ΠΩΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥΣ

ΠΩΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, σε όλη την διάρκεια της ιστορίας και ως τις μέρες μας, η Βουλγαρία πέρασε από πολλά στάδια κυριαρχίας από διάφορες ξένες Μεγάλες και αντιμαχόμενες μεταξύ τους δυνάμεις, και κυρίως μεταξύ της Ρωσίας και της Γερμανίας.

Ως γνωστόν, η απελευθέρωση της Βουλγαρίας πραγματοποιήθηκε τα έτη 1877-1878, όταν μετά την ήττα της Τουρκίας στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο των ετών 1877-1878, η Ρωσία ανάγκασε την Τουρκία να υπογράψει την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μέσω της οποίας δημιουργήθηκε με παντελώς ανιστόρητο τρόπο η «Μεγάλη Βουλγαρία», της οποίας η έκταση έφτανε από τον Δούναβη μέχρι την Μεσόγειο και την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας.

Μέσω της κατασκευής αυτού του κράτους-προτεκτοράτου, η Ρωσία ήθελε, από την στιγμή που είχε χάσει την Ελλάδα από την Δύση, να συστήσει ένα υποτελές σε αυτή κράτος στην Μεσόγειο, το οποί θα ελεγχόταν πλήρως από την ίδια, στο οποίο η ίδια θα διόριζε τους ηγέτες του και θα αποκτούσε ναυτικές βάσεις, από τις οποίες θα μπορούσε ο στόλος της να βρίσκεται μόνιμα στην Μεσόγειο, χωρίς να χρειαστεί να περνά συνεχώς τα Δαρδανέλια.

Άλλωστε, για την άδεια διέλευσης του Ρωσικού στόλου από τον Βόσπορο χρειαζόταν τουρκική άδεια, ενώ αν η Ρωσία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν ήταν εφικτή η διέλευση του Ρωσικού πολεμικού, αλλά και εμπορικού στόλου από αυτά, με αποτέλεσμα, τόσο την γεωπολιτική, όσο και την οικονομική «ασφυξία» της Ρωσίας από το εμπόριο στην Μεσόγειο, και μέσω του Σουέζ και στον υπόλοιπο κόσμο, από την Τουρκία και τις Δυτικές Δυνάμεις που την υποστήριζαν στον στόχο της αυτό.

Το πρόβλημα αυτό της Ρωσίας γινόταν ακόμα πιο σοβαρά αν συνυπολογιστεί ότι η Αρκτική Βόρεια της Ρωσίας ήταν τελείως παγωμένη, και η Βαλτική καλυπτόταν από εχθρικές δυνάμεις (τις Σκανδιναβικές χώρες), οπότε η Ρωσία ήταν καταδικασμένη να βρίσκεται μόνο στον Εύξεινο Πόντο ελευθέρα με τον στόλο της, και δεν μπορούσε να τον μετακινήσει πουθενά άλλου ελευθέρα για εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές χωρίς την άδεια των Τούρκων και των Δυτικών στην Ευρώπη.

Παράλληλα, η Ρωσία εκτός από την Βουλγαρία, μέσω της Συνθήκες του Αγίου Στεφάνου, φρόντισε για την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους της Μολδοβλαχίας-Ρουμανίας, του Μαυροβουνίου και της Σερβίας, τα οποία προσπάθησε να φέρει και αυτά υπό την επιρροή και άμεσο έλεγχο της, για παρεμφερείς με την Βουλγαρία λόγους.

Παράλληλα, πίστευε ότι αν κατάφερνε να δημιουργήσει συμμαχία και στρατιωτικές βάσεις στις χώρες αυτές, θα μπορούσε να υλοποιήσει τελικά και το σχέδιο του λεγομένου Πανσλαβισμού (http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_66.html), δηλαδή την ένωση των Σλάβων (όλων ή μόνο των Ορθοδόξων) υπό την κυριαρχία της  και μέσω αυτής της ένωσης η ίδια να επεκταθεί στα Βαλκάνια και στην Μεσόγειο.

Όμως, τα σχέδια αυτά της Ρωσίας ανησύχησαν την Δύση, η οποία όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ήθελε τα κράτη αυτά και η Οθωμανική Αυτοκρατορία να εμποδίζουν την κάθοδο των Ρώσων στην Μεσόγειο, ενώ και οι ίδιοι σχεδίαζαν αν κατάφερναν να εξουδετερώσουν πλήρως την Ρωσία, όταν τα κράτη αυτά δεν τους χρειαζόταν πια, μαζί και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, να τα διαλύσουν και να τα καταλάβουν οι ίδιοι για λογαριασμό τους.

Έτσι, οι Μεγάλες τότε Δυνάμεις της Δύσης (Αυστρία, Πρωσία, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία), συγκάλεσαν ένα νέο Συνέδριο στο Βερολίνο, στο οποίο αποφασίστηκε να μειωθεί όπως ήταν φυσιολογικό η Βουλγάρικη επικράτεια, το κράτος αυτό αν γίνει υποτελές στον Οθωμανό Σουλτάνο αντί ανεξάρτητο, όπως και να ιδρυθεί το αυτόνομο κράτος της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Η Ρωσία, μέσω της Συνθήκης αυτής που ήταν δημιούργημα του Πρώσου καγκελάριου Μπίσμαρκ, υπέστη μία μεγάλη γεωπολιτική ήττα, έχασε το κράτος-δορυφόρο που ετοίμαζε στην Μεσόγειο, ενώ άρχισε να βλέπει εχθρικά πια την Γερμανία, προσεγγίζοντας σιγά, σιγά και την Γαλλία, η οποία επίσης μισούσε τους Γερμανούς για την ήττα και τα εδάφη που είχε χάσει στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο των ετών 1870-1871.

Παρόλα αυτά, οι αρχικοί ηγέτες των νέων κρατών που δημιουργήθηκαν στα Βαλκάνια από τις συνθήκες αυτές, ήταν φιλορώσοι ή προερχόμενοι από Ρωσικές πριγκιπικές οικογένειες, και ενώ οι ίδιοι αναδιοργάνωσαν τα κράτη τους αυτά, στην δύσκολη για εκείνα χρονική περίοδο, σύντομα κατηγορήθηκαν από τους εχθρούς τους εντός της χώρας τους, τους οποίους «σπονσοράριζαν» οι Δυτικοί για δήθεν «αυταρχισμό».

Και παρόλο που όντως οι ηγέτες αυτοί πράγματι έδειξαν αυταρχισμό σε κάποιες περιπτώσεις, αφού στα κράτη αυτά επικρατούσε το χάος μετά την απελευθέρωση και πολλοί εγκληματίες ή ντόπιοι φεουδάρχες δεν αναγνώριζαν την κεντρική εξουσία και αυτή έπρεπε να επιβάλει την τάξη, σε καμμία περίπτωση οι αντίπαλοι της δεν ήταν οι «μεγάλοι δημοκράτες».

Τελικά, στις περισσότερες από αυτές τις χώρες, μετά από πολλές εξεγέρσεις οι ηγέτες αυτοί εκδιώχθηκαν και αντικαταστάθηκαν σύντομα από φιλοδυτικούς, πάντα με την «ευγενική υποστήριξη» της Δύσης.

[Τα ίδια ακριβώς συνέβησαν νωρίτερα και στην Ελλάδα, όταν ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε δήθεν ως «Ρωσόφιλος» και «αυταρχικός» και τελικά δολοφονήθηκε με την παρότρυνση και των εχθρικών για τον ίδιο Μεγάλων Δυνάμεων της Δύσης (Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία)].

Αμέσως μετά, οι ηγέτες των κρατών αυτών στράφηκαν προς την Δύση (η Βουλγαρία προς την Γερμανία από την οποία αντέγραψε τις στρατιωτικές της τακτικές και το μιλιταριστικό πνεύμα), ενώ η Ρουμάνια προς την Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία.

Μόνο η Σερβία και το Μαυροβούνιο έμειναν πιστά στην Ρωσία, και έγιναν τα νέα «χαϊδεμένα παιδιά και προστατευόμενοι της».

Μέσα σε όλα αυτά τα γεγονότα, οι ηγέτες της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, ανακήρυξαν παράνομα και εντελώς αντικανονικά με βάσει τους ορθοδόξους κανόνες το Αυτοκέφαλο των Εκκλησιών των χωρών τους από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δημιουργώντας οι Βουλγάροι την παράνομη και αιρετική Βουλγαρική εξαρχία και οι Ρουμάνοι την δική τους Εκκλησία, την οποία μετέπειτα απαίτησαν να αναγνωριστεί ως Πατριαρχείο.

Και όλα αυτά, τόσο με την υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων της Δύσης, οι οποίες πίστευαν ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο επηρεαζόταν από τους Ρώσους και έπρεπε να δημιουργηθούν εθνικές φιλοδυτικές και αντιρωσικές και αντι-Ορθόδοξες Εκκλησίες, έτσι ώστε να μην μπορούν οι Ορθόδοξοι να ενωθούν λόγω κοινής Πίστης.

Και για τον ίδιο λόγο προσπάθησαν να αλλάξουν και τον ντόπιο σλαβικό και μη πολιτισμό των κρατών αυτών, έτσι ώστε να μην έχουν ούτε καν κοινό πολιτισμό με τους Ρώσους, ακόμα και να διαστρέψουν την ιστορία τους, έτσι ώστε να μην θυμούνται την κοινή σλαβική καταγωγή τους με τους Ρώσους.

Οι Ρώσοι από την πλευρά τους, πίστεψαν ότι αν βοηθούσαν τις Εκκλησίες αυτές να αποκτήσουν εθνικές Εκκλησίες, αυτές οι χώρες θα τους ήταν ευγνώμονες, οι ίδιοι θα ξανακέρδιζαν την επιρροή τους σε αυτές, ενώ θα παρωθούσαν με τον τρόπο αυτό και τα σχέδια τους για τον Πανσλαβισμό.

Οι Τούρκοι από την πλευρά τους υπολόγιζαν ότι με το να ιδρύσουν πολλές Εθνικές Εκκλησίες στα Ορθόδοξα Βαλκανικά κράτη, αυτά θα χωριζόταν μεταξύ τους από τους εθνικισμούς που θα προέκυπταν (όπως και έγινε), και θα πολέμαγαν μεταξύ τους, αντί να  πολεμούν από κοινού τους Τούρκους.

Εννοείται βέβαια, ότι οι ηγέτες των φιλοδυτικών Βαλκανικών κρατών, προκειμένου να επιτυχουν τα σχέδια τους ενάντια στην Ορθοδοξία, αυτός κατήργησαν πολλά μοναστήρια και άρπαξε την περιουσία τους, όχι βέβαια προς όφελος του λαού όπως ο ίδιοι υποστήριζαν, αλλά για την «πάρτη» των ίδιων και των αυλών τους.

Επίσης, οι ίδιοι υπήγαγαν τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες τους στο κράτος, αρπάζοντας και την περιουσία τους, ενώ ταυτόχρονα πολέμησαν και την Ορθόδοξη Παράδοση, προσπαθώντας να μετατρέψει τα δόγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε προτεσταντικά.

Και όλα αυτά, με την δικαιολογία ότι τάχα το Πατριαρχείο βρισκόταν σε ξένη χώρα, την Οθωμανική Αυτοκρατορία και επηρεαζόταν πολιτικά από αυτή και έπαιρνε «αντι-Ορθόδοξες» δήθεν αποφάσεις, παρόλο που στην Σερβία έδωσε επειδή αυτή τήρησε το σωστό τυπικό αυτοκεφαλία, όταν του το ζήτησε η χώρα αυτή, και παρόλο που η απόφαση του αυτή αντέβαινε τότε τα συμφέροντα των Τούρκων.

[Τα ίδια ακριβώς συνέβησαν και με την Ελλαδική Εκκλησία με τον Όθωνα στην Ελλάδα, όταν αυτός κατήργησε πολλά μοναστήρια και άρπαξε την περιουσία τους, όχι βέβαια προς όφελος του λαού όπως ο ίδιος υποστήριζε, αλλά για την «πάρτη» του ιδίου και των Βαυαρών της αυλής του.

Και στην Ελλάδα ο Όθωνας, εντελώς αντικανονικά από τους ιερούς κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ανακήρυξε από μονός του και χωρίς την άδεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου την Αυτοκεφαλία της Ελλαδικής Εκκλησίας, και την υπήγαγε στο κράτος, αρπάζοντας και την περιουσία της, ενώ ταυτόχρονα πολέμησε και την Ορθόδοξη Παράδοση, προσπαθώντας να μετατρέψει τα δόγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε προτεσταντικά (http://alophx.blogspot.com/2017/10/o-i_12.html).

Άλλωστε ο ίδιος ήταν ένας προτεστάντης, ο οποίος ποτέ δεν αγάπησε την Ορθοδοξία και την μισούσε και έκανε τα πάντα, όπως και το συμβούλιο της αντιβασιλείας του πριν από αυτόν για να την καταστρέψει (http://alophx.blogspot.com/2018/07/1821_17.html).

Και όλα αυτά, με την δικαιολογία ότι τάχα το Πατριαρχείο βρισκόταν σε ξένη χώρα, την Οθωμανική Αυτοκρατορία και επηρεαζόταν πολιτικά από αυτή και έπαιρνε «αντι-Ορθόδοξες» δήθεν αποφάσεις, παρόλο που στην Σερβία έδωσε επειδή αυτή τήρησε το σωστό τυπικό αυτοκεφαλία, όταν του το ζήτησε η χώρα αυτή, και παρόλο που η απόφαση του αυτή αντέβαινε τότε τα συμφέροντα των Τούρκων].

Στην συνέχεια, οι Βούλγαροι υποστηρίχτηκαν από Ρώσους και Γερμανούς στην παράνομη από τους ιδίους και πραξικοπηματική κατάληψη του αυτονόμου κράτους της Ανατολικής Ρωμυλίας, ενώ οι ίδιες δυνάμεις στήριξαν και τους Βούλγαρους κομιτατζήδες στις θηριωδίες τους κατά την διάρκεια του ηρωικού Μακεδονικού Αγώνα για την απελευθέρωση της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας (http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_71.html).

Στην συνέχεια, η Μόσχα κατάφερε λίγο πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους, να πείσει τους Βούλγαρους, τους Σέρβους και τους Μαυροβουνίου να συνάψουν έναν Βαλκανικό Συνασπισμό υπό την αιγίδα της, ενώ αρχικά δεν ήθελαν σε αυτόν να ενταχτεί η Ελλάδα, αν και μετέπειτα τελικά συμφώνησαν.

Όμως, μετά την ήττα των Βουλγάρων στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, ύστερα από την αναίτια και προδοτική επίθεση που έκαναν χωρίς την επίδειξη τελεσίγραφου ενάντια στους πρώην συμμάχους τους, ο Βαλκανικός Συνασπισμός της Ρωσίας διαλύθηκε, ενώ οι Βούλγαροι στράφηκαν ενάντια στους Ρώσους και συμμάχησαν με τους Γερμανούς στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που άφησε ως Συμμάχους των Ρώσων στα Βαλκάνια μόνο τους Σέρβους και τους Μαυροβούνιους.

Μετά όμως από την λήξη του πολέμου αυτού, καθώς και την επανάσταση στην Ρωσία το 1917 (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), η νέα Σοβιετική ηγεσία των Λένιν και Στάλιν, προσπάθησε να φέρει και αυτή υπό την επιρροή της την Βουλγαρία και την Σερβία, παίζοντας και αυτή το παιχνίδι του Πανσλαβισμού, και «πριμοδοτώντας» και αυτή το αφήγημα του ανύπαρκτου στην πραγματικότητα «Μακεδονισμού» (http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_71.html), αρχικά των Γιουγκοσλάβων (μέχρι την σύγκρουση Στάλιν-Τίτο), ύστερα των Βουλγάρων και στις μέρες μας των Σκοπίων.

Και όλα αυτά, υπό την στήριξη των ψευδών θεωρείων του Φαλμεράγιερ (https://www.diadrastika.com/2017/06/gnosti-anthellines-stin-diarkia-istorias.html), με μόνο στόχο να αρπάξει την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, και να την παραδώσει σε συμμαχικά με  την ίδια Βαλκανικά κράτη, προτεκτοράτα της ΕΣΣΔ στην Μεσόγειο, μέσα στα οποία θα δημιουργούσε η ΕΣΣΔ-Ρωσία βάσεις, και θα τα ένωνε υπό την ηγεσία της (με την λεγομένη Ομοσπονδία των Βαλκανίων υπό την ηγεσία της), σε μία «κομμουνιστική πια υλοποίηση των σχεδίων του Πανσλαβισμού», με την εισαγωγή όπως και παλαιότερα έκαναν οι δυτικοί αντίπαλοι της ψευδούς ιστορίας στα κράτη αυτά.

Αυτή η κατάσταση συνέβαινε κυρίως μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (στον οποίο η Βουλγαρία συμμάχησε ξανά με τους Γερμανούς και ηττήθηκε, όπως και η Ρουμάνια, ενώ η Γιουγκοσλαβία ήταν σύμμαχος των Ρώσων), όταν τα περισσότερα Βαλκανικά κράτη ήταν σύμμαχοι-προτεκτοράτα της ΕΣΣΔ.

Στις μέρες μας, αμέσως μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, οι Βούλγαροι υπό τον δεξιό εθνικιστή πρωθυπουργό τους Μπορισόφ στρέφονται προς την Δύση (Γερμανία, ΗΠΑ), εγκαταλείποντας την φιλορωσικά στροφή του Σοσιαλιστή Στανισέφ, όπως και τον αγωγό φιλοζωικών συμφερόντωνSouth Stream που αυτός προωθούσε, ύστερα από άμεση παρέμβαση των ΗΠΑ και της Γερμανίας που έριξαν την κυβέρνηση του.

Την ίδια φιλοδυτική και αντιηρωική στροφή φαίνεται να κάνει και το Μαυροβούνιο, το οποίο εγκατέλειψε την νόμιμη Ορθόδοξη Εκκλησία και προσπαθεί να αναγνωρίσει ως δήθεν κανονική Εκκλησία της χώρας τους σχισματικούς, ακριβώς όπως έγινε πρόσφατα και στην Ουκρανία, πάντα υπό τις «ευλογίες» της Δύσης (http://alophx.blogspot.com/2019/11/2.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%84a-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CE%BD/).

Και όλα αυτά, σε άλλη μία προσπάθεια τους να χτυπήσουν τόσο την Ορθοδοξία (αφού αυτοί προωθούν για τα συμφέροντα τους μαζί με τον πάπα της Ρώμης τον οικουμενισμό- http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_49.html, http://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_39.html), όσο και την Ρωσική πολιτική και θρησκευτική επιρροή στην χώρα αυτή, με την υποκίνηση και στην περίπτωση αυτή των ντόπιων εθνικισμών.

Στα Σκόπια, στα οποία σύντομα έρχονται εκλογές, εάν σε αυτές, όπως είναι το πιθανότερο επικρατήσουν οι φιλορώσος εθνικιστές του Μιλοσόσκι και επανέλθουν στην εξουσία, τότε η Δύση μπορεί ακόμα και να διαλύσει το κράτος αυτό, εάν κρίνει ότι αυτό δεν εξυπηρετεί πια τα συμφέροντα του και να το μοιράσει μεταξύ Αλβανών και Βουλγάρων (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1/, https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CF%83/), για να περάσει από τις χώρες αυτές ένας ανταγωνιστικός προς τους Ρώσους αγωγός Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου (https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/09/blog-post_380.html).

Σε μία τέτοια περίπτωση, μπορεί να ξεσπάσει ένας νέος και άγριος Βαλκανικός Πόλεμος στην γειτονιά μας, ειδικά εάν μπλεχτούν σε αυτόν και άλλες Μεγάλες Δυνάμεις (π.χ. Ρωσία, ΗΠΑ, Γερμανία κ.λ.π.), στο πλευρό των διάφορων κρατιδίων (π.χ. Σκοπίων, Σερβίας, Βουλγαρίας), ο οποίος αν δεν προσεχτεί μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε Παγκόσμιο, όπως έγινε με τον Βαλκανικό Πόλεμο Αυστρίας-Σερβίας το 1914 (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2%CF%89%CE%BD-%CF%81%CF%89%CF%83%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF/).

[Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί και με έναν πόλεμο στην Μέση Ανατολή και πάλι για γεωπολιτικούς ή ενεργειακούς λόγους, με την εμπλοκή και πάλι των Μεγάλων Δυνάμεων (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1/)].

Θα είναι άραγε αυτή η μοίρα της Ευρώπης και του κόσμου για άλλη μία φορά; Άγνωστο, αλλά καλό θα είναι να πάρουμε ως χώρα όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την εκδήλωση μίας τέτοιας κατάστασης, καθώς και για να φέρουμε εκ νέου την πατρίδα μας σε μία τροχιά πνευματικής, οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ακμής και ανόρθωσης.