ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ

22 Φεβρουαρίου 2016                                                                Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Η στενή σχέση των ναζί με το Ισλάμ  ήταν γνωστή και ιδιαίτερα στενή τόσο στην διάρκεια του Α όσο και του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο γνωστός απόγονος σημαντικής τραπεζικής οικογένειας της Γερμανίας,  Max fon Openheim, είχε προτείνει την  χρήση του  Ισλάμ ως εργαλείο τόσο στον Α, όσο και στον Β παγκόσμιο πόλεμο στην υπηρεσία της Γερμανίας, κάτι που πρότεινε και ο γερμανός πολιτικός  Εμπερχαντ φον Στορερ, σαν εργαλείο για σχεδία τους για εξέγερση των  200 εκατομμυρίων μουσουλμάνων, που διαβιούσαν όντως στις γαλλοαγγλικές  αποικίες και των 40 εκατομμυρίων μουσουλμάνων που ζούσαν στην ΕΣΣΔ.

Σκοπός ήταν την αγκίστρωση εκεί συμμαχικών στρατευμάτων ή σε περίπτωση που οι χώρες αυτές γινόταν ανεξάρτητες να γίνουν νέοι σύμμαχοι και γεωπολιτικά εργαλεία (αφού και  στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο ο σειχοισλάμης και ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης των μουσουλμάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ,ύστερα από παρότρυνση του Σουλτάνου και του Κάιζερ της Γερμανίας,  κήρυξε τζιχάντ κατά των συμμάχων της Αντάντ).

Τόσο το  Ισλάμ όσο και οι ναζί πίστευαν  κοινά στην  πιστή και την  υπακοή στον αρχηγό, την  οικογένεια και την  αφοσίωση σε  έναν ιερό πόλεμο, ενώ και οι δύο πολεμούν από  κοινού τους  Εβραίους και τους  κομμουνιστές. 

Ιδιαίτερα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ανάγκες  για στρατιώτες των γερμανών μετά τις ήττες τους, αρχής γεννώμενης από το 1941, οδήγησε στην πρόσληψη από αυτούς ιμάμηδων προπαγανδιστών, καθώς και στην χρηματοδότηση και την χρήση του μεγάλου μουφτή της Ιερουσαλήμ Χουσείνι ως προπαγανδιστή της ναζιστικής ιδεολογίας, προκειμένου οι μουσουλμάνοι να γίνουν εθελοντές στον γερμανικό στρατό.

Παράλληλα ο Χουσείνι βοήθησε στην ίδρυση και καθοδήγηση της μεραρχίας  Χαντζάρ από βόσνιους μουσουλμάνους και Ες Ες (η οποία διέπραξε την σφαγή 800.000 Σέρβων) στην διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου και αντίστοιχα της μεραρχίας Σκερντεμπέη από τους τσάμηδες και τις σφαγές που αυτή διέπραξε (στην Θεσπρωτία), όπως αντίστοιχα και στο  πραξικόπημα που συνέβη το 1941 στο  Ιράκ.

Όσον αφορά τις γνώμες των ηγετών της Γερμανίας για το Ισλάμ, αυτές στα περισσότερα σημεία ταυτιζόταν πλήρως. Έτσι, όταν ο Χίμλερ ήταν κάποτε κλινήρης υπό την επίβλεψη του Ρούντλοφ Ες, απαρνήθηκε τον  καθολικισμό για τον παγανισμό της αρχαίας Γερμανίας και τις  βαλκυρίες, ενώ παράλληλα κατείχε, θαύμαζε και διάβαζε με κοράνι.

Ο Χίτλερ αντίστοιχα πίστευε ότι οι γερμανοί έπρεπε ήταν μουσουλμάνοι, ότι το Ισλάμ ήταν  η θρησκεία των  ανδρών, αφού κατ, αυτόν  υπόσχεται έναν ελκυστικό γήινο παράδεισο,   εν αντίθεση με τον «άνοστο» παράδεισο των  χριστιανών.

 Παράλληλα αναρωτιόταν γιατί έπρεπε οι γερμανοί να ναι χριστιανοί (αντί μουσουλμάνοι) με  την πραότητα και την  «υποτονικότητα» του χριστιανισμού, ενώ πίστευε ότι έπρεπε  να χαν νικήσει οι ισλαμιστές άραβες στο Πουατιέ, και τότε θα ήταν  καλύτερη για αυτόν η μοίρα της Ευρώπης, ενώ το υπουργείο προπαγάνδας,  είχε παρουσιάσει τον  Χίτλερ σαν ενσάρκωση του  12 ιμάμη, του «μεσσία» του Ισλάμ.

Η στρατολόγηση μουσουλμάνων εθελοντών για τους γερμανούς είχε  επιτυχία στον Καύκασο (και μικρή στην μέση ανατολή), συνολικά κατετάγησαν πάνω από 700.000 εθελοντές, ενώ ως το τέλος του πολέμου ο Χίτλερ στο καταφύγιο μοιρολογούσε που δεν κατάφερε να πάρει τους  μουσουλμάνους με το μέρος του, και πίστευε πως έπρεπε να έχουν θέση στο όραμα του για την νέα του Ευρώπη, στην νέα κοινή οικονομική ένωση που ήθελε να δημιουργήσει (που θυμίζει πλήρως την  σημερινή ΕΕ- και το πως αυτή φέρεται φιλικά στο Ισλάμ σήμερα, εν αντίθεση με την εχθρότητα προς τον χριστιανισμό-δεν πρέπει παράλληλα ποτέ να ξεχνάμε όλοι σχεδόν οι ιδρυτές της ΕΕ ήταν πρώην ναζί).

Η πολιτική του Χίτλερ στο Ισλάμ, ήταν στίγμα για τις μελλοντικές τάσεις κυρίως των ΗΠΑ στον  Ψυχρό πόλεμο και πιο μετά από την CIA, η οποία στρατολόγησε ισλαμιστές που ήταν συνεργάτες των  ναζί κατά της απειλής του  κουμμουνισμού,  π.χ. τους μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, η ISIS στο Ιράκ, την Συρία και την Λιβύη, η Αλ Κάιντα, ενώ το  κερασάκι στην  τούρτα ήταν ότι όσοι  μουσουλμάνοι ήρθαν για στρατιώτες στην γερμάνια λόγω του Β Παγκοσμίου Πολέμου, έμειναν εκεί μετά το τέλος του και ιδρύσαν την  πρώτη ισλαμική μεταπολεμική κοινότητα στην Γερμάνια.

Τώρα βεβαία οι  μουσουλμάνοι  Τούρκοι της Γερμανίας (4 εκατομμύρια), όπως και οι Έλληνες της χώρας αυτής (υπόθεση φόνων NSU) αντιμετωπίζονται  σαν να ναι οι Εβραίοι της τωρινής εποχής από τους νεοναζί, το κόμμα Afd και η οργάνωση PEGIDA (πολλά στοιχεία σχετικά μπορεί κανείς να βρει και στα άρθρα μου H ΟΡΓΑΝΩΣΗ ODESSA Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΚΑΙΖΕΡ, ΧΙΤΛΕΡ, ΜΕΡΚΕΛ, ΜΠΑΧΜΑΝ, Η ΑΙΩΝΙΑ ΡΟΠΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΥΤΑΡΧΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ,  ΤΑ FREIKORPS Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΟΒΙΕΤΙΩΝ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ,  ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΕΝΕΠΝΕΥΣΑΝ ΤΟΝ ΧΙΛΤΕΡ καθώς και στο πολύ καλό βιβλίο Επιχείρηση Odessa Μυστικές διαδρομές διαφυγής των Ναζί (1945-2000),του συγγραφέα Ιάκωβου Π. Χονδροματίδη, των εκδόσεων «Μαύρος Ήλιος», ‘έτος έκδοσης 2013) .

Στις μέρες μας με την δράση των Ναζί στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο παρομοίασε τις επιθέσεις των Ισλαμιστών το τελευταίο διάστημα, ο Ιταλός συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο, μιλώντας στην Corriere Della Serra με αφορμή την επίθεση στο Charlie Hebdo.

«Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως διεξάγεται ένας πόλεμος, έτσι όπως γινόταν όταν ήμουν μικρός και ζούσα υπό την απειλή των βομβών. Με αυτό τον τύπο τρομοκρατίας είναι ακριβώς το ίδιο με τότε. Έχει απλά αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο πολεμούν», ανέφερε ο διάσημος συγγραφέας ο οποίος στη συνέχεια διαχώρισε την καθαρή θρησκεία από τις πράξεις των τρομοκρατών.

«Δεν νομίζω ότι είναι σωστό να χρησιμοποιούμε τον όρο ‘Μουσουλμάνοι’, όπως δεν ήταν σωστό να κρίνουμε τον ‘Χριστιανισμό’ για τις πράξεις του Καίσαρα Βοργία. Φυσικά όμως μπορεί κανείς να πει αυτό για το Ισλαμικό Κράτος, είναι μια νέα μορφή Ναζισμού, με τις μεθόδους εξολόθρευσης και την αποστολή που έχει για να κατακτήσει τον κόσμο».

To 20015 η Φράουκε Πίτρι , που ηγείτο μέχρι τότε της οργάνωσης της AfD στην Σαξονία, 40 ετών και μητέρα 4 παιδιών, παντρεμένη μέχρι πρόσφατα με έναν πάστορα, χημικός, επιχειρηματίας, που μεγάλωσε ως το 1990 στην Δρέσδη της Ανατολικής κομμουνιστής Γερμανίας και μετά σπούδασε στην Δυτική, όπου και αναδύθηκε τον περασμένο χειμώνα το αντιισλαμικό κίνημα PEGIDA, εκλέχτηκε ως ηγέτης του κινήματος AfD.

Το γερμανικό αντιευρωπαϊκό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) επέλεξε από το καλοκαίρι του 2015 να κάνει μια στροφή προς τα δεξιά, εκλέγοντας πρόεδρό του την Φράουκε Πίτρι, η οποία τηρεί μια ιδιαίτερα σκληρή εθνικιστική και συντηρητική γραμμή, στην θέση του συνιδρυτή του κόμματος Μπερντ Λούκε.

Με μια εκκωφαντική νίκη (σ.σ.: πήρε το 60% των ψήφων επί του συνόλου των 3.500 συνέδρων του κόμματος που συμμετείχαν στη διαδικασία στην Έσση) η Πίτρι, 40 ετών, κέρδισε την αναμέτρηση που διαρκούσε επί μήνες με τον Λούκε, 55 ετών, και απειλούσε να οδηγήσει σε διάλυση το μικρό κόμμα, που ιδρύθηκε την άνοιξη του 2013.

Η νέα πρόεδρος της AfD, θιασώτρια μεθόδων σοκ για θέματα όπως η μετανάστευση ή η ασφάλεια και πολέμια της πολιτικής ορθότητας για αυτά τα ζητήματα, τάσσεται υπέρ του διαλόγου με τους διαδηλωτές αυτούς, οι οποίοι κινητοποιούνται "εναντίον του εξισλαμισμού της Ευρώπης".

Πολλοί από τους υποστηρικτές της περιγράφουν το AfD ως το "κόμμα PEGIDA", ενώ η ίδια η Πίτρι επευφημείται από τους υποστηρικτές όταν αναφέρεται στα "προβλήματα της μαζικής μετανάστευσης και της ενσωμάτωσης που σχετίζονται με το γεγονός ότι μια θρησκεία όπως το Ισλάμ είναι φορέας μετάδοσης ενός οράματος για το κράτος εντελώς ξένου" στους Γερμανούς.

Η Πίτρι και οι υποστηρικτές της, οι οποίοι επέκριναν από καιρό τον τρόπο που ασκούσε την εξουσία στο κόμμα ο Λούκε, όπως και το γεγονός του ότι επικέντρωνε τη ρητορική του κόμματος στην οικονομική πολιτική που ασκεί η Γερμανία στην Ευρώπη, μετατρέποντας το ζήτημα αυτό ουσιαστικά στο μοναδικό στο οποίο παρενέβαινε πολιτικά η AfD. "Ο Λούκε ήθελε σχεδόν αποκλειστικά να επικεντρωνόμαστε στην κριτική του ευρώ αλλά αυτό δεν αρκεί για να επιβιώσουμε πολιτικά", υπογράμμισε ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ, πρόεδρος της οργάνωσης της AfD στο Βραδεμβούργο, σε συνέντευξή του στο ειδησεογραφικό περιοδικό Der Spiegel πριν από το έκτακτο συνέδριο.

"Θέλει να αποκλείσει όλες οι θεματικές που θέσαμε με επιτυχία στις τοπικές εκλογές, δηλαδή του φόβου που έχει πολύς κόσμος λόγω του αυξανόμενου αριθμού των προσφύγων, της εγκληματικότητας στις παραμεθόριες περιοχές, της πολυπολιτισμικότητας στην κοινωνία", πρόσθεσε. Σύμφωνα με μια έρευνα που έγινε κατά την διάρκεια του συνεδρίου του κόμματος, "η ανεξέλεγκτη μετανάστευση" ήταν η κυριότερη ανησυχία των στελεχών του (29,2%), ενώ το ζήτημα του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα και της "κρίσης του ευρώ" καταλάμβανε τη δεύτερη θέση (20,3%).

Μετά την θεαματική άνοδο του ποσοστού του στις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014 (6,5% των ψήφων και 7 έδρες στο ΕΚ), το AfD κατάφερε εν συνεχεία να μπει στα κοινοβούλια πέντε ομόσπονδων κρατιδίων. Στην Σαξονία, στο Βραδεμβούργο και στη Θουριγγία, τρία κρατίδια όπου οι οργανώσεις του κόμματος διευθύνονταν από στελέχη προσκείμενα στην Πίτρι, η AfD είχε καταγράψει τις καλύτερες επιδόσεις (αντίστοιχα 9,7%, 12,2% και 10,6%).

"Εύχομαι να δημιουργηθεί μια ομάδα έτοιμη να εργαστεί συλλογικά και να προκαλέσει πολιτικά", είπε η Φράουκε Πίτρι πριν από την ψηφοφορία. Μετά τη νίκη της, η ίδια τόνισε ότι θέλει να δοθεί "τέλος στις συγκρούσεις" που συνιστούν απειλή για την ενότητα του κόμματος και πρόσθεσε ότι η νίκη της δεν είναι "μια νίκη των συντηρητικών επί των φιλελευθέρων" στις τάξεις της AfD. "Μόνο μαζί είμαστε δυνατοί και μαζί μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική" τόνισε.

Ο Λούκε, ο οποίος έλαβε το 38,1% των ψήφων στο συνέδριο, δήλωσε "προφανώς απογοητευμένος, αλλά επίσης ανακουφισμένος" από το βάρος της ηγεσίας του κόμματος. Απέφυγε πάντως να αναφερθεί στο μέλλον του στο κόμμα. Ερωτηθείς εάν έχασε την AfD, απάντησε "ναι" και πρόσθεσε ότι τον "απογοήτευσε η ατμόσφαιρα" στο συνέδριο.

Γενικά το κόμμα AfD, το οποίο τα πήγε πολύ καλά και στις εκλογές της άνοιξης του 2016 (με την ευγενική «βοήθεια και χορηγία» της Μέρκελ όταν αυτή άνοιξε τα σύνορα για τους λαθρομετανάστες στην Ευρώπη και σε ένα εκατομμύριο από αυτούς στην Γερμανία, και ειδικά μετά τους βιασμούς, στους που επιδόθηκαν κάποιοι από αυτούς στην Γερμανία).

Την ίδια περίοδο στην χώρα αυτή είχαμε την άνοδο του νέου πρωτοεμφανιζόμενου «αστεριού» του AfD, του ακραία αντι-ισλαμιστή (και ακροδεξιού και ανοιχτά φιλοναζί για πολλούς) Μπγιορν Χόκε, ηγέτη της κομματικής περιφέρειας της Θουριγγίας, ο οποίος ετοιμάζεται τώρα για τις τοπικές εκλογές στο Μαγδεμβούργο και το Βερολίνο τον Σεπτέμβριο του 2016, αλλά και τις γενικές εκλογές του 2017 στην Γερμανία, εν μέσω έντονων και «δημοσκοπικά ευνοϊκών» για το ίδιο (ισλαμιστικών κατά βάση) τρομοκρατικών περιστατικών το καλοκαίρι του 2016 (http://www.matrix24.gr/2016/07/i-akrodexia-kerdizi-edafos-meta-to-baraz-epitheseon-sti-germania/, http://www.eleftherostypos.gr/diethni/24987-voutia-12-monadon-tis-merkel/, http://www.altsantiri.gr/kosmos/okto-eklogikes-anametrisis-stin-evropi-pou-tha-dimiourgisoun-nea-dedomena/) που συνέβησαν στην χώρα αυτή, αλλά και των εξίσου αποτρόπαιων περιστατικών που συνέβησαν στην Γαλλία, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο.

Αντίστοιχα και η οργάνωση PEGIDA μετά το ικανοποιητικό αποτέλεσμα που είχε πάρει η υποψήφιος της στην Δρέσδη, Τατιάνα Φέστερλινγκ (10%), αποφάσισε να κατεβάσει υποψηφίους σε ορισμένες εκλογικές περιφερικές της Γερμανίας το 2017.

Ο ηγέτης του κινήματος Λουτς Μπάχμαν ισχυρίζεται ότι δεν θα λάβει μέρος στις εκλογές σαν κόμμα, αλλά σαν κίνημα, το οποίο και θα υποστηρίξει την AfD στις γενικές γερμανικές του 2017 (στο πρότυπο των Podemos στην Ισπανία). «Αφού με ελάχιστη προετοιμασία, χρόνο και χρήματα πετύχαμε ποσοστό 10% στην Δρέσδη, με περισσότερη προετοιμασία και μεγαλύτερη χρήση  μέσων ένα 25 τοις εκατό θα ήταν δυνατό στις επόμενες εκλογές», βεβαιώνει.

Πιο αναλυτικά, ο γνωστός ηγέτης της PEGIDA, Λουτς Μπάχμαν (αφού κατάφερε για μία ακόμα φορά να τσακωθεί και με την νεότερη υπαρχηγό του Τατιάνα Φέστερλινγκ για την ηγεσία της οργάνωσης και να την διώξει όπως έκανε με την προηγούμενη Κατρίν Ερτέλ), αποφάσισε να κάνει μία σημαντική για την πολιτική της Γερμανίας ανακοίνωση.

Ο Lutz Bachmann ξεκινάει και επίσημα το κόμμα Pegida. Ο «front man» των ακροδεξιών λαϊκιστικών της οργάνωσης PEGIDA στην Δρέσδη θέλει να μπορεί να διαπραγματευτεί συνδέσεις σε Λίστα με το κόμμα AFD. Αυτό είπε σε ένα συλλαλητήριο στις 18 Ιουλίου 2016, ότι δηλαδή μεταξύ Pegida και AFD υπάρχει "μια μεγάλη κοινή χρυσή τομή".

Το κόμμα Pegida έχει πλέον ολοκληρωθεί, κυρίως επειδή ήθελε να προλάβει μια (δήθεν;) επικείμενη απαγόρευση club της Pegida eV. Ως εκ τούτου, τις 13 Ιουνίου 2016, ιδρύθηκε το «φιλελεύθερο Άμεσο Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα" (FDDV).

Ο Bachmann έχει την βούληση, να μην βρίσκεται σε κανένα σημείο του κόμματος, αλλά να παραμένει ο "Lutz του δρόμου", αν και η νέα ιστοσελίδα είναι εγγεγραμμένη στο όνομα του. Ο Bachmann δήλωσε ότι δεν προτίθεται να είναι υποψήφιος ή ηγέτης του μελλοντικού κόμματος - είπε ότι θα συνεχίσει να φροντίζει την Pegida.

Επίσης, η επικεφαλής του AFD Frauke Petry είχε συμπάθεια για το Pegida, όπως εκφράστηκε σε περιφερειακό συνέδριο του κόμματος το Σαββατοκύριακο. Παρόλα αυτά, η AFD και η Pegida ήταν «πολιτικά διαφορετικά μέσα" (βέβαια αυτή η συμπάθεια δεν είναι πια και τόσο θερμή, αλλά μάλλον ημι-εχθρική, ειδικά αφότου η Πέτρυ δεν στήριξε τον Μπάχμαν και στράφηκε εναντίον του στην υπόθεση με την φωτογραφία που τον απεικόνιζε ως Χίτλερ).

Μοντέλο για την προβλεπόμενη αλληλεγγύη των δύο αυτών κομμάτων θα είναι η συμμαχία που σχηματίστηκε το 1990 από Πράσινους της πρώην Ανατολικής Γερμανίας και ακτιβιστές των πολιτικών δικαιωμάτων.

 Ενόψει των μελλοντικών εκλογών πρέπει τα δύο κόμματα να "τραβήξουν μαζί», δήλωσε ο Lutz Bachmann. Ο πολιτικός επιστήμονας Werner Πάτζελτ εξέφρασε την περασμένη εβδομάδα την άποψη πως σύμφωνα με μια μελέτη, η Pegida αποτελεί έναν «οδικό βραχίονα» του AFD.

Ο «επιστάτης» Μπάχμαν ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο  την ανάπτυξη ενός «κοινοβουλευτικού υποκαταστήματος» της Pegida. Το FDDV δεν θα ανταγωνίζεται με την Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD). "Εμείς θα υποστηρίξουμε την AFD στις επόμενες εκλογές και θα έχουμε μόνο δικό μας υποψήφιο σε ορισμένες εκλογικές περιφέρειες."

H Pegida γενικά έχει μια καλή σχέση με το AFD στα περισσότερα γερμανικά κρατίδια, ιδιαίτερα όταν το κόμμα της λαϊκίστικης Δεξιάς κρίνει ότι «μόνο με την υποστήριξη «της Pegida η επιτυχία είναι εγγυημένη. Μόνο στο τμήμα της Σαξονίας (λόγω Πέτρυ) είναι παγωμένη η σχέση. Αλλά σε άλλες περιοχές, έχει γίνει κατανοητό ότι είναι δυνατή μόνο η συνεργασία», δήλωσε ο Bachmann.

Ο Μπάχμαν τονίζει με έμφαση ότι δεν θα έχει καμία λειτουργία στο νέο κόμμα. Το FDDV και η Pegida θα λειτουργούν αυστηρά διαχωρισμένα. Το Pegida στην Γερμανία έχει δεκάδες χιλιάδες ενεργούς υποστηρικτές. Από την ίδρυσή του, το αντι-Ισλαμικό αυτό κίνημα είναι τακτικά στο προσκήνιο.

Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή οι συναντήσεις του συχνά ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Οι υποστηρικτές του πρόσφατα πέταξαν μπουκάλια και πυροτεχνήματα σε υπάλληλους στην γερμανική πόλη Βούπερταλ, κάτι που οδήγησε σε διαμαρτυρίες και συλλήψεις.

Η Pegida είναι δημοφιλής κυρίως στην νότια Γερμανία και είναι η αιτία διαιρέσεων μεταξύ του AFD, όπου υπάρχουν ηγέτες που θέλουν να ενωθούν πλήρως με την ομάδα αυτή (όπως ο Χόκε), αλλά και άλλοι που θέλουν να αποσυνδεθεί το κόμμα τους πλήρως από αυτή.

Ο Bachmann σε δηλώσεις του ανέφερε, πως σκέφτεται ότι η Petry «φοβάται το παρελθόν της Γερμανίας με τους Εβραίους. Ο Bachmann λέει επίσης «ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένας τρόπος για να εργαστούν από κοινού το AfD και η PEGIDA», αλλά το συμπέρασμα του είναι ότι η Pegida θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα με ένα AFD χωρίς την Frauke Petry (υπονοώντας πιθανόν τον ηγέτη του AfD της Θουριγγίας Χόκε, και πιθανού μελλοντικού ηγέτη του AfD και διαδόχου της Πέτρυ, που έχει εκφράσει δημόσια και με μεγάλο ενθουσιασμό την υποστήριξη του στην ιδέα συνεργασίας και συγχώνευσης των δύο αυτών κινημάτων).

 Αν και αισθάνεται ότι το AFD παίρνει "τα φρούτα μακριά από την Pegida (δηλαδή τις ιδέες της και την εκλογική δύναμη)", βλέπει το AFD και την Pegida ως μία οντότητα και δεν είναι λάτρης της ιδέας του «διαχωρισμού» τους. Ο ίδιος λέει ότι «η Pegida και το AFD θα μπορούσαν να έρθουν μαζί [όπως τα πολιτικά κόμματα]».

Στις 5 Απριλίου 2016, την παραμονή της ψηφοφορίας Brexit, ο Bachmann, δήλωσε, "Ελπίζω πάρα πολύ για Brexit. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα μάτσο αλκοολικών στις Βρυξέλλες, οι οποίοι αποφαίνονται χωρίς την γνώση της ιδεολογίας της κάθε χώρας. Είμαστε όλα τα συστατικά [στο στιφάδο της ΕΕ]. Κρατήστε τις εθνικές ταυτότητες. Κάθε έθνος είναι υπερήφανο των αξιών του. Δεν μπορείτε να βάλετε όλα τα πράγματα μαζί".

Ο Bachmann έχει ένα ειδικό ψευδώνυμο για την Χίλαρι Κλίντον - "Killary". Αυτό είναι μια αναφορά στα γεγονότα στην αμερικανική πρεσβεία στην Βεγγάζη, όταν Κλίντον ήταν υπουργός. Έχει δηλώσει ότι ο Donald Trump είναι «πιο καλή [από κακή] επιλογή για την προεδρία των ΗΠΑ, επειδή μισεί την Άνγκελα Μέρκελ."

Τέλος ο Bachmann περιέγραψε τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τον λαθρομεταναστευτική κρίση ως «ηλίθια», σημειώνοντας ότι Ρετζέπ Ερντογάν είχε ζητήσει επιπλέον 6 δις €. Όταν ρωτήθηκε πόσοι μετανάστες σκέφτεται η Γερμανία θα λάβει το 2016, ο Bachmann εκτίμησε «τουλάχιστον 600.000».

Γιατί όμως εμφανίζονται σε άνοδο στην Δρέσδη της Σαξονίας,  η ακροδεξιά, το κόμμα AfD (Εναλλακτική για την Γερμανία) και το κίνημα PEGIDA και όχι στην Βαυαρία (πέρα από το γεγονός πως εκεί υπάρχουν οι χριστανοκοινωνιστές που ίδρυσε ο πρώην ναζί Λίο Στράους και απορροφούν αυτοί τις ψήφους των εκεί ακροδεξιών σε απόψεις κατά συντριπτική πλειοψηφία κατοίκων της περιοχής), όπως στην εποχή του Χίτλερ;

Αυτό συμβαίνει διότι λίγες μέρες πριν λήξει ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος, οι σύμμαχοι βομβάρδισαν άγρια και «αναίτια» την περιοχή με αποτέλεσμα να χαθούν σχεδόν 100.000 άνθρωποι στην πλειοψηφία τους άμαχοι (η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν εργοστάσια παραγωγής πυρομαχικών στην περιοχή, όπως και οδικές αρτηρίες που έπρεπε  να καταστραφούν για να μην μπορούν να ανεφοδιάζονται οι ναζί  στρατιώτες στο μέτωπο και δεν υπήρχαν επακριβείς πληροφορίες για την περιοχή με βάση την συμμαχική στρατιωτική λογική, ενώ οι ντόπιοι πίστευαν πως αυτό ήταν ένα αναίτιο έγκλημα πολέμου, αφού σύντομα ο πόλεμος θα τελείωνε και πως απλά ήθελαν να  τρομοκρατήσουν και να εξοντώσουν τον ντόπιο πληθυσμό μετά από συνεννόηση των Αγγλοαμερικάνων συμμαχικών στρατιωτικών ηγετών με τον Στάλιν, απόψεις που και οι δύο έχουν στίγματα αλήθειας).

Kαι δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα στην Γερμανία άτομα σαν την Γκουντρούν Μπουρβίτς Χίμλερ, την κόρη του Χάινριχ Χίμλερ και την Έντα Γκαίρινγκ, κόρη του Χέρμαν Γκαίρινγκ (και συγγενή του πολύ γνωστού σε μας υπουργού οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του οποίου η μάνα είναι το γένος Γκαίρινγκ), τα οποία εκτός του ότι εκθειάζουν τις πράξεις και ιδέες των πάτερων τους, είναι και μέλη παραρτημάτων της ODESSA, όπως η Stille Hilfe, τα οποία εκτός από την παροχή περίθαλψης και στέγης σε παλαιούς ναζί, χρηματοδοτούν παράλληλα και παλιές και νεοεμφανιζόμενες στην Γερμανία ακροδεξιές, εθνικιστικές η νεοναζιστικές οργανώσεις.

Έτσι λόγω των έντονων πληγών μίσους και αισθήματος εκδίκησης που έμειναν στους ντόπιους  κατοίκους και παρά τις όποιες επιτροπές συμφιλίωσης ή και την κομμουνιστική καταπίεση που ακολούθησε, το μισός κατά των ξένων παρέμεινε άσβεστο και μπόρεσε να βγει στην εποχή μας στην επιφάνεια λόγω των συνθηκών που κυριαρχούν στην περιοχή σήμερα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι για άλλη μία φορά η ιστορία του παρελθόντος επαναλαμβάνεται και πάλι, αλλά το πιθανότερο είναι ότι όπως και τότε μέσα από πολλές σφαγές και αίμα οι δυνάμεις αυτές θα ηττηθούν για άλλη μία φορά, κάτι που όταν συμβεί θα φορεί την ειρήνη στον κόσμο και τότε και μόνον τότε θα μπορέσει ο κόσμος να ανασάνει ελεύθερα και να συμβεί η αναβίωση, η λάμψη και η δόξα του Χριστιανισμού σε όλον τον κόσμο.