ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΩΝ ΜΟΛΟΤΩΦ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΡΑΜΠ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΩΝ ΜΟΛΟΤΩΦ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΡΑΜΠ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Είναι γνωστό πως στις 23 Αυγούστου του 1939, η τότε Ναζιστική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση υπέγραψαν το γνωστό σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, το οποίο πήρε το όνομα του από τους δύο ομώνυμους υπουργούς εξωτερικών των (παραπάνω αναφερομένων) χωρών που το υπέγραψαν.

Το Σύμφωνο αυτό συνήφθη μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ, την περίοδο που η Γερμανία του Χίτλερ σχεδίαζε εισβολή στην Πολωνία και δεν ήθελε να βρεθεί παγιδευμένη ανάμεσα δύο πολεμικά μέτωπα, από τους Άγγλους και Γάλλους στα δυτικά (που ήταν σύμμαχοι των Πολωνών και τους είχαν υποσχεθεί άμεση βοήθεια σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης) και τους Σοβιετικούς στα Ανατολικά που πιθανώς (και καιροφυλακτώντας) θα προσπαθούσαν να επωφεληθούν από τις δυσκολίες των Γερμανών στην Δύση.

Λόγω του πιθανού πόλεμου με τους Αγγλογάλλους και την μετακίνηση μεγάλου μέρους των δυνάμεων τους εκεί, οι Γερμανοί θα είχαν ελάχιστο στρατό στα ανατολικά σύνορα τους οι Σοβιετικοί θα εισέβαλαν θα σάρωναν τα πάντα και θα μπορούσαν όσο οι Γερμανοί ήταν απασχολημένοι στην Δύση να φτάσουν άνετα και ως το Βερολίνο.

Έτσι για να αποφύγει ο Χίτλερ ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να αναγκαστεί να αποφύγει το ενδεχόμενο ενός διμέτωπου πολέμου (όπως είχε συμβεί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο κάτι που ήξερε και ο Χίτλερ από προσωπική πείρα μιας και πολέμησε σε αυτόν), αποφάσισε να υπογράψει ένα σύμφωνο με την ΕΣΣΔ. Μετά αφού νικούσε στην Δύση θα έρχονταν και η σειρά των Σοβιετικών, όταν δεν θα χρειαζόταν πια την συμμαχία τους και αυτοί δεν θα είχαν πια συμμάχους.

Φυσικά και οι Σοβιετικοί είχαν τα δικά τους επεκτατικά σχέδια με τον Στάλιν και γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν τον Χίτλερ. Όμως ο Στάλιν πίστευε (και ήθελε) έναν μακρύ πόλεμο στην Δύση μεταξύ Γερμανών και Αγγλογάλλων, ο οποίος θα διαρκούσε χρόνια, δεν θα τον κέρδιζε κανείς και στο τέλος του όλοι οι εμπλεκόμενοι σε αυτόν θα έφταναν στο έσχατο όριο εξάντλησης και χάους (όπως συνέβη με την Ρωσία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Τότε με τους στρατούς των εμπόλεμων σε κατάσταση πλήρους διάλυσης και τους λαούς των χωρών και τις οικονομίες τους σε κατάσταση πλήρους χάους και αναταραχής, οι Σοβιετικοί θα επιτίθονταν σε όλους τους εμπλεκόμενους, θα διαλύανε άνετα τους αποδυναμωμένους στρατούς τους και θα καταλάμβαναν άνετα το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.

Ύστερα θα επέβαλαν την κομμουνιστική ιδεολογία παντού μιας και πίστευαν πως οι λαοί της Ευρώπης θα είχαν σιχαθεί τον φασισμό και τον καπιταλισμό και θα έβλεπαν ως μόνη σωτηρία τους τον κομμουνισμό (Viktor Suvorov).

[Φυσικά στην πράξη τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά. Έτσι είναι γνωστό πως οι Σοβιετικοί είχαν μετακινήσει μεγάλο μέρος του στρατού τους στα πολωνικά εδάφη που κατέλαβαν το 1939, χωρίς να φτιάξουν αμυντικά έργα, με σκοπό να εφαρμόσουν το παραπάνω σχέδιο, στο οποίο η άμυνα δεν ήταν απαραίτητη.

Αλλά όταν οι Γερμανοί διέψευσαν τα σχέδια τους, και κέρδισαν ταχύτατα τον πόλεμο δυτικά, καταλαμβάνοντας και την Γαλλία, έμειναν εκτεθειμένοι (και χωρίς αμυντικά έργα) μιας και δεν είχαν πια πολλά χρόνια για πλήρη προετοιμασία καθώς ανέμεναν, αλλά το πολύ ένα με δύο (πριν μάλιστα ολοκληρώσουν σε πλήρη βαθμό οι Γερμανοί και το δικό τους εξοπλιστικό πρόγραμμα το 1942).

Υποστηρίζεται μάλιστα ότι και ο Στάλιν ετοίμαζε επίθεση στον Χίτλερ στις 30 Ιουνίου του 1941 (με κωδικό όνομα επιχείρησης «Ημέρα Χ»), αλλά ο Χίτλερ, όπως είχε δηλώσει εξ’ αρχής στο βιβλίο του «Ο Αγών μου» του επιτέθηκε ως γνωστόν μία εβδομάδα νωρίτερα στις 22 Ιουνίου (με την γνωστή πολεμική επιχείρηση με το κωδικό όνομα «σχέδιο Μπαρμπαρόσα»)].

Όσον αφορά τα περιεχόμενα του συμφώνου αυτά ήταν τα εξής:

Με τη συμφωνία αυτή οι δύο χώρες υποχρεώνονταν καταρχάς’ να μην επιτεθεί η μία στην άλλη, ενώ έπρεπε επίσης καθεμία πρέπει να μείνει ουδέτερη, αν η άλλη αναμιχθεί σε πόλεμο.

Όμως υπήρχε και ένα μυστικό συμπληρωματικό πρωτόκολλο το οποίο προέβλεπε ότι:

Α) H Πολωνία θα χωριστεί μεταξύ των δύο χωρών με σύνορα τους ποταμούς Νάρεφ, Βιστούλα και Σαν.

Β) Με εξαίρεση την Λιθουανία οι Βαλτικές Χώρες, η Φινλανδία και η Ρουμανία θα ανήκουν στην Σοβιετική σφαίρα επιρροής.

Γ) Οι Γερμανικές μειονότητες της Σοβιετικής σφαίρας (υπάρχουν στις βαλτικές χώρες, στη Βεσσαραβία και στην Μπουκοβίνα) θα έπρεπε να την εγκαταλείψουν.

Συμπληρωματικά υπεγράφησαν και σημαντικές οικονομικές συμφωνίες, αλλά και μία εξίσου σημαντική, μεταφοράς και παράδοσης σημαντικής ποσότητας πετρελαίου από την ΕΣΣΔ στην Γερμανία.

[Κάτι που συνεχίστηκε καθ’ όλη την διάρκεια του πολέμου της Γερμανίας με τους Αγγλογάλλους, ως και την εισβολή των Γερμανών στην ίδια την ΕΣΣΔ και τους βοήθησε σημαντικότατα στην κατάκτηση της Δύσης, όταν δεν είχαν άλλο δικό τους πετρέλαιο, εκτός του λίγου που παρήγαγαν οι ίδιοι και του περιορισμένου Ρουμανικού, μιας και το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου δεν ήταν δικό τους).

Ο Χίτλερ, με την υπόσχεση ουδετερότητας εκ μέρους της ΕΣΣΔ, εξασφάλιζε ελευθερία κινήσεων όσον αφορά τον πόλεμο που προετοίμαζε κατά της Πολωνίας. Παράλληλα, όμως, προσέφερε στους Σοβιετικούς την δυνατότητα να εξοπλιστούν, αφού μέχρι τον Ιούνιο του 1941 είχαν καταφέρει, με ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στρατιωτικοποίησης, να ανανεώσουν ένα τμήμα του διαλυμένου από τις εκκαθαρίσεις στρατού τους].

Μετά από λίγο χρονικό διάστημα (αρχές Σεπτεμβρίου 1939) η Πολωνία δέχτηκε την επίθεση της Γερμανίας, την οποία ήταν αδύνατο να αποκρούσει με τα στρατεύματα και τον εξοπλισμό που διέθετε, ενώ 16 μέρες μετά την γερμανική εισβολή από τα δυτικά ξεκίνησε και η Σοβιετική εισβολή στην Πολωνία από τα ανατολικά.

Ο Κόκκινος Στρατός επικράτησε του Πολωνικού στρατού λόγω αριθμητικής υπεροχής, στρατηγικής και τακτικής εξαπάτησης, συλλαμβάνοντας 230.000 Πολωνούς στρατιώτες και αξιωματικούς (πολλοί αξιωματικοί και επιφανείς προσωπικότητες εκτελέστηκαν κατά την Σφαγή του Κατύν τον Απρίλιο και Μάιο του 1940-οι δε Γερμανοί άρχισαν να ιδρύουν στρατόπεδα συγκεντρώσεως στην κατεχόμενη χώρα).

Έτσι η Πολωνία χωρίστηκε σε ένα κομμάτι κατεχόμενο από την ναζιστική Γερμανία και ένα κατεχόμενο από την Σοβιετική Ένωση. Περίπου 13,5 εκατομμύρια Πολωνοί πολίτες μετατράπηκαν σε Σοβιετικούς υπηκόους μετά από εικονικές εκλογές που οργάνωσε η NKVD σε κλίμα τρόμου.

Βάσει, όμως, μιας -επίσης μη καθολικά αποδεκτής ότι έγινε- συμφωνίας της 28ης Σεπτεμβρίου, με την οποία τροποποιήθηκε το Σύμφωνο μη Επίθεσης, η Λιθουανία πέρασε στην Σοβιετική σφαίρα επιρροής, ενώ η Γερμανία έλαβε ως αντάλλαγμα το μεγαλύτερο μέρος της κατακτημένης Πολωνίας (μέχρι τον ποταμό Μπουγκ).

Το 1940 η Σοβιετική Ένωση κατέκτησε και τμήματα της Ρουμανίας (Βεσσαραβία και βόρεια Βουκοβίνα). Επίσης εισέβαλε και κατέλαβε και τις βαλτικές χώρες: Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία, οι οποίες ενσωματώθηκαν στην Σοβιετική Ένωση. Έτσι ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.

[Με την στάση τους αυτή οι δύο χώρες συντέλεσαν έμμεσα και στην έμμεση κατάρρευση της τότε «Κοινωνίας των Εθνών», προδρόμου του σημερινού ΟΗΕ, αφού η μεν Γερμανία είχε αποχωρήσει μαζί με την Ιαπωνία το 1933, η δε ΕΣΣΔ είχε αποβληθεί το 1939 λόγω της επίθεσης της στην Φιλανδία, ενώ η μη ικανότητα ουσιαστικής αντίδρασης από τα μέλη του οργανισμού, οδήγησε στην πλήρη απαξίωση του και κατάργηση του μετά το τέλος του πολέμου αυτού].

Στις μέρες μας, άλλοι δύο πρόεδροι σε αντιστοιχία με το τότε, και σε μία κατάσταση λυκοφιλίας, αναμένεται από πολλούς να κάνουν μία αντίστοιχη συμφωνία (επίσημη ή μη). Δύο ηγέτες που δεν τους νοιάζει αν θα καταρρεύσει ο ΟΗΕ σήμερα (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/09/blog-post_13.html), ή η ΕΕ (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/06/blog-post_72.html) και είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να κάνουν τις χώρες τους μεγάλες ξανά, ακόμα και να χρησιμοποιήσουν και πυρηνικά όπλα όπου χρειαστεί. Οι δύο αυτοί πρόεδροι είναι ο Ντόλαντ Τραμπ και ο Βλάντιμιρ Πούτιν.

Ο Τραμπ θέλει μία συμφωνία με τον Πούτιν γιατί θέλει το πεδίο ελεύθερο στην Ασία για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την μεγάλη του αντίπαλο Κίνα στα ανατολικά (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/02/blog-post_5.html#more) και παράλληλα και το Ιράν, όπως ο Χίτλερ ήθελε να αντιμετωπίσει τους Δυτικούς, και είναι πρόθυμος να τα βρει σε κάποια σημεία με τον Πούτιν κάνοντας μαζί του μία μοιρασιά ζωνών επιρροής σε Μέση Ανατολή και Ευρώπη (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/01/blog-post_4.html).

Φυσικά ο (γερμανοσκωτσέζικης καταγωγής) Τραμπ ξέρει, όταν τελειώσει με τους Κινέζους εχθρούς του, τους Ιρανούς, τον ISIS, αλλά και με το πλάνο του να διαλύσει την γερμανοκρατούμενη ΕΕ, προκειμένου να επικρατήσουν οι ΗΠΑ απόλυτα ηγεμονικά σε παγκόσμια κλίμακα, πως θα πρέπει να εξοντώσει και τον τελευταίο ανταγωνιστή για την παγκόσμια ηγεμονία που θα του έχει μείνει, ο οποίος θα είναι η Ρωσία.

Και φυσικά ο Τραμπ ξέρει μιας και έχει και στρατιωτικές γνώσεις (πριν σπουδάσει οικονομικά ο Τραμπ φοίτησε στην στρατιωτική Ακαδημία της Νέας Υόρκης από τα 12 ως τα 18 του χρόνια), ότι θα πρέπει να νικήσει τους ανταγωνιστές του τώρα, γιατί σε μερικά χρόνια θα έχουν γίνει πια πολλοί επικίνδυνοι για να ελεγχθούν (η Ρωσία ως γνωστόν σχεδιάζει να ολοκληρώσει το στρατιωτικό εξοπλιστικό της πρόγραμμα ως το 2024).

Ο Πούτιν βέβαια γνωρίζει άριστα όλη αυτή την κατάσταση και περιμένει να δει τι είναι πιο συμφέρον για τον ίδιο και την χώρα του, προκειμένου να δράσει, κοιτώντας πως θα διαμορφωθούν τελικά οι περιστάσεις, έχοντας όμως παράλληλα διαμορφώσει και τα δικά του επεκτατικά σχέδια για την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4257.html, https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/04/blog-post_1.html).

Μένει λοιπόν να φανεί εάν τελικά η όποια συμφωνία των δύο ηγετών θα έχει την ίδια κατάληξη με το τότε σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ και την τελική σύγκρουση των δύο εμπλεκόμενων μερών ή θα ακολουθηθεί μία λιγότερο συγκρουσιακή πορεία και θα έχουμε την υπογραφή μίας νέας Γιάλτας (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/11/1815-1945.html).

Αργά ή γρήγορα ο χρόνος θα δείξει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν τα πράγματα και εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να επαγρυπνούμε, έτσι ώστε να μην μας βρουν οι εξελίξεις μετ’ εκπλήξεων, λαβαίνοντας τα κατάλληλα μέτρα, προκειμένου να βοηθήσουμε στην ανόρθωση και την επιβίωση της χώρας μας, η οποία θα επηρεαστεί άμεσά από όλα τα παραπάνω γεγονότα.