Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΤΟ 1973 ΚΑΙ Ο ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΤΟ 1973 ΚΑΙ Ο ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γωστόν το 1973 ο ταξίαρχος Ιωαννίδης έριξε με πραξικόπημα την τριανδρία της χούντας των Παπαδόπουλου-Μακαρέζου-Παττακού (που είχε ως τότε για 6 χρόνια την εξουσία-ο αρχομανής Ιωαννίδης αντίστοιχα κάθισε στην εξουσία σχεδόν ένα χρόνο) και στην θέση της εγκατέστησε το δικό του δικτατορικό καθεστώς.

Είχε προηγηθεί νωρίτερα η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η οποία αν και δεν επέφερε κανένα σοβαρό κλονισμό εσωτερικά στο καθεστώς της χούντας, μιας και η πλειοψηφία του λαού δεν έλαβε μέρος σε αυτή, κατάφερε πάραυτα να κλονίσει την εικόνα της χούντας στο εξωτερικό και να την στιγματίσει ως βίαιη και τυραννική.

Στην συνέχεια και αμέσως αφού ανέλαβε την εξουσία ο Ιωαννίδης, επιβάλλοντας μία κυβέρνηση ανδρεικέλων του στην χώρα, άρχισε μία περίοδος έντονης καταπίεσης για τον λαό, ακόμα μεγαλύτερης από της προκατόχου του χουντικής τριανδρίας, ενώ ο Ιωαννίδης κήρυξε μία φαινομενικά έντονη εθνικιστική πολιτική (προφασιζόμενος πως δρα στο όνομα του λαού κατά των ξένων εχθρών του).

Παράλληλα για να διατηρήσει την εξουσία του, «ανακάλυπτε» παντού εσωτερικές και εξωτερικές συνομωσίες κατά της χώρας, και για να σώσει υποτίθεται την πατρίδα από την καταστροφή (όπως επικαλέστηκε και για να κάνει το πραξικόπημα του), άρχισε να επεξεργάζεται σχέδια, προκειμένου να εφαρμόσει μία τυχοδιωκτική (και πατριωτική κατά την γνώμη του) εξωτερική πολιτική.

Αυτό το έκανε προκειμένου να αποσπάσει τον λαό από τα εσωτερικά προβλήματα και την καταπίεση, και σε περίπτωση που πετύχει να κερδίσει φήμη και πολιτική δόξα (που τις κέρδισε όντως, αλλά όχι με τον τρόπο που αυτός ήθελε).

Έτσι σχεδίασε το πραξικόπημα στην Κύπρο, κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και προσπάθησε επιβάλλοντας το καθεστώς-μαριονέτα του Σαμψών, να επιτύχει  την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, πιστεύοντας πως έχει την έγκριση των ΗΠΑ και πως η Τουρκία δεν θα επέμβει.

Φυσικά τα γεγονότα δεν εξελίχθηκαν με αυτό τον τρόπο και δυστυχώς για την χώρα μας και την αδελφή νήσο-κράτος της Κύπρου, πραγματοποιήθηκε η τουρκική εισβολή στο νησί και με το σχέδιο εισβολής «Αττίλας», οι Τούρκοι κατέλαβαν παράνομα και έχουν ακόμα υπό κατοχή ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου.

Η εθνική αυτή συμφορά ήταν αυτή που έριξε την χούντα, μιας και την κρίσιμη στιγμή που έπρεπε να ληφθούν αποφάσεις, το ψευδεπίγραφα (και στην πραγματικότητα καθόλου) πατριωτικό υποτίθεται (και πλήρως αποτυχημένο στην πραγματικότητα) καθεστώς του Ιωαννίδη και οι συνεργάτες του, το έβαλαν στα πόδια (και εξαφανίστηκαν).

Στην συνέχεια έδωσαν εν λευκώ εξουσία πίσω στους παλαιούς πολιτικούς, καλώντας τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο (μετά τον ακολούθησε και ο Ανδρέας Παπανδρέου) πίσω στην χώρα και εγκαινιάζοντας την Μεταπολίτευση (που σήμερα βλέπουμε και αυτή πόσα καλά επέφερε στην χώρα μας, ξεκινώντας τότε με την «αχτύπητη» φράση «η Κύπρος είναι μακριά»). 

Και στις μέρες μας βλέπουμε άλλη μία φορά μία κατά κάποιο τρόπο επανάληψη αυτής της ιστορίας.

Ως γωστόν το 2015 ο Τσίπρας έριξε με αφορμή την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας (και με σχεδόν «πραξικοπηματικά» πολιτικά τρόπο όπως λέγεται) την μνημονιακή και υποταγμένη σε Γερμανία-ΔΝΤ-ΕΕ συγκυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου- (που μαζί με τις πρότερες μνημονιακές κυβερνήσεις Παπαδήμου και Γεωργίου Παπανδρεόυ είχαν μείνει ως τότε στην εξουσία λίγο λιγότερο από 6 χρόνια- ο αρχομανής Τσίπρας κάθεται για την ώρα στην εξουσία σχεδόν ένα χρόνο) και στην θέση της εγκατέστησε το δικό του δωσιλογικό μνημονιακό καθεστώς.

Είχε προηγηθεί πιο πριν η κατευθυνόμενη από το εξωτερικό σε μεγάλο μέρος της «εξέγερση» του 2008 στην Αθήνα, η οποία επέφερε σοβαρό κλονισμό εσωτερικά στο καθεστώς της τότε κυβέρνησης Καραμανλή, αν και η πλειοψηφία του λαού δεν έλαβε μέρος σε αυτή, και κατάφερε παράλληλα να κλονίσει και την εικόνα της στο εξωτερικό και να την στιγματίσει ως βίαιη και αυταρχική.

Αφού ανέλαβε την εξουσία το 2015 με εκλογές, ο Τσίπρας και αφού επέβαλε μία κυβέρνηση ανδρεικέλων του στην χώρα (με συνεργάτη τον εξίσου πατριδοκάπηλο και μνημονιακό δωσίλογο Καμένο), άρχισε σταδιακά μία περίοδος έντονης καταπίεσης για τον λαό.

Αυτή η πολιτική ήταν ακόμα μεγαλύτερης καταπίεσης ακόμα και από αυτή των προκατόχων του μνημονιακών και ο Τσίπρας κήρυξε μία φαινομενικά έντονη εθνικιστική πολιτική (προφασιζόμενος πως δρα στο όνομα του λαού κατά των ξένων εχθρών του και των μνημονίων που έλεγε πως θα σχίσει και θα ξαναφέρει την ελπίδα, την αλλαγή και την ευημερία στον λαό).

Παράλληλα για να διατηρήσει την εξουσία του, «ανακάλυπτε» παντού εσωτερικές και εξωτερικές συνομωσίες κατά της χώρας, και για να σώσει την πατρίδα από την καταστροφή (όπως επικαλέστηκε και για να μη συναινέσει στην εκλογή προέδρου της δημοκρατίας προκειμένου να γίνουν εκλογές και να πάρει την εξουσία το 2015).

Παράλληλα άρχισε να εφαρμόζει αρχικά μία τυχοδιωκτική (και πατριωτική κατά την γνώμη του ειδικά στον πρώτο καιρό της εκλογής του και της υποτιθέμενης «αντίστασής» του στους Γερμανούς).

(Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως ο πατέρας και γενικότερα η οικογένεια του Τσίπρα είχαν στενές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με την χούντα, συνεργαζόμενοι έντονα με αυτή και συγκεκριμένα με τον δικτάτορα Παττακο, με τον οποίο λέγεται πως η μητέρα του Τσίπρα είναι στενή συγγενής του και με αυτό τον τρόπο ο «πολιτικά νεοχουντικός» σημερινός πρωθυπουργός Τσίπρας, έχει πιθανώς και συγγενική σχέση με έναν δικτάτορα της χούντας, αποτελώντας έτσι και την φυσική συγγενική συνέχεια της-) http://mikrometoxos.gr/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%B2/,  http://rthodoxiapatridavasileia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_929.html.

Αυτή την τακτική εφάρμοσε, τόσο στην εσωτερική (που κατέληξε στα capital controls), όσο και στην εξωτερική πολιτική (που κατέληξε στην γνωστή κωλοτούμπα μετά το δημοψήφισμα, όσο και στο κλείσιμο των συνόρων μετά τον παντελώς αρνητικό ρόλο του στην λαθρομεταναστευτική κρίση και το άνοιγμα των συνόρων σε αυτούς σε συνεννόηση από κοινού με την Μέρκελ), ήταν παντελώς αποτυχημένη και προδοτική.

Φυσικά όλα αυτά τα έπραξε προκειμένου να αποσπάσει τον λαό από τα εσωτερικά προβλήματα και την καταπίεση, και σε περίπτωση που πετύχει να κερδίσει φήμη και πολιτική δόξα (που τις κέρδισε όντως, αλλά όχι με τον τρόπο που αυτός ήθελε).

Βέβαια τα γεγονότα δεν εξελίχθηκαν σε κανένα σημείο με θετικό για την χώρα μας τρόπο (και δυστυχώς ακόμα και στην αδελφή νήσο-κράτος Κύπρο, πραγματοποιούνται στις μέρες μας έντονες παρασκηνιακές πιέσεις προκειμένου να υπογραφούν και εφαρμοστούν νέα προδοτικά «σχέδια Ανάν», τόσο με την «βοήθεια» της εκεί κυβέρνησης Αναστασιάδη, όσο και  με την «ευγενική στήριξη» της εδώ κυβέρνησης Τσίπρα).

Και τώρα η κατοχική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρίσκεται σε μία φάση πρωτοφανούς πτώσης της δημοτικότητάς της, αφού εκτός από τα πρωτοφανή και απεχθέστατα μνημονιακά μέτρα που πήρε, αποφάσισε παράλληλα να εφαρμόσει τις ιδεοληψίες της. 

Έτσι στράφηκε εναντίον της πλειοψηφίας του λαού, προσπαθώντας να επιβάλει την λατρεία της λαθρομετανάστευσης, και στρεφόμενη ευθέως και με βία κατά των ηθών και των παραδόσεων του λαού μας (πίστη, ιστορία, γλώσσα).

Βρισκόμενη λοιπόν σε μία τόσο δύσκολη πολιτικά θέση, είναι πολύ πιθανό η κυβέρνηση του Τσίπρα, να προσπαθήσει πάνω στην απελπισία της να κρατήσει την εξουσία, να στραφεί σε τυχωδιοκτισμούς στο εσωτερικό και το εξωτερικό, στρεφόμενη κατά πάντων (Γερμανών, ΗΠΑ, Ρώσων, Τούρκων ή και κατά όλων των εσωκομματικών αντιπάλων της), «ανακαλύπτοντας» πάλι παντού νέες εσωτερικές και εξωτερικές «συνομωσίες» κατά της κυβέρνησης της.

Φυσικά μία τέτοια πολιτική είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει στο τέλος σε μία εθνική συμφορά, σαν αυτή που έριξε την χούντα (πιθανή πλήρης και επίσημη χρεωκοπία της χώρας, αποβολή από ΕΕ, εξέγερση του παντελώς χρεωκοπημένου οικονομικά λαού, εμφύλιος, εξέγερση λαθρομεταναστών, πιθανή εισβολή των Τούρκων, είτε ένας συνδυασμός όλων αυτών ή και όλα αυτά ταυτόχρονα).

Τότε σε μια κρίσιμη στιγμή που θα  πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, το ψευδεπίγραφα (και στην πραγματικότητα καθόλου) πατριωτικό υποτίθεται (και πλήρως αποτυχημένο στην πραγματικότητα) καθεστώς των Τσίπρα-Καμένου (όπως πιθανώς και του Κυριάκου Μητσοτάκη ή όποιο άλλο παρεμφερές καθεστώς το διαδεχτεί) και οι συνεργάτες του, το πιθανότερο είναι να το βάλουν στα πόδια (και να εξαφανιστούν).

Σε μία τέτοια περίπτωση το πιθανότερο είναι (αν προλάβουν) να δώσουν εν λευκώ εξουσία, είτε σε  άλλους πολιτικούς, είτε στους στρατιωτικούς (ειδικά εάν υπάρχει εσωτερική κατάσταση πλήρους χάους), είτε ακόμα και σε εισαγόμενες (και μεθοδευμένες) από το εξωτερικό λύσεις (κυρίως της Αγγλίας με την υποστήριξη και των ΗΠΑ-δείτε https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/09/blog-post_22.html) για τον έλεγχο της χώρας μας (ήδη προωθείται από παράγοντες εντός και εκτός Ελλάδας η επιστροφή και επαναφορά στην ηγεσία της χωράς του πρώην βασιλιά Κωνσταντίνου Γλίξμπουργκ).

Βλέπουμε λοιπόν ότι ήδη κυοφορείται μία «νέα μεταπολίτευση» στην χώρα και θα πρέπει να προσέξουμε, έτσι ώστε να μην διχαστούμε, φτάνοντας στα άκρα και αρχίσουμε να μαχόμαστε μεταξύ μας, γιατί μία τέτοια κατάσταση θα την εκμεταλλευτούν πολλοί εξωτερικοί εχθροί της χώρας μας προς όφελος τους. 

Και θα πρέπει επίσης να προσέξουμε να μην φτάσουμε σε εμφύλιο σπαραγμό, γιατί ως γνωστόν οι εμφύλιοι στις μεσογειακές χώρες (π.χ. Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία) είναι πάντα εντελώς αιματηροί και καταστροφικοί και είναι ιστορικά γνωστό ότι οι νικητές δεν δείχνουν κανένα απολύτως έλεος στους νικημένους.

[Το μόνο καλό που μπορεί πραγματικά να βγει από μία έντονη κρίση στην χώρα, πέρα από την πλήρη απαξίωση του παντελώς διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος μας στο σύνολο του, μπορεί να είναι τόσο η κατάρρευση κάθε «σωτήριας» υποτίθεται ιδεολογίας-παράταξης που υπάρχει αυτή την στιγμή στην χώρα (τώρα η αριστερά του Τσίπρα και ύστερα η νεοφιλελεύθερη δεξιά του Μητσοτάκη).

Επίσης μία κρίση μπορεί να οδηγήσει τους Έλληνες να ανακαλύψουν την πραγματική αξία των σημαντικότερων αξιών που υπάρχουν στην χώρα μας (την Ορθοδοξία, την φιλοπατρία, την αγάπη για την οικογένεια, τους φίλους, την αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, ενότητα, αγάπη κ.λ.π.).

Αξίες τόσο σημαντικές, οι οποίες όμως λοιδορήθηκαν (και σήμερα πολεμούνται έντονα), τόσο από το ψευδεπίγραφο, ψευτοπατριωτικό και ψευδοχριστιανικό καθεστώς της χούντας, όσο και από την εξίσου σάπια, διεφθαρμένη και τυραννική γενιά της μεταπολίτευσης, η οποία συνεχίζει να κυβερνά και να καταστρέφει τον τόπο μέχρι σήμερα.

Και να ανακαλύψει ο λαός μας παράλληλα τον ντόπιο πολιτισμό της χώρας μας, ανακαλύπτοντας και γυρίζοντας στις ρίζες του, παύοντας να «μιμείται» τον διεφθαρμένο και υπερκαταναλωτικό «πολιτισμό» της Δύσης, ο οποίος έφερε τόσο την ίδια, όσο και την χώρα μας στην σημερινή κατάσταση καταστροφής.

Και αυτό το πέτυχε απομακρύνοντας μεγάλο μέρος του λαού (τόσο της χώρας μας όσο και των άλλων λαών της Ευρώπης) από τις παραδόσεις, τα ιδανικά και τις αξίες του, και κάνοντας τον να αποδεχτεί άλλες δυτικές-αμερικάνικες (μίζες, υπερκαταναλωτισμός, ατομισμός, διαφθορά, ευνοιοκρατία, άκρατα κομματισμό και πελατειακές σχέσεις, νεποτισμός, πανσεξουαλισμός, φακελάκια, παρακλήσεις σε βουλευτές, ψεύτικες επισδοτήσεις κ.λ.π.), οι οποίες τον έφεραν στην τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και αρκετοί πολιτικοί προέρχονται από τον λαό και όταν ένα σημαντικό μέρος του λαού διαφθείρεται, είναι όλο και πιο πιθανό να ξεπηδήσουν από αυτό διεφθαρμένοι πολιτικοί.

Για αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην πέσουμε στην παγίδα του «διαίρει και βασίλευε» που θέλουν να προωθήσουν οι εχθροί μας μεταξύ μας, αλλά να μείνουμε ενωμένοι και αλληλέγγυοι μεταξύ μας, θυμούμενοι πάντα πως «η ισχύς βρίσκεται μόνο εν τη ενώσει»].