ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΠΩΝ ΜΕ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΔΙΑΧρΟΝΙΚΕΣ ΣΥΜφωΝΙΕΣ τωΝ ΠΑΠωΝ ΜΕ ΙΣΧΥρΟΥΣ ΗγΕτΕΣ γΙΑ ΔΙΑΣφΑΛΙΣΗ τΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ τους

Γράφει ο Αλώπηξ

Όπως είναι γνωστό σε πολλές στιγμές της ιστορίας τους, οι πάπες όταν έκριναν ότι ήταν σκόπιμο, φρόντιζαν μετά από κάποιες ταραχές που συνέβαιναν στην δήθεν «εκκλησία» του καθολικισμού, να κάνουν συμμαχίες με ισχυρούς άντρες, προκειμένου να ξανά-καταφέρουν να αποκτήσουν πίσω τον πλούτο, την εξουσία και την δύναμη τους, ειδικά με δυνάμεις που είχαν έρθει σε σύγκρουση με αυτούς.

Η πιο σημαντική στιγμή αυτού του είδους θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν κατά την διάρκεια της άλωσης της ρώμης από τις δυνάμεις του Αυτοκράτορα της Αγίας ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της γερμανίας Καρόλου του Πέμπτου του Κουίντου, ο οποίος το 1.527 μετά Χριστόν άλλωστε την ρώμη και φυλάκισε τον πάπα και κατέστρεψε την δύναμη του παπισμού.

Εκείνη την περίοδο ο πάπας της ρώμης βλέποντας πως ηττήθηκε κατά κράτος από τον συγκεκριμένο Αυτοκράτορα, αναγκάστηκε να προβεί σε συμφωνία συνθήκης και υποταγής στον ίδιο, ενώ παράλληλα έπρεπε να φτάσουν οι δύο πλευρές ένα συμβιβασμό και από το γεγονός ότι είχε αρχίσει τότε να εξαπλώνεται ο εξίσου αιρετικός προτεσταντισμός, ο οποίος θα μπορούσε να καταστρέψει ή να χωρίσει όπως και έγινε τόσο την καθολική δήθεν «εκκλησία», όσο επίσης και την Αυτοκρατορία του Καρόλου, όπως έγινε στην συνέχεια.

Οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι ήταν άμεσοι οι λόγοι οι οποίοι επέβαλαν τότε στους πάπες να έρθουν σε συμφωνία με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και σύντομα μετά από αυτό ξεκίνησαν οι θρησκευτικοί πόλεμοι και ο Τριακονταετής Πόλεμος (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_64.html), ο οποίος συγκλόνισε και χώρισε τις δύο αιρετικές πλευρές, καθολικούς και προτεστάντες, όπως και την Αυτοκρατορία των γερμανών.

Όμως δεν ήταν μόνο αυτή μία εποχή χάους την οποία αναγκάστηκαν οι πάπες να έρθουν για άλλη μία φορά σε μία συμφωνία με μία δύναμη που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα μισούσαν και θα πολεμούσαν με τα μανία, εάν οι συνθήκες δεν ήταν απολύτως αναγκαίες για τους ίδιους.

Συγκεκριμένα μία παρεμφερής κατάσταση θα μπορούσε να πίσω κανείς ότι συνέβη μετά την λήξη του 30ετούς Πολέμου, όταν άρχισε στην γαλλία ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος του λαού να ξεσηκώνεται εναντίον των αριστοκρατών, τόσο λόγω των δύσκολο συνθηκών, της πολύ κακής καιρικής καταστροφής που καταστρέψει όλες τις καλλιέργειες και τα τρόφιμα στα χωράφια της γαλλίας, όσο επίσης και από αδίστακτους δημαγωγούς.

Έτσι από τη μία δύσκολες πραγματικά συνθήκες, η χρεοκοπημένη γαλλική οικονομία, όπως επίσης και η φιλοδοξία αδίστακτων ανθρώπων να ανέλθουν στην εξουσία, προκάλεσαν σύντομα μια εξέγερση, η οποία είναι γνωστή ως γαλλική Επανάσταση (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html), η οποία κατέστρεψε μεγάλο μέρος της αριστοκρατίας, ενώ μέσα από αυτήν πολεμήθηκε ακόμα και ο κλήρος και η καθολική αιρετική δήθεν «εκκλησία».

Συγκεκριμένα οι επαναστάτες δεν προέβη μόνο στην υποταγή της δήθεν «εκκλησίας» αυτής, αντί στον πάπα της ρώμης, στο γαλλικό κράτος, το οποίο ελέγχαν οι ίδιοι, άλλα παράλληλα προσπάθησαν να στην συνέχεια να καταστρέψουν τον παπισμό, αρπάζοντας και καταστρέφοντας όχι μόνο τον πλούτο του, αλλά ακόμη και πολλούς ναούς και διώχνοντας και εξοντώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες πιστούς, τις περισσότερες περιφορές άδικος είτε αυτοί πλούσιοι ή φτωχοί, απλά και μόνο επειδή ήταν Χριστιανοί, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων.

Μάλιστα η τρέλα κάποιον από αυτούς επαναστάτες ήταν τόσο μεγάλη, ώστε προσπάθησαν να δημιουργήσουν αποτυχημένα μία δική τους ψευτο-θρησκεία για να ακολουθεί ο λαός και να τον ελέγχουν μέσο αυτής, ενώ ο ίδιος ο ροβεσπιέρος, ο αρχηγέτης και τύραννος της συγκεκριμένης εξέγερσης είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα παραφροσύνης που ίδρυσε την «θρησκεία» της δήθεν «θεάς λογικής» και έκανε τον εαυτό του αρχιερέα της.

Βέβαια παρόλες της στρατιωτικές επιτυχίες του, το καταπιεστικό επαναστατικό καθεστώτος σύντομα έγινε μισητό τόσο από τους πολίτικους της περιοχής, όσο από τον στρατό και τον λαό και σύντομα μετά από μία συνωμοσία ανάμεσα σε πολιτικούς και στρατιωτικούς ο Ροβεσπιέρος έπεσε και οδηγήθηκε στην λαιμητόμο, μαζί με το συνεργάτες του, όπου και αποκεφαλίστηκε προς μεγάλη χαρά του λαού, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν υποστήριξε αυτό τον παρανοϊκό δικτάτορα.

Στην συνέχεια ακολούθησε για μία περίοδο το διεφθαρμένο ολιγαρχικό διευθυντήριο, το οποίο συνέχισε, σε μικρότερο βαθμό όμως τις διώξεις εναντίον των Χριστιανών και στην συνέχεια έγινε το πραξικόπημα του Ναπολέοντα το οποίο τον έφερε στην εξουσία.

Ο Ναπολέοντας φιλοδοξούσε να δημιουργήσει μία δική του δυναστεία στην θέση της βασιλικής γαλλικής δυναστείας και να κάνει τους αδερφούς του ηγέτες πολλών κρατών της Ευρώπης, όπως και να συνάψει επιγαμίες με τους μεγάλους βασιλικούς οίκους.

Για να επιτύχει όμως αυτό το σχέδιο του θα έπρεπε να γίνει αρεστός όχι μόνο στους βασιλικούς οίκους αλλά και στον λαό του και στους υπόλοιπους λαούς της Δυτικής Ευρώπης, που είναι ως γνωστόν καθολικοί και σίγουρα ήταν και πλειοψηφία των γαλλικού λαού και του πολλών κρατών της Δυτικής Ευρώπης που είχε υπό την κατοχή της η γαλλία, ενώ οι διώξεις τους δεν θα τον έκανες καμία περίπτωση αγαπητό.

Οπότε τόσο αυτός πόσο και ο πάπας Πίος προέβησαν, αν και ο πάπας είχε φυλακίσει τον συνονόματο προκάτοχο του, ο οποίος πέθανε στην φυλακή και προέβησαν σε μία νέα συμφωνία, ένα κονκορδάτο όπως ονομάστηκε, στο οποίο συμφωνήσετε ποιες θα ήταν οι σχέσεις μεταξύ του καθολικισμού/παπισμού και του Ναπολέοντα.

Η εξουσία του καθολικισμού της αιρετικής αυτής δήθεν «εκκλησίας», στην πραγματικότητα αποκατέστησε σε μεγάλο βαθμό στην γαλλία μεγάλο μέρος της περιουσίας της, την επιρροής της, όπως και στην εκπαίδευσης που είχαν οι γάλλοι και σε αντάλλαγμα ο πάπας της ρώμης φρόντισε να αναγνωρίσει τον Ναπολέοντα σαν Αυτοκράτορα της γαλλίας και των εδαφών που έχει από την κατοχή του και να τον στέψει επίσης.

Αυτές οι αγαστές σχέσεις δεν κράτησαν για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν ο πάπας κάποια στιγμή στην συνέχεια από αρνήθηκε να υπακούσει σε κάποιες από τις διαταγές του Ναπολέοντα, αυτός τον συνέλαβα και τον έβαλε στην φυλακή μέχρι και την ηττήθηκε στην μάχη της Λειψίας και των Εθνών οπότε μετά την κατάληψη του Παρισιού και την πρώτη εξορία του Ναπολέοντα, ο πάπας επέστρεψε στην κυριαρχία της ρώμης.

Φυσικά ο Ναπολέοντας επέστρεψε και προσπάθησε να πάρει τους πάντες με το μέρος του αλλά, όπως όλοι γνωρίζουμε ηττήθηκε ολοκληρωτικά στην μάχη του βατερλό και πολλά από τα μέλη της οικογένειάς του αναγκάστηκαν να εξοριστούν προκειμένου να γλιτώσουν από τους διώχτες τους και ο πάπας φρόντισε  να φιλοξενήσει πάρα πολλούς από αυτούς στο βατικανό και στην ρώμη ενώ παράλληλα φρόντισε την φυγή πολλών Γάλλων στρατιωτικών.

Οι οποίοι πήγαν στην Μέση Ανατολή και προσέφεραν της υπηρεσίες τους σαν αξιωματικοί και εκπαιδευτές στρατού τόσο στους τούρκους αλλά κυρίως τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ (https://alophx.blogspot.com/2017/03/blog-post.html) και σε άλλες χώρες της περιοχής όπως και της Λατινικής Αμερικής ως φυγάδες.

Κάποιοι από αυλούς που υποστήριζαν την δυναστεία του Ναπολέοντα, οι οποίοι προσπάθησαν στην συνέχεια με τον ανιψιό του, τον Ναπολέοντα τον Τρίτο, να επαναφέρουν το καθεστώς αυτού στην εξουσία της γαλλίας που δημιούργησε την Γαλλική αποικιακή Αυτοκρατορία για μέχρι την τελική κατάρρευση της Αυτοκρατορίας του ανιψιού του μεγάλο Ναπολέοντα το 1.871 μ.Χ.

Όμως οι διώξεις και συμφωνίες που έκανε ο παπισμός συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου μερικές δεκαετίες μετά τον Μεγάλο Ναπολέοντα, όταν η γερμανία ενοποιήθηκε υπό τον καγκελάριο Μπίσμαρκ, ο οποίος μισούσε πάρα πολύ τον καθολικισμό και τον δίωκε όσο ήταν καγκελάριος του γερμανίας.

Όμως όταν ο Κάιζερ γουλιέλμος ο Δεύτερος της γερμανίας εκδίωξε τον Μπίσμαρκ από την θέση του καγκελάριου και ανέλαβα ουσιαστικά ο ίδιος την εξουσία, φρόντισε αν και προτεστάντης να συνάψει μία συμφωνία με τον πάπα της ρώμης και με αυτό τον τρόπο έπαψαν για άλλη μία φορά διώξεις των καθολικών.

Φυσικά τα προβλήματα σταμάτησαν τότε για τον παπισμό, αφού παράλληλα με την ένωση της γερμανίας την ίδια περίοδο πραγματοποιήθηκε και ένωση της Ιταλίας, η οποία αφαίρεσε όλα τα εδάφη που είχε υπό την κατοχή του ο παπισμός στην Κεντρική Ιταλία και στην ρώμη και τον περιόρισες στην αυλή του Λατεράνου και του βατικανού.

Οι πάπες για πολλές δεκαετίες προσπάθησαν να αρνηθούν αυτή την εξέλιξη, κάτι όμως το οποίο δεν πέτυχαν, με αποτέλεσμα ο πάπας να θεωρείται από μόνος σου «αιχμάλωτος» στο βατικανό αλλα η πολιτική του ιδίου αλλά από την άλλη να μην έχει και κανένα αποτέλεσμα, όπως και η όποια παρότρυνση του για επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς.

Η κατάσταση αυτή κράτηση για πολλές δεκαετίες, ακόμα και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το μεγαλύτερο μέρος του Μεσοπολέμου, όταν ό Μουσολίνι για τους ίδιους λόγους με τον Ναπολέοντα που είχε καταλάβει την εξουσια στην Ιταλία και αυτός με ένα πραξικόπημα, την λεγόμενη «Πορεία προς την ρώμη», αποφάσισε να προσεγγίσει και αυτός τους καθολικούς που ήταν οι πλειοψηφία των Ιταλών υπήκοόν του και φρόντισε κι αυτός να προβεί σε μία συμφωνία με τον πάπα της ρώμης και να υπογράψει με το τότε παπα Πίο ένα κονκορδάτο.

Χάρης σε αυτό η εξουσία του πάπα της ρώμης και τον καθολικών στην Ιταλία αποκαταστάθηκε όπως και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και σύντομα ο πάπας είπε ότι ο Μουσολίνι ήταν «ένας σταλμένος ηγέτης από τον Θεό», που έπρεπε να τον ακολουθούν όλοι οι Ιταλοί και οι καθολικοί.

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους και ο χίτλερ ο οποίος ανέβηκε μία σχεδόν δεκαετία μετά τον Μουσολίνι στην εξουσία της γερμανίας, φρόντισε και αυτός αν και ειδωλολάτρης κατά βάση και μεγαλωμένος σε προτεσταντικό περιβάλλον, να συνάψει και αυτός ένα κονκορδάτο με τον πάπα της ρώμης, με σκοπό να πείσει τους καθολικούς γερμανούς να τον ψηφίσουν και κέρδισε και αυτός όπως και ο Μουσολίνι την διάλυση των καθολικών οργανώσεων και των υποταγή όλων των καθολικών στον χίτλερ μετά από παρότρυνση και του πάπα.

[Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκόσμιου Πόλεμου ο παπισμός με τις ratlines να φυγαδεύσει πολλούς εγκληματίες Ναζί, SS και φασίστες στην Μέση Ανατολή και προσέφεραν της υπηρεσίες τους σαν αξιωματικοί και εκπαιδευτές στρατού τόσο στους Σύρους, στους Ιρακινούς, αλλά κυρίως στους Αιγυπτίους και σε άλλες χώρες της περιοχής όπως και της Λατινικής Αμερικής ως φυγάδες (https://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html , https://alophx.blogspot.com/2018/10/odessa.html).

Κάποιοι από αυτούς που υποστηρίζουν και προσπαθούν μέχρι σήμερα, να επαναφέρουν τα καθεστώς του Ναζισμού και του φασισμού στην εξουσία της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ευρώπης και να δημιουργήσουν το Δ΄ Γερμανικό Ράιχ/Αυτοκρατορία που είναι και η ΕΕ (https://alophx.blogspot.com/2022/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html), ην οποία ελέγχει πληροίς η Γερμάνια μετά την επανένωση της το 1.989 μ.Χ.].

Φυσικά εννοείται ότι αυτή η κατάσταση επαναλήφθηκε η σε άλλα κράτη στα οποία επικράτησαν τέτοιου είδους ηγέτες, όπως λόγου χάρη στην Πορτογαλία του Σαλαζάρ, αλλά επίσης και την Ισπανία του φράνκο, όπως και στην Αυστρία του Ντόλφους και σε άλλες περιοχές.

Αλλά ακόμα και σε χώρες που δεν υπήρχαν τόσο πολύ καθολικοί, αλλά ισχυρές καθολικές μειονότητες προσπάθησαν οι πάπες κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και του Μεσοπολέμου, άλλοτε επιτυχώς άλλοτε όχι, να υπογραφούν κάποιες συμφωνίες, κυρίως με την Σοβιετική Ένωση και τις χώρες που είχε υπό την κατοχή της ο δορυφόρους αυτή.

Σε αυτές όλα αυτά τα προβλήματα λύθηκαν με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και του Ανατολικού μπλοκ μετά την κατάρρευση του 1.989 μετά Χριστόν και την αντικατάσταση των καθεστώτων αυτών με άλλα που σέβονται θρησκευτικές ελευθερίες, ακόμα κι αν ήταν τυραννικά, δημοκρατικά και μη, κάτι το οποίο ευνόησε τους καθολικούς πληθυσμούς σε αυτά ακόμα και αν ήταν μικροί ή μεγάλοι σε μέγεθος.

Η ίδια ακριβώς τακτική, δηλαδή της δημιουργίας συμφωνίας με κράτη τα οποία διώκουν τους καθολικούς, συνεχίστηκε στις μέρες μας από τους πάπες της ρώμης, όπως ακριβώς έκανε ο πάπας Πίος με τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ, αλλά και ο συνονόματος διάδοχός του στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από κάποιους πάπες που ακολούθησαν και κυρίως από τον πάπα Φραγκίσκο.

Ο πάπας αυτός φρόντισε χάρη στον η πρωθυπουργό θα λέγαμε και Υπουργό εξωτερικών του βατικανού, τον καρδινάλιο Πιέτρο Παρολίν να μπορέσει να κάνει συμφωνίες και πάλι με υποταγή στο καθεστώς των κομμουνιστών της Κίνας και της Κούβας, με αντάλλαγμα υπογραφούν κονκορδάτα τα οποία θα εγγυούνται σε μεγάλο βαθμό τα προνόμια (κάθε είδους) του καθολικισμού και των πιστών του στις χώρες αυτές, παρόλο που είναι και αυτές δικτατορικά καθεστώτα που διώκουν ξανά τους Χριστιανούς όπως και οι δικτατορίες του Μεσοπολέμου που είχαν συνάψει τον κονκορδάτα οι προκάτοχοί του πάπες.

Πολλοί λένε ότι αν ο παραπάνω καρδινάλιος Πιέτρο Παρολίν εκλεγεί νέος πάπας ή εκλεγεί κάποιος άλλος που θα τον βάλει να συνεχίσει την ίδια πολιτική, θα υπογραφούν παρεμφερείς συμφωνίες και με άλλες χώρες και κονκορδάτα, με τα οποία στα φροντίσουν να ενισχυθεί η δύναμη του παπισμού σε κάθε περιοχή, ανεξαρτήτως εάν αυτό μπορεί να προκαλέσει καταστροφές ή ακόμη και την άνοδο αυταρχικών καθετών.

Βέβαια κανείς δεν είναι σίγουρος αν αυτές συμφωνίες θα γίνουν κονκορδάτα ή θα κρατήσουν γιατί είναι πάρα πολύ πιθανό ότι με την εκλογή του νέου πάπα της ρώμης. όπως ακριβώς συνέβη και με την εκλογή του πάπα Ιωάννη Παύλου του Δευτέρου, την οποία κατεύθυναν και οι Αμερικανοί, το ίδιο να γίνει και στην εποχή μας, αλλα αντί για τον Πρόεδρο Ρίγκαν στην Αμερικής, αυτός που θα αποφασίσει ποιος θα είναι νέος πάπας θα είναι πάλι ένας Αμερικανός Πρόεδρος. που τώρα είναι ο επανεκλεγμένος Πρόεδρος της Αμερικής Ντόναλντ Τραμπ.

Οπότε είναι πάρα πολύ πιθανό για άλλη μία φορά ο πάπας να προωθεί τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων όπως στον Ψυχρό Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html, https://alophx.blogspot.com/2025/02/blog-post_43.html, https://alophx.blogspot.com/2022/08/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html, https://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_3.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_38.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_42.html, https://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html) και αν επικρατήσει ένας εκλεκτός του τραμπ να είναι πιο συντηρητικός και πιο κοντά στις θέσεις στο Αμερικανού Προέδρου και σταματήσει την πολιτική του προκατόχου του, η οποία κατάφερε να την χορδίσει τους καθολικούς ανάμεσα σε συντηρητικούς, μετριοπαθείς και δήθεν προοδευτικούς και κοντεύει να διαλύσει τον παπισμό και για πολλούς να προκαλέσει ακόμη και ένα σχίσμα μέσα σε αυτόν αν εκλεγεί και πάλι  πάπας ένας ψευτο-«προοδευτικός» σαν τον φραγκίσκο για άλλη μία φορά.

[Η ειρωνεία είναι ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα στις ΗΠΑ, δεν ήταν ποτέ πιο καθολικό: η πρώτη κυρία Μελάνια είναι καθολική, όπως και ο Τζέι Ντι Βανς, ο αντιπρόεδρος].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.