ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΜΑΧΕΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ ΣΕ ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ

ΟΙ ΣΗΜΑΝτΙΚΟτΕρΕΣ ΜΑΧΕΣ ΣτρΑτΟΥ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ ΣΕ ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΧώρΕΣ τΑ τΕΛΕΥτΑΙΑ 100 ΧρΟΝΙΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

 

Όπως είναι γνωστό καθόλη την διάρκεια της ιστορίας υπήρχαν πολλές ισχυρές μουσουλμανικές χώρες στις οποίες για διάφορους λόγους, ενώ αρχικά αυτές ήταν ή μοναρχικές ή άνηκαν σε Αυτοκρατορίες, όταν έγιναν ανεξάρτητα κράτη επιβλήθηκαν σε αυτές στρατοκρατικά καθεστώτα, τα οποία ερχόταν σε σύγκρουση με τον ισλαμισμό και προσπαθούσαν να κρατήσουν με κάθε τρόπο την εξουσία, την δύναμη, την θέση και τα προνόμια τους.

Ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού ακριβώς του είδους θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν η τουρκία μετά την άνοδο σε αυτή του Κεμάλ Αττατούρκ αμέσως μετά την λήξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας και την Μικρασιατική Καταστροφή που ακολούθησε.

Τότε ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ο οποίος τότε βρισκόταν σε πόλεμο όχι μόνο με τους Έλληνες, αλλά ακόμη και με τους μουσουλμάνους και τον Σουλτάνο, παρόλο που τους είχε χρησιμοποιήσει παριστάνοντας τον Γαζή και στηρίζοντας το ισλάμ εναντίον των Ελλήνων, όταν κέρδισε ξέχασε όλες αυτές τις υποσχέσεις του.

Και φρόντισε στην περίπτωση αυτή να στραφεί με βία εναντίον του ισλάμ και αμέσως μετά κατάργησε το Χαλιφάτο, όπως επίσης και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μετέφερε την πρωτεύουσα από την Κωνσταντινούπολη στην Άγκυρα, επέβαλε το λατινικό αλφάβητο και γενικότερα διώξουν τον ισλαμισμό.

Η κυριαρχία του Κεμάλ Αττατούρκ όπως επίσης και των διαδόχων του κράτησε για πολλές δεκαετίες στην τουρκία και μέχρι την δεκαετία του 2000 μετά Χριστόν όπου ουσιαστικά κυριαρχούσαν οι κεμαλικοί στην χώρα αυτή.

Τότε όμως παρά τα πραξικοπήματα που είχαν κάνει αυτοί (https://alophx.blogspot.com/2017/04/16-2017.html), παίρνοντας με βία την εξουσία ακόμα και όταν έχαναν νόμιμα της εκλογές εκ μέρους τους λαού που πίστευε στην ισλαμική θρησκεία, ενώ η κακή οικονομική πολιτική, η μεγάλη διαφθορά και ο νεποτισμός, όπως επίσης και η μεγάλη οικονομική καταστροφή που προήλθε τότε λόγω των και των μεγάλων σεισμών που συνέβησαν το 1.999 μετά Χριστόν στην τουρκία είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση των κεμαλικών και την άνοδο στην εξουσία του Ερντογάν.

Ο Ερντογάν που ήταν τότε δήμαρχος στην Πόλη είχε φυλακιστεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα, κάτι το οποίο τον είχε κάνει διάσημο, ήταν ισλαμιστής και μαθητής του Ερμπακάν και μαθαίνοντας από τα λάθη του (που είχαν επίσης εκδιώξει οι κεμαλικοί στρατιωτικοί από την εξουσία), κατάφερε παρά τις δικαστικές διώξεις σύντομα να γίνει πρωθυπουργός και μετέπειτα Πρόεδρος της τουρκίας.

Και με τις εξουσίες αυτές άρχισες σιγά-σιγά ένα ξεδοντιάζει τους κεμαλικούς και όταν αυτοί προσπάθησαν να κάνουν πραξικόπημα, στο τέλος αυτός ειδοποιημένος και από τους ρώσους κατάφερε να τους αντιμετωπίσει επιτυχώς και να καταστρέψει μεγάλο μέρος από αυτούς, τους στέλνοντας τους σε φυλακές της τουρκίας μέχρι σήμερα.

Όμως οι τυχάρπαστες πολιτικές του Ερντογάν, οι πόλεμοι που έκανε, η καταστροφή της οικονομίας της τουρκίας, η καταπίεση και φυλάκιση τον πολιτικών του αντιπάλων, μπορεί να προκαλέσουν ίσως άλλη μία φορά (ίσος και με έναν ακόμη σεισμό αν γίνει όπως είχε συμβεί όταν έρθει στην εξουσία όπως) με την φυλάκιση του νυν δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου, όπως και η πίεση που δέχεται από Ισραήλ και ΗΠΑ λόγω του ότι είναι σε πόλεμο με το πρώτο στην Συρία μπορεί να επιφέρουν την δική του πτώση και την επάνοδο δε λένε πολλοί των κεμαλικών στην εξουσία.

Όμως δεν είναι αυτή η μόνη χώρα στην οποία πολεμούν ή πολέμησαν παλαιότερα τόσο ισλαμιστές, όσο επίσης και στρατοκράτες για την εξουσία, με σκοπό να επικρατήσει ένας από τους δύο σε αυτό τον πόλεμο.

Τα ίδια περίπου συνέβησαν και στην Περσία αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο Σάχης ρεζά Σαχ που ήταν στρατηγός έκανε πραξικόπημα και εκδίωξε τον τότε Σάχη από την εξουσία και επέβαλε δικτατορία ενάντια στον ισλαμισμό (https://alophx.blogspot.com/2024/10/blog-post_28.ht, ML https://alophx.blogspot.com/2025/04/blog-post_97.html).

Σύντομα ανακήρυξε τον εαυτό του νέο Σάχη, ονόμασε την χώρα Ιράν και έκανε διάδοχο του το Μοχάμεντ ρεζά Σαχ Παχλεβί, ο οποίος προσπάθησε με ακόμα μεγαλύτερη μανία να διώξει τον ισλαμισμό και να επιβάλει με την βία το δυτικό πολιτισμό στους Ιρανούς, ενώ η τυραννία του, η καταπίεσή του, η οικονομική διαφθορά και ο νεποτισμός έστρεψαν στο τέλος του Ιρανούς εναντίον του, οι οποίοι επαναστάτησαν και υπό την ηγεσία του Χομεϊνί, με την ισλαμική του επανάσταση, τον έριξαν από την εξουσία και επέβαλαν από τότε ισλαμικό καθεστώς στο Ιράν (https://alophx.blogspot.com/2024/10/blog-post_28.html, https://alophx.blogspot.com/2019/05/20-21.html).

Το οποίο παρά τις προσπάθειες των Αμερικανών, όπως επίσης και των εξόριστων μελών της οικογένειες του Σάχη να το εκδιώξουν από τον εξουσία και να επιβάλλουν ξανά τον Σάχη και φιλοαμερικανός, αυτές έχουν αποτύχει παταγωδώς όσο και να προσπαθούν.

Η ίδια ακριβώς ιστορία με τις παραπάνω συνέβη και σε άλλες σημαντικές ισλαμικές χώρες με πρώτες και καλύτερες σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να πει κανείς την Αίγυπτο στην οποία ο Νάσερ αμέσως με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα.

Ο Νάσερ είχε εκδιώξει και αυτός σε έναν τυραννικό ληστή (στην κυριολεξία και κλεπτομανή), διεφθαρμένο και αδίστακτο βασιλιά, ο οποίος είχε καταστρέψει την χώρα και την οδηγήσανε καταστροφικό πόλεμο και στρατιωτική ήττα από το Ισραήλ.

Ο ίδιος προσπάθησε να ξανακάνει ισχυρή την Αίγυπτο και να αναδημιουργήσει τον στρατό της, κάνοντας συμμαχίες με την ΕΣΣΔ και άλλα Αραβικά κράτη, προωθώντας την ιδέα του παναραβισμού και δημιουργώντας ουσιαστικά μία στρατιωτική δυναστεία, η οποία κράτησε πολλές δεκαετίες.

Όμως παρόλες του προσπάθησε, δεν κατάφερε να μακροημερεύσει αυτή η στρατηγική του και ο ίδιος ηττήθηκε από το Ισραήλ, παρά την επιτυχία του στην απόκρουση της εισβολής των Ισραηλινών, των βρετανών και των γάλλων αρχικά στην κρίση του Σουέζ.

Ο διάδοχός του, ο Σαντάτ, αν και συνέχισε μέχρι ενός σημείου την πολιτική του προκατόχου του μετά τον πόλεμο του γιόμ κούκου το 1.973 μετά Χριστόν εγκατέλειψε τον πόλεμο με τον Ισραήλ και τον ηγετικός ρόλο στον Αραβικό κόσμο και στην συνέχεια φρόντισε να κάνει ειρήνη με το κράτος αυτό, όπως έκανε μερικά χρόνια αργότερα και η Ιορδανία, με αντάλλαγμα την επιστροφή εδαφών που είχαν χάσει από το Ισραήλ.

Αυτό ήταν κάτι που έκανε πάρα πολύ μισητή την Αίγυπτο σε μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού πληθυσμού, αλλά και στους ισλαμιστές οι οποίοι όντας μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και κατάφεραν να εκτελέσουν τον Σαντάτ σε μια στρατιωτική παρέλαση, αν και οι συνθήκες που έχει που υπογράψει με το Ισραήλ από τότε δεν άλλαξαν καθόλου.

Στην συνέχεια η στρατιωτική δυναστεία που είχε ιδρύσει ο Νάσερ στην Αίγυπτο κράτησε για πολλές δεκαετίες, αλλά σύντομα κατάφερε να γίνει και αυτή τυραννική, αδίστακτη, κλεπτομανής και διεφθαρμένη και να επιφέρει το μίσος πολλών Αιγυπτίων.

Και σαν να μην ήταν όλα αυτά αρκετά ο τελευταίος διάδοχος του, ο Μουμπάρακ προσπαθούσε αντί να γίνεται μια διαδοχή όπως τότε διάφορων στρατηγών στην εξουσία, να επιβάλλει τον γιο του σαν διάδοχο του και στην ουσία να ιδρύσει μία νέα δυναστεία.

Το άτομο αυτό κατέστρεψε τελείως στην οικονομία της Αιγύπτου, την έφερε κοντά στο διεθνές νομισματικό ταμείο, μείωσε τους μισθούς και τις συντάξεις στους Αιγυπτίους, δεν τους έδινε δουλειά και αντίθετα έκανε αυτούς όλο και περισσότερο φτωχότερους, με αποτέλεσμα στραφούν όλοι τους προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα (https://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html).

Όταν η διαφθορά του καθεστώτος αυτού, όπως και άλλων Αραβικών καθεστώτων δικτατορικών και κοσμικών αποκαλύφθηκε σε όλους από τον τζούλιαν Άσαντζ, όπως επίσης και τις αποκαλύψεις του snowden, τότε ξέσπασε η «Αραβική Άνοιξη»/ ισλαμικός χειμώνας, η οποία έριξε το καθεστώς του Μουμπάρακ από την εξουσία.

Και στην συνέχεια με κόλπα και απάτες, αλλά με και με την βία κατάφερε η Μουσουλμανική Αδελφότητα να εξασφαλίσει την πλειοψηφία και να εκλέξει Πρόεδρο τον Μόρσι, ο οποίος όμως απογοήτευσε τελείως τους Αιγυπτίους, αφού επέβαλε με την βία τον ισλαμισμό διώξε όποιων δεν είχε την ίδια άποψη με αυτόν, κοσμικούς αλλόθρησκους, άθεους, θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες και φρόντισε αντί να στραφεί κατά του Ισραήλ όπως είχε πει, να προσπαθείς να κάνει ειρήνη και με αυτό και έβαλε την χώρα ξανά στο Διεθνές Νομισματικό ταμείο (https://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_79.html) και μνημόνιο.

Με τις πράξεις τους κατάφερε σύντομα αυτός να κάνει την Μουσουλμανική Αδελφότητα μισητή στους Αιγυπτίους και στο μεγαλύτερο μέρος του λαού τους, με συνέπεια ένας στρατηγός, ο Σίσι, να εκμεταλλευτεί την κατάσταση αυτή και να κάνει πραξικόπημα και να ρίξει προς μεγάλη χαρά των Αιγυπτίων τον Μόρσι από την εξουσία και την Μουσουλμανική Αδελφότητα, κάνοντας τον κατά κάποιον τρόπο έναν «σωτήρα» στα μάτια τους.

Βέβαια η μάχη δεν τελείωσε εκεί πέρα μεταξύ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του στρατηγού Σίσι που εκλέχθηκε νέος Πρόεδρος στην Αίγυπτο, αφού και ο ίδιος έχει καταστρέψει την οικονομία της Αιγύπτου και λόγω του πολέμου που γίνεται μεταξύ Ισραήλ και Χούτι στην Υεμένη και παράλληλα θέλει και αυτός να με να βάλει τη με στην χώρα σε καθεστώς Διεθνούς Νομισματικού ταμείο και μνημονίων, κάτι το οποίο μπορεί να ξεσηκώσει άλλη μία φορά τις Αιγυπτίους και να επαναφέρει στους ισλαμιστές λένε κάποιοι στην εξουσία (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_91.html, https://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html).

Η ίδια ακριβώς κατάσταση επαναλαμβάνεται εδώ και πολλές δεκαετίες, πάλι με σύγκρουση του στρατού και κάποιον κοσμικών για τον και ισλαμιστών στο Πακιστάν, με άλλοτε να επικρατούν οι στρατιωτικοί και άλλοτε οι ισλαμιστές, ενώ αν οι δεύτερη δίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι, μπορούν να πέσουν, είτε με πραξικόπημα του στρατού, είτε με δικαστικές συλλήψεις, νόμιμες και μη, από το δικαστικό σύστημα που ελέγχεται από τον στρατό της χώρας αυτής και το οποίο δεν θέλει να πέσουν σε καμία περίπτωση τα πυρηνικά της χώρας αυτής στους ισλαμιστές.

Και ιδιαίτερα τώρα που όπως είναι γνωστό το Πακιστάν και η Ινδία, δύο μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις βρίσκονται στα πρόθυμά λένε κάποιοι πολεμικής σύγκρουσης, για κάποιους ακόμη και πυρηνικής, ενώ παράλληλα με την σύγκρουση και τις στρατιωτικές από συμμαχίες μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, ενώ το Πακιστάν δέχεται και επίθεση από τους ταλιμπάν από το Αφγανιστάν, που προσπαθούν να ρίξουν το καθεστώς του και να επιβάλουν τους ομοϊδεάτες τους ταλιμπάν του Πακιστάν στην εξουσία και το ισλάμ με ένα νέο ισλαμικό νέο ισλαμικό κράτος.

Όμως πρόσφατα προέκυψε και άλλη μία περίπτωση μιας χώρας στην οποία συγκρούονται οι ισλαμιστές και ο στρατός για τον έλεγχο της εξουσίας, αυτή την φορά σε μία απρόσμενη περιοχή και συγκεκριμένα στο Μπαγκλαντές.

Στην χώρα αυτή όπως συνέβαινε και στο Πακιστάν επικρατούσε ο στρατός και στην ουσία αυτοί που κυβερνούσαν μέχρι τώρα ήταν οι στρατιωτικοί και άπογονοι στρατηγών που εκ προερχόταν από το από την συγκεκριμένη κοινωνική κάστα.

Η τελευταία πρωθυπουργός της χώρας αυτής ήταν μέλος της κάστας αυτής και ήταν τόσο διεφθαρμένη και καταπιεστική και φτώχυνε τόσο πολύ τον λαό του Μπαγκλαντές, ώστε αυτός στο τέλος ξεσηκώθηκε εναντίον της και την έδιωξε και στην εξέλιξη αυτή βοήθησαν πολύ οι ισλαμιστές που κέρδισαν πολλούς πόντους και συμπάθειες στον πληθυσμό λόγω του ρόλου της εναντίον της πρωθυπουργού.

Όμως και στην περίπτωση αυτή ο στρατός δεν θέλει σε καμία περίπτωση, όπως και πολλές ξένες δυνάμεις, Δύση (Ευρωπαϊκή Ένωση Αμερική, νατο), ρωσία, Κίνα, Ινδία, να επικρατήσουν οι ισλαμιστές στο  πρώην Ανατολικό Πακιστάν και νυν Μπαγκλαντές.

Αυτοί (οι ισλαμιστές), μπορούν εάν συμβεί αυτό να επεκτείνουν την επανάσταση στους και στο Δυτικό Πακιστάν και αν αυτές τις χώρες ενωθούν μαζί με το Αφγανιστάν και του ισλαμικό Ιράν και ην ισλαμική Τουρκία και να αποτελέσουν ένα μεγάλο κίνδυνο (και ισλαμική δύναμη) για πολλές χώρες της περιοχής, ειδικά εάν ισλαμική αυτή εξέγερση και ιδεολογία αρχίσει να επεκτείνεται και προς την Μέση Ανατολή (https://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_91.html), έχοντας αυτή την φορά πέρα από τεράστιο πληθυσμό, έναν ισχυρό στρατό αλλά και πυρηνικά όπλα.΄

Όπως είναι φυσικό αν αυτό είναι κάτω που δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψουν να συμβεί εύκολα οι Μεγάλες Δυνάμεις, τόσο της περιοχής όσο και της Δύσης, αλλά επίσης και η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και  η Ιαπωνία και είναι πολύ πιθανό αυτές ακόμη και να προκαλέσουν ένα ευρύτερο πόλεμο που να φτάνει μέχρι την Μέση Ανατολή για να αποτρέψουν κάτι τέτοιο  (https://alophx.blogspot.com/2024/12/blog-post_42.html).

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞτρΑ ΕΝΔΙΑφΕρΟΝτΑ ΑρΘρΑ

Τρομακτική προειδοποίηση από ΗΠΑ - Τρεις νέες δυνάμεις στην Ευρώπη και η Τουρκία θα αποκτήσουν σύντομα πυρηνικά όπλα. Νέες πυρηνικές δυνάμεις και στον σουνίτικο κόσμο - Η Άγκυρα εξοπλίζεται επικίνδυνα.

Η Ευρώπη οπλίζεται με πυρηνικά, καθώς Πολωνία, Γερμανία, Σουηδία και Τουρκία ετοιμάζονται να μπουν στο "κλαμπ του ολέθρου". Μάλιστα, η Δύση ανοίγει την πόρτα στην απόλυτη καταστροφή και απειλεί με νέο πυρηνικό ντόμινο την Ρωσία του Vladimir Putin.

Τρεις νέες πυρηνικές δυνάμεις ενδέχεται να εμφανιστούν σύντομα στην Ευρώπη, σύμφωνα με τον Αμερικανό πολιτικό αναλυτή Ariel Cohen, ο οποίος εκτιμά ότι η Πολωνία, η Γερμανία και η Σουηδία ενδέχεται να αποκτήσουν πυρηνικό οπλοστάσιο στο άμεσο μέλλον.

Πολωνίας, Γερμανία και Σουηδία θα ενταχθούν στο πυρηνικό club. «Υπάρχει ελάχιστη ελπίδα μόνο για την Πολωνία, όσο δεν διαθέτει τα δικά της πυρηνικά όπλα. Φοβάμαι ότι αυτή η διαδικασία στην Ευρώπη θα οδηγήσει στην εμφάνιση τουλάχιστον τριών νέων πυρηνικών δυνάμεων: της Πολωνίας, της Γερμανίας και της Σουηδίας. Όλες θα αποκτήσουν πυρηνικά όπλα για να αποτρέψουν τη Ρωσία», δήλωσε ο Cohen.

Ο ίδιος πρόσθεσε πως ένα πυρηνικό πλήγμα κατά της Ρωσίας αποτελεί πλέον αντικείμενο συχνών συζητήσεων στα αρχηγεία του ΝΑΤΟ.

«Φανταστείτε θεωρητικά: η Πολωνία, η Σουηδία, το NATO έχουν πυρηνικά όπλα. Η Ρωσία ενημερώνεται απολύτως ξεκάθαρα ότι σε περίπτωση επίθεσης κατά κρατών-μελών του NATO, η Συμμαχία θα απαντήσει με πυρηνικό χτύπημα σε όλες τις πόλεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αυτό είναι κάτι που συζητείται διαρκώς στα στρατιωτικά επιτελεία.

Έχω συμμετάσχει σε τέτοιες συζητήσεις πολλές φορές. Θα αποδεχτεί άραγε η Ρωσία το ενδεχόμενο να υποστούν πυρηνικό πλήγμα όλες οι πόλεις με πληθυσμό άνω των 250.000 κατοίκων, καθώς και όλα τα στρατηγικά της σημεία;» προέτρεψε να αναλογιστούν οι συνομιλητές του ο πολιτικός αναλυτής.

Πυρηνικές δυνάμεις και στον σουνίτικο κόσμο - Η Άγκυρα εξοπλίζεται επικίνδυνα. Ο Ariel Cohen εκτίμησε επίσης ότι στο άμεσο μέλλον στο «πυρηνικό κλαμπ» ενδέχεται να ενταχθούν και η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Αντίστοιχα, εφόσον οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδείξουν αδυναμία στην περιοχή του Ειρηνικού, τότε —κατά τον Cohen— η λίστα των υποψήφιων πυρηνικών δυνάμεων θα μπορούσε να επεκταθεί και να περιλαμβάνει τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε επίσημο επίπεδο, καμία από τις χώρες που ανέφερε ο Cohen δεν έχει δηλώσει την πρόθεσή της να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο. Υπενθυμίζεται, τέλος, ότι αυτή τη στιγμή δύο πυρηνικές δυνάμεις —η Ινδία και το Πακιστάν— βρίσκονται στα πρόθυρα άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης.

Παγκόσμιος εξοπλισμός αντί για αφοπλισμό. Πώς μπορεί να συμβεί ένας γενικευμένος... πυρηνικός εξοπλισμός του πλανήτη; Σύμφωνα με έγκριτους δυτικούς αναλυτές, αυτή είναι η πιο πιθανή εξέλιξη των δραματικών αλλαγών που σημειώνονται στη διπλωματία των ΗΠΑ μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση στον Λευκό Οίκο.

Ο φόβος ότι η Ουάσινγκτον δεν θα διαδραματίζει πλέον τον ρόλο του «ισχυρού και αξιόπιστου εταίρου», ικανού να προστατεύσει τους συμμάχους της υπό τη σκέπη μιας ισχυρής «πυρηνικής ομπρέλας», μπορεί να ωθήσει ορισμένες χώρες –όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Ασία– να λάβουν επικίνδυνες και αμφιλεγόμενες αποφάσεις.

Αυτή η εκτίμηση διατυπώνεται άλλωστε και σε προγενέστερο αναλυτικό άρθρο των Financial Times, ενός εκ των πιο έγκυρων διεθνών μέσων ενημέρωσης. Η διάβρωση της παγκόσμιας συναίνεσης για τη μη διάδοση των πυρηνικών είναι πλέον πραγματικότητα.

Το φαινόμενο Trump έχει αποτελέσει ισχυρό καταλύτη για φωνές εντός των συμμάχων των ΗΠΑ, οι οποίοι πλέον πιστεύουν ότι η απόκτηση πυρηνικών όπλων αποτελεί τη μοναδική θεμελιώδη λύση απέναντι στην αμερικανική αναξιοπιστία, δηλώνει ο Ankit Panda, αναλυτής του Carnegie Endowment, οργανισμού που έχει χαρακτηριστεί στη Ρωσία ως ξένος πράκτορας και ανεπιθύμητη οργάνωση.

Σύμφωνα με τον ίδιο και άλλους ειδικούς, η Συνθήκη για την Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT), η οποία σήμερα αποτρέπει την είσοδο νέων μελών στο «πυρηνικό κλαμπ», θα μπορούσε σύντομα να απαξιωθεί πλήρως, ειδικά εάν η Ουάσινγκτον ανακαλέσει τις εγγυήσεις που είχε παράσχει μέσω αυτής.

Σε μια τέτοια περίπτωση, ο αριθμός των χωρών με πυρηνικό οπλοστάσιο ενδέχεται να εκτιναχθεί στις 15-25, αυξάνοντας δραματικά τον κίνδυνο παγκόσμιας πυρηνικής σύγκρουσης σε μη αποδεκτά επίπεδα.

Το σημερινό «πυρηνικό κλαμπ» και οι υποψήφιοι νέοι παίκτες. Πριν εξετάσουμε το πόσο ρεαλιστικό είναι ένα τέτοιο σενάριο, αξίζει να θυμηθούμε ποιοι ανήκουν σήμερα στον στενό κύκλο των πυρηνικών δυνάμεων και τι ακριβώς προβλέπει η Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων. Σήμερα, τα κράτη που επισήμως διαθέτουν πυρηνικές κεφαλές και μέσα μεταφοράς τους είναι:

Ρωσία. Ηνωμένες Πολιτείες. Βρετανία. Γαλλία. Κίνα. Ινδία. Πακιστάν. Βόρεια Κορέα. Παράλληλα, το Ισραήλ θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι κατέχει πυρηνικά όπλα, αν και η κυβέρνηση του Tel Aviv ουδέποτε το έχει παραδεχθεί επίσημα.

Από την άλλη πλευρά, το Ιράν επιδιώκει επίμονα την απόκτηση πυρηνικής ικανότητας, γεγονός που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και αυστηρά μέτρα από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Τέλος, η μοναδική χώρα στον κόσμο που ανέπτυξε πυρηνικά όπλα και κατόπιν τα εγκατέλειψε εθελοντικά είναι η Νότια Αφρική.

Ωστόσο, αν οι προβλέψεις των ειδικών επαληθευτούν, η λίστα αυτή μπορεί σύντομα να μεγαλώσει δραματικά, οδηγώντας τον πλανήτη σε μια νέα εποχή πυρηνικής αβεβαιότητας και επικίνδυνων γεωπολιτικών ανακατατάξεων.

Διάτρητο το διεθνές σύστημα ασφαλείας. Η Συνθήκη για την Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT) τέθηκε σε ισχύ το 1.970 μ.Χ., αν και ορισμένες χώρες –όπως η Κίνα– την υπέγραψαν πολύ αργότερα.

Σήμερα, το συγκεκριμένο έγγραφο φέρει την υπογραφή σχεδόν όλων των κρατών του πλανήτη, με ελάχιστες εξαιρέσεις: Ινδία, Πακιστάν, Βόρεια Κορέα (η οποία αποχώρησε από τη συνθήκη), Ισραήλ και Νότιο Σουδάν. Σε γενικές γραμμές, η ουσία της συνθήκης, η οποία συντάχθηκε και εγκρίθηκε από τον ΟΗΕ, συνοψίζεται σε δύο βασικές δεσμεύσεις:

1. Οι χώρες που κατέχουν πυρηνικά όπλα δεσμεύονται να μην τα μεταβιβάσουν ποτέ – υπό οποιεσδήποτε συνθήκες – σε τρίτους, ούτε να παράσχουν σε άλλους κράτη τις απαραίτητες τεχνολογίες για την ανάπτυξή τους.

2. Οι χώρες που δεν διαθέτουν πυρηνικά όπλα αναλαμβάνουν την υποχρέωση να μην επιδιώξουν την απόκτησή τους, είτε μέσω αγοράς, είτε μέσω κατασκευής ή ανάπτυξης. Ωστόσο, το αδύναμο σημείο της συνθήκης είναι η έλλειψη συγκεκριμένων κυρώσεων σε περίπτωση παραβίασής της.

Ο έλεγχος της συμμόρφωσης έχει ανατεθεί στη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA) – έναν οργανισμό του οποίου η αξιοπιστία έχει πληγεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, για λόγους που είναι αρκετά εύκολο να κατανοήσει κανείς.

Ο τελευταίος στο «πυρηνικό κλαμπ»; Παρά τα όποια κενά, για δεκαετίες ο άγραφος κανόνας που απαγόρευε στις χώρες που δεν είχαν προλάβει να αποκτήσουν πυρηνική ισχύ πριν την υπογραφή της συνθήκης, λειτούργησε αποτελεσματικά.

Κανείς δεν ήθελε να καταλήξει στη λίστα των «καθεστώτων-παρία» και να χαρακτηριστεί πιθανός «παγκόσμιος τρομοκράτης».

Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, οι χώρες της Συμμαχίας συμβιβάστηκαν με το γεγονός ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο ανήκε αποκλειστικά στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Γαλλία. Το Βερολίνο είχε ρητή απαγόρευση ανάπτυξης πυρηνικών όπλων, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της Συμμαχίας δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την απόκτηση τους.

Τώρα, όμως, το ρήγμα μεταξύ των νατοϊκών συμμάχων –που κατοικούν σε αντίθετες όχθες του ωκεανού– έχει αρχίσει να γεννά επικίνδυνες σκέψεις. Και μάλιστα, πολιτικοί πρώτης γραμμής δεν διστάζουν πλέον να τις εκφράσουν ανοιχτά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο άξονας Macron – Starmer, όπου οι Γάλλοι, Γερμανοί και Βρετανοί ηγέτες δεν κρύβουν ότι συζητούν ανοιχτά το ενδεχόμενο πυρηνικής στρατηγικής ανεξαρτησίας της Ευρώπης.

Μάλιστα, ο Friedrich Merz δηλώνει ότι είναι «ανοιχτός σε κάθε πρόταση» για το ζήτημα των πυρηνικών, ενώ παράλληλα τονίζει πως «το θέμα πρέπει να συζητηθεί στη Γερμανία χωρίς κανένα ταμπού».

Κατά την άποψή του, η Ευρώπη πρέπει να δημιουργήσει τη δική της «πυρηνική ασπίδα» – ιδανικά με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, αλλά αν χρειαστεί, και χωρίς αυτές. Όπως φαίνεται, οι αμερικανικές πυρηνικές κεφαλές που είναι αποθηκευμένες σε γερμανικές στρατιωτικές βάσεις δεν τον ικανοποιούν. Θέλει η Γερμανία να αποκτήσει τα δικά της.

Το γεγονός ότι μια τέτοια κίνηση θα συνιστούσε ανοιχτή αναθεώρηση του αποτελέσματος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προκαλώντας οργή όχι μόνο στη Μόσχα αλλά και στην Ουάσινγκτον, δεν φαίνεται να τον προβληματίζει ιδιαίτερα.

Και η Πολωνία εισέρχεται στην κούρσα των πυρηνικών. Θα ήταν περίεργο αν, σε αυτή την μανία εξοπλισμών, δεν επιχειρούσαν να μπουν στο προσκήνιο οι Πολωνοί – ίσως οι πιο συνεπείς και ένθερμοι πολέμιοι της Ρωσίας. Και όμως, ούτε αυτοί μπορούν να φανταστούν το μέλλον τους χωρίς πυρηνικά όπλα.

Ο Πολωνός Πρόεδρος, Andrzej Duda, δήλωσε ξεκάθαρα σε συνέντευξή του ότι: «Οι αμερικανικές πυρηνικές κεφαλές που είναι αποθηκευμένες στη Δυτική Ευρώπη ή στις ΗΠΑ πρέπει να μεταφερθούν στην Πολωνία, λόγω της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και της ρωσικής απειλής.»

Μάλιστα, αποκάλυψε πως έχει ήδη συζητήσει την ιδέα με τον Keith Kellogg, σύμβουλο του Donald Trump. Είναι μάλλον ασφαλές να υποθέσει κανείς πως η υποδοχή αυτής της πρότασης ήταν… ιδιαίτερα θερμή.

Ο Duda εξήγησε τις απόψεις του λέγοντας: «Τα σύνορα του ΝΑΤΟ επεκτάθηκαν προς ανατολάς το 1.999 μ.Χ. Άρα, 26 χρόνια μετά, είναι λογικό να υπάρξει και αντίστοιχη ανατολική μετακίνηση της πυρηνικής υποδομής του ΝΑΤΟ. Είναι προφανές πως η στιγμή έφτασε και πως η μεταφορά αυτών των όπλων στην Πολωνία θα έκανε την περιοχή πιο ασφαλή.»

Φυσικά, ο Πολωνός πρωθυπουργός, Donald Tusk, υπερθεμάτισε, τονίζοντας πως η Βαρσοβία πρέπει να επιδιώξει την πρόσβαση όχι μόνο σε πυρηνικά όπλα, αλλά και σε άλλους τύπους μη συμβατικών οπλικών συστημάτων.

Ο (αναπόφευκτος) πυρηνικός εφιάλτης του μέλλοντος. Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Αν το «κουτί της Πανδώρας» των πυρηνικών ανοίξει, τότε η φαινομενική απαγόρευση της διάδοσής τους θα μετατραπεί σε ένα κενό γράμμα. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι πυρηνικές κεφαλές θα μπορούσαν να εμφανιστούν σε πολλές περισσότερες χώρες.

Πολλές χώρες έχουν την τεχνογνωσία να εμπλουτίσουν ουράνιο σε στρατιωτικό επίπεδο. Μεταξύ αυτών: Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ολλανδία στην Ευρώπη. Αυστραλία. Βραζιλία, Αργεντινή στη Λατινική Αμερική.

Ιαπωνία στην Ασία. Την ίδια στιγμή, η μαύρη αγορά πυρηνικών τεχνολογιών δεν αποτελεί απλώς ένα τρομακτικό σενάριο συνωμοσίας, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα, όπως παραδέχονται ακόμη και οι ειδικοί της IAEA.

Ο κόσμος βρίσκεται επικίνδυνα κοντά στο να μετατραπεί από ένα χαοτικό τοπίο σε ένα πυρηνικό τρελοκομείο. Οι παγκόσμιες δυνάμεις οφείλουν να δράσουν πριν πραγματοποιηθεί το τελευταίο βήμα προς την αυτοκαταστροφή (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/801261/tromaktiki-proeidopoiisi-apo-ipa-treis-nees-dynameis-stin-evropi-kai-i-tourkia-tha-apoktisoun-syntoma-pyrinika-opla).