο του, είτε και μέσω βίας σαν την Οκτωβριανή Επανάσταση (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), υποστηρίζοντας τις απόψεις των ακραίων και θρησκευτικά φανατικών Υπερορθόδοξων Εβραίων που είναι σε άνοδο στο Ισραήλ.

Συγκεκριμένα, οι θρησκευτικά φανατικοί/Υπερορθόδοξοι/Κασιδικοί Εβραίοι, έχουν κάποιες πολύ ακραίες απόψεις, όπως π.χ. ότι θα γίνει πολέμους με τους μουσουλμάνους/Άραβες και τους Ρώσους και οι ίδιοι θα τους νικήσουν και θα τους αφανίσουν, ενώ ο «μεσσίας» τους θα εκδιώξει ή θα εξοντώσει όλους τους αλλοφύλους/αλλοθρήσκους από το Ισραήλ όπως αναφέρει πολλές φορές και ο ραβίνος Φριζής στην Ελλάδα (https://katohika.gr/nea-taksi-pragmaton/%CE%BF-%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%AC%CF%8A-%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5/, https://www.impantokratoros.gr/peiraios-seraphim-messias.el.aspx).

[ Οι θρησκευτικά φανατικοί/Υπερορθόδοξοι/Κασιδικοί Εβραίοι, έχουν κάποιες πολύ ακραίες απόψεις, όπως π.χ. ότι θα γίνει πολέμους με τους μουσουλμάνους/Άραβες και τους Ρώσους και οι ίδιοι θα τους νικήσουν και θα τους αφανίσουν, ενώ ο «μεσσίας» τους θα εκδιώξει ή θα εξοντώσει όλους τους αλλοφύλους/αλλοθρήσκους από το Ισραήλ όπως αναφέρει πολλές φορές και ο ραβίνος Φριζής στην Ελλάδα (https://katohika.gr/nea-taksi-pragmaton/%CE%BF-%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%AC%CF%8A-%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5/, https://www.impantokratoros.gr/peiraios-seraphim-messias.el.aspx).

Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν τις ιδιες απόψεις με τον γιο του ηρωικού Ταγματάρχη Φριζή, ο οποίος αν και είναι ήρωας, δεν ήταν ιστορικά ο πρώτος νεκρός του Ελληνοιταλικό πολέμου όπως ισχυρίζεται ο ραβίνος γιος του.

Ο οποίος κατά παράδοξο τρόπο δεν έχει καμία σχέση με το ήθος και τους τρόπους του πατέρα του, αλλά είναι θρησκευτικά απολυτά φανατισμένος και διατυμπανίζει και κοκορεύεται ότι οι Εβραίοι σκότωσαν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ενώ είναι υπέρ της πλήρους εκδίωξης ή εξόντωσης όλων των Αράβων/μουσουλμάνων στο Ισραήλ (https://katohika.gr/nea-taksi-pragmaton/%CE%BF-%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%AC%CF%8A-%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5/, https://www.impantokratoros.gr/peiraios-seraphim-messias.el.aspx).

Επίσης, σε αντίθεση με τον πατέρα του που σέβονταν την Ορθοδοξία και γιόρταζε μαζί με τους στρατιώτες του τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, ο γιος του, ο Μαρδοχαίος Φριζής τα καθυβρίζει και κατηγορεί τους Ορθοδόξους συνεχώς για λάθη ή για «υποτιθέμενα εγκλήματα τους» και φανατισμό, σε σημείο ώστε να τον καταδικάσει ακόμα και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδας.   

{Τις περιοχές της Σαμάρειας και της Ιουδαίας όπως οι Ισραηλινοί αποκαλούν την Παλαιστίνη, την Γάζα, μέρος του Λιβανού και της Συρίας (Υψώματα του Γκολαν), το Σινά της Αίγυπτου και μέρος επίσης και των Ιορδανικών εδαφών, ενώνοντας με το νυν κράτος του Ισραήλ.

Στην ουσία, το Ισραήλ θα θελήσει να επανεκδικήσει την επανακατάληψη των περιοχών αυτών που έχασε μετά από διαπραγματεύσεις και πιέσεις από τις Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ) πολλά από τα εδάφη αυτά που είχε κατακτήσει κατά τον Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο των Έξι Ημερών (http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html) το 1.967 μ.Χ.

Όπως ακριβώς και οι Ιάπωνες θέλησαν και κατάφεραν με πόλεμο, τον Ρωσοιαπωνικό πόλεμο των ετών 1.904 μ.Χ.-1.905 μ.Χ., να επανεκδώσουν την επανακατάληψη της Μαντζουρίας που έχασαν μετά από διαπραγματεύσεις και πιέσεις από τις Μεγάλες Δυνάμεις (Ρωσία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ) πολλά από τα εδάφη αυτά που είχε κατακτήσει κατά τον πόλεμο τους με την Κίνα των Μάντσου τα έτη 1.894 μ.Χ.-1.895 μ.Χ.}.

Στην συνέχεια, το Ισραήλ θα γίνει ένα εθνικά αμιγές κράτος (όπως θέλει να κάνει και ο Εβραϊκής καταγωγής Προέδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι που θέλει μία αμιγώς εθνική και «Μεγάλη Ουκρανία» ή την «Μεγάλη Κροατία» παλαιότερα), ο ηγέτης τους θα είναι πολιτικοθρηκσκευτικό, θα μαζέψει όλους τους Εβραίους από όλα τα μέρη της γης και θα τους εγκαταστήσει στο Ισραήλ και θα ξανακτίσει τον Τρίτο Ναό του Σολομώντα, στην αρχική θέση του, εκεί που βρίσκεται σήμερα το Τέμενος του Ομάρ, είτε μετακινώντας, είτε ακόμα και καταστρέφοντας το κατά τις «προφητείες» τους (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html).

{Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι το Τέμενος του Ομάρ είχε γίνει απόπειρα να καεί την δεκαετία του 1.960 μ.Χ., με συνέπεια να ιδρυθεί ο Παγκόσμιος Ισλαμικός Σύνδεσμος/Οργανισμός Ισλαμικής Συνδιάσκεψης, με σκοπό την πλήρη προστασία του τόπου αυτού σε κάθε απόπειρα καταστροφής του στο μέλλον.

Επίσης, την δεκαετία του 1.970 μ.Χ., μία ομάδα φανατικών Εβραίων συνελήφθη λίγο πριν ανατινάξει τα Τεμένη του Ομάρ και του Αλ Ακσά και προκαλέσει τον Τελικό Πόλεμο του Γωγ και του Μαγώγ (για αυτούς τα μουσουλμανική κράτη) ενάντια στο Ισραήλ και φέρει με τον τρόπο αυτό τον ερχομό του «μεσσία» και του Τέλους του Κόσμου (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html).

Ένας δε Εβραίος ραβίνος έλεγε για την τρομοκρατία όσο ζούσε ο Μπιν Λάντεν: «Κάθε άνθρωπος χαίρεται όταν εξοντώνονται οι εχθροί του. Ο Μπους θα χαρεί όταν δει τον Μπιν Λάντεν κρεμασμένο. Και τότε η τρομοκρατία θα εξαφανιστεί από τον κόσμο και όλοι οι άνθρωποι μαζί με τους Εβραίους θα ζήσουν επιτέλους με ειρήνη»}.

Με τον τρόπο αυτό, ο ίδιος μιας και θα φαίνεται ότι (δήθεν) εκπληρώνει τις «προφητείες» αυτές (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html), θα φανεί στον Ισραηλινό λαό ότι είναι ο «αναμενόμενος», «θεϊκά ορισμένος» ηγέτης της χώρας, θέτοντας με τον τρόπο αυτό την πλήρη παράδοση της πολιτικοθρησκευτικής εξουσίας τις χώρας αυτής στον ίδιο, όπως και την ίδρυση μίας νέας μοναρχικής δυναστείας από την χώρα, αφού αυτός θα είναι και (δήθεν) απόγονος του Δαβίδ, κατά τις προφητείες (οι οποίες όμως έχουν εκπληρωθεί εδώ και 2.000 χρόνια με τον Ερχομό του αληθινού Μεσσία και απογόνου του Δαβίδ, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού), ιδρύοντας με τον τρόπο αυτό ένα απολυταρχικό θρησκευτικά φανατικό καθεστώς στο Ισραήλ και καταργώντας την δημοκρατία.

[Βέβαια, οι Εβραίοι ραβίνοι έχουν και το εναλλακτικό σενάριο της (δήθεν) «προκαθορισμένης λύτρωσης» κατά τον Φριζή, στο οποίο θα έρθει πρωτα ένας (τάχα) προδρομικός «μεσσίας» από την φυλή Ιωσήφ (ή όλες τις άλλες φυλές πλην του Ιούδα) και θα κάνει τα πιο πολλά από τα έργα του καθαυτού αναμενομένου δήθεν «μεσσία» από την φυλή του Δαβίδ (https://en.wikipedia.org/wiki/Messiah_ben_Joseph, https://en.wikipedia.org/wiki/Messiah_in_Judaism, https://en.wikipedia.org/wiki/Armilus).

Συνέπεια αυτών θα είναι να επιτεθούν στο Ισραήλ οι εχθροί του Γωγ, Άρμιλος και Μάγωγ (οι Άραβες και οι Ρώσοι κατά αυτούς), να προκαλέσουν πολλές καταστροφές στην χωρά και τότε ο «κύριος μεσσίας» από την φυλή Δαβίδ να εμφανιστεί και να τους νικήσει, κάνοντας το Ισραήλ Μεγάλο και παγκόσμια δύναμη.

Στο «σενάριο» αυτό ο προδρομικός «μεσσίας» από την φυλή Ιωσήφ είτε εξοντώνονται από την επίθεση των εχθρών και ανασταίνεται αργότερα από τον «κύριο μεσσία», είτε επιβιώνει από αυτή και παραδίδει μετά την εμφάνιση του «κυρίου μεσσία» σε αυτόν την εξουσία.

Όπως ακριβώς και ο «μαχντί» (https://en.wikipedia.org/wiki/Mahdi) στις «προφητείες των χαντίθ» (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html), αφού έχει νικήσει όλους τους εχθρούς του ισλάμ και το έχει κάνει παγκόσμια δύναμη και έχει ιδρύσει ένα παγκόσμιο Χαλιφάτο, θα παραδώσει μόλις ολοκληρώσει το έργο του την εξουσία στον «δήθεν» Χριστό, ο οποίος θα τον έχει βοηθήσει στο έργο αυτό].

{Βέβαια, στην περίπτωση που αυτός ο Ισραηλινός ηγέτης εκδιώξει όχι μόνο τους μουσουλμάνους, αλλά και τους Χριστιανούς ή τους αφανίσει, τότε θα στρέψει εναντίον του και τους Χριστιανούς, αν όχι της Δύσης που έχουν σχεδόν πλήρως διαφθαρεί (και υποστηρίζουν τους φανατικούς Ισραηλινούς ακόμα και αν αυτοί διώκουν άλλους Χριστιανούς), τότε σχεδόν σιγουρά τους Ορθοδόξους, ή ακόμα και άλλους, π.χ. τους Αιθίοπες και τους Αρμένιους}.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν παράλληλα με μία ταυτόχρονη επίθεση του Ισραήλ υπό την διοίκηση ενός τέτοιου φανατικού ηγέτη ενάντια σε Λίβανο, Συρία (και πιθανώς και αλλά Αραβικά κράτη, π.χ. Αίγυπτο και Ιορδανία) και κυρίως στο Ιράν πριν αυτό προλάβει να κατασκευάσει ατομικές βόμβες (http://alophx.blogspot.com/2017/07/1981.html, http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_69.html).

[{Μία ενδεχομένη επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν θα προκαλέσει πλήρη αντίδραση από μέρους του κατά του Ισραήλ και των συμμάχων του (http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_95.html, http://alophx.blogspot.com/2017/07/1981.html, http://alophx.blogspot.com/2021/11/blog-post.html), αλλά και την ενεργοποίηση παγκόσμιων συμμαχιών και πιθανώς Παγκόσμιο Πόλεμο (τον Τρίτο κατά σειρά).

Όπως ακριβώς συνέβη και με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η επίθεση των Αυστριακών και Γερμανών εθνικιστών και των Ναζί αντίστοιχα σε Σέρβους και Πολωνούς, προκάλεσε λόγω των συμμαχιών που είχαν αυτοί με την Αντάντ και την Δύση Παγκόσμιο Πόλεμο}.

Ή/και παράλληλα με την καταστροφή από τον ίδιο και τους οπαδούς του του Τεμένους του Ομάρ για την κατασκευή του Τρίτου Ναού του Σολομώντα στην θέση του και την πλήρη εκδίωξη ή αφανισμό όλων των αλλοθρήσκων/αλλοεθνών από το Ισραήλ, ενώ αν νιώσει ότι απειλείται με πλήρη αφανισμό σαν το Ολοκαύτωμα να κάνει εφαρμογή ακόμα και του δόγματος «Σαμψών» με την ρίψη πυρηνικών σε όλους τους εχθρούς του, έτσι ώστε μαζί με την καταστροφή του Ισραήλ να καταστραφούν και οι ίδιοι («Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» του Σαμψών).

Μία δε εφαρμογή όλων αυτών των πολιτικών και ιδίως η εξόντωση των Παλαιστίνιων και των μουσουλμάνων από το Ισραήλ, όπως και η καταστροφή του Τεμένους του Ομάρ θα εξαγριώσει όχι μόνο τους Άραβες, αλλά όλους τους μουσουλμάνους της γης, οι οποίοι σχεδόν σιγουρά θα κηρύξουν εναντίον του Ισραήλ και των Εβραίων στην περίπτωση αυτή «ιερό πόλεμο»/τζιχάντ.

Κάτι που στην ουσία θα προκαλέσει Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού αν όλοι οι μουσουλμάνοι της γης επιτεθούν στο Ισραήλ, τότε η Δύση/ΝΑΤΟ που είναι σύμμαχος του Ισραήλ θα εμπλακεί και ο πόλεμος θα λάβει παγκόσμια κλίμακα, ειδικά αν μετέπειτα λάβουν μέρος και η Ρωσία και η Κίνα.

Μπορεί βέβαια αυτό να είναι και το σχέδιο του ηγέτη αυτού, δηλαδή να μπλέξει την Δύση επίτηδες σε πόλεμο κατά των εχθρών του κράτους του, έτσι ώστε να καταστραφεί ο μουσουλμανικός κόσμος και αυτός να μπορει να καταλάβει «ανέξοδα» και με όπλα άλλων Αραβικά εδάφη και να δημιουργήσει το αναμενόμενο από τον ίδιο «Μεγάλο (Χέρετζ) Ισραήλ».

Εννοείται βέβαια, ότι και οι ηγέτες της Δύσης (αλλά και του Ισραήλ) μπορεί να βάλουν τα κράτη τους στον πόλεμο αυτό για να αποπροσανατολίσουν τους λαούς τους από τα εσωτερικά μεγάλα οικονομικά τους προβλήματα, ειδικά αν έχει προηγηθεί ένα μεγάλο οικονομικό κραχ σαν αυτό του 1.929 μ.Χ., όπως έκαναν και ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ για τους ιδίους λογούς στους λαούς τους και τους έσυραν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο. 

Την ίδια χρονική περίοδο, στο κράτος του Ισραήλ, σύμφωνα και με τον έγκυρο στρατιωτικο αναλυτή Ιωάννη Μπαλτζώη (https://slpress.gr/diethni/ypo-diogmo-oi-christianoi-kai-sto-israil/, https://slpress.gr/diethni/eidos-pros-exafanisi-oi-christianoi-sti-mesi-anatoli/), οι Χριστιανοί διώκονται πολύ αγρία στο Ισραήλ, με το «μενού να περιλαμβάνει» από φόνους ή απόπειρες δολοφονίας και δολιοφθορών (σαν το Φρέαρ του Ιακώβ, στην Εκκλησία της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδας με τον Γεροντά Ιουστίνο-https://www.orthodoxianewsagency.gr/epikairotita/ieromartyras-filoumenos-afieroma-ston-agio-pou-kratise-to-frear-tou-iakov-se-ellinika-xeria/), έως ξυλοδαρμούς και επιθέσεις και καταστροφές Εκκλησιών.

{Στην συγκεκριμένη περίπτωση, τάγματα ασφάλειας θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι φανατικοί Υπερορθόδοξοι Εβραίοι που επιτίθονται στους Ορθόδοξους Χριστιανούς (και στους αιρετικούς) και βιώνουν μία συνεχομένη «Νύκτα των Κρυστάλλων» (https://slpress.gr/diethni/kraygi-agonias-ton-christianikon-dogmaton-sta-ierosolyma/, https://slpress.gr/diethni/ypo-diogmo-oi-christianoi-kai-sto-israil/), μαζί με τους Παλαιστίνιους/Άραβες/μουσουλμάνους, ενώ ταυτόχρονα την ίδια χρονική περίοδο και τα μουσουλμανικά κράτη της Μέσης Ανατολής διώκουν και κοντεύουν να αφανίσουν τον Χριστιανισμό στην Μέση Ανατολή (https://slpress.gr/diethni/eidos-pros-exafanisi-oi-christianoi-sti-mesi-anatoli/, https://slpress.gr/diethni/kraygi-agonias-ton-christianikon-dogmaton-sta-ierosolyma/)}.

Παράλληλα, πολλά μέλη των φανατικών Εβραίων που έχουν ιδρύσει κόμματα και είναι στο Ισραηλινό κοινοβούλιο και προτείνουν ακόμα και την πλήρη απαγόρευση του Χριστιανισμού στο Ισραήλ (https://slpress.gr/diethni/ypo-diogmo-oi-christianoi-kai-sto-israil/)!!! Άλλοι εξίσου φανατικοί θέλουν επίσης ακόμα και το κλείσιμο του Πανάγιου Τάφου. 

Βέβαια, οι Ισραηλινοί πρέπει να αναφερθεί ότι διώκουν και έχουν ως πολίτες, δεύτερης ή και τρίτης κατηγορίας τους Σεφαρδίτες Εβραίους (που είναι οι αυθεντικοί απόγονοι των πρωταρχικών Εβραίων), Ιουδαίους, αλλά και όσοι από αυτούς είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αφού η πλειοψηφία των πολιτών που είναι Ασκενάζι (μείγμα Σεφαρδιτών, Χαζάρων και άλλων αλλόφυλων που ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό) και είναι οι πιο πολλοί από αυτούς θρησκευτικά φανατισμένοι.

Εννοείται ότι ένας τέτοιος Ισραηλινός ηγέτης που θα διώξει τόσο άγρια τους Χριστιανούς, θα μοιάζει κατά πολύ με τους ηγέτες του Ισραήλ που δίωκαν τους Χριστιανούς τους Πρώτους Αιώνες μετά Χριστόν (π.χ. τον Ηρώδη τον Α΄ και τον εγγόνο του Ηρώδη Αγρίππα), αλλά και άλλους διώκτες των Χριστιανών μετέπειτα, π.χ. των Ρωμαίων, των ισλαμιστών, των ναζιστών και των κομμουνιστών ή επί Γαλλικής Επανάστασης και αιρετικού παπισμού.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι το κράτος του Ισραήλ χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ και παίρνει από αυτές όπλα, όπως για ένα χρονικό διάστημα και το κόμμα των Ναζί και μετέπειτα ο Χίτλερ ως καγκελάριος χρηματοδοτούνταν και έπαιρνε όπλα από τράπεζες και αμυντικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, ενώ και τα δύο αυτά κράτη είχαν πολύ καλές μυστικές υπηρεσίες.

Επίσης, πολλοί φανατικοί σιωνιστές/μεσσιανικοί Εβραίοι στο κράτος του Ισραήλ χρηματοδοτούνται και από πιο σκοτεινές οργανώσεις, όχι βέβαια από αγάπη προς αυτούς, αλλά για πιο σκοτεινούς λογούς/σκοπούς, αποκρυφιστές (όπως χρηματοδοτούνταν ο Χίτλερ), οι οποίοι θέλουν να προκαλέσουν σύγκρουση πολιτισμών (για τους ιδίους λογούς οι ίδιοι χρησμοδοτούν και ισλαμικές, άθεες και φανατικές προτεσταντικές οργανώσεις) και Εβραίους φονταμελιστές.

Αλλά επίσης και Αμερικάνους Ευαγγελιστές προτεστάντες, οι οποίοι θέλουν να προκαλέσουν Παγκόσμιο Πόλεμο στην Μέση Ανατολή, φέρνοντας τον Πόλεμο του Τέλους, τον Αρμαγεδδώνα και κατά συνέπεια την Δευτερά Παρουσία και τον «Χριστό» (καμία φυσικά σχέση με τον Πραγματικό Μεσσία, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό) που περιμένουν επί της γης κατά τις (ψευδο)-«Προφητείες» τους (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html), ενώ και οι φανατικοί σιωνιστές, οι φανατικοί ισλαμιστές, αλλά και οι σατανιστές θέλουν να προκαλέσουν Παγκόσμιο Πόλεμο για τον ίδιο ακριβώς λόγο}.

Αν συμβεί αυτό, τότε ένας πονηρός ισλαμιστής ηγέτης (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.htm, http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_52.htmll), θα μπορούσε να παρατήσει τον «μαχντί» στους εξαγριωμένους/εξοργισμένους μουσουλμάνους και θα εκμεταλλευτεί την αγανάκτηση τους για να τους ενώσει υπό την ηγεσία του, είτε με το καλό, είτε με την βία, ενώ θα υποστηρίξει ότι ο Ισραηλινός ηγέτης που θα διώκει τους μουσουλμάνους και τους Χριστιανούς θα είναι ο αναμενόμενος από τους μουσουλμάνους Εβραίος Ντατζάλ (ο Εβραϊκός αντίχριστος) στις «προφητείες» των Χαντίθ τους (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html) και θα καλέσει όλους τους μουσουλμάνους σε ιερό πόλεμο/τζιχάντ εναντίον του και του Ισραήλ. 

{Ο δε ισλαμικός «μαχντί» πρέπει κατά τις χαντίθ των μουσουλμάνων να είναι απόγονοι του Μωάμεθ και στις μέρες μας μόνο οι βασιλείς του Μαρόκου και της Ιορδανίας λένε ότι έχουν την καταγωγή αυτή, ενώ το ίδιο ισχυρίζεται και ο πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html).

Το ίδιο κόλπο που μπορεί να πιάσει με τους Ισραηλινούς με τον «μεσσία» τους, ή στους μουσουλμάνους με τον «μαχντί» τους, έχει ήδη συμβεί και πιάσει μία φορά (εννοείται ότι αυτό μπορεί να ξαναγίνει στην Γερμανία) στην Γερμανία με τον Χίτλερ που φαίνονταν στους Γερμανούς του Μεσοπολέμου σαν τον «αναμενόμενο» από αυτούς Μπαρμπαρόσα (http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_1.html), κάτι σαν τον δικό μας «Μαρμαρωμένο βασιλιά» (http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_1.html).

Τον 6^ο μ.Χ. και 7^ο μ.Χ. Αιώνα η πανώλη του Ιουστινιανού και οι καταστροφικές κλιματικές συνθήκες και η έκρηξη Ηφαίστειου ή η πτώση ενός κομήτη, προκάλεσαν μία «μίνι εποχή παγετώνων» στην Ευρώπη και δεκάδες εκατομμύρια θανάτους.

Με συνέπεια (και με τις Αραβικές επιδρομές) την δημιουργία ενός εσχατολογικού κλάματος και θρησκευτικού ζήλου, όπως πιθανώς και στους Σκανδιναβούς, την δημιουργία της ιστορίας του Ράγκναροκ (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_1.html) ή η πανούκλα/Μαύρος Θάνατος τον Μεσαίωνα τον 14^ο μ.Χ. Αιώνα. 

Τα ίδια πίστευαν τότε και οι Άραβες εισβολείς, ενώ πολλοί Εβραίοι πίστευαν ότι ο Θεός θα έστελνε κάθε μέρα αρρώστιες που θα σκότωναν κάθε μέρα ένα εκατομμύριο εθνικούς και όλους τους ασεβείς Εβραίους, ενώ μετά τους διωγμούς που υπέστησαν (επειδή συμμάχησαν με τους Πέρσες και έσφαξαν όλους τους Χριστιανούς της Ιερουσαλημ-100.000 συνολικά), ταύτισαν τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο με τον Άρμιλος (Αριμάν των Περσών που και αυτοί στράφηκαν εναντίον τους και Ρωμύλο/Ηράκλειο), έναν εσχατολογικό εχθρικό ηγέτη σαν τον Γωγ και Μαγώγ (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html).

Πολλοί άνθρωποι φοβούνταν ότι τα έτη 500 μ.Χ., 666 μ.Χ., 1.000 μ.Χ., 1.666 μ.Χ., 1.999 μ.Χ., 2000 μ.Χ. και 2012 μ.Χ. θα έρχονταν το Τέλος του Κόσμου,

Επίσης, ο Λοιμός του Αντωνίνου προκάλεσε τον κλονισμό της πίστης των ειδωλολατρών στους «θεούς» τους (έχοντας θύματα το 20% του πληθυσμού, δηλαδή εφτά εκατομμύρια ανθρώπους), βοηθώντας έτσι «έμμεσα» την άνοδο του ήδη συνεχώς επεκτεινόμενου Χριστιανισμού, όπως έκανε και ο Λοιμός των Αθηνών στην Αθήνα το 429 π.Χ. (που έχασαν το 40% του πληθυσμού τους), αλλά και ο Μαύρος Θάνατος στην Δυτική Ευρώπη τον 14^ο μ.Χ. Αιώνα και κλόνισε τον παναιρετικό παπισμό (με τον θάνατο 25 εκατομμύρια των ανθρώπων στην Δυτική Ευρώπη και είκοσι εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ασία).

Αντίστοιχα και ο Λοιμός του Ιουστινιανού προκάλεσε τον θάνατο σχεδόν 50 εκατομμύριων ανθρώπων, δηλαδή τον μισό πληθυσμό της Αυτοκρατορίας, ενώ και ο λοιμός του Κυπριανού μάλλον ήταν σαν την Ισπανική Γρίπη που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο σχεδόν πενήντα εκατομμύριων ανθρώπων.

Και όπως η έκρηξη του Ηφαίστειου της Τόμπα 75.000 χρόνια πριν αφάνισε πολλά είδη και άφησε όπως λέγεται ζωντανούς μόλις 10.000 ανθρώπους ως επιζώντες με τον «χειμώνα» και τις επιπτώσεις του που προκάλεσε, ενώ τεράστιες παρεμφερείς καταστροφές λέγεται ότι μπορεί να προκαλέσει και μία έκρηξη του Γέλοουστοουν στις μέρες μας (http://alophx.blogspot.com/2022/10/blog-post.html)}.

Όλα αυτά αν δεν προσεχθούν, μπορούν να οδηγήσουν τον κόσμο σε μία μεγάλη πολεμική καταστροφή και έναν Τρίτο Παγκόσμιο Ολοκαύτωμα που αν γίνει στο τέλος και χρήση πυρηνικών όπλων μπορεί να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα και στην συνέχεια έναν πυρηνικό χειμώνα και η πλειοψηφία του παγκοσμίου πληθυσμού να χαθεί.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των γεγονότων; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα μπορέσουμε να ανορθώσουμε την πολυαγαπημένη μας πατρίδα και να την φέρουμε εκ νέου σε μία νέα κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΑΝΤΑΜ ΧΟΥΣΕΙΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ ΧΙΤΛΕΡ, ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια της ιστορίας, υπήρξαν ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες, των οποίων οι πράξεις έμοιαζαν πολύ μεταξύ τους. Δυο εξ αυτών, είναι ο δικτάτορας του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, όπως και διάσημοι δικτάτορες της ιστορίας (π.χ. Χίτλερ, Στάλιν, Μουσολίνι), τους οποίους ο ίδιος θαύμαζε και είχε ως πρότυπα.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν και το κόμμα του ανήλθαν στην εξουσία του Ιράκ σε μία περίοδο πολιτικού κα οικονομικού χάους και πραξικοπημάτων, όπως ακριβώς και το κόμμα του Χίτλερ στην Γερμανία, του Μουσολίνι στην Ιταλία και των Λένιν/Στάλιν στην Ρωσία.

Επίσης, ο μύστακας Σαντάμ (σαν τους Χίτλερ, Στάλιν) τον είχαν κακομεταχειριστεί όταν ήταν παιδί (σαν τον Στάλιν και τον Χίτλερ), ενώ αναγκάστηκε (όπως οι Χίτλερ, Στάλιν, Μουσολίνι) να μπουν σε παράνομες δραστηριότητες και ακραία πολιτικά κόμματα για να βρουν κάποια προοπτική και στόχο στην ζωή τους.

Ο  ίδιος ο Σαντάμ ανέλαβε την εξουσία στο κόμμα του (το Μπάθα) και μετέπειτα στο Ιράκ με τις ικανότητες του, με δολοπλοκίες και βία (όπως ακριβώς και ο Στάλιν στο κομμουνιστικό, ο Χίτλερ στο Ναζιστικό και ο Μουσολίνι αρχικά στο σοσιαλιστικό και μελάτα στο φασιστικό που ο ίδιος ίδρυσε).

{Ο ίδιος ο Στάλιν μπορεί να ειπωθεί ότι ονομάζονταν από τους οπαδούς του Βοστ, δηλαδή ηγέτης, ότι ακριβώς σήμαινε και ο τίτλος του Χίτλερ Φύρερ για τους Γερμανούς, του Μουσολίνι Ντούτσε για τους Ιταλούς και του Τζεναραλίσιμο στην Ισπανία του Φράνκο, ενώ και ο Σαντάμ χαιρετίζονταν ως ηγέτης από τους φανατικούς οπαδούς του}.

Στην συνέχεια, με το που ανέλαβαν την εξουσία, μετά από ένα αρχικό πρώτο πρόσωπο δήθεν «μετριοπάθειας» πέταξε το προσωπείο και εξόντωσε όλους τους πολιτικούς του αντίπαλους και απαγόρεψε κάθε κόμμα και εφημερίδα (σαν τους Χίτλερ, Λένιν, Στάλιν, Μουσολίνι).

Στην συνέχεια, εθνικοποίησε όλα τα παραγωγικά μέσα και τα εργοστάσια, επέβαλε δικτατορικό καθεστώς με συνεχή προπαγάνδα, δημιούργησε τον προσωπικό του στρατό και παραστρατιωτικές ομάδες και πηρέ πολλά μετρά υπέρ του λαού, μειώνοντας την ανεργία και κάνοντας το κράτος του ισχυρό (σαν τους Χίτλερ, Στάλιν και Μουσολίνι).

Στην ιδεολογία και την πολιτική του χρησιμοποίησε και εθνικιστικά και σοσιαλιστικά στοιχεία, κάτι που έκανε ουσιαστικά την ιδεολογία του σχεδόν εθνικο-μπολσεβίκική, ενώ παράλληλα ήταν και οπαδός του παναραβισμού, δηλαδή την ένωση όλων των Αράβων (υπό την ηγεσία του για τον ίδιο) και παράλληλα μισούσε και ήθελε να αφανίσει τους Εβραίους και το κράτος του Ισραήλ (όπως οι Χίτλερ, Μουσολίνι, Στάλιν).

Παράλληλα, σύντομα στρατικοποίησε την οικονομία του κράτους του, το επανεξόπλισε σε υπέρμετρο βαθμό, δημιουργώντας τον πιο ισχυρό στρατό  (όπως οι Χίτλερ, Μουσολίνι, Στάλιν) στην Μέση Ανατολή και σύντομα ξεκίνησε επιθέσεις στα γειτονικά κράτη και προκάλεσε πολέμους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Έτσι, πρώτα επιτέθηκε στο Ιράν, προκαλώντας έναν οκταετή βίαια πόλεμο αστραπής και χαρακωμάτων, στον οποίο έκανε και χρήση χημικών (σαν τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και προχώρησε σε έναν πόλεμο εξόντωσης αλλοεθνών πληθυσμών  (όπως οι Χίτλερ, Μουσολίνι, Στάλιν).

Όταν επιτέθηκε στο Κουβέιτ προκάλεσε τον Α΄ Πόλεμο του Κόλπου και έναν συνασπισμό της Δύσης και του ΟΗΕ εναντίον του, ο οποίος οδήγησε μετά από σύντομη μάχη στην ολοκληρωτική καταστροφή του ιδίου και του στρατού του.

Οι προσπάθειες ξεσηκωμού μέρους των Κουρδών και κάποιων αξιωματικών του μετά την ήττα αυτή απέτυχαν και αυτοί και οι οικογένειες τους αφανίστηκαν από τον Σαντάμ, όπως ακριβώς και όσοι Γερμανοί αξιωματικοί προσπαθησαν να δολοφονήσουν τον Χίτλερ με το αποτυχημένο πραξικόπημα της «Βαλκυρίας» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_32.html).

Επίσης, ο Σαντάμ Χουσεΐν προσπάθησε το 1.981 μ.Χ. όπως και οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Όμως οι προσπάθειες του σταμάτησαν όταν οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν τον πυρηνικό του αντιδραστήρα, τον Οσιράκ (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9/, http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2021/11/blog-post.html), κάτι που λέγεται ότι έκαναν και το 2006 μ.Χ. στην Συρία.

Όπως ακριβώς και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σύμμαχοι κομάντο και η Νορβηγική αντίσταση κατέστρεψαν το εργοστάσιο παραγωγής υλικού για την ατομική βόμβα στην κατεχομένη από τους Ναζί Νορβηγία.

Τελικά, το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν κατέρρευσε ολοκληρωτικά όταν οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοι τους κατέλαβαν την Βαγδάτη με τον Β΄ Πόλεμο του Κόλπου το 2003 μ.Χ., με ψεύτικα στοιχεία, με στόχο οι Αμερικανοί να καταλάβουν τα πετρέλαια του Ιράκ και στην συνέχεια ο ίδιος κατέφυγε στην παρανομία και κρύβονταν.

Η επιχείρηση των ΗΠΑ κατευθύνθηκε από τους δορυφόρους των ΗΠΑ, όπως και από το σύστημα Έσελον, το οποίο δημιούργησαν οι ΗΠΑ και με αυτό ενοποίησαν όλα τα συστήματα παρακολούθησης των δυτικών και τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους τους.

{Πέρα από τους λόγους αυτούς, οι Αμερικανοί κατέλαβαν το Ιράκ και για το φυσικό του αέριο, για να μπορούν να ελέγχουν την παγκόσμια αγορά πετρέλαιού με τον έλεγχο του, αλλά και για να έχουν ενναλακτικές βάσεις σε αυτές της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας.

Επίσης, με τον έλεγχο του Ιράκ, θα είχαν κατασκευαστικές τους εταιρίες νέο πεδίο συμβολαίων καμία κερδών, θα ελέγχαν τα νερά του Τίγρη και του Ευφράτη, ενώ θα απέτρεπαν την αποδολαριοποίηση της αγοράς πετρελαίου, αφού το Ιράκ σχεδίαζε να εγκαταλείψει το πετροδόλαρο ως μέσο πληρωμής για το πετρελαίου και παγκοσμίου αποθεματικού νομίσματος, όπως ακριβώς και η Ρωσία, η Κίνα, οι χώρες των BRICS και οι μοναρχίες του Κόλπου σχεδιάζουν να κάνουν στις μέρες μας.

Παράλληλα, θα ξεπουλούσαν όλο τον πετρέλαιο και όχι μόνο πλούτο του Ιράκ σε Αμερικάνικες εταιρίες, ενώ θα ακύρωναν όλα τα πετρελαϊκά συμβόλαια που είχαν υπογράψει ως τότε  οι Ιρακινοί με τους Ευρωπαίους, τους Ρώσους και τους Ευρωπαίους.

Τέλος, θα κατάφερναν μέσω της κατάκτησης του Ιράκ να περικυκλώσουν από παντού σχεδόν το Ιράν (έχοντας ήδη υπό την κατοχή τους το Αφγανιστάν και βάσεις σε Τουρκία και Πακιστάν), ετοιμάζοντας είτε μία επίθεση εναντίον του για την καταστροφή του πυρηνικού του προγράμματος, είτε για αλλαγή του καθεστώτος του, είτε με πόλεμο, είτε με ενορχηστρωμένη από αυτούς «έγχρωμη επανάσταση».

Άλλωστε, δεν ήταν τυχαίο ότι οι Αμερικανοί είχαν εντάξει το Ιράν, μαζί με το Ιράκ και την Βόρεια Κορέα στον επονομαζόμενο από αυτούς «Άξονα του κακού», κατά το προτύπου του Άξονα Γερμανίας-Ιταλίας και Ιαπωνίας στον Μεσοπόλεμο και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Βέβαια, με όλα αυτά τα γεγονότα θα ωφελούνταν και το Ισραήλ, αφού με την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν, θα έχανε έναν σημαντικό εχθρό, ο οποίος χρηματοδοτούσε πολλές Παλαιστινιακές οργανώσεις εναντίον τους ή και τρομοκρατικές σαν αυτές του Αμπού Νιντάλ.

Τέλος, οι ΗΠΑ πίστευαν, ότι με την κατάκτηση του Ιράκ, θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία δήθεν «δημοκρατική επανάσταση» στην Μέση Ανατολή, με την οποία θα έπεφταν τα δικτατορικά και μοναρχικά καθεστώτα της περιοχής και θα αντικαθίστονταν από φιλοδυτικά και δημοκρατικά.

Φυσικά, αυτή η υπόθεση αποδείχθηκε παντελώς αποτυχημένη στην πραγματικότητα, όπως ακριβώς και οι «προβλέψεις» του Φουκογιάμα για το τέλος της ιστορίας και την παγκόσμια επικράτηση του φιλελευθερισμού και της δημοκρατίας ή το αντίστοιχο όραμα του Μαρξ και του Λένιν για το τέλος της ιστορίας με την παγκόσμια επικράτηση του κομμουνισμού.

[Τόσο ο Μαρξ, όσο και ο Ένγκελς έλεγαν στα γραπτά τους ότι: «Ο επερχόμενος Παγκόσμιος Πόλεμος θα αφανίσει εκτός από τις αντιδραστικές τάξεις και τους αντιδραστικούς λαούς και τον Σλαβικό συρφετό», δείχνοντας έτσι τον πλήρη ρατσισμό, απανθρωπιά και τις γενοκτονίκες τους τάσεις, ακριβώς σαν τον Χίτλερ και τους Ναζί (όπως ακριβώς και ο Μαρξ μεγάλωσε στην Γερμανία και είχε  τις ίδιες αντιλαϊκές και εθνικιστικές και ρατσιστικές τάσεις σαν τον Χίτλερ)].

Όλη αυτή η λανθασμένη πεποίθηση οφείλονταν και στην λανθασμένη πίστη των Αμερικανών ότι αν κατάφερναν να κάνουν δημοκρατικό το Ιράκ, θα προκαλούνταν ένα φαινόμενο «ντόμινο» και όλα τα κράτη της Μέσης Ανατολής θα γίνονταν δημοκρατικά, είτε με εγέρσεις των λαών τους, είτε μέσω δημοκρατίας.

Βέβαια, όπως απέδειξε η πραγματικότητα, με την δήθεν «δημοκρατική Αραβική Άνοιξη» στην Μέση Ανατολή το 2011 μ.Χ., όχι μόνο δεν επήλθε η δημοκρατία στην περιοχή, αλλά σε όσα κράτη έριξαν τα καθεστώτα τους ακολούθησε ένας άγριος «ισλαμικός χειμώνας».

Ο οποίος ήταν τόσο άγριος και βίαιος, ώστε οι λαοί αυτοί σύντομα άρχισαν να προτιμούν τους δικτάτορες που είχαν ρίξει από την ανηλεή καταπίεση των ισλαμιστών και σύντομα, είτε μέσω εκλογών, είτε εγέρσεων των λαών ή πραξικοπημάτων, οι ισλαμιστές εκδιωχθήκαν από την εξουσία

Την ιδιά θεωρεία για το Ντόμινο κατάρρευσης φιλικών προς αυτούς καθεστώτων και αντικατάστασης τους από αλλά εχθρικά είχαν και οι Βρετανοί με την Γαλλική Επανάσταση, οι Σύμμαχοι της Αντάντ με την Γαλλική Επανάσταση, ενώ το ίδιο φοβούνταν και οι ΗΠΑ με μία πιθανή ήττα τους από τους κομμουνιστές του Βιετνάμ}.

Παράλληλα, ο Σαντάμ, είχε φροντίσει ήδη πριν από την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ, να γεμίσει την χώρα του με αποθήκες οπλών, όπως και να δημιουργήσει πολλές ομάδες ανταρτών και αντίστασης σε όλη την χώρα.

Έτσι, σύντομα μετά την κατάκτηση του Ιράκ ξεκίνησε ένας άγριος ανταρτοπόλεμος ενάντια στους νέους κατακτητές του κράτους αυτού από τους αντάρτες και τους αξιωματικούς του Σαντάμ, στον οποίο οι ΗΠΑ άρχισαν να έχουν πολλές απώλειες.

Τελικά, οι Αμερικανοί συνέλαβαν τον Σαντάμ και τον δίκασαν με πολλά ανώτατα στελέχη του καθεστώτος του μετά από δίκες που έκαναν και στο τέλος ο Σαντάμ εκτελέστηκε με απαγχονισμό, όπως ακριβώς και οι ηγέτες των Ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Παρόλα αυτά, ο Σαντάμ παρά τον θάνατο του και την εκτέλεση του έγινε ένα σύμβολο και πρότυπο για τους οπαδούς του και πολλοί ζητούσαν μια επιστροφή στο καθεστώς αυτό, όπως συνέβη και με πολλούς άλλους δικτάτορες από τους οπαδούς τους (για τους νεοναζί οι Χίτλερ, τους νεοφασίστες και ο Στάλιν για τους νεοσταλινιστές). 

Στην συνέχεια, οι Ιρακινοί αξιωματικοί του στρατού του Σαντάμ και οι στρατιώτες τους που έκαναν ανταρτοπόλεμο, ενώθηκαν με τους ισλαμιστές του ISIS και τους ενίσχυσαν με όπλα, στρατηγικές και τακτικές μεθόδους και στρατό, έτσι ώστε αυτοί κατάφεραν στην συνέχεια να καταλάβουν πολλά εδάφη του Ιράκ και της Συρίας (http://alophx.blogspot.com/2016/10/isis_23.html).

[Στην ουσία, η ένωση αυτή των ισλαμιστών και του Μπάαθ, δημιούργησε έναν ισλαμοφασισμό, αφού το Μπάαθ (που είχε την εξουσία σε Συρία και Ιράκ, αν και τα δύο αυτά παραρτήματα, ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για την εξουσία) είχε επηρεαστεί εκτός από τον Παναραβισμό πολύ και από τον ναζισμό, αλλά και τον φασισμό.

Και όπως ο ναζισμός του Χίτλερ πρέσβευε την ένωση με κάθε μέσο όλων των Γερμανών και την εξόντωση των Εβραίων, έτσι και ο Παναραβισμός του Μπάαθ (αλλά και του Νάσερ και του Καντάφι), πρέσβευε την ένωση όλων των Αράβων και την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ.

Επίσης, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί Ναζί εκτός από την Λατινική Αμερική, κατέφυγαν και σε χώρες της Μέσης Ανατολής, π.χ. την Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, την Συρία και το Ιράκ και τις επηρέασαν τόσο ιδεολογικά, όσο και στρατιωτικά (http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_0.html, http://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html).

Ο θείος του ίδιου του Σαντάμ Χουσεΐν, ο Khairallah Talfah, ο οποίος και τον μεγάλωσε και τον σπούδασε ήταν ένας ένθερμος αξιωματικός του Ιρακινού στρατού, Παναραβιστής και εθνικιστής και μετέφερε την ιδεολογία του στον ανιψιό του.

Λέγεται από πολλούς ότι αυτός διάβαζε το βιβλίο «Ο Αγών μου» του Χίτλερ και έλαβε μέρος στο αποτυχημένο πραξικόπημα του φιλοναζιστή Γκαιλάνι το Ιράκ το 1.941 μ.Χ. κατά των Βρετανών με την βοήθεια των Ναζί της Γερμανίας και σκόπευε αν επικρατούσε να συμμαχήσει με αυτούς. Με την ήττα του κινήματος/πραξικοπήματος αυτού, ο θείος του Σαντάμ αποτάχτηκε].

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν τις μεγάλες ομοιότητες του παρελθόντος με τις μέρες μας (αφού μία επίθεση του Ισραήλ στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν στις μέρες μας είναι πολύ πιθανή όπως έκανε και το 1.981 μ.Χ. στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράκ-https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9/, http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2021/11/blog-post.html) και εμείς θα πρέπει ως λαός να λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα για να αποτρέψουμε όλους τους επικείμενους κίνδυνους και να φέρουμε την πολυαγαπημένη μας πατρίδα εκ νέου σε μία νέα κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΓΑΛΛΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια της ιστορίας, υπήρξαν ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες, των οποίων οι πράξεις έμοιαζαν πολύ μεταξύ τους. Δυο εξ αυτών, είναι ο Αυτοκράτορας της Γαλλίας Ναπολέων ο Γ’, όπως και ο σημερινός Πρόεδρος της Ουκρανίας Βλάντιμιρ Ζελένσκι.

Ο Λουδοβίκος-Ναπολέων Βοναπάρτης, ο οποίος ήταν ανιψιός του Μεγάλου Ναπολέοντα, μεγάλωσε θαυμάζοντας τον θείο του, τον οποίο είχε ως πρότυπο. Σύντομα, η Γαλλία μετά την ήττα της από τον Ναπολέοντα, την καταστροφή της Αυτοκρατορίας του και το χάσιμο εδαφών, η Γαλλία αναγκάστηκε να αποδεχθεί ξανά την μοναρχία.

Όμως, οι μονάρχες που επανήλθαν φέρθηκαν τόσο άσχημα στον λαο με την πολιτική τους, η οποία ευνοούσε τα συμφέροντα μόνο των αριστοκρατών, έτσι ώστε αυτός εξεγέρθηκε και τους εκδίωξε το 1.848 μ.Χ. οριστικά από την χώρα

Έτσι, με την επιτυχή επανάσταση του 1.848 μ.Χ. στην Γαλλία, η οποία έδιωξε τον τότε βασιλιά Λουδοβίκο-Φίλιππο και μετέτρεψε την Γαλλία σε δημοκρατία, ο Λουδοβίκος-Ναπολέων, εκμεταλλευόμενος την αμνηστία που δόθηκε, επέστρεψε στην Γαλλία, και εκμεταλλευόμενος το όνομα του θείου, και έχοντας παράλληλα ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα, έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος της χώρας..

Πραγματικά, ο Λουδοβίκος-Ναπολέων, υποσχόμενος ότι θα σεβαστεί την δημοκρατία, θα εξαλείψει την φτώχεια, αλλά και θα ξανακάνει την Γαλλία μια ισχυρή Αυτοκρατορία όπως ήταν επί θείου του, κατάφερε να εκλεγεί Πρόεδρος της χωράς αυτής με μεγάλη μάλιστα πλειοψηφία.

Όμως στην συνέχεια, εάν και ο ίδιος αρχικά κυβέρνησε νόμιμα, στην συνέχεια, άρχισε να έρχεται σε σύγκρουση με το κοινοβούλιο και να επιδεικνύει αυταρχικές τάσεις, ενώ για να επιτύχει τα σχέδια του, για να το παρακάμψει, προκήρυσσε συνεχώς δημοψηφίσματα, απευθυνόμενος στον λαό (δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι τον ένοιαζε μόνο η γνώμη του λαού και όχι της Βουλής), τα οποία και κέρδιζε πάντα.

Αργότερα, όταν ήρθε σε σύγκρουση με το κοινοβούλιο, το διέλυσε πραξικοπηματικά και ανακηρύχτηκε Αυτοκράτορας της Γαλλίας, παίρνοντας το όνομα Ναπολέων ο Γ’. Στην συνέχεια, άρχισε να φέρεται τυραννικά και να κάνει πολλές παρεμβατικές εκστρατείες στο εξωτερικό, οπού αν και αρχικά είχε επιτυχίες και κατέλαβε πολλά κράτη (π.χ. σε Ιταλία, Μεξικό), στην συνέχεια ηττήθηκε και αναγκάστηκε να φύγει από αυτά.

Στα επόμενα έτη, η κατάσταση του Τύπου έγινε πιο αφόρητη στην χώρα αυτή, με πολλές απαγορεύσεις, η Γαλλία εισήλθε σε οικονομική κρίση και ο Ναπολέοντας, ο οποίος άρχισε να χάνει την εύνοια του λαού, προσπάθησε να επιτύχει μια νίκη σε έναν πόλεμο με άλλο κράτος για να ξανακερδίσει την λαϊκή εύνοια, αλλά και να μεγαλώσει εδαφικά την χώρα του.

Για τον λόγο αυτό, ξεκίνησε πόλεμο με τους Πρώσους του Μπίσμαρκ (ο οποίος ήθελε επίσης για δικούς του λογούς τον πόλεμο αυτό), όμως σε αυτόν ηττήθηκε συντριπτικά στο Σεντάν, και αιχμαλωτίστηκε.

Τότε, στην Γαλλία σημειώθηκε εξέγερση και το καθεστώς του Ναπολέοντα έπεσε, η Γαλλία έχασε εδάφη της προς όφελος των Πρώσων (Αλσατία-Λωραίνη), στην χώρα σημειώθηκε ένας σύντομος εμφύλιος μεταξύ των δημοκρατικών και των οπαδών της κομούνας, στο τέλος του οποίου νίκησαν οι δημοκρατικοί, η Γαλλία ανακηρύχτηκε σε δημοκρατία, ενώ η Αυτοκρατορία καταργήθηκε.

Ο Ζελένσκι αντίστοιχα, κατάφερε να καταλάβει την εξουσία και αυτός με εκλογές, μέσα σε μία κατάσταση χάους στην Ουκρανία, όταν αυτή είχε χάσει τον νόμιμο «φιλορώσο» Προέδρο της Γιανουκόβιτς με το πραξικόπημα του Μαιντάν του 2014 μ.Χ., υποκινούμενο από την Δύση, ενώ στην συνέχεια ηττήθηκε και από την Ρωσία, έχασε την Κριμαία και πολλά εδάφη στο Ντονμπάς στην Νοβορώσια, όταν οι κάτοικοι των περιοχών αυτών επαναστάτησαν ενάντια στην νέα πραξικοπηματική φιλοδυτική «κυβέρνηση» του Κίεβου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html, http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2022/09/1821-2014.html, http://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post.html).

Όμως, οι ηγέτες της Ουκρανίας που ακολουθίαν φέρθηκαν τόσο άσχημα στον λαο με την πολιτική τους, η οποία ευνοούσε τα συμφέροντα μόνο των πλούσιων και διεφθαρμένων ολιγαρχών, έτσι ώστε αυτός εξεγέρθηκε και τους καταψήφισε.

Έτσι, εκμεταλλευόμενος την δημοφιλία του σαν κωμικός και έχοντας ένα «φιλολαϊκό» πρόγραμμα για ειρήνη με την Ρωσία και επαναφορά όλων των απολεσθέντων εδαφών πίσω στην Ουκρανία με ειρηνικά μέσα, την δημιουργία εκατομμύριων νέων θέσεων εργασίας και την καταπολέμηση της διαφθοράς, έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος της χώρας.

Στην ουσία, ο Ζελένσκι υποσχόμενος ότι θα σεβαστεί την δημοκρατία, θα εξαλείψει την φτώχεια, αλλά και θα ξανακάνει την Ουκρανία μια ισχυρή χώρα όπως ήταν παλαιοτέρα, κατάφερε να εκλεγεί Πρόεδρος της χωράς αυτής με μεγάλη μάλιστα πλειοψηφία.

Όμως στην συνέχεια, εάν και ο ίδιος αρχικά κυβέρνησε νόμιμα, στην συνέχεια, άρχισε να έρχεται σε σύγκρουση με το κοινοβούλιο και να επιδεικνύει αυταρχικές τάσεις, ενώ για να επιτύχει τα σχέδια του, για να το παρακάμψει επέβαλε συχνά πολυετείς κατάστασης «εκτάκτου ανάγκης».

Αργότερα, ξεκίνησε ο Ρωσοουκρανικός Πόλεμος του 2022 μ.Χ. μετά τις επιθέσεις του καθεστώτος του Ζελένσκι στο Ντονμπάς, ήρθε σε σύγκρουση με το κοινοβούλιο, το οποίο στην ουσία διέλυσε πραξικοπηματικά και άρχισε να φέρεται τυραννικά και να κάνει πολλές παρεμβατικές ενέργειες σε κάθε τομέα της πολιτικής.

{Πιο πριν, όπως παραδέχθηκαν πρόσφατα και ο πρώην Προέδρος της Γαλλίας Ολάντ και η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ, οι δήθεν συμφωνίες του Μινσκ το 2014 μ.Χ., δεν είχαν σε καμία περίπτωση σκοπό την ειρήνη στην Ουκρανία, αλλά μόνο να δώσουν χρόνο στους δυτικούς για επανεξοπλίσου των Ουκρανών και να ετοιμάσουν μία νέα επίθεση των Ουκρανών στην περιοχή, όπως έγινε όντως τελικά με τον Ζελένσκι}.

εκστρατείες στο εξωτερικό, οπού αν και αρχικά είχε επιτυχίες και κατέλαβε πολλά κράτη (π.χ. σε Ιταλία, Μεξικό), στην συνέχεια ηττήθηκε και αναγκάστηκε να φύγει από αυτά.

Στα επόμενα έτη, η κατάσταση του Τύπου έγινε πιο αφόρητη στην χώρα αυτή, με πολλές απαγορεύσεις, η Γαλλία εισήλθε σε οικονομική κρίση και ο Ναπολέοντας, ο οποίος άρχισε να χάνει την εύνοια του λαού, προσπάθησε να επιτύχει μια νίκη σε έναν πόλεμο με άλλο κράτος για να ξανακερδίσει την λαϊκή εύνοια, αλλά και να μεγαλώσει εδαφικά την χώρα του.

Και στις δυο περιπτώσεις, οι δυο παραπάνω ηγέτες, με την αλαζονεία τους, ήρθαν σε σύγκρουση με μεγάλες δυνάμεις της, με τις οποίες ως τότε ήταν σύμμαχοι και οι πολεμικές εκστρατείες τους στο εξωτερικό, ύστερα από επιτυχείς ανταρτοπόλεμους των ντόπιων κατέληξαν σε αποτυχία και οι ίδιοι αναγκάστηκαν νικημένοι να τον επιστρέψουν στην χώρα τους. Όλες αυτές οι πράξεις τους, ανάψαν τελικά το φιτίλι για την κλιμάκωση της σύγκρουσης, η οποία τελικά οδήγησε στην έκρηξη του αιματηρών πολέμων

Τέλος, και οι δυο αυτοί ηγέτες, έφεραν σε οικονομική κρίση στα κράτη τους με τις πράξεις τους, και άρχισαν σταδιακά να χάνουν την εύνοια των λαών τους, ενώ και οι δυο προσπάθησαν με μια νίκη τους σε εξωτερικό πόλεμο, να κερδίσουν ξανά την λαϊκή εύνοια.

Η προσπάθεια των Γάλλων να επιτεθούν και να νικήσουν τους Πρώσους, κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία των σχεδίων τους και την πλήρη νίκη των Πρώσων του Μπίσμαρκ, με αποτέλεσμα την περικύκλωση του Παρισιού και τελικά την κατάληψη του μετά από πολιορκία από τους Πρώσους και τα αλλά συμμαχικά με αυτούς Γερμανικά κράτη.

Συνέπεια αυτής της ήττας των Γάλλων ήταν αυτή να αναγκαστεί να χάσει πάρα πολλά εδάφη της (π.χ. Αλσατία-Λωραίνη), να πληρώσει μεγάλες πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά παράλληλα δημιούργησε και μία τάση ρεβανσισμού από την Γαλλία κατά των Γερμανών, με συνέπεια να οδηγηθεί τελικά η Ευρώπη και ο κόσμος και λόγω του ανταγωνισμού αυτού στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

{Η δε Γερμανία του Μπίσμαρκ, είχε ενωθεί υπό την στιβαρή ηγεσία του και ο ίδιος κατάφερε να ενώσει την χώρα του σε ένα ενιαίο κράτος, στο οποίο όλοι οι Γερμανοί ενώθηκαν, το Β’ Ράιχ, μετα από την διάλυση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Α’ Ράιχ), το οποίο είχαν διαλύσει με την πολιτική τους οι Γάλλοι στον Τριακονταετή Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_64.html), όπως συνέβαλαν και οι νίκες του κατά των Δανών και των Αυστριακών παλαιότερα}.

Αντίστοιχα, η προσπάθεια των Ουκρανών να επιτεθούν και να νικήσουν τους Ρώσους, κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία των σχεδίων τους και την πλήρη νίκη των Ρώσων του Πούτιν. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι η περικύκλωση του Κίεβου και τελικά την κατάληψη του μετά από πολιορκία από τους Ρώσους και τους συμμάχους τους, π.χ. τους Λευκορώσους.

[Όπως οι Ρώσοι στον Μεσαίωνα υπό τον Βλαδίμηρο τον Α’ τον Μέγα κατέστρεψαν το Ιουδαϊκό κράτος των τουρκικής καταγωγής Χαζάρων που λεηλατούσε τους γύρω λαούς, έτσι και στις μέρες μας ο Βλαδίμηρος Πούτιν ετοιμάζεται να καταστρέψει το Ουκρανικό κράτος του (Χαζαρικής καταγωγής) Εβραίου Ζελένσκι που βρίσκεται στα ιδιά εδάφη με το κράτος των Χαζάρων τον Μεσαίωνα. Πρόσφατα, ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ δήλωσε πρόσφατα ότι ο Ζελένσκι και το καθεστώς του θα έχει σύντομα την τύχη και το τέλος του Μουσολίνι και του καθεστώτος του]. 

Συνέπεια μιλάς τέτοιας ήττας των Ουκρανών θα είναι αυτή να αναγκαστεί να χάσει πάρα πολλά εδάφη της (π.χ. Μικρορωσία, Νοβορώσια, Ντονμπάς), να πληρώσει μεγάλες πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά παράλληλα και δημιουργήσει και μία τάση ρεβανσισμού από ότι απομείνει από  την Ουκρανία κατά των Ρώσων, με συνέπεια να οδηγηθεί τελικά η Ευρώπη και ο κόσμος και λόγω του ανταγωνισμού αυτού στον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

{Η δε Ρωσία του Πούτιν, είχε ενωθεί υπό την στιβαρή ηγεσία του και ο ίδιος κατάφερε να ενώσει την χώρα του, μαζί και με αλλά κράτη, π.χ. την Λευκορωσία με την ένωση της Ρωσίας-Λευκορωσίας, αλλά και την Ευρασιατική Ένωση που ένωσε πολλά κράτη της πρώην ΕΣΣΔ.

Μία δε νίκη των Ρώσων κατά των Ουκρανών, η Ρωσία θα καταφέρει να ενώσει όλα σχεδόν τα Ρωσικά εδάφη σε ένα κράτος, μετά από την διάλυση της ΕΣΔΔ, το οποίο είχαν διαλύσει με την πολιτική τους οι Δυτικοί στον Ψυχρό Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_75.html), όπως και οι άλλες νίκες του κατά των Γεωργιανών, στη Συρία και την Τσετσενία παλαιότερα}.

Μετά την συντριπτική του ήττα από τους Πρώσους, έγινε εξέγερση του στρατού και του λαού ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του και αυτό κατέρρευσε, ενώ ο ίδιος που είχε ηττηθεί στην μάχη του Σεντάν και συλληφθεί από τους Πρώσους, μετέπειτα απελευθερώθηκε και πέθανε εξόριστος στην Μεγάλη Βρετανία.

 

Παρά τις νίκες τους κατά της Αυστρίας, οι Πρώσοι δημιούργησαν μία συμμαχία με την Αυστρία, παρόλο που αυτοί είχαν νικήσει τους Αυστριακούς, γιατί και τα δύο αυτά ήταν συγγενικά μεταξύ τους έθνη και είχαν κοινή ιστορία.

Στην συνέχεια, μετά την ήττα των Γάλλων, αυτοί δημιούργησαν μετέπειτα συνασπισμό με τους Αυστριακούς και τους Ιταλούς, την Τριπλή Συμμαχία και μετέπειτα τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_56.html), των οποίων τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα οδήγησαν μετέπειτα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την δολοφονία του διδάχου της Αυστρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου.

Μετά από μία συντριπτική του ήττα από τους Ρώσους, μπορεί να γίνει εξέγερση του στρατού και του λαού ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του και αυτό να καρτερεύσει, ενώ ο ίδιος που θα έχει ηττηθεί, μπορεί να συλληφθεί από τους ιδίους του στρατηγούς και να φυλακιστεί ισόβια ή να εκτελεστεί από αυτούς σαν (όντως ένοχος) αποδιοπομπαίος τράγος, ή να φύγει εξόριστος στο εξωτερικό και να πεθάνει εκεί, μαζί με τον ηγέτη της αιρετικής ψευδο-εκκλησίας του αιρετικού ουνίτη Επιφάνιου.

Όμως παρά τις νίκες τους κατά της Ουκρανίας, οι Ρώσοι μπορεί να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν μία συμμαχία με την χώρα αυτή, παρόλο που αυτοί θα έχουν νικήσει τους Ουκρανούς, γιατί και τα δύο αυτά ήταν συγγενικά μεταξύ τους έθνη και είχαν κοινή ιστορία.

Ή μπορεί, μετά την ήττα των Ουκρανών, αυτοί να δημιουργήσουν μετέπειτα συνασπισμό με τους δυτικούς και το ΝΑΤΟ ενάντια στην Ρωσία και την Κίνα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_29.html, http://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html), των οποίων τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα μπορεί να οδηγήσουν μετέπειτα στον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με κάποια αφορμή (http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).

{Είναι άλλωστε γνωστό, ότι μετά την ήττα του Ναπολέοντα και των Γάλλων, ακολούθησε ο Κριμαϊκός Πόλεμος (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_69.html, http://alophx.blogspot.com/2017/10/o-i_12.html, https://www.defence-point.gr/news/krimaikos-polemos-i-pragmatiki-aitia-tis-quot-ieris-quot-sygkroysis-kai-i-ellada) και η απομόνωση της Ρωσίας από την Δύση, η οποία έληξε με την συμμαχία με την Πρωσία και τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο των ετών 1.877 μ.Χ.-1.878 μ.Χ.

Αντίστοιχα, με την ήττα των Γερμανών του Κάιζερ Β΄ του Γουλιέλμου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολούθησε ο Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος, η άνοδος της ΕΣΣΔ και ο Μεσοπόλεμος (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_85.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/kai.html, http://alophx.blogspot.com/2016/11/blog-post_57.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html, http://alophx.blogspot.com/2022/08/blog-post_2.html) και η απομόνωση της Ρωσίας από την Δύση, η οποία έληξε με την συμμαχία με την Δύση και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο των ετών 1.877 μ.Χ.-1.878 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_69.html).

Με την ήττα των Γερμανών του Χίτλερ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολούθησε ο Ψυχρός Πόλεμος (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_75.html) και η απομόνωση της Ρωσίας από την Δύση, η οποία έληξε με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την πτώση του κομμουνισμού τα έτη 1.989 μ.Χ.-1.991 μ.Χ.

Στην συνέχεια, με την ήττα των Ρώσων στο Ψυχρό Πόλεμο, ακολούθησε ο Ρωσοουκρανικός Πόλεμος (http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post.html) και η απομόνωση της Ρωσίας από την Δύση, η οποία μπορεί να λήξει άραγε και αυτή  με την έκρηξη ενός νέου/Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Και όπως στην Φιλανδία, ο πόλεμος ανέδειξε τον Ζουκόφ και αυτός νίκησε τόσο τους Φιλανδούς, όσο και την Γερμανία μετέπειτα, όπως και ο Ρωσοουκρανικός πόλεμος ανέδειξε τον Σουροβίκιν που ανέδειξε τον Ρωσικό στρατό και του έφερε συνέχεις νίκες στον πόλεμο, ενώ και το πραξικόπημα του Πριγκοζίν μπορεί να αναδείξει νέους ικανούς στρατιωτικούς ηγέτες, είτε στρατηγούς, είτε στο Υπουργείο Άμυνας.

Ήδη κάποιοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει συμφωνία Πούτιν με Πριγκοζίν για μεταφορά μεγάλου μέρους του στρατού της Βάγκνερ στην Λευκορωσία και του ίδιου του Πριγκοζίν, από όπου από κοινού με τον στρατό της Λευκορωσίας και μέρος του Ρωσικού στρατού θα επιτεθεί στο Κίεβο από τον Βορρά και θα το καταλάβει νικώντας με τον τρόπο αυτό οριστικά τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο με την κατάληψή της πρωτεύουσας του εχθρού, όπως όταν η Ρωσία κατέλαβε το Βερολίνο το 1.945 μ.Χ., λήγοντας με τον τρόπο αυτό τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (https://romioitispolis.gr/se-nea-fasi-o-polemos-stin-oykrania-meta-tin-antarsia-prigozhin-oi-kiniseis-putin-kai-senaria-eisvolis-sto-kievo-apo-leykorosia/, https://slpress.gr/diethni/poios-einai-o-loykasenko-poy-elixe-to-praxikopima-prigkozin/, https://romioitispolis.gr/ekei-poy-i-vagkner-vadize-pros-ti-moscha-vrethike-mia-anasa-apo-to-kievo/).

Το παράδειγμα διπλού μετώπου και ήττα μιας χωράς σε πόλεμο έχει συμβεί με τον διμέτωπο πόλεμο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που οδήγησε τελικά στην ήττα της, άλλα και με την διπλή εισβολή της Ρωσίας και της Γερμανίας στην Πολωνία, όπου οδήγησε στην κατάληψη της πάρα την όποια βοήθεια της Δύσης και την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στον ίδιο πόλεμο, με διμέτωπη επίθεση κατακτήθηκε η Γαλλία (από Γερμανία και Ιταλία), η Γερμανία από την Ρωσία και την Δύση, όπως και η Ιαπωνία από τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ, ενώ το ίδιο ακριβώς μπορεί να γίνει και στις μέρες μας με μία επίθεση της Ρωσίας στο Κίεβο από την Λευκορωσία στον Βορρά και Νοτιοανατολικά από την Νοβορώσια ή την Ανατολή από την Ρωσία}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των γεγονότων; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα μπορέσουμε να ανορθώσουμε την πολυαγαπημένη μας πατρίδα και να την φέρουμε εκ νέου σε μία νέα κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΑΣΙΑΤΗ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.

Στά μάτια κάποιων Ἀμερικανῶν εἰδικῶν ὁ Ρωσικός ἐθνικομπολσεβικισμός κινδυνεύει νά γυρίσει τήν Εὐρώπη πίσω στά χρόνια της ἀνόδου τοῦ Ἀδόλφου Χίτλερ στήν Γερμανία, ἀφοῦ βασικά οἱ Ρῶσοι ἐθνικομπολσεβίκοι εἶναι στήν οὐσία ὀπαδοί τοῦ πάλαι ποτέ Γερμανικοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ, πιστεύοντας στήν φιλοσοφία καί τά πορίσματα τῶν θεωρητικῶν του Γ΄ Ράιχ.

Στήν πραγματικότητα οἱ Ρῶσοι ἐθνικομπολσεβίκοι ἀνήκουν ὄντως ἰδεολογικά στόν φασισμό, ὅμως χωρίς νά ἀγνοοῦν τό ἱστορικό ὑπόβαθρο τῆς χώρας τους, δημιουργώντας ἔτσι τήν δημιουργική σύνθεση τοῦ χιτλερισμοῦ μέ τόν Σταλινισμό!

Τό παράδοξο αὐτό (ἐφόσον οἱ Χίτλερ καί Στάλιν ἀκολούθησαν ἐν ζωῇ διαφορετικές ἰδεολογικές πορεῖες, ἄσχετα μέ τήν προσωρινή τους συμμαχία τοῦ 1.939 μ.Χ.) ὀφείλεται σέ καθαρά τοπικιστικές αἰτίες: οἱ ἐθνικομπολσεβίκοι τῆς Ρωσίας ἀναγνωρίζουν τό ὅποιο θετικό ἔργο παρῆγε ὁ Στάλιν ὅσο κυβερνοῦσε μέ ἀρκετά μέτρα ὑπέρ τοῦ λαοῦ, καθώς καί τίς πατριωτικές του θέσεις (ἄν καί Γεωργιανός στήν καταγωγή!) μέ συνεπῆ ἀντιεβραϊκό ἀγώνα.

Πιστεύουν ἐπίσης ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Στάλιν τό 1.953 μ.Χ. προῆλθε ἔπειτα ἀπό δολοφονικό σχέδιο τῆς CIA! Κύρια ὅμως ὁ ἀντιεβραϊσμός τοῦ Στάλιν ὁδηγεῖ τούς ἐθνικομπολσεβίκους στήν ἀποδοχή τοῦ ὡς «μαρτυρική φιγούρα» τῆς πατρίδας καί τῆς λευκῆς φυλῆς (8 ἔτη μετά τό τέλος τοῦ Χίτλερ).

Ἡ ἀξιοπερίεργη αὐτή (γιά ὅποιον δέν ἔχει συστηματικά ἀσχοληθεῖ μέ την Ρωσική πολιτική ἱστορία) σύνθεση τοῦ χιτλερικοῦ καί τοῦ σταλινικοῦ ἰδεώδους ἀποτυπώνεται στό ἐντυπωσιακό ἐπίσημο σύμβολο τοῦ ἐθνικομπολσεβικικοῦ κινήματος: ἕνα μαῦρο σφυροδρέπανο ἐντός λευκοῦ στρογγυλοῦ κύκλου σέ κόκκινο φόντο (ὅπως δήλ. ἡ σβάστικα τοῦ 3^ου Ράιχ)-(https://www.emystras.com/post/%E1%BD%81-%CE%B5%E1%BD%90%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%E1%BC%90%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82)…

Ήδη ὁ Ἕλληνας καθηγητής καί ἀκαδημαϊκός Δημήτριος Κιτσίκης ἀρκετές φορές σέ κείμενά του πού ἔχουμε ὑπόψη μας καί πού δημοσιεύτηκαν στήν Ἑλλάδα ἤ τό ἐξωτερικό, ἔθεσε στό ἀναγνωστικό κοινό τό κάτωθι σύντομο κείμενο:

«Ἡ Ρωσίδα κοπέλλα, ὄμορφη σάν τό κρύο νερό, ἐγγονή τῆς ἠρωϊκῆς Σοβιετικῆς παρτιζάνας τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πού ὑποχρεώνεται σήμερα νά ἱκανοποιῆ ὡς πόρνη τίς σεξουαλικές ὁρμές τῶν Κολωνακιωτῶν, ἤδη ἔχει γεννήσει τό νόθο παιδί πού ὅταν μεγαλώση θά γίνη ὁ ἡγέτης τῆς Ρωσίας, συνθέτοντας τόν κομμουνισμό μέ τόν φασισμό, σέ ἕναν ἐθνικομπολσεβικισμό πού θά ἐνταφιάση τόν καπιταλισμό.  Ἀπέτυχε ὁ Χίτλερ, ἀπέτυχε ὁ Στάλιν. Αὐτός θά ἐπιτύχη» (τό κείμενο αὐτό περιέχεται καί στό βιβλίο τοῦ «Τό βυζαντινό πρότυπο διακυβερνήσεως καί τό τέλος τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ»).

Πρίν τόν Ἄρχοντα αὐτό τοῦ Ὀλέθρου τῆς Δύσης, δυό ἄλλοι ἡγέτες τῆς Εὐρασίας προσπάθησαν στόν Κ΄ αἰώνα νά τερματίσουν τόν βίο τοῦ καπιταλιστικοῦ ὑπέρ-ἐκτρώματος: Ο Ἀδόλφος Χίτλερ μέ τό τελετουργικό «Ὁλοκαύτωμα» (τόν ἀποκαλούμενο καί ὡς Β΄ παγκόσμιο πόλεμο) καί ὁ Ἰωσήφ Στάλιν μέ τόν πυρηνικό πόλεμο πού ἑτοίμαζε γιά τά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1.950 μ.Χ.

Ἀμφότεροι προδόθηκαν ἀπό τίς συμμαχίες τους, ἀλλά καί ἀπό τήν ἐνθουσιώδη τους ἔπαρση νά «ἀνοίξουν πρόωρα τά χαρτιά τους», νά ξεδιπλώσουν δήλ. τά σχέδιά τους ἀρκετά γρήγορα. Ἕνας τρίτος πού μίσησε τό δυτικό καπιταλιστικό σύστημα, ὁ κόκκινος Μάο τῆς Κίνας, δέν ὁλοκλήρωσε τήν ἀπειλή του νά καταστρέψει τόν παρηκμασμένο κόσμο μέσω θερμοπυρηνικῆς ἐπίθεσης, γιά λόγους ὁπωσδήποτε σοβαρούς, πού εἶχε ὑπ’ ὄψιν τοῦ ὁ κομμουνιστής αὐτός ἡγέτης. «Αὐτός πού ἔρχεται», ὅμως, θά ἀποδειχτεῖ πιό πονηρός καί ἀδίστακτος ἀπ’ ὅλους τους προηγούμενους...

Ἡ ἀδελφότητα αὐτή, ἡ ὁποία δρᾶ παντοῦ ὅπου ὑφίσταται ὄχι ἁπλῶς πολιτικό, ἀλλά σχετιζόμενο μέ τήν μέλλουσα Κρίση γεγονός, γνωρίζει ἄριστα τήν ταυτότητα τοῦ Ἡγήτορα τοῦ Αὔριο. Πιστεύει ὅτι αὐτός ἔχει ἤδη γεννηθεῖ, κατάγεται ἀπό τήν Ἀνατολική Εὐρώπη καί εἶναι φυλετικά προερχόμενος ἀπό δυό ἔθνη τῆς περιοχῆς.

Ἐπίσης, θρυλεῖ ὅτι ἀκόμα καί τό ὄνομά του ἐμπεριέχει κάτι συμβολικό, ἐνῶ ὡς χαρακτήρας θά εἶναι δυναμικός, ἀδίστακτος καί μέ ἔφεση πρός τή βία. Τίς ἐθνικιστικές ἰδέες καί τήν Ορθόδοξη πίστη θά τίς χρησιμοποιήσει μόνο ὡς «ὄχημα» ἀπαραίτητο γιά τήν ραγδαία του ἄνοδο, ἡ ὁποία καί θά ὀφείλεται ἐν πολλοίς στό ὁλικό σάπισμα πού θά ὑποστοῦν τά ἑπόμενα χρόνια οἱ κυρίαρχες ἰδεολογίες τῶν τελευταίων ἐτῶν, τόσο ὁ συστημικός φιλελευθερισμός, ὅσο καί ἡ συστημική σοσιαλδημοκρατία.

Αὐτό τό «παιδί τοῦ Σατανᾶ» θά κηρύξει μία μέρα τήν ὁλική ἐπανάσταση κατά τοῦ συστήματος, πού ἄλλοι σχετίζουν μέ τόν ἀτλαντισμό, ἄλλοι μέ τούς Ἑβραίους, ἄλλοι μέ τά μεγάλα οἰκονομικᾶ τράστ κτλ. Βέβαια ἡ πραγματικότητα εἶναι πολύ πιό πολύπλοκη καί εἶναι συνδυαστική μᾶλλον ὅλων τῶν παραπάνω.

Ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐκκλησιαστική διάσταση τοῦ ζητήματος, ὁ Εὐρασιάτης ἡγέτης τοῦ μέλλοντος θά εἶναι ὄντως ὁ Ἀντί-Χριστός, ὡς δραστική ὑπέρβαση τοῦ Ἰησοῦ: Ενῶ ὁ Ναζωραῖος «ἔσχισε» τήν ἱστορία στά δυό μέ τήν «εἰρηνική ἐπανάσταση», τήν «μή βία» (ὁ Ἰνδός Γκάντι ὑπῆρξε κι αὐτός ἕνας μικρός «Χριστός» τοῦ Κ΄ Αἰώνα μ.Χ.) καί τήν αὐτοθυσία του στόν σταυρό, ὁ «Ἄγγελος τῆς Κολάσεως» μέ τό ὄμορφο πρόσωπο καί τήν σκληρή καρδιά θά προκαλέσει ἐπανέναρξη τῆς ἱστορίας μέ τρόπο βίαιο.

Ἐνῶ ὁ πρῶτος ὁδήγησε τόν κόσμο στήν λεγόμενη «Ἐποχή τοῦ Ἰχθύος» μέ τό σύνθημα «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», ὁ ἐπερχόμενος «Μεσσίας» (ὡς ἄρνηση τοῦ παλαιοῦ) θά κηρύξει τήν Νέα Ἐποχή, αὐτή τοῦ Ὑδροχόου μέ δικό του σύνθημα τό «Μισεῖτε τήν Δύση»!... Ὁ Ἰησοῦς δημιούργησε «δημιουργικά». Ὁ Ἡγέτης τῆς Εὐρασίας στόν ΚΑ΄ Αἰώνα μ.Χ. θά δημιουργήσει «καταστρεπτικά»...

Ποιά εἶναι ὅμως τά ἐξωτερικά χαρακτηριστικά του ἐπερχόμενου Ἡγέτη; Ὁ γαλανομάτης Εὐρασιάτης Ἡγεμόνας τοῦ μέλλοντος θά καταστεῖ σταδιακά φαλακρός, ἐνῶ μπορεῖ ἀκόμη καί νά χάσει τό φῶς του ἤ τό ἕνα του μάτι, συνέπεια τῆς φοβερῆς σύγκρουσής του μέ τίς παλαιές δυνάμεις.

Πολλοί ἐδῶ θυμοῦνται καί τόν ἄη-Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού προφήτευσε ὅτι «Ο χαλασμός θά ἐπέλθει ἀπό τυφλό καί κασιδιάρη»... Κατά τά ἄλλα, σωματικά θά εἶναι πολύ δυνατός, γυμνασμένος καί ἄριστος στρατιωτικός ἡγέτης, μέ ἄγνοια κινδύνου.

Πιστεύεται ὅτι ἡ μητέρα τοῦ (ὄχι ἄσχετη μέ τά πεπραγμένα, ἄν καί μᾶλλον διαισθητικά μόνο γνωρίζει...) θά τόν γαλουχήσει σέ ἀντιδυτική, ἀντισιωνιστική, ἀντιτουρκική καί ἀντισινική ψύχωση. Ἔτσι θά θεωρεῖ ἐχθρούς του ὄχι μόνο τήν Δύση, ἀλλά καί τό Ἰσραήλ, τήν Τουρκία καί τόν ἀνερχόμενο κίτρινο Κινεζισμό.

Ἡ παιδεία του θά εἶναι ἡ «Ελληνική», ἐφόσον ἡ μητέρα του (ἡ Μάνα) ὡς Ρωμηά θά τόν πείσει νά εἶναι Ἕλληνας. Ἔτσι θά καταλάβει ὅτι Ἕλληνας καθόλου δέν σημαίνει κάτοικος τοῦ κρατιδίου «Ἑλλάς»... Θά καταλάβει ὅτι Ἕλληνας εἶναι ἔννοια συμπαντική καί θεϊκή!

Ὁ Ἡγέτης αὐτός τοῦ μέλλοντος θά ἔχει τήν καθοδήγηση ἑνός ἐπιτελείου, πού ἑστιάζεται μέσα στήν ἀδελφότητα, μέχρι τήν στιγμή πού θά ὡριμάσει καί θά μπορεῖ μόνος του πλέον νά ξεδιπλώσει τούς στόχους του.

Ἐκεῖνοι πού θά ζήσουν σ’ ἐκείνη τήν χρονική περίοδο θεωρεῖται ὅτι θά εἶναι οἱ πλέον δυστυχεῖς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ἐφόσον θά ὑποστοῦν τά πάνδεινα: Η προσωπικότητα Ἐκείνου θά εἶναι τόσο ἰσχυρή καί θά διχάζει τόσο πολύ, πού ὁ κόσμος θά εἰσέλθει στήν μεγαλύτερη σύγκρουση ἀπό δημιουργίας του!

Ὅμως ὁ Ἡγέτης αὐτός θά θελήσει νά μείνει στήν ἱστορία ὡς ὁ κορυφαῖος, δήλ. ὡς ὁ ἔσχατος τῶν αἰώνων. Θά εἶναι τόσο ὑπερτροφικό τό Ἐγώ του, πού θά θελήσει πραγματικά νά γράψει μοναδική καί ἀνυπέρβλητη ἱστορία!

Μόλις λοιπόν φτάσει στό ἀποκορύφωμά του, μόλις ὁ κόσμος ὅλος τόν ἀναγνωρίσει ὡς τό ἀνώτερο ὄν πού ποτέ ὑπῆρξε, ἀκριβῶς τότε θά προκαλέσει τό μέγα γεγονός τῶν ἐποχῶν ὅλων: τήν ἠλεκτρική ἔκρηξη τῆς Δύσης μέ μέθοδο πού ποτέ κανένας δέν διενοήθη, προκαλώντας μέ ἐκπληκτικό τρόπο τόν ἀναμενόμενο Ἀρμαγεδδώνα!...

Το μόνο πού ἀναμένει ἡ ἐθνικομπολσεβικική ἰδέα σήμερα εἶναι ἡ ἐμφάνιση τοῦ δικοῦ της «Μεσσία», πού μετά ἀπό δεκαετίες ὁλόκληρες παρακμῆς (πού ἀκολούθησαν τό τέλος Ἐκείνου!) θά ὁδηγήσει στήν κήρυξη τῆς ἀντικαπιταλιστικῆς Ἐπανάστασης.

Ἀκόμη ἠχοῦν στά αὐτιά μας τά λόγια ἑνός Διδασκάλου: «Εἶμαι ὁ Πρόδρομος καί ὄχι ὁ Προφήτης! Εἶμαι ὁ Δρόμος καί ὄχι ὁ Σκοπός! Εἶμαι ἡ Θλίψη τῆς ἐπερχόμενης Νίκης»! (https://www.emystras.com/post/%E1%BD%81-%CE%B5%E1%BD%90%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%E1%BC%90%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82).

Ιδού ορισμένα αποσπάσματα από την ενότητα περί του θρύλου του Ευρασιάτη ηγέτη του μέλλοντος: “Ὁ θρύλος αὐτός, πού ἀποτελεῖ μέρος (καί συνάμα τό ἀποκορύφωμα, ὡς ἡ «Ἀποκάλυψη τῶν Αἰώνων») μίας εὐρύτερης μυστικῆς παράδοσης, μεταφέρεται ἀπό γενιά σέ γενιά μίας ἐξαιρετικά κλειστῆς ἀδελφότητας, τά μέλη τῆς ὁποίας «ἐπιφωτίζονται» εἴτε «κληρονομικῶ δικαίω», εἴτε μέσω αὐστηρότατης ἐπιλογῆς, ἡ ὁποία γίνεται μεταξύ «πολλά ὑποσχόμενων νέων ἀνθρώπων».

Ὁ ἀπόλυτα κλειστός της χαρακτήρας, καθιστά τίς διδασκαλίες της, ὅπως καί τούς θρύλους της, ἐξαιρετικά δυσδιάκριτους ἀπό τόν «ἁπλό ἀνθρώπινο ὀφθαλμό», εἶναι συνεπῶς μᾶλλον ἀδύνατον νά ὑπάρξει ἐπαρκής καί ἀξιόλογη πληροφόρηση πάνω στό ζήτημα. [...]Ἡ ἀδελφότητα αὐτή, ἡ ὁποία δρᾶ παντοῦ ὅπου ὑφίσταται ὄχι ἁπλῶς πολιτικό, ἀλλά σχετιζόμενο μέ τήν μέλλουσα Κρίση γεγονός, γνωρίζει ἄριστα τήν ταυτότητα τοῦ Ἡγήτορα τοῦ Αὔριο.

Πιστεύει ὅτι αὐτός ἔχει ἤδη γεννηθεῖ, κατάγεται ἀπό τήν Ἀνατολική Εὐρώπη καί εἶναι φυλετικά προερχόμενος ἀπό δυό ἔθνη τῆς περιοχῆς. Ἐπίσης, θρυλεῖ ὅτι ἀκόμα καί τό ὄνομά του ἐμπεριέχει κάτι συμβολικό, ἐνῶ ὡς χαρακτήρας θά εἶναι δυναμικός, ἀδίστακτος καί μέ ἔφεση πρός τήν βία.

Τίς ἐθνικιστικές ἰδέες καί τήν Ορθόδοξη πίστη θά τίς χρησιμοποιήσει μόνο ὡς «ὄχημα» ἀπαραίτητο γιά τήν ραγδαία του ἄνοδο, ἡ ὁποία καί θά ὀφείλεται ἐν πολλοίς στό ὁλικό σάπισμα πού θά ὑποστοῦν τά ἑπόμενα χρόνια οἱ κυρίαρχες ἰδεολογίες τῶν τελευταίων ἐτῶν, τόσο ὁ συστημικός φιλελευθερισμός, ὅσο καί ἡ συστημική σοσιαλδημοκρατία.

Αὐτό τό «παιδί τοῦ Σατανᾶ» θά κηρύξει μία μέρα τήν ὁλική ἐπανάσταση κατά τοῦ συστήματος, πού ἄλλοι σχετίζουν μέ τόν ἀτλαντισμό, ἄλλοι μέ τούς Ἑβραίους, ἄλλοι μέ τά μεγάλα οἰκονομικᾶ τράστ κτλ. Βέβαια ἡ πραγματικότητα εἶναι πολύ πιό πολύπλοκη καί εἶναι συνδυαστική μᾶλλον ὅλων τῶν παραπάνω. [...].

Ποιά εἶναι ὅμως τά ἐξωτερικά χαρακτηριστικά του ἐπερχόμενου Ἡγέτη; Ὁ γαλανομάτης Εὐρασιάτης Ἡγεμόνας τοῦ μέλλοντος θά καταστεῖ σταδιακά φαλακρός, ἐνῶ μπορεῖ ἀκόμη καί νά χάσει τό φῶς του ἤ τό ἕνα του μάτι, συνέπεια τῆς φοβερῆς σύγκρουσής του μέ τίς παλαιές δυνάμεις.

Πολλοί ἐδῶ θυμοῦνται καί τόν ἄη-Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού προφήτευσε ὅτι «ὁ χαλασμός θά ἐπέλθει ἀπό τυφλό καί κασιδιάρη»... Κατά τά ἄλλα, σωματικά θά εἶναι πολύ δυνατός, γυμνασμένος καί ἄριστος στρατιωτικός ἡγέτης, μέ ἄγνοια κινδύνου.

Πιστεύεται ὅτι ἡ μητέρα τοῦ (ὄχι ἄσχετη μέ τά πεπραγμένα, ἄν καί μᾶλλον διαισθητικά μόνο γνωρίζει...) θά τόν γαλουχήσει σέ ἀντιδυτική, ἀντισιωνιστική, ἀντιτουρκική καί ἀντισινική ψύχωση. Ἔτσι θά θεωρεῖ ἐχθρούς του ὄχι μόνο τήν Δύση, ἀλλά καί τό Ἰσραήλ, τήν Τουρκία καί τόν ἀνερχόμενο κίτρινο κινεζισμό.

Ἡ παιδεία του θά εἶναι ἡ «Ελληνική», ἐφόσον ἡ μητέρα του (ἡ Μάνα) ὡς Ρωμηά θά τόν πείσει νά εἶναι Ἕλληνας. Ἔτσι θά καταλάβει ὅτι Ἕλληνας καθόλου δέν σημαίνει κάτοικος τοῦ κρατιδίου «Ἑλλάς»... Θά καταλάβει ὅτι Ἕλληνας εἶναι ἔννοια συμπαντική καί θεϊκή!

Ὁ Ἡγέτης αὐτός τοῦ μέλλοντος θά ἔχει τήν καθοδήγηση ἑνός ἐπιτελείου, πού ἑστιάζεται μέσα στήν ἀδελφότητα, μέχρι τήν στιγμή πού θά ὡριμάσει καί θά μπορεῖ μόνος του πλέον νά ξεδιπλώσει τούς στόχους του.

Ἐκεῖνοι πού θά ζήσουν σ’ ἐκείνη τήν χρονική περίοδο θεωρεῖται ὅτι θά εἶναι οἱ πλέον δυστυχεῖς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ἐφόσον θά ὑποστοῦν τά πάνδεινα: ἡ προσωπικότητα Ἐκείνου θά εἶναι τόσο ἰσχυρή καί θά διχάζει τόσο πολύ, πού ὁ κόσμος θά εἰσέλθει στήν μεγαλύτερη σύγκρουση ἀπό δημιουργίας του!

Ὅμως ὁ Ἡγέτης αὐτός θά θελήσει νά μείνει στήν ἱστορία ὡς ὁ κορυφαῖος, δήλ. ὡς ὁ ἔσχατος τῶν Αἰώνων. Θά εἶναι τόσο ὑπερτροφικό τό Ἐγώ του, πού θά θελήσει πραγματικά νά γράψει μοναδική καί ἀνυπέρβλητη ἱστορία!

Μόλις λοιπόν φτάσει στό ἀποκορύφωμά του, μόλις ὁ κόσμος ὅλος τόν ἀναγνωρίσει ὡς τό ἀνώτερο ὄν πού ποτέ ὑπῆρξε, ἀκριβῶς τότε θά προκαλέσει τό μέγα γεγονός τῶν ἐποχῶν ὅλων: τήν ἠλεκτρική ἔκρηξη τῆς Δύσης μέ μέθοδο πού ποτέ κανένας δέν διενοήθη, προκαλώντας μέ ἐκπληκτικό τρόπο τόν ἀναμενόμενο Ἀρμαγεδδώνα!...” (https://www.emystras.com/post/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%87%CF%8C%CE%BF%CF%85).

Μυστικές «στοές» της Ανατολής: Στοά Χονγκ και Κόκκινο Ιερατείο.

Λίγο δυτικότερα πάνω στην υδρόγειο, τα παρασκήνια της Μόσχας ελέγχει το Κόκκινο Ιερατείο… Ήταν το φθινόπωρο του 1.982 μ.Χ., όταν ο 76χρονος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης (από το 1.964 μ.Χ. και τη μετά-Χρουστσόφ εποχή) Λεονίντ Μπρέζνιεφ πέθανε ξαφνικά.

Πολλά ειπώθηκαν τότε για τις πραγματικές συνθήκες του θανάτου του. Μερικοί μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι το τελευταίο διάστημα της ηγεμονίας του ο Μπρέζνιεφ ήταν τόσο βαριά άρρωστος, μη έχοντας καμία επαφή με την πραγματικότητα, όντας μία άβουλη «μούμια» στο Κρεμλίνο! Το Κόμμα έκρυβε επιμελώς την κατάσταση της υγείας του, μέχρι την ημέρα ανακοίνωσης του θανάτου του.

Επί κυριαρχίας Λεονίντ Μπρέζνιεφ στην ΕΣΣΔ, η κομμουνιστική υπερδύναμη οπισθοχώρησε σημαντικά σε όλα απολύτως τα κρίσιμα ζητήματα. Η οικονομία της πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Το άλλοτε φιλόδοξό της διαστημικό πρόγραμμα πετάχτηκε κυριολεκτικά στα σκουπίδια… Τεχνολογικά έμεινε «έτη φωτός» πίσω από τον δυτικό κόσμο και τις καπιταλιστικές κοινωνίες της Άπω Ανατολής (Ιαπωνία, Νότια Κορέα)…

Στο εσωτερικό της ξυπνούσαν οι τοπικοί εθνικισμοί (από τις βαλτικές σοβιετικές Δημοκρατίες έως τις χώρες της Υπερκαυκασίας), αλλά και το θρησκευτικό αίσθημα χριστιανών, μουσουλμάνων κτλ. της αχανούς υπερδύναμης… Τέλος, η εξωτερική πολιτική της είχε «βαλτώσει», αφού σταθερά χαλάρωναν οι δεσμοί της με τους συμμάχους της, ενώ επιπρόσθετα ενεπλάκη και σε έναν εντελώς αδιέξοδο πόλεμο στο Αφγανιστάν…

Διάδοχος του Μπρέζνιεφ αναδείχθηκε ο μέχρι τότε φοβερός και τρομερός διοικητής της παντοδύναμης KGB Γιούρι Αντρόποφ. Ο Αντρόποφ, πολύ έμπειρος σε θέματα διεθνούς παρασκηνίου, αντιλήφθηκε αμέσως το πρωτοφανές αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει η Σοβιετική Ένωση.

Κατάλαβε ότι τα πράγματα είχαν φτάσει σε σημείο οριακό. Βάρεσε αμέσως τον «κόκκινο συναγερμό»! Το οποίο δεν σήμαινε παρά ένα και μόνο πράγμα: ο πόλεμος χάθηκε, ετοιμαστείτε για αγώνα επιβίωσης στα νέα δεδομένα…

Ουσιαστικά τότε, και όχι το 1.991 μ.Χ., κρίθηκε ο Ψυχρός Πόλεμος. Οι ΗΠΑ είχαν νικήσει ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1.980 μ.Χ., μεσούσης της δεύτερης «σκληρής» φάσης του Ψυχρού πολέμου (πρώτη τετραετία του Ρόναλντ Ρέιγκαν), όμως κανείς στον κόσμο δεν γνώριζε ακόμη την αλήθεια! Κανείς, πλην μερικών, μετρημένων στα δάχτυλα, μυημένων στους υπέρτατους βαθμούς των πλανητικών «ιερατείων» και «στοών»…

Τότε ενεργοποιήθηκε στην Μόσχα το ΣΧΕΔΙΟ του Κόκκινου Ιερατείου! Τι είναι το Κόκκινο Ιερατείο; Είναι, με δυο λόγια, το απόκρυφο εκείνο κέντρο της Ρωσικής-Ευρασιατικής υπερδύναμης, που στέκει πίσω από κάθε κυβέρνηση του Κρεμλίνου, αποφασίζοντας στην ουσία για την μακρόχρονη χάραξη πλανητικής πολιτικής της Μόσχας.

Βεβαίως, οι αποφάσεις του Κόκκινου Ιερατείου επηρεάζουν άμεσα την πολιτική και των δορυφορικών ως προς τη Ρωσία κρατών, που στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν βασικά εκείνα της Ανατολικής Ευρώπης μαζί με μερικά άλλα από διάφορα σημεία του πλανήτη (Κούβα στην Αμερικανική ήπειρο, Μογγολία στην Άπω Ανατολή κτλ.).

Τι αποφάσισε λοιπόν το Κόκκινο Ιερατείο εκείνη την κρίσιμη ώρα, στα τέλη του 1.982 μ.Χ.; Βλέποντας ότι η κατάσταση υπό τις συνθήκες εκείνες ήταν πέρα για πέρα χαμένη, οι ιθύνοντες νόες του δεν απογοητεύτηκαν.

Θέλησαν μάλιστα να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία! Δημιούργησαν το ΣΧΕΔΙΟ, πάνω στο οποίο θα στηρίζονταν για να κατακτήσει η Ευρασιατική υπερδύναμη ολόκληρο τον κόσμο! Αυτό θα γινόταν με έναν τρόπο:

Η ΕΣΣΔ-Ρωσία θα έπρεπε να ρίξει πλέον όλες της τις δυνάμεις εκεί όπου διέθετε συγκριτικά με τον αντίπαλο την μεγαλύτερη δύναμή της. Και ο τομέας αυτός δεν ήταν παρά η κατασκοπεία! Πράγματι, η Σοβιετική KGB ήταν πολύ ανώτερη ποιοτικά, αλλά και πολύ πιο σκληρή στις μεθόδους της, από την αντίπαλό της, την Αμερικανική CIA. Κάποτε ένας πρώην διοικητής της CIA το ομολόγησε ανοιχτά: «Σε σχέση με τους Σοβιετικούς της KGB, εμείς είμαστε τελείως ερασιτέχνες»!

Ιδού το σχέδιο του Κόκκινου Ιερατείου για την κατάκτηση του κόσμου. Έχοντας δικές του τις δομές της φοβερής και τρομερής KGB, δημιούργησε το ΣΧΕΔΙΟ, το οποίο συνίστατο στην κάτωθι σκέψη. Αφού δεν μπορούμε να νικήσουμε τον Εχθρό με συμβατικά μέσα (ως κομμουνιστές κατά των καπιταλιστών), τότε… θα γίνουμε ΕΜΕΙΣ ο Εχθρός στην θέση του Εχθρού!

Δηλ. οι σκοτεινοί υπερεγκέφαλοι του Κόκκινου Ιερατείου έθεσαν πια ως στόχο να μετατραπούν τα «καλύτερα παιδιά» της KGB, οι άριστα εκπαιδευμένοι και αδίστακτοι πράκτορες που βγήκαν από τις ακαδημίες της, σε (δήθεν) «αντιστασιακούς» του καθεστώτος, υποδυόμενοι τους φιλοκαπιταλιστές!

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι από εκείνη ακριβώς την στιγμή και μετά άρχισαν να «φυτρώνουν» τόσο στην ΕΣΣΔ όσο και σε άλλες κομμουνιστικές χώρες πολλοί «αντιστασιακοί», τους οποίους το καθεστώς τάχα τους «κυνηγούσε», αλλά εν τούτοις έμεναν πάντοτε αλώβητοι κτλ.

Ήταν οι «αντιστασιακοί», γύρω από τους οποίους δημιουργήθηκαν δομές «αντικαθεστωτικών» οργανώσεων, που από το 1.989 μ.Χ. και μετά μετατράπηκαν σε πολιτικά κόμματα. Τα κόμματα αυτά, πλήρως ελεγχόμενα βεβαίως από το Κόκκινο Ιερατείο, πήραν την εξουσία στις πρώην κομμουνιστικές χώρες μετά την εικονική πτώση του κομμουνισμού σε Ανατολική Ευρώπη και ΕΣΣΔ!

Όμως το Κόκκινο Ιερατείο δεν εξαντλούσε φυσικά την εφευρετικότητά του στο να αντικαταστήσει απλώς τις κυβερνήσεις στις χώρες επιρροής του, στήνοντας μια παραπλανητική (δήθεν) «πτώση» του Συστήματος.

Το ΣΧΕΔΙΟ του προέβλεπε και κάτι πολύ περισσότερο, που δεν ήταν παρά η παγκόσμια κυριαρχία! Έπιασε έτσι, για μια ακόμη φορά, τη Δύση στον ύπνο. Ενώ οι Δυτικοί «πανηγύριζαν» για το «τέλος του κομμουνισμού», στην πραγματικότητα παντού οι νέες «δημοκρατικές» κυβερνήσεις που αναδύθηκαν ελέγχονταν πλήρως από το Κόκκινο Ιερατείο, μέσω των πρακτόρων του που είχαν ξεπηδήσει από τα «εργαστήρια» της KGB.

Αυτοί οι σοβιετικοί πράκτορες έγιναν πρόεδροι και πρωθυπουργοί στις νέες «δημοκρατικές» χώρες, ενώ παράλληλα το Κόκκινο Ιερατείο εφάρμοζε το δεύτερο μέρος του ΣΧΕΔΙΟΥ του: τη μόλυνση της ίδιας της Δύσης με το δηλητήριο του σοβιετικού Φιδιού!

Αυτό το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει όχι απλώς τον έλεγχο των πρώην κομμουνιστικών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Κάτι τέτοιο δεν ήταν και τόσο δύσκολο, από τη στιγμή που η ΕΣΣΔ ήλεγχε εξ ολοκλήρου τις χώρες αυτές.

Το ζητούμενο τώρα ήταν να ελεγχθεί και η ίδια η Δύση. Τον στόχο αυτό τον κατόρθωσε το Κόκκινο Ιερατείο μέσω δύο οδών: α) του λεγόμενου «ευρωκομμουνισμού» και της σοσιαλδημοκρατίας, που κυριάρχησε στη Δυτική Ευρώπη και β) της περιβόητης Ρωσικής μαφίας, η οποία έφτασε να παίζει μεγάλο οικονομικό ρόλο… ακόμη και μέσα στις ΗΠΑ!

Και, φυσικά, πάνω απ’ όλα είναι το περίφημο εισαγωγικό μέρος της Νεότερης Σοβιετικής Ιδεολογίας για γεωπολιτική κυριαρχία πάνω στον πλανήτη: το Δόγμα Πούτιν, που προωθεί ως αιχμή του ΣΧΕΔΙΟΥ ο πλέον ελπιδοφόρος υπερπράκτορας της «σχολής Αντρόποφ». Ο κατά πολλούς μελλοντικός πλανητάρχης Βλαντίμιρ Πούτιν…

Η (εν πολλοίς ανεξερεύνητη) Στοά Χονγκ εδρεύει στην Κίνα και ελέγχει την περιοχή της Άπω Ανατολής, παίζοντας σήμερα τον πλέον βασικό ρόλο στα παγκόσμια δρώμενα, εφόσον είναι παντοδύναμη και έχει τη δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στις εξελίξεις σε κάθε «γωνιά» του πλανήτη!...

Τι είναι όμως στην πραγματικότητα η Στοά Χονγκ (ή Εταιρεία Χονγκ, όπως επίσης την αναφέρουν διάφοροι ερευνητές, όπως π.χ. ο Βέρνερ Γκέρσον, στο έργο του «Ναζισμός, μυστική εταιρεία»); Είναι σίγουρα μία μυστική οργάνωση, τα ίχνη της οποίας χάνονται βαθιά πίσω στον χρόνο. Πολλά και διάφορα έχουν ειπωθεί γι’ αυτήν διεθνώς.

Στο πλαίσιο της Απόκρυφης Γεωπολιτικής υφίσταται η πεποίθηση ότι είναι πολύ παλιά, πανάρχαια. Μάλιστα είναι έντονα ανθελληνική και (κρυμμένη κάτω από την αρχέγονη ονομασία «Λευκός Λωτός»). Αλλά και στο προαναφερθέν έργο του Βέρνερ Γκέρσον («Ναζισμός, μυστική εταιρεία»), διαβάζουμε τα παρακάτω πολύ ενδιαφέροντα: 

«Η θρησκευτική αίρεση των Χονγκ απλώνεται, όχι μόνο στις δεκαοχτώ επαρχίες που αποτελούν την Κίνα, αλλά και στις Κινεζικές αποικίες που βρίσκονται σκορπισμένες σ’ όλη την έκταση της Κεντρικής Ασίας.

 Στην πραγματικότητα, αυτή διηύθυνε τόσο την εσωτερική όσο και την εξωτερική πολιτική της Κίνας, από το 1.912 μ.Χ. και μετά, δηλαδή από την εποχή που ο Σουν-Γιατ-Σεν ανακήρυξε την Δημοκρατία Σουν-Γιαν-Σεν:

1.866 μ.Χ.-1.925 μ.Χ., πρώτος πρόεδρος της Κινεζικής Δημοκρατίας και ιδρυτής του Κούο-Μινγκ-Τανγκ. Παρά τους αμείλικτους διωγμούς τους από τον θανάσιμο εχθρό τους Μάο-Τσε-Τουνγκ, είναι εντελώς πιθανόν μια απ’ αυτές τις ημέρες, οι Χονγκ να ξαναπάρουν στα χέρια τους τις τύχες της Κίνας, της Ασίας, ακόμη και... Ποιος ξέρει;»...

Όλα αυτά βέβαια αφορούν το ιστορικό παρελθόν. Και μάλιστα το απώτατο, εκείνο που χάνεται μέσα στην αχλή του μύθου και του θρύλου (στη μυθιστορία, που όμως είναι 100% αληθινή ιστορία!). Σήμερα, η Στοά Χονγκ βρίσκεται, κατά πολλούς (και όπως υπονοεί ως άνω ο Γκέρσον), πίσω από την προσπάθεια της Ανατολής να κατακτήσει τον πλανήτη, συντρίβοντας πρώτα την αθεϊστική και εντελώς σάπια Δύση.

Παίζεται δηλ. στα παρασκήνια ένα φοβερό παιχνίδι νεύρων, με σκηνικά παντού ανά τον κόσμο: σε Μεσόγειο Θάλασσα και Κεντρική Ασία, σε Βόρεια Αμερική και Ειρηνικό Ωκεανό... Η γενική οικονομική κρίση που μαστίζει την ανθρωπότητα δεν είναι παρά ο «αφρός», η επιφάνεια, των όσων τραγικών διαδραματίζονται στα άδυτα των αδύτων των διεθνών παρασκηνίων...

Ας δούμε λίγο περισσότερο την παραπάνω υπόθεση. Υφίστανται κάποιες νεότερες πληροφορίες σχετικά με θρυλούμενα γεωπολιτικά-πλανητικά παιχνίδια της Στοά Χονγκ, της υπερ-στοάς αυτής της Άπω Ανατολής!

Όπως προαναφέραμε, η Στοά Χονγκ θρυλείται πως βρίσκεται πίσω από την πλανητική πολιτική της υπερδύναμης του γεωγραφικού χώρου της Άπω Ανατολής, που δεν είναι παρά η Κίνα (η οποία δεσπόζει στην περιοχή αυτή, γεωγραφικά, πληθυσμιακά, στρατιωτικά, αλλά και οικονομικά).

Τι λένε όμως οι πλέον «φρέσκιες» πληροφορίες μας σχετικά με τη Στοά Χονγκ και την πολιτική της Άπω Ανατολής ως προς τη Δύση; Είναι σαφές στους γνωρίζοντες ότι η Ανατολή, μέσω του Ευρασιατικού Άξονα, δεν θα αργήσει να πολεμήσει με την Δύση και (αυτό είναι βέβαιο) να συντρίψει τον παρηκμασμένο κόσμο των ΗΠΑ και της Ευρώπης...

Κάθε σχεδιασμός λοιπόν της Στοάς Χονγκ, όπως αυτός εκφράζεται μέσα από την εξωτερική πολιτική του Πεκίνου, προωθεί αυτόν ακριβώς τον βασικό σκοπό. Στα σχέδια της κινεζικής γεωπολιτικής η χώρα-κλειδί είναι (και πάλι) η Ελλάδα (https://www.emystras.com/post/%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AC-%CF%87%CE%BF%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BF)...

Έγινε διάσταση στην δεκαετία του 1.980 μ.Χ. ανάμεσα σε ΝΕΟΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥΣ (σήμερα στην Ρωσία εμφανίζονται ως «δόγμα Πούτιν») και ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥΣ, δηλ. σε αναθεωρητές («ρεβιζιονιστές») από τη μία και σκληροπυρηνικούς («σταλινικούς») από την άλλη.

Οι πρώτοι εμπνεύστηκαν από την Περεστρόικα του Γκορμπατσόφ (= πρόγραμμα επιβίωσης του κομμουνισμού ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ!) [όπως ακριβώς έγινε και στην Κίνα μετά τον θάνατο του Μάο το 1.976 μ.Χ.] και «έριξαν» εικονικά τον κομμουνισμό στην Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ, προχωρώντας στον «εκδημοκρατισμό» των κοινωνιών αυτών. Στην πραγματικότητα η «δημοκρατία» αυτή αποτελεί την μεταβατική περίοδο για την αναγέννηση του επαναστατικού λενινισμού (= μασονία: Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι η Μεγάλη Στοά)-(https://www.emystras.com/post/%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%B7%CF%82-kgb)!...

Σήμερα το «Δόγμα Πούτιν» εξακολουθεί να εκτυλίσσεται. Η στρατηγική, αλλά και η τακτική, του Ρώσου Προέδρου ολοένα και δικαιώνονται. Στο εσωτερικό της Ρωσίας ο Πούτιν ουσιαστικά εκφράζει την ίδια ιδεολογία με δύο άλλες σημαντικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας: τους κομμουνιστές του Γκενάντι Ζιουγκάνοφ και τους εθνικιστές του Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι.

Η ιδεολογία αυτή δεν είναι παρά ο εθνικομπολσεβικισμός, που έχει πια επικρατήσει στην Ευρασιατική Ήπειρο (στο Κέντρο της, δηλ. στην Ρωσία, και στα Ανατολικά της, δηλ. στην Κίνα) και είναι πολύ πιθανή η επικράτησή του τα επόμενα χρόνια και στην ίδια την Ευρώπη, μέσω διάλυσης της Ευρωζώνης και παρακμής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συνεπώς, το «Δόγμα Πούτιν» προωθεί πολύ επιτυχημένα το συνολικό πρόγραμμα της «Νεώτερης Σοβιετικής Ιδεολογίας». Μία νέα Σοβιετική Ένωση αναδύεται σήμερα, βασισμένη στην «παράξενη» μείξη της Ορθοδοξίας με τον κομμουνισμό.

Στον πλανήτη μπορεί μεν να μην επικράτησε τελικά το σφυροδρέπανο, αλλά θα κυριαρχήσει στο μέλλον το... «σταυροδρέπανο»! Δηλ. το (κατά πολλούς μυστηριώδες και αλλόκοτο) σύμβολο που μπλέκει τον σταυρό με το δρεπάνι (https://www.emystras.com/post/%CE%B4%CF%8C%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B5%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1).

Σύμφωνα με τις έρευνες και αναλύσεις των Αμερικανών ειδικών η Μόσχα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1.980 μ.Χ. είχε καταστρώσει σχέδιο αντιμετώπισης ενός πιθανού «κραχ» του κομμουνιστικού συστήματος: ήταν η περίοδος που η Σοβιετική Ένωση φάνηκε να «κάνει κοιλιά» ως προς την γενική της ανάπτυξη, αφού τόσο στο εσωτερικό της υπόβοσκαν πλέον οι εθνικισμοί των λαών που την απάρτιζαν (από τους βαλτικούς λαούς ως τους Αρμένιους και τους Αζέρους το εθνοτικό «καζάνι» της ΕΣΣΔ πράγματι «έβραζε»), ενώ στην εξωτερική της πολιτική παρουσιάζονταν ένα πρωτοφανές τέλμα, που δυσχέραινε και η παρουσία της (από τα τέλη του 1.979 μ.Χ.) στο Αφγανιστάν. Για να μην μιλήσουμε για την οικονομική της κατάσταση ή τα άλλοτε μεγαλεπήβολα σχέδια για την κατάκτηση του διαστήματος και τη νέα ρομποτική τεχνολογία, που στην δεκαετία του 1.980 μ.Χ. είχαν σχεδόν «ενταφιαστεί»…

Μετά λοιπόν τον θάνατο του Μπρέζνιεφ (1.982 μ.Χ.) είχε πια ξεκάθαρα φανεί ότι η υλοποίηση του «κομμουνιστικού παραδείσου» ήταν «όνειρο θερινής νυχτός». Έτσι ο νέος επικεφαλής της σοβιετικής αυτοκρατορίας και πρώην αρχηγός της φοβερής KGB, Γιούρι Αντρόποφ έθεσε γρήγορα ένα τολμηρό σχέδιο αντιμετώπισης του τεράστιου προβλήματος, αφού το «ιερατείο» της Μόσχας ήταν πια σίγουρο για την επερχόμενη ήττα στον ψυχρό πόλεμο.

Με δυο λόγια το σχέδιο αυτό των «κόκκινων εγκεφάλων» προέβλεπε την διάσωση «Σοβιετικών πυρήνων» εντός και εκτός της ΕΣΣΔ, οι οποίοι θα έπρεπε πάση θυσία να διατηρήσουν θέσεις-κλειδιά στους κρατικούς μηχανισμούς των χωρών τους και να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα ανασύστασης μια μέρα της «μεγάλης πατρίδας του κομμουνισμού» για την τελική νίκη της μαρξιστικής ιδεολογίας επί του αιώνιου καπιταλιστικού εχθρού!

Βέβαια για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο θα έπρεπε εκτός από την αναγκαία υπομονή να υπάρχει κάλυψη τέτοια, ώστε ποτέ αυτά τα πρόσωπα να μην αποκαλυφθούν από τις δυνάμεις του αντιπάλου! Θα έπρεπε λοιπόν να φορέσουν άλλο μανδύα, αυτόν του φιλοαμερικανισμού και του οπαδού των φιλελεύθερων ιδανικών! Και πώς θα γίνονταν η μετακομμουνιστική χρηματοδότηση αυτού του τόσο πολλά υποσχόμενου και πολυσύνθετου υπερ-δικτύου; Μα με τρόπο «ανορθόδοξο», με το οργανωμένο έγκλημα και αυτό που στη δεκαετία του 1990 έγινε γμωστό ως «ρωσική μαφία». Στα μέσα λοιπόν της δεκαετίας του 1980 ειδικές μονάδες της KGB και της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού (GRU) εκπαιδεύονταν ειδικά στους κανόνες και την πρακτική του πολέμου της μαφίας, έχοντας ως βασικό τους οδηγό τη δράση της ιταλικής μαφίας κάποτε στην «καρδιά του εχθρού», την Αμερική!

Να λοιπόν ποιοι ήταν οι – καθόλου αβάσιμοι ασφαλώς – φόβοι των Αμερικανικών υπεύθυνων αρχών, όταν αίφνης στα μέσα της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ. διαπίστωσαν σοκαρισμένοι ότι ένα μετασοβιετικό πλοκάμι απειλούσε να τυλίξει την Αμερική, πίσω από τη μάσκα της Ρωσικής μαφίας…

Η καλύτερη ίσως μελέτη για το θέμα που γράφτηκε ποτέ είναι αυτή του Γερμανού δημοσιογράφου Γιούρκεν Ροτ, με τίτλο (τι άλλο;) «Η Ρωσική μαφία» (Jürgen Roth, «Die Russen Mafia», Hamburg, 1.996 μ.Χ.).

Το βιβλίο αυτό, που είναι άκρως αποκαλυπτικό, προκάλεσε και ένα μίνι σκάνδαλο, εφόσον ο συγγραφέας του και ο εκδοτικός οίκος που το κυκλοφόρησε οδηγήθηκαν στα δικαστήρια από τους «θιγόμενους» στις σελίδες του, με συνέπεια την τελική δικαίωση των τελευταίων…

Έτσι στην επανακυκλοφορία του, μετά την δίκη, σημειώθηκε το αξιοσημείωτο για τα εκδοτικά χρονικά, τα σημεία όπου αναγράφονταν τα συγκεκριμένα «συκοφαντημένα» ονόματα και οι εταιρείες να καλύπτονται στο κείμενο με μαύρη λωρίδα!

Στο έργο αυτό υποστηρίζεται η «πρακτική» θέση ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης (ως αποτέλεσμα της «περεστρόικα» του Γκορμπατσόφ) τουλάχιστον 200.000 υπάλληλοι της πανίσχυρης KGB έμειναν άνεργοι: ήταν λοιπόν φυσικό πολλοί απ’ αυτούς, πιεζόμενοι από την οικονομική εξαθλίωση στην οποία υπέπεσαν μετά τις κοσμογονικές αλλαγές, να περάσουν στις τάξεις του υποκόσμου, που αναπτύσσονταν ραγδαία.

Τον αμερικανικό υποσυνείδητο φόβο από τη ρωσική μαφία εκφράζουν οι θέσεις ενός άλλου δημοσιογράφου, του Αμερικανού Ρόμπερτ Φρίντμαν, όπως εκφράζονται στο έργο του «Η κόκκινη μαφία. Πως οι Ρώσοι γκάνγκστερ κατέλαβαν την Αμερική» (Robert I. Friedman, «The Red Mafiya. How the Russian Mob has invaded America», New York, 2000 μ.Χ.).

Στο βιβλίο αυτό (του οποίου ο επίλογος τιτλοφορείται «Ο Θεός να φυλάει την Αμερική»!) διαβάζουμε και τα εξής ενδιαφέροντα: «Γιατί οι Αμερικανοί πρέπει να ανησυχούν από το Ρωσικό οργανωμένο έγκλημα, που πλέον εξαπλώθηκε σ’ όλον τον κόσμο, και από την συνοδοιπορούσα διαφθορά στην Ρωσία; Η απλούστατη απάντηση είναι ότι ο οπλισμένος με πυρηνικά όπλα δεινόσαυρος είναι ένα βήμα από το να συντριβεί πολιτικά και οικονομικά. ΄

Οι Ρώσοι νοιώθουν πολύ ταπεινωμένοι – λέει ο Μπρεντ Σκόουκροφτ, σύμβουλος για την εθνική ασφάλεια του προέδρου Μπους. – Έχασαν την θέση τους ως μεγάλη δύναμη και στρέφονται εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης΄΄.

Αν το δούμε ιστορικά, η πλησιέστερη αντιστοιχία της οικονομικής κατάστασης της Ρωσίας είναι η συνθήκη των Βερσαλλιών του τέλους του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου, με την οποία η Αντάτ υποχρέωνε τους Γερμανούς σε τεράστιες αποζημιώσεις και απ’ την Γερμανία διέρρευσε τεράστιο κεφάλαιο- έτσι ο λαός πτώχευσε και δημιουργήθηκε το έδαφος για την άνοδο του Χίτλερ» (https://www.emystras.com/post/%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CE%BA%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1)…

 

Λατρεία του Μάο στην Κίνα, ή πώς ο κομμουνισμός μετατρέπεται σε παγκόσμια θρησκεία.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι το πρόσωπο του Κινέζου κομμουνιστή ηγέτη Μάο Τσε Τουνγκ (1.893 μ.Χ.-1.976 μ.Χ.), ο οποίος κυβέρνησε την αχανή χώρα της Άπω Ανατολής επί τρεις δεκαετίες, έχει περάσει εδώ και πολύ καιρό από την ζώσα πραγματικότητα στην σφαίρα του θρύλου.

Αν και δεν είχε να επιδείξει τις οικονομικές κτλ. επιτυχίες που επέδειξαν αργότερα οι διάδοχοί του, εν τούτοις το πέρασμά του από την εξουσία άφησε βαθύτατα σημάδια στην Κίνα και τον κόσμο.  Ποιος θυμάται, άραγε, σήμερα τους διαδόχους ή και τους προκατόχους του Μάο; Ουδείς. Όμως τον Μάο Τσε Τουνγκ τον θυμούνται όλοι, σε Ανατολή και Δύση. Κι αυτό είναι η πιο χαρακτηριστική απόδειξη, του πόσο πολύ επηρέασε η προσωπικότητά του το παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Τον τελευταίο καιρό στην Κίνα (ειδικότερα δε στην επαρχία) παρατηρείται μια ολοένα και αυξανόμενη νοσταλγία στο πρόσωπο του Μάο Τσε Τουνγκ. Η νοσταλγία αυτή σε ορισμένες περιπτώσεις παίρνει ακόμα και την μορφή φαινομένων, που θυμίζουν περισσότερο θρησκευτική λατρεία, παρά πολιτική προσήλωση!

Αυτή η ενδιαφέρουσα επάνοδος στην προσωπολατρία του Μάο οφείλεται ενδεχομένως στον νέο τρόπο παραγωγής, που εισήχθη τα τελευταία χρόνια στην χώρα αυτή και ο οποίος θυμίζει όλο και πιο έντονα το καπιταλιστικό σύστημα της Δύσης.

Σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις οι, αγράμματοι στην πλειοψηφία τους, Κινέζοι της επαρχίας ταυτίζουν τον Μάο με τον Βούδα. Όλα αυτά ανησύχησαν σφόδρα τις υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας, μπροστά στον κίνδυνο η όλη κατάσταση να ξεφύγει απ’ τον έλεγχο και να υποσκάψει την ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης.

Γι’ αυτό και ήδη στο χωριό-γενέτειρα του Μάο, το Σάοσαον (της επαρχίας του Χουνάν), οι αρχές αποφάσισαν να κλείσουν διάφορους ναούς της περιοχής, υποπτευόμενες ότι είχαν μετατραπεί απ’ τους κατοίκους σε ναούς του ίδιου του Μάο...

Συγκεκριμένα, οι κατηγορίες αυτές υποστήριζαν ότι στους συγκεκριμένους ναούς (που δεν είναι παρά μνημεία της κομφουκιανικής εποχής) οι οπαδοί του Μάο ανήγειραν φωτογραφίες του Μάο, τον οποίο και λάτρευαν σαν Θεό. Τα όργανα της τάξης κατάσχεσαν χιλιάδες αντικείμενα κι ενθύμια, τα οποία παρουσίαζαν τον Μάο σαν την πανάρχαια Κινεζική λαϊκή θεότητα της ευημερίας («κόκκινος ήλιος»).

Ο ενδόμυχος φόβος των Κινεζικών αρχών είναι μήπως συμβεί και στην χώρα τους εκείνο που συνέβη το 1.979 μ.Χ. στο Ιράν. Μήπως δηλ. μερικοί ακραίοι υποστηρικτές του Μάο ανακηρύξουν το «Κόκκινο Βιβλίο», που είχε συγγράψει ο Μάο, ιερό και προσπαθήσουν να υποσκάψουν τα θεμέλια της νέας πορείας της Κίνας, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι πρόδωσε τις ιδέες του άλλοτε ηγέτη του Κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος.

Πάντως, για λόγους τουριστικής πολιτικής, η επίσημη Κίνα δεν απαγορεύει στους ξένους να επισκέπτονται τη γενέτειρα του Μάο, όπου και διεξάγεται ετήσιο λαϊκό προσκύνημα.  Αυτά μάς λένε οι πληροφορίες που μας έρχονται από την Κίνα...

Τι συμβαίνει, λοιπόν, στην πραγματικότητα; Τι εξελίξεις, άραγε, εγκυμονούνται στη χώρα του “κίτρινου δράκου”; Στην ουσία, πρόκειται για ένα ευρύτερο φαινόμενο, θρησκευτικού και μετα-πολιτικού χαρακτήρα, το οποίο αυτή την εποχή βρίσκεται σε πρώιμη φάση εξέλιξής του· μια νέα θρησκεία γεννιέται!

Πράγματι, ο κομμουνισμός (μαρξισμός-λενινισμός) αποτελεί -όπως δείξαμε σε έρευνές μας στο παρελθόν, π.χ. σε σχετικές ενότητες του βιβλίου μας “Αποκάλυψη του Ιωάννη, ιερατεία και σιωνισμός”- την περίφημη “4^η θρησκεία της ερήμου”:

Αμέσως μετά τον εβραϊσμό, τον χριστιανισμό και το ισλάμ, ο διαλεκτικός υλισμός του Καρλ Μαρξ (1.818 μ.Χ.-1.883 μ.Χ.) δημιουργήθηκε μεν ως μία κοινωνική-οικονομική και, βεβαίως, πολιτική ιδεολογία, τώρα όμως μεταμορφώνεται σε παγκόσμια θρησκεία. Μια θρησκεία χωρίς Θεό, αφού περιορίζεται στην πίστη της ύλης και δεν πιστεύει στην ύπαρξη της ψυχής...

Ας το δούμε σε βάθος χρόνου. Ιστορικά, ο κομμουνισμός αποτελεί, σε σχέση με τις προηγούμενες μονοθεϊστικές θρησκείες, ένα νεογνό, βρίσκεται δηλαδή σε βρεφική ηλικία. Είναι μία παγκόσμια θεώρηση ηλικίας μόνο 172 ετών, εάν λάβουμε υπ' όψη σαν “γενέθλια ημέρα” του τη δημοσίευση του περιβόητου “Μανιφέστου του κομμουνιστικού κόμματος” (Φεβρουάριος 1.848 μ.Χ.), που συνέγραψαν από κοινού οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς.

Εν σχέσει, λοιπόν, με τις τρεις προηγούμενες “θρησκείες της ερήμου”, που είναι εκατοντάδων ή χιλιάδων ετών (η νεότερη εξ αυτών, το ισλάμ, εμφανίστηκε ήδη στις αρχές του 7^ου Αιώνα μ.Χ.), ο κομμουνισμός ή διαλεκτικός υλισμός δεν βρίσκεται, όντως, παρά στα πρώτα στάδια εξέλιξής του.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι εάν εντός του 21^ου Αιώνα μ.Χ. το ισλάμ κυριαρχήσει παγκοσμίως (λόγω της δημογραφικής του έκρηξης, αναλογικά με τον παγκόσμιο χριστιανικό πληθυσμό που διαρκώς συρρικνώνεται), τότε δεν αποκλείεται ως αντίβαρό του να εμφανιστεί στην Άπω Ανατολή η θρησκευτική λατρεία του μαρξισμού-λενινισμού:

Δισεκατομμύρια Κινέζοι, και όχι μόνο, αυτόχθονες κάτοικοι της περιοχής θα αποτελέσουν, σε επίπεδο αξιών, την κύρια ανταγωνιστική δύναμη έναντι στην ισλαμική ηγεμονία, η οποία ήδη από την Κεντρική Ασία, την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική έπεται να καταλάβει ολόκληρη την γηρασμένη Ευρώπη και, σε δεύτερη φάση, την Αμερικανική Ήπειρο.

Με απλά λόγια: ο χριστιανισμός απειλείται τις επόμενες δεκαετίες με ολοκληρωτική εξαφάνιση, το ίδιο και η λευκή φυλή! Η Ευρώπη κατακτάται ήδη, αθόρυβα, από τις ορδές του ισλαμικού επεκτατισμού και αναμένεται σε μια γενιά από σήμερα -στα μισά του 21^ου Αιώνα μ.Χ.- να έχει μετατραπεί σε τεράστιο ισλαμικό χαλιφάτο.

Αρκεί και μόνο να σκεφτεί κανείς πώς ήταν η Ευρώπη μόλις μία γενιά προηγουμένως (περί το 1.990 μ.Χ.), για να συνειδητοποιήσει την πολιτισμική και βιολογική αλλοίωση που έρχεται για τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς. Η Δύση πεθαίνει.

Στην θέση της αναδύεται, μεσοπρόθεσμα, το ισλάμ των νεανικών πληθυσμών και, σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, η νέα παγκόσμια θρησκεία που τίκτεται: η λατρεία του κομμουνισμού, με “θεούς” (μορφές λατρείας) τους Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν και Μάο. Η θρησκευτικής χροιάς λατρεία του τελευταίου στην Κίνα, που ήδη ξεκίνησε, δείχνει προς τα πού οδεύουν τα πράγματα (https://www.emystras.com/post/%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AC%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%AE-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B8%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%B1).

 

 

 

Σύμφωνα με τον θρύλο της Παλαιάς Διαθήκης, όπως καταγράφεται στο κεφάλαιο 11 του βιβλίου “Γένεσις”, κάποτε ο βασιλιάς Νιμρόδ αποφάσισε να χτίσει έναν πύργο στη Βαβυλωνία τόσο ψηλό, που όμοιός του δεν είχε υπάρξει ξανά ποτέ· ο πύργος αυτός θα έφτανε μέχρι τον ουρανό!

Ο βασιλιάς είχε καταντήσει τόσο πολύ αλαζόνας από τα πλούτη και την δόξα του, που με τον πύργο αυτό θέλησε να φανεί αντάξιος του Θεού... Μάζεψε λοιπόν εκατομμύρια σκλάβους για εργάτες, αλλά και τους καλύτερους αρχιτέκτονες της εποχής, και βάλθηκε να υλοποιήσει το σχέδιό του.

Παρόλα αυτά, το μεγαλεπήβολο έργο είχε εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες: οι τεράστιες ποσότητες υλικών που απαιτούνταν για την κατασκευή του πύργου εξαφάνισαν σιγά-σιγά τα γύρω δάση, ενώ εξάντλησαν επίσης τα διαθέσιμα ορυκτά (πέτρες, μάρμαρο, σίδερο κτλ.).

Επιπροσθέτως, στέρεψαν και τα νερά των τεσσάρων ποταμών από τις πηγές του Τίγρη και του Ευφράτη, αφού το νερό χρειαζόταν για την πρόοδο του έργου και την τροφοδοσία των εργαζομένων. Μ' αυτά και μ' αυτά, το κλίμα της περιοχής άλλαξε επικίνδυνα, συγκομιδές ολόκληρες αφανίστηκαν, όπως επίσης εξαφανίστηκαν και τα ενδημικά είδη πανίδας της Βαβυλωνίας που κατανάλωναν οι εκατομμύρια σκλάβοι.

Τελικό αποτέλεσμα της κτίσης του Πύργου της Βαβέλ ήταν η κατάρρευση του πύργου, λόγω των προβλημάτων που είχαν προκύψει και της ασυνεννοησίας (σύγχυσης) που επικρατούσε μεταξύ εργαζομένων που ανήκαν σε 70 διαφορετικές εθνότητες και μιλούσαν γλώσσες άγνωστες ο ένας στον άλλον. Το όραμα του βασιλιά Νιμρόδ, να αγγίξει τον Θεό, δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα (https://www.emystras.com/post/%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CE%BB-%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1)...

Πώς η Ρωσία του Πούτιν ξέφυγε από τους... Rothschild.

Όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξελέγη Πρόεδρος της Ρωσίας το 2000 μ.Χ.., η Ρωσία είχε πέσει σε πτώχευση. Χρωστούσε 16,6 δισ. δολάρια στο ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), το εργαλείο της οικογένειας Rothschild.

Επιπλέον, η Ρωσία είχε ένα δάνειο 36 δισ. δολαρίων στην -επίσης ελεγχόμενη από τους Rothschilds, Paris & London Club of Creditors (Λέσχη Πιστωτών Παρισιού και Λονδίνου). Ο Πούτιν χρησιμοποίησε την άνοδο των διεθνών τιμών του πετρελαίου και μέρος των κερδών της μεγαλύτερης Ρωσικής εταιρίας Gazprom, έτσι ώστε να ξεπληρώσει τα χρέη. Η σταδιακή αύξηση της τιμής του πετρελαίου σήμαινε ότι η Ρωσία σταμάτησε να ελέγχεται από τις τράπεζες των Rothschilds και έγινε οικονομικά ανεξάρτητη.

Η Ρωσία μερικές φορές εξαπάτησε τους ‘σωτήρες’ της όταν αποφάσισε να απαλλαγεί από τις οικονομικές αλυσίδες της οικογένειας Rothschild. Συνέβησαν περίεργες εξελίξεις που σχετίζονται με την παρουσία της Shell το 2006 μ.Χ.

Το 2006 μ.Χ., η Shell έχασε ένα σημαντικό μέρος μετοχών στο Sakhalin, και ο Πούτιν τότε ανάγκασε τη Shell να πωλήσει την πλειοψηφία των μετοχών της. Η Shell κράτησε το ένα τέταρτο των μετοχών Sakhalin, και η ανάπτυξη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου αφέθηκε στην κρατική εταιρία Gazprom.

Η διαχείριση των μεγαλύτερων τραπεζών και πολυεθνικών εταιρειών γίνεται από την οικογένεια Rothschild. Ο Πούτιν ήθελε να βγει η χώρα του, η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, από αυτές της δομές εξουσίας, οικονομικής δέσμευσης και φασισμού. Όταν ο Πούτιν εξόφλησε το χρέος της Ρωσίας στους Ρότσιλντ, το 2006 μ.Χ., η οικονομική εξάρτηση της Ρωσίας από τους Εβραίους χρηματοδότες έλαβε ΤΕΛΟΣ!

Ένας Ρώσος Εβραίος Πράκτορας των Rothschild, ο Mikhail Khordorkovsky, απέκτησε την περιουσία του αυτήν την περίοδο και μαζί με αυτόν πολλοί άλλοι Εβραίοι ολιγάρχες. Αυτό έγινε δυνατό μέσα από ιδιωτικοποιήσεις κατά την εποχή του καθεστώτος του πρώην Προέδρου Μπόρις Γιέλτσιν. Του χαζομεθύστακα που θα του είχαν υποσχεθεί ατέλειωτη βότκα.

Με την βοήθεια του Jacob Rothschild, ξεκίνησε ο Khordorkovsky το Banking Group Menatep, λίγο πριν από την πτώση του κομμουνισμού το 1.990 μ.Χ. Η Banking Group Menatep συνδέεται με τους Rothschild και την Soros Carlyle Group.

Το όνομα του George Soros ξαναβγαίνει στην επιφάνεια. Ο Soros, ένα πιόνι της Νέας Τάξης, αναδύεται παντού ως χρηματοδότης και ως εκ τούτου θα πρέπει να θεωρείται το σημαντικότερο πιόνι (η βασίλισσα) των Rothschild.

Το 1.995 μ.Χ. ο Khordorkovsky αγόρασε την Yukos για 350 εκατομμύρια δολάρια. Έτσι έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, με μια προσωπική περιουσία που αξίζει τουλάχιστον το 1 δισ. ευρώ. Τον Οκτώβριο του 2003 μ.Χ. ο Khordorkovsky συνελήφθη για φορολογική διαφυγή. Φυσικά ο Πούτιν γνώριζε τα παιχνίδια των Rothschild και άλλαξε το ρου της ιστορίας για την χώρα του.

Όπως οι περισσότεροι πλούσιοι Εβραίοι χρησιμοποιούν την οικονομική τους δύναμη για να υπονομεύσουν μια χώρα μέσω της Gene Sharp μεθόδου, έτσι επίσης και ο Khordorkovsky προσπάθησε να επικρίνει τον Πούτιν όσον αφορά τις προσπάθειες του να ενώσει την Ρωσία, πολιτικά, πολιτιστικά και πνευματικά.

Ο Khordorkovsky χάλασε εκατομμύρια για να ρίξει το καθεστώς του Πούτιν. Χρηματοδότησε τα «δημοκρατικά μεταρρυθμιστικά κόμματα ”. Μέσω του Khordorkovsky προσπάθησαν οι Ρότσιλντ να ξαναπάρουν την δύναμη στην Ρωσία. Οι Ρότσιλντ ήταν στην πραγματικότητα πίσω από την αγορά της Menatep Banking & Oil Yukos Khordorkovsky. Αυτό αποδεικνύεται από το ακόλουθο κείμενο:

1. Τον Φεβρουάριο του 2004 μ.Χ., αμέσως μετά τη σύλληψη του Khordorkovsky αποκαλύφθηκε ότι η Menatep Τράπεζα, (η τραπεζα του) λειτουργούσε από το Isle of Man, ένα βρετανικό υπεράκτιο φορολογικό παράδεισο.

2. Ο Βρετανικός τύπος ανέφερε ότι οι μετοχές Khordorkovsky της Yukos Oil διοχετεύτηκαν στον Jacob Rothschild, λίγο πριν από την σύλληψή του Khordorkovsky 3. Η Menatep τραπεζα αρνηθηκε ότι Jacob Rothschild είχε σχεση με την Yukos Oil.

Η εξήγηση ήταν ότι ο Jacob Rothschild είχε στενούς δεσμούς με την Τράπεζας Menatep, αλλά μόνο μέσω του Ιδρύματος Open Ρωσία (όπου και ο Χένρι Κίσινγκερ είναι μέλος). Η Menatep ξέχασε να αναφέρει ότι το Ίδρυμα Open Ρωσία ιδρύθηκε από την Yukos Oil. Η Menatep τράπεζα πρόσφερε στον Πούτιν μετοχές της Yukos Oil, αλλά ο Πούτιν έλυσε το πρόβλημα αυτό με διαφορετικό τρόπο. Απλά τους απάντησε ότι «η εταιρεία είναι Ρωσική» (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/10/rothschild.html).

 

Ο Άξονας του Ιράν προωθεί σχέδιο για να περικυκλώσει το Ισραήλ με πυραύλους. Συνολικά περισσότεροι από 200 πύραυλοι έχουν εκτοξευθεί προς το Ισραήλ από τρεις κατευθύνσεις το 2023 μ.Χ. μέχρι στιγμής. Τα μπαράζ σηματοδοτούν μια κλιμάκωση στο σχέδιο του άξονα του Ιράν να περικυκλώσει το Ισραήλ με ρουκέτες και πυραύλους για έναν μελλοντικό πόλεμο.

Προς το παρόν, η κύρια τοποθεσία εκτόξευσης πυραύλων είναι η Γάζα, όπου οι τρομοκράτες εκτόξευσαν περισσότερους από 170 ρουκέτες κατά Ισραηλινών πόλεων τους τελευταίους μήνες. Η Ισλαμική Τζιχάντ, ο στενός σύμμαχος του Ιράν στην Λωρίδα, ήταν πίσω από τις περισσότερες από αυτές τις επιθέσεις.

Εν τω μεταξύ, η Χαμάς στην Γάζα ενισχύει το δικό της οπλοστάσιο και βελτιώνει τους πυραύλους της. Η ομάδα κατά καιρούς δοκιμάζει βλήματα στην θάλασσα, επιτρέποντας στο Ισραήλ να παρακολουθεί στενά τις προσαρμογές στη δύναμη πυρός της ομάδας.

Ο κόμβος τρομοκρατίας της Γάζας συμπληρώνεται από πυρήνες της Χαμάς στον Λίβανο. Με την έγκριση της Χεζμπολάχ, τρομοκράτες εκτόξευσαν περισσότερους από 30 ρουκέτες από λιβανέζικο έδαφος κατά του Ισραήλ φέτος. Αρκετοί ακόμη πύραυλοι εκτοξεύτηκαν από την Συρία, όπου το Ιράν συνεχίζει να χτίζει στρατιωτική βάση.

Η ΧΕΖΜΠΟΛΑΧ ΚΑΙ ΤΟ ΙΡΑΝ ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ ΤΗ ΝΑΥΤΙΚΗ ΙΣΧΥ. Η Χαμάς επεκτείνει τις δραστηριότητές της στον Λίβανο εδώ και αρκετό καιρό καθώς δημιουργεί ένα παρακλάδι τρομοκρατίας που αποτελεί αυξανόμενη απειλή για το Ισραήλ.

Οι πυρήνες της Χαμάς ασχολούνται με την παραγωγή όπλων και την εκπαίδευση υψηλού επιπέδου σε λιβανέζικο έδαφος, καθώς η ομάδα εργάζεται για να εδραιώσει ένα δεύτερο μέτωπο κατά του Ισραήλ υπό την προστασία της Χεζμπολάχ.

Ωστόσο, το αυξανόμενο πυραυλικό οπλοστάσιο της Χεζμπολάχ δημιουργεί τις μεγαλύτερες ανησυχίες για το Ισραήλ. Αξιωματούχοι άμυνας λένε ότι ο ισχυρότερος πληρεξούσιος του Ιράν ενίσχυσε την ισχύ πυρός του με δεκάδες προηγμένους ναυτικούς πυραύλους. Αυτοί οι πύραυλοι απειλούν τώρα ισραηλινά πολεμικά πλοία, εξέδρες αερίου και άλλες ευαίσθητες και στρατηγικές τοποθεσίες στην ακτογραμμή του Ισραήλ, ανέφερε η Walla News.

Παράλληλα, το Ιράν μετέτρεψε πολιτικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα σε στρατιωτικά πλοία και τα εξόπλισε με διάφορους πυραύλους και drones. Η απειλή ωθεί το ισραηλινό ναυτικό να διεξάγει επιχειρήσεις στα θέατρα του Ιράν και της Υεμένης, ανέφερε η έκθεση.

ΜΥΣΤΙΚΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΠΥΡΑΥΛΩΝ. Ένας βετεράνος ισραηλινός στρατιωτικός προειδοποίησε προηγουμένως ότι το Ιράν προωθεί ένα μεγάλο σχέδιο για να απειλήσει το Ισραήλ σε πολλαπλά μέτωπα. Είπε ότι οι Ιρανοί εδραιώνουν την παρουσία τους σε όλη την Μέση Ανατολή και χτίζουν στρατιωτικούς κόμβους που αποτελούν στρατηγική απειλή γύρω από τα σύνορα του Ισραήλ.

Σύμφωνα με μια άλλη έκθεση, το Ιράν έχτισε μυστικά εργοστάσια πυραύλων σε όλη την περιοχή για να ξεπεράσει τα ισραηλινά χτυπήματα σε δρόμους λαθρεμπορίου όπλων. Το Ισραήλ μπόρεσε να ματαιώσει τα σχέδια του Ιράν σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα στην Συρία όπου η Πολεμική Αεροπορία συνεχίζει να καταστρέφει αποθήκες όπλων και συστήματα αεράμυνας. Στα παρασκήνια, οι ισραηλινές ελίτ δυνάμεις επιχειρούν βαθιά σε εχθρικό έδαφος χωρίς να κάνουν πρωτοσέλιδα.

Η μονάδα καταδρομών της Πολεμικής Αεροπορίας Shaldag ήταν η πιο πολυσύχναστη μεταξύ των ειδικών δυνάμεων, πραγματοποιώντας πολλές μεγάλες επιχειρήσεις ετησίως, ανέφερε πρόσφατα το N12 News.

Ωστόσο, το Ιρανικό σχέδιο για την δημιουργία βάσεων πυραύλων και πυραύλων γύρω από το Ισραήλ συνεχίζει να προχωρά. Μέχρι τώρα, οι αρχηγοί άμυνας πιστεύουν ότι ο επόμενος πόλεμος θα δει τους Ισραηλινούς Στρατούς να πολεμούν σε πολλαπλά μέτωπα, καθώς το Ισραήλ αντιμετωπίζει σενάρια άνευ προηγουμένου πολέμου (http://corfiatiko.blogspot.com/2023/05/blog-post_60.html).

 

Μέση Ανατολή: Ιντιφάντα χωρίς προηγούμενο; Ανεβαίνει το θερμόμετρο της έντασης στο Ισραήλ. Ανεβαίνει το θερμόμετρο της έντασης στο Ισραήλ «Δεν πρέπει να είσαι θύμα. Δεν πρέπει να είσαι θύτης. Και πάνω απ’ όλα, δεν πρέπει να είσαι θεατής».

Κάθε κοινωνία, κάθε χώρα έχει τουλάχιστον δύο θεμελιώδεις βάσεις: μια επίσημη ιδεολογία και έναν αριθμό θεμελιωδών μύθων, που μπορεί να είναι πολύ κοντά στην ιστορική αλήθεια ή όχι. Στην περίπτωση του Ισραήλ η επίσημη ιδεολογία είναι η κοσμική, φιλελεύθερη, δημοκρατία που το κάνει να παρουσιάζεται ως το μοναδικό κράτος δυτικού τύπου στην Μέση Ανατολή.

Ωστόσο, μόλις κοιτάξουμε «κάτω από την επιφάνεια» βλέπουμε ότι, μετά την επιστροφή του εβραϊκού λαού στην «γενέτειρα» γη του, οι «ξεχασμένες» εντολές της Βίβλου, που υπήρχαν από τότε που ο εβραϊκός λαός εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά στην γη του Ισραήλ πριν από 3.000 χρόνια, άρχισαν να ξαναζωντανεύουν. Φυσικά, ο Εβραϊκός λαός μελετούσε αυτούς τους νόμους επί αιώνες, αλλά παρέμεναν στην σφαίρα της θεωρητικής και της καθημερινής πρακτικής.

Η Εβραϊκή ιστορία στην Γη της Επαγγελίας, σύμφωνα με την Βιβλική αφήγηση, ξεκίνησε όταν ο Αβραάμ αγόρασε το σπήλαιο Μαχπελάχ στην Χεβρώνα, από τον Χετταίο Εφρών, για τόπο ταφής της Σάρας.

Με την πάροδο του χρόνου, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα, καθώς και ο Ιακώβ και η Λία ενταφιάστηκαν επίσης εκεί. Αυτό επικαλείται το εθνικό αφήγημα των Ισραηλινών. Τότε δεν υπήρχαν Παλαιστίνιοι.  Σήμερα οι τάφοι αυτοί στην Βιβλική Ιουδαία και Σαμάρεια βρίσκονται μέσα στην καρδιά της παλαιστινιακής περιοχής της Χεβρώνας.

Οι Παλαιστίνιοι, από την μεριά τους, επικαλούνται το ιστορικό γεγονός ότι, μετά την κατάκτηση της γης τον έβδομο αιώνα, οι Μουσουλμάνοι άρχισαν να θεωρούν αυτούς τους ιερούς τόπους ως δικούς τους.

Ο προφήτης Μωάμεθ λέγεται ότι σταμάτησε στην Χεβρώνα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του από την Μέκκα στην Ιερουσαλήμ. Το Όρος του Ναού έγινε μουσουλμανικός ιερός τόπος με την κατασκευή του Θόλου του Βράχου που μαρτυρεί την ιερότητα του. Οι Εβραίοι απαγορεύεται να προσεύχονται εκεί.

Ωστόσο, μέχρι τον 19^ο Αιώνα, υπήρχαν μόνο «Άραβες στην Παλαιστίνη». Παλαιστινιακή εθνική ταυτότητα, ακολουθώντας το παράδειγμα του σιωνισμού, άρχισε να αναδύεται μόνο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σήμερα η ένταση κλιμακώνεται ακόμα μια φορά στην Μέση Ανατολή. Καθημερινά καταγράφονται πράξεις βίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, που δεν γίνονται πρωτοσέλιδα στον διεθνή τύπο γιατί σ’ αυτά έχει το μονοπώλιο ο πόλεμος της Ουκρανίας.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανυάχου λέει ότι δεν επιδιώκει την κλιμάκωση, αλλά η κυβέρνησή του είναι έτοιμη «για οποιοδήποτε σενάριο»… Το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο ασφαλείας, στις 30 Ιανουαρίου, πήρε μέτρα τα οποία στερούν δικαιώματα μισθολογικά και ασφαλιστικά από οικογένειες Παλαιστινίων μαχητών, τους οποίους χαρακτηρίζουν «τρομοκράτες».

Τις ανησυχίες του σχετικά με αυτές τις αποφάσεις εξέφρασε ο βραβευμένος Ισραηλινός συγγραφέας Gideon Levy στην επιθεώρηση Middle East Eye. Όπως σημειώνει: «Είναι αλήθεια ότι η νέα κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ορισμένοι από τους Υπουργούς της, μπορεί να λάβει μη αναστρέψιμα μέτρα που θα αυξήσουν περαιτέρω την ανισότητα, την καταπίεση, την στέρηση, τις διακρίσεις και την εβραϊκή υπεροχή σε όλους τους τομείς της ζωής.

Είναι επίσης αλήθεια ότι οι Παλαιστίνιοι που ζουν στα κατεχόμενα εδάφη και οι Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ θα είναι οι πρώτοι που θα πληρώσουν το τίμημα». Μετά από αυτές τις προβλέψεις, ο Levy επέστησε την προσοχή για τις εξελίξεις, λέγοντας: «Ας μην ξεχνάμε ότι η κατάστασή τους είναι ήδη ανυπόφορη εδώ και δεκαετίες».

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανυάχου με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν σε συνάντησή τους στην Ιερουσαλήμ. Όταν το Ισραήλ νομοθετήσει τρομακτικούς υπερεθνικιστικούς νόμους, όταν ο στρατός σκοτώσει αφάνταστα μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων και η προσάρτηση των κατεχομένων εδαφών γίνει γεγονός, ίσως τότε οι ΗΠΑ δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να γυρίσουν την πλάτη στο αγαπημένο τους Ισραήλ.

Έρχεται νέα Ιντιφάντα; Σε μια επικίνδυνη καμπή για την ανθρωπότητα, την ώρα που η διεθνής κοινότητα μετράει τις πληγές της από τη σύγκρουση Δύσης και Ρωσίας στην Ουκρανία, μια νέα εστία ανάφλεξης απειλείται στην Μέση Ανατολή ως πιθανό αποτέλεσμα δύο σοβαρών παραγόντων που έχουν προκύψει από τις εξελίξεις στην περιοχή:

α) Της πολιτικής της νέας κυβέρνησης του Ισραήλ, που είναι « πιο υπερεθνικιστική, υπερθρησκευτική κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας», όπως έγραψε ο αρθρογράφος των NeΗw York Times Τόμας Φρίντμαν, τον Δεκέμβριο, μετά από ένα ταξίδι του στο Ισραήλ.

Ο Φρίντμαν γράφει ότι ανησυχεί πολύ για το μέλλον του Ισραήλ επειδή «τέσσερις από τους πέντε αρχηγούς των κομμάτων της νέας κυβέρνησης συνασπισμού – ο Νετανυάχου, ο Αριέχ Ντερί (Aryeh Deri), ο Μπεζαλέλ Σμότριτς (Bezalel Smotrich) και ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ (Itamar Ben-Gvir) – έχουν συλληφθεί, κατηγορηθεί, καταδικαστεί ή φυλακιστεί για διαφθορά ή υποκίνηση ρατσισμού».

β) Ο δεύτερος λόγος είναι η θέληση για αντίσταση που έχει αυξηθεί στην Παλαιστίνη τα τελευταία χρόνια και η παρουσία μιας νέας γενιάς Παλαιστινίων πιο μορφωμένων και πιο μαχητικών, απόλυτα εχθρικών προς το ισραηλινό κράτος.

Όπως παρατηρεί ο Daniel Williams, ξένος ανταποκριτής και συγγραφέας, σε ένα άρθρο του στους Asian Times (15-Φεβρ.-2023 μ.Χ.), αυτοί οι θυμωμένοι, νεαροί Παλαιστίνιοι, που είναι πιο τεχνολογικά καταρτισμένοι, βαριά οπλισμένοι και χωρίς ηγεσία, είναι ικανοί να προκαλέσουν μια νέα εξέγερση, η οποία δεν θα μοιάζει με καμμία προηγούμενη.

Όλα αυτά, όμως, δεν συνέβησαν ξαφνικά, σύμφωνα με κάποιους Ισραηλινούς παρατηρητές, αλλά προετοιμάστηκαν μεθοδικά μέσα στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς. Η εκπαίδευση των Παλαιστινίων μαθητών σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλη την Μέση Ανατολή παρέχεται εδώ και 70 χρόνια από την Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή (United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East – UNRWA).

Το σημερινό υλικό που χρησιμοποιείται από το Υπουργείο Παιδείας της Παλαιστινιακής Αρχής για την εκπαίδευση πάνω από μισό εκατομμύριο Παλαιστίνιων παιδιών έχει διδάξει τους νεαρούς Παλαιστίνιους να σέβονται τους μάρτυρες και να απεργάζονται το τζιχάντ. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι τελευταίες εκδόσεις αυτών των βιβλίων παίρνουν μια ακόμη πιο αδιάλλακτη θέση. Στα βιβλία πριν από το 2017 μ.Χ. το Ισραήλ λοιδορούνταν ονομαστικά.

Τώρα στα νέα βιβλία, δεν υπάρχει καμία αναφορά στη λέξη Ισραήλ και δεν εμφανίζεται σε κανέναν χάρτη, ούτε σε καμία πόλη που χτίστηκε από τους Εβραίους. Ίσως, μάλιστα, το πιο σημαντικό είναι ότι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα διδάσκει ότι το Παλαιστινιακό Δικαίωμα στην Επιστροφή πρέπει να επιτευχθεί με πόλεμο.

Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, τόσο οι πρόσφυγες πρώτης γενιάς όσο και οι απόγονοί τους, θέλουν να επιστρέψουν στις περιουσίες τους που άφησαν πίσω τους ως αποτέλεσμα του πολέμου του 1.948 μ.Χ. και λόγω του Πολέμου των Έξι Ημερών του 1.967 μ.Χ. Τα σχολεία και οι θερινές κατασκηνώσεις διδάσκουν ότι:

– Όλοι μπορούν να επιστρέψουν στις πόλεις και τα χωριά των προγόνων τους.

– Αυτό θα επιτευχθεί με πόλεμο. Οι Παλαιστίνιοι θα απελευθερώσουν όλη τη γη από τη Μεσόγειο Θάλασσα μέχρι τον Ιορδάνη ποταμό.

-Τα υπολείμματα της Σιωνιστικής εισβολής θα δολοφονηθούν. Τα τελευταία 20 χρόνια αυτά τα βιβλία παρέχονται και στα 700 σχολεία της UNRWA, μάλιστα, η πιο πρόσφατη (2019 μ.Χ.-2022 μ.Χ.) έκδοση των βιβλίων φαίνεται να είναι και η πιο ριζοσπαστική.

Όπως διαπιστώνει ο D. Williams, ο οποίος εκτός από ανταποκριτής υπήρξε και ερευνητής του Human Rights Watch, οι πολλές εβδομάδες βίας έχουν δημιουργήσει ανησυχία ότι μια νέα, παρατεταμένη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων βρίσκεται προ των πυλών. Ορισμένοι βασικοί παρατηρητές υποστηρίζουν ότι ένα νέο επεισόδιο της διαχρονικής παλαιστινιακής προσπάθειας να αποτινάξουν την ισραηλινή κυριαρχία έχει ξεκινήσει.

Μέλη της οργάνωσης «Φωλιά των Λεόντων» (Lions’ Den), που θα πρωταγωνιστήσουν στην επόμενη παλαιστινιακή Ιντιφάντα. Εμφανίστηκαν στην πόλη Ναμπλούς, η οποία έχει ιστορικό μαχητικής αντισιωνιστικής δράσης, το περασμένο καλοκαίρι.

Είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης ριζοσπαστικοποίησης στην παλαιστινιακή νεολαία μεταξύ 15-25 ετών τα τελευταία χρόνια. Είναι η γενιά που βίωσε όλο και περισσότερη ισραηλινή επιθετικότητα και εποικισμούς στα εδάφη της Δυτικής Όχθης.

Η πρώτη γενική εξέγερση αναστάτωσε το Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη στις δεκαετίες του 1.980 μ.Χ. και του ’90 μ.Χ. Η δεύτερη στις αρχές του 20ού Αιώνα. Τώρα όλα δείχνουν ότι έρχεται μια τρίτη Ιντιφάντα, ενώ όλοι κάνουν πως δεν την βλέπουν με τα βλέμματα στραμμένα στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας. Παρόμοιες ανησυχίες εκφράζουν και στελέχη των μυστικών υπηρεσιών.

Ο Γουίλιαμ Μπερνς, διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) των Ηνωμένων Πολιτειών, δήλωσε ότι η σημερινή αναταραχή του θυμίζει αυτό που είδε όταν εργαζόταν στην Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα.

«Οι συζητήσεις που είχα με Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους ηγέτες», είπε μετά από ένα ταξίδι του στην περιοχή, «με άφησαν αρκετά ανήσυχο για τις προοπτικές ακόμη μεγαλύτερης αστάθειας και ακόμη μεγαλύτερης βίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων».

«Ανησυχώ -όπως και οι συνάδελφοί μου στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών- ότι πολλά από αυτά που βλέπουμε σήμερα έχουν μια πολύ δυσάρεστη ομοιότητα με κάποιες από εκείνες τις καταστάσεις που είδαμε και τότε».

Ο Tor Wennesland, συντονιστής των ειρηνευτικών συνομιλιών των Ηνωμένων Εθνών για τη Μέση Ανατολή, προειδοποιούσε εδώ και καιρό ότι έρχονται προβλήματα. «Μετά από δεκαετίες διαρκούς βίας, παράνομης επέκτασης των οικισμών, αδρανών διαπραγματεύσεων και εμβάθυνσης της κατοχής, η σύγκρουση φτάνει και πάλι σε σημείο βρασμού», δήλωσε στα τέλη του περασμένου έτους.

«Τα υψηλά επίπεδα βίας στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και το Ισραήλ τους τελευταίους μήνες, συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων εναντίον Ισραηλινών και Παλαιστινίων πολιτών, της αυξημένης χρήσης όπλων και της βίας που σχετίζεται με τους εποίκους, έχουν προκαλέσει σοβαρό ανθρώπινο πόνο».

Ο Wennesland υποστήριξε ότι η διπλωματική στασιμότητα έχει δημιουργήσει έντονη απογοήτευση μεταξύ των Παλαιστινίων, οι οποίοι κατοικούν σε θύλακες που χωρίζονται από εδάφη που ελέγχονται από το Ισραήλ, ενώ το Ισραήλ κατασκευάζει και κατοικεί κοινότητες εποίκων σε εδάφη που οι Παλαιστίνιοι επιθυμούν για ένα ανεξάρτητο κράτος.

Τις έντονες ανησυχίες του για το ξεθώριασμα της ειρηνευτικής διαδικασίας και το σημείο καμπής στο οποίο έχουν φτάσει τα πράγματα στο Ισραήλ, μετά από τις «δημογραφικές, τεχνολογικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές» που έχουν συμβεί, διατυπώνει ο γνωστός δημοσιογράφος Τόμας Φρίντμαν στο προαναφερθέν άρθρο του:

«Μια εβδομάδα ρεπορτάζ από το Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη με άφησε να αισθάνομαι ότι η προοπτική για μια λύση δύο κρατών έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Κανείς όμως δεν θέλει να την κηρύξει επίσημα νεκρή και θαμμένη – γιατί η κατηγορηματική αποβολή της θα είχε τεράστιες επιπτώσεις.

Έτσι, διπλωμάτες, πολιτικοί και φιλελεύθερες εβραϊκές οργανώσεις προσποιούνται ότι έχει ακόμη έναν αμυδρό καρδιακό παλμό. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν βρίσκεται σε νοσοκομείο. Είναι σε άσυλο. Μόνο μια θαυματουργή θεραπεία θα μπορούσε να τη σώσει τώρα».

Σύμφωνα με τον Φρίντμαν, το πιο πιθανό αποτέλεσμα της πολιτικής της νέας κυβέρνησης Νετανυάχου είναι «ένα πλήρες χάος που θα κάνει το Ισραήλ να μην αποτελεί πλέον πηγή σταθερότητας για την περιοχή και τον αμερικανό σύμμαχό του, αλλά αντίθετα ένα καζάνι αστάθειας και πηγή ανησυχίας για την κυβέρνηση των ΗΠΑ».

Το κύριο άρθρο ανησυχεί επίσης για το μέλλον του Ισραήλ και πιστεύει ότι η νέα κυβέρνηση «αποτελεί σημαντική απειλή για το μέλλον του Ισραήλ, την κατεύθυνσή του, την ασφάλειά του και ακόμη και την ιδέα μιας εβραϊκής πατρίδας». (ΝΥΤ, 15 Δεκ. 2022 μ.Χ.).

Αυτές οι εκτιμήσεις είναι όντως πρωτοφανείς, όταν μάλιστα προέρχονται από έναν έμπειρο αναλυτή, και δείχνουν πόσο κοντά στο κόκκινο είναι η πραγματικότητα στην Μέση Ανατολή. Σκηνή από την κηδεία των Ισραηλινών θυμάτων μετά τις τρομερές επιθέσεις στην Ανατολική Ιερουσαλήμ λίγο πριν την προγραμματισμένη επίσκεψη του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Άντονυ Μπλίνκεν, τον Ιανουάριο. Μια τρίτη εξέγερση θυμωμένων νεαρών Παλαιστινίων είναι στα σκαριά, όπως όλα δείχνουν.

Τι συμβαίνει στο Ισραήλ; Μετά την οριακή νίκη του Μπενιαμίν Μετανυάχου στις πρόσφατες εκλογές του Ισραήλ χρειάστηκαν ειδικές νομικές ρυθμίσεις στο ισραηλινό κοινοβούλιο προκειμένου άτομα χαρακτηρισμένα για την ρατσιστική συμπεριφορά τους να υπουργοποιηθούν. Ειδικοί προσωπικοί νόμοι θεσπίστηκαν για τους προαναφερθέντες θρησκευτικούς υποψήφιους που δεν μπορούσαν να γίνουν Υπουργοί λόγω των εγκλημάτων και των καταδικών τους.

Ο 47χρονος Ιταμέν Μπεν-Γκβιρ, υπουργός Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ σήμερα, είναι ο ηγέτης των σιωνιστών εποίκων που επιτίθενται στον παλαιστινιακό λαό εδώ και δεκαετίες, κατάσχοντας τα σπίτια και την γη τους.

Το ποινικό του μητρώο εδώ και πολλά χρόνια είναι τόσο πλούσιο, από τις προηγούμενες «δημοκρατικές» Ισραηλινές κυβερνήσεις, που έκανε τον Gideon Levy να πει ότι με την νέα κυβέρνηση «θα πέσουν οι μάσκες» για το Ισραήλ. Η αλήθεια θα «έρθει στο φως» με την έννοια ότι το θεμελιώδες σιωνιστικό σχέδιο πίσω από το ισραηλινό κράτος θα έρθει στην επιφάνεια με τον πιο ωμό τρόπο από ποτέ.

Για παράδειγμα, ο νεαρός βουλευτής Ζβι Σούκοτ, που διαδέχθηκε στην Κνεσέτ (ισραηλινή βουλή) τον υπουργό Οικονομικών και αρχηγό του κυβερνητικού κόμματος «Θρησκευτικός Σιωνισμός» Μπαζαλέλ Σμότριτς, είναι κάτοικος οικισμού εποίκων που έχει επανειλημμένα συλληφθεί για επιθέσεις σε σπίτια Παλαιστινίων.

Ο Σούκοτ διετέλεσε γενικός διευθυντής του ακροδεξιού, θρησκευτικού κόμματος Otzma Yehudit («Εβραϊκή Δύναμη»), στο οποίο ηγείται ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ και είχε, μεταξύ άλλων, θεωρηθεί ύποπτος για τον εμπρησμό παλαιστινιακού τεμένους στο Κουφρ Γιασίφ, στο Βόρειο Ισραήλ.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα κινούνται οι νέοι εταίροι του Νετανυάχου. Τέσσερις από τους πέντε κορυφαίους κομματικούς ηγέτες της νέας κυβέρνησης συνασπισμού – ο Νετανυάχου, ο Αριέ Ντέρι, ο Μπεζαλέλ Σμότριτς και ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ – έχουν είτε συλληφθεί, είτε κατηγορηθεί, είτε καταδικαστεί, είτε εκτίσει ποινή φυλάκισης με κατηγορίες για διαφθορά ή υποκίνηση ρατσισμού.

Επιπλέον, ο Νετανυάχου έχει αναθέσει στον υπερεθνικιστή Μπεν-Γκβιρ, ηγέτη του κόμματος Εβραϊκή Δύναμη, την εποπτεία όχι μόνο της ισραηλινής αστυνομίας αλλά και άλλων υπηρεσιών επιβολής του νόμου, συμπεριλαμβανομένης της συνοριακής αστυνομίας, η οποία είναι πολύ δραστήρια στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Ο Μπεν-Γκβιρ θα είναι εύκολα σε θέση να χρησιμοποιήσει ως όπλο αυτές τις υπηρεσίες εναντίον του ισραηλινού, αραβικού και παλαιστινιακού πληθυσμού.

Ο Νετανυάχου παραχώρησε επίσης στον Σμότριτς και στο κόμμα του, τον Θρησκευτικό Σιωνισμό, την ευθύνη της Πολιτικής Διοίκησης, η οποία ανέκαθεν ανήκε στο Υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ. Η Πολιτική Διοίκηση έχει την εξουσία να επεκτείνει τους Εβραϊκούς οικισμούς, να περιορίζει την καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων και να εφαρμόζει τον νόμο… συμπεριλαμβανομένων των κατεδαφίσεων σπιτιών.

Τόσο ο Σμότριτς όσο και ο Μπεν-Γκβιρ είναι θρησκευτικοί ζηλωτές που προωθούν την Εβραϊκή παρουσία στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ, το οποίο είναι ιερό για τους μουσουλμάνους. Η αστυνόμευση του Όρους του Ναού πραγματοποιείται από την ισραηλινή αστυνομία, της οποίας ο Μπεν-Γκβιρ έχει αποκτήσει τον έλεγχο.

Τον Μάϊο του 2021 μ.Χ., αυτό που συνέβη στην Ιερουσαλήμ μετά τις προκλήσεις των εποίκων σιωνιστών είχε ξεσηκώσει ολόκληρο τον παλαιστινιακό λαό. Ο αντιδήμαρχος της Ιερουσαλήμ, Aryeh King, ένας από τους ηγέτες των σιωνιστών εποίκων που μίλησε στον αμερικανικό Τύπο εκείνες τις ημέρες, είπε ότι η κατεδάφιση παλαιστινιακών σπιτιών και η επέκταση των περιοχών των ισραηλινών εποίκων ήταν «μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την εγκατάσταση ‘’στρωμάτων Εβραίων’’ σε όλη την Ανατολική Ιερουσαλήμ».

Ο King το όρισε ως «τον τρόπο για να διασφαλιστεί το μέλλον της Ιερουσαλήμ ως Εβραϊκής πρωτεύουσας για τον Εβραϊκό λαό» και πρόσθεσε ότι, αν δεν γίνει αυτό, οι μελλοντικοί διαπραγματευτές για την ειρήνη «θα προσπαθήσουν να διαιρέσουν την Ιερουσαλήμ και να δώσουν μέρος της Ιερουσαλήμ στον εχθρό μας».

Η ψήφιση αντιδημοκρατικών ρυθμίσεων στην Κνεσέτ οδήγησε έναν από τους σημαντικότερους Εβραίους ηγέτες της Αμερικής, τον Abe Foxman, πρώην διευθυντή της Anti-Defamation League, να δηλώσει στην Jerusalem Post:

«Αν το Ισραήλ πάψει να είναι μια ανοιχτή δημοκρατία, δεν θα είμαι σε θέση να το υποστηρίξω», προσθέτοντας: «Αν το Ισραήλ γίνει ένα φονταμενταλιστικό θρησκευτικό κράτος, ένα κράτος θεοκρατικού εθνικισμού, θα αποκοπεί από το 70% του παγκόσμιου Εβραϊσμού».

Το Κουμπί του Πανικού. Τα κόμματα του ισραηλινού κέντρου και της αριστεράς έχουν πατήσει το κουμπί του πανικού, ότι η χώρα κινείται με ανησυχητική ταχύτητα προς τον υπερεθνικισμό και τον φονταμενταλισμό, τονίζοντας ότι η ακροδεξιά στο Ισραήλ είναι πολύ πιο εξτρεμιστική από την αντίστοιχη στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Σκεφθείτε τι έχει να γίνει, σε μια πιθανή υλοποίηση του πιο ακραίου σεναρίου, όταν η ένταση στην Παλαιστίνη έχει ανέβει ήδη από την προηγούμενη, πιο φιλελεύθερη «κυβέρνηση της αλλαγής» του Yair Lapid και του Benny Gantz.

Σκεφθείτε τους 166 Παλαιστίνιους, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 39 παιδιά, που έχασαν την ζωή τους από τα πυρά του ισραηλινού στρατού και των εποίκων στην Δυτική Όχθη κατά την διάρκεια του περασμένου έτους. Επιπλέον 49 Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένων 17 παιδιών, σκοτώθηκαν στη Γάζα κατά την διάρκεια της τριήμερης επίθεσης του Ισραήλ τον Αύγουστο στην πολιορκημένη λωρίδα.

Η νέα κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ορισμένοι από τους υπερεθνικιστές υπουργούς της, μπορεί να λάβει μη αναστρέψιμα μέτρα που θα ενισχύσουν περαιτέρω την ανισότητα και την καταπίεση. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι πρώτοι που θα πληρώσουν το τίμημα για όλα αυτά θα είναι οι Παλαιστίνιοι στα κατεχόμενα εδάφη και οι Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ.

Οι ζωές τους θα απειληθούν, όταν η κατάστασή τους είναι ήδη αφόρητη εδώ και δεκαετίες. Ο Yaakov Katz, αρθρογράφος της Jerusalem Post, εξέφρασε παρόμοιες ανησυχίες σε άρθρο του μπροστά στον κίνδυνο «το Ισραήλ να μετατραπεί σε θρησκευτικό κράτος».

Πολλά ανάλογα άρθρα γράφονται στον κατεστημένο (mainstream) δυτικό και ισραηλινό Τύπο, από τις αρχές του έτους, σχετικά με την σύνθεση της νέας ισραηλινής κυβέρνησης και την ποιοτική αλλαγή, καθώς και την ανησυχητική ρήξη με την προηγούμενη πολιτειακή πορεία στην 75χρονη ιστορία του Ισραήλ.

Ήδη, η νέα κυβέρνηση της χώρας υπό τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανυάχου, ο οποίος βρίσκεται 15 χρόνια στην εξουσία, ανακοίνωσε σχέδια για την κατασκευή χιλιάδων ακόμη οικιστικών κατοικιών και την νομιμοποίηση εννέα εποικισμών που οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν κηρύξει παράνομους.

Η κίνηση αυτή καταδικάστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες δήλωσαν ότι είναι «βαθιά προβληματισμένες» από την απόφαση. Είπαν ότι οι ενέργειες αυτές «χρησιμεύουν μόνο για την επιδείνωση των εντάσεων».

Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις ανησυχίες για το μέλλον του Ισραήλ, είναι χρήσιμο να ξαναδούμε τι λέει ο Φρίντμαν. Καθώς ταξίδευε, ο Φρίντμαν συνάντησε τον Χαλίλ Σικάκι (Khalil Shikaki), καθηγητή Πολιτικών Επιστημών και διευθυντή του Παλαιστινιακού Κέντρου Πολιτικής και Έρευνας στην Ραμάλα (Παλαιστίνη).

Ο Σικάκι του είπε: «συμβαίνει μια μεγάλη αλλαγή στην παλαιστινιακή κοινωνία την τελευταία πενταετία μεταξύ των ατόμων ηλικίας 15 έως 25 ετών – μια ριζοσπαστικοποίηση με τρόπους που δεν έχουμε ξαναδεί. Είναι εντελώς διαφορετικοί από τους γονείς και τους παππούδες τους. Δεν εμπιστεύονται πλέον την Παλαιστινιακή Αρχή. Την βλέπουν ως συνεργάτη του Ισραήλ και πιστεύουν ότι το μόνο πράγμα που καταλαβαίνουν οι Ισραηλινοί είναι η γλώσσα της βίας».

Οι γενεαλογικές και τακτικές αλλαγές μεταξύ των Παλαιστινίων διακρίνουν την τρέχουσα αναταραχή από τις άλλες εκρήξεις που ονομάστηκαν Ιντιφάντα. Η περιορισμένη βία από την πλευρά των Παλαιστινίων νεαρών που πετούσαν πέτρες και ήταν πιστοί στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) σηματοδότησε την πρώτη Ιντιφάντα.

Η εξέγερση οδήγησε σε ειρηνευτικές συνομιλίες που βασίστηκαν σε μια «λύση δύο κρατών» με την δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις τελικά μαράθηκαν με περιορισμένους μόνο εδαφικούς συμβιβασμούς.

Η δεύτερη Ιντιφάντα, αντί να κυριαρχείται από πέτρες από την παλαιστινιακή πλευρά, χαρακτηρίστηκε από πυροβολισμούς από στελέχη της PLO και την δημιουργία ισλαμιστικών ομάδων από την οργάνωση για επιθέσεις εναντίον αμάχων μέσα στο Ισραήλ. Η τελευταία κίνηση έγινε εν μέρει για να ανταγωνιστεί το Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης (HAMAS), που υποστήριζε τη λύση ενός κράτους αντί για ένα εβραϊκό και ένα αραβικό.

Η επόμενη Ιντιφάντα θα είναι διαφορετική από τις δύο προηγούμενες. Οι ένοπλες ομάδες αναδύονται ανεξάρτητα η μία από την άλλη. Επικοινωνούν όχι με φυλλάδια αλλά διαδικτυακά και ατομικά, ένα είδος «Ιντιφάντα 2.0».

Και περιφρονούν όχι μόνο τους Ισραηλινούς αλλά και το κατεστημένο της Δυτικής Όχθης και της PLO. «Πρόκειται για ένα οργισμένο συνονθύλευμα ατόμων και οργανωμένων αλλά και τυχαίων ένοπλων ομάδων χωρίς ενιαία ηγεσία», έγραψε πρόσφατα η Jerusalem Post.

Οι σπόροι για μια νέα Ιντιφάντα έχουν φυτρώσει στην Τζενίν, στη Ναμπλούς και άλλες πόλεις που έχουν ιστορικό μαχητικής παλαιστινιακής δραστηριότητας. Χιλιάδες είναι οι νέοι που στρατολογούνται στις πολιτοφυλακές όπως οι «Ταξιαρχίες της Τζενίν» ή την νεοσύστατη «Φωλιά των Λεόντων», που έχουν εμφανιστεί κα στις οποίες συρρέουν οι δυσαρεστημένοι Παλαιστίνιοι όλων των παρατάξεων.

Πρόκειται για το προπύργιο των πιο θανατηφόρων «τρομοκρατικών ομάδων» του κόσμου, όπως γράφουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων (IDF). Αυτοί οι νεαροί μαχητές επικεντρώνονται περισσότερο στην δράση παρά στην ιεραρχική οργάνωση.

Αντί επιλόγου. Ίσως, τελικά, ο κυριότερος λόγος των ανησυχιών στην Δύση για το Ισραήλ να μην είναι τόσο η νέα κυβέρνηση, όσο η θέληση για αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, αντίθετα με ό,τι θα περίμεναν πολλοί καλοθελητές.

Η ουσία του ζητήματος βρίσκεται σε μια ξεχασμένη δήλωση που έκανε πριν από πολλά χρόνια ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο Νταβίντ Μπεν-Γκουριόν (David Ben-Gurion). Το 1948 μ..Χ., κατά την διάρκεια της αρχικής εκδίωξης των Παλαιστινίων από την γη τους και της εγκατάστασης νέων Ισραηλινών Εποίκων, ο Μπεν-Γκουριόν, συζητώντας με τους συναδέλφους του στο υπουργικό συμβούλιο, είδε ότι κάποιοι από αυτούς δίσταζαν και είπε:

«Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να διασφαλίσουμε ότι (οι Παλαιστίνιοι) δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Οι γέροι θα πεθάνουν και οι νέοι θα ξεχάσουν». Τα λόγια αυτά ήταν μια από τις πιο περιεκτικές εκφράσεις του σιωνιστικού σχεδίου.

Όμως, οι παλιοί πέθαναν, αλλά οι νέοι δεν ξέχασαν ποτέ τους παλιούς και πάντα τους θυμούνται! Αυτό το απλό γεγονός σφραγίζει τις ανησυχίες για το αύριο του Ισραήλ. Εάν η νέα κυβέρνηση ρίξει όλες τις μάσκες της «δημοκρατικής κανονικότητας» και επιλέξει την σύγκρουση, θα είναι σαν να ακολουθεί την λογική «Πάμε, κι ό,τι γίνει», όπως το τραίνο στα Παλαιοφάρσαλα. Με ότι αυτό σημαίνει για το μέλλον της Μέσης Ανατολής (https://www.triklopodia.gr/%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%ce%b9%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%8d/).

 

Β.Πούτιν: «”Νεκροταφείο” Αμερικανικών και Γερμανικών τεθωρακισμένων έγινε η Ζαπορίζια – Στέλνουμε πυρηνικά στην Λευκορωσία». Ο Ρώσος Πρόεδρος ανακοίνωσε ότι οι ημέτερες δυνάμεις αμύνονται υπέρ του πατρίου εδάφους.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αναφέρθηκε στην ουκρανική αντεπίθεση, λέγοντας ότι έχει ξεκινήσει, αλλά χωρίς κάποιο αποτέλεσμα, ενώ ανακοίνωσε ότι η Μόσχα στέλνει πυρηνικά στην Λευκορωσία.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αναφερόμενος στην πολεμική κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία, δήλωσε πως: «Μπορούμε σίγουρα να πούμε ότι η  πολυαναμενόμενη αντεπίθεση από την Ουκρανία ξεκίνησε, αλλά το Κίεβο δεν είχε επιτύχει τους στόχους του».

Χαρακτηριστικό είναι ότι τις τελευταίες ημέρες, η ουκρανική πλευρά έχασε περίπου 3700 στρατιώτες, 52 άρματα μάχης (εκ των οποίων 8 «Leopard 2»), 3 Γαλλικά AMX-10, 207 τεθωρακισμένα οχήματα, 134 στρατιωτικά οχήματα, 5 αεροσκάφη, 2 ελικόπτερα, 48 πυροβολικό και 53 drones.

Αυτό δήλωσε από την θερινή του κατοικία στο Σότσι όπου βρίσκεται, σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο Telegram από Ρώσο δημοσιογράφο. Ο Β.Πούτιν πρόσθεσε όμως πως: «Τα ουκρανικά στρατεύματα δεν πέτυχαν τους στόχους τους σε καμία από τις περιοχές των μαχών».

Το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε σήμερα ότι απέκρουσε σφοδρές ουκρανικές επιθέσεις στις περιοχές της Ζαπορίζια και του Ντονέτσκ, σκοτώνοντας τουλάχιστον 1.000 Ουκρανούς στρατιώτες και καταστρέφοντας δεκάδες άρματα μάχης και θωρακισμένα οχήματα.

«Οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας συνέχισαν τις προσπάθειες διεξαγωγής επιθετικών επιχειρήσεων στις κατευθύνσεις του Νότιου Ντονέτσκ και της Ζαπορίζια», ανέφερε το Υπουργείο Άμυνας σε μια ανακοίνωση.

Σύμφωνα με το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, οι ουκρανικές δυνάμεις επιτέθηκαν στις ρωσικές γραμμές τέσσερις φορές με δύο τάγματα και με την υποστήριξη αρμάτων μάχης νότια της Βελίκα Νοβοσίλκα στο Ντονέτσκ, αλλά αποκρούστηκαν.

Οι ρωσικές δυνάμεις απέκρουσαν επίσης δύο επιθέσεις νότια της πόλης Ορίχιβ στην περιοχή της Ζαπορίζια, ανέφερε το Υπουργείο. Η Ρωσία είπε πως η Ουκρανία έχασε περίπου 1.200 άνδρες, περίπου 40 άρματα μάχης και αρκετά αεροσκάφη, περιλαμβανομένου ενός MiG-29 και ενός Su-25 τις τελευταίες 24 ώρες.

Νωρίτερα ο Ρώσος πρόεδρος ανακοίνωσε πως η Ρωσία θα αρχίσει να αναπτύσσει τακτικά πυρηνικά όπλα στη Λευκορωσία μετά τις 7-8 Ιουλίου μόλις οι ειδικές αποθηκευτικές εγκαταστάσεις θα είναι έτοιμες.

Περισσότερο από 15 μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, του μεγαλύτερου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πούτιν λέει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους προμηθεύουν με όπλα την Ουκρανία με σκοπό να πλήξουν την Μόσχα. Από τον Μάρτιο ο Πούτιν είχε ανακοινώσει ότι θέλει να αναπτύξει τακτικά πυρηνικά όπλα στην Λευκορωσία, προειδοποιώντας έμμεσα το ΝΑΤΟ για την υποστήριξή της προς την Ουκρανία

Οι μεγάλες χώρες του ΝΑΤΟ δηλώνουν ότι θα στηρίξουν την Ουκρανία και θα τη βοηθήσουν να υπερασπιστεί τον εαυτό της για όσο διάστημα χρειαστεί, από την «αυτοκρατορικού τύπου αρπαγή εδαφών από την Ρωσία» όπως την αποκαλεί το Κίεβο, η οποία απειλεί την επιβίωση του «ουκρανικού κράτους» και του καθεστώτος του Β.Ζελένσκι αλλά και του ίδιου προσωπικά. .

«Τα πάντα γίνονται βάσει σχεδίου, τα πάντα είναι σταθερά» δήλωσε ο Πούτιν στον Λευκορώσο ομόλογό του Αλεξάντερ Λουκασένκο ενώ συζητούσαν τη σχεδιαζόμενη ανάπτυξη πυρηνικών όπλων κατά την διάρκεια των συνομιλιών που είχαν στη θερινή κατοικία του Ρώσου προέδρου στο Σότσι στην Μαύρη Θάλασσα.

«Η προετοιμασία των σχετικών εγκαταστάσεων ολοκληρώνεται στις 7-8 Ιουλίου και θα ξεκινήσουμε αμέσως δραστηριότητες που σχετίζονται με την ανάπτυξη των κατάλληλων τύπων όπλων στο έδαφός σας», δήλωσε ο Πούτιν, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κρεμλίνου.

Ο  Πούτιν, προτάσσει τον πόλεμο ως μια μάχη για την επιβίωση της ίδιας της Ρωσίας απέναντι στο συνεχώς διευρυνόμενο ΝΑΤΟ όπως λέει. Έχει προειδοποιήσει την Δύση ότι η Μόσχα δεν θα υποχωρήσει.

Ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι λέει ότι η Ουκρανία δεν θα ησυχάσει ωστόσο μέχρι να εκδιωχθεί και ο τελευταίος Ρώσος στρατιώτης από την χώρα του, την οποία θέλει να εντάξει στο ΝΑΤΟ το συντομότερο δυνατό.

Η πυρηνική κίνηση του Πούτιν παρακολουθείται στενά τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ στην Ευρώπη όσο και από την Κίνα, η οποία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει κατά της χρήσης πυρηνικών όπλων στην σύγκρουση (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/v-poutin-mporoume-na-poume-sigoura-oti-i-oukraniki-antepithesi-ksekinise-kanenas-stoxos-tous-den-exei-epiteyxthei/).

 

Ρωσία: Σε αυτή την θέση - κλειδί τοποθετήθηκε ο «στρατηγός – Αρμαγεδδών», Sergey Surovikin.

Ρωσία: Σε αυτή την θέση - κλειδί τοποθετήθηκε ο «στρατηγός – Αρμαγεδδών», Sergey Surovikin. Σε νέα θέση θα υπηρετήσει ο στρατηγός Surovikin. Ο στρατηγός Sergey Surovikin, ο επονομαζόμενος και ως Αρμαγεδδών θα τοποθετηθεί σε νέα νευραλγική θέση, υποστήριξε ο Ρώσος βουλευτής και στρατηγός εν αποστρατεία Viktor Zavarzin. «Πολέμησε καλά, αλλά μετά υπήρξε μια ...κατάσταση.

Θα τοποθετηθεί σε νέα διαφορετική θέση από εκείνη που είχε ως αρχιστράτηγος στο μέτωπο των επιχειρήσεων, είναι ένα αρκετά καλό πόστο και σχετίζεται με την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών», σημείωσε ο Zavarzin.

Ο στρατηγός πρόσθεσε επίσης ότι ο Surovikin τώρα ξεκουράζεται και «θα κάνει διακοπές για κάποιο διάστημα». Αναφέρθηκε τον Ιούνιο ότι ο Surovikin βρισκόταν στην φυλακή. Οι Ρωσικές αρχές διέψευσαν κατηγορηματικά αυτές τις αναφορές ενώ και η κόρη του δήλωσε πως ο Surovikin δεν συνελήφθη. Την Δευτέρα, 4 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ., μια φωτογραφία του στρατηγού Surovikin και της συζύγου του εμφανίστηκε στο Telegram.

«Ο στρατηγός Sergey Surovikin είναι έξω. Είναι ζωντανός, υγιής, στο σπίτι με την οικογένειά του στην Μόσχα. Έκλεισε ο φάκελος της υπόθεσης - συνεργασίας με τον Prigozhin. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τον Surovikin, ρωτήθηκε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Dmitry Peskov, ο οποίος απέφυγε κάθε σχόλιο.

Στις 4 Σεπτεμβρίου, μια φωτογραφία του στρατηγού Surovikin εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο. Η φωτογραφία έδειχνε τον στρατηγό με πολιτικά ρούχα να περπατά με την γυναίκα του. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο κανάλι Bloody Lady Telegram.

Η λεζάντα της φωτογραφίας αναφέρει ότι ο στρατηγός Surovikin είναι καλά στην υγεία του και μένει με την οικογένειά του στην Μόσχα. Οι συντάκτες του καναλιού Bloody Lady Telegram, όπου εμφανίστηκε η φωτογραφία, είπαν ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 4 Σεπτεμβρίου.

 Την ίδια μέρα, 4 Σεπτεμβρίου, οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Ρώσο Υπουργό Άμυνας Sergey Shoigu για την τύχη του Surovikin και εάν διεξάγεται έρευνα εναντίον του. O Shoigu απέφυγε κάθε σχόλιο για την υπόθεση. Αξίζει να σημειωθεί ότι πηγές του στρατιωτικού ανταποκριτή Semyon Pegov επιβεβαίωσαν επίσης πληροφορίες για την απελευθέρωση του Surovikin.

Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, στις 26 Αυγούστου ήρθη ο κατ΄ οίκον περιορισμός του Surovikin ενώ έκλεισε οριστικά ο φάκελος της υπόθεσης – συνεργασίας του με τον ιδρυτή των Wagner, Yevgeny Prigozhin στο οπερετικό πραξικόπημα του Ιουνίου στη Ρωσία.

Αποστολή εκτός Ρωσίας. Στα τέλη Αυγούστου, το κανάλι Telegram The Last Insider μετέδωσε ότι «μετά την έρευνα» ο Surovikin διορίστηκε σύμβουλος του διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού, Στρατάρχη Khalifa Haftar.

Στις 22 Αυγούστου, το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανέφερε ότι o αναπληρωτής αρχηγός του Στρατιωτικού Τμήματος Yunus-Bek Yevkurov έφτασε στη Λιβύη μετά από πρόσκληση του Haftar. Πιστεύεται ότι ο στρατηγός Surovikin μπορεί να λάβει αρκετές προσφορές εργασίας στο εγγύς μέλλον, αλλά όλες θα σχετίζονται με την εργασία στις δομές του ρωσικού υπουργείου Άμυνας εκτός Ρωσίας.

Το ρρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν έδωσε στη δημοσιότητα κανένα επίσημο σχόλιο για το θέμα. Ο Surovikin δεν εμφανίστηκε δημόσια μετά την απόπειρα εξέγερσης των Wagner στα τέλη Ιουνίου του 2023 μ.Χ.

Στη συνέχεια, ο στρατηγός απηύθυνε έκκληση στους μαχητές Wagner σε μια βιντεοκάμερα καλώντας τους να σταματήσουν την προέλαση προς την Μόσχα. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να αναφέρουν ότι ο Surovikin φέρεται να τάχθηκε στο πλευρό του Prigozhin κατά τη διάρκεια της εξέγερσης.

Είπαν επίσης ότι ο στρατηγός «ήξερε εκ των προτέρων» για τα σχέδια του Prigozhin να «εξεγερθεί ενάντια στην Ρωσική στρατιωτική ηγεσία». Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε αργότερα ότι τέτοιες αναφορές δεν ήταν παρά εικασίες και κουτσομπολιά (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/695019/i-redut-os-diadoxos-tis-wagner-nea-stratiotiki-etaireia-anadyetai-sti-rosia-ypo-ton-ameso-elegxo-tou-kremlinou).

 

Redut ως διάδοχος της Wagner (;) - Νέα στρατιωτική εταιρεία αναδύεται στη Ρωσία - Ποιος ο δημιουργός - Οι έμπειροι μαχητές της. Η PMC Redut αναδύεται και δείχνει έντονη πρόθεση να αντικαταστήσει τον Όμιλο Wagner ως «βασικό όργανο του υβριδικού και συμβατικού πολέμου του Κρεμλίνου».

Μια νέα Ιδιωτική Στρατιωτική Εταιρεία (PMC) φαίνεται πως ανέρχεται πλέον στη Ρωσία μετά την κατάρρευση του Ομίλου Wagner, ως συνέπεια του θανάτου του ιδρυτή του, Yevgeny Prigozhin, και του δεξιού του χεριού Dmitry Utkin σε αεροπορικό δυστύχημα τον περασμένο μήνα.

Η PMC Redut αναδύεται και δείχνει έντονη πρόθεση να αντικαταστήσει τον Όμιλο Wagner ως «βασικό όργανο του υβριδικού και συμβατικού πολέμου του Κρεμλίνου», ανέφερε το Geopolitic Monitor στις 30 Αυγούστου.

«Ο θάνατος του Yevgeny Prigozhin και του δεξιού του ανθρώπου, Dmitry Utkin, μπορεί να επιφέρει τεράστιες αλλαγές στη σφαίρα των ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών (PMC) στη Ρωσία», ανέφερε η έκθεση.

«Ιδιαίτερα, υπάρχει μια PMC που αναδύεται και, τώρα που η αλυσίδα διοίκησης στο Wagner έχει καταρρεύσει, τουλάχιστον προσωρινά, η PMC Redut θα μπορούσε και είναι πρόθυμη να αντικαταστήσει τον Wagner ως βασικό όργανο του υβριδικού και συμβατικού πολέμου του Κρεμλίνου».

Είναι ενδιαφέρον ότι η Redut αποτελείται από μια ομάδα μισθοφόρων που βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο της ρωσικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών. Αυτό δείχνει ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θα προτιμούσε μια «εντελώς πιστή» PMC.

Επιπλέον, η PMC Redut εξαρτάται πλήρως από τους ρωσικούς κρατικούς θεσμούς για τα όπλα και τα πυρομαχικά της, ένα σημαντικό μοχλό που θα είχαν οι διοικητές των στρατιωτικών πληροφοριών κατά την αντιμετώπιση της ομάδας μισθοφόρων. Ωστόσο, θα εξακολουθούσε να απολαμβάνει σημαντικό βαθμό αυτονομίας διοίκησης και ελέγχου.

Ποιος δημιούργησε τη Redut. Η έκθεση σημειώνει ότι η Redut είχε μακρά ιστορία στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Κρεμλίνου, εκτός από τη δράση στο εξωτερικό για την εξασφάλιση των ρωσικών συμφερόντων.

Η Redut δημιουργήθηκε από πρώην υπαλλήλους του Υπουργείου Άμυνας, της Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών και των Ειδικών Δυνάμεων της Ρωσίας. Οι συγκεκριμένοι έχουν σημαντική εμπειρία σε πολεμικές επιχειρήσεις και πολέμους από το παρελθόν.

Η στρατιωτική εταιρεία τράβηξε επίσης την προσοχή των Ρώσων ολιγαρχών, οι οποίοι ήθελαν το προσωπικό της να φυλάει και να προστατεύει τις εταιρείες τους στην Ρωσία.  «Τώρα, με την αποχώρηση των Prigozhin και Utkin, η Redut θα είναι η κύρια ιδιωτική στρατιωτική επιχείρηση (PMC )που θα αναλάβει τις δράσεις που αφορούν την ασφάλεια και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό και στην Ουκρανία», υποστήριξε η έκθεση.

Η Redut δημιουργήθηκε αποκλειστικά για να προστατεύσει και να εξασφαλίσει τις επιχειρήσεις του Gennady Timchenko, πρώην αξιωματικού της KGB και Ρώσου ολιγάρχη κοντά στον Putin. Ο Timchenko είναι επίσης γνωστός για την κατοχή τεράστιων ποσών περιουσιακών στοιχείων στην αυτοκρατορία του φυσικού αερίου και είναι αυτός που επωφελείται περισσότερο από τις υπηρεσίες ασφαλείας της Redut.

Όταν ο Prigozhin ζούσε και η επιρροή του στη Ρωσία και στον Ρωσικό στρατό αυξανόταν λόγω της εγγύτητάς του με τον Putin, οι ρωσικές ελίτ αποφάσισαν να βελτιώσουν τις δυνατότητες της Redut για να την καταστήσουν πιθανό ανταγωνιστή του Ομίλου Wagner.

Επιπλέον, η Redut, σε αντίθεση με τη Wagner, έχει στρατολογήσει έμπειρους μαχητές, οι οποίοι είχαν επίσης ως αποστολή να συμμετάσχουν στην επίθεση στο Κίεβο και να δολοφονήσουν τον Πρόεδρο της Ουκρανίας, Volodymyr Zelenskyy, στην αρχή της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Ο Putin υποστηρίζει ενεργά τους πιστούς μισθοφόρους. Εν τω μεταξύ ο ρώσος πρόεδρος υποστηρίζει και προωθεί ενεργά μια πιστή PMC ως σύμμαχο. Η PMC χρηματοδοτούνταν από τα οικονομικά του ρωσικού κράτους, ανέφερε η έκθεση του Nicholas Chkhaidze, ερευνητή στο Topchubashov Center, ενός Think Tank που εδρεύει στο Μπακού.

Ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός Gazprom ενσωμάτωσε τη PMC για δραστηριότητες εντός της σφαίρας επιρροής του ανταγωνιστή του Redut. Η Redut μαζί με την μισθοφορική ομάδα Κοζάκων, αποτελούν πλέον «έναν πολύ πιστό σύμμαχο και ένα όργανο του υβριδικού πολέμου της Ρωσίας».

Έτσι μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως εργαλείο για την επέκταση της επιρροής του Κρεμλίνου στην Αφρική. Ωστόσο, η έλλειψη εμπειρίας τους στην Αφρικανική Ήπειρο μπορεί να είναι προβληματική για το Κρεμλίνο.

Μετά τον θάνατο του Prigozhin, οι διοικητές της Ομάδας Wagner έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στα αφεντικά τους, συμπεριλαμβανομένου του Αντρέι Τρόσεφ. Οι διοικητές έχουν κατηγορήσει τα αφεντικά, συμπεριλαμβανομένου του Τρόσεφ, ότι αυτομόλησαν στο Redut PMC (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/695019/i-redut-os-diadoxos-tis-wagner-nea-stratiotiki-etaireia-anadyetai-sti-rosia-ypo-ton-ameso-elegxo-tou-kremlinou).

 

Απίστευτη παραδοχή Αμερικανού Bolton - Ξεγύμνωσε ΗΠΑ και Ευρώπη ο Putin στην Ουκρανία, παραμονεύει η Κίνα.

Η Κίνα αναμφίβολα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν την αποφασιστικότητα να το πράξουν στην Ανατολική Ασία και θα αναπροσαρμόσουν τη σκέψη τους αναλόγως Το Κογκρέσο επιστρέφει στην Ουάσιγκτον και η εκστρατεία για τις αμερικανικές εκλογές του 2024 μ.Χ. έχει ξεκινήσει για τα καλά.

Για τους Ρεπουμπλικάνους που δίνουν έμφαση στη φιλοσοφία και την πολιτική σε σχέση με την performance των Δημοκρατικών, κανένα ζήτημα δεν είναι πιο δυσοίωνο από την αντίθεση σε ορισμένους κομματικούς κύκλους να βοηθήσουν την Ουκρανία να αποκρούσει την επιθετικότητα της Ρωσίας.

Τους επόμενους μήνες, οι στρατιωτικές και διπλωματικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με τις ψηφοφορίες στο Κογκρέσο για τη βοήθεια της Ουκρανίας, θα μπορούσαν να έχουν τεράστιες επιπτώσεις στη μελλοντική κατεύθυνση του κόμματος, προμηνύει ο John Bolton ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, επί εποχής Trump και πολέμιος της Ρωσίας και του Putin.

Βασικές στρατηγικές πραγματικότητες. Σύμφωνα με τον Bolton, η παρεμπόδιση της συνεχιζόμενης επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ζωτικό συμφέρον εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

Ενθαρρυμένος από την αξιολύπητη απάντηση του Barack Obama στην επίθεση της Μόσχας το 2014 μ.Χ. και από την εσκεμμένη αδυναμία του Donald Trump να δει την Ουκρανία εκτός από το δικό του συμφέρον, ο Vladimir Putin επιδιώκει να αντιστρέψει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και να δημιουργήσει μια νέα Ρωσική Αυτοκρατορία.

Εάν καταφέρει να αναιρέσει την ευεργετική και απελευθερωτική αποσύνθεση της ΕΣΣΔ, το Κρεμλίνο θα έθετε ξανά σε κίνδυνο όλες τις γύρω περιοχές και θα ωθούσε την Κίνα και άλλους να επωφεληθούν αλλού από την αντιληπτή αδυναμία των ΗΠΑ και την έλλειψη αποφασιστικότητας.

Ο Boris Yeltsin, ο πρώτος και μοναδικός ελεύθερα και δίκαια εκλεγμένος ηγέτης της Ρωσίας, συμφώνησε να τερματίσει την ΕΣΣΔ στη Μπελοβέζα, αφού το ουκρανικό δημοψήφισμα του 1.991 μ.Χ. αποκάλυψε πλειοψηφίες για ανεξαρτησία σε κάθε περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας.

Η τρέχουσα προσπάθεια της Μόσχας να εξαλείψει ή να υπονομεύσει σοβαρά την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα του Κιέβου θέτει προφανώς σε κίνδυνο τα συμφέροντα των ΗΠΑ απειλώντας την αρχή του ακρογωνιαίου λίθου μετά το 1.945 μ.Χ. ότι η ειρήνη και η ασφάλεια στην Ευρώπη είναι ζωτικής σημασίας για την ευημερία μας.

Αυτή, σε δύο παραγράφους, είναι η βασική στρατηγική περίπτωση για τη βοήθεια της Ουάσιγκτον στο Κίεβο. Οι αντίπαλοι της βοήθειας του Κογκρέσου δεν έχουν υποστηρίξει σοβαρά ή συστηματικά το αντίθετο. Αντίθετα, έχουν προσφέρει λογικές αντίθετες της στρατηγικής σκέψης.

Τα επιχειρήματα. Η πιο συχνή καταγγελία είναι ότι ο πρόεδρος Joe Biden ανησυχεί περισσότερο για την υπεράσπιση των συνόρων της Ουκρανίας παρά για τα σύνορα με το Μεξικό της Αμερικής. Ενώ αυτή η καταγγελία έχει πολιτική απήχηση σε πολλούς Ρεπουμπλικάνους, είναι το ίδιο το παράδειγμα μιας μη συνέχειας, που συνδέει δύο ζητήματα που δεν έχουν καμία λογική σχέση, τονίζει ο Bolton.

Αν υποθέσουμε (σωστά) ότι η πολιτική παράνομης μετανάστευσης του Biden είναι εσφαλμένη, η αποτυχία στα σύνορα του Μεξικού δεν δικαιολογεί σχεδόν την αποτυχία να αμφισβητηθεί η επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας.

Το ίδιο ισχύει και για την πλάνη ότι οι πόροι που διατίθενται στην Ουκρανία μας αποσπούν την προσοχή από άλλες παγκόσμιες προτεραιότητες. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η Ουκρανία, αλλά οι σπάταλες εγχώριες δαπάνες που υπερκαλύπτουν τόσο τις δαπάνες για τη βοήθεια της Ουκρανίας όσο και τις στρατιωτικές δαπάνες γενικά.

Η επόμενη πιο δημοφιλής είναι η κριτική ότι η Ουάσιγκτον δεν πρέπει να «γράφει λευκές επιταγές για την Ουκρανία». Η επιμελής έρευνα δεν αποκαλύπτει ούτε ένα μέλος του Κογκρέσου που να έχει δώσει απεριόριστη υποστήριξη «άνευ ελέγχου».

Είναι αλήθεια ότι ο Biden αποθαρρύνθηκε αδικαιολόγητα από τον φόβο της ρωσικής κλιμάκωσης. Έχει δώσει εκτεταμένη στρατιωτική βοήθεια με ασυνάρτητο τρόπο, μειώνοντας έτσι την ικανότητα της Ουκρανίας να ενεργεί πιο στρατηγικά για την εκδίωξη των Ρώσων.

Αλλά η ανικανότητα της διοίκησης δεν αλλάζει τα θεμελιώδη αμερικανικά συμφέροντα. Ούτε κανείς αντιτάχθηκε στον έλεγχο του τρόπου με τον οποίο το Πεντάγωνο και η USAID διανέμουν τη βοήθεια ή για το πώς τη χρησιμοποιεί η Ουκρανία.

Η διαφθορά στα κυβερνητικά προγράμματα είναι ενδημική σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στις ΗΠΑ, αλλά το να είσαι «σοκαρισμένος» από την ανακάλυψη της διαφθοράς στην Ουκρανία δεν δικαιολογεί μια κακή στρατηγική. Αντίθετα, είναι απολύτως προς το συμφέρον της Αμερικής η βοήθειά της να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών της.

Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και η κριτική ότι η θέση της Κίνας ως ο κατεξοχήν αντίπαλος των ΗΠΑ αυτόν τον αιώνα σημαίνει ότι πρέπει ουσιαστικά να εγκαταλείψουν τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον αλλού.

Είτε στην Ευρώπη, είτε στην Μέση Ανατολή ή πέρα από αυτήν, λένε, σημαντικές στρατιωτικές δεσμεύσεις των ΗΠΑ εκτρέπουν τους διαθέσιμους πόρους που είναι απαραίτητοι για την υπεράσπιση της Ταϊβάν και άλλων συμμάχων και συμφερόντων στον Ινδο-Ειρηνικό. Αυτό είναι ανοησία, κατά τον Bolton.

Η εμπλοκή της Κίνας. Στην πραγματικότητα, η υποστήριξη της Ουκρανίας ενισχύει αντί να μειώνει την πολιτικοστρατιωτική ικανότητα των ΗΠΑ να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους αλλού. Πράγματι, η αποτυχία να νικήσει την επιθετικότητα της Ρωσίας ενθαρρύνει μόνο άλλους Αμερικανούς αντιπάλους να ενεργήσουν πολεμικά στις περιοχές τους.

Οι ΗΠΑ απέτυχαν σε πολλαπλές προεδρίες μετά τον Ψυχρό Πόλεμο να ανταποκριθούν στο πρότυπο «ειρήνη μέσω δύναμης» του Ronald Reagan, αφιερώνοντας επαρκείς πόρους σε στόχους άμυνας, πληροφοριών και εξωτερικών υποθέσεων.

Ωστόσο, η άμεση διόρθωση αυτής της αποτυχίας δύσκολα απαιτεί από τις ΗΠΑ να χαλαρώσουν με την Ουκρανία. Λείπει από την ανάλυση των κριτικών η κρίσιμη παραδοχή ότι η Κίνα εξετάζει τον πόλεμο στην Ουκρανία πιο προσεκτικά από πολλές χώρες στην ίδια την Ευρώπη.

Ούτε απλώς παρακολουθούν. Ο νέος και αναπτυσσόμενος σινο-ρωσικός άξονας, με κέντρο διοίκησης το Πεκίνο, έχει ήδη εμπλακεί ουσιαστικά στον πόλεμο της Ουκρανίας. Οι ΗΠΑ αγνοούν αυτή την ευθυγράμμιση με κίνδυνο.

Οι σημαντικά αυξημένες αγορές ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου από την Κίνα, το καμουφλάζ που παρέχει στις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές της Ρωσίας και η προμήθεια εξοπλισμού διπλής χρήσης και άλλων βασικών πόρων που βοηθούν την πολεμική προσπάθεια της Ρωσίας καθιστούν τη Μόσχα και το Πεκίνο πλήρεις εταίρους. Η Ουκρανία δεν πολεμά μόνο την Ρωσία.

Τι βλέπει η Κίνα. Επιπλέον, οι στρατηγοί του Πεκίνου επιδιώκουν να αξιολογήσουν εάν η Ουάσιγκτον έχει την απαραίτητη αποφασιστικότητα να προστατεύσει τα συμφέροντά της στην Ευρώπη. Εάν όχι, η Κίνα αναμφίβολα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν την αποφασιστικότητα να το πράξουν στην Ανατολική Ασία και θα αναπροσαρμόσουν τη σκέψη τους αναλόγως, ιδιαίτερα όσον αφορά την Ταϊβάν και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Οι σύμμαχοι της Αμερικής στον Ινδο-Ειρηνικό δεν έχουν αμφιβολίες για το τι διακυβεύεται για αυτούς στον πόλεμο της Ουκρανίας, γι' αυτό ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας και οι πρωθυπουργοί της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας παρευρέθηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους.

Πώς μπορούμε να μας διαφεύγει αυτό που βλέπουν τόσο καθαρά;, αναρωτιέται ο Bolton. Φυσικά, οι επικριτές σημειώνουν ότι αρκετές ευρωπαϊκές χώρες δεν αναλαμβάνουν το βάρος τους, μια κριτική που συμμερίζονται πλήρως οι υποστηρικτές της Ουκρανίας. Ωστόσο, το να λέμε σωστά ότι πολλοί Ευρωπαίοι πρέπει να κάνουν περισσότερα δεν σημαίνει ότι μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να το κάνουν.

Η Ουάσιγκτον έχει κάνει πολύ καιρό τα στραβά μάτια στις ευρωπαϊκές αμυντικές ανεπάρκειες, αλλά δύσκολα μπορούμε να υποτάξουμε —πράγματι, να θέσουμε σε κίνδυνο— τη δική μας εθνική ασφάλεια, ενώ η Γερμανία και οι άλλοι συνεννοούνται. Η κριτική της ευρωπαϊκής υποχρηματοδότησης είναι ακριβής, αλλά δεν αρκεί για τον καθορισμό της σωστής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της Ρωσίας.

Στοιχειώνει όλα τα επιχειρήματα των αντιπάλων η σιωπηρή τους υπόθεση ότι η Ουκρανία είναι πολύ απόμακρη για να έχει σημασία, ότι είναι «ένας καυγάς σε μια μακρινή χώρα μεταξύ ανθρώπων για τους οποίους δεν γνωρίζουμε τίποτα». Το φάντασμα του Νέβιλ Τσάμπερλεν δεν ηρεμεί στο σημερινό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και είναι ξεκάθαρα η ώρα να τον αντιμετωπίσουμε, καταλήγει ο Bolton (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/694910/apistefti-paradoxi-amerikanoy-bolton-ksegymnose-ipa-kai-evropi-o-putin-stin-oukrania-paramoneyei-i-kina).

Πανικός στην Ρωσία: Ο Ζελένσκι θα ρίξει «βρώμικες βόμβες» μολύνοντας πόλεις με ραδιενέργεια, ομολόγησε Ουκρανός αιχμάλωτος.

Ίσως εμπεριέχουν υποσυστατικά ραδιενέργειας, ίσως φονικούς υιούς ίσως άλλα επιβλαβείς για την υγεία ουσίες, αναφέρουν Ρωσικές αναφορές Οι Ρώσοι ανησυχούν πως η ουκρανική ηγεσία ετοιμάζει μία νέα σειρά από απάνθρωπες τακτικές, όπως την παράταξη «βρώμικων βομβών» που θα μολύνουν τεράστιες κατοικήσιμες περιοχές.

Η Νέα Ουκρανική Στρατηγική. Η Ουκρανία φαίνεται πως σταδιακά υιοθετεί νέες τακτικές στον πόλεμο, πολλές από τις οποίες η Ρωσία θεωρεί τρομοκρατικές. Για παράδειγμα, οι Ρώσοι μιλούν για τρομοκρατικές επιθέσεις στην επικράτειά τους, για δηλητηρίαση ανθρώπων και πλημμύρες μεγάλων εκτάσεων γης. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, συναγερμός έχει θέσει σε επιφυλακή όλες τις ρωσικές αρχές ασφαλείας. Σπεύδουν να βρουν νέους τρόπους για να αντιμετωπίσουν τις νέες απειλές.

Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφάλειας (FSB) αναφέρει πως οι αρχές «έλαβαν επιπρόσθετα δεδομένα για την εμπλοκή των ειδικών υπηρεσιών της Ουκρανίας στον προγραμματισμό και την προετοιμασία δράσεων διεθνούς τρομοκρατίας».

Πληροφορούμαστε συγκεκριμένα -σύμφωνα πάντα με Ρωσικά μέσα που επικαλούνται δεδομένα της FSB- πως η ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών, υπό τις διαταγές του αρχηγού της, Κύριλλου Μπουντάνοφ, δημιούργησε μία νέα ειδική μονάδα αεροπορίας (ελαφριών αεροσκαφών) για να πραγματοποιήσει αποστολές δολιοφθοράς. Οι Ρωσικές αρχές λέγεται πως κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν δύο πιλότους από την μονάδα, οι οποίοι και ομολόγησαν.

Οι Ρωσικές αναφορές λένε πως αποκαλύφθηκε «ένα σχέδιο το οποίο αναπτύχθηκε για την παράδοση των αποκαλούμενων 'βρώμικων βομβών', εξοπλισμένων με χρονοδιακόπτες για την καθυστερημένη πυροδότησή τους, έτσι ώστε να ανατιναχθούν ταυτόχρονα και να καταστήσουν αδύνατη την παρουσία κατοίκων σε μία συγκεκριμένη περιοχή».

Βόμβες. Οι Ρώσοι ειδικοί θεώρησαν τις «βρώμικες βόμβες» ως όπλα με ραδιενεργά υποσυστατικά, τα οποία μπορούν να μολύνουν μία περιοχή και να την καταστήσουν ακατοίκητη.  Ωστόσο, αντί για ραδιενέργεια, ρωσικά μέσα προσθέτουν πως μπορούν να τοποθετηθούν σε αυτά τα όπλα και άλλες ουσίες, όπως παρασιτοκτόνα, ή ακόμη και φονικοί ιοί και βακτήρια. Θεωρητικά, οι βόμβες μπορούν να παραταχθούν τόσο από ελαφριά αεροσκάφη, όσο και από drones.

Οι Ρωσικές δυνάμεις αεράμυνας ίσως καταφέρουν να καταρρίψουν τα αεροσκάφη που θα τις μεταφέρουν, βέβαια ούτε αυτό το ενδεχόμενο εγγυάται απόλυτη ασφάλεια για την περιοχή. Όσον αφορά τις πρόσφατες ενέργειες του Κιέβου, η Ρωσική σελίδα της SvPressa υπάγει και την καταστροφή του υδροηλεκτρικού φράγματος της Καχόβκα, το ορμητικό νερό του οποίου πλημμύρισε τα πάντα στον διάβα του.

Σύμφωνα με την σελίδα, η ενέργεια αυτή ήταν καθαρά μία ουκρανική προσπάθεια αποδυνάμωσης των Ρωσικών μονάδων, ενώ αναφέρεται πως η ουκρανική ηγεσία είχε πλήρη επίγνωση των επιπτώσεων στο περιβάλλον και στους κατοίκους.

Συμπερασματικά, δεδομένων όλων των παραπάνω έχει κυριαρχήσει στην Ρωσική Ομοσπονδία η άποψη πως η ουκρανική στρατηγική στον πόλεμο αποτελείται πλέον από πολλές νέες τακτικές, τρομοκρατικού χαρακτήρα, όπως την καταστροφή του φράγματος και την παράταξη των «βρώμικων βομβών». Ως αποτέλεσμα, αποκαλούν το ουκρανικό κράτος τρομοκρατικό, παρομοιάζοντάς το με το Ισλαμικό.  Εάν αληθεύει πράγματι αυτή η υπόθεση, αναμένουμε με ανησυχία τα επόμενα βήματα του Κιέβου (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7173604_panikos-sti-rosia-o-zelenski-tha-rixei-bromikes-bombes-molynontas).

 

“Η Δύση θέλει να μετατρέψει τη Μολδαβία σε μια …δεύτερη Ουκρανία”.

Την άποψη ότι η Δύση θέλει να μετατρέψει την Μολδαβία σε δεύτερη Ουκρανία εξέφρασε με δηλώσεις που έκανε ο αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Μιχαήλ Γκαλουζίν. Μεταξύ άλλων τόνισε και τα εξής:

«Η Δύση είναι απολύτως ανεύθυνη, κοιτάζει με απόλυτη κοντόφθαλμη ματιά την Μολδαβία για τον ρόλο μιας δεύτερης Ουκρανίας και, δυστυχώς, η σημερινή ηγεσία της Μολδαβίας συμμετέχει ενεργά σε αυτό.

Η σημερινή ηγεσία της Μολδαβίας ακολουθεί τον δρόμο μιας φιλοδυτικής πολιτικής, συμμετέχοντας στην αντιρωσική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και των δορυφόρων τους. Ακολουθεί το δρόμο της κλιμάκωσης στις σχέσεις με την Ρωσία. Δεν υπάρχει όμως κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις με τον λαό της Μολδαβίας από την Ρωσία, σημείωσε. Αυτές δεν είναι οι μέθοδοί μας».

Η Μόσχα έχει επανειλημμένα εκφράσει ανησυχία για την αύξηση της συνεργασίας του Κισινάου με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ στον στρατιωτικό-πολιτικό τομέα. O αναπληρωτής υπουργός πρόσθεσε ότι οι αρχές της Μολδαβίας αγνοούν τα συμφέροντα και τις διαθέσεις του πληθυσμού, ο οποίος παραδοσιακά ενδιαφέρεται για καλές σχέσεις με την Ρωσία και δεν πιστεύει τις ιστορίες φρίκης για την «Ρωσική απειλή» (https://news12.gr/i-dysi-thelei-na-metatrepsei-ti-moldavia/).

 

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ...ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ. ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΣΟΚ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΠΛΗΡΩΜΩΝ: ΟΙ BRICS ΕΚΔΙΔΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑ ΣΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ!

Στις 22 Αυγούστου, περίπου 2½ μήνες από σήμερα, θα λάβει χώρα η πιο σημαντική εξέλιξη στη διεθνή οικονομία από το 1.971 μ.Χ. Πρόκειται για την εισαγωγή μιας νέας σημαντικής νομισματικής μονάδας, που θα μπορούσε να αποδυναμώσει τον ρόλο του δολαρίου σε ό,τι αφορά τις παγκόσμιες πληρωμές και, τελικά, να το αντικαταστήσει ως παγκόσμιο αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε λίγα χρόνια.

Η διαδικασία με την οποία θα συμβεί είναι πρωτοφανής, και φυσικά ο κόσμος δεν είναι προετοιμασμένος για αυτό το γεωπολιτικό κύμα. Το νομισματικό σοκ θα επέλθει από μια ομάδα που ονομάζεται BRICS. Το ακρωνύμιο BRICS αναφέρεται στις χώρες Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική.

Αυτή η προσπάθεια από τις χώρες μέλη των BRICS θα επηρεάσει τον παγκόσμιο εμπορικό χώρο, τις άμεσες ξένες επενδύσεις και τα επενδυτικά χαρτοφυλάκια με δραματικούς και απρόβλεπτους τρόπους. Η πιο σημαντική εξέλιξη αφορά τη διεύρυνση των BRICS, που οδήγησε στην ανεπίσημη ονομασία BRICS+.

Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν οκτώ χώρες που έχουν υποβάλει επίσημα αίτηση για ένταξη και 17 άλλες που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να ενταχθούν. Οι οκτώ επίσημοι υποψήφιοι είναι: Αλγερία, Αργεντινή, Μπαχρέιν, Αίγυπτος, Ινδονησία, Ιράν, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Οι 17 χώρες που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον είναι: Αφγανιστάν, Μπανγκλαντές, Λευκορωσία, Καζακστάν, Μεξικό, Νικαράγουα, Νιγηρία, Πακιστάν, Σενεγάλη, Σουδάν, Συρία, Ταϊλάνδη, Τυνησία, Τουρκία, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα και Ζιμπάμπουε. Και η λίστα μεγαλώνει… Δεδομένου ότι η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία θα είναι μέλη, τότε έχετε δύο από τους τρεις μεγαλύτερους παραγωγούς ενέργειας στον κόσμο μέσα σε μία συμμαχία (η άλλη χώρα είναι οι ΗΠΑ).

Εάν η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία και η Ινδία είναι όλες μέλη, τότε τέσσερις από τις επτά μεγαλύτερες χώρες στον κόσμο, με βάση την έκταση της επικράτειάς τους, που κατέχουν το 30% της στερεάς επιφάνειας της Γης και τους ανάλογους φυσικούς πόρους, σχεδόν το 50% της παραγωγής σιτηρών και ρυζιού στον κόσμο, καθώς και το 15% των παγκόσμιων αποθεματικών χρυσού, θα ανήκουν στη συμμαχία των BRICS.

Παράλληλα, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και η Ρωσία είναι τέσσερις από τις εννέα χώρες με το υψηλότερο πληθυσμό στον πλανήτη, με τους πολίτες τους να ξεπερνούν τα 3,2 δισεκ. ή 40% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία έχουν συνδυαστικό ΑΕΠ ύψους 29 τρισ. δολαρίων ή 28% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Εάν χρησιμοποιήσουμε την αγοραστική δύναμη για τον υπολογισμό του ΑΕΠ, τότε το μερίδιο των BRICS ανέρχεται σε πάνω από 54%. Η Ρωσία και η Κίνα διαθέτουν δύο από τα τρία μεγαλύτερα πυρηνικά οπλοστάσια στον κόσμο (η άλλη χώρα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες).

Με κάθε μέτρο/δείκτη – πληθυσμό, έκταση, ενεργειακή παραγωγή, ΑΕΠ, παραγωγή τροφίμων και πυρηνικά όπλα – οι BRICS δεν είναι απλά άλλη μια κοινότητα φιλοσοφικού προβληματισμού και ατέρμονων συζητήσεων όπως η ΕΕ – είναι μια σημαντική και αξιόπιστη εναλλακτική δύναμη στη δυτική ηγεμονία.

Οι BRICS που δρουν από κοινού αποτελούν έναν πόλο ενός νέου πολυπολικού ή ακόμη και διπολικού κόσμου. Όταν ανακοινωθεί το νέο νόμισμα τον Αύγουστο, δεν θα είναι κενό γράμμα, διότι αυτό θα στηρίζεται σε ένα περίπλοκο δίκτυο κεφαλαίου και επικοινωνίας. Αυτό το δίκτυο θα ενισχύσει σημαντικά τις πιθανότητες επιτυχίας του.

Οι BRICS επίσης αναπτύσσουν ένα υποθαλάσσιο σύστημα τηλεπικοινωνιών με οπτικές ίνες που θα συνδέει τα μέλη τους. Αναπτύσσεται υπό την ονομασία BRICS Cable. Ένα μέρος του κίνητρου για το BRICS Cable είναι η αποτροπή κατασκοπείας από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Κυρώσεις και εγκατάλειψη. Αλλά τι κρύβεται πίσω από αυτήν την προσπάθεια να εγκαταλειφθεί το δολάριο; Ο βασικός λόγος είναι οπλοποίησή του από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω της επιβολής κυρώσεων.

Σε πολλές περιπτώσεις από το 2007 μ.Χ. έως το 2014 μ.Χ., αξιωματούχοι των Ηνωμένων Πολιτειών από το Υπουργείο Οικονομικών, το Πεντάγωνο και την κοινότητα των πληροφοριών είχαν προειδοποιηθεί αρμοδίως ότι η υπερχρήση ή κατάχρηση των κυρώσεων του δολαρίου θα οδηγούσε τους αντιπάλους τους να το εγκαταλείψουν.

Μια τέτοια εγκατάλειψη, όμως, θα είχε απρόβλεπτο κόστος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές οι προειδοποιήσεις αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Για χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούσαν τις κυρώσεις για να τιμωρήσουν χώρες όπως το Ιράν. Αλλά οι κυρώσεις που επέβαλαν στη Ρωσία μετά την εισβολή της στην Ουκρανία πέρυσι ξεπέρασαν κατά πολύ το όποιο προηγούμενο. Ήταν ασύνηθες.

Πολλές άλλες χώρες άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι θα μπορούσαν να είναι οι επόμενες αν αντιτίθεντο στις Ηνωμένες Πολιτείες σε συγκεκριμένα θέματα. Και αυτός ο φόβος έχει επιταχύνει σημαντικά την προσπάθεια να αποσυνδεθούν εντελώς από το σύστημα του δολαρίου.

Αυτή η επιθυμία δεν περιορίζεται μόνο σε τρέχοντες στόχους όπως η Ρωσία, αλλά κοινοποιείται και από δυνητικούς στόχους, συμπεριλαμβανομένων της Κίνας, του Ιράν, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, της Αργεντινής και πολλών άλλων.

Οι BRICS+ αποτελούν μια ρεαλιστική προσπάθεια για την απο-δολαριοποίηση των παγκόσμιων πληρωμών και, τελικά, των παγκόσμιων αποθεμάτων. Παρακάτω, αναλύεται επαρκώς γιατί ένα νέο νόμισμα των BRICS+ μπορεί να επιταχύνει σημαντικά την κατάρρευση του δολαρίου ως παγκόσμιας αποθεματικής νομισματικής μονάδας.

Αχαρτογράφητα ύδατα. Η παγκόσμια επιθυμία απεξάρτησης από το δολάριο δεν είναι καθόλου νέα. Η διαφορά σήμερα είναι από ένα φιλοσοφικό στάδιο έχουμε περάσει σε ένα πλαίσιο εφαρμογής. Πρόσφατα, το Ντουμπάι και η Κίνα συμφώνησαν οι πετρελαϊκές συναλλαγές τους να γίνονται σε γιουάν. Αντίστροφα, το Ντουμπάι μπορεί να χρησιμοποιήσει το γιουάν για να αγοράσει ηλεκτρονικά εξαρτήματα ή είδη κατασκευής από την Κίνα.

Η Σαουδική Αραβία και η Κίνα συζητούν παρόμοιες συμφωνίες, αλλά ακόμα δεν έχει τεθεί κάτι σε ισχύ. Αυτές οι συζητήσεις προσκρούουν στη μακροχρόνια δέσμευση της Σαουδικής Αραβίας στο άρμα των ΗΠΑ και το πετρελαιοδολάριο. Ωστόσο, αναμένεται ότι θα σημειωθεί κάποια πρόοδος προς αυτήν την κατεύθυνση.

Πρόσφατα, η Κίνα και η Βραζιλία συμφώνησα σε μια ευρείας βάσης διμερή συμφωνία περί νομίσματος και πληρωμών, βάσει της οποίας κάθε χώρα θα αποδέχεται το νόμισμα της άλλης στο διμερές εμπόριο.

Παράλληλα, εμβαθύνεται η στρατηγική σχέση μεταξύ Κίνας και Ρωσίας, καθώς οι δύο υπερδυνάμεις αντιμετωπίζουν από κοινού τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο διμερές εμπόριο, η Ρωσία μπορεί να πληρώνει με ρούβλια για κινεζικά είδη κατασκευής και άλλες εξαγωγές, ενώ η Κίνα πληρώνει με γιουάν για ρωσική ενέργεια, στρατηγικά μέταλλα και συστήματα όπλων.

Όμως, όλες αυτές οι συμφωνίες μπορεί σύντομα να αντικατασταθούν από ένα νέο νόμισμα των BRICS+, το οποίο θα ανακοινωθεί στο Ντέρμπαν, Νότια Αφρική, κατά τη διάρκεια της ετήσιας Διάσκεψης Κορυφής των ηγετών των BRICS στις 22-24 Αυγούστου. Το νόμισμα θα είναι δεμένο με ένα καλάθι εμπορευμάτων (commodities).

Αρχικά, το καλάθι εμπορευμάτων των BRICS+ θα περιλαμβάνει πετρέλαιο, σιτάρι, χαλκό και άλλα ουσιώδη αγαθά που τυγχάνουν διαπραγμάτευσης παγκοσμίως σε καθορισμένες ποσότητες. Πιθανότατα, το νέο νόμισμα των BRICS+ δεν θα είναι διαθέσιμο σε χαρτονομίσματα για καθημερινές συναλλαγές.

Θα είναι ένα ψηφιακό νόμισμα σε ένα εξουσιοδοτημένο λογιστικό βιβλίο που θα διατηρείται σε μια νέα οικονομική θεσμική δομή των BRICS+, με κρυπτογραφημένη επικοινωνία για την καταγραφή πληρωμών που θα εκκρεμούν ή θα πρέπει να πραγματοποιηθούν από τις συμμετέχουσες πλευρές. (Αυτό δεν είναι κρυπτονόμισμα, διότι δεν είναι αποκεντρωμένο, δεν διατηρείται σε ένα blockchain και δεν είναι ανοιχτό σε όλα τα μέρη χωρίς έγκριση.)

Οι τελευταίες πληροφορίες από τις ομάδες εργασίας των BRICS+ υποδεικνύουν ότι αυτή η μεθοδολογία θα χρησιμοποιηθεί για να ξεπεραστεί η κεντρική τραπεζική πλατφόρμα SWIFT και η εξάρτηση από το δολάριο.

Η ανάπτυξη του νέου νομίσματος των BRICS+ αναμένεται να έχει μεγάλο αντίκτυπο στο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα και να αποτελέσει ένα σοβαρό πρόκληση για τον νυν νομισματικό ηγέτη. Ωστόσο, η πλήρης υλοποίηση και η επίπτωση αυτών των εξελίξεων είναι άγνωστες. Τα ομόλογα των BRICS+ θα προσφέρονται μέσω τραπεζών, ταχυδρομείων και άλλων καταστημάτων λιανικής πώλησης.

Θα είναι υπολογισμένα σε νόμισμα των BRICS+, αλλά οι επενδυτές θα μπορούν να τα αγοράσουν με τοπικό νόμισμα με βάση τις αγοραστικές ισοτιμίες. Αφού το νόμισμα θα υποστηρίζεται από χρυσό, θα αποτελεί ένα ελκυστικό καταφύγιο αξίας σε σύγκριση με τα τοπικά νομίσματα που είναι επιρρεπή σε πληθωρισμό ή χρεοκοπίες.

Οι Κινέζοι ιδιαίτερα θα βρουν τέτοιες επενδύσεις ελκυστικές, αφού απαγορεύεται σε μεγάλο βαθμό η πρόσβασή τους σε ξένες αγορές και είναι υπερεπενδεδυμένοι σε ακίνητα και εγχώριες μετοχές. Βέβαια, θα χρειαστεί χρόνος ώστε το νέο νόμισμα να τραβήξει το ενδιαφέρον των θεσμικών επενδυτών, αλλά επενδυτές θα μπορούσαν να βρεθούν στην Ινδία, την Κίνα, τη Βραζιλία, τη Ρωσία και άλλες χώρες. Έτσι θα μπορούσε να απορροφηθούν τα πλεονάσματα που προκύπτουν από το παγκόσμιο εμπόριο στο νόμισμα των BRICS+.

Με λίγα λόγια, ο τρόπος για να δημιουργήσετε ένα αποθεματικό νόμισμα είναι να δημιουργήσετε μια αγορά ομολόγων χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους πολίτες σας ως πρόθυμους αγοραστές. Οι ΗΠΑ έκαναν κάτι παρόμοιο το 1.917 μ.Χ. Από το 1.790 μ.Χ. έως το 1.917 μ.Χ., η αγορά ομολόγων των ΗΠΑ ήταν μόνο για επαγγελματίες. Δεν υπήρχε λιανική αγορά.

Αυτό άλλαξε κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο Woodrow Wilson εξέδωσε τα ομόλογα Liberty για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση του πολέμου. Έγιναν road shows σε κάθε μεγάλη πόλη. Η αγορά ομολόγων Liberty έγινε πατριωτικό καθήκον.

Η προσπάθεια αυτή λειτούργησε και μετασχημάτισε τον χρηματοοικονομικό τομέα. Ήταν η αρχή ενός κόσμου όπου οι απλοί Αμερικανοί άρχισαν να αγοράζουν μετοχές, ομόλογα και αξίες ως μικρομέτοχοι.

Εάν οι BRICS+ χρησιμοποιήσουν αυτό το πατριωτικό μοντέλο του Liberty Bond, εύκολα θα δημιουργήσουν διεθνή αποθεματικά στοιχεία υπολογιζόμενα στο νόμισμα των BRICS+, ακόμη και αν δεν τύχουν στήριξης από τις ανεπτυγμένες αγορές. Σε κάθε περίπτωση, από τις 22 Αυγούστου και εξής θα υπάρξουν εξελίξεις.

Παραδόξως, εκτός από τους άμεσους συμμετέχοντες, ο κόσμος έχει σχεδόν αγνοήσει αυτήν την προοπτική. Το αποτέλεσμα θα είναι μια αναταραχή του διεθνούς νομισματικού συστήματος που θα συμβεί σε διάστημα λίγων εβδομάδων (http://oimos-athina.blogspot.com/2023/06/blog-post_143.html).

 

1.945 μ.Χ.-2023 μ.Χ.: Αυτή την φορά η Ρωσία δεν θα συγχωρέσει την Γερμανία – Άρθρο «φωτιά». Αυτό που θα έρθει θα είναι κάτι μεγάλο…

«Στις 22 Ιουνίου 1.941 μ.Χ., η Γερμανία εισέβαλε στην Σοβιετική Ένωση και διεξήγαγε τον πιο αιματηρό πόλεμο εξόντωσης στην παγκόσμια ιστορία εναντίον του Ρωσικού λαού για σχεδόν τέσσερα χρόνια. 82 χρόνια αργότερα, γερμανικά όπλα σκοτώνουν και πάλι Ρώσους στρατιώτες και πολίτες. Αυτό, όπως συνέβη μετά το 1.945 μ.Χ., μπορεί ποτέ να συγχωρεθεί;;;», γράφει το Russia Today, σε άρθρο που φιλοξενεί, και συνεχίζει:

Ένα από τα θαύματα της παγκόσμιας ιστορίας είναι η ταχύτητα με την οποία ο ρωσικός και ο γερμανικός λαός επέστρεψαν στην κανονική συνύπαρξη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο γερμανικός φασισμός διέπραξε ειδεχθή εγκλήματα στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της σύγχρονης Ρωσίας, σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πόλεις ισοπεδώθηκαν, χιλιάδες χωριά κάηκαν, ο θάνατος έπληξε σχεδόν κάθε σοβιετική οικογένεια. Άλλωστε, για εκατοντάδες χρόνια, η συμφιλίωση φαινόταν αδύνατη. Ίσως και εντελώς αδύνατη.

Κι όμως οι λαοί μας συμφιλιώθηκαν και μάλιστα απίστευτα γρήγορα. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά Γερμανών και Ρώσων έκανε φίλους και μάλιστα ερωτεύτηκε στα χαρακώματα του Παγκοσμίου Πολέμου.

(…).

Οι Γερμανοί που επέζησαν από τον πόλεμο, ή τουλάχιστον από τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, εκτιμούσαν την Ρωσική γενναιοδωρία, την έλλειψη εκδίκησης και το μεγαλείο της Ρωσικής ψυχής.

(…).

Σήμερα μια διαφορετική γενιά κυβερνά την Γερμανία. Μια γενιά που μεγάλωσε με την αμερικανική κουλτούρα και την πανταχού παρούσα αντιρωσική προπαγάνδα. Έχει ξεχάσει τον πόλεμο και τα εγκλήματα των δικών της ανθρώπων (με μόνη εξαίρεση την γενοκτονία των Εβραίων). Υποβάθμισε την ενοχή απέναντι στους σοβιετικούς λαούς και την διέγραψε από την συνείδησή της.

Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να συμβεί αυτό που δεν έπρεπε να ξαναγίνει ποτέ μετά το 1.945 μ.Χ.: Τα Γερμανικά όπλα σκοτώνουν ξανά Ρώσους στρατιώτες, αλλά και γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους στο Donbass.  Θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά;

Αν ο Όλαφ Σολτς δεν γινόταν καγκελάριος μετά τις εκλογές του 2021 μ.Χ., θα ήταν ο Φρίντριχ Μερτς, ένας ακόμη χειρότερος ατλαντιστής, ρεβανσιστής και αντι-Ρώσος. Το πρόβλημα είναι λιγότερο οι άνθρωποι στην κορυφή, το πρόβλημα είναι οι κυρίαρχες τάσεις: οι ηγέτες της κοινής γνώμης σε όλα τα κόμματα, στα μέσα ενημέρωσης και στα think tanks.

Ακόμη και η Sahra Wagenknecht, δημοφιλής στους Ρώσους μπλόγκερ, έχει ενταχθεί στην κατηγορία όσων καταγγέλλουν την Ρωσία και το κόμμα της βρίσκεται εδώ και καιρό σταθερά στα χέρια πολέμιων της Ρωσίας και υποστηρικτών του καθεστώτος του Κιέβου. Προσωπικά γνωρίζω μέλη αυτού του κόμματος που, πριν από πέντε χρόνια, ήταν περήφανα που προσκλήθηκαν σε δεξιώσεις στο Ρωσικό προξενείο, αλλά τώρα φτύνουν χολή και προσυπογράφουν αντιρωσικές απόψεις παντού.

(…).

Η Ρωσία έχει προσεγγίσει τους Γερμανούς φιλικά εδώ και δεκαετίες. Οι Γερμανοί δεν το κατάλαβαν. Όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, οι Γερμανοί έλκονται από τους πόρους της Ρωσίας: πετρέλαιο, φυσικό αέριο, διαμάντια, χρυσός, εύφορη γη, ξυλεία και τα μεγαλύτερα αποθέματα γλυκού νερού στον κόσμο. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να τα κατέχουν όλα, ώστε να μην χρειάζεται να τα αγοράσουν από «τους Ρώσους» που πλέον είναι αυτάρκεις για πρώτη φορά μετά από Αιώνες.

(…).

Γι’ αυτό η Ρωσία έχει πλέον επισήμως ανακηρυχθεί εχθρός! Πρόκειται για ένα πρόσχημα για έναν νέο κατακτητικό πόλεμο στα Ανατολικά.  Αυτό εξηγεί τα γεγονότα του παρελθόντος και όσα πρόκειται να γίνουν. Αλλά δεν δικαιολογεί τίποτα.

Μετά το 1.945 μ.Χ., το άπληστο γερμανικό βλέμμα δεν θα έπρεπε ποτέ να στραφεί ξανά προς την Ανατολή.  Η Γερμανία είναι και πάλι η επιθετική κλέφτρα στα ανατολικά, για άλλη μια φορά στην Ουκρανία, που για άλλη μια φορά προσπαθεί να την αρπάξει από την Ρωσία.

Τι πρέπει να σκεφτεί κανείς για μια τέτοια χώρα που δεν θέλει να μάθει; Από την πλευρά μας, αυτή την φορά, δεν θα συγχωρήσουμε τίποτα! Και θα κάνουμε τα πάντα για να διασφαλίσουμε ότι η Ρωσία δεν θα συγχωρέσει ξανά!

 

ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Ο ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ. Ουκρανία, ναζισμός και σιωνισμός: σε ποιο βαθμό συνδέονται στενά; ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Ο ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ. Πέφτουν τα φράγματα του Δνείπερου αλλά το ΦΡΑΓΜΑ το πραγματικό είναι ο Σιωνισμός στην Ουκρανία...Αυτή η πτυχή είναι το κλειδί ανάγνωσης και ερμηνείας του ουκρανικού και όλων των ανεξήγητων μυστηρίων του.

Από την αιφνιδιαστική απόσυρση-παράδοση της Χερσώνας ως το κίνημα κατά του Κρεμλίνου του ρωσοεβραίου Πριγκοζίν και την απροσδόκητη εξέλιξη-διαχείριση του. Ο Πούτιν βρέθηκε και μ΄ένα Ζελένσκι στο εσωτερικό … τον Πριγκόζιν και δεν ξέρει που να τον αποθέσει.

Ο τ. πρωθυπουργός του Ισραήλ ο Μπένετ αποκάλυψε πως ζήτησε από Πούτιν να μην σκοτώσει το Ζελένσκι κ αυτός του έδωσε το λόγο του. Κάτι ανάλογο έγινε και με Πριγκόζιν…; Μετά την πτώση της Μαριούπολης και της Χερσώνας όταν επικρατούσε ευφορία για Οδησσό είπαμε ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΦΤΕΙ Η ΟΔΗΣΣΟΣ

Αρχές του 20ου Αιώνα ήταν το μεγαλύτερο κέντρο του Σιωνισμού! Κοιτίδα του Σιωνισμού! ... Ο Ρωσικός στρατός όχι μόνο δεν προέλαυσε προς Οδησσό αλλά εγκατάλειψε και την Χερσώνα…( αλήθεια που είναι ο Σουροβίκιν που πήρε όλο το κόστος της απόσυρσης;) όλο το πόκερ παίζεται σε τραπέζια…οι μάχες είναι το αποτέλεσμα της έκβασης της κάθε παρτίδας. Kαι η παρτίδα δεν παίζεται με τον αχυράνθρωπο Ζελένσκι αλλά με τους προστάτες του.

Λίκνο Σιωνισμού η Οδησσός. Εξ Ουκρανίας: 2 ιδρυτές της Hibbat Zion (Love of Sion), οι ινστρούκτορες Λικούντ και Ισραηλινού Εργατικού Κόμματος, «πολιτιστικού σιωνισμού», 3 από τους πρώτους πρωθυπουργούς Ισραήλ και 2 του Πρόεδροι.

Ο Εβραίος Kolomoisky επέβαλε τον Εβραίο Ζελένσκι και χρηματοδοτεί ναζιστικά τάγματα. Ο Jabotinsky παρείχε Εβραίους στρατιώτες στον αρχιφασίστα Petlyura! Ουκρανία, ναζισμός και σιωνισμός: σε ποιο βαθμό συνδέονται στενά;

Ο Σιωνισμός, ενώ είναι ευρέως διαδεδομένος, έχει βαθιές ρίζες στην Ουκρανία. Οι Εβραίοι αποτελούσαν σημαντικό μέρος της αποικίας της Οδησσού, που σήμερα είναι η τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Ουκρανίας. Μαζί με μια σειρά από μη Εβραίους αποικιστές, εγκαταστάθηκαν σε γη από την οποία είχε εκδιωχθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία στον οικισμό γύρω από το Khadjibey το 1.794 μ.Χ.

Όπως γράφει η ιστορικός Olivia Durand: «Η κατάκτηση από την Ρωσία των βόρειων ακτών της Μαύρης Θάλασσας στα τέλη του 18^ου Αιώνα και η μετονομασία τους σε «Νέα Ρωσία» συνέβαλαν σε ένα ευρύτερο κίνημα αποικισμού, εποικισμού και επανασημείωσης εδαφών σε όλο τον κόσμο υπό την αιγίδα της αυτοκρατορικής ιδεολογίας.».

Δηλώνει περαιτέρω ότι «η υιοθέτηση του νέου ονόματος ήταν επίσης ένα μέσο διαγραφής της μνήμης των πρώην κατοίκων της περιοχής – στην περίπτωση της νότιας Ουκρανίας, των Ταταρικών και Κοζάκων πληθυσμών της». Οι Τάταροι υιοθέτησαν το Ισλάμ τον 14ο αιώνα, ενώ οι Κοζάκοι ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Η Ουκρανία, ιδιαίτερα η Οδησσός, ήταν μια βασική τοποθεσία για την άνοδο του Σιωνιστικού κινήματος τον 20^ο Αιώνα. Η Ουκρανία «ήταν αναμφισβήτητα η πιο σημαντική γενέτειρα για τους πρώτους Σιωνιστές», σύμφωνα με το My Jewish Learning. Πρώτον, παρήγαγε έναν πολύ μεγάλο αριθμό σημαντικών Σιωνιστών.

-Ανάμεσα στη μικρή χούφτα των ανδρών που στις αρχές της δεκαετίας του 1.880 μ.Χ. ίδρυσαν το κίνημα Hibbat Zion (Love of Sion) για να εγκαταστήσουν Εβραίους στη γη του Ισραήλ – τον πρόδρομο του σιωνιστικού κινήματος που ίδρυσε ο Theodor Herzl στα τέλη του αιώνα – υπήρχαν δύο Ουκρανοί Εβραίοι .

-Λίγο αργότερα, ο Μπερ Μπορόχοφ, γεννημένος σε μια μικρή πόλη της Ουκρανίας και πέθανε στο Κίεβο, θα δημιουργήσει τη σύνθεση μαρξισμού και σιωνισμού που θα γίνει η ιδεολογία του Ισραηλινού Εργατικού Κόμματος.

–Ο Βλαντιμίρ Γιαμποτίνσκι, ο οποίος έπαιξε παράλληλο ρόλο για το κόμμα Λικούντ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Οδησσό.

–Ο Ahad Ha’am, που θεωρείται ο ιδρυτής του «πολιτιστικού σιωνισμού», γεννήθηκε και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ουκρανία.

–Τρεις από τους πρώτους πρωθυπουργούς του Ισραήλ γεννήθηκαν στην Ουκρανία,

–Όπως και δύο από τους Προέδρους του.

Ο Σιωνισμός και ο Ουκρανικός Εθνικισμός μέσα στην Ιστορία. Η φαινομενική εκλεκτική συγγένεια μεταξύ του Σιωνισμού και του ουκρανικού εθνικισμού μπορεί να φανεί στην σχέση μεταξύ του Jabotinsky και του Symon Petliura, του επικεφαλής του Ουκρανικού Εθνικού Στρατού (UNA). Ο Petliura ήταν αρχιφασίστας και η UNA του ήταν υπεύθυνη για τους θανάτους δεκάδων χιλιάδων Εβραίων αμάχων το 1919 μ.Χ.

Ο Petliura δολοφονήθηκε από τον Sholem Schwarzbard το 1.926 μ.Χ. ενώ περπατούσε στην Rue Racine στο Παρίσι. Ο Schwarzbard είχε χάσει την οικογένειά του στα πογκρόμ και γενικά περιγράφεται ως «αναρχικός» ή «κομμουνιστής». «Σκότωσα έναν μεγάλο δολοφόνο», φέρεται να είπε μετά τη σύλληψή του από την αστυνομία. Τελικά αθωώθηκε για την δολοφονία.

Το 1921 μ.Χ., ο Jabotinsky είχε «υπογράψει συμφωνία» με τον Petlyura για την παροχή Εβραίων στρατιωτών στον στρατό του. Ήταν, σύμφωνα με τη Haaretz, ένα «περίπλοκο και ντροπιαστικό επεισόδιο» για το σιωνιστικό κίνημα. Ένα διάσημο σοβιετικό καρτούν της εποχής απεικόνιζε τον Τζαμποτίνσκι να κλαίει στον τάφο του Πετλιούρα.

Σιωνισμός και ουκρανικός εθνικισμός σήμερα. Η σιωνιστική αμφιθυμία σχετικά με τον ουκρανικό εθνικισμό παραμένει μέχρι σήμερα. Από τη μια πλευρά, ορισμένοι Ουκρανοί Σιωνιστές έχουν προειδοποιήσει για την άνοδο των ναζιστικών κινημάτων στην Ουκρανία.

Τόνισαν την λατρεία του Στέπαν Μπαντέρα, κληρονόμου του Πετλιούρα, ως ηγέτη των Ουκρανών εθνικιστών. Ο ένας είναι ο Eduard Dolinsky, διευθυντής της Ουκρανικής Εβραϊκής Επιτροπής με έδρα το Κίεβο. «Επέκρινε έντονα τις προσπάθειες της Ουκρανίας να αποκαταστήσει τους εθνικιστές συνεργάτες των Ναζί της εποχής του Ολοκαυτώματος». Ως αποτέλεσμα, αντιμετώπισε «απειλές από εθνικιστές». Ωστόσο, ο Ντολίνσκι ήταν μοναχική φωνή.

Από την άλλη πλευρά, εξέχοντες Σιωνιστές στην Ουκρανία, όπως ο ολιγάρχης Ihor Kolomoisky, χρηματοδότησαν την τηλεοπτική καριέρα και την προεκλογική εκστρατεία του Zelensky, καθώς και το εξτρεμιστικό ορθόδοξο εβραϊκό κίνημα Chabad.

Μετά το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα το 2014 μ.Χ., δημιούργησε τις δικές του ακροδεξιές πολιτοφυλακές όταν διορίστηκε κυβερνήτης της Περιφέρειας Ντνίπρο. Παρείχε επίσης κεφάλαια στα ναζιστικά τάγματα Aidar και Azov.

Τον Απρίλιο του 2014, ο Kolomoiky πόζαρε «περήφανα ντυμένος» με ένα μπλουζάκι που συνδύαζε, όπως αναφέρει η Haaretz, «το εβραϊκό έμβλημα της μενόρας καθώς και το ουκρανικό υπερεθνικιστικό σύμβολο της τρίαινας, όλα σε κόκκινο και μαύρο. Κάτω από αυτό έγραφε “Zhidobandera” – Zhido στα ρωσικά και τα ουκρανικά είναι μια υποτιμητική λέξη παρόμοια με το “Yid” στα αγγλικά».

Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ορισμένοι Ουκρανοί Εβραίοι εντάχθηκαν στον ουκρανικό στρατό, συμπεριλαμβανομένων μελών της εξτρεμιστικής αίρεσης Chabad, άλλοι εγγράφηκαν σε ναζιστικά τάγματα και έως και 40 πολέμησαν μαζί του στη Μαριούπολη το 2022 μ.Χ., σύμφωνα με τον σύμβουλο του Ουκρανού Προέδρου David Arakhamia.

Τον Δεκέμβριο του 2022 μ.Χ., ένας από τους ηγέτες της Αζόφ, ο Illia Samoilenko, έγινε δεκτός ως φιλοξενούμενος του Ισραηλινού καθεστώτος. Στο σιωνιστικό κίνημα, ευρύτερα, υπήρξε μια συντονισμένη εκτροπή από την προσέγγιση του Dolinsky για να υποβαθμίσει τη ναζιστική παρουσία και την πολιτική επιρροή στην Ουκρανία. Οι Σιωνιστές επιδίδονται, με άλλα λόγια, στη ναζιστική συγγνώμη. Το 2019 μ.Χ., η Anti-Defamation League (ADL) εξακολουθούσε να καταδικάζει το «εξτρεμιστικό» τάγμα Azov.

Όμως, τον Απρίλιο του 2022 μ.Χ., δημοσίευσαν μια συνέντευξη στον ιστότοπό τους λέγοντας «Υπάρχουν νεοναζί στην Ουκρανία, όπως ακριβώς υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ρωσία για αυτό το θέμα», προσθέτοντας ότι «είναι μια πολύ περιθωριακή ομάδα χωρίς πολιτική επιρροή και που δεν επιτίθενται σε Εβραίους ή εβραϊκούς θεσμούς στην Ουκρανία».

Στην πραγματικότητα, οι Ναζί διαβρώνουν τον μηχανισμό της κυβέρνησης, του στρατού, της αστυνομίας και των υπηρεσιών πληροφοριών. Ο διαβόητος κατάλογος θυμάτων της Ουκρανίας και ένα ευρύ φάσμα μέσων προπαγάνδας της ουκρανικής κυβέρνησης υπάγονται απευθείας στο Υπουργείο Άμυνας και την Κυβέρνηση της Ουκρανίας. Το ADL, όμως, αδιαφορεί. Επικεντρώνεται πλήρως στο να χτυπήσει τους μαχητές της Παλαιστινιακής Αντίστασης και τους υποστηρικτές τους σε όλο τον κόσμο.

(σσ. Πριν από 9 χρόνια, οι Σιωνιστές ολιγάρχες χρηματοδοτούσαν τις νεοναζιστικές συμμορίες «Azov», «Dnepr» και «Aidar» στην Ουκρανία;! Oι Oυκρανοί Σιωνιστές ολιγάρχες Kolomoisky, Korban και Filatov κήρυξαν «κυνήγι Ρώσων»!

Το 2015 μ.Χ. η Εβραϊκή κοινότητα του Ντνιεπροπετρόβσκ στράφηκε στον Ποροσένκο ζητώντας να απονείμει στον Κολομοΐσκι τον μέντορα του αποτυχημένου Εβραίου μίμου Ζελένσκι μετάλλιο πίστης στην Ουκρανία !!!. Οι Ουκρανοί Σιωνιστές ολιγάρχες χρηματοδοτούσαν από την αρχή του πολέμου το 2014 μ.Χ. τα υπερεθνικιστικά τάγματα μέσω της Privat Bank, που ελέγχεται από την Τσαμπάντ/Chabad !)

Αποτυχία της «αντεπίθεσης» και της βιομηχανίας όπλων. Η πολυδιαφημισμένη ουκρανική «αντεπίθεση», που αρχικά οραματίστηκε την άνοιξη του 2023 μ.Χ., έχει προβάλει πολλές διαφορετικές εικόνες και βίντεο με κατεστραμμένο δυτικό στρατιωτικό εξοπλισμό. Ο Ρωσικός στρατός αντιμετώπισε επιτυχώς ακόμη και τα υποτιθέμενα ανώτερα γερμανικά άρματα μάχης Leopard.

Τα δυτικά στρατιωτικά αποθέματα εξαντλούνται επικίνδυνα – ακόμη και ο Γενς Στόλτενμπεργκ του ΝΑΤΟ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας ότι «τα αποθέματά μας όπλων και πυρομαχικών έχουν εξαντληθεί και πρέπει να αναπληρωθούν, όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά σε πολλές χώρες του ΝΑΤΟ.

Σαφώς, οι έμποροι του θανάτου – αλλιώς γνωστοί ως πολεμοκάπηλοι, βιομηχανία όπλων – είναι πρόθυμοι να μπουν στην παραβίαση για να προμηθεύσουν νέα όπλα. Μεταξύ των σκληρών ανταγωνιστών είναι μια εταιρεία που υπερηφανεύεται ότι τα όπλα της είναι δοκιμασμένα σε μάχη στους Παλαιστίνιους.

Τα κανάλια προπαγάνδας των ΗΠΑ σάλπισαν την αύξηση των ισραηλινών πωλήσεων όπλων στον απόηχο της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι εξαγωγές όπλων έχουν αυξηθεί σημαντικά. Έχουν αναφερθεί πρόσφατες συμβάσεις με το ΝΑΤΟ, την Ρουμανία και δύο άλλα άγνωστα μέλη του ΝΑΤΟ. Τον Μάιο, δημοσιοποιήθηκε μια συμφωνία 305 εκατομμυρίων λιρών με την Ολλανδία. Ανακοινώθηκαν και άλλα συμβόλαια με την Φινλανδία, την Σουηδία, την Γερμανία και την Εσθονία.

Η Haaretz τρέχει από τα κολοσσιαία ποσά που θα κερδίσει το Ισραήλ μέσω των συνεισφορών της στην ουκρανική μηχανή κοπής κρέατος. «Αν δεν ήταν ο πόλεμος, αυτή η συμφωνία δεν θα είχε συμβεί τώρα», δήλωσε διπλωματική πηγή της Haaretz Η Ισραηλινή βιομηχανία όπλων είναι ένα από τα μέσα με τα οποία το καθεστώς παρεμβαίνει άμεσα στην Ουκρανία.

Επίσης βετεράνοι της Tsahal μάχονται στην Ουκρανία και ισραηλινό στρατιωτικό υλικό προηγουμένως εντοπίστηκε στο πεδίο της μάχης στην τ. Σοβιετική Δημοκρατία. Αλλά πρόσφατες αναφορές για αποστολή ισραηλινών στρατιωτικών εξοπλισμών ακυρώθηκαν από Ρώσους υπευθύνους. Ανακοινώθηκε επίσης ότι η Ρωσία θα λάβει δωρεάν εδάφη που κλάπηκαν από Παλαιστίνιους για ένα νέο προξενείο στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ.

Σε απάντηση, η Ουκρανία εξαπέλυσε λεκτική επίθεση στο Ισραήλ υποστηρίζοντας ότι η «λεγόμενη» ουδετερότητα «του ισραηλινού καθεστώτος θεωρείται σαφώς φιλορωσική θέση». Ο Ισραηλινός Υπουργός Εξωτερικών Έλι Κοέν χαρακτήρισε «απαράδεκτη» τη δήλωση της ουκρανικής πρεσβείας. Η Ουκρανία είχε προτρέψει στο παρελθόν το Ισραήλ να του παράσχει το σύστημα Iron Dome, αλλά το αίτημα απορρίφθηκε.

Οι Ισραηλινοί έχουν επισημάνει τον κίνδυνο ο δυτικός στρατιωτικός εξοπλισμός να καταλήξει στα χέρια του Ιράν και αυτό αποτελεί ένδειξη της απροθυμίας τους. Ο λεγόμενος Iron Dome δεν είναι πολύ αποτελεσματικός – ακόμη και ενάντια σε πυραύλους χαμηλής τεχνολογίας που εκτοξεύονται κυρίως από φατρίες της Αντίστασης στην Παλαιστίνη.

Η αναποτελεσματικότητά του θα αποκαλυπτόταν στην Ουκρανία από Ρωσικούς υπερηχητικούς πυραύλους και το αμυντικό σύστημα του Ισραήλ θα εκτεθεί ως ο «χάρτινος θόλος» που είναι στην πραγματικότητα (https://dimpenews.com/2023/07/16/%ce%b5%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf%cf%85%ce%ba%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%bf-%cf%83%ce%b9%cf%89/?fbclid=IwAR35tn-AqrFeVPDVkwFnBnsfo47_pS5mwlHskeiLiQXW2vH5esVxIDmWC4c).

 

Η νεοναζιστική Αζόφ ανασχηματίστηκε-Πολεμούν ήδη στο μέτωπο οι διοικητές που απελευθέρωσε ο Ερντογάν! Τους εκπαίδευσε κιόλας; Ρωσικές αναφορές εικάζουν πως η δύναμη της ομάδας ενισχύθηκε σημαντικά από την αρχή του 2023 μ.Χ., ενώ εκτιμά πως οι διοικητές εκπαιδεύτηκαν από το ΝΑΤΟ κατά την παραμονή τους στην Τουρκία!

Πριν λίγες ημέρες είχαμε μεταδώσει μία πολύ σημαντική τουρκική κίνηση, η οποία εξόργισε τους Ρώσους. Μιλάμε φυσικά για την απόφαση της Άγκυρας να αφήσει ελεύθερους διοικητές της ουκρανικής επίλεκτης μονάδας Αζόφ, επιτρέποντάς τους να επιστρέψουν στην Ουκρανία μαζί με τον Ζελένσκι, μετά την επίσκεψη του Ουκρανού Προέδρου στην Τουρκία.

Την Ρωσική οργή προκάλεσε το γεγονός πως οι διοικητές αυτοί έφτασαν στην Τουρκία μετά από ανταλλαγή αιχμαλώτων με την Ουκρανία, ωστόσο η Μόσχα είχε θέσει έναν πολύ σημαντικό όρο: να παραμείνουν εντός τουρκικών συνόρων οι στρατιωτικοί μέχρι το τέλος του πολέμου. Φαίνεται όμως πως Ερντογάν και Ζελένσκι αψήφησαν τον Ρωσικό περιορισμό, δημιουργώντας μία επιπρόσθετη απειλή για την Ρωσία.

Βρίσκονται Ήδη στο Μέτωπο οι Διοικητές της Αζόφ. Τώρα, σύμφωνα με νέα είδηση που μεταδίδει η ρωσική ειδησεογραφική υπηρεσία Avia-pro, οι Ουκρανοί διοικητές της Αζόφ που αφέθηκαν ελεύθεροι από τους Τούρκους βρίσκονται ήδη στο μέτωπο.

Οι στρατιωτικοί -η είσοδος των οποίων έχει απαγορευθεί στην Ρωσία επειδή η μονάδα Αζόφ θεωρείται βάσει νόμου τρομοκρατική οργάνωση στην χώρα- φαίνεται πως δεν έχασαν λεπτό και ανέλαβαν ήδη ηγετικές θέσεις στο κλιμάκια της μονάδας.

Τόσο επίσημες δηλώσεις όσο και φωτογραφίες επιβεβαιώνουν την είδηση, σύμφωνα με το ρωσικό άρθρο, προκαλώντας έτσι ακόμη έναν «πονοκέφαλο» για τον ρωσικό στρατό, ο οποίος πίστεψε πως ξεφορτώθηκε για τα καλά τους διοικητές της μονάδας πέρυσι, όταν και τους αιχμαλώτισε στην Μαριούπολη κατά την μάχη για το χαλυβουργείο Αζοβστάλ. Πολλοί στρατιώτες της Αζόφ υπερασπίστηκαν το σημείο τότε, ωστόσο μετά από μάχες διαρκείας το Κίεβο τους έδωσε εντολή να παραδοθούν.

Η Ρωσία έπειτα εμπιστεύτηκε την Τουρκία, η οποία από την αρχή του πολέμου προσπαθεί να αναλάβει ρόλους μεσολαβητή και ειρηνοποιού, με αποτέλεσμα να συμφωνήσει σε ανταλλαγή αιχμαλώτων με τους Ουκρανούς υπό τον όρο να παραμείνουν οι διοικητές της Αζόφ εντός Τουρκίας – τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει η εν εξελίξει σύρραξη στην Ουκρανία.

Τώρα η Ουκρανία, η οποία έχει αποκτήσει δυναμική στο πεδίο της μάχης, μπορεί να εκμεταλλευτεί την εμπειρία των ικανών διοικητών της Αζόφ, οι οποίοι γύρισαν ξεκούραστοι στην πατρίδα τους πριν λίγες ημέρες, συνοδεύοντας τον Πρόεδρο Ζελένσκι.

Η Avia-pro μεταδίδει επίσης αναφορές που προτείνουν πως οι διοικητές της Αζόφ έλαβαν ειδική εκπαίδευση κατά την παραμονή τους στην Τουρκία, με αποτέλεσμα τώρα να είναι έτοιμοι να αλλάξουν τις τακτικές των μαχών σε κρίσιμα σημεία της ουκρανικής αντεπίθεσης.

Σύμφωνα με δημόσια διαθέσιμα δεδομένα, από την αρχή του φετινού έτους, η ισχύς της μονάδας Αζόφ έχει αυξηθεί σημαντικά, για αυτό και η Ρωσική σελίδα θεωρεί την μονάδα σοβαρή και επικίνδυνη, πόσο μάλλον με δυτικό εξοπλισμό και όπλα στα χέρια της (https://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%bd%ce%b5%ce%bf%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%b6%cf%8c%cf%86-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b5/).

 

Η Γερμανία δεν διαθέτει ούτε μια ετοιμοπόλεμη μεραρχία – Από το 2025 μ.Χ. και μετά… Θα είναι όμως η καλύτερα εξοπλισμένη μονάδα ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη του ΝΑΤΟ. Ούτε μια ετοιμοπόλεμη μεραρχία – αποτελείται από 20.000 στρατιώτες – δεν διαθέτει αυτή την στιγμή η Γερμανία, κάτι που εκτιμάται πως θα συμβεί από το 2025 μ.Χ. και μετά.

Σε δηλώσεις του ο Alfons Mais, ο επικεφαλής των χερσαίων δυνάμεων της Γερμανίας, εξέφρασε την βεβαιότητα του πως η Γερμανία θα έχει από το 2025 μ.Χ. την καλύτερη εξοπλισμένη μεραρχία ανάμεσα στα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ. Όπως αναφέρεται, η πρώτη ετοιμοπόλεμη μεραρχία της Γερμανίας εκτιμάται πως θα είναι έτοιμη το 2025 μ.Χ., ενώ μια δεύτερη θα ακολουθήσει το 2027 μ.Χ.

Πάντως, ο Mais δηλώνει αισιόδοξος ότι το 2025 μ.Χ. η Γερμανία θα διαθέτει μια από τις καλύτερες, αν όχι την καλύτερα εξοπλισμένη μεραρχία ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά κράτη του ΝΑΤΟ, αναφέροντας πως αυτό άλλωστε έχει συμφωνηθεί και με την Βορειοατλαντική Συμμαχία. Σύμφωνα με τον Mais, η Γερμανία θα προσφέρει στο ΝΑΤΟ δύο μηχανοκίνητες μεραρχίες, ενώ μια τρίτη θα προστεθεί στη συνέχεια από την Ολλανδία (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/687683/i-germania-den-diathetei-oyte-mia-etoimopolemi-merarxia-apo-to-2025-kai-meta?fbclid=IwAR0ScgMv4_CLzjyS4VP_0FLp3fc8vSFfw6LWBn-g5ylHnoKT27PefnrPtwA).

 

Την «Μεγάλη Γερμανία» βλέπει το Βερολίνο στην Ουκρανία – Οι πληγές του 1.945 μ.Χ. και ο στόχος του Kaliningrad (πρ. Königsberg). Πως οι Γερμανοί εξοπλίζονται και θέλουν να μετατρέψουν τη Βαλτική σε «γερμανική θάλασσα).

Η υπόθεση ότι ο Αγγλοσαξονικός άξονας έχει κεντρικό ρόλο στον πόλεμο στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας είναι μόνο εν μέρει αληθής, εξηγεί ο M.K. Bhadrakumar, πρώην διπλωμάτης μέσω του Consortium News. Η Γερμανία είναι στην πραγματικότητα ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Ουκρανίας, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο καγκελάριος Olaf Scholz υποσχέθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους ένα νέο πακέτο όπλων αξίας 700 εκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένων πρόσθετων αρμάτων μάχης, πυρομαχικών και συστημάτων αεράμυνας Patriot, θέτοντας το Βερολίνο, όπως είπε, στην πρώτη γραμμή της στρατιωτικής υποστήριξης της Ουκρανίας.

Ο Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Boris Pistorius τόνισε: "Με τον τρόπο αυτό συμβάλλουμε σημαντικά στην ενίσχυση της παραμονής της Ουκρανίας". Ωστόσο, οι εξελίξεις μπορεί να έχουν πολλαπλά κίνητρα, αναλύει ο Bhadrakumar.

Τα κίνητρα της Γερμανίας. Βασικά, το κίνητρο της Γερμανίας εντοπίζεται στηn συντριπτική ήττα από τον Κόκκινο Στρατό και έχει ελάχιστη σχέση με την Ουκρανία ως τέτοια. Η κρίση στην Ουκρανία παρείχε το πλαίσιο για την επιτάχυνση της στρατιωτικοποίησης της Γερμανίας.

Εν τω μεταξύ, τα ρεβανσιστικά αισθήματα αυξάνονται και υπάρχει μια "διακομματική συναίνεση" μεταξύ των κορυφαίων κεντρώων κομμάτων της Γερμανίας - CDU, SPD και Πράσινο Κόμμα - στο θέμα αυτό.

Σε συνέντευξη του το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας του CDU σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας Roderich Kiesewetter (πρώην συνταγματάρχης που ήταν επικεφαλής του Συνδέσμου Εφέδρων της Bundeswehr από το 2011 μ.Χ. έως το 2016 μ.Χ,.) πρότεινε ότι, εάν οι συνθήκες το δικαιολογούν στην Ουκρανία, ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να αποκόψει "το Καλίνινγκραντ από τις Rωσικές γραμμές ανεφοδιασμού.

Βλέπουμε πώς αντιδρά ο Putin όταν βρίσκεται υπό πίεση".. Το Βερολίνο εξακολουθεί να πονάει από την παράδοση της αρχαίας Πρωσικής πόλης του Königsberg [σήμερα Kaliningrad] τον Απρίλιο του 1.945 μ.Χ.

Ο Stalin διέταξε 1,5 εκατομμύριο Σοβιετικούς στρατιώτες που υποστηρίζονταν από αρκετές χιλιάδες άρματα μάχης και αεροσκάφη να επιτεθούν στις σπασμένες ναζιστικές μεραρχίες Panzer που είχαν οχυρωθεί βαθιά στο Königsberg.

Η κατάληψη του βαριά οχυρωμένου προπυργίου του Königsberg από τον Σοβιετικό στρατό γιορτάστηκε στην Μόσχα με ένα πυροβολικό σάλπισμα από 324 κανόνια που έριχναν από 24 βλήματα το καθένα.

Τίποτα δεν ξεχάστηκε στο Βερολίνο. Προφανώς, οι παρατηρήσεις του Kiesewetter δείχνουν ότι τίποτα δεν έχει ξεχαστεί ή συγχωρεθεί στο Βερολίνο ακόμη και μετά από οκτώ δεκαετίες. Έτσι, η Γερμανία είναι ο στενότερος σύμμαχος της κυβέρνησης Biden στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Η Γερμανική κυβέρνηση έχει δηλώσει την κατανόηση της για την αμφιλεγόμενη απόφαση της «κυβέρνησης» Biden να προμηθεύσει την Ουκρανία με πυρομαχικά διασποράς.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σχολίασε στο Βερολίνο: "Είμαστε βέβαιοι ότι οι Αμερικανοί φίλοι μας δεν πήραν την απόφασή τους ελαφρά τη καρδία, να παραδώσουν αυτού του είδους τα πυρομαχικά". Ο Πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier σημείωσε: "Στην παρούσα κατάσταση, δεν πρέπει να εμποδίζει κανείς τις ΗΠΑ".

Μάλιστα, το κορυφαίο στέλεχος του CDU, ο Kiesewetter, πρότεινε σε συνέντευξη του στην εφημερίδα taz, που πρόσκειται στο κόμμα των Πρασίνων, να δοθούν στην Ουκρανία "εγγυήσεις και, αν χρειαστεί, ακόμη και πυρηνική βοήθεια, ως ενδιάμεσο βήμα προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ".

Ταυτόχρονα με την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους την Τρίτη και την Τετάρτη, η Rheinmetall, η μεγάλη γερμανική εταιρεία κατασκευής όπλων 135 ετών, αποκάλυψε ότι ανοίγει ένα εργοστάσιο παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων στη δυτική Ουκρανία σε άγνωστη τοποθεσία μέσα στις επόμενες 12 εβδομάδες.

Αρχικά, θα κατασκευαστούν και θα επισκευαστούν Γερμανικά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Fuchs, ενώ υπάρχουν σχέδια για την κατασκευή πυρομαχικών και ενδεχομένως ακόμη και συστημάτων αεράμυνας και αρμάτων μάχης.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Rheinmetall δήλωσε στο CNN τη Δευτέρα ότι όπως και άλλα ουκρανικά εργοστάσια όπλων, το νέο εργοστάσιο θα μπορούσε να προστατευθεί από Ρωσική αεροπορική επίθεση.

Η Γερμανία έχει υπερδιπλασιάσει το 2022 μ.Χ. το κονδύλι των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ για την αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας. Τώρα αγγίζει περίπου τα 5,4 δισεκατομμύρια ευρώ με περαιτέρω σχέδια για αύξηση στα 10,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Αγώνες με την Πολωνία. Τώρα, όλα αυτά αφορούν την Ρωσία; Η Γερμανία δεν μπορεί να αγνοεί ότι η Ουκρανία δεν έχει απλά καμία ελπίδα στην γη να νικήσει στρατιωτικά την Ρωσία. Η Γερμανία παίζει το μακροπρόθεσμο παιχνίδι. Δημιουργεί ίδια κεφάλαια στη δυτική Ουκρανία, όπου δεν είναι η Ρωσία αλλά η Πολωνία ο αντίπαλός της.

Από τότε που ο Τσαρικός στρατός προέλασε στην Γαλικία το 1914 μ.Χ., η Ρωσία έχει μια δύσκολη ιστορία με τους Ουκρανούς εθνικιστές. Αν ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία επεκταθεί στην δυτική Ουκρανία, αυτό δεν μπορεί να είναι επιλογή της Ρωσίας αλλά από κάποια αναγκαιότητα που της επιβάλλεται.

Η Σοβιετική νίκη στην Ουκρανία τον Οκτώβριο του 1.944 μ.Χ., η κατοχή της Ανατολικής Ευρώπης από τον Κόκκινο Στρατό και η συμμαχική διπλωματία είχαν ως αποτέλεσμα την επαναχάραξη των δυτικών συνόρων της Πολωνίας με τη Γερμανία και της Ουκρανίας με την Πολωνία.

Με απλά λόγια, με την αποζημίωση των Γερμανικών εδαφών στα δυτικά, η Πολωνία συμφώνησε να παραχωρήσει την Βολυνία και την Γαλικία στην δυτική Ουκρανία. Η αμοιβαία ανταλλαγή πληθυσμών δημιούργησε για πρώτη φορά μετά από αιώνες ένα σαφές εθνοτικό, καθώς και πολιτικό, πολωνο-ουκρανικό σύνορο.

Είναι απολύτως πιθανό ότι ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία θα αλλάξει ριζικά τα εδαφικά όρια της Ουκρανίας στα ανατολικά και τα νότια. Ενδεχομένως, μπορεί να ανοίξει εκ νέου τη μεταπολεμική διευθέτηση όσον αφορά και τη δυτική Ουκρανία.

Η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η Πολωνία στοχεύει να ανατρέψει την εκχώρηση της Βολυνίας και της Γαλικίας στην δυτική Ουκρανία. Μια τέτοια τροπή των γεγονότων θα φέρει σίγουρα στο προσκήνιο το ζήτημα των γερμανικών εδαφών που αποτελούν σήμερα μέρος της Πολωνίας.

Ίσως, εν αναμονή των επερχόμενων αναταράξεων, τον περασμένο Οκτώβριο, οκτώ μήνες μετά την έναρξη της Ρωσικής επέμβασης τον Φεβρουάριο του 2022 μ.Χ., η Βαρσοβία απαίτησε από το Βερολίνο αποζημιώσεις για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο -ένα ζήτημα που η Γερμανία λέει ότι διευθετήθηκε το 1.990 μ.Χ.- ύψους 1,3 τρισεκατομμυρίων ευρώ.

Σύμφωνα με την Διάσκεψη του Πότσνταμ του 1.945 μ.Χ., τα "πρώην ανατολικά εδάφη της Γερμανίας" που αποτελούν σχεδόν το ένα τέταρτο (23,8%) της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης με την πλειοψηφία να παραχωρείται στην Πολωνία.

Το υπόλοιπο, αποτελούμενο από την Βόρεια Ανατολική Πρωσία, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανικής πόλης του Königsberg (που μετονομάστηκε σε Kaliningrad), παραχωρήθηκε στην Σοβιετική Ένωση. Μην κάνετε κανένα λάθος σχετικά με την σημασία των ανατολικών συνόρων για την Γερμανική κουλτούρα και πολιτική.

Πράγματι, υπάρχει πάντα κάτι ασταθές σε μια "ανάπηρη" Μεγάλη Δύναμη όταν εμφανίζεται μια εντελώς νέα ένταση στις πολιτικές, οικονομικές και ιστορικές συνθήκες, η οποία ωθεί τους κυβερνώντες να μετατρέψουν τις ιδέες σε πραγματικότητα, και οι ρεβανσιστικοί και ιμπεριαλιστικοί λόγοι που έρρεαν αθόρυβα αλλά σταθερά κάτω από την επιφάνεια των προσεκτικά μελετημένων διπλωματικών προσπαθειών αρχίζουν να ανιχνεύουν την παν-εθνικιστική επέκταση.

Ο πραγματικός ρόλος της Γερμανίας. Εκ των υστέρων, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο της Γερμανίας -ιδίως του τότε Υπουργού Εξωτερικών και σημερινού Προέδρου Steinmeier - να ευθυγραμμιστεί με τα νεοναζιστικά στοιχεία κατά την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο το 2014 μ.Χ. και την επακόλουθη Γερμανική απάτη στην εφαρμογή της Συμφωνίας του Μινσκ ("φόρμουλα Steinmeier"), όπως παραδέχθηκε πρόσφατα τον Φεβρουάριο η πρώην καγκελάριος Angela Merkel.

Αρκεί να πούμε ότι, ακόμη και όταν η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ανησυχία των Γερμανών υπευθύνων της εξωτερικής πολιτικής αντιμετωπίζει για άλλη μια φορά την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του τι ήταν Γερμανικό. Έτσι, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μόνο το μέσο για ένα σκοπό.

Πρόσφατες αναφορές δείχνουν ότι το Βερολίνο μπορεί να κινείται, επιτέλους, προς την ικανοποίηση της εκκρεμούς απαίτησης της Ουκρανίας για πυραύλους κρουζ Taurus με βεληνεκές που υπερβαίνει τα 500 χιλιόμετρα και μοναδική "πολεμική κεφαλή πολλαπλών αποτελεσμάτων" που μπορεί να αλλάξει τη δυναμική της μάχης στο πεδίο της μάχης και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την νίκη. Εξίσου, οι Γερμανοί στρατιώτες αποτελούν ήδη περίπου το ήμισυ της ομάδας μάχης του ΝΑΤΟ που είναι ήδη παρούσα στην Λιθουανία.

Ο Υπουργός Άμυνας Boris Pistorius δήλωσε πριν από δύο εβδομάδες κατά την επίσκεψή του στο Βίλνιους ότι η Γερμανία προετοιμάζει την υποδομή για την μόνιμη εγκατάσταση 4.000 στρατιωτών ("μια ισχυρή ταξιαρχία") στην Λιθουανία, ώστε να έχει την δυνατότητα να διατηρεί στρατιωτική ευελιξία στην ανατολική πτέρυγα.

Η απόφαση έχει την υποστήριξη τόσο του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο εμπειρογνώμονας εξωτερικής πολιτικής του CDU και μέλος της Bundestag, Kiesewetter, χαρακτήρισε την ιδέα της δημιουργίας μιας Γερμανικής βάσης στην Βαλτική ως "απόφαση λογικής και αξιοπιστίας".

Πράγματι, υπήρξαν στο παρελθόν, ιστορικά μιλώντας, προσπάθειες για τη δημιουργία γερμανικής κυριαρχίας στην Βαλτική με βάση αναθεωρητικές αξιώσεις προς τα νέα κράτη της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας, όπου είχαν εγκατασταθεί Γερμανοί άποικοι ήδη από τον 12^ο και 13^ο Αιώνα (https://www.bankingnews.gr/index.php?id=687839).

Washington Post: Ο Μπιν Σαλμάν απείλησε τις ΗΠΑ με «οικονομικό πόνο».

Το περασμένο φθινόπωρο, ο Τζο Μπάιντεν, είχε ορκιστεί πως θα υπάρξουν «συνέπειες» για την Σαουδική Αραβία λόγω της απόφασή της να μειώσει την παραγωγή πετρελαίου εν μέσω υψηλών τιμών στην ενέργεια.

Η Σαουδαραβική κυβέρνηση είχε υπερασπιστεί δημόσια τις ενέργειές της μέσω διπλωματών. Ιδιωτικά, όμως, ο πρίγκιπας διάδοχος, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, φαίνεται πως είχε απειλήσει να αλλάξει ριζικά την σχέση μεταξύ ΗΠΑ και Σαουδικής Αραβίας.

Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο, που περιήλθε στην κατοχή της Washington Post, ο Σαλμάν δήλωνε ότι «θα προκαλούσε σημαντική οικονομική ζημιά στις Ηνωμένες Πολιτείες», εάν προχωρούσαν σε αντίποινα για τις περικοπές πετρελαίου.

Ο πρίγκιπας διάδοχος είχε υποστηρίξει ότι «δεν θέλει καμία σχέση, πλέον, με την Αμερικανική κυβέρνηση», όπως αναφέρει το έγγραφο, προαναγγέλλοντας «σημαντικές οικονομικές συνέπειες για την Ουάσιγκτον».

Οχτώ μήνες μετά, ο Τζο Μπάιντεν ακόμα δεν έχει κάνει πράξη την απειλή του προς την Αραβική χώρα και ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν συνεχίζει να συζητάει με κορυφαίους Αμερικανούς αξιωματούχους, όπως έκανε αυτή την εβδομάδα, στην παραθαλάσσια Σαουδαραβική πόλη Τζέντα, με τον υπουργό Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν.

Δεν είναι σαφές αν η απειλή του πρίγκιπα μεταφέρθηκε στους Αμερικανούς αξιωματούχους ή αν διέρρευσε μέσω υποκλοπών, αλλά αποκαλύπτει με τον πλέον εμφατικό τρόπο την ένταση σε μια σχέση που βασιζόταν επί μακρόν στη λογική «quid pro quo».

Παρότι το έγγραφο των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών κυκλοφόρησε στην πλατφόρμα ανταλλαγής μηνυμάτων Discord, ένας εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας δήλωσε ότι «δεν γνωρίζουμε τίποτα σχετικό».

Ένα δεύτερο έγγραφο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που διέρρευσε τον Δεκέμβριο προειδοποιούσε ότι η Σαουδική Αραβία σχεδιάζει να επεκτείνει τη σχέση της με την Κίνα, προμηθευόμενη μη επανδρωμένα αεροσκάφη, βαλλιστικούς πυραύλους, πυραύλους Κρουζ και συστήματα μαζικής επιτήρησης από το Πεκίνο. Αλλά Αμερικανοί αξιωματούχοι λένε ότι αυτές οι προειδοποιήσεις ήταν υπερβολικές και δεν επαληθεύτηκαν.

Ο 37χρονος Μπιν Σαλμάν είναι ο de facto κυβερνήτης της Σαουδικής Αραβίας αφότου ο πατέρας του, βασιλιάς Σαλμάν, τον διόρισε πρωθυπουργό το 2022 μ.Χ. Προτού εκλεγεί, ο Μπάιντεν είχε αναφέρει ότι η Σαουδική Αραβία θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως κράτος «παρίας», εξαιτίας της δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στο προξενείο του βασιλείου στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Μπάιντεν έδωσε στην δημοσιότητα, τον Φεβρουάριο του 2021 μ.Χ., την έκθεση των Αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών που κατηγορούσαν ευθέως τον νεότερο Σαλμάν για την δολοφονία.  Η Ουάσιγκτον έκανε λόγο τότε για «αναθεώρηση» της σχέσης με τον προνομιακό εταίρο της στον Κόλπο, για αλλαγή σελίδας στη στενή συνεργασία επί προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, χωρίς όμως τα πράγματα να φτάσουν στη ρήξη.

Το περιβάλλον του Μπάιντεν εξηγούσε πως ο Μπάιντεν, στο εξής, επρόκειτο να συζητάει μόνο με τον βασιλιά Σαλμάν και όχι με τον πρίγκιπα, τον προνομιακό συνομιλητή του Ρεπουμπλικανού προκατόχου του.

Την ίδια ώρα, η Σαουδική Αραβία προσπαθεί να παρουσιαστεί ως παγκόσμιος παίκτης που δεν είναι προσδεδεμένος στο «άρμα» της Ουάσιγκτον. Τους τελευταίους μήνες, το Ριάντ συμφώνησε να τερματίσει τις εχθροπραξίες στην Υεμένη, αποκαθιστώντας τις σχέσεις του με τον «άσπονδο» εχθρό του Ιράν, προσκάλεσε τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ στον Αραβικό Σύνδεσμο ύστερα από μια δεκαετία και τερμάτισε την περιφερειακή διαμάχη του με το Κατάρ.

«Το Ριάντ επιστρέφει σε μια πιο παραδοσιακή εξωτερική πολιτική, που αποφεύγει τις συγκρούσεις και ευνοεί την διευθέτηση με τους αντιπάλους», δήλωσε ο Μπρους Ραιντέλ, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής στο Ινστιτούτο Brookings.

Οι αλλαγές στην εξωτερική πολιτική της Σαουδικής Αραβίας έρχονται καθώς η Ουάσινγκτον ζητεί τη βοήθειά της σε ορισμένα περιφερειακά ζητήματα. Λίγες ημέρες πριν από την άφιξη του υπουργού Εξωτερικών Μπλίνκεν στη χώρα, η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε πως θα συνεχίσει τις περικοπές στην παραγωγή πετρελαίου τον Ιούλιο, κίνηση στην οποία αντιτίθεται η «κυβέρνηση» Μπάιντεν.

Το πιο δύσκολο από όλα φαίνεται να είναι η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ, δεδομένου ότι οι ισραηλινο-παλαιστινιακές σχέσεις έχουν επιδεινωθεί υπό την κυβέρνηση συνασπισμού του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.

«Ο Μπάιντεν έχει θέσει ως μεγάλη προτεραιότητα την εξασφάλιση της δημόσιας αναγνώρισης του Ισραήλ από την Σαουδική Αραβία. Αυτό είναι απίθανο χωρίς σοβαρή πρόοδο στο παλαιστινιακό μέτωπο», δήλωσε ο Ραιντέλ.

Ορισμένες κινήσεις της Σαουδαραβικής κυβέρνησης έχουν ικανοποιήσει τους Αμερικανούς αξιωματούχους, όπως η βοήθειά της προς την Ουκρανία, που ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Υπουργού Εξωτερικών στο Κίεβο τον Φεβρουάριο, και τα σχέδιά της για μια μεγάλη παραγγελία αεροσκαφών Boeing (https://www.zougla.gr/kosmos/article/washington-post-o-mpin-salman-apilise-tis-ipa-me-ikonomiko-pono).

 

Απόφαση – βόμβα έρχεται να ανατρέψει τα πάντα – Ολλανδικό δικαστήριο αναγνωρίζει την Κριμαία ως έδαφος της Ρωσίας. Ιστορικής σημασίας δικαστική απόφαση – η πρώτη στη Δύση – αναγνωρίζει την επανένωση της Κριμαίας με την Ρωσία.

Μία ιδιαίτερα σημαντική και ιστορική δικαστική απόφαση ελήφθη την Παρασκευή (9/6/2023 μ.Χ.) και δικαιώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό την Ρωσία, που εύλογα θεωρεί την Κριμαία ως αναπόσπαστο κομμάτι της όπως ήταν δηλαδή στο πέρασμα των Αιώνων.

Η απόφαση ελήφθη από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ολλανδίας και αφορά τον Σκυθικό χρυσό. Βέβαια η απόφαση ήταν πολιτικοποιημένη αλλά το Δικαστήριο αναγνώρισε την Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας, όπως έκανε γνωστό ο Konstantin Kosachev, Αντιπρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου (Άνω Ρωσική Βουλή).

Αναγνώρισε την επανένωση Ρωσίας – Κριμαίας. «Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ολλανδίας αναγνώρισε την επανένωση της Κριμαίας με την Ρωσία για να αιτιολογήσει την απόφασή του. Από δικαστική άποψη, αυτή ακριβώς η περίσταση αποδείχθηκε καθοριστική σε αυτή την υπόθεση», έγραψε ο γερουσιαστής στο κανάλι του στο Telegram.

Ο Kosachev αναφέρθηκε στο δεύτερο μέρος της απόφασης που δημοσιοποιήθηκε, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο λέει ότι στις 6 Μαρτίου 2014 μ.Χ., το Κοινοβούλιο της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας ενέκρινε την απόσχιση από την Ουκρανία και την επανένωση με την Ρωσία.

«Αργότερα, στις 16 Μαρτίου 2014 μ.Χ., η Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας διεξήγαγε δημοψήφισμα για την επανένωση με την Ρωσική Ομοσπονδία. Στις 18 Μαρτίου 2014 μ.Χ., βάσει της συνθήκης για την επανένωση, η Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας επανενώθηκε με την Ρωσική Ομοσπονδία» είπε ο γερουσιαστής αναφερόμενος στην απόφαση. «Αυτό είναι! Ας μείνουμε σε αυτό, ας μην το αμφισβητήσει κανείς», πρόσθεσε ο Ρώσος αξιωματούχος. Ωστόσο, χαρακτήρισε την απόφαση του δικαστηρίου ως πολιτικοποιημένη.

«Η απόφαση απαιτεί να παραδοθούν οι καλλιτεχνικοί θησαυροί (σ.σ. ο σκυθικός χρυσός) στο Κίεβο δεν εξηγείται από την ανησυχία για τη διατήρησή τους, αλλά από την πρόθεση να υποστηρίξει την Ουκρανία και αδικήσει την Ρωσία.

Το δικαστήριο απορρίπτει τα επιχειρήματα των μουσείων της Κριμαίας, ότι η μεταφορά του σκυθικού χρυσού στο Κίεβο θα μπορούσε να οδηγήσει σε κίνδυνο καταστροφής, απώλειας ή ζημιών στα μουσειακά εκθέματα, συνέχισε ο Ρώσος αξιωματούχος.

Επιπλέον, ο γερουσιαστής τόνισε ότι οι δικαστές στη Χάγη δεν έλαβαν υπόψη το γεγονός ότι «Η Ουκρανία δεν συμμορφώνεται με τις δεσμεύσεις της βάσει της Σύμβασης του 1.954 μ.Χ. για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης».

«Δυστυχώς, αυτή είναι η ανώτερη αρχή στο ολλανδικό δικαστικό σύστημα. Δεν μπορούμε να εφεσιβάλουμε την απόφαση», δήλωσε ο Kosachev. Το τέλος της δικαστικής διαμάχης στο τέλος ωφελεί την Ρωσία.

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ολλανδίας απέρριψε την προσφυγή των μουσείων της Κριμαίας (δηλαδή Ρωσία) και ζητά να παραδοθεί η συλλογή του σκυθικού χρυσού στην Ουκρανία, τερματίζοντας έτσι τη δεκαετή νομική διαδικασία.

Σύμφωνα με την απόφαση, το Μουσείο Allard Pierson του Άμστερνταμ, που φιλοξενεί τα εκθέματα, θα πρέπει να μεταφέρει τη συλλογή στην Ουκρανία. Η έκθεση «Κριμαία – Χρυσός και Μυστικά της Μαύρης Θάλασσας» που αποτελείται από περισσότερα από 2.000 εκθέματα από τη συλλογή Scythian Gold, εκτέθηκε στο Μουσείο Allard Pierson του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ μεταξύ Φεβρουαρίου και Αυγούστου 2014 μ.Χ.

Μετά την επανένωση της χερσονήσου με τη Ρωσία τον Μάρτιο το 2014 μ.Χ., προέκυψε αβεβαιότητα σχετικά με τη φύλαξη της συλλογής καθώς τόσο τα μουσεία της Κριμαίας όσο και η Ουκρανία διεκδίκησαν τα εκθέματα, αναφέρει το Tass.

Δεδομένου αυτού, το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ ανέστειλε την επιστροφή των αντικειμένων μέχρι είτε να επιλυθεί νομικά η διαφορά είτε να συμβιβαστούν τα μέρη. Η ιστορία της Κριμαίας. Η Κριμαία παραχωρήθηκε στην Ρωσία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1.783 μ.Χ. σύμφωνα με τις προβλέψεις της Συνθήκης ειρήνευσης μετά την ήττα της τελευταίας.

Μετά από δύο αιώνες συγκρούσεων, ο Ρωσικός στόλος είχε καταστρέψει το οθωμανικό ναυτικό και ο ρωσικός στρατός είχε προκαλέσει μεγάλες ήττες στις οθωμανικές χερσαίες δυνάμεις. Η Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή που ακολούθησε, ανάγκασε την Υψηλή Πύλη να αναγνωρίσει τους Τατάρους της Κριμαίας ως πολιτικά ανεξάρτητους.

Η ενσωμάτωση της Κριμαίας στην Ρωσική Αυτοκρατορία από τη Μεγάλη Αικατερίνη το 1.783 μ.Χ. αύξησε τη δύναμη της Ρωσίας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Η Κριμαία ήταν το πρώτο μουσουλμανικό έδαφος που αφαιρέθηκε από την κυριαρχία του σουλτάνου.

Τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συρρικνώνονταν σταδιακά για άλλους δύο αιώνες και η Ρωσία θα προωθούσε τα σύνορα της δυτικά προς τον Δνείστερο. Το 1.921 μ.Χ. δημιουργήθηκε η Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Κριμαίας.

Αυτή η δημοκρατία διαλύθηκε το 1.945 μ.Χ. και η Κριμαία έγινε περιφέρεια πρώτα της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας  και μετά της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας. Το 1.991 μ.Χ., δημιουργήθηκε η Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας που περιλαμβάνει και τη πόλη της Σεβαστούπολης εντός της ανεξάρτητης πλέον Ουκρανίας.

Ωστόσο, κατά την διάρκεια της κρίσης του 2014 μ.Χ. στην Κριμαία, η χερσόνησος καταλήφθηκε από την Ρωσία και πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα για το αν θα επανενταχθεί στη Ρωσία . Λίγο μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος υπέρ της ένταξης στην Ρωσία, η Κριμαία προσαρτήθηκε από την Ρωσική Ομοσπονδία (https://www.triklopodia.gr/%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b2%cf%8c%ce%bc%ce%b2%ce%b1-%ce%ad%cf%81%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%88%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b1/).

 

Υπό διωγμό οι Χριστιανοί και στο Ισραήλ.

Εντείνεται η παγκόσμια ανησυχία για την ειρήνευση στην Μέση Ανατολή, με τις συγκρούσεις Ισραηλινών-Παλαιστινίων να εντείνονται, λίγο πριν το Πάσχα της Ορθοδοξίας και την στιγμή που οι Μουσουλμάνοι γιορτάζουν το Ραμαζάνι και οι Εβραίοι το Νομικόν Φασκά (Εβραϊκό Πάσχα). Όμως, οι Χριστιανοί στο Ισραήλ και τους Αγίους Τόπους ανησυχούσαν για το μέλλον τους, πριν το ξέσπασμα της νέας πολεμικής έντασης.

Διότι, μπορεί ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου (σε ομιλία του σε χριστιανοσιωνιστές στο Ρίο ντε Τζανέιρο) να υποστηρίξει πω «εάν είσαι Χριστιανός στην Μέση Ανατολή, υπάρχει μόνο ένα μέρος όπου είσαι ασφαλής.

Υπάρχει μόνο ένα μέρος όπου η Χριστιανική κοινότητα αναπτύσσεται, ευημερούσα. Αυτό είναι στο κράτος του Ισραήλ», επαναλαμβάνοντας έναν ισχυρισμό που αποτελεί κεντρικό στοιχείο της εικόνας που προβάλλουν Ισραηλινοί αξιωματούχοι για τη χώρα όταν μιλούν σε δυτικό κοινό, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Ας δούμε την μεγάλη εικόνα και τι ακριβώς συμβαίνει στην πραγματικότητα. Μάλιστα, η μεγαλύτερη και εγκυρότερη ιστοσελίδα του Ισραήλ, η “Times of Israel” ασχολήθηκε αναλυτικά με το θέμα των επιθέσεων υπερ-ορθοδόξων Εβραίων κατά όλων των Χριστιανικών Εκκλησιών, όπου σε άρθρο του δημοσιογράφου Λαζάρ Μπέρμαν αποκαλύπτεται η πραγματική κατάσταση. Για τον διωγμό των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή αναφερθήκαμε πρόσφατα με άρθρο μας.

Τον Νοέμβριο του 2022 μ.Χ., δύο στρατιώτες από την Ισραηλινή Ταξιαρχία Givati, συνελήφθησαν διότι έφτυσαν τον Αρμένιο αρχιεπίσκοπο και άλλους προσκυνητές κατά την διάρκεια μιας πομπής στην Παλιά Πόλη.

Την ίδια στιγμή, πριν τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ένα βίντεο του υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ, παρουσίαζε μια «μαγική χριστουγεννιάτικη βόλτα», ασφαλούς και ειρηνικής συνύπαρξης στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ.

Μια εικόνα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις καθημερινές εμπειρίες που βιώνουν και περιγράφουν οι ίδιοι οι Χριστιανοί Ηγέτες και Πατέρες της Ιερουσαλήμ, όλων των χριστιανικών δογμάτων. Οι χριστιανοί κληρικοί στην Παλιά Πόλη λένε για μια επιδεινούμενη ατμόσφαιρα παρενόχλησης, απάθειας από τις αρχές και αυξανόμενο φόβο και ότι τα συνεχή περιστατικά προπηλακισμών και βανδαλισμών θα μπορούσαν να μετατραπούν σε κάτι πολύ πιο σκοτεινό.

Οι επιθέσεις. Κατά την διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων του 2022 μ.Χ., το κέντρο της κοινότητας των Μαρωνιτών στην Βόρεια πόλη Μααλότ Ταρσίχα βανδαλίστηκε από άγνωστους δράστες. Τα κτίρια της αρμενικής κοινότητας της Ιερουσαλήμ έγιναν επίσης στόχοι βανδάλων, με πολλαπλές υβριστικές φράσεις που γράφτηκαν στο εξωτερικό των δομών στην αρμενική συνοικία. Ακολούθησαν άλλα περιστατικά βανδαλισμών, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες:

Σύμφωνα με το Αρμενικό Πατριαρχείο, τα γκράφιτι στους τοίχους έγραφαν “εκδίκηση”, “θάνατος στους χριστιανούς”, “θάνατος στους Άραβες και εθνικούς” και “θάνατος στους Αρμένιους”. Στις αρχές Ιανουαρίου του 2023 μ.Χ., δύο Εβραίοι έφηβοι συνελήφθησαν για ζημιές σε τάφους στο προτεσταντικό νεκροταφείο στο όρος Σιών. Ένα αναποδογυρισμένο άγαλμα στην Εκκλησία της Μαστίγωσης (Εκκλησία του Flagellation ), στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ.

Ένα βανδαλισμένο και σπασμένο άγαλμα του Ιησού. Αμέσως μετά, στις 24 Μαρτίου του 2023 μ.Χ., εκατοντάδες Καθολικοί μαθητές στην Ιερουσαλήμ, πραγματοποίησαν την παραδοσιακή τους πορεία κατά μήκος της Via Dolorosa (ο δρόμος που περπάτησε ο Ιησούς από το Πραιτώριο της ανάκρισής Του, έως τον Γολγοθά της Σταύρωσής Του, σύροντας τον Σταυρό του Μαρτυρίου Του) όπως κάνουν κάθε χρόνο κάθε Παρασκευή, κατά τις 40 ημέρες της Σαρακοστής.

Οι μαθητές ξεκίνησαν από την Εκκλησία της Μαστίγωσης, τον δεύτερο σταθμό του Σταυρού, όλοι ντυμένοι με πανομοιότυπα κόκκινα κασκόλ που έφεραν την εικόνα ενός σπασμένου αγάλματος του Ιησού, του ομοιώματος του Μαστιγωμένου Σωτήρα μας, που βανδάλισε ένας Αμερικανοεβραίος τουρίστας στην Εκκλησία τον Φεβρουάριο.

Ο Θεματοφύλακας της Καθολικής Εκκλησίας Πατήρ Φραντζέσκο Πάττον δήλωσε: «Είμαστε τρομοκρατημένοι και πληγωμένοι στον απόηχο των πολλών περιστατικών βίας και μίσους που σημειώθηκαν πρόσφατα εναντίον της καθολικής κοινότητας στο Ισραήλ». Ανέφερε επτά περιστατικά που σημειώθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες, λέγοντας κατηγορηματικά ότι «δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα σοβαρά περιστατικά συμβαίνουν συγκεκριμένα τώρα».

Οι επιθέσεις στην Ελληνο-Ορθόδοξη Εκκλησία. Για την απόδειξη της κατάστασης ας αρχίσουμε με την φωτογραφία στην είσοδο του Ιερού Ναού του Παναγίου Τάφου στην Γεθσημανή, στο Όρος των Ελαιών, όπου πολλές φορές είχαμε περιστατικά βίας κατά των Ελλήνων μοναχών.

Στην φωτό αστυνομικός ευρίσκεται στην είσοδο του Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου ή του Τάφου της Παναγίας, που ανήκει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και στην είσοδο έχουν αναγραφεί αντιχριστιανικά γκράφιτι στα εβραϊκά, που σημαίνουν: «Ο Ιησούς είναι ένας πίθηκος».

Η επιγραφή στην είσοδο της Ι. Μ. του Τάφου της Παναγίας στα Εβραϊκά: “Ο Ιησούς είναι ένας Πίθηκος”. Πρόσφατα, το τρίτο δεκαήμερο του Μαρτίου 2023, μία γυναίκα, συνελήφθη αφού επιτέθηκε σε ιερείς με σιδερένια ράβδο στον ίδιο Ιερό Ναό, στον Τάφο της Παναγίας στην Γεθσημανή.

Η αστυνομία ανέφερε στους “Times of Israel”, που ερευνούσε το θέμα, ότι συνέλαβε την δράστη, πριν προλάβει να προκαλέσει ζημιές. «Οι τρομοκρατικές επιθέσεις, από ριζοσπαστικές ισραηλινές ομάδες, με στόχο εκκλησίες, νεκροταφεία και χριστιανικές περιουσίες… έχουν γίνει σχεδόν καθημερινό φαινόμενο που προφανώς αυξάνεται σε ένταση κατά τη διάρκεια των χριστιανικών εορτών», ανέφερε το Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

Ο πατήρ Ματθαίος, γραμματέας του Πατριάρχη Θεόφιλου Γ’, είπε στους “Times of Israel”, ότι πριν μερικές ημέρες, ένας ανάπηρος ιερέας που βγήκε αργά από Ελληνορθόδοξο Ιερό Ναό δέχθηκε επίθεση από δύο υπερορθόδοξους νεαρούς Εβραίους (Haredi), οι οποίοι τον έφτυσαν στο πρόσωπο.

Όταν ένας άλλος ιερέας προσπάθησε να αντιμετωπίσει τους δράστες, εκείνοι πρόταξαν σπρέι πιπεριού εναντίον του. Σύμφωνα με τον Πατέρα Ματθαίο, η αστυνομία συνέλαβε και στη συνέχεια απλώς απελευθέρωσε τους δράστες.

Φαίνεται, όπως εκτιμούν εκπρόσωποι όλων των Χριστιανικών Εκκλησιών, ότι «η αστυνομία προσπαθεί να απεικονίσει κάθε επίθεση ως κάτι μεμονωμένο και προσπαθεί να απεικονίσει τους επιτιθέμενους ως ψυχικά ασταθείς, έτσι η αστυνομία αφαιρεί τον εαυτό της από κάθε ευθύνη». Έτσι, μετά την επίθεση στην Εκκλησία της Μαστίγωσης, η αστυνομία είπε ότι εκτιμά και ελέγχει αν ο ύποπτος είχε προβλήματα ψυχικής υγείας.

Ακόμη η αστυνομία είπε στους “Times of Israel” ότι η δράστης στον Τάφο της Παναγίας ήταν μια χριστιανή Μολδαβή-Ισραηλινή, που νοσηλευόταν προσωρινά σε ψυχιατρείο. Έτσι όλες οι Χριστιανικές Εκκλησίες πλέον είναι τόσο ανήσυχοι που κλειδώνουν τις πόρτες των Ιερών Ναών και των συγκροτημάτων, που διαβιούν οι Πατέρες και το προσωπικό των Εκκλησιών.

Πολλοί αξιωματούχοι, ακόμη και Ισραηλινοί, εκτιμούν ότι η αύξηση των επιθέσεων συνδέεται με τον τρέχοντα κυβερνητικό συνασπισμό, ο οποίος περιλαμβάνει ακροδεξιά πρόσωπα, όπως ο υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Itamar Ben Gvir.

Η Ισραηλινή πλευρά. Τα Ισραηλινά όργανα σε επαφή με τις Εκκλησίες του Ισραήλ καταδικάζουν όλες τις επιθέσεις και επιμένουν ότι γνωρίζουν το πρόβλημα και κάνουν ότι μπορούν. «Είμαστε πολύ προσεκτικοί», δήλωσε η Τάνια Μπεργκ-Ραφαέλι, διευθύντρια του Τμήματος Παγκόσμιων Θρησκειών του Υπουργείου Εξωτερικών. Είπε ότι το γραφείο της τηλεφώνησε στο Ελληνικό Πατριαρχείο μετά την επίθεση στον Τύμβο της Μαρίας για να εκφράσει την αλληλεγγύη και να καταδικάσει την επίθεση, όπως κάνει τακτικά.

«Αυτές οι επιθέσεις δεν είναι αντιπροσωπευτικές της ισραηλινής κοινωνίας», είπε. «Βλέπουμε με σοβαρότητα όλα τα είδη βίας», ανέφερε η αστυνομία σε ανακοίνωσή της, «και θα συνεχίσουμε να ενεργούμε κατά των πράξεων βίας γενικά, και συγκεκριμένα της βίας σε ιερούς τόπους».

Η Τάμμυ Λαβί του Διαπολιτισμικού Κέντρου της Ιερουσαλήμ ανέφερε σε ημερίδα εργασίας με εκπροσώπους του Δήμου, της Αστυνομίας και ΜΚΟ, ότι τουλάχιστον το 50% των αρμενικών πομπών της Παρασκευής διακόπτονται από φτύσιμο, κατάρες ή άτομα, που περνούν σκόπιμα στην τελετή.

Υπερορθόδοξοι Εβραίοι Haredi. Οι παρευρισκόμενοι έριξαν μεγάλο μέρος της ευθύνης στους “Zilbermans”, μέλη μιας λιθουανικής υπερορθόδοξης κοινότητας 300 οικογενειών στην Παλιά Πόλη, που διακρίνεται από τις άλλες κοινότητες Haredi με την μοναδική τους προσέγγιση στη μελέτη της Τορά, που περιλαμβάνει ακραίες Σιωνιστές αντιλήψεις.

Αλλά και πολλοί Ισραηλινοί αξιωματούχοι πιστεύουν, ότι οι Χριστιανικές Εκκλησίες συχνά το παρακάνουν, καταθέτοντας ένα είδος ρητορικού φόρου στην Παλαιστινιακή Αρχή σε βάρος του Ισραήλ, για να εξασφαλίσουν την στήριξη και ευημερία των Παλαιστινίων, που αποτελούν το ποίμνιό τους. Θεωρούν ακόμη, αν και οι επικεφαλής πολλών εκκλησιών είναι συχνά Ευρωπαίοι, ότι οι Εκκλησίες και οι ιερείς είναι κυρίως Παλαιστίνιοι και οι τοπικές εκκλησίες είναι γεμάτες με παλαιστινιακή “θεολογία απελευθέρωσης”. Σε αυτό το σχολείο, οι Σιωνιστές Εβραίοι παίζουν το ρόλο των καταπιεστικών Ρωμαίων και οι Παλαιστίνιοι ταυτίζονται με τον Ιησού.

Μάλιστα μια κοινή δήλωση του 2021 μ.Χ. από τους πνευματικούς ηγέτες των Εκκλησιών στην Ιερουσαλήμ, που προειδοποιούσαν ότι ριζοσπαστικές Εβραϊκές ομάδες εργάζονταν για να διώξουν τους Χριστιανούς από την Ιερουσαλήμ, αντιμετωπίστηκε με αγανάκτηση από τον Υπουργό Εξωτερικών Γιαίρ Λαπίντ και τον Πρόεδρο Ισαάκ Χέρτζογκ, δηλώνοντας ότι οι κατηγορίες των ηγετών της Εκκλησίας «είναι αβάσιμες και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα της χριστιανικής κοινότητας στο Ισραήλ».

Μέρες αργότερα, το Κεντρικό Γραφείο Στατιστικής δημοσίευσε μια έκθεση που ανέφερε ότι η χριστιανική κοινότητα του Ισραήλ αυξήθηκε κατά 1,4 τοις εκατό το 2020 μ.Χ. και αριθμεί περίπου 182.000 άτομα, με το 84% να λέει ότι είναι “ικανοποιημένο” με τη ζωή στην χώρα. Οι στατιστικές αποκάλυψαν ότι οι Άραβες Χριστιανές γυναίκες είχαν μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά εκπαίδευσης στη χώρα.

Εκτιμήσεις-Προοπτικές. Για το θέμα των Χριστιανών εμπλέκονται πολλά Υπουργεία, ένδειξη τ εγγενούς προβλήματος. Δεδομένου ότι κανένα γραφείο δεν είναι τελικά υπεύθυνο για τον φάκελο, η πολιτική του Ισραήλ είναι συνήθως αποσπασματική και αντιδραστική.

Τα προβλήματα συχνά πέφτουν μεταξύ των ρωγμών, μέχρι να ξεσπάσει μια κρίση, αναγκάζοντας ανώτερους αξιωματούχους να σβήσουν τις φωτιές. Φαίνεται ότι η χάραξη πολιτικής του Ισραήλ δεν είναι πλέον προοδευτική σήμερα.

Θα πρέπει το Ισραήλ να δει τη σχέση του με τον χριστιανικό κόσμο ως ένα ξεχωριστό ζήτημα πολιτικής, καθόσον οι Εκκλησίες προέρχονται από τις πιο φιλικές προς το Ισραήλ χώρες, όπως Ιταλία, Ελλάδα, Γαλλία, Ρωσία, Ισπανία, και ΗΠΑ.

Εάν ο Νετανιάχου δεν αρχίσει να αντιμετωπίζει τον φορολογικό αγώνα και την ασφάλεια των χριστιανών κληρικών και προσκυνητών ως ζητήματα που απαιτούν ολιστικές λύσεις υπό την ηγεσία της κυβέρνησής του, θα μπορούσε σύντομα να βρεθεί υπό ακόμη μεγαλύτερη πίεση από τους σημαντικότερους συμμάχους του Ισραήλ.

Οι ίδιες οι δυτικές χώρες δεν έχουν κρύψει τη δυσφορία τους για την προτεινόμενη δικαστική μεταρρύθμιση και τις δηλώσεις της δεξιάς πτέρυγας του συνασπισμού. Δεν υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία μεταξύ των χριστιανών κληρικών στην Ιερουσαλήμ ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί σύντομα, προέβλεψε δυσοίωνα ο πατέρας Ματθαίος καταλήγοντας: «Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, μέχρι να σκοτωθεί κάποιος» (https://slpress.gr/diethni/ypo-diogmo-oi-christianoi-kai-sto-israil/)…

 

Είδος προς εξαφάνιση οι χριστιανοί στη Μέση Ανατολή.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος πραγματοποίησε συνοδική επίσκεψη στον Λίβανο και την Συρία, προκειμένου να παραδώσει την ελληνική ανθρωπιστική βοήθεια στους σεισμόπληκτους, επίσκεψη που υπενθύμισε τους ισχυρούς δεσμούς της Εκκλησίας της Ελλάδος με την Εκκλησία της Αντιοχείας. Τον Αρχιεπίσκοπο υποδέχτηκε ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης.

Ιερώνυμος και Ιωάννης μετέβησαν στη Δαμασκό για την ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου που τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού. Η ανθρωπιστική βοήθεια, που συγκεντρώθηκε από την “ΑΠΟΣΤΟΛΗ” περιλάμβανε τουλάχιστον 65 τόνους τροφίμων, ρουχισμού και ειδών πρώτης ανάγκης για τους σεισμοπαθείς. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μετέφερε την συμπαράσταση του Ελληνικού λαού, προς τον λαό της Συρίας.

«Θα ήθελα να εκφράσω τον πόνο και την συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος στα θλιβερά γεγονότα και να ευχηθώ σε όλους εσάς υγεία, δύναμη, προκοπή στο έργο σας, πρόοδο στην κάθε οικογένεια και κυρίως ειρήνη ανάμεσα στις δικές μας τις σχέσεις και τις σχέσεις του κόσμου οπουδήποτε και αν βρίσκεται», δήλωσε ο Μακαριώτατος.

Στην προσφώνηση του προς τον Ιερώνυμο, ο Πατριάρχης Αντιοχείας τον ευχαρίστησε. Λίγο μετά το πέρας της επίσκεψης του Ιερώνυμου, ήρθε στην δημοσιότητα επετειακό βίντεο για την 25^η Μαρτίου, με  Ελληνόπουλα από την μαρτυρική Συρία να ψέλνουν τον εθνικό ύμνο, που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης.

Οι συγκινητικές εικόνες έφεραν στο προσκήνια την μοίρα των Ελληνορθόδοξων και γενικότερα των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή, ο πληθυσμός των οποίων έχει μειωθεί, με εξαίρεση των Χριστιανών των Αγίων Τόπων. Και εκεί υπάρχει μία μείωση, όχι όμως τόσο ραγδαία όπως σε άλλες περιοχές, που θα δούμε παρακάτω.

Το δράμα των Χριστιανών. Οι επιπτώσεις από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή είναι τραγικές για τους Χριστιανούς της περιοχής. Μάλιστα, αντί η “πολιτισμένη” χριστιανική Δύση να έχει εστιάσει στο ζήτημα, όλοι αυτοί οι “ψευτοπροοδευτικοί διανοητές” και οι εραστές των πολυπολιτισμικών εθνών και κρατών, αδιαφορούν για την τεράστια μείωση του χριστιανικού πληθυσμού σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή.

Στις περιοχές που ζούσαν οι Χριστιανοί, όπως στο Ιράκ, η κατάσταση είναι δραματική. Ας πάρουμε μια χαρακτηριστική περίπτωση: Τα Χριστούγεννα, παραμένουν μια θλιβερή υπόθεση στην Μοσούλη (μια πόλη που κάποτε φιλοξένησε μια ζωντανή χριστιανική κοινότητα) ακόμα και μετά την απελευθέρωσή της από το Ισλαμικό Κράτος. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους Χριστιανούς, που έφυγαν με την εμφάνιση του ISIS, δεν επέστρεψαν πίσω.

Μόνο λίγες εκκλησίες έχουν ανακαινιστεί, ή επισκευαστεί από τις καταστροφές που προκάλεσε ο θρησκευτικός κανιβαλισμός του ISIS. Το 2017 μ.Χ. γιόρτασαν τα πρώτα Χριστούγεννα από την επιβολή του ISIS οι κάτοικοι της Μοσούλης, εορτασμός που έγινε υπό τον φόβο τρομοκρατικών επιθέσεων.

Τον δε Ιούλιο του 2022 μ.Χ., τρομοκράτες πραγματοποίησαν επίθεση στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας στην Χάμα της Συρίας, κατά τα θυρανοίξια του ναού, επίθεση που άφησε έναν νεκρό και 12 τραυματίες. Μάλιστα, στο σημείο βρίσκονταν ο στρατιωτικός αναλυτής Σάββας Καλεντερίδης και ο δημοσιογράφος Θανάσης Αυγερινός.

Επικρατεί ο φόβος. Το ISIS δεν είναι μία νέα ανάγνωση του Ισλάμ, η οικοδόμηση ενός νέου πολιτισμού ή μιας νέας κουλτούρας. Είναι το τέλος του πολιτισμού, η άγνοια, το μίσος για την γνώση, το μίσος για την ελευθερία.

Και μάλιστα ένα «τέλος ταπεινωτικό», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Σύρος φιλόσοφος και ποιητής Άδωνις, στο βιβλίο του “Βία και Ισλάμ”. Έτσι είναι πολύ δύσκολο για τους εναπομείναντες Χριστιανούς «να επαναφέρουν το χριστουγεννιάτικο πνεύμα του παρελθόντος», είχε δηλώσει στο Al-Monitor τον Δεκέμβριο του 2018 μ.Χ., ο Σάμερ Ελίας, Χριστιανός Ιρακινός ερευνητής και συγγραφέας.

Μάλιστα στο βιβλίο του “Οι Εκκλησίες του Μοσούλης, η ιστορία και ο πόνος”, που εκδόθηκε τον Νοέμβριο 2018 μ.Χ., ο Ελία καταγράφει την καταστροφή των εκκλησιών στην Μοσούλη, αλλά και άλλων χώρων χριστιανικής κληρονομιάς. Ελάχιστες Εκκλησίες έχουν επισκευαστεί, ανάμεσα τους η Χαλδαϊκή εκκλησία του Αγίου Παύλου στην Μοσούλη, με χρήματα του Πατριαρχείου των Χαλδαίων και ιταλικού Ιδρύματος.

Ενώ οι θρησκευτικοί και οι πολιτικοί ηγέτες, τόσο στο Ιράκ, όσο και στην Συρία, ενθαρρύνουν την επιστροφή των Χριστιανών στις περιοχές που ζούσαν, τούτο ακόμη είναι ανέφικτο. Αυτό συμβαίνει γιατί αφενός πολλοί βρίσκονται εγκατεστημένοι στην Ευρώπη και αφετέρου λόγω του φόβου και της ανασφάλειας που αισθάνονται ακόμη από τη λαίλαπα που σάρωσε την περιοχή.

Χριστιανοί στην Μέση Ανατολή. To φαινόμενο της ραγδαίας μείωσης των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή, δεν είναι πρόσφατο, αλλά παρατηρείται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, χωρίς η χριστιανική Δύση να αντιδρά (και αυτό είναι το περίεργο).

Το 2015 μ.Χ. σε άρθρο της έγκυρης εφημερίδος “Yedioth Ahronoth”, ο δημοσιογράφος Γκαϊ Μπεσόρ, πραγματεύονταν την ανησυχητική μείωση του χριστιανικού πληθυσμού στην Μέση Ανατολή και παρέθετε εντυπωσιακά στοιχεία για την τεκμηρίωσή του. Σύμφωνα με τον Μπεσόρ, τα στατιστικά στοιχεία αναφορικά με την μείωση του χριστιανικού πληθυσμού σε χώρες της Μέσης Ανατολής έχουν ως εξής (με στοιχεία του 2015 μ.Χ.):

Στο Ιράκ, οι Χριστιανοί έχουν μειωθεί από 1,5 εκατομμύρια το 2003 σε 250 χιλιάδες. Στην Συρία, οι Χριστιανοί έχουν μειωθεί από 1,75 εκατ. το 2010 σε 450 χιλ. Στην Αίγυπτο, οι Κόπτες Χριστιανοί έχουν μειωθεί κατά 1,25 εκατομμύρια σε σχέση με τα εννέα εκατομμύρια το 2011 μ.Χ. Στον Λίβανο, οι Χριστιανοί που ανέρχονται σε ένα εκατομμύριο ζουν υπό τη σκιά του σιϊτικού καθεστώτος που έχει εγκαθιδρύσει η Χεζμπολάχ.

Ακόμη και στην Παλαιστίνη, στους Αγίους Τόπους και συγκεκριμένα στα εδάφη της Παλαιστινιακής Αρχής παρατηρείται μείωση του Χριστιανικού πληθυσμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην πόλη της γέννησης του Χριστού, την Βηθλεέμ, ο πληθυσμός της οποίας αποτελείτο παλιότερα από Χριστιανούς σε ποσοστό 90%, τώρα επικρατούν οι Μουσουλμάνοι, που αγγίζουν το 65% των κατοίκων. Τα ίδια συμβαίνουν και στην άλλη μεγάλη χριστιανική πόλη, την πόλη του Χριστού, την Ναζαρέτ, όπου το ποσοστό των Χριστιανών μειώθηκε δραματικά.

Τα αίτια και η Δύση. Τα αίτια και ιδιαίτερα η γενεσιουργός αιτία του εν λόγω φαινομένου συνίσταται, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, στην κατίσχυση σουνιτικών σαλαφιστικών και λοιπών εξτρεμιστικών εκφάνσεων του Ισλάμ, που αντιμετωπίζουν τους Χριστιανούς ως απίστους και δεν επιδιώκουν την συμβίωση ή την ανεκτικότητα, όπως διαπιστώσαμε από τις δραστηριότητες του ISIS στον πόλεμο της Συρίας και του Ιράκ.

Ο Μπεσόρ (Ιουδαίος το θρήσκευμα) στο άρθρο του, είχε επικρίνει σφοδρότατα τη διεθνή κοινότητα, ιδίως δε την “πολιτισμένη” χριστιανική Δύση, για τη στάση σιγής και αδιαφορίας που τηρεί στον συστηματικό διωγμό των Χριστιανών από την Μέση Ανατολή.

Δηλαδή ο Ισραηλινός δημοσιογράφος έλεγε αυτά που οι συνήθως λαλίστατοι και ευαίσθητοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα δυτικοί συνάδελφοί του και τα διεθνή ΜΜΕ θα έπρεπε να είχαν σε πρώτη προτεραιότητα και σε συνεχή και έντονο ενδιαφέρον.

Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις τον Μάρτιο του 2021 μ.Χ. ο πάπας (σπάζοντας την χρόνια “σιγή” του Βατικανού για το ζήτημα) επισκέφτηκε το ρημαγμένο από τους πολέμους και την επέλαση του ISIS Βόρειο Ιράκ, περπάτησε στα ερείπια των χριστιανικών εκκλησιών του και προσευχήθηκε για την ειρήνη και την διάσωση μιας από τις παλαιότερες κοινότητες της χριστιανοσύνης.

Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα και ανεξάρτητα των καταιγιστικών εξελίξεων που αναμένονται στην περιοχή, ένα είναι βέβαιο. Σε ότι αφορά τους Χριστιανούς, η κατάσταση ποτέ δεν θα είναι όπως πριν και το μέλλον τους είναι δυσοίωνο στην περιοχή. Υπάρχει κίνδυνος να φτάσουμε τελικώς σε μια νέα Μέση Ανατολή, σε μια “Μέση Ανατολή χωρίς Χριστιανούς” (https://slpress.gr/diethni/eidos-pros-exafanisi-oi-christianoi-sti-mesi-anatoli/).

 

Κραυγή αγωνίας των χριστιανικών δογμάτων στα Ιεροσόλυμα.

Αυτές τις Άγιες Ημέρες, που βιώνουμε την Γέννηση του Θεανθρώπου, οι σκέψεις όλων των Χριστιανών, ανεξαρτήτως δόγματος, περιφέρεται νοερά στην Γη που γεννήθηκε, μεγάλωσε, δίδαξε και σταυρώθηκε για την σωτηρία μας ο Ιησούς Χριστός.

Ανέκαθεν στους Αγίους Τόπους, και των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού, Ισλαμισμού, οι πιστοί όλων των θρησκειών και των δογμάτων συνυπήρχαν, συμβιώνοντας άλλοτε ειρηνικά, άλλοτε με πολλά προβλήματα. Και να πάλι τα διαχρονικά προβλήματα ανέκυψαν ξανά στους αγίους Τόπους και λόγω των ημερών κρίνεται σκόπιμο να αναδειχθούν.

Έτσι, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Nir Hasson στην ιστοσελίδα της εφημερίδος Haaretz, οι επικεφαλής των χριστιανικών δογμάτων στα Ιεροσόλυμα ξεκίνησαν “εκστρατεία”, διαμαρτυρόμενοι για κρούσματα βίας από ριζοσπαστικές ομάδες και για απόπειρες εκ μέρους Ισραηλινών οργανώσεων εποίκων να αποκτήσουν ακίνητη περιουσία στην Παλαιά Πόλη, κάνοντας λόγο για συστηματική προσπάθεια να εκδιωχθεί η χριστιανική κοινότητα από τα Ιεροσόλυμα καθώς και από άλλα μέρη των Αγίων Τόπων.

«Η εκστρατεία αυτή, εγκαινιάστηκε πρόσφατα και αποτελεί μέρος κι άλλων κοινών δράσεων ενάντια στην πολιτική που ακολουθεί το Ισραήλ στην Παλαιά Πόλη», σημειώνει ο Hasson. Και προσθέτει: «Στο πλαίσιο της εκστρατείας δημιουργήθηκε ειδική ιστοσελίδα, ενώ, παράλληλα, σε διεθνή μέσα ενημέρωσης προωθούνται αναφορές και επί του θέματος.

Οι ηγέτες των εκκλησιών κάνουν λόγο στις αναφορές τους για περιστατικά σωματικών και λεκτικών επιθέσεων κατά ιερέων και άλλων κληρικών, καθώς και για αδυναμία της αστυνομίας να παράσχει επαρκή προστασία. Προβαίνουν επίσης σε καταγγελίες περί προσπαθειών ριζοσπαστικών ομάδων να συνεχίζουν να επιδιώκουν την απόκτηση, κατά στρατηγικό τρόπο, ακίνητης περιουσίας στην χριστιανική συνοικία».

Από την άλλη, το Ισραηλινό Υπουργείο Εξωτερικών υποστήριξε ότι «Οι κατηγορίες είναι αβάσιμες και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα που αφορά στη χριστιανική κοινότητα στο Ισραήλ. Οι θρησκευτικοί ηγέτες χρειάζεται να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στην εκπαίδευση που προωθεί την ανεκτικότητα και τη συνύπαρξη.

Από τους επικεφαλής των εκκλησιών αναμένει κανείς να αντιληφθούν την ευθύνη τους και τις συνέπειες όσων έχουν δημοσιεύσει: την ενδεχόμενη πρόκληση βίας και την βλάβη εις βάρος αθώων ανθρώπων».

Ο δημοσιογράφος συνάντησε τον Πατριάρχη Θεόφιλο του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, τον οποίον θεωρεί ότι είναι πίσω από όλη αυτή την εκστρατεία, ο οποίος δήλωσε ότι «ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία το μέλλον των χριστιανικών μας κοινοτήτων δεν ήταν πιο αβέβαιο και ότι ριζοσπαστικές ομάδες προτίθενται να μας ξεριζώσουν από τα σπίτια μας, τις δουλειές μας και τους χώρους λατρείας μας. Αντί να διχαζόμαστε, πρέπει να ενωθούμε στο όνομα των Αγίων Τόπων, ως χώρου ειρηνικού και ανεκτικού για όλες τις θρησκείες».

Κοινή δήλωση χριστιανικών δογμάτων. Διευκρινίζεται ότι με τον όρο ριζοσπαστικές ομάδες, αναφέρονται οι διάφορες ομάδες των υπερορθόδοξων Εβραίων, οι Χαρεντίμ και κάποιες άλλες, που ο φανατισμός των και η θρησκοληψία τους υπερβαίνει κάθε όριο, ακόμη και κατά των κοσμικών Εβραίων και θα λέγαμε ότι οι δράσεις των προσομοιάζουν, με τις αντίστοιχες των εξτρεμιστικών ισλαμιστικών οργανώσεων.

Η κοινή δήλωση υπογράφηκε από τους επικεφαλής όλων των μεγάλων δογμάτων των Ιεροσολύμων, συμπεριλαμβανομένων εκτός του Ελληνοορθόδοξου Πατριάρχη Ιεροσολύμων, του Αρμενίου Πατριάρχη, του Λατίνου Πατριάρχη, της Κουστωδίας των Φραγκισκανών και του επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων.

Οι επικεφαλής των δογμάτων των Ιεροσολύμων υποστηρίζουν ακόμη, ότι η απόφαση της κυβέρνησης να περιορίσει τις εισερχόμενες τουριστικές ροές εξαιτίας της πανδημίας και της μετάλλαξης Omicron τις έχει πλήξει, εκτός των άλλων και οικονομικά, καθόσον τα έσοδα από τον θρησκευτικό τουρισμό ήταν σημαντικά για την επιβίωση, όλων των χριστιανικών δογμάτων των Αγίων Τόπων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρονται τέτοια γεγονότα. Οι διώξεις κατά των Χριστιανών στη Μέση είναι συστηματική και γίνεται περισσότερο από μουσουλμάνους, σε όλη την Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα ο αριθμός των χριστιανών να μειώνεται δραματικά. Ο υπογράφων έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη στο θέμα της μείωσης των χριστιανών στην Μέση Ανατολή.

Κραυγή αγωνίας. Ακόμη και στην Παλαιστίνη, και συγκεκριμένα στα εδάφη της Παλαιστινιακής Αρχής, παρατηρείται μεγάλη μείωση του Χριστιανικού πληθυσμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην πόλη της γέννησης του Χριστού, την Βηθλεέμ, ο πληθυσμός της οποίας αποτελείτο παλιότερα από Χριστιανούς σε ποσοστό 90%, τώρα επικρατούν οι μουσουλμάνοι, που αγγίζουν το 65% των κατοίκων, όπως τα ίδια συμβαίνουν και στην άλλη μεγάλη χριστιανική πόλη, την πόλη του Χριστού, την Ναζαρέτ, όπου το ποσοστό των Χριστιανών μειώθηκε δραματικά.

Και όπως αναφέρεται και σε πρόσφατο άρθρο στον εγκυρότατο δημοσιογραφικό ιστότοπο “Times of Israel”, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί στο Ισραήλ (κυρίως Παλαιστίνιοι) ανέρχονται πλέον μόνο σε 160.000.

Τέλος να αναφέρουμε ότι η εν λόγω δήλωση των επικεφαλής των χριστιανικών δογμάτων είναι μοναδική και ασυνήθιστη, όχι μόνον ως προς το περιεχόμενό της, αλλά και για το γεγονός ότι όλα τα χριστιανικά δόγματα των Ιεροσολύμων συνεργάστηκαν.

Είναι πολύ σημαντική γιατί, για όσους γνωρίζουν, οι σχέσεις τους χαρακτηρίζονταν ως επί το πλείστων από διχόνοια και διαφωνίες και σπάνια και όχι καθολικά συνεργαζόταν ακόμη και για ήσσονος σημασίας θέματα, οπότε η κραυγή αγωνίας των είναι σημαντική και ως εκ τούτου αληθινή. Άρα, είναι βέβαιο ότι ο Χριστιανισμός ευρίσκεται υπό απειλή στους τόπου που γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος και θα έπρεπε η πολιτισμένη και χριστιανική Δύση να είχε αντιδράσει, πριν αν είναι πολύ αργά. Αλλά φευ (https://slpress.gr/diethni/kraygi-agonias-ton-christianikon-dogmaton-sta-ierosolyma/)!!

 

Κι αν οι Ρώσοι καταστρέψουν το φράγμα μέσα στο Κίεβο;

Δεν αναφέρομαι στο κατεστραμμένο φράγμα της Χερσώνας αλλά στο φράγμα μέσα στο Κίεβο, το Kyiv Hydroelectric Power Plant 409 MW (https://structurae.net/en/structures/kyiv-hydroelectric-power-plant).

Οι Ρώσοι θα μπορούσαν να το είχαν κάνει προ πολλού, τόσες ενεργειακές πηγές κατέστρεψαν αλλά ο σκοπός τους δεν ήταν ποτέ να κάνουν καταστροφές ανεπίστρεπτες. Άλλωστε οι Ουκρανοί δεν έχουν τολμήσει να μιλήσουν για απώλειες αμάχων, που είναι πολύ-πολύ περιορισμένες. Εκτός από κάτι σκηνοθετημένες σφαγές αμάχων, που κι αυτές τελικά δεν έπεισαν.

Οι δυτικοί καθοδηγητές των ουκρανών, δεν νοιάζονται για αμάχους. Ο μόνος στόχος τους είναι να καταστρέψουν την Ρωσία. Το δήλωσε ξετσίπωτα μέχρι και ο αμερικάνος γερουσιαστής Lindsay Graham, μόλις προχθές.

Θυσιάζουν τον ανθό της ουκρανικής νεολαίας, όπως από την αρχή κατάγγειλαν οι Ρώσοι: “θα πολεμήσουν την Ρωσία, μέχρι και τον τελευταίο ουκρανό”. Το αλλάζω σε “θα πολεμήσουν την Ρωσία, μέχρι και την τελευταία ουκρανή”, αφού στρατολογούν και γυναίκες από καιρό.

Δεν παριστάνω τον προφήτη αλλά η “λογική” λέει ότι οι Ρώσοι θα απαντήσουν με ανάλογο, όμως πολύ βαρύτερο χτύπημα, το φράγμα του Κιέβου. Οι ουκρανοί περίμεναν τη λάσπη του Ντονέτσκ αλλά θα βρουν την λάσπη του Κιέβου. Αλλά τόση δαιμονική λάσπη συνήθισαν, ας φάνε λίγη ακόμα (https://www.triklopodia.gr/bas_4-%ce%ba%ce%b9-%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%cf%81%cf%8e%cf%83%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%88%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%cf%86%cf%81%ce%ac%ce%b3%ce%bc%ce%b1/).

 

Ουκρανία: Η επανένωση της Γερμανίας, η επέκταση του ΝΑΤΟ και το δίκιο του Πούτιν.

Η υφιστάμενη ψυχροπολεμική κατάσταση μεταξύ Δύσης-Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της ουκρανικής κρίσης, έχει βαθιές ρίζες. Έχουν σχέση με την ένωση των δύο Γερμανιών το 1.990 μ.Χ.-1.991 μ.Χ., την επέκταση του ΝΑΤΟ και η προσπάθεια ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ και ιδιαίτερα στο ΝΑΤΟ.

Όλα αυτά αλληλοσυνδέονται και μάλιστα πολύ στενά. Το πως, αποδεικνύεται από την ανάγνωση των αποχαρακτηρισμένων κυβερνητικών εγγράφων, που ήλθαν στο φως πρόσφατα, κατόπιν δικαστικής εντολής.

Έτσι οι εμπλεκόμενες κυβερνήσεις στις συνομιλίες για την επανένωση των δύο Γερμανιών, δηλαδή των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της τότε Σοβιετικής Ένωσης (σήμερα Ρωσίας) αποχαρακτήρισαν τα έγγραφα ως κοινά και τα έδωσαν στο φως της δημοσιότητας.

Το δε Πανεπιστήμιο George Washington, με το τμήμα αρχείων που διαθέτει, τα παρουσίασε στο κοινό, με αποτέλεσμα οι αποκαλύψεις των γεγονότων, συνομιλιών και καταγεγραμμένων διαβεβαιώσεων για το τι έγινε και τι διαμείφθηκε τότε μεταξύ των ηγετών των προαναφερόμενων κρατών, να είναι συγκλονιστικές και ταυτόχρονα αποκαλυπτικές, ακόμη και για αυτά που συμβαίνουν σήμερα.

Συνομιλίες στο Καμπ Ντέιβιντ, 2 Ιουνίου 1.990 μ.Χ. Η Ρωσία ισχυρίζεται ότι η προσπάθεια ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, είναι εκτός από μια επιθετική ενέργεια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας και μια ακόμη απόδειξη της αθέτησης των διαβεβαιώσεων των ΗΠΑ και των δυτικών χωρών, στις εγγυήσεις ασφάλειας, που απαιτούσε η τότε Σοβιετική Ένωση το 1.990 μ.Χ., για να εγκρίνει την συμφωνία για την ένωση των δύο Γερμανιών. Οι εγγυήσεις ασφάλειας που απαιτούσαν, περιλάμβαναν ένα πολύ σημαντικό όρο, την μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν τήρησαν.

Η έναρξη της κρίσης. Η κρίση προήλθε αρχικά από τις καταγγελίες της Ουκρανίας (υποκινούμενης από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ) για την Ρωσική επιθετικότητα στην περιοχή και τον (μυστικό) σχεδιασμό της Ρωσίας, να εισβάλλει ξαφνικά στην Ουκρανία, αφενός για να βοηθήσει τους Ρώσους στην περιοχή του Ντονμπάς που έχουν κηρύξει αυτονομία, αφετέρου να διευρύνει την επιρροή και κατοχή της σε περιοχές δυτικά και νότια του Ντονμπάς, για γεωπολιτικούς λόγους. Ο

ι καταγγελίες της Ουκρανίας συνοδεύτηκαν από μεγάλη κινητοποίηση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων προς την περιοχή του “αυτόνομου” Ντονμπάς, με μεγάλες ασκήσεις, όπου συμμετείχαν ως “σύμβουλοι και στρατιωτικά στελέχη κρατών μελών του ΝΑΤΟ, όπως Βρετανοί και Αμερικανοί.

Ταυτόχρονα είχαμε συγκεντρώσεις νατοϊκών δυνάμεων στις βαλτικές χώρες, ως και στις βαλκανικές και ιδιαίτερα στην Ρουμανία, με μετακίνηση μεγάλου όγκου αμερικανικών δυνάμεων και οπλικών συστημάτων (όπως άρματα μάχης και ελικόπτερα) μεταφερόμενα από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, με σκοπό την υλοποίηση μεγάλης κλίμακος νατοϊκών ασκήσεων. Σε όλο αυτό το πολεμικό σκηνικό η Ρωσία αντέδρασε κατά τον ίδιο τρόπο:

Με κινητοποίηση στρατιωτικών δυνάμεων, τουλάχιστον 100.000 ανδρών στα δυτικά της σύνορα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το υφιστάμενο σκηνικό κρίσης, το οποίο είναι κρίσιμο, γιατί αναφερόμαστε σε πυρηνικές δυνάμεις. Και σύμφωνα με τις τελευταίες δηλώσεις του προέδρου Μπάιντεν, στην συνομιλία του με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι, τον διαβεβαίωσε, ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους «θα αντιδράσουν αποφασιστικά» εάν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, χωρίς να διευκρινίζει με ποιον τρόπο.

Η επανένωση των δύο Γερμανίων. Και ερχόμαστε στο σήμερα και διερωτώμεθα που είναι η αλήθεια και ποιος έχει δίκαιο. Για να αντιληφθούμε την κατάσταση θα πρέπει να πάμε 31 χρόνια πίσω, όταν από το 1.990 μ.Χ. είχαν αρχίσει οι συνομιλίες της Δυτικής Γερμανίας με την Ανατολική και με συμμετοχή των τεσσάρων δυνάμεων που είχαν καταλάβει την ναζιστική Γερμανία, δηλαδή την τότε Σοβιετική Ένωση, τις ΗΠΑ, την Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, για την επανένωση των δύο Γερμανιών. Είχε προηγηθεί από τις 10 Νοεμβρίου 1.989 μ.Χ., η πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Οι συζητήσεις για την επανένωση των δύο Γερμανιών άρχισαν τον Ιανουάριο του 1.990 μ.Χ., με θετική κατάληξη στην Συμφωνία “Two plus Four” (Δύο συν Τέσσερις) στα Αγγλικά «Treaty on the final settlement with respect to Germany», που υπογράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1.990 μ.Χ., από τις προαναφερόμενες χώρες, οι οποίες μάλιστα παραιτήθηκαν από όλα τα δικαιώματα που διατηρούσαν στη Γερμανία, επιτρέποντας σε μια ενωμένη Γερμανία να γίνει πλήρως κυρίαρχη από το επόμενο έτος.

Η υπογραφή της Συνθήκης επανένωσης των δύο Γερμανιών στις 12/9/1.990 μ.Χ. Από αριστερά Τζέιμς Μπέικερ (ΗΠΑ), Ντάγκλας Χερντ(Ηνωμένο Βασίλειο), Έντβαρντ Σεβαρνάτζε (Σοβιετική Ένωση), Ρολάντ Ντουμάς (Γαλλία), Λόθαρ Μεζιέρ (Ανατολική Γερμανία) και Χάνς Ντίτριχ Γκένσερ (Δυτική Γερμανία).

Το τι λέχθηκε, τι υπογράφηκε και ποιες οι δηλώσεις στις συζητήσεις για την περίφημη Συμφωνία “Two plus Four”, για την επανένωση των δύο Γερμανιών, έγινε γνωστό πριν λίγο καιρό, μετά τον αποχαρακτηρισμό, όλων των εγγράφων και την δημοσίευσή των από το αρχείο Εθνικής Ασφάλειας του Πανεπιστήμιου George Washington.

Τότε, όπως αποκαλύπτεται από τα απόρρητα έγγραφα, η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης (η οποία διαλύθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1.991 μ.Χ.), ο Γενικός Γραμματέας Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ο (τελευταίος) Υπουργός Εξωτερικών της Έντβαρτ Σεβαρνάτζε, στις συζητήσεις με την Δύση, απαίτησαν να εγγυηθούν την άμυνα και την ασφάλεια της ΕΣΣΔ, ώστε το ΝΑΤΟ να μην επεκταθεί προς Ανατολάς, εντάσσοντας χώρες που θα αποχωρούσαν από την Σοβιετική Ένωση στο ΝΑΤΟ.

Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν. Όπως φαίνεται από πολλά έγγραφα, όλοι οι δυτικοί ηγέτες έκαναν δηλώσεις, που διαβεβαίωναν ότι το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να επεκταθεί ούτε ίντσα προς Ανατολάς! Ας ανατρέξουμε σε μερικά έγγραφα και ας δούμε τι έλεγαν οι τότε ηγέτες. Ιδού μερικές χαρακτηριστικές αποκαλύψεις: Τον Δεκέμβριο του 1.989 μ.Χ., Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους είχε διαβεβαιώσει τον Γκορμπατσόφ, κατά τη σύνοδο κορυφής της Μάλτας, ότι οι ΗΠΑ δεν θα επωφεληθούν (2).

Στις 6 Φεβρουαρίου 1.990 μ.Χ., όταν ο Γκένσερ (Υπουργός Εξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας) συναντήθηκε με τον Βρετανό ομόλογο του Ντάγκλας Χερντ, είπε: «Οι Ρώσοι πρέπει να έχουν κάποια διαβεβαίωση ότι εάν, για παράδειγμα, η πολωνική κυβέρνηση εγκαταλείψει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας μια μέρα, δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ την επόμενη», σύμφωνα με βρετανικό έγγραφο του (Έγγραφο 2).

Στη συνάντηση της 9^ης Φεβρουαρίου 1.990 μ.Χ., ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Τζέιμς Μπέικερ διαβεβαίωνε όχι μία, αλλά τρεις φορές τον Γκορμπατσόφ, ότι «ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά» δεν θα επεκταθεί το ΝΑΤΟ. Συμφώνησε με τη δήλωση Γκορμπατσόφ ως απάντηση στις διαβεβαιώσεις του, ότι «η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι απαράδεκτη».

Ο Μπέικερ είχε διαβεβαιώσει τον Γκορμπατσόφ ότι «ούτε ο πρόεδρος ούτε εγώ σκοπεύουμε να αποκομίσουμε μονομερή πλεονεκτήματα από τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα» και ότι οι Αμερικανοί κατανοούν ότι «όχι μόνο για την Σοβιετική Ένωση, αλλά και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι σημαντικό να υπάρχει εγγύηση, ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρήσουν την παρουσία τους στην Γερμανία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ούτε μια ίντσα της σημερινής στρατιωτικής δικαιοδοσίας του ΝΑΤΟ δεν θα εξαπλωθεί προς την ανατολική κατεύθυνση» (Έγγραφο 6).

Ο Μπέικερ έγραψε στον Χέλμουτ Κολ, ο οποίος θα συναντούσε τον Σοβιετικό ηγέτη, τι είπε στον Γκορμπατσόφ. Ο Μπέικερ ανέφερε: «Και μετά του έθεσα την εξής ερώτηση [στον Γκορμπατσόφ]. Θα προτιμούσατε να δείτε μια ενωμένη Γερμανία εκτός ΝΑΤΟ, ανεξάρτητη και χωρίς δυνάμεις των ΗΠΑ ή θα προτιμούσατε μια ενωμένη Γερμανία να είναι συνδεδεμένη με το ΝΑΤΟ, με διαβεβαιώσεις ότι η δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ δεν θα μετατοπιστεί ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά από τη σημερινή της θέση»;

Απάντησε ότι η σοβιετική ηγεσία σκεφτόταν πραγματικά όλες αυτές τις επιλογές [….] Στην συνέχεια πρόσθεσε, «Σίγουρα οποιαδήποτε επέκταση της ζώνης του ΝΑΤΟ θα ήταν απαράδεκτη. Το ΝΑΤΟ στην τρέχουσα ζώνη του μπορεί να είναι αποδεκτό» (Έγγραφο 8).

Η πρεσβεία των ΗΠΑ στη Βόννη ενημέρωσε την Ουάσιγκτον ότι ο Γκένσερ κατέστησε σαφές «ότι οι αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη και η διαδικασία ενοποίησης της Γερμανίας δεν πρέπει να οδηγήσουν σε απομείωση των Σοβιετικών συμφερόντων ασφάλειας». Ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αποκλείσει μια «επέκταση του εδάφους του προς τα ανατολικά, δηλαδή να το μετακινήσει πιο κοντά στα σοβιετικά σύνορα» (Έγγραφο 1).

Στο Μνημόνιο συνομιλίας Γκορμπατσόφ-Κολ, την 10 Φεβρουαρίου 1.990 μ.Χ., ο Κολ νωρίς στην συνομιλία διαβεβαιώνει τον Γκορμπατσόφ: «Πιστεύουμε ότι το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να επεκτείνει την σφαίρα των δραστηριοτήτων του. Πρέπει να βρούμε μια λογική λύση.

Κατανοώ σωστά τα συμφέροντα ασφαλείας της Σοβιετικής Ένωσης και αντιλαμβάνομαι ότι εσείς, κύριε Γενικέ Γραμματέα, και η σοβιετική ηγεσία θα πρέπει να εξηγήσετε ξεκάθαρα τι συμβαίνει στον σοβιετικό λαό» (Έγγραφο 9).

Ο Γάλλος ηγέτης Φρανσουά Μιτεράν δεν ήταν σε συνεννόηση με τους Αμερικανούς, όπως αποδεικνύεται από το ότι είπε στον Γκορμπατσόφ στη Μόσχα στις 25 Μαΐου 1.990 μ.Χ., ότι «Προσωπικά ήταν υπέρ της σταδιακής διάλυσης των στρατιωτικών μπλοκ» και ότι η Δύση πρέπει «να δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας για εσάς, καθώς και την ευρωπαϊκή ασφάλεια στο σύνολό της» (Έγγραφο 20).

Στη σύνοδο κορυφής της Ουάσιγκτον στις 31 Μαΐου 1.990 μ.Χ., ο Μπους έκανε τα πάντα για να διαβεβαιώσει τον Γκορμπατσόφ ότι η Γερμανία στο ΝΑΤΟ δεν θα κατευθυνόταν ποτέ στην ΕΣΣΔ: «Πιστέψτε με, δεν έχουμε καμία πρόθεση, ούτε στις σκέψεις μας, να βλάψουμε την Σοβιετική Ένωση με οποιονδήποτε τρόπο.

Γι’ αυτό μιλάμε υπέρ της γερμανικής ενοποίησης στο ΝΑΤΟ, χωρίς να αγνοούμε το ευρύτερο πλαίσιο της ΔΑΣΕ, λαμβάνοντας υπόψη τους παραδοσιακούς οικονομικούς δεσμούς μεταξύ των δύο γερμανικών κρατών. Ένα τέτοιο μοντέλο, κατά την άποψή μας, αντιστοιχεί και στα σοβιετικά συμφέροντα» (Έγγραφο 21).

Η Μάργκαρετ Θάτσερ στη συνάντησή της με τον Γκορμπατσόφ στο Λονδίνο στις 8 Ιουνίου 1.990 μ.Χ. του είπε: «Πρέπει να βρούμε τρόπους να δώσουμε στη Σοβιετική Ένωση εμπιστοσύνη ότι η ασφάλειά της θα ήταν εξασφαλισμένη…. Η ΔΑΣΕ θα μπορούσε να είναι μια ομπρέλα για όλα αυτά, καθώς και το φόρουμ που έφερε τη Σοβιετική Ένωση σε πλήρη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης» (Έγγραφο 22).

Τι κατάλαβε ο Γκορμπατσόφ. Από όλα τα παραπάνω και από πλήθος άλλων ντοκουμέντων και αποκαλύψεων, τα οποία δεν μπορούν όλα να παρουσιαστούν (καθόσον τα έγγραφα των συνομιλιών για την ενοποίηση των δύο Γερμανιών που έχουν δοθεί στην δημοσιότητα, είναι τουλάχιστον τριάντα) γίνεται αντιληπτό ότι οι ηγέτες της εποχής εκείνης έδωσαν σαφείς υποσχέσεις προς την τότε σοβιετική ηγεσία περί μη επέκτασης του ΝΑΤΟ ανατολικά, “ούτε μια σπιθαμή”, χωρίς να υπογράψουν καμιά συγκεκριμένη συμφωνία που να καθορίζει ρητά αυτά που διαβεβαίωναν προφορικά.

Και οι δυτικές ηγεσίες, στις αρχές της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ., τήρησαν τον λόγο τους και μέχρι το τέλος της δεκαετίας δεν έγινε καμιά επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Η πρώτη επέκταση του ΝΑΤΟ έγινε στις 12 Μαρτίου 1.999 μ.Χ. με τις πρώτες τρεις χώρες του πρώην Συμφώνου Βαρσοβίας, που εισήλθαν σε αυτό, δηλαδή την Τσεχία, την Ουγγαρία και την Πολωνία.

Ακολούθησαν κατόπιν στις 29 Μαρτίου 2004 μ.Χ. επτά χώρες, οι Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία. Την 1^η Απριλίου 2009 μ.Χ. εισήλθαν στο ΝΑΤΟ οι Αλβανία και Κροατία, την 5η Ιουνίου 2017 μ.Χ. το Μαυροβούνιο και τέλος στις 27 Μαρτίου 2020 μ.Χ. τα Σκόπια, συνολικά 14 χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ.

  Κρύβει η εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης στον πόλεμο έναν Terminator;. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι τι κατάλαβε ο Γκορμπατσόφ και η Σοβιετική ηγεσία, από τις συνομιλίες για την συνθήκη “Two pus Four”. Σύμφωνα με την άποψη του πρώην διευθυντή της CIA Ρόμπερτ Γκέιτς (από το 2000 μ.Χ.) τα έγγραφα ενισχύουν την άποψη, ότι «Προχωρούσε η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα Ανατολικά [την δεκαετία του 1990 μ.Χ.], όταν ο Γκορμπατσόφ και άλλοι οδηγήθηκαν να πιστεύουν ότι αυτό δεν θα συνέβαινε». Η φράση κλειδί, που υποστηρίζεται από πολλούς αναλυτές είναι “οδηγείται στο να πιστέψουμε”.

Που έχουν δίκιο οι Ρώσοι. Τελικά ποιος έχει δίκαιο; Ναι οι Ρώσοι έχουν δίκαιο, όταν ισχυρίζονται ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τους εξαπάτησε, σύμφωνα με τα αποκαλυφθέντα έγγραφα, αλλά δεν υπάρχει καμμιά υπογεγραμμένη συμφωνία ή συνθήκη που να εξασφαλίζει την Ρωσία, σε ότι αφορά τις υποσχέσεις της Δύσης.

Ναι, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ευρώπη, έχουν δίκαιο, όταν ισχυρίζονται ότι δεν παραβίασαν καμμιά συμφωνία ή συνθήκη και ότι τα ελεύθερα κράτη, έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν φίλους, πολιτικές, συμμαχίες κ.λ.π.

Ναι, έχουν δίκαιο σε ότι αφορά την επιλογή μια νέας πολιτικής μιας χώρας, καθόσον οι υποσχέσεις προηγουμένων κυβερνήσεων και πολιτικών, δεν δεσμεύουν τις επόμενες κυβερνήσεις και πολιτικούς. Ναι, η Ρωσία έχει δίκαιο όταν ισχυρίζεται ότι η ένταξη της Ουκρανίας είναι στην ουσία υπαρξιακή απειλή και δεν μπορούν να αποδεχθούν νατοϊκά στρατεύματα και πυραυλικά συστήματα να είναι στην αυλή τους και σε απόσταση βολής εντός μερικών λεπτών από την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη.

Έχει δίκαιο, η Ρωσία όταν θεωρεί ότι η Ουκρανία είναι το στρατηγικό της βάθος, καθόσον οι δύο μεγάλες ιστορικές εισβολές στην χώρα, από τον Μέγα Ναπολέοντα και τα ναζιστικά στρατεύματα, έγιναν από το αναπεπταμένο έδαφος της Ουκρανίας, με τους τεράστιους σιτοβολώνες που ευνοούν ταχύτατη προέλαση μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων σχηματισμών, χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής αποτροπής σε ισχυρή αμυντική τοποθεσία.

Η Ουκρανία και εμείς. Είναι λάθος να απειλείς με πόλεμο μια μεγάλη πυρηνική δύναμη, όταν το αμυντικό δόγμα της Ρωσίας που παρουσιάστηκε πρόσφατα, προβλέπει και την χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, για την υπεράσπιση της χώρας από επικείμενη εισβολή. Γιατί η μερική χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, μπορεί να εξελιχθεί σε ανταπόδοση πυρηνικών πληγμάτων εκατέρωθεν, με τελική κατάληξη τον Αρμαγεδώνα για την ανθρωπότητα.

Είναι λάθος από την Ρωσία, να αφήνεις να περάσουν πάνω από 20 χρόνια για την αθέτηση υποσχέσεων και να μην διαμαρτύρεσαι και να το κάνεις τώρα που το μαχαίρι έφθασε στο λαιμό, κατά την εκτίμησή σου.

Αν η Ρωσία είχε δείξει δύναμη στο παρελθόν, αντί για καλή θέληση, η Δύση θα είχε προσεγγίσει τη Ρωσία, ζητώντας να διαπραγματευτεί. Η Ρωσία δεν θα έχει ποτέ ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με την Ουάσιγκτον, έως ότου η Ουάσιγκτον φοβηθεί τη Ρωσία. Η καλή θέληση θεωρείται αδυναμία στην πολιτική.

Είναι λάθος από την Ουκρανία να δέχεται τον ρόλο του θηράματος στην διαμάχη δύο παγκόσμιων πυρηνικών δυνάμεων, διότι πάντα το θήραμα ή καταβροχθίζεται ή κατακρεουργείται. Θα έπρεπε να είχε μάθει από την περίπτωση της Γεωργίας, η από τις συνέπειες της “επανάστασης Maidan”, του 2014 μ.Χ., με τον μερικό ακρωτηριασμό της.

Τέλος και σε ότι μας αφορά, ναι η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και μετά την στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ (MDCA) οφείλει να δώσει την άδεια για χρήση των στρατιωτικών της βάσεων από το ΝΑΤΟ, αλλά να μην συμμετάσχει σε επιχειρήσεις (που εκτιμώ ότι τελικά δεν πρόκειται γίνουν) στον Εύξεινο Πόντο, στην Ουκρανία, ή στην Αρχαία Ταυρίδα (Κριμαία). Εξάλλου η συμμετοχή της Ελλάδος στην εκστρατεία της μεσημβρινής Ρωσίας (Ουκρανία) με δύο Μεραρχίες το 1.919 μ.Χ. κατά των Μπολσεβίκων, ήταν μια αποτυχημένη ενέργεια, την οποία πλήρωσε οδυνηρά το έθνος, με την Μικρασιατική Καταστροφή (https://slpress.gr/diethni/oykrania-i-epanenosi-tis-germanias-i-epektasi-toy-nato-kai-to-dikio-toy-poytin/).

Το Ισραήλ ζητά κατανομή χώρου, χρόνου στο τζαμί Αλ Ακσά.Βουλευτής από το κόμμα του Νετανιάχου ζητά την διαίρεση του τζαμιού Αλ Ακσά στα 2! Παλαιστίνιοι: Όλα γίνονται για να χτίσουν τον Τρίτο Ναό τους!

Βουλευτής από το κόμμα του Νετανιάχου ζητά τη διαίρεση του τζαμιού Αλ Άκσα. Ο διαχωρισμός του τζαμιού Al-Aqsa μεταξύ Μουσουλμάνων και Εβραίων και ο τερματισμός της κηδεμονίας των Χασεμιτών στο τζαμί είναι αυτό που πρότεινε ένα μέλος του κόμματος Λικούντ του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Σύμφωνα με το μέλος της Κνεσέτ, Amit Halevy, το σχέδιο προβλέπει ότι οι μουσουλμάνοι θα αποκτήσουν το νότιο τμήμα του τζαμιού Al-Aqsa, συμπεριλαμβανομένης της αίθουσας προσευχής al-Qibli, και οι Ισραηλινοί έποικοι την κεντρική και Βόρεια περιοχή.

Ο Χάλεβι είπε στους Times of Israel το σχέδιό του ήταν να τερματίσει την κηδεμονία των Χασεμιτών στο Τζαμί Αλ Άκσα. Αντιδρώντας σε αυτό, το Υπουργείο Υποθέσεων Quds εξέδωσε μια δήλωση στην οποία χαρακτήρισε το σχέδιο «ένα πολύ επικίνδυνο σενάριο» για την πυροδότηση θρησκευτικού πολέμου μεταξύ Μουσουλμάνων και Εβραίων.

Μια μαζική κινητοποίηση για την υποστήριξη του al-Aqsa. Η Χαμάς καλεί σε μαζική κινητοποίηση για την προστασία του τζαμιού αλ Άκσα από τις επιθέσεις Ισραηλινών εποίκων. Σύμφωνα με την δήλωση, αυτό το σχέδιο είναι μια κατάφωρη επίθεση στα συναισθήματα και τις πεποιθήσεις των μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο, που μαρτυρεί την αλαζονεία και τον εξτρεμισμό της ισραηλινής κατοχής.

Το σχέδιο, που δημοσιεύτηκε στα Ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, είναι μια από τις πιο επικίνδυνες περιπτώσεις από την Ισραηλινή κατοχή το 1.967 μ.Χ. Ανακοινώνει την προώθηση μιας επικίνδυνης τάσης που προέκυψε το 2003 μ.Χ. μετά την επίθεση στο Αλ Τζαμί – Άκσα. Πρώτα οδήγησε στη συζήτηση για την κατανομή του χρόνου και των ωρών των Ταλμουδικών προσευχών και τελετουργιών, και τώρα επιχειρεί να χωρίσει το ίδιο το τζαμί, αναφέρεται στη δήλωση.

Το Υπουργείο Υποθέσεων Κουντς τόνισε ότι το Τζαμί Αλ Άκσα, με ολόκληρη την έκταση του, δεν ανήκει σε κανέναν παρά μόνο στους μουσουλμάνους, προσθέτοντας ότι οποιαδήποτε κίνηση για διαίρεση του τζαμιού είναι απαράδεκτη.

Η δήλωση επιμένει ότι ο μουσουλμανικός και ο Αραβικός κόσμος δεν πρέπει να μείνουν σιωπηλοί μπροστά σε τέτοια ισραηλινά σχέδια, προτρέποντάς τους να μην αφήσουν τους Παλαιστίνιους μόνους μπροστά σε αυτή την υστερία. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο τον ΟΗΕ και ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας το Ισραήλ δεν έχει δικαιοδοσία επί του Αλ Ακσά.

Οι Παλαιστίνιοι το καταγγέλουν μέσα στο επόμενο βίντεο ” Παρόλες τις ισραηλινές προφάσεις και λοβιτούρες για τις εντάσεις στην Ιερουσαλήμ, οι Εβραίοι απλώς προσπαθούν να ξαναχτίσουν τον «Ναό» τους!’ Ο Τρίτος Ναός του Σολομώντα σχετίζεται σύμφωνα με τον Χριστιανισμό με την έλευση του ψευδομεσσία αντιχρίστου! Τα ερείπια του θεωρείται ότι είναι στην θέση του αλ Ακσά (https://dimpenews.com/2023/06/08/%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%81%ce%b1%ce%ae%ce%bb-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ae-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%bf%cf%85-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%83/)..

 

Καταρρέει το τζαμί Αλ Ακσά στα Ιεροσόλυμα όπου το Ισραήλ ξεθάβει τον Τρίτο Ναό! Προς την Σιωνιστική Ολοκλήρωση! Τρίτη Ρώμη κατά Τρίτης Σιών. Από το βιολογικό χτύπημα στο πυρηνικό!!

Καταρρέει το τζαμί Αλ Ακσά τρίτος σημαντικότερος τόπος λατρείας του ισλάμ που είναι στα Ιεροσόλυμα. Πέτρες έπεσαν στο εσωτερικό του τζαμιού Al-Aqsa με ανησυχητικό ρυθμό πρόσφατα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ισραηλινές αρχές προχωρούν στις ανασκαφικές εργασίες τους γύρω από το τζαμί και εκείνη τη στιγμή συνεχίζουν να εμποδίζουν τους Παλαιστίνιους να πραγματοποιήσουν οποιαδήποτε συντήρηση.

Οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι κάτω από το αλ Ακσά υπάρχουν τα ερείπια του B΄ Ναού του Σολομώντα που οφείλουν να αναστηλώσουν εξού και οι ανασκαφές εκεί. Επίσης έχουν εντείνει την τελευταία περίοδο τα τελετουργικά που πραγματοποιούν γύρω κι εντός του τζαμιού. Σύμφωνα με χριστιανισμό οι Ισραηλίτες θα αναστηλώσουν τον Γ΄ Ναό και εκεί θα στέψουν τον Αντίχριστο ως Μεσσία..

Τρίτη Ρώμη εναντίον Τρίτης Σιών..Από την Ουκρανία ως την Παλαιστίνη τα γεγονότα τρέχουν προς αυτή την κατεύθυνση στην Ανατολή περιμένουν μεγάλο πόλεμο. Το αμερικανοσιωνιστικό λόμπι κυβερνά τη Δύση κι επιταχύνει..Τα πιόνια του οι κατά τόπους Ζελένσκηδες εργάζονται για την σιωνιστική ολοκλήρωση που την είπαν ψευδοευρωπαική. Από τον βιολογικό πόλεμο στον πυρηνικό.

Μετά το χτύπημα των Αμερικανών στο Γουχάν αναμένεται πυρηνικό μέσα στο χειμώνα….Ζούμε γεγονότα παγκόσμια και Αποκαλυπτικά. Οι περιφερειακοί πόλεμοι δεν είναι τοπικοί. Σιωνιστική ολοκλήρωση το άλλο όνομα της Παγκοσμιοποίησης (https://dimpenews.com/2022/07/02/%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%81%cf%81%ce%ad%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b6%ce%b1%ce%bc%ce%af-%ce%b1%ce%bb-%ce%b1%ce%ba%cf%83%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%8c%ce%bb/).

 

Το τζαμί αλ Ακσά καταρρέει.. Το Ισραήλ κάνει ανασκαφές γύρω και κάτω από το τζαμί για να ξεθάψει το Ναό του Σολομώντα!! Παγκοσμιοποίηση, η σιωνιστική ολοκλήρωση. (ΙΙ)

Το τζαμί αλ Ακσά καταρρέει.. Το Ισραήλ κάνει ανασκαφές γύρω και κάτω από το τζαμί για να ξεθάψει το Ναό του Σολομώντα. Aναζητούν τα ερείπια του Β΄Ναού για να αναστηλώσουν τον Τρίτο. Η στέψη του Αντίχριστου θα γίνει στον Τρίτο Ναό σύμφωνα με χριστιανισμό.

Ο φιλόσοφος Alexander Dugin λέει τι είναι ο Σιωνισμός ως κρατική ιδεολογία του Ισραήλ. Γιατί οι Εβραίοι πιστεύουν ότι είναι ο εκλεκτός λαός. Ποιο είναι το νόημα της διασποράς των Εβραίων ως εβραϊκή παράδοση; Γιατί ο Σιωνισμός από τη μια είναι η συνέχεια του Ιουδαϊσμού, από την άλλη – η άρνησή του:

”Ο Ιουδαϊσμός συνδέεται με την αντίληψη ότι οι Εβραίοι είναι ο εκλεκτός λαός (κυρίως με τη θρησκευτική έννοια). Στόχος τους είναι να περιμένουν τον Μεσσία, ο οποίος θα είναι ο Βασιλιάς του Ισραήλ. Έτσι, η θρησκεία τους συνδέεται με την προσδοκία του Μεσσία.

Σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό, στις αρχές της πρώτης χιλιετίας, οι Εβραίοι πήγαν στη διασπορά. Ο Δεύτερος Ναός καταστράφηκε και ξεκίνησε μια ιστορία δύο χιλιάδων ετών της διασποράς τους. Αυτή η εποχή είναι μέρος της εβραϊκής παράδοσης.

Το θέμα είναι να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του Ισραήλ που συσσωρεύτηκαν σε προηγούμενα ιστορικά στάδια. Εάν αυτή η λύτρωση είναι έγκυρη και βαθιά μετάνοια, τότε, σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, θα εμφανιστεί ο Μεσσίας, που σημαίνει την ευλογία του εκλεκτού λαού του Θεού. Στην περίπτωση αυτή, η επιστροφή των Εβραίων στο Ισραήλ, η ίδρυση ανεξάρτητου κράτους και η δημιουργία του Τρίτου Ναού

Αυτή είναι η δομή του εβραϊκού πολιτισμού της Eπαγγελίας-προσδοκίας. Οι πιο συνεπείς εκπρόσωποι αυτής της προσέγγισης είναι οι φονταμενταλιστές από το κίνημα Neturei Karta….Αυτό εξηγεί την ιδιαιτερότητα του σύγχρονου Σιωνιστικού κράτους, το οποίο βασίζεται όχι μόνο στο Ισραήλ, αλλά και σε κοσμικούς Εβραίους, φιλελεύθερους Εβραίους, Εβραίους κομμουνιστές, Εβραίους καπιταλιστές, Εβραίους Χριστιανούς, Εβραίους Μουσουλμάνους, Ινδουιστές Εβραίους κ.λ.π. Φρανκισμός – καθένας από αυτούς μπορεί να κάνει αθόρυβα ιερή προδοσία, να οικοδομήσει ένα κράτος, να διεκδικήσει παγκόσμια κυριαρχία, να απαγορεύσει την κριτική του Σιωνισμού (σε ορισμένα αμερικανικά κράτη, η κριτική του κράτους του Ισραήλ ισοδυναμεί με αντισημιτισμό).

Τους μένει μόνο ένα βήμα αποδόμηση τεμένους Al-Aqsa και να προχωρήσουν στην κατασκευή του Τρίτου Ναού. Παρεμπιπτόντως, η Κνεσέτ έχει ήδη διαθέσει πόρους για την έρευνα στο Όρος του Ναού – όλα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση”

Όλη η παγκοσμιοποίηση οι στημένες αλληλοδιαδοχικές κρίσεις η επιβολή μιας μεταξιακής κουλτούρας η νεονομική βαρβαρότητα το Πανοπτικό ο κοινωνικός έλεγχος ο ψηφιακός ολοκληρωτισμός οι πανδημίες-βιολογικά όπλα ο πόλεμος και η σκλήρυνση των καθεστώτων η απόλυτη εξαχρείωση η παγκόσμια ανασφάλεια στοχεύουν στην σιωνιστική ολοκλήρωση.

Η παγκοσμιοποίηση η Νέα Τάξη και η ψευδεπίγραφη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση οι πόλεμοι η πείνα οι πανδημίες o μετάνθρωπος επιταχύνουν την έλευση του Αντι-Μεσσία ως Μεσσία……Όσο θα εντείνεται η ”Παλαιστινιοποίηση” της παγκόσμιας κοινότητας θα εντείνονται οι απροκάλυπτοι τυφλοί διωγμοί και οι ενορχηστρωμένες στερήσεις κατά πληθυσμών η στοχοποίηση όσων κρατών και λαών ή ατόμων που διαφοροποιούνται τόσο θα πλησιάζουμε στην έλευσή του..

Το Τμήμα Ισλαμικών Κληροδοτημάτων στην πόλη της Ιερουσαλήμ αποκάλυψε ότι πέτρες συνέχισαν να πέφτουν από τους στύλους του τζαμιού Al-Aqsa, συγκεκριμένα κάτω από την στεγασμένη αίθουσα προσευχής Qibli, χωρίς να γνωρίζει μέχρι στιγμής τους λόγους.

Το Τμήμα εξακολουθεί να καλεί την ισραηλινή αστυνομία κατοχής να στείλει μια εξειδικευμένη τεχνική ομάδα για να εξετάσει τις ανασκαφές που πραγματοποιούνται στην τοποθεσία κοντά στο νότιο τείχος του τζαμιού Al-Aqsa, αλλά η ισραηλινή αστυνομία είναι απρόθυμη να το επιτρέψει.

Το Συμβούλιο Κληροδοτημάτων, Ισλαμικών Υποθέσεων και Ιερών, το οποίο είναι η εποπτεύουσα αρχή του Τμήματος Κληροδοτημάτων στην πόλη της Ιερουσαλήμ, επιβεβαίωσε ότι παρακολουθεί με μεγάλη σοβαρότητα τις ανασκαφές που πραγματοποιεί το Ισραήλ στην περιοχή του τζαμιού Al-Aqsa.

Η Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων και η Settlement Justice Society διεξήγαγαν ανασκαφές, που χαρακτηρίζονται ως ύποπτες και μυστηριώδεις, στην περιοχή του τζαμιού, ειδικά από τη νότια και τη δυτική πλευρά δίπλα στο εξωτερικό θεμέλιο του τζαμιού στις περιοχές του Al- Το Τείχος του Μπουράκ και τα ανάκτορα των Ομαγιάδων.

Ο αριθμός των ανασκαφών γύρω και κάτω από το Al-Aqsa έχει ξεπεράσει τις 100 από τότε που το Ισραήλ κατέλαβε το ανατολικό τμήμα της πόλης το 1.967 μ.Χ. Αυτές οι ανασκαφές προκάλεσαν ρωγμές και κατεδάφιση στους τοίχους, τα δάπεδα και τα κτίρια του Al-Aqsa και της Παλαιάς Ιερουσαλήμ, επιπλέον στη συστηματική καταστροφή πολλών αρχαιοτήτων.

Τέσσερις ημέρες μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ, ισραηλινές μπουλντόζες άρχισαν να κατεδαφίζουν κτίρια στη μουσουλμανική συνοικία και στην πλατεία του τοίχου Al-Buraq και στην συνοικία Al-Mughrabi, προκειμένου να ξεκινήσουν ανασκαφές γύρω και κάτω από το τζαμί Al-Aqsa.

Στα τέλη του 1.967 μ.Χ., η κατάληψη άρχισε τις ανασκαφές κατά μήκος εβδομήντα μέτρων κάτω από τον νότιο τοίχο του τζαμιού Αλ Άκσα, δηλαδή πίσω από το Τζαμί Αλ Άκσα, το Ισλαμικό Μουσείο και τον τιμητικό μιναρέ.

Το βάθος αυτών των ανασκαφών έφτασε τα 14 μέτρα, γεγονός που οδήγησε στο ράγισμα του νότιου τοίχου και στην οικοδόμηση του τζαμιού Al-Aqsa δίπλα σε αυτό. Το 1.969 μ.Χ. έγιναν ανασκαφές μήκους 80 μέτρων. Ξεκίνησαν από εκεί που είχαν τελειώσει οι πρώτες νότιες ανασκαφές και επεκτάθηκαν μέχρι την Πύλη Mughrabi και πέρασαν τα 14 ισλαμικά κτίρια που ανήκαν στο Honorary Zawiya.

Μεταξύ 1.973 μ.Χ. και 1.974 μ.Χ., οι ανασκαφές διείσδυσαν στο νότιο τείχος του Όρους του Ναού και εισήλθαν στους κάτω διαδρόμους του τζαμιού Al-Aqsa σε τέσσερις τοποθεσίες. Τα βάθη αυτών των ανασκαφών έφτασαν τα 13 μέτρα, γεγονός που εξέθετε τον Νότιο τοίχο σε κίνδυνο ρωγμών και κατάρρευσης (https://dimpenews.com/2022/07/05/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b6%ce%b1%ce%bc%ce%af-%ce%b1%ce%bb-%ce%b1%ce%ba%cf%83%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%81%cf%81%ce%ad%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%81%ce%b1%ce%ae%ce%bb-%ce%ba/).

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ O Ερντογάν μετατρέποντας το ναό της Αγ. Σοφίας σε τζαμί προσφέρει την νομιμοποιητική βάση στο Ισραήλ να ανεγείρει το Γ΄Ναό του Σολομώντα στο τζαμί Αλ Ακσά….

Η μετατροπή του ναού της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης σε τζαμί με προεδρικό διάταγμα Ερντογάν είναι το πρώτο θέμα στην παγκόσμια επικαιρότητα..όμως είναι όντως ο ναός της Αγια-Σοφιάς το αληθινό διακύβευμα; Η δήλωση του Ερντογάν είναι άκρως διαφωτιστική”η αναγέννηση της Αγίας Σοφίας είναι ένας προάγγελος ελευθερίας του Αλ- Ακσά”. Ωστόσο η ενέργειά του κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση…..

Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας ιερού τόπου και συμβόλου του παγκόσμιου χριστιανισμού σε τζαμί νομιμοποιεί το Ισραήλ να προχωρήσει στην μετατροπή του τζαμιού Αλ Ακσά ( στην Ιερουσαλήμ-3ου ιερού τόπου για ισλάμ μετά Μέκκα/Μεδίνα) στον Γ΄ Ναό του Σολομώντα που αποτελεί την πάγια Μεγάλη Ιδέα των Ιουδαιστών που θεωρούν ότι το τζαμί χτίστηκε στα ερείπια του Ναού του Σολομώντα και ζουν με το όνειρο της ανέγερσης του και πάλι εκ βάθρων σε αυτή την θέση…

Ο Ερντογάν ανοίγει το δρόμο για την ανέγερση του Γ Ναού του Σολομώντα…Το Ισραήλ θα κεφαλοποιήσει αργά ή γρήγορα την εξέλιξη με την Αγία Σοφία. Άλλωστε η δημοσιότητα που πήρε το θέμα με Αγία Σοφία ευνοεί το Ισραήλ αφού πλέον εμπεδώνεται στο κοινό αίσθημα στην διεθνή κοινότητα και κοινή γνώμη ότι πλέον όλα είναι εφικτά τα πάντα ρει και κάθε στάτους δεν είναι αιώνιο ακόμη κι αν μιλάμε για θρησκείες…

Το Ισραήλ ενεργώντας μεονομερώς και παρά το Διεθνές Δίκαιο και αποφάσεις Συμβουλίου Ασφαλείας, ΟΗΕ κατέχει τα Υψίπεδα Γκολάν μετέφερε την πρωτεύουσά του στην Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ είναι έτοιμο να προβεί σε προσάρτηση τμημάτων της Δυτικής Όχθης και τι απομένει η υλοποίηση της προαναφερόμενης Μεγάλης Ιδέας..

Η Χαμάς έσπευσε να συγχαρεί τον Ερντογάν αλλά είτε παρέχει κάλυψη και σ΄ αυτόν και στο Ισραήλ είτε δεν έχει αντιληφθεί ότι η μετακίνηση στο θέμα της Αγ Σοφίας επιφέρει με μαθηματική ακρίβεια την μετατόπιση και του αλ Ακσά ποιά μετατόπιση την απόλυτη κατεδάφιση του/τροποποίηση του αργά ή γρήγορα στην νομιμοποιητική βάση που έθεσε ο Ερντογάν. Ουσιαστικά υπό μια έννοια η Αγ.Σοφία αποτελεί τις λεγόμενες παράπλευρες απώλειες στο εσχατολογικό σχέδιο του Ισραήλ (https://dimpenews.com/2020/07/12/%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-o-%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%b3%ce%ac%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf/)…..

 

Εμπρηστικές δηλώσεις Ισραηλινού ακροδεξιού Υπουργού για μουσουλμανικό τέμενος.

Ο ακροδεξιός Υπουργός Ασφαλείας του Ισραήλ, Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, επισκέφτηκε το ιερό τέμενος αλ-Άκσα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, σημαντική θρησκευτική τοποθεσία τόσο για τους Μουσουλμάνους όσο και για τους Εβραίους, και δήλωσε ότι το Ισραήλ «κάνει κουμάντο» εκεί, προκαλώντας τις αντιδράσεις των Παλαιστινίων έπειτα από μήνες κλιμάκωσης της έντασης και της βίας στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη.

Η επίσκεψή του, σήμερα το πρωί, στον ιερό τόπο που τιμάται από τους Εβραίους ως το Όρος του Ναού και από τους μουσουλμάνους ως το συγκρότημα που στεγάζει το τζαμί αλ-Άκσα, προκάλεσε επίσης τη δυσαρέσκεια και τις αντιδράσεις δύο χωρών του αραβικού κόσμου, συμμάχων του του Ισραήλ, της Ιορδανίας και της Αιγύπτου, καθώς πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο θέμα για τους Μουσουλμάνους.

Η επίσκεψή του έγινε λίγες μέρες μετά την ρατσιστική πορεία μίσους χιλιάδων Εβραίων εθνικιστών και ακτοδεξιών στην περιοχή, με αφορμή την Ισραηλινή επέτειο της κατάληψης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και της Δυτικής Όχθης εις βάρος των Παλαιστινίων. Στη διάρκεια της συγκέντρωσης ομάδες Εβραίων νεαρών συγκρούστηκαν με Παλαιστίνιους και φώναξαν ρατσιστικά συνθήματα.

«Χαίρομαι που ανεβαίνω στο Όρος του Ναού, το πιο σημαντικό μέρος για το έθνος του Ισραήλ», είπε ο Μπεν-Γκβιρ κατά την επίσκεψή του στο συγκρότημα, το πιο αμφιλεγόμενο σημείο για Εβραίους και Παλαιστίνιους και σκηνικό επαναλαμβανόμενων συγκρούσεων με τραυματίες και νεκρούς.

«Η αστυνομία κάνει θαυμάσια δουλειά εδώ και ξανά υπενθυμίζοντας ποιος είναι ο κύριος του σπιτιού στην Ιερουσαλήμ. Οι απειλές της Χαμάς δεν θα πιάσουν. Είμαστε οι κύριοι της Ιερουσαλήμ και όλης της Γης του Ισραήλ», συνέχισε σε προκλητικό ύφος.

Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις που ισχύουν από τότε που το Ισραήλ κατέλαβε την τοποθεσία μαζί με την υπόλοιπη Ανατολική Ιερουσαλήμ, κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1.967 μ.Χ., επιτρέπεται στους Εβραίους να επισκέπτονται το τέμενος, αλλά μόνο οι μουσουλμάνοι μπορούν να προσευχηθούν εκεί. Οι Εβραίοι θεωρούν την τοποθεσία ως τον χώρο των αρχαίων ναών, ενώ οι μουσουλμάνοι την θεωρούν ως το μέρος από το οποίο ο προφήτης Μωάμεθ ανέβηκε στον ουρανό.

Τα τελευταία χρόνια, οι εβραϊκές επισκέψεις και οι εκκλήσεις για εβραϊκή προσευχή στο τέμενος έχουν αυξηθεί, τροφοδοτώντας τους φόβους των μουσουλμάνων για βίαιη ιδιοποίηση του ιερού σημείου.

Ταυτόχρονα, η αστυνομία γίνεται όλο και πιο χαλαρή στην επιβολή της απαγόρευσης της Εβραϊκής λατρείας και συχνά δεν εμποδίζει τους Εβραίους να προσεύχονται στην Ανατολική γωνία του συγκροτήματος, παρότι αυτό απαγορεύεται βάσει επίσημης συμφωνίας.

Ο Μπεν-Γκβιρ, ο οποίος εξελέγη τον περασμένο Νοέμβριο υποσχόμενος να πιέσει για κατοχύρωση της Εβραϊκής προσευχής στην τοποθεσία, θεωρείται από πολλούς ως ο πιο εξτρεμιστής Ισραηλινός πολιτικός και έχει μακρά ιστορία στοχοποίησης και επιθέσεων κατά Αράβων.

Για πολλά χρόνια, διατηρούσε σε περίοπτη θέση στο σπίτι του μια εικόνα του Μπαρούχ Γκόλντσταϊν, του Ισραηλινού ένοπλου που δολοφόνησε 29 Παλαιστίνιους κατά την διάρκεια προσευχών στο τέμενος στη Χεβρώνα το 1.994 μ.Χ.

Ο ακροδεξιός πολιτικός ζήτησε επίσης περισσότερη χρηματοδότηση για να μπορέσει το υπουργείο του να αυξήσει τον αριθμό των Εβραίων μόνιμων κατοίκων σε περιοχές του Ισραήλ με μεγάλους Αραβικούς πληθυσμούς, το Νεγκέβ και την Γαλιλαία, δείχνοντας έτσι τις διαθέσεις του για περεταίρω επέκταση του βίαιου εποικισμού. «Πρέπει να δράσουμε εκεί, πρέπει να είμαστε οι κύριοι επίσης του Νεγκέβ και της Γαλιλαίας», δήλωσε.

Ο Αμάντ Μαχνταλάνι, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της PLO, είπε ότι η επίσκεψη προσέβαλε τους μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο και προέβλεψε ότι θα αποσταθεροποιήσει την κατάσταση στην περιοχή, ενισχύοντας τους ισλαμιστές φονταμενταλιστές.

Ο Μαχνταλάνι, ο οποίος είναι επίσης Παλαιστίνιος υπουργός κοινωνικής ανάπτυξης, χαρακτήρισε την επίσκεψη του Μπεν-Γκβιρ «μια προκλητική έκφραση της πολιτικής της ισραηλινής κυβέρνησης στο σύνολό της, και όχι απλώς μια πολιτική θέση του ίδιου.

Είναι επίσημη πολιτική να βλάπτονται τα αισθήματα των μουσουλμάνων παγκοσμίως, ιδιαίτερα των Παλαιστινίων. Προειδοποιούμε ότι εάν αυτό συνεχιστεί, τότε αλλάζει ο χαρακτήρας της πολιτικής σύγκρουσης σε θρησκευτική, κάτι που δεν θα μπορούμε να ελέγξουμε στην συνέχεια. Ο κίνδυνος αυτής της εξέλιξης για την περιοχή δεν μπορεί να υποτιμηθεί».

Η Ιορδανία, στην οποία ανατέθηκε ειδικός ρόλος επιτηρητή σε ισλαμικές τοποθεσίες στην Ιερουσαλήμ στη συνθήκη ειρήνης του 1.994 μ.Χ. με το Ισραήλ, καταδίκασε σφοδρά τις δηλώσεις του Μπεν-Γκβιρ. «Η εισβολή στο τέμενος αλ-Άκσα και η παραβίαση της ιερότητάς του από έναν Υπουργό του Ισραήλ είναι καταδικαστέες και προκλητικές ενέργειες», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών και ομογενών Σινάν Ματζάλι. «Συνιστούν κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, καθώς και του ιστορικού και νομικού status quo στην Ιερουσαλήμ και τους ιερούς τόπους της» (https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/390637_empristikes-diloseis-israilinoy-akrodexioy-ypoyrgoy-gia-moysoylmaniko).

Γιατί η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί στην Ουκρανία.

Στα δυτικά ΜΜΕ γίνεται πολύς λόγος για τη Wagner και την “ηλιθιότητα” των Ρώσων να στέλνουν ανεπαρκώς εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους καταδίκους εναντίον οχυρωμένων θέσεων, σαν “πρόβατα επί σφαγή”.

Αυτός ο τρόπος πολέμου είναι ξένος και άγνωστος στους Δυτικούς. Παρατηρώντας τη δράση της Wagner αναρωτιέται κανείς μήπως υπάρχουν δύο κλάδοι. Ο κλάδος “εξωτερικού”, είναι αυτός που δραστηριοποιείται για την προώθηση των συμφερόντων της Ρωσίας σε Αφρική και Μέση Ανατολή. Αυτός επανδρώνεται από επαγγελματίες μισθοφόρους, καλά εξοπλισμένους και αμειβόμενους, με επαρκή υποστήριξη και με μεγάλη εμπειρία.

Ο κλάδος “εσωτερικού” είναι αυτός που πολεμάει στην Ουκρανία. Απαρτίζεται από τα χαμηλότερα στρώματα της ρωσικής κοινωνίας (φυλακισμένους και στοιχεία λούμπεν), τα οποία θεωρούνται αναλώσιμοι, στο πλαίσιο του σχεδίου για “αφαίμαξη” του ουκρανικού στρατού.

Είναι η μοντέρνα εκδοχή των “Ποινικών Ταγμάτων”, τα οποία χρησιμοποίησαν Γερμανοί και Ρώσοι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι επαγγελματίες της εταιρείας έχουν αναλάβει τη διοίκηση και έλεγχο των μονάδων, με τον Πριγκόζιν να έχει το ρόλο που είχαν οι κομισάριοι στον παλιό Ερυθρό Στρατό.

Μετά από ένα και επιπλέον χρόνο επιχειρήσεων, η σύρραξη απέκτησε τα χαρακτηριστικά πολέμου φθοράς. Εάν η Ρωσία αντέξει κοινωνικά και οικονομικά, όπως φαίνεται, έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα, λόγω περισσότερων ανθρώπινων και υλικών πόρων.

Η Ουκρανία θα πολεμάει όσο την υποστηρίζει η Δύση, αλλά μέχρι ένα ορισμένο όριο. Εάν ο ουκρανικός λαός, ιδίως όσοι ζουν στα δυτικά, κρίνουν ότι το κόστος είναι υψηλό, τότε ίσως συγκατατεθεί στην παραχώρηση των εδαφών που κατέχει ήδη η Ρωσία, με τίμημα την ειρήνη και την ανοικοδόμηση. Τη στιγμή που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν είναι διατεθειμένοι να εμπλακούν άμεσα στην σύρραξη, τότε δεν είναι ορατή μία διαφορετική κατάληξη.

Η Γαλλογερμανική σύγκρουση του 19^ου και του 20^ου Αιώνα παρέχει ενδείξεις πώς μια χώρα μπορεί να κερδίσει έναν πόλεμο και να χάσει την ειρήνη. Η ήττα των Γάλλων το 1.871 μ.Χ. και η απόσπαση της Αλσατίας και Λορένης από τους Γερμανούς, μπορεί να έφερε την παρισινή κομμούνα και πολιτική αναταραχή, αλλά καλλιέργησε το πνεύμα του ρεβανσισμού και σε αναπροσαρμογή της γαλλικής πολιτικής, με τη δημιουργία της Αντάντ. Η αντιστροφή των ρόλων το 1.919 μ.Χ. οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ και την δημιουργία του Άξονα.

Το ιδανικό σενάριο. Το ιδανικό δυτικό σενάριο  για τους Ουκρανούς προβλέπει την εξαπόλυση μίας σαρωτικής αντεπίθεσης για την ανάκτηση των χαμένων εδαφών, η οποία με την σειρά της θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα οδηγήσουν στην αλλαγή καθεστώτος στην Μόσχα και ίσως στη διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ένα τέτοιο σενάριο, όμως, εκτιμάται ότι είναι απίθανο να υλοποιηθεί, χωρίς η Ρωσία να καταφύγει στη χρήση πυρηνικών όπλων σε ουκρανικό έδαφος.

Εκτός αυτού, κανένας δεν εγγυάται ότι ένα νέο καθεστώς στην Ρωσία θα είναι φιλικό προς τη Δύση. Πιθανότερο είναι το αντίθετο. Ένα νέο καθεστώς που θα συρθεί σε διαπραγματεύσεις με τους Δυτικούς θα χαρακτηριστεί προδοτικό από τον Ρωσικό λαό και θα αντιμετωπιστεί όπως η Δημοκρατία της Βαϊμάρης από τον Γερμανικό λαό στον Μεσοπόλεμο. Από το χάος και την έλλειψη δημοκρατικής παιδείας στη χώρα είναι πιο πιθανό να αναδυθεί ένας Χίτλερ με πυρηνικά που θα επιθυμεί εκδίκηση, παρά ένας Ρούσβελτ.

Είναι προς το συμφέρον της Δύσης μια τέτοια εξέλιξη; Ακόμα και εάν οι Ρώσοι ηττηθούν θα είναι πάντα γείτονες με την Ουκρανία. Από τη άλλη πλευρά δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη η διαρκής Αμερικανική και Ευρωπαϊκή υποστήριξη, ιδιαίτερα εάν ληφθεί υπόψη ότι οι δυτικές χώρες έχουν δικά τους εσωτερικά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να καθίσταται, προϊόντος του χρόνου, αμφίβολη η συνέχιση παροχής υποστήριξης.

Αυτή την στιγμή εκατομμύρια Ουκρανών είναι πρόσφυγες με μικρές προοπτικές επιστροφής στο άμεσο μέλλον, ενώ δεκάδες χιλιάδες παιδιά μαθαίνουν άλλες γλώσσες στις χώρες υποδοχής και όχι ουκρανικά. Όλα αυτά σε μια χώρα με μεγάλες απώλειες σε άνδρες αναπαραγωγικής ηλικίας και με σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα.

Η Φινλανδία το 1.939 μ.Χ. μπορεί να πολέμησε γενναία και να προξένησε μεγάλες απώλειες στους Σοβιετικούς, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να υπογράψει την παραχώρηση εδαφών που κατέχει η Ρωσία μέχρι και σήμερα. Η Ελλάδα το 1.897 μ.Χ. συνθηκολόγησε, παρέδωσε εδάφη και πλήρωσε πολεμικές αποζημιώσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο.

Ο παράγων Κίνα. Οι περισσότεροι Δυτικοί παρατηρητές προβλέπουν κλιμάκωση του πολέμου και παράτασή του τουλάχιστον μέχρι το 2024 μ.Χ. Ο γράφων εκτιμά ότι ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει μέσα στο καλοκαίρι του 2023 μ.Χ.

Ένα σενάριο είναι η επίτευξη συμφωνίας με τη μεσολάβηση της Κίνας. ο Ζελένσκι δήλωσε ότι θα καλωσόριζε μία επίσκεψη στο Κίεβο του Προέδρου Σι. Με δεδομένη την επίτευξη συμφωνίας ομαλοποίησης των σχέσεων μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν με την μεσολάβηση της Κίνας, σε αντίθεση με τις επιθυμίες των ΗΠΑ, δεν μπορεί να θεωρηθεί απίθανο ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Η Κίνα μπορεί να αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο, καθόσον δεν έχει εμπλακεί στη σύρραξη και έχει πολύ μεγάλο γεωπολιτικό και οικονομικό εκτόπισμα. Μέχρι τώρα δεν έχει γίνει κάποια σχετική δήλωση.

Με δεδομένη την μυστικοπάθεια του Κινεζικού καθεστώτος δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο διεργασιών υπό άκρα μυστικότητα. Η πιθανή πτώση της Μπαχμούτ στο άμεσο μέλλον, ίσως αποτελέσει το έναυσμα για την έναρξη διαπραγματεύσεων μετά από ουκρανικό αίτημα.

Η “φινλανδοποίηση” της Ουκρανίας. Εάν η Ρωσία επιδείξει διπλωματική ευελιξία, δεν αποκλείεται να προκύψει ειρηνευτική συμφωνία, που σε γενικές γραμμές να προβλέπει: Ενσωμάτωση της Κριμαίας στην Ρωσία. Ευρύτατη αυτονόμηση με τυπική παραμονή στην Ουκρανία του Ντόνμπας και των υπόλοιπων εδαφών που έχουν καταλάβει οι Ρώσοι, με δικαίωμα επέμβασης της τελευταίας σε περίπτωση παραβίασης των συμφωνηθέντων.

Περιορισμός της οροφής των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και του εξοπλισμού τους. Ουδετεροποίηση της Ουκρανίας, με απαγόρευση ένταξής της σε συμμαχίες που η Μόσχα θα θεωρήσει απειλή για τα συμφέροντά της.

Η Ουκρανία θα μπορεί να αναπτύξει στενότερους οικονομικούς δεσμούς, εφ’ όσον το επιθυμεί, με την ΕΕ. Ανάπτυξη Κινέζων και Ινδών στρατιωτικών παρατηρητών στην περιοχή του Ντόνμπας για την επίβλεψη εφαρμογής των συμφωνηθέντων.

Ένα τέτοιο σενάριο θα αποτελέσει πλήγμα για το κύρος της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ, ενώ θα δρομολογήσει εξελίξεις στην παγκόσμια σκακιέρα. Το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, οι γνωστές “αγορές” θα δει με θετικό μάτι την προοπτική ειρήνευσης στην περιοχή και την αποκατάσταση της ομαλότητας στις διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες και ροές ενέργειας. Η Δύση θα κληθεί να διαχειριστεί την απώλεια κύρους, αφού ο πόλεμος θα λήξει με “νίκη” της Ρωσίας, με ηθική ενίσχυση της Κίνας και με “φινλανδοποίηση” της Ουκρανίας.

Μπορεί η Αγία Πετρούπολη από την Νάρβα να απέχουν 159 χλμ οδικώς, αλλά και το Καλίνινγκραντ απέχει από τη Βαρσοβία 345 χλμ., αποστάσεις μηδαμινές για τα σύγχρονα συστήματα πυραυλικού πυροβολικού. Ακόμα και η περιβόητη επέκταση του ΝΑΤΟ δεν αποκλείεται να αποδειχθεί “μπλόφα” επικών διαστάσεων.

Εκτιμάται ότι με τα εσωτερικά προβλήματα των ΗΠΑ, που διαρκώς επιδεινώνονται, δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη η συμμετοχή τους σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον των Ρώσων στην Βαλτική, έχοντας προηγουμένως οι τελευταίοι καταστήσει σαφές ότι δεν απειλούν τις ΗΠΑ εάν και οι ίδιες δεν εμπλακούν άμεσα εναντίον τους. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία (https://slpress.gr/diethni/giati-i-rosia-den-mporei-na-ittithei-stin-oykrania/).

 

Πολιτικό Χάος στην Ρωσία: Έρχεται πραξικόπημα; «Η Βάγκνερ αποχωρεί από την Ουκρανία για να εκθρονίσει τον Πούτιν» λέει μέλος της FSB. Ο γνωστός Ρώσος Γκίρκιν μίλησε για την πιθανότητα εκδίωξης του Πούτιν από την ρωσική εξουσία!

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θα μπορούσε να απομακρυνθεί από την εξουσία από την μισθοφορική εταιρεία Βάγκνερ, τον Ρωσικό ιδιωτικό στρατό που ίδρυσε ο μυστήριος επιχειρηματίας Γιεβγκένι Πριγκόζιν.

Αυτό τουλάχιστον πιστεύει πως Ιγκόρ Γκίρκιν, πρώην μέλος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB), ο οποίος κάποτε είχε ηγούνταν μία φιλορωσική ομάδα στρατιωτών στο Ντονμπάς. Την είδηση μεταδίδει το δυτικό Insider.

Ο Γκίρκιν, γνωστός και ως «Στρέλκοφ», έχει γίνει πλέον ένας στρατιωτικός blogger. Ο ίδιος δήλωσε πως ο αρχηγός της Βάγκνερ, Γιεβγκένι Πριγκόζιν, θα μπορούσε να εκθρονίσει τον Ρώσο ηγέτη. «Εάν ο Πριγκόζιν παραμείνει επικεφαλής της Βάγκνερ, η εξέγερση θα είναι γρήγορη και αποφασιστική» τόνισε ο Ρώσος σε βίντεό του που δημοσιεύτηκε από το WarTranslated.

«Μία προσπάθεια πραξικοπήματος έχει ήδη ανακοινωθεί, δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει, ειδικά όσο μαχητές της Βάγκνερ οπισθοχωρούν ταχύτατα στις πίσω βάσεις... ο κίνδυνος ενός επικείμενου πραξικοπήματος είναι ξεκάθαρος» πρόσθεσε ο Γκίρκιν.

Ο Πριγκόζιν κάποτε βρίσκονταν κοντά στον Πούτιν, ωστόσο τους τελευταίους μήνες φαίνεται πως έχει κατακρίνει επανειλημμένα το Ρωσικό Υπουργείο άμυνας. Την προηγούμενη εβδομάδα, ο αρχηγός της Βάγκνερ δήλωσε πως η Ουκρανία σήμερα διαθέτει περισσότερα στρατεύματα και όπλα από αυτά που διέθετε στην αρχή του πολέμου, κάτι που σημαίνει πως ο πόλεμος που ξεκίνησε ο Πούτιν είχε συνέπειες που δεν περίμενε ο Ρώσος ηγέτης.

Ο Πριγκόζιν ουσιαστικά ζήτησε να αντικατασταθούν αυτοί που ηγούνται την χώρα. Ο Γκίρκιν από την άλλη κατέκρινε την επίδραση της εισβολής στην Ρωσία, δηλώνοντας μεταξύ άλλων πως η κατάσταση στο μέτωπο είχε «ακραία αρνητικό αντίκτυπο» στην ικανότητα της Μόσχας να νικήσει τον πόλεμο.

«Δεν φοβάμαι να πω πως κινούμαστε προς μία στρατιωτική ήττα» δήλωσε ο Γκίρκιν, ο οποίος πρόσθεσε πως η οικονομία της Ρωσίας, όπως και το πολιτικό και στρατιωτικό σύστημα της χώρας, δεν είναι έτοιμα για έναν «μεγάλο και παρατεταμένο πόλεμο».

Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο πως ο Ιγκόρ Γκίρκιν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσική Ομοσπονδία, ενώ συνέδραμε επίσης στον πόλεμο του Ντονμπάς τα προηγούμενα χρόνια.

Ο ίδιος έχασε την θέση του τον Αύγουστο του 2014 μ.Χ., όταν 298 άτομα σκοτώθηκαν την στιγμή που η πτήση Malaisia Airlines Flight 17 καταρρίφθηκε. Το διεθνές δικαστήριο της Χάγης έκρινε πως ο Γκίρκιν «πάτησε το κουμπί» του αντιαεροπορικού συστήματος που κατέρριψε το αεροσκάφος πάνω από την ανατολική Ουκρανία.

Πριγκόζιν Εναντίον Πούτιν; Ο Γκίρκιν δεν είναι ο μόνος που διατύπωσε τέτοιες απόψεις για το πολιτικό μέλλον της Ρωσίας. Αναφορές και εικασίες περί πιθανής εκθρόνισης του Πούτιν από την κορυφή της εξουσίας έχουν γίνει ουκ ολίγες φορές τους τελευταίους μήνες.

Πράγματι, ο νούμερο ένα υποψήφιος αντικαταστάτης του φαίνεται να είναι ο Πριγκόζιν, αφού απέκτησε μεγάλη φήμη και δύναμη μετά τις επιτυχίες της εταιρείας του στο Μπαχμούτ και σε άλλα σημεία στην Ουκρανία.

Πολλοί βέβαια είναι αυτοί που πιστεύουν πως ο ίδιος δεν σκοπεύει να εκθρονίσει τον Πούτιν και πως όλες αυτές οι συγκρούσεις μεταξύ Βάγκνερ και Κρεμλίνου είναι «στημένες» για να πέσει ο εχθρός στα χέρια των μισθοφόρων του. Μέχρι στιγμής πάντως φαίνεται πως αυτό το σχέδιο έχει λειτουργήσει (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/rosia/7171653_politiko-haos-stin-rosia-erhetai-praxikopima-i-bagkner-apohorei-apo-tin).

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Οι εθνικομπολσεβικές ιδέες που προέκυψαν κατά την διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου , όπως αυτές του καθηγητή Νικολάι Ουστριάλοφ , ο οποίος κατέληξε να πιστεύει ότι ο μπολσεβικισμός θα μπορούσε να τροποποιηθεί για να εξυπηρετήσει εθνικιστικούς σκοπούς.

Οι οπαδοί του, οι Smenovekhovtsy, οι οποίοι στην συνέχεια θεωρούν τους εαυτούς τους εθνικομπολσεβίκους, δανείστηκαν τον όρο από τον Ernst Niekisch, ο οποίος ήταν Γερμανός πολιτικός που αρχικά συνδέθηκε με την αριστερή πολιτική και αργότερα με την εθνικομπολσεβίκικη ιδεολογία.

Σημαντικοί ιστορικοί υποστηρικτές του εθνικομπολσεβικισμού στην Γερμανία ήταν οι Ernst Niekisch (1889–1967 μ.Χ.), Heinrich Laufenberg (1.872 μ.Χ.–1.932 μ.Χ.) και Karl Otto Paetel (1.906 μ.Χ.–1.975 μ.Χ.). Στην Ρωσία, ο Nikolay Ustryalov (1.890 μ.Χ..–1937 μ.Χ.) και οι οπαδοί του, οι Smenovekhovtsy , χρησιμοποίησαν τον όρο.

Σημαντικοί σύγχρονοι υποστηρικτές του κινήματος περιλαμβάνουν τον Aleksandr Dugin και τον Eduard Limonov, οι οποίοι ηγήθηκαν του μη εγγεγραμμένου και απαγορευμένου Εθνικού Μπολσεβίκικου Κόμματος (NBP) στην Ρωσική Ομοσπονδία.

Ο εθνικομπολσεβικισμός ως όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να περιγράψει ένα ρεύμα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) και στην συνέχεια στο Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Γερμανίας (KAPD) που ήθελε να συμμαχήσει το εξεγερμένο κομμουνιστικό κίνημα με αντιφρονούντες εθνικιστικές ομάδες του γερμανικού στρατού που απέρριψε την Συνθήκη των Βερσαλλιών.

Επικεφαλής τους ήταν οι Heinrich Laufenberg και Fritz Wolffheim και είχαν έδρα το Αμβούργο. Η αποπομπή τους από το KAPD ήταν ένας από τους όρους που ο Karl Radek εξήγησε ότι ήταν απαραίτητος εάν το KAPD επρόκειτο να καλωσοριστεί στο Τρίτο Συνέδριο της Τρίτης Διεθνούς.

Ωστόσο, η απαίτηση να αποχωρήσουν από το ΚΑΠΔ μάλλον θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Ο Ράντεκ είχε απορρίψει το ζευγάρι ως εθνικομπολσεβίκους, η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του όρου σε γερμανικό πλαίσιο.

Ο Ράντεκ στην συνέχεια φλέρταρε ορισμένους από τους ριζοσπάστες εθνικιστές που είχε γνωρίσει στην φυλακή για να ενωθεί με τους μπολσεβίκους στο όνομα του εθνικομπολσεβικισμού. Είδε σε μια αναβίωση του εθνικομπολσεβικισμού έναν τρόπο για να «άρει την καπιταλιστική απομόνωση» της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο εθνικομπολσεβικισμός ήταν ένα από τα πρώτα μη ναζιστικά φασιστικά κινήματα στην Γερμανία. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1920 μ.Χ., αρκετοί Γερμανοί διανοούμενοι ξεκίνησαν έναν διάλογο που δημιούργησε μια σύνθεση μεταξύ του ριζοσπαστικού εθνικισμού (συνήθως αναφέρεται στον πρωσιανισμό) και του μπολσεβικισμού όπως υπήρχε στην Σοβιετική Ένωση. Το κύριο πρόσωπο σε αυτό ήταν ο Ernst Niekisch του Παλαιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας , ο οποίος επιμελήθηκε το περιοδικό Widerstand.

Μια εθνικομπολσεβίκικη τάση υπήρχε επίσης με το Γερμανικό Κίνημα Νεολαίας, με επικεφαλής τον Καρλ Ότο Πάτελ. Ο Paetel ήταν υποστηρικτής του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP), αλλά απογοητεύτηκε μαζί τους καθώς δεν ένιωθε ότι ήταν πραγματικά αφοσιωμένοι στην επαναστατική δραστηριότητα ή στην σοσιαλιστική οικονομία.

Το κίνημά του που δημιουργήθηκε το 1930 μ.Χ., η Ομάδα των Σοσιαλεπαναστατών Εθνικιστών, προσπάθησε να χαράξει έναν τρίτο δρόμο μεταξύ του NSDAP και του KPD, δίνοντας έμφαση τόσο στον εθνικισμό όσο και στην σοσιαλιστική οικονομία. Ήταν ιδιαίτερα ενεργός σε μια εν πολλοίς ανεπιτυχής προσπάθεια να κερδίσει ένα τμήμα της Χιτλερικής Νεολαίας για τον σκοπό του.

Αν και μέλη του NSDAP υπό τον Αδόλφο Χίτλερ δεν συμμετείχαν στο Εθνομπολσεβίκικο σχέδιο του Niekisch και συνήθως παρουσίαζαν τον μπολσεβικισμό με αποκλειστικά αρνητικούς όρους ως Εβραϊκή συνωμοσία, στις αρχές της δεκαετίας του 1930 μ.Χ. υπήρχε μια παράλληλη τάση στο NSDAP που υποστήριζε παρόμοιες απόψεις.

Αυτό αντιπροσωπεύτηκε από τους αδερφούς Στράσερ. Μια ομάδα με επικεφαλής τον Hermann Ehrhardt, τον Otto Strasser και τον Walther Stennes αποσχίστηκε το 1930 μ.Χ. για να ιδρύσει την Combat League των Επαναστατών Εθνικοσοσιαλιστών, κοινώς γνωστή ως Μαύρο Μέτωπο.

[Το όνομα Strasserism άρχισε να εφαρμόζεται στην μορφή του ναζισμού που σχετίζεται με τους αδελφούς Strasser. Αν και είχαν εμπλακεί στη δημιουργία του Εθνικοσοσιαλιστικού Προγράμματος του 1920 μ.Χ., και οι δύο άνδρες κάλεσαν το κόμμα να δεσμευτεί να «σπάσει τα δεσμά του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου».

Αυτή η αντίθεση σε αυτό που οι Ναζί ονόμασαν Finanzkapitalismus (χρηματοοικονομικός καπιταλισμός) και raffendes Kapital (που μεταφράζεται σε "καπιταλισμός που εκτρέφει χρήματα" και υπονοείται ότι σημαίνει " εβραϊκός καπιταλισμός "), το οποίο αντιπαραβάλλουν με τον παραγωγισμό ή αυτό που ονομάστηκε " παραγωγικός καπιταλισμός», μοιράστηκε ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος το δανείστηκε από τον Γκότφριντ Φέντερ.

Αυτή η λαϊκιστική μορφή οικονομικού αντισημιτισμού υποστηρίχθηκε από τον Otto Strasser στο Nationalsozialistische Briefe , που δημοσιεύθηκε το 1925 μ.Χ., το οποίο συζητούσε τις έννοιες της ταξικής σύγκρουσης, της αναδιανομής του πλούτου και μιας πιθανής συμμαχίας με την Σοβιετική Ένωση.

Το 1930 μ.Χ, που ακολούθησε το Ministrysessel oder Revolution (Κάθισμα του Υπουργικού Συμβουλίου ή Επανάσταση) επιτέθηκε στην προδοσία του Χίτλερ της σοσιαλιστικής πτυχής του ναζισμού καθώς και επέκρινε την έννοια του Führerprinzip.

Ενώ ο Γκρέγκορ Στράσερ απηχούσε πολλές από τις εκκλήσεις του αδελφού του, η επιρροή του στην ιδεολογία ήταν μικρότερη, λόγω της παραμονής του στο Ναζιστικό Κόμμα περισσότερο και του πρόωρου θανάτου του.

Εν τω μεταξύ, ο Otto Strasser συνέχισε να επεκτείνει το επιχείρημά του, ζητώντας την διάλυση μεγάλων κτημάτων και την ανάπτυξη κάτι παρόμοιου με έναν συντεχνιακό σοσιαλισμό και την σχετική ίδρυση ενός συνεταιριστικού επιμελητηρίου του Ράιχ για να αναλάβει ηγετικό ρόλο στον οικονομικό σχεδιασμό. 

Ο στρασερισμός έγινε ένα σκέλος του ναζισμού που κρατούσε τα προηγούμενα ναζιστικά ιδεώδη όπως ο αντισημιτισμός και ο παλιγγενετικός υπερεθνικισμός, αλλά προσθέτοντας μια ισχυρή κριτική στον καπιταλισμό σε οικονομικούς αντισημιτικούς λόγους και το πλαισίωσε στο αίτημα για μια πιο εργατική προσέγγιση στα οικονομικά.

Ωστόσο, αμφισβητείται αν ο Στρασερισμός ήταν μια ξεχωριστή μορφή ναζισμού. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ian Kershaw, «οι ηγέτες της SA [που περιλάμβανε τον Gregor Strasser] δεν είχαν άλλο όραμα για το μέλλον της Γερμανίας ή άλλη πολιτική να προτείνουν».

Οι Στρασερίτες υποστήριζαν την ριζοσπαστικοποίηση του ναζιστικού καθεστώτος και την ανατροπή του οι γερμανικές ελίτ , αποκαλώντας την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία μισή επανάσταση που έπρεπε να ολοκληρωθεί.

Κατά τη δεκαετία του 1970 μ.Χ., οι ιδέες του Στρασερισμού άρχισαν να αναφέρονται περισσότερο στις ευρωπαϊκές ακροδεξιές ομάδες καθώς νεότερα μέλη χωρίς δεσμούς με τον Χίτλερ και μια ισχυρότερη αίσθηση οικονομικού αντισημιτισμού εμφανίστηκε στο προσκήνιο.

Η Στρασεριτική σκέψη στη Γερμανία άρχισε να εμφανίζεται ως τάση στο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (NPD) στα τέλη της δεκαετίας του 1960 μ.Χ.. Αυτοί οι Στρασερίτες έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξασφάλιση της απομάκρυνσης του Adolf von Thadden από την ηγεσία και μετά την αποχώρησή του το κόμμα έγινε ισχυρότερο στην καταδίκη του Χίτλερ για την απομάκρυνσή του από τον σοσιαλισμό προκειμένου να φλερτάρει τους ηγέτες των επιχειρήσεων και του στρατού.

Αν και αρχικά υιοθετήθηκε από το NPD, ο Στρασερισμός σύντομα συνδέθηκε με πιο περιφερειακές εξτρεμιστικές φιγούρες, κυρίως με τον Michael Kühnen , ο οποίος δημοσίευσε το 1982 μ.Χ. ένα φυλλάδιο Αντίο στον Χίτλερ, το οποίο περιλάμβανε μια ισχυρή υποστήριξη της ιδέας. Το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κίνημα της Γερμανίας/Εργατικό Κόμμα, ένα μικρό εξτρεμιστικό κίνημα που τέθηκε εκτός νόμου το 1982 μ.Χ., υιοθέτησε την πολιτική.

Το διάδοχό του κίνημα, το Εθνικιστικό Μέτωπο, έκανε το ίδιο, με το πρόγραμμα δέκα σημείων του που καλούσε σε μια «αντι-υλιστική πολιτισμική επανάσταση» και μια «αντικαπιταλιστική κοινωνική επανάσταση» για να υπογραμμίσει την υποστήριξή του στην ιδέα. Το Ελεύθερο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα κινήθηκε επίσης προς αυτές τις ιδέες υπό την ηγεσία του Friedhelm Busse στα τέλη της δεκαετίας του 1980 μ.Χ.

Η σημαία του κινήματος Strasserite Black Front και το σύμβολό του ένα σταυρωμένο σφυρί και ένα σπαθί έχει χρησιμοποιηθεί από Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους νεοναζί στο εξωτερικό ως υποκατάστατο της πιο διαβόητης ναζιστικής σημαίας που απαγορεύεται σε ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία].

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ιδρύθηκε το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράιχ, το οποίο συνδύαζε την νεοναζιστική ιδεολογία με μια εξωτερική πολιτική που επικρίνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και υποστήριζε την Σοβιετική Ένωση, η οποία χρηματοδότησε το κόμμα. 

Καθώς ο Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος διαρκούσε, αρκετοί επιφανείς Λευκοί μεταπήδησαν στην πλευρά των μπολσεβίκων επειδή την έβλεπαν ως τη μόνη ελπίδα για την αποκατάσταση του μεγαλείου στην Ρωσία.

Μεταξύ αυτών ήταν ο καθηγητής Νικολάι Ουστριάλοφ, αρχικά αντικομμουνιστής, ο οποίος πίστευε ότι ο μπολσεβικισμός μπορούσε να τροποποιηθεί για να εξυπηρετήσει εθνικιστικούς σκοπούς. Οι οπαδοί του, οι Smenovekhovtsy (που ονομάστηκαν από μια σειρά άρθρων που δημοσίευσε το 1921 μ.Χ.) Smena vekh, άρχισαν να θεωρούν τους εαυτούς τους εθνικομπολσεβίκους, δανειζόμενοι τον όρο από τον Niekisch.

Παρόμοιες ιδέες εξέφρασαν το κίνημα των Εβραζιτσί και συγγραφείς όπως ο DS Mirsky και ο φιλομοναρχικός Μλαντορόσι. Η ιδέα του Ιωσήφ Στάλιν για το σοσιαλισμό σε μια χώρα ερμηνεύτηκε ως νίκη από τους εθνικομπολσεβίκους.

Ο Βλαντιμίρ Λένιν, ο οποίος δεν χρησιμοποίησε τον όρο Εθνομπολσεβικισμός, προσδιόρισε τους Σμενόβεχοφτσι ως μια τάση του παλιού Συνταγματικού Δημοκρατικού Κόμματος που έβλεπε τον ρωσικό κομμουνισμό ως απλώς μια εξέλιξη στην διαδικασία της ρωσικής εξύψωσης. Πρόσθεσε επίσης ότι ήταν ταξικός εχθρός και προειδοποίησε να μην πιστεύουν οι κομμουνιστές ότι είναι σύμμαχοι τους.

Ο Ustryalov και άλλοι συμπαθείς στην υπόθεση του Smenovekhovtsy, όπως ο Aleksey Nikolayevich Tolstoy και ο Ilya Ehrenburg, κατάφεραν τελικά να επιστρέψουν στην Σοβιετική Ένωση και μετά από τη συνεκτίμηση πτυχών του εθνικισμού από τον Στάλιν και τον ιδεολόγο του Αντρέι Ζντάνοφ απολάμβαναν μέλος της πνευματικής ελίτ. με τον χαρακτηρισμό μη κομματικοί μπολσεβίκοι.

Ομοίως, η Εθνική Μπολσεβίκικη σχολή ιστοριογραφίας του BD Grekov, συχνός στόχος υπό τον Λένιν, αναγνωρίστηκε επίσημα και μάλιστα προωθήθηκε επί Στάλιν, αν και αποδέχτηκε τις κύριες αρχές του σταλινισμού.

Έχει υποστηριχθεί ότι ο εθνικομπολσεβικισμός ήταν η κύρια ώθηση για την αναβίωση του εθνικισμού ως επίσημο μέρος της κρατικής ιδεολογίας στην δεκαετία του 1930 μ.Χ. Αν και πολλοί από τους αρχικούς υποστηρικτές του εθνικομπολσεβικισμού, όπως ο Ustryalov και τα μέλη του Smenovekhovtsy καταπιέστηκαν και εκτελέστηκαν κατά την διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης για «αντισοβιετική κινητοποίηση», κατασκοπεία και άλλες αντεπαναστατικές δραστηριότητες.

Ο όρος Εθνομπολσεβικισμός έχει μερικές φορές εφαρμοστεί στον Aleksandr Solzhenitsyn και τον αντικομμουνισμό του. Ωστόσο, ο Geoffrey Hosking υποστηρίζει στην Ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης ότι ο Σολζενίτσιν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εθνικομπολσεβίκος, καθώς ήταν απόλυτα αντισταλινικός και επιθυμούσε μια αναβίωση του ρωσικού πολιτισμού που θα έβλεπε μεγαλύτερο ρόλο για την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία . αποχώρηση της Ρωσίας από τον ρόλο της στο εξωτερικό και κατάσταση διεθνούς απομονωτισμού.

Ο Σολζενίτσιν και οι οπαδοί του, γνωστοί ως vozrozhdentsy(αναβιωτές), διέφεραν από τους εθνικομπολσεβίκους, οι οποίοι δεν ήταν θρησκευόμενοι (αν και όχι εντελώς εχθρικοί προς την θρησκεία) και που ένιωθαν ότι η ανάμειξη στο εξωτερικό ήταν σημαντική για το κύρος και την δύναμη της Ρωσίας.

Υπήρχε ανοιχτή εχθρότητα μεταξύ του Σολζενίτσιν και του Έντουαρντ Λιμόνοφ , του επικεφαλής του μη εγγεγραμμένου Εθνικού Μπολσεβίκικου Κόμματος της Ρωσίας. Ο Σολζενίτσιν είχε περιγράψει τον Λιμόνοφ ως «ένα μικρό έντομο που γράφει πορνογραφία» και ο Λιμόνοφ περιέγραψε τον Σολζενίτσιν ως προδότη της πατρίδας του που συνέβαλε στην πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.

Στο The Oak and the Calf, ο Σολζενίτσιν επιτέθηκε ανοιχτά στις αντιλήψεις ότι οι Ρώσοι ήταν «οι ευγενέστεροι στον κόσμο» και ότι «ο τσαρισμός και ο μπολσεβικισμός [...] [ήταν] εξίσου άψογοι», ορίζοντας αυτό ως τον πυρήνα του εθνικομπολσεβικισμού. στην οποία ήταν αντίθετος.

Το σημερινό Εθνικό Μπολσεβίκικο Κόμμα (NBP) ιδρύθηκε το 1992 μ.Χ. ως Εθνικό Μπολσεβίκικο Μέτωπο, μια συνένωση έξι δευτερευουσών ομάδων. Το κόμμα ήταν πάντα υπό την ηγεσία του Eduard Limonov.

Ο Λιμόνοφ και ο Ντούγκιν προσπάθησαν να ενώσουν ακροαριστερούς και ακροδεξιούς ριζοσπάστες στην ίδια πλατφόρμα. Με τον Ντούγκιν να βλέπει τους εθνικο-μπολσεβίκους ως σημείο μεταξύ κομμουνιστών και φασιστών και αναγκασμένος να δράσει στις περιφέρειες κάθε ομάδας.

Οι πρώιμες πολιτικές και ενέργειες της ομάδας δείχνουν κάποια ευθυγράμμιση και συμπάθεια με ριζοσπαστικές εθνικιστικές ομάδες, αν και εξακολουθούν να τηρούν τις αρχές μιας μορφής μαρξισμού που ο Ντούγκιν όρισε ως «Μαρξ μείον Φόιερμπαχ, δηλαδή μείον τον εξελικτικό και μερικές φορές εμφανιζόμενο αδρανειακό ανθρωπισμό.", αλλά μια διάσπαση συνέβη την δεκαετία του 2000 μ.Χ. που το άλλαξε σε ένα βαθμό.

Αυτό οδήγησε το κόμμα να μετακινηθεί πιο αριστερά στο πολιτικό φάσμα της Ρωσίας και οδήγησε τα μέλη του κόμματος να καταγγέλλουν τον Ντούγκιν, ο οποίος ανέπτυξε στην συνέχεια στενούς δεσμούς με το Κρεμλίνο και υπηρέτησε ως σύμβουλος του ανώτερου Ρώσου αξιωματούχου Σεργκέι Ναρίσκιν.

Αρχικά επικριτικός για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Λιμόνοφ στην αρχή φιλελευθεροποίησε κάπως το NBP και ένωσε τις δυνάμεις του με αριστερές και φιλελεύθερες ομάδες στο Ενιαίο Πολιτικό Μέτωπο του Γκάρι Κασπάροφ για να πολεμήσει τον Πούτιν.  Ωστόσο, αργότερα εξέφρασε πιο υποστηρικτικές απόψεις για τον Πούτιν μετά τις φιλορωσικές αναταραχές του 2014 μ.Χ. στην Ουκρανία .

Το NBP έγινε εξέχον μέλος του συνασπισμού κομμάτων της αντιπολίτευσης «Η Άλλη Ρωσία». Τα ρωσικά δικαστήρια απαγόρευσαν την οργάνωση και δεν εγγράφηκε ποτέ επίσημα ως πολιτικό κόμμα. Το 2010 μ.Χ., ο ηγέτης του Έντουαρντ Λιμόνοφ ίδρυσε ένα νέο πολιτικό κόμμα, με την επωνυμία «Η Άλλη Ρωσία».

Το κόμμα αυτό αναδιοργανώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 μ.Χ. και άλλαξε το όνομα του κόμματος σε "Η Άλλη Ρωσία του EV Limonov", για να τιμήσει τον αποθανόντα ιδρυτή τους, ο οποίος είχε πεθάνει την ίδια χρονιά.

[Το έτος 2014 μ.Χ το κόμμα «Η Άλλη Ρωσία» ήταν τρίτο στην Ρωσία στις δημοσκοπήσεις.

Το Εθνικομπολσεβικικό κόμμα απαγορεύτηκε στην Ρωσία αλλά ξαναδημιουργήθηκε με άλλο ονομα το «Η Άλλη Ρωσία» και έλαβε μέρος σε συνασπισμούς με αλλά κόμματα, όπως συνέβη και για ένα χρονικό διάστημα με το Ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ μετά το πραξικόπημα της Μπυραρίας, το οποίο  απαγορεύτηκε στην Ρωσία αλλά ξαναδημιουργήθηκε με άλλο ονομα (Γερμανικό Κόμμα» (Deutsche Partei, DP)) και έλαβε μέρος σε συνασπισμούς με αλλά κόμματα, πριν αρθεί η απαγόρευση και αποκτήσει ξανά το αρχικό του ονομα].

Το Κόμμα Ευρασίας είναι ένα ρωσικό πολιτικό κόμμα. Καταχωρήθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στις 21 Ιουνίου 2002 μ.Χ., περίπου ένα χρόνο μετά την ίδρυση του πανρωσικού κινήματος της Ευρασίας από τον Aleksandr Dugin.

Συχνά θεωρείται ως μια μορφή εθνικομπολσεβικισμού, μια από τις βασικές ιδέες που στηρίζουν τις ευρασιατικές θεωρίες είναι ότι η Μόσχα, το Βερολίνο και το Παρίσι αποτελούν έναν φυσικό γεωπολιτικό άξονα επειδή μια γραμμή ή άξονας από τη Μόσχα στο Βερολίνο θα περάσει από την περιοχή του Παρισιού εάν επεκταθεί.

Ο Ντούγκιν και το κόμμα προβλέπουν μια Αιώνια παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ ξηράς και θάλασσας, μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Πιστεύει: «Καταρχήν, η Ευρασία και ο χώρος μας, η καρδιά (Ρωσία), παραμένουν ο χώρος θεμελίωσης μιας νέας αντι - αστικής , αντιαμερικανικής επανάστασης».

Σύμφωνα με το βιβλίο του Dugin The Basics of Geopolitics (1997 μ.Χ.): «Η νέα ευρασιατική αυτοκρατορία θα οικοδομηθεί με βάση την θεμελιώδη αρχή του κοινού εχθρού: Την απόρριψη του ατλαντισμού, τον στρατηγικό έλεγχο των ΗΠΑ και την άρνηση να επιτρέψουμε στις φιλελεύθερες αξίες να μας κυριαρχήσουν. Αυτή η κοινή πολιτισμική ώθηση θα είναι η βάση μιας πολιτικής και στρατηγικής ένωσης».

Το κόμμα έχει θεωρηθεί νεοφασιστικό από τους κριτικούς, μια ετικέτα που αρνείται ο Ντούγκιν.  Το Κόμμα Ευρασίας ιδρύθηκε από τον Ντούγκιν λίγο πριν από την επίσκεψη του Τζορτζ Μπους στη Ρωσία στα τέλη Μαΐου 2002 μ.Χ. 

Το κόμμα ελπίζει να διαδραματίσει βασικό ρόλο στις προσπάθειες επίλυσης του τσετσενικού προβλήματος, με στόχο να διαμορφώσει την βάση για την ονειρεύονται μια ρωσική στρατηγική συμμαχία με Ευρωπαϊκά και κράτη της Μέσης Ανατολής, κυρίως με το Ιράν.

[Ο ευρασιανισμός (ρωσικά: евразийство, γεβραζίιστβο) είναι πολιτικό κίνημα στην Ρωσία (ενώ παλαιότερα σε αυτό πίστευαν κυρίως Ρώσοι μετανάστες - μέλη του φιλομοναρχικού κινήματος) που πιστεύει ότι ο Ρωσικός πολιτισμός δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή ή Ασιατική κατηγορία αλλά στην γεωπολιτική έννοια της Ευρασίας.

Αναπτύχθηκε στην δεκαετία του 1920 μ.Χ., ενώ το κίνημα του ευρασιανισμού υποστήριζε την Μπολσεβικική Επανάσταση αλλά αντιτιθόταν στην εφαρμογή του κομμουνισμού, θεωρώντας την Σοβιετική Ένωση ως βήμα στην διαδρομή για την δημιουργία μιας νέας εθνικής ταυτότητας που θα αντανακλά τον μοναδικό χαρακτήρα της γεωπολιτικής θέσης της Ρωσίας.

Το κίνημα είδε μια μικρή αναβίωση μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης τον Δεκέμβριο του 1991 μ.Χ. Μια παρόμοια έννοια είναι αυτή του Τουρανισμού στους τουρκικούς λαούς. Ο Ευρασιανισμός είναι ένα πολιτικό κίνημα που έχει τις ρίζες του στην ρωσική κοινότητα μεταναστών στη δεκαετία του 1920 μ.Χ.

Το κίνημα υποστήριξε ότι ο ρωσικός πολιτισμός δεν ανήκει στην κατηγορία του «Ευρωπαϊκού» (κάπως δανειζόμενος από τις σλαβόφιλες ιδέες του Κονσταντίν Λεοντίεφ) και ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων ήταν μια απαραίτητη αντίδραση στον ταχύ εκσυγχρονισμό της Ρωσικής κοινωνίας.

Οι ευρασιανιστές πίστευαν ότι το σοβιετικό καθεστώς ήταν ικανό να εξελιχθεί σε μια νέα εθνική, μη Ευρωπαϊκή Ορθόδοξη Χριστιανική κυβέρνηση, αποβάλλοντας την αρχική μάσκα του προλεταριακού διεθνισμού και του μαχητικού αθεϊσμού(στο οποίο οι Ευρασιανιστές ήταν σθεναρά αντίθετοι).

Μερικοί από τους Ευρασιανιστές επέκριναν τις αντιμπολσεβίκικες δραστηριότητες οργανώσεων όπως οι ROVS, πιστεύοντας ότι οι ενέργειες της μεταναστευτικής κοινότητας θα εστιάζονταν καλύτερα στην προετοιμασία αυτής της ελπιδοφόρου διαδικασίας εξέλιξης.

Με την σειρά τους, οι αντίπαλοί τους μεταξύ των μεταναστών υποστήριξαν ότι οι Ευρασιανιστές ζητούσαν συμβιβασμό με το Σοβιετικό καθεστώς, ακόμη και την υποστήριξη του, ενώ δικαιολογούσαν τις αδίστακτες πολιτικές του (όπως η δίωξη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) ως απλά «μεταβατικά προβλήματα» που ήταν αναπόφευκτα αποτελέσματα της επαναστατικής διαδικασίας.

Οι βασικοί ηγέτες των Ευρασιανιστών ήταν ο πρίγκιπας Νικολάι Τρουμπέτσκι, ο Πιότρ Σαβίτσκι, ο Πιότρ Σουβτσίνσκι, ο Ντ.Σ. Μίρσκι, ο Κονσταντίν Τσκεΐτζε, ο Πιότρ Αράποφ και ο Σεργκέι Έφρον. Ο φιλόσοφος Georges Florovsky ήταν αρχικά υποστηρικτής, αλλά αποχώρησε από την οργάνωση ισχυριζόμενος ότι "εγείρει τα σωστά ερωτήματα", αλλά "θέτει τις λάθος απαντήσεις".

Ο Νικολάι Μπερντιάεφέγραψε ότι μπορεί να επηρέασε την αποδοχή της Επανάστασης από τους Ευρασιανιστές ως γεγονός, αλλά σημείωσε ότι ορισμένες βασικές ευρασιατικές αρχές ήταν εντελώς ξένες και εχθρικές απέναντί ​​του: Δεν αγαπούσαν την ελευθερία όπως εκείνος, ήταν κρατιστές, ήταν εχθρικός προς τον δυτικό πολιτισμό κατά κάποιο τρόπο δεν ήταν ο Μπερντιάεφ, και αποδέχονταν την Ορθοδοξία με επιπόλαιο τρόπο.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 μ.Χ., οι Ευρασιανιστές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, τους αριστερούς Ευρασιανιστές, που γίνονταν όλο και πιο φιλοσοβιετιστές και τους κλασικούς δεξιούς Ευρασιανιστές, που παρέμειναν σθεναρά αντικομμουνιστές και αντισοβιετιστές.  Αρκετές οργανώσεις παρόμοιες σε πνεύμα με τους Ευρασιανιστές ξεπήδησαν στην κοινότητα των μεταναστών περίπου την ίδια εποχή, όπως ο φιλομοναρχικός Μλαντορόσι και ο Σμενοβεκόβτσι .

Πολλά μέλη των Ευρασιανιστών επηρεάστηκαν από την Σοβιετική προκλητική επιχείρηση TREST , η οποία είχε οργανώσει μια ψεύτικη συνάντηση Ευρασιανιστών στη Ρωσία, στην οποία συμμετείχε ο ευρασιανός ηγέτης P.N. Savitsky το 1926 μ.Χ. (μια παλαιότερη σειρά ταξιδιών είχε επίσης πραγματοποιηθεί δύο χρόνια νωρίτερα από την Eurasianist μέλος P. Arapov).

Η αποκάλυψη του TREST ως Σοβιετικής πρόκλησης προκάλεσε σοβαρό ηθικό πλήγμα στους Ευρασιανιστές και απαξίωσε την δημόσια εικόνα τους. Μέχρι το 1929 μ.Χ., οι Ευρασιανιστές είχαν σταματήσει να εκδίδουν το περιοδικό τους και είχαν ξεθωριάσει γρήγορα από την Ρωσική κοινότητα μεταναστών.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 μ.Χ., εκπρόσωποι του Ευρασιατικού κινήματος που είχαν εγκατασταθεί στην Σοβιετική Ένωση καταστάλθηκαν κατά την διάρκεια των σταλινικών εκκαθαρίσεωνκαι οι μετανάστες Ευρασιανιστές είχαν διασκορπιστεί ως επί το πλείστον σε όλη την Ευρώπη. Μέχρι το 1938 μ.Χ., κάθε οργανωμένο Ευρασιατικό κίνημα είχε πάψει να υφίσταται.

Οι πρώτοι υποστηρικτές του Ευρασιανισμού στην Δύση υποστήριξαν ότι ο έλεγχος της Ευρασιατικής καρδιάς ήταν το κλειδί για την γεωπολιτική κυριαρχία. Επηρέασε τον Oswald Spengler , και στην άκρα δεξιά, τον Αμερικανό λευκό εθνικιστή και νεοναζί Francis Parker Yockey, τον Βέλγο συνεργάτη των Ναζί Jean-François Thiriart και τους Γερμανούς Εθνομπολσεβίκους του Μεσοπολέμου.

Η πολιτική-πολιτισμική έννοια που υποστηρίζουν ορισμένοι στην Ρωσία μερικές φορές ονομάζεται «Μεγάλη Ρωσία» και περιγράφεται ως πολιτική φιλοδοξία των παν-ρώσων εθνικιστών και αλυτρωτιστών να ανακαταλάβουν ορισμένα ή όλα τα εδάφη των άλλων δημοκρατιών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και έδαφος της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας για να μην αναφέρουμε τη Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν και να τα συγχωνεύσουμε σε ένα ενιαίο ρωσικό κράτος.

Ο Αλεξάντερ Ρούτσκοι, αντιπρόεδρος της Ρωσίας από το 1991 μ.Χ. έως το 1993 μ.Χ., υποστήριξε αλυτρωτικούς ισχυρισμούς στον Νάρβα, στην Εσθονία, την Κριμαία, την Ουκρανία και το Ust-Kamenogorsk στο Καζακστάν, μεταξύ άλλων εδαφών.

Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας το 2008 μ.Χ., ο Aleksandr Dugin επισκέφτηκε την Νότια Οσετία και προέβλεψε: «Τα στρατεύματά μας θα καταλάβουν τη γεωργιανή πρωτεύουσα Τιφλίδα, ολόκληρη την χώρα και ίσως ακόμη και την Ουκρανία και την χερσόνησο της Κριμαίας, που είναι ιστορικά μέρος της Ρωσίας, ούτως ή άλλως. ."

Ο πρώην Πρόεδρος της Νότιας Οσετίας Eduard Kokoity είναι Ευρασιανός και υποστηρίζει ότι η Νότια Οσετία δεν εγκατέλειψε ποτέ την Ρωσική Αυτοκρατορία και θα έπρεπε να είναι μέρος της σύγχρονης Ρωσίας.

Ο Ντούγκιν ήταν λόγω του ότι μεγάλωσε στην ΕΣΣΔ άθεος και πριν γίνει Ορθόδοξος σε μεγάλη ηλικία στα νιάτα του εντάχθηκε στην «ομάδα Yuzhinsky», μιας ομάδας αντιφρονούντων που ασχολήθηκε με τον σατανισμό και άλλες μορφές αποκρυφισμού. Στην ομάδα, ήταν γνωστός για τον εναγκαλισμό του με τον ναζισμό, τον οποίο αποδίδει σε μια εξέγερση ενάντια στην Σοβιετική ανατροφή του, σε αντίθεση με την όποια γνήσια συμπάθεια του για τον Χίτλερ.

Ο Ντούγκιν βαφτίστηκε σε ηλικία έξι ετών στην Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία του Μιτσουρίνσκ από την προγιαγιά του Έλενα Μιχαήλοβνα Καργκάλτσεβα. Από το 1999 μ.Χ., αγκάλιασε επίσημα ένα παρακλάδι των Παλαιών Πιστών , ένα ρωσικό θρησκευτικό κίνημα που απέρριψε τις μεταρρυθμίσεις 1652 μ.Χ.-1666 μ.Χ. της επίσημης Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η Ευρασιατική φιλοσοφία του Ντούγκιν έχει απήχηση από στον Νεοπαγανισμό, καθώς επίσης έχει επιρροές από ερμητικές, γνωστικές και ανατολικές παραδόσεις. Καλεί να βασιστούμε στην «Ανατολική θεολογία και τα μυστικιστικά ρεύματα» για την ανάπτυξη της Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας.

Η προσκόλληση του Dugin στους Παλαιούς Πιστούς του επιτρέπει να σταθεί ανάμεσα στον παγανισμό και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό χωρίς να υιοθετήσει επίσημα κανένα από τα δύο. Η επιλογή του δεν είναι παράδοξη, αφού, σύμφωνα με τον ίδιο η Ρωσική Ορθοδοξία και ειδικά οι Παλαιοί Πιστοί έχουν διατηρήσει έναν εσωτερικό και μυητικό χαρακτήρα που χάθηκε εντελώς στον δυτικό χριστιανισμό.

Ως εκ τούτου, η Ρωσική Ορθόδοξη παράδοση μπορεί να συγχωνευθεί με τον νεοπαγανισμό και μπορεί να φιλοξενήσει «την εθνικιστική δύναμη του νεοπαγανισμού, που τον αγκυροβολεί στο ρωσικό έδαφος και τον χωρίζει από τις άλλες δύο χριστιανικές ομολογίες».

Ο Ντούγκιν στο περιοδικό του με τίτλο Elementy, υποστήριξε την ίδρυση μιας «Ευρωσοβιετικής Αυτοκρατορίας που θα εκτεινόταν από το Δουβλίνο μέχρι το Βλαδιβοστόκ και θα έπρεπε επίσης να επεκταθεί στον Νότο. αφού η Ρωσία απαιτεί λιμάνι στον Ινδικό Ωκεανό ."  Δοξάζοντας σταθερά τόσο την Τσαρική όσο και την Σταλινική Ρωσία, έδειξε επίσης τον θαυμασμό του για τον Julius Evola.

Ο Ντούγκιν αποδοκιμάζει τον φιλελευθερισμό και την Δύση, ιδιαίτερα την ηγεμονία των Η�